ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΙΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ

Ο Πούτιν μπορεί να συμφωνήσει να παγώσει τη σύγκρουση κατά μήκος της Γραμμής Επαφής, παρά την προηγούμενη ρητορική ενάντια σε αυτό το σενάριο, σε περίπτωση που ο Τραμπ απειλήσει να κλιμακώσει τη σύγκρουση ως τιμωρία εάν δεν το κάνει.

Η υπόσχεση του Τραμπ να επιλύσει την ουκρανική σύγκρουση σε 24 ώρες δεν είναι ρεαλιστική, αλλά αναπόφευκτα θα προτείνει ένα ειρηνευτικό σχέδιο κάποια στιγμή, εγείροντας έτσι ερωτήματα σχετικά με το πώς θα έμοιαζε και εάν η Ρωσία θα συμφωνούσε με αυτό.

Περισσότερο από πιθανό, θα επιδιώξει να παγώσει τη σύγκρουση κατά μήκος της Γραμμής Επαφής (LOC), όπου κι αν είναι εκείνη τη στιγμή, καθώς δεν αναμένεται να εξαναγκάσει την Ουκρανία να αποσυρθεί από τις περιοχές των οποίων τα διοικητικά σύνορα διεκδικεί η Ρωσία στο σύνολό τους.

Ούτε αναμένεται η Ρωσία να αποκτήσει τον έλεγχό τους μέχρι να γίνει η πρόταση Τραμπ.

Δεν έχει απομακρύνει ακόμη τις ουκρανικές δυνάμεις από το Donbass, το οποίο βρίσκεται στο επίκεντρο των αξιώσεών της, και επομένως είναι απίθανο να καταλάβει την πόλη Zaporozhye, τις ομώνυμες περιοχές στην πλευρά του ποταμού Δνείπερου, ούτε τις προαναφερθείσες γειτονικές περιοχές της περιοχής Kherson.

Μπορεί να κερδίσει λίγο περισσότερο έδαφος εάν καταληφθεί το Πόκροβσκ , αλλά οι ΗΠΑ μπορεί επικίνδυνα να «κλιμακωθούν για να αποκλιμακωθούν» για να σταματήσουν ένα τρέξιμο στον ποταμό, εάν η Ουκρανία στη συνέχεια δρομολογηθεί.

Αυτό θα μπορούσε να έχει τη μορφή απειλής μιας συμβατικής επέμβασης του ΝΑΤΟ , εάν υπάρχει η πολιτική βούληση να πυροδοτήσει μια κουβανέζικη κρίση βραχυπρόθεσμου, οι πιθανότητες της οποίας θα αυξάνονταν σημαντικά εάν η Ρωσία έκανε οποιαδήποτε κίνηση σε αυτό το σενάριο για να περάσει τον Δνείπερο και, επομένως, να διακινδυνεύσει την κατάρρευση του το ουκρανικό σχέδιο αυτού του μπλοκ.

Όπως και να έχει, δεν αναμένεται καμία τέτοια κίνηση στον ποταμό, με το περισσότερο που μπορεί να κάνει η Ρωσία είναι να πολιορκήσει την πόλη Zaporozhye, αλλά ακόμη και αυτό μπορεί να μην υλοποιηθεί μέχρι τη στιγμή που ο Τραμπ θα μοιραστεί το ειρηνευτικό του σχέδιο.

Ως εκ τούτου, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα ζητηθεί από τη Ρωσία να παγώσει τη σύγκρουση κατά μήκος του LOC, αν και χωρίς να ακυρώσει τις εδαφικές διεκδικήσεις της, όπως δεν θα το κάνει ούτε η Ουκρανία, υπό την απειλή του Τραμπ να αυξήσει τη στρατιωτική υποστήριξη στην Ουκρανία εάν το Κρεμλίνο αρνηθεί να σταματήσει τις εχθροπραξίες.

Αυτή η πρόβλεψη βασίζεται στην έκθεση του καλοκαιριού ότι κάποιοι από τους συμβούλους του του πρότειναν να κάνει ακριβώς αυτό ως τιμωρία για τη Ρωσία που χάλασε οποιοδήποτε ειρηνευτικό σχέδιο τελικά του προσφέρει.

Λαμβάνοντας υπόψη την σκληροτράχηλη προσωπικότητά του και την τάση του να «κλιμακωθεί προς αποκλιμάκωση» με τους όρους του εάν αισθάνεται ότι δεν τον σέβονται, κάτι που φλέρταρε με τη Βόρεια Κορέα κατά την πρώτη του θητεία ως διαπραγματευτική τακτική, αναμένεται να συμμορφωθεί με την προαναφερθείσα πρόταση στο εκείνο το γεγονός.

Δεδομένου του απόλυτου πραγματισμού του Πούτιν όπως αντιλαμβάνεται το στυλ του και την αποστροφή του για τις κλιμακώσεις, θα μπορούσε κάλλιστα να συμμορφωθεί, αλλά θα μπορούσε επίσης να ζητήσει από τον Τραμπ να εξαναγκάσει τον Ζελένσκι να κάνει παραχωρήσεις για να το διευκολύνει.

Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν την κατάργηση της συνταγματικής τροποποίησης του 2019 που καθιστά την ένταξη στο ΝΑΤΟ στρατηγικό στόχο, τη δημοσίευση νομοθεσίας που θεωρεί η Ρωσία για την προώθηση των στόχων της αποναζοποίησης, το πάγωμα περαιτέρω αποστολών όπλων στην Ουκρανία και τη χάραξη ζώνης ασφαλείας σε τμήμα της ουκρανικής επικράτειας.

Με τη σειρά που αναφέρθηκαν, το πρώτο θα ήταν επιφανειακό αφού η φετινή σειρά εγγυήσεων ασφαλείας μεταξύ της Ουκρανίας και πολλών χωρών του ΝΑΤΟ την έκανε ήδη de facto μέλος του μπλοκ.

Για να εξηγήσω, όλα συνεπάγονται δεσμεύσεις να συνεχίσουν την υπάρχουσα στρατιωτική τους υποστήριξη προς την Ουκρανία εάν η σύγκρουσή της με τη Ρωσία αναζωπυρωθεί ξανά με το τελικό τέλος της, και αυτή η ίδια υποστήριξη ευθυγραμμίζεται αναμφισβήτητα με το Άρθρο 5 του ΝΑΤΟ.

Σε αντίθεση με τις λαϊκές αντιλήψεις, δεν τους υποχρεώνει να στείλουν στρατεύματα, αλλά μόνο να παράσχουν οποιαδήποτε υποστήριξη πιστεύουν ότι είναι απαραίτητη για να βοηθήσουν τους συμμάχους που υφίστανται επίθεση.

Αυτό κάνουν ήδη, ωστόσο η Ρωσία δεν κλιμάκωσε ποτέ ως απάντηση σε αυτό που κατοχυρώθηκε στις διμερείς στρατιωτικές συμφωνίες τους.

Όσον αφορά τη δεύτερη κερδοσκοπική παραχώρηση ότι ο Πούτιν μπορεί να ζητήσει από τον Τραμπ να εξαναγκάσει τον Ζελένσκι να κάνει, ο Αμερικανός ηγέτης που επέστρεψε και η ομάδα του δεν έχουν εκδηλώσει ποτέ κανένα ενδιαφέρον να βοηθήσουν τη Ρωσία να αποναζοποιήσει την Ουκρανία και ο εξαναγκασμός της να εκδώσει νομοθεσία μπορεί να θεωρηθεί ως κακή οπτική στο εξωτερικό. .

Δεδομένου ότι η Ρωσία δεν μπορεί να αναγκάσει την Ουκρανία να το κάνει αυτό, αυτός ο συγκεκριμένος στόχος της ειδικής επιχείρησης πιθανότατα θα παραμείνει ανεκπλήρωτος, οπότε πιθανότατα δεν θα συζητηθεί πλέον πολύ από αξιωματούχους και μέσα ενημέρωσης.

Προχωρώντας στο τρίτο, ο Τραμπ πιθανότατα δεν θα συμφωνούσε να παγώσει τις αποστολές όπλων στην Ουκρανία, αλλά θα μπορούσαν φυσικά να περιοριστούν καθώς επικεντρώνει εκ νέου τις στρατιωτικές προτεραιότητες της Αμερικής στον περιορισμό της Κίνας στην Ασία αντί να συνεχίσει να περιορίζει τη Ρωσία στην Ευρώπη.

Σχετικά με αυτό, το αναφερόμενο σχέδιό του να ενθαρρύνει τα μέλη του ΝΑΤΟ να αναλάβουν μεγαλύτερη ευθύνη για την άμυνά τους εφαρμόζεται ήδη υπό τον Μπάιντεν, όπως εξηγείται εδώ , και ενδέχεται να συνεχίσουν τις αποστολές όπλων ακόμη και αν οι ΗΠΑ περιορίσουν τις δικές τους.

Ακόμα κι έτσι, ο δυνητικά φυσικός περιορισμός των αποστολών όπλων των ΗΠΑ στην Ουκρανία θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι εκπληρώνει εν μέρει τον στόχο αποστρατικοποίησης της Ρωσίας, όπως και οποιαδήποτε ζώνη ασφαλείας που ο Τραμπ θα μπορούσε να συμφωνήσει να εξαναγκάσει την Ουκρανία να χαράξει στο έδαφός της για να την αποτρέψει από το να βομβαρδίζει ρωσικές πόλεις.

Αυτό θα είναι δύσκολο να το κάνει ο Πούτιν και ο Τραμπ μπορεί να πιεστεί από το «βαθύ κράτος» (τα μόνιμα μέλη του στρατού, των μυστικών υπηρεσιών και της διπλωματικής γραφειοκρατίας των ΗΠΑ) να αντισταθεί, αλλά δεν μπορεί να αποκλειστεί. είτε.

Ο λόγος αυτής της επιφυλακτικής αισιοδοξίας είναι επειδή θα παρείχε στη Ρωσία ένα «σωτήριο πρόσωπο» μέσο για να παγώσει τη σύγκρουση παρά το γεγονός ότι δεν επιτύχει τους μέγιστους στόχους της αντί να διακινδυνεύσει μια κουβανέζικη κρίση αιχμής απορρίπτοντας την αναμενόμενη πρόταση του Τραμπ να «σώσει το πρόσωπο» στο στο εσωτερικό και στο εξωτερικό.

Ο Τραμπ δεν θα έκανε άσκοπες απειλές και σίγουρα δεν θα άφηνε τον Πούτιν να καλέσει την μπλόφα του ακόμα κι αν αυτό συνέβαινε, οπότε αναμένεται να συνεχίσει να εξοπλίζει την Ουκρανία μέχρι τα δόντια, εάν η ειρηνευτική του συμφωνία καταρρεύσει.

Τούτου λεχθέντος, έκανε επίσης εκστρατεία για τον τερματισμό της ουκρανικής σύγκρουσης και προσωπικά θα προτιμούσε να αναπληρώσει τα εξαντλημένα αποθέματα της Αμερικής παράλληλα με τον εξοπλισμό των ασιατών συμμάχων της μέχρι τα δόντια κατά της Κίνας, αντί να συνεχίσει να εξοπλίζει την Ουκρανία και να διακινδυνεύσει μια μεγάλη κρίση με τη Ρωσία.

Η εστίασή του στον Κινεζοκεντρικό Νέο Ψυχρό Πόλεμο μοιράζεται μια μειοψηφία του «βαθιού κράτους», η πλειονότητα των οποίων θέλει να συνεχίσει να δίνει προτεραιότητα στον περιορισμό της Ρωσίας στην Ευρώπη έναντι της Κίνας στην Ασία , αλλά που δεν κλιμακώθηκε απερίσκεπτα με τη Ρωσία μέχρι στιγμής.

Έχουν όντως κλιμακωθεί, αλλά πάντα προηγούνταν σηματοδότηση της πρόθεσής τους να το κάνουν (όπως μέσω της παροχής διαφόρων όπλων) πολύ πριν συμβεί αυτό, δίνοντας έτσι στη Ρωσία αρκετό χρόνο για να υπολογίσει μια απάντηση αντί να διακινδυνεύσει μια «υπερβολική αντίδραση» θα μπορούσε να οδηγήσει σε πόλεμο με το ΝΑΤΟ.

Αυτά τα αντιρωσικά γεράκια θα μπορούσαν επομένως να συμβαδίσουν με κάθε ζώνη ασφαλείας στην οποία θα μπορούσε να συμφωνήσει ο Τραμπ, εάν αποφευχθεί μια δυνητικά ανεξέλεγκτη κλιμάκωση όπως αυτό που θα μπορούσε να απειλήσει να κάνει εάν η Ρωσία δεν τηρήσει τη συμφωνία του.

Τα ανατρεπτικά στοιχεία του «βαθιού κράτους» θα μπορούσαν ακόμη και να προσπαθήσουν να προκαλέσουν μια τέτοια κλιμάκωση για να αποτρέψουν αυτό το σενάριο ζώνης ασφαλείας ή οποιοδήποτε άλλο που θεωρούν απαράδεκτες παραχωρήσεις προς τη Ρωσία, η οποία παραμένει κίνδυνος πριν και μετά την ορκωμοσία του, αλλά προφανώς δεν είναι δικό τους προτιμώμενο σενάριο της παράταξης.

Αυτό το συμπέρασμα συνάγεται με την υπενθύμιση της προαναφερθείσας παρατήρησης σχετικά με το πώς πάντα σηματοδοτούσαν τις κλιμακωτικές προθέσεις τους πολύ νωρίτερα μέχρι στιγμής τουλάχιστον για να αποφευχθεί μια μεγάλη κλιμάκωση.

Ακόμα κι αν ο Τραμπ δεν συμμορφωθεί με κανένα από τα κερδοσκοπικά αιτήματα του Πούτιν να βοηθήσει τον τελευταίο να «σώσει το πρόσωπό του» παγώνοντας τη σύγκρουση παρά το γεγονός ότι δεν επιτυγχάνει τους μέγιστους στόχους της χώρας του στη σύγκρουση, θα μπορούσε πάντα να κρέμεται το καρότο της σταδιακής ελάφρυνσης των κυρώσεων του είδους που προτείνεται. από τον Richard Haas νωρίτερα αυτή την εβδομάδα .

Ο πρώην Πρόεδρος του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων με τεράστια επιρροή πρότεινε ότι αυτό θα μπορούσε να ενθαρρύνει τη συμμόρφωση της Ρωσίας με μια εκεχειρία και είναι πιθανό ο Πούτιν να συμφωνήσει σε αυτό.

Η ρωσική οικονομία ξεπέρασε το άνευ προηγουμένου καθεστώς κυρώσεων της Δύσης, αλλά τα μεγάλα σχέδια της Ρωσίας να δημιουργήσει εναλλακτικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και να στραφεί προς τη μη Δύση δεν ήταν τόσο επιτυχημένα.

Αυτή η ανάλυση εδώ σχετικά με το πώς η τελευταία Σύνοδος Κορυφής των BRICS δεν πέτυχε απολύτως τίποτα απτό υποδεικνύει πώς καμία από τις φιλόδοξες πρωτοβουλίες αυτής της ένωσης δεν αναπτύχθηκε. Επίσης, παρέχει υπερσυνδέσμους με την απόδειξη ότι η New Development Bank με έδρα την Κίνα και η SCO Bank συμμορφώνονται εκπληκτικά με τις κυρώσεις των ΗΠΑ.

Επιπλέον, « Τα προβλήματα πληρωμών της Ρωσίας και της Κίνας που προκαλούνται από τις ΗΠΑ εξέπληξαν τους περισσότερους λάτρεις των BRICS » στις αρχές Σεπτεμβρίου, αφού το RT δημοσίευσε μια ανάλυση χαρακτηριστικών  σχετικά με αυτήν την πολιτικά άβολη εξέλιξη, η οποία δείχνει ότι το κινεζικό κεντρικό στοιχείο των μεγάλων σχεδίων της Ρωσίας δεν εντάσσεται πλήρως στο τους.

Υπάρχει επίσης το εξίσου άβολο γεγονός ότι η στροφή της Ρωσίας προς τη μη Δύση αποτελείται κυρίως από πωλήσεις πόρων σε τέτοιες χώρες και δεν έχει γίνει ακόμη κάτι πιο σημαντικό.

Συνεπώς, δεν θα ήταν περίεργο αν ο Πούτιν εκτιμούσε τις υποσχέσεις για σταδιακή ελάφρυνση των κυρώσεων σε αντάλλαγμα να συμφωνήσει να παγώσει τη σύγκρουση κατά μήκος του LOC, ανεξάρτητα από το πόσο απογοητευτικό μπορεί να είναι αυτό για την ειδική του επιχείρηση στα μάτια των πιο ζηλωτών υποστηρικτών του.

Άλλωστε, ο υπουργός Εξωτερικών Λαβρόφ είπε σε μια ομάδα πρεσβευτών τον περασμένο μήνα ότι η Ρωσία απαιτεί «την άρση των δυτικών αντιρωσικών κυρώσεων», επομένως είναι ξεκάθαρα στο μυαλό του συλλογικού Κρεμλίνου ανεξάρτητα από το τι αντιλαμβάνονται οι διαχειριστές του.

Ακόμα κι αν ο Τραμπ δώσει τέτοιες υποσχέσεις, ωστόσο, η τήρησή τους θα ήταν δύσκολη, καθώς πολλές από τις αντιρωσικές κυρώσεις της Αμερικής κωδικοποιήθηκαν σε νόμο μετά την ψήφισή τους από το Κογκρέσο .

Μπορεί να συμφωνήσουν με οποιοδήποτε αίτημα να τους ακυρώσουν, αλλά μπορεί και όχι, ρίχνοντας έτσι ένα κλειδί στα σχέδια της Ρωσίας.

Οι ΗΠΑ δεν μπορούν επίσης να αναγκάσουν την ΕΕ να ακυρώσει τις αντίστοιχες κυρώσεις της και οι αντιρωσικές χώρες όπως η Πολωνία και τα κράτη της Βαλτικής ενδέχεται να δημιουργήσουν εμπόδια στην επανέναρξη του εμπορίου με τη Ρωσία, εάν οι δεσμοί της ΕΕ μαζί της ξεπαγώσουν.  

Εάν εφαρμοστούν έστω και ημι-επιτυχώς, τότε ο Τραμπ θα μπορούσε να διεκδικήσει μια νίκη στην « αποένωση » της Ρωσίας και της Κίνας, όπως υποσχέθηκε να κάνει, ακόμη κι αν το εμπόριο αυτών των δύο συνεχίσει να αυξάνεται (κυρίως μέσω εισαγωγών κινεζικών πόρων και αντικατάστασης χαμένων δυτικών προϊόντων στα ρωσικά ράφια).

Θα μπορούσε επίσης να πουλήσει αυτή τη σταδιακή πρόταση ελάφρυνσης των κυρώσεων σε αντιρωσικά γεράκια του «βαθούς κράτους» και στους Ευρωπαίους σε αυτή τη βάση για να βοηθήσει να εξασφαλίσει την υποστήριξή τους και να αποτραπεί από τους ισχυρισμούς ότι το κάνει ως χάρη στον Πούτιν.

Αναλογιζόμενοι τη διορατικότητα που κοινοποιήθηκε σε αυτήν την ανάλυση, το ειρηνευτικό σχέδιο του Τραμπ δεν αναμένεται να έχει εκπλήξεις, ούτε θα ήταν έκπληξη εάν η Ρωσία συμφωνήσει σε αυτό για τους λόγους που εξηγήθηκαν.

Οι ΗΠΑ κρατούν τα χαρτιά και θα συμφωνήσουν μόνο σε οποιαδήποτε από τις κερδοσκοπικά ζητούμενες παραχωρήσεις του Πούτιν, προκειμένου να τον διευκολύνουν να «σώσει το πρόσωπο» για το πάγωμα της σύγκρουσης, παρά το γεγονός ότι δεν έχει επιτύχει τους μέγιστους στόχους του. 

Κανένας από τους δύο δεν θέλει μια μεγάλη κλιμάκωση και και οι δύο είναι κουρασμένοι με αυτόν τον πόλεμο μεσολάβησης, οπότε μια τέτοια συμφωνία μπορεί να λειτουργήσει.

Ως εκ τούτου, θα είναι ενδιαφέρον να δούμε πώς μπορεί να αλλάξει η ρητορική από Ρώσους αξιωματούχους και το παγκόσμιο οικοσύστημά τους μέσων ενημέρωσης, καθώς δημοσιεύονται αναφορές για το τι ακριβώς έχει στο μυαλό του ο Τραμπ.

Αυτός και η μειοψηφική φατρία του «βαθιού κράτους» που τον υποστηρίζει παρακινούνται από την επιθυμία τους να « Περιστρώσουν (πίσω) στην Ασία » προκειμένου να συγκρατήσουν πιο μυϊκά την Κίνα, εξ ου και το ενδιαφέρον τους να ολοκληρώσουν αυτόν τον πόλεμο αντιπροσώπων.

Όσο για τη Ρωσία, έχει αρχίσει να συνειδητοποιεί ότι ένας κάποιου είδους συμβιβασμός είναι αναπόφευκτος και πρέπει επομένως να προετοιμάσει το κοινό.

Κάτι απροσδόκητο μπορεί φυσικά να συμβεί για να αλλάξει εντελώς αυτή την ανάλυση, όπως εάν τα γεράκια και από τις δύο πλευρές πείσουν τους αντίστοιχους προέδρους τους να διπλασιάσουν τη σύγκρουση, αλλά τα επιχειρήματα που προβάλλονται εκεί λογίζονται πειστικά για τα συμφέροντα κάθε πλευράς, ειδικά της Ρωσίας.

Εάν όλα λίγο-πολύ εξελιχθούν όπως είναι γραμμένα, τότε οι παρατηρητές μπορούν να περιμένουν μια «Μεγάλη Επαναφορά Μέσων/Αντίληψης» όσον αφορά την αφήγηση της Ρωσίας απέναντι στη σύγκρουση, η οποία θα απαιτούνταν για να διευκολύνει οποιονδήποτε συμβιβασμό μπορεί να κάνει ο Πούτιν.

Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο Substack του συγγραφέα,  στο Newsletter του Andrew Korybko .

Ο Andrew Korybko είναι ένας Αμερικανός πολιτικός αναλυτής με έδρα τη Μόσχα και ειδικεύεται στη σχέση μεταξύ της στρατηγικής των ΗΠΑ στην Αφρο-Ευρασία, του παγκόσμιου οράματος One Belt One Road της Κίνας για τη συνδεσιμότητα του New Silk Road και του Hybrid Warfare. Είναι τακτικός συνεργάτης της Global Research. 

Here’s What Trump’s Peace Plan Might Look Like and Why Russia Might Agree to It