ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ

PD Dr.-Ing. Georg Chaziteodorou   Bleibergweg 114  D-40885 Ratingen  Tel.+Fax: 0049 2102 32513 E-Mail: chaziteo@t-online.de

                 19.11.2014

Ολόκληρο το Σύμπαν Συμπιεσμένο σε Μία Εικόνα, κάνετε κλικ να το απολαύσετε!

Γ. Θ. Χατζηθεοδωρου

Τον ορισμον της δημιουργικης  αρχης απο την οποια εκπορευθηκε το συμπαν μας την δινει η νεα θεωρια της φυσικης, η οποια ομιλει για την εκ του μηδενος προελευσης των παντων.

Η νεα αυτη θεωρια απορριπτει την κλασικη φιλοσοφικη θεωρηση, οτι «μηδεν εκ του μηδενος γινεται» και δεχεται οτι «εκ του μηδενος προερχονται τα παντα και εις το μηδεν επιστρεφουν».

Ο νομος της φυσεως ειναι η ελευθερια (1).

Με τις εκδηλωσεις αυτες εμφανιζονται ολα τα φαινομενα των κοσμων και με τις λειτουργιες αυτων πληρουνται οι σκοποι της δημιουργιας.

Στους φυσικους κοσμους η λειτουργια του νομου της ελευθεριας εκδηλωνεται με την αρμονια μεταξυ των μορφων της φυσεως και τον ιδιαζοντα χαρακτηρισμο της ενεργητικοτητας καθε μορφης.

Με τον νομο της ουσιας της φυσεως κανονιζεται να μενη η καθε μια μορφη στο πεδιο της ενεργητικης δρασης και να δεχεται τις επιδρασεις των αλλων μορφων.

Η φυση ειναι το   συνολο της ενεργουσης ουσιας των κοσμων με ολες τις εκδηλωσεις, λειτουργιες και νομους αυτης, Ο δικος μας κοσμος, αγνωστο για ποιο λογο, εχει ιδιοτητες που του δινουν την δυνατοτητα να υπαρχη για μεγαλα χρονικα διαστηματα, δημιουργει δισεκατομμυρια αστρα και γαλαξιες απο την συνηθη ορατη υλη του 5 % της ολικης υλης που περιεχει παρουσιαζοντας τα εξης χαρακτηριστικα:

α.  Η υλη αποτελειται απο ατομα και αυτα απο κβαντοτεμαχιδια που εχουν και ιδιοτητες κυματων.

β.  Αντιμαχονται εντος αυτου τεσσερις βασικες δυναμεις (ηλεκτρομαγνητικη, ισχυρη-και ασθενης πυρηνικη, βαρυτητα) μαζι με την εντροπια και την θερμοδυναμικη.

γ.  περιεχει πλανητες, αστρα και γαλαξιες.

δ.  Τα συστηματα της Φυσικης εξελισσονται εντος τους σε καταστασεις χαμηλης   ενεργειας και μεγαλυτερης αταξιας.   

Η νοητικη φυση γινεται εκ της μη νοητικης, δυναμει νεας εκδηλωσεως νομων οι οποιοι υπαηρχαν σε αυτην οχι εν ενεργεια, αλλα μονο εν δυναμει και ειναι ενα δημιουργημα των ανθρωπινων εγκεφαλων.

Το «εν δυναμει» νοειται απο τον καθε ανθρωπο διαφορετικα με αποτελεσμα να οργιαζει σε ενα μερος των ανθρωπων του πλανητη Γη η θρησκευτικη δεισιδαιμονια της Μεταφυσικης (2)!                                            

Αυτη καταγινεται με το υποκειμενο, τον χωρο, τα αντικειμενα και τον χρονο και επεκτεινε την ερευνα της στις αρχες του γιγνωσκειν, στην συνειδηση, στις παραστασεις, στην μνημη, στην φαντασια, στην κριση, στην ηθικη και στο νοειν και λογιζεσθαι, αντιγραφοντας και σκοπημα παραμορφωνοντας την αρχαιοελληνικη διανοηση, για να διαμορφωση εννοιολογικα την πιστη της χριστιανικης θρησκειας.

Ισχυριζεται, οτι κανενας δεν μπορει να κλονιση την αμεσοτητα, την χωρικη ομογενεια, την ετερογενεια των αισθητων, την χρονικοτητα, την διαλεκτικη, την ηθικη βουληση και την αισθητικη συγκινηση.

Στην πραγματικοτητα ομως η Μεταφυσικη αντικατεστησε την «α’ι’διοτητα» του κοσμου με το δογμα της «ex nihilo» δημιουργιας και της προσωπικης αθανασιας και εφευρε την συνδεση της εσωτερικοτητας, υποκειμενικοτητας και αμεσοτητας.

Στην ψυχη δινεται μια παραμορφωμενη δυναμικη, για να ελευθερωθη απο τον κλοιο της αναγκαιοτητας και η αποσταση που δημιουργηθηκε αναμεσα στον κοσμο και στον δημιουργο, γεφυρωνεται με το τεχνασμα, οτι η πνευματικη φυση του ανθρωπου δημιουργηθηκε «κατ’ εικονα και καθ’ ομοιωση» του δημιουργου.

Η αποσταση μεταξυ του κτιστου και ακτικστου βεβαιωνεται περισσοτερο απο τις ατελειες του κτιστου (εαν το κτιστο ηταν τελειο, δεν θα ειχε νοημα, αυτο που θα ηταν η ιδια η υπερβατικοτητα) και απο την υπαρξη του κακου παρα την εννοια του αγαθου.

Με τον δυ’ι’σμο αυτο η φυση αυτοσυλλαμβανεται απο την χριστιανικη θρησκεια σαν ατελης, σαν πασχουσα, σαν επιρρεπης προς το κακο.

Η παγκοσμια συνειδηση του οντος γινεται αδυναμη, πασχουσα, αμαρτωλη.

Με την παραμορφωση αυτη τιθενται στην χριστιανικη θρησκεια τα θεμελια του φοβου και της ελπιδας στις ψυχες των πιστων της, δηλαδη οι βασικες προ’υ’ποθεσεις για την δεσποτεια και την εκμεταλλευση με το τεχνασμα, οτι ο δημιουργος εχει την απολυτη δυνατοτητα της δημιουργιας του ατελους ανθρωπου και του κοσμου, γεφυρωνεται, εστω και φαινομενικα, το χασμα μεταξυ του κτιστου και ακτιστου.

Εαν το κτιστο (ο ανθρωπος) κατανοουσε λογικα και αντιληπτα τα εσαει τελουμενα εργα του δημιουργου, θα επαυε αυτος να ειναι δημιουργημα του δημιουργου.

Με το τεχνασμα αυτο ο ανθρωπος αποκτα την ικανοτητα να συλλαμβανει το τελειο χωρις να εισερχεται στην φυση του.

Με την εντεχνα δημιουργηθεισα «διαλεκτικη» μεταξυ ανθρωπου και δημιουργου γεφυρωνεται η υποτειθομενη απειρως μεγαλη αποσταση.

Ενα αλλο μερος των ανθρωπων του πλανητη μας  πιστευει, οτι το «εν δυναμει» ειναι μια ακομη δυνατοτητα της ιδιας της φυσης, η οποια εδω ονομασθηκε «μη νοητικη».

Στην περιπτωση αυτη «αυτον τον κοσμο, κανεις θεος ‘η ανθρωπος τον δημιουργησεν, αλλα κατα τον Ηρακλειτο (3) ειναι πυρ αθανατο που αναβει και σβηνει με μετρο».

Το συμπαν μας συνεπως ειναι ενα ιδιομορφο δημιουργημα, οπου ολα τα ορατα και αορατα στοιχεια του αποτελουν ενα απατηλο ονειρο και δεν μπορουν να παρατηρηθουν συνολικα, διοτι αυτο δεν συλαμβανεται ως συνολο με τα μικρης εμβελειας αισθητικα ανθρωπινα οργανα.

Τα ορατα του στοιχεια σε σχεση με την ολικη πραγματικοτητα, συμπεριφερονται οπως ο αφρος της κορωνας των κυματων στον ωκεανο.

Πιεσμενο μεταξυ χωρου και χρονου λαμβανει το συμπαν συνεχως διαφοροποιημενες μορφες, τις οποιες εξοντωνει και ξαναδημιουργει για να τις ξαναεξοντωσει και ουτω καθεξης, σε ολη την αιωνιοτητα.

Ενω ειναι ενα ολοκληρωμενο και αδιαιρετο συνολο, τα παντα αλληλοσυνδεονται μεταξυ τους και συνυπαρχουν με αλληλοεπιδρασεις.

Ο χωρος του δεν προσδεχεται φθορα και ειναι αναντιπαραστατος και εδρα των αισθητων.

Ο χρονος κατα τον Πλατωνα αποτελει κινητη εικονα της αιωνιοτητας.

Ολκληρη η κοσμολογικη δημιουργια κρυβεται κατα τον Δακογλου (4) στην εξης ρηση του πυθαγορειου αστροφυσικου Φιλολαου: «Εστι γαρ αρμονια πολυμιγεων ενωσις και διχα φρονεοντων συμφρονησις».

Το συμπαν μας κατα τον Adams (5) μετα την εποχη της αρχικης υλης διανυει σημερα την εποχη των αστερων που φωτιζουν την οποια θα ακολουθησει η εποχη των εκφυλισμενων αστερων και μετα η εποχη των μελανων οπων και του ολικου σκοτους.

Σε περιπου 6 δισεκατομμυρια χρονια (εως σημερα περιστραφηκε το ηλιακο μας συστημα γυρω απο το κεντρο του γαλαξια μας 19 φορες και θα περιστραφει ακομη μεχρι το τελος της ζωης του ηλιου μας αλλες 18 φορες) θα φωτιζει ακομη ο ηλιος μας για λιγο καιρο με διπλασια ενταση, που σημαινει ισχυροτερη ροη της ηλιακης ενεργειας προς τον πλανητη μας, προτου μεταμορφωθει αυτος σε ενα κοκκινο γιγαντα ‘η σε εναν νανο χωρις να αλλαξουν οι τροχιακες ταχυτητες των εξωτερικων πλανητων του ηλιακου μας συστηματος.

Η για λιγο καιρο αυξηση της ροης της ηλιακης ενεργειας προς τον πλανητη μας θα αυξησει την επικρατουσα θερμοκρασια σε ολη την γηινη επιφανεια με δυσαρεστες παρενεργειες.

Οι θαλασσες που θα ζεσταθουν υπερμετρα δεν θα ειναι σε θεση να συνδεσουν αρκετες ποσοτητες CO2 με αποτελεσμα να καταληγη περισσοτερο CO2 στην ατμοσφαιρα και να αυξανη η περιοκτηκοτητα της σε CO2.

Μια τετοια ατμοσφαιρα αφηνει μεν να περαση το ηλιακο φως εμποδιζει ομως την διοδο της υπερυθρης ηλιακης ακτινοβολιας.

Η  ζωη του πλανη μας εκ των πραγματων πλεον θα ληξει στην φωτια.

Ο ανθρωπος του πλανητη Γη και μεσα στο συμπαν μας, ειναι ενα βιοενεργειακο δημιουργημα που παραγει και μεταβαλλει ενεργεια και κατεχει ως μερος του συνολου στον ιεραρχικα και κατα κλιμακα δημιουργημενο κοσμο μας, την θεση του (6).

Αυτος αποτελειται απο 10 στην 28 κβαντοτεμαχιδια της υλης που δημιουργουν 10 τρισεκατομμυρια ευκαρια κυτταρα τα οποια περιεχουν 2 εκατομμυρια χιλιομετρα συμπιεσμενο DNA. Απο τα 100 ατομα του ανθρωπινου σωματος (ενα ατομο εχει διαμετρο 0,00000008 εκατοστα) τα 60 ειναι ατομα υδρογονου, τα 25 οξυγονου, τα 5 ανθρακος κατι τα υπολοιπα 10 διαφορα αλλα στοιχεια.

Η συνηθης παρασταση του ατομου της υλης στο ανθρωπινο σωμα δειχνει τον πυρηνα του ατομου σαν μια «μυγα» στο κεντρο ενος ποδοσφαιρικου σταδιου, ενω το διπλανο ατομο του ανθρωπινου σωματος βρισκεται εκτος του ποδοσφαιρικου σταδιου, που σημαινει, οτι το ανθρωπινο σωμα στην πραγματικοτητα ειναι ενας κενος χωρος που διακοπτεται απο τα κβαντοτεμαχιδια της υλης τα οποια βρισκονται μεταξυ τους σε τοσο μεγαλες αποστασεις που σχεδον δεν μετριουνται.

Αυτα ενωνονται μεταξυ τους με πεδια δυναμεων τα οποια απλωνονται σαν μια «Ομιχλη» ‘η σαν ενα «Μυρο» στον ευρυ χωρο και μεταφερουν μια δυναμη ‘η περιγραφουν την κινηση των κβαντοτεμαχιδιων του ανθρωπινου σωματος.

Οι διαφορες ουσιες τροφης τις οποιες προσλαμβανει ο ανθρωπος απο το περιβαλλον του μεταβαλλει ο οργανισμος του (ενας αξιοθαυμαστος μηχανισμος με ενα ανυπερβλητο χημειο) σε ενεργεια.

Δια της αφομοιωθεισης τροφης που καταληγει μεσου του λεπτου εντερου και του αιματος στα ευκαρια κυτταρα του και δια του εισπνεομενου οξυγονου, παραγεται στο ανθρωπινο σωμα ηλεκτρικο ρευμα των 0,1 V ανα nm (1 nm = 10 στην πλην 9 μετρα).

Εαν αυτο υπολογισθει στις διαστασεις του ανθρωπινου σωματος, προκυπτει κατα μεσο ορο μια ηλεκτρικη ωθηση των 20 εκατομμυριων Volt ανα μετρο, δηλαδη μια ηλεκτρικη φορτωση μιας μεγαλης καταιγιδας που βρισκεται αποθηκευμενη στο ανθρωπινο σωμα.

Οτι καθημερινα κανουν η φυση και ο ανθρωπος δεν ειναι τιποτε αλλο απο μια αδιακοπη μεταβολλη του προ’ι’οντος ενεργεια χωρις του οποιου δεν θα λειτουργουσε καμμια φυσικη διαδικασια στον πλανητη Γη και η Ζωη θα ηταν ανυπαρκτη.

Το φαινομενο της Ζωης παρουσιασθηκεν στον πλανη μας για πρωτη φορα πριν απο περιπου 3 δισεκατομμυρια χρονια και περασε το 80 % της ιστοριας του στο σκαλοπατι του μονοκυτταρου και μαλιστα σε συνθηκες που τιποτε δεν προδικαζε, οτι απο απλες μονοκυτταρες ουσιες μπορουσε να προκυψη μολις προ ολιγου (γεωλογικα!) ενας υπεροχος και πολυπλοκος μοριακος μηχανισμος παραγωγης οντων με περιπλοκες ζωικες δομες.

Σε τι ομως ειδους υπερταξικες συσχετιζεις και νομοτελειες εισερχεται η ιστορια της Ζωης;

Ειναι οι προ’υ’ποθεσεις του πλανητη Γη που αφησαν να γεννηθη η Ζωη, τοσο ειδικες ωστε να βρισκομαστε μονοι στο συμπαν;

Η μοναξια ειναι η χειροτερη ασθενεια για εναν ανθρωπο του πλανητη μας, διοτι αυτος ειναι ανικανος να ζη χωρις αυταπατες σε ενα ανασφαλιστο συμπαν και σε εναν ασημαντο πλανητη ενος μακρεων κυματων αστερος, που βρισκεται χαμενος μεταξυ δυο σπειροειδων βραχιονων ενος γαλαξια.

Ειναι η Ζωη ενα αναποφευκτο αποτελεσμα της κοσμικης εξελικτικης πορειας μιας κοσμικης αναγκαιοτητας;

Πως μπορεσε η Ζωη να εμφανισθη τοσο ξαφνικα και να λαβη σε μια χρονικη περιοδο μεταξυ 10 και 20 εκατομμυρια χρονια ολες τις μεχρι σημερα γνωστες μορφες της;

Μπορουμε κατα ρεαλιστικο τροπο να υπολογιζουμεν, οτι οι ιδιες προ’υ’ποθεσεις γεννησης της Ζωης στην Γη υπαρχουν και σε πλανητες αλλων ηλιακων συστηματων περαν του δικου μας, στον γαλαξια μας ‘η σε αλλους γαλαξιες;

Στον γαλαξια μας κατα τις τελευταιες εκτιμησεις των επιστημονων υπαρχουν 1 εως 30 δισεκατομμυρια πλανητες και το συμπαν μας περιεχει 100 δισεκατομμυρια γαλαξιες.

Εαν διαγραψουμε για λογους ρεαλιστικης εκτιμησεως μερικα μηδενικα, υπολογιζεται, οτι το συμπαν μας φιλοξενει 1 δισεκατομμυριο δισεκατομμυρια πλανητες.

Προ’υ’ποθετουμε, οτι η γεννηση της Ζωης, δηλαδη η ξαφνικη δημιουργια ενος DANN ειναι ενα τοσο απιθανο γεγονος, ωστε να λαμβανη χωρα σε εναν απο καθε δισεκατομμυριο πλανητες.

Η πιθανοτητα γεννησης της Ζωης ειναι συνεπως 1 προς 1 δισεκατομμυριο.

Παρ’ ολη την μικρη αυτη πιθανοτητα θα δημιουργουνταν στο συμπαν μας Ζωη σε ενα δισεκατομμυριο πλανητες και ενας απ’ αυτους ειναι ο πλανητης μας.

Το απιθανο και απιστευτο αυτο γεγονος μας οδηγει στο συμπερασμα, οτι η πιθανοτητα να εντοπισθη Ζωη σε εναν αλλο πλανητη του συμπαντος μας, ειναι σαν προσπαθουμε να εντοπισουμε μια βελονα σε εναν σωρο αχυρων μιας αχυρωνας.                                       

Η ερωτηση συνεπως ποιος ειναι, που ειναι και που παει ο ανθρωπος, περιεχει δυο κατευθυνσεις προβληματισμων και κατ’ επεκταση απαντησεων.

Η μια κατευθυνση ακολουθει τον δρομο της αστροφυσικης που εχει εν περιληψη απαντιθει, η δε αλλη τον δρομο εξελιξης της ανθρωπινης κοινωνιας.

Χωρις την πρωτη κατευθυνση δεν θα υπηρχε η δευτερη.

Η δευτερη κατευθυνση δηλωνονταν στην προουμανιστικη και ουμανιστκη φαση της ανθρωπινης κοινωνιας και εξεδηλωνεται εν μερει και σημερα με βαθεια ριζωμενες ανθρωπινες πρακτικες και συμπεριφορες ως π.χ. κανιβαλισμος, σκλαβια, δουλοπαροικια, δικαιο πυγμης, βεντετα, μονομαχια, ανθρωποθυσια, δολοφονια αιχμαλωτων, βασανιστηρια στο ποινικο δικαιο, ενστικτα αγωνων και πολεμων κ.α. πολλα.

Οι ως ανω βαθεια ριζωμενες πρακτικες και συμπεριφορες ηταν για την επιβιωση στις αρχικες φασεις της ανθρωπινης υπαρξης απαραιτητες, σημερα ομως ειναι ακατανοητες.

Ακατανοητο παραμενει το γεγονος οτι καμμια δυναμη στον πλανητη μας δεν κατορθωσε μεχρι τις ημερες μας να διαγραψη τον πολεμο απο τις σχεσεις των ανθρωπινων κοινωνιων.

Ενα τεταρτο εως ενα ημισυ των ετησιων οικονομικων προ’υ’πολογισμων ολων των λαων του πλανητη μας διατειθενται απ’ ευθειας ‘η πλαγια για εξοπλιστικα προγραμματα για ακομη εναν πιθανον Παγκοσμιον Πολεμον ‘η για διενεξεις μεταξυ κρατων που συνορευουν.

Δεν υπαρχει ομως κανενας φυσικος νομος που να οριζη οτι ο πολεμος μεταξυ των ανθρωπων ειναι απαραιτητος.

Σε ποια χερια ομως καταληγουν τα τεραστια ετησια χρηματικα ποσα (περιπου 3 τρισεκατομμυρια δολλαρια των ΗΠΑ τον χρονο);

Δεν ειναι καθ’ ολου αγνωστο, οτι σχεδον ολες οι εξοπλιστικες βιομηχανιες βρισκονται στα χερια ‘η ελεγχονται στο μεγαλυτερο τους μερους αυτων που ελεγχουν και το χρημα.

Για την ευημερια των λαων του πλανητη μας και για την οικονομικη και πολιτισμικη αναπτυξη του τριτου και τεταρτου κοσμου δεν ξοδευεται ουτε ενα δολλαριο των ΗΠΑ.

Πανω απο 1 δισεκατομμυριο ανθρωποι, ενα τριτο του παγκοσμιου αστικου πληθυσμου, διαβιωνουν σημερα σε παραγκουπολεις υπο δραματικες ελλειψεις ποσιμου νερου και συνθηκων υγιεινης, με υψηλη παιδικη θνησιμοτητα και υψηλη ανασφαλεια.

Καθε χρονο πεθαινουν στον πλανητη μας απο πεινα περισσοτερα απο 12 εκατομμυρια παιδια.

Τοσο στις μεγαλουπολεις του τριτου κοσμου οσο και στα αστικα συγκροτηματα στις αναπτυγμενες χωρες, η εξαθλιωση των εγκλειστων ειναι δραματικη και αποτελεσμα της συγχρονης απαλλοτριωτικης και αρπακτικης συγκεντρωσης πλουτου, απο την κατα γραμμα εφαρμογη των οδηγιων του ΔΝΤ και της παγκοσμιας τραπεζας.

Η γκετοποιηση των υποπρολεταριων στις παραγκουπολεις του πλανητη μας, πραγματοποιηται σε μια εποχη, που η παγκοσμιοποιηση παραλληλα με τις αρχες της ελευθεριας των ετσι ονομασθεντων «Αγορων» και της υψηλης κινητικοτητας των εργαζομενων, υπερμετρα και αποπροσανατολιστικα προπαγανδιζεται.

Ο σημερινος κοσμος, οχι μονο δεν ενοποιειται και δεν συγκλινει καθ’ ολου, αλλα κατατεμνεται και αποδομειται απο παρανο’ι’κους.

Αυτοι οι ανθρωποι (;) που ασκουν σημερα παγκοσμια πολιτικη και οικονομικη εξουσια εχουν σχετικα με την φυση του ανθρωπου και της Ζωης, στρεβλωμενες αποψεις.

Πιστευουν βλακωδως, οτι η φυση του ανθρωπου δεν αλλαζει και πως ο πελεμος ειναι μια ανθρωπινη τραγωδια που δεν εγκαταλειπει τον ανθρωπο και παρουσιαζομενοι οι δολοφονοι αυτοι ως δηθεν θουκυδιδειοι ρεαλιστες, προσφερουν θεωρητικες δικαιωσεις σημερα για ολους τους εγκληματικους πολεμους.

Η μειονοτητα αυτη των εκλεκτων του φανταστικου τους θεου Γιαχβε, εχουν καταντησει εκτρωματικα οντα γεματα με αντιφυσικες, τεχνητες και ψευτικες επινοησεις ενος νοσηρου ελαττωματικου λογικου.

Προς τα που παει συνεπως ο ανθρωπος του πλανητη μας με τετοια δεδομενα;

Το κυμα της Ζωης σπρωχνει τα παντα προς τα εμπρος, προς την προοδο και την εξελιξη.

Αυτος ειναι ο νομος, ο πρωτευων νομος της Ζωης.

Στασιμοτητα της προοδου δεν επιτρεπει ο νομος αυτος.

Το σταματισμα της Ζωης συνεπαγεται αποσυνθεση και διαλυση, δηλαδη βιαια μεταμορφωση που εχει ως επακολουθο ανατροπες και ανωμαλιες.

Εαν δεν δεν κατανοησει ο ανθρωπος «που πραγματι σημερα βρισκεται ο γορδιος δεσμος των ανθρωπινων προβληματων» για να τον κοψη τελεσιδηκα, παει προς τα πισω, προς την ολοκληρωτικη του υποδηλωση, προς την κατασταση της τελικης και ολικης δουλοπαροικιας του. Στην περιπτωση αυτη θα απολυτρωθει μονο απο την κατευθυνση του δρομου της αστροφυσικης, δηλαδη αποτον «εν δυναμει» δρομο που οδηγει και καταληγει στην «φωτια»……

Γ. Θ. Χατζηθεοδωρου

Βιβλιογραφια

1. Ναγος Σ. «Αληθεια, Ελευθερια, Γνωση»

                           Ιστοσελιδα Eligible Greek.Com, 9.4.2010

    2.  Χατζηθεοδωρου Γ. «Μεταφυσικη»

                                          Ο εκφυλισμος της Φιλοσοφιας

                                           Δαυλος 316, Σεπτεμβριος 2008, σ. 22403-22415

1. Φιλκος Τ.-Αρβανιτακης, Χριστοδουλου «Ηρακλειτος Απαντα»

                                                                        Εκδ. Ζιτρος, Αθηνα 1999

1. Δακογλου Ι. «Ο Μυστικος Κωδικας του Πυθαγορα και η

                                 αποκρυπτογραφηση της διδασκαλιας του»

                                 Τομος πρωτος, Εκδοσεις «Νεα Θεσις», 1987, σ.16

1. Adams Fred «Die fünf Zeitalter des Universums. Ein Physik der

                           Ewigkeit»

                           Deutsche Taschenbuchverlag GmbH&KG,

                           München, Dezember 2002

1. Χατζηθεοδωρου Γ. «Ο ανθρωπος ενα βιοενεργειακο δημιουργημα που

                                       παραγει και μεταβαλλει Ενεργεια»

                                       Ισατοσελιδα arxaiaithomi.gr, 26.6.2014