ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ

7 comments to

• Η ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΓΙΑΓΙΑ

  10 Απριλίου 2016 at 21:44 · Απάντηση

  ΧΩΡΙΣ ΜΠΡΟΣΤΑΡΗ ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΛΛΑΓΕΣ………….
  ======================================================

  ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΔΑΝΕΙΑΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ,

  ΠΟΥ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΜΙΛΟΥΝ ΣΕ ΕΚΠΟΜΠΕΣ ΣΤΗΝ ΤΒ.

  ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΕΦΤΙΑΞΑΝ ΚΟΜΜΑΤΑ ΑΓΝΩΣΤΟΣ Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΟΥΣ.

  ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΜΕΤΑ ΜΑΝΙΑΣ ΓΡΑΦΟΥΝ ΑΡΘΡΑ ΜΑΚΡΟΣΚΕΛΗ.

  ΓΡΑΦΟΥΝ ΒΙΒΛΙΑ ΣΥΝΟΔΕΥΟΜΕΝΑ ΑΠΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΠΡΟΒΟΛΗ.

  ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΣΤΗΝΟΥΝ ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΕ ΧΡΩΜΑΤΙΣΜΕΝΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ Ή ΜΗ.

  ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΕΠΙΔΙΔΟΝΤΑΙ

  ΣΕ ΝΟΗΤΙΚΗ ΠΡΟΒΟΛΗ ΑΛΛΑ ΜΕΧΡΙΣ ΕΚΕΙ.

  ΟΟΟΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΔΑΝΕΙΑΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ

  ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΕΞ ΑΠΑΛΩΝ ΟΝΥΧΩΝ.

  ΟΥΔΕΙΣ ΕΞ ΑΥΤΩΝ ΔΕΝ ΞΕΚΙΝΑ

  ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΑΦΑΝΗ.

  ΣΕ ΕΠΕΞΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΤΙ ΜΑΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ

  ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ Ο ΑΠΛΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ.

  ΚΑΙ ΤΙ ΔΡΑΣΗ Ή ΣΤΑΣΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ.

  Ο ΛΑΟΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΠΟΛΛΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΝΟΗΣΗΣ

  ΠΟΥ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΧΟΥΝ ΔΙΑΠΛΑΣΕΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ.

  ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ ΠΟΥ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ

  ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΔΕΧΟΝΤΑΙ, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΑ

  Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ ΟΠΩΣ – ΟΠΩΣ, ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΑΓΕΣ.

  Ο ΦΟΒΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟ ΟΠΛΟ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ !

  ΚΑΘΕ ΛΑΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΚΤΑ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ,

  ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΝ ΑΝΑΛΟΓΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ,

  ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΘΑΡΡΑΛΕΟΣ !

  ΕΝΑΣ ΛΑΟΣ ΣΕ ΠΡΟΤΡΟΠΗ ΣΤΟΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΣΜΟ,

  ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ ΕΩΣ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ

  ΑΥΤΟΣ Ο ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ !
  ========================
  =================
  ===========

  Η ΔΟΜΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΨΥΧΗ ΣΩΜΑ ΝΟΥΣ ΚΑΙ ΠΕΝΤΕ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ
  ======================================================================

  ΟΙ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΤΟΝ ΝΟΥ …………..

  ΤΟ ΣΩΜΑ ΕΙΝΑΙ ΔΕΣΜΙΟ .

  ΚΑΙ Η ΨΥΧΗ ΠΟΥ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΟΥΣ ,

  ΔΙΟΤΙ ΜΟΝΟ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΝΟΥ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΙΔΕΕΣ ΦΙΛΙΣΟΦΙΕΣ.

  ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΙΔΕΟΛΟΓΟΣ
  ====================================

  ΑΝΩΤΕΡΩΝ ΑΠΟ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΤΟΝ ΞΕΧΩΡΙΖΟΥΝ

  ΑΠΟ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
  ==========================

  Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΟΟΟΟΟΟΟΟΛΑ ΑΥΤΑ .

  ΚΑΙ ΦΡΟΝΤΙΣΕ ΑΝΑΛΟΓΩΣ .

  ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΞΑΙΡΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

  ΟΥΤΕ ΟΟΟΛΟΙ ΟΣΟΙ ΜΙΛΟΥΝ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΔΑΝΕΙΑΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ.

  ΙΣΑ – ΙΣΑ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ

  ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΒΟΥΤΗΓΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΣΜΟ,

  ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ !
  ==================================

  ΕΔΩ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΠΡΟΣΤΑΡΗΔΕΣ

  ΚΑΙ ΚΑΤ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΗΓΕΤΗΣ

  ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ

  ΙΔΕΟΛΟΓΟΥΣ

  ΧΩΡΙΣ ΜΠΡΟΣΤΑΡΗΔΕΣ

  ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΗΓΕΤΗ

  ΠΩΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ;;;;;;;;;;;;

  ΑΦΟΥ ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΘΕΣΗ ΕΧΕΙ Ο ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΣΜΟΣ ………

  ΜΕ ΟΤΙ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΟΤΑΝ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΣΤΟΣ ΕΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΕΘΝΟΣ ;

  ΑΣ ΑΦΗΣΟΥΝ ΟΛΟΙ ΤΑ ΜΑΚΡΟΣΚΕΛΗ ΚΕΙΜΕΝΑ,

  ΚΑΙ ΑΣ ΘΥΜΗΘΟΥΝ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΘΑΡΡΟΣ

  ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Η ΛΕΥΤΕΡΙΑ

  ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ.

  ΑΜΕΣΩΣ ΘΑ ΕΡΘΕΙ Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ ΑΠΛΟΥ ΕΛΛΗΝΑ

  ΑΜΕΣΩΣ.

  ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΑΓΙΑ……………………

  ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ ΕΙΜΑΣΤΕ

  ΠΟΙΟΣ ΛΟΙΠΟΝ ΘΑ ΑΠΑΡΝΗΘΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΟΛΗΣΗ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΣΜΟ ;

  ΠΟΙΟΣ ;;;;;;;;;;;;;

  Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΩΡΙΜΗ .

  ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΠΟ ΟΣΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ,

  ΓΙΆΥΤΟ ΘΑ ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΤΑ ΜΑΚΡΟΣΚΕΛΗ ΑΡΘΡΑ ……..

  ……………………

  Η ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΓΙΑΓΙΑ

• Η ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΓΙΑΓΙΑ

  12 Απριλίου 2016 at 12:31 · Απάντηση

  Γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

  Σύμφωνα με το διαδίκτυο, η Ρωσία

  έχει ξεκινήσει να «φορτώνει» ραγδαία τη Συρία με Ρωσικά στρατεύματα.

  Αλλά και να «εμπλέκεται όλο και πιο ενεργά»…

  http://www.huffingtonpost.gr/2015/09/06/russia-emfylios-syria_n_8095082.html

  Σ’ αυτό συνηγορεί και το γνωστό Stratfor.

  Τα κλασσικά εγχώρια συστημικά μεγαλο-ΜΜΕ κάνουν πως δεν υπάρχει το θέμα…

  Να το προσέξουν αυτό…

  Η «ενόχληση» που έχουν δημιουργήσει γύρω τους με την εμμονή τους

  στην άθλια θεματολογία και στο να παραβλέπουν

  τα πιο σοβαρά διεθνή γεωπολιτικά θέματα είναι πολύ πολύ μεγάλη πλέον…

  Να μην ξεχνούν πως βρισκόμαστε στον αιώνα του διαδικτύου.

  Οπότε το «ξεβράκωμά» τους είναι πολύ εύκολο…

  Κοινώς, αυτός που θέλει να ενημερωθεί δεν τους έχει ανάγκη…

  Όσο για τη Ρωσία πάντως, το «παιγνίδι» της επικοινωνίας

  το έχει ήδη χάσει προ πολλού….και μάλιστα στο πιο ευαίσθητο σημείο:

  προσπαθεί να στήσει τη δική της συμμαχία

  (το αντίπαλον δέος του ΝΑΤΟ)

  και μονίμως κάνει την ίδια σλαβική ιστορική «ατιμία»…

  Αφήνοντας πρώτα την Γιουγκοσλαβία

  και μετά την Συρία να καταστραφούν από τα χτυπήματα των αντιπάλων τους

  πέρασαν προς πάσα κατεύθυνση το εξής μήνυμα:

  «όποιος τολμήσει να γίνει σύμμαχός μας τον περιμένει η πλήρης καταστροφή

  γιατί όταν θα δεχτεί επίθεση δεν πρόκειται να τον υπερασπιστούμε,

  είτε γιατί δεν μπορούμε είτε γιατί δεν το επιθυμούμε,

  είτε γιατί προτιμούμε να ανταλλάξουμε την μη εμπλοκή μας με διάφορα γεωπολιτικά

  ή οικονομικά ανταλλάγματα…»

  Τόσο απλό ήταν να τα κάνουν μαντάρα οι Ρώσοι…

  Τώρα δε που αποφάσισαν να κινητοποιηθούν στη Συρία είναι πάρα πολύ αργά…

  Ουδείς από τα μικρά κράτη θα τους εμπιστευθεί…

  Είχαν την ευκαιρία και απλά την έχασαν…

  Ακόμη κι αν κατορθώσουν να κερδίσουν τον πόλεμο

  και να ξαναστήσουν την Συρία στα πόδια της,

  ποτέ ξανά η Συρία δεν θα ξαναείναι αυτή που ήταν…

  Ποτέ δεν θα αποκατασταθούν πλήρως οι χαμένες περιουσίες

  και οι ιδιωτικές υλικές καταστροφές…

  Και κυρίως, ποτέ δεν θα επιστρέψουν στη ζωή οι εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί,

  ούτε και θ’ αποκατασταθεί ποτέ πλήρως

  η υγεία των πολλαπλάσιων θυμάτων του πολέμου…

  Ταυτόχρονα, οι ορδές των (δήθεν) προσφύγων όλο και μεγαλώνουν.

  Τα Αραβικά κράτη παίζουν καθώς φαίνεται καλά το παιγνίδι τους.

  Από την μια αρνούνται να τους δεχτούν στα εδάφη τους

  κι από την άλληχρηματοδοτούν την επέλασή τους στην Ευρώπη…

  http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2015/09/blog-post_670.html

  Ναι, τους «σπρώχνουν» στην κυριολεξία προς τον Βορρά…

  Είναι μια έμμεση πλην σαφής «ισλαμική εισβολή»

  στις χώρες των καφίρ…των απίστων…των Χριστιανών…

  Ούτε κι αυτό «το βλέπουν» τα συστημικά μεγαλοΜΜΕ…

  Αντιθέτως, όλα μα όλα τα ΜΜΕ νυχθημερόν αποκαλούν τους πάντες συλλήβδην ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ…

  Να όμως, που, όταν γίνονται επεισόδια πότε στην Κω, πότε στην Μυτιλήνη,

  πότε στην Ειδομένη, δεν κάνουν αόριστα λόγο για πρόσφυγες

  αλλά πότε για Αφγανούς (κυρίως) και πότε για Ιρακινούς…

  Και πάντα ανάμεσά τους εμπλέκονται και Πακιστανοί…

  Αλλά όλοι αυτοί από πότε θεωρούνται πρόσφυγες

  Επίσης, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε κάτι:

  Στην Επανάσταση του ’21, κάποιοι έμειναν και πολέμησαν

  για την απελευθέρωση αυτής της γης από τους Τούρκους

  και κάποιοι μπήκαν στα βαπόρια και στις άμαξες και «την έκαναν»…

  Για τον ειρηνικό και πολιτισμένο Βορρά βεβαίως…

  Κατά την γνώμη σας, πως θα τους έβλεπαν αυτοί που «έμειναν και πολέμησαν»;

  Ακριβώς…

  Με μίσος…και απέχθεια…

  Κάποιοι έμειναν και έφαγαν όλο το δηλητήριο πληρώνοντας με αίμα και καταστροφή

  την ελευθερία αυτού του τόπου…

  Και κάποιοι προτίμησαν να «την κάνουν» αναζητώντας την ησυχία τους

  στην θαλπωρή του Βορρά…

  Βρίζοντας και καταριώντας τους καταραμένους τους ξεβράκωτους τους

  συμπατριώτες τους που πολεμούσαν κατά του πολυχρονεμένου του σουλτάνου τους…

  Οι «καϋμένοι οι (Έλληνες) πρόσφυγες» τους αποκαλούσαν και τότε κάποιοι…

  Να όμως που αυτός ο τόπος απέκτησε την ελευθερία του όχι χάρη στους δειλούς

  κατατρομαγμένους πρόσφυγες που έφυγαν χεσμένοι από το φόβο τους,

  αλλά χάρη στο 1,000,000 νεκρούς

  που πλήρωσε αντίτιμο αυτός ο τόπος για την ελευθερία του…

  νεκροί που καταλογίζονται σ’ αυτούς που παρέμειναν πιστοί στις ρίζες τους…

  που πεισματικά παρέμειναν εδώ και βεβαίως πλήρωσαν

  και με τις απίστευτες καταστροφές που βίωσε ο τόπος…

  Τι σεβασμός άραγε αξίζει σε κείνους που ΕΦΥΓΑΝ;…

  Να μην διστάζουμε λοιπόν να τους αποκαλούμε όπως πρέπει:

  ΔΕΙΛΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ που προτίμησαν να γυρίσουν την πλάτη τους στον Μεγάλο Αγώνα

  και να φύγουν…

  Όπως το αντίστοιχο συνέβη και στα Μικρασιατικά…

  Μην φοβόμαστε να το δούμε κατάματα…

  Από το 1821 (και πολύ πριν) κάθε τόπος που ήθελε να λευτερωθεί ξεσηκώνονταν…

  Μπορεί το ξεκίνημα του αγώνα ενίοτε να «μπολιαζόταν

  από ομάδες άλλων ξεσηκωμένων περιοχών»

  αλλά με την έλευσή τους αμέσως ξεσηκώνονταν και οι «ντόπιοι»…

  Όπου αυτό δεν συνέβη, δεν κατορθώθηκε η ελευθέρωση…

  Όπως για παράδειγμα στην Μικρά Ασία…

  Από το 1821 μέχρι το 1922 οι Μικρασιάτες Έλληνες

  ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ να ξεσηκωθούν μαζικά και ολοκληρωτικά…

  Ακόμη κι όταν ο Ελληνικός Στρατός πήγε εκεί ως πανίσχυρος –

  για τους τοπικούς συσχετισμούς της εποχής – Ελευθερωτής,

  αυτοί ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ να ξεσηκωθούν και να λευτερώσουν επί της ουσίας τον τόπο τους…

  http://aegeanhawk.blogspot.gr/2015/04/1915-1922.html

  Το αποτέλεσμα το γνωρίζουμε όλοι καλά…

  Η Μικρασιατική Καταστροφή…

  Τι σεβασμός άξιζε λοιπόν μετά σε πρόσφυγες που καταστράφηκαν

  γιατί απλά ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ να πολεμήσουν για την Ελευθερία τους;

  Εξαιρουμένων βεβαίως των Ποντίων Ελλήνων…

  Αυτοί και κάποιοι ελάχιστοι των υπολοίπων και μόνον διέσωσαν

  έστω και κατά το ελάχιστο την Τιμή των Ιωνικών Όπλων…

  Το αντίστοιχο ακριβώς συμβαίνει και σήμερα με όλους αυτούς που φεύγουν

  από τους τόπους τους…

  Σύρους, Ιρακινούς, Αφγανούς, Αφρικανούς, Κούρδους, όλους…

  Το να φεύγουν από τον τόπο τους, ιδίως την ώρα του Μεγάλου Αγώνα της χώρας τους

  είναι η Μεγίστη Δειλία του Πολίτη…

  Αντί να φεύγουν τρομοκρατημένοι θα έπρεπε να κάτσουν στον τόπο τους

  και να πολεμήσουν…

  Αν διαφωνούν με το καθεστώς του τόπου τους να κάτσουν

  εκεί και να το πολεμήσουν λυσσαλέα στο πλευρό των αντικαθεστωτικών

  μέχρι να το γκρεμίσουν…

  Αν συμφωνούν με το καθεστώς του τόπου τους,

  να κάτσουν εκεί και να το υπερασπιστούν εξίσου λυσσαλέα

  στο πλευρό της κυβέρνησής τους…

  Έτσι χτίζεται η ανώτερη κοινωνία…

  με αγώνες επί του πεδίου, με αίμα και συμμετοχή κι επ’ ουδενί με φυγή…

  Και όχι να παίρνουν τρομοκρατημένοι μωρά παιδιά να τα περάσουν μέσα

  από μύριους τόσους κινδύνους για να πάνε στην ασφάλεια της δειλίας…

  Γιατί άραγε πήρε ο ΟΗΕ τόσο ευνοϊκά μέτρα για τις διακρατικές μετακινήσεις προσφύγων;

  Θέλει και ρώτημα;

  Κάποιοι πάνε να τους πάρουν τη γη τους…

  (που κι αυτοί βεβαίως την έκλεψαν με το σπαθί και το αίμα από κάποιους άλλους

  παλιότερα, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία)…

  Κάποιοι «ισχυροί» θέλουν τους πλουτοπαραγωγικούς τους πόρους,

  θέλουν τη χώρα τους για γεωπολιτικούς λόγους…

  Λαό εξεγερμένο όμως τι να τον κάνουν μέσα στα πόδια τους οι Ύπατοι Αρμοστές

  και οι δυνάμεις κατοχής;

  Έχουν κάθε συμφέρον λοιπόν (οι «ισχυροί») να «φεύγουν» οι «ενοχλημένοι ντόπιοι»

  και να φέρνουν άλλους να κατοικήσουν και να δουλέψουν εκεί στη θέση τους…

  Άλλους που δεν θα έχουν εθνική συνείδηση και φυσικά δεν θα εξεγείρονται…

  Να γιατί τους ωθούν προς, επιτρέπουν και στηρίζουν την προσφυγική μετακίνηση…

  Επίσης, από αρχαιοτάτων χρόνων και όχι μόνον στην Αρχαία Ελλάδα,

  ο Πολίτης «έδειχνε το ποιόν του», το «αν άξιζε να λέγεται Πολίτης»

  ενός τόπου στον οποίο ζούσε και εργαζόταν

  από το αν θα πολεμούσε γι’ αυτόν τον τόπο την κρίσιμη ώρα του πολέμου…

  Εξ’ ου και αποδίδονταν ενίοτε ο τίτλος του Πολίτη ενός τόπου

  (πχ Αθηναίος Πολίτης) ακόμη και σε μη Πολίτες που απλώς ζούσαν εκεί…

  ενίοτε ακόμη και σε δούλους…

  αρκεί να πολεμούσαν κι αυτοί μαζί με τους Πολίτες αυτού του τόπου…

  Πχ στη Μάχη του Μαραθώνα πολέμησαν μαζί και δίπλα στους Αθηναίους

  (υπ’ αυτήν την υπόσχεση) και πλήθος δούλων αλλά και Μετοίκων…

  Πολύ γενικά μπορεί να τεθεί κάπως έτσι αυτό το «Παραδοσιακό Δόγμα Πολιτογράφησης»:

  Πολέμησες γι’ αυτόν τον τόπο που σε φιλοξενεί;

  Τότε δικαιούσαι να λάβεις τον τίτλο του Πολίτη αυτής της χώρας…

  Τότε και ΜΟΝΟΝ ΤΟΤΕ…

  Δεν πολέμησες;

  Δεν δικαιούσαι και σήκω φύγε από δω…

  Τι έχουμε τώρα ως δεδομένα με τους «νεοαφιχθέντες»;

  Θεωρητικά, οι «οικονομικοί μετανάστες» που εγκαταλείπουν τον τόπο τους

  εν καιρώ ειρήνης γυρεύοντας μια καλύτερη ζωή,

  δεν έχουν αποδείξει το αν προτίθενται να υπερασπιστούν με τα όπλα

  και μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματός τους τον τόπο που τους δέχτηκε…

  (πρακτικά, γνωρίζουμε πως το Ισλάμ-Κοράνι τους απαγορεύει να υπακούσουν σε ξένη –

  μη ισλαμική σημαία – και να πολεμήσουν υπ’ αυτήν και δη εναντίον ομοθρήσκων τους –

  οπότε και το «αλλόθρησκο κράτος» δεν πολυεμπιστεύεται το να τους «δώσει όπλα»)…

  Ο Πρόσφυγας όμως, έχει αποδείξει το ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΟ

  με τον πιο τρανταχτό τρόπο…

  Εγκατέλειψε την πατρίδα του εν ΚΑΙΡΩ ΠΟΛΕΜΟΥ…

  Τότε που τον είχε την μεγίστη ανάγκη…

  Τότε που τον χρειάζονταν..

  Αν λοιπόν αυτός ο «ήρωας» δεν πολέμησε για τον ίδιο τον τόπο του,

  θα πολεμήσει για τον «ξένο τόπο» στον οποίο ήρθε και ζητάει

  (βασικά «απαιτεί») να τον δεχτεί, να τον περιθάλψει,

  να του δώσει δουλειά, σπίτι, κλπ κλπ;

  Όχι βέβαια….

  Θέλει και ρώτημα;

  Από τη φύση του λοιπόν είναι κάτι δειλό, φυγόμαχο, μιαρό, κάτι άτιμο,

  μια κινητή εστία προδοσίας που πρέπει να διωχθεί ως λοιμώδες νόσημα…

  Γιατί μεταξύ πολλών άλλων δεινών που επιφέρει,

  μεταδίδει και νομιμοποιεί μια προδοτική πρακτική:

  …την ώρα που θα σε χρειαστεί η Πατρίδα σου

  και θα σου ζητήσει να πολεμήσεις γι’ αυτήν,

  εσύ δεν είναι κακό να λείψεις…

  φύγε λοιπόν, μακριά από τον πόλεμό της…είναι έντιμο και θεμιτό…

  Ιδού το Μήνυμα που περνάει ο Πρόσφυγας Πολέμου…

  Πχ Την ώρα που κάποιοι ηρωϊκοί Κούρδοι πολεμούν για δική τους πατρίδα στο Κομπάνι,

  κάποιοι άλλοι επιλέγουν να φύγουν για τον Βορρά…

  Επιλέγουν να μην πολεμήσουν…

  Πόσο έντιμο είναι αυτό;

  Κι εν πάση περιπτώσει, αφού είναι τόσο παθιασμένοι με το Ισλάμ τους

  γιατί δεν πάνε ως «προσφυγομετανάστες» σε ισλαμικά κράτη;

  Τι μανία τους πιάνει με τον αλλόθρησκο Βορρά;

  Αφού στον τόπο τους έχουν κατασφάξει τους αλλόθρησκους

  και δη κυρίως τους Χριστιανούς…

  Δεν ξέρουν «τι θα συναντήσουν στον Βορρά»;

  Μια Λογική Έχθρα και δυσπιστία…

  Δεν τους θέλουν…

  Και λογικά και δικαιολογημένα δεν τους θέλουν…

  Διότι, κάθε λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος ξέρει «τι θα συμβεί»

  μόλις όλα αυτά τα μιλιούνια «συγκεκαλυμμένων φανατικών αλλόθρησκων εισβολέων»

  εγκατασταθούν και οργανωθούν»…

  Θα μετατραπούν σε επιθετικούς αιμοβόρους εισβολείς…

  Όπως πάντα μα πάντα έκαναν στην ιστορία τους

  Αδίστακτους θανάσιμους εισβολείς που θα κοιτάξουν να ξεκληρίσουν τον ξενιστή τους

  για του πάρουν τον τόπο του…

  Όχι κύριοι…

  Δεν πείθετε…

  Δεν σας αξίζει κανένας μα κανένας σεβασμός…ούτε λύπηση…

  Είστε ότι πιο δειλό και επικίνδυνο έχει βγάλει η αρρωστημένη ανθρώπινη φύση….

  Δεν έχει παρά να δει κανείς την επιθετική συμπεριφορά σας στα Ελληνικά νησιά…

  Αμέσως με το που πατάτε εκεί το πόδι σας θεωρείτε

  πως μπορείτε να κάνετε ότι γουστάρετε…

  Να ορμάτε 10,000 ισλαμολαθροεισβολείς πάνω σε 5 αστυνομικούς ή λιμενικούς φωνάζοντας

  όλοι μαζί «Τζιχάντ – Τζιχάντ»

  http://aegeanhawk.blogspot.gr/2015/09/blog-post_49.html

  και ΑΠΑΙΤΩΝΤΑΣ να εισβάλλετε στο πλοίο για να πάτε στην καρδιά της χώρας…

  και μετά αφού διατρέξετε όλη τη χώρα να πάτε στα βόρεια σύνορά της…

  Ποιός λογικός άνθρωπος θα τολμούσε και να το σκεφτεί αυτό;;;

  Σε οποιοδήποτε ευνομούμενο κράτος που σέβεται τα σύνορά του

  θα είχατε ντουφεκιστεί με το που θα πατούσατε το πόδι σας στα εδάφη μας…

  Κι όμως!!!

  Αφού μιλάμε για σας, για το «είδος» σας, όλα είναι επιτρεπτά…

  Γιατί πολύ απλά, για σας δεν υφίσταται ως «ισότιμος άνθρωπος»

  ο άπιστος…ο μη ισλαμιστής…

  Άρα, δεν του αξίζει και κανένας σεβασμός…

  Γι’ αυτό λοιπόν και θεωρείτε αναφαίρετο δικαίωμά σας

  να σπάτε μαγαζιά του τόπου που σας δέχτηκε,

  να κλέβετε χατζάρες και μπαλτάδες και να εξεγείρεστε ενάντια σ’ αυτόν

  που σας δέχτηκε στο έδαφός του, σας φιλοξένησε και σας ταίζει από το υστέρημά του…

  και δη μέσα στην δική του καταστροφή…

  Φαντάσου λοιπόν τι θα κάνετε μόλις περάσει καιρός και οργανωθείτε για τα καλά…

  Όχι κύριοι…

  Είστε άκρως επικίνδυνοι και μακάρι ο λαός μας και οι λαοί του Βορρά

  να συνειδητοποιήσουν γρήγορα τι ανάξια εμπιστοσύνης σαρκοβόρα είστε…

  Γιατί εγκαταλείψατε τον τόπο σας την ώρα που σας είχε ανάγκη

  (σας κλέβουν τον τόπο κάποιοι αν δεν το έχετε καταλάβει),

  γιατί είστε σε (φανερή ή συγκεκαλυμμένη) διατεταγμένη (επιθετική) υπηρεσία,

  γιατί η θρησκεία σας επιβάλλει την σφαγή κάθε αλλόθρησκου….

  Για όλα αυτά είστε ανεπιθύμητοι σ’ αυτόν τον τόπο…

  Και πρόσφυγες και λαθρομετανάστες και δήθεν πρόσφυγες και δήθεν λαθρομετανάστες,

  όλοι…

  Για όλα αυτά και για πολλά περισσότερα του ίδιου τύπου –

  αν δεν «σταματηθείτε» έγκαιρα, αποτελεσματικά και ολοκληρωτικά –

  σύντομα θα φέρετε την καταστροφή σ’ αυτή την γη…

  Και τότε που «θα πέσουν οι μάσκες» τόσο οι δικές σας όσο και των «εγχώριων

  (και μη) προστατών σας» πολλοί σ’ αυτόν τον τόπο θα θέλουν έντρομοι

  ν’ ανοίξει η γη να τους καταπιεί με όλα αυτά τα θλιβερά που θα συμβούν…

  Ο Θεός να μας βοηθήσει και να μας δώσει σύνεση να φερθούμε

  ως Άνθρωποι του Πολιτισμού και όχι σαν αυτούς τους βάρβαρους

  όταν θα’ ρθει εκείνη η σκοτεινή ώρα…

  Που ανά πάσα στιγμή πια πρόκειται να ξεσπάσει…

  Άλλωστε, αν αυτά τα σαρκοβόρα «αγριέψουν» κι αναγκάσουν τον Ελληνικό στρατό

  (και κοινωνία) να «αντιδράσει βίαια» και χαθούν ζωές,

  ποιός μας λέει πως η Τουρκία δεν θα το δει ως την «ιδανική ευκαιρία»

  να «επέμβει δυναμικά/στρατιωτικά» για να «προστατέψει τους ομόθρησκούς της ισλαμιστές»;

  Ιδού σε τι σοβαρούς μπελάδες βάλατε τη χώρα και την Ελληνική κοινωνία

  ΟΛΟΙ σας κύριοι πολιτικοί…

  Απ’ όλο το πολιτικό φάσμα…

  Έχετε μήπως καμία ιδέα μέσα στην αναισθησία σας για το πως πληρώνονται

  τέτοια «λάθη ή/και προδοσίες»;

  Αμφιβάλλω…

  Θα το συνειδητοποιήσετε μόνον όταν θα είναι απολύτως αργά πλέον…

  Για όλους μας…

  Εσάς συμπεριλαμβανομένων…

  https://elatora.wordpress.com/2016/04/12/%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%80%CF%81%CF%8C%CF%83%CF%86%CF%85%CE%B3%CE%B5%CF%82-%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CE%BD-%CE%BB%CE%B9%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%AC/

• Η ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΓΙΑΓΙΑ

  13 Απριλίου 2016 at 17:28 · Απάντηση

  “Ύμνος εις την Ελευθερίαν”.

  ==========================

  Αυτός είναι ολόκληρος ο Εθνικός Ύμνος της Ελλάδας

  https://1.bp.blogspot.com/-nMDGVEF_uYQ/VvTpFmIlecI/AAAAAAAGClo/f0Whkivt3AoIA9H36kYtRx2xE8qw2R5mQ/s640/468ffe7fe825fa6eae979e31c3304309_0.jpg

  Τον Εθνικό Ύμνο της Ελλάδος αποτελούν οι δύο πρώτες στροφές του ποιήματος “Ύμνος εις την Ελευθερίαν”.

  Γράφτηκε το Μάιο του 1823 στη Ζάκυνθο από τον ποιητή Διονύσιο Σολωμό. Ένα χρόνο αργότερα δημοσιεύτηκε στο Μεσολόγγι και τον…

  ίδιο χρόνο ο Φωριέλ το συμπεριέλαβε στη συλλογή των ελληνικών δημοτικών τραγουδιών.
  AdTech Ad

  Το 1828, ο Νικόλαος Μάντζαρος, κερκυραίος μουσικός και φίλος του Σολωμού, μελοποίησε το ποίημα, με βάση λαϊκά μοτίβα, για τετράφωνη ανδρική χορωδία, αλλά όχι ως εμβατήριο. Έκτοτε ο “Ύμνος εις την Ελευθερίαν” ακουγόταν τακτικά σε εθνικές γιορτές.

  Το ποίημα “Ύμνος εις την Ελευθερία” αποτελείται από 158 τετράστιχες στροφές από αυτές οι 24 πρώτες στροφές καθιερώθηκαν ως Εθνικός Ύμνος, το 1865.

  Από αυτές οι δυο πρώτες είναι εκείνες που ανακρούονται και συνοδεύουν πάντα την έπαρση και την υποστολή της σημαίας και ψάλλονται σε επίσημες στιγμές και τελετές. Κατά τη διάρκεια της ανάκρουσης αποδίδονται τιμές χαιρετισμού.

  ==========================================================

  ====================================================

  =============================================

  Σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή,
  σε γνωρίζω από την όψη που με βία μετράει τη γη.

  Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά,
  και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

  Εκεί μέσα εκατοικούσες πικραμένη, εντροπαλή,
  κι ένα στόμα εκαρτερούσες, «έλα πάλι», να σου πεί.

  ‘Αργειε νάλθει εκείνη η μέρα κι ήταν όλα σιωπηλά,
  γιατί τά ‘σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά.

  Δυστυχής! Παρηγορία μόνη σού έμενε να λές
  περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις.

  Κι ακαρτέρει κι ακαρτέρει φιλελεύθερη λαλιά
  το ένα εκτύπαε τ’ άλλο χέρι από την απελπισιά

  Κι έλεες: «Πότε, α, πότε βγάνω το κεφάλι από τσ’ ερμιές;».
  Και αποκρίνοντο από πάνω κλάψες, άλυσες, φωνές.

  Τότε εσήκωνες το βλέμμα μες στα κλάιματα θολό,
  και εις το ρούχο σου έσταζ’ αίμα πλήθος αίμα ελληνικό.

  Με τα ρούχα αιματωμένα ξέρω ότι έβγαινες κρυφά
  να γυρεύεις εις τα ξένα άλλα χέρια δυνατά.

  Μοναχή το δρόμο επήρες, εξανάλθες μοναχή•
  δεν είν’ εύκολες οι θύρες εάν η χρεία τες κουρταλεί.

  ‘Αλλος σου έκλαψε εις τα στήθια, αλλ’ ανάσαση καμμιά•
  άλλος σου έταξε βοήθεια και σε γέλασε φρικτά.

  ΄Αλλοι, οϊμέ, στη συμφορά σου οπού εχαίροντο πολύ,
  «σύρε νά ‘βρεις τα παιδιά σου, σύρε», έλεγαν οι σκληροί.

  Φεύγει οπίσω το ποδάρι και ολογλήγορο πατεί
  ή την πέτρα ή το χορτάρι που τη δόξα σού ενθυμεί.

  Ταπεινότατη σου γέρνει η τρισάθλια κεφαλή,
  σαν πτωχού που θυροδέρνει κι είναι βάρος του η ζωή.

  Ναι, αλλά τώρα αντιπαλεύει κάθε τέκνο σου με ορμή,
  πού ακατάπαυστα γυρεύει ή τη νίκη ή τη θανή.

  Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά,
  και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

  Μόλις είδε την ορμή σου ο ουρανός που για τσ’ εχθρούς
  εις τη γη τη μητρική σου έτρεφ’ άνθια και καρπούς,

  εγαλήνεψε• και εχύθει καταχθόνια μια βοή,
  και του Ρήγα σού απεκρίθη πολεμόκραχτη η φωνή.

  ΄Ολοι οι τόποι σου σ’ εκράξαν χαιρετώντας σε θερμά,
  και τα στόματα εφωνάξαν όσα αισθάνετο η καρδιά.

  Εφωνάξανε ως τ’ αστέρια του Ιονίου και τα νησιά,
  κι εσηκώσανε τα χέρια για να δείξουνε χαρά,

  μ’ όλον πού ‘ναι αλυσωμένο το καθένα τεχνικά,
  και εις το μέτωπο γραμμένο έχει: «Ψεύτρα Ελευθεριά».

  Γκαρδιακά χαροποιήθει και του Βάσιγκτον η γη,
  και τα σίδερα ενθυμήθει που την έδεναν κι αυτή.

  Απ’ τον πύργο του φωνάζει, σα να λέει σε χαιρετώ,
  και τη χήτη του τινάζει το λιοντάρι το Ισπανό.

  Ελαφιάσθη της Αγγλίας το θηρίο, και σέρνει ευθύς
  κατά τ’ άκρα της Ρουσίας τα μουγκρίσματα τσ’ οργής.

  Εις το κίνημα του δείχνει πως τα μέλη ειν’ δυνατά•
  και στου Αιγαίου το κύμα ρίχνει μια σπιθόβολη ματιά.

  Σε ξανοίγει από τα νέφη και το μάτι του Αετού,
  που φτερά και νύχια θρέφει με τα σπλάχνα του Ιταλού•

  και σ’ εσέ καταγυρμένος, γιατί πάντα σε μισεί,
  έκρωζ’ έκρωζ’ ο σκασμένος, να σε βλάψει, αν ημπορεί.

  ΄Αλλο εσύ δεν συλλογιέσαι πάρεξ που θα πρωτοπάς•
  δεν μιλείς και δεν κουνιέσαι στες βρισιές οπού αγρικάς•

  σαν το βράχο οπού αφήνει κάθε ακάθαρτο νερό
  εις τα πόδια του να χύνει ευκολόσβηστον αφρό•

  οπού αφήνει ανεμοζάλη και χαλάζι και βροχή
  να του δέρνουν τη μεγάλη, την αιώνιαν κορυφή.

  Δυστυχιά του, ω, δυστυχιά του, οποιανού θέλει βρεθεί
  στο μαχαίρι σου αποκάτου και σ’ εκείνο αντισταθεί.

  Το θηρίο π’ ανανογιέται πως του λείπουν τα μικρά,
  περιορίζεται, πετιέται, αίμα ανθρώπινο διψά•

  τρέχει, τρέχει όλα τα δάση, τα λαγκάδια, τα βουνά,
  κι όπου φθάσει, όπου περάσει, φρίκη, θάνατος, ερμιά•

  Ερμιά, θάνατος και φρίκη όπου επέρασες κι εσύ•
  ξίφος έξω από τη θήκη πλέον ανδρείαν σου προξενεί.

  Ιδού, εμπρός σου ο τοίχος στέκει της αθλίας Τριπολιτσάς•
  τώρα τρόμου αστροπελέκι να της ρίψεις πιθυμάς.

  Μεγαλόψυχο το μάτι δείχνει πάντα οπώς νικεί,
  κι ας ειν’ άρματα γεμάτη και πολέμιαν χλαλοή.

  Σου προβαίνουνε και τρίζουν για να ιδείς πως ειν’ πολλά•
  δεν ακούς που φοβερίζουν άνδρες μύριοι και παιδιά;

  Λίγα μάτια, λίγα στόματα θα σας μείνουνε ανοιχτά.
  για να κλαύσετε τα σώματα που θε νά ‘βρει η συμφορά!

  Κατεβαίνουνε, και ανάφτει του πολέμου αναλαμπή•
  το τουφέκι ανάβει, αστράφτει, λάμπει, κόφτει το σπαθί.

  Γιατί η μάχη εστάθει ολίγη; Λίγα τα αίματα γιατί;
  Τον εχθρό θωρώ να φύγει και στο κάστρο ν’ ανεβεί.

  Μέτρα! Ειν’ άπειροι οι φευγάτοι, οπού φεύγοντας δειλιούν•
  τα λαβώματα στην πλάτη δέχοντ’, ώστε ν’ ανεβούν.

  Εκεί μέσα ακαρτερείτε την αφεύγατη φθορά•
  να, σας φθάνει• αποκριθείτε στης νυκτός τη σκοτεινιά!

  Αποκρίνονται και η μάχη έτσι αρχίζει, οπού μακριά
  από ράχη εκεί σε ράχη αντιβούιζε φοβερά.

  Ακούω κούφια τα τουφέκια, ακούω σμίξιμο σπαθιών,
  ακούω ξύλα, ακούω πελέκια, ακούω τρίξιμο δοντιών.

  Α, τι νύκτα ήταν εκείνη που την τρέμει ο λογισμός!
  ΄Αλλος ύπνος δεν εγίνει πάρεξ θάνατου πικρός.

  Της σκηνής η ώρα, ο τόπος, οι κραυγές, η ταραχή,
  ο σκληρόψυχος ο τρόπος του πολέμου, και οι καπνοί,

  και οι βροντές και το σκοτάδι οπού αντίσκοφτε η φωτιά,
  επαράσταιναν τον ΄Αδη που ακαρτέρειε τα σκυλιά•

  Τ’ ακαρτέρειε. Εφαίνον’ ίσκιοι αναρίθμητοι, γυμνοί,
  κόρες, γέροντες, νεανίσκοι, βρέφη ακόμη εις το βυζί.

  ‘Ολη μαύρη μυρμηγκιάζει, μαύρη η εντάφια συντροφιά,
  σαν το ρούχο οπού σκεπάζει τα κρεβάτια τα στερνά.

  Τόσοι, τόσοι ανταμωμένοι επετιούντο από τη γη,
  όσοι ειν’ άδικα σφαγμένοι από τούρκικην οργή.

  Τόσα πέφτουνε τα θερισμένα αστάχια εις τους αγρούς•
  σχεδόν όλα εκειά τα μέρη εσκεπάζοντο απ’ αυτούς.

  Θαμποφέγγει κανέν’ άστρο και αναδεύοντο μαζί,
  ανεβαίνοντας το κάστρο με νεκρώσιμη σιωπή.

  ‘Ετσι χάμου εις την πεδιάδα μες στο δάσος το πυκνό,
  όταν στέλνει μίαν αχνάδα μισοφέγγαρο χλωμό,

  Eάν οι άνεμοι μες στ’ άδεια τα κλαδιά μουγκοφυσούν,
  σειούνται, σειούνται τα μαυράδια, οπού οι κλώνοι αντικτυπούν.

  Με τα μάτια τους γυρεύουν όπου είν’ αίματα πηχτά,
  και μες στα αίματα χορεύουν με βρυχίσματα βραχνά•

  και χορεύοντας μανίζουν εις τους ΄Ελληνες κοντά,
  και τα στήθια τους εγγίζουν με τα χέρια τα ψυχρά.

  Εκειό το έγγισμα πηγαίνει βαθειά μες στα σωθικά,
  όθεν όλη η λύπη βγαίνει και άκρα αισθάνονται ασπλαχνιά.

  Τότε αυξαίνει του πολέμου ο χορός τρομακτικά,
  σαν το σκόρπισμα του ανέμου στου πελάου τη μοναξιά.

  Κτυπούν όλοι απάνου κάτου• κάθε κτύπημα που εβγεί
  είναι κτύπημα θανάτου χώρις να δευτερωθεί.

  Κάθε σώμα ιδρώνει, ρέει•λες κι εκείθενε η ψυχή
  απ’ το μίσος που την καίει πολεμάει να πεταχθεί.

  Της καρδίας κτυπίες βροντάνε μες στα στήθια τους αργά,
  και τα χέρια όπου χουμάνε περισσότερο ειν’ γοργά.

  Ουρανός γι’ αυτούς δεν είναι, ουδέ πέλαγο, ουδέ γη•
  γι’ αυτούς όλους το παν είναι μαζωμένο αντάμα εκεί.

  Τόση η μάνητα κι η ζάλη, που στοχάζεσαι μη πως
  από μία μεριά και απ’ άλλη δεν είν΄ ένας ζωντανός.

  Κοίτα χέρια απελπισμένα πώς θερίζουνε ζωές!
  Χάμου πέφτουνε κομμένα χέρια, πόδια, κεφαλές,

  και παλάσκες και σπαθία με ολοσκόρπιστα μυαλά,
  και με ολόσχιστα κρανία, σωθικά λαχταριστά.

  Προσοχή καμία δεν κάνει κανείς, όχι, εις τη σφαγή•
  πάνε πάντα εμπρός. Ω, φθάνει, φθάνει• έως πότε οι σκοτωμοί;

  Ποιος αφήνει εκεί τον τόπο, πάρεξ όταν ξαπλωθεί;
  Δεν αισθάνονται τον κόπο και λες κι είναι εις την αρχή.

  Ολιγόστευαν οι σκύλοι, και «Αλλά», εφώναζαν, «Αλλά»,
  και των Χριστιανών τα χείλη «φωτιά», εφώναζαν, «φωτιά».

  Λιονταρόψυχα, εκτυπιούντο, πάντα εφώναζαν «φωτιά»,
  και οι μιαροί κατασκορπιούντο, πάντα σκούζοντας «Αλλά».

  Παντού φόβος και τρομάρα και φωνές και στεναγμοί•
  παντού κλάψα, παντού αντάρα, και παντού ξεψυχισμοί.

  Ήταν τόσοι! Πλέον το βόλι εις τ’ αυτιά δεν τους λαλεί.
  ‘Ολοι χάμου εκείτοντ’ όλοι εις την τέταρτην αυγή.

  Σαν ποτάμι το αίμα εγίνη και κυλάει στη λαγκαδιά,
  και το αθώο χόρτο πίνει αίμα αντίς για τη δροσιά.

  Της αυγής δροσάτο αέρι, δεν φυσάς τώρα εσύ πλιο
  στων ψευδόπιστων το αστέρι• φύσα, φύσα εις το ΣΤΑΥΡΟ!

  Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά,
  και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

  Της Κορίνθου ιδού και οι κάμποι• δεν λάμπ’ ήλιος μοναχά
  εις τους πλάτανους, δεν λάμπει εις τ’ αμπέλια, εις τα νερά.

  Εις τον ήσυχον αιθέρα τώρα αθώα δεν αντηχεί
  τα λαλήματα η φλογέρα, τα βελάσματα το αρνί.

  Τρέχουν άρματα χιλιάδες σαν το κύμα εις το γιαλό,
  αλλ’ οι ανδρείοι παλληκαράδες δεν ψηφούν τον αριθμό.

  Ω τρακόσιοι, σηκωθείτε και ξανάλθετε σε μας•
  τα παιδιά σας θελ’ ιδείτε πόσο μοιάζουνε με σας.

  ‘Ολοι εκείνοι τα φοβούνται και με πάτημα τυφλό
  εις την Κόρινθο αποκλειούνται κι όλοι χάνουνται απ’ εδώ.

  Στέλνει ο άγγελος του ολέθρου πείνα και θανατικό,
  που με σχήμα ενός σκελέθρου περπατούν αντάμα οι δυο•

  και πεσμένα εις τα χορτάρια απεθαίνανε παντού
  τα θλιμμένα απομεινάρια της φυγής και του χαμού.

  Κι εσύ αθάνατη, εσύ θεία, που ότι θέλεις ημπορείς.
  εις τον κάμπο, Ελευθερία, ματωμένη περπατείς.

  Στη σκια χεροπιασμένες, στη σκια βλέπω κι εγώ
  κρινοδάχτυλες παρθένες οπού κάνουνε χορό.

  Στο χορό γλυκογυρίζουν ωραία μάτια ερωτικά,
  και εις την αύρα κυματίζουν μαύρα, ολόχρυσα μαλλιά.

  Η ψυχή μου αναγαλλιάζει πως ο κόρφος καθεμιάς
  γλυκοβύζαστο ετοιμάζει γάλα ανδρείας κι ελευθεριάς.

  Μες στα χόρτα, τα λουλούδια, το ποτήρι δεν βαστώ•
  φιλελεύθερα τραγούδια σαν τον Πίνδαρο εκφωνώ.

  Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά,
  και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

  Πήγες εις το Μεσολόγγι την ημέρα του Χριστού,
  μέρα που άνθισαν οι λόγγοι για το τέκνο του Θεού.

  Σου ‘λθε εμπρός λαμποκοπώντας η Θρησκεία μ’ ένα σταυρό,
  και το δάκτυλο κινώντας οπού ανεί τον ουρανό,

  «σ’ αυτό», εφώναξε, «το χώμα στάσου ολόρθη, Ελευθεριά!».
  Και φιλώντας σου το στόμα μπαίνει μες στην εκκλησιά.

  Εις την τράπεζα σιμώνει, και το σύγνεφο το αχνό
  γύρω γύρω της πυκνώνει που σκορπάει το θυμιατό.

  Αγρικάει την ψαλμωδία οπού εδίδαξεν αυτή•
  βλέπει τη φωταγωγία στους Αγίους εμπρός χυτή.

  Ποιοι είν’ αυτοί που πλησιάζουν με πολλή ποδοβολή,
  κι άρματ’, άρματα ταράζουν; Επετάχτηκες εσύ!

  Α, το φως που σε στολίζει, σαν ηλίου φεγγοβολή,
  και μακρίθεν σπινθηρίζει, δεν είναι, όχι, από τη γη.

  Λάμψιν έχει όλη φλογώδη χείλος, μέτωπο, οφθαλμός•
  φως το χέρι, φως το πόδι, κι όλα γύρω σου είναι φως.

  Το σπαθί σου αντισηκώνεις, τρία πατήματα πατάς,
  σαν τον πύργο μεγαλώνεις, κι εις το τέταρτο κτυπάς.

  Με φωνή που καταπείθει προχωρώντας ομιλείς:
  «Σήμερ’, άπιστοι, εγεννήθη, ναι, του κόσμου ο Λυτρωτής.

  Αυτός λέγει, αφοκρασθείτε: “Εγώ ειμ’ ‘Αλφα, Ωμέγα εγώ•
  πέστε, που θ’ αποκρυφθείτε εσείς όλοι, αν οργισθώ;

  Φλόγα ακοίμητην σας βρέχω, που, μ’ αυτήν αν συγκριθεί
  κείνη η κάτω οπού σας έχω, σαν δροσιά θέλει βρεθεί.

  Κατατρώγει, ωσάν τη σχίζα, τόπους άμετρα υψηλούς,
  χώρες, όρη από τη ρίζα, ζώα και δέντρα και θνητούς.

  Και το παν το κατακαίει, και δεν σώζεται πνοή,
  πάρεξ του άνεμου που πνέει μες στη στάχτη τη λεπτή”».

  Κάποιος ήθελε ερωτήσει: Του θυμού Του εισ’ αδελφή;
  Ποιος είν’ άξιος να νικήσει ή με σε να μετρηθεί;

  Η γη αισθάνεται την τόση του χεριού σου ανδραγαθιά,
  που όλην θέλει θανατώσει τη μισόχριστη σπορά.

  Την αισθάνονται και αφρίζουν τα νερά, και τ’ αγρικώ
  δυνατά να μουρμουρίζουν σαν ρυάζετο θηριό.

  Κακορίζικοι, πού πάτε του Αχελώου μες στη ροή
  και πιδέξια πολεμάτε από την καταδρομή

  να αποφύγετε; Το κύμα έγινε όλο φουσκωτό•
  εκεί ευρήκατε το μνήμα πριν να ευρείτε αφανισμό.

  Βλασφημάει, σκούζει, μουγκρίζει κάθε λάρυγγας εχθρού,
  και το ρεύμα γαργαρίζει τες βλασφήμιες του θυμού.

  Σφαλερά τετραποδίζουν πλήθος άλογα, και ορθά
  τρομασμένα χλιμιντρίζουν και πατούν εις τα κορμιά.

  Ποίος στο σύντροφον απλώνει χέρι, ωσάν να βοηθηθεί•
  ποίος τη σάρκα του δαγκώνει όσο που να νεκρωθεί.

  Κεφαλές απελπισμένες, με τα μάτια πεταχτά,
  κατά τ’ άστρα σηκωμένες για την ύστερη φορά.

  Σβιέται -αυξαίνοντας η πρώτη του Αχελώου νεροσυρμή-
  το χλιμίντρισμα και οι κρότοι και του ανθρώπου οι γογγυσμοί.

  Έτσι ν’ άκουα να βουίξει τον βαθύν Ωκεανό,
  και στο κύμα του να πνίξει κάθε σπέρμα αγαρηνό!

  Και εκεί πού ‘ναι η Αγία Σοφία μες στους λόφους τους επτά,
  όλα τ’ άψυχα κορμία, βραχοσύντριφτα, γυμνά,

  σωριασμένα να τα σπρώξει η κατάρα του Θεού,
  κι απ’ εκεί να τα μαζώξει ο αδελφός του Φεγγαριού.

  Κάθε πέτρα μνήμα ας γένει, κι η Θρησκεία κι η Ελευθεριά
  μ’ αργό πάτημα ας πηγαίνει μεταξύ τους και ας μετρά.

  Ένα λείψανο ανεβαίνει τεντωτό, πιστομητό,
  κι άλλο ξάφνου κατεβαίνει και δεν φαίνεται, και πλιο

  και χειρότερα αγριεύει και φουσκώνει ο ποταμός•
  πάντα, πάντα περισσεύει• πολύ φλοίσβισμα και αφρός.

  Α, γιατί δεν έχω τώρα τη φωνή του Μωυσή;
  Μεγαλόφωνα την ώρα οπού εσβιούντο οι μισητοί,

  το Θεόν ευχαριστούσε στου πελάου τη λύσσα εμπρός,
  και τα λόγια ηχολογούσε αναρίθμητος λαός.

  Ακλουθάει την αρμονία η αδελφή του Ααρών,
  η προφήτισσα Μαρία, μ’ ένα τύμπανο τερπνόν

  και πηδούν όλες οι κόρες με τσ’ αγκάλες ανοικτές,
  τραγουδώντας, ανθοφόρες, με τα τύμπανα κι εκειές.

  Σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή,
  σε γνωρίζω από την όψη που με βία μετράει τη γη.
  Εις αυτήν, είν’ ξακουσμένο, δεν νικιέσαι εσύ ποτέ•
  όμως, όχι, δεν είν’ ξένο και το πέλαγο για σε.

  Το στοιχείον αυτό ξαπλώνει κύματ’ άπειρα εις τη γη,
  με τα οποία την περιζώνει, κι είναι εικόνα σου λαμπρή.

  Με βρυχίσματα σαλεύει που τρομάζει η ακοή•
  κάθε ξύλο κινδυνεύει και λιμνιώνα αναζητεί.

  Φαίνετ’ έπειτα η γαλήνη και το λάμψιμο του ηλιού,
  και τα χρώματα αναδίνειτου γλαυκότατου ουρανού.

  Δεν νικιέσαι, είν’ ξακουσμένο, στην ξηράν εσύ ποτέ•
  όμως όχι δεν είν’ ξένο και το πέλαγο για σέ.

  Περνούν άπειρα τα ξάρτια, και σαν λόγγος στριμωχτά
  τα τρεχούμενα κατάρτια, τα ολοφούσκωτα πανιά.

  Συ τες δύναμές σου σπρώχνεις, και αγκαλά δεν είν’ πολλές,
  πολεμώντας, άλλα διώχνεις, άλλα παίρνεις, άλλα καις.

  Μ’ επιθυμία να τηράζεις δύο μεγάλα σε θωρώ,
  και θανάσιμον τινάζεις εναντίον τους κεραυνό.

  Πιάνει, αυξαίνει, κοκκινίζει, και σηκώνει μια βροντή,
  και το πέλαο χρωματίζει με αιματόχροη βαφή.

  Πνίγοντ’ όλοι οι πολεμάρχοι και δεν μνέσκει ένα κορμί•
  χαίρου, σκιά του Πατριάρχη, που σε πέταξαν εκεί.

  Εκρυφόσμιγαν οι φίλοι με τσ’ εχθρούς τους τη Λαμπρή,
  και τους έτρεμαν τα χείλη δίνοντάς τα εις το φιλί.

  Κειες τες δάφνες που εσκορπίστε τώρα πλέον δεν τες πατεί,
  και το χέρι οπού εφιλήστε πλέον, α, πλέον δεν ευλογεί.

  ‘Ολοι κλαψτε• αποθαμένος ο αρχηγός της Εκκλησιάς•
  κλάψτε, κλάψτε• κρεμασμένος ωσάν να ‘τανε φονιάς!

  ‘Εχει ολάνοικτο το στόμα π’ ώρες πρώτα είχε γευθεί
  τ’ Άγιον Αίμα, τ’ Άγιον Σώμα•λες πως θε να ξαναβγεί

  η κατάρα που είχε αφήσει, λίγο πριν να αδικηθεί,
  εις οποίον δεν πολεμήσει κι ημπορει να πολεμει

  Την ακούω, βροντάει, δεν παύει εις το πέλαγο, εις τη γη,
  και μουγκρίζοντας ανάβει την αιώνιαν αστραπή.

  Η καρδιά συχνοσπαράζει. Πλην τι βλέπω; Σοβαρά
  να σωπάσω με προστάζει με το δάκτυλο η θεά.

  Κοιτάει γύρω εις την Ευρώπη τρεις φορές μ’ ανησυχιά•
  προσηλώνεται κατόπι στην Ελλάδα, και αρχινά:

  «Παλληκάρια μου, οι πολέμοι για σας όλοι είναι χαρά,
  και το γόνα σας δεν τρέμει στους κινδύνους εμπροστά.

  Απ’ εσάς απομακραίνει κάθε δύναμη εχθρική,
  αλλά ανίκητη μια μένει που τες δάφνες σας μαδεί.

  Μία, που όταν ωσάν λύκοι ξαναρχόστενε ζεστοί,
  κουρασμένοι από τη νίκη, αχ, το νου σάς τυραννεί.

  Η Διχόνοια που βαστάει ένα σκήπτρο η δολερή
  καθενός χαμογελάει, “πάρ’ το”, λέγοντας, “και συ”.

  Κειο το σκήπτρο που σας δείχνει έχει αλήθεια ωραία θωριά•
  μην το πιάστε, γιατί ρίχνει εισέ δάκρυα θλιβερά.

  Από στόμα οπού φθονάει, παλληκάρια, ας μην πωθεί,
  πως το χέρι σας κτυπάει του αδελφού την κεφαλή.

  Μην ειπούν στο στοχασμό τους τα ξένη έθνη αληθινά:
  “Εάν μισούνται ανάμεσό τους δεν τους πρέπει ελευθεριά”.

  Τέτοια αφήστενε φροντίδα• όλο το αίμα οπού χυθεί
  για θρησκεία και για πατρίδα όμοιαν έχει την τιμή.

  Στο αίμα αυτό, που δεν πονείτε για πατρίδα, για θρησκειά,
  σας ορκίζω, αγκαλισθείτε σαν αδέλφια γκαρδιακά.

  Πόσο λείπει, στοχασθείτε, πόσο ακόμη να παρθεί•
  πάντα η νίκη, αν ενωθείτε, πάντα εσάς θ’ ακολουθεί.

  Ω ακουσμένοι εις την ανδρεία καταστήστε ένα Σταυρό
  και φωνάξετε με μία: «Βασιλείς, κοιτάξτ’ εδώ!»

  Το σημείον που προσκυνάτε είναι τούτο, και γι’ αυτό
  ματωμένους μας κοιτάτε στον αγώνα το σκληρό.

  Ακατάπαυστα το βρίζουν τα σκυλιά και το πατούν
  και τα τέκνα του αφανίζουν και την πίστη αναγελούν.

  Εξ αιτίας του εσπάρθη, εχάθη αίμα αθώο χριστιανικό,
  που φωνάζει από τα βάθη της νυκτός: Να εκδικηθώ.

  Δεν ακούτε, εσείς εικόνες του Θεού, τέτοια φωνή;
  Τώρα επέρασαν αιώνες και δεν έπαυσε στιγμή.

  Δεν ακούτε; Εις κάθε μέρος σαν του Άβελ καταβοά•
  δεν ειν’ φύσημα του αέρος που σφυρίζει εις τα μαλλιά.

  Τι θα κάμετε; Θ’ αφήστε να αποκτήσομεν εμείς
  λευθεριάν, ή θα την λύστε εξ αιτίας πολιτικής;

  Τούτο ανίσως μελετάτε ιδού εμπρός σας τον Σταυρό:
  Βασιλείς, ελάτε, ελάτε, και κτυπήσετε κι εδώ!”».

  “Διονύσιος Σολωμός”

  http://argonaftes.blogspot.gr/

• Η ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΓΙΑΓΙΑ

  13 Απριλίου 2016 at 19:55 · Απάντηση

  Δείτε πόσα χρήματα παίρνει ακριβώς ένας Έλληνας βουλευτής!

  Σάββατο, Ιουλίου 25, 2015

  http://4.bp.blogspot.com/-LZWHW6CTh4w/VbLwy6G4w8I/AAAAAAAB2SY/_vtpt-ky7gs/s320/132115-1200×630.jpg

  Να ρίξουμε μια ματιά στις απολαβές όσων «κατανοούν» βαθιά τι έφερε η κρίση και η ανικανότητα των ίδιων ή και των προκατόχων τους στην Ελλάδα;

  Βουλευτική αμοιβή.

  Το «πάσης φύσεως» κόστος του κάθε βουλευτή για το Κοινοβούλιο, αγγίζει τις 20.000 ευρώ μηνιαίως ή τα 700 ευρώ ημερησίως.
  Την ίδια ώρα, έχει αρθεί το ασυμβίβαστο και μπορεί ο κάθε βουλευτής να ασκεί παράλληλα το όποιο επάγγελμά του και να κερδίζει και από αυτό.

  Έχουμε και λέμε:

  1. Μηνιαίος μισθός 5.705 ευρώ (έχει πέσει μικρό κούρεμα).

  2. Σύνταξη μετά από 4 χρόνια βουλευτικής θητείας. Ποσό σύνταξης μηνιαίως 4.880 ευρώ.

  3. Για συμμετοχή σε επιτροπές, 250 ευρώ την ώρα. Το συγκεκριμένο κονδύλι μπορεί να φτάσει στα 2.875.000 ευρώ το μήνα.

  Αλλα 150 τον μήνα παίρνουν οι βουλευτές από την επιπλέον αποζημίωση των συνεδριάσεων της Ολομέλειας στα θερινά τμήματα της Βουλής. Σύνολο για επιτροπές και θερινά, 1.250 ευρώ τον μήνα.

  4. Οι βουλευτές της επαρχίας παίρνουν το μήνα 1.000 ευρώ για ενοίκιο, με τους περισσότερους να διαμένουν σε μεγάλα ξενοδοχεία της Αθήνας, ύστερα από συμφωνίες που έχουν γίνει με τη Βουλή.

  5. Όλοι οι βουλευτές παίρνουν άπαξ 1.500 ευρώ για οργάνωση γραφείου και 1.000 ευρώ τις γιορτές, λόγω αυξημένης επικοινωνίας με τους ψηφοφόρους τους.

  Το Δώρο Χριστουγέννων, Πάσχα και επίδομα αδείας είναι ξεχωριστά.

  6. Δικαιούνται 104 αεροπορικά εισιτήρια ετησίως, δωρεάν, και απεριόριστες μετακινήσεις με ΟΣΕ και ΚΤΕΛ.

  Δηλ. περίπου 11.500 ευρώ τον χρόνο ή 960 ευρώ τον μήνα.

  7. Πολυτελές αυτοκίνητο, δωρεάν καύσιμα με επίδομα 600 ευρώ το μήνα, ένα χωροφύλακα για φρουρό, 4 κινητά τηλέφωνα τελευταίας τεχνολογίας και ένα στο σπίτι, σταθερό, όλα δωρεάν.

  Λαμβάνουν αναλυτικότερα, 11.800 ευρώ ετησίως για τα σταθερά τηλέφωνα (ή 983 ευρώ μηνιαίως) και άλλα 200 ευρώ τον μήνα ως πλαφόν για τα κινητά.

  Μετά και τις μειώσεις στα μισθώματα και στον κυβισμό των αυτοκινήτων, για τους βουλευτές της Αττικής τα αυτοκίνητα 1.400 κυβικών κοστίζουν 750 ευρώ τον μήνα, ενώ για τους βουλευτές επαρχίας τα αυτοκίνητα 1.800 κυβικών κοστίζουν 1.200 ευρώ τον μήνα (leasing).

  8. Απολαμβάνουν πλήρους ασυλίας για όποιο αδίκημα διαπράξουν κατά τη διάρκεια της θητείας τους ως βουλευτές.

  9. Δεν πληρώνουν φόρο για ένα μέρος του μισθού ή της συντάξεως.

  10. Δικαιούνται γραμματειακή υποστήριξη για 4 υπαλλήλους και 1 επιστημονικό συνεργάτη, πληρωμένους από το δημόσιο, φυσικά.

  Το κονδύλι για το επίδομα οργάνωσης γραφείου των βουλευτών είναι περίπου 8.100.900 ευρώ, άρα κάθε βουλευτής παίρνει τον μήνα 2.263 ευρώ, στο οποίο περιλαμβάνονται και τα ταχυδρομικά τέλη που δικαιούται που είναι περίπου 1.000 ευρώ μηνιαίως.

  11. Δικαιούνται άτοκα δάνεια ως βουλευτές και ως επαγγελματίες.

  12. Δωρεάν γυμναστήριο, σάουνα, νηπιαγωγείο για τα παιδιά τους.

  13. Τηλεφωνική ατέλεια.

  14. Δωρεάν επισκέψεις σε αρχαιολογικούς και καλλιτεχνικούς χώρους.

  15. Δωρεάν διόδια.

  16. Δωρεάν εισιτήρια, ξενοδοχεία, γεύματα όταν ταξιδεύουν στο εξωτερικό ως μέλη επιτροπών κλπ…..

  Με περισσότερες λεπτομέρειες έχουμε και λέμε:

  Το επίδομα οργάνωσης γραφείου (στο οποίο περιλαμβάνεται και η ταχυδρομική ατέλεια) ανέρχεται για όλους τους βουλευτές στο ποσό των 6.411.000 ευρώ, δηλαδή σε 21.370 ευρώ άπαξ ετησίως για καθέναν (1.780 ευρώ ανά μήνα)

  Η «οικογενειακή παροχή» των βουλευτών, δηλαδή το αντίστοιχο «οικογενειακό επίδομα» ανέρχεται σε 180.000 ευρώ, δηλαδή σε 600 ευρώ άπαξ ετησίως για καθέναν ή αλλιώς 50 ευρώ τον μήνα.

  Τα έξοδα κίνησης ανέρχονται σε 1.365.000 ευρώ και για τους 300 βουλευτές και για τον καθένα μηνιαία υπολογίζονται περίπου από 350 ευρώ ως 600, ανάλογα με τη χιλιομετρική απόσταση των εκλογικών περιφερειών τους από την Αθήνα.

  Από τον διαδικτυακό τόπο http://diafaneia.hellenicparliament.gr/ όπου αναρτώνται οι σχετικές με τον προϋπολογισμό της Βουλής αποφάσεις και πράξεις του Προέδρου και του Γενικού Γραμματέα, προκύπτουν κι άλλα στοιχεία για τις δαπάνες που αφορούν στα μέλη του κοινοβουλίου. Ειδικότερα:

  Η τηλεφωνική ατέλεια ανέρχεται μέχρι το ποσό των 7.400 ευρώ ετησίως, από 1.3.2014 για κάθε βουλευτή και για το σύνολο των συνδέσεων για τις οποίες δικαιούται ατέλειας, συμπεριλαμβανόμενων στο ποσό αυτό τελών, εξόδων και Φ.Π.Α. (μηνιαίο ποσό: 616 ευρώ).

  Η αποζημίωση που χορηγείται στα παρόντα μέλη όλων των Κοινοβουλευτικών Επιτροπών, της Επιτροπής Ελέγχου των Οικονομικών των Κομμάτων και των Βουλευτών, των Τμημάτων Διακοπής των Εργασιών της Βουλής, της Διάσκεψης των Προέδρων και των Βουλευτών, που συμμετέχουν ως μέλη σε κοινοβουλευτικές Συνελεύσεις ή κοινοβουλευτικές Επιτροπές στο εξωτερικό ανέρχεται σε 75 ευρώ, για κάθε πλήρη συνεδρίαση της επιτροπής, στην οποία είναι παρόντες, ως τακτικά ή αναπληρωματικά μέλη. Σημειώνεται ότι το αρχικό ποσό των 150 ευρώ μειώθηκε κατά 50% από 1.1.13 με σχετική απόφαση της Ολομέλειας.

  Το ποσό, δηλαδή, που λαμβάνει κάθε βουλευτής για τη συμμετοχή του σε επιτροπές ποικίλλει ανάλογα με τη συχνότητα συνεδριάσεων. Για παράδειγμα, η Επιτροπή Οικονομικών συνεδριάζει συχνότερα, άρα τα μέλη της αποζημιώνονται με μεγαλύτερα ποσά.

  Ως Επιτροπές θεωρούνται και οι συνεδριάσεις των θερινών τμημάτων της Βουλής. Η αποζημίωση για κάθε μια από αυτές ανέρχεται επίσης σε 75 ευρώ. Τα θερινά τμήματα διαρκούν από τα μέσα Ιουλίου ως την πρώτη Δευτέρα του Οκτωβρίου (την πρώτη Τρίτη του Οκτωβρίου ξεκινά η τακτική συνεδρίαση της Βουλής). Περίπου δηλαδή η αποζημίωση κάθε βουλευτή που συμμετέχει σε ένα από τα θερινά τμήματα της Βουλής ανέρχεται 750 ευρώ.

  Για τους βουλευτές της επαρχίας που στερούνται ιδιόκτητης κατοικίας στην περιοχή του νομού Αττικής, προβλέπεται η καταβολή του ποσού 1.000 ευρώ κάθε μήνα για την κάλυψη των δαπανών διαμονής τους ή τη μίσθωση από τη Βουλή ξενοδοχείων με μηνιαία δαπάνη μέχρι το ποσό των 1.200 ευρώ, πλέον ΦΠΑ και κρατήσεων.

  Σημειώνεται ότι η πιο πάνω ρύθμιση εφαρμόζεται ανάλογα και εναλλακτικά για την εκλογική περιφέρεια των βουλευτών της επαρχίας, στην περίπτωση που αυτοί στερούνται ιδιόκτητης κατοικίας στην εκλογική τους περιφέρεια.

  Οι ίδιοι δικαιούνται δυο μονά εισιτήρια την εβδομάδα για τη μετακίνηση από και προς τις περιφέρειές τους. Συνολικά δικαιούνται 104 μονά εισιτήρια ανά έτος, τα οποία κοστίζουν περίπου 1.000 ευρώ το μήνα (ετήσια περίπου 12.000 ευρώ)

  Κάθε βουλευτής μπορεί να προσλαμβάνει μέχρι δυο επιστημονικούς συνεργάτες. Ο μηνιαίος μισθός τους ανέρχεται περίπου στα 1.600 ευρώ.

  Τα βουλευτικά Ι.Χ. πληρώνονται από τη Βουλή σε εταιρία leasing. Οι βουλευτές Α΄, Β΄ Αθηνών, Πειραιά και Υπολοίπου Αττικής δικαιούνται αυτοκίνητο ως 1399 κ.εκ. το οποίο θα κοστίζει μέχρι 750 ευρώ μηνιαία. Οι βουλευτές των υπολοίπων περιφερειών δικαιούνται αυτοκίνητο ως 1.799 κ. εκ. το οποίο θα κοστίζει μέχρι 1.200 ευρώ μηνιαία. Στα ποσά αυτά συμπεριλαμβάνεται ΦΠΑ. Σημειώνεται ότι τα ποσά αυτά μειώθηκαν το 2011. Το αρχικό μηνιαίο ποσό ανερχόταν σε 1.500 ευρώ. Η διανομή των αυτοκινήτων γίνεται με κλήρωση.

  Και ο λογαριασμός γράφει…

  Αν χαθήκατε ή ζαλιστήκατε ανάμεσα στα νούμερα το συνολικό ανώτερο κόστος για ένα βουλευτή ανέρχεται σε 15.051 ευρώ ανά μήνα. Σε αυτό το ποσό περιλαμβάνονται και οι μισθοί των δύο επιστημονικών συνεργατών.

  Δεν συμπεριλαμβάνονται στο παραπάνω ποσό οι αποζημιώσεις για συμμετοχή σε επιτροπές, στα θερινά τμήματα ή οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα της Βουλής καθώς και τα ποσά για πρόσωπα και μέσα που αφορούν την ασφάλεια τους (αστυνομική φύλαξη ή συνοδεία).

  Εν κατακλείδι σε ετήσια βάση ένας βουλευτής μας στοιχίζει 180.612 ευρώ ενώ εάν η σκέψη για μείωση του αριθμού των βουλευτών σε 200 το ετήσιο όφελος θα ήταν της τάξης 18,06 εκατ. ευρώ.

  Πηγή: tilestwra.com

  ΥΣ.

  ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΣΟΥΜΕ ΤΙ ΕΙΣΠΡΑΤΟΥΝ ΑΠΟ ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΤΟΥΣ ΕΙΤΕ ΑΠΟ ΚΛΟΠΕΣ ΕΙΤΕ ΑΠΟ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΑ ΠΟΥ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΗΓΕΣ ΑΡΠΑΓΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΚΑΙ Η ΑΠΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΑΝΟΔΟ ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΤΟΥΣ ………………………………

  http://frapedoypoli.blogspot.gr/2015/07/blog-post_9721.html

• Η ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΓΙΑΓΙΑ

  13 Απριλίου 2016 at 20:18 · Απάντηση

  Εὐθανασία στοὺς ἡλικιωμένους…

  12 Ἀπριλίου 2016

  130.000 ηλικωμένοι αφήνονται να πεθάνουν σκόπιμα κάθε χρόνο στην Αγγλία, για να μην επιβαρύνουν με έξοδα το Εθνικό Συστημα Υγείας της χώρας.

  http://filonoi.gr/wp-content/uploads/2016/04/%CE%95%E1%BD%90%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%E1%BD%B7%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF%E1%BD%BA%CF%82-%E1%BC%A1%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%B9%CF%89%CE%BC%E1%BD%B3%CE%BD%CE%BF%CF%85%CF%82….jpg

  Διακριτική ευθανασία στο όνομα της εξοικονομήσεως χρημάτων.

  Σίγμα

  http://filonoi.gr/2016/04/12/eythanasia-stoys-hlikiomenoys/

• Η ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΓΙΑΓΙΑ

  15 Απριλίου 2016 at 06:12 · Απάντηση

  ο πολύτιμος χρόνος των ώριμων ανθρώπων

  ======================================

  http://www.anapnoes.gr/wp-content/uploads/2014/01/timthumb.jpg

  Ένα απόσπασμα από έργο του Βραζιλιάνου Ποιητή, Συγγραφέα, δοκιμιογράφου, φωτογράφου και μουσικολόγου, του Mario de Andrade (1893 – 1945).

  «Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ’ ό,τι έχω ζήσει έως τώρα…

  Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.

  Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.

  Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.

  Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.

  Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.

  Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.

  Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.

  Μισώ να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα.

  Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο… μετά βίας για την επικεφαλίδα.

  Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες.

  Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται… Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα…

  Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση.

  Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους.

  Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους.

  Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους.

  Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.

  Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια

  Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.

  Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.

  Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων…

  Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.

  Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.

  Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν…

  Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απʼόσες έχω ήδη φάει.

  Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου.

  Εύχομαι και ο δικός σου να είναι ο ίδιος γιατί με κάποιον τρόπο θα φτάσεις κι εσύ…»

  24 January 2014

  http://www.anapnoes.gr/o-politimos-chronos-ton-orimon-anthropon/

• ΡΟΔΑΝΘΗ

  29 Απριλίου 2016 at 10:12 · Απάντηση

  Ανασταση, για τη Πατριδα

  Καλη Ανασταση φιλοι μου καλοι
  η αγαπη στις καρδιες σας να κατοικει
  πονο μην εχετε ουτε δακρυ
  ανθρωποι στη γη, απο ακρη σ` ακρη

  Καλη Ανασταση, στους πονεμενους
  απο τη γη τους, κηνηγημενους
  χαδι, για τα μικρα παιδια
  και μια ολοζεστη αγκαλια

  Καλη Ανασταση, στο λαο μας που αιμοραγει
  Χριστος ευλαβικα, να κλεισει τη πληγη
  φως, στους μεγαλους να δωσει
  που τη Πατριδα, εχουνε τελειωσει

  Καλη Ανασταση, φιλοι ν` αγαπατε
  κατατρεγμενους, προσφυγες, να τους βοηθατε
  ν` ανοιξουν διαπλατα οι αγκαλιες
  σ` ολης της γης, τις εσχατιες

  Καλη Ανασταση, φιλοι ποιητες
  γελιο ν` ανθισει στις καρδιες
  και ολοι μαζι σε ενα ταμα
  να ξεκινησουμε ανταμα

  Ανασταση λαου να δουμε
  Ελληνες, να ευημερουμε
  πατριδα πια να ελευθερωθει
  κει στα ουρανια, να υψωθει

  Καλη Ανασταση στων ανθρωπων τις καρδιες
  παντου ν` ανθισουν Πασχαλιες
  κανεις να μη πουλαει τη χωρα
  χτυπουν τα σημαντρα, σημανε η ωρα

  Καλη Ανασταση, Ελληνες οπου γης
  δοξα, τιμη, στα χωματα της Ελληνικης γης
  Ανασταση, να σηκωθουμε ολοι
  δαφνες να ανθισουν, μες τη πολη

  Μποτα σκλαβιας να αποτιναξουμε
  με κλαδια ελιας, να βγουμε να γιορτασουμε
  για να τιμησουμε με ελπιδα
  ετουτη τη γλυκια Πατριδα

  Χριστος εσταυρωθει, για την αγαπη
  και για τα ανθρωπινα τα παθη
  αγαπη να φωλιαζει, στις καρδιες μας
  να κλεισουν ολες, οι πληγες μας

  Ανασταση, φως για την Πατριδα
  που ομορφοτερη στη γη, δεν ειδα
  με δαφνες, να τη δουμε παλι
  κι οχι σκυμμενο, το κεφαλι.

  Καλημερα Κυριε Πλατωνα,σας ευχομαι καλη Ανασταση,να εχετε υγεια και ευτυχια.!