Άρθρο του Joshua Mawhorter δημοσιευμένο στις 13/02/2025.

Αυτό δεν είναι αστείο.

Δεν είναι υπερβολή.

Δεν πρόκειται για κάποια πονηρή συσχέτιση, ούτε για περιθωριακή συνωμοσία.

Αυτή είναι μια επαληθεύσιμη πραγματικότητα που πολλοί Αμερικανοί δεν γνωρίζουν, αλλά οφείλουν να γνωρίζουν, ειδικά καθώς επευφημούν τις ενέργειες της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ που υπονομεύουν ηθικά ό,τι πρεσβεύει η Αμερική.

Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος και η 11η Σεπτεμβρίου αναφέρονται συχνά ως τα αποφασιστικά και καθοριστικά ιστορικά παραδείγματα που δικαιολογούν την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ: Έπρεπε να πολεμήσουμε τους Ναζί και έπρεπε να πολεμήσουμε τους τρομοκράτες της Αλ Κάιντα.

Παρά τις συζητήσεις για την εξωτερική πολιτική, αυτό που οι περισσότεροι Αμερικανοί δεν συνειδητοποιούν είναι ότι η τρέχουσα εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ (ειδικά τις τελευταίες δύο δεκαετίες) – μακράν του να καταπολεμά τους σύγχρονους Ναζί και τρομοκράτες – τους παρέχει χρήματα, εξοπλισμό και υποστήριξη.

Προς χάριν σαφήνειας, ας το πούμε πολύ απλά: Αγαπητοί Αμερικανοί, τα εκ νέου πληθωρισμένα σας δολάρια σε φόρους πηγαίνουν, σ’ ένα τμήμα τους, για να στηρίζουν τους νεοναζί στην Ουκρανία και τους ισλαμιστές εξτρεμιστές τρομοκράτες που συνδέονται με την Αλ Κάιντα στη Μέση Ανατολή.

Μολονότι το βαθύ κράτος των ΗΠΑ -και πολλοί Αμερικανοί που ακολουθούν πιστά το παράδειγμά του- συχνά επιχειρεί να μετατρέψει κάθε σύγκρουση σε μια συνέχεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (κάθε σύγκρουση είναι ο επόμενος Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, κάθε δικτάτορας είναι «Χίτλερ», όλοι όσοι αμφισβητούν τον πόλεμο είναι «Neville Chamberlain», «απομονωτιστές», υπέρ του «κατευνασμού»), πολλοί Αμερικανοί υποστήριξαν εν αγνοία τους -και συνεχίζουν να υποστηρίζουν- το να στέλνουν οι ΗΠΑ χρήματα προς υποστήριξη πραγματικών νεοναζί.

Παρ’ ό,τι οι Αμερικανοί θυμούνται επίσης το τραύμα της 11ης Σεπτεμβρίου -ένα γεγονός που θα καθορίσει για πάντα την ιστορία για τις ΗΠΑ και είναι συγκρίσιμο στη σημασία του με το Περλ Χάρμπορ- και παρ’ ό,τι η 11η Σεπτεμβρίου ήταν η καθοριστική στιγμή για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ τις τελευταίες δεκαετίες στον παγκόσμιο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, πολλοί Αμερικανοί υποστήριξαν εν αγνοία τους, και συνεχίζουν να υποστηρίζουν, το να στέλνουν οι ΗΠΑ χρήματα σε τρομοκρατικές ομάδες, σχετιζόμενες με την Αλ-Κάιντα, στην Λιβύη, την Συρία, την Υεμένη και άλλα μέρη.

Αυτά τα γεγονότα υπονομεύουν πλήρως τις υποκείμενες αφηγήσεις του καθεστώτος της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ.

Εάν απαιτείται ηθικά μια παρεμβατική εξωτερική πολιτική λόγω του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και της 11ης Σεπτεμβρίου, τότε γιατί αναγκαζόμαστε να υποστηρίξουμε ακριβώς τους τύπους των «τεράτων» που μας λένε ότι πολεμάμε;

Οι Νεοναζί στην Ουκρανία: Το τάγμα Αζόφ

Δεδομένου ότι σχεδόν όλες οι συγκρούσεις στο εξωτερικό μπαίνουν στο καλούπι του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, πολλοί Αμερικανοί υποθέτουν ότι ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας ταιριάζει με αυτό το απλοϊκό πρότυπο — Ο Πούτιν είναι Χίτλερ, οι δυνάμεις του είναι Ναζί.

Όποιος επικρίνει αυτόν τον πόλεμο, ή αμφισβητεί τη σύνεση αυτής της σύγκρουσης, ή προσπαθεί να δώσει περισσότερο ιστορικό πλαίσιο είναι «απομονωτιστής» ή «Νέβιλ Τσάμπερλεν» (σ.σ. υποχωρητικός).

Παραμερίζοντας τα ζητήματα της επέκτασης του ΝΑΤΟ και του πολέμου δια αντιπροσώπων ενάντια σε μια πυρηνική δύναμη, οι Αμερικανοί θα πρέπει να ενημερωθούν ότι τα 61,4 δισεκατομμύρια δολάρια που στάλθηκαν στην Ουκρανία από την εισβολή της Ρωσίας τον Φεβρουάριο του 2022 και τα 64,1 δισεκατομμύρια δολάρια που στάλθηκαν από την αρχική εισβολή το 2014, έχουν, εν μέρει, εξοπλίσει ένοπλες ομάδες όπως το Αζοφικό Τάγμα των Ουκρανών, που φιλοξενεί στους κόλπους του μέχρι και ιδρυτές νεοναζιστικών κομμάτων.

Η κυβέρνηση των ΗΠΑ υποστήριξε ένα πραξικόπημα στην Ουκρανία το 2014.

Με αυτόν τον τρόπο, η αστάθεια που ακολούθησε από το πραξικόπημα του 2014 έφερε στο προσκήνιο αυτές τις ήδη προβληματικές νεοναζιστικές/φασιστικές δυνάμεις.

Το τάγμα Αζόφ κατηγορείται ήδη για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένων των βασανιστηρίων.

Ο Andriy Parubiy ήταν ο ιδρυτής του Εθνικό-Σοσιαλιστικού Κόμματος (που πήρε το όνομά του από το αρχικό Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα του Χίτλερ, αλλά αργότερα μετονομάστηκε σε Svoboda) της Ουκρανίας το 1991.

Ίδρυσε επίσης το Πατριώτες της Ουκρανίας —ένα άλλο νεοναζιστικό κόμμα.

Ο Parubiy έπαιξε σημαντικό ρόλο στις διαδηλώσεις στο Μαϊντάν του 2013 που έριξαν την κυβέρνηση το 2014 (οι οποίες ενορχηστρώθηκαν από τον Ομπάμα και τον Τζον Μακέιν).

Όσο για το τάγμα Azov και άλλες παρόμοιες ομάδες, ήταν αρχικά μια παραστρατιωτική ομάδα δεξιών Ουκρανών εθνικιστών υπό το Ουκρανικό Σοσιαλιστικό Εθνικό Κόμμα, αλλά αργότερα, το Τάγμα Azov ενσωματώθηκε στο Υπουργείο Εσωτερικών της Ουκρανίας.

Andriy Parubiy

Στο Κογκρέσο των Η.Π.Α., ο John Conyers και ο Ted Yoho επιχείρησαν να περιορίσουν «τα όπλα, την εκπαίδευση και άλλη βοήθεια στη νεοναζιστική ουκρανική πολιτοφυλακή, στο τάγμα Azov», η οποία υπερψηφίστηκε ομόφωνα στη Βουλή.

Ποιος θα μπορούσε να έχει αντίρρηση; Ωστόσο, «Υπό την πίεση του Πενταγώνου, το Κογκρέσο αφαίρεσε το νομοσχέδιο για τις δαπάνες από μια τροπολογία, που εμπόδιζε τα κεφάλαια να πέσουν στα χέρια ουκρανικών νεοφασιστικών ομάδων».

Ναι, σωστά διαβάσατε—το Κογκρέσο αφαίρεσε μια διάταξη που προσπαθούσε να αποτρέψει την παροχή όπλων και βοήθειας σε γνωστές νεοναζιστικές ομάδες στην Ουκρανία.

Ο Τζέιμς Κάρντεν ανέφερε:

Αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι ότι, αφαιρώντας την αντινεοναζιστική διάταξη, το Κογκρέσο και η κυβέρνηση άνοιξαν το δρόμο ώστε η αμερικανική χρηματοδότηση να καταλήξει στα χέρια των πιο επιβλαβών στοιχείων που κυκλοφορούν στην Ουκρανία σήμερα.

Και δεν συνέβη μόνο μία φορά αυτό.

Τα νομοσχέδια δαπανών που εγκρίθηκαν από τη Βουλή είχαν κάποια διατύπωση που απαγόρευε τις κρατικές δαπάνες σε αυτές τις ομάδες, αλλά κάθε φορά η διατύπωση αφαιρείτο πριν από την τελική ψήφιση.

Επιπλέον, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ανακοίνωσε τον Ιούνιο του 2024 ότι οι ΗΠΑ θα άρουν την απαγόρευση όπλων σε μια συγκεκριμένη ουκρανική στρατιωτική μονάδα—την Ταξιαρχία του Αζόφ.

Σε μια συνέντευξη με τίτλο «Η συμπαιγνία της Αμερικής με τους νεοναζί» (2018), ο ομότιμος καθηγητής Ρωσικών Σπουδών τόσο στο NYU όσο και στο Πρίνστον είπε: «Μεταξύ των αστοχιών μας, λίγα γεγονότα είναι πιο σημαντικά από τον ρόλο που διαδραμάτισαν οι νεοφασιστικές δυνάμεις στην υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ, κυβερνώμενη από το Κίεβο Ουκρανία από το 2014».

Ενώ στην Αμερική, όροι όπως «Χίτλερ», «Ναζί», «φασίστας» και «νεοναζί» ωθήθηκαν εντέλει στην απουσία νοήματος μέσω της υπερβολικής χρήσης και της παράλογης εφαρμογής, είναι εξαιρετικά ειρωνικό το γεγονός ότι όσοι χρησιμοποιούν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τον Χίτλερ, τους Ναζί και τον φασισμό ως δικαιολογία για κάθε ξένη επέμβαση – αυτοί που συχνά υποστήριζαν να «ρίξετε μια μπουνιά σ’ έναν Ναζί», αυτοαποκαλούνταν «αντιφασίστες», αποκαλούσαν τον Τραμπ «Χίτλερ», ισχυρίζονταν ότι ο Τραμπ διοργάνωσε μια συγκέντρωση των Ναζί, κ.λπ. – έδωσαν τελικά την υποστήριξή τους σε πραγματικούς νεοναζί στην Ουκρανία, σε έναν πόλεμο δια αντιπροσώπων εναντίον της Ρωσίας.

Ενώ πίστευε ότι υποστήριζε την καταπολέμηση των «Ναζί» της εποχής μας, ο αμερικανικός λαός εξαπατήθηκε προδοτικά για να χρηματοδοτήσει τους νεοναζί σε μια επικίνδυνη σύγκρουση ενάντια σε μια πυρηνική δύναμη.

Αμερικανοί, την τελευταία δεκαετία, τα φορολογημένα σας δολάρια πηγαίνουν, εν μέρει, σε ναζιστικές ομάδες.

Οι εθνικοσοσιαλιστές ήταν εχθροί της Δύσης, όπως οι κομμουνιστές, όχι υπερασπιστές της από εκείνους

Οι τρομοκράτες στη Μέση Ανατολή

Εκτός από το Περλ Χάρμπορ και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, κανένα μεμονωμένο γεγονός δεν έχει χρησιμοποιηθεί ως δικαιολογία για τις συνεχιζόμενες επεμβάσεις των ΗΠΑ στο εξωτερικό, όσο η 11η Σεπτεμβρίου.

Αφ’ ότου η Αλ Κάιντα χτύπησε τις ΗΠΑ στις 11 Σεπτεμβρίου, η Αμερική που θρηνούσε ενοποιήθηκε πίσω από ένα απλό συναίσθημα: «Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ».

Το λαϊκό συναίσθημα ισχυριζόταν ότι ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας ήταν απαραίτητος και αποτελεσματικός για την αποτροπή περισσότερων συμβάντων τύπου 9/11 και ήταν ο λόγος για την επεμβατική εξωτερική πολιτική.

«Τους πολεμάμε εκεί πέρα, οπότε δεν χρειάζεται να τους πολεμήσουμε εδώ».

Εάν αυτή η δήλωση είναι απολύτως σωστή, αν την πιστεύουν αληθινά, τότε σίγουρα το να εξοπλίζονται επί ολόκληρα χρόνια τρομοκράτες τύπου Αλ Κάιντα («εξοπλίζοντάς τους εκεί πέρα») δεν είναι μόνο κάτι αντιπαραγωγικό, αλλά αποτελεί και εθνική προδοσία.

Για την μνήμη των πραγματικά αγνοημένων, 20 χρόνια μετά

Ο Τζορτζ Μπους και τα νεοσυντηρητικά γεράκια του πολέμου στην κυβέρνησή του άδραξαν τον πόνο και την σύγχυση του κοινού στον απόηχο της 11ης Σεπτεμβρίου, για να ξεκινήσουν αρκετούς άσχετους πολέμους στη Μέση Ανατολή.

Όταν η Ουάσιγκτον έστειλε τα στρατεύματα στο Ιράκ το 2003 και ανέτρεψε τον Σαντάμ Χουσεΐν, κατέστρεψε την ισορροπία δυνάμεων και έδωσε στο Ιράν μια σημαντική επιρροή στην περιοχή.

Το καθεστώς στο Ιράν είναι ένας παλιός εχθρός της Ουάσιγκτον και ο πρωταρχικός αντίπαλος του Ισραήλ, του στενότερου συμμάχου της αμερικανικής κυβέρνησης.

Ένα πιο ισχυρό Ιράν κρίθηκε ως κάτι απαράδεκτο από τους ίδιους τους ανθρώπους που το είχαν μόλις δημιουργήσει.

Ο αμερικανικός στρατός είχε βαλτώσει σε Ιράκ και Αφγανιστάν, και το Ιράν διέθετε πολύ πιο προηγμένο στρατό από οποιαδήποτε από αυτές τις χώρες, επομένως μια πλήρους κλίμακας εισβολή στο Ιράν ήταν εκτός συζήτησης.

Αντίθετα, όπως εξέθεσε ο Seymour Hersh σε ένα λεπτομερές άρθρο του New Yorker εκείνη την εποχή, η κυβέρνηση Μπους αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τους μυστικούς πράκτορες της αμερικανικής κυβέρνησης, για να χρηματοδοτήσει ένοπλες επαναστάσεις εναντίον ορισμένων από τους πιο σημαντικούς περιφερειακούς συμμάχους του Ιράν, ακόμα κι αν ήταν παρόμοιοι με την Αλ Κάιντα σε ιδεολογία και πρακτικές, και μερικές φορές ευθυγραμμισμένοι με αυτούς (π.χ. Λιβύη, Υεμένη, Συρία κ.λπ.).

Ο δημοφιλής ευφημισμός για εκείνη την περίοδο ήταν «μετριοπαθείς αντάρτες».

Υπό το φως της τρομοκρατικής επίθεσης της 1ης Ιανουαρίου 2025 στη Νέα Ορλεάνη, αυτό γίνεται ακόμη πιο επίκαιρο.

Το τυπικό επιχείρημα πιθανότατα θα υποδηλώνει ότι, λόγω αυτής της επίθεσης -αλλά και άλλων- αυτό που χρειάζεται είναι ακόμα περισσότερες επεμβάσεις στο εξωτερικό από τις ΗΠΑ στην Αραβική Χερσόνησο και/ή περισσότερος περιορισμός των Αμερικανών για τη δική μας «ασφάλεια».

Αντίθετα, αυτό που είναι απαραίτητο είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι η κυβέρνησή μας χρηματοδοτεί και συνεχίζει να εξοπλίζει τους εχθρούς μας σε ξένες χώρες.

Αυτό περιλαμβάνει βομβαρδισμούς, πολέμους και κυρώσεις -και βιώνουμε τις συγκλονιστικές συνέπειες αργότερα.

Κατ’ ελάχιστο, ζητάμε από την κυβέρνησή μας να σταματήσει να χρηματοδοτεί και να εξοπλίζει τους εχθρούς μας.

Για παράδειγμα, ενώ εξακολουθούν να δημοσιεύονται πληροφορίες για την επίθεση στη Νέα Ορλεάνη από τον γεννημένο στο Τέξας Shamsud-Din Jabbar την ημέρα της Πρωτοχρονιάς, αναφέρθηκε ότι υπήρχε μια σημαία του ISIS στο όχημά του.

Αν και είναι ακόμη δύσκολο να είμαστε σίγουροι για το ακριβές κίνητρο, η πολιτική της αμερικανικής κυβέρνησης (σ.σ. Biden) ήταν μια αυξημένη εκστρατεία βομβαρδισμού κατά του ISIS και η ταυτόχρονη υποστήριξη για την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία από τη Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ (HTS), η οποία είναι παρακλάδι της Αλ Κάιντα και έχει παρόμοια ιδεολογία με το ISIS.

Μετά την υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ ανατροπή του καθεστώτος στη Συρία -σε βάρος πολλών στη Συρία και στην ευρύτερη περιοχή, ιδιαίτερα των Χριστιανών– άρχισε να λαμβάνει χώρα μια διαδικασία «αλλαγής του δημόσιου προφίλ της τρομοκρατίας».

Ο Τζουλάνι πολέμησε για την Αλ Κάιντα στο Ιράκ και ίδρυσε το HTS το 2017, το οποίο είχε χαρακτηριστεί (σωστά) τρομοκρατική οργάνωση από την κυβέρνηση των ΗΠΑ.

Ο Kyle Anzalone γράφει:

Στο HTS δόθηκε ο χαρακτηρισμός της τρομοκρατικής οργάνωσης λίγο μετά την ίδρυσή της από τον Τζουλάνι το 2017.

Η οργάνωση αναπτύχθηκε από το Μέτωπο αλ-Νούσρα, το παρακλάδι της Αλ Κάιντα στη Συρία.

Εκείνη την εποχή, η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο αναγνώρισαν την αναδιοργάνωση της μαχητικής του ομάδας από τον Τζουλάνι ως μια προσπάθεια να κρύψει την προέλευσή της από την Αλ Κάιντα.

Τα «οικονομικά της θρησκείας» εξηγούν την εκ νέου ανάδυση των Ταλιμπάν

Πώς είναι δυνατόν – λόγω του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και λόγω της 11ης Σεπτεμβρίου – η τρέχουσα εξωτερική μας πολιτική να δικαιολογεί κατά οποιονδήποτε τρόπο την αποστολή αμερικανικής βοήθειας και παρηγοριάς σε «τέρατα», νεοναζί και τρομοκράτες;

Αυτά είναι ακριβώς τα εγκληματικά στοιχεία στα οποία μας λένε ότι πρέπει να αντιταχθούμε μέσω μιας παρεμβατικής εξωτερικής πολιτικής. Αυτές οι ενέργειες δεν είναι μόνο επικίνδυνες και αντιπαραγωγικές, αλλά και πράξεις προδοσίας που αφήνουν τους πάντες άναυδους.

Mises Institute: Καταργήστε το ΝΑΤΟ

Οι πόλεμοι του βαθέως κράτους των ΗΠΑ βασίζονται σε ψεύδη

Πώς η επιθετική πολιτική των ΗΠΑ ξεκίνησε τον πόλεμο στην Ουκρανία

Η Χαμάς, το Ισραήλ κι η κατάρρευση του παγκόσμιου συστήματος που βασίζεται στο fiat χρήμα

NIKOS MARIS

https://xpressing.substack.com/p/8fd