ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΙΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ

Δεδομένου ὅτι τά δύο αὐτά θέματα εἶναι διεπιστημονικοῦ χαρακτῆρα καί μάλιστα ἀντικείμενο πολλῶν διαφορετικῶν ἐπιστημῶν, ἡ ἐν προκειμένω προσπάθειά μου εἶναι νά παρουσιάσω αὐθεντικές γνῶμες γλωσσολόγων, ἀρχαιολόγων, ἱστορικῶν, ἀνθρωπολόγων, παλαιοντολόγων, ὥστε νά χυθεῖ περισσότερο φῶς στά δύο αὐτά περίπλοκα καί σκοτεινά ἀκόμη θέματα, βάσει καί τῶν νεοτέρων εὑρημάτων καί τῶν ἐξελίξεων στήν ἀνθρώπινη ἀρχαιογενετική (DNA) καί τήν πληθυσμιακή γενετική. Ἐξελίξεων, οἱ ὁποῖες ἀνέτρεψαν ἤ καί ἐπιβεβαίωσαν προγενέστερες ὑποθέσεις.

Στόν Κρατύλο τοῦ Πλάτωνος πού ἀποτελεῖ διάλογο γιά τήν ὀρθότητα τῶν ὀνομάτων μέ συνομιλητές τόν Ἑρμογένη, τόν φιλόσοφο-μαθηματικό Κρατύλο (ἱδρυτή φιλοσοφικῆς σχολῆς τόν 5ο π.X. αἰ.) καί τόν Σωκράτη, βρίσκονται οἱ ἀπαρχές τῆς Συγκριτικῆς Γλωσσολογίας σ’ ὅ,τι ἀφορᾶ ὀνόματα βαρβάρων (δηλ. ἀλλοεθνῶν) καί τῆς συγκριτικῆς μεθόδου (ὅσον ἀφορᾶ τίς διαλέκτους τῆς Ἑλληνικῆς, π.χ. Αἰολικῆς, Δωρικῆς, Ἰωνικῆς, Ἀττικῆς κ.λπ.), καθώς καί οἱ ἀπαρχές τῆς Ἐτυμολογίας γιά τό πῶς καθορίζεται ἡ ὀρθή ὀνοματοθέτηση (ὀνοματοδοσία) τῶν λέξεων (ὀνομάτων), φύσει ἤ νόμω.

Σύμφωνα μέ τόν φύσει καθορισμό (κατά τόν Κρατύλο), ὑπάρχει συμφωνία μεταξύ ὀνόματος (λέξεως) καί τοῦ ἐννοιολογικοῦ περιεχομένου του ἐτυμολογικῶς (δηλ. μεταξύ σημαίνοντος καί σημαινομένου), ἐνῶ σύμφωνα μέ τόν νόμο καθορισμό τῶν ὀνομάτων (λέξεων) ἡ ὀνοματοθέτηση εἶναι συμβατική.

Ἡ Ἑλληνική γλῶσσα εἶναι κατ’ ἐξοχήν ἐννοιολογική ἤ νοηματική, δηλαδή ὑπάρχει αἰτιώδης σχέση μεταξύ ὀνομάτων-λέξεων καί τῆς ἐτυμολογικῆς σημασίας τους.

Κατά τόν Πλάτωνα (Κρατύλος, 435-436) «ὅς ἄν τά ὀνόματα ἐπίσταται, ἐπίσταται καί τά πράγματα».

Πρῶτος ὁ Διονύσιος ὁ Ἁλικαρνασσεύς (1ος π.Χ. αἰ.) στό ἔργο του «Περί συνθέσεων ὀνομάτων» θεωρεῖ τόν Πλάτωνα θεμελιωτή τῆς Ἐτυμολογίας γράφοντας: «Τόν ὑπέρ ἐτυμολογίας λόγον πρῶτος εἰσήγαγε Πλάτων πολλαχῇ μέν καί ἄλλοθι, μάλιστα δέ ἐν τῷ Κρατύλῳ.».

Γιά τήν ἀξία τῆς νοηματικῆς ἰδιότητας τῶν ὀνομάτων ὁ Ἀριστοτέλης ἐπισημαίνει: «Ὁ λόγος, ἐάν μή δηλοῖ, οὐ ποιήσει τό ἑαυτοῦ ἔργον.» (Τέχνη ρητορική Γ. 2149), στή συνέχεια δέ ἐξαίρει τήν Ἑλληνική μέ τήν φράσιν:

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ: «Το Ἑλληνίζειν ἐστίν τό ὀρθῶς ὀνομάζειν.» (Τέχνη ρητορική Γ. 4.1407).

‘O Γερμανός φιλόσοφος-φυσικός Βένερ Χάιζενμπεργκ (Βραβεῖο Νομπέλ 1932) εἶχε δηλώσει: «Ἡ θητεία στήν ἀρχαία Ἑλληνική γλῶσσα ὑπῆρξε ἡ σπουδαιότερη πνευματική μου ἄσκηση.

Στή γλῶσσα αὐτή ὑπάρχει ἡ πληρέστερη ἀντιστοιχία ἀνάμεσα στήν λέξη καί τό ἐννοιολογικό περιεχόμενο.».

Ἄν τό πρῶτο ἀλφάβητο (ἀκριβέστερα σύστημα γραφῆς) εἶναι Σημιτικοφοινικικό καί ἄν οἱ Φοίνικες (κλάδος σημιτικῆς φυλῆς πού διακρίθηκε στήν ναυτιλία καί στό ἐμπόριο) τό πῆραν ἀπό τούς Ἑβραίους καί τό μετέδωσαν στούς Ἕλληνες, ἔχει γίνει ἀντικείμενο πολλῶν συζητήσεων καί ἀμφισβητήσεων.

Συναφῆ θέματα πρός διερεύνηση εἶναι τό πότε οἱ Φοίνικες μετανάστες (Σημιτες) ἐγκαταστάθηκαν στήν ελληνική Φοινίκη καί ποιές οἱ ἀρχαιότερες ἐπιγραφές ἤ γραπτά κείμενα τοῦ Φοινικικοῦ πολιτισμοῦ.

Ἄς σημειωθεῖ ὅτι οἱ Φοίνικες, ὅπως φαίνεται ἀπό διάφορες ἱστορικές πηγές, ἐγκατεστάθησαν στήν Φοινίκη (σημερινός Λίβανος καί ἐν μέρει Συρία) ἀναμειχθέντες μέ τούς αὐτόχθονες Χαναανίτες μεταξύ 1.200 καί 1.100 π.Χ.

Γραπτά κείμενα ἤ ἐπιγραφές γιά τόν Φοινικικό πολιτισμό δέν ἔχουν εὑρεθεῖ μέχρι σήμερα.

Τό Φοινικικό δέν εἶναι ἀλφάβητο, ἀλλά «Συλλαβάριο», χωρίς φωνήεντα, μέ 22 σύμφωνα καί χωρίς τά σύμφωνα Ξ, Φ, Ψ τοῦ ἑλληνικοῦ ἀλφάβητου. Ἀλλά καί κατά τό Κέντρο τοῦ Πανεπιστήμιου Irvain TLG(Thesaurus Linguae Graecae), ὁ Κρητικός ἱστορικός Δωσιάδης (συγγράψας τήν τοπική ἱστορία τῆς Κρήτης) ἀναφέρει ὅτι τό ἀλφάβητο εὑρέθη ἀπό τούς Κρῆτας.

ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ «ΑΛΦΑ»

Ὁ Πλούταρχος θεωρεῖ ἀφελῆ τήν ἄποψη ὅτι τό γράμμα «ἄλφα» εἶναι Φοινικικό ἐκ τοῦ «Ἄλεφ» πού ὀνόμαζαν τόν βοῦν (θεωρούμενον πρῶτον ἐκ τῶν ἀναγκαίων).

Κατά τό Μέγα Ἐτυμολογικό Λεξικό, το γράμμα «ἄλφα» προέρχεται ἐκ τοῦ ρήματος ἄλφω εὑρίσκω), διότι το Άλφα «πρῶτον γάρ τῶν ἄλλων στοιχείων εὑρέθη.»

ΙΩΝΙΚΟ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ

Ἡ κάθε πόλις-κράτος ἤ περιοχή στόν ἀρχαϊκό ἑλληνικό κόσμο εἶχε τό δικό της ἀλφάβητο, (μέ μικρές παραλλαγές ἀπό ἐκεῖνα τῶν ἄλλων πόλεων.)

Τό σημερινό Ἑλληνικό ἀλφάβητο εἶναι τό ἐπικρατῆσαν Ἰωνικό, μέ 24 γράμματα, ἀπό τό 403 π.Χ. ἐπί ἄρχοντος Εὐκλείδου.

Τό Κορινθιακό, ἐπίσης, διαθέτει 24 γράμματα, τό Κρητικό 21 γράμματα, τῆς Μιλήτου 24 γράμματα, τό Χαλκιδικό 25 γράμματα, ἀπό τό ὁποῖον προῆλθε τό σημερινό Λατινικό, μετά ἀπό προσαρμογή ἀπό τούς κατοίκους τοῦ Λατίου τῆς Ἰταλίας, (οἱ ὁποῖοι, ὡς φαίνεται, τό παρέλαβαν ἀπό Ἕλληνες τῆς Κύμης.)

Ἀπό τό Ἑλληνικό, ἐπίσης, ἀλφάβητο προῆλθαν τό Ἐτρουσκικό, τό Κυριλλικό, τό ἀρχαῖο Φρυγικό, τό ἀλφάβητο τῆς Λυκίας, τό Λυδικό, τό Ἀρμενικό, τό Κοπτικό, τό Γοτθικό κ.λπ.

ΠΑΝΑΡΧΑΙΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΓΡΑΦΕΣ

Πηγές γιά τίς ἀπαρχές τῆς Ἑλληνικῆς γραφῆς ὑπάρχουν πολλές, μεταξύ τῶν ὁποίων:

No more the so-called Phoenician origin of the Greek alphabet! (Phoenicia was a Greek colony and not Semitic, after the flood it was also colonized by Semites)

A shocking speech about the Greek language and its authentic Greek script (alphabet) that does not come from the Phoenicians (Semites) and the non-existent “Indo-Europeans”, a theory that calls for it to be removed from school textbooks, was given at the Academy of Athens by its outgoing President, Academician Antonios Kounadis, on January 14, 2019 AD, concluding his annual term there.

The following text of his speech was first published on the website of the Newspaper “Estia”.

THE ORIGIN OF THE GREEK LANGUAGE: ORAL AND WRITTEN

Speech by the former president of the Academy of Athens, Antonios Kounadis, delivered at the Academy of Athens on January 14, 2019.

THE GREEK LANGUAGE IS A HIGHEST CULTURAL GOOD

“The view put forward in the 18th century that the Greek language belongs to the Indo-European family of languages, as well as the view that the Greek alphabet is of Phoenician-Semitic origin, have been the subject of intense debate and controversy that continues to this day.

Two issues that should not leave any Greek indifferent, since the most important asset of our cultural heritage, the Greek language, spoken and written, inextricably linked to the identity, continuity, survival and perspective of Hellenism, is a concern for all of us.

Given that these two topics are interdisciplinary in nature and are the subject of many different sciences, my attempt in this regard is to present authentic opinions of linguists, archaeologists, historians, anthropologists, and paleontologists, in order to shed more light on these two complex and even obscure topics, based on both the latest findings and developments in human archaeology (DNA) and population genetics. Developments that have overturned or even confirmed previous hypotheses.

In Plato’s Cratylus, which is a dialogue on the correctness of names with interlocutors Hermogenes, the philosopher-mathematician Cratylus (founder of a philosophical school in the 5th century BC) and Socrates, are found the beginnings of Comparative Linguistics in what concerns the names of barbarians (i.e. foreigners) and the comparative method (in what concerns the dialects of Greek, e.g. Aeolian, Doric, Ionian, Attic, etc.), as well as the beginnings of Etymology for how the correct naming (naming) of words (names) is determined, by nature or by law. According to the natural definition (according to Cratylus), there is agreement between a name (word) and its etymologically conceptual content (i.e. between signifier and signified), while according to the law of the definition of names (words) the naming is conventional. The Greek language is par excellence conceptual or semantic, that is, there is a causal relationship between name-words and their etymological meaning.

According to Plato (Cratylus, 435-436) “if names exist, things also exist”. Dionysius of Halicarnassus (1st century BC) in his work “On the Composition of Names” considers Plato the founder of Etymology, writing: “Plato was the first to introduce the argument in favor of etymology, both in me and elsewhere, especially in Cratylus.” Regarding the value of the semantic property of names, Aristotle points out: “Speech, if it does not signify, will not do its own work.” (Art of Rhetoric III. 2149), and then he singles out the Greek language with the phrase:

ARISTOTLE: “To Hellenize is to name correctly.” (Art of rhetoric C. 4.1407).

The German philosopher-physicist Wenner Heisenberg (Nobel Prize 1932) had stated: “The service in the ancient Greek language was my greatest intellectual exercise. In this language there is the most complete correspondence between the word and the conceptual content.” Whether the first alphabet (more precisely, the writing system) was Semitic-Phoenician and whether the Phoenicians (a branch of the Semitic race that distinguished itself in shipping and trade) took it from the Jews and transmitted it to the Greeks has been the subject of much discussion and controversy. Related issues for investigation are when the Phoenician immigrants (Semites) settled in Greek Phoenicia and what are the oldest inscriptions or written texts of the Phoenician civilization.

It should be noted that the Phoenicians, as appears from various historical sources, settled in Phoenicia (present-day Lebanon and partly Syria) mixed with the indigenous Canaanites between 1,200 and 1,100 BC. Written texts or inscriptions for the Phoenician civilization have not been found to date.

Phoenician is not an alphabet, but a “Syllabary”, without vowels, with 22 consonants and without the consonants Ξ, Φ, Ψ of the Greek alphabet. But also according to the Irvain University TLG Center (Thesaurus Linguae Graecae), the Cretan historian Dosiades (author of the local history of Crete) reports that the alphabet was found by the Cretans.

WHERE DOES THE LETTER “ALPHA” COME FROM

Plutarch considers the view that the letter “alpha” is Phoenician from “Alef” which they called the mountain (considered the first of the necessary) to be naive. According to the Great Etymological Dictionary, the letter “alpha” comes from the verb ἄλφω to find), because Alpha “was found first before the other elements.”

IONIC THE PRESENT-DAY ALPHABET

Each city-state or region in the ancient Greek world had its own alphabet, (with minor variations from those of other cities.) The present-day Greek alphabet is the Ionic, with 24 letters, which has prevailed since 403 BC under the rule of Euclid. The Corinthian alphabet also has 24 letters, the Cretan alphabet 21 letters, the Miletus alphabet 24 letters, the Chalcidian alphabet 25 letters, from which the modern Latin alphabet originated, after adaptation by the inhabitants of Latium in Italy (who, it seems, received it from the Greeks of Cyme.)

Also from the Greek alphabet came the Etruscan, Cyrillic, ancient Phrygian, the Lycian alphabet, Lydian, Armenian, Coptic, Gothic, etc.

PAN-ANCIENT GREEK WRITINGS

There are many sources for the origins of Greek writing, including:

1) The tablet from Dispilium in Kastoria, brought to light in 1993 by Professor G. Hourmouziadis, which archaeologists from both the Democritus Research Center and abroad dated to 5250 BC.

—————————————————————–

Τέρμα η δήθεν Φοινικική (Η Φοινίκη ἠταν ελληνική αποικία και ὀχι σημιτική, μετά το κατακλυσμό αποικίστηκε και απο Σημίτες) προέλευση του Ελληνικού αλφαβήτου!

Μια συγκλονιστική ομιλία για την ελληνική γλώσσα και την αυθεντική ελληνική γραφή της (αλφάβητο) που δεν προέρχεται από τους Φοίνικες (Σημίτες) και τους ανύπαρκτους «Ινδοευρωπαίους», θεωρία που ζητά να αφαιρεθεί από τα σχολικά βιβλία, έκανε στην Ακαδημία Αθηνών ο απερχόμενος πλέον Πρόεδρός της, Ακαδημαϊκός Αντώνιος Κουνάδης στις 14 Ιανουαρίου 2019 μ.Χ., κλείνοντας την εκεί ετήσια θητεία του.

Το παρακάτω κείμενο της ομιλίας του, πρωτοδημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα της Εφημερίδας «Εστία».

https://omilosfi.gr/…/%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE…/…