«Εάν δεν είσαι ικανός να εκνευρίζεις κανέναν με τα γραπτά σου, τότε να εγκαταλείψεις το επάγγελμα»

ΩΡΑ ΕΛΛΑΔΟΣ

Επικοινωνία εδώ

Για σχόλια, καταγγελίες και επικοινωνία στο

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΘΕΜΑΤΩΝ

Ενημέρωση των αναγνωστών.

Προσοχή στις απάτες, η ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ και ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ δεν φέρει καμία ευθύνη για οποιαδήποτε συναλλαγή με κάρτες η άλλον τρόπω και άλλα στον όνομά της, Ή στο όνομα του κυρίου Γ. Θ, Χατζηθεοδωρου. Δεν έχουμε καμία χρηματική απαίτηση από τους αναγνώστες με οποιοδήποτε τρόπο.
Αγαπητοί αναγνώστες η ανθελληνική και βρόμικη google στην κορυφή της ιστοσελίδας όταν μπείτε, αναφέρει μη ασφαλής την ιστοσελίδα, ξέρετε γιατί;;; Διότι δεν της πληρώνω νταβατζιλίκι, κάθε φορά ανακαλύπτει νέα κόλπα να απειλή. Η ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ σας εγγυάται, ότι δεν διατρέχετε κανένα κίνδυνο, διότι πληρώνω με στερήσεις το ισχυρότερο αντιβάριους της Eugene Kaspersky, όπως δηλώνει και ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Kaspersky Lab "Πιστεύουμε ότι όλοι μας δικαιούμαστε να είμαστε ασφαλείς στο διαδίκτυο. Eugene Kaspersky

Ανακοίνωση

Τη λειτουργία μίας νέας γραμμής που αφορά τον κορωνοϊό ανακοίνωσε ο Εθνικός Οργανισμός Δημόσιας Υγείας. Ο Εθνικός Οργανισμός Δημόσιας Υγείας ανακοινώνει, ότι από σήμερα 07.03.2020 λειτουργεί η τηλεφωνική γραμμή 1135, η οποία επί 24ώρου βάσεως θα παρέχει πληροφορίες σχετικά με τον νέο κοροναϊό.

Πού μπορεί να απευθυνθεί μια γυναίκα που πέφτει θύμα ενδοοικογενειακής βίας;

«Μένουμε σπίτι θα πρέπει να σημαίνει πως μένουμε ασφαλείς και προστατευμένες. Για πολλές γυναίκες, όμως, σημαίνει το ακριβώς αντίθετο. Εάν υφίστασαι βία στο σπίτι, δεν είσαι μόνη. Είμαστε εδώ για σένα. Μένουμε σπίτι δεν σημαίνει ότι υπομένουμε τη βία. Μένουμε σπίτι δεν σημαίνει μένουμε σιωπηλές. Τηλεφώνησε στη γραμμή SOS 15900. Οι ψυχολόγοι και οι κοινωνικοί λειτουργοί της γραμμής θα είναι εκεί για σε ακούσουν και να σε συμβουλέψουν. Δεν μπορείς να μιλήσεις; Στείλε email στο sos15900@isotita.gr ή σε οποιοδήποτε από τα Συμβουλευτικά Κέντρα ” λέει σε ένα βίντεο που ανέβασε στο Instagram της η Ελεονώρα Μελέτη.

Προς ενημέρωση στους αναγνώστες. 4/8/2020

Η ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ δεν ανάγκασε ποτέ κανένα να κάνει κάτι με παραπλανητικές μεθόδους, αλλά ούτε με οποιοδήποτε τρόπο. Ο γράφων είμαι ένας ανήσυχος ερευνητής της αλήθειας. Και αυτό το κάνω με νόμιμο τρόπο. Τι σημαίνει αυτό; ότι έχω μαζέψει πληροφορίες επιστημονικές και τις παρουσιάζω, ή αυτούσιες, ή σε άρθρο μου που έχει σχέση με αυτές τις πληροφορίες! Ποτέ δεν θεώρησα τους αναγνώστες μου ηλίθιους ή βλάκες και ότι μπορώ να τους επιβάλω την γνώμη μου. Αυτοί που λένε ότι κάποια ιστολόγια παρασέρνουν τον κόσμο να μην πειθαρχεί… Για ποιο κόσμο εννοούν;;; Δηλαδή εκ προοιμίου θεωρούν τον κόσμο βλάκα, ηλίθιο και θέλουν να τον προστατέψουν;;; Ο νόμος αυτό το λέει για τους ανώριμους ανήλικους. Για τους ενήλικους λέει ότι είναι υπεύθυνοι για ότι πράττουν. Στον ανήλικο χρειάζεται ένας διπλωματούχος ιδικός για να τον δασκαλέψει, καθηγητής, δάσκαλος. Στους ενήλικες δεν υπάρχει περιορισμός. Ποιος λέει και ποιος ακούει, διότι ο καθένας ενήλικος είναι υπεύθυνος και προς τους άλλους και προς τον εαυτό του.

Η ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Έχει η εκκλησία “εθνική συνείδηση” ; Έχει η εκκλησία πατρίδα ή είναι απάτριδες;

Είναι ιστορικό έγκλημα να ισχυρίζονται κάποιοι πως το παπαδαριό διέσωσε την πολιτισμική κληρονομιά και μάθαινε τα παιδάκια γράμματα.
Το Πατριαρχείο είχε ΟΛΗ την πολυτέλεια να το έκανε αυτό χωρίς να τους ενοχλεί η Πύλη.

Δεν το έκανε όμως.

Ο ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΘΕΟΣ 1ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ  Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Έχει η εκκλησία “εθνική συνείδηση” ;

Έχει η εκκλησία πατρίδα ή είναι απάτριδες;

Η μήπως έχει αναπτύξει εδώ και 1700 χρόνια το know how του πώς να προσαρμόζεται
και να συνεργάζεται αρμονικά με τις εξουσίες και να μπορεί να επιβιώνει σαν
οργανισμός και κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες ;

Μήπως η σημερινή εποχή και το `21 είναι απλά δυο ακόμη ασήμαντα επεισόδια
στην μακρόχρονη (δισχιλιετή) ιστορία της ;

Τι φοβάται πραγματικά το παπαδαριό;
Ποιες είναι οι προτεραιότητές τους; η διάσωση του ελληνισμού ή η διάσωση
του ίδιου του παπαδαριού εις βάρους του ελληνισμού;
Μήπως έρχονται ως σωτήρες να μας πετάξουν το σωσίβιο αλλά είναι οι ίδιοι
που λίγες ώρες πριν φρόντισαν να ναυαγήσουν το σκάφος ;

 

 

Μήπως κινδυνεύουμε απ την εκκλησία ;

Στην προσπάθειά μου να δώσω μια εικόνα ,α) θα κάνω μια περιήγηση
στον κλασικό ελληνικό πολιτισμό και σύγκριση με άλλους β) θα δώσω
τις αιτίες που τον έκαναν σπουδαίο γ) θα δώσω μια ερμηνεία μου στο γιατί
ο κλασικός πολιτισμός έσβησε και η ανθρωπότητα οδηγήθηκε σε ένα μεσαίωνα
(τι λάθος έγινε), δ) θα εξετάσουμε τον συλλογισμό της Καρμεν για το αν
είμαστε πραγματικά τυχεροί που είμαστε χριστιανοί (αντί για κάποια άλλη θρησκεία)
ή μήπως η τύχη μας οφείλεται στην χρονική περίοδο που είμαστε χριστιανοί.
ε) θα δώσουμε την ιστορική διαδρομή της σχέσης Ορθοδοξίας ελληνισμού
ζ) θα αγγίσουμε μια σειρά από μυθεύματα που συνοδεύουν την σχέση της
ορθοδοξίας με τους νεοέλληνες.

Οι άνθρωποι είναι απ την φύση τους σκεπτικιστές. Είναι προικισμένοι να διαθέτουν
παραγωγικούς συλλογισμούς, επιστημονική σκέψη, να παρατηρούν, να σκέπτονται
αντικειμενικά, να ανακαλύπτουν τους νόμους της φύσης, να οργανώνουν τις γνώσεις
τους σε επιστήμες, να δημιουργού πολιτισμούς και να κάνουν την ζωή τους ευκολότερη
και ασφαλέστερη.

Ο κινέζικος πολιτισμός ανακάλυψε τα κινητά τυπογραφικά στοιχεία, την πυρίτιδα,
την ρουκέτα, την πυξίδα και συστηματικά παρατήρησαν και κατέγραψαν τον ουρανό.
Οι Ινδοί μαθηματικοί λέγεται πως ανακάλυψαν την έννοια του μηδέν, οι Αζτέκοι
ανέπτυξαν ακριβέστατα ημερολόγια, πολύ πιο ακριβέστατα και από αυτά των ευρωπαίων
όμως κατακτήθηκαν από αυτούς και καταστράφηκαν.
Οι έλληνες ανέπτυξαν την σκεπτικιστική εξεταστική πειραματική μέθοδο της επιστήμης.

Για το επίτευγμα του ελληνικού πολιτισμού συνετέλεσαν μια σειρά από σπάνιους
πολιτισμικούς παράγοντες οι οποίοι απουσίαζαν να συμπέσουν σε άλλους πολιτισμούς.

Ποιοι είναι αυτοί οι παράγοντες ;

Η μορφολογία του εδάφους δεν επέτρεπε, με σχετική οικονομία δυνάμεων, να
δημιουργηθούν μεγάλες αυτοκρατορίες.

Στην Αίγυπτο ή στην Μεσοποταμία
με ένα οργανωμένο στρατό των 5000 ανδρών μπορεί πολύ εύκολα μια κεντρική
εξουσία να επιβληθεί σε εκατομμύρια υπηκόους αλλά στην Ελλάδα ο στρατός
που θα χρειασθεί για τον ίδιο σκοπό ίσως να πρέπει να ξεπεράσει αριθμητικά
τον αριθμό των κατοίκων.

Στην Ελλάδα οργανώθηκαν σε πόλεις κράτος και οι κάτοικοι έκαναν συνελεύσεις
και έπρεπε να πείσουν με λογικά επιχειρήματα και πολύ διάλογο ο ένας τον άλλο.

Υπήρχε μια ναυτική οικονομία που έδινε στους κατοίκους ευκαιρία για ταξίδια
για απόκτηση πολλών παραστάσεων και πληροφοριών.

Ο μέσος έλληνας ναυτικός απ τον μέσο αιγύπτιο αγρότη είχε δει και ακούσει στην ζωή του πολύ περισσότερα πράγματα.

Με άλλα λόγια οι έλληνες δεν απομονώθηκαν δεν έγιναν εσωστρεφείς
δεν έγιναν ιδιαίτερα τοπικιστές.

Η Ελληνική γης δεν συγκρίνεται σε αυτάρκεια παραγωγής όπως π.χ. η Αίγυπτος
και οι κάτοικοι έπρεπε να επενδύσουν σε «τεχνολογία» και θάλασσα για να
συμπληρώσουν αυτά που τους έλλειπαν.

Άλλος παράγοντας ήταν η εκ των πραγμάτων ύπαρξη μεσαίας τάξης με οικονομικές
δυνατότητες να μορφωθεί και να εκπαιδευτεί.

Οι ήπιες κλιματολογικές συνθήκες και οι καιρικές μεταβολές έπαιξαν σημαντικό ρόλο.

Ο καθαρός νυχτερινός ουρανός έδινε δυνατότητες για αστρική
παρατήρηση και καταγραφή φαινομένων.

Η ποιότητα και η ποσότητα της πέτρας βοήθησαν στο να κατασκευαστούν ναοί
και δημόσια ή ιδιωτικά κτήρια καλής ποιότητας και να τονωθεί η λειτουργία
και δεσμοί της οικογένειας που μέσα από ακίνητα περιουσιακά στοιχεία έδιναν
κληρονομιές στη επόμενες γενιές οι οποίες αντιμετώπιζαν την ζωή από καλύτερες
συνθήκες και σε σταθερά οριοθετημένες περιοχές.

Η καλή πρώτη ύλη μαρμάρου
δίνει την δυνατότητα να συσσωρευτεί η κατάλληλη γλυπτική εμπειρία από γενιά
σε γενιά και να ξεπηδήσουν κάποτε οι Φιδείες και οι Πραξιτέληδες.

Αναπτύχθηκαν λογοτεχνικά αριστουργήματα που έδιναν διαφορετικό νόημα
στον ελεύθερο χρόνο των πολιτών και «γαργαλούσαν» την σκέψη τους.

Ένας βασικός παράγοντας επίσης (ίσως ο βασικότερος) είναι ότι δημιουργήθηκε μια
ικανοποιητική θρησκεία, στην οποία ΔΕΝ κυριάρχησαν ιερείς και ιερατεία και αυτό διατηρήθηκε
για περισσότερο από 1000 χρόνια.

Το αποτέλεσμα ήταν ότι απελευθερωμένοι οι Ίωνες από οποιασδήποτε μορφή
πολιτικής (ή θρησκευτικής) σκοπιμότητας θεώρησαν ότι για την ύπαρξη του
κόσμου οι αιτίες βρίσκονται στην φύση και στις δυνάμεις της και όχι στους Θεούς.
Οι έλληνες απέρριψαν απ την επιστημονική σκέψη τους θεούς και οι επανάσταση
στην επιστήμη έφερνε την μία ανακάλυψη πίσω απ την άλλη.

Προσπάθησαν
να εξηγήσουν τον κόσμο με όρους όπως η ύλη ενέργεια και ανέτρεψαν την συμβατική
σοφία που καλλιεργούσαν τα ιερατεία.

Από την “ιστορία” του Όμηρου που τα πάντα
οφείλονται σε καπρίτσια των θεών πήγαμε στον Ηρόδοτο που τα καπρίτσια είναι λίγα μόνο και μετά στον Θουκυδίδη που ουσιαστικά κανένα θεϊκό στοιχείο δεν εμπλέκεται στην ιστορία του.

Μέσα σε μερικές εκατοντάδες χρόνια η ιστορία ξέφυγε απ την θεοκρατική
της ερμηνεία και πέρασε σε μια καθαρά ανθρωποκεντρική περιγραφή και αιτιολόγηση.
Τέτοιοι ήρωες που προσπάθησαν να εξηγήσουν τον κόσμο μακριά από δεισιδαιμονίες
πρέπει να υπήρξαν και σε άλλους πολιτισμούς αλλά δεν κατόρθωσαν να ξεπεράσουν
την πολυσύνθετη πολυπρόσωπη και αποφασιστική αντίσταση των ιερατείων και τελικά
εξαλείφθηκαν.

Οι συχνές ομαδικές ανθρωποθυσίες στην Νότιο Αμερική έδιναν την ευκαιρία στο ιερατείο να εξολοθρεύσει οποιονδήποτε αντίπαλο.

Ο κινέζος αυτοκράτορας διέταζε
την εκτέλεση ολόκληρων επαρχιών μόνο και μόνο με την υποψία πως ανάμεσά τους κινείται ένας μόνο αντικαθεστωτικός.

Και το Ιωνικό Ελληνικό πείραμα εξαλείφθηκε σχεδόν ολοκληρωτικά όταν
οι παραπάνω συνθήκες που το ευδοκίμησαν έπαψαν να λειτουργούν.

Και στην Κίνα Ινδία Νότιο Αμερική μπορούμε να δούμε κάποια βήματα προς
την επιστήμη που όμως σε σύγκριση με αυτά της κλασικής Ελλάδας είναι ατελή
και δεν γονιμοποίησαν περισσότερο τις κοινωνίες τους.

Στην Ελλάδα και γενικότερα
στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου η ανάμνηση αυτής της πνευματικής επανάστασης
άλλοτε διαστρεβλωμένα άλλοτε περιστασιακά άλλοτε υπό διωγμό ενέπνευσε την σκέψη
πολλών γενεών.

Το εμπόδιο στο να αναπτυχθούν επιστήμες και πολιτισμοί δεν εντοπίζεται στην δυσκολία
του αντικειμένου αυτού καθ εαυτού, δηλαδή στο να συλλάβει ο ανθρώπινος νους κάποιο
περίπλοκο διανοητικό σκεπτικό αλλά στο ότι παράλληλα με την εξέλιξη μιας κοινωνίας
αναπτύσσονται και φορτίζονται αρνητικά, εσωτερικοί εξουσιαστικοί ανταγωνισμοί και
ιεραρχίες στις οποίες οι καινοτόμες ιδέες και οι αλλαγές δεν ενθαρρύνονται αλλά απεναντίας είναι επικίνδυνες πρακτικές, κόκκινο πανί, και αιρέσεις που πρέπει να επιβληθούν σκληρές κυρώσεις, να εξολοθρευτούν με σκοπό να απολιθωθεί η όποια σκέψη.

Σαφώς οι άνθρωποι έχουν εσωτερικές ανάγκες και αναζητήσεις όπου τα ιερατεία
φροντίζουν να ικανοποιούν με υποκατάστατα και δεισιδαιμονίες.

Αυτό δεν συμβαίνει
μόνο στην περίφημη ορθοδοξία αλλά σε ΟΛΑ τα ιερατεία ΟΛΟΥ του κόσμου
ακόμη και στα ιερατεία της αρχαίας ελληνικής θρησκείας (όταν αυτά είχαν οργανωθεί πλέον έχουμε πληροφορίες για καταδίωξη καινοτόμων ιδεών, επιστημόνων, ερευνητών
και ακόμη σε πολλές από αυτές τις πληροφορίες μαθαίνουμε πως ο Πλάτωνας δεν ήταν
και τόσο ακέραιος αλλά φρόντιζε ακόμη και να οικειοποιείται ιδέες και εργασίες
ανταγωνιστών του αφού πρώτα εξαφάνιζε τα στοιχεία που θα τον ενοχοποιούσαν.

Η ασφάλεια της κοινωνικής αδικίας εντοπίζεται ΠΑΝΤΑ μέσα στις δεισιδαιμονίες που
επιβάλλουν οι εκκλησιαστικές και λαϊκές αρχές.

Η επιστήμη απαιτεί να είμαστε απελευθερωμένοι από τη χοντροειδή δεισιδαιμονία αλλά
και από τη χοντροειδή αδικία ταυτοχρόνως.

Η απελευθέρωση από τις δεισιδαιμονίες
είναι μια αναγκαία αλλά όχι επαρκής συνθήκη για την επιστήμη.

Επίσης είναι γεγονός το ότι οι πολιτικές και κοινωνικές επαναστάσεις συνοδεύονται
ΠΑΝΤΑ με σκεπτικισμό στη θρησκεία και άνοδος της επιστήμης και φιλοσοφικής σκέψης.

τον 3 ο αιώνα π.Χ. ο πλανήτης μας χαρτογραφήθηκε και μετρήθηκε επακριβώς από
τον Έλληνα επιστήμονα Ερατοσθένη που εργαζόταν στην Αίγυπτο. Ο Ερατοσθένης
ήταν ο διευθυντής της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας που ήταν το κέντρο της επιστήμης
και της γνώσης στον αρχαίο κόσμο.

Ο Αριστοτέλης είχε υποστηρίξει ότι η ανθρωπότητα χωριζόταν στους Έλληνες και στους
υπόλοιπους που αποκαλούσε βαρβάρους.

Επίσης υποστήριζε ότι οι Έλληνες έπρεπε να διατηρηθούν καθαροί φυλετικά.

Πίστευε και έλεγε πως στους Έλληνες άρμοζε να σκλαβώνουν άλλους ανθρώπους.

Ο Ερατοσθένης κατέκρινε τον Αριστοτέλη για τον σοβινισμό του.
Πίστευε ότι υπήρχε καλό και κακό σε κάθε έθνος. (και είχε απόλυτο δίκιο) Οι αδιάφορες
διαμαρτυρίες του “βιβλιοθηκάριου” Ερατοσθένη δεν αποτελούσαν πρόκληση για τις επικρατούσες προκαταλήψεις των Ελλήνων ούτε ενόχλησαν ποτέ κανένα βασιλιά. Πέρασαν απαρατήρητες.

Οι Πτολεμαίοι είχαν το προσόν να υποστηρίζουν την πρόοδο της γνώσης.

Ο Πτολεμαίος ο Β ο Φιλάδελφος ίδρυσε την βιβλιοθήκη και συγκέντρωσε εκεί όλη την τότε γνώση. Οι δημοφιλείς ιδέες για τη φύση του σύμπαντος αμφισβητούνταν και κάποιες από αυτές απορρίπτονταν . . . προτείνονταν νέες ιδέες και ανακάλυπταν ότι εναρμονιζόταν καλύτερα με τα γεγονότα.

Υπήρχαν ευρηματικές προτάσεις, έντονες συζητήσεις, λαμπροί συλλογισμοί και ο θησαυρός της ανθρώπινης γνώσης που προέκυψε καταγράφτηκε και διατηρήθηκε για αιώνες στα ράφια της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας.
Με άλλα λόγια , η επιστήμη ενηλικιώθηκε σε αυτή τη βιβλιοθήκη.

Οι Πτολεμαίοι δεν συνέλεγαν απλά παλιές γνώσεις αλλά υποστήριζαν την επιστημονική
έρευνα και παρήγαγαν νέες γνώσεις.

Τα αποτελέσματα ήταν καταπληκτικά

Ο Ερατοσθένης υπολόγισε επακριβώς το μέγεθος της Γης.

Ο Ίππαρχος ανακάλυψε την μετάπτωση των ισημερινών και προεξόφλησε πως τα άστρα γεννιούνται και πεθαίνουν, κατέγραψε το μέγεθος και τη θέση τους.

Ο Ευκλείδης έγραψε ένα σπουδαίο εγχειρίδιο γεωμετρίας με εξαιρετικά κομψές αποδείξεις το οποίο οι άνθρωποι διδάσκονταν για 23 αιώνες.

Ο Γαληνός έγραψε σπουδαία έργα για την ίαση και ανατομία τα οποία κυριάρχησαν μέχρι και την αναγέννηση .

Υπήρξαν έζησαν και στεγάστηκαν δεκάδες σπουδαίοι λόγιοι με εκατοντάδες θεμελιώδεις ανακαλύψεις.
Ο Απολλώνιος ο Περγαίος μελέτησε την παραβολή και την έλλειψη, καμπύλες που σήμερα γνωρίζουμε ότι περιγράφουν την τροχιά των σωμάτων που πέφτουν σε ένα πεδίο βαρύτηταςκαι διαστημικών οχημάτων που ταξιδεύουν μεταξύ πλανητών.

Ο Ηρων ο Αλεξανδρεύς εφηύρε τις ατμομηχανές και τους οδοντωτούς τροχούς , ήταν ο συγγραφέας του πρώτου βιβλίου για ρομπότ. . .

Φανταστείτε πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος μας αν . . . .

αν οι ανακαλύψεις είχαν επεξηγηθεί και χρησιμοποιηθεί για το καλό όλων.
Αν η ανθρώπινη σκοπιά του Ερατοσθένη είχε υιοθετηθεί και εφαρμοσθεί ευρέως.
Αλλά δυστυχώς ΔΕΝ συνέβη κάτι τέτοιο. . . Η ανθρωπότητα έχασε μια ευκαιρία.

Η Αλεξάνδρεια ήταν η μεγαλύτερη πόλη που γνώρισε ο τότε δυτικός κόσμος.
Άνθρωποι από όλα τα έθνη έρχονταν εδώ να ζήσουν, να εμπορευτούν, να μάθουν .
Κάθε μέρα το λιμάνι κατακλυζόταν από εμπόρους τουρίστες λόγιους.

Εδώ η λέξη “Κοσμοπολίτης” απέκτησε την πραγματική έννοια του πολίτη του σύμπαντος
και όχι του έθνους . . .πολίτης του κόσμου.

Εδώ φυτεύτηκε ο σπόρος του σύγχρονου κόσμου μας.
Γιατί δεν ρίζωσε ούτε άνθισε ;
Γιατί αντί να προκόψει η ανθρωπότητα βυθίστηκε σε βαθύ ύπνο για χίλια σκοτεινά χρόνια μέχρι ο Κολόμβος ο Νεύτων και οι σύγχρονοί τους να ανακαλύψουν ξανά την δουλειά που είχε γίνει εδώ ;

Τι λάθος έγινε ;

Η απάντηση δεν είναι απλή.

Δεν μπορώ να το εξηγήσω αυτό αλλά μπορώ να πω ένα πράγμα

Δεν υπάρχει ούτε ένα στοιχείο σε όλη την ιστορία της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας
ότι κάποιος από τους επιφανείς λόγιους και επιστήμονες που δούλευαν εδώ αμφισβήτησε ποτέ σοβαρά του έστω και μια πολιτική οικονομική ή θρησκευτική παραδοχή της κοινωνίας στην οποία ζούσαν.

Η μονιμότητα των αστέρων αμφισβητήθηκε, η δουλεία όμως ΟΥΔΕΠΟΤΕ αμφισβητήθηκε.

Η επιστήμη και η γνώση ήταν μονοπώλιο των λίγων προνομιούχων. Οι περισσότεροι κάτοικοι της πόλης δεν είχαν την παραμικρή ιδέα για τις σπουδαίες ανακαλύψεις που γινόταν εντός αυτών των τειχών.
Πως θα μπορούσαν να μάθουν άλλωστε αφού τα ευρήματα ούτε επεξηγούνταν ούτε διαδίδονταν ούτε τους ωφελούσαν σε τίποτα.

Η επιστήμη δεν αποτελούσε μέρος της καθημερινότητά τους.
Οι ανακαλύψεις στη μηχανική ή στην υδροδυναμική ή στην τεχνολογία του ατμού εφαρμόστηκαν κυρίως για την τελειοποίηση των όπλων , την προαγωγή των προκαταλήψεων και την
ψυχαγωγία των βασιλιάδων και της αριστοκρατίας.

Οι επιστήμονες φαίνεται πως δεν αντελήφθησαν ποτέ τις τεράστιες δυνατότητες των
μηχανών να ελευθερώσουν τους ανθρώπους από την κοπιαστική επαναληπτική βασανιστική εργασία.
Τα σπουδαία αυτά πνευματικά επιτεύγματα της αρχαιότητας είχαν λίγες πρακτικές εφαρμογές.
Η επιστήμη ΠΟΤΕ δεν κατέκτησε την φαντασία ούτε την συνείδηση του λαού, του πλήθους.
Το πλήθος παρέμεινε “όχλος”.

Η επιστήμη δεν τους προσέφερε κανένα αντίβαρο στην αποτελμάτωση καμία υπόσχεση, καμία αισιοδοξία.

Κανένα αντίβαρο στην πιο απεχθή κοινωνική υποχώρηση και διολίσθηση προς τον μυστικισμό και σκοταδισμό.

Και όταν οι σκοταδιστές ήρθαν να κάψουν την βιβλιοθήκη . . . κανείς δεν υπήρχε να τους σταματήσει.

Όταν οι σκοταδιστές δολοφόνησαν τον τελευταίο επιστήμονα, την Υπατία, κανείς δεν ενοχλήθηκε, κανείς δεν βγήκε στο δρόμο να την βοηθήσει, κανείς δεν της άνοιξε την πόρτα να την σώσει.

Η ευθύνη για την καταστροφή της Βιβλιοθήκης και ο Μεσαίωνας που ακολούθησε ΔΕΝ βαρύνει τους “σκοταδιστές” αλλά τις αιτίες πρέπει να τις αναζητήσεις μέσα στον τότε ελληνισμό
και επιστημονικό κόσμο. Οι συνήθεις ύποπτοι “εβραιομασώνοι” που φταίνε για τα πάντα και χριστιανοί μοναχοί είναι ουσιαστικά αθώοι, εννοώ πως αυτή είναι η δουλειά τους (ο σκοταδισμός) και την έκαναν με συνέπεια και επαγγελματισμό.

Είναι η φτηνή δικαιολογία να τα ρίχνουμε όλα σε αυτούς για να δραπετεύσουμε απ τις πραγματικές ευθύνες και αιτίες αυτής της συμφοράς.
Αυτοί είναι απλά εκπαιδευτικά θύματα αφού απέτυχαν οι πραγματικά σοφοί να τους μορφώσουν και να τους εντάξουν ομαλά στην κοινωνία.

Για κάθε ήττα φταις εσύ που ήσουν κατώτερος των περιστάσεων και όχι ο αντίπαλός σου.
Μην ψάχνουμε λοιπόν να βρούμε “αλλού” την αιτία των κακών για να αισθανθούμε πιο
όμορφα. και με λιγότερες ενοχές. Αυτό για μένα αγαπητή μου συνφορουμίτες είναι το
πραγματικά τραγικό.

Να μην διδασκόμαστε απ τα λάθη μας αλλά να είμαστε πανέτοιμοι
να τα επαναλάβουμε με την πρώτη ευκαιρία αν μας τα προσφέρουν με ένα διαφορετικό
καμουφλάζ.

Ακούω πολλές φορές να μου λένε πως θα έπρεπε να νιώθαμε απέραντη ευγνωμοσύνη για τους παπάδες του τότε, που προπαθούσαν με τα λίγα κολλυβογράμματα που ήξεραν να κρατήσουν την πίστη και το φρόνημα των υπόδουλων ζωντανό, μέχρι να καταφέρουν να ελευθερωθούν και ότι η Εκκλησία ήταν τότε το μόνο αποκούμπι των υπόδουλων….Επίσης γίνονται συγκρίσεις του επιπέδου ζωής των μουσουλμάνων γυναικών σε αντίθεση με τις Χριστιανές και ειδικά όταν συναντάμαι τις μπαμπουλωμένες Τουρκάλες με τα δεκαπέντε πιτσιρίκια η καθεμία γύρω γύρω . . .
είναι πραγματικά απογοητευτικό. Μου λένε πως νιώθουν πραγματικά τεράστια ευγνωμοσύνη που
δε λέγονται Εμινέ ή Αισέ.

Στον Ισλαμισμό βλέπουμε μια τελείως διαφορετική θέση της γυναίκας.

Όλοι έχουμε δει ντοκιμαντέρ και ακούμε και τις ειδήσεις.

Στον Ιουδαϊσμό της Παλαιάς Διαθήκης επίσης η θέση της γυναίκας είναι άθλια.

Στην Ινδία ακόμη τα μικρά κορίτσια σε πολλά χωριά τα
σκοτώνουν και δεν τρέχει μία που λένε.

Στην Αφρική κάνουν φρικτές επεμβάσεις στα γεννητικά όργανα που ζουν οι κοπέλες στην υπόλοιπη ζωή τους ένα βασανιστήριο.

Στον Χριστιανισμό τίποτα απ αυτά δεν συμβαίνει. Θα ήταν μια ανησυχητικά απλή σκέψη να πούμε ότι ο Χριστιανισμός είναι “άλλη” θρησκεία.

Ο Ιουδαϊσμός έχει επηρεάσει τον Ισλαμισμό τόσο όσο και τον Χριστιανισμό.

Αυτό που βλέπουμε σήμερα στις τρεις θρησκείες είναι προϊόν ζύμωσης και μεταλλάξεων που προέκυψαν στις κοινωνίες μετά από αιώνες διεκδικήσεων ή αιώνες μη διεκδικήσεων.

Στην Ευρώπη της Αναγέννησης και του Ουμανισμού τέτοια φαινόμενα σύντομα έδωσαν την θέση τους σε μια διαφορετική αντιμετώπιση.

Μη ξεχνάμε το κυνήγι μαγισσών κατά τον μεσαίωνα.

Ο Πάπας της Ρώμης Ιννοκέντιος τον 15ο αιώνα όρισε με Αποστολικές Επιστολές άτομα
ως ιεροεξεταστές οι οποίοι είχαν ειδικευτεί στο να εντοπίζουν και να εξολοθρεύουν
αιρέσεις και μάγισσες. Συνέγραψαν και ένα βιβλίο που είναι το πιο τρομακτικό ντοκουμέντο στην ιστορία της ανθρωπότητας.

το Malleus Maleficarum.
Αν κάποιος κατηγορηθεί για μαγεία είναι μάγος. Για να ομολογήσει πως είναι μάγος
υπήρχε μια αλάνθαστη μέθοδος του βασανιστηρίου και αφού κανείς δεν μπορούσε
να αντέξει ομολογούσε πως είναι μάγος ή μάγισσα.

Κανείς δεν ενδιαφέρονταν
αν η κατηγορία ήταν για ζήλια η σφετερισμός της περιουσίας. Σύντομα είχαμε
σχεδόν σε ολόκληρη την ευρώπη ένα κυνήγι μαγισσών.
Όλα τα έξοδα της ανάκρισης, δίκης και εκτέλεσης καλύπτονταν από την κατηγορούμενη
ή τους συγγενείς της, ακόμα και η αμοιβή του ιδιωτικού ντετέκτιβ. που την παρακολουθούσε, κρασί για τους φρουρούς της, δείπνα για τους δικαστές της τα έξοδα ταξιδιού για να σταλεί αγγελιαφόρος να φέρει κάποιον πιο εξειδικευμένο βασανιστή από άλλη πόλη, τα ξύλα, η πίσσα και το σκοινί του δήμιου.

Έπειτα υπήρχε και κάποιο χρηματικό δώρο για τα μέλη του δικαστηρίου
για κάθε μάγισσα που καιγόταν.

Η περιουσία της καταδικασμένης μάγισσας που υπολειπόταν, αν περίσσευε, μοιραζόταν
ανάμεσα στην Εκκλησία και το Κράτος.

Καθώς αυτή η νομικά και ηθικά αποδεκτή μαζική δολοφονία και κλοπή γινόταν θεσμός και μια τεράστια γραφειοκρατία δημιουργήθηκε για να τον εξυπηρετεί, το ενδιαφέρον στράφηκε πλέον από τις φτωχές γριές μάγισσες προς τη μεσαία τάξη και τους πλέον εύπορους και των δύο φύλων.

Όσο πιο πολλοί ομολογούσαν ότι ήταν μάγοι, φυσικά υπό την πίεση των βασανιστηρίων,
τόσο δυσκολότερο γινόταν να ισχυριστεί κανείς ότι η υπόθεση ήταν φανταστική.
Και εφόσον η κάθε μάγισσα υποχρεωνόταν να καταδίδει άλλες, οι αριθμοί
αυξάνονταν εκπληκτικά.

Αυτό συνιστούσε «τρομακτικές αποδείξεις ότι ο Διάβολος
ήταν ακόμα ζωντανός», όπως υποστηρίχθηκε αργότερα στην Αμερική κατά τις
δίκες των μαγισσών του Σάλεμ.

Σε μια εύπιστη εποχή και η πιο φανταστική
μαρτυρία γινόταν σοβαρά αποδεκτή – για παράδειγμα, ότι δεκάδες χιλιάδες
μάγισσες είχαν μαζευτεί για νυκτερινή σύναξη: στις δημόσιες πλατείες της
Γαλλίας, ή ότι 12.000 από αυτές σκοτείνιασαν το ουρανό καθώς πετούσαν προς
το Νέο Κόσμο.

Η Βίβλος συμβούλευε «Μην αφήσετε ούτε μια μάγισσα να ζήσει».
Λεγεώνες γυναικών οδηγήθηκαν στη πυρά.

Και τα πιο φρικτά βασανιστήρια
εφαρμόζονταν καθημερινά σε κάθε κατηγορούμενο νέο ή γέρο, αφού τα εργαλεία
των βασανιστηρίων τα ευλογούσαν προηγουμένως οι ιερείς.

Ο Ιννοκέντιος πέθανε το 1492, μετά από ανεπιτυχείς προσπάθειες να τον κρατήσουν
ζωντανό με μεταγγίσεις (για τις οποίες οδηγήθηκαν στο θάνατο τρία αγόρια) και με
το θηλασμό του στήθους μιας τροφού.

Τον πένθησαν η ερωμένη του και τα παιδιά τους.
Στη Βρετανία, οι καταδότες των μαγισσών, που λέγονταν και “τρυπητές”, ήταν υπάλληλοι
που έπαιρναν μια γενναιόδωρη αμοιβή για κάθε κορίτσι ή γυναίκα που έφερναν για εκτέλεση.
Δεν είχαν κανένα κίνητρο για να είναι προσεκτικοί στις κατηγορίες τους. Τυπικά έψαχναν για “ίχνη του διαβόλου” δηλαδή ουλές ή σημάδια εκ γενετής που όταν τα τρυπούσες με μια βελόνα δεν πονούσαν ούτε μάτωναν.

Νε ένα ταχυδακτυλουργικό κόλπο συχνά έδιναν την
εντύπωση ότι η βελόνα εισχωρούσε βαθιά μέσα στο δέρμα της μάγισσας. Όταν δεν υπήρχαν εμφανή σημάδια αρκούσαν τα “αόρατα”.

Σύντομα, εξαιτίας των οικονομικών κινήτρων το κυνήγι μαγισσών έψαχνε θύματα
όχι ανάμεσα στους φτωχούς λαϊκούς κύκλους αλλά σε πιο εύπορες τάξεις
Για παράδειγμα, σε περισσότερες από μία περιπτώσεις κάποιος σύζυγος κατέθετε ότι η γυναίκα του κοιμόταν στην αγκαλιά του την ίδια στιγμή που την κατηγορούσαν ότι χαριεντιζόταν με τον Διάβολο σε κάποια συγκέντρωση μαγισσών.

Τότε ο Αρχιεπίσκοπος υπομονετικά εξηγούσε
ότι κάποιος δαίμονας είχε πάρει τη θέση ης γυναίκας του.

Οι σύζυγοι δεν μπορούσαν να πείσουν ότι η δυνατότητα της αντίληψής τους μπορούσε να ξεπερνά τη δύναμη του Σατανά να εξαπατά.
Οι όμορφες νεαρές γυναίκες παραδίδονταν με τη βία στις φλόγες.

Υπήρχαν σοβαρά ερωτιματικά και στοιχεία μισογυνισμού, όπως θα μπορούσε να περιμένει κανείς σε μια σεξουαλικά καταπιεστική, ανδροκρατούμενη κοινωνία, με τους ιεροεξεταστές να προέρχονται από την τάξη των κατ’ όνομα άγαμων κληρικών.

Και για να έρθουμε καλοί μου φίλοι αντιμέτωποι με την πραγματικότητα , στην μικρή Γερμανική πόλη Βύρτσμπουργκ κατά το έτος 1598 έχουμε το χρονικό των εκτελέσεων .

Η οικονόμος της γερουσίας ονόματι Γκέριγκ, η γριά κυρία Κάντσλερ, η χοντρή γυναίκα του ράφτη, η μαγείρισσα του κυρίου Μένγκερντορφ, ένας ξένος, μια παράξενη γυναίκα, ο γερουσιαστής Μπάουναχ που ήταν ο πιο χοντρός άνθρωπος στο Βύρτσμπουργκ, ο γερο-σιδεράς της αυλής, μια γριά γυναίκα, ένα μικρό κορίτσι εννέα ή δέκα ετών, ένα πιο μικρό κορίτσι, η αδελφή του, η μητέρα των κοριτσιών που προαναφέρθηκαν, η κόρη του Λίμπλερ, το παιδί του Γκαίμπελ, το πιο όμορφο κορίτσι του Βύρτσμπουργκ, ένας φοιτητής που μιλούσε πολλές γλώσσες, δυο αγόρια δώδεκα ετών από το Μίνστερ, η μικρή κόρη του Σιέπερ, η γυναίκα που φύλαγε την πύλη της γέφυρας, μια γριά, ο μικρός γιος του δικαστικού κλητήρα του δημοτικού συμβουλίου, η γυναίκα του Κνερτζ του χασάπη, το νήπιο κοριτσάκι του δρ. Σουλτς, ένα τυφλό κορίτσι, ο Σβαρτς ο εφημέριος του Χατς …
Και έτσι πάει λέγοντας.

Ορισμένοι τύχαιναν ειδικής ανθρωπιστικής μεταχείρισης.
«Η μικρή κόρη του Βάλκενμπέργκερ εκτελέστηκε και κάηκε κι ιδιωτικά».

Σε ένα μονάχα χρόνο, σε μια τόσο μικρή πόλη, έγιναν 28 δημόσιοι εκτελέσεις, η καθεμιά με 4 έως 6 θύματα κατά μέσο όρο.

Αυτή αποτελούσε τον μικρόκοσμο όσων συνέβαιναν σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Τα τελευταία θύματα στην Αγγλία ήταν μια μητέρα με την εξάχρονη κορούλα της που
κατηγορήθηκαν για μαγεία επειδή παρατήρησαν πως όταν έβγαλαν τα παπούτσια τους
ξέσπασε μια ξαφνική μπόρα με κεραυνός.

Κανένας δεν γνωρίζει πόσοι δολοφονήθηκαν συνολικά.

Οι μουσουλμάνοι σήμερα, όντως καθυστερημένοι σε development ούτε κατά φαντασία
δεν έχουν αγγίζει τους Χριστιανούς σε βαρβαρότητα.

Τι απάλλαξε αγαπητοί μου φίλοι μου την Ευρώπη από αυτό το θλιβερό σπορ;
Δεν νομίζω ο Χριστιανισμός. Κάτι άλλο.

ΠΩΣ ΤΡΕΧΕΙ Η ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΟΤΑΝ
ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΜΠΟΔΙΖΟΥΝ ΙΕΡΑΤΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΟΙ ΘΕΣΜΟΙ

Σχετικά με την τέχνη. . . ας δούμε σε πόσο μηδαμινό χρόνο οι Έλληνες πραγματοποίησαν τα αληθινά θαύματα της τέχνης όλων των εποχών.
Από την Κόρη και την “πεπλοφόρο” της Ακροπόλεως λοιπόν, του 510 π.Χ., έως την
Κνίδια Αφροδίτη του Πραξιτέλη, του 340 π.Χ. και μέχρι την Αφροδίτη της Μήλου
του 2ου αιώνα, πέρασαν μόνο 170 με 250 χρόνια.

Από τον Κούρο της Αναβύσσου, του 540 π.Χ., μέχρι τον Δορυφόρο του Πολυκλείτου, του 440 π.Χ., μόνο 100 χρόνια, μέχρι τον Δία του Αρτεμισίου, του 460 π.Χ. ,170 χρόνια, μέχρι τον Αποξυόμενο του Λύσιππου, του 320 π.Χ., 220 χρόνια, μέχρι τον Ερμή του Πραξιτέλη του 340, 200 χρόνια.
Στην αρχιτεκτονική όπου οι κυριότεροι αρχιτεκτονικοί ρυθμοί κάνουν την εμφάνιση
τους τον 7ο αιώνα, ήδη τον 6ο αιώνα έχουμε το Ναό του Απόλλωνα στην Κόρινθο,
δωρικού ρυθμού, όπως και το Ναό της Ήρας (ο επιλεγόμενος “Βασιλική”) στην Ποσειδωνία,
στα μέσα του 6ου αιώνα. Μέχρι το Ναό της Αρτέμιδος στην Έφεσο, που σχεδιάστηκε το
540 και ολοκληρώθηκε έναν αιώνα μετά και μέχρι τον Παρθενώνα (447-440), έχουμε
χοντρικά ένα διάστημα 200 με 300 χρόνια.

Και το τι έγινε στην ποίηση, το θέατρο,
τη φιλοσοφία μέσα σε 200 χρόνια, καλύτερα να μη το σκεφτόμαστε. Αυτά τα ελάχιστα
στοιχεία, τα αναφέρουμε, για να αναδείξουμε την ασύλληπτη επαναστατική δημιουργικότητα των Ελλήνων που σε μηδαμινό χρόνο έκαναν τα “θαύματα” τους, ακριβώς γιατί δεν τους καπέλωνε κανένα “θεόθεν”.

Αυτό για να τεκμηριώσω γι’ άλλη μια φορά, το βασικό σκοπό αυτής της επιχειρηματολογίας, που είναι η δια ντοκουμέντων απόδειξη, αυτών που
υπερασπίζομαι . Το φως και σκοτάδι δεν μπαίνουνε μαζί στο μίξερ για να κάνουνε σκοταδόφωτο.

Αλλά ας δούμε και το χρόνο που χρειάστηκε η αγιογραφία, έτσι γιατί ο χρόνος καταδεικνύει την ποιότητα της ιστορίας.

Από τα Κοπτικά νεκρικά πορτρέτα της εγκαυστικής της κοιλάδας Φαγιούμ 200 μ.Χ. (Ελληνιστική τέχνη κι αυτή), που είναι η βάση και η απαρχή της βυζαντινής
αγιογραφίας, μέχρι την Κρητική σχολή (1500 μ.Χ) πέρασαν 1300 χρόνια.
Το διανοείστε πώς δαπανήθηκαν δεκατρείς αιώνες σε μια επίπεδη επιφάνεια, χωρίς προοπτική;
Και μιας. και αναφερθήκαμε, στην Κρητική Σχολή της αγιογραφίας, ας δούμε την περίπτωση ενός κολοσσού της παγκόσμιας ζωγραφικής που ακούει στο όνομα Δομίνικος Θεοτοκόπουλος ή El Grecο, Βέβαια, ούτε να τ’ ακούσουν θέλουν οι θρησκευτικοί μας ηγέτες γιατί ενοχλούνται επειδή ασπάστηκε τον Καθολικισμό και η ζωγραφική του γλιτώνοντας από τα “νύχια” της κολλημένης αγιογραφίας εκτινάχτηκε στα μεσούρανα της δημιουργικότητας, καταδεικνύοντας έτσι το νεκροταφείο που επέβαλε το Βυζάντιο στην τέχνη χωρίς προοπτική.

(Η βυζαντινή αγιογραφία δεν έχει προοπτική γιατί η πίστη και το δόγμα δεν έχουν πλευρές, φυγές, επίπεδα, αλλά μία όψη ορισμένη και υποχρεωτική).

Αν η τέχνη δεν έχει προοπτική γενικά, τότε δεν υπάρχει καμία ελπίδα.

Η βυζαντινή τέχνη δεν είχε καμία εξέλιξη.

Λήγοντας η θεοκρατική εξουσία, τερμάτισε κι αυτή.

Τώρα παράγεται με τους τόνους ή με τα τετραγωνικά χιλιόμετρα. Πάμπολλοι βιοτέχνες και διάφορα άτομα που πιάνει λίγο το χέρι τους, πλουτίζουν από το εμπόριο της αγιογραφίας.

Ο Θεοτοκόπουλος λοιπόν, για να επανέλθουμε σε αυτόν τον γίγαντα της ζωγραφικής, καταδεικνύει αδιάψευστα τι θα μπορούσε να κάνει η Ελληνική τέχνη εάν δεν την έθαβε η Ορθοδοξία με το πνεύμα μαϊμού που κουβαλάει. Αλλά όχι μόνο η τέχνη θάφτηκε, αλλά κι ο Ελληνισμός ολόκληρος.
Και δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος, που να πιστεύει πως ο Θεοτοκόπουλος είναι μέγας ζωγράφος γιατί ζωγράφισε κυρίως θρησκευτικά θέματα.
Τι θα ήταν ο Θεοτοκόπουλος, είναι το ερώτημα, αν δεν έφευγε μακριά από το παπαδαριό και την αγιογραφία του;

Η απάντηση είναι προφανής, ότι κι ένα σωρό άλλα ταλέντα που αλέσθηκαν
και κονιορτοποιήθηκαν σε ολόκληρο το Βυζάντιο χίλια χρόνια, ένεκα του πνεύματος της Ορθοδοξίας, και χάθηκε κι εδώ η αναγέννηση της Ελληνική ζωγραφικής αλλά και η Αναγέννηση του Ελληνισμού.

Ποιος είναι άραγε σε θέση να συλλάβει τον αβυσσαλέο για τον άνθρωπο χρόνο των δέκα αιώνων που σπατάλησε το Βυζάντιο στο “βάρβαρο δόγμα”(Κέλσος);

Μόνο η ανυπαρξία της τέχνης, το κενό που αυτή αφήνει, είναι ικανό να καταδείξει την δυστυχία και την αφόρητη πνευματική φτώχια, γι’ αυτό το λόγο πιο πριν παρέθεσα τους χρόνους στην κλασική Ελλάδα.

Λέγοντας κανείς “Βυζάντιο” αισθάνεται ένα τεράστιο κενό που δεν μπορεί με τίποτα να το ορίσει και να το γεμίσει μέσα του, ακριβώς γιατί δεν υπήρχε ελεύθερη δημιουργία και τέχνη.

Στον Ελλαδικό χώρο η πόλη κράτος ήταν ένα ιδανικό περιβάλλον για να απουσιάσει η κυριαρχία μιας κεντρικής εξουσίας και ενός απολυταρχικού ιερατείου που αντιστέκεται και ανακατεύεται στα πάντα.

Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον ο άνθρωπος κατόρθωσε να εκτινάξει την πνευματικότητά
του και τα επιτεύγματά του στα ύψη.

Ιστορική διαδρομή της Ορθοδοξίας Είναι λάθος να εξετάζουμε και να κρίνουμε τον ρόλο της εκκλησίας μόνο από τις μέρες της άλωσης.

Η εκκλησία έχει αποστασιοποιηθεί και απομακρυνθεί από την στήριξη του Βυζαντίου πολλούς αιώνες πριν την άλωση.

Έχει αντιληφθεί ότι το μέλλον του είναι αλλού.
Κλειδί για την κατανόηση του ρόλου της εκκλησίας είναι να εξετάσουμε
τον τουρκολάτρη Γεννάδιο.

Αλλά πριν πάμε εκεί να σταθούμε με μια επιγραμματική αναφορά στους διωγμούς που υπέστησαν οι εθνικοί απ την ορθοδοξία και η βίαιη κατεδάφιση ναών και φίμωση της επιστήμης και ακαδημίας του Πλάτωνα καθώς και ένα σωρό εγκλήματα που μπορεί κάποιος να βρει σε δεκάδες  χιλιάδες βιβλία και σάιτ.

Σε συνέχεια η Ορθοδοξία στην υπηρεσία της Βυζαντινή αυτοκρατορίας προσφέρει κατάλληλα επεξεργασμένη πνευματική τροφή που ουσιαστικά αλλοιώνει τις επιστημονικές επιδόσεις των αρχαίων ελλήνων.
Εδώ έχουμε μια παρέκκλιση από αυτό που ονομάζουμε “ελληνικό”.

Όταν το Βυζάντιο άρχισε να αισθάνεται τον θανάσιμο κλοιό των Οσμαληδών
οι κληρικοί επιδόθηκαν σε άγονους θεολογικούς διαπληκτισμούς που ουσιαστικά δημιούργησαν ένα χάσμα στην κοινωνία και αποκοίμισαν την Αυτοκρατορία η οποία φάνηκε πως της έλλειπε το “πνευματικό στήριγμα” που θα την έβγαζε απ το τέλμα που είχε περιέλθει.
Όλα αυτά πολύ πριν το 1453 και το 1204 όταν ακόμα υπήρχε χρόνος.

Πριν μπει το δίλημμα “ενωτικοί ανθενωτικοί” είχε μπει ο άλλος ανούσιος διαπληκτισμός εικονολάτρες εικονοκλάστες που πάλι τραυμάτισε σε ένα μεγάλο βαθμό την δομή της Αυτοκρατορίας.

“Μομφήν επί ολιγωρία δυσκόλως ημπορούν να αποκρούσουν οι τότε ιθύνοντες
την Εκκλησίαν, ουσιαστικώς δε επηρρεάζοντες και την πολιτικήν του Κράτους.
Αντί να ωθούν τους ράθυμους Βυζαντινούς προς παρασκευήν, να τους τονώνουν
ψυχικώς δια ν’ αντεπεξέλθουν κατά της λυσσώδους επιθετικής μανίας των Τούρκων,
τους εσυνήθιζον να ελπίζουν μόνο εις τον Θεόν ουδέν δε οι ίδιοι να ενεργούν
δια την σωτηρίαν των.” (Από Μάριο Πλωρίτη αυτό)

Η τουρκολάτρες Ορθόδοξοι προκειμένου να δικαιολογήσουν την προδοσία τους
και τον ανθελληνισμό τους εφηύραν το πλάνο επιχείρημα πως ο ελληνισμός θα
αφομοιωνόταν απ την Δύση αν δεν τα έκαναν πλακάκια με τον Μουχάμετ.
Ντροπή που ακόμα και σήμερα σοβαροί άνθρωποι τα πιστεύουν αυτά και τα ανακυκλώνουν.
Για την καλλιεργημένη Λατινοφοβία οι ανθενωτικοί κυρίως φοβήθηκαν για τα “πρωτεία” αλλά ουσιαστικά οι Λατίνοι έχουν κυριεύσει για περισσότερο από 2 αιώνες
μεγάλες περιοχές της Ελλάδας και δεν φάνηκαν ποτέ ότι ήταν ουσιαστικός κίνδυνος.
Τόσο οι Καθολικοί της Σύρου όσο και τα Επτάνησα που διοικήθηκαν από Λατίνους
για πολλούς αιώνες (για να μην αναφέρουμε την Κρήτη Χίο Ρόδο και Πελοπόννησο)
δεν κινδύνεψαν ΠΟΤΕ από Λατινοποίηση.

Παρόλα αυτά προς τους τελευταίους αιώνες της Αυτοκρατορίας μια μεταρρυθμιστική
προσπάθεια για να παραμεριστεί η παπαδοκρατία και να ανανεωθούν οι Θεσμοί
έγινε από τον Πλήθωνα τον Γεμιστό.

Το μετά τον δέκατο αιώνα βαριά άρρωστο Βυζάντιο πεθαίνει οριστικά το 1453.
Η προδοσία του Γεννάδιου είναι το “γενικό συμπέρασμα” της θεοκρατικής
ανθελληνικής πολιτικής του.

Η προδοσία του Γεννάδιου, η πολιτική της Ορθοδοξίας
δηλαδή, υποθηκεύει την τύχη του Ελληνισμού για άλλα 400 χρόνια.

Αντίθετα, η αυτοθυσία του Παλαιολόγου καταδεικνύει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την
αβυσσαλέα διαφορά που χωρίζει το Ελληνικό Πνεύμα από την Ορθοδοξία εκείνη
την ιστορική περίοδο.

Την αξιοπρέπεια από το ξεφτιλισμένο τσατσιλίκι, τον ηρωισμό από την προδοσία, την θυσία για το μεγαλύτερο και χειροπιαστό ιδανικό, την πατρίδα, από την κατάπτυστη και ποταπή συναλλαγή για την εξουσία.
Μπορούσε ο Παλαιολόγος να την κοπανήσει για τη Γένοβα μαζί με τον Γενοβέζο
φρούραρχο της Πόλης Ιουστινιάνη που έφυγε με το καράβι του όταν δυσκόλεψαν
τα πράγματα;

Ερωτώ την ιστορία.

Η απάντηση είναι ότι μπορούσε και παραμπορούσε.
Και γιατί δεν έφυγε αλλά κάθισε και πολέμησε μέχρι τελικής πτώσεως υπερασπιζόμενος
την Πόλη του;

Ερωτάω εσάς τους θαυμαστές του τουρκολάτρη Γεννάδιου.
Γιατί ήταν αληθινός Έλληνας κι όχι μουνουχισμένος από την πονηρή Ορθοδοξία
είναι η απάντηση.

Ακόμη γιατί ήταν μάγκας σαν άνθρωπος και σα μάγκας αντιμετώπισε τη φοβερή πρόκληση της ιστορίας. Ο κόσμος πάει μπροστά με τέτοιου είδους ανθρώπους
κι όχι με όπισθεν.
Και ο Ελληνισμός έμεινε πίσω, ένεκα της πολιτικής της Ορθοδοξίας κι ας πάψουν να
μιλάνε για ανιστόρητα ελληνο … τέτοια μαραφέτια.
Η θυσία του Παλαιολόγου καταδεικνύει περίτρανα, τι θα είχε συμβεί στο ύστερο
ξεχαρβαλωμένο Βυζάντιο, αν το παπαδαριό είχε παραμερισθεί από την μεταρρύθμιση του
ελληνιστή Πλήθωνα Γεμιστού.
Η Πόλη τουλάχιστον, την οποίαν δεν πρέπει να πιάνει στο στόμα του το παπαδαριό, γιατί αυτό
την πρόδωσε, θα είχε το λιγότερο πολεμήσει σαν τον Παλαιολόγο ενάντια στον Τούρκο και
δεν θα είχε προδοθεί από τους ανθέλληνες ορθόδοξους της κλίκας του Νοταρά και του
Γεννάδιου.

Και έχει το θράσος η Ορθοδοξία με τέτοια κουμάσια, τέτοια μηδαμινά ανθρωπάκια
που θρέφει, να μιλάει για πνεύμα, για Ελληνισμό και για ελληνικά χαρακτηριστικά.

Η ανθελληνική πράξη του Γεννάδιου, η προδοσία του, συμπληρώνεται πλήρως με το
κάψιμο των βιβλίων του Πλήθωνα Γεμιστού, για να μην υπάρχει πια καμία αμφιβολία
για την ιστορία όπως και να διαβαστεί από τον οποιονδήποτε.

Το χτικιό του ψόφιου θεοκρατικού Βυζαντίου περνάει με την Ορθοδοξία στην νεώτερη Ελληνική ιστορία.
Με την προδοσία του Γεννάδιου και το κατάπτυστο δόγμα: “θέλημα Θεού” διαιωνίζεται
η δουλεία του Ελληνισμού. Με την αποτυχία της επανάστασης του ’21 στο κοινωνικό
της σκέλος, η ανθελληνική Ορθοδοξία “ελληνοποιείται” αυθαίρετα και με τον εξουσιαστικό
της τσαμπουκά φτάνουμε μέχρι σήμερα, με τους αρχιεπισκόπους, τους πνευματικούς
απογόνους του τουρκολάτρη και προδότη Γεννάδιου να μιλάνε για “άκριτους ηρωισμούς
και λεονταρισμούς” και για “σιαμαία μεγέθη”. Να κλάψουμε ή να γελάσουμε με όλ’ αυτά;
Oι πράξεις μας είμαστε κι όχι οι θεωρίες μας.
Έτσι η αυτοθυσία του Παλαιολόγου και η προδοσία του Γεννάδιου υπήρξαν απόλυτες πράξεις.
Οι πράξεις των ανθρώπων της ιστορίας, τις περισσότερες φορές αν όχι όλες, είναι απόλυτες
και αποδεικνύουν τα πιστεύω τους.

Η Ορθοδοξία λοιπόν, εκ των πραγμάτων και από το ζοριλίκι και τον τσαμπουκά των καιρών
αναγκάστηκε να ρίξει νερό στο κρασί της και όχι γιατί το ήθελε. Αυτό μερικοί αβασάνιστα το
ονομάζουν … ορθόδοξη ελληνικότητα σήμερα. Τότε εγείρεται το ερώτημα αν μπορούμε να
συνεννοηθούμε στοιχειωδώς.

«. .. Ο Μωάμεθ δεν ήταν μόνον καλός στρατηγός, αλλά και καλός πολιτικός.
Πρώτα πρώτα τίμησε εκείνον που συνετέλεσε εις την πτώση της πρωτεύουσας.
Ο Γεννάδιος Σχολάριος υπήρξε ο καλύτερος σύμμαχος του Μωάμεθ.

Όχι μόνον με τα κηρύγματα του έσπειρε την διχόνοια, αλλά και καλλιέργησε τον
φιλοτουρκισμό.

Εξ άλλου αυτός, ο Νοταράς και οι άλλοι ομόφρονες των, καθώς και οι καλόγεροι και τα πλήθη της Πόλης , που ήταν εχθροί του Παλαιολόγου και φανατικοί αντίπαλοι της πολιτικής της Ενώσεως των Εκκλησιών, είχαν ανοίξει κάθε πόρτα του Κάστρου και έβαλαν τους Τούρκους μέσα εις την πρωτεύουσα, ενώ ο πιστός εις τον Παλαιολόγο στρατός πολεμούσε ακόμη.

Άρα ουσιαστικώς ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού της Kωνσταντινουπόλεως συνθηκολόγησε.

Κατά το ισχύον τότε ισλαμικό δίκαιον οι πόλεις που συνθηκολογούσαν δεν καταστρέφονταν και η παλαιά καθιερωμένη κοινωνική τάξη και ιεραρχία δεν ανατρέπονταν .
Εφόσον λοιπόν η Πόλη, κατά μεγάλο μέρος, συνθηκολόγησε και οι φιλότουρκοι
οπαδοί του Σχολάριου κατόρθωσαν να φύγουν ανενόχλητοι από την πρωτεύουσα,
ήταν επόμενο ότι δεν διέτρεχαν κανένα κίνδυνο κατά την μετά της αλώσεως
πρώτες ημέρες Οι σφαγές που έγιναν, έγιναν εις βάρος του πληθυσμού που
ήταν πιστός εις τον Παλαιολόγο και ανθίστατο … »
Από το βιβλίο του Γιάννη Κορδάτου ‘Ή Κοινωνική Σημασία της Ελληνικής Επαναστάσεως του ’21 »
Απάντηση με παράθεση

3. Εκκλησία και κοινότητα

Η ύπαρξη κοινότητας στις επαρχίες όσο και στο κέντρο της οθωμανικής αυτοκρατορίας προϋπέθετε την ύπαρξη ναού ως αποδεικτικού στοιχείου της λαϊκής αποδοχής της χριστιανικής ιδιότητας μέσω της συμμετοχής στη λατρεία.

Έπρεπε δηλαδή ο λαός να πηγαίνει στην εκκλησία για να τεκμηριώνει την ύπαρξη κοινότητας. Χωρίς ναό και θέση ιερέα, οι χριστιανοί μιας περιοχής υποχρεώνονταν ή να εξισλαμιστούν ή να μετοικήσουν, ώστε να απαρτίσουν ενορία.

Αλλά και η Εκκλησία δεν προέβλεπε διοικητικές θέσεις χωρίς προηγούμενη ενυπόγραφη δήλωση των χριστιανών μιας περιοχής.

Μάλιστα, ήταν αδύνατο να προβιβάσει μία επισκοπή σε μητρόπολη ή αρχιεπισκοπή χωρίς τη συγκατάθεση του ποιμνίου.

Αυτή η στενή αλληλεξάρτηση προέκυψε αναγκαστική, αφού ο κλήρος μισθοδοτείτο από τον λαό και ο λαός αποκτούσε δικαίωμα εθνικής και κοινωνικής διαφοροποίησης από τους μουσουλμάνους, επειδή ακριβώς ανήκε στο εκκλησιαστικό σύστημα.

Ασφαλώς, η Εκκλησία ούτε μπορούσε ούτε διανοήθηκε ποτέ να δημιουργήσει ελληνική εθνική προπαγάνδα.

Όχι μόνο γιατί ο φυλετισμός αντίκειται στους Κανόνες της, αλλά γιατί κυρίως το κοινωνικό στερεότυπο ήταν διαφορετικό και η εθνική ιδεολογία αγνοείτο στην Ανατολή, ως αστικό σύστημα σκέψης.

Οι λαοί εκεί διαβιούσαν ακόμη σε προαστικούς κοινωνικούς σχηματισμούς.

Ούτε, λοιπόν, υπέρ ούτε κατά των Ελλήνων (ή άλλου έθνους) μπορούσε να ταχθεί το Πατριαρχείο, γιατί δεν είχε συλλάβει φυλετικά, έως σχεδόν και τον 18ο αιώνα, το εννοιολογικό περιεχόμενο του όρου «έθνος».
Το ότι υπήρξε σχέση Εκκλησίας και ραγιάδων είναι δεδομένο, ο κλήρος μισθοδοτείτο
απ τον λαό και η Εκκλησία, ούτε που το διανοήθηκε ποτέ να δημιουργήσει ελληνική εθνικήπροπαγάνδα.

Και ο ναρκομανής έχει σχέση με τον προμηθευτή του.
Εδώ όμως το παπαδαριό τορπίλισε το πλοίο που είχε επιβιβαστεί ο ελληνισμός για να του
πετάξει μετά ένα σωσίβιο.

Θα ήταν τουλάχιστον ειρωνεία να μην εκτιμούμε την ζημιά που προκάλεσε και να μετράμε μόνο το σωσίβιο και να τους είμαστε και ευγνώμονες.
Αυτό πρέπει να το εκτιμήσουμε και όχι να σταματά η νοημοσύνη μας στα επιφανειακά.

Ο αναλφαβητισμός την περίοδο 1828 ήταν 98%. Η περιουσία της εκκλησίας ήταν
και είναι αμύθητη.

Συσσωρεύτηκε κυρίως την περίοδο της Τουρκοκρατίας

Δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ ιστορική μελέτη ή ιστορική μαρτυρία που να θεμελιώνει
την ύπαρξη του κρυφού σχολειού.

Το κρυφό σχολειό είναι μύθευμα (και ένας όμορφος ζωγραφικός πίνακας) ολότελα κατασκευασμένος για να δικαιολογήσει
τα αδικαιολόγητα.

Ο Κοσμάς ο Αιτωλός μαθαίνουμε πως το 1775 έχτιζε σχολεία και δεν το ενοχλούσε κανείς.
Να και η μαρτυρία του Νεόφυτου Βάμβα “Είτε από αδιαφορία, είτε ως αρχή, η Υψηλή Πύλη ποτέ δεν εναντιώθηκε στην αναγέννηση των γραμμάτων στην Ελλάδα.

Οι πιο πραγματικοί εχθροί σ’ αυτήν την ευτυχισμένη αποκατάσταση βρίσκονται μέσα στους κόλπους μας.

Κι αν οι προσπάθειές μας κατορθώσουν να δαμάσουν τις προκαταλήψεις ή την αδιαφορία αυτού τού πανίσχυρου κλήρου, πού αποτελεί σήμερα το πρώτο σώμα τού ελληνικού έθνους, πολύ λίγα θα απομένουν να γίνουν προκειμένου για τούς Τούρκους” (Ιστορία Ελλ. Έθνους, “ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ” ΙΑ’, σελ. 308).

Επαναλαμβάνω.

Το ποσοστό αναλφάβητων το 1828 ήταν τρομακτικό.

Ο Καποδίστριας δεν βρήκε μορφωμένους ανθρώπους να επανδρώσει τις υπηρεσίες και το Κράτος και αυτή ήταν μια θλιβερή εξέλιξη στην υπόθεση επιστήμη που την χρεώνεται αποκλειστικά ο κλήρος και το Πατριαρχείο.

Κράτησαν το γένος και το έθνος αγράμματο.

Μερικοί ιερείς όπως ο Κοσμάς ο Αιτωλός που προαναφέραμε έδρασαν αποσπασματικά και σαν ιδιώτες.
Είναι ιστορικό έγκλημα να ισχυρίζονται κάποιοι πως το παπαδαριό διέσωσε την πολιτισμική κληρονομιά και μάθαινε τα παιδάκια γράμματα.
Το Πατριαρχείο είχε ΟΛΗ την πολυτέλεια να το έκανε αυτό χωρίς να τους ενοχλεί
η Πύλη.

Δεν το έκανε όμως.

Μου άρεσε αυτός ο διάλογος σε αυτό το φόρουμ και θα περιμένω τους πιστούς με στοιχεία να κάνουμε τον δικό μας διάλογο στα παραπάνω!

Να επαναλάβω σέβομαι το πιστεύω του καθενός, εγώ το μόνο που θέλω είναι να αποκαταστήσω την αλήθεια για τους προγόνους μου Αρχαίους Έλληνες για αυτό και ζητώ διάλογο, τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο!

ΠΛΑΤΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ

http://www.metafysiko.gr/forum/showthread.php?t=2741

Μοιραστείτε το!

Leave a Reply

You can use these HTML tags

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>