ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΙΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ

PD Dr.-Ing. Georg Chaziteodorou Bleibergweg 114 D-40885 Ratingen Tel.+Fax: 0049 2102 32513 E-Mail: chaziteo@t-online.de

           06.07.2016

Γ. Θ. Χατζηθεοδωρου

Ο τελικος αυτος σταθμος, ενός εντεχνα και δια της υπερπαραγωγης του χρηματος- Φιατ (Χρημα από το τιποτε) δημιουργηθεισα υποτιμηση του, οφειλεται στην ραγδαια απωλεια εμπιστοσυνης των λαων του πλανητη μας προς το επικρατουν νομισμα δολαριο των ΗΠΑ.

Επειδη η πραγματικη οικονομια μετα το 2008 δεν επιφερει τα επιθυμητα κερδη, οι επενδυσεις στην πρωτη γραμμη και παγκοσμια λαμβανουν χωρα στον χρηματοπιστωτικο τομεα και ειδικα με μεγαλ ρισκο στον τομεα των «παραγωγων».

Αυτά είναι αξιοχαρτα, των οποιων η αξια «παραγεται» από ένα άλλο περιουσιακο στοιχειο, στην πλειονοτητα ενός αλλου αξιοχαρτου και κανει δυνατη κατ’ απιστευτον τροπον στην δημιουργια στο παγκοσμιο Καζινο των ετσι ονομασθεντων «Αγορων» επικινδυνων φουσκων, που είναι ετοιμες να σκασουν.

Κατ’ τον τροπον αυτο μεσω των παραγωγων γινεται δυνατον το ρισκο ενός αξιοχαρτου, π.χ. ενός δανειου μιας επιχειρησης, να μοιρασθη σε πολλα κομματια και να διαπραγματευθη ξεχωριστα, δηλαδη να πωληθη ‘η να ασφαλισθη.

Το εμποριο με παραγωγα μπορει να συγκριθη με την κολαση!

Μπορει καποιος με διαπραγματευση με παραγωγα να εισελθη σε αυτην, η εξοδος όμως από αυτην είναι σχεδον αδυνατη.

Προκειται για οικονομικα οπλα μαζικης καταστροφης, διοτι αυτά ε είναι παντοτε στοιχειματα-τιμων με ημερομηνια ληξης.

Φτωχευσεις αυτων που παιζουν με παραγωγωγα, μπορουν να συρουν στην καταστροφη και αλλους θεσμικα υγιεις οργανισμους ως είναι π.χ. τα συνταξιοτικα ταμεια.

Το χαρακτηριστικο ολων των παιχτων με παραγωγα είναι, ότι επιδιωκουν μεγαλυτερα κερδη απ’ ότι θα μπορουσε να τους δωση η πραγματικη οικονομια και για να επιτυχουν τους στους τους εφαρμοζουν πολυπλοκες στρατηγικες.

Είναι προθυμοι να σηκωσουν το βαρος των κινδυνων μεγαλων ρισκων.

Επειδη ουδεις από τους παιχτες με παραγωγα κατεχει εξελεκτικες μελλοντικες πληροφοριες (εκτος εάν είναι ο ιδιος που κατευθυνει το παιχνιδι, πραγμα που είναι απαγορευμενο αλλα στην πραξη επανελλειμενα εμφανιζεται, διοτι είναι πολύ δυσκολο να αποδειχθη!) και τα επιχειρηματικα αποτελεσματα εξαρτωνται στην πραγματικοτητα αποκλειστικα από την εκβαση των στοιχηματων.

Η νομισματοτεχνικη καριερα του χρυσου πρωτοαρχισε την 22.07.1816.

Τοτε αποφασισε η Μεγαλη Βρετανια, ως η κυριαρχη παγκοσμια οικονομικη δυναμη, να θεση το βρετανικο νομισμα στερλινα (Pfund) υπο το συστημα «στανταρτ χρυσου», δηλαδη υπο την καλυψη της στερλινας με χρυσο.

Η Γερμανια ακολουθησε το 1871 και οι ΗΠΑ το 1897. Από το 1870 εως το 1913 (εποχη που η FED κατεληξε σε ιδιωτικα χερια) οι ΗΠΑ εζησαν την ποιο οικονομικα ευημερουσα περιοδο και αυτή υπηρξε η περιοδος του «στανταρτ χρυσου».

Η καλυψη των νομισματων με χρυσο όμως ανοιξε νεους οριζοντες απατης για τους διεθνεις κερδοσκοπους συναλλαγματος με νεας μεθοδους μανιπουλαρισματος σε μεγαλο στιλ.

Αρκουσε πλεον η προσωρινη μεταφορα μεγαλων ποσοτητων χρυσου από μια χωρα σε μια άλλη για να υποτιμηθουν ‘η υπρτιμηθουν τα νομισματα των δυο χωρων και με τον τροπο αυτόν να αποκτησουν παρανομα  δια του διεθνους εμποριου εκατομμυρια κερδη, εφ’ οσον ηλεγχαν και οι ιδιοι τις μετακινησεις χρυσου ‘η τουλαχιστον ειχαν προωρες γνωσεις από αλλους για αυτές.

Τα πρωτα 13 χρονια του 20. μ.Χ. αιωνα ανηκαν βασει του στιλ της  ζωης και της φιλοσοφιας αυτης αλλα και της οικονομιας ακομη στον 19. μ.Χ. αιωνα.

Ο πρωτος Παγκοσμιος Πολεμος εφερεν την ανατροπη. Αυτος ανοιγει μια νεα οικονομικα, κοινωνικα και πολιτικα παγκοσμια εποχη.

Από την αρχη της Μεγαλης Οικονομικης Υφεσης του 1929, οι δυτικες βιομηχανικες χωρες συστηματικα δραστηριοποιηθηκαν, με πρωτη τις ΗΠΑ, εν γνωση ‘η αγνωσια, σε μια πολιτικη εξαπλωσης των δανειων και του χρηματος.

Εδώ και περιπου 90 χρονια κατά μεσο ορο παρατηρειται μια αυξηση του ποσου κυκλοφοριας του χρηματος περισσοτερο από 6 % τον χρονο, στην οποια αυξηση το 95 % του παγκοσμιου πληθυσμου δεν συμμετεχει και δυστυχως ουδεις ανησυχει.

Ταυτοχρονα είναι η αυξηση αυτή της κυκλοφοριας του χρηματος και μια αποδειξη για την ακολουθουσα συνεχη αυξηση των χρεων των λαων του πλανητη μας.

Υπο κανονικα δεδομενα οφειλαν με τον ιδιο ρυθμο να αυξανοντα οι μισθοι, οι αμοιβες, οι τιμες και οι συνταξεις και οι κοινωνικες ετησιες δαπανες των χωρων, για να μην χανουν οι πληθυσμοι τιποτε από την αγοραστικη αξια των νομισματων τους.

Για την κατασταση αυτή ουδεις θελει να εχη γνωση!

Το ειδος αυτό του περιγυρου της παγκοσμιας οικονομιας δεν μπορει άλλο παρα να καταληξη σε έναν «Υπερπληθωρισμον»!

Δεν χρειαζεται καποιος να ψευτοσπουδαση οικονομολογος για να το κατανοηση!

Από το 1931 αρχισε η καταρρευση του στανταρτ χρυσου.

Κατω από τις επιδρασεις της παγκοσμιας οικονομικης κρισης, η Μεγαλη Βρετανια αποδεσμευσε την στερλινα από την καλυψη χρυσου.

Λιγο μετα την ακολουθησαν οι ΗΠΑ.

Κατά την καταργιση του στανταρτ χρυσου   αντεδρασεν με κάθε μεσο η διεθνης κερδοσκοπια γοα οσο χρονο μπορουσε, δηλαδη για οσο χρονο θα μπορουσε να βρεθη μια εναλλακτικη μορφη αντικαταστασης του δολαριου των ΗΠΑ ως επικρατουν νομισμα, διοτι εχανεν τεραστια κερδη. Απεφασισθει εκ μερους των Μεγιστανων του Χρηματος, κατά τα μεσα του 2.

Παγοσμιου Πολεμου λογω του κινδυνου της υποτιμησης του χρυσου τουλαχιστον το δολαριο των ΗΠΑ να είναι περεταιρω συνδεδεμενο με τον χρυσο και όλα τα υπολοιπα νομισματα του κοσμου να εχουν ως προς το επικρατουν νομσμα δολαριο των ΗΠΑ, σταθερες συναλλαγματικες σχεσεις, κατι που εμμεσα ισοδυναμουσε με το στανταρτ χρυσου.

Οποιος συνεπως από τοτε μανιπουλαρε στα μεγεθη του χρυσου των ΗΠΑ, ηταν σε θεση να μανιπουλαρει και την ολικη διεθνη νομισματικη δομη με αποδοση τεραστιων κερδων.

Και ετσι ακριβως συνεβει.

Από την 1. εως την 23.07.1944 συναντηθηκαν στο Bretton Woods των ΗΠΑ 44 εκπροσωποι των εθνων (περιπου 700 ατομα) για να συζητησουν τα προβληματα του επικρατουντους νομισματος.

Ο συμβιβασμος προεβλεπεν  μεν σταθερες συναλλαγματικες τιμες για τα νομισματα των 44 εθνων, ανοιγε όμως ταυτοχρονα και την δυνατοτητα, οι τιμες αυτές κατά περιπτωση να προσαρμοζονται αλλα μονο σε συμφωνια με την εις το Bretton Woods ιδρυθεν ΔΝΤ και μονο τοτε, εαν χωρις την αναπροσαρμογη θα δημιουργουνταν μεγαλα προβληματα.

Ως επικρατουν νομισμα στο νέο συστημα χρυσος-συναλλαγμα διαλεγει το δολαριο των ΗΠΑ, λογω της θεσεως ισχυος των ΗΠΑ, με εξασφαλισμενες συναλλαγματικες τιμες.

Τα δανεια στο ΔΝΤ υπηρετουσαν ως επιπλεον αποθεματικα ρευστα, Καθωριστικες όμως ηταν οι πιστωσεις σε χρυσο και συναλλαγμα.

Στο Bretton Wood συνεβη και το καταπληκτικο, δηλαδη η ιδρυση ενός οργανισμου που αργοτερο ονομασθηκε «Πασγκοσμια Τραπεζα», με το επισημο ονομα «Διεθνης Τραπεζα για Ανασυγροτιση και Εξελιξη».

Η οργανοτικη δομη του ΔΝΤ χαρακτιζεται με τρεις επιτροπες.

Υπευθυνη για βασικες αποφασεις είναι η συνοδος των Gouvereuere (Διοικητων), στην οποια για καθε χωρα μελος συμμετεχει και ενας Διοικητης, ο οποιος συνηθως είναι ενας υπουργος οικονομικων ‘η ενας Διοικητης μιας Κεντρικης Τραπεζας.

Οι Διοικητες του ΔΝΤ συνεδριαζουν δηθεν επισημα μια φορα τον χρονο μαζι με την «Παγκοσμια Τραπεζα», ενώ παραπλευρα και ανεπισημα συνεδριαζει η ιδιωτικη ελιτ των Μεγιστανων του Χρηματος.

Στην πραγματικοτητα οι επισημοι Συνεδροι παιζουν μονο ένα αποπροσανατολιστικο ρολο, ενώ οι αλλοι παιρνουν τις κυριες αποφασεις.

Το ΔΝΤ σε διεθνες επιπεδο πραττει αυτά που πραττουν οι Κεντρικες Τραπεζες σε εθνικο επιπεδο.

Οι κερδοσκοποι προσαρμοσαν τις μεχρι τουδε στρατηγικες και τακτικες τους στο νέο συστημα.

Μετα την συμφωνια του Bretton Woods ισχυαν για αρκετο καιρο οι συναλλαγματικες τιμες των νομισματων.

Όταν όμως στην εξηνταετια γινονταν οι κρισεις πολύ συχνες, αρχισαν αυτές μονο κατά περιπτωση να προσαρμοζονται.

Η κατασταση αυτή μεταβληθηκε στην εξηνταετια, όταν το δολαριο των ΗΠΑ μεταβληθηκε σε κυριο νομισμα της κρισης του διεθνους νομισματικου συστηματος.

Ο τοτε προεδρος της γαλλικης δημοκρατιας Charles de Gaulle απαιτησε αιφνιδια από τις ΗΠΑ να δη γνησιο χρυσο και εδωσε εντολη στην Εθνικη Τραπεζα της Γαλλιας να ανταλλαξη σε χρυσο 150 εκατομμυρια δολαρια, διοτι χωρις την προσαρμογη αυτή θα ερχονταν σε δυσκολιες πληρωμων.

Την Γαλλια ακολουθησαν μια σειρα ιδιωτικων επενδυτων και αναγκασαν τις ΗΠΑ να μεταφερει από το «Fort Knox» χιλιαδεσ καλουπιων χρυσου με αεροπλανα προς το Παρισι.

Από την πραξη αυτή ποτε δεν θεραπευθηκε η συνδεση δολαρτιου-χρυσου.

Περαν από την απωλεια της αξιας του δολαριου των ΗΠΑ, ένα σημαντικο ρολο επαιξε ότι από τουδε οι κερδοσκοποι χρησιμοποιουσαν το δολαριο συχνωτερα για τις απατες τους, χωρις να υπολογιζουν τις διαδικασιες του εμποριου και της προσφορας των υπηρεσιων.

Το συστημα Χρυσος-Συναλλαγμα-Στανταρτ που θεμελιωθηκε στο Bretton Woods αρχισε να πηγαινει στο τελος του όταν το 1971 οι ΗΠΑ απεσυραν την εγγυηση τιμων στις συναλλαγες χρυσου με το δολαριο.

Το συστημα κατερρευσεν τελικα το 1973.

Εξελιχθηκε ένα συστημα του μανουβραρηματος και της παρανομης κυκλοφορια πληθωριστικου χρηματος.

Με τις μεγαλες και ετσι ονοιμασθεισες αγορες στηριξης οι ευρωπα’ι’κες κεντρικες τραπεζες μονο ένα μερος του Φιατ-χρηματος εξισορροπουσαν που ασυδωτα παρηγαγε η FED σε βαρος των ευρωπα’ι’κων λαων, που μεχρι σημερα δεν είναι σε θεση να κατανοουν τους πραγματικους λογους της απατης των Μεγιστανων του Χρηματος.

Στα προηγουμενα 33 χρονια, η φαινομενικα ασυγρατητος παγκοσμιοποιησης, ενισχυσε τις αυταπατες, ότι οι μεγαλες οικονομικες κρισεις αποτελλουν παρελθον.

Ναι μεν υπαρχουν πολλοι χαμενοι από την παγκοσμιοποιηση, αλλα η παγκοσμια οικονομια στο συνολο της φαινονταν να γινονταν με λογικη συσχετιση των δεδομενων ολο και ποιο ισχυρωτερη και ολο και περισσοτεροι ανθωποι ειχαν το μεριδιο τους στην ευημερια που επικρατουσε.

Επροκειτο όμως για μια φαινομενικη ανοιξη η οποια στηριχθηκε στην γογαντιαια φουσκα παραγωγης πληθωριστικου χρηματος σε βαρος των συνεχως χειροτερευωμενων  δομων της πραγματικης οικονομιας.

Η Αληθεια δεν μπορει πλεον να αποκρυφθη!

Το παγκοσμιο χρηματοπιστωτικο συστημα είναι ένα πολυπλοκο και πολυεπιπεδο χαρτινο σπιτι από δανεια, τα οποια είναι αδυνατο να ξεπληρωθουν για να αποφευχθει μια κριση όπως αυτή του 2008.

Οι σπουδαιοτερες Κεντρικες Τραεζες (FED, ΕΚΤ κ.α.) δημιουργουν ρευστοτητα χρηματος σε τεραστια μεγεθη, αγοραζουν οι ιδιεες δανεια-χρεη των κρατων και δραστηροποιουνται αμεσα στις αγορες μετοχων.

Οι δυνατοτητες όμως των τραπεζων αυτων για αντιμετωπιση κρισιμων καταστασεων, σε συγκρισση με το 2008, είναι πολύ περιορισμενες.

Η μειωση του επικρατουντως τοκου κατω από το Μηδεν, θα τελειωνε τον παγκοσμιο ρολο του επικρατουντων νομισματος δολαριο των ΗΠΑ και συνεπως θα γκρεμιζε το κυριωτερο στηριγμα της οικονομικης δυναμης των ΗΠΑ.

Και αυτό, διοτι η εκτυπωση του Φιατ-Χρηματος από το τιποτε δεν καταληγει για επενδυσεις στην πραγματικη οικονομια αλλα κυριως στον τομεα των παραγωγων και δημιουργει εκει επικινδυνες φουσκες οι οποιες θα σπασουν ομαδικα, όταν ο υπερπληθωρισμος ξεχυλισει.

Με το ξεχυλισμα αυτό θα ταφουν στην λασπη και ολες οι φαινομενικα μαζοδημοκρατιες, δηλαδη το υποκριτικο συστημα του κοινοβουλευτισμου θα ανηκει πλεον στο παρελθον.

Τα σηματα για μια τετοια εξελιξη είναι πολύ εμφανη στην Ελλαδα.

Στην χωρα αυτή η δημοκρατικη (;) Ε.Ε. σε συμμαχια με το ΔΝΤ και την ΕΚΤ κατεστρεψε ολες τις δημοκρατικες ελληνικες δομες, δημιουργωντας την δικτατορια της Τρο’ι’κα, συγνωμην των θεσμων, χωρις να υπολογιση την αναμενουσα αντιδραση της Νεμεσης.

Οι ετσι ονομασθεντες «Ηλιθιοι», δηλαδη οι Gojims (τα Γα‘ι’δουρια!) που παντοτε πληρωνουν τα σπασμενα, αρχισαν να αναγνωριζουν τα τρικ των κερδοσκοπουν και την λειτουργια απατης του παγκοσμιου χρηματοπιστωτικου συστηματος.

Στο μεταξυ εγινε νοητη και η κατασταση κατά την οποια τα αρρωστα μυαλα των Μεγιστανων του Χρηματος επιδρουν στην ανικανη ελιτ της Ε.Ε. και των μελων κρατων αυτης για να επιτυχουν τις απατες τους.

Οι ψυχοπαθεις αυτοι εγκληματιες της Ανθρωποτητας και του Ανθρωπισμου χρησιμοποιουν με συνεχεια και συνεπεια την εξης μεθοδο:

Εγκληματουν προς την Ανθρωποτητα και μετα δημιουργουν υποκριτικα βοηθεια για ακομη μεγαλυτερο εγκλημα.

Ετσι π.χ. χρηματοδοτησαν τον Ναζισμο για να τον καταπολεμησουν με ένα παγκοσμιο πολεμο, διεδωσαν την χημικη αντισυλληπτικοτητα για να μπορεσουν μετα να καταπολεμησουν την αποτυχια της με εκατομμυρια εκτρωσεων, εφευραν τις μαζικες δημοκρατιες για να μπορεσουν μετα να αντιμετωπισουν τα πενιχρα αποτελεσματα τους  με ανεξαρτητες(;) Κεντρικες Τραπεζες, ιδρυσαν το ΔΝΤ και την παγκοσμια Τραπεζα για να αντικαταστησουν την αιμοβορο δραστηριοτητα αυτων, με μια κατά δεκα φορες μεγαλυτερη δεσποτικη παγκοσμιοποιημενη Κεντρικη Τραπεζα.

Σημερα προσπαθουν με εξαναγκασμο να μεταφερουν τις απανθρωπες εμπορικες συμφωνιες TTIP και CETA στην Ε.Ε. και στα μελη κρατη αυτης, οι οποιες εάν επικυρωθουν ποτε δεν θα ξεκολησουν από τις πλατες των ευρωπα’ι’κων λαων, ακομη και εάν αυτοι εγκαταλειψουν την Ε.Ε.

Τετοιες απατες οφειλουν μια για παντα να αποκλειστουν…

Οι ανθρωποι δεν πρεπει πλεον να θεωρουν την απατη σε βαρος τους ως κατι το φυσιολογικο.

Αυτοι που παραγουν το χρημα από το τιποτε, δηλαδη από κωλοχαρτα είναι Μεγαλοαπατεωνες και Εγκληματιες της χειστης μορφης.

Το ολικο χρηματοπιστωτικο συστημα καταρρεει κάθε 70 με 80 χρονια κατω από το βαρος της απατης και αυτό οφειλει να αποφευχθη με κάθε δυνατο μεσο και τροπο μια για παντα.

Γ. Θ. Χατζηθεοδωρου

Στα γερμανικά:

PD Dr.-Ing. Georg Chaziteodorou                                        Bleibergweg 114

                                                                                                 D-40885 Ratingen

                                                                               Tel.+Fax: 0049 2102 325213

                                                                             E-Mail: chaziteo@t-online.de

                                                                                                             05.07.2016

DER CRASH, ALS ENDSTATION DER GALOPPIERENDE INFLATION (HYPERINFLATION), OHNE WIEDEREINFÜHRUNG DES

GOLDSTANDARDS, IST BEREITS UNTERWEGS….

Dr. Georg Chaziteodorou

Dieses Endstadium einer wie stets künstlich durch übermäßige Geldschöpfung (Fiat-Geld!) herbeigeführten Geldentwertung hat seine Ursache im rapiden Vertrauensverlust der gesamten wirtschaftenden Bevölkerungen der Welt in die inflationäre Leitwährung des US-Dollars. Da in der Realwirtschaft seit 2008 kaum Gewinne gemacht werden, wird weltweit in erster Linie in den Finanzsektor und speziell im Bereich

der «Derivate» mit großen Risiken investiert. Diese sind Wertpapiere, deren Wert sich von Wert eines anderen Vermögensgegenstands zumeist wieder eines Wertpapiers, ableitet, und ermöglicht es, das weltweite Casino der sogenannten Finanzmärkte in unglaublicher Weise auszubauen bzw. aufzublasen. So ist es mittels Derivate etwa möglich, das Risiko eines Wertpapiers, z.B. einer Anleihe eines

Unternehmens, in einzelne Teilrisiken aufzuteilen und separat zu handeln, d.h. zu verkaufen bzw. zu versichern. Der Handel mit Derivate ist vergleichbar mit der Hölle. Man kann leicht ins Derivate-Geschäft hinein- und fast nicht wieder herauskommen. Es handelt sich um finanzielle Massenvernichtungswaffen weil sie immer Kurs-Wetten mit Verfallsdatum sind. Insolvenzen von Derivate-Spieler ziehen dann weitere zunächst durchaus gesunde Institutionen wie z.B. Pensionskassen mit in den Abgrund. Allen Derivate-Spielarten ist

gemein, dass die Käufer Erträge dauerhaft über Marktrenditen der Realwirtschaft erwirtschaften wollen und sich dazu oftmals komplexer Strategien bedienen. Dafür gehen sie zum Teil hohe Risiken. Da kein einziger Derivaten Marktteilnehmer über relevante Zukunftsinformation verfügt (es sei dann, er ist Insider, was streng genommen verboten ist, in der Praxis dennoch immer wieder vorkommt, u.a. auch weil es hinterher immer nur sehr schwer zu beweisen ist!), laufen zwischen der Teilnehmer an diesen Geschäft in Wahrheit immer nur Wetten, also Glücksspiele.

Die währungstechnische Karriere des Goldes begann erst am 22.07.1816. Damals entschied Großbritannien als führende Wirtschaftsmacht der Welt, für das britische Pfund der «Goldstandard»

einzuführen d.h. die Deckung der Geldumlaufmenge des Staates voll durch Gold. Die BRD zog 1871 nach und die USA 1897. Von 1870 bis 1913 war in den USA  eine der wirtschaftlich rasantesten Perioden und das war die goldene Zeit des Goldstandards. Die Golddeckung der

Währungen aber, erlaubten internationale Devisenspekulationen und  -manipulationen größten Stils. Es genügte schon, größere Mengen Goldes vorübergehend aus einem Land in ein anderes zu schaffen, um die Währungen beider Länder auf- bzw. abzuwerten und dadurch im internationalen Handel innerhalb kürzester Zeit Millionengewinne zu

scheffeln, wenn man diese Goldschiebungen nur selbst kontrollierte oder wenigstens früher als andere darum wusste. Die ersten dreizehn Jahre des 20. Jahrhunderts gehören ihrem Lebensstil, ihrer Philosophie und ihrer Wirtschaft nach noch zum 19. Jahrhundert. Der erste Weltkrieg bringt den Bruch. Er schließt eine neue wirtschaftliche, soziale und politische Welt. Seit der Großen Depression 1929 betreiben                                                             

systematisch die westlichen Industrienationen, allen voran die USA, bewusst oder unbewusst eine Politik der Ausdehnung von Kredit und Geld. Seit fast 90 Jahren im Schnitt haben wir somit ein

 Geldmengenwachstum von über 6% jährlich, an dem 95% der Weltbevölkerung nicht teilhaben und worüber sich leider keiner

aufregt. Zugleich ist dieses Geldmengenwachstum auch ein Beleg und Folge einer entsprechend hohen Verschuldung. Eigentlich müssten auch die Löhne, die Gehälter, die Preise und die Renten und Sozialleistungen jährlich von über 6% steigen, damit die Bevölkerung ihre Kaufkraft nicht verliert. Davon will man gar nicht wissen! Diese Art des Umfeldes der Weltwirtschaft aber endet in eine Hyperinflation! Ab 1931 begann damit auch der Niedergang des Goldstandards. Unter den Einflüssen der Weltwirtschaftskrise löste Großbritannien das Pfund vom Gold. Kurz darauf folgten die USA.

Gegen die Abschaffung der für das internationale Spekulantentum

höchst gewinnträchtigen «Golddeckung» wehrte sich dieses Spekulantentum mit allen Mitteln, solange es konnte bzw. bevor nicht ein Ersatz dafür in Form des US-Dollars als angeblicher internationaler «Leitwährung» gefunden, war. Man entschloss sich seitens der

internationalen Hochfinanz, noch mitten im zweiten Weltkrieg, angesichts der drohenden Gefahr der Entwertung des Goldes wenigstens den US-Dollar weiterhin strikt an das Gold zu koppeln und alle anderen Währungen der Welt zum Dollar als der «Leitwährung» in ein festes Wechselkurs-Verhältnis zu setzen, was einer indirekten Goldbindung Währungen gleichkam. Wer künftig am US-Gold manipulierte, konnte dadurch das gesamte internationale Währungsgefüge gründlich durcheinanderbringen und davon ebenso gründlich profitieren. Genauso kam es dann auch. Vom 1. bis zum

23. Juli 1944 trafen sich in Bretton Woods der USA Delegierten aus 44 Nationen zusammen (ca. 700 Personen) um das Problem der Leitwährung zu diskutieren. Der Kompromiss sah zwar feste Wechselkurse für die Währungen der 44 Nationen, eröffnete aber gleichzeitig die Möglichkeit, dieses im Bedarfsfall zu ändern, aber nur

In Übereinstimmung mit dem in Bretton Woods ebenfalls gegründeten

IWF, und nur dann, wenn es ohne Anpassung zu großen Zahlungsbilanzschwierigkeiten käme. Als Leitwährung im neuen                                                                          Gold-Devisen-System wurde wegen der wirtschaftlichen Vormachtstellung der USA der Dollar festgelegt, dessen Umtausch in Gold die USA wieder garantierten. Kredite bei IWF dienten als zusätzliche Liquiditätsreserven, ausschlaggebend waren aber die Gold- und Devisenguthaben. In Bretton Woods etwas bis dahin Unerhörtes, ein später allgemein so genannte «Weltbank», gegründet, unter dem offiziellen Namen einer «Internationalen Bank für Wiederaufbau und Entwicklung». Die Organisationsstruktur der IWF wird von drei Gremien geprägt. Zuständig für grundsätzliche Entscheidungen ist die Gouverneursversammlung, in die jedes Mitgliedsland einen Gouverneur, meist den Finanzminister oder den Zentralbankpräsidenten, entsendet. Die Gouverneure tagen auf den gemeinsamen Jahresversammlungen von IWF und Weltbank, die zu einem Treffpunkt der staatlichen und am Rande der Konferenz der privaten Finanzelite der westlichen Welt geworden ist. In Wirklichkeit also es trifft sich die private Finanzelite der Welt, und allenfalls am Rande kommen auch noch einige Finanzminister zusammen, ohne indes, eingezwängt in ihre Statistenrolle, mehr als belanglose Nettigkeiten austauschen zu können. Die IWF tut auf internationaler Ebene das, was die Zentralbanken auf nationaler Ebene tun. Die                                                                                                                     Spekulanten haben ihre bisherige Strategie und Taktik erst einmal auf das neue System umgestellt. Nach dem Abkommen von Bretton Woods galten die Wechselkurse lange Zeit als unantastbar. Als aber in den sechziger Jahren die Spannungen und Krisen häuften, wurden die Kurse zunächst noch fallweise angepasst. Das änderte sich Ende der sechziger Jahre, als der Dollar immer mehr zum Hauptkrisenfaktor des internationalen Währungssystems wurde. Der damalige französische

Staatspräsident Charles de Gaulle wollte plötzlich echtes Gold sehen und ließ die französische Nationalbank 150 Mio. Dollar aus

Währungsbeständen in das Edelmetall umtauschen. Zahlreiche private Anleger folgten diesem Beispiel, und die USA sahen sich gezwungen, die Stahltoren von «Fort Knox» zu öffnen und Tausende von Goldbaren mit Frachtmaschinen nach Paris zu fliegen. Von dieser Attacke hat sich die Dollar-Gold- Koppelung nie wieder erholt. Neben seinem  

Wertverlust spielte dabei eine wichtige Rolle, dass der Dollar mehr und mehr für Spekulationen diente, ohne Bezug zum Handels- und Dienstleistungsverkehr. Der in Bretton Woods installierte Gold-Devisen-Standard begann  ein Ende zu finden, als die USA 1971 die Umtauschgarantie des Dollar in Gold aufhoben. Das System der festen Wechselkurse ist offenbar seit 1973 bis auf weiteres ausgedient. Es entwickelte sich ein System des manipulierten oder gesteuerten Floatens. Mit ihren gewaltigen sogenannten Stützkäufen schöpften die

europäischen Zentralbanken in Wirklichkeit nur einen Großteil des von der FED produzierten Inflationsgeld ab, zum enormen finanziellen Schaden der europäischen Bevölkerung, die davon wie so oft bis heute nichts begreift.

In den vergangenen 33 Jahren der scheinbar unaufhaltsame Fortgang der Globalisierung hat die Illusion genährt, das große Weltwirtschaftskrisen der Vergangenheit angehören. Zwar gibt es viele Verlierer des Globalisierungsprozesses, aber die Weltwirtschaft insgesamt schien mit einer geradezu logischen Gesetzmäßigkeit immer

Leistungsfähiger zu werden und in der Summe immer mehr Menschen zu materiellen Wohlstand zu verhelfen. Es handelte aber um eine

Scheinblüte, getragen durch eine gewaltige Aufblähung der Geldmenge auf Kosten immer schlechtere Wirtschaftsstrukturen. Die Wahrheit kann man nicht mehr leugnen. Das Weltfinanzsystem ist mittlerweile ein komplexes Kartenhaus von Krediten aus vielen Ebenen, die beim besten Willen nicht mehr zurückgezahlt werden können, um eine Krise wie 2008 zu vermeiden. Die wichtigsten Zentralbanken (FED, EZB u.a.)

stellen Liquidität in große Höhe zur Verfügung, kaufen Anleihen auf und greifen direkt in die Aktienmärkte ein. Die Optionen aber dieser Zentralbanken in Vergleich mit 2008 sind wesentlich schlechter. Die Senkung des Leitzinses und das heutige Drucken von «Fiat-Geld» aus dem nichts, ist so gut wie ausgereizt. Eine Leitzinssenkung, unter Null, würde die Rolle der noch Weltleitwährung (US-Dollar) als weltweite Reservewährung beenden und damit die wichtigste Stütze der US-

Finanzmacht beseitigen. Weil das bisher gedruckten Fiat-Geld nicht in der Realwirtschaft sondern in der Spekulation, vor alem im Bereich der Derivate geflossen ist und dort gefährliche riesige Blasen erzeugt hat, wird bald irgendwann der Crash der Hyperinflation ausbrechen. Mit diesem Zusammenbruch wird auch die Scheindemokratie, d.h. der

heuchlerische Parlamentarismus Vergangenheit sein. Die Hinweisen für

eine solche Entwicklung sind eindeutig, und besonders deutlich in Hellas zu sehen. Dort hat die demokratische (?) E.U. im Verbund mit dem IWF und EZB dem demokratischen hellenischen Mechanismus beseitigt und auf die Diktatur der Troika d.h. der Institutionen, ohne die rechende Nemesis zu berücksichtigen, gesetzt. Die sogenannten «Dummen» d.h. die Gojims, die immer die Zeche zahlen, haben angefangen die Tricks der Spekulanten und die betrügerische Funktion des weltweiten Finanzsystems zu begreifen. Mittlerweile ist auch sehr deutlich geworden wie Kranke Gehirne jener internationalen Großkapitalisten (Hochfinanz) sich ihre Marionetten in der Führungselite der EU und in der Mitgliedsländern bedienen um ihre Spekulationsgeschäfte jeweils im Gang zu bringen. Diese Psychopathen

begehen Verbrechen an der Menschheit, um dann heuchlerisch Abhilfe mittels noch größerer Verbrechen zu fordern und zu schaffen. So z.B.

haben sie den Nationalsozialismus finanziert, um ihn sodann durch einen Weltkrieg zu bekämpfen, die chemische Empfängnisverhüttung haben sie aufgebracht, um anschließend deren Versagen durch millionenfache Abtreibungen in den Griff zu bekommen, die

Massendemokratie haben sie erfunden, um ihr mangelhaftes Funktionieren durch eine unabhängige (?) Zentralbank auszugleichen, den IWF und die Weltbank haben sie geschaffen, um deren                               Blutsaugerischem Regiment durch die Errichtung einer noch zehnmal despotischeren globalen Zentralbank ein Ende zu setzen. Heute versuchen sie die Handelsverträge TTIP und CETA in EU – Abkommen, ohne die Parlamente der EU-Mitgliedsländer zu Fragen, umzuwandeln.

Wenn dies gelingt, kann es niemals unwirksam werden, auch dann wenn ein EU-Mitgliedsland die EU verlassen wird weil diese Verträge in das staatliche Rechtssystem eingebunden werden.

Solche Schweinereien sollen endlich ein Ende haben…..

Die Menschen sollten nicht mehr als ganz normal empfinden, dass sie von der Gelderfindern im Finanzsystem laufend ausgebeutet werden und das gesamte Geldsystem alle siebzig bis achtzig Jahren unter der Last dieses Massenbetrugs zusammenbricht.

Dr. Georg Chaziteodorou