Το ΟΧΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΛΕΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ!

Του Κωνσταντίνου Φράγκου

Με το παρόν κείμενο εκφράζω προσωπικές απόψεις που δεν διεκδικούν ιστορική αυθεντικότητα.

Είμαι μελετητής της Ιστορίας χωρίς να είμαι ιστορικός αλλά, για πολλά θέματα, έχω καταλήξει σε συμπεράσματα χωρίς να δογματίζω.

Πριν εισέλθω στον πυρήνα του θέματός μου θ’ αναφερθώ, εν συντομία, στον δικτάτορα Κυβερνήτη της Χώρας τον Οκτώβριο 1940.

Ο Ιωάννης Μεταξάς

Είμαι βαθέων δημοκρατικών αντιλήψεων αλλά αναγνωρίζω τη σοφία της σκέψης και διορατικότητας αυτής της προσωπικότητας που έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο στα πολιτικοστρατιωτικά πράγματα της Χώρας στην εποχή του Μεσοπολέμου.

Πραξικοπήματα, δημοψηφίσματα, κινήματα κ.λπ, κ.λπ ήταν σε όλα μέσα. Τα σημεία όμως που έχουν προκαλέσει το θαυμασμό μου είναι τα παρακάτω:

• Είχε την τόλμη να επέμβει, εγγράφως στον Μεγάλο Ελευθέριο Βενιζέλο, όταν αποφάσιζε την Ελληνική παρέμβαση στην Μ. Ασία.

• Τον προειδοποίησε, με επιχειρήματα, ότι οι κίνδυνοι είναι μέγιστοι, προχωρεί σε μια ουτοπία και ότι εμπλέκει τη χώρα σε περιπέτειες.

• Ο ΕΒ, παρορμητικός, ονειροπόλος, ενθουσιώδης προχώρησε στο όνειρο της Ελλάδας των 5 θαλασσών και των δύο Ηπείρων.

• Το εγχείρημα, δεν άργησε να αποδειχθεί ότι ήταν επικίνδυνο. Προδόθηκε…

• Στον διάδοχο του ΕΒ, Πρωθυπουργό Γούναρη ο οποίος κέρδισε τις εκλογές παραπλανώντας και εξαπατώντας τον Ελληνικό Λαό ότι θα φέρει τα παιδιά του από την Μ. Ασία, (ήταν το περίφημο ΟΙΚΑΔΕ του Γεωρ. Βλάχου της Καθημερινής) παρενέβη, επίσης, περισσότερο οξύς γιατί ο κίνδυνος ήταν πλέον ορατός και σαφής, συμβουλεύοντάς τον να περιχαρακωθεί περί την Σμύρνη και να διαπραγματευθεί.

• Ο Γούναρης όχι μόνο διέταξε την  προς Άγκυρα πορεία, όχι μόνο διέλυσε τον Στρατό με τις κομματικές μεταβολές αλλά επανέφερε στον θρόνο, με νόθο δημοψήφισμα, τον Βασιλιά Κωνσταντίνο, μισούμενο από συμμάχους και πλήθος λαού.

• Η καταστροφή δεν άργησε…

• Καίτοι Βασιλόφρων, τιθασεύσας αυτές του τις αδυναμίες, δεν δίστασε να αποκαλύψει πόσο προδοτική υπήρξε η Βασιλεία, όταν έδωσε στη δημοσιότητα επιστολή που του έστειλε ο πρίγκηψ Ανδρέας, γιος Κωνσταντίνου ( σ.σ. τον οποίον, εντελώς πανάσχετο και με χαμηλή νοημοσύνη, η Κυβέρνηση τον βάφτισε Αντιστράτηγο και τον διόρισε Διοικητή ΣΣ στη Μ. Ασία!!) που του έγραφε «Αγαπητέ Γιαννάκη, κάνω ευχές για τη νίκη του Κεμάλ για να τιμωρηθούν οι Βενιζελικοί  Μικρασιάτες σφόδρα.

• Όλοι είναι απαίσιοι, πλην ελαχίστων… Θα άξιζε να παραδοθεί η Σμύρνη στον Κεμάλ και τους Τούρκους ώστε να πετσοκόψει όλους αυτούς τους αχρείους» (12-12-1921).

• Καίτοι γερμανόφιλος αντιλήφθηκε ότι συμφέρον της Ελλάδας είναι να μείνει ουδέτερη, ενώ ταυτόχρονα έκανε ό,τι μπορούσε για να εξασφαλίσει στοιχειώδη άμυνα της χώρας από επικείμενη επίθεση των Ιταλών.

Τελικά, ο Μεταξάς ορίσθηκε Πρωθυπουργός – Δικτάτορας από τον Βασιλιά  Γεώργιο Β’, τυφλό όργανο όχι μόνο της Αγγλικής Κυβέρνησης  αλλά και των Βρετανών Επιχειρηματιών (σ.σ. τον ξεσκεπάζει ο Μεταξάς στο ημερολόγιό του).

Ο Βασιλιάς, που μόλις προ ενός έτους είχε επιστρέφει στην Ελλάδα με νόθο δημοψήφισμα του Κονδύλη, είχε ορκιστεί στο Σύνταγμα, κήρυξε Δικτατορία και έχρισε τον Μεταξά γιατί θεώρησε ότι αυτόν θα μπορούσε να χειρισθεί καλλίτερα και να εφαρμόσει τα σχέδια του.

Το ΟΧΙ

Ο ΙΜ δεν αιφνιδιάστηκε από την μεταμεσονύκτια επίσκεψη του Πρεσβευτή Γκράτσι στο σπίτι του στην Κηφισιά. Το περίμενε, ήταν προετοιμασμένος και είχαν έτοιμη την απάντηση, σε συνεννόηση, βέβαια, με τον Βασιλιά.

Οι Εγγλέζοι επιθυμούσαν να φθαρούν οι Δυνάμεις του Άξονα στην προσπάθεια κατά της Ελλάδα ώστε να βραδύνει η επίθεση κατά της Ρωσίας. 

Ήταν, όπως προανέφερα, παραδοσιακά γερμανόφιλος, αλλά και ρεαλιστής με δυνατότητα να προβλέπει γεγονότα, έχοντας, ταυτόχρονα  σπέρματα πατριωτισμού. Αναμφισβήτητο.

Όταν λοιπόν ο Πρέσβης έφθασε στις 3 το πρωί στην Πρωθυπουργική κατοικία και ζήτησε από τον μοναδικό αστυφύλακα – φρουρό να ξυπνήσει τον ΙΜ συνάντησε ένα κοντόχοντρο ανθρωπάκι με την robe de Chambre…

Τα λοιπά  τα ξέρουμε.

Ο ΙΜ δεν είπε ΟΧΙ αλλά το «Alors c’ est la guerre» που Ελληνιστί σημαίνει «Το λοιπόν, έχουμε πόλεμο».

Αυτό μεταφράσθηκε στα Ελληνικά ΟΧΙ.

Το θρυλικό ΟΧΙ.

Αυτή τη λέξη, που έγινε σύμβολο, την είπε ο Μεταξάς κι όχι ο Ελληνικός λαός.

Ο Πρωθυπουργός γνωρίζοντας τα αισθήματα του Λαού είπε αυτό που θα έλεγε αυτός, αν τον ρωτούσαν.

Ο Λαός, τις περισσότερες φορές, εντελώς μη ενημερωμένος, ζει στην άγνοιά του και τότε είναι που χρειάζεται ηγέτη να τον ποδηγετήσει, να τον οδηγήσει.

Αλίμονό του όταν οι ηγέτες του είναι απάτριδες, ανεπαρκείς, φοβικοί και ανεύθυνοι, όπως οι σημερινοί.

Ο Μεταξάς, λοιπόν, είπε το ΟΧΙ και το άρπαξε ο Λαός και ο Στρατός και το έκαναν σύμβολο, σημαία, πέλεκυ, οργή, ενθουσιασμό κατά του φασισμού στα Ελληνικά βουνά. 

Ένας Λαός που έκανε ένα θαύμα, που άφησε την ανθρωπότητα εμβρόντητη, άφωνη.

Και συνέχισε αυτό το θαύμα, αργότερα, με μια μεγαλειώδη Εθνική Αντίσταση.  

Υπάρχει κάτι ανάλογο. Όταν, μεταπολεμικά, σε ένα συνέδριο κάποιος ονόμασε τον Ουίνστον Τσώρτσιλ μέγα πολέμαρχο, ο ευφυής Βρετανός απάντησε «The Lion was Britain itself, I just gave the roar” (το λιοντάρι ήταν οι βρετανοί, εγώ, απλά, έβαλα τον βρυχηθμό).

Αυτός ο λαός, ο πάντα ευκολόπιστος και πάντα προδομένος, που λέει ο Σολωμός, έκανε το μεγάλο θαύμα.

Ο ΙΜ συγκινημένος, ενθουσιασμένος έκανε τα πάντα για να ενισχύσει το Στράτευμα. Πριν προχωρήσω είναι ανάγκη να σημειώσω ότι δεν αναλύω το βίο και πολιτεία του Δικτάτορα τα χρόνια που προηγήθηκαν της 28^ης Οκτωβρίου.

Διωγμοί αντιπάλων, εξορίες, βασανισμοί από ασφαλίτες κ.λπ. Δεν είναι του παρόντος.

Η εξέλιξη του αγώνα, η θριαμβευτική νίκη δεν ευχαρίστησε όλους.

Ανέτρεπε σχέδια. Λέγεται, ότι ο Ι.Μ., μένοντας πάντα αμετανόητα γερμανόφιλος, ενήργησε παρασκηνιακά με Γερμανούς επίσημους να σταματήσει την προέλαση και την συντριβή των Ιταλών στην Αλβανία με αντάλλαγμα την μη εισβολή των Ούνων στην Ελλάδα υπό την προϋπόθεση ότι η Χώρα θα παρέμενε εντελώς ουδέτερη, χωρίς ν’ ανεχθεί περασιά ούτε ενός Άγγλου Λοχία στο έδαφός της.

Αυτό, λέγεται, δυσαρέστησε πλήρως Βασιλεία και Εγγλέζους.

Ο Μεταξάς ασθένησε “αιφνιδίως” από …. αμυγδαλίτιδα, στο κεφάλι του υπήρχαν δέκα κορυφαίοι επιστήμονες αλλά δυστυχώς, εξέπνευσε στις 29-1-41.

Δεν είναι λίγοι που υποστηρίζουν ότι δολοφονήθηκε.

Ο διάδοχος του Κορυζής, ενημερωμένος στο σχέδιο Μεταξά, “αυτοκτόνησε”.

Στην καρδιά του, λέγεται, βρήκαν δύο σφαίρες…

Το Αλβανικό Μέτωπο

Κοινή ήταν η άποψη του ΓΕΣ ότι στην αναμενόμενη επίθεση των Ιταλών η κυρία προσπάθεια θα κατευθυνθεί προς την Ήπειρο και όχι την Δυτική Μακεδονία.

Διοικητής της VII Μ.Π. ήταν ένας υπέροχος στρατηγός, πολέμαρχος, πατριώτης, Ηπειρώτης, ο Χαραλ. Κατσιμήτρος.

Στις 24 Αυγούστου ο Αρχιστράτηγος Παπάγος αποστέλλει στον Κατσιμήτρο οδηγίες επιχειρήσεων στις οποίες αναγραφόταν “Αναγνωρίζεται η δυσχερής θέση της Μεραρχίας.

Η Κυβέρνηση δεν αναμένει, βεβαίως παρά της Μεραρχίας νίκη, δεδομένης της αριθμητικής υπεροχής του αντιπάλου.

Ανάμενε όμως εκ ταύτης να σώσει την τιμήν των ελληνικών όπλων…”.

Ο Κατσιμήτρος αεικίνητος, εφευρετικός, χαρισματικός Ηγέτης κάνει τα πάντα για να “υποδεχθεί” τους Ιταλούς.

Τα σχέδια προέβλεπαν επιβραδυντικό αγώνα.

Η Μεραρχία θα υποχωρούσε μέχρι την α΄ γραμμή της Άμυνας που άφηνε Γιάννενα και Άρτα έξω.

Σημειώνω ότι το προσωπικό της Μεραρχίας, το υπάρχον και το επιστρατευόμενο ήταν Ηπειρώτες.

Ο Κατσιμήτρος είχε αντιληφθεί ότι πάσα υποχώρηση σήμαινε κατάρρευση του ηθικού στρατευμένων και Λαού.

Τα λοιπά είναι γνωστά.

Κήρυξη πολέμου, ο Κατσιμήτρος ούτε ένα μέτρο πίσω, άμυνα επί της γραμμής των συνόρων στην αρχή, αντεπίθεση μετά. Ανυπακοή, Στρατοδικείο, εκτέλεση, Γενναιότης! 

 Ιδού το Μεγαλείο. Ιδού το έπος.

Ιδού ο δημιουργός του.

Ήρθε η εισβολή των Γερμανών, η υποχώρηση, η συνθηκολόγηση, η Κυβέρνηση Τσολάκογλου.

Ο μέγας, πια, Κατσιμήτρος άκουσε την έκκληση του Τσολάκογλου να βοηθήσει.

Ανέλαβε το Υπουργείο Γεωργίας και Εργασίας, για λίγους μήνες όπου κι εκεί εργάσθηκε σκληρά.

Απεχώρησε. Κατοχή, απελευθέρωση.

Οι δωσίλογοι, οι συνεργασθέντες, τα παληκαράκια – πολιτικοί* που περνούσαν ωραία στην Αίγυπτο κι επανήλθαν να κυβερνήσουν παρέπεμψαν τον Κατσιμήτρο στο Στρατοδικείο “επί εσχάτη προδοσία και συνεργασία με τον κατακτητή”. Καταδικάσθηκε, φυλακίσθηκε.

Ο Κατσιμήτρος, ο ήρωας του Καλπακίου!! 

Πολύ αργότερα αποκατεστάθη και τιμήθηκε.

Οι μαυραγορίτες συνέχισαν να κυβερνούν.

Νέο Λεωνίδα, χαρακτήρισε η Καθημερινή τον Χ.Κ. (24-03-07, Γ. Μαλούχος)

Στρατηγός Γεώργιος Τσολάκογλου

Μια δυσφημισμένη στρατιωτική προσωπικότητα.

Ο Γ. Τσ. υπήρξε ένας στρατηγός – πολέμαρχος.

Πολέμησε σε όλα τα μέτωπα. Α΄ Π.Π. – Μ. Ασία – Ουκρανία. Την 28^ηΟκτωβρίου ήταν Διοικητής Γ΄ Σ.Σ. που ήταν ανεπτυγμένο στην Δ. Μακεδονία.

Πολέμησε, κι αυτός, ηρωικά κατά των Ιταλών.

Με την επίθεση των Γερμανών, ήταν σαφές ότι ο Ελληνικός Στρατός θα κυνηγιόταν και θα αποδεκατιζόταν.

Ο Τσολάκογλου αφού συνεννοήθηκε με τους στρατηγούς Δεμέστιχα και Μπάκο απεφάσισαν την συνθηκολόγηση για να σώσουν τον Ελληνικό Στρατό από την καταστροφή και ατίμωση.

Ακόμη και οι Ιταλοί άρχισαν να προελαύνουν “νικητές” έναντι των Ελλήνων που υποχρεωτικά υποχωρούσαν.

Ο Τσολάκογλου έκανε σκληρές διαπραγματεύσεις με γερμανούς ομόλογους του, και έσωσε τον Ελληνικό Στρατό από αιματοχυσία και αιχμαλωσία.

Σε όλες τις άλλες επιχειρήσεις τους οι Γερμανοί συνελάμβαναν τους στρατιώτες αιχμαλώτους και τους έστελναν εργάτες στα κάτεργα.

Εδώ κανείς Έλληνας στρατιώτης δεν αιχμαλωτίσθηκε. 

Ο Τσολάκογλου δήλωσε “Ευρέθην αντιμέτωπος ενός ιστορικού διλήμματος: Ή ν΄αφήσω να συνεχισθεί ο αγώνας και να γίνει ολοκαύτωμα ή υπακούων εις τα παρακλήσεις όλων των ηγητόρων του Στρατού ν΄ αναλάβω την πρωτοβουλία συνθηκολόγησης…”

Ο Γεώργιος Β’ οργίσθηκε με την απόφαση του Τσολάκογλου.

Οι Εγγλέζοι επιθυμούσαν συνέχιση του πολέμου δι’ υποχωρήσεως ανεξάρτητα απωλειών, της εκατόμβης των Ελλήνων Στρατιωτών, και πολιτών για περισσότερες καθυστερήσεις. Τηλεφώνησε στον Τσολάκογλου να μην προχωρήσει.

Ο γενναίος Στρατηγός του απάντησε “Ελάτε εδώ Μεγαλειότατε να πολεμήσουμε μαζί με τα πιστόλια μας και να πέσουμε…” Ο Βασιλεύς, βέβαια, με όλα τα μεγαλεία του και τον Ευγενή κόσμο που τον περιέβαλε (Κυβέρνηση Τσουδερού) αναχώρησε στην Αίγυπτο συναποκομίζων μέρος του χρυσού της Τρ. Ελλάδος.

Το τελευταίο το αναφέρω με πάσα επιφύλαξη.

Ο Τσολάκογλου, λοιπόν, δεν υπήρξε προδότης. Κάθε άλλο.

Υπήρξε μέγας μαχητής και πατριώτης, μέχρι της Πρωθυπουργοποίησής του.

Κι εκεί, στον Πρωθυπουργικό θώκο, προσήλθε με προθέσεις προσφοράς.

Κάποιος δεν έπρεπε ν’ αναλάβει αυτά τα βαριά καθήκοντα αφού οι πολιτικοί το έβαλαν στα πόδια;    

Από του σημείου αυτού και πέραν ο Τσολάκογλου κρίνεται από τα έργα του και τις παραχωρήσεις που έκανε στους Γερμανούς.

Ο Γ.Τ. οδηγήθηκε στο Στρατοδικείο από τους “καθαρούς” που ανέλαβαν την Εξουσία μετά την απελευθέρωση (πλείστοι εξ αυτών όργανα του Βασιλέα, δοσίλογοι και μαυραγορίτες…)** και καταδικάσθηκε σε θάνατο της ποινής μη εκτελεσθείσης.

Ο Ελληνικός Λαός, με ένα ακόμη νόθο^** δημοψήφισμα, επανέφερε τη Δυναστεία τον  Γεώργιο Β΄ στον θρόνο.

Υπάρχουν πολλές εκδοχές και απόψεις επί των γεγονότων.

Εγώ έγραψα τη δική μου που, ασφαλώς, δεν διεκδικεί το Νόμπελ της αυθεντικότητας .

Ένα μεγάλο έγκλημα του καθεστώτος Μεταξά ήταν η παράδοση στους Γερμανούς 2000, πολιτικών κρατουμένων κομμουνιστών, μη ποινικών, οι οποίοι και αποτέλεσαν το “απόθεμα” των Ούνων στο Χαϊδάρι για τις εκτελέσεις αντιποίνων.

Μέχρι την 1-05-44 εκτελούσαν στην Καισαριανή. 

Σημ. Τρίτος και τελευταίος κατοχικός Πρωθυπουργός υπήρξε ο Ιωάννης Ράλλης, γόνος μεγαλοαστικής και πολιτικής οικογένειας .

Καταδικάσθηκε, κι αυτός, ως δωσίλογος.

Η φατρία των πολιτικοοικονομικού κατεστημένου έφερα βαρέως το γεγονός ότι μέλος της υπήρξε, κραυγαλέα, δωσίλογος με καταδίκη.

Έπρεπε ν’ απαλείψει το στίγμα.

Εύκολο… Έκανε αργότερα τον γιο του Πρωθυπουργό!

Σύμπας ο κόσμος κάγχασε τότε. Μία χώρα τρισάθλια, κατεστραμμένη, ισοπεδωμένη από τους Ούνους – Ναζί, με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και σακατεμένους ΔΕΝ απαιτεί επανορθώσεις αποζημιώσεις, επιστροφή δανείων και ταυτόχρονα εκλέγει ως Πρωθυπουργό γιο δωσίλογου, γερμανόδουλου, Πρωθυπουργού (άσχετα αν ο Γ. Ράλλης υπήρξε, πολιτικά, έντιμος).

Όλοι οι αριστεροκουλτούρες και δεξιοεθνικόφρονες εκτοξεύουν μύδρους δωσιλογισμού κατά του δύστυχου Τσολάκογλου ( που πέθανε φυματικός, ανέστιος και πένης).

Ουδείς αναφέρει τον Ι. Ράλλη γιατί ανήκει στην αμαρτωλή κολεκτίβα των πολιτικών. Σήμερα η Γερμανική κατοχή συνεχίζεται.

Οι δωσίλογοι πολιτικοί της δεν συνθηκολόγησαν έντιμα, όπως ο Τσολάκογλου αλλά την παρέδωσαν ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ στους κατακτητές.   

^* Γράφει ο Γ. Σεφέρης για το πολιτικό σύστημα που επέστρεψε στην Ελλάδα «Ψυχές μαραγκιασμένες από δημόσιες αμαρτίες, καθένας κι ένα αξίωμα … (Τελευταίος Σταθμός – 1945)

** Οι ίδιοι δοσίλογοι, μαυραγορίτες και γερμανοτσολιάδες ροκάνισαν, αμέσως μετά, τα χρήματα του Σχεδίου Μάρσαλ…

*** Όλα τα δημοψηφίσματα που διεξήχθησαν στην Ελλάδα μετά το 1920 υπήρξαν νόθα. ΟΛΑ. Μόνο αυτό του κ. Τσίπρα του 2015 ήταν καθαρό αλλά το… ανασκολόπισε ο εμπνευστής του σε μια εβδομάδα. Ζήτω το Έθνος

Ο Κωνστ. Φράγκος είναι

Υπτγος ΕΑ- αναλυτής θεμάτων Άμυνας-

Συγγραφέας – ΔΕΑ Πανεπ. Paris I σε θέματα Άμυνας

https://www.militaire.gr/28-οκτωβρίου-1940-σπαράγματα-κι-αλήθειες-απ/

Το άρθρο το ανέβασα επειδή είναι πολύ κοντά με τις δικές απόψεις και πληροφορίες.

ΠΛΑΤΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ

http://arxaiaithomi.gr/