«Εάν δεν είσαι ικανός να εκνευρίζεις κανέναν με τα γραπτά σου, τότε να εγκαταλείψεις το επάγγελμα»

ΩΡΑ ΕΛΛΑΔΟΣ

Επικοινωνία εδώ

Για σχόλια, καταγγελίες και επικοινωνία στο

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΘΕΜΑΤΩΝ

Ενημέρωση των αναγνωστών.

Προσοχή στις απάτες, η ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ και ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ δεν φέρει καμία ευθύνη για οποιαδήποτε συναλλαγή με κάρτες η άλλον τρόπω και άλλα στον όνομά της, Ή στο όνομα του κυρίου Γ. Θ, Χατζηθεοδωρου. Δεν έχουμε καμία χρηματική απαίτηση από τους αναγνώστες με οποιοδήποτε τρόπο.
Αγαπητοί αναγνώστες η ανθελληνική και βρόμικη google στην κορυφή της ιστοσελίδας όταν μπείτε, αναφέρει μη ασφαλής την ιστοσελίδα, ξέρετε γιατί;;; Διότι δεν της πληρώνω νταβατζιλίκι, κάθε φορά ανακαλύπτει νέα κόλπα να απειλή. Η ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ σας εγγυάται, ότι δεν διατρέχετε κανένα κίνδυνο, διότι πληρώνω με στερήσεις το ισχυρότερο αντιβάριους της Eugene Kaspersky, όπως δηλώνει και ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Kaspersky Lab "Πιστεύουμε ότι όλοι μας δικαιούμαστε να είμαστε ασφαλείς στο διαδίκτυο. Eugene Kaspersky

Ανακοίνωση

Τη λειτουργία μίας νέας γραμμής που αφορά τον κορωνοϊό ανακοίνωσε ο Εθνικός Οργανισμός Δημόσιας Υγείας. Ο Εθνικός Οργανισμός Δημόσιας Υγείας ανακοινώνει, ότι από σήμερα 07.03.2020 λειτουργεί η τηλεφωνική γραμμή 1135, η οποία επί 24ώρου βάσεως θα παρέχει πληροφορίες σχετικά με τον νέο κοροναϊό.

Πού μπορεί να απευθυνθεί μια γυναίκα που πέφτει θύμα ενδοοικογενειακής βίας;

«Μένουμε σπίτι θα πρέπει να σημαίνει πως μένουμε ασφαλείς και προστατευμένες. Για πολλές γυναίκες, όμως, σημαίνει το ακριβώς αντίθετο. Εάν υφίστασαι βία στο σπίτι, δεν είσαι μόνη. Είμαστε εδώ για σένα. Μένουμε σπίτι δεν σημαίνει ότι υπομένουμε τη βία. Μένουμε σπίτι δεν σημαίνει μένουμε σιωπηλές. Τηλεφώνησε στη γραμμή SOS 15900. Οι ψυχολόγοι και οι κοινωνικοί λειτουργοί της γραμμής θα είναι εκεί για σε ακούσουν και να σε συμβουλέψουν. Δεν μπορείς να μιλήσεις; Στείλε email στο sos15900@isotita.gr ή σε οποιοδήποτε από τα Συμβουλευτικά Κέντρα ” λέει σε ένα βίντεο που ανέβασε στο Instagram της η Ελεονώρα Μελέτη.

Προς ενημέρωση στους αναγνώστες. 4/8/2020

Η ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ δεν ανάγκασε ποτέ κανένα να κάνει κάτι με παραπλανητικές μεθόδους, αλλά ούτε με οποιοδήποτε τρόπο. Ο γράφων είμαι ένας ανήσυχος ερευνητής της αλήθειας. Και αυτό το κάνω με νόμιμο τρόπο. Τι σημαίνει αυτό; ότι έχω μαζέψει πληροφορίες επιστημονικές και τις παρουσιάζω, ή αυτούσιες, ή σε άρθρο μου που έχει σχέση με αυτές τις πληροφορίες! Ποτέ δεν θεώρησα τους αναγνώστες μου ηλίθιους ή βλάκες και ότι μπορώ να τους επιβάλω την γνώμη μου. Αυτοί που λένε ότι κάποια ιστολόγια παρασέρνουν τον κόσμο να μην πειθαρχεί… Για ποιο κόσμο εννοούν;;; Δηλαδή εκ προοιμίου θεωρούν τον κόσμο βλάκα, ηλίθιο και θέλουν να τον προστατέψουν;;; Ο νόμος αυτό το λέει για τους ανώριμους ανήλικους. Για τους ενήλικους λέει ότι είναι υπεύθυνοι για ότι πράττουν. Στον ανήλικο χρειάζεται ένας διπλωματούχος ιδικός για να τον δασκαλέψει, καθηγητής, δάσκαλος. Στους ενήλικες δεν υπάρχει περιορισμός. Ποιος λέει και ποιος ακούει, διότι ο καθένας ενήλικος είναι υπεύθυνος και προς τους άλλους και προς τον εαυτό του.

Η ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Οι εξελίξεις στο κυπριακό από τη σκοπιά ενός Κύπριου

 

ΑΓΩΝΑΣ Β

13 Φεβρουαρίου 2017
Του Γιώργου Ιεροδιάκονου

Μου είναι ιδιαίτερα δύσκολο να περιορίσω τον λόγο μου σε απλές πολιτικές αναλύσεις, όταν το επίδικο αποτελεί μέρος της προσωπικής μου ιστορίας. Διότι, είμαι μεν μέλος του Ε.ΠΑ.Μ., μέλος της Πολιτικής Γραμματείας, αλλά πάνω απ’ όλα είμαι Κυπραίος στην καταγωγή και όλα αυτά που καλούμαι να πραγματευτώ τα έζησα -και τα ζω ακόμα- μέσα στο πετσί μου, από μικρό παιδί. Οπότε, ο λόγος μου σήμερα δεν θα είναι πολιτικός, ούτε στεγνά ιστορικός, αλλά λόγος προσωπικός, διηγηματικός, βιογραφικός, αφού θα σας μιλήσω για όλα αυτά που έζησα.

Γεννήθηκα 18 ημέρες πριν την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ. Και γεννήθηκα εκεί, μέσα στη φωτιά. Ο πατέρας μου, ενεργό μέλος της ΕΟΚΑ, ήδη 15 χρόνια πριν είχε προσφερθεί ψυχή τε και σώματι στον αγώνα εναντίον του «Άξονα», καταταχθείς ως εθελοντής στον «Ιερό Λόχο» του Τσιγάντε. Κι έτσι τά ‘φερε η μοίρα να ζήσω όλη τη φωτιά μέσα στο σπίτι μου. Αλλά και τον θάνατο.

Ακόμα θυμάμαι το γοερό κλάμα της μάμμας μου, όταν την επομένη των δεύτερων γενεθλίων μου οι Άγγλοι αποικιοκράτες απαγχόνιζαν τον αγαπημένο της ξάδερφο, τον Βαγορή, όπως τον φωνάζαμε υποκοριστικά (τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη). Θυμάμαι ακόμα και το κλάμα του πατέρα μου, εκείνη την αποφράδα μέρα του ’59, οπόταν συρόταν εκβιαζόμενος ο Μακάριος να συνυπογράψει εκείνη την προδοτική συμφωνία Ζυρίχης-Λονδίνου, που καθιστούσε την Κύπρο μας προτεκτοράτο.

Κι εκεί ξεκίνησαν όλα. Όλα όσα συνέβησαν στη συνέχεια, όλα αυτά που ζούμε σήμερα και ….
ότι μέλλει να υποστούμε ακόμα, όλα αυτά είναι απότοκα εκείνης της θλιβερής συμφωνίας. Μια συμφωνία που δεν την ήθελε ο Μακάριος, που εκβιάστηκε ωμά από τον εθνικό ολετήρα (τον Καραμανλή): «ή υπογράφεις, ή διχοτομείται το νησί».

Τυπικά εκείνη η συμφωνία καθιστούσε την Κύπρο προτεκτοράτο τριών εγγυητριών δυνάμεων (Αγγλία, Τουρκία και Ελλάδα). Όμως, στην πραγματικότητα οι εγγυήτριες Δυνάμεις ήταν δύο, με την Ελλάδα στον ρόλο του μπαλαντέρ για λογαριασμό της Αγγλίας. Διότι ο Καραμανλής, μην γελιόμαστε, δεν λειτουργούσε ως πρωθυπουργός της Ελλάδος, αλλά ως έπαρχος του Αγγλικού στέμματος στην νότια βαλκανική χερσόνησο. Εξ άλλου, πώς είναι δυνατόν να εγγυάται μια χώρα σαν την Ελλάδα την λειτουργία ενός προτεκτοράτου, όταν και η ίδια αποτελεί εξ ιδρύσεώς της ένα θλιβερό προτεκτοράτο;

Εκείνη η συμφωνία ήταν καταδικασμένη εν τη γενέσει της να αποτύχει. Άντεξε μόλις τέσσερα χρόνια. Η καθ’ όλα προσχεδιασμένη αποχώρηση του αντιπροέδρου Κιουτσούκ και των 15 Τουρκοκυπρίων βουλευτών από την Κυπριακή βουλή, ήταν απλά το άνοιγμα της αυλαίας, με επόμενη πράξη του δράματος την τουρκοκυπριακή ανταρσία του ’64.

Ήμουνα τότε 9 χρονών. Θυμάμαι ακόμα τους κασμάδες και τα σκαπτικά μηχανήματα να ανοίγουν στην αλάνα που παίζαμε μπάλα και ξυλίκι το αντιαεροπορικό καταφύγιο της γειτονιάς μας. Τέτοια καταφύγια ανοίχτηκαν άρον-άρον σε ολόκληρο το νησί. Η δική μας γειτονιά, εκεί στον Άγιο Δομέτιο, δεν επέστη σοβαρές καταστροφές.

Όμως εκείνα τα πρόχειρα ορύγματα δεν στάθηκαν ικανά να προστατέψουν άλλες περιοχές της Κύπρου. Και ειδικότερα τα χωριά της Τηλλυρίας. 9 Αυγούστου 1964. Τουρκικά βομβαρδιστικά, ισοπέδωσαν τα πάντα, σπέρνοντας φωτιά και θάνατο. Ήταν η δεύτερη φορά που νατοϊκά πολεμικά αεροσκάφη χρησιμοποιούν τις διαβολεμένες βόμβες ναπάλμ. Η πρώτη φορά ήταν και πάλι επί ελληνικού εδάφους, 15 χρόνια πριν, στον Γράμμο και στο Βίτσι.

Τον επόμενο μήνα, παραδόξως άνοιξαν τα σχολεία. Έστω κι αν δεν υπήρχαν δάσκαλοι, αφού οι περισσότεροι άρρενες εκπαιδευτικοί βρίσκονταν στα πεδία των μαχών. Φοιτούσα τότε στην 3η δημοτικού. Ο δικός μας ο δάσκαλος ήρθε απλά την πρώτη μέρα για να μας αποχαιρετίσει. Θυμάμαι που μας απήγγειλε και στίχους από το γνωστό ποίημα του Ευαγόρα Παλληκαρίδη:

«Θα πάρω μιαν ανηφοριά,

θα πάρω μονοπάτια,

να βρω τα σκαλοπάτια

που παν’ στη λευτεριά».

Την ίδια εκείνη μέρα κίνησε κι εκείνος για να βρει τα μονοπάτια της λευτεριάς. Δεν τον ξανάδαμε ποτέ. Ούτε καν νεκρό. Δυο μήνες μετά, που πήγαμε όλοι οι μαθητές του σχολείου για τον τελευταίο αποχαιρετισμό στον πεσόντα, δεν μας άφησαν να σιμώσουμε στο ανοικτό φέρετρο, μην τυχόν και σκιαχτούμε.

Θυμάμαι πάντως εκείνο το απέραντο γαλανόλευκο να καλύπτει τα πάντα. Χιλιάδες ελληνικές σημαίες. Παντού! Ακόμα και το φέρετρο του νεκρού ήρωα ήταν σκεπασμένο με την ελληνική σημαία. Όχι με την κυπριακή! Το ίδιο σκηνικό συνέβαινε σε όλες τις εκδηλώσεις μας, καθ’ όλη εκείνη την περίοδο. Στις πορείες, στις πολιτικές συγκεντρώσεις, στα μαθητικά συλλαλητήρια. Και τα ίδια πάντοτε συνθήματα. Το ρυθμικό «αυτοδιάθεση», το «η Κύπρος είναι ελληνική» και φυσικά, το «Ελλάς – Κύπρος, Ένωσις».

Θυμάμαι ακόμα τις τρεις εθνικές επετείους, την 25η Μαρτίου, την 28η Οκτωβρίου και την 1η Απριλίου. Βλέπετε, στην Κύπρο δεν γιορτάζουμε την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας -και καλά κάνουμε- αλλά την ημέρα που ξεκίνησε ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ.

Εκείνες τις ημέρες των εθνικών επετείων αγαλλίαζε η ψυχή σου να περιδιαβαίνεις τις γειτονιές και τα στενά σοκάκια. Παντού δέσποζε το εθνικό λάβαρο. Στα σπίτια, στις βεράντες, στις αυλές, στα μπαλκόνια. Ακόμα και στις κεντρικές αρτηρίες, όπου φρόντιζαν γι’ αυτό οι δημοτικές αρχές. Παντού και πάντοτε η ελληνική σημαία. Ποτέ η κυπριακή! Καμία κυπριακή!

Μετά την κηδεία του δασκάλου μας κάτι μας πλάκωνε την ψυχή. Λες και μπήκε ο θάνατος στο σχολείο μας. Και τότε, ένας άλλος δάσκαλος πήρε την πρωτοβουλία να χρωματίσει τις ψυχές μας. Κάλεσε μαθητές από τις μεγαλύτερες τάξεις και ανέλαβαν να φιλοτεχνήσουν την μεγάλη αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου μας. Κι αυτό που έφτιαξαν –μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο, παρακαλώ- ήταν μια εκπληκτική τοιχογραφία, που κάλυπτε ολόκληρο τον μπροστινό τοίχο της μεγάλης αίθουσας. Κάτω δεξιά ζωγραφισμένη η Κύπρος μας και πάνω της να κείται γονυπετή ένα μικρό κοριτσάκι. Ρακένδυτο και αλυσοδεμένο, να τείνει ικετευτικά τα χέρια προς τα πάνω. Κι εκεί ψηλά, πάνω στην ελληνική χερσόνησο, να ορθώνεται αγέρωχη μια μεγαλοπρεπής φιγούρα, μια αρχοντογυναίκα, δαφνοστεφανωμένη, ντυμένη με ένα περίλαμπρο αρχαίο λευκό ιμάτιο, να τείνει το χέρι προς την αλυσοδεμένη Κύπρο μας.

Εκείνη η εικόνα με έχει ανεξίτηλα κυριεύσει. Έστω κι αν αργότερα, μεγαλώνοντας κι εγώ, διαπίστωσα την οικτρή αλήθεια. Όχι! Καμία σχέση δεν έχει εκείνη η εξιδανικευμένη φιγούρα με την πραγματική Ελλάδα. Η αλήθεια είναι ότι η «μητέρα πατρίδα» είναι το ίδιο άθλια και κουρελιασμένη και, το χειρότερο, με ακόμα πιο βαριές αλυσίδες από την σκλαβωμένη Κύπρο μας. Σκλαβωμένη κι εκείνη, ένα θλιβερό προτεκτοράτο, ήδη από την ίδρυσή της ως, υποτίθεται, ανεξάρτητο κράτος.

Μετά ήρθε η χούντα των συνταγματαρχών για να υπογράψει το συμβόλαιο θανάτου της Κύπρου μας. Η Ελλάδα για πολλοστή φορά στον γύψο και η Κύπρος ξανά στη φωτιά. Το προδοτικό πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου, ο «Αττίλας», η τουρκική εισβολή, η προσφυγιά, οι αγνοούμενοι, ο εποικισμός του κυπριακού εδάφους και σήμερα η «λύση» της Διζωνικής-Δικοινωτικής Ομοσπονδίας, που παραδίδει ύπουλα ολόκληρο το νησί στην τουρκική σφαίρα επιρροής.

Στην πάροδο των ετών έμελλε να καταρριφθούν όλοι οι μύθοι της νιότης μου. Ακόμα κι εκείνος της πρώτης ΕΟΚΑ. Η αρχική ονομασία της οργάνωσης του Γρίβα στην Κύπρο, δεν ξέρω αν το ξέρετε, δεν ήταν ΕΟΚΑ, αλλά ΕΜΑΚ (Εθνικό Μέτωπο Απελευθέρωσης Κύπρου). Αυτό αποκαλύφθηκε ήδη από τον Ιανουάριο του ’55, όταν οι αγγλικές δυνάμεις κατοχής έπιασαν το ιστιοφόρο «Άγιος Γεώργιος» που μετέφερε στο νησί όπλα και πυρομαχικά από την Ελλάδα.

Το πιο σημαντικό όμως, ήταν μια διακήρυξη που καλούσε τους Έλληνες της Κύπρου σε ένοπλο αγώνα εναντίον των Άγγλων, των Τουρκοκυπρίων και των κομμουνιστών. Αλήθεια, άραγε, τι σόι αντιαποικιακός αγώνας ήταν αυτός όταν απέκλειε από τις τάξεις του τους κομμουνιστές και τους Τουρκοκύπριους;

Το ΑΚΕΛ τότε, όπως και όλοι οι άλλοι πολιτικοί σχηματισμοί του Νησιού, ήταν υπέρ της Ένωσης. Δεν είχαν περάσει εξ άλλου πολλά χρόνια από το πάνδημο εκείνο δημοψήφισμα του ’50, όπου το 97% των Κυπρίων ψήφισε υπέρ της Ένωσης. Τι νόημα είχε εκείνος ο αποκλεισμός των κομμουνιστών από τον κοινό αγώνα;

Στις 25/1/1958, έγραφε ο Γρίβας σε μια επιστολή του: «Οι κομμουνισταί είναι αντίπαλοί μας είτε το θέλουμε είτε όχι. Ενδείκνυται να τους εξοντώσωμεν ως πολιτικήν οντότητα, ώστε να μην είναι πλέον υπολογίσιμος και δυναμένη διά των αποφάσεων της να επηρεάζει το εθνικόν ζήτημα».

Από πού ως πού αντίπαλοι; Από πού προέκυπτε εκείνη η υποτιθέμενη αντιπαλότητα; Για την Ένωση δεν αγωνίζονταν όλοι; Ήταν απλά ο έκδηλος αντικομουνισμός του Γρίβα, απότοκος από τη δράση του ως αρχηγός της «Οργάνωσης Χ» στην Ελλάδα 10 χρόνια πριν, ή μήπως συνέβαινε κάτι άλλο;

Ακόμα και στην Ελλάδα, η Ένωση ήταν θέση και του ΚΚΕ μέχρι και την δεκαετία του ’60, που ναι μεν βρισκόταν πλέον στην παρανομία και σε εσωτερική διάσπαση, η ΕΔΑ πάντως ήταν έντονα φιλοενωτική και πρωτοστατούσα όλων εκείνων των φοιτητικών και εργατικών διαδηλώσεων υπέρ της Ένωσης.

Κι όμως! Η κυβέρνηση Καραμανλή, η οποία συνέχιζε, μετά τον Παπάγο, να εξοπλίζει την οργάνωση του Γρίβα στο νησί, ταυτόχρονα έπνιγε κυριολεκτικά στο αίμα εκείνα τα φιλοενωτικά συλλαλητήρια που εκδηλώνονταν σχεδόν σε καθημερινή βάση στην Αθήνα. Και ήταν τόσο το μένος εναντίον των διαδηλωτών, που μόνο σε ένα από εκείνα τα συλλαλητήρια, που διοργάνωσε η «Πανελλήνια Επιτροπή Ενώσεως Κύπρου» (ΠΕΕΚ) με ομιλητή τον πρόεδρό της, Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Δωρόθεο, εξαπέλυσε μια τέτοια λυσσαλέα επίθεση των αστυνομικών δυνάμεων, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους από πυροβόλα όπλα 9 άνθρωποι.

Ήταν η αποφράδα μέρα της 9ης Μαΐου 1956. Την παραμονή της απόφασης των Άγγλων αποικιοκρατών να απαγχονίσουν τους Καραολή-Δημητρίου στο νησί. Μόλις δύο μήνες μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τον Καραμανλή. Εννέα νεκροί διαδηλωτές και άλλοι 265 τραυματίες, 165 από σφαίρες αστυνομικών και 100 με σπασμένα κεφάλια και μώλωπες από ρόπαλα και γκλοπς.

Στην δε Κύπρο, η κατάσταση ξέφευγε από κάθε όριο. Ήδη από το καλοκαίρι του ‘55 στις τουρκικές συνοικίες της Κύπρου εμφανίστηκαν προκηρύξεις μιας εθνικιστικής τρομοκρατικής οργάνωσης με το όνομα ΚΙΤΕΜΠ (στη συνέχεια ονομάστηκε VOLKAN και το 1957 ΤΜΤ), που καλούσαν σε αγώνα κατά των Ελληνοκυπρίων. Και ξαφνικά, όλοι όσοι αγωνίζονταν για την ενότητα και την ειρηνική συμβίωση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, βρέθηκαν ανάμεσα στα πυρά της ΕΟΚΑ και της ΤΜΤ.

Κι όταν τελικά έμπαιναν οι υπογραφές στις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, που έβαζαν οριστικά ταφόπλακα στο ιστορικά δικαιωμένο αίτημα για Ένωση, ο Γρίβας δεν αντέδρασε, διότι, πολύ απλά, αυτό ήταν το σχέδιο εξ αρχής.

Όχι, δεν είμαι αντιεοκακικός! Η οικογένειά μου έχει πληρώσει μεγάλο φόρο αίματος στις τάξεις εκείνης της Οργάνωσης. Κι ακόμα αισθάνομαι δέος για όλους εκείνους τους αγωνιστές που έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία. Όμως τα πράγματα δεν ήταν και τόσο καθαρά. Κάποιοι εκεί ψηλά έπαιξαν με κρυφά χαρτιά πάνω στον πόθο ενός ολόκληρου λαού για αυτοδιάθεση και εθνική ολοκλήρωση.

Κατά καιρούς μου έρχεται στο μυαλό εκείνη η τοιχογραφία που φτιάξαμε στη μεγάλη αίθουσα του σχολείου μας και καταλαμβάνομαι από συναισθήματα ανάμικτα. Από τη μια ευφορία και κατάνυξη και από την άλλη θλίψη και οργή. Θλίψη, οργή και μίσος για την πολιτική κάστα της χώρας, ίσως την πιο εθελόδουλη, διεφθαρμένη, ξεφτιλισμένη, σ’ ολόκληρο τον πλανήτη. Ε δεν είναι και λίγο, 200 χρόνια προτεκτοράτο!

Πολλές φορές, όταν αναρωτιέμαι για τα πραγματικά τους κίνητρα, λαμβάνω την υπεραπλουστευμένη απάντηση ότι πρόκειται για προδότες. Λάθος! Και είναι λάθος αυτή η προσέγγιση, διότι δεν ορίζει το αντικείμενο. Τι ακριβώς προδίδουν; Την πατρίδα; Το έθνος; Τον λαό; Μα ο ρόλος τους δεν είναι αυτός. Ο ρόλος τους είναι να προασπίζουν το κράτος. Ποιο κράτος όμως; Αυτό, το συγκεκριμένο κράτος. Το προτεκτοράτο!

Βλέπετε, όταν οι Μεγάλες Δυνάμεις εγκαθιστούν για τα συμφέροντά τους ένα κράτος προτεκτοράτο, φροντίζουν παράλληλα και για την ανάπτυξη εντός αυτού του κράτους και της ανάλογης πολιτικής κάστας. Όπως επίσης, και το ίδιο το προτεκτοράτο φροντίζει για την δημιουργία εκείνου του μηχανισμού που είναι απαραίτητος για την λειτουργία του.

Απτό παράδειγμα ανάπτυξης τέτοιας πολιτικής κάστας, είναι και η περίπτωση της «Ελληνικής Δημοκρατίας», που κατ’ εμέ, ούτε Ελληνική είναι, ούτε Δημοκρατία. Δημιουργήθηκε από το βρετανικό στέμμα και παραδόθηκε για συνεταιριστική διαχείριση στο βαυαρικό βασίλειο. Ολόκληρο το δικαιϊκό σύστημα, οι μορφές εξουσίας, η δημόσια διοίκηση, ο στρατός και η αστυνομία, και φυσικά ο πολιτικός κόσμος της χώρας (τα κόμματα εξουσίας) δομήθηκαν με τέτοιο τρόπο, ώστε να εξυπηρετείται το προτεκτοράτο. Δηλαδή τα συμφέροντα των προτεκτόρων.

Κάτι αντίστοιχο συνέβη και στην Κύπρο. Μέχρι το 1960, πριν δηλαδή την δημιουργία του προτεκτοράτου «Κυπριακή Δημοκρατία», όλα ήταν απλά και άδολα. Σύσσωμος ο λαός και όλα τα πολιτικά κόμματα πάλευαν για το αυτονόητο. Γι’ αυτό που, χρόνια πριν, πάλεψαν και οι Κρήτες και οι Δωδεκανήσιοι και οι Επτανήσιοι. Την Ένωση! Και κοιτάξτε που φτάσαμε σήμερα, 57 μόλις χρόνια μετά την εγκαθίδρυση του προτεκτοράτου. Πλήρης μεταστροφή! Τα δύο μεγάλα κόμματα να προωθούν την Διζωνική-Δικοινοτική Ομοσπονδία, και τα μικρότερα να μασούν τα λόγια τους.

Τι είναι αυτό που καθιστά τους Αναστασιάδη-Κυπριανού τόσο ίδιους; Το ίδιο ακριβώς που κάνει ίδιους και τους Τσίπρα-Μητσοτάκη. Το προτεκτοράτο! Αν και στην Ελλάδα είναι ακόμα χειρότερα τα πράγματα, αφού πλέον έχει παραδοθεί σύμπασα η φυσική εξουσία τους προτέκτορες, που σήμερα φορούν το προσωπείο του «δανειστή».

Σήμερα διανύουμε ίσως τις κρισιμότερες ώρες τις ιστορίας μας. Σε εμάς εναπόκειται να αποφασίσουμε αν θα συνεχίσουμε να υφιστάμεθα ως ελληνικό έθνος ή όχι. Να ορθώσουμε το ανάστημα και να σταθούμε θαρρετά απέναντι στο προτεκτοράτο. Να διεκδικήσουμε επί τέλους, για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία μας, το δικό μας κράτος, την αληθινή «Ελληνική Δημοκρατία», που θα περιλαμβάνει, φυσικά, ολόκληρο τον ελληνικό εθνοχώρο.

Εγώ έχω φτάσει ήδη σε μια ηλικία όπου ο θάνατος είναι πλέον κοντά. Δεν ξέρω αν θα προλάβω να πεθάνω ελεύθερος. Ξέρω όμως πως έχω στρατευτεί στο σωστό εθνικοαπελευθερωτικό Μέτωπο που δίνει την μάχη ώστε να ζήσουν ελεύθερα τα παιδιά μου.

Ο αγώνας θα είναι δύσκολος, διότι απέναντί μας έχουμε το ίδιο μας το Κράτος. Θα τα καταφέρουμε στο τέλος; Κανένας δεν ξέρει. Η ιστορία δεν υπογράφει συμβόλαια. Ούτε παρέχει εγγυήσεις. Το μόνο που κάνει είναι να επιβραβεύει τους νικητές. Και νικητές είναι πάντοτε εκείνοι που έχουν πάθος για τη ζωή. Που δίνουν και τη ζωή τους ακόμα, για τη ζωή.

Στο τέλος, να είστε βέβαιοι, η ζωή θα θριαμβεύσει και πάλι…!

Η ομιλία του Γ. Ιεροδιάκονου στην εκδήλωση  στο κέντρο Νεότητας του Δήμου Χαλανδρίου στις 8 Φεβρουαρίου 2017 με θέμα: «ΚΥΠΡΟΣ-ΑΙΓΑΙΟ-ΘΡΑΚΗ»

http://arxaiaithomi.gr/

Μοιραστείτε το!

1 comment to Οι εξελίξεις στο κυπριακό από τη σκοπιά ενός Κύπριου

  • .
    .
    .
    .
    .
    ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ από ισχυρές προσωπικότητες για το Κυπριακό! “Μη δώσετε και την υπόλοιπη Κύπρο στην Τουρκία
    .
    .
    .
    https://2.bp.blogspot.com/-2mKta7f_C7Y/VxXe8GUfrJI/AAAAAAABpz0/GiJZ8N6shtcR7jz0T_2zdDgOkKsZB1PhACLcB/s400/kypriako-thumb-large.jpg
    .
    .
    .
    Πολύ ισχυρές προσωπικότητες υπογράφουν την κάτωθι Διακήρυξη Για Την Κύπρο εκφράζοντας ύση τις ανησυχίες τους για τις επερχόμενες διπλωματικές εξελίξεις και τη διαβόητο “λύση” του Κυπριακού.
    .
    ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ.
    .
    Υπεράσπιση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Όχι σε κίβδηλη, δήθεν λύση.
    .
    Γ. Κασιμάτης. Β. Φίλιας, Π. Νεάρχου, Λ. Αξελός, Π. Ήφαιστος, Μ. Ευρυβιάδης, Δ. Αλευρομάγειρος, Θ. Στοφορόπουλος.
    .
    BY IFESTOSEDU on ΑΠΡΙΛΙΟΥ 18, 2016
    .
    Παρακολουθούμε, με μεγάλη ανησυχία, την ενορχήστρωση μιας προπαγάνδας ότι έχει επιτευχθεί μεγάλη πρόοδος στις διεξαγόμενες διακοινοτικές συνομιλίες και ότι το Κυπριακό βαίνει προς τη λύση του και ότι αυτή ενδέχεται μάλιστα να επιτευχθεί μέσα στο 2016.
    .
    Ούτε τα μέχρι τώρα γνωστά αποτελέσματα των διακοινοτικών συνομιλιών ούτε η Τουρκική αδιαλλαξία δικαιολογούν μια τέτοια αισιοδοξία. Η Τουρκική αδιαλλαξία εκφράσθηκε επανειλημμένα και προσφάτως, στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο, διά στόματος του Τούρκου Πρωθυπουργού Αχμέτ Νταβούτογλου και του Προέδρου Ταγίπ Ερντογάν. Η σκόπιμη αυτή καλλιέργεια αισιοδοξίας πρέπει να προκαλεί, αντιθέτως, ανησυχία και κινητοποίηση για την αποτροπή ενός νέου σχεδίου καταστροφικής λύσεως.
    .
    Ο επιδιωκόμενος στόχος του παρασκηνίου, που υποκινεί την προπαγάνδα αυτή, είναι η προετοιμασία του εδάφους και η παραπλάνηση της κοινής γνώμης σχετικά με το πραγματικό περιεχόμενο του συζητούμενου σχεδίου λύσεως. Το τελευταίο έχει ως βάση αναφοράς το Σχέδιο Ανάν, που το απέρριψε, με συντριπτική πλειοψηφία 75,6%, ο Κυπριακός λαός, το 2004.
    .
    Η αρχή για τον σημερινό κύκλο των διακοινοτικών συνομιλιών, έγινε με την αποδοχή από την Ελληνική πλευρά, ως κοινής συμφωνημένης διαπραγματευτικής βάσεως, του κοινού ανακοινωθέντος Αναστασιάδη-Έρογλου της 11ης Φεβρουαρίου 2014. Ο Κύπριος Πρόεδρος ισχυρίζεται ότι διεσφάλισε σ’ αυτό τις τρεις βασικές αρχές, που αποτελούν κόκκινες γραμμές για την Ελληνική πλευρά. Τη μία δηλαδή διεθνή προσωπικότητα, τη μία κυριαρχία και τη μία ιθαγένεια. Εξετάζοντας όμως κανείς προσεκτικά το κοινό ανακοινωθέν, διαπιστώνει ότι η υποτιθέμενη διασφάλιση της ασκήσεως των τριών αρχών κάθε άλλο παρά είναι σαφής και δεδομένη.
    .
    Αποτελεί, στην πραγματικότητα, μνημείο «εποικοδομητικής ασάφειας», σε βάρος της Ελληνικής πλευράς. Τα προβλεπόμενα δύο «συνιστώντα κράτη», παραπέμπουν σε δύο ισοκυρίαρχα μέρη, σε τυπική συσκευασία ενός. Προφανώς, δεν αντιπροσωπεύουν μια διεθνή προσωπικότητα, μια κυριαρχία και μια ιθαγένεια. Αντιπροσωπεύουν ένα δικέφαλο κράτος, με διπλή κυριαρχία και τριπλή ιθαγένεια. Η διζωνική κοινοτική ομοσπονδία πάσχει αφετηριακά. Η ισοκυριαρχία συγκαλύπτει επιτηδείως τον ψευδώνυμο χαρακτήρα της ομοσπονδίας, που, στην πραγματικότητα, είναι κατά μείζονα λόγο συνομοσπονδία και μόνο κατά ελάσσονα λόγο ομοσπονδία. Συγκαλύπτει επίσης την κατάλυση της δημοκρατικής αρχής της πλειοψηφίας και την υποδούλωση της Ελληνο-κυπριακής πλειοψηφίας στην Τουρκοκυπριακή μειοψηφία και μέσω αυτής στην Άγκυρα. Η τελευταία ελέγχει τους Τουρκοκυπρίους πολιτικά, στρατιωτικά και δημογραφικά. Οι έποικοι είναι ηδη υπερδιπλάσιοι των Τουρκοκυπρίων.
    .
    Ποια πραγματική ανεξαρτησία και κυριαρχία θα είχε ένα τέτοιο πολιτικό μόρφωμα; Καμιά απόφαση δεν θα μπορούσε να λαμβάνεται, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της Άγκυρας. Η Κύπρος, με την επίφαση μιας δήθεν «λύσεως» του Κυπριακού και «επανενώσεως» της Κύπρου, θα μετατρεπόταν σε προτεκτοράτο και θα περιερχόταν στο σύνολό της στον γεωπολιτικό έλεγχο της Άγκυρας.
    .
    Προβάλλεται το επιχείρημα ότι η συμμετοχή της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι επαρκής εγγύηση για την αντιστάθμιση των μειονεκτημάτων μιας κακής λύσεως και για την εφαρμογή σ’ όλοκληρη την Κύπρο των Ευρωπαϊκών αρχών και του Ευρωπαϊκού κεκτημένου. Ο ισχυρισμός αυτός είναι αβάσιμος, γιατί η Τουρκική πλευρά αξιώνει η συμφωνία για τη λύση ν’ αποτελέσει πρωτογενές Ευρωπαϊκό δίκαιο, ώστε να μη συγκρούεται με τις Ευρωπαϊκές αρχές και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο. Με απλά λόγια, να γίνει δηλαδή εξαίρεση των Ελλήνων της Κύπρου από τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ελευθερίες, που κατοχυρώνει το Ευρωπαϊκό κεκτημένο για όλους τους Ευρωπαίους, ώστε να μη υπονομευθούν οι «αρχές» του εθνικού και θρησκευτικού διαχωρισμού, που συνεπάγεται η διζωνική ομοσπονδία! Αντί δηλαδή οι Ευρωπαϊκές αρχές και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο ν’ αποτελέσουν το πλαίσιο και τη βάση για μια έντιμη, δίκαιη και δημοκρατική λύση του Κυπριακού, που να κατοχυρώνει τα δικαιώματα και τις ελευθερίες όλων των Κυπρίων, χωρίς εθνικές και θρησκευτικές διακρίσεις, επιχειρείται το αντίστροφο.
    .
    Είναι πολύ ανησυχητικό και επικίνδυνο για την Κύπρο, ενώ, σε αυτή, τουλάχιστον, την περίοδο, δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για σωστή λύση του Κυπριακού, λόγω της Τουρκικής αδιαλλαξίας και συγκεκριμένων διεθνών συσχετισμών, η επίσημη Κυπριακή πλευρά να επισπεύδει για λύση, υποχωρώντας σε πιέσεις του ξένου παράγοντα, που εξυπηρετεί τα δικά του συμφέροντα και τους δικούς του στρατηγικούς σκοπούς. Η πολιτική αυτή συνεπάγεται νέες συνεχώς υποχωρήσεις και διολισθήσεις της Ελληνικής πλευράς, που υπονομεύουν την ίδια την υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
    .
    Διαχρονικός στόχος της Άγκυρας και των συμμάχων της ήταν και είναι η κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Επιχειρήθηκε το 1963-64, το 1974, το 2004, με το Σχέδιο Ανάν. Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν είναι μόνο το έρεισμα του αγώνα για την υπεράσπιση της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας της Κύπρου. Είναι επίσης το πλαίσιο και η βάση, πάνω στην οποία μπορεί να λυθεί δημοκρατικά η συνταγματική πτυχή του Κυπριακού για όλους τους πολίτες της, Ελληνοκυπρίους, Τουρκοκυπρίους και άλλους, έξω από τη διχοτομική ιδέα του χωριστού κράτους και των τετελεσμένων της Τουρκικής κατοχής. Η διαφύλαξή της έχει επομένως πρωταρχική σημασία. Είναι αδιανόητο να υπονομεύεται, με πολιτικές, διπλωματικές διαδικασίες και «Μέτρα Οικοδομήσεως Εμπιστοσύνης», που την υποσκάπτουν και την υποβαθμίζουν.
    .
    Η θέση της Κύπρου δεν είναι τόσο ανίσχυρη όσο ορισμένοι θέλουν να την παρουσιάζουν. Η διεθνής κοινότητα αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία ως τον αποκλειστικό νόμιμο φορέα συλλογικής εκφράσεως του Κυπριακού λαου. Πέραν αυτών, είναι ενταγμένη, στο σύνολο της επικράτειάς της, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με αναστολή του Ευρωπαϊκού κεκτημένου στα κατεχόμενα. Πέρα όμως από αυτά, αντιπροσωπεύει, πρωτ’ απ’ όλα, ένα δίκαιο αγώνα εναντίον μιας ξένης κατοχής. Οι Ευρωπαϊκές αρχές και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο συντρέχουν προς την κατεύθυνση μιας σωστής και δημοκρατικής λύσεως, υπό την προϋπόθεση ότι η ίδια η Κύπρος δεν θα δεχθεί «αρχές» λύσεως, που την εξαιρούν από το Ευρωπαϊκό κεκτημένο και δεν θα δεχθεί επίσης τη μετατροπή ενός θέματος εισβολής και κατοχής σε διακοινοτικό. Η Κύπρος έχει αναβαθμισθεί γεωστρατηγικά, μετά την ανεύρεση σημαντικών κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην Αποκλειστική Οικονομική της Ζώνη και γενικότερα στην Ανατολική Μεσόγειο. Έχει στρατηγική σύγκλιση συμφερόντων με χώρες της περιοχής, που δεν έχουν κανένα λόγο να επιθυμούν διολίσθηση της Κύπρου στον Τουρκικό γεωπολιτικό έλεγχο.
    .
    Η μεγάλη σύγκρουση που μαίνεται στη Συρία και ευρύτερα στη Μέση Ανατολή αναδιατάσσει συσχετισμούς και δημιουργεί νέες ισορροπίες, που δεν είναι ευνοϊκές για την Άγκυρα. Η τελευταία έχει δεχθεί, αντιθέτως, δεινό πλήγμα στη Συρία και βρίσκεται σε ανοικτό πόλεμο με τους Κούρδους στη Συρία αλλά και με τους Κούρδους στο εσωτερικό της.
    .
    Γιατί η Κύπρος να σπεύσει να προσδεθεί στο άρμα της Ισλαμικής Άγκυρας, με μια λεόντεια δήθεν λύση, που θα νοιμομοποιούσε την Τουρκική κατοχή, θα κατέλυε κάθε έννοια πραγματικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας και θα καθιστούσε την Κύπρο Τουρκική έπαλξη στην Ανατολική Μεσόγειο, όπως φιλοδοξεί και διακηρύσσει απροκάλυπτα ο Τούρκος Πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου; Στο πνεύμα αυτό, η Άγκυρα διεκδικεί, άλλωστε, και τη συνέχιση των Τουρκικών εγγυήσεων, ως μέρος του πακέτου της λύσεως. Η συνταγματοποίηση της κατοχής και το δυαρχικό κράτος, που προεικονίζεται, στην περίπτωση της συζητούμενης καταστροφικής λύσεως, θα επαρκούσαν ουσιαστικά για την ποδηγέτηση και τον γεωπολιτικό έλεγχο της Κύπρου, που επιδιώκει η Άγκυρα. Η τελευταία θέλει όμως επιπλέον και τις εγγυήσεις για να διατηρήσει, μέσω αυτών, άμεσα νομικά δικαιώματα ενδιαφέροντος και μόνιμη στρατιωτική παρουσία στην Κύπρο. Το θέμα των εγγυήσεων έχει γι’ αυτό κεφαλαιώδη σημασία και δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση ούτε η Ελλάδα ούτε η Κύπρος να προβούν σε οποιαδήποτε υποχώρηση. Η αποχώρηση των Τουρκικών στρατευμάτων και των εποίκων και η απαλλαγή και των Τουρκοκυπρίων από τη ξένη κατοχή αποτελεί θέση-κλειδί στο όλο ζήτημα και χωρίς αυτήν κάθε λύση θα είναι νόθα.
    .
    Το Κυπριακό είναι πάνω απ’ όλα πρόβλημα εισβολής, κατοχής και εποικισμού.
    .
    Η ακολουθούμενη ενδοτική πολιτική του Κυπρίου Προέδρου Νίκου Αναστασιάδη, που υποστηρίζεται, εκτός από την ηγεσία του κόμματος του ΔΗΣΥ και από την ηγεσία του ΑΚΕΛ, δημιουργεί και ένα άλλο κίνδυνο, μέσα από τις συνεχείς υποχωρήσεις του. Να αναγνωρισθεί σταδιακά και να νομιμοποιηθεί το ψευδοκράτος, πριν ακόμη υπάρξει οποιαδήποτε κατάληξη σε συμφωνία, μέσα από τις διακοινοτικές συνομιλίες, ή διαπιστωθεί, για μια ακόμη φορά, το αδιέξοδο, λόγω της Τουρκικής αδιαλλαξίας.
    .
    Η Κύπρος έχει επειγόντως ανάγκη από μια άλλη πολιτική και στρατηγική για ν’ ανασχέσει τον μεγάλο κίνδυνο, που διαγράφεται στον ορίζοντα. Ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος γιατί εντάσσεται σ’ ένα σκηνικό, μέσα στο οποίο η θέση της Ελλάδος είναι σήμερα αποδυναμωμένη, λόγω της οικονομικής κρίσεως αλλά και της κρίσεως των προσφύγων και των μεταναστών και της αλληλουχίας με τα άλλα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Η άλλη πολιτική και στρατηγική πρέπει να έχει ως βάση τα αυτονόητα και τις αρχές του Χάρτη του ΟΗΕ και το κεκτημένο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, στην οποία η Κύπρος συμμετέχει. Δεν έχει κανένα λόγο η Κύπρος να επισπεύδει για να πάρει μια ολέθρια λύση, πολύ χειρότερη ακόμη και από το status quo και η οποία δεν θα έχει οδό επιστροφής και επανορθώσεως.
    .
    Ο Κυπριακός λαός και η Κυπριακή Δημοκρατία βρίσκονται σε ένα εξαιρετικά κρίσιμο, υπαρξιακό σταυροδρόμι. Πρέπει, πέρα από κόμματα και κομματικές νομιμοφροσύνες και ενώπιον του άμεσου κινδύνου εθνικής καταστροφής, να βρουν την ανάταση και το ενωτικό πνεύμα, που ενέπνευσε το ΟΧΙ στο Σχέδιο Ανάν. Πρέπει ο Κυπριακός λαος να προασπίσει την Κυπριακή Δημοκρατία και τον αγώνα του για μια λύση, που να διασφαλίζει πραγματικά την εθνική του ύπαρξη, την ανεξαρτησία, την κυριαρχία και τα αναφαίρετα δικαιώματά του. Επί σχεδόν 42 χρόνια, η Ελληνική πλευρά έκανε απίστευτες υποχωρήσεις, με το πιστόλι του Αττίλα στον κρόταφο, ελπίζοντας ότι θα ήταν έτσι δυνατή μια ανεκτή λύση. Συνεχείς μονομερείς υποχωρήσεις, επικίνδυνες και μάταιες παραχωρήσεις, οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο. Η Άγκυρα χρησιμοποιεί σήμερα απροκάλυπτα και το πρόβλημα των προσφύγων και μεταναστών και ζητά, μεταξύ άλλων, ανταλλάγματα στο Κυπριακό αντί να εκπληρώσει τις Κυπρογενείς της υποχρεώσεις. Προβαίνει επίσης σε νέες αμφισβητήσεις της Κυπριακής ΑΟΖ και σε απροκάλυπτες απειλές για στρατιωτική δράση, αν η Κυπριακή Δημοκρατία προχωρήσει σε νέες έρευνες υδρογονανθράκων στην Κυπριακή ΑΟΖ. Το ψευδοκράτος στα κατεχόμενα έσπευσε να ταυτισθεί με τις Τουρκικές αμφισβητήσεις και απειλές. Ποιά είναι η δήθεν κοινή βάση, πάνω στην οποία διεξάγονται οι διακοινοτικές συνομιλίες;
    .
    Η συζητούμενη «λύση» δεν αποτελεί λύση. Είναι παρών ο κίνδυνος, η Τουρκία, αφού πήρε τη μισή σχεδόν Κύπρο, να ετοιμάζεται να πάρει και την άλλη μισή, με φενάκη τη δήθεν «λύση». Ο λαός της Κύπρου οφείλει να αντιληφθεί τί πραγματικά διακυβεύεται, να μη παραπλανηθεί και να το αποτρέψει, με την ίδια αποφασιστικότητα, όπως το απέτρεψε το 2004.
    .
    Γιώργος Κασιμάτης, Ομότιμος Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών
    .
    Βασίλης Φίλιας, Καθηγητής Κοινωνιολογίας, π. Πρύτανης Παντείου Πανεπιστημίου
    .
    Περικλής Νεάρχου, Πρέσβυς ε.τ.
    .
    Λουκάς Αξελός, Συγγραφέας, Διευθυντής Εκδόσεων «Στοχαστής» – Περ. «Τετράδια»
    .
    Πανίκος Ήφαιστος, Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων – Στρατηγικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Πειραιώς
    .
    Μάριος Ευρυβιάδης, Αν. Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Πολιτικών Επιστημών Παντείου Πανεπιστημίου
    .
    Δημήτρης Αλευρομάγειρος, Αντιστράτηγος εν αποστρατεία, π. Γενικός Επιθεωρητής Ελληνικού Στρατού
    .
    Θέμος Στοφορόπουλος, Πρέσβυς ε.τ.
    .
    .

    freepen.gr
    .
    .
    Τρίτη, 19 Απριλίου 2016

    .
    .
    .
    .
    http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2016/04/blog-post_891.html#ixzz4jk3a2TAz
    .
    .
    .
    .
    ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ
    .
    .
    .
    .

Leave a Reply

You can use these HTML tags

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>