ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ

ΜΕΓΕΘΥΝΣΗ!

PD Dr.-Ing. Georg Chaziteodorou Bleibergweg 114 D-40885 Ratingen Tel.+ Fax: 0049 2102 32513 E-Mail: chaziteo@t-online.de
10.08.2020
Παρατηρηση του Αρθρογραφου:

Το παρων άρθρο, με ενα προλογο του Γιαννη Μαρινου, δημοσιευθηκεν ως τιτλος στον ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ Φ. 1178, Πεμπτη 2 Δεκεμβριου 1976.

Λογω επικαιροτητας και των προσφατων Γερμανικων Εκβιασμων υπερ της Τουρκιας, οι οποιοι χρονολογουνται απο την εποχη κατασκευης της σιδηροδρομικης γραμμης Βερολινο-Βαγδατης (δηλωσεις του τοτε εν Κωνσταντινουπολει Γερμανου πρεσβευτη Βακεγχα’ι’μ: Οι νησοι του Αιγαιου πρεπει να ανηκουν εις εκεινον, εις ον θα ανηκει και η απεναντι ακτη της Μικρας Ασιας), αποστελλεται στην Ιστοσελιδα ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ (χωρις τα Σχηματα) για αναδημοσιευση.

Προλογος Γιαννη Μαρινου με τιτλο ΩΣ ΠΡΟΒΑΤΑ ΕΠΙ
ΣΦΑΓΗΝ ΑΓΟΜΕΘΑ…

ΕΝΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ θεμα ανακινηθηκε κατα την προσφατη συζητηση στη Βουλη του νομοσχεδιου «Περι αναζητησεως, ερευνης και εκμεταλλευσεως υδρογονανθρακων», που ειναι εθνικη αναγκη και υποχρεωση να συνειδητοποιησωμε τη σημασια του.

Επικαλουμενη διαφορα δημοσιευματα ξενων εντυπων και μια επιστολη του Ελληνα
πρεσβυ στο Λονδινο, η κ. Βιργινια Τσουδερου (ΕΔΗΚ) ζητησε να πληροφορηση η κυβερνηση τη Βουλη και τον λαο αν υπαρχη σχεδιο για τη συνεκμεταλλευση του Αιγαιου με την Τουρκια.

Ο υπουργος Βιομηχανιας κ. Κονοφαγος προσπαθησε απελπιστικα να αποφυγη να
δωση μια καποια απαντηση, ενισχυοντας ετσι ακομα εντονωτερα τη φρικτη υποψια.

Τελικα μετα λιγες ημερες κι αφου στην κοινοβουλευτικη μαχη, η οποια ακολουθησε με επικεφαλης απο την Αντιπολιτευση την κυρια Τσουδερου και τον κ. Αθ. Κανελλοπουλο, ο υφηπουργος Εξωτερικων κ. Σταυροπουλος, απατωντας σε σχετικη ερωτηση δηλωσε οτι χωρις οριοθετηση της υφαλοκρηπιδας δεν ειναι
δυνατον να γινη οποιαδηποτε συζητηση για συνεκμεταλλευση (που ετσι εμμεσα δεν την απεκλεισε).

Φυσικα μπορει αυτη η απαντηση να αποτελη διπλωματικη υπεκφυγη που να συνιστα δολωμα προς την τουρκικη πλευρα για να αποδεχθη την οριοθετηση, μετα την οποια η Ελλας να αποκλειση την συνεκμεταλλευση.

Ομως η σειρα των μεχρι τωρα υποχωρησεων προς την Τουρκια και οι προσφατες επισημες δηλωσεις περι αμφισβητουμενων περιοχων και περι συζητησιμων
δικαιωματων της αρπακτικης γειτονισσας μας, δεν δικαιολογουν αισιοδοξια για εμπνευσμενη διπλωματικη πολιτικη εκ μερους μας.

Το τι θα σημαινε μια συμφωνια για ελληνοτουρκικη συνεκμεταλλευση στο Αγαιο, ειναι ευκολο να φαντασθη κανεις αν σκεφθει πως οι διεθνεις δεσμευσεις ερμηνευονται και καταπατουνται απο την Τουρκια.

Εδω και τωρα που δεν εχει οποιαδηποτε νομικο ερεισμα για τις διεκδηκησεις της αξιωνει με θρασυτητα ακομα και ολα τα νησια του Ανατολικου Αιγαιου.

Οταν αποκτηση νομικα δικαιωματα (με ελληνικη υπογραφη) στην υφαλοκρηπιδα και τα ελληνικα νερα, τιποτε δεν θα την εμποδιση πια να επιδιωξη εκπληρωση των αυτοκρατορικων της ονειρων.

Κι αν σημερα οι ΗΠΑ (και οι περισσοτερες χωρες της ΕΟΚ!) της κανουν πλατες στην επικρατηση του τετελεσμενου γεγονοτος στην Κυπρο, δεν ειναι δυσκολο να φαντασθουμε την ανοιχτη πια (και νομικα κατοχυρωμενη) συμπαρασταση τους προς τις τουρκικες ερμηνειες, που θα δινωνται στη συνεκμεταλλευση και τα
συμπαρομαρτουντα προς αυτην στο Αιγαιο.

Αν ειναι αναγκαιο κατι να δοθη στην Τουρκια για να σταματησουν οι αξιωσεις της (το αντιθετο βεβαια θα συμβη) καλυτερα θα ηταν να της αναγνωρισθουν αυτοτελη δικαιωματα σε μεγαλυτερο ποσοστο υφαλοκρηπιδας απ’ οσο δικαιουται με βαση το διεθνες δικαιο, παρα να πατησουμε την πεπονοφλουδα της συνεκμεταλλευσης.

Γιατι με μαθηματικη ακριβεια το επομενο βημα θα ειναι οτι συνεβη στην Κυπρο, οπου η εγγυητρια δυναμη Ελλας αφησε τους συνεγγυητες Τουρκους να καταλαβουν το μισο νησι και δεν τολμα ουτε και σημερα – παρα την εισβολη – να ισχυροποιηση αμυντικα με καθε τροπο το υπολοιπο που παραμενει ακομ ελευθερο, προφανως για να μην παρεξηγηθη διεθνως.

Ειναι δυστυχημα που η συζητηση για το νομοσχεδιο περι ερευνων για υδρογονανθρακες δημοσιευθηκε μονο πολυ περιληπτικα και σε πολυ χοντρες γραμμες στον Τυπο.

Αν γινονταν σωστη επιλογη της υλης θαπρεπε να φιλοξενηθη μεχρι τελευταια λεπτομερεια.

Ειναι συγκλονιστικη και πολλαπλα διαφωτιστικη.

Απ’ αυτην προκυπτει φανερα σε πιο πλεγμα δεσμευσεων και πιεσεων εχει εμπλακη η κυβερνηση, ποσο δεος της προκαλει η δυναμη του τραστ των εταιριων πετρελαιου (ασφαλως οχι αδικαιολογητα), ποσο δυσπιστη και ευθυνοφοβη ειναι απεναντι στην δημοσια κριτικη και ποσο λιγο καταλαβαινει τις φοβερες συνεπειες που μπορει να εχη στα χερια κακων ‘η εστω οχι και πολυ εξυπνων υπουργων η ασυδοσια που τους παρεχει ο ψηφισθεις νομος γυρω απο το εκρηκτικο αυτο θεμα.

Και μονο το γεγονος οτι στην ουσια ο νεος νομος θεμελιωνει νομοθετικα πριπου οτι προεβλεπαν οι χουντικες συμβασεις προς την «Οσεανικ» και τις αλλες εταιριες αρκει για να καταδειχθη σε ποια περιπετεια ανοιγεται το ελληνικο σκαφος, διοτι η κυβερνηση αρνηθηκε, παρα τις επανειλημμενες παροντρυσεις πολλων βουλευτων, να εξασφαλιση τις πλατες της νομοθετικα, ωστε να μπορη ν’ αντισταθη οταν θ’ αρχιση τη συζητηση συμβασεων με τις διαφορες εταιριες ερευνων για πετρελαιο.

Με εξεπληξε δε ειλικρινα που ο κ. Κονοφαγος, σαν καθηγητης τη Μεταλλειολογιας μπορει να καταλαβαινει σε βαθος το θεμα, δεν σημαινει οτι και οι πιθανοι διαδοχοι του θα εχουν τις αντιστοιχες προσλαμβανουσες παραστασεις.

Θα ειναι συνεπως ευκολο να πεσουν θυματα ενδεχομενα ανεπαρκτων ‘η κακοβουλων συμβουλων, οπως περιπου συνεβη και με τον ιδιο, ο οποιος δεχθηκε σαν βασιμες τις διαβεβαιωσεις των διευθυντων του υπουργειου του για την οικονομικη φερεγγυοτητα της «Οσεανικ», ενω μετα λιγους μηνες η διαβοητη εταιρια δηλωσε οικονομικη αδυναμια κι αποσυρθηκε απο το κονσορτσιουμ.

Οι κακοι αυτοι δημοσιοι υπαλληλοι συμβουλοι του που προσηλθαν και μαρτυρες κατηγοριας κατα του «Οικονομικου Ταχυδρομου» μετα την μηνυση που του εκαμε η «Οσεανικ» για συκοφαντικη δυσφημιση, οχι μονο δεν τιμωρηθηκαν για την
ψευδορκια τους ‘η εστω την αφελη αγνοια τους, αλλα εξακολουθουν
να ειναι οι στενωτεροι συνεργατες του κ. Υπουργου και διαχειριστες των εθνικων συμφεροντων στον πετρελα’ι’κο τομεα.

Θα αισθανομαστε ντροπη, αν δεν μας κατεθλιβε το αισθημα της ανησυχιας και του φοβου για το μελλον.

Το κατωτερω αρθρο του ειδικου επιστημονα Γεωργιου Θ. Χατζηθεοδωρου μηχανικου μεταλλειων, διευθυντου της Επιστημονικης Ομαδος Ερευνων και Εκμεταλλευσεως θαλλασιων και υποθαλασσιων κοιτασματων στην Σχολη Μεταλλειολογιας ΙΙ του Πολυτεχνειου Ααχεν (Δ. Γερμανια) διασαφηνιζει κατα τον πιο οδυνηρα αποκαλυπτικα τροπο τα δεινα που θα ακολουθησουν σε
βαρος της Ελλαδος απο μια αποδοχη της συνεκμεταλλευσεως του
Αιγαιου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΙΝΟΣ

ΣΥΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΕΑ
ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ.
Κι ομως οι κυβερνητικες υπεκφυγες και οι κερκοπετρες που ανοιξε ο νεος νομος περι αναζητησεως υδρογονανθρακων προς τα εκει οδηγουν,

Γραφει ο Δρ. Γεωργιος Θ. Χατζηθεοδωρου Η ΤΟΥΡΚΙΑ παρουσιαζει τις απαιτησεις της εις την Ελλαδα συστηματικως με δοσεις.

Ενω την 18 Οκτωβριου 1973 παραχωρει αυθαιρετα 27 αδειες εξερευνησεως δια εντοπισμο Υδρογονανθρακων σε ελληνικες περιοχες του Αιγαιου, με την ευκαιριαν της ανυπαρξιας ελληνικης Κυβερνησεως, τον Ιουλιο του 1974 αυξανει αυτας, με το να διεκδικη σημερον εκτασιν υφαλοκρηπιδος εις το Αιγαιο 6.000.000 εκταριων.

Δια την πραγματοποισιν του σκοπου αυτου δημιουργει προ’υ’ποθεσεις και υποστηριζει εκαστοτε θεσεις, τις οποιες εαν χρειασθη εγκαταλειπει μεν προσωρινως, αλλα ποτε δεν χανει απο τα ματια της τον «πρωταρχικον της σκοπο».

Ενω υπεστηριζεν οτι «οι νησοι δεν εχουν υφαλοκρηπιδα», εθεσεν θεμα «ειδικων περιστασεων» λογω μικρας αποστασεως των ελληνικων νησων απο την Τουρκια και με διακοινωσιν της την 18 Νοεμβριου 1975 ομιλει πλεον για «μια διευθετησιν μεσω διαπραγματευσεων των διαφορων, εχοντας υπ’ οψιν την προταση για κοινη ερυνα και εκμεταλλευση του πλουτου του Αιγαιου Πελαγους».

Κανοντας οι Τουρκοι δυο βηματα εμπρος και ενα πισω, μεχρι σημερον τουλαχιστον φαινεται να εχουν επιτυχει αυτο που θελουν, δηλαδη «εξασφαλιζοντας εστω και εν μερει συγκυριαρχια εις το Αιγαιον Πελαγος να διεισδυσουν εις την μεχρι σημερον απορθητη προφυλακη μας», με παγιδευσιν της χωρας μας στα σχεδια σταθεροποιησεως της αμερικανικης κυριαρχιας εις την ανατολικη λεκανη της Μεσογειου, καθ’ ολου απιθανο και εισοδου της Σοβιετικης Ενωσεως στο βορειο Αιγαιο.

Οι κινδυνοι τοσον απο ανατολας, πολυ δε περισσοτερον απο βορραν, υπαρχουν σημερον μαλιστα σε μεγαλυτερον βαθμον απο καθε αλλην φοραν.

Ειναι αυταπατη να πιστευουμε οτι το ανοιγμα στις βαλκανικες χωρες και η εισοδος μας εις την ΕΟΚ θα εξασφαλισουν τα κυριαρχικα δικαιοματα μας.

Μονον πανισχυραι και ικαναι ενοπλες δυναμεις και η δημιουργια τετελεσμενων γεγονοτων, θα εξασφαλισουν την εδαφικην μας ακεραιοτητα.

Πολιτικος –οικονομικος εκβιασμος

Η Ελλας δυστυχως εχει γινει σημερον ερμαιο πολιτικων και οικονομικων εκβιασμων, αρχισε δε σιγα – σιγα και ισως ασυναισθητα να εγκαταλειπη μερικας θεσεις της και να συζητα ορισμενα θεματα που πριν λιγα χρονια ουτε καν να ακουση ηθελεν.

Ενω π.χ. δεχθηκαμεν κατα την πρωτην φασιν των εκβιασμων δια το Αιγαιο
Πελαγος, τον ορον «αμφισβητουμεναι περιοχαι» και αρχισαμεν εις την δευτεραν φασιν των εκβιασμων να αναφερωμαστε σε «ωρισμενα δικαιωματα που προβαλλει η Τουρκια, που μπορει ως ενα βαθμο να ειναι συζητησιμα» δυστυχως σημερα φθασαμε να διατυπωνουμε οτι «η ελληνικη πλευρα δεν αρνειται τα λογικα δικαιωματα ολων των αλλων χωρων που εχουν ενδιαφεροντα στο Αιγαιο. ‘η οτι η
Ελλας «ουτε απερριψε ουτε απεδεχθη οτι ειναι δυνατον να φθασωμεν εις την συνεκμεταλλευση του Αιγαιου».

Το ιδιο φαινομενο παρατηρειται και εις τον τομεα των πραγματικων προοπτικων εκμεταλλευσεως των πετρελαιων του Βορειου Αιγαιου.

Το ολο θεατρο «της ετσι ονομασθεισης αναθεωρησεως της συμβασεως Οσεανικ» και της εν συνεχεια προβολης εις το κουκλοθεατρο του Αιγαιου της δυτικογερμανικης Βιντερσαλ με την γνωστην υπαναχωρησιν της λογω αντιδρασεων «ορισμενων παραγοντων Ισταμενων εκτος της εταιριας» και το τελευταιο βημα του Υπουργου Βιομηχανιας, ητοι «νομος – πλαισιο περι
εκμεταλλευσεως υδρογονανθρακων» δηλαδη « η νομοθετικη υποστηλωση μιας συμπεφωνημενης διανομης του υποθαλασσιου πλουτου του Αιγαιου» δειχνουν οτι η Ελλας εκτος πολιτικων εγινε ερμαιο και οικονομικων εκβιασμων.

Ενω ευθυς εξ αρχης επρεπε να ακυρωθουν ολαι αι συμβασεις της Επταετιας και ταυτοχρονα με την ιδρυσιν της Δημοσιας Επιχειρησεως Πετρελαιου (ΔΕΠ) να ληφθη μεριμνα δια την δημιουργια τεχνικου προσωπικου αρτιως κατηρτισμενου δια ρευνητικας εργασιας εκμεταλλευσεως πρωτων υλων απο θαλασσιο περιβαλλον, με μετατροπην τριων μεσου μεγεθους μεταχειρισμενων πλοιων εις εν ερευνητικον, εις εν πλοιον γεωτρυπανο και εις εν τοποθετησεως αγωγων εις τον θαλασσιον βυθον δια την μεταφοραν πετρελαιου και φυσικων αεριων – προ’υ’ποθεσεις δια την ταχιστην εξελιξιν τεχνολογικων δυνατοτητων εις το θαλασσιον περιβαλλον του
παρακτιου κρατους Ελλας (Σχ. 1, 2 και 3) αρκεσθηκαμεν οπως συνηθως με την φασιν ιδρυσεως της ΔΕΠ και εις κενολογους ρητοριας.

Το Αιγαιο Πελαγος και ολοκληρος η Μεσογειος θαλασσα θεωρειτε ελπιδοφορος περιοχη με πιθανα μεγαλα κοιτασματα Υδρογονανθρακων (Σχ. 4) που αποτελουν μοναδικην ευκαιριαν εις την Ιστορια της χωρας να καταστη οικονομικως ανεξαρτητη.

Η ευκαιρια αυτη αρχισε να χανεται απο την αδυναμια των υπευθυνων δια δραστηριας αποφασεις και χωρις χρονοτριβην εκτελεσιν αυτων και κατακρεουργειται δια νομου – πλαισιον περι εκμεταλλευσεως
Υδρογονανθρακων.

Καμια διαταξις του νομου αυτου δεν εμποδιζει το Ελληνικο Δημοσιο,
ουτε τους διατεταγμενους, απ’ αυτο φορεις (ΔΕΠ), να προβουν σε  συμφωνιας οπως π.χ. συμφωνια δια την συνεκμεταλλευσιν των πετρελαιων του Αιγαιου με τους Τουρκους.

Η ολη καταστασις κλονιζει την ψυχραιμιαν του ελληνικου λαου και κουραζει αυτον
ψυχολογικα.

Οσον περισσοτεραι ειναι αι καταστασεις που γινονται
περιοδικως δεκται απο την ελληνικην κυβερνησιν, τοσον
αδικαιολογητον φαινετα τελικα εις τον ελληνικον λαον να αρχιση να
αμυνεται εναντιον ενος νεου εκβιασμου κατ’ επιφασιν μεν
μεμονωμενου, ιδιαιτερα μαλιστα, εαν λαμβανομενων υπ’ οψιν ολων
μαζι των προηγουμενων καταστασεων και εκβιασμων, εχει ηδη δεχθη
και ανεχθη εν σιγη περισσοτεραν και μεγαλυτεραν δυστυχιαν χωρις
αντιδραση.

Μηπως αυτο επιδιωκουν απο αγνοια των πραγματων ‘η απο αυταπατες ‘η ανικανοτητα ‘η και απο καλοπιστια εναντι των φιλων μας εξ Ανατολων, οι υπευθυνοι;

Τι ειναι αυτο που εμποδιζει να κηρυχθη εις τας κρισιμους στιγμας η χωρα ολοκληρη «σε κατασταση συναγερμου», να ενημερωθουν πληρως οι πολιτες και να ειδοποιηθουν, να παρη ο καθενας το μεριδιο του, στον αγωνα, που θα ειναι οπωσδηποτε σκληρος, για την επιβιωση της φυλης;

Τι ειναι αυτο που μας ωθει προς την πολιτικην των μπουζουκιων σαν να μην διατρεχωμεν ουδενα κινδυνο;

Τι ειναι αυτο που εμποδιζει την αναπτυξιν δραστηριοτητων δια την επιτευξιν οικονομικης συμπαραστασεως των Ελληνων και φιλελληνων του κοσμου εις οτι αφορα τους ελληνικους εξοπλισμους;

Αντι να ασχολουμεθα με τον φαυλο κυκλο του συστηματος της εξηπηρετησεως της εκλογικης πελατειας, οφειλουμε να συμβαλωμεν εις την θεραπειαν της ελληνικης οργανωσεως των δημοσιων υπηρεσιων, διοτι εν οψει της ανικανοτητας μας εις ολους τους τομεις δια συστηματικην εργασιαν, ολα γινονται με χαρακτηριστικην
προχειροτητα.

Ας αναπροσανατολισθωμεν.

Μην περιμενωμεν την σωτηρια απο το εσωτερικο της Τουρκιας, αν δεν μπορουμεν να την δωσουμε στον εαυτον μας.

Οι Τουρκοι ισχυροποιηθηκαν απο την «αμελειαν» μας η οποια αρχισε απο το 1955 με τους διωγμους της Κωνσταντινουπολεως και συνεχισθηκεν με το Κυπριακο.

Το αποτελεσμα των παραχωρησεων πριν εικοσι χρονια στο θεμα της Κυπρου, η συρροη μεγαλων παραλειψεων, σφαλματων κλπ. συνετειναν στην σημερινη
κατασταση.

Υπηρξε συνεπως μια βαση εξελιξεων η «παραχωριση προς κακοπιστους και εχοντας εκ προοιμιου σκοπο να φαλκιδευσουν  τα δικαιωματα του  αντιβαλλομενου», που τελικα μας εβλαψε.

Τι θα συμβη, κατα πασαν προβλεψιν, εαν κατω απο το πεπλο της
«Συνεκμεταλλευσεως» δωσωμεν εις τους Τουρκους νεα δικαιωματα
αυτην την φορα εις το Αιγαιον;
Ειναι βεβαιον οτι πολυ συντομα θα ζητησουν εαν τους
αναγνωρισωμεν δικαιωματα επι της υφαλοκρηπιδος του Αιγαιου και
τα νησια επι της υφαλοκρηπιδας αυτης.

Δημιουργουμε συνεπως σημεραν εμεις τας προ’υ’ποθεσεις, για να υπαχθουν ωρισμενα νησια εις το μελλον εις την αντιληψιν των Τουρκων, οτι ειναι οργανικον μερος της γεωλογικα «μητερας τουρκικης πατριδος».

Εις ουδεμιαν περιπτωσιν η «αμελεια μας» οφειλει να εξακολουθηση σημερα δια το Αιγαιον Πελαγος, διοτι αυτη ταιριαζει πληρως τοσον εις τα σχεδια των Τουρκων, οσον και των φυσικων αντιπαλων μας εις την Μεσογειον θαλασσα.

Τι θα συμβη, κατα πασαν προβλεψιν, εαν κατω απο το πεπλο της
«Συνεκμεταλλευσεως» δωσωμεν εις τους Τουρκους νεα δικαιωματα
αυτην την φορα εις το Αιγαιον;
Ειναι βεβαιον οτι πολυ συντομα θα ζητησουν εαν τους
αναγνωρισωμεν δικαιωματα επι της υφαλοκρηπιδος του Αιγαιου και
τα νησια επι της υφαλοκρηπιδας αυτης.

Ο πολεμος μεταξυ Ελλαδος και Τουρκιας ειναι αναποφευκτος, διοτι οι Τουρκοι θα προχωρησουν στο επομενο συνεπες τους βημα, μολις εξασφαλισουν τας προ’υ’ποθεσεις δια να στηριξουν καλα το ποδι τους εις το Αιγαιον.

Η Ελλας πρεπει να κερδιση τον πολεμο αυτον διοτι μονο ετσι θα ανοιξη ο δρομος δια την συνολικην και οριστικην διευθετησιν των ελληνοτουρκικων προβληματων.

Ειναι βεβαια μη λογικον να πολεμα κανεις οταν περνα καλα και οταν εχει την δυνατοτητα να αποφυγη τον πολεμον.

Οταν, ομως, βρισκεται στην αναγκη ‘η να υποκυψη ‘η να
κινδυνευση την ανεξαρτησια του, εξ αναγκης επιβαλλεται να διαλεξη
τον πολεμον.

Οποιος αποφευγει, εις την περιπτωσιν αυτην με υποχωρησεις, τον πολεμον, ειναι πιο αξιοκατακριτος απο εκεινον που τον αντιμετωπιζει…
Συνεπως πολεμος ‘η εντιμος ειρηνη.
Η ελληνικη νικη δυναται να επιτευχθη εαν ο στρατος απο αμυντικος
μετατραπη εις επιθετικον και εφ’ οσον διατηρησωμεν την απολυτον
κυριαρχιαν εις το Αιγαιον. Απο πλευρας επιθετικης ευκαιριας, η
Ελλαδα βρισκεται ακομα εις πλεονεκτικωτερ θεσιν απο την Τουρκια
εφ’ οσον δεν υπαρξη εις το εγγυς μελλον τουρκικη συγκυριαρχια εις
το Αιγαιο.
Αυτο προσπαθουν δια ελιγμων, πιεσεων, εκβιασμων κλπ. να
ανατρεψουν οι Τουρκοι.
Εαν η ειρηνοφιλος και παθητικη πολιτικη της ελληνικης κυβερνησεως
αποσκοπει εις την δημιουργιαν καταλληλης προετοιμασιας της
διεθνους κοινης Γνωμης να δεχθη τον πολεμον ως αναποφευκτον και
σαν αποτελεσμα της αναποτρεπτου τουρκικης επιθετικοτητος, τοτε η
πολιτικη αυτη καλυπτει πληρως τα εθνικα συμφεροντα. Εις την
περιπτωσιν ομως αυτην, οφειλει να ενημερωθη πληρως ο ελληνικος
λαος, δια να γινη πλεον εις τον καθενα εγκαιρα συνειδητον οτι
μαχονται εις εναν πολεμον υπερ βωμων και εστιων, τον οποιον οχι
μονο μπορουν αλλα και πρεπει να κερδισουν.
Εαν ομως η ειρηνοφιλος και παθητικη πολιτικη της ελληνικης
κυβερνησεως προερχεται απο αδυναμιαν αντιμετωπισεως των
καταστασεων και βασιζεται σε αυταπατες, τοτε η «συνεκμεταλλευσις
του Αιγαιου» θα αποτελεση νεαν εθνικην προδοσιαν.
Γεωργιος Θ, Χατζηθεοδωρου

Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή, ή αποσπάσματος!

ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ

http://arxaiaithomi.gr