ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ

Λυπάμαι που τα οικονομικά της ιστοσελίδας δεν επιτρέπουν καλύτερη μετάφραση, στο τέλος εχω και το πρωτότυπο.

F. William Engdahl

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει το σπάνιο ταλέντο να πυροβολήσει ανελλιπώς τον εαυτο της. Υπό την πίεση από την κυβέρνηση Russophobe στην Ουάσιγκτον και διάφορες κυβερνήσεις Russophobe της ΕΕ στις Βρυξέλλες την περασμένη χρονιά, αποφασίστηκε στις διμερείς συμφωνίες μεταξύ η ρωσική κρατική εταιρεία Gazprom να μπλοκάρει και τις χώρες της ΕΕ, όπως η Ελλάδα και η Βουλγαρία. Οι συμφωνίες που σχετίζονται με την αγορά του φυσικού αερίου, η οποία θα πρέπει να παρέχεται μέσω ενός νέου ρωσικού αγωγού. Ο αγωγός, ο South Stream θα πρέπει να ονομάζεται ήταν όταν νότιας ομόλογό του για το North Stream σχεδιάζεται, ρέει μέσω του φυσικού αερίου στη Γερμανία.

Από τη σκοπιά των νεο-συντηρητικών Ομπάμα Στέιτ Ντιπάρτμεντ και το Πεντάγωνο να τέτοιων στενών οικονομικών δεσμών μεταξύ της ΕΕ και της Ρωσίας έχουν οδηγήσει σε πιθανούς τον εκβιασμό της Αμερικής θα έχουν μειωθεί σημαντικά σε σχέση με την ΕΕ. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι αντίθετη σε όλες τις νομικές αρχές, όταν προσπάθησαν αναδρομικά την επιβολή νέων νόμων ενάντια Gazprom φέρεται να παραβιάστηκε. Αυτοί επίσης ανάγκασαν πέρυσι τον αδύναμο βουλγαρική κυβέρνηση, στο πλαίσιο της σύμβασης με την Gazprom για να βγούμε.

Ενθουσιώδεις ανέπτυξε τις Russophobes στην Ουάσιγκτον φαντασιώσεις πώς θα μπορούσαν να υπογράψουν μια πυρηνική συμφωνία με σύμμαχο της Ρωσίας στο Ιράν που θα δελεάσει την Τεχεράνη να εξαπατήσει τη Ρωσία και το Ιράν αερίου από το μεγαλύτερο κοίτασμα φυσικού αερίου στον κόσμο Νότια Pars προς πώληση – σε περίπου ένα άλλο αγωγό μέσα από την ιρανική πόλη Basargan τα σύνορα με την Τουρκία, από όπου θα πρέπει να παραδοθεί το φυσικό αέριο μέσω Τουρκίας προς την Ελλάδα και την Ιταλία.

Σε αντίθεση με το αποτυχημένο σχέδιο των ΗΠΑ Nabucco αγωγού, για τις οποίες δεν υπήρχε αρκετό φυσικό αέριο, θα ήταν ο Πέρσης Pipeline – εάν το Ιράν θα ήταν τόσο ανόητος, ώστε να τους αφήσουμε τον έλεγχο της Ουάσιγκτον – αρκετό φυσικό αέριο, σίγουρα αρκετά τη θέση της Ρωσίας σχετικά με το αποδυναμώσει αγορά της ΕΕ. Οι αγορές αυτές έχουν τα Gazprom προμηθειών για τα μεγαλύτερα ουκρανικών αγωγών

Πούτιν αναγκάζει την ΕΕ να δείξουν τους πραγματικούς τους σκοπούς;;;

Όπως επισημάνθηκε ήδη τον περασμένο Δεκέμβριο, ο Πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν τράβηξε την ΕΕ από τη φρουρά, όταν κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στην Τουρκία το τέλος της Gazprom σχεδίου της ΕΕ South Stream ανακοινωθεί. Παρουσίασε μια εναλλακτική λύση που θα πρέπει να παραδοθεί άμεσα σε μέλος της ΕΕ Ελλάδα στο ρωσικό φυσικό αέριο μέσω της Τουρκίας. Τρεις χώρες της ΕΕ θα μπορούσε να «ενταχθούν ή να το αφήσετε.” Το πλεονέκτημα για την Gazprom και τη Ρωσία είναι ότι δεν θα είναι υπεύθυνη για την κατασκευή των αγωγών που απαιτούνται στην ΕΕ .

Όταν ο Πούτιν ανακοίνωσε την απόφαση, δήλωσε ωμά: «Αν η Ευρώπη δεν το συνειδητοποιήσουμε, τότε δεν θα πραγματοποιηθεί. Θα ανακατευθύνει τη ροή των ενεργειακών μας πόρων σε άλλες περιοχές του κόσμου. Θα μπορούσαμε της Βουλγαρίας δεν θα πάρει τις απαραίτητες άδειες, έτσι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε το έργο. Δεν μπορούμε να κάνουμε οποιεσδήποτε επενδύσεις που θα σταματήσει μόνο στα βουλγαρικά σύνορα.

Φυσικά είναι η απόφαση των φίλων μας στην Ευρώπη. “Με South Stream ότι οι προμήθειες προς τις νότιες χώρες της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης της Βουλγαρίας, της Ουγγαρίας, της Αυστρίας, της Ιταλίας, της Κροατίας και της Σερβίας θα είχαν σωθεί. Έτσι, οι υπάρχοντες αγωγούς διέλευσης μέσω της Ουκρανίας θα καταστεί περιττή.

Σήμερα, λιγότερο από έξι μήνες αργότερα, η Ρωσία και η Τουρκία υπέγραψαν συμφωνία για την προμήθεια Gazprom φυσικού αερίου μέσω μιας νέας, ήδη υπό κατασκευή »Τούρκος Stream »- έφερε Pipeline υπογεγραμμένη και σφραγισμένη. Στις 7 Μαΐου, είπε η Gazprom επικεφαλής Αλεξέι Μίλερ: «Σύμφωνα με τη συμφωνία που επιτεύχθηκε τη διέλευση του ρωσικού φυσικού αερίου κατά μήκος σε τουρκικό ρεύμα το Δεκέμβριο του 2016 για να αρχίσει “Πριν Μίλερ ήταν με τον Τούρκο Υπουργό Ενέργειας και Φυσικών Πόρων, Τανέρ Γιλντίζ, συναντήθηκαν για μια συνέντευξη. , Ο νέος αγωγός θα τρέξει μέσω Τουρκίας προς ένα τερματικό σταθμό φυσικού αερίου στην τουρκο-ελληνικά σύνορα, θα διανεμηθεί από την οποία το αέριο στους Ευρωπαίους πελάτες .

Μια γεωπολιτική κερασάκι

Μόλις λίγα λεπτά μετά την ολοκλήρωση της ρωσο-τουρκικής συμφωνίας Πούτιν έκανε – σύμφωνα με πληροφορίες ένα εξαιρετικό σκακιστής – μια αριστοτεχνική γεωπολιτική τρένο στην ΕΕ σε περιπτώσεις καταστροφών που ονομάζεται Euro-Zone. Δεδομένου ότι η ελληνική Νέα Εφημερίδα Capital.gr αναφέρεται ότι ηγήθηκε την ίδια μέρα, καθώς η συμφωνία Μίλερ Τουρκία ολοκληρώθηκε, μια εκ πρώτης όψεως πολύ φιλική τηλεφωνική συνομιλία με τον Έλληνα πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα.

Μετά την ομιλία γραφείο Πούτιν εξέδωσε μια δήλωση? Ο Πούτιν έκανε ο Τσίπρας διαβεβαίωσε ότι η Ρωσία είναι έτοιμη να παράσχει χρήματα στην Ελλάδα, εάν η χώρα στο τουρκικό ρεύμα του έργου που συμμετέχουν στην ΕΕ. Η δήλωση του Κρεμλίνου είχε πει : «Σε αυτό το πλαίσιο, η ρωσική πλευρά επιβεβαίωσε την προθυμία της ότι η χρηματοδότηση για την κατάσταση και να προσελκύσουν ιδιωτικές εταιρείες να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα σε αντάλλαγμα. “

Μετά τις συνομιλίες Τσίπρα με τον Πούτιν στις 8 Απριλίου στη Μόσχα Κρεμλίνο εκπρόσωπος Ντμίτρι Πεσκόφ διέψευσε Mirror έκθεση ότι οι δύο άνδρες είχαν συμφωνήσει ότι η Μόσχα-δεμένο ελληνική κυβέρνηση θα χορηγήσει μετρητά εκ των προτέρων πέντε δισεκατομμύρια δολάρια, η υπόσχεση βασίζεται σε αναμενόμενα μελλοντικά κέρδη σε σχέση με τον αγωγό. Εκείνη την εποχή, τόνισε ο Έλληνας Υπουργός Ενέργειας, Athens’ll Μόσχα από το 2019, για να επιστρέψει όταν ο αγωγός έχει προγραμματιστεί να τεθεί σε λειτουργία, τα χρήματα .

Αυτό ήταν στις 8 Απριλίου. Fast forward τώρα την 7η Μαΐου και τη σύναψη της Συνθήκης για τη Ρωσία-τουρκική ρεύμα, τότε σήμερα είναι όλες οι ενδείξεις ότι υπάρχει επίσης ένα ρωσο-ελληνικών συμφωνίας, Αθήνα για να μεταφέρει την προκαταβολή σε μετρητά πριν από τα ελληνικά κρατικά δάνεια προς το ΔΝΤ και της ΕΕ πρέπει να επιστρέψει, για πιο «στήριξη» της ΕΕ και της ΕΚΤ. Η διαφορά ήταν σαφώς τις οικονομικές καταστάσεις σχετικά με το . τουρκικό ρεύμα Τώρα γραφειοκράτες της ΕΕ στις Βρυξέλλες έχουν ασφαλώς νέες επώδυνος μετεωρισμός – εύστοχα στην αγγλική γλώσσα “τους πόνους του φυσικού αερίου” λέγεται – όταν ο Πούτιν γεωπολιτικά σημαντική συνθήκη Τουρκία βάζει σε ένα ελληνικό κερασάκι

Αν η Ρωσία πραγματικά μετρητά εκ των προτέρων για να Τσίπρα έρχεται μέσα, όχι μόνο την Αθήνα χορεύει ένα συρτάκι. Αυτή τη φορά είναι ένας χορός όπου ένας Ρώσος το μέρος του Αλέξη Ζορμπά δέχεται, δηλαδή Πούτιν και όχι τη μεξικανική Άντονι Κουίν. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, Άνγκελα Μέρκελ και ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Jean-Claude Juncker έχει τρεις επιλογές: μπορείτε να επιλέξετε να σταθεί στο περιθώριο και το ρολόι για αισθησιακό νέο να χειροκροτούν συρτάκι.

Ή μπορείτε να χορέψετε πάρα πολύ, αν απορρίψουμε τον εκβιασμό της Ουάσινγκτον σχετικά με την επέκταση των οικονομικών κυρώσεων κατά της Ρωσίας. Ή μποϊκοτάρουν το χορό και να βυθιστεί βαθύτερα σε μια νέα κρίση του ευρώ.

Η τρέχουσα πώληση πανικού στις γερμανικές αγορές ομολόγων δείχνουν ότι η κυβέρνηση του Βερολίνου θα ήταν καλό να σκεφτείτε μια εντελώς νέα χορογραφία για την ευρωπαϊκή στρατηγική τους. Η αρχαία Ατλάντια ΝΑΤΟ χορός είναι γρήγορη για Totentanz για τη Γερμανία και την Ευρώπη. Πούτιν Συρτάκι θα σήμαινε μια πολύ πιο διασκεδαστικό για την Ευρώπη και τον κόσμο.

Το πρωτότυπο.

Russland, die Türkei und der neue Griechenland-Sirtaki

F. William Engdahl

Die Europäische Union hat das seltene Talent, unfehlbar Eigentore zu schießen. Unter dem Druck einer russophoben Regierung in Washington und diverser russophober EU-Regierungen wurde letztes Jahr in Brüssel entschieden, bilaterale Vereinbarungen zwischen dem russischen Staatskonzern Gazprom und EU-Ländern wie Griechenland und Bulgarien zu blockieren. Die Vereinbarungen betrafen den Kauf von Gas, das über eine neue russische Pipeline geliefert werden sollte. Die Pipeline, die South Stream heißen sollte, war als südliches Gegenstück zur North Stream geplant, über die Gas nach Deutschland strömt.

Aus Sicht der Neokonservativen in Obamas State Department und Pentagon hätte das zu so engen wirtschaftlichen Verbindungen zwischen der EU und Russland geführt, dass Amerikas Erpressungspotenzial gegenüber der EU signifikant gemindert worden wäre. Die EU-Kommission verstößt offen gegen sämtliche rechtlichen Prinzipien, wenn sie versucht, rückwirkend neue Gesetze durchzusetzen, gegen die Gazprom angeblich verstoßen habe. Darüber hinaus zwang sie letztes Jahr die schwache bulgarische Regierung, aus dem Vertrag mit Gazprom auszusteigen.

Begeistert entwickelten die Russophoben in Washington Fantasievorstellungen, wie sie mit Russlands Verbündetem Iran einen Atomvertrag abschließen könnten, der Teheran dazu verleiten würde, Russland zu hintergehen und iranisches Gas aus dem weltgrößten Erdgasfeld South Pars zu verkaufen – über eine andere Pipeline durch die iranische Stadt Basargan an der Grenze zur Türkei, von wo das Gas über die Türkei nach Griechenland und Italien geliefert werden sollte.

Anders als das gescheiterte amerikanische Projekt Nabucco-Pipeline, für die es nicht genug Erdgas gab, hätte die persische Pipeline – wenn der Iran so dumm wäre, sie von Washington kontrollieren zu lassen – genügend Gas, auf jeden Fall genug, um Russlands Position auf dem EU-Markt zu schwächen. Diese Märkte wurden bisher von der Gazprom über ältere ukrainische Pipelines beliefert.

Putin zwingt die EU, Farbe zu bekennen

Wie bereits im vergangenen Dezember betont, erwischte Russlands Präsident Wladimir Putin die EU auf dem falschen Fuß, als er während eines Türkei-Besuchs das Ende des Gazprom-EU-Projekts South Stream verkündete. Er präsentierte eine Alternative, bei der russisches Gas über die Türkei direkt ins EU-Mitgliedsland Griechenland geliefert würde. Drei EU-Staaten konnten »mitmachen oder es sein lassen«. Der Vorteil für die Gazprom und Russland besteht darin, dass sie nicht für den Bau der benötigten Pipelines in der EU verantwortlich wären.

Als Putin die Entscheidung bekanntgab, erklärte er unverblümt: »Wenn Europa es nicht realisieren wird, dann wird es nicht realisiert. Wir werden den Strom unserer Energieressourcen in andere Regionen der Welt umleiten. Wir konnten von Bulgarien nicht die erforderlichen Genehmigungen erhalten, also können wir das Projekt nicht fortführen. Wir können nicht alle Investitionen vornehmen, nur um an der bulgarischen Grenze gestoppt zu werden.

Natürlich ist es die Entscheidung unserer Freunde in Europa.« Mit South Stream wäre die Belieferung an die südlichen EU-Länder, darunter Bulgarien, Ungarn, Österreich, Italien, Kroatien und auch Serbien gesichert gewesen. Die bestehenden Transit-Pipelines durch die Ukraine wären damit überflüssig geworden.

Heute, nicht einmal sechs Monate später, haben Russland und die Türkei einen Vertrag über die Lieferung von Gazprom-Gas über eine neue, bereits im Bau befindliche »Turkish Stream«-Pipeline unter Dach und Fach gebracht. Am 7. Mai erklärte Gazprom-Chef Alexei Miller: »Laut der getroffenen Vereinbarung soll die Lieferung russischen Gases entlang der Turkish Stream im Dezember 2016 beginnen.« Zuvor war Miller mit dem türkischen Minister für Energie und Rohstoffe, Taner Yıldız, zu einem Gespräch zusammengetroffen. Die neue Pipeline verläuft über die Türkei zu einem Gasknoten an der türkisch-griechischen Grenze, von dem aus das Gas an europäische Kunden weiter verteilt wird.

Ein geopolitisches Sahnehäubchen

Nur wenige Minuten nach Abschluss der russisch-türkischen Vereinbarung machte Putin – dem Vernehmen nach ein ausgezeichneter Schachspieler – einen meisterhaften geopolitischen Zug in das EU-Desaster namens Euro-Zone. Wie das griechische Nachrichtenjournal Capital.gr berichtete, führte er am selben Tag, als Millers Türkei-Vertrag abgeschlossen wurde, ein offenbar sehr freundliches Telefongespräch mit Griechenlands Ministerpräsident Alexis Tsipras.

Nach dem Gespräch gab Putins Büro eine Erklärung heraus; Putin habe Tsipras versichert, Russland sei bereit, Griechenland Geld zur Verfügung zu stellen, wenn sich das Land an dem Turkish-Stream-Projekt in die EU beteilige. In der Erklärung des Kreml hieß es: »In dem Zusammenhang bestätigte die russische Seite ihre Bereitschaft, die Finanzierung für staatliche und private Unternehmen, die sich an dem Projekt beteiligen, in Erwägung zu ziehen.«

Nach Tsipras‘ Gesprächen mit Putin am 8. April in Moskau dementierte Kreml-Sprecher Dmitri Peskow einen Spiegel-Bericht, wonach die beiden sich darauf geeinigt hätten, dass Moskau der klammen griechischen Regierung einen Barvorschuss von fünf Milliarden Dollar gewähren würde, die Zusage beruhe auf erwarteten zukünftigen Gewinnen in Verbindung mit der Pipeline. Damals betonte der griechische Energieminister, Athen werde Moskau ab 2019, wenn die Pipeline den Betrieb aufnehmen soll, das Geld zurückzahlen.

Das war am 8. April. Springen wir nun zum 7. Mai und dem Abschluss des Vertrags über die Russia-Turkish-Stream, dann deutet heute alles darauf hin, dass es auch eine russisch-griechische Einigung gibt, Athen den Barvorschuss zu überweisen, bevor die griechische Regierung Kredite an IWF und EU zurückzahlen muss, um weitere »Unterstützung« von EU und EZB zu erhalten. Der Unterschied war eindeutig der Abschluss über die Turkish Stream. Jetzt haben EU-Bürokraten in Brüssel mit Sicherheit neue schmerzhafte Blähungen – im Englischen treffend »gas pains« genannt –, wenn Putin dem geopolitisch wichtigen Türkei-Vertrag ein griechisches Sahnehäubchen aufsetzt.

Wenn Russlands Barvorschuss an Tsipras tatsächlich durchkommt, kann nicht nur Athen einen Sirtaki tanzen. Dieses Mal wird es ein Tanz, bei dem ein Russe den Part des Alexis Sorbas übernimmt, nämlich Putin und nicht der Mexikaner Anthony Quinn. Wolfgang Schäuble, Angela Merkel und EU-Kommissionspräsident Jean-Claude Juncker haben drei Optionen: Sie können beschließen, an der Seitenlinie zu stehen und den Takt zum sinnlichen neuen Sirtaki zu klatschen.

Oder sie können mittanzen, wenn sie Washingtons Erpressung über eine Verlängerung der Wirtschaftssanktionen gegen Russland zurückweisen. Oder sie boykottieren den Tanz und sinken tiefer in eine neue Euro-Krise.

Die aktuellen Panikverkäufe auf den deutschen Anleihemärkten zeigen, dass die Berliner Regierung gut beraten wäre, sich eine ganz neue Choreografie für ihre europäische Strategie zu überlegen. Der alte atlantische NATO-Tanz wird rapide zum Totentanz für Deutschland und Europa. Putins Sirtaki würde für Europa und die Welt viel mehr Spaß bedeuten.

http://info.kopp-verlag.de/hintergruende/geostrategie/f-william-engdahl/russland-die-tuerkei-und-der-neue-griechenland-sirtaki.html