ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ

PD Dr.-Ing. Georg Chaziteodorou Bleibergweg 114 D-40885 Ratingen E-Mail: chaziteo@t-online.de

   16.06.2018

Γ. Θ. Χατζηθεοδωρου

Μετα την χρονικη εποχη της αρχικης υλης (-50<n<5), ο συμπαντας Κοσμος διανυει σημερα την χρονικη εποχη των αστερων που φωτιζουν (6<n<14).

Για την κατανοηση της εξελιξης του συμπαντος Κοσμου απαιτειται κατά τους Fred Adams και Greg Laughlin (1) μια χρονολογικη μοναδα μετρησεως (κοσμολογικη δεκαδα) η οποια παρισταται με την εξισωση  τ = 10 εις την n     οπου τ είναι ο χρονος σε ετη και n η κοσμολογικη δεκαδα.

Εάν π.χ. ο συμπαντας Κοσμος εχει σημερα ηλικια 10 δισεκατομμυρια χρονια, αυτό σημαινει 10 εις την 10 ετη  ‘η 10 κοσμολογικες δεκαδες (n = 10). 

Τα εντος του συμπαντος Κοσμου σωματα, τα Νεφελωματα, οι Γαλαξιες, οι ομαδες Γαλαξιων, τα σμηνη Γαλαξιων, τα υπερσμηνη Γαλαξιων, οι ομαδες υπερσμηνη Γαλαξιων, τα πλανητικα συστηματα, οι αστερες, οι κομητες, οι πλανητες, οι δορυφοροι τους και πολλα αλλα, δεν είναι ανεξαρτητα μεταξυ τους, δηλαδη που δεν υποκεινται σε καμμια εξωτερικη επιδραση.

Τα μεταξυ τους διαστηματα, οσο ιλιγγιωδη μεγαλα και εάν είναι, διατρεχουν ακτινοβολιες και επιδρασεις, οι οποιες τα συνδεουν σε ένα συνηρμενο με μεγαλη συνοχη συνολο, το οποιο διαπνεει και εμψυχωνει μια κοινη Ζωη και το οποιο αποτελει μια ενοτητα με κινηση, με Ζωη και Συνειδηση.

Την ενοτητα αυτή κατά τον Πυθαγορα συγκρατει ο «Αιθερας» ο οποιος σποτελει την πλαστικη ουσια του συμπαντος Κοσμου και ο οποιος καταργηθηκεν χαριν της κοσμολογικης του σταθερας χωρις σοβαρα επιχειρηματα  από τον  Α’ι’νστε’ι’ν. Σημερα ξαναεντοπιζεται ο «Αιθερας» με αλλα ονοματα…..για να καλυφθη υποκριτικα το ατοπον της καταργησης του.                                                                                                       

Η κλιση του αξονα του πλανητη Γη ως προς την εκλειπτικη κατά την περιστροφη αυτου γυρω από τον αξονα του με ταχυτητα περιπου 2.000 χιλιομετρα την ωρα, εχει σαν αποτελεσμα να προβαλλεται ολο το σωμα του πλανητη από τις ηλιακες ακτινες και από άλλες επιδρασεις ώστε η Ζωη να εξωθειται να εκδηλωθη σε ολη την επιφανεια αυτου και να αποκτα αυτή με την συχνη διαδοχη της ημερας και της νυχτας τονον και ρυθμο.

Ο πλανητης Γη κινηται γυρω από τον Ηλιο μας με ταχυτητα 108.000 χιλιομετρα των ωρα. 

Η κινηση αυτή και η κλιση του αξονα του ως προς την εκλειπτικη προκαλουν την διαδοχη των ωρων του ετους, η οποια επιδρα στην βλαστηση και στις ψυχες των κατοικων του πλανητη, διοτι αποκλειει την μονοτονια της Ζωης και προκαλει έναν πλουτο ψυχικων συναισθηματων σε αυτους, οι οποιοι αισθανονται στην κυριολεξια το μεγαλειο και την ωραιοτητα των φυσικων φαινομενων, εκ των οποιων ορισμενα, όπως η μετατωπιση και η μειωση του γεωμαγνητικου πεδιου της Γης και οι κινδυνοι καταστροφης της, προβληματιζουν.

Το γεωμαγνητικο πεδιο δεν επιδρα προσανατολιστικα μονο στα πουλια που μετακινουνται από την μια στην άλλη ακρη του πλανητη μας, αλλα επιδρα στις φαλαινες και τα δελφινια αλλα και στον ιδιο τον ανθρωπο για να διατηρει αυτος την σωματικη του ισορροπια και την λειτουργικοτητα της μνημης του.

Οι κινδυνοι για καταστροφη του πλανητη Γη παραμονευουν στην ζωνη των αστεροειδων μεταξυ των πλανητων του ηλιακου μας συστηματος Αρη και Δια, στην ζωνη Κου’ι’περ πισω από τον πλανητη Πλουτο και στο νεφελωμα κομητων Οορτσσε.

Ο Ηλιος μας ο οποιος περιεχει το 99 % της μαζας του ηλιακου μας συστηματος περιστρεφεται γυρω από το κεντρο του Γαλαξια μας με ταχυτητα 792.000 την ωρα.

Για μια περιστροφη απαιτουνται 240 εκατομμυρια χρονια.

Εως σημερα περιστραφηκε ο Ηλιος μας γυρω από το γαλακτικο κεντρο 19 φορες και θα περιστραφει ακομη μεχρι το τελος της ζωης του άλλες 18 φορες.

Η τροχιακη ταχυτητα των Γαλαξιων σε μια  ομαδα Γαλαξιων υπολογιζεται με περιπου 360.000 χιλιομετρα την ωρα, ενώ αυτή εντος ενός σμηνους Γαλαξιων υπολογιζεται με περιπου 3.600.000 χιλιομετρα την ωρα.

Οι Γαλαξιες εντος των σμηνων κινουνται ταχυτερα απ’ ότι οι Γαλαξιες εντος των ομαδων Γαλαξιων διοτι η πυκνοτητα της υλης εντος των σμηνων είναι μεγαλυτερη απ’ ότι εντος των ομαδων Γαλαξιων.

Εάν δεν υπηρχε το φως των αστερων θα ηταν αδυνατο να εκδηλωθη και να λειτουργηση στον πλανητη Γη η Ζωη, τουλαχιστον στην μορφη που αυτή εμφανιζεται.

Δεν αποκλειεται ο «Αιθερας»  να περικλειη και το Μυστηριο της Ζωης και της Αναπαραγωγης των Οντων!

Παρ’ όλα αυτά το τι είναι η Ζωη, μεχρι σημερα δεν γνωριζει η επιστημη της Φυσικης και Χημειας.

Περαν από την ακριβεια των επιστημων αυτων αρχιζει ενας τομεας, ο οποιος καλυπτεται από Μυστικισμο και Σκοτος και δεν μπορει να διαπεραστη από την επιστημονικη ερευνα.

Επειδη η Ζωη πραγματικα λαμβανει χωρα στον πλανητη Γη, δεν μπορει να μην είναι πραγματικη και η υπερφυσικη της σφαιρα.

Επειδη η εκφραση της Ζωης βρισκεται στο γιγνεσθαι και αυτό πηγαζει από την αεναο μεταβολη, η μολις ερχομενη και αμεσως εξαφανιζομενη στιγμη του χρονου αναγκαια εμφανιζει κάθε φορα την ολη και μονη πραγματικοτητα.

Φαινεται ότι η Ζωη πληρει ολον τον  συμπαντα Κοσμο και λειτουργει και εξελισσεται σε μια καθωρισμενη κατευθυνση και προσδιοριζεται από την φυση της κοσμικης ουσιας.

Δεν αποκλειεται συνεπως περαν του πλανητη Γη, καπου αλλου στον συμπαντα Κοσμο, να εξελιχθηκε Ζωη που σημερα βρισκεται σε υψηλοτερη βαθμιδα από την Ζωη του πλανητη Γη, αφου η υπαρξη του πλανητη Γη μετρα 4,6 δισεκατομμυρια χρονια, ενώ η υπαρξη του συμπαντος Κοσμου υπολογιζεται με 13,7 δισεκατομμυρια χρονια.

Η ζωη στον πλανητη Γη εξεδηλωθηκε πριν πανω από 3 δισεκατομμυρια χρονια σε ατελεστατα οντα και αυτή εξελιχθηκε μεχρι την κατασταση του σημερα διανοουμενου ανθρωπου.

Πως όμως λειτουργει η ανθρωπινη σκεψη, εάν αυτή αποτελει απλα μονο λειτουργια των εγκεφαλικων κυτταρων;

Πως τα συνδετικα κεντρα του ανθρωπινου εγκεφαλου παρεμβαλλονται μεταξυ των κεντρων του εγκεφαλικου φλοιου, ο οποιος, όπως λεγεται, αποτελει προβλητικη επιφανεια αισθητηριων διεγερσεων, ώστε να γινονται ετσι διανοητικες και ψυχικες λειτουργιες;

Πως από τυπωνονται οι παραστασεις από τις αισθησεις στα κυτταρα του εγκεφαλικου φλοιου;

Μετασχγματιζονται μηπως αυτές σε ειδικους αναριθμητους τυπους αναλογα με τις απειροπληθεις των αντιστοιχων παραστασεων, και πως αυτές εισαγονται στην συνειδηση, ώστε να αποκτα αυτή αντιληψη ολοκληρου του περιβαλλοντος σε μας Κοσμου δια μιας γενικης εποπτειας;

Πως γινεται ο σχηματισμος μιας σκεψης;

Δια μετακινησεως, μετασχηματισμου και αλλοιωσης των κυτταρων του εγκεφαλου, ώστε αυτά να ερχονται σε επαφη και συναφεια μεταξυ τους, για να εξαγη ο εγκεφαλος το πορισμα της σκεψης, αφου αυτά κατεχουν ορισμενη θεση εντος του εγκεφαλου;

Και πως το πορισμα αυτό παραμενει στην μνημη;

Σχηματιζεται μηπως νέο κυτταρο ως φορεας της μνημης;

Και πως τα παραγωγικα της σκεψης κυτταρα παραμενουν ακεραια, αφου η σχετικη προς αυτά παρασταση δεν εξαφανιζεται;

Και ποιος προκαλει τις κινησεις και τις συνθεσεις αυτές;

Πως πολλες φορες η θεληση προκαλει αυθορμητα σκεψεις χωρις να προκαλειται αυτό από ένα ερεθισμα το οποιο να προερχεται από εξω;

Και πως ακομη μπορει να εξηγηθη η συγκρατηση στην συνειδηση αφηρημενων εννοιων, εικονων, ακουσματων τα οποια μεταβαλλονται με τον χρονο;

Πως γινεται δυνατον να επανερχονται μετα πολύ χρονο οι αναμνησεις, οι οποιες φαινονταν να εχουν εξαφανιστη από την μνημη;

Απ’ όλα τα ως ανω ερωτηματα προκυπτει, ότι πολύ λιγα πραγματα γνωριζουμε ακομη για την λειτουργια του ανθρωπινου εγκεφαλου και ότι η πιστη για έναν δημιουργο και η μεταθανατιος πιστη για την Ζωη, φαινεται να είναι βιολογικα προγραμματισμενη. 

Εάν πραγματι ετσι είναι, αυτοματα τιθενται ορισμενα σοβαρα ερωτηματα σχετικα με τις επιδρασεις στις ανθρωπινες κοινωνιες του πλανητη Γη, από τους ιδιους και γνωστους στην παγκοσμια οικονομια, εγκληματιες της ανθρωποτητας και του ανθρωπισμου:

1. Νοθευονται ηδη οι επιδρασεις στις ανθρωπινες κοινωνιες και καταχρησονται αυτές ιδεολογικα;

2. Ενισχυουν αυτές τα σημερινα θρησκευτικα φονταμενταλιστικα ρευματα;

3. Εάν οι σημερινες κοινωνικες διασυνδεσεις της θρησκευτικης πιστης αλλοιωθουν προς το χειρωτερο από τους εγκληματιες της ανθρωποτητας και του ανθρωπισμου, τι θα μπορουσε τοτε να συγκολληση τις μοντερνες μαζικες ανθρωπινες κοινωνιες;

4. Εάν υπαρχουν δυνατοτητες συγκολλησης θα μπορουσαν αυτές να αντικαταστησουν τις μεχρι σημερα ουμανιστικες ουτοπιες ‘η να καταστρεψουν ανεπανορθωτα την ανθρωπινη συνυπαρξη και να γκρεμισουν τις κοινωνιες προς την καταστροφη, ανατρεποντας την πιστη στον δημιουργο και πλημηριζοντας την ανθρωποτητα με ψυχοφαρμακα και τεραστιων διαστασεων ψυχοαναλυτικων θεραπειων και νευρωψυχιατρικων προκαταληπτικων εξετασεων για τα παιδια, μεταβαλλοντας και την μεχρι σημερα ισχυουσα νομολογια, δικαιοσυνη και πολλα αλλα επισης προς το χειρωτερο;

Η περεταιρω ερευνα λειτουργιας του ανθρωπινου εγκεφαλου θα μπορουσε συνεπως να δημιουργηση τραγικες καταστασεις μεταβολης των ανθρωπων, σε παρανο’ι’κους, ψυχοπαθεις και σχιζοφρενεις μεταβαλλοντας και την ζωη αυτων σε κολαση.

Αυτό και μονο αρκει για την απαγορευση δημιουργιας τεχνικων διανοιων.

Ο νους, το εργαλειο αυτό της φυσικοεπιστημονικης ερευνας, όταν χρησιμοποιηθει για την φυσικοεπιστημονικη ερευνα του εγκεφαλου και όχι για καταπολεμιση εγκαιφαλικων ασθενειων, δεν συμβαλλει καθ’ ολου για την ευτυχη υπαρξη των ανθρωπινων οντοτητων στον πλανητη Γη.

Εφ’ οσον ο ανθρωπος εχει μια συνειδηση, για κάθε πραξη αυτου απαιτειται ένα επιχειρημα με ηθικη διασταση!                                                                                   

Οι Πυθαγορειοι Ωκελλος ο Λευκανος και ο Φιλολαος, στην πραγματεια του περι του «Παντος» ο πρωτος και στην πραγματεια του περι «Ψυχης» ο δευτερος, εκφραζονται για το αιωνιο και το αφθαρτο του συμπαντος Κοσμου που περιεχει το συστατικον Είναι του, την κοσμικη ουσια.

Από τοτε οπου η αρχαια ελληνικη πολιτικη σκεψη σημειωσε πως ο ανθρωπος είναι ταυτοχρονα προσωπικη συνειδηση και κοινωνικο ζωο, ο συλλογισμος συνεχιζεται χωρις διακοπη.

Ο δρομος που οι αρχαιοι Ελληνες χαραξαν για την ανθρωποτητα είναι αυτος που θα μπορουσε να την οδηγηση στην υψηλοτερη ικανοποιηση των ανθρωπινων οντων.

Παρ’ όλα αυτά η σημερινη ανθρωποτητα παραμενει βαθυτατα διχασμενη.

Ο διχασμος αυτος εκφραζεται κυριως με το πρωτο σκελος του, δηλαδη με την μεγαλη αναπτυξη της λογικης προσεγγισης της αντικειμενικης πραγματικοτητας ως π.χ. επιστημη, τεχνολογια, πολιτισμος, κοινωνια, οικονομια κ.α. και με το δευτερο σκελος του, δηλαδη με την παραλληλη μεγαλη ισχυ των εξωλογικων υποκειμενικων αξιων ως π.χ. πιστη, ελπιδα, φοβος, αγαπη κ.α. που παραγουν τις εν εξαρσει σημερα μυστικιστικες, θεοκρατικες, μεταφυσικες κ.α. παρενεργειες.

Η κατασταση διχασμου που επικρατει σημερα στο επιπεδο της θεοκρατιας και θρησκευτικης μισαλλοδοξιας προετοιμαζει νεα καταστροφικα συντριμμια……

Ο σημερινος Μεταμοντερνισμος δεν είναι τιποτε άλλο από μια φτωχη και ανανεωμενη εκδοση της σοφιστειας και είναι ελκυστικος στους ημιμαθεις της ετσι ονομασθεισης Δυσεως και ειδικα της Γερμανιας, διοτι με επιφανειακο τροπο εμφανιζεται ρητορικα σπουδαιος στην προκληση της διανοητικης μαθησης και επιθυμητης εξουσιας.

Με αλλα λογια.

Είναι μια παιδαριωδης και διανοητικα στερουμενη συναφειας και συνοχης μοδα, η οποια αρνειται της πιθανοτητα της ευσταθους αληθειας, του νοηματος και γνωρισματος, ενώ ο περιφημος πολυπολιτισμος αποτελει το κληροδοτημα που αναδυθηκε τον 19^ον μ.Χ. αιωνα ως ιδεα με την οποια οι ανθρωποι πρεπει να καθοριζωνται και να αποκτουν αξια από την τυχαια γεννηση τους σε ορισμενη εθνικη κατηγορια η οποια διεπεται από μυστικιστικες και μοναδικες ιδιοτητες.

Στην πραγματικουητα οι ημιμαθεις της Δυσεως και πολύ περισσοτερο της Γερμανιας αλλα και του κρατιδιου της Ρωμιοσυνης τιποτε δεν γνωριζουν για τον Πλατωνα ‘η τον Αριστοτελη, τον Θουκιδιδη, Πλουταρχο και τον Σοφοκλη.

Τοσο ο Πλατων οσο και ο Πλουταρχος απεριπταν το μοντελο των πολυπολιτισμικων πολεων. Θεωρουσαν το μοντελο αυτό καταδικασμενο εξ’ αρχης και αδιεξοδο για οποιον επιχειρηση να το εφαρμοση.

Ο Πλουταρχος που εζησε κατά τα ρωμα’ι’κα χρονια και ειχε γνωρισει τις πολεις της ρωμα’ι’κης αυτοκρατοριας, εντος των οποιων ζουσαν ανθρωποι απ’ όλα τα μερη και εθνη της αυτοκρατοριας, εφαρμοζοντας τις θεσεις του Πλατωνα στην συγχρονη του πραγματικοτητα καταληγει (Συμποσιακα, Δ’, Προβλημα α’ 661 C) στο συμπερασμα:

  «Οι πολλες και ποικιλες ποιοτητες, που περικλειουν αντιθεσεις και είναι δυσκολο να τις δαμασεις, καταστρεφονται, προτου βρεθουν μαζι, εφοσον, όπως σε πολη με ανθρωπους μιγαδες που εχουν συγκεντρωθει από παντου, δεν είναι ευκολο να φθασουν σε κατασταση ενοτητας και ομοιοπαθειας, αλλα κάθε μια τραβαει προς αυτό που της είναι οικειο και είναι δυσκολο να συνδυαστη με το αλλοφυλο».

Αυτό δεν το κατανοησαν ακομη οι ημιμαθεις της Δυσης ‘η το κατανοησαν και εκβιαζονται για εφαρμογη από τους εγκληματιες της ανθρωποτητας και του ανθρωπισμου…..

Γ. Θ. Χατζηθεοδωρου

Βιβλιογραφια

1. Fred Adams und Greg Laughlin

Die fünf Zeitalter des Universums

Deutsche Taschenbuch Verlag GmbH und KG München

Dezember 1992

 Απαγορεύεται η αντιγραφεί ολόκληρου η αποσπάσματος, χωρίς Έγκριση.

http://arxaiaithomi.gr/