Η American Israel Public Affairs Committee (AIPAC) κατάφερε να περάσει έναν Νόμο, ο οποίος δεν επιτρέπει ούτε στον Πρόεδρο ούτε στον Υπουργό Εξωτερικών ή σε οποιονδήποτε άλλον επίσημο των Ηνωμένων Πολιτειών (συμπεριλαμβανομένων και όλων των διπλωματών) την επαφή με Ιρανούς αξιωματούχους
του Peter van Dorren
Η American Israel Public Affairs Committee (AIPAC), στα ελληνικά „Αμερικανο-Ισραηλινή Επιτροπή Δημοσίων Υποθέσεων”, είναι ένα φιλο-ισραηλινό λόμπι στις Ηνωμένες Πολιτείες, που αριθμεί πάνω από 100.000 μέλη. Ιδρύθηκε το 1953 από τον Isaiah L. Kenen ως “American Zionist Committee for Public Affairs” (Αμερικανο-Σιωνιστική Επιτροπή Δημοσίων Υποθέσεων) για να μετονομασθεί αργότερα σε “American Israel Public Affairs Committee”. Στις ΗΠΑ θεωρείται ως το πιο ισχυρό φιλο-ισραηλινό λόμπι και γενικά ως ένα από τα πιο ισχυρά λόμπι των ΗΠΑ.
Μέλος της AIPAC είναι μεταξύ άλλων και η Χίλαρι Κλίντον που σήμερα είναι Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ – ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματα μόνος του. Ακόμη πιο τρομακτική όμως είναι η επιρροή των μελών του ισραηλινού λόμπι στο Κογκρέσο των ΗΠΑ και στις διάφορες επιτροπές του.
Το κλειδί της επιτυχίας της είναι το χρήμα. “Το λόμπι του Ισραήλ είναι μια εθνική μηχανή δωρεών”, γράφει ο Michael Lind σε μια ανάλυση του για το διάσημο βρετανικό περιοδικό Prospect. Το λόμπι διαθέτει με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο χρήματα σε πανεθνικές εκστρατείες, “για να επηρεάσει τα μέλη του Κογκρέσουακόμη ακόμη και εκεί όπου ζουν ελάχιστοι Εβραίοι ψηφοφόροι.”
Ένα τυπικό παράδειγμα αποτελεσματικότατου λομπισμού είναι ο Πρόεδρος της Γερουσίας Tom Daschle. Όταν ο Δημοκράτης αυτός έβαλε το 1986 υποψηφιότητα για τη Γερουσία, η στάση του απέναντι στο Ισραήλ ήταν ουδέτερη. Η AIPAC χρηματοδότησε το ένα τέταρτο της προεκλογικής εκστρατείας του Daschle, το οποίο κοστίσε περίπου δύο εκατομμύρια δολλάρια. Στις επόμενες εκλογικές εκστρατείες ο Daschle έλαβε απο την AIPAC και πάλι παρόμοια μεγάλα ποσά. Οι υψηλές αυτές επενδύσεις απεδείχθησαν πολύ συμφέρουσες. Όσο ο Daschle ανέβαινε τις σκάλες της Γερουσίας, τόσο και πιό αξιόπιστος μαχητής των συμφερόντων του Ισραήλ γινόταν. Με τον τρόπο αυτό κερδίθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες εκατοντάδες βουλευτές και των δύο μεγάλων κομμάτων με δωρεές και έντονη άσκηση πίεσης για τα συμφέροντα του Ισραήλ. Για τον έλεγχο όλων αυτών η AIPAC διατηρεί έναν λεπτομερή κατάλογο συμπεριφοράς του κάθενός μέλους του Κογκρέσου κατα τις ψηφοφορίες. Διστακτικοί βουλευτές δέχονται πριν από τις ψηφοφορίες “μια ειδική μεταχείριση”, συνήθως μια άμεση συνομιλία μαζί τους, όπου τους υπενθυμίζονται έντονα τα συμφέροντα του Ισραήλ. Πόσο αποτελεσματική είναι η επίμονη αυτή δουλειά του ισραηλινού λόμπι, το γνωρίζει καλά ο William Quandt, ένα μέλος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας επί προεδρείας Νίξον και Κάρτερ: “70 με 80 τοις εκατό του συνόλου των μελών του Κογκρέσου ψηφίζουν σε θέματα σχετικά με το Ισραήλ σύμφωνα με τις οδηγίες του AIPAC.”
Πρόσφατα η AIPAC είχε μια πολύ μεγάλη επιτυχία, που δεν θα μπορύσαν να φανταστούν ακόμη και οι πιο παλαβοί συνωμοσιολόγοι: Η AIPAC περιορίζει σε κάθε υπάλληλο των Ηνωμένων Πολιτειών (ακόμη και στον Ομπάμα) την διπλωματίκή επικοινωνία με το Ιράν!
Το επίμαχο κείμενο του νόμου βρίσκεται στην παράγραφο 601:
(c) RESTRICTION ON CONTACT.—No person employed with the United States Government may contact in an official or unofficial capacity any person that-
(1) is an agent, instrumentality, or official of, is affiliated with, or is serving as a representative of the Government of Iran; and
(2) presents a threat to the United States or is affiliated with terrorist organizations.
(d) WAIVER.—The President may waive the requirements of subsection (c) if the President determines and so reports to the appropriate congressional committees 15 days prior to the exercise of waiver authority that failure to exercise such waiver authority would pose an unusual and extraordinary threat to the vital national security interests of the United States.
Τι σημαίνει αυτό;
Αυτό σημαίνει, ότι δεν επιτρέπεται ούτε στον Πρόεδρο ούτε στον Υπουργό Εξωτερικών ή σε οποιονδήποτε άλλον επίσημο των Ηνωμένων Πολιτειών (συμπεριλαμβανομένων όλων των διπλωματών) η επαφή με Ιρανούς αξιωματούχους. Την άδεια για κάτι τέτοιο θα πρέπει να την πάρουν από τις επιτροπές του Κογκρέσου. Η σπουδαιότερη απο τις οποίες είναι η The United States Senate Committee on Foreign Relations, η Επιτροπή εξωτερικής πολιτικής της Γερουσίας των ΗΠΑ, πρόεδρος της οποίας είναι ο John F. Kerry. Ο οποίος Kerry είναι “τυχαία” και μέλος της AIPAC, όπως και πολλά άλλα ηγετικά μέλη της επιτροπής. Και κατά συνέπεια βρίσκεται εντελώς υπο την επιρροή της AIPAC. Αν ωστόσο ένας διπλωμάτης των ΗΠΑ έρθει χωρίς τη συγκατάθεση των επιτροπών σε επαφή με τους Ιρανούς, αυτό θα θεωρηθεί, ότι αποτελεί “μια ιδιαίτερη απειλή για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ” – όπως αναφέρει το κείμενο του Νόμου.
Ένας τέτοιος νόμος δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία των ΗΠΑ. Ποτέ στο παρελθόν δεν περιορίστηκαν οι δικαιοδοσίες των ηγετικών πολιτικών κατ’ αυτό τον τρόπο. Ούτε και σε περίοδο πολέμου. Ο Πρόεδρος Ρούσβελτ, παραδείγματος χάριν, θα μπορούσε να συναντηθεί χωρίς κανένα πρόβλημα με τον Χίτλερ. Και κάθε πρόεδρος θα μπορούσε να συναντηθεί με τους ηγέτες της σοβιετικής αυτοκρατορίας χωρίς την έγκριση των επιτροπών. Αυτό ήταν κατά το παρελθόν πάρα πολύ σημαντικό για τις ΗΠΑ.
Αρκεί να σκεφτούμε την κρίση της Κούβας. Οι ηγέτες του κόσμου είχαν βαλει τα δάχτυλά τους στα κουμπιά που θα ξεκινούσαν έναν πυρηνικό πόλεμο Μόνο όταν συναντήθηκε ο ανταποκριτής John Scali με κάποιους σοβιετικού αξιωματούχους, που με τη σειρά του οδήγησε σε μια συνάντηση μεταξύ του Υπουργού Δικαιοσύνης Robert Kennedy με ακόμη υψηλότερα ιστάμενους αξιωματούχους, εκτπονήθηκε ένα σχέδιο, με το οποίο εκτονώθηκε η πυραυλικής κρίσης της Κούβας. Ο κόσμος σώθηκε. Αυτή η μορφή της διπλωματίας έχει τώρα με το άρθρο 601 απαγορευθεί. Μια απειλή για την εθνική ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών – προδοσία.
Αυτό είναι πάρα πολύ επικίνδυνο. Η εφημερίδα Washington Post έγραφε μια εβδομάδα νωρίτερα, πόσο σημαντική θα ήταν η εντατικοποίηση της διπλωματίας με το Ιράν για την ειρήνη.
Εξ αντιδιαστολής αυτό σημαίνει, ότι μια διακοπή της διπλωματίας αυξάνει τον κίνδυνο πολέμου. Αυτό είναι σύμφωνο με τις επιθυμίες του Ισραήλ. Θέλουν πόλεμο με το Ιράν με κάθε κόστος και έχουν βρεί στις Ηνωμένες Πολιτείες έναν ισχυρό υποχείριο για την ευρισκόμενη σε σύγχηση φαντασία τους.
Πηγές, έγγραφα, και άλλα άρθρα
Dokument: Gesetze Iran-Sanktionen (inkl. §601)
politicalcorrection.org
zeitenschrift.com
Liste: die wichtigsten Mitglieder von AIPAC
Mitglieder der United States Senate Committee on Foreign Relations
Die Israel-Lobby und die US-Außenpolitik von John Mearsheimer
Washington Post: Artikel über die Wichtigkeit der Diplomatie mit dem Iran
Propaganda-Seite von AIPAC
AIPAC – die geheime Macht des Kapitols: US-Politiker berichtet über seine Erfahrungen mit AIPAC
Obama´s Kniefall vor AIPAC nach der Wahl
Artikel über AIPAC in der New York Times
Video: AIPAC – Amerika Lobby, Lügen & Erpressung – Der zionistische Traum
Πηγές αυτού του άρθρου:
http://medien-luegen.blogspot.de/2012/02/aipac-israel-schreibt-den-usa-die.html
Dimitrios Adamopoulos makrinitsa@hotmail.com
Leave a Reply