ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ

Dr-Ing. Georg Chaziteodorou   E-Mail: 1) chaziteo@t-online.de  2) ovi4pq@otenet.gr

         26.07.2012

του Γ. Θ. Χατζηθεοδωρου

Η «τυφλη Θεα», η «Δικαιοσυνη», σαν μια απ’ τις τρεις εξουσιες (Νομοθετικη, Εκτελεστικη, Δικαστικη) εξαρταται από την νομοθετικη αλλα οφειλει να ερμηνευη και να εφαρμοζη τους νομους, το ισχυον δικαιο, δηλαδη το συνολο των νομοθετημενων κανονων οι οποιοι διεπουν τις σχεσεις των ανθρωπων τοσο μεταξυ τους οσο και προς την πολιτεια. Ως προς την καταγωγην του δικαιου και τους τροπους εκφρα- σης και διαμορφωσης του, οι αποψεις των ειδικων διαφερουν. Κατά τους πρωτο’ι’στορικους χρονους οι ανθρωποι πιστευαν πως το δικαιο παραδινοταν σε αυτους από τους θεους. Οι αρχα’ι’κοι νομοι θεωρουν- ταν ιεροι και απαραβιαστοι. Αργοτερα με την αναπτυξη του Ελληνικου Πολιτισμου και με την εξελιξη της ηθικης συνειδησης, επεκρατησαν η θεωρια του φυσικου και η θεωρια του θετικου δικαιου. Η θεωρια του φυσικου δικαιου που στηριχθηκεν από τους Στω’ι’κους κ.α. υποστηριζει πως το δικαιο πηγαζει ειτε από την ιδια την θεια υποσταση της φυσης, ειτε από τον ηθικο νομο ο οποιος είναι εμφυτος στον ανθρωπο και ο οποιος μαρτυρειται και στον φυσικο κοσμο. Υπαρχουν δηλαδη «φυσει» οι προ’υ’ποθεσεις οι οποιες ενεργουν σαν κατευθυντηριες οδηγιες για την δημιουργια των νομων. Η θεωρια του θετικου δικαιου που στηριχ- θηκεν από  τον Εγελο, Ρουσσω και ορισμενους καντιανους υποστηριζει, πως η εννοια του δικαιου δημιουργειται με τις περιστασεις και τις συν- θηκες, στα πλαισια της κοινωνικοτητας του ανθρωπου. Στα πλαισια των δυο ως ανω θεωριων υπαρχουν κριτηρια που είναι διαφορετικα και  προερχονται από την θεωρηση της ανθρωπινης φυσης και από την συνεκτιμηση των κοινωνικων, πολιτικων, πολιτιστικων, οικονομικων κ.α. θεωριων. Ηδη το εκαστοτε δικαιο είναι και παροδικο αλλα ταυ- τοχρονα συνδεεται και με στοιχεια τα οποια αναφερονται σε καποιες αναφαιρετες απαιτησεις της ανθρωπινης φυσης, τα δικαιωματα του ανθρωπου. Το δικαιο δεν εχει παντα αμεση σχεση με την «τυφλη Θεα» η οποια είναι κατά τους εκπροσωπους της αξιολογικης σχολης η Αρετη (η Αξια). Οι διαταξεις του δικαιου είναι καποτε αδικες αλλα ισχυουν για λογους κρατικης σκοπημοτητας, εκφραζοντας ετσι την αποκλιση της  κοινωνικης ομαδας από τις απωτερες αρχες της ηθικης. Κατά τον Πλατωνα δικαιο είναι «το προσηκον εκαστω αποδιδοναι»,  ενώ κατά τον Αριστοτελη η δικαιοσυνη είναι «διανεμητικη των κατ’ αξιαν». Ευρητερα, η δικαιοσυνη είναι η σωστη διαθεση και αντιμε- τωπιση προβληματων και καταστασεων τις οποιες αντιμετωπιζει η ηθικη συνειση των ανθρωπων στην προσωπικη, διαπροσωπικη, κοι- νωνικη και επαγγελματικη της ζωη. Αυτά σχετικα με την θεωρια. Στην συνεντευξη στον «Κοσμο του Επενδυτη» της 19-20 Ιουνιου 2010 ο α’ αντιπροεδρος του Αρειου Παγου κ. Ι. Παπανικολαου χαρακτηρισεν την ελληνικη «τυφλη Θεα» με μελανα χρωματα : Ελλειμα ανεξαρτησιας, κομματικες και κρατικες παρεμβασεις, οσφυοκαμπτες και θεσιθηρες δικαστες, διαφθορα, αναξιοκρατια και ανικανοτητα στα δικαστηρια. Στην γνησια αρχαιοελληνικη δημοκρατια η διαφθορα των δημοσιων λειτουργων και των αξιωματουχων της τιμωρουνταν με θανατο χωρις δευτερη σχεση, προς γνωση και συμμορφωση των υπολοιπων προκει- μενου να προστατευθη η δημοκρατια. Στην σημερινη και μπασταρδε- μενη δημοκρατια με την διαπλοκη μεταξυ των εξουσιων η «τυφλη Θεα» εκπορνευθηκε με την δημιουργια ενός αναλγητου και αναισθητου συστηματος κληρονομικης τυραννιας, το οποιο περιφρονει τον πολιτη και καταστρεφει μεσα στην χωρα μας τα παντα. Ο ελληνικος λαος πρεπει να ξαναποκτηση «λογο» στην Διοκαιοσυνη για να δημιουργηση τον φοβο στους δικαστες, δηλαδη πρεπει να δοθη στον λαο η δυνατο- τητα να δινη επιθετικοτητα στις διωκτικες αρχες από την οποια δεν θα ξεφευγουν ουτε οι δικαστικοι. Πρεπει οπωσδηποτε να διασπαστη εκ θεμελιων ο σημερινος σφικτος εναγκαλισμος μεταξυ των κριτων και των διωκτων του εγκληματος, ο οποιος εκπορνευει την «τυφλη Θεα». Οι Δικαστες πρεπει να διαχωριστουν από τους Εισαγγελεις. Οι τελευταιοι ως αιρετοι δεν χρειαζεται καν να είναι νομικοι. Ο λαος θα αποφασιζει μεσω εκλογικων διαδικασιων ποιος και που θα εκλεγει ως Εισαγγελεας. Ο λαος μπορει να μην εχει την γνωση να επιλεγη τους δικαστες, αλλα εχει γνωση να επιλεγει καταλληλους αιρετους Εισαγγελεις που θα βλεπουν και θα θεωρουν τους παντες ως δυναμει εγκληματιες, μη αποκλειουμενους και τους δικαστες. Ο οποιοσδηποτε πολιτης που είναι φανατικα ενθουσιασμενος  με την εννοια της Δικαιοσυνης, θα μπορει να αιτη την υποψηφιοτητα του για να εκλεγη ως Εισαγγελεας.

 Όπως διατυπωνεται στον «Πρωταγορα» του Πλατωνα η τεχνη του κυβερναν ονομαζεται πολιτικη. Κατά βαθος αυτή αποτελει αγρυπνη, επισταμενη και ευφυη μεριμνα η οποια εχει τις ιδιες προδιαγραφες με εκεινες τις οποιες διεγραψαν οι μεγαλοι στοχαστες της ελληνικης αρχαι-οτητας. Η πολιτικη, σαν βραχυπροθεσμη προσπαθεια, απαιτει επιλογη προτεραιοτητων, ενώ σαν μακροπροθεσμη μεριμνα αποβλεπει στην πραγματοποιηση ευρυτερων προοπτικων οι οποιες όμως πρεπει να είναι εφικτες. Σε αυτές κυριως τις περιπτωσεις κρινεται ο ρεαλισμος και ο πραγματικος δυναμισμος των πολιτικων. Το συγχρονο κρατος στηριζε-ται στην κοινωνια των πολιτων, στην ισονομια των υπηκοων του που εκφραζεται με την καθολικη ψηφοφορια, με θεσμους εγγυημενους από το συνταγμα, με την ανεξαρτησια της νομοθετικης, εκτελεστικης και δικαστικης εξουσιας παρα τις αμφισβητησεις ως προς την δυνατοτητα αυτονομιας μεταξυ τους, με την λειτουργια πολιτικων κομματων και με κατοχυρωμενα και απαραβιαστα δικαιωματα των πολιτων, όπως η μορφωση, η ασφαλιση, η υγεια, η ιδιοκτησια, οι ελευθερες ανταλλαγες, ο συνδικαλισμος, οι συνεταιρισμοι κ.α. Όπως διαφαινεται, το συγχρονο κρατος είναι η πολιτεια η οποια στηριζεται στην αστικη δημοκρατια. Αυτή είναι ένα κοινωνικοπολιτικο συστημα διακυβερνησης το οποιο στηριζεται με ισους ορους συμμετοχης των πολιτων στα κοινα, χωρις καμμια διακριση. Η δημοκρατια βασιζεται στην αποδοχη της ισοτητας των μελων της πολιτειας και προσφερει την δυνατοτητα προσβασης και στα ανωτατα αξιωματα. Στην αρχαια Ελλαδα οι δουλοι των επηλιδων και υποτελων δεν θεωρουνταν πολιτες και δεν ειχαν δικαιωμα ψηφου.       Η παραμορφωση της δημοκρατιας σε Republica (νεοτερη δημοκρατια) διαφερει από την δημοκρατια της πολης-κρατος και ενώ εχει σαφη δια-κριση των τριων εξουσιων, η εκτελεστικη εξουσια είναι αυτή που προσ-διοριζει τις αρχες της δικαστικης εξουσιας με το τραγικο αποτελεσμα η δικαιοσυνη ως αξια να μετατρεπεται σε πορνη. Στην εκπορνευση της δικαιοσυνης οφειλεται και η τραγωδια της σημερινης Ελλαδος. Η κα- τοχυρωση της σταδιακης ισοτητας των πολιτων μετα την γαλλικη επα- νασταση εως την επιτευξη το 1870 μ.Χ. της καθολικης ψηφοφοριας οδηγησαν σε μια μπασταρδεμενη δημοκρατια που δεν εχει τιποτα το κοινο με την γνησια αρχαιοελληνικη δημοκρατια. Η επιβολη της απο- ψης της πλειοψηφιας και η ικανοποιηση της θεληση της δεν είναι τα μοναδικα ζητουμενα μιας δημοκρατιας. Το βασικωτερο ζητουμενο είναι η ικανοποιηση του αισθηματος του δικαιου, η διασφαλιση της κοινω- νικης Δικαιοσυνης σε όλα τα επιπεδα μεσα στην ελληνικη κοιωνια. Οι αρχαιοι Ελληνες μετατρεψαν τα συγκρουομενα συμφεροντα της κοι- νωνιας της πολης-κρατους σε δυναμεις προωθησης της κοινωνιας, δηλαδη σε δυναμεις κινησης και όχι στασιμοτητας. Η στασιμοτητα ‘η η ειρηνη σαν απουσια αγωνος και αναμετρησεως είναι κατασταση πολιτικοκοινωνικη ‘η ατομικη (ψυχικη), ηθικα και ιδεολογικα αχροη, καθως στερειται, ιδεολογικα κριτηρια αξιολογικων προεκτασεων και συμβιβαζεται όπως στην σημερινη Ελλαδα με την κατάσταση της δουλειας, της αδικιας, της τυραννιας, της διαστρεβλωσης, του ψευδους κ.α. Ο οπαδος της σημερινης καταστασης στην Ελλαδα απομονωνει το ιδανικο του, αδιαφορει για την ποιοτητα της ζωης, εντοπιζει το ενδια- φερον του στην ατομικη ‘η ομαδικη ζωη καθ’ εαυτην σαν φαινομενο και είναι δυνητικα ετοιμος να δεχθη οιαδηποτε ατομικη ‘η ομαδικη κατα- πιεση, καταδυναστευση, ατιμωση, αρκει να μην διαταραξουν αυτές την ειρηνικη διαβιωση του εστω και εάν είναι αυτή, όπως σημερα, κτηνω- δης. Η αρχαια ελληνικη κοινωνια της πολης-κρατους σκεφθονταν με την γνωση της μειονοτητας των αξιων και κοινουνταν με την δυναμη της μαζας χωρις να οχλοποιηται η κοινωνια. Η μειωνοτητα των πλουσιων και ισχυρων απολαμβανε την ασφαλεια των κεκτημενων της, αλλα εδινεν σαν αντιπαροχη την «τυφλη Θεα» που ειχε αναγκη ολοκληρη η κοινωνια. Κοινοι νομοι για πλουσιους και φτωχους, γιατι αυτό ηταν το κοινο συμφερον ολων. Οι νομοι αυτοι ισορροπουσαν τα παντα. Αυτό ηταν το μυστικο της γνησιας δημοκρατιας.                                                                                                                                          Στην μπασταρδεμενη δημοκρατια δημιουργουνται συγγενη κάθεστωτα, όπως η βασιλευομενη δημοκρατια, η αβασιλευτη προεδρικη ‘η προε- δρευομενη δημοκρατια, η ομοσπονδιακη δημοκρατια κ.α. Τα ως ανω διαφορα καθεστωτα δεν αποτελουν μορφες πολιτευματων (βασιλεια, τυραννια, αριστοκρατια, ολιγαρχια κ.α.) διοτι εκφραζουν προσωρινες καταστασεις που στηριζονται κυριως στην βια. Τα δικτατορικα, στρα- τιωτικα, αποικιοκρατικα, ναζιστικα κ.α. καθεστωτα δεν διαθετουν δημοκρατικες δομες και είναι ‘η προγενεστερα των αστικων πολιτευμα- των ‘η συγχρονες μορφες πολιτειακης συγκροτησης οι οποιες όμως δεν στηριζονται στις αρχες της γνησιας αρχαιοελληνικης αστικης δημοκρα-                                                                                                                                                τιας. Η μπασταρδεμενη δημοκρατια είναι αντιπροσωπευτικη, εμμεση, σε αντιθεση με την γνησια αρχαιοελληνικη δημοκρατια της πολης-κρα-τους η οποια ηταν αμεση με περιοδικη εναλλαγη στην εξουσια και με ανακλητικοτητα των αρχοντων. Αυτή «βιατηκε» στην σημερινη Ελλαδα από αχρηστους και ανεπαρκεις σε όλα τους πολιτικους που εμφανιζον- ται μονιμα επιπλεοντες μεσα σε μια και ετσι ονομασθεισα δημοκρατικη κοινωνια που κάθε άλλο παρα δημοκρατικη είναι. Στην μπασταρδεμενη δημοκρατια η ψηφος του βλακα εχει το ιδιο βαρος με την ψηφο του σοφου, η ψηφος του απαταιωνα μετρα το ιδιο με την ψηφο του εντι- μου, η ψηφος του προδοτη και του διεφθαρμενου δεν εχει καμμια δια- φορα από την ψηφο του αγνου πολιτη. Η ιδεολογικη αρχη της ισοτητας της μπασταρδεμενης δημοκρατιας και η συναφης προς αυτην αρχη της ποσοτητας είναι ξενες όχι μονο προς την γνησια ελληνικη δημοκρατια, αλλα και γενικα προς κάθε εκδηλωση του αρχαιοελληνικου πολιτι-σμου. Η βαθυτατη δημοκρατικη κοινωνια, η πνευματικη και ηθικη κοι- νωνια αναμεσα στους πολιτες οδηγει στην κοινοτητα που είναι συγκε- κριμενη εκφραση αυτης της κοινωνιας. Για να επιβληθουν οι αχρηστοι και ανεπαρκεις πολιτικοι της σημερινης Ελλαδας στο διεφθαρμενο κοι- νωνικο και πολιτικο στερεωμα της χωρας,  καταστρεφουν τον ελληνικο λαο, προκαλωντας κοινωνικη σηψη η οποια οδηγει με μαθηματικη ακριβεια το Ελληνικο Εθνος στον αφανισμο.

Η τοσο απαραιτητη επανιδρυση του ελληνικου κρατους μετα από την επισης τοσο απαραιτητη αιματερα κοσμογονια προ’υ’ποθετει την στηριξη του πρωταρχικου κυτταρου δημιουργιας του ελληνικου εθνους, δηλαδη των κοινοτητων με εξασφαλιση της επιθυμητης διακυβερνησης με διακριση μεταξυ των εξουσιων. Η εκτελεστικη εξουσια που εξουσια-ζει εξαιτιας του νομου θα διαχωρισθει από την νομοθετικη εξουσια η οποια παιρνει την ευθυνη για τον νομο. Σαφης συνεπως διαχωριστικη γραμμη μεταξυ αυτων που εξουσιαζουν ‘η φτιαχνουν τους νομους από αυτους που κρινουν την παρανομια των παντων με το μετρο του νομου. Την εκτελεστικη εξουσια θα την επελεγουν οι πολιτες αναμεσα στους λιγους και ικανους που θα θετουν τους εαυτους τους στην διαθεση της κοινωνιας. Την νομοθετικοι εξουσια, δηλαδη τους Βουλευτας θα τους επελεγει η τυχη αναμεσα σε όλα τα μελη της ελληνικης κοινωνιας. Θα λαμβανουν το αξιωμα τους με κληρωση και όχι με εκλογη.  Η δικαστικη εξουσια δεν θα επελεγεται ουτε από τον λαο αλλα και ουτε από την τυχη. Αυτή θα επελεγεται από την λογικη της γνησιας δημοκρατιας από τους πολιτες σε μικτα ορκωτα δικαστηρια. Στις μεγαλες υποθεσεις θα δικαζουν οι απλοι πολιτες και θα απονεμουν την Δικαιοσυνη. Το ανωτα- το λα’ι’κο δικαστηριο της αρχαιας Αθηνας (η Ηλιαια) απαρτιζονταν από 6.000 πολιτες. Αυτό και μονο αποδεικνυει ότι η Δικαιοσυνη σε αντιθεση με την σημερινη των Αχτιναμεδων ηταν το μεγα ζητουμενο της γνησιας αρχαιοελληνικης δημοκρατιας. Ο ρολος της Εκκλησιας του Δημου των επισης 6.000 πολιτων ηταν επιδεικτικος της λειτουργιας του δημοκρα- τικου συστηματος διακυβερνησης με βασικο εργαλειο την Βουλη των αντιπροσωπων. Η Εκκλησια του Δημου δεν μπορουσε να λαμβανει αποφασεις χωρις ένα προβουλευμα. Σημερα μια αμεση δημοκρατια θα λειτουργουσε εάν στηριζονταν αυτή σε απευθειος Δημοψηφισματα. Τα ερωτηματα όμως θα προετοιμαζονταν στην Βουλη από τους επαγγελ- ματιες βουλευτες εφοσον κατά την διαρκεια της θητειας τους πληρω- νονταν και εκπαιδευονταν. Με αλλα λογια η Βουλη εκμαιευε από τον λαο τις αποφασεις της, τις οποιες ετσι και αλλιως θα επαιρνε η ιδια. Με αυτό τον τροπο λειτουργουσε η Εκκλησια του Δημου. Η ευφυ’ι’α του σχεδιασμου αυτου αναμεσα στα χιλιαδες συμφεροντα των χιλιαδων πολιτων με τις χιλιαδες αποψεις κατορθωνε και διεκρινε τις τρεις εξουσιες που διασφαλιζαν τα παντα χωρις να αδικειται κανεις.

Το σημερινο και ισχυων μεσαιωνικο παρλαμεντο, δηλαδη η μπασταρδε-μενη δημοκρατια πρεπει να αναμορφωθη εκ βαθρων σε ότι αφορα την λειτουργια της προκειμενου να υπηρετηση αποφασιστικα και αποκλει-στικα τα συμφεροντα των Ελληνων.                                                                                        

 Γ. Θ. Χατζηθεοδωρου