ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ

Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να σταματησει ο κίνδυνος ενός παγκόσμιου ολοκαυτώματος.

Μερικοί από εμάς δεν πιστεύουν ότι η ρωσική εισβολή ήταν «επιθετικότητα». Να γιατί.

Του Mike Whitney
Global Research, 11 Οκτωβρίου 2022
«Δεν απειλούμε κανέναν. … Έχουμε καταστήσει σαφές ότι οποιαδήποτε περαιτέρω κίνηση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά είναι απαράδεκτη.
Δεν υπάρχει τίποτα ασαφές σε αυτό.

Δεν αναπτύσσουμε τους πυραύλους μας στα σύνορα των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες αναπτύσσουν τους πυραύλους τους στη βεράντα του σπιτιού μας. Ζητάμε πάρα πολλά;
Απλώς ζητάμε να μην αναπτύξουν τα συστήματα επίθεσης στο σπίτι μας…. Τι είναι τόσο δύσκολο να καταλάβουμε για αυτό;

” Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, YouTube, Έναρξη στα :48 δευτερόλεπτα

Φανταστείτε αν ο μεξικανικός στρατός άρχιζε να βομβαρδίζει Αμερικανούς πρώην που ζούσαν στο Μεξικό με βαριές βολές πυροβολικού σκοτώνοντας χιλιάδες και αφήνοντας χιλιάδες άλλους τραυματίες.
Τι πιστεύετε ότι θα έκανε ο Τζο Μπάιντεν ;

Θα το έβγαζε σαν ένα μεγάλο χάμπουργκερ και θα προχωρούσε ή θα απειλούσε τη μεξικανική κυβέρνηση με μια στρατιωτική εισβολή που θα εξαφάνιζε τον μεξικανικό στρατό, θα ισοπέδωνε τις μεγαλύτερες πόλεις του και θα έστελνε την κυβέρνηση να τρέχει για κάλυψη;

Ποια από αυτές τις δύο επιλογές πιστεύετε ότι θα διάλεγε ο Μπάιντεν;

Δεν υπάρχει αμφιβολία τι θα έκανε ο Μπάιντεν ούτε υπάρχει αμφιβολία τι θα έκαναν οι 45 πρόεδροι που προηγήθηκαν.
Κανένας ηγέτης των Ηνωμένων Πολιτειών δεν θα παρέμεινε και δεν θα έκανε τίποτα, ενώ χιλιάδες Αμερικανοί σφαγιάζονταν άγρια ​​από μια ξένη κυβέρνηση.
Αυτό απλά δεν θα γινόταν.
Όλοι θα απαντούσαν γρήγορα και με δύναμη.

Αλλά αν αυτό είναι αλήθεια, τότε γιατί δεν εφαρμόζεται το ίδιο πρότυπο στη Ρωσία;
Δεν είναι σχεδόν ίδια η κατάσταση στην Ουκρανία;

Είναι σχεδόν το ίδιο, μόνο που η κατάσταση στην Ουκρανία είναι χειρότερη, πολύ χειρότερη.
Και αν επεκτείνουμε λίγο την αναλογία μας, θα καταλάβετε γιατί:

Ας πούμε, οι υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ ανακάλυψαν ότι η μεξικανική κυβέρνηση δεν ενεργούσε μόνη της, αλλά κατευθυνόταν να σκοτώσει και να ακρωτηριάσει Αμερικανούς πρώην κατοίκους κατόπιν εντολής της κινεζικής κομμουνιστικής κυβέρνησης στο Πεκίνο. Μπορείτε να το φανταστείτε;

Και ο λόγος που η κινεζική κυβέρνηση θέλει να σκοτώσει Αμερικανούς στο Μεξικό είναι επειδή θέλει να παρασύρει τις ΗΠΑ σε έναν μακρύ και δαπανηρό πόλεμο που θα «αδυνατίσει» τις ΗΠΑ και θα ανοίξει τον δρόμο για την τελική διάσπασή τους σε πολλά κομμάτια που η Κίνα μπορεί να ελέγξει και να εκμεταλλευτεί.
Ακούγεται κάτι από όλα αυτά οικείο; (Δείτε τη στρατηγική Rand για την αποδυνάμωση της Ρωσίας εδώ)

Έτσι, ας πούμε, οι Κινέζοι είναι στην πραγματικότητα η κινητήρια δύναμη πίσω από τον πόλεμο στο Μεξικό.
Ας πούμε, ανέτρεψαν τη μεξικανική κυβέρνηση χρόνια νωρίτερα και εγκατέστησαν το δικό τους καθεστώς μαριονέτα για να κάνουν τα κουμάντα τους.

Στη συνέχεια όπλισαν και εκπαίδευσαν τεράστιο αριθμό στρατευμάτων για να πολεμήσουν τους Αμερικανούς.
Προμήθευσαν αυτούς τους πολεμιστές με όπλα και τεχνολογία αιχμής, υλικοτεχνική υποστήριξη, δορυφορική και επικοινωνιακή βοήθεια, άρματα μάχης, τεθωρακισμένα οχήματα, πυραύλους κατά πλοίων και μονάδες πυροβολικού τελευταίας τεχνολογίας, όλα αυτά είχαν έναν στόχο στο μυαλό ; να συντρίψει την Αμερική σε έναν πόλεμο με αντιπροσώπους που επινοήθηκε, ελεγχόταν και μικροδιαχειρίστηκε από την κινεζική πρωτεύουσα του Πεκίνου

Είναι δυνατό ένα τέτοιο σενάριο;

Είναι πιθανό, στην πραγματικότητα, αυτό ακριβώς το ίδιο σενάριο να συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία, μόνο που ο δράστης των εχθροπραξιών είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες και όχι η Κίνα, και ο στόχος αυτής της κακοήθους στρατηγικής είναι η Ρωσία και όχι οι ΗΠΑ.
Παραδόξως, η κυβέρνηση Μπάιντεν δεν προσπαθεί καν να κρύψει πια τι ετοιμάζει.
Εξοπλίζουν ανοιχτά, εκπαιδεύουν, χρηματοδοτούν και κατευθύνουν τα ουκρανικά στρατεύματα να διώξουν έναν πόλεμο με στόχο τη δολοφονία Ρώσων στρατιωτών και την απομάκρυνση του Πούτιν από την εξουσία.
Αυτός είναι ο στόχος και το γνωρίζουν όλοι.

Και όλη η εκστρατεία βασίζεται στον πρόχειρο ισχυρισμό ότι η Ρωσία είναι ένοχη για «απρόκλητη επιθετικότητα».

Αυτή είναι η όλη συμφωνία με λίγα λόγια.
Η ηθική δικαιολογία για τον πόλεμο βασίζεται στην μη επαληθευμένη υπόθεση ότι η Ρωσία διέπραξε ποινικό αδίκημα και παραβίασε το διεθνές δίκαιο εισβάλλοντας στην Ουκρανία. Αλλά, το έκαναν;

Ας δούμε αν αυτή η υπόθεση είναι σωστή ή αν είναι απλώς ένας ακόμη ψεύτικος ισχυρισμός από ένα διασκορπισμένο μέσο ενημέρωσης που δεν σταματά ποτέ να τροποποιεί την αφήγηση για να χτίσει την υπόθεση του πολέμου.

Πρώτα απ’ όλα, απαντήστε σε αυτή την ερώτηση που σχετίζεται με την παραπάνω αναλογία: Εάν οι ΗΠΑ ανέπτυξαν στρατεύματα στο Μεξικό για να προστατεύσουν τους Αμερικανούς ομογενείς από τον βομβαρδισμό του μεξικανικού στρατού, θα θεωρούσατε αυτή την ανάπτυξη ως «απρόκλητη επιθετικότητα» ή ως αποστολή διάσωσης;

Αποστολή διάσωσης, σωστά; Διότι η πρωταρχική πρόθεση ήταν να σωθούν ζωές και όχι να καταληφθεί το έδαφος άλλης κυρίαρχης χώρας.

Λοιπόν, αυτό έκανε ο Πούτιν όταν έστειλε τα τανκς του στην Ουκρανία.
Προσπαθούσε να σταματήσει τη δολοφονία αμάχων που ζούσαν στο Ντονμπάς και το μόνο τους λάθος ήταν ότι ήταν Ρώσοι αφοσιωμένοι στη δική τους κουλτούρα και παραδόσεις.
Είναι έγκλημα;

Ρίξτε μια ματιά σε αυτόν τον χάρτη.

Αυτός ο χάρτης είναι το κλειδί για να κατανοήσουμε πώς ξεκίνησε ο πόλεμος στην Ουκρανία.
Μας λέει ποιος έκανε την πρόκληση και ποιος προκαλούσε.
Μας λέει ποιος έριχνε τις βόμβες και ποιος βομβαρδίστηκε.

Μας λέει ποιος προκαλούσε το πρόβλημα και ποιος κατηγορήθηκε για το πρόβλημα.
Ο χάρτης μας λέει όλα όσα πρέπει να γνωρίζουμε.

Μπορείτε να δείτε τις κίτρινες κουκκίδες; Αυτές οι κουκκίδες αντιπροσωπεύουν τα χτυπήματα του πυροβολικού που τεκμηριώνονταν σε καθημερινές περιλήψεις από «παρατηρητές του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία (ΟΑΣΕ), που ήταν τοποθετημένοι στην πρώτη γραμμή».
Η συντριπτική πλειονότητα των χτυπημάτων έγινε στην περιοχή που κατοικείται από ρωσόφωνους που βρίσκονται υπό στρατιωτική πολιορκία τα τελευταία 8 χρόνια. (14.000 Ρώσοι υπήκοοι έχουν σκοτωθεί στις μάχες από το 2014.)

Οι Συμφωνίες του Μινσκ συντάχθηκαν για την επίλυση των ζητημάτων μεταξύ των αντιμαχόμενων μερών και τον τερματισμό των εχθροπραξιών, αλλά η κυβέρνηση στο Κίεβο αρνήθηκε να εφαρμόσει τη συμφωνία.

Μάλιστα, ο πρώην Πρόεδρος της Ουκρανίας, Πέτρο Ποροσένκο, παραδέχτηκε μάλιστα ότι η συνθήκη ήταν απλώς ένα όχημα για την εξαγορά χρόνου μέχρι να εξαπολυθεί μια άλλη ευρείας κλίμακας επίθεση στο Ντονμπάς.

Εν ολίγοις, η ουκρανική κυβέρνηση δεν είχε ποτέ καμία πρόθεση να καταλήξει σε ειρηνική διευθέτηση με τους ηγέτες του Ντονμπάς.
Στόχος τους ήταν να εντείνουν τη σύγκρουση για να προκαλέσουν τη Ρωσία και να την παρασύρουν σε έναν παρατεταμένο πόλεμο που θα εξαντλούσε τους πόρους τους και θα κατέρρεε την οικονομία τους.
Ο μακροπρόθεσμος στόχος ήταν η απομάκρυνση του Πούτιν από το αξίωμα και η αντικατάστασή του με έναν υποστηριζόμενο από την Ουάσιγκτον σκούτερ που θα έκανε ό,τι του έλεγαν.

Αμερικανοί αξιωματούχοι – συμπεριλαμβανομένου του Τζο Μπάιντεν – παραδέχθηκαν μάλιστα ότι το σχέδιό τους περιελάμβανε αλλαγή καθεστώτος στη Μόσχα.
Πρέπει να τους δεχτούμε τον λόγο τους.

Ο χάρτης παρέχει μια οπτική περιγραφή των γεγονότων που οδήγησαν στη ρωσική εισβολή.
Περιορίζει τα ψέματα και προσδιορίζει την αληθινή προέλευση του πολέμου, η οποία μπορεί να εντοπιστεί στις βαριές επιθέσεις πυροβολικού που εξαπέλυσε ο ουκρανικός στρατός περισσότερο από μία εβδομάδα πριν από τη ρωσική εισβολή.

(24 Φεβρουαρίου) Ο μαζικός βομβαρδισμός είχε στόχο τους ρωσόφωνους που ζουν σε μια περιοχή στην ανατολική Ουκρανία.
Αυτοί είναι οι άνθρωποι που βομβαρδίζονταν από τους συμπατριώτες τους Ουκρανούς.

Τι πραγματικά συνέβη;
Στις 16 Φεβρουαρίου – 8 ολόκληρες ημέρες πριν από τη ρωσική εισβολή – ο βομβαρδισμός του Ντονμπάς αυξήθηκε δραματικά και εντατικοποιήθηκε σταθερά για την επόμενη εβδομάδα «σε πάνω από 2.000 την ημέρα στις 22 Φεβρουαρίου».

Όπως είπαμε, αυτές οι εκρήξεις καταγράφονταν σε καθημερινές περιλήψεις από παρατηρητές του ΟΑΣΕ που βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή.
Σκεφτείτε το για ένα λεπτό.
Με άλλα λόγια, πρόκειται για μαρτυρίες από εκπαιδευμένους επαγγελματίες που συγκέντρωσαν τεκμηριωμένα στοιχεία για τους μαζικούς βομβαρδισμούς του ουκρανικού στρατού σε περιοχές που κατοικούνται από δικούς τους ανθρώπους.

Θα ίσχυαν αυτά τα στοιχεία ενώπιον δικαστηρίου εάν παρουσιαζόταν ποτέ υπόθεση εναντίον της ουκρανικής κυβέρνησης ενώπιον ενός διεθνούς δικαστηρίου που προσπαθεί να αναθέσει την ευθύνη για τις εχθροπραξίες;

Νομίζουμε ότι θα ήταν. Πιστεύουμε ότι τα στοιχεία είναι ακλόνητα.
Στην πραγματικότητα, δεν έχουμε διαβάσει ή ακούσει ούτε έναν αναλυτή που να αμφισβήτησε αυτόν τον τεράστιο κατάλογο τεκμηριωμένων στοιχείων.

Αντίθετα, τα μέσα ενημέρωσης απλώς προσποιούνται ότι η απόδειξη δεν υπάρχει.
Απλώς σκούπισαν τα στοιχεία κάτω από το χαλί ή τα εξαφάνισαν εντελώς από την κάλυψή τους προκειμένου να διαμορφώσουν μια εκδοχή των γεγονότων με επίκεντρο την Ουάσιγκτον που αγνοεί εντελώς το ιστορικό αρχείο .

Όμως τα γεγονότα είναι γεγονότα.

Και τα γεγονότα δεν αλλάζουν επειδή τα μέσα ενημέρωσης δεν τα αναφέρουν.
Και αυτό που υποδηλώνουν τα γεγονότα είναι ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι ένας πόλεμος που επινοήθηκε από την Ουάσιγκτον που δεν διαφέρει από το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Λιβύη ή τη Συρία.
Για άλλη μια φορά, τα ματωμένα δακτυλικά αποτυπώματα του θείου Σαμ είναι πάνω από αυτή τη θλιβερή υπόθεση.

Δείτε αυτήν τη σύνοψη των παραβιάσεων της εκεχειρίας που δημοσιεύτηκε στον λογαριασμό twitter του παρουσιαστή του podcast Martyr Made:

Στις 15 Φεβρουαρίου, ο ΟΑΣΕ κατέγραψε 41 παραβιάσεις της εκεχειρίας καθώς οι δυνάμεις του Κιέβου άρχισαν να βομβαρδίζουν το Ντονμπάς.
16 Φεβρουαρίου: 76 παραβιάσεις
17 Φεβρουαρίου: 316
18 Φεβρουαρίου: 654
19 Φεβρουαρίου: 1.413
20-21 Φεβρουαρίου: 2.026
22 Φεβρουαρίου: 1.484
… σχεδόν όλες από την πλευρά του Κιέβου. 24 Φεβρουαρίου: Ρωσικές δυνάμεις επεμβαίνουν

Προσέξτε πώς αυξάνονταν οι βομβαρδισμοί του Ντονμπάς κάθε μέρα πριν από την εισβολή;

Θα το χαρακτήριζα προσεκτικά υπολογισμένη πρόκληση, έτσι δεν είναι;

Γιατί έχει σημασία αυτό;

Έχει σημασία γιατί η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων έχει κουκουλωθεί να υποστηρίξει έναν πόλεμο για τον οποίο δεν υπάρχει ηθική δικαιολογία. Δεν πρόκειται για «απρόκλητη επιθετικότητα».

Δεν είναι καν κοντά.
Και ο Πούτιν δεν είναι ένας ανεξέλεγκτος τύραννος που θέλει να ανασυνθέσει τη Σοβιετική Αυτοκρατορία τρομοκρατώντας τους γείτονές του και κατακτώντας τα εδάφη τους.
Αυτό είναι μια πλήρης κατασκευή που δεν βασίζεται σε τίποτα άλλο παρά σε εικασίες.
Με τα λόγια του Πούτιν, εισέβαλε στην Ουκρανία γιατί δεν είχε άλλη επιλογή.
Οι δικοί του άνθρωποι εξοντώνονταν ανελέητα από έναν στρατό που ενεργεί μόνο με τις εντολές της Ουάσιγκτον.
Έπρεπε να εισβάλει, δεν υπήρχε άλλη επιλογή.
Ο Πούτιν ένιωσε την ηθική υποχρέωση να υπερασπιστεί τους Ρώσους στην Ουκρανία που δεν μπορούσαν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους.

Είναι αυτό επιθετικότητα; Ακολουθεί λίγο περισσότερο υπόβαθρο από ένα άρθρο στο The Intercept από τον James Risen:

Παρά τη μαζική συγκέντρωση στρατιωτικών στα σύνορα της χώρας του με την Ουκρανία για σχεδόν ένα χρόνο, ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν δεν πήρε την τελική απόφαση να εισβάλει λίγο πριν εξαπολύσει την επίθεση τον Φεβρουάριο, σύμφωνα με ανώτατους νυν και πρώην αξιωματούχους των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών.

Τον Δεκέμβριο, η CIA εξέδωσε απόρρητες εκθέσεις που κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο Πούτιν δεν είχε ακόμη δεσμευτεί σε εισβολή, σύμφωνα με τους νυν και πρώην αξιωματούχους.
Τον Ιανουάριο, ακόμη και όταν ο ρωσικός στρατός άρχιζε να λαμβάνει τα απαραίτητα υλικοτεχνικά βήματα για να μετακινήσει τα στρατεύματά του στην Ουκρανία, οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες εξέδωσαν και πάλι απόρρητες αναφορές υποστηρίζοντας ότι ο Πούτιν δεν είχε ακόμη αποφασίσει να εξαπολύσει επίθεση, δήλωσαν οι αξιωματούχοι.

Μόλις τον Φεβρουάριο η υπηρεσία και η υπόλοιπη κοινότητα πληροφοριών των ΗΠΑ πείστηκαν ότι ο Πούτιν θα εισέβαλε, πρόσθεσε ο ανώτερος αξιωματούχος.
Με λίγες άλλες διαθέσιμες επιλογές την τελευταία στιγμή για να προσπαθήσει να σταματήσει τον Πούτιν, ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν έκανε το ασυνήθιστο βήμα δημοσιοποίησης των πληροφοριών, κάτι που ισοδυναμούσε με μια μορφή πληροφοριακού πολέμου εναντίον του Ρώσου ηγέτη.
Προειδοποίησε επίσης ότι ο Πούτιν σχεδίαζε να προσπαθήσει να κατασκευάσει πρόσχημα για εισβολή, μεταξύ άλλων κάνοντας ψευδείς ισχυρισμούς ότι οι ουκρανικές δυνάμεις είχαν επιτεθεί εναντίον αμάχων στην περιοχή Ντονμπάς της ανατολικής Ουκρανίας, η οποία ελέγχεται από φιλορώσους αυτονομιστές.

Η προληπτική χρήση πληροφοριών από τον Μπάιντεν αποκάλυψε «μια νέα κατανόηση… ότι ο χώρος πληροφοριών μπορεί να είναι ένα από τα πιο σημαντικά εδάφη που αμφισβητεί ο Πούτιν», παρατήρησε η Τζέσικα Μπραντ του Ινστιτούτου Brookings.

Η προειδοποίηση του Μπάιντεν στις 18 Φεβρουαρίου ότι η εισβολή θα γινόταν εντός της εβδομάδας αποδείχθηκε ακριβής .
Τα ξημερώματα της 24ης Φεβρουαρίου, τα ρωσικά στρατεύματα κινήθηκαν νότια στην Ουκρανία από τη Λευκορωσία και πέρασαν τα σύνορα της Ρωσίας στο Χάρκοβο, στην περιοχή του Ντονμπάς και στην Κριμαία, την οποία η Ρωσία προσάρτησε το 2014». ( «Η αμερικανική υπηρεσία πληροφοριών λέει ότι ο Πούτιν πήρε μια απόφαση της τελευταίας στιγμής να εισβάλει στην Ουκρανία», James Risen, The Intercept)

Υπάρχει τόσο πολύ μπαλόνι σε αυτό το απόσπασμα, που είναι δύσκολο να ξέρεις από πού να αρχίσεις. Αλλά απλώς ελέγξτε το χρονοδιάγραμμα που δώσαμε νωρίτερα. χρονοδιάγραμμα που έχει επαληθευτεί από αξιωματούχους του ΟΑΣΕ.
Μπορείτε να δείτε την ασυμφωνία;

Ο Μπάιντεν εξέδωσε την προειδοποίησή του στις 18 Φεβρουαρίου.
Αυτό είναι δύο ημέρες αφότου οι παρατηρητές του ΟΑΣΕ ανέφεραν μια εντατικοποίηση των βομβαρδισμών στο Ντονμπάς.
Με άλλα λόγια, ο Μπάιντεν γνώριζε ήδη ότι οι φίλοι του στον ουκρανικό στρατό βομβάρδιζαν τα σκατά από την ανατολική Ουκρανία, όταν προσπάθησε να κάνει να φαίνεται ότι γνώριζε κάποιες ευαίσθητες, εμπιστευτικές πληροφορίες σχετικά με την επερχόμενη εισβολή.

Φυσικά ήξερε ότι ο Πούτιν επρόκειτο να εισβάλει! Δημιούργησαν την πρόκληση που τον ανάγκασε να εισβάλει!
Βομβάρδιζαν τους ανθρώπους που είναι υποχρεωμένος να προστατεύει ο Πούτιν.
Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει; Οποιοσδήποτε ηγέτης άξιζε το αλάτι του θα είχε κάνει το ίδιο.

Αυτό που με ενοχλεί είναι ότι οι άνθρωποι συνεχίζουν να υποστηρίζουν τον πόλεμο στην Ουκρανία επειδή δεν έχουν ιδέα για το τι πραγματικά συνέβη πριν από την εισβολή.
Δεν γνωρίζουν τίποτα για τον ανελέητο βομβαρδισμό αμάχων ή την προκλητική απόρριψη του Μινσκ ή τις επαναλαμβανόμενες στρατιωτικές επιθέσεις στο Ντονμπάς ή το σχέδιο ανακατάληψης της Κριμαίας με τη δύναμη των όπλων. ή τους νόμους που στρέφονται κατά των Ρώσων, ή την άνοδο του ναζιστικού φασισμού στο Κίεβο.
Δεν ξέρουν τίποτα για κανένα από αυτά τα πράγματα.
Οι απόψεις τους για την Ουκρανία διαμορφώνονται εξ ολοκλήρου από τα σκουπίδια που διαβάζουν στα δυτικά μέσα ενημέρωσης ή ακούν στα καλωδιακά ειδησεογραφικά κανάλια, όπου ο κατακλυσμός ζητημάτων προπαγάνδας σαν ένα πανίσχυρο ποτάμι που τραβάει τον πληθυσμό ανελέητα προς ένα άλλο μοχθηρό νεοσυντηρητικό λουτρό αίματος.

Οι άνθρωποι πρέπει να γνωρίζουν την αλήθεια, διαφορετικά αυτός ο πόλεμος θα κλιμακωθεί σε κάτι πολύ χειρότερο.

Σημείωση για τους αναγνώστες: Κάντε κλικ στα κουμπιά κοινής χρήσης πάνω ή κάτω. Ακολουθήστε μας στο Instagram και στο Twitter και εγγραφείτε στο κανάλι μας στο Telegram.
Μη διστάσετε να αναδημοσιεύσετε και να μοιραστείτε ευρέως άρθρα της Παγκόσμιας Έρευνας.

Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο The Unz Review.

Ο Michael Whitney είναι ένας διάσημος γεωπολιτικός και κοινωνικός αναλυτής με έδρα την Πολιτεία της Ουάσιγκτον. Ξεκίνησε την καριέρα του ως ανεξάρτητος πολίτης-δημοσιογράφος το 2002 με δέσμευση για την έντιμη δημοσιογραφία, την κοινωνική δικαιοσύνη και την παγκόσμια ειρήνη.

Πνευματικά δικαιώματα © Mike Whitney , Global Research, 2022

https://www.globalresearch.ca/some-us-dont-think-russian-invasion-aggression-heres-why/5795980