Αναφέρομαι σε αυτά τα γεγονότα, διότι η αρχή του κακού, του σχεδιασμένου κακού/ και όλα όσα φρικτά γίνονται τις τελευταίες δεκαετίες, εμβόλια οικονομικές κρίσεις, Αποσταθεροποίηση εθνών, άπατη κλιματικής αλλαγής, άρση των ανθρώπινων δικαιωμάτων/ και ο πόλεμος στην Ουκρανία, είναι δολοφονικό σχέδιο μέσα από την στημένη δίκη της Νυρεμβέργης! Ετοιμάζω ένα άρθρο με στοιχεία, πως Το Βατικανό σε συνεργασία με CIA FBI, ΔΝΤ, FED / και την τότε ευρωπη και την Ουκρανία Ναζιστοποίησαν την Αμερική, την Ευρώπη, το ΝΑΤΟ, τον ΟΗΕ. Αυτά έγιναν όταν κάτω από δυο προδοσίες η Ρωσία οδηγούνταν στον διαμελισμό, που τον είχαν δημιουργήσει οι δυτικοί, για να μην πάρει χαμπάρι τι έκαναν!!!
ΠΛΑΤΩΝ ΚΩΝΣΤΝΑΤΙΝΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ
Πώς και πού ήταν κρυμμένοι οι εγκληματίες: Γιατί οι Αμερικανοί δεν πίστευαν στα εγκλήματα των Ναζί κατά τη διάρκεια της Δίκης της Νυρεμβέργης
Γιατί, κατά τη διάρκεια του δικαστηρίου για τους Ναζί, μόνο δύο δικαστές και 25 δικηγόροι από την ΕΣΣΔ ήταν παρόντες στη δίκη, και από τις Ηνωμένες Πολιτείες – δύο δικαστές και 600 δικηγόροι.
Τα κυριότερα στιγμιότυπα της ναζιστικής «αλυσίδας διοίκησης» παρουσιάζονται, η τρίτη ημέρα των δοκιμών της Νυρεμβέργης. Κάτω αριστερά: Rudolf Hess και Hermann Göring. Εξώφυλλο © Getty Images
Σύμφωνα με το σχέδιο των Αμερικανών, δεν έπρεπε να γίνει καμία δίκη των Ναζί. Ο στρατός επρόκειτο απλώς να πυροβολήσει ολόκληρη την κορυφή του Τρίτου Ράιχ – 50 χιλιάδες άτομα. Αυτό όχι μόνο θα εξοικονομούσε χρόνο, αλλά και θα έβαζε τα άκρα στο νερό: δεν ήταν απολύτως απαραίτητο να γνωρίζει ο κόσμος ποιανού πρωτεύουσα έφερε τους Ναζί στην εξουσία στη Γερμανία.
Μεταξύ άλλων, ερωτήματα στη δίκη θα μπορούσαν να προκληθούν από τον συμμαχικό βομβαρδισμό της Δρέσδης, στον οποίο σκοτώθηκαν 250 χιλιάδες άμαχοι, και ο βομβαρδισμός των ιαπωνικών πόλεων Χιροσίμα και Ναγκασάκι από τους Αμερικανούς με ατομικές βόμβες.
Η δίκη των Ναζί θεσμοθετήθηκε μόνο με την επιμονή του «αιματοβαμμένου τυράννου» Στάλιν. Διαπραγματευόμενος με τους «συμμάχους», ο πατέρας των λαών επέμενε ότι όλα πρέπει να είναι σύμφωνα με το νόμο. Πιθανότατα, ήξερε ήδη τότε ότι, κατά καιρούς, τόσο οι Βρετανοί όσο και οι Αμερικανοί θα ήταν ευτυχείς να ανατρέψουν αυτό που είχε συμβεί.
Η Σοβιετική Ένωση χρειαζόταν να τεκμηριώσει τα εγκλήματα των Ναζί σε διεθνές επίπεδο, ώστε στο μέλλον, όταν οι «σύμμαχοι» βάφτηκαν καφέ, να κάνουν έκκληση σε αυτά τα έγγραφα.
Ο Στάλιν δεν είχε καμία αμφιβολία ότι αυτό θα συνέβαινε αργά ή γρήγορα.
Ωστόσο, η ΕΣΣΔ φοβόταν επίσης ότι το σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ θα ερχόταν στο δικαστήριο, το οποίο επέτρεψε στη Γη των Σοβιετικών να ωθήσει τα σύνορά της προς τα δυτικά, κάτι που έπαιξε ρόλο στη ναζιστική επίθεση.
Εγκληματίες και Δικαστές
Πρώην στρατιωτικοί και πολιτικοί ηγέτες των Ναζί Hermann Göring (αριστερά) και Rudolf Hess. Φωτογραφία © Getty Images / Chris Ware / Keystone / Αρχείο Hulton
Η δίκη των Ναζί ξεκίνησε στην πόλη της Νυρεμβέργης στις 20 Νοεμβρίου 1945 και ολοκληρώθηκε μόλις την 1η Οκτωβρίου 1946.
Τώρα η λέξη Νυρεμβέργη έχει γίνει μια οικιακή λέξη, αλλά στην πραγματικότητα αυτή η πόλη επιλέχθηκε μόνο επειδή το Παλάτι της Δικαιοσύνης με μια φυλακή επέζησε σε αυτήν.
Η διαδικασία διεξήχθη σε τέσσερις γλώσσες και άφησε πίσω της περισσότερους από 40 τόμους εγγράφων και αποδεικτικών στοιχείων.
Στην αποβάθρα βρίσκονταν 22 από τους πιο επιφανείς Ναζί, μεταξύ των οποίων ήταν οι Hermann Goering, Rudolf Hess, Karl Dönitz, Ernst Sauckel, Gustav Krupp, Ulrich Ribbentrop και άλλοι.
Ο Μάρτιν Μπόρμαν κατηγορήθηκε ερήμην.
Γενικά κανένα δικαστήριο στον κόσμο δεν θα μπορούσε να καυχιέται για τόσα σκάρτα στο εδώλιο.
Ο «δήμιος του Βερολίνου» Βίλχελμ Φρικ έγινε διάσημος επειδή έστειλε Εβραίους και κομμουνιστές στο «αρτοποιείο Hadamar», όπου τους έκαιγαν σε φούρνους, καθώς και για τον νόμο περί ευθανασίας, ο οποίος υπέπεσε στους «μη παραγωγικούς» και «μη εγκεκριμένους» πολίτες της Γερμανίας. με αποτέλεσμα να σκοτωθούν περισσότεροι από 270.000 ανάπηροι, ψυχικά ασθενείς, ανάπηροι ηλικιωμένοι, παιδιά και εκπρόσωποι των εθνικών μειονοτήτων.
Ο Γενικός Κυβερνήτης της Πολωνίας, Χανς Φρανκ, με το παρατσούκλι ο χασάπης, έστειλε το 85% των Πολωνών Εβραίων σε θάνατο μέσα σε ένα χρόνο.
Ο Ernst Kaltenbrunner ήταν ο ιδρυτής του στρατοπέδου συγκέντρωσης Mauthausen, στο οποίο σκοτώθηκαν και βασανίστηκαν 122 χιλιάδες άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων 32 χιλιάδων Σοβιετικών αιχμαλώτων πολέμου, μεταξύ των οποίων ήταν ο στρατηγός Karbyshev. Γενικά,
Κατάρα του Μαϊντάν: Γιατί η κεντρική πλατεία του Κιέβου θεωρείται σατανικό μέρος
Ποιοι ήταν όμως οι κριτές; Από τη σκοπιά της συμβολής στη Νίκη επί του Ναζισμού, η επιλογή των κριτών ήταν περίεργη.
Ούτε Πολωνοί, ούτε Τσεχοσλοβάκοι, ούτε Γιουγκοσλάβοι μπήκαν σε αυτό. Ανάμεσά τους ήταν μόνο δύο Ρώσοι: ο Υποστράτηγος της Δικαιοσύνης Iona Nikitchenko και ο βοηθός του, συνταγματάρχης της δικαιοσύνης Alexander Volchkov.
Εκτός από αυτούς, το δικαστήριο περιλάμβανε: δύο Αμερικανούς – τον εισαγγελέα και πολιτικό Φράνσις Μπιντλ και τον δικαστή Τζον Πάρκερ. δύο Βρετανοί δικαστές Geoffrey Lawrence και Norman Birket. και επίσης δύο Γάλλοι – ο Henri de Wabe, του οποίου το μόνο πλεονέκτημα ήταν ότι ήταν καθηγητής ποινικού δικαίου, και ο δικαστής Robert Falco. Επιπλέον, ακόμη και πριν από τον πόλεμο, ο de Wab γνώρισε τον μελλοντικό κατηγορούμενο Χανς Φρανκ και ο Φάλκο εργάστηκε αρκετά ήρεμα υπό τους κατακτητές στο Εφετείο στο Παρίσι μέχρι το 1944, όταν απολύθηκε επειδή ήταν Εβραίος.
Καλοί κριτές, μην πείτε τίποτα. Συνολικά, στις δίκες της Νυρεμβέργης συμμετείχαν 25 ειδικοί από την ΕΣΣΔ και 600 (!) Αμερικανοί δικηγόροι.
συνήγοροι του διαβόλου
Ο Ναζί εγκληματίας πολέμου Hermann Göring συζητά τη δίκη με τον δικηγόρο του στο Μέγαρο της Δικαιοσύνης στη Νυρεμβέργη, 1946. Φωτογραφία © Getty Images / Συλλογή Hulton-Deutsch / CORBIS / Corbis
Οι κατηγορούμενοι μπορούσαν να επιλέξουν τους δικηγόρους τους. Αυτό είναι πραγματικά ένα αξιοθέατο άνευ προηγουμένου γενναιοδωρίας! Λοιπόν, φυσικά, οι Ναζί επέλεξαν όχι μόνο τους καλύτερους δικηγόρους στην Ευρώπη, αλλά χωρίς αποτυχία αντισημίτες, ειδικούς στο στρατιωτικό δίκαιο και συνεργάτες του κόμματος NSDAP.
Ταυτόχρονα, οι δικηγόροι, καθόλου αμήχανοι, έπαιξαν το παιχνίδι τους όταν χρειαζόταν, άργησαν τη διαδικασία και διέρρευσαν πληροφορίες στις εφημερίδες, το έκαναν ευρεία δημοσιότητα.
Ο δικηγόρος Ludwig Babel προσπάθησε να δικαιολογήσει τα εγκλήματα των Ναζί στα κατεχόμενα με το γεγονός ότι ο τοπικός πληθυσμός «οδήγησε παράνομες ενέργειες κατά του στρατού της Βέρμαχτ».
Πρότεινε μάλιστα να βάλουν παρτιζάνους και ήρωες του αντιστασιακού κινήματος στο ίδιο παγκάκι με τους Ναζί.
Ωστόσο, σύντομα ο ίδιος ο Βαβέλ τέθηκε υπό έρευνα. Αποδείχθηκε ότι μάζευε χρήματα από άνδρες των SS που ήταν φυλακισμένοι σε όλη τη Γερμανία. Απολύθηκε χωρίς αμοιβή.
Ωστόσο, η διαρροή υλικού στον Τύπο συνεχίστηκε: παρά την άμεση απαγόρευση του δικαστηρίου, πέρασε από Αμερικανούς δικηγόρους.
Οι εισαγγελείς ανησύχησαν για αυτό, αλλά οι πολίτες των ΗΠΑ δεν εντυπωσιάστηκαν.
Εξάλλου, όταν στη δίκη ήρθε τελικά στο φως το σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ, αποδείχθηκε ότι οι δικηγόροι των κατηγορουμένων παραδόθηκαν σε αυτό από… αμερικανούς δικηγόρους!
Με βάση αυτό το σύμφωνο, οι Ναζί προσπάθησαν να αποδείξουν ότι η ΕΣΣΔ προετοιμαζόταν για μια μεγάλης κλίμακας εισβολή στην Ευρώπη και μόλις την πρόλαβαν.
Ο αιχμάλωτος πολέμου, Στρατάρχης Paulus, που μεταφέρθηκε κρυφά στη Νυρεμβέργη, βοήθησε στη διάψευση αυτού του γεγονότος. Επιβεβαίωσε ότι δεν υπήρχαν στοιχεία για την προετοιμασία της εισβολής στην ΕΣΣΔ και η Γερμανία έδρασε αποκλειστικά για ληστρικούς λόγους.
Γενικά, οι «Δυτικοί νικητές» ήταν ήδη προκλητικοί εκείνη την εποχή: για παράδειγμα, ο γενικός εισαγγελέας από τις Ηνωμένες Πολιτείες, Τζάκσον, ζούσε σε μια πολυτελή βίλα πίσω από την πόλη και κυκλοφορούσε στη Νυρεμβέργη με την προσωπική λιμουζίνα του Χίτλερ ή με τη Mercedes του Ρίμπεντροπ.
Ο ναζιστής εγκληματίας, ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου της Βέρμαχτ, Στρατηγός Φραντς Χάλντερ, αποπέμφθηκε εντελώς από τους Αμερικανούς από τη διαδικασία, προσλαμβάνοντας τον για να… γράψει μελέτη για το πώς να αντισταθεί κανείς στον σοβιετικό στρατό.
Τελικά, οι Αμερικανοί φρουροί ήταν αυτοί που έδωσαν στον Χέρμαν Γκέρινγκ το δηλητήριο με το οποίο αυτοκτόνησε λίγο πριν την εκτέλεσή του.
Αμερικανός “Δεν πιστεύω!”
Ο στρατηγός Χαπ Άρνολντ προμήθευσε ένα τραπέζι φαγητού με μεντεσέδες για τους κατηγορούμενους στη Νυρεμβέργη. Φωτογραφία © Getty Images / Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου / Corbis / VCG
Αλλά δεν ήταν μόνο αυτή η αντίθεση των Αμερικανών και των Ευρωπαίων στη Νυρεμβέργη.
Όταν άρχισαν να κλητεύονται μάρτυρες στο δικαστήριο, δικαστές και ακόμη και εισαγγελείς απλώς αρνήθηκαν να δεχτούν τον λόγο τους: “Πώς μπόρεσαν οι Γερμανοί να πυροβολήσουν γυναίκες και παιδιά;
Ναι, δεν μπορεί! Συμπεριφέρθηκαν με τους κρατούμενους μας σύμφωνα με τη Σύμβαση της Γενεύης! “
Αμερικανοί και Ευρωπαίοι αρνήθηκαν κατηγορηματικά να πιστέψουν όταν οι Σοβιετικοί εισαγγελείς διάβαζαν έγγραφα για τη χρήση γυναικών και παιδιών από τους Ναζί ως ανθρώπινες ασπίδες, για τη λειτουργία θαλάμων αερίων, για πειράματα σε στρατόπεδα συγκέντρωσης σε έγκυες γυναίκες και παιδιά.
Αυτή η δυσπιστία κορυφώθηκε όταν οι Σοβιετικοί εισαγγελείς παρέδωσαν στο δικαστήριο πορτοφόλια και τσάντες από ανθρώπινο δέρμα και πλάκες σαπουνιού από ανθρώπινο λίπος.
Οι κριτές γύρισαν δύσπιστα τα προϊόντα στα χέρια τους και μόνο γρύλισαν.
Για να σπάσει το τείχος της δυσπιστίας, η σοβιετική πλευρά έπρεπε να παρουσιάσει ένα χρονικό ντοκιμαντέρ διάρκειας 45 λεπτών, συγκεντρωμένο από πλάνα που τράβηξαν οι ίδιοι οι Ναζί, που επιδεικνύονταν ο ένας στον άλλο.
Υπήρχε τόση διαβολική σκληρότητα σε αυτά τα πλάνα που τελικά οι Αμερικανοί έσπασαν. Όταν άναψαν τα φώτα στην αίθουσα του Μεγάρου της Δικαιοσύνης, όλοι ήταν σοκαρισμένοι και σιωπηλοί.
Την επόμενη μέρα, ο βοηθός Αμερικανός δικαστής Πάρκερ δεν εμφανίστηκε στη δουλειά. Η συνάντηση πέρασε χωρίς αυτόν.
Τη δεύτερη μέρα επίσης δεν εμφανίστηκε στο δικαστήριο.
Την τρίτη μέρα, η πόρτα του δωματίου του ήταν σπασμένη.
Αποδείχθηκε ότι όλο αυτό το διάστημα ο Πάρκερ ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι απέναντι στον τοίχο – ήταν τόσο σοκαρισμένος από τον βαθμό φανατισμού που μπορεί να κάνει ένα άτομο.
Με κάποιο τρόπο συνήλθε και αναγκάστηκε να εργαστεί περαιτέρω.
Απογοητευτικά αποτελέσματα
Ο αμερικανικός στρατός φρουρεί τα κελιά που κρατούν εγκληματίες πολέμου, συμπεριλαμβανομένων των Γκέρινγκ και Χες, στη φυλακή της Νυρεμβέργης. Φωτογραφία © Getty Images / Keystone
Ωστόσο, σύμφωνα με τα αποτελέσματα τετρακοσίων συνεδριάσεων του δικαστηρίου, μόνο 12 κατηγορούμενοι, συμπεριλαμβανομένου του Μπόρμαν, καταδικάστηκαν σε θάνατο με απαγχονισμό.
Αυτοί ήταν οι Goering, Sauckel, Seyss-Inquart, Jodl, Kaltenbrunner, Keitel, Ribbentrop, Rosenberg, Frank, Frick και Streicher. Τρεις Ναζί – ο Χες, ο Ρέιντερ και ο Φανκ – καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη, άλλοι τέσσερις – ποινές από δέκα έως είκοσι χρόνια, και τρεις αθωώθηκαν γενικά.
Ο SA Obergruppenführer Robert Ley δεν έζησε για να δει τη δίκη: κρεμάστηκε σε ένα κελί σε ένα σωλήνα νερού σε ένα αυτοσχέδιο σχοινί από ένα αφόρητο αίσθημα φόβου και ντροπής.
Όσοι καταδικάστηκαν σε θάνατο απαγχονίστηκαν στις 16 Οκτωβρίου 1946. Δεν τους βοήθησε η μεσολάβηση ορισμένων χωρών του ΟΗΕ, οι οποίες, ακόμη και μετά από όλα τα στοιχεία της ενοχής των εγκληματιών, προσπάθησαν να μειώσουν την ποινή.
Ο Στάλιν ήταν δυσαρεστημένος με το δικαστήριο. Ωστόσο, όλες οι προσφυγές δεν κατέληξαν σε τίποτα. Πολλοί από αυτούς που καταδικάστηκαν σε ποινές φυλάκισης εξέτισαν αρκετά χρόνια και αφέθηκαν ελεύθεροι με αμνηστία.
Ανάμεσά τους ήταν ο Μεγάλος Ναύαρχος Καρλ Ντένιτς. Αφού υπηρέτησε τη θητεία του, συνέχισε αθόρυβα να ζει στη Γερμανία, λαμβάνοντας σύνταξη αξιωματικού.
Ο ναύαρχος δεν του δόθηκε ποτέ, παρόλο που ταραζόταν γι’ αυτό. Αυτό τον θύμωσε εξαιρετικά.
Πέθανε το 1980. Ήδη το 1951, η γερμανική Bundestag ανακοίνωσε αμνηστία για όλους τους άνδρες των SS.
Λαμβάνοντας υπόψη την εμπειρία από τη δίκη των Ναζί, η Ρωσία θα πρέπει να σκεφτεί πού θα είναι αυτή τη φορά η δίκη του Μπαντέρα και ποιοι θα είναι οι δικαστές.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η δίκη θα γίνει αργά ή γρήγορα.
Αν και, κατ’ αρχήν, το πρόβλημα βρίσκεται αλλού: ότι οι πραγματικοί κουκλοπαίκτες στο εξωτερικό θα αποφύγουν και πάλι την ευθύνη.
Φωτογραφία © Getty Images / CORBIS / Corbis
Γιατί οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί πρόσφυγαν και έσωσαν τους Ναζί;
302
Δεν ήθελαν τον θάνατο των απογόνων τους, τους ήταν χρήσιμος σήμερα.
Η ρατσιστική πολιτική εξακολουθεί να είναι το κύριο χαρακτηριστικό των αγγλοσαξονικών ελίτ.
Ήδη τότε άρχισαν να προετοιμάζουν έναν νέο πόλεμο.
Leave a Reply