ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ

PD Dr.-Ing. Georg Chaziteodorou Bleibergweg 114

D-40885 Ratingen

Tel./Fax: 02102 32513

E-Mail: chaziteo@t-online.de

29.05.2013

Μια αναλυση του Γ.Θ.Χατζηθεοδωρου

Δοκτοροs πτυχιουχου μηχανικου

Προτου ριξουμε μια ματια γεματη αγωνια για τιs μελλοντικεs κλιματολογικεs

μεταβολεs στον πλανητη μαs, θα ηταν προτιμοτερο να εξετασουμεν πρωτα το παρελθον. Η φυση και μαζι τηs το κλιμα ποτε δεν υπηρξαν σταθερα μεγεθη, οπωs ισχυριζονται σημερα οι ετσι ονομασθεντεs “φυσιοπροστατεs”.

Η αναδρομη ριχνει δεσμεs φωτοs στην ερωτηση, εαν οι περιοδοι ζεστηs ηταν οι χειροτεροι και οι περιοδοι ψυχουs οι καλυτεροι ‘η οτι μια τετοια εκτιμηση δεν εχει κανενα νοημα, διοτι οι ανθρωποι παντοτε αντιδρουν και προσαρμοζονται στιs αλλαγεs.

Αλλαγεs στην φυση λαμβανουν χωρα σε τελειωs διαφορετικα χρονικα διαστηματα απ’ οτι η ιστορια του ανθρωπου. Η σημερινη κατασταση τηs γηs διαμορφωθηκε κυριωs απο τιs επιδρασειs και παρενεργειεs τηs τελευταιαs παγετωδουs εποχηs (Weichsel-Glazial)και οχι απο τιs μεταβολεs που προξενησαν οι ανθρωπινεs δραστηριοτητεs προs το τελοs τηs εποχηs αυτηs.

Επειδη ομωs η κλιματολογικη μεταβολη ειναι μια πραγματικοτητα και θα εχει αυτη σοβαρεs επιδρασειs στην ζωη και στα ανθρωπινα δρωμενα, οφειλεν η συζητηση στην Κοπεγχαγη για την Κλιματικη Αλλαγη, να ειχε γινη με αντικειμενικοτητα και να ειχε περιοριστη χωριs υπερβολεs στα ουσιαστικα περιστατικα.

Δεν εγινε ομωs !

Λανθασμενοι ‘η αλογοι “συσχετισμοι”, που σκοπημα κατασκευασθηκαν στο πα-

ρελθον με κυριο στοχο να φοβησουν και να εκμεταλλευτουν οικονομικα τουs ανθρωπουs, οφειλαν να εξαληφθουν, εαν θελαμε να διατηρηθη η αξιοπιστια

των επιστημονων και των πολιτικων σε καθε χωρα (1). Δεν θελαμε ομωs !!!

Ο γηινοs «θερμοστατηs» ειναι ενα πολυ ευαισθητο οργανο…….

Μεταξυ των ζωντων κατοικων του πλανητη μαs και του θανατου η αποσταση

ειναι πολυ μικρη. Ηδη μια μικρη αποκλιση στιs δυναμικεs διαδικασιεs, που

εκαναν τον πλανητη ετσι που τον γνωριζουμε, μπορει να εχει τετοιεs επιδρα-

σειs στην ατμοσφαιρα και κατ’επεκταση στιs κλιματολογικεs καταστασειs

που σημερα επικρατουν, που ουτε καν μπορουμε να τιs φαντασθουμεν. Λογω

τηs αγνοιαs μαs για την ισορροπια των παραγοντων στην ατμοσφαιρα και των

αλληλοεπιδρασεων τουs, που ρυθμιζουν τιs κλιματολογικεs καταστασειs, ζουμε

πραγματι επικινδυνα ! Ακομη δεν γνωριζουμε πολλα πραγματα ‘η πιστευουμε

οτι γνωριζουμε, για τουs μηχανισμουs που μπορουν να επιδρασουν πολυ γρηγο-

ρα στο «θερμομετρο» τηs γηs, δηλαδη δεν γνωριζουμε ποια κατασταση στο

μελλον ειναι η πιθανοτερη

1. μια εποχη του θανατηφορου ψυχουs ‘η

2. μια εποχη του θανατηφορου καυσωνα ;

Κατα την διαρκεια ενοs μεγαλου μερουs τηs παλαιο –και μεσοζω’ι’κηs γεω-

λογικηs ιστοριαs τηs γηs και μαλιστα εωs γεωλογικο-ιστορικα προσφατα, ο

καυσων ηταν σχεδον παντου στον πλανητη μαs το κυριο χαρακτηριστικο. Για

τα τελευταια 500 εκατομμυρια χρονια η θεση των Ηπειρων και Ωκεανων ειναι

γνωστη και απο τουs ιζηματογενουs σχηματισμουs των πετρωματων μπορουν

να ανακατασκευασθουν οι θερμεs και οι ψυχρεs κλιματολογικεs φασειs. Αυτεs θα μπορουσαν να συσχετισθουν με τιs ταχυτητεs απομακρυνσηs των λιθοσφαι-

ρικων πλακων (11). Οι ωκεανιεs λιθοσφαιρικεs πλακεs κινουνται λογω των επαγωγικκων ρευματων στον γηινο φλοιο και συρονται κατω απο τιs γειτονικεs

ηπειρωτικεs πλακεs. Κατα την διαδικασια αυτη η ηπειρωτικεs πλακεs πιεζονται και αναδιπλωνονται σφηνoειδωs προs τα ανω.

Η σημερινη παγετωδηs εποχη, μεσα στην οποια ακομη βρισκομαστε, αρχισεν

πριν περιπου 40 εκατομμυρια χρονια. Μεχρι σημερα το φασμα τηs εποχηs αυτηs παραμενει ποικιλο, δηλαδη παρουσιαζει εναλλαγεs μεταξυ φρικτωδων

κλιματολογικων καταστασεων καυσωνοs και ψυχουs αλλα και ευχαριστων.

Κατα τα τελευταια 2,5 εκατομμυρια χρονια – αναβαση του Homo erectus και

Homo sapiens, δηλαδη του σημερινου ανθρωπου – υπηρξαν τουλαχιστον 17

χρονικοι περιοδοι ισχυρων παγετωνων, με ενδιαμεσουs θερμουs. Η αιτια των

εναλλαγων αυτων παραμενει μεχρι σημερα αγνωστη. Παλαιοτερα οι ενδια-

μεσοι χρονικοι περιοδοι των παγετων διαρκουσαν συχνα μονο 8.000 χρονια.

Η τελευταια ενδιαμεσοs περιοδοs, που ζουμε, αρχισε πριν 130.000 χρονια, ειχε

το ζενιθι τηs πριν 20.000 χρονια, οπου το 30 % τηs στερεαs τηs γηινηs επιφα-

νειαs ηταν σκεπασμενο απο ενα παχυ στρωμα παγου. Ακομη και σημερα ειναι

ακομη το 10% τηs στερεαs τηs γηινηs επιφανειαs σκεπασμενο απο ενα παχυ

στρωμα παγου ενω το 14 % του εδαφουs τηs στερεαs ειναι συνεχωs παγωμενο.

Δεν αποτελει υπερβολη εαν υποστηριχθει εδω, οτι βρισκομαστε ακομη εντοs

τηs παγετωδουs εποχηs. Οι ερευνεs σε δειγματα παγου που παρθηκαν με δειγ-

ματοληπτεs γεωτρησεων απο διαφορα βαθη των παγετωνων τηs Γροιλανδιαs

εφεραν στο φωs ενα ακριβεs φασμα των κλιματολογικων συνθηκων που επι-

κρατουσαν εκει τα τελευταια 100.000 χρονια. Στην Γροιλανδια οι παγοι αριθμουν μια ηλικια περιπου 120.000 χρονια. Στην Ανταρκτικη, οπου το Κλιμα

ειναι ποιο ξηρο, οι χιονοπτωσειs εχουν μικροτερη ενταση. Τα δειγματα παγου

που εληφθηκαν εκει το 2003 με γεωτρυπανα εχουν μια ηλικια 800.000 χρονων.

Απο τα δειγματα αυτα μετριεται η περιεκτικοτητα στουs παγουs του Ισοτοπου του Οξυγονου-18 αλλα και του αεροs στιs φυσαλιδεs των παγων με καθωρισμο

τηs περιεκτικοτηταs τηs ατμοσφαιραs τηs εποχηs δημιουργιαs των παγων.

Η γη στην ωs ανω περιοδο ηταν γεματη με εναλλαγεs κλιματολογικων φασεων μεταξυ καυσωνων και παγετωνων.

Πριν 12.000 χρονια π.χ. εθερμανθει η γη πολυ γρηγορα αλλα την φαση

αυτη ακολουθησε ενα παγερο κλιμα που διηρκησεν περιπου 1.000 χρονια. Στο

τελοs τηs φασηs αυτηs αυξηθει ξαφνικα η θερμοκρασια στην διαρκεια μονο

20 ετων κατα 4 βαθμουs Κελσιου. Τα αποτελεσματα υπηρξαν ανωμαλεs και-

ρικεs συνθηκεs με ισχυρεs βροχοπτωσειs, καταστροφικουs κυκλωνεs και

τεραστια θαλασσια κυματα. Τα δειγματα παγου στην Γρoιλανδια δειχνουν οτι

εκει μονο σε διαρκεια 10 ετων αυξηθηκε η θερμοκρασια κατα 8 βαθμουs Κελ-

σιου με επιδρασειs απο τιs βροχοπτωσειs και στον φυτικο κοσμο με αποτελεσμα

να αυξηθη αυτοs υπερβολικα πολυ. Στιs μερεs μαs παρατηρειται μια αυξηση

τηs γηινηs θερμοκρασιαs του μεγεθουs 0,8 βαθμουs Κελσιου.

Σημερα τουλαχιστον φαινομενικα ζουμε σε μια ασυνηθειστα σταθερη και ησυ-

χη κλιματολογικα κατασταση. Αυτο ομωs δεν σημαινει, οτι η κατασταση αυτη

θα συνεχισθει για πολυ ακομη καιρο. Η σημερινη κλιματολογικωs σχετικα θερ-

μη γεωλογικη περιοδοs μπορει να γινη η απ’αρχη μιαs νεαs παγετωδουs εποχηs.

Στην περιπτωση αυτη, δηλαδη στην περιπτωση που ξανακαλυφθουν μεγαλεs

χερσαιεs περιοχεs με στρωματα παγου, ουδειs θα ειναι σε θεση να αντιμετω-

πιση αποτελεσματικα την νεα κλιματολογικη κατασταση. Απο την αλλη πλευρα

δεν αποκλειεται να συνεχισθη η αυξηση τηs γιηνηs θερμοκρασιαs με αποτελε-

σμα καταστροφικων κλιματικων μεταβολων.

Απο το εσωτερικο τηs γηs τροφοδοτειται η ατμοσφαιρα μαs εδω και δισεκα-

τομμυρια χρονια με αερια. Τα αερια αυτα συμμετειχαν στην δημιουργια τηs

γηινηs ατμοσφαιραs τηs οποιαs το παχοs δεν υπερβαινει τα 800 χιλιομετρα. Η

γηινη ατμοσφαιρα υποδιαιρειται στην Τροποσφαιρα, στην Στρατοσφαιρα, στην

Μεσοσφαιρα (40-80 χιλιομετρα) και στην Ιoνοσφαιρα ‘η Θερμοσφαιρα (80-800 χιλιομετρα). Για τουs ζωνταs οργανισμουs στην γη μεγαληs σημασιαs ειναι η

Τροποσφαιρα, η οποια περιεχει θερμοτητα και οξυγονο.

Το παχοs τηs Τροποσφαιραs δεν υπερβαινει τα 16 χιλιομετρα.

Στα γεωγραφικα πλατη με ηπιο κλιμα οπου ζουν οι περισσοτεροι ανθρωποι

η Τροποσφαιρα εχει ενα παχοs 10 με 11 χιλιομετρα. Η στενη αυτη λωριδα περι-

εχει τα 80 % τηs μαζαs τηs ατμοσφαιραs ( 8 εκατομμυρια τοννουs αεροs ανα

τετραγωνικο χιλιομετρο τηs γηινηs επιφανειαs, δηλαδη συνολικα 4.160 εκα-

τομμυρια εκατομμυρια τοννουs αεροs και το συνολο του νερου τηs υδροσφαι-

ραs, δηλαδη 1,33 δισεκατομμυρια κυβικα χιλιομετρα).

Η προελευση και η υπαρξη του νερου στη γη καλυπτονταν απο ενα πεπλο μυ-

στηριου.Τιs τελευταιεs δεκαετιεs με τα ταξειδια και τιs εξερευνησειs στο ηλια-

κο μαs συστημα διεπιστωθει, οτι το νερο υπαρχει παντου στο διαστημα.

Στουs πλανητεs Αρη, Δια, Ποσιδωνα, Αφροδιτη, Κρονο, στουs δορυφορουs,

Ευρωπη, Ιω, Καλλιστω, Σεληνη, σε κομητεs, σε μετεωριτεs, σε δακτυλιουs και

αλλου. Τον Μα’ι’ο του 1997 ανακοινωσε η ΝΑΣΑ : “Παρατηρησαμε για πρωτη

φορα ενα πληθοs απο μικροσκοπικεs χιονομπαλλεs να πετουν απ’ το διαστημα

με κατευθυνση προs την στρατοσφαιρα τηs γηs. Ανακαλυφθηκεν πλεον, οτι οι

χιονομπαλλεs ειναι διαστημικα σωματα ομοια με μικρουs κομητεs, με διαμε-

τρο δωδεκα περιπου μετρων. Αρκετεs χιλιαδεs απ’ αυτεs φθανουν πετωνταs καθημερινα, αλλα καθωs πλησιαζουν την επιφανεια τηs γηs, διαλυονται και

γινονται μεροs των νεφων”. Η ανακαλυψη αυτη μαs επιβεβαιωνει τον Ομηρο

και τον Ησιοδο, “ο Ζευs υει υδωρ”. Η βροχη ερχεται καθημερινα ψηλα απ’ το

διαστημα με την μορφη του παγου. Η ετησια ποσοτητα τηs διαστημικηs αυτηs

βροχηs ειναι σχετικα μικρη, αλλα, αν αυτο συμβαινει για 4,6 δισεκατομμυρια

ετη, ειναι υπεραρκετη, για να σχηματισθουν οι Ωκεανοι (15).

Εαν οι κομητεs που κατα καιρουs χτυπησαν τον πλανητη γη δεν μετεφεραν μαζι τουs παγουs, δεν θα υπηρχε σημερα η υδροσφαιρα και προφανωs και κανεναs κατοικοs τηs γηs.

Απο το συνολο του νερου τηs υδροσφαιραs των 1,33 δισεκατομμυρια κυβικα χιλιομετρα, το 97 % δηλαδη τα 1,29 δισεκατομμυρια κυβικα χιλιομετρα ειναι

αλμυρο νερο και μονο το 3 %, δηλαδη 40 εκατομμυρια κυβικα χιλιομετρα γλυκο νερο. Το αλμυρο νερο κατανεμεται κατα 51,6 % ‘η 665,64 εκατομμυρια

κυβικα χιλιομετρα στον ειρηνικο ωκεανο, κατα 23,6 % ‘η 304,44 εκατομμυρια

κυβικα χιλιομετρα στον ατλαντικο ωκεανο, κατα 21,2 % ‘η 273,18 εκατομμυρια

κυβικα χιλιομετρα στον ινδικο ωκεανο και κατα 3,6 % ‘η 46,44 εκατομμυρια

κυβικα χιλιομετρα στιs αλλεs θαλασσεs.

Απο τα 40 εκατομμυρια κυβικα χιλιομετρα γλυκου νερου τηs υδροσφαιραs, τα 1,44 εκατομμυρια κυβικα χιλιομετρα βρισκεται σε λιμνεs, ποταμουs και σε

αλλουs υδροφορουs οριζοντεs, 40.000 κυβικα χιλιομετρα υπο μορφη νεφων

και ομιχληs και τα 38,52 εκατομμυρια κυβικα χιλιομετρα υπο μορφη παγων

στην ανταρκτικη (36 εκατομμυρια κυβικα χιλιομετρα) και απο τα υπολοιπα

2,52 εκατομμυρια κυβικα χιλιομετρα το μεγαλυτερο μεροs βρισκεται στουs παγουs τηs Γρoιλανδιαs.

Η γηινη ατμοσφαιρα περιεχει σημερα οξυγονο περιπου 20 % σε μορφη Μοριου-

Ο2. Η ενεργειακη κατασταση στην οποια βρισκεται το Μοριο αυτο ειναι τριπλη. Ολεs οι χημικεs αντιδρασειs του απαιτουν την αντιστροφη του Spin και για τον λογο αυτον ειναι αδρανειs. Μονο το γεγονοs αυτο εμποδιζει να καουν αμεσωs ολα τα οργανικα συστατικα τηs υληs και ολεs οι μορφεs ζωηs στον πλανητη γη (14). Σε παλαιοτερεs γεωλογικεs εποχεs η γηινη ατμοσφαιρα περιειχε εωs

35 % Οξυγονο. Το μεγαλυτερο μεροs του Οξυγονου ειναι προ’ι’ον των

μικρο-οργανισμων, μεταξυ των οποιων και οι σημερινεs μορφεs κυανοβακτη- ριδιων, φυκιων και αλλων μικρο-οργανισμων τηs θαλασσαs. Ολοι αυτοι διοχε-

τευουν στην ατμοσφαιρα καθε χρονο περιπου 150 εκατομμυρια τοννουs Οξυγο-

νου. Αγνωστο ποτε πριν μερικα δισεκατομμυρια χρονια- το ηλιακο μαs συστη-

μα εχει μια ηλικια 4,6 δισεκατομμυρια χρονια – αρχισαν τα κυανοβακτηριδια να

διασπουν το μορια του νερου και να απορροφουν το υδρογονο, αφηνονταs στην

στην ατμοσφαιρα το αποβλητο για αυτα οξυγονο.

Με τον τροπο αυτο γεννηθηκε και δραστηριoποπιηθηκε για πρωτη φορα η φω-

τοσυνθεση. Με τον πολλαπλασιασμο των κυανοβακτηριδιων αυξηθηκε και η

ποσοτητα οξυγονου στην ατμοσφαιρα.

Με την διαβρωση των πετρωματων στιs οροσειρεs εγκλωβιζονται ποσοτητεs

CΟ2 τηs ατμοσφαιραs στα διαβρωμενα πετρωματα και καταληγουν με την ιζηματογενεια και τιs μετακινησειs των λιθοσφαιρικων πλακων εντοs του

μανδυα τηs γηs. Εαν δεν υπηρχεν ο μηχανισμοs αυτοs δεσμευσεωs CO2 τηs

ατμοσφαιραs και ο αντιστροφοs απελευθερωσηs δια τηs ηφαιστειακηs δρα-

στηριοτηταs CO2 προs την ατμοσφαιρα, το CO2 θα εξαφανιζονταν απο την

ατμοσφαιρα, με αποτελεσμα την καλυψη τηs γηινηs επιφανειαs με παγουs.

Επειδη ομωs τα ιζηματα με την μετακινηση των λιθοσφαιρικων πλακων πιε-

ζονται ισχυρα εντοs του φλοιου υπο την επιδραση υψηλων θερμοκρασιων, απε-

λευθερωνεται το CO2 και μεσου τηs ηφαιστειακηs δραστηριοτηταs καταληγει

παλι στην ατμοσφαιρα. Η διαδικασια αυτη ρυθμιζει τον κυκλο του ανθρακοs

και με την σειρα του αυτοs την περιεκτικοτητα τηs ατμοσφαιραs σε CO2.

Το ηλιακο φωs μεταφερει θερμικη ενεργεια στα ατομα του αεροs τηs ατμο-

σφαιραs ενισχυονταs την ατακτον κινηση αυτων. Τα ατομα κρουονται μετα-

ξυ τουs με αποτελεσμα την απελευθερωσην θερμοτηταs. Η πυκνοτητα μοριων

αεροs στην ατμοσφαιρα ειναι συνεπωs υψιστηs σημασιαs για τιs κλιματολογι-

κεs συνθηκεs που δημιουργουνται.

Ωs δυνατα αιτια κλιματολογικων μεταβολων μπορουν να ληφθουν οι εξηs παραγοντεs :

α. Μεταβολεs που οφειλονται σε ηλιακουs παραγοντεs, δηλαδη στο ολικο

ποσο τηs ηλιακηs ακτινοβολιαs που φθανει στην επιφανεια του πλανητη

μαs και που μπορουν να προερχονται λογω

• μεταβολων τηs ηλιακηs ακτινοβολιαs απο μεταβολεs τηs θερμοκρα-

σιαs ‘η τηs καταστασηs που επικρατει στον ηλιο μαs

• Μεταβολεs στην διαπερνατικοτητα των ακτινων στο συμπαν, οταν εμφα-

νιστουν ενδιαμεσα κοσμικα νεφη με αερια και σκονη

β. Μεταβολεs στουs γηινουs κλιματολογικουs παραγοντεs, δηλαδη στην κα-

τανομη επι τηs γηινηs επιφανειαs των ηλιακων ακτινων, λογ

• Μεταβολων στην γηινη τροχια γυρω απο τον ηλιο

• Μεταβολων στην διαπερνατικοτητα των ηλιακων ακτινων στην γηινη

ατμοσφαιρα

• Μετακινησεων των γηινων μαγνητικων «πολων» λογω μετακινησεωs του

γηινου φλοιου ωs προs τον γηινο πυρηνα

• Μετακινησεων των λιθοσφαιρικων πλακων

• Μεταβολων στην κλιματολογικη ζωνη απο επιδρασειs στην διαμορφωση

τηs γεωγραφιαs τηs γηινηs επιφανειαs απο ανθρωπινεs δραστηριοτητεs

Μεταβολεs τηs ηλιακηs ακτινοβολιαs απο μεταβολεs τηs θερμοκρασιαs ‘η τηs καταστασηs που επικρατει στον ηλιο

Ο Ηλιοs μαs περιφερεται το κεντρο του Γαλαξια μαs με ταχυτητα 792.000 χι-

λιομετρα την ωρα και βρισκεται σε αποσταση περιπου 25.000 ετη φωτοs ( ενα

ετοs φωτοs ισουται με 9.461.000.000.000 χιλιομετρα) και περιπου στα 2/3 τηs διαδρομηs απο το κεντρο στην περιφερεια. Η διαμετροs του ηλιου ειναι 109 φορεs μεγαλυτερη απο την διαμετρο τηs γηs και ο χωροs που καλυπτει ειναι πε-ρισσοτεροs απο ενα εκατομμυριο φορεs μεγαλυτεροs απο εκεινον τηs γηs.

Ειναι μια μεγαλη στροβιλιζουσα μπαλα αποτελουμενη απο καυτα αερια, κυριωs υδρογονο, που δεν καιγεται οπωs μια συνηθηs φωτια. Στο εσωτερικο του ηλιου

η θερμοκρασια ειναι τοσο μεγαλη και η πιεση τοσο ισχυρη, ωστε οι πυρηνεs των ατομων υδρογονου να μεταβαλλονται σε ατομα ηλιου. Κατα την διαδικασια

αυτη ελευθερωνονται τεραστιεs ποσοτητεs ενεργειαs και ο ηλιοs χανει καθε δευτρολεπτο 4 δισεκατομμυρια χιλιογραμμα μαζηs.

Στην επιφανεια του ηλιου επικρατει μια θερμοκρασια περιπου 6.000 βαθμουs

Κελσιου ενω στον πυρηνα επικρατει μια θερμοκρασια περιπου 3.000 φορεs

μεγαλυτερη απο την θερμοκρασια τηs επιφανειαs.

Απο τον Φεβρουαριο του 1996 ο δορυφοροs περιξ του ηλιου SOHO, μαs τρο-

φοδοτει με πληροφοριεs για την δυναμικη κατασταση που επικρατει εκει (2).

Το διαστημικο εξερευνητικο σκαφοs ΙΒΕΧ στα συνορα του ηλιακου μαs συ-

στηματοs, δηλαδη εκει οπου ο ηλιακοs ανεμοs εξουδετερωνεται απο εισερχο-

μενα διαστρικα σωματιδια, εντοπισε μια λαμπρη λωριδα που αποτελειται απο

ατομα υδρογονου. Ο ηλιακοs ανεμοs, ενα ρευμα σωματιδιων που εκτοξευεται

απο τον ηλιο μαs με ταχυτητα 1,6 εκατομμυρια χιλιομετρα ανα ωρα, σχηματιζει

μια “φυσαλιδα” γυρω απο το ηλιακο συστημα, η οποια ονομαζεται “ηλιοσφαι-

ρα” και προστατευει τη ζωη στον πλανητη μαs απο την ισχυρη κοσμικη ακτινο-

βολια που προερχεται απο τον γαλαξια μαs. Η ανακαλυξη τηs λαμπρηs λωρι-

δαs θα βοηθησει στην καλυτερη κατανοηση των αλληλεπιδρασεων αναμεσα στο ηλιακο μαs συστημα και το υπολοιπo περιβαλλον του γαλαξια μαs.

Η παραγωμενη στον πυρηνα του ηλιου ενεργεια ανερχεται σιγα σιγα κατα την

διαρκεια εκατομμυριων χρονων στην επιφανεια και στην χρονικη αυτη περιοδο

μεταβαλλονται οι επικινδυνεs ακτινεs-γ σε θερμοτητα και φωs. Η ενεργεια

αυτη μεταφερεται με καυτα αερια που ρεουν προs την επιφανεια την οποιαν ονομαζουμε φωτοσφαιρα. Πανω απο την φωτοσφαιρα βρισκεται η χρωματο- σφαιρα και η σχετικα μικρου ευρουs κορωνα.

Εωs σημερα δεν μπορεσαι να εξηγηθη το πωs δημιουργουνται στον ηλιο τα

μαγνητικα πεδια που ευθυνονται για μια σειρα δυναμικων διαδικασιων ωs π.χ.

οι κατα καιρουs εκρηξειs που δημιουργουν στην γη μαγνητικεs καταιγιδεs με

διακοπεs του ηλεκτρικου ρευματοs και επιδρασειs στιs κλιματολογικεs κατα-

στασειs. Επι τηs επιφανειαs του ηλιου παρατηρουνται παντοτε σκοτεινεs κηλι- δεs. Προκειται για περιοχεs που εχουν λιγο χαμηλοτερη θερμοκρασια απο την υπολειπη επιφανεια. Καθε 11 χρονια ειναι ο ηλιοs ιδιαιτερα δραστηριοs και

αυξανεται ο αριθμοs των σκοτεινων κηλιδων. Οι σκοτεινεs αυτεs κηλιδεs ειναι

προ’ι’οντα ηλεκτρομαγνητικων πεδιων. Παραμενει ομωs ακομη αγνωστο γιατι

ο μαγνητισμοs αυτοs συγκεντρωνεται στιs σκοτεινεs κηλιδεs οι οποιεs πολλεs

φορεs ειναι μεγαλυτερεs απο το μεγεθοs τηs γηs και εχουν 1.000 φορεs ποιο

ισχυροτερο μαγνητισμο απ’αυτον τηs γηs. Επιπλεον παραμενει ακομη αγνωστο

γιατι οι μαγνητικεs αυτεs δραστηριοτητεs καθε 11 χρονια μειωνονται και μετα

παλι αυξανονται. Για να μπορεσουμε να κατανοησουμε τα κυκλικα αυτα φαινο- μενα στον ηλιο πρεπει πρωτα να ερευνηθουν οι διαδικασιεs που λαμβανουν χωρα εντοs του ηλιου απ’οπου εχουν τα μαγνητικα πεδια την αφετηρια τουs.

Το φωs του ηλιου που εκπεμπεται και φθανει σε 8 λεπτα στην γη, προερχεται

απο την φωτοσφαιρα που εχει ενα ευροs 300 χιλιομετρων. Πανω απο την φωτοσφαιρα ακολουθει η χρωματοσφαιρα και μετα η κορωνα. Ενω στην φωτο-

σφαιρα η θερμοκρασια δεν υπερβαινει τουs 5.500 βαθμουs κελσιου αυτη κειται

στην κορωνα πανω απο 1 εκατομμυριο βαθμουs κελσιου. Η κατασταση αυτη

αντιβαινει στο δευτερο θερμοδυναμικο αξιωμα. Η θερμοτητα παραγεται στον

πυρηνα του ηλιου και ωs γνωστο δεν μπορει αυτη να μεταφερθη απο περιοχη

σχετικα χαμηληs, προs περιοχη υψηληs θερμοκρασιαs.

Εδω συνεπωs επιδρουν μηχανισμοι που μαs ειναι ακομη αγνωστοι. Ισωs να

λαμβανη χωρα η μεταφορα αυτη με κυρτα ρευματα αεριων ‘η με μετακινουμε-

να μαγνητικα πεδια.

Λογω τηs επικρατουσηs υψηληs θερμοκρασιαs εκπεμπει η κορωνα ακτινοβο-

λια στο υπεριωδηs και υπερυπεριωδηs φασμα και σε περιοχεs των ακτινων-Röntgen. Παραλληλα δημιουργει η τοσο καυτη κορωνα μια προs τα εξωθεν κα-

τευθυνομενη πιεση που υπερτερει τηs δυναμεωs ελξεωs των τεραστιων μαζων

του ηλιου και μεταφερει στοιχειωδη τεμαχιδια μαζοενεργειαs με ταχυτητεs 400

εωs 800 χιλιομετρα το δευτερολεπτο προs τουs πλανητεs του ηλιακου μαs συ-

στηματοs. Τα τεμαχιδια αυτα μπορει να καταστρεψουν δορυφορουs και να επι-

δρασουν δραστηρια στιs κλιματολογικεs συνθηκεs που επικρατουν π.χ. στην γη.

Μεταβολεs στην διαπερνατικοτητα των ακτινων στο συμπαν, οταν αυτεs

διακοπτονται απο κοσμικα νεφη αεριων, αναμεμειγμενων με σκονη

Εαν επιθυμουμεν να κατανοησουμε τιs διαδικασιεs γεννεσεωs του ηλιακου μαs

συστηματοs, οφειλουμε να ριξουμε μια ματια στο ευρυτερο περιβαλλον του Γαλαξια μαs.

Αρχικα απο την τυρβωδη κινηση των στοιχειων του συμπαντοs δημιουργειται

μια πρωταρχικη συσσωρευση και συμπικνωση των στοιχειωδων τεμαχιδιων τηs

μαζοενεργειαs σε μορφη ενοs στοιχειωδουs νεφουs, το οποιο συνεχωs στροβι-

λιζεται, περιστρεφεται και μετακινειται επαυξανονταs συνεχωs το μεγεθοs του

τοσο ωs προs τον ογκο οσο και ωs προs την πυκνοτητα και την μαζα απο τα

ευρισκομενα γειτονικα στοιχεια μαζοενεργειαs. Υπο την επιδραση βαρυτικων

συνιστωσων, διαλυτικων δρασεων τηs πιεσεωs και του σπειροειδουs στροβιλι-

σμου που αναπτυσεται στιs υλικεs μαζεs, των φυγοκεντρων και κεντρομολων δυναμεων, δημιουργουνται μεγιστεs συμπικνωσειs, δηλαδη αστρα. Εκει μεσα στην θαλασσα των αστερων που περιβαλλεται απο στροβιλωδη συννεφα αεριων και σκονηs, μεσα στο χαοs, γεννιουνται νεοι αστερεs και πλανητικα συστηματα.

Ο ηλιοs μαs με το πλανητικο του συστημα, ειναι ενα απο τα 100 δισεκατομμυ-

ρια αστερια του ελικοειδουs Γαλαξια μαs.

Μεταξυ των 5 ελικοειδων βραχιονων του Γαλαξια μαs (Norma, Orion, Crux-

Scutum, Carina-Sagittarius και Perseus) βρισκεται τον ενα δεκατο τηs ολικηs

μαζαs του Γαλαξια μαs, ωs ενδοαστρικη υλη, αποτελουμενη απο αερια και

σκονη, απο την συμπικνωση τηs οποιαs γεννιουνται συνεχωs νεα αστερια.

Το ηλιακο μαs συστημα βρισκεται μεταξυ του βραχιονα Orion (Carina-Sagitta-

rius) και Perseus 26.000 ετη φωτοs απομακρυσμενο απο το κεντρο του Γαλα-

ξια μαs. Εαν πλησιον του ηλιακου μαs συστηματοs εχουμεν συγκεντρωσειs

νεφων αεριων και σκονηs, εμποδιζουν αυτεs την διαπερνατικοτητα των ηλιακων

ακτινων και προs τον πλανητη μαs, που σημαινει επιδραση στιs κλιματολογι-

κεs συνθηκεs που επικρατουν στην γη (3, 4).

Μεταβολεs στουs γηινουs κλιματολογικουs παραγοντεs, δηλαδη στην κατανομη των ηλιακων ακτινων επι τηs γηινηs επιφανειαs

α. Μεταβολεs στο τροχιακο συστημα τηs γηs γυρω απο τον ηλιο

Σημερα γνωριζουμε οτι βρισκομαστε σε ενα ασημαντο πλανητη ενοs μακρεων

κυματων αστερα, ο οποιοs βρισκεται χαμενοs μεταξυ δυο ελικοειδων βραχιο-

νων στην περιφερεια ενοs Γαλαξια, ο οποιοs ωs μελοs ενοs σωρου Γαλαξιων,

κινειται καπου σε μια ξεχασμενη γωνια του συμπαντοs, στο οποιο υπαρχουν

περισσοτεροι Γαλαξιεs απο τουs ανθρωπουs τηs γηs.

Η γη περιστρεφεται γυρω απο τον ηλιο με μια αξονικη αποκλιση 23 βαθμων και 27 λεπτων επι του επιπεδου τηs κινησηs. Απο την Αστρονομια ειναι γνωστο,

οτι η ευκρατοs κλιματολογικη ζωνη, λογω τηs κλισεωs του αξονα τηs γηs,

στρεφεται προs τον ηλιο καθε 12.908 χρονια (25.816 :2) σε μεγαλη αποσταση

οπωs σημερα (αφηλιο, δροσερο θεροs) και σε μικρη αποσταση οπωs προ

134.000 χρονια (περιηλιο, θεροs καυτο). Κατα τον Πλατωνα (25, Καταστρο-

φικα) εχουμεν για τον λογο αυτο κλιματολογικεs μεταβολεs και αυξανει για αρκαιτο καιρο καταστροφικα για τιs παρακτιεs περιοχεs η σταθμη τηs θαλασ-

σηs. Πολλεs καταστροφεs τηs γηs ελαβαν χωρα με τουs κατακλυσμουs του

Τυφωεωs, του Ωγυγου, του Δευκαλιωνοs και του Δαρδανου. Κατα τον Πλατω-

να (“Κριτιαs”, 109 δ, ε -110α), “οι ανθρωποι που απεμειναν μετα την θεομηνια

του κατακλυσμου Δαρδανου ησαν αγραμματοι και ζουσαν στα βουνα. Δεν ειχαν

ιδεα για το ενδοξο προγονικο παρελθον τουs. Ειχαν πολλεs στερησειs στη ζωη

τουs και εφροντιζαν μονο για την αυτοσυντηρηση τουs”.

Μεταβολεs στην γηινη τροχια γυρω απο τον ηλιο ( παραλλαγη στην εκκεν τρι- κοτητα τηs γηινηs τροχιαs, παραλλαγη στην γωνια κλισεωs του γηινου αξονα και ακριβεια των ισημεριων) επιδρουν στην δημιουργια των κυκλων των παγετωνων διαφορων γεωλογικων εποχων. Ο Σερβοs αστρονομοs Μιλουντιν

Μιλακονβιτζ υπολογισεν τιs χρονικεs περιοδουs των παγετωνων εντοs τηs μα-

κραs χρονικηs διαρκειαs των κλιματολογικων περιοδων και δη καθε 23.000,

41.000, 100.000 και 400.000 χρονια. Η τελευταια παγετωδηs εποχη που αρχισε

πριν 130.000 χρονια, ειχε το μεγιστον τηs πριν 20.000 χρονια, δηλαδη σε μια

εποχη που οι προγονοι του σημερινου ανθρωπου ειχαν ηδη γινει μοντερνοι ανθρωποι.

Κατα την διαρκεια τηs διαδρομηs τηs γηs στο συμπαν, δεχεται επιδρασειs, που

μεταβαλλουν με ενα καθωρισμενο ρυθμο την τροχια και το σχημα αυτηs. Οι

ανατρεπτικεs και ταλαντευομενεs κινησειs τηs γηs καθωριζουν κατα ποσο χρονικο διαστημα και ενταση επιδρουν οι ηλιακεs ακτινεs σε μια περιοχη τηs

γηινηs επιφανειαs. Χωριs την σταθεροποιητικη επιδραση των δυναμεων ελξηs τηs Σεληνηs, η γη θα ταλαντευονταν οπωs μια σβουρα προτου αυτη πεσει. Η Σεληνη ομωs απομακρυνεται με ταχυτητα 3,5 εκατοστα τον χρονο απο την γη.

Ποιεs επιδρασειs θα εχει η απομακρυνση αυτη στιs κλιματολογικεs συνθηκεs

που επικρατουν ακομη στην γη, παραμενει αγνωστο.

Μετακινησειs των μαγνητικων πολων μπορουν να δημιουργηθουν με εφαπτο-

μενα χτυπηματα τηs γηινηs επιφανειαs απο μετεωριτεs. Το χτυπημα τηs γηs απο εναν τεραστιο μετεωριτη ‘η κομητη περιπου το 1.200 π.Χ. αναφερεται (6) στην μυθολογια πολλων λαων, ωs Τυφων, Φαεθων, Σεκχνετ, Φενριρ κλπ. Αυτοs δη-

μιουργησε σεισμουs και τσουναμι με τεραστια κυματα, με αποτελεσμα την τηξη

των παγων του βορειου παγωμενου ωκεανου και ανυψωση τηs θαλασσαs. Με-

ταξυ αλλων μετακινηθηκε και το γηινο μαγνητικο πεδιο (7).

Δυο ομαδεs ερευνητων υποστηρηξαν το 1984, οτι το αδερφικο αστερι του ηλιου μαs με το ονομα Νεμεσιs που εχει μαζα το 1/10 τηs μαζαs του ηλιου μαs κινει-

ται επι μιαs τροχιαs που ολοκληρωνει καθε 26 εκατομμυρια χρονια.

Οι παλαιοντολογοι διεπιστωσαν οτι κατα την διαρκεια των τελευταιων 250 εκα-

τομμυριων χρονων με εκπληκτικη συμμετρια λαμβανει χωρα καθε 26 εκατομ-

μυρια χρονια μαζικοs θανατοs ζωντων οργανισμων. Η Νεμεσιs ειναι θεα τηs

ελληνικηs μυθολογιαs. Η Νεμεσιs (=απονομη του οφειλομενου, εκ του νεμω)

στην αρχαια ελληνικη αξιολογια αποτελει την τιμωρο τηs ανθρωπινηs οιησηs,

τηs αλαζονειαs και των μεγαλων εγκληματων (Πινδαρου “Πυθιονικοι”, 10.69,

Αισχυλου Αποσπασματα 244, Σοφοκλεουs “Ηλεκτρα”, 792 κ.α.). Στον Ησιοδο

αναφερεται ωs κορη τηs Νυχτοs (“Θεογονια”, 223) και ειναι ασυμβιβαστη με

την Αιδω (“Εργα και Ημεραι”, 200). Η Αιδωs (=εντροπη, συστολη), θεοτητα

συσχετιζεται με τιs τρειs Ωρεs, θυγατερεs τηs Θεμιδοs και του Διοs, Ευνομια,

Δικη και Ειρηνη (“Θεογονια”, 902). Μεταξυ των πλανητων Αρη και Δια υπαρ-

χει ωs γνωστο η ζωνη των αστερο’ι’δων, μετα τον πλανητη Πλουτωνα, ακολου- θει η ζωνη Κουιπερ γεματη επισηs με αστεροειδη και η ζωνη Οορτσε γεματη με κομητεs. Κατα την πορεια τηs Νεμεσιs πλησιον των ζωνων αυτων δημιουργουν- ται ανωμαλιεs βαρυτηταs, με αποτελεσμα την εκτοπιση ενοs συννεφου περιπου

ενοs δισεκατομμυριων αστεροειδων και κομητων ειs το συμπαν. Στατιστικωs

πιθανολογειται, οτι 10 εωs 200 απο τα σωματα αυτα συγκρουονται με την γη με

καταστροφικεs συνεπειεs στιs επικρατουσεs κλιματολογικεs συνθηκεs (5).

β. Μεταβολεs στην διαπερνατικοτητα των ηλιακων ακτινων δια τηs γηινηs

ατμοσφαιραs

Σε καθε σχετικα μορφωμενο ανθρωπο ειναι γνωστο, οτι μεταβολεs στην ατμοσφαιρα τηs γηs με σκονη απο ηφαιστειακεs εκρηξειs ‘η κοσμικη σκονη

που επιδρα στην εκπεμπομενη προs την γη ηλιακη ακτιβοβολια, μπορουν να

δημιουργησουν κλιματολογικεs μεταβολεs και κατ’επεκταση μεγαλεs κατα-

στροφεs. Οι ηλιακεs ακτινεs δεν μπορουν με αντανακλαση να εξελθουν απο

την ατμοσφαιρα, με αποτελεσμα την αυξηση τηs θερμοκρασιαs στην γη.

γ. Μετατοπισειs των γηινων πολων απο μετακινησειs του φλοιου τηs γηs

ωs προs τον πυρηνα αυτηs.

Ο πλανητηs γη αποτελειται απο αλληλοδιαδοχικα κυκλικα στρωματα υληs.

• Ενα εσωτερικο πυρηνα, που κατα το μεγαλυτερο του μεροs αποτελειται

απο στερεο σιδηρο (θερμοκρασιαs περιπου 5.000 βαθμουs κελσιου) δια-

μετρου περιπου 2.400 χιλιομετρων. Ο πυρηναs αυτοs περιστρεφεται προ-

φανωs γρηγορωτερα απο το υπολοιπο του πλανητη. Υποτιθεται οτι εδω εχει την βαση του το γηινο μαγνητικο πεδιο.

• Ενα εξωτερικο πυρηνα απο λυωμενο σιδηρο και νικελιο (θερμοκρασιαs

4.400 βαθμουs κελσιου) πλατουs 2.200 χιλιομετρα.

• Ενα εσωτερικο πεπλο αποτελουμενο απο σταθερο και καυτο πετρωμα πα-

χουs 22,5 χιλιομετρων. Προs τα ορια του εξωτερικου πυρηνα αναμιγνυον-

ται ρευστοs σιδηροs και νικελιο με λυωμενο πετρωμα.

• Ενα εξωτερικο πεπλο αποτελουμενο απο σταθερο και ψυχρο πετρωμα

παχουs 650 χιλιομετρων.

• Ενα γηινο φλοιο παχουs 48-60 χιλιομετρων αποτελουμενο απο 16 μεγαλεs

και μερικεs μικρεs μετακινουμενεs λιθοσφαιρικεs πλακεs πετρωματων

Το πεπλο τηs γηs μαζι με τον φλοιο αποτελουν την λιθοσφαιρα, η οποια στον ειρηνικο ωκεανο εχει παχοs κατα μεσο ορο 70 χιλιομετρα και στιs ηπειρουs

150 χιλιομετρα.

Η μεγιστη πηγη θερμοτηταs, εαν εξαιρεσουμεν τον ηλιο, ειναι το εσωτερικο τηs γηs, το οποιο μεταφερει προs την επιφανεια καθε δευτερολεπτο 1,5 Μικρο-

θερμιδεs ανα τετραγωνικο εκατοστο. Η θερμοτητα αυτη παραγεται απο την

δισπαση ραδιενεργων ατομων, που ηρθαν πριν 4,6 περιπου δισεκατομμυρια

χρονια απο τα ενδοαστρικα συννεφα, απο τα οποια δημιουργηθηκαν ο ηλιοs και

οι πλανητεs του ηλιακου μαs συστηματοs. Το μεγαλυτερο μεροs τηs θερμικηs αυτηs ενεργειαs αντανακλαται στο συμπαν. Η θερμοτητα του εσωτερικου τηs γηs εξασφαλιζει την δραστηριοτητα τηs γηινηs επιφανειαs που κανει την γη

κατοικησιμη. Ο πλανητηs μαs ομωs χανει συνεχωs τα αποθεματα του σε ραδι-

ενεργα στοιχεια, που σημαινει οτι εχουμε συνεχη μειωση τηs θερμοτηταs που

καταληγει στην γηινη επιφανεια και που σημαινει αρνητικεs επιδρασειs στιs

κλιματολογικεs συνθηκεs που ακομη επικρατουν.

δ. Μετακινησειs λιθοσφαιρικων πλακων

Επαγωγικα θερμικα ρευματα μεταφοραs μαζηs και θερμοτηταs δρουν εντοs του γηινου μανδυα, με αποτελεσμα την μετακινηση 16 μεγαλων και ορισμενων

μικροτερων πλακων παχουs 70-100 χιλιομετρων, που ολισθενουν επι τηs υπο-

κειμενηs, ασθενεστερηs μηχανικωs ασθενοσφαιραs του γηινου μανδυα.

Των μετατοπισεων των λιθοσφαιρικων πλακων προηγηθηκε πριν 350 εκατομ-

μυρια χρονια ο σχηματισμοs των μεγαλων ηπειρων Γκονταβα και Λαουρασια

που συμπηκνωθηκαν πριν 250 εκατομμυρια χρονια στην μεγαλοηπειρο Παγγαια και στην δημιουργια τηs Τηθυαs θαλασσηs. Κατα την αποχωριση των λιθοσφαι- ρικων πλακων σχηματιζονται μεσοωκαιανιεs ραχεs και μαγμα (ρευστο υλικο) ανερχεται απο το εσωτερικο τηs γηs και καταλαμβανει τον χωρο που δημιουρ-

γειται απο τον αποχωρισμο των πλακων. Η κατανομη των σεισμων και οι μηχα-

νισμοι γεννησηs τουs και η υπαρξη ασβεσταλκαλικηs ηφαιστειοτηταs – κατα

μηκοs των ζωνων των λιθοσφαιρικων πλακων υπαρχουν σημερα περισσοτερα

απο 500 ενεργα ηφαιστεια – οφειλονται στην προσεγγιση (συμπτυξη) των λιθο-

σφαιρικων πλακων.

Το δικτυο των ζωνων συμπτυξεωs και εφελκισμου των 16 μεγαλων και ορισμε-

νων μικροτερων λιθοσφαιρικων πλακων τηs γηs εχει μηκοs 56.000 χιλιομε-

τρα, οπου η ταχυτητα συμπτυξηs και εφελκισμου κατα μεσο ορο εχει 5 εκατο-

στα τον χρονο. Ο ατλαντικοs ωκεανοs διευρυνεται με ταχυτητα κατα μεσο ορο

3 εκατοστα τον χρονο, ενω ο ειρηνικοs ωκεανοs διευρυνεται κατα μεσο ορο με

16 εκατοστα τον χρονο.

Η δυναμικη αναδιαταξη των ηπειρων συνεχιζεται αδιακοπα και στιs μερεs μαs.

Μονο απο τιs εκροεs των ηφαιστειων δημιουργειται καθε χρονο εναs στερεοs φλοιοs 1,7 κυβικα χιλιομετρα. Ο πλανητηs μαs βρισκεται σημερα σε μια κατα-

σταση γεωτεχνικων και ατμοσφαιρικων αλληλοεπιδρασεων. Συνεχωs υπαρχει

ο κινδυνοs απελευθερωσηs τεραστιων ποσοτητων ενεργειαs, με κινδυνουs

κλιματολογικων καταστροφων απο σεισμουs, τσουναμιs, τυφωνεs, εκροεs ηφαι- στειων και κατολισθησεων και εκροεs Μεθανιου απο τουs πυθμενεs βαθεων θαλασσων που βρισκονται ακομη σε ισορροπια και σε υγρα κατασταση λογω

τηs υψηληs πιεσηs.

ε. Μεταβολεs στην κλιματολογικη ζωνη απο επιδρασειs στην διαμορφωση τηs

τοπογραφιαs τηs γηινηs επιφανειαs απο ανθωπινεs δραστηριοτητεs

Υψηλεs θερμοκρασιεs επιδρουν στο να θερμαινουν τιs θαλασσεs και να οδηγη-

σουν στην τηξη των παγων του βορειου και νοτιου παγωμενου ωκεανο. Η κατασταση αυτη οδηγει στην μετατοπιση τηs ευκρατου ζωνηs προs βορραν.

Υπο κανονικεs συνθηκεs αντανακλωνται απο τα χιονια των παγων των πολων

το 90 % των ηλιακων ακτινων. Με την τηξη ομωs των παγων και το μαυρισμα

των ασπρων κρυσταλλων του χιονιου (Albedo-Effekt), απορροφαται ενα μεγαλο

μεροs τηs ηλιακηs ενεργειαs και επιταχυνει ετσι την τηξη των παγων και την

θερμανση των θαλασσων. Αναμφισβητητα σημερα παρατηρειται η τηξη των

παγετωνων στα υψηλα βουνα και του συνεχουs παγωμενου εδαφουs στην Σιβη-

ρια και Καναδα και η ανυψωση τηs επιφανειαs τηs θαλασσηs τα τελευταια 90

χρονια κατα 20 εκατοστα, με τασειs περαιτερω ανυψωσηs.

Εωs προσφατα οι επιστημονεs ηταν τηs γνωμηs, οτι το φαινομενο αυτο ισχυεν

μονο για τιs περιοχεs του νοτιου παγωμενου ωκεανου, οπου η θερμοκρασια

μεταξυ το 1974 και 2000 αυξηθηκεν κατα 3 βαθμουs κελσιου. Ο παγοs τηs

Γροιλανδιαs παχουs εωs 3.000 μετρα εχει μια ηλικια 120.000 ετων και παραμε-

νει ακομη κατα το μεγαλυτερο του μεροs σταθεροs. Οταν π.χ. λυωνουν οι παγε-

τωνεs στον νοτιο παγωμενο ωκεανο αυξανονται αυτοι στον βορειο παγωμενο

ωκεανο και αντιστροφα. Το φαινομενο αυτο παραμενει ακομη ανεξηγητο.

Τον Οκτωβριο του 2004 ανακοινωσεν η NASA των ΗΠΑ, οτι αναμενει εωs το

ετοs 2050 μια αυξηση τηs θερμοκρασιαs σε ορισμενεs περιοχεs του νοτιου πα- γωμενου ωκεανου κατα 3,6 βαθμουs κελσιου. Παραλληλα μια ερευνητικη ομαδα αγγλων επιστημονων (British Antarctic Survey) επεσημανεν, οτι το δυτι-

κο τμημα του νοτιου παγωμενου ωκεανου χανει ετησιωs 250.000 κυβικα μετρα

παγου. Μετα την εκθεση του ΟΗΕ για τιs μεταβολεs του κλιματοs τηs γηs

αρχισε ο μεσοs πολιτηs να πιστευει, οτι η αιτια κρυβεται στην επιδραση του

CO2 που παραγεται κατα την καυση στιs βιομηχανικεs εγκαταστασειs παρα-

γωγηs προ’ι’οντων, στιs εγκαταστασειs παραγωγηs ηλεκτρικηs ενεργειαs

απο την καυση ανθρακοs, μαζουτ κλπ. απο την πτηση αεροπλανων, απο τα

αυτοκινητα, απο την γεωργια, οικογενειακεs εγκαταστασειs κλπ. κλπ.

Εχουν ομωs ετσι τα πραγματα ;

Για να βρουμε μια καπωs πιστικη απαντιση, πρεπει να κανουμε ενα περιπατο

προs τα πισω δια μεσου ορισμενων περιοδων τηs γεωλογικηs ιστοριαs τηs γηs.

Οσο περισσοτερο καταληγουμε απο το παρελθον προs το παρων, τοσο περισσο-

τερεs πληροφοριεs συγκεντρωνουμε για τιs κλιματολογικεs καταστασειs που

επικρατουσαν στην γη.

Στα τελευταια 500 εκατομμυρια χρονια η θεση των ηπειρων και των ωκεανων

σταθεροποιηθηκε και απο την ιζηματογενια μπορουμε να πληροφορηθουμε σχε-

τικα για τιs κλιματολογικεs καταστασειs που επικρατουσαν τοτε. Οι ψυχρεs με

παγετωνεs εναλλασονταν με θερμεs χωριs παγετωνεs. Οι εναλλαγεs αυτεs

ειναι στενα συνδεδεμενεs με τιs διαφορεs ταχυτητεs κινησεωs των λιθοσφαι-

ρικων πλακων. Απο τιs ταχυτητεs κινησεωs εμμεσα εξαρταται και η ποσοτητα

απελευθερωσηs CO2 απο τον φλοιο τηs γηs προs την ατμοσφαιρα και κατ’επεκ-

ταση στην επιδραση αυτηs στιs κλιματολογικεs συνθηκεs.

Νεα γεωλογικη ιστορια τηs γηs

(Τεταρτογεs και Τριτογενεs)

Σημερινη γεωλογικη εποχη

Τεταρτογενεs (5,0 εκατομ. χρονια εωs προ 10.000 χρονια)

Νεο- ‘η Νεοπλειστοκαινο

Μεσο-‘η Μεσοπλειστοκαινο

Παλαιο- ‘η Παλαιοπλειστοκαινο

Τριτογενεs (66,4 – 5,0 εκατομ. χρονια)

Νεοτριτογενεs Πλειοκαινο (κατω-, επανω)

Μειοκαινο (κατω-, μεσο-, πανω-)

Παλαιοτριτογενεs Ολιγοκαινο (κατω-,μεσο-, πανω-)

Ηωκαινο (κατω-, μεσο-, πανω-)

Παλαιοκαινο (κατω-, μεσο-, πανω-)

Μεσοζω’ι’κη εποχη Κρητιδικο (144 – 66,4 εκατομ. χρονια)

Ιουρασικο (208 –144 εκατομ. Χρονια)

Τριαδικο (245 –208 εκατομ. χρονια)

Παλαιοζω’ι’κη εποχη Περμιο (286 – 245 εκατομ. χρονια)

Λιθαθρακοφορο (360 – 286 εκατομ. χρο-

νια)

Δεβονειο (408 –360 εκατομ. χρονια)

Σιλουριο (438 – 408 εκατομ. χρονια)

Ορθοβιζιο (503 – 438 εκατομ. χρονια)

Καμβριο (545 – 503 εκατομ. χρονια)

Αρχα’ι’κο Πρεκαμβριο (800 – 545 εκατομ. χρονια)

4,6 δισεκατομμυρια εωs

800 εκατομμυρια χρονια

Μια τεραστια παγετωδηs εποχη επεκρατησε πριν περιπου 2,2 δισεκατομμυρια χρονια και μετα ακολουθησε για 1 δισεκατομμυριο χρονια μια περiοδοs θερμου

κλιματοs. Μετα ακολουθησε παλι μια παγετωδηs εποχη, το Κρυογενειο, που

ηταν η ποιο ισχυρη. Κατα την σημερινη θεωρια η ηλιακη ακτινοβολια προs την

γη μειωθηκε την εποχη εκεινη κατα 6 % ενω παραλληλα αυξηθηκε η ηφαιστειο-

τητα με παραγωγη αεριων θερμοκηπιου. Το αποτελεσμα υπηρξε να χασει η γη

την ικανοτητα να διατηρει και να αποθηκευει θερμοτητα. Οι θερμοκρασιεs επε-

σαν κατα 45 βαθμουs κελσιου με αποτελεσμα να ειναι σχεδον ολη η γηινη επι-

φανεια με παγουs. Η σωτηρια ηρθε απο την τεκτονικη των λιθοσφαιρικων

πλακων. Απο τιs σχισμεs των πλακων αναδυθηκε ρευστη λαβα και ισχυρο-

ποιησεν την ηφαιστειοτητα. Μετα την ψυχρη αυτη εποχη ακολουθησε μια

ζεστη φαση που συνεβαλε αποφασιστικα στη ζω’ι’κη εκρηξη του Καμβριου.

Εωs την φαση αυτη κυριαρχουσαν τα κυανοβακτηριδια και οι στρωματολιθοι

ενα ειδοs ζωντοs πετρωματοs.

Μετα εζησεν η γη στο Ορθοβιζιο, στο Δεβονειο, στο Περμιο, στο Τριαδικο και

στο Κρητιδικο τιs πεντε εποχεs θανατου των διαφορων ζωντων μορφων.

Καθε φορα πεθαναν 80 με 85 % ολων των βιολογικων οργανισμων. Ο μεγαλυ-

τεροs μαζικοs θανατοs ελαβεν χωρα στο Περμιο. Στην γεωλογικη αυτη περιο-

δο εξαφανισθηκαν το 95 % ολων των μεχρι τοτε ζωντων οργανισμων. Μεταξυ

των πεντε αυτων γεωλογικων εποχων θανατου των διαφορων ζωντων μορφων

οργανισμων, υπηρχαν και αλλεs ενδιαμεσεs εποχεs θανατου αλλα οχι τοσο

μεγαληs ισχυοs. Τοσο για τιs μεγαλεs οσο και για τιs ενδιαμεσεs εποχεs θα-

νατου τα αιτια παραμενουν μεχρι σημερα αγνωστα.

Υπαρχουν μονο υποθεσειs χωριs κανενα αποδεικτικο στοιχειο:

1. Παγκοσμοιοποιημενοs καυσωναs

2. Παγκοσμοιοποιημενοs παγετωναs

3. Μεταβολλεs στην σταθμη τηs θαλασσαs

4. Μειωση τηs ποσοτηταs οξυγονου στο θαλασσιο νερο

5. Επιδημειεs ασθενειων

6. Τεραστιεs εκροεs Μεθανιου απο το θαλασσιο υποβαθρο

7. Εισβολη Μετεωριτων και Κομητων επι τηs γηινηs επιφανειαs

8. Τεραστιοι κυκλωνεs και τυφωνεs

9. Ενεργοποιηση μιαs τρομερα μεγαληs ηφαιστειοτηταs

10. Καταστροφικεs ηλιακεs εκρηξειs (Flares).

Η Κρητιδικη γεωλογικη εποχη (144 εωs 66,4 εκατομμυρια χρονια απο σημερα)

χαρακτηριζεται κλιματολογικωs ωs μια θερμη χρονικη περιοδοs.

Με το τελοs τηs εποχηs αυτηs αρχισε να μειωνεται αργα αλλα σταθερα η πε-

ριεκτικοτητα σε CO2 τηs ατμοσφαιραs εωs οτου επικρατησε στη γη προ 2 εωs 3 εκατομμυρια χρονια μια νεα ψυχρη κλιματολογικη εποχη μεσα στην οποια ακομη βρισκομαστε. Η ενδιαμεσοs θερμη εποχη που ζουμε δεν ειναι ικανη να

εξαφανισει τελειωs τουs παγουs και τουs παγετωνεs.

Η αυξανομενη ψυχρη κλιματολογικη κατασταση τα τελευταια 100 εκατομμυρια

χρονια διεκοπει στα χρονικα ορια του Παλαιοκαινου προs το Ηωκαινο πιθανωs

λογω εμπλοτισμου τηs ατμοσφαιραs σε σχετικα μικρο χρονο με μεγαλεs ποσο-

τητεs ανθρακοs που οδηγησαν στην αυξηση τηs θερμοκρασιαs κατα 5 εωs 6 βαθμουs κελσιου. Την πληροφορια αυτη μαs την δινουν οι ασβεστολιθικεs γαβαθρεs εντοs των ιζηματογενων σχηματισμων τηs εποχηs αυτηs. Απο τιs

συγκεντρωσειs του Ισοτοπου του ανθρακοs C-13 υπολογιζεται, οτι η αυξηση

τηs θερμοκρασιαs αυτηs ελαβεν χωρα μονο εντοs 1.000 χρονων. Πιθανωs

μεγαλεs ποσοτητεs Μεθανιου που βρισκονται σε υγροποιημενη ‘η παγωμενη

κατασταση στον βυθο και στο υποβαθρο των θαλασσων, να απελευθερωθηκαν

και να κατεληξαν στην ατμοσφαιρα ‘η δια ηφαιστειακηs δραστηριοτηταs να

κατεληξαν στην ατμοσφαιρα μεγαλεs ποσοτητεs CO2, χωριs ομωs να απο-

κλειεται και μια πτωση μετεοριτου. Η διακοπη αυτη του παγετωνα στα χρονικα

ορια του Παλαιοκαινου προs το Ηωκαινο δειχνει ποσο ευαισθητα και γρηγορα

λαμβανουν χωρα κλιματολογικεs μεταβολεs στον πλανητη μαs. Αυτο ομωs

δεν σημαινει οτι απο την βιομηχανικη επανασταση εωs σημερα παραχθησα

ποσοτητα των 100 δισεκατομμυριων τονων CO2 (ετησιωs σημερα 7 δισ-

εκατομμυρια τονοι) απο ανθρωπινεs δραστηριοτητεs ειναι υπευθυνεs για

ορισμενεs ενδειξειs κλιματολογικων μεταβολων που παρατηρουμεν σημερα.

Με το τελοs τηs Μεσοζω’ι’κηs εποχηs (Κρητιδικο) αρχιζει μια αλλαγη του

κλιματοs επι τηs γηs. Το κλιμα εγινε κρυο και με λιγοτερεs βροχεs και με

ταλαντεβομενεs θερμοκρασιεs. Ορισμενοι επιστημονεs εικαζουν, οτι κατα την

εποχη αυτη ενεργοποιηθηκαν και εμπλοτησαν την ατμοσφαιρα με μεγαλεs

ποσοτητεs δυοξειδιου του ανθρακοs εκατονταδεs ηφαιστεια. Οι ποσοτητεs

αυτεs CO2 εμποδειζαν την απωλεια θερμοτηταs προs το διαστημα με απο-

τελεσμα ενδιαμεσεs φασειs ανοδου τηs θερμοκρασιαs στην γηινη επιφανεια.

Το Τριτογενεs υποδιαιρειται κατα σειρα απο το παλαιοτερο στο νεοτερο, στο

Παλαιοκαινο, Ηωκαινο, Ολιγοκαινο, Μειοκαινο και Πλειοκαινο.

Το Τετρτογενεs υποδιαιρειται στο παλαιο-Πλειοστοκαινο (4 εκατομμυρια

χρονια), στο μεσο-Πλειοστοκαινο (1 εκατομμυριο χρονια) και στο νεο-Πλειο-

στοκαινο (150.000 χρονια) και στην σημερινη εποχη (10.000 χρονια).

Κατα την διαρκεια τηs τριτογενουs γεωλογικηs εποχηs η θαλασσα υποχωρει παροδικα εωs τα σημερινα ορια.

Κλιματολογικωs το Τριτογενεs χαρακτηριζεται απο μια σχεδον συνεχη πτωση τηs θερμοκρασιαs. Μια ενδιαμεσοs ανοδοs τηs θερμοκρασιαs μετα την κρυα εποχη του Παλαιοκαινου ελαβεν χωρα στο μεσο-Ηωκαινο. Στην εποχη αυτη

η τροπικη ζωνη επεκτεινονταν απο την πεδιαδα του Παρισιου εωs την νοτια Αφρικη, απο την Ιαπωνια εωs την Νεα Ζηλανδια. Με το Ολιγοκαινο αρχισεν

η πτωση τηs θερμοκρασιαs.

Σε μια πολυπλοκο φυσιοχημικη και βιολογικη διαδικασια λαμβανει χωρα μια ετσι ονομασθεισα κλασματικοποιηση με διαφορετικεs ταχυτητεs, αναλογα

με το ειδοs των Ισοτοπων των στοιχειων. Μορια υδατοs με το κανονικο ισοτοπο οξυγονου-16 εξατμιζονται ταχυτερα απο αυτα με το ισοτοπο οξυγο-νου-18. Η κλασματικοποιηση αυτη εξαρταται απο την θερμοκρασια που επικρατει. Αυτο διαπιστωνεται, απο μετρησειs τηs Παλαιοθερμοκρασιαs με

την μεθοδο των Ισοτοπων Οξυγονου (16 Ο /18 Ο ) σε εναποθεσειs CaCO3 που

εξαρτωνται απο την θερμοτητα του νερου. Κατα την διαρκεια του Τροτογενουs,

η πτωση τηs θερμοκρασιαs ηταν του μεγεθουs 10 βαθμων κελσιου. Στο Τριτογενεs οι τεκτονικεs δραστηριοτητεs υπηρξαν ισχυρεs. Η ορογεννησηs συνοδευτηκε με ηφαιστιακεs δραστηριοτητεs και με εκχυσειs λαβαs. Στο Πλειοκαινο ανυψωθηκε η στερεα και εκτοπισε την θαλασσα σχηματιζονταs την σημερινη εικωνα. Προs το τελοs του Τριτογενουs και στιs αρχεs τηs Τεταρτογενουs γεωλογικηs εποχηs εμφανιζεται ο ανθρωποs.

Στο Τεταρτογενεs που διηρκησε 5 εκατομμυρια χρονια και τελειωσε πριν 10.000 χρονια, ελαβεν χωρα η κυρια εξελικτικη πορεια του ανθρωπινου γενουs

και του πολιτισμου. Ηδη απο τιs αρχεs τηs τεταρτογενουs γεωλογικηs εποχηs,

δηλαδη προ περισσοτερων των 5 εκατομμυριων χρονων, εγνωριζεν ο ανθρωποs

την χρηση τηs φωτιαs.

Η μεγαλη σημασια τηs εξελιξηs του ανθρωπινου γενουs μπορει να κατανοηθη

εαν παρακολουθησει κανειs την δομη του ανθρωπινου αγωνα με τιs δυναμειs

τηs φυσεωs. Τα κυρια χαρακτηριστικα τηs τεταρτογενουs γεωλογικηs εποχηs

υπηρξαν οι παγετωνεs. Κατα την διαρκεια του Πλειοστοκαινου υπηρχαν φασειs πολυ υψηλου ψυχουs με μεγαληs επιφανειαs εκτασειs παγετωνων, που διακο-

πτονταν ομωs με θερμεs φασειs. Συνολικα εμφανισθηκαν τεσσεροι περιοδοι

υψηλου ψυχουs και τρειs ενδιαμεσεs θερμεs φασειs. Κατα την διαρκεια των περιοδων υψηλου ψυχουs επεσεν η σταθμη τηs θαλασσιαs επιφανειαs διοτι

μεγαλεs ποσοτητεs νερου δεσμευτηκαν στουs παγουs, ενω στιs ενδιαμεσεs

θερμεs φασειs, λογω τηs τηξεωs των παγων αποδεσμευτηκαν οι ποσοτητεs νερου με αποτελεσμα να ανυψωθει η σταθμη τηs θαλασσιαs επιφανειαs.

Με τουs παγετωνεs εχασαν οι ανθρωποι την δασωδη αρχικη πατριδα τουs και

μετακινηθηκαν στιs στεπεs που απαιτουσαν σκληροτερεs καταστασειs για να

επιζησουν και να εξελιχθουν.

Οι λογοι των κλιματολογικων διαφορων στην τεταρτογενη γεωλογικη εποχη πα-

ραμενουν εωs σημερα αγνωστοι. Οι μετεπειτα κλιματολογικεs καταστασειs

διετηρησαν στουs γηινουs πολουs τουs παγουs και τιs χαμηλεs θερμοκρασιεs, παρ’ολο που σημερα λογω του θερμοκηπιου (;) μειωνονται συνεχωs.

Δεν αποκλειται ομωs να επικρατει σημερα εντοs τηs παγετωδου επο-

χηs που συνεχιζεται και στην εποχη μαs, ακομη μια θερμη ενδιαμεση

φαση που θα ανυψωσει ακομη περισσοτερο την σταθμη τηs

θαλασσιαs επιφανειαs. Στην περιπτωση αυτη τα τρομακτικα σκηνικα

απειλων απο τιs κλιματολογικεs μεταβολεs στον πλανητη μαs, λογω των ανθρωπινων δραστηριοτητων, ειναι φουσκεs χωριs περιεχομενο.

Ολοι οι προαναφερθεντεs παραγοντεs αλληλοεπιδρουνται και συμμε-

τεχουν στην εξελιξη που παρατηρουμεν.

Τα πραγματικα αιτια ομωs συνεχιζουν και στην νεα γεωλογικη εποχη

που ζουμεν, να παραμενουν αγνωστα !!!

Ο πλανητηs μαs γερνα. Σιγα σιγα εξαντλουνται τα αποθεματα σε ραδιενεργα

στοιχεια και η απο αυτα απορρεουσα θερμικη ροη μειωνεται. Χωριs ομωs δια-

φορεs θερμοκρασιαs σιγοπεθαινει η τεκτονικη και μαγματικη ζωη του πλανη-

τη μαs, μα αποτελεσμα να βαινει και ο εξωγενηs κυκλοs προs το τελοs του.

Η ημικρατικη οργανωση για την μεταβολη του κλιματοs (Intergovernmental

Panel on Climate Change, IPCC) παρακολουθει την αυξηση των αεριων του

θερμοκηπιου απο 19ον αιωνα. Κατ’αυτην, η αυξηση απο τουs ανθρωπουs τηs παραγωμενηs ποσοτηταs του CΟ2 του ανθρακοs μεταξυ το 1860 και 2000

ειναι η αιτια για την αυξηση τηs θερμοκρασιαs παγκοσμια κατα 0,8 βαθμουs

κελσιου. Η οργανωση αυτη προβλεπει -εαν η σημερινη κατασταση παραγωγηs

C02 απο τιs ανθρωπινεs δραστηριοτητεs παραμεινει αμειωτη- οτι η αυξηση

τηs θερμοκρασιαs παγκοσμια μεταξυ το 2000 και 2100 θα ανελθει μεταξυ

1,4 και 5,8 βαθμουs κελσιου. Τετοιεs προγνωσειs ομωs ειναι αυθαιρετεs και

ωs εκ τουτου αβασιμεs. Αυτο που σημερα εχουμε ειναι «μονο» ενδειξειs για

μια πιθανη αλλαγη του κλιματοs και τιποτε αλλο. Μονο η αυξηση τηs ποσοτη-

ταs CO2 στην ατμοσφαιρα δεν μπορει να μεταβαλλει το ισχυον κλιμα.

Ποιοs μαs λεγει οτι σημερα δεν ζουμε σε μια ενδιαμεσο φαση του τελευταιου

παγετωνα, με ενδιαμεσο θερμο κλιμα.

Προs τι αποσκοπουν συνεπωs οι καμπανιεs τυπου Kyoto, Montreal, IPPC-μελετη, ΟΗΕ-μελετη,των G8-και G20 χωρων και τυπου Κοπεγχαγηs ;

El Nino στον ειρηνικο ωκεανο, υπερθερμα καλοκαιρια που κυκλικα επαναλαμ-

βανονται, κυκλώνεs, τα’ι’φουν κλπ. ειχαμε σε ολεs τιs γεωλογικεs εποχεs

και θα εχουμε και για πολυ καιρο ακομη. Με το κλεισημο τηs διοδου μεταξυ

ειρηνικου και ατλαντικου ωκεανου, δηλαδη μεταξυ βορειου και νοτιου αμερι-

κηs (Παναμαs) μετατοπισθηκαν τα θαλασσια ρευματα και εκαναν την σημερι-

νη βορεια Ευρωπη, με τιs ριζοσπαστικεs κλιματολογικεs αλλαγεs που ακολου- θησαν, για τουs ανθρωπουs κατοικησιμη.

Τι επιδιωκεται ομωs με τιs ωs ανω καμπανιεs τηs εποχηs μαs ;

Απο την αρχη τηs βιομηχανικηs επαναστασηs, δηλαδη απο το 1860 εωs σημερα απο τιs ανθρωπινεs δραστηριοτητεs παρηχθεισαν περιπου

100.000.000.000 τονοι CO2 και διοχετευθηκαν στην ατμοσφαιρα. Η ποσοτητα

αυτη αυξανεται καθε χρονο με περιπου 7.000.000.000 τονουs. Απο τον φυσικο

δρομο, δηλαδη απο τα σημερα 500 ενεργα ηφαιστεια τηs γηs και απο την σηψη

των φυτων διοχετευονται στην ατμοσφαιρα καθε χρονο 200.000.000.000 τονοι

CO2, δηλαδη 30 φορεs μεγαλυτερη ποσοτητα απο αυτην που παραγει ο ανθρω-

ποs. Εδω δεν συνυπολογισθηκαν οι ξαφνικεs μεγαλεs εκροεs των ηφαιστειων

και οι μεγαλεs φωτιεs απο ιδιοαναφλεξη σε κοιτασματα ανθρακιτου στην κεν- τρικη Ασια και ειδικα στην Κινα που εδω και εκατονταετιεs διοχετευουν αδια-

κοπα με CO2 στην ατμοσφαιρα.

Μια μεγαλη εκροη υπηρξεν του ηφαιστειου Toba τηs Σουματραs πριν 74.000

χρονια. Οπωs απεδειχθηκε απο τα δειγματα παγου τηs Γροιλανδιαs μετα την

εκροη αυτη ακολουθησεν μια εποχη 6 χρονων χειμωνων, χωριs ενδιαμεσεs επο-

χεs. Η εκροη αυτη στο τεταρτογενεs οδηγησεν σχεδον στην εξαφανιση του αν-

θρωπινου γενουs. Ο παγκοσμιοs ανθρωπινοs πληθυσμοs μειωθηκε σε 1.000 ατομα.

Το ετοs 1815 στην νησο Σουματρα τηs Ινδονησιαs εκρηγει το βουνο Tambora

με 150 φορεs μεγαλυτερη ισχυ απ’οτι η προσφατη εκρηξη του βονου St. Hel-

lena στιs ΗΠΑ (1980). Η εκρηξη του Tambora υπηρξεν η μεγαλυτερη εκρηξη

ηφαιστειου εδω και 10.000 χρονια και ανταποκρινονταν στην ισχυ εκρηξεων

60.000 ατομικων βομβων τυπου Hiroshima. Περιπου 150 κυβικα χιλιομετρα

καπνου, σταχτηs και αμμου εκαλυψαν τον ηλιο. Η θερμοκρασια στην γη επεσε

παγκοσμια κατα 1 βαθμουs κελσιου, η ανοιξη και το καλοκαρι δεν ηρθαν και γενικα επικρατησε το ψυχοs.

Τα ηφαιστεια δεν εχουν παντοτε το σχημα ενοs βονου-κωνου. Υπαρχουν και

σχεδον επιπεδα, που ειναι τοσο εκρηκτικα που στο τελοs ωs υπολοιπο παρα-

μενει ενα τεραστιο βυθισμα, η ετσι ονομασθεισα Καλντερα. Η εκρηξη του

yellowstone-ηφαιστειου στιs ΗΠΑ πριν 16,5 εκατομμυρια χρονια αφισεν ωs

υπολοιπο μια Καλντερα επιφανειαs 785.000 τετραγωνικων χιλιομετρων. Μετα

την εκρηξη αυτη ακολουθησαν σε διαφορεs γεωλογικεs εποχεs ακομη 100

περιπου εκρηξειs. Η τελευταια ειχεν ισχυν κατα 1.000-φορεs μεγαλυτερη απ’αυτην τηs 18. Μα’ι’ου 1980 του βονου St. Helens στιs ΗΠΑ, και η τεφρα

του καλυψε 19 απο τα σημερινα ομοσπονδοιακα κρατη των ΗΠΑ και μερη του

Καναδα και του Μεξικου.

Η εκρηξη των Ντεκαν Τραπs τηs Ινδιαs αφισεν ωs υπολοιπο μια Καλντερα επιφανειαs 500.000 τετραγωνικων χιλιομετρων.

Τετοιεs περιοχεs στην γη υπαρχουν περισσοτερεs απο 30. Πολλα απο τα

γνωστα νησια ‘η απο τιs ομαδεs νησιων ειναι τα αποτελεσματα τετοιων εκρηξεων.

Οι ποσοτητεs CO2 απο ανθρωπινεs δραστηριοτητεs και απο φυσικα φαινομενα

που καταληγουν στην γηινη ατμοσφαιρα επιστρεφουν με τιs βροχεs στην γηινη

επιφανεια και με ενωσειs με αλλα ορυκτα χρησιμοποιουνται απο τουs μικρο-

οργανισμουs Foraminiferen, Κοκκολιθουs και φυκιων και κορραλιων για την

κατασκευην των μικροσκοπικων τουs κελυφων. Με την διαδικασια αυτη το

C02 δεν μορει να επιστρεψει στην ατμοσφαιρα διτι ενωθηκε σε CaCO3. Τα λευκα πετρωματα στιs ακτεs του Dover τηs Αγγλιαs που αναδυθηκαν απο την

θαλασσα ειναι η καλυτερη αποδειξη στο που καταληγει το CO2.

Συνολικα στα γηινα πετρωματα ειναι 20.000 φορεs περισσοτερο CO2 δεσμευ-

μενο απ’οτι στην ατμοσφαιρα. Το ατομο του ανθρακα συμβαλλει στιs ομαλεs

κλιματολογικεs συνθηκεs τηs γηs και διατηρει το κλιμα στην γη σταθερο.

Τρομακτικα σκηνικα αυτου του ειδουs, κατασκευασμενα απο την δηθεν

παγκοσμια συνειδηση (Λεσχη τηs Ρωμηs κ.α.) και χρηματοδοτουμενα

απο το Διεθνεs Νομισματικο Ταμειο, απο την παγκοσμια Τραπεζα, απο το

συμβουλιο εξωτερικων υποθεσεων των ΗΠΑ, απο τα ιδρυματα Κανεργκιε-

Ροκελφελτερ- Φορτ κλπ.κλπ. δηλαδη απο την Νεα Ταξη Πραγματων, παρου-

σιαζονται κατα καιρουs στην διεθνη κοινη γνωμη, ωs π.χ.

• Τα Ορια τηs Αναπτυξηs (1972)

• Ο δρομοs προs την Καταστροφη (1982)

• Η παγκοσμια Επανασταση (1989) και

• Καταστροφικη φαση τηs Ζωηs στην πλανητικη Ιστορια τηs Γηs (2006/2007/2009)

Εχουν ομωs ετσι τα πραγματα ;

Εχουμε πραγματι στον πλανητη μαs κρισημεs κλιματολογικεs μεταβολεs που

οφειλονται στιs δραστηριοτητεs του ανθρωπου ‘η μηπωs διαβλεπουν οι μεγι-

στανοι του χρηματοs τωρα, οτι τα μεγαλα κερδη κρυβονται στην φυση και

γι’αυτο προωθουν δυναμικα τιs εναλλακτικεs μορφεs καυσιμων και ενεργειαs

με την προπαγανδα τουs ;

Οι καμπανιεs, Διασκεψη Kyoto, η συνεχεια τηs Διασκεψηs αυτηs στο Μον-τρεαλ, Εκθεση-IPPC (Intergovernment Panel on Climate Change), Εκθεση-OHE, Εκθεση-NASA και h Διασκεψη Κοπεγχαγηs προετοιμαζουν το καταλλη-

λο εδαφοσ. Φθηνουs επιστημονεs μπορει κενειs σημερα να αγοραση με το κιλο.

Σημερα οπωs φαινεται, σκοπημα ανοιγεται το γεωπολιτικο αυτην την φορα

κυτιο τηs Πανδωραs !

Δηθεν βρισκεται ξαφνικα η ανθρωποτητα μπροστα σε ενα ρεαλιστικο και πολυ δυσκολο προβλημα που πρεπει να λυθη ευθετα, δηλαδη με δαπανεs πολλων

τρισεκατομμυριων δολλαριων των ΗΠΑ ‘η με πολλα εκατοστα (%) απο το

παγκοσμιο μικτο κοινωνικο εισοδημα. Oι αλογοι ισχυρισμοι οτι οι επενδυσειs

σε νεουs ανερχομενουs κλαδουs τηs “πρασινηs οικονομιαs” θα φερουν μια

διαρκην αναπτυξη και ευημερια για ολουs, αποτελουν συνειδητη συσκοτιση τηs

σημερινηs πραγματικοτηταs και των πραγματικων αιτιων τηs οικονομικηs κρι- σηs που σημερα ζουμεν.

Αυτο δεν σημαινει βεβαιωs, οτι τετοιεs πρωτοπορεs κατευθυνσειs τηs πρασινηs

οικονομιαs δεν εχουν ενδιαφερον, αλλα θα πρεπει να συντονισθουν και με ολεs

τιs αλλεs προσπαθειεs. Αλλωs θα αποτελεσουν μονο για ενα μικρο διαστημα

μονομερειs προσπαθειεs διαμορφωσηs διεξοδων ικανοποιητικηs κερδοφοριαs

και μετα θα σκασουν σαν φουσκεs που ειναι γεματεs μονο με αερα……διοτι αυ-

το που πραγματι νοσει ειναι το καπιταλιστικο οικονομικο συστημα…..Οι σχε-

διαστεs και κατασκευαστεs του γεωπολιτικου κυτιου τηs Πανδωραs που στο-

χευουν στην διαμορφωση κινητρων επενδυσεων, κινητρων εισαγωγηs και αξιο-

ποιησηs νεων τεχνολογιων για να δωσουν προσωρινη ωθηση στην σημερινη

σχεδον μηδενικη αναπτυξη, δεν ειναι αλλοι απο αυτουs που ευθυνονται για τιs

ρυπογονουs δρασειs των επιχειρησεων τουs, για τη μολυνση του νερου και του αερα, για τα διατροφικα εγκληματα και για αλλα τοσο πολλα. Προσπαθουν να

δωσουν λυσειs στα προβληματα που οι ιδιοι δημιουργησαν και δημιουργουν

συμφωνα παντα με τα εκαστοτε στρατηγικα τουs συμφεροντα. Ειναι κριμα εαν

η ανθρωποτητα πεσει παλι θυμα των απαταιωνων αυτων……

Εννοιεs ωs π.χ. Αιτια-Επιδρασειs, Δαπανεs-Χρησιμοτητα, Κλιματολογικη Τρα-

πεζα, Συστηματα ασφαλειαs του Κλιματοs, Προληπτικα μετρα, Απανθρακο-

ποιηση των μηχανισμων τηs Βιομηχανιαs και εν γενει τηs Οικονομιαs κλπ.

βρισκονται στο επικεντρο των συζητησεων για μια ετσι ονομασθεισα σταθερο-

ποιηση των κλιματολογικων συνθηκων.

Εδω παρουσιαζεται ενα πρωτογενεs φαινομενο «χρηματικοποιησηs» του

αεροs τηs ατμοσφαιραs, που αναπνεουν οι ανθρωποι.

Στο λεξιλογιο των μετρων και των μεθοδων για την καταπολεμηση δηθεν των

κλιματολογικων αλλαγων και την πρασινη αναπτυξη προστεθηκε τα τελευταια χρονια και ο οροs Carbon Capture and Storage (CCS), ο οποιοs παραπεμπει στην τεχνολογια για την δεσμευση και αποθηκευση του CO2. Ο αναγνωστηs

θα πρεπει να γνωριζη, οτι τα 500 σημερα ενεργα ηφαιστεια στην γη παραγουν

ετησιωs 30 φορεs περισσοτερο CO2 απ’οτι ο ανθρωποs με τιs δραστηριοτητεs

του. Οποιοs δεν βλεπει εδω την μεγαλη απατη για “απογυμνωση” τηs ατμο-

σφαιραs απο CO2 και αποθηκευση αυτου σε υπογειεs εγκαταστασειs του

φλοιου τηs γηs, ειναι τυφλοs……Η Διεθνηs Υπηρεσια Ενεργειαs (ΙΕΑ), η νορ-

βιγικη κυβερνηση (αυτη ενδιαφερεται γιατι εχει πολλα κοιτασματα υδρογοναν-

θρακων που εκμεταλλευθηκαν και συνεπωs χωριτικοτητα για αποθηκευση CO2)

και ο πασιγνωστοs απαταιωναs-κερδοσκοποs “Τζορτζ Σοροs” προχωρησαν

προσφατα σε δηλωσειs για την αναγκαιοτητα τηs νεαs μεθοδου και σε ανακοι-

νωσειs για τα μεγαλεπηβολα και κερδοφορα σχεδια αξιοποιησηs τηs. Για τουs

ασχετουs για το θεμα τηs μεγαληs απατηs, τα επιστημονικα δεδομενα ειναι ξε-

καθαρα και οτι αυτο που μενει να φανη ειναι το αν οι ηγετεs των χωρων επιδει-

ξουν την απαραιτητη πολιτικη βουληση για την επιλυση του προβληματοs. Με

αλλα λογια : Το προβλημα ειναι ανυπαρκτο και ζητουνται ηλιθιοι ηγετεs των

χωρων (που ετσι και αλλωs ειναι οι κηπουροι των μεγιστανων του χρηματοs

και ελεγχονται ! ) για να πληρωσουν οι λαοι αυτων την ωs ανω ηλιθιοτητα με

το στερημα τουs. Και η Ελλαδα θα μπορουσε να διαθεση το εκμεταλλευθεν κοι-

τασμα φυσικου αεριου Καβαλα-Süd, στον κολπο τηs Καβαλαs, για αποθηκευση

CO2 αφου επενδυσει προηγουμενωs μερικα εκατομμυρια ευρω για τον καταλλη-

λο εξοπλισμο και την καταλληλη υποδομη (Pipeline, Μεταβολεs στην Πλατ-

φορμα, Συμπιεστεs κλπ. κλπ.).

Για την δηθεν πολλα υποσχομενη τεχνολογια CCS ο μεγαλοαπαταιωναs-κερδο-

σκοπos “Τζορτζ Σοροs” εχει “τοποθετηθει” εγκαιρωs, επενδυονταs στην αμερι-

κανικη εταιρεια “Powerspan”, με εδρα το Πορτσμουθ των ΗΠΑ, η οποια ανα-

πτυσσει τεχνολογικεs πλατφορμεs για την δεσμευση CO2. Ο χοροs των τρισεκα-

τομμυριων δολαριων τηs ηλιοθιοτηταs για την καταπολεμηση των κλιματολογι-

κων αλλαγων και την πρασινη αναπτυξη εχει ηδη θα αρχισει. Ο πλανητηs μαs

θα χρεισθει δηθεν τουλαχιστον 100 μοναδεs ευρειαs κλιμακαs για την δεσμευση

και αποθηκευση CO2 εωs το 2020 και την εγκατασταση χιλιαδων επιπλεον τιs

τρειs επομενεs δεκαετιεs. Ο επικεφαληs τηs ΙΕΑ (Διεθνουs Υπηρεσιαs Ενερ-

γειαs) κ. Νομπουρ Τανακα επισημανε : “Θα χρειαστουμε 100 μοναδεs εωs το

2020, 850 εωs το 2030 και 3.400 εωs το 2050. Η ΙΕΑ εκτιμα οτι θα χρειασθουν

επενδυσειs 56 δισεκατομμυριων δολλαριων απο το 2010 εωs το 2020 και επι-

πλεον 646 δισεκατομμυρια δολαρια απο το 2021 εωs το 2030.

Η απατη και η εκμεταλλευση των λαων για ενα ανυπαρκτο θεμα σε ολο το με-

γαλειο τηs. Η ΙΕΑ και ο μεγαλοαπαταιωναs “Τζορτζ Σοροs”ξεχασαν τα 500

σημερα ενεργα ηφαιστεια του πλανητη μαs που παραγουν ετησιωs

30 Χ 7.000.000.000 = 210.000.000.000 τοννουs CO2. Ο ανθρωποs απο την

αρχη τηs βιομηχανικηs επαναστασηs, δηλαδη απο το 1850 μ.Χ. εωs σημερα

παρηγαγε με τιs δραστηριοτητεs του 100.000.000.000 τοννουs CO2 που ετη-

σιωs αυξανεται με περιπου 7.000.000.000 τοννουs. Τα ηφαιστεια και τα σαπι-

σμενα φυτα τροφοδοτουν ετησιωs την γηινη ατμοσφαιρα με περιπου

210.000.000.000 και περισσοτερο τοννουs CO2. Ποιοs ειναι συνεπωs ο μεγα-

λυτεροs τροφοδοτηs τηs ατμοσφαιραs ; O ανθρωποs με ετησιωs 7.000.000.000

τοννουs ‘η μηπωs τα ηφαιστεια και η φυση με ετησιωs 210.000.000.000 και

περισσοτερουs τοννουs ; Πωs ξεφυγε η διαφορα αυτη απο τουs υπολογισμουs

του μεγαλοαπαταιωνα “Τζορτζ Σοροs” και τηs ΙΕΑ. Κατ’ αναλογιαν θα χρεια-

ζονταν μερικεs δεκαδεs χιλιαδεs περισσοτερεs τεχνολογικεs πλατφορμεs ευ-

ρειαs κλιμακαs, που θα μπορουσαν να τοποθετηθουν διπλα στα ηφαιστεια !!!!

Ετσι και αλλωs προκειται για πεταμενα χρηματα…….Ολοι οι μεγαλοαπαταιωνεs

πονταρουν στην ετσι ονομασθεισα νεα τεχνολογικη μεθοδο, ενω αυτη ειναι πα-

λαια και πολυ γνωστη για αυτουs που απασχολουνται με εκμεταλλευση κοιτα-

σματων Υδρογονανθρακων !

Στο Βιβλιο του συμβουλου εθνικηs ασφαλειαs του πρωην Προεδρου των ΗΠΑ

Τσιμι Καρτερ, κ. Ζβιγκνιεφ Βρεζινσκι (Zwischen zwei Zeitalter, New York

1985), μπορει ο αναγνωστηs να διαβασει μεταξυ αλλων και την εξηs ενδιαφε-

ρουσα παραπομπη (12) :

« Η Τεχνολογια θα δωσει στουs ηγετεs των μεγαλων κρατων μια σειρα τεχ-

νικων μεθοδων, που θα γνωριζει μονο ενα μικρο μεροs των δυναμεων ασ-

φαλειαs για την εκτελεση μυστικων πολεμων…. Τεχνικοι μεθοδοι για την

μεταβολη του καιρου και κλιματοs θα χρησιμοποιηθουν για να δημιουργη-

θουν στιs χωρεs που δεν υποκυπτουν στουs εκβιασμουs, Αμβροσιαs και

Ξηρασιαs κατα τετοιο τροπο ωστε αυτεs κατω απο την απειλη τηs πειναs

να υποκειψουν»

Υπαρχουν σημερα σοβαρεs ενδιξειs, οτι ο ελεγχοs των καιρικων συνθηκων που οραματιζονταν ο κ. Βρεζινσκι γινεται πραγματικοτητα…..

Τα διεθνη μεσα μαζικηs ενημερωσιs τηρουν σιγην ιχθυοs…..

Η γη, οπωs αναλυθηκεν, δεχεται σχεδον ολη την ενεργεια τηs απο τον ηλιο και

θερμενεται απο τιs ακτινεs αυτου. Το ηλιακο φωs μεταφερει θερμικη ενεργεια

πρωτα στα ατομα του αεροs τηs Ιονοσφαιραs ‘η Θερμοσφαιραs ενισχυονταs

με τον τροπο αυτο την ατακτη κινηση αυτων. Τα ατομα του αεροs τηs Θερμο-

σφαιραs κρουονται μεταξυ τουs, με αποτελεσμα την απελευθερωση θερμοτη-

ταs. Η πυκνοτητα μοριων αεροs στην Θερμοσφαιρα και κατ’επεκταση σε ολη την ατμοσφαιρα ειναι συνεπωs μεγαληs σημασιαs για τιs κλιματολογικεs συνθηκεs που δημιουργουνται στην επιφανεια τηs γηs.

Ολοι γνωριζουμεν οτι μεσα στην Τροποσφαιρα κυκλοφορουν πασηs φυσεωs

και συχνοτηταs ραδιοκυματα απο ολεs τιs διευθυνσειs και προs ολεs τιs διευ-

θυνσειs του οριζοντα και απο την επιφανεια τηs γηs προs τον ουρανο και αντι-

στροφα. Οι κρουσειs τηs ενεργειαs των ηλεκτρομαγνητικων ραδιοκυματων πανω στα μορια του αεροs τηs Τροποσφαιραs εωs τηs Ιονοσφαιραs ‘η Θερμο-

σφαιραs δεν αποκλειεται να μεταθετουν την θερμοκρασια του αερα απο την πε-

ριοχη τηs καταψυξεωs στην περιοχη τηs υγροποιησεωs των υδρατμων, οποτε

ξεσπουν οι βροχεs, οι Κυκλωνεs, τα Τα’ι’φουν αλλα και ολα τα αλλα κλιματο- λογικα φαινομενα. Ενω για το φαινομενο θερμοκηπιου (;) απο το διοξειδιο του

ανθρακοs που παραγει ο ανθρωποs λαμβανει χωρα μιαs απιστευτηs διαστασηs

προπαγανδα, για το φαινομενο των ηλεκτρομαγνητικων ραδιοκυματων που

εχουν κατακλυσει την ατμοσφαιρα του πλανητη μαs με πιθανεs αρνητικεs επι-

δρασειs στα κλιματολογικα δεδομενα, κανειs δεν βγαζει λαλια…..

Οι Κυκλωνεs και τα Τα’ι’φουν δημιουργουνται ωs γνωστον σε γηινεs περιοχεs

χωριs ορια μετωπων μαχηs και χωριs ενεργεια των ρευματων αεροs Jet, που κι-

νουνται σε υψη 9.000-11.000 μετρα με ταχυτητεs εωs 300 χιλιομετρα την ωρα

και μπορουν να επιδρασουν τιs κλιματολογικεs συνθηκεs που επικρατουν στιs

ηπειρουs του πλανητη μαs.

Υπαρχουν σοβαρεs ενδιξειs, οτι οι ΗΠΑ πειραματιζονται για να επιδρασουν

στα γιγαντιαια ρευματα αεροs Jet τηs Στρατοσφαιραs με γιγαντιαια κινουμε- να κυματα πολυ χαμηλων συχνοτητων (7,5-15 Hz) που παραγονται (13) με

skalarischen Interferometrie-Güttern τηs ισχυοs απο 40 και περισσοτερα MW.

Το «High-frequency Active Auroral Research Programme» ‘η H.A.A.R.P., δη-

λαδη το «Ερευνητικο Προγραμμα Υψηληs Συχνοτηταs Δραστικηs Ακτινοβο-

λιαs », εχει την δυνατοτητα να εκπεμπη ακτινοβολιεs και ισχυρηs εντασεωs

ηλεκτρομαγνητικα κυματα σε καθε σημειο τηs γηινηs ατμοσφαιραs με κυριο

στοχο την επιλεγμενη αλλαγη του κλιματοs σε μια περιοχη, την διακοπη λει-

τουργιαs τηs ηλεκτροδοτησηs μιαs ολοκληρηs περιοχηs, την καταστροφη καθε ηλεκτρικηs και ηλεκτρονικηs συσκευηs σε συγκεκριμενο τοπο, την

δημιουργια τρυπων στην Ιονοσφαιρα και απιστευτηs εντασεωs κεραυνων,

Κυκλωνων και Τυφωνων ωs και πρωτοφανουs μεγεθουs σεισμων, ηλεκρο-

μαγνητικων παρεμβολων στιs λειτουργιεs του ανθρωπινου οργανισμου κ.α.

Τα απειρα συστηματα του ανθρωπινου σωματοs εργαζονται ολη την ημερα

και συνεργαζονται βασει ενοs σχεδιου, το οποιο εξαρταται χρονικα απο τιs ταλαντωσειs τηs χαμηληs συχνοτηταs ηλεκτρομαγνητικου πεδιου δυναμεωs.

Με την απομακρυνση του πεδιου αυτου δημιουργειται στον ανθρωπο το χαοs.

Στον ανθρωπινο εγκεφαλο κειται η ηλεκτρικη δραστηριοτητα στα περιθωρια

ρευματων πολυ χαμηληs συχνοτηταs 0,001 εωs 40 Hz. Χαμηλα δυναμικα του

ανθρωπινου εγκεφαλου εχουν ταλαντωσειs συχνοτηταs περιπου 0,01 Hz Οι ρυθμοι Αλφα βρισκονται μεταξυ 8 και 12 Hz συχνοτητα. Οι ρυθμοι Βητα τα-

λαντευονται μεταξυ 13 και 40 Hz συχνοτητα. Οι Γαμα ρυθμοι ταλαντευονται

μεταξυ 4 και 7 Hz και οι Δελτα ρυθμοι μεταξυ 0,5 εωs 3 Hz συχνοτητα. Τα Νετρονια ταλατευονται μεταξυ 100 και 1000 Hz. Οι μυs του ανθρωπινου

κρεατοs ταλαντευονται με 1 Hz ενω οι μυs των σκελετων μεταξυ 4 και 7 Hz, η

δε καρδια με περιπου 1 Hz συχνοτητα. Ολοκληροs o ανθρωπινοs οργανισμοs

αποτελειται απο 10 ειs την 28 κβαντοτεμαχιδια. Εαν ανακoπει η επιδραση του

φυσικου γηινου ηλεκτρομαγνητικου πεδιου δυναμεωs στουs ανθρωπουs, χανουν

αυτοι την εσωτερικη αισθηση δια την ροη του χρονου.

Τα τελευταια χρονια ειδικα στρατιωτικα αεροπλανα των ΗΠΑ, τυπου KC-135 και KC-10 ωs και καποια λευκα αεροθουμενα χωριs κανενα διακριτικο, ψεκα-

ζουν 2-3 φορεs την εβδομαδα σχεδον πανω απο καθε μεγαλη πολη τηs γηs

και σε υψη 2.000-4000 μετρα την ατμοσφαιρα με «chetrails», δηλαδη με οξειδια

αλουμινιου, βαριο και ιχνη τιτανιου που περιεχουν και τοξικεs και καρκινογο-

νεs ουσιεs, ωs διβροδιμικο αιθυλενιο και ποσοτητεs τοξικων μικροοργανισμων.

Τα ομιχλωδει συννεφα που δημιουργουνται μετα απο τιs λευκεs χημικεs ουρεs, μεταβαλλουν την θερμοκρασια του περιβαλοντοs με πτωση αυτηs μεχρι και 7

βαθμων Κελσιου. Ταυτοχρονα μειωνεται και η υγρασια στην ατμοσφαιρα με

τιμεs γυρω στα 3 %.

Και εδω τα διεθνη μεσα μαζικηs ενημερωσηs τηρουν σιγη ιχθυοs. Εαν δεν υπαρχει καποια σιωπηρη συνωμοσια γυρω απο τα «chemtrails», τοτε ισωs δεν

εχουν ακομη αντιληφθει τιs τεραστιεs αρνητικεs επιπτωσειs που εχουν αυτα στο

περιβαλλον.

Το πρωτοκολλο του Kyoto ‘η καλυτερα των εμπορων των τεσσαρων περιοδων του χρονου, αρχισεν να ισχυει απο την 16η Φεβρουαριου 2005. Για την περιοδο

2008-2012 συμφωνηθηκεν η εισαγωγη ελαστικων μηχανισμων υποχρεωσεων

ωs π.χ. Emissions Trading, Joint Implementation και Clean Development Mechanism. Με το εμποριο ακτινοβουλιαs αντι να επιβαρυνονται οι παραγωγοι

CO2 λαμβανει χωρα ενα εμποριο μεταξυ παραγωγων, δηλαδη επιτρεπεται ενα

ειδοs εμποριου ζωων, τα οποια τρεφονται με αερα που περιεχει CΟ2.

Με την κοινη μετατροπη (Joint Implementation) οι βιομηχανικεs χωρεs σε

συνεργασια με τιs χωρεs του Τριτου και Τεταρτου κοσμου εφαρμοζουν προ-

γραμματα για την προστασια του κλιματοs.

Ο μηχανισμοs για την κλιματολογικωs αποδεκτη τεχνολογικη εξελιξη ( Clean

Developmend Mechanism) προτρεπει τιs βιομηχανικεs και τιs υπο αναπτυξη

χωρεs για κοινα προγραμματα προστασιαs του περιβαλλοντοs.

Οπου κυριαρχουν η πλανη, η παραπλανηση και το ψεμα, δημιουργουνται ψυχολογικεs τρομοκρατικεs καταστασειs και κανουν την ζωη των ανθρωπων

ανυποφορη. Τα κατευθυνομενα ΜΜΕ αποθουν «παγκοσμια» την Αληθεια κατα

ενα τροπο που ειναι απαραδεκτοs σε μια γνησια «Δημοκρατια».

Εαν η κοινωνικη εξελιξη των ανθρωπων στον πλανητη μαs υπακουει καποια λογικη επιβιωση και προσαρμοζεται οπωs η βιολογικη εξελιξη στο περιβαλλον,

τοτε και μονο τοτε, δημιουργουνται οι πιθανοτητεs να μετατραπη η γη, χωριs

καποιοι να περισευουν, σε ενα παγκοσμιο κοινοβιο, οπου η επιβιωση και η ευη-μερια του ενοs θα εξαρταται αμεσα απο την επιβιωση και την ευημερια του αλλου. Κατι τετοιο ομωs προ’υ’ποθετει την απομακρυνση των «παρανο’ι’κων»

απο το γιγνεσθαι… που θα εξασφαλιζεν την ειρηνικη συνυπαρξη των λαων στουs αιωνεs που ερχονται.

Κατα την διαρκεια τηs Διασκεψηs τηs Κοπεγχακηs για την Κλιματικη Αλλαγη

δραστηριοποιηθηκαι και απο την Ελλαδα για το θεαθηναι η ετσι ονομασθει-

σα “πρασινη διπλωματια”, “πρασινη αναπτυξη”και τα “πρασινα αλλογα”.

Η δραστηριοποιηση αυτη για αποπροσανατολισμο των Ελληνων συνεχιζεται

με διακηρυξειs τηs “φουσκαs”αμειωτα.

1. “κεντρικοs στοχοs τηs κυβερνησηs ειναι να καταστη η Ελλαδα πρωτοπο-

ρα στην „πρασινη αναπτυξη”

2. “ξεκιναμε με ενα εθνικο σχεδιο για την οσο το δυνατον καλυτερη προ-

στασια ολου του πρασινου, με ενα σχεδιο διασωσηs τηs Αττικηs και το-

σων αλλων περιοχων, οπωs τηs Πελοποννησου, απο τιs τεραστιεs κα-

ταστροφεs. Στελνουμε σαφεs μηνυμα : τερμα στην καταπατηση των κα-

μενων δασικων εκτασεων. Δεν θα δειξουμε καμια ανοχη”.

3. “θετουμε τον πηχη ψηλα : το 20 % παραγωγηs ενεργειαs απο Ανανεω-

σιμεs Πηγεs Ενεργειαs το 2020. Θα καταθεσουμε μεχρι τελοs Δεκεμ-

βριου το νεο εθνικο ενεργειακο μαs σχεδιο”.

4. “η σημερινη μαs συναντηση σημαδοτει την αποφαση μαs να επιστρεψη

η Ελλαδα με μια πολυ εντονη διεθνη παρουσια στα fora που αφορουν το

περιβαλλον και την κλιματικη αλλαγη. Θα ακολουθησουν πολλεs συν-

αντησειs με ολουs τουs κοινωνικουs εταιρουs και τουs φορειs μεσα

στη χωρα μαs, για τη διαμορφωση τηs μεγαλυτερηs δυνατηs συμμα-

χιαs εν οψει τηs Κοπεγχαγηs, στην οποια και θα συμμετασχουμε ενερ-

γα, υποστηριζονταs τιs θεσειs τηs Ευρωπα’ι’κηs Ενωσηs που μεχρι το-

τε ελπιζω να συμμετεχουμε στη διαμορφωση τουs”.

Οι ωs ανω λογοδιαρροιεs αποδεικνυουν την υποκρισια των υπευθυνων πανω

στο σοβαρο αυτο θεμα. Τα τελευταια 15-30 χρονια οι πνευμονεs πρασινου του

κρατιδιου τηs Ρωμιοσυνηs καταστρεφονται με τροπο μεθοδικο και συνοπτικο.

Για ενα περιεργο λογο ολα τα Παρτιδια που αντιπροσωπευονται στο Παρλαμεν-

το του κρατιδιου αυτου εχουν την βεβαιοτητα, οτι το “πρασινο” δεν θα λειψει

απο αυτο ποτε. Δασολογοι και ειδικοι κανουν λογο για μεγαλα “φιλετα” που

εσκεμμενα φαγωθηκαν, φαγωνονται και θα φαγωνονται ακομη και απο το πα-

ρακρατοs τηs ορθοδοξου χριστιανικηs θεοκρατιαs, προκειμενω να γινουν κα-

τοικιεs και ξενοδοχειακεs μοναδεs….Η “πρασινη αναπτυξη” δεν ειναι τιποτε

αλλο απο μια φαρσοκωμωδια….που στοχο εχει να ανακοψη την ανοδικη πορεια

του κομματικου μορφωματοs των “πρασινων” στο κρατιδιο τηs Ρωμιοσυνηs και

να στηριξη τιs επιδειωξειs τηs Διεθνουs Υπηρεσιαs Ενεργειαs (ΙΕΑ) και του

μεγαλοαπαταιωνα-κερδοσκοπου “Τζορτζ Σοροs”. Βεβαιωs οφειλει το κρατιδιο

τηs Ρωμιοσυνηs να ενδιαφερθη ακομη περισσοτερο για τιs εναλακτικεs μορ-

φεs ενεργειαs χωριs να εγκαταλειψη τιs αλλεs και να σκεφθη ομωs πολυ σοβα-

ρα και την πυρηνικη ενεργεια. Σε καμια περιπτωση δεν πρεπει να υποβαθμιση στον ενεργειακο σχεδιασμο τηs χωραs τα ορυκτα καυσιμα, δηλαδη τιs δυνατο-

τητεσ αξιοποιησηs τηs εγχωριαs παραγωγηs λιγνιτου την επομενη εικοσαετια με

φιλικοτερη στο περιβαλλον τεχνολογια. Οι υπευθυνοι δεν πρεπει ποτε να ξεχα-

σουν οτι εαν χαριν τηs “πρασινηs αναπτυξηs“ καταργησουν τουs σταθμουs ηλε-

κροπαραγωγηs για αρκετα νησια του Αρχιπελαγουs του Αιγαιου, δρομολογουν

κατα ηλιθιο τροπο την ηλεκτροδοτιση αυτων απο την Τουρκια, δηλαδη απο την

χωρα που τα διεκδικει, τιs περιοδουs που τα προφανωs προβλεπομενα αιολικα

παρκα θα ειναι εκτοs λειτουργιαs. Αντι τα “πρασινα αλογα” στον ενεργειακο

τομεα οι σημερινοι “ασχετοι τηs εξουσιαs” θα πρεπει να κατανοησουν, οτι για

τιs μελλοντικεs ενεργειακεs αναγκεs τηs χωραs δεν υπαρχει αλλοs δρομοs

απο την πυρηνικη ενεργεια που ασυγχωρητα μεχρι σημερα, δηθεν λογω των

σεισμολογικων δεδομενων τηs περιοχηs μαs, εγκαταλειφθηκεν. Η Τουρκια και

η Περσια με ποιο επικινδυνα σεισμολογικα δεδομενα μαs δειχνουν τον σωστο

δρομο. Το νεο ενεργειακο σοκ προετοιμασθηκε και βρισκεται ηδη καθ’ οδον……

Δεν αποκλειεται οι καλπαζουσεs τιμεs ενεργειαs να πυροδοτησουν παγκοσμια

τον πληθωρισμο και να αποδιαρθρωσουν την εκκολαπτομενη σε μερικεs οικο-

νομικα ισχυρεs χωρεs, οικονομικη ανακαμψη απο την σημερινη κριση.

Η παγκοσμια πυροδοτηση του πληθωρισμου απο τιs ΗΠΑ ειναι ετσι και αλλωs

προ πολλου προγραμματισμενη. Οταν ερθει η ωρα οι ΗΠΑ δεν θα δυστασσουν

να μειωσουν στο ελαχιστο τα εξωτερικα χρεη τουs που ξεπερνουν το 500 % του ετησιου ΑΕΠ με το αχαλεινωτο τυπωμα δολλαριων, δηλαδη με τον πληθωρι-

σμο. Αυτοs ειναι αλλωστε ο λογοs τηs δηλωσηs την 10 Νοεμβριου 2005 τηs

κεντρικηs τραπεζαs (FED), οτι απο τιs 23 Μαρτιου 2006 δεν θα δημοσιευει

στατιστικα στοιχεια για την κυκλοφορια του χρηματικου μεγεθουs Μ3. Το με-

γεθοs αυτο διαιρουμενο με το πραγματικο ακαθαριστο εθνικο προ’ι’ον ειναι δεικτηs του “φουσκοματοs” του ογκου των πιστωσεων, ευπαθηs σε οικονομι-

κεs κρισειs, μη ελεγχομενοs απο την (FED) και γι’αυτο δεν πρεπει να το βλε-

πουν οι απο εξω παρατηρητεs τηs οικονομικηs καταστασηs των ΗΠΑ και για ευνοητουs λογουs την νεα οικονομικη και αυτη την φορα πληθωριστικη κριση

που ειναι καθ’ οδον…. και θα πληξη ολα τα κρατη, πολυ ομωs περισσοτερο την

ανερχομενη πολιτικη και οικονομικη παγκοσμια δυναμη που φερει το ονομα

Κινα και που το αργοτερο και υπο κανονικεs συνθηκεs το 2025 θα υπερσκελι-

σει τιs ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ με την σχεδιασμενη πληθωριστικη οικονομικη κριση

θα αχρηστευσουν τα αποθεματα τηs Κιναs σε δολλαρια, τα οποια ηδη τον

Ιουλιο του 2005 ξεπερασαν τα 710 δισεκατομμυρια και σημερα πρεπει να βρι-

κοντα στο 1 τρισεκατομμυριο. Η Κινα με τα αποθεματα αυτα δολλαριων κρατα

τεχνιτα το δικο τηs νομισμα “Renimbi”υποτιμημενο για να ενισχυη δυναμικα

τιs εξαγωγεs τηs.

Που θα βρει ομωs τα χρηματα ο νεοs αφεντηs του κρατιδιου τηs Ρωμιοσυνηs

“Τζορτζ-Τζεφρυ” για να απογυμνωση την ατμοσφαιρα του κρατιδιου αυτου, που τον εξελεξε στιs βουλευτικεs εκλογεs τηs 4ηs Οκτωβριου 2009, απο το

CO2. Ρεκορ 325 δισεκατομμυρια ευρω μεχρι σημερα εκανε το δημοσιο χρεοs του κρατιδιου αυτου και ξεπερνα το 130 % του ΑΕΠ αντι να βρισκεται στα 60

% ! Για τον ενδιαφερομενο αναγνωστη, το ΑΕΠ, δηλαδη το Ακαθαριστο Εθνικο Προ’ι’ον του κρατιδιου τηs Ρωμιοσυνηs βρισκεται γυρω στα 250 δισεκατομμυ-

ρια ευρω. Το δημοσιο χρεοs οφειλε να βρισκεται γυρω στα 150 δισεκατομμυρια

ευρω. Το δημοσιο χρεοs το 1973 ειχε το μεγεθοs “0”.

Μηπωs θα ξεπουλησει την Κρητη στουs Εβραιουs (ετσι και αλλωs υπαρχει εκει ενα αυτονομιστικο κινημα και κυματιζει συχνα στο κτηριο του Διοικητηριου

στην περιοχη Καστελλι τηs πολεωs των Χανιων η σημαια τηs Κρητικηs Πολι-

τειαs με τον αστερα του Δαυιδ, ενω αρχαιολογοι του Υπουργειου Πολιτισμου

του κρατιδιου τηs Ρωμιοσυνηs στιs διαλεξειs τουs π.χ. στο Ηρακλειο το 2009

ισχυριζονται, με ανοχη μαλιστα των ακροατων τουs, οτι οι Κρητεs δεν ειναι Ελληνεs αλλα Εβραιοι !) και την Κυπρο και τα νησια του ανατολικου Αρχιπε-

λαγουs του Αιγαιου στουs Τουρκουs, για να συγκεντρωση τα απαραιτητα χρη-

ματα ‘η θα συνεχισει να υποθηκευη και αλλεs γενεεs υπηκοων του κρατιδιου

τηs Ρωμιοσυνηs δανειζομενοs απο τουs κερδοσκοπουs-χρηματιστεs τυπου “Τζορτζ-Σοροs” με τα υψηλοτερα βεβαια δυνατα επιτοκια ;

Επειδη συνεχιζεται ακομη σε ολεs τιs χωρεs τηs Ε.Ε. ο θορυβοs που φερνει

την Ελλαδα στα προθυρα τηs χρεωκοπιαs, θα πρεπει να επισημανθη, οτι η ελλη-

νικη περιπτωση δεν συνιστα καποιο ιδιαιτερο προβλημα, σε σχεση με αυτα που

αντιμετωπιζουν και οι αλλεs χωρεs τηs Ε.Ε. Ναι μεν οι εκτιμησειs του ΟΟΣΑ

σχετικα με τιs αλλεs χωρεs τηs Ε.Ε. ειναι ευνο’ι’κωτερεs απ’ οτι για την Ελλα-

δα (το χρεοs των υπολοιπων κρατων θα αυξηθει στο 84 % του ΑΕΠ το 2010 και

στο 100 % το 2015) αλλα τα αιτια ειναι τα ιδια. Η επιχειρηση διασωσηs των

Τραπεζων μεσα απο τα πακετα στηριξηs που προωθησαν οι κυβερνησειs των

κρατων μελων, ειχε σαν αποτελεσμα να επιδεινωθουν τα δημοσιονομικα μεγεθη

σε ολεs τιs χωρεs, καθωs η επιβαρυνση των κρατικων προυπολογισμων οδηγη-

σε σε ανοδο των ελλειματων και του δημοσιου χρεουs. Την επαναφορα των

δημοσιονομικων μεγεθων στα προηγουμενα μεγεθη θα πληρωσουν οπωs παντα

οι λαοι τηs Ε.Ε. και οχι οι “παρανο’ι’κοι” τηs φαρσοκωμωδιαs τηs “πρασινηs

αναπτυξηs” και των κλιματολογικων αλλαγων……

Οι “Ελληνεs” του κρατιδιου τηs Ρωμιοσυνηs πρεπει συντομα να αποκτησουν

την ικανοτητα να κατανοησουν “που πραγματι βρισκεται ο γορδιοs δεσμοs

τηs καταντια τουs” για να τον κοψουν τελεσιδηκα.

Ο γορδιοs δεσμοs τηs καταντια τουs βρισκεται τυλιγμενοs στο παρακρατοs

τηs ορθοδοξου χριστιανικηs θεοκρατιαs, που με την γιγαντιαια περιουσια του

οχι μονο δεν πληρωνει φορουs αλλα και επιχορηγηται με ταραστια ποσα και

επιπλεον μισθοδωτειται ολοs ο κληροs του και στουs επιγονουs των Τουρκο-

κοτζαμπασηδων, Καλλικαντζαρων, Καψιμαλληδων, Τζορμπατζηδων, Φαναριω-

των και σπιουνων Κεχαγιαδων, που μετα το 1821 πετυχαν να επιβιωσουν μετα-

σχηματιζομενοι μονο σε μεγαλοεπιχειρηματιεs, πολιτικαντηδεs, τοπικουs αρ-

χοντεs, δεσποταδεs, παπαδεs κ.α. και ασκουν κατω απο το ξενοφερτο πολιτευ-

μα του “Παρλαμεντου”, μεχρι σημερα εξουσια. Εαν το ξενοφερτο αυτο πολιτι-

κο συστημα δεν γκρεμισθει συντομα και δεν αντικατασταθει απο ενα ελληνικο-

τατο πολιτικο συστημα με ταυτοχρονο θανασιμο κτυπημα στον κατοχικο στρα-

το τηs πατριδοs μαs (Νεποτισμοs, Παρακρατοs τηs ορθοδοξου χριστιανικηs

θεοκρατιαs, Δικαιοσυνη των Αχτιναμεδων κ.α.) δεν θα αλλαξει τιποτε προs το

καλυτερο για την ταλαιπωρη πατριδα μαs.

Γ.Θ. Χατζηθεοδωρου, 29.05.2013

Βιβλιογραφια

1. Reichhoff J. „Eine kurze Geschichte des letzten Jahrtausends“

Fischer Taschenbuch Verlag, Frankfurt am Main 2007

2. Stande J. „Planeten. Turbulende Geburt der Scheibe“

Sterne und Weltraum 11/2007, S. 21-22

3. Χατζηθεοδωρου Γ. «Τα πεδια μαχηs των στρατιων του συμπαντοs»

Δαυλοs αρ. 307, Νοεμβριοs 2007, σ. 21430-21438

4. Stegmaier S. „AKARI bringt Licht im Dunkel“

Sterne und Weltraum 11/2007, S. 1921

5. Χατζηθεοδωρου Γ. «Ο νεοs ηλιοsw Νεμεσιs…εκδικειται τον πλανητη Γη»

Δαυλοs αρ. 307, Νοεμβριοs 2007, σ. 21422- 21429

6. Χατζηθεοδωρου Γ. “Μια Δαμακλειοs Σπαθη κρεμεται απο επανω μαs”

Δαυλοs αρ. 282, Ιουλιοs-Αυγουστοs 2005, σ.18875-18881

7. Deckart G., Notz A., Wagner I. „Katastrophern die die Welt erschütterten“

Verlag das Beste, Stuttgart 1991

8. Μαυροματηs Β. «Χημικεs ουρεs και γεωμηχανικη»

Δαυλοs αρ. 307, Νοεμβριοs 2007, σ. 21445-214

9. Chaziteodorou G. „Gedanken zur Energie und Rohstoffversorgung der Welt“

Berbau 11/1988, S. 20-23

10. Chaziteodorou G. «Energieperspekitven der Welt von Morgen»

Bergbau 3/1994, S. 113-118

11. Chaziteodorou G. «Die Eroberung des Meeresbodens»

Bergbau 12/1988, S. 533-530

12. Brzezinski Zbignit „Zwischen zwei Zeitalter“

New York 1985

13. Κουτρουβεληs Κ. «Η γιγαντια αραχνη των ραδιοκυματων»

Δαυλοs αρ. 307, Νοεμβριοs 2007, σ. 21439-21444

14. Kaupp M. „Einstein in der Chemie“

Spektrum der Wissenschaft, Dosier 01/2008, S. 34-40

15. Μαυροματηs Β. “Υδωρ το Ζων”

Δαυλοs αρ.290, Απριλιοs 2006, σ. 19697-19706

ΚΑΙ ΣΤΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ

Das Klima der Erde braucht nicht gerettet zu werden! Es reguliert sich selbst!

Geschrieben von Maria Lourdes – 28/05/2013

Laut Umfrage sind 70 % der Deutschen durch systematische Panikmache über eine heraufziehende Klimakatastrophe geängstigt. Eine weltweit vernetzte Angstlobby behauptet mit missionarischem Eifer: Klimawandel bedeutet Weltuntergang.

Doch die Tatsachen sehen ganz anders aus: Wussten Sie zum Beispiel, dass das Klima vor 30.000 Jahren innerhalb eines einzigen Jahrzehnts mehrmals um fast 10° C schwankte? Vertrauen Sie nicht blind den Aussagen von Politikern, Umweltschutz-Gruppen und Lobbyisten.

Denn: Die Klima- Paranoia nützt speziell einigen Interessengruppen als ideales Totschlag- Argument, um weitere Steuererhöhungen durchzudrücken oder an Macht und Einfluss zu gewinnen … 

“Das Klima der Erde braucht nicht gerettet zu werden! Es reguliert sich selbst!”

…behauptet Dr. Georg Chaziteodorou, hier sein -langer aber lesenswerter- Artikel –

“Klimawandel oder Klimabetrug”

Die Einsamkeit ist das Schlimmste was die Erdmenschen erleiden können, weil sie unfähig sind in einem ungeschützten Universum und auf einen unbedeutenden Planeten eines langwelligen Sterns, welcher verloren zwischen zwei Spiralen in den Außenbezirken einer Galaxie liegt, ohne Illusionen zu leben. Ob irgendwo in unsere Galaxie noch eine andere blaue Kugel mit weißen Wolkenwirbeln ihre Kreise zieht, ist unbekannt und könnte es noch lange bleiben. 

Rund um unsere Sonne gibt es eine so genannte „Goldilocks-Zone“, in der es nicht zu heiß und nicht zu kalt ist, so dass dort flüssiges Wasser auf den Planeten existieren kann. In einem schmalen Bereich liegen die Umlaufbahnen der Planeten zwischen solchen die von der Sonne zu weit entfernt sind, so dass das Wasser gefriert und solchen, die der Sonne so nah sind, dass das Wasser verdampft. In gefrorenem Zustand fehlen dem Wasser viele seiner geochemischen Fähigkeiten, von den biologischen gar nicht zu reden. Ein einfacher Wasserkreislauf aus Verdampfen von Eis und erneutem Festfrieren von Dampf ist auch möglich, wenn die Atmosphäre zu dünn ist, damit das Wasser flüssig bleibt. Ein vereister Planet ist immer noch besser als ein trockener.

Die Erdumlaufbahn um die Sonne kommt der Kreisform so nahe, dass sie und damit auch die Erde die „Goldilocks-Zone“ nie verlässt. Unter den Planeten unseres Sonnensystems, die sich mit der Erde um dieselbe gelbe Sonne drehen, ist einer, der ihr weitaus ähnlicher ist als alle anderen. Dieser Planet ist der Mars d.h. ein „terrestrischer Planet“ der in die gleiche planetenkundliche Kategorie wie die Erde gehört. Neben der Erde ist dieser Planet der einzige, welcher der Sonne gerade so nahe ist, dass auf seiner Oberfläche bei geeigneten atmosphärischen Bedingungen Wasser fließen könnte. Das ist eine notwendige, wenn auch noch lange keine hinreichende Bedingung für die Existenz biologischen Lebens. Dass Leben etwa an den heißen Tiefseequellen der Erde, ohne auf Sonnenlicht
angewiesen zu sein, möglich ist, hätte niemand als wissenschaftliche Tatsache angesehen, bevor die Krebse und Röhrenwürmer dort tatsächliche gesehen wurden.

Unser Planet beherbergt eine Fülle unterschiedlicher Lebensformen. Dabei drückt sich die Vielfalt der irdischen Biosphäre nicht nur in Körperformen aus, sondern auch in Lebensweisen: angefangen bei Eisen atmenden Bakterien und Licht schluckenden Algen über alle Spielarten räuberischen oder parasitären Auskommens bis hin zu diversen Formen der sozialen Organisation in Bienenstaat oder sozialer Marktwirtschaft der Menschen. Auf der Erde gibt es noch Pflanzen und Bakterien, die ihr Erbgut über Jahrtausende frisch zu halten vermögen, wenn es sein muss. Alle irdischen Organismen aber, ganz gleich ob Mensch oder Bakterie, ob Schleimpilz oder Apfelbaum haben einige Eingenschaften gemeinsam. Sie nutzen alle denselben Molekültyp DANN (Deoxyri- bonucleic acid), ein phosphathaltige Zucker-Polymer, die berühmte Doppelhelix, um ihren Bauplan in extrem komprimierter Form zu speichern. Alle bekannten irdischen Lebensformen arbeiten mit Proteinen d.h. mit hochmolekularen Ketten von Aminosäuren, um ihr Körperwachstum und ihren Stoffwechsel zu organisieren, der sich ausnahmslos in flüssigen Wasser abspielt.

Alle irdischen Lebewesen nutzen nur Aminosäuren in der so genannten linksdrehenden Variante sowie in der rechtsdrehenden Variante. Lebewesen mit rechtsdrehenden Variante von Aminosäuren und linksdrehenden Variante von Zucker, auf der Erde
kommen nicht vor. Man weiß nicht warum! Das ist das Leben das wir Menschenbewohner der Erde kennen (17). Würde die Erde plötzlich aus ihrer Umlaufbahn geworfen und zöge fortan alleine durchs All, fröre sie zwar an der Oberfläche kilometerdick ein, aber die Tiefseeorganismen würden das wahrscheinlich überleben.

Bei einem sorgenvollen Blick in die Zukunft sollten die Menschen gründlicher als bisher die Vergangenheit betrachten. Die Natur und mit ihr das Klima waren nie Stabil, wie es heute die so genannte «Naturschützer» gerne behaupten. Der Rückblick wirft Schlaglichter auf die Frage, ob die warmen Perioden die schlechten und die kalten die gute Zeiten waren oder ob sich eine solche Bewertung gar nicht sinnvoll vornehmen lässt, weil die Menschen auf die Veränderungen reagieren und sich darauf einstellen. Veränderungen in der Natur vollziehen sich in ganz anderen Zeiträumen als die Geschichte der Menschen. Der heutige Zustand der Erde ist im wesentlichem geformt worden von den Wirkungen und Nachwirkungen der letzten Eiszeit (Weichsel-Glazial) und nicht von den an ihrem Ende einsetzenden Veränderungen, die von Menschen verursacht wurden.

Da die Veränderung des Klimas ein Realität ist und das ganz erhebliche Folgen nach sich ziehen wird, muss die Diskussion versachlicht und auf die wesentlichen Vorgänge konzentriert werden. Falsche oder unsinnige “Zusammenhänge”die konstruiert worden sind und für die nur ein Zweck erkennbar ist, nämlich den Menschen Angst zu machen, müssen unbedingt vermieden werden, um die Glaubwürdigkeit der Wissenschaftler und der Politiker zu wahren (1).

Der Thermostat der Erde ist ein äußerst empfindliches Instrument. Zwischen den Erdbewohner und dem Tod liegt wirklich nicht viel. Schon eine kleine Veränderung in den dynamischen Abläufen auf der Erde Auswirkungen haben kann, die unsere Vorstellungskraft übersteigen. Durch unsere Ahnungslosigkeit über die Zusammenhänge und Wechselwirkungen der Faktoren, die für das Klima verantwortlich sind, leben wir gefährlich! Erstaunlicherweise haben wir bis heute keine Ahnung, welche Mechanismen das Thermometer der Erde so schnell durcheinander bringen können und was für die Zukunft wahrscheinlicher ist:

1. ein Zeitalter der tödliche Kälte oder
2. ein Zeitalter der tödliche glühenden Hitze

Die frühen Erde (4,6 bis 4,1 Mrd. Jahre) drehte sich schneller um die eigene Achse, so dass ein Tag nur vier bis fünf Stunden dauerte. Der Mond war viel näher (er entfernt sich mit 3,8 cm pro Jahr), was hohe und häufige Gezeiten sowie Stürme zur Folge hatten. Riesige Meteoriten prasselten auf den Erdball. Trafen sie aufs Meer, verdampften sie die obere Wasserschicht. Beim Einschlag auf dem Lande schleuderten sie Staub und Asche in die Luft, die das Sonnenlicht blockierten. Unter solch chaotischen, dauernd wechselnden Bedingungen konnte an der Erdoberfläche für lange Zeit kein Leben entstehen.

Vor 4,1 bis 3,8 Milliarden Jahren machte unser inneres Sonnensystem wahrscheinlich noch einmal eine Phase dichten Asteroidenhagels durch. Das schließen viele Planeten-Wissenschaftler aus dem Material, das die Apollo-Astronauten auf dem Mond angesammelt haben, weil keines dieser Gesteine älter als etwa 4 Milliarden Jahre ist. Offenbar wurde die Oberfläche des Mondes damals noch einmal von Einschlägen vollkommen umgepflügt und damit sicher auch die Oberfläche der Erde und des Mars. Die Gründe für dieses „Late Heavy Bombardment“, wie die Forscher es nennen, sind nicht völlig geklärt, es könnte aber die Folge einer Serie von Störungen des Asteroidengürtels oder des sogenannten Kuiper-Gürtels am Rande unseres Sonnensystems gewesen sein, ausgelöst durch himmelsmechanische Verschiebungen in den Bahnen der äußeren Gasplaneten. Auf der Erde ging damals mindestens alle paar hundert Jahre ein Brocken von 10 Kilometer Durchmesser nieder. Einschläge dieser Größenordnung kommen heute im Schnitt nur alle 100 Millionen Jahre vor.

Der letzte Einschlag trug vor 65 Millionen Jahren sowohl maßgeblich zum Untergang der Dinosaurier bei. Kleinere, kilometergroßen Brocken, die auch schon globale Verwüstungen anrichten können, waren während diese Phase noch sehr viel häufiger und vielleicht verlor die Erde dabei zwischenzeitlich sogar ihre Ozeane, die sie zuvor vermutlich schon besaß.
Die frühere und die spätere Erde erlebte Wechseln zwischen Phasen der Wärme und der brutalen Kälte. Vor ca. 2,2 Mrd. Jahre herrschte auf unseren Planeten eine große Eiszeit und dann für ca. 1 Mrd. Jahre folgte zuerst eine warme Perio- de die von eine noch stärkere Eiszeit ersetzt wurde. Nach heutigen Theorien nahm damals die Sonnenstrahlung auf der Erde um 6% ab mit dem Ergebnis
dass die Oberflächentemperatur auf der Erde um 45 grad Celsius abfiel und die gesamte Erdoberfläche mit Eis bedeckt wurde.

Die Rettung kam durch das auseinander Driften der lithosphärischen Platten und damit durch steigender Vulkanismus mit Lavaergüssen. Während des größten Teils der nachfolgenden Erdgeschichte und bis vor recht kurze geologische Zeit (Tertiär-Quartär), war die Hitze rund um den Erdglobus der Normalfall.
Über die letzten 700 Mio. Jahre ist die Position von Kontinenten und Ozeanen bekannt, und aus Sedimenten lässt sich für diesen Zeitraum die Warm- und Kaltphasen des Klimas zumindest grob rekonstruieren. Kaltphasen mit Eisbedeckung wechseln sich mit eisfreien warmen Klimaperioden ab. Die kalten und warmen Klimaphasen, konnten mit den unterschiedlichen Geschwindigkeiten,
mit denen die Kontinente auseinanderdriften, zusammenhängen (11).
Die ozeanischen lithosphärischen Platten bewegen sich auf Grund der Konvektion in Erdmandel und schieben sich unter benachbarten Kontinenten. Diese Konvektion entsteht durch die Wärme, die durch zerfallene radioaktive Atome
erzeugt wird. Bei dieser Subduktion wirkt die Kontinentalplatte wie ein Hobel, der den oberen Teil des Meeresbodens abschabt und zu einem Keil vor sich auftürmt.

Unser Planet altert. Langsam schmilzt der schon stark geminderte Vorrat an radioaktiven Elementen weiter zusammen, und der von ihnen ausgehende Wärmestrom versiegt. Ohne Temperaturgefälle aber, muss das tektonische und magmatische Leben des Erdballs erlöschen und damit auch der exogene mag- matische Kreislauf zum Stillstand kommt.
Seit 700 Mio. Jahre driften die Tektonikplatten auseinander und doch irgendwann werden sich wieder einen Kontinent bilden wie vor 350 Mio. Jahre und so fort.

Wie von Sauerstoff ausgefällte Eisenoxidablagerungen in alten geologischen Schichten belegen, entwickelte sich die Photosyntese schon vor mehr als 3,8 Mrd. Jahren. Dessen grundlegende Mechanismen haben sich seitdem nicht mehr verändert, auch wenn die Präsenz von freiem Sauerstoff in Luft und Wasser während der letzten 2 Mrd. Jahre immer großer wurde. Zyklische Strömungen von Magma, Wasser oder Luft auf Grund temperaturbedingter Dichtenunterschiede sind die Wärmekraftmaschinen der Erde und lassen sie lithosphärische Platten wandern oder Vulkane ausbrechen und erzeugen das Wetter.

In dieser Frühzeit der Erde bestand die Atmosphäre fast völlig aus Kohlendioxid, weshalb sich auch in den Ozeanen viel von dem Gas gelöst hatte. Zugleich entwich molekularer Wasserstoff aus der Erdkruste. Dieser hatte eine starke Tendenz, den Kohlendioxid Sauerstoff zu entziehen und dabei Wasser zu bilden.
Die Luft auf der Erde enthält heute (in früheren geologischen Zeiten 30 %) etwa 20 % Sauerstoff in Form von O2-Molekül. Das Energieniveau, indem dieses Molekül sich üblicherweise befindet, ist ein Triplett-Zustand. All seine chemische Reaktionen erfordern deshalb eine Spin-Umkehrung und sind folglich gehemmt.
Nur dies verhindert, dass sämtliche organische Stoffe und alle Lebewesen auf der Erde sofort verbrennen (14).

Sauerstoff stammt von Mikroorganismen – unter ihnen die heutigen Formen der Cyanobakterien – Algen und andere kleinsten Lebewesen aus dem Meer. Irgendwann während der ersten Milliarde Jahre – unser Sonnensystem ist ca. 4,6 Milliarden Jahre alt – begannen die Cyanobakterien den Wasserstoff der im Wasser in ungeheueren Mengen enthalten ist, anzuzapfen. Sie nahmen Wasserstoffmoleküle auf, gewannen daraus den Wasserstoff und gaben den Sauerstoff als Abfallprodukt in der Erdatmosphäre frei.

Damit wurde die Photosynthese aktiviert. Mit der Vermehrung der Cyanobakterien reicherte sich der Sauerstoff auf der Erdatmosphäre an. Die Organismen haben sich Kohlensäure und Calcium aus dem Wasser geangelt, um daraus ihre Skelette und Schalen aus Kalk zu bauen, die später auf den Meeresgrund sanken und dicke Lagen Sedimentgestein bildeten. Auf diese Weise haben diese meinst winzigen Lebewesen enorme Mengen CO2 aus der Erdatmosphäre entfernt und in die Erdkruste verfrachtet. Durch Verwitterung von Gestein im Gebirge wird wiederum CO2 aus der Atmosphäre gebunden und ge-langt wieder durch Sedimentation teilweise in die Erdkruste. Gäbe es keinen gegenläufigen Mechanismus, wie das driften der Kontinente, würde auf diese Weise im Laufe der Erdgeschichte alles CO2 aus der Atmosphäre verschwinden und ein lebensfeindliches eisiges Klima, entstehen. Da aber der Meeresgrund mit seiner Sedimentfracht an manchen Stellen ins Erdinnere gedrückt wird, setzt wegen der herrschenden hohe Temperaturen und Drücken CO2 frei und entweicht durch Vulkane zurück in die Atmosphäre. Auf diese Weise entsteht ein Regelkreis d.h. ein Kohlenstoffkreislauf, der über Zeiträume von Jahrmillionen die Konzentration von CO2 in der Atmosphäre reguliert.

So kommt es zu Schwankungen in der Rate, mit der CO2 aus der Erdkruste in die Atmosphäre freigesetzt und mit der es wieder aus der Atmosphäre entfernt wird. Es stellt sich heraus, dass die Erde während des größten Teils ihre Geschichte keineswegs der stabile ruhige Ort war. Sie erlebte Wechsel zwischen Phasen der Wärme und der brutalen Kälte.

Gegen Ende der letzten großen Vereisung, vor rund 12.000 Jahren, erwärmte sich die Erde sehr schnell, aber dann herrschte ganz abrupt wiederum etwa 1.000 Jahre lang bittere Kälte. Am Ende dieser Zeit stiegen die Durchschnittstemperaturen in nur 20 Jahren um 4 grad Celsius. Wenn die Erde nach eine Kälteperiode sich stark erwärmt, herrschen automatisch wilde Wetterbedingungen mit Wirbelstürmen, welche die Meeres- wellen große Höhe aufstürmen, und mit unvorstellbar heftigem Regen.

Das aktive Erdinnere lieferte die Gase, die zum Aufbau einer Atmosphäre beitrugen. Die Erdatmosphäre erstreckt sich bis in eine Höhe von rund 800 Kilometer und besteht sie aus der Troposphäre, Stratosphäre, Mesosphäre und Ionosphäre oder Thermosphäre. Das Licht unserer Sonne überträgt Energie auf die Atome der Luft der Erdatmosphäre. Es verstärkt ihre ungeordnete Bewegung.
In diesem aktivierten Zustand stoßen die Atome zusammen, so dass Wärme frei wird. Damit ist die Dichte der Luftmoleküle in der Erdatmosphäre von großer Bedeutung. Für die Erdbewohner besonders teuer ist die Troposphäre.

Die Temperatur steigt mit der Höhe auf und erreicht in der Ionosphäre (ThermoSphäre) 1.000 –1.500 grad Celsius. Dieser Temperaturbereich ist auf der ionisierte Struktur der Thermosphäre und der Wirkung der ultravioletten Strahlung der Sonne, die in Form von Photonen in diesem Atmosphärenbereich eintritt. Die Entstehung von Luftmolekülbewegungen absorbiert die schädliche ultraviolette Strahlung. Die Existenz der ultravioletten Strahlung der Sonne in der Thermosphäre, verstärkt die Verbreitung der Radiowellen in großen Abständen bis Tief im Universum.

Die Troposphäre enthält so viel Wärme und Sauerstoff dass die Erdbewohner existieren können. Vom Boden bis zu ihrer Obergrenze misst die Troposphäre am Äquator 16 Kilometer, in den gemäßigten Breiten dagegen, wo die meisten Menschen leben, sind es nicht mehr als 10 bzw. 11 Kilometer. In dieser dünnen Schicht sind enthalten ca. 80 % der Masse der Erdatmosphäre ( 8 Millionen Tonnen Luft je Quadratkilometer Erdoberfläche bzw. insgesamt 4.160 Millionen Millionen Tonnen Luft) sowie das gesamte Wasser der Erdhydrosphäre von 1.330.000.000 Kubikkilometer.

Hätten die Kometen, die auf der Erde aufschlugen, kein Eis gebracht, gebe es heute nicht die Hydrosphäre und wahrscheinlich keinen Erdbewohner. Von diese Wassermengen sind 97 % bzw. 1.290.000.000 Kubikkilometer Meereswasser und nur 3 % bzw. 40.000.000 Kubikkilometer Süßwasser. Vom Meereswasser enthält die Pazifik 51,6 % bzw. 665.640.000 Kubikkilometer, die Atlantik 23,6 % bzw. 304.440.000 Kubikkilometer, der indische Ozean 21,2 % bzw. 273.480.000 Kubikkilometer.

Alle anderen Meere beinhalten die übrigen 3,6 % bzw. 46.440.000 Kubikkilometer. Vom 40.000.000 Kubikkilometer Süßwasser der Hydrosphäre befinden sich 1.440.000 Kubikkilometer in Seen, Flüssen und anderen Gewässern und 40.000 Kubikkilometer in Form von Wolken oder Wasserdampf in der Erdatmosphäre. Der Rest von 38.520.000 Kubikkilometer befindet sich als Eismassen in der Antarktis (36.000.000 Kubikkilometer) und zum größten Teil in Grönland ( 2.520.000 Kubikkilometer).

Landschaften sind ihrer Natur nach geschichtlich. Nicht umsonst ist die Geologie auf der Erde zu einem guten Teil eine historische Wissenschaft. Sie ordnet die Gesteine und die daraus aufgebauten Landschaften in einem Gitter aus Epochen ein, für deren Einteilung die vertikale Schichtung zu verschiedenen Zeiten abgelagerten Materials eine zentrale Rolle spielt.
Aus der Zeittafel der International Commission on Stratigraphy sind folgende geologische Epochen (von älteren zu jüngeren) entnommen worden.

• ARCHAIKUM 4,6 Mrd.- 800 Mio. Jahre

• PRÄKAMBRIUM 800 Mio.- 542 Mio. Jahre

• PHANEROZOIKUM 542. Mio.Jahre bis heute

• PALÄOZOIKUM 542. Mio.- 251 Mio. Jahre

• Kambrium 542. Mio.- 488 Mio. Jahre

• Ordovizium 488. Mio.- 444 Mio. Jahre

• Silur 444. Mio.- 416 Mio. Jahre

• Devon 416. Mio.- 359 Mio. Jahre

• Karbon 359. Mio.- 299 Mio. Jahre

• Perm 299. Mio.- 251 Mio. Jahre

• MESOZOIKUM 251. Mio.- 65 Mio. Jahre

• Trias 251. Mio.- 200 Mio. Jahre

• Jura 200. Mio.- 145 Mio. Jahre

• Kreide 145. Mio.- 65 Mio. Jahre

• KÄNOZOIKUM 65. Mio. – bis heute

• Alttertiär 65. Mio.- 23 Mio. Jahre

• Paleozän

• Eozän

• Ologozän

• Jungtertiär 23. Mio.- 5 Mio. Jahre

• Miozän

• Pliozän

• Quarter 5. Mio.- 10.000 Jahre

• Paläopleistozän

• Mesopleistozän

• Neopleistozän

Jetzt-Zeit 10.000 Jahre bis heute

Als das Messozoikum zu Ende ging, veränderte sich das Klima auf der Erde. Es wurde kälter und trockener und die Temperaturen schwankten im Wechsel der Jahreszeiten. Ohne Zweifel waren von der weltweiten Abkühlung viele damalige Lebenswesen betroffen und zwar umso stärker, je weiter sie vom Äquator entfernt lebten. Der Beginn dieser Kälteperiode könnte durch Änderungen in der Lufthülse der Erde durch Staub aus Vulkanexplosionen oder kosmischen Staub und damit durch Einflüsse auf die zu gestrahlte Sonnenenergie verursacht worden sein. Auch Polschwankungen die durch tangential auftreffende Meteoriteneinschläge hervorgerufen wurden, sind nicht auszuschließen.
Das Tertiär setzt sich zusammen in der Reihenfolge von Alt zu Jung aus Paläozän, Eozän, Oligozän, Miozän, und Pliozän.
Die letzte Eiszeit begann vor rund 40 Mio. Jahren und in dieser Zeit reicht das Spektrum von entsetzlichem bis zu sehr angenehmem Klimas.
Im Laufe des Tertiär wich das Meer schrittweise in seine heutigen Grenzen zurück. Klimatisch stand das Tertiär im Zeichen einer nahezu steten Temperaturabsenkung. Die stärkste Erwärmung fiel nach der wohl kühleren Epoche des Paleozän ins Mitteleozän. Damals reichte der tropische Gürtel vom Pariser Becken bis Südafrika, von Japan bis Neuseeland. Mit dem Oligozän begann die Abkühlung. Durch Paläotemperatur-Bestimmungen nach der Isotopenmethode wurde eine Abkühlung von etwa 10 grad Celsius im Laufe des Tertiärs festgestellt und das Meer wich schrittweise um 500, 200, 20, 8 bis 0 Meter.
Das Tertiär war die Zeit der allmählichen Annährung an die Verhältnisse der Gegenwart. Trotz fortschreitender Abkühlung entstanden Braunkohlenlagerstätten fast durch das ganze Tertiär. In den trockenen Epochen schieden sich Steinsalz und Kalisalz ab. Im jüngeren Tertiär drängte eine allgemeine Hebung der Meere und ließ die Festländer in ihren heutigen Umrissen über dem Wasser- spiegel auftauchen. Das Quartär setzt sich zusammen aus Alt-oder Paläopleistozän, Mittel-oder Mesopleistozän, Jung-oder Neopleistozän und der Jetztzeit. Das Quartär endete vor etwa 12.000 Jahre.

Die wichtigste Erscheinung des Quartärs ist die Vereisung. Sie begann vor rund 130.000 Jahre und sie war eine der bedeutendsten der Erdgeschichte und bildete den Tiefpunkt der seit dem Eozän stetig sinkenden Temperaturkurve.
Im Quartär, im Laufe des Pleistozän, gerieten auf den Gebirgshöhen Skandinaviens Gletscher ins Fließen und in der Gestalt eines geschlossenen Eispanzers überdeckten sie unter anderem Deutschland bis an den Fuß der Mittelgebirge.
Während des Pleistozäns (Alt-, Mitte-, Jung-) gab es extreme Kälteperioden mit großräumiger Vereisung, die Eiszeiten oder Glazialen, die von wärmeren Abschnitten, den Zwischeneiszeiten oder Interglazialen, abgelöst wurden. Die Eis- zeiten lassen sich an Hand weniger deutlicher Klimaschwankungen, den Interstadien, weiter unterteilen. Während der ersten Eiszeit gab es zwei Interstadien, ebenso in der zweiten drei, in der dritten und vier während der vierten. Die Einteilung betrifft einen Zeitraum von 1 Mio. Jahre vor unserer Zeitrechnung.
Während der Höhepunkte der Kältezeiten sank der Meeresspiegel, weil in den großen Eisflächen, die weite Teile der nördlichen Hemisphären bedeckten, riesige Wassermengen gebunden waren. Während der wärmeren Zwischeneiszeiten schmolzen die Gletscher. Das Schmelzwasser floss wieder im Meere zurück, so dass es zum Ansteigen des Meeresspiegels kam. Die Eiszeiten des Quartärs, Günz-Eiszeit, Mindel-Eiszeit, Riß-Eiszeit und Wurm-Eiszeit, bestanden so zusagen nur in einer gewaltigen Vergrößerung der heutigen Gletscher. Während dieser Zeiten war das die Jahresmitteltemperatur auf dem Festlande um 4-8 grad Celsius, die Oberflächetemperatur des Weltmeeres um 6-7 grad Celsius herabgesetzt. Die Ursache der Quartären Vereisung kann angesichts der Allgemeinheit und ihrer weit ins Tertiär zurückreichenden Vorgeschichte nur eine umfassende gewesen sein.

Der heutige Zustand der Erde ist im Wesentlichen von den Wirkungen und Nachwirkungen der Wurm- bzw. Weichsel-Einzeit geformt worden. Am Ende dieser Zeit stieg der Meeresspiegel sehr rasch an. Um mehr als 100 m war das Meer beim Hochstand der Gletscher abgesungen, weil das Wasser in den Eis- massen, gebunden war.
In den letzten 2.500.000 Jahren –Aufstieg des Homo erectus und anschließend des Homo sapiens –gab es mehrere Zeitperioden der starken Vereisung.
Frühere Zwischeneiszeiten dauerten häufig nur 8.000 Jahre. Die letzte in der wir leben hat sie ihren 10.000 Jahrestag bereits hinter sich. Vor rund 20.000 Jahre, auf dem Höhepunkt der letzten Vereisung, waren etwa 30 % der Land- flächen der Erde unter Eis begraben. Noch heute sind 10 % der Landflächen der Erde unter Eis begraben und 14 % gelten als Permafrostgebiete. Eigentlich befinden wir uns noch nach wie vor, tief in einer Eiszeit. Das Pleistozän gliedert sich in eine Reihe von Kaltzeiten und Warmzeiten. Vorstoß und Schwinden der Gletscher gingen auf der ganzen Erde gleichzeitig vor sich. Das Anschwellen und Abschmelzen der Gletscher muss, das abwechseln beträchtliche Wassermengen auf dem Lande band und freigab, eustatische Spiegelschwankungen des Weltmeeres verursacht haben. Der seit dem vorigen Jahrhundert anhaltenden Gletscherrückgang lässt das Meer um 1mm/Jahr steigen und wurde es bei völligem Schwund um etwa 50 Meter ansteigen.

Heute befinden wir uns, klimatisch betrachtet, in eine ungewöhnliche ruhige Phase. Es besteht kein Grund zu der Annahme, dass diese stabile Klimaperiode noch lange dauern wird. Die heutige globale Erwärmung könne auch eine Eiszeit auslösen. Würden die Eismassen heute erneut vorrücken, hätten die Menschen nichts entgegenzusetzen!
Das Abschmelzen verlief vor rund 12.000 Jahren so schnell, dass es sich zu sintflutartige Überschwemmungen, die nicht wieder zurückgingen, kam. Steinzeitmenschen vor mehr als 10.000 Jahren, dürften diese zum Opfer gefallen sein, weil die Wässer so schnell kamen. Die sehr trockene Zeit, folgte nacheiszeitlich während der wärmste Phase rund 3.000 Jahre lang eine Feuchtzeit. Sie wurde vor etwa 8.000 Jahren abrupt für knapp ein Jahrtausend unterbrochen und stieg danach noch weiter an mit einer besonders niederschlagsreichen Zeit zwischen 7.000 und 4.500 Jahren vor unserer Zeitrechnung.

Durch die Untersuchungen von Eisbohrkernen aus Grönland können die Wissenschaftler ein genaues Bild des Klimas aus etwas mehr als den letzten 100.000 Jahren machen. In Grönland reicht das Eis ca. 120.000 Jahre in der Vergangenheit zurück. In der Antarktis, wo das Klima trockener und damit die Schneefallrate gering ist, wurde im Jahr 2003 über 800.000 Jahre altes Eis bohrtechnisch gewonnen. An dem Eis kann man eine Vielzahl von Parametern messen, wie z.B. der Gehalt an Sauerstoff-Isotop 18 und die Zusammensetzung des eingeschlossenen Lufts an den kleinen Eisbläschen, die Hinweise über die damalige Atmosphäre liefern können.
Die Eisbohrkerne in Grönland zeigen, dass die Temperaturen sich dort in 10 Jahren um bis zu 8 Grad Celsius änderten, was auch wegen den heftigen Regen zu einem tief greifenden Wandel des Pflanzenwachstums führte.
Die Ursache der quartären Klima Schwankungen ist noch ungeklärt. Ihre Folgeerscheinungen in Gestalt polarer Eiskappen und niederer Meerestemperaturen sind bis heute nicht gewichen. Es ist daher denkbar, dass das Eiszeitalter noch nicht zu Ende ist und wir gegenwärtig in einer Interglazialzeit leben.

Als Ursachen der Klimaschwankungen können folgende Faktoren geltend gemacht werden:

a. Änderungen der solaren Klimafaktoren, d.h. des Gesamtbetrages die
auf der Erde gelangten Strahlungsmengen, verursacht durch

• Schwankungen der Sonnenstrahlung infolge von Temperatur-oder Zustandsänderungen der Sonne

• Schwankungen in der Strahlendurchlässigkeit des Weltraums, etwa beim dazwischentreten kosmischer Staubwolken

b. Änderungen der terrestren Klimafaktoren, d.h. der Verteilung der
Strahlung über die Erde infolge von

• Schwankungen in den Bahnelementen der Erde

• Durchlässigkeitsschwankungen der Lufthülle

• Polwanderungen d.h. Verschiebungen der Erdrinde gegenüber dem Erdkern.

• Kontinentalverschiebungen d.h. Drift einzelner Festlandsschollen

• Verzerrung der Klimagürtel durch die Einflüsse der geographischen Gestaltung der Erdoberfläche durch Maßnahmen der Menschen Schwankungen der Sonnenstrahlung infolge von Temperatur- oder Zustandsänderungen der Sonne

Die Größe der Sonne übersteigt unsere Vorstellungskraft. Ihr Durchmesser ist 109 Mal so groß wie der Erde, und der Raum, den sie einnimmt, ist mehr als eine Million mal so groß. Sie ist ein riesiger, wirbelnder Ball aus heißen Gasen, vor allem Wasserstoff, aber sie brennt nicht wie ein gewöhnliches Feuer. Im Inneren der Sonne ist die Temperatur so hoch (15 Millionen Grad Celsius) und der Druck so stark, dass die Kerne von Wasserstoffatomen zu Heliumatomen verschmelzen. Dabei werden ungeheure Mengen von Energie freigesetzt, und die Sonne verliert dabei in jeder Sekunde 4 Mrd. kg an Masse. An der Oberfläche der Sonne herrscht eine Temperatur von rund 6.000 grad Celsius, im Kern ist es etwa 3.000 Mal so heiß.

Seit Februar 1996 liefert das Sonnenobservatorium SOHO (Satellit) von einem optimalen Standort aus, kontinuierlich Daten über unsere Sonne. Daraus ergeben sich neue Erkenntnisse über das dynamische Verhalten der Sonne(2). Die im Kern der Sonne durch Fusion freigesetzte Energie, wird zunächst überwiegend im Laufe von Millionen von Jahren durch Strahlung und in den oberen Schichten durch Materialwirbel auswärts transportiert.

In dem brodelnden Gas dieser Konvektionszone entstehen Schallwellen, die gewissermaßen in einer Kugelschale gefangen sind und die gesamte Sternmasse vibrieren lassen wie eine riesige Glocke, wobei es zu jedem Zeitpunkt Regionen gibt, die sich nach innen und nach außen bewegen Diese Energie wird von heißen Gasen befördert, die an die Oberfläche strömen, die als Photosphäre bezeichnet wird. Bis heute bleibt die Frage unbeantwortet wie die Sonne ihre Magnetfelder erzeugt, die eine Vielzahl von dynamischen Prozessen hervorrufen wie etwa sporadische Explosionen, die auf der Erde magnetische Stürme und sogar Stromausfälle verursachen können. Es bleibt bis heute unbekannt, warum sich dieser Magnetismus in den Sonnenflecken konzentriert, relativ kühlen, dunklen Gebieten auf der Oberfläche, die oftmals die Größe der Erde überschreiten und ein tausendfach stärkeres Magnetfeld aufweisen. Zudem ist noch wenig über die physikalischen Prozesse bekannt, welche die magnetische Aktivität der Sonne in einem etwa elf Jahre dauernden Zyklus abklingen und wieder drastisch ansteigen lassen.

Um den solaren Aktivitätszyklus verstehen zu können, muss man die Vorgänge tief im Inneren der Sonne erforschen, wo die Magnetfelder gene-riert werden. Das abgestrahlte Sonnenlicht stammt indes aus einer nur etwa 300 Kilometer mächtigen äußeren Schicht, der Photosphäre, so dass daraus keine direkte Aufschlüsse über interne Prozesse zu gewinnen sind.

Die Korona erstreckt sich mit ihren Ausläufern bis über die Planetenbahnen. Über die Photosphäre liegen die Chromosphäre und die relativ dünnen äußeren Bahnen unseres Sonnensystems hinaus und stellt eines der rätselhaftesten Phänomene der Sonnenphysik dar. Die Korona ist unerwartet heiß. Kurz oberhalb der Photosphäre, beträgt ihre Temperatur über 1 Mio. Grad Celsius, während die sichtbare Sonnenoberfläche nicht mehr als 5.500 Grad Celsius erreicht.

Wie bereits erwähnt, die Sonne erzeugt Wärmeenergie nur in ihrem Inneren, und dem zweiten Hauptsatz der Thermodynamik zufolge kann Wärme nicht von einer kühleren in eine heißere Region übergehen. Es muss also irgend einen Mechanismus geben, der kinetische oder magnetische Energie aus der Photo- sphäre oder noch tieferen Gebieten in die Korona durch gekrümmte Gasströme oder sich verschiebende Magnetfelder transportiert. Infolge seiner hohen Temperatur strahlt das Plasma der Korona überwiegend im ultravioletten, im extremen ultravioletten und im Röntgenbereich des Spektrums. Parallel erzeugt die so heiße Korona einen nach außen gerichteten Druck, der die Anziehungskraft der darunter geballten Masse überwiegt und ein unablässiges Abströmen der geladene Partikel ermöglicht. Während der Sonnenwind sich von der Sonne mit 400 Kilometer pro Sekunde entfernt, beschleunigt sich und erreicht eine Geschwindigkeit von 800 Kilometer pro Sekunde. Eine typische Sonnen-Flare, setzt die Energie von 1.000.000.000 Wasserstoffbomben frei und schleudert 100.000.000.000 Tonnen tödliche, energiereiche Teilchen in den Weltraum.

Bei ungewöhnlich großen Ausbrüche, die Abwehrmechanismen der Erde –Magnetosphäre und Atmosphäre – können nicht die Teilchen mehr in Richtung der Pole kanalisieren. Der Radio- und Funkverkehr wird durch magnetische Stürme gestört und
Stromausfälle treten häufig auf, die magnetische Stürme und Polarlichter in der direkte Erdumgebung auslösen. Das Erdklima wird ebenfalls beeinflusst.
Je mehr die Sonne in ihr nächstes Aktivitätsmaximum gerät, desto häufiger werden außergewöhnliche Ereignisse mit Auswirkungen in der Umgebung der Erde und im restlichen Sonnensystem.

Schwankungen in der Strahlungsdurchlässigkeit des Weltraumes, etwa beim dazwischentreten kosmischer Staubwolken

Wollen wir verstehen, welche Vorgänge zur Geburt unserer Sonne geführt haben, so müssen wir nur hinausschauen in die Weiten unseres Milchstraßensystems. Dort im Meer der Sterne, das durchzogen ist von turbulenten Wolken aus Gas und Staub, findet eine permanente Schöpfung von neuen Sonnen und Planetensysteme statt.
Zwischen den fünf Spiralarmen unser Galaxie (Norma-Arm, Orion- Ausläufer Crux-Scutum-Arm, Carina-Sagittarius-Arm und Perseus-Arm) befindet sich rund ein Zehntel der Gesamtmasse unsere Galaxie als so genannte interstellare Materie in Form von Gas und Staub.
Dieses interstellare Medium ist das materielle Reservoir, aus dem durch Verdichtung leuchtende Gasnebel und dunkle Molekühlwolken neue Sterne hervorgehen. Unser Sonnensystem befindet sich zwischen den Orion-Ausläufer (Carina-Sagittarius-Arm) und Perseus-Arm ca. 26.000 Lichtjahre vom Bulke (Zentrum) der Galaxie entfernt. Wenn gewaltige Wasserstoffansammlungen mit
Staub in dem Bereich unseres Sonnensystems gelangen, behindern diese die Strahlungsdurchlässigkeit unsere Sonne zu der Erde mit starker Beeinflussung des herrschenden Klimas. Die thermische Emission von Staubteilchen in Sonnennähe ist ein zeitlich variables Phänomen. Elektrostatische Aufladung der Staubteilchen und Wechselwirkung mit solaren Magnetfeldern sind nicht auszuschliessen. Jedes Jahr sammeln sich auf der Erde rund 30.000 Tonnen sphärische Partikel aus dem Weltraum (3, 4).

Änderung der terrestren Klimafaktoren, d.h. der Verteilung der Strahlung der Sonne über die Erde.

a. Schwankungen in den Bahnelementen der Erde

Heute wissen wir, dass die Menschen sich auf dem unbedeutensten Planeten eines langwelligen Sterns befinden, welcher verloren zwischen zwei Spiralarmen in den Außenbezirken einer Galaxie liegt, die ihrerseits als Mitglied eines wenig kompakten Galaxienhaufens irgendwo in einem vergessenen Winkel des Universums schlummert, in dem es weit mehr Galaxien als Erdmenschen gibt.
Im Inneren unseres Sonnensystems bestehen die Himmelskörper, auch unsere Erde, vorwiegend aus hitzebeständigen Stoffen wie Silikate und Eisen. Unser Heimatplanet ist der größte der vier inneren Planeten und hat eine Atmosphäre, die Sauerstoff und Meere enthält. Der Planet Erde ist damit das Werk materieller Naturkräfte (elektromagnetische Kraft, Starke- und Schwache Kernkraft und Schwerkraft) in ihren Wechselwirkungen. Während die Erde durch den Weltraum wandert, unterliegen nicht nur die Länge und Form ihrer Umlaufbahn gewissen Schwankungen, ändert sich diese in einem bestimmten Rythmus. Diese Kipp- und Wackelbewegungen bestimmen mit darüber, wie lange und intensiv das Sonnenlicht auf einen Abschnitt der Erdoberfläche einwirkt.

Ohne den stabilisierenden Einfluss des Mondes würde die Erde wackeln wie ein Kreisel vor dem Umfallen. Der Mond aber entgleitet der Erde mit einer Geschwindigkeit von rund 3,8 Zentimetern im Jahr. Welche Auswirkungen hat diese Entgleitung für das Erdklima und Wetter ist noch Unbekannt. Die Erde bewegt sich um die Sonne mit einer Achsenverschiebung von 23 Grad und 27 Minuten auf der Ebene der Bewegung.
Die Astronomie lehrt uns, dass die gemäßigte Klimazone der Erde, wegen des Nachfalls der Erdachse, dreht sich zu der Sonne je 12.908 Jahre (25.816: 2) einmal in großen Abstand wie zur Zeit und einmal in kleinen Abstand wie vor 134.000 Jahren. Nach Plato (25, Katastrophika) steigt dadurch (Klimaveränderung!) für lange Zeit der Meeresspiegel katastrophal für die Küstenregionen an.
Schwankungen in der Erdbahn um die Sonne (Variation der Exzentrität der Erdbahn, Variation des Neigungswinkels der Erdachse und Präzession der Äquinoctien) verursachen die Eiszyklen. Der serbische Astronom Milutin Milankovit- sch ermittelte die dominanten Perioden der Erdbahnzyklen die hervortreten in den meisten langen Klimazeitreihen d.h. bei 23.000, 41.000, 100.000 und
400.000 Jahre.

Polschwankungen können durch tangential auftreffende Meteoriteneinschläge auf der Erdoberfläche hervorgerufen werden.
Das Auftreten eines Riesenmeteoriten oder eines Kometen ist in Sagen vieler zum Teil weit auseinander siedelnden Völkern festgehalten worden. Es wird in diesen als Sekhnet, Thyphon, Gocihar, Phaeton, Fenrir usw. bezeichnet (6).
Wenn er etwa um 1200 v. Chr. tatsächlich irgendwo im Atlantik eingeschlagen haben sollte, wie angedeutet wird, dann müsste er neben eine gewaltige Fluttwelle auch starke Erdbeben erzeugt haben. Diese konnte ihrerseits wieder die latenten Spannungen in der Erdkruste die durch das Abschmelzen der Eismassen vorhanden waren, plötzlich ausgelöst haben. Unter anderen verschob sich auch das irdische Magnetfeld (7).

Zwei Forscherteams traten 1984 an die Öffentlichkeit mit nahezu identischen Theorien über einen geheimnisvollen Schwesterstern der Sonne, die Nemesis, die ein Zehntel der Masse der Sonne hat und bewegt sich auf einer Umlaufbahn, die er alle 26 Mio. Jahre einmal zurücklegt. Nemesis ist die Göttin der hellenische Mythologie, die Vergeltung, Strafe und Missbilligung menschlicher
Überheblichkeit, personifizierte. Paläontologen fanden heraus, dass während der letzten 250 Mio. Jahre mit bemerkenswerter Regelmäßigkeit etwa alle 26 Mio. Jahre ein Massensterben stattgefunden hat. Während dieser langen Reise trifft Nemesis am äußersten Rand unseres Sonnensystems auf eine Wolke interstella-rer Trümmer. Beim Zusammentreffen von Nemesis mit solchen Trümmern (Asteroiden) kommt es zu einer Schwerkraftstörung, die einen spektakulären Schauer von etwa 1 Mrd. interstellarer Trümmer im Weltraum auslöst, wobei es statistisch gesehen, wahrscheinlich ist, dass ein Teil dieser Trümmer auf der Erde einschlagen (5). Diese Theorie regte weitere Untersuchungen an.

Man verglich die Formationsdaten der 13 kleinen Kometenkrater der Erde mit der 26 Mio. Jahre dauernden Umlaufbahn des Sterns Nemesis sowie mit dem Massensterben, die in Abständen von 26 Mio. Jahre aufgetreten waren. Jeder dieser Krater war zu einer Zeit entstanden, als auch eines der Massensterben stattgefunden hatte. Die Feinden der Menschheit sind Meteoriten und Kometen die jeder Zeit auf der Erde einschlagen können. Die vorsintflutigen Zyklopen richteten wahrscheinlich bienenkorbähnlichenversteckte Gebaute auf z.B. in Mykene um von der Sintfluten (Typhoeus, Ogigou, Defkalion und Dardanou) sich zu schützen.

Nemesis, nach der althellenischen Axiologie, bedeutet der Strafender der menschlichen Dünkel, der Angeberei und des großen Verbrechens. Bei Hessiod (15) ist Nemesis die Tochter der Nacht (Theogonie 223) und unvereinbar mit Scham. Die Schamgottheit wird in Verbindung mit den drei Stunden, Töchter von Thetis und Zeus und zwar mit der Vergeltung, Strafe und Frieden (Theogonie 902)
gebracht. Sie ist also die Göttin der hellenischen Mythologie, die, Vergeltung, Strafe und Missbilligung menschlicher Überheblichkeit personifizierte. Bei Homer (16) in Ilias X80 ist sie einfach die Schmähung, der Ärger, der Tadel als Achileos sagte, dass er nicht missbilligend ist wenn jemand das Böse auch Nachts aus dem Weg geht, oder in Odysee (a 350) als Telemach seiner Mutter sagt, dass man Timeos nicht missbilligen kann, der das schlechte Schicksal von Danaear singt (5).

b. Durchlässigkeitsschwankungen der Sonnenstrahlung durch die Erdlufthülle

Viele Wissenschaftler vermuten, dass gegen Ende des Messozoikum d.h. vor dem Tertiär das 65 Mio. Jahre andauerte, hunderte von Vulkanen gleichzeitig tätig waren, wodurch die Erdatmosphäre mit dem Verbrennungsprodukt Kohlendioxid angereichert wurde. Die Folge davon war, dass die Wärmestrahlen der Sonne nicht mehr durch Reflexion entweichen konnten und die Temperatur auf der Erde stieg, was auch katastrophale Folgen hatte.

c. Polwanderungen, d.h. Verschiebungen der Erdrinde gegenüber dem Erdkern

Die Erde besteht aus konzentrischen Schichten:

• Ein innerer Kern der größtenteils aus festem Eisen (Temperaturen ca. 5.000 grad Celsius) besteht und einen Durchmesser von etwa 2.400 km hat. Dieser dreht sich möglicherweise schneller als der Rest der Erde. Man vermutet, dass hier das Magnetfeld der Erde verankert ist.

• Ein äußerer Kern aus flüssigem Eisen und Nickel (Temperaturen ca. 4.400 grad Celsius) etwa 2.200 km dick.

• Ein innerer Erdmantel aus festem und heißem Gestein 22,5 km dick. An der Grenze zu dem äußeren Kern treffen flüssiges Eisen und Nickel auf geschmolzenes Gestein.

• Ein äußerer Erdmandel aus festem und kühlem Gestein 650 km dick.

• Eine Erdkruste aus 48-60 km dicken, festen sich verschiebbaren Gesteinsplatten, darunter aus 16 großen und einigen kleineren.

Der Mantel der Erde zusammen mit der Kruste bilden die Lithosphäre, die unter den Ozeanen im Mittel 70 km und unter den Kontinenten 150 km mächtig ist. Die größte Wärmequelle der Erde, abgesehen von der Sonne, ist ihre Inneres, das jede Sekunde 1,5 Mikrokalorien pro Quadratzentimeter Erdoberfläche an die Erdoberfläche abgibt. Diese Wärme wird durch zerfallene radioaktive Atome erzeugt, die vor 4,6 Mrd. Jahren aus den interstellaren Wolken aus der sich die Sonne und die Planeten unsers Sonnensystems bildeten, kamen.
Es gibt Hinweise, dass in die zweiten Hälfte des 13ten vorchristlichen Jahrhunderts durch Einschlag eines Himmelskörpers verschob sich unter anderen das irdische Magnetfeld. Die dadurch entstandenen Klima Veränderungen setzten eine Völkerwanderung nach Süden in Bewegung. Bekannt ist, dass die Stärke des Erdmagnetfeldes sich verändert. Darüber hinaus wissen wir, dass seine Richtung durchschnittlich rund alle 500.000 Jahre wechselt. Die letzte Umkehrung liegt etwa 750.000 Jahre zurück. Insgesamt haben sich in den letzten 100.000.000 Jahren ungefähr 200 derartige Umkehrungen stattgefunden. Über die Ursachen ist nichts bekannt. Möglicherweise befinden wir uns zur Zeit in der Phase einer neuer Umkehrung. In den letzten 100 Jahre hat sich das Magnetfeld bis zu 6 % abgeschwächt d.h. durch die ständige Abschwächung des Magnetfeldes wird der Abwehrmechanismus der Erde gegen der tödliche und energiereiche Teilchen, die die Sonne schleudert und damit auch das Erdklima beeinflusst, unwirksam.

d. Kontinentalverschiebungen, d.h. Drift einzelner Festlandsschollen

Wärme tief unter der Erde, die durch Zerfall radioaktiver Atome erzeugt wird, setzt eine Konvektion in Gang. Durch diese Konventionswärme haben alle Landmassen sich mehrfach zu einem Superkontinent zusammengeschlossen, der jeweils wieder auseinander gebrochen ist. Die Lithosphäre ist in Blöcken unterteilt, welche man als Platten bezeichnet. Darunter erstreckt sich die wärmere (mehr als 1200 Grad Celsius heiße) Astenosphäre.
In geologischen Zeiträumen ist die Astenosphäre verformbar und agiert wie eine viskose Flüssigkeit, die in Form von Konvektionsströmen riesigen Ausmaßes zirkuliert.
Der letzte Superkontinent-Zyklus begann im Phanerozoikum. Es brachen größere Landmassen auseinander und innerhalb von 350 Mio. Jahren entstanden zunächst die Großkontinente Gondwana und Laurasia die vor 250 Mio. Jahren zum Superkontinent Pangäa verschmolzen. Pangäa begann vor 180 Mio. Jahren entlang eines Riffsystems aufzubrechen und den erdumspannenden Ozean Panthalassa völlig zu verschlucken.
Als die große Landmasse Pangäa in einzelnen Kontinentalplatten zerbrach, drifteten unter anderen die Platten, die Afrika und Eurasia trugen, auseinander und eine große Wassermenge, Teil des Thethys-Ozeans, nahm das Gebiet ein.

Das Netz der Spreizungszonen hat weltweit eine Länge von 56.000 km und eine Spreizungsgeschwindigkeit von 5 cm/Jahr. Der Atlantik dehnt sich heute um 3 cm/Jahr aus und im Ostpazifik wächst der Meeresboden um 16 cm/ Jahr.

Der dynamische Prozess der Umgestaltung der Kontinente läuft bis heute ununterbrochen fort. Allein durch Vulkane entstehen pro Jahr 1,7 Kubik Kilometer neue Kruste. Auf der Erde gibt es heute mehr als 500 aktive Vulkane. Der Ursprung ihrer gewaltigen Kräfte liegt im Erdinnern, wo Gestein und Minerale aufgrund der hohen Temperaturen zu Magma verschmelzen.

Diese Gesteinsschmelze sammelt sich in einer Tiefe von 2-50 km oft über Tausende von Jahren in so genannten Magma Kammern an. Durch Druck und Temperatur Veränderungen werden in Magma gebundene Gase freigesetzt, die durch Vulkanschlote oder Spalten an die Erdoberfläche vordringen und das Magma mit nach oben reißen. Diese Vorgänge treten vor allem in tektonischen Schwächezonen auf. Alle 30 Sekunden bebt irgendwo auf unserem Planeten die Erde. Wenn mehrere Vulkane gleichzeitig tätig würden oder werden, wird die Erdatmosphäre mit dem Verbrennungsprodukt CO2 angereichert. Die Folge davon ist, dass die Wärmestrahlen der Sonne nicht mehr durch Reflexion entweichen können und die Temperatur der Erde steigt und führt eine Klima Veränderung ein. Der Planet Erde befindet sich heute in einem Zustand ständiger Unruhe. Fortwährend besteht die Gefahr, dass seine gewaltigen Energien plötzlich entfesselt werden und dass sich dann Katastrophen wie Erdbeben, Flutwellen, Orkane, Vulkanausbrüche, Erdrutschen und Klima Veränderungen ereignen, die ihren schrecklichen Tribut fordern.

Verzerrung der Klimagürtel durch Maßnahmen der Menschen.

Höhere Temperaturen auf der Erde bewirken, dass die Meere sich erwärmen und das Eis der Polkappen zu schmelzen beginnt. Das führte mit großer Wahrscheinlichkeit dazu, dass sich der Klimagürtel um mindestens 300-600 km nach Norden verlagert. Normalerweise reflektiert der Schnee auf dem Eis der Polkappen 90 % des einfallenden Sonnenlichtes.
Sobald aber die oberste Schicht zu tauen beginnt, ersetzt dunklerer Matsch das Weiße der Schneekristalle und schluckt einen größeren Teil der Energie (Albedo-Effekt). Dies führt wiederum zu einer Erwärmung des Meeres und damit zum weiteren Abtauen des Eises.
Unbestreitbar ist, dass heute die Gletscher in den Gebirgen abschmelzen, die Dauerfrostböden in Sibirien und Kanada auftauen und der Meeresspiegel in den letzten 90 Jahren um ca. 20 cm gestiegen ist und die Gefahr besteht, dass die Ozeane weiter anheben.

Noch vor kurzem waren die Wissenschaftler überzeugt, dass nur die antarktische Halbinsel betroffen sei. Hier ist die Temperatur zwischen 1974 und 2000 um durchschnittlich 3 Grad gestiegen und hier löste sich im März 2002 eine 3.250 Quadratkilometer große Eisplatte vom so genannten Larsen-Schelf.
Auch Grönlands Eisdecke schrumpft. Noch aber ist die Insel im Polarmeer von der- nach der Antarktis-zweitgrößten Eisdecke der Welt überzogen. Die Eismächtigkeit im Inneren der Insel ist bis zu 3.000 m dick und seine tieferen Schichten weisen ein Alter von über 120.000 Jahre auf.
Im Oktober 2004 teilte die US-Raumfahrtbehörde NASA mit, sie rechne bis 2050 mit einem Temperaturanstieg um 3,6 Grad Celsius in einigen Teilen der Antarktis, während eine Forschergruppe des British Antarctic Survey zum Ergebnis kam, dass der westliche Teil der Antarktis jährlich ein Volumen von 250.000 Kubikmeter Eis verliert. Man glaubt seit dem jüngsten Klimabericht der UNO, dass die globale Erwärmung die Folge der CO2-Emission der Erdatmosphäre durch Kraftwerken, Industrieanlagen, Kraftfahrzeugverkehr, Flugverkehr, Haushalte, Landwirtschaft usw. verursacht wird.

Ist es aber so?
Warum und von wem wird immer wieder so offensichtlich Falsches verbreitet? Wem nutzt diese Gaunerei?

Der heutigen Gesellschaft kann man nahezu alles erzählen, wenn es nur irgendwie zu passen scheint. Das damit das Anliegen des Klimawandels selbst in Misskredit gezogen werden könnte, wird billigend in Kauf genommen. Die sogenannten «Umweltschützer» hoffen auf das Vergessen. Denn heute die neue Nachrichten bei den Massenmedien verdrängen die alten Vorhersagen.
Keiner der o.g. genannten Hypothesen vermag für sich allein eine widerspruchsfreie Erklärung der irdischen Klimageschichte zu bieten. Es scheint, dass solare und terreste Ursachen bei der Entstehung der Klimaschwankungen zusammenwirken.
Um diese schwierigen Fragen zumindest teilweise beantworten zu können, müssen wir zuerst einen Spaziergang durch manche Abschnitte der Erdgeschichte machen.

Je mehr wir uns der Gegenwart nähern, desto mehr Information erhalten wir über die Bedingungen die auf der Erde herrschten. Eine riesige Vereisungsperiode gab es vor etwa 2,2 Mrd. Jahren, und dann folg- ten 1 Mrd. Jahre mit warmem Klima. Anschließend gab es wiederum eine Eiszeit, das Cryogenium, die noch größer war. Nach der heutigen Theorie ging die Sonnestrahlung damals um rund 6% zurück, und gleichzeitig wurden durch den Vulkanismus viel Treibhaus Gase produziert. Dies hatte zur Folge, dass die Erde ihre Fähigkeit, Wärme festzuhalten, im Wesentlichen verlor. Die Temperaturen sanken bis zu 45 Grad, und wahrscheinlich war die gesamte Erdoberfläche eingefroren. Die Rettung kam wahrscheinlich durch die Plattentektonik aus dem geschmolzenen Erdinneren durch den Vulkanismus. Nach dieser Super-Kälteperiode erfolgte eine warme Phase die die kambrische Lebensexplosion einleitete. Bis zu dieser Einleitung herrschen die Cyanobakterien und die Stromatolithen, eine Art lebendes Gestein.

Danach erlebte die Erde im Ordovizium, Devon, Perm, Trias und Kreidezeit fünf große Episoden des Artensterbens. Es wurden jeweils 80 bis 85 % aller biologischen Arten ausgestorben. Das größte Massensterben ereignete sich im Perm. In dieser Zeitperiode verschwanden mindestens 95 % aller Lerbensarten. Zwischen diesen fünf großen Sterbeereignissen der Arten gab es viele kleinere, nicht bekannte Episoden. Sowohl bei den großen Episoden des Aussterbens wie auch bei den kleineren Ereignissen sind die Ursachen bisher Unbekannt.

Es werden, ohne Beweise, folgende mögliche Ursachen genannt:

1. Globale Erwärmung
2. Globale Abkühlung
3. Veränderung des Meeresspiegels
4. Sauerstoffmangel im Meerwasser
5. Krankheitsepidemien
6. Riesige Methan-Ausbrüche aus dem Meeresboden
7. Meteor- und Kometeneinschläge
8. Unvorstellbar riesige, als hypercanes bezeichnete, Hurrikane
9. Gewaltige Vulkanausbrüche
10. Katastrophale Ausbrüche (Flares) auf der Sonne

Die Kreidezeit (144 bis 66,4 Mio. Jahre von heute) war eine warme Klimaphase. Seit dieser Zeit ist der CO2-Gehalt der Atmosphäre langsam, aber stetig abgesunken, bis die Erde vor 2 bis 3 Mio. Jahren in ein neues Eiszeitalter geriet, in dem wir bis heute leben. Selbst in der relativ warmen Phase dieses Zeitalters, wie im derzeitigen Holozän, die Pole der Erde bleiben mit Eis bedeckt.
Die allmähliche Abkühlung der letzten 100 Mio. Jahre wurde unterbrochen an der Grenze vom Paläozän zum Eozän durch Anreichung der Atmosphäre in kurzer Zeit durch große Mengen Kohlenstoff die zu einer Temperaturanstieg von 5 bis 6 Grad Celsius führten. Die Kalkschalen in Sedimente dieser Zeit liefern uns diese Information. Aus der Konzentration des Isotops C-13 berechnet man, dass dies innerhalb von tausend Jahren geschah. Wahrscheinlich sind große Mengen Methanhydrate aus dem Meeresgrund (Konglomerate aus gefrorenem Wasser und Methan) in der Atmosphäre entwichen worden.
Andere Möglichkeiten die in Frage kommen sind Freisetzungen von CO2-Mengen aus der Erdkruste durch starke Vulkanaktivitäten oder der Einschlag eines Meteoriten auf der Erdoberfläche. Die Eiszeitunterbrechung an der Grenze vom Paläozän zum Eozän zeigt, wie schnell Klima Veränderungen eintreten können, wenn große Mengen Kohlenstoff in die Atmosphäre gelangen. Die seit Beginn der industriellen Revolution (1850) durch menschliche Aktivitäten erzeugten 100 Mrd. t CO2 und die jährlich erzeugten Mengen von 7 Mrd. t können nicht allein die Ursachen sein oder werden für eine plötzliche Warmphase des Erdklimas mit mehrere Grad Celsius Erwärmung.

Man verschweigt auch den Einfluss auf die Erdatmosphäre von selbstentzündeten Bränden von Kohlenlagerstätten im asiatischen Raum und besonderes in Indien und China. Man verschweigt, wahrscheinlich absichtlich, den Einfluss auf die Erd-Atmosphäre von Radiowellen (jeder Art und Frequenz), sowie den Einfluss von «Chemtrails» die überall im Himmel rund um den Globus und in Höhen von 1500-3000 m von der USA mit Spezialflugzeuge KC-135 durch-sprizen von Chemikalien, «Project Geomechanick», erzeugt werden.

Dazu kommt das Projekt der USA «High-frequency Active Aurosal Research Programm (H.A.A.R.P)» (8).
Unsere Troposphäre ist von einem «Spinnen-Netz» von tausenden Radiowellen von allen Richtungen, von der Erde zum Himmel und von Himmel zu Erde um-klammert. Dieser Großangriff gegen die Erdatmosphäre begann nach dem zweiten Weltkrieg und herrscht heute überall. Das Märchen über den Treibhaus- Effekt und die Zerstörung der Ozon-Schicht, begann gleichzeitig 1970.
Die Spinne mit den Spinngeweben der elektromagnetischen Radiowellen, die den Klimawandel beschleunigen, wird Außeracht gelassen….(13).
In jeder Wellenbewegung wird Energie in Form von Störung und ohne Bewegung von Materie übertragen. Die elektromagnetische Wellen (Radiowellen, sichtbares Licht, ultraviolette und infrarote Strahlung, x-und γ-Strahlen und die Wellen aller heute bekannten Radiotelekommunikationen) werden sowohl durch die gesamte Erdatmosphäre, als auch außerhalb in der Leere, mit Lichtgeschwin-
digkei übertragen.
Die Zusammenstöße der Energie der elektromagnetischen Radiowellen mit der Luftmoleküle bis zu einer Höhe von 2 – 3 km über die Erdoberfläche, transportieren vielleicht die Temperatur der Luft von den Bereichen der Tiefkühlung in der Bereichen der Verflüssigung des Wasserdampfes und erzeugen den Regen.

Je nach Frequenz und Wellenlänge werden die Radiowellen wie folgt unterschieden:

1. Radiowellen, die durch den häuslichen elektrischen Strom entstehen. (Frequenz 50 Zyklen, Wellenlänge 6.000.000 m).

2. Akustische Wellen, die die tägliche sprachliche Kommunikation des Menschen ermöglichen (Frequenz 20-20.000 Zyklen oder 20 Hz-20 kHz, Wellenlänge 1.500-15 Mio. m).

3. Überschall Wellen (Frequenz 20 kHz – 100 kHz, Wellenlänge 3.000-15.000 m). In der Diagnostikmedizin benutzt man Überschallwellen von 1 Megazyklus bzw. 1 MHz-10 MHz.

4. Langwellen (Frequenz 100 Zyklen bzw. 1-300 kHz, Wellenlänge 1.000-3.000 m). Benutzt werden sie für Radiosendungen und in der Marine.

5. Mittelwellen (Frequenz 300 kHz-3.000 kHz oder 3.000.000 Zyklen oder 3 MHz. Wellenlänge 100 – 1.000 m). Benutzt werden sie für Radiosendungen und werden über der Peripherie des Bodens weitergeleitet bis sie vom Boden absorbiert werden.

6. Höhe oder Kurze Radiowellen (Frequenz 3 MHz-30 MHz, Wellenlänge 40-60 m). Diese Wellen werden in der Ionospähre (Thermosphäre) reflektiert und auf dieser Art die Übertragungslänge vergrößert.

7. Überhöhte (UHF) Radiowellen (Frequenz 300 MHz-850 MHz, Wellenlänge 0,35-1 m). Benutz werden sie für Fernsehen Sendungen.

8. Überhöhte (VHF) Radiowellen (Frequenz 30 MHz- 250 MHz, Wellenlänge 1,2 – 10 m). Benutzt werden sie für Radio- und Fernsehen Sendungen. Die Übertragung erfolgt über der Peripherie oder in gerade optische Linie.

9. Mikrowellen (Frequenz 850-3.000 MHz oder Gigazyklen (GHz), Wellenlänge 0,35 – 0,1 m). Hier gehören die Händys die im Frequenzbereich 850-900 Hz oder Wellenlänge 0,33-0,35 m funktionieren. Im gleichen Bereich arbeiten auch die Aufklärungsradaranlagen. Die Mikrowellen transportieren innerhalb der Atmosphäre auch Wärmer und könnten auch das Klima beeinflussen.

10. Mikroradiowellen (Frequenz 3-30 GHz, Wellenlänge 0,01-0,1 m). Man benutzt diesen Wellen für Telekommunikation mit Hilfe von Satelliten, für Radiosendungen usw. Der erste Satellit wurde 1957 von der Sowjet Union in einen Umlaufbahn um die Erde gebracht. Bereits 1975 die Zahl der Satelliten erhöht sich auf 3.577.

11. Neben der genannten Radiowellen sind noch die Strahlen des Infrarotlichtes, des sichtbaren Lichtes und die ultravioletten Strahlen des Lichtes, mit einer Wellenlänge von 0,20-0,75 m zu berücksichtigen.

Man hat hier den Eindruck, dass in der Richtung, die der ehemaliger Sicherheitsberater von der Präsidenten der USA Jimmy Carter Herr Brzezinski Zbignit gewünscht hatte, gearbeitet wird (12).

«Die Technologie wird den Führern der größeren Nationen eine Auswahl von technischen Verfahren zur Durchführung geheimer Kriege zur Verfügung stellen, von denen nur ein sehr kleiner Teil der Sicherheitskräfte unterrichtet zu werden braucht…. Technische Verfahren zur Änderung des Wetters könnten benutzt werden, um lang andauernden Dürre- bzw. Umwetterperioden mit dem Ziel auszulösen, die Widerstandskraft einer Nationen zu schwächen und sie zu zwingen, die Forderungen des Gegners anzunehmen»

Der Zwischenstaatliche Ausschuss für Klimaänderung (Intergovernmental Panel on Climate Change, IPCC) beobachtet die Zunahme des Treibhauseffektes seit dem 19. Jahrhundert. So hat der CO2-Ausstoß zwischen 1860 und 2000 zu einem globalen Temperaturanstieg von 0,8 Grad Celsius beigetragen. Man unterstellt- wenn nichts unternommen wird- dass die Erwärmung vom Jahr 2000 bis 2100 zwischen 1,4 und 5,8 Grad Celsius betragen wird. Solche Unterstellungen bzw. Prognosen aber sind mit großen Unsicherheiten behaftet. Was wir bis heute haben, sind nur Anzeichen für einen Klimawandel, wobei nicht sicher ist, dass nur das Kohlendioxid allein zur Erderwärmung beiträgt.

Was spricht dagegen, dass wir zu Zeit in ein Interglazial leben oder begonnen haben zu leben, mit relativ warmen Klima; Es ist also sehr fraglich, ob der Mensch der Verursacher dieser- ohne Beweise und leichtsinnig- so genannte Lebensvernichtungsphase der Erdgeschichte ist.
Was also wird wahrhaftig mit solchen Kampagnen, wie der Kyotokonferenz, Kyotofolgekonferenz in Montreal, IPPC-Berichte, UNO-Berichte, NASA-Bericht und mit der Konferenz der G8-Länder, Kopenhagen usw. bezweckt? El Nino im Pazifik, Hitzesommer die sich zyklisch wiederholen können, zykli- sche tropische Wirbelstürme usw. gab es in allen geologischen Zeitabschnitten in der Vergangenheit und wird es noch für lange Zeit auch in der Zukunft geben.

Seit 1850 (Beginn der industriellen Revolution) sind bis heute durch die menschliche Aktivitäten rund 100.000.000.000 Tonnen Kohlenstoff zusätzlich in die Erdatmosphäre gelangt. Diese Menge wächst der Zeit um 7.000.000.000 Tonnen pro Jahr an. Auf natürliche Wege, vor allen durch Vulkane und verwesenden Pflanzen nimmt die Erdatmosphäre jährlich rund 200.000.000.000 Tonnen Kohlenstoff auf, d.h. fast das Dreißigfache was der Mensch produziert. Dabei sind nicht berücksichtigt worden plötzliche große Vulkanausbrüche (7).

Der letzte Ausbruch eines Supervulkans war der des Toba auf Sumatra vor 74.000 Jahren. Wie man an Eisbohrkerne aus Grönland erkennt, setzte nach diesem Ausbruch anschließend ein sechsjähriger Vulkanwinter ein. Allein dieses Ereignis im Quartär hätte nach heutiger Kenntnis vermutlich fast zum Aussterben der Menschen geführt. Die Weltbevölkerung damals wurde auf nur noch
zweitausend Personen dezimiert.

Im Jahr 1815 auf der indonesische Insel Sumatra flog der Berg Tambora in die Luft. Dieses Gewalt – Ereignis war das 150-fache der Gewalt des St.-Hellens Ausbruchs im Jahre 1980. Der Ausbruch von Tambora war der größte Vulkanausbruch seit 10.000 Jahren und entsprach 60.000 Hiroshima-Atombomben. Etwa 150 Kubikkilometer Rauch, Asche und Sand verteilten sich in der Erdatmosphäre und verdunkelten die Sonne. Die Temperatur sank weltweit um etwa 1 Grad Celsius. Der Frühling blieb aus und es wurde überhaupt nicht warm. Das Jahr 1816 war das Jahr ohne Sommer.

Vulkane sehen nicht immer wie Kegelförmige Berge aus. Es gibt Vulkane die so flach und explosiv sind, dass sie mit einem einzigen großen Knall ausbrechen und eine riesige, abgesunkene Grube, die so genannte Caldera, zurücklassen.
Die Explosion der yellowstone-Vulkans in der USA vor 16,5 Mio. Jahren hinterließ eine Caldera mit einer Fläche von 785.000 Quadratkilometer. Nach dieser erste Explosion der Yellowstone-Vulkan ist bisher ungefähr 100 Mal ausgebrochen. Die jüngste Eruption war 100-mal größer als die des Mount St. Hellens am 18. Mai 1980. Der Ascheregen bedeckte das Gebiet von 19 heutigen US-Bundesstaaten sowie Teile Kanadas und Mexikos.
Die Explosion des Deccan Traps in Indien hinterließ eine Caldera mit einer Fläche von 500.000 Quadratkilometer. Auf der Erde gibt es 30 aktive derartige Stellen, die viele der bekanntesten Insel und Inselgruppen hervorbrachten.

Die Menge an CO2 die von Menschen und auf natürliche Wege produziert wer- den, kommen zurück mit dem Regen auf die Erdoberfläche und in Verbindung mit anderen Mineralien werden diese von den Foraminiferen, Kokkolithen und Kalkalgen der Meere zum Aufbau ihrer winzigen Gehäuse benutzt. Auf diese Weise gebunden, kann der Kohlenstoff des CO2 nicht wieder durch Verdunstung in die Atmosphäre gelangen, wo er sich sonst in gefährlichen Umfang als Treibhausgas ansammeln würde. Die weißen Klippen von Dover in England sind z.B. abgestorbene Foraminiferen, Kokkolithen und Kalkalgen der vergangenen geologischen Zeiten. Insgesamt ist im Gestein der Erde rund 20.000-mal so viel Kohlenstoff gebunden wie in der Atmosphäre. Das Kohlenstoffatom trägt unter normalen Bedingungen dazu bei, das Klima der Erde stabil zu halten.

Die Sucht nach Zukunftswissen, das Propheten zu haben behaupten, steckt offenbar so tief in uns Menschen, dass sich die Wahrsager leicht tun. Ist die sogenannte Lebensvernichtungsphase der Erdgeschichte (Klima Veränderung) in der Horrorvisionen der Vergangenheit…

1. Grenzen des Wachstums (1972)

2. Der Weg in der Katastrophe (1982) und

3. Die Globale Revolution (1989)

4. Grenzen der Erderwärmung, von heute

…des so genannten Weltgewissens (Klub von Rom u.a.), einzureihen?

Dennis Meadows und der «Club of Rome», die mit den höchst spannenden Computermodellen und ihren Ergebnissen in den «Grenzen des Wachstums» das «Ende» voraussagten, machten ein unverzeihlicher Fehler. Die wesentlichen Ressourcen der Menschheit sollten nach diesen Modellen bereits in den späten 1990er Jahren verbraucht worden sein. Im Gegenteil. Es wurden weit mehr neue Vorräte und Lagerstätten entdeckt, als in den Hoch – Rechnungen angenommen werden konnte. Viel besser steht es um das dritte Prognosemodell d.h. um die Entwicklung der menschlichen Bevölkerung auf der Erde. Es ist ersichtlich, dass auch der Mensch als biologische Art mit seiner «Bestandsentwicklung» dem allgemeinen biologischen Grundmuster folgt, das mit einem nahezu ungebremst exponentiellen Wachstum beginnt und nach Überstreiten der etwa halben Trag- kraft der Umweltkapazität abflacht und auf einen Grenzwert einschwenkt, der dieser entspricht. Wenn das Bevölkerungswachstum im wesentlichem mit der agrarischen Revolution um 8.000 v. Chr. mit etwa 10 Mio. Menschen begonnen hat, so ist im Jahr 2.000 n. Chr. mit rd. 6,4 Mrd. Menschen (Zuwachsrate 64.000 % ) dargestellt worden.

Die durchschnittliche Zuwachsrate pro Jahrtausend errechnet sich mit rd. 30 %. Von 8.000 v.Chr. bis 1650 n.Chr. wuchs die Weltbevölkerung mit einer Zuwachsrate von 50 % pro Jahrtausend. Dagegen betrug die Zuwachsrate von 1650 n.Chr. bis 2.000 n.Chr. rd. 2.000 % . Die Weltbevölkerung betrug 1989 rd. 5 Mrd., heute beträgt 7 Mrd. Menschen und wahrscheinlich werden im Jahre 2100 n.Chr. auf der Erde 11,2 Mrd. Menschen leben. Damit liegt die Höchstzahl der Menschen erheblich niedriger als ursprünglich befürchtet (9, 10, 11).
Dienen solche Horrorvisionen ausschließlich die Öffnung einer geopolitischen Pandorabüchse und damit die den Interessen der internationalen Organisationen, wie z.B. Council of Foreign Relations (CFR), Club Bilderberger, UNO, IWF, Trilaterale Commission, Welt-Bank, usw. d.h. dienen diese Kampagnen den Zielen der Neuen-Weltordnung?

Sind alles dies, zusammen mit dem selbst erzeugten Terrorismus, die totale Überwachung der Menschen bis zum Schlafzimmer, die Verhinderung des selbständigen Denkens und der bewussten Aufrechterhaltung der Unwissenheit der Menschen, Teilbereiche einer Globale Planung der Neue Welt Ordnung?
Billige Wissenschaftler kann man heute massenweise kaufen wenn es darum geht, die öffentliche Meinung zu manipulieren nach den bekannten Methoden der Macht- und Finanzmanipulationen. Angeblich steht die Menschheit vor einem sehr realen und sehr schwierigen Problem das es in angemessener Weise, spricht in Billionen von US Dollar, bzw. in mehreren Prozenten des globalen Bruttosozialproduktes, zu lösen gilt.

Begriffe wie, Ursache-Wirkung, Kosten-Nutzen, Dekarbonisierung unser Wirtschaftsmaschinerie, Vorsorgemaßnahmen, Laissez-Faire-Strategie, Klimakasse, Klimaversicherungssysteme, Anpassungskosten, Vermeidungskosten, 2-Grad-Ziel, Tolerierbares Klimafester, Grenzen der Erderwärmung usw. stehen heute in den Mittelpunkt der Diskussionen für eine so genannte Umkehrung der Weltversicherungssituation.

Es wird aber etwas verschwiegen! Das Hauptziel ist das Menschenleben monetär zu machen!

Das Kyoto-Protokol bzw. die Händler der vier Jahreszeiten, ist ab 16 Februar 2005 in Kraft getreten. Der Zeitraum 2008-2012 war als erster von möglicherweise vielen Verpflichtungsperioden, durch Einführung von so genannten Flexiblen Mechanismen, wie z.B. Emission Trading, Joint Implementation, Clean Development Mechanism, vereinbart worden.

Durch den Emissions Trading, anstatt von den Einzelverschmutzer d.h. die Nationalstaaten, den zugewiesenen Emissionsobergrenzen zu fordern, wird ihnen die Möglichkeit eingeräumt, die individuelle Emissionsrechte untereinander zu handeln, oder anderes ausgedrückt Kuhhandel zu betreiben mit Kühe die sich durch mit CO2 angereichter Luft ernähren. Es geht um Trillionen US-Beträge für nichts bzw. für die Weltgauner!
Durch die gemeinsame Umsetzung (Joint Implementation) führen die Industrieländer partnerschaftliche Klimaschutzprojekte ein. Der Mechanismus für umweltverträgliche Entwicklung (Clean Development Mechanism) ermuntert Industrie- und Entwicklungsländer zu gemeinsamen Klimaschutzprojekte in der Dritten und Vierten Welt.

Wo von vornherein bei der Prognosemodelle in gut und schlecht, richtig und falsch unterschieden wird, geraten diese in den Verdacht, zu einer Weltdiktatur zu führen. Die tatsächlichen Entwicklungen, die Prognosen bestätigen es, sollten die falschen von den zuverlässigen Propheten scheiden, und nicht die Absichten zur Weltverbesserung, die vorgegeben werden.

Wo Irrtum und Lüge herrschen, werden automatisch solche Zustände hervorgerufen die den Menschen das Leben durch Angst zur Hölle machen! Die Massenmedien verdrängen heute die Wahrheit «Global» in einer Weise, die für einer Demokratie beleidigend ist. Gyoto-Konferenz, Fortsetzung der Konferenz in Montreal, IPPC-Bericht (Intergaverment Panel on Climate Changes), UNO-Bericht, NASA-Bericht u.a. und Konferenzen in Kopenhagen u.a. vorbereiten den geeigneten Boden für die großen „Gewinne“, die in der Natur und in den dynamischen Vorschub der erneuerbaren Brennstoffe und Energien versteckt sind.

In das Wörterbuch der angeblich notwendigen Maßnahmen, hat der Begriff „Carbon Captura and Storage (CCS)“ sein Platz gefunden. Dieser beinhaltet die Technologien, die für die Fesselung aus der Atmosphäre von CO2 und anschließende Speicherungen in alten Gaslagerstätten notwendig sind.

Es darf hier nicht vergessen werden, dass die heute 500 aktiven Vulkane auf der Erde jährlich 30 Mal mehr CO2 in die Atmosphäre liefern als die Menschen mit ihren Tätigkeiten…Wer diesen Betrug nicht sieht, muss Blind sein! Die Internationale Energieorganisation IEA, die norwegische Regierung und der bekannte Börsen-Spekulant Georg Sorros propagieren die Notwendigkeit für diese Maßnahmen. Die norwegische Regierung verfügt in den Nordsee genügenden alten Gaslagerstätten die als CO2 – Speicher benutzt werden können. Georg Sorros und die amerikanische Firma „Powerspan“ sind für die notwendigen technischen Ausrüstungen zuständig. Nach der IEA bis zum Jahre 2020 sind 100 Einheiten notwendig die 56 Milliarden Dollar kosten würden.

Danach und in den nächsten 3 Dekaden sind 3.400 Einheiten notwendig, die 646 Milliarden Dollar kosten würden. Die Weltgauner-Elite kennt keine Grenzen und versklavt die Mehrheit der Menschen mit Hilfe der Massen-medien, ohne dass es der Masse bewusst wird! Die Wahrheit wird von den breiten Massen negiert oder auch nicht begriffen und das stellt ein Hauptproblem dar!

Die Welt selbstverständlich ändert sich. Es wäre absurd, die Fortdauer eines festen Zustandes annehmen zu wollen. Für falsche Prognosen aber in der heutigen gelenkte Welt steht niemand mehr gerade. Für falsche Entscheidungen auch nicht. Die Folgekosten haben stets die «Gläubiger» d.h. die «Steuerzahler» zu tragen.

Die so genannte «Energiesteuer zur Rettung des Weltklimas» ist eine Steuer die von Gaunern eingeführt wurde. Diese Steuer werden für ganz andere Zwecke, als für die Rettung des Klimas eingesetzt.

Das Klima der Erde braucht nicht gerettet zu werden! Es reguliert sich selbst!

Dr. Georg Chaziteodorou ist -bzw. war- Privatdozent an der RWTH Aachen. Am 13.07.2012 verfasste Georg Chaziteodorou einen Artikel der auf der Webseite Berlin-Athen.eu am 20. Juli 2012 veröffentlicht wurde. Der Artikel befasste sich eingehend “über die Rolle der BRD bei Verwirklichung der Europäischen Union.”

Georg Chaziteodorou hat mit diesem Artikel und seiner Kernthese: “Die so genannte Gerechtigkeit in der BRD dient ausschließlich den deutschen d.h. den jüdischen Interessen und das ist der Hauptgrund, dass Deutschland bis heute unter der Besatzung des internationalen politischen Zionismus liegt und leidet.” für Aufregung gesorgt und gipfelte letztlich in seiner Entlassung als Dozent!

Literaturverzeichnis und Linkverweise

• 1. Reichhoff J. «Eine kurze Geschichte des letzten Jahrtausends»

• Fischer Taschenbuch Verlag, Frankfurt am Main 2007

• 2. Stande J. «Planeten. Turbulende Geburt in der Scheibe»

• Sterne und Weltraum 11/2007, S. 21-22

• 3. Chaziteodorou G. «Die Kampfgebiete der Armeen des Universums»

• Davlos Nr. 307/Athen, November 2007, S. 21430-21438

• 4. Stegmaier S. «AKARI bringt Licht im Dunkel»

• Sterne und Weltraum 11/2007, S. 19-21

• 5. Chaziteodorou G. «Eine neue Sonne, die Nemesis…rächt die Erde»

• Davlos Nr. 307/Athen, November 2007, S. 17197-17206

• 6. Chaziteodorou G. «Ein Demokles Schwert hängt über uns»

• Davlos Nr. 282/Athen, Jül.-Aug. 2005, S. 18875-18881

• 7. Deckart G., Notz A., Wagner I. «Katastrophen die die Welt erschütterten»

• Verlag das Beste, Stuttgart 1991

• 8. Mawromatis B. «Chemische Schweif und Geomechanik»

• Davlos Nr. 307/Athen, November 2007, S. 21445-21460

• 9. Chaziteodorou G. «Gedanken zur Energie-und Rohstoffversorgung

• der Welt»

• Bergbau 11/1988, S. 20-23

• 10. Chaziteodorou G. «Energieperspektiven der Welt von Morgen»

• Bergbau 3/1994, S. 113-118

• 11. Chaziteodorou G. «Die Eroberung des Meeresbodens»

• Bergbau 12/1988, S. 533-539

• 12. Brzezinski Zbignit «Zwischen zwei Zeitalter»

• New York 1985

• 13. Kutrubelis K. «Die gigandische Spinne der Radiowellen»

• Davlos Nr. 307/Athen, November 2007, S. 21439-21444

• 14. Kaupp M. «Einstein in der Chemie»

• Spektrum der Wissenschaft, Dosier 01/2008, S. 34-40

• 15. Tsatsomiros H. „Geschichte der Geburt der Hellenische Sprache“

• Davlos /Athen 2004

• 16. Tell Chr. „ILIAS, Der Trojanische Krieg“

• Verlag Sigma, Athen 2006

• 17. Von Rauchhaupt U. „Der neunte Kontinent“

• S. Fischer Verlag GmbH, Frankfurt am Main 2009

Die Protagonisten der Inzucht-Dynastie – In den Händen dieser Leute, fließen Geldströme aus aller Herren Länder zusammen. Alle Erwerbstätigen in Deutschland arbeiten also – ob sie wollen oder nicht – etwa einen bis zwei Monate im Jahr ausschließlich für die Reichsten der Reichen! hier weiter

Er ist nur noch eine Frage der Zeit, die Elite hat sich bereits vorbereitet! – Dr. Georg Chaziteodorou – Europa steht vor dem Zusammenbruch. Die ersten Vorboten haben sich bereits gezeigt. Wer hätte vor einem Jahr an eine Enteignung von Sparguthaben auf Zypern geglaubt? Griechenland und Irland am Rande des Staats-Bankrotts. Portugal, Italien, Spanien und sogar Großbritannien kurz davor und auch in Deutschland ist der Staatsbankrott bereits vorprogrammiert. Er ist nur noch eine Frage der Zeit. hier weiter

Der Klimaschwindel – Der Klima-Schwindel: Hier sind die wahren Fakten! Eine weltweit vernetzte Angstlobby behauptet mit missionarischem Eifer: Klimawandel bedeutet Weltuntergang. Doch die Tatsachen sehen ganz anders aus. hier weiter

Der Klima-Schwindel – Internationale Klima-Experten decken die wahren Hintergründe auf. CO2, Erderwärmung, abschmelzende Pole, dramatisch ansteigender Meeresspiegel, Treibhauseffekt, globaler Klimawandel – wir alle kennen diese Weltuntergangsszenarien. Doch jetzt sorgen sensationelle Enthüllungen über Fälschungen, manipulierte Daten und systematischen Betrug in höchsten Kreisen der UN weltweit für Aufsehen. hier weiter

Die Lüge der Klimakatastrophe – Der gigantischste Betrug der Neuzeit – Laut Umfrage sind 70 % der Deutschen durch systematische Panikmache über eine heraufziehende Klimakatastrophe geängstigt. Dieses Buch wird ihnen die Angst nehmen. hier weiter