ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ

Είναι νωρίς στο νέο Κογκρέσο, αλλά οι νομοθέτες συζητούν ήδη έντονα τις δαπάνες και τα επίπεδα χρέους.

 Καθώς το κάνουν, κινδυνεύουν να χάσουν τα ίχνη ενός σημαντικού ζητήματος που κρύβεται σε κοινή θέα: τη μαζική σπατάλη του Πενταγώνου.

 Τουλάχιστον θεωρητικά, η καταπολέμηση αυτής της υπερβολής θα μπορούσε να προσφέρει στα μέλη και των δύο μερών κοινό έδαφος καθώς ξεκινούν τον νέο κύκλο προϋπολογισμού.

Αλλά υπάρχουν πολλά εμπόδια για την επιδίωξη μιας τέτοιας κοινής ατζέντας.

Τα απόβλητα του Πενταγώνου είναι ένα μακροχρόνιο ζήτημα που χρειάζεται απεγνωσμένα ουσιαστική δράση.

Τον περασμένο Νοέμβριο, το Υπουργείο Άμυνας για άλλη μια φορά δεν κατάφερε να περάσει ούτε έναν βασικό έλεγχο, όπως είχε κάνει αρκετές φορές στο παρελθόν.

 Στην πραγματικότητα, οι ανεξάρτητοι ελεγκτές δεν ήταν καν σε θέση να αξιολογήσουν την πλήρη οικονομική εικόνα του Πενταγώνου επειδή δεν μπορούσαν να συγκεντρώσουν όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για να ολοκληρώσουν μια αξιολόγηση.

Κατά κάποιο τρόπο, αυτό θα έπρεπε να ήταν καταστροφικό, το ισοδύναμο με ένα παιδί να λαμβάνει ένα ελλιπές δελτίο στο τέλος του έτους.

Όχι λιγότερο ανησυχητικό, το Πεντάγωνο δεν μπορούσε καν να αντιπροσωπεύει περίπου το 61% των 3,5 τρισεκατομμυρίων δολαρίων του ενεργητικού του.

 Ωστόσο, το τελευταίο Κογκρέσο ενέκρινε ακόμη 858 δισεκατομμύρια δολάριαστα αμυντικά προγράμματα για το οικονομικό έτος 2023, 45 δισεκατομμύρια δολάρια περισσότερα από όσα ζήτησε ακόμη και η κυβέρνηση Μπάιντεν.

Εκτός από τα επίπεδα δαπανών, η κακή οικονομική διαχείριση έχει σοβαρό αρνητικό αντίκτυπο τόσο στα μέλη των υπηρεσιών όσο και στους φορολογούμενους.

 Τον περασμένο μήνα, για παράδειγμα, το Κυβερνητικό Γραφείο Λογοδοσίας (GAO) αποκάλυψε ότι το Πεντάγωνο δεν μπορεί να αντιπροσωπεύει την περιουσία του αξίας τουλάχιστον 220 δισεκατομμυρίων δολαρίων , συμπεριλαμβανομένων βασικών στοιχείων όπως πυρομαχικά, πυραύλους, τορπίλες και τα συστατικά μέρη τους. 

Από την πλευρά του, το Κογκρέσο (και έτσι ο μέσος φορολογούμενος) δεν έχει την παραμικρή ιδέα για το πόσα ξοδεύονται για όπλα ή εξαρτήματά τους που διανέμονται σε εργολάβους για συντήρηση και αναβάθμιση.

Ακόμη χειρότερα, ο GAO αναφέρει ότι τα 220 δισεκατομμύρια δολάρια σε μη λογιστικοποιημένο εξοπλισμό και ανταλλακτικά είναι « πιθανότατα σημαντικά υποτιμημένα ».

Μια διεύθυνση οικονομικής διαχείρισης ισχύει και για τις αγορές όπλων του Πενταγώνου, δημιουργώντας μια άλλη σειρά τέτοια προβλήματα.

Το Υπουργείο Άμυνας δεσμεύει εκπληκτικούς αριθμούς δολαρίων φορολογουμένων σε νέα προγράμματα όπλων χωρίς να κάνει τη δέουσα επιμέλεια , πολύ συχνά με αποτέλεσμα δυσλειτουργικά συστήματα.

Ο GAO έχει αναφέρει σχετικά με αυτό το θέμα εδώ και 20 χρόνια και ωστόσο έχει υπάρξει ελάχιστη αισθητή αλλαγή στη συμπεριφορά του Πενταγώνου.

Υπάρχει καλύτερος τρόπος όμως. Για παράδειγμα, στην πιο πρόσφατη ετήσια έκθεση αξιολόγησης συστημάτων όπλων, ο GAO σημειώνει ότι η απόκτηση βασικών πληροφοριών σε κρίσιμα σημεία της διαδικασίας αγοράς όπλων παράγει καλύτερα αποτελέσματα κόστους και παράδοσης.

Στην αμυντική ομιλία, αυτό ονομάζεται «απόκτηση βασισμένη στη γνώση».

Φυσικά, η απαίτηση κρίσιμων πληροφοριών σχετικά με ένα πρόγραμμα πριν προχωρήσετε στο στάδιο ανάπτυξής του θα πρέπει να είναι άσκοπη.

Ωστόσο, το Πεντάγωνο έχει σπαταλήσει ανείπωτα δισεκατομμύρια δολάρια σε όπλα που δεν λειτουργούν σωστά, όπως τα μαχητικά αεροσκάφη F-35, προχωρώντας στο στάδιο ανάπτυξης χωρίς αμυδρά επαρκείς πληροφορίες.

Και το status quo εγγυάται μελλοντικές καταστροφές όπως το F-35.

Σύμφωνα με το GAO , περισσότερα από τα μισά από τα μεγάλα προγράμματα απόκτησης άμυνας που εξέτασε το οικονομικό έτος 2022 «δεν επέδειξαν κρίσιμες τεχνολογίες σε ένα ρεαλιστικό περιβάλλον πριν ξεκινήσει η ανάπτυξη του συστήματος».

Αυτό είναι σαν να αγοράζετε ένα σπίτι χωρίς να ελέγξετε αν η πίεση του νερού είναι επαρκής ή η οροφή έχει διαρροές — ή, στην περίπτωση του F-35, μερικές χιλιάδες σπίτια.

Μια ανεξάρτητη αξιολόγηση αυτού του μαχητικού αεροσκάφους το οικονομικό έτος 2021 βρήκε περισσότερες από 800 ανεπίλυτες ελλείψεις, έξι από τις οποίες είναι τόσο σοβαρές που μπορεί να προκαλέσουν θάνατο ή σοβαρό τραυματισμό σε όσους χειρίζονται το αεροπλάνο ή να περιορίσουν κρίσιμα τις δυνατότητές του σε πολεμικό περιβάλλον.

Στα 20 χρόνια από την έναρξη του προγράμματος, το Πεντάγωνο έχειδεν έχει ακόμη εγκρίνει αυτό το βαθιά ελλειμματικό, εξαιρετικά ακριβό αεροπλάνο για πλήρη παραγωγή.

 Με άλλα λόγια, έχει ήδη ξοδέψει σχεδόν 200 δισεκατομμύρια δολάρια σε ένα σύστημα που μπορεί να μην είναι ποτέ πλήρως έτοιμο για μάχη.

Εκτός από το γεγονός ότι ο κινητήρας του F-35 δεν λειτουργεί , ο κύριος λόγος που το Πεντάγωνο δεν έχει προχωρήσει πλήρως στην παραγωγή είναι ότι ακόμη και ο κατασκευαστής του, η Lockheed Martin, δεν μπορεί να αξιολογήσει την απόδοση του αεροσκάφους.

Γιατί;

Επειδή η εταιρεία δεν έχει ολοκληρώσει την ανάπτυξη της προσομοιωτής που κάνει τη σωστή δοκιμή του.

Ωστόσο, τα χρήματα συνεχίζουν να ρέουν και, σύμφωνα με τις τρέχουσες εκτιμήσεις, το κόστος του κύκλου ζωής του προγράμματος θα ξεπεράσει τα 1,7 τρισεκατομμύρια δολάρια , καθιστώντας το ένα από τα πιο ακριβή προγράμματα στην ιστορία του Πενταγώνου.

Κοιτάζοντας κάτω από την κορυφή του λόφου (Καπιτώλιο).

Τα απόβλητα του Πενταγώνου δεν είναι, φυσικά, κάτι καινούργιο.

Ωστόσο, η ανάγκη να κόψουμε το λίπος γίνεται πιο επιτακτική καθώς αυτή η χώρα αντιμετωπίζει αυξανόμενες προκλήσεις ασφάλειας, που κυμαίνονται από την αυξανόμενη καταστροφή της κλιματικής αλλαγής έως τον στρατηγικό ανταγωνισμό με άλλες δυνάμεις.

 Ο πόλεμος στην Ουκρανία ήδη πιέζει το αγοραστικό σύστημα του Πενταγώνου με εντυπωσιακούς νέους τρόπους.

Καθώς η ανάγκη να βγάλει τα όπλα από την πόρτα γίνεται γρήγορα η νούμερο μια προτεραιότητά του, η τάση του για σπατάλη δολαρίων φορολογουμένων αναμφίβολα θα επιδεινωθεί.

Ωστόσο, υπάρχουν μεταρυθμίσεις που θα μπορούσαν να βελτιώσουν γρήγορα την κατάσταση.

Δεν χρειάζεται το Κογκρέσο ή το Πεντάγωνο να επαναφέρει τον τροχό, καθώς τα βήματα για να γίνει πιο υπεύθυνη η αγορά όπλων είναι ξεκάθαρα εδώ και χρόνια – όπως και τα οδοφράγματα στην πορεία.

Ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια για τη μεταρρύθμιση είναι ότι τόσοι πολλοί νομοθέτες έχουν κατοχυρώσει συμφέροντα σε μια απρόσκοπτη προσέγγιση στον προϋπολογισμό του Πενταγώνου.

 Αρχικά , εντυπωσιακοί αριθμοί από αυτούς έχουν άμεσες συγκρούσεις συμφερόντων σε σχέση με την αμυντική βιομηχανία, καθώς διαθέτουν μετοχές σε μεγάλες εταιρείες κατασκευής όπλων.

 Αυτές οι εταιρείες συνεισφέρουν σημαντικές εκστρατείες για να κρατήσουν τους νομοθέτες στο στρατόπεδό τους.

 Το Open Secrets.org , μια ομάδα που παρακολουθεί χρήματα στην πολιτική, ανέφερε, για παράδειγμα, ότι, στον εκλογικό κύκλο του 2020, ο τομέας των όπλων συνεισέφερε 50 εκατομμύρια δολάρια στους πολιτικούς υποψηφίους και τις επιτροπές τους.

Για να καλύψουν τέτοιες προφανείς συγκρούσεις συμφερόντων και τις σπάταλες συνέπειές τους, οι νομοθέτες προτιμούν γενικά να αλλάξουν θέμα.

Όταν ο προϋπολογισμός του Πενταγώνου απειλείται με έστω και μέτριες μειώσεις, συνήθως προβάλλουν κουρασμένα επιχειρήματα σχετικά με το πώς τέτοια τεράστια ποσά με θέσεις, θέσεις εργασίας και περισσότερες θέσεις.

Ξεχάστε ότι τα δεδομένα δείχνουν ότι οι δαπάνες για την εκπαίδευση παράγουν περισσότερες από διπλάσιες θέσεις εργασίας, ενώ η καθαρή ενέργεια και η υγειονομική περίθαλψη έχει 50% περισσότερες θέσεις εργασίας .

Εν ολίγοις, οι φορολογούμενοι θα ήταν πολύ καλύτερα εάν το Κογκρέσο επαναπροορίσει  σημαντικά ποσά δαπανών του Πενταγώνου για πιο παραγωγικές προσπάθειες.

Πέρα από την καθυστερημένη οικονομική μεταρρύθμιση της εκστρατείας και την απαγόρευση των χρηματιστηριακών συναλλαγών από το Κογκρέσο, οι νομοθέτες έχουν πολύ έδαφος να καλύψουν όταν πρόκειται να καταστήσουν τις δαπάνες του Πενταγώνου πιο υπεύθυνες.

Ο GAO έχει σαφείς συστάσεις για τρόπους μετριασμού των κινδύνων και των προκλήσεων των μελλοντικών προγραμμάτων όπλων πριν από τη λήψη επενδυτικών αποφάσεων.

Συνέστησε επίσης την ανάπτυξη πολύ καλύτερων τρόπων αξιολόγησης της «στρατιωτικής ετοιμότητας» (την καταλληλότητα των μονάδων να εμπλακούν σε μάχη).

Πολύ συχνά, μια υποτιθέμενη έλλειψη ετοιμότητας χρησιμοποιείται ως άλλη δικαιολογία για την περαιτέρω αύξηση του προϋπολογισμού του Πενταγώνου.

Η Υπηρεσία Ερευνών του Κογκρέσου, ωστόσο, έχει επισημάνει ότι το Κογκρέσο δεν έχει καν έναν τυπικό ορισμόστρατιωτικής ετοιμότητας, πώς μπορούν λοιπόν οι νομοθέτες να αρχίσουν να αξιολογούν τον πραγματικό αντίκτυπο των εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων που εγκρίνουν συστηματικά για το Υπουργείο Άμυνας;

Η ουσία είναι αρκετά απλή: το Κογκρέσο πρέπει να περικόψει δραματικά τον προϋπολογισμό του Πενταγώνου.

Δεν είναι μόνο εξωφρενικά υπερμεγέθη, αλλά ορισμένα μέρη του είναι πραγματικά επικίνδυνα. Πάρτε, για παράδειγμα, τον νεότερο διηπειρωτικό βαλλιστικό πύραυλο (ICBM) που ετοιμάζεται τώρα από τη Northrop Grumman για μια πιθανή τιμή 264 δισεκατομμυρίων δολαρίων κατά τη διάρκεια ζωής του.

Τέτοιοι πύραυλοι θα αυξήσουν μόνο τον κίνδυνο ενός τυχαίου πυρηνικού πολέμου επειδή ένας πρόεδρος θα έχει μόνο λίγα λεπτά για να αποφασίσει εάν θα τους εκτοξεύσει σε μια κρίση (και μόλις εκτοξευθούν, δεν μπορείτε να τους πάρετε πίσω).

Δυστυχώς, οι νομοθέτες έχουν αποδειχθεί εξαιρετικά απρόθυμοι να αντιμετωπίσουν το θέμα των απορριμμάτων του Πενταγώνου.

Πάρτε την προεδρία της Υποεπιτροπής Πιστώσεων Άμυνας της Βουλής, για παράδειγμα. Ο νέος κατεστημένος Ken Calvert (R-CA) πρόσφερε πρόσφατα αυτήν την απάντηση στο boilerplate για το θέμα:

«Παρά τις διάφορες αναφορές για τα νούμερα του προϋπολογισμού, ενώ υποστηρίζω μεταρρυθμίσεις που θα αποφέρουν εξοικονόμηση κόστους σε οποιοδήποτε κυβερνητικό πρόγραμμα, δεν υποστηρίζω περικοπές στην εθνική ασφάλεια που θα επηρεάσουν αρνητικά την ετοιμότητα ή θα επιβραδύνουν την ικανότητά μας να προσφέρουμε ικανότητες στον πολεμιστή».

Δεν πειράζει που το Κογκρέσο δεν μπορεί να αξιολογήσει τη στρατιωτική ετοιμότητα, η δήλωσή του κρύβει το γεγονός ότι αναμφίβολα σκοπεύει να πιέσει για ακόμη υψηλότερους προϋπολογισμούς, ενώ απειλεί να κάνει την αναζήτηση για «απόβλητα» ένα μέτριο παράπλευρο σόου.

Μια τέτοια προσέγγιση, φυσικά, ωφελεί άμεσα πολιτικούς όπως ο Calvert.

Εξάλλου, ήταν ο δεύτερος υψηλότερος αποδέκτης συνεισφορών στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας στο Κογκρέσο μεταξύ 2021 και 2022 με 415.850 $.

Μόνο ο σημερινός πρόεδρος της Επιτροπής Ενόπλων Υπηρεσιών της Βουλής, Μάικ Ρότζερς (R-AL) έλαβε περισσότερα.

Μην περιμένετε λοιπόν κανένας από τους δύο να ακολουθήσει το F-35, παρά τις υπερβάσεις του κόστους και τις θλιβερές επιδόσεις του, ή οποιοδήποτε άλλο σημαντικό οπλικό σύστημα.

Στην πραγματικότητα, τον περασμένο Δεκέμβριο, ο Rogers είπε πολύ ωμά ότι προτεραιότητά του φέτος θα ήταν «καμία περικοπή στις αμυντικές δαπάνες».

Τον Ιανουάριο, γύρισε και είπε σε έναν δημοσιογράφο του Defense News , «Θα αρχίσουμε να συναντιόμαστε αμέσως για αυτό που βλέπω ως απειλές και προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπίσουμε… επειδή σκοπεύουμε να κάνουμε κάποιες περικοπές.

Υπάρχουν μερικά παλαιού τύπου συστήματα και λίπος. Υπάρχουν πολλά που μπορούν να αφαιρεθούν».

 Βασιστείτε σε ένα πράγμα, ωστόσο, όπως και με τον Calvert, η ιδέα του Rogers για το τι μπορεί να «απομακρυνθεί» δεν θα περιλαμβάνει δαπάνες για κανένα από τα πιο δαπανηρά οπλικά προγράμματα του Πενταγώνου.

Ωστόσο, αυτές τις μέρες ακόμη και η απόσυρση ορισμένων παλαιών προγραμμάτων όπλων θα μετρούσε ως μέτρια νίκη στην Ουάσιγκτον.

Ο Ρότζερς και ο Άνταμ Σμιθ (D-WA), ο κατάταξης Δημοκρατικός στην επιτροπή των ενόπλων υπηρεσιών, φαίνεται να συμφωνούν σχετικά με τη σημασία του ντάμπινγκ των απαρχαιωμένων συστημάτων, οπότε ίσως στην πραγματικότητα να περιορίσουν λίγο το λίπος.

Ευτυχώς, υπάρχουν αρκετοί νομοθέτες σε όλο το ιδεολογικό φάσμα που ενδιαφέρονται πραγματικά για ευρύτερες περικοπές δαπανών του Πενταγώνου.

Ενώ ορισμένοι προοδευτικοί Δημοκρατικοί πιέζουν για μικρότερο προϋπολογισμό του Πενταγώνου και επικεντρώνοντας εκ νέου την «εθνική ασφάλεια» στους ανθρώπους , όχι στις εταιρείες, λίγοι στη Ρεπουμπλικανική δεξιά υποστηρίζουν για στρατιωτικές περικοπές έχοντας κατά νου το ανώτατο όριο του χρέους . 

Δυστυχώς, οι υποστηρικτές τέτοιων μειώσεων δίνουν μια δύσκολη μάχη.

Πρώτα οι εργολάβοι, τελευταίοι οι φορολογούμενοι

Τα μέλη του Κογκρέσου προτιμούν συνήθως τους μεγάλους κατασκευαστές όπλων έναντι των αναγκών των φορολογουμένων και του στρατιωτικού προσωπικού.

Καθώς οι νομοθέτες αγωνίζονται για στρατιωτικές συμβάσεις που θα αποφέρουν έσοδα στις περιφέρειες ή τις πολιτείες τους, έχουν γίνει αξιοσημείωτα συνένοχοι στην ενοποίηση του βιομηχανικού τμήματος του στρατιωτικού-βιομηχανικού συγκροτήματος, το οποίο απειλεί την πραγματική εθνική ασφάλεια, εν μέρει με τη μείωση του εταιρικού ανταγωνισμού .

Για δεκαετίες, το Κογκρέσο παρέμενε ενώ οι εταιρείες όπλων καταβροχθίζονταν η μία την άλλη μέσω συγχωνεύσεων και εξαγορών.

Το αποτέλεσμα: οι πέντε μεγαλύτεροι εργολάβοι — η Lockheed Martin, η Boeing, η Raytheon, η General Dynamics και η Northrop Grumman — έχουν, τα τελευταία χρόνια, μοιράζονται ετησίως ένα εκπληκτικό ποσό 150 δισεκατομμυρίων δολαρίων στη χρηματοδότηση του Πενταγώνου, συχνά σε « συμβάσεις αποκλειστικής που ουσιαστικά εγγυάται υπερχρέωση και υπερβάσεις κόστους.

Το 2015, για παράδειγμα, η Lockheed Martin, ο μεγαλύτερος κατασκευαστής όπλων στον κόσμο, απέκτησε αεροσκάφη Sikorsky για 9 δισεκατομμύρια δολάρια.

Εκείνη την εποχή, το Πεντάγωνο εξέφρασε κάποια ανησυχία για τον αντίκτυπο της εταιρικής συγκέντρωσης, χωρίς στην πραγματικότητα να αντιταχθεί στη συμφωνία επειδή, όπως αποφάσισε το Υπουργείο Δικαιοσύνης , ο Sikorsky δεν ήταν άμεσος ανταγωνιστής .

Κατασκεύαζε ελικόπτερα και η Lockheed όχι. Το Υπουργείο Δικαιοσύνης επέπληξε αργότερα τον Frank Kendall, έναν αξιωματούχο του Πενταγώνου που εξέφρασε ανησυχίες για τη συμφωνία, ενώ απέρριψε τις εκκλήσεις του για έναν πιο επίσημο ρόλο του Πενταγώνου στο ενδεχόμενο μπλοκαρίσματος τέτοιων συγχωνεύσεων.

Τρία χρόνια αργότερα, η Northrop Grumman εξαγόρασε την Orbital ATK, τον μεγαλύτερο τότε κατασκευαστή κινητήρων πυραύλων στη χώρα.

 Η Ομοσπονδιακή Επιτροπή Εμπορίου (FTC) επέβαλε προστατευτικά κιγκλιδώματα στη συμφωνία επειδή η Northrop κατασκεύαζε επίσης πυραύλους και η απόκτηση μιας εταιρείας που παρήγαγε κινητήρες για τους πυραύλους της θα μπορούσε να της δώσει ένα αθέμιτο πλεονέκτημα έναντι άλλων κατασκευαστών πυραύλων.

Ωστόσο, η συγχώνευση ολοκληρώθηκε.

Το 2019, η L3 Technologies και η Harris Corporation ενώθηκαν σε μια « συγχώνευση ίσων » για να δημιουργήσουν την L3Harris, το μεγαλύτερο εργοστάσιο στον τομέα της άμυνας .

Και οι δύο εταιρείες ήταν οι μοναδικοί προμηθευτές κρίσιμων εξαρτημάτων για τον εξοπλισμό νυχτερινής όρασης του στρατού.

Ως αποτέλεσμα, το Υπουργείο Δικαιοσύνης κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η συγχώνευση που μονοπωλούσε αυτή την τεχνολογία που απαίτησε από τη Χάρις να πουλήσει την επιχείρησή της για τη νυχτερινή όραση.

Ωστόσο, η εταιρεία προσπαθεί τώρα να αποκτήσει την Aerojet Rocketdyne, τον τελευταίο ανεξάρτητο προμηθευτήπυραυλικών συστημάτων πρόωσης στις Ηνωμένες Πολιτείες.

 Η γερουσιαστής Elizabeth Warren (D-MA) κάλεσε πρόσφατα την FTC να μπλοκάρει τη συμφωνία, υποστηρίζοντας ότι θα μείωνε τον ανταγωνισμό στους πυραυλοκινητήρες.

Το 2020, η Raytheon και η United Technologies συνδυάστηκαν στη μεγαλύτερη αμυντική συγχώνευση εδώ και δεκαετίες, αξίας περίπου 121 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Η προκύπτουσα εταιρεία, η Raytheon Technologies, τώρα ένας όμιλος αεροδιαστημικής, έχει καθιερωθεί ως παγκόσμιος προμηθευτής όλων των ειδών, από κινητήρες αεριωθουμένων έως πυραύλους.

Ως ο δεύτερος μεγαλύτερος εργολάβος όπλων αυτής της χώρας , μόνο η Lockheed Martin την ξεπερνά σε έσοδα από την άμυνα.

Είναι, βεβαίως, καιρός για το Κογκρέσο να αποκρούσει μια τέτοια μανία συγχωνεύσεων στη βιομηχανία όπλων και τις άγριες υπερβολικές δαπάνες του Πενταγώνου, τη σπατάλη και τα φτωχά όπλα που τη συνοδεύουν.

Η μείωση της πολιτικής επιρροής των μεγάλων κατασκευαστών όπλων θα έκανε περισσότερα από την εξοικονόμηση δισεκατομμυρίων φορολογικών δολαρίων.

 Θα μπορούσε απλώς μια ευρύτερη συζήτηση σχετικά με τον σκοπό ενός προϋπολογισμού του Πενταγώνου που προκαλεί τώρα των τριών δολαρίων ετησίως, ένα ποσό που θα υπονομεύσει την ίδια έννοια της άμυνας.

Η Julia Gledhill , τακτική στο TomDispatch , είναι αναλύτρια στο Center for Defense Information στο Project On Government Oversight .

Ο William D. Hartung , τακτικός υπάλληλος TomDispatch , είναι ανώτερος ερευνητής στο Quincy Institute for Responsible Statecraft και ο πιο πρόσφατος συγγραφέας του ” Pathways to Pentagon Spending Reductions: Removing the Obstacles “.

Η επιλεγμένη εικόνα προέρχεται από το InfoBrics