ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ

Εμμανουήλ Ροΐδης

Εκ πάντων των ανθρώπων ο Έλλην είναι ο μείζων έχων κλίσιν εις το να νομίζει εαυτόν μόνην αιτίαν παντός κύκλω του γινομένου θορύβου, ως ο μέθυσος εκείνος, όστις ουρών πλησίον βρύσεως έμεινεν εκεί όλην την νύκτα, νομίζων ότι εξ αυτού εκπορεύεται όλον το ύδωρ το οποίον ήκουε να τρέχη…

Για να κατακτήσει περίοπτη θέση στο εθνικό Πάνθεον ένας συγγραφέας ή διανοητής, πρέπει να μπορεί να ενσωματωθεί στις πτυχές μιας εθνικής παράδοσης, να μπορεί κατά κάποιο τρόπο να αφομοιωθεί από την εθνική ορθοδοξία που συνιστά το πλαίσιο αναφοράς του, πρέπει, με άλλα λόγια, να διαχειρίζεται το υλικό του με όλες τις προφυλάξεις ενός πολιτευόμενου τού πνεύματος ή έστω με το υπολογιστικό αίσθημα ιστορικής ευθύνης ενός μακρόπνοου πολιτικού απέναντι στο κοινωνικό σύνολο. 

Ο Εμμανουήλ Ροΐδης συγκαταλέγεται στους αφορισμένους της νεοελληνικής πνευματικής ζωής. Λαϊκιστί… στα αδέσποτα. Σαρδόνιος και εικονοκλάστης, θέσει απροσάρμοστος, μοιάζει να διακατέχεται από ένα τέτοιο αίσθημα ασφυξίας μέσα στο ελλαδικό τοπίο, ώστε βάλει αδιακρίτως και με σφοδρότητα κατά πάντων… μάλλον όλων όσων συγκροτούν την σύγχρονη ελληνική μικρότητα.

Δεν χαρίζεται σε πολιτικούς, ψηφοφόρους, ρασοφόρους, εκκλησία, πιστούς, δημοσιογράφους, εθνικούς ευεργέτες, προγονόπληκτους, ευρωπιθηκίζοντες…

Τα άπαντα των σκαλαθυρμάτων του – σύντομα άρθρα, αφορισμοί, αποφθέγματα – εδράζονται σε μια θεμέλια διαπίστωση: Η πληγή της Ελλάδος είναι οι Έλληνες… όπως λέμε, πληγή της ανθρωπότητας, ο άνθρωπος.

Τα Ανθελληνικά είναι ένα διαχρονικό βιβλίο, που αν και γραμμένο στην καθαρεύουσα, δεν κουράζει καθόλου τον αναγνώστη.

Ταιριάζει ιδιαίτερα στις μέρες μας, οπότε παίρνει μια υπεραξία μέσα από το χαρούμενο πνεύμα των εκλογικών ημερών μας.

Η υπερβολική επέκτασις της καλλιεργείας της πολιτικής έγεινεν αιτία εξαχρειώσεως του ποιού αυτής, απαράλλακτα όπως συνέβη και εις την σταφίδα.

Το μόνον πράγμα, όπερ δεν κατώρθωσαν ακόμη να χαλάσωσιν οι πολιτικοί της Ελλάδος, είναι αι ωραίαι χειμεριναί ημέραι.

Βαρύ οπωσδήποτε αποβαίνει το θέαμα ολοκλήρου της Ελλάδος μεταβαλλομένης εις λιβάδιον κομματικής κτηνοτροφίας.

Είναι αληθές ότι ο Έλλην δεν συμπαθεί προς τα φυτά, εξαιρουμένων των προσοδοφόρων.

Το βασιλικόν σκήπτρον καλώς εξεταζόμενον ουδέν άλλο είναι  ή λαβή μάστιγος.

Η Εκκλησία πριν αναθεματίση την ελευθερίαν της συνειδήσεως, την θρησκευτικήν ισότητα και τους άλλους διέποντας τας σήμερον κοινωνίας θεσμούς, εφρόντισε να κηρύξη αναμάρτητον το στόμα όπερ απήγγειλε την ανέκκλητον καταδίκην.

Πλατωνικός έρως = μαλακόν παξιμάδιον δια τους μη έχοντας οδόντας.

Κι ένα τελευταίο γιατί δεν έχω χρόνο για πολλά… αφιερωμένο σε όλα τα ευτυχισμένα γεροντοπαλίκαρα που αντιστοιχούν σε δυστυχισμένες γεροντοκόρες…

Ποιητικώτατη γυνή ήθελεν είναι η απαιτούσα ως η Τροία δεκαετή πολιορκίαν πριν ή παραδοθή!

“Οι Έλληνες, για να πάνε μπροστά, πρέπει να κοιτάζουν πίσω.” Δ. Καμπούρογλου

“Στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις”. Γιάννης Τσαρούχης

“Έκαστος τόπος έχει την πληγήν του: Η Αγγλία την ομίχλην, η Αίγυπτος τας οφθαλμίας, η Βλαχία τας ακρίδας και η Ελλάς τους Έλληνας”. Εμμ Ροίδης

“Οι Άγγλοι έχουσι δύο βουλάς, την άνω και την κάτω, ημείς μίαν μόνην ανωκάτω.” Εμμ. Ροίδης

“Εις νόμος απαιτείται εις αυτήν τη χώραν, ο οποίος να επιτάσσει την εφαρμογήν όλων των υπολοίπων νόμων.” Eμμ. Ροίδης

http://oikaltses.blogspot.gr/

Ταλέντο: ικανότητα να κάνεις κάτι που δε σου έμαθαν. Α. Κόναρ* Έχει το ταλέντο να πουλάει ταλέντο που δεν έχει. Γκ. Λάουμπ* Τηλεόραση: όταν οι άνθρωποι οι οποίοι δεν ξέρουν τι να κάνουν κοιτάνε τους ανθρώπους που δεν μπορούν τίποτε να κάνουν. Φ. Άλεν* Όποιος μπορεί κάνει. Όποιος δεν μπορεί, μαθαίνει τους άλλους. Μπ. Σω* Ο Ιησούς Χρηστός περπατούσε πάνω στο νερό. Εάν η ρύπανση των ποταμών δεν σταματήσει, σε λίγο πάνω στο νερό θα περπατήσει ο καθένας. Αγνώστου* Η αιτία του έλκους δεν είναι αυτά που τρώτε, αλλά εκείνα που τρώνε εσάς. Β. Μπάουμ* Δημοσιογραφία: οργανωμένη κακολογία. Ο. Ουάιλντ* Δεν είναι καθόλου κομψό να δημιουργείς δημόσια το τέλος του κόσμου για να βελτιώσεις τα οικονομικά σου. Σ. Λεμ, για την λογοτεχνία παγκόσμιων καταστροφών* Η γεμάτη βαλίτσα είναι βαριά, αλλά η άδεια είναι πιο βαριά. Εβραϊκή παροιμία* Ποτέ δεν είχα τέτοιο αντικείμενο για το οποίο θα λυπόμουνα αν το είχα χάσει. Σ. Γκαμπιρόλ* Εκείνος που απέρριψε τα περισσεύματα ε

κείνος απέφυγε τις στερήσεις. E. Καντ* Η φωτιά δε γεννάει φωτιά, αλλά στάχτη. Αφρικάνικη παροιμία* Μερικοί έχουν συνείδηση, οι άλλοι: τι δεν έχουν. Γ. Ρίμπνικοφ* Τα όνειρα: ο πιο φτηνός τρόπος πραγματοποίησης των επιθυμιών. Β. Τσέρμακ-Νοβίνα* Τουρισμός: επιτυχημένη απόπειρα να αντικαθιστούν το μοναδικό δρόμο εξέλιξης της ψυχής με τρόπο μετάθεσης του σώματος. Ντ. Ντίμα* Τελετή: επινόηση των έξυπνων, που επιτρέπει να κρατάτε τους βλάκες σε απόσταση. Ρ. Στιλ* Η στρατιωτική στολή είναι πρακτική, απλή, φτηνή και ποτέ δεν παύει να είναι της μόδας. Φ. Κάστρο* Καθήκον: κάτι για το οποίο σκέφτεσαι με απέχθεια, τηρείς με απροθυμία, όμως μετά από πολύ καιρό καυχιέσαι. Αγνώστου* Έκλαιγα επειδή δεν είχα παπούτσια, ώσπου είδα κάποιον που δεν είχε πόδια. Αγνώστου Ένα σφουγγάρι για να σβήσω το παρελθόν, ένα τριαντάφυλλο για να γλυκάνω το παρόν κι ένα φιλί για να χαιρετήσω το μέλλον. Αραβική παροιμία Η φωνή της συνείδησης, η φωνή του λογικού, η φωνή του αίματος…Προσπάθησε να καταλάβεις κάτι μες σ αυτή την χορωδία. Ε. Κασέεφ* Η σκιά ζει μόνο όταν υπάρχει φως. Ζ. Ρενάρ* Λύσε αμέσως τα μικροπροβλήματά σου και τότε θα σ επισκεφθούν τα μεγάλα προβλήματα και θα ζητήσουν να απασχοληθείς μαζί τους. Περσική παροιμία* Στην αρχή ήταν το Τίποτα το Τε-που και δεν άντεχε τη σιγή και διπλασιάστηκε και γέννησε τη Νύχτα και το Θάνατο (μυθολογία Μαορί). Με αυτό τον τρόπο ακριβώς διπλασιάζονται όλα τα Τίποτα. Σ. Λιακάτου Ο Άγιος Λαυρέντιος είπε στους ειδωλολάτρες που τον έψηναν σε μια σχάρα. “Ψήθηκα από τη μια, γυρίστε με τώρα από την άλλη…” (για μια ακόμη φορά το χιούμορ γεννήθηκε από ένα μαρτύριο) Σ. Λιακάτου Μπορείς να σταματάς μόνο όταν ανεβαίνεις, αλλά όχι, όταν κατεβαίνεις. Ναπολέων* Η συμπόνια δεν είναι και πολύ σπουδαία ελεημοσύνη. Γ. Λίχτεμπεργκ* Όταν θέλεις ψάχνεις τρόπους, όταν δε θέλεις: ψάχνεις αιτίες. Αγνώστου* Η νίκη είναι το παν. Αν είσαι δεύτερος θα σε θυμούνται μόνο η γυναίκα σου και το σκυλί σου. Ντ. Χιλ* Το γλύκισμα: δυο λεπτά στο στόμα, δυο ώρες στο στομάχι και όλη τη ζωή στα μπούτια. Γαλλική παροιμία* Πάνω στη γη υπάρχει μόνο ένα είδος ηρωισμού: να βλέπεις τον κόσμο έτσι όπως είναι και να τον αγαπάς. Ρ. Ρολάν* Εάν εξετάζετε την κάθε μέρα χωριστά θα δείτε πως δεν υπάρχει ημέρα να μην είναι γεμάτη: ενώστε τις και θα εκπλαγείτε βλέποντας πόσο κενές είναι! Τάκιτος* Δύσκολο να πεις, τι περισσότερο αξίζει στη διστακτικότητα: συμπόνια η περιφρόνηση, και είναι άγνωστο το τι είναι πιο επικίνδυνο: να πάρεις λανθασμένη απόφαση ή να μην κάνεις τίποτα; Λα Μπρυγιέρ* Πίστευε τα μισά απ όσα βλέπεις και τίποτε από αυτά που ακούς. Αγνώστου Τίποτε δεν σε αναστατώνει, αν δεν το επιθυμείς. Αγνώστου Η βούληση είναι μια άλογη, τυφλή ,μεταφυσική δύναμη, που τα ενεργήματα της δεν έχουν τελικό στόχο, ούτε ακολουθούν κάποιο σχέδιο. Αγνώστου Η φαντασία είναι ένα άλογο που πηδά πάνω από εμπόδια. Αγνώστου Η ελπίδα, γενικά, είναι ένας κακός οδηγός, αν και είναι καλή σύντροφος κατά την πορεία. Αγνώστου Η ελπίδα είναι τόσο ανόητη, όσο και η απόγνωση. Αγνώστου Μπορούμε να εκφράσουμε ωραία αισθήματα χωρίς να τα νιώθουμε, και να τα νιώθουμε χωρίς να μπορούμε να τα εκφράσουμε. Αγνώστου Η συνείδησή μας είναι το καλύτερο βιβλίο Ηθικής που έχουμε. Αγνώστου Όταν είσαι ειλικρινής δεν ανησυχείς για τίποτε, δεν φοβάσαι κανένα, γιατί η ειλικρίνεια δεν βλάπτει παρά μόνον εκείνους που προσποιούνται τον ειλικρινή. Αγνώστου Η πλήξη είναι σαν τον πυρετό. Δεν είναι κακό, αλλά είναι ένδειξη ενός κακού. Αγνώστου Ιδίως του συκοφάντη είναι, όλα να τα κατακρίνει και τίποτε να μην αποδεικνύει. Αγνώστου Ο κυνισμός είναι άρρωστο χιούμορ. Αγνώστου Το σπουδαίο αστείο κρύβεται στο αυθόρμητο. Αγνώστου Αν θέλεις να κάνεις τους άλλους να κλάψουν, πρέπει να κλάψεις και εσύ. Αν θέλεις να τους κάνεις να γελάσουν, το πρόσωπό σου πρέπει να παραμείνει σοβαρό. Αγνώστου Κυνισμός: το χιούμορ με κακή διάθεση. Χ. Ουέλς* Κυνικός: άνθρωπος ο οποίος οσφραίνεται μυρωδιά λουλουδιών και κοιτάζει ολόγυρα ψάχνοντας φέρετρο. Χ. Μένκεν* Βάζουμε όλες τις δυνάμεις για να κατακτήσουμε το ποθητό. Και πόσες μετά ανησυχίες για να καταφέρεις να το κρατήσεις. Σενέκας* Όσο και μικρή να είναι η ευεργεσία θα βγάζει πολλά βλαστάρια αν ευεργετήθηκε ένας άξιος. Ανατολίτικη σοφία* Ευλογημένα τα εμπόδια αφού αυτά μας υψώνουν. Ε. Ρέριχ* Αδύνατον να σκοτώσεις το χρόνο και να μη βλάπτεις την αιωνιότητα. Θεόφραστος* Εκείνος που ζητάει συμβουλή χάνει το ηθικό δικαίωμα να αποφασίζει. Χ. Α. Λιβράγκα* Χαρακτήρας είναι η εκπαιδευμένη θέληση. Αγνώστου Κυνικός είναι αυτός που ξέρει την τιμή του καθετί και την αξία κανενός. Αγνώστου Ο κυνισμός είναι ένας δυσάρεστος τρόπος για να λες την αλήθεια. Αγνώστου Κυνισμός είναι το υποκατάστατο της εξυπνάδας από απομεινάρια διανοητισμού. Αγνώστου Καμιά φορά πρέπει να είσαι ασήμαντος για να επιβιώσεις. Αγνώστου Χωρίς τη συνοδεία του ταλέντου, η φιλοδοξία είναι έγκλημα. Αγνώστου Η θεωρία είναι ένα χάδι της σκέψης στην πραγματικότητα. Η πράξη είναι χαστούκι στο μάγουλο της πραγματικότητας. Αγνώστου Η δύναμη είναι μόνο μια επιθυμία για μάχη: συντηρείται από τη βία και πεθαίνει από την ελευθερία. Αγνώστου Η δύναμη διαφθείρει τους λίγους. Η αδυναμία διαφθείρει τους πολλούς. Αγνώστου Όλοι ξέρουμε τι συμβαίνει στους ανθρώπους που στέκονται στη μέση του δρόμου: Παρασύρονται! Αγνώστου Η συμβατικότητα είναι ένας κανόνας, ένα μέτρο, που μας ησυχάζει. Δεν μας αφήνει να παλέψουμε αενάως μέσα σε μια θάλασσα ενδιαφερόντων. Αγνώστου Ο συμβιβασμός είναι ο μακρύτερος δρόμος μεταξύ του “ναι” και του “όχι”. Αγνώστου Κάλλιο άδικος συμβιβασμός παρά δίκαιη κρίση. Αγνώστου Χίλιοι δρόμοι απομονώνουν από τον στόχο και μόνο ένας δρόμος οδηγεί εκεί. Ντε Μονταίν* Εκείνος που δεν ταΐζει το σκύλο, εκείνος ταΐζει τον κλέφτη. Κινέζικη παροιμία* Το μυστικό της δύναμης είναι η θέληση. Αγνώστου Για να φτάσεις στις πηγές πρέπει να κολυμβήσεις ενάντια στο ρεύμα. Σ. Λετς Στους καιρούς όταν οι άνθρωποι δεν έχουν όρεξη γι αστεία, γεννιούνται οι σατυρικοί. Σ. Ε. Λετς Ο κόσμος παραμερίζει για να περάσει αυτός που ξέρει που πάει. Αγνώστου Ό, τι χάνεται σε ανθρώπινο επίπεδο θα κερδηθεί στο επίπεδο του εκπολιτισμένου κοπαδιού. Αγνώστου

Read more: http://www.rotise.gr/erotisi/apofthegmata-gia-ti-zoi.html#ixzz2T08Mqfes

ατάκτως ερριμμένα

Στοχάσου και αρκεί!

ΑΝΩΝΥΜΟΣ “ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑ”

Το θερίον είπαν θερίον και ο άνθρωπος είναι χερότερος.

ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ “ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ”

Το πιο μάταιο πράμα του κόσμου είναι να δίνει κανείς μια συμβουλή, όταν του τη ζητάει ένας ερωτευμένος.

ΠΑΥΛΟΣ ΝΙΡΒΑΝΑΣ “ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ”

Μπορείς να ζήσεις δίχως να σ’ αγαπάνε μα όχι δίχως ν’ αγαπάς.

ΚΟΣΜΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ “ΣΤΟΥ ΧΑΤΖΗΦΡΑΓΚΟΥ”  Εκδόσεις ΥΨΙΛΟΝ/ΒΙΒΛΙΑ

Ως πότε τέλος πάντων θα λέγωμεν “ως πότε;”

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ “Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΩΝ ΦΑΣΟΥΛΗΔΩΝ”

Δεν είναι αλήθεια πως και οι πέτρες που είναι στον κόσμο, αν έβρισκαν κανένα να πουν τα ντέρτια τους θα ήσαν ελαφρότερες;

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΙΖΥΗΝΟΣ “ΜΟΣΚΩΒ ΣΕΛΗΜ” Εκδόσεις ΠΑΠΥΡΟΣ

Τον ξένο και τον εχθρό τον είδαμε στον καθρέφτη.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ “ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ Δ΄ ΑΡΓΟΝΑΥΤΕΣ”

Εύκολα το πιστεύγομε εκείνο που μας αρέσει.

ΒΙΤΣΕΝΤΖΟΣ ΚΟΡΝΑΡΟΣ “ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ”

Ιωάννης Αλταμούρας (1852-1878)

Όταν οι άνθρωποι θέλουν να πονής, μπορούνε με χίλιους τρόπους.

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ “ΥΠΟΘΗΚΑΙ”

Πόσον αργά πείθονται οι ισχυροί!

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΩΡΑΪΤΙΔΗΣ “ΝΕΡΑΪΔΕΣ”

Το μεν αληθές εν, το δε ψεύδος πολυσχιδές.

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΑΖΙΑΝΖΗΝΟΣ

Όλες οι συμφορές στον κόσμο απ’ τα παρακάλια έγιναν.

ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ “ΑΓΕΛΑΣΤΗ ΑΝΟΙΞΗ”  Εκδόσεις ΔΩΡΙΚΟΣ

Άνευ ψεύδους ουδεμία υπόθεσις ευοδούται.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ “ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΗΛΙΟΝΗΣ”

Πρέπει να νιώσεις από σκοτάδι για ν’ αγαπήσεις το φως.

ΑΡΓΥΡΗΣ ΕΦΤΑΛΙΩΤΗΣ “ΜΑΝΟΛΗΣ Ο ΝΤΕΛΜΠΕΝΤΕΡΗΣ”

Πολλοί από εκείνους που ενίκησαν και τυράννους και δαίμονας ενικήθησαν από τα πάθη και τες επιθυμίες των.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΜΗΛΙΑΣ από το βιβλίο του ΜΙΧ. ΠΕΡΑΝΘΗ “ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ 1453 ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ” Εκδόσεις ΕΡΓΩΝ ΠΕΡΑΝΘΗ

Καλοσύνη υπάρχει μέσα σ’ όλους τους ανθρώπους και χρέος έχεις εσύ ο τρίτος να ψάξεις να τήνε βρεις.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΛΗΣ “Τ’ ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΟΥ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ” Εκδόσεις ΔΩΡΙΚΟΣ

Ουμβέρτος Αργυρός (1882-1963)

Υπερέχει τα ζώα ο άνθρωπος, αλλ’ εις τας κακίας.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΟΥΤΣΟΣ “ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΕΝΟΣ ΨΙΤΤΑΚΟΥ”  Εκδόσεις ΝΕΦΕΛΗ

Από τη μέρα που ένας άνθρωπος ξεστόμισε ότι “αυτό είναι δικό μου”, από τη στιγμή εκείνη γεννήθηκεν η βία και το ψέμα.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΚΑΡΙΜΠΑΣ “ΤΟ ’21 ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ”  Εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ

Ίξευρε και βεβαίωνε πως σήμερον πεθαίνεις.

ΚΑΙΣΑΡΙΟΣ ΔΑΠΟΝΤΕΣ “ΑΛΦΑΒΗΤΟΝ ΝΟΥΘΕΤΗΤΙΚΟΝ”  από το βιβλίο του ΜΙΧ. ΠΕΡΑΝΘΗ “ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ 1453 ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ” Εκδόσεις ΕΡΓΩΝ ΠΕΡΑΝΘΗ

Πρακτικότης το συνηθέστερον ψευδώνυμον του ανανδρία και αχρειότης

ΜΙΧΑΗΛ ΜΗΤΣΑΚΗΣ “ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ”

Τ’ αρεσκούμενο τ’ ανθρώπου το καλύτερο του κόσμου.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΟΝΔΥΛΑΚΗΣ “ΠΑΤΟΥΧΑΣ” Εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΕΜΑΤΟΘΗΚΗ Τσόλας – Κωνσταντινίδης

Δια να αισθανθή κανείς την ιδική του ευτυχίαν, πρέπει να παύση ενοχλούμενος από την ευτυχίαν των άλλων.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΜΠΟΥΡΟΓΛΟΥ “ΘΡΥΨΑΛΑ”

Η πέτρα, το σίδερο, το ατσάλι δεν αντέχουν. Ο άνθρωπος αντέχει.

ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ “ΚΑΠΕΤΑΝ ΜΙΧΑΛΗΣ” Εκδόσεις ΔΙΦΡΟΣ

Στον άλλο κόσμο δεν είναι ούτε πόνοι, ούτε λύπες.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΘΕΟΤΟΚΗΣ “Η ΖΩΗ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΚΑΡΑΒΕΛΑ”

Κωνσταντίνος Βολανάκης (1837-1907)

Κάλλιο γλύστρα στο δρόμο το δικό σου παρά στο δρόμο του άλλου να ‘σαι ορθός.

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ “ΠΑΘΗΤΙΚΑ ΚΡΥΦΟΜΙΛΗΜΑΤΑ”

Βάσις της ευτυχίας η άγνοια του μέλλοντος.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΒΙΚΕΛΑΣ “ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ” Εκδόσεις ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ

Κι αν εξεράθη το κλαρί, πάντα χλωρή είν’ η ρίζα.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ “ΦΩΤΕΙΝΟΣ”

Πόσο ευτυχισμένοι είναι οι άνθρωποι που μπορούν να συγκινούνται.

ΚΑΤΙΝΑ Γ. ΠΑΠΑ “ΣΤΗ ΣΥΚΑΜΙΑ ΑΠΟ ΚΑΤΩ”  Εκδόσεις ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ

Δεν υπάρχει πιο απίθανο πράμα από την αλήθεια.

Μ. ΚΑΡΑΓΑΤΣΗΣ “ΓΙΟΥΓΚΕΡΜΑΝ” ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ

Αν δε φας θεριό δε θεριεύεις.

ΜΑΡΙΑ ΙΟΡΔΑΝΙΔΟΥ “ΛΩΞΑΝΤΡΑ” Εκδόσεις ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ

Η ευτυχία λέξις φανταστική. Ον ανύπαρκτον επί της γης.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΟΥΤΣΟΣ “Ο ΛΕΑΝΔΡΟΣ” Εκδόσεις ΝΕΦΕΛΗ

Α, τι δύσκολη η ηθική, που τόσο εύκολα την απαιτούμε!

ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ “ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ ΜΙΑΣ ΕΠΟΧΗΣ” ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ

Γιάννης Πούλακας (1863-1942)

Αχ! Κόσμε, πόσο είν’ όμορφη η θωριά σου σ’ αυτόν που σε θωρεί, είναι κρυμμένα, κόσμε, τα θεριά σου.

ΛΟΡΕΝΤΖΟΣ ΜΑΒΙΛΗΣ “Σ’ ΕΝΑ ΔΟΛΕΡΟ ΦΙΛΟ” 

Κουράστηκε η καρδιά μου να θυμάται.

ΑΡΗΣ ΔΙΚΤΑΙΟΣ “ΚΑΛΑΜΠΟΚΙΑ”

Το έθνος πρέπει να μάθη να θεωρή εθνικό ό,τι είναι αληθινό.

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ

Το θέλει ο άνθρωπος να μιλά και να ξαλαφρώνει.

ΗΛΙΑΣ ΒΕΝΕΖΗΣ “ΩΚΕΑΝΟΣ” Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ

Μία δυστυχία δεν έρχεται ποτέ μόνη της.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ “Η ΧΤΥΠΗΜΕΝΗ”

Με ξένα φτερά μακριά δεν πετάς.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ρ. ΡΑΓΚΑΒΗΣ “Ο ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΓΡΑΦΟΣ”

Μπόρα είναι μαθές η ζωή. Θα περάσει!

ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ “Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΞΑΝΑΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ”

Χυδαία γλώσσα δεν υπάρχει, υπάρχουσι χυδαίοι άνθρωποι.

ΛΟΡΕΝΤΖΟΣ ΜΑΒΙΛΗΣ “ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ, 26/2/1911″

Η Λευτεριά είναι Γνώση, η γνώση Αγάπη και πια απ’ τη Γνώση τούτη δεν είν’ άλλη…

ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ “ΔΙΘΥΡΑΜΒΟΣ ΤΟΥ ΡΟΔΟΥ”

Ο νόμος γράφει “ποτέ μην κλέψεις, μηδέ πεντάρα μηδέ βελόνι”, αλλ’ όταν έλθουν τοιαύται σκέψεις, καθείς τον νόμο τον φασκελώνει.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ “Ο ΦΑΣΟΥΛΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ”

Σαν π ρ ό κ ε ς πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις. Να μην τις παίρνει ο άνεμος.

ΜΑΝΩΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ “ΠΟΙΗΤΙΚΗ”

Ιωάννης Αλταμούρας (1852-1878)

“Το λιμάνι της Κοπεγχάγης” Εθνική Πινακοθήκη

Άγγελος Τερζάκης:

Φαίνεται πως η εντολή της ζωής είναι τέτοια: να ιδρώσεις, να σκοντάψεις, να δακρύσεις, ώσπου, μέσα στην απέραντη βουρκοθάλασσα, ν’ αγγίξεις κάποια στιγμή με τ’ ακροδάχτυλα το σπάνιο διαμάντι της χαράς, που μόλις το βρεις το χάνεις, κι αρχίζεις πάλι από την αρχή.

“ΑΠΡΙΛΗΣ” Εκδόσεις ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Άγγελος Τερζάκης:

Ο Χριστιανισμός, που θεωρήθηκε θρησκεία των αδυνάτων, είναι στην πραγματικότητα θρησκεία των απίθανα, των απάνθρωπα δυνατών. Γι’ αυτό βρήκε τόσο λίγο έδαφος εφαρμογής είκοσι αιώνες τώρα.

“ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ ΜΙΑΣ ΕΠΟΧΗΣ” ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ

Γιώργος Σεφέρης:

Όμως τη σκέψη του πρόσφυγα τη σκέψη του αιχμαλώτου τη σκέψη
του ανθρώπου σαν κατάντησε κι αυτός πραμάτεια
δοκίμασε να την αλλάξεις, δεν μπορείς.

“ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ” από το “ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΟΣ Β΄”

Άγγελος Τερζάκης:

Ό άνθρωπος θέλησε να ελευθερωθεί από το Θεό και υποδουλώθηκε στο Χρόνο. Αυτό είναι το δράμα του καιρού μας.

“Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΕ ΑΔΙΕΞΟΔΟ” ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ

Άγγελος Τερζάκης:

Είναι φοβεροί οι άνθρωποι που δεν έχουν ποτέ αμαρτήσει, ή που νομίζουν πως ποτέ δεν αμάρτησαν. Ο ανεπίληπτος είναι τέρας, έξω από το φυσικό νόμο. Εγώ αγαπώ τον αμαρτωλό.

“ΔΙΧΩΣ ΘΕΟ” Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης:

Η γενεαλογία της πολιτικής είναι συνεχής και γνησία κατά τους προγόνους. Η αργία εγέννησε την πενίαν. Η πενία έτεκε την πείναν. Η πείνα παρήγαγεν την όρεξιν. Η όρεξις εγέννησε την αυθαιρεσίαν. Η αυθαιρεσία εγέννησε την ληστείαν. Η ληστεία εγέννησεν την πολιτικήν.

“ΟΙ ΕΜΠΟΡΟΙ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ”

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης:

Για ν’ αποκτήση κανείς γρόσια, άλλος τρόπος δεν είναι, πρέπη νάχει μεγάλη τύχη, να εύρη στραβόν κόσμο, και να είναι αυτός μ’ ένα μάτι, δεν του χρειάζονται δύο. Πρέπει να φάη σπίτια, να καταπιή χωράφια, να βουλιάξη καράβια, με τριανταέξ τα εκατό θαλασσοδάνεια, το διάφορο κεφάλι.

“ΤΑ ΒΕΝΕΤΙΚΑ”

Άγγελος Τερζάκης:

Η πολιτική ζωή είναι όπως τα παγόβουνα. Αυτό που φαίνεται είναι ένα πολλοστημόριο του πραγματικού. Το κύριο σώμα είναι υποβρύχιο – παζάρια, συναλλαγές, ελιγμοί. Και ο κοσμάκης διαβάζοντας αυτά που οι αφεντάδες του θέλουνε να διαβάζει, νομίζει και πως μπορεί να κρίνει. Σάμπως να διέθετε τα πραγματικά δεδομένα!

“ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ” ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ

Κωνσταντίνος Καβάφης:

Είν’ οι προσπάθειές μας σαν των Τρώων. Θαρρούμε πως με απόφασι και τόλμη θ’ αλλάξουμε της τύχης την καταφορά, κ’ έξω στεκόμεθα ν’ αγωνισθούμε. Αλλ’ όταν η μεγάλη κρίσις έλθει, η τόλμη κ’  η απόφασίς μας χάνονται. Ταράττεται η ψυχή μας, παραλύει. Κι ολόγυρα απ’ τα τείχη τρέχουμε ζητώντας να γλυτώσουμε με την φυγή.

ΤΡΩΕΣ (1905)

Κωνσταντίνος Καβάφης:

Σώμα, θυμήσου όχι μόνο το πόσο αγαπήθηκες, όχι μονάχα τα κρεβάτια όπου πλάγιασες, αλλά κ’ εκείνες τες επιθυμίες που για σένα γυάλιζαν μες στα μάτια φανερά, κ’ ετρέμανε μες στη φωνή – και κάποιο τυχαίον εμπόδιο τες ματαίωσε.

ΘΥΜΗΣΟΥ, ΣΩΜΑ… (1918)

Κωνσταντίνος Καβάφης:

Χαρά και μύρο της ζωής μου η μνήμη των ωρών που ηύρα και που κράτηξα την ηδονή ως την ήθελα. Χαρά και μύρο της ζωής μου εμένα, που αποστράφηκα την κάθε απόλαυσιν ερώτων της ρουτίνας.

ΗΔΟΝΗ (1917)

Γεώργιος Ιακωβίδης “Μάθημα μουσικής”

Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος:

Ο άνθρωπος παιδεύει τον άνθρωπο, ό άνθρωπος επιβουλεύεται, σκοτώνει, αφανίζει τον άνθρωπο. Μηδέ τα τσακάλια στο λόγγο δεν είναι τόσο αρπαχτικά και τόσο σκληρόκαρδα.

“ΤΑ ΕΦΤΑ ΚΟΙΜΙΣΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ” Εκδόσεις ΑΣΤΗΡ

Γιάννης Τσαρούχης:

Ο Έλληνας έχασε ένα μεγάλο κίνητρο που είχε στη ζωή του. Την πείνα. Τώρα τρώει και όλοι έχουν κοιλιά και στομάχι. Λοιπόν δεν μπορεί να έχουν τη δραστηριότητα που είχανε ως πεινασμένοι. Ό,τι μεγάλο έκανε η Ελλάς -είτε από φιλοσόφους είτε από απλούς ανθρώπους- το έκανε από την πείνα. Ο Έλληνας φαγωμένος γίνεται ένα αποκτηνωμένο ζώο. Η πείνα πρέπει να γίνει σήμερα δίαιτα.

“ΛΙΘΟΝ ΟΝ ΑΠΕΔΟΚΙΜΑΣΑΝ ΟΙ ΟΙΚΟΔΟΜΟΥΝΤΕΣ” Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ

Γιώργος Σεφέρης:

Αν πρόκειται να κερδίσουμε ένα δίδαγμα από όλα αυτά που υποφέρουμε και θα υποφέρουμε, θα πρέπει φαντάζομαι να είναι τούτο: Όλος ο κόσμος, ως τους αντίποδες, η γης ολόκληρη ως τα βάθη της Κίνας είναι υπεύθυνη για την αδικία που γίνεται και σ’ έναν άνθρωπο ακόμη και στον πιο μικρό, τον πιο ασήμαντο άνθρωπο. Την αδικία την πληρώνουμε όλοι. Δεν υπάρχει τρόπος διαφυγής. Αυτά μας λέει η μοίρα μας, και γι’ αυτό, φοβούμαι, η μοίρα μας θα μας χτυπά ως τη συντέλεια των αιώνων – ξεχνούμε, πάντα ξεχνούμε, και το κακό που κυκλοφορεί μέσα στο αίμα μας δε γνωρίζει εμπόδια.

“ΜΕΡΕΣ Δ΄” από το βιβλίο “Ο ΣΕΦΕΡΗΣ ΓΙΑ ΝΕΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ” Εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ

Γιάννης Τσαρούχης:

Στην Ελλάδα ζούμε πολυτελέστερα απ’ όσο μας επιτρέπουν τα μέσα μας, πέρα από τις οικονομικές μας δυνατότητες και τις ψυχικές μας ικανότητες. Αυτό ήδη μας δημιουργεί προβλήματα και θα μας προξενήσει μεγάλο κακό.

“ΛΙΘΟΝ ΟΝ ΑΠΕΔΟΚΙΜΑΣΑΝ ΟΙ ΟΙΚΟΔΟΜΟΥΝΤΕΣ” Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ (από συνομιλία του Γ. Τσαρούχη με τον Γιώργο Πηλιχό, “ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ” 14/2/1988)

Κοσμάς Πολίτης:

Ένας θεός ανολοκλήρωτος που θέλησε να εκδηλωθεί, να βρει μια απασχόληση για να ξεφύγει από το βασανισμένο είναι του και να ξεχάσει τον εαυτό του. Και στο τέλος, από αδυναμία πάλι, πόθησε κι έναν θεατή για το τυραννισμένο έργο της ανίας του. Έτσι δημιούργησε τον άνθρωπο.

 “ΕΚΑΤΗ” Εκδόσεις ΕΡΜΗΣ

Γιάννης Τσαρούχης:

Ποτέ δεν υπήρξε μια εποχή που οι άνθρωποι ήταν τόσο δύσθυμοι και μελαγχολικοί. Άλλωστε, αυτό εξηγεί από μία άποψη την τρομερή και μέχρις αηδίας οργάνωση της ευθυμίας. Καμιά εποχή δεν είχε οργανώσει τόσο πολύ την ευθυμία όσο η δική μας. Σε καμιά εποχή δεν έπαιζε πρωί πρωί στα σπίτια το ραδιόφωνο εύθυμες μουσικές, για να ξυπνήσουν οι άνθρωποι μελαγχολικοί και σχεδόν έτοιμοι να αυτοκτονήσουν.

“ΜΑΤΗΝ ΩΝΕΙΔΙΣΑΝ ΤΗΝ ΨΥΧΗΝ ΜΟΥ” Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ

Γιάννης Τσαρούχης:

Το εξαιρετικό άτομο άλλοτε ετιμάτο και εξυπηρετούσε το σύνολο! Σήμερα το εξαιρετικό άτομο κρίνεται από το σύνολο των μέτριων ανθρώπων και μπαίνει σε μια κλίνη του Προκρούστη και κονταίνει. Το “γιατί εσύ και όχι εγώ”, είναι το συνηθισμένο που ακούει κανείς σήμερα.

“ΛΙΘΟΝ ΟΝ ΑΠΕΔΟΚΙΜΑΣΑΝ ΟΙ ΟΙΚΟΔΟΜΟΥΝΤΕΣ” Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ

Γιάννης Τσαρούχης:

Σας παραπέμπω στη Διοτίμα του Συμποσίου του Πλάτωνα – τα λέει πολύ καλά. Η Πενία και ο Πλούτος, καλεσμένοι, σ’ ένα γάμο μεθύσανε και ο Πλούτος ξεμονάχιασε την Πενία και καρπός αυτής της ενώσεως υπήρξε ο Έρωτας. Γι’ αυτό ο έρωτας είναι φτώχεια και ζητιανιά και συγχρόνως αίσθηση μεγάλη πλούτου.

“ΜΑΤΗΝ ΩΝΕΙΔΙΣΑΝ ΤΗΝ ΨΥΧΗΝ ΜΟΥ” Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ

Εμμανουήλ Κουμέλης “Ευτυχισμένα γεράματα”

Γιάννης Τσαρούχης:

Στην Ελλάδα βλέπουμε μόνο τη δυσάρεστη και την αδύνατη πλευρά κάθε πράγματος. Όλοι ξέρουν το τι δε γίνεται και, ικανοποιημένοι με την απαισιόδοξη γνώμη τους, κατηγορούν κάθε άνθρωπο που έχει δράση και προσπαθεί να κάνει κάτι τι.

“ΛΙΘΟΝ ΟΝ ΑΠΕΔΟΚΙΜΑΣΑΝ ΟΙ ΟΙΚΟΔΟΜΟΥΝΤΕΣ” Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ

Άγγελος Τερζάκης:

Η πατρίδα δεν μπορεί για μερικά από τα παιδιά της να είναι μητέρα και για τ’ άλλα μητριά. Όταν τη βλέπετε να οργανώνεται έτσι ώστε μερικούς να ευνοεί και άλλους να κατατρέχει, όταν δεν δίνει σ’ όλους ίσες ευκαιρίες, όταν αποφασίζει να στηρίξει την υπόστασή της σε μια κατηγορία από ευνοουμένους, πράγμα που συνεπάγεται μιαν ασύγκριτα πολυπληθέστερη κατηγορία αδικημένων, τότε η πατρίδα αυτή χάνει όχι μόνο τα ηθικά της ερείσματα αλλά και την ιερότητά της.

(άρθρο στην εφ. ΤΟ ΒΗΜΑ, 9/3/1966) από το βιβλίο “ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ ΜΙΑΣ ΕΠΟΧΗΣ” Οι εκδόσεις των φίλων

Γιάννης Τσαρούχης:

Υπάρχουν και οι τρελοί που παίρνουν στα σοβαρά την Ελλάδα και αγνοούν τις απαισιόδοξες γνώμες και φτάνουν στο αδύνατο και στο ακατόρθωτο, χάνοντας την εκτίμηση των απαισιόδοξων και αυτών που γνωρίζουν τα πάντα.

“ΛΙΘΟΝ ΟΝ ΑΠΕΔΟΚΙΜΑΣΑΝ ΟΙ ΟΙΚΟΔΟΜΟΥΝΤΕΣ” Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ

Εμμανουήλ Ροΐδης:

Οι Έλληνες διαιρούνται εις τρεις κατηγορίες:
α) εις συμπολιτευομένους, ήτοι έχοντας κοχλιάριον να βυθίζωσι εις την χύτραν του προϋπολογισμού.
β) εις αντιπολιτευομένους, ήτοι μη έχοντας κοχλιάριον και ζητούντος παντί τρόπω να λάβωσιν τοιούτον.
γ) εις εργαζομένους, ήτοι ούτε έχοντας κοχλιάριον ούτε ζητούντος, αλλ’ επιφορτισμένους να γεμίζωσι την χύτραν διά του ιδρώτος αυτών.
“ΑΣΜΟΔΑΙΟΣ” (1875-76)

Άλυτον δι’ ημάς αίνιγμα είναι πώς ο ελληνικός λαός, ο φιλόνομος, ο νηφάλιος, ο πρακτικός, ο ουδενός άλλου κατά την οξύτητα του πνεύματος υστερών και άριστος των ιδίων του υποθέσεων οικονόμος, απεδείχθη αδεξιώτερος παντός άλλου διαχειριστής, ανίκανος να επιβάλη εις τους αντιπροσώπους του την υπεράσπισιν του συμφέροντος των πολλών και ουχί των ολίγων…
“Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ ΡΗΤΟΡΕΙΑ” (1896)

από το ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2006 “Ε. ΡΟΪΔΗΣ, Ο ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΗΣ, Ο ΣΑΡΚΑΣΤΗΣ, Ο ΑΝΑΤΡΟΠΕΥΣ” Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

Εμμανουήλ Ροΐδης:

Τα πάντα παρ’ ημίν είναι σκιαί, είδωλα και φαντάσματα και ζωήν αληθινήν έχει μόνη η πολιτική. Μόνη αύτη έχει το προνόμιον να ελκύη την αμέριστον προσοχήν και να εξεγείρη το ενδιαφέρον πάντων των Ελλήνων, διότι μόνη αύτη δύναται να πορίση δημοτικότητα, δύναμιν, υπόληψιν, βαρύτητα και σημασίαν και εις αυτά τα μηδαμινά.

από τη συλλογή αφορισμών και σκαλαθυρμάτων του Ροΐδη “ΤΑ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΑ” Εκδόσεις ΡΟΕΣ

Γιάννης Τσαρούχης:

Η πολιτική είναι ένα δύσκολο παιχνίδι, ευχάριστο μόνο σε όσους συμμετέχουν. Εκπλήσσομαι όμως με τους περισσότερους Έλληνες που ελπίζουν ν’ αλλάξει η ζωή τους από τους πολιτικούς. Τους θεωρώ φαντασιόπληκτους.

“ΜΑΤΗΝ ΩΝΕΙΔΙΣΑΝ ΤΗΝ ΨΥΧΗΝ ΜΟΥ” Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ (από συνομιλία με την Ελένη Γαλάνη, “Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ”, 1/1/1988)

Γιώργος Σεφέρης:

Δε θέλω τίποτε άλλο παρά να μιλήσω απλά, να μου δοθεί ετούτη η χάρη.
Γιατί και το τραγούδι το φορτώσαμε με τόσες μουσικές που σιγά – σιγά βουλιάζει
και την τέχνη μας τη στολίσαμε τόσο πολύ που φαγώθηκε από τα μαλάματα το πρόσωπό της
κι είναι καιρός να πούμε τα λιγοστά μας λόγια γιατί η ψυχή μας αύριο κάνει πανιά.

απόσπασμα από το ποίημα “ΕΝΑΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΤΑΜΙΑ” από το “ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΟΣ Β΄”

Ρόκος Χοϊδάς:

Οι σημερινοί ρουσφετοφάγοι και κουμπαρολόγοι των συνδέσμωνε βουλευτάδες, (…) δεν είναι παρά πίτουρα του λαού. Με τέτοιους πιτουροφάγους ο δυστυχισμένος λαός, έως την ώρα αυτή εδιοικήθη και για δαύτο μας καταπλάκωσαν μπερδεμένα, σαν της μουρλής τα μαλλιά, ούλα αυτά τα πολιτεύματα (…). (Αυτοί) δεν είναι άλλο ή μια μεγάλη βουκάλα βδέλες, που την άδειασαν πάνω στο σώμα του λαού για να ρουφούνε το αίμα του.

“ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΗΘΙΚΑ” (1886) (από το Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού)

Μπέρτολτ Μπρεχτ:

Ρώτησε κάποιος τον κύριο Κ. αν υπάρχει Θεός, και ο κύριος Κ. είπε: “Σου συνιστώ να αναλογιστείς, αν η απάντηση στο ερώτημα αυτό θα σε κάνει ν’ αλλάξεις συμπεριφορά. Αν δεν πρόκειται ν’ αλλάξεις, τότε το ερώτημα δεν έχει νόημα. Αν πάλι πρόκειται ν’ αλλάξεις, τότε μόνο σε ένα μπορώ να σου φανώ χρήσιμος: να σου πω ότι έχεις ήδη αποφασίσει πως χρειάζεσαι έναν Θεό”.

“ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ κ. ΚΟΫΝΕΡ” Εκδόσεις ΓΡΑΜΜΑΤΑ (μετάφραση: Ι. Παπάζογλου)

Μπέρτολτ Μπρεχτ:

Όταν έμπαινε σε ξένο σπίτι, ο κύριος Κ. έκανε μόνο ένα: εντόπιζε τις εξόδους του σπιτιού, πριν πέσει για ύπνο. Και όταν του έγινε η σχετική ερώτηση, απάντησε αμήχανα: “Πρόκειται για παλιά και ελεεινή συνήθεια. Απλώς είμαι υπέρμαχος του δικαίου, και γι’ αυτό καλό είναι να μην έχει μόνο μία έξοδο το σπίτι μου”.

“ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ κ. ΚΟΫΝΕΡ” Εκδόσεις ΓΡΑΜΜΑΤΑ (μετάφραση: Ι. Παπάζογλου)

Μπέρτολτ Μπρεχτ:

Για κάποιον υπάλληλο, που ήταν πολύ καιρό στην ίδια υπηρεσία, ο κύριος Κ. άκουσε να διατυπώνουν τον εξής έπαινο: ο υπάλληλος ήταν τόσο καλός, που ήταν αναντικατάστατος. “Τι θα πει αναντικατάστατος;” ρώτησε εκνευρισμένος ο κύριος Κ. “Θα πει ότι η υπηρεσία δε λειτουργεί χωρίς αυτόν” είπαν οι υμνητές του. “Μα πώς  μπορεί να ‘ναι καλός υπάλληλος, αν η υπηρεσία δε λειτουργεί χωρίς αυτόν;” είπε ο κύριος Κ. “Έχει χρόνια σ’ αυτή την υπηρεσία, και θα μπορούσε να την οργανώσει τόσο καλά, ώστε να μην είναι πια αναντικατάστατος. Και τι έκανε τόσον καιρό; Να σας πω εγώ: εκβιασμό έκανε!”

“ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ κ. ΚΟΫΝΕΡ” Εκδόσεις ΓΡΑΜΜΑΤΑ (μετάφραση: Ι. Παπάζογλου)

Μπέρτολτ Μπρεχτ:

Ο κύριος Κ. δεν είχε ανάγκη να ζει σε μια συγκεκριμένη χώρα. “Μπορώ να πεινάσω οπουδήποτε”, έλεγε. Μια μέρα όμως, πέρασε από μια μεγάλη πόλη κατακτημένη από τον εχθρό του τόπου όπου ζούσε. Εκεί, τον σταμάτησε ένας αξιωματικός του εχθρού και τον ανάγκασε να κατέβει από το πεζοδρόμιο. Ο κύριος Κ. κατέβηκε, και τότε συνειδητοποίησε πως είχε οργιστεί με τον άνθρωπο εκείνο, και μάλιστα όχι μόνο με τον άνθρωπο, αλλά κυρίως με τη χώρα του ανθρώπου, τόσο πολύ, που ευχήθηκε την εξαφάνισή της από προσώπου γης. “Μα πώς έγινα διαμιάς εθνικιστής; ” αναρωτήθηκε ο κύριος Κ. “Φταίει ο εθνικιστής που βρέθηκε μπροστά μου. Να γιατί πρέπει να εκλείψει η ανοησία: γιατί κάνει ανόητο όποιον βρεθεί μπροστά της”.

“ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ κ. ΚΟΫΝΕΡ” Εκδόσεις ΓΡΑΜΜΑΤΑ (μετάφραση: Ι. Παπάζογλου)

Γιώργος Σεφέρης:

…το σπουδαίο δεν είναι ν’ αλλάξουμε τη ζωή μας, ονειροπολώντας μιαν άλλη πιο ενδιαφέρουσα, αλλά να κάνουμε να λαλήσει τούτη η ζωή, όπως μας δόθηκε, την καθημερινή, την ταπεινή, την ανθρώπινη, όπου το καθετί που μπορούσε να γυρέψουμε πρέπει να υπάρχει.

“ΜΕΡΕΣ Α΄” Εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ

Γιώργος Σεφέρης:

Βουλιάζει όποιος σηκώνει τις μεγάλες πέτρες·
τούτες τις πέτρες τις εσήκωσα όσο βάσταξα
τούτες τις πέτρες τις αγάπησα όσο βάσταξα
τούτες τις πέτρες, τη μοίρα μου.
“ΜΥΚΗΝΕΣ” από τη “ΓΥΜΝΟΠΑΙΔΙΑ Β΄”

Γιώργος Σεφέρης:

Αυτός ο τρυφερός μέσος άνθρωπος πάει να γίνει ο πιο συγκινητικός ανάμεσα στα πρόσωπά μου, ίσως γιατί συμβολίζει αυτούς που δηλώνουμε στην καθημερινή μας ομιλία με το επιφώνημα “ο κακομοίρης”. Ωστόσο, ας μην ξεχνούμε πως οι άκακοι αυτοί άνθρωποι, επειδή ακριβώς είναι εύκολοι, είναι συχνά οι καλύτεροι φορείς του κακού που έχει αλλού την πηγή του.

“ΔΟΚΙΜΕΣ Β΄”

Γιώργος Σεφέρης:

Η φύση είναι ό,τι υπάρχει το πιο αντίθετο με την ψυχή του ανθρώπου. Είναι κτηνώδης. Το αίσθημα του ωραίου δεν είναι φυσικό. Το αίσθημα του ηθικού δεν είναι φυσικό. Η ανάγκη της προσευχής δεν είναι φυσική, μήτε η ανάγκη της μοναξιάς, μήτε και το κίνητρο που μας σπρώχνει προς τη φύση. Ο άνθρωπος γυρεύει το Θεό, η φύση αδιαφορεί για το Θεό.

“ΜΕΡΕΣ Α΄” Εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ

Μπέρτολτ Μπρεχτ:

Την πρώτη φορά που ιστορήσαμε πως αργοσφάζανε τους φίλους μας, κραυγή φρίκης αντήχησε. Είχανε, τότε, σφάξει εκατό. Μα όταν σφάξαν χίλιους και η σφαγή δεν είχε τελειωμό, απλώθηκε σιωπή.

Όταν οι κακουργίες πέφτουν σαν βροχή, κανένας πια δεν φωνάζει: Σταματήστε!

Όταν σωρεύονται τα εγκλήματα, γίνονται αόρατα. Όταν οι πόνοι γίνονται αβάσταχτοι, δεν ακούγονται πια οι κραυγές. Και οι κραυγές πέφτουν κι αυτές σαν καλοκαιρινή βροχή.

“ΌΤΑΝ ΟΙ ΚΑΚΟΥΡΓΙΕΣ ΠΕΦΤΟΥΝ ΣΑΝ ΒΡΟΧΗ” μετάφραση Μ. ΠΛΩΡΙΤΗΣ από το βιβλίο ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ “ΠΟΙΗΜΑΤΑ” Εκδόσεις ΘΕΜΕΛΙΟ

Μπέρτολτ Μπρεχτ:

(…) Ο νεαρός Αλέξανδρος υπόταξε τις Ινδίες.
Μονάχος του;
Ο Καίσαρας νίκησε τους Γαλάτες.
Δεν είχε ούτ’ ένα μάγειρα μαζί του;
Ο Φίλιππος της Ισπανίας έκλαψε όταν η Αρμάδα του βυθίστηκε. Δεν έκλαψε, τάχα, άλλος κανένας; Ο Μέγας Φρειδερίκος κέρδισε τον Εφτάχρονο τον Πόλεμο. Ποιος άλλος τόνε κέρδισε;

Κάθε σελίδα και μια νίκη.
Ποιος μαγείρεψε τα νικητήρια συμπόσια;

Κάθε δέκα χρόνια κι ένας μεγάλος άντρας.
Ποιος πλήρωσε τα έξοδα;

Πόσες και πόσες ιστορίες.
Πόσες και πόσες απορίες.

απόσπασμα από το ποίημα “ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΕΡΓΑΤΗ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΕΙ” μετάφραση Μ. ΠΛΩΡΙΤΗΣ από το βιβλίο ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ “ΠΟΙΗΜΑΤΑ” Εκδόσεις ΘΕΜΕΛΙΟ

Μπέρτολτ Μπρεχτ:

ΟΤΑΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΨΗΛΑ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ
ο απλός λαός ξέρει
πως έρχεται ο πόλεμος.

Όταν αυτοί που είναι ψηλά καταριούνται τον πόλεμο
οι διαταγές για επιστράτευση έχουν υπογραφεί.

(…)

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΨΗΛΑ ΛΕΝΕ:
Να ο δρόμος για τη δόξα.
Αυτοί που είναι χαμηλά λένε:
Να ο δρόμος για το μνήμα.

από το “ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΠΟΛΕΜΟΥ” μετάφραση Μ. Πλωρίτης (ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ “ΠΟΙΗΜΑΤΑ” Εκδόσεις ΘΕΜΕΛΙΟ)

Μ. Καραγάτσης:

“Πρέπει”. Ποιος ανόητος γέννησε αυτό το λόγο, και ποιος τρελός πίστεψε σ’ αυτόν; Το πρόβλημα των πράξεών μας -της ζωής μας δηλαδή το πρόβλημα- δε βρίσκεται στη δεοντολογία, μα στο δυναμισμό.

“ΓΙΟΥΓΚΕΡΜΑΝ” Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ

Μ. Καραγάτσης:

Είναι τα καλά παιδιά, οι συμπαθητικοί τύποι, οι χρυσές καρδιές, οι ευχάριστοι σύντροφοι, οι άχρωμοι άνθρωποι, που όχι μονάχα δεν ενοχλούν κανένα με την ανύπαρχτη προσωπικότητά τους, μα και κολακεύουν όλες τις μικροπρέπειες με τη μικροψυχία τους.

“Ο ΚΟΤΖΑΜΠΑΣΗΣ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΠΥΡΓΟΥ” Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ

Μ. Καραγάτσης:

Γιατί η σύχγρονη ευπρέπεια εξοστρακίζει από τη ρητορική και το γραπτό λόγο όχι μόνο τα εγκώμια μα και την ονομασία των γλουτών; Πού οι πνευματικοί απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων -δηλαδή όλη η Ανθρωπότητα- βρίσκουν την απρέπεια και το κακό γούστο; Μήπως στην αρχαία Ελλάδα ο όρος “καλλίπυγος” δεν ήταν ανώτατος έπαινος ομορφιάς; Αφού και σε θεούς χαριζόταν και ναοί ήσαν γνωστοί μ’ αυτή την προσωνυμία…

“ΓΙΟΥΓΚΕΡΜΑΝ” Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ

Γιάννης Ρίτσος:

Αυτά που χάθηκαν
αυτά που δεν ήρθαν
μην τα κλαις.
Αυτά που τα ‘χες
και δεν τα ‘δωσες
κλάφ’ τα.

“ΧΑΡΤΙΝΑ”

Ιάκωβος Καμπανέλλης:

Οι νέοι θέλουν τους ανθρώπους να είναι μόνο δυο ειδών… Ή όπως είναι το είδωλο που πλάσανε κατ’ εικόνα και ομοίωση του εαυτού τους… Ή όπως είναι εκείνοι που περιφρονούν… Βλέπουν μόνο αυτά τα δυο είδη ανθρώπων και δεν βλέπουν όλα τ’ άλλα.

“ΜΑΟΥΤΧΑΟΥΖΕΝ”

Νίκος Καζαντζάκης:

Καπετάν Πολυξίγκης: Μωρέ δεν είναι κρίμα κι άδικο να μη βαστάει χίλια χρόνια η νιότη του ανθρώπου! Μπας και φοβήθηκε ο Θεός μην του πάρουμε το θρόνο, και σιγά σιγά, μπαμπέσικα, μας ξαρματώνει – μας βγάζει τα δόντια, μας ξεκλειδώνει τα γόνατα, μας τσακίζει τα νεφρά, μας θολώνει τα μάτια, και τρέχουν τα ρουθούνια και τα χείλια μας μύξες και σάλια; Δε με νοιάζει ο θάνατος, δε με νοιάζει, θεόψυχά μου, ας με φάει μια και καλή το βόλι. Μα αυτό το σιγανό ξεγιβέντισμα, όχι, δεν υπογράφω!

“ΚΑΠΕΤΑΝ ΜΙΧΑΛΗΣ” Εκδόσεις ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ

Χρήστος Χρηστοβασίλης:

Γεροπιστικός: Πώς φορτώνονται απάνω μας τα έρημα τα χρόνια, χωρίς να το καταλαβαίνομε! Μας κλέφτουν τρίχα – τρίχα τα νιάτα μας, τη λεβεντιά μας, τη ζωή μας, μας ζαρώνουν το πετσί, που γυαλοκοπούσε πριν, μας ασπρίζουν τα μαύρα ή τα ξανθά μαλλιά, και μας μαδούν, μας βγάζουν τα δόντια, μας θαμπώνουν τα μάτια, μας κουφαίνουν τ’ αυτιά, μας αδυνατίζουν τα χέρια και τα ποδάρια, μας σκρυμπώνουν το κορμί.

“ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΤΑΝΗΣ” Εκδόσεις ΖΗΤΡΟΣ

Κοσμάς Πολίτης:

Λένε πως μια τζαμούζα την κουμαντάρεις δύσκολα. Μα ένα κοπάδι το κάνει ζάφτι κι ένα μικρό παιδί. Το ίδιο, λένε ακόμα, συμβαίνει και με τις ανθρώποι: ένα κοπάδι ανθρώποι – και όσο πιο μεγάλο τόσο πιο εύκολα – μπορεί να το πλανέψει και να το σέρνει πίσω του ο πρώτος μπαγαπόντης ή τρελός που θα βρεθεί.

ΚΟΣΜΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ “ΣΤΟΥ ΧΑΤΖΗΦΡΑΓΚΟΥ”

ατάκτως ερριμμένα ΙΙ

http://logomnimon.wordpress.com/