1) Δεν Θέλει Διχοτόμηση ή δυο Κράτη η Τουρκία 2) Ένας εκτός τόπου και χρόνου “ρεαλισμός”
Δεν Θέλει Διχοτόμηση ή δυο Κράτη η Τουρκία
Ένας εκτός τόπου και χρόνου “ρεαλισμός”
Ακολουθούν δύο κείμενα. Το πρώτο, άρθρο του Δρ. Μ. Ευρυβιάδη. Το δεύτερο, ανάρτηση στην έγκυρη ιστοσελίδα Βήμα Σαρωνικού της δήλωσης κ. Πάνου Ιωαννίδη για το διχοτομικό βιβλίο Στ. Λυγερού με πληροφοριακό πρόλογο, από τον αρχισυντάκτη της ιστοσελίδας για τη «τρικυμιώδη» παρουσίαση του βιβλίου στην Αθήνα.
Δεν θέλει δύο κράτη ή διχοτόμηση η Τουρκία, τη θέλει ολόκληρη την Κύπρο. Θέλει πρωτίστως να διαλύσει την Κυπριακή Δημοκρατία, κάτι που προσπάθησε ενόπλως από το 1963/64 με το πραξικόπημα εναντίον της Κ.Δ, εκείνο των Τουρκοκυπρίων με τη ΤΜΤ αλλά απέτυχε. Στόχος της ήταν και παραμένει η «κατάλυση του υφιστάμενου κράτους, της κρατικής οντότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας», όπως ορθώς επισημαίνει ο Δρ. Ευρυβιάδης. Ακριβώς ότι μας προτείνουν οι ξένοι (Άγγλοι πρώτοι) που ελέγχουν την περιβόητη Ομάδα Διεθνών Κρίσεων (ICG) με άρθρο τους στις 14 Μαρτίου 2014 και οι άρδην εξ Αριστερών αυτόκλητοι σούπερ πατριώτες εξ Αθηνών. Η συνταγές Λυγερού και ICG προτείνει ακριβώς το ίδιο! Κατάλυση του υφιστάμενου κράτους, της κρατικής οντότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οι οποίοι πολύ το πήραν απάνω τους να νομίζουν έχουν το δικαίωμα του αλάνθαστου και υπεροπτικού αναστήματος εκ καθέδρας να μας επιβάλουν ότι τους κατεβεί ή ότι τους γουστάρει ή ότι τους καλούν να μας προωθούν για μας δίχως εμάς – Σταύρος Λυγερός και η ομάδα του με βιβλίο – για διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και δημιουργία δύο ανεξαρτήτων κρατών αναγνωρίζοντας ξεχωριστή αυτοδιάθεση στο 18% και παραγράφοντας τα εγκλήματα της Τουρκίας!!! Και το .. μαράζι τους; Κατά κ. Καραμπελιά «Υπάρχει…τεχνικό πρόβλημα, δεν το δέχεται η Τουρκία»!!
Το σημερινό άρθρο του Δρ. Μάριου Ευρυβιάδη (που δημοσιεύεται και στο Φιλελεύθερο) πιστεύεται δεν γράφτηκε έχοντας υπόψη το Σταύρο Λυγερό και την διχοτομική του πρόταση (το παραδέχτηκε ο ίδιος ο Λυγερός) αλλά έρχεται γάντι τελικά και ως μια απάντηση στους διάφορους εξ Αθηνών Λυγερούς. Θα επανέλθω στο θέμα αυτό.
Φανούλα Αργυρού – Λονδίνο.
Δεν Θέλει Διχοτόμηση ή δυο Κράτη η Τουρκία
Μάριος Ευρυβιάδης
Agora <http://agora-dialogue.com/%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B8%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CE%B9-%CE%B4%CE%B9%CF%87%CE%BF%CF%84%CF%8C%CE%BC%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%AE-%CE%B4%CF%85%CE%BF-%CE%BA%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%B7-%CE%B7/> Dialogue
<http://agora-dialogue.com/wp-content/uploads/2014/11/Marios-Evryviades-5e-May-2014-L1.png> Marios Evryviades 5e May 2014 LΤι δεν επιδιώκει η Τουρκία στην Κύπρο; Δεν επιδιώκει την “διχοτόμηση” αλλά ούτε και το λογικό της επακόλουθο που είναι τα “δυο κράτη”. Ωστόσο στην Κύπρο κυριαρχεί η εντύπωση, ακόμη και η πίστη θα έλεγα, ότι αυτός είναι και παραμένει ο στρατηγικός στόχος της Άγκυρας- μια “διχοτομημένη” Κύπρος που τελικά θα πάρει την μορφή των “δυο κρατών”.
Πώς αλλιώς να εξηγηθούν οι συνεχείς καταγγελίες κατά της “διχοτόμησης” και των “δυο κρατών”, που είναι η καθημερινή επωδός των πολιτικών τοποθετήσεων των πολιτικών ταγών του τόπου, με το ΑΚΕΛ πάντοτε “μποστάρη” στις καταδίκες και τους εξορκισμούς; Και μάλιστα με το έωλο επιχείρημα ότι ο μόνος τρόπος να ακυρωθούν οι βουλιμικοί σχεδιασμοί της Άγκυρας είναι μέσω των υφιστάμενων διαπραγματεύσεων για την οικοδόμηση μιας “διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας”;
Η ´Αγκυρα έχει εδώ και μια πεντηκονταετία, από το 1964, εγκαταλείψει την διχοτόμηση ως στρατηγικό στόχο και , κατ´επέκταση έχει εγκαταλείψει και το λογικό της επακόλουθο που είναι αυτό των “δυο κρατών”. Η στρατηγική αυτή δεν εξυπηρετούσε και δεν εξυπηρετεί τα τα συμφέροντά της και δη τις ηγεμονικές της φιλοδοξίες. Αντίθετα τα επιδεινώνει.
Πώς όμως να ερμηνευθεί η πρόσφατη απειλή του Πρωθυπουργού πλέον Αχμέτ (γνωστού επίσης και ως “Μηδενικά Προβλήματα”) Νταβούτογλου ότι εφόσον οι Ελληνοκύπριοι συνεχίσουν να κωλυσιεργούν τότε η “λύση” των “δυο κρατών” θα καταστεί αναπόφευκτη; Η δήλωση Νταβούτογλου είναι κατ’ εμέ μια κατ´εξοχή προσπάθεια ψυχολογικού πολέμου. Ο Νταβούτογλου και ο κάθε Νταβούτογλου γνωρίζει τι είναι αυτό που διαταράσσει τα μέγιστα τον ψυχισμό του κάθε Κύπριου πατριώτη. Είναι το φάντασμα της διχοτόμησης και η άλλη του όψη, τα “δυο κράτη”. Διακηρύττει λοιπόν αυτός τα περί “διχοτόμησης και “δυο κρατών”, με χειροκροτητές του τα “iç oğlan” της Άγκυρας στις τουρκοκρατούμενες περιοχές, ακριβώς διότι γνωρίζει ότι η εξαγγελία και μόνο, αποσυντονίζει την πολιτική ηγεσία αλλά και τους πολίτες. Επί του προκειμένου, χαρακτηριστική υπήρξε η αντίδραση του δημοσιογράφου Σενέρ Λεβέντ σε ένα πολυδιαβασμένο κείμενο του. Απευθυνόμενος στον κύριο “Μηδενικά Προβλήματα”, του είπε να πάρει τα “δυο κράτη” και να τα βάλει εκεί που ξέρει.
Ούτε η “διχοτόμηση” αλλά ούτε τα “δυο κράτη” εξυπηρετούν τα άμεσα και μακροπρόθεσμα στρατηγικά σχέδια της Άγκυρας για την Κύπρο και την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Η άμεση επιδίωξη της Άγκυρας, που θα την ήθελε εφαρμοσμένη “χθες”και που έχει καθυστερήσει 40 τουλάχιστον χρόνια, είναι η κατάλυση του υφιστάμενου κράτους, της κρατικής οντότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η αγαπημένη μέθοδος της Άγκυρας, ο πόλεμος, απέτυχε παταγωδώς το 1974. Και η Άγκυρα ( μαζί με όλους τους καλοθελητές μέσα και έξω) είναι πεπεισμένη αλλά έχει και διαβεβαιώσεις από τους δυτικούς πάτρωνες της,ότι αυτό θα επιτευχθεί μόνο μέσω των υπό την αιγίδα του ΟΗΕ δομημένων συνομιλιών. Εδώ η Άγκυρα έχει απόλυτο δίκιο. Οι συνομιλίες έχουν προ πολλού εκφυλιστεί επί σκοπώ από την ενεργούμενη Γραμματεία του ΟΗΕ . Ταυτόχρονα η διαδικασία αυτή έχει εγκλωβίσει την ελληνοκυπριακή πλευρά και την έκανε να πιστεύει ότι αυτή και κυρίως η δομή της, αποτελούν μια μοναδική και “άνευ εξόδου” διαδικασία. Αυτός κατέληξε να είναι και ο ανομολόγητος λόγος λειτουργίας τους. Όταν και εάν αυτές ολοκληρωθούν, το κυπριακό κράτος θα παύσει να υφίσταται, νομοτελειακά . Τα περί “συνέχειας” και “μετεξέλιξης” που ακούγονται είναι υποκρισίες και λαϊκισμοί.
Μακροχρόνιος στόχος της Άγκυρας είναι να υπάρχει στην Κύπρο ένα πολιτικό μόρφωμα το οποίο δεν θα έχει κανένα από τα βασικά λειτουργικά γνωρίσματα κράτους. Δεν θα έχει εσωτερική συγκρότηση και αυτονομία αλλά ούτε και διεθνή υπόσταση που να περιορίζεται μόνο από το διεθνές δίκιο (εθιμικό και συμβατικό) και τους διεθνείς οργανισμούς και θεσμούς στους οποίους θα συμμετέχει. Εσωτερικά το μόρφωμα θα είναι ρατσιστικά (racialist) δομημένο. Ως προς τις προδιαγραφές Άγκυρας για την “διεθνή υπόσταση” του μορφώματος, υπομνύω μία μόνο από τις πολλές Ανανικές φιλοτουρκικές προδιαγραφές που είναι και άμεσα σχετική με τα σημερινά δρώμενα στην περιοχή μας: “Η Κύπρος δεν δικαιούται να διαθέσει το έδαφος της για διεθνείς στρατιωτικές επιχειρήσεις χωρίς την συναίνεση και των δυο συνιστώντων πολιτειών . Και μέχρι την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα είναι απαραίτητη και η συναίνεση Ελλάδας και Τουρκίας” [ “Cyprus shall not put its territory at the disposal of international military operations other than with the consent of both constituent states; until the accession of Turkey to the European Union, the consent of Greece and Turkey shall also be required.” Article 8.4 of the Main Articles].
Φαντασθείτε τη διεθνή αυτή δέσμευση σε λειτουργία σήμερα με το τζιχαντιστικό δίδυμο Έρντογαν-Νταβούτογλου στην εξουσία και τα όσα συμβαίνουν με την υποστήριξη της Άγκυρας προς τους τζιχαντιστές-αποκεφαλιστές του Ισλαμικού Κράτους. Πριν μόλις λίγες μέρες ο πολύς κ. Νταβούτογλου επανέλαβε ότι οι τζιχαντιστές αυτοί δεν είναι τρομοκράτες αλλά “παρεξηγημένοι” και “αδικημένοι” μουσουλμάνοι! Η Κύπρος, τουλάχιστον η μία τις δυο “πολιτείες” της, θα λειτουργούσε όπως ακριβώς λειτουργεί σήμερα η Άγκυρα. Ως αρωγός της ισλαμικής τρομοκρατίας και του εξανδραποδισμού που λαμβάνει χώρα στην περιοχή.
Οι εξελίξεις την περίοδο αυτή και ιδίως αυτές στην Ανατολική Μεσόγειο, με καταλύτη την ενέργεια, ανοίγουν ένα στρατηγικό παράθυρο ευκαιρίας για την οικοδόμηση περιφερειακών συνεργασιών που θα είναι κατοχυρωμένες από το διεθνές δημόσιο, ιδιωτικό και επιχειρηματικό δίκαιο και οι οποίες θα ακυρώνουν τον θανάσιμο εγκλωβισμό που προσπαθεί να επιβάλει η Άγκυρα στην Λευκωσία.
Οι πολιτικοί ταγοί του τόπου δεν πρέπει να αφήσουν αυτή την ευκαιρία να περάσει διότι τους κατατρέχουν ψυχολογικά και άλλα σύνδρομα. Και δεν πρέπει να τρέξουν, κάτω από τις απειλές της τζιχαντιστικής Τουρκίας, να ξαναμπούν στον μαντρί των συνομιλιών, εκεί όπου τους αναμένουν “πολιτικοί τζιχαντιστές”για ένα συλλογικό αποκεφαλισμό και μάλιστα με τους ίδιους να προσφέρονται εθελοντικά στη “ιεροτελεστία” με την παραίσθηση ότι έτσι θα αποφευχθεί η “διχοτόμηση”, μια παρωχημένη στρατηγική που η Άγκυρα υιοθέτησε πριν έξι δεκαετίες όταν δεν είχε κανένα έρεισμα στην Κύπρο.
Οι ηγεσίες των δυο μεγάλων, ειδικά, κομμάτων πρέπει να προβληματιστούν ως προς τις παραδοχές τους αναφορικά με την Τουρκία και τις μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες επιδιώξεις της. Η μέχρι τώρα διάγνωση τους είναι λανθασμένη, τα πραγματα το αποδεικνύουν καθημερινά και ωφείλουν να αναστοχαστούν. “Οταν τα δεδομένα αλλάζουν, αλλάζω τις απόψεις μου”, φέρεται να δήλωσε κάποτε ο εμβληματικός οικονομολόγος John Maynard Keynes. Kαι απευθυνόμενος σε επικριτή του τον ρώτησε. “Εσύ, κύριε, τί κάνεις;”Τα δυό μεγάλα κόμματα παραμένουν προσκολλημένα σε παρωχημένες καταστάσεις. Είναι πολύ πιθανό να έχουν κάποιο άσο στο μανίκι τους
http <http://agora-dialogue.com/%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B8%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CE%B9-%CE%B4%CE%B9%CF%87%CE%BF%CF%84%CF%8C%CE%BC%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%AE-%CE%B4%CF%85%CE%BF-%CE%BA%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%B7-%CE%B7/> ://agora-dialogue.com/%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B8%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CE%B9-%CE%B4%CE%B9%CF%87%CE%BF%CF%84%CF%8C%CE%BC%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%AE-%CE%B4%CF%85%CE%BF-%CE%BA%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%B7-%CE%B7/
Ένας εκτός τόπου και χρόνου “ρεαλισμός”.
07/11/2014
Ο δημοσιογράφος Σταύρος Λυγερός εξέδωσε πρόσφατα βιβλίο για την Κύπρο και το κυπριακό ζήτημα. Προτείνει δε ως λύση κάποια μορφή διπλής ένωσης. Το βιβλίο αυτό όμως, δεν λαμβάνει καθόλου υπόψη του ούτε τα εσχάτως τεκταινόμενα στη Μέση Ανατολή με την εμφάνιση του “ισλαμικού κράτους” ούτε την ανάδειξη του Κουρδιστάν ως κρατικής οντότητας. Επίσης αγνοεί πλήρως την τουρκική επιθετικότητα σε βάρος της κυπριακής ( και κατ’ επέκταση της ελλαδικής ) Α.Ο.Ζ. . Συνεπώς, με αυτές τις ορατές ελλείψεις και ούσα ανεπίκαιρη η ατυχής ( ; ) αυτή έκδοση, προκαλεί μεγάλα ερωτηματικά η προβολή του βιβλίου, χθες 6/11/14 σε εκδήλωση του αριστερού πατριωτικού φορέα “άρδην”. Όπου εύλογα εκδηλώθηκαν πολλές ενστάσεις και διαμαρτυρίες, ακόμη και καταγγελίες. ( Νίκος Καραβαζάκης )
<https://vimasaronikou.files.wordpress.com/2014/10/cebacf85cf80cf81ceb9ceb1cebaceae-cf83ceb7cebcceb1ceafceb1-ceb1cebdceb5cebcceafceb6cebfcf85cf83ceb1.jpg> Κυπριακή σημαία ανεμίζουσαΠάνος Ιωαννίδης
<http://agora-dialogue.com/%CE%BA%CF%85%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C-%CE%B7-%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BB%CF%8D%CF%83%CE%B7-2/> Agora Dialogue
«Κυπριακό: Η αιρετική λύση»
Άσχετα από την <http://agora-dialogue.com/%CE%BA%CF%85%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C-%CE%B7-%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BB%CF%8D%CF%83%CE%B7/> αγαθή πρόθεση του συγγραφέα, από την ώρα που καταργείται το διεθνώς και πανευρωπαϊκά αναγνωρισμένο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας και η “λογική” κινείται στη σφαίρα των δύο κρατών, ο αφανισμός του Κυπριακού ελληνισμού είναι προδιαγεγραμμένος…
Η προσέγγιση για υγιή κατάληξη του κυπριακού ζητήματος πρέπει να βασίζεται σε δύο δεδομένα:
1ον, ότι “λύση” που άμεσα ή έμμεσα καταργεί το κυρίαρχο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν συζητείται.
2ον, ότι κάθε άλλο θέμα συζητείται, νοουμένου ότι οι αποφάσεις δεν θα θίγουν την κυριαρχία του Κράτους και δεν θα πλήττουν τα Ανθρώπινα Δικαιώματα των νομίμων Κυπρίων.
Η προσέγγιση είναι αξιοπρεπής και ρεαλιστική, καθόσον η Τουρκία είναι πλέον που επείγεται για λύση (πορεία προς ΕΕ και αυξανόμενη γεωστρατηγική αξία Κύπρου), ενδεχόμενο ανέφικτο με την Τουρκία ανυπόληπτη και βυθισμένη στην παρανομία.
Ως εκ των ανωτέρω, η ηττοπαθής παρουσίαση της όποιας προοπτικής δύο κρατών ως αδήριτης ανάγκης επειδή δήθεν «ο κυπριακός Ελληνισμός δεν έχει ούτε καλύτερη εναλλακτική λύση ούτε πολύ χρόνο στη διάθεσή του…» απορρίπτεται.
http://vimasaronikou.wordpress.com/2014/11/07/%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%b5%ce%ba%cf%84%cf%8c%cf%82-%cf%84%cf%8c%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%87%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%bf%cf%85-%cf%81%ce%b5%ce%b1%ce%bb%ce%b9%cf%83%ce%bc%cf%8c%cf%82/
…………………………………………….
Το πλαστό έγγραφο του ΝΑΤΟ
http <http://www.eleftheria.co.uk/currentissue/ELEFTHERIA04092014.pdf>
://www.eleftheria.co.uk/currentissue/ELEFTHERIA04092014.pdf σελίδα 5
Κύριο άρθρο Ελευθερίας Λονδίνου
Θυμάστε που πριν από έναν περίπου χρόνο ο αναπληρωτής πρόεδρος της ΕΔΕΚ,
Μαρίνος Σιζόπουλος, έκανε ομιλία στην Παροικία για τον Φάκελο της Κύπρου και
αποκάλυψε ένα μυστικό έγγραφο του ΝΑΤΟ, σύμφωνα με το οποίο ο τότε Γ.Γ. της
Συμμαχίας συμφώνησε με τον Αμερικανό ΥφΕξ, Σίσκο, για υποστήριξη της
τουρκικής εισβολής και βίαιη εκδίωξη τού Μακαρίου. Το «top secret» έγγραφο
φέρει την υπογραφή του Τζόζεφ Λουνς, τότε Γ.Γ. του ΝΑΤΟ. Τώρα αποδεικνύεται
ότι το έγγραφο εκείνο είναι πλαστό.
Εμείς δεν είμαστε εξ εκείνων που πιστεύουν ότι οι Αμερικανοί και το ΝΑΤΟ δεν
έχουν ευθύνες για την κατάσταση στην Κύπρο. Και δεν χρειαζόμαστε έγγραφα
γι΄αυτή μας την πεποίθηση. Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. ΄Όμως, όταν
ένας επικαλείται έγγραφα για να υποστηρίξει κάτι, πρέπει να είναι απόλυτα
σίγουρος ότι είναι έγκυρα. Διαφορετικά, το όλο οικοδόμημα πάσχει.
Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στην Φανούλα Αργυρού, που ερεύνησε το θέμα και το
έφερε στην επιφάνεια. Κρίνουμε ότι η απάντηση που έλαβε από το Τμήμα Αρχείων
του ΝΑΤΟ είναι πειστική, διότι τόσο η γλώσσα τού εν λόγω εγγράφου όσο και οι
αριθμοί καταχώρησής του «δεν συνάδουν» όπως λένε, με τα ισχύοντα στη
Συμμαχία. Επίσης, αμφισβητείται και η γνησιότητα της υπογραφής Λουνς.
Ο κ. Σιζόπουλος, απαντώντας, είπε ότι το έγγραφο (μαζί με άλλα) τα πήρε από
ελλαδική πηγή και δεν υπήρξε διάψευση από το ΝΑΤΟ όταν το δημοσιοποίηση.
Ίσως, είπε ο κ. Λουνς να μην άφησε… αντίγραφο στο ΝΑΤΟ.
Φυσικά για το τελευταίο δεν τίθεται καν θέμα. Δεν μπορεί ένας Γ.Γ. του ΝΑΤΟ
να στέλνει επίσημο έγγραφο της συμμαχίας με κωδικούς καταχώρησης και να μην
υπάρχει επίσημο αντίγραφο. Όσον αφορά τη διάψευση, απ΄ότι, γνωρίζουμε,
συνήθως το ΝΑΤΟ δεν διαψεύδει ούτε επιβεβαιώνει δημόσιους ισχυρισμούς, όταν
μάλιστα είναι πολύ πιθανόν να μη γνώριζε ότι η Βουλή της Κύπρου είχε τέτοιο
έγγραφο.
Από την άλλη, για ένα τόσο σοβαρό θέμα, γιατί η Κυπριακή Βουλή δεν φρόντισε
πρώτα να διαπιστώσει η ίδια τη γνησιότητα τού εγγράφου, προτού το
χρησιμοποιήσει και «κτίσει» πάνω του; Γιατί δεν έκανε ό,τι και η Φανούλα.
Εν πάση περιπτώσει εκείνο που έχει σημασία είναι ότι, όταν γίνεται μια τόσο
σοβαρή έρευνα, πρέπει τα στοιχεία και τα τεκμήρια να είναι ατράνταχτα.
Διαφορετικά, η αμφισβήτηση θα επεκτείνεται σε ολόκληρο, εν προκειμένω, το
πόρισμα, πράγμα που είναι άδικο.
«Ε»
Cyprus Mail 7 September 2014
……Once again, the embassy advertised its hypocrisy by substantiating its
claim of NATO-US involvement with a document that only a moron would think
was authentic. And this was in an announcement slamming an author for
allegedly not substantiating his claims. Only a dim-witted Akelite,
well-versed in the scientific methodology of historical research, could have
been responsible of such commendable double standards.
THE DUD document – an allegedly top secret letter from NATO chief Joseph
Luns to the US Secretary of Defence – about which we wrote in July last
year, featured such appallingly bad English it could only have been a shoddy
Photoshop job that could not have fooled anyone with half a brain.
The two line letter featured the following line: “We agreed with Mr Sisco
for supporting the Turkish army during the landing, as well as, in the
violent expulsion of Makarios.”
It fooled our deputies and journalists who, despite having a whole brain,
saw this as triumphant confirmation of their anti-West prejudice and gut
feeling that NATO and the US had orchestrated the coup and invasion of ’74.
These certainties were shattered a couple of weeks ago by UK-based
researcher Fanoulla Argyrou.
Ms Argyrou wrote to NATO in Brussels, asking its archives department to
confirm the authenticity of the letter. The response from a NATO archivist
was that “the document is not considered authentic. The evaluation was based
on a number of criteria, including the signature and the codes which were
not compatible with NATO coding.”
In an article in Simerini, in which Ms Argyrou dropped her bombshell, she
noted that the NATO ‘document’ that the House Committee on the Cyprus file,
used to place the responsibility for the coup and Turkish invasion on NATO
“is not genuine document of the organisation.”
THE RESEARCHER wrote to EDEK former deputy Marinos Sizopoulos, who had been
the chairman of the committee in charge of the Cyprus file investigation, to
break the bad news to him. Ms Argyrou naively believed that Sizopoulos
needed to know the truth about the document included in the House
investigation file, especially as she had heard him citing it on radio shows
as conclusive proof of NATO’s sinister role in the coup and the invasion.
Sizopoulos told her that the document and many others had been obtained from
a Greek source, he did not name, and asked “why had NATO not reacted” when
it was publicised? He also said that it was possible “Luns did not leave a
copy at NATO.”If Luns did not leave a copy of the damning document at NATO,
where did Sizopoulos’ Greek source find it? Had it burgled Luns’ house?
http://cyprus-mail.com/2014/09/07/tales-from-the-coffeeshop-welcome-to-our-f
oreclosures-free-zone-for-now/
…………………………………………………………
Το νέο βιβλίο «Περί Ομφαλού της Γης»
Το νέο βιβλίο του Χάρη Κυριακίδη, ενός ανδρός που υπηρέτησε και έζησε από
κοντά και άμεσα την πολιτική ζωή του τόπου μας, τους ανθρώπους που
κυβέρνησαν, τις ξένες σχέσεις και παρεμβάσεις για δεκαετίες, είναι κατά τη
γνώμη μου μεγάλη προσφορά προς την ιστορία της πατρίδας μας. Στην ιστορία
της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Ανεξαρτησία του 1960 μέχρι σήμερα, όταν
ακόμα δεν αναγνωρίζεται ο θεσμός του Κρατικού Αρχείου και ο καθένας θεωρεί
κρατικά έγγραφα ως … προσωπική του υπόθεση, ελάχιστοι έγραψαν, παρέθεσαν
και αποκάλυψαν όσα έζησαν, άκουσαν, γνώρισαν, βίωσαν στην πολιτική ζωή με
ονόματα και λεπτομέρειες εκτός από τους μ. Π.Σ. Μαχλουζαρίδη, και Χρ.
Βενιαμίν. Γι΄αυτό αυτού του είδους τα βιβλία είναι ανεκτίμητα για την
ιστορία γιατί βοηθούν τόσο τους νεότερους σήμερα που διψούν για γνώση όσο
και τους ιστορικούς στο μέλλον να αξιολογήσουν και να ξεχωρίσουν τις
αλήθειες από τους μύθους. Και ουκ ολίγοι μύθοι έχουν δυστυχώς πλαστεί για να
μείνει εγκλωβισμένη η αλήθεια. Μπορείτε να το προμηθευθείτε απευθείας από
τον συγγραφέα, λεπτομέρειες επικοινωνίας στο τέλος του κειμένου.
Φανούλα Αργυρού – Λονδίνο 12.8.2014
Νέο βιβλίο Χάρη Κυριακίδη – «Περί Ομφαλού της Γης»
Μια κριτική ανάλυση της σκηνής και του παρασκηνίου του Κυπριακού
Απόσπασμα από το βιβλίο, του Χάρη Κυριακίδη, «Περί ομφαλού της γης», στο
κεφάλαιο «ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ, ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ, ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΟΣ»
«Δεν θα ήταν υπερβολικό, ίσως, να πούμε ότι Κυπριακός λαός, βρίσκεται
ουσιαστικά εγκλωβισμένος, στα χέρια μιας «Εσωτερικής Αποικιοκρατίας» η οποία
τον αντιμετωπίζει, αφ’ υψηλού και από καθέδρας, χωρίς να αισθάνεται υπόλογη
και υπεύθυνη απέναντι του, ως υπηρέτης του λαού, αλλά ως αφέντης και
δυνάστης του. Και ο λαός ως υποτελής υποχρεούται να παρακολουθεί και να
ακολουθεί και να υπηρετεί την ματαιοδοξία της, αλλά και να πληρώνει για, τα
λάθη ή τα «λάθη» και για τις πράξεις και παραλήψεις της».
ΠΡΟΛΟΓΙΖΟΥΝ
Το βιβλίο «Περί ομφαλού της γης, είναι η Τρίτη προσπάθεια του Χάρη Στ.
Κυριακίδη, στον συγγραφικό τομέα. Η ιδιαιτερότητα αυτής της προσπάθειας,
έγκειται στο γεγονός ότι από την μια προσφέρει μια πιο βαθειά, φιλοσοφική,
κοσμοθεωρητική, πραγματολογική και ερευνητική τομή στα θέματα που
παρουσιάζει και αναλύει. Από την άλλη αποτελεί και την πραγμάτωση μιας
υπόσχεσης, τόσο προς στον εαυτό του, όσο και σε πολλούς οι οποίοι κατά
καιρούς τον άκουαν και τον ρωτούσαν γιατί δεν καταγράφει σε βιβλίο τις
απόψεις, θέσεις και προσεγγίσεις του.
Στο νέο του βιβλίο 320 σελίδων, καταπιάνεται με τα βιώματα, τις εμπειρίες
και τις πληροφορίες που αποκόμισε στη διάρκεια της ενεργού ανάμειξής του στα
πολιτικά πράγματα του τόπου για τρεις δεκαετίες, καθώς και με έρευνα αρχείων
και βιβλιογραφίας των οποίων έλαβε γνώση όλο αυτό το διάστημα. Δεν λείπουν
βέβαια και οι αναφορές σε πληροφορίες που πήρε από πρώτο χέρι από άλλους που
έζησαν τα γεγονότα με τα οποία καταπιάνεται.
«Δεν είναι ιστορία ούτε πραγματεία, δεν διεκδικεί το αλάθητο και την
αδιαμφισβήτητη αντικειμενικότητα. Είναι, όμως, μια ερμηνευτική προσέγγιση
ιστορικών γεγονότων από έναν ενεργό πολίτη και πολιτικό, όχι της βιτρίνας,
της θέσης και της τηλεόρασης, αλλά με την αριστοτελική έννοια, του
μετέχοντος στην πολιτική. Γι΄ αυτό μπορεί να έχει έγκυρο λόγο, και να
ερμηνεύει, και να διαφωνεί, και να διαβλέπει, και να αποκαλύπτει, και να
προβάλλει το παρασκήνιο μέσα από τη δική του οπτική γωνία». Γράφει η
Ακαδημαϊκός Μαίρη Κουτσελίνη Ιωαννίδη, προλογίζοντας το βιβλίο.
«Το βιβλίο του Χάρη Κυριακίδη είναι ένα σημαντικό βοήθημα για όσους
ενδιαφέρονται αμερόληπτα να κρίνουν τις πράξεις και παραλείψεις όσων
αναμείχθηκαν με το εθνικό μας θέμα και μαζί με όλες τις άλλες υπάρχουσες
πληροφορίες είτε από δικές μας πηγές (που είναι ελάχιστες δυστυχώς γι΄ αυτό
και το εν λόγω βιβλίο προερχόμενο από ένα που έζησε τα γεγονότα αποκτά
ιδιαίτερη σημασία) είτε από ξένες, ανοίγουν ορίζοντες για ευρύτερη έρευνα
και αξιολόγηση της ιστορικής αλήθειας. Η οποία για πολλά θέματα παραμένει
δυστυχώς, ακόμα, εγκλωβισμένη στις τριτοκοσμικές κομματικές καραντίνες».
Παρατηρεί στον δικό της πρόλογο η Ερευνήτρια και Συγγραφέας, Φανούλλα
Αργυρού.
«Δεν θα συμφωνούσα σε πολλά αναφορικά με τον τρόπο που βλέπει τον κόσμο και
το Κυπριακό ο Χάρης Κυριακίδης. Είναι, όμως, άνθρωπος με πάθος για τα κοινά
και δεν ανήκει στο είδος για το οποίο δεν έχω καμιά συμπάθεια: Εκείνους,
δηλαδή, που απέχουν από τα κοινά θεωρώντας εαυτούς ανώτερους των
διαδραματιζομένων! Εκείνους που περιμένουν πότε, τάχα, τα κοινά θα αρθούν
στο δικό τους ύψος ώστε να καταδεχτούν ν’ αναμιχθούν σε αυτά, έστω απλώς
ψηφίζοντας»! Συμπληρώνει ο Συγγραφέας και ποιητής Άντης Ροδίτης.
«Το ανά χείρας πόνημα του Χάρη Κυριακίδη κατατάσσεται στα εμπειρικά βιβλία
που επικεντρώνονται στη γεγονοτολογία του προσκηνίου και του παρασκηνίου της
εξελικτικής πορείας του Κυπριακού, από τον αντιαποικιακό του χαρακτήρα μέχρι
το σημερινό που προσδιορίζεται από την εισβολή -κατοχή. Τέτοιου είδους
βιβλία έχουν τη δική τους αξία, γιατί δεν διεκδικούν δάφνες επιστημονικής
ιστορίας αλλά δίνουν την οπτική, με τάση αυτοκριτικής, μέσα από τα μάτια
ανθρώπων που είτε βίωσαν εμπειρικά ιστορικές στιγμές είτε είχαν την ευκαιρία
να ζήσουν δίπλα από πρόσωπα τα οποία έπαιξαν σημαντικό ρόλο σε κρίσιμες
ιστορικές περιόδους. Πιστεύω ότι στο μέλλον οι ερευνητές θα έχουν πολλά να
αντλήσουν μέσα από τη γεγονοτολογία, η οποία παρατίθεται στο βιβλίο «Περί
Ομφαλού της Γης». Συμπληρώνει στο τέλος του βιβλίου ως κεφάλαιο «Αντί
επιλόγου» ο Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Ερευνών, Χρήστος Ιακώβου.
Στο κεφάλαιο «Αντί προλόγου», ο Χάρης Κυριακίδης, επισημαίνει: «Όσο
αντικειμενικός και να προσπαθήσει να είναι κάποιος, όσο δίκαιος και να θέλει
να είναι με άλλες απόψεις ή ιδεολογίες, η εξισορρόπηση είναι ένας δύσβατος
δρόμος. Ένας δρόμος που ξεπερνά τις ανθρώπινες δυνάμεις και αδυναμίες. Από
τη στιγμή που γράφοντας ή ομιλώντας για θέματα τριβής δεν θέλουμε να μιλάμε
ή να γράφουμε αφ΄υψηλού, παριστάνοντας τον παντογνώστη ή τον περιβεβλημένο
με το αλάθητο του Πάπα ή ότι περίπου είμαστε ο Θεός ή ο επί της Γης
εκπρόσωπος του η αντικειμενικότητά μας περνά μέσα από τις συμπληγάδες της
ανθρώπινης φύσης και της άγνοιας κάποιου ή κάποιων δεδομένων τα οποία θα
συνέθεταν μια άλλη εικόνα από αυτή που εμείς προσπαθούμε να σκιαγραφήσουμε».
Εκτιμά από την άλλη ότι: «Όπως πάντα, έτσι και τώρα αναμένω ότι κάποιοι θα
συμφωνήσουν, κάποιοι θα χειροκροτήσουν, αλλά και κάποιοι θα διαφωνήσουν.
Κάποιοι θα σαρκάσουν και θα ειρωνευτούν, αλλά και κάποιοι θα ενθουσιαστούν».
Και καταλήγει: «Οι γραμμές που θα ακολουθήσουν προσφέρονται για αποδοχή ή
απόρριψη αλλά κυρίως για προβληματισμό και αντιμετώπιση των πραγμάτων μέσα
από μια άλλη διάσταση και οπτική γωνία. Είμαι σίγουρος ότι θα διαπιστωθεί
από τον αναγνώστη αρκετή τροφή για σκέψη. Εναπόκειται στον καθένα πώς θα
αντιμετωπίσει ή και πως ενδεχόμενα να αξιοποιήσει αυτή την τροφή, αυτή την
πρόκληση».
Το βιβλίο «Περί ομφαλού της γης», καταπιάνεται εισαγωγικά με την φιλοσοφική,
κοσμοθεωρητική προσέγγιση των πραγμάτων. Σημειώνει ο συγγραφέας
χαρακτηριστικά: «Οι κατά καιρούς εξουσιαστές και δυνάστες, χρησιμοποιώντας
το «υπερόπλο» του «διαίρει και βασίλευε», εγκλώβισαν και εγκλωβίζουν την
ανθρωπότητα στις ανάγκες της ματαιοδοξίας και της απληστίας τους. Συνεργοί
σε αυτή την υποδούλωση του να ανήκεις άνευ όρων σε μια κατάσταση, μια σχολή
σκέψης, και να βάζεις νερό στον μύλο της κάθε λογής εξουσίας, ήταν και είναι
άνθρωποι είτε με μικρή αυτοεκτίμηση είτε καιροσκόποι οι οποίοι
αποδεικνύοντας τον φανατισμό και την αφοσίωση τους σε δογματισμούς και
αφορισμούς λαθροβιώνουν, ως χαμαιλέοντες σε κάθε εναλλαγή εξουσίας. Η σοφή
ρήση του Νίκου Καζαντζάκη τα λέει όλα σχετικά: «Θέλει να είναι ελεύθερος.
Σκοτώστε τον».
Και επισημαίνει: «Όλοι βέβαια, ισχυρίζονται ότι αγωνιούν και εργάζονται για
να προσφέρουν ένα καλύτερο αύριο στους νέους που αποτελούν το μέλλον και που
θα πάρουν την σκυτάλη να συνεχίσουν. Ποια σκυτάλη όμως και ποια συνέχεια;
Αυτή είναι η απορία. Τη συνέχεια της με γοργούς ρυθμούς οπισθοδρόμησης της
ανθρωπότητας στον σκοταδισμό του νόμου και εξουσίας, που θα είναι πολύ
χειρότερος από αυτόν της ζούγκλας ή της προσπάθειας ανάσχεσης αυτής της από
όλους παραδεκτής έστω και υποκριτικά και φαρισαϊκά πορείας οπισθοδρόμησης;
Την συνέχιση της πορείας του σκότους και του σκοταδισμού ή την απαρχή μιας
νέας πορείας προς το φως της αλήθειας, προς ιδανικά, αρχές και αξίες που θα
δώσουν τέλος σε πολέμους και αντιπαραθέσεις βασισμένες στην απληστία, στην
μεγαλομανία και που περιφρονούν όχι μόνο τον άνθρωπο, αλλά τη φύση την οποία
θυσιάζουν όπως και τους ανθρώπους στο βωμό της άπληστης σύντομης διέλευσής
τους από αυτό τον κόσμο;».
Ο βασικός κορμός του βιβλίου αποτελείται από τρία μέρη. Στο πρώτο μέρος το
οποίο αποτελείται από τρία κεφάλαια, καταπιάνεται με το θέμα της
«Επισήμανσης, αξιολόγησης και εγκλωβισμού» προσώπων και παραγόντων από ξένες
χώρες, προκειμένου να προωθήσουν τα συμφέροντά τους. Εκτός από τις
προσωπικές του εμπειρίες ξεχωρίζουν, αποκαλύψεις από τα βιβλία δύο πρώην
πρακτόρων των Μυστικών Υπηρεσιών, του Victor Ostrovsky, της Ισραηλινής
Μοσάντ και του Peter Wright της Βρετανικής ΜΙ5. Συνεχίζει με εκτενή αναφορά
στο ρόλο των βρετανικών Υπηρεσιών στην Κύπρο και την αξιοποίηση από μέρους
τους και του ψυχολογικού παράγοντα, μέσα από την στράτευση και αξιοποίηση
«Ψιθυριστών». Καταλήγει δε με προσωπικές εμπειρίες και βιώματα, από τις
απόπειρες εγκλωβισμού του.
Το δεύτερο μέρος, που είναι και το μεγαλύτερο και αποτελείται από τέσσερα
βασικά κεφάλαια και 19 υποκεφάλαια ασχολείται με «Χρονολογικές αναδρομές»,
κυρίως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τόσο αναφορικά με τα διεθνή πράγματα,
αλλά και με το πώς επηρεάστηκαν και τροχοδρομήθηκαν οι εξελίξεις στο
Κυπριακό και το εσωτερικό μέτωπο, με πλούσιο υλικό από βιβλιογραφία και
έγγραφα που έχουν αποδεσμευτεί. Καταλήγει δε με το «Πολιτικό σκηνικό και
ισοζύγια δυνάμεων Μεταπολεμικά και μετά την Ανεξαρτησία.
Το τρίτο μέρος, από τρία κεφάλαια, εξετάζει τη «Σύμπλευση και σύγκρουση
συμφερόντων, των Μεγάλων Δυνάμεων» στο Κυπριακό, την συντήρηση της
«Μακρόχρονης εκκρεμότητας» και την «Αποτελμάτωση» του Κυπριακού, όπου
παρατηρεί: «Υπάρχουν τόσα πολλά ερωτήματα που μένουν αναπάντητα, τόσες
σκοτεινές πτυχές που πεισματικά παραμένουν στο σκοτάδι. Τόσες προδοσίες που
παραμένουν ατιμώρητες, τόση διαπλοκή και διαφθορά που αγγίζει τόσο ψηλά
δώματα, αλλά κουκουλώνεται. Και από την άλλη ένας λαός που όχι μόνο δεν
εμπνέεται από το παράδειγμα της ηγεσίας, αλλά σπρώχνεται συνεχώς στη μιζέρια
ενός αγώνα για προσωπική και οικογενειακή επιβίωση». Και επισημαίνει:
«Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης η διαιώνιση μιας ολιγαρχίας, της διαπλοκής
και της διαφθοράς η οποία αναπαράγει νέους αστέρες, ως «Εσωτερική
Αποικιοκρατία», κρατώντας το λαό σε κατάσταση υποτελών υπηκόων και όχι
εκφραστών της λαϊκής Κυριαρχίας».
Καταλήγει με μια περιγραφική «φωτογράφιση», της παγκόσμιας πραγματικότητας,
λέγοντας: «Αν, τέλος, εξαιρέσουμε την εξέλιξη προς το καλύτερο μέσα από τον
ρόλο και τη δράση πεφωτισμένων και χαρισματικών ηγετών με ανθρωπιστικά
πιστεύω και αισθήματα, η οποία υποσκάπτεται και καταπολεμάται από
ελεγχόμενες ηγεσίες και ΜΜΕ, αν εξαιρέσουμε τη δυνατότητα επαναστάσεων από
λαούς που είναι εξουθενωμένοι και ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης, τι
απομένει;». Και απαντά: «Απομένει νομοτελειακά, η βίαιη και αιματηρή
σύγκρουση των γιγάντων, που δεν θα τα βρουν στη μοιρασιά. Τραγικό και
τρομακτικό ενδεχόμενο και σενάριο. Μήπως, όμως, μόνο μέσα από την στάχτη και
τα αποκαΐδια μπορεί να ξαναβλαστήσει ένα μη γενετικά μεταλλαγμένο
λουλούδι;».
Στο τέλος του βιβλίου φιλοξενούνται δύο Παραρτήματα. Στο Α΄ «Μια διαφορετική
άποψη για την ιστορική καμπή του 1964», η οποία φιλοξενεί τις απόψεις του
Άντη Ροδίτη και της Φανούλλας Αργυρού, για την δυνατότητα πραγματοποίησης
της Ένωσης το 1964, οι οποίες τεκμηριώνονται με πολλά αποδεσμευθέντα
έγγραφα. Στο Β΄ Καταγράφονται και τεκμηριώνονται, «Οι προβοκατόρικες
βρετανικές ενέργειες, μετά την Ανεξαρτησία, με έγγραφα και πληροφορίες που
παραχωρήθηκαν από την κ. Φανούλλα Αργυρού.
Το βιβλίο ολοκληρώνεται με φωτογραφικό παράρτημα με χάρτες, δημοσιεύσεις και
φωτογραφίες για τα θέματα της χρονικής περιόδου που καλύπτει το βιβλίο.
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: Τ.Θ. 58253, 3732, ΛΕΜΕΣΟΣ
ΤΗΛ. 99657604 kyriakideslaw@cytanet.com.cy
Κυριακίδης Χάρης
C:\Users\Administrator\Desktop\haris kyriakides 007.jpg
Ο Χάρης Κυριακίδης γεννήθηκε στην Ομορφίτα Λευκωσίας στις 29 Μαΐου 1950 και
αποφοίτησε από το Παγκύπριο Γυμνάσιο Νεαπόλεως Λευκωσίας το 1968. Αφού
ολοκλήρωσε τη στρατιωτική του θητεία στα τεθωρακισμένα, σπούδασε στη Νομική
Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, από όπου αποφοίτησε τον
Φεβρουάριο του 1974. Μετά την απόκτηση της άδειας εξασκήσεως επαγγέλματος
(1975), εργάστηκε με την ιδιότητα του Νομικού Συμβούλου -και όχι μόνο- σε
διάφορες επιχειρήσεις. Κατά τα έτη 1998-2002 διετέλεσε και Νομικός Σύμβουλος
του Υπουργού Εσωτερικών, ως Κηδεμόνας Τουρκοκυπριακών περιουσιών. Μετά την
συνταξιοδότηση του τον Ιούνιο του 2013, επιδόθηκε στην ταξινόμηση του
αρχειακού του υλικού, προκειμένου να επιδοθεί στο συγγραφικό του έργο. Το
«Περί ομφαλού της Γης», είναι το πρώτο από μια σειρά βιβλίων τα οποία
προτίθεται να εκδώσει στα επόμενα χρόνια.
Η ενασχόλησή του με τα κοινά και την πολιτική άρχισε νωρίς, καθώς μετά την
Τουρκική εισβολή ξεκίνησε να εργάζεται ως βοηθός και έπειτα ως αρχισυντάκτης
στην οικογενειακής ιδιοκτησίας – εβδομαδιαία εφημερίδα «Κύπρος». Βασικός
άξονας της ποικίλης αρθρογραφίας αλλά και των διαλέξεών του σε εκδηλώσεις
πολιτιστικών κυρίως οργανώσεων, νωρίς μετά την τούρκικη εισβολή το 1974,
υπήρξαν οι αναλύσεις για το Κυπριακό και η ανάγκη δημιουργίας μαζικών
κομμάτων αρχών στην Κύπρο. Την άποψη αυτή προέβαλε ως αναγκαία προϋπόθεση
για την ενεργό συμμετοχή των πολιτών στη διαδικασία και τα κέντρα αποφάσεων,
αλλά και ως προϋπόθεση του αγώνα για την άρση των αποτελεσμάτων της
εισβολής και κατοχής.
Έχει πλούσιο συγγραφικό έργο, με έμφαση στο Κυπριακό, τόσο σε ό,τι αφορά τις
ιστορικές του πτυχές, όσο και την επικαιρότητα. Εδώ και 40 χρόνια, άρθρα και
αναλύσεις του έχουν δημοσιευτεί σε όλες τις κυπριακές εφημερίδες, καθώς και
στο διεθνή τύπο. Έχει παραχωρήσει πλήθος συνεντεύξεων στην Κύπρο και το
εξωτερικό, σε εφημερίδες, περιοδικά και ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς, ενώ
συμμετείχε και σε συνέδρια του εξωτερικού με θέματα διεθνούς πολιτικής.
Επίσης, έχει λάβει μέρος, είτε ως κομματικό στέλεχος είτε με την ιδιότητα
του αναλυτή, σε τηλεοπτικές συζητήσεις ξένων μέσων ενημέρωσης.
Ανήκει στα ιδρυτικά στελέχη του ΔΗΚΟ, τον Μάιο του 1976, ενώ από το 1986 έως
το 1996 διετέλεσε και Εκπρόσωπος του κόμματος. Υπήρξε επίσης ιδρυτικό
στέλεχος του ΑΔΗΚ τον Μάρτιο του 1999. Η τελευταία ενεργός ανάμειξή του στα
πολιτικό – κομματικά δρώμενα ήταν η συμμετοχή του στο ψηφοδέλτιο της
συνεργασίας ΑΔΗΚ – ΕΥΡΟΚΟ, στις βουλευτικές εκλογές του 2006.
………………………………………………
Το μεγάλο σχέδιο της Τουρκίας: Νιχάτ Ερίμ, ο εμπνευστής της διχοτόμησης
Posted by <http://olympia.gr/> olympiada στο Νοεμβρίου 12, 2014
<http://olympiada.files.wordpress.com/2014/11/wpid-20141112084859.jpg>
<http://olympiada.files.wordpress.com/2014/11/wpid-20141112084859.jpg>
<http://olympiada.files.wordpress.com/2014/11/wpid-20141112084859.jpg>
. Νιχάτ Ερίμ: Ο εμπνευστής της διχοτόμησης
Επίκαιρη παραμένει μέχρι σήμερα, η Υψηλή Στρατηγική της Τουρκίας επί του
Κυπριακού, η οποία συντάχθηκε σε δύο εκθέσεις από τον Νιχάτ Ερίμ το 1956,
προσβλέπει σε διχοτόμηση της Κύπρου και ακολουθείται πιστά, από την κατοχική
Τουρκία, εδώ και 55 χρόνια.
. Το μεγάλο σχέδιο της Τουρκίας και η επιτυχής, εις βάρος της Κ.Δ, υλοποίηση
του
. Η γένεση της Τουρκικής Υψηλής Στρατηγικής στο Κυπριακό
. Η Τουρκία επιμένει διεθνώς ότι στην Κύπρο υπάρχουν δύο διαφορετικές
κοινότητες
. Για την Τουρκία «η καλύτερη λύση είναι η διχοτόμηση»
. «Πρώτα πρέπει μετακινηθεί ο Ελληνικός πληθυσμός»
. «Πρέπει να επιδιωχθεί η ελεύθερη μετάβαση Τούρκων προς την Κύπρο»
. Η Τουρκία επιθυμεί να συμμετέχει «στην ασφάλεια της περιοχής που θα
παραχωρηθεί στους Ρωμιούς»
. «Η Ελλάδα δεν μπορεί να ζητήσει το ίδιο δικαίωμα για την Τουρκική περιοχή»
λόγω απόστασης
. «Το μέλλον των δύο λαών πρέπει να αποφασισθεί με ξεχωριστό δημοψήφισμα, σε
κάθε κοινότητα»
. «Το σύνολο του Τουρκικού πληθυσμού πρέπει να αυξηθεί»
. Η Τουρκία δεν θα ανησυχεί για την έκβαση του δημοψηφίσματος
. Ο Ν.Ερίμ ήταν επικεφαλής της τουρκικής αντιπροσωπίας για την σύνταξη και
επεξεργασία του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας
Από το 1956 η Τουρκία έθεσε, με απόλυτη μαεστρία, μέσω δύο εκθέσεων, το
στρατηγικό της σχέδιο και τις πολιτικές της επιδιώξεις επί του Κυπριακού, οι
οποίες δεν ήταν άλλες από τη διχοτόμηση της Κύπρου και τη δημιουργία δύο
ανεξάρτητων κρατών εντός μιας ενιαίας γης. Αυτό το σχέδιο ακολουθεί η
Τουρκία, με απόλυτη για εκείνην επιτυχία, από τον Νοέμβριο του 1956 μέχρι
και το 2011. Πενήντα πέντε χρόνια μετά, το σχέδιο παραμένει επίκαιρο, χωρίς
κανένα ίχνος απόκλισης από πλευράς Άγκυρας.
Οι Εκθέσεις Νιχάτ Ερίμ
Η γένεση της Τουρκικής Υψηλής Στρατηγικής στο Κυπριακό, έχει τις ρίζες της
στα 1956, όταν ο τότε πρωθυπουργός της Τουρκίας Ατνάν Μεντερές προσέλαβε ως
μόνιμο σύμβουλο του Τουρκικού Κράτους, τον καθηγητή του Συνταγματικού
Δικαίου και βουλευτή του Λαϊκού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, Νιχάτ Ερίμ, και
του ανέθεσε τη σύνταξη ενός στρατηγικού σχεδίου επί του οποίου θα στηριχθούν
οι μακροχρόνιες επιδιώξεις της Τουρκίας στο Κυπριακό Ζήτημα, δήλωσε ο
Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών(ΚΥΚΕΜ) Χρήστος Ιακώβου.
Ο Νιχάτ Ερίμ παρέδωσε, στα τέλη του 1956, δύο εκθέσεις (24 Νοεμβρίου και 22
Δεκεμβρίου) στον πρωθυπουργό Μεντερές, οι οποίες εκθέσεις απετέλεσαν το
βασικό στρατηγικό σχέδιο βάσει του οποίου υλοποιήθηκε η τουρκική πολιτική
επί του κυπριακού.
Το σχέδιο εκείνο, το οποίο αποτελούσε κρατική πολιτική, έγινε αποδεκτό από
όλες ανεξάρτητα τις τουρκικές κυβερνήσεις, οι οποίες το ακολούθησαν με
αποτελεσματικότητα, συνοχή, ενεργητικότητα και σταθερή προσήλωση στους
στρατηγικούς στόχους, πρόσθεσε ο διευθυντής του ΚΥΚΕΜ.
Οι βασικοί πυλώνες των εκθέσεων του Νιχάτ Ερίμ
Σύμφωνα με τις εκθέσεις, οι Τουρκικές διεκδικήσεις επί της Κύπρου δεν θα
πρέπει να στηρίζονται σε νομικά επιχειρήματα αλλά σε πολιτικούς λόγους.
Όμως, προκειμένου να διατηρηθούν οι σχέσεις Βρετανίας – Τουρκίας – Ελλάδας,
και να μην δημιουργηθεί οποιοδήποτε πρόβλημα, στην περίπτωση που παραχωρηθεί
αυτοδιοίκηση στο νησί, «η καλύτερη λύση είναι η μέση λύση, δηλαδή αυτή της
διχοτόμησης».
Ο δεύτερος πυλώνας, σημείωσε ο Χ. Ιακώβου, όπως είναι διατυπωμένος στις
εκθέσεις Ερίμ, αναφέρει ότι «θα πρέπει η Τουρκία να επιμένει διεθνώς ότι
στην Κύπρο υπάρχουν δύο διαφορετικές κοινότητες, η κάθε μια από τις οποίες
έχει το δικαίωμα της ξεχωριστής αυτοδιάθεσης. Το μέλλον των δύο ξεχωριστών
λαών, είτε ανεξαρτησία είτε ένωση με την μητέρα-πατρίδα είτε συνέχιση της
Βρετανικής κυριαρχίας, θα πρέπει να αποφασισθεί κατόπιν δημοψηφίσματος,
ξεχωριστά σε κάθε μια εκ των δύο».
Η αρχή της αυτοδιάθεσης θα πρέπει εφαρμοσθεί αφού πρώτα μετακινηθεί ο
Ελληνικός πληθυσμός, έτσι ώστε να υπάγεται στη διοίκηση της αρεσκείας του,
αναφέρεται στις εκθέσεις, ενώ «τέτοια μετακίνηση δεν θα συνιστά
αδικαιολόγητη ταλαιπωρία αλλά θα βοηθήσει να μην καταπατηθούν τα δικαιώματα
της Τουρκικής κοινότητας που σήμερα είναι μειοψηφική, επιπλέον θα
ικανοποιηθεί η ασφάλεια της Τουρκίας και θα αποφευχθεί μια μελλοντική
ελληνοτουρκική κρίση».
Η Τουρκία, ακολουθώντας πιστά το σχέδιο, θα πρέπει, σύμφωνα με τις εκθέσεις,
να προσδιορίσει την προσφορότερη γι’ αυτήν μορφή διχοτόμησης λαμβάνοντας υπ’
όψη τα οικονομικά και στρατιωτικά της συμφέροντα, καθώς και τα συμφέροντα
των Τουρκοκυπρίων. Στην προσπάθεια της να αποκτήσει το “πάνω χέρι” στο νησί,
η Τουρκία επιθυμεί να συμμετέχει αναγκαστικά «στην ασφάλεια της περιοχής που
θα παραχωρηθεί στους Ρωμιούς της νήσου, διότι το θέμα σχετίζεται με την
ασφάλεια της, καθώς και με την πολιτική της στη Μέση Ανατολή. Η Ελλάδα δεν
μπορεί να ζητήσει το ίδιο δικαίωμα για την Τουρκική περιοχή διότι το νησί
απέχει από την Τουρκία 45 ν.μ. ενώ από την Ελλάδα 600 ν.μ.»
Άλλος πυλώνας των εκθέσεων, σύμφωνα με τον διευθυντή του ΚΥΚΕΜ, αναφέρει ότι
θα πρέπει να επιδιωχθεί η ελεύθερη μετάβαση Τούρκων προς την Κύπρο. Αφού η
Τουρκία λάβει τα μέτρα της, το σύνολο του Τουρκικού πληθυσμού μπορεί να
αυξηθεί στον αριθμό που ανερχόταν επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τότε μόνο
δεν θα ανησυχεί για την έκβαση του δημοψηφίσματος που θα γίνει, είτε για τον
καθορισμό του συνόλου της νήσου είτε της διχοτόμησης.
Ο Νιχάτ Ερίμ επεσκέφθη την Κύπρο κατά την διάρκεια του αγώνα της ΕΟΚΑ, έλαβε
μέρος σε διάφορες συνομιλίες σχετικές με το Κυπριακό Ζήτημα και το 1959 ήταν
μέλος την τουρκικής αντιπροσωπείας στις διαπραγματεύσεις που έλαβαν χώρα στη
Ζυρίχη και κατέληξαν στις γνωστές συμφωνίες. Μεταξύ των ετών 1959 και 1960
ήταν επικεφαλής της τουρκικής αντιπροσωπίας για την σύνταξη και επεξεργασία
του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ο Ερίμ υπηρέτησε και στην έδρα
του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών ως επικεφαλής της τουρκικής αντιπροσωπείας.
Εκεί υπερασπίσθηκε τις θέσεις της Τουρκίας σχετικά με το Κυπριακό ενώ
ανέλαβε πρωθυπουργός της Τουρκίας μετά το πραξικόπημα του 1971.
Οι δύο εκθέσεις που συνετάχθησαν το 1956, καθόρισαν ευδιάκριτους
βραχυπρόθεσμους, μεσοπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους στρατηγικούς στόχους,
από τους οποίους δεν απέκλινε η Τουρκική εξωτερική πολιτική επί του
Κυπριακού, τόνισε ο κ. Ιακώβου, προσθέτοντας ότι σε αυτό συνετέλεσαν όλες οι
τουρκικές κυβερνήσεις των τελευταίων 55 ετών που δεν παρεξέκλιναν από τις
βασικές αρχές , όπως επίσης και οι αντίστοιχες στρατιωτικές ηγεσίες που
όποτε κλήθηκαν έδωσαν λύσεις χωρίς την όποια πολιτική παρέμβαση.
Οι εκθέσεις αυτές, κατέληξε ο διευθυντής του ΚΥΚΕΜ, παρότι συνετάχθησαν το
1956, εντούτοις 55 χρόνια μετά παραμένουν επίκαιρες αλλά και μείζονος
στρατηγικής σημασίας έγγραφα, λόγω της συνέπειας και της σταθερότητας με την
οποία οι Τουρκικές κυβερνήσεις της ακολούθησαν.
πηγή: Σημερινή (02/12/2011) «Το μεγάλο σχέδιο της Τουρκίας και η επιτυχής
υλοποίηση του-Νιχάτ Ερίμ: Ο εμπνευστής της διχοτόμησης», Θανάσης Αθανασίου
http://olympia.gr/2014/11/12/%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%ac%ce%bb%ce%
bf-%cf%83%cf%87%ce%ad%ce%b4%ce%b9%ce%bf-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%8
5%cf%81%ce%ba%ce%af%ce%b1%cf%82-%ce%bd%ce%b9%cf%87%ce%ac%cf%84-%ce%b5%cf%81/
#more-427562
…………………………..
Το ανιστόρητα επικίνδυνο βιβλίο της Βικτώριας Χίσλοπ – ΜΕ ΕΥΘΥΝΕΣ ΑΛΕΞΗ
ΓΑΛΑΝΟΥ
Μετά τη ανάρτηση και κυκλοφορία του πρώτου μου άρθρου επί του θέματος με
τίτλο «Με κλειστά μάτια άραγε κύριε Αλέξη Γαλανέ;», πληροφορήθηκα ότι τελικά
ήταν με ανοικτά τα μάτια που ο κ. Αλέξης Γαλανός προώθησε το βιβλίο αυτό. Η
ίδια η συγγραφέας δήλωσε ότι ήταν με την καθοδήγησή του, που το έγραψε και
ότι ο ίδιος έκανε το «readproof”. Μου εστάλη επιβεβαίωση από γνωστό
παράγοντα της ομογένειας Λονδίνου, ο οποίος παρευρέθηκε στην παρουσία του
βιβλίου στο Ελληνικό Κέντρο Λονδίνου.
Έτσι, επανέρχομαι με προσαρμοσμένο τίτλο (ανάρτηση στο www.olympia.gr
<http://www.olympia.gr/> πιο κάτω) και με περισσότερες ανησυχίες καθώς
ενημερώθηκα επίσης ότι μέχρι και την ακριτική ΞΑΝΘΗ μας, βιβλιοπωλείο
ετοιμάζεται να το… παρουσιάσει και εκεί! Και πληθαίνουν τα ερωτήματα για
την χρησιμότητα της παρουσίασης του εν λόγω βιβλίου στην ακριτική μας ΞΑΝΘΗ.
Περιλαμβάνω και μια ιστορική γνωμάτευση για ΜΟΕ της, για χρόνια
Συνταγματολόγου της Κυπριακής Δημοκρατίας κας Κλαίρ Πάλλυ.
Στην Ελλάδα, η Τουρκία τα τελευταία χρόνια κατάφερε εν μέρει να χαντακώσει
τα μυαλά πολλών αδελφών Ελλήνων με την εισβολή μέσω των τηλεοπτικών καναλιών
με τα σκοπίμως προπαγανδιστικά τουρκικά της σίριαλ. Στο μικρό μας
χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στη θάλασσα, έπεσαν πάνω του τα κοράνια και οι
σαρκοφάγοι να του ρημάξουν τελειωτικά το αίμα, το αέριο και κάθε τι δικό
του, με εισηγήσεις, προτάσεις, συμβουλές και ΟΛΑ για τη μοιρασιά του με την
σφαγέα και κατακτητή Τουρκία, τώρα και με … βιβλία!
Δώστε την μισή Κύπρο στην Τουρκία με το έτσι θέλω. Την υπόλοιπη δεν
χρειάζεται τώρα, κρατήστε την προς το παρόν, θα την πάρει έτσι ή αλλιώς και
εκείνη εν χρόνω μικρό… Αυτό δεν μας εισηγήθηκε στις 14 Μαρτίου 2014 πρώτη
πρώτη η περιβόητη Ομάδα Διεθνών Κρίσεων (International Crisis Group) με το
άρθρο της «Divided Cyprus: Coming to Terms on an Imperfect Reality»;
Μας είπε η ΟΔΚ: «Αυτή η έκθεση εισηγείται ότι οι πλευρές πρέπει να σκεφτούν
ανεπίσημα την προοπτική αμοιβαίας συμφωνίας ανεξαρτησίας για τους
Τουρκοκύπριους εντός της ΕΕ» –
” This report argues that the parties should informally consider the option
of mutually agreed independence for the Turkish Cypriots within the EU.”
http://www.crisisgroup.org/en/regions/europe/turkey-cyprus/cyprus/229-divide
d-cyprus-coming-to-terms-on-an-imperfect-reality.aspx
Στο τέλος επισυνάπτω και δύο σχόλια συμπατριωτών μας που μου στάλθηκαν.
Φανούλα Αργυρού – Λονδίνο. 6.11.2014
Το ανιστόρητα επικίνδυνο βιβλίο της Βικτώριας Χίσλοπ
Posted by <http://olympia.gr/> olympiada στο Νοεμβρίου 6, 2014
ΜΕ ΕΥΘΥΝΕΣ ΑΛΕΞΗ ΓΑΛΑΝΟΥ
Διάβασα την βιβλιοκριτική του αγαπητού Ανδρέα Μορφίτη, Δημοτικού Σύμβουλου
του κατεχόμενου Δήμου Αμμοχώστου, στην ιστοσελίδα Agora Dialogue, για το
βιβλίο της Αγγλίδας Βικτώριας Χίσλοπ. Για το οποίο (βιβλίο) ο δήμαρχος της
πόλης κ. Αλέξης Γαλανός σαν «πλασιέ» της, έτρεξε στο Λονδίνο να το
προωθήσει. Ενημερώθηκα ότι η Βικτώρια Χίλ στην παρουσίαση στο Ελληνικό
Κέντρο είπε ότι ο κ. Γαλανός την συμβούλευε καθόλη τη διάρκεια της έρευνάς
της και έκφρασε την ευγνωμοσύνη της γιατί πρώτος διάβασε το βιβλίο
(readproof the book). Στο τέλος ο κ. Αλέξης Γαλανός την τίμησε με ΤΙΜΗΤΙΚΗ
ΠΛΑΚΑ εκ μέρους του Δήμου!
Βλέπετε τους μήνες αυτούς είχαμε και την ευφορία που ξεκίνησε με κάποια
λεγόμενα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, τη «αμερικανική» παραγωγή φίλμ για
την επιστροφή της Αμμοχώστου, αλλά ποίας Αμμοχώστου και πως δεν ενδιαφέρει.
Τριών γειτονιών με κάποια ξενοδοχεία και αυτά συνεταιρικά με τους
Τουρκοκύπριους και όχι μόνο, και με .εκκλησιασμούς σε Αγίους Εξορινούς «εν
εξορία», υπό την εποπτεία του Τούρκου έποικου Μουφτή και των τουρκικών
κατοχικών στρατευμάτων με πλούσια ξένη πρεσβευτική παρουσία! Τέτοια
χαζομάρα, ηττοπάθεια, ανεπάρκεια ηγεσίας, δουλοφροσύνη και δουλοπρέπεια
σκλάβων προς τους κατακτητές τους. Βέβαια, με την «ευλογία» των «φίλων»
Βρετανών. Άστε που τέτοιες ενέργειες παραβιάζουν και το ψήφισμα 550 του
1984/ Κάποιοι θυσιάζουν όχι μόνο τα δίκαια ολόκληρου του λαού αλλά και της
ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ.
Κάθε φορά που ένας ΄Άγγλος ή Αγγλίδα γράφει βιβλίο για την Κύπρο δεν
χρειάζεται να το διαβάζουν και να καταλάβουν τι λέγει για μας και το τόπο
μας. Τις επιπτώσεις που θα έχει το περιεχόμενό του, αν είναι αλήθεια, ψέμα,
διαστρέβλωση, προπαγάνδα εναντίον μας είτε σκόπιμη είτε λόγω ακόμα
περισσότερης άγνοιας από τον/την συγγραφέα, και τρέχουν να το προβάλουν,
υπέρ-ευγνώμονες για την υποχρέωση!
Το είδαμε με πολλούς άλλους. «Τα Πικρολέμονα» του πράκτορα των Βρετανικών
Μυστικών Υπηρεσιών Λόρενς Ντάρελ, με την αποικιακή προπαγάνδα, ακόμα το
πωλούν. στους τουρίστες!! Ενώ το βιβλίο που έγραψε ο δικός μας Κώστας Μόντης
το 1964 «Κλειστές Πόρτες» εις απάντηση εκείνου του Ντάρελ, το «λογόκριναν»
στην αφάνεια.
Ο Ντάρελ ήταν ο πατέρας της πλαστής ταυτότητας, της ψευτο-Κυπριοσύνης!
Σχετικό το άρθρο της γράφουσας εδώ:
http://www.efylakas.com/archives/19854 13.6.2014.
Ακολούθησαν και άλλοι σαν τον Ντάρελ διαχρονικά, για να τους γλείφουν οι
δικοί μας εξίσου υποχρεωμένοι για την εξυπηρέτηση.
Τέτοιος μαζοχισμός και αγγλολιγούρα άραγε επικράτησε και στην περίπτωση του
τελευταίου βιβλίου της κας Βικτώριας Χίσλοπ «Η ΑΝΑΤΟΛΗ» ή κάτι περισσότερο;
Καλά που δεν την εξισώσατε αθεόφοβοι για όσα γράφει εναντίον της ιστορικής
αλήθειας και παθών του λαού και τόπου μας από τους Βρετανούς και Τούρκους
και με τους . ήρωες μας. Και να ζητήσετε και προσφορές για κανένα άγαλμα της
σε καμιά γωνιά της ελεύθερης Κύπρου ή κάπου στη Δερύνεια! Που ξέρετε, μπορεί
να το κάνουν οι Τούρκοι, στο προαύλιο κανενός Αγίου Εξορινού στα κατεχόμενα.
Θα πρέπει να αναλογιστούν τελικά τις τεράστιες ευθύνες που φέρουν όλοι
εκείνοι που πρωτοστάτησαν και συνεχίζουν να προβάλουν αυτό το ανιστόρητο και
ιστορικά διαστρεβλωτικό βιβλίο από Λευκωσία, Λονδίνο μέχρι τη. ακριτική
Ξάνθη(!). Ειδικά μέσα από ένα υποτιθέμενο μυθιστόρημα είναι ακόμα χειρότερο.
Είναι επικίνδυνο. Με ευθύνες Γαλανού.
Θέμα παραίτησης Γαλανού
Θα έπρεπε ήδη να είχε εγερθεί θέμα παραίτησής του κ. Γαλανού. Δεν μπορεί
ένας Δήμαρχος κατεχόμενης περιοχής από την Τουρκία από το 1974 να
αναγνωρίζει «συνεταιρικά» ένα Τούρκο «Δήμαρχο» (τον κ. Οκτάι Καγιάλπ), δεν
μπορούν π.χ. να συνεχίζονται επαφές του με Βρετανούς πολιτικούς στο Λονδίνο
που υπονομεύουν γενικά το Κυπριακό. Δεν μπορεί να διατηρεί ακόμα τη θέση του
ο Α. Γαλανός μετά που η ίδια η συγγραφέας επιβεβαίωσε ότι ο ίδιος την
συμβούλευε καθόλη τη διάρκεια της έρευνάς της και πρώτος διάβασε το βιβλίο
(readproof the book).
Μήπως υπάρχει κάτι άλλο, που αναγκάζει τον εν λόγω Δήμαρχο να συμπεριφέρεται
με αυτό το δουλοπρεπή και υποτελή τρόπο προς τους κατακτητές, γιατί είναι
πλέον πέραν πάσης λογικής εξήγησης η συμπεριφορά του. ΄Οταν έφθασε στο
σημείο να διαλαλεί από τηλεοράσεως στην Κύπρο «σαν τελάλης επί
τουρκοκρατίας/αποικιοκρατίας» ότι τάχα την «Χίσλοπ την γυρεύαμε στον ουρανό
και την βρήκαμε στη γη»!!! .
Η Συνταγματολόγος κα Κλαίρ Πάλλυ
Δεν θυμάται ένας τι έγραψε η Συνταγματαλόγος κα Κλαίρ Πάλλυ για το θέμα; Σας
το θυμίζω λοιπόν αγαπητοί Βαρωσιώτες για να αναλογιστείτε τις πράξεις του
Δημάρχου σας. Το 1993/94 λοιπόν σε γνωμάτευσή της για τα ΜΟΕ περι Βαρωσίων,
η Συνταγματολόγος της Οξφόρδης, την οποία δεν γυρεύαμε στους ουρανούς, την
είχαμε στην Γενική Εισαγγελία από τον καιρό του μ. Σπύρου Κυπριανού,
κατέληγε ότι με τα ΜΟΕ θα θυσιαστούν όλοι οι πρόσφυγες έναντι επιστροφής
μιας έρημης περιοχής, δηλαδή των Βαρωσιών η οποία τους ανήκει:
“in order to get return of a desert to which its owners are entitled, all
other Greek Cypriot refugees are in practice being sacrificed – what used to
be called “Famagustization of the Cyprus problem”. (Αντίγραφο κατέχει η
γράφουσα).
Τέτοια «Ανατολή» μας είναι αχρείαστη γιατί η «Δύση» της για μας θα είναι
εφιάλτης για όλη την Κύπρο.
Εγώ ως πρόσφυγες δεν πέρασα ποτέ στα κατεχόμενα είτε πριν είτε μετά που
έγινε το μέγα σφάλμα και δέχτηκε η δική μας πλευρά να ανοίξουν τα
οδοφράγματα το 2003 γιατί δεν μπορώ να δεχτώ ότι πρέπει στην ίδια μου την
πατρίδα να δείχνω διαβατήριο στον κατακτητή για να πάω (και αυτό απλά να δω
από μακριά, ως τουρίστας!) την κατεχόμενη μου πατρίδα και περιουσία. Ο κ.
Γαλανός πόσες φορές το έκανε και πόσο συχνά άραγε το κάνει;
Φανούλα Αργυρού
Ερευνήτρια/συγγραφέας – Λονδίνο 6.11.2014
http://olympia.gr/2014/11/06/%cf%84%ce%bf-%ce%b1%ce%bd%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%
8c%cf%81%ce%b7%cf%84%ce%b1-%ce%b5%cf%80%ce%b9%ce%ba%ce%af%ce%bd%ce%b4%cf%85%
ce%bd%ce%bf-%ce%b2%ce%b9%ce%b2%ce%bb%ce%af%ce%bf-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b2/#
more-426298
Σχόλιο από τον Κερυνειώτη κ. Ιωάννη Σιεκέρσαββα.
From: Ioannis Shekersavvas [mailto:ishekersavvas@cytanet.com.cy]
Sent: 04 November 2014 12:53
To: ‘Fanoulla Argyrou’
Subject: RE: Με κλειστά μάτια άραγε κύριε Αλέξη Γαλανέ;
Συμφωνώ απόλυτα με την κριτική του βιβλιου. Σημειώστε ότι τόσο το βιβλίο
αυτό , όσο και συνεντεύξεις ολοσέλιδες σε εφημερίδες παρομοίας υφής
περιεχομένου, π.χ. συνέντευξη της κας Μαρκουλλή υπερ κίνησης για επανένωση ,
βιβλίο Σταύρου Λυγερού για βελούδινο διαζύγιο, της θεολόγου Θέμιδος
Δημοσθένους κ.λπ , εμφανίζονται ως χιονοστιβάδα παράλληλα με την αυξηση των
δραστηριοτήτων των επαναπροσεγγιστών με πλάτες «δυνατές» και λεφτά πολλά.
Κλιμακώνεται η υλοποίηση της εντολής και του τελευταίου ψηφίσματος του ΟΗΕ
το οποίο η Κυπριακή Κυβέρνηση υιοθέτησε με ικανοποίηση , να πεισθεί ο Λαός
μας ότι τούτη είναι η λύση του Κυπριακού , όπως έχει διαμορφωθεί στο έδαφος
το 1974 και με πρόσθετο δώρο στον εισβολέα τη διάλυση της Κυπριακής
Δημοκρατίας. Το βάρος πάνω μας είναι μεγάλο και ελπίζω να το σηκώσουμε όπως
έγινε και το 2004. Πρέπει να το σηκώσουμε.
Ο πρόσφυγες συμπατριώτης μας από την Αμμόχωστο και δικηγόρος κ. Πάνος
Ιωαννίδης ( ο οποίος ήταν και ο τελευταίος κάτοικος της πόλης που έφυγε το
1974 μετά την τουρκική εισβολή) απέστειλε στην κα Βικτώρια Χίσλοπ μέσω του
εν Αθήναις γραφείου της, τον σύνδεσμο να διαβάσει το ιστορικό και δίγλωσσο
(Αγγλικά και Ελληνικά) βιβλίο «ΑΙΜΑΤΗΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ» “BLOODY TRUTH».
Επισημαίνοντας της ότι αν είχε την ευκαιρία να διάβαζε το εν λόγω βιβλίο και
είχε γνήσια διάθεση να έγραφε ένα σωστό βιβλίο για την Αμμόχωστο τα γεγονότα
που περιγράφει στο βιβλίο της θα ήσαν εντελώς διαφορετικά..
From: Panos Ioannides [mailto:panos.ioannides@cytanet.com.cy]
Sent: Τρίτη, 4 Νοεμβρίου 2014 7:44 μμ
To: ‘vasso_sotiriou@hotmail.com’
Subject: Ms Vicroia Hislop’s book “tThe Sunrise”
Dear Ms Sotiriou,
Please pass the following message to Ms Victoria Hislop:
“Dear Ms Hislop,
We strongly believe that, should you have had the opportunity to read the
bilingual book “Αιματηρή αλήθεια – Bloody truth” and had the genuine
intention to write a proper book about Famagusta, the facts described in
your book “The Sunrise” would have been totally different.
If you can spare the time, please have a first look at
http://cyprusactionnetwork.org/yahoo_site_admin/assets/docs/BLOODY_TRUTH__Th
e_Book.266130049.pdf and, if you are in principle interested in receiving
the actual book, let us have your personal address so to courier a hard copy
with our compliments.
You never know! It might trigger the human nature towards TRUTH.
Sincerely,
Panos Ioannides, Lawyer
Refugee from Famagusta, Cyprus
fanoulla@rgyrou.com;
Leave a Reply