“Λάθη είμαστε” θα μου πεις, “ανθρώπους κάνουμε”!
Νίκος Γεωργαντζάς
Δεν είναι όμως πολλή περίεργη η ανθρώπινη νοοτροπία, ειδικά εκείνη που αφορά τα λάθη ή τα σφάλματα στα οποία υποπίπτουμε τόσο συχνά όλες και όλοι εμείς οι άνθρωποι; Το ρήμα ‘σφάλλω’ προέρχεται από την αρχαία ελληνική γλώσσα και έχει να κάνει με κάθε τι εσφαλμένο, κάθε τι που δε γίνεται σωστά [1].
Είναι τέλεια ανθρώπινο το να πέφτουμε έξω στους υπολογισμούς μας, το να κάνουμε δηλαδή λάθη ή σφάλματα. Είναι όμως πολύ εντυπωσιακό το πως εμείς οι άνθρωποι, με το που προκύπτει ένα ανθρώπινο σφάλμα, αμέσως κατασκευάζουμε ολάκαιρες στρατηγικές -με δαιδαλώδεις μάλιστα τακτικές- εξοικονόμησης προσώπου ή ελέγχου ζημιών (damage control).
Που να παραδεχτούμε πως η θνητή υπόσταση της φύσης της ανθρώπινης φύσης μας, μας οδηγεί στο να κάνουμε λάθη ή να σχηματίζουμε μία λανθασμένη γνώμη; Εξαίφνης, όλες και όλοι μας προσπαθούμε να απαρνηθούμε την θνητή φύση της ανθρώπινης φύσης μας και να ρίξουμε το λάθος ή το σφάλμα σε κάποιες άλλες ή κάποιους άλλους, αλλά ποτέ στον ασύφηλο, αυθάδη εαυτό μας, ποτέ μα ποτέ στο υπερφίαλο, υπέρφρον εγώ μας.
Κάθε σφάλμα, πλάνη, λάθος ή παρόραμα αντιμετωπίζεται διαφορετικά από διάφορα επαγγέλματα μέσα στην ανθρώπινη κοινωνία. Π.χ., στον τομέα των συστημάτων πληροφοριακής, το σφάλμα δεν ονομάζεται ποτέ ‘λάθος’, αλλά είναι πάντοτε ένα ‘bug’, δηλαδή ένα έντομο, ένα μικρόβιο ή ένας κοριός.
Άρα δεν κάνουμε τίποτα γιά να αναγνωρίσουμε πρώτα και μετά να διορθώσουμε το σφάλμα. Διότι πως μπορεί μία ή ένας βαθειά θρησκευόμενος άνθρωπος να διανοηθεί καν να σκοτώσει ένα έντομο, ένα μικρόβιο ή έναν κοριό;
Παρόμοια, στον τομέα του εμπορίου και των πωλήσεων, οι πελάτες μιάς εταιρείας ποτέ δεν αποσκιρτoύν ή αποστατούν, αλλά πάντοτε ‘μεταναστεύουν’ στα προϊόντα (αγαθά ή υπηρεσίες) των ανταγωνιστών της. Στο πεδίο δε της επιχειρηματικής στρατηγικής είναι γνωστό και πασιφανές πως η στρατηγική απόδοση μιας επιχείρησης, σε οποιαδήποτε χρονική περίοδο, πάντα είναι το αποτέλεσμα μιάς συνδυασμένης λειτουργίας όλων των αλλαγών που έλαβαν χώρα στο επιχειρηματικό περιβάλλον της επιχείρησης κατά την προηγούμενη χρονική περίοδο και όλων των ενεργειών που έκανε ή των αποφάσεων που έλαβε η επιχείρηση κατά το προηγούμενο χρονικό διάστημα.
Γιά λόγους μικρο-πολιτικής όμως, όταν η στρατηγική απόδοση της επιχείρησης είναι καλή (π.χ., υψηλά κέρδη), τότε η εταιρεία ισχυρίζεται ότι αυτό είναι το αποτέλεσμα αποκλειστικά και μόνον των ενεργειών που έκανε ή των αποφάσεων που έλαβε η επιχείρηση κατά το προηγούμενο χρονικό διάστημα, έτσι ώστε τα διευθυντικά στελέχη της επιχείρηση να απολαύσουν ένα χοντρό χρηματικό μπόνους. Αλλά όταν η στρατηγική απόδοση της επιχείρησης είναι κακή (π.χ., χαμηλά κέρδη ή και ζημίες), τότε η εταιρεία ισχυρίζεται ότι αυτό είναι το αποτέλεσμα αποκλειστικά και μόνον των αλλαγών που έλαβαν χώρα στο επιχειρηματικό περιβάλλον της επιχείρησης κατά την προηγούμενη χρονική περίοδο.
Αντί λοιπόν να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, ώστε πρώτα να αναγνωρίσουμε και μετά να διορθώσουμε ένα σφάλμα, σπαταλούμε ένα τεράστιο μέρος της ζωής μας στον σχεδιασμό τακτικών εξοικονόμησης προσώπου ή ελέγχου ζημιών. Αυτό είναι και το μόνο που ξέρουν να κάνουν οι ‘ηγέτες’ της ασυλίας, της παραγραφής και της ατιμωρησίας στην ΝΔ και στο ΠαΣοΚ.
Ενώ οξύνεται άρδην η προεκλογική αντιπαράθεση ανάμεσα στα στελέχη των κομμάτων τούτων, οι ασύφηλοι αρχηγοί τους εξακολουθούν να αυθαδιάζουν, εκβιάζοντας τον ελληνικό μας κόσμο με τους υπέρφρονες λόγους τους, γεμάτους ψευτο-διλήμματα, υπέρ των μνημονίων και των συμβάσεων δανειακής εξυπηρέτησης. Λες και δεν έχουμε ήδη αρκετά στοιχεία, γνωστά και πασιφανή, γιά την παταγώδη αποτυχία τους.
Η αποτυχία των συμβάσεων αυτών της λιτότητας δεν τεκμηριώνεται μόνον στην Ελλάδα. Οι ανθρώπινες κοινωνίες της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ιρλανδίας, της Ισπανίας, της Ιταλίας και της Πορτογαλλίας υποφέρουν επίσης.
Στις ξανά επερχόμενες εκλογές, όποτε και εάν γίνουν αυτές, πρέπει και πάλι να νομιμοποιήσουμε με την ψήφο μας τα λάθη επί λαθών του καταφανώς σαθρού πολιτικού συστήματος της εν’ Ελλάδι στυγνά δυναστικής κομματοκρατίας; Τα λάθη επί λαθών της πολιτικής τάξης στην Ελλάδα κυμαίνονται από παραβίασεις κανόνων ηθικής μέχρι και βαρυά πολιτικά σφάλματα, στα όρια της εσχάτης προδοσίας, μιάς και έχουν να κάνουν με την απεμπόληση της δημοσιονομικής και της εθνικής κυριαρχίας της χώρας.
Άραγε με ποιά ακριβώς κυριαρχία θα διαπραγματευτούν οι Πέτρος Μολυβιάτης και Φράγκος Φραγκούλης στην Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, ποιά θα είναι δηλαδή η αντιπαράθεσή του δικαίου έναντι της ισχύος; Μήπως με την κυριαρχία που διαπραγματεύτηκαν οι Μήλιοι με τους Αθηναίους [2];
Ο ελληνικός μας κόσμος πρέπει και πάλι να χειριστεί διιστάμενες προτάσεις, φαινομενικά ισοδύναμες ή ισόκυρες. Με βάση τα διδακτέα αξιακά μας συστήματα και τις αρχές μας, ο ελληνικός μας κόσμος θα κινηθεί πάνω σε δύο θεμελιώδεις άξονες, που έχουν να κάνουν με την προτεραιότητα και την σπουδαιότητα των επί μέρους στοιχείων, που τόσο βάναυσα τυρανούν την ελληνική κοινωνία, εξ’ αιτίας των μνημονίων και των συμβάσεων δανειακής εξυπηρέτησης του σαθρού εν’ Ελλάδι πολιτικού συστήματος της στυγνά δυναστικής κομματοκρατίας, υπό την μέχρι τώρα ηγεσία της ΝΔ και του ΠαΣοΚ.
Σχετικά μεν με την προτεραιότητα, ο ελληνικός μας κόσμος χρειάζεται να αποφασίσει ποιό οικονομικό, πολιτικό και πολιτισμικό κριτήριο πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν πρώτο, καθώς και ποιό θα είναι το σημείο αφετηρίας στην αξιολόγηση της κάθε επιλογής που μας επιβάλει το καταφανώς σαθρό εν’ Ελλάδι πολιτικό σύστημα. Επιπλέον, είναι αναγκαίο να ασκήσει καλή κρίση στον χειρισμό τού οικονομικού, πολιτικού και πολιτισμικού υλικού, ώστε να διακρίνει ποιό στοιχείο από τον όγκο των δεδομένων πολιτικών επιλογών έχει προτεραιότητα γιά το κοινό καλό, δηλαδή την συλλογική βιωσιμότητα, ευδαιμονία και οικονομική ευμάρεια της ελληνικής κοινωνίας.
Σχετικά δε με την σπουδαιότητα, ο ελληνικός μας κόσμος θα χρειαστεί να αποφασίσει ποιά κριτήρια έχουν τον πλέον βαρύνοντα ρόλο, όταν φαίνεται πως περισσότερες από μία πολιτικές αρχές ή διέξοδοι θα μπορούσαν να επιλεγούν. Ακόμη, θα χρειαστεί να επιλέξει κάποια αρχή ή κάποιο αξιακό σύστημα ως κανόνα, ο οποίος θα μας βοηθήσει να αποφύγουμε κατά το δυνατόν ακόμα ένα ακόμη οικονομικό, πολιτικό και πολιτισμικό σφάλμα επί σφαλμάτων, νομιμοποιώντας πάλι ξανά με την ψήφο μας την ΝΔ και το ΠαΣοΚ.
Ούτε οι οι Βρυξέλλες, ούτε το Βερολίνο, ούτε ο Ράιχενμπαχ, ούτε ο Βενιζέλος, ούτε ο Σαμαράς, ούτε ο Μπαρόζο, ούτε ο Ρουμπινί, ούτε η Τρόικα, ούτε το ΔΝΤ έχουν την παραμικρή ιδέα του πόσο στατικά σύνθετη και δυναμικά πολύπλοκη είναι η οικονομική, πολιτική και πολιτισμική προβληματική που αντιμετωπίζει ο ελληνικός μας κόσμος με τις επερχόμενες (επαναληπτικές) εκλογές. Χωρίς να καλύπτεται η κάθε πλευρά του όλου ζητήματος ή της όλης προβληματικής μας, οι ακόλουθες τέσσερεις κατευθυντήριες γραμμές αποδεικνύονται καίριες:
1) Θα έχει το οικονομικό κριτήριο προτεραιότητα, έναντι της πολιτικής και πολιτισμικής ομοιότητας των σαθρών πολιτικών κομμάτων, που με τόση αυθάδεια μας ζητούν πάλι ξανά να τα νομιμοποιήσουμε με την ψήφο μας;
2) Τα κριτήρια που έχουν να κάνουν με την μορφή και την δομή του σαθρού εν’ Ελλάδι πολιτικού συστήματος της κομματοκρατίας, έχουν προτεραιότητα έναντι της σημασιολογικής εγγύτητας των οικονομικών, πολιτικών και πολιτισμικών προτάσεων, των εκτός δικομματισμού κομμάτων, υπερ του κοινού καλού της ελληνικής κοινωνίας;
3) Τα κριτήρια που αφορούν τα αυθεντικά ελληνικά, διδακτέα αξιακά μας συστήματα και τις αρχές μας ως έθος και ως έθνος, έχουν προτεραιότητα έναντι των μη ελληνικών ή και ανθελληνικών κριτηρίων, που θεοποιούν τον άναρχο πλουτισμό της ολιγαρχίας εις βάρος της ελληνικής κοινωνίας και οδηγούν στην υποδούλωσή μας;
4) Η αρχή τής δυναμικής ομοχρονίας είναι ένας ισχυρός παράγοντας ελέγχου από την ελληνική κοινωνία της κάθε οικονομικής, πολιτικής και πολιτισμικής πρότασης που κάνουν εκβιαστικά τα κόμματα-σφάλματα της εν’ Ελλάδι κομματοκρατίας.
-“Μα η οικογένειά μου πάντα ψήφιζε ΝΔ ή ΠαΣοΚ” θα μου πεις. Ναι, σαφώς, αλλά εσύ θέλεις την ελληνική κοινωνία να ζει ως μία κοινωνία εν’ ελευθερία ή την θέλεις υπόδουλη, μαζύ με τον εαυτό σου, στον άναρχο πλουτισμό της ολιγαρχίας, εις βάρος του ανθρωπίνου είδους και κάθε ζωντανού οργανισμού πάνω στην επιφάνεια του πλανήτη Γη;
Ψήφισε ξανά πάλι ΝΔ ή ΠαΣοΚ και συνέχισε να ζεις ως ένα λάθος μέσα στα τα λάθη επί λαθών των παρδαλών αυλητών. Ή ψήφισε υπέρ της απελευθέρωσης της Ελλάδος και της Ευρώπης από την ΝΔ και το ΠαΣοΚ [3].
Πσστ! Πατρίδα, στο χέρι σου είναι!
Νίκος Γεωργαντζάς
[1] Ενός τραγικού σφάλματος το απτό παράδειγμα:
http://www.koutipandoras.gr/wp-content/uploads/2012/01/Papadimos.jpg
[2] ΜΗΛΙΟΙ ΚΑΙ ΑΘΗΝΑΙΟΙ (ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ) http://www.youtube.com/watch?v=tHyCrqe9wVo
http://img.pathfinder.gr/clubs/files/61405/49.html
Leave a Reply