ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ

10 comments to Για να ελευθερωθούμε αληθινά από αυτήν την μοναδική σκλαβιά παγκοσμίως, θα πρέπει να εμπεδώσουμε ΟΤΙ… 200 χρόνια εναλλάσσονται στην εξουσία μόνο προδότες με ανθέλληνες!

• Η ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΓΙΑΓΙΑ

  21 Απριλίου 2018 at 20:18 · Απάντηση

  ΛΙΓΟ ΔΙΑΒΑΣΑ ΤΙ ΕΓΡΑΨΕΣ …..
  ΕΧΩ ΧΑΡΑ ΠΟΥ ΒΛΕΠΩ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΝ ΔΡΑΣΗ !
  ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΠΕΡΑΣΑ ΑΓΩΝΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΣΟΥ ….

  ΑΛΛΑ ΤΩΡΑ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΟΤΙ ΕΙΧΑ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΠΩ .

  ΛΟΙΠΟΝ ΠΑΝΕ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΟΥΝ
  Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΟΤΙ ΠΡΟΒΑΛΕΙ …………

  ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΜΟΥ ΕΑΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΘΩ ΟΦΕΛΟΣ ΣΕ ΟΤΙ ΘΑ ΔΙΑΒΑΣΩ ΜΠΑΙΝΩ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ !

  ΑΣΤΕΙΡΕΥΤΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ Η ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ ! ! !

  ΦΑΡΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ………………

  ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΙΔΕΡΕΝΙΟΣ .

  ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ
  .

• Η ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΓΙΑΓΙΑ

  21 Απριλίου 2018 at 20:37 · Απάντηση

  .
  .
  .
  .
  .
  .
  .
  .
  .
  .
  .

  Σάββατο, 14 Απριλίου 2018
  CARL SCHMITT Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

  Άρθρο του Francesco Lamendola
  Μετάφραση: Ελευθέριος Αναστασιάδης

  Ο. Spengler

  Η δημοκρατία είναι ένα πολιτικό σύστημα που έρχεται στο προσκήνιο με τη Γαλλική Επανάσταση, ειδικά στην ιακωβινική φάση της. Ηττήθηκε οπουδήποτε εμφανίστηκε, ξεκινώντας από το 1848, ωστόσο η αστική κοινωνική βάση αυτού του συστήματος δεν σταματά να εξαπλώνεται. Φαίνεται να θριαμβεύει το 1919, πάνω στις στάχτες των παλαιών μοναρχιών, αλλά, ξανά, καταρρέει παντού, τα χρόνια μεταξύ των δύο παγκοσμίων πολέμων: φθάνοντας στο πιο χαμηλό σημείο το 1939, απαξιωμένη και εγκαταλειμμένη παντού. Κι όμως, όπως ο μυθολογικός φοίνικας αναγεννιέται το 1945, με την ένοπλη δύναμη των νικητριών δυνάμεων.

  Ο Oswald Spengler και ο Carl Schmitt υπήρξαν μεταξύ των πιο αυστηρών κριτικών της. Για τον Spengler, η δημοκρατία είναι εκείνο το πολιτικό σύστημα που εδραιώνεται όταν η μάζα, κατευθυνόμενη από τα μέσα πληροφόρησης, καταλήγει να πιστέψει εκείνο που την έκαναν να πιστέψει, και περνά αυτή την χειραγώγηση ως άσκηση της ελεύθερης βούληση της. Η κριτική του Spengler αφορά την ίδια την ουσία της δημοκρατίας που, στην εποχή της τηλεόρασης, φαίνεται ακόμη πιο δικαιολογημένη από όσο ήταν στην εποχή των εφημερίδων. Σήμερα, ο έλεγχος της λεγόμενης κοινής γνώμης είναι ακόμη πιο διαδεδομένος και συστηματικός.

  Από την άλλη πλευρά, η κριτική του Carl Schmitt εστιάζεται σε ένα διαφορετικό ζήτημα, στο γεγονός πως η δημοκρατία καταλήγει (χάρη του διαχωρισμού των εξουσιών και της δύναμης των οργανωμένων ομάδων επιρροής, που χρηματοδοτούν τα πολιτικά κόμματα), στην πρακτική του κοινοβουλευτισμού, που είναι, κάτι τελείως διαφορετικό από εκείνη της πρακτικής της λαϊκής κυριαρχίας, που εξασκείται χωρίς διαμεσολαβητικά σώματα. Για τον Schmitt, το θεμελιώδες ζήτημα της δημοκρατίας δεν είναι ο έλεγχος της δημόσιας γνώμης αλλά η δημοσιότητα της γνώμης, που, στο κοινοβουλευτικό καθεστώς, καταλήγει αναπόφευκτα να διαγραφεί από τους πλάγιους ελιγμούς των κομμάτων, αληθινά κέντρα εξουσίας. Έτσι, το αντίθετο της δημοκρατίας δεν είναι η δικτατορία, η οποία αντιτάσσεται στον διαχωρισμό των εξουσιών, αλλά, ακριβώς, το σύστημα που είναι βασισμένο πάνω στον διαχωρισμό των εξουσιών, δηλαδή ο κοινοβουλευτισμός φιλελεύθερης μήτρας.

  Με άλλα λόγια, στο κοινοβουλευτικό καθεστώς, το βασικό στοιχείο είναι τα κόμματα, τα οποία αποτελούν την έκφραση των ομάδων που έχουν πραγματική δύναμη, τόσο οικονομικής φύσης όσο και πολιτικής και που δεν ενδιαφέρονται για το κοινό καλό, αλλά για το δικό τους συμφέρον. Τα όσα πράττουν έχουν αποκλειστικά ως απώτερο σκοπό να διατηρήσουν τον έλεγχο των δημοσίων πραγμάτων. Αυτά (δηλ. τα κόμματα) δεν ενδιαφέρονται να κυβερνήσουν με την πρέπουσα έννοια του όρου, αλλά να κατευθύνουν τους κρατικούς πόρους στην πιο συμφέρουσα γι’ αυτά κατεύθυνση. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το κοινοβούλιο δεν είναι, και δεν θα μπορέσει ποτέ να γίνει, μία σχολή πολιτικής εκπαίδευσης. Κανένας αληθινός πολιτικός δεν βγαίνει από το κοινοβούλιο, διότι τα μέλη του κοινοβουλίου δεν έχουν ως στόχο την πολιτική δράση, αλλά την τέχνη να κατακτούν και να διατηρούν τις πολυθρόνες τους. Μέσω αυτών των τελευταίων κατευθύνουν την κρατική μηχανή και εμποδίζουν τους αντιπάλους τους να τις καταλάβουν (τις πολυθρόνες).

  Επομένως, η αληθινή διαφορά μεταξύ κοινοβουλευτισμού και δημοκρατίας, είναι η έννοια του διαχωρισμού των εξουσιών. Σύμφωνα με τη φιλελεύθερη ιδεολογία, από την οποία πηγάζει ο κοινοβουλευτισμός, η νομοθετική εξουσία, η εκτελεστική και η δικαστική πρέπει να ισορροπούν αλλά να παραμένουν αυτόνομες η μία εν σχέση με την άλλη, διότι πάνω σε αυτό θεμελιώνεται η ελεύθερη άσκηση των αρμοδιοτήτων τους, απαραίτητη προϋπόθεση της ‘ελευθερίας’ της κυβέρνησης.

  Αντίθετα, σύμφωνα με τη δημοκρατία, δεδομένου ότι δεν υπάρχει μία πραγματική διάκριση μεταξύ κυβερνόντων και κυβερνώμενων, αυτός ο διαχωρισμός δεν είναι αναγκαίος, μάλιστα είναι καλό να απορροφηθεί από μία ανώτερη αρχή: την άμεση άσκηση της κυριαρχίας από μέρος του λαού.

  Στην πρακτική των φιλελεύθερων δημοκρατικών συστημάτων, που ξεπήδησαν από την κατάληξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και της Συνθήκης των Βερσαλλιών, φάνηκε ότι οι δύο αντιλήψεις, εκείνη βασισμένη πάνω στον διαχωρισμό και εκείνη βασισμένη πάνω στην συγχώνευση των εξουσιών, θα μπορούσαν να συνυπάρξουν και μάλιστα να αλληλοδιεισδυθούν. Αντίθετα-και εδώ βρίσκεται η πρωτοτυπία της ανάλυσης του Schmitt– αυτές είναι τόσο διαφορετικές, για να μην πούμε αντίθετες, που είναι πιο εύκολο να φανταστούμε μία γειτνίαση και ίσως μία συνέχεια, μεταξύ δημοκρατίας και δικτατορίας. Ο λόγος για αυτό είναι η κοινή αρχή έμπνευσης, δηλαδή η ταυτότητα μεταξύ κυβερνόντων και κυβερνωμένων και η κοινή αντίθεση στο διαχωρισμό των εξουσιών, πάνω στον οποίο βασίζεται το κοινοβουλευτικό σύστημα.

  Πράγματι, ο κοινοβουλευτισμός, έχει ανάγκη το διαχωρισμό των εξουσιών για να μπορεί να ακολουθεί τον αληθινό σκοπό του, που είναι η άσκηση της εξουσίας για λογαριασμό δυνάμεων ξένων προς το ίδιο το κοινοβούλιο, το οποίο και χρησιμοποιούν ως εργαλείο για να επιτύχουν τους δικούς τους στόχους. Οι δικτατορίες που προέκυψαν κατά τον 20ο αιώνα (δηλαδή ο φασισμός και ο εθνικοσοσιαλισμός) ως απάντηση στα δεινά του κοινοβουλευτισμού, είναι, στην ουσία τους, κατευθυνόμενες ενάντια στον φιλελευθερισμό και όχι εναντίον της δημοκρατίας αυτής καθαυτής. Ο Schmitt έφθασε έτσι στο, φαινομενικά παράδοξο, συμπέρασμα ότι δημοκρατία και δικτατορία δεν είναι η μία το αντίθετο της άλλης αλλά και οι δύο είναι το αντίθετο του φιλελευθερισμού, δηλαδή του κοινοβουλευτικού συστήματος. Δεν εκπλήσσει λοιπόν, η ουσιαστικά ευνοϊκή στάση προς την δικτατορία που προσλαμβάνει ο Carl Schmitt, φυσικά στην φασιστική εκδοχή της.

  Το πρόβλημα, για το μοντέλο της άμεσης δημοκρατίας τύπου Rousseau, είναι ότι είναι πρακτικά ανεφάρμοστο σε επίπεδο μεγάλων εθνικών κρατών και ενδεχομένως κατάλληλο μόνο για τις αρχαίες πόλεις-κράτη ή τις αναγεννησιακές κοινότητες. Για ένα μεγάλο κράτος, η δημοκρατία,νοούμενη ως άμεση άσκηση της λαϊκής βούλησης πάνω από κάθε ιδιοτέλεια και ατομικό εγωισμό, δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε δικτατορικές μορφές κυβέρνησης. Σε αυτές, αποσυναρμολογούνται οι μηχανισμοί του δημαγωγικού κοινοβουλευτισμού, καταργείται ο διαχωρισμός των εξουσιών και τίθενται εκτός παιχνιδιού οι ομάδες εκείνων των συμφερόντων που είναι ξένες προς την προοπτική του κοινού καλού.

  Η διεισδυτική ανάλυση του Carl Schmitt μας παρέχει τα εργαλεία όχι μόνον για να κατανοήσουμε καλύτερα φαινόμενα του παρελθόντος όπως ο φασισμός, αλλά και την παρούσα πραγματικότητα και, ειδικά, την όλο και πιο έντονη τάση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας να γίνει ‘ολοκληρωτική’, δηλαδή να επιβάλλει τη δική της ‘μοναδική σκέψη’ τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό του κράτους.

  Εκείνο που συνέβη, πρακτικά, μετά το 1945, και ακόμη περισσότερο μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, ήταν μία διαδικασία προσαρμογής των κοινοβουλευτικών συστημάτων στις νέες προκλήσεις της ύστερης νεωτερικότητας: διεκδικώντας για τον εαυτό τους και μόνον για τον εαυτό τους, τη δημοκρατική σφραγίδα ενώ την αρνούνταν με ριζικό τρόπο στις δικτατορίες. Κατά συνέπεια, ο κοινοβουλευτισμός αυτοπροσδιορίστηκε ως το μόνο νομιμοποιημένο πολιτικό σύστημα να αντιπροσωπεύσει τα αυθεντικά αιτήματα της λαϊκής κυριαρχίας. Πρακτικά, ο κοινοβουλευτισμός, χωρίς να χάνει καθόλου το ουσιαστικό χαρακτηριστικό του, δηλαδή της ‘κάλυψης’ των ιδιοτελών συμφερόντων, εξωκοινοβουλευτικών, ειδικά του χρηματοπιστωτικού συστήματος και της βιομηχανίας, πιέστηκε να κάνει δικά του και τα χαρακτηριστικά του ηττημένου εχθρού (δηλ. των δικτατοριών). Κατά αυτό τον τρόπο, αντιστάθμισε τις χρόνιες αδυναμίες του όπως την χαρακτηριστική αναποφασιστικότητα του και την έλλειψη πυγμής, με μία ισχυρή ώθηση προ την απόλυτη δράση, η οποία είναι ‘ολοκληρωτική’ στη φύση της) παρουσιάζοντας την ως τη μόνη πολιτική δράση ικανή να ερμηνεύσει αληθινά τη γενική θέληση, και άρα την ιδέα του γενικού συμφέροντος.

  Σημειώσεις του μεταφραστή:

  Tο θέμα της δημοκρατίας, είτε άμεσης είτε κοινοβουλευτικής είναι παράδοξο ακόμη και να συζητείται, για τέσσερεις βασικούς λόγους:

  Α) Φθάνει κάποιος να κάνει μια βόλτα στην αγορά ή σε μια πλατεία και να αφουγκραστεί ποια θέματα απασχολούν το μέσο καθημερινό άνθρωπο, καθώς και ποια είναι η κατάρτισή του πάνω στα σοβαρά φιλοσοφικά, κοινωνικά και πολιτικά θέματα…. Ο μέσος πολίτης δεν μπορεί να αποφασίσει σωστά ούτε για το σπίτι του, πόσο μάλλον για το έθνος. Πάντα έτσι ήταν και έτσι θα είναι στους αιώνες.

  Β) Ο πολίτης τη στιγμή που ψηφίζει ιδιωτεύει: σκέφτεται, πρωτίστως, τι θα είναι καλό για τον ίδιο.

  Γ) Και μόνον το γεγονός ότι όλο το καπιταλιστικό, μασονικό και αριστερό σύστημα, έχει ως απόλυτο δόγμα τη δημοκρατία, φθάνει για να καταλάβουμε ποιους και τι εξυπηρετεί.

  Δ) Τέλος, το σύστημα αυτό μπορεί να έχει ανεξέλεγκτες συνέπειες, λόγω της εκλογικής διαδικασίας. Οι ‘δημοκράτες’, λένε ότι ο Χίτλερ ήταν το κακό ενσαρκωμένο. Ωραία ας συμφωνήσουμε, αλλά ας θέσουμε και μια ουσιώδη ερώτηση: πως εισήλθε στο γερμανικό κοινοβούλιο; Με εκλογές! Άρα θα ακουγόταν περίεργο αν κάποιος υποστήριζε πως ήταν η δημοκρατία που έφερε το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και όλα τα σχετικά δεινά;

  Αλλά ας έρθουμε στα δικά μας. Τα πολλά γέλια με τους ‘δημοκράτες’ στην Ελλάδα, θα τα κάναμε εάν έβγαινε πρώτο κόμμα στις εκλογές η Χρυσή Αυγή, με πλήρως δημοκρατικές διαδικασίες; Και όταν άρχισε να διαφαίνεται πως αυτή η πιθανότητα δεν ήταν καθόλου μικρή, θυμάστε τι συνέβη; Ένα κεκαλυμμένο πραξικόπημα: έστειλαν τη Χρυσή Αυγή στον εισαγγελέα. Η δημοκρατία λοιπόν έκανε μία μικρή …δικτατορική επιδιόρθωση…

  Εν κατακλείδι, σε κάθε χώρα το (ανθρωπίνως) ορθό σύστημα κυβέρνησης μπορεί να υπάρξει και είναι απλό: Ένας πολιτικός ηγέτης και μία πολιτική ηγεσία, η οποία θα βγαίνει μέσα από ειδικές σχολές, σώματα και πανεπιστήμια πχ. κάτι παρόμοιο με το σώμα των διπλωματών ή το δικαστικό σώμα. Αυτή η ηγεσία θα συνεπικουρείται και θα συναποφασίζει με την ηγεσία του στρατού (την οποία ηγεσία, θα εκλέγει ο ίδιος ο στρατός) και την ηγεσία της Εκκλησίας. Οι δε επαγγελματικές τάξεις θα εκπροσωπούνται από αντιπροσώπους οι οποίοι θα έχουν μόνον το δικαίωμα της έκθεσης απόψεων. Το σύστημα αυτό είναι ο συνδυασμός τριών Αρχετύπων:

  Α) Του αρχετύπου της πολιτικής τέχνης (πολιτική ηγεσία).
  Β) Του αρχετύπου της ισχύος και της άμυνας (στρατός).
  Γ) Του αρχετύπου της πνευματικής-εσχατολογικής παράδοσης ενός έθνους (η εκκλησία).

  Αυτό λοιπόν θα ήταν το μόνο λογικό, ανθρωπολογικώς ορθό και δυνατό στην εφαρμογή του σύστημα για τη διακυβέρνηση μιας χώρας.

  Φυσικά, ένα τέτοιο σύστημα διακυβέρνησης, θα μπορεί να λειτουργήσει εντός ενός πλαισίου προστατευμένου από την προπαγάνδα και τον προσηλυτισμό του προοδευτισμού και της αριστεράς. Αυτός ο προσηλυτισμός δεν θα μπορεί να είναι επιτρεπτός, όπως άλλωστε δεν είναι και ο χιλιαστικός-ιαχωβαϊκός προσηλυτισμός (άλλωστε,οι ρίζες της αριστεράς και του χιλιασμού δεν διαφέρουν και ιδιαίτερα.).

  Όσον αφορά την οικονομία, θα εφαρμοστεί εκείνο το σύστημα που οι ειδικοί, με βάση την εμπειρία του παρελθόντος και τη γνώση της ανθρώπινης φύσης, θα επιλέξουν ως το πιο ικανοποιητικό. Όχι το ‘τέλειο’, όχι το ‘ιδανικό’, αλλά το πιο (δικαίως) εφαρμόσιμο .

  Θα μου πείτε, αυτά είναι ‘όνειρα θερινής νυκτός’! Μπορεί… αλλά να μην ξεχνάμε ότι εάν κάποιος το 1980 έλεγε ότι το Σοβιετικό σύστημα θα αφανιστεί, όλοι θα τον περνούσαν για τρελό. Καμιά φορά οι όροι αντιστρέφονται: το όνειρο γίνεται πραγματικότητα και η πραγματικότητα όνειρο.

  http://theodotus.blogspot.gr/2018/04/carl-schmitt.html

  7 ΣΧΟΛΙΑ:
  1.
  Ανώνυμος14 Απριλίου 2018 – 6:32 μ.μ.
  λόγω τηε εκλογικής διαδικασίας. “τηε”

  Ενα ορθογραφικό λαθάκι στις υποσημειώσεις.
  Απάντηση
  2.
  Ανώνυμος14 Απριλίου 2018 – 7:03 μ.μ.
  Τρεις οι εξουσίες με ισόβιο αξίωμα για τους δικαστές και κυρίως απόφοιτους της νομικής να μεταπηδάνε από τους χώρους της δικαστικής εξουσίας και νομικής σχολής στη νομοθετική και εκτελεστική εξουσία αφότου πολιτικοποιούνται.
  Δικηγόροι, οικονομολόγοι, ηθοποιοί και διάφοροι ανεπάγγελτοι διασυνδεόμενοι με συνδικαλιστές προπαγανδιστές και “κράχτες” ψηφοθηρίας.
  Τι θα μπορούσε να είναι σε σύνοψη η δημοκρατία: Ο Βαϊσχαπτουτ και κάποιοι από τα παγκόσμια φυτόρια των σχολών με πρότυπο τον Ανταμ Σμίθ και Τζέρεμι Μπένθαμ πλαισιωμένα από μμε δημοσκοπικές εταιρίες και επικοινωνιολόγους και θεατρινισμούς για τον επηρεασμό του εκλογικού σώματος.
  Απάντηση
  3.
  Ανώνυμος15 Απριλίου 2018 – 12:16 π.μ.
  “Φτάνει να κοιτάξουμε γύρω από την πλατεία,έως στη βουλή,ώστε οι πεποιθήσεις μας να μπουν σε δοκιμασία,και να έχουμε καθαρό το μέτρο αυτού,που δεν πρέπει εμείς να είμαστε.”
  Julius Evola
  Απάντηση
  4.
  Ανώνυμος15 Απριλίου 2018 – 4:41 μ.μ.
  Γιατί να χαριστεί στον φιλελεύθερο κοινοβουλευτισμό η εκλογική μέθοδος; τρεις μέθοδοι διαδοχής και εναλλαγής στην εξουσία έχουν ανακαλυφθεί. Η κληρονομική της βασιλείας, η δικτατορική με άμεση χρήση ένοπλων σωμάτων, και η εκλογική. Τώρα ομολογώ αυτή που προτείνει το άρθρο δεν την έχω ξανακούσει να δίνεται η πολιτική εξουσία μέ τις πανελλήνιες.
  Μεγάλο πλεονέκτημα της εκλογικής η ψευδαίσθηση ελέγχου στις μάζες και η σχετικά ειρηνική μετάβαση. Ακόμα δεν θυσιάζονται αλτρουιστικά κορόιδα βάζοντας το κεφάλι τους στον ντορβά για να σώσουν την ηλίθια μάζα από τον εαυτό της. Μέσα στην κρίση δεκάδες δηλώσεις υπήρξαν πολιτευτών ότι “εσείς μας ψηφίσατε, τι θέλετε τώρα και διαμαρτύρεστε”, μαζί με το μαζί τα φάγαμε. Μεγάλο λάθος της ΧΑ την περίοδο της ανάπτυξής της ήταν που δεν συγκράτησε τον κόσμο από το να βγει να “καθαρίσει” τους δρόμους τις γειτονιές κλο. Ας την ψήφιζαν να βγει κυβέρνηση εφαρμόσει την πολιτική της. Ο μέσος κουτοπόνηρος νεοέλληνας ήθελε τζάμπα τα παιδιά της ΧΑ να του καθαρίζουν τους ενοχλητικούς χωρίς να κουνηθεί, ενώ την εξουσία την έδινε σε οποιονδήποτε που θα του μοίραζε ωφελήματα, μέχρι τους φιλοσκοπιανούς ακροαριστερούς του σύριζα κατάντησε να ψήφιζει. Ο λευκοιπποτισμός και τα κορόιδα σε αυτόν τον χώρο πρέπει να σταματήσει.

  Τώρα πως θα μπορέσει να υπάρχουν εκλογές σε ένα εθνικό καθεστώς, δεν χρειάζεται να ξανανακαλυφθεί ο τροχός. Θα υπάρχουν συνταγματικές και θεσμικές δικλείδες ότι και καλά επιτρέπονται τα “πάντα” εκτός αυτά που αλλοιώνουν τον χαρακτήρα του εθνικού κράτους.
  Απάντηση
  5.
  Ανώνυμος16 Απριλίου 2018 – 12:12 π.μ.
  Καθόλου όνειρο θερινής νυκτός.
  Εδώ “κατάλαβαν” μέχρι και οι νουδου πως δεν είναι δεξιό κόμμα. Αυτό από μόνο του λέει πολλά. Τρέχουν να προλάβουν τις επερχόμενες παγκόσμιες ανακατάξεις, ιδεολογικές μετατοπίσεις των χρήσιμων ηλιθίων ψηφοφόρων;
  Δεν υπαγορεύονται τυχαία τέτοια άρθρα, σε “””δεξιούς””” ιστοτόπους .
  Είναι η ΝΔ κανονική δεξιά;
  http://www.antinews.gr/action.read/antitheseis/einai-i-nd-kanoniki-deksia-/10.122614
  Εάν είχε πραγματικά πέσει το σοβιετικό σύστημα εξουσίας , οι πρωτεργάτες αυτού ΔΕΝ θα ήσαν ακόμα και σήμερα οι κατασκευασμένες από τα ΜΜΕ αγνές καλές προσωπικότητες , (παγκοσμίως τιμώμενα πρόσωπα , διάνοιες – ήρωες (Μαρξ , Ενγκελς , Λένιν , Τρότσκι και λοιποί)) , αλλά θα χαρακτηρίζονταν , όπως ήταν στην πραγματικότητα.
  Βίαιοι κακοί ηλίθιοι παρανοϊκοί τύραννοι αιμοσταγείς δικτάτορες, έμμισθοι υπάλληλοι των τραπεζιτών.
  Το τείχος του Βερολίνου έπεσε προς την Δύση. Ο κομμουνισμός ξέφυγε από τα στενά ανατολικά σύνορα και εξαπλώθηκε σε όλην την Ευρώπη!
  Κομμουνισμός με “ειρηνικό δημοκρατικό” εκλογικό προσωπείο, χωρίς να αποδίδονται οι παγκοσμίως δολοφονημένοι ανυπάκουοι ηγέτες και πολίτες στους κομμουνιστές αλλά στους καπιταλιστές , είναι η παγκοσμιοποίηση.
  “την οποία ηγεσία, θα εκλέγει ο ίδιος ο στρατός”
  Δεν νομίζω να εννοείται να ψηφίζουν οι στρατιώτες.
  Την δημοκρατία που έβγαλε στην επιφάνεια τον Χίτλερ, αποφάσισαν να την …εκσυγχρονίσουν. Ετσι η δημοκρατία δεν έχει πια αδιέξοδα και δεν κινδυνεύει. Αυτοπροστατεύεται , μαθαίνει από τα λάθη της και δεν τα επαναλαμβάνει. Η αντιμετώπιση της χ.α. δείχνει τον δρόμο.
  ( Θα βρούν και νέες δημοκρατικές μεθόδους προστασίας της κοινοβουλευτικής διαιδκασίας. Ηλεκτρονικές “αδιάβλητες” εκλογές όπου θα φαίνεται ο κα΄θε ένας μας τι ψηφίζει . Ο πολίτης να μάθει – το λένε από τωρα, δήθεν για όσους ψήφισαν συριζα – να αναλαμβάνει τις ευθύνες των πράξεων του…)
  Ο δε λαός, έδειξε για άλλη μια φορά το αληθινό του πρόσωπο. Αβουλος και φοβισμένος. Ανίκανος να βοηθήσει τους ηγέτες στους οποίους εξέφραζε (έστω και δημοσκοπικά) την εμπιστοσύνη του για να τον κυβερνήσουν.

  Ένα δεξιό κράτος στα πρώτυπα του Ελληνοχριστιανικού Βυζαντίου , που να έχει μάθει από τα λάθη του;
  Με Ελληνα Χριστιανό αυτοκράτορα ΚΑΙ σύζυγο με τα ίδια χαρακτηριστικά…και ας μην είναι και απευθείας απόγονος του Σωκράτη!
  Γιατί χρειάζεται κάθε φορά να ανακαλύπτουμε τον τροχό;
  Απάντηση
  6.
  Ανώνυμος16 Απριλίου 2018 – 4:49 μ.μ.
  Γεια σας
  Εξ αρχής θα πω ότι πιστεύω στο Εθνικοσοσιαλιστικό οικονομικό μοντέλο και μόνο αυτό!!

  Εδώ https://analyst.gr/2013/10/12/3008/ υπάρχει μία οικονομική ανάλυση από ένα οικονομολόγο που βάζει τα πράγματα στην πραγματική οικονομική διάσταση του εθνικοσοσιαλιστικού οικονομικού μοντέλου χωρίς ταμπού και περιστροφές……και επαναλαμβάνω ότι για μένα προσωπικά είναι το τέλειο οικονομικό μοντέλο.

  Τώρα μερικά πράγματα για την Δημοκρατία….Δημοκρατία είναι η άσκηση της εξουσίας από όλους ΆΜΕΣΑ!!…δηλαδή η εξουσία δεν μεταβιβάζεται όπως γίνεται στην (κοινοβουλευτική δημοκρατία).Στον κοινοβουλευτισμό έχουμε μικρές ολιγαρχικές ομάδες(κόμματα)που σκοπός τους είναι να εκφράζουν τα συμφέροντα μιας ελίτ που τις στηρίζει…..και όχι όλης της κοινωνίας…..Στην Δημοκρατία αποφασίζουν οι πολλοί και όχι οι λίγοι….η κοινωνία καλείται κάθε 2,3,4 χρόνια να αποφασίσει στο ποιος θα αποφασίζει….αυτό δεν είναι δημοκρατία είναι τραβεστί δημοκρατία….Το κάθαρμα Τσίπρας την λαική εντολή του ΟΧΙ την έκανε ΝΑΙ….για ποια δημοκρατία μιλάμε;; Επίσης καλλιεργείτε η άποψη ότι στην Δημοκρατία κάνει κουμάντο η πλέμπα….Μέγα λάθος!! διότι και στην πραγματική Δημοκρατία πάλι η ελίτ κάνει κουμάντο…. με την διαφορά ότι η ελίτ παίρνει το χρίσμα απο το λαό…Στην Αθηναική Δημοκρατία ο Περικλής,Θεμιστοκλής,Μιλτιάδηςκλπ δεν ανήκαν στην ελίτ; που ανήκαν; Είναι λάθος να παρουσιάζουμε τα ολιγαρχικά πολιτεύματα ως Δημοκρατικά.

  Πιστεύει κάποιος ότι αν ο λαός μετείχε στην εξουσία θα συνέβαιναν τα παρακάτω;;;

  ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ (Α΄ ΜΝΗΜΟΝΙΟ)
  1) Έφερε το ΔΝΤ
  2) Διέσωσε τις ευρωπαϊκές τράπεζες
  3) Μετέφερε το ελληνικό χρέος στο Αγγλικό δίκαιο
  4) Πήρε την αρμοδιότητα του χρέους από τα ελληνικά δικαστήρια και την έδωσε στα ευρωπαϊκά.
  5) Παραιτήθηκε από τον συμψηφισμό χρεών μας προς τη Γερμανία με απαιτήσεις μας από την γερμανική εισβολή.

  ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ – ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ – ΣΑΜΑΡΑΣ – ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ – ΠΑΠΑΔΗΜΟΣ (Β΄ ΜΝΗΜΟΝΙΟ – PSI).

  1) Μετέτρεψαν το χρέος μας προς ιδιώτες σε χρέος προς κράτη
  2) Παραιτήθηκαν από το δικαίωμά μας να αποπληρώσουμε το χρέος σε εθνικό νόμισμα σε περίπτωση εξόδου από το ευρώ.
  3) Έκαναν κούρεμα του χρέους προς το εσωτερικό της χώρας.
  4) Ανακεφαλαιοποίησαν με τα χρήματά μας και μας έβαλαν να εγγυηθούμε τις ιδιωτικές ελληνικές τράπεζες κατά 238 δισεκατομμύρια ευρώ.

  ΤΣΙΠΡΑΣ – ΚΑΜΜΕΝΟΣ (Γ΄ ΜΝΗΜΟΝΙΟ)
  1) Απαγόρευσαν στην ελληνική Βουλή να νομοθετεί χωρίς την έγκριση των δανειστών
  2) Υπέγραψαν δέσμευση για πλεονάσματα μέχρι το 2060
  3) Εκχώρησαν τη δημόσια περιουσία για 100 χρόνια
  4) Μεταφέρουν όλη την δημόσια περιουσία στο ΤΑΙΠΕΔ
  5) Υπερφορολόγησαν και γέμισαν με ασφαλιστικές εισφορές τους Έλληνες
  6) Εισήγαγαν τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς των περιουσιών των Ελλήνων
  7) Επιτρέπουν να ξεπουληθούν φθηνά στον πλειστηριασμό τα σπίτια των Ελλήνων υπέρ των αλλοδαπών.

  Αν είχαμε πραγματική Δημοκρατία οι παραπάνω κύριοι θα είχαν πιει κώνειο….το δε κάθαρμα Τσίπρας θα είχε εκτελεστή επί τόπου…. Λυπάμαι που το λέω αλλά πιστεύω ότι ως Ελληνικό Έθνος έχουμε τελειώσει….και έχουμε τελειώσει διότι κυριαρχεί η φαυλότητα ακόμα και τώρα….Ευχαριστώ για την φιλοξενία.

  the nobody
  Απάντηση
  7.
  Ανώνυμος19 Απριλίου 2018 – 6:29 μ.μ.
  Από τις πολιτειακές μορφές του 20ου αιώνα, η πιο κοντινή στο πνεύμα της αρχαίας δημοκρατίας, είναι αυτή του εθνικοσοσιαλισμού. Πρώτον, διότι ο εθνικοσοσιαλισμός αναγνωρίζει την ύπαρξη δήμου, δηλ. ομοιογενούς σώμα πολιτών (και όχι πληθυσμού-ψηφοφόρων καταναλωτών)με κοινά εθνοφυλετικά γνωρίσματα. Ο δήμος στην αρχαιότητα οριζόταν ιερραρχικά επί τη βάση του αίματος, όπως στον εθνικοσοσιαλισμό, (μονάχα Αθηναίοι στο αίμα και ελεύθεροι είχαν δικαίωμα πολίτη), και θεωρούνταν το ένοπλο σώμα της πολιτείας. Δεύτερον, ο εθνικοσοσιαλισμός αναγνωρίζει το κράτος όχι ως αυτοσκοπό (φασισμός), ούτε ως ένωση συμφερόντων (φιλελευθερισμός-αστοδημοκρατία), ούτε ως εργαλείο για την αταξική κοινωνία (μπολσεβικισμός), αλλά ως μέσο για τη βιολογική, ηθική και πολιτιστική προαγωγή του λαού.

  http://theodotus.blogspot.gr/2018/04/carl-schmitt.html

  Ξέρεις τι είναι δημοκρατία;
  Χρησιμοποιούμε όλοι την λέξη δημοκρατία και τα παράγωγά της σχεδόν καθημερινά. Όμως η άγνοιά μας για το τι είναι δημοκρατία είναι τεράστια. Κι όμως δεν θα έπρεπε· μια και για να περιγραφεί το τι είναι η δημοκρατία, φτάνει και περισσεύει ένα φύλλο Α4.
  Η δημοκρατία είναι μία απλή μέθοδος για να αυτο-κυβερνηθεί ένα σύνολο ανθρώπων. Είναι μια διαδικασία που μοιράζει την πολιτική ισχύ, την εξουσία δηλαδή, εξίσου σε όλα τα μέλη αυτού του συνόλου. Είτε πρόκειται για έναν σύλλογο, είτε πρόκειται για μια ολόκληρη χώρα.
  Η δημοκρατία είναι μια διαδικασία που μας δίνει την δυνατότητα να παίρνουμε και να εφαρμόζουμε αποφάσεις, να επιτηρούμε την εφαρμογή τους, και να απονέμουμε δικαιοσύνη, συμμετέχοντας όλοι και άμεσα στα όργανα, τα σώματα και τους θεσμούς, χωρίς αντιπροσώπους.
  Στην δημοκρατία προβλέπεται ΕΝΑ ΜΟΝΟ ΟΡΓΑΝΟ: η γενική συνέλευση όλων των μελών. Αυτή η γενική συνέλευση είναι που αποφασίζει τι άλλα όργανα ή σώματα ή θεσμούς θα συστήσει. Διότι η δημοκρατία αλλάζει διαρκώς τους θεσμούς της. Η δημοκρατία δεν γίνεται ποτέ τέλεια. Παραμένει πάντοτε ατελής. Αλλάζει ή καταργεί όργανα, σώματα και θεσμούς και στην θέση τους βάζει άλλα.
  Μπορεί μια δημοκρατία να αποφασίσει πως θα έχει ένα όργανο, για παράδειγμα, που θα προετοιμάζει τα νομοσχέδια, και θα ονομάσει μάλιστα αυτό το όργανο Βουλή, και μετά θα έρχονται τα νομοσχέδια στην γενική συνέλευση για να γίνουν νόμοι. Μπορεί μια άλλη δημοκρατία να αποφασίσει μια εντελώς άλλη διαδικασία για το νομοπαρασκευαστικό έργο.
  Με τον ίδιο τρόπο μια δημοκρατία δημιουργεί και αλλάζει συνεχώς και όλους τους άλλους θεσμούς και όργανα που πιστεύει ότι χρειάζεται. Από την κυβέρνηση της ως τον τρόπο απονομής της δικαιοσύνης. Όλα τα μέλη-πολίτες είναι εν δυνάμει πρωθυπουργοί, υπουργοί κλπ. Όλα τα μέλη-πολίτες είναι εν δυνάμει δικαστές καθώς η δημοκρατία υποστηρίζει πως και η απονομή δικαιοσύνης είναι καθαρά πολιτικό ζήτημα και όχι τεχνικό. Όλοι αυτοί οι θεσμοί και τα όργανα καθώς και οι μορφή τους, αποφασίζονται από την γενική συνέλευση όλων των μελών. Δηλαδή από όλους.
  Η γενική συνέλευση έχει κατάλογο εγγεγραμμένων μελών. Δεν γίνεται δημοκρατία χωρίς κατάλογο μελών (με όνομα, διεύθυνση και τηλέφωνο).
  Για την ανάδειξη στα αξιώματα χρησιμοποιείται η κλήρωση μεταξύ όλων των ενδιαφερομένων για το κάθε αξίωμα. Όχι η εκλογή. Η εκλογή είναι ολιγαρχικός τρόπος. Με εκλογή, και όχι κλήρωση, γίνεται η ανάδειξη για τις ελάχιστες εκείνες μόνο θέσεις που απαιτούν απαραιτήτως υψηλή εξειδίκευση και κατάρτιση. (Οι υπουργοί για παράδειγμα θα αναδεικνύονταν μάλλον με κλήρωση).
  Η θητεία στα αξιώματα δεν υπερβαίνει ΠΟΤΕ το ένα έτος. Μπορεί να υπάρχουν αξιώματα με διάρκεια ένα 24ωρο. Κανείς δύο φορές στην ίδια θέση. Ιδίως εκείνοι που επιλέχθηκαν με εκλογή. Όλοι είναι ανακλητοί πριν λήξει η θητεία τους και όλοι δίνουν απολογισμό στο τέλος της. Η δημοκρατία πιστεύει πως όλοι οι πολίτες πρέπει να ασκούνται στην εξουσία και στην πολιτική. Γι’ αυτό αλλάζει συχνά τα πρόσωπα στα αξιώματα, ώστε να αποκτούν εμπειρία όσο περισσότεροι γίνεται, και ει δυνατόν όλοι.
  Με λίγα λόγια, νομοθέτες είναι ΟΛΟΙ οι πολίτες. Κυβερνήτες και δικαστές γίνονται όλοι οι πολίτες, είτε με κλήρωση, είτε εκ περιτροπής, και ελάχιστοι με εκλογή. Δεν γίνονται ποτέ κυβερνήτες, νομοθέτες και δικαστές, οργανωμένες ομάδες πολιτών όπως είναι τα σημερινά κόμματα. Αυτό που γίνεται τώρα με τα κόμματα είναι ολιγαρχία.
  Η δημοκρατία επειδή γνωρίζει πως απειλείται και από τον πολύ πλούτο αλλά και από την πολύ φτώχεια παίρνει μέτρα ώστε να μην υπάρχει τίποτε από τα δύο. Πέραν όμως τούτου, η δημοκρατία, επειδή δεν είναι οικονομικό σύστημα όπως ο καπιταλισμός και ο σοσιαλισμός, δεν έχει εξαρχής κάποιο οικονομικό σχέδιο ή δόγμα για να εφαρμόσει. Τις οικονομικές αποφάσεις τις παίρνουν όλοι οι πολίτες στην γενική συνέλευση, για κάθε ένα θέμα ξεχωριστά.
  Δηλαδή με σημερινούς όρους μπορεί να πάρουν σήμερα για ένα θέμα μια “δεξιά” ή μια “αριστερή” απόφαση. Και αν μετά από ένα διάστημα πειστούν πως πήραν λάθος απόφαση, να την αλλάξουν.
  Και τέλος, επειδή το σύνολο που αντιπροσωπεύει η γενική συνέλευση μπορεί να απειληθεί στρατιωτικά, ο κάθε πολίτης είναι ταυτοχρόνως και οπλίτης, σχεδόν εφόρου ζωής. Οι έννοιες πολίτης και οπλίτης για την δημοκρατία είναι αξεχώριστες.
  Το πολίτευμα που έχουμε σήμερα, δηλαδή αντιπροσώπευση μακράς θητείας (4-ετίας) με επανεκλογές των ίδιων και των ίδιων σε θέσεις εξουσίας, ΔΕΝ είναι δημοκρατία. Είναι ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ. Και γι’ αυτό παθαίνουμε αυτά που παθαίνουμε. Δημοκρατία είναι αυτό που περιγράψαμε. Και μόνο αυτό. Εχουμε την πατέντα εδώ και 2500 χρόνια. Αλλά τίποτε… Μας τα ‘παν οι δασκάλοι μας στο δημοτικό. Αλλά τα ξεχάσαμε.

  Θράξ Αναρμόδιος (http://anarmodios.wordpress.com)
  Δημοκρατικός Ομιλος Θεσσαλονίκης (http://dimokratikos.wordpress.com)

  Το πολιτικό σύστημα είναι πάντα το ίδιο, ανεξάρτητα από το οικονομικό.
  Ο κομμουνισμός-σοσιαλισμός, ο καπιταλισμός-φιλελευθερισμός είναι οικονομικά συστήματα. Είναι οικονομικά συστήματα και μόνο. Τίποτε άλλο. Είναι οικονομικά συστήματα που μασκαρεύονται σε πολιτεύματα.
  Τα οικονομικά συστήματα αυτά διαθέτουν και ιερές γραφές. Ιερά βιβλία που γεμίζουν βιβλιοθήκες ολόκληρες. Στις γραφές αυτές είναι όλα μια χαρά. Και οι μεν και οι δε, μας τα λένε μια χαρά. Αριστεροί και δεξιοί. Ολοι. Ισορροπία των δυνάμεων της αγοράς και υγιής ανταγωνισμός ο ένας. Κεντρικός σχεδιασμός και έλεγχος των παραγωγικών δυνάμεων από την κοινωνία ο άλλος. Ολα για το καλό της κοινωνίας και των μελών της.
  Αυτό που δεν μας λένε τα ιερά αυτά βιβλία είναι πως για να εφαρμοστούν τα οικονομικά συστήματα αυτά, ή σωστότερα για να μην εφαρμοστούν, απαιτούν πάντα το ένα, το ίδιο και το αυτό, πολιτικό σύστημα: κοινοβουλευτισμό. Δηλαδή αντιπροσώπους με μακρές θητείες. Οσο μακρύτερες, τόσο καλύτερα.
  Παντού αντιπρόσωποι με μακρές θητείες.
  Αντιπροσώποι με μακρές θητείες στην Βουλή. Αντιπροσώποι με μακρές θητείες στα κόμματα ή στο κόμμα, αν τυχαίνει να είναι μονοκομματικά συστήματα. Δηλαδή ακόμη και οι Κεντρικές ή Πολιτικές Επιτροπές τους, τα Πολιτικά Γραφεία τους και τα παρόμοια, στελεχώνονται με αντιπροσώπους με μακρές θητείες.
  Αντιπροσώποι με μακρές θητείες στους Δήμους, στα Σωματεία-Συνδικάτα και μέχρι στους φυσιολατρικούς ομίλους.
  Τα οικονομικά συστήματα χρησιμοποιούν αντιπροσώπους μακράς θητείας για να κάνουν την δουλειά τους οι επικεφαλής. Πρόεδροι, Δήμαρχοι, Γενικοί Γραμματείς, Πρωθυπουργοί. Οι κεφαλές που κάνουν κουμάντο και ελέγχουν τους “αντιπροσώπους του λαού” όπως θέλουν. Οι κεφαλές υποδύονται τους δημοκράτες. Ελέγχουν τους “αντιπροσώπους του λαού” με ένα σωρό τρόπους. Ανάλογα με το καθεστώς, τους υποχρεώνουν, τους τρομοκρατούν, τους διαφθείρουν… Και τους καθιστούν συντεταγμένη διμοιρία έγκρισης προ-ειλημμένων αποφάσεων. Γραμμή παραγωγής κανονική.
  Παντού αντιπρόσωποι. Πουθενά άμεση συμμετοχή του λαού. Πουθενά. Ώστε, όλοι αυτοί οι αντιδημοκράτες ολιγαρχικοί, να μπορούν ελεύθερα να εξουσιάζουν και να εξουσιάζονται, μακριά από τον άμεσο λαϊκό έλεγχο.
  Τα οικονομικά συστήματα αυτά, όλα όμως, διατείνονται ότι εφαρμόζουν την δημοκρατία. Αλλά φυσικά και δεν εφαρμόζουν δημοκρατία. Στην καλύτερη περίπτωση εμφανίζουν ένα σύστημα ως δημοκρατία ενώ δεν είναι.. Η έστω έχει κάποια “δευτερεύντα στοιχεία δημοκρατικού πολιτεύματος” (τύπος, ελευθερία έκφρασης, εντάλματα, κλπ) ίσα-ίσα για τα προσχήματα και μόνο.
  Τα οικονομικά συστήματα (καπιταλισμός, σοσιαλισμός) δεν μπορούν να κάνουν την δουλειά τους άμα υπάρχει δημοκρατία. Γι’αυτό ρέπουν προς την απολυταρχία και τον δεσποτισμό. Προς τον ολοκληρωτισμό. Είναι όλα ολιγαρχίες.
  Για να κάνουν την δουλειά τους τα οικονομικά συστήματα αυτά πρέπει να απουσιάζει η δημοκρατία. Μόνο μέσω του εξουσιασμού κάνουν την δουλειά τους. Εχουν αλλεργία στη δημοκρατία. Τα οικονομικά συστήματα λοιπόν, όλα, μασκαρεύονται σε πολιτεύματα. Και μάλιστα “δημοκρατικά”. Και υποστηρίζουν ότι τάχαμου έχουν και διαφορές μεταξύ τους. Δεν έχουν διαφορές. Δημιουργούν όλα δούλους και βαστάζους. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.
  Ολα τα οικονομικά συστήματα, τα μασκαρεμένα σε πολιτεύματα, καθιστούν τον λαό δούλο και βαστάζο.
  ΗΠΑ, Καναδάς, Αγγλία, Γερμανία, Γαλλία, Σκανδιναβία, πρώην ΕΣΣΔ, τώρα Ρωσία, Κίνα, Ινδία, Ιαπωνία, Κούβα, Βιετνάμ, Ιταλία, Ισπανία, Ελλάδα. Παντού. Το ίδιο παντού: Δεν έχουν δημοκρατία.
  Δημοκρατία παντού και πουθενά δημοκρατία.
  [Σε αντίθεση η δημοκρατία δεν είναι οικονομικό σύστημα. Είναι πολιτικό σύστημα ελεύθερων και αυτόνομων ανθρώπων με δυναμική, συνεχή, αυτο-θέσμιση. Δεν έχει ευθύς εξαρχής κάποιο οικονομικό σχέδιο να εφαρμόσει. Το βρίσκει στην πορεία. Η διαρκώς αυτο-καθοριζόμενη δημοκρατία, διαρκώς διαμορφώνει και το οικονομικό της σύστημα.
  Η Δημοκρατία είναι πολιτικό σύστημα. Είναι μηχανισμός. Είναι μηχάνημα για να παίρνουμε αποφάσεις, μηχανάκι.
  Η δημοκρατία είναι συγκεκριμένη διαδικασία λήψης, εφαρμογής και επιτήρησης αποφάσεων και απονομής δικαιοσύνης, με συμμετοχή όλων και άμεσα χωρίς αντιπροσώπους.]

  Θράξ Αναρμόδιος (http://anarmodios.wordpress.com)
  Δημοκρατικός Ομιλος Θεσσαλονίκης (http://dimokratikos.wordpress.com)

  https://anarmodios.wordpress.com/

  .
  .
  .
  .
  .

• Η ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΓΙΑΓΙΑ

  21 Απριλίου 2018 at 20:39 · Απάντηση

  .
  .
  .
  .
  .
  Κανείς τελικά δεν ξέρει τι είναι Άμεση Δημοκρατία
  http://i0.wp.com/www.arxaiaithomi.gr/wp-content/uploads/2016/04/1915%CE%9F-%CE%98%CE%BF%CF%85%CE%BA%CF%85%CE%B4%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82-%CE%B7-%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AE-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1-%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82-%CE%91%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CE%B1%CE%AF%CF%89%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%9C%CE%B7%CE%BB%CE%AF%CF%89%CE%BD-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%99%CF%83%CF%87%CF%8D-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%94%CE%AF%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CE%BF.jpg?resize=473%2C355
  Ο Θουκυδίδης, η αθηναϊκή δημοκρατία, ο διάλογος Αθηναίων και Μηλίων για την Ισχύ και το Δίκαιο
  Επειδή έχω ακούσει πολλές ηλιθιότητες και «ορισμούς» για την άμεση δημοκρατία,
  οφείλω να ομολογήσω ότι σπάνια βρίσκω άνθρωπο που να έχει διαβάσει Θουκυδίδη.
  Αν δεν διαβάσει κανείς τον ιστορικό που αναλύει
  την γέννηση και την λειτουργία αυτού του πολιτεύματος
  από εκείνους που το ανακάλυψαν,
  πώς είναι δυνατόν να έχει το θράσος να μιλάει περί αυτού;
  Άμεση δημοκρατία δεν σημαίνει αναρχία.
  Δεν σημαίνει «φτιάχνω κολλεκτίβες και αυτοδιαχειρίζομαι».
  Καμία σχέση.
  Αυτό το έλεγαν οχλοκρατία στην αρχαιότητα
  και αποτελεί ιδεολογικούς πειραματισμούς
  μεταγενέστερων δυτικών διανοητών δεύτερης και τρίτης διαλογής
  που δεν έχουν καμία σχέση
  με την καθαρότητα και τη διαύγεια πνεύματος
  της αρχαίας ελληνικής διανόησης.
  Η δημοκρατία, θα μας πει ο Θουκυδίδης στον Επιτάφιο του Περικλή,
  καταρχάς είναι εκείνο το πολίτευμα
  που ναι μεν δίνει την εξουσία στα χέρια των πολλών
  και όχι των λίγων
  («ΔΙΑ ΤΟ ΜΗ ΕΣ ΟΛΙΓΟΥΣ ΑΛΛ’ΕΣ ΠΛΕΙΟΝΑΣ ΟΙΚΕΙΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΕΚΛΗΤΑΙ»)
  αλλά δεν φτάνει μόνο αυτό:
  «ΛΟΓΩ ΜΕΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΕΡΓΩ ΔΕ Η ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΑΝΔΡΟΣ ΑΡΧΗ»)
  δηλ. «Στα λόγια λέγεται δημοκρατία, ενώ στην πράξη είναι εξουσία του πρώτου ανδρός»
  .
  Τι σημαίνει αυτό;
  Απλούστατα ότι δεν μπορεί να καθορίζει τις τύχες ενός κράτους
  ο κάθε τυχάρπαστος Αθηναίος πολίτης.
  Ναι μεν μπορεί να βγει στην Πνύκα να πει την άποψή του,
  ναι μεν η άποψή του θα είναι σεβαστή και θα έχει ισάξια βαρύτητα με οποιουδήποτε άλλου Αθηναίου πολίτη,
  ΑΛΛΑ αυτό ΔΕΝ σημαίνει ότι η εξουσία είναι στα χέρια του.
  Οι Αθηναίοι πολίτες εμπιστεύονται τον Περικλή να αποφασίσει ποιός έχει δίκιο και ποιός άδικο,
  ποιός πλανάται και ποιός μιλάει ορθώς.
  Εμπιστεύονται τον πρώτο, τον ικανό άνδρα
  που μπορεί να σκεφτεί
  πέρα από τις μικρότητες και σκοπιμότητες του όχλου,
  πέρα από την πλάνη και τον καιροσκοπισμό στον οποίο συνηθίζει να πέφτει ο λαός του.
  Αυτό ο Περικλής το είχε αποδείξει και εν καιρώ πολέμου και εν καιρό ειρήνης.
  Και αυτό de facto τον είχε αναδείξει πρώτο άνδρα στα μάτια όλων των Αθηναίων.
  Οι Αθηναίοι τότε είχαν στην ουσία την ωριμότητα να παραδεχτούν
  ότι πολλές φορές είναι ανώριμοι και αποφασίζουν ανόητα
  και χρειάζονται τον Πρώτο Άνδρα
  να τους υποδεικνύει τον ορθό δρόμο
  και να τους βγάζει από τη δύσκολη θέση.
  Δεν ήταν εκτελεστικό όργανο ο ηγέτης της Άμεσης Δημοκρατίας.
  Ήταν ηγέτης που ήξερε να παίρνει τα θετικά από τον λαό του
  και να αγνοεί τα αρνητικά.
  Και οι πολίτες είχαν την ωριμότητα να το καταλάβουν αυτό:
  ότι δεν είχαν όλοι τους την ικανότητα και την παιδεία να είναι ηγέτες.
  Είχαν όμως το δικαίωμα να ομιλούν ελεύθερα και δημόσια.
  Αυτή ήταν λοιπόν η άμεση δημοκρατία.
  Αυτοί που κραυγάζουν σαν ουρακοτάγκοι
  περί «συλλογικής λήψης αποφάσεων»
  και άλλες τέτοιες ανοησίες,
  καλό είναι να κάτσουν σπίτι τους και να ανοίξουν κανένα βιβλίο.
  Να μην παπαγαλίζουν τις πνευματικές ακροβασίες
  της «αναρχίας» και των λοιπών δευτεροκλασάτων
  όψιμων διανοημάτων της παρακμής.
  Γιατί στην νεοΕλλάδα
  δεν υπάρχει έλλειψη στην ελευθερία της έκφρασης,
  αλλά στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ.
  ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΓΙΑΓΙΑ
  http://arxaiaithomi.gr/2016/04/02/%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CF%82-%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%BE%CE%AD%CF%81%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%B9-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%AC%CE%BC%CE%B5%CF%83%CE%B7/

  Σήμερα, ολόκληρη η ανθρωπότητα γνωρίζει πως η Δημοκρατία ως έννοια, σύνολο πολιτικών ιδεών και πρακτικών, και εν γένει ως πολίτευμα, γεννήθηκε στην Αθήνα τον 5ο με 6ο αιώνα π.Χ.
  ΣΥΝΙΔΡΥΤΕΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΙΣΤΟΡΙΑ
  ΣΥΝΙΔΡΥΤΕΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

  Σήμερα, ολόκληρη η ανθρωπότητα γνωρίζει πως η Δημοκρατία ως έννοια, σύνολο πολιτικών ιδεών και πρακτικών, και εν γένει ως πολίτευμα, γεννήθηκε στην Αθήνα τον 5ο με 6ο αιώνα π.Χ.
  Αυτό που είναι ίσως λιγότερο γνωστό είναι πως ο ακριβής τόπος γέννησης της Δημοκρατίας είναι η Αρχαία Αγορά των Αθηνών.
  Ο διάλογος, η Παρρησία, η Ισηγορία, η Ισονομία και η Δικαιοσύνη είναι λίγες μόνο από τις υψηλές ιδέες που γεννήθηκαν στο πολιτιστικό, πολιτικό και οικονομικό κέντρο των Αθηνών.
  Οι πρωτοποριακές αυτές ιδέες συνετέλεσαν στην ίδρυση αλλά και επικράτηση της Δημοκρατίας.
  Ακόμα λιγότερο γνωστό – έως και άγνωστο στις μέρες μας – είναι το ποιος δημιούργησε τελικά τη Δημοκρατία.
  Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει κάποιος «πατέρας» της Δημοκρατίας. Κανένας μεγάλος αρχηγός, ηγέτης ή πολιτικός ήρωας.
  Άλλωστε η Δημοκρατία δεν βασίζεται σε σωτήρες αλλά στη δύναμη των πολιτών.
  Κάποιοι ισχυροί και ενεργοί πολίτες ήταν αυτοί που δημιούργησαν τους πρώτους Δημοκρατικούς πολιτειακούς θεσμούς – οι Συνιδρυτές της Δημοκρατίας.
  Σύμφωνα με την πολιτική ιστορία, η Δημοκρατία θεμελιώθηκε αρχικώς από τον Σόλωνα, απέκτησε ουσιαστικό περιεχόμενο και βάθος από τον Κλεισθένη, ενισχύθηκε και θωρακίσθηκε από τον Εφιάλτη, ενώ προσέλαβε ποιοτικά χαρακτηριστικά και ολοκληρώθηκε από τον Περικλή.
  ΣΟΛΩΝ
  Ο Σόλων ο δίκαιος ήταν ο πρώτος. Έχοντας ταξιδέψει και μελετήσει πολλούς και διαφορετικούς νόμους, ο Αθηναίος νομοθέτης ευβούλως εφάρμοσε στην Αθηναϊκή πολιτεία τη «σεισάχθεια», απελευθερώνοντας όσους πολίτες είχαν υποδουλωθεί, ενώ ταυτόχρονα παρείχε αμνηστία για αδικήματα που επέφεραν απώλεια των πολιτικών δικαιωμάτων.
  Κατανοώντας την ουσία του πολιτειακού ζητήματος, ο Σόλων αναγνώρισε με ευθυκρισία πως για την επίτευξη της κοινωνικής Δικαιοσύνης οι πολίτες χρειάζονται τα πολιτικά τους δικαιώματά (Ισονομία).
  Στο ίδιο πνεύμα, ο Σόλων έδωσε για πρώτη φορά στους θήτες (το κατώτερο κοινωνικό στρώμα) το δικαίωμα συμμετοχής στην Εκκλησία του Δήμου και στην Ηλιαία, ως ένορκοι. Μέσω της Ηλιαίας, η οποία ήλεγχε μετά από μήνυση/καταγγελία οποιουδήποτε παράνομες ενέργειες των αρχόντων οι οποίοι έβλαπταν την πολιτεία ή κάποιον πολίτη (ακόμα και δούλο), οι πολίτες απέκτησαν τις πρώτες ελεγκτικές εξουσίες τους.
  Τέλος, ιδρύοντας λαϊκά δικαστήρια με δικαίωμα προσφυγής σ’ αυτά όσων δεν ήθελαν να δικαστούν από τους άρχοντες και παρουσιάζοντας το θεσμό της έφεσης κατά δικαστικών αποφάσεων ενώπιον του δήμου, ο Σόλων έσπασε το μονοπώλιο της πολιτικής εξουσίας από τους επαγγελματίες πολιτικούς και δικαστές, και έθεσε έτσι τις βάσεις για να καταστεί ο δήμος κύριος της πολιτείας.
  ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ
  Επόμενος συνθεμελιωτής της Δημοκρατίας υπήρξε ο Κλεισθένης. Αφού πέτυχε την ανατροπή του Ισαγόρα, του Κλεομένη και της τυραννίδας, ο Αλκμεωνίδης πολιτικός διαίρεσε την Αττική σε δήμους των τριάντα μερών – δέκα από την πόλη (Άστυ), δέκα από την παραλία και δέκα από την ενδοχώρα (Μεσόγαια). Επιπλέον, όρισε με κλήρο τρεις δήμοι να σχηματίζουν μια φυλή, έτσι ώστε κάθε φυλή να βρίσκεται και να εκπροσωπείται σε όλα τα σημεία της πόλης.
  Το μέτρο αυτό ένωσε ουσιαστικά με κοινή μοίρα πολίτες από διαφορετικές περιοχές, και συνεπώς από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα, επιτυγχάνοντας μια πρωτοποριακή πολιτική και κοινωνική ισότητα.
  Η κατάργηση της κατοχής γης ως προϋπόθεση για την ιδιότητα του πολίτη, η ενσωμάτωση νέων πολιτών (ξένοι κάτοικοι ή απελευθερωμένοι δούλοι) και η δυνατότητα των θητών να υπηρετούν την Αθήνα μέσω του στόλου, ενίσχυσε περαιτέρω το αίσθημα της πολιτικής ισότητας ενώ διέλυσε τις παλιές πολιτικοκοινωνικές δομές της ολιγαρχικής Αθήνας.
  Επιπροσθέτως, τόσο οι φυλές όσο και οι δήμοι απέκτησαν διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια, με δική τους εκκλησία, περιουσία και ταμείο, κάτι το οποίο οδήγησε στην αναγκαία αποκέντρωση της πολιτικής εξουσίας.
  Ο δήμος έτσι έγινε η καρδιά της πόλις και εκεί ο πολίτης, ως μαθητής, είχε την πρώτη του επαφή με τα κοινά, την πολιτική και τη δημοκρατία.
  Το γενικότερο πολιτικό πνεύμα των επί Κλεισθένη μεταρρυθμίσεων έδωσε τη δυνατότητα πολιτικής συμμετοχής σε όλους τους πολίτες (Ισοκρατία), χωρίς περιορισμούς (Παρρησία), με επιδίωξη τη λήψη συναινετικών αποφάσεων μετά από δημόσια συζήτηση (Ισηγορία).
  Τα νέα Κλεισθένεια μέτρα του οστρακισμού (η νόμιμη εξορία ενός πολίτη που αποτελούσε κίνδυνο για τη Δημοκρατία), της λογοδοσίας των απερχόμενων αξιωματούχων και της δοκιμασίας (εξέταση της καταλληλότητας των υποψηφίων για κάποιο αξίωμα) λειτούργησαν ως θρυαλλίδα για τον απόλυτο έλεγχο των πολιτικών αξιωματούχων από τους πολίτες.
  ΕΦΙΑΛΤΗΣ
  Στη συνέχεια, τις δημοκρατικές πρωτοβουλίες επεξέτεινε ο αδιάφθορος Εφιάλτης, γιος του Σοφωνίδη. Ο υπέρμαχος και υπερασπιστής των πολιτών Εφιάλτης, τόλμησε να πολεμήσει με θάρρος το ισχυρότατο πολιτικό και ολιγαρχικό κατεστημένο της εποχής.
  Εκφράζοντας τη θέληση των πολιτών κατόρθωσε και αφαίρεσε τις πολιτικές και περιόρισε τις δικαστικές αρμοδιότητες και εξουσίες του αντιδημοκρατικού και ολιγαρχικότατου Αρείου Πάγου.
  Τις εναπομείνασες εξουσίες του, τις μετέφερε στη Βουλή και την Εκκλησία του Δήμου – τα πολιτειακά όργανα των πολιτών. Πλέον, το υψηλότερο αξίωμα στη Δημοκρατία, ήταν αυτό του πολίτη.
  Δική του πολιτική πρωτοβουλία ήταν και η γραφή των παρανόμων, σύμφωνα με την οποία κάθε πολίτης είχε δικαίωμα να εγείρει αγωγή κατά διοικητικών πράξεων και νόμων τους οποίους έκρινε αντισυνταγματικούς ή παράνομους.
  Η γραφή παρανόμων υπήρξε το τελειωτικό χτύπημα εναντίον της κακονομίας και των μισοδήμων νόμων. Για τις μεταρρυθμίσεις του αυτές ο Εφιάλτης δολοφονήθηκε από τη φθίνουσα ολιγαρχική τάξη.
  ΠΕΡΙΚΛΗΣ
  Τέλος, ο Περικλής, θιασώτης του Δημοκρατικού ιδεώδους, συνέχισε το δρόμο της δημοκρατικής ολοκλήρωσης.
  Πολιτειακά, ο υψιπέτης Στρατηγός απογύμνωσε το αριστοκρατικό αξίωμα των εννέα αρχόντων από κάθε ουσιαστική εξουσία.
  Πολιτικά, ο Περικλής εισήγαγε τη «μισθοφορά», δηλαδή την πληρωμή μισθού σε όλους τους κληρωτούς άρχοντες, μέτρο που εξασφάλισε ίσες ευκαιρίες πολιτικής συμμετοχής για όλους, ενώ με εισήγησή του θεσπίστηκε η δωρεάν εκπαίδευση των απόρων και η κρατική επιχορήγηση τους για την παρακολούθηση των δραματικών αγώνων («θεωρικά»).
  Με τις τελευταίες αυτές μεταρρυθμίσεις, η Αθήνα απέκτησε την απόλυτη και «Χρυσή» Δημοκρατική της ολοκλήρωση, προστατεύοντας τους πολίτες που συμμετείχαν στην πολιτική από χρηματισμό και διαφθορά, και καλλιεργώντας πολιτικό πολιτισμό και πολιτική παιδεία για όλους.
  ΣΥΝΙΔΡΥΤΕΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
  Η αλήθεια είναι πως οι πραγματικοί Συνιδρυτές της Δημοκρατίας ήταν οι απλοί πολίτες.
  Οι πολίτες εκείνοι που διαπραγματεύθηκαν, συζήτησαν, υποδέχθηκαν, εφάρμοσαν και υπερασπίστηκαν τη Δημοκρατία και την κατέστησαν ένα λαμπρό πολίτευμα – κειμήλιο για την ιστορία και την ανθρωπότητα.
  Αυτοί ήταν η πηγή έμπνευσης της Δημοκρατίας αλλά και ο λόγος της επιτυχίας της. Αυτοί συνδιαμόρφωσαν και συνδημιούργησαν τη Δημοκρατία.
  Έτσι και εμείς σήμερα, οι Έλληνες πολίτες μπορούμε να γίνουμε αυτοί που θα συνδημιουργήσουν, θα αναγεννήσουν τη Δημοκρατία και θα την επαναφέρουν ως πολιτειακή επιλογή για την Ελλάδα και τον κόσμο.
  Αν ανατρέξει κανείς στα σημαντικά στοιχεία και τις πολιτικοκοινωνικές αλλαγές που επέφεραν οι τέσσερις αρχαίοι πολιτικοί και επισημάνθηκαν στο κείμενο, διακρίνει εύκολα το δημοκρατικό κενό του σήμερα και τις πολιτικές αλλά κυρίως πολιτειακές ανάγκες της Ελλάδας στην εποχή μας.
  Η Ελλάδα χρειάζεται να αναγεννήσει τη δημοκρατία και να την επαναφέρει στη χώρα. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο από τους πολίτες της.
  Μάθε πως: http://www.todelta.gr
  Του Σταύρου Καλεντερίδη

  http://arxaiaithomi.gr/2017/08/17/%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1-%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%81%CE%B7-%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-%CE%B3%CE%BD%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%B6/

  .
  .
  .
  .
  .

• Η ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΓΙΑΓΙΑ

  21 Απριλίου 2018 at 20:49 · Απάντηση

  .
  .
  .
  .
  .

  Δεν είναι τυχαίο που ξένοι ηγέτες, επιστήμονες, ιστορικοί τους ξεφεύγει και αναφέρουν, ότι όλοι είμαστε έλληνες ! Ξέρουν αυτοί τι λένε. Αλίμονο στους Έλληνες στην μεγαλύτερη πλειοψηφία προδότες ιστορικούς.

  Ο παρακάτω καθηγητής και άλλοι ιστορικοί δεν ξέρω αν σκόπιμα δεν ανέφερε καθόλου την φυλή ή την αναφέρουν έτσι μονολεκτικά χωρίς την ιδιαίτερη σημασία που έδωσε την ονομασία στους Έλληνες τους Περούβιους και ότι υπήρχαν εκεί χιλιάδες χρόνια ΠΡΙΝ. Αφού ανέφεραν ότι ο Όλυμπος ήταν το πρώτο βουνό που εμφανίστηκε στην γη μετά τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα. Οι Έλληνες επήραν το όνομα τους από τον γιο του Δευκαλίωνα και της Πύρρας που λεγόταν ΕΛΛΗΝ (Ελ=υψηστη ιερή θεϊκή, λάας Πέτρα) Ελλάς, επί εποχής που υπήρχαν κάτοικοι οι Περούβιοι. Όλα αυτά αναφέρονται στους ομηρικούς στοίχους (214-218 του Εις Απόλλωνα ύμνους. Δηλαδή ο κύριος καθηγητής δεν αναφέρετε στα ουσιώδη, πως σήμερα λεγόμαστε ΕΛΛΗΝΕΣ;;; Και ακόμα αποκρύβουν ότι προϋπήρχε μεγαλύτερη εκστρατεία από του Μέγα Αλεξάνδρου, που είχε κατακτήσει όλη την γη, από Ιαπωνία, Αμερική και άλλα μέρη και που υπάρχουν χιλιάδες ευρήματα Ελληνικά στους λαούς αυτούς!
  Περισσότερα στοιχεία μπορούν να διαβάσουν οι αναγνώστες στο βιβλίο της Πριάμου-Χρηστίδου Χριστίνα ( ΕΛΛΗΝΕΣ) Η αληθινή προϊστορία ΛΑΠΙΘΕΣ- ΠΕΡΡΑΙΒΟΙ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΔΜΟΥ.
  ΠΛΑΤΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ

  Προϊστορική και Αρχαία Θεσσαλία
  Εισβολή θεσσαλικών φύλων στο μεταίχμιο Μυκηναϊκής και Γεωμετρικής Εποχής
  Tου Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου
  δασκάλου στο 32ο Δ. Σχ. Λάρισας – συγγραφέα
  ΓΕΝΙΚΑ: Πριν από την κάθοδο των πρώτων αμιγώς ελληνικών φύλων, η Ελλάδα κατοικούνταν από Ινδοευρωπαϊκούς λαούς, τους ονομαζόμενους με το γενικό, και συχνά αόριστο, όνομα «Προέλληνες». Από γλωσσολογικές μελέτες γίνεται σαφής αυτή η παρουσία τους από το πλήθος των τοπωνυμίων, που μας κληροδότησαν. Τέτοιες χαρακτηριστικές λέξεις για παράδειγμα είναι: Άμφισσα, Αλικαρνασσός, Παρνασσός, Ιλισσός, Κηφισσός, Λυκαβηττός, Υμηττός (λέξεις δηλαδή με διπλό «σ» ή «τ»), οι λέξεις Ερύμανθος, Κόρινθος (νθ) καθώς και τοπωνύμια με τα συμπλέγματα «ρν» και «μν» όπως Κόρινθος, Κάλυμνος, κ.ά. Άλλες τέτοιες προελληνικές λέξεις είναι: κυπάρισσος, νάρκισσος, υάκινθος, κάνθαρος, κ.ά. Στο χώρο της Θεσσαλίας τέτοιας μορφής ονόματα είναι : Λάρισσα, Άργισσα, Άρνη, Κίκυνθος, κ.α.
  ΠΡΟΕΛΛΗΝΕΣ: Γενικά τα προελληνικά φύλα χωρίζονται σε δυο μεγάλες ομάδες: Τη «μεσογειακή ομάδα» που απαρτιζόταν από τους Λέλεγες, τους Έκτηνες, τους Τυρρηνούς, κ.α. και την λεγόμενη «ινδοευρωπαϊκή» ομάδα, στην οποία ανήκαν οι Αίμονες, οι Δρύοπες, οι Πελασγοί, οι Τέμμικες, οι Ύαντες, κ.ά. Απ’ αυτούς, φαίνεται ότι, τουλάχιστον, οι Αίμονες και οι Πελασγοί, αποτελούν συνδετικό κρίκο με τους Έλληνες στην περίοδο της Μέσης Χαλκοκρατίας.
  ΟΙ ΑΙΜΟΝΕΣ: Το όνομά τους εύκολα ετυμολογείται από το ελληνικό επίθετο αίμων που σημαίνει αιματηρός ή από το ουσιαστικό αίμος που σημαίνει θάμνος ή θαμνώδης περιοχή (πρβλ. όρος Αίμος ή Balkan στα κεντρικά Βαλκάνια). Οι αρχαίοι συγγραφείς ορίζουν ως περιοχή των Αιμόνων το Δώτιο Πεδίο (περιοχή Αγιάς) μέχρι την Όσσα και τα Τέμπη, καθώς και την περιοχή της Λάρισας. Ορισμένοι προσθέτουν και την Ιωλκό στην επικράτειά τους. Κατάλοιπα αυτού του λαού που αφομοιώθηκε τελικά είναι τα ονόματα Αίμων, Αιμόνιος, Αιμονία (συχνά αρχαίοι συγγραφείς ονοματίζουν ολόκληρη τη Θεσσαλία μ’ αυτό το τελευταίο όνομα). Κέντρο από το οποίο ξεκίνησαν οι Αίμονες ήταν η περιοχή του όρους Αίμος (Βαλκάν) και η δράση τους, όπως γίνεται αντιληπτή από αρχαιολογικά ευρήματα, που ταυτοποιούνται με τον λεγόμενο πολιτισμό της «Γκουμέλνιτσας», εξακτινώνεται (λίγο μετά το 3000 π.Χ.) σε Θράκη, Θεσσαλία, Ακαρνανία, Αρκαδία (εκεί όπου βρισκόταν η αρχαία πόλη Αιμονία).
  ΟΙ ΠΕΛΑΣΓΟΙ: Η αρχική κοιτίδα αυτής της φυλής εντοπίζεται στην κεντρική Ήπειρο και την περιοχή του Στρυμόνα (πριν από το 2000 π.Χ.). Μετά το πέρας της τρίτης π.Χ. χιλιετίας βρίσκονται στην Αχαΐα Φθιώτιδα, στην περιοχή της Λάρισας (Πελασγία), στη Φωκίδα, και στην Πελοπόννησο. Γύρω στο 1200 π.Χ. φαίνεται ότι συγχωνεύτηκαν με τα κυρίως ελληνικά φύλα. Ανάμνηση της παρουσίας τους αποτελεί το τοπωνύμιο Πελασγία, ως περιοχή και ως πόλη, και ο μύθος του βασιλιά Πελασγού.
  Η ΚΑΘΟΔΟΣ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥΣ: Μεταξύ των ετών 2100-1900 π.Χ. ο κύριος όγκος των Πρωτοελλήνων είχε εγκατασταθεί στην Ήπειρο (Άβαντες και Αρκάδες), στη Δυτική Μακεδονία (πρωτο-Αιολικοί λαοί) και στη ΒΔ Θεσσαλία (οι Ίωνες στις όχθες του ποταμού Ίωνα). Εκείνη την εποχή, απομονωμένοι καθώς ήταν από την οροσειρά τις Πίνδου, διασπάστηκε η γλώσσα τους σε τρεις κλάδους: τη Δυτική γλώσσα, την Κεντρική και την Ιωνική. Ίχνη αλλαγών στη σύνθεση του πληθυσμού, έφεραν στο φως οι αρχαιολόγοι στην Άργισσα, όπου φαίνεται πως η πρώιμη Χαλκοκρατία τελείωσε με βίαιο τρόπο, καθώς το αρχαιολογικό στρώμα του εδάφους της Μέσης Εποχής του Χαλκού δείχνει εγκατάσταση νέου πληθυσμού. Τα κεραμικά ευρήματα θυμίζουν αυτά της Δυτικής Μακεδονίας από την προηγούμενη εποχή (Πρ. Χαλκοκρατία). Αξίζει να σημειώσουμε ότι πολλοί οικισμοί της Μακεδονίας φαίνεται πως διαλύθηκαν πριν από τη Μ.Ε. του Χαλκού, επιτρέποντάς μας να συμπεράνουμε ότι μεγάλος αριθμός ομάδων από τους κατοίκους της Μακεδονίας μετανάστευσαν στη Θεσσαλία, λίγο πριν ή λίγο μετά το 2000 π.Χ. Παρατηρώντας την εξέλιξη των διαλέκτων της γλώσσας μας, οι γλωσσολόγοι έχουν παρατηρήσει ότι η αιολική και η αρκαδική (αρκαδοκυπριακή), παρά τη γεωγραφική «απομάκρυνσή», έχουν πολλά κοινά γλωσσικά στοιχεία. Έτσι καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι και οι δύο προέρχονται (πριν από το 2000 π.Χ.) από την ίδια γλώσσα, αυτή που ονομάσαμε κεντρική διάλεκτο. Λίγο μετά το 1900 π.Χ. οι Πρωτοέλληνες αρχίζουν να εξαπλώνονται σ’ όλη την Ελλάδα, καταλαμβάνοντας τα κύρια κέντρα των Προελλήνων υποτάσσοντας ή εξοντώνοντας τους παλαιότερους κατοίκους. Έτσι και στη Θεσσαλία, μετά την άφιξη των Θεσσαλών εποίκων από την Ήπειρο, μέρος των προκατόχων της γης, όπως οι Βοιωτοί της Άρνης, κατηφορίζουν νοτιότερα στα όρια της σημερινής Βοιωτίας, ενώ άλλοι υποτασσόμενοι, μένουν χωρίς περιουσία και με ελάχιστα δικαιώματα στα περίχωρα των μεγάλων κέντρων που θα δημιουργηθούν κατά τους επόμενους αιώνες, έχοντας το όνομα Πενέστες.
  Τα φύλα στη Θεσσαλία, την περίοδο των Μυκηναϊκών, χρόνων είναι: Αιολείς, Βοιωτοί (οι μετέπειτα Πενέστες), Θεσσαλοί, Λαπίθες, Μάγνητες, Περραιβοί, Μυρμηδόνες, Φθίοι, Φλεγύες, Μινύες, Έλληνες, ενώ περιφερειακά οι Αθαμάνες, οι Αίθικες, οι Αινιάνες, οι Δόλοπες και οι Λοκροί. Οι Μάγνητες, εντούτοις, δεν ήταν θεσσαλικό φύλο. Είναι κλάδος των Μακεδόνων και ο χώρος δράσης τους εντοπίζεται στην παράκτια λωρίδα της Θεσσαλίας, από τις εκβολές του Πηνειού μέχρι το ακρωτήριο Ακόντιον (Τρίκερι), συμπεριλαμβανομένων όλων των ορεινών όγκων της περιοχής, δηλαδή Όσσα, Μαυροβούνιο, Πήλιο και Τισσαίον. Ο Όμηρος κάνει αναχρονισμό τοποθετώντας τους σ’ αυτή την περιοχή κατά τα Μυκηναϊκά χρόνια, διότι σύμφωνα με τα αρχαιολογικά ευρήματα, η περιοχή κατακτήθηκε από τους Μάγνητες δύο τουλάχιστον αιώνες αργότερα. Στα Γεωμετρικά χρόνια οι Μάγνητες ακολουθώντας τους Αιολείς της δυτικής και κεντρικής Θεσσαλίας, που είχαν ιδρύσει αποικίες στα νησιά του Βορείου Αιγαίου και στα βόρεια μικρασιατικά παράλια, και πιεζόμενοι από τη δωρική εισβολή, ίδρυσαν υπερπόντιες αποικίες: μία κοντά στη Φαιστό της Κρήτης, μία στις όχθες του Μαιάνδρου και μια Τρίτη Ανατολικά της Σμύρνης, στους πρόποδες του Σιπύλου. Όλες αυτές έφεραν το ίδιο όνομα «Μαγνησία». Οι κυριότερες αιολικές αποικίες προηγήθηκαν χρονικά από αυτές των Μαγνήτων και εντοπίζονται στα βόρεια μικρασιατικά παράλια και στη Λέσβο.
  Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΙΚΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ: Τα διάφορα θεσσαλικά φύλα με το κοινό όνομα Θεσσαλοί ή Πετθαλοί κατέβηκαν από την περιοχή της Θεσπρωτίας σε δύο βασικά ρεύματα, ένα κατά τη Μυκηναϊκή Εποχή κι ένα στην αρχή των Γεωμετρικών χρόνων, κι άρχισαν βαθμιαία να επεκτείνονται στις πεδινές περιοχές, πρώτα στις νότιες και νοτιοδυτικές κι αργότερα σ’ ολόκληρη την υπόλοιπη πεδιάδα. Την ίδια εποχή οι Μάγνητες, πιεζόμενοι υποχωρούν στην Όσσα και το Πήλιο, οι Αχαιοί της Φθιώτιδας στα νότια ορεινά (όρη Ναρθάκι, Όθρυς και νοτιότερα ως το Σπερχειό) και την πεδιάδα του Αλμυρού μέχρι το ακρωτήριο Ποσείδιον (σημ. Σταυρός), ενώ οι Αχαιοί της Τετράδας Φθιώτιδας (Φθία) υποτάσσονται στους εισβολείς και η πρωτεύουσά τους μετονομάζεται σε Φάρσαλο. Στα τέλη του 11ου αι. οι Θεσσαλοί είχαν υπό την κατοχή τους όλη τη δυτική πεδιάδα και τα κεντρικά τμήματα της ανατολικής, όμως στην τελευταία περιοχή, ακόμα και στα τέλη του επόμενου αιώνα, κυριαρχούν πληθυσμιακά τα προθεσσαλικά φυλετικά στοιχεία. Τέτοιες περιοχές ήταν η Λάρισα και η γύρω περιοχή της καθώς και η Ιωλκός. Μέχρι τα μέσα του 9ου π.Χ. αιώνα η επέκταση των Θεσσαλών και σ’ αυτές τις περιοχές είχε συντελεστεί πλήρως με μόνη τη λέξη Πελασγιώτιδα να συνδέει το παρελθόν με το μέλλον.
  ΚΟΙΝΑ ΤΟΠΩΝΥΜΙΑ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ΚΑΙ ΝΟΤΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ: Ένα από τα αποτελέσματα της καθόδου των ελληνικών φύλων ήταν και η αναγκαστική μετανάστευση των προϋοαρχόντων λαών νοτιότερα. Οι λαοί αυτοί φαίνεται ξεκάθαρα πως συχνά “μετέφεραν” και τα τοπωνύμιά τους. Ας δούμε μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα: Η πόλη Εφύρα: Υπήρχε στη Θεσπρωτία, ενώ αργότερα εμφανίζεται στη Θεσσαλία, μάλιστα υπήρχε και σιδηροδρομικός σταθμός Εφύρας πολύ κοντά στην πόλη της Λάρισας, νοτίως του Μεζούρλου. Στη συνέχεια οι “διωγμένοι” προθεσσαλοί, κατεβαίνουν, προφανώς, νοτιότερα με αποτέλεσμα να συναντάμε στα ιστορικά χρόνια Εφύρα στην Αιτωλία, την Ηλεία και την Κορινθίια. Μάλιστα οι κάτοικοι της τελευταίας Εφύρας “δένουν” την πόλη τους με το απαραίτητο μυθολογικό υπόστρωμα: Η Εφύρα “γίνεται” κόρη του Ωκεανού και της Θέτιδας. μυθική βασίλισσα της Κορίνθου. Σήμερα η Εφύρα αποτελεί δημοτικό διαμέρισμα του δήμου Πηνείας στην Ηλεία. Άλλο παράδειγμα: ο παραπόταμος του Πηνειού Πάμισος, γίνεται ποτάμι της Μεσσηνίας, ενώ ο Πηνειός, ως τοπωνύμιο μετφέρεται στην Πελοπόννησο. Ακόμη η αρχαία Οιχαλία του Νομού Τρικάλων δίνει το όνομά της και σε ομώνυμο Δήμο της Πελοποννήσου. Τέλος, το αρχαίο θεσσαλικό Πελινναίον ή Πέλιννα, πόλη της Εστιαιώτιδος δίνει το όνομά του στην αρχαία Πελλήνη του Ξυλοκάστρου, αλλά και στο μεγαλύτερο βουνό της Χίου: το Πελιναίο.
  ……………………………………………………….
  ΗΡΑΚΛΗΣ- Ο ΜΕΓΙΣΤΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΗΡΩΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΕΣ ΤΟΥ
  «Συμπατριώτες,για σας δεν έχει καμιά χρησιμότητα η καταγωγή σας από τον Ηρακλή,αν δεν κάνετε εκείνα για τα οποία αναδείχθηκε εκείνος,ο πιό ένδοξος και ο πιό ευγενής» Λυκούργος ο Αθηναίος
  ΠΡΟΛΟΓΟΣ
  Πολλοί άνθρωποι νομίζουν ότι η «Μυθολογία»,οι ελληνικοί μύθοι είναι απλά ένα παραμύθι,είναι φανταστικές ιστορίες! Δηλαδή οι περιγραφές του Ομήρου,του Ησιόδου,του Ορφέως και άλλων συγγραφέων είναι απλά μόνο αποκυήματα της φαντασίας τους; Η άποψη αυτή είναι εσφαλμένη και είναι λάθος να θεωρούμε την ελληνική μυθολογία ως ένα όμορφο παραμύθι.

  Η ελληνική μυθολογία είναι στην πραγματικότητα η πιο αρχαία ιστορία των λαών που έζησαν στη γη η οποία, πολύ αργότερα, ονομάστηκε Ελλάς.Αυτή η γη,είναι το Αιγαίο και ο Περι-Αιγαιακός χώρος. Η ελληνική μυθολογία επομένως αποτελεί την κρυπτογραφημένη προϊστορία των πρώτων Ελλήνων και κυρίως τις αγωνίες τους και τον αγώνα τους για επιβίωση αρχικά και την ανάπτυξή τους στη συνέχεια.
  Τα σύνορα όμως,ανάμεσα στον μύθο και την πραγματικότητα είναι ασαφή.Γι’ αυτό, σύμφωνα με μελέτη του καθηγητή της γεωλογίας του πανεπιστημίου Αθηνών Ηλία Μαριολάκου, «ορισμένοι από τους μυθικούς ήρωες είναι ιστορικά πρόσωπα, ενώ κάποιοι άλλοι δεν είναι. Όμως, σχεδόν όλοι και όλα,εκπροσωπούν κάτι που περιγράφει κάποια δραστηριότητα του προϊστορικού ανθρώπου σε σχέση με το γεωπεριβάλλον του ή με το φυσικογεωλογικό γίγνεσθαι του χώρου του».
  Η μελέτη του παραπάνω καθηγητού,καταλήγει σε πολλά συναρπαστικά συμπεράσματα, όπως ότι οι αρχαίοι Έλληνες που έζησαν την 3η και 2η χιλιετία π.Χ. γνώριζαν τους Υπερβόρειους, τη Βαλτική Θάλασσα, την Ιρλανδία, τη Βρετανία, την Ισλανδία και την απόστασή της από τη Βρετανία.Επίσης, ότι δυτικά της Ισλανδίας υπήρχαν τρία νησιά, στα οποία ο ήλιος δύει για μόνο μία ώρα την ημέρα (Γροιλανδία,Baffin, Newfoundland) και ότι πέρα από αυτά τα νησιά και προς τα δυτικά υπάρχει μια μεγάλη ήπειρος (Αμερική), η οποία περιβάλλει τον Ωκεανό.»Είναι δυνατόν για κάποιον (ή για περισσότερους ) να περιγράψουν όλα αυτά τα μέρη, εάν δεν είχαν επισκεφτεί ή διασχίσει τον Ωκεανό;», αναρωτιέται ο καθηγητής στο τέλος της εργασίας του !
  Μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα, αρχαιολόγοι και ιστορικοί πίστευαν πως από κάθε γραπτό αρχαίων συγγραφέων, όπως του Ησίοδου, του Πλάτωνα, του Στράβωνα, του Διόδωρου του Σικελιώτη και κυρίως του Ομήρου, που συνδέονταν με τη μυθολογία, έλειπε κάθε «σπέρμα» αλήθειας. Μετά τις ανασκαφές του Σλήμαν, όμως, αποδείχθηκε ότι όλα όσα έγραψε ο Όμηρος για την Τροία ήταν αληθινά, ότι οι Μυκήνες υπήρχαν και ήταν αντίπαλες των Τρώων και πολλά ακόμα.
  Ο Όμηρος και ο Ησίοδος έγραψαν πως ο Ωκεανός είναι ένα «ποτάμι» που ρέει συνεχώς, ότι αυτό το ποτάμι περιβάλλει τη Γη και ότι η ροή του είναι τυρβώδης (στροβιλώδης), όχι μόνο στην επιφάνεια, αλλά και στο βάθος του, γεγονός που παραπέμπει στα ωκεάνια ρεύματα, τα οποία, όπως είναι γνωστό σήμερα, εκτείνονται σε βάθος περίπου 800 – 1200 μ.

  ΣΤΕΝΑ ΤΟΥ ΓΙΒΡΑΛΤΑΡ
  Σαφείς αναφορές τόσο του Πλάτωνος στον «Τιμαίο-Κριτία» και του Ομήρου για έξοδο των πλοίων των Ελλήνων απο τις Ηράκλειες Στήλες (Στενά Γιρβλατάρ) στον Ωκεανό (Ατλαντικό) όσο και νεότερες έρευνες Ελλήνων και ξένων συγγραφέων – ερευνητών σε συνδιασμό με αρχαιολογικές ανασκαφές και γλωσσολογικές ομοιότητες, οδηγούν σε ένα εκπληκτικό συμπέρασμα : «Η Αμερικανική Ήπειρος ηταν γνωστή απo τα αρχαία χρόνια και είχε ανακαλυφθεί απο τους Ελληνες οι οποίοι την είχαν επισκεφθεί αρκετές φορές».
  «Δυστυχώς, όμως, όλη αυτή η γνώση σταδιακά ξεχάστηκε απ” όλους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Οδύσσεια θεωρείται απλώς ένα ψυχαγωγικό ποίημα και ο νόστος του Οδυσσέα μια φανταστική ιστορία, χωρίς ίχνη ιστορικής πραγματικότητας», υποστηρίζει καθηγητής Ηλίας Μαριολάκος.
  Σκοπός αυτού του άρθρου είναι η αποκατάσταση μιας λησμονιμένης ιστορικής πραγματικότητας που κάποιοι σκόπιμα παραποίησαν προς εξυπηρέτηση των «Άλλων».
  ΗΡΑΚΛΗΣ
  Ο πιο ξακουστός και ρωμαλέος από τους ήρωες που πάτησαν το πόδι τους στην Γη.Είναι ο κατ’εξοχήν ήρωας,ο μέγιστος των Ελλήνων ηρώων. Ευεργέτης των λαών,ιδρυτής γενεών και πόλεων,πρότυπο αθλητή,μονάρχη,ευγενή και ενάρετου άνδρα.

  Σύμφωνα με μηνύματα των Ολυμπίων: Ο Ηρακλής ήταν ο μοναδικός γιός του Διός και της συζύγου του Ήρας.Το όνομα του σημαίνει το «κλέος=δόξα» της Ήρας.Ηγήθηκε ενός γιγαντιαίου προγράμματος της Κραταιάς Αυτοκρατορίας της Ανδρομέδας (Συνομοσπονδία «Ε» Σμήνους 13 Γαλαξιών της Ανδρομέδας) που είχε εκπονηθεί από την πανίσχυρη «θεά» Ηρα,με αποστολές σε όλους τους αστερισμούς του «Ζωδιακού».Επίσης ετέθει επικεφαλής των εκστρατειών των Ελλήνων στην Αμερική και στην Ασία.
  «Προς κατανόηση του έργου του Ηρακλή,γνωστών εις εσάς ως μυθικών άθλων,διευκρινίζουμε την πραγματικότητα του έργου και της καταγωγής του».Ήταν αυτός που απάλλαξε τον πλανήτη της Γαίας απ’όλες τις ανομίες που προήλθαν από την αποστασία του Κρόνου και αποκατέστησε την ομαλή συνέχιση της ζωής. Ο Ηρακλής μετά την ολοκλήρωση των αποστολών του,επέστρεψε στον «ουράνιο Όλυμπο»,δίπλα στον πατέρα του Δία και θεοποιήθηκε ως «Ηρακλής-Ζευς».
  Ο γνωστός σε όλους μας ημίθεος-ήρωας Ηρακλής,γιός του Διός και της Αλκμήνης,ήταν «κωδικός» που δεν μπορούμε να τον αντιληφθούμε επί του παρόντος,σύμφωνα με τους Ολύμπιους.Σ’αυτόν αναφέρονται οι δώδεκα γνωστοί άθλοι, οι οποίοι όμως κρυπτογραφούν κατ’αντιστοιχία τους ουράνιους άθλους του Ηρακλή του γιού της Ήρας.
  Τα διάφορα τέρατα που αναφέρονται στους άθλους του,σε μερικές περιπτώσεις ήταν τέρατα που

  προέκυψαν από γενετικές διαστροφές των πειραμάτων των αποστατών του Κρόνου και άλλα ήταν όπλα προηγμένης τεχνολογίας,επικίνδυνης για την ζωή της Γαίας και η οποία είχε δοθεί από τους Ολύμπιους σε παλαιότερους καιρούς.Ο Ηρακλής αυτός έλαβε μέρος και στην Αργοναυτική εκστατεία,ως επίσης εκστάτευσε και κατά της Τροίας πενήντα χρόνια πριν τον γνωστό Τρωϊκό πόλεμο.
  Στην μυθολογία μας και στην ελληνική γραμματεία υπάρχουν και άλλοι ήρωες με το όνομα «Ηρακλής» (πιθανώς κωδικό όνομα για κάποιους ήρωες που εξετέλεσαν κάτι «μεγάλο»),όπως ο Ηρακλής που εξεστράτευσε το 9560 πΧ με 400.000 Αθηναϊκό στρατό εναντίον της Β.Αφρικής και της Ατλαντίδας (Αλκαίος ή Ηρακλής),την οποία και εβύθισε (Πλάτων,βιβλία Τιμαίος και Κριτίας).
  Επίσης ο ιστορικός «Ηρόδοτος» στο βιβλίο «Ευτέρπη» αναφέρει ότι: «Υπάρχει κάποιος αρχαίος θεός Ηρακλής στους Αιγύπτιους. Όπως λένε αυτοί,ήταν δεκαεπτά χιλιάδες χρόνια πριν από τη βασιλεία του Φαραώ «Άμασι»(6ος αι.π.Χ).Επίσης ο Παυσανίας στο βιβλίο του «Ηλιακά Α΄» αναφέρεται σ’αυτόν τον Ηρακλή,με το όνομα » Ιδαίος Δάκτυλος» και λέει: «Τότε συμπεραίνουμε ότι αυτός ο Ηρακλής ο Ιδαίος ο και Παραστάτης, είναι ο αρχαίος θεός των Αιγυπτίων που έζησε δεκαεπτά χιλιάδες χρόνια πριν τη βασιλεία του Άμασι», δηλαδή δεκαεννέα χιλιάδες εξακόσια χρόνια περίπου από σήμερα»!

  ΕΡΕΙΠΙΑ ΘΟΛΟΥ ΑΝΑΚΤΟΡΩΝ ΑΙΓΩΝ
  Στο βασιλικό ανάκτορο των Αιγών της Μακεδονίας,στην ανατολική πλευρά μετά την είσοδο,στο κυκλικό δάπεδο του χώρου «Θόλος»(όπως τον ονόμασε ο Πλάτων) έχει βρεθεί επιγραφή με την φράση «Ηρακλήι Πατρώιοι» δηλαδή στον «Ηρακλή Πατρώο», που σύμφωνα με την παράδοση ήταν ο γενάρχης του Οίκου των Αργεαδών, της βασιλικής δυναστείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου.Αυτή και μόνη η επιγραφή και ο συβολισμός της,καταδεικνύουν την ελληνικότητα των Μακεδόνων.
  Σύμφωνα με πρόσφατο μήνυμα ο «Ηρακλής-Ζευς» είναι σήμερα Υποδιοικητής του «Αλέξανδρου-Ζευς» ο οποίος βρίσκεται στο μητρικό σκάφος ΠΗΓΑΣΟΣ (μήκος 240 χλμ και πλάτος 30 χλμ).
  Τα γεγονότα που αναφέρονται στις εκστρατείες του » Ηρακλή-Ζευς» πιθανόν έγιναν μεταξύ 18ου και 16ου αιώνα π.Χ..Οι γνωστοί άθλοι του άλλου Ηρακλή, έγιναν πιθανόν τον 12ο αι.π.Χ.
  Δυστυχώς δεν υπάρχουν ακριβείς χρονολογίες
  ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ ΣΤΟΝ ΖΩΔΙΑΚΟ
  Σύμφωνα με μηνύματα των Ολυμπίων:
  Ο Ηρακλής-Ζευς,αρχικά ξεκίνησε ως πρέσβης καλής θελήσεως της ανθρωπότητας,προς τις αστρικές κοινωνίες ζώνης του «Ζωδιακού» και με εντολή να εξαλείψει τις απομείνασες εστίες των δυνάμεων της αποστασίας του Κρόνου (Κρόνιοι,Δρακονιανοί,Οφίτες,κλπ) που απειλούσαν την ύπαρξη και το μέλλον του ανθρώπου στην Γαία.κάθε άθλος του Ηρακλή αριθμείται από το ένα έως το δώδεκα ,όσοι είναι οι αστερισμοί του Ζωδιακού κύκλου.Κάθε άθλος κρυπτογραφεί και μία ουράνια εκστρατεία με συγκεκριμένη αποστολή.
  Στην αρχή της εκστρατείας του πέρασε από την Σελήνη και διέλυσε όλες τις εστίες των αποστατών που παρεμπόδιζαν τις ψυχές να συνεχίσουν την ουράνια πορεία τους και τις ανάγκαζαν να

  επιστρέψουν στην Γαία για άμεση και αναγκαστική μετενσάρκωση.Αφού ολοκλήρωσε την αποστολή του στην Σελήνη,συνέχισε την διαδρομή του με τα ασύλληπτης ταχύτητας μέσα που διέθεται.
  Στο ζώδιο του Κριού εκστράτευσε εναντίον αυτών που η Ελλάνια παράδοση αναφέρει ως «Γιούς των Θεών»ή «Πεπτωκότες Αγγέλους» ή «Γίγαντες».Ήταν ουράνια όντα έκφυλα και διεφθαρμένα που ζούσαν μέσα στην ακολασία και έρχονταν σε επιμειξία με τους ανθρώπους της Γαίας,παρά τις απαγορεύσεις της Αυτοκρατορίας της Ανδρομέδας.Δεν του αντιστάθηκαν,δέχτηκαν τους όρους του και υποσχέθηκαν να τους σεβαστούν και να μην έρθουν ξανά σε επιμειξία με τους γήϊνους.
  Στο ζώδιο του Ταύρου,στο αστρικό σμήνος των Πλειάδων και στην ευρύτερη περιοχή του Ωρίωνα,βοηθούμενος από τις δυνάμεις της Ανωτέρας Τάξης Συμμάχων (αποικίες της Ανδρομέδας στον δικό μας Σπειροειδή Γαλαξία),συγκρούστηκε με τις δυνάμεις του σκότους τις οποίες ενίκησε.
  Στο ζώδιο των Διδύμων απελευθέρωσε τρείς πλανήτες που είχαν καταληφθεί από αποστάτες του Δράκοντα και του Όφεως.Αφού τους απελευθέρωσε επιτέθηκε εναντίον των αποστατών στην ευρύτερη περιοχή του Ωρίωνα που πολιορκούσαν τις περιοχές των Νησιών των Μακάρων και των Ηλυσίων Πεδίων που πηγαίνουν οι ψυχές και ελευθέρωσε ψυχές των ανθρώπων στην περιοχή του Ταρτάρου στον αστερισμό της Αργούς.Στην συνέχεια έδιωξε τους αποστάτες που υπήραν στην περιοχή του Σειρίου.
  Στο ζώδιο του Καρκίνου εκστράτευσε εναντίον των αποστατών που δημιουργούσαν προβλήματα και εμπόδιζαν τις ψυχές των ανθρώπωννα εκπληρώσουν τις επιθυμίες τους και να ακολουθήσουν τις ουράνιες διαδικασίες.
  Στο ζώδιο του Λέοντα εκσράτευσε για να αντιμετωπίσει πανστρατιά συνασπισμένων ισχυρών δυνάμεων των αποστατών. Εκεί τραυματίσθηκε σοβαρά και θεραπεύτηκε από τον Παιήονα Απόλλωνα,μετά τριάντα γήϊνες ημέρες θεραπείας. Μετά την ανάρρωσή του μετέβει στον Σείριο,όπου

  τιμήθηκε απο τον Ζευς με την σωματική αθανασία και του χορηγήθηκε από την Κραταιά Αυτοκρατορία της Ανδρομέδας η τήβεννος της»Λεοντής»,η οποία τον καθιστούσε άτρωτο,απρόσβλητο και αθάνατο από όλα τα πολεμικά μέσα που διέθεταν οι αποστάτες(σκοτεινές δυνάμεις).
  Στο ζώδιο της Παρθένου και συγκεκριμένα στα άστρα της Βερενικής και του Αρκτούρου ,δεν συγκρούστηκε,αλλά συνέστησε στους επιστήμονες να τηρούν τους κανόνες για την αποφυγή της ρύπανσης του περιβάλλοντος.Αυτοί αποδέχθησαν την πρόταση του.
  Στο ζώδιο του Ζυγού και ιδίως στους αστερισμούς της Μικρής Άρκτου,Στέμματος και Νότιου Σταυρού ,εξολόθευσε όλα τα τέρατα που είχαν προκύψει από την εποχή του Κρόνου,μεταξύ των οποίων όλους τους Κενταύρους,γιατί τους θεωρούσε γεννετική ανωμαλία.
  Στο ζώδιο του Σκορπιού,εκστράτευε στα μεγαλύτερα άστρα των αστερισμών Σκορπιού,Οφιούχου,Αετού και Ηρακλή,στα οποία δοκιμάσθηκε έντονα και κινδύνεψε να σκοτωθεί,καθόσον οι περιοχές αυτές βρίσκονται στα όρια του ορατού και αοράτου κόσμου,του φωτός και του σκότους.Οι περιοχές αυτές μαστίζοντο από αντιυλικά όντα τα οποία
  έπρεπε να απομονώσει με την κατασκευή χάλκινων τειχών τα οποία αδυνατούν να περάσουν.Στην περιοχή αυτή ο Ηρακλής βρέθηκε αντιμέτωπος και με το δικό του αντιυλικό είδωλο,το αρνητικό,το οποίο δημιούργησαν οι αποστάτες με σκοπό να το φέρουν σε επαφή μαζί του ώστε να τον σκοτώσουν ακαριαία.Ετσι ήλθε σε κατάσταση παραφροσύνης και την τελευταία στιγμή τον έσωσε η θεά Αθηνά η οποία τον σκέπασε με την «Αιγίδα» της (υπερόπλον είναι η Αιγίδα).Και πάλι ο θεραπευτής Απόλλων τον θεράπευσε.
  Στο ζώδιο του Τοξότη και συγκεκριμένα στους αστερισμούς της Λύρας και στο Βέγα αντιμετώπισε τους αποστάτες του αστερισμού του Δράκοντος,που είχαν δημιουργήσει ανθρωποφάγα τέρατα ,τα οποία όμως κατέστρεφαν και την πανίδα και χλωρίδα με τοξικά απόβλητα.Κατανίκησε τους Δρακονιανούς οι οποίοι και σταμάτησαν τα πειράματα γεννετικής καθώς και όλα τα τέρατα.
  Στο ζώδιο του Αιγόκερου εκστράτευσε για την εξάλειψη όλων των προβλημάτων που δημιούργησαν οι αποστάτες στην «Πυλη των θεών» (σύμφωνα με την γήϊνη ορολογία) που υλοποιείται από το τρίγωνο «α» Αλεπούς,Βέλους και Δελφίνου.Αφού εξάλειψε τα προβλήματα που υπήρχαν,μετέβει στον Άδη για να φέρει στις ψυχές των ανθρώπων το μήνυμα της μετενσάρκωσης.Στο τρίγωνο αυτό οι αποστάτες είχαν δημιουργήσει τεχνολογικά ηχητικά και ηλεκτρομαγνητικά εμπόδια,τα οποία προκαλούσαν πρόβλημα στις κινήσεις των υπερβατικών όντων,που οι γήϊνοι τα ονόμαζαν»θεούς».Όλο αυτό το σύστημα των εμποδίων οι αποστάτες του είχαν δόσε την ονομασία «Κέρβερος».
  Στο ζώδιο του Υδροχόου εκστράτευσε για να καθαρίσει από την οικολογική ,πυρηνική και ηθική ρύπανση πολλούς πλανήτες των αστερισμών Πήγασου,Νότιων Ιχθύων και Κύκνου,λαμβάνοντας σχετική τεχνολογία από τον Σείριο.Οι πλανήτες αυτοί παρουσίαζαν πολύ καλλίτερη κατάσταση από πλευράς μόλυνσης,από αυτήν που παρουσιάζει σήμερα η Γαία.Αφού καθάρισε αυτό το οικοσύστημα ,εξόντωσε τους αποστάτες που ευθύνονταν για τα τρομερά φαινόμενα εκφυλισμού και ηθικής σήψης των πληθυσμών τους.
  Στο ζώδιο των Ιχθύων διασκόρπισε τα υπολείματα των αποστατών των αστερισμών Κήτους ,Όφεως και «ε» Βοώτη που είχαν απομείνει από τις δυνάμεις των αποστατών που είχαν επιτεθεί αιφνιδιαστικά εναντίον της αυτοκρατορίας της Ανδρομέδας και των αστερισμών του Κηφέα και της Κασσιόπης και είχαν συντριβεί από τις δυνάμεις του Περσέα.
  Κατά την διάρκεια αυτής της εκστρατείας πέρασε δύο φορές και από τον πλανήτη Άρη του ηλιακού συστήματος της Γαίας.Την πρώτη φορά γιατί οι επιστήμονες του Άρη αρνήθηκαν να υπακούσουν στις εντολές του και να σταματήσουν τις δραστηριότητες που μόλυναν τον πλανήτη.Κατά την σύγκρουση αυτή αιχαμαλωτίσθηκε ο βασιλιάς Άρης,γιός αυτού που οι γήινοι ονόμασαν «θεό Άρη».Αφού οι Αρειανοί ηττήθηκαν,απελευθέρωσε τον βασιλιά τους,ο οποίος έδωσε την

  διαβεβαίωση ότι θα συμμορφωθούν οι επιστήμονες και θα σταματούσαν οι Αρειανοί να δημιουργούν συγκρούσεις μεταξύ των ανθρώπων της Γαίας.Την δεύτερη φορά συγκρούστηκε και πάλι με τις δυνάμεις του Άρη οι οποίες του επιτέθηκαν αιφνιδιαστικά .Σ’αυτή την σύγκρουση ο Ηρακλής φόνευσε κατά λάθος την βασίλισα Ιππολύτη,κόρη του αποκαλούμενου «θεού Άρη».
  Ο ζωδιακός κύκλος,σύμφωνα με τα μηνύματα των Ολυμπίων,με τα μυστηριώδη σύμβολα του,θεσπίσθηκαν από τους Ολύμπιους,για τις μετακινήσεις τους και την επικοινωνία με τους ανθρώπους της Γαίας,έχουν ποικιλόμορφη συμμετοχή στη δημιουργία της ζωής και επηρεάζουν ποικιλόμορφα τη ζωή στον πλανήτη μας.
  Περισσότερες πληροφορίες για την εκστρατεία αυτή μπορείτε να διαβάσετε στο τελευταίο,πολύ καλό βιβλίο του συναδέλφου και φίλου μου στρατηγού εα Γεράσιμου Καλογεράκη,
  «Ο Κρυστάλλινος Ήλιος και η Σιωπηλή Σελήνη».
  ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΣΤΗΝ ΔΥΤ.ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΑΜΕΡΙΚΗ
  Δυστυχώς δεν υπάρχουν πολλά κείμενα γι’αυτήν την εκστρατεία,παρά μόνον ο αρχιερέας των Δελφών,Πλόύταρχος (45μ.Χ – 120μ.Χ) αναφέρεται «εν ολίγοις»σ’αυτήν.Από τα αναφερόμενα του

  ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ
  Πλουτάρχου ,αλλά και του Ομήρου, έχουν γίνει αναλύσεις και μελέτες από σύγχρονους Έλληνες επιστήμονες με την βοήθεια ηλεκτρονικών υπολογιστών.
  Σύμφωνα με αυτές τις μελέτες ο Ηρακλής δεν ήταν μόνον ένας σπουδαιος υδραυλικός, μηχανικός και υδρογεωλόγος,αλλά και ο πρώτος που έκανε πράξη την παγκοσμιοποίηση και ο αρχιτέκτονας της μυκηναϊκής κοσμοκρατορίας.
  Ο Ηρακλής είναι ένα ιστορικό και όχι μυθικό πρόσωπο, ένας άγνωστος μεγάλος κατακτητής, ήρωας,ιδρυτής πόλεων, πρώτος συνδετικός κρίκος του κοινού πολιτισμικού υποστρώματος των Ευρωπαίων, του μυκηναϊκού και κατά συνέπεια του ελληνικού πολιτισμού.
  Η περίοδος που έζησε χαρακτηρίζεται από την μετάβαση,από την εποχή του «ορείχαλκου» (μπρούτζος) στην εποχή του «κασσιτέρου».Ο Ηρακλής πήγε στις «Κασσιτερίδες Νήσους(σημερινή Βρετανία) για να πάρει κασσίτερο.Για να μπορέσει όμως να κάνει εκμετάλλευση,πραγματοποίησε διάφορα υδραυλικά έργα.Επίσης για την μεταφορά των μετάλλων και την κίνηση του στρατού του,άνοιξε δρόμους στις Άλπεις και πέρασε από την Γαλατία, Ιταλία και Σικελία ιδρύοντας συγχρόνως και πολλές πόλεις,όπως το σημερινό Μονακό στο οποίο καθιέρωσε την λατρεία του Δία σαν μοναδικού θεού (μόνοικος= ένας μόνο οικεί).

  ΓΑΔΕΙΡΑ
  Στην συνέχεια πηγαίνει στην Ιβηρική χερσόνησο(Ισπανία-Πορτογαλία).Ο άθλος με την αρπαγή των βοδιών του Γηρυόνη, του τρικέφαλου και τρισώματου γίγαντα που ζούσε στα Γάδειρα,κοντά στο στενό του Γιβραλτάρ(στα παράλια του Ατλαντικού),αν τον μελετήσουμε σε βάθος θα διαπιστώσουμε άλλα πράγματα.Οι περισσότεροι πιστεύουν πως ο Ηρακλής ταξίδεψε ώς την Ιβηρική Χερσόνησο για να φέρει μια καλή ράτσα βοδιών στην Πελοπόννησο.

  ΘΥΡΕΟΣ ΠΟΛΕΩΣ ΚΑΝΤΙΘ
  Αν διαβάσουμε όμως με προσοχή τον Στράβωνα, που έζησε τον 1ο αιώνα π.Χ., θα διαπιστώσουμε πως σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου δεν έχει βρεθεί τόσος πολύς χρυσός, άργυρος, χαλκός και σίδηρος όσος στην συγκεκριμένη περιοχή.Και τα βόδια δικαιολογούνται διότι υπήρχαν μαρτυρίες ότι το “κοσκίνισμα” του χρυσού από την άμμο γινόταν πάνω σε δέρματα βοδιών.
  Η ίδρυση της πόλης Γάδειρα (σημερινό Κάντιθ ή Κάδιξ της Ισπανίας) από τον Ηρακλή,μνημονεύεται στον θυρεό της πόλης και σήμερα.Επίσης ο Ηρακλής ίδρυσε και την πόλη «Ελίκη»(σημερινό Έλτσε) πλησίον της σημερινής πόλης της Ισπανίας «Αλικάντε»(στην Μεσόγειο). Σήμερα η ποδοσφαιρική ομάδα της «Αλικάντε»ονομάζεται «Ηρακλής.
  Ο Ηρακλής ολοκληρώνει τον άθλο του,παίρνει δηλαδή τα πολύτιμα αυτά μέταλα που τα χρειαζόταν και συνεχίζει βόρεια. Ιδρύει την σημερινή πόλη «Λα Κορούνια» ( ΒΔ σημερινή Ισπανία).Το σημερινό έμβλημα της πόλης,ο θυρεός της «Λα Κορούνια»,είναι ο φάρος που έχτισε ο Ηρακλής.Στην βάση του υπήρχε μία νεκροκεφαλή με δύο κόκαλα που θεωρείται ότι ήταν η κεφαλή του Γηρυόνη.Σήμερα στη θέση του έχει χτισθεί νέος φάρος ο ονομαζόμενος «Πύργος του Ηρακλή»,ως επίσης και το άγαλμα του.

  ΘΥΡΕΟΣ ΤΗΣ ΛΑ ΚΟΡΟΥΝΑ
  Στην συνέχεια περνάει τα Πυρηναία όρη,εισέρχεται στην Γαλατία (Κελτική κατ’άλλη ονομασία).Γαλατία ονομάσθηκε από τον γιό του Ηρακλή τον Γαλάτη. Εκεί ιδρύει την πόλη » Αλέσια «(γνωστή και ως πόλη του Αστερίξ,όπου ο Ιούλιος Καίσαρας κατατρόπωσε τους Γαλάτες), το όνομα της οποίας προέρχεται από τη λέξη άλυς (= περιπλάνηση). Πόλη με στρατηγική σημασία, καθώς συνδέεται μέσω πλωτών ποταμών με τη Μεσόγειο, τον Ατλαντικό, τη Μάγχη και τη Βόρεια Θάλασσα.
  Τι γύρευε στη Γαλατία ο Ηρακλής; Μάλλον «χρυσό»,αφού ο Διόδωρος ο Σικελιώρης μας λέει πως στη Γαλατία υπάρχουν πλούσια χρυσοφόρα κοιτάσματα.
  Εδώ πρέπει να αναφέρω ότι σύμφωνα με την μυθολογία οι «Δρυϊδες» της Γαλλίας λάτρευαν σαν γενάρχη τους τον Ηρακλή. Επίσης οι «Κέλτες» προέρχονται από τον Ηρακλή και πιό συγκεκριμένα από την ερωμένη του,την «Κέλτη».
  Πριν προχωρήσω ας αναφέρω λίγα για την πόλη «Αλέσια» που ίδρυσε ο Ηρακλής.Πολλοί έχουν αναζητήσει κατά καιρούς να βρουν που είναι αυτή η αρχαία πόλη. Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, τη θρυλική μάχη των Γαλατών με τον Ιούλιο Καίσαρα διεκδίκησαν περίπου σαράντα τοποθεσίες της Γαλλίας και όλες τους ισχυρίζονταν πως ταυτίζονταν με την Αλέσια,μέχρι που ο βασιλιάς Ναπολέων Γ΄(1808-1873),ο οποίος είχε ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την αρχαιολογία και τη Γαλλο-Ρωμαϊκή
  κληρονομιά, αποφάνθηκε υπέρ της Alise-Sainte-Reine που βρίσκεται στην περιοχή της Γαλλίας

  ΙΒΗΡΙΚΗ ΧΕΡΣΟΝΗΣΟΣ
  «Βουργουνδία» ΝΔ των Παρισίων.
  Η Αλέσια όμως είναι στο σημερινό Παρίσι,μάλιστα η ονομασία της περιοχή «Ηλύσια Πεδια»προέρχεται από την λέξη «Αλέσια ή Αλίσια».
  Γνωρίζω πολύ καλά ότι στο υπέδαφος του Παρισιού υπάρχουν αρχαίοι Ελληνικοί ναοί.Θα αναφέρω επιλεκτικά δύο ναούς. Κάτω από το «Πανθεον»(Pantheon) στην συνοικία «Καρτιέ Λατέν » (τουριστικό αξιοθέατο σήμερα,που φιλοξενεί τα λείψανα σπουδαίων Γάλλων)),υπάρχει ναός της θεάς Άρτεμις. Επίσης κάτω από το γνωστό καμπαρέ «Lido» υπάρχει «ναός του Ηρακλέους» από τον οποίον μάλιστα ξεκινά υπόγειο τούνελ το οποίο καταλήγει μέσα στον χώρο της γνωστής «Disneyland»

  • Η ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΓΙΑΓΙΑ

    21 Απριλίου 2018 at 20:53 · Απάντηση

    .
    .
    .
    .
    .

    Δεν είναι τυχαίο που ξένοι ηγέτες, επιστήμονες, ιστορικοί τους ξεφεύγει και αναφέρουν, ότι όλοι είμαστε έλληνες ! Ξέρουν αυτοί τι λένε. Αλίμονο στους Έλληνες στην μεγαλύτερη πλειοψηφία προδότες ιστορικούς.

    Ο παρακάτω καθηγητής και άλλοι ιστορικοί δεν ξέρω αν σκόπιμα δεν ανέφερε καθόλου την φυλή ή την αναφέρουν έτσι μονολεκτικά χωρίς την ιδιαίτερη σημασία που έδωσε την ονομασία στους Έλληνες τους Περούβιους και ότι υπήρχαν εκεί χιλιάδες χρόνια ΠΡΙΝ. Αφού ανέφεραν ότι ο Όλυμπος ήταν το πρώτο βουνό που εμφανίστηκε στην γη μετά τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα. Οι Έλληνες επήραν το όνομα τους από τον γιο του Δευκαλίωνα και της Πύρρας που λεγόταν ΕΛΛΗΝ (Ελ=υψηστη ιερή θεϊκή, λάας Πέτρα) Ελλάς, επί εποχής που υπήρχαν κάτοικοι οι Περούβιοι. Όλα αυτά αναφέρονται στους ομηρικούς στοίχους (214-218 του Εις Απόλλωνα ύμνους. Δηλαδή ο κύριος καθηγητής δεν αναφέρετε στα ουσιώδη, πως σήμερα λεγόμαστε ΕΛΛΗΝΕΣ;;; Και ακόμα αποκρύβουν ότι προϋπήρχε μεγαλύτερη εκστρατεία από του Μέγα Αλεξάνδρου, που είχε κατακτήσει όλη την γη, από Ιαπωνία, Αμερική και άλλα μέρη και που υπάρχουν χιλιάδες ευρήματα Ελληνικά στους λαούς αυτούς!
    Περισσότερα στοιχεία μπορούν να διαβάσουν οι αναγνώστες στο βιβλίο της Πριάμου-Χρηστίδου Χριστίνα ( ΕΛΛΗΝΕΣ) Η αληθινή προϊστορία ΛΑΠΙΘΕΣ- ΠΕΡΡΑΙΒΟΙ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΔΜΟΥ.
    ΠΛΑΤΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ

    Προϊστορική και Αρχαία Θεσσαλία
    Εισβολή θεσσαλικών φύλων στο μεταίχμιο Μυκηναϊκής και Γεωμετρικής Εποχής
    Tου Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου
    δασκάλου στο 32ο Δ. Σχ. Λάρισας – συγγραφέα
    ΓΕΝΙΚΑ: Πριν από την κάθοδο των πρώτων αμιγώς ελληνικών φύλων, η Ελλάδα κατοικούνταν από Ινδοευρωπαϊκούς λαούς, τους ονομαζόμενους με το γενικό, και συχνά αόριστο, όνομα «Προέλληνες». Από γλωσσολογικές μελέτες γίνεται σαφής αυτή η παρουσία τους από το πλήθος των τοπωνυμίων, που μας κληροδότησαν. Τέτοιες χαρακτηριστικές λέξεις για παράδειγμα είναι: Άμφισσα, Αλικαρνασσός, Παρνασσός, Ιλισσός, Κηφισσός, Λυκαβηττός, Υμηττός (λέξεις δηλαδή με διπλό «σ» ή «τ»), οι λέξεις Ερύμανθος, Κόρινθος (νθ) καθώς και τοπωνύμια με τα συμπλέγματα «ρν» και «μν» όπως Κόρινθος, Κάλυμνος, κ.ά. Άλλες τέτοιες προελληνικές λέξεις είναι: κυπάρισσος, νάρκισσος, υάκινθος, κάνθαρος, κ.ά. Στο χώρο της Θεσσαλίας τέτοιας μορφής ονόματα είναι : Λάρισσα, Άργισσα, Άρνη, Κίκυνθος, κ.α.
    ΠΡΟΕΛΛΗΝΕΣ: Γενικά τα προελληνικά φύλα χωρίζονται σε δυο μεγάλες ομάδες: Τη «μεσογειακή ομάδα» που απαρτιζόταν από τους Λέλεγες, τους Έκτηνες, τους Τυρρηνούς, κ.α. και την λεγόμενη «ινδοευρωπαϊκή» ομάδα, στην οποία ανήκαν οι Αίμονες, οι Δρύοπες, οι Πελασγοί, οι Τέμμικες, οι Ύαντες, κ.ά. Απ’ αυτούς, φαίνεται ότι, τουλάχιστον, οι Αίμονες και οι Πελασγοί, αποτελούν συνδετικό κρίκο με τους Έλληνες στην περίοδο της Μέσης Χαλκοκρατίας.
    ΟΙ ΑΙΜΟΝΕΣ: Το όνομά τους εύκολα ετυμολογείται από το ελληνικό επίθετο αίμων που σημαίνει αιματηρός ή από το ουσιαστικό αίμος που σημαίνει θάμνος ή θαμνώδης περιοχή (πρβλ. όρος Αίμος ή Balkan στα κεντρικά Βαλκάνια). Οι αρχαίοι συγγραφείς ορίζουν ως περιοχή των Αιμόνων το Δώτιο Πεδίο (περιοχή Αγιάς) μέχρι την Όσσα και τα Τέμπη, καθώς και την περιοχή της Λάρισας. Ορισμένοι προσθέτουν και την Ιωλκό στην επικράτειά τους. Κατάλοιπα αυτού του λαού που αφομοιώθηκε τελικά είναι τα ονόματα Αίμων, Αιμόνιος, Αιμονία (συχνά αρχαίοι συγγραφείς ονοματίζουν ολόκληρη τη Θεσσαλία μ’ αυτό το τελευταίο όνομα). Κέντρο από το οποίο ξεκίνησαν οι Αίμονες ήταν η περιοχή του όρους Αίμος (Βαλκάν) και η δράση τους, όπως γίνεται αντιληπτή από αρχαιολογικά ευρήματα, που ταυτοποιούνται με τον λεγόμενο πολιτισμό της «Γκουμέλνιτσας», εξακτινώνεται (λίγο μετά το 3000 π.Χ.) σε Θράκη, Θεσσαλία, Ακαρνανία, Αρκαδία (εκεί όπου βρισκόταν η αρχαία πόλη Αιμονία).
    ΟΙ ΠΕΛΑΣΓΟΙ: Η αρχική κοιτίδα αυτής της φυλής εντοπίζεται στην κεντρική Ήπειρο και την περιοχή του Στρυμόνα (πριν από το 2000 π.Χ.). Μετά το πέρας της τρίτης π.Χ. χιλιετίας βρίσκονται στην Αχαΐα Φθιώτιδα, στην περιοχή της Λάρισας (Πελασγία), στη Φωκίδα, και στην Πελοπόννησο. Γύρω στο 1200 π.Χ. φαίνεται ότι συγχωνεύτηκαν με τα κυρίως ελληνικά φύλα. Ανάμνηση της παρουσίας τους αποτελεί το τοπωνύμιο Πελασγία, ως περιοχή και ως πόλη, και ο μύθος του βασιλιά Πελασγού.
    Η ΚΑΘΟΔΟΣ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥΣ: Μεταξύ των ετών 2100-1900 π.Χ. ο κύριος όγκος των Πρωτοελλήνων είχε εγκατασταθεί στην Ήπειρο (Άβαντες και Αρκάδες), στη Δυτική Μακεδονία (πρωτο-Αιολικοί λαοί) και στη ΒΔ Θεσσαλία (οι Ίωνες στις όχθες του ποταμού Ίωνα). Εκείνη την εποχή, απομονωμένοι καθώς ήταν από την οροσειρά τις Πίνδου, διασπάστηκε η γλώσσα τους σε τρεις κλάδους: τη Δυτική γλώσσα, την Κεντρική και την Ιωνική. Ίχνη αλλαγών στη σύνθεση του πληθυσμού, έφεραν στο φως οι αρχαιολόγοι στην Άργισσα, όπου φαίνεται πως η πρώιμη Χαλκοκρατία τελείωσε με βίαιο τρόπο, καθώς το αρχαιολογικό στρώμα του εδάφους της Μέσης Εποχής του Χαλκού δείχνει εγκατάσταση νέου πληθυσμού. Τα κεραμικά ευρήματα θυμίζουν αυτά της Δυτικής Μακεδονίας από την προηγούμενη εποχή (Πρ. Χαλκοκρατία). Αξίζει να σημειώσουμε ότι πολλοί οικισμοί της Μακεδονίας φαίνεται πως διαλύθηκαν πριν από τη Μ.Ε. του Χαλκού, επιτρέποντάς μας να συμπεράνουμε ότι μεγάλος αριθμός ομάδων από τους κατοίκους της Μακεδονίας μετανάστευσαν στη Θεσσαλία, λίγο πριν ή λίγο μετά το 2000 π.Χ. Παρατηρώντας την εξέλιξη των διαλέκτων της γλώσσας μας, οι γλωσσολόγοι έχουν παρατηρήσει ότι η αιολική και η αρκαδική (αρκαδοκυπριακή), παρά τη γεωγραφική «απομάκρυνσή», έχουν πολλά κοινά γλωσσικά στοιχεία. Έτσι καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι και οι δύο προέρχονται (πριν από το 2000 π.Χ.) από την ίδια γλώσσα, αυτή που ονομάσαμε κεντρική διάλεκτο. Λίγο μετά το 1900 π.Χ. οι Πρωτοέλληνες αρχίζουν να εξαπλώνονται σ’ όλη την Ελλάδα, καταλαμβάνοντας τα κύρια κέντρα των Προελλήνων υποτάσσοντας ή εξοντώνοντας τους παλαιότερους κατοίκους. Έτσι και στη Θεσσαλία, μετά την άφιξη των Θεσσαλών εποίκων από την Ήπειρο, μέρος των προκατόχων της γης, όπως οι Βοιωτοί της Άρνης, κατηφορίζουν νοτιότερα στα όρια της σημερινής Βοιωτίας, ενώ άλλοι υποτασσόμενοι, μένουν χωρίς περιουσία και με ελάχιστα δικαιώματα στα περίχωρα των μεγάλων κέντρων που θα δημιουργηθούν κατά τους επόμενους αιώνες, έχοντας το όνομα Πενέστες.
    Τα φύλα στη Θεσσαλία, την περίοδο των Μυκηναϊκών, χρόνων είναι: Αιολείς, Βοιωτοί (οι μετέπειτα Πενέστες), Θεσσαλοί, Λαπίθες, Μάγνητες, Περραιβοί, Μυρμηδόνες, Φθίοι, Φλεγύες, Μινύες, Έλληνες, ενώ περιφερειακά οι Αθαμάνες, οι Αίθικες, οι Αινιάνες, οι Δόλοπες και οι Λοκροί. Οι Μάγνητες, εντούτοις, δεν ήταν θεσσαλικό φύλο. Είναι κλάδος των Μακεδόνων και ο χώρος δράσης τους εντοπίζεται στην παράκτια λωρίδα της Θεσσαλίας, από τις εκβολές του Πηνειού μέχρι το ακρωτήριο Ακόντιον (Τρίκερι), συμπεριλαμβανομένων όλων των ορεινών όγκων της περιοχής, δηλαδή Όσσα, Μαυροβούνιο, Πήλιο και Τισσαίον. Ο Όμηρος κάνει αναχρονισμό τοποθετώντας τους σ’ αυτή την περιοχή κατά τα Μυκηναϊκά χρόνια, διότι σύμφωνα με τα αρχαιολογικά ευρήματα, η περιοχή κατακτήθηκε από τους Μάγνητες δύο τουλάχιστον αιώνες αργότερα. Στα Γεωμετρικά χρόνια οι Μάγνητες ακολουθώντας τους Αιολείς της δυτικής και κεντρικής Θεσσαλίας, που είχαν ιδρύσει αποικίες στα νησιά του Βορείου Αιγαίου και στα βόρεια μικρασιατικά παράλια, και πιεζόμενοι από τη δωρική εισβολή, ίδρυσαν υπερπόντιες αποικίες: μία κοντά στη Φαιστό της Κρήτης, μία στις όχθες του Μαιάνδρου και μια Τρίτη Ανατολικά της Σμύρνης, στους πρόποδες του Σιπύλου. Όλες αυτές έφεραν το ίδιο όνομα «Μαγνησία». Οι κυριότερες αιολικές αποικίες προηγήθηκαν χρονικά από αυτές των Μαγνήτων και εντοπίζονται στα βόρεια μικρασιατικά παράλια και στη Λέσβο.
    Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΙΚΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ: Τα διάφορα θεσσαλικά φύλα με το κοινό όνομα Θεσσαλοί ή Πετθαλοί κατέβηκαν από την περιοχή της Θεσπρωτίας σε δύο βασικά ρεύματα, ένα κατά τη Μυκηναϊκή Εποχή κι ένα στην αρχή των Γεωμετρικών χρόνων, κι άρχισαν βαθμιαία να επεκτείνονται στις πεδινές περιοχές, πρώτα στις νότιες και νοτιοδυτικές κι αργότερα σ’ ολόκληρη την υπόλοιπη πεδιάδα. Την ίδια εποχή οι Μάγνητες, πιεζόμενοι υποχωρούν στην Όσσα και το Πήλιο, οι Αχαιοί της Φθιώτιδας στα νότια ορεινά (όρη Ναρθάκι, Όθρυς και νοτιότερα ως το Σπερχειό) και την πεδιάδα του Αλμυρού μέχρι το ακρωτήριο Ποσείδιον (σημ. Σταυρός), ενώ οι Αχαιοί της Τετράδας Φθιώτιδας (Φθία) υποτάσσονται στους εισβολείς και η πρωτεύουσά τους μετονομάζεται σε Φάρσαλο. Στα τέλη του 11ου αι. οι Θεσσαλοί είχαν υπό την κατοχή τους όλη τη δυτική πεδιάδα και τα κεντρικά τμήματα της ανατολικής, όμως στην τελευταία περιοχή, ακόμα και στα τέλη του επόμενου αιώνα, κυριαρχούν πληθυσμιακά τα προθεσσαλικά φυλετικά στοιχεία. Τέτοιες περιοχές ήταν η Λάρισα και η γύρω περιοχή της καθώς και η Ιωλκός. Μέχρι τα μέσα του 9ου π.Χ. αιώνα η επέκταση των Θεσσαλών και σ’ αυτές τις περιοχές είχε συντελεστεί πλήρως με μόνη τη λέξη Πελασγιώτιδα να συνδέει το παρελθόν με το μέλλον.
    ΚΟΙΝΑ ΤΟΠΩΝΥΜΙΑ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ΚΑΙ ΝΟΤΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ: Ένα από τα αποτελέσματα της καθόδου των ελληνικών φύλων ήταν και η αναγκαστική μετανάστευση των προϋοαρχόντων λαών νοτιότερα. Οι λαοί αυτοί φαίνεται ξεκάθαρα πως συχνά “μετέφεραν” και τα τοπωνύμιά τους. Ας δούμε μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα: Η πόλη Εφύρα: Υπήρχε στη Θεσπρωτία, ενώ αργότερα εμφανίζεται στη Θεσσαλία, μάλιστα υπήρχε και σιδηροδρομικός σταθμός Εφύρας πολύ κοντά στην πόλη της Λάρισας, νοτίως του Μεζούρλου. Στη συνέχεια οι “διωγμένοι” προθεσσαλοί, κατεβαίνουν, προφανώς, νοτιότερα με αποτέλεσμα να συναντάμε στα ιστορικά χρόνια Εφύρα στην Αιτωλία, την Ηλεία και την Κορινθίια. Μάλιστα οι κάτοικοι της τελευταίας Εφύρας “δένουν” την πόλη τους με το απαραίτητο μυθολογικό υπόστρωμα: Η Εφύρα “γίνεται” κόρη του Ωκεανού και της Θέτιδας. μυθική βασίλισσα της Κορίνθου. Σήμερα η Εφύρα αποτελεί δημοτικό διαμέρισμα του δήμου Πηνείας στην Ηλεία. Άλλο παράδειγμα: ο παραπόταμος του Πηνειού Πάμισος, γίνεται ποτάμι της Μεσσηνίας, ενώ ο Πηνειός, ως τοπωνύμιο μετφέρεται στην Πελοπόννησο. Ακόμη η αρχαία Οιχαλία του Νομού Τρικάλων δίνει το όνομά της και σε ομώνυμο Δήμο της Πελοποννήσου. Τέλος, το αρχαίο θεσσαλικό Πελινναίον ή Πέλιννα, πόλη της Εστιαιώτιδος δίνει το όνομά του στην αρχαία Πελλήνη του Ξυλοκάστρου, αλλά και στο μεγαλύτερο βουνό της Χίου: το Πελιναίο.
    ……………………………………………………….
    ΗΡΑΚΛΗΣ- Ο ΜΕΓΙΣΤΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΗΡΩΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΕΣ ΤΟΥ
    «Συμπατριώτες,για σας δεν έχει καμιά χρησιμότητα η καταγωγή σας από τον Ηρακλή,αν δεν κάνετε εκείνα για τα οποία αναδείχθηκε εκείνος,ο πιό ένδοξος και ο πιό ευγενής» Λυκούργος ο Αθηναίος
    ΠΡΟΛΟΓΟΣ
    Πολλοί άνθρωποι νομίζουν ότι η «Μυθολογία»,οι ελληνικοί μύθοι είναι απλά ένα παραμύθι,είναι φανταστικές ιστορίες! Δηλαδή οι περιγραφές του Ομήρου,του Ησιόδου,του Ορφέως και άλλων συγγραφέων είναι απλά μόνο αποκυήματα της φαντασίας τους; Η άποψη αυτή είναι εσφαλμένη και είναι λάθος να θεωρούμε την ελληνική μυθολογία ως ένα όμορφο παραμύθι.

    Η ελληνική μυθολογία είναι στην πραγματικότητα η πιο αρχαία ιστορία των λαών που έζησαν στη γη η οποία, πολύ αργότερα, ονομάστηκε Ελλάς.Αυτή η γη,είναι το Αιγαίο και ο Περι-Αιγαιακός χώρος. Η ελληνική μυθολογία επομένως αποτελεί την κρυπτογραφημένη προϊστορία των πρώτων Ελλήνων και κυρίως τις αγωνίες τους και τον αγώνα τους για επιβίωση αρχικά και την ανάπτυξή τους στη συνέχεια.
    Τα σύνορα όμως,ανάμεσα στον μύθο και την πραγματικότητα είναι ασαφή.Γι’ αυτό, σύμφωνα με μελέτη του καθηγητή της γεωλογίας του πανεπιστημίου Αθηνών Ηλία Μαριολάκου, «ορισμένοι από τους μυθικούς ήρωες είναι ιστορικά πρόσωπα, ενώ κάποιοι άλλοι δεν είναι. Όμως, σχεδόν όλοι και όλα,εκπροσωπούν κάτι που περιγράφει κάποια δραστηριότητα του προϊστορικού ανθρώπου σε σχέση με το γεωπεριβάλλον του ή με το φυσικογεωλογικό γίγνεσθαι του χώρου του».
    Η μελέτη του παραπάνω καθηγητού,καταλήγει σε πολλά συναρπαστικά συμπεράσματα, όπως ότι οι αρχαίοι Έλληνες που έζησαν την 3η και 2η χιλιετία π.Χ. γνώριζαν τους Υπερβόρειους, τη Βαλτική Θάλασσα, την Ιρλανδία, τη Βρετανία, την Ισλανδία και την απόστασή της από τη Βρετανία.Επίσης, ότι δυτικά της Ισλανδίας υπήρχαν τρία νησιά, στα οποία ο ήλιος δύει για μόνο μία ώρα την ημέρα (Γροιλανδία,Baffin, Newfoundland) και ότι πέρα από αυτά τα νησιά και προς τα δυτικά υπάρχει μια μεγάλη ήπειρος (Αμερική), η οποία περιβάλλει τον Ωκεανό.»Είναι δυνατόν για κάποιον (ή για περισσότερους ) να περιγράψουν όλα αυτά τα μέρη, εάν δεν είχαν επισκεφτεί ή διασχίσει τον Ωκεανό;», αναρωτιέται ο καθηγητής στο τέλος της εργασίας του !
    Μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα, αρχαιολόγοι και ιστορικοί πίστευαν πως από κάθε γραπτό αρχαίων συγγραφέων, όπως του Ησίοδου, του Πλάτωνα, του Στράβωνα, του Διόδωρου του Σικελιώτη και κυρίως του Ομήρου, που συνδέονταν με τη μυθολογία, έλειπε κάθε «σπέρμα» αλήθειας. Μετά τις ανασκαφές του Σλήμαν, όμως, αποδείχθηκε ότι όλα όσα έγραψε ο Όμηρος για την Τροία ήταν αληθινά, ότι οι Μυκήνες υπήρχαν και ήταν αντίπαλες των Τρώων και πολλά ακόμα.
    Ο Όμηρος και ο Ησίοδος έγραψαν πως ο Ωκεανός είναι ένα «ποτάμι» που ρέει συνεχώς, ότι αυτό το ποτάμι περιβάλλει τη Γη και ότι η ροή του είναι τυρβώδης (στροβιλώδης), όχι μόνο στην επιφάνεια, αλλά και στο βάθος του, γεγονός που παραπέμπει στα ωκεάνια ρεύματα, τα οποία, όπως είναι γνωστό σήμερα, εκτείνονται σε βάθος περίπου 800 – 1200 μ.

    ΣΤΕΝΑ ΤΟΥ ΓΙΒΡΑΛΤΑΡ
    Σαφείς αναφορές τόσο του Πλάτωνος στον «Τιμαίο-Κριτία» και του Ομήρου για έξοδο των πλοίων των Ελλήνων απο τις Ηράκλειες Στήλες (Στενά Γιρβλατάρ) στον Ωκεανό (Ατλαντικό) όσο και νεότερες έρευνες Ελλήνων και ξένων συγγραφέων – ερευνητών σε συνδιασμό με αρχαιολογικές ανασκαφές και γλωσσολογικές ομοιότητες, οδηγούν σε ένα εκπληκτικό συμπέρασμα : «Η Αμερικανική Ήπειρος ηταν γνωστή απo τα αρχαία χρόνια και είχε ανακαλυφθεί απο τους Ελληνες οι οποίοι την είχαν επισκεφθεί αρκετές φορές».
    «Δυστυχώς, όμως, όλη αυτή η γνώση σταδιακά ξεχάστηκε απ” όλους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Οδύσσεια θεωρείται απλώς ένα ψυχαγωγικό ποίημα και ο νόστος του Οδυσσέα μια φανταστική ιστορία, χωρίς ίχνη ιστορικής πραγματικότητας», υποστηρίζει καθηγητής Ηλίας Μαριολάκος.
    Σκοπός αυτού του άρθρου είναι η αποκατάσταση μιας λησμονιμένης ιστορικής πραγματικότητας που κάποιοι σκόπιμα παραποίησαν προς εξυπηρέτηση των «Άλλων».
    ΗΡΑΚΛΗΣ
    Ο πιο ξακουστός και ρωμαλέος από τους ήρωες που πάτησαν το πόδι τους στην Γη.Είναι ο κατ’εξοχήν ήρωας,ο μέγιστος των Ελλήνων ηρώων. Ευεργέτης των λαών,ιδρυτής γενεών και πόλεων,πρότυπο αθλητή,μονάρχη,ευγενή και ενάρετου άνδρα.

    Σύμφωνα με μηνύματα των Ολυμπίων: Ο Ηρακλής ήταν ο μοναδικός γιός του Διός και της συζύγου του Ήρας.Το όνομα του σημαίνει το «κλέος=δόξα» της Ήρας.Ηγήθηκε ενός γιγαντιαίου προγράμματος της Κραταιάς Αυτοκρατορίας της Ανδρομέδας (Συνομοσπονδία «Ε» Σμήνους 13 Γαλαξιών της Ανδρομέδας) που είχε εκπονηθεί από την πανίσχυρη «θεά» Ηρα,με αποστολές σε όλους τους αστερισμούς του «Ζωδιακού».Επίσης ετέθει επικεφαλής των εκστρατειών των Ελλήνων στην Αμερική και στην Ασία.
    «Προς κατανόηση του έργου του Ηρακλή,γνωστών εις εσάς ως μυθικών άθλων,διευκρινίζουμε την πραγματικότητα του έργου και της καταγωγής του».Ήταν αυτός που απάλλαξε τον πλανήτη της Γαίας απ’όλες τις ανομίες που προήλθαν από την αποστασία του Κρόνου και αποκατέστησε την ομαλή συνέχιση της ζωής. Ο Ηρακλής μετά την ολοκλήρωση των αποστολών του,επέστρεψε στον «ουράνιο Όλυμπο»,δίπλα στον πατέρα του Δία και θεοποιήθηκε ως «Ηρακλής-Ζευς».
    Ο γνωστός σε όλους μας ημίθεος-ήρωας Ηρακλής,γιός του Διός και της Αλκμήνης,ήταν «κωδικός» που δεν μπορούμε να τον αντιληφθούμε επί του παρόντος,σύμφωνα με τους Ολύμπιους.Σ’αυτόν αναφέρονται οι δώδεκα γνωστοί άθλοι, οι οποίοι όμως κρυπτογραφούν κατ’αντιστοιχία τους ουράνιους άθλους του Ηρακλή του γιού της Ήρας.
    Τα διάφορα τέρατα που αναφέρονται στους άθλους του,σε μερικές περιπτώσεις ήταν τέρατα που

    προέκυψαν από γενετικές διαστροφές των πειραμάτων των αποστατών του Κρόνου και άλλα ήταν όπλα προηγμένης τεχνολογίας,επικίνδυνης για την ζωή της Γαίας και η οποία είχε δοθεί από τους Ολύμπιους σε παλαιότερους καιρούς.Ο Ηρακλής αυτός έλαβε μέρος και στην Αργοναυτική εκστατεία,ως επίσης εκστάτευσε και κατά της Τροίας πενήντα χρόνια πριν τον γνωστό Τρωϊκό πόλεμο.
    Στην μυθολογία μας και στην ελληνική γραμματεία υπάρχουν και άλλοι ήρωες με το όνομα «Ηρακλής» (πιθανώς κωδικό όνομα για κάποιους ήρωες που εξετέλεσαν κάτι «μεγάλο»),όπως ο Ηρακλής που εξεστράτευσε το 9560 πΧ με 400.000 Αθηναϊκό στρατό εναντίον της Β.Αφρικής και της Ατλαντίδας (Αλκαίος ή Ηρακλής),την οποία και εβύθισε (Πλάτων,βιβλία Τιμαίος και Κριτίας).
    Επίσης ο ιστορικός «Ηρόδοτος» στο βιβλίο «Ευτέρπη» αναφέρει ότι: «Υπάρχει κάποιος αρχαίος θεός Ηρακλής στους Αιγύπτιους. Όπως λένε αυτοί,ήταν δεκαεπτά χιλιάδες χρόνια πριν από τη βασιλεία του Φαραώ «Άμασι»(6ος αι.π.Χ).Επίσης ο Παυσανίας στο βιβλίο του «Ηλιακά Α΄» αναφέρεται σ’αυτόν τον Ηρακλή,με το όνομα » Ιδαίος Δάκτυλος» και λέει: «Τότε συμπεραίνουμε ότι αυτός ο Ηρακλής ο Ιδαίος ο και Παραστάτης, είναι ο αρχαίος θεός των Αιγυπτίων που έζησε δεκαεπτά χιλιάδες χρόνια πριν τη βασιλεία του Άμασι», δηλαδή δεκαεννέα χιλιάδες εξακόσια χρόνια περίπου από σήμερα»!

    ΕΡΕΙΠΙΑ ΘΟΛΟΥ ΑΝΑΚΤΟΡΩΝ ΑΙΓΩΝ
    Στο βασιλικό ανάκτορο των Αιγών της Μακεδονίας,στην ανατολική πλευρά μετά την είσοδο,στο κυκλικό δάπεδο του χώρου «Θόλος»(όπως τον ονόμασε ο Πλάτων) έχει βρεθεί επιγραφή με την φράση «Ηρακλήι Πατρώιοι» δηλαδή στον «Ηρακλή Πατρώο», που σύμφωνα με την παράδοση ήταν ο γενάρχης του Οίκου των Αργεαδών, της βασιλικής δυναστείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου.Αυτή και μόνη η επιγραφή και ο συβολισμός της,καταδεικνύουν την ελληνικότητα των Μακεδόνων.
    Σύμφωνα με πρόσφατο μήνυμα ο «Ηρακλής-Ζευς» είναι σήμερα Υποδιοικητής του «Αλέξανδρου-Ζευς» ο οποίος βρίσκεται στο μητρικό σκάφος ΠΗΓΑΣΟΣ (μήκος 240 χλμ και πλάτος 30 χλμ).
    Τα γεγονότα που αναφέρονται στις εκστρατείες του » Ηρακλή-Ζευς» πιθανόν έγιναν μεταξύ 18ου και 16ου αιώνα π.Χ..Οι γνωστοί άθλοι του άλλου Ηρακλή, έγιναν πιθανόν τον 12ο αι.π.Χ.
    Δυστυχώς δεν υπάρχουν ακριβείς χρονολογίες
    ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ ΣΤΟΝ ΖΩΔΙΑΚΟ
    Σύμφωνα με μηνύματα των Ολυμπίων:
    Ο Ηρακλής-Ζευς,αρχικά ξεκίνησε ως πρέσβης καλής θελήσεως της ανθρωπότητας,προς τις αστρικές κοινωνίες ζώνης του «Ζωδιακού» και με εντολή να εξαλείψει τις απομείνασες εστίες των δυνάμεων της αποστασίας του Κρόνου (Κρόνιοι,Δρακονιανοί,Οφίτες,κλπ) που απειλούσαν την ύπαρξη και το μέλλον του ανθρώπου στην Γαία.κάθε άθλος του Ηρακλή αριθμείται από το ένα έως το δώδεκα ,όσοι είναι οι αστερισμοί του Ζωδιακού κύκλου.Κάθε άθλος κρυπτογραφεί και μία ουράνια εκστρατεία με συγκεκριμένη αποστολή.
    Στην αρχή της εκστρατείας του πέρασε από την Σελήνη και διέλυσε όλες τις εστίες των αποστατών που παρεμπόδιζαν τις ψυχές να συνεχίσουν την ουράνια πορεία τους και τις ανάγκαζαν να

    επιστρέψουν στην Γαία για άμεση και αναγκαστική μετενσάρκωση.Αφού ολοκλήρωσε την αποστολή του στην Σελήνη,συνέχισε την διαδρομή του με τα ασύλληπτης ταχύτητας μέσα που διέθεται.
    Στο ζώδιο του Κριού εκστράτευσε εναντίον αυτών που η Ελλάνια παράδοση αναφέρει ως «Γιούς των Θεών»ή «Πεπτωκότες Αγγέλους» ή «Γίγαντες».Ήταν ουράνια όντα έκφυλα και διεφθαρμένα που ζούσαν μέσα στην ακολασία και έρχονταν σε επιμειξία με τους ανθρώπους της Γαίας,παρά τις απαγορεύσεις της Αυτοκρατορίας της Ανδρομέδας.Δεν του αντιστάθηκαν,δέχτηκαν τους όρους του και υποσχέθηκαν να τους σεβαστούν και να μην έρθουν ξανά σε επιμειξία με τους γήϊνους.
    Στο ζώδιο του Ταύρου,στο αστρικό σμήνος των Πλειάδων και στην ευρύτερη περιοχή του Ωρίωνα,βοηθούμενος από τις δυνάμεις της Ανωτέρας Τάξης Συμμάχων (αποικίες της Ανδρομέδας στον δικό μας Σπειροειδή Γαλαξία),συγκρούστηκε με τις δυνάμεις του σκότους τις οποίες ενίκησε.
    Στο ζώδιο των Διδύμων απελευθέρωσε τρείς πλανήτες που είχαν καταληφθεί από αποστάτες του Δράκοντα και του Όφεως.Αφού τους απελευθέρωσε επιτέθηκε εναντίον των αποστατών στην ευρύτερη περιοχή του Ωρίωνα που πολιορκούσαν τις περιοχές των Νησιών των Μακάρων και των Ηλυσίων Πεδίων που πηγαίνουν οι ψυχές και ελευθέρωσε ψυχές των ανθρώπων στην περιοχή του Ταρτάρου στον αστερισμό της Αργούς.Στην συνέχεια έδιωξε τους αποστάτες που υπήραν στην περιοχή του Σειρίου.
    Στο ζώδιο του Καρκίνου εκστράτευσε εναντίον των αποστατών που δημιουργούσαν προβλήματα και εμπόδιζαν τις ψυχές των ανθρώπωννα εκπληρώσουν τις επιθυμίες τους και να ακολουθήσουν τις ουράνιες διαδικασίες.
    Στο ζώδιο του Λέοντα εκσράτευσε για να αντιμετωπίσει πανστρατιά συνασπισμένων ισχυρών δυνάμεων των αποστατών. Εκεί τραυματίσθηκε σοβαρά και θεραπεύτηκε από τον Παιήονα Απόλλωνα,μετά τριάντα γήϊνες ημέρες θεραπείας. Μετά την ανάρρωσή του μετέβει στον Σείριο,όπου

    τιμήθηκε απο τον Ζευς με την σωματική αθανασία και του χορηγήθηκε από την Κραταιά Αυτοκρατορία της Ανδρομέδας η τήβεννος της»Λεοντής»,η οποία τον καθιστούσε άτρωτο,απρόσβλητο και αθάνατο από όλα τα πολεμικά μέσα που διέθεταν οι αποστάτες(σκοτεινές δυνάμεις).
    Στο ζώδιο της Παρθένου και συγκεκριμένα στα άστρα της Βερενικής και του Αρκτούρου ,δεν συγκρούστηκε,αλλά συνέστησε στους επιστήμονες να τηρούν τους κανόνες για την αποφυγή της ρύπανσης του περιβάλλοντος.Αυτοί αποδέχθησαν την πρόταση του.
    Στο ζώδιο του Ζυγού και ιδίως στους αστερισμούς της Μικρής Άρκτου,Στέμματος και Νότιου Σταυρού ,εξολόθευσε όλα τα τέρατα που είχαν προκύψει από την εποχή του Κρόνου,μεταξύ των οποίων όλους τους Κενταύρους,γιατί τους θεωρούσε γεννετική ανωμαλία.
    Στο ζώδιο του Σκορπιού,εκστράτευε στα μεγαλύτερα άστρα των αστερισμών Σκορπιού,Οφιούχου,Αετού και Ηρακλή,στα οποία δοκιμάσθηκε έντονα και κινδύνεψε να σκοτωθεί,καθόσον οι περιοχές αυτές βρίσκονται στα όρια του ορατού και αοράτου κόσμου,του φωτός και του σκότους.Οι περιοχές αυτές μαστίζοντο από αντιυλικά όντα τα οποία
    έπρεπε να απομονώσει με την κατασκευή χάλκινων τειχών τα οποία αδυνατούν να περάσουν.Στην περιοχή αυτή ο Ηρακλής βρέθηκε αντιμέτωπος και με το δικό του αντιυλικό είδωλο,το αρνητικό,το οποίο δημιούργησαν οι αποστάτες με σκοπό να το φέρουν σε επαφή μαζί του ώστε να τον σκοτώσουν ακαριαία.Ετσι ήλθε σε κατάσταση παραφροσύνης και την τελευταία στιγμή τον έσωσε η θεά Αθηνά η οποία τον σκέπασε με την «Αιγίδα» της (υπερόπλον είναι η Αιγίδα).Και πάλι ο θεραπευτής Απόλλων τον θεράπευσε.
    Στο ζώδιο του Τοξότη και συγκεκριμένα στους αστερισμούς της Λύρας και στο Βέγα αντιμετώπισε τους αποστάτες του αστερισμού του Δράκοντος,που είχαν δημιουργήσει ανθρωποφάγα τέρατα ,τα οποία όμως κατέστρεφαν και την πανίδα και χλωρίδα με τοξικά απόβλητα.Κατανίκησε τους Δρακονιανούς οι οποίοι και σταμάτησαν τα πειράματα γεννετικής καθώς και όλα τα τέρατα.
    Στο ζώδιο του Αιγόκερου εκστράτευσε για την εξάλειψη όλων των προβλημάτων που δημιούργησαν οι αποστάτες στην «Πυλη των θεών» (σύμφωνα με την γήϊνη ορολογία) που υλοποιείται από το τρίγωνο «α» Αλεπούς,Βέλους και Δελφίνου.Αφού εξάλειψε τα προβλήματα που υπήρχαν,μετέβει στον Άδη για να φέρει στις ψυχές των ανθρώπων το μήνυμα της μετενσάρκωσης.Στο τρίγωνο αυτό οι αποστάτες είχαν δημιουργήσει τεχνολογικά ηχητικά και ηλεκτρομαγνητικά εμπόδια,τα οποία προκαλούσαν πρόβλημα στις κινήσεις των υπερβατικών όντων,που οι γήϊνοι τα ονόμαζαν»θεούς».Όλο αυτό το σύστημα των εμποδίων οι αποστάτες του είχαν δόσε την ονομασία «Κέρβερος».
    Στο ζώδιο του Υδροχόου εκστράτευσε για να καθαρίσει από την οικολογική ,πυρηνική και ηθική ρύπανση πολλούς πλανήτες των αστερισμών Πήγασου,Νότιων Ιχθύων και Κύκνου,λαμβάνοντας σχετική τεχνολογία από τον Σείριο.Οι πλανήτες αυτοί παρουσίαζαν πολύ καλλίτερη κατάσταση από πλευράς μόλυνσης,από αυτήν που παρουσιάζει σήμερα η Γαία.Αφού καθάρισε αυτό το οικοσύστημα ,εξόντωσε τους αποστάτες που ευθύνονταν για τα τρομερά φαινόμενα εκφυλισμού και ηθικής σήψης των πληθυσμών τους.
    Στο ζώδιο των Ιχθύων διασκόρπισε τα υπολείματα των αποστατών των αστερισμών Κήτους ,Όφεως και «ε» Βοώτη που είχαν απομείνει από τις δυνάμεις των αποστατών που είχαν επιτεθεί αιφνιδιαστικά εναντίον της αυτοκρατορίας της Ανδρομέδας και των αστερισμών του Κηφέα και της Κασσιόπης και είχαν συντριβεί από τις δυνάμεις του Περσέα.
    Κατά την διάρκεια αυτής της εκστρατείας πέρασε δύο φορές και από τον πλανήτη Άρη του ηλιακού συστήματος της Γαίας.Την πρώτη φορά γιατί οι επιστήμονες του Άρη αρνήθηκαν να υπακούσουν στις εντολές του και να σταματήσουν τις δραστηριότητες που μόλυναν τον πλανήτη.Κατά την σύγκρουση αυτή αιχαμαλωτίσθηκε ο βασιλιάς Άρης,γιός αυτού που οι γήινοι ονόμασαν «θεό Άρη».Αφού οι Αρειανοί ηττήθηκαν,απελευθέρωσε τον βασιλιά τους,ο οποίος έδωσε την

    διαβεβαίωση ότι θα συμμορφωθούν οι επιστήμονες και θα σταματούσαν οι Αρειανοί να δημιουργούν συγκρούσεις μεταξύ των ανθρώπων της Γαίας.Την δεύτερη φορά συγκρούστηκε και πάλι με τις δυνάμεις του Άρη οι οποίες του επιτέθηκαν αιφνιδιαστικά .Σ’αυτή την σύγκρουση ο Ηρακλής φόνευσε κατά λάθος την βασίλισα Ιππολύτη,κόρη του αποκαλούμενου «θεού Άρη».
    Ο ζωδιακός κύκλος,σύμφωνα με τα μηνύματα των Ολυμπίων,με τα μυστηριώδη σύμβολα του,θεσπίσθηκαν από τους Ολύμπιους,για τις μετακινήσεις τους και την επικοινωνία με τους ανθρώπους της Γαίας,έχουν ποικιλόμορφη συμμετοχή στη δημιουργία της ζωής και επηρεάζουν ποικιλόμορφα τη ζωή στον πλανήτη μας.
    Περισσότερες πληροφορίες για την εκστρατεία αυτή μπορείτε να διαβάσετε στο τελευταίο,πολύ καλό βιβλίο του συναδέλφου και φίλου μου στρατηγού εα Γεράσιμου Καλογεράκη,
    «Ο Κρυστάλλινος Ήλιος και η Σιωπηλή Σελήνη».
    ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΣΤΗΝ ΔΥΤ.ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΑΜΕΡΙΚΗ
    Δυστυχώς δεν υπάρχουν πολλά κείμενα γι’αυτήν την εκστρατεία,παρά μόνον ο αρχιερέας των Δελφών,Πλόύταρχος (45μ.Χ – 120μ.Χ) αναφέρεται «εν ολίγοις»σ’αυτήν.Από τα αναφερόμενα του

    ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ
    Πλουτάρχου ,αλλά και του Ομήρου, έχουν γίνει αναλύσεις και μελέτες από σύγχρονους Έλληνες επιστήμονες με την βοήθεια ηλεκτρονικών υπολογιστών.
    Σύμφωνα με αυτές τις μελέτες ο Ηρακλής δεν ήταν μόνον ένας σπουδαιος υδραυλικός, μηχανικός και υδρογεωλόγος,αλλά και ο πρώτος που έκανε πράξη την παγκοσμιοποίηση και ο αρχιτέκτονας της μυκηναϊκής κοσμοκρατορίας.
    Ο Ηρακλής είναι ένα ιστορικό και όχι μυθικό πρόσωπο, ένας άγνωστος μεγάλος κατακτητής, ήρωας,ιδρυτής πόλεων, πρώτος συνδετικός κρίκος του κοινού πολιτισμικού υποστρώματος των Ευρωπαίων, του μυκηναϊκού και κατά συνέπεια του ελληνικού πολιτισμού.
    Η περίοδος που έζησε χαρακτηρίζεται από την μετάβαση,από την εποχή του «ορείχαλκου» (μπρούτζος) στην εποχή του «κασσιτέρου».Ο Ηρακλής πήγε στις «Κασσιτερίδες Νήσους(σημερινή Βρετανία) για να πάρει κασσίτερο.Για να μπορέσει όμως να κάνει εκμετάλλευση,πραγματοποίησε διάφορα υδραυλικά έργα.Επίσης για την μεταφορά των μετάλλων και την κίνηση του στρατού του,άνοιξε δρόμους στις Άλπεις και πέρασε από την Γαλατία, Ιταλία και Σικελία ιδρύοντας συγχρόνως και πολλές πόλεις,όπως το σημερινό Μονακό στο οποίο καθιέρωσε την λατρεία του Δία σαν μοναδικού θεού (μόνοικος= ένας μόνο οικεί).

    • Η ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΓΙΑΓΙΑ

      21 Απριλίου 2018 at 20:58 · Απάντηση

      ΓΑΔΕΙΡΑ
      Στην συνέχεια πηγαίνει στην Ιβηρική χερσόνησο(Ισπανία-Πορτογαλία).Ο άθλος με την αρπαγή των βοδιών του Γηρυόνη, του τρικέφαλου και τρισώματου γίγαντα που ζούσε στα Γάδειρα,κοντά στο στενό του Γιβραλτάρ(στα παράλια του Ατλαντικού),αν τον μελετήσουμε σε βάθος θα διαπιστώσουμε άλλα πράγματα.Οι περισσότεροι πιστεύουν πως ο Ηρακλής ταξίδεψε ώς την Ιβηρική Χερσόνησο για να φέρει μια καλή ράτσα βοδιών στην Πελοπόννησο.

      ΘΥΡΕΟΣ ΠΟΛΕΩΣ ΚΑΝΤΙΘ
      Αν διαβάσουμε όμως με προσοχή τον Στράβωνα, που έζησε τον 1ο αιώνα π.Χ., θα διαπιστώσουμε πως σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου δεν έχει βρεθεί τόσος πολύς χρυσός, άργυρος, χαλκός και σίδηρος όσος στην συγκεκριμένη περιοχή.Και τα βόδια δικαιολογούνται διότι υπήρχαν μαρτυρίες ότι το “κοσκίνισμα” του χρυσού από την άμμο γινόταν πάνω σε δέρματα βοδιών.
      Η ίδρυση της πόλης Γάδειρα (σημερινό Κάντιθ ή Κάδιξ της Ισπανίας) από τον Ηρακλή,μνημονεύεται στον θυρεό της πόλης και σήμερα.Επίσης ο Ηρακλής ίδρυσε και την πόλη «Ελίκη»(σημερινό Έλτσε) πλησίον της σημερινής πόλης της Ισπανίας «Αλικάντε»(στην Μεσόγειο). Σήμερα η ποδοσφαιρική ομάδα της «Αλικάντε»ονομάζεται «Ηρακλής.
      Ο Ηρακλής ολοκληρώνει τον άθλο του,παίρνει δηλαδή τα πολύτιμα αυτά μέταλα που τα χρειαζόταν και συνεχίζει βόρεια. Ιδρύει την σημερινή πόλη «Λα Κορούνια» ( ΒΔ σημερινή Ισπανία).Το σημερινό έμβλημα της πόλης,ο θυρεός της «Λα Κορούνια»,είναι ο φάρος που έχτισε ο Ηρακλής.Στην βάση του υπήρχε μία νεκροκεφαλή με δύο κόκαλα που θεωρείται ότι ήταν η κεφαλή του Γηρυόνη.Σήμερα στη θέση του έχει χτισθεί νέος φάρος ο ονομαζόμενος «Πύργος του Ηρακλή»,ως επίσης και το άγαλμα του.

      ΘΥΡΕΟΣ ΤΗΣ ΛΑ ΚΟΡΟΥΝΑ
      Στην συνέχεια περνάει τα Πυρηναία όρη,εισέρχεται στην Γαλατία (Κελτική κατ’άλλη ονομασία).Γαλατία ονομάσθηκε από τον γιό του Ηρακλή τον Γαλάτη. Εκεί ιδρύει την πόλη » Αλέσια «(γνωστή και ως πόλη του Αστερίξ,όπου ο Ιούλιος Καίσαρας κατατρόπωσε τους Γαλάτες), το όνομα της οποίας προέρχεται από τη λέξη άλυς (= περιπλάνηση). Πόλη με στρατηγική σημασία, καθώς συνδέεται μέσω πλωτών ποταμών με τη Μεσόγειο, τον Ατλαντικό, τη Μάγχη και τη Βόρεια Θάλασσα.
      Τι γύρευε στη Γαλατία ο Ηρακλής; Μάλλον «χρυσό»,αφού ο Διόδωρος ο Σικελιώρης μας λέει πως στη Γαλατία υπάρχουν πλούσια χρυσοφόρα κοιτάσματα.
      Εδώ πρέπει να αναφέρω ότι σύμφωνα με την μυθολογία οι «Δρυϊδες» της Γαλλίας λάτρευαν σαν γενάρχη τους τον Ηρακλή. Επίσης οι «Κέλτες» προέρχονται από τον Ηρακλή και πιό συγκεκριμένα από την ερωμένη του,την «Κέλτη».
      Πριν προχωρήσω ας αναφέρω λίγα για την πόλη «Αλέσια» που ίδρυσε ο Ηρακλής.Πολλοί έχουν αναζητήσει κατά καιρούς να βρουν που είναι αυτή η αρχαία πόλη. Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, τη θρυλική μάχη των Γαλατών με τον Ιούλιο Καίσαρα διεκδίκησαν περίπου σαράντα τοποθεσίες της Γαλλίας και όλες τους ισχυρίζονταν πως ταυτίζονταν με την Αλέσια,μέχρι που ο βασιλιάς Ναπολέων Γ΄(1808-1873),ο οποίος είχε ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την αρχαιολογία και τη Γαλλο-Ρωμαϊκή
      κληρονομιά, αποφάνθηκε υπέρ της Alise-Sainte-Reine που βρίσκεται στην περιοχή της Γαλλίας

      ΙΒΗΡΙΚΗ ΧΕΡΣΟΝΗΣΟΣ
      «Βουργουνδία» ΝΔ των Παρισίων.
      Η Αλέσια όμως είναι στο σημερινό Παρίσι,μάλιστα η ονομασία της περιοχή «Ηλύσια Πεδια»προέρχεται από την λέξη «Αλέσια ή Αλίσια».
      Γνωρίζω πολύ καλά ότι στο υπέδαφος του Παρισιού υπάρχουν αρχαίοι Ελληνικοί ναοί.Θα αναφέρω επιλεκτικά δύο ναούς. Κάτω από το «Πανθεον»(Pantheon) στην συνοικία «Καρτιέ Λατέν » (τουριστικό αξιοθέατο σήμερα,που φιλοξενεί τα λείψανα σπουδαίων Γάλλων)),υπάρχει ναός της θεάς Άρτεμις. Επίσης κάτω από το γνωστό καμπαρέ «Lido» υπάρχει «ναός του Ηρακλέους» από τον οποίον μάλιστα ξεκινά υπόγειο τούνελ το οποίο καταλήγει μέσα στον χώρο της γνωστής «Disneyland».

      ΠΑΝΘΕΟΝ ΠΑΡΙΣΙΩΝ
      Στην επιστροφή του από την Γαλατία,ο Ηρακλήςπερνάει πάλι τα Πυρηναία,χτίζει την «Βαρκινών,σημερινή Βαρκελώνη και στην συνέχεια επιβιβάζεται σε πλοία και αρχίζει το ταξίδι του για την «Μεγάλη Ήπειρο», την σημερινή Αμερική,πιθανόν περνώντας πρώτα από την Λιβύη και Μαρόκο.
      Ας συνεχίσουμε με το ταξίδι του Ηρακλή στην Αμερική,το οποίο ταυτίζεται με τον άθλο των «Χρυσών Μήλων των Εσπερίδων».Δηλαδή,Εσπερία=Αμερική και χρυσά μήλα=ο χρυσός της Αμερικής και τα πολύτιμα για την εποχή μέταλλα της.
      Σύμφωνα με τον δρ.Μηνά Τσικριτσή (μαθηματικός,καθηγητής πληροφορικής και ερευνητή των αιγαιακών γραφών),οι Έλληνες είχαν επισκεφτεί και τη Βόρεια Αμερική χιλιάδες χρόνια πριν την ανακαλύψει ο Χριστόφορος Κολόμβος.Σ’αυτό συμφωνεί και ο καθηγητής Ηλίας Μαριολάκος (ομότιμος καθηγητής γεωλογίας και μέλος του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου) που έχει ασχοληθεί εκτενώς με την εκστρατεία του Ηρακλή.
      Ας δούμε τι λέει ο Πλούταρχος(αρχιερέας των Δελφών το 86μ.Χ) στο βιβλίο του, «Περί του

      ΒΟΡΕΙΟΣ ΑΤΛΑΝΤΙΚΟΣ
      εμφαινομένου προσώπου τω κύκλω της Σελήνης», όπου στις παραγράφους 941Α-942 περιγράφει το ταξίδι των Ελλήνων σε μία ήπειρο η οποία βρίσκονταν «δυτικά των τριών νησιών» και βορειοδυτικά της Βρετανίας».Είναι γνωστό ότι στην αρχαιότητα τα μαντεία ήταν κέντρα καταγραφής γεωγραφικής γνώσης, με αποτέλεσμα να συμβουλεύουν για μελλοντικές αποικίσεις. Έτσι είναι αποδεκτό ότι ο Πλούταρχος μετά το 86 μΧ που ήταν αρχιερέας στο Μαντείο των Δελφών,έχει αυτή τη γνώση.
      Στο αρχαίο κείμενο του Πλουτάρχου, οι πληροφορίες προέρχονται από τον Όμηρο καθώς και από τον διάλογο με συντονιστή κάποιον «Λαμπρία» (πιθανώς ο αδελφός του Πλούταρχου που ονομαζόταν έτσι) ο οποίος καλεί κάποιον «Σύλλα τον Καρχηδόνιο» να ξαναδιηγηθεί μια ιστορία που άκουσε από του υπηρέτες του ναού του Κρόνου στην Καρχηδόνα.Την ιστορία την αφηγήθηκε κάποιος ξένος επισκέπτης του ναού που ήλθε από τη μεγάλη ήπειρο το 86 μ.Χ,επιβεβαιώνοντας έτσι τα δρομολόγια που ακολουθούντο.

      ΩΓΥΓΙΑ Ή ΙΣΛΑΝΔΙΑ
      Σύμφωνα λοιπόν με τον Πλούταρχο, ο Ηρακλής έφθασε στην νήσο «Ωγυγία» που απέχει πέντε ημέρες δυτικά της Βρετανίας.Πέντε ημέρες ισοδυναμούν με 120 ώρες.Αν η μέση ταχύτητα ενός πλεούμενου της εποχής ήταν 4 μίλια την ώρα, τότε η απόσταση είναι 480 μίλια (889 χλμ.), άρα πρόκειται για τη
      σημερινή Ισλανδία, ενώ το Κρόνιο Πέλαγος που διέπλευσε ο Ηρακλής και που αναφέρεται στο κείμενο του Πλούταρχου, σύμφωνα με τους υπολογισμούς ταυτίζεται με τον Βόρειο Ατλαντικό.
      Ο Ηρακλής μετά την Ωγυγία (Ισλανδία) φθάνει στην Γροιλανδία και σε νησιά που βλέπουν τον ήλιο να κρύβεται για λιγότερο από μία ώρα για 30 ημέρες,δηλαδή στον πολικό κύκλο.
      Το κείμενο του Πλουτάρχου αναφέρει μία μεγάλη ηπειρωτική γη (την Αμερική) που στην περιοχή της υπήρχαν τρία νησιά (Γροιλανδία,Baffin, Newfoundland) που ισαπείχαν, βορειοδυτικά της Βρετανίας.Επίσης αναφέρεται ότι από τις ακτές της ηπείρου 5000 στάδια (960χλμ) τα πλοία με κουπιά διαπερνούν το πέλαγος αργά,γιατί είναι λασπώδες εξαιτίας των πολλών ρευμάτων τα οποία εξέρχονται από την «μεγάλη γη» και γίνονται προσχώσεις απ΄αυτά και η θάλασσα είναι βαθειά και γεώδης.Τα ρεύματα που αναφέρει μπορεί να είναι οι μεγάλοι ποταμοί της Αμερικής όπως ο Άγιος Λαυρέντιος του Καναδά (ο μεγαλύτερος πλωτός ποτ.της Αμερικής) και οι λοιποί ποταμοί των ανατολικών ακτών της Βορείου Αμερικής.

      ΚΑΣΠΙΑ-ΑΓ.ΛΑΥΡΕΝΤΙΟΣ
      Από την Γροιλανδία ο Πλούταρχος μας λέει ότι ο Ηρακλής έφθασε και εγκατέστησε ακολούθους του «γύρω από τον κόλπο που δεν είναι μικρότερος από την Μαιώτιδα λίμνη(σημερινή Αζοφική θάλασσα στην Κριμαία της Ρωσίας) και το στόμιό του βρίσκεται στην ίδια ευθεία με το στόμιο της Κασπίας».Ο κόλπος που καλύπτει αυτές τις προϋποθέσεις είναι o σημερινός «Κόλπος του Αγίου Λαυρεντίου» (Gulf Saint Lawrence) στον Καναδά όπου εκβάλει και ο ομώνυμος ποταμός.
      Στις ακτές αυτού του κόλπου αναφέρει ότι κατοικούσαν Έλληνες από παλιά και ότι το Ελληνικό στοιχείο που ήδη έσβηνε,είχε κυριευθεί από την βαρβαρική γλώσσα των Κρονίων φυλών,τους νόμους και τον τρόπο ζωής τους και είχε έλθει σε επιμειξίες με τους ντόπιους.Με την άφιξη του Ηρακλή ηττήθησαν οι Κρόνιες φυλές,το ελληνικό στοιχείο αναθερμάνθηκε και έγινε πάλι ισχυρό και σπουδαίο. Εννοείται ότι ο Ηρακλής δεν πήγε μόνος με τον ανηψιό του, Ιόλαο, αλλά ήταν μία εκστρατεία εκατοντάδων Ελλήνων που άλλαξαν δημογραφικά την περιοχή μέσα στο κόλπο του Αγ. Λαυρεντίου που κατοίκησαν.

      ΚΟΛΠΟΣ ΑΓ.ΛΑΥΡΕΝΤΙΟΥ
      Μετά απ’αυτά ο Πλούταρχος αναφέρει ότι τις πρώτες τιμές τις είχε ο Ηρακλής,ενώ τις δεύτερες ο Κρόνος.Έτσι λοιπόν ο Ηρακλής με τους άντρες του ανέκτησαν τις ελληνικές κτήσεις της Αμερικής,κυβέρνησαν τους ντόπιους,αλλά και αναμίχθηκαν μαζί τους και γ’αυτό τον τιμούσαν.
      Εδώ επίσης βλέπουμε ότι ο Κρόνος συνέχισε να λατρεύεται από τους ντόπιους παρότι ηττήθηκαν και αυτό είναι ενδεικτικό της ανεξιθρησκείας που εφάρμοζαν οι Έλληνες ηγέτες.
      Εδώ πρέπει να αναφέρω τα εξείς.Μετά την καταβύθιση της Ατλαντίδας το 9560 π.Χ,όσοι από τους κατοίκους της σώθηκαν (Ελληνες και Κρόνιοι-αποστάτες) βγήκαν άλλοι στις ακτές της Αμερικής και άλλοι στις ακτές της Αφρικής και της Ιβηρικής χερσονήσου.Γι’αυτό υπήρχαν Κρόνιοι και Έλληνες στην Αμερική.Βέβαια εκεί αφίχθησαν μετά χιλιάδες χρόνια και Έλληνες Μινωϊτες.(Περισσότερες λεπτομέρειες στο άρθρο μου «Συνομοσπονδία Ε Σμήνους 13 Γαλαξιών της Ανδρομέδας»).
      Ο Ηρακλής πρέπει να έφθασε και μέχρι την σημερινή πολιτεία των ΗΠΑ «Μίτσιγκαν» και

      ΛΙΜΝΗ ΣΟΥΠΕΡΙΟΡ
      συγκεκριμένα στην περιοχή της «Λίμνης Superior».Τι γύρευε εκεί ο Ηρακλής;Η απάντηση βρίσκεται στα ευρήματα των ανασκαφών που έγιναν γύρω από τη λίμνη αυτή.Τα ευρήματα δείχνουν ότι εδώ και χιλιάδες χρόνια έχουν εξορυχθεί πάνω από 500.000 τόνοι χαλκού στην περιοχή,όταν στην κατ΄εξοχήν πηγή χαλκού,την Κύπρο,εξορύχθηκαν 200.000 τόνοι.
      Η εξόρυξη έγινε την περίοδο 2.450 π.Χ.- 1050 π.Χ. και σταματάει ξαφνικά, όταν καταρρέει ο μυκηναϊκός πολιτισμός. Και όλα αυτά σε μια περιοχή όπου οι γηγενείς την εποχή εκείνη βρίσκονταν στη λίθινη εποχή!Στην εποχή του Πλουτάρχου,το 86 μ.Χ ο ίδιος αναφέρει, ότι δεν μετέφεραν χαλκό αλλά χρυσές κούπες και αγγεία που μέσα είχαν τις προμήθειες του ταξιδιού.

      ΠΕΤΡΟΓΛΥΦΙΚΟ ΣΤΗΝ ΣΟΥΠΕΡΙΟΡ
      Στο σημερινό λιμάνι της λίμνης Superior,το Copper Harbor έχει βρεθεί πετρογλυφικό ιστιοφόρου πλοίου το οποίο είναι όμοιο με τα Μινωϊκά ή Μυκηναϊκά πλοία. Πιθανότατα βρέθηκε εκεί γιατί ασχολείτο με το χαλκό.Το Copper Harbor ήταν στρατηγικό σημείο για κάποιον που θα ενδιαφερόταν για το εμπόριο του χαλκού.
      Το ταξίδι επιστροφής του Ηρακλή έγινε τριάντα χρόνια μετά ξεκινώντας από τον Καναδά και μέσω Γροιλανδίας έφθασε στην Ισλανδία και από εκεί στη Βρετανία. Στοιχείο επιβεβαίωσης αυτής της διαδρομής είναι το νησί σταθμός,που φέρει ακόμα και σήμερα το όνομα «Μυκήνες» (Mykines),το δυτικότερο νησί των νήσων Faeroe (Φερόες) ΒΔ της Βρετανίας.
      Σε συνδυασμό με τα άλλα στοιχεία που επιβεβαιώνονται με Υ/Η γίνονται αποδεκτές και οι άλλες περιγραφές του Πλουτάρχου,ότι δηλαδή, στα αρχαία χρόνια πριν την εκστρατεία του Ηρακλή είχαν πάει στην περιοχή και αρχαιότεροι Έλληνες, πιθανότατα οι Μινωίτες.

      ΜΙΝΩΙΚΟ ΠΛΟΙΟ
      Από το κείμενο του Πλούταρχου,σήμερα,με χρήση ειδικών προγραμμάτων με Η/Υ αποκαθίσταται μια λησμονημένη ιστορική πραγματικότητα, που μέχρι σήμερα διέφευγε από πολλούς,αν όχι όλους,ερευνητές.Όπως λέει επίσης ο καθηγητής Μηνάς Τσικριτσής «όλα αυτά αποδεικνύονται με αστρονομικά στοιχεία, η επεξεργασία των οποίων έγινε με τη βοήθεια προγραμμάτων ηλεκτρονικών υπολογιστών επιβεβαιώνοντας τον χρονολογικό προσδιορισμό του ταξιδιού που περιγράφει ο Πλούταρχος».
      Σύμφωνα με τον καθηγητή Ηλία Μαριολάκο οι προϊστορικοί Έλληνες γνώριζαν την ύπαρξη της Αμερικής την οποία και επισκέπτονταν. Στη ανακοίνωσή του υποστηρίζει ότι πριν τον Κολόμβο υπήρχε μία επικοινωνία που ξεκινά από τη Μινωική εποχή μέχρι τα ελληνιστικά χρόνια. Ο στόχος αυτών των ταξιδιών κατά την «Εποχή του Χαλκού» είχε σχέση με το εμπόριο και τη διακίνηση του καθαρού χαλκού που βρισκόταν στην λίμνη Superior του Καναδά.

      ΛΙΜΑΝΙ COPPER ΣΤΗ ΣΟΥΠΕΡΙΟΡ
      Φαίνεται, όπως σημειώνει, ότι μετά τους πρώτους εμπόρους Μινωίτες συνέχισαν και οι Μυκηναίοι, οι οποίοι, όπως προανεφέρθει,έστειλαν τον Ηρακλή για να αναθερμάνει την παρουσία του ελληνικού στοιχείου, το οποίο είχε χαθεί με τις επιμιξίες με του ντόπιους και να φέρει πολύτιμα μέταλλα όπως χρυσός και χαλκός.
      Στη συνέχεια, την «Εποχή του Σιδήρου» το ενδιαφέρον για την περιοχή παράκμασε και παρέμεινε έως τους Ελληνιστικούς χρόνους μια εθιμοτυπική λατρευτική παράδοση. Έτσι κάθε τριάντα χρόνια αποστέλλονται κάποια πλοία σε περιοχές που είχαν την λατρεία του Κρόνου και άλλων Ελλήνων θεών, για να ανανεώνεται το ανθρώπινο προσωπικό με ιερείς.
      ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΗΠΕΙΡΟ
      Η Αμερική είχε ανακαλυφθεί από τους Αρχαίους Έλληνες,πολύ πριν τον Κολόμβο και υπάρχουν πάρα πολλές αποδείξεις,αλλά για λόγους πολιτικούς μας το κρύβουν παραχαράσσοντας την ιστορία.
      Πολυετείς έρευνες, και η ανακάλυψη ευρημάτων από ερευνητές και επιστήμονες στην Κεντρική και Νότια Αμερική,καθώς και στην Χαβάη,δείχνουν ότι υπήρχε έντονη η παρουσία του Ελληνικού

      στοιχείου, καθώς και επηρεασμού της τέχνης των κατοίκων από την Ελληνική τεχνοτροπία. Το πλήθος αρχαιολογικών και γλωσσολογικών ευρημάτων είχε σαν αποτέλεσμα την επίσημη αποστολή ομάδας από το Ε. Μ. Πολυτεχνείο Αθηνών στο Περού , προκειμένου να μελετήσουν την ομοιότητα των ευρημάτων με τα αντίστοιχα Ελληνικά.
      Η περιοχές βρίθουν από Ελλάδα, και ευρήματα με κλασικά θέματα, όπως,κεφάλια μέδουσας,οικοδομήματα με Μυκηναϊκήτεχνοτροπία,μαιάνδρους,γοργόνια,ρόδακες,τον Ηρακλή με ρόπαλο και λεοντή, ελληνικά αγγεία,και αμφορείς που έχουν βρεθεί σε πολλά μέρη της Αμερικανικής ηπείρου και στο Περού .Υπάρχουν και οι πόλεις Μόντε Αλμπάν και η Μίτλα με τις κιονοστοιχίες, που μας θυμίζουν την Τσίτσεν Ίτσα (Γιουκατάν!!!) και εκείνες της Κνωσού και της Τίρυνθας.Επίσης ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα γλωσσολογικά ευρήματα, καθώς πλήθος από τοπικές διάλεκτοι,έχουν σαν βάση την Ελληνική γλώσσα και χρησιμοποιούν άπειρες Ελληνικές λέξεις!!.Χαρακτηριστικό είναι ότι μόνο στα νησιά Χαβάη ευρέθησαν 1108 Ελληνογενείς λέξεις !!.

      Ακόμη ο Ακαδημαϊκός Emrico Mattievich (Ιταλός απο τη Κροατία καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μπουένος Άϊρες) στο βιβλίο του με τίτλο » Ταξίδι στην μυθολογική κόλαση-η ανακάλυψη της Αμερικής από τους Έλληνες»,μας παρουσιάζει τα αποτελέσματα των ερευνών του που πραγματοποίησε σε αρχαιολογικούς χώρους του Περού, που στηρίζουν την θεωρία του ότι τα Τάρταρα.η πύλη του Άδη,των αρχαίων Ελλήνων ήταν στο Τσαβίν ντε Χουαντάρ , όπου οι αρχαίοι μας πρόγονοι ήταν επισκέπτες !Αναφέρεται επίσης στην ομοιότητα της γλώσσας των Ίνκας με την Μυκηναϊκή της γραμμικής Β όπου υπάρχουν αυτούσιες ελληνικές λέξεις.
      Στην νοτιοανατολική Βενεζουέλα υπάρχει ένα από τα πιο αινιγματικά και εντυπωσιακά μνημεία της προϊστορικής Αμερικής: “την πέντρα πιντάδα ” (πέτρα με ζωγραφιές).Είναι ένα ογκώδες μνημείο μήκους 92 μέτρων, πλάτους 76 και μοιάζει σαν ένα τεράστιο αυγό.Εκεί ανακαλύφθηκαν «ντολμέν»(μεγαλιθικά μνημεία της εποχής 2.500 – 1.800 π.Χ.) παρόμοια με εκείνα της Ευρώπης και της Αλγερίας, γραμμένα με Ελληνικά γράμματα”.Αυτά είναι ζωγραφισμένα πάντοτε σε προφίλ και είναι συχνά φτιαγμένα με μία ειδική μέθοδο, παρόμοια με εκείνη που χρησιμοποιούσαν στην αρχαία Ελλάδα την τρίτη χιλιετία π.Χ.
      Μια νωπογραφία που η παριστάνει έναν Ινδιάνο ευγενή από το Παλένκουε του Γιουκατάν(πάλι το Γιουνάν;!!!) στο Μεξικό,έχει εκπληκτική ομοιότητα με τον πρίγκιπα της Κνωσού της Κρήτης!. Εντυπωσιακή είναι και η ομοιότητα(δηλαδή τι oμοιότητα, είναι ακριβώς το ίδιο)έχει και το πυθάρι που ανακαλύφθηκε στην περιοχή Μπίμινι των νήσων Μπαχάμες,με Κρητικό πυθάρι που εκτίθεται στο Μουσείο του Ηρακλείου!
      Στη χερσόνησο Γιουκατάν,( είσοδος στο Κόλπο του Μεξικού),ευρέθησαν αρχαίες Ελληνικές πυραμίδες, με σύμβολα των ΕΛ τα οποία υπάρχουν μέχρι της σήμερον.
      Στο Μεξικό ευρέθησαν Ελληνικές πυραμίδες, με σύμβολα των ΕΛ, όπως Μαίανδροι, το κεφαλαίο γράμμα του Ελληνικού αλφαβήτου Λ, το διπλό Ε )+( , και άλλα γράμματα, μνημεία και σύμβολα, τα οποία διακοσμούσαν τα ανάκτορα επιφανών αρχόντων, και φυλάσσονται στα μουσεία της Κεντρικής

      Λατινικής Αμερικής.Αυτά τα σύμβολα κοσμούσαν τις πυραμίδες, τα παλάτια, και τους τάφους των Βασιλέων και άλλων αρχόντων και πολιτών της εποχής εκείνης.
      Ένας ακόμη μεγάλος εξερευνητής ο Percy Harrison Fawcett ανακάλυψε τα απομεινάρια του πανάρχαιου ελληνικού πολιτισμού στη Νότια Αμερική καθώς και ιθαγενείς οι οποίοι υποστήριζαν την ελληνική τους καταγωγή,και μιλούσαν μια πανάρχαια ελληνική διάλεκτο. Δυστυχώς ο Fawcett σε μια ερευνά του, οδηγούμενος από τους ιθαγενείς στην πανάρχαια ελληνική πόλη «Xavante» εξαφανίστηκε για πάντα στη ζούγκλα.Την πόλη την οποία έψαχνε την ονόμαζε πόλη «Ζ».
      Και άλλοι πανεπιστημιακοί καθηγητές,όπως η Henriette Mertz (δικηγόρος και ερευνητής της αρχαίας ιστορίας) και ο Nors Sigurd Josephson (πρύτανης του πανεπιστημίου της Χαϊλδεμβέργης) απέδειξαν την έντονη παρουσία του ελληνισμού χιλάδες χρόνια π.Χ στην Αμερική,δικαιώνοντας την αλήθεια των λόγων του Πλουτάρχου.Ο Nors Sigurd Josephson μάλιστα αναφέρει ότι οι θεοί των Ινδιάνων ονομάζονται «ίδολος»εκ του ελληνικού «είδωλα»! Όμοια είναι επίσης και η φράση των Μάγιας: ΚΟΝΕΞ ΟΜΟΝ ΠΑΝΕΞ με την φράση των Ελευσινίων Μυστηρίων: ΚΟΝ ΟΜ ΠΑΝΞ(=Άκουε ,Βλέπε,Σώπα).
      Ακόμη αναφέρει ότι η ομοιότητα ανάμεσα στην γλώσσα των Ινδιάνων του Μεξικού με τα Αρχαία Ελληνικά έκανε τον Alexander von Humboldt (Αλεξάντερ φον Χούμπολτ),έναν από τους πρώτους μελετητές των Αζτέκων να αναφωνήσει:»Μα αυτά είναι καθαρά Ελληνικά»! Μάλιστα όταν οι Ισπανοί «κονκισταδόρ»(κατακτητές) πρωτοήλθαν σε επαφή με τους Ινδιάνους,τους μιλούσαν στην αρχή στα λατινικά όμως αργότερα στα Ελληνικά,γιατί διαπίστωσαν ότι οι λέξεις των Μάγιας έμοιαζαν περισσότερο με τις Ελληνικές!

      Σε πολλές Ινδιάνικες μη εκφυλισμένες φυλές συναντάμε λευκούς άντρες και γυναίκες με γαλάζια μάτια και πυρόξανθα μαλλιά και που με κανένα τρόπο δεν συνδέονται με το ντόπιο στοιχείο. Κι αυτό γιατί είναι απόγονοι του Οδυσσέα,του Περσέα,του Ηρακλή και των Αργοναυτών.Οι μη εκφυλισμένοι Τολτέκοι είχαν λεπτά χαρακτηριστικά,χαλκόλευκη επιδερμίδα,γαλάζια μάτια και πιθανότατα πυρόξανθα μαλλιά.
      Οι Καρίμπ ήταν λευκοί ή χαλκόλευκοι και περηφανεύονταν για την καταγωγή τους από τους «Λευκούς Ανθρώπους». Οι Μολόπακοι μια άσπρη πολιτισμένη φυλή που κατοικούσαν στο «Μίνας(εκ του Μίνωα) Ζηράϊζ «τον 17ο αιώνα ήταν ανοιχτόχρωμοι και γενειοφόροι. Είχαν λεπτούς και εξευγενισμένους τρόπους και οι γυναίκες τους περιγράφονται λευκές σαν Αγγλίδες,με χρυσαφένια μαλλιά,λεπτά χαρακτηριστικά,μικρά χέρια και γαλάζια μάτια. Η πρωτεύουσα του Τολτεκικού πολιτισμού στον νότο η «Τιαχουανάκο» λέγεται από τους Περουβιανούς ότι χτίστηκε λευκούς γενειοφόρους ανθρώπους πολύ πριν την εποχή των Ίνκας.(Πέρσυ Χάρισσον
      Φώσεττ:»Εξερευνήσεις»).
      Τέλος σήμερα ακόμη οι Αραουκάνοι της Χιλής υποστηρίζουν ότι είναι απόγονοι αρχαίων Σπαρτιατών που έφτασαν στις ακτές της Νότιας Αμερικής! Είναι λευκοί και αριθμούν 360.000 μέλη.

      Τέλος ας δούμε ονόματα περιοχών και θεών που παραμένουν ακόμη και σήμερα Ελληνικά:
      Ντίον-Αν=Διόνυσος,Ηρακάν=Ηρακλής,Μελανονήσια=Μελανά Νησιά,Μικρονησία=Μικρά Νησιά,Πολυνησία=Πολλά νησιά ,Φιλλιπίνες,κ.λ.π.Στην Καραϊβική, υπάρχει νησί “Ανδρος και νησί Ρόδος.,και στην στην Χαβάΐ νησί Σάμος!!.Και για να προλάβω “ειδικούς” που θα τρέξουν πάλι να αμφισβητήσουν επικαλούμενοι συμπτώσεις,παραθέτω μέρος από πλούσιο φωτογραφικό υλικό,που εκμηδενίζει κάθε τέτοια πιθανότητα.Τουλάχιστον για όσους έχουν ανοιχτό μυαλό.
      Στις ΗΠΑ δεν υπάρχουν πολλά ελληνικά σύμβολα,επειδή «κάποιοι» από το κράτος των ΗΠΑ φρόντισαν να τα εξαφανίσουν και να «θάψουν» ολόκληρα αρχαία ελληνικά θέατρα,να κρύψουν όλες τις ελληνικές επιγραφές και να εξαφανίσουν όλες τις κλιμακωτές πυραμίδες με τους «Μαιάνδρους» σαν αυτή,για παράδειγμα,στην πολιτεία του Μισσισιπή.Ειδικά το Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν (Smithsonian), που αποτελεί ανεξάρτητη ομοσπονδιακή αρχή, έχει σκόπιμα αποκρύψει κάποιες από τις πιο ενδιαφέρουσες και σημαντικές αρχαιολογικές ανακαλύψεις που έγιναν στην Αμερικανική ήπειρο.

      • Η ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΓΙΑΓΙΑ

        21 Απριλίου 2018 at 21:00 · Απάντηση

        ΑΡΧΑΙΑ ΥΠΕΡΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ
        Είναι,απορίας άξιον, το ερώτημα πως ο Ηρακλής και ο στρατός του,όπως και ό Απόλλων , ο Διόνυσος,ο Περσέας,ο Μίνωας, σε προγενέστερες του Ηρακλή εποχές, μπόρεσαν να διανύσουν τέτοιες τεράστιες αποστάσεις και μάλιστα πολλές φορές «δια θαλάσσης» !! Μήπως υπήρχε τεχνολογία άγνωστη σε μας,που με το πέρασμα των αιώνων και τις φυσικές καταστροφές που έγιναν στον πλανήτη, ξεχάστηκε;
        Σύμφωνα με τους ερευνητές,χιλιάδες χρόνια προ Χριστού, σύμφωνα με τη παράδοση, την ιστορία, τη μυθολογία, αλλά και τα όσα αρχαιολογικά ευρήματα, τεκμήρια, σύμβολα, κειμήλια, αρχεία, βιβλία, μνημεία, ονομασίες πόλεων, και μουσεία, διεσώθησαν και ευρέθησαν σε διάφορα μέρη της Γης, στο πλανήτη μας υπήρξε μέγας «»διαστημικός πολιτισμός» υψίστης τεχνολογίας, και η υπερδύναμη των χρόνων εκείνων ήταν οι πρόγονοί μας Έλληνες, οι γνωστοί στη τότε ανθρωπότητα σαν ΕΛ(=φωτεινοί), από τις λέξεις, Έλληνες και Ελλάς.
        Οι ΕΛ είχαν ανακαλύψει την Αμερική και είχαν εγκατασταθεί εκεί, με πολιτισμό και

        τεχνολογία υψίστης σημασίας και τελειότητας, όπως αφηγούνται και απεικονίζονται παραστάσεις σε βιβλία, εικόνες, αρχεία, μουσεία, και πίνακες ζωγραφικής, όπου βλέπουμε τον Απόλλωνα και τον Ηρακλή να ίπτανται καθήμενοι επάνω σε ανάκλιντρα, (καναπέδες), επίσης βλέπουμε πλοία που ίπταντο σε περίπτωση φουρτούνας και κακοκαιρίας, στο διάπλου της Μεσογείου, και του Βορείου Ατλαντικού, για να υπερκεράσουν τη μανία των κυμάτων.
        Αυτό σημαίνει ότι οι ΕΛ κατείχαν τη τεχνολογία και τεχνογνωσία της αντι-βαρύτητας, και τηλεμεταφοράς.
        Ας μην ξεχνάμε αυτά που αναφέρει και ο Όμηρος στην «Οδύσσεια», ότι οι Φαίακες έδωσαν στον Οδυσσέα πλοίο για να τον μεταφέρει στην Ιθάκη. Ο βασιλιάς των, Αλκίνοος, ζητώντας από τον Οδυσσέα πληροφορίες για την χώρα του και τον λαό του, του λεει:
        » Πες μου και την χώρα σου και τον λαό σου και την πόλη, για να πάρουν προς τα εκεί κατεύθυνση τα πλοία και να σε πάνε, γιατί δεν υπάρχουν κυβερνήτες στους Φαίακες, ούτε πηδάλια κι εκείνα πού έχουν τ” άλλα καράβια, παρά τα πλοία τους ξέρουν τις διαθέσεις και τις σκέψεις των ανθρώπων και γνωρίζουν τις πατρίδες όλων και τούς εύφορους αγρούς και σαν πουλιά διαβαίνουν τις θαλασσινές αποστάσεις, σκεπασμένα με σκοτάδι και συvvεφιά και ποτέ δεν υπάρχει φόβος να πάθουν καμία βλάβη ή v” άφαvισθούv «.(ΟΔΥΣΣΕΙΑ θ, στίχ. 555- 564)
        Η θεά Αθηνά, έχοντας καλύψει τον Οδυσσέα με την θεϊκή ομίχλη ώστε να είναι αόρατος από τους άλλους, του λεει, μεταξύ άλλων, για τους Φαίακες: «Αυτοί με εμπιστοσύνη στα γοργοκίνητα καράβια τους,περνούν την απέραντη θάλασσα, χάρισμα που τους έδωσε ο κοσμοσείστης. Είvαι τόσο γρήγορα τα πλοία τους, σαν το φτερό και σαν την σκέψη».(ΟΔΥΣΣΕΙΑ η,στιχ.34-36)
        Διακρίνεται σαφέστατα στα λόγια του Αλκινόου ότι τα πλοία των Φαιάκων δεν είχαν καμία σχέση, ούτε από άποψη μορφής, ούτε από άποψη λειτουργίας με τα συνηθισμένα αρχαία πλοία.Τα πλοία των Φαιάκων κινούνταν χωρίς ανθρώπους κυβερνήτες, δηλαδή ήσαν αύτο-κυβερνώμενα, ενώ ή αναφορά ότι αυτά,γνώριζαν τις ανθρώπινες σκέψεις και τις πατρίδες όλων, μάς εμβάλλει την υποψία μήπως επρόκειτο για ιπτάμενες μηχανές (προϊόντα εφαρμογής υψηλής τεχνολογίας) πού ανίχνευαν τις σκέψεις και τις διαθέσεις όλων όσων επέβαιναν σε αυτές.
        Επίσης η επισήμανσης του Αλκινόου,ότι αυτά διάβαιναν «σαν πουλιά τις θαλασσινές αποστάσεις, σκεπασμένα με σκοτάδι και συννεφιά» μάς υπενθυμίζει ότι αυτά είναι ιπτάμενα και μάς παραπέμπει κατά σαφή τρόπο στα ιερά όπλα των αθάνατων θεών, σε εφαρμογή θεωριών μαγνητικών πεδίων, οπωσδήποτε ανωτέρων από εκείνη την οποία υποτίθεται ότι «ανακάλυψε» ο «μέγας επιστήμων» Αϊνστάιν…
        ΗΡΑΚΛΕΙΕΣ ΣΤΗΛΕΣ
        Στην Ελληνική μυθολογία «Ηράκλειες Στήλες «(Ηρακλέους στήλας), ήταν δύο στύλοι που είχε στήσει ο Ηρακλής όταν πήρε τα «χρυσά μήλα των εσπερίδων»,δηλαδή τον χρυσό και τα λοιπά μέταλλα που πήρε από την Αμερική και την Ιβηρική (Ισπανική) χερσόνησο.

        ΣΤΗΛΕΣ ΗΡΑΚΛΕΟΥΣ
        Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι βρίσκονταν στην Ιβηρική χερσόνησο και στο σημερινό Γιβραλτάρ. Εκεί πίστευαν ότι ήταν η άκρη του κόσμου. Σύμφωνα με τον Πλάτωνα στο στόμιο του πορθμού που βρίσκονταν οι στήλες υπήρχε μεγάλο νησί δίνοντας αρκετές πληροφορίες για αυτό, κάνοντας μερικούς ερευνητές σήμερα να πιστεύουν ότι ήταν η χαμένη Ατλαντίδα.
        Οι στήλες του Ηρακλή , γνωστές και ως Ηράκλειες Στήλες, είναι ίσως οι παλαιότερες φρυκτωρίες. Τις στήλες αυτές τις έστησε στις δύο κωμοπόλεις που έχτισε ο ίδιος ο Ηρακλής στις δύο αντικριστές ακτές του σημερινού Γιβραλτάρ.Η μία ήταν στη Αβύλη, στην πλευρά της Αφρικής, και η άλλη στα Γάδειρα στην πλευρά της Ευρώπης.
        Η επικρατέστερη άποψη δηλαδή για το τι ακριβώς ήταν οι Ηράκλειες στήλες είναι πως πρόκειται για φάρους που ειδοποιούσαν τα πλοία για το σημείο από το οποίο έπρεπε να στρίψουν ώστε να μπουν από τον Ατλαντικό Ωκεανό, στην Μεσόγειο και ακόμη ότι αυτοί οι φάροι είχαν και ρόλο φρυκτωριών.
        Κατά τον Όμηρο οι στήλες αυτές ήταν σημάδι για το τέρμα των δύο ηπείρων και τις αποκαλεί

        ΓΙΒΡΑΛΤΑΡ-ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΜΝΗΜΕΙΟ
        χαρακτηριστικά ως «Πύλες του Ωκεανού» ή «Τηλέτυπο». Τις στήλες αυτές αναφέρουν και αρκετοί αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς, όπως ο Ησίοδος, ο Ηλιόδωρος, ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς, ο Διόδωρος και ο Στράβων (1500 χρόνια αργότερα).
        Τόσο σημαντικός από άποψη στρατηγικής, χρηστικής και ιστορικής σημασίας ήταν ο ρόλος των Ηράκλειων στηλών που οι σύγχρονοι Ισπανοί και Πορτογάλοι, μιλώντας περήφανα για την ελληνική επιρροή της εποχής, προβάλουν ως σημαντικό μουσειακό μνημείο τους πύργους αυτούς.
        Αξίζει έτσι να σημειωθεί πως ένας από αυτούς του πύργους, που βρίσκεται στην σημερινή πόλη «Λα Κορούνια»του Βισκαϊκού κόλπου (ΒΔ Ισπανία) που ίδρυσε ο Ηρακλής,διατηρεί ζωντανή την παράδοση που τον συνέδεε. Συγκεκριμένα, κατά την παράδοση η πόλη είναι συνώνυμη με την ντόπια μυθική πριγκίπισσα,φίλης του Ηρακλή, με τον οποίο γέννησε το γενάρχη των Ισπανών Hispalo.
        Μάλιστα σύμφωνα με το αρχαιότερο βιβλίο τους (Argos Divina), ο αρχικός πύργος ερειπώθηκε από

        ΠΥΡΓΟΣ ΗΡΑΚΛΗ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ
        διάφορους επιδρομείς και ξαναχτίστηκε την εποχή του Αύγουστου Καίσαρα ως οχυρό των Ρωμαίων, παρατηρητήριο και τηλεπικοινωνιακό φρυκτώριο. Η ελληνική προέλευση του πύργου της Λα Κορούνια επιβεβαιώνεται και από την σημερινή ονομασία του,» Torre d” Herculus».
        Οι Ισπανοί τιμώντας την ιστορία τους, τιμούσαν τις αρχαίες αυτές ελληνικές στήλες, βάζοντας αυτές ως παραστάσεις στα ισπανικά σκούδα και τάλιρα που λέγονταν «κολονάτα».
        ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΣΙΑ
        Δυστυχώς υπάρχουν ελάχιστα κείμενα για την εκστρατεία του Ηρακλή στην Ασία,η οποία πιθανόν,όπως λένε οι ερευνητές,να έγινε πολύ πάνω από χίλια χρόνια πριν την εκστρατεία του Μ.Αλέξανδρου. Ο Ηρόδοτος (βιβλίο Γ” Θάλεια ) και ο Ευριπίδης στις Βάκχες,αλλά και παλαιότεροι μύθοι αναφέρουν για εκστρατεία Διονύσου και Ηρακλή στις Ινδίες.

        Ο ιστορικός-γεωγράφος και εθνολόγος «Μεγασθένης ο Ίων» στην περιγραφή του για την Ινδία στο βιβλίο του «Ινδικά» περιλαμβάνει πολλούς «μύθους» αλλά και σημαντικά γεωγραφικά και εθνολογικά στοιχεία. Στην αρχή του βιβλίου του αναφέρεται στους ηλικιωμένους Ινδούς που γνωρίζουν για την προϊστορική άφιξη του Διόνυσου και του Ηρακλή στην Ινδία.
        Ιδιαίτερα σημαντικές είναι και οι παρατηρήσεις του για τις θρησκείες των Ινδών,όπου αναφέρεται στους λάτρεις του Ηρακλή (Σίβα) και του Διόνυσου (Κρίσνα ή Ιντρα).Άρα ο Ηρακλής πρέπει να προχώρησε πέραν του Ινδού ποταμου.Μάλιστα λεγεται ότι στις περιοχές των Σίβας πήρε διαμάντια και χρυσό,ως επίσης και μαργαριτάρια από την θάλασσα που άξιζαν πολύ περισσότερο από τον χρυσό.
        Δυστυχώς ελάχιστα αποσπάσματα από το βιβλίο «Ινδικά» διεσώθησαν,τα οποία συνέλεξαν, μετέφρασαν και εξέδωσαν τον 19ο αιώνα ξένοι συγγραφείς.Μερικές σημαντικές εργασίες έχουν γίνει και από σύγχρονους λόγιους αλλά δεν έχει υπάρξει μέχρι σήμερα καμία εκμετάλλευση του πρωτοπόρου ιστορικού και διπλωματικού έργου του Μεγασθένη από την Ελληνική πολιτεία.

        ΣΙΒΑΣ
        Επίσης ο Αρριανός(ο οποίος έχει γράψει και την εκστρατεία του Μ.Αλέξανδρου) στα βιβλία του «Ε» και»Ινδική» αναφέρει ότι η περί του Ηρακλέους παράδοση είναι πιό έντονη στη φυλή των Σίβα και των Σουρασηνών (Ινδικές φυλές).
        Λέγεται ότι η σημερινή ινδική φυλή των «Σίβα» είναι απόγονοι αυτών που συμμετείχαν στην εκστατεία του Ηρακλή και μάλιστα ντύνονται με δέρματα ζώων,κρατάνε ρόπαλα και σημαδεύουν τα βόδια και τα μουλάρια τους με σήμα «ρόπαλο».
        Επίσης,όπως προκύπτει από ανασκαφές, ο Ηρακλής κατά την εκστρατεία στην Ασία πέρασε από την σημερινή Ιορδανία.Στην περιοχή της Πέτρας της Ιορδανίας έχουν βρεθεί προϊστορικά υδραυλικά έργα αντίστοχα με αυτά της Κωπαϊδος στην Βοιωτία,της μυκηναϊκής εποχής.Κοντά σ’αυτήν την περιοχή έχουν βρεθεί από Έλληνες αρχαιολόγους (ζεύγος Παπαδοπούλου,καθηγητές στο πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων) μινωϊκά και μυκηναϊκά ευρήματα του προϊστορικού ελληνισμού.

        ΝΑΟΣ ΗΡΑΚΛΗ ΣΤΗΝ ΙΟΡΔΑΝΙΑ
        Στην περιοχή αυτή υπήρχε λατρεία του Ηρακλή και μάλιστα σώζεται μέχρι σήμερα ένας βράχος όπου αναφέρεται «Ιερόν Ηρακλέους» άρα από τους προϊστορικούς χρόνους λατρεύετο ο Ηρακλής σαν θεός και όχι σαν ημίθεος.Σ’αυτή την περιοχή κατά τους Ρωμαϊκούς χρόνους ιδρύθηκε ναός αφιερωμένος στον Ηρακλή και εκεί έχει βρεθεί και ένα εξαιρετικό άγαλμα του.
        Ο Αρριανός αναφέρει επίσης ότι «Οι Ινδοί λέγουν ότι ο Διόνυσος ήτο κατά δέκα πέντε γενεάς αρχαιότερος του Ηρακλέους».Κάθε γενεά υπολογίζεται σε 33 χρόνια,άρα η εκστρατεία του Ηρακλή στην Ασία έγινε 500 περίπου χρόνια μετά τον Διόνυσο.Η εκστρατεία του Διονύσου υπολογίζεται ότι έγινε περί το 2300 με 2100 π.Χ,οπότε του Ηρακλή πρέπει να έγινε περί το 1800 με 1600 π.Χ.Αυτές οι χρονολογίες βέβαια δεν πρέπει να εκληφθούν ως απολύτως ακριβείς λόγω μη υπάρξεως επαρκών στοιχείων.
        Οι εκστρατείες Ηρακλή και Διονύσου,πλην των νικηφόρων πολεμικών επιχειρήσεων, εκπολίτισαν τους λαούς, άφησαν απογόνους να διοικούν πόλεις και οι κατακτημένοι λαοί τους τίμησαν.
        ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ ΣΤΗΝ ΤΡΟΙΑ
        Η Ελληνική Μυθολογία αναφέρει και μία άλλη εκστρατεία Ελλήνων στην Τροία,πενήντα χρόνια περίπου πριν τη γνωστή εκστρατεία του Τρωϊκού πολέμου. Πρόκειται γιά την εκστρατεία του Ηρακλή, η οποία έγινε αμέσως μετά την Αργοναυτική εκστρατεία.Ο Ηρακλής που αναφέρεται σ’αυτή την εκστρατεία είναι ο γιός του Δία και της Αλκμήνης (όχι ο Ηρακλής-Ζευς) που έκανε και του δώδεκα άθλους και συμμετείχε και στην Αργοναυτική εκστρατεία .
        Το χρονικόν αυτής της εκστρατείας έχει ως εξής:

        ΗΡΑΚΛΗΣ,ΗΣΙΟΝΗ ΚΑΙ ΤΕΡΑΣ
        Μετά την λήξιν της τιμωρίας του Ηρακλή γιά τον φόνο του Ιφίτου, κατά την οποίαν ο Ηρακλής με χρησμόν του Μαντείου των Δελφών, έπρεπε να εκτίσει τριετή δουλεία, και την οποίαν εξέτισε στην υπηρεσία της βασιλίσσης της Λυδίας «Ομφάλης», απεφάσισε να τιμωρήσει τον βασιλιά της Τροίας «Λαομέδοντα», επειδή αθέτησε τη συμφωνία, την οποία είχε κάνει μαζί του, να του δώσει δηλαδή τα άλογα του Διός, όταν ο Ήρωας έσωσε τη κόρη του «Ησιόνη» από το θαλάσσιο τέρας, το οποίο είχε στείλει ο Ποσειδώνας, γιά να τιμωρήσει τον υπερφίαλο και άπιστο βασιλέα.
        Επέστρεψε λοιπόν από τη Λυδία στην Ελλάδα, συγκέντρωσε στράτευμα από τους πλέον ανδρείους εθελοντές Έλληνες και με δεκαοκτώ πεντηκοντόρους έπλευσε εναντίον της Τροίας. Προσορμιζόμενος στις ακτές, άφησε τον «Οϊκλή» με φρρουρά να φρουρεί τα πλοία και αυτός με το υπόλοιπο στράτευμα κατηυθύνθει προς την πόλι της Τροίας.
        Ο Λαομέδοντας, μαθαίνοντας τα συμβάντα, με μεγάλην στρατιωτική δύναμη κατέβηκε από άλλη οδό στη παραλία, γιά να κάψει τα πλοία του Ηρακλή, συνάντησε όμως τη σθεναρά αντίσταση του «Οϊκλή»,ο οποίος εμπόδιζοντας τη καταστροφή, έπεσεν ηρωϊκά μαχόμενος στη μάχη. Ο Ηρακλής επέστρεψε με το στράτευμα στη παραλία και νικώντας τον Λαομέδοντα τον κατεδίωξε μέχρι τα τείχη της Τροίας, όπου εκείνος εκλείσθει.
        Πρώτος ο «Τελαμώνας», ο πατέρας του «Αίαντος», ανέβηκε στο τείχος και γιά να μη κινήσει τη οργή του Ηρακλή, ο οποίος δεν εδέχετο άλλον να πρωτεύει, συνέλεξε λίθους από το κατεστραμμένο τείχος και απήντησε στον Ηρακλή, ευχαριστώντας τον, ότι κτίζει βωμόν στον «Καλλίνικον Ηρακλή».

        Ο ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΧΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΤΡΟΙΑ
        (Αέτωμα ναού Αφαίας Αιγίνης)
        Η Τροία κατελήφθη από τους Έλληνες και κατεστράφη, ενώ ο Ηρακλής φόνευσε τον Λαομέδοντα και τα τέκνα του, εκτός της «Ησιόνης» και του «Ποδάρκου». Την Ησιόνη την παρεχώρησε στον Τελαμώνα γιά να τον ευχαριστήσει και της έδωσε το δικαίωμα να ζητήσει και όποιον εκείνη ήθελε από τους αιχμαλώτους. Επειδή εκείνη εζήτησε τον αδελφόν της «Ποδάρκη», ο Ηρακλής της είπε ότι έπρεπε πρώτα να γίνει δούλος διά να τον αγοράσει. Στην αγοροπωλησία, η οποία επακολούθησε, η «Ησιόνη» πρόσφερε τη χρυσή της καλύπτρα και τον εξαγόρασε και από το γεγονός αυτό ο Ποδάρκης ονομάσθη «Πρίαμος» (από το πρίαμαι = εξαγοράζω).
        Αυτόν τον Πρίαμο,τον μετέπειτα πατέρα του Πάρη ,Έκτορα,κλπ, παρ’ ότι ήταν πολύ νεαρός τότε,τον άφησε ο Ηρακλής να βασιλεύει στην Τροία και εκείνος επέστρεψε με το στράτευμα του στην Ελλάδα, καταλαμβάνοντας πρώτα την Κώ.Στα δύο αετώματα του ναού της Αφαίας στην Αίγινα,απεικονίζοντο οι δύο Τρωϊκοί πόλεμοι.
        Επίσης αυτός ο Ηρακλής,περιέφραξε στην Ολυμπία τον χώρο της «Ιεράς Άλτης»,τον αφιέρωσε στον Δία,τον πατέρα του και αφιέρωσε λάφυρα από την μάχη με την «Ίριδα» προς εξύψωση των αρχαίων αγώνων που τελούντο εκεί από την εποχή των «Ιδαίων Δακτύλων»(οχι οι Ολυμπιακοί) όπου τους είχε ιδρύσει ένας άλλος Ηρακλής από την Κρήτη (Ιδαίος Ηρακλής).Διεύρυνε επίσης τον χώρο των «θυσιών» και των «δοκιμών» και ανέγειρε έξι βωμούς ώστε οι αγώνες να αφιερώνονται προς τιμή των δώδεκα θεών.Στην Ολυμπία είχε ανεγερθεί τέμενος προς τιμήν του που ονομαζόταν «Ηρώον» και πάνω στον βωμό του υπήρχε μόνον κλαδί ελιάς και η λέξη «ΉΡΩΣ».Για πολλούς αιώνες οι νικητές στην Ολυμπία λάμβαναν μονάχα έναν ευφημισμό «Χαίρε Άναξ Ηρακλή»,ένα ευφημισμό που τους μεταμόρφωνε σε ήρωες.
        Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ
        Οπως αναφέρθηκε στην αρχή του άρθρου ο Ηρακλής μετά την ολοκλήρωση των αποστολών του,επέστρεψε στον «Ουράνιο Όλυμπο»,δίπλα στον πατέρα του Δία και θεοποιήθηκε ως «Ηρακλής-Ζευς». Είναι ο μόνος ήρωας που αξιώνεται να ανεβεί στον “Ολυμπο και να παντρευτεί μια θεά,την

        ΓΑΜΟΣ ΗΡΑΚΛΗ-ΗΒΗΣ
        «Ηβη»,για να ζήσει αθάνατος και αγέραστος ανάμεσα στους Ολύμπιους.
        Οι αρχαίοι πρόγονοι μας τιμούσαν τον Ηρακλή σαν θεό,έφτιαχναν ιερά στο όνομα του και του πρόσφεραν θυσίες.Ο Ηρακλής ήταν πρότυπο αρετής και σταθερότητας για τους στωϊκούς και συμβόλιζε τις ανθρώπινες δυνατότητες εξομοίωσης προς τους θεούς.
        Ο γνωστός ιστορικός Ηρόδοτος στο βιβλίο του «Ευτέρπη»αναφέρει: «Καλώς οι Έλληνες τιμούσαν τον Ολύμπιο Ηρακλή ως «αθάνατο» και ξεχωριστά τον άλλο Ηρακλή (γιο της Αλκμήνης) ως ήρωα! Και μου φαίνεται ότι σωστά κάνουν όσοι από τους Έλληνες έχουν χτίσει δύο ιερά του Ηρακλή και στο ένα, του Ολύμπιου, τον τιμούν ως «αθάνατο», ενώ στο άλλο του προσφέρουν νεκρικές τιμές «ήρωα».
        Τιμήθηκε ο Ηρακλής, κυρίως από τον Μενοίτιο τον γιό του Άκτορα και της Αίγινας,τον πατέρα του Ομηρικού Πατρόκλου,ο οποίος θυσίαζε προς τιμή του,ταύρο,κάπρο και κριό και αυτή η θυσία συνηθιζόταν στην συνέχεια από τους Έλληνες.
        Ακόμη τιμές γνώρισε και από τους Θηβαίους οι οποίοι τον έχουν υιοθετήσει ως ήρωα τους,καθόσον σύμφωνα με την μυθολογία γεννήθηκε στην Θήβα. Αλλά και από τους Σικελούς τιμήθηκε ως Θεός όπως και από τους Αθηναίους, μετά τον θάνατό του. Η τιμή που του απέδιδαν οι άνθρωποι, λέγεται πώς δεν μπορούσε να υπολογισθεί αφού ξεπερνούσε τόσο τους ανθρώπους όσο και τους Θεούς!!!

        ΝΑΟΣ ΗΡΑΚΛΗ – ΑΚΡΑΓΑΝΤΑΣ
        ΣΙΚΕΛΙΑΣ
        Σ΄ολόκληρη την Ελλάδα,στην Ιταλία και σε άλλα μέρη του κόσμου όπου πέρασε,υπήρχαν ιερά προς τιμήν του, όπως επίσης πάρα πολλές πόλεις πήραν την ονομασία τους από τον Ήρωα! Θα αναφέρω ορισμένα ιερά του,όπως στην Αθήνα (περιοχή Κυνοσάργους-αρχή της σημερινής λεωφ.Βουλιαγμένης),στον Ιλισσό,στον Υμμητό,στην πεδιάδα του Μαραθώνα,στην Θάσο,στην Θήβα,στην Αιτωλοακαρνανία,στην Τύρο της Φοινίκης,στην Σικελία,στην Ρώμη,στην σημερινή Ιορδανία,και σε πολλά άλλα μέρη.
        Από τα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ, ο Έλληνας θεάνθρωπος λατρευόταν επίσημα και στη Ρώμη με «στρατιωτική λατρεία»,με κέντρο τον «Μέγιστο Βωμό» .Στο πρόσωπό του ενσαρκωνόταν η πίστη στον αγώνα τόσο στον πραγματικό κόσμο όσο και στον κόσμο των ιδεών, στο κοσμικό και στο μετακοσμικό επίπεδο. Οι κοινοί άνθρωποι επικαλούνταν τον Ηρακλή σαν πρότυπο και προστάτη και οι αυτοκράτορες,όπως ο Ιουλιανός,ενθάρρυναν την λατρεία του σαν αντίδοτο στην θρησκευτική παρακμή.
        Η Ρώμη ήταν γεμάτη με ιερά του Ηρακλέους και όλα τα δένδρα της Ιταλίας θεωρούνταν πως ήταν ιερά του ημίθεου ήρωα. Στις θυσίες που έκαναν με μόσχους προς αυτόν οι Ρωμαίοι, υπόσχονταν το ένα δέκατο της περιουσίας τους αν ευτυχήσουν, λέγοντας πως έτσι είχε πει ο ίδιος ο Ηρακλής, Για τον Λεύκουλο λέγεται πως αφού ευχήθηκε και τελικώς απέκτησε ευτυχία, έδωσε το ένα δέκατο της περιουσίας του σε ευωχίες πολυδάπανες, προς τιμήν του Ηρακλέους.

        ΝΑΟΣ ΗΡΑΚΛΗ-ΡΩΜΗ
        Οι Ρωμαίοι κατά την διάρκεια των θυσιών αυτών δεν δέχονταν γυναίκες να λαμβάνουν μέρος γιατί όπως λέγεται όταν πέρασε από εκεί ο Ηρακλής και διψασμένος ζήτησε νερό εκείνες του το αρνήθηκαν. Οι Καρχηδόνιοι θυσίαζαν άνθρωπο.
        Επειδή ο Ηρακλής καθ’ όλη την διάρκεια του βίου του είχε αποκτήσει από διάφορες γυναίκες πολλά παιδιά,τα οποία ονομάστηκαν «Ηρακλείδες» και απ’ αυτούς πολλοί πήγαν και έφτιαξαν αποικίες άλλοι δε έμειναν στην Ελλάδα και κυρίευσαν τους τόπους που ανήκαν στην οικογένειά τους.
        ΕΠΙΛΟΓΟΣ
        Ο Ηρακλής είναι ένα ιστορικό και όχι μυθικό πρόσωπο,ένας μεγάλος εξερευνητής του πλανήτη Γη, μεγάλος κατακτητής, ήρωας, και ιδρυτής πόλεων, ανά την υφήλιο.Είναι κομβικό πρόσωπο για ολόκληρη την οικουμένη,είναι οικουμενικός ήρωας.
        Είναι ο πρώτος που έκανε πράξη την αθώα «Αρχαία Ελληνική Παγκοσμιοποίηση», (όχι τη σημερινή αθλία Σιωνιστική-δικτατορική Ν.Τ.Π. και Παγκοσμιοποίηση, όπου λίγοι κατακλέβουν τους λαούς της Γης).

        Ο ήρωας Ηρακλής είναι επίσης ο αρχιτέκτονας της μυκηναϊκής πολιτισμικής Κοσμοκρατορίας, και κατά συνέπεια του Ελληνικού πολιτισμού και αρχαίο πρότυπο των μεγάλων εξερευνητών του μεσαίωνα.
        Οι μύθοι και οι θρύλοι αυτής της ηρωϊκής μορφής,κυρίαρχης στην ελληνική μυθολογία,διδάσκονται ακόμη και σήμερα σε πολλά σχολεία του κόσμου!
        Στην Ελλάδα όμως πόσοι Έλληνες τους γνωρίζουν;Γιατί δεν διδάσκονται στα σχολεία; Το μόνο που διδάσκονται τα ελληνόπουλα,κι’αυτό σαν παραμύθι περιληπτικά,είναι οι «12 άθλοι» του και τίποτε άλλο περί αυτού !
        Σε κάποιους φαίνεται ότι δεν συμφέρει οι Έλληνες να τα ξέρουν !
        Κλείνοντας θα αναφέρω τους λόγους του αρχαίου Αθηναίου πολιτικού και ρήτορα,Λυκούργου (390 π.Χ.-324 π.Χ.):
        «ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΓΙΑ ΣΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΡΑΚΛΗ ΑΝ ΔΕΝ ΚΑΝΕΤΕ ΕΚΕΙΝΑ ΓΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΑΝΑΔΕΙΧΤΗΚΕ ΕΚΕΙΝΟΣ Ο ΠΙΟ ΕΝΔΟΞΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΙΟ ΕΥΓΕΝΗΣ»
        http://perseasorion.blogspot.gr/2014/10/blog-post.html
        24/10/2014 ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΔΑΜΙΤΣΗΣ
        ΥΠΟΣΤΡΑΤΗΓΟΣ εα
        ΥΓ:Παρακαλώ,όσα ιστολόγια ή blogs αναδημοσιεύσουν το παρόν άρθρο,να αναφέρουν «υποχρεωτικά» και την βιβλιογραφία του.
        ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
        -ΒΙΒΛΙΟ «Ο ΚΡΥΣΤΑΛΙΝΟΣ ΗΛΙΟΣ ΚΑΙ Η ΣΙΩΠΗΛΗ ΣΕΛΗΝΗ» ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΓΕΡ.ΚΑΛΟΓΕΡΑΚΗ
        -ΒΙΒΛΙΟ «ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΜΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΩ ΚΥΚΛΩ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ» ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ
        -ΒΙΒΛΙΟ «ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ» ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΗΜ.ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
        -ΒΙΒΛΙΟ «ΗΘΙΚΑ» ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ
        -ΒΙΒΛΙΟ «ΩΓΥΓΙΑ» ΤΟΜΟΣ Δ΄ ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΣΤΑΓΕΙΡΙΤΗ
        -ΗΡΟΔΟΤΟΣ ΒΙΒΛΙΟ «Β΄ ΕΥΤΕΡΠΗ» ΚΑΙ ΒΙΒΛΙΟ » Γ” ΘΑΛΕΙΑ»
        -ΒΙΒΛΙΟ «Ο ΗΡΑΚΛΗΣ Ο ΕΞΕΡΕΥΝΗΤΗΣ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΚΟΣΜΟΥ»
        ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΥ ΕΙΡΗΝΗΣ ΜΠΟΥΡΔΑΚΟΥ
        -ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
        –https://www.youtube.com/watch?v=DTliRJEjgdI&list=UUXQE82hp1fe5nD6MxOKvRbQ
        –http://eleftheri-epistimi.blogspot.gr/2009/03/blog-post_6158.html
        –http://eleftheri-epistimi.blogspot.gr/2009/07/blog-post_04.html
        –http://www.visaltis.net/2009/07/blog-post_17.html
        –http://alfeiospotamos.gr/
        –http://strangehellas.blogspot.gr/2010/06/blog-post_12.html
        –http://www.sakketosaggelos.gr/Article/352/
        –http://books.google.gr/
        –http://www.phorum.gr/viewtopic.php?f=51&t=232937&start=660
        –http://www.pame.gr/istoria/mithologia/iraklis.html
        –http://www.awakengr.com/2013/04/blog-post_4918.html#ixzz3FpdPiybR
        –http://kapodistria-httpsxolianewsblogspotcom.blogspot.gr/2011/02/blog-post.html
        –http://news247.gr/eidiseis/oi_arxaioi_ellhnes_taksideyan_sthn_amerikh
        –http://el.wikipedia.org/
        –http://el-democracy.blogspot.gr/2013/07/3500.html
        –http://www.defencenet.gr/
        –http://www.metafysiko.gr/?p=5922
        –https://ellas2.wordpress.com/2011/03/08/
        –http://ksipnistere.blogspot.gr/2014/09/blog-post_299.html
        –http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGL–B121/627/4047,18283/extras/texts/indexc2_15/indexc2_15_iraklis.html
        –http://www.vlioras.gr/Philologia/History/Ancient/
        –http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=311662
        –http://www.hellasforce.com/blog/i-pragmatiki-istoria-tis-anakalipsis-tis-amerikis-i-istoria-opos-den-egrafi
        –http://strangehellas.blogspot.gr/2010/06/blog-post_12.html
        –https://www.youtube.com/watch?v=DTliRJEjgdI&list=UUXQE82hp1fe5nD6MxOKvRbQ
        –http://diadrastiko.blogspot.com/2014/10/blog-post_120.html#ixzz3GrFBJy00
        –http://www.youtube.com/watch?v=5MRCTf-hYk0
        –https://www.youtube.com/watch?v=DTliRJEjgdI&list=UUXQE82hp1fe5nD6MxOKvRbQ
        Αναρτήθηκε από ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΗ
        Την επεξεργασία των διάφορων ιστορικών αναφορών επιμελήθηκε ο ΠΛΑΤΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ

        http://arxaiaithomi.gr/2015/03/07/%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CF%85%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE%BF-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%BE%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%CE%B7%CE%B3%CE%AD%CF%84%CE%B5%CF%82-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83/

        .
        .
        .
        .
        .

• Η ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΓΙΑΓΙΑ

  21 Απριλίου 2018 at 21:03 · Απάντηση

  .
  .
  .
  .
  .
  Διάβασε τα Δελφικά Παραγγέλματα: Εάν δεν τα ξέρεις δεν μπορείς να λέγεσαι Έλληνας!

  Δελφικά Παραγγέλματα: Οι «εντολές» του Ελληνικού Πολιτισμού:
  Το Μαντείο των Δελφών ήταν γνωστό όχι μόνο για τους χρησμούς του, αλλά και για το μεγάλο αριθμό παραγγελμάτων που ήταν λιτά αποφθέγματα 2 έως 5 λέξεων, μεστά σοφίας.
  Τα περισσότερα ανήκαν στους 7 σοφούς της αρχαιότητας και ήταν χαραγμένα είτε στον πρόσθιο τοίχο του Πρόναου είτε επί των παραστάδων της πύλης του μεγάλου ναού είτε επί του υπέρθυρου είτε επί των στηλών του ναού περιμετρικά.
  Κατά τον Σωσιάδη («Των Επτά Σοφών Υποθήκαι»), τα επιγράμματα περιλαμβάνουν 147 παραγγέλματα, αλλά υπήρχαν και πίνακες που περιείχαν χωριστά τα παραγγέλματα ενός εκάστου των Επτά.
  Οι αρχαίοι Έλληνες ιερείς δεν έδιναν συμβουλές ούτε άκουγαν τις εξομολογήσεις των πιστών, αλλά ασχολούνταν μόνο με την τέλεση των θυσιών και των άλλων ιεροτελεστιών.
  Η ηθική εκπαίδευση και καθοδήγηση των πολιτών ξεκινούσε μεν από τους παιδαγωγούς και παιδοτρίβες της νεαρής ηλικίας, αλλά συνεχιζόταν αργότερα στα μαντεία, τα οποία, εκτός από τις χρησμοδοτήσεις τους για τα μελλούμενα και τις θελήσεις των θεών, έδιναν και ένα πλήθος ηθικών παραγγελμάτων και προτροπών συμβουλευτικού χαρακτήρα για τα προβλήματα της καθημερινής ζωής.
  Περίoπτη θέση, βέβαια, κατείχε σε όλα αυτά το διάσημο σε όλο τον κόσμο Μαντείο των Δελφών, του οποίου τα ομώνυμα ηθικά παραγγέλματα είχαν καταγραφεί στους τοίχους του προνάου του Ναού του Απόλλωνος, στο υπέρθυρο ή σε ακόμα σε διάφορες στήλες που είχαν τοποθετηθεί περιμετρικά στις πλευρές του ναού.
  Στο αέτωμα του ναού δέσποζαν τα τρία σπουδαιότερα Δελφικά Παραγγέλματα, τα οποία εύκολα μπορούσε να διακρίνει ο πλησιάζων επισκέπτης:
  Κάτω αριστερά το ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ (να γνωρίσεις τον εαυτό σου).
  Κάτω δεξιά το ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ (να κάνεις τα πάντα με μέτρο, αποφεύγοντας την υπερβολή).
  Ανάμεσά τους, στη κορυφή, το περίφημο «ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣ Ε» (ή ΕΙ), για το οποίο ο ιερέας των Δελφών Πλούταρχος έγραψε ολόκληρη πραγματεία («Περί του εν Δελφοΐς Ε»), προσπαθώντας να ερμηνεύσει την απωλεσθείσα σημασία του.
  Στο βιβλίο του αυτό προτείνει διάφορες πιθανές ερμηνείες, μέσα από τις απόψεις των ομιλητών στους διαλόγους του.
  Μερικοί απ’ αυτούς το συνδέουν ερμηνευτικά ή αριθμολογικά με τον ίδιο το θεό Απόλλωνα ή ευρύτερα με τον Πυθαγόρειο Αριθμό, την πρώτη και απόλυτη αιτία των πάντων.
  Μια άλλη άποψη είναι ότι το ΕΙ έχει την έννοια του «εάν» ή ευχολογικά – παρακλητικά του «είθε».
  Ένας άλλος ομιλητής υποστηρίζει, με τη ίδια έννοια του «εάν», ότι το «ΕΙ» προτείνεται από το θεό Απόλλωνα στους φιλοσοφούντες, διότι «κανένα πράγμα δεν υπάρχει χωρίς αιτία και κανένας συλλογισμός χωρίς μία λογική υπόθεση».
  Μια τελευταία άποψη, του Αμμωνίου, υποστηρίζει ότι το Δελφικό «Ε» δε δηλώνει κανένα αριθμό, καμιά τάξη, σύνδεσμο ή ελλείπον μόριο μιας λέξης, αλλά είναι μια προσαγόρευση και προσφώνηση του θεού προς τον πλησιάζοντα επισκέπτη. Ο θεός χαιρετά τον επισκέπτη αποτεινόμενος προς αυτόν με το «Γνώθι σαυτόν» και ο επισκέπτης απαντά με το «ΕΙ» (Είσαι, Υπάρχεις), αναγνωρίζοντας την ύπαρξή του και «Είσαι Ένας» (ΕΙ ΕΝ), διότι είναι ο Α-ΠΟΛΛΙΝ, αυτός δηλαδή που δεν είναι για τους πολλούς.

  Τα Δελφικά Παραγγέλματα, που θεωρούνταν αρχικά σαν προτροπές και «λόγοι» του ίδιου του θεού Απόλλωνα, αποδόθηκαν αργότερα στους περίφημους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας (Θαλή το Μιλήσιο, Πιττακό το Μυτιληναίο, Βίαντα τον Πρηνέα, Σόλωνα τον Αθηναίο, Κλεόβουλο το Ρόδιο, Περίανδρο τον Κορίνθιο και Χίλωνα το Λακεδαιμόνιο).
  Το Μαντείο των Δελφών έπαιξε γενικά έναν περισπούδαστο ρόλο στην ηθική εκπαίδευση των Ελλήνων με βάση τα πρότυπα του Λόγου (Σοφίας ή Αυτογνωσίας), του Μέτρου και του Ρυθμού, με άλλα λόγια του Κάλλους της Απολλώνειας διδασκαλίας, η οποία συνοψίζεται στα τρία προαναφερθέντα μέγιστα αποφθέγματα-παραγγέλματα του ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣ ΕΙ, του ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ και του ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ.
  Γενικότερα, τα Δελφικά παραγγέλματα είναι λιτές αποφθεγματικές εκφράσεις, δύο έως πέντε λέξεων, μεστές σοφίας, με συμβουλευτικό και προτρεπτικό χαρακτήρα που επιτάσσουν την αρετή και δημιουργούν από μόνα τους, συνολικά, μια πλήρη ηθική διδασκαλία.
  ΕΠΟΥ ΘΕΩ. Να ακολουθούμε τον θεό.
  ΘΕΟΥΣ ΣΕΒΟΥ. Να σεβόμαστε τους θεούς.
  ΓΟΝΕΙΣ ΑΙΔΟΥ. Να σεβόμαστε τους γονείς μας.
  ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΝ ΑΙΔΟΥ. Να σεβόμαστε τους μεγαλύτερους.
  ΙΚΕΤΑΣ ΑΙΔΟΥ. Να σεβόμαστε αυτούς που μας ικετεύουν.
  ΣΕΑΥΤΟΝ ΑΙΔΟΥ. Να σεβόμαστε τον εαυτό μας.
  ΦΟΝΟΥ ΑΠΕΧΟΥ. Να μη φονεύουμε.
  ΟΡΚΩ ΜΗ ΧΡΩ. Να μην ορκιζόμαστε.
  ΟΥΣ ΤΡΕΦΕΙΣ, ΑΓΑΠΑ. Να αγαπάμε αυτούς που τρέφουμε.
  ΕΣΤΙΑΝ ΤΙΜΑ. Να τιμάμε το σπίτι μας.
  ΓΑΜΟΥΣ ΚΡΑΤΕΙ. Να σεβόμαστε τον γάμο μας.
  ΓΑΜΕΙΝ ΜΕΛΛΟΝ ΚΑΙΡΟΝ ΓΝΩΘΙ. Να παντρευόμαστε την κατάλληλη στιγμή.
  ΕΞ ΕΥΓΕΝΩΝ ΓΕΝΝΑ. Να προσπαθούμε να συγγενεύσουμε με καλούς ανθρώπους.
  Ο ΜΕΛΛΕΙΣ ΔΟΣ. Να δίνουμε φροντίδα (αγάπη) σε όσους νοιαζόμαστε.
  ΗΤΤΩ ΥΠΕΡ ΔΙΚΑΙΟΥ. Να μαχόμαστε για το δίκαιο , το καλό, το σωστό, το χρήσιμο.
  ΦΡΟΝΕΙ ΘΝΗΤΑ. Να σκεφτόμαστε όπως αρμόζει σε θνητούς (όχι ως θεοί).
  ΕΥ ΠΑΣΧΕ ΘΝΗΤΟΣ. Να υπομένουμε ότι συμβεί ως θνητοί.
  ΑΡΧΕ ΣΕΑΥΤΟΥ. Να κυριαρχούμε (επιβαλλόμαστε) του εαυτού μας (αυτοπειθαρχία).
  ΘΥΜΟΥ ΚΡΑΤΕΙ. Να συγκρατούμε τον θυμό μας.
  ΟΜΙΛΕΙ ΠΡΑΩΣ. Να ομιλούμε με πραότητα.
  ΗΔΟΝΗΣ ΚΡΑΤΕΙΝ. Να είμαστε εγκρατείς.
  ΓΛΩΤΤΑΝ ΙΣΧΕ. Nα συγκρατούμε τη γλώσσα μας.
  ΓΛΥΤΤΗΣ ΑΡΧΕ. Να κυριαρχούμε στη γλώσσα μας.
  ΜΗ ΘΡΑΣΥΝΟΥ. Να μην είμαστε θρασείς.
  ΑΡΡΗΤΑ ΜΗ ΛΕΓΕ. Να μην αποκαλύπτουμε μυστικά.
  ΛΕΓΕ ΕΙΔΩΣ. Να λέμε ό,τι γνωρίζουμε.
  ΟΦΘΑΛΜΟΥ ΚΡΑΤΕΙ. Να ελέγχουμε ό,τι βλέπουμε.
  ΠΙΝΩΝ ΑΡΜΟΖΕΣ. Όταν πίνουμε, να είμαστε συγκρατημένοι.
  ΑΚΟΥΣΑΣ ΝΟΕΙ. Να κατανοούμε αφού ακούσουμε (να αντιλαμβανόμαστε με τα μάτια του νου).
  ΦΡΟΝΗΣΙΝ ΑΣΚΕΙ. Να καλλιεργούμε τη σκέψη, νου, μυαλό…
  ΜΕΛΕΤΕΙ ΤΟ ΠΑΝ. Να μελετάμε τα πάντα.
  ΒΟΥΛΕΥΟΥ ΧΡΟΝΩ. Να σκεπτόμαστε τα χρήσιμα.
  ΓΝΟΥΣ ΠΡΑΤΤΕ. Να πράττουμε με επίγνωση.
  ΠΑΣΙ ΔΙΑΛΕΓΟΥ. Να συνδιαλεγόμαστε με όλους.
  ΑΚΟΥΕ ΠΑΝΤΑ. Να ακούμε τα πάντα.
  ΑΚΟΥΩΝ ΟΡΑ. Όταν ακούμε, βλέπουμε.
  ΔΟΞΑΝ ΔΙΩΚΕ. Να επιδιώκουμε τη δόξα ή να γνωρίζουμε και άλλες γνώμες.
  ΔΟΞΑΝ ΜΗ ΛΕΙΠΕ. Να μην υποτιμούμε τη δόξα.
  ΚΑΛΟΝ ΤΟ ΛΕΓΕ. Να λέμε το ορθό, το δίκαιο, την αλήθεια.
  ΕΥΛΟΓΕΙ ΠΑΝΤΑΣ. Να λέμε καλά λόγια για όλους.
  ΟΣΙΑ ΚΡΙΝΕ. Να κρίνουμε με αγιότητα.
  ΕΥΓΕΝΕΙΑΝ ΑΣΚΕΙ. Να είμαστε ευγενείς ή να έχουμε ευγενική ψυχή.
  ΦΙΛΟΦΡΟΝΕΙ ΠΑΣΙΝ. Να αγαπάμε τους πάντες (ανθρώπους) και τα πάντα.
  ΕΥΠΡΟΣΗΓΟΡΟΣ ΓΙΝΟΥ. Να είμαστε ευπροσήγοροι (παρηγορητικοί).
  ΕΥΦΗΜΟΣ ΙΣΘΙ. Να έχουμε καλή φήμη.
  ΕΥΦΗΜΙΑΝ ΑΣΚΕΙ. Να χρησιμοποιούμε την καλή μας φήμη.
  ΦΥΛΑΚΗΝ ΠΡΟΣΕΧΕ. Να είμαστε σε εγρήγορση.
  ΟΜΟΙΟΙΣ ΧΡΩ. Να συναναστρεφόμαστε με τους ομοίους μας.
  ΟΡΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ. Να προνοούμε για το μέλλον.
  ΥΒΡΙΝ ΜΙΣΕΙ. Να μη βρίζουμε, να μισούμε την ύβρη.
  ΕΥΧΟΥ ΔΥΝΑΤΑ. Να ευχόμαστε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας (αληθινά).
  ΧΡΗΣΜΟΥΣ ΘΑΥΜΑΣΕ. Να εκτιμούμε τους χρησμούς.
  ΦΙΛΟΙΣ ΒΟΗΘΕΙ. Να βοηθάμε τους φίλους.
  ΦΙΛΙΑΝ ΑΓΑΠΑ. Να αγαπάμε τη φιλία.
  ΦΙΛΟΙΣ ΕΥΝΟΕΙ. Να ευνοούμε (βοηθάμε) τους φίλους.
  ΦΙΛΙΑΝ ΦΥΛΑΤΤΕ. Να διαφυλάττουμε τη φιλία.
  ΦΙΛΩ ΧΑΡΙΖΟΥ. Να είμαστε πάντα διαθέσιμοι στους φίλους μας (ή σε αυτούς που αγαπάμε).
  ΝΕΩΤΕΡΟΝ ΔΙΔΑΣΚΕ. Να διδάσκεις τους νεότερους.
  ΥΙΟΥΣ ΠΑΙΔΕΥΕ. Να εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας.
  ΣΟΦΙΑΝ ΖΗΤΕΙ. Να αναζητούμε τη σοφία ή να είμαστε φιλομαθείς (φίλοι της σοφίας).
  ΜΑΝΘΑΝΩΝ ΜΗ ΚΑΜΝΕ. Να μην κουραζόμαστε να μαθαίνουμε.
  ΓΝΩΘΙ ΜΑΘΩΝ. Να γνωρίζουμε αφού μάθουμε.
  ΣΟΦΟΙΣ ΧΡΩ. Να συναναστρεφόμαστε με σοφούς ή να χρησιμοποιούμε τη σοφία τους.
  ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΓΙΝΟΥ. Να γίνουμε φιλόσοφοι.
  ΣΑΥΤΟΝ ΙΣΘΙ. Να μη χάνουμε τον εαυτό μας.
  ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ. Να γνωρίζουμε τον εαυτό μας (πρώτα).
  ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΑΝΤΕΧΟΥ. Να προσηλωνόμαστε στην εκπαίδευσή μας και να υπομένουμε τις δυσκολίες της.
  ΗΘΟΣ ΔΟΚΙΜΑΖΕ. Να επιδοκιμάζεις το ήθος.
  ΤΕΧΝΗ ΧΡΩ. Να ασκούμε ή να χρησιμοποιούμε την τέχνη.
  ΕΥΕΡΓΕΣΙΑΣ ΤΙΜΑ. Να εκτιμούμε τις ευεργεσίες που μας γίνονται.
  ΑΓΑΘΟΥΣ ΤΙΜΑ. Να τιμούμε τους αγαθούς (τις καλές πράξεις των άλλων).
  ΕΠΑΙΝΕΙ ΑΡΕΤΗΝ. Να επαινούμε την αρετή (ή τον ενάρετο).
  ΤΥΧΗΝ ΝΟΜΙΖΕ. Να έχουμε κατά νου το τυχαίο που θα συμβεί (πρόληψη).
  ΤΥΧΗ ΜΗ ΠΙΣΤΕΥΕ. Να μην πιστεύουμε στην τύχη (στα τυχερά παιχνίδια) ή να μη γινόμαστε τυχοδιώκτες.
  ΤΥΧΗΝ ΣΤΕΡΓΕ. Να αποδεχόμαστε τα μοιραία γεγονότα-ατυχίες της ζωής μας.
  ΕΓΓΥΗΝ ΦΕΥΓΕ. Να αποφεύγουμε να εγγυόμαστε για κάποιον ή για κάτι.
  ΧΑΡΙΝ ΕΚΤΕΛΕΙ. Να κάνουμε χάρες.
  ΕΥΤΥΧΙΑΝ ΕΥΧΟΥ. Να ευχόμαστε ευτυχία.
  ΟΝΕΙΔΟΣ ΕΧΘΑΙΡΕ. Να εχθρεύεσαι τον χλευασμό.
  ΥΒΡΙΝ ΑΜΥΝΟΥ. Να προφυλάσσεσαι από την ύβρη.
  ΛΕΓΕ ΠΡΑΤΤΕ ΔΙΚΑΙΑ. Να πράττουμε δίκαια.
  ΚΡΙΝΕ ΔΙΚΑΙΑ. Να κρίνουμε δίκαια ή να είμαστε δίκαιοι στην κριτική μας.
  ΑΔΙΚΕΙΝ ΜΙΣΕΙ. Να μισούμε την αδικία.
  ΚΡΙΤΗΝ ΓΝΩΘΙ. Να γνωρίζουμε τον κριτή μας.
  ΑΔΩΡΟΔΟΚΗΤΟΣ ΔΙΚΑΖΕ. Να δικάζουμε χωρίς δωροδοκία.
  ΑΙΤΙΩ ΠΑΡΟΝΤΑ. Να αιτιολογούμε όσα μάς συμβαίνουν.
  ΥΙΟΙΣ ΜΗ ΚΑΤΑΘΑΡΡΕΙ. Να μην αποκαρδιώνουμε τα παιδιά μας.
  ΚΟΙΝΟΣ ΓΙΝΟΥ. Να είμαστε κοινωνικοί.
  ΑΠΟΚΡΙΝΟΥ ΕΝ ΚΑΙΡΩ. Να αποκρινόμαστε τον κατάλληλο καιρό.
  ΠΡΑΤΤΕ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΩΣ. Να πράττουμε με σιγουριά (δίχως αμφιβολίες).
  ΕΛΠΙΔΑ ΑΙΝΕΙ. Να δοξάζεις την ελπίδα (να μην απογοητευόμαστε ή να μη χάνουμε την ελπίδα μας).
  ΤΩ ΒΙΩ ΜΑΧΟΥ. Να μαχόμαστε (αγωνιζόμαστε) για τη ζωή.
  ΑΤΥΧΟΥΝΤΙ ΣΥΝΑΧΘΟΥ. Να συμπάσχουμε με τον δυστυχή.
  ΧΡΟΝΟΥ ΦΕΙΔΟΥ. Να εκμεταλλευόμαστε τον χρόνο μας.
  ΠΕΡΑΣ ΕΠΙΤΕΛΕΙ ΜΗ ΑΠΟΔΕΙΛΙΩΝ. Να μη διστάζουμε να τελειώνουμε ό,τι αρχίζουμε.
  ΕΠΙΤΕΛΕΙ ΣΥΝΤΟΜΩΣ. Να πληρώνουμε (τελειώνουμε) αμέσως ή χωρίς αναβολή.
  ΚΑΙΡΟΝ ΠΡΟΣΔΕΧΟΥ. Να δεχόμαστε τον χρόνο.
  ΓΗΡΑΣ ΠΡΟΣΔΕΧΟΥ. Να αποδεχόμαστε το γήρας.
  ΑΜΑΡΤΑΝΩΝ ΜΕΤΑΝΟΕΙ. Να μετανοούμε για τις ανομίες, λάθη, αμαρτίες μας.
  ΕΡΙΝ ΜΙΣΕΙ. Να μισούμε την έριδα (φιλονικία).
  ΟΜΟΝΟΙΑΝ ΔΙΩΚΕ. Να επιδιώκουμε την ομόνοια (ειρήνη, ομοψυχία).
  ΒΙΑΣ ΜΗ ΕΧΟΥ. Να αποφεύγουμε τη βία.
  ΒΙΑΝ ΜΗΔΕΝ ΠΡΑΤΤΕΙΝ. Να μην κάνουμε τίποτα με βία.
  ΝΟΜΩ ΠΕΙΘΟΥ. Να πειθαρχούμε στον νόμο ή να είμαστε νομοταγείς.
  ΤΟ ΚΡΑΤΟΥΝ ΦΟΒΟΥ. Να φοβόμαστε τον ανώτερο (ή τον άρχοντα).
  ΘΝΗΣΚΕ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ. Να πεθαίνουμε για την πατρίδα.
  ΕΧΘΡΟΥΣ ΑΜΥΝΟΥ. Να προφυλασσόμαστε από τους εχθρούς μας.
  ΕΠΙ ΡΩΜΗ ΜΗ ΚΑΥΧΩ. Να μην καυχιόμαστε για τη δύναμή μας.
  ΜΗ ΑΡΧΕ ΥΒΡΙΖΕΙΝ. Να μην κυριαρχούμε με αλαζονεία.
  ΛΑΒΩΝ ΑΠΟΔΟΣ. Όταν λαμβάνουμε, να δίνουμε.
  ΕΥΓΝΩΜΩΝ ΓΙΝΟΥ. Να είμαστε ευγνώμονες.
  ΠΡΟΝΟΙΑΝ ΤΙΜΑ. Να εκτιμούμε τη βοήθεια από όπου και αν προέρχεται.
  ΥΦΟΡΩ ΜΗΔΕΝΑ. Κανέναν να μην βλέπουμε με καχυποψία.
  ΑΛΛΟΤΡΙΩΝ ΑΠΕΧΟΥ. Να απέχουμε από κακίες, δολοπλοκίες (αλλότρια).
  ΨΕΓΕ ΜΗΔΕΝΑ. Να μην κατηγορούμε κανέναν.
  ΔΙΑΒΟΛΗΝ ΜΙΣEI. Να μισούμε τη διαβολή (να μη βάζουμε λόγια).
  ΦΘΟΝΕΙ ΜΗΔΕΝΙ. Κανέναν να μην φθονούμε ή ζηλεύουμε.
  ΑΠΕΧΘΕΙΑΝ ΦΕΥΓΕ. Να Να αποφεύγεις την απέχθεια (κακία).
  ΕΧΘΡΑΣ ΔΙΑΛΥΕ. Να διαλύουμε τις έχθρες.
  ΚΑΚΙΑΝ ΜΙΣΕΙ. Να μισούμε την κακία.
  ΚΑΚΙΑΣ ΑΠΕΧΟΥ. Να απέχουμε από την κακία.
  ΔΟΛΟΝ ΦΟΒΟΥ. Να φοβόμαστε τον δόλο.
  ΑΠΟΝΤΙ ΜΗ ΜΑΧΟΥ. Να μην κακολογούμε αυτόν που είναι απών.
  ΠΛΟΥΤΕΙ ΔΙΚΑΙΩΣ. Να πλουτίζουμε δίκαια.
  ΔΙΚΑΙΩΣ ΚΤΩ. Να αποκτούμε τίμια (δίκαια).
  ΠΟΝΕΙ ΜΕΤ’ ΕΥΚΛΕΙΑΣ. Να κοπιάζουμε δίκαια.
  ΠΛΟΥΤΩ ΑΠΟΣΤΕΙ. Να αποστασιοποιούμαστε από τον πλούτο.
  ΧΡΩ ΧΡΗΜΑΣΙ. Να χρησιμοποιούμε τα χρήματά μας.
  ΔΑΠΑΝΩΝ ΑΡΧΟΥ. Να ελέγχουμε τις δαπάνες μας.
  ΕΧΩΝ ΧΑΡΙΖΟΥ. Όταν έχουμε, να χαρίζουμε.
  ΧΑΡΙΖΟΥ ΕΥΛΑΒΩΣ. Λογικά να χαρίζουμε.
  ΚΤΩΜΕΝΟΣ ΗΔΟΥ. Να ευχαριστιόμαστε με αυτά που αποκτάμε.
  ΕΡΓΑΖΟΥ ΚΤΗΤΑ. Να κοπιάζουμε για πράγματα άξια κτήσης.
  ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ. Κάθε τι που έχει μέτρο είναι άριστο, δηλαδή το καλύτερο.
  ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ. Τίποτα να μην είναι υπερβολικό.
  ΕΥΣΕΒΕΙΑΝ ΦΥΛΑΤΤΕ. Να είμαστε ευσεβείς.
  ΑΙΣΧΥΝΗΝ ΣΕΒΟΥ. Να σεβόμαστε την εντροπή.
  ΚΙΝΔΥΝΕΥΕ ΦΡΟΝΥΜΩΣ. Με σύνεση και λογική να κινδυνεύουμε.
  ΜΗ ΕΠΙ ΠΑΝΤΙ ΛΥΠΟΥ. Να μη λυπόμαστε για το κάθε τι.
  ΑΛΥΠΩΣ ΒΙΟΥ. Να επιδιώκουμε να ζούμε χωρίς λύπες.
  ΤΕΛΕΥΤΩΝ ΑΛΥΠΟΣ. Να πεθαίνουμε χωρίς λύπη.
  ΙΔΙΑ ΦΥΛΑΤΤΕ. Να προστατεύουμε τα δικά μας.
  ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΘΗΡΩ. Να κυνηγάμε το καλό μας.
  ΣΕΑΥΤΟΝ ΕΥ ΠΟΙΕΙ. Να κάνουμε ό,τι καλύτερο για τον εαυτό μας.
  ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΣΤΕΦΑΝΟΥ. Να τιμούμε τους προγόνους.
  ΕΠΙ ΝΕΚΡΩ ΜΗ ΓΕΛΑ. Να μην κοροϊδεύουμε τους νεκρούς.
  ΕΠΑΓΓΕΛΟΥ ΜΗΔΕΝΙ. Να μη διατάζουμε κανέναν.
  ΠΑΙΣ ΩΝ ΚΟΣΜΙΟΣ ΙΣΘΙ, ΗΒΩΝ ΕΓΚΡΑΤΗΣ, ΜΕΣΟΣ ΔΙΚΑΙΟΣ, ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΣΟΦΟΣ. Παιδιά να είμαστε κόσμιοι, έφηβοι εγκρατείς, άνδρες δίκαιοι, γέροντες σοφοί.
  Πηγές: olympia.gr , gnomikologikon.gr , και tribune.gr
  http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2014/11/blog-post_931.html
  Περισσότερα παρακάτω
  Αποφθέγματα, Γνωμικά, Αφορισμοί, Ρητά, Παροιμίες

  To Γνωμικολογικόν είναι ένας δικτυακός τόπος που περιέχει Γνωμικά και Αποφθέγματα ή όπως δηλώνει και ο υπότιτλος:

  «Αποφθέγματα, Γνωμικά, Αφορισμούς, Ρητά, Παροιμίες και άλλα»

  Τα «και άλλα» είναι Αρχαία Γνωμικά, Εκκλησιαστικά Ρητά, Ευφυολογήματα, Ατάκες, Παροιμιακές Φράσεις, Λατινικά Ρητά, Λατινικές Φράσεις, Ιστορικές Φράσεις, Επιγράμματα, Θυμόσοφες Ρήσεις, Σοφά Λόγια, Τσιτάτα, Ανάλεκτα, Παραδοξολογίες, Κινηματογραφικές Ατάκες.

  Στο ΓΝΩΜΙΚΟΛΟΓΙΚΟΝ περιέχονται, μέχρι στιγμής, πάνω από 18.000 Γνωμικά.

  Ταξινομούνται σε 435 θεματικές κατηγορίες και αποδίδονται σε πάνω από 2000 διαφορετικούς συγγραφείς και προσωπικότητες, ενώ ένα μεγάλο μέρος από αυτά είναι ανώνυμα.

  Οι αριθμοί αυτοί αυξάνονται καθημερινά, μιας και η βάση δεδομένων στο ΓΝΩΜΙΚΟΛΟΓΙΚΟΝ εμπλουτίζεται συνεχώς.
  Τι είναι όμως «Γνωμικό»;
  O ορισμός του γνωμικού που υιοθετείται από το Γνωμικολογικόν:

  Γνωμικό είναι μια εύστοχα και επιγραμματικά διατυπωμένη κρίση για μια γενική αλήθεια, τρόπο συμπεριφοράς ή βασική αρχή που την επικαλούμαστε για να προσδώσουμε κύρος, αξιοπιστία και γλαφυρότητα στο λόγο.

  Με αυτήν την έννοια, ο όρος «Γνωμικό» είναι γενικός και περιλαμβάνει ρήσεις από γνωστές (συνήθως) προσωπικότητες, εκκλησιαστικά ρητά, φράσεις από λογοτεχνικά κείμενα, επιγράμματα ευφυολογήματα, παροιμίες (που είναι λαϊκά γνωμικά), ιστορικές φράσεις, κλπ.

  Οι λέξεις «Γνωμικό», «Αφορισμός», «Ρητό», «Απόφθεγμα», «Ρήση» είναι βασικά συνώνυμες. Ταυτίζονται επίσης και με άλλες παρόμοιες λέξεις που κατά καιρούς χρησιμοποιήθηκαν για να δηλώσουν το ίδιο πράγμα, όπως «Αξίωμα», «Παράγγελμα», ακόμη και «Παροιμία» (πριν ο όρος εξειδικευθεί σε ρήσεις λαϊκής σοφίας).
  Οι Αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τον όρο «Γνώμη».

  Περισσότερες πληροφορίες για τη σχετική ορολογία καθώς και μια ιστορική ανασκόπηση θα βρείτε στην Περί Γνωμικών σελίδα.

  Ίσως ο καλύτερος τρόπος για να ξεκινήσετε την περιήγησή σας είναι η σελίδα με τα Κλασικά Αποφθέγματα ή με τα Καλύτερα Γνωμικά.
  Μια πρώτη, γρήγορη γνωριμία μπορεί να γίνει και με μια τυχαία επιλογή γνωμικών στη σελίδα με το Τυχαίο Δείγμα.

  Το πλήρες αρχείο του Γνωμικολογικού είναι ταξινομημένο κατά Κατηγορία και κατά Συγγραφέα/Προσωπικότητα.

  Πολύ χρήσιμη είναι και η σελίδα με την Αναζήτηση Γνωμικών που παράγει απευθείας μια λίστα γνωμικών που περιέχουν απόσπασμα κάποιας φράσης ή κάποιου ονόματος.
  http://www.gnomikologikon.gr/index.html

  http://arxaiaithomi.gr/2014/12/28/%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B5-%CF%84%CE%B1-%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CF%86%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%AD%CE%BB%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%B5%CE%AC%CE%BD-%CE%B4/

  .
  .
  .
  .
  .

• Η ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΓΙΑΓΙΑ

  21 Απριλίου 2018 at 21:05 · Απάντηση

  .
  .
  .
  .
  .
  Η ΠΡΩΤΗ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΕ ΞΕΝΟΥΣ

  Οι Ρωμαίοι κυβερνούν τους Έλληνες—-
  Χρόνος: αμέσως μετά την κατάκτηση της Ελλάδας από τους Ρωμαίους (146 π.Χ.) Πρωταγωνιστές: οι Ρωμαίοι οι κάτοικοι των ελληνικών πόλεων
  Βασικές έννοιες: κατάκτηση, διοίκηση, συνέπειες
  • Πώς οι Ρωμαίοι κυβέρνησαν τους κατακτημένους Έλληνες.
  • Με ποιο τρόπο οι Ρωμαίοι διοικούσαν κάθε πόλη-κράτος που κατακτούσαν.
  • Ποια αποτελέσματα (συνέπειες) είχε για τους Έλληνες η παρουσία του ρωμαϊκού στρατού στον τόπο τους.
  • Πώς αντέδρασαν οι Έλληνες στους κατακτητές τους.
  Πώς οι Ρωμαίοι κυβέρνησαν τους κατακτημένους Έλληνες;

  α) Κατάργησαν τα δημοκρατικά πολιτεύματα, στα οποία οι άρχοντες της πόλης είχαν επιλεγεί από την πλειοψηφία των πολιτών και γι’ αυτό είχαν την αποδοχή των περισσοτέρων.
  β) Κατάργησαν τις συμμαχίες μεταξύ των πόλεων-κρατών.
  γ) Κρατούσαν τους Έλληνες διχασμένους και τους εμπόδιζαν να συνεργάζονται.
  Με ποιο τρόπο οι Ρωμαίοι διοικούσαν κάθε πόλη-κράτος που κατακτούσαν;
  Σε όσες πόλεις συμμαχούσαν μαζί τους ή δεν αντιστέκονταν στις λεγεώνες τους, οι Ρωμαίοι:
  • παραχωρούσαν ανεξαρτησία ή αυτονομία, δηλαδή επέτρεπαν σε αυτές να διοικούνται με δικούς τους νόμους και άρχοντες
  • επέτρεπαν να τις διοικούν Έλληνες που είχαν φιλική διάθεση απέναντί τους.

  Σε όσες πόλεις αντιστέκονταν, οι Ρωμαίοι φέρονταν με πολύ σκληρό τρόπο:
  • γκρέμιζαν τα τείχη τους
  • άρπαζαν θησαυρούς και έργα τέχνης
  • επέβαλλαν βαρύτατους φόρους
  • αιχμαλώτιζαν τους κατοίκους τους
  • εγκαθιστούσαν μόνιμες ρωμαϊκές φρουρές
  • ανέθεταν τη διοίκησή τους σε Ρωμαίους αξιωματούχους.
  Ποια αποτελέσματα (συνέπειες) είχε για τους Έλληνες η παρουσία του ρωμαϊκού στρατού στον τόπο τους;
  α) Οι κάτοικοι της υπαίθρου υπέφεραν από τις ρωμαϊκές λεγεώνες, οι οποίες έπαιρναν τη σοδειά τους για να τραφούν.
  β) Συχνά οι Ρωμαίοι τούς στρατολογούσαν στο ρωμαϊκό στρατό.
  γ) Αναγκάζονταν να εγκαταλείψουν τη γη τους και να καταφύγουν στις πόλεις.
  δ) Οι κάτοικοι των πόλεων υπέφεραν από τη φτώχεια και από την παρουσία του ρωμαϊκού στρατού.
  ε) Τα συναισθήματα που κυριαρχούσαν στον κόσμο ήταν η ανασφάλεια και ο φόβος.
  Οι Έλληνες πρώτη φορά υποδουλώνονταν σε ξένους και η συμπεριφορά των κατακτητών τούς ανάγκασε πολλές φορές να ξεσηκωθούν. Οι Ρωμαίοι, όμως, κατέπνιγαν τις εξεγέρσεις και τιμωρούσαν αλύπητα αυτούς που θεωρούσαν ότι τις υποκινούσαν.
  Είχαν λόγους οι κατακτημένοι Έλληνες να νιώθουν ανασφαλείς και φοβισμένοι;
  Οι κατακτημένοι Έλληνες ένιωθαν μεγάλη ανασφάλεια και φόβο για πολλούς λόγους. Οι Ρωμαίοι στρατιώτες τρέφονταν από τα προϊόντα που καλλιεργούσαν οι κάτοικοι της υπαίθρου.
  Έτσι, οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούσαν ούτε να πουλήσουν τα προϊόντα τους ούτε να τα χρησιμοποιήσουν οι ίδιοι για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους. Επίσης, οι Ρωμαίοι στρατολογούσαν πολλούς από τους κατοίκους των πόλεών τους, δηλαδή τους συγκέντρωναν και τους κατέτασσαν στο ρωμαϊκό στρατό για να αυξήσουν τη δύναμή του.
  Παρατηρούμε, δηλαδή, ότι οι κατακτημένοι Έλληνες έχασαν τις ελευθερίες και τα δικαιώματά τους, γι’ αυτό και ένιωθαν ανασφάλεια και φόβο.

  Γιατί οι Ρωμαίοι κατάργησαν τις συμμαχίες των πόλεων και κυβέρνησαν την καθεμία διαφορετικά;
  Οι Ρωμαίοι κατάργησαν τις συμμαχίες των πόλεων και κυβέρνησαν διαφορετικά την καθεμία από αυτές, γιατί έτσι κράτησαν ευκολότερα υπόδουλους τους Έλληνες.
  Αν οι ελληνικές πόλεις συνεργάζονταν μεταξύ τους, τότε θα μπορούσαν ευκολότερα να ξεσηκωθούν και να αποκτήσουν την ελευθερία τους.
  Επίσης, με τη διαφορετική διακυβέρνηση της κάθε πόλης, οι κάτοικοι δεν είχαν να αντιμετωπίσουν τα ίδια προβλήματα και έτσι ήταν δυσκολότερο να ενωθούν απέναντι σε έναν κοινό εχθρό.
  Ο Πολύβιος για την ερήμωση της υπαίθρου.
  Οι άνθρωποι δεν έκαναν αρκετά παιδιά και έτσι ο πληθυσμός λιγόστευε τόσο στις πόλεις όσο και στην ύπαιθρο. Στην ύπαιθρο δεν υπήρχαν «χέρια» για τις αγροτικές εργασίες και επομένως παράγονταν λιγότερα προϊόντα. Αλλά και οι κάτοικοι των πόλεων λιγόστευαν συνεχώς.
  Έτσι, ενώ δεν υπήρχαν αρρώστιες ούτε πόλεμοι, η Ελλάδα σιγά σιγά ερήμωνε.

  ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ.
  Επέβαλαν βαρύτατους φόρους στις πόλεις.
  Επικράτησαν φτώχεια και ανέχεια.
  Οι κάτοικοι των πόλεων έπρεπε να δίνουν το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων που έπαιρναν από τη δουλειά τους στους Ρωμαίους, για να ξεπληρώνουν τους φόρους που τους επέβαλλαν. Έτσι, επικράτησαν παντού φτώχεια και ανέχεια.
  Κατάργησαν τα δημοκρατικά πολιτεύματα.
  Οι Έλληνες δε μετείχαν στη διοίκησή τους.
  Κατάργηση του δημοκρατικού πολιτεύματος σημαίνει περιορισμός της Εκκλησίας του ∆ήμου, δηλαδή περιορισμός του δικαιώματος κάθε πολίτη να συμμετέχει στη διοίκηση της πόλης του.

  Λεηλατούσαν τις καλλιέργειες. Χάθηκαν οι σοδειές των αγροτών. Ο ρωμαϊκός στρατός λεηλατούσε τα χωράφια που καλλιεργούσαν οι αγρότες, με αποτέλεσμα να χάνονται οι σοδειές τους. Αιχμαλώτιζαν τους κατοίκους. Μειώθηκε ο ελληνικός πληθυσμός.
  Οι Ρωμαίοι αιχμαλώτιζαν τους κατοίκους των ελληνικών πόλεων. Έτσι, μειώθηκε ο πληθυσμός τους. Απαγόρευαν την επικοινωνία. Aπομονώθηκαν οι κάτοικοι. Οι Ρωμαίοι δεν επέτρεπαν την επικοινωνία ανάμεσα στους κατοίκους, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να είναι απομονωμένοι μεταξύ τους.
  Φανταστείτε ότι ζείτε σε μια κατακτημένη ελληνική πόλη, απ’ όπου αρπάζονται έργα τέχνης για να στολίσουν τη Ρώμη.
  Ένας Έλληνας γλύπτης προσπαθεί να πείσει το Ρωμαίο διοικητή να μην αφαιρέσει τα έργα τέχνης από τη γενέθλια πόλη του.
  Επιχειρήματα για το Ρωμαίο
  • Τα γλυπτά θα αναδειχθούν καλύτερα σε μια μεγάλη πόλη όπου δεν επικρατεί η φτώχεια, όπως στις ελληνικές πόλεις.
  • Κάθε λαός έχει δικαίωμα να απολαμβάνει τα έργα τέχνης, ακόμη και αν δεν του ανήκουν.
  • Αφού οι Ρωμαίοι κατόρθωσαν να νικήσουν τους Έλληνες, έχουν τη δύναμη ως κατακτητές να παίρνουν ό,τι θέλουν από τις πόλεις τους (το δίκαιο του ισχυροτέρου). Ακόμη και οι Έλληνες μετέφεραν έργα τέχνης στον τόπο τους από άλλες περιοχές που είχαν κατακτήσει.
  • Οι Ρωμαίοι γλύπτες, παρατηρώντας τα γλυπτά, μπορούν να μάθουν την τέχνη και να κατασκευάσουν και αυτοί παρόμοια.
  • Η Ρώμη είναι η πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας και έχει πολύ μεγάλο πληθυσμό. Επίσης, την επισκέπτονται πάρα πολλοί άνθρωποι από κάθε γωνιά της αυτοκρατορίας. Επομένως, όλα αυτά τα έργα τέχνης θα μπορούν να τα βλέπουν και να τα απολαμβάνουν περισσότεροι άνθρωποι.

  Επιχειρήματα για τον Έλληνα
  • Τα γλυπτά έχουν γίνει από Έλληνες καλλιτέχνες και άρα οι Έλληνες έχουν δικαίωμα περισσότερο από κάθε άλλον να τα απολαμβάνουν.
  • Οι Έλληνες πλήρωσαν για να κατασκευαστούν αυτά τα έργα, επομένως το να αφαιρεθούν θεωρείται κλοπή της περιουσίας τους.
  • Τα γλυπτά εκφράζουν τις ελληνικές συνήθειες, τον τρόπο ζωής καθώς και τη θρησκεία των Ελλήνων. Αυτά δε θα μπορούσαν εύκολα να τα καταλάβουν οι κάτοικοι της Ρώμης.
  • Τα γλυπτά κατασκευάστηκαν ύστερα από παραγγελία για να διακοσμήσουν συγκεκριμένα σημεία της πόλης, των δρόμων ή των ναών. Άρα ταιριάζουν τέλεια σε αυτά και αν τοποθετηθούν αλλού μπορεί να μη δείχνουν το ίδιο όμορφα.
  • Αν τα έργα τέχνης παραμείνουν στον τόπο όπου κατασκευάστηκαν, οι Ρωμαίοι θα μπορούν να υπερηφανεύονται για τον πολιτισμό που κατέκτησαν και για την ανωτερότητά τους που δεν τα κατέστρεψαν.
  Στον μύθο του Αισώπου δειτε πώς μπορεί να συσχετισθεί με τις εσωτερικές αντιθέσεις των Ελλήνων και με το «διαίρει και βασίλευε» των Ρωμαίων;
  Όπως οι βέργες στα χέρια του γεωργού του μύθου ήταν ευκολότερο να σπάσουν μία μία παρά ενωμένες, έτσι και οι λαοί μπορούν ευκολότερα να παραμείνουν υπόδουλοι, όταν επιτρέπουν να τους κρατούν χωρισμένους οι αντιθέσεις τους.
  Ξέρουμε ότι οι ελληνικές πόλεις είχαν πάντοτε αντιθέσεις και πολέμους μεταξύ τους.
  Ακόμη και μέσα στην ίδια πόλη πολλές φορές παρουσιαζόταν διχόνοια. Αυτό προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν οι Ρωμαίοι, αντιμετωπίζοντας με διαφορετικό τρόπο την κάθε πόλη και καταργώντας τις συμμαχίες τους.
  Οι Έλληνες «κατακτούν» τους Ρωμαίους με τον πολιτισμό τους
  Χρόνος: μετά τα μέσα του 2ου αιώνα μ.Χ.
  Πρωταγωνιστές: οι Ρωμαίοι και οι Έλληνες
  Βασικές έννοιες: συνύπαρξη, συνεργασία, πολιτισμός, ελληνική γλώσσα, λατινική γλώσσα, ελληνορωμαϊκός πολιτισμός

  • Με ποιο τρόπο οι Ρωμαίοι ήρθαν σε επαφή με τον ελληνικό πολιτισμό.
  • Πώς φαίνεται ότι οι Ρωμαίοι επηρεάστηκαν από τον ελληνικό πολιτισμό.
  • Τι αποτέλεσμα είχε η γνωριμία των Ρωμαίων με τον ελληνικό πολιτισμό.
  Οι Ρωμαίοι κατακτώντας την Ελλάδα και τις χώρες της Ανατολής γνώρισαν από κοντά τον ελληνικό πολιτισμό.
  Γνώρισαν, δηλαδή, ό,τι είχαν δημιουργήσει οι Έλληνες.
  Mετά την κατάκτηση της Ελλάδας πολλοί Έλληνες αιχμάλωτοι μεταφέρθηκαν στη Ρώμη, αλλά και πολλοί Ρωμαίοι έμποροι και στρατιώτες πήγαν σε ελληνικές περιοχές.
  Έτσι, οι Ρωμαίοι γνώρισαν τον πολιτισμό των Ελλήνων, δηλαδή:
  • τους μεγάλους και ωραίους ναούς
  • τα αγάλματα των θεών και των ηρώων
  • τις τοπικές και τις πανελλήνιες γιορτές, δηλαδή τον τρόπο με τον οποίο γίνονταν οι τοπικές γιορτές σε συγκεκριμένες περιοχές της Ελλάδας καθώς και οι γιορτές που ήταν κοινές για όλους τους Έλληνες
  • τη μεγάλη πρόοδο στα γράμματα (φιλοσοφία, μαθηματικά, γεωμετρία, λογοτεχνία κ.ά.) και τους μεγάλους δασκάλους
  • την ανάπτυξη των τεχνών (αρχιτεκτονική, γλυπτική, ζωγραφική, μουσική κ.ά.) και τους σπουδαίους δημιουργούς.
  Οι Ρωμαίοι γοητεύτηκαν από τον ελληνικό πολιτισμό και άλλαξαν την αρχική σκληρή στάση τους απέναντι στους κατακτημένους Έλληνες. Έτσι:
  • Κτίζουν δημόσια κτίρια και σπίτια με ελληνικά σχέδια.
  • Στολίζουν τα κτίρια αυτά με αγάλματα και έργα τέχνης που γίνονται από Έλληνες τεχνίτες.
  • Όσοι Ρωμαίοι αυτοκράτορες και άρχοντες ήταν φιλέλληνες, δηλαδή φίλοι και υπερασπιστές του ελληνικού πολιτισμού, ξοδεύουν πολλά χρήματα για να στολίσουν την Αθήνα και άλλες περιοχές της Ελλάδας με έργα τέχνης.
  • Μαθαίνουν την ελληνική γλώσσα, η οποία επικρατούσε όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στις άλλες χώρες της Ανατολής που κατέκτησαν.
  • Παίζουν στα θέατρά τους ελληνικές κωμωδίες και τραγωδίες.
  • Καλλιεργούν τη λατινική γλώσσα, που ήταν η εθνική τους γλώσσα, και μεταφράζουν σε αυτή έργα Ελλήνων συγγραφέων.
  • Παίρνουν Έλληνες δασκάλους για να διδάξουν τα παιδιά τους.
  • Στέλνουν τα παιδιά τους στην Ελλάδα για να σπουδάσουν και να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους.
  Μέσα από τη συνύπαρξη και τη συνεργασία οι δύο λαοί γνωρίστηκαν καλύτερα.
  Οι Ρωμαίοι γνωρίζοντας τον ελληνικό πολιτισμό τον προσάρμοσαν στις ανάγκες και στις συνήθειές τους.
  Έτσι, αυτή η συνύπαρξη ήταν η αιτία της γέννησης ενός καινούριου πολιτισμού, του ελληνορωμαϊκού πολιτισμού.

  Γιατί η ελληνική γλώσσα μιλιόταν σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ανατολής. Συμβαίνει κάτι ανάλογο σήμερα;
  Η ελληνική γλώσσα μιλιόταν στις περισσότερες χώρες της Ανατολής για τους εξής λόγους:
  • Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν δημιουργήσει αποικίες σε όλα τα παράλια της Μικράς Ασίας. Έτσι, η ελληνική γλώσσα έγινε γνωστή στους κατοίκους αυτών των περιοχών.
  • Η λατρεία των θεών των Ελλήνων και οι εκδηλώσεις προς τιμή τους είχαν επηρεάσει τη θρησκεία των λαών της Ανατολής.
  • Οι Έλληνες έμποροι μετέφεραν προϊόντα από την Ανατολή στη ∆ύση και έτσι είχαν δημιουργήσει πολλές επαφές με τους ανθρώ- πους που έμεναν σε αυτές τις περιοχές.

  • Ο Μέγας Αλέξανδρος με τις εκστρατείες που έκανε διέδωσε την ελληνική γλώσσα και την ελληνική παιδεία.
  Σήμερα η ελληνική γλώσσα δεν είναι τόσο διαδεδομένη όσο παλιότερα.
  Μιλιέται από τους Έλληνες και από ελάχιστους κατοίκους άλλων κρατών. Η γλώσσα που σήμερα έχει κυριαρχήσει σε όλο τον κόσμο, δηλαδή μιλιέται από πάρα πολλούς ανθρώπους και χρησιμοποιείται στις οικονομικές τους συναλλαγές, στο εμπόριο και στην ανάπτυξη της τεχνολογίας, είναι η αγγλική.
  Ποια στοιχεία του ελληνικού πολιτισμού φαίνεται ότι εκτιμά ο Πλίνιος;
  Ο Πλίνιος εκτιμά στον ελληνικό πολιτισμό τα εξής στοιχεία:
  Οικονομικά
  • Η οικονομική εξέλιξη, που στηρίχτηκε στην ανάπτυξη της γεωργίας. Κοινωνικά
  • Η ελευθερία των πόλεων.
  • Η ελευθερία του ανθρώπου, που στηρίζεται στην αξιοπρέπεια, στην ανεξαρτησία και στην περηφάνια.
  • Η ύπαρξη της δικαιοσύνης και των νόμων.
  • Η θρησκεία όσον αφορά την κοσμοθεωρία των αρχαίων Ελλήνων για την ίδρυση του κόσμου από τους θεούς τους και τη μυθολογία που συνδέεται με αυτούς.
  • Η ιστορία των Ελλήνων (αρχαιότητα, ηρωικές πράξεις).
  Πνευματικά
  • Η γέννηση της λογοτεχνίας.
  Ποιες ελληνικές πόλεις αναφέρει ιδιαίτερα ο Πλίνιος;
  Ο Πλίνιος αναφέρει την Αθήνα και τη Σπάρτη, αφού και οι δύο υπήρξαν πόλεις-κράτη που είχαν πολύ μεγάλη δύναμη και είχαν αναπτύξει σπουδαίο πολιτισμό.
  Έτσι, και οι δύο πόλεις ήταν γνωστές για:
  • την οργάνωση της κοινωνικής ζωής μέσα από την εφαρμογή διάφορων πολιτευμάτων
  • την εφαρμογή της νομοθεσίας
  • τους θρησκευτικούς θεσμούς
  • την εκπαίδευση των νέων • την οικονομική ανάπτυξη, που στηρίχτηκε στη γεωργία, στη βιοτεχνία και στο εμπόριο • την ανάπτυξη του αθλητικού πνεύματος
  • την καλλιέργεια της πνευματικής και της καλλιτεχνικής ζωής κ.ά.
  Όλα αυτά αποτέλεσαν τη βάση του ελληνικού πολιτισμού και επομένως η Αθήνα και η Σπάρτη έπαιξαν σημαντικό ρόλο σε αυτόν.
  Οι Έλληνες θεοί στο Ρωμαϊκό Πάνθεο.
  Οι Ρωμαίοι κατακτώντας την Ελλάδα γνώρισαν και τη θρησκεία των Ελλήνων, δηλαδή τους ελληνικούς θεούς και τους μύθους που συνδένταν με αυτούς. Τους έκαναν εντύπωση η απεικόνιση των θεών με ανθρώπινη μορφή και η μεγάλη πίστη των Ελλήνων, την οποία εξέφραζαν με διάφορες γιορτές και τελετές.
  Οι Ρωμαίοι λάτρεψαν πολλούς από τους θεούς αυτούς διατηρώντας τα ελληνικά ονόματα ή δίνοντάς τους λατινικά. Έφτιαχναν τα αγάλματά τους και τα τοποθετούσαν σε ναούς.
  Ένας ναός που ξεχώριζε ήταν το Πάνθεο, όπου τοποθετούσαν τα αγάλματα όλων των θεών τους.
  Παρατηρήστε την εικόνα του Παρθενώνα και του ωδείου του Ηρώδη του Αττικού.
  Αρχιτεκτονικές ομοιότητες
  • Και στα δύο κτίρια υπάρχουν κίονες.
  Αρχιτεκτονικές διαφορές
  • Το μέγεθος του Παρθενώνα είναι πολύ μικρότερο από αυτό του ωδείου, παρ’ όλο που ο Παρθενώνας ήταν αφιερωμένος στη θεά Αθηνά και επομένως εξέφραζε το έντονο θρησκευτικό συναίσθημα των Αθηναίων.
  • Ο Παρθενώνας είναι ένας μεγάλος ναός, ο οποίος δίνει την αίσθηση της αυστηρότητας και της απλότητας και όχι ενός ογκώδους κατασκευάσματος.
  Αντίθετα, το ωδείο με την ημικυκλική ορχήστρα, την τριώροφη πρόσοψη, τις παρόδους και τα κλιμακοστάσια αποτελεί μια τεράστια κατασκευή που κυριαρχεί στο χώρο με τον όγκο της.
  • Στον Παρθενώνα δεν υπάρχει πουθενά ευθεία γραμμή. Οι ευθείες γραμμές σιγά σιγά καμπυλώνουν. Η καμπυλότητα αυτή όμως δε γίνεται αντιληπτή όταν κάποιος βλέπει το ναό. Αντιθέτως, στο ωδείο κυριαρχούν οι καμπύλες.
  Ο Ηρώδης επέλεξε να χτίσει το ωδείο στην Ακρόπολη, επειδή ήταν το θρησκευτικό κέντρο της πόλης και επιπλέον γιατί ο ιερός βράχος ήταν ορατός από όλες τις περιοχές.
  Έτσι, ικανοποιούσε το θρησκευτικό του συναίσθημα, αφιερώνοντας κάτι σπουδαίο στους θεούς. Από την άλλη, το κτίριο αυτό θα συγκέντρωνε το ενδιαφέρον όλων των κατοίκων της πόλης και των επισκεπτών, αφού θα τους προσέλκυε από μακριά λόγω του μεγέθους του.

  Ο Πλίνιος μέσα από τις συμβουλές του θέλει να τονίσει στο νέο έπαρχο να μη συμπεριφερθεί ως κατακτητής, αλλά να βασιστεί στην ειρηνική συνύπαρξη και στη συνεργασία με τους ντόπιους. Αυτό θα το πετύχαινε μέσα από την αναγνώριση του πολιτισμού τους.
  Οι λόγοι για τους οποίους ο Πλίνιος έδινε αυτές τις συμβουλές ήταν επειδή:
  • Ο νέος έπαρχος έπρεπε να γνωρίζει ποιους ανθρώπους θα διοικούσε.
  • Οι Ρωμαίοι είχαν κατακτήσει πολλές χώρες, που η καθεμία είχε το δικό της πολιτισμό.
  Η επαρχία της Αχαΐας, η οποία περιελάμβανε την Πελοπόννησο και αργότερα όλη τη Νότια Ελλάδα, έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του ελληνικού πολιτισμού. Το ιδιαίτερο αυτό στοιχείο έπρεπε να το λάβει υπόψη του ο νέος έπαρχος.
  • Ο Πλίνιος ήταν φιλέλληνας απ’ ό,τι φαίνεται από την επιστολή του και προσπαθεί να μεταδώσει στους άλλους ό,τι ανακάλυψε στην Ελλάδα και τον γοήτευσε.
  • Αν ο νέος έπαρχος διοικούσε την περιοχή με αυστηρότητα και σκληρότητα και οι κάτοικοι έχαναν τη λίγη ελευθερία που τους είχαν παραχωρήσει, σίγουρα θα ξεσπούσαν εξεγέρσεις και συγκρούσεις.

  Έχουμε ανάλογα παραδείγματα στη σύγχρονη ιστορία μας;
  Όταν οι Ρωμαίοι κατέκτησαν την Ελλάδα, τους δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσουν από κοντά τον ελληνικό πολιτισμό, τον τρόπο σκέψης των Ελλήνων και τις συνήθειες της καθημερινής ζωής τους.
  Η γνωριμία με κάτι καινούριο πάντα προκαλεί ενδιαφέρον.
  Έτσι, οι Ρωμαίοι γοητεύτηκαν, επηρεάστηκαν και τελικά προσάρμοσαν τον ελληνικό πολιτισμό στις δικές τους ανάγκες και στις συνήθειές τους.
  Ανάλογο παράδειγμα μπορούμε να συναντήσουμε και στη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Για παράδειγμα, την περίοδο του 1940-1944 οι Ιταλοί και οι Γερμανοί είχαν κατακτήσει την Ελλάδα.
  Σήμερα όμως οι σχέσεις μας με τους δύο αυτούς λαούς είναι πολύ φιλικές και υπάρχει συνεργασία σε πολλούς τομείς, όπως η οικονομία, η εκπαίδευση, το εμπόριο, ο τουρισμός κτλ.
  Η ρωμαϊκή αυτοκρατορία, μια υπερδύναμη του αρχαίου κόσμου
  Χρόνος: αρχές περίπου του 1ου αιώνα μ.Χ., σχεδόν τρεις αιώνες μετά την υποταγή της Ελλάδας στους Ρωμαίους (100 μ.Χ. περίπου)
  Πρωταγωνιστές: οι Ρωμαίοι
  Βασικές έννοιες: κοσμοκρατορία, αυτοκρατορία, πολυπολιτισμικότητα, διοίκηση, ρωμαϊκή ειρήνη

  • Τι έκαναν οι Ρωμαίοι μετά την υποταγή της Ελλάδας.
  • Ποια ήταν τα σύνορα και ο πληθυσμός της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στις αρχές του 1ου αιώνα μ.Χ.
  • Ποια ήταν τα χαρακτηριστικά των κατοίκων της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
  • Ποιες δυσκολίες συνάντησαν οι Ρωμαίοι στη διοίκηση της αυτοκρατορίας και ποια μέτρα πήραν για να τις αντιμετωπίσουν.
  • Σε τι βοήθησαν τα μέτρα που πήραν οι Ρωμαίοι και ποια αποτελέσματα είχαν για τη ζωή των κατοίκων της αυτοκρατορίας.
  Οι Ρωμαίοι συνέχισαν τις κατακτήσεις τους στη ∆ύση, στην Ανατολή και στη Βόρεια Αφρική περίπου για τρεις αιώνες.
  Αποτέλεσμα των κατακτήσεων ήταν όλες οι χώρες γύρω από τη Μεσόγειο να γίνουν ρωμαϊκές επαρχίες. Για το λόγο αυτό οι Ρωμαίοι ονόμαζαν τη Μεσόγειο «η θάλασσά μας» (mare nostrum).
  Ποια ήταν τα σύνορα και ο πληθυσμός της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στις αρχές του 1ου αιώνα μ.Χ.;
  Μέσα στα σύνορα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στις αρχές του 1ου αιώνα μ.Χ. βρίσκονταν όλες οι γνωστές μέχρι τότε περιοχές. Γι’ αυτό και λέμε ότι οι Ρωμαίοι εκείνη την εποχή έγιναν κοσμοκράτορες, δηλαδή κυβερνήτες όλου του κόσμου.
  Ο πληθυσμός της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας την εποχή εκείνη υπολογίζεται πάνω από 50 εκατομμύρια.

  Ποια ήταν τα χαρακτηριστικά των κατοίκων της αυτοκρατορίας; Το ρωμαϊκό κράτος ήταν πολυπολιτισμικό, δηλαδή μέσα σε αυτό κατοικούσαν άνθρωποι με διαφορετικό πολιτισμό, οι οποίοι:
  • ανήκαν σε πολλές φυλές
  • μιλούσαν διαφορετικές γλώσσες
  • είχαν διαφορετικές θρησκείες και διαφορετικές συνήθειες.

  Όλοι οι άνθρωποι που ζούσαν εκείνα τα χρόνια στην αυτοκρατορία, αν και
  ήταν πολύ διαφορετικοί από περιοχή σε περιοχή, έπρεπε να κυβερνηθούν από τη Ρώμη. Αυτό είχε αρκετές δυσκολίες, γι’ αυτό και οι Ρωμαίοι πήραν διάφορα μέτρα για να διοικήσουν, δηλαδή να κυβερνήσουν, καλύτερα το απέραντο κράτος τους.
  Τα μέτρα που πήραν οι Ρωμαίοι για να διοικήσουν καλύτερα το κράτος τους ήταν τα εξής:
  • Αρχηγός του κράτους, δηλαδή «πρώτος πολίτης» του, ορίστηκε ο αυτοκράτορας. Σε αυτόν έπρεπε να υπακούουν και να είναι πιστοί όλοι οι κάτοικοι της αυτοκρατορίας.
  • Όλοι οι κάτοικοι των περιοχών που είχαν κατακτηθεί από τους Ρωμαίους και είχαν δεχτεί την κυριαρχία τους απέκτησαν τον τίτλο του Ρωμαίου πολίτη. Αυτό σήμαινε ότι οι νόμοι του κράτους εξασφάλιζαν σε όσους είχαν αυτό τον τίτλο όλα τα βασικά δικαιώματα και τις ελευθερίες, δηλαδή είχαν πολιτικά δικαιώματα.
  • Οργάνωσαν πειθαρχημένο στρατό, έργο του οποίου ήταν να φυλάει τα σύνορα της αυτοκρατορίας και να φροντίζει ώστε να διατηρούνται η τάξη και η ειρήνη στο εσωτερικό της.
  • ∆ιόρισαν στις περιοχές της αυτοκρατορίας Ρωμαίους κυβερνήτες, τους ανθύπατους. Αυτοί ήταν υπεύθυνοι να επιβλέπουν τους τοπικούς άρχοντες των περιοχών και να ενημερώνουν τον αυτοκράτορα για οτιδήποτε συνέβαινε σε αυτές.
  • Μείωσαν τους φόρους που πλήρωναν οι πολίτες και οργάνωσαν καλύτερα τον τρόπο είσπραξής τους.
  • Ψήφισαν δικαιότερους νόμους και φρόντιζαν να τους τηρούν και να τους εφαρμόζουν όλοι.

  Τα μέτρα βοήθησαν να επικρατήσουν στην αυτοκρατορία τάξη, ασφάλεια και δικαιοσύνη. Τα αποτελέσματα στη ζωή των κατοίκων ήταν η ανάπτυξη της γεωργίας, του εμπορίου, της ναυτιλίας και της βιοτεχνίας.
  Η περίοδος αυτή, η οποία κράτησε περίπου διακόσια χρόνια, είναι γνωστή ως «ρωμαϊκή ειρήνη» (pax romana).
  Οι Ρωμαίοι, κατά την περίοδο των πρώτων κατακτήσεων, ήταν πάρα πολύ σκληροί με τους κατοίκους των κατακτημένων περιοχών.
  Τους επέβαλλαν βαρύτατους φόρους, τους αιχμαλώτιζαν, άρπαζαν τους θησαυρούς και τα έργα τέχνης με τα οποία στόλιζαν τις πόλεις τους, ενώ ο ρωμαϊκός στρατός υφάρπαζε τις σοδειές των καλλιεργητών.
  Έτσι, οι κάτοικοι ένιωθαν φόβο και συνεχή απειλή από τους Ρωμαίους.
  Την περίοδο που εξετάζουμε, δηλαδή στις αρχές του 1ου αιώνα μ.Χ., τα πράγματα είναι διαφορετικά.
  Οι Ρωμαίοι έχουν πλέον σταθεροποιήσει τις κατακτήσεις τους και έχουν δημιουργήσει ένα απέραντο κράτος, μέσα στα σύνορα του οποίου περιλαμβάνεται όλος ο μέχρι τότε γνωστός κόσμος.
  Οι κάτοικοι των περιοχών που ανήκουν στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία έχουν τον τίτλο του Ρωμαίου πολίτη, δηλαδή έχουν πολιτικά δικαιώματα και ελευθερίες, τα οποία προστατεύονται από τους νόμους της αυτοκρατορίας.
  Επίσης, ο στρατός τα προηγούμενα χρόνια είχε ως έργο να κατακτήσει όλο και περισσότερες περιοχές. Γι’ αυτό και στρατολογούσε τους ανθρώπους και άρπαζε τις σοδειές τους, για να εξασφαλίσει τροφή στους πολεμιστές στρατιώτες.
  Αντίθετα, την περίοδο αυτή είναι υπεύθυνος για τη φύλαξη των συνόρων της αυτοκρατορίας αλλά και για τη διατήρηση της ειρήνης στο εσωτερικό της.
  Έτσι, οι κάτοικοι της αυτοκρατορίας νιώθουν πλέον ασφαλείς και μπορούν να ασχοληθούν με δραστηριότητες όπως η γεωργία, το εμπόριο, η ναυτιλία και η βιοτεχνία.
  Ταυτόχρονα, οι νόμοι γίνονται δικαιότεροι, ενώ μειώνονται και οι φόροι.
  Όλα αυτά έκαναν τους κατοίκους της αυτοκρατορίας να νιώθουν πιο ασφαλείς. Με βάση τα μέτρα που έλαβαν οι Ρωμαίοι, ποια από τα προβλήματα διοίκησης νομίζετε ότι αντιμετωπίστηκαν;

  Μέτρα που πήραν οι Ρωμαίοι .
  Πώς βοηθούσαν τη «ρωμαϊκή ειρήνη» «ρωμαϊκή ειρήνη» Φύλαξη συνόρων και διατήρηση της τάξης και της πειθαρχίας.
  Όταν δε γίνονται εχθροπραξίες, οι κάτοικοι νιώθουν ασφαλείς και ασχολούνται με ειρηνικά έργα, όπως με τις αγροτικές εργασίες, με το εμπόριο κ.ά.
  Ανώτεροι Ρωμαίοι κυβερνήτες επιβλέπουν τους τοπικούς άρχοντες.
  Με τον τρόπο αυτό αποφεύγονται οι αυθαιρεσίες από τους τοπικούς άρχοντες προς τους κατοίκους.
  Μείωση φόρων και οργάνωση του τρόπου είσπραξης.
  Από τη στιγμή που οι κάτοικοι πληρώνουν λιγότερους φόρους ανακουφίζονται από τα υπέρογκα ποσά που πλήρωναν και έχουν περισσότερα χρήματα για να καλύψουν προσωπικές ανάγκες και ίσως να κάνουν επενδύσεις στις επιχειρήσεις τους (εμπόριο, βιοτεχνία, γεωργία κ.ά.). Επομένως, γίνεται μεγαλύτερη διακίνηση του χρήματος.
  ∆ικαιότεροι νόμοι, τήρηση και εφαρμογή αυτών.
  Η ύπαρξη νόμων εξασφαλίζει τη δικαιότερη αντιμετώπιση των πολιτών, ιδιαίτερα όταν τηρούνται.
  Άλλα κείμενα μας πληροφορούν… «Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη» Στις αρχές του 1ου αιώνα μ.Χ. το ρωμαϊκό κράτος βρισκόταν σε μεγάλη ακμή. Στα χρόνια αυτά κατασκευάστηκε ένα δίκτυο δρόμων που ένωνε τη Ρώμη, την πρωτεύουσα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, με όλες τις περιοχές που ανήκαν σε αυτή.
  Τους δρόμους αυτούς χρησιμοποιούσαν κυρίως ο στρατός, οι έμποροι και οι αγγελιοφόροι.
  Ένας από αυτούς τους δρόμους ήταν και η Εγνατία Οδός, η οποία ξεκινούσε από το ∆υρράχιο, περνούσε από τη Βέροια, την Πέλλα και τη Θεσσαλονίκη και κατέληγε στο Βυζάντιο.
  ∆ηλαδή ξεκινούσε από τη σημερινή Αλβανία, διέσχιζε τη Μακεδονία και κατέληγε στην Κωνσταντινούπολη.
  Οι αγγελιοφόροι – σκυταλοδρόμοι
  Οι Ρωμαίοι για να μεταφέρουν την αλληλογραφία του κράτους είχαν οργανώσει πολύ καλά τις ταχυδρομικές υπηρεσίες.
  Σε κάθε μεγάλη οδό υπήρχαν σταθμοί με ξεκούραστα άλογα. Οι αγγελιοφόροι με ένα είδος σκυταλοδρομίας έφταναν στο σταθμό όπου τους περίμενε ένας ταχυδρόμος, ο οποίος με ξεκούραστα άλογα συνέχιζε το ταξίδι του μέχρι τον επόμενο σταθμό όπου τον περίμενε άλλος ταχυδρόμος.
  Με τον τρόπο αυτό, όλη η αλληλογραφία του κράτους μεταφερόταν από τη Ρώμη σε κάθε γωνιά της αυτοκρατορίας, και το αντίστροφο, πολύ γρήγορα σε σχέση με τα μέσα της εποχής.
  Αν παρατηρήσουμε ένα χάρτη που δείχνει τις περιοχές στις οποίες επεκτεινόταν το ρωμαϊκό κράτος στις αρχές του 1ου αιώνα μ.Χ., θα διαπιστώσουμε ότι αυτό είχε πολύ μεγάλη έκταση και στα σύνορά του περιελάμβανε πολλές περιοχές.
  Στα δυτικά έφτανε μέχρι και τη σημερινή Ισπανία, ενώ στα ανατολικά μέχρι τη Μικρά Ασία, τη Συρία και την Παλαιστίνη.
  Στα βόρεια μέχρι τους ποταμούς Ρήνο και ∆ούναβη και στα νότια περιελάμβανε την Αίγυπτο και τις περιοχές όπου σήμερα βρίσκονται η Τυνησία και η Λιβύη.
  Βλέπουμε, δηλαδή, ότι οι χώρες γύρω από τη Μεσόγειο Θάλασσα ανήκαν στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία εκείνης της περιόδου.
  Επομένως, δικαιολογημένα οι Ρωμαίοι ονόμαζαν τη Μεσόγειο «η θάλασσά μας». Στις περιοχές στις οποίες επεκτεινόταν το ρωμαϊκό κράτος κατοικούσαν παλαιότερα άλλοι λαοί, όπως οι Έλληνες, οι Ρωμαίοι, οι Αιγύπτιοι, οι Πέρσες, οι Καρχηδόνιοι κ.ά.

  Εκτός όμως από το δίκτυο δρόμων, υπήρχαν και καλά οργανωμένες ταχυδρομικές υπηρεσίες.
  Οι αγγελιοφόροι μετέφεραν την κρατική αλληλογραφία από και προς τη Ρώμη με ένα είδος σκυταλοδρομίας. Σε κάθε μεγάλη οδό υπήρχαν σταθμοί με ξεκούραστα άλογα. Οι αγγελιοφόροι άλλαζαν τα κουρασμένα τους άλογα με ξεκούραστα και συνέχιζαν το ταξίδι τους μέχρι να συναντήσουν τον επόμενο ταχυδρόμο.
  Έτσι, η αλληλογραφία έφτανε γρήγορα και με ασφάλεια στον προορισμό της ανάλογα με τα μέσα της εποχής.
  Επομένως, οι δρόμοι και τα μέσα μεταφοράς έπαιξαν πολύ σπουδαίο ρόλο στην εξυπηρέτηση των αναγκών των ανθρώπων (μετακίνηση ανθρώπων και μεταφορά προϊόντων), ανεξάρτητα από το αν έμεναν κοντά στη Ρώμη ή σε κάποια απομακρυσμένη περιοχή.
  Όμως και το ίδιο το κράτος διευκολυνόταν με αυτό τον τρόπο να διοικεί καλύτερα την κάθε περιοχή της αυτοκρατορίας, αφού οι εντολές του αυτοκράτορα έφταναν πολύ γρήγορα στον προορισμό τους.
  ΟΙ ΡΩΜΑΙΟΙ Μείωσαν τους φόρους .
  Ανακουφίστηκαν οι πολίτες Οργάνωσαν το στρατό .
  ∆ημιουργήθηκε αίσθημα ασφάλειας /
  Έφτιαξαν το οδικό δίκτυο ∆ιευκολύνθηκε η συγκοινωνία /
  Σεβάστηκαν τον ελληνικό πολιτισμό.
  Γεννήθηκε ο ελληνορωμαϊκός πολιτισμός.
  Εφάρμοσαν τους νόμους .
  Περιορίστηκαν οι αυθαιρεσίες
  Ο πιο σημαντικός δρόμος ήταν η Εγνατία Οδός, η οποία ξεκινούσε από το ∆υρράχιο (βρίσκεται στη σημερινή Αλβανία), περνούσε από διάφορες περιοχές της Μακεδονίας και της Θράκης (Ελλάδα) και κατέληγε στο Βυζάντιο (σημερινά εδάφη της Ευρωπαϊκής Τουρκίας).
  Σήμερα κατασκευάζεται στη βόρεια Ελλάδα η σύγχρονη Εγνατία Οδός, η οποία ξεκινά από το λιμάνι της Ηγουμενίτσας στην Ήπειρο, περνάει από τα Ιωάννινα, το Μέτσοβο, τα Γρεβενά, την Κοζάνη, τη Βέροια, τη Θεσσαλονίκη, την Καβάλα, την Ξάνθη, την Κομοτηνή, την Αλεξανδρούπολη και καταλήγει στα ελληνοτουρκικά σύνορα.
  Η σημασία του δρόμου αυτού είναι παρά πολύ μεγάλη για τη χώρα μας αφού συνδέει τη δυτική με την ανατολική Ελλάδα. Έτσι, διευκολύνεται η επικοινωνία των ανθρώπων που κατοικούν σε διαφορετικές περιοχές της Ελλάδας, οι οποίοι προηγουμένως λόγω της μορφολογίας του εδάφους αντιμετώπιζαν δυσκολίες, αφού έπρεπε να διανύσουν πολύ μεγάλες αποστάσεις. Επίσης, διευκολύνονται και οι μεταφορές των προϊόντων, καθώς μικραίνει η απόσταση μέχρι τα ελληνοτουρκικά σύνορα.
  Όμως η σημασία της Εγνατίας Οδού είναι πολύ σημαντική και για την Ευρώπη, διότι συνδέει περιοχές της Νοτιοανατολικής Ευρώπης (π.χ. Ιταλία) με τις βαλκανικές χώρες και τη Μικρά Ασία.
  Του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει…

  «Ο λαός των Γραικών είναι ατίθασος και δύσκολος.– Γι αυτό πρέπει να χτυπήσουμε βαθιά στις πολιτιστικές του ρίζες. –Τότε ίσως αναγκασθεί να συμμορφωθεί…» Χένρυ Κίσινγκερ.—-
  «Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ” αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους» Φρειδερίκος Νίτσε (Η Γέννηση της Τραγωδίας, κεφ. 15), 1872.
  «Οι Έλληνες πρέπει να γίνουν λαός μικρόψυχος…»Λόρδος Λοντόντερυ.
  Συμμόρφωση λοιπόν ή Αφανισμός είναι οι δύο επιλογές που έχει φαινομενικά ο Ελληνισμός, σύμφωνα με «κάποιους» που «τρέφουν» τέτοιου είδους ευσεβείς πόθους.
  Οι Έλληνες πέραν των επιστημονικών, φιλοσοφικών, μεταφυσικών και άλλων ανακαλύψεων διέθεταν και ένα πολύ συγκεκριμένο αλλά ταυτόχρονα πολύ ιδιαίτερο χαρακτηριστικό· δεν έσκυβαν ποτέ μα ποτέ το κεφάλι.
  Όπως ανέφερε και η Ζακλίν ντε Ρομιγύ στην ομιλία της στην Πνύκα το 1995, «Οι Έλληνες είχαν καταλάβει ότι η ιδιαιτερότητά τους ήταν να μην υποκλίνονται μπροστά σε άνθρωπο, να μην δέχονται την απόλυτη εξουσία».
  Το εν λόγω χαρακτηριστικό απαντά από τα αρχαία χρόνια.
  Ο τραγικός ποιητής Αισχύλος στο έργο του «Προμηθεύς Δεσμώτης» τονίζει πως ο Προμηθέας, που συμβολίζει τον Ελληνισμό, ποτέ δεν πρέπει να κάμπτει τα γόνατα «ὀρθοστάδην… οὐ κάμπτων γόνυ».
  Αλλά και οι Πυθαγόρειοι θεωρούσαν «άνανδρες και ανελεύθερες» τέτοιου είδους συμπεριφορές. (Ιάμβλιχος, Πυθαγορικός Βίος). Από την άλλη, στην Ανατολή η γονυκλισία ήταν πολύ σύνηθες φαινόμενο. Προσκυνούσαν τους βασιλείς ως θεούς, συνήθεια που υιοθέτησαν αργότερα και οι Ρωμαίοι.
  Ιστορικό έχει μείνει το τέχνασμα του Θεμιστοκλή, ο οποίος, καταδιωκόμενος από τους Έλληνες και αναγκασμένος να καταφύγει στον Μέγα Βασιλέα, κλήθηκε να τον προσκυνήσει, γιατί διαφορετικά ήταν αδύνατον να τον ακούσει. Άλλωστε ο Πέρσης αξιωματούχος Αρτάβανος τον είχε προειδοποιήσει: «…Ὑμᾶς ελευθερίαν μάλιστα θαυμάζειν και ισότητα… ἡμῖν δὲ βασιλέα προσκυνεῖν ὡς εἰκόνα θεοῦ». Έτσι ο μεγάλος αυτός στρατηγός, προκειμένου να πετύχει τον σκοπό του, έριξε το δαχτυλίδι του κάτω, ώστε ο Πέρσης βασιλιάς να θεωρήσει πως τον προσκύνησε (Πλούταρχος, Βίοι Παράλληλοι).
  Όταν επίσης ζητήθηκε από τους Σπαρτιάτες να δώσουν «γῆν και ὓδωρ» ως ένδειξη υποταγής, τότε εκείνοι έριξαν τους Πέρσες απεσταλμένους σε ένα πηγάδι. Επειδή όμως οι πρέσβεις θεωρούνταν πρόσωπα απαραβίαστα, αποφάσισαν να πληρώσουν το αντίστοιχο τίμημα στον Ξέρξη, στέλνοντάς του δύο απεσταλμένους εθελοντές να τους σκοτώσει. Ο Σπερθιής και ο Βούλις προσφέρθηκαν, πήγαν στον Πέρση βασιλιά και του δήλωσαν ρητά και κατηγορηματικά: «Ήρθαμε για να μας σκοτώσετε, όχι για να προσκυνήσουμε» (Ηροδότου Ιστορία Ζ’ 136).
  Οι Έλληνες ήταν από την φύση τους άνθρωποι ελεύθεροι, κάτι που πιστοποιεί και η άρνηση του Ιπποκράτη, σύμφωνα με τον Στοβαίο, να πάει ως γιατρός στην περσική αυλή, γιατί όπως είπε δεν του χρειάζεται καλό αφεντικό «οὐ δέομαι χρηστοῦ δεσπότου». Αλλά και τα λόγια του Αθανάσιου Σταργείτη στο έργο Ωγυγίαν, όπου αναφέρει: «Οἱ Ἓλληνες, ἐλεύθεροι ὂντες, δεν ἒκλιναν ποτὲ τὰ γόνατα οὒτε τὸν αὐχένα εἰς ἂγαλμα, οὒτε εἰς βωμὸν ἀνθρώπου».
  Όπως έχουμε αναφέρει σε προηγούμενη μελέτη μας, οι Έλληνες μένουν ίδιοι ως προς τις συνήθειες και τις αξίες τους…
  Έτσι λοιπόν και ο μεγάλος Κολοκοτρώνης αργότερα, σύμφωνα με όσα καταγράφονται στα «Απομνημονεύματά» του, επειδή οι προσκυνημένημένοι έκαναν ζημιά στον απελευθερωτικό αγώνα, φώναξε: «η πατρίς κινδυνεύει από το προσκύνημα! Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους»! Αλλά και στον ίδιο τον Ιμπραήμ απάντησε: «όχι τα δέντρα, όχι τα σπίτια που μας έκαψες, πέτρα πάνω στην πέτρα να μη μείνει, εμείς δεν προσκυνούμεν». Ανάλογη απάντηση έδωσε και ο Καραϊσκάκης στον Κιουταχή.
  Άλλωστε και τα δημοτικά τραγούδια, που ύμνησαν τους κλέφτες και τους αρματωλούς, αποδεικνύουν πόσο βαθιά χαραγμένο στην ελληνική ψυχή και το ελληνικό πνεύμα ήταν το ανυπόταχτον… «Όσο είν’ ο κλέφτης ζωντανός, πασά δεν προσκυνάει. Κι αν πέσει το κεφάλι του, δεν μπαίνει στο ταγάρι. Το παίρνουν οι σταυραετοί να θρέψουν τα παιδιά τους.
  Να κάνουν πήχη το φτερό και πιθαμή το νύχι». «-Προσκύνα Διάκο τον Πασά, προσκύνα τον Βεζύρη. –Όσο είναι ο Διάκος ζωντανός, πασά δεν προσκυνάει». «-Μάρκο μου πάρε τα κλειδιά κι έλα να προσκυνήσεις. –Μένα με λένε Μπότσαρη, μένα με λένε Μάρκο, ποτέ μου δεν προσκύνησα κι ούτε θα προσκυνήσω».
  Την «ιδιαιτερότητα» αυτή των Ελλήνων αναγνώριζαν και οι ίδιοι οι Τούρκοι.. Όπως γράφει σε επιστολή προς τον γιο του ο Σουλτάνος Σελίμ Β’ το 1572: «Παιδί μου ο θεός εβοήθησε και ενίκησα και πήρα την Κύπρο, τους άπιστους ανθρώπους, όπου δεν με επροσκενούσαν».
  Ο Ιωάννης Κακριδής ακόμη αναφέρει χαρακτηριστικά: «Στα Λαηνά του Σουφλιού είναι ένας τσοπάνος που φτιάνει θαυμάσιες γκλίτσες. Σε μίαν από αυτές παρίστανε έναν Τούρκο να κόβει το κεφάλι ενός Έλληνα.
  Ο Έλληνας στέκει όρθιος, και με χωρίς κεφάλι που είναι. Κι όταν τον ρώτησαν τον τσοπάνο γιατί στέκει όρθιος, αφού είναι χωρίς κεφάλι, αποκρίθηκε: “Γιατί είναι Έλληνας”»
  (Οι Αρχαίοι Έλληνες στην Νεοελληνική Παράδοση, εκδ. ΜΙΕΤ).
  Αλλά μέχρι και λίγα χρόνια πριν, η μητέρα του ήρωα Αυξεντίου που κάηκε ζωντανός από τους Άγγλους, δήλωσε: «Κάλλιο μια χούφτα χώμα ο λεβέντης μου, παρά γονατισμένος».
  Ας κλείσουμε με το ποίημα του Α. Ανδρέου
  «Δεν προσκυνώ Αγαρηνό. Κρατάω απ’ τον Όμηρο εγώ. Είμαι του Τεύκρου αγγόνι και του Κολοκοτρώνη.
  Παιδί του Μακρυγιάννη δεν με νικούν βαρβάροι…».
  Αυτό ας έχουμε όλοι μες στην καρδιά και το μυαλό μας και τότε θα βρούμε την δύναμη να σηκώσουμε το κεφάλι, να κοιτάξουμε ψηλά, να πάρουμε βαθιά ανάσα και να σταθούμε όρθιοι, έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τους πάντες και τα πάντα.
  ΠΥΓΜΗ.gr
  – See more at: http://www.pygmi.gr
  http://greeksurnames.blogspot.gr/
  Dimitrios Adamopoulos makrinitsa@hotmail.com

  http://arxaiaithomi.gr/2014/11/25/%CE%B7-%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%B7-%CF%85%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%85%CE%BB%CF%89%CF%83%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CF%89%CE%BD-%CF%83%CE%B5-%CE%BE%CE%B5%CE%BD%CE%BF/

  .
  .
  .
  .
  .
  ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
  .
  .
  .
  .
  .

• Η ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΓΙΑΓΙΑ

  22 Απριλίου 2018 at 23:18 · Απάντηση

  .
  .
  .
  .
  .
  ΤΕΛΙΚΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΓΡΑΨΩ …

  ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΟΥ ΤΑ ΛΕΕΙ ΟΛΑ ! ! !

  ΤΟ ΕΣΤΕΙΛΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΑΝ ΜΕ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ .

  ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ! ! !

  ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΜΕΝΑ ΔΕΝ ΦΕΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ,

  ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΕ ΚΥΡΙΕΥΕΙ ΠΑΝΙΚΟΣ …………

  ΤΟ ΕΧΩ ΞΑΝΑΠΕΙ :

  ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΜΕ ΠΙΟ ΤΡΟΠΟ

  ΘΑ ΒΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΒΑΒΕΛ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ….

  ΜΕ ΤΗΝ ΣΤΑΣΗ ΟΛΩΝ ,

  ΣΤΗΝ ΠΡΟΔΟΤΙΚΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ ,

  ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΚΕΚΤΗΜΕΝΑ

  ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΜΙΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΣΙΓΟΥΡΙΑΣ ……………….

  ΧΩΡΙΣ ΠΑΤΡΙΔΑ ΠΩΣ ΘΑ ΧΤΙΣΕΙΣ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΣΙΓΟΥΡΙΑ ; ; ;

  ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ

  .