© Aπεροπία. Τα άρθρα του ιστολογίου aperopia.fr γράφονται κατόπιν κοπιαστικής έρευνας και μετάφρασης. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ολόκληρου του άρθρου από άλλες ιστοσελίδες χωρίς άδεια του aperopia.fr. Επιτρέπεται μόνον η αναδημοσίευση 2-3 πρώτων παραγράφων με προσθήκη ενεργού link για την ανάγνωση της συνέχειας στο aperopia.fr

Yπήρχαν εξελιγμένοι, ανθρώπινοι πολιτισμοί πριν από πολλές χιλιάδες χρόνια, που καταστράφηκαν από ξαφνικές φυσικές καταστροφές;

Όλα τα στοιχεία που διαθέτουμε σήμερα, αποδεικνύουν ότι υπήρχαν και μάλιστα ήταν πολύ πιο εξελιγμένοι από τον δικό μας.

Διότι μέχρι σήμερα δεν καταφέραμε να έχουμε την τεχνολογία με την οποία κατασκευάστηκαν τα μνημεία μεγαλιθικού τύπου.

 Ωστόσο, όλες οι μυθολογίες παγκοσμίως διηγούνται ότι λίγο πριν από τις καταστροφές επικρατούσε μια γενικευμένη αποκτήνωση.

Σε τι θα μπορούσε άραγε να οφείλεται αυτό το γεγονός, εκτός βέβαια από την υποτιθέμενη «θεϊκή οργή» που όμως δεν έχει καμμία επιστημονική βάση;

H απάντηση είναι εντελώς διαφορετική απ’ αυτήν που νομίζουν οι απανταχού πιστοί οποιασδήποτε θρησκείας: στη δραματική μείωση του μαγνητικού μας πεδίου.

Μήπως λοιπόν η έντονη διαφθορά και η ηθική κατάπτωση που παρατηρείται σήμερα, οφείλεται στο ίδιο φαινόμενο;

Τι προκαλεί όμως τη μείωση της μαγνητόσφαιρας;

Και το κυριότερο;

Τι την ακολουθεί αμέσως μετά;

Το μαγνητικό πεδίο της Γης ή αλλιώς μαγνητόσφαιρα, που παράγεται 3.000 χιλιόμετρα κάτω από τα πόδια μας, μέσα στον υγρό πυρήνα σιδήρου του πλανήτη μας, είναι ύψιστης σημασίας για τη ζωή.

Εκτείνεται στο διάστημα, τυλίγοντάς μας σε μια ηλεκτρομαγνητική ασπίδα που προστατεύει την ατμόσφαιρα και τους δορυφόρους μας από την ηλιακή ακτινοβολία.

Ωστόσο, ισχυρές εκτοξεύσεις στεμματικού υλικού από τον Ήλιο και άλλα, μείζονα κοσμολογικά γεγονότα μπορούν να μειώσουν δραματικά τη μαγνητόσφαιρα.

Aπεικόνιση της μαγνητόσφαιρας. Αριστερά, φαίνεται το τοξοειδές κρουστικό κύμα (Bow Shock) που δημιουργείται από την πρόσκρουση του ηλιακού ανέμου πάνω της. Με ροζ χρώμα διακρίνονται οι Ζώνες Ακτινοβολίας Βαν Άλλεν.

Σημειωτέον ότι τα τελευταία 350 χρόνια η ένταση του μαγνητικού μας πεδίου, σύμφωνα με τη NASA, έχει μειωθεί κατά 9% ενώ σύμφωνα με άλλες έρευνες, κατά 35%-40% και συνεχίζει να μειώνεται.

Γενικότερα, για τις διακυμάνσεις του πεδίου έχουν ενοχοποιηθεί οι συνθήκες που επικρατούν στα όρια πυρήνα-μανδύα του πλανήτη μας, που όταν διαταράσσονται επηρεάζουν τη μαγνητόσφαιρα με επικίνδυνες συνέπειες.

Το μαγνητικό μας πεδίο αλλάζει συνεχώς, τόσο στην ισχύ, όσο και στην κατεύθυνσή του και έχει υποστεί «εκδρομές», δηλαδή μεγάλες απομακρύνσεις των μαγνητικών πόλων από τους γεωγραφικούς (με τους οποίους βέβαια δεν ταυτίζονται και μπορεί να απέχουν μεταξύ τους πάρα πολύ), αλλά και αντιστροφές, όπου ο βόρειος πόλος έγινε νότιος και το αντίστροφο.

Οι γρήγορες αλλαγές του μαγνητικού πεδίου παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον, επειδή αντανακλούν ακραίες συμπεριφορές του ωκεανού του λιωμένου σιδήρου που βρίσκεται στον εξωτερικό πυρήνα του πλανήτη μας.

Ιστορικά, οι υπερταχείες αλλαγές στο μαγνητικό πεδίο της Γης συσχετίστηκαν με τις αντιστροφές των πόλων του, οι οποίες συνέβαιναν σε ακανόνιστα διαστήματα.

Μάλιστα δε λίγο πριν από την αντιστροφή, η ένταση του πεδίου παρατηρήθηκε ότι μειωνόταν κατά 90% και περισσότερο.

Συχνά όμως η πλήρης αντιστροφή έχει ενοχοποιήσει την υπερσυσσώρευση πάγων στους πόλους ως μία από τις αιτίες της. 

Η Μικρή Εποχή των Παγετώνων

Ίσως να έχετε ακούσει για τη Μικρή Εποχή των Παγετώνων (1303-1860).

Τότε, πολλά μέρη του κόσμου βίωσαν πολύ δυσμενείς καιρικές συνθήκες και ειδικά κατά την πιο ψυχρή περίοδο που αποκαλείται Ελάχιστο Μaunder (1645 – 1715), μια από τις ψυχρότερες περιόδους των τελευταίων 8.000 ετών.

Οι άλλες ψυχρές περίοδοι της Μικρής Εποχής των Παγετώνων ήταν το Ελάχιστο Spörer (1450-1450) και το Ελάχιστο Dalton (1790-1820).

Πολικό ψύχος επικρατούσε κατά την διάρκεια κυρίως αυτών των περιόδων, όπου στα περισσότερα μέρη του κόσμου, αν και όχι ταυτόχρονα, σημειώθηκαν αποτυχίες καλλιεργειών, λιμοί, πόλεμοι και επιδημίες σε ζώα και ανθρώπους, με αποτέλεσμα τη δυστυχία και τον θάνατο.

Η Ευρώπη και η Βόρειος Αμερική υπέφεραν ιδιαίτερα εκείνη την περίοδο.

Ωστόσο, οι αλλαγές του κλίματος δεν συνέβησαν ομοιόμορφα σε όλο τον κόσμο.

Τα επεισόδια ψύξης στο Νότιο Ημισφαίριο, όπως στη Νέα Ζηλανδία και την Παταγονία, δεν σημειώθηκαν ταυτόχρονα με την ψύξη στο Βόρειο Ημισφαίριο.

Ορισμένες μάλιστα περιοχές δεν παρουσίασαν καν ψύξη, όπως η ανατολική Κίνα.

Η Ευρώπη βίωσε έντονες βροχοπτώσεις, ενώ η Αφρική και η κεντρική και νότια Ασία βίωσαν ξηρασίες.

Η Βόρεια Αμερική βίωσε τόσο χαμηλότερες θερμοκρασίες όσο και μια πιο ξηρή περίοδο.

Η Ατλαντική Μεσημβρινή Ανατροπή Κυκλοφορία (AMOC)

Τι πυροδότησε όμως την πτώση της θερμοκρασίας; Έρευνα επιστημόνων του Πανεπιστημίου Άμχερστ της Μασαχουσέτης ενοχοποιεί την υπερθέρμανση του κλίματος που είχε προηγηθεί κατά τον Μεσαίωνα.

Όταν οι συγγραφείς της έρευνας άρχισαν να εξετάζουν προσεκτικά την τρισχιλιετή ανακατασκευή των θερμοκρασιών της επιφάνειας της θάλασσας του Βόρειου Ατλαντικού, παρατήρησαν κάτι εκπληκτικό: την ξαφνική μετατροπή στα τέλη του 1300 των πολύ θερμών υδάτων σε απίστευτα ψυχρά, μόλις 20 χρόνια αργότερα.

Χρησιμοποιώντας λεπτομερή θαλάσσια αρχεία, ανακάλυψαν ότι στα τέλη του 14ου αιώνα υπήρχε μια ασυνήθιστα ισχυρή μεταφορά θερμού ύδατος προς τον βόρειο Ατλαντικό, που κορυφώθηκε γύρω στο 1380.

Το αποτέλεσμα ήταν ότι τα νερά νότια της Γροιλανδίας και των βορείων θαλασσών, έγιναν πολύ θερμότερα από το συνηθισμένο.

Κανείς δεν το είχε εντοπίσει αυτό πρωτύτερα.

Σε κανονικές συνθήκες, τα θερμά ύδατα των τροπικών περιοχών μεταφέρονται ομαλά προς την Αρκτική.

Είναι μια γνωστή διαδικασία που ονομάζεται Ατλαντική Μεσημβρινή Ανατροπή Κυκλοφορίας (Atlantic Meridional Overturning Circulation – AMOC), η οποία λειτουργεί σαν ένας «ιμάντας μεταφοράς».

Συνήθως, το ζεστό νερό από τις τροπικές περιοχές ρέει προς τον βορρά κατά μήκος των ακτών της Βόρειας Ευρώπης και όταν φτάνει σε υψηλότερα γεωγραφικά πλάτη και συναντά ψυχρότερα, αρκτικά ύδατα, χάνει θερμότητα και γίνεται πυκνότερο, με αποτέλεσμα να βυθίζεται στον πυθμένα του ωκεανού.

Αυτός ο σχηματισμός ψυχρών, βαθέων υδάτων, στη συνέχεια, ρέει προς το νότο, κατά μήκος των ακτών της Βόρειας Αμερικής και συνεχίζει να κυκλοφορεί σε όλο τον κόσμο.

Ωστόσο, στα τέλη του 1300, η Ατλαντική Μεσημβρινή Ανατροπή Κυκλοφορίας ενισχύθηκε σημαντικά, πράγμα που σήμαινε ότι πολύ περισσότερο ζεστό νερό από το συνηθισμένο, κινούνταν βόρεια, με αποτέλεσμα την ταχεία τήξη των πάγων της Αρκτικής.

Μέσα σε μερικές δεκαετίες, που εκτείνονταν από τα τέλη του 1300 έως τις αρχές του 1400, τεράστιες ποσότητες πάγου ξεπλύθηκαν στον Βόρειο Ατλαντικό, γεγονός που όχι μόνο πάγωσε τα νερά του Βόρειου Ατλαντικού, αλλά και αραίωσε την αλμυρότητά τους, προκαλώντας τελικά την κατάρρευση της Ατλαντικής Μεσημβρινής Ανατροπής Κυκλοφορίας.

Αυτή η κατάρρευση, στη συνέχεια πυροδότησε μια σημαντική πτώση της θερμοκρασίας.

Μέχρι τώρα, η ύπαρξη ζεστού νερού είχε εξηγηθεί ως αποτέλεσμα της μέγα-έκρηξης του ηφαιστείου Λόμποκ της Ινδονησίας το 1257.

Ωστόσο, η εν λόγω έρευνα απέδειξε ότι οφειλόταν σε ένα ρεκόρ ηλιακής δραστηριότητας που αποκαλύφθηκε από ισότοπα ραδιοάνθρακα στα τέλη του 1300 τα οποία διατηρήθηκαν σε δακτυλίους δέντρων.

Όταν αργότερα η ηλιακή δραστηριότητα έπεσε κατακόρυφα (δηλαδή οι ηλιακές κηλίδες εξαφανίστηκαν), επήλθε μεγάλο ψύχος.

Αυτό συνέβη διότι η ένταση του μαγνητικού πεδίου του ήλιου κατέρρευσε, επιτρέποντας σε μεγαλύτερο αριθμό γαλαξιακών κοσμικών ακτίνων να φτάσουν στο εσωτερικό του ηλιακού συστήματος και κατά συνέπειαν και στον πλανήτη μας.

Μαζί με τη μεγάλη αύξηση της νεφοκάλυψης πάνω από τους ωκεανούς, το αποτέλεσμα ήταν η παγκόσμια πτώση της θερμοκρασίας.

Προς μία Νέα Μικρή Εποχή των Παγετώνων

Σήμερα, παρατηρείται η ίδια αλλαγή στην AMOC, ενώ αναμένεται μείωση και πλήρης εξαφάνιση των ηλιακών κηλίδων επί πολλά χρόνια. 

Το τελευταίο διάστημα κυκλοφορούν άλλωστε πολλά δημοσιεύματα στα διεθνή ΜΜΕ που αναφέρουν ότι η AMOC είναι έτοιμη να καταρρεύσει.

Κάτι τέτοιο όμως θα σημάνει μια Νέα Μικρή Εποχή των Παγετώνων που προβλέπεται να ξεκινήσει περίπου το 2030-31 και να τελειώσει το 2055 (ωστόσο ορισμένοι επιστήμονες έχουν προβλέψει ότι θα λήξει το 2160) και φέρει το όνομα Παγετώδης Περίοδος Eddy.

Μια παραλίγο αντιστροφή

Εκτός όμως από τις αλλαγές στην ένταση του μαγνητικού μας πεδίου, ταχύτατες αλλαγές συνέβησαν και στην κατεύθυνσή του πριν από 41.000 χρόνια, ένα φαινόμενο που είναι γνωστό ως «Εκδρομή ή Επεισόδιο Laschamps».

Η Εκδρομή Laschamps, στην πραγματικότητα ήταν μια «παραλίγο αντιστροφή» των μαγνητικών πόλων της Γης, κατά την οποία περιπλανήθηκαν πολύ μακριά από τους γεωγραφικούς, πριν επιστρέψουν στη θέση τους.

Αυτή η αποδεδειγμένη επιστημονικά, σχεδόν κατάρρευση του μαγνητικού μας πεδίου, ένα σύντομο αλλά ακραίο γεωμαγνητικό γεγονός, που διήρκεσε 800 χρόνια, πήρε το όνομά του από τα ομώνυμα ηφαιστειακά πεδία Laschamps κοντά στο Κλερμόν Φεράντ της Γαλλίας, γιατί τα ίχνη που άφησε εντοπίστηκαν για πρώτη φορά εκεί, τη δεκαετία του ’60.

Κατά τη διάρκεια της Εκδρομής Laschamps οι μαγνητικοί πόλοι της Γης περιπλανήθηκαν ακανόνιστα και γρήγορα για χιλιάδες μίλια.

Αυτή η περιπλάνηση καταγράφηκε, μεταξύ άλλων, και στον κορμό ενός γιγάντιου δέντρου Κάουρι της Νέας Ζηλανδίας που τότε ήταν ζωντανό και μελετήθηκε από επιστήμονες της Αυστραλίας.

Ταυτόχρονα, η ισχύς του μαγνητικού πεδίου έπεσε σε λιγότερο από το 10% της τωρινής έντασής του, δηλαδή σχεδόν εξαφανίστηκε.

Το πεδίο διασπάστηκε τότε σε πολλαπλούς ασθενείς πόλους και ως αποτέλεσμα, η μαγνητόσφαιρα παραμορφώθηκε και παρουσίασε ρωγμές.

Κανονικά, η μαγνητόσφαιρα εκτρέπει μεγάλο μέρος του ηλιακού ανέμου και της επιβλαβούς υπεριώδους ακτινοβολίας που διαφορετικά θα έφτανε στην επιφάνεια της Γης.

Κατά συνέπειαν, όταν κατέρρευσε, συνέβησαν μια σειρά από διάφορα φαινόμενα: αλλαγή του όζοντος, του καιρού, ηλεκτρικές εκκενώσεις πλάσματος και απόκοσμα ατμοσφαιρικά φαινόμενα.

Όλα αυτά είχαν δραματικές συνέπειες στη χλωρίδα την πανίδα και τους ανθρώπους.

Εικαστική αναπαράσταση κόκκινου ουρανού κατά την Εκδρομή Laschamps.

Τα σέλαα –που συνήθως παρατηρούνται μόνο στους ουρανούς κοντά στους πόλους– περιπλανιώνταν ακόμα και μέχρι τον ισημερινό.

Απόκοσμες εικόνες ηλεκτρικών εκκενώσεων με παράξενα μοτίβα και στιγμιαία φωτεινά συμβάντα (Transient Luminous Events ή ΤLEs), τάραζαν τους ουρανούς, που είχαν γίνει κόκκινοι ενώ δόσεις επιβλαβούς ηλιακής ακτινοβολίας, σημαντικά υψηλότερες από τις σημερινές, έφταναν στην επιφάνεια.

Αρκετοί ερευνητές σήμερα πια έχουν ταυτοποιήσει εκείνα τα φαινόμενα με τις βραχογραφίες των υποτιθέμενων «ανθρώπων των σπηλαίων» και με θρησκευτικά σύμβολα που ανακαλύπτουμε σε όλο τον κόσμο.

Στιγμιαίο φωτεινό συμβάν (που συμβαίνει σε κλάσμα δευτερολέπτου).

Αριστερά: προσομοιώσεις εκκενώσεων πλάσματος στο εργαστήριο από τον καθηγητή Anthony Perrat.

Δεξιά, αποτύπωση του φαινομένου σε βραχογραφίες από τους ανθρώπους της εποχής.

Ένα παράδειγμα εκκένωσης πλάσματος είναι και το σύμβολο της Μενορά, της επτάφωτης εβραϊκής λυχνίας που συναντάται συχνά σε μεταγενέστερες βραχογραφίες.

Προέρχεται από τη νεολιθική εποχή και με την πάροδο των ετών καθιερώθηκε ως ιερό σύμβολο.

Αριστερά: προσομοίωση σε εργαστήριο από τον καθηγητή Anthony Perrat.

Δεξιά: αποτύπωση του φαινομένου ως πλάσμα με επτά κεφάλια και αργότερα ως Μενορά.

Άλλες εκκενώσεις πλάσματος απεικονίστηκαν ως κυνηγοί, τοξότες, αυλητές, αρπιστές, πολεμιστές και «σαμάνοι», ενώ μέχρι πρόσφατα ερμηνεύονταν από ορισμένους ευφάνταστους συγγραφείς ως απεικονίσεις εξωγήινων αστροναυτών.

Επάνω: προσομοίωση σε εργαστήριο από τον καθηγητή Anthony Perrat. Κάτω: αποτύπωση σε βραχογραφίες.

Προσομοίωση και διάφορες αποτυπώσεις του φαινομένου ως πλάσματα με περικεφαλαίες που έχουν ερμηνευτεί είτε ως παραισθήσεις κατόπιν χρήσης ψυχοτρόπων ουσιών ή ως «εξωγήινοι αστροναύτες».

Η μη φιλτραρισμένη ακτινοβολία από το διάστημα διέλυσε τα σωματίδια του αέρα στην ατμόσφαιρα της Γης, διαχωρίζοντας τα ηλεκτρόνια και εκπέμποντας φως, διαδικασία που ονομάζεται ιονισμός.

Ωστόσο, εκείνος ο ιονισμένος αέρας πυροδότησε ένα κύμα κλιματικής αλλαγής σε όλο τον κόσμο.

Αυτό συνάδει με τις κλιματικές και τις περιβαλλοντικές αλλαγές που καταγράφηκαν σε διάφορα αρχεία παγκοσμίως, όπως μέγα-πυρκαγιές, καταστροφές των βοσκότοπων και λειψυδρία που είχαν σαν αποτέλεσμα την εξαφάνιση της μεγαπανίδας της Αυστραλίας και την καταφυγή των ανθρώπων εκείνης της εποχής σε σπήλαια.

Καθώς το εξασθενημένο μαγνητικό πεδίο επέτρεπε φτάσει στην επιφάνεια της Γης η επιβλαβής υπεριώδης ακτινοβολία, εκτιμάται από τους επιστήμονες ότι οι συνέπειες στους ανθρώπους ήταν καρκίνοι, διάφορες άλλες ασθένειες, εγκαύματα, βλάβες στα μάτια, γενετικές ανωμαλίες και ψυχικές διαταραχές.

Οι επιστήμονες υποθέτουν ότι προκειμένου οι άνθρωποι να προστατευτούν, υιοθέτησαν πρακτικά μέτρα: εγκατέλειψαν τις κατοικίες στις οποίες διέμεναν μέχρι τότε (ναι, είχαν σπίτια) και κατέφυγαν σε σπήλαια, έφτιαχναν ρούχα που προσέφεραν καλύτερη κάλυψη και άλειφαν το δέρμα τους με «αντηλιακά» ορυκτής χρωστικής ουσίας από ώχρα.

Δεν είναι τυχαίο ότι όλες οι παλαιότερες (γνωστές) βραχογραφίες και σπηλαιογραφίες εντοπίζονται σ’ αυτήν την περίοδο, που σημαίνει ότι δεν μπορεί ξαφνικά οι άνθρωποι να κατέφυγαν εκεί χωρίς λόγο.

Και σίγουρα τα σέλαα, ο κόκκινος ουρανός και τα παράξενα στιγμιαία φωτεινά συμβάντα τους προκαλούσαν μεγάλο φόβο και τελετουργική συμπεριφορά, που κατέληγε σε ανθρωποθυσίες, εν είδει εξευμενισμού των ουράνιων θεών (ή δαιμόνων), προκειμένου να τους λυπηθούν και να σταματήσουν το μαρτύριο…

Οι αιτίες της μείωσης του μαγνητικού πεδίου

Ορισμένοι επιστήμονες και ερευνητές του 20ού αιώνα ασχολήθηκαν ιδιαίτερα με τις αιτίες και τις επιπτώσεις της μείωσης του μαγνητικού πεδίου κατά το Πλειστόκαινο και κατά το Ολόκαινο (2.588.000 χρόνια μέχρι σήμερα).

Κατ’ αυτούς λοιπόν, οι διαταραχές του ρευστού πυρήνα της Γης καθ’ όλη αυτή την περίοδο, δεν συνέβησαν μόνο δύο φορές, αλλά πολύ περισσότερες, που δεν διήρκεσαν όλες εκατοντάδες ή χιλιάδες χρόνια, αλλά πολύ λιγότερο.

Ορισμένες μάλιστα μόνο ένα χρόνο και οφείλονται σε έναν συνδυασμό διαφορετικών παραγόντων, όπως:

1. Στις κοσμικές ακτινοβολίες, ηλιακές και γαλαξιακές,

2. Στα διαστρικά νέφη κοσμικής σκόνης που επηρεάζουν ολόκληρο το ηλιακό μας σύστημα, και τον διαφορετικά φορτισμένο διαστρικό χώρο τον οποίο διασχίζουμε,

3. Στους Κύκλους Μιλάνκοβιτς, δηλαδή στις περιοδικές κινήσεις της Γης, όπως για παράδειγμα, στην μέγιστη εκκεντρότητα της τροχιάς της,

4. Σε συνδυασμούς όλων των παραπάνω.

Ενδεικτικά αναφέρω τον Αμερικανό καθηγητή Ιστορίας, συγγραφέα και ερευνητή Charles Hapgood (1904-1982), τον Αμερικανό διδάκτορα μηχανολογίας-ηλεκτρολογίας Chan Thomas (1920–1998), τον Ελληνο-Αμερικανό αστροφυσικό και καθηγητή Θεωρίας Συστημάτων Paul LaViolette (1947–2022) και τον επίσης Αμερικανό Douglas Vogt, συγγραφέα, ιδρυτή του Ιδρύματος Diehold και μέλος της Γεωλογικής Εταιρείας των ΗΠΑ.

Όλοι τους υποστήριξαν ότι οι προαναφερθέντες παράγοντες αποτελούν περιοδικά και όχι τυχαία γεγονότα και οδηγούν σε διατάραξη του μαγνητικού πεδίου, υπερθέρμανση, ολίσθηση του στερεού φλοιού πάνω στην ασθενόφαιρα (το εξωτερικό, ρευστό στρώμα του μανδύα), το οποίο λειτουργεί ως «λιπαντικό» ανάμεσα στη λιθόσφαιρα (στερεός φλοιός) και τον μανδύα και αμέσως μετά κατακλυσμό και εποχή παγετώνων.

Η mainstream γεωφυσική, αναγνωρίζει ως τελευταία πλήρη αντιστροφή των μαγνητικών πόλων, μόνο εκείνη που συνέβη 780.000-800.000 χρόνια πριν τις μέρες μας.

Σύμφωνα μάλιστα με την επίσημη βρετανική ιστοσελίδα για τον γεωμαγνητισμό τα τελευταία 10 εκατομμύρια χρόνια, έχουν υπάρξει, κατά μέσο όρο, 4 ή 5 αντιστροφές ανά εκατομμύριο χρόνια.

Οπότε, στην περίοδο 2.588.000 χρόνια πριν, έως και σήμερα, έχουν συμβεί τουλάχιστον 10 αντιστροφές.

Ωστόσο, οι τέσσερις ερευνητές −που τα κυρίαρχα ΜΜΕ χαρακτηρίζουν ως «συνομωσιολόγους», όπως άλλωστε και τους αρνητές των τελευταίων εμβολίων mRNA για την Covid-19− υποστηρίζουν ότι μεγάλες περιπλανήσεις μαγνητικών πόλων, που προκάλεσαν ολίσθηση του φλοιού, συνέβησαν τα τελευταία 130.000 χρόνια, όπως θα δούμε παρακάτω,

Ένα απόκρυφο μυστικό

Να λοιπόν ποια ήταν η επικείμενη καταστροφή κάθε φορά που το μαγνητικό μας πεδίο μειωνόταν δραματικά: Ένα απόκοσμο γεγονός, καλά φυλαγμένο από τα ιερατεία των μυστικών αδελφοτήτων από την αυγή της ανθρωπότητας, του οποίου οι άνθρωποι υπήρξαν μάρτυρες πολλές φορές: η ολίσθηση της λιθόσφαιρας πάνω στην ασθενόσφαιρα, δηλαδή το «πλάγιασμά» της σε σχέση με τον άξονα (που παραμένει πάντα σταθερός) κατά αρκετές μοίρες.

Αυτό το φαινόμενο, παρατηρημένο από τα βάθη του χρόνου στα οποία ζούσαν ήδη νοήμονες άνθρωποι, κρύφτηκε μέσα σε αρχαίους μύθους και συμβολισμούς με διάφορα κωδικοποιημένα ονόματα: Κάστωρ και Πολυδεύκης, Μικροπρόσωπος και Μακροπρόσωπος, δεξιόστροφη και αριστερόστροφη Σβάστικα, κ.ά.

Κάποιοι όμως το περιέγραψαν ακριβώς όπως είναι, δίχως περίπλοκους συμβολισμούς και υπονοούμενα.

Για παράδειγμα, ο «δικός» μας Ηρόδοτος, στο έργο του «Ιστορίαι», βιβλίο Β΄ «Ευτέρπη», κεφ. 142 αποκάλυψε ποια γεωφυσικά φαινόμενα παρατήρησαν οι Αιγύπτιοι ιερείς κατά τη διάρκεια των τελευταίων 11.340 ετών που είχαν προηγηθεί της επίσκεψής του στην Αίγυπτο:

[142.3] έχουμε έντεκα χιλιάδες τριακόσια σαράντα χρόνια, και στο διάστημα αυτό, μου είπαν, δεν υπήρξε ούτε ένας θεός με ανθρώπινη μορφή· και μάλιστα, μου είπαν, τίποτε τέτοιο δεν παρουσιάστηκε ούτε πριν ούτε μετά, με τους υπόλοιπους βασιλιάδες που υπήρξαν στην Αίγυπτο. [2.142.4]

Στο διάστημα αυτό, μου είπαν, ο ήλιος ανέτειλε τέσσερις φορές με τρόπο αντίθετον από τον συνηθισμένο: δυο φορές ανέτειλε από εκεί όπου τώρα δύει, και δυο φορές έδυσε εκεί από όπου τώρα ανατέλλει·

Επίσης ο Πλάτωνας στον «Πολιτικό», 269Α, εκδ. Πάπυρος, αποκάλυψε τα εξής:

«… μεταβλήθηκε η δύση και η ανατολή του ήλιου και των άλλων άστρων, διότι ίσως από όπου τώρα ανατέλλουν, σ’ αυτόν τον τόπο έδυαν τότε και ανέτελλαν από τον αντίθετο τόπο…»

Παρόμοιες αναφορές υπάρχουν και άλλες, σε μύθους όλων των φυλών, οπότε η πιθανότητα τυχαιότητας εκμηδενίζεται.

Μία προσωπική έρευνα κάθε ενδιαφερόμενου θα το επιβεβαιώσει.

Ιδού πως λειτουργεί αυτός ο φυσικός μηχανισμός: Ο άξονας περιστροφής της Γης τέμνει την επιφάνεια στους βόρειους και νότιους γεωγραφικούς πόλους, οι οποίοι σήμερα βρίσκονται στην Αρκτική και την Ανταρκτική. 

Η ροή υγρού μετάλλου στον εξωτερικό πυρήνα παράγει δινορεύματα ή ρεύματα Eddy. ¹ Η περιστροφή της Γης γύρω από τον άξονά της πυροδοτεί τη δημιουργία μαγνητικού πεδίου από αυτά τα ρεύματα.

Η θέση των μαγνητικών πόλων περιπλανιέται αργά γύρω από τους γεωγραφικούς, με έναν φαινομενικά τυχαίο τρόπο.

Σε βράχους, ιζήματα και αρχαιολογικά αντικείμενα που περιέχουν μαγνητικά ορυκτά όπως ο μαγνητίτης, που θερμαίνονται πάνω από τη θερμοκρασία Κιουρί ² καταγράφεται η κατεύθυνση και η ένταση του μαγνητικού πεδίου της Γης.

Όταν λοιπόν ένα παλαιομαγνητικό υλικό ψύχεται, οι μαγνητικές πληροφορίες διατηρούνται στους κόκκους των ορυκτών του.

Συλλέγοντας και αναλύοντας δείγματα σε διαφορετικές χρονικές στιγμές και σε διαφορετικά μέρη, μπορεί να εκτιμηθεί η θέση των μαγνητικών πόλων (παλαιοπόλων) κατά το παρελθόν.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο, αρχεία ιζημάτων από την κεντρική Ιταλία την εποχή της θεωρούμενης από την mainstream αρχαιολογία ως τελευταίας πλήρους αντιστροφής πολικότητας, πριν από 780.000 – 800.000 χρόνια, δείχνουν προηγουμένως μεγάλες αλλαγές της κατεύθυνσης του πεδίου.

Οι αλλαγές αυτές ήταν έως και δέκα φορές μεγαλύτερες από τις πιο ταχείες μεταβολές που παρατηρούνται σήμερα.

Κατόπιν οι μαγνητικοί πόλοι αντιστράφηκαν πλήρως.

Η πλήρης αντιστροφή είχε ως αποτέλεσμα: τη σύντομη διακοπή της περιστροφής της Γης και την αλλαγή της φοράς της προς την άλλη πλευρά, ηφαιστειακές εκρήξεις, μεγασεισμούς, υπερηχητικούς ανέμους, ολίσθηση του φλοιού και σχετικά μικρή μετατόπιση των γεωγραφικών πόλων από τις θέσεις τους, κατακλυσμούς στις πολικές περιοχές που βρέθηκαν νοτιότερα, ενώ καταβυθίσεις και κατάψυξη στις θερμές ή εύκρατες περιοχές που αίφνης βρέθηκαν στους πόλους.

Πώς γίνεται όμως οι θεοσοφιστές να αναφέρουν ότι 800.000 χρόνια πριν από σήμερα συνέβη η πρώτη μεγάλη καταστροφή της τεράστιας ηπείρου που θεωρούν ότι ήταν τότε η Ατλαντίδα, πριν απομείνει σταδιακά μόνο ένα νησί;

Η ιδρύτρια του κινήματος της Θεοσοφίας Έλενα Μπλαβάτσκυ στο βιβλίο της Η Μυστική Δοξασία που κυκλοφόρησε το 1888 έγραφε ακριβώς αυτό, ενώ ο William Scott-Elliot στο βιβλίο του The Story of Atlantis and the Lost Lemuria, 1896, δημοσίευε και ανάλογους χάρτες.

Πώς τον 19ο αιώνα οι αποκρυφιστές γνώριζαν αυτή τη χρονολογία;

Μα διότι ανέκαθεν οι μυστικές αδελφότητες διαφύλασσαν την αρχαία γνώση.

Χάρτης από το βιβλίο του William Scott-Elliot «The Story of Atlantis and the Lost Lemuria» που αποτυπώνει την ήπειρο Ατλαντίδα όπως ήταν έως 800.000 χρόνια πριν, όταν συνέβη μία μεγάλη καταστροφή.

Αλλά και οι μύθοι των λαών όλων των ηπείρων που διηγούνται ότι ο Ήλιος στάθηκε ακίνητος στον ουρανό επί ώρες, ενώ αντίστοιχα ότι στην αντίθετη πλευρά της Γης επήλθε σκότος, ότι ο Ήλιος ανέτειλε από εκεί που πριν ήταν η Δύση και έδυσε στην Ανατολή και ότι τα αστέρια «γκρεμίστηκαν» από τον ουρανό, εξηγούνται επιστημονικά από την ολίσθηση του φλοιού πάνω στην ασθενόσφαιρα, που μετατόπισε όλους τους τόπους από τη θέση τους.

Και αυτό δεν συνέβη μόνο μία φορά, αλλά πολλές και το ίδιο συνέβαινε συστηματικά από την αρχή της δημιουργίας της Γης.

Ο μηχανισμός της ολίσθησης

Ίσως κάποιοι αναγνώστες να πληροφορούνται για πρώτη φορά γι’ αυτό το φαινόμενο.

Ωστόσο, έχει αποδειχτεί επιστημονικά ότι είναι απολύτως εφικτό να συμβεί και έχουν υποδειχτεί και οι σχετικοί μηχανισμοί.

Πιο συγκεκριμένα, ο καθηγητής ηλεκτρικής μηχανικής και μηχανικός αεροδιαστημικής Marc Carlotto, σε έρευνα που δημοσιεύτηκε τον Μάιο του 2022 στην Journal of Scientific Exploration, με τίτλο Toward a New Theory of Earth Crustal Displacement (Προς μια νέα θεωρία μετατόπισης του γήινου φλοιού), κατέδειξε ότι πράγματι κάτι τέτοιο είναι θεωρητικά εφικτό.

Σύμφωνα με την έρευνά του, υπάρχει ένας συγκεκριμένος μηχανισμός που ενεργοποιείται από τις βραχυπρόθεσμες αντιστροφές του γεωμαγνητικού πεδίου που όταν συνδυάζονται με τις παλιρροιακές δυνάμεις Γης – Σελήνης – Ηλίου, κάνουν τη λιθόσφαιρα να γλιστρήσει πάνω στην ασθενόσφαιρα.

Δεν μιλάμε για αντιστροφή γεωγραφικών πόλων ή αλλαγή του άξονα, αλλά για μετατόπιση φλοιού.

Ο Carlotto υποστηρίζει ότι οι περιοδικές διακυμάνσεις της στάθμης των θαλασσών που σχετίζονται με τη συσσώρευση και την τήξη των πολικών πάγων κατά τη διάρκεια των προηγούμενων παγετωνικών κύκλων, μπορούν να εξηγηθούν με έναν συνδυασμό των Κύκλων Μιλάνκοβιτς και μετατοπίσεων των πόλων, εξαιτίας της ολίσθησης του φλοιού.

Αλλά και μία έρευνα του 1977 του καθηγητή Christopher Doake, επεσήμανε ότι οι εποχές παγετώνων και οι αντιστροφές του μαγνητικού πεδίου της Γης, μπορεί να συνδέονται με τον ακόλουθο μηχανισμό:

Η στροφορμή της Γης μεταβάλλεται ανάλογα με τον όγκο των στρωμάτων πάγου των πόλων και την προκύπτουσα ανακατανομή της μάζας του νερού.

Επομένως, για να διατηρηθεί η στροφορμή, η φορά περιστροφής της πρέπει να αλλάξει*.

* Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να γίνεται σύγχυση με την αλλαγή της κλίσης του άξονα, διότι για να συμβεί αυτό, απαιτείται η είσοδος στο ηλιακό μας σύστημα ενός τεράστιου ουράνιου σώματος ή άλλα πανίσχυρα ελκτικά φαινόμενα, που είναι εξαιρετικά σπάνια.

Οι υπολογισμοί του Doake που βασίζονται σε ένα απλό μοντέλο, υποδηλώνουν ότι, στη συνέχεια, οι συνθήκες στο όριο πυρήνα-μανδύα μπορεί να διαταραχθούν με τέτοιο τρόπο, ούτως ώστε να επηρεάσουν τη δημιουργία του μαγνητικού πεδίου της Γης.

Μ’ άλλα λόγια, η συσσώρευση πολλών πάγων στους πόλους μπορεί να προξενήσει ολίσθηση της λιθόσφαιρας.

Μόνο που της ολίσθησης προηγούνται τρομακτικά φυσικά φαινόμενα, όπως μεγα-σεισμοί, ηφαιστειακές εκρήξεις, υπερηχητικοί άνεμοι, και αμέσως μετά κατακλυσμοί, καταβυθίσεις μεγάλων περιοχών και κατάψυξη των περιοχών και των έμβιων όντων που βρέθηκαν στους νέους πόλους.

Η κλίση του άξονα περιστροφής παραμένει σταθερή, ωστόσο o φλοιός ολισθαίνει κατά αρκετές μοίρες πάνω στον μανδύα.

Ο πρώτος που πρότεινε την ιδέα της περιοδικής μετατόπισης πόλων ήταν ο Charles Hapgood στα βιβλία του The Earth’s Shifting Crust (Ο μετακινούμενος φλοιός της Γης, 1958, το οποίο μάλιστα είχε προλογίσει ο Αλβέρτος Αϊνστάιν), Maps of the Ancient Sea Kings (Χάρτες των αρχαίων βασιλέων της Θάλασσας, 1966) και Τhe Path of the Pole (Το μονοπάτι του πόλου, 1970).

Σύμφωνα με τις έρευνες του Hapgood, τα τελευταία 130.000 χρόνια οι πόλοι ολίσθησαν 4 φορές:

Oι τοποθεσίες τεσσάρων περιοχών που είχαν ολισθήσει στον βόρειο πόλο κατά τα τελευταία 130.000 χρόνια, σύμφωνα με τον Hapgood: Αr – σημερινή θέση του βόρειου πόλου στον Βόρειο Παγωμένο Ωκεανό.

BS (Βερίγγειος πορθμός) – ένα σημείο έξω από Γιούκον της Αλάσκας, HB – κόλπος του Χάτσον. Gr –Γροιλανδία. NS– Νορβηγική Θάλασσα.

Δεύτερος ήταν ο Chan Thomas, ο οποίος στο βιβλίο του The Adam and Eve Story.

The History of Cataclysms (H αφήγηση του Αδάμ και της Εύας.

Η ιστορία των κατακλυσμών) που πρωτοκυκλοφόρησε το 1963, ερμήνευσε τη Γένεση της Βίβλου, αρκετούς προβιβλικούς θρύλους και εξακριβωμένα γεωλογικά φαινόμενα, με βάση την υπόθεση ότι ανά τακτά διαστήματα η Γη πλήττεται από κατακλυσμικά γεγονότα που οφείλονται στη μείωση του μαγνητικού πεδίου και την ολίσθηση του φλοιού και είναι εντελώς ανεξάρτητα από τις ανθρώπινες δραστηριότητες.

Ο Thomas εντόπισε 5 μετατοπίσεις πόλων τα τελευταία 55.000 χρόνια.

Το εν λόγω βιβλίο είχε λογοκριθεί από τη CIA και αποσυρθεί από την κυκλοφορία μέχρι το 2013.

Έκτοτε, μπορούν όλοι να το κατεβάσουν από την επίσημη ιστοσελίδα της ίδιας της CIA και να το διαβάσουν.

Το εξώφυλλο της επανέκδοσης του 2023 του βιβλίου «The Adam and Eve Story» χωρίς την λογοκρισία της CIA.

Ο συγγραφέας χρειάστηκε είκοσι χρόνια για να το γράψει.

Ο Thomas, επεσήμανε ότι οι μεταλλάξεις που προκαλούνται από τους κατακλυσμούς, τις οποίες είχαν επισημάνει παλαιότεροι επιστήμονες, όπως ο Γάλλος φυσιοδίφης και ζωολόγος Georges Cuvier (1769-1832), οφείλονται στις κοσμικές ακτινοβολίες που φτάνουν ανεμπόδιστα στην επιφάνεια της Γης, λόγω της μείωσης του μαγνητικού πεδίου του Ήλιου και της Γης.

Εν συνεχεία, οι μεταλλάξεις, μεταφέρονται από τα σπερματοζωάρια και τα ωάρια στους απογόνους.

Ο χαμηλός μαγνητισμός προκαλεί αποκτήνωση

Ο Thomas, ήταν ο μόνος επιστήμονας που είχε ερευνήσει τη σχέση της εξασθένησης της μαγνητόσφαιρας με την αλλοίωση της μοριακής δομής των πρωτεϊνών, την αύξηση των καρκίνων αλλά και την τροποποίηση της συμπεριφοράς των θηλαστικών.

 Και αυτό ακριβώς είναι που μας ενδιαφέρει περισσότερο.

Όπως αναφέρει στο βιβλίο του, η επιβεβαίωση της θεωρίας του έγινε σε εργαστήριο του Hahnemann Medical College όπου δύο επιστήμονες επιβεβαίωσαν επί τρεις μήνες εμφανή καρκινογένεση κατά 35% σε ποντίκια που διέμεναν σε κυλίνδρους με χαμηλό μαγνητικό πεδίο, έντασης ίσης με εκείνη που επικρατεί στην μισή απόσταση Γης-Σελήνης.

Η πιο εντυπωσιακή ανακάλυψή του ήταν λοιπόν η εξής: Τα ποντίκια που ζούσαν μέσα στο ασθενές μαγνητικό πεδίο, εκτός από την καρκινογένεση και παρά την επάρκεια τροφής, παρουσίαζαν όλα ανεξαιρέτως φαινόμενα κανιβαλισμού και επιδίδονταν σε πράξεις βίας όλο το εικοσιτετράωρο, γεγονός που ουδέποτε συνέβη στον κύλινδρο με το κανονικό μαγνητικό πεδίο.

Ο Thomas, μετά απ’ αυτές τις διαπιστώσεις και στηριγμένος στην παγκόσμια μυθολογία, διεξήγαγε μελέτες πάνω στην συμπεριφορά των προϊστορικών ανθρώπων κατά το εκτιμώμενο διάστημα της εξασθένησης που είχε προηγηθεί ενός κατακλυσμού, όπου επιβεβαίωσε ότι η θηριωδία και η αναλγησία ανθρώπου προς άνθρωπο που αναφέρονται, αυξάνονταν υπερβολικά.

Πράγματι, οι περισσότεροι αρχαίοι μύθοι διηγούνται ότι πριν από κάθε κατακλυσμό επικρατούσε βία, κτηνωδία, ασέβεια και έκλυση των ηθών ενώ είχε χαθεί η ενσυναίσθηση, η συμπόνοια, η πνευματικότητα και η καλοσύνη.

Μάλιστα ο Thomas κατέγραψε ότι εκείνοι που είχαν από πριν την μικρότερη ενσυναίσθηση, εγκληματούσαν πρώτοι.

H επιστημονική ομάδα του Hahnemann Medical College που επεξεργάστηκε τις μελέτες του, συμπέρανε ότι η βίαιη αυτή συμπεριφορά θα μπορούσε να ερμηνευτεί από την αίσθηση μιας επικείμενης καταστροφής την οποία προφανώς, σύμφωνα με την ομάδα, προξενούσε το μειωμένο μαγνητικό πεδίο.

Οι άνθρωποι διέπρατταν άνομες πράξεις κατ’ εξακολούθησιν, διότι αισθάνονταν ότι κάτι έξω απ’ αυτούς τους κατέστρεφε, οπότε γιατί να μην έκαναν ό,τι ήθελαν, όσο νοσηρό και αν ήταν, αφού έτσι κι αλλιώς ήταν χαμένοι;

Μετά από το τέλος αυτού του πειράματος, ο Thomas εξέτασε προσεκτικά τις στατιστικές της εποχής της δεκαετίας του ’60 από όλο τον κόσμο: Ο ΟΗΕ ανέφερε τεράστια αύξηση της βίας σε κάθε έθνος, ανεξαρτήτως οικονομικής ευμάρειας, πνευματικού επιπέδου, ηθικών φραγμών, κρατικής και οικογενειακής κατάστασης, εύκρατης ή διακεκαυμένης ζώνης, εθνικότητας, φυλής και θρησκείας.

Ο κύριος παράγων της εκπληκτικής αύξησης του ποσοστού της γενικής εγκληματικότητας, ήταν παγκοσμίως οι βιασμοί γυναικών.

Μήπως μας θυμίζει κάτι αυτό;

Κάτι που βιώνουμε και στη χώρα μας;

Τις δεκαετίες του ’60 και του ’70 ο Thomas έδινε διαλέξεις στις ΗΠΑ σχετικά με τους κατακλυσμούς όπου προέβλεπε ότι από το 1990 και μετά, η εγκληματικότητα στις ΗΠΑ θα έφτανε σε τέτοιο επίπεδο, ώστε τα όργανα της τάξης και του νόμου θα ήταν αδύνατον να τη συγκρατήσουν.

Αυτό όμως ακριβώς συμβαίνει σήμερα και σε πολλά άλλα μέρη του κόσμου. Μπορεί σήμερα να μην καίνε τις γυναίκες στην πυρά ως μάγισσες, όπως κατά την Μικρή Εποχή των Παγετώνων, επειδή τις θεωρούσαν υπεύθυνες για όλα τα δεινά που είχε προκαλέσει η παγωνιά και η ηφαιστειακή τέφρα, ωστόσο, οι δολοφονίες τους σημειώνουν έξαρση και η συλλογική αποκτήνωση, ανδρών, γυναικών, εφήβων και παιδιών, αυξάνεται εκθετικά.

Βρισκόμαστε άραγε πράγματι λίγο πριν από μία ακόμα περιοδική, τρομακτική φυσική καταστροφή ή μήπως όχι;

Μήπως η τεράστια τρύπα στο μαγνητικό μας πεδίο, γνωστή ως Μαγνητική Ανωμαλία του Νότιου Ατλαντικού, που επεκτείνεται διαρκώς επηρεάζοντας και άλλες περιοχές, είναι προειδοποίηση των επερχόμενων;

Δείτε ενημερωτικό βίντεο της NASA που αναφέρει ότι προς ώρας επηρεάζονται οι δορυφόροι και οι τροχιακοί σταθμοί, αλλά παρακολουθεί στενά τι θα συμβεί στο μέλλον…

Χάρτης της συνολικής ισχύος του μαγνητικού πεδίου το 2020. Διακρίνεται σαφώς η μειωμένη ένταση της ανωμαλίας του νότιου Ατλαντικού σε nanoTesla.

Μύθοι αποκτήνωσης και «θείας» τιμωρίας σε όλο τον κόσμο

Συνήθως, η δημιουργία του Κόσμου ξεκινάει με δύο διαφορετικές αφηγήσεις: Η πρώτη αναφέρεται σε έναν σκοτεινό κόσμο και στην αρχή της δημιουργίας του σύμπαντος και, εν συνεχεία, στο τέλος μιας εποχής.

Κατόπιν, συμβαίνει ένας κατακλυσμός όπου κάποιο εκλεκτό και ηθικό άτομο, συνήθως μαζί με επτά σοφούς, ειδικούς ο καθένας στον τομέα του, αφού συγκεντρώσουν όλα τα είδη ζώων και φυτών, τα ιερά βιβλία της σοφίας, καθώς και κάποια «περίεργα» αντικείμενα και λιγοστούς συγγενείς τους, γλιτώνουν χρησιμοποιώντας κάποιο ειδικά διαμορφωμένο οίκημα ή πλοίο.

Σε όλους τους μύθους λοιπόν, προϋπήρχε κάποιος άλλος πολιτισμός ο οποίος αναπτύχθηκε πολύ, αλλά κατόπιν βυθίστηκε στη διαφθορά και σε έναν αδιανόητο ηθικό βούρκο, στον οποίο συνέβαλαν μάλιστα οι αποκαλούμενοι «γίγαντες».

Γι’ αυτό ο κατακλυσμός επέπεσε ως «θεία» τιμωρία.

Το θέμα της αποκτήνωσης είναι λοιπόν κοινό σχεδόν σε όλους, όσο και ο γιγαντισμός μιας μερίδας ανθρώπων.

Πόσο τυχαίο μπορεί να είναι κάτι τέτοιο αν δεν αντανακλά πραγματικά γεγονότα που συνέβησαν πολλές χιλιάδες χρόνια πριν και διατηρούνται στη συλλογική μνήμη ως ένας κατακλυσμός, που ωστόσο ενσωματώνει τέσσερις ή και περισσότερους;

Ωστόσο, μετά τη λήξη της «θείας» τιμωρίας ξεκινά η αρχή μιας «Χρυσής Εποχής».

Σύμφωνα με τον Thomas, η επίσημη ιστορία της τωρινής ανθρωπότητας ξεκινά μετά από τους δύο κατακλυσμούς που συνέβησαν πριν από 11.600 χρόνια και 7.000 χρόνια, από τους οποίους σώθηκε ο «εκλεκτός» αγαπημένος του θεού ή των θεών, που ανάλογα με τους πολιτισμούς, φέρει διάφορα ονόματα, όπως Δευκαλίων, Νώε, Ουτναπιστίμ, Ξίσουθρος, Ζιουσούντρα, Bαρ, Νούβα, Βισνού, Κετζαλκοάτλ, Μανού κ.ά.

Ωστόσο, ο Μανού, φαίνεται να έχει σωθεί όχι απλώς από έναν, αλλά από δέκα κατακλυσμούς, όπως αναφέρει η ινδική παράδοση, γεγονός που τοποθετεί την ύπαρξή του εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια πριν από σήμερα, κάτι άλλωστε απολύτως πιθανό…

Ο προσανατολισμός των αρχαίων μνημείων

Μία σοβαρή απόδειξη προηγούμενων ολισθήσεων του φλοιού είναι ότι συνήθως όλες οι αρχαιολογικές τοποθεσίες είναι ευθυγραμμισμένες, είτε με τον μαγνητικό βορρά, είτε με τα 4 σημεία του ορίζοντα, είτε με την ανατολή ή τη δύση του Ηλίου κατά την εαρινή ισημερία, είτε με την Πανσέληνο, είτε με κάποιον σημαντικό αστέρα ή αστρικό σμήνος, είτε με κάποιους ιερούς τόπους. Τα αρχαία οικοδομήματα δεν χτίζονταν στην τύχη.

Ωστόσο ο καθηγητής Carlotto σε μια άλλη μελέτη του επί περισσοτέρων από διακοσίων αρχαίων τοποθεσιών, είχε εντοπίσει ότι οι ευθυγραμμίσεις σχεδόν των μισών, δεν μπορούσαν να συσχετιστούν με κανένα από τα παραπάνω σημεία.

Αυτές οι τοποθεσίες είναι κατανεμημένες σε όλο τον κόσμο και περιλαμβάνουν, για παράδειγμα, την πλειονότητα των πυραμίδων της Μεσοαμερικής και ναών οι οποίοι είναι εσφαλμένα ευθυγραμμισμένοι σε σχέση με τον πραγματικό βορρά, όπως επίσης μεγαλιθικές δομές σε διάφορες τοποθεσίες στην Ιερή Κοιλάδα του Περού, ορισμένες πυραμίδες στην Κάτω Αίγυπτο και πολυάριθμους ναούς στην Άνω Αίγυπτο.

Προκειμένου λοιπόν να λυθεί αυτό το αίνιγμα, πρότεινε ένα νέο μοντέλο, βασισμένο σε μια εφαρμογή της υπόθεσης του Hapgood, κατά το οποίο οι μείζονες κλιματικές αλλαγές παγκοσμίως κατά τα τελευταία 130.000 χρόνια θα μπορούσαν να είναι αποτέλεσμα των ολισθήσεων της λιθόσφαιρας.

Η μελέτη απέδειξε ότι περισσότερο από το 80% των μη ευθυγραμμισμένων τοποθεσιών, είναι προσανατολισμένο σε τέσσερα σημεία σε απόσταση 30° από τον σημερινό Βόρειο Πόλο.

Πατήστε πάνω στην εικόνα για μεγέθυνση.

 Σύμφωνα με τον ερευνητή Mario Buildreps ο προσανατολισμός προς τον βορρά πολλών αρχαίων μνημείων δείχνει τουλάχιστον 5 μετατοπίσεις πόλων αλλά σε μια περίοδο 400.000 ετών. © Πηγή γραφήματος: Mario Buildreps.

Εάν αυτά τα μνημεία ήταν ευθυγραμμισμένα με έναν από αυτούς τους πρώην πόλους, ως αποτέλεσμα των μετατοπίσεων των γεωγραφικών πόλων, σήμερα θα ήταν λανθασμένα ευθυγραμμισμένα ως προς τον βορρά, και αυτό ακριβώς συμβαίνει.

Με τη διαφορά, ότι εάν δεχτούμε ότι οι πέντε προηγούμενες μετατοπίσεις πόλων συνέβησαν σε μία περίοδο 400.000 ετών, υπάρχει ένα μείζον πρόβλημα: όσα μνημεία δεν είναι ευθυγραμμισμένα με τον σημερινό βόρειο πόλο, είναι δεκάδων ή εκατοντάδων χιλιάδων ετών, και όχι τόσο πρόσφατα όσο μας λένε, δηλαδή μόνο μερικών εκατοντάδων ετών ή το πολύ λίγων χιλιάδων.

Ο Thomas, εντοπίζει τις τοποθεσίες και τις χρονολογίες των πέντε προηγούμενων βόρειων πόλων, καθώς και του επόμενου, στις εξής περιοχές, που όμως διαφέρουν από εκείνες του Hapgood:

O συγγραφέας μετά την επανέκδοση του βιβλίου του το 1993, εκτιμούσε την επόμενη μετατόπιση πόλων 7 έως 200 χρόνια, δηλαδή το 2000 ή το 2200, με τον Κόλπο της Βεγγάλης να μετακομίζει στον βόρειο πόλο… Το 2000 πέρασε χωρίς να συμβεί κάτι τέτοιο, αλλά μέχρι το 2200 απομένουν ακόμα 175 χρόνια.

Γαλαξιακό πυρ

Ο Paul LaViolette, στο βιβλίο του Γη Πυρόβλητος: Η επιβίωση της ανθρωπότητας σε μια επικείμενη κοσμική καταστροφή (2011), που κυκλοφορεί και στα ελληνικά, επικεντρώνεται σε συλλογή αποδείξεων γαλαξιακών υπερκυμάτων και κοσμικής σκόνης που έπληξαν τη Γη με καταστροφικές συνέπειες, παραθέτοντας διάφορα δεδομένα που κατεγράφησαν σε πυρήνες πάγων, αλλά και σε αρχαίους μύθους.

Το εξώφυλλο της ελληνικής έκδοσης του βιβλίου «Γη Πυρόβλητος».

Ο καθηγητής LaViolette, πρόεδρος του Ιδρύματος Starburst και συγγραφέας πολλών άλλων βιβλίων, ήταν ο εμπνευστής της θεωρίας των γαλαξιακών υπερκυμάτων, η οποία υποδεικνύει πως οι εκρήξεις κοσμικών ακτίνων από ένα συγκεκριμένο σημείο στο κέντρο του Γαλαξία μας, προκαλούν περιοδικά σημαντικές μεταβολές στον Ήλιο και κατά συνέπειαν στη μαγνητόσφαιρα και στο κλίμα της Γης.

Δοκιμάζοντας αυτή τη θεωρία, έγινε ο πρώτος που ανακάλυψε υψηλές συγκεντρώσεις κοσμικής σκόνης και χρυσού στον πολικό πάγο της τελευταίας Εποχής των Παγετώνων.

Ο LaViolette προέβλεψε σωστά ότι η διαστρική σκόνη εισέβαλλε πρόσφατα στο ηλιακό μας σύστημα, κάτι που επιβεβαιώθηκε δέκα χρόνια αργότερα, από δεδομένα που ελήφθησαν από τον δορυφόρο Ulysses.

Επίσης, αποκάλυψε στοιχεία που επιβεβαιώνουν την ύπαρξη αρχαίων θηριωδών ηλιακών εκλάμψεων οι οποίες προκάλεσαν μεγα-πυρκαγιές, που τα αποτελέσματά τους τα βλέπουμε ως στρώματα καμένης βιομάζας στο υπέδαφος και σε υαλοποιήσεις (vitrifications) αρχαίων μνημείων από γρανίτη που λιώνουν μόνο σε θερμοκρασίες 1215 βαθμών Κελσίου και άνω.

Ακόμη, ήταν ο πρώτος που παρουσίασε στοιχεία ως προς την τελευταία Εποχή των Παγετώνων, η οποία έληξε λόγω ενός επεισοδίου υπερθέρμανσης του πλανήτη μας.

Ο LaViolette ήταν ο δημιουργός της θεωρίας των πλημμυρών από κύματα λόγω της τήξης των παγετώνων, παρέχοντας έτσι, όχι μόνον μια λογική επιστημονική εξήγηση ως προς τις εκτεταμένες ηπειρωτικές πλημμύρες κατά το τέλος της τελευταίας Εποχής των Παγετώνων (11.600 χρόνια πριν), και παρουσιάζοντας μια αξιόπιστη εξήγηση της ακαριαίας κατάψυξης των αρκτικών μαμούθ και της εξαφάνισης των θηλαστικών του Πλειστόκαινου που αναφέρει ο Thomas, αλλά και ο Vogt, όπως θα δούμε παρακάτω.

Σύμφωνα με τον καθηγητή, η αιτία ήταν μια έντονη ομοβροντία κοσμικών ακτίνων που εκπέμπονταν βίαια από το κέντρο του Γαλαξία μας, και συγκεκριμένα από το τεράστιο νεφέλωμα Σπιρούνι του Βορείου Πόλου (North Polar Spur), το οποίο είναι υπόλειμμα της εκρήξεως ενός υπερκαινοφανούς αστέρα (supernova), που βομβάρδισε το ηλιακό μας σύστημα, γεμίζοντάς το με σωματίδια κοσμικής σκόνης.

Στην πραγματικότητα, ο υπερκαινοφανής του Σπιρουνιού του Βορείου Πόλου, μεταξύ των αστερισμών του Λύκου και του Κενταύρου, είχε βέβαια εκραγεί ένα εκατομμύριο χρόνια νωρίτερα, απλώς η δέσμη των κοσμικών ακτίνων έφτασε στη Γη πολύ αργότερα.

Ο LaViolette είναι ο πρώτος που αποκρυπτογράφησε:

• Τη χρονολογία 15.850 χρόνια πριν από σήμερα, που είναι κωδικοποιημένη στους αστερισμούς του Σκορπιού και Τοξότη, όπως και τον Ζωδιακό Κύκλο της οροφής του ναού του Σενενμούτ στις Θήβες της Άνω Αιγύπτου,

• Τη χρονολογία 12.750 χρόνια πριν από σήμερα, που είναι κωδικοποιημένη στο σύμπλεγμα των πυραμίδων της Γκίζας, το μωσαϊκό της εβραϊκής συναγωγής Beth-Alpha και τον αρχαίο ελληνικό μύθο της Αστραίας,

• Την αστρονομική σημασία της κοσμολογίας διάφορων φυλών, η οποία αναφέρεται σε κατακλυσμούς που προκαλούνται από γαλαξιακά υπερ-κύματα.

Στον αστρονομικό χάρτη του ουρανού του 1473 π.Χ., που βρέθηκε στην οροφή του ασύλητου τάφου του Σενενμούτ, αρχιτέκτονα της φαραώ Χατσεπσούτ, στις Θήβες της Άνω Αιγύπτου, η θέση της ανατολής του Ήλιου δεν αντιστοιχεί με τη σημερινή, ενώ στο κάτω μέρος του, η κάθετη γραμμή στο μέσον, συμβολίζει την μετατόπιση των γεωγραφικών πόλων.

Ο χάρτης προέκυψε από πολύ παλαιότερες επιγραφές και τοιχογραφίες που βρίσκονταν στα υπόγεια της Σφίγγας, οι οποίες αναφέρονταν σε δύο ουράνιες μετατοπίσεις που συνέβησαν πολλές χιλιετίες νωρίτερα.

Όπως κατέδειξε ο LaViolette, αυτές οι μετατοπίσεις οφείλονταν σε υπερ-κύματα προερχόμενα από το νεφέλωμα Σπιρούνι του Βορείου Πόλου.

Η ακτινοβολία τους έφτασε στη Γη 15.850 χρόνια πριν από σήμερα (το 13.850 π.Χ.) και αποδόθηκε ως Άποφις ή πτώση του Φαέθωνα που κατέκαψε τη Γη, ενώ ένα δεύτερο κύμα έφτασε 11.600 χρόνια πριν (το 9.600 π.Χ.), αποδόθηκε ως Τυφώνας (Σετ) και συνδέθηκε με την καταβύθιση της Ατλαντίδας του Πλάτωνα.

Ο Ήλιος ως καινοφανής αστέρας (Nova)

Τέλος, και Douglas Vogt, στο βιβλίο του God’s Day of Judgment: The Real Cause of Global Warming (Η ημέρα της κρίσης του Θεού: Η πραγματική αιτία της παγκόσμιας υπερθέρμανσης) υποστήριξε και αυτός ότι μια θηριώδης ηλιακή έκλαμψη θα μετατρέψει τον Ήλιο σε καινοφανή (Nova) και αυτή θα είναι η αιτία που θα πυροδοτήσει αντιστροφή των μαγνητικών πόλων ανάμεσα στον Σεπτέμβριο και τον Δεκέμβριο του 2046.

Κατ’ αυτόν, η Γη τότε θα σταματήσει να περιστρέφεται επί 8 ώρες, ενώ κατόπιν θα αρχίσει να περιστρέφεται κατά την αντίθετη φορά.

Αυτό θα προκαλέσει κατακλυσμό και τα άλλα φοβερά φαινόμενα που προαναφέρθηκαν, και εν συνεχεία θα ακολουθήσει μια νέα εποχή παγετώνων.

Κατά τον συγγραφέα, ο επόμενος κατακλυσμός απέχει λοιπόν μόνο 21,5 χρόνια από σήμερα. Μάλιστα δε στην ιστοσελίδα του Ιδρύματος Diehold παραθέτει και σχετικό… χρονόμετρο που μετράει αυτόματα τον χρόνο που μας μένει.

Τα γραφόμενά του υποστηρίζει ότι βασίζονται σε επιστημονικούς πίνακες ηλιακών παρατηρήσεων 420 ετών και μελέτης αρχαίων επιγραφών.

Το εξώφυλλο του βιβλίου «God’s Day of Judgment».

Ο Vogt τονίζει επίσης ότι κάθε 88 χρόνια (οκτώ ηλιακούς κύκλους των 11 ετών) συμβαίνει ένα ηλιακό μέγιστο γνωστό ως Κύκλος Γκλάισμπεργκ (Gleissberg).

Σύμφωνα με τον Vogt, κάθε περίπου 136 κύκλους Γκλάισμπεργκ (12.068 χρόνια) ο ήλιος κάνει μια κολοσσιαία έκλαμψη, μετατρεπόμενος σε καινοφανή, προκαλώντας την αντιστροφή των μαγνητικών πόλων της Γης, που με τη σειρά της προκαλεί απότομη ολίσθηση της λιθόσφαιρας της Γης, την οποία ακολουθούν μεγάλες καταστροφές και μια νέα εποχή παγετώνων.

Αυτήν δε την ημερομηνία ισχυρίζεται ότι την ανακάλυψε κωδικοποιημένη μέσα στα κείμενα της εβραϊκής Τορά (Πεντάτευχος).

Τέλος, αναφέρει ότι το 1958, οι αστρονόμοι σοκαρίστηκαν όταν παρατηρούσαν περισσότερες από 350 ηλιακές κηλίδες καθημερινά για πάνω από μία εβδομάδα.

Οι ουρανοί των ΗΠΑ γέμισαν από κόκκινα σέλαα, ο κόσμος τρόμαξε γιατί πίστεψε ότι ξέσπασαν πυρκαγιές, προκλήθηκαν διακοπές της ραδιοφωνίας στη Βόρεια Αμερική, ενώ αεροπλάνα που πετούσαν στην Ανταρκτική δεν λάμβαναν κανένα σήμα.

Οι κυβερνήσεις όλου του κόσμου ανησύχησαν και μόλις λίγους μήνες αργότερα δημιουργήθηκε η… NASA.

Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι αυτή ήταν η πραγματική αιτία της ίδρυσης της NASA, δηλαδή μια από τις μεγαλύτερες γεωμαγνητικές καταιγίδες και βεβαίως η συνεχής παρατήρηση αυτού του φαινομένου.

Επιμένει δε ότι οι δυνάμεις που έπρεπε να μας προετοιμάσουν και να μας προστατέψουν απ’ αυτά τα γεγονότα, επέλεξαν συνειδητά να αποκρύπτουν και να παραποιούν τις σχετικές πληροφορίες αποκοιμίζοντας το κοινό με την ανθρωπογενή υπερθέρμανση του πλανήτη, η οποία κατασκευάστηκε για να αποκρύψει αυτήν την απερίγραπτη αλήθεια.

Συμπεράσματα

Πολλές έρευνες δείχνουν ότι η μείωση του μαγνητικού πεδίου προκαλεί έκλυση των ηθών και αποκτήνωση των κοινωνιών.

Αυτά τα φαινόμενα έχει αποδειχτεί ότι είναι φυσικά και οφείλονται σε μη ανθρώπινους παράγοντες που είναι περιοδικοί (ηλιακοί και γήινοι κύκλοι), και σπανιότατα μη περιοδικοί (μετεωρίτες, κομήτες, θραύσματα πλανητών, πίδακες πλάσματος γαλαξιακών αντικειμένων και διαστρικά νέφη σκόνης).

Οι περιοδικοί παράγοντες προκαλούν τη μείωση του πεδίου, την αλλοίωση της Ατλαντικής Μεσημβρινής Ανατροπής Κυκλοφορίας και οδηγούν είτε σε «εκδρομή» είτε σε πλήρη αντιστροφή των μαγνητικών πόλων.

Στην μεν «εκδρομή» προκαλείται ιονισμός της ατμόσφαιρας, αλλαγή κλίματος, καρκινογενέσεις και διάφορες φυσικές καταστροφές, ενώ στην πλήρη αντιστροφή, σεισμοί, ηφαιστειακές εκρήξεις, υπερηχητικοί άνεμοι, ολίσθηση της λιθόσφαιρας πάνω στην ασθενόσφαιρα, τσουνάμι, κατακλυσμοί και, τέλος, μία εποχή παγετώνων.

Σε ενδεχόμενη ολίσθηση, καμία ήπειρος δεν θα εξαιρεθεί των καταστροφών, αλλά ωστόσο κάποιοι μελλοντολόγοι, που δηλώνουν ότι διαθέτουν υπεραισθητηριακή αντίληψη, κρίνουν πως ορισμένες περιοχές, όπως η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία, θα υποστούν τις ελάχιστες συνέπειες.

Ίσως μια κλίκα μεγιστάνων της εποχής μας να διαθέτει έγκυρα στοιχεία για όλα αυτά ή απλώς να φοβάται έναν παγκόσμιο πυρηνικό πόλεμο, οπότε έχει φροντίσει να εφοδιαστεί με υπόγεια θωρακισμένα καταφύγια (μπούνκερ).

Ίσως γι’ αυτό ο Μπιλ Γκέιτς, o Πήτερ Τιλ και αρκετοί άλλοι δισεκατομμυριούχοι, έχουν αγοράσει ολόκληρες εκτάσεις γης και κατασκευάσει μπούνκερ στη Νέα Ζηλανδία, και το ίδιο έχουν κάνει και άλλοι μεγιστάνες σε διάφορες άλλες περιοχές του κόσμου.

Υποθετικός χάρτης της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας μετά από έναν επερχόμενο κατακλυσμό, σύμφωνα με τον οραματιστή μελλοντολόγο Gordon-Michael Scallion.

Ο Scallion το 1980 είδε στον ύπνο του έναν κατακλυσμό μετά από αντιστροφή μαγνητικών πόλων.

Η Νέα Ζηλανδία έχει ανορθωθεί πολύ και νέα εδάφη εμφανίζονται από το βυθό του Ειρηνικού ωκεανού.

Είτε συμβεί κατακλυσμός, είτε πυρηνικός πόλεμος, η Νέα Ζηλανδία θεωρείται ότι αποτελεί ένα ασφαλές καταφύγιο.

Δοθείσης της παρούσας αποκτήνωσης και εφόσον επαληθευτούν οι προβλέψεις των μαθηματικών μοντέλων διάφορων επιστημόνων, το λιγότερο κακό σενάριο θα είναι πράγματι να ακολουθήσει μια Νέα Μικρή Εποχή των Παγετώνων που θα διαρκέσει μέχρι το 2055 ή το 2126, όπου σε πολλές περιοχές θα παγώσουν οι θάλασσες, ενώ εκατομμύρια στρέμματα καλλιεργειών θα χαθούν, όπως και τα κοπάδια των συνηθισμένων στην εύκρατη ζώνη ζώων, με αποτέλεσμα να επέλθει πείνα, ασθένειες, εξαθλίωση, φτώχεια, θάνατος και τεραστίων διαστάσεων κοινωνικές ταραχές.

Φωτογραφία οθόνης από την επίσημη ιστοσελίδα του Space Weather Prediction Center (Kέντρου Προβλέψεων Διαστημικού Καιρού) που ανήκει στην Εθνική Διοίκηση Ωκεανών και Ατμόσφαιρας των ΗΠΑ (NOAA), στις 19.02.2025.

Οι προβλέψεις των ηλιακών κηλίδων ξεκινούν από τον Aύγουστο του 2025 (δεν παρατίθενται εδώ για λόγους οικονομίας χώρου) και φτάνουν μέχρι το τέλος του 2040.

Διαφαίνεται καθαρά η σταδιακή απομείωση των ηλιακών κηλίδων μέχρι το μηδέν.

Ίσως γι’ αυτό, εκείνοι που πραγματικά ελέγχουν το Κογκρέσο, την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ, και διαθέτουν όλα τα δεδομένα περί του μηχανισμού των παγετώνων, θέλουν απεγνωσμένα να υφαρπάξουν τις τεράστιες ενεργειακές πηγές της Ευρασίας και της Γροιλανδίας με έναν πόλεμο κατά της Ρωσίας και εξαγορά της Γροιλανδίας, αλλά και όσες ελληνικές υπάρχουν στη λεκάνη της Μεσογείου.

Το κρύο στην Ευρώπη θα είναι δριμύ και αφόρητο, ενώ οι ενεργειακές της ανάγκες μεγάλες, σε μία ήπειρο που δεν διαθέτει επαρκείς δικούς της πόρους…

Πρόβλεψη του πολύ ασθενούς ηλιακού κύκλου 26 από την Valentina Zharkova, καθηγήτρια μαθηματικών και αστροφυσικής του πανεπιστημίου Northumbria του Ηνωμένου Βασιλείου.

Γραφιστική προσαρμογή-μετάφραση: aperopia.fr.

Δείτε επίσης κατατοπιστική συνέντευξη της κας Zharkova για την επερχόμενη Μικρή Εποχή Παγετώνων εδώ.

Πρόβλεψη από έρευνα του καθηγητή παλαιογεωφυσικής και γεωδυναμικής Nils-Axel Mörner του πανεπιστημίου της Στοκχόλμης.

Σύγκριση μηνιαίων αριθμών ηλιακών κηλίδων από το 1987 έως το 2013 (με μπλε χρώμα) με το μοντέλο πρόβλεψης (με κόκκινο).

Το μοντέλο αυτό προβλέπει ότι το προσεχές Μεγάλο Ηλιακό Ελάχιστο θα ξεκινήσει το 2030 και θα διαρκέσει τουλάχιστον μέχρι το 2100. Γραφιστική προσαρμογή-μετάφραση: aperopia.fr.

Αν όμως επικρατήσουν τα άλλα σενάρια, συνεπικουρούμενα μάλιστα από τα νέφη διαστρικής σκόνης στα οποία έχουμε εισέλθει ξανά,

θα ακολουθήσει η ολίσθηση της λιθόσφαιρας και μεγάλες πλημμύρες (κατακλυσμός).

Τότε μόνο θα δούμε τα αστέρια «να πέφτουν από τον ουρανό», τις «τρεις ημέρες του σκότους», και τον αρχαίο Βασιλέα του Τρόμου των Αρείων φυλών (Zahhak) με την Πύρινη Ρομφαία του να επελαύνει…

Θα επιβιώσει ένα τυχερό 1%, η ζωή θα συνεχιστεί μεταλλαγμένη, όπως γινόταν πάντα, ενώ η ανάμνηση του πολιτισμού μας θα μετατραπεί σε μύθους για τις επόμενες γενιές, που θα διηγούνται ότι ο «Θεός» ή οι «θεοί» μας τιμώρησαν για τις αμαρτίες μας…

Άβουλοι και μοιραίοι λοιπόν;

Σε καμμία περίπτωση.

Μπορεί το πολύ μειωμένο μαγνητικό πεδίο κατά πάσα πιθανότητα να προκαλεί αποκτήνωση, αλλά οι άνθρωποι είναι έλλογα όντα με συνείδηση.

Δεν πρέπει ποτέ η γνώση αυτού του τρομερού γεγονότος να αποτελέσει δικαιολογία που θα επιτρέψει οποιαδήποτε πολιτική νάρκωση ή ηθική και σωματική κατάχρηση εκ μέρους του καθενός από εμάς, μέχρι και την τελευταία στιγμή της ζωής μας.

Διότι δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως εκτός από το χαμηλό μαγνητικό πεδίο, στην εποχή μας εξ ίσου υπεύθυνες για την αποκτήνωση είναι και οι ενέργειες των 17 σιωνιστικών και WASP (White Anglo Saxon Protestands) οικογενειών του πλούτου που κυβερνούν τη Δύση, των δικών τους τραπεζών και των δικών τους επενδυτικών ταμείων που υφαρπάζουν τον παγκόσμιο πλούτο.

Αυτές οι οικογένειες φρόντισαν να αποσιωπήσουν επιμελώς κάθε στοιχείο ως προς την αληθινή ιστορία του πλανήτη μας, και παράλληλα να πλημμυρίζουν τα δικά τους ΜΜΕ με ψευδή αφηγήματα και αργυρώνητες «έρευνες» περί δήθεν ανθρωπογενούς υπερθέρμανσης και αύξησης του διοξειδίου του άνθρακα ώστε να επιβάλλουν φόρους και αφαίρεση ελευθεριών.

Από τότε δε που απέκτησαν τεχνολογία αιχμής, κάνουν το παν ώστε να αποβλακώσουν και τελικά να αφανίσουν τον κοστοβόρο γηγενή ευρωπαϊκό (και λοιπό δυτικό) πληθυσμό, μέσω της ιδεολογίας Woke, αφροασιατών μουσουλμάνων λαθροεισβολέων και επιχειρήσεων false flag σοκ και δέους, ώστε να μην τις ενοχλεί και να μη βλέπει τα αίσχη τους εναντίον τους.

Επιβάλλεται λοιπόν ενδελεχής έλεγχος από τον κάθε αναγνώστη των ως άνω πληροφοριών που δεν αποτελούν παρά τροφή για σκέψη και περεταίρω έρευνα, πνευματική περισυλλογή, αποχή από κάθε καταχρηστική και ανήθικη πρακτική, απόρριψη κάθε βλακώδους και άχρηστης πληροφορίας, προετοιμασία δια παν ενδεχόμενο και φυσικά επιβολή τιμωρίας των εγχώριων διεφθαρμένων εντολοδόχων μέσω δίκαιων τρόπων, είτε επέλθει κατακλυσμός και νέα εποχή παγετώνων, είτε όχι.

* Σημαντική σημείωση του ιστολογίου «Απεροπία»: 

Προς επίρρωσιν του τί έρχεται, το 2018 η ίδια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, δήλωσε ότι η αντιστροφή των μαγνητικών πόλων θα μπορούσε να έχει ήδη αρχίσει και ότι θα ολοκληρωθεί μέσα σε 1.000 χρόνια. 

Ωστόσο, ανέφερε, ότι κανείς δεν εγγυάται ότι δεν θα συμβεί νωρίτερα, ειδικά εξαιτίας των νέων συνθηκών φυσικής της ηλιόσφαιρας που συμβάλλουν σε μια αντιστροφή των μαγνητικών πόλων, και ότι τα επόμενα 100 χρόνια θα αντιμετωπίζουμε πολύ σοβαρά προβλήματα, λόγω της δραματικής μείωσης του μαγνητικού πεδίου. 

Όλα αυτά όμως αγνοούνται από το ευρύ κοινό και βέβαια από τους Έλληνες, καθώς οι κυρίαρχες ελίτ τους απασχολούν με εντελώς βλακώδη επικαιρότητα και διάφορα κατασκευασμένα σκάνδαλα, προκειμένου να μην μπορεί να τις εντοπίσει και να μην εξεγείρεται εναντίον των γελοίων τοποτηρητών τους.

ΠΗΓΕΣ:

Εarth’s Magnetic Field May Change Faster Than we Thought. New Research | The Conversation.
https://theconversation.com/earths-magnetic-field-may-change-faster-than-we-thought-new-research-142752

Winter Is Coming: Researchers Uncover the Surprising Cause of the Little Ice Age | UMass Amherst.
https://www.umass.edu/news/article/winter-coming-researchers-uncover-surprising-cause-little-ice-age

Sound of Earth’s Flipping Magnetic Field Haunts Again From 780,000 Years Ago | ScienceAlert.
https://www.sciencealert.com/sound-of-earths-flipping-magnetic-field-haunts-again-from-780000-years-ago

A Possible Effect of Ice Ages on the Earth’s Magnetic Field | NERC Open Research Archive.
https://nora.nerc.ac.uk/id/eprint/525552/

A global environmental crisis 42,000 years ago| Science.
https://www.science.org/doi/10.1126/science.abb8677

Earth’s Magnetic Field Flipped 42,000 Years Ago. The Consequences Were Dramatic | ScienceAlert.
https://www.sciencealert.com/earth-s-magnetic-field-flipped-42-000-years-ago-with-dramatic-consequences

Valentina Zharkova:  Grand solar minimum is underway | Tom Nelson Pod #278.
https://www.youtube.com/watch?v=SawIG4TNpHQ

Orientation – The Pole Shift Theory | Mario Buildreps.
https://www.mariobuildreps.com/orientation/

Orientation of Pyramids to Former North Poles – Revealing True Antiquity | Mario Buildreps.
https://www.mariobuildreps.com/orientation-pyramids-former-north-poles/

A New Model to Explain the Alignment of Certain Ancient Sites | Journal of Scientific Exploration.
https://journalofscientificexploration.org/index.php/jse/article/view/1619

Rapid Geomagnetic Changes Inferred from Earth Observations and Numerical Simulations | Nature Communications.
https://www.nature.com/articles/s41467-020-16888-0

Sea Level, Ice and Vegetation Changes, 19,000 BC – 10,000 AD, Blue Marble.
https://sos.noaa.gov/catalog/datasets/blue-marble-sea-level-ice-and-vegetation-changes-19000bc-10000ad/

Geomagnetic polarity reversals: A connection with secular variation and core‐mantle interaction? | Reviews of Geophysics – Wiley Online Library.
https://agupubs.onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1029/93RG02602

The South Atlantic Anomaly: The Key for a Possible Geomagnetic Reversal.
https://archive.vn/GCHRi

Four centuries of geomagnetic secular variation from historical records | Philosophical Transactions of the Royal Society of London. Series A: Mathematical, Physical and Engineering Sciences.
https://royalsocietypublishing.org/doi/10.1098/rsta.2000.0569

Earth’s Magnetic Field flips more often than ever | BBC.
https://www.scientificamerican.com/article/earth-s-magnetic-field-flip-could-happen-sooner-than-expected/

Prepare for the coming space weather storm | Nature.
https://www.nature.com/articles/484311a

Η αντιστροφή των πόλων πριν 42.000 χρόνια άλλαξε την ιστορία του πλανήτη | Το Κουτί της Πανδώρας.
https://www.koutipandoras.gr/article/i-antistrofi-ton-polon-prin-42000-hronia-allaxe-tin-istoria-toy-planiti/

Η αντιστροφή των πόλων της Γης πριν 42.000 χρόνια ήταν καταστροφική | Unboxholics.
https://unboxholics.com/news/tech/82942-i-antistrofi-ton-polon-tis-gis-prin-42000-chronia-itan-katastrofiki

Bow shock | Wikipedia.

Zahhak | Wikipedia.

1257 Samalas eruption | Wikipedia.

Global sea levels during the last Ice Age – Last Glacial Period | Wikipedia.

Dryas Stadials – Older Dryas | Wikipedia.

Younger Dryas impact hypothesis | Wikipedia.

Ice-core-isotope – Τελευταία εποχή παγετώνων | Βικιπαίδεια.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Έλενα Πέτροβνα Μπλαβάτσκυ: Η Μυστική Δοξασία, τόμοι Ι, ΙΙ, ΙΙΙ & ΙV, εκδ. Πνευματικός Ήλιος, 2019.

Jean-André Deluc: Lettres physiques et morales sur les montagnes et sur l’histoire de la terre et de l’homme, 5 τόμοι, 1778-1780, ψηφιοποίηση: Βιβλιοθήκη Linda Hall (ΗΠΑ).

Charles Hapgood: Τhe Earth’s Shifting Crust, 1958.

Chan Thomas: The Adam and Eve Story. The History of Cataclysms, 1963.

Paul LaViolette: Γη πυρόβλητος. Η επιβίωση της ανθρωπότητας σε μια επικείμενη φυσική καταστροφή, 2011.

Douglas Vogt: God’s Day of Judgment: The Real Cause of Global Warming, 2007.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1. Δινορεύματα ή ρεύματα Eddy: Ρεύματα που προκαλούνται στο εσωτερικό αγωγών, όταν αυτοί βρεθούν μέσα σε μεταβλητά μαγνητικά πεδία.

2. Θερμοκρασία Κιουρί: Η θερμοκρασία στην οποία συγκεκριμένα υλικά χάνουν τις μόνιμες μαγνητικές τους ιδιότητες, για να αντικατασταθούν από επαγόμενο μαγνητισμό. Η θερμοκρασία Κιουρί ονομάστηκε έτσι από τον Γάλλο φυσικό Πιέρ Κιουρί, που έδειξε ότι ο μαγνητισμός χάνεται σε μια κρίσιμη θερμοκρασία.