«Εάν δεν είσαι ικανός να εκνευρίζεις κανέναν με τα γραπτά σου, τότε να εγκαταλείψεις το επάγγελμα»

ΩΡΑ ΕΛΛΑΔΟΣ

Επικοινωνία εδώ

Για σχόλια, καταγγελίες και επικοινωνία στο

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΘΕΜΑΤΩΝ

Ενημέρωση των αναγνωστών.

Προσοχή στις απάτες, η ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ και ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ δεν φέρει καμία ευθύνη για οποιαδήποτε συναλλαγή με κάρτες η άλλον τρόπω και άλλα στον όνομά της, Ή στο όνομα του κυρίου Γ. Θ, Χατζηθεοδωρου. Δεν έχουμε καμία χρηματική απαίτηση από τους αναγνώστες με οποιοδήποτε τρόπο.
Αγαπητοί αναγνώστες η ανθελληνική και βρόμικη google στην κορυφή της ιστοσελίδας όταν μπείτε, αναφέρει μη ασφαλής την ιστοσελίδα, ξέρετε γιατί;;; Διότι δεν της πληρώνω νταβατζιλίκι, κάθε φορά ανακαλύπτει νέα κόλπα να απειλή. Η ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ σας εγγυάται, ότι δεν διατρέχετε κανένα κίνδυνο, διότι πληρώνω με στερήσεις το ισχυρότερο αντιβάριους της Eugene Kaspersky, όπως δηλώνει και ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Kaspersky Lab "Πιστεύουμε ότι όλοι μας δικαιούμαστε να είμαστε ασφαλείς στο διαδίκτυο. Eugene Kaspersky

Ανακοίνωση

Τη λειτουργία μίας νέας γραμμής που αφορά τον κορωνοϊό ανακοίνωσε ο Εθνικός Οργανισμός Δημόσιας Υγείας. Ο Εθνικός Οργανισμός Δημόσιας Υγείας ανακοινώνει, ότι από σήμερα 07.03.2020 λειτουργεί η τηλεφωνική γραμμή 1135, η οποία επί 24ώρου βάσεως θα παρέχει πληροφορίες σχετικά με τον νέο κοροναϊό.

Πού μπορεί να απευθυνθεί μια γυναίκα που πέφτει θύμα ενδοοικογενειακής βίας;

«Μένουμε σπίτι θα πρέπει να σημαίνει πως μένουμε ασφαλείς και προστατευμένες. Για πολλές γυναίκες, όμως, σημαίνει το ακριβώς αντίθετο. Εάν υφίστασαι βία στο σπίτι, δεν είσαι μόνη. Είμαστε εδώ για σένα. Μένουμε σπίτι δεν σημαίνει ότι υπομένουμε τη βία. Μένουμε σπίτι δεν σημαίνει μένουμε σιωπηλές. Τηλεφώνησε στη γραμμή SOS 15900. Οι ψυχολόγοι και οι κοινωνικοί λειτουργοί της γραμμής θα είναι εκεί για σε ακούσουν και να σε συμβουλέψουν. Δεν μπορείς να μιλήσεις; Στείλε email στο sos15900@isotita.gr ή σε οποιοδήποτε από τα Συμβουλευτικά Κέντρα ” λέει σε ένα βίντεο που ανέβασε στο Instagram της η Ελεονώρα Μελέτη.

Προς ενημέρωση στους αναγνώστες. 4/8/2020

Η ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ δεν ανάγκασε ποτέ κανένα να κάνει κάτι με παραπλανητικές μεθόδους, αλλά ούτε με οποιοδήποτε τρόπο. Ο γράφων είμαι ένας ανήσυχος ερευνητής της αλήθειας. Και αυτό το κάνω με νόμιμο τρόπο. Τι σημαίνει αυτό; ότι έχω μαζέψει πληροφορίες επιστημονικές και τις παρουσιάζω, ή αυτούσιες, ή σε άρθρο μου που έχει σχέση με αυτές τις πληροφορίες! Ποτέ δεν θεώρησα τους αναγνώστες μου ηλίθιους ή βλάκες και ότι μπορώ να τους επιβάλω την γνώμη μου. Αυτοί που λένε ότι κάποια ιστολόγια παρασέρνουν τον κόσμο να μην πειθαρχεί… Για ποιο κόσμο εννοούν;;; Δηλαδή εκ προοιμίου θεωρούν τον κόσμο βλάκα, ηλίθιο και θέλουν να τον προστατέψουν;;; Ο νόμος αυτό το λέει για τους ανώριμους ανήλικους. Για τους ενήλικους λέει ότι είναι υπεύθυνοι για ότι πράττουν. Στον ανήλικο χρειάζεται ένας διπλωματούχος ιδικός για να τον δασκαλέψει, καθηγητής, δάσκαλος. Στους ενήλικες δεν υπάρχει περιορισμός. Ποιος λέει και ποιος ακούει, διότι ο καθένας ενήλικος είναι υπεύθυνος και προς τους άλλους και προς τον εαυτό του.

Η ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Η Θέτις -μία από τις ομορφότερες Νηρηίδες της ελληνικής μυθολογίας- οδηγεί έναν ιππόκαμπο!

Η Θέτις -μία από τις ομορφότερες Νηρηίδες της ελληνικής μυθολογίας- οδηγεί έναν ιππόκαμπο.

Αγαπητοί αναγνώστες, προσπάθησα όσο μπορούσαν να μείνει μικρο το άρθρο, αλλά όσο και να προσπαθείς η Ελληνική κοσμοθέαση έχει πολλές ερμηνείες από τους τότε και σήμερα ιστορικούς.

Η Θέτις ήταν μία από τις Νηρηίδες της ελληνικής μυθολογίας και μάλιστα η αρχηγός τους, κόρη του Νηρέα και της Ωκεανίδας Δωρίδος και απόγονος (εγγονή) του Τιτάνα Ωκεανού και της Τιτανίδας Τιθύoς.

Ο θεός Δίας την επιθύμησε κι εκείνη δέχτηκε τις προσφορές του.

Η Τιτανίδα Θέμις αποκάλυψε, κατόπιν, πως η Θέτις θα έφερνε στον κόσμο υιό ο οποίος θα ήταν δυνατότερος από τον πατέρα του.

Φοβούμενος για την εξουσία του, ο Δίας έδωσε στη Θέτιδα ως σύζυγο ένα θνητό, τον Πηλέα.

Στους γάμους του Πηλέα και της Θέτιδας παρευρέθηκαν όλοι οι θεοί, εκτός από την Έριδα, η οποία έριξε το μήλο της προτίμησης ανάμεσα στις θεές και στάθηκε η ουσιαστική αιτία για να ξετυλιχθεί το νήμα του Τρωικού Πολέμου.

Η Θέτις, σύμφωνα με το μύθο, γέννησε ένα υιό, τον Αχιλλέα, τον οποίο προσπάθησε, ανεπιτυχώς, να καταστήσει αθάνατο.

Σε άλλη εκδοχή του μύθου, άλειψε το σώμα του νηπίου με αμβροσία και το έβαλε επάνω στη φωτιά, προκειμένου να καούν τα θνητά μέρη.

Όταν διακόπηκε από τον τρομαγμένο πατέρα του παιδιού, εγκατέλειψε οργισμένη την εστία της.

Σε μεταγενέστερη εκδοχή, φέρεται να βαπτίζει το παιδί στον ποταμό της Στύγας, κρατώντας το από την πτέρνα.

Όλα τα σημεία που άγγιξε ο ποταμός έγιναν άτρωτα.

Η πτέρνα όμως έμεινε στεγνή και ο Αχιλλέας απέκτησε το τρωτό σημείο του, έμβλημα της θνητότητάς του.

Οι θεές της αυγής

Τα συγκριτικά στοιχεία δείχνουν ότι υπάρχει μια σύνδεση διάφορων θηλυκών θεοτήτων, διακριτών στην ελληνική και ινδουϊστική μυθολογία, με το πρωτότυπο μιας πρωτο-ινδοευρωπαϊκής θεάς της Αυγής, την Αουσός, μία από τις πολλές θηλυκές θεότητες της άνοιξης.

Αντιπρόσωποι αυτής της σημαντικής ινδοευρωπαϊκής μορφής που περισσότερο από οποιεσδήποτε άλλες εκπροσωπούν τις λειτουργίες της στις αντίστοιχες ποιητικές παραδόσεις τους είναι η ινδουιστική Ούσας και η ελληνική Ηώς.

Οι ιδιότητες αυτών των θεών, οι οποίες τους συνδέουν με το πρωτότυπό τους, παράγουν μια ακόμα μεγαλύτερη κληρονομιά στο ελληνικό έπος, έως ότου επικεντρώνονται και πάλι στην Αφροδίτη.

Αναλύοντας τα στοιχεία που μοιράζονται μεταξύ τους η Αφροδίτη και η Ηώς, ως απόγονοι της ινδοευρωπαϊκής θεάς της Αυγής, αναγνωρίζουμε μοτίβα σημαντικά στην ιστορία της Θέτιδας.

Κυρίαρχη ανάμεσά τους είναι η ένωση της αθάνατης θεάς με ένα θνητό εραστή. Όπως και η Ούσας στους βεντικούς ύμνους, η Ηώς ενώνεται με διάφορους εραστές, μεταξύ των οποίων ο Τιθωνός, που είναι και προεξέχων στην επική ποίηση.

Η Αφροδίτη σχετίζεται με πολλούς, ιδιαίτερα τον Αγχίση και η Θέτις ενώνεται με τον Πηλέα.

Αν και η έκβαση μιας σχέσης αγάπης μεταξύ μιας αθάνατης και ενός θνητού μπορεί να είναι εν τέλει αγαθοεργής, το χαρακτηριστικό του εξαιρετικού πάθους σε μια τέτοια ιστορία είναι ξεκάθαρο.

Σε αυτές τις περιπτώσεις στην εγγενή ένταση που προκαλείται ως αποτέλεσμα της αντιπαράθεσης μεταξύ των αθανάτων και των θνητών περιλαμβάνεται και μια συγκεκριμένη και θεμελιώδης σχέση μεταξύ των άχρονων θεών και του χρόνου.

Η λειτουργία της θεάς της Αυγής στις ινδοευρωπαϊκές θρησκευτικές παραδόσεις, και συνεπώς η εγγενής λειτουργία της Ηούς, είναι το πρότυπο για αυτή τη σύνδεση.

Η Ηώς φέρνει την ημέρα σε ύπαρξη: από μία άποψη δημιουργεί τον χρόνο, όπως στην Οδύσσεια 5.390.

Καθώς φέρνει την ημέρα σε ύπαρξη, στην πραγματικότητα ελέγχει το χρόνο.

Ο χρόνος, όμως, ελέγχει τις ζωές των ανθρώπων, γερνώντας τους.

Ωστόσο, η θεά, η ίδια, είναι πάντα εκείνη που ανανεώνεται.

Το επίθετο της Ηούς (ηριγένεια, «πρωτο-γέννητη») εκφράζει την αντίθεση μεταξύ των συνεπειών που προκαλεί στους ανθρώπους η δραστηριότητά της και της ελευθερίας της σε σχέση με αυτές τις συνέπειες.

Από την ανθρώπινη άποψη δεν είναι, απλά, αθάνατη, είναι ο φορέας της διαδικασίας μέσω της οποίας εκπληρώνεται η έννοια της θνητότητας.

Στην Ιλιάδα, η σύγκριση των δραστηριοτήτων της Θέτιδας με την πρώτη αυγή απεικονίζει το πνεύμα της συσχετίσεώς της με την Ηώ και τη σχέση της με το χρόνο, με ιδιότητες, δηλαδή, που κληρονόμησε από την ινδοευρωπαϊκή παράδοση.

Στην Ιλιάδα, η Θέτις λέγει στον Αχιλλέα ότι θα ζητήσει την πανοπλία του από τον Ήφαιστο κατά την Αυγή: («γιατί θα επιστρέψω την Αυγή, με την ανατολή του ήλιου»).

Επίσης, όταν η Θέτις ταξιδεύει στον Όλυμπο για να ζητήσει από τον Δία χάρη για τον Αχιλλέα, χρησιμοποιείται το επίθετο (ηερίη) για την περιγραφή της. Εκτός από το γεγονός ότι χρησιμοποιείται για τη Θέτιδα, το ιερίη απαντάται στην Ιλιάδα μόνο μία φορά (3.7).

Όπως και το επίθετο της Ηούς (ηριγένεια, «πρωτο-γέννητη»), σχετίζεται, ενδεχομένως, με το (ήρι=ενωρίς).

Η χρήση του ιερίη και το ταξίδι της Θέτιδας νωρίς την αυγή υποδεικνύουν τη σχέση της με την Ηώ ηριγένεια και,συνεπώς, τη σχέση της δύναμής τους με το χρόνο, τον καθοριστικό παράγοντα της ανθρώπινης ζωής.

Βέβαια, ορισμένα στοιχεία κοινών μοτίβων των θεοτήτων που μοιράζονται τη μυθολογία της θεάς της Αυγής διατηρούνται και στην Ιλιάδα: Έτσι και το αρχέτυπο της προστασίας του θνητού ήρωα αντιπροσωπεύει ένα κεντρικό χαρακτηριστικό που μοιράζονται οι θείες μητέρες ή ερωμένες, οι οποίες κληρονομούν τη μυθολογία της θεάς της Αυγής ή αφομοιώνονται σε αυτήν με το πέρασμα του χρόνου.

Στις διάφορες παραλλαγές του, εκτός από την Ηώ και τη Θέτιδα στο Αιθιοπίς, περιλαμβάνει την Καλυψώ στην Οδύσσεια και την Αφροδίτη στον Ομηρικό Ύμνο στην Αφροδίτη και την Ιλιάδα.

Τούτη η παράδοση είναι πολύ γνωστή στην Ιλιάδα, όπου σε δύο δραματικά επεισόδια η Αφροδίτη παρεμβαίνει για να προστατέψει τους αγαπημένους της από τον άμεσο κίνδυνο, αρπάζοντάς τους από τη μάχη την κρίσιμη στιγμή.

Στη Γ΄ Ραψωδία σώζει τον Πάρι, τη στιγμή που πρόκειται να νικηθεί από τον Μενέλαο.

Η δύναμη της Θέτιδας

Καθορίζοντας τη Θέτιδα μέσω μιας επιλεκτικής παρουσίασης της μυθολογίας της, η Ιλιάδα κάνει τη ρητή, εμφατική χρήση των ιδιοτήτων της ως μητέρας τροφού – κουροτρόφου – και προστάτιδας.

Για να το θέσουμε διαφορετικά, αυτή η όψη της μυθολογίας της Θέτιδας – η μητρική, προστατευτική της δύναμη – έτσι όπως προσαρμόζεται στην Ιλιάδα, αναδεικνύει μία από τις κεντρικές ιδέες του έπους, την αδυναμία, ακόμα και του μέγιστου των ηρώων.

Ημίθεος όπως είναι ο Αχιλλέας, δεν μπορεί να αποφύγει το θάνατο. Ταυτόχρονα, η Ιλιάδα στρέφει την προσοχή μας στο ρόλο της Θέτιδας στο θεογονικό μύθο της διαδοχής.

Με αυτόν τον τρόπο, βέβαια, το έπος αυτό καθορίζεται, προβάλλοντας, επιπλέον, έναν από τους σκοπούς του, που είναι η αφήγηση του θεογονικού μύθου και των λεπτομερειών της διαδικασίας διαδοχής στο πάνθεον του Ολύμπου.

Ο Πίνδαρος στην Ισθμιακή Ωδή 8 αποκαλύπτει τη Θέτιδα ως μορφή με κοσμικές δυνατότητες, της οποίας η ύπαρξη και μόνον υπόσχεται βαθύτατες συνέπειες για τους Θεούς.

Όχι μόνο παράγει τη σύγκρουση μεταξύ του Δία και του Ποσειδώνα εξαιτίας της αγάπης τους για εκείνην, αλλά η δυνατότητά της να φέρει έναν υιό σπουδαιότερο από τον πατέρα του, απειλεί ολόκληρη τη θεία τάξη.

Ο ανταγωνισμός που ξεσηκώνεται ανάμεσα στον Δία και τον Ποσειδώνα, λόγω της αγάπης τους για εκείνη, δεν έχει προηγούμενο αλλά η σημαντικότερη ισχύς της δε βρίσκεται εκεί.

Η Θέμις συμβουλεύει το Δία και τον Ποσειδώνα να μη νυμφευτούν τη Θέτιδα, όχι γιατί θεωρεί πως ο ανταγωνισμός τους μπορεί να αποβεί μοιραίος, αλλά, μάλλον, διότι ένας τέτοιος γάμος μεταξύ της Θέτιδας και οποιουδήποτε Ολύμπιου («ανάμεσα στους αδελφούς του Δία») θα ήταν, αφ’εαυτού, καταστροφικός.

Αν το θέμα ήταν, απλώς, να τελειώσει η σύγκρουση μεταξύ των αδελφών, τότε η λύσις θα ήταν να αποδοθεί η Θέτις σε έναν από τους δύο.

Αν παντρευόταν τον έναν, η Θέτις, τότε ο άλλος δε θα μπορούσε να την πλησιάσει και η σύγκρουση θα σταματούσε οπότε η πιθανότητα να υπάρξει εκ νέου ανταγωνισμός δε θα υπήρχε ούτε ως πιθανότητα.

Όμως, αυτό που φοβάται η Θέμις είναι περισσότερο η «εξορία» του Δία από έναν πιθανό διάδοχο, ισχυρότερο του ιδίου, αποτέλεσμα, δηλαδή, πεταλισμού.

Η Θέμις, φύλακας της κοινωνικής τάξης, προσπαθεί, προφανώς, όχι μόνο να αποτρέψει μια φιλονικία που προκαλείται από κάποια ερωτική αντιζηλία μεταξύ αδελφών (φιλονικία πάντα αναστρέψιμη), αλλά ένα καταστροφικό νείκος (φιλονικία) σε κλίμακα διαδοχής γενεών.

Αυτό είναι που η Θέτις έχει τη δύναμη να προκαλέσει και εδώ θεμελιώνεται η δύναμή της έναντι των θεωρητικά υπέρτερων Ολύμπιων θεών.

Η συντριπτική υπεροχή της Θέτιδας, όπως αποκαλύπτει ή 8η Ισθμιακή Ωδή, αποτελεί τον πυρήνα του Προμηθέα Δεσμώτη του Αισχύλου.

Στην τραγωδία η Γαία (προσδιορισμένη ως Θέμις) γνωστοποιεί στον υιό της Προμηθέα το μυστικό της μελλοντικής συντριβής του Δία: ότι, δηλαδή, η Θέτις, με την οποία ο Δίας σχεδιάζει «να ενωθεί», πρόκειται να γεννήσει ένα τέκνο το οποίο θα είναι δυνατότερο από τον πατέρα του.

Είναι αυτή η απειλή την οποία υπαινίσσεται ο Προμηθέας, με αυξανόμενη σαφήνεια, σε ολόκληρη την τραγωδία.

Τούτη η γνώση είναι, παράλληλα, η ασφάλειά του στην προσπάθειά του να δεσμεύσει τον Δία.

Αν και δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι τον τρόπο με τον οποίο η κατοχή αυτής της γνώσης μπορεί να είχε εξυπηρετήσει τον Προμηθέα στην τριλογία συνολικά, μπορούμε να πούμε ότι η πλοκή και η δραματική ένταση του Προμηθέα Δεσμώτη οργανώνεται γύρω από τη γνώση των Τιτάνων ότι η Θέτις είναι η απάντηση στη μόνη ερώτηση που απασχολεί τον Δία.

Το μυστικό της Θέτιδας παρουσιάζεται στον Προμηθεά Δεσμώτη ως αναπόφευκτα συνδεδεμένο με την επιβίωση του Δία: η διακυβέρνησή του και το μέλλον του είναι εγκλωβισμένα στη μοιραία δύναμή της.

Παρόλο που ο κίνδυνος ενάντια στον Δία από την απόπειρα της Ήρας, της Αθηνάς και του Ποσειδώνα (1.396) αποτράπηκε από τη Θέτιδα, είναι η ίδια που παρουσιάζεται ως μέγιστη πρόκληση ενάντια στην υπεροχή του, σύμφωνα με το μύθο όπως συναντάται στον Πίνδαρο και τον Αισχύλο.

Η φράση της Ιλιάδας (στίχος 1.404) περιγράφει τον Αχιλλέα μέσα στα πλαίσια αυτής της παράδοσης της πάλης των επερχόμενων γενεών με τις προηγούμενες.

Ήρωες Ημίθεοι

Η Ιλιάδα, λοιπόν, μας δίνει μια φαινομενικά ασυμβίβαστη εικόνα.

Πώς μπορεί να συμφιλιωθεί η κοσμική δυνατότητα της Θέτιδας με το περιορισμένο status της στην Ιλιάδα;

Η αρχική μας εντύπωση είναι πως πρόκειται για θεότητα δεύτερης τάξης, της οποίας η θέση είναι κατώτερη από εκείνη των σημαντικότερων θεοτήτων του έπους.

Η εκφρασμένη θλίψη της και η επαναλαμβανόμενη αδυναμία της μπροστά στην οδύνη του υιού της, την κάνουν να φαίνεται ευάλωτη με έναν τρόπο που δεν προσιδιάζει στους θεούς.

Σε σύγκριση με την αγωνία της Θέτιδας, ένα επεισόδιο, όπως ο τραυματισμός της Αφροδίτης στην Ραψωδία Ε’ (334ff.), είναι παροδικό, και χρησιμεύει για να διευκρινίσει, απλώς, ότι οι Ολύμπιοι θεοί βρίσκονται πέρα από τον πρόσκαιρο ανθρώπινο πόνο.

Δεν υπάρχει τίποτα, οπουδήποτε στην αθάνατη σφαίρα της Ιλιάδας, συγκρίσιμο με την περίλυπη απομόνωση της Θέτιδας.

Η λύση που υπονοείται στη μυθολογία της Θέτιδας, προϋποθέτει μια σχέση μεταξύ της σταθερότητας της θείας τάξης και της μεταβλητότητας της ανθρώπινης τάξης, όπου κάθε γενεά πρέπει να δημιουργεί την επόμενη.

Νύξεις που υπενθυμίζουν την εχθρότητα και τον ανταγωνισμό μεταξύ των Θεών, λοιπόν – ακόμα και αν υπογραμμίζουν, απλώς, το ρόλο των Θεών ως θεατών στα ανθρώπινα πάθη – συνδέουν τη θεία και την ανθρώπινη φύση με μια βαθιά αμοιβαία σχέση.

Ο καρπός της σχέσης του θεϊκού με το ανθρώπινο είναι, σχεδόν, πάντα στην παγκόσμια μυθολογία, ο «ημίθεος ήρωας», δηλαδή, ο άνθρωπος που αναζητά, μέσω της ανάληψης και της εκπλήρωσης του ηρωικού προτύπου, τη θεϊκή του φύση.

Είναι, λοιπόν, αδύναμη η Θέτις στην προστασία της ή, απλώς επιζητώντας την πραγματική αθανασία του υιού της, τον ρίχνει ξανά στη μάχη;

Η ουσία εδώ δεν είναι να αποφύγει ο ήρωας το θάνατο, αλλά να ζήσει σύμφωνα με τους κανόνες της ηρωικής ζωής.

Τότε μόνο το αναπόφευκτο τέλος γίνεται ανάληψη στους μεγάλους ουρανούς των Ολύμπιων θεών.

Η Θέτιδα, ήταν μία από τις ομορφότερες και ικανότερες Νηρηίδες και την ποθούσαν Ολύμπιοι Θεοί όπως ο Δίας και ο Ποσειδώνας όμως η ίδια απέφευγε το γάμο εκμεταλλευόμενη την ικανότητά της να αλλάζει μορφή.

Όταν η θεά Θέμις αποκάλυψε πως η Θέτις θα έφερνε στον κόσμο ένα γιο που θα ήταν δυνατότερος από τον πατέρα του, ο Δίας που την πολιορκούσε της έδωσε τελικά ως σύζυγο ένα θνητό, τον Πηλέα, γιο του Αιακού και της Ενδηίδας.

Ο επιβλητικός Χελμός που σημαίνει χιονισμένο βουνό βρίσκεται κατά το μεγαλύτερο μέρος του στο νομό Αχαΐας, βόρεια της επαρχίας Καλαβρύτων, σε υψόμετρο 2.340 μέτρων.

Από το όρος αυτό σύμφωνα με την μυθολογία πήγαζε η Στύγα, ένα από τα τρία ποτάμια που κυλούσαν στα λιβάδια του Άδη.

Θεοί και θνητοί έδιναν όρκο στα νερά της και η παραβίαση του όρκου αυτού από τους Θεούς ισοδυναμούσε με δέκα χρόνια λήθαργο… όμοιο με το θάνατο.

Στα νερά αυτά έλουσε η Νηρηίδα Θέτις το γιο της Αχιλλέα για να παραμείνει αθάνατος αφήνοντας τον με ένα μόνο τρωτό σημείο…την φτέρνα από όπου τον κρατούσε.

Η Θέτις ήταν μια Νηρηίδα, οι οποίες ήταν θεές της θάλασσας.

Ο Δίας την ήθελε δικιά του όμως εκείνη αρνήθηκε τον έρωτά του και εκείνος πείσμωσε και ήθελε να την παντρέψει με έναν θνητό.

Με βάση μια άλλη εκδοχή η θεά Θέμις είχε προβλέψει ότι ο γιός της Θέτιδος θα ήταν ένα παιδί πολύ δυνατό.

Ο Δίας σκέφτηκε ότι εάν έσμιγε με την Θέτιδα ίσως ο απόγονός τους να απειλούσε την εξουσια του Δία.

Προτίμησε έτσι να την καταφέρει να παντρευτεί έναν αλλό θνητό που δεν θα διακινδύνευε.

Ο Πηλέας ήταν ιδανικός σύζυγος για την Νηρηίδα. Ωστόσο η Θέτιδα δεν τον ήθελε για σύζυγό της.

Με την ικανότητα που είχε να μεταμορφώνεται η έξυπνη θεά έπαιρνε κάθε φορά και διαφορετική μορφή ώστε να ξεφεύγει από τον Πηλέα.

Εκείνος μη μπορώντας να βρεί λύση στο πρόβλημά του απευθύνθηκε στον Κένταυρο Χείρωνα ο οποίος ήταν ξακουστός για την σοφία του. Εκείνος τον συμβούλεψε να πιάσει την Θέτιδα και να την κρατήσει πολύ σφιχτά ώστε να μην μπορέσει εκείνη να δραπετεύσει και με αυτόν τον τρόπο θα την κάνει δική του.

Ο Πηλέας μπόρεσε να ακολουθήσει την συμβουλή του Χείρωνα κια να την καταφέρει να τον παντρευτεί πάνω στο βουνό Πήλιο που πήρε και το όνομά του από τον Πηλέα.

Όλοι οι θεοί συμμετείχαν στο γλέντι του γάμου αυτου.

Μάλιστα ο Ποσειδώνας δώρισε στο νεόνυμφο ζευγάρι δύο άλογα που ήταν αθάνατα.

Καρπός του γάμου αυτού ήταν ο ένδοξος Αχιλλέας, ο πιο γενναίος άντρας της εποχής του ο οποίος όμως παρά τις προσπάθειες της μητέρας του να τον κάνει αθάνατο πέθανε στον Τρωικό Πόλεμο.

Κατα μία αφήγηση λέγεται οτι η θεά Έριδα που δεν ήταν καλεσμένη στον γάμο προκάλεσε έμμεσα τον Τρωικό πόλεμο δίνοντας στον Πάρη το χρυσό μήλο.

Οι Νηρηίδες, κατά την ελληνική μυθολογία, ήταν νύμφες, που προσωποποιούσαν τις καταστάσεις και τα χαρακτηριστικά της θάλασσας και λατρεύονταν ως θεές της ήρεμης θάλασσας, φιλικές προς τους ανθρώπους.

Ήταν κόρες του Νηρέα και της Ωκεανίδας Δωρίδας και εξ’ αυτής εγγονές του Τιτάνα Ωκεανού.

Πολλές φορές τις Νηρηίδες θα τις δούμε γραμμένες και ως Δωρίδες (από το όνομα της μητέρας τους) Ήταν γύρω στις πενήντα, ενώ έφταναν και τις εκατό, κατά άλλη άποψη.

Οι Νηρηίδες ζούσαν στον βυθό της θάλασσας, στο παλάτι του πατέρα τους και περνούσαν τη μέρα τους κολυμπώντας και παίζοντας με δελφίνια ή καθισμένες σε χρυσούς θρόνους ή βράχους τραγουδώντας και υφαίνοντας ή στεγνώνοντας τα πλούσια και μακριά μαλλιά τους.

Δεν επέτρεπαν σε καμία θνητή να παραβάλλεται με αυτές στην ομορφιά.

Είχαν τη δύναμη να ταράζουν τη θάλασσα αλλά και να την ηρεμούν.

Γενικά ήταν πάντοτε περιχαρείς για την αθανασία τους και συνόδευαν τα άρματα των ενάλιων θεών.

Οι πιο γνωστές από αυτές είναι η Αμφιτρίτη, η οποία ήταν γυναίκα του θεού Ποσειδώνα και μητέρα του Τρίτωνα, η Θέτις (η μελλοντική μητέρα του ήρωα Αχιλλέα), η Ψαμάθη (γυναίκα του Αιακού) και η Γαλάτεια (γυναίκα του κύκλωπα Πολύφημου).

Τα ονόματα των Νηρηίδων που συναντώνται στη Θεογονία του Ησίοδου αναφέρονται στις διάφορες καταστάσεις και χάρες της θάλασσας. Υπενθυμίζουν τα ευεργετήματα της θάλασσας, τα πλούτη που δίνει στον άνθρωπο και την ευκολία που παρέχει στο εμπόριο.

https://www.wikiwand.com/el/Θέτις

Οι μνημονευόμενες Νηρηίδες

Αγαύη

Ακταία

Αλία

Αλιμήδη

Αμφιτρίτη

Αυτονόη

Γαλάτεια

Γαλήνη

Γλαύκη

Γλαυκονόμη

Δυναμήνη

Δωτώ

Ερατώ

Ευαγόρη

Ευάρνη

Ευδώρη ή Ευδώρα ή Δωρίς ή Δωρίδα

Ευκράτη

Ευλιμένη

Ευνίκη

Ευπόμπη

Ηιόνη

Θεμιστώ

Θέτις

Ιπποθόη

Ιππονόη

Θόη

Κλυμένη

Κυματολήγη

Κυμοδόκη

Κυμοθόη

Κυμώ

Λαομέδεια

Λειαγόρη

Λυσιάνασσα

Μαίρα

Μελίτη

Μενίππη

Νημερτής

Νησαία

Νησώ

Πανόπη

Πασιθέα

Πλωτώ

Πολυνόη

Ποντοπόρεια

Προνόη

Πρωτομέδεια

Πρωτώ

Σαώ

Σπειώ ή Σπηιώ

Φέρουσα

Ψαμάθη

Αικονίζεται ο Αχιλλέας με την μητέρα του, Θέτις, η οποία του δίνει τα όπλα που κατασκεύασε ο Ήφαιστος για τον Τρωικό πόλεμο, σύμφωνα με την σκηνή που εξυμνεί ο Όμηρος στην Ιλιάδα.

Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, ο νεαρός πολεμιστής είναι ένας ανώνυμος Αθηναίος, και η γυναικεία μορφή είναι, λόγω του νεαρού της ηλικίας της, αδελφή του.

ΠΛΑΤΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ

Μοιραστείτε το!

Leave a Reply

You can use these HTML tags

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>