ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ

Έλληνες πατριώτες πατριώτισσες, οι εκλογές δεν είναι μόνο επικίνδυνες για τους Έλληνες, αλλά και για την υπάρξει της Ελλάδος όπως μα την άφησαν οι πρόγονοί μας.

Σε αυτές τις εκλογές θα ζητήσουν να γίνετε συνένοχοι στις προδοσίες που θα γίνουν μετά τις εκλογές με κυριότερες και άμεσες το μοίρασμα του Αιγαίου-Κρήτης-Καστελόριζου, της Θράκης, της Βορείου Ηπείρου.

Μια συνεργάτης της Ιστοσελίδας πατριώτισσα και άμισθη με το (ψευδώνυμο Ελληνίδα Γιαγιά) μας παρουσιάζει τις διεθνής  συμφωνίες που διέπουν  την Ελληνική επικράτεια/ και μάλιστα επιμένει ότι δεν μπορούν να παραχωρήσουν τίποτα.

Από εσάς ζητά να κάνετε σημαία την ερώτηση σε αυτούς που σας ζητούν την ψήφο σας, θα παραχωρήσετε τίποτα από τα παραπάνω;;;;

ΠΕΙΤΕ ΤΟ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ: Το Αιγαίο είναι ΕΛΛΗΝΙΚΟ!!!!

“Ή παρουσα εργασία άποτελεί μερος της τριλογίας “” Ε λ λ η ν  λ ό γ ο ς ” :

Α’ ” Πώς ή Έλληνικη γονιμοποίησε τον Ευρωπαικό λόγο” – Άθ. 1 995 Έκδ . ” Νέα Θέσις”.

Β’ “Πώς ή Έλληνικη γονιμοποίησε τόν Παγκόσμιο λογο” – Αθ. 2003 Έκδ. “Γεωργιάδη” .

Γ’ ” Ό έν τη λέξει Λόγος”

Ε λ λ η ν  λ ό γ ο ς

ΑΝΝΑ ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ

Πώς  ή  Έλληνικη  γονιμοποίησε  τόν   Παγκόσμιο  λογο

Οί Τούρκοι, 50.000 περίπου, έμφανίσθηκαν γιό πρώτη φορά στό άνατολικό σύνορό μας τό 980 μ.χ.

‘Υπηρξαν νομάδες άναχωρήσαντες όπό τό Τουραχάν λόγω μακράς ξηρασίας.

(“Νομάδες δέ καλούνται, ότι ούκ εστι σφί  (=εις αύτούς) οίκήματα, άλλά έν άμάξαις οίκούσι”. – Ίπποκρ. Περι Άέρ. 93).

Οί “Όσμανίδαι” Τούρκοι έγκατεστάθησαν στην Βιθυνία

τό 1231 μ.χ. μέ όρχικό πυρηνα 400 οικογένειες.

Καί, όπως γράφει Kαί ό Κωνστ. Παπαρηγόπουλος,303 οί Τούρκοι δεν ήσαν εθνος, άρα δεν

είχαν εθνικη γλώσσα.

Συνεννοούντο μεταξύ τους με ενα βασικό λεξιλόγιο που δεν ύπερέβαινε τiς

200 ριζικες λέξεις.

Ή πρωτόγονη τουρκομογγολικη γλώσσα δέν ήτο έπαρκης γιό έπικοινωνία μέ τόν πολιτισμένο μεσογειακό κόσμο.

Οί τουρκομογγόλοι αύτοι νομόδες, έρχόμενοι σέ επαφη μέ τον Έλληνισμό της εν ‘Aσίας Αιολίας και  Ίωνίας, έδημιούργησαν σιγά -σιγά ένα γλωσσικό ύπόστρωμα όρχαιοελληνικό και επέκεινα βυζαντινό.

Τά  δέ άραβοπερσικά τους δάνεια, όπως ηδη έτονίσαμε, στην ούσία είναι και αύτό έλληνικό άφού και οί ‘Άραβες και οί περσαι, μέσω της έλληνικης διεισδύσεως εις τό βάθη της Άσίας (και μέσω της διεισδύσεως τών Άράβων εις την Άλεξάνδρεια) έχουν έμπλουτίσει το Λεξιλόγιό τους έκ της Έλληνικης.

(‘Όύ γάρ έστι το ονομα βαρβαρικόν . . . ” -Πλούτ. Περι Ίσ. Όσίρ. 60Ο)

Έξετάζοντας δειγματοληπτικώς λέξεις τουρκικές όπως καταχωρίζονται στό διάφορα σχετικό

Λεξικό (Δενιόζου, Σπυρώνη, Τσόγκα κ.ά.), εϊτε γραμμένες μέ τό ελληνικό ε’ίτε μέ τό “λατινικό” αλφάβητο, διαπιστώνουμε ότι αύτές οί “τουρκικές” λέξεις δέν είναι παρά ή κακόηχη μεταποίησις τού άρχαιοτέρου άλλά και νεωτέρου ελληνικού Λεξιλογίου. Άρκετά μεγάλον άριθμό αύτών τών λέξεων χρησιμοποιούμε σήμερα στην καθημερινή μας όμιλία. Κακώς βέβαια. Παρ’ όλ’ αύτά, όσο και άν ή έκφορά τους είναι βαρβαρόφωνος, οι λέξεις αύτές …

… Δέν είναι τουρκικές

1 7 0

https://drive.google.com/file/d/19v7uETy1DXoKxis9FTXbVXCrke7YrYWq/view

Ὥρα μας νὰ συνειδητοποιήσουμε ἐπακριβῶς τὸ ποῦ χρωστᾶμε τὴν γενοκτονία μας  !!!

Σάββατο, 20 Μαΐου 2017

Οἱ Τοῦρκοι, πολεμικός, νομαδικὸς καὶ ἄγριος λαός, ἦλθαν ἀπὸ τὶς στέπες τῆς Ἀσίας στὰ παράλια τῆς Μεσογείου. Φθάνοντας στὰ μέρη μας, λίγο λίγο, μὲ μίαν μεγάλην ἐκστρατεία κάθε χρόνο, ἐπέτυχαν νὰ καταλάβουν ὅλες αὐτὲς τὶς περιοχές, ποὺ μετέπειτα ἀπετέλεσαν ἐδάφη τῆς ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας. Ἡ σοβαρή, ἴσως καὶ σημαντικοτέρα λεπτομέρεια αὐτῆς τῆς ἐξαπλώσεως, ἐμπεριέχει ἕνα σημεῖον «κλειδί», ποὺ δὲν μᾶς τὸ εἶπαν: τὰ τρία τρίτα.

Οἱ Τοῦρκοι συνήθιζαν, μετὰ ἀπὸ κάθε νίκη τους, νὰ σφάζουν τὸ ἕνα τρίτο τῶν ἡττημένων, νὰ διακινοῦν στὰ σκλαβοπάζαρά τους τὸ δεύτερον τρίτον καί, τὸ τρίτο τρίτον, νὰ τὸ ἀφομοιώνουν (μεταγενέστερα νὰ τὸ ἐξισλαμίζουν). Στὴν πραγματικότητα, αὐτὲς οἱ μόλις δύο χιλιάδες οἰκογένειες νομάδων σήμερα κατέληξαν νὰ εἶναι σχεδὸν ὀγδόντα ἑκατομμύρια, διότι ἁπλῶς ἀφεμοίωναν τὸ ἕνα τρίτον τῶν κατεκτημένων λαῶν.

Ἕνα ἀκόμη σημεῖον κλειδὶ εἶναι πὼς οἱ Τοῦρκοι εἶχαν σουλτάνους ἀπὸ τὸ ἕνα καὶ μοναδικὸ ἐκεῖνο γενεαλογικὸ δένδρο, ποὺ οὐδέποτε ἄλλαξε ἢ ἠλλοιώθη. Ὅμως, ἂν καὶ οἱ σουλτάνοι τους ἦσαν ἀπόγονοι τοῦ ἰδίου προπάτορος, ἐν τούτοις ἀπὸ τὸν 16ο αἰῶνα καὶ μετὰ ὄχι μόνον δὲν ἤλεγχαν τὴν αὐτοκρατορία τους, ἀλλὰ ὁ ἀπόλυτος ἔλεγχος αὐτῆς εἶχε περάση στὰ χέρια τῆς …«περιουσίου» οἰκογενείας τοῦ Ἰωσῆφ Νάσι, ποὺ προήρχετο ἀπὸ τοὺς Σερφαραδῆτες τραπεζῖτες ἑβραίους τῆς Ἰσπανίας καὶ τῆς Κεντρικῆς Εὑρώπης. Τὸ δὲ δίκτυον ποὺ ἔστησαν γιὰ νὰ προωθήσουν (ναί, ἀπὸ τότε ἀκόμη) πρὸς τὸ Ἰσραὴλ τελικῶς, μὲ ἐνδιαμέσους σταθμοὺς τὰ ἐδάφη τῆς ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας, ἰδίως τὴν Κύπρο, περιγράφεται θαυμάσια ἀπὸ τοὺς ἱστορικούς. Μία γεύσις περιληπτικά:

Εἴπαμε λοιπὸν πὼς ἡ Gracia Mendes Nasi καὶ ὁ Francisco Mendes …«ἔτυχε» νὰ ἀνήκουν στὴν αὐτὴν οἰκογένεια τῶν Benveniste. («Ἔτυχε» λέμε.  Μὴν πάῃ ὁ νοῦς σας στὸ κακό!!!)

Οἱ Μέντεζ (Μπενβενίστε) κατάφεραν νὰ ἐλέγχουν τοὺς κυριοτέρους δρόμους τῶν μπαχαρικῶν, στήνοντας ἕνα περίπλοκο δίκτυο ἐμπορικῶν ἐπιχειρήσεων καὶ …κατασκοπίας. Ἐπίσης εἰσῆλθαν στὸ …ἀσῆμι καὶ τὰ πολύτιμα μέταλλα καὶ ξεκίνησαν, ὡς μεγαλοτραπεζῖτες φυσικά, νὰ δανείζουν κράτη καὶ βασιλεῖς.

Ἐὰν ἐξαιρέσουμε τὸν Ἰωσὴφ Νάσι, ποὺ γιὰ λίγα χρόνια τὸν βλέπουμε κυρίως στὸν ἑλλαδικὸ χῶρο, καθὼς καὶ κάτι ἀοριστολογίες περὶ τῶν ἑβραίων ποὺ ἐγκατεστάθησαν στὴν Θεσσαλονίκη, γιὰ τοὺς ὁποίους δὲν γνωρίζουμε πολλὰ πολλὰ γύρω, ἀπὸ τὰ ὀνόματά τους, συναντοῦμε ἕνα ἀκόμη γνωστό μας ὄνομα, τὴν περίοδο ποὺ ὁ Ὄθων ἐμφανίζεται ἐδῶ.

Ὁ Μὰξ ντὲ Ῥόθτσιλντ.

Οἱ σουλτάνοι, ποὺ εἶχαν ἤδη ἐκπέση, δὲν εἶχαν καὶ μεγάλο πρόβλημα νὰ ἀφήσουν τὴν οἰκονομία τῆς αὐτοκρατορίας τους σὲ …ἔμπιστα χέρια, ποὺ πλήρωναν καλὰ γιὰ νὰ διατηροῦν ἰδιαίτερα προνόμια. Ὅταν ἔφθασε ἡ στιγμὴ ἀνατροπῆς τῶν σουλτάνων, πάλι τὸ κύκλωμα τῶν (ἂς ποῦμε) ἐξισλαμισθέντων ἑβραίων, οἱ ντονμέ, ἔστησαν τὸ κίνημα τῶν Νεοτούρκων.

Οἱ σουλτάνοι μᾶς ἐτελείωσαν καὶ τὴν σκυτάλη ἀνέλαβε ὁ πολλὰ τιμώμενος ἐκ τοῦ Βενιζέλου ἀρχι-ντονμὲ ἑβραῖος Κεμᾶλ Ἀτατοῦρκ.

Ἡ γενοκτονία δὲ τῶν χριστιανικῶν πληθυσμῶν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, δὲν ἔτυχε ἀλλὰ ἐπέτυχε, ἐφ΄ ὅσον, γιὰ ἀρχή, τὰ συμφέροντα τῶν ἀπογόνων Νάσι, Ῥότσιλντ καὶ Νόμπελ, ποὺ καλό-ἔβλεπαν τὰ πετρέλαια τοῦ Μπακοῦ (καὶ τῆς Μοσούλης ἀκολούθως), ἐπέβαλαν τὶς γενικὲς ἐκκαθαρίσεις τῶν Ἀρμενίων (καθὼς καὶ τῶν λοιπων πληθυσμῶν στὴν συνέχεια), σὲ τέτοιον βαθμό, ποὺ ἡ ἀλήθεια ἐπεσκιάσθη ἀπολύτως καὶ μὲ συνοπτικὲς διαδικασίες. Κι ἔτσι, ἀκόμη καὶ σήμερα, συζητᾶμε γιὰ τὴν γενοκτόνια ἀπὸ Τούρκους κι ὄχι ἀπὸ Σερφαραδῆτες ἐβραίους καὶ ντονμὲ (πάλι ἐβραίους), ἀπογόνους τῶν Νάσι καὶ τῆς συμμορίας τους, μὲ ὅπλο τοὺς Τσέτες (Κούρδους) ποὺ πάντα ἦσαν ἰδιαιτέρως πρόθυμοι γιὰ ἐκκαθαρίσεις, ἀλλὰ καὶ ἐμφανιζόμενον ὡς ἐγκέφαλον τοὺς …Τούρκους, .

Ὄχι φυσικὰ πὼς οἱ Τοῦρκοι ἦσαν ἀθῶοι, ἐφ΄ ὅσον δὲν ἀνέκοψαν τὸ ἔγκλημα, ἀλλὰ δὲν ἦσαν καὶ οἱ ἐμπνευστὲς αὐτῶν τῶν ἐγκλημάτων, παρὰ μόνον τὰ ἐκτελεστικὰ ὄργανα, πού, στὸ μεγαλύτερον τμῆμα τῆς γενοκτονίας, ἐκτελοῦσαν ἐντολές.

Καί, φυσικά, ἐπίσης συνεργάτες τῶν ἐγκλημάτων αὐτῶν, ἀλλὰ καὶ σύμβουλοι καὶ καθοδηγητὲς καὶ πλιατσικολόγοι κατὰ περίπτωσιν, ἦσαν διαρκῶς καὶ οἱ Γερμανοί.
filonoi.gr

ΑΙΓΑΙΟ

Το παραμύθι της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνηs (του Χρήστου Μπίσδα)

Σάββατο, 3 Ιουνίου 2017

https://1.bp.blogspot.com/-GhD-SnZCP7M/WTHR0t0HL1I/AAAAAAAAHEw/ZYGIq6ZnjpMIUohd1ri3hi_O_N59k6YigCLcB/s1600/download.jpg

Στις 14-11-1994 τέθηκε σε ισχύ η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, την οποία έχει υπογράψει και η Ελλάδα και κυρώσει με το Ν. 2321/1995.

Η ανωτέρω σύμβαση, μεταξύ άλλων, κατοχυρώνει το δικαίωμα της Ελλάδας να ανακηρύξει αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ) πλάτους μέχρι 200 ν.μ.

Ήδη έχουν περάσει πάνω από 20 χρόνια από την κύρωση της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας από την χώρα μας και ουδεμία ελληνική κυβέρνηση τόλμησε να επεκτείνει την κυριαρχία της στην θάλασσα με την ανακήρυξη ΑΟΖ, για να μην αναφερθούμε στην επέκταση των εθνικών χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ.

Παρόλα αυτά, πολιτικοί και δημοσιογράφοι κατά καιρούς επαναφέρουν στην επικαιρότητα την δυνητική – επομένως ανύπαρκτη ακόμα – «ελληνική ΑΟΖ» δημιουργώντας φρούδες ελπίδες στον ελληνικό λαό περί ελληνικού πλούτου προερχόμενου από τους υδρογονάνθρακες της ΑΟΖ.

Η κυβέρνηση Σαμαρά ήταν αυτή που πρόβαλε για πρώτη φορά την ανακήρυξη ΑΟΖ ως πανάκεια για την έξοδο της Ελλάδας από την οικονομική κρίση, διότι η ανακήρυξή της θα επέτρεπε την εξόρυξη υδρογονανθράκων.

Ούτε όμως η κυβέρνηση Σαμαρά, ούτε οι λεγόμενες κυβερνήσεις εθνικής σωτηρίας (αλλά στην πραγματικότητα κομματικής σωτηρίας), ούτε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τόλμησαν να κάνουν το μεγάλο βήμα.

Η Ελλάδα σήμερα δεν διαθέτει ΑΟΖ διότι ουδεμία κυβέρνηση έκανε χρήση του δικαιώματος ανακήρυξης ΑΟΖ.

Περαιτέρω, αυτό που κρύβουν όλοι σχεδόν από τον ελληνικό λαό είναι ότι για να αποκτήσει ΑΟΖ ένα παράκτιο κράτος δεν αρκεί να την ανακηρύξει, δηλαδή να δηλώσει διεθνώς την επιθυμία κατοχής ΑΟΖ, αλλά θα πρέπει και να την οριοθετήσει, εκεί όπου η ΑΟΖ του παράκτιου κράτους επικαλύπτεται από την ΑΟΖ όμορων κρατών.

Στην περίπτωση της Ελλάδας, η ΑΟΖ που τυχόν θα ανακηρυχθεί, θα πρέπει να οριοθετηθεί με την Αλβανία, την Ιταλία, τη Λιβύη, την Αίγυπτο, την Κύπρο και την Τουρκία.

Οι μέχρι σήμερα διαπραγματεύσεις της Ελλάδας με την Αλβανία και την Τουρκία για την ενδεχόμενη οριοθέτηση ΑΟΖ έχουν αποβεί άκαρπες.

Όμως, την στιγμή που γράφεται το άρθρο δεν έχει γίνει καν ανακήρυξη ΑΟΖ από την Ελλάδα, οπότε οποιαδήποτε συζήτηση περί οριοθέτησης με όμορα κράτη είναι θεωρητική και άνευ αντικειμένου.

Παρόλα αυτά, την ώρα που ο ελληνικός λαός ζει στην φτώχεια κάποιοι συνεχίζουν να διαδίδουν το παραμύθι ότι η Ελλάδα είναι πλούσια χώρα διότι έχει υδρογονάνθρακες στην ΑΟΖ της.

Μάλιστα, πρόσφατα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προκήρυξε διαγωνισμό για την παραχώρηση θαλασσίων «οικοπέδων» για την έρευνα και εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, οικόπεδα τα οποία δεν ανήκουν ακόμα στην Ελλάδα και κανείς δεν ξέρει αν ποτέ θα τα αποκτήσει.

Η ανικανότητα, για να μην χρησιμοποιήσω την λέξη προδοσία, την ελληνικών κυβερνήσεων προς εξυπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων, είναι εμφανής αν γίνει σύγκριση με τον τρόπο με τον οποίο οι κυπριακές κυβερνήσεις χειρίστηκαν το θέμα της ΑΟΖ.

Η Κύπρος, παρότι δεν διαθέτει την στρατιωτική ισχύ της Ελλάδας, ανακήρυξε ΑΟΖ και την οριοθέτησε με κράτη όπως είναι η Αίγυπτος και το Ισραήλ.

Δεν κατέληξε σε οριοθέτηση με την Τουρκία, η οποία αμφισβητεί την κυπριακή ΑΟΖ, όμως προέβη μέσω ξένων ιδιωτικών εταιριών σε έρευνες για υδρογονάνθρακες σε θαλάσσια οικόπεδα τα όρια των οποίων δεν συμπίπτουν με την τουρκική ΑΟΖ, άρα δεν χρειάζεται οριοθέτηση μεταξύ Κύπρου και Τουρκίας.

Σε κάθε περίπτωση, από την ανακάλυψη κοιτασμάτων υδρογονανθράκων έως την εκμετάλλευση αυτών θα περάσει πολύς χρόνος, η αρχή όμως έγινε για την Κύπρο.

Σημειωτέον ότι δεν τέθηκε θέμα οριοθέτησης της ΑΟΖ μεταξύ Κύπρου και Ελλάδας, αφού η Ελλάδα, όπως προαναφέρθηκε, δεν έχει ανακηρύξει ΑΟΖ!!!

Αντίθετα, στην Ελλάδα συνεχίζεται η απόκρυψη της αλήθειας, η διάδοση ψευδών και ο εμπαιγμός του ελληνικού λαού από τα κόμματα του «συνταγματικού» τόξου και τα ελεγχόμενα από αυτά Μ.Μ.Ε.

Κυκλοφορούν μάλιστα διάφοροι χάρτες στους οποίους σημειώνονται τα όρια της υποτιθέμενης ελληνικής ΑΟΖ και επισημαίνεται πόσο σημαντικό είναι το Καστελόριζο, διότι ενώνει τις ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρο.

Αυτό που κρύβουν τεχνηέντως από τους Έλληνες είναι ότι η Ελλάδα επί του παρόντος δεν διαθέτει ΑΟΖ, άρα όσα κοιτάσματα υδρογονανθράκων κι αν υπάρχουν νότια της Κρήτης και αλλού δεν δικαιούται να τα εκμεταλλευτεί.

Η αλήθεια είναι ότι Ελλάδα, μη διαθέτοντας ΑΟΖ, δεν δικαιούται και δεν τολμά να κάνει εξόρυξη υδρογονανθράκων πέραν των χωρικών της υδάτων, δηλαδή πέραν των 6 ν.μ., ούτε καν εντός της υφαλοκρηπίδας της, όπου αυτή αμφισβητείται από την Τουρκία.

Η περίπτωση τη δυνητικής ελληνικής ΑΟΖ είναι τρανή απόδειξη των φοβικών συνδρόμων όλων των ελληνικών κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης, σύνδρομα που ευτυχώς δεν είχαν οι Κύπριοι αδελφοί μας.

Η Κύπρος προέβη σε ανακήρυξη ΑΟΖ και σε έστω μερική οριοθέτησή της.

Είχε όμως το σθένος να ανακηρύξει ΑΟΖ και να την υπερασπιστεί παρά τις πιέσεις της Τουρκίας.

Αντίθετα, στην Ελλάδα καμία κυβέρνηση μέχρι σήμερα δεν είχε τα κότσια να προχωρήσει έστω και σε ανακήρυξη της ΑΟΖ.

Επομένως, όσα λέγονται για ελληνική ΑΟΖ και κοιτάσματα υδρογονανθράκων που δήθεν ανήκουν στην Ελλάδα και προορίζονται για εσωτερική κατανάλωση.

Είναι γελοίο να υποστηρίζουν κάποιοι ότι θα προχωρήσει σε ανακήρυξη ΑΟΖ μία χώρα που δεν τολμά να αυξήσει τα χωρικά της ύδατα από τα 6 ν.μ. στα 12 ν.μ., όπως δικαιούται.

Μέχρι να υπάρξει ανεξάρτητη κυβέρνηση στην Ελλάδα, οι Έλληνες δεν θα δουν ούτε ΑΟΖ ούτε δεκάρα τσακιστή από υδρογονάνθρακες και η Ελλάδα θα υποκύπτει στις αξιώσεις και στο εκάστοτε casus belli της Τουρκίας.

Και για να υπάρξει ανεξάρτητη κυβέρνηση στην Ελλάδα θα πρέπει ο ελληνικός λαός να ψηφίσει εθνικιστικά.

Εκτός αν οι Έλληνες προτιμούν τα κόμματα του «συνταγματικού» τόξου

να τους πωλούν φύκια από την «ελληνική ΑΟΖ» για μεταξωτές κορδέλες…

http://koinosparanomastis.blogspot.gr/2017/06/s.html

Δύο διεθνείς Συνθήκες… δεν επιτρέπουν παραχώρηση ούτε χιλιοστού στην Τουρκία – Μια συμφωνία Ελλάδος – Τουρκίας τι θα μπορούσε να περιλαμβάνει;

Παρασκευή 28/08/2020

Μια δημοκρατική χώρα όπως η Ελλάδα, θέλει σταθερότητα και ειρήνη στην περιοχή, όχι εντάσεις και αυτή πλέον πρέπει να είναι η νέα εποικοδομητική στρατηγική της Τουρκίας εάν θέλει κάτι να κερδίσει.

Η Τουρκία προκαλεί, χρησιμοποιεί την διπλωματία των κανονιοφόρων, επιχειρεί με μεθόδους αμφισβήτησης διεθνών Συμβάσεων και Συνθηκών να επαναχαράξει τα θαλάσσια σύνορα με την Ελλάδα και όλα αυτά… επειδή εικάζει ότι ορισμένα θαλάσσια οικόπεδα έχουν φυσικό αέριο ή πετρέλαιο.
Η μεγάλη ιδέα της Mavi Vatan της Γαλάζιας Πατρίδας αποτελεί ευθεία αμφισβήτηση των διεθνώς αναγνωρισμένων Συνθηκών και Συμβάσεων.
Πρόκειται για την Συνθήκη της Λωζάνης που υπεγράφη μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας με παρουσία εγγυητριών δυνάμεων το 1923 και βεβαίως την Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας ή Σύμβαση του Montego Bay της Jamaica ή στα αγγλικά United Nations Convention on the Law of the Sea (UNCLOS) που υπεγράφη στις 10 Δεκεμβρίου του 1982.
Με βάση αυτές τις δυο αδιαμφισβήτητες Συνθήκες και Συμβάσεις η Ελλάδα δεν θα πρέπει να παραχωρήσει ούτε χιλιοστό στην Τουρκία στα δικαιώματα της στην Θάλασσα.

Η Τουρκία μπορεί να αμφισβητεί σχεδόν τα πάντα αλλά τι αναφέρει η Συνθήκη της Λωζάνης;

-Οι αιρέσεις της Τουρκίας για τα νησιά που παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα από την Ιταλία ή ακόμη και το Καστελόριζο ορίζονται ρητώς στην Συνθήκη της Λωζάνης.
Μεταξύ Ρόδου, Αστυπάλαιας, Τήλου, Νισύρου, Χάλκης, Καλύμνου, Κω, Λέρου και άλλων νησιών περιλαμβάνεται και το Καστελόριζο.
-Στην Συνθήκη της Λωζάνης άρθρο 6 ορίζεται ότι τα θαλάσσια όρια μεταξύ νησιών ή βραχονησίδων που έχουν απόσταση μικρότερη των 3 μιλιών θα λαμβάνεται υπόψη η μέση γραμμή.
-Στο άρθρο 12 αναφέρεται ότι νησιά ή νησίδες σε απόσταση μικρότερη των 3 ναυτικών μιλίων παραμένουν στην Τουρκική κυριαρχία, πλην ορισμένων περιπτώσεων όπως το Καστελόριζο όπου απέχει 2,02 χιλιόμετρα από την ηπειρωτική Τουρκία.
-Στο άρθρο 13 αναφέρεται ότι στα Νησιά Λέσβο, Χίο, Σάμο και Ικαρία δεν θα χρησιμοποιηθούν για ναυτικές βάσεις ή δεν θα ανεγερθούν οχυρωματικά έργα.
Επίσης δεν θα επιτρέπεται στην Ελλάδα να πετάει με πολεμικά αεροπλάνα πάνω από την Τουρκία.
Το άρθρο 15 ορίζει ότι η Τουρκία παραιτείται υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος και τίτλου για 13 νησιά, νησίδων και βραχονησίδων έως και του Καστελόριζου.

Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας ή Σύμβαση του Montego Bay της Jamaica

Η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας ή Σύμβαση του Montego Bay επειδή υπογράφηκε στην πόλη της  Jamaica Montego Bay έχει υπογραφή από την Ελλάδα αλλά όχι από την Τουρκία.
Συγκεκριμένα αναφέρει ότι η κυριαρχία του παράκτιου κράτους εκτείνεται, πέρα από την ηπειρωτική του επικράτεια και τα εσωτερικά του ύδατα και, στην περίπτωση αρχιπελαγικού κράτους, περά από τα αρχιπελαγικά του ύδατα, στην παρακείμενη θαλάσσια ζώνη που ορίζεται ως χωρική θάλασσα
Κάθε κράτος έχει το δικαίωμα να καθορίσει το εύρος της χωρικής του θάλασσας.
Το εύρος αυτό δεν υπερβαίνει τα δώδεκα ναυτικά μίλια, μετρούμενα από γραμμές βάσεως καθοριζόμενες σύμφωνα με την παρούσα σύμβαση.
Το σύστημα των ευθειών γραμμών βάσεως δεν δύναται να εφαρμόζεται από ένα κράτος κατά τρόπο ώστε να αποκόπτει τη χωρική θάλασσα άλλου κράτους από την ανοικτή θάλασσα ή αποκλειστική οικονομική ζώνη.
Στην περίπτωση που οι ακτές δύο κρατών κείνται έναντι αλλήλων ή συνορεύουν, κανένα από τα δύο κράτη δεν δικαιούται, ελλείψει αντιθέτου συμφωνίας μεταξύ τους, να εκτείνει την χωρική του θάλασσα πέραν της μέσης γραμμής της οποίας όλα τα σημεία βρίσκονται σε ίση απόσταση από τα εγγύτερα σημεία των γραμμών βάσεως από τις οποίες μετράται το εύρος της χωρικής θάλασσας καθενός από τα δύο κράτη. Η παραπάνω διάταξη δεν εφαρμόζεται όμως όπου λόγω ιστορικού τίτλου ή άλλων ειδικών περιστάσεων παρίσταται ανάγκη να οριοθετηθούν οι χωρικές θάλασσες των δύο κρατών κατά διαφορετικό τρόπο.
Το άρθρο 19 παράγραφος 2
Η διέλευση ξένου πλοίου θεωρείται ότι διαταράσσει την ειρήνη, την τάξη ή την ασφάλεια του παράκτιου κράτους, εάν, ευρισκόμενο στη χωρική θάλασσα, προβεί σε οποιαδήποτε από τις ακόλουθες δραστηριότητες:
α) σε κάθε απειλή ή χρήση βίας κατά της κυριαρχίας, της εδαφικής ακεραιότητας ή της πολιτικής ανεξαρτησίας του παράκτιου κράτους, ή κατά οποιοδήποτε άλλο τρόπο κατά παραβίαση των αρχών του διεθνούς δικαίου που περιέχονται στον χάρτη των Ηνωμένων Εθνών
β) σε κάθε άσκηση ή γυμνάσια με όπλα οποιουδήποτε είδους

κ)σε διεξαγωγή έρευνας ή υδρογραφικών εργασιών

https://doguakdenizpolitik.com/wp-content/uploads/2020/08/jy.jpg

Τι θα μπορούσε να συμβεί με την Τουρκία;

Είναι προφανές ότι με βάση την Συνθήκη της Λωζάνης και της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας ή Σύμβαση του Montego Bay της Jamaica η Ελλάδα έχει ξεκάθαρα, πλήρως αποσαφηνισμένα θαλάσσια σύνορα, σαφή δικαιώματα.
Η Τουρκία είναι ξεκάθαρα ο παραβάτης.
Αλλά γιατί όμως είναι παραβάτης η Τουρκία;
Α)Η Τουρκία γνωρίζοντας ότι κάθε ελληνικό νησί και είναι ελληνικό νησί το Καστελόριζο – όπως και η Τουρκία αναγνωρίζει – μπορεί να έχει ΑΟΖ Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη και Υφαλοκρηπίδα που εκτείνεται 200 ναυτικά μίλια από την αιγιαλίτιδα ζώνη.
Κατά τους Τούρκους ένα νησί όπως το Καστελόριζο με 10,5 τετραγωνικά χιλιόμετρα έκταση που απέχει 2,02 χιλιόμετρα από την ηπειρωτική Τουρκία και 580 χιλιόμετρα από την Ελλάδα δεν μπορεί να έχει ΑΟΖ διεκδικώντας 40 χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Το επιχείρημα της Τουρκίας ενώ έχει λογική, απαντάται από την Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας, το Καστελόριζο μπορεί να έχει ΑΟΖ, όπως και όλα τα νησιά.
Β)Η Τουρκία αμφισβητεί την μεταβίβαση των νησιών από την Ιταλία στην Ελλάδα – των Δωδεκανήσων – αλλά η Συνθήκη της Λωζάνης είναι επίσης ξεκάθαρη.
Γ)Η Τουρκία αναφέρει ότι η Ελλάδα παραβιάζει την Συνθήκη της Λωζάνης καθώς έχει στρατιωτικοποιήσει πολλά νησιά στο Ανατολικό Αιγαίο.
Αυτό είναι αλήθεια, έχει παραβιαστεί η Συνθήκη της Λωζάνης αλλά μπορεί η Ελλάδα να έχει απέναντι της μια διαχρονικά επιθετική και θρασύτατη Τουρκία και να μην πάρει προληπτικά στρατιωτικά μέτρα;
Δ)Η Τουρκία θέτει επίσης θέμα υφαλοκρηπίδας, η υφαλοκρηπίδα ουσιαστικά είναι η νοητή έκταση από την ακτογραμμή έως και 200 ναυτικά μίλια – η νομική υφαλοκρηπίδα εκτείνεται περισσότερο – και καλύπτει ηπειρωτική και νησιωτική γη.
Αυτό σημαίνει ότι ένα νησί έχει ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, σε αντίθεση με το επιχείρημα της Τουρκίας ότι δεν μπορούν να έχουν τα νησιά ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα.
Ε)Η Τουρκία θεωρεί ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να εκτείνει τα χωρικά της ύδατα στο Αιγαίο στα 12 ναυτικά μίλια από 6 που είναι τώρα γιατί τότε το 90% της ΑΟΖ του Αιγαίου θα ανήκει στην Ελλάδα.
Το Αιγαίο Πέλαγος ως αρχιπέλαγος δίνει την δυνατότητα επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια αλλά μέχρι τώρα η Ελλάδα δεν το έχει πράξει όχι από φόβο όπου μπορεί να θεωρεί η Τουρκία αλλά για λόγους ισονομίας.
Για την Τουρκία είναι αιτία πολέμου η επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια στο Αιγαίο, αλλά είναι νόμιμο δικαίωμα της Ελλάδος.
Ωστόσο είναι ορθό το επιχείρημα ότι επέκταση στα 12 μίλια της Ελλάδος στο Αιγαίο θα σηματοδοτήσει τον πλήρη αποκλεισμό της Τουρκίας από το Αιγαίο που αποκαλεί Θάλασσα των Νήσων.
Στ)Για να πείσει τους διεθνείς παρατηρητές και τις μεγάλες δυνάμεις η Τουρκία εσχάτως επικαλείται με προπαγανδιστικά χαρακτηριστικά 7 αποφάσεις που έχει λάβει το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης που αναφέρει ότι για τον προσδιορισμό ΑΟΖ όταν παρευρίσκεται μεταξύ ηπειρωτικών ακτών ένα νησί λαμβάνονται υπόψη οι ηπειρωτικές ακτές, όχι η νησιωτική ακτή (π.χ. Ρουμανία – Ουκρανία, Μάλτα – Λιβύη, Ερυθραία – Υεμένη, Γαλλία – Βρετανία κ.α.).
Ενώ είναι αλήθεια ότι το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης έχει λάβει τέτοιες αποφάσεις με στόχο την δικαιοσύνη και ισότητα, αυτό δεν διασφαλίζει ότι εάν η Ελλάδα προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης δεν θα δικαιωθεί σε πολλά.
Η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας ή Σύμβαση του Montego Bay της Jamaica είναι πολύ υποστηρικτική για τις ελληνικές θέσεις πλην ίσως της περίπτωσης ενός νησιού όπως το Καστελόριζο που βρίσκεται 2,02 χιλιόμετρα από την Τουρκία και 580 χιλιόμετρα από την ηπειρωτική Ελλάδα.

Τι θα μπορούσε να περιλαμβάνει μια συμφωνία Ελλάδος – Τουρκίας;

Η Ελλάδα υπό μια πολύ αυστηρή προσέγγιση δεν έχει κανένα λόγο να έρθει σε διάλογο με την Τουρκία.
Ότι κατέχει έχουν αναγνωριστεί με διεθνείς συμβάσεις και συνθήκες.
Η Ελλάδα είναι νομικά κατοχυρωμένη.
Όμως η Τουρκία προκαλεί και θα συνεχίσει να προκαλεί… όχι δεν θα πάει σε πόλεμο αλλά όλη αυτή η ένταση δεν βοηθάει ούτε την Ελλάδα, ούτε την Τουρκία.
Το βασικό ερώτημα λοιπόν είναι τι θέλει διακαώς η Τουρκία;
Θέλει την ΑΟΖ του Καστελόριζου, όχι το Καστελόριζο;
Θέλει την ΑΟΖ της Κρήτης ή μέρος της ΑΟΖ της Κρήτης όπως φάνηκε και από την συμφωνία Τουρκίας και Λιβύης που δεν έχει αναγνωριστεί από τον ΟΗΕ.
Την ίδια τακτική gunboat diplomacy δηλαδή διπλωματία των κανονιοφόρων – είδος πολεμικού πλοίου – ακολουθεί και στην Κύπρο την οποία χωρίζει σε Βόρεια και Νότια Κύπρος.
Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα δεν θα πρέπει να ξεκινήσει καμία διαπραγμάτευση με την Τουρκία είναι ο ταραξίας της Ανατολικής Μεσογείου, δεν έχει κανένα νόημα μια διαπραγμάτευση για πράγματα τα οποία είναι νομικά κατοχυρωμένα στην Ελλάδα.
Ορισμένοι άλλοι υποστηρίζουν ότι θα μπορούσε να υπάρξει μια συμφωνία με την Τουρκία ώστε να υπάρξει μια συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων του φυσικού αερίου στο Νοτιοανατολικό Αιγαίο.
Υπό τους όρους ότι η Τουρκία, θα αναγνωρίσει όλα τα ελληνικά νησιά και βραχονησίδες, η έννοια γκρίζα ζώνη θα εξαλειφθεί.
Ελλάδα και Τουρκία θα συμφωνήσουν ότι δεν θα επεκταθούν τα χωρικά ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια στο Αιγαίο και μεταξύ άλλων η Αγία Σοφία θα δοθεί στην ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο όπου θα τελούνται και θείες λειτουργίες χριστιανών και γιατί όχι και μουσουλμάνων, σαν μι παθρησκευτική εκκλησία.
Η Τουρκία οριστικά θα σταματήσει την παραβίαση του ελληνικού εναέριου χώρου που είναι συστηματικό πρόβλημα.
Επίσης Ελλάδα και Τουρκία θα μπορούσαν σε ένα ιδεατό περιβάλλον να χρησιμοποιούσαν τα 5 ερευνητικά πλοία που διαθέτουν οι τούρκοι – Η Ελλάδα δεν διαθέτει ούτε ένα ερευνητικό πλοίο για πετρέλαιο και φυσικό αέριο – ώστε από κοινού να αξιοποιήσουν τον θαλάσσιο πλούτο.
Όλα αυτά εάν απέναντι η Ελλάδα είχε… μια σοβαρή χώρα, μια σοβαρή κυβέρνηση που σεβόταν τους κανόνες.
Μέχρι τώρα η Τουρκία έχει επιδείξει αλαζονεία, με ψευτομαγκιές επιχειρεί να αλλάξει το status quo, προσπαθεί να ανατρέψει διεθνείς συνθήκες και συμβάσεις.
Με τέτοιες στρατηγικές η Τουρκία δεν θα κερδίσει, οπότε εάν θέλει να έχει απέναντι της μια Ελλάδα έτοιμη για διάλογο θα πρέπει να το πάρει αλλιώς.
Με τσαμπουκάδες η Τουρκία δεν θα κερδίσει απολύτως τίποτε, ενώ τα επιχειρήματα για θαλάσσια δικαιώματα αίρονται από τις διεθνείς συμβάσεις και συνθήκες.
Νομικά η επιχειρηματολογία της Τουρκίας είναι διάτρητη και το ξέρουν αυτό οι τούρκοι νομικοί.
Όμως μια δημοκρατική χώρα όπως η Ελλάδα, θέλει σταθερότητα και ειρήνη στην περιοχή, όχι εντάσεις και αυτή πλέον πρέπει να είναι η νέα εποικοδομητική στρατηγική της Τουρκίας εάν θέλει κάτι να κερδίσει.
Το να επικαλείται ότι είναι η Τουρκία μια χώρα με την μεγαλύτερη ηπειρωτική ακτογραμμή στην Ανατολική Μεσόγειο δεν είναι επιχείρημα και… η Ελλάδα έχει το Αιγαίο Πέλαγος…

www.bankingnews.gr

https://www.bankingnews.gr/index.php?id=515128

ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΑ

ΠΕΙΤΕ ΤΟ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ  :

Το Αιγαίο είναι ΕΛΛΗΝΙΚΟ!!!

Τρίτη, 7 Απριλίου 2015

Tο    Αιγαίο,

σύμφωνα  με  τα  πραγματικά  δεδομένα

ιστορίας   χιλιετηρίδων,

του διεθνούς εθιμικού και συμβατικού δικαίου

και τις διεθνείς συμβάσεις, τις οποίες θα αναλύσουμε κατωτέρω, είναι Ελληνικό και οι τίτλοι κυριαρχίας της Ελλάδος είναι ακατάλυτοι και ισχυρότεροι

από τις οποιοσδήποτε πιέσεις μικρής,

μέσης η μεγάλης δύναμης όπως π.χ.
1]Το Πρωτόκολλο του Λονδίνου του 1830
2] Η συνδιάσκεψη του Λονδίνου του 1913
3]Η συμφωνία της Λωζάνης της 24/7/1923
4]Η συμφωνία του Μοντρέ του 1936
5] Η συμφωνία των Παρισίων του 1947
6] Η συμφωνία του Ο.Η.Ε. του 1958
7] Η συμφωνία του Ο.Η.Ε. του 1982
8] Οι συμφωνίες του ICAO,

[ Σικάγου, Παρισίων και Βαρσοβίας]
9] Το Προεδρικό Διάταγμα του 1931, και τα Ν.Δ. 142/69,1182/72, και 210\73 .
10] Ο Κατ. Χάρτης του ΟΗΕ, η Τελική Πράξη του Ελσίνκι, ο Χάρτης των Παρισίων, το Σύμφωνο Λουγκάνο, το ΝΑΤΟ, η συμφωνία της Βιέννης, η Συμφωνία του Αμβούργου κτλ.
11] Η Ιστορική πραγματικότητα.

Η Μεσόγειος θάλασσα αποτελεί το πλέον σημαντικό στρατηγικό μέρος της γης, για αυτό και προξενούσε πάντα το ενδιαφέρον των Μεγ. Δυνάμεων,

μαζί με το Αιγαίο το Ιόνιο και το Κρητικό πέλαγος,

που αποτελούν επίσης τμήματα αυτής,

αλλά και σημαντικούς γεωστρατηγικούς χώρους

της Ελλάδας, η οποία όμως δεν έχει καταφέρει

να τους αξιοποιήσει και να τους εκμεταλλευθεί αναλόγως.
Και τώρα ας δούμε πολύ περιληπτικά τι προβλέπουν τα πάρα πάνω διεθνή κείμενα, ήτοι:

1] Το πρωτόκολλό του Λονδίνου το οποίο επικύρωσε την απελευθέρωση το 1821 των νήσων Σποράδων και την ένταξή τους μαζί με την Εύβοια στην Ελλάδα.

2] Η συνδιάσκεψη του Λονδίνου του 1913 επικυρώνει την απελευθέρωση των νήσων του ανατολικού Αιγαίου, Λήμνου, Σαμοθράκης, Λέσβου, Χίου, Σάμου, και Ικαρίας και την ένταξή τους στην Ελλάδα .
3] Η συμφωνία της Λωζάνης του 1923,

η οποία επικυρώνει την παραχώρηση των νήσων του Αιγαίου στην Ελλάδα και κυρίως με το άρθρο 12 αυτής, προβλέπει ότι,

στην Τουρκία ανήκουν μόνο οι νήσοι που βρίσκονται σε μικρότερη απόσταση των 3 μιλίων από τις ασιατικές ακτές, ενώ στο άρθρο 16 αυτής προβλέπεται ότι η Τουρκία παραιτείται παντός τίτλου και δικαιώματος της πάσης φύσεως επί των εδαφών και εν σχέσει πρός τα εδάφη,

τα οποία κείνται πέραν των προβλεπομένων υπό της παρούσης συνθήκης ορίων,

δηλ. των τριών μιλίων από τις ασιατικές ακτές,

τουτέστιν των πάσης φύσεως νήσων η νησίδων καθώς και του βυθού της θαλάσσης και νυν υφαλοκρηπίδας,

γιατί πέραν αυτών, arcumentum a contrario,

αρχίζει το imperium της Ελλάδος,

η Ελληνική κυριαρχία.
4] Η συμφωνία του Μοντρέ του 1936,

η οποία ακύρωσε τις προβλέψεις εκείνες της συμφωνίας της Λωζάνης για αποστρατικοποίηση των νησιών και έδωσε το δικαίωμα του εξοπλισμού των Στενών

και των νησιών μας Λήμνου και Σαμοθράκης,

όπως τούτο αναγνωρίστηκε ρητώς από την Τουρκία με επιστολή του Τούρκου πρέσβη στην Ελλάδα Russen Estef πρός τον Έλληνα Πρωθυπουργό και ανακοινώθηκε από τον Τούρκο Υπουργό των Εξωτερικών Rustu Arras στην Εθνοσυνέλευση της Τουρκίας, το 1936.

Η ίδρυσης του ΝΑΤΟ και του συμφώνου Βαρσοβίας, ο Κατ, Χάρτης του ΟΗΕ [ άρθρο 51 ] και η μεταβολή των διεθνών συνθηκών ανέτρεψαν κάθε ιδέα περί αφοπλισμού, ιδιαίτερα στην Ελλάδα η οποία είχε ήδη μπροστά της την απειλή των βορείων γειτόνων της με την βοήθεια που παρείχαν στην κομμουνιστική ανταρσία, σύμφωνα με την επίσημη έκθεση της Ερευνητικής Επιτροπής του ΟΗΕ, την εισβολή στην Κύπρο, τις Απειλές, τις Αμφισβητήσεις, τον Αποβατικό στόλο στη Σμύρνη τις παραβιάσεις του εναερίου και θαλάσσιου χώρου μας κτλ, από την Τουρκία, κατέστησαν επιτακτικό το φυσικό δικαίωμα της αυτοάμυνας.
5] Η συμφωνία των Παρισίων του 1947 η οποία προβλέπει ότι, η Ιταλία εκχωρεί στην Ελλάδα κατά πλήρη κυριαρχία τας νήσους της Δωδεκανήσου και το Καστελόριζο,

ως και τας παρακειμένας νησίδας,

μεταξύ των οποίων και τα Ίμια τα οποία ναι μεν δεν μνημονεύονται εδώ ρητώς, εντούτοις, κείνται εντός του εκχωρηθέντος χώρου,

για αυτό και αναφέρονται με τον αριθμό 30 στο πρωτόκολλο εκχώρησης τους από την Τουρκία πρός την Ιταλία, η οποία εν συνεχεία εκχώρησε στην Ελλάδα ακριβώς ότι είχε πάρει από την Τουρκία.

Άλλωστε η Τουρκία σύμφωνα με τις προβλέψεις του άρθρου 15 της συμφωνίας της Λωζάνης,

παραιτείται υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος και τίτλου επί του θαλασσίου χώρου της Δωδεκανήσου δηλ. νήσων, νησίδων κτλ, ώστε η συνοριακή γραμμή να κείται βάσει των συμφωνιών στα τρία μίλια από τις Τουρκικές ακτές η εν πάσει περιπτώσει στο μέσον της απόστασης, μεταξύ των δύο χωρών.
6] Η συμφωνία της Γενεύης του 1958, η οποία κωδικοποιεί το υφιστάμενο μέχρι τότε διεθνές δίκαιο της θαλάσσης, εισάγει νέους θεσμούς, όπως η υφαλοκρηπίδα και η όμορος ζώνη , προβλέπει την δυνατότητα της νόμιμης επέκτασης της Αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 ν.μ., ότι τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα, τον καθορισμό Αλιευτικής και Διατήρησης του Ζωικού πλούτου ζώνης και Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης.

7] Το Π.Δ και ο N.5017/31 με τα οποία προβλέπει τον καθορισμό του εναερίου χώρου της χώρας μας, για λόγους ασφαλείας στα 10 ν.μ. από τις ακτές μας, το οποίο είχαμε έκτοτε και μέχρι το 1974 ασκήσει για δεκαετίες στην πράξει, χωρίς αμφισβήτηση εκ μέρους της Τουρκίας, δημιουργώντας έτσι τοπικό εθιμικό δίκαιο,

το οποίο δυστυχώς η Τουρκία μαζί με τις άλλες αυθαίρετες και παράνομες αξιώσεις της, άρχισε να αμφισβητεί μετά την Αίτησή μας για επανένταξή στο ΝΑΤΟ το 1975,

ενώ το Ν.Δ. 142/69, κηρύσσει την ελληνικότητα της ηπειρωτικής και νησιωτικής υφαλοκρηπίδας,

σύμφωνα με τις διεθνείς συμβάσεις και τα Ν.Δ. 1182/72

και το 210/73 κυρώνουν τις διεθνείς συμφωνίες και επιφυλάσσουν στη χώρα μας,

την αποκλειστική εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της Ελληνικής υφαλοκρηπίδας σύμφωνα με τις διεθνείς συμβάσεις.
8] Οι συμφωνίες του ICAO, international civil aviation organization

[ Σικάγο 1944, Παρισίων 1952, και Βαρσοβίας ] οι οποίες προσδιόρισαν την έκταση του FIR των Αθηνών,

[ flight information region], σύμφωνα με τον εθνικό μας εναέριο χώρο, το οποίον είχεν σεβαστεί η Τουρκία μέχρι το 1974, όταν φύγαμε προσωρινώς από το ΝΑΤΟ και ζητήσαμε την επανένταξή μας
9] Ο Κατ. Χάρτης του ΟΗΕ, η Τελική Πράξη του Ελσίνκι και πολλά άλλα διεθνή κείμενα, τεράστιας σημασίας,

τα οποία σχεδόν έχουν κυρωθεί από όλες τις χώρες του κόσμου, για την παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια, προβλέπουν την κατάργηση η την απειλή του πολέμου,

τον έχουν θέσει εκτός νόμου, δεν αναγνωρίζουν κανένα τίτλο δικαιώματος που έχει προέλθει από πόλεμο και προβλέπουν μέτρα υποχρεωτικής εφαρμογής,

τα οποία δίδουν τη δυνατότητα σε κάθε χώρα να επιδιώξει την προστασία, των δίκαιων συμφερόντων της,

αρκεί να μπορεί να αποφασίζει εθνικά κυρίαρχα και πολιτικά ανεξάρτητα.
10] Η τελευταία συμφωνία του ΟΗΕ του 1982 για το δίκαιο της θαλάσσης,

η οποία μετά την κύρωσή της από 60 χώρες και εν συνεχεία από 192 ετέθη σε ισχύ και οι προβλέψεις της πλέον, αποτελούν εθιμικό δίκαιο τουτέστιν υποχρεωτικό,  jus cogens, γιά όλες τις χώρες ακόμη και για αυτές που δεν την έχουν υπογράψει, όπως είναι στη Μεσόγειο η Τουρκία, το Ισραήλ, η Συρία, η Λιβύη και το Μαρόκο, ενώ η Αγγλία που έχει συμφέροντα στην περιοχή, την έχει υπογράψει.
11] Τέλος, πέραν των ως άνω νομικών κειμένων, έχουμε και τη ζωντανή πραγματικότητα, που αποδεικνύει

ότι το Αιγαίο είναι ελληνικό και την ιστορία,

την οποίαν δεν πρέπει να παραβλέπουμε,

γιατί μας αποδεικνύει, από τα βάθη των αιώνων και συγκεκριμένα από τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα,

το σεισμό του 1630 στη Σαντορίνη, τον Αιγαιακό,

Μινωικό και Μυκηναϊκό, την ελληνικότητα του Αιγαίου, που υπήρξε το λίκνο του πρωτοελλαδικού πολιτισμού μας, γεγονός που ομολογεί και ο Τούρκος ναύαρχος Piri-Reis, στο βιβλίο του που εξέδωσε το 1512.

Έπειτα από την παραπάνω περιληπτική παράθεση των νομικών κειμένων,

που αποδεικνύουν την ελληνικότητα του Αιγαίου,

ας δούμε τώρα και τους θεσμούς οι οποίοι έχουν δημιουργηθεί με την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου και ορίζονται κατά ζώνες, τις οποίες όμως, όπως είπαμε, άρχισε να αμφισβητεί η Τουρκία, από το 1975, προβάλλοντας αυθαίρετες και παράνομες αξιώσεις σε βάρος της Ελληνικής κυριαρχίας και των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων,

κατά παράβαση θεμελιωδών διατάξεων του ΟΗΕ και του Διεθνούς Δικαίου της θαλάσσης, οι ζώνες αυτές είναι.

1] Τα Εσωτερικά Ύδατα.
Η Σύμβαση του 1982 την οποία έχει κυρώσει η Ελλάδα αναγνωρίζει στα Κράτη το δικαίωμα να σχηματίζουν εσωτερικά ύδατα, τα οποία νομικά θεωρούνται «ωσεί έδαφος» και στα οποία τα κράτη έχουν το δικαίωμα να ασκούν πλήρη και απόλυτη κυριαρχία.

Τα εσωτερικά ύδατα καθορίζονται, με την εφαρμογή δυο μεθόδων ήτοι.

• Της φυσικής ακτογραμμής (όταν έχουμε δανδελωτές και πολυσχιδείς ακτές και κόλπους).

Και
• Τις Ευθείες γραμμές βάσεως, σύμφωνα με την Απόφαση του Δ.Δ. του 1951,στην υπόθεση μεταξύ Αγγλίας και Νορβηγίας.
Ως εκ τούτου η Ελλάδα μπορεί και δικαιούται να εφαρμόσει τις ευθείες γραμμές βάσης, αντί της μεθόδου της ακτογραμμής και να καταστήσει πολλά τμήματα της θαλάσσης εσωτερικά της ύδατα, στα οποία έχει το δικαίωμα να ασκεί πλήρη και αποκλειστική δικαιοδοσία.

Ακόμη και οι κόλποι που έχουν άνοιγμα μέχρι 24 ναυτικά μίλια, μπορούν να ενωθούν με ευθείες γραμμές, όπως προσπάθησε ναι κάνει ο Καντάφι στον κόλπο της Σύρτης που είναι 296 ν.μ. και η Ιταλία στον κόλπο του Τάρανδα που είναι 60 ναυτ. μίλια κτλ.
Πλήρης και Απόλυτη Κυριαρχία στα εσωτερικά της ύδατα, μίας χώρας, σημαίνει :
α) απόλυτο δικαίωμα εκμετάλλευσης όλων των πηγών της θάλασσας του βυθού και του υποθαλάσσιου υπεδάφους
β) απαγόρευση προσέγγισης κάθε ξένου πλοίου χωρίς άδεια του Κράτους.
γ) κανένα Κράτος δεν απολαμβάνει το δικαίωμα της αβλαβούς διέλευσης.
δ) απαγορεύεται η πτήση αεροσκαφών χωρίς άδεια του Κράτους.
ε) ασκείται η πλήρης και απόλυτη εφαρμογή της εσωτερικής Νομοθεσίας και Δικαιοδοσίας του Κράτους κτλ.

2] Η Χωρική θάλασσα η Αιγιαλίτιδα ζώνη.

Η ζώνη αυτή, στην οποίαν ασκείται η εθνική κυριαρχία των κρατών, μπορεί να φτάσει τα 12 ν.μ. βάσει των συμφωνιών του ΟΗΕ της Γενεύης του 1958 και του Καράκας του 1982, που πλέον έχουν καταστεί διεθνές εθιμικό δίκαιο, δηλ. υποχρεωτικό για όλες τις χώρες και για αυτές που δεν τις έχουν υπογράψει.

Αιγιαλίτιδα ζώνη και κατ επέκταση Υφαλοκρηπίδα έχουν και τα νησιά, που έχουν χλωρίδα και πανίδα

Η Ελλάδα με το Νόμο 1231\1913 που ψήφισε, έχει το δικαίωμα κατά τη διάρκεια του πολέμου, :
α) να κλείνει τους κόλπους της με άνοιγμα μέχρι τα 20 ν.μ. και
β) να απαγορεύει και την αβλαβή διέλευση των πλοίων

Στη Αιγιαλίτιδα θάλασσα η Ελλάδα μπορεί να ασκεί πλήρη, απόλυτη και αποκλειστική κυριαρχία, μέχρι τα 12 ν.μ. με βάση τον εθιμικό νόμο, γιατί η ίδια έχει καθορίσει για Αιγιαλίτιδα ζώνη της 6 ν.μ

Η Ελλάδα με το Ν. 2321/55 επιφύλαξε το δικαίωμα να επεκτείνει την Αιγιαλίτιδα ζώνη της, από τα 6 ν.μ. στα 12 ν.μ.
Ενώ με το Π.Δ. 1231/31 έχει ορίσει το εύρος του εναερίου χώρου στα 10 ν.μ. για λόγους αστυνόμευσης και ασφαλείας της χώρας και θα πρέπει να πούμε ότι αυτή η διαφορά, υπήρξε η αιτία της πρώτης αμφισβήτησης του εναερίου χώρου μας και στο χώρο αυτόν δηλ. μεταξύ των 6μιλών και των 10 μιλίων γίνονται οι σκληρές αναχαιτίσεις της αεροπορίας μας με τα τουρκικά αεροπλάνα .
Στην Αιγιαλίτιδα ζώνη όπως είπαμε, η κάθε χώρα ασκεί πλήρη κυριαρχία, πλην της αβλαβούς διέλευσης, η οποία όμως θα πρέπει να συμμορφώνεται με τη νομοθεσία της παράκτιας πολιτείας που αφορούν, θέματα υγείας, λαθρεμπορίου, ασφαλείας, πειρατείας, ρύπανσης κτλ.
Η πλήρης κυριαρχία μιας χώρας στα χωρικά της ύδατα, σημαίνει την εφαρμογή της εσωτερικής της νομοθεσίας και δικαιοδοσίας, με την οποίαν δίδεται το δικαίωμα της αβλαβούς διέλευσης, όπως είπαμε ανωτέρω και τα υποβρύχια, τα οποία οφείλουν να αναδύονται στην επιφάνεια και να επιδεικνύουν τη σημαία τους.

Τα αεροσκάφη δεν μπορούν να πετούν πάνω από τα χωρικά μας ύδατα, χωρίς άδεια η εκ των προτέρων ενημέρωση της πολιτείας , εκτός από τους πορθμούς ,τα διεθνή κανάλια και τα στενά της διεθνούς ναυσιπλοΐας.

3] Η Όμορος η Συνορεύουσα ζώνη {Contiguous Jone}
Η παράκτια πολιτεία, πέρα από την Αιγιαλίτιδα ζώνη, έχει το δικαίωμα να ασκήσει κατ΄ αποκλειστικότητα ωρισμένα δικαιώματα, σύμφωνα με τον εσωτερικό της κανόνα που τελικώς αναγνωρίστηκε και διεθνώς με τις συμφωνίες που υπογράφτηκαν στα πλαίσια του ΟΗΕ. Τα δικαιώματα αυτά μπορούν να ασκηθούν μέχρι τα 12 ν.μ. από τις ακτές της και αφορούν,1]παραβιάσεις κανόνων τελωνειακών , οικονομικών, μεταναστευτικών, υγιεινής και ρύπανσης και 2] τιμωρία των παραβατών, των ανωτέρω κανόνων.
Η αποκλειστικότητα της παράκτιας πολιτείας διασπάται σε ορισμένες περιπτώσεις από λόγους παραδοσιακούς η ιστορικούς.
Στήν περίπτωση που δύο χώρες ηπειρωτικές η νησιωτικές βρίσκονται η μία απέναντι της άλλης και το εύρος του θαλάσσιου χώρου δεν είναι αρκετό για να καλύψει το δικαίωμα και των δύο χωρών, τότε η διανομή γίνεται στο μέσο της νοητής γραμμής, σύμφωνα με τις συμφωνίες του ΟΗΕ και βάσει του εθιμικού δικαίου και της βασικής αρχής, για την κυριαρχική ισότητα των χωρών.

4] Η Αποκλειστική Οικονομική ζώνη και η ζώνη Αλιείας και Διατήρησης του ζωικού πλούτου της ανοικτής θάλασσας

Σύμφωνα με την τελευταία συμφωνία του ΟΗΕ, του 1982 όλες οι χώρες ηπειρωτικές, νησιωτικές η αρχιπελαγικές μπορούν να ορίσουν την Αποκλειστική Οικονομική τους ζώνη αλλά και την ζώνη Αλιείας και Διατήρησης του ζωικού πλούτου, όπως τούτο έχει διεθνώς και εθιμικώς συμφωνηθεί και να ασκήσουν τα αποκλειστικά τους δικαιώματα.

Με λίγα λόγια έχει πλέον διεθνώς θεσμοθετηθεί ότι όλες οι χώρες έχουν το δικαίωμα ασκήσεως αποκλειστικών δικαιωμάτων από τα 12 ν.μ. και εκείθεν προς την ανοικτή θάλασσα, εντός της οποίας μπορεί να συμπίπτουν η συνορεύουσα και η αλιευτική ζώνη, που προέβλεπε η συμφωνία της Γενεύης του 1958 και σε εύρος χιλιομέτρων [ίδετε χώρες της νότιας Αμερικής] η εν πάσει περιπτώσει μέχρι της μέσης γραμμής η του ημίσεως της αποστάσεως από την έναντι αυτής κειμένη χώρα, σύμφωνα με τους εθιμικούς κανόνες .

5] Η Ανοικτή θάλασσα.
Η ανοικτή θάλασσα είναι κοινό αγαθό.

Οι Ρωμαίοι εξομοίωναν τη θάλασσα σαν τον αέρα και ο καθένας μπορούσε και είχε το δικαίωμα να την απολαύσει, γι’ αυτό την ονόμαζαν res nulius και res Communis.

Η ανοικτή θάλασσα είναι για όλα ανεξαιρέτως τα Κράτη ακόμη και γι’ αυτά που είναι περίκλειστα και δεν έχουν ακτές και χωρικά ύδατα.

Την ελευθερία των θαλασσών διακήρυξε το πρώτον ο Ολλανδός Ουγκο Γκρόσιους, για να στηρίξει τις δραστηριότητες της Εταιρίας των Ανατολικών Ινδιών.

Η ελευθερία της ανοικτής θάλασσας σημαίνει ότι όλες οι χώρες έχουν το δικαίωμα.

1] της ελευθεροπλοιας

2] της αλιείας

3] της τοποθέτησης υπογείων καλωδίων και σωλήνων

4] της ελευθέρας πτήσεως.
Η ανοικτή θάλασσα είναι ανεπίδεκτος οιουδήποτε δικαιώματος , κατοχής, κυριαρχίας, κτλ.

Την ανοικτή θάλασσα κανένα Κράτος δεν μπορεί να υπαγάγει στην αποκλειστική του αρμοδιότητα κυριαρχίας. Ανοικτές θάλασσες είναι εκείνες που βρίσκονται έξω από τα χωρικά ύδατα και έξω από την αποκλειστική οικονομική ζώνη, εάν έχει οριοθετηθεί από κάποιο παράκτιο η νησιωτικό κράτος

6] Ο Εθνικός Εναέριος Χώρος, το FIR Αθηνών και ο καθορισμός ορίων Έρευνας και Διάσωσης από ναυτικά ατυχήματα.

Ο εθνικός εναέριος χώρος της χώρας μας, καλείται ο αέρας που εκτείνεται πάνω από τα εδάφη ηπειρωτικά ή νησιωτικά, τα εσωτερικά ύδατα και την Αιγιαλίτιδα ζώνη της χώρας μας, σε ύψος 46.000 ποδών μέχρι το οποίο μπορεί να ασκηθεί έλεγχος, γιατί πέραν του ύψους αυτού εφαρμόζεται το δίκαιο του διαστήματος.
Το FIR των Αθηνών, (Flight Information Region) εκτείνεται όσο και ο εθνικός εναέριος χώρος της Ελλάδος, όπως αυτό έχει ρυθμιστεί από το 1944

με τη Διεθνή Συμφωνία του Σικάγου του Οργανισμού

της Διεθνούς Πολιτικής Αεροπορίας (ICAO) και της εν συνεχεία συμφωνίας των Παρισίων του 1952

και της Βαρσοβίας,

που όμως δεν σέβονται οι Τούρκοι και κάθε τόσο προσπαθούν με τις ΝΟΤΕΣ που εκδίδουν να δημιουργούν κινδύνους στη αεροπλοΐα, με σκοπό να επιτύχουν την συνδιαχείριση του Αιγαίου η εν πάσει περιπτώσει του ημίσεως του Αιγαίου μέχρι τον 25 μεσημβρινό.
Η Σύμβαση του Αμβούργου του 1979, προβλέπει ότι τα Κράτη θα πρέπει να συμφωνήσουν μεταξύ τους,

για τον καθορισμό των ορίων για την Έρευνα και Διάσωση όσων κινδυνεύουν συνεπεία ναυτικών ατυχημάτων.

Το ICAO βέβαια έχει ορίσει τα όρια έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο σύμφωνα με τα όρια του FIR των Αθηνών.

Η Τουρκία όμως η οποία βυσσοδομεί πάντα σε βάρος της χώρας μας και για να αποκτήσει πλεονεκτήματα στο Αιγαίο, με εσωτερικό της Νόμο,

που όμως δεν μπορεί να αποκτήσει διεθνή δικαιώματα, προσδιόρισε τα όρια της αρμοδιότητας της μέχρι το ήμισυ του Αιγαίου  –  όπως είπαμε  –  με απατηλά και δόλια επιχειρήματα και με παραπλανητικές μεθόδους,

ελλείψει αντίλογου από την Ελλάδα, π.χ. ότι τα νησιά μας του ανατολικού Αιγαίου είναι αποστρατικοποιημένα και ως εκ τούτου δεν έχουν τη δυνατότητα να ασκήσουν έρευνα και διάσωση, με συνέπεια να επιτύχουν την αναγνώρισή τους και από τη Γεν. Συνέλευση του ΟΗΕ.

Βέβαια πάντα ταύτα δεν μπορούν να αντιστρατευτούν τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος στο Αιγαίο,

που στηρίζονται σε μείζονος σημασίας νομικά κείμενα, που είναι jus cogens, για όλες τις χώρες και τα οποία έχουμε ήδη αναφέρει ανωτέρω.

7] Η Υφαλοκρηπίδα
Η συμφωνία της Γενεύης του 1958,

η οποία κυρώθηκε από την Ελλάδα με το Ν.Δ. 142/69 προβλέπει τα περί υφαλοκρηπίδος, που είναι,

ο βυθός και το υπέδαφος των υποβρυχίων περιοχών παρακειμένων στις ακτές των ηπειρωτικών,

νησιωτικών και αρχιπελαγικών χωρών,

πέραν της Αιγιαλίτιδας ζώνης και σε βάθος 200 μέτρων ή και πέραν του ορίου αυτού,

εφ’ όσον το βάθος των υπερκειμένων υδάτων επιτρέπει την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων της περιοχής.

Η παράκτιος πολιτεία ασκεί επί της υφαλοκρηπίδας κυριαρχικά δικαιώματα, προς τον σκοπό εξερεύνησης και εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων π.χ. πετρελαίου, μαγνησίου, κ.τ.λ.
Στα υπερκείμενα ύδατα της υφαλοκρηπίδας επιτρέπεται η ελεύθερη ναυσιπλοΐα,

η εγκατάσταση εξεδρών της παράκτιας πολιτείας,

για την έρευνα και εκμετάλλευση,

με παράλληλα μέτρα προστασίας των διερχομένων πλοίων.
Η διανομή της υφαλοκρηπίδας, μεταξύ δύο, απέναντι αλλήλως κειμένων ή παρακείμενων πολιτειών,

γίνεται με συμφωνία μεταξύ των με την εφαρμογή της μεθόδου της μέσης γραμμής και στην περίπτωση

μη υπάρξεως συμφωνίας με παραπομπή του θέματος στο Διεθνές Δικαστήριο.
Η Ελλάδα για να αντιμετωπίσει την Τουρκία, στις υπερφίαλες αξιώσεις της, προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο, με την Κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, καλώντας την Τουρκία για την επίλυση του θέματος, πλην όμως η Τουρκία αρνήθηκε την αρμοδιότητα του Διεθνούς Δικαστηρίου.
Έκτοτε και μέχρι σήμερα,

το πρόβλημα έχει μείνει άλυτο – στάσιμο, και προσπαθεί

η Τουρκία να επιβάλλει με τη βία alla manu militare,

την θέλησή της, ενώ η Ελλάδα από την πλευρά της

δεν παίρνει τα νόμιμα μέτρα, για την κατοχύρωση του 90% της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου που ανήκει στην Ελλάδα.

8] Οι Προκλητικές Διεκδικήσεις της Τουρκίας

στο Αιγαίο.
Η Τουρκία αποβλέπει πάντα στην ενσωμάτωση των Ανατολικών νησιών του Αιγαίου και επι αυτού υπάρχουν εκατοντάδες δηλώσεις της ηγεσίας της.
α] θέλει τα νησιά ανοχύρωτα, βάσει της συμφωνίας της Λωζάνης, πλην όμως η συμφωνία Μοντρέ έδωσε το δικαίωμα εξοπλισμού των Στενών και παρομοίως το δικαίωμα

εξοπλισμού των νησιών μας Λήμνου και Σαμοθράκης [δηλώσεις Υπ. Εξωτερικών Τουρκίας κ. Αράς ] Πέραν του φυσικού δικαιώματος της Αυτοάμυνας, που έχει κάθε χώρα σύμφωνα με τον ΟΗΕ, ΝΑΤΟ. Κτλ.
β] κατά τη διάρκεια του πολέμου ζήτησε να καταλάβει τα νησιά δήθεν γιά να μην διαθέσουν στρατιωτικές δυνάμεις οι σύμμαχοι
γ] στο συνέδριο ειρήνης στο Παρίσι το 1947, προσπάθησε να ματαιώσει την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα.
δ] Το 1975 αρνήθηκε την επιστροφή μας στο ΝΑΤΟ προβάλλοντας veto με σκοπό να επεκτείνει τις αυθαίρετες και παράνομες αξιώσεις της στο Αιγαίο.
ε] Η Τουρκία προβάλλει ως προβλήματα του αιγαίου τα εξής
1] Την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας.

[με διαπραγματεύσεις δηλ. με την βία και την απειλή των όπλων]
2] Το εύρος του εναερίου χώρου του Αιγαίου [με διεκδικήσεις μεχρι το μέσον του Αιγαίου από όπου περνά ο 25 μεσημβρινός]
3] Το εύρος των χωρικών μας υδάτων

[δεν συμφωνεί με την επέκταση της Αιγιαλίτιδας ζώνης μας στα 12 ν.μ. αν και η ίδια έχει κάνει χρήση του κανόνα αυτού στον Εύξεινο Πόντο και στη Μεσόγειο στις νοτιο-δυτικές ακτές της] με την απειλή πολέμου [causus belli]
4] Τον αφοπλισμό των νησιών του Αιγαίου, θέματα που είναι της εσωτερικής μας κυριαρχίας και αρμοδιότητας [παρά το αναγνωρισμένο δικαίωμά μας].

όπως αναπτύξαμε ήδη.

5]Την αλλαγή της εναέριας κυκλοφορίας, της έρευνας και της διάσωσης στο Αιγαίο.

[γιατί θέλει να συνδιαχειριστεί μαζί μας ολόκληρο το Αιγαίο και με το ΝΑΤΟ]

η εν πάσει περιπτώσει μέχρι τον 25 μεσημβρινό.
6] Τις λεγόμενες «γκρίζες ζώνες» του Αιγαίου,

[με τις οποίες στοχοποιεί πλέον των 131 νησιών μας].
Το 1992 στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, η Ελλάδα δέχτηκε πρόταση του ΝΑΤΟ, για κατάργηση των ορίων επιχειρησιακής ευθύνης του Νοτίου Αιγαίου, ενώ στη Συνδιάσκεψη της Μαδρίτης η χώρα μας αναγνώρισε ότι η Τουρκία έχει ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο.
Δυστυχώς οι ΗΠΑ, υποστηρίζουν ανέκαθεν την Τουρκία και σαν απόδειξη αυτού αναφέρω ότι το 1977, ο Πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα Σώφλυ, είχε πει

«ότι στο Αιγαίο, υπάρχουν ασυνήθεις γεωγραφικές ρυθμίσεις»,

γεγονός που ανάγκασε τον Ράλλη να τον χαρακτηρίσει persona non grata, και να ανακληθεί.

Το State Department αργότερα είχε βγάλει ανακοίνωση, περί της δήθεν «ανάγκης εκ νέου ανάγνωσης των κειμένων που καθορίζουν το καθεστώς του Αιγαίου»

δηλ. ασκούν σε βάρος μας πολιτική κανονιοφόρων.

Έναντι αυτών εμείς ζητούμε τη λειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης και μόνο ενώ ακόμη διατηρεί στρατό κατοχής στην Κύπρο, είναι ένοχος εγκλημάτων παλαιών και νέων κατά της ανθρωπότητας, αυθαιρετεί και παρανομεί καθημερινά σε βάρος των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.
Τέλος η ύπαρξης πετρελαίων στην περιοχή του Καστελόριζου, άνοιξε ως γνωστόν τις ορέξεις της Τουρκίας η οποία αμφισβητεί την ύπαρξη του νησιού,

την αιγιαλίτιδα ζώνη του την υφαλοκρηπίδα του,

την οικονομική του ζώνη κτλ.

κατά παράβαση θεμελιωδών διατάξεων του διεθνούς δικαίου.

Το Καστελόριζο αποτελεί για την Τουρκία εμπόδιο πρόσβασης στην ανοικτή θάλασσα για την απόκτηση εκ μέρους της οικονομικής ζώνης στα ανακαλυφθέντα πετρέλαια της περιοχής,

που όμως ανήκουν ,στην Οικονομική ζώνη της Κύπρου

και της Ελλάδας από την μία πλευρά

και της Αιγύπτου από την άλλη.
Ο Νατοϊκός Διοικητής Σμύρνης,

με επιστολή του ζητούσε την τοποθέτηση και Τούρκου διοικητού στο στρατηγείο της Λάρισας για τον επιχειρησιακό έλεγχο του Αιγαίου,

διαφορετικά ο τομέας του Αιγαίου,

μέχρι την Στερεά & Πελοπόννησο θα ήταν τυφλός,

μέχρις ότου ρυθμιστεί το θέμα του επιχειρησιακού ελέγχου.

(Δηλ. θέλει το Αιγαίο, υπό την διαχείριση του ΝΑΤΟ και την συνκυριαρχία της Ελλάδος και Τουρκίας).

Δηλ. το ΝΑΤΟ έρχεται σε αντίθεση και με την Ευρ. Ένωση και τις επιχειρήσεις FRONTEX,

και ανέχεται όλες τις παραβιάσεις των Τούρκων στο Αιγαίο

δηλ. λειτουργεί λίγο-πολύ,

ως προβοκάτορας των σχέσεών μας με την Τουρκία.
Η Τουρκική κορβέτα BAFRA, που διέσχισε 17 νησιά μας, δηλ. την Αιγιαλίτιδα ζώνη της χώρας μας,

χωρίς να δώσει κανένα σχέδιο πλεύσης,

παραβιάζοντας έτσι το Διεθνές Δίκαιο.

Στις ημίκλειστες ή κλειστές θάλασσες, επιβάλλεται, όλως ιδιαιτέρως, η διεθνής συνεργασία γιά την εκμετάλλευσης, τις έρευνες τα μέτρα, προστασίας,

κοινα προγράμματα για την εκμετάλλευση πηγών πετρελαίου

αλλά και την διενέργειαν αλιευτικών επιχειρήσεων .κτλ.
Όπως έχουμε πει και στα άλλα σημεία της ομιλίας μας η Τουρκία,

ενώ κατ’ αρχήν και μέχρι το 1974,

είχε αποδεχθεί το ανωτέρω νομικό καθεστώς του Αιγαίου, από το 1974, όμως και εντεύθεν,

λόγω της αποχώρησής μας από το ΝΑΤΟ σε ένδειξη διαμαρτυρίας μας,

για την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο,

η Τουρκία άλλαξε πολιτική και αμφισβητεί το νομικό καθεστώς του Αιγαίου και προβάλλει αυθαίρετα και παράνομα αξιώσεις και δικαιώματα μέχρι το μέσον του Αιγαίου,

όπου διέρχεται ο 25ος μεσημβρινός,

δηλ. διεκδικεί συνδιαχείριση του Αιγαίου το οποίο

κατά 90% περίπου ανήκει στην Ελλάδα,

ή θα μπορούσε να ανήκει,

εάν η Ελλάδα, δηλ.

οι Ελληνικές Κυβερνήσεις είχαν ασκήσει τα νόμιμα δικαιώματά της, για την επέκταση της Αιγιαλίτιδας ζώνης.
Κατόπιν τούτου η Τουρκία στέλνει τα αεροπλάνα της, πάνω από το Εθνικό μας εναέριο χώρο,

με συνέπεια να είμαστε σε συνεχή ετοιμότητα αναχαιτίσεώς των,

δεσμεύει τον Ελληνικό εναέριο και θαλάσσιο χώρο για ασκήσεις της,

όπως είναι η περιοχή Μυκόνου – Φούρνων & Ικαρίας

(25 μεσημβρινός) υπό την εποπτεία ή καθοδήγηση του ΝΑΤΟ και τέλος αναχαιτίζει τα Ελληνικά αεροπλάνα όταν διέρχονται τον 25 μεσημβρινό.
Έτσι λοιπόν η Τουρκία έφτασε στο σημείο να θεωρεί όλα τα νησιά ή νησάκια μας εκείθεν του 25 μεσημβρινού 131 τον αριθμό,

ως δήθεν γκρίζα ή γκρίζες ζώνες γιατί δεν μνημονεύονται ρητώς στις διεθνείς συμφωνίες κατά παράβαση βέβαια όλων των άλλων νομίμων στοιχείων του Διεθνούς Εθιμικού Δικαίου και των διεθνών συμφωνιών του ΟΗΕ, περί μέσης απόστασης και των άλλων συμφωνιών που αναφέραμε καθώς και της Ιστορίας των νησιών και των κατοίκων τους κ.τ.λ.
Τέλος, ζητά τον αφοπλισμό των νήσων και δη της Λήμνου και Σαμοθράκης, δήθεν βάσει της Συνθήκης της Λωζάνης, ενώ η συμφωνία αυτή ανετράπη στο σημείο αυτό, με τη συμφωνία του Μοντρέ του 1936, η οποία έδωσε το δικαίωμα στην Τουρκία για επανεξοπλισμό των Στενών και κατ’ επέκταση και των Ελληνικών νησιών,

γεγονός το οποίο ανεγνωρίσθη ρητώς από την Τουρκία,

με την επιστολή του Τούρκου Πρεσβευτή στην Αθήνα Russen Esref προς τον Έλληνα Πρωθυπουργό και τη δήλωση του Τούρκου Υπουργού των Εξωτερικών Rastu Arras (το 1936) στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση, όπως είπαμε ήδη.
9] Οι σχέσεις Ελλάδος και Τουρκίας
Κατόπιν των ανωτέρω είναι φανερό οποία είναι τα νόμιμα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις των δύο χωρών και κυρίως η αυθαίρετη, παράνομη και προκλητική στάση της Τουρκίας, η οποία δίδει το νόμιμο και ηθικό δικαίωμα της Ελλάδος να προχωρήσει σε μια σειρά μέτρων για την διασφάλιση των δικαιωμάτων της, όπως:
1] Να επεκτείνει την ηπειρωτική και νησιωτική της αιγιαλίτιδα ζώνη της σε 12 ν.μ. αφού προηγουμένως προβεί σε μια σειρά από προληπτικά μέτρα.
2] Να εφαρμόσει τις ευθείες γραμμές για τον καθορισμό της αιγιαλίτιδας ζώνης και το εύρος των εσωτερικών της υδάτων
3] Να προσδιορίσει την όμορο, την αλιευτική και τη αποκλειστική οικονομική της ζώνη .
4] Να διακηρύξει τις θαλάσσιες ζώνες ασφαλείας της και να προσδιορίζει τους δίαυλους της ελευθεροπλοίας
5] Να καταγγείλει στο Συμβούλιο Ασφαλείας και τη Γενική Συνέλευση, την επιβουλή εκ μέρους της Τουρκίας της εθνικής μας κυριαρχίας, της ανεξαρτησίας και της εδαφικής μας ακεραιότητας.
6] Να καταγγελθεί η Τουρκία στον ICAO και IMCO, τις αλλεπάλληλες παραβάσεις των διεθνών συμφωνιών που έχουν υπογραφεί υπό την αιγίδα των .
7] Να γίνει μια συστηματική και συνεχής καταγγελία της Τουρκίας σε όλο τον κόσμο, μαζί με τον απανταχού Ελληνισμό βάσει σχεδίου, για τις εγκληματικές της Πράξεις στη Μ. Ασία την Κων/πολη τα νησιά Ίμβρου και Τενέδου και για τα συνεχιζόμενα εγκλήματά της στην Κύπρο
8] Να σταματήσει κάθε συνεργασία και βοήθεια της Ελλάδος για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τους Δυτικοευρωπαϊκούς οργανισμούς
9] Να σταματήσουν οι οικονομικές συναλλαγές με τους Τούρκους ιδιαίτερα των ανατολικών νησιών του Αιγαίου με τις Τουρκικές πόλεις της Μ. Ασίας.

10] Να Θωρακιστεί η Ελλάδα με μια σειρά αμυντικών συμφωνιών με όσες χώρες περιβάλουν την Τουρκία και επιθυμούν να προχωρήσουν σε συμφωνία μαζί μας για την Ειρήνη, την Ασφάλεια και την Ισορροπία της περιοχής, όπως π.χ. η Ρωσία, η Ρουμανία, η Βουλγαρία, η Σερβία, η Ουκρανία, η Γεωργία, το Καζακστάν, η Κιρκιζία, η Αρμενία, η Συρία, η Ιορδανία, η Αίγυπτος κτλ, όπως έκαμε ο Ελ. Βενιζέλος πριν από τους Βαλκανικούς πολέμους.

11] Να καταγγείλει την δήθεν δέσμευσή της από τη συμφωνία της Βέρνης, για αποχή από έρευνες και εκμεταλλεύσεις του Αιγαίου και να ξεκινήσει την άμεση άντληση πετρελαίου από τη θέση «Μπάμπουρας» της Θάσου
Γιά να γίνουν όμως όλα αυτά,

θα πρέπει να υπάρξει νέμεσης και κάθαρσης του εσωτερικού μετώπου,

από την κόπρο του Αυγείου

και αυτό δυστυχώς είναι το μεγάλο πρόβλημα της χώρας μας,

που αναζητά επιτακτικά τη λύση του …

Του Δρ. Θαλή Μυλωνά, δικηγόρου –  διεθνολόγου -Προέδρου του Ινστιτούτου Διαβαλκανικών Σχέσεων

voicenews.gr
Το διαβάσαμε από το:

ΠΕΙΤΕ ΤΟ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ: Το Αιγαίο είναι ΕΛΛΗΝΙΚΟ!!!!

Επτά τουρκικοί μύθοι

και επτά ελληνικές αλήθειες

Δήμου Αντωνία

6 Νοεμβρίου 2020

8557

Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις βρίσκονται σε κρίσιμη καμπή λόγω των κλιμακούμενων εντάσεων εκ μέρους της Τουρκίας σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο. Οι τουρκικές εντάσεις αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα του νεοθωμανισμού που συνιστά το όραμα της σύγχρονης τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, το οποίο στοχεύει στην ανάδειξη της Τουρκίας σε ηγετική περιφερειακή δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή και τα Βαλκάνια με την ανασύσταση των ορίων επιρροής και του ζωτικού χώρου της πάλαι ποτέ Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Η επανασύνδεση της Τουρκίας με το οθωμανικό της παρελθόν αποτελεί τον κρίκο στην αλυσίδα των διαχρονικών σχεδιασμών των τουρκικών ισλαμικών κομμάτων που είχε αρχικά χαράξει ο αντιδυτικός ισλαμιστής Νετσμετίν Ερμπακάν και ακολουθεί πιστά ο σημερινός πρόεδρος της Τουρκίας. Από το περίφημο δόγμα των “μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες”, η Τουρκία πλέον προκαλεί προβλήματα σε όλους σχεδόν τους γείτονές της, με προεξέχουσα την παραβίαση κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας.

Η Τουρκία του Ερντογάν ενδύεται μάλιστα τον μανδύα του ειρηνοποιού και την ίδια στιγμή προβαίνει σε μαύρη προπαγάνδα σε βάρος της Ελλάδας σε μία προσπάθεια επηρεασμού της κοινής γνώμης, τόσο κατά την άσκηση δημόσιας τουρκικής διπλωματίας, όσο και κατά την προβολή των τουρκικών θέσεων σε εθνικά και διεθνή μέσα μαζικής επικοινωνίας. Η τουρκική προπαγάνδα στηρίζεται σε 7 μύθους σε βάρος της Ελλάδας που καταρρίπτονται από 7 αλήθειες.

Μύθος 1ος

“Η Ελλάδα υιοθετεί μαξιμαλιστικές θέσεις σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο όπως αυτές αποτυπώνονται στον χάρτη της Σεβίλλης”.

1η Αλήθεια: Ο χάρτης της Σεβίλλης που απεικονίζει τις ΑΟΖ των ευρωπαϊκών χωρών στην βάση του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας δημιουργήθηκε από το πανεπιστήμιο της Σεβίλλης, έπειτα από σχετικό αίτημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι της Ελλάδας. Στην πραγματικότητα, η Τουρκία υιοθετεί το δόγμα της “Γαλάζιας Πατρίδας” που προωθεί την πάγια στρατηγική των τουρκικών διεκδικήσεων σε ελληνικά χωρικά ύδατα και έλεγχο των θαλασσίων ενεργειακών οδών στην Ανατολική Μεσόγειο μέσα από τη διεξαγωγή αεροναυτικών ασκήσεων και την αποστολή σεισμογραφικών πλοίων. Το εν λόγω δόγμα συνοδεύεται από σχετικό χάρτη στον οποίο εμφαίνεται ότι η Τουρκία διεκδικεί 425 χιλιάδες τ.χλμ. δηλαδή την υφαλοκρηπίδα της Κύπρου στην Ανατολική Μεσόγειο και το μισό Αιγαίο με το όριο της τουρκικής υφαλοκρηπίδας να μετακινείται στον 25ο μεσημβρινό. Αρκεί επομένως κάποιος να δει τους χάρτες προκειμένου να διαπιστώσει ότι η Τουρκία είναι αυτή που έχει μαξιμαλιστικές θέσεις.

Μύθος 2ος

“Η Τουρκία έχει την μεγαλύτερη ακτογραμμή στην Μεσόγειο”.

2η Αλήθεια: Η Τουρκία σκοπίμως αποκρύπτει την παρουσία των ελληνικών νησιών των οποίων η ακτογραμμή προσμετράται σε αυτή της ηπειρωτικής χώρας, με αποτέλεσμα η συνολική ακτογραμμή της Ελλάδας να φθάνει τα 15,655 χιλιόμετρα σε αντιδιαστολή με την τουρκική ακτογραμμή των 8,368 χιλιομέτρων. Όσον δε αφορά την ελληνική ακτογραμμή στην Ανατολική Μεσόγειο, αυτή φθάνει στα 12,200 χιλιόμετρα έναντι των 5,200 χιλιομέτρων της τουρκικής ακτογραμμής.

Μύθος 3ος

“Τα ελληνικά νησιά δεν μπορούν να αποκόψουν την παράκτια προβολή της Τουρκίας”.

3η Αλήθεια: Εν προκειμένω, η Τουρκία προβαίνει σε λανθασμένη ανάγνωση της διεθνούς νομολογίας προκειμένου να τεκμηριώσει τον αυθαίρετο ισχυρισμό της ότι τα νησιά στερούνται των δικαιωμάτων τους σε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Ωστόσο, το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας καθιστά σαφές ότι τα νησιά δεν πρέπει να αποκοπούν από την προβολή τους σε θαλάσσιες περιοχές. Προς υποστήριξη της θέσης της, η Τουρκία επικαλείται την υπόθεση Νικαράγουας-Κολομβίας με την οποία αυτοδιαψεύδεται. Και τούτο διότι, το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης στο οποίο προσέφυγαν οι Νικαράγουα και Κολομβία επιβεβαιώνει τις ελληνικές θέσεις. Συγκεκριμένα, το δικαστήριο υποστήριξε ότι η προσαρμογή της προσωρινής διάμεσης γραμμής δεν πρέπει να έχει ως αποτέλεσμα την αποκοπή της Κολομβίας από τα δικαιώματα που δημιουργούν τα νησιά της στην περιοχή ανατολικά αυτών.

Μύθος 4ος

“Τα ελληνικά νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ”.

4η Αλήθεια: Η τουρκική θέση είναι αίολη. Και τούτο διότι όπως προβλέπει το άρθρο 121 της Σύμβασης του Δίκαιου της Θάλασσας, όλα τα νησιά έχουν δικαίωμα σε υφαλοκρηπίδα, αιγιαλίτιδα ζώνη και ΑΟΖ και καθορίζονται ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που ισχύει για τις ηπειρωτικές περιοχές. Η εν λόγω πρόβλεψη αποτελεί και εθιμικό δίκαιο δεσμεύοντας και τα κράτη που δεν έχουν υπογράψει τη Σύμβαση.

Μύθος 5ος

“Τα νησιά που βρίσκονται στη λάθος πλευρά της μέσης γραμμής μεταξύ δύο ηπειρωτικών ακτών, όπως το Καστελόριζο, δεν μπορούν να δημιουργήσουν θαλάσσιες περιοχές δικαιοδοσίας πέρα από τα χωρικά τους ύδατα”.

5η Αλήθεια: Η τουρκική θέση είναι απόλυτα λανθασμένη καθώς τα νησιά, ανεξαρτήτως μεγέθους, δικαιούνται σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας θαλάσσιες ζώνες, υφαλοκρηπίδα και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Ειδικά ως προς το Καστελόριζο, το επιχείρημα της Άγκυρας ότι αυτό απέχει 600 χιλιόμετρα από την ηπειρωτική Ελλάδα και ως εκ τούτου δεν έχει υφαλοκρηπίδα στερείται νομικής βάσης και πολιτικού ρεαλισμού. Και τούτο διότι το Καστελόριζο δεν είναι απομονωμένο νησί καθώς απέχει μόλις 60 ναυτικά μίλια από την Ρόδο, αποτελώντας τμήμα ενός συμπλέγματος 14 νησιών στο ανατολικότερο άκρο της χώρας μας.

Μύθος 6ος

“Η Ελλάδα παραβιάζει την υποχρέωση που προκύπτει από διεθνείς συνθήκες για αποστρατικοποίηση των νησιών στο Αιγαίο”.

6η Αλήθεια: Το καθεστώς των ελληνικών νησιών στο Αιγαίο καθορίζεται από τρεις διεθνείς συνθήκες. Οι Λήμνος και Σαμοθράκη από τη Σύμβαση του 1936 του Μοντρέ, οι Μυτιλήνη, Χίος, Σάμος και Ικαρία από τη Συνθήκη της Λωζάνης του 1923 και τα Δωδεκάνησα από τη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων του 1947. Σε κάθε περίπτωση, η Ελλάδα ασκεί το αναφαίρετο δικαίωμα της στην αυτοάμυνα επί τη βάση του άρθρου 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, τη στιγμή μάλιστα που η γειτονική Τουρκία έχει προβεί στη δημιουργία του στρατού του Αιγαίου τη δεκαετία του ’70, παραβιάζει συστηματικά τον ελληνικό εναέριο χώρο και χωρικά ύδατα, και κατέχει το βόρειο τμήμα της Κύπρου. Την ίδια στιγμή δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ότι η Άγκυρα έχει κηρύξει casus belli σε περίπτωση που η Αθήνα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια.

Μύθος 7ος

“Νομικοί όροι δικαιώνουν τις τουρκικές θέσεις, όπως η “αρχή της δικαιοσύνης”, “σχετικοί παράγοντες και ειδικές περιστάσεις”, αναλογικότητα, εγγύτητα και νομολογία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης”.

7η Αλήθεια: Η Τουρκία προβαίνει σε δική της ανάγνωση του Διεθνούς Δικαίου προβάλλοντας ανύπαρκτες ή μη εφαρμοστέες αρχές με στόχο τη στρέβλωση της διεθνούς νομολογίας και την αναδιαμόρφωση της γεωγραφίας, σε πλήρη αντίθεση με την Σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας. Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα παραπλανητικής ανάγνωσης της διεθνούς νομολογίας από την Τουρκία αποτελεί η αυθαίρετη χρήση των όρων “αναλογικότητα, μη καταπάτηση και εγγύτητα” καθώς και το “μήκος και οι κατευθύνσεις των ακτών” ως “παράγοντες” και “περιστάσεις”, “που πρέπει να ληφθούν υπόψη” σε μία εκτός πλαισίου διαδικασία οριοθέτησης. Υπό τα δεδομένα, πρέπει να καταστεί σαφές ότι οι εν λόγω όροι, δεν μπορούν να εμποδίσουν μία χώρα από το να ασκήσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα επί της υφαλοκρηπίδας, συμπεριλαμβανομένης της υφαλοκρηπίδας που έχουν τα νησιά της.

Όσον αφορά την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, η Ελλάδα στηρίζει την επανέναρξη των διερευνητικών επαφών, υπό τη προϋπόθεση ότι θα σταματήσουν οι τουρκικές προκλήσεις και απειλές, στη βάση της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας. Στόχος, να βρεθεί λύση στη μόνη ελληνοτουρκική εκκρεμότητα που αφορά στην οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών, ειδάλλως να συνταχθεί συνυποσχετικό για την από κοινού παραπομπή του θέματος στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.

Αξίζει να επισημανθεί ότι η Ελλάδα προσέφυγε μονομερώς το 1976 στο Διεθνές Δικαστήριο για το ζήτημα της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας. Το δικαστήριο ωστόσο δεν εξέτασε την υπόθεση για τυπικούς λόγους, καθώς η Τουρκία δεν ακολούθησε την Ελλάδα, επικαλούμενη την μη αναγνώριση της δικαιοδοσίας του δικαστηρίου από αυτήν.

Από τα ανωτέρω, καθίσταται προφανές ότι οι επτά μύθοι που η τουρκική προπαγάνδα συστηματικά προωθεί κατά την άσκηση δημόσιας διπλωματίας σε φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης και σε δημόσιες συζητήσεις, αποσκοπούν στη δημιουργία θετικών εντυπώσεων και επηρεασμό της τουρκικής και διεθνούς κοινής γνώμης. Η κατάρριψη αυτών συντελείται από τις επτά ελληνικές αλήθειες που εδράζονται στο Διεθνές Δίκαιο και την πραγματικότητα.

Απέναντι στον τουρκικό μαξιμαλισμό και τους μύθους που τον στηρίζουν, η Ελλάδα προτάσσει το Διεθνές Δίκαιο και τις ισχυρές της ένοπλες δυνάμεις. Οι τελευταίες διαφυλάσσουν στο ακέραιο την εθνική κυριαρχία και μέσα από την ισχυρή αποτρεπτική τους δυνατότητα επιτρέπουν να διαβούμε τον δύσκολο δρόμο της διπλωματίας που βρίσκεται μπροστά μας.

https://slpress.gr/ethnika/epta-toyrkikoi-mythoi-kai-epta-ellinikes-alitheies/

Ενα ισχυρό χαρτί                            στον «πόλεμο» του Αιγαίου

Τρίτη, 22 Νοεμβρίου 2011

ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ Κ. ΚΑΡΥΩΤΗ*

Eδώ και πάνω από τριάντα χρόνια η Eλλάδα επιμένει μονότονα ότι η μοναδική της διαφορά με την Tουρκία, ήτοι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Aιγαίου, είναι νομικής φύσης. Όμως, εδώ και πάνω από 25 χρόνια η έννοια της υφαλοκρηπίδας έχει υπερκερασθεί απ’ αυτή της Aποκλειστικής Oικονομικής Zώνης (AOZ). Aπό την ύπαρξη της νέας Σύμβαση του Διεθνούς Δίκαιου της Θάλασσας το 1982, κανένα κράτος στον κόσμο δεν έχει ζητήσει μόνο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας από το Διεθνές Δικαστήριο της Xάγης, αλλά πάντα ζητά και την ταυτόχρονη οριοθέτηση της Aποκλειστικής Oικονομικής Zώνης.

Πράγματι, όλες οι αποφάσεις του Δικαστηρίου μέχρι σήμερα λαμβάνουν υπόψη την οριοθέτηση και των δυό ζωνών που πάντα συμπίπτουν. Oι Tούρκοι, βέβαια, τρίβουν τα χέρια τους που ακούν για τόσα χρόνια τις ελληνικές κυβερνήσεις και όλα τα πολιτικά κόμματα να μιλάνε μόνο για την υφαλοκρηπίδα, χωρίς να αναφέρονται στην AOZ. O λόγος της μεγάλης χαράς των Tούρκων έγκειται στο γεγονός ότι γνωρίζουν πολύ καλά ότι η Eλλάδα έχει πολλά να κερδίσει από την οριοθέτηση της AOZ στο Aιγαίο. Έτσι, οι μεν Tούρκοι κάνουν την πάπια οι δε Έλληνες παπαγαλίζουν μονότονα το τροπάριο της υφαλοκρηπίδας!
Όταν ο Kωνσταντίνος Kαραμανλής και ο Aνδρέας Παπανδρέου μιλούσαν για την ελληνοτουρκική διένεξη στο Aιγαίο Πέλαγος, ορθώς υποστήριζαν ότι η διαφορά μας με τους Tούρκους είναι νομικής φύσης και αφορά μόνο στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, διότι τότε δεν υπήρχε ακόμη AOZ. Όμως, από τότε έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια και η ύπαρξη της AOZ καθιστά ουσιαστικά ξεπερασμένη την έννοια της υφαλοκρηπίδας.

Δίκαιο της θάλασσας
Yπάρχουν σήμερα 137 παράκτια κράτη που διαθέτουν AOZ. H Σύμβαση του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας αναφέρει ρητά στο Άρθρο 121, παράγραφος 2, ότι όλα τα νησιά και οι νησίδες, με εξαίρεση τους βράχους που δεν μπορούν να έχουν δική τους οικονομική ζώνη, διαθέτουν AOZ και ότι η AOZ ενός νησιού καθορίζεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που καθορίζεται και για τις ηπειρωτικές περιοχές. Aυτό είναι το μεγάλο πλεονέκτημα της Eλλάδας έναντι της Tουρκίας, διότι η Tουρκία δεν μπορεί να προβάλει τα ίδια επιχειρήματα που χρησιμοποιεί για δεκαετίες τώρα σχετικά με την υφαλοκρηπίδα των νησιών του Aιγαίου. Ότι δηλαδή τα νησιά μας δεν διαθέτουν υφαλοκρηπίδα ή ότι «κάθονται» πάνω στην «υφαλοκρηπίδα» της Aνατολίας. H Eυρωπαϊκή Ένωση (E.E.) έχει επίσης αποδεχθεί την AOZ και πολλά παράκτια κράτη-μέλη της έχουν υιοθετήσει AOZ 200 ναυτικών μιλίων. Eπομένως, είναι απορίας άξιον όχι μόνο γιατί η E.E. δεν παρεμβαίνει υπενθυμίζοντας στην Tουρκία ότι όλα τα κράτη-μέλη της έχουν δικαίωμα να υιοθετήσουν AOZ στις παράκτιες περιοχές τους, αλλά και να υποχρεώσει όλα τα κράτη-μέλη της, που δεν έχουν ήδη AOZ, να προκηρύξουν τέτοια AOZ. Όταν η E.E. αποφάσισε να δημιουργήσει AOZ 200 ν.μ. για όλα τα κράτη-μέλη της, η Tουρκία ζήτησε να μη δημιουργηθεί τέτοια ζώνη στη Mεσόγειο, αίτημα που αποδέχθηκε και η E.E. και η Eλλάδα. H εξήγηση που δόθηκε από την E.E. είναι ότι τα ψάρια σε αυτή τη θάλασσα έχουν υψηλή μεταναστευτική τάση και έτσι δεν κρίθηκε χρήσιμο να επεκταθούν τα 200 ν.μ. και σε αυτή τη θαλάσσια περιοχή. Kατά συνέπεια, ούτε η Eλλάδα ούτε και η Iταλία διαθέτουν AOZ 200 ν.μ., ενώ η Γαλλία και η Iσπανία διαθέτουν AOZ 200 ν.μ. αλλά όχι στην περιοχή της Mεσογείου.

Απο το 1974
H Tουρκία επίσης γνωρίζει ότι η θέση της όσον αφορά στην AOZ είναι πολύ αδύναμη γι’ αυτό και δεν εκστομίζει ποτέ αυτές τις τρεις λέξεις στις συνομιλίες της με όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις, από το 1974 μέχρι σήμερα. Bέβαια, το μεγάλο ερώτημα είναι γιατί και η Eλλάδα αποφεύγει να αναφερθεί και να θέσει η ίδια, στην τράπεζα των συνομιλιών, τις τρεις αυτές λέξεις (Aποκλειστική Oικονομική Zώνη) που ανησυχούν τόσο πολύ την Tουρκία.

H μόνη πιθανή εξήγηση που μπορεί κανείς να δώσει είναι η ακόλουθη:
Στη δεκαετία του 1980, η Eλλάδα αποτάθηκε στην Tουρκία με κάποιες μυστικές συνομιλίες και της ζήτησε να φέρουν στην τράπεζα των συζητήσεων το θέμα της AOZ. Δυστυχώς, η τουρκική αντιπροσωπία αντέδρασε έντονα λέγοντας ότι το θέμα αυτό δεν μπορεί ποτέ να προστεθεί στην ατζέντα των διαπραγματεύσεων διότι θίγονται μεγάλα συμφέροντά της στο Aιγαίο. Zήτησε, μάλιστα, από την ελληνική πλευρά να μην επαναφέρει αυτό το θέμα ποτέ πια στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων κάτι που, εκ των πραγμάτων, φαίνεται ότι έγινε δεκτό από όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις!

Εντονη κινητικότητα
Tώρα, όμως, η δημιουργία AOZ από την Kύπρο φέρνει στο προσκήνιο την ξεχασμένη AOZ και η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει πλέον δικαίωμα να αγνοεί τη ρύθμιση αυτή του Δίκαιου της Θάλασσας που τόσο πολύ ευνοεί τη χώρα μας. Φαίνεται ότι το υπουργείο Eξωτερικών έχει, έστω και καθυστερημένα, καταλάβει την αξία της AOZ και έχει αρχίσει συνομιλίες με τα κράτη στα νοτιοδυτικά σύνορα της Eλλάδας, δηλαδή την Aλβανία, την Iταλία, την Aίγυπτο και τη Λιβύη για την οριοθέτηση της AOZ με αυτά τα κράτη. H πρώτη συμφωνία έγινε πρόσφατα με την Aλβανία χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της «μέσης γραμμής» ο δε τρόπος της οριοθέτησης ονομάστηκε «θαλάσσιο όριο πολλαπλών χρήσεων». Eίναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί χρησιμοποιήθηκε μια τέτοια ορολογία, ενώ θα μπορούσε να γίνει οριοθέτηση της AOZ των δύο κρατών.
Eπίσης, έχει σημασία το γεγονός ότι η Aλβανία έκανε αποδεκτή τη θέση της Eλλάδας ότι όλα τα νησιά στη περιοχή έχουν πλήρη δικαιώματα όπως και οι ηπειρωτικές ακτές. Δυστυχώς αυτή η πολύ καλή οριοθέτηση δεν άρεσε στην Tουρκία, η οποία, καθώς φαίνεται, κατόρθωσε να επέμβει και να πείσει το Aνώτατο Δικαστήριο της Aλβανίας να ακυρώσει τη συμφωνία αυτή.
Ήδη έχει αρχίσει να διαφαίνεται και κάποιο πρόβλημα με τη Λιβύη, διότι ενώ η ελληνική πλευρά δέχεται να κλείσει ο κόλπος της Σύδρας και η οριοθέτηση της AOZ να αρχίσει από εκείνο το σημείο, η πλευρά των Λιβύων δεν θέλει να συμπεριλάβει στην οριοθέτηση τη νήσο Γαύδο στα νότια της Kρήτης.
Aπρόσμενα, φαίνεται ότι υπάρχει πρόβλημα και με την Iταλία, κάτι που δεν περίμενε κανείς, διότι ήδη υφίσταται η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας των δυο κρατών και επομένως μπορούν εύκολα να δηλώσουν ότι οι AOZ τους συμπίπτει με αυτή της υφαλοκρηπίδας. Δυστυχώς οι Iταλοί θέλουν μια AOZ μεγαλύτερη από αυτή της υφαλοκρηπίδας.
Ένα άλλο, τραγικό κατά την άποψή μου, λάθος που έκανε η Eλλάδα ήταν η απόφαση της κυβέρνησης Kαραμανλή να αρχίσει συνομιλίες με την Aίγυπτο για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών των δυο κρατών. Tο τραγικό λάθος έγκειται στο γεγονός ότι η Eλλάδα άρχισε τις συνομιλίες της με την Aίγυπτο, χωρίς να πάρει κάποια ρητή και σαφή διαβεβαίωση από αυτήν ότι θα δοθούν πλήρη δικαιώματα στο Kαστελόριζο. Tέλος, η Eλλάδα δέχθηκε άλλο ένα χαστούκι από του Aιγυπτίους όταν αυτοί ενημέρωσαν την ελληνική πλευρά ότι θα αρχίσουν συνομιλίες για οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών με τη Tουρκία, τη στιγμή που η Aίγυπτος δεν διαθέτει θαλάσσια σύνορα με τη Tουρκία! H Aίγυπτος θα μπορούσε να διαθέτει θαλάσσια σύνορα με τη Tουρκία μόνο αν δεν αναγνωρισθούν τα δικαιώματα του Kαστελόριζου. O νοών νοείτω. H Aίγυπτος ενημέρωσε την ελληνική πλευρά ότι θα είχε συνομιλίες μαζί της στο Kάιρο στις 20 Iουνίου του 2009 και αμέσως μετά στις 22 Iουνίου 2009 με την τουρκική πλευρά! H κυβέρνηση της Nέας Δημοκρατίας αντί να προβεί σε έντονη διαμαρτυρία για αυτή την αιγυπτιακή θέση, που παραβιάζει ξεκάθαρα το Δίκαιο της Θάλασσας, πήγε στη συνάντηση στις 20 Iουνίου γνωρίζοντας ότι δυο μέρες αργότερα Aιγύπτιοι και Tούρκοι θα καθόντουσαν στο ίδιο τραπέζι.

Η ζημιά από το Καστελόριζο
O χάρτης που παρατίθεται δείχνει ξεκάθαρα την οριοθέτηση της AOZ της Eλλάδας με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας. Eύκολα αντιλαμβάνεται κανείς το μεγάλο πρόβλημα της Tουρκίας και το λόγο που δεν επιθυμεί καμία διαπρταγμάτευση με την Eλλάδα σχετικά με την οριοθέτηση της AOZ στο Aιγαίο Πέλαγος. Aπό τον ίδιο χάρτη διαπιστώνουμε επίσης τη μεγάλη ζημιά που κάνει το Kαστελόριζο στην Tουρκία, αγκάθι πραγματικό. Tέλος, ο χάρτης δείχνει την AOZ της Kύπρου και της Aιγύπτου όπου ξεκάθαρα φαίνεται ότι η Tουρκία δεν έχει θαλάσσια σύνορα με την Aίγυπτο.
* Kαθηγητής Πολιτικής Oικονομίας. Yπήρξε μέλος της ελληνικής αντιπροσωπίας στη Διάσκεψη του OHE για το Δίκαιο της Θάλασσας και επιμελήθηκε του βιβλίου «Greece and the Law of the Sea»

Πηγη

http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2011/11/blog-post_5824.html

Απόρρητη έκθεση της CIA για το Αιγαίο και την Ελλάδα

Μια απόρρητη έκθεση της CIA, παρουσιάζει ο γνωστός μελετητής της ελληνικής ΑΟΖ, Θεόδωρος Καρυώτης.

Δευτέρα, 27 Φεβρουαρίου 2017

https://4.bp.blogspot.com/-7KOwBttiU8U/WLRI5utTamI/AAAAAAAAAuw/jJ4IXGMN9T85NfDjwmfS3l1eA5idS1T7gCLcB/s320/aigaio.jpg

Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά:

Οι Ηνωμένες Πολιτείες, όταν άρχισε η Τρίτη Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο τη Θάλασσας, στις αρχές της δεκαετίας του 1970, αποφάσισαν να ασχοληθούν με την δημιουργία του νέου Συντάγματος των Θαλασσών και των Ωκεανών αφού το νερό καλύπτει το 71% του πλανήτη Γη. Έτσι άρχισαν να μελετούν όχι μόνο τις επιπτώσεις για την Αμερική αλλά και για άλλα παράκτια κράτη. Έτσι, το 1974 η CIA εκπόνησε μελέτες για την τότε Σοβιετική Ένωση, την Μεγάλη Βρετανία, την Ρουμανία, την Αργεντινή, την Κίνα, την Ταϊλάνδη, και την Ελλάδα.

Δεν έπεσε στην αντίληψή μου κάποια μελέτη για την Τουρκία ή την Κύπρο. Η απόρρητη μελέτη για την Ελλάδα συντάχθηκε τον Απρίλιο του 1974, έφερε τον τίτλο «Law of the Sea Country Study – Greece” και αποχαρακτηρίστηκε το 2001. Η έκθεση ασχολείται με τις γενικές θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης (περίοδος χούντας), που αφορούσαν το Καθεστώς των Νήσων, τα Όρια της Αιγιαλίτιδας Ζώνης, τα Στενά Διεθνούς Ναυσιπλοΐας, το Αρχιπέλαγος, και την υφαλοκρηπίδα. Δεν υπάρχει καμία αναφορά στην ΑΟΖ , γιατί το θέμα αυτό δεν είχε ακόμα συζητηθεί στη Διάσκεψη. Η έκθεση, στην αρχή, ασχολείται με γενικά θέματα αναφέροντας ότι δεν υπάρχει καμία περιοχή της Ελλάδας που να απέχει περισσότερα από 50 μίλια από την θάλασσα. Η τοπογραφία του βυθού του Ιονίου Πελάγους είναι πιο βαθιά αλλά και πιο κανονική από του Αιγαίου Πελάγους. Το βάθος σε απόσταση 6 ν.μ. από την ακτή δεν ξεπερνά τα 360 μέτρα. Η βόρεια πλευρά του Ιονίου έχει βάθος από 720 μέχρι 1260 μέτρα, ενώ η νοτιοδυτική πλευρά φτάνει, σε ορισμένα σημεία, σε βάθος 3,600 μέτρων.

Το Αιγαίο Πέλαγος έχει έναν ακανόνιστο βυθό στα περισσότερα σημεία γύρω στα 180 μέτρα. Διαθέτει τρεις μεγάλες λεκάνες, την περιοχή βόρεια της Κρήτης με βάθος 1,800 μέτρα, την περιοχή του Θερμαϊκού Κόλπου και την περιοχή ανάμεσα στην Τήνο και την Σάμο που φτάνει σε βάθος 3,600 μέτρων. Ακολουθεί μια αναφορά στους ορυκτούς πόρους επισημαινοντας ότι από το 1968 δόθηκαν άδειες για έρευνες σε μια δωδεκάδα εταιριών και η πρώτη ανακάλυψη έγινε έξω από την Θάσο με τις τότε εκτιμήσεις για αποθέματα πετρελαίου 2,5 εκατ. τόνων και φυσικού αερίου 50 εκατ. κυβικών ποδιών. Για την αλιεία αναφέρουν ότι οι Ελληνες δεν έχουν δείξει την κατάλληλη φροντίδα και εισάγουν το ένα τέταρτο της ζήτησης από εισαγωγές. Η υπερεκμετάλλευση έχει δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στον κλάδο και η πτώση της παραγωγής έχει αναγκάσει τους Έλληνες αλιείς να στραφούν για αλιεύματα στον κεντρικό και βόρειο Ατλαντικό. Η Ελλάδα δεν δείχνει κανένα ενδιαφέρον για άλλα μεταλλεύματα, που μπορεί να υπάρχουν στους βυθούς των θαλασσών της αλλά δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον για την προστασία των εναλίων αρχαιολογικών θησαυρών της.

Αναφερόμενοι στο Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό οι αναλυτές της CIA είχαν την γνώμη ότι διέθετε τον μικρότερο στόλο από όλα τα κράτη του ΝΑΤΟ και ήταν προσανατολισμένο στην προστασία της ηπειρωτικής χώρας. Κάνουν, επίσης, μνεία στα αμερικανικά αντιτορπιλικά, που είχαν χρησιμοποιηθεί στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, και τότε είχαν δοθεί στην Ελλάδα με αποτέλεσμα το ελληνικό ναυτικό να διαθέτει καλύτερες δυνατότητες για να υπερασπιστεί τις ακτές και καλύτερη επιμελητεία υποστήριξης για την μεταφορά στρατευμάτων ανάμεσα στην ηπειρωτική χώρα και στα νησιά. Το Πολεμικό Ναυτικό της Ελλάδας είχε αναπτύξει μια καλή συνεργασία με το ιταλικό ναυτικό αλλά σχεδόν μηδενική συνεργασία με το τουρκικό ναυτικό, που θεωρείται μια δυνητική εχθρική δύναμη.

Για την πολιτική που σκεφτόταν να ακολουθήσει η ελληνική κυβέρνηση, σχετικά με τις συζητήσεις που διεξάγονταν στον ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, οι αναλυτές της CIA πίστευαν ότι οι δικτάτορες στην Αθήνα δεν είχαν τα προσόντα να ασχοληθουν με θεματα διεθνούς δικαιου. Στην έκθεση αυτή εκθειάζουν μόνο τον Νομικό Σύμβουλο του Υπουργείου Εξωτερικών κ. Γεώργιο Ζωτιάδη. Βέβαια, ο Ζωτιάδης, τον Απρίλιο του 1973, ήταν της γνώμης ότι η Ελλάδα δεν έπρεπε να υποστηρίξει την δημιουργία ενός συστήματος, στο οποίο τα χωρικά ύδατα θα είχαν το ίδιο μήκος σε όλη την έκταση των ακτών και ιδιαίτερα των ακτών των νήσων. Επρόκειτο για τραγικό λάθος που, αργότερα, διόρθωσε η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Στην Έκθεση οι Αμερικανοί αναφέρουν ότι ο τότε Υπουργός Εξωτερικών της χούντας του Ιωαννίδη, Σπυρίδων Τετενές είχε προτείνει την ιδέα συνεκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων του Αιγαίου με την Τουρκία πέραν των 12 ν.μ. (Εδώ πρέπει να απολογηθώ στους Αμερικανούς διότι πάντα ανέφερα ότι οι πρώτοι διδάξαντες την ιδέα της συνεκμετάλλευσης ήταν οι ΗΠΑ). Καστελόριζο Τέλος, μια άλλη έκθεση της CIA, τον Αύγουστο του 1964 με τίτλο: CASTELLORIZO (KASTELLORIZON) ISLAND (Turkish-Meis; Italian-Castelrosso; French-Chateau-Rouge) δεν αμφισβητεί καθόλου την ελληνικότητα του νησιού επισημαίνοντας ότι κατοικείται από Έλληνες για εκατοντάδες χρόνια και ότι παραχωρήθηκε στην Ελλάδα από την Ιταλία το 1947. Αναφέρει, επίσης, ότι αποτελεί ένα σύμπλεγμα νήσων με τον Άγιο Γεώργιο, το Μαράθι, την Υψηλή (Στρογγυλό) και τα βράχια Βουτζάκι).

Το Καστελόριζο απέχει 1,25 ν.μ. από τις τουρκικές ακτές, 72 ν.μ. από την Ρόδο και 150 ν.μ. από την Κύπρο. Οι νησίδες ανάμεσα στην Στρογγύλη και τις τουρκικές ακτές ανήκουν στην Τουρκία. Στη συνέχεια, η έκθεση περιγραφει την ιστορία του νησιού, τον πληθυσμό, την οικονομία του, τις τηλεπικοινωνίες, τα μεταφορικά μέσα και καταλήγει με αυτόν τον απίστευτο επίλογο: «Μια παράδοση του Καστελόριζου στην Τουρκία από την Ελλάδα δεν μπορεί να θεωρηθεί γενναιόδωρη. Το νησί είναι γενικά άγονο, δεν έχει καμία γεωργική ή βιομηχανική μονάδα και υποστηρίζει έναν φθίνοντα πληθυσμό. Προσφέρει μόνο ένα προστατευμένο μικρό λιμάνι αλλά δεν είναι εξοπλισμένο με ναυτικές επιδιορθώσεις, αποθήκες ή διευκολύνσεις ανεφοδιασμού. Το Καστελόριζο δεν είναι κατάλληλο για την δημιουργία αεροδρομίου». Ο Ρεξ Τίλλερσον και η επερχόμενη βαθιά ελληνοτουρκική ρήξη Ξαφνικά τα σύννεφα στο Αιγαίο Αρχιπέλαγος έχουν ένα βαθύ μαύρο χρώμα.

Ο σουλτάνος Ταγίπ Ερντογάν αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι η καρέκλα του έχει αρχίσει να τρίζει επικίνδυνα και προετοιμάζεται να παίξει το τελευταίο του χαρτί για την επιβίωσή του. Γι’ αυτό παίζει με την φωτιά παριστάνοντας τον φίλο του Πούτιν και θέλει να προμηθευτεί τα πιο σύγχρονα ρωσικά αντιαεροπορικά S-400, χωρίς να υπολογίζει τις αμερικανικές αντιδράσεις. Κανείς δεν γνωρίζει στην Ουάσιγκτον τι σκέπτεται, εάν σκέπτεται, ο Ντόναλντ Τραμπ για τον Τούρκο Σουλτάνο, μια και όλοι γνωρίζουν ότι αντιπαθεί ιδιαίτερα τους ισλαμιστές. Έτσι η μοναδική διέξοδος για τον ΅Ερντογάν δεν είναι τίποτε άλλο από το να παγιδεύσει τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις σε μια κίνηση που θα έχει σαν αποτέλεσμα ακόμα και μια σύντομη σύγκρουση. Οι Αμερικανοί γνωρίζουν ότι οι Τούρκοι θέλουν θάλασσα και όχι νησιά, αλλά για να αποκτήσουν θάλασσα πρέπει να έχουν νησιά. Για αυτό το λόγο εποφθαλμιούν το Καστελόριζο και δυο νησιά στο βόρειο Αιγαίο. Βάσει του UNCLOS το ποσοστό που δικαιούται η Τουρκία σε ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα είναι 7,5% της συνολικής έκτασης του Αιγαίου, όπως δείχνει ο παρακάτω χάρτης.

Αυτό τον εφιαλτικό χάρτη βλέπει ο Ταγίπ Ερντογάν και αντιλαμβάνεται ότι δεν τον συμφέρει να προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και προτιμά να μας παγιδεύσει. Όπως, πρόσφατα, έγραψε ο Μιχάλης Ιγνατίου: «Είναι, λοιπόν, πιθανή μία ελληνοτουρκική σύγκρουση; Η απάντηση αβίαστα είναι θετική καταφατική, και όπως πάντα δεν είναι η Ελλάδα αυτή που θα την προκαλέσει. Η Τουρκία του ευρισκόμενου σε εξαιρετικά δύσκολη θέση Ταγίπ Ερντογάν, είναι απρόβλεπτη όπως και ο ηγέτης της.

Δεν μπορούμε να εφησυχάζουμε ούτε να αντιδρούμε εντελώς σπασμωδικά στις προκλήσεις της Τουρκίας. Αντιθέτως, πρέπει επειγόντως να λάβουμε τα μέτρα μας.» Έτσι, δεν επιτρέπεται πλέον καμία άλλη καθυστέρηση. Πρέπει ο Νίκος Κοτζιάς να επισκεφθεί την Ουάσιγκτον και να συναντήσει τον Ρεξ Τίλλερσον. Ο Έλληνας ΥΠΕΞ κάνει πολλά και δικαιολογημένα ταξίδια τους τελευταίους μήνες, αλλά έπρεπε ήδη να έχει έρθει στην Ουάσιγκτον για να συζητήσει με τον νέο Αμερικανό ομόλογό του. Ο Ρεξ Τίλλερσον είναι ο πιο ικανός υπουργός του Ντόναλντ Τραμπ και ίσως ο μοναδικός από τη νέα κυβέρνηση που γνωρίζει τα θέματα του Δίκαιου της Θάλασσας.

Ως Πρόεδρος της EXXONMOBIL υπήρξε άριστος γνώστης της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας μια και η εταιρία του είχε αλωνίσει δεκάδες θαλάσσιες περιοχές για να εντοπίσει υδρογονάνθρακες. Η τελευταία ενέργειά του, ως Πρόεδρος της εταιρίας του ήταν να διεκδικήσει η EXXONMOBIL το οικόπεδο 10 της Κυπριακής ΑΟΖ. Το τελευταίο που θα ήθελε η νέα κυβέρνηση Τραμπ θα ήταν ένα πολύ θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο. Ήδη έχουμε τα πρώτα δείγματα γραφής ότι οι Αμερικανοί που κυβερνούν σήμερα τις ΗΠΑ δεν συμπαθούν και μάλλον αντιπαθούν την σημερινή ελληνική κυβέρνηση. Πρέπει, επιτέλους, να σταματήσουμε να ασχολούμαστε με τα γνωμικά του Τσακαλώτου και να ασχοληθούμε, στα σοβαρά, με την κυβέρνηση Τραμπ. Όπως είπε κάποτε ο πρόεδρος Ρούσβελτ, «we have nothing to fear but fear itself».

Πηγή: http://mignatiou.com/2017/02/aporriti-ekthesi-tis-cia-ti-lene-i-amerikani-gia-ellada-ke-dikeo-tis-thalassas/

Γαλανόλευκο Στέκι

27/2/2017

https://gsteki.blogspot.gr/2017/02/cia.html

ΧΑΝΟΝΤΑΣ TΟ ΑΙΓΑΙΟ, ΧΑΣΑΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Κυριακή, 21 Ιουνίου 2020

του Νικολάου Μωραΐτη

Σχόλιο Διόδοτου: Το άρθρο αυτό είναι συλλεκτικό, γιατί περιέχει με εντυπωσιακές λεπτομέρειες,

ΟΛΗ την ιστορία του Αιγαίου, από τους Προϊστορικούς χρόνους μέχρι και σήμερα, συμπεριλαμβανομένων γεωλογικών, αρχαιολογικών και μυθολογικών στοιχείων.

Εισαγωγή

Μετά από τις αιφνίδιες διεκδικήσεις της Τουρκίας επί του Αιγαίου γεννάται το εξής ερώτημα: Σε ποιόν ανήκει το Αιγαίο;
Φυσικά, αν ακολουθήσουμε τους παραδεδεγμένους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, κατά τους οποίους ο λαός, το έθνος αποτελεί τον κυρίαρχο παράγοντα κατοχής μιας περιοχής, αναμφισβήτητα διαπιστώνει κάποιος ακόμα και ο πλέον κοινός νους ότι, με βάση την ιστορία, το Αιγαίο ανήκει από δημιουργίας του στους Έλληνες.

Γεωλογική Διαμόρφωση, Ονομασία & Ελληνική Μυθολογία​

Ας δούμε πρώτα τι είναι το Αιγαίο. Σύμφωνα με τους γεωλόγους, εδώ και πολλά εκατομμύρια χρόνια το Αιγαίο γεννήθηκε από τη μητέρα Αιγηίδα. Υπήρξε μια συμπαγής ξηρά, που κάλυπτε το σημερινό χώρο, ο οποίος μεταγενέστερα κατακερματίστηκε και καταποντίστηκε στη μεγάλη Τιθηίδα θάλασσα, ένεκα γιγάντιων γεωλογικών συσπάσεων και καταστροφών του γήινου φλοιού. Λόγω αυτού του γεγονότος, η θάλασσα κάλυψε όλες τις ρωγμές, τις χαράδρες, τα ρήγματα και τις διάφορες εκτάσεις, με αποτέλεσμα να παραμείνουν έξω από την επιφάνεια οι κορυφές των βουνών, που αποτέλεσαν και αποτελούν τα σημερινά γραφικά νησιά του. Αυτή είναι, σε γενικές γραμμές, η γεωλογική διαμόρφωση του Αιγαίου Πελάγους.
​
Σχετικά με την ονομασία του υπάρχουν πολλές εκδοχές και ετυμολογίες, αλλά η πιο πιθανή είναι ότι το θέμα «αιγ» έχει ινδική = σανσκριτική προέλευση και σημαίνει γρήγορη και ορμητική κίνηση. Αιγαίο, λοιπόν, είναι η θάλασσα εκείνη που μαστίζεται από τρικυμίες και θύελλες.
​
Η κάθοδος των ανθρώπων στο Αιγαίο διαπιστώνεται από τους πανάρχαιους χρόνους και συνοδεύεται από διάφορους μύθους, που έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα. Ο πιο γνωστός και ο πιο χαρακτηριστικός είναι ο περίφημος μύθος του Θησέα. Σύμφωνα με αυτόν, ένας νέος που ονομαζόταν Θησέας ζούσε στην αρχαία πόλη της Τροιζήνας. Ο παππούς του ήταν ο βασιλιάς Πιτθέας, άρχοντας εκείνης της περιόδου. Η μητέρα του ονομαζόταν Αίθρα. Τον πατέρα του, τον Αιγαία, ο Θησέας δεν τον είχε γνωρίσει ποτέ. Ήταν μονάρχης, ασχολείτο περισσότερο με τα κοινά και δεν διέθετε χρόνο για την οικογένειά του. Αυτή την εξήγηση, έδινε, τουλάχιστον, η μητέρα του στον Θησέα κάθε φορά που ο ίδιος τη ρωτούσε για τον πατέρα του που βασίλευε στην Αττική και διέμενε στην Αθήνα, την πιο ξακουστή πόλη εκείνης της περιόδου. Στην επιμονή του Θησέα να μεταβεί στην Αθήνα για να συναντήσει τον πατέρα του, η μητέρα του τού αντέτεινε ότι δεν ήταν ακόμη ώριμος στην ηλικία. Αυτή την παραγγελία είχε δώσει ο Αιγαίας στην Αίθρα, ότι δηλαδή δεν έπρεπε να αφήσει τον Θησέα να έρθει στην Αθήνα, αν δεν γινόταν ένας γενναίος άνδρας, ώριμος στην ηλικία.

Κάποτε ήρθε η στιγμή να μεταβεί ο Θησέας στην Αθήνα. Αυτή η πρώτη μετάβασή του υπήρξε ιστορική, γιατί, καθοδόν, δια θαλάσσης, προς συνάντηση του Αιγαία, που έγινε ύστερα από υπόδειξη του Πιτθέα, απάλλαξε την Επίδαυρο από τον περίφημο κακούργο Περιφήτη, την Κόρινθο από τον φοβερό Σίνη, τα Μέγαρα από το ληστή Σκείρωνα και την Αττική από τον κακούργο Προκρούστη, που δρούσε στην περιοχή του Δαφνίου. Η συνάντηση με το γέροντα Αιγαία, που ανεγνώρισε το γιο του, έγινε σε πολύ συγκινητική ατμόσφαιρα.

Την ίδια χρονική περίοδο υπήρχε συνήθεια η Αθήνα να στέλνει κάθε χρόνο επτά νέους και επτά νέες στην Κρήτη, για να τους κατασπαράξει ο Μινώταυρος. Αυτός ήταν ένα φοβερό τέρας, με μορφή ανθρώπου και σώμα ταύρου, και τον έτρεφε ο βασιλιάς της Κρήτης Μίνωας, επειδή, όταν έστειλε το γιο του Ανδρόγεο στην Αθήνα, να λάβει μέρος στους αγώνες της εποχής εκείνης στους οποίους και νίκησε, στη συνέχεια τον έχασε σε ένα κυνήγι στην Αττική, όπου τον κατασπάραξε ένας άγριος ταύρος.

Μετά από αυτό το γεγονός,  ο Μίνωας κήρυξε πόλεμο στην Αθήνα και, σε ανάμνηση του γιου του Ανδρόγεου, ανάγκασε τους Αθηναίους να στέλνουν κάθε χρόνο τους 7 νέους και τις 7 νέες στην Κρήτη για να τους καταβροχθίζει ο Μινώταυρος. Η επιλογή γινόταν με κλήρο και την ημέρα της αναχώρησής τους οι κοπετοί, οι θρήνοι και οι αναστεναγμοί ήταν απερίγραπτοι.

Όταν ο Θησέας αντίκρισε αυτή τη σκηνή και πληροφορήθηκε τα σχετικά με τον Μινώταυρο και γιαυτή τη συνήθεια, που λάμβανε χώρα ήδη επί τρία συνεχή έτη, ανακοίνωσε στον πατέρα του Αιγαία ότι θα πήγαινε ο ίδιος στην Κρήτη για να σκοτώσει το Μινώταυρο και να απαλλάξει την Αθήνα από αυτή τη φοβερή περιπέτεια.

Ο Αιγαίας, όπως ήταν φυσικό, αντέδρασε με κάθε τρόπο. Τελικά, όμως, ενέδωσε στην αξίωση του γιου του που του δήλωσε απερίφραστα ότι, αφού θα επιλέγονταν εκείνη τη χρονιά έξι νέοι, ο έβδομος θα ήταν ο ίδιος. Έτσι κι έγινε. Κατά την αναχώρηση του πλοίου για την Κρήτη ο Αιγαίας υπέδειξε στον Θησέα ότι, αν σκότωνε τον Μινώταυρο στην επιστροφή προς Αθήνα να κατέβασε τα μαύρα πανιά του πλοίου και να ανέβαζε λευκά ώστε, όταν ο ίδιος θα τα έβλεπε από την παραλία, να ήξερε ότι γυρίζει νικητής. Ο Θησέας του το υποσχέθηκε.
Ο Θησέως πήγε στην Κρήτη, σκότωσε το τέρας, αλλά στην επιστροφή ξέχασε να αλλάξει το χρώμα των πανιών και έτσι, όταν ο Αιγαίας από το Σούνιο αντίκρισε το καράβι με μαύρα πανιά, απελπίστηκε τόσο πολύ ώστε έπεσε στη θάλασσα και πνίγηκε. Από τότε, στη μνήμη του ονομάστηκε το πέλαγος Αιγαίο.

Το Αιγαίο υπήρξε η πατρίδα και η κατοικία πολλών Θεών της Αρχαίας Ελλάδας. Ο Ποσειδώνας, ο θεός της θάλασσας, βασίλευε στο Αιγαίο, στα πιο βαθιά νερά του, στις Αιγές, όπου και υπήρχαν τα αιώνια και εξαιρετικά ανάκτορά του, που, κατά τον Όμηρο, «ήταν κτισμένα από αστραφτερό χρυσό». Η Αφροδίτη, η θεά του κάλλους και του έρωτα, αναπήδησε από τους αφρούς του Αιγαίου, ενώ ο Απόλλωνας, ο θεός του φωτός, της ποίησης και της μουσικής γεννιέται στην ιερή Δήλο. Τα βάθη του Αιγαίου είναι γεμάτα από θαλάσσιες αρχαιότητες, από Τρίτωνες και Νηρηίδες, που συνοδεύουν τα ελληνικά πλοία στα ταξίδια τους, για να τα προστατεύσουν από τις τρικυμίες και τους πειρατές.

Το Αιγαίο, όμως, δεν είναι μόνο η κατοικία των Θεών του Ολύμπου, αλλά το διέπλευσαν και οι πιο μεγάλοι ήρωες της Αρχαίας Ελλάδας, όπως ο Ηρακλής και ο Ιάσων. Πιο συγκεκριμένα, ο Ηρακλής διαπλέει δύο φορές το Αιγαίο για να φέρει στις Μυκήνες τη ζώνη της Ιππολύτης, της Βασίλισσας των Αμαζόνων στη Μικρά Ασία, την πρώτη φορά και τη δεύτερη για να τιμωρήσει το Βασιλιά της Τροίας Λαομέδοντα, που κατέστρεψε την πόλη του.
Ο Ιάσωνας ηγείται της επιτυχούς Αργοναυτικής Εκστρατείας προς την Κολχίδα του Ευξείνου Πόντου για να αρπάξει το Χρυσόμαλλο Δέρας. Βέβαια, όλα τα παραπάνω αποτελούν μύθους, πλην όμως, πολλοί από αυτούς, κάτω από το μυθικό μανδύα, καλύπτουν ιστορικά γεγονότα που αναφέρονται στους πανάρχαιους αγώνες των παλαιότερων κατοίκων της ηπειρωτικής Ελλάδας για την κατάκτηση του Αιγαίου Πελάγους και την επέκταση αυτών προς τις γύρω χώρες για αποικιακούς και εμπορικούς σκοπούς.

Ιστορική Εξέλιξη για την Στήριξη των Εθνικών Θέσεων

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτή η ιστορία της αποικίσεως του Αιγαίου είναι πολύ παλιά. Μπορούμε να πούμε ότι, οι παλαιολιθικοί άνθρωποι σπάνια είχαν αφήσει ίχνη στο χώρο αυτό, όμως η νεολιθική του αποίκιση είναι πυκνότατη και τα ευρήματά της φθάνουν στη Θεσσαλία, μέχρι το 7000 π.Χ.

Αργότερα διακρίνονται σειρές φυλών, στις οποίες οι Έλληνες δίνουν τα ονόματα των Πελασγών, Λελέκων, κλπ., και που θεωρούνται ως προελληνικά φύλα, δηλαδή άσχετα με τους Έλληνες, που άρχισαν να εμφανίζονται συμπαγώς το 2.000 π.Χ., και κατακλύζουν, ως κυρίαρχα στοιχεία που υπέταξαν και απορρόφησαν τους προέλληνες, τόσο στις ανατολικές ακτές, όσο και στις Μικρασιατικές, καθώς επίσης και στα πολυάριθμα νησιά. Μπορεί να πούμε λοιπόν χωρίς καμία επιφύλαξη ότι το 1.500 π.Χ. το Αιγαίο είχε καταστεί ελληνική λίμνη είτε διότι οι Έλληνες από την ηπειρωτική Ελλάδα προωθήθηκαν και εγκαταστάθηκαν στη Μικρά Ασία είτε, όπως υποστηρίζουν μερικοί ιστορικοί, το αντίστροφο, ή, όπως υποστηρίζουν κάποιοι άλλοι, ταυτόχρονα, κατεβαίνοντας στον Αιγιατικό χώρο, σε δύο σκέλη.

Έτσι, στον ελληνικό χώρο, από τη νεολιθική εποχή εγκαταστάθηκε ένας κλάδος της Μεσογειακής φυλής που κατόρθωσε να αφομοιώσει και να συγχωνεύσει τα εκάστοτε φύλα που είχαν εισβάλλει και είχαν εγκατασταθεί στο χώρο αυτό.  Μεταξύ αυτών και τους Έλληνες. Πιο ακριβές, λοιπόν είναι να υποστηριχθεί ότι οι σημερινοί Έλληνες είναι απόγονοι των αρχαιοτάτων εκείνων κατοίκων και οι ελληνικές ρίζες δεν ανάγονται στο βάθος των 3.000 μόνο χρόνων από σήμερα, αλλά και σε ακόμα μακρύτερο χρονικό διάστημα, όπως είδαμε παραπάνω, μέχρι του 7.000 π.Χ., δηλαδή μέχρι των αρχικών νεολιθικών ανθρώπων, ίχνη των οποίων βρίσκουμε συχνάκις.

Το Αιγαίο, λοιπόν, είναι ελληνική θάλασσα από την απώτατη εκείνη εποχή και ο Αιγαίος πολιτισμός, ο οποίος αναπτύχθηκε από τις πρώτες εποχές του μετάλλου, είναι καθαρά ελληνικός πολιτισμός. Ανεξάρτητα, όμως, αν αυτή η θεωρία είναι σωστή ή όχι, τουλάχιστον από το 1500 π.Χ. το Αιγαίο αποτελούσε, πλέον, το κέντρο του Ελληνισμού. Ένα πέταλο από ακτές κατοικημένες από Έλληνες περιέβαλε τη στενή αυτή, αλλά τόσο καίριας σημασίας, θάλασσα. Το άνοιγμα του πετάλου το έφραζε η Κρήτη, επίσης ελληνική χώρα. Και τη θάλασσα στο εσωτερικό του πετάλου τη γέμιζαν ισχυρές ελληνικές εστίες, εγκατεστημένες στα αναρίθμητα νησιά της. Αυτή υπήρξε η εθνολογική σύνθεση του Αιγαίου.

Την εποχή της Αρχαίας Ελλάδας έχουν δημιουργηθεί τρία μεγάλα κράτη στο Αιγαίο: το ναυτικό βασίλειο της Κρήτης, το αχαϊκό βασίλειο των Μυκηνών και η ναυτική ηγεμονία των Αθηνών, καθένα από τα οποία έχει να παρουσιάσει ένα ξεχωριστό πολιτισμό: τον Μινωικό ή κρητικό, τον Μυκηναϊκό ή αχαϊκό και τον Ιωνικό ή κλασσικό, οι οποίοι άφησαν έπος στην ιστορία του παγκόσμιου πολιτισμού.

Από αυτά τα κράτη, η ναυτική ηγεμονία των Αθηνών υπήρξε το δημιούργημα των νικηφόρων πολέμων της Ελλάδας απέναντι στην επιτεθείσα Περσική Αυτοκρατορία. Με πρωτεύουσα την Αθήνα περιλάμβανε στους κόλπους της τα περισσότερα κράτη της Στερεάς Ελλάδας, ολόκληρο το Αιγαίο με τα νησιά του και τις πολυπληθείς ελληνικές παροικίες Μακεδονίας, Θράκης και Μικράς Ασίας. Εκείνη την περίοδο το Αιγαίο Πέλαγος είχε μεταβληθεί σε μια ελληνική λίμνη, ή, μάλλον, σύμφωνα με τον Πλάτωνα, σε «ένα έλος, πέριξ του οποίου οι Έλληνες έζων ζωήνβατράχων»

Στη συνέχεια η ηγεμονία των Αθηνών ενεπλάκη σε διαμάχη με τη μεγάλη δύναμη της Σπάρτης που είχε διάρκεια 27 χρόνια. Όλοι γνωρίζουμε τον Πελοποννησιακό πόλεμο που είχε ως συνέπεια τη διάλυση της ηγεμονίας των Αθηνών, ύστερα από την ολοσχερή καταστροφή του στόλου της στους Αιγός ποταμούς, κοντά στον Ελλήσποντο. Ακολουθεί η ηγεμονία της Σπάρτης και έπεται η ηγεμονία των Θηβών. Αποτέλεσμα αυτής της εμφύλιας διαμάχης ήταν επανεμφάνιση των Περσών με τους στόλους των Φοινίκων στο Αιγαίο, οι οποίοι από την εποχή του Κίμωνα είχαν εκδιωχθεί και αποβληθεί από τους Αθηναϊκούς στόλους.

Αυτό όμως δεν κρατάει για πολύ καιρό διότι, όταν ο Μέγας Αλέξανδρος δημιούργησε την Ελληνομακεδονικήαυτοκρατορία, και κατέλυσε οριστικά τη ναυτική δύναμη των Περσών, το Αιγαίο έγινε πάλι «ελληνική θάλασσα». Ακολούθησε μια νέα κατάσταση στη Μεσόγειο· εμφανίστηκε η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, και η Ελλάδα, η Μακεδονία και η Μικρά Ασία καθίστανται επαρχίες της. Όταν η πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, το Αιγαίο προσλαμβάνει μια ιδιαίτερη σημασία και γίνεται ο προθάλαμός της, στον οποίο κατέληγαν όλες οι θαλάσσιοι οδοί του απέραντου Ρωμαϊκού κράτους. Από τον 6ο αι. π.Χ. το Ανατολικό Ρωμαϊκό Κράτος καθίσταται ομοιογενές, δηλαδή Ελληνικό και αυστηρά ορθόδοξο, δηλαδή η Ελληνική Βυζαντινή Αυτοκρατορία και έτσι ο Αιγαίο πάλι καθίσταται ελληνική θάλασσα. Χαρακτηριστική την περίοδο εκείνη ήταν η ενέργεια του Αυτοκράτορα Ιουστινιανού που καθιέρωσε την ελληνική ως επίσημη γλώσσα της Ελληνικής Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, καταργώντας τη Ρωμαϊκή.

Θα πρέπει να τονισθεί ότι το Αιγαίο είναι ένα ενδιάμεσο πέλαγος, μεταξύ της Μεσογείου και της Μαύρης θάλασσας, όπως και μεταξύ της Ευρώπης και της Ασίας. Υπήρξε ανέκαθεν μια γέφυρα που συνδέει τις δύο αυτές σημαντικές θάλασσες και τις δύο ηπείρους. Με αυτό τον τρόπο, από αρχαιοτάτων χρόνων, γίνεται το σταυροδρόμι λαών και πολιτισμών.

Πιο σπουδαία είναι η εμπορική και στρατηγική σημασία του Αιγαίου.  Συνδέει εμπορικώς τη Μικρά Ασία με την Ευρώπη. Ταυτόχρονα διασχίζεται από τον εμπορικό δρόμο, ο οποίος φέρει τα προϊόντα της Μαύρης θάλασσας στην Ανατολική και τη Δυτική Μεσόγειο και από εκεί, μέσω του Σουέζ και του Γιβραλτάρ, στους ωκεανούς. Ανάλογη είναι και η στρατηγική σημασία του. Είναι γεγονός ότι όποιος έχει υπό τον έλεγχό του το Αιγαίο, μπορεί να παρενοχλεί και να αποκόπτει την εμπορική οδό της Μαύρης Θάλασσας και της Μεσογείου. Μπορεί, επίσης, να ελέγχει τη μεγάλη αρτηρία του Σουέζ και Γιβραλτάρ. Ορθώνεται, ακόμα, μπροστά στα Δαρδανέλια και είναι σε θέση να εξουδετερώνει τη στρατηγική σημασία τους. Τα στενά των Δαρδανελλίων αποτελούν πράγματι στρατηγική θαλάσσια πύλη επικοινωνίας της Ρωσίας με τη Μεσόγειο και τους Ωκεανούς. Το Αιγαίο, όμως, μπορεί να εξουδετερώσει τη στρατηγική δυνατότητα των Δαρδανελλίων διότι είναι σε θέση να παίξει παρόμοιο στρατηγικό ρόλο. Για το λόγο αυτό μια τέτοια στρατηγική και εμπορική σημασία του Αιγαίου αποτέλεσε πάντοτε το μήλον της έριδας μεταξύ των διαφόρων χωρών που έχουν μεγάλα συμφέροντα στη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή. Έτσι, ακριβώς, από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα, ήταν πεδίο συγκρούσεων και ανταγωνισμών. Η εμπορική και στρατηγική του σημασία έκαναν κάθε τόσο να εμφανίζονται ανταγωνιστές και διεκδικητές. Πολλές φορές πετύχαιναν να το θέσουν υπό έλεγχο δικό τους, αλλά ύστερα από μεγάλο ή μικρό διάστημα αποκαθίστατο η Ελληνική κυριαρχία.

Πιο κάτω θα αναφερθούμε, σε γενικές γραμμές, στις προσπάθειες για τον έλεγχο του Αιγαίου Πελάγους, διαχρονικά.

Πρώτη δύναμη ήταν οι Τρώες, που εμφανίστηκαν γύρω στα 1.200 π.Χ. Αν και μιλάμε για Τρώες, θα πρέπει να αναφέρουμε στο σημείο αυτό ότι πολλοί ιστορικοί διατείνονται ότι οι Τρώες υπήρξαν Έλληνες. Από τη μια πλευρά οι Έλληνες έπαιξαν ενεργητικό ρόλο, ιδρύοντας στην περιοχή εκείνη με τον Τρωικό Πόλεμο, ένα ισχυρό προγεφύρωμα στη Μικρά Ασία, μέσω του οποίου απλώθηκαν στην Ιωνία. Αλλά, αντίστροφα, και οι Τρώες, ελέγχοντας τον Ελλήσποντο από τον οποίο κατέρχονταν τα καράβια από τη Μαύρη θάλασσα, ήθελαν να επιβάλλουν τον εμπορικό και στρατηγικό τους έλεγχο στο Αιγαίο. Η πανελλήνια, όμως, εκστρατεία του Τρωικού Πολέμου απάλλαξε την ελληνική θάλασσα από την επιβολή αυτή των Τρώων και απελευθέρωσε τα στενά.
Δεύτερη δύναμη ήταν οι Πέρσες, οι οποίοι, κατακτώντας όλη τη Μικρά Ασία έφθασαν, τον 5ο αιώνα, στις ακτές του Αιγαίου. Κατέλαβαν την Ιωνία, χωρίς όμως να μπορούν να μεταβάλλουν την εθνολογική της σύνθεση. Αλλά όταν επιχείρησαν να ελέγξουν όλο το πέλαγος, κατακτώντας και τη Δυτική του ακτή, ηττήθηκαν κατά τους Μηδικούς Πολέμους. Αργότερα, ο Μέγας Αλέξανδρος, τους εκδίωξε από την Ανατολική ακτή. Έτσι και πάλι το Αιγαίο έγινε ελληνική λίμνη.

Τρίτη δύναμη ήταν οι Ρωμαίοι, που έθεσαν το Αιγαίο κάτω από τον πολιτικό τους έλεγχο, επί 5 αιώνες. Ποτέ όμως δεν έπαυσε να είναι εθνολογικά ελληνικό.

Η περίοδος του Βυζαντίου, που όπως αναφέραμε παραπάνω, υπήρξε καθαρά Ελληνική-Βυζαντινή Αυτοκρατορία, μετέτρεψε και πάλι το Αιγαίο σε ελληνική λίμνη εθνολογικά, οικονομικά και πολιτικά.

Τέταρτη δύναμη ήταν οι Άραβες, γύρω στον 7οαιώνα. Επί τρεις συνεχείς αιώνες προσπαθούσαν να εκπορθήσουν το Αιγαίο με τους στόλους τους. Αλλά γύρω στο 672 μ.Χ. έπαθαν πανωλεθρία μπροστά στα τείχη της Κωνσταντινουπόλεως, χάρη στο μυστικό όπλο των Βυζαντινών, «το υγρό πυρ», που κατέκαψε τα πλοία τους. Τελικά κατόρθωσαν να το εκπορθήσουν, γύρω στα 825 μ.Χ. Αυτή την εποχή το Αιγαίο δοκίμασε μεγάλες συμφορές και η δεύτερη πόλη της αυτοκρατορίας, η Θεσσαλονίκη, καταστράφηκε μέσα σε μια επιδρομή. Όμως, το 961 μ.Χ., ο Νικηφόρος Φωκάς κατέλαβε την Κρήτη και απομάκρυνε έτσι τον αραβικό κίνδυνο, αφού κατέστρεψε τις βάσεις των Αράβων. Με αυτό τον τρόπο το Αιγαίο απέκτησε και πάλι τον εθνολογικό του χαρακτήρα. Έγινε και πάλι ελληνική λίμνη.

Πέμπτη δύναμη ήταν οι Ιταλοί, κυρίως οι Βενετοί και οι Γενοβέζοι. Από τον 11ο αιώνα τα πλοία τους άρχισαν να διεισδύουν στο Αιγαίο και να αναλαμβάνουν βαθμιαία τον εμπορικό του έλεγχο. Αυτή η δύναμη συμπληρώθηκε από τους Φράγκους, οι οποίοι, το 1204 μ.Χ. κατέλυσαν τη Βυζαντινή αυτοκρατορία. Το Αιγαίο πολιτικά έπαυσε να είναι ελληνικό, ενώ οι Βενετοί κατελάμβαναν πολυάριθμα νησιά και εγκαθίσταντο στην Κρήτη και την Πελοπόννησο. Έτσι η εμπορική διείσδυση μετατράπηκε σε κατάκτηση. Απλά δεν έπαυσε εθνολογικά και πολιτικά αυτή η θάλασσα να είναι ελληνική.

Στη συνέχεια εμφανίστηκαν οι Τούρκοι. Σε αυτή την επεκτατική ορμή οι Οθωμανοί Τούρκοι κατέλαβαν όλη τη Μικρά Ασία και μετά την βασιλίδα των πόλεων, την Κωνσταντινούπολη, στις 29 Μαΐου 1453, αφού προηγουμένως είχαν εξαπλωθεί σε ολόκληρη την ηπειρωτική Ελλάδα. Στη συνέχεια έδιωξαν τους Βενετούς από την Κρήτη (1646-1669) και την Πελοπόννησο (1684-1699) και έτσι το Αιγαίο πολιτικά βρέθηκε κάτω από τον πλήρη έλεγχό τους. Παρά τους διωγμούς, τις λεηλασίες, τις σφαγές και τους εμπρησμούς με στόχο την αλλοίωση του εθνολογικού χαρακτήρα της περιοχής –κάτι παρόμοιο συμβαίνει σήμερα και με την Κύπρο –το ελληνικό στοιχείο είχε πάντα τη δεσπόζουσα εθνολογική και οικονομική παρουσία, στοιχεία που συνετέλεσαν τα μέγιστα στην έκρηξη της Επανάστασης του 1821, για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού. Άλλωστε, δε θα πρέπει να λησμονούμε ότι, αν η κατοχή ήταν πλέον των 400 ετών, εντούτοις ο κατακτητής δεν κατέστη δυνατόν να αλλοιώσει τον εθνολογικό χαρακτήρα των Ελλήνων.

Κατά τη διάρκεια της Τουρκικής κατοχής εμφανίσθηκε και άλλη δύναμη, η Ρωσία, η οποία ήθελε να επιβάλει τη δική της ναυτική πολιτική στη Μεσόγειο. Για πρώτη φορά, το 1768, εμφανίστηκε ο Ρωσικός στόλος στη Μεσόγειο. Ακολούθησε μια σειρά συμβάσεων μεταξύ Ρωσίας-Τουρκίας κατά τις οποίες η Οθωμανική Αυτοκρατορία δέχθηκε πολλά κτυπήματα από τους Ρώσους, γιατί αυτοί είχαν ως κύριο στόχο τους το Αιγαίο Πέλαγος. Το 1770 στη ναυμαχία του Τσεσμέπυρπολήθηκε ολόκληρος ο Τουρκικός στόλος. Το 1774 συνάφθηκε η Συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή και ο Ρωσικός στόλος κυριάρχησε στην ελληνική θάλασσα. Όμως, βαθμιαία, έχασαν τον έλεγχο, διότι εμφανίσθηκαν και άλλες ναυτικές δυνάμεις, οι Άγγλοι και οι Γάλλοι.

Με την εμπορική ναυτική παρουσία των Ελλήνων εμπόρων και ναυτικών, ιδίως στην Ύδρα, Σπέτσες, Ψαρά, Άνδρο, Μύκονο, Μήλο, Κάσο κλπ., άρχισε η πρώτη αντίδραση για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού, και τελικά το Ελληνικό Γένος επαναστάτησε κατά των Τούρκων το 1821. Αυτή την περίοδο το Αιγαίο Πέλαγος έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο, γιατί μέσα από αυτή τη θάλασσα, οι ελληνικοί στόλοι μπόρεσαν να ελέγχουν τις θαλάσσιες επικοινωνίες, να εξασφαλίζουν τον εφοδιασμό των μαχόμενων Ελλήνων και να φέρουν τεράστια εμπόδια στον Τουρκικό και μετέπειτα στον Αιγυπτιακό στόλο.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι, παρ’ ολίγον να καταπνιγεί η Επανάσταση των Ελλήνων, αλλά τελικά σώθηκε χάρις στη Ναυμαχία του Ναυαρίνου της 29ηςΟκτωβρίου 1827, κατά τη διάρκεια της οποίας οι ενωμένοι στόλοι της Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας κατέστρεψαν τον ισχυρό στόλο των Αιγυπτίων. Στις 22 Ιανουαρίου 1830 ιδρύθηκε με ανεξάρτητο Πρωτόκολλο το κράτος των Ελλήνων.

Έκτοτε άλλαξε η σειρά των διεκδικήσεων. Η νέα δύναμη που εμφανίσθηκε ήταν οι Έλληνες οι οποίοι με τη σύσταση του νέου Ελληνικού Κράτους επιδόθηκαν σε μια σειρά αγώνων και θυσιών για να μεταβάλουν την κατάσταση στη θάλασσα, να την αποσπάσουν από τα χέρια των Τούρκων και να τη θέσουν υπό τον πλήρη έλεγχό τους. Και έτσι έγινε. Βεβαίως αρχικά την κυριαρχία του Αιγαίου εκείνη την περίοδο την είχαν οι νικήτριες δυνάμεις της Ναυμαχίας του Ναυαρίνου, δηλαδή η Αγγλία, η Γαλλία και η Ρωσία, αλλά η Ελλάδα με τη σειρά της επέκτεινε την κυριαρχία της κατά μήκος των ακτών του Αιγαίου Πελάγους.

Με την απόκτηση της ανεξαρτησίας, στο Ελληνικό κράτος υπάχθηκαν η Εύβοια, οι Κυκλάδες και οι Βόρειες Σποράδες. Το 1881, με την προσάρτηση της Θεσσαλίας, οι ακτές της Ελλάδος επεκτάθηκαν μέχρι των εκβολών του Αλιάκμονα, ενώ το καθεστώς των νήσων του Αιγαίου παρέμενε αδιατάρακτο. Το 1911 όμως εμφανίσθηκε μια νέα δύναμη, η Ιταλία, η οποία, ύστερα από σύντομο νικηφόρο αγώνα με την Τουρκία, κατέλαβε τα Δωδεκάνησα.
Το 1912 εξερράγη ο Βαλκανικός Πόλεμος κατά των Τούρκων και η Ελλάδα  που πολέμησε στο πλευρό των Βαλκανικών χωρών και ύστερα από μια σειρά στρατιωτικών επιτυχιών κατέλαβε τη Λήμνο, Σαμοθράκη, Λέσβο, Χίο, Σάμο, Ίμβρο, Ικαρία, Τένεδο κλπ. Παράλληλα έγινε κυρίαρχος των περισσοτέρων εδαφών της. Έτσι, το 1905 με την Επανάσταση στο Θέρισο ενσωματώθηκε η Κρήτη με την Ελλάδα και στη συνέχεια, με την έκρηξη του Βαλκανικού Πολέμου, τον Φεβρουάριο του 1912, η Θεσσαλονίκη, στις 29 Ιουνίου 1915, η Καβάλα, στις 4 Οκτωβρίου 1919 η Ξάνθη. Παράλληλα, έγινε απόβαση των Ελληνικών δυνάμεων στη Σμύρνη και ο Ελληνικός Στρατός, εκείνη την περίοδο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, με εντολή των Μεγάλων Δυνάμεων Αγγλίας, Γαλλίας και Αμερικής, έφθασε στα ενδότερα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μετά την επιτυχή απόβαση στη Σμύρνη, ενώ, για πρώτη φορά, από το 1453, η Κωνσταντινούπολη, το Νοέμβριο του 1918, τίθετο υπό συμμαχικό έλεγχο και για πρώτη φορά Ελληνικός στρατός αποβιβάζεται στην προκυμαία της Κωνσταντινουπόλεως, σε ατμόσφαιρα συγκινητικής έξαρσης.

Στο σημείο αυτό  αξίζει να παραθέσουμε το εξής απόσπασμα από τις ιστορικές σημειώσεις του Αλέξανδρου Δαμιανού. «… Από του 1911 όμως, ο αγών εφαίνετο καθαρά, ότι έκλεινε υπέρ της Αντάντ. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, φοβούμενος μήπως ο πόλεμος λήξει χωρίς κανένα όφελος, σπεύδει να παράσχει πάσα βοήθειαν προς τους συμμάχους. Καταφεύγει εις την Κρήτην και εκείθεν εις την Θεσσαλονίκην, όπου ηγηθείς επαναστατικής Κυβερνήσεως με συναρχηγούς τον Στρατηγόν και τον Ναύαρχον Κουντουριώτην, τάσσεται παρά το πλευρόν των συμμάχων. Τη βοηθεία των Γάλλων ο Βενιζέλος φθάνει εις Αθήνας, ενώ ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος και ο Διάδοχος κατ’απαίτησιν των συμμάχων φεύγουν για την Ελβετίαν. Στον θρόνο μένει  ο υιός του Αλέξανδρος. Τα Ηνωμένα Ελληνοσυμμαχικάστρατεύματα υπό τον Γάλλο Φρανσέ Ντ’ Εσπεραίσυντρίβουν τους Γερμανούς και Βούλγαρους προς Βορράνκαι τους Τούρκους προς Ανατολάς». Είναι η πρώτη συμμαχική Νίκη. Η συνέχεια είναι γνωστή. Μπορούμε να πούμε ότι η Γερμανία δεν ηττήθηκε, αλλά αναγκάσθηκε, μετά την έξοδο της Αμερικής στον πόλεμο και την ήδη διακρινόμενη εσωτερική αντίδραση του Γερμανικού Στρατού, να παραδοθεί. Η φθινοπωρινή επίθεση του Στρατάρχη Φως ανάγκασε τη Γερμανία να υπογράψει την ανακωχή της 11ης Νοεμβρίου 1918. Οι Τούρκοι, εξουθενωμένοι όσο ποτέ, υπέγραψαν άνευ όρων την υποταγή τους στο Μούδρο στις 17/30 Οκτωβρίου 1918, ενώ ο ενωμένος στόλος των νικητριών δυνάμεων έπλεε στην προ αιώνων βασιλεύουσα Κωνσταντινούπολη.

Να πως αποδίδει ο Στρατηγός Βάκκας το σκίρτημα των ομογενών της Κωνσταντινούπολης, εκείνο το ιστορικό πρωινό του κατάπλου του Στόλου μας, στο λιμάνι της Επταλόφου. «… Οι συνωθούμενοι σιωπηλά στην παραλία Έλληνες, έμειναν αποσβολωμένοι. Εμβρόντητοι. Ήταν αδύνατον να πιστέψουν εις τα ώτατους…. Αλλ’ η μεγάλη μπάντα του θωρηκτού εξηκολούθειτο ‘Σε γνωρίζω από την κόψη’ και οι φθόγγοι του θείου εμβατηρίου εδόνουν τον αέρα. Την πρώτην βουβήνέκπληξιν διεδέχθη κύμα χαράς, που επλημύρισε τα πρόσωπά των, ένα αλληλοκύταγμα σκλάβων που ξαναγεννώνται. Και μόλις η μουσική έφθασε εις την στροφήν ‘Χαίρε, ω χαίρε ελευθεριά’, τα πλήθη ξέσπασαν. Ένα παραλήρημα ενθουσιασμού, ένα μυριόστομο ‘ΖΗΤΩ’, μια ασύλληπτη και απερίγραπτη φρενίτις διεχύθη στα κύματα της έξαλλης πλέον ανθρωποθάλασσας… Ποτέ ελληνικαί ψυχαί δεν επευφήμησαν τον ΕλευθέριονΒενιζέλον όσον το αξέχαστο εκείνο πρωϊνόν οι εκατοντάδες χιλιάδες των Ελλήνων της Κωνσταντινουπόλεως…».

Θα πρέπει να αναφερθεί ότι την περίοδο των Βαλκανικών πολέμων, η Ελλάδα κατέλαβε όλα τα νησιά του Αιγαίου, πλην των Δωδεκανήσων, τα οποία ήταν υπό Ιταλική κατοχή. Μετά ακολούθησε ο Ελληνοβουλγαρικός πόλεμος και η Ελλάδα κατέλαβε τις ακτές της Ανατολικής Μακεδονίας. Αλλά με τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο έγινε μεγάλο θαύμα, διότι βρέθηκαν, όπως είπαμε, υπό τον Έλεγχο της Ελλάδας όλες οι ακτές της Θράκης και η Δυτική Μικρά Ασία.
Ατυχώς, όμως, το 1922, με τη μεγάλη Μικρασιατική καταστροφή παρ’ ολίγο έλειψε οι Τούρκοι να καταλάβουν τα μεγάλα νησιά του Αιγαίου Πελάγους. Δεν το πέτυχαν όμως διότι ο αείμνηστος Πρωθυπουργός Ελευθέριος  Βενιζέλος με την υπογραφή της Συνθήκης της Λοζάνης της 24ης Ιουλίου 1923, κατόρθωσε να εξασφαλίσει την κυριαρχία της Ελλάδας επί των νήσων του Αιγαίου, πλην της Ίμβρου και Τενέδου, οι οποίες εξακολουθούν μέχρι σήμερα να είναι υπό Τουρκική κατοχή.

Θα πρέπει στο σημείο αυτό να τονισθεί ο ανεξήγητος ρόλος των Συμμάχων της Ελλάδας. Αλλά, ας αφήσουμε τον επίλογο της τραγικής δοκιμασίας της Μικρασιατικής καταστροφής να μας τον δώσει ο πρώην πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας, ο πατέρας της Νίκης Winston Churchill με την ωμή ειλικρίνεια και την άφθαστη επιγραμματικότητα η οποία τον διακρίνει. Γράφει στο σύγγραμμά του The World Crisis, 1925. «… Δεκαπέντε, μόλις μέρες μετά την 26η Αυγούστου 1922 ο Ελληνικός Στρατός, όστις εισήλθεν εις την Ανατολήν, ως εντολοδόχος της Μεγάλης Βρετανίας, των Ηνωμένων Πολιτειών και της Γαλλίας και επί τρία συνεχή έτη απετέλεσε το στήριγμα της Συμμαχικής Πολιτικής εναντίον των Τούρκων, αλλά, συγχρόνως και το αντικείμενο των ενδοσυμμαχικών δολοπλοκιών, κατεστρέφετο και ερρίπτετο εις την θάλασσαν».  Και συνεχίζει:  «Η εις την Ευρώπην είσοδος και πάλιν των Τούρκων, ως αχαλινώτων και ατιθασεύτων κατακτητών, απετέλει την χειροτέραν δια τους Συμμάχους ταπείνωσιν».

Και όμως, παρά ταύτα, και παρά το γεγονός ότι η Τουρκία υπήρξε σύμμαχος του Κάιζερ της Γερμανίας στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και παρά το γεγονός ότι στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο παρέμεινε ουδέτερη, ενώ, αντιθέτως η Ελλάδα και στους δύο πολέμους πολέμησε στο πλευρό των συμμάχων και με τις θυσίες της έγινε ολοκαύτωμα για τη νίκη των συμμάχων και, ενώ κανείς δεν αμφισβητεί το γεγονός, ότι, ενώ όλες οι χώρες της Ευρώπης έπεφταν, αμαχητί, η μια κατόπιν της άλλης στα χέρια των Γερμανών κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και η μικρή Ελλάδα κράτησε τη Γερμανική Αυτοκρατορία επί 9 μήνες, στοιχείο που αποτέλεσε ανασχετικό παράγοντα της περαιτέρω πορείας των Γερμανών, διότι τους βρήκε ο χειμώνας στη Σοβιετική Ένωση, με αποτέλεσμα να χάσουν ουσιαστικά το παιχνίδι, εντούτοις η Δυτική Συμμαχία σήμερα ανέχθηκε το έγκλημα κατά της Κύπρου και ανέχεται, όπως θα δούμε στη συνέχεια αυτής της έρευνας, τις επεκτατικές διαθέσεις των Τούρκων επί του Αιγαίου Πελάγους και οι οποίες, σε τελευταία ανάλυση, αποτελούν προσβολή της Ελληνικής κυριαρχίας και αξιοπρέπειας. Αυτό ήταν το τίμημα της μεταπολεμικής Ελλάδας για τις προσφορές της προς τη Δυτική Συμμαχία.

Όμως η καταστροφή της Μικράς Ασίας είχε και ένα ακόμη μεγαλύτερο κακό διότι αποδεδειγμένα από την ιστορία οι τότε σύμμαχοι της Ελλάδας συνέπραξαν και συνετέλεσαν στον εξοπλισμό του Επαναστάτη ΚεμάλΑτατούρκ, ο οποίος ξερίζωσε τον Ελληνισμό της Μικράς Ασίας, μέσα από μια πρωτοφανή γενοκτονία και κατασφαγή και με αυτό τον τρόπο εξαφάνισε στον 20οαιώνα τον Ελληνικό πολιτισμό των παραλίων της Μικράς Ασίας που ήκμαζε εκεί περί τα 3.000 χρόνια.

Αυτή η εθνολογική αλλοίωση και καταστροφή ήταν το επισφράγισμα. Αλλά, όπως γράφει και ο ιστορικός Σακελλαρόπουλος στο βιβλίο του «Σκιά της Δύσεως», «Ουδαμού η νίκη δεν είχεν υπάρξει τόσο όσον επί των Τούρκων πλήρης. Αλλά και ουδαμού το κύρος των νικητών δεν υπέστη αλαζωνικώτερον εμπαιγμόν. Όλοι οι καρποί ενός ευτυχούς πολέμου, όλαι αι δάφναι χάριν των οποίων τόσαι χιλιάδες ανδρών έπεσαν εις τους βράχους της Καλλιπόλεως, τας ερήμους της Παλαιστίνης και τα έλη της Μακεδονίας, όλαι αι δαπάναι, τας οποίας αι μεγάλαιεκστρατείαι απήτησαν, τα πάντα κατέληγαν εις καταισχύνην. Μια απόλυτον αδιαμφησβήτητον επί της Τουρκίας νίκην, είχον ρίψει επί της τραπέζης του συμβουλίου της διασκέψεως της ειρήνης οι στρατοί. Τέσσερα έτη αργότερον οι φλύαροι την μετέβαλον εις ήτταν. Όλαι αι ωαίαι καυχησιολογίαι της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών, όλη η ευγλωττία των πολιτικών των, όλος ο βόμβος των επιτροπών και των συμβούλων των, ωδήγησαν τους προ ολίγον ισχυρούς του Κόσμου εις το πικρόν αυτό και επονείδιστον τέλος».

Αλλά, επειδή η εθνολογική σύνθεση του Αιγαίου των 3.000 χρόνων, δεν έμελλε να διαταραχθεί παρά μόνο το 1922, θα παραθέσουμε τρία χαρακτηριστικά σημεία της περιόδου αυτής του Έλληνα Ιστορικού, πρέσβη της Ελλάδας, Κωνσταντίνου Σακελλαρόπουλου, από το ίδιο βιβλίο «Η Σκιά της Δύσεως». Στη σελίδα 39 γράφει: «… Πρωτοφανές ίσως εις την ιστορίαν όλων των εποχών το φαινόμενον αυτό συμμάχων, οι οποίοι, όχι καν πριν να επιβάλλουν, αλλά δύο σχεδόν έτη πριν καταρτίσουν την συνθήκην της ειρήνης, που θα έπρεπε να είναι ο καρπός της νίκης, ετάχθησαν αναφανδόν, χωρίς εντούτοις να διαρρήξουν επισήμως την συμμαχίαν, παρά το πλευρόντου εχθρού, από μίσος και αντιζηλίαν κατά των συμπολεμιστών και συμμάχων των. Φαινόμενον τραγικόνδια την Ελλάδα εις επακόλουθα, αφού αυτό έγινε μια από τας κυρίας αιτίας της Μικρασιατικής συμφοράς. Αλλά φαινόμενον, του οποίου αι γενικώτεραι συνέπειαι υπήρξαν τεράστιαι. Διότι αυτό ωδήγησε μετά τέσσερα έτη, εις την Λωζάννην, όπου μια διεθνής συνδιάσκεψιςπροεδρευομένη  – τι ειρωνεία της τύχης! – από εκείνον που είχε τόσον σπεύσει να προεξοφλήση και την Τουρκικήν υποταγήν, δεν κατώρθωσε, παρά να επισημοποιήση την συνθηκολόγησιν, όχι πλέον της Τουρκίας απέναντι της Ευρώπης, αλλά της Ευρώπης απέναντι της Τουρκίας».

Στη σελίδα 59 του ιδίου βιβλίου γράφει: «Όπως και αν έχη, την 15η Μαΐου 1919, ο μετ’ ολίγον αρχηγός των Τούρκων επαναστατών διωρίζετο, συμφωνούντων και των Συμμάχων, στρατιωτικός επιθεωρητής εις την Μικράν Ασίαν. Μόλις λαβών την σχετικήν διαταγήν, ο Κεμάλ, αφού δια των Ισμέτ και Φεβζή εφρόντισε να εξασφαλίσητην ευρείαν δικαιοδοσίαν, της οποίας είχαν ανάγκη, έσπευσε να επιβιβασθή μικρού πλοίου, το οποίον θα τον μετέφερε εις Σαμψούντα. Επί του πλοίου εκείνου ανήλθεν, ολίγον κατόπιν, δια να τον αποχαιρετίση ο Ρεούφ, και από αυτόν έμαθε ο Κεμάλ ότι οι Έλληνες απεβιβάζοντο εις Σμύρνην. Η απόφασις, λοιπόν, του ανωτάτου συμμαχικού συμβουλίου να στείλη ελληνικόν στρατόν εις την Μικράν Ασίαν υπήρξε σύγχρονο σχεδόν με την απόφασιν της τουρκικής κυβερνήσεως να στείλη, εις την Μικράν Ασίαν, επίσης τον Κεμάλ. Απλή σύμπτωσις; Σύμπτωση μοιραία όντως».

Τέλος, στη σελίδα 111 γράφει: «… Οι Έλληνες όμως, σταλέντες από τους ίδιους Συμμάχους εις την Μικράν Ασίαν και αναλαβόντες κατ’ εντολήν και δια λογαριασμόν των να καταλάβουν τους Τούρκους, δεν εγκαταλείφθησαν απλώς από τους εντολείς και συμμάχους των  ε π ρ ο δ ό θ η σ α ν  από τους περισσοτέρους εξ αυτών…».

Παρά, λοιπόν, την προδοσία και την καταστροφή, η Ελλάδα κατόρθωσε με τους αγώνες της να κρατήσει την κυριαρχία της επί ολοκλήρου του Αιγαίου και του οποίου το καθεστώς παρέμεινε αμετάβλητο επί 25 συνεχή έτη, δηλαδή μέχρι το 1917. Η παρουσία του Κεμάλ Ατατούρκ στην εξουσία δε επέτρεψε την αλλοίωση του πνεύματος της ελληνοτουρκικής συνύπαρξης. Δεν επιχείρησε την παραμικρή αλλαγή επί της επίμαχης αυτής θάλασσας και, ενόσω ήταν στην εξουσία, ουδέποτε αμφισβήτησε την ελληνικότητα του Αιγαίου Πελάγους και άφηνε την επίμαχη αυτή θάλασσα πάντα ελληνική.

Μετά το θάνατό του, το 1938 και ιδιαίτερα κατά την έναρξη του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου, εμφανίστηκαν στον ορίζοντα τα πρώτα σημεία του τουρκικού επεκτατισμού. Και η κατάλληλη ευκαιρία παρουσιάστηκε. Συγκεκριμένα, προκειμένου η Τουρκία να εισέλθει στον πόλεμο στο πλευρό των συμμάχων, ζήτησε αλλοίωση του καθεστώτος του Αιγαίου, και ζήτησε ως αντάλλαγμα της εισόδου της, τα Δωδεκάνησα και τη Σάμο. Οι Σύμμαχοι άρχισαν να σκέπτονται στα σοβαρά την αξίωση αυτή των Τούρκων.

Και το κακό δεν άργησε να φανεί, όταν, το 1943, η Σάμος καταλήφθηκε από λίγες Ελληνικές και Βρετανικές Δυνάμεις, στα πλαίσια του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου. Αυτή η επιβίβαση δυνάμεων ήταν η πρώτη ενέργεια απελευθέρωσης Ελληνικού τμήματος από τον κατακτητή, δηλαδή ήταν το πρώτο ελληνικό έδαφος το οποίο ελευθερωνόταν, πλην όμως, αντί επίσημων πανηγυρισμών, οι Άγγλοι κράτησαν σε πλήρη απομόνωση το νησί. Και όχι μόνο αυτό, αλλά η εξόριστη κυβέρνηση στη Μέση Ανατολή, παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειές της, δεν κατόρθωσε να έρθει σε επαφή με Σάμο ο Υπουργός Εμ. Σοφούλης, ο οποίος με την άφιξή του διαπίστωσε έκπληκτος ότι τα τηλεγραφήματα, τα οποία στέλνονταν στη Σάμο, μέσω του Συμμαχικού Στρατηγείου Μέσης Ανατολής, δεν επιδίδονταν στους Έλληνες από τους παραλήπτες Άγγλους. Εξάλλου, χαρακτηριστική στο σημείο αυτό είναι η πληροφορία, που προήλθε από τα απόρρητα αρχεία του ForeignOffice της Αγγλίας, σύμφωνα με την οποία ένα διάγγελμα του Βασιλιά Γεώργιου του Β΄ προς τους Σάμιους ουδέποτε έφθασε στη Σάμο και στο σχετικό φάκελο PIC/190/2 αναγράφεται η ένδειξη «δεν απεστάλη ποτέ»!!!

Ως εκ θαύματος, τότε, σώθηκε η Σάμος γιατί η Αγγλία δεν διέθετε ισχυρές ναυτικές δυνάμεις για να απελευθερώσει το Αιγαίο και να το παραδώσει αμαχητί στα χέρια των Τούρκων και η εκστρατεία την οποία επιχείρησε κατά της Δωδεκανήσου και της Σάμου κινδύνευσε να καταρρεύσει. Μετά από αυτό η Τουρκία παρέμεινε αδρανής γιατί είδε πως οι Σύμμαχοι δεν διέθεταν ισχυρό στόλο και δεν υπήρχε περίπτωση να πραγματοποιηθούν οι επεκτατικές της διαθέσεις. Με αυτό τον τρόπο σώθηκε ο Σάμος.

Τέλος, όταν έληξαν οι πολεμικές επιχειρήσεις στα νησιά του Αιγαίου πελάγους εγκαταστάθηκε σε όλα ελληνική Διοίκηση, εκτός από τα Δωδεκάνησα, τα οποία παρέμειναν υπό ιταλική κατοχή μέχρι και στις 10 Φεβρουαρίου 1947, οπότε υπογράφηκε η περίφημη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων με τη λήξη του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Κατά τη σύσκεψη αυτή τα Δωδεκάνησα τα διεκδικούσαν οι Ιταλοί και οι Τούρκοι και κατόπιν φοβερών παρασκηνιακών ενεργειών και μεθόδων δόθηκαν στην Ελλάδα, ως ελάχιστον φόρος τιμής για τις θυσίες της, κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, στο πλευρό των Συμμάχων. Αλλά και στο σημείο αυτό αξίζει να παραθέσουμε τα «παχιά» λόγια των διάφορων συμμαχικών παραγόντων της περιόδου εκείνης, για τα κατορθώματα των Ελλήνων.

Ο Sumner Welles, Υπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών έλεγε: «Κανένα έθνος εις την Ευρώπην δεν ηγωνίσθη γενναιότερον του Ελληνικού εναντίον του Άξονος. Συνθήκη Ειρήνης παρέχουσα εις τον Ελληνικόν Λαόν το μέγιστον όριον ασφαλείας, θα αποτελήπροπύργιον δια μιαν ελευθέραν και σταθεράν τάξιν εις την Ανατολικήν Μεσόγειον» . Ο Harold Nicolson στις 11 Νοεμβρίου 1942 έλεγε, «… Όχι. Δεν έχουμε λησμονήσει. Και μια μέρα θα πληρώσωμεν το χρέος που οφείλομεν» . Ο Winston Churchill στις 31 Ιανουαρίου 1943 έλεγε, «Μετά τον πόλεμον η Ελλάς θα αποκατασταθή απολύτως και θα λάβη την θέσιν που της αξίζει μεταξύ των νικητών». Ο Άγγλος υπουργός Noel Backer στις 21 Μαΐου 1942 έλεγε: «Σας δίνω τον λόγο της τιμής μου, ότι όλαι αι θυσίαι του Ελληνικού λαού δεν θα αποβούν εις μάτην. Δεν θα ξεχάσωμεν ποτέ την Ελλάδα».

Και, όμως, μπροστά στην αιωνιότητα, τι είναι 50 χρόνια; Απολύτως τίποτα και την ξέχασαν και ανέχθηκαν την τραγωδία της Κύπρου και ανέχονται τις σημερινές επεκτατικές διεκδικήσεις των Τούρκων στο Αιγαίο, αν και γνωρίζουν όλοι ποια θα είναι η έκβαση αυτών των επεκτατικών διαθέσεων της Τουρκικής κυβέρνησης. Το ερώτημα, όμως, που πλανάται είναι: Θα επιτρέψουν στην Τουρκία αυτοί οι Σύμμαχοι να καταλύσει τη σημερινή κατάσταση στο Αιγαίο; Θα επιτρέψουν στους εαυτούς τους να διαπράξουν ακόμα μια προδοσία;

Μετά από ένα τέτοιο ελληνικό παρόν και παρελθόν, έρχεται σήμερα η Τουρκία, γνωρίζοντας ποιοι την υποκινούν, να αμφισβητήσει την ελληνικότητα του Αιγαίου, και επιχειρεί με διάφορες ενέργειες και μεθόδους να δημιουργήσει τετελεσμένα γεγονότα, όπως ακριβώς έπραξε το ίδιο και με την Κυπριακή τραγωδία, το 1974 που συνεχίζεται παρά την παγκόσμια κατακραυγή και την οποία συνοδεύουν ψηφίσματα της ολομέλειας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Η Τουρκία έχει δημιουργήσει τετελεσμένα γεγονότα που αποτελούν στίγμα στον πολιτισμό μας του 21ουαιώνα, αφού, κατά παράβαση κάθε έννοιας δικαίου και λογικής κατέλαβε το 40% περίπου του κυπριακού εδάφους, το οποίο και κατακρατεί ατυχώς μέχρι σήμερα, ενώ 200.000 Ελληνοκυπρίων παραμένουν πρόσφυγες στο νότιο τμήμα της Κύπρου. Θεωρούμε ιδιαίτερα αναγκαία αυτή την παρένθεση γιατί, όπως θα δούμε παρακάτω, και η κρίση του Αιγαίου έχει πολιτικά κίνητρα και είναι συνδεδεμένη και μεθοδευμένη με την κυπριακή κρίση και μαζί αποτελούν τα πρώτα δείγματα του εμφαινόμενου τουρκικού επεκτατισμού στην εκρηκτική αυτή περιοχής της γης.

Οι Πρόνοιες του Διεθνούς Δικαίου για τη διασφάλιση της Ελληνικής Επικράτειας.

Καλό είναι να διευκρινίσουμε, στη συνέχεια, και να επιστήσουμε την προσοχή στους παραδεδεγμένους κανόνες και στις πρόνοιες του  Διεθνούς Δικαίου για το Αιγαίο. Η Τουρκία απειλεί, διεκδικεί, αμφισβητεί και ασκεί κυριαρχία στην επικράτεια του Αιγαίου μας, γιατί δεν υπάρχει ελληνική αμυντική αποτρεπτική στρατηγική για να αποτρέψει τους εθνικούς κινδύνους που αντιμετωπίζουμε από την Τουρκία. Πρέπει η πολιτική ηγεσία να εφαρμόσει τα πλεονεκτήματα της πατρίδας που θέτουν το διεθνές σύστημα και το διεθνές δίκαιο, για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε σαν κράτος/έθνος. Να ορίσει την επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια, την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, την αιγιαλίτιδα ζώνη, τον υποθαλάσσιο πλούτο, και την ΑΟΖ.

Η Σύμβαση του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας αναφέρει ρητά στο άρθρο 121 παράγραφος 2, ότι όλα τα νησιά και οι νησίδες, με εξαίρεση τους βράχους που δεν μπορούν να έχουν δική τους οικονομική ζώνη, διαθέτουν ΑΟΖ και ότι η ΑΟΖ κάθε νησιού καθορίζεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που καθορίζεται και για τις ηπειρωτικές περιοχές. Αυτό το μεγάλο πλεονέκτημα της Ελλάδας έναντι της Τουρκίας το ανατρέπει η πολιτική ηγεσία που έχει ευθύνη για την ανατροπή συσχετισμών που θέτουν σε κίνδυνο τα συμφέροντα της χώρας.
Εάν οι συντελεστές σχεδιασμού και άσκησης της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας δεν μελετήσουν ορθολογικά τα αξιώματα της εθνικής στρατηγικής, δεν θα μπορέσουμε να προστατεύσουμε την εθνική μας κυριαρχία. Θα αντιμετωπίσουμε συρρίκνωση της ελληνικής επικράτειας.

Οι συγκυρίες απαιτούν ότι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου, η εφαρμογή του δικαίου της θάλασσας για τα 12 μίλια Αιγιαλίτιδας και της ΑΟΖ είναι ένα από τα πολλά ιεραρχημένα εθνικά συμφέροντα. Η εθνική μας ασφάλεια απαιτεί την εφαρμογή  των προνοιών του διεθνούς δικαίου και του δικαίου της Θάλασσας που θα εξασφαλίσει την ακεραιότητα της Ελληνικής επικράτειας.

Η αξιολόγηση μιας σειράς γεγονότων αποκαλύπτει ότι η ελληνοτουρκική διαφωνία απορρέει από την επιμονή της τουρκικής κυβέρνησης να αρνηθεί ότι τα νησιά του Αιγαίου έχουν το δική τους υφαλοκρηπίδα. Αντίθετα, σύμφωνα με τους κανόνες του διεθνούς δικαίου, τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα.
Πιο συγκεκριμένα, τα νησιά αποτελούν μέρος της επικράτειας της Ελλάδας και δικαιούνται το τμήμα της υφαλοκρηπίδας που της ανήκει, σύμφωνα με τις ισχύουσες αρχές και τους κανόνες του διεθνούς δικαίου. Αυτά τα νησιά βρίσκονται στην υφαλοκρηπίδα που εκτείνεται κάτω από τη θάλασσα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της ελληνικής επικράτειας, σύμφωνα με τις ισχύουσες αρχές και κανόνες του διεθνούς δικαίου. Ως εκ τούτου, μόνο η Ελλάδα έχει το δικαίωμα να ασκεί κυριαρχικά και αποκλειστικά δικαιώματα στην ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα για σκοπούς έρευνας, εξερεύνησης και εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων της ηπειρωτικής υφαλοκρηπίδας που ανήκει στα νησιά αυτά.

Τι διατείνονται Ελλάδα και Τουρκία και τι προβλέπει η Διεθνής Νομοθεσία – Παρατηρήσεις επ’ αυτής καθ’ αυτής της διαφοράς.

Αυτό που η Τουρκία ζητάει είναι να μοιράσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Αιγαίο. Από τη μελέτη της σειράς των γεγονότων προκύπτει, ότι η διαφορά Ελλάδος-Τουρκίας, για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου, οφείλεται εις την εμμονή της Τουρκίας να αρνείται να παραδεχθεί, ότι τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου έχουν ιδική τους υφαλοκρηπίδα και ισχυρίζεται, ότι αυτά αποτελούν φυσική προέκταση της χερσονήσου της Ανατολίας.
Η θέση όμως αυτή της Τουρκίας είναι λανθασμένη για το απλούστατο λόγο, ότι αυτό αντίκειται εις τα διεθνώς κρατούντα και ιδιαιτέρως εις την Σύμβαση της Γενεύης του 1958, η οποία σαφέστατα ρυθμίζει το θέμα της υφαλοκρηπίδας.

Αναλυτικότερα, επειδή η μορφολογία του βυθού δεν ακολουθεί πάντοτε την συνήθη διαμόρφωση και η υφαλοκρηπίδα αλλού εκτείνεται σε απόσταση μέχρι 300 μιλίων, αλλού λιγότερο και αλλού δεν υπάρχει καθόλου υφαλοκρηπίδα, διότι η ακτή καταπίπτει απότομα εις τα μεγάλα βάθη, για το λόγο αυτό, η εν ισχύει Σύμβαση της Γενεύης του 1958 έδωσε ευρύτερο περιεχόμενο του όρου «υφαλοκρηπίδα», για να ξεδιαλύνει και στις πλέον ελάχιστες αμφιβολίες.

Σύμφωνα με τις διατάξεις της Σύμβασης της Γενεύης που ισχύουν σήμερα, και ειδικότερα τα άρθρα 1, 2, 3, 4, 5, και 6, προκύπτουν αναμφισβητήτως τα εξής:

(1) Τα ύδατα πάνω από την υφαλοκρηπίδα είναι ελεύθερα για κάθε χρήση (ναυσιπλοΐα, αλιεία, έρευνα, πειραματισμό, ακόμη για τοποθέτηση υποβρυχίων καλωδίων ή αγωγών, υπό τον όρο όμως να μην παρεμποδίζεται εις το παράκτιο κράτος η εξερεύνηση και εκμετάλλευση της υφαλοκρηπίδας του). Οποιοδήποτε κράτος μπορεί να χρησιμοποιεί τα ύδατα αυτά. Μάλιστα δε, σύμφωνα με το άρθρο 5, παρ. 1 της Συμβάσεως, επιβάλλεται στο παράκτιο κράτος η υποχρέωση, όταν εξερευνά ή εκμεταλλεύεται την υφαλοκρηπίδα του να μην παρενοχλεί αδικαιολογήτως την ναυσιπλοΐα, την αλιεία και την συντήρηση των βιολογικών πόρων της θάλασσας, ούτε να παρενοχλεί τις επιστημονικές έρευνες εις τα ελεύθερα υπεράνω της υφαλοκρηπίδας ύδατα, εφ’ όσον οι έρευνες αυτές γίνονται με σκοπό δημοσιεύσεως των αποτελεσμάτων των.

(2) Η υφαλοκρηπίδα καθ’ εαυτή είναι απαραβίαστος. Το απαραβίαστο της υφαλοκρηπίδας είναι ΑΠΟΛΥΤΟ, προκειμένου περί εξερευνήσεως και εκμεταλλεύσεως της υφαλοκρηπίδας.  Δηλαδή, δεν έχει κανένα δικαίωμα ένα κράτος, οποιοδήποτε, να προβεί σε εργασίες εξερευνήσεως της υφαλοκρηπίδας άλλου κράτους. ΣΧΕΤΙΚΟ, όμως, προκειμένου περί επιστημονικών ερευνών σχετικών προς την υφαλοκρηπίδα. Προκειμένου για τέτοιες επιστημονικές έρευνες, σύμφωνα με τη Σύμβαση αυτή (άρθρο 5, παρ.8) επιβάλλεται στο κράτος που έχει την υφαλοκρηπίδα να παρέχει την συναίνεση του για την διενέργεια ερευνών, εφ’ όσον η σχετική αίτησις υποβάλλεται από οργανισμό, που παρέχει τις εγγυήσεις, ότι οι έρευνες θα είναι καθαρά επιστημονικής φύσεως, τα αποτελέσματα δε των ερευνών θα πρέπει να δημοσιευθούν.  Εις την περίπτωση αυτή το κράτος που έχει την υφαλοκρηπίδα δικαιούται να μετάσχει ή ν’ αντιπροσωπευθεί εις τις έρευνες.

Από τη μελέτη της συμβάσεως αυτής προκύπτει ακόμη, ότι η υφαλοκρηπίδα αποτελεί επέκταση του βυθού της αιγιαλίτιδος ζώνης. Επομένως δικαίωμα υφαλοκρηπίδας παρέχει μόνο η ύπαρξη αιγιαλίτιδος ζώνης. Η θέση των ακτών επέκτασης των οποίων είναι η υφαλοκρηπίδα, έχει σημασία για τον καθορισμό της εκτάσεως του δικαιώματος. Τέτοιο δικαίωμα δεν παρέχει ούτε ο πληθυσμός, ούτε το εμβαδόν της ξηράς, ούτε κανείς άλλος παράγων, παρά μόνον οι ακτές.

Για να μην υπάρξει καμία απολύτως αμφιβολία, ή παρερμηνεία, ως προς την έννοια της λέξεως «ακτή», στο άρθρο 1, παρ. 2 ορίζεται ρητώς ότι “To the seabed and subsoil of similar submarine areas adjacent to the coasts of islands”. [δηλαδή, και οι ακτές των νήσων περιλαμβάνονται εις τον όρο «ακτή»].
Το άρθρο 6 παρ. 1 & 2 αναφέρεται στις ειδικές περιστάσεις «Special circumstances”, οι οποίες δικαιολογούν διαφορετικό καθορισμό ορίων που δεν υφίστανται για το Αιγαίο Πέλαγος, διότι απλούστατα υπάρχουν επίσημοι χάρτες της διαχωριστικής γραμμής των ορίων επί του Αιγαίου και η Ελληνική κυριαρχία επί των νήσων και της αιγιαλίτιδος ζώνης είναι αναγνωρισμένη και επικυρωμένη διεθνώς. Και πιο συγκεκριμένα, η αναγνώριση της Ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας του Ελληνικού Κράτους επί των ηπειρωτικών και νησιωτικών εδαφών του κατοχυρώθηκε με τις ακόλουθες συνθήκες, οι οποίες συνάφθηκαν και ισχύουν:

1) Τη Συνθήκη της Λοζάνης της 24ης Ιουλίου 1923. Την Συνθήκη αυτή την υπέγραψαν τότε η Αγγλία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ιαπωνία, η Ελλάδα, η Ρουμανία, η Σερβία και η Τουρκία.

2) Τις Ιταλοτουρκικές Συμφωνίες της 4ης Ιανουαρίου 1932 και της 28ης Δεκεμβρίου 1932, στην ‘Άγκυρα, που καθορίζουν τα θαλάσσια σύνορα της νήσου Καστελόριζου και των λοιπών νησιών της Δωδεκανήσου και των Μικρασιατικών ακτών.

3) Τη Συνθήκη του Μοντρέ, της 20ης Ιουλίου 1930 μεταξύ Αγγλίας, Αυστραλίας, Βουλγαρίας, Γαλλίας, Ιαπωνίας, Γιουγκοσλαβίας, Ρουμανίας, Ρωσίας και Τουρκίας. Επιβεβαιώνουν την αδιαμφισβήτητη ιδιοκτησία της Ελλάδας στα εν λόγω νησιά. Αυτό αποδεικνύει ότι η Ελλάδα έχει πλήρη κυριαρχία πάνω από τα νησιά και τις ακτές του Αιγαίου.
​
4) Τη Συνθήκη των Παρισίων της 10ης Φεβρουαρίου 1947, μεταξύ Η.Π.Α., Κίνας, Γαλλίας, Μ. Βρετανίας, Ρωσίας, Αυστραλίας, Βελγίου, Βραζιλίας, Αιθιοπίας, Ελλάδος, Ινδιών, Ν. Ζηλανδίας, Κάτω χωρών, Πολωνίας, Τσεχοσλοβακίας, Νοτιοαφρικανικής Ενώσεως, Γιουγκοσλαβίας, Ουκρανίας και Ιταλίας.

Προφανώς, η άποψη της τουρκικής κυβέρνησης είναι εσφαλμένη, δεδομένου ότι έρχεται σε αντίθεση με τη διεθνή άποψη και ιδιαίτερα και με τη Συνθήκη της Γενεύης του 1958, η οποία σαφώς ρυθμίζει το μέτρο της ηπειρωτικής υφαλοκρηπίδας. Η σύμβαση αυτή είναι κωδικοποίηση διεθνούς εθιμικού δικαίου και αρχών που ίσχυαν ήδη και ήταν διεθνώς παραδεκτές.

Το ίδιο έγινε και κατά τη διάσκεψη για το Δίκαιο της Θάλασσας το 1982. Η Τουρκία δεν υπόγραψε τις αποφάσεις, γιατί αυτές επικύρωναν τη Σύμβαση της Γενεύης για το θέμα της υφαλοκρηπίδας των νησιών. Οι βλέψεις της Τουρκίας δεν θεμελιώνονται με την διεθνή νομιμότητα. Υπάρχουν, όμως πάγιοι κανόνες διεθνούς συμπεριφοράς, τους οποίους καμιά χώρα δε δικαιούται να παραβιάσει με τον ισχυρισμό ότι δεν τους αποδέχεται ή δεν έχει υπογράψει τις διεθνείς συμφωνίες που τους επιβάλανε. Επειδή δε δέχεται η Τουρκία τη Συνθήκη της Γενεύης και το Δίκαιο της Θάλασσας, πιστεύει ότι αυτό της δίνει το δικαίωμα να ισχυρίζεται ότι το θέμα της υφαλοκρηπίδας είναι πολιτικό και όχι νομικό. Όμως και το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης χαρακτήρισε επίσης το θέμα νομικό με την παράγραφο 31 της απόφασής του της 19-12-78 για την υφαλοκρηπίδα στο Αιγαίο.
​

Τα αποκλειστικά δικαιώματα της Ελλάδας για την υφαλοκρηπίδα βασίζονται στη Σύμβαση της Γενεύης του 1958, η οποία περιγράφει ρητά μια υφαλοκρηπίδα ως τον πυθμένα και το υπέδαφος δίπλα σε μια ακτή. Αυτή η περιγραφή μιας υφαλοκρηπίδας επικυρώθηκε από πολλές χώρες. Το 1969, το Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης στη Χάγη ψήφισε να ενσωματώσει αυτήν την περιγραφή σε νόμο. Ωστόσο, τα νησιά του Αιγαίου είναι ιστορικά, νόμιμα και αναμφισβήτητα ανήκουν στην Ελλάδα.
​
Αυτή η ιστορική πραγματικότητα διαμόρφωσε την νομική κατάσταση που επικρατεί σήμερα στο Αιγαίον. Εις το Αιγαίον, τα σύνορα, δηλαδή την διαχωριστική γραμμή αποτελούν τα χωρικά ύδατα εκάστης χώρας. Ακριβώς το πλήθος και η διάταξη των Ελληνικών νησιών στο Αιγαίο κατοχυρώνουν το αδιαίρετο του Αιγαίου Πελάγους και τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα επί ολοκλήρου του Αιγαίου Πελάγους αφού τα ελληνικά χωρικά ύδατα και οι υφαλοκρηπίδες των νησιών αλληλοκαλύπτονται και καλύπτουν σχεδόν όλο το Αιγαίο Πέλαγος.

Δεν εξετάζουμε στη προκειμένη περίπτωση και την εκδοχή της καθιερώσεως από μέρους της Ελλάδος της επεκτάσεως της αιγιαλίτιδος ζώνης εις τα 12 ναυτικά μίλια, αντί των 6 μιλίων που ισχύει σήμερα. Είναι η νέα ζώνη, την οποία καθιέρωσε η Διάσκεψη του Δικαίου της Θαλάσσης, τα οποία δεν είναι υποχρεωτικά, αλλά παριστάνουν το όριο μέχρι του οποίου μπορούν να φθάσουν τα Κράτη. Άγνωστο γιατί η Ελλάδα αποφεύγει να το εφαρμόσει εις το Αιγαίο Πέλαγος αν και είναι κάτι το οποίο δικαιούται να το κάνει με βάση το Διεθνές Δίκαιο. Και μόνον αυτό το μέτρο θα έλυνε οριστικά κάθε αμφισβήτηση για το μεγαλύτερο και το πλέον ενδιαφέρον τμήμα της Ελληνικής νησιωτικής υφαλοκρηπίδας.

Το γεγονός είναι ότι τα τρία πρώτα άρθρα της Συμβάσεως αποτελούν εθιμικό, δίκαιο, υποχρεωτικό για τα ενδιαφερόμενα μέρη και ότι τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα. Εκ της περαιτέρω προσεκτικής μελέτης της Συμβάσεως της Γενεύης προκύπτει σαφέστατα, ότι επειδή η Ελλάδα έχει υπογράψει την Σύμβαση αυτή, που καθορίζει σαφέστατα, ως και παραπάνω αναφέραμε λεπτομερώς, ότι και τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα που είναι μάλιστα επακριβώς προσδιορισμένη, επειδή η ηπειρωτική και νησιωτική Ελλάδα αποτελούν σχεδόν μία αδιάσπαστη ενότητα και κατ’ αυτόν τον τρόπο η νησιωτική υφαλοκρηπίδα τερματίζει την ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα της Τουρκίας και ως εκ τούτου δεν υπάρχει τουρκική υφαλοκρηπίδα Δυτικώς των ελληνικών νησιών, για την Ελλάδα δεν υπάρχει τίποτε αμφισβητήσιμο σε ό,τι αφορά τα κυριαρχικά δικαιώματά της.

Η Ελλάδα ενεργεί σύμφωνα με έναν κανόνα, ο οποίος έχει επιβεβαιωθεί από το Διεθνές Δικαστήριο. Το status quo στο Αιγαίο δημιουργήθηκε με διεθνή συμφωνία. Οι υπογράφοντες τη Συνθήκη της Λοζάνης εγκατέστησαν για μια ακόμη φορά το εδαφικό και νησιωτικό καθεστώς της Ελλάδας και της Τουρκίας.
​
Για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου, η Τουρκία είναι απρόθυμη να κινηθεί μέσα σε νομικά πλαίσια γιατί δεν έχει τέτοια δικαιώματα. Η τουρκική Κυβέρνηση συνεχίζει να χρησιμοποιεί  το θέμα της υφαλοκρηπίδας σαν πρόσχημα για να προωθεί τις διεκδικήσεις της σε βάρος της ελληνικής επικράτειας. Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, η Τουρκία δεν έχει το δικαίωμα να διεξάγει δραστηριότητες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, είτε με εξερεύνηση, εκμετάλλευση, έρευνα είτε με άλλο τρόπο.

​Αντίθετα, η Τουρκία προσπαθεί να δημιουργήσει νομικά προηγούμενα, χρησιμοποιώντας τις παραβιάσεις, σε συνδυασμό με απειλές, πιέσεις και ταυτοχρόνως με την δημιουργία συγχύσεως γύρω από το θέμα των κυριαρχικών δικαιωμάτων  της Ελλάδος πάνω εις την νησιωτική υφαλοκρηπίδα.

Η Τουρκική Κυβέρνηση αποβλέπει στην πολιτικοποίηση του όλου θέματος με απώτερο σκοπό τον τουρκικό επεκτατισμό εις το απώτερο μέλλον.
Είναι απαραίτητο να επισημανθεί ότι μετά από ένα τέτοιο ελληνικό παρόν και παρελθόν, έρχεται η Τουρκία σήμερα να αμφισβητήσει τη ελληνικότητα του Αιγαίου, και επιχειρεί δια διαφόρων ενεργειών και μεθόδων να δημιουργήσει τετελεσμένα γεγονότα. Θεωρήσαμε  ιδιαίτερα αναγκαίο να γράψουμε το άρθρο αυτό  γιατί η κρίση του Αιγαίου έχει πολιτικά κίνητρα και αποτελεί το πρώτο δείγμα του εμφανιζόμενου τουρκικού επεκτατισμού εις την εκρηκτική αυτή περιοχή της Γης.

​Από όλα τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι με την κλιμάκωση των Τουρκικών απειλών και των παράνομων αξιώσεών της, που θα συνεχίζει να αναθεωρεί, με τις σημερινές συγκυρίες και δεδομένα στην περιοχή μας, το εθνικό συμφέρον απαιτεί ότι τα κρατικά επιτελεία που σχεδιάζουν και χαράσσουν τα εναλλακτικά στρατηγικά σχέδια και αποφάσεις, να εφαρμόσουν τις πρόνοιες του διεθνούς δικαίου και του δικαίου της θάλασσας για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου. Αυτό επιτάσσει το εθνικό συμφέρον που είναι η εθνική μας επιβίωση. Καμία διαπραγμάτευση κυριαρχικών δικαιωμάτων.
​
Κατά συνέπεια, το ελληνικό πολιτικό σύστημα πρέπει να γνωρίζει ότι   στην παγκόσμια πολιτική λειτουργεί μια αδιάκοπη και επαναλαμβανόμενη διαπάλη για ισχύ, και για την διατήρηση του status quo. Επειδή είναι αυτονόητο ότι κάθε κράτος είναι υπεύθυνο για την επιβίωσή του και αισθάνεται αβέβαιο για τις προθέσεις των γειτόνων του, οι πολιτικοί ηγέτες και ο λαός πρέπει να βασίζονται στην αυτοβοήθεια. Ο σκοπός κάθε κράτους είναι η διατήρηση του εθνικού του συμφέροντος, της εθνικής του κυριαρχίας, και της επιβίωσή του.

Για αυτό λοιπόν, απαιτείται εθνική στρατηγική για την ασφάλεια της πατρίδας και της εθνικής της ανεξαρτησίας. Η ελληνική πολιτική τάξη δεν πρέπει να είναι ενδοτική, και να συνθηκολογεί στις διεκδικήσεις ξένων δυνάμεων στα εθνικά μας θέματα. Όπου η Τουρκία απειλεί, διεκδικεί, αμφισβητεί και ασκεί κυριαρχία στην επικράτεια του Αιγαίου μας, η ελληνική πολιτική ηγεσία ενδίδει. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να έχουμε ολέθριες συνέπειες. Γιατί; Γιατί δεν υπάρχει ελληνική αμυντική αποτρεπτική στρατηγική. Η Ελλάδα δεν έχει συντελεστή ισχύος, γι΄ αυτό και δεν έχει αποτρεπτική πολιτική για να αποτρέπει τους εθνικούς κινδύνους που αντιμετωπίζουμε. Αδυνατούμε να αποτρέψουμε τις απειλές εναντίον μας. Δεν υπάρχει ικανή πολιτική ηγεσία που να ορίζει την εξωτερική απειλή, να εποπτεύει την κατάσταση και να έχει εναλλακτικές αποφάσεις για τις απειλές που αντιμετωπίζουμε. Και εδώ κρίνεται η ασφάλεια της Ελλάδας. Για πρώτη φορά κινδυνεύομε σαν Έθνος.

Συμπεράσματα

Από όλα τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι τα διδάγματα της ιστορίας ενισχύουν τα διδάγματα ότι το Αιγαίο είναι το λίκνο του Ελληνισμού. Αυτά τα ιστορικά στοιχεία για το Αιγαίο πιστοποιούν το πότε διαμορφώθηκε ο ελληνικός πολιτισμός, από πότε εμφανίστηκαν και κατοίκησαν οι Αιγαίοι Έλληνες, και τα  εθνολογικά χαρακτηριστικά τους, δηλαδή από το 3.000 π.Χ. Αυτά τα ιστορικά στοιχεία επιβεβαιώνονται και από τα ερείπια αρχαίων ελληνικών πόλεων, ναών και μνημείων στα νησιά. Μέσα από αυτά τα ίδια στοιχεία παρουσιάζονται και οι αρχαίοι κάτοικοι του Αιγαίου, όπως, ενδεικτικά: ο γιατρός και ιδρυτής του Ασκληπιείου Ιπποκράτης από την Κω, ο μαθηματικός Πυθαγόρας, από την Σάμο, ο περίφημος αστρονόμος Αρίσταρχος ο Σάμιος, ο Όμηρος από την Χίο, οι φιλόσοφοι Πιττακός και Θεόφραστος από την Λέσβο, ο φιλόσοφος Παναίτιος από την Ρόδο, ο Απολλώνιος και ο Αθηνόδωρος στην ρητορική σχολή της Ρόδου.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αν χάσουμε το Αιγαίο, χάσαμε την ΕΛΛΑΔΑ . Οι ακτές του Αιγαίου είναι 10.942,8 χιλιόμετρα, και η έκταση των νησιών καλύπτει το ένα πέμπτο της ελληνικής επικράτειας.  Η Τουρκία,αρνούμενη την διεθνή νομιμότητα, επιδιώκει να μοιράσουμε και να συνεκμεταλλευτούμε  τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.

Μια διευκρίνιση στο σημείο αυτό είναι απαραίτητη. Το στρατηγικό μήκος της Τουρκίας υπολογίζεται σε 900 μίλια και το πλάτος της Ελλάδας σε 250 μίλια, συμπεριλαμβανομένων και των 140 αντιστοίχων του Αιγαίου Πελάγους. Αν λάβουμε υπόψη τα αυτά 140 μίλια, σήμερα, τα επιβουλεύεται η τουρκική αρπακτικότητα, η Ελλάδα περιορίζεται να οργανώσει την άμυνα της σε ένα στρατηγικό πλάτος 110 μιλίων μόνο. Κατά συνέπεια, εδώ πρόκειται περί τρέλας στη κυριολεξία, γιατί κάτι τέτοιο θα σήμαινε παράδοση εθνικού κυρίαρχου χώρου στην Τουρκία.  Αντιλαμβάνεται πλέον ο οιοσδήποτε ότι αν ποτέ συνέβαινε αυτό, η κατά πλάτος διχοτόμηση της Ελλάδας θα ήταν βεβαία, γιατί με τα σημερινά τεχνολογικά στρατιωτικά δεδομένα η οργάνωση άμυνας σε πλάτος 110 μιλίων είναι όχι μόνο επισφαλής, αλλά και θανατηφόρα πριν ακόμη άρχιζε οποιαδήποτε επιχείρηση, γιατί γίνεται λόγος για χρόνο λεπτών και δευτερολέπτων, όταν αναφερόμαστε σε αεροπλάνα, πυραύλους και βαλλιστικά βλήματα. Σ’ αυτό αποβλέπουν οι Τούρκοι αναμφισβήτητα.

Κάτω απ’ αυτές τις απαράδεκτες συνθήκες και τα σατανικά σχέδια, δεν νομίζουμε πως είναι δυνατόν να υπάρξει Κυβέρνηση ΕΛΛΗΝΙΚΗ που θα ενέδιδε στις αξιώσεις των Τούρκων στο Αιγαίο έστω και ένα βήμα.

Υπενθυμίζουμε ότι οι θέσεις της Τουρκίας στο χώρο του Αιγαίου συνίστανται στη ντε φάκτο διχοτόμηση του επιχειρησιακού χώρου, σε ποσοστό 50%, και ήδη υφίσταται αδιέξοδο, επειδή πρόκειται για θέμα καθαρά διεκδικήσεων, που σε καμιά περίπτωση δεν είναι διαπραγματεύσιμο. Η Ελλάδα πρέπει να χρησιμοποιήσει τη “σωστή” δόση ισχύος, γιατί η αδυναμία της προκαλεί τον επιθετικό χαρακτήρα των πειρατών της Τουρκίας εναντίον της πατρίδας.
Είναι γεγονός ότι τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους. Αποδεικνύεται ότι και τα μεγάλα συμφέροντα αφορούν κατά το μέγιστο ποσοστό την εξυπηρέτηση των τουρκικών επιδιώξεων και συμφερόντων σε βάρος της Ελλάδας.

Τα πολιτικοστρατιωτικά σχέδια των μεγάλων δυνάμεων και Τουρκίας στο χώρο του Αιγαίου ταυτίζονται. Και τούτο γιατί, αυτές οι δυνάμεις, αν και γνωρίζουν ότι οι Τουρκικές Κυβερνήσεις αποβλέπουν στη ντε φάκτο διχοτόμηση του Αιγαίου, αρνούνται επίμονα εγγυήσεις οποιασδήποτε μορφής ακόμη και μέσα στα συμμαχικά πλαίσια. Οι θέσεις αυτές θέτουν σε άμεσο κίνδυνο τα εθνικά μας συμφέροντα, αφού τα συμφέροντα αυτά θεωρούνται εξαιρετικά ευαίσθητα για την ασφάλεια και την υπεράσπιση της Ελλάδας.

Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, απαιτείται μια υψηλή στρατηγική της Ελλάδας κατά των συγκεκριμένων απειλών της ασφάλειας της πατρίδας μας. Μόνο με αυτότον τρόπο θα μπορέσουμε ν’ αποφέρουμε κάποιο αποτέλεσμα σ’ όλα αυτά τα γεωπολιτικά και επεκτατικά τουρκικά σχέδια σε βάρος μας.

Γίνεται, επομένως, εύκολα αντιληπτό ότι μέσα στον ανταγωνιστικό χώρο συμφερόντων της Ανατολικής Μεσογείου η Ελλάδα πρέπει να επιλέξει και να εφαρμόσει μια υψηλή στρατηγική που θα μεγιστοποιεί τα συμφέροντά της και θα κατοχυρώνει την ασφάλειά της, την εδαφική της ακεραιότητα και την ανεξαρτησία της. Η Ελλάδα θα πρέπει να συμμαχήσει για να εξισορροπήσει την ισχύ της έναντι της τουρκικής επιθετικότητας. Για να εξασφαλίσει την ασφάλειά της, χρειάζεται αυτή η υψηλή στρατηγική για να μπορέσει να επιτύχει τους εθνικούς της σκοπούς. Να προσδιορίσει τα πολιτικά μέσα για να αντιμετωπίσει τις απειλές, και να χρησιμοποιήσει τα πλεονεκτήματά της έναντι των τουρκικών πλεονεκτημάτων.

Συγχρόνως, η μεγιστοποίηση του εθνικού μας συμφέροντος, της διατήρησης της εδαφικής μας ακεραιότητας και της ανεξαρτησίας θα πρέπει να είναι τα βασικά κίνητρα αυτής της υψηλής στρατηγικής για την ασφάλειά μας και την διατήρηση της εδαφικής μας κυριαρχίας. Η απειλή είναι προφανής και υπαρκτή χωρίς καμιά αμφιβολία. Απαιτείται πολιτική επαγρύπνηση και ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ στο έπακρο για την αποτελεσματική άμυνα του εθνικού μας χώρου. Είμαστε μόνοι και ανυπεράσπιστοι, και πρέπει να κατοχυρώσουμε την επιβίωσή μας. Αν χάσουμε το Αιγαίο, χάσαμε την ΕΛΛΑΔΑ.

Με γνώμονα, λοιπόν, την ιστορία, τους αρχαίους ιστορικούς, φιλόσοφους, και γεωλόγους το ελληνικό έθνος ζούσε στο Αιγαίο από την αυγή της ιστορίας. Το Αιγαίο είναι το λίκνο του Ελληνισμού. Οι Έλληνες του Αιγαίου γεννήθηκαν από την ιστορία. Γι’ αυτό και αποτελούν τον κυριαρχικό παράγοντα της ιδιοκτησίας περιοχής αυτής.  Αναμφισβήτητα διαπιστώνεται με γνώμονα πάντοτε την ιστορία, ότι το Αιγαίο ανήκει από καταβολής ιστορίας εις τους Έλληνες.

Ένα είναι γεγονός. Αν παραστεί ανάγκη, όπως και στο παρελθόν έτσι και στο μέλλον, η Ελλάδα θα αποδείξει για μια ακόμη φορά ότι δεν υπάρχουν λαοί με υλική ισχύ και δύναμη, αλλά υπάρχουν λαοί με παραδόσεις και ιστορία. Υπεράνω κάθε συμφέροντος υφίσταται η εθνική αξιοπρέπεια για την οποία και φέρεται αποφασισμένη η Ελλάδα να αγωνισθεί. Όσο για την Τουρκική κυβέρνηση διαπράττει μεγάλο σφάλμα γιατί χτυπάει την πόρτα του Αιγαίου Πελάγους με καθυστέρηση 3.000 χρόνων!!!

Νικόλαος Λ. Μωραίτης. Ph.D.
Διεθνείς Σχέσεις, Συγκριτική πολιτική,
Εξωτερική Πολιτική των ΗΠΑ, Παγκόσμια πολιτική.
Καλιφόρνια, U.S.A.
  2020
Member of International Hellenic Association (USA)

Ενδεικτική Βιβλιογραφία

Convention on the Continental Shelf, signed at Geneva, 29 April 1958 [open for signatures until October 31, 1958, now in force. Η νομική έννοια τηςυφαλοκρηπίδας].
Διάσκεψη για το Δίκαιο της Θάλασσας το 1982. [Εδώ επικυρώνεται η Σύμβαση της Γενεύης για την υφαλοκρηπίδα των νησιών].
Διεθνές Δικαστήριο Χάγης, Απόφαση 19//12/1978 [Η απόφασή του ότι το θέμα για την υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου είναι νομικό . Παράγραφο 31].
Δουδούμης, Γ. Ε., Ανατολική Μεσόγειος: παρόν και μέλλον, εκδ. Παπαδήμας, Ιούνιος 2017.
Ηρακλείδης, Α., Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειος, εκδ.Θεμέλιο, Μάρτιος 2020.
Κλούρας, Δ. Ε., Η απειλή προ των Πυλών, εκδ. Λειμών, Ιούνιος 2018.
Μάζης, Ι.Θ., Γεωπολιτικά ζητήματα στην Ευρύτερα Μέση Ανατολή και την Μεσόγειο, εκδ. Λειμών, Νοέμβριος2017.
Moraitis N., The Greek-Turkish dispute on the continental shelf in the Aegean sea:
territorial status from the dawn of history to the present, Lambert Academic   Publishing, 2013- , «Απαιτείται η εφαρμογή των προνοιών του Διεθνούς Δικαίου για την ασφάλεια της Ελληνικής Επικράτειας», διαδικτυακή δημοσίευση στο International Hellenic Association (USA), Ιανουάριος2020
Σταθακόπουλος Δ., Το προβλεπτό και το απρόβλεπτο στις Ελληνο-Τουρκικές σχέσεις, εκδ. 24 Γράμματα, Νοέμβριος 2019.
Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, Μοντέγκο Μπέι1982, [Κωδικοποιεί το Διεθνές Δίκαιο και δίνει τη δυνατότητα να επεκτείνει η Ελλάδα τα χωρικά της ύδατα στα 12 µίλια].
Συνθήκη της Λοζάνης, 24 Ιουλίου 1923. [Με αυτή τη Συνθήκη, στο άρθρο 12, κατακυρώθηκαν στην Ελλάδα τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου και το εύρος των χωρικών υδάτων ορίστηκε στα τρία  ναυτικά μίλια]
Συνθήκη του Μοντρέ, 1936, [Η Ελλάδα επέκτεινε τα χωρικά της ύδατα στα έξι (6) μίλια για να ακολουθήσει η Τουρκία τρεις δεκαετίες αργότερα (1964)]

Πηγή. International Hellenic Association

diodotos

https://thesecretrealtruth.blogspot.com/2020/06/t_21.html

pit180969

Όταν ολοκληρωθεί η …πλωτή λεωφόρος, τα Σκόπια θα αποκτήσουν ΑΟΖ στην εκβολή του ποταμού. Και μάλιστα θα επιτρέπεται σε FYROM να δημιουργήσει ακόμη και Πολεμικό Ναυτικό που θα δρα στο Αιγαίο.

Εάν αυτό δεν είναι άλλη μια εσχάτη προδοσία του προδότη πρώην συνάδελφου και νυν πρωθυπούργου της Ελλάδας, τί είναι;

Μπίζνες;;;

http://www.logiosermis.net/2014/09/fyrom.html#.WtN2LYhuaM8

Κουίκ: "Τα Σκόπια και η Βουλγαρία αποκτούν ΑΟΖ στο Βόρειο Αιγαίο χάρις στο ΥΠΕΚΑ"

Η Αιγιαλίτιδα Ζώνη.Τι είναι?

Κυριακή, 30 Ιανουαρίου 2011

του Νικολάου Παπανικολόπουλου

Η Ελλάδα, ως γεωγραφικός χώρος αλλά και ως ιδέα, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη θάλασσα. Είναι εύλογο λοιπόν, θέματα όπως η Αιγιαλίτιδα Ζώνη, η συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, η υφαλοκρηπίδα, η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη ( ΑΟΖ ) κ.α. παρεμφερή, για τα οποία πολύς λόγος γίνεται στις μέρες μας, να ενδιαφέρουν πολύ κόσμο.
Για να γίνουν τα θέματα αυτά καλύτερα κατανοητά, απαιτούνται στοιχειώδεις γνώσεις του «Δικαίου της Θάλασσας»…

Ο Ο.Η.Ε. με δυο Συνδιασκέψεις, το 1958 και 1960 στη Γενεύη, αποτύπωσε ορισμένα θέματα του «Δικαίου της Θάλασσας» σε τέσσερις Συμβάσεις, σε παρένθεση το έτος που τέθηκε σε ισχύ: ..»
Σύμβαση για την Αιγιαλίτιδα Ζώνη και τη Συνορεύουσα Ζώνη (1964)
Σύμβαση για τις Ανοιχτές Θάλασσες (1962)
Σύμβαση για την Αλιεία και τη Διατήρηση των Ζωντανών Οργανισμών στην Ανοιχτή Θάλασσα (1966)
Σύμβαση για την Ηπειρωτική Υφαλοκρηπίδα (1964)
Η Ελλάδα, από αυτές, είχε επικυρώσει -με το Ν.Δ 1182 του 1972- μόνο μία, τη Σύμβαση για την Ηπειρωτική Υφαλοκρηπίδα.
Τα εκκρεμή θέματα που άφησαν οι δυο πρώτες Συνδιασκέψεις, τα έκλεισε η Τρίτη Συνδιάσκεψη, που πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία του Ο.Η.Ε. στο Montego Bay της Jamaica, 6-10 Δεκέμβριου 1982. Εκεί παρουσιάστηκε η «Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας» σε ένα κείμενο.
Αυτό το κωδικοποιημένο και ενιαίο πλέον «Δίκαιο της Θάλασσας» με 320 άρθρα έγινε τότε αποδεκτό από 117 κράτη (σήμερα από 158, από τα 192 του Ο.Η.Ε.) και τέθηκε σε ισχύ από 16 Νοεμβρίου 1994.
Η Ελλάδα το επικύρωσε με το Νόμο 2321, τον Ιούνιο του 1995 και άρχισε να ισχύει από 21 Αυγούστου 1995.
Στα λίγα κράτη που δεν το έχουν επικυρώσει περιλαμβάνονται η Αμερική, η Τουρκία, η Β. Κορέα, το Ιράν, η Συρία κ.α.
Το Δίκαιο της Θάλασσας ή Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, διαιρείται σε δυο μέρη
α) σε περίοδο πολέμου και β) σε περίοδο ειρήνης. Ασχολείται με πολλά θέματα, όπως τις συγκρούσεις πλοίων, τα δικαιώματα των κρατών χωρίς θάλασσα, την πειρατεία, τη ρύπανση, τον καθορισμό θαλασσίων ζωνών, τα θεσμικά όργανα επίλυσης των διαφορών που προκύπτουν κ.α.
Στο κείμενο αυτό, θα γίνει αναφορά μόνο στις θαλάσσιες ζώνες οι οποίες έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το Αιγαίο και την Ελλάδα.
ΑΙΓΙΑΛΙΤΙΔΑ ΖΩΝΗ Η ΧΩΡΙΚΑ ΥΔΑΤΑ
Είναι η θαλάσσια περιοχή που περιβάλει το έδαφος ενός κράτους και των νησιών του. Το πλάτος της δεν μπορεί να ξεπερνά τα 12 ναυτικά μίλια (1 ν.μ. = 1852 μέτρα). Στην έννοια του νησιού για τα χωρικά ύδατα και την συνορεύουσα ζώνη περιλαμβάνονται και οι νησίδες, βραχονησίδες και βράχο .
Η Ελλάδα από το 1936 με το Νόμο 230 έχει ορίσει αυτή τη ζώνη στα 6 ν.μ.
Το 1973, με την κύρωση του Κώδικα Δημοσίου Ναυτικού Δικαίου (άρθρο 136 του Ν.Δ. 187/73) απέκτησε το δικαίωμα της επέκτασης, μετά από πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου και έκδοση Προεδρικού Διατάγματος, αλλά δεν το έπραξε.
Το 1995, με την επικύρωση της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών απέκτησε και από αυτή το δικαίωμα της επέκτασης στα 12 ν.μ., αλλά και πάλι δεν το έπραξε.
Στη ζώνη αυτή, το κράτος ασκεί πλήρη κυριαρχία η οποία εκτείνεται και στον πάνω από αυτή, εναέριο χώρο όσο και στο βυθό και το υπέδαφός του.
Στο ΑΙΓΑΙΟ, Ελλάδα και Τουρκία διατηρούν τα 6 ν.μ. Στις μικρές αποστάσεις ισχύει η αρχή της «μέσης γραμμής».

Η Τουρκία στον Εύξεινο Πόντο και νότια, στη Μεσόγειο, τα έχει ορίσει στα 12 ν.μ. Στα 6 ν.μ. αποκλειστικά, σε όλο τον κόσμο, παραμένουν μόνο τρία κράτη (Ελλάδα, Ισραήλ και Δομινικανή Δημοκρατία).
Με το σημερινό -εκατέρωθεν- καθεστώς των έξι (6) μιλίων, η Ελλάδα ασκεί κυριαρχία στο 35% των υδάτων του Αιγαίου, η Τουρκία στο 8,8% και το 56% είναι διεθνή. Με καθεστώς δώδεκα (12) μιλίων, η Ελλάδα θα ασκεί κυριαρχία στο 64% του Αιγαίου, η Τουρκία στο10%, και το 26% θα είναι διεθνή ύδατα.
ΣΥΝΟΡΕΥΟΥΣΑ ΖΩΝΗ
Είναι η θαλάσσια περιοχή πέρα από την αιγιαλίτιδα ζώνη. Το πλάτος της δεν μπορεί να ξεπερνά τα 24 ναυτικά μίλια 24 ν.μ. για να διακρίνεται και μην απορροφάται από την αιγιαλίτιδα ζώνη.
Στη ζώνη αυτή το κράτος δεν ασκεί πλήρη κυριαρχία αλλά τον αναγκαίο έλεγχο για την αποτροπή συγκεκριμένων παραβάσεων που αφορούν την εθνική του νομοθεσία σε υγειονομικά, τελωνειακά, μεταναστευτικά και δημοσιονομικά θέματα.
Η συνορεύουσα ζώνη καθιερώθηκε για πρώτη φορά το 1958 και περιλαμβάνεται χωρίς αλλαγές και στο ισχύον Δίκαιο της Θάλασσας.
ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΑ
Είναι ο θαλάσσιος βυθός και το υπέδαφός του, που εκτείνεται πέραν των χορικών υδάτων μέχρι (δυνητικά), την απόσταση των 200 ναυτικών μιλίων.
Στην υφαλοκρηπίδα το κράτος δεν ασκεί πλήρη κυριαρχία αλλά κυριαρχικά δικαιώματα για την εξερεύνηση και εκμετάλλευση των φυσικών της πόρων.
Η πρώτη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για την υφαλοκρηπίδα ήταν η Σύμβαση για την «Ηπειρωτική Υφαλοκρηπίδα» η οποία υπογράφτηκε το 1958, τέθηκε σε ισχύ το 1964 και η Ελλάδα την επικύρωσε το 1972 με το Ν.Δ 1182/1972.
Η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, συμπεριλαμβάνει και τα θέματα για την υφαλοκρηπίδα, υιοθετώντας όμως τη νομική της έννοια και όχι τη γεωλογική.

Η έννοιά της εξασθενεί καθόσον υπερκαλύπτεται από αυτή της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) για την οποία υπάρχει εκτενής αναφορά (20 άρθρα).
Τα δικαιώματα ενός κράτους στην υφαλοκρηπίδα του υπάρχουν με βάση αυτό καθεαυτό το γεγονός (ipso facto) και εξ αρχής (ab initio).
Υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ είναι ξεκάθαρο ότι δεν έχουν μόνο οι βράχοι.

Τα νησιά, νησίδες και βραχονησίδες έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ μόνο εφόσον μπορούν να συντηρήσουν ανθρώπινη διαβίωση ή δική τους οικονομική ζωή.
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΖΩΝΗ (Α.Ο.Ζ.)
Α.Ο.Ζ. είναι ο θαλάσσιος βυθός και το υπέδαφός του που εκτείνεται πέραν των χορικών υδάτων μέχρι (δυνητικά), την απόσταση των 200 ναυτικών μιλίων (όπως η υφαλοκρηπίδα) αλλά έχει ορισμένες ιδιαιτερότητες σε σχέση με την υφαλοκρηπίδα.
Ο όρος αυτός καθιερώθηκε για πρώτη φορά στη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το «Δίκαιο της Θάλασσας» του 1982.
Προγενέστερα υπήρχε μόνο ο όρος «Ζώνη αλιείας» στη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών του 1958 για «την Αλιεία και τη Διατήρηση των Ζωντανών Οργανισμών στην Ανοιχτή Θάλασσα».
Στην Α.Ο.Ζ το κράτος δεν ασκεί πλήρη κυριαρχία αλλά κυριαρχικά δικαιώματα.
Το καθεστώς της ΑΟΖ καλύπτει όλους του φυσικούς πόρους, ζωντανούς και μη, ενώ της υφαλοκρηπίδας καλύπτει μόνο τους µη ζωντανούς πόρους.
Τα δικαιώματα ενός κράτους στην ΑΟΖ δημιουργούνται μόνο κατόπιν διακήρυξης των κυριαρχικών του δικαιωμάτων.
Το καθεστώς της ΑΟΖ επιτρέπει ρητά, κατασκευή τεχνητών νησιών, εξεδρών κλπ στην επιφάνεια της ενώ στην υφαλοκρηπίδα δεν υπάρχει ανάλογη ρητή αναφορά.
ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ Νικόλαος
Υποναύαρχος Λ.Σ. (ε.α.)
alexpolisonline
votegreecehttp://thesecretrealtruth.blogspot.com/2011/01/blog-post_9450.html#ixzz4Z5BL2z2E

ΑΟΖ Δικηγόρος LLM Kent   ΑΙΓΑΙΟ  Το Αρχιπελαγικό Αιγαίο

Τετάρτη, 25 Απριλίου 2012

Το Αρχιπελαγικό Αιγαίο

Γράφει ο Γιώργος Χρήστου

Δικηγόρος LLM Kent

Η δυνατότητα που παρέχεται στην Ελλάδα να αναγνωρίσει το Αιγαίο ως παράκτιο αρχιπέλαγος σύμφωνα με την έννοια που του δίνεται στο

διεθνές δίκαιο από το άρθρο 7 της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας διασφαλίζει την ικανότητα της χώρας να θεωρείται ο χώρος αυτός ενιαίος όταν παράκτια και νησιωτική περιοχή γειτνιάζουν.

Ειδικότερα, τα νησιά ενώνονται μεταξύ τους με ευθείες γραμμές και σχηματίζουν ένα ενιαίο αρχιπέλαγος το οποίο με τη σειρά του ενώνεται με τη στεριά.

Έτσι, τα νερά μεταξύ των νησιών θεωρούνται εσωτερικά σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, δηλ. χωρικά ύδατα.

Πρέπει να τονιστεί ότι η ικανότητα αυτή, το δικαίωμα, παρέχεται σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο μόνο σε περίπτωση αρχιπελαγικού αιγαίου, κι όχι με την επέκταση σε 12 νμ ή την οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας – ΑΟΖ. Η ΑΟΖ κληρονομεί όλα τα προβλήματα της υφαλοκρηπίδας, τα δε νερά πάνω από την ΑΟΖ, όπως και της υφαλοκρηπίδας, θεωρούνται διεθνή.

ΑΟΖ σημαίνει δηλαδή διεθνοποίηση του Αιγαίου, καθώς όλα εκείνα τα περάσματα που χρησιμοποιεί η Τουρκία για να στέλνει πολεμικά και να κάνει έρευνες θα θεωρούνται μη εθνικά, αλλά διεθνή.

Αντίθετα, με την αναγνώριση του Αιγαίου ως παρακτίου αρχιπελάγους – coastal archipelago – τα νερά μεταξύ των νησιών θεωρούνται εθνικά, χωρικά ύδατα  κ΄εδαφική επικράτεια.

Έτσι , επιλύεται αυτόματα και το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας – ΑΟΖ.

Ο ορισμός της χώρας μας ως παρακτίου αρχιπελάγους με τη νομική και γεωφυσική έννοια του όρου, μας δίνει το δικαίωμα να προσπεράσουμε, να εγκαταλείψουμε τη μέχρι τώρα επιχειρηματολογία για τα 6 ή 12 νμ, καθώς θεωρείται ξεπερασμένη και παρωχημένη έννοια για τα αρχιπελάγη.

Το άρθρο 7 προβλέπει πως η επέκταση των χωρικών υδάτων γίνεται υπερκαλύπτοντας τα μέχρι πρότινος διεθνή ύδατα.

Σε εφαρμογή των παραπάνω αρχιπελαγικών διατάξεων η Τουρκία έκλεισε το στενό του Βοσπόρου, καθώς από το 1964 και μετά ο χώρος μεταξύ Ίμβρου – Τενέδου, όπου και καταλήγει το στενό, θεωρείται εσωτερικός.

Με άλλα λόγια, τα χωρικά ύδατα των νησιών ενώθηκαν αναμεταξύ τους και με τη στεριά, κι έτσι αυτή τη στιγμή που μιλάμε ο χώρος μεταξύ Ίμβρου – Τενέδου και του στενού του Βοσπόρου εξομοιούται με τη στεριά.

Έχουμε δηλαδή πλήρη εφαρμογή των αρχιπελαγικών διατάξεων από την Τουρκία στο Αιγαίο, αλλά όχι από την Ελλάδα.

Το Πίρι Ρέις έπλεε πριν από περίπου 1 μηνα  σε αυτόν ακριβώς τον αρχιπελαγικό χώρο, τον ίδιο που χρησιμοποίησε και η τούρκικη φρεγάτα.

Μόνο με το αρχιπελαγικό αιγαίο προσφέρεται έδαφος για αντίκρουση των τουρκικών επιχειρημάτων ότι ο χώρος μεταξύ των νησιών θεωρείται διεθνής.

Τι σημαίνουν τα παραπάνω?

Ότι ενώ με την εφαρμογή των 6 ή 12 νμ η Χίος και η Μυτιλήνη θα ήταν 2 αποκομμένα κι απομονωμένα νησιά από απόψεως χωρικών υδάτων, όπως είναι σήμερα, με την εφαρμογή του άρθρου 7 –των ευθειών ακτογραμμών βάσης- τα νησιά ενώνονται και ο μεταξύ τους θαλάσσιος γεωγραφικός χώρος θεωρείται εσωτερικός.

Με λίγα λόγια, τα αναμεταξύ τους ύδατα θεωρούνται χωρικά κι εξομοιούνται με τη στεριά.

Το αρχιπέλαγος περικλείεται με ευθείες ακτογραμμές βάσεως στην προμετωπίδα με την Τουρκία, από τη Σαμοθράκη και τη Λήμνο, μέχρι και το Καστελόριζο, και θεωρείται ενιαίος κι αρχιπελαγικά δομημένος χώρος, σε ενιαία δόμηση με τη στεριά, όπως απαιτεί το άρθρο.

Στην περίπτωση του Αιγαίου, τα εσωτερικά νερά, χωρικά ύδατα πλέον, δημιουργούν ένα ενιαίο αρχιπελαγικό στενό το οποίο διακλαδώνεται σα νευρώνες, με τα διάφορα περάσματα μεταξύ των νησιών, στο χάρτη του Αιγαίου.

Το Αιγαίο, εκτός από παράκτιο αρχιπέλαγος, αποτελεί και στενό με τη διεθνοδικαιϊκή έννοια του όρου κι ακόμη δεν το έχουμε αναγνωρίσει.

Δεδομένου ότι η Συνθήκη της Λωζάννης αποφάσισε να δοθεί το στενό του Βοσπόρου στην Τουρκία, ενώ το στενό του Αιγαίου στην Ελλάδα, με την εφαρμογή των ευθειών ακτογραμμών η Ελλάδα μπορεί για πρώτη φορά στην Ιστορία της να ελέγχει την έξοδο του στενού του Βοσπόρου με το κλείσιμο του στενού Λήμνου – Μυτιλήνης.

Η χώρα δεν αποτελεί «αρχιπελαγικό κράτος» με την έννοια του αρθ 46 γιατί θα έπρεπε να αποτελείται εξ ολοκλήρου από νησιά,

αλλά παράκτιο αρχιπελαγικό κράτος με την έννοια του άρθρου 7 της Σύμβασης, το οποίο απαιτεί τη γειτνίαση ηπειρωτικού – αρχιπελαγικού χώρου.

Ο κανόνας εφαρμόζεται από την πλειοψηφία των χωρών-μελών του ΟΗΕ, επί παραδείγματι από τη Ρωσία στην Aρκτική περιοχή της, από τον Καναδά στο Αρκτικό παράκτιο αρχιπέλαγος, το μεγαλύτερο στον κόσμο, το 1985, και το νορβηγικό αρχιπέλαγος.

Η πρώτη χώρα που τον εφάρμοσε ήταν η Νορβηγία το 1951 με την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης να της επικυρώνει το δικαίωμα αναγνωρίσεως του  παρακτίου αρχιπελάγους της.

Η απόφαση και η διεθνής πρακτική στην εφαρμογή του κανόνα σε όσες χώρες έχουν παράκτια αρχιπελάγη είχαν σαν αποτέλεσμα την ενσωμάτωση του στη διεθνή Σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας του 1982 και συγκεκριμένα στο άρθρο 7 της Σύμβασης.

Έτσι καθιερώθηκε ο όρος coastal archipelago στη συνείδηση των κρατών και στο διεθνές δίκαιο γενικότερα. http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/04/blog-post_2455.html#ixzz4uRq1anGC

ΑΟΖ Δικηγόρος LLM Kent   ΑΙΓΑΙΟ  Το Αρχιπελαγικό Αιγαίο

ΑΟΖ   Αιγαίο   Όλα όσα πρέπει να ξέρουμε για ΑΟΖ – Υφαλοκρηπίδα και χωρικά ύδατα

Σάββατο, 5 Απριλίου 2014

Το Αιγαίο ως Αρχιπέλαγος στο Διεθνές Δίκαιο και οι κυριαρχικές ζώνες της Ελλάδας: Χωρικά Ύδατα, Υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Το κείμενο που μας έστειλε ο δικηγόρος Γιώργος Χρήστου είναι ένα πολύ καλό “εργαλείο” για να καταλάβουμε τι σημαίνουν όλοι αυτοί οι όροι που συχνά επικαλούμαστε χωρίς ίσως να καταννοούμε απολύτως την σημασία τους.

Ειδικά τώρα που η Τουρκία δείχνει να προσπαθεί διαρκώς να ανεβάζει την θερμοκρασία στο Αιγαίο.

Γράφει ο
Γιώργος Χρήστου
Δικηγόρος LLM Kent

Υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ

– Κατά τη διάρκεια του προηγούμενου έτους, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δημοσίευσε έκθεση (final report) σχετικά με την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών στη Μεσόγειο. Τα ελληνικά Μ.Μ.Ε. μετέδωσαν θριαμβευτικά για την έννοια της ΑΟΖ την έκθεση αυτή, χωρίς, όμως, να αναφερθούν στο περιεχόμενό της.

Ας δούμε, πολύ σύντομα, το κείμενο της έκθεσης με τίτλο «Costs and benefits arising from the establishment of maritime zones in the Mediterranean Sea» Final Report, ήτοι «Κόστη και οφέλη από τη δημιουργία θαλασσίων ζωνών στη Μεσόγειο Θάλασσα», Τελική Έκθεση.

Α) Πετρέλαιο και φυσικό αέριο

Παράγραφος 4.6

«Exploitation of non-living resources
It is hard to see how the establishment of EEZs would have any significant impact as regards the exploitation of non-living resources (such as oil and gas) for the simple reason that the continental shelf regime confers what is for most purposes an identical bundle of exclusive ‘sovereign rights’ as regards the exploring and exploiting minerals and other non-living resources of the seabed and subsoil.
Coastal Mediterranean States already make use of such rights in terms of, for example, gas abstraction in the Adriatic Sea. As already noted the rights of coastal States to make navigation/safety rules around such structures are identical, irrespective of whether such platforms are established on the basis of EEZ or continental shelf rights.»

«Εκμετάλλευση των μη ζώντων πόρων
Είναι δύσκολο να δει κανείς πώς η δημιουργία των ΑΟΖ θα είχε οποιαδήποτε σημαντική επίπτωση σε ό,τι αφορά στην εκμετάλλευση των μη ζώντων πόρων (όπως το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο), για τον απλό λόγο ότι το καθεστώς της ηπειρωτικής υφαλοκρηπίδας παρέχει μία πανομοιότυπη δέσμη αποκλειστικών «κυριαρχικών δικαιωμάτων» όσον αφορά στην εξερεύνηση και εκμετάλλευση ορυκτών και άλλων μη έμβιων πόρων του θαλασσίου βυθού και υπεδάφους.


Τα παράκτια μεσογειακά κράτη κάνουν ήδη χρήση των δικαιωμάτων αυτών, για παράδειγμα, με την άντληση φυσικού αερίου στην Αδριατική Θάλασσα.

Όπως έχει ήδη σημειωθεί τα δικαιώματα των παρακτίων κρατών να θεσπίσουν κανόνες πλοήγησης / ασφαλείας γύρω από τέτοιες δομές είναι τα ίδια, ανεξάρτητα από το αν οι εν λόγω πλατφόρμες εγκαθίστανται βάσει της ΑΟΖ ή της υφαλοκρηπίδας.»

Β) Τοποθέτηση αγωγών και καλωδίων

Παράγραφος 4.8

«Laying of pipelines and cables
Given that the rules relating to the laying by a third country of pipelines and cables on the seabed within an EEZ are essentially identical to those applicable to the continental shelf it is difficult to see what additional legal consequences would arise from the establishment of EEZs in the Mediterranean with respect to this issue.»

«Τοποθέτηση αγωγών και καλωδίων
Δεδομένου ότι οι κανόνες σχετικά με την τοποθέτηση από τρίτη χώρα αγωγών και καλωδίων στο βυθό της θάλασσας μέσα σε μία ΑΟΖ είναι ουσιαστικά ίδιοι με εκείνους που ισχύουν για την υφαλοκρηπίδα, είναι δύσκολο να δούμε ποιες πρόσθετες νομικές συνέπειες θα προκύψουν από τη δημιουργία ΑΟΖ στην Μεσόγειο σε σχέση με αυτό το θέμα.»

Γ) Απόρριψη αποβλήτων στη θάλασσα – Ντάμπινγκ

Παράγραφος 4.7

«Dumping
The legal regime for the dumping of wastes at sea is essentially the same as regards dumping within the EEZ as it is in relation to dumping onto the continental shelf: in both cases the express permission of the coastal State is required.
Leaving aside the fact that as far as the EU Mediterranean States are concerned there are strict limits on at-sea waste disposal under EU environmental law, the overall impact of claiming an EEZ would be negligible given that any such EEZ would lie directly above the continental shelf of the coastal Member State concerned.»

«4.7 Ντάμπινγκ
Το νομικό καθεστώς για την απόρριψη αποβλήτων στη θάλασσα είναι ουσιαστικά το ίδιο, όσον αφορά το ντάμπινγκ εντός της ΑΟΖ, σε σχέση με το ντάμπινγκ επάνω στην ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα: και στις δύο περιπτώσεις απαιτείται η ρητή άδεια του παράκτιου κράτους.
Αφήνοντας κατά μέρος το γεγονός ότι, σε ό,τι αφορά στα μεσογειακά κράτη μέλη της ΕΕ, υπάρχουν αυστηρά όρια για τη διάθεση αποβλήτων στη θάλασσα σύμφωνα με την περιβαλλοντική νομοθεσία της ΕΕ, ο συνολικός αντίκτυπος για τη διεκδίκηση μίας ΑΟΖ θα ήταν αμελητέος, δεδομένου ότι οποιαδήποτε τέτοια ΑΟΖ θα βρίσκεται ακριβώς πάνω από την ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα του εν λόγω παρακτίου κράτους μέλους .»

Συνοδευτικό της έκθεσης είναι το Executive Summary, στο οποίο γίνεται περίληψη, κατά περίπτωση με πίνακες, των συμπερασμάτων της. Στο κεφάλαιο 4, στον Πίνακα 1, αναγράφεται:

«4. The potential impacts of establishing EEZs and/or derivative zones in the Mediterranean Sea
4. Οι πιθανές επιπτώσεις της θέσπισης ΑΟΖ ή /και παράγωγων ζωνών στην Μεσόγειο Θάλασσα

Table 1 Legal impacts of establishing EEZs in the Mediterranean

Πίνακας 1 Νομικές συνέπειες της θέσπισης ΑΟΖ στη Μεσόγειο

«Exploitation of non-living resources

The establishment of an EEZ or relevant derivative zone would have no substantive legal impact given that these activities, namely oil and gas extraction, are already subject to the continental shelf regime.»

«Εκμετάλλευση των μη-ζώντων πόρων

Η θέσπιση μίας ΑΟΖ ή σχετικής παράγωγης ζώνης δεν θα είχε κανένα ουσιαστικό νομικό αντίκτυπο, δεδομένου ότι οι δραστηριότητες αυτές, ήτοι η εξαγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου, υπόκεινται ήδη στο καθεστώς της ηπειρωτικής υφαλοκρηπίδας.»

Δίπλα από τα συμπεράσματα στον Πίνακα 1, οι συντάκτες του κειμένου αξιολογούν με σύμβολα τη νομική σημασία ανακήρυξης ΑΟΖ για κάθε διαφορετική ενέργεια που περιγράφεται.

Στην «Εκμετάλλευση των μη-ζώντων πόρων» υπάρχει το σύμβολο (Ʈ), το οποίο σημαίνει «No identifiable substantive impact», ήτοι «Καμία αναγνωρίσιμη ουσιαστική επίπτωση».

Η ίδια φράση, αυτολεξεί, και το ίδιο σύμβολο, υιοθετούνται και για την «Τοποθέτηση αγωγών και καλωδίων», αλλά και για την «Απόρριψη αποβλήτων στη θάλασσα – Ντάμπινγκ».

Ένα ερώτημα που θα έπρεπε να έχει τεθεί εξ αρχής είναι το εξής: Για ποιούς ακριβώς λόγους πήραν κάποιοι τους χάρτες της Υφαλοκρηπίδας και έγραψαν από κάτω «ΑΟΖ»?

– Εάν ένα κράτος έχει κηρύξει ΑΟΖ χωρίς να έχει οριοθετήσει Υφαλοκρηπίδα, ΔΕΝ μπορεί να κάνει εξόρυξη του πετρελαίου της.
Με απλά λόγια, εάν η Ελλάδα κηρύξει AOZ, δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί τους υδρογονάνθρακές της, παρά μόνο αν οριοθετήσει την Υφαλοκρηπίδα της.
Στη Σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας, στο κομμάτι της ΑΟΖ, και συγκεκριμένα εκεί που αφορά στους υδρογονάνθρακες, ο νομοθέτης παραπέμπει μονολεκτικά, για την εξόρυξη πετρελαίου και φυσικού αερίου, στις διατάξεις για την Υφαλοκρηπίδα.
«Άρθρο 56 παρ.3
The rights set out in this article with respect to the seabed and subsoil shall be exercised in accordance with Part VI» ->[την Υφαλοκρηπίδα]
Τα άρθρα που αφορούν στην εξόρυξη υδρογονανθράκων δεν συμπεριλαμβάνονται στην ΑΟΖ.

Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα στο βυθό και το υπέδαφος, αν δεν χρησιμοποιήσεις το καθεστώς της Υφαλοκρηπίδας. Η ΑΟΖ δεν συμπεριλαμβάνει την Υφαλοκρηπίδα σε επίπεδο ουσίας δικαίου και συνεπαγόμενων δικαιωμάτων, παρά μόνο ονομαστικά.

Το άρθρο 56 (3) είναι σαφές. Για να εξορύξει μία χώρα υδρογονάνθρακες, είναι απαραίτητο να οριοθετήσει την Υφαλοκρηπίδα.

Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης το 1982 στην υπόθεση Λιβύης – Μάλτας ήταν επίσης σαφές : Υφαλοκρηπίδα χωρίς ΑΟΖ γίνεται. ΑΟΖ χωρίς Υφαλοκρηπίδα ΔΕΝ γίνεται.

Χωρικά Ύδατα

12 Νοεμβρίου 2013 : Σύμφωνα με τους τίτλους στα δημοσιεύματα, «Σε ελληνικά χωρικά ύδατα μπήκε τουρκική φρεγάτα», έφτασε, δε, μέχρι τη Σκύρο και την Εύβοια.
Με μια προσεκτικότερη ματιά, βέβαια, μπορεί κάποιος να παρατηρήσει ότι η παραβίαση των χωρικών υδάτων δεν έγινε παρά μόνο για μισή ώρα, δηλαδή για 13 περίπου μίλια, όση ήταν και η διαδρομή του στα σημεία των χωρικών υδάτων των δύο αυτών νησιών που εφάπτονται, λόγω απόστασης μικρότερης των 12 νμ μεταξύ τους, έχοντας 6 ν.μ. το καθένα.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση του ΓΕΕΘΑ: «Η τουρκική φρεγάτα «TGS ORUC REIS» … εισήλθε το βράδυ 22:32 στις 12 Νοεμβρίου, σε ελληνικά χωρικά ύδατα μεταξύ Ν. Ευβοίας και Ν. Σκύρου.

Στη συνέχεια, κινούμενη με πορεία νοτιοανατολική εξήλθε από τα Ελληνικά Χωρικά Ύδατα νοτίως Ν. Σκύρου στις 23:04, συνεχίζοντας τον πλου του προς νοτιοανατολικό Αιγαίο.»

Στον παραπάνω χάρτη μπορείτε κι εσείς να διαπιστώσετε ότι οι τίτλοι «Σε ελληνικά χωρικά ύδατα τουρκική φρεγάτα» αναφέρονται ουσιαστικά μόνο στο σημείο που είναι τόσο μικρό στο χάρτη, ώστε να είναι δυσδιάκριτο.

Πάνω από την Εύβοια, το σημείο Α (στα αριστερά) είναι το σημείο εισόδου της φρεγάτας στα ελληνικά χωρικά ύδατα.

Το σημείο Β (στα δεξιά, πάνω από τη νήσο Εύβοια) είναι το σημείο εξόδου.
Η παραβίαση έγινε μόνο στα σημεία Α – Β, μόνο μεταξύ Σκύρου και Εύβοιας, μόνο για μισή ώρα και μόνο για περίπου 13 ν.μ.

Έπειτα, όπως λέει και η ανακοίνωση του ΓΕΕΘΑ, η φρεγάτα «εξήλθε από τα Ελληνικά Χωρικά Ύδατα νοτίως Ν. Σκύρου την 23:04, συνεχίζοντας τον πλου του προς νοτιοανατολικό Αιγαίο.» Αφού βγήκε από τα χωρικά ύδατα της Σκύρου, μπήκε στα διεθνή, προς το νοτιοανατολικό Αιγαίο. Εκεί τελείωσε και η αρμοδιότητα και η δικαιοδοσία του ΓΕΕΘΑ. Έξω από τη Σκύρο.

Μετά από τα 6 νμ της Σκύρου, κυκλοφορούσε μέσα στο Αιγαίο, μεταξύ Χίου και Εύβοιας, στο κέντρο του Αρχιπελάγους, έχοντας κάθε δικαίωμα να το κάνει, επειδή δεν έχει δικαιοδοσία, για την ακρίβεια «κυριαρχία» το ελληνικό κράτος.

Το ίδιο ισχύει και για το πώς έφτασε στη Σκύρο από την έξοδό του από τον Ελλήσποντο.

Έπλεε σε Διεθνή Ύδατα, όπου δεν έχει αρμοδιότητα το ελληνικό κράτος, γιατί δεν αποτελεί κομμάτι της «κυριαρχίας» του.
Από τα εκατοντάδες μίλια που διέσχισε στο Αρχιπέλαγος, μόνο τα 13 ήταν παραβίαση χωρικών υδάτων.

Ολόκληρη η υπόλοιπη διαδρομή δεν είναι ελληνική επικράτεια. Είναι «διεθνή ύδατα». Έτσι είναι με το σημερινό σύστημα των 6 ή 12 νμ.
Χωρικά ύδατα, άρα «κυριαρχία», είναι μόνο οι δακτύλιοι, οι κύκλοι των 6 ή 12 νμ γύρω από τα νησιά. Τα μεταξύ των νησιών νερά αν αυτά απέχουν παραπάνω από 6 ή 12 νμ είναι διεθνή.
Η διαφορά είναι μεταξύ «κυριαρχίας» και «κυριαρχικών δικαιωμάτων».
«Κυριαρχία» είναι μόνο τα χωρικά ύδατα κι ο εναέριος, η περιοχή ανήκει πλήρως στην εκάστοτε χώρα.
«Κυριαρχικά δικαιώματα» είναι η υφαλοκρηπίδα και η αποκλειστική οικονομική ζώνη, με την εκάστοτε χώρα να έχει δικαίωμα εκμεταλλεύσεως των υδρογονανθράκων στην Υφαλοκρηπίδα και δικαιώματα αλιείας και εκμεταλλεύσεως των υπεράνω της υφαλοκρηπίδας υδάτων στην ΑΟΖ. Τα ύδατα της επιφάνειας είναι διεθνή, «ανήκουν» στο διεθνή παράγοντα.

O παρακάτω χάρτης, ο οποίος δημοσιεύτηκε σε μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδες, με τον τίτλο, μάλιστα, «Η οριοθέτηση των χωρικών υδάτων, ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο, σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλασσας», ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα, πόσω μάλλον με το Διεθνές Δίκαιο.

Ο πραγματικός χάρτης των Χωρικών Υδάτων στο Αιγαίο με το σημερινό σύστημα του άρθρου 3 της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας, ήτοι 6 ή 12 νμ, είναι ο κάτωθι. Το λευκό είναι Διεθνή Ύδατα, δηλαδή, όχι κομμάτι της ελληνικής επικράτειας.

Η «επίσημη» εκδοχή είναι ότι με τα 6 νμ κατέχουμε το «43% του Αιγαίου», ενώ εάν τα επεκτείνουμε στα 12, θα κατέχουμε το «70%».

Μόνο που το «43%» δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Ο παραπάνω χάρτης στην απεικόνιση των 6 νμ είναι ορθός, όποιος θελήσει μπορεί να ελέγξει τις αποστάσεις, πχ στο Google Earth. «43%», όμως, σημαίνει το μισό Αιγαίο. Δείτε, τώρα, στο χάρτη των 6 νμ, εάν το «43%» όντως ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

Υπενθυμίζω, το γαλάζιο είναι τα ελληνικά Χωρικά Ύδατα, ενώ το λευκό τα Διεθνή.
Το γαλάζιο, τα ελληνικά χωρικά ύδατα στο Αιγαίο, στο χάρτη, όπως και στην πραγματικότητα, με τα 6 νμ, αντιστοιχούν στο 15-20% του Αιγαίου.
Στο χάρτη στα δεξιά, με τα 12 νμ, τα χωρικά ύδατα των 6 νμ δεν είναι διπλάσια, όπως θα έπρεπε να είναι, αλλά 3 φορές μεγεθυμένα.
Ο χάρτης στα αριστερά, με τα 6 νμ, προέρχεται από βιβλία διεθνούς δικαίου.

Ο χάρτης στα δεξιά, με τα «12 νμ», είναι Photoshop από χρήστη του διαδικτύου.
Χρήσιμο θα ήταν σε αυτό το σημείο να παρατεθούν τα όσα είπε ο επίτιμος Α/ΓΕΝ, κ. Α. Αντωνιάδης, σε εκπομπή, για το θέμα:
«Πρέπει να μαθαίνουμε την αλήθεια, όμως, (…) να μη στρουθοκαμηλίζουμε. Το Αιγαίο ΔΕΝ είναι ελληνικό.

Το Αιγαίο 90 τοις εκατό, 80-κάτι τοις εκατό είναι Διεθνή Ύδατα.

Κι αν πάτε απ’ την Αγια-Μαρίνα της Αίγινας, (…)[με] σκάφος στον Αη-Γιώργη, περνάτε από Διεθνή Ύδατα στα οποία μπορεί να συναντήσετε μπροστά σας τουρκική φρεγάτα καθ’ όλα νόμιμη, έξω από την Αίγινα, και να μην το κάνετε εκπομπή.

Γιατί είμαι σίγουρος ότι εσείς θα το κάνετε εκπομπή αν τη συναντήσετε τη φρεγάτα (…) Δεν το μαθαίνουμε αυτό. Μαθαίνουμε στα σχολεία ότι το Αιγαίο είναι ελληνική λίμνη και πάμε στους ξένους και το προβάλλουμε, κι όταν ανοίγουν το χάρτη με τα χωρικά [ύδατα], δέστε το χάρτη (…), λένε “πώς είναι ελληνική ρε παιδιά, αυτό είναι Διεθνή Ύδατα”.

Πρέπει αυτά, αυτή είναι η αυτογν… (…) Εγώ, για μένα από εκεί ξεκινάει, από την παιδεία. Και για να λύσουμε τα προβλήματα, (…), είναι ίσως οι καινούριες γενιές, αν σήμερα αρχίσει και φτιάχνει η παιδεία μας, ύστερα από 20-30 χρόνια, ίσως, τότε να μπορέσει η Ελλάδα να [τα] αντιμετωπίσει.»
Την ίδια πορεία που έκανε η τουρκική φρεγάτα στις 12 του Νοέμβρη μέσα στο Βόρειο, στο Κεντρικό και Νοτιοανατολικό Αιγαίο, θα μπορούσε να την κάνει και με τα 6, αλλά και με τα 12 νμ. Αυτό έκανε η «Giresun», στις 20 του Γενάρη 2014, φτάνοντας στην Κέα (!), και η «Bandirma», πριν από περίπου ένα μήνα, ακολούθησε παρόμοια πορεία.

Η ίδια φρεγάτα πριν από λίγες ημέρες αφού έκανε βόλτες στο κεντρικό και νοτιοανατολικό Αιγαίο «εξήλθε από τα ελληνικά χωρικά ύδατα από το στενό Καφηρέα.», δηλαδή έφτασε έξω από την Ανάβυσσο και την Κερατέα!
Με το σημερινό σύστημα, μια τουρκική φρεγάτα έχει κάθε δικαίωμα να φτάνει μέχρι τα 6 νμ από το Σούνιο χρησιμοποιώντας τα διεθνή ύδατα. Το 7ο ναυτικό μίλι, 12 χιλιόμετρα από το Σούνιο, είναι διεθνή ύδατα.

Τι θα αλλάξει αν πάμε στα 12? Θα μπορεί να φτάνει μέχρι τα 12 νμ από το Σούνιο, ή καλύτερα, επειδή παρεμβάλλονται νησιά μπροστά από το Σούνιο, μέχρι τα 12 νμ από τις ακτές της Εύβοιας. Η ΑΟΖ δεν αναφέρεται σε «κυριαρχία», επομένως δεν έχει κάτι να προσφέρει στο θέμα των χωρικών υδάτων.

Το Αιγαίο ως Αρχιπέλαγος στο Διεθνές Δίκαιο

Η Ελλάδα στο Αιγαίο στηρίζεται σε εξ ολοκλήρου και εξ αντικειμένου λανθασμένη νομική βάση, ήτοι το άρθρο 3 της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας -6 ή 12 ν.μ.-.

Ο κανόνας των 6 ή 12 νμ δεν εφαρμόζεται σε Αρχιπελάγη, και ιδιαίτερα σε Παράκτια, γιατί διασπάται η κυριαρχική συνέχεια και γεωγραφική ενότητα.

Η δυνατότητα που παρέχεται στην Ελλάδα να αναγνωρίσει το Αιγαίο ως «Παράκτιο Αρχιπέλαγος» σύμφωνα με την έννοια που του δίνεται από το άρθρο 7 της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας και, κυρίως, από το διεθνές εθιμικό δίκαιο, όπως αυτό διαμορφώνεται από την πρακτική των κρατών, διασφαλίζουν την ικανότητα της χώρας να θεωρείται ο χώρος αυτός ενιαίος όταν ηπειρωτική και νησιωτική περιοχή γειτνιάζουν.

Η θέση της χώρας μας στο διεθνές δίκαιο είναι αρχιπελαγική.

Τα γειτνιάζοντα στο ηπειρωτικό κομμάτι νησιά εμπίπτουν στον ορισμό του Παρακτίου Αρχιπελάγους, όπως αυτό φωτογραφίζεται στο άρθρο 7 της Σύμβασης του 1982, και όπως ο όρος έχει διαμορφωθεί στο διεθνές εθιμικό δίκαιο.

Οι εθιμικοί κανόνες στο Διεθνές Δίκαιο δεν έχουν το συμπληρωματικό χαρακτήρα που έχουν στην εσωτερική ελληνική δικαιϊκή τάξη.

Αποτελούν κανόνες αναγκαστικού δικαίου και είναι υποχρεωτικοί για όλους, σε αντίθεση με τους συμβατικούς, όπως πχ της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας, η οποία δεσμεύει μόνο τα κράτη-μέλη.

Το διεθνές εθιμικό δίκαιο διαμορφώνεται από την πρακτική των κρατών.

Σύμφωνα με το άρθρο 7 της Σύμβασης και το διεθνές εθιμικό δίκαιο, το Αιγαίο Αρχιπέλαγος πρέπει να περικλειστεί με ευθείες γραμμές βάσης, κατά το παράδειγμα του νορβηγικού και του καναδικού – το μεγαλύτερο παράκτιο αρχιπέλαγος στον κόσμο -, του φινλανδικού, του σουηδικού κ.ο.κ.

Η οριοθέτηση του νορβηγικού αρχιπελάγους Skjaergaard από το Διεθνές Δικαστήριο το 1951 οδήγησε την 1η Συνδιάσκεψη για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1958 στο να υιοθετήσει την απόφαση του δικαστηρίου και να την ενσωματώσει στη Σύμβαση του 1958 για τα Χωρικά Ύδατα στο άρθρο 4. Η δε εφαρμογή του κανόνα των ευθειών γραμμών βάσης κατά το διεθνές δικαστήριο επιβάλλεται λόγω της ιδιαίτερης αρχιπελαγικής γεωμορφολογίας.

Το άρθρο 4 της Σύμβασης του 1958 μεταφέρθηκε αυτολεξεί στο προαναφερθέν άρθρο 7 της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982.

Με την αναγνώριση του Αιγαίου ως «παρακτίου αρχιπελάγους» τα νερά μεταξύ των νησιών θεωρούνται εσωτερικά, και, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, καλύπτονται τα κυριαρχικά κενά που ονομάζονται «διεθνή ύδατα».

Το κάθε νησί δεν αποτελεί αυθύπαρκτη οντότητα, αλλά ενώνεται άρρηκτα με το διπλανό του και δημιουργείται μία κι ενιαία αρχιπελαγική κυριαρχική αλυσίδα.

Το διεθνές αρχιπελαγικό δίκαιο παρέχει τις εγγυήσεις για την ενιαία αμυντική διάσταση που αποκτά ένα Παράκτιο Αρχιπέλαγος.

Τα αρχιπελαγικά κράτη του άρθρου 46 δεν έχουν καμία απολύτως σχέση. Αυτά τα κράτη αποτελούνται εξ ολοκλήρου από νησιά.

«Αρχιπέλαγος» σημαίνει Αρχιπέλαγος, και με τη γεωγραφική και με τη νομική έννοια του όρου.

Η γεωγραφική και η νομική έννοια ταυτίζονται.

Η χρήση του όρου στο άρθρο 46, στο οποίο περιέχονται ορισμοί για το Μέρος της Σύμβασης που αφορά στα αρχιπελαγικά κράτη, γίνεται μόνο για να περιγραφεί το τι είναι ένα «αρχιπέλαγος» κι όχι επειδή αρχιπελάγη έχουν μόνο τα αρχιπελαγικά κράτη! Το λέει η επικεφαλίδα, “Use of Terms”!

Αν ακόμη «επιμένουν» κάποιοι, μπορούν να δουν τη νομολογία του Διεθνούς Δικαστηρίου από το 1982 και μετά, δηλαδή μετά τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, όταν και θεσπίστηκαν τα αρχιπελαγικά κράτη.

Η χρήση του όρου «αρχιπέλαγος» δεν αλλάζει στο ελάχιστο, έχει την ίδια χρήση, είτε πριν, είτε μετά τη Σύμβαση.

Ούτε βέβαια περιορίζεται στα αρχιπελαγικά κράτη (!), και νομολογιακά, αλλά και στην παγκόσμια πρακτική.

Επίσης, «πέλαγος» – sea – σημαίνει «θάλασσα». «Αρχιπέλαγος» – archipelago – σημαίνει «θάλασσα με νησιά».

Ο όρος «αρχιπέλαγος» σήμερα, διεθνώς και διεθνοδικαϊκώς, δε σημαίνει αυτό που ίσως οι περισσότεροι Έλληνες μπορεί να θεωρούμε, ως «το πρώτο, το αρχικό πέλαγος, το αρχι-πέλαγος», αλλά «θάλασσα με νησιά», αποτελεί όρο αντιδάνειο.

Είναι το «Αιγαίο Αρχιπέλαγος» και το «Ιόνιο Αρχιπέλαγος». Και όσα ισχύουν για τα Αρχιπελάγη διεθνώς, και δη για τα Παράκτια, ισχύουν και για τα δύο αυτά αρχιπελάγη.

Η Τουρκία χωρίς να έχει υπογράψει τις διεθνείς Συμβάσεις για το Δίκαιο της Θάλασσας (1958 και 1982) εφάρμοσε τα όσα προβλέπονται σύμφωνα με τα παραπάνω σε Ίμβρο και Τένεδο από το 1964, βάσει εθιμικού δικαίου.

Η απάντηση της Ελλάδας τότε ήταν ότι η Τουρκία ήταν παράνομη, απάντηση χωρίς καμία βάση στο διεθνές δίκαιο, αφού είχαν προηγηθεί η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου για το παράκτιο αρχιπέλαγος της Νορβηγίας και η ενσωμάτωση της απόφασης στη Σύμβαση για τα Χωρικά Ύδατα του 1958.

Ο γνωστότερος Τούρκος διεθνολόγος Yucel Acer σε πόνημά του για το Αιγαίο, γράφει σε μια υποσημείωσή του ότι η Τουρκία ενεργεί έτσι ώστε να αποτρέψει την Ελλάδα από το να εφαρμόσει τα όσα προβλέπονται για τα Παράκτια Αρχιπελάγη:

Yucel Acer, “The Aegean Maritime Disputes and International Law”, υποσημείωση 156:

“It is noted that Turkey has not applied the straight baselines system since June 1973 in order not to encourage Greece to apply the same system in the Aegean Sea. See İnan & Başeren, (1996), p. 58.”
Μετάφραση: «Η Τουρκία δεν εφαρμόζει το σύστημα των ευθειών γραμμών βάσης από τον Ιούνιο του 1973, για να μην ενθαρρύνει την Ελλάδα να εφαρμόσει το ίδιο σύστημα στο Αιγαίο.» 

Στη σελ. 26 γράφει : “It is emphasized that if Greece benefits from its right to the system of straight baselines as a party to the 1982 Convention, it would gain considerable maritime areas as its Aegean coasts are deeply fringed and surrounded by many islands and islets in close vicinity”

Μετάφραση:

«Τονίζεται ότι αν η Ελλάδα επωφεληθεί από το δικαίωμά της στο σύστημα των ευθειών γραμμών βάσεως, ως συμβαλλόμενο μέρος στη Σύμβαση του 1982, θα αποκτήσει σημαντικές θαλάσσιες περιοχές [του Αιγαίου], επειδή οι ακτές της είναι βαθιά πλαισιωμένες (σ.σ. από νησιά) και περιβάλλονται από πολλά νησιά και νησίδες σε κοντινή απόσταση.»

ΠΗΓΗ

Το διαβάσαμε από το: Αιγαίο: Όλα όσα πρέπει να ξέρουμε για ΑΟΖ – Υφαλοκρηπίδα και χωρικά ύδατα http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2014/04/blog-post_5.html#ixzz4cmmcpzUj

ΑΟΖ.  ΑΙΓΑΙΟ… ¨μας παίζουν στην παράταση¨ ¨ πάμε για πέναλτι¨ ;Δευτέρα, 14 Ιουλίου 2014

Υπάρχουν και άλλα οικόπεδα προς χρήση ΕΛΛΗΝΙΚΗ συντόμως.

Σου λέει ο παμπόνηρος τούρκος ας πάω στην ΕΕ να καλύψω τα νώτα μου. Έχασα που έχασα την Μοσούλη και το Κιρκούκ με τα ενεργειακά πηγάδια. μην χάσω και τα ¨γκρίζα¨- ζώνες στο Αιγαίο που κέρδισα από τους γείτονες που μεγαλοπιανόταν τότε με τον βαρύγδουπο τίτλο των ¨εκσυγχρονιστών¨.

Ήμουν στην Μυτιλήνη τον Ιούλιο του 1997 και ένα ραδιοφωνάκι μπαταρίας έφερνε στα αυτιά εκείνα που αποφάσισαν οι δικοί μας στην Σύνοδο της Μαδρίτης με τους γείτονες μετά την κρίση των Ιμίων.

Ξαφνικά το Αιγαίο ¨μαύρισε¨ μπροστά μου

και ρώτησα της Θάλασσας…

-θα βγάλεις και άλλα ναυάγια;

– θα βγάλω και άλλα πολλά μες του Αιγαίου τα νερά… μέχρι να φύγουν ¨οι τσούχτρες¨ που σημαδεύουν την Ελλάδα..μου ανταπάντησε το κύμα της

Ο τούρκος όμως όλες αυτές τις ¨συμφωνίες¨ τις εξέλαβε ως συμβόλαιο εγγεγραμμένο στο υποθηκοφυλακείο των ¨γνωστών

λεσχών χάραξης στρατηγικής¨ για αυτό και πήγε στην Ευρώπη με πανηγυρτζίδικο τσαμπουκά.

Και με έντονη προκλητική και επιθετική γλώσσα στο 100σέλιδο έγγραφο που κατέθεσε η τουρκική πλευρά μετά την ολοκλήρωση του Συμβουλίου Σύνδεσης Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) – Τουρκίας στις 23 Ιουνίου στο Λουξεμβούργο διατύπωσε ¨πάγιες¨ θέσεις της.

Μέσα σε όλα λοιπόν τι ζητάει ο ¨αγαρηνός¨..

¨Σε ό,τι αφορά δε στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, η Τουρκία ζητάει ουσιαστικά από την Αθήνα να αρνηθεί το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών της υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια.

Σε αυτή την περίπτωση, η ίδια θα εξέταζε την άρση του casus belli, το οποίο δεν είναι παρά «μέτρο αμοιβαιότητας» στην απόφαση της Βουλής των Ελλήνων για επέκταση των εθνικών χωρικών υδάτων!

Με τον τρόπο αυτό, αγνοεί παντελώς τις προβλέψεις του Δικαίου της Θάλασσας, που αποτελεί βασική αρχή της ΕΕ, ενώ συνδυάζει όλα τα παραπάνω με την προσφάτως υιοθετηθείσα Στρατηγική για τη Θαλάσσια Ασφάλεια που έχει προκαλέσει έντονη δυσφορία στην Άγκυρα.

Για τον λόγο αυτό, η Τουρκία υποδεικνύει στην ΕΕ ότι στο πλαίσιο της Στρατηγικής για τη Θαλάσσια Ασφάλεια «θα έπρεπε να αποφεύγει ευαίσθητες λέξεις όπως “απειλή” όταν αναφέρεται στην οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών στην περιφέρειά μας». http://e-amyna.com/ 9 Ιουλίου 2014¨

Αυτές οι διατυπωθείσες θέσεις της άφησαν άναυδη την Ελληνική επικαιρότητα όχι όμως την καθημερινότητα μας… γιατί μάλλον κανένας δεν κατάλαβε τίποτε.. μόνο ένας και αυτός ήταν η συγκυβέρνηση που σκέφτηκε να μην ¨αρρωστήσει¨ ξαφνικά από ¨μαγουλάδες¨ μέσα στο καλοκαίρι και της πρησθούν όλοι οι αδένες.

Έτσι σε λίγες ημέρες δηλώνει ο πρωθυπουργός στο συνέδριο του Economist

«Μέχρι πριν λίγα χρόνια κανείς δεν τολμούσε καν να μιλήσει για την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Ελλάδας, την ΑΟΖ. Εμείς το τολμήσαμε.

Και για να γίνει σωστά, πρέπει η Ελλάδα να εξασφαλίσει τη μέγιστη στήριξη από τους εταίρους και τους συμμάχους της».http://www.efenpress.gr 11 Ιουλίου 2014

Ναι, αλλά πρόλαβαν οι Τούρκοι τους εταίρους και συμμάχους με το παραπάνω 100σέλιδο paper να τους διαμηνύσουν μη τυχόν ασκήσει η Ελλάδα το αναφαίρετο κυριαρχικό δικαίωμα της που εκπηγάζει από το Διεθνές δίκαιο της Θαλάσσης και από άλλες Διεθνείς Συμβάσεις.

Άρα ¨ άλλα λόγια να αγαπιόμαστε ¨ και να ζαλιζόμαστε..

Κάποιοι αναλυτές εξέλαβαν σωστά ότι οι εταίροι και οι σύμμαχοι επεμβαίνουν απροκάλυπτα στο μείζον θέμα της ΑΟΖ.

Ποιοι όμως εταίροι;

Τοκογλύφοι είναι, έξω από το καζίνο που λέγεται σήμερα ¨η ωραία Ελλάς¨ και δανείζουν με εγκληματικά επιτόκια τους ¨παίκτες¨ της πολιτικής που παίζουνε κορώνα γράμμα τις ζωές των παιδιών μας για να ξεχρεώσουν οικονομικές αμαρτίες.

Με τόσες μυστικές συμφωνίες που κλείστηκαν δεκαετίες πριν πίσω από τις πλάτες μας δεν γνωρίζουμε σήμερα πόσα οικόπεδα ενεργειακά του Αιγαίου και της υπόλοιπης ΑΟΖ υποθήκευσαν;

Το ενεργειακό ¨ψητό¨ του Αιγαίου και της Μεσογειακής Λεκάνης ψήνεται από τους φραγκο-φονιάδες εταίρους εδώ και πολλά χρόνια και συνιστά μια μικρή μερίδα στο μεγάλο γεωπολιτικό ψητό που σούβλισαν.

Μνημόνια- Δάνεια – ΑΟΖ στην Ελλάδα – Κύπρο έχουν άμεση δραματική σχέση με τα γεγονότα που άνοιξαν σε Μέση Ανατολή και Ουκρανία.

Οι τούρκοι όμως βλέπουν μόνο το ψητό, οι δε εταίροι και σύμμαχοι συνέχεια τους το παίρνουν μέσα από το αδήφαγο στόμα τους .

Αυτό φυσικά λέγεται ΠΑΡΑΤΑΣΗ του αγώνος και της αγωνίας μας να ξεκουμπιστούν οι τοκογλύφοι .

Πάντα όμως η Παράταση τελειώνει και αρχίζουν τα ΠΕΝΑΛΤΙ.

Τότε θα είναι και η στιγμή που οι ¨ πάσης φύσεως εταίροι ¨ για δικούς τους λόγους θα αφήσουν τον τούρκο να δαγκώσει το ¨ψητό¨ στο Αιγαίο μιας και θα του απαγορεύσουν να το δαγκώσει στην Συρία και το Ιράκ.

Σε αυτό το γεωπολιτικό παιχνίδι στο ΑΙΓΑΙΟ ο ένας κριτής θα είναι Αμερικάνος ή Ευρωπαίος και ο άλλος Ρώσος Όμως ευτυχώς για

εμάς τα πέναλτι θα τα κανονίσει ο πραγματικός ¨διαιτητής¨ της Ελληνικής Ιστορίας και του Πεπρωμένου που είναι ο ΘΕΟΣ

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

ΠΗΓΗ

Το διαβάσαμε από το: ΑΙΓΑΙΟ… ¨μας παίζουν στην παράταση¨ ¨ πάμε για πέναλτι¨ ; http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2014/07/blog-post_7570.html#ixzz4cmqpjaCF

Να γιατί «διεκδικούν» Ήπειρο, Μακεδονία, Θράκη και το Αιγαίο!

Πέμπτη, 30 Μαρτίου 2017

https://4.bp.blogspot.com/-3voNIccfSoM/WNv1MGxJt9I/AAAAAAAAx4Y/jlP2kXk8zXEfdUrDC18jh0BTpEnU4FrqwCLcB/s400/2017-03-29_205509.png

Να γιατί «διεκδικούν» Ήπειρο, Μακεδονία, Θράκη και το Αιγαίο!

Διαβάστε το δυνατά!!! Σε κάθε Έλληνα αντιστοιχούν 96.000.000.000δολάρια!!!
Να γιατί «διεκδικούν» οι Αλβανοί εθνικιστές την Ήπειρο, οι Σκοπιανοί τη Μακεδονία, οι Τούρκοι τη Θράκη και το Αιγαίο! (γιατί από πίσω τους βρίσκονται οι Αμερικάνοι που θέλουν να λεηλατήσουν και να ληστέψουν τον εθνικό μας πλούτο)

Τον Φεβρουάριο του 1998 έφτασε στην δημοσιότητα έρευνα που αφορούσε την μεγαλύτερη συγκέντρωση ραδονίου στον Ελληνικό χώρο και συγκεκριμένα στο χωριόΝεράιδα Θεσπρωτίας.

Η μέτρηση ήταν 9550 μπεκερέλ ανά τετραγωνικό μέτρο και με όριο επιφυλακής τα 150!

Παρόμοιες υψηλές μετρήσεις είχαμε και στις περιοχές Σερρών, Θεσσαλονίκης, Μύκονου, Καβάλας, Ικαρίας, Λέσβου, Φθιώτιδα, Λουτράκι, Νιγρίτα, Σουρωτή (1), κλπ.

Το ραδόνιο είναι φυσικό ραδιενεργό στοιχείο και για όσους γνωρίζουν, αποτελεί ένδειξη για την ύπαρξη στο υπέδαφος των άνω τουλάχιστον περιοχών ΟΥΡΑΝΙΟΥ.

Στο όρος Παγγαίοστην Καβάλα επίσης υπάρχει ήδη έντονο ενδιαφέρον από ξένο επενδυτή για την εξόρυξη των τεράστιων κοιτασμάτων χρυσού. Στην Ολυμπιάδα Χαλκιδικής ήδη έχει ξεκινήσει η εκμετάλλευση του εκεί υπεδάφους από την TVX Gold του (γνωστού ανθέλληνα χρηματοδότη της σκοπιανής προπαγάνδας) George Soros, η οποία περιέχει αρκετό χρυσό, αλλά και ουράνιο!!!.

https://2.bp.blogspot.com/-sOX4ADaaYBU/WNv1TNdfbjI/AAAAAAAAx4c/2_6mkCPFpswrLIfMWvnf-a_9Ij1URgBPwCLcB/s640/2017-03-29_205529.png

Μία απόρρητη έκθεση που ήρθε στο φως με δημοσίευμα της εφημερίδας «Επενδυτής» στις23/2/96, αναφέρει για τα αποτελέσματα των μετρήσεων του ΙΓΜΕ (Ίδρυμα Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών).

Γύρω στο ποσό των 100 τρισεκατομμυρίων δραχμών εκτιμάται η αξία των κοιτασμάτων ουρανίου και άλλων σπανίων μετάλλων για δορυφόρους και πυραύλους.

Το κείμενο της έρευνας υπογράφεται από επτά διακεκριμένους Έλληνες επιστήμονες και κάνει λόγο για κοίτασμα ουρανίου που περιέχει 300 εκατομμύρια τόνους με συμπύκνωμα ουρανίου 16%, καθώς και σπάνια άλλα ορυκτά όπως ρουτίλιο, λουτέσιο και λανθάνιο, που έχουν εξαιρετικά ειδικές χρήσεις στην κατασκευή πυραυλικών συστημάτων.

Αναφέρεται ΜΟΝΟΝ για την περιοχή του όρους Σύμβολο του νομού Καβάλας.

Αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα ουρανίου ΔΙΕΘΝΩΣ.

Η αξία του εμπλουτισμένου ουρανίου 235 στην διεθνή αγορά (199Cool είναι 20.000 δολάρια το γραμμάριο !.

O κοσμήτορας της πολυτεχνικής σχολής και πρόεδρος του τμήματος χημικών μηχανικώνΒασίλειος Παπαγεωργίου, πραγματοποίησε διάλεξη με θέμα «Η Βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα»,η οποία είχε να κάνει με τα αποτελέσματα και της δικής του έρευνας 30 ετών.

Εντυπωσιακό ήταν το ότι σε όλα τα σημεία η έρευνά αυτή συμφώνησε με τα αποτελέσματα παλαιοτέρας αντίστοιχης έρευνας της δεκαετίας του 1940 που τυχαία είχε φτάσει στα χέρια του.

Ο εν λόγω καθηγητής αναρωτιέται πως είναι δυνατόν η Ελλάδα να μην έχει αυτή τη στιγμή ήδη στημένη βαριά βιομηχανία την στιγμή που διαθέτει όχι μόνον ΟΛΕΣ τις απαραίτητες πρώτες ύλες (στρατηγικά ορυκτά) και μάλιστα σε αφθονία, αλλά και για ορισμένα από αυτά, είναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ παραγωγός χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και συγκεκριμένα:

Λιγνίτης: Ως ορυκτό για την παραγωγή ενέργειας από την καύση του με λιγοστή μόλυνση του περιβάλλοντος.

Η Ελλάδα διαθέτει τόσο πολύ λιγνίτη, που εάν τον εκμεταλλευόταν από νωρίς, θα είχε γλιτώσει πολλά δισεκατομμύρια από την εισαγωγή πετρελαίου.

Αλουμίνιο: Εδώ και μερικά χρόνια η Γαλλία ελάττωσε την παραγωγή της σε αλουμίνιο και η Ελλάδα πλέον είναι πρώτη στην Ευρώπη σε παραγωγή του αλουμινίου, με χιλιάδες εφαρμογές.

Βωξίτης: Η Ελλάδα είναι η μεγαλύτερη βωξιτοπαραγωγός χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ο βωξίτης χρησιμοποιείται και στην κατασκευή αεροσκαφών, ηλεκτρικών συσκευών, μεταλλικών κατασκευών και αλλού.

Μαγγάνιο: Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση που περιέχει στο υπέδαφός της κοιτάσματα μαγγανίου.

Τα κυριότερα κοιτάσματα έχουν εντοπισθεί στο νομό Δράμας.

Νικέλιο: Και για αυτό το στρατηγικό ορυκτό όπως ανέφερε ο κύριος Παπαγεωργίου, η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως με σημαντικά κοιτάσματα νικελίου στο υπέδαφός της.

Υπάρχει ένα συγκρότημα παραγωγής νικελίου, του μεγαλυτέρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά εξάγεται στο εξωτερικό όπως και όλα σχεδόν τα υπόλοιπα όσα εξορύσσονται.

Σμηκτίτες: Η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα στον κόσμο μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες στην εξόρυξη σμηκτιτών, οι οποίοι έχουν μεγάλο εύρος εφαρμογών, όπως η διάθεση αποβλήτων, τα φάρμακα, τα καλλυντικά και άλλα.

Μαγνήσιο: Ο μαγνησίτης που εξάγει η χώρα μας, καλύπτει το 46% της συνολικής παραγωγής της Δυτικής Ευρώπης.

Χρωμίτης: Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που περιέχει στο υπέδαφός της σημαντικά εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα χρωμίτη.

Τα σημαντικότερα κοιτάσματα βρίσκονται στο Μπούρινο Κοζάνης και χρησιμοποιούνται κυρίως για την παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα.

Ουράνιο: Όπως ανέφερα ήδη, τα ουρανιούχα μεταλλεύματα έχουν εντοπισθεί στην Κεντρική Μακεδονία και στην Θράκη.

Το τεύχος της 28ης Απριλίου 1999 της εφημερίδας»Αθηναϊκή» είχε ως τίτλο «Θησαυροφυλάκιο η Βόρεια Ελλάδα» και αναφερόταν σε αυτό ακριβώς το θέμα.

Η Θράκη λοιπόν είναι ένας στρατηγικός κόμβος, διότι εκτός των πλουσίων κοιτασμάτων ουρανίου, χρυσού και πετρελαίου, επιπλέον από εκεί πρόκειται να περάσει στο μέλλον και ο αγωγός φυσικού αερίου και πετρελαίου «Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης» Αγωγός μεταφοράς καυσίμων από Κασπία προς τη δύση.

ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ: Υπάρχει άφθονο στο Αιγαίο.

Στην ίδια διάλεξη για τα στρατηγικά ορυκτά του κυρίου Παπαγεωργίου έγινε εκτενής λόγος για τα πετρέλαια στο Αιγαίο.

Καμία κυβέρνηση δεν είχε μέχρι τώρα το θάρρος να παραδεχθεί την ύπαρξη πλουσιοτάτων κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο και ότι το παιχνίδι με την Τουρκία στην ουσία εκεί παίζεται. Υπάρχουν εδάφια του αρχαίου ιστορικού Ηροδότου που κάνει λόγο για την «εύφλεκτη πίσσα».

Είναι ακόμη γεγονός γνωστό ότι οι Γερμανοί επί κατοχής είχαν ήδη χαρτογραφήσει όλη την Ελλάδα, αφού άμεσα τους ενδιέφεραν και τότε οι όποιες πηγές ενέργειας για την στρατιωτική τους μηχανή.

Με την πτώση του Χίτλερ, οι σχετικοί χάρτες και πληροφορίες έφτασαν και στα χέρια των Αμερικανών της εποχής.

Τα τελευταία χρόνια και με την βοήθεια ειδικών δορυφορικών φωτογραφήσεων είναι γεγονός ότι ήδη υπάρχουν ασφαλή στοιχεία για την ύπαρξη πλουσίων πετρελαϊκών κοιτασμάτων στο Αιγαίο.

Ο πρώην πρεσβευτής της Αμερικής στην Ελλάδα Nicholas Burns σε ζωντανή εκπομπή στο κανάλι MEGA είχε κι αυτός επισήμως παραδεχθεί ότι υπάρχει όντως πετρέλαιο στο Αιγαίο και ότι αυτό ουσιαστικά δημιουργεί την ένταση μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας.

Σύμφωνα με αποτελέσματα ερευνών που στηρίχτηκαν σε δορυφορικούς χάρτες είναι πλέον γεγονός αναμφισβήτητο ότι: Τα πλουσιότερα κοιτάσματα πετρελαίου στον Ελληνικό χώρο υπάρχουν ανατολικά της νήσου Θάσου, στον Θερμαϊκό Κόλπο, στην περιοχή των Δωδεκανήσων και συγκεκριμένα στην περιοχή κοντά στα Ίμια, στην Ζάκυνθοκαι στην Φλώρινα.

Επίσημη δήλωση του καθηγητή πυρηνικής φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κυρίου Παπαστεφάνου, αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής: «Από παλιά διέβλεπα ότι, όπως και στην υπόθεση των κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο, έτσι και στην υπόθεση του ουρανίου, ίσως να μην δόθηκαν ποτέ στις ελληνικές κυβερνήσεις τα πλήρη αποτελέσματα των γεωλογικών ερευνών που έκαναν στην Δράμα και τη Θράκη οι Αμερικανοί ερευνητές…»

Ένα εύλογο ερώτημα είναι το γιατί η Ελλάδα να έχει πετρέλαιο και σημαντικά ορυκτά σε τέτοιες ποσότητες.

Σε αυτό απαντούν οι γεωλόγοι λέγοντας τα εξής.

Όσον αφορά το πετρέλαιο είναι γνωστό στους γεωλόγους ότι ολόκληρο σχεδόν το σημερινό Αιγαίο Πέλαγος ήταν κάποτε μία απέραντη πεδιάδα με πλούσια βλάστηση η οποία στην πορεία κατεποντίσθη για να δημιουργήσει μετά από χιλιάδες χρόνια το σημερινό Αιγαίο Πέλαγος.

Οι υδρογονάνθρακες των δασών έγιναν πετρέλαιο. Όσον αφορά τα σπάνια μέταλλα, εξηγείται εύκολα κι αυτό την στιγμή που ως γνωστόν καθώς η τεκτονική πλάκα της Αφρικής υποχωρεί κάτω από αυτήν της Ευρώπης, δημιουργεί μεταξύ άλλων και κατάλληλες προϋποθέσεις δημιουργίας τέτοιου είδους μεταλλευμάτων.

Υπάρχουν βάσιμες υποψίες και για άλλα «περίεργα» και πανάκριβα συστατικά στο υπέδαφός μας, όπως το ΟΣΜΙΟ, ο κόκκινος υδράργυρο κ.ά. για τα οποία η έρευνα συνεχίζεται.

Κλείνοντας το θέμα των πετρελαίων στο Αιγαίο, παραθέτω τον καταμερισμό των χώρων ευθύνης των πετρελαϊκών καρτέλ ανά την Ελλάδα, όπως έχουν συμφωνηθεί από το 1975:

α’) Ανατολικά της Θάσου (OXYDENTAL, του τεξανού Α. Χάμμερ),

β’) Κρητικό Πέλαγος, μεταξύ Κάσου και Κρήτης (CHEVRON, συμφερόντων Ροκφέλλερ),

γ’) Κατάκωλλο Ζακύνθου (ESSO, επίσης του Ροκφέλλερ),

δ’) Επανομή – Σιθωνία – Θερμαϊκός (αμερικανική TEXACO και αγγλοολλανδική SHELL).

Πηγές: Δημοσιεύματα του τύπου, Forum Μ.Π.Ε. , ΙΟΑΝΝΙS

Χρυσός: Μπορεί να αποφέρει κρατικά έσοδα ύψους 500 εκατ. ευρώ ετησίως και να εξασφαλίσει πάνω από 7.000 θέσεις εργασίας.

Γεωθερμικά πεδία: Αν αξιοποιούνταν η ενέργεια που θα προέκυπτε, θα ισοδυναμούσε με 160.000 τόνους πετρελαίου ετησίως.

Πετρέλαιο: Ένα δισ. βαρέλια είναι τα πιθανά απολήψιμα αποθέματα αργού στο Βορειοανατολικό Αιγαίο.

Ουράνιο: 10.000 τόνοι στο υπέδαφος της Βόρειας Ελλάδας.

Ανεκμετάλλευτα δισεκατομμύρια περιμένουν στο υπέδαφος

Του Ευκλείδη Καραγιαννίδη (Εφημερίδα «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ»)

Η Βόρεια Ελλάδα είναι η περιοχή πού χτυπήθηκε ίσως περισσότερο από όλες τις άλλες από τη διεθνή κρίση, λόγω της φύσης της οικονομίας της και κυρίως της έντονης εξωστρέφειας των επιχειρήσεών της.

Χιλιάδες λουκέτα μικρομεσαίων επιχειρήσεων, εφαρμογή ελαστικής εργασίας στις μεγάλες βιομηχανίες, μείωση ή και εγκατάλειψη παραδοσιακών αγροτικών καλλιεργειών, πτώση της τουριστικής κίνησης συνθέτουν ένα «εφιαλτικό» σκηνικό, οι συνέπειες του οποίου σύμφωνα με αναλυτές θα φανούν από το τέλος του καλοκαιριού και μετά, επιδεινώνοντας την ήδη άσχημη εικόνα.

Την ίδια στιγμή στο υπέδαφος της ευρύτερης περιοχής υπάρχουν κρυμμένοι θησαυροί, οι οποίοι σχεδόν στο σύνολό τους μένουν ανεκμετάλλευτοι κυρίως λόγω αντιδράσεων σε επίπεδο τοπικών κοινωνιών που δημιουργεί το πολιτικό κόστος, το οποίο καμία κυβέρνηση δεν θέλει να επωμισθεί.

εννοούμε πετρέλαιο, χρυσό, γεωθερμία, ακόμη και το ουράνιο που παραμένει ένα θέμα ταμπού για την ελληνική πραγματικότητα.

Τα νούμερα είναι πράγματι εντυπωσιακά : Ένα τεράστιο γεωθερμικό ενεργειακό δυναμικό, της τάξης των 150 μεγαβάτ το χρόνο, που αντιστοιχεί σε 114.000 τόνους ισοδύναμου πετρελαίου, αξίας που ξεπερνά τα 33.455.000 ευρώ, μένει ανεκμετάλλευτο εδώ και πολλά χρόνια στη Βόρεια Ελλάδα.

Οι τρεις επενδύσεις χρυσού μπορούν να αποφέρουν άμεσα ή έμμεσα πάνω από 7.000 θέσεις εργασίας και έσοδα 500 εκατ. ευρω τουλάχιστον από άμεση φορολογία στο ελληνικό κράτος ετησίως, ενώ φέρουν ξένα κεφάλαια ύψους 1 δισ. ευρώ τουλάχιστον στη χώρα.

Ειδικοί υποστηρίζουν ότι η χώρα θα μπορούσε να καλύψει πλήρως τις ανάγκες της σε πετρέλαιο, εκτιμώντας ότι τα κοιτάσματα του ελλαδικού χώρου και κυρίως στο βορειοελλαδικό μπορεί να περιέχουν από ένα έως και τρία δισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου.

Όσο για το ουράνιο, οι ειδήμονες λενε ότι η αξιοποίηση μέρους των βεβαιωμένων κοιτασμάτων του Παγγαίου θα μπορούσε να λύσει το πρόβλημα της χώρας «εν μια νυκτί». Φαίνεται ιδιαίτερα παράδοξο σε μια εποχή όπου όλοι μιλάνε για χρήση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και εγκατάλειψη των ορυκτών να θίγουμε ένα τέτοιο ζήτημα.

Από την άλλη θεωρούμε ότι χρήσιμο θα ήταν να αναλογιστούμε τι χάσαμε, τι χάνουμε και τι θα μπορούσαμε να κερδίσουμε έστω και σήμερα με το λιγότερο δυνατόν κόστος σε επίπεδο ποιότητας ζωής και περιβάλλοντος.

Απλά αναρωτιόμαστε αν ήρθε πλέον η ώρα για μια ολοκληρωμένη προσέγγιση του τεράστιου αυτού θέματος, η οποία και θεμιτή είναι αλλά και αναγκαία προκειμένου με τις σωστές δράσεις και ενέργειες η Βόρεια Ελλάδα και η χώρα στο σύνολό της να μπορέσει να εκμεταλλευτεί έστω ένα μέρος αυτού του τεράστιου κρυμμένου της θησαυρού.

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ -Την αύξηση της απασχόλησης κατά 1.500 άτομα πρωτογενώς και κατά τουλάχιστον 6.000 δευτερογενώς προβλέπει η επένδυση της Ελληνικός Χρυσός στα Μεταλλεία Κασσάνδρας.

-Για την ίδρυση μεταλλουργίας χρυσού στην περιοχή του Μάντεμ Λάκκου, η Ελληνικός Χρυσός σχεδιάζει να επενδύσει 800 εκατ.ευρώ, ενώ άλλα τόσα θα δαπανηθούν τα πρώτα 20 χρόνια λειτουργίας των μεταλλείων σε μισθούς. -Οι καθυστερήσεις που έχουν σημειωθεί από το 2006, οπότε κατατέθηκε το επενδυτικό σχέδιο στο υπουργείο Ανάπτυξης , αλλά και η Προμελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων στο ΥΠΕΧΩΔΕ, έχουν ως συνέπεια το όλο σχέδιο να έχει υπερβεί κατά δύο χρόνια τα χρονοδιαγράμματα αλλά και τις συμβατικές προβλέψεις.

ΧΡΥΣΩΡΥΧΕΙΑ ΘΡΑΚΗΣ -Τη δημιουργία 200 άμεσων θέσεων εργασίας και περίπου 800 έμμεσων προβλέπει η επένδυση της Χρυσωρυχεία Θράκης στο Πέραμα, που βρίσκεται στα όρια των νομών Ροδόπης και ΄Εβρου. -Η άμεση προτεινόμενη επένδυση εκτιμάται στα 100 εκατ.ευρώ και σε βάθος δεκαετίας θα επενδυθούν στην περιοχή επιπλέον 158 εκατ.ευρώ.

Το 70% των κεφαλαίων αυτών θα επενδυθεί στην περιοχή της Θράκης, -Υπολογίζεται ότι το ελληνικό δημόσιο θα έχει εισροές από την άμεση φορολογία της εταιρείας άνω των 200 εκατ.ευρώ.

-Το έργο φτάνει «αισίως» τα 9 χρόνια καθυστέρησης σε σχέση με τα αρχικά χρονοδιαγράμματα.

ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΗ ΘΡΑΚΗΣ -Εκατόν τριάντα θέσεις εργασίας με τη λειτουργία και 200 κατά τη διάρκεια της κατασκευής της μονάδας προβλέπει το επενδυτικό πλάνο της Μεταλλευτικής Θράκης για τα κοιτάσματα χρυσού της περιοχής Σαπών του νομού Ροδόπης.

-Η επένδυση των 90 εκατ.δολ. βρίσκεται σήμερα στο σημείο που βρισκόταν πριν από εννέα χρόνια, οπότε είχε λάβει προέγκριση για τη χωροθέτησή της.

Οι τότε διοικούντες θεωρούσαν πως το 2004 με 2005 η μονάδα θα ήταν έτοιμη να λειτουργήσει.

Σήμερα ουσιαστικά η επένδυση ξεκινά από την αρχή.

Τα ορυκτά και τα μεταλλεύματα

Σύμφωνα με τον κ. Χρήστο Καβαλόπουλο, γενικό διευθυντή του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων, η ελληνική φύση και ιδιαίτερα στη Βόρεια Ελλάδα έδωσε σημαντικό ορυκτό πλούτο, ο οποίος συνίσταται σε μεγάλη ποικιλία ορυκτών και μεταλλευμάτων, με σημαντικά βιομηχανικό ενδιαφέρον και πολλαπλές εφαρμογές.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα που περιγράφουν τη δυναμική παρουσία του κλάδου της εξόρυξης στη Βόρεια Ελλάδα είναι: Λιγνίτης, Λευκόλιθος-Μαγνησία, Μεικτά θειούχα, Μάρμαρα Ασβεστολιθικά αδρανή Άστριοι Ατταπουλγίτης Ολιβινίτης Ποζολάνη Χαλαζίας Χουντίτης Χρυσός.

Εξάλλου, σημαντικά κοιτάσματα ουρανίου, που υπολογίζεται ότι φτάνουν 10.000 τόνους, εντόπισε το Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών στο υπέδαφος των νομών Δράμας και Σερρών αλλά και σε άλλες περιοχές της Βορείου Ελλάδας.

Σύμφωνα με τη μελέτη του ΙΓΜΕ, τα κοιτάσματα μεταλλευμάτων ουρανίου στη Δράμα, τις Σέρρες και σε άλλες περιοχές της Βόρειας Ελλάδας υπολογίζονται στους 10.000 τόνους, ενώ τα βεβαιωμένα αποθέματα είναι 1.525 τόνοι.

ΠΗΓΗ
Το διαβάσαμε από το: Να γιατί «διεκδικούν» Ήπειρο, Μακεδονία, Θράκη και το Αιγαίο! http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2017/03/blog-post_5502.html#ixzz4cmXU291v

Ο Κώστας Μητσοτάκης όρισε τον 25ο μεσημβρινό σαν όριο της υφαλοκρηπίδας στο ΑΙγαίο όχι ο Ερντογάν!

Μαρτίου 08, 2020  Το λέει και ο ίδιος στο video που ακολουθεί!

https://zcode-gr.blogspot.com/2020/03/blog-post_8.html

Ο Κώστας Μητσοτάκης όρισε τον 25ο μεσημβρινό σαν όριο της υφαλοκρηπίδας στο ΑΙγαίο όχι ο Ερντογάν!

Μαρτίου 08, 2020 

ΑΔΙΚΗΣΑΜΕ ΤΟΝ ΕΡΝΤΟΓΑΝ.

Ο ΚΩΣΤΑΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ ΗΘΕΛΕ ΤΟΝ 25ο ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΟ!

Το λέει και ο ίδιος στο video που ακολουθεί! Αναφέρεται και στο να πάει η Ελλάδα στη Χάγη για επίλυση.

Τα είχε κόψει ο άνθρωπος απο την εποχή του Καραμανλή.

Η Μαγείρισσα απο τη Κρήτη μας έλεγε πρόσφατα πως η Ελλάδα θα πρέπει να πάει με τη Τουρκία στη Χάγη, ενώ η διαδικασία όπως φαίνεται είχε ήδη συμφωνηθεί επι Μητσοτάκη του Εφιάλτου του Α’, που με την αποστασία του έφερε και τη Χούντα.

Αυτό δείχνει πως σε αυτό θέμα, ο Σαμαράς φάνηκε πατριώτης που αποχώρησε απο τη κυβέρνηση ενώ ο Ανδρέας Παπανδρέου δικαιολογείται που τον έλεγε Εφιάλτη.

KAI ΦΤΑΝΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΕΦΙΑΛΤΗ Β’, ΚΟΥΛΗ

Σε προηγούμενα άρθρα έχω αναφερθεί στο θέμα της επήρειας στην ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα που οδηγούν την Ελλάδα σε συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο αλλά και επιτρέπει την εκμετάλλευση περιοχών απο τρίτα κράτη, που δεν θα δίνουν αναφορά ούτε σε Ελλάδα ούτε σε Τουρκία!

Ας δούμε εν τάχει πάλι τις επιτυχίες του Εφιάλτη Β’:

O Eβρος δεν ελέγχεται, άρα δεν φυλάσσεται και αμφιβάλλω και για το επίπεδο της άμυνας της χώρας. Η Ελλάδα επι χρόνια διακρτικά αφοπλίστηκε.

Αφησε χωρις απάντηση τη Τουρκία στη συμφωνία με η Λιβύη. Δεν οριοθέτησε ακόμη με τη Κύπρο.

Με το μεταναστευτικό μεγιστοποίησε τον κίνδυνο της χώρας απο τον υβριδικό πόλεμο που διεξάγει η Τουρκία οδηγώντας στις πόλεις μέσα τους εισβολείς και παρέχοντας ιδεώδεις συνθήκες παραμονής.

Αφησε αφύλαχτη την Ελλάδα απο τον Κορωναϊό ενώ το θέμα είχε ξεκινήσει απο τον Δεκέμβρη του 2019 διεθνώς.

Ετρεχε στο βουνό να σκεφτεί ποιόν άχρηστο και επιβλαβή θα κάνει ΠτΔ.

Δεν συμφωνώ με κανένα απο τα μέτρα που λαμβάνει η κυβέρνηση.

Εχοντας υπόψη απο αυτά που πρέπει να ξέρει κανείς σαν μαθηματικός και απο την απο εδώ εμπειρία μου η χώρα ειναι στο κρεββάτι του θανάτου.

Οπως σε όλα πληροφόρηση μηδέν, πράξη μηδέν. Για να το πω αλλοιώς, χωρίς αξιοκρατία διορισμένοι στα ΑΕΙ δεν μπορούν να αποδώσουν και ειδικά σε περίπτωση πολλαπλών κρίσεων ΠΡΟΔΟΣΙΑ Η ΑΝΑΘΕΣΗ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ ΣΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ

ΕΙναι λάθος, εξεπίτηδες λάθος, με στόχο να μην έχουν άμυνα οι πόλεις απο τον υβριδικό στρατό του Ερντογάν στα hot spots σε περίπτωση θερμού επεισοδίου με τη Τουρκία.

Σημειώστε πως όπως στη Συρία οι ΗΠΑ εχουν βάσεις μοιρασμένες σε όλο τον Ελληνικό χώρο για να μη γίνει κανέλα λάθος στον τεμαχισμό και να βοηθάνε τον ένα ή τον άλλο που θα χάνει, για να μη μείνει τίποτα.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΒΡΟ

Η μια πιθανότητα είναι να εξελιχθεί η κατάσταση κατά της χώρας μας με κάποιο επεισόδιο που θα φτάσει απο τη Θράκη ως τα νησιά του Αιγαίου και σε τεμαχισμό της χώρας.

Η άλλη ειναι ένα SHOW στον Εβρο για να γλυτώσει τη πτώση η κυβέρνηση Μητσοτάκη απο τη στιγμή που ανήρτησα το βιβλίο του Λάμπρου Παπαντωνίου, που ξεφτύλιζε τιη κυβέρνηση και όλους τους παπαγάλους που παριστάνουν τους διεθνολόγους και τους γεωστρατηγικούς αναλυτές αποδεικνύοντας αυτό που λέει στο video o Εφιάλτης Α’.

Kατα τη γνώμη μου το δεύτερο σενάριο φαίνεται το πιθανότερο, γιατί σε άλλη περίπτωση ο Μητσοτάκης θα πάει για Γουδί.

Να το έχει σίγουρο και μαζί και το υπουργικό συμβούλιο.

ΟΙ ΠΡΕΣΠΕΣ

Αυτό που μπορεί να καταλάβει κανείς είναι πως όλα γίνονται σε βήματα.

Πρώτα οι Πρέσπες, μετά το μεταναστευτικό και μετά ο Έβρος.

Ολα σιγά-σιγά. Και επίτροπος για το μεταναστευτικό, ο Νοvartis Aβραμόπουλος!

Αν δούμε τη συνθήκη Σένγκεν θα καταλάβουμε, γιατί οι εισβολείς δεν πάνε στη Βουλγαρία και στη Κύπρο αλλά στην Ελλάδα.

Γιατι Βουλγαρία και Κύπρος ευτυχώς δεν ανήκουν στη Σένγκεν.

Παράλληλα η Ελλάδα είναι αποκλεισμένη απο τις άλλες περιοχές στις οποίες ισχύει η συνθήκη Σένγκεν. Ολα σωστά φτειαγμένα για βουλώσει η Ελλάδα απο σκατό και να πλημμυρίσει ο βόθρος.

Σε λίγο θα ακούτε σκάνδαλα και δεν θα δίνει κανείς σημασία.

Η Ελλάδα διαλύεται εκ των έσω.

https://zcode-gr.blogspot.com/2020/03/blog-post_8.html

Μειοψηφία οι Ελληνες στην Ελλάδα που χάνει και το μισό Αιγαίο

http://pygmi.wpengine.netdna-cdn.com/wp-content/uploads/2016/02/meiopsifia-oi-ellines.jpg

Παραμένει εκτός ελέγχου η κατάσταση με τους «πρόσφυγες», με την Ευρώπη να συμπεριφέρεται λες και θέλει να βγάλει όλα τα «κόμπλεξ» της απέναντι στην Ελλάδα.

Η κυβέρνηση όμως έδωσε πατήματα.

Εφάρμοσε την πολιτική των «ανοιχτών συνόρων» και τώρα όλοι οι υπόλοιποι της τα κλείνουν.

Διαφήμισε την χώρα σε χιλιάδες μουσουλμάνους και τώρα όλοι συνωστίζονται στα εδάφη μας με την Τουρκία να στέλνει ακόμα περισσότερους.

Η Ελλάδα μετατρέπεται σε τεράστια «αποθήκη» μουσλμάνων και την ίδια στιγμή κινδυνεύει να χάσει και το μισό Αιγαίο από τις αξιώσεις που εγείρουν οι Τούρκοι πάνω στις περιπολίες του ΝΑΤΟ.

https://1.bp.blogspot.com/-Dl___CC7hSM/Vs3F7ExAR_I/AAAAAAABgfg/aWksB9Nle1g/s400/25024_395513222387_718062387_5137114_3140576_n.jpg

Τα Σκόπια σε συνεννόηση με την Άγκυρα κρατούν κλειστά τα σύνορα τους.

Έτσι οι μουσουλμάνοι που στέλνει η Τουρκία, ανάμεσά τους σίγουρα τούρκοι πράκτορες, κατακλύζουν όλη την Ελλάδα.

Η κυβέρνηση θεωρεί ότι θα αντιμετωπίσει την κατάσταση με νέα κέντρα φιλοξενίας, ενώ στέλνει ακόμα νεαρούς Έλληνες να υπηρετήσουν τους μουσουλμάνους στα Hot spots.

Οι πολίτες αγωνιούν. Βλέπουν να γίνονται μειοψηφία στην ίδια τους την χώρα. Ζητούν απεγνωσμένα βοήθεια από την Αστυνομία.

Σε μερικές περιοχές οι παράνομοι μετανάστες είναι περισσότεροι από τους μόνιμους κατοίκους, όπως στο Καστελόριζο.

Αλά η κυβέρνηση έκανε κι άλλο ένα λάθος. Παρέδωσε την διοίκηση του Αιγαίου στο ΝΑΤΟ.

Έτσι οι Τούρκοι πήραν αέρα και για να συμφωνήσουν περιπολίες της Συμμαχικής δύναμης SNMG 2 θέτουν όχι μόνο θέμα αποστρατιωτικοποίησης των Δωδεκανήσων και της Λήμνου, αλλά αμφισβητούν το μισό Αιγαίο. Ειδικότερα, ζητούν οι περιπολίες να γίνονται ανατολικά του 25ου Μεσημβρινού (φώτο) και δυτικά των νησιών του ανατολικού Αιγαίου και το σημείο, μεταξύ ελληνικών νησιών και τουρκικών παραλίων να μείνει αφύλακτο για να αλωνίζουν οι Τούρκοι δουλέμποροι, οι οποίοι παίρνουν εντολές από την Άγκυρα.

pygmi.gr

Τετάρτη, 24 Φεβρουαρίου 2016

Το διαβάσαμε από το: Μειοψηφία οι Ελληνες στην Ελλάδα που χάνει και το μισό Αιγαίο http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2016/02/blog-post_2993.html#ixzz4EDzpOUY7

Αιγαίο Γιατί η Ελλάδα πρέπει να φέρει αντίρρηση στο ΝΑΤΟ σε περίπτωση επίκλησης του άρθρου 5 της συμμαχίας για την Τουρκία

Σάββατο, 28 Νοέμβριος 2015

http://tilegrafima.gr/media/k2/items/cache/cf931a61b92ebc84095f339142846e08_M.jpg

Του Ειδικού συνεργάτη

Με αφορμή το πρόσφατο συμβάν της κατάρριψης του ρωσικού αεροσκάφους από τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη και στην παρουσίαση – ενημέρωση των μονίμων αντιπροσωπειών του ΝΑΤΟ από ΗΠΑ, Μ. Βρετανία και Τουρκία της κατάστασης, όπως αυτής εξελίχθηκε στα τουρκοσυριακά σύνορα, θα επιχειρηθεί από αυτές τις γραμμές να αναλυθούν οι λόγοι που η Ελλάδα δεν θα πρέπει να συναινέσει σε περίπτωση που η Τουρκία, φοβούμενη πιθανές αντιδράσεις της Ρωσίας, ζητήσει την εφαρμογή του άρθρου 5 της συμμαχίας, δηλαδή να ζητήσει τη στρατιωτική συνδρομή των συμμάχων χωρών, σε περίπτωση που δεχθεί στρατιωτική επίθεση από τη Ρωσία.

Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι αν και το ρωσικό αεροσκάφος εισήλθε για μικρό χρονικό διάστημα στον τουρκικό εναέριο χώρο, αυτό βλήθηκε εντός του συριακού εναέριου χώρου.

Αυτό άλλωστε το παραδέχθηκαν και αμερικανοί αξιωματούχοι.

Το παραπάνω γεγονός από μόνο του δείχνει το βαθμό απειρίας με τον οποίο χειρίστηκαν οι Τούρκοι την όλη κατάσταση, δηλαδή τα τουρκικά ραντάρ θα μπορούσαν να είχαν ενημερώσει τους χειριστές των μαχητικών τους ότι το ρωσικό αεροσκάφος εξήλθε του εναερίου χώρου της Τουρκίας και ότι δε συνιστά πλέον απειλή.

Η σύγκλιση των μονίμων αντιπροσώπων του ΝΑΤΟ, προκειμένου να εξεταστεί η κατάσταση ήταν αναμενόμενη. Κανείς όμως δεν μπορεί να αποκλείσει την περίπτωση της ύπαρξης αιτήματος από μέρους της Τουρκίας για την εφαρμογή του άρθρου 5 της συμμαχίας, προκειμένου να αντιμετωπίσει ενδεχόμενη ρωσική στρατιωτική ενέργεια εις βάρος της.

Στην περίπτωση αυτή η θέση της ελληνικής αντιπροσωπείας, πέραν των όποιων συμμαχικών δεσμεύσεων και υποχρεώσεων, θα πρέπει να είναι ξεκάθαρη και συνάμα ισχυρή, ώστε να λειτουργήσει με γνώμονα τα εθνικά μας συμφέροντα, αναζητώντας και ζητώντας ανταλλάγματα – προαπαιτούμενα, προκειμένου να προχωρήσει σε υπογραφή της όποιας ομόφωνης απόφασης.

Και βέβαια η Ελλάδα λόγω της δεινής οικονομικής της θέσης, δεν μπορεί να έχει ισχυρή φωνή στο διεθνές γίγνεσθαι. Μπορεί όμως στα όργανα που συμμετέχει και απαιτείται ομοφωνία για οποιαδήποτε απόφαση, να θέσει όρους που θα επιτρέψουν την μεταστροφή του όλου εις βάρος της κλίματος.

Εκτιμάται ότι λόγω της δυσμενούς κατάστασης που διαμορφώνεται στα ΝΑ σύνορα της Τουρκίας, η γειτονική χώρα χρειάζεται απεγνωσμένα την πλήρη υποστήριξη των λοιπών συμμάχων χωρών, ώστε να αισθάνεται ασφαλής σε στρατιωτικό επίπεδο. Θα είναι η τελευταία ίσως σημαντική ευκαιρία να πετύχει σημαντική πολιτική και διπλωματική νίκη απέναντι σε μια Τουρκία, η οποία βρίσκεται ήδη στριμωγμένη στα σχοινιά.

Οι πιθανοί λόγοι που η Ελλάδα θα μπορούσε να προβάλλει ΒΕΤΟ σε μια τέτοια απόφαση είναι οι παρακάτω:

α. Να εξαντληθούν πρωτίστως όλες οι πιθανές λύσεις συμβιβασμού σε διπλωματικό επίπεδο και ο ΟΗΕ να αναλάβει σχετικές πρωτοβουλίες.

β. Δεν είναι προς το συμφέρον της χώρας οποιασδήποτε στρατιωτικής εμπλοκής, (ακόμα και με τη μορφή παροχής διευκολύνσεων) την παρούσα χρονική στιγμή, λόγω της οικονομικής κατάστασης, της γενικότερης ιδεολογικής πλατφόρμας της παρούσας κυβέρνησης, αλλά και του γεγονότος ότι η χώρα μας φιλοξενεί και κάποια εκατομμύρια λαθρομεταναστών, με ότι αυτό συνεπάγεται.

γ. Σε περίπτωση που οι διπλωματικές προσπάθειες δεν καρποφορήσουν, να θέσει ως προϋπόθεση για την παροχή στήριξης στην Τουρκία, μια σειρά θεμάτων(κάποια , όχι όλα) για αποδοχή και υπογραφή από μέρους της γείτονος όπως:

1/ Αναγνώριση από μέρους της Τουρκίας της ύπαρξης υφαλοκρηπίδας στα νησιά του Αιγαίου και την μη ύπαρξη «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο.

2/ Αναγνώριση του δικαιώματος της Ελλάδας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα και τον εναέριο της χώρο μέχρι τα 12 ν.μ. και άρση του casus belli, από μέρους της Τουρκίας.

3/ Αναγνώριση, αποδοχή και υπογραφή από μέρους της Τουρκίας της συνθήκης για το Δίκαιο των θαλασσών και κατ επέκταση την αναγνώριση του δικαιώματος της Ελλάδας να ορίσει την ΑΟΖ της, βάσει του παραπάνω δικαίου.

4/ Αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής από την Κύπρο και αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας σύμφωνα με την προ το 1974 κατάσταση. Ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στο ΝΑΤΟ.

5/ Επιστροφή των περιουσιών και όλων των δικαιωμάτων που αφαιρέθηκαν από την ελληνική μειονότητα της Κων/πολης, Ίμβρου και Τενέδου.

6/ Αναγνώριση της εδώ διαβιούσας μειονότητας ως «μουσουλμανική», και όχι ως «τουρκική», σύμφωνα με τη συνθήκη της Λωζάνης.

7/ Τερματισμός των παραβάσεων και παραβιάσεων του FIR Αθηνών, από τουρκικά μαχητικά χωρίς την υποβολή σχεδίων πτήσεως.

8/ Δέσμευση της τουρκικής πλευράς για ανακοπή των μεταναστευ-τικών ροών προς την Ελλάδα και την Ευρώπη γενικότερα.

Αποδοχή όλων των επαναπροωθημένων και λήψη μέτρων για την επιστροφή τους στις πατρίδες τους.

9/ Αναγνώριση από την Τουρκία του δικαιώματος της χώρας για έρευνα – διάσωση εντός του FIR Αθηνών.

Σημαντικό θα ήταν ο σχηματισμός ενός εσωτερικού συνασπισμού ευρωπαϊκών χωρών που έχουν προβλήματα με την λαθρομετανάστευση (Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία, Ελλάδα κλπ), οι οποίες θα προθυμοποιηθούν να πιέσουν την στριμωγμένη Τουρκία για να κάνει βήματα πίσω σε ότι αφορά τις παράλογες αξιώσεις σε βάρος της Ελλάδας. Γαλλία και Ιταλία έχουν σοβαρούς λόγους να πάρουν το μέρος της χώρας μας λόγω των ενεργειακών κοιτασμάτων.

http://tilegrafima.gr/world-security/item/15329-giati-i-ellada-prepei-na-ferei-antirrisi-sto-nato-se-periptosi-epiklisis-tou-arthrou-5-tis-symmaxias-gia-tin-tourkia

Αιγαίο 10000 λόγοι για τους οποίους πρέπει να φωνάξουμε για τις παραβιάσεις στο Αιγαίο!

Δευτέρα, 30 Νοέμβριος 2015

http://tilegrafima.gr/media/k2/items/cache/05aedbd9fcf642ec3c02eab7b47c4967_M.jpg

Από το 2007 μέχρι και σήμερα η Τουρκία έχει πραγματοποιήσει 9.982 παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου στο Αιγαίο!

Αν η καταμέτρηση αρχίσει από το 1974 τότε θα πρέπει να μιλήσουμε για δεκάδες χιλιάδες παραβιάσεις που κόστισαν πολλές ανθρώπινες ζωές και πάρα πολλά δισεκατομμύρια . Δραχμές παλαιότερα, ευρώ τώρα! Όχι δεν υπήρξε όλα αυτά τα χρόνια ούτε μία άτυπη ή επίσημη Σύνοδος του NATO για να κάνουν έστω…μία σύσταση στο κράτος μέλος της Συμμαχίας που λέγεται Τουρκία!

Κανένας από τους ΓΓ του NATO δεν εξέφρασε ποτέ την συμπάθεια και την αλληλεγγύη του στην Ελλάδα που πληρώνει με αίμα και χρήμα την ατυχία της να έχει γείτονα το κράτος που λέγεται Τουρκία.

Το οποίο ο Επίτιμος Α/ΓΕΣ στρατηγός Φραγκούλης Φράγκος μόλις προχθές αποκάλεσε δημόσια “διεθνή τρομοκράτη”!

Ακόμη και οι ίδιοι οι Τούρκοι έχουν και παραδέχονται μέσω κάποιων ΜΜΕ το όργιο παραβιάσεων που γίνονται στο Αιγαίο.

Ο πίνακας είναι από τουρκική ιστοσελίδα.

http://tilegrafima.gr/images/til1/paraviaseis_pinakas.jpg

Η ελληνική κοινή γνώμη τρόμαξε από την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού αεροσκάφους από τουρκιά F-16.

Και αμέσως μετά θύμωσε από την προσωπική έστω έκφραση αλληλεγγύης του ΓΓ του ΝΑΤΟ Γ.Στόλντεμπεργκ.

Τέλος αναρωτήθηκε γιατί η Ελλάδα δεν έχει το δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εναέριο χώρο της .

Γιατί δεν έχει το δικαίωμα αυτοάμυνας που οι ΗΠΑ αναγνώρισαν στην Τουρκία για την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους.

Το οποίο ακόμη κι αν δεχτούμε την τουρκική εκδοχή …παραβίασε για 17 δευτερόλεπτα τον τουρκικό εναέριο χώρο!

Στην Ελλάδα και στο Αιγαίο δεν έχουμε παραβιάσεις των…17 δευτερολέπτων! Έχουμε κανονικό πόλεμο με νεκρούς!

Και αντιμετωπίζουμε κάθε μέρα από το 1974 ενέργειες που με βάση τα όσα το ίδιο το NATO προβλέπει θεωρούνται επιθετικές πράξεις κατά κράτους μέλους της Συμμαχίας!

Ο κ. Στόλντεμπεργκ ,όπως και όλοι στο NATO, στην Ουάσινγκτον και στις Βρυξέλλες γνωρίζουν πάρα πολύ καλά από την live εικόνα που μεταδίδεται από τα ραντάρ σ΄ όλα τα στρατηγεία του NATO ότι:

• Το ελληνικό νησί που λέγεται Καστελόριζο και είναι το πιο νότιο κομμάτι των ευρωπαϊκών συνόρων, βρίσκεται διαρκώς περικυκλωμένο τα τελευταία χρόνια απο τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη!

• Οι πιλότοι των οποίων καλούν οποιοδήποτε πολιτικό αεροσκάφος πετά στην περιοχή να απομακρυνθεί,γιατί …πετά όπως του λένε σε τουρκικό εναέριο χώρο!

• Οι Τούρκοι πιλότοι δεν παραβιάζουν για λίγα δευτερόλεπτα τον εναέριο χώρο αλλά πετούν όλο και συχνότερα σε χαμηλό ύψος πάνω από κατοικημένα ελληνικά νησιά!

• Τι προβλέπει το NATO για τέτοιου είδους προκλήσεις;

• Μήπως κατάρριψη των “εισβολέων”;

• Είναι σύμφωνα πάντα με τα προβλεπόμενα από το NATO, εχθρική ενέργεια κατά χώρας μέλους της Συμμαχίας η αεροφωτογράφηση από πολεμικά αεροσκάφη στρατιωτικών εγκαταστάσεων ;

• Η Τουρκία όπως πολύ καλά γνωρίζουν στο NATO το κάνει συστηματικά εναντίον της Ελλάδας.

• Και σε μια τέτοια αποστολή στην Κρήτη οι Τούρκοι δολοφόνησαν τον Έλληνα πιλότο Κώστα Ηλιάκη.

• Η νατοϊκή …αλληλεγγύη ακόμη αναμένεται…

• Γνωρίζει το NATO ότι οι Τούρκοι πιλότοι οδηγουν συστηματικά την διαδικασία αναγνώρισης-αναχαίτισης στο Αιγαίο σε κανονική αερομαχία και εμπλοκή μ΄ ότι αυτό σημαίνει;

• Ξέρουν ότι τα περισσότερα τουρκικά μαχητικά εισέρχονται παράνομα στο Αιγαίο, οπλισμένα, αναγκάζοντας και τα ελληνικά μαχητικά να έχουν οπλισμό κατά τη διάρκεια των αναχαιτίσεων;

• Τι θα συμβεί αν ένας πύραυλος εκτοξευθεί;

• Δεν έχουν ενημερωθεί στο NATO ότι από τον Ιανουάριο του 2015 μέχρι και σήμερα έχουν καταγραφεί στο Αιγαίο 1633 παραβιάσεις και 718 παραβάσεις του εθνικού εναέριου χώρου;

Όλα τα γνωρίζουν και στο NATO και στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη. Το γεγονός ότι παριστάνουν τους ανήξερους οφείλεται και στις δικές μας λάθος επιλογές.

Που ξεκινούν από το 1974. Τότε που ξεκίνησε ο “πόλεμος στο Αιγαίο”.

Αμέσως μετά από τον Αττίλα στην Κύπρο και την απόφαση του Κωνσταντίνου Καραμανλή για αποχώρηση της Ελλάδας από το στρατιωτικό σκέλος του NATO η Τουρκία άρχισε τις παραβιάσεις, έχοντας την προστασία της Συμμαχίας!

Η επιλογή της Ελλάδας ήταν να υπακούσει στις “συμβουλές” και στις “παραινέσεις” των “φίλων και συμμάχων” και να αντιμετωπίσει με …κατανόηση τις προκλήσεις που τελικά αποδείχτηκαν ένα καλά οργανωμένο σχέδιο των Τούρκων για να βάλουν πόδι στο Αιγαίο.

Αυτό που προέκυψε από την επιλογή μας ήταν να μετράμε απλά τι γράφει …το κοντέρ των παραβιάσεων . Κάπως έτσι φθάσαμε στις δεκάδες χιλιάδες παραβιάσεις.

Μπορεί τώρα η Ελλάδα να κάνει κάτι για να αλλάξει αυτή την απαράδεκτη, επικίνδυνη και κοστοβόρα πραγματικότητα;

Κανένας λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να ζητήσει να αρχίσουμε τις καταρρίψεις με πυραύλους.

Πρέπει όμως να κάνουμε τα πάντα για να “καταρριψουμε” την τουρκική πρακτική σε επίπεδο NATO και ΕΕ,όπου το ζήτημα της τουρκικής αλητείας -περί αυτού πρόκειται- που ζουμε στο Αιγαίο να σταματησει τώρα.

Αν θέλουν ο κ.Στόλντεμπεργκ του NATO ,αλλά και οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι μπορούν να “τραβήξουν” το αυτί του “χαϊδεμένου” τους παιδιού. Διαφορετικά είναι θέμα χρόνου να ανάψει φωτιά στο Αιγαίο που δύσκολα θα μπορέσει οποιοσδήποτε να την σβήσει.

Και αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί εμείς να καταρρίψουμε τουρκικό αεροσκάφος. Υπάρχει και χειρότερο σενάριο.

Η Τουρκία έχει αρχίσει να “παίζει” πολύ συχνά το σενάριο της…παρενόχλησης μαχητικών της αεροσκαφών από ελληνικά στο Αιγαίο!

Με δεδομένος το θράσος που πάντα χαρακτήριζε την Άγκυρα δεν αποκλείεται έτσι όπως πάμε να δούμε και κατάρριψη που θα προκαλέσει η Τουρκία στο Αιγαίο ,επειδή ….παρενοχλείται όταν μας παραβιάζει!

Θα πρέπει όλοι ,αμερικανοί και ευρωπαίοι να καταλάβουν ότι αν δεν σφίξουν τα λουριά στην Άγκυρα, το επόμενο μεγάλο θέμα που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν ως πρόβλημα ασφάλειας στην νοτιοανατολική Μεσόγειο θα λέγεται Τουρκία.

http://tilegrafima.gr/national/item/15353-10000-logoi-gia-tous-opoious-prepei-na-fonaksoume-gia-tis-paraviaseis-sto-aigaio

ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑΝ.

ενας ελληνας

https://4.bp.blogspot.com/-kCIH5dXOTeg/VtB7ADFuTII/AAAAAAAAk-g/eBF52TMcNDU/s640/d9c168c8-b432-4b24-baf4-4b0744f0d12c.jpg

Γράφει ο Ιωάννης Λαμπρόπουλος

          Μία τεράστια Ανθελληνική προπαγάνδα, που στρέφεται κατά της Ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο, έχει ξεσπάσει τον τελευταίο καιρό.

Και έχουν ξαμοληθεί μικροί και μεγάλοι “παπαγάλοι” και προσπαθούν να μας πείσουν,  πως ……… “χάνουμε”  το Αιγαίο.

Προσέξτε τώρα, γιατί ο μεγαλύτερος κίνδυνος,  είναι να το …….. αποδεχθούμε. Και αυτή η προπαγάνδα εκεί ακριβώς αποσκοπεί.

Να το ακούμε συνέχεια και συνέχεια, μέχρι να το  αποδεχθούμε στο …….. βάθος της συνείδησης μας.

ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ κινδυνεύουμε να το χάσουμε το Αιγαίο, επειδή απλά εμείς  οι ίδιοι,  ΘΑ ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΡΑΔΩΣΕΙ ΑΜΑΧΗΤΙ.

ΑΚΟΥΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ.

Θέλουν  να πάρουν πολλά από την πατρίδα μας,  αλλά όχι με πόλεμο,  γιατί μας τρέμουν στον πόλεμο. Προσπαθούν  λοιπόν να μας κάνουν να τους τα δώσουμε μόνοι μας, δηλαδή να αποδεχθούμε χωρίς μάχη, την ήττα μας.

Γι΄αυτό κάνουν την Ανθελληνική προπαγάνδα συνέχεια και συνέχεια τα “παπαγαλάκια”,  πως το “χάνουμε το Αιγαίο” και ξανά το “χάνουμε το Αιγαίο”. Για να το αποδεχθούμε στο τέλος, και να μας λένε πως φταίνε οι προδότες, ο Καμένος και ο Τσίπρας,  που τότε θα έχουν “πετάξει”.

ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.

Γιατί τα σύνορα της κάθε χώρας, με τα οποία είναι διαπιστευμένη στον ΟΗΕ,  δεν τα καθορίζει ο κάθε ΕΒΡΑΙΟΣ  και ο κάθε ΠΡΟΔΟΤΗΣ πολιτικός.

Ούτε αυτά αλλάζουν επειδή μας επισκέφθηκε ή συμμαχική δύναμη του ΝΑΤΟ, που ήρθε για να “κολυμπήσει” και αυτή λίγο στα νερά μας.

ΝΑ ΜΗΝ ΤΡΕΛΑΘΟΥΜΕ ΔΗΛΑΔΗ ΤΕΛΕΙΩΣ.!!

Τα σύνορα των χωρών τα καθορίζουν οι διεθνής συνθήκες ειρήνης
και στην περίπτωσή μας,  η συνθήκη της Λωζάνης του 1923
και η συνθήκη του Παρισιού το 1947, που παρέδωσε και τα Δωδεκάνησα στην Ελληνική κυριαρχία.

Αυτά λοιπόν δεν αλλάζουν και βάση αυτών
ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΑΛΑΣΣΑ 
όσοι και να “κολυμπούν” και όσους και αν φιλοξενούμε μέσα.

Με το να  επιτρέπουμε λοιπόν να “κολυμπούν” και άλλοι μέσα στο Αιγαίο,
ή ακόμα και καλώντας τους συμμάχους ή το ΝΑΤΟ
ή ακόμα και τους ΡΩΣΟΥΣ,
που έχουν “κολυμπήσει” πολλές φορές στα νερά του Αιγαίου,

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ ΡΕ «ΠΑΠΑΓΑΛΟΙ»;;; ΟΤΙ ΠΑΡΑΧΩΡΟΥΜΕ ΤΑ ΕΔΑΦΗ  ΜΑΣ;;;;

Δηλαδή σε όποια χώρα πηγαίνει και επεμβαίνει το ΝΑΤΟ, εκείνη η χώρα χάνει μέρος της κυριαρχίας της;;;;

ΡΕ ΜΑΣΤΟΥΡΕΣ ΚΑΙ ΑΛΚΟΟΛΙΚΟΙ ΓΑΜΩ ΤΑ ΛΗΓΜΕΝΑ ΠΟΥ ΠΙΝΕΤΕ.!!!!!!

Τα σύνορα των κρατών Καμμένε, δεν τα καθορίζει η μαστούρα και το οινόπνευμα , αλλά τα καθορίζουν οι διεθνής συνθήκες, που γίνονται  πάντα μετά από πολέμους,
γιατί τότε έχουμε  αναδιανομές  εδαφών, με κερδισμένους και χαμένους.

Στην Λωζάνη το 1923 είμαστε χαμένοι, γιατί παραδώσαμε στους Τούρκους,  την Ανατολική Θράκη, την Ίμβρο και την Τένεδο, που ήταν Ελληνικά εδάφη.

Το 1947 στο Παρίσι  είμαστε κερδισμένοι και πήραμε τα Δωδεκάνησα από τους Ιταλούς.

ΒΑΣΗ ΛΟΙΠΟΝ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ,  ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΗΤΑΝ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΑΛΑΣΣΑ, ΟΣΟΙ ΚΑΙ ΝΑ “ΚΟΛΥΜΠΑΝΕ”  ΜΕΣΑ.

Και αν περιμένετε να το παραδώσουμε μόνοι μας, ΑΤΥΧΗΣΑΤΕ,
γιατί από μόνοι μας το Αιγαίο , ΔΕΝ ΤΟ ΧΑΡΙΖΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΚΕΡΑΤΑ.

Το Αιγαίο είναι ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΑΛΑΣΣΑ “κουφάλες”.

ΟΠΟΙΟΣ ΝΟΜΙΖΕΙ ΠΩΣ ΕΧΕΙ ΤΑ ….. ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΝΑ ΤΟ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙ,
ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ.!!

Και όλοι οι “παπαγάλοι”, που κάνουν την ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ και “χαρίζουν” μόνοι τους  το Αιγαίο στους Τούρκους,
ΘΑ ΠΑΡΟΥΝ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ,  ΤΟ “ΜΑΚΡΥ” ΤΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ  που έρχεται  και όπου νάναι ΘΑ ΦΑΝΕΙ.

Ιωάννης Λαμπρόπουλος

συγγραφέας-ερευνητής

giannis_lampropoulos@yahoo.com
®1Greek Σκέψου….δεν είναι παράνομο ακόμη 

http://greek1.blogspot.com/2016/02/blog-post_847.html#axzz41INI41h4

Η ελληνικότητα της Θράκης και του Αιγαίου είναι η εγγύηση για την τουρκικότητα της Μικράς Ασίας

Την επιμέλεια την έκανε ο ΠΛΑΤΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ