ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΙΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ

ΛΑΜΠΡΟΣ ΒΑΖΑΙΟΣ Π. Φάληρο

Μάϊος 2013

Νεολογισμοί και νεολεξίες ή κάτι άλλο ;

Η επικοινωνία των Αρχών με τους πολίτες , οποιασδήποτε μορφής και χρώματος όμως Αρχών , δυστυχώς , γίνεται πλέον μόνο με την μεσολάβηση των λειτουργιών του Τύπου η των οπτικοακουστικών μέσων, με το γενικό όνομα – τίτλο ΜΜΕ ! Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια για να καταλάβουμε την μεγάλη δύναμη που απέκτησαν , στο επίπεδο της κοινωνικής διαδικασίας τα «Μέσα» (έτσι τα λένε οι ειδήμονες χαϊδευτικά!) αλλά και οι άνθρωποι τους. Τώρα ποιοι είναι αυτοί , τι μόρφωση έχουν και άλλες «λεπτομέρειες» , μάλλον θεωρείται πολυτέλεια να το ψάχνουμε !

Η εποχή της κρίσης , η εποχή που ζούμε δηλαδή , δεν βρήκε την κοινωνία μας στην καλλίτερη περίοδο από άποψη μορφωτικού επιπέδου . Αναφέρομαι στην πλήρη επικράτηση της «ευκολίας» , του «να καταλαβαίνουν όλοι τι θέλουμε να πούμε (με πονηρό υπερτονισμό του ΟΛΟΙ) και ας μην εκφραζόμαστε σωστά» αλλά κυρίως της ιδεοληπτικής ιεροεξεταστικής παραταξιακής κριτικής σε λέξεις και εκφράσεις που πιθανόν να θυμίσουν αντιδραστική καθαρεύουσα και να αλλοιώσουν την καθαρότητα της πολιτικής μας εικόνας ! Η πολιτική ορθότητα θριαμβεύει , με τις συνειδήσεις όμως σκυφτές !

Έτσι έκαναν την εμφάνισή τους «οι νέες ελληνικούρες» ! Είναι λέξεις και φράσεις που θυμίζουν καθαρεύουσα , αλλά όταν ειπωθούν για συγκεκριμένο λόγο από «άμεμπτους πολιτικά ανθρώπους» , δεν στοιχειοθετούν καμία αμαρτία , αντίθετα γίνονται εργαλεία «πάλης» ! «Οι παλιές ελληνικούρες» , αναφερόντουσαν σε σολοικισμούς που διέπρατταν άνθρωποι χαμηλής εκπαιδευτικής στάθμης , προσπαθώντας να υποδυθούν τους «γραμματιζούμενους»! Οι παλιές Επιθεωρήσεις ήταν γεμάτες από τέτοια ευτράπελα . Σήμερα η Επιθεώρηση έχει σχεδόν καταργηθεί ως Λαϊκή ψυχαγωγία (όπου επιβιώνει είναι απόλυτα εκχυδαϊσμένη) , αλλά νεολεξίες και νεολογισμοί λειτουργούν πλέον ως πολιτικά «εργαλεία» στην χειραγώγηση της κοινωνίας και στο «πέρασμα» μηνυμάτων !

Η αναμόρφωση και εξυγίανση του «Δημοσίου» , δεν είναι νέο πρόβλημα , δεν είναι πρωτοεμφανιζόμενη ανάγκη . Έχουν αλλάξει δραματικά τα δεδομένα της διαχείρισης των λειτουργιών της Δημόσιας Διοίκησης , μέσα από τις κοσμογονικές διαστάσεις επίδρασης της πληροφορικής . Σε διεθνές επίπεδο οι αλλαγές που πραγματοποιήθηκαν ήταν απίστευτες . Ο Ελληνικός όρος «κυβερνητική» , περνώντας μέσα σε όλες σχεδόν τις γλώσσες , κάλυψε τις νέες δραστηριότητες στον «κυβερνοχώρο» πλέον . Άμεση πλέον συνέπεια της ανάγκης εξειδικευμένου και σαφώς ολιγαριθμότερου προσωπικού , σε διεθνές πάντα επίπεδο , ήταν οι απομειώσεις που δρομολογήθηκαν . Στην περίπτωση της χώρας μας , προηγείται , συνοδεύει και ακολουθεί , κεντρικά ενορχηστρωμένη προπαγάνδα για την «μείωση του κράτους» , το «άνοιγμα των στεγανών» , «αντί του νωθρού και σπάταλου κράτους, ο αποτελεσματικός , ευέλικτος , προοδευτικός ιδιωτικός τομέας» κ.α. . Όλα αυτά έγιναν καθημερινό άκουσμα , ανάγνωσμα , τηλεοπτική εικόνα . Στις περισσότερες κοινωνίες όμως η μετεξέλιξη έγινε σταδιακά με άνεση χρόνου και σε κάποιες χωρίς τις υστερικές κορώνες που προανέφερα .

Η δική μας κοινωνία με τις ιδιομορφίες της , αλλά και τις αδυναμίες της , δεν μπόρεσε να προσαρμοσθεί έγκαιρα , χωρίς κλυδωνισμούς . Η μόνιμη οικονομική δυσπραγία του κράτους , οι ιδεοληπτικές πιέσεις των πολιτικών αντιθέσεων , η πολιτισμική και πολιτιστική κυριαρχία της ηττημένης παράταξης του εμφυλίου επί της κυβερνώσας νικήτριας , οι στρεβλώσεις του συνδικαλισμού που ευωχήθηκε στά «πάρτυ» της «συνδιοίκησης» , δεν επέτρεψαν τον ορθό σχεδιασμό και την αποτελεσματική εφαρμογή των απαραίτητων μεταρρυθμίσεων .

Όσον αφορά στο πολιτικό η άλλου είδους «ρουσφέτι» , αυτό ήταν, είναι και μάλλον θα είναι διαχρονικά , μόνιμη πληγή ! Όμως μην φαντασιωνόμαστε ότι πρόκειται για Ελληνική εφεύρεση και πρωτοτυπία . Σε όλες τις κοινωνίες υπάρχουν αναλογίες , άλλοτε άλλης έκτασης . Απόδειξη ότι στις περισσότερες ομιλούμενες γλώσσες , είτε στην καθομιλουμένη είτε στην «αργκό» εκδοχή τους , υπάρχει η έννοια της χαριστικής μεταχείρισης ! Οι αντιδράσεις μόνο διαφέρουν . Οι περισσότεροι πολίτες στις κοινωνίες και τις χώρες αυτές , είτε δεν ασχολούνται , είτε αναφέρονται σε αυτά τα θέματα διακριτικά . Η άρχουσα τάξη ανανεώνεται κανονικά στην εξουσία , με νομιμοφανείς τρόπους και κατά διαστήματα για να τηρούνται οι ισορροπίες , τιμωρούνται παραδειγματικά , μόνον οι απρόσεκτοι όμως ! Οι απόλυτα αξιοκρατικές διαδικασίες , οι λαμπερές ευκαιρίες «για όλους» , οι δεύτερες ευκαιρίες και οι τρίτες σκέψεις που επίμονα διαφημίζονται , καλό είναι να αντιμετωπίζονται με σκεπτικισμό . Η διαφορά είναι ποσοτική , πρόκειται για πολυάνθρωπες κοινωνίες με μεγάλη εμβέλεια δυνατοτήτων και είναι φυσικό να υπάρχουν αριθμητικά περισσότερες δυνατότητες για περισσότερους . Στην πραγματικότητα όμως είναι σχεδόν προκαθορισμένο ποιοί θα κυβερνήσουν , ποιοί θα συγκεντρώσουν και θα διαχειριστούν τον πλούτο και βέβαια ποιοί θα τους διαδεχθούν ! Είναι ο κύκλος της ζωής τους .

Στην δική μας περίπτωση το κάθε τι παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις με αποτέλεσμα να δίνεται σήμα στις ηθικολογούσες και τιμωρητικές προτεσταντικές κοινωνίες , των χωρών που μόνο για λίγο βλέπουν τον ήλιο , να ασκήσουν την αφ’ υψηλού κριτική τους και να προγραμματίσουν δηώσεις και λεηλασίες ως εξιλέωση! Η φλύαρη διαδικασία του «διαλόγου» , δεν είναι πάντα επακόλουθο της νοοτροπίας και της ιδιοπροσωπείας του λαού μας, όπως επίμονα δογματίζουν δυτικοθρεμένοι «δια-νοούμενοι» που σταυλίζονται σε συγκεκριμένα ΜΜΕ , καθορίζοντας τα της ζωής των μη εχόντων άλλη διέξοδο επικοινωνίας και ψυχαγωγίας πλην της τηλεόρασης ! Δηλαδή του Ελληνικού Λαού ! Παρά τις όποιες απαξιωτικές διαδικασίες όμως , δεν παραλείπεται η «πολιτική» της μεθόδευσης για την παρουσίαση των δεδομένων στην «κοινή γνώμη»! Την υπολογίζουν πολύ οι αρμόδιοι και μάλλον κάτι ξέρουν! Είναι σημαντικό κεφάλαιο της «Κυβερνητικής», η μεθόδευση παρουσίασης και αποδοχής ως «άκρως αναγκαίων» , «κατεπειγόντων» ( και με πολλούς άλλους χαρακτηρισμούς ακόμη) , των δυσάρεστων , παράλογων , παράνομων, μέτρων που συμφωνούνται , επιβαλλόμενα στους «κυβερνώντες» , με μεθόδους υποκόσμου , από αποχαλινωμένους και ιταμούς , υπαλλήλους των λεγομένων «δανειστών» .

*ας σημειωθεί ότι οι άνθρωποι αυτοί προσλαμβάνονται , εργάζονται και διαβιούν , σε ασφυκτικά ανταγωνιστικό περιβάλλον , με δεδομένη την απόλυτη εργασιακή τους ανασφάλεια . Τους διαμηνύεται συχνότατα πως είναι αναλώσιμοι και πως κρίνονται , «αξιολογούμενοι» συνεχώς χωρίς κανένα δικαίωμα σε τίποτε , εκτός από κάποιες οικονομικές διασφαλίσεις που προβλέπει το συμβόλαιο τους . Οι απολαβές τους και κάποιες παροχές είναι ικανοποιητικές (για πόσο όμως 😉 . Αν όμως γίνουν γνωστοί στο ευρύτερο κοινό και κατά συνέπειαν στοχοποιηθούν και χαρακτηρισθούν απεχθείς , (για τον λόγο αυτό κρατούν χαμηλό προφίλ ) , τότε το επαγγελματικό τους μέλλον δεν είναι ρόδινο . Ας μην υποτιμήσουμε όμως και τους άλλους κινδύνους που διατρέχουν . Προκαλούν αφόρητες δυστυχίες , κατασκευάζουν πολλούς απελπισμένους ! Οι κοινωνίες και τα άτομα που δεν έχουν τίποτε άλλο να χάσουν δεν είναι πάντα διαχειρήσιμα μεγέθη . Οι «υπάλληλοι» λοιπόν αυτοί γίνονται λυσσαλέοι διώκτες του «κρατισμού» , των εργασιακών δικαιωμάτων , των όποιων σταθερών θέσεων και σχέσεων της κοινωνίας . Ξαναφέρνουν στην επιφάνεια την τραγική «λογική» των «κάπος» ή των «ζόντερ κομμάντος» του Νταχάου και του Άουσβιτς ! Επιβάλλουν σκαιά ότι πιο αρνητικό φαντασθούν με την προσδοκία να εκτιμηθεί από τα συνήθως αόρατα «αφεντικά» , το ταλέντο τους ! Τέτοιοι άνθρωποι ορίζουν τη μοίρα της χώρας μας , αυτούς κάλεσαν , ολίγιστοι και ανάξιοι κυβερνώντες , να μας νουθετήσουν , να μας τιμωρήσουν και να σχεδιάσουν το νέο «νοικοκυρεμένο και σεμνοπρεπές» μέλλον μας !

**Οι κοινωνιολόγοι του μέλλοντος , θα μας δώσουν πολύ ενδιαφέρουσες μελέτες για την τύχη τους μετά την ημερομηνία λήξεως που έχουν καθορίσει οι αόρατοι εργοδότες τους !

Οι άνθρωποι λοιπόν αυτοί που μόνο θλίψη τελικά προκαλούν :

Λέγονται «τροϊκανοί» στην σύγχρονη αργκό !!

Οι προσπάθειες ταξινόμησης των φαινομένων , πρέπει να καταλήγουν με την καταγραφή των σημαντικότερων σημείων . Στην περίπτωση μας η προσπάθεια επικεντρώνεται , στην επιβολή χρήσης δύο εννοιών , φαινομενικά άσχετων μεταξύ τους και αντικειμενικά παράταιρων , συντακτικά και εννοιολογικά . Πρόκειται για την εισαγωγή , την βίαιη εισαγωγή , στην κοινωνική καθημερινότητα , των εννοιών, «ένστολος» και «επίορκος» .

Στο Λεξικό «Μπαμπινιώτη» , στην σελίδα 622 δίνεται ο όρισμός της έννοιας «ένστολος» και στην σελίδα 658 της έννοιας «επίορκος». Πρέπει να σημειωθεί ότι και οι δύο λέξεις χρησιμοποιούνται στο κλασσικό λεξιλόγιο της λόγιας αλλά και της καθημερινής γλώσσας . Συμπληρωματικά θα προσθέσουμε ότι η πρώτη έμμεσα μπορεί να έχει αρνητικό πρόσημο ενώ η δεύτερη οριοθετεί ατιμωτική ιδιότητα του φέροντος !

Αμήχανη η κοινωνία μη δυναμένη μάλλον να αντιδράσει , δυσάρεστα έκπληκτοι όμως και οι «δυνάμενοι» , με την επίμονη και ουσιαστικά βίαιη επιβολή χρήσης του όρου «ένστολος» , σε κάθε αναφορά στα Στελέχη των Ε. Δ. και των Σωμάτων Ασφαλείας . Στην αρχή φάνηκε σαν προσπάθεια αποφυγής της περιφραστικής ορολογίας , από δημοσιογράφους και ανθρώπους των «Μέσων» με ελλιπή παιδεία. Πολύ γρήγορα όμως καθιερώθηκε σε επίσημο επίπεδο , στην Δημόσια ορολογία . Η κατάληξη ήταν να αναγραφεί ο όρος «ένστολοι» στα νομοσχέδια που επέβαλαν την απίστευτης έκτασης μείωση των μισθών και συντάξεων των Αξιωματικών και λοιπών στελεχών ! Για πολλούς το θέμα περνά απαρατήρητο , δυστυχώς για τους περισσότερους ! Η συνεχής αναφορά του νεολογισμού από τα «Μέσα» , όλα τα «Μέσα» , αλλά και το μούδιασμα από το σοκ της τραχύτητας των μέτρων , δεν άφησαν χρόνο και χώρο για την «λεπτομέρεια» !! Αυτή άλλωστε ήταν η επιδίωξη των σχεδιαστών . Να περάσει το κρίσιμο δεκαπενθήμερο , με συνεχή και καταιγιστική χρήση του νεολογισμού , ώστε να καταγραφεί πλέον ως «εν χρήσει» έκφραση , και να περάσει στο συγκεκριμένο νομικό έγγραφο !

Ο στόχος …….

Άλλο να μειώνεις στο 50% τις αποδοχές των εν ενεργεία και εν αποστρατεία Αξιωματικών όλων των βαθμίδων και άλλο να διατείνεσαι ότι «επαναπροσδιορίζεις μισθούς και συντάξεις ενστόλων πολιτών» , γενικά , στο 50% περίπου βαφτίζοντας όμως την ληστεία δημοσιονομική προσαρμογή !!!

Διαφορετικά θα προσλάβει η κοινωνία την βίαιη μεταφορά και ένταξη του Σώματος των Ελλήνων Αξιωματικών στην πιο μίζερη εκδοχή της οικονομικής ανέχειας και σίγουρα πολύ αλλιώτικα την μείωση , έστω και δραματική , του εισοδήματος κάποιων γενικά αποκαλούμενων ενστόλων !!

Εδώ πρέπει να προστεθεί η προσεκτικά σχεδιασμένη και καλλιεργημένη κοινωνική απαξίωση των στελεχών των Ε.Δ. και των Σ.Α. από τις διάφορες εκδοχές και αποχρώσεις της «προοδευτικής γενικά» , πολιτικής διαδικασίας ! Η ανακύκλωση των αμαρτιών της Δικτατορίας , οι συνθηματολογικές υπερβολές των πασιφιστών , των αντιμιλιταριστών , των κάθε απόχρωσης και είδους διεθνιστών , των επαγγελματιών ευαισθήτων πολιτών και αναρίθμητων ποικοιλώνυμων και πολύχρωμων ομαδοποιήσεων , έφθασαν για να μουδιάσουν τα αντανακλαστικά της κοινωνίας ! Όλοι αυτοί , ανέξοδα , χωρίς συνέπειες , με κέρδος όμως κάποια επωνυμία , καταξίωση, αναγνωρισιμότητα και τελική ένταξη σε κοινωνικά «ανεβασμένους» χώρους , πίεσαν και πιέζουν αφόρητα να γίνουν αποδεκτές , ως «ταμπού» , οι ιδεοληψίες τους . Το πετυχαίνουν προκαλώντας αισθήματα ενοχής σε ανίδεους πολίτες. Αν μάλιστα δηλώσουν ότι ανήκουν στον εθνομηδενιστικό χώρο {κοσμοπολίτες , διεθνιστές και άθεοι) , τότε είναι ασυναγώνιστοι και ασφαλείς στο απυρόβλητο !

Ουσιαστική αντίδραση δεν υπήρξε . Καμία κοινωνική ομάδα δεν θέλησε , δεν μπόρεσε, ή δεν τόλμησε να διαμαρτυρηθεί . Η προετοιμασία του εδάφους κράτησε αρκετά . Αποδεικνύεται έτσι ότι οι σχεδιασμοί είχαν βάθος χρόνου . Ο χώρος των Ε.Δ. είναι προνομιακός για κάθε τέτοια μεθόδευση . Τα στελέχη , οι Αξιωματικοί δηλαδή , δεν έχουν καμία δυνατότητα αντίδρασης , τους απαγορεύεται μάλλον , κάθε σκέψη απάντησης και αντίδρασης , σε οποιαδήποτε πρόκληση . Ακόμη και την πιο κραυγαλέα ! Διέπονται από τον άτεγκτο Στρατιωτικό Ποινικό Κώδικα . Εκεί σταματούν όλα και όλοι .

Οι πρόσφατες απόπειρες συνδικαλιστικής εκπροσώπησης , δεν μπορώ να φανταστώ που και πως θα καταλήξουν . Τον Αξιωματικό καριέρας , τον πραγματικό Αξιωματικό , τον χωρίζει βαθύ όρυγμα από τον διεκδικητικό προς την «εργοδοσία» συνδικαλιστή !

Ανάλογα συμβαίνουν στον χώρο των Σ.Α. , αν και υπάρχουν ουσιώδεις διαφορές . Οι ίδιοι θεώρησαν τους εαυτούς τους «Αστυνομικούς Υπαλλήλους» , με αντίστοιχες ονομασίες στο Λιμενικό και την Πυροσβεστική . Ο Συνδικαλισμός τους έχει ανάλογη πρακτική και διάσταση . Ο όρος «ένστολοι» , καθιερώθηκε και επισημοποιήθηκε πλέον , εκπληρώνοντας τον σκοπό των οργανωτών της εκστρατείας , την ομαδοποίηση όλων , την απαξίωση τους και την χωρίς αντίδραση αποδοχή των όποιων «μέτρων» . Δεν υπάρχει για τους Αξιωματικούς απεργία , στάση εργασίας , διαδήλωση κλπ . Ακραίες μόνο καταστάσεις κατάλυσης του πολιτεύματος απομένουν που έχουν οριστικά αποκλεισθεί . Κάθε τέτοια σκέψη ή συζήτηση παραμένει εκτός πραγματικότητας!

*Μάλλον δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι όλες οι επαγγελματικές τάξεις που φορούσαν στολές , με ενδεικτικά σήματα της υπηρεσίας τους , έπαψαν να τις φορούν ! Αρχισε η «αποκαθήλωση» από τα πηλίκια , η τα καλλύματα κεφαλής του κάθε είδους γυναικείου προσωπικού , τις μαθητικές ποδιές και προχώρησε στην επιβολή της «πολιτικής περιβολής» σε όλους , την συγκεκριμένη εποχή , που πολλά υποσχέθηκε στους δημοκρατικούς πολίτες ! Έτσι ελευθερώθηκαν από τα δεσμά τους οι ταχυδρόμοι , οι οδηγοί των τραίνων και των λεωφορείων , οι θυρωροί , οι νοσοκόμες , οι μαθήτριες ! Από τότε είναι ελεύθεροι και ευτυχείς !!

Η καθιέρωση του όρου «επίορκοι» έγινε σχεδόν σύγχρονα με τον προηγούμενο των «ενστόλων» . Με τον ίδιο μηχανισμό , με την ίδια μεθόδευση , από τους ίδιους παράγοντες , για παρόμοιους λόγους ! Η ανάγκη εκσυγχρονισμού και αναμόρφωσης της Δημόσιας Διοίκησης είναι παλαιά και αναγνωρισμένη . Είναι αμαρτωλή η ιστορία του Ελληνικού Δημοσίου γεμάτη ιδιοτέλειες , αρρυθμίες , αδυναμίες , αναποτελεσματικότητα , διαφθορά και κυρίως κομματική συναλλαγή ! Ο αριθμός των υπηρετούντων υπαλλήλων, κάθε βαθμίδας και είδους δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι αναντίστοιχος προς τις ανάγκες , γεγονός που γίνεται πολύ σοβαρό με την ανισοκατανομή και την έλλειψη ρεαλιστικής στελέχωσης των υπηρεσιών . Αν προστεθεί και η καταστροφική πρακτική της άρνησης κάθε αξιολόγησης και κρίσης ικανοτήτων των πάσης φύσεων δημοσίων λειτουργών , τότε η θλιβερή πραγματικότητα εμφανίζεται ανάγλυφη .

Οι δημόσιοι υπάλληλοι που υποπίπτουν σε παραπτώματα σχετικά με την υπηρεσία , πρέπει να ελέγχονται , είναι αυτονόητο . Υπάρχουν κανονισμοί , νόμοι , πειθαρχικές κυρώσεις , ποινικές διαδικασίες και πολλά άλλα . Το επίθετο «επίορκος» , για προφανείς λόγους , χρησιμοποιείται αδιάκριτα για όλους όσους απαιτείται κάποια δικαιολογία για την απόλυση τους . Η επιμονή των φανατισμένων προτεσταντών της τρόϊκα σε απολύσεις δεν χρειάζεται πολλά για να ερμηνευτεί . Η αριθμητική μείωση των Δημοσίων Υπαλλήλων απεδείχθη ότι επιτυγχάνετο με την μέθοδο των προώρων συνταξιοδοτήσεων και την αναστολή νέων προσλήψεων , για κάποιο διάστημα . Ο ψυχισμός όμως των ανθρώπων της τρόϊκας είναι «διαφορετικός» από όποιου εχέφρονος πολίτη ! Ζητά «φρέσκο αίμα» , φαντασιώνεται ανθρωποθυσίες που θα ξορκίσουν την δική τους ανασφάλεια και μιζέρια ! Πριν χαθούν στην αφάνεια , τους προκύπτει λυσσαλέα η επιθυμία να ασκήσουν « εξουσία » , αυτήν που τους έδωσαν εξωνημένοι ολίγιστοι κυβερνήτες μας και αδηφάγοι αργυραμοιβοί των χρηματιστηριακών καταγωγίων και αυτήν την εξουσία την ασκούν εκβιαστικά !

Οι «λειτουργοί» του τύπου , αυτοί επιτέλους που πήραν την εντολή , όλοι μαζί , με το σύνθημα του «συντονιστή» , έκραξαν τους προς απόλυσιν Υπαλλήλους «επίορκους» ! Συνεχής η χρήση του υποτιμητικού επιθέτου , επιβολή του στο «κοινό» και καταγραφή της «ρετσινιάς» στο λαϊκό λεξιλόγιο ! Τι ωραία !!! Ύπνον βαθύ καθεύδοντες οι κοινωνιολόγοι , οι νομικοί , οι Ακαδημαϊκοί , οι διανοούμενοι , δεν είπαν τίποτε ! Γιατί άλλωστε ; Το εγχείρημα προετοιμάζετο από καιρό , όλοι είχαν με το αζημίωτο συμβάλλει σ’αυτό . Τώρα σιωπή ! Μία νεολεξία και ένας νεολογισμός , κυρίως όμως η μέθοδος επιβολής τους , οριοθετούν τον απόλυτο εξευτελισμό κάθε αξίας , κάθε κανόνα ζωής , αφού προηγηθεί βέβαια η ακύρωση των αξιακών συστημάτων !

Aleyromagiros Dimitris aleyro-d@otenet.gr

george@mantzaris.euexcepting