ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ

Μα είναι ο Ελληνικός θεός και εγώ είμαι Έλληνας!

Τα Απάνθρωπα ερπετοειδή όντα, μας κάνουν χάρη που μας επιτρέπουν να ζούμε!

Δυστυχώς για την ανθρωπότητα μεσολάβησαν από όσα ξέρουμε τέσσερις κατακλυσμοί τρις φυσικοί και ένας που τα στοιχεία δείχνουν ότι προήρθε από ανθρώπινα λάθει εδώ είναι και το κλειδί της έρευνας.

Τι προκάλεσε τον έναν κατακλυσμό που ευθύνεται ο άνθρωπος;

βάση με τα στοιχεία που έχω μαζέψει θα τολμήσω να πω ότι μάλλον η Ατλαντίδα είναι το κλειδί της αλήθεια που μας το κρύβουν επιμελώς!

Επόμενο είναι να χάθηκαν γραπτά κείμενα και δεδομένα γενικός.

Όσα γλίτωσαν από τον κατακλυσμό τα κατέστρεψαν οι δολοφόνοι κατακτητές, αλλά την μεγαλύτερη και αδιόρθωτη καταστροφή την έκανε ο χριστιανισμός!

Κράτησαν αυτά που ήθελαν και τα υπόλοιπα τα κατέστρεψαν!

Αυτά τα μυστικά βρίσκονται στο Βατικανό, στα μοναστήρια του αγίου όρους και στα υπόγεια η μουσεία από τους κατακτητικούς λαούς, Αγγλία, Αμερική, Γερμανία, Γαλλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Ολλανδία, Ρωσία και άλλες!

Αυτά τα μυστικά παραδίδονται από προέδρους σε προέδρους μαζί με τους κωδικούς για τους πυρηνικούς πυραύλους!

Λοιπόν στην μάχη μεταξύ Αθηναίων και Ατλάντων πρέπει να συνέβησαν τα εξής που έχουν λογική εξήγηση , ή οι Έλληνες έριξαν πυρηνικές βόμβες και διέλυσαν την Ατλαντίδα και ήρθε ο ένας κατακλυσμός στην γη, ή Ατλαντίς ήταν τεράστιο διαστημόπλοιο και απογειώθηκε και αν συνέβη αυτό , πάλι δικαιολογείτε ο κατακλυσμός, διότι ένα τέτοιο μεγαθήριο θα σήκωσε τσουνάμι εκατοντάδες μέτρα ύψος που έπνιξε την γη!

Για μένα που το ερευνώ ένα από τα δυο συμβαίνει, και να προχωρήσω σε ακόμα μια παράτολμη σκέψη που έχει βάση, γνωρίζοντας και διαβάζοντας  από τα κείμενα τον αρχαίων Ελλήνων ότι υπήρχε και δεύτερος πλανήτης όπως η Σελήνη,  δηλαδή δυο φεγγάρια, που τώρα δεν υπάρχει, ποιος μπορεί να το αμφισβητήσει, ότι μπορεί να ήταν η Ατλαντίδα;;;

Ή εξαφανίστηκε μαζί με την Ατλαντιδα;;;

Υπάρχουν πολλά στοιχεία που δεν συμβαδίζουν με την λογική, για την συμπεριφορά των δολοφόνων κοσμοκρατόρων, φέρονται στην γη στον άνθρωπο άκρος επικίνδυνα, πως το κάνουν αφού αφορά και αυτούς;;;

Μήπως αυτοί έχουν κάνει τα κουμάντα τους, μήπως ξέρουν πράγματα που κρύβουν από τους απλούς ανθρώπους;

Τι μαγειρεύουν στο διάστημα, τι υπάρχει στο διάστημα;;

Από την μια κάνουν παράκληση στον Δια και από την άλλη τον κατηγορούν και μας απαγορεύουν να τον πιστεύουμε;;;

Πως για εμάς  λένε ότι είμαστε ειδωλολάτρες, παγανιστές,  που τον επικαλούμαστε και αυτοί να του κάνουν παράκληση;;;

Σε ότι μας αφορά εμάς τους Έλληνες το ερώτημα είναι γιατί τόσους αιώνες διατηρούν τα Ελληνικά ονόματα σε όλο το διάστημα;

Τι κρύβει η Μυθωδία… της NASA και του Βαγγέλη Παπαθανασίου στις στήλες Ολυμπίου Διός;

Γιατί η NASA το 2001 έδωσε 3 εκατ. δολάρια για μια δέηση-παράκληση προς τον Δία; …
Το καλοκαίρι του 2001 ο Βαγγέλης Παπαθανασίου έκανε μια συναυλία στους στύλους του Ολυμπίου Διός στην Αθήνα και το μουσικό έργο που παρουσίασε ονομάζετε Μυθωδία.
– See more at: http://parapona-rodou.blogspot.gr/2014/09/nasa-video.html#sthash.TOyqz3Bb.dpuf

Τι κυκλοφορεί στο Διάστημα και το κρύβει η NASA;;; βιντεο
https://www.youtube.com/watch?v=r_0rAYAUcrs

Ο John Lenard Walson είναι ένας ερασιτέχνης αστρονόμος και αστροφωτογράφος.

Έχει εφεύρει μία συσκευή μέσω της οποίας και του τηλεσκοπίου του είναι σε θέση να ανιχνεύει, να εντοπίζει και να «συλλαμβάνει» αστρόπλοια εξωγήινων νοήμονων πολιτισμών που κάνουν διαπλανητικά και διαστρκά ταξίδια, περνώντας από την «γειτονιά» μας.
Το βίντεο που ακολουθεί είναι κάτι παραπάνω από εκπληκτικό και το αναλύει ο John Maynard της Υπηρεσίας Άμυνας και Πληροφοριών (DIA) .

Και σκεφτείτε το εξής: Αν ο κύριος John Lenard χωρίς καμία χρηματοδότηση, με μία απλή ευρεσιτεχνία καταφέρνει και «πιάνει» αστρόπλοια στο διάστημα… φανταστείτε τι «βλέπει» η NASA και τα αποκρύπτει μια χαρά ! ! !

Το ερώτημα είναι το εξής: Αυτά τα αστρόπλοια είναι απλά περαστικά;

Μήπως κάπου εδώ-τριγύρω-εκεί-εξώ υπάρχει κάποιο σημείο συνάντησης;

Είναι κόμβος;

Μήπως είναι παρατηρητήριο;

Συνωμοτούν εναντίον μας;

Κι αν ναι τι σκοπεύουν;

Οι Άτλαντες διέθεταν υπερόπλα τότε και γενικά ήταν τεχνολογικά πολύ προηγμένοι από εμάς αλλά παρ’ όλα αυτά τους νικήσαμε!
Η ίδια τεχνολογία με την οποία οι Άτλαντες πέταγαν και προσθαλασσώνονταν στις αμερικανικές ακτές κάνοντας τους εκεί πολιτισμούς να νομίσουν ότι είναι οι θεοί που κατεβαίνουν από τον ουρανό.

Στην αυγή της 3ης χιλιετίας μ.Χ. λοιπόν, θα κληθούμε άραγε να ερευνήσουμε ένα Σύμπαν με περίεργες μορφές ζωής, ή μήπως ένα Σύμπαν σπαρμένο με ανθρώπους που κάποτε οι πρόγονοί μας έστειλαν εκεί;

Υπάρχουν δε πάμπολλες θεωρίες σχετικά με το τι είδους τεχνολογία ήταν αυτή και με το πώς οι Ατλάντιοι την απέκτησαν: Όλες όμως συμφωνούν ότι, ακόμα και σήμερα, δεν έχουμε φτάσει τεχνολογικά στο σημείο όπου είχαν φτάσει οι Άτλαντες.

Γεννάται λοιπόν το ερώτημα: αφού εμείς με την τεχνολογία που είχαμε την δεκαετία του 1960, φτάσαμε στην Σελήνη, οι Άτλαντες οι οποίοι είχαν πολύ μεγαλύτερη τεχνολογική πρόοδο απ’ ότι έχουμε εμείς σήμερα, δεν θα είχαν φτάσει σε άλλα ουράνια σώματα;

Η Ατλαντίδα απασχόλησε και άλλους σπουδαίους φιλόσοφους και ιστορικούς ,όπως τον Πλούταρχο που μας δίνει πολλά στοιχεία γι΄αυτήν στα έργα του ‘’Βίοι Παράλληλοι’’ ,’’βίος του Σόλωνα’’ και ‘’Περί Ίσιδος και Οσίριδος’’.

Ο Στράβωνας στα “Γεωγραφικά” του δέχεται ότι “η Ατλαντίς νήσος εις τα απώτατα δυσμικά μέρη…” ήταν πραγματικότητα.
Ο Ποσειδώνιος, δάσκαλος του Κικέρωνα, γράφει: “υπήρχαν θρύλοι πως πιο πέρα από τις Ηράκλειες Στήλες βρισκόταν μια μεγάλη έκταση στεριάς που αποκαλούνταν “Ποσειδωνίς” ή “Ατλάντα”, πλάτους 3000 σταδίων και μήκους 2000 σταδίων.

Πολλοί θεωρούν πως ο μύθος της Ατλαντίδος επινοήθηκε από τον Πλάτωνα και την χρησιμοποίησε ως παραβολή προκειμένου να εκφράσει τις πολιτικές του πεποιθήσεις, ναι αλλά δεν συμφωνεί με την ξαφνική και αύτανδροι εξαφάνιση της.

Η ιστορία της χαμένης Ατλαντίδος μας αφήνει πολλά αναπάντητα ερωτήματα;

Ο Πλάτωνας παρουσιάζει την Ατλαντίδα στενόμακρη, από ανατολή και δύση.

Μπορούσε, γράφει, να τη διασχίσει, όποιος ήθελε, περπατώντας 18 μερόνυχτα.

Περνώντας ύστερα με πλοίο από μερικά άλλα νησιά, να φτάσει στην απέναντι ήπειρο.

Εννοεί την Αμερική.

Σύμφωνα με τα γραφόμενα του Πλάτωνα, οι ιερείς ενός ναού στην αιγυπτιακή πόλη Σάϊδα διηγήθηκαν στο Σόλωνα ότι πέρα από τις Στήλες, στον Ατλαντικό Ωκεανό υπήρχε μια εκτεταμένη μεγαλόνησος ή ήπειρος, η Ατλαντίδα, οι κάτοικοι της οποίας 9000 χρόνια πριν από την εποχή του Σόλωνα επιχείρησαν να κατακτήσουν ολόκληρο τον κόσμο αλλά αποκρούστηκαν από τους τότε Αθηναίους.

Έστησε, λοιπόν, τρόπαια εναντίον τους, απέτρεψε να υποδουλωθούν όσοι ακόμη δεν είχαν υποδουλωθεί και απελευθέρωσε, δίχως να παρουσιάσει καμία αξίωση, όλους εμάς τους άλλους που κατοικούμε προς τα μέσα των Ηράκλειων στηλών.

Αφού πέρασε αρκετός καιρός, όμως, έγιναν τρομεροί σεισμοί και κατακλυσμοί και στο διάστημα ενός φοβερού ημερονυκτίου όλος ο στρατός σας βυθίστηκε στη γη και εξαφανίστηκε, καθώς βυθίστηκε στη θάλασσα η Ατλαντίδα».
Η Ατλαντίδα φυσικά υπήρξε και ήταν εκεί που την αναφέρει ο Πλάτωνας στον Τίμαιο: Πέρα από τις Ηράκλειες στήλες

Φυσικά και οι Αζντέκοι στην παράδοσή τους θεωρούσαν τους εαυτούς τους απογόνους αυτών που ήρθαν από το νησί που βρισκόταν στη μέση του Ατλαντικού και χάθηκε.

Θεός τους ήταν ο Κοτζακοάτλ , όπου η κατάληξη ήταν -ατλ (άτλαντας).

Η Ατλαντίδα λοιπόν  για μερικούς εξαφανίστηκε από προσώπου γης όταν κυριολεκτικά «άνοιξε» η Μεσο-ωκεάνεια ράχη λόγω όχι φυσικά κάποιου εσωτερικού γεωλογικού παράγοντα, αλλά σαφέστατα λόγω κάποιου «εξωτερικού» παράγοντα.

Ποιος ήταν αυτός ο εξωτερικός παράγοντας, που σημαίνει από τον άνθρωπο;;;

Οι κινήσεις αυτές γίνονται στα πλαίσια της ευρύτερης μετακίνησης των ηπείρων.

‘Οπως είναι γνωστό, πριν 200 εκατομμύρια χρόνια, όλες οι ήπειροι ήταν ενωμένες μεταξύ τους.

Η Βόρεια Αμερική ακουμπούσε στην Ευρασία και η Νότια στην Αφρική.

Τότε είχαμε την Παγγαία.

Σιγά- σιγά, με την πάροδο των αιώνων, οι ήπειροι «άνοιξαν» κι έφτασαν στη σημερινή τους θέση.

Δε θα μείνουν, όμως, εκεί, αφού ταξιδεύουν συνεχώς.

Ανάμεσα σε άλλες γεωλογικές αλλαγές, η Βόρεια Αμερική θα χωρίσει από τη Νότια και η Μεσόγειος Θάλασσα θα μικρύνει.

Αυτό θα είναι γεγονός, αλλά… μετά 50 εκατομμύρια χρόνια.

Αυτό το φαινόμενο δεν έπαιξε κανένα ρόλο στην εξαφάνιση της Ατλαντίδος.

Εδώ υπάρχουν και άλλα στοιχεία που παίζουν ρόλο!

Κατά το μοίρασμα από τούς δώδεκα θεούς των γνωστών τότε περιοχών τής Γης, η Ατλαντίδα, επειδή περιστοιχιζόταν από τη θάλασσα, δόθηκε στον Ποσειδώνα.

Ο Ποσειδών διάλεξε μία ωραιότατη πεδιάδα τής Ατλαντίδας για να κατοικήσει.

Εκεί ζούσε o Eυήνωρ με τη γυναίκα του Λευκίππη και τη θυγατέρα τους Κλειτώ.

O Ποσειδώνας, όταν είδε την ωραία Κλειτώ, την ερωτεύτηκε κι ήθελε να την κάνει γυναίκα του και βασίλισσα της νήσου.

Αυτό και έγινε.

Διάλεξε τότε έναν ωραίο λόφο, όπου έβαλε και του έχτισαν ένα ωραιότατο φρούριο.

Αυτό το κτίσμα, το περιέβαλε με διαδοχικά κυκλικά κανάλια …
φωτογραφία

Ο Ποσειδώνας και η Κλειτώ γέννησαν πέντε ζεύγη διδύμων υιών.

Για αυτό ο Ποσειδώνας χώρισε την νήσο σε δέκα περιφέρειες και τούς έκανε όλους βασιλείς.

Την κεντρική περιοχή, όπου και το ανάκτορό του, την παραχώρησε στον πρωτότοκο γιο του, τον Άτλαντα, τον οποίο έχρισε “βασιλέα των βασιλέων”.
Από το όνομα αυτού του γιου του θεού και βασιλέα Άτλαντα, έδωσαν στο νησί το όνομα Άτλαντίδα.

Οι άλλοι αδελφοί του, που βασίλευσαν σε τμήματα του μεγάλου νησιού ήταν:
1. ο Γάδειρος (ή ελληνικά, Εύμηλος),
2. ο Αμφήρης,
3. ο Ευαίμων,
4. ο Μνησέας,
5. ο Αυτόχθονας,
6. ο Ελάσιππος,
7. ο Μήστορας,
8. ο Αζάης και
9. ο Διαπρεπής…

Το μυστήριο της Ατλαντίδας αποτελεί τον πιο πολυσυζητημένο ίσως μύθο, που για μένα δεν είναι μύθος.

Κανείς ωστόσο δεν μπορεί να αποδείξει ότι υπήρξε και πού ακριβώς βρισκόταν.

Οι πρώτες γραπτές αναφορές για την Ατλαντίδα πηγάζουν από τον Αθηναίο φιλόσοφο Πλάτωνα (427-347 π.Χ.) ο οποίος μας αφηγείται ότι οι Άτλαντες ήταν ένας λαός με υπερφυσικές ικανότητες και θεϊκή καταγωγή, που ζούσαν ειρηνικά σε ένα εύφορο νησί πέρα από τις Πύλες των Ηρακλειδών.

Στην αρχαιότητα, οι Ηράκλειες Πύλες ήταν τα στενά του Γιβραλτάρ, άρα πιθανότατα βρισκόταν κάπου ανάμεσα στην Ευρώπη και την Αμερική.

Όπως θα δούμε όμως παρακάτω, νεότερα στοιχεία έρχονται να ανατρέψουν τις αρχικές θεωρίες.

Όλα αυτά τα διδάχθηκε από τον Αιγύπτιο ιερέα Σάις, σε ένα ταξίδι στη μακρινή Αίγυπτο και τα αφηγήθηκε στους μαθητές του Κριτία και Τιμαίο, στο έργο «Ατλαντικός Λόγος».

Ανάμεσα στα σπουδαία και θαυμαστά που άκουσε, ήταν ότι οι Ατλαντες σταδιακά άρχισαν να χάνουν τη θεϊκή τους δύναμη.

Όταν κυριεύτηκαν από ανθρώπινες αδυναμίες αποφάσισαν να στραφούν ενάντια σε άλλους εύπορους λαούς με σκοπό την υποταγή.

Γι΄ αυτό ταξίδεψαν προς τη Μεσόγειο, ώσπου συναντήθηκαν με τους παντοδύναμους και γενναίους Αθηναίους, από τους οποίους ηττήθηκαν για πρώτη φορά.

Μετά από εξαντλητικές όμως μάχες, οι Αθηναίοι τελικά λύγισαν.

Οι θεοί τότε εξοργίστηκαν με τους Ατλαντες, κι αποφάσισαν να τους τιμωρήσουν με παντοτινό αφανισμό.

Τόσο μεγάλη ήταν η οργή, που τους κατάστρεψαν μέσα σε μία μόνο νύχτα, αφήνοντας πίσω μόνο μάζες από λάσπη και πυκνούς καπνούς.

Και αυτό το στοιχείο μας οδηγεί σε ένα τεράστιο διαστημόπλοιο, λάσπη και καπνοί!

Στην επιστολή προς Κριτία εξηγείται το πώς δημιουργήθηκε η Ατλαντίδα και γιατί είχε σχήμα κυκλικό σαν δαχτυλίδι, με θάλασσα κι ένα μικρό νησάκι στη μέση.

«Όταν οι θεοί μοιράστηκαν τη γη, ο Ποσειδώνας έλαβε την Ατλαντίδα και την παρέδωσε στους γιους του τους ημίθεους για να την καλλιεργήσουν.

Ένας από αυτούς παντρεύτηκε την Λευκίππη και έκαναν την Κλειτώ, που την ερωτεύτηκε ο Ποσειδώνας και θέλησε να την κάνει για πάντα δικιά του.

Τότε διάλεξε ένα μέρος και το προστάτεψε με κυκλικές ζώνες από εύφορη γη και θάλασσα ώστε να της εξασφαλίσει παραδεισένια ζωή (σαν να βλέπουμε στο χάρτη την Κρήτη μαζί με την αρχαία Καλλίστη)».

Το όνομα Ατλαντίδα προέρχεται πιθανότατα από το μυθικό γίγαντα Ατλαντα, που κρατούσε στους ώμους του ολόκληρη τη γη και τον ουρανό.

Έτσι ακριβώς όπως περιέγραφε και ο Πλάτωνας τη χαμένη Ατλαντίδα.

Κατά τον Πλάτωνα οι καπνοί εκτοξεύονταν στον ουρανό, 40 χιλιόμετρα ψηλά.

Οι άνθρωποι παρακολουθούσαν σαστισμένοι τα καμώματα της φύσης, θαρρώντας ότι έβλεπαν τον ίδιο τον Ατλαντα να κρατά τον ουρανό στους ώμους του.
Όμως ο Αιγύπτιος ιερέας μίλησε για ένα νησί μεγάλο όσο η Λιβύη και η Ασία μαζί, που βρισκόταν έξω από τις Ηράκλειες Πύλες και όλα αυτά συνέβησαν 9.000 χρόνια πριν από το ταξίδι του Πλάτωνα στην Αίγυπτο.

Πλάτωνας
Οι διάλογοι Τίμαιος και Κριτίας, που γράφτηκαν το 360 π.Χ. είναι οι πρώτες γνωστές αναφορές στην Ατλαντίδα.

Για άγνωστους λόγους ο Πλάτωνας ποτέ δεν ολοκλήρωσε τον Κριτία, εντούτοις ο μελετητής Benjamin Jowett, μεταξύ άλλων, υποστηρίζει ότι αρχικά σκόπευε να γράψει και ένα τρίτο διάλογο με τον τίτλο «Ερμοκράτης».

Ο John V. Luce υποθέτει ότι ο Πλάτωνας – αφού περιέγραψε την αρχή του κόσμου και της ανθρωπότητας στον Τίμαιο, καθώς επίσης και την αλληγορική τέλεια κοινωνία της αρχαίας Αθήνας και της επιτυχούς υπεράσπισης της ενάντια της εχθρικής Ατλαντίδας στον Κριτία – θα έκανε κύριο θέμα του Ερμοκράτη τη στρατηγική του Ελληνιστικού πολιτισμού κατά τη σύγκρουσή του με τους βάρβαρους.

Ο Πλάτωνας έγραψε για την Ατλαντίδα στον Τίμαιο:
Πολλές μεγάλες και θαυμάσιες πράξεις καταγράφονται στις ιστορίες μας για το κράτος σας.

Αλλά μια από αυτές ξεπερνά όλες τις υπόλοιπες στο μεγαλείο και την ανδρεία.

Οι ιστορίες μιλούν για μια τρανή δύναμη που απρόκλητη εκστράτευε έναντι Ευρώπης και Ασίας, και στην οποία η πόλη σας κατάφερε να θέσει τέλος.

Αυτή η δύναμη ξεπρόβαλε από τον «Πέλαγος του Άτλαντα» («Ατλαντικό»), και τότε ο πέλαγος αυτός ήταν πλεύσιμος, και είχε ένα νησί που βρισκόταν μπροστά από τα στενά που εσείς αποκαλείτε Ηράκλειες Στήλες.

Το νησί ταυτόχρονα ήταν από Λιβύη και μεγαλύτερο από την Ασία, και ήταν ο δρόμος προς άλλα νησιά, που αν από αυτά περνούσες μπορούσες να φτάσεις στην απέναντι ήπειρο που περιέβαλε τον αληθινό ωκεανό – γιατί η θάλασσα εντός των Ηράκλειων Στηλών είναι μόνο ένα λιμάνι με στενό λαιμό και η άλλη είναι αληθινή θάλασσα της οποίας η περιβάλλουσα γη μπορεί όντως να αποκαλεστεί άπειρη.

Τώρα, σε αυτή τη νήσο της Ατλαντίδας ήταν μια μεγάλη και απίστευτη αυτοκρατορία…
Τα τέσσερα πρόσωπα που λαμβάνουν μέρος στους δυο αυτούς διαλόγους είναι οι πολιτικοί Κριτίας και Ερμοκράτης και οι φιλόσοφοι Σωκράτης και Τίμαιος, όμως ο μόνος που αναφέρει την Ατλαντίδα είναι ο Κριτίας.

Ενώ πιθανότατα όλοι αυτοί οι άνθρωποι έζησαν πραγματικά, οι διάλογοι όπως καταγράφηκαν μπορεί να ήταν εφεύρεση του Πλάτωνα.

Στις γραπτές του δουλειές, ο Πλάτωνας κάνει εκτενή χρήση των Σωκρατικών διαλόγων προκειμένου να συζητηθούν οι αντίθετες θέσεις μέσα στα πλαίσια μιας υπόθεσης.
Ο Τίμαιος αρχίζει με μια εισαγωγή, που ακολουθείται από μια περιγραφή της δημιουργίας και της δομής του σύμπαντος και των αρχαίων πολιτισμών.

Στην εισαγωγή, ο Σωκράτης διαλογίζεται πάνω στη τέλεια κοινωνία, όπως περιγράφεται στην Πολιτεία του Πλάτωνα, και διερωτάται αν αυτός και οι φιλοξενούμενοί του μπορούν να θυμηθούν μια ιστορία που μιλά για μια τέτοια ακριβώς κοινωνία.

Ο Κριτίας αναφέρει μια πραγματική, όπως ισχυρίζεται, τέτοια ιστορία και συνεχίζει την αφήγηση.

Στη ιστορία του, η Αθήνα φαίνεται να συμβολίζει την «τέλεια κοινωνία» και η Ατλαντίδα τον αντίπαλό της, που αντιπροσωπεύει την ίδια την αντίθεση των «τέλειων» γνωρισμάτων που περιγράφονται στην Πολιτεία.

Ο Κριτίας υποστηρίζει ότι η ιστορία του προέρχεται από μια επίσκεψη του Αθηναίου νομοθέτη Σόλωνα στη Σαΐδα της Αιγύπτου, όπου γνώρισε ένα ιερέα που του μετάφρασε την ιστορία στα Ελληνικά από Αιγυπτιακά ιερογλυφικά γραμμένα πάνω σε παπύρους.

Κατά τον Πλούταρχο, ο ιερέας ονομαζόταν Σόνχις, αλλά λόγω της μεγάλης χρονικής περιόδου μεταξύ Πλούταρχου και του υποτιθέμενου γεγονότος, αυτός ο προσδιορισμός είναι ανεπιβεβαίωτος.
Σύμφωνα με τον Κριτία, οι παλιοί Ελληνικοί θεοί διαίρεσαν τη Γη ώστε ο καθένας να έχει το μέρισμα του.

Ο Ποσειδώνας πήρε το νησί της Ατλαντίδας. Το νησί ήταν μεγαλύτερο από τη Λιβύη και τη Μικρά Ασία μαζί, αλλά κατόπιν βυθίστηκε από ένα σεισμό και δεν έμεινε τίποτε άλλο παρά αδιάβατο λασπόνερο, που εμπόδιζε το ταξίδι σε οποιοδήποτε μέρος του ωκεανού.

Οι Αιγύπτιοι περιέγραψαν την Ατλαντίδα ως ένα νησί περίπου 700 χλμ. σε πλάτος, αποτελούμενο κυρίως από βουνά στο βόρειο μέρος και κατά μήκος της ακτής, και με μια μεγάλη στενόμακρη πεδιάδα στα νότια που «εκτείνεται σε μια κατεύθυνση 3,000 στάδια (600 χλμ.) και 2,000 στάδια (400 χλμ.) στην άλλη»

Πενήντα στάδια μέσα από την ακτή ήταν ένα «βουνό όχι πολύ υψηλό σε οποιαδήποτε πλευρά».

Εδώ ζούσε μια ιθαγενής γυναίκα την οποία ερωτεύτηκε ο Ποσειδώνας και της έκανε πέντε ζευγάρια αρσενικών διδύμων.

Ο Άτλαντας, που ήταν ο μεγαλύτερος τους, έγινε βασιλιάς ολόκληρου του νησιού και του ωκεανού (που ονομάστηκε Ατλαντικός σε τιμή του), και του δόθηκε το βουνό της γέννησής του και η περιβάλλουσα περιοχή.

Επίσης μυθικός βασιλιάς της Ατλαντίδας αδελφός του Άτλαντα φέρεται ο Αζάης.
Ο Ποσειδώνας χάραξε το βουνό της αγαπημένης του σε παλάτι, και το εσώκλεισε με τρεις κυκλικές τάφρους αυξανόμενου πλάτους (1-3 στάδια) που είχαν δακτυλίους γης ανάλογους σε μέγεθος.

Οι κάτοικοι του νησιού τότε έκτισαν γέφυρες προς τα βόρεια του βουνού για να το ενώσουν με το υπόλοιπο νησί.

Τότε άνοιξαν ένα μεγάλο κανάλι προς τη θάλασσα, έσκαψαν τούνελ παράλληλα με τις γέφυρες για να περνούν τα πλοία και χάραξαν αποβάθρες πάνω στους πέτρινους τοίχους των τάφρων.

Κάθε πέρασμα προς την πόλη φρουρούνταν με πύλες και πύργους, και τείχη περιτριγύριζαν κάθε δακτύλιο γης.

Τα τείχη ήταν κατασκευασμένα από κόκκινη, λευκή και μαύρη πέτρα που έβγαλαν από τις τάφρους, και ήταν επικαλυμμένα με μπρούντζο, κασσίτερο και ορείχαλκο αντίστοιχα.
Κατά τον Κριτία, 9.000 χρόνια πριν τον Πλάτωνα, ένας πόλεμος ξέσπασε μεταξύ αυτών εντός και εκτός των Ηράκλειων Στηλών (πιθανότατα τα στενά του Γιβραλτάρ).

Η Ατλαντίδα είχε κατακτήσει μέρη της Λιβύης μέχρι και την Αίγυπτο και της Ευρώπης μέχρι τη Τυρρηνία, και υπέβαλε τους ανθρώπους τους στη δουλεία.

Οι Αθηναίοι οδήγησαν μια συμμαχία ενάντια στην αυτοκρατορία της Ατλαντίδας, και καθώς η συμμαχία αδυνατούσε, οι Αθηναίοι επικράτησαν μόνοι και ελευθέρωναν κατακτημένες περιοχές.

«Όμως αργότερα έγιναν δυνατοί σεισμοί και πλημμύρες, και σε μια μόνο δεινή ημέρα και νύχτα όλοι οι πολεμιστές βυθίστηκαν μέσα στη γη, και ομοίως η νήσος της Ατλαντίδας χάθηκε στα βάθη της θάλασσας».
Αναφορές
1.
• Plato Phil., Timaeus Stephanus page 25, section a, line 5 ἐν δὲ δὴ τῇ Ἀτλαντίδι νήσῳ ταύτῃ μεγάλη συνέστη καὶ θαυμαστὴ δύναμις βασιλέων, κρατοῦσα μὲν ἁπάσης τῆς νήσου, πολλῶν δὲ ἄλλων νήσων καὶ μερῶν τῆς ἠπείρου• πρὸς δὲ τούτοις ἔτι τῶν ἐντὸς τῇδε Λιβύης μὲν ἦρχον μέχρι πρὸς Αἴγυπτον, τῆς δὲ Εὐρώπης μέχρι Τυρρηνίας.
• • Plato Phil., Critias Stephanus page 113, section c, line 2 Καθάπερ ἐν τοῖς πρόσθεν ἐλέχθη περὶ τῆς τῶν θεῶν λήξεως, ὅτι κατενείμαντο γῆν πᾶσαν ἔνθα μὲν μείμους λήξεις, ἔνθα δὲ καὶ ἐλάττους, ἱερὰ θυσίας τε αὑτοῖς κατα- σκευάζοντες, οὕτω δὴ καὶ τὴν νῆσον Ποσειδῶν τὴν Ἀτλαντίδα λαχὼν ἐκγόνους αὑτοῦ κατῴκισεν ἐκ θνητῆς γυναικὸς γεν- νήσας ἔν τινι τόπῳ τοιῷδε τῆς νήσου.
3. • Plato Phil., Critias Stephanus page 113, section e, line 7 παίδων δὲ ἀρρένων πέντε γενέσεις διδύ- μους γεννησάμενος ἐθρέψατο, καὶ τὴν νῆσον τὴν Ἀτλαντίδα πᾶσαν δέκα μέρη κατανείμας τῶν μὲν πρεσβυτάτων τῷ προ- τέρῳ γενομένῳ τήν τε μητρῴαν οἴκησιν καὶ τὴν κύκλῳ λῆξιν, πλείστην καὶ ἀρίστην οὖσαν, ἀπένειμε, βασιλέα τε τῶν ἄλλων κατέστησε, τοὺς δὲ ἄλλους ἄρχοντας, ἑκάστῳ δὲ ἀρχὴν πολ- λῶν ἀνθρώπων καὶ τόπον πολλῆς χώρας ἔδωκεν.
Βιβλιογραφία
• Πλάτων, Τίμαιος – Κριτίας: Εκδόσεις Κάκτος 1993
• Oxford Classical Texts
• Loeb Classical Library. Cambridge, Massachusetts, Harvard University Press, London, W. Heinemann Ltd.
• The Atlantis Hypothesis: Searching for a Lost Land, Επιμέλεια: Παπαμαρινόπουλος, Σταύρος (2007). Εκδόσεις Ηλιότοπος. ISΒN 9608988217 (Το βιβλίο αυτό περιέχει 47 επιλεγμένες παρουσιάσεις που έγιναν στο ομώνυμο συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στη Μήλο 11-13 Ιουλίου 2005)
• Vidal – Naquet, Pierre, Η Ατλαντίδα : Μικρή ιστορία ενός πλατωνικού μύθου, μτφρ. Χρήστος Δ. Μεράντζας, εκδ. Ολκός, Αθήνα 2007
• Μαρινάτος Σπ., “Περί τον θρύλον της Ατλαντίδος”, Κρητικά Χρονικά, τομ. 4 (1950), σελ. 195-213

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα
Ατλαντίδα
• Βρέθηκε πάλι η χαμένη Ατλαντίδα… [1]
• Στον Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό η χαμένη Ατλαντίδα; Περιοχή με ποταμούς, πεδιάδες και βουνά βρέθηκε θαμμένη 2 χλμ. κάτω από τον πυθμένα της θάλασσας [2]
• Σκοτεινή και γριφώδης η ιστορία της Ατλαντίδας,
• Τη χαμένη Ατλαντίδα υποστηρίζουν ότι βρήκαν οι επιστήμονες
• Σε μια βαλτώδη περιοχή της νότιας Ισπανίας εντοπίστηκε πιθανόν η χαμένη πόλη της Ατλαντίδας, από μια διεθνή ερευνητική ομάδα αρχαιολόγων και γεωλόγων, με επικεφαλής τον αρχαιολόγο καθηγητή Ρίτσαρντ Φρόϊντ, του πανεπιστημίου του Χάρτφορντ στο Κονέκτικατ των ΗΠΑ.
• Φανταστική απεικόνιση της Χαμένης πόλης της Ατλαντίδας Οι ερευνητές πιστεύουν ότι ένα γιγάντιο τσουνάμι «κατάπιε» τη μυθική μητρόπολη, για την οποία έγραψε ο φιλόσοφος Πλάτωνας πριν από περίπου 2.400 χρόνια, ωστόσο πολλοί επιστήμονες θεωρούν ότι δεν έχει σχέση με την ιστορική πραγματικότητα.

«Αυτή είναι η δύναμη των τσουνάμι.

Είναι τόσο δύσκολο να καταλάβουμε ότι μπορεί να σαρώσουν την ενδοχώρα σε βάθος 100 χλμ. και γι’ αυτό ακριβώς μιλάμε (σ.σ. στην περίπτωση της Ατλαντίδας)», δήλωσε ο Φρόϊντ στο πρακτορείο Reuters.

Οι Αμερικανοί, Καναδοί και Ισπανοί ερευνητές αρχαιολόγοι και γεωλόγοι χρησιμοποίησαν μια δορυφορική φωτογραφία που εμφανίζει τα ίχνη μιας βυθισμένης πόλης βόρεια του ισπανικού λιμανιού του Κάδιθ (τα Γάδαρα των αρχαίων Ελλήνων).

Η πόλη βρίσκεται λίγο έξω από τα στενά του Γιβραλτάρ, στην περιοχή του Ατλαντικού και κατ’ αρχάς χρονολογείται πριν από 4.000 χρόνια.

Σ’ αυτή την τεράστια βαλτώδη περιοχή του Πάρκου Ντόνα Άνα, ένα από τα πιο εκτεταμένα έλη της Ευρώπης, στο αχανές δέλτα του ποταμού Γουαδαλκιβίρ, οι ερευνητές πιστεύουν ότι βρήκαν την Ατλαντίδα, με τη βοήθεια υπόγειων ραντάρ, ψηφιακής χαρτογράφησης της περιοχής και της σύγχρονης υποθαλάσσιας τεχνολογίας.

Εξάλλου, οι ερευνητές πιστεύουν ότι την θεωρία τους ενισχύει η ανακάλυψη – από την ίδια επιστημονική ομάδα – στην κεντρική Ισπανία, μιας παράξενης σειράς ιχνών άλλων πόλεων, που θεωρούν ότι παραπέμπει στην κατασκευή «αναμνηστικών πόλεων», οι οποίες χτίστηκαν κατά το πρότυπο της Ατλαντίδας, όταν οι εναπομείναντες κάτοικοί της αναγκάστηκαν να μετακομίσουν πιο βόρεια και πιο βαθιά στο εσωτερικό της χώρας.

Η ανακάλυψη παρουσιάστηκε την Κυριακή σε ειδική εκπομπή με τίτλο «Βρίσκοντας την Ατλαντίδα» στο κανάλι του National Geographic.

Ο Φρόϊντ παραδέχτηκε ότι είναι δύσκολο να αποδειχτεί με βεβαιότητα πως πρόκειται για την Ατλαντίδα, δήλωσε όμως πεπεισμένος ότι πρόκειται περί αυτής.

«Βρήκαμε κάτι που κανείς άλλος δεν είχε δει πριν, πράγμα που παρέχει ένα βαθμό αξιοπιστίας, ειδικά στην αρχαιολογία».

Στη συγκεκριμένη περιοχή της Ισπανίας έχουν αναφερθεί τσουνάμι εδώ και αιώνες, με μεγαλύτερο αυτό που έπληξε την Λισαβόνα το 1755 και είχε ύψος δεκαώροφου κτιρίου.

Οι ερευνητές σχεδιάζουν περαιτέρω ανασκαφές στην περιοχή αυτή της νότιας Ισπανίας, καθώς και στις μυστηριώδεις «πόλεις» σε απόσταση περίπου 240 χλμ., για να μελετήσουν τους γεωλογικούς σχηματισμούς και να χρονολογήσουν αντικείμενα που θα ανακαλυφθούν.

Σε άλλες περιοχές του κόσμου, που κατά καιρούς έχουν προταθεί ως πιθανές τοποθεσίες της χαμένης Ατλαντίδας, συμπεριλαμβάνεται και η αρχαία Θήρα (Σαντορίνη).

Χαμένη Ατλαντίδα: αλήθεια, αναρωτηθήκατε ποτέ που βρίσκεται και τι συμβαίνει με αυτό το μυστήριο;

Είναι μύθος;

Δείτε εδώ όλες τις θεωρίες.

Εδώ και αιώνες η μυθική αυτή πόλη εξακολουθούσε (και εξακολουθεί) να ταλανίζει τους ιστορικούς και τους ερευνητές.

Αν και ο μύθος υπάρχει εδώ και χιλιάδες χρόνια, το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης για την “βυθισμένη πόλη” αναζοπυρώθηκε το 1882 όταν ο Ιγνάτιος Ντόνελυ από τη Μινεσσότα έγραψε ένα βιβλίο με θέμα την Ατλαντίδα.

Συνοπτικά ο Αμερικανός έκανε μία αναφορά στην Ατλαντίδα επικεντρώνοντας τον αναγνώστη στο εξής εύλογο ερώτημα:

Υπήρξε η Ατλαντίδα και αν ναι που βρισκόταν;

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Μία από τις σπουδαιότερες προσωπικότητες της φιλοσοφίας, ο Πλάτωνας έκανε μία αναφορά σε μία πόλη που τιμωρήθηκε για την απληστία και την αλαζονεία από τους Θεούς.

Η αναφορά γίνεται στα έργα “Τίμαιος” και “Κριτίας”.

Η τιμωρία ήταν η πόλη αυτή να βυθιστεί για πάντα από το δωδεκάθεο.

Χωρίς να αναφέρουμε γεωγραφική θέση, οι μόνες πληροφορίες που γνωρίζουμε είναι πως η πόλη αυτή ήταν αρκετά πλούσια, μεγάλη όσο μία Ήπειρος, με εκπληκτική τεχνολογία και στρατό.

Η γλώσσα του λαού αυτού ήταν τα ελληνικά και καταγόταν μάλιστα από τους Έλληνες.

Προσέξτε όμως, οι Άτλαντες θεωρούσαν τον εαυτό τους ανώτερο από τις ελληνικές “πόλεις-κράτη”.

Πριν ξεκινήσουμε να αναλύουμε τις θεωρίες θα πρέπει να αναφέρουμε ότι ο κατακλυσμός και η φωτιά, αποτελούν μέσο εξαγνισμού σχεδόν σε όλη την παγκόσμια μυθολογία.

Από την Κινέζικη μέχρι την Σλαβική κ.ο.κ.

Απο εκεί άλλωστε εμπνεύστηκε και ο Χριστιανισμός τον κατακλυσμό του Νώε αλλά ας μην ξεφεύγουμε από το θέμα μας.

Ας αρχίσει η ανάλυση των θεωριών:

1η ΘΕΩΡΙΑ:
Πολλοί ισχυρίστηκαν ότι η Ατλαντίδα είναι φυσικά μία αναφορά για την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης, που είχε ως αποτέλεσμα την βύθιση ενός μεγάλου τμήματος του νησιού.

Συγχωρήστε με, αλλά η εξήγηση αυτή μου φαίνεται τρομερά άτοπη.

Όποιος βιαστεί να διαφωνήσει καλύτερα να σκεφτεί τα παρακάτω:

Δεν αμφιβάλλω ότι η Σαντορίνη ήταν μία από τις ακμάζουσες πόλεις της Αρχαίας Ελλάδας λόγω του εμπορίου της και της γεωγραφικής της θέσης.

Όμως βρε παιδιά πως γίνεται να είχε η Σαντορίνη προηγμένη τεχνολογία;

Αρχαιολογικές έρευνες δεν έχουν αποκαλύψει κάτι τέτοιο.

Επίσης, ο σκοπός της βύθισης της Ατλαντίδας ήταν η τιμωρία των ακόλαστων πλέον πολιτών της, και εδώ έρχεται το καλό:
Οι Σαντορινιοί, καθώς ήταν από τότε ατσίδες, είχαν προβλέψει την έκρηξη του Ηφαιστείου (προφανώς λόγω σεισμικών δονήσεων ή καπνών) και είχαν προλάβει να εγκαταλείψουν το νησί!

Πραγματικά δεν βρέθηκε ούτε ένας νεκρός από τους αρχαιολόγους. Τι τιμωρία θα ήταν αυτή από την στιγμή που όλοι οι κάτοικοι επέζησαν;

Ακόμα, ο Πλάτωνας αναφέρει ότι η Ατλαντίδα ήταν τόσο μεγάλη όσο μία ήπειρος. Εντάξει την Σαντορίνη, ήπειρο δεν την λες…

Ας περάσουμε στον επόμενο υποψήφιο.

2η ΘΕΩΡΙΑ:
Κρήτη!

Σας φαίνεται παράξενο;

Κι εμένα, αλλά μιας και το νησί της Κρήτης διεκδικεί κι αυτό τον τίτλο miss Ατλαντίδα δεν θα ήταν σωστό να το προσπεράσουμε.

Ο Μινωικός πολιτισμός που έκανε κι αυτός θραύση τότε ήταν αποδεδειγμένα ισχυρότατος τόσο λόγω του εμπορίου όσο και του τεράστιου στόλου του που αριθμούσε εκατοντάδες τριήρεις.

Αναφορές μας λένε ότι όντως τα μυαλά των Μινωιτών ήταν πάνω από το κεφάλι τους εκείνη την εποχή.

Μία ηφαιστειακή έκρηξη (από το ηφαίστειο της Σαντορίνης) κατέστρεψε λόγω των βράχων που εξφενδονίστηκαν από την Σαντορίνη στην Κρήτη με αποτέλεσμα να πεθάνουν πολλοί.

Το βασικό λάθος της θεωρίας αυτής είναι ότι ένα μέρος της Κρητης καλύφθηκε από την Ηφαιστειακή σκόνη, άρα δεν βυθίστηκε (μπορεί βέβαια ένα τεράστιο κύμα λόγω του Ηφαιστείου να χτύπησε το νησί αλλά δεν γίνεται κάποια αναφορά γι’αυτό).

Εκτός αυτού μετά την καταστροφή αυτή η Μινωικός πολιτισμός δεν εξαφανιστηκε αλλά συνέχισε να υπάρχει στην Κρήτη.

Αν έχετε πειστεί με κάποια από τις δύο παραπάνω θεωρίες τότε δεν υπάρχει λόγος να διαβάσετε κι τις επόμενες!

Πάντως τώρα θα αντιμετωπίσουμε με μεγαλύτερη σοβαρότητα τα πράγματα.

3η ΘΕΩΡΙΑ:
Θα μπορούσε η Ατλαντίδα να είναι η πόλη της Τροίας;

Πολύ πιθανόν!

Η Τροία ήταν υπερβολικά πλούσια πόλη, με ισχυρό στρατό και καταλάμβανε μία αρκετά μεγάλη έκταση.

Το ατού της Τροίας είναι ότι η πόλη ήταν χωρισμένη σε επίπεδα. Εννούμε δηλαδή ότι υπήρχαν 7 διαφορετικά τείχη μέχρι να φτάσει κάποιος στα τελευταία που περιέβαλλαν τα Βασιλικά Ανάκτορα.

Τα ίδια ακριβώς επίπεδα υπήρχαν και στην πόλη της Ατλαντίδας.

Καμία από τις δύο παραπάνω πόλεις δεν είχε αυτο το πλεονέκτημα.

Όμως, το ακόμα μεγαλύτερο μειονέκτημα είναι ότι η ένδοξη πόλη των Τρώων καταστράφηκε από τους Έλληνες και όχι από κάποια φυσική καταστροφή (αν και λέγεται ο,τι ο Θεός Ποσειδώνας γκρέμισε με σεισμό τα τείχη της πόλης).

4η ΘΕΩΡΙΑ:
Υπάρχει μία δυνατή θεωρία ότι οι Ατλαντες δεν είχαν καθόλου φιλικές σχέσεις με τους Έλληνες κι αυτό δεν το καταλαβαίνω γιατί είμαστε ένας γλυκός και αξιαγάπητος λαός.:)

Πέρα από την πλάκα, ήρθαν από τα Δυτικά και οι δύο αυτοί λαοί πολέμησαν και το αποτέλεσμα ήταν η ήττα των Ατλάντιων.

Οι Έλληνες τους έδιωξαν προς την Αφρική κίνηση που συμμερίστηκαν και οι Αιγύπτιοι (οι οποίοι είχαν συνάψει φιλικές σχέσεις με τους Έλληνες) με αποτέλεσμα οι Ατλάντιοι να εκδιωχθούν ακόμα νοτιότερα.

Στην Νότια Αφρική, η Ατλάντιοι αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την Μαύρη Ήπειρο και κατασκεύασαν πλοία με τα οποία κατευθύνθηκαν δυτικά.

Αξίζει να σημειωθεί πως απομεινάρια ξύλινων καραβιών με ελληνικές λέξεις πάνω έχουν εντοπιστεί στην περιοχή αυτή.

Λέγεται πως οι Ατλάντιοι στη συνέχεια αποίκησαν στην Νότια Αμερική.

Πέρα από το ότι οι Ατλάντιοι είχαν πλέον μία νέα Ατλαντίδα τόσο μεγάλη όσο μία Ήπειρο, έχτισαν επίσης την πόλη με επίπεδα (όπως οι Τρώες) και ανέπτυξαν μία ισχυρή οικονομία.

5η ΘΕΩΡΙΑ:
*Η θεωρία αυτή βασίζεται σε προσωπική μου άποψη* Κατά την γνώμη μου θεωρώ ότι ο Πλάτωνας, επηρεασμένος από την έκρηξη και την καταστροφή που προκάλεσε το ηφαίστειο της Σαντορίνης σε δύο νησιά, έπλασε έναν μύθο τόσο αληθοφανή που καθιστούσε σε κάποιον αδύνατον να ξεχωρίσει την αλήθεια από τον μύθο.

Ο Πλάτωνας ήθελε έτσι μέσω αυτού του αλληγορικού μύθου να δείξει ότι δεν πρέπει ο άνθρωπος να ξεπερνάει τα όρια και να κυριεύεται από αλαζονεία.

Αυτό φαίνεται καθαρά και στο έργο του με τον τίτλο “Πολιτεία”.

Αυτά λοιπόν είναι τα κύρια που πρέπει να γνωρίζει κάποιος για τον μύθο της Χαμένης Ατλαντίδας!

1) Αλήθεια, εσάς ποιά είναι η γνώμη σας;

2) Συμφωνείτε με τα παραπάνω ή έχετε σκεφτεί κάποια άλλη θεωρία;
Θα χαρώ πολύ να δω την άποψη σας!

Το coolweb.gr ευχαριστεί θερμά τον Donald για τη συγγραφή αυτού του άρθρου.
http://coolweb.gr/mythos-xamenhs-atlantidas/

η Ατλαντίδα ήταν στην αμερική πάρτε το χαμπάρι, αν δεν ήταν η ίδια η αμερική η κάποιο από τα συμπλέγματα τον νησιών στην καραϊβική πριν ανέβει η στάθμη της θάλασσας!!
Έτσι ακριβώς !!!

Ο Πλάτωνας το περιγράφει πολύ καλά ,αλλά οι πουλημένοι επιστήμονες δεν θέλουν να το παραδεχτούν ,και δεν θέλουν ούτε και την ημερομηνία του 9600 Πχ να παραδεχτούν !!!

Τους χαλάει το παραμύθι …. Ευτυχώς αυτοί οι Αμερικάνοι ο Γκρέγκ και η Λόρα την ψάχνουν σε σωστό σημείο στον Ατλαντικό !
η Ατλαντιδα ειναι κάτω από την Σαντορίνη περίπου…και ίσος φτάνει μέχρι και την άνδρο…. Σαντορίνη αλλιώς θήρα!!!!

Δηλαδή εσοχή κάπου μέσα….ειναι αρχαία λέξη…αυτή ειναι η μια εκδοχή…..και η αλλά βέβαια ειναι να ειναι όλα τα νησιά του αιγαίου……τα περισσότερα νησιά ταιριαζουν αν τα ενώσεις εικονικά…..!!!.

Υπάρχει μια λογική, αν σκεφτείς ότι πρόσφατα το αιγαίο ήταν ενωμένο, αφού η επιφάνεια της θάλασσας ήταν 110 μέτρα κάτω από ότι είναι σήμερα!

Και τώρα ανακαλύπτουμε και τεράστιες πόλεις βυθισμένες!
500 χλμ ήταν η Ατλαντίδα δεν χωράει εκεί στην Οία ,είναι στην θάλασσα τον Σαργασών στον Ατλαντικό Ωκεανό !!

¨Ήταν και εκτός τον Ηράκλειων στηλών ….

ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΑΠΩΨΕΙΣ  ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ

Βάση αρχαίων μύθων, πρόκειται για ένα νησί στο οποίο άνθισαν πάμπολλοι πολιτισμοί προτού καταστραφεί και εξαφανιστεί από κατακλυσμό.

Αναρίθμητοι είναι οι θρύλοι για τους Άτλαντες και πώς καταστράφηκε ο προηγμένος πολιτισμός τους, είτε από κατακλυσμό είτε από την δική τους υπεροψία.

Πριν από πολλές χιλιάδες χρόνια αναπτύχτηκαν δυο μεγάλοι γήινοι πολιτισμοί.

Ο ένας μέσα στη Μεσόγειο, που ήταν τότε τεράστια πεδιάδα και ο άλλος στον Ατλαντικό ωκεανό, εκεί που τώρα βρίσκονται οι Σαργούσες.

Ο πρώτος λαός ο Μεσογειακός ήταν οι Δραβίδες πρόγονοι των σημερινών Ελλήνων.

Ο άλλος του Ατλαντικού ωκεανού, ήταν οι Ατλάντιοι, που ζούσαν στη μοναδική τεράστια σε έκταση νήσο, την Ποσειδώνια.

Ένας αδιάκοπος και σκληρός ανταγωνισμός είχε αναπτυχτεί ανάμεσά τους, που έφτασε τελικά στην πιο μεγάλη τραγωδία, που σημειώθηκε πάνω στη Γη μας.

Οι Ατλάντιοι με διηπειρωτικούς πυραύλους κατέστρεψαν το ασφαλιστικό σύστημα των Δραβίδων – Ενδοχωρητών, τη μαγνητική καλύπτρα της όλης περιοχής τους.

Ταυτόχρονα όμως οι διηπειρωτικοί ισχυρότατοι πύραυλοι των Δραβίδων – Ενδοχωρητών, διέλυσαν και βύθισαν την Ποσειδώνια.
Μέσα σε λίγες ώρες καταποντίσθηκαν δυο γήινες περιοχές από τα υπερόπλα των τεχνικά εξελιγμένων παιδιών της.

Οι Δραβίδες – Ενδοχωρήτες – Προέλληνες, μόλις έχασαν τη μαγνητική καλύπτρα τους, δέχτηκαν από τον ουρανό σαράντα ημερών βροχή.

Συνάμα οι δυο ωκεανοί έσπασαν τα φράγματά τους, από την Ερυθρά Θάλασσα ο Ινδικός ωκεανός και από τις Ηράκλειες στήλες ο Ατλαντικός ωκεανός.

Μαζί μ’ αυτά η Αφρικανική θάλασσα Σαχάρα, άδειασε τα νερά της μέσα στη νερόπνιχτη Ενδοχώρα.

Δυο ωκεανοί και μια θάλασσα μαζί με σαράντα ημερών βροχή σκέπασαν και έπνιξαν την Ενδοχώρα.

Η Ποσειδώνια βυθίστηκε αύτανδρη και δε μας άφησε ίχνος.

Μετά από την καταστροφή της τραγικής πατρίδας τους οι Δραβίδες, έφυγαν σαν μετανάστες στην Ινδία, όπου το γνώριμο σημερινό λαό της

Υπήρξε στ’ αλήθεια ο τόπος με τους μεγαλοπρεπείς ναούς, τα βασιλικά μέγαρα, τα λιμάνια και τα ναυπηγεία που περιγράφει ο Πλάτωνας (427-347 π.Χ.) στον «Κριτία» και στον «Τιμαίο» ή ήταν απλώς ένας αρχαίος μύθος;
ΚΛΙΚ
Ο Πλάτωνας βέβαια δεν ήξερε την Ατλαντίδα.

Αυτά που περιγράφει στα βιβλία του, ήταν σημειώσεις που του τις έδωσε ο Κριτίας, ο οποίος τις είχε από τον παππού του που τις πήρε από το Σόλωνα.

Ο Σόλωνας (639 – 559 π.Χ.) είχε επισκεφτεί την Αίγυπτο, όπου εκεί οι ιερείς της Σάιδας του αποκάλυψαν τα πανάρχαια μυστικά που ήταν γραμμένα σε πλάκες με ιερογλυφικά.

Οι ιερείς της Σάιδας, αρχαιότατης θρησκευτικής πρωτεύουσας της Αιγύπτου, είπαν στο Σόλωνα ότι οι Άτλαντες, ήρθαν από τα Δυτικά, από το μεγάλο ωκεανό.

Το ισχυρό έθνος των Ατλάντων, έγραφαν οι πλάκες που διάβαζαν οι ιερείς, κατέκτησε σχεδόν όλα τα παράλια των χωρών της Μεσογείου από βορρά και νότο κι έφτασε μέχρι τον Περσικό κόλπο.

Οι Άτλαντες δεν κατόρθωσαν να κατακτήσουν την Αττική, γιατί τα στρατεύματά τους νικήθηκαν από τους Αθηναίους…

Πριν δυο χρόνια μια τυχαία περιήγηση στο Google Earth από έναν Άγγλο μηχανικό αεροναυπηγικής, που διέκρινε περίεργους σχηματισμούς επανέφερε το θέμα της ύπαρξης ή όχι της Ατλαντίδας.

Συγκεκριμένα διέκρινε ανατολικά των νησιών Μαδέρα και Καναρίων νήσων περίεργους σχηματισμούς που έμοιαζαν με ρυμοτομία πόλης.

Ας ψάξουμε και μεις με το Google Earth.
http://egpaid.blogspot.com/2011/02/blog-post_16.html

Τα τεχνολογικά επιτεύγματα που υπήρχαν σε αυτή την ήπειρο προκαλούν έκπληξη για το θαυμαστό επίπεδο τεχνογνωσίας και τεχνολογίας.

Οι αναφορές αυτές αλώστε σε συνδυασμό με όλα τα υπόλοιπα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την “ταυτότητα” της Ατλαντίδος οδήγησαν στη θεωρία ότι η ήπειρος αυτή ήταν ουσιαστικά ο αρχέγονος πολιτισμικός πυρήνας της ανθρωπότητας από τον οποίο διασώθηκαν χάρις τη διαφυγή των ιερέων της που είχαν διαισθανθεί τη καταστροφή, κάποια σημαντικά στοιχεία που διαμόρφωσαν αργότερα τους άλλους πολιτισμούς.

Η Ατλαντίδα τελικά καταποντίστηκε στα νερά του ωκεανού, που στο σημείο αυτό δεν είναι πια πλωτός.

ο Αριστοτέλης την αντιμετωπίζει σα μύθο.

Όπως τη δημιούργησε (ο Πλάτωνας) έτσι και την κατέστρεψε ένα βιβλίο που μιλούσε, λέει,για τον πόλεμο των Ατλάντων εναντίον των Ελλήνων 9000 ή 10000 χρόνια π.Χ!

Τι γνωρίζετε για το θέμα αυτό;

Σωστό.

Αν θυμάμαι καλά είναι στον διάλογο “Τίμαιος”, όπου αναφέρει πως οι Άτλαντες ξεκίνησαν έξω από τις Ηράκλειες Στήλες για να κατακτήσουν τον κόσμο που βρισκόταν εντός της Μεσογείου αλλά νικήθηκαν τελικά από τους συνασπισμένους Έλληνες με επικεφαλείς τους Αθηναίους.

Μετά ήρθαν κι άλλοι τύποι, όπως ο Κεραμυδάς, που συνέχισαν τη διήγηση ως show μιλώντας για καταδίωξη των Ατλάντων πίσω στην πατρίδα τους και κακή χρήση “ιδιαίτερων όπλων” από τους Έλληνες που είχαν ως αποτέλεσμα την καταβύθιση της Ατλαντίδας αλλά και τη γεωλογική αναστάτωση στο χώρο της Μεσογείου (κατακλυσμός Δευκαλίωνος).

Ανθρωπολόγοι ανακάλυψαν μεγάλες και μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών εκείνη την εποχή της 9ης-10ης χιλιετίας π.χ.

Κάνουν λόγο και για την Ατλάντια φυλή που υπάρχει μέχρι και σήμερα στα βουνά Άτλας του Μαρόκου και τα Κανάρια νησιά, και τους ονόμασαν υποθετικά ΑΤΛΑΝΤΕΣ.

Η φυλή αυτή είναι πανομοιότυπη με τους Σουμέριους, συγγενής της Μεσογειακής φυλής (Ελλήνων – μεγαλύτερες κρανιακές διαστάσεις) και καμιά σχέση με τους Σημίτες.

Οπότε εικάζεται οτι άν υπήρξαν Άτλαντες οι ΣΟΥΜΕΡΙΟΙ είναι απόγονοι τους!

Απο την άλλη η μεγαλύτερη μάζα των Ελλήνων πιθανότατα λόγω των καταστροφών που συνέβησαν και στην Ελλάδα μετακινήθηκαν στην Ινδία και πρόκειται για τους ΔΡΑΒΙΔΕΣ, που συγχωνεύτηκαν με τους παλιότερους κατοίκους (Νεγρίτες και Αυστραλοειδείς).

Το μόνο που δεχόμαστε είναι ότι είναι απόγονοι των Σειρίων και είχαν ανακαλύψει τον τρόπο αιώρησης των πόλεών τους όπως και άλλα τεχνολογικά επιτεύγματα (π.χ. ρομποτική) αλλά δυστυχώς τα βρήκαν σκούρα μπροστά στους Έλληνες με τα δόρατα και τα ξύλινα πλοία και στην συνέχεια μια πυρηνική έκρηξη (κατείχαν καλά την τέχνη της επεξεργασίας του πλουτωνίου) τους έστειλε αδιάβαστους!

Και φυσικά πάντα δεχόμαστε τα λεγόμενα του Πλάτωνα ως τις μοναδικές αλήθειες (κάνω λάθος;;;
Για τους Δραβίδες της Ινδίας είναι πασίγνωστο όλοι οι ανθρωπολόγοι και αρχαιολόγοι συμφωνούν ότι ανήκουν στην Μεσογειακή φυλή των Ελλήνων και μετανάστευσαν στην Ινδία εκείνη την εποχή δηλαδή το 10.000 – 9.000 π.χ., μετά τους Νεγκρίτο και τους Αυστραλοειδείς οπότε δεν χρειάζεται να πω τίποτα περισσότερο.

Για την Ατλάντια φυλή και τους Σουμέριους που ανήκουν σε αυτή ακούγεται λίγο πρωτάκουστο και θέλει διευκρινήσεις, όλα είναι ενδείξεις βέβαια δέν υπάρχουν αποδείξεις.

Στην Ευρώπη έχει βρεθεί ένα “στενοδολιχόμορφο” φύλο (Gerhardt K. Schaedel – und Skelettreste der fruehen Bronzezeit von Singen, 1964) που πρίν απο 5-6.000 χρόνια εξαφανίζεται τελείως.

Είχε μεγάλο κρανιακό μήκος (195-200), μεγάλο κρανιακό ύψος (142-144) και σχετική ευρυπροσωπία.

Ο Γέλινεκ το θεωρεί πρό-Μεσογειακό (Jelinek J. Die Rassengeschichte der Tschechoslowakei σε Rassengeschichte der Menschheit, V,1978), άλλοι το θεωρούν Κρομανοειδές, και ο Βαλουά σάν τύπο Chancelade (Vallois H.V., Chamla M.C. Histoire raciale de la France σε Rassengeschichte der Menschheit, II, 1974).

Ίχνη του φύλου αυτού υπάρχουν στις Δυτικές ακτές της Ευρώπης, στα όρη Άτλας του Μαρόκου και στα Κανάρια Νησιά.

Η Σουμεριακή γλώσσα ήταν μιά περίεργη και ιδιόμορφη γλώσσα που υποχώρησε με την κάθοδο των Σημιτών απο τον Καύκασο το 2000 π.χ. δίνοντας την θέση της στην Σημιτική ομογλωσσία.

Τα χαρακτηριστικά τους που δέν είναι ολωσδιόλου Σημιτικά (Κρανιακό μήκος 193, Κρανιακό ύψος 143) είναι όμοια με το εξαφανισμένο φύλο των Ατλάντιων.

Η γλώσσα και η γραφή τους είναι επίσης όμοιες με την Δραβιδική φυλή των ΤΑΜΙΛ στην Νότια Ινδία.

Έχω διαβάσει ότι είχαν έρθει οι Άτλαντες στην Αίγυπτο και οι Έλληνες πήγανε και κατέστρεψαν την Ατλαντίδα αλλά και αποδεκάτισαν τους Ατλάντιους στην Αίγυπτο για να βοηθήσουν τους δεύτερους.

Επίσης, οι Άτλαντες διέθεταν υπερόπλα τότε και γενικά ήταν τεχνολογικά πολύ προηγμένοι από εμάς αλλά παρ’όλα αυτά τους νικήσαμε(!).

Το περίεργο είναι ότι από έναν τόσο σπουδαίο και μεγάλο πολιτισμό δεν έμεινε τίποτα ώστε να είμαστε σίγουροι για την ύπαρξή του…Ακόμα και ολοκληρωτική καταστροφή να γινόταν σε ένα νησί θα έμενε κάτι… κάπου…
http://www.metafysiko.gr/forum/showthread.php?t=364

Στην περιγραφή του Πλάτωνα, η Ατλαντίδα, που βρίσκεται «πέρα από τις Ηράκλειες στήλες», ήταν μια ναυτική δύναμη που είχε κατακτήσει πολλά μέρη της δυτικής Ευρώπης και της Λυβικής, περίπου 9.000 χρόνια πριν τον Σόλωνα (δηλαδή κατά το 9560 π.Χ.).

Μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να εισβάλει στην Αθήνα, η Ατλαντίδα βυθίστηκε μυστηριωδώς στο πέλαγος «σε μια μόνο ημέρα και νύχτα ατυχίας
…………………………..
Η ΧΑΜΕΝΗ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ: ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ.

Το μυστήριο της Ατλαντίδας αποτελεί τον πιο πολυσυζητημένο ίσως μύθο. Κανείς ωστόσο δεν μπορεί να αποδείξει ότι υπήρξε και πού ακριβώς βρισκόταν.

Ας δούμε και άλλη ερμηνεία;

Παρόλα αυτά, ορισμένοι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η καταστροφή του Μινωικού πολιτισμού και της αρχαίας Θήρας ταυτίζεται με τη χαμένη Ατλαντίδα.

Οι πρώτες γραπτές αναφορές για την Ατλαντίδα πηγάζουν από τον Αθηναίο φιλόσοφο Πλάτωνα (427-347 π.Χ.) ο οποίος μας αφηγείται ότι οι Ατλαντες ήταν ένας λαός με υπερφυσικές ικανότητες και θεϊκή καταγωγή, που ζούσαν ειρηνικά σε ένα εύφορο νησί πέρα από τις Πύλες των Ηρακλειδών.

Στην αρχαιότητα, οι Ηράκλειες Πύλες ήταν τα στενά του Γιβραλτάρ, άρα πιθανότατα βρισκόταν κάπου ανάμεσα στην Ευρώπη και την Αμερική.

Όπως θα δούμε όμως παρακάτω, νεότερα στοιχεία έρχονται να ανατρέψουν τις αρχικές θεωρίες.

Όλα αυτά τα διδάχθηκε από τον Αιγύπτιο ιερέα Σάις, σε ένα ταξίδι στη μακρινή Αίγυπτο και τα αφηγήθηκε στους μαθητές του Κριτία και Τιμαίο, στο έργο «Ατλαντικός Λόγος».

Ανάμεσα στα σπουδαία και θαυμαστά που άκουσε, ήταν ότι οι Άτλαντες σταδιακά άρχισαν να χάνουν τη θεϊκή τους δύναμη.

Όταν κυριεύτηκαν από ανθρώπινες αδυναμίες αποφάσισαν να στραφούν ενάντια σε άλλους εύπορους λαούς με σκοπό την υποταγή.

Γι΄ αυτό ταξίδεψαν προς τη Μεσόγειο, ώσπου συναντήθηκαν με τους παντοδύναμους και γενναίους Αθηναίους, από τους οποίους ηττήθηκαν για πρώτη φορά.

Μετά από εξαντλητικές όμως μάχες, οι Αθηναίοι τελικά λύγισαν.

Οι θεοί τότε εξοργίστηκαν με τους Άτλαντες, κι αποφάσισαν να τους τιμωρήσουν με παντοτινό αφανισμό.

Τόσο μεγάλη ήταν η οργή, που τους κατάστρεψαν μέσα σε μία μόνο νύχτα, αφήνοντας πίσω μόνο μάζες από λάσπη και πυκνούς καπνούς.

Τι κοινό έχει η Σαντορίνη με τη χαμένη Ατλαντίδα;

Η αρχαία Θήρα ήταν ένας τέλειος επίγειος παράδεισος, που καταστράφηκε περίπου το 1.500 π.Χ., μαζί με ένα πλήθος από γειτονικά παράλια, συμπαρασύροντας λαμπρά δείγματα πολιτισμού του Αιγαίου.

Η περιγραφή της ταιριάζει απόλυτα με τα λεγόμενα του Πλάτωνα για τη μυθική χώρα των Ατλάντων που καταστράφηκε ολοσχερώς, χωρίς να αφήσει ίχνος πίσω της.

Στην επιστολή προς Κριτία εξηγείται το πώς δημιουργήθηκε η Ατλαντίδα και γιατί είχε σχήμα κυκλικό σαν δαχτυλίδι, με θάλασσα κι ένα μικρό νησάκι στη μέση (έτσι ακριβώς όπως ήταν η αρχαία Θήρα, λίγο πριν από τη μεγάλη έκρηξη).

«Όταν οι θεοί μοιράστηκαν τη γη, ο Ποσειδώνας έλαβε την Ατλαντίδα και την παρέδωσε στους γιους του τους ημίθεους για να την καλλιεργήσουν.

Ένας από αυτούς παντρεύτηκε την Λευκίππη και έκαναν την Κλειτώ, που την ερωτεύτηκε ο Ποσειδώνας και θέλησε να την κάνει για πάντα δικιά του.

Τότε διάλεξε ένα μέρος και το προστάτεψε με κυκλικές ζώνες από εύφορη γη και θάλασσα ώστε να της εξασφαλίσει παραδεισένια ζωή (σαν να βλέπουμε στο χάρτη την Κρήτη μαζί με την αρχαία Καλλίστη)».

Το όνομα Ατλαντίδα προέρχεται πιθανότατα από το μυθικό γίγαντα Άτλαντα, που κρατούσε στους ώμους του ολόκληρη τη γη και τον ουρανό.

Σύμφωνα με τις ανακαλύψεις των Αμερικανών γεωλόγων Χάικεν και ΜακΚόϋ που έγιναν στη Σαντορίνη το 1990, όλα παραπέμπουν στη διάσημη τοιχογραφία που βρέθηκε στο δυτικό κτίριο του Ακρωτηρίου.

Εδώ βλέπουμε μια παραλία της αρχαίας Θήρας με εύπορη ζωή πάνω σ΄ ένα κεντρικό νησάκι που βρεχόταν από θάλασσα γύρω-γύρω.

Έτσι ακριβώς όπως περιέγραφε και ο Πλάτωνας τη χαμένη Ατλαντίδα.

Και το νησάκι αυτό υποστηρίζεται ότι εξαφανίστηκε από μια μεγάλη έκρηξη που προκάλεσε φοβερούς σεισμούς και καπνούς.

Κατά τον Πλάτωνα οι καπνοί εκτοξεύονταν στον ουρανό, 40 χιλιόμετρα ψηλά.

Αν ήταν πράγματι έτσι, τότε σίγουρα φαινόταν από τις ακτές της Ανατολικής και Κεντρικής Μεσογείου.

Οι άνθρωποι παρακολουθούσαν σαστισμένοι τα καμώματα της φύσης, θαρρώντας ότι έβλεπαν τον ίδιο τον Ατλαντα να κρατά τον ουρανό στους ώμους του.

Όμως ο Αιγύπτιος ιερέας μίλησε για ένα νησί μεγάλο όσο η Λιβύη και η Ασία μαζί, που βρισκόταν έξω από τις Ηράκλειες Πύλες και όλα αυτά συνέβησαν 9.000 χρόνια πριν από το ταξίδι του Πλάτωνα στην Αίγυπτο.

Οι άνθρωποι, όμως, δεν είχαν ανακαλύψει ολόκληρο τον κόσμο, παρά μόνο λίγα χιλιόμετρα γύρω από τα παράλια της Μικράς Ασίας.

Ίσως ακόμη και οι Ηράκλειες Πύλες να μην βρίσκονταν στα στενά του Γιβραλτάρ, αλλά να ήταν απλώς ένα στενό πέρασμα στο Αιγαίο, προς τον «έξω κόσμο».

Πράγματι είχαν σχηματιστεί στενά περάσματα γης γύρω από τη Θήρα, ύστερα από τις απανωτές εκρήξεις του ηφαιστείου.

Επίσης δεν έχει διευκρινιστεί αν ο Πλάτωνας έγραφε ότι το νησί ήταν «μείζον» = μεγαλύτερο από την Ασία και τη Λιβύη ή «μέσον» = ανάμεσα στη Λιβύη και τη Ασία.

Αν η πραγματική λέξη είναι «Μέσον» τότε η Ατλαντίδα ήταν κάπου ανάμεσα στην Ασία και τη Λιβύη, άρα οδηγούμαστε και πάλι στη Θήρα.

Τέλος, όσον αφορά τη χρονική διαφορά ανάμεσα στον Πλάτωνα (9.000 χρόνια πριν) και τη μεγάλη Μινωική έκρηξη (1600-1500 π.Χ.), αξίζει να σημειώσουμε ότι στην αρχαία Αίγυπτο επικρατούσε διαφορετικό ημερολογιακό σύστημα από εκείνο των Ελλήνων, καθώς οι Αιγύπτιοι προσέθεταν ένα επιπλέον μηδενικό.

Σύμφωνα λοιπόν με τους αστρολογικούς υπολογισμούς του Πλάτωνα, η καταστροφή της Ατλαντίδας είχε συμβεί μόλις 900 χρόνια πριν.

Ο Πλάτωνας έζησε το 4ο αι. π.Χ., και αν όλα αυτά συνέβησαν 900 χρόνια νωρίτερα, τότε οι ιστορικές αναδρομές καταλήγουν ούτε λίγο ούτε πολύ στα χρόνια της μεγάλης έκρηξης του ηφαιστείου της Θήρας.

Ακόμη, σύμφωνα με τον Έλληνα ηφαιστειολόγο Δ. Γαλανόπουλο, λίγο πριν από τη μεγάλη έκρηξη, η Θήρα είχε κυκλικές ζώνες γης που ενώνονταν μεταξύ τους με στενές διώρυγες.

Εξ άλλου, το γεγονός ότι δεν βρέθηκε κανένα ζωντανό αποτύπωμα στις ανασκαφές του Ακρωτηρίου, μαρτυρά ότι οι κάτοικοι της Θήρας είχαν φροντίσει έγκαιρα να τραπούν σε φυγή, προς αναζήτηση νέας πατρίδας.

Το μυστήριο της χαμένης Ατλαντίδας είναι απλώς ένας μύθος, με αμέτρητα αναπάντητα ερωτήματα.

Πιθανότατα να μην υπήρξε ποτέ αυτή η χώρα.

Παρόλα αυτά, η θεωρία για την ηφαιστειακή καταστροφή της Σαντορίνης εξακολουθεί να βασίζεται σε πραγματικές πηγές που θυμίζουν τον «Πλατωνικό Λόγο».
http://piotermilonas.blogspot.gr/2013/04/blog-post_22.html
………………………………………………
Η Ατλαντίδα φυσικά υπήρξε και ήταν εκεί που την αναφέρει ο Πλάτωνας στον Τίμαιο: Πέρα από τις Ηράκλειες στήλες, τις οποίες στο νέο μου βιβλίο ΟΡΦΕΑΣ & ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΗ εκστρατεία που θα κυκλοφορήσει τον Σεπτέμβριο, αποδεικνώ ότι ήταν ο μεγαλύτερος Φάρος του αρχαίου κόσμου και μάλιστα έχω εντοπίσει τα ερείπιά του μέσω δορυφορικών χαρτών, έχω ενημερώσει την Πρεσβεία του Μαρόκου και το Υπουργείο Πολιτισμού της χώρας αυτής και το έχω δημοσιεύσει στο Mystery No 43 πέρυσι.

Μάλιστα η θέση της Ατλαντίδας ήταν ακριβώς στη Μεσο-ωκεάνια ράχη του Ατλαντικού,δηλαδή στο σημείο στο οποίο απομακρύνονται η Αφρικανική/Ευρασιατική με την αντίστοιχη πλάκα της Βόρειας/Νότιας Αμερικής.

Ώς γνωστόν λόγω της απομάκρυνσης των πλακών μεταξύ τους, ο Ατλαντικός ωκεανός κάθε χρόνο μεγαλώνει 2 εκατοστά.

Στο σημείο απομάκρυνσης των πλακών δημιουργείται από βορρά προς νότο η γνωστή μεσο-ωκεάνια ράχη του Ατλαντικού που ξεκινάει περίπου από τα ανοιχτά της Νορβηγίας και φτάνει μέχρι τη Νότιο Αφρική, κατά κάποιο τρόπο διχοτομώντας τον Ατλαντικό.

Κατά μήκος λοιπόν της ράχης συμβαίνουν μεγάλοι υποθαλάσσιοι σεισμοί , ενώ στο σημείο που οι πλάκες απομακρύνονται εμφανίζεται νέα ξηρά η οποία κάποια στιγμή θα εξελιχθεί σε νησιά κ.ο.κ.

Οι Αζόρες λοιπόν και οι Αντίλλες μπορεί να είναι υπολείμματα της Ατλαντίδας ( κορυφές βουνών που παρέμειναν ή και νέα νησιά που αναδύθηκαν).

Σύμφωνα με την μαρτυρία του Πλάτωνα η οποία είναι ΙΣΤΟΡΙΚΗ και καταγεγραμμένη στον Τίμαιο και στον Κριτία, υπάρχουν εκατοντάδες παραδόσεις και στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού.

Σε όλους τους λαούς εκατέρωθεν του Ατλαντικού υπάρχει ο μύθος της Ατλαντίδας, που σημαίνει ότι στη μνήμη των αρχαίων ανθρώπων ήταν καταγεργραμμένη η ύπαρξη της ηπείρου και ότι ο μύθος –η προφορική δηλαδή ιστορία και παράδοση- χανόταν στα βάθη των αιώνων.

Φυσικά ο γίγαντας του πνεύματος, ο Πλάτωνας αναφέρει μερικά εκπληκτικά γεγονότα: Τον πόλεμο Αθηναίων-Ατλάντων στον οποίον επικράτησαν τελικά οι Αθηναίοι, αλλά δυστυχώς η γνώση αυτή είχε χαθεί.

Ποιός ανέφερε αυτή την εκπληκτική ιστορία στον Πλάτωνα ;

Ο Σόλων ένας από τους 7 σοφούς-όταν επισκέφτηκε την Αίγυπτο, -είδε σε πανάρχαιους παπύρους, που του έδειξαν οι ιερείς ,την ιστορία της πατρίδας του της Αθήνας και την παντοδυναμία της πριν από πολλούς αιώνες.

Ο Πλάτωνας λοιπόν έσωσε την ιστορία της Ατλαντίδας και η ανθρωπότητα του οφείλει για άλλη μια φορά ευγνωμοσύνη.

Η Ατλαντίδα δεν ήταν η Ουτοπία (ου-τόπος=ανύπαρκτος τόπος) που σκέφτηκε ο Πλάτωνας για να γράψει την Πολιτεία του.

Αυτή είναι η μεγαλύτερη ανοησία που έχει γραφτεί ποτέ για τον Πλάτωνα!!
Φυσικά και οι Αζντέκοι στην παράδοσή τους θεωρούσαν τους εαυτούς τους απογόνους αυτών που ήρθαν από το νησί που βρισκόταν στη μέση του Ατλαντικού και χάθηκε. Θεός τους ήταν ο Κοτζακοάτλ , όπου η κατάληξη ήταν -ατλ (άτλαντας)
Η Ατλαντίδα λοιπόν εξαφανίστηκε από προσώπου γης όταν κυριολεκτικά «άνοιξε» η Μεσο-ωκεάνεια ράχη λόγω όχι φυσικά κάποιου εσωτερικού γεωλογικού παράγοντα, αλλά σαφέστατα λόγω κάποιου «εξωτερικού» παράγοντα.
Οι τεράστιοι υποβρύχιοι σεισμοί εντάσεως μέχρι 9 ρίχτερ ισοπέδωσαν την Ατλαντίδα, ενώ η βίαιη απομάκρυνση των λιθοσφαιρικών πλακών, απόλειξη των οποίων ήταν η ήπειρος , παρέσυρε την Ατλαντίδα σε βάθος 5.000-6.000 μέτρων.

Εκεί βρίσκεται λοιπόν η Ατλαντίδα.

Κοιμάται στο πάτο του Ατλαντικού Ωκεανού, φυσικά σκεπασμένη από άμμο, φύκια και κοράλλια.

Κανένας δεν μπορεί πλέον να την βρει γιατί έχουν περάσει τουλάχιστον 12.000 χρόνια.!!!
Οι Άτλαντες σύμφωνα με τον Πλάτωνα λάτρευαν τον θεό Ποσειδώνα και πήραν το όνομά τους από τον γιό του, τον Άτλαντα.

Αυτός ο συνειρμός με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι πιθανότατα οι Άτλαντες ήταν άποικοι των Αθηναίων.

Όλοι θυμόμαστε τη διαμάχη μεταξύ Αθηνάς και Ποσειδώνα για το όνομα της Αθήνας.

Η Αθηνά υπερίσχυσε ενώ ο Ποσειδώνας φαίνεται ότι πήρε υπό την προστασία του την αποικία των Αθηναίων στον Ατλαντικό.

Εξ άλλου γιατί ο Πλάτωνας να αναφέρει τον Ποσειδώνα σαν θεό των Ατλάντων;

Γιατί αυτόν και όχι κάποιον θεό π.χ. των Αιγυπτίων ή των αρχαίων Αμερικανών ιθαγενών ;

Απλούστατα η λογική λέει ότι οι Άτλαντες ήταν Έλληνες εξ Αθηνών.

Ο πόλεμος λοιπόν Αθηναίων-Ατλάντων που αναφέρει ο Σόλωνας ότι του είπαν οι Αιγύπτιοι ιερείς, ήταν στην πραγματικότητα Εμφύλιος πόλεμος μεταξύ της μητροπολιτικής Αθήνας και της Αποικίας τους στον Ατλαντικό.
Εξ ἀλλου το ότι ο Άτλας κρατούσε στην πλάτη του τη γη , είχε φυσικά συμβολικό χαρακτήρα, δείχνοντας ίσως όχι μόνο την παντοκρατορία των Ατλάντων αλλά ίσως και την αλλαζονία τους έναντι των Αθηναίων: Εμείς είμαστε οι Κυρίαρχοι του Κόσμου και όχι εσείς!!!

Φυσικά ακόμη και σήμερα η ύπαρξη των ελληνικότατων ονομάτων Άνδρος και Νάξος των νησιών των Μπαχάμων δεν μπορεί να είναι τυχαίος.

Σίγουρα σχετίζεται με τα αντίστοιχα δικά μας νησιά.

Και φυσικά ο συσχετισμός πρέπει να είναι πανάρχαιος.
Πότε λοιπόν ήκμασε η Ατλαντίδα;

Η Θήρα σίγουρα καταστράφηκε περί το 1614 π.Χ. σύμφωνα με νεώτερους υπολογισμούς και φυσικά δεν έχει καμμία ΑΠΟΛΥΤΩΣ σχέση με την Ατλαντίδα.

Σύμφωνα πάντοτε με τα στοιχεία που διάβασα στο βιβλίο του Αμερικανού συγγραφέα ΤΣΑΡΛΣ ΜΠΕΡΛΙΤΖ ( σ.σ. έχει γράψει και το Πείραμα της Φιλαδλελφειας) για το ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑΣν αλλά και το βιβλίο ΜΥΣΤΙΚΙΣΤΙΚΟΙ ΤΟΠΟΙ του Time Life που έχω στη βιβλιοθήκη μου, οι ερευνητές της Χαμένης Ηπείρου υποστηρίζουν την άποψη ότι τεράστιος υποθαλάσσιος σεισμός περί το 9.000 π.Χ., παρέσυρε μια για πάντα την Ατλαντίδα στα βάθη του Ωκεανού.

Προσωπικά πιστεύω ότι προκλήθηκαν αλυσσιδωτές αναντιδράσεις σεισμών και γιγάντια παλοιρροϊκά κύματα που κατέστρεψαν όχι μόνο την Ατλαντίδα, αλλά και μεγάλο μέρος της παράλιας και νησιωτικής Ελλάδας, γι αυτό και η γνώση για τον ανεπτυγμένο πολιτισμό των Αθηναίων την εποχή αυτή δεν πέρασε στις επόμενες γενιές.

Απλούστατα γιατί ο συν-ακμάζων Αθηναϊκός πολιτισμός καταστράφηκε ταυτόχρονα με την Ατλαντίδα και το μόνο που απέμειναν ήταν κάποια αρχαία χειρόγραφα που διασώθηκαν στην Αίγυπτο.

Ασπάζομαι την άποψη ερευνητών που υποστηρίζουν ότι η Ατλαντίδα εξαφανίστηκε από προσώπου γης περί το 9000 π.Χ. λόγω παγκόσμιου κατακλυσμού και κατά τη γνώμη μου ήταν αυτός του Ωγύγη.

(Του Νώε, Γιλγαμές, Δευκαλίωνα θεωρώ ότι είναι ο ίδιος Παγκόσμιος Κατακλυσμός, ο Προτελευταίος ιστορικά και τον τοποθετώ το 5200 π.Χ. αλλά δεν είναι του παρόντος να το τεκμηριώσω).

Ούτε φυσικά το αίτιο που προκάλεσε και θα προκαλεί παγκόσμιους κατακλεισμούς -και το οποίο φυσικά γνωρίζω- πρέπει να αναληθεί τώρα .

Σκεφτείτε μόνο ποιό έχει ακριβώς περίοδο ~3600 χρόνια!!!
ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΤΗ ΓΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE EARTH AΠΟ ΨΗΛΑ ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΑΚΡΙΒΩΣ Η ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ!!!
http://sotirissofias.blogspot.gr/2009/07/h.html
………………………………………………
Οικονομία
Η χώρα ήταν πλούσια και παραγωγική.

Υπήρχαν σε αφθονία όλα τα χρειαζούμενα αγαθά τής ζωής.
Η Ατλαντίδα διακρινόταν επίσης για την αναπτυγμένη χλωρίδα.

Η βλάστησή της ήταν πλουσιότατη.

Διέθετε πολλά ψηλά και μεγάλα δέντρα, με άφθονους καρπούς μαλακούς και ξηρούς.

Έτρεφε αρκετά ήμερα ζώα, και άγρια, καθώς και μεγάλο αριθμό (που τα εξημέρωναν) ελεφάντων.

Το υπέδαφος της ήταν πλούσιο σε ευγενή και πολύτιμα μέταλλα και κυρίως σε χαλκό και ορείχαλκο, σε χρυσό, σε άργυρο και σε κασσίτερο.

Τον ορείχαλκο τον εκτιμούσαν αμέσως μετά το χρυσό.

Το ελεφαντόδοντο επίσης χρησιμοποιούταν για πολλές χρήσεις και κυρίως σε διακοσμήσεις.
Το κλίμα και το περιβάλλον, ήταν ιδανικά για ν’ αναπτυχθούν άνθρωποι νοήμονες και οξυδερκείς.

Όλοι οι κάτοικοι ήταν εργατικοί και με τον καιρό ανάπτυξαν απαράμιλλο πολιτισμό.
Τεχνικά Έργα
Κατασκεύασαν μεταλλεία και έκαναν βιοτεχνίες επεξεργασίας των μετάλλων, που τα χρησιμοποιούσαν και στα οικοδομικά τους έργα.

Όλα τα αναγκαία για την ευζωία τους, καθώς και τα εργαλεία για τις δουλειές τους, ήταν κατασκευασμένα από εκλεκτά μέταλλα.

Τα εμβλήματα των βασιλέων, τα ιερά σκεύη, κρατήρες και κούπες και τα στολίδια τους ήταν ολόχρυσα.

Τα αγάλματά τους ήταν κατασκευασμένα από χρυσό, ελεφαντόδοντο, άργυρο και ορείχαλκο.
Κατασκεύασαν επιβλητικά κτίσματα, μεγαλειώδη ανάκτορα και άλλα μέγαρα, ναούς, βωμούς, μεγάλες γέφυρες, αψίδες, λιμένες, ναυπηγεία και ναύσταθμους, διώρυγες, τεχνητές λίμνες, μεγάλα πλοία, άρματα και πλήθος αγάλματα, μνημεία, και τύμβους .

Οι ναοί τους ήταν χτισμένοι με ογκόλιθους χρωματιστούς και οι επισημότεροι ήταν σκεπασμένοι με χρυσές, ασημένιες, κασσιτερωμένες η ορειχάλκινες πλάκες.
Κεντρικό Ανάκτορο
Το κεντρικό ανάκτορο ήταν φανταστικό.

Έστεκε επιβλητικό πάνω σε ένα λόφο.

Τα τείχη του ήταν χτισμένα με ογκώδεις πελεκημένους λίθους μαύρους, λευκούς και ερυθρούς, που ήταν στολισμένοι με κασσίτερο.

Καθώς έκοβαν τούς μεγάλους λίθους για να κατασκευάσουν τα ανάκτορα, κατασκεύαζαν συγχρόνως στο εσωτερικό, δύο βαθιές αποθήκες για πλοία.
Το τείχος της ακρόπολης το είχαν επενδύσει με ορείχαλκο, που φαινόταν να λάμπει ανάμεσα σε φλόγες.
Στην ακρόπολη υπήρχε και ο πανέμορφος ναός του Ποσειδώνα, που τον κατασκεύασαν με ελεφαντόδοντο και χρυσό.

Ο μαγευτικός Ναός του Ποσειδώνα.

Το άγαλμα του θεού ήταν στημένο σε ένα άρμα με έξι φτερωτά άλογα κι ήταν ψηλό μέχρι το ταβάνι του ναού.

Περιστοιχιζόταν από εκατό Νηρηίδες που κάθονταν σε δελφίνια.

Ο βωμός ήταν επίσης στην ακρόπολη κι ήταν ανάλογος σε κάλλος με το ναό.

Εκεί υπήρχαν ακόμα πλήθος αγάλματα.
Τα ανάκτορα και η ακρόπολη περιστοιχίζονταν από κυκλικά κανάλια που συνδέονταν με διόδους, οι οποίες οδηγούσαν προς το κέντρο.

Οι δίοδοι διέθεταν πύλες που βρισκόταν ανάμεσα σε πύργους και από πάνω υπήρχαν γέφυρες.

Το άνοιγμά τους χωρούσε μια τριήρη και ο διάπλους ήταν υπόγειος κάτω από τις γέφυρες.

Ο λιμένας
Τα κυκλικά κανάλια της ακρόπολης συνδέονταν με τη θάλασσα, που απείχε πενήντα στάδια (9.250 μέτρα), με διώρυγα τριών πλέθρων πλάτους (88,71 μέτρων) και εκατό ποδών βάθους (25 μέτρων).

Στην άκρη της διώρυγας υπήρχε μεγάλη είσοδος που χωρούσε να περνάνε στα κανάλια μεγάλα πλοία.
Ο μεγάλος λιμένας κοντά την πρωτεύουσα της ομοσπονδίας, ήταν ευρύχωρος και πάντοτε γεμάτος από πλοία και εμπόρους που κατάφταναν από όλα τα μέρη του κόσμου.

Οι αποθήκες για πλοία ήταν γεμάτες τριήρεις και αρκετά όργανα και εξαρτήματα, όσα χρειάζονταν γι’ αυτές, όλα τοποθετημένα με τάξη.

Ο στόλος της Ατλαντίδας αποτελούνταν από 1.200 διάφορα πλοία.
Αρδευτικά Έργα

Αναπαράσταση της δομής της Ατλαντίδας, που ήταν διαμορφωμένη, σύμφωνα μα τον Πλάτωνα, σε τρείς δακτύλιους ύδατους και δύο δακτύλιους ξηράς.

Η εικόνα βρίσκεται στο ελληνικό site για την Ατλαντίδα που βρίσκεται πρώτο στην “Ιστογραφία”.
Από τις άλλες οικοδομές τους, πολλές ήταν απλές κι άλλες κτισμένες με πολύχρωμες πέτρες.
Γύρω από την εύφορη πεδιάδα κατασκεύασαν μια μεγάλη κυκλική τάφρο που είχε τεράστιες διαστάσεις σαν να ήταν λίμνη όπου διοχέτευαν τα περισσευούμενα νερά για το καλοκαίρι.

Το πλάτος της παντού ήταν ένα στάδιο (185 μ.), το βάθος της ένα πλέθρο (30,48 μ.) και το μήκος της, σκαμμένο ολόγυρα από την πεδιάδα, ήταν δέκα χιλιάδες στάδια (1.850 χιλιόμετρα).

Το νερό από τη λίμνη το προωθούσαν μέσα από χαντάκια και αυλάκια, σε όλη την πεδιάδα, ώστε να ποτίζονται όλα τα χωράφια, έτσι που να ρυθμίζουν την καλλιέργεια και να θερίζουν δυο φορές το χρόνο.
Στο ιερό άλσος του Ποσειδώνα υπήρχαν ιαματικές πηγές με κρύα και θερμά νερά και δεξαμενές υπαίθριες και σκεπασμένες με στέγες.

Στην Ατλαντίδα υπήρχαν ακόμη κήποι με φυτά και άνθη, γυμναστήρια και ένα ιπποδρόμιο.
Επάνω στα όρη έκαναν λίμνες με φράγματα, που τις συνέδεσαν με μεγάλα αυλάκια και ποτάμια που κατέβαιναν στην πεδιάδα.

Στις λίμνες αυτές συγκέντρωναν τα ξύλα που έκοβαν κι ύστερα άφηναν το νερό να φύγει για να τα παρασύρει από τα αυλάκια στη πεδιάδα….
Διοίκηση
Την Ατλαντίδα κυβερνούσαν δέκα βασιλείς.

Το συμβούλιο των δέκα βασιλέων με αρχηγό τον Άτλαντα, ή τον προερχόμενο από την οικογένεια του Άτλαντα, λάμβανε αποφάσεις για όλα τα γενικά θέματα του νησιού, σύμφωνα με τους νόμους του Ποσειδώνα.

Το ίδιο συμβούλιο δίκαζε το βασιλέα που παρανομούσε.
Για τη δίκη αυτή συγκροτούσαν ειδική συνεδρίαση με ταυροθυσία, σπονδές και όρκους, ότι θα δικάσουν σύμφωνα με τους νόμους που ήταν γραμμένοι σε ειδικές στήλες.
Ό νόμος που ρύθμιζε τις αμοιβαίες σχέσεις των βασιλέων και την εξουσία τους καθώς διέταξε ο Ποσειδώνας, ήταν χαραγμένος με γράμματα πάνω σε μια στήλη ορειχάλκινη, που ήταν στημένη στον κεντρικό ναό του Θεού.

Ό όρκος των βασιλέων περιείχε φοβερές κατάρες για κείνους που θα παράβαιναν το νόμο.
Για τα περιφερειακά θέματα οι βασιλείς είχαν απόλυτη εξουσία στους υπηκόους τους, αλλά υπήκουαν στους νόμους και τιμούσαν το θεό, από τον οποίο κατάγονταν και είχαν συγγένεια.
Κάθε τμήμα της χώρας είχε έκταση εκατό στάδια ( 18.500 τεραγ. μέτρα). Όλα τα τμήματα ανέρχονταν σε εξήντα χιλιάδες.
Οι Κατακτήσεις
Οι Άτλαντες εξουσίαζαν και πολλά άλλα νησιά του πελάγους, γύρω από την περιοχή τους. Όταν οργάνωσαν το κράτος τους επεκτάθηκαν μέχρι την Αίγυπτο και την Τυρρηνία και αργότερα σε άλλες περιοχές της γης.

Διαπεραιώθηκαν στην Ευρώπη και κατέλαβαν όλες τις τότε γνωστές χώρες της, καθώς και τις τότε γνωστές εκτάσεις της Ασίας.

Αλλά, όπως είπαμε στην αρχή, τα στρατεύματά τους που εκστράτευσαν στην Ελλάδα, δεν κατόρθωσαν να καταβάλουν τους Αθηναίους, σύμφωνα με τις γραφές της Σάιδας.
Η θεϊκή τιμωρία
Οι κάτοικοι της Ατλαντίδας μέσα στο νησί τους ζούσαν ειρηνικά, είχαν όλα τ’ αγαθά της γης και προόδευαν.

Ήταν ανώτεροι στο ήθος, υπάκουαν στους νόμους, τους αρχηγούς, τους ιερείς και τους μάντεις που φρόντιζαν για την υγεία τους και την ευζωΐα τους. ‘

Ήταν ευσεβείς και τίμιοι.

Αργότερα όμως, όταν χάθηκε η πίστη των κατοίκων της Ατλαντίδας στο θεό, γιατί ανακατεύτηκε πολλές φορές το θείο – αθάνατο – στοιχείο με το θνητό και υπερίσχυσε το ανθρώπινο ήθος, τότε οι άνθρωποι αλλοτριώθηκαν.

Έγιναν εγωιστές.

Ο Ζευς τότε, που είδε πως ένας καλός λαός βάδιζε προς την αθλιότητα, αποφάσισε να τους τιμωρήσει για να σωφρονιστούν.

Κάλεσε λοιπόν στο λαμπρότερο ανάκτορό τους, στημένο στη μέση όλου του κόσμου, όλους τούς θεούς και τους είπε…
http://www.livepedia.gr/index.php/%CE%91%CF%84%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B4%CE%B1
……………………………………
Σε βάθος 183 μέτρων Kαναδοί επιστήμονες υποστηρίζουν ότι ανακάλυψαν την χαμένη Ατλαντίδα στην περιοχή του Τριγώνου των Βερμούδων.
Υποβρύχιο ρομπότ κατέγραψε ερείπια κτιρίων, σφίγγες, τέσσερις γιγάντιες πυραμίδες και ένα άγαλμα.
Υπενθυμίζεται οτι τον Ιούλιο, Αμερικανοί και Γάλλοι ερευνητές εντόπισαν στο βυθό της Καραϊβικής μια κρυστάλλινη πυραμίδα, μεγαλύτερη από αυτή του Χέοπα.
Μέχρι τώρα όμως δεν έχει εξακριβωθεί η ηλικία και η καταγωγή του μυστηριώδους αυτού κτίσματος.
………………………..
Η αυθεντική και καταπληκτική ιστορία, που πηγάζει από τις “Υπαγορεύσεις Ζωής” του φημισμένου οραματιστή, όπως έχει ερμηνευθεί από τον γιο του Έντγκαρ Έβανς Κέυση: Οι εκπληκτικές αποκαλύψεις του Έντγκαρ Κέυση περιλαμβάνουν:
– Την αναφορά της Ατλαντίδας σαν την πρώτη περιοχή της Γης, όπου ο άνθρωπος μεταβλήθηκε από την πνευματική στην ανθρώπινη μορφή
– Την υπόδειξη ότι πολλοί άνθρωποι σήμερα επηρεάζονται από τις προηγούμενες Ατλάντιες ενσαρκώσεις τους αυτή η πληροφορία μπορεί να διαφυλάξει την Γη από την αυτοκαταστροφή της, από ένα ατομικό ολοκαύτωμα – που είχε συμβεί στην Ατλαντίδα, πριν από χιλιάδες χρόνια.

Υποδηλώνει ότι, η Ατλαντίδα έφθασε σε ένα εκπληκτικό επίπεδο τεχνολογίας, πριν εξαφανισθεί γύρω στο 10.000 π.Χ. Μεταξύ των Ατλάντιων επιτευγμάτων ήταν η τηλεόραση, οι ακτίνες λέηζερ, ακτίνες θανάτου, ατομική ενέργεια, και η κυβερνητική για τον έλεγχο των ανθρώπινων όντων.
………………………………………
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Γ.ΠΑΛΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ
Γ.Μ
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΓΕΝΑΡΧΗΣ ΤΩΝ ΑΤΛΑΝΤΩΝ?
Γ.ΠΑΛΜΟΣ
Ο ΚΡΟΝΟΣ

Γ.Μ
ΠΟΙΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΤΗΝ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ?
Γ.ΠΑΛΜΟΣ
ΟΙ ΔΕΚΑ ΓΙΟΙ ΤΟΥ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ

Γ.Μ
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ ΣΤΟΥΣ ΑΤΛΑΝΤΕΣ?
Γ ΠΑΛΜΟΣ
ΗΤΑΝ ΗΓΕΤΙΚΗ ΘΕΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΠΑΡΕΜΕΙΝΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΘΕΣΗ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΓΥΡΙΖΕ ΤΗΝ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ ΜΕ ΕΝΑ ΑΡΜΑ ΜΕ ΑΛΟΓΑ

Γ.Μ
ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΑΤΛΑΝΤΕΣ ΘΕΛΗΣΑΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ?
Γ.ΠΑΛΜΟΣ
ΓΙΑΤΙ ΠΙΣΤΕΥΑΝ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Γ.Μ
ΠΩΣ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΕ Η ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ?
Γ.ΠΑΛΜΟΣ
Η ΑΘΗΝΑ ΔΙΑ ΙΩΚΗΣ[ΕΝΤΟΛΗ ΓΙΑ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΟΥΝ ΣΕΙΣΜΟΙ ΣΤΗΝ ΓΗ]ΚΑΤΑΒΥΘΙΣΕ ΤΗΝ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ ΣΕ 24 ΩΡΕΣ

Γ.Μ
ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΧΕΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥ ΤΙΤΑΝΑ ΑΤΛΑΝΤΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑΣ?
Γ.ΠΑΛΜΟΣ
ΝΑΙ

Γ.Μ
ΠΟΙΑ ΓΛΩΣΣΑ ΜΙΛΑΓΑΝ?
Γ.ΠΑΛΜΟΣ
ΜΙΑ ΤΟΠΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ Η ΟΠΟΙΑ ΠΛΕΟΝ ΕΧΕΙ ΧΑΘΕΙ

Γ.Μ
ΥΠΗΡΧΕ ΤΕΧΝΗΤΟ ΑΠΟΣΠΩΜΕΝΟ ΤΜΗΜΑ ΤΗΣ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑΣ?
Γ.ΠΑΛΜΟΣ
ΟΧΙ ΕΙΧΑΝ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΑ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ ΥΠΟΓΕΙΩΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΩΝ ΥΠΟΒΡΥΧΙΩΝ ΠΟΛΕΩΝ ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΩΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΩΝ ΚΙΝΟΥΜΕΝΩΝ ΝΗΣΩΝ ΠΟΥ ΤΙΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΣΑΝ ΣΑΝ ΒΑΣΕΙΣ

Γ.Μ
ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΟΙ ΥΠΕΡΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ ΠΟΥ ΥΠΗΡΧΑΝ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ?
Γ.ΠΑΛΜΟΣ
ΟΙ ΑΤΛΑΝΤΕΣ ΕΧΟΥΝ ΚΡΥΦΕΣ ΒΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΙΑΤΗΡΟΥΝ ΤΙΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ ΤΟΥΣ ΟΠΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΟΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΙΕΡΑΤΕΙΩΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ Α ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ Ε

Γ.Μ
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΒΑΣΕΙΣ ΔΗΛΑΔΗ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΤΡΙΓΩΝΟΥ ΤΩΝ ΒΕΡΜΟΥΔΩΝ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ?
Γ.ΠΑΛΜΟΣ
ΕΧΟΥΝ ΠΟΛΛΕΣ ΒΑΣΕΙΣ ΑΝΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΖΑΚΥΝΘΟ ΥΠΟΒΡΥΧΙΕΣ

Γ.Μ
Η ΔΟΜΗ ΤΗΣ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΑ ΠΡΟΗΛΘΑΝ ΑΠΟ ΑΛΛΟΝ ΚΟΣΜΟ?
Γ.ΠΑΛΜΟΣ
Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΤΗΝ ΕΙΧΑΝ ΔΙΔΑΧΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΙΟΥΣ ΤΟΥ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ

Γ.Μ
ΠΟΤΕ ΑΛΛΑΞΑΝ ΠΛΕΥΡΑ ΟΙ ΑΤΛΑΝΤΕΣ?
Γ.ΠΑΛΜΟΣ
ΤΟ 12000Π.Χ ΔΙΟΤΙ ΟΙ ΣΕΛΗΝΙΑΚΟΙ ΟΙ ΣΑΤΑΝΙΣΤΕΣ ΚΥΡΗΞΑΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΑΣ

Γ.Μ
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΑΡΧΑΙΟΣ ΛΑΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΤΛΑΝΤΕΣ ΠΟΣΟ ΑΥΤΟ ΕΙΧΕ ΕΠΗΡΕΑΣΕΙ ΤΑ ΗΘΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΘΙΜΑ ΤΩΝ ΑΤΛΑΝΤΩΝ?
Γ.ΠΑΛΜΟΣ
ΟΙ ΑΤΛΑΝΤΕΣ ΕΠΗΡΕΑΣΤΗΚΑΝ ΛΟΓΩ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΙΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΤΟΣΟ ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΡΦΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΟΜΗ ΕΙΧΑΝ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΙΛΟΥΣΑΝ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥΣ

Γ.Μ
ΟΙ ΑΤΛΑΝΤΕΣ ΤΑΞΙΔΕΥΑΝ ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΥΠΗΡΧΑΝ ΕΚΕΙΝΟΙ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΔΟΡΥΦΟΡΟΙ?
Γ.ΠΑΛΜΟΣ
ΔΟΡΥΦΟΡΟΙ ΥΠΗΡΧΑΝ ΠΑΝΤΑ ΟΧΙ ΤΩΝ ΑΤΛΑΝΤΩΝ ΚΑΙ ΕΙΧΑΝ ΤΑΞΙΔΕΨΕΙ ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ

Γ.Μ
ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ ΑΕΡΟΣΚΑΦΩΝ ΚΛΠ?
Γ.ΠΑΛΜΟΣ
ΕΙΧΑΝ ΤΑΧΥΜΕΤΡΙΚΑ ΑΕΡΟΣΚΑΦΗ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΣΑΝ ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΜΑΧΗΤΙΚΑ ΑΕΡΟΣΚΑΦΗ 28 ΠΟΔΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΗΤΑΝ ΔΙΣΚΟΕΙΔΗ ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ ΥΠΗΡΧΑΝ ΚΑΙ ΑΕΡΟΣΚΑΦΗ 16 ΠΟΔΩΝ

Γ.Μ
ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ?
Γ.ΠΑΛΜΟΣ
ΕΙΧΑΝ ΤΗΝ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΩΝ ΑΕΡΟΣΚΑΦΩΝ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΚΑΙ ΤΑΧΥΜΕΤΡΙΚΑ ΣΚΑΦΗ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΩΣ ΜΑΧΗΤΙΚΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΕΜΦΑΝΗ ΣΤΗΝ ΓΙΓΑΝΤΟΜΑΧΙΑ

Γ.Μ
ΑΠΟ ΠΟΙΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΑΡΧΙΣΕ Η ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΤΩΝ ΑΤΛΑΝΤΩΝ?
Γ.ΠΑΛΜΟΣ
ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΚΑΤΕΛΑΒΑΝ ΤΗΝ Ν ΑΜΕΡΙΚΗ ΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ

Γ.Μ
ΥΠΗΡΧΕ ΤΟΤΕ ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΟΠΩΣ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ?
Γ.ΠΑΛΜΟΣ
ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Γ.ΠΑΛΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ
Γ.Μ
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΓΕΝΑΡΧΗΣ ΤΩΝ ΑΤΛΑΝΤΩΝ?
Γ.ΠΑΛΜΟΣ
Ο ΚΡΟΝΟΣ
Γ.Μ
ΠΟΙΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΤΗΝ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ?
Γ.ΠΑΛΜΟΣ
ΟΙ ΔΕΚΑ ΓΙΟΙ ΤΟΥ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ
Γ.Μ
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ ΣΤΟΥΣ ΑΤΛΑΝΤΕΣ?
Γ ΠΑΛΜΟΣ
ΗΤΑΝ ΗΓΕΤΙΚΗ ΘΕΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΠΑΡΕΜΕΙΝΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΘΕΣΗ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΓΥΡΙΖΕ ΤΗΝ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ ΜΕ ΕΝΑ ΑΡΜΑ ΜΕ ΑΛΟΓΑ
Γ.Μ
ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΑΤΛΑΝΤΕΣ ΘΕΛΗΣΑΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ?
Γ.ΠΑΛΜΟΣ
ΓΙΑΤΙ ΠΙΣΤΕΥΑΝ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Γ.Μ
ΠΩΣ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΕ Η ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ?
Γ.ΠΑΛΜΟΣ
Η ΑΘΗΝΑ ΔΙΑ ΙΩΚΗΣ[ΕΝΤΟΛΗ ΓΙΑ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΟΥΝ ΣΕΙΣΜΟΙ ΣΤΗΝ ΓΗ]ΚΑΤΑΒΥΘΙΣΕ ΤΗΝ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ ΣΕ 24 ΩΡΕΣ
Γ.Μ
ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΧΕΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥ ΤΙΤΑΝΑ ΑΤΛΑΝΤΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑΣ?
Γ.ΠΑΛΜΟΣ
ΝΑΙ
Γ.Μ
ΠΟΙΑ ΓΛΩΣΣΑ ΜΙΛΑΓΑΝ?
Γ.ΠΑΛΜΟΣ
ΜΙΑ ΤΟΠΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ Η ΟΠΟΙΑ ΠΛΕΟΝ ΕΧΕΙ ΧΑΘΕΙ
Γ.Μ
ΥΠΗΡΧΕ ΤΕΧΝΗΤΟ ΑΠΟΣΠΩΜΕΝΟ ΤΜΗΜΑ ΤΗΣ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑΣ?
Γ.ΠΑΛΜΟΣ
ΟΧΙ ΕΙΧΑΝ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΑ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ ΥΠΟΓΕΙΩΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΩΝ ΥΠΟΒΡΥΧΙΩΝ ΠΟΛΕΩΝ ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΩΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΩΝ ΚΙΝΟΥΜΕΝΩΝ ΝΗΣΩΝ ΠΟΥ ΤΙΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΣΑΝ ΣΑΝ ΒΑΣΕΙΣ
Γ.Μ
ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΟΙ ΥΠΕΡΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ ΠΟΥ ΥΠΗΡΧΑΝ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ?
Γ.ΠΑΛΜΟΣ
ΟΙ ΑΤΛΑΝΤΕΣ ΕΧΟΥΝ ΚΡΥΦΕΣ ΒΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΙΑΤΗΡΟΥΝ ΤΙΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ ΤΟΥΣ ΟΠΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΟΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΙΕΡΑΤΕΙΩΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ Α ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ Ε
Γ.Μ
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΒΑΣΕΙΣ ΔΗΛΑΔΗ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΤΡΙΓΩΝΟΥ ΤΩΝ ΒΕΡΜΟΥΔΩΝ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ?
Γ.ΠΑΛΜΟΣ
ΕΧΟΥΝ ΠΟΛΛΕΣ ΒΑΣΕΙΣ ΑΝΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΖΑΚΥΝΘΟ ΥΠΟΒΡΥΧΙΕΣ
Γ.Μ
Η ΔΟΜΗ ΤΗΣ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΑ ΠΡΟΗΛΘΑΝ ΑΠΟ ΑΛΛΟΝ ΚΟΣΜΟ?
Γ.ΠΑΛΜΟΣ
Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΤΗΝ ΕΙΧΑΝ ΔΙΔΑΧΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΙΟΥΣ ΤΟΥ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ
Γ.Μ
ΠΟΤΕ ΑΛΛΑΞΑΝ ΠΛΕΥΡΑ ΟΙ ΑΤΛΑΝΤΕΣ?
Γ.ΠΑΛΜΟΣ
ΤΟ 12000Π.Χ ΔΙΟΤΙ ΟΙ ΣΕΛΗΝΙΑΚΟΙ ΟΙ ΣΑΤΑΝΙΣΤΕΣ ΚΥΡΗΞΑΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΑΣ
Γ.Μ
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΑΡΧΑΙΟΣ ΛΑΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΤΛΑΝΤΕΣ ΠΟΣΟ ΑΥΤΟ ΕΙΧΕ ΕΠΗΡΕΑΣΕΙ ΤΑ ΗΘΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΘΙΜΑ ΤΩΝ ΑΤΛΑΝΤΩΝ?
Γ.ΠΑΛΜΟΣ
ΟΙ ΑΤΛΑΝΤΕΣ ΕΠΗΡΕΑΣΤΗΚΑΝ ΛΟΓΩ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΙΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΤΟΣΟ ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΡΦΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΟΜΗ ΕΙΧΑΝ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΙΛΟΥΣΑΝ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥΣ
Γ.Μ
ΟΙ ΑΤΛΑΝΤΕΣ ΤΑΞΙΔΕΥΑΝ ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΥΠΗΡΧΑΝ ΕΚΕΙΝΟΙ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΔΟΡΥΦΟΡΟΙ?
Γ.ΠΑΛΜΟΣ
ΔΟΡΥΦΟΡΟΙ ΥΠΗΡΧΑΝ ΠΑΝΤΑ ΟΧΙ ΤΩΝ ΑΤΛΑΝΤΩΝ ΚΑΙ ΕΙΧΑΝ ΤΑΞΙΔΕΨΕΙ ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ
Γ.Μ
ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ ΑΕΡΟΣΚΑΦΩΝ ΚΛΠ?
Γ.ΠΑΛΜΟΣ
ΕΙΧΑΝ ΤΑΧΥΜΕΤΡΙΚΑ ΑΕΡΟΣΚΑΦΗ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΣΑΝ ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΜΑΧΗΤΙΚΑ ΑΕΡΟΣΚΑΦΗ 28 ΠΟΔΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΗΤΑΝ ΔΙΣΚΟΕΙΔΗ ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ ΥΠΗΡΧΑΝ ΚΑΙ ΑΕΡΟΣΚΑΦΗ 16 ΠΟΔΩΝ

Γ.Μ
ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ?
Γ.ΠΑΛΜΟΣ
ΕΙΧΑΝ ΤΗΝ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΩΝ ΑΕΡΟΣΚΑΦΩΝ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΚΑΙ ΤΑΧΥΜΕΤΡΙΚΑ ΣΚΑΦΗ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΩΣ ΜΑΧΗΤΙΚΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΕΜΦΑΝΗ ΣΤΗΝ ΓΙΓΑΝΤΟΜΑΧΙΑ
Γ.Μ
ΑΠΟ ΠΟΙΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΑΡΧΙΣΕ Η ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΤΩΝ ΑΤΛΑΝΤΩΝ?
Γ.ΠΑΛΜΟΣ
ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΚΑΤΕΛΑΒΑΝ ΤΗΝ Ν ΑΜΕΡΙΚΗ ΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ

Γ.Μ
ΥΠΗΡΧΕ ΤΟΤΕ ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΟΠΩΣ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ?
Γ.ΠΑΛΜΟΣ
ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ
http://olympospress.blogspot.gr/2013/11/blog-post_3843.html
…………………………….
“ΤΙΜΑΙΟΣ”του Πλάτων:Τι ελεγε ο Τιμαιος για την Ατλαντιδα!

Όλοι έχουμε ακούσει για την χαμένη Ατλαντίδα, την ένδοξη αυτή πόλη που, παρά τα μεγάλα τεχνολογικά και τα άλλα επιτεύγματα, καταστράφηκε από μεγάλους σεισμούς και πλημμύρες.

Οι πλείστοι, γνωρίζουν επίσης, ότι αυτή η ιστορία φθάνει στις μέρες μας μέσα από τα κείμενα του Πλάτωνα και συγκεκριμένα τους διαλόγους Τίμαιος και Κριτίας.
Τα γραπτά του Πλάτωνα, αποτελούν μάλιστα την μοναδική βιβλιογραφική πληγή που υπάρχει για αυτήν την ιστορία.

Η ύπαρξη της Ατλαντίδος αναφέρεται σε ένα διάλογο μεταξύ του Σωκράτη, του Κριτία, του Τίμαιου και του Ερμοκράτη.

Αυτόν τον διάλογο θα προσπαθήσουμε να μεταφέρουμε εδώ στο Ελληνικό Αρχείο ,κάνοντας την ακριβές αντιγραφή του από το έργο του Πλάτων “ΤΙΜΑΙΟΣ” ,ώστε να διαβάσετε και να μάθετε αυτή την ιστορία από πρώτο χέρι και όχι από διάφορες προσωπικές ερμηνείες του καθενός.

Στην συνέχεια θα παραθέσουμε και το πρωτότυπο κείμενο, γραμμένο στην αρχαία Ελληνική, έτσι ακριβώς όπως μας τα διηγήθηκε ο μεγάλος Πλάτων, ώστε να βγάλετε μόνοι σας τα δικά σας συμπεράσματα, αλλά και για να νιώσετε πιο κοντά, εν μέρη, στην εποχή που ειπώθηκε ο παρακάτω διάλογος των προσκεκλημένων του Σωκράτη…

Ο Κριτίας λοιπόν, σε κάποιο σημείο αυτού του διαλόγου, παίρνει τον λόγο και αναφέρει στην ομήγυρη, μια ιστορία «απόλυτα αληθινή, όπως τη διηγήθηκε κάποτε ο Σόλωνας» στον προπάππου του.

Αυτή την ιστορία ο Κριτίας την άκουγε από τον παππού του όταν ήταν ακόμη παιδί και την είχε απομνημονεύσει καλά.

Ο Κριτίας, αναφέρει πως ο Σολωνας είχε καταγράψει την ιστορία και «τα χειρόγραφα του, που βρίσκονταν στην κατοχή του παππού μου, είναι σήμερα στα χέρια μου και μπορώ να πω ότι τα έμαθα απ’ έξω όταν ήμουν μικρός».

Ο Κριτίας ενημερώνει τους συνομιλητές του, ότι ο Σόλωνας είχε πάει ταξίδι την Αίγυπτο, σε μια περιοχή στην αρχή του δέλτα του Νείλου, της οποίας η μεγαλύτερη πολιτεία είναι η Σάις.

«Σύμφωνα με κείνους, (σ.σ. τους Αιγύπτιους ιερείς στην Σάις) ιδρυτής της πόλης ήταν μια θεά που στα Αιγυπτιακά ονομάζεται Νήιθ, και, όπως λένε οι ίδιοι, Αθηνά στα Ελληνικά.

Οι κάτοικοι της αγαπούν πολύ τους Αθηναίους και ισχυρίζονται ότι, κατά κάποιο τρόπο, είναι συγγενείς τους.» Οι ναοί της Αιγύπτου φαίνεται να ήταν πολύ καλή πηγή πληροφοριών για προϊστορικά θέματα, αφού η γη τους δεν καταστρεφόταν από θεομηνίες, και η αρχαία γνώση μπορούσε να διατηρηθεί για καιρό.

Σε αυτή την πόλη με τις ιδιαίτερες σχέσεις με την Αθήνα, ο Σόλωνας ζήτησε πληροφορίες για την αρχαία ιστορία από τους ιερείς, που κατ’ εξοχήν γνώριζαν αυτά τα πράγματα».

Ο Σόλωνας άρχισε πρώτος να μιλά για την ιστορία όπως την ήξερε, θέλοντας να παρασύρει τους ιερείς σε συζήτηση σχετικά με την αρχαία ιστορία.

Τότε ένας πολύ ηλικιωμένος ιερέας αρχίζει και διηγείται στον Σόλωνα την παρακάτω ιστορία….:

“Κάποτε, Σόλωνα, πριν από την μέγιστη υδάτινη καταστροφή, η πόλη – που σήμερα είναι των Αθηναίων – ξεχώριζε ως άριστη στον πόλεμο και η περισσότερο ευνοούμενη σε όλα.

Γι΄αυτήν λέγεται ότι πραγματοποίησε τα ωραιότερα έργα και τα ωραιότερα πολιτεύματα απ’ όλα όσα εμείς ακούσαμε να υπάρχουν κάτω από τον ουρανό.”
Ακούγοντας αυτά τα λόγια ο Σόλων έμεινε έκθαμβος και παρακάλεσε του ιερείς να του διηγηθούν στην συνέχεια, με ακρίβεια, τα πάντα για τους παλαιούς πολίτες της χώρας μας.

Ο ιερέας αποκρίθηκε:
“Δεν θα σου τα αρνηθώ, Σόλωνα αλλά θα τα πω για χάρη σου και για χάρη της πόλης σας και μάλιστα για χάρη της Θεάς, η οποία ανέλαβε και ανέθρεψε και εκπαίδευσε την πόλη σας και την δική μας – πρώτα την δική σας, χίλια χρόνια νωρίτερα, παραλαμβάνοντας το σπέρμα σας από την Γη και τον Ήφαιστο, και ύστερα την δική μας.

Για την μέχρι σήμερα πορεία μας στον κόσμο, οι ιερές γραφές δίνουν τον αριθμό των οχτώ χιλιάδων ετών.

Θα σου μιλήσω λοιπόν για τους συμπολίτες σου, που εμφανίστηκαν προ εννέα χιλιάδων ετών, θα σου μιλήσω για το ωραιότερο έργο απ’ όσα έπραξαν.

Πολλά και μεγάλα έργα της πόλης σας είναι εδώ καταγεγραμμένα και θαυμάζο
ται, αλλά ένα απ’ όλα υπερέχει σε μέγεθος και αρετή.

Λένε οι γραφές ότι η πόλη σας κάποτε κατανίκησε μια πολύ μεγάλη δύναμη που πορευόταν υβριστικά εναντίον ολόκληρης της Ευρώπης και της Ασίας, ορμώντας απ΄έξω από το Ατλαντικό πέλαγος.

Τότε ήταν πορεύσιμο το εκεί πέλαγος.

Εμπρός από το στόμιό του – το οποίο, όπως λέτε, ονομάζεται Στήλες Ηρακλέους – είχε νησί.

Και το νησί αυτό ήταν μεγαλύτερο από την Λιβύη και την Ασία μαζί.

Περνώντας από αυτό, πορεύονταν προς τα άλλα νησιά και από αυτά τα νησιά σε όλη την αντικρινή ήπειρο, που περιβάλει εκείνον τον αληθινό πόντο.

Αυτά λοιπόν που βρίσκονται εντός του στομίου, για το οποίο λέμε, φαίνονταν σαν λιμάνι που έχει μια στενή είσοδο.

Εκείνο όμως ήταν όντως πέλαγος και η γη που το περιέβαλλε ορθότατα θα ονομαζόταν ήπειρος, παντελώς και αληθώς.

Σ’ αυτή λοιπόν την νήσο Ατλαντίδα υπήρχε μεγάλη και θαυμαστή βασιλική δύναμη, που επικρατούσε σε όλο το νησί, καθώς και σε πολλά άλλα νησιά και μέρη της ηπείρου.

Επιπλέον, στα δικά μας μέρη, ήταν άρχοντες στην Λιβύη, μέχρι την Αίγυπτο και στην Ευρώπη μέχρι την Τυρρηνία.

Όλη αυτή η δύναμη, συναθροισμένη σε ένα στράτευμα, επιχείρησε κάποτε να υποδουλώσει με ορμή τον δικό σας και τον δικό μας και κάθε τόπο εντός του στομίου.

Τότε λοιπόν Σόλωνα, η δύναμη της πόλης σας έγινε εμφανής σε άπαντες τους ανθρώπους, ως προς την αρετή και την ρώμη της, γιατί πρωτοστάτησε ενώπιον όλων με ευψυχία και με όσες πολεμικές τέχνες κατείχε, αρχικά ως ηγεμόνας των Ελλήνων κ’ έπειτα – εξ’ ανάγκης απομονωμένη, όταν οι άλλοι αποστάτησαν – φτάνοντας στους έσχατους κινδύνους, νίκησε τους επιδρομείς κ’ έστησε τρόπαιο, αποτρέποντας την υποδούλωση των μη υπόδουλων και ελευθερώνοντας μεγαλόκαρδα όλους τους άλλους, όσους κατοικούμε εντός των ορίων των Ηρακλείων Στήλων.

Σε κατοπινούς χρόνους, όταν έγιναν φοβεροί σεισμοί και κατακλυσμοί, μέσα σε μία ημέρα και μία νύχτα τρομερή, όλοι οι μαχητές σας χάθηκαν αθρόοι μέσα στην γη και η νήσος Ατλαντίδα αφανίστηκε, παρομοίως βυθισμένη στην θάλασσα.

Γι’ αυτό και τώρα έγινε απροσπέλαστο και αδιερεύνητο το εκεί πέλαγος, αφού εμποδίζει ο εντελώς βαθύς πηλός, τον οποίο άφησε το νησί καθώς καταποντιζόταν”.

Το πρωτότυπο κείμενο στην αρχαία Ελληνική:
“ην γάρ δή ποτε, ώ Σόλων, υπέρ τήν μεγίστην φθοράν ύδασιν ή νύν Άθηναίων ούσα πόλις άριστη πρός τε τόν πόλεμον καί κατά πάντα εύνομωτάτη διαφερόντως ή κάλλιστα έργα καί πολιτείαι γενέσθαι λέγονται κάλλισται πασών όπόσων ύπό τόν ούρανόν ήμείς άκοήν παρεδεξάμεθα.

Φθόνος ούδείς, ώ Σόλων, άλλά σού τε ένεκα έρώ καί τής πόλεως ύμών, μάλιστα δ’ε τής θεού χάριν, ή τήν τε ύμετέραν καί τήνδε έλαχεν καί έθρεψεν καί έπαίδευσεν, προτέραν μέν τήν παρ’ ύμιν έτεσιν χιλίοις, έκ Γής τε καί Ήφαιστου τό σπέρμα παραλαβούσα ύμών, τήνδε ύστεραν. τής δέ ένθάδε διακοσμήσεως παρ’ ήμίν έν τοίς ίεροίς γράμμασιν όκτακισχίλια έτών άριθμός γέγραπται.

Περί δή τών ένακισχίλια γεγονότων έτη πολιτών σοι δηλώσω διά τών έργων αύτοίς ό κάλλιστον έπραχθη.

Πολλά μέν ούν ύμών καί μεγάλα έργα τής πόλεως τήδε γεγραμμένα θαυμάζεται, πάντων μήν έν ύπερέχει μεγέθει καί άρετη έγει γάρ τά γεγραμμένα.

Όσην ή πόλις ύμών έπαυσέν ποτε δύναμιν ύβρει πορευομένην άμα έπι πάσαν Ευρώπην καί Άσίαν, έξωθεν όρμηθείσαν έκ τού Άτλαντικού πελάγους.

Τότε γάρ πορεύσιμον ήν τό έκεί πέλαγος νήσους γάρ πρό τού στόματος είχεν ό καλείτε, ώς φάτε, ύμείς Ήρακλέους στήλας, ή δέ νήσος άμα Λιβύης ήν καί Άσίας μείζων, έξ ής έπιβατόν έπί τήν καταντικού πάσαν ήπειρον τήν περί τόν άληθινόν έκείνον πόντον.

Τάδε μέν γάρ, όσα έντός τού στόματος ού λέγομεν, φαίνεται λιμήν στενόν τίνα έχων είσπλουν έκείνο δέ πέλαγος όντως ή τε περιέχουσα αύτό γή παντελώς άληθώς όρθότατ’άν λέγοιτο ήπειρος.

Έν δέ δή τή Άτλαντίδι νήσω ταύτη μεγάλη συνέστη καί θαυμαστή δύναμις βασιλέων, κρατούσα μέν άπασης τής νήσου, πολλών δέ άλλων νήσων καί μερών τής ήπείρου πρός δέ τούτοις έτι τών έντός τήδε Λιβύης μέν ήρχον μέχρι πρός Αίγυπτον, τής δέ Εύρώπης μέχρι Τυρρηνίας.

Αύτη δή πάσα συναθροισθείσα είς έν ή δύναμις τόν τε παρ’ ύμίν καί τόν παρ’ ήμίν καί τόν έντός τού στόματος πάντα τόπον μιά ποτέ έπεχείρησεν όρμή δουλούσθαι.

τότε ούν ύμων, ώ Σόλων, τής πόλεως ή δύναμις είς άπαντας άνθρώπους διαφανής άρετή τε καί ρώμη έγένετο πάντων γάρ προστάσα εύψυχία καί τέχναις όσαι κατά πόλεμον, τά μέν τών Έλλήνων ήγουμένη, τά δ’ αύτή μονωθείσα έξ άναγκης τών άλλων άποστάντων, έπί τούς έσχάτους άφικομένη κινδύνους, κρατήσασα μέν τών έπιόντων τρόπαιον έστησεν, τούς δέ μήπω δεδουλωμένους διεκώλυσεν δουλωθήναι, τούς δ’ άλλους, όσοι κατοικούμεν έντός όρων Ήρακλείων, άφθόνως άπαντας ήλευθέρωσεν. Ύστερω δέ χρόνω σεισμών έξαισίων καί κατακλυσμών γενομένων, μιάς ήμέρας καί νυκτός χαλεπής έπελθούσης, τό τε παρ’ ύμίν μάχιμον πάν άθρόον έδυ κατά γής, ή τε Άτλαντίς νήσος ώσαύτως κατά βαθέος έμποδών όντος, όν ή νήσος ίζομένη παρέσχετο.”
ΠΗΓΗ
ΠΗΓΗ
http://periergaa.blogspot.gr/2015/03/blog-post_477.html
……………………………….
Οι κατακτήσεις των Ατλάντων στη Μεσόγειο

Στη ΣΥΜΗ της Δωδεκανήσου, κάποιοι από το νησί των Μακάρων( ’αδη ) του Κρόνου (Εωσφόρου διαβόλου χάρου κλπ) έφτασαν στο νησί αυτό κι είχαν μαζί τους και τη νύμφη Σύμη, που έμενε εκεί κι έδωσε τ’ όνομά της στο νησί.

O Ποσειδώνας που πέρασε λίγο αργότερα, την έκανε δική του και γεννήθηκε ο Χθόνιος.Αργότερα έφτασε και ο Προμηθέας, αδελφός του ’Aτλαντα και δίδαξε πολλές τέχνες και τη μακροβιότητα.
Εκεί λέγεται έπλασε άνθρωπο από πηλό…
Ο Προμηθέας δύο τινά μπορεί να έκανε κατά την άποψή μας
1. Είτε κατάφερε να ενσαρκώσει ανθρώπινη ψυχή σε κάποιο προϋπάρχον ζώο, και στη συνέχεια το ζώο αυτό ανθρωποποιήθηκε βιολογικά
Αυτή την άποψη εκφράζει σήμερα η γνωστή αρχαιολογική ΄΄οικογένεια΄΄ των Εβραίων Λίκεη , που υποστηρίζει ότι ο πρόγονος του ανθρώπου είναι ο αφρικανικός πίθηκος ΛΟΥΣΙ , που ανεκάλυψαν σε σπήλαιο της Αφρικής.

Ηλικίας 3,5 εκατομμυρίων ετών. Τους υποστηρίζουν μεγάλοι εκδοτικοί οίκοι (πχ National geographic). Όμως στο σπήλαιο των Πετραλώνων Χαλκιδικής ο γνωστός σπηλαιολόγος ’Αρης Πουλιανός , έχει ανακαλύψει οστά ανθρώπων 11 εκατομμυρίων ετών.
Υπόψη ότι οι ψυχές περιφέρονται στον αιθέρα και μόλις γονιμοποιηθεί κάποιο ανθρώπινο ωάριο, με κάποιο τρόπο (ίσως άγγελος τη μεταφέρει εκεί) εισέρχονται σε αυτό και έτσι η ψυχή δημιουργεί το ανθρώπινο βιολογικό σώμα)
2. Είχε ο προμηθέας αποκτήσει ΄΄εμπειρίες΄΄ άλλου τύπου είχε μάλλον ξεπεράσει και την τέχνη της συνουσίας είχε μάθει την τέχνη της πλήρους διαβολοποίησης τωνανθρώπων τη μίξη δηλαδή της ουσίας πνεύματος των αγγέλων μετά της ουσίας πνεύματος των ανθρώπων.. αυτή ήταν η ΄΄φωτιά΄΄ , το θεϊκό πυρ, δηλαδή, που ΄΄έφερε΄΄ ο προμηθέας στους ανθρώπους η ΄΄αγγελοκαταληψια΄΄ του ανθρώπινου πνεύματος έτσι , ο Δίας ΣΕΜΙΑΖΑΣ , ανακάλεσε τον προμηθέα και τον έφερε στο αρχηγείο του , στον Όλυμπο για να του μάθει την τέχνη φυσικά
Η απάντηση εξαρτάται από την αποκρυπτογράφηση του τι ακριβώς ήταν το ΄΄ΠΥΡ΄΄ που ο Προμηθέας ΄΄έφερε΄΄ στους ανθρώπους.
Το πυρ , είναι η ΄΄ουσία πνεύματος΄΄ . Αλλά ουσία πνεύματος έχει και ο άνθρωπος (έχει επί πλέον και την ουσία ψυχής) και οι άγγελοι.
Η λέξη ΠΥΛΟΣ, από την οποία ο Προμηθέας φέρεται ότι έφτιαξε άνθρωπο , είναι απλή. Π + ΥΛΟΣ -> Π = πέρασμα πνεύματος ουσίας , στην, ΥΛΗ.
Η εκδοχή αυτή δε μας οδηγεί πουθενά γιατί καλύπτει και τις δύο υποθέσειςΣτα παραπάνω φαίνεται να ταιριάζει και ο μύθος για το ΚΗΡΥΚΕΙΟ ΤΟΥ ΕΡΜΗ. Τι συμβολίζει το Κηρύκιο ;
Το κηρύκειο του Ερμή, ή της Ίριδας, επίσης Ατλαντικής γενιάς, συμβόλιζε το δεσμό των προγόνων με τους απόγονους.

Η Νίκη, κατά τον Ησίοδο, ήταν η θυγατέρα του Τιτάνα Πάλλαντα…
ΤΟ ΚΗΡΥ (ΤΕΙ) (ΟΤΙ) ΚΕΙ (ΕΙΝΑΙ) Ο ΑΓΓΕΛΟΣ. ΜΕΤΟΥΣΙΩΜΕΝΟΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ , ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ , ΣΩΜΑ.
Η΄ είναι η γνώση του πως ένας άγγελος εισάγει μία περιπλανώμενη στον αιθέρα , ανθρώπινη ψυχή σε κάποιο ανθρώπινο γονιμοποιημένο ωάριο και με τον τρόπο αυτό ενσαρκώνει μια ψυχή ΤΗΣ ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΑΡΕΣΚΕΙΑΣ ΤΟΥ σε ένα νεογεννημένο , αμορφοποίητο, άψυχο, άνθρωπο…..
Λένε πολλοί ότι σήμερα που γνωρίζουμε για την περίφημη έλικα του DNA των ανθρώπων, αυτό συμβολίζει το ΚΗΡΥΚΙΟ
Όμως το κηρύκειο κάλλιστα μπορεί να αποτελείται από τα δύο φίδια, που είναι τα χωροχρονικά ασυνεχή που ενώνουν ουρανό και γη.
Κατά τη μυθολογία, και οι τρεις αδελφοί του Ατλαντα τιμωρήθηκαν από το Δία, μετά τη νίκη των «θεών» στη τιτανομαχία.

Ο Δίας κατακεραύνωσε τον Μενοίτιο και τον Επιμηθέα και τους ξαπόστειλε στο Έρεβος, ενώ τον Προμηθέα τον έβαλε στην Ανατολή καρφώνοντας τον πάνω στην υψηλότερη κορυφή του Καύκασου.

Εκεί ο Ήφαιστος τον έδεσε σε ένα βράχο με δεσμά άθραυστα.

Ένας αετός που τον έστειλε ο Δίας, πήγαινε κάθε μέρα και έτρωγε το ήπαρ του Προμηθέως το οποίο κατά την επόμενη νύχτα ανεγενάτο, επειδή ο Προμηθέας ήταν Τιτάνας αθάνατος.

Ύστερα από τριάντα χρόνια έτυχε να περάσει από τα μέρη του Καύκασου ο Ηρακλής ο οποίος με το τόξο του σκότωσε τον αετό και απελευθέρωσε τα δεσμά του Προμηθέα.

Όλα αυτά γίνονται βεβαίως με τη συγκατάθεση του Διός, που συνεφιλιώθη με τον Τιτάνα Προμηθέα.

Μάλιστα ο Ζευς τον δέχεται στον Όλυμπο.

Ο Σεμιαζας Δίας , κάνει επίδειξη πυγμής και δύναμης στους 200 αγγέλους παραβάτες τους έστειλε να φυλάνε σε δύσβατα σημεία του σύμπαντος, μάλλον.

Κάτι σαν ΄΄ξιφία΄΄ που λένε οι ναύτες δηλαδή περιπολία με πλοίο κατά μήκος των τούρκικων ακτών , σε όλο το Αιγαίο.
Τον τρίτο τον τιμώρησε αλλιώς, αλλά τον χρειαζόταν για κάτι είχε ο προμηθέας αποκτήσει ΄΄εμπειρίες΄΄ αλλού τύπου
Είχε μάλλον ξεπεράσει και την τέχνη της συνουσίας είχε μάθει την τέχνη της πλήρους διαβολοποίησης των ανθρώπων τη μίξη δηλαδή της ουσίας πνεύματος των αγγέλων μετά της ουσίας πνεύματος των ανθρώπων..
Αυτή ήταν η ΄΄φωτιά΄΄ , το θεϊκό πυρ, δηλαδή, που ΄΄έφερε΄΄ ο προμηθέας στους ανθρώπους η αγγελοκαταληψια του ανθρώπινου πνεύματος η ενσάρκωση των αγγέλων σε ανθρώπινο φορέα έτσι , ο Δίας Σεμιαζας , ανακάλεσε τον προμηθέα και τον έφερε στο αρχηγείο του , στον Όλυμπο για να του μάθει την τέχνη φυσικά
Ο ’Ατλας παρουσιάζεται επίσης στενά συνδεδεμένος και με την Αρκαδία (στη Πελοπόννησο). Στην Αρκαδία ο ’Ατλαντας λατρευόταν σαν «θεός».

Τον ’Ατλαντα αυτόν η Ελληνική παράδοση από το 2000 μέχρι το 600 περίπου της παλιάς χρονοαρίθμησης τον ταύτιζε με τους προηγούμενους ’τλαντες και τον αναγνώριζε σαν γεννήτορα των πλειάδων.

Δέχονταν δηλαδή πως οι Πλειάδες γεννήθηκαν στο βουνό Κυλλήνη της βόρειας τότε Αρκαδίας. Σε μια σπηλιά μάλιστα του ίδιου βουνού γέννησε λέγανε και η Μαία τον Ερμή (ο πατέρας ήταν ο Δίας).

Οι αρχαίοι Αρκάδες αυτοονομάζονταν «απόγονοι των θυγατέρων του ’Ατλαντα» (F.H.G. Didot). Το βουνό Κυλλήνη παλιότερα ονομαζόταν «όρος ’τλας» προς τιμή του «θεού» (διάβαζε βασιλιά) ’τλαντα. Η Αρκαδία λεγόταν παλιότερα Γίγαντίς, γη των Γιγάντων.
Όταν όμως τον 6ο π.χ. αιώνα καταγράφηκαν στην τωρινή γλώσσα και ερμηνεύτηκαν τα έπη του Όμηρου και τα ποιήματα του Ησίοδου και λίγο αργότερα, όταν ο Σόλωνας έφερε τα στοιχεία από την Αίγυπτο για την Ατλαντίδα και ο Πλάτωνας τα δημοσίευσε, και όταν οι Έλληνες με τα ταξίδια διεύρυναν τον γεωγραφικό τους ορίζοντα, οι μυθιστορίες για τον ’Ατλαντα της Αρκαδίας άλλαξαν…Η καταγωγή του παλιού τοπικού θεού ’Ατλαντα μετατέθη από την Αρκαδία στη μακρινή δύση. Τώρα λοιπόν όλοι δέχονται ότι ο ’Ατλαντας της Αρκαδίας ήταν ο πρώτος βασιλιάς της περιοχής.
Ποιος όμως ήταν ο περίφημος ’Ατλας ?
Ατριηλ = ’Ατλας ένας δεκαρχης, παραβάτης άγγελος από την ιστορία του Ενωχ όπου πήγαινε αναγραμμάτιζε το όνομα του.
Η αλήθεια είναι οτι παρουσιαζόταν – όπως όλοι οι παραβάτες άγγελοι βλέπε είδωλα ή ολύμπιου θεοί σε πολλά μέρη της γης άγγελος ήταν όπου ήθελε πήγαινε
Ατριηλ , ήταν μάλλον το όνομα του ένας από τους 20 δεκάρχες.
Έβγαλε από το όνομα του το ΄΄ριη΄΄ . ρει = ρέει σαν ενέργεια ο άγγελος. γιατί αφαίρεσε αυτό το κομμάτι του ονόματος του ?
Στο βιβλίο του Ενωχ οι παραβάτες άγγελοι αποφασίζουν και μάλιστα ορκίζονται μεταξύ τους – να μείνουν στην ύλη γη όπου θα συνουσιάζοντο με τις γυναίκες των ανθρώπων επομένως δεν ήθελε να ρέει να μετακινείται δηλαδή εκτός της βαριάς κατάστασης της ύλης.. το υλικό σύμπαν
Οι άνθρωποι , οι εικόνες του ίδιου του θεού, λάτρευαν τον Ατριηλ και τους άλλους παραβάτες αγγέλους σαν θεούς μεγάλη κολακεία για ένα άγγελο και μεγάλο αμάρτημα κατά του ίδιου του θεού
Έτσι έμεινε μάλλον το ΄΄ατλ΄΄ όσο για το ας ?
ελατέ στη θέση ενός αγγέλου που εδώ στην ύλη έχει την ανιαρή Αποστόλη να φυλάει όλη του τη ζωή εμάς τους ανθρώπους , που αμαρτήσαμε δίπλα και στον ουρανό και στη γη , τις θεϊκές εικόνες
Τι ειρωνεία για εκείνον που υπηρετούσε πιστά το θεό γιατί να μην ήταν εκείνος η θήκη εικόνα ? γιατί ο θεός να ποιήσει τον άνθρωπο ?
Ειρωνευομενος , λοιπόν , ο παραβάτης άγγελος τους ανθρώπους, χλευάζοντας την νοημοσύνη τους..
Σκέφθηκε ας. με πούμε ατλ ατλ + ας = ατλας
Τι λέει για την Ατλαντίδα ο Πλάτων στον «Τίμαιο» #22-25:
α) Πως κατακλυσμοί έγιναν πολλοί στην γη και όποιος λαός ισχυρίζεται πως είναι ο αρχαιότερος στην γη και γνωρίζει μόνο έναν αυτοαναιρείται, αυτοδιαψεύδεται.
β) Η Θεά Αθηνά λατρευόταν και στην Αίγυπτο κάτω όμως από διαφορετικά ονόματα.
γ) Ο πολιτισμός των Αιγυπτίων είναι κατά χίλια χρόνια νεώτερος του Ελληνικού (Αθηναϊκού)
δ) η Αιγυπτιακή νομοθεσία μοιάζει με την Αθηναϊκή νομοθεσία
ε) Η ατλαντίς είναι εχθρική δύναμη προς τους Έλληνες
στ) Η οργάνωση της πόλης των Αθηνών είναι τουλάχιστον 9.000 π.Χ. ετών

…Εκεί λοιπόν (στην Αίγυπτο) όταν επήγαν ο Σόλων, καθώς είπεν ετιμήθη με εξαιρετικάς τιμάς από τους κατοίκους και ζητών πληροφορίας διά την παλαιάν ιστορίαν της χώρας από τους ιερείς εκείνους που την εγνώριζον πολύ καλά, ανεκάλυψεν ότι ούτε αυτός ο ίδιος ούτε άλλος κανείς Έλλην εγνώριζε τίποτε σχεδόν διά τα παλαιά.
Και όταν κάποτε ηθέλησε να τους παρασύρη εις συζήτησιν διά τα παλαιά ήρχισε να τους λέγη διά τα αρχαιοτάτας παραδόσεις των Αθηνών, διά τον Φορωνέα, ο οποίος εθεωρήθη ως ο πρώτος άνθρωπος, και διά την Νιόβην, διηγήθη επίσης διά τον Δευκαλίωνα και την Πύρραν πως διεβίωσαν μετά τον κατακλυσμόν και διά τους απογόνους των και προσεπάθησε να καθορίση πόσα έτη παρήλθον από όσα έλεγε και να χρονολογήσει.
Κάποιος από τους ιερείς πολύ ηλικιωμένος του είπε τότε: «Σόλων, Σόλων, σεις οι Έλληνες είσθε αιωνίως παιδιά, κανείς Έλλην δεν είναι γέρων».

Ο Σόλων άμα ήκουσε αυτά, του είπε: «Πώς γίνεται αυτό, τί εννοείς με αυτά που λέγεις;». Και εκείνος απήντησεν: «Όλοι είσθε νέοι κατά την ψυχήν, διότι δεν έχετε μέσα εις την ψυχήν σας καμίαν παλαιάν γνώσιν διά την αρχαίαν παράδοσιν, ούτε και κανένα μάθημα παλαιόν από την πολυκαιρίαν.

Αιτία αυτού του φαινομένου είναι η εξής: Πολλαί καταστροφαί ανθρώπων έχουν γίνει και θα γίνουν από πολλά αίτια, οι πλέον μεγαλύτεραι από πυρκαγιάς και κατακλυσμούς και αι μικρότεραι από αμέτρητα άλλα αίτια.

Π.χ. η παράδοσις που επικρατεί εις την χώραν σας, ότι δηλαδή κάποτε ο Φαέθων o υιός του Ηλίου, αφού έζευξε το άρμα του πατρός του, επειδή δεν είχε την ικανότητα να ακολουθήση τον ίδιον με τον πατέρα τον δρόμον και τα επί γης επυρπόλησε και αυτός κτυπηθείς από κεραυνόν εφονεύθη, αυτό λέγεται ως μύθος, ενώ η πραγματικότης είναι η «παράλλαξις» των πέριξ της γης περιφερομένων ουρανίων σωμάτων και η καταστροφή από το άφθονον πυρ κατά μακροχρόνια διαστήματα των επί της γης ευρισκομένων όντων.

Τότε λοιπόν όσοι κατοικούν εις τα όρη και εις υψηλούς και εις ξηρούς τόπους καταστρέφονται περισσότερον από εκείνους που κατοικούν πλησίον των ποταμών και της Θαλάσσης.
Εις την χώραν μας όμως ο Νείλος, ο οποίος και κατά τα άλλα είναι σωτήρ μας, μας σώζει και εις τοιαύτας περιπτώσεις αμηχανίας υπερεκχειλίζων.

Όταν εξάλλου οι Θεοί, καθαρίζοντες την γην, την καταπλημμυρίζουν με νερά, όσοι ευρίσκονται εις τα όρη σώζονται, όπως π.χ. οι βουκόλοι και οι βοσκοί, όσοι όμως κατοικούν εις τας πόλεις σας παρασύρονται από τους ποταμούς εις την Θάλασσαν.
Στη Β.Ευβοια υπάρχει σήμερα περιοχή που ονομάζεται ΡΟΒΙΕΣ.

Η πραγματική ονομασία είναι ΟΡΟΒΙΕΣ , δηλαδή αυτοί που ζούσαν –ΒΙΟΣ- στα ΟΡΗ και γλύτωσαν κάποτε από τεράστιο παλοιριακό κύμα που έπληξε την ευρεία περιοχή ορμώμενο πιθανότατα από την απέναντι Στερεά Ελλάδα και την περιοχή της ΑΤΑΛΑΝΤΗΣ (= ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΑΛΑΝΤΩΝΕΤΑΙ !!) .

Σήμερα εκεί υπάρχει το τεράστιο υποθαλάσσιο ρήγμα της ΑΤΑΛΑΝΤΗΣ , γνωστό σε όλους τους γεωλόγους ..
Εις την χώραν μας όμως εδώ ούτε τότε ούτε άλλοτε πίπτει εκ των άνω νερό επάνω εις την γην, αλλά αντιθέτως φυσικότατα αναδύεται εκ των κάτω προς τα άνω.

Εξ’ αιτίας αυτών λοιπόν των αιτιών αι παραδόσεις της χώρας μας λέγεται ότι είναι παλαιόταται.

Η αλήθεια όμως είναι ότι εις όλα τα μέρη, όπου ο χειμών ή η ζέστη δεν είναι υπερβολικά, υπάρχει πάντοτε το γένος των ανθρώπων, άλλοτε πολυάριθμον και άλλοτε ολιγάριθμον.

Όσα ωραία ή μεγάλα ή καθ’ οιονδήποτε τρόπον αξιόλογα έχουν γίνει ήεις την χώραν σας ή εις την ιδικήν μας ή εις άλλον τόπον από όσους γνωρίζομεν εξ ακοής, όλα αυτά είναι από παλαιούς χρόνους γραμμένα εδώ εις τους ναούς μας και έχουν διασωθή.
Εις την χώραν σας όμως καθώς και εις άλλας χώρας, όσα κάθε φορά έχουν διοργανωθή ώστε να είναι κατάλληλα διά τα γράμματα και διά τα άλλα όσα είναι αναγκαία εις τας πόλεις, έρχεται κατά καθωρισμένα χρονικά διαστήματα σαν φοβερά ασθένεια εναντίον τους ρεύμα από τον ουρανόν και αφήνει ζωντανούς μόνον τους αγραμμάτους και αμορφώτους από σας, ώστε γίνεσθε εξ αρχής πάλιν σαν νέοι, χωρίς να γνωρίζετε τίποτε από τα παλαιά που τυχόν έγιναν είτε εις την ιδικήν μας είτε εις την ιδικήν σας χώραν.

Όσαν λοιπόν είπες προηγουμένως, Σόλων, διά τας ιδικάς σας παραδόσεις περί γενεαλογιών, ελάχιστα διαφέρουν από παιδικά παραμύθια, διότι σεις ενθυμείσθε μόνον ένα κατακλυσμόν της γης μολονότι προηγουμένως έχουν γίνει πολλοί, κατόπιν δε γνωρίζετε ότι εις την χώραν σας έζησε το πλέον ωραιότερον και το πλέον καλύτερον ανθρώπινον γένος, από το οποίον κατάγεσαι και εσύ και οι συμπολίται σου, διότι τέλος πάντων διεσώθη ολίγον σπέρμα, Εσείς όμως το εξεχάσατε, διότι και οι απόγονοι των διασωθέντων επί πολλάς γενεάς απέθνησκον χωρίς να γνωρίζουν να γράφουν.
Διότι κάποτε Σόλων, πριν από τον μεγάλον κατακλυσμόν, η σημερινή πόλις των Αθηναίων υπήρξεν αρίστη εις τον πόλεμον και γενικώς εις την διακυβέρνησίν της ήτο τελεία.

Εις την πόλιν εκείνην λέγεται ότι έγιναν κάλλιστα έργα και διεμορφώθησαν τα πλέον άριστα πολιτεύματα από όσα ημείς έχομεν ακούσει ότι υπήρξαν επί της γης». ’μα ήκουσεν αυτά ο Σόλων, όπως μου είπεν, εθαύμασε και έδειξε πολύ μεγάλην προθυμίαν να μάθη περισσότερα, παρακαλών τους ιερείς να του διηγηθούν όλα γενικώς και με κάθε λεπτομέρειαν διά τους αρχαίους συμπολίτας του.
Ο ιερεύς λοιπόν του είπε: «Δεν υπάρχει λόγος να μη το κάμω, Σόλων, αλλά Θα σου τα είπω και προς χάριν σου και χάριν της πόλεώς σας, προ πάντων όμως προς χάριν της θεάς, η οποία και την ιδικήν σας και την ιδικήν μας χώραν επροστάτευσε και ανέθρεψε και εμόρφωσε, την ιδικήν σας χίλια χρόνια πρωτύτερα, αφού επήρε το σπέρμα διά σας από την γην και τον Ήφαιστον (Η ΦΑΙΣΤΟΣ = Η ΛΑΜΠΟΥΣΑ, Η ΛΑΜΠΡΗ ΕΠΟΧΗ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΚΛΠ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΦΕΓΓΕΙ , ΑΥΤΗ ΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΑΡΗ ) και αργότερα την ιδικήν μας.

Εις τα ιερά μας βιβλία είναι γραμμένον, ότι η διοργάνωσις πόλεως εδώ έγινε προ οκτώ χιλιάδων ετών. Θα σου διηγηθώ λοιπόν με λίγα λόγια διά τους νόμους που είχαν και διά το πλέον ωραιότερον που έκαμαν οι προ εννέα χιλιάδων ετών συμπολίται σου, άλλοτε, όταν θα έχωμεν ευκαιρίαν, Θα είπωμεν τας λεπτομερείας δι’ όλα αυτά αφού θα έχωμεν εμπρός μας τα ίδια τα κείμενα.
Τους νόμους λοιπόν της πόλεως εκείνης εξέτασέ τους εν αντιπαραβολή προς τους εδώ.

Διότι θα εύρης εδώ πολλά παραδείγματα των νόμων που υπήρχον τότε εις την πόλιν σας, εν πρώτοις θα ίδης ότι το ιερατικόν γένος είναι τελείως ξεχωριστόν από τα άλλα, ύστερα απ’ αυτά και η τάξις των τεχνιτών είναι ξεχωριστά οργανωμένη, διότι εργάζεται απομονωμένη από τας άλλας, χωρίς να αναμειγνύεται με αυτάς, το ίδιον και η τάξις των βοσκών, των κυνηγών και των γεωργών.

Ασφαλώς έχεις αντιληφθή ότι και η τάξις των πολεμιστών εδώ είναι ξεχωριστή από τας άλλας και ότι εις αυτούς κατά νόμον δεν επιτρέπεται να ασχολούνται εις τίποτε άλλο εκτός από τον πόλεμον.

Θα παρετήρησες εξ’ άλλου, ότι ο οπλισμός τους είναι ασπίδες και δόρατα, με τα οποία πρώτοι ‘απ’ όλους τους Ασιάτας ωπλίσθημεν ημείς, διότι μας τα εδίδαξεν η Θεά, όπως είχε διδάξει και σας πρώτους εις εκείνους τους τόπους. Όσον αφορά την μόρφωσιν, βλέπεις βέβαια πόσην φροντίδα κατέβαλεν εξ αρχής ο νόμος διά την τακτοποίησιν των πάντων μέχρι της μαντικής (ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΕΝΩΧ !!! ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΠΟΥ Ο ΤΙΤΑΝΑΣ ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΔΙΔΑΞΕ ΠΡΟΦΑΝΩΣ , Η ΑΛΛΩΣ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΛΤΑΝ Η ΓΝΩΣΤΩΤΕΡΟΣ ΩΣ ΑΤΛΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ) και της ιατρικής που ασχολείται με την υγείαν, αφού εφήρμοσε τας Θείας αυτάς επιστήμας εις τα ‘ ανΘρωπίνας ανάγκας και εσυστηματοποίησε όλας τας γνώσεις που προέρχονται από αυτάς.
Η Θεά λοιπόν ίδρυσε πρώτην την ιδικήν σας πόλιν, αφού ‘εφήρμοσεν όλην αυτήν την οργάνωσιν και τακτικήν, εδιάλεξε τον τόπον όπου εγεννήθηκε, αφού επρόσεξε καλά την ευκρασίαν των εποχών του έτους και κατενόησεν, ότι Θα αναδείξει ανθρώπους πολύ συνετούς.

Εζούσαν λοιπόν εις την πόλιν τους χρησιμοποιούντες τοιούτους νόμους και διοικούμενοι πάρα πολύ καλά και είχον υπερβάλει όλους τους ανθρώπους εις κάθε είδος αρετής, όπως ήτο φυσικόν, αφού ήσαν γέννημα και θρέμμα Θεών. Θαυμάζονται λοιπόν πολλά και μεγάλα έργα της πόλεώς σας γραμμένα εδώ, ένα όμως υπερέχει κατά το μέγεθος και την αρετήν.

Λέγουν δηλαδή τα βιβλία μας, πόσην εχθρικήν δύναμιν κατέστρεψε κάποτε η πόλις σας, δύναμιν, η οποία με αλαζονείαν, αφού εξώρμησεν από έξω, από τον Ατλαντικόν ωκεανόν, επήρχετο ταυτοχρόνως κατά της Ευρώπης και της Ασίας.

Διότι τότε το εκεί πέλαγος ημπορούσε κανείς να το περάση, επειδή εις την είσοδόν του, την οποίαν σεις ονομάζετε στήλας του Ηρακλέους, είχε μίαν νήσον, η νήσος αυτή ήτο μεγαλύτερα από την Λιβύην και την Ασίαν ηνωμένας και απ’ αυτήν εκκινούντες οι τότε άνθρωποι ηδύναντο να αποβιβασθούν εις τας άλλας νήσους και από αυτάς κατόπιν εις ολόκληρον την απέναντι ήπειρον την , ευρισκομένην γύρω από τον αληθινόν εκείνον ωκεανόν.

Διότι τα μέρη αυτά που ευρίσκονται εντεύθεν του στομίου που ανεφέραμεν, φαίνονται σαν λιμήν με κάποιαν στενήν είσοδον και η ξηρά που το περικλείει πολύ δικαιολογημένα και αληθώς δύναται να ονομασθή ήπειρος.
Εις την νήσον λοιπόν αυτήν Ατλαντίδα ωργανώθη μεγάλη και αξιοθαύμαστος δύναμις βασιλέων, η οποία εκυριάρχει εις ολόκληρον την νήσον καθώς και εις πολλάς άλλας νήσους και τμήματα της ηπείρου εκτός τούτων οι βασιλείς εκείνοι εξουσίαζον, από τα εντεύθεν του στομίου μέρη, την Λιβύην μέχρι της Αιγύπτου και την Ευρώπην (ΕΥΡΩΠΟΣ = Ο ΠΛΑΤΥΣ, Ο ΕΥΡΥΧΩΡΟΣ ..) μέχρι της Τυρρηνίας.

Με λευκό χρώμα φαίνονται οι κατακτημένες από τους άτλαντες περιοχές.

Από την καταπληκτική σχετική μελέτη – βιβλίο του Κ. Σωκράτους
Ολόκληρος λοιπόν η δύναμις αυτή, αφού συνεκεντρώθη και ενοποιήθη, επεχείρησε τότε με μίαν εξόρμησίν της να υποδουλώση και τον ιδικόν μας τόπον και τον ιδικόν σας και ολόκληρον τον εντεύθεν του στομίου.

Την εποχήν εκείνη, Σόλων η δύναμις της πόλεώς σας ανεδείχθη εξαιρετική μεταξύ όλων των ανθρώπων και εξ’ αιτίας της αρετής της και εξ’ αιτίας της ανδρείας της.

Διότι αφού εξεπέρασεν όλους κατά την . ανδρείαν και τας πολεμικάς τέχνας, είτε αρχηγεύουσα των Ελλήνων είτε και τελείως μόνη της, κατ’ ανάγκην, διότι οι άλλοι την εγκατέλειψαν, αφού έφθασεν εις το χείλος της καταστροφής, κατενίκησε τους επιδρομείς, έστησε τρόπαια εναντίον των ημπόδισε να υποδουλωθούν όσοι ακόμη δεν είχον υποδουλωθεί και απελευθέρωσε χωρίς καμία αξίωση, όλους ημάς τους άλλους που είμεθα εντεύθεν των Ηρακλείων στηλών.

Μετά παρέλευσιν αρκετού χρόνου όμως έγιναν φοβεροί σεισμοί και κατακλυσμοί και εντός ενός τρομερού ημερονυκτίου ολόκληρος ο στρατός σας ετάφη εις την γην και εξηφανίσθη επίσης βυθισθείσα εις την Θάλασσαν η νήσος Ατλαντίς.

ΓΕΩΛΟΓΙΚΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ για την ύπαρξη της Ατλαντίδας. Υποχώρηση Παγετώνων , Χερσαία Μαλάκια Λάβα με Υαλώδη Μορφή , Πυθμένας Ατλαντικού
Δι’ αυτό ακριβώς και τώρα το μέρος εκείνο του ωκεανού είναι αδιάβατον και αδιερεύνητον, διότι εμποδίζει ο πολύ ολίγον υπό την επιφάνειαν της Θαλάσσης πηλός, τον οποίον εδημιούργησεν η νήσος, όταν κατεβυθίσθη.

Τα παραπάνω σχόλια είναι από τον Κλεάνθη Γιαλουράκη.
H μεγάλη σύγκρουση Αθηναίων – Ατλάντων
O στόλος των Αθηναίων με 13 πλοία αποφασίζει κάποια στιγμή να περάσει το Γιβραλτάρ και να κινηθεί Β ΒΔ στον ατλαντικό ωκεανό.

Δεν αναφερόμαστε σε συμβατικά ξύλινα πλοία με κουπιά.

Μιλάμε για άλλες τεχνολογίες αδιανόητες σήμερα, κάτι σαν την Αργώ.

Αυτό το σκάφος που περιγράφεται στην αργοναυτική εκστρατεία , ότι σταμάτησε πάνω από τα κύματα και οι ναύτες του έβλεπαν από κάτω τη Λιβύη (Αφρική).

Ανοικτά της σημερινής Κορνουάλης είδαν κάποιο φως.. Ήταν βράδυ
Με το ξημέρωμα ένας τεράστιος στόλος οι άτλαντες επιτέθηκαν απροειδοποίητα στα 13 πλοία Τα 12 καταστράφηκαν ολοσχερώς Γλίτωσε μόνο η ναυαρχίδα, οδηγούμενη από την Αθηνά Οχι τη θεά Την ανθρώπινη Αθηνά, την κόρη του ανθρώπου Δια της οικογένειας των Αθηναίων που λένε ότι ήρθε από κάπου αλλού Και δίδαξε τους εδώ γηγενείς Στην πρώτη Αθήνα Οχι τη σημερινή ..Αυτή που εμείς ξέρουμε είναι η τρίτη Το πλοίο λεγόταν Πάρ-άλλος… άλλος είναι η αύρα. Το σκάφος φαίνεται εκείνο είχε αύρα ιδιαίτερη Η ίσως να υπονοείτο το ΠΑΡΑ ΛΛΗ ΛΟΣ.. Από παράλληλο κόσμο ίσως.

Οι Αθηναίοι ετοίμασαν αμέσως τον αποικιακό στόλο τους που αριθμούσε άνω των 400 σκαφών (δεν γνωρίζω περί του αριθμού του μητροπολιτικού στόλου που έμεινε στην Αθήνα σαν στρατηγική εφεδρεία.

Οι άτλαντες κάνουν το λάθος να εισέλθουν στη Μεσόγειο.

Εξω από τη Μασσαλία συγκρούσθηκαν οι 2 στόλοι Αθηναίων ατλάντων.

Οι Αθηναίοι καταστρέφουν ολοσχερώς τους άτλαντες , αλλά έχουν μεγάλες απώλειες. Και οι δυο αντιμαχόμενοι κατάλαβαν ότι δεν βγάζει πουθενά η διαμάχη.
Τότε η Μπλαβατσκυ αναφέρει χρονικά το 500.000 πχ – συμφώνησαν ότι κανείς δε θα ξαναδιέλθη το Γιβραλτάρ Ηράκλειες στήλες. Ετσι και έγινε .

Μετά χρόνια ήρθε η καταπόντιση της Ατλαντίδος.

Οι Αθηναίοι δεν είχαν καμία συμμετοχή σε αυτό.

Οι 12 φυλές των ατλάντων που διασώθηκαν διασκορπίστηκαν γύρω από τον ατλαντικό. Μία μάλλον εγκαταστάθηκε στη γηραιά αλ-βιων-α (εκεί που βίωναν οι άλλοι).
Η 13η φυλή πήρε άδεια από τους Αθηναίους και εγκαταστάθηκε στην Αίγυπτο.

ήταν το λεγόμενο πυρόξανθο γένος. Καμία σχέση με τους σημερινούς Αιγυπτίους. Υπάρχουν και σήμερα στην Αίγυπτο Αυτούς μάλλον επεσκέφθη ο Μ. Αλέξανδρος, στη Σίβα ( -> Α-ΒΙΣ = άβυσσος ή απαγορεύεται να διαβείς).

Ηταν φιλικοί με τους Αθηναίους.

Είναι αυτοί που ο Μωυσής έβγαλε από την Αίγυπτο Οι πατριάρχες των σημερινών ισραηλιτών.

Η περιούσια και αγαπημένη φυλή του θεού.

Μέχρι που σταύρωσαν τον Ιησού και έγιναν τρισκατάρατοι και με το θράσος του λόγου τους.. και το αίμα του εφ΄ ημάς και επί των τεκνών ημών..
Ο Ιησούς διείδε τους περιουσίους και είπε το περίφημο ήρθε η ώρα να δοξαστεί ο υιός του ανθρώπου, βλέποντας τους 2 έλληνες να τον πλησιάζουν.

Δεν είναι τυχαίο που μόνο η Ελλάδα είναι χώρα ηρώων και ταυτόχρονα χώρα μαρτύρων.

Ουδαμού υπάρχει αυτό στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Λέγεται ότι υπάρχει και μια άλλη φυλή που έφυγε προς τα άστρα αυτή λέγεται ότι θα επανακάμψει σύντομα.

ίσως είναι οι 144.000 της αποκαλύψεως του Ιωάννη, με τη δωδεκάστηλη Σιών που θα καθίσει πάνω στο ναό του Σολόμωντα. (τελευταία σελίδα στην αποκάλυψη του Ιωάννου).
Γενικές πληροφορίες για την ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ
«Η Ευρώπη συνδέετο τότε προσκαίρως-παροδικώς ίσως μόνο δια σειράς νησιών- με τη βόρεια Αμερική, και η Ισλανδία και οι νήσοι Φερόε είναι τα λείψανα αυτής της σειράς της ποτέ μυθώδους Ατλαντίδος» Schaffer
Αρχικές αναφορες δόθηκαν από ; Όμηρος , Ησίοδος, Αισχύλος, Αρίσταρχος, Απολλόδωρος και ΠΛΑΤΩΝ «Τιμαίος» και «Κριτίας», αναφέρουν για τη χαμένη ήπειρο.
ΜΕΤΑΓΕΝΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ δόθηκαν από ; Βάκων , Φρασκάτωρ , Λεμερσιέ , Βερθακουέρ , Ντόνελυ , Έλενα Μπλατάβσκυ , Τζέιμς Τσέρτσουαρντ, Κίρχερ , Π. Καμπανάκης και Κ.Σωκράτους.
.Για την ύπαρξη της Ατλαντίδας. Υποχώρηση Παγετώνων Χερσαία Μαλάκια.

Λάβα με Υαλώδη Μορφή, Πυθμένας Ατλαντικού, Μετανάστευση Πουλιών-Χελιών
Παρακάτω υπάρχουν πληροφορίες από τον ιστότοπο του ΄ Μουσείου Ατλαντίδας΄
Οι Ατλαντες ή Τιτάνες, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υπήρξαν.

Πηγές από τα πανάρχαια χρόνια επιβεβαιώνουν πως υπήρχε ένας λαός με το όνομα Ατλαντες. Ο λαός αυτός άφησε τα ίχνη του κατεσπαρμένα σε πολλά σημεία της γης.

Η μνήμη του πέρασε σε πολλούς θρύλους, δοξασίες, λατρείες και παραδόσεις.

Κανένας από τους αρχαίους συγγραφείς δεν αμφισβήτησε την ύπαρξη του λαού που ονομαζόταν Ατλαντες.
Οι μεταγενέστεροι συγγραφείς και ερευνητές παραδέχονται, επίσης την ύπαρξη των Ατλάντων, διαφωνούν όμως ως προς τον τόπο που κατοικούσε αυτός ο «περίεργος» λαός.
Από τα αρχαία χρόνια μπήκε το ερώτημα, που ζούσαν οι ’Ατλαντες;

Αναπτύχθηκαν πολλές θεωρίες.

Η γνώμη των πιο πολλών είναι πως ήταν θρονιασμένη σε ένα μεγάλο νησί στον Ατλαντικό ωκεανό.

Αυτή είναι και η άποψη του Μουσείου Ατλαντίδας, όπως αναλυτικά περιγράφεται πιο κάτω.
Αξιολογώντας το υλικό πoυ συγκεντρώσαμε για τους Ατλαντες, απογυμνώνοντάς το από τις μυθολογικές επικαλύψεις και δίνοντάς του άλλες διαστάσεις στην ερμηνεία, χωρίς να επιστρατεύουμε στοχαστικές παραισθήσεις, δεχόμαστε ότι:
Η Ατλαντίδα υπήρξε στov Ατλαντικό ωκεανό και ήταν η κυριαρχούσα οργανωμένη δύναμη τη 1Οη χιλιετηρίδα π.Χ.
Την άποψη αυτή δέχεται και ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Πλάτων στα βιβλία του «Τίμαιος» και «Κριτίας» (ή Ατλαντικός Λόγος), που έγραψε το 350 π.Χ.

Οι περιγραφές του Πλάτωνα στα πιο πάνω βιβλία αποτελούν συγκλονιστικά ντοκουμέντα:
Στο «Τίμαιο» ο Πλάτωνας λέει, πως μπροστά στο στόμιο που ονομάζεται Στήλες του Ηρακλή (σημείωση: σήμερα πορθμός του Γιβραλτάρ) υπήχε μεγάλο νησί με ισχυρή δύναμη, που οναμαζόταν Ατλαντίδα.

                                                                       ο Πλάτωνας

Η έκταση της γης που κατείχε το νησί αυτό μπορούσε να λέγεται ήπειρος.

Ο Πλάτωνας (427-347 π.Χ.) παρουσιάζει την Ατλαντίδα στενόμακρη, από ανατολή και δύση. Μπορούσε, γράφει, να τη διασχίσει, όποιος ήθελε, περπατώντας 18 μερόνυχτα.

Περνώντας ύστερα με πλοίο από μερικά άλλα νησιά, να φτάσει στην απέναντι ήπειρο. Εννοεί την Αμερική.

Ο Πλάτωνας βέβαια δεν ηξερε την Ατλαντίδα.

Αυτά που περιγράφει στα βιβλία του, ήταν σημειώσεις που του τις έδωσε ο Κριτίας, ο οποίος τις είχε από το παππού του που τις πήρε από το Σόλωνα.

Ο Σόλωνας (639 – 559 π.Χ.) είχε επισκεφτεί τη Αίγυπτο, όπου εκεί οι ιερείς της Σάιδας του αποκάλυψαν τα πανάρχαια μυστικά που ήταν γραμμένα σε πλάκες με ιερογλυφικά αρχαιογράμματα. Οι ιερείς της Σάιδας, αρχαιοτάτης θρησκευτικής πρωτεύουσας της Αιγύπτου, είπαν στο Σόλωνα ότι οι ’τλαντες, ήρθαν από τα Δυτικά, από το μεγάλο ωκεανό.

Ο Σόλωνας
Το ισχυρό έθνος των Ατλάντων, έγραφαν οι πλάκες που διάβαζαν οι ιερείς, κατέκτησε σχεδόν όλα τα παράλια των χωρών της Μεσογείου από βορρά και νότο κι΄ έφτασε μέχρι το Περσικό κόλπο.

Οι ’τλαντες δεν κατόρθωσαν να κατακτήσουν την Αττική, γιατί τα στρατεύματά τους νικήθηκαν από τους Αθηναίους…
‘Ολα αυτά τα μαρτυρεί και ο αρχαίος ιστορικός Πλούταρχος στο «βίο του Σόλωνα».

Στο έργο του «Βίοι Παράλληλοι» και στη μελέτη του «περί Ίσιδος και Οσίριδος» ο Πλούταρχος μας δίνει αρκετά στοιχεία για την Ατλαντίδα και μάλιστα χρησιμοποιεί τη λέξη ιστορία όταν αναφέρεται σ’ αυτήν.

Πλούταρχος

Επίσης σε πολλά σημεία των έργων του αναφέρεται σε διάφορες δοξασίες των αρχαίων που «καθώς λέει η παράδοση και τα γραπτά ξεκινάνε από τη χαμένη Ατλαντίδα»
Τις πλάκες αυτές ο Πρόκλος βαβαιώνει ότι τις είδε όταν ταξίδεψε στην Αίγυπτο κι επισκέθηκε το ναό της Νηήθ (Αθηνάς).

Ο Πρόκλος

Ο Πρόκλος στο βιβλίο του «Υπομνήματα στο Πλατωνικό έργο» προσθέτει:
«Υπήρξε νήσος παμμεγέθης του Ατλαντικού ωκεανού εις παρωχημένους χρόνους.

Ήταν έθνος εκτάκτως πολιτισμένο και ισχυρόν.

Κατέκτησε μέγα μέρος της Αφρικής μέχρι την Αίγυπτο και της Ευρώπης μέχρι Τυρρηνίας…». Ο Πρόκλος ισχυρίζεται ότι οι ιερείς της Νηίθ του έδειξαν αρχαιότατες στήλες με ιερογλυφικές επιγραφές και του είπαν ότι είναι αφηγήσεις για την Ατλαντίδα.

Του επιβεβαίωσαν ότι κατά την τελευταία θεομηνία, όταν καταποντίστηκε η Ατλαντίδα, η Αττική και άλλες περιοχές της Ελλάδας συγκλονίστηκαν από σεισμούς. Μερικά παράλια κατακλύστηκαν από τη θάλασσα και έγιναν καταστροφές.

Ήταν μεγαλύτερη από τη Λιβύη και την Ασία μαζί επιβεβαιώνει ο Κράντωρας (σχόλια στον Τίμαιο).
Οι ’Ατλαντες εξουσίαζαν πολλά νησιά γύρω από την Ήπειρό τους, στον Ατλαντικό ωκεανό, γράφει ο Διόδωρος Σικελιώτης στο έργο του «Βιβλιοθήκη Ιστορική» και επεκτάθηκαν και στις Μεσογειακές χώρες.

Αυτά τα βεβαιώνουν, συμπληρώνει εκτός από τον Πλάτωνα και οι Όμηρος, Ησίοδος, Ηρόδοτος, Αισχύλος, Φίλωνας, Αρίσταρχος, Κράτης, Απολλόδωρος
Ο Ποσειδώνιος, δάσκαλος του Κικέρωνα, γράφει: «υπήρχαν θρύλοι πως πιο πέρα από τις Ηράκλειες Στήλες βρισκόταν μια μεγάλη έκταση στεριάς που αποκαλούνταν «Ποσειδωνίς» ή «Ατλάντα», πλάτους 3000 σταδίων και μήκους 2000 σταδίων
Ο γεωγράφος Μάρκελλος στη «Συλλογή αφηγήσεων Ταξιδιωτών» μιλάει για 7 νησιά του Ατλαντικού ωκεανού, το ένα από τα οποία ήταν ιερό, του Ποσειδώνα.

Οι κάτοικοι ενός από τα μικρά νησιά που σώθηκαν, διατηρουσαν από τους προγόνους τους την ανάμνηση ενός εξαιρετικά μεγάλου βασιλείου που αναμαζόταν Ατλαντίδα.

Αυτό κυβερνούσε όλα τα άλλα νησιά του Ατλαντικού ωκεανού.

Ο Στράβωνας στα «Γεωγραφικά» του δέχεται ότι «η Ατλαντίς νήσος εις τα απώτατα δυσμικά μέρη…» ήταν πραγματικότητα.

Τα τοπωνύμια ’τλας – Αντιάτλας (βουνά Μαρόκου), Ατιτλάν (Γουατεμάλας), Τλακοπάν, Τενοτσιτλάν, Μίτλα, Έτλα (Μεξικού) κλπ είναι όλα παράγωγα του α-τλα.

Οι φυλές Αζτλάν, Ναχουατλακάτλοι, πρόγονοι των Αζτέκων, Τολτέκων και Μάγιας και οι Θεοί τους Κουετζαλκοάτλ (ιπτάμενος), Μιξκοάτλ και Τλαλόκ και οι παραδοσιακοί τους γίγαντες Ατλάν και Τείτάνι (Τιτάνες) γνωστοί από τα πανάρχαια χρόνια και στο Μεσογειακό χώρο.
Οι παραδόσεις των λαών της Κεντρικής Αμερικής και της Β.Δ. Αφρικής, για καταποντισμό ενός μεγάλου νησιού του Ατλαντικού.
Αλλά εκτός από τις μαρτυρίες παλαιότερων, τις παραδόσεις και τη μυθολογία των αρχαίων λαών, το γεγονός ότι η Ατλαντίδα υπήρχε στον Ατλαντικό ωκεανό επιβεβαιώνεται και από σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα που ανακαλύφθηκαν μετά από ανασκαφές και έρευνες.
Υπήρξε η Ατλαντίδα στον Ατλαντικό;
Συνοψίζουμε τα επιχειρήματα μας αναφέροντας και τα πιο σημαντικά ευρήματα για την Ατλαντίδα.

Τα στοιχεία τ’ αντλήσαμε από το Μουσείο Ατλαντίδας.
Στον πυθμένα του Ατλαντικού βρέθηκε ταχυλίτης, η οποία είναι βασαλτική υαλώδης λάβα ηφαίστειου της στεριάς κι όχι υποθαλάσσιου.
Το 1898 ειδικά μηχανήματα έβγαλαν στην επιφάνεια του Ατλαντικού ωκεανού, από βάθος 2800 μ., μία βραχονησίδα ηλικίας 15000 ετών που προερχόταν από ηφαίστειο στεριάς.
Το καλοκαίρι του 1927 μέσα στη ζούγκλα της Βρεττανικής Ονδούρας (Κεντρική Αμερική) ανακαλύφθηκε ένα κρυστάλλινο κρανίο από χαλαζία με κινητή σιαγόνα!
Το 1977 εντοπίστηκε με ηχοβολιστικό μηχάνημα, πυραμίδα, σε βάθος 300 μέτρα κοντά στο τρίγωνο των Βερμούδων.
Στα νησιά Μπίμινι στις Μπαχάμες βρέθηκαν (το 1969) καταποντισμένοι ογκόλιθοι, τετραγωνισμένοι ή ορθογώνιοι, έκτασης 600 τετραγωνικά μέτρα όμοιοι μ’ αυτούς που βρήκε ο Κουστώ στο νησάκι Δία της Κρήτης (το 1976).
Σε βουνό του Περού, στο κόλπο Πίσκο, φιγουράρει πανάρχαιη τρίαινα (έμβλημα των Ατλάντων) από λευκές πέτρες με φωσφορική λάμψη μπηγμένες στην πλαγιά. Έχει 250 μ. μάκρος και σκέλη φάρδους 3,8 μ.

Η τρίαινα αυτή οδηγεί σ΄ένα σημαδεμένο, με μορφή αεροδρόμιου, επίπεδο χώρο, στη πεδιάδα του Νάσκα που βρίσκεται 160 χλμ από το Πίσκο.

Εκεί διακρίνονται φαρδιές πίστες και ακτινωτοί διάδρομοι που ξεχωρίζουν από μακριά γιατί λάμπουν.

Είναι σχηματισμένοι από θραύσματα πετρωμάτων.

Όταν τον χώρο αυτό τον βλέπεις από ψηλά σου δίνει την εντύπωση αεροδρόμιου με γεωμετρικές γραμμές και οδηγούς, όπως στους σύγχρονους αερολιμένες.
Η ταφόπετρα με σκαλιστό αεροπόρο που βρέθηκε στο Παλένκουε, κοντά στο ναό των Ατλάντων του Μεξικού..
Τα υποθαλάσσια ερείπια που βρέθηκαν από Σοβιετικές έρευνες, με επικεφαλή τον ακαδημαϊκό Ακσένωφ, κοντά στις Μαδέρες, και η από 9500 χρόνια λειασμένη μαρμαρόπλακα που ανέσυραν οι Ρώσοι από την υποβρύχια Κεντρική Ατλαντική ράχη (οροσειρά).
Πανάρχαια κτίσματα της Αμερικής είναι της αυτής τεχνοτροπίας των αρχαιότατων οικοδομημάτων της Ευρώπης και της βόρειας Αφρικής, καθώς και πολλά αρχιτεκτονικά διακοσμητικά σχήματα που είναι όμοια και στους δυο πολιτισμούς.
Οι γεωλόγοι παραδέχονται ότι ανάμεσα στις Μικρές και Μεγάλες Αντίλλες υπήρχε στεριά που βυθίστηκε.

Επίσης ότι οι Αζόρες και στη προέκτασή τους η Μαδέρα και οι Κανάριες νήσοι, είναι αναδυόμενες κορυφές μιας μεγάλης υποβρύχιας ηφαιστειώδους οροσειράς και έχουν συχνά σεισμούς και εκρήξεις.
Γενικά συμπεράσματα
Όλα αυτά τα ευρήματα δείχνουν ότι το μεγάλο νησί της Ατλαντίδας περιβαλλόταν από τον Ατλαντικό ωκεανό.

Η γεωγραφική έκτασή της πλησίαζε περισσότερο προς την Κεντρική Αμερική, τις Μικρές και Μεγάλες Αντίλλες και Μπαχάμες, περιλάβαινε το χώρο του Ατλαντικού μέχρι τη θάλασσα των Σαργασσών εκτεινόταν κανονικά μέχρι τις Βερμούδες και μια στενόμακρη προέκτασή της έφτανε μέχρι τις Αζόρες.

Περιβαλλόταν φυσικά και από πολλά μικρά νησιά.
Ένας ηφαιστειογενής υποθαλάσσιος βράχος που σχηματίσθηκε στη στεριά!
Το 1898, στη διάρκεια της εγκατάστασης μιας τηλεγραφικής γραμμής, έσπασε ένα από τα καλώδια που είχαν τοποθετηθεί σε βάθος 2800 μ.στον πυθμένα του Ατλαντικού, στο σημείο που από τότε ονομάσθηκε «Πλατεία Τηλεγράφου».

Καθώς ειδικά μηχανήματα προσπαθούσαν να απομακρύνουν από τα βάθη της θάλασσας τις άκρες του καλωδίου, έβγαλαν στην επιφάνεια ένα παράξενο βράχο.

Λιγα χρόνια αργότερα ο Πολ Τρεμιέ, διευθυντής του Ωκεανογραφικού Ινστιτούτου της Γαλλίας, οργάνωσε ένα συνέδριο στο Παρίσι.

Αυτός ο βράχος είχε καθαρά ηφαιστειακή προέλευση και το σπουδαιότερο δεν είχε στερεοποιηθεί στα βάθη της θάλασσας, αλλά στον αέρα. Θα πρέπει δηλ. να προήλθε από ένα ηφαίστειο του οποίου ο κρατήρας ήταν πάνω από το επίπεδο της θάλασσας.

Επίσης είχε κοφτερές πλευρές που δεν είχαν διαβρωθεί ακόμη από το νερό. Αναλύοντάς τον ο Τρεμιέ υπολόγισε ότι θα πρέπει να είχε ηλικία 15000 ετών.

Μεταγενέστερα υποθαλάσσια ευρήματα επιβεβαίωσαν ότι ο ίδιος τύπος πετρωμάτων, υπήρχε σε μια τεράστια περιοχή στα βάθη του Ατλαντικού.

Ένα καταποντισμένο, από εκρήξεις ηφαιστείων ή σεισμούς, βραχονήσι ηφαιστειακής προέλευσης που βρέθηκε στον Ατλαντικό ωκεανό (Η φωτογραφία είναι από το περιοδικό «MYSTIC-Μυστήρια του Κόσμου», τεύχος 13, Ιούλιος-Αύγουστος 2000) (Το κείμενο είναι αναδημοσίευση από το άρθρο της Αναστασίας Νάνου «Αναζητώντας την Ατλαντίδα» στο περιοδικό «MYSTIC-Μυστήρια του Κόσμου», τεύχος 13, Ιούλιος-Αύγουστος 2000)
Βυθισμένοι ογκόλιθοι σε αρχιπέλαγος στις Μπαχάμες
Τον Μάιο του 1969, στις Μπαχάμες και συγκεκριμένα στις ακτές των νησιών Μπίμινι και ’νδρος, ο αρχαιολόγος Μάνσεν Βαλεντάιν και ο ερευνητής των βυθών Ντιμίτρι Ρεμπίκωφ εντόπισε αρχιτεκτονικά κτίσματα σε βάθος 6 μ. μέχρι 30 μ. Επρόκειτο για μια σειρά από τεράστιους ογκόλιθους, άρτια κομμένους, οι οποίοι συνεχίζονταν πάνω στο αμμώδη πυθμένα για μερικές εκατοντάδες μέτρα.

Δύο παράλληλοι τοίχοι ξεπερνάνε σε μάκρος τα 600 μ. Το βάρος μιας μόνο πέτρας μάκρους 5 μ., ενός κτίσματος, είναι περίπου 25 τόννοι!… Απομεινάρι από κάποιο τείχος της Ποσειδωνίας, της πρωτεύουσας της Ατλαντίδας, ή μήπως από κάποιο σατσέ, τον εορταστικό δρόμο των Μάγια;

Οι επιστήμονες του πανεπιστημίου του Μαϊάμι που εξέτασαν τα κτίσματα αυτά έβγαλαν το πόρισμα πως κατασκευάσθηκαν ανάμεσα στα χρόνια 10000-7000 π.Χ., πράγμα που σημαίνει πως είναι πιο παλιά από τις πυραμίδες των Μάγιας.

Ορθογώνιοι ογκόλιθοι που βρίσκονται σε μεγάλο βάθος στο αρχιπέλαγος του Μπίμινι στις Μπαχάμες
Ο σκαλιστός σε πλάκα αεροπόρος στο Παλένκε Μεξικού
1927, ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ.

Στην περιοχή της βρετανικής Ονδούρας, κάπου μέσα στη ζούγκλα, μια αρχαιολογική αποστολή εργάζεται πυρετωδώς.

Ξαφνικά, μια παράξενη λάμψη εκτινάσσεται μέσα από τα ερείπια της αρχαίας πόλης των Μάγια.

Ο Φρέντερικ Μίτσελ Χέτζες που ηγείται των ανασκαφών ανακαλύπτει ένα από τα πιο παράξενα αντικείμενα που έχουν βρεθεί ποτέ: ένα κρυστάλλινο κρανίο φτιαγμένο από ορυκτό.

Όταν αργότερα έφερε το εύρημά του στο φως της δημοσιότητας, η επιστημονική κοινότητα έμεινε έκθαμβη.

Το εύρημα εντυπωσίασε βαθιά τους αρχαιολόγους.

Ακόμα περισσότερο όμως εντυπωσίασε τους επιστήμονες, γιατί το παράξενο αυτό κρανίο είναι τόσο τέλειο που με κανένα σύγχρονο μέσο, ούτε καν με λέιζερ, δε θα μπορούσε να φτιαχτεί.

Η ιδιαιτερότητα οφείλεται στον τρόπο κατασκευής του και στο υλικό.

Είναι φτιαγμένο από ένα μόνο, καθαρό, διάφανο κρύσταλλο χαλαζία.

Τα κοιλώματα των ματιών, οι αψίδες των παρειών, η κάτω σιαγόνα που είναι κινητή είναι τέλεια κατασκευασμένα… αλλά δίχως την παραμικρή γρατσουνιά ή σημάδι.

Αυτό σημαίνει πως δε χρησιμοποιήθηκαν μεταλλικά εργαλεία για την επεξεργασία του.

Οι ειδικοί που εξέτασαν με τις πιο σύγχρονες μεθόδους αυτό το κρανίο σήκωσαν τα χέρια ψηλά.

Για πολλούς το κρυστάλλινο κρανίο, που φιλοξενείται σήμερα στο Μουσείο του Ανθρώπου στο Παρίσι, είναι ένα αντικείμενο που προέρχεται από έναν πολιτισμό εξαιρετικά υψηλό που κατείχε ευρύτερες γνώσεις από τις δικές μας
«Δεν έχω καμιά αμφιβολία πως το κρυστάλλινο κρανίο κατασκευάστηκε στην εποχή της Ατλαντίδας», δηλώνει ο Φρανκ Ντόρλαντ, συντηρητής έργων τέχνης, που αφιέρωσε περισσότερα από 10 χρόνια στη μελέτη του.
Αναδημοσίευση από το άρθρο της Ιουλίας Πιτσούλη, στη σελίδα.95 του περιοδικό BEAUTE (ΣΕΠΤ.2000)
Σοβιετικοί επιστήμονες στο τέλος του Μάρτη 1979, σε μια ανακοίνωσή τους, για την επιτυχία έρευνάς τους στον Ατλαντικό ωκεανό, είπαν «0 Πλάτωνας μας έδειξε το δρόμο για τη χαμένη Ατλαντίδα».

Το Σοβιετικό πλοίο υποβρύχιων ερευνών «Βιτγιάζ» αγκυροβόλησε στον ποταμό Τάγο της Πορτογαλίας.

Ο Δρ. Αντρέι Ακσένωφ, αναπληρωτής διευθυντής του Ινστιτούτου Ωκεανογραφίας της Σοβιετικής Ακαδημίας Επιστημών , κάλεσε απάνω στο πλοίο τους δημοσιογράφους της Λισσαβόνας και τους ανακοίνωσε μια ανακάλυψη.

Στη θαλάσσια περιοχή, 900 χιλιόμετρα από τις Πορτογαλικές ακτές επισημάνθηκε, σ’ ένα υποβρύχιο βουνό, ένα οροπέδιο με παράξενους σχηματισμούς.

Ύστερα από επισταμένη έρευνα, με τα επιστημονικά μας όργανα διαπιστώσαμε, πως στο χώρο αυτό υπάρχουν ερείπια, κατάλοιπα προφανώς βυθισμένης πόλης. Διακρίναμε σχεδόν καθαρά μισογκρεμισμένους τοίχους και γιγαντιαίες σκάλες.

Παρά του ότι αυτά είναι σκεπασμένα σε πολλά σημεία με φύκια και άλλα θαλάσσια φυτά. Τραβήξαμε πολλές φωτογραφίες, από τις οποίες οχτώ δείχνουν τις συμμετρικές τεράστιες κλιμακώσεις και θα σταλούν στη Μόσχα για ειδική επεξεργασία…
Στον κ. Βασκονσέλο, διευθυντή του ΕΘνικού Ινστιτούτου Αλιείας της Πορτογαλίας, οι Ρώσοι του «Βιτγιάζ» είπαν, πως, είναι βέβαιοι ότι ανακάλυψαν ένα βυθισμένο τοπίο της χαμένης Ατλαντίδας.

Ο Δρ. Ακσένωφ συμπλήρωσε, πως αυτή η ανακάλυψη αποτελεί την αρχή μόνο ευρύτατης επιστημονικής έρευνας, που θα έχει επίκεντρο αυτή την περιοχή του Ατλαντικού ωκεανού.

Στον τόπο αυτό.

Εξάλλου ο Πλάτωνας προσδιόρισε την ύπαρξη και τον καταποντισμό της Ατλαντίδας.
Το ερευνητικό πλοίο «Βιτγιάζ» συνέχισε την αποστολή του, ανιχνεύοντας το βυθό της θάλασσας του Ατλαντικού, στο χώρο δυτικά της Μαδέρας.

Σε πολύ μεγάλη έκταση, κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, σ’ εκείνη την περιοχή βρίσκεται απλωμένο το βουνό Αμπέρ.

Είναι ένα περίεργο βουνό του πυθμένα του Ατλαντικού ωκεανού, που λόγω της μορφής του, αποτελεί πόλο έλξης των Ατλαντολόγων, που ερευνούν για την Ατλαντίδα, οδηγούμενοι από τα γραπτά του Πλάτωνα.
Οι Σοβιετικοί του «Βιτγιάζ» ύστερα από τις έρευνές τους, που είχαν διαρκέσει χρόνια, το 1984, έδωσαν την πληροφορία πως το υποβρύχιο βουνό Αμπέρ, ήταν κάποτε ένα μεγάλο νησί πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Δυστυχώς δεν ανακοίνωσαν λεπτομέρειες, με βάση ποια στοιχεία έφτασαν σ’ αυτό το συμπέρασμα…
Το Σεπτέμβρη του 1985 σοβιετικές και ξένες εφημερίδες, δημοσίευσαν την πληροφορία, ότι οι Ρώσοι έβγαλαν από το βυθό του Ατλαντικού ωκεανού, από βάθος 4500 μέτρα, ένα περίεργο κομμάτι μάρμαρο.

Την ανακάλυψη έκανε το σοβιετικό πλοίο «Ακαδημαϊκός Μπόρις Πετρόφ», που πραγματοποιούσε διάφορες ωκεανογραφικές μελέτες.
Το εύρημα προβλημάτισε ιδιαίτερα το επιστημονικό προσωπικό του σοβιετικού σκάφους.

Από τις πρώτες μελέτες του ευρήματος, διαπιστώθηκε, πως πρόκειται για μια μαρμαρόπλακα λεία και από τις δυο επιφάνειες, με ασπρο-κιτρινωπό χρώμα.

Το σχήμα της προδίδει, πως έγινε επεξεργασία πάνω της, κάποια λείανση, κι οπωσδήποτε είναι ανθρώπινο δημιούργημα.

Προσδιόρισαν χρονικά, πως αυτό το αντικείμενο βρισκόταν στο βυθό του ωκεανού πολλές χιλιάδες χρόνια.

Ο επιστήμονας της Σοβιετικής Ακαδημίας Επιστημών Λέον χιτρόφ, αρχηγός της αποστολής, που έκανε τις έρευνες, είπε γι’ αυτή την ανακάλυψη:
«Το εύρημα έχει πολύ μεγάλη σημασία.

Θα αναλάβω προσωπικό την ανάλυσή του στο Εργαστήριο Αναλυτικής χημείας και Γεωχημείας της Σοβιετικής Ακαδημίας Επιστημών.

Η επιστημονική αυτή εξέταση θα δείξει, αν η πλάκα αποτελούσε τμήμα κάποιου οικοδομήματος, ενός άγνωστου λαού, ή αν σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, η καταγωγή της ανάγεται στο θρυλικό πανίσχυρο κράτος των Ατλάντων».
Δυστυχώς η Σοβιετική Ακαδημία Επιστημών, από όσα γνωρίζουμε, δεν ανακοίνωσε τίποτα επίσημα.

Διαρρέουν μόνο πληροφορίες, πως οι «μυστικές» έρευνες συνεχίζονται, στον Ατλαντικό ωκεανό, όχι μόνο από τους Ρώσους, αλλά και από τους Αμερικανούς.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΣΧΟΣ
Από τις περιγραφές των αρχαίων, για την θέση και την έκταση της Ατλαντίδας, διάφοροι Ατλαντολόγοι συγγραφείς και ερευνητές, γεωγράφοι, χαρτογράφοι, θαλασσοπόροι κ.λ.π. εκπόνησαν χάρτες για την Ατλαντίδα, που τους ονόμασαν «’ΑΤΛΑΣ» ή «ΑΤΛΑΝΤΕΣ».

Τα διάφορα σχήματα των χαρτών αυτών εντάσσονται σε τρεις κύριες ομάδες.

Η πρώτη, που είναι και επικρατέστερη μέχρι τώρα, παρουσιάζει σχήμα στενόμακρο από Α προς Δ, όπως περίπου περιγράφεται από τον Πλάτωνα.

Η δεύτερη ομάδα παρουσιάζει σχήματα κυκλοτετραγωνικά, αστεροειδή και τραπεζοειδή, ογκώδη στο κέντρο Ατλαντικού.

Η τρίτη ομάδα ακολουθεί το σχήμα της υποθαλάσσιας σημερινής οροσειράς που είναι γοργονοειδές, δηλαδή με ουρά, με τμήμα που στενεύει προς το Νότο.

Χάρτες του Πάτροκλου Καμπανάκη
Εκπονήθηκαν το 1891 και δημοσιεύτηκαν στο βιβλίο του «Η προ του κατακλυσμού Συγκοινωνία των δύο Κόσμων δια της Ατλαντίδος» (Κων/πολη 1893). Είναι αντιπροσωπευτικά δείγματα της πρώτης μορφής.

Χάρτης του Βασίλη Πάσχου, ιδρυτή του Μουσείου Ατλαντίδας
Αντιπροσωπευτικός χάρτης της δεύτερης ομάδας είναι του Γερμανο-Νορμανδού Ιησουίτη ερευνητή Κίρχερ, που τον δημοσίευσε στο βιβλίο του «Ατλαντίς » το 1680.
Στην ίδια ομάδα ανήκει και ο χάρτης της Ατλαντίδας που φιλοτέχνησε ο εκδοτικός οίκος χαρτών του Λονδίνου «BUDCET» το 1912.

Δημοσιεύεται στο βιβλίο του Ιταλού G.D’ AMATO «Αρχαιολογικά ντοκουμέντα της Ατλαντίδας», έκδοση 1924.

Το χαρακτηριστικό του είναι το σχήμα των υδάτινων καναλιών και των ζωνών ξηράς, με τις γέφυρες που σχηματίζουν το «Σταυρό της Ατλαντίδας».

Χάρτης του εκδοτικού οίκου χαρτών BUDGET του Λονδίνου (17/11/1912)
Χάρτης του Ιγνάτιου Ντοννέλυ
Είναι δείγμα της τρίτης ομάδας.

Ο Ντοννέλυ το δημοσίευσε στο βιβλίο του «Ατλαντίς» (Λονδίνο 1882). Στο χάρτη αυτό εμφανίζονται και οι αποικίες της Ατλαντίδας σε όλο τον κόσμο, ενώ ή ίδια η Ατλαντίδα παρουσιάζεται πολλή μικρή στο κέντρο του Ατλαντικού ωκεανού.

Χάρτης της γης του Ιγνάτιου Ντοννέλυ με την Ατλαντίδα και τις αποικίες της (σε λευκό χρώμα), 1882
Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΤΛΑΝΤΩΝ
Οι ’Ατλαντες ήταν αυτόφωτοι και αυτοδημιούργητοι. Οι γηγεvείς αυτόφωτοι ’Ατλαντες ανέπτυξαν στη χώρα τους εξαιρετικό πολιτισμό, τον οποίο μετάδωσαν σε όλα τα μέρη που εγκαταστάθηκαν. Σε όλα σχεδόν τα μέρη του κόσμου, εκεί που πάτησαν το πόδι τους οι ’Ατλαντες, υπάρχουν μεγαλόπρεπα δείγματα του πολιτισμού τους. Αυτά είναι όσα από τη μυθολογία αλλά και από την αρχαία ιστορία αποδίδονται σε άγνωστους. Η παράδοση τους θέλει Τιτάνες στην υπεροxή (π.χ. ο Ιαπετός, ’Ατλαντας, Προμηθέας κλπ.), Γίγαντες στο πνεύμα και στο σώμα, Kύκλωπcς για βαριές δouλειές, Αρχηγέτες με κύρος και πυγμή, κατακτητές, ήρωες ακόμα και θεούς (Κρόνος – Κρόνoυ Πολιτεία – Ποσειδώνας, Ερμής – γιός της Μαίας θυγατέρας του ’Ατλαντα – Πρωτέας, Νηρέας, Τρίτωνας, Μιξκοάτλ – θεός των Μάγιας, Τλάλοκ και Ξιουχκοάτλ – θεοί των Αζτέκων κ.λ.π.). Όλοι αυτοί ήταν ’Ατλαντες που σήκωναν στους ώμους τους το βάρος του κόσμου, όπως συμβολικά παρασταίνεται ο ’Ατλαντας, και ο Πτολεμαίος έδωσε και στους γεωγραφικούς χάρτες τ’ όνομά του.
Πάρα πολλά στοιχεία για τον πολιτισμό, τον τρόπο ζωής, τα τεχνικά επιτεύγματα, και την οργάνωση της πολιτείας των Ατλάντων μας παρέχει ο αρχαίος Αθηναίος φιλόσοφος Πλάτωνας στο έργο του «Κριτίας», υπό μορφή διαλόγου. Στο διάλογό του αυτό περιγράφει, το 350π.Χ., συγκλονιστικές λεπτομέρειες «για τον πολιτισμό ενός λαού που ονομάζονταν ’Ατλαντες», που ήταν παρμένες από τις σημειώσεις του Σόλωνα, οι οποίες κατέληξαν στο παππού του Κριτία, στον εγγονό Κριτία και μετά στον Πλάτωνα. Τις περιγραφές του Πλάτωνα τις χωρίζω σε τρεις ενότητες για τις ανάγκες αυτής της ιστοσελίδας.
Ο πολιτισμός των Ατλάντων από άλλες πηγές:
Αλλά εκτός από τη περιγραφή του Πλάτωνα (σημειώσεις του Σόλωνα), μαθαίνουμε για το πολιτισμό των Ατλάντων και από άλλες πηγές επώνυμες, ακόμη και από τις παραδόσεις και τους μύθους άλλων αρχαίων ιστορικών λαών μεταγενέστερων των Ατλάντων.
1. Πολλά στοιχεία της Κεντρικής Αμερικής προδίδουν την εγκατάσταση εκεί των Ατλάντων. Οι Αζτέκοι προέρχονται από τη φυλή Αζτλάν. Μια συσκευή τους που εκτόξευε ακόντια την έλεγαν ατλάτλ. Την πρώτη πρωτεύουσα τους την ονόμασαν Τενοτσιτλάν. Στο Μεξικό, τη Γουατεμάλα και τις Η.Π.Α. υπάρχει ένα πλήθος αρχαίων τοπωνυμίων Έτλα, Μέτλα, Ατιτλάν, Ατλάντα κλπ. με θέμα ή κατάληξη ατλ ή τλαν. Οι Μάγιας του Περού πίστευαν πως είναι «παιδιά των Πλειάδων» που ήταν θυγατέρες του ’τλαντα. Οι «θεοί» τους Τλαλόκ, Μιξκουάτλ, Κουετζαλκοάτλ και οι ευγενείς Ναχουατλάτλοι, με τις καταλήξεις τους προδίδουν την προέλευσή τους. Η τρίαινα του Πίσκου του Περού, ήταν το έμβλημα της Ποσείδιας – Ατλαντίδας. Το ηφαίστειο Αντιτλάν της Γουατεμάλας έστελνε χαιρετισμό στα βουνά ’Ατλα, Αντιάτλα και Σαχαρικό Μεσοάτλα του Μαρόκου της Βόρειας Αφρικής. Ο ίδιος πανάρχαιος πολιτισμός άφησε τα ίχνη του από την Αμερική μέχρι τον Περσικό κόλπο. Οι θρύλοι αυτοί γίνονται ιστορία με τα ευρήματα που ανακαλύπτονται κατά καιρούς στον Ατλαντικό ωκεανό.
2. Ο Πρώτος αστρονόμος της γης ήταν ο ’τλαντας, γράφει ο Ησίοδος, που είχε προσβάσεις στο Ιερατείο των Δελφών. Τα ονόματα “Πλειάδας θ’ Υάδας τε, Ωρίωνος, ’ρκτον.. κ.λ.π. που ο Όμηρος τα ξεσήκωσε από απόκρυφες πηγές των Ιερατείων, ανήκουν σε ήρωες της Ατλαντίδας και προέρχονται από τον ’τλαντα. Οι «Γιοι του Ήλιου» και οι «Ηλιάδες» που ακολουθούν τους ’τλαντες σ’ ανατολή και δύση, είχαν αστρονομικές γνώσεις. Το αστρονομικό ημερολόγιο των Αζτέκων έχει τov Ήλιο προσωποποιημένο, ζωδιακά εμβλήματα και άγνωστα σύμβολα και ιδεογράμματα. Δυο κτίρια τoυ Παλένκουε και τoυ Τιαχουανάκο μοιάζουν με αστεροσκοπεία. Ο Πρωτέας που οδήγησε τον Hρακλή στον ’τλαντα είχε αστρονομικές και ναυτικές γνώσεις. Στο αστρονομικό ωρολόγιο των Αντικυθήρων διακρίνονται οι λέξεις Πλειάς, ‘Ηλιος, Εσπερία, πoυ θυμίζoυν την Ατλαντίδα. Όλα αυτά μας πείθουν για την πρόοδο των Ατλάντων στην αστρονομία και τους συγγενείς κλάδoυς.
3. Τα πλοία της γενιάς τoυ Ποσειδώνα (Ναυσίθοου κ.λ.π.) λεει ο Όμηρος, ήταν αυτοκινούμενα. Μπορούσαν να διαβούν την καταχνιά χωρίς πηδάλια και κυβερνήτες και δεν είχαν φόβο να χαθούν ή να βλαφτούν. Ο Αιολοκένταυρος χρησιμοποιούσε στο στόλο του τα αέρια των ασκών του Αιόλου. Ο Οδυσσέας αφηγείται σχετικές παλιές ιστορίες. Οι ’Ατλαντες διέθεταν στόλο από 1200 πλοία, γράφει ο Πλάτωνας. Ένα Αζτέκικο άγαλμα του Μουσείου του Μεξικού, μοιάζει σαν μηχανική συσκευή υγραερίων κι έχει πτυχές ασκού. Φέρει τίτλο Ξοτλότλ, θεός των ανέμων, λατρευτικό άγαλμα των Αζτέκων. Οι Ωάννες έβγαιναν με σκάφανδρα από τη θάλασσα, μέσα από ένα μεγάλο αυγό, και ο Ηρακλής ταξίδεψε στις Εσπερίδες μέσα σ’ ένα χάλκινο πιθάρι. Το «αυγό» και το «πιθάρι» περιγράφονται, σαν πλοία ή υποβρύχια. Όλα αυτά μας πείθουν ότι οι ’Ατλαντες διέθεταν πολλά πλοία που τα κινούσαν με υγραέρια. Ο Αίολος ήταν ταμίας των αέριδων (αερίων) λεει ο Όμηρος. Ο Ξοτλότλ των Αζτέκων το ίδιο. Σύμπτωση;
4. Οι Πλειάδες έβγαλαν φτερά, πέταξαν κι έγιναν αστέρια; λεει η παράδοση. Ο Κουετζαλκοάτλ των Μάγιας, κατέβηκε από τις Πλειάδες μ’ ένα μεταλλικό πουλί. O Φαέθων (ατλαντικής γενιάς) ανέβαινε στον .ήλιο με άρμα που το οδηγούσαν φτερωτά άλογα και κάηκε. Ο Ερμής ήταν πιο τυχερός, όπως και ο Κουετζαλκοάτλ. Ο Ερμής με τα φτερά του, τη ζώνη της Αφροδίτης και το κηρύκειο, πετούσε παντού. Ο Φρίξος τα κατάφερε κι αυτός να πετάξει με το ιπτάμενο κριάρι με το “χρυσόμαλλο δέρας. Ο χάλκινος Τάλως πετούσε γύρω στην Κρήτη. Ο Ενκιντού πέταξε κι αυτός με μπρούντζινο πουλί. Στο νησί του Πάσχα κατέβηκαν κάποτε από ιπτάμενες μηχανές άνθρωποι, που τους ονόμασαν πτηνάνθρωπους(το νησί αυτό πιστεύουμε πως ήταν τόπος εξορίας των Ατλάντων). Μια τρίαινα σε βουνό του Περού οδηγούσε στο αεροδρόμιο της Νάσκα. Πανάρχαια πιάτα που βρέθηκαν στο Θιβέτ περιγράφουν μια περιπέτεια ανθρώπων πoυ προσγειώθηκαν αναγκαστικά με τις πετούμενες μηχανές στα Ιμαλάια. Οι Στυμφαλίδες όρνιθες εκτόξευαν από ψηλά φλεγόμενα βέλη. Ο Δαίδαλος κι ο Ίκαρος (ατλαντικής καταγωγής – έζησαν μετά τον κατακλυσμό) προσπαθούσαν να φτιάξουν συσκευή με φτερά να πετούν. Όλα αυτά και άλλα στοιχεία, όπως είναι τα πανάρχαια σχέδια πou βρέθηκαν και μοιάζουν με αεροσκάφη, καθώς και ο αεροπόρος της ταφικής πλάκας του Παλένκουε; μας πείθουν πως οι ’Ατλαντες είχαν εφεύρει, ύστερα από πολλές αποτυχίες (Πλειάδες πoυ πέταξαν και χάθηκαν, Φαέθωνας που κάηκε) τέλειες ιπτάμενες συσκευές. Για καύσιμη ύλη πρέπει να χρησιμοποιούσαν τα υγραέρια, όπως και στα πλoία τους.

Πολλά στοιχεία που συγκεντρώσαμε και τα θεωρούμε σπoυδαία για επιστημονική ανακοίνωση, μας οδηγούν στην άποψη ότι οι Πυραμίδες της Αιγύπτου και της Κεντρικής Αμερικής φτιάχτηκαν από τους ’Ατλαντες και χρησιμοποιήθηκαν σαν δεξαμενές – αποθήκες υγραερίων. Μετά από χιλιετηρίδες οι Φαραώ στην Αίγυπτο τις χρησιμοποίησαν σαν τάφους και τις παρουσίασαν σαν έργα δικά τους. Τα επιτεύγματα της επιστήμης στον αιώνα μας, όμως, οδήγησαν τους ερευνητές στην αναθεώρηση της δοξασίας αυτής. Έτσι διατυπώθηκαν πολλές απόψεις. Ας προστεθεί και η δική μας άποψη…
ΑΤΛΑΝΤΕΣ ΚΑΤΑ ΑΘΗΝΑΙΩΝ
Η πολεμική σύγκρουση μεταξύ των πανάρχαιων Αθηναίων και των επιτιθέμενων Ατλάντων περιγράφεται στα δύο έργα του αρχαίου Αθηναίου φιλόσοφου Πλάτωνα «Τίμαιο» και «Κριτία», στα οποία αναφέρεται ρητά ότι όσα αναγράφονται «δεν είναι πλαστός μύθος, αλλά αληθινή ιστορία»:
Ο διάλογος «ΤΙΜΑΙΟΣ» κατά Πλάτωνα
Στο διάλογό του «ΤΙΜΑΙΟΣ» ο Πλάτωνας (427 – 347 π.Χ.) αναφέρει μεταξύ των άλλων την ιστορία που τους διηγήθηκε ο Κριτίας την οποία γνώριζε από την παλιά παράδοση. Η ιστορία αυτή, όπως λέει ο Κριτίας είναι αληθινή, και ήταν καταγραμμένη από πολύ παλιά στις σημειώσεις του Σόλωνα. Ο Σόλων είχε επισκεφτεί την αρχαία Αίγυπτο (το 590 π.Χ.), όπου εκεί οι ιερείς τον οδήγησαν στην ιερή πόλη Σάιδα στο δέλτα του Νείλου ποταμού. Στη πόλη αυτή υπήρχε ο ναός της Νηίθ (στα Ελληνικά Αθηνά), που ήταν η θεά που πίστευαν οι κάτοικοι σαν αρχηγό τους και ιδρυτή της πόλης. Μέσα στο ναό αυτό του αποκάλυψαν τα πανάρχαια μυστικά που ήταν γραμμένα σε βιβλία και πλάκες με ιερογλυφικά αρχαιογράμματα. Μερικά από τα μυστικά που οι ιερείς μετέφρασαν στο Σόλωνα, ήταν τα εξής:
1. Ότι η πόλη της Σάιδας διοργανώθηκε και εκπολιτίστηκε στα ιερά γράμματα πριν από οχτώ χιλιάδες (8000) χρόνια. Οι τότε κάτοικοι της σημερινής πόλης των Αθηνών . Η ίδια θεά Νηίθ (ή Αθηνά) η οποία ήταν κοινή προστάτης και της τότε πόλης των συμπολιτών του Σόλωνα και της Σάιδας, ανάθρεψε ανθρώπους και έδωσε τα φώτα της πρώτα στη Αθήνα και ύστερα στη Σάιδα.
2. Ότι υπήρχε και μια ακόμη μεγάλη δύναμη την εποχή εκείνη, η Ατλαντίδα, που τα έβαλε με όλο το κόσμο, και τους τότε κατοίκους της σημερινής Αθήνας.
Αναφέρουμε, μεταφρασμένα στη Νέα Ελληνική γλώσσα, όσα οι ιερείς της Σάιδας είπαν για το δεύτερο θέμα που μας ενδιαφέρει, στο Σόλωνα (οι σημειώσεις εντός παρενθέσεων είναι δικές μας):
….»Πολλά λοιπόν και μεγάλα έργα της πόλης σας (Σημείωση: αναφέρεται στην πόλη της Αθήνας, όπως ήταν πριν τον κατακλυσμό) είναι εδώ γραμμένα (Σημείωση: εννοεί χαραγμένα στις πλάκες του ναού της Σάιδας) να θαυμάζεται (η πόλη), ένα όμως υπερέχει σε μεγαλείο και ηρωισμό. Γιατί οι γραφές μας λένε πως η πόλη σας αντιμετώπισε κάποτε μια μεγάλη δύναμη, που προχωρούσε εισβάλλουσα σύγχρονα σε όλη την Ευρώπη και την Ασία, «έξωθεν ορμησθείσανεκ του Ατλαντικού πελάγους». Γιατί τότε το πέλαγος εκείνο μπορούσε να το περπατήσει κανένας, επειδή εις την είσοδο του, την οποία εσείς ονομάζετε στήλες του Ηρακλέους (σημείωση: εννοεί τα στενά του Γιβραλτάρ ή Ηράκλειες Στήλες), υπήρχε νησί (ξηρά). Αυτό το νησί ήταν μεγαλύτερο από τη Λιβύη και την Ασία μαζί και από αυτό οι ταξιδιώτες μπορούσαν να περάσουν σε άλλα νησιά,
(25) και από αυτά κατόπιν σε όλη την απέναντι ήπειρο την ευρισκομένη γύρω από τον αληθινό εκείνο ωκεανό. Γιατί τα μέρη αυτά, όσα είναι μέσα από το στενό που αναφέραμε, φαίνονται σαν ένα λιμάνι που έχει στενή είσοδο για τα πλοία, τα εκείθεν (έξω) όμως του στενού, είναι πραγματικό πέλαγος (ωκεανός), και η γη (ξηρά) που το περιβάλλει μπορεί αναμφίβολα και πολύ σωστά να ονομάζεται ήπειρος.
Στο νησί αυτό, λοιπόν, την Aτλαντίδα «τη Ατλαντίδι νήσω» σχηματίστηκε μεγάλη και θαυμάσια δύναμη από βασιλιάδες, που εξουσίαζε ολόκληρο το νησί και «πολλών δε άλλων νήσων και μερών της ηπείρου». Και εκτός από αυτά τα μέρη «επί πλέον» από τη μέσα μεριά προς τη Λιβύη κυριαρχούσαν μέχρι και την Αίγυπτο, και από τη μεριά της Ευρώπης μέχρι την Τυρρηνία (Σημείωση: έτσι λεγόταν η Δυτ.Ιταλία). Όλη αυτή η δύναμη αφού συγκεντρώθηκε κι αποτέλεσε μια ενότητα επιχείρησε με μια εξόρμηση να υποδουλώσει και το δικό σας τόπο και το δικό μας και όλους τους προς τα μέσα του στενού (των Ηράκλειων στηλών). Τότε, λοιπόν, Σόλωνα, η δύναμη της πόλης σας έλαμψε στα μάτια όλων των ανθρώπων για τον ηρωισμό και την αντρειοσύνη της. Γιατί τους ξεπέρασε όλους στην ευψυχία και τις τέχνες που εφαρμόζονταν στον πόλεμο, στην αρχή σαν κεφαλή, ηγέτιδα, των Ελλήνων , αργότερα που έμεινε αναγκαστικά μόνη, όταν οι άλλοι αποστάτησαν, αφού έφτασε στους έσχατους κινδύνους, κατανίκησε τους επιδρομείς και έστησε τρόπαια. Έτσι, όσους, δεν υποδουλώθηκαν ακόμα, εμπόδισε να σκλαβωθούν και απελευθέρωσε γενναιόψυχα όλους τους άλλους, όσους κατοικούσαν όπου και μεις, στο εσωτερικό, από τα όρια των στηλών του Ηρακλή.
Δ. Αργότερα όμως επειδή έγιναν απαίσιοι και τρομακτικοί, σεισμοί και κατακλυσμοί, άρκεσε μια μέρα και μια νύχτα φοβερή να χαθεί ολόκληρος ο στρατός σας μονομιάς. ’νοιξε η γη και τον κατάπιε και το νησί της Ατλαντίδας τότε βούλιαξε στη θάλασσα κι εξαφανίστηκε. Γι’ αυτό, μέχρι τώρα το εκεί πέλαγος είναι αδιάβατο και ανεξερεύνητο, επειδή εμποδίζει πραγματικά η μάζα της λάσπης στους ρηχούς βράχους (υφάλους) που απόμειναν σε κείνο το μέρος μετά την καθίζηση του νησιού….
Ο ΚΑΤΑΠΟΝΤΙΣΜΟΣ
Α) Οι τρεις κατακλυσμοίΟι ιερείς της Σάιδας Αιγύπτου είπαν στο Σόλωνα τον Αθηναίο. «Εσείς ξέρετε έναν μόνο μεγάλο κατακλυσμό, του Δευκαλίωνα. ‘Έγιναν όμως προηγούμενα πολλοί άλλοι μεγάλοι κατακλυσμοί, τους οποίους οι δικοί μας αρχαίοι τους κατέγραψαν..»(Βλ.Πλάτωνα «Τίμαιος» 23Β).
Όσοι ασχολήθηκαν με τους πανάρχαιους χαμένους πολιτισμούς της Λεμούρια, της Μου και της Ατλαντίδας, συνδέουν τους μεγάλους κατακλυσμούς, που μνημόνευσαν οι Αιγύπτιοι ιερείς , με τις «μυθικές» αυτές χώρες. Ο πρώτος μεγάλος κατακλυσμός, είναι αυτός που προήλθε από τον καταποντισμό της Λεμούρια, κάπου στον Ειρηνικό ωκεανό… Αυτό έγινε, ισχυρίζονται, το 25000 περίπου της παλιάς χρονοαρίθμησης (π.Χ.) (περισσότερες πληροφορίες υπάρχουν στο βιβλίο, του W.SCΟTT -ΕLLΙΟΤ, ΤΗΕ LΟST LΕΜURΙΑ (1904), που βρίσκεται στο Μουσείο Ατλαντίδας).

Αιτία του δεύτερου μεγάλου κατακλυσμού υπήρξε ο καταποντισμός ενός μεγάλου νησιού του Ινδικού ωκεανού, γνωστό με το όνομα Μου. Η εξαφάνιση της Μου έγινε σε κάποιο χρόνο ανάμεσα στη χιλιετηρίδα 16-15000 π.Χ. (βλέπε στο βιβλίο «Ψάχνοντας για χαμένους κόσμους» (1975) του JΑMΕS WΕLLΑRD, που βρίσκεται στο Μουσείο Ατλαντίδας)
Η μυθολογία των αρχαίων λαών για τον τρίτο κατακλυσμό
Ο τρίτος μεγάλος κατακλυσμός ταυτίζεται με τον καταποντισμό στον Ατλαντικό ωκεανό της Ατλαντίδας, που χάθηκε μέσα σε μια μέρα και μια νύχτα. Αυτό έγινε γύρω στο 9600 π.Χ., αν αποδόθηκε σωστά από το Σόλωνα, η χρονολογία του γεγονότος, την οποία του υπαγόρευσαν να τη γράψει οι ιερείς, γιατί η χρονολογία αυτή αμφισβητείται από πολλούς.
Γι’ αυτά τα μεγάλα γεγονότα, που πραγματικό συγκλόνισαν τη Γη, υπάρχουν κι άλλες μαρτυρίες, διεσπαρμένες στους μύθους , τους θρύλους και τις παραδόσεις των λαών της Ανατολής, της Μεσογείου και της Δύσης, οι οποίες διασώθηκαν από τα πανάρχαια χρόνια.
Δεν χωράει αμφιβολία, ως προς τον τρίτο πιο γνωστό μεγάλο κατακλυσμό, ότι υπήρξε γεγονός. Υπάρχουν πολλά στοιχεία, για άλλους ενδείξεις, για μερικούς αποδείξεις, ότι τον επέφερε ο καταποντισμός της Ατλαντίδας. Με τον κατακλυσμό αυτό συσχετίζονται και ταυτίζονται, ο κατακλυσμός του Δευκαλίωνα, που σώθηκε στην Ελλάδα, του Ουταναπίστι των Ασσυρίων-Βαβυλωνίων, του Νώε των Ισραηλιτών , ενός Τέϊπι των Μάγιας και των προγόνων των Αζτέκων της φυλής Αζτλόν .
Ο τρόπος που διασώθηκαν , οι επώνυμοι αυτοί ήρωες και υστερότερα αρχηγοί λαών, από τον κατακλυσμό, σύμφωνα με τις καταγραμμένες σε αρχαιότατα ιερά κυρίως κείμενα περιγραφές που σώθηκαν, είναι σχεδόν παρόμοιος. Διέθεταν δυνατό και μεγάλο πλοίο-κιβωτό. Το σκαρί τους άντεξε τα δυνατά κύματα. Είχαν την τύχη, να μην προσκρούσουν σε βράχους και άραξαν ομαλά πάνω σε οροπέδια και βουνά, όταν καταλάγιασαν τα νερά κι αποσύρθηκαν στη θάλασσα. Τη γαλήνη της θάλασσας, το χαμήλωμα των υδάτων και την επανεμφάνιση της στεριάς, τη διαπίστωσαν με την απελευθέρωση των πουλιών, ενός περιστεριού, ενός χελιδονιού κι ενός κόρακα ή δυο απ αυτό. Το περιστέρι γύρισε με κλωνάρι θάμνου στο ράμφος του, το κοράκι δεν γύρισε, έτρωγε τις σάρκες των πνιγμένων ζώων! Αυτά ήταν περίπου τα στοιχεία με διάφορη μόνο τη διάταξη των περιγραφών στ’ ανακαλυφθέντα κείμενα.
Για τις τρεις πρώτες προκατακλυσμιαίες προσωπικότητες, το Δευκαλίωνα, τον Ουταναπίστι και τον Τέϊπι, από τους ατλαντολόγους πιστεύεται, πως ήταν πλοίαρχοι καραβιών των Ατλάντων. Τα πλοία τους βρέθηκαν να ταξιδεύουν , τα δυο στη Μεσόγειο, το ένα κοντά στα παράλια της Ελλάδας και το άλλο κοντά στην Εγγύς Ανατολή, και του Τέϊπι πλησίαζε τις ακτές του Περού, όταν το μεγάλο νησί τους, του Ατλαντικού ωκεανού καταποντίστηκε κι έγινε κατακλυσμός. Γι’ αυτό και σώθηκαν.
Για τα πλοία της φυλής Αζτλάν, το όνομα των κατόχων τους προδίδει την προέλευσή τους. Αυτοί πρόλαβαν να σωθούν, στο 48ωρο του καταποντισμού του νησιού τους, ενός ίσως που ήταν πιο κοντά στις ακτές του Μεξικού, από τα πολλά νησιά, που ανήκαν στην κυριαρχία των Ατλάντων.
Η ιστορία του Νώε, ίσως να είναι σύγχρονη, με τις άλλες τέσσερις, πιο πάνω ιστορίες, πραγματικότητα. Μοιάζει όμως τόσο πολύ με την ιστορία του Ουταναπίστι, όπως η ιστορία του τελευταίου περιγράφεται στο έπος Γιλγαμές των Βαβυλωνίων, ώστε πιθανολογείται ότι αντιγράφηκε από το έπος Γιλγαμές, από τους συγγραφείς της Παλαιάς Διαθήκης και της Βίβλου των Ισραηλιτών. Εκτός αν η ιστορία του Νώε είναι αυθεντική και παραγεμίστηκε αργότερα από τους Εβραίους συγγραφείς, οι οποίοι θέλησαν τους γενάρχες των φυλών του Ισραήλ, τον Ιάφεθ, τον Ιαβάν ή Ιώναν, το Γαμάρ, το Θουβάλ και τον Μεσέχ, σαν γιους του Νώε. Αλλά η κιβωτός του Ουταναπίστι που διασώθηκε, του έπους Γιλγαμές, απέχει κατά μία χιλιετία τουλάχιστον, από τη μεταγενέστερη εμφάνιση των γιων του Νώε.
Βέβαια, όπως τα έπη των Ινδιών και η Βίβλος, παραγεμίστηκαν με μεταγενέστερες θρησκευτικές κυρίως ιστορίες και μυθιστορίες, γι’ αυτό επικρατεί αυτή η σύγχυση.
Στο παλαιοβαβυλωνιακό επίσης έπος «Ατράμχαζις» (Ακρόσοφος, ελληνικά) περιγράφεται, πώς σώθηκε ο βασιλικός ιερέας Ζιουσούντρα από το μεγάλο κατακλυσμό. Το πελώριο καράβι του, όπου κλείστηκε με πολλούς άλλους μέσα και φόρτωσε και ζώα και όσο μάλαμα κι ασήμι μπόρεσε να μαζέψει, παράδερνε εφτά μέρες κι εφτά νύχτες, στην αναταραγμένη επιφάνεια του νερού. Την έβδομη μέρα προσάραξε σ’ ένα ξερό βράχο. Ο Ζιουσούντρα εξαπόλυσε τρία πτηνά και τα λοιπά γνωστά…. Το καράβι αυτό όρισαν να μεταφερθεί στην παραδεισένια χώρα Ντιλμούν…
Ο Ξίσουθρος βασιλιάς της Βαβυλώνας, ο οποίος είδε, στον ύπνο του ότι θα γίνει ο μεγάλος κατακλυσμός κι αρμάτωσε το πιο γερό καράβι, είχε παρόμοια περιπέτεια με το Νώε. Έτσι γράφουν πλάκες της εποχής του Ξίσουθρου που βρέθηκαν στη Μεσοποταμία…Στις ιστορίες αυτές, είναι φανερές οι διαδοχικές αντιγραφές και οι προσθήκες, οι αλλαγές ονομάτων κ.λπ.
Ο Φρειδερίκος Κλαίη, στο βιβλίο του «περί Κατακλυσμού» (1842), κάνει λόγο για τον τελευταίο μεγάλο κατακλυσμό και τον συνδυάζει με τους ’Ατλαντες και τους Τιτάνες…
Β) Οι αιτίες για τον καταποντισμό της Ατλαντίδας
Αρκετοί ισχυρίζονται πως έπεσε θύμα αυτού του εξελιγμένου πολιτισμού της: μια από τις κολοσσιαίες μορφές ενέργειας (ακόμη και ατομικής) που είχαν τιθασέψει οι ’τλαντες, είτε από λάθος είτε σε μια μοιραία πολεμική αναμέτρηση, ξέφυγε από τα όρια ελέγχου προκαλώντας σαρωτική καταστροφή. ’λλοι υποστηρίζουν πως η αιτία του κακού ήρθε από τον ουρανό με τη μορφή γιγαντιαίου μετεωρίτη που έπεσε στη Γη προκαλώντας μετατόπιση του άξονά της, τεράστιας έκτασης σεισμούς και κατακλυσμούς, καταβυθίσεις τμημάτων ξηράς και αναδύσεις άλλων. Πράγματι στον κόλπο του Μεξικού έχει βρεθεί ένας τεράστιος κρατήρας που οι ειδικοί αποδίδουν σε πρόσκρουση μετεωρίτη. ’λλες ανασκαφές έχουν αποκαλύψει τμήματα αρχαίου λιμανιού -πάνω ψηλά στις ’νδεις, στα 3.000 και στα 4.000 μέτρα! Αυτό σημαίνει πως κάποτε οι περιοχές αυτές ήταν παραθαλάσσιες και υψώθηκαν ξαφνικά, ενώ άλλες καταβυθίστηκαν.
’λλοι πιστεύουν ότι το 10000 χρόνια π.Χ, στη διάρκεια της τελευταίας παγετωνικής εποχής, έλιωσαν απότομα οι πάγοι των πολικών ακτών της Ισλανδίας, της Β.Αμερικής και της βορειοανατολικής Ευρασίας, λόγω του «φαινόμενου Χάινριχ», με αποτέλεσμα εκατομμύρια κυβικά πάγου να χυθούν στη θάλασσα, προκαλώντας μια ξαφνική και μοιραία άνοδο της στάθμης του ωκεανού, που προκάλεσε και την εξαφάνιση της Ατλαντίδας.
Η ακριβής αιτία για τον καταποντισμό της Ατλαντίδας παραμένει ακόμα απροσδιόριστη.
Τα νησιά του Αιγαίου και η Ατλαντίδα
(στοιχεία προϊστορίας)
Τα νησιά του Αιγαίου Πελάγους, στο οποίο συμπεριλαμβάνουμε και την Κρήτη, έχουν συνδεθεί ιδιαίτερα με τις παραδόσεις για τη χαμένη Ατλαντίδα.
Ο Πλάτωνας, βέβαια, που ασχολήθηκε ειδικά στα βιβλία του «Τίμαιος» και «Κριτίας» με τον «Ατλαντικό λόγο», τοποθετεί την Ατλαντίδα «Δυτικά, πέρα από τις Στήλες του Ηρακλή», δηλαδή στο χώρο του Ατλαντικού ωκεανού, Αρκετοί όμως, σύγχρονοι του 20ού αιώνα μας, ερμηνευτές του Πλάτωνα, τοποθετούν την Ατλαντίδα στο Αιγαίο και συγκεκριμένα στη Σαντορίνη (’γγελος Γαλανόπουλος, ή στην Κρήτη (J.V. LUCE ).
Η θεωρία του ’Αγγελου Γαλανόπουλου και του Σπ. Μαρινάτου
Η Αιγαιίς αποτελούσε μια συμπαγή μάζα ξηράς που εκτεινόταν από το Ιόνιο έως τη Μικρά Ασία και τις νότιες ακτές της Κρήτης
(από την Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών)
Η μορφή της Ελλάδας πρίν από 400.000 χρόνια. Η στάθμη της θάλασσας βρισκόταν 200 μέτρα χαμηλότερα από τη σημερινή. Πολλά νησιά ήταν ακόμη ενωμένα (από την Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών) ΔΕΞΙΑ
Η θεωρία του ’Αγγελου Γαλανόπουλου για την Αιγηίδα συσχετίζεται με τις παραδόσεις για τη χαμένη Ατλαντίδα, όπως την ανακοίνωσε ο Φωκίων Νέγρης το 1927 στην Ακαδημία Αθηνών. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή η Αιγηίδα αποτελούσε μια στεριά από την Κρήτη μέχρι το Σούνιο της Αττικής και την Εύβοια.Αργότερα θρυμματίστηκε, από ηφαίστεια και σεισμούς και τα μεγαλύτερα κομμάτια της ξηράς βούλιαξαν σε χάος της γης και το χώρο τους κατέλαβαν τα νερά που εισόρμησαν από τον Ατλαντικό ωκεανό και από τη θάλασσα της Αιθιοπίας, ή την Τριτωνίδα λίμνη της Σαχάρας (ο Ηρόδοτος, ο Ερατοσθένης και άλλοι αρχαίοι συγγραφείς γράφουν πως η έρημος Σαχάρα κάποτε ήταν λίμνη και την έλεγαν Τριτωνίδα ή Τριτονίντ). Αλλά αν υπάρχουν γεωλογικά στοιχεία για όλα αυτά, η διαμόρφωση του Αιγαίου πρέπει να έγινε εκατοντάδες χιλιετηρίδες πριν. Δεν μπορεί να συσχετιστεί συνεπώς, με τη μεγάλη έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης, που εντοπίστηκε στο χρόνο 1450 της παλιάς χρονοαρίθμησης. Το χρόνο αυτό υποστηρίχτηκε από το Σπύρο Μαρινάτο και άλλους, καταστράφηκε η Κνωσός και ο Μινωικός πολιτισμός της Κρήτης. Γιατί, εκτός από το ισχυρότατο παλιρροιακό κύμα που υψώθηκε από την έκρηξη, επακολούθησαν αλλεπάλληλοι σεισμοί που συγκλόνισαν το Αιγαίο και επέφεραν την καταστροφή.
Ο Σπ. Μαρινάτος δεν μπόρεσε ν’ αποδείξει από τα ευρήματα των ανασκαφών στη θήρα, ότι η Ατλαντίδα βρισκόταν στο κομμάτι που καταποντίστηκε στο Αιγαίο πέλαγος. ‘Ετσι ο Μαρινάτος στα γραφτά του αναφέρεται στο «Αίνιγμα», ή στο «Πρόβλημα της Ατλαντίδας».
Διάφορες άλλες θεωρίες για το χώρο του Αιγαίου
Οι ιερείς της Σάιδας, αρχαιότατης θρησκευτικής πρωτεύουσας της Αιγύπτου, είπαν στο Σόλωνα, που μετέφερε τα στοιχεία για τον «Ατλαντικό λόγο» του Πλάτωνα, ότι τα νησιά του Αιγαίου και η Κρήτη κατακτήθηκαν από τους ’τλαντες, που ήρθαν από δυτικό, από το μεγάλο Ωκεανό. Το ισχυρό έθνος των Ατλάντων, έγραφαν οι πλάκες που διάβαζαν οι ιερείς, κατέκτησε σχεδόν όλα τα παράλια των χωρών της Μεσογείου, από βορρά και νότο κι έφτασε μέχρι τον Περσικό κόλπο. Οι ’τλαντες δεν κατόρθωσαν όμως να καταχτήσουν την Αττική, γιατί τα στρατεύματά τους νικήθηκαν από τους Αθηναίους… (Δηλαδή τους τότε κατοίκους της Αττικής που φαίνεται είχαν κάποια ακμή).
Οι περισσότεροι από τους αρχαίους Έλληνες και Λατίνους συγγραφείς, όπως οι ‘Ομηρος, Ησίοδος, Εύμηλος, Αισχύλος, Πίνδαρος, Ηρόδοτος, Ελάνικος και οι μετά τον Πλάτωνα, Κράντωρας, Ερατοσθένης, Απολλώνιος Ρόδιος, Αρίσταρχος, Απολλόδωρος, Ποσειδώνιος, Πλούταρχος, Οβίδιος, Πλίνιος, Στράβωνας, Παυσανίας, Πρόκλος κ.α. συμπορεύονταν στο θέμα της Ατλαντίδας έμμεσα ή άμεσα με τον Πλάτωνα. Οι περισσότεροι επίσης, από τους νεότερους Ατλαντολόγους, από τα χρόνια της Αναγέννησης μέχρι σήμερα, με κεφαλή τον Ιγνάτιο Ντόνελλυ, δέχονται την τελευταία αυτή άποψη, ότι δηλαδή τα νησιά του Αιγαίου και η Κρήτη κατακτήθηκαν τα πανάρχαια χρόνια από τους ’Ατλαντες. Η άποψη έχει πολλά στηρίγματα, αν παραδεχτούμε πως υπήρξε κάποτε η Ατλαντίδα και χάθηκε, από αιτίες φυσικές βέβαια και όχι από την οργή του Δία, όπως μετέφρασαν τα ιερογλυφικά στο Σόλωνα οι ιερείς της Σάιδας .
Τα στοιχεία των παραπάνω θεωριών αναφέρονται σε πανάρχαιους χρόνους της παλιάς χρονοαρίθμησης, πριν το μεγάλο κατακλυσμό που συνέπεσε, όπως παραδέχονται πολλοί, με τον καταποντισμό της Ατλαντίδας.
Πως προήλθε το όνομα «Αιγαίο»
Οι ερευνητές του θέματος Ατλαντίδα και Αιγαίο, μελέτησαν κυρίως τα στοιχεία της Κρήτης και της Σαντορίνης. Αντίστοιχα στοιχεία και παραδόσεις υπάρχουν σε όλα σχεδόν τα νησιά του Αιγαίου. Ακόμα και το όνομα Αιγαίο αποδίδεται σε ήρωες και αρχηγέτες, που έχουν σχέση με τους Τιτάνες-’Ατλαντες.
Ο Αιγαίων ήταν κατά τη μυθολογία μας γίγαντας, γιος του Ουρανού και της Γαίας. Πρόγονος των Τιτάνων. Κατοικούσε στα βάθη του Ωκεανού. Θεωρούνταν θαλάσσιος θεός αλλά και εφευρέτης των πλοίων. Από μερικούς ταυτίζεται με τον Ποσειδώνα, που ήταν κυρίαρχος του Αιγαίου Πελάγους και αποκαλούνταν «Αιγαίος» και «αιγί-οχος», γιατί εξαπέλυε τα ορμητικά κύματα. Αυτά τα έλεγαν «αίγες» (βλ. λεξικό Σουίδα), ενώ το επαιγίζω σημαίνει σφοδρώς πνέω. Στην αγριότητα των κυμάτων, καταλήγει, οφείλεται το όνομα Αιγαίο. ’λλη εκδοχή είναι ότι προέρχεται από τις παραθαλάσσιες πόλεις Αιγαί της Εύβοιας και της Αχαϊας, όπου λατρευόταν ο Ποσειδώνας. Τέλος λέγεται, το Αιγαίο πέλαγος πήρε το όνομά του από τον Αιγέα, βασιλιά της Αθήνας, που έπεσε στη θάλασσα, περιμένοντας το γιο του Θησέα να γυρίσει από την Κρήτη.
Ευρήματα και παραδόσεις στη Θήρα
Τα ευρήματα των ανασκαφών της θήρας από το Μαρινάτο και το Χρ. Ντούμα, ανάγονται στις περιόδους του κλασσικού πολιτισμού της αρχαίας Ελλάδας, του Μυκηναϊκού, του Μινωικού και ενός άλλου αρχαιότερου πολιτισμού, που ονομάστηκε Αιγαίος, Αιγαϊκός ή Αιγαιικός πολιτισμός. Ο όρος Αιγαιοπελαγίτικος πολιτισμός που καθιερώθηκε τελευταία, δείχνει τη συνέχεια του παμπάλαιου πολιτισμού με τον κλασσικό της αρχαίας Ελλάδας και το νέο πολιτισμό των κατοίκων των νησιών του Αιγαίου. Υπάρχουν, βέβαια, ορισμένα χαρακτηριστικά που ξεχωρίζουν τους πολιτισμούς. Υπάρχουν όμως και άλλα που δείχνουν την αλληλοεπίδραση των πολιτισμών αυτών και αρκετά στοιχεία κοινής ρίζας της τεχνοτροπίας τους. Όσα ευρήματα μελετήθηκαν, από τα παλιότερα ανάγονται στα χρόνια 2700-2000 της παλιάς χρονοαρίθμησης. Βρέθηκαν και άλλα που δε μελετήθηκαν ακόμα. Νομίζουμε πως μερικά και από αυτά που μελετήθηκαν είναι αρχαιότερα του 3000 παλιάς χρονοαρίθμησης, όπως πυξίδες, πρόχοι, “κιγονοειδή σκεύη” κ.α.. Η χρήση των τελευταίων είναι ακόμα άγνωστη…
Εκείνο από τα ευρήματα του Μαρινάτου που δεν προσέχτηκε πολύ, ήταν μια ανθρώπινη οδοντοστοιχία, που βρέθηκε στο Ασπρονήσι της θήρας. Το μέγεθός της προδίδει πως ανήκε σε άνθρωπο γίγαντα, δυόμισι τουλάχιστο μέτρα ύψος με ανάλογα σωματικά μέλη. Προέρχεται από κάποιον ’τλαντα από τους αποικιστές της θήρας;
Στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών και στο Μουσείο Θήρας εκθέτονται ωραίες τοιχογραφίες της Σαντορίνης της 3ης χιλιετίας μέχρι το 1600 της παλιάς χρονοαρίθμησης. Δεσπόζει μια χρωματιστή τοιχογραφία στην οποία παρασταίνονται εφτά πλοία, που περιστοιχίζονται από δελφίνια. Η διάταξη των πλοίων θυμίζουν αποβίβαση, ύστερα από ναυμαχία, σε μια καλοχτισμένη πόλη. Είναι ασφαλώς απεικόνιση γεγονότος, αλλά άγνωστης χρονολογίας.
Δυο ωραιότατα χρωματιστά αγγεία της θήρας, έχουν ζωγραφιές ζευγάρια δελφινιών. Σ’ ένα τέμενος της θήρας βρέθηκε ένα ανάγλυφο πελεκημένο μεγάλο δελφίνι σε πέτρα (και άνω αρχαία μορφή). Μην ξεχνάμε ότι ο Πελάγιος Ποσειδώνας, πατέρας του ’τλαντα, κατά τον Πλάτωνα κλπ, συμβολιζόταν και απεικονιζόταν με το Δελφίνι, που λατρευόταν σαν τοτέμ σε νησιά πέρα από τις Ηράκλειες Στήλες και θεωρούνταν ιερό ζώο (Δελφίνος Απόλλωνας κλπ). Μια άλλη παράδοση αναφέρει πως ο Ποσειδώνας πήγαινε συχνά στη Θήρα, κι εκεί στο νησάκι Σφαίρα συναντήθηκε με την Αίθρα και γεννήθηκε ο Θησέας.
Στη Θήρα βρέθηκαν επίσης είδη από οψιανό, που τον χρησιμοποιούσαν οι πελασγοί και πιθάρια με ανάγλυφους σταυρούς. (Σε δυο βρέθηκαν υπολείμματα μπύρας). βρέθηκαν ακόμα, κτίσματα, μονώροφα, διώροφα και τριώροφα με παράθυρα από μεμβράνες-κατεργασμένα δέρματα ζώων λευκά λεπτά, ώστε να εισχωρεί το φως …
Ένας πανάρχαιος θρύλος, που τον διέσωσε ο Απολλώνιος Ρόδιος, αναφέρει ότι το νησί Καλλίστη σχηματίστηκε από ένα βώλο χώμα, που πέταξε στο Αιγαίο ο Θήρας, γιος του Τρίτωνα, ανεψιός του Ποσειδώνα. Απ’ αυτόν το νησί αργότερα ονομάστηκε Θήρα. Ο Θήρας και ο αδελφός του Εύφημος πήραν μέρος και στην αργοναυτική εκστρατεία. Ο Εύφημος μάλιστα είχε σεβασμό στην ατλαντίδα Μαία, μητέρα του Ερμή και επέβαλε τη λατρεία της στη Θήρα, γιατί κρατούσε από τη γενιά της. ’λλες παραδόσεις αναφέρουν πως στη Θήρα υπήρχε στα πανάρχαια χρόνια και ναός του Κρόνου και άλλος ναός του Ασφάλειου Ποσειδώνα. Στα Περισσά υπήρχαν ιερά του Ερμή, του Ηρακλή, του Σεράπιδος και της Ίσιδας. Όλα τα στοιχεία αυτά πείθουν πως πολύ πριν κατακτηθεί η Θήρα από το Μίνωα, είχε αποικιστεί από άλλους θαλασσινούς λαούς από τους πελασγούς και παλιότερα προφανώς από τους ’Ατλαντες…
Οι ’Ατλαντες και η Κρήτη

Η Κρήτη έχει μακραίωνη ιστορία που προηγήθηκε του Ομηρικού κόσμου κι έλαμψε με τον πολιτισμό της που ανάδειξε από τα πανάρχαια χρόνια. Έγινε πρώτα ξακουστή με τα ονόματα, Δολιχή, από το μακρόστενο σχήμα της, Λερία, Μάκαρις ή Μακαρόνησος (νησί των Μακάρων), Αστερία, Τελχινία, Ιδαία, Χθονία (στεριά), Κουρίτης. Καπταρά ή Κάφτορ και Κεφτιού. Το όνομα Κρήτη, που επικράτησε, προέρχεται, κατά την παράδοση, από το όνομα μιας Νύμφης Εσπερίδας, που έφτασε στο νησί από τη δύση με τους Ταλαίους (Ταλαία όρη Κρήτης), ή τους Τελχίνες, ή τους Κουρήτες, που ήρθαν με τη Ρέα, για να γεννήσει το Δία, μακριά από την Κρόνου Πολιτεία των Τιτάνων (την Ατλαντίδα). Η νύμφη Κρήτη έμεινε στο νησί και οι ξένοι την επέβαλαν στους ντόπιους σαν την πρώτη βασίλισσα τους. Μια παράδοση λεει, ότι η Κρήτη είχε αδελφή την Ομόνοια και μητέρα της ήταν η Πραξιδίκη, θυγατέρα του Ωγύγη, Ατλαντικής επίσης γενιάς. Μπορεί τ’ όνομα Κρήτη, να προέρχεται και από τους Κουρήτες, που χτυπούσαν τα χάλκινα κύμβαλα να μην ακούγεται το κλάμα του Δία, γιατί τη φέρουν και σαν κόρη ενός Κουρήτη.

Αλλά και οι Κουρήτες ήταν «επήλυδες» (ξένοι που ήλθαν απ’ έξω), όπως και οι Τελχίνες και οι Κάβειροι. Αυτοί έφεραν τη μεγάλη ανακάλυψη, δηλαδή την επεξεργασία του χαλκού, στην Κρήτη και στ’ άλλα νησιά του Αιγαίου και τη δέχτηκαν οι ντόπιοι (βλέπε Μανόλη Ανδρόνικου: Μουσείο Ηρακλείου). Η Κρήτη αναφέρεται και σα θυγατέρα του Δευκαλίωνα…
Από κείνα τα χρόνια αρχίζει η πολιτιστική ακμή της Κρήτης. Τη συνέχισαν οι Πελασγοί και οι Αιγαίοι, που κατάκτησαν την Κρήτη, για να ενωθούν με τους προκάτοχους και τους ντόπιους, οπότε παρουσιάζονται οι Ετεόκρητες.
Βρέθηκε επιγραφή του προϊστορικού αυτού Κρητικού λαού, με Ελληνικά γράμματα σε άγνωστη γλώσσα (φυλάγεται στο Μουσείο Ηρακλείου Κρήτης). Κατάλοιπα σκελετών της Κρήτης δείχνουν τη βιολογική ανάμειξη των αρχαιότατων Κρητών, Πελασγών κλπ, γράφει ο Μ. FINLEY στο βιβλίο του «ΟΔΥΣΣΕΙΑ».
Ο Αστερίων, ο γνωστός βασιλιάς της Κρήτης, που προέρχεται κι αυτός από τη γενιά των Τιτάνων, θεωρείται μυθικό αλλά και ιστορικό πρόσωπο. 0 Αστερίων νυμφεύτηκε την Ευρώπη κι έγινε πατέρας του Μίνωα, του Ραδάμανθου και του Σαρπηδόνα.
Ακολουθούν τα χρόνια της δυναστείας του Μίνωα και η θαλασσοκρατία των Κρητών στο Αιγαίο. Για την περίοδο αυτή έγραψαν όλοι σχεδόν οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς και οι γνωστότεροι Λατίνοι και βρέθηκαν σχετικά στοιχεία στη Μέση Ανατολή, στην Αίγυπτο και αλλού.
Ο J.V. LUCE στο βιβλίο του «Το Τέλος της Ατλαντίδας», ισχυρίζεται ότι η παλιά Κρήτη ήταν η κοιτίδα του πολιτισμού των Ατλάντων. Οι «λαοί της θάλασσας» και «η φυλή των χαλκέων» είχαν ορμητήριο την Κρήτη, δέχεται ο LUCE, και οι φυλές αυτές ήταν απόγονοι των Ατλάντων της παλιάς Κρήτης. Ο Ησίοδος όμως γράφει, ότι ήρθαν από τη δύση από τον έξω Ωκεανό, και ο Όμηρος δέχεται ότι ο Ωκεανός είναι γεννήτορας όλων αυτών.
Η πιο σωστή άποψη, κατά τη γνώμη μας, είναι ότι οι ’Ατλαντες αποίκησαν την Κρήτη, όπως και όλα σχεδόν τα νησιά του Αιγαίου. Τα σχετικά με την Κρήτη που αναφέραμε ως τώρα συνηγορούν υπέρ της άποψης αυτής. Θα την ενισχύσουμε με τη μνημόνευση μερικών από τα πάρα πολλά ευρήματα της Κρήτης, που θυμίζουν την Ατλαντίδα και μερικών σχετικών παραδόσεων:
Ο ’Ατλας με τον Ηρακλή και τον Περσέα
Όταν ο Ηρακλής, εκτελώντας έναν από τους άθλους του, χρειάστηκε να φέρει στον Ευρυσθέα, βασιλέα των Μυκηνών, τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων, συναντήθηκε στη μακρινή δύση με τον ’Ατλαντα, και δέχτηκε να κρατήσει αυτός για λίγο τον ουράνιο θόλο, ώσπου να του φέρει τα μήλα ο γίγαντας.
Στην επιστροφή ο ’Ατλαντας αρνήθηκε να ξαναπάρει τον ουρανό στους ώμους του και προθυμοποιήθηκε να φέρει αυτός τα μήλα στον Ευρυσθέα. Ο Ηρακλής υποκρίθηκε ότι δέχεται την επιθυμία του ’Ατλαντα, τον παρακάλεσε όμως να πάρει πάλι για λίγο τον ουρανό πάνω στους ώμους του για να κατασκευάσει ένα «μαξιλαράκι» για την κεφαλή του. Ο ’Ατλας έπεσε στη παγίδα, και ο Ηρακλής πήρε τα μήλα και έφυγε. Έτσι ο ’Ατλας ανέλαβε και πάλι το καθήκον του. Κάτοχος των μήλων, ο ήρωας επέστρεψε στις Μυκήνες, εκεί τα παρέδωσε στον Ευρυσθέα. αυτός όμως του τα δώρισε. Κατόπιν τούτου ο Ηρακλής τα έδωσε στη «θεά» Αθηνά, η οποία τα επανέφερε στο κήπο των Εσπερίδων» διότι δεν επιτρέπονταν να ευρίσκονται πουθενά αλλού». Όλα τα παραπάνω τα αναφέρει ο Ησίοδος. Επίσης ο ίδιος αναφέρει στη «Θεογονία» ότι ο Ηρακλής ταξίδεψε στις Εσπερίδες, μέσα σ’ ένα χάλκινο πιθάρι που έπλεε στη θάλασσα. Οδηγός του ήταν ο Νηρέας, γιος του Πόντου ή του Ποσειδώνα, που παρέλαβε τον Ηρακλή από τη Μεσόγειο, πέρασαν από τις Κρόνου Στήλες (έτσι έλεγαν τότε το Γιβραλτάρ, αργότερα τ’ ονόμασαν Στήλες του Ηρακλή), έπλευσαν στον Ατλαντικό, κι’ έφτασαν στα νησιά των Εσπερίδων.

’Αλλοι όμως είπαν πως ο Ηρακλής κατάφερε να σκοτώσει τους ληστές που είχαν αρπάξει τις κόρες του ’τλαντα , τις Εσπερίδες, και να τις ξαναφέρει σώες στο πατέρα του, που από ευγνωμοσύνη δίδαξε στον Ηρακλή τα μυστικά του ουρανού και την αστρονομία.
Στη μακρινή δύση, πήγε και βρήκε τον ’Ατλαντα και ένας άλλος μεγάλος ήρωας, ο Περσεύς γιος της Δανάης(κόρης του Ακρίσιου και της Ευριδίκης) και του Δία. Όμως ο ’Ατλαντας δεν τον καλοδέχθηκε και πήγε να τον ξεκάνει. Τότε ο Περσέας του έδειξε τη κεφαλή της Μέδουσας (ή γοργώς) και τον απολίθωσε. Έτσι ο ’Ατλαντας μεταμορφώθηκε σε ένα μεγάλο βουνό που είναι στη Αφρική ή κάπου μακρύτερα, που το ονόμασαν ’Ατλας
Ιστορική ανάλυση – σχόλια
Ένας άλλος «ημίθεος» που απόκτησε σχέσεις με τους ’Ατλαντες ήταν ο Ηρακλής. Ο Πλούταρχος από το υλικό που συγκέντρωσε, έβγαλε το συμπέρασμα πως ήταν ιστορικό πρόσωπο, ασχέτως αν δημιουργήθηκαν πολλοί μύθοι για αυτόν. Ο Ηρακλής λοιπόν ταξίδεψε στην Ατλαντίδα με «χάλκινο πιθάρι που έπλεε στη θάλασσα». Τον οδήγησε ο Νηρέας, ο οποίος ήταν γιος του Πόντου και είχε στενές σχέσεις με τον Ποσειδώνα. Ο Όμηρος γράφει για τον Νηρέα ότι: «υπό τον Ποσειδώνα διατελών ήρχε της Μεσογείου» (Ιλιάς στ.141). Ο Νηρέας έκανε με τη Ωκεανίδα Δωρίδα τις 77 Νηρηίδες (που ήσαν κόρες (νύμφες) της θάλασσας δηλ. θεωρούνταν θαλασσινές «θεές»). Εδώ ο μύθος προδίνει κατά τη γνώμη μας και την ιδιότητα του Νηρέα, ότι ήταν ναύαρχος ο οποίος κάτω από τις διαταγές του Ποσειδώνα κυβερνούσε ένα ολόκληρο στόλο από 77 καράβια (Νηρηίδες-θαλασσινές «θεές»). Ο Νηρέας λοιπόν, ο ναύαρχος των Ατλάντων, οδήγησε τον Ηρακλή στον ’Ατλαντα με ένα πλοίο.
Από τη διήγηση της συνάντησης του ’Ατλαντα με τον Ηρακλή φαίνεται καθαρά πως ο ’Ατλαντας συμμάχησε με τον Ηρακλή, ο οποίος τον βοήθησε για λίγο χρόνο στη διακυβέρνηση της Ατλαντίδας («σήκωσε για λίγο τον ουράνιο θόλο, το φορτίο του ’Ατλαντα»). Δεν αποκλείεται να έγινε κάποια συμφωνία ή μοίρασμα εξουσίας μεταξύ Ελλήνων και Ατλάντων με όριο τις Ηράκλειες στήλες δηλ. τους δυο βράχους του στενού του Γιβραλτάρ. Έτσι ίσως εξηγείται και η μετονομασία του στενού αυτού από «Κρόνου στήλες» σε «Ηράκλειες στήλες».
Το γεγονός ότι ο Ηρακλής είχε ταξιδέψει στον Ατλαντικό ωκεανό πιστοποιείται και από την νεότερη ιστορία των Φοινίκων οι οποίοι όταν ταξίδεψαν στο νησί Ερύθεια του Ατλαντικού ωκεανού βρήκαν ένα ναό αφιερωμένο στον Ηρακλή. Πως λοιπόν έφθασε ο Ηρακλής με στρατό στο νησί Ερύθεια του Ατλαντικού ωκεανού όπου αργότερα (σε άλλη εποχή) οι Φοίνικες βρήκαν ναό του;
Τα χρυσά μήλα στις Εσπερίδες νήσουςΤα «χρυσά μήλα των Εσπερίδων» ήταν γαμήλιο δώρο τη Γαίας στην Ήρα και αυτή τα φύτεψε «στου ωκεανού την άκρη». Ερμηνεύουμε πως πρόκειται για καρπούς της γης. Αν ήταν απομιμήσεις μήλων φτιαγμένες με χρυσό δεν θα φυτεύονταν. Χρυσίζοντα μήλα δεν υπάρχουν. ’ρα ήταν τα χρυσοκιτρινωπά ωραία φρούτα, τα κίτρα, τα λεμόνια , τα πορτοκάλια και τα μανταρίνια, τα οποία ευδοκιμούσαν στα νησιά των Εσπερίδων, στην άκρη του Ατλαντικού ωκεανού, και τα ονόμασαν από τότε Εσπεριδοειδή…
Μυθικοί λαοί, τόποι και τέρατα
Νησιά Μακάρων ή Ηλύσια πεδία:
Τα Ηλύσια πεδία και το νησιά των Μακάρων στη φαντασία των αρχαίων ταυτίζονταν, με τη διαφορά ότι στη πρώτη περίπτωση πρόκειται για κάμπους και στη δεύτερη για ευλογημένα νησιά (ή για ένα μόνο νησί). Ήταν παραδεισένιοι τόποι που βρίσκονταν στα πέρατα της γης, δυτικά, κοντά στο Ωκεανό, που τους χάιδευαν οι αύρες, ή τους δρόσιζαν οι απαλές πνοές του Ζέφυρου που έφθαναν από τον Ωκεανό, χωρίς μήτε να τους παγώνουν μήτε να τους ζεσταίνουν πολύ. Τα νησιά αυτά τα κυβερνούσε ο Ραδάμανθυς που εκτελούσε τις εντολές του Κρόνου. Στους παραδεισένιους αυτούς τόπους, πήγαιναν οι αγαπημένοι ήρωες των αρχαίων Ελλήνων, όταν πέθαιναν. Εκεί οι «θεοί» τους χάριζαν την αθανασία και περνούσαν μια ζωή ξένοιαστη, χωρίς να τους ταλαιπωρούν ούτε χιόνια, ούτε βαρυχειμωνιές, ούτε νεροποντές. Οι εκλεκτοί που πήγαιναν εκεί χαίρονταν όσα δεν μπορούν να χαρούν οι κοινοί άνθρωποι πάνω στη γη. Περνούσαν τις ώρες τους χωρίς καμιά βιοτική έγνοια, γυμνάζονται, τρέχουν πάνω στα άλογά τους, παίζουν πεσσούς, συνοδεύουν τα τραγούδια τους με την κιθάρα και φυσικά τρωνε όλοι μαζί στεφανωμένοι. Κάθονται παρέες – παρέες και κουβεντιάζουν ώρες πολύ, μέσα σε μια ατμόσφαιρα που μοσκοβολάει από το θυμίαμα που καιει πάνω από τους βωμούς των θεών.
Από τις πηγές που ξέρουμε μαθαίνουμε ότι τα Ηλύσια φιλοξενούσαν τον Μενέλαο, τον Κάδμο, τον Πηλέα, τον Διομήδη, τον Λύκο (που ήταν γιος του Ποσειδώνα και της Πλειάδας Κελαινώς) και τον Αχιλλέα
Στον ευλογημένο εκείνο τόπο ό ήλιος λάμπει μέρα και νύχτα χωρίς να σκοτεινιάζει. Η γη χαρίζει εδώ τρεις φορές το χρόνο τους καρπούς της. Ολόγυρα από την πολιτεία παντού λιβάδια και δάση από πανύψηλους κέδρους και δέντρα με χρυσούς καρπούς. Τα ποτάμια κυλούν χειμώνα καλοκαίρι ήσυχα χωρίς να ξεχειλούν και να ρημάζουν τις καλλιέργειες, ούτε πάλι να ξεραίνονται.
Γοργόνα Μέδουσα:
Η Μέδουσα ήταν ένα φρικτό τέρας που αντί για μαλλιά είχε φίδια, δόντια τεράστια σαν του αγριόχοιρου, χέρια χάλκινα και πτερύγια χρυσά για να πετάει. Τα μάτια της ήταν τόσο τρομακτικά που απολίθωναν όποιον τολμούσε να τα κοιτάξει. Ήταν μια από τις Γοργόνες, μιας φυλής γυναικών για τις οποίες ο Ησίοδος έγραφε ότικατοικούσαν πέρα από τον Ωκεανό, στην άκρη της γης, κοντά στη Νύχτα.
Ο Διόδωρος Σικελιώτης ισχυρίζεται ότι οι Γοργόνες ήταν πολεμικός λαός, όπως και οι Αμαζόνες και κατοικούσαν όπου και οι ’Ατλαντες. Η Μέδουσα Γοργώ ήταν αρχηγός του λαού αυτού. Η Γοργώ γέννησε με τον Ποσειδώνα τον γίγαντα Χρυσάορα, που κατοικούσε πέρα από τον Ωκεανό. Αργότερα ο Χρυσάορας έγινε βασιλιάς του κόκκινου τόπου, του νησιού Ερύθεια του Ατλαντικού ωκεανού.
Η Ελληνική παράδοση αναφέρει την εκστρατεία του Περσέα στα βορειοδυτικά της Αφρικής, όπου η οροσειρά του ’Ατλαντα. Εκεί αντιμετώπισε τον εχθρικό στρατό των Γοργόνων, συνέλαβε τη βασίλισσα της Μέδουσα Γοργώ και την αποκεφάλισε.
Αμβροσία
Στην αρχαία εποχή αμβροσία (Ανθρώπινης Μήτρας Βρώση)ονομαζόταν η τροφή των Ελλήνων θεών, όπως νέκταρ ονομαζόταν το ποτό τους. Στη γεύση αυτών των δύο ή και του ενός μονάχα στηριζόταν η ιδιότητα της αθανασίας των Ολυμπίων θεών. Οι παλιές μάλιστα παραδόσεις μας παρουσιάζουν και θνητούς ακόμη να γίνονται αθάνατοι μόνο όταν τους άλειφε κανείς με αμβροσία, όπως έγινε με τον Δημοφώντα, τον Αχιλλέα κ.α. Εξ’ άλλου και η ίδια η λέξη δεν φανερώνει τίποτα άλλο παρά την αθανασία, μερικοί συγγραφείς τη μεταχειρίζονται σε ορισμένες περιπτώσεις αντί γι’ αυτήν.
Η αμβροσία τίθεται καμιά φορά και με τη σημασία της αλοιφής για να θεραπεύει πληγές ή του καθαριστικού. Π.χ η Ήρα καθαρίζει το δέρμα της με αμβροσία για να φαίνεται πιο ωραία
’Αλλοι όμως συγγραφείς θέλουν την αμβροσία σαν μια πηγή στο κήπο των Εσπερίδων. Από την παράδοση αυτή προκύπτει ότι είναι ο ίδιος τόπος από τον οποίο κατά τον Όμηρο (Οδύσεια η.,62) τα περιστέρια έφερναν την Αμβροσία στον Δία κατά την νηπιακή του ηλικία και ήσαν υποχρεωμένα να περάσουν πετώντας από τις Πλαγκτές πέτρες, που ήσαν βράχοι στα δυτικά της Σκύλλας και της Χάρυβδης (σημείωση: θεωρείται ότι είναι το στενό της Σικελίας)
Η Ατλαντίδα στην Ελληνική μυθολογία
Μύθος είναι μια πλαστή ιστορία που αναφέρεται στους θεούς, ημίθεους, ανθρώπινους ήρωες, στη φύση και στο νόημα του σύμπαντος. Οι μύθοι αποτελούν τα πρώτα δημιουργήματα της ανθρώπινης φαντασίας, γι’ αυτό και υπάρχουν σ’ όλους τους λαούς της Γης. Πρώτοι μυθοπλάστες όμως θεωρούνται οι αρχαίοι Έλληνες, οι οποίοι έχουν και τους περισσότερους μύθους. Με τους μύθους ασχολήθηκαν κατά την αρχαιότητα ιστορικοί και φιλόσοφοι, και ποιητές. Από τους ποιητές οι πρώτοι που ασχολήθηκαν με τη καταγραφή των μύθων, στη τοτινή καθομιλούμενη Ελληνική γλώσσα, ήταν ο Όμηρος στην «Ιλιάδα» και «Οδύσσεια» και ο Ησίοδος (750-700 π.Χ.). στο έργο του «Θεογονία». Ο Όμηρος και ο Ησίοδος δεν ήταν απλοί ποιητές. Ήταν και μέλη (μύστες) των ιερατείων και αποκάλυψαν πολλά από τα μυστικά που ήταν καταγραμμένα σ’ αυτά. Τα ιερατεία ήταν αυτά που κατέγραφαν, από πολύ παλιά όλες τις ιστορίες, τις μυθιστορίες, τα συμβάντα και τα γεγονότα, σε γλώσσες ακατάληπτες από τους λαούς. Πολλές φορές ανακάτευαν τα δρώμενα με τις δοξασίες, τις επιθυμίες και τα όνειρα ή σκόπιμα άλλες φορές συγκάλυπταν ή διαφοροποιούσαν τα γεγονότα. Πρόσωπα υπαρκτά που είχαν κάνει ένα επιβλητικό έργο, παρουσιάζονταν, σαν μυθικοί ήρωες, όπως λόγου χάρη οι οικιστές αρχαιοτάτων πόλεων που φέρουν τα ονόματά τους και βρέθηκαν ερείπια αυτών των πόλεων ακόμα και επιγραφές (π.χ. Τροία). Έτσι έγινε ένα αξεδιάλυτο μπέρδεμα ιστορικών και μυθικών προσώπων, φαινομένων και θεών. Έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι, όπως θα δούμε παρακάτω, για τα ίδια πρόσωπα και περιστατικά υπάρχουν διαφορετικοί μύθοι.Από τους ιστορικούς ο πιο γνωστός είναι ο Ηρόδοτος, ο οποίος γνωρίζει τις θρησκευτικές και μυθολογικές παραστάσεις και των πολιτισμένων ανατολικών λαών και συγκρίνει αυτές με των Ελλήνων. Από τους φιλοσόφους αξιομνημόνευτοι είναι οι στωικοί, οι οποίοι ερμήνευαν τους μύθους τους σχετικούς με τους θεούς ως σύμβολα θρησκευτικών ή φυσικών εννοιών. Αργότερα, κατά τους αλεξανδρινούς χρόνους, ο Ευήμερος επιχείρησε να μεταβάλει τη μυθολογία σε ιστορία. Δίδασκε ότι και οι θεοί και οι σχετικοί μ’ αυτούς μύθοι αποτελούν απήχηση ιστορικών γεγονότων. Ο Ευήμερος (4ος – 3ος αιώνας π.Χ.) έγραψε για τους «θεούς» πως δεν ήταν υπερφυσικά όντα, αλλά ονομαστοί πολεμιστές που πέρασαν στο θρύλο και έγιναν «θεοί».Μελετώντας τους Ελληνικούς μύθους που σώζονταν μέσα στους κατοίκους σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, από το 2000 π.Χ. και εντεύθεν θα ανακαλύψουμε πολλούς θρύλους που δέχονται ότι αρκετοί παλιοί ήρωες της Ελλάδας και άλλων λαών της Μεσογείου, ακόμα και θεοί, μυθικά και ιστορικά πρόσωπα, γενάρχες και βασιλιάδες διαφόρων περιοχών της Ελλάδας, είχαν προγόνους τους ’τλαντες από τη γενιά των Τιτάνων. Οι άγραφες παραδόσεις (μύθοι) για τον ’τλαντα, τον Ποσειδώνα, τον Κρόνο, τους Γίγαντες, τους Κύκλωπες, τους Τιτάνες και όλη τη γενιά τους, τις γοργόνες, τις αμαζόνες, αλλά και για «θεούς» όπως Δία, Ερμή, Αθηνά κ.α. που διατηρούνταν στη μνήμη μιλούν για τη σχέση τους με ένα παραδεισένιο, στη φαντασία των αρχαίων, νησί στα πέρατα της γης, δυτικά, στον Ωκεανό.Το νησί αυτό δεν ήταν παρά η Ατλαντίδα. Οι Έλληνες, και οι περισσότεροι αρχαίοι λαοί, διατηρώντας (σώζοντας) μερικές μνήμες από τη μεγάλη αυτή χώρα και την ιστορία της, προχώρησαν να μετατρέψουν πολλούς βασιλιάδες και ήρωες της σε «θεούς». Αυτό συνέβη γιατί οι λαοί πολλών χωρών και πόλεων είχαν αποικισθεί και εκπολιτιστεί από τους ’τλαντες ή άλλοι ήλθαν σε επαφή μαζί τους, χωρίς αυτό να εννοεί ότι δεν υπήρχαν και άλλοι πολιτισμένοι λαοί την ίδια εποχή ή σε προηγούμενες εποχές. Στη θεοποίηση αυτή συνετέλεσε πάρα πολύ ο καταποντισμός της «μητρόπολης» (Ατλαντίδας) από ένα κατακλυσμό παγκόσμιο (αναφέρεται στις παραδόσεις όλων των λαών με τον ίδιο σχεδόν τρόπο), γιατί χάθηκαν τα γραπτά ντοκουμέντα, καταστράφηκαν τα περισσότερα μνημεία, τα τεχνικά έργα κ.α.. Ο παγκόσμιος κατακλυσμός δεν έπληξε με την ίδια ένταση όλα τα μέρη της γης, γι’ αυτό σε πολλά σημεία διατηρήθηκαν ορισμένα έργα (π.χ. πυραμίδες). Έτσι ξεκίνησε μια νέα γενιά ανθρώπων, και ένας νέος πολιτισμός, από τους διασωθέντες. Οι ’τλαντες κατακτητές που επέζησαν στις αποικίες, χάνοντας τη δύναμη της μητρόπολης που τους προστάτευε, σιγά -σιγά αφομοιώθηκαν από το γηγενές στοιχείο. Μετέδωσαν όμως προφορικά στις νέες γενιές την ιστορία του νησιού τους, τα κατορθώματα των αρχηγών τους και τον καταποντισμό. Η ιστορία των Ατλάντων και οι παραδόσεις της μυθοποιήθηκαν, συνδέθηκαν άρρηχτα με τις παραδόσεις των ντόπιων και αρκετοί ήρωες των Ατλάντων θεοποιήθηκαν.Θεωρούμε ότι η ιστορία της Ατλαντίδας είναι το κλειδί της Ελληνικής μυθολογίας. Σήμερα δυναμώνει η πεποίθηση ότι οι «θεοί» της Ελλάδας ήταν ανθρώπινες υπάρξεις. Η τάση να προσδίδεις θεϊκές ιδιότητες σε μεγάλους αρχηγούς της γης είναι βαθιά φυτεμένη στην ανθρώπινη φύση. Ο Ηρόδοτος (Ιστορία βιβλίο β’) βεβαιώνει ότι οι ιερείς των Θηβών της Αιγύπτου του έδειξαν 341 καλοσιαία αγάλματα αρχιερέων που το καθένα αντιπροσώπευε μια γενιά από το παρελθόν και καλύπτουν όλα μαζί ένα διάστημα από 11340 χρόνων. Και του είπαν μάλιστα ότι πριν από αυτές τις γενιές «οι θεοί ζούσαν ανάμεσα στους ανθρώπους».
Η ιστορία των «θεών» κατά την Ελληνική μυθολογία
Κατά την αρχαία Ελληνική θρησκειολογία και μυθολογία μας, το Χάος προϋπήρχε των θεών. Από το Χάος σχηματίστηκε ο Ουρανός, που ήταν ο πρώτος «θεός», και η Γαία – Γη, καθώς και ο Ωκεανός και η μεγάλη θάλασσα Τηθύ. Απ’ αυτό το φυσικό περιβάλλον γεννήθηκαν αργότερα οι θεοί και οι άνθρωποι, το ζωικό και το φυτικό βασίλειο της γης. Σύμφωνα μ’ αυτές τις Ελληνικές δοξασίες ή ύλη προϋπήρχε και ύστερα δημιουργήθηκε το πνεύμα.
Τα ονόματα αυτά του φυσικού περιβάλλοντος ταυτίζονται, κατά την Ελληνική παράδοση, με τα ονόματα των πρώτων «θεών», που θεωρούνται συγχρόνως και γενάρχες των Προατλάντων – Tιτάνων.
Ο Ουρανός με τη μεγάλη μητέρα Γαία – Γη γέννησε τους Τιτάνες και τις Τιτανίδες. Τιτάνες ήταν ο Ωκεανός, ο Κοίος, ο Κρείος, ο Υπερίων, ο Ιαπετός και ο Κρόνος. Τιτανίδες ήταν η Τηθύς, η Θεία, η Θέμις, η Μνημοσύνη, η Φοίβη και η Ρέα. Τους Τιτάνες ο Ησίοδος τους θεωρεί ρίζες της γης και ανώτερα όντα.(βλ. Θεογονία 727 επ.) και τους κατατάσσει στην πρώτη γενιά των «θεών».
Οι ίδιοι γενάρχες ο Ουρανός και η Γαία τεκνοποίησαν και τη δεύτερη γενιά που ονομάστηκαν Κύκλωπες που ήταν ο Βρόντης, ο Στερόπης και ο ’Αργης. Αυτοί ήταν ασύγκριτοι τεχνίτες και κατασκευαστές όπλων, φτιάξανε τον κεραυνό, την βροντή και την τρίαινα, και σ’ όλα τ’ άλλα ήταν όμοιοι με τους «θεούς», αλλά ξεχώριζαν γιατί είχαν μόνο ένα κυκλικό μάτι στο μέτωπο, όπως λεει και το όνομά τους. . Ακολούθησε η τρίτη γενιά των Ουρανιδών που ονομάστηκαν Γίγαντες και ήταν ο Αιγαίων, ο Βριάρης, ο Κόττος και ο Γύγης. Αυτοί οι 4 αργότερα ονομάστηκαν Εκατόγχειρες.

Από τον Τιτάνα Ωκεανό και την Τηθύ γεννήθηκαν οι Ωκεανίδες και οι Γοργίδες.

Οι Ωκεανίδες ανέρχονται σε τρεις χιλιάδες κατά τις γραφές. Ο Όμηρος γράφει πως οι ονομαστότερες απ’ αυτές είναι: Η Ευρυνόμη, η Πέρση, η Καλλιρόη, η Μελίβοια, η Πλειόνη, ή Φιλύρα (γέννησε το Χείρωνα με τον Κρόνο), η Δωδώνη, η Δωρίδα, η Ηλέκτρα (μητέρα της Ιριδας), η Διώνη, η Ευρώπη, η Ασία, η Μήτις, η Ησιόνη, η Καλυψώ, η Κλυμένη και η Στύγα. Όλες αυτές έγιναν μητέρες διάσημων ανδρών.

Οι μεγάλες γενιές από το παραπάνω προγονικό δένδρο που ιδιαίτερα μας ενδιαφέρουν είναι η γενιά του Τιτάνα Ιαπετού και η γενιά του Τιτάνα Κρόνου, που επονομάστηκαν και επικράτησαν ως γενιές των Ατλάντων.
Ο Τιτάνας Ιαπετός, λένε οι πηγές, πως νυμφεύτηκε με δυο Ωκεανίδες, την Κλυμένη και την Ασία. Με την Κλυμένη γέννησε τον ’Ατλαντα, τον Μενοίτιο, τον Επιμηθέα και τον Προμηθέα τους επονομαζόμενους από τον πατέρα τους Τιτάνες. Ο ’Ατλαντας αυτός έγινε αρχηγός των Τιτάνων και υπήρξε γενάρχης πολλών απογόνων οι οποίοι απ’ αυτόν ονομάστηκαν ’Ατλαντες.
Η γενιά του Τιτάνα Κρόνου ονομάστηκε «δεύτερη θεϊκή δυναστεία». Οι Τιτάνες και ο Κρόνος, όπως δέχονται όλοι οι αρχαίοι, είχαν την έδρα τους κάπου στη Δύση, στη χώρα των Μακάρων, στα Ηλύσια πεδία, στα νησιά της Εδέμ, στη «χρυσή πολιτεία του Κρόνου», που καρποφορούσε δυο φορές το χρόνο και θέριζαν δυο φορές. Γι’ αυτό και έμβλημά του ο Κρόνος είχε ένα χρυσό δρεπάνι.
Τ’ ότι η χώρα τους ή τα νησιά τους ήταν στον Ατλαντικό Ωκεανό επιβεβαιώνεται και από την ονομασία στα πολύ παλιά χρόνια του σημερινού στενού Γιβραλτάρ, «Κρόνου Στήλες». Κάποιες εποχές τ’ ονόμαζαν «Στήλες Βριάρεω» και «Γαδειρίδες Πύλες». Ύστερα από το ταξίδι του Ηρακλή στη δύση και την συνάντησή του με τον ’Ατλαντα στις Εσπερίδες νήσους, το στενό ονομάστηκε για πολλούς αιώνες «Στήλες του Ηρακλή».
Ο Κρόνος ξεσήκωσε τους άλλους Τιτάνες, τους Κύκλωπες και τους Γίγαντες να τα βάλουν με τον πατέρα τους τον Ουρανό, ο οποίος με το παραμικρό παράπτωμά τους τους «γκρέμιζε» στα Τάρταρα (ερμήνευε ανήλιαγες φυλακές). Ο Κρόνος αφού αποδυνάμωσε τον πατέρα του τον κατακρεούργησε με το δρεπάνι και ανέλαβε αρχηγός αυτός, με τους λοιπούς Τιτάνες τη διακυβέρνηση του «Σύμπαντος». Νυμφεύτηκε τη Ρέα και μαζί της γέννησε την Εστία, τη Δήμητρα, την Ήρα, τον ’Αδη, τον Ποσειδώνα και το Δία.
Όταν μεγάλωσε ο Δίας, εκθρόνισε με τη σειρά του τον πατέρα του τον Κρόνο, και μοίρασε την εξουσία με τα αδέρφια του, τα οποία τον βοήθησαν. Οι νέοι «θεοί» για να στερεώσουν την εξουσία τους, αν και Τιτάνες οι ίδιοι, τα έβαλαν με τους άλλους Τιτάνες που υποστήριζαν τη βασιλεία του Κρόνου και τους νίκησαν σε ένα δεκαετή τρομακτικό πόλεμο, που ονομάσθηκε Τιτανομαχία.
Φαίνεται ότι οι νέοι «θεοί» μοίρασαν την αυτοκρατορία τους (αυτή που βρήκαν από τον Κρόνο) διότι όλοι οι μύθοι αναφέρουν ότι: » Κατά τη μοιρασιά της εξουσίας τους η θάλασσα έπεσε στον Ποσειδώνα, ο Κάτω Κόσμος στον ’δη, και στον Δία ο Ουρανός και η Γη «. Ο Δίας λοιπόν έγινε ο υπέρτατος κυβερνήτης.
Ο Ποσειδώνας που διαφέντευε τη θάλασσα, όλα τα παράλια, τα νησιά, τις λίμνες και όλα τα υδρόβια όντα, έκτισε το παλάτι του, σύμφωνα με πολλούς αρχαίους συγγραφείς, στον Ατλαντικό ωκεανό, σ’ ένα νησί επάνω, στο νησί της Ατλαντίδας. Έγινε ο νέος βασιλιάς της Ατλαντίδας και μοίρασε το νησί σε δέκα τμήματα. Σε κάθε τμήμα όρισε ένα γιο του σαν βασιλιά. Το κεντρικό νησί το έδωσε στο πρωτότοκο γιο του τον ’Ατλαντα (αυτός ήταν άλλος από τον Ατλάντα το γιο του Ιαπετού). Τους δέκα γιους που έγιναν βασιλιάδες τους έκανε με την ωραιότατη Ατλαντίδα Κλειτώ, θυγατέρα του Ευήνωρα και της Λευκίππης και ήταν οι εξής: Ο ’Ατλαντας, ο Γάδειρος,ο Αμφήρης, ο Ευαίμωνας, ο Μνησέας, ο Αυτόχθονας, ο Ελάσιππος, ο Μήστορας, ο Αζάης και ο Διαπρεπής. Ο Ποσειδώνας και οι απόγονοί του συνέχισαν τη γενιά των Ατλάντων. Επί της εποχής τους η ακμή και η αυτοκρατορία των Ατλάντων επεκτάθηκε.
Ποσειδώνας
Γιος του Κρόνου και της Ρέας, αδερφός του Δία και του Πλούτωνα, ένας από τους 12 θεούς του Ολύμπου. Κατά τη διανομή της παγκόσμιας εξουσίας, μετά την εκθρόνιση του Κρόνου, πήρε το βασίλειο των θαλασσών. Ο θεός αυτός είχε πολλά παλάτια. Το ένα χτίστηκε από τον Ήφαιστο και βρισκόταν στη κορυφή του ιερού βουνού Όλυμπος, όπως και των άλλων Ολυμπίων. Ένα δεύτερο από αστραφτερό μάλαμα τον περίμενε στα βάθη της θάλασσας, όπου περνούσε τις μέρες και τις νύχτες του κοντά στη Αμφιτρίτη. Το παλάτι αυτό το τοποθετούσε ο Όμηρος κοντά στις Αιγές, χωρίς να φανερώνει σε ποια αιγαιοπελαγίτικη γωνιά φαντάζεται τη πολιτεία αυτή. Ένα τρίτο υπήρχε στο νησί της Ατλαντίδας στον Ατλαντικό ωκεανό, όπου εκεί είχε παρέα την Κλειτώ. Το παλάτι αυτό ήταν πολυτελέστατο, και το περιγράφει με καταπληκτικές λεπτομέρειες ο Πλάτωνας.
Για τη γέννησή και την ανατροφή του υπάρχουν διάφοροι μύθοι: Στην Αρκαδία ιστορούσαν πως όταν η Ρέα γέννησε τον Ποσειδώνα, τον έκρυψε σε μια φάτνη ανάμεσα στα ζώα και παρουσίασε στον Κρόνο ένα νεογέννητο πουλάρι, σαν παιδί τους. Έτσι ο Κρόνος κατάπιε το πουλάρι και ο Ποσειδώνας γλίτωσε από τον πατέρα του. Στη Ρόδο έλεγαν ότι η Ρέα έδωσε το νεογέννητο να το προστατέψουν οι Τελχίνες, οι πρώτοι κάτοικοι της Ρόδου, και ότι αυτοί μαζί με την Καφείρα, μια κόρη του Ωκεανού, ανέθρεψαν τον θαλασσινό «θεό». ’λλη παραλλαγή αναφέρεται στη «Θεογονία» του Ησίοδου: Ο Κρόνος, που κατάπινε τα παιδιά του, κατάπιε και το νεογέννητο Ποσειδώνα. Αργότερα ο Δίας που ήταν ο μόνος που γλίτωσε, νικώντας τον πατέρα του, τον ανάγκασε να ξεράσει όλα τα παιδιά του. Έτσι ο Ποσειδώνας και τ’ άλλα αδέρφια του, απελευθερώθηκαν.

Το όνομα Ποσειδώνας φαίνεται ότι σχετίζεται ετυμολογικά με τις λέξεις: πότος, πόντος και ποταμός. Του αποδίδονταν τα επίθετα «κυανοχαίτης» για το χρώμα των κυμάτων, «γαιήοχος», επειδή το νερό των θαλασσών περιβάλλει τη Γη, «ευρυκρείων», δηλ. πανίσχυρος. Ακόμα: άναξ, ενάλιος, θαλάσσιος, ευρυθάλασσος. Ήταν κύριος όλων των θαλασσινών θεοτήτων. Όλα τα θαλάσσια φαινόμενα αυτός τα προκαλούσε. Αυτός έστελνε τις τρικυμίες και έφερνε πίσω τη γαλήνη. Ονομαζόταν ακόμα: «ενοσίγαιος», «ενοσίχθων», «κινάκτωρ γαίας», επειδή προκαλούσε τους σεισμούς και σύντριβε τους βράχους με την τρίαινά του. Έτσι, στη Θεσσαλία π.χ., όταν ο Πηνειός πλημμύρισε τη χώρα, ο θεός χτύπησε με την τρίαινά του τα Τέμπη και άνοιξε μια χαράδρα για να χυθούν τα νερά στη θάλασσα. Γι’ αυτό και οι Θεσσαλοί τον αποκαλούσαν «Πετραίο». Ορμητική και ακάθεκτη, όπως το στοιχείο στο οποίο εξουσίαζε, ήταν και η οργή του για εκείνους που έδειχναν ασέβεια στο πρόσωπό του. Έτσι, τον Οδυσσέα, επειδή τύφλωσε το γιο του Πολύφημο τον Κύκλωπα, τον έκαμε να περιπλανηθεί στις θάλασσες και τον απομάκρυνε από την πατρίδα του, έως ότου ο Δίας σε κάποια στιγμή απουσίας του αδερφού του και των άλλων θεών βοήθησε στην επιστροφή του δυστυχισμένου ήρωα. Μίσος μεγάλο είχε και κατά της Τροίας, από τότε που ο βασιλιάς Λαομέδοντας αρνήθηκε την αμοιβή που του είχε υποσχεθεί όταν μαζί με τον Απόλλωνα έχτισε τα τείχη της πόλης. Γι’ αυτό και έστειλε θαλάσσιο τέρας κατά της χώρας και κατά την πολιορκία υποστήριξε με κάθε τρόπο τους Έλληνες.
Σαν «θεός» της θάλασσας ο Ποσειδώνας μπορεί να ταξιδεύει με το χρυσό του άρμα πάνω στα κύματα, που ανοίγουν χαρούμενα πάνω στο πέρασμά του και ούτε καν το νοτίζουν, την ίδια ώρα τα δελφίνια προβάλλουν από το βυθό στην επιφάνεια σκιρτώντας γύρω από το αμάξι του θεού τους. Και στο γιο του τον γίγαντα Ωρίωνα είχε ο «θεός» δώσει τη χάρη να περπατά πάνω στη θάλασσα χωρίς να βουλιάζει. Του ίδιου «θεού» δώρο ήταν ότι τα καράβια των Φαιάκων πετούσαν πάνω στα κύματα με τη γρηγοράδα που έχει ο στοχασμός του ανθρώπου.
Οι αρχαίοι Πελασγοί θεώρησαν τον Π. όχι μόνο θεό της θάλασσας, αλλά γενικά όλων των νερών που ήταν στην επιφάνεια ή στα έγκατα της Γης, δηλ. των λιμνών, των πηγών και των ποταμών. Ήταν ακόμα και «Ίππιος» ο Π., επειδή λεγόταν ότι αυτός έπλασε το άλογο και δίδαξε την ιππηλασία, γι’ αυτό και τον θεωρούσαν προστάτη των ιππικών αγώνων.
Ο Ποσειδώνας με τη Κλειτώ έκανε τον ’τλαντα και άλλους εννιά γιους τους οποίους έκανε βασιλιάδες μοιράζοντας το βασίλειο του στα νησιά της θάλασσας.
Η νόμιμη σύζυγος του Ποσειδώνα ήταν η κόρη του Ωκεανού Αμφιτρίτη. Στην προσπάθειά του για να την κατακτήσει τον βοήθησε ένα δελφίνι. Όταν ο Ποσειδώνας την πλησίασε, γεμάτος επιθυμία, εκείνη τον φοβήθηκε κι έτρεξε να εξαφανιστεί μέσα στο θαλασσινό βασίλειο του ’Ατλαντα. Τότε ο Ποσειδώνας έστειλε πολλούς φίλους του να ψάξουν να τη βρουν κι’ ανάμεσα σ΄ αυτούς το δελφίνι, που την ανακάλυψε στα νησιά του ’Ατλαντα, τη βεβαίωσε για τις σοβαρές προθέσεις του Ποσειδώνα και την έπεισε να το ακολουθήσει στη συνάντησή του με το θαλασσινό θεό. Γι’ αυτό έλεγαν, ο Ποσειδώνας από τότε τίμησε το δελφίνι θεσπίζοντας να το θεωρούν ιερό και ονομάτισε για χάρη του στον ουρανό τον αστερισμό του Δελφίνος. Με την Αμφιτρίτη απέκτησε τρία παιδιά: Τον Τρίτωνα με το λεπιδωτό σώμα και την ουρά ψαριού, τη Ρόδη, που έγινε σύζυγος του Ήλιου και μητέρα του Φαέθωνα, και τη Βενθεσικύμη.
Σε αρχαία κείμενα, έχουν καταγραφεί μια στρατιά από άλλα παιδιά, που απέκτησε με διάφορες άλλες θεές, νύμφες ακόμα και θνητές γυναίκες, τα οποία έγιναν ηγέτες, πολεμιστές, ναυτικοί, οικιστές και ήρωες. Μνημονεύουμε μερικά από τα παιδιά του, που έχουν σχέση με το θέμα μας:
Ο Νηλέας, βασιλιάς της Πύλου και ο Πηλέας, βασιλιάς της Ιολκού, τους γέννησε με την θνητή Τυρώ. Τον Ναύπλιο, ιδρυτή της Ναυπλίας την οποία οχύρωσε με κυκλώπεια τείχη, τον γέννησε με την Αμυμώνη. Ο Παλαιστίνος βασιλιάς της θράκης. Ο Πελασγός γενάρχης των Πελασγών (μια από τις φυλές των προελλήνων), τον γέννησε με την Ωκεανίδα Μελίβοια, που έφθασε μέχρι τη Θεσσαλία, όπου έκτισε και πόλη στην οποία έδωσε τ’ όνομά της. Η Ρόδος, ηγέτιδα της Ρόδου, που σώθηκε από τον κατακλυσμό, την γέννησε με την «θεά» Αφροδίτη. Ο Χίος, πρώτος οικιστής της Χίου. Ο Λέλεξ γενάρχης της φυλής των Λελέγων (μια από τις φυλές των προελλήνων). Ο Ωρίων, κυνηγός των Πλειάδων, τον γέννησε με την Αμαζόνα Ευρυάλη
Μνημονεύεται συνήθως ως πατέρας αγροίκων και σκληρών ανδρών ή τεράτων (Ανταίου, Πολυφήμου, Κύκνου, Βουσίριδος, Αμύκου, Κερκύονος κ.α.) ή και ίππων. Π.χ. με τη γοργόνα Μέδουσα απέκτησε τον Πήγασο, το φτερωτό άλογο, και τον Χρυσάορα, πατέρα του τρισώματου γίγαντα Γηρυόνη που είχε τα περίφημα βόδια και που εξοντώθηκε από τον Ηρακλή.
Η λατρεία του Π. ήταν διαδομένη σ’ ολόκληρη την Ελλάδα, τη Ν Ιταλία και τα ιωνικά νησιά. Προς τιμή του θυσίαζαν άσπρους και μαύρους ταύρους, αγριογούρουνα και κριάρια. Επίσης διοργάνωναν ιππικούς αγώνες στον Ισθμό της Κορίνθου, κατά τα Ίσθμια. Στη Ν. Ιταλία ο Π. ταυτίστηκε από τους Ρωμαίους με το θαλάσσιο θεό Neptunus
Ιστορική ανάλυση και σχόλια
Και γι’ αυτόν το θεό βλέπουμε σε πολλούς μύθους τη σχέση του όχι μόνο με πολλές αρχαιοελληνικές πόλεις και νησιά αλλά και με νησί στον Ατλαντικό ωκεανό. Από τις τρεις μυθικές παραλλαγές για τη γέννησή του και την ανατροφή του πιο πιθανές φαίνονται να είναι οι δυο τελευταίες δηλ αυτή που επικρατεί στους Ρόδιους και αυτή που μας λεει ο Ησίοδος: α) ο Ποσειδώνας γεννήθηκε από τον Κρόνο και την Ρέα που ζούσαν στον Ατλαντικό ωκεανό β) το νεογέννητο παιδί είτε φυλακίσθηκε σε ανήλιαγη φυλακή από τον Πατέρα του (τον «κατάπιε» ο Κρόνος, λεει ο Ησίοδος στο μύθο), είτε η μητέρα του πρόλαβε και τον μετάφερε στη Ρόδο, για να τον γλιτώσει από την οργή του άντρα της που «κατάπινε» τα παιδιά της. Εκεί τον προστάτευαν οι Τελχίνες, οι πρώτοι κάτοικοι, και τον έτρεφε η Καφείρα, που ήλθε από τον Ωκεανό. Δηλαδή η Ρέα δεν τον άφησε στη τύχη του. Το ίδιο άλλωστε έγινε και με τον Δία στη Κρήτη. Ο Ποσειδώνας όταν μεγάλωσε, βοήθησε τον Δία και τους άλλους «θεούς», που αργότερα ονομάσθηκαν «Ολύμπιοι», να ανατρέψουν την εξουσία των Τιτάνων του Κρόνου και του Ιαπετού, με δεκαετή πόλεμο, την Τιτανομαχία. Όταν οι νέοι «θεοί» ήλθαν στην εξουσία και μοίρασαν ξανά τον κόσμο δια κλήρου, ο Ποσειδώνας πήρε την εξουσία της θάλασσας και των νερών. Έγινε ο νέος βασιλιάς της Ατλαντίδας, αφού πρώτα τιμωρήθηκαν οι προηγούμενοι (ο ’Ατλας, ο Προμηθέας και οι άλλοι γιοι του Ιαπετού) και τη χώρισε σε δέκα γεωγραφικές ζώνες, για να βασιλέψουν οι δέκα γιοι που απέκτησε με τη Κλειτώ. Οι ’Ατλαντες επί της εποχής του Ποσειδώνα και του πρωτότοκου γιου του ’Ατλα ανέπτυξαν τη ναυσιπλοία (Σύμφωνα με τη μυθολογία ο Ποσειδώνας ταξίδευε με το χρυσό του άρμα πάνω στα κύματα που άνοιγαν χαρούμενα…και ο γιος του Ωρίων μπορούσε να περπατά πάνω στη θάλασσα χωρίς να βουλιάζει, αυτό δείχνει ότι οι ’Ατλαντες ήταν και κατασκευαστές πλοίων). Ο Πλάτων και οι Αιγύπτιοι ιερείς αναφέρουν ότι είχαν 1200 πλοία, ο δε Όμηρος αναφέρει για αυτοκινούμενα πλοία. Πολλοί δε μύθοι αναφέρουν ότι ο Ποσειδώνας ήταν γεννήτορας περίεργων τεράτων, όπως π.χ. του φτερωτού αλόγου Πήγασου, που μια εξήγηση δίνεται αν υποθέσουμε ότι οι ’Ατλαντες ήταν και κατασκευαστές ιπτάμενων συσκευών (ή μήπως ήταν έμβλημα του Ποσειδώνα, όπως η τρίαινα και το δελφίνι;)
Η γενιά και οι απόγονοι του Ποσειδώνα που έχουν καταγραφεί σε αρχαία κείμενα αποτελούν στρατιά από αρχαίους ήρωες, αρχηγέτες, οικιστές, πολεμιστές, ιερείς και μύστες, ναυτικούς, νύμφες ακόμη και «θεούς». Έχουμε όμως τη γνώμη ότι αν υπήρξε πραγματικά η Ατλαντίδα και ο Ποσειδώνας ήταν βασιλιάς της, από τους τόσο πολλούς ήρωες που μνημονεύονται για παιδιά του, οι άμεσοι και γνήσιοι απόγονοι του δεν είναι δυνατό να ξεπερνούν τους είκοσι.. Οι υπόλοιποι ήταν φαίνεται τοποτηρητές των Ατλάντων στις αποικίες τους. Όταν καταποντίστηκε η Ατλαντίδα, απ΄ όπου αντλούσαν τη δύναμη τους, για να συνεχίσουν να ασκούν άνετα την εξουσία τους, θεοποίησαν τον Ποσειδώνα και βασίλευαν δικαιωματικά σαν απόγονοί του. Από τα ιερατεία αργότερα, που οι ίδιοι τα οργάνωσαν, καταγράφηκαν ως γιοι, θυγατέρες ή εγγόνια του Ποσειδώνα.
ΠΗΓΗΠΗΓΗ
thesecretrealtruth
http://www.diadrastika.com/2013/11/blog-post_3437.html
………………………………..
Ατλαντίδα και διαστημικός αποικισμός

Ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια όλων των εποχών είναι αυτό της χαμένης Ατλαντίδος. Η Ατλαντίδα άρχισε ως ένας μύθος των περιοχών γύρω από την Μεσόγειο. Η αρχαιότερη ίσως αναφορά στην Ατλαντίδα γίνεται στην αρχαία Αίγυπτο. Ανάλογοι όμως μύθοι εμφανίστηκαν και σε άλλες περιοχές.

Γνωστότερη εκδοχή του μύθου είναι η Ελληνική εκδοχή, όπως μας την παραδίδει ο Πλάτωνας στο έργο του «Τίμαιος». Κατά τον Πλάτωνα, η Ατλαντίδα ήταν μία μεγάλη ήπειρος που βρισκόταν πέρα από τις Ηράκλειες Στήλες (πορθμός του Γιβραλτάρ) και την οποία διοικούσε μία θαυμαστή δύναμη βασιλέων.

Οι Ατλάντιοι, όπως αυτοί εμφανίζονται στον «Τίμαιο», ήταν μία φυλή με επεκτατικές διαθέσεις που προσπάθησε, με μία μόνο επίθεση να καταλάβει όλες τις περιοχές που βρέχονταν από την Μεσόγειο. Ακολούθησε ένας μεγάλος και πολύνεκρος πόλεμος μεταξύ των δυνάμεων της Ατλαντίδας και αυτών της Ευρασίας και της Αφρικής.

Στην πλευρά των αμυνόμενων, διακρίθηκαν οι Αθηναίοι οι οποίοι απώθησαν τους Άτλαντες ελευθερώνοντας τα κατεκτημένα απ’ αυτούς εδάφη και τελικά τους πέταξαν στην θάλασσα. Μετά, όπως λέει ο μύθος, μέσα σε μία μόνο νύκτα, ολόκληρη η Ατλαντίδα βυθίστηκε κάτω από τα κύματα της θάλασσας κι από τότε ο Ατλαντικός Ωκεανός έγινε απροσπέλαστος για τα καράβια τα οποία κατευθύνονταν στην «απέναντι ήπειρο».
Στην ήπειρο που βρίσκεται απέναντι από την Ευρασία, στην Αμερική, οι προκολομβιανοί πολιτισμοί που αναπτύχθηκαν εκεί, αν και ήταν πολιτισμοί ερυθρόδερμων ανθρώπων, μίλαγαν για θεούς και άλλες μυθολογικές μορφές που ήρθαν πέρα από την θάλασσα και που ήταν λευκοί στο χρώμα και γενειοφόροι. Οι μύθοι αυτοί αποκλείεται να ήταν τελείως φανταστικοί καθώς η κόκκινη φυλή δεν είχε γένια άρα, αν δεν είχε έρθει σε επαφή με λευκούς ανθρώπους, δεν θα μπορούσε να φανταστεί πως οι άνθρωποι μπορεί να έχουν γενειάδα ή και να μην είναι ερυθρόδερμοι.

Τόση δε ήταν η πίστη των ιθαγενών Αμερικάνων ότι θα γύρναγαν πίσω οι λευκοί γενειοφόροι θεοί που, όταν ήρθαν από την Ευρώπη οι πρώτοι εξερευνητές και αργότερα οι πρώτοι άποικοι στην Αμερική, οι Ινδιάνοι τους δέχτηκαν με χαρά. Τόσο όμως οι γεωγραφικές γνώσεις των αρχαίων Αιγυπτίων και των αρχαίων Ελλήνων σχετικά με την Αμερική, όσο και η γνώση των προκολομβιανών πολιτισμών για τα βιολογικά χαρακτηριστικά της λευκής φυλής είναι αδύνατον να υπήρξαν αν κάποια μέρη έστω του μύθου της Ατλαντίδος δεν αληθεύουν.

Πλην τούτου, ο μύθος της Ατλαντίδος, ο οποίος κατά τον Πλάτωνα έγινε 9000 χρόνια πριν απ’ αυτόν, δηλαδή μεταξύ του 10000 και του 9500 προ Χριστού, σχετίζεται από πολλούς και με μία ανεπτυγμένη τεχνολογία. Μία τεχνολογία αρκετά προηγμένη για να σβήσει από τον χάρτη μία ολόκληρη ήπειρο μέσα σε μία νύχτα. Η ίδια τεχνολογία με την οποία οι Άτλαντες πέταγαν και προσθαλασσώνονταν στις αμερικανικές ακτές κάνοντας τους εκεί πολιτισμούς να νομίσουν ότι είναι οι θεοί που κατεβαίνουν από τον ουρανό.

Κατά καιρούς έχουν ακουστεί πολλά σχετικά με το τι έκαναν οι Ατλάντιοι στο διάστημα. Κλασσικό παράδειγμα είναι τα πρόσωπα που βρίσκονται στον πλανήτη Άρη τα οποία είναι σχεδόν απίθανο να δημιουργήθηκαν με φυσικό τρόπο. Υπάρχει ακόμα η θεωρία πως ίσως οι Ατλάντιοι να είχαν αποικήσει άλλα ουράνια σώματα εντός ή και εκτός του ηλιακού μας συστήματος, πράγμα που συνεπάγεται πως σε κάποιους πλανήτες στο Σύμπαν μπορεί να υπάρχουν πληθυσμοί που να κατάγονται από Ατλάντιους, Έλληνες ή Αιγύπτιους αποίκους και που, στους αιώνες που θα ακολουθήσουν, θα συναντήσουμε καθώς θα εξερευνούμε το απέραντο Σύμπαν…

Έχοντας στηριχτεί σε αυτήν την θεωρία, δημιουργήθηκε και η καναδοαμερικανικής παραγωγής σειρά επιστημονικής φαντασίας «Stargate Atlantis» κατά την οποία η πόλη-αστρόπλοιο Ατλαντίδα έχει μεταφερθεί σε έναν απομακρυσμένο πλανήτη κάπου στον γαλαξία Πήγασο και προσεγγίζεται από μία αποστολή στρατιωτικών και επιστημόνων που έρχεται από την Γη μέσω μίας Αστροπύλης.

Πέρα όμως από την επιστημονική φαντασία, μήπως τον καιρό πριν τον ελληνοατλαντικό πόλεμο, εμείς οι άνθρωποι σπείραμε το διάστημα με ανθρώπινους πληθυσμούς, κάποιοι από τους οποίους έχουν επιβιώσει ως σήμερα και περιμένουν καρτερικά την πρώτη μας επαφή μαζί τους;

Μήπως πάλι ο πόλεμος που άρχισε πριν 12000 χρόνια δεν έχει ακόμα σταματήσει και μαίνεται κάπου εκεί έξω μεταξύ των Ελλήνων και των Ατλάντων αποίκων;

Στην αυγή της 3ης χιλιετίας μ.Χ. λοιπόν, θα κληθούμε άραγε να ερευνήσουμε ένα Σύμπαν με περίεργες μορφές ζωής, ή μήπως ένα Σύμπαν σπαρμένο με ανθρώπους που κάποτε οι πρόγονοί μας έστειλαν εκεί;

Το μέλλον θα δείξει…

Υπάρχουν δε πάμπολλες θεωρίες σχετικά με το τι είδους τεχνολογία ήταν αυτή και με το πώς οι Ατλάντιοι την απέκτησαν.

Όλες όμως συμφωνούν ότι, ακόμα και σήμερα, δεν έχουμε φτάσει τεχνολογικά στο σημείο όπου είχαν φτάσει οι Άτλαντες.

Γεννάται λοιπόν το ερώτημα: αφού εμείς με την τεχνολογία που είχαμε την δεκαετία του 1960, φτάσαμε στην Σελήνη, οι Άτλαντες οι οποίοι είχαν πολύ μεγαλύτερη τεχνολογική πρόοδο απ’ ότι έχουμε εμείς σήμερα, δεν θα είχαν φτάσει σε άλλα ουράνια σώματα;
http://mwlonlave.blogspot.gr/2013/04/blog-post_7633.html
……………………………………………………………..
Τι κρύβει η Μυθωδία… της NASA και του Βαγγέλη Παπαθανασίου στις στήλες Ολυμπίου Διός; [Video-ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ]

Γιατί η NASA το 2001 έδωσε 3 εκατ. δολάρια για μια δέηση προς τον Δία; …

Το καλοκαίρι του 2001 ο Βαγγέλης Παπαθανασίου έκανε μια συναυλία στους στύλους του Ολυμπίου Διός στην Αθήνα και το μουσικό έργο που παρουσίασε ονομάζετε Μυθωδία.
Η NASA, ζήτησε από συνθέτες να συνθέσουν κάποιο μουσικό θέμα το οποίο θα γινόταν ο ύμνος για την αποστολή ενός δορυφόρου στον Άρη, που θα χαρτογραφούσε τις υπόγειες ποσότητες νερού (πάγου).
Όταν ακούσανε την Μυθωδία λέγεται ότι με την μια ζήτησαν να είναι αυτό το οποίο και θα υπάρχει μέσα στον δορυφόρο και θα παίζει συνέχεια τη μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου όπως και έγινε και ακόμα παίζει!!!!

Βέβαια αυτό που δεν ξέρει πολύς κόσμος είναι ότι ήχος δεν διαδίδεται στο διάστημα. γενικά, δεν διαδίδεται στο κενό.

Επομένως, εκείνη τη μέρα δεν έστειλαν ήχο, αλλά Ήλεκτρο-Μαγνητικά κύματα, τα οποία ταξιδεύουν στο κενό.

Η συναυλία ήταν πληρωμένη από τη NASA και το Ελληνικό κράτος δεν έβαλε ούτε μια δραχμή για να υποστηρίξει αυτόν τον μεγάλο Έλληνα που είναι αναγνωρισμένος στα πέρατα του κόσμου, αυτό το λέω γιατί είναι ένα από τα μυστήρια της όλης υπόθεσης.

Κάποιοι όταν άκουσαν την Μυθωδία πίστεψαν ότι δεν υπήρχανε στίχοι, άλλοι ότι ήταν μια απλή οπερέτα μα οι στίχοι υπάρχουν καλοί μου φίλοι και είναι όλοι στα αρχαία Ελληνικά!!!!
Το μόνο σημείο που αξίζει προσοχής, είναι το γεγονός πως για να χρηματοδοτήσει η ΝΑΣΑ την ορχηστρική συμφωνία, έπρεπε πίσω από το σκηνικό στο Ολύμπιο να τοποθετηθούν ειδικά μηχανήματα καταγραφής και μετάδοσης ηλεκτρομαγνητικού ειδικού εξελιγμένης τεχνολογίας τηλεοπτικού σήματος που ακόμα δεν έχει γίνει γνωστό, ώστε να χρησιμοποιηθεί η μουσική για την νέα, προγραμματισμένη, εκτόξευση ερευνητικής αποστολής στον ΑΡΗ.
Κάποιοι προσπαθώντας να ερμηνεύσουν την στιχομυθία της ΜΥΘΩΔΙΑΣ, πέφτοντας αρκετά συχνά σε τραγελαφικά λάθη, μπερδεύοντας (αρχαία) ελληνική με νέα ελληνική γλώσσα, και συχνά επηρεασμένοι από φανταστικές θεωρίες συνομωσίας.

Θα προσεγγίσω το κείμενο που αποκωδικοποιήθηκε, με βάση τα τεκμηριωμένα γλωσσολογικό ‐ιστορικά στοιχεία, καθώς και με αρχές φωνητικής, συντακτικού και λαογραφικής παρατήρησης, αναλύοντας κάθε φράση που προφέρεται στη συμφωνική παρουσίαση, ίσως είναι λίγο δύσκολο να κατανοηθεί αλλά προσπαθήστε αξίζει τον κόπο, από συντακτική, σημασιολογική και καλολογική (συμβολική) σκοπιά, λαμβάνοντας υπόψη φυσικά, και το τι γίνεται κατά την εκτέλεση της μουσικής συμφωνίας (εικόνες, σύμβολα, στάσεις συντελεστών κλπ), σε συνδυασμό πάντα με το γενικότερο πλαίσιο αναφοράς της Ελληνικής ιστορίας ανά τους αιώνες, αλλά και διάφορα γεγονότα που έλαβαν και συνεχίζουν να λαμβάνουν χώρα, ακόμη και μετά την εκτέλεση της Μυθωδίας .
Κατ αρχάς… ο τίτλος του “έργου”: ΜΥΘΩΔΙΑ. Θα μπορούσε άνετα να ερμηνευτεί ως ΜΥΘΟΣ+ΩΔΗ ή ως ΜΥΘΟΣ+ΔΙΑΣ.
Πρόκειται για ένα “τραγούδι ιστορίας, ιστορικής μείζονος σημασίας ίσως;” ή απλά για μια “εξιστόρηση που αφορά τον Δία”;

Ότι και να ναι, ίσως να είναι νωρίς να το διασαφηνίσουμε από τώρα….. Ετυμολογικά, τουλάχιστον, μάλλον η ερμηνεία ότι η Μυθωδία είναι παράγωγο των λέξεων ΜΥΘΟΣ + ΩΔΗ φαίνεται να είναι κι η επικρατέστερη, γιατί το να αλλάξει το Ο σε Ω κατά τη συναίρεση των πιθανών λέξεων ΜΥΘΟΣ + ΔΙΑΣ είναι λίγο παράτολμη, έως αδύνατη.

Προσωπικά πιστεύω, ότι έχουμε να κάνουμε με μια πιο σύνθετη ομάδα λέξεων, που αποτελούν οι: ΜΥΘΟΣ+ΩΔΗ+ΔΙΑΣ. Ένα τραγούδι, υπό μορφή μύθου, για το Δία. ΜΥΘΟΣ+ΩΔΗ+ΔΙΑΣ &ΜΥΘΟΣ+ΩΔΗ+ΔΙΑΣ&‐ ΜΥΘΩΔΙΑ.

ΜΥΘΩΔΙΑ – ΣΤΙΧΟΙ & ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ

Delfeios Attikos
https://www.youtube.com/watch?v=gtLO9O8MTfo&feature=youtu.be

Ας περάσουμε, όμως, στην ανάλυση της στιχομυθίας, αυτής καθαυτής.

Για καλύτερη “σύγκριση” παρακολουθήστε τη Μυθωδία κανονικά από τα βίντεο, και έχετε κοντά σας, τόσο τους στίχους που σας παραδίδω, όσο και τις σημειώσεις.
Σημείωση: Σε μερικά σημεία, λαμβάνοντας υπόψη μου αρχές φωνολογικής ‐φωνητικής θεωρίας έχει αλλαχτεί η απόδοση των στίχων του, γιατί “δεν έβγαινε νόημα”, συντακτικά τουλάχιστον!
Στα αρχαία… γράφονταν τα πάντα με κεφαλαία, κολλητά το ένα γράμμα δίπλα στο άλλο, χωρίς τόνους, αυτό να μην το ξεχνάτε!!!
Η Μυθωδία ξεκινάει με μια πανοραμική άποψη του λεκανοπεδίου, όσο παρουσιάζονται οι συντελεστές της παράστασης.

Η κάμερα γυρίζει αργά αργά καλύπτοντας όλο το λεκανοπέδιο, κι εστιάζει τελικώς στο ναό του Δία, στο γνωστό μας Ολύμπιο…. φωτισμένο σε κατάλευκο Φως.

Μια απαλή μουσική, που τελειώνοντας καταλήγει σε χειροκρότημα, ειδοποιεί για την είσοδο του συνθέτη στη σκηνή, ενώ για όσους είχαν τη τύχη να παρακολουθήσουν τη Μυθωδία από κοντά στο λευκό φόντο από πανί, που έχει τοποθετηθεί πίσω από το Ναό, προβάλλεται ο τίτλος Mythodea 2001 Athens.
Επίσημη ώρα έναρξης 20:45.

Η μουσική πανδαισία ξεκινά.

Οι απαλοί ήχοι από το συνθεσάιζερ ανεβαίνουν στη μουσική κλίμακα ολοένα και περισσότερο, όσο διαρκεί η μικρή αυτή εισαγωγή.

Όταν επίσημα πλέον, ξεκινήσει το κυρίως μέρος με το πρώτο Movement, η συχνότητα που παράγεται από τα μουσικά όργανα και τους ενισχυτές ήχου είναι τόσο μεγάλη, που ακούγεται γύρω από το Ολύμπιο.
Εικόνες του πλανήτη ΑΡΗ προβάλλονται στους θεατές, σα να προσγειώνεται ο κάθε θεατής πάνω στην επιφάνεια του κόκκινου πλανήτη, ενώ δευτερόλεπτα μετά επιστρέφουμε πίσω στη Γη, στο σημείο, όπου λαμβάνει χώρα η ΜΥΘΩΔΙΑ.

Όχι όμως κάπου τυχαία, αλλά ακριβώς πάνω από τις υπάρχουσες στέρεες ακόμη κολώνες του Ολύμπιου.
Αν προεκτείνουμε νοερά τον εξωτερικό κίονα, θα “πέσουμε” πάνω στον πλανήτη ΑΡΗ, που εκείνη τη στιγμή φαίνεται να έρχεται σε “σύνοδο” με τον επίγειο ναό.

Από τα μεγάφωνα, “ανακοινώνεται” πως αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή ο Άρης “περνά” ακριβώς από πάνω από το κεφάλι των θεατών.

Ο συνθέτης με κλειστά πλέον τα μάτια του, στρέφει τη ματιά του προς τα πάνω, προσκαλώντας τους θεατές στη μέθεξη.
Ο “Οφθαλμός της Δίκης” προβάλλεται στο λευκό πανί.

Το μάτι του Δία, που τα βλέπει όλα…. μια μικρή εστίαση στην γειτονική φωτισμένη Ακρόπολη… .και το πρώτο Movement έχει κιόλας αρχίσει… Αλλά ας δούμε και κάτι άλλο:
O χρυσός αριθμός Φ έχει σχέση με την μουσική οκτάβα, αλλά από μαθηματικής απόψεως έχει παράξενες ιδιότητες, που μας δίνουν την δυνατότητα να αυξομειώσουμε τα φυσικά φαινόμενα στις άλλες διαστάσεις όπως 4η διάσταση, 5η διάσταση κ.λπ.

Συνεπώς, ο κατάλληλος ήχος ή η κατάλληλη μάζο-ενέργεια είναι ικανή να ενεργοποιήσει τον χώρο-χρόνο στην 4η διάσταση, ώστε να μεταβούμε στον ενεργειακό χώρο-χρόνο στην5η διάσταση.
Το 2001 είχαμε πολλά γεγονότα που…. ήδη έχω αναλύσει σε πολλά άρθρα μου εισπράττοντας τον χλευασμό κάποιων…..
Άλλα για μια ακόμη φορά ας θυμηθούμε κάποια:
Πριν την 25 Σεπτεμβρίου του 2001 είχαμε δυο γεγονότα που συνδέονται όσο κι αν φαντάζει τρελό.

Είχαμε λοιπόν, την τρομοκρατική ενέργεια στους δίδυμους πύργους και λίγο πιο πριν την γνωστή συναυλία στις στήλες του ΟΛΥΜΠΙΟΥ ΔΙΟΣ…
Η NASA, λοιπόν, ισχυρίζεται ότι:

Επέλεξε την Ελλάδα, για την ακρίβεια, το ζήτησε σχεδόν ενάμισι χρόνο πριν από την Ελληνική Κυβέρνηση για να δημιουργήσει με τη βοήθεια της μουσικής του Βαγγέλη Παπαθανασίου, μέσα από τον Ναό του Ολυμπίου Διός, τις “κατάλληλες συνθήκες” προκειμένου η αποστολή της προς τον Πλανήτη Άρη να στεφθεί με επιτυχία!!!!

Εδώ γίνεται με έντεχνο τρόπο και πάνε την δουλειά αλλού, ενώ ξέρουν ότι όλα αυτά παραπέμπουν στις Πλουτωνικές δυνάμεις και, δεν λένε επίσημα ότι προσπαθούν να ανοίξουν μια ΤΡΙΓΩΝΟΔΙΑΣΤΑΤΙΚΗ πύλη για να ενεργοποιήσουν όχι μόνο το διαπλανητικό σύστημα που βρήκαν έτοιμο, ώστε να κάνουν ένα ακόμη βήμα πιο πέρα, αλλά εκτός αυτού παράλληλα να κάνουν και άλλα που έχουν σχέση με άλλες διαστάσεις και, συγκεκριμένα με την διάσταση των μορφών.

Όταν εγώ και κάποιοι άλλοι ερευνητές δημοσιεύαμε κάποια πράγματα την στιγμή που όσοι γνώριζαν σιωπούσαν, ενώ οι αδαείς μας κορόιδευαν. Βέβαια δεν περίμενα και κάτι καλύτερο από όλους αυτούς….. Προσπαθούν να αφανίσουν τους Έλληνες για να μην κινδυνέψουν ποτέ να χάσουν ότι έκλεψαν και οικειοποιήθηκαν και το αποτέλεσμα φαίνεται σήμερα με την κρίση που περνά η χώρα!!!!
Όλα αυτά φυσικά είχαν να αντιμετωπίσουν την συστηματική απόκρυψη πληροφοριών και την προσπάθεια ελέγχου του ανθρώπινου νου, μιας και στο κάτω, κάτω, όλοι εμείς δεν είμαστε τίποτα άλλο παρά “ταπεινά ανθρωπάκια”, μπροστά στον πόλεμο της παραπληροφόρησης που διεξάγεται σε όλα τα ζητήματα.

Ειδικότερα πάνω σε θέματα επικοινωνίας που σχετίζονται με εξωγήινους πολιτισμούς αλλά και εσωγήινους!!!!
Εδώ ένα κορυφαίο παράδειγμα, είναι οι “στίχοι της ΜΥΘΩΔΙΑΣ”, που αναλύω (ΛΕΞΑΡΙΘΜΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΜΥΘΩΔΙΑΣ )
Παρατηρούμε, λοιπόν, εκεί, πως χρησιμοποιούν όλο το μαθηματικό υπόβαθρο από το περιβόητο “δέντρο της ζωής” σε συνδυασμό με την ιερά ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ και προπομπό τον υπέρτατο Πλούτωνα.

Άραγε γιατί; Μήπως για να ανοιχθούν Πύλες προς άλλες διαστάσεις;

Τα ΜΜΕ μας λένε πως η NASA με την συναυλία αυτή έστειλε ένα μήνυμα προς εξωγήινους πολιτισμούς, έτσι απλά γενικά και αόριστα….!!!!

Άλλοι βέβαια μιλούν για τελετή, όπου ζητούν βοήθεια.

Άραγε από ποιους;

Και για ποιο λόγο;

Όταν αρχικά στην Μυθωδία επαναλαμβάνεται αρκετές φορές ο στίχος: “ΔΙ Α Ε ΛΑ”.
Γενικά θα έλεγα ότι με την Μυθωδία, στέλνονται αρκετές γνώσεις της Πυθαγόρειας διδασκαλίας στον αιθέρα ως “περιφερειακή παροχή ενδείξεων και τριπλό-διάστατων μαγνητικών σημάτων”, με την χρήση των βαθμιδωτών πεδίων, διότι με αυτό το υπέρ-όπλο μπορούν να δημιουργήσουν ένα ηλεκτρομαγνητικό φαινόμενο εδώ και να το στείλουν όπου θέλουν… οπότε παύει να είναι ένα απλό μήνυμα, όπως θέλουν να το παρουσιάζουν.
Τα βαθμιδωτά πληροφοριακά πεδία σχετίζονται με την διάσπαση της συμμετρίας της αρχικής αλληλεπίδρασης που ενοποιεί όλες της αλληλεπιδράσεις που ίσως γνωρίζουμε σήμερα ως θεμελιώδεις.

Τα πεδία Ηiggs σχετίζονται και αυτά με την διάσπαση της συμμετρίας της ασθενής αλληλεπίδρασης, της ηλεκτρομαγνητικής και της ισχυρής του Καθιερωμένου προτύπου με την σωματιδιακή φυσική.

Συγκεκριμένα, η διάσπαση είναι το λεγόμενο αυθόρμητο σπάσιμο της συμμετρίας, που έπαιξε πρωταρχικό ρόλο στην ανάπτυξη της θεωρίας του πληθωριστικού σύμπαντος Τα βαθμιδωτά πεδία χρησιμοποιήθηκαν από την NASA για την αποστολή του ήχου και της εικόνας της ΜΥΘΩΔΙΑΣ στο διάστημα.
Ο ΕΛΛΗΝ Λόγος το επιβεβαιώνει αυτό με την παρακάτω ισοψηφία: ΕΙΚΟΣΙ ΟΚΤΩ ΙΟΥΝΙΟΥ ΔΥΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΝΑ = ΛΑΒΕ ΧΡΗΣΗ ΒΑΘΜΙΔΩΤΩΝ ΠΕΔΙΩΝ = 3905!!!!
Στο παρακάτω απόσπασμα από το άρθρο του Ίωνα Μάγγου, με τίτλο : “ΠΟΙΟΙ ΜΑΣ ΚΛΕΒΟΥΝ ΤΗΝ ΨΥΧΗ; Από Την Σελήνη!”, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Άβατον 2006. Η θεωρία της διττότητος του Jean Pierre Garnier Malet μας δίνει με επιστημονικό ότι: “Η ελικοειδής κίνηση της διττότητος του χρόνου και του χώρου είναι ένα φαινόμενο το οποίο παρατηρείται σε όλο το σύμπαν, στο απείρως μεγάλο και στο απείρως μικρό των κυττάρων μας και του DNA”.
Για το λόγο αυτό στην ΜΥΘΩΔΙΑ ο αριθμός 11 είναι το κλειδί.

Πάνω σε όλο αυτό το σκεπτικό βασίζονται κι άλλες απόκρυφες τεχνολογίες , που σκοπό έχουν την επικοινωνίας εξ’ αποστάσεως μεταξύ του ανθρώπινου πολιτισμού κι ενός άλλου “εξωγήινου” πολιτισμού…
Πολλές διασταυρωμένες υπάρχουν από πολλούς ερευνητές συγγραφείς που έχουν γράψει σχετικά (πάντα Έλληνες αλλά δεν δημοσιεύω τα ονόματα μην θεωρηθεί διαφήμιση), όπως, από το ότι οι μυημένοι αποκρυφιστές που συνεργάζονται με την NASA, έχουν δημιουργήσει ένα μυστικό κώδικα επικοινωνίας με ανώτερες “πνευματικές οντότητες” που δρούν σ’ άλλες διαστάσεις, μέχρι, την ενεργοποίηση και χρησιμοποίηση των μεγάλων δυνάμεων του δικτύου των “μαύρων τρυπών”, που έχει σχέση με τις άλλες διαστάσεις και, βρίσκεται μετά τη σελήνη.
Ο λόγος της πραγματοποίησης αυτής της συναυλίας ήταν η αποστολή σήματος εικόνας και ήχου στον πλανήτη Άρη!!!!
Οι εικόνες που επιλέχθηκαν, δείχνουν εκτός φυσικά της Ακροπόλεως, προτομές του Δία, της Αθηνάς, του Περικλέους, καθώς και άλλων Αρχαίων Ελλήνων αλλά και Ολύμπιων θεών.

Η σύνθεση ήταν στα Αρχαία Ελληνικά και οι στίχοι αναφέρουν επίκληση επιστροφής του Δία και κάποιων θεών, στα κρυφά και αφού ενημερώσουν πρώτα κάποιους…
Η Μυθωδία, μετά την παγκόσμια προβολή της προκάλεσε ποικίλα σχόλια και γέννησε πολλά ερωτήματα.

Γιατί ένα τέτοιο μήνυμα έπρεπε να βγει στο διάστημα;

Μήπως υπάρχει κάποιος να το ακούσει; Μάλλον η NASA γνωρίζει χρόνια τώρα τι “παίζει” με τις εξωγήινες οντότητες, που όπως φαίνεται μετά από την αποστολή της Μυθωδίας, επισκέπτονταν από τα αρχαία χρόνια τη Γη αλλά και τη χώρα μας!

Δείτε τη διάσημη συναυλία, στα παρακάτω βίντεο… τα οποία θα σας προβληματίσουν πολύ!!!!

Με αυτήν την ενέργεια η ΝASA πιστοποιεί ότι υπάρχει εξωγήινος πολιτισμός αλλά και πιστοποιεί ότι οι Ολύμπιοι θεοί δεν ήταν τίποτα άλλο από εξωγήινους που επισπευτήκανε κάποια στιγμή την γη!!!!

Επίσης πιστοποιεί ότι όλοι οι Έλληνες είμαστε γόνοι αυτών των εξωγήινων οντοτήτων θεών είτε το θέλουμε είτε όχι!!!!

Το ερώτημα όμως παραμένει για ποιο λόγο ακριβώς έγινε αυτή η οπερέτα;

Σε τι θα βοηθούσε την αποστολή στον Άρη;

Μήπως εκεί στα σπλάχνα του Άρη υπογείως υπάρχουν κάποιοι εξωγήινοι “Έλληνες” όπου μιλούν την αρχαία-καθαρεύουσα γλώσσα μας και προσπαθούν να έρθουν σε επαφή μαζί τους;

Η τα διαστημόπλοια τα οποία τρυγηρνάνε στον γαλαξία μας είναι των Ολύμπιων θεών και κάνουν έκκληση να έρθουν;

Η μήπως είναι μια “ειδική φωνητική επίκληση η οποία μέσω των ειδικών μηχανημάτων διαμορφώνεται έτσι ο ήχος ώστε να ανοίξουν οι τριγωνοδιαστατικές πύλες της Γης!;”

Αν είναι έτσι για ποιο λόγο να γίνει αυτό!;

Πάμε να τους δούμε παρακάτω στίχους της Μυθωδίας:

ONE,TWO,THREE
ONE,TWO,THREE
ONE,TWO,THREE
ONE,TWO,THREE
(ΑΝΤΡΙΚΟΣ ΧΟΡΟΣ) (ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΧΟΡΟΣ)
ΔΙ–Α Ε–ΛΑ
ΔΙ–Α Ε–ΛΑ
ΔΙ-Α Ε–ΛΑ
ΔΙ-Α Ε–ΛΑ
ΔΙ-Α Ε—ΛΑ
ΔΙ-Α Ε–ΛΑ
ΔΙ-Α Ε–ΛΑ
ΔΙ-Α Ε–ΛΑ
ΔΙ-Α Ε—ΛΑ
ΔΙ-Α Ε–ΛΑ
ΕΛΑ
ΔΙ-Α Ε-ΡΩ-ΤΑ ΕΣΥ ΠΑΙ ΔΕΙ (ΕΛΑ)
– ΕΣΥ ΠΑΙ ΔΕΙ
ΖΗ-ΤΩ ΣΥ Ε-ΛΑ ΕΣΥ ΠΑΙ ΔΕΙ
– ΕΣΥ ΠΑΙ ΔΕΙ
ΔΙ-Α ΣΥ ΘΕ ΜΟΥ ΕΣΥ ΠΑΙ ΔΕΙ
ΕΣΥ ΠΑΙ ΔΕΙ ΕΣΥ ΠΑΙ ΔΕΙ
ΕΣΩ ΜΕΝ ΣΥ ΕΣΥ ΠΑΙ ΔΕΙ
ΕΣΥ ΠΑΙ ΔΕ ΕΣΥ ΠΑΙ ΔΕΙ
ΕΝ ΖΗΝ ΘΕ-ΟΣ
ΕΝ ΖΗΝ ΘΕ-ΟΣ
ΖΗ-ΤΩ ΤΕ ΤΗ ΔΗΜΗΤΡΑ ΘΕΕ
ΖΗ-ΤΩ ΤΕ ΤΗ ΔΗΜΗΤΡΑ ΘΕΕ
ΜΟΝΗ ΤΕ ΤΟΥ ΔΙΑ ΜΕΝ
ΜΟΝΗ ΤΕ ΤΟΥ ΔΙΑ ΜΕΝ
ΠΑΙ ΖΕΥ ΠΑΙ ΔΕ ΠΑΙ ΔΗ
ΠΑΙ ΖΕΥ ΠΑΙ ΔΗ ΠΑΙ ΔΗ ΠΑΙ
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟΝΤΩΣ ΔΙΗ
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟΝΤΩΣ ΔΙΗ
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟΝΤΩΣ ΔΙΗ
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟΝΤΩΣ ΔΙΗ (ΓΥΝ.Χ) ΔΙ-
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟΝΤΩΣ ΔΙΗ (ΓΥΝ.Χ) Α ΤΕ
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟΝΤΩΣ ΔΙΗ (ΓΥΝ.Χ) ΤΗΝ ΔΗ-
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟΝΤΩΣ ΔΙΗ (ΓΥΝ.Χ) ΜΗ-ΤΡΑ
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟΝΤΩΣ ΔΙΗ (ΓΥΝ.Χ) Ε-ΛΑ
ΔΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΔΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΔΕΩΜΕΝ ΣΟΙ
ΔΕΟΜΕΝ ΔΕΟΜΕΝ ΔΕΟΜΕΝΟΙ (Χ4)

MOVEMENT 2
Ω Ω ΔΙΑ ΕΝ ΘΕΕ
Ω Ω ΔΙΑ ΕΝ ΖΕΥ ΕΙ
ΗΜΕΤΕΡΕ ΗΜΕΤΕΡΕ ΕΝ ΖΕΥ
Α-ΜΕ-ΜΠΤΕ
ΕΝ ΔΙΑ ΕΝ ΖΕΥ ΘΕΕ
ΕΝ ΔΙΑ ΕΝ ΕΥ ΖΗΝ ΑΠΕΡΑΝΤΕΕΕΕ
EΕΕΕΕΛ-ΛHN
ΕΚΑΜΝΕ ΣΕ
Ω ΔΙΑ ΕΝ ΕΚΑΜΝΕ ΣΕ
Ω ΔΙΑ ΕΝ ΖΕΥ ΕΙ
ΟΔΕΥΕΤΑΙ
ΕΝ EN
ΕΝ ΔΙΑ ΕΝ ΖΕΥ ΘΕΕ
ΕΝ ΔΙΑ ΕΝ ΔΕΩΜΕΝ ΣΟΙ
ENIOTE ΟΔΕΥΕΤΑΙ
ΗΡΘΕ ΕΔΩ ΚΙ ΕΙΔΕ ΤΟ ΦΩΣ
ΕΝ Ω ΔΙΑ EN ΘΕΕ
ΕΙ ΔΙΑ ΕΝ ΘΕΕ
Ω ΔΙΑ ΕΝ ΘΕΕ
ΕΙ ΔΙΑ ΕΝ
ΠΟΟΟΤΕ Ω
Ω ΔΙΑ ΕΝ ΕΚΑΜΝΕ ΕΚΑΜΝΕ
ΕΝ ΔΙΑ ΕΝ Σ’ΕΚΑΜΝΕ ΕΚΑΜΝΕ
ENIOTE ΟΔΕΥΕΤΑΙ
ΗΡΘΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΙΔΕ ΤΟ ΦΩΣ
ΕΝ ΔΙΑ ΕΝ ΘΕΕ
ΣΕ ΕΚΑΜΝΕ
ΣΕ ΕΚΑΜΝΕ ΕΙ ΔΙΑ ΕΝ
ΣΕ ΕΚΑΜΝΕ ΣΕ ΕΚΑΜΝΕ ΣΕ
Ω ΔΙΑ ΕΝ ΖΕΥ
ΠΟΤΕ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΑΠΟ ‘ΔΩ
ΕΙ ΔΙΑ ΕΝ
ΕΙ ΔΙΑ ΕΝ
ΠΑΤΕΡΑ ΘΕΕ
HΡΘΕ ΕΔΩΩΩ
ΠΟΟΟΤΕΕΕ ΘΑΑΑΑ ‘ΡΘΕΙΙΙΙ ΕΔΩ
ΠΟΤΕ ΘΑ ‘ΡΘΕΙ
ΠΟΤΕ ΘΑ ‘ΡΘΕΙ ΕΔΩ
ΕΙ ΔΙΑ ΕΝ ΖΕΥ ΠΛΗΝ
ΗΜΕΤΕΡΕ
ΕΝ ΖΕΥ
ΕΝ ΔΙΑ ΕΝ ΕΥ ΖΗΝ
ΑΠΕΡΑΝΤΕ
ΠΟ-ΤΕ
ΖΗΝ

MOVEMENT 3
ΠΑΤΕΡΑ ΖΗΝΑ, ΕΔΩΣΕ ΤΟ ΣΩΜΑ
ΟΣΟΙ ΚΑΤΗΛΘΑΝ ΗΛΥΣΙΑ ΑΣ ΜΝΩΜΕΝ ΑΝΕΥ ΣΟΥ
KATEBHKAN ΜΕΝ ΑΓΩΝΙΣΘΗΚΑΝ ΚΟΣΜΟΝ ΤΙΣ ΘΥΜΑΤΑΙ
ΠΑΝΤΑ ΟΡΙΖΕ ΜΑΣ ΧΡΗ
ΟΥΧΙ ΝΑ ΜΗΝ ΣΟΙ ΔΑ-ΝΕΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΟΡΙΖΑΤΟ
ΑΠΟΛΛΩΝ ΜΗ ΠΑΤΕΡΑ
ΠΥΡΩΜΑ ΣΟΥ ΑΙΤΩ
ΤΙ ΕΙ ΖΟΥΝ ΣΤΗ ΓΑ
(ΧΟΡΟΣ)
ΕΙΣ ΣΕ ΑΓΓΕΛΕ
ΑΜΕΜΠΤΕ ΚΑΙ
ΑΧΡΑΝΤΕ ΘΕΕ
ΑΜΕΜΠΤΕ
ΕΡΧΟΜΕΝΕ ΘΕΙΕ
ΠΑΛΙΝ ΣΥ
ΕΡΧΟΜΕΝΕ ΘΕΕ
ΤΩΡΑ ΑΠΟΟΟΟΛΛΩΝ ΔΕΙ
ΠΥΡΩΜΑ ΔΕ ΘΕΕ ΖΗΤΩ
(ΧΟΡΟΣ)
ΚΑΤΗΛΘΑΝ ΚΑΙ ΕΙΠΑΝ ΜΕΝ ΕΕΕΕΕΕΕΥ ΣΕ ΟΝΟΜΑΤΑ
ΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΣΟΙ
ΟΥΧΙ ΜΗ ΔΕΙ ΠΟΤΕ

MOVEMENT 4
ΑΝΑ ΤΗΝ ΓΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΗΧΩ
ΑΝΑΖΗΤΟΥΝ ΤΟΝ ΣΚΟΤΕΙΝΟ
Ω (ΖΕΙ) ΝΥΞ ΕΙ (ΠΑΝΤΑ ΖΕΙ)
ΟΤΙ ΕΙΔA
ΠΑΝΤΙ ΤΩ ΖΕΙ
ΤΗΝ ΕΙΔA
ΑΝΑΖΗΤΑ – ΑΝΑ ΤΗΝ ΓΑ
ΑΝΑΖΗΤΑ
ΑΑΑΑΘΑΑΑΝΑΤΟΝ ΖΩΗ (ΑΝΑΖΗΤΕΙ)
ΜΥΣΤΙΚΑ ΜΙΛΑ
ΚΟΙΤΑ ΝΑ, ΠΑΝΤΟΥ ΝΑ ΠΑΛΛΕΤΟ!
ΜΥΥΥΣΤΙΙTΙΙΙΙΙΚΑΑΑΑ ΑΘΑΝΑΤΟΟΟΟΟΝ ΖΩΗ!
(ΧΟΡΟΣ)
ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΡΕΙΕ
ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΡΕΙΕ
ΑΝΑΖΗΗΗΗΤΑ
ΑΝΑΖΗΗΤΑ
ΩΩΩΩ….
ΜΕΝ ΕΙΠΩ, ΟΥΤΩ ΔΕΙ ΠΟΤ’ ΕΡΘΩ ΕΔΩ Ω ΑΣΤΡΑΠΗ
ΑΝΑ ΤΗΝ ΓΑ, ΘΑ ‘ΡΘΕΙ
ΘΑ ΕΡΘΩ,
ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΝΑ ΕΙΠΩ
ΖΗΤΑ ΤΟ ΦΩΣ
ΕΙΣ ΤΩ ΔΙΙ ΣΟΦΑ
ΥΠΟΣΧΟΜΕΝΗ
ΟΤΙ ΘΑ – ΖΩ ΠΑΝΤΑ ΕΔΩ ΑΝΑ ΤΗΝ ΓΑ
ΟΤΑΝ ΘΑ ΕΡΘΕΙ – ΣΤΗ ΓΑ
ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ ΘΑ ‘ΝΑΙ
ΤΙ ΜΑΣ ΕΙΠΕΙ ΟΤΙ ΗΜΙΝ
ΘΑ ‘ΡΘΕΙ
ΘΑ ‘ΡΘΕΙ
Ω ΝΑΙ ΘΑ ‘ΡΘΕΙ
Ω ΝΑΙ ΘΑ ‘ΡΘΕΙ – ΕΔΩ
ΑΝΑ ΤΗΝ, ΤΗΝ ΓΑ
ΘΑ ‘ΡΘΕΙ

MOVEMENT 5
ΑΡΗ ΩΣ ΦΩΤΕΙ ΘΑ..
ΠΡΟΣΜΟΝΕΙ ΝΑ…
(ΧΟΡΟΣ)
ΔΙΑ ΘΕΕ ΕΛΑ ΕΔΩ
ΕΦΙΧΘΕΙ Η ΗΩ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑ
ΑΡΗ ΩΣ ΦΩ-(ΧΟΡΟΣ:ΗΡΘΕ)-ΤΕΙ ΕΔΩ
(ΧΟΡΟΣ)
ΕΛΛΑΔΑ ΜΗΝ
ΑΡΗ ΩΣ ΑΕΙ ΠΝΟΥ
ΚΑΤΕΒΑ
(ΧΟΡΟΣ)
ΜΕΝ ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ ΘΕΑΜΕΝΕ
Η ΜΗΤΕΡΑ
(ΧΟΡΟΣ)
ΟΥ ΣΥ ΘΑ ΜΕΝΕΙ ΚΑΙ ΑΠΟΨΕ ΕΔΩ
(ΧΟΡΟΣ:ΜΗ ΣΥ ΝΑ ΕΣΣΕΤΑΙ ΑΠΟ ΕΔΩ) ΜΗ ΔΕΙ ΝΥΧΤΑ ΟΥΤΕ ΕΔΩ
(ΧΟΡΟΣ)
ΜΕΝ ΕΙΣΑΙ ΤΩΡΑ ΕΔΩ
ΜΗΝ ΕΙΣΑΙ ΟΥ ΣΥ ΜΕΝ ΕΔΩ
ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΓΩ ΕΦΙΧΘΕΙ ΕΔΩ!
(ΧΟΡΟΣ)
ΜΕΝ ΔΕ ΕΥ ΣΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
ΜΕΝ ΣΕ ΕΥ ΔΕ ΤΟ ΛΟΓΟ
ΤΩΡΑ ΕΥ ΖΗΤΑΩ
ΠΑΤΡΙΔΑ
(ΧΟΡΟΣ)
ΘΕΑΜΕΝ ΣΥΝΕΧΩΣ
ΕΛΑ ΔΙΑ – ΤΩΡΑ
ΤΩΡΑ ΔΙΑ
ΕΛΑ ΔΙΑ – ΕΔΩ
ΕΛΑ ΔΙΑ – ΕΔΩ
ΤΩΡΑ ΔΙΑ – ΕΔΩ
ΕΛΑ ΔΙΑ – ΕΔΩ
ΤΩΡΑ ΔΙΑ – ΕΔΩ
ΕΛΑ ΔΙΑ – ΕΔΩ
ΤΩΡΑ ΔΙΑ – ΕΔΩ
ΤΩΡΑ
ΔΙΑ – ΑΕΙ
ΕΛΑ
ΔΙΑ – ΑΕΙ
ΕΛΑ
ΔΙΑ – ΑΕΙ
ΕΛΑ
ΔΙΑ – ΑΕΙ
ΕΛΑ
ΔΙΑ – ΑΕΙ
ΕΛΑ…

MOVEMENT 6
ΩΩΩΩ
ΔΕΙΜΟ ΕΕΕΛΘΕΕΕ
ΔΕΙΜΟ
ΔΕΙΜΟ
ΚΑΤΕΒΑ ΑΡΜΑ
Ω ΔΕΙΜΟ ΕΕΕΛΘΕΕΕ ΕΔΩ
ΕΕΕΛΑ
ΔΕΙΜΟ ΑΡΜ’ ΠΑΝΤΟΤΙΝΟ
ΕΛΑ ΕΔΩ
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΕΔΩ
Ω ΔΕΙΜΟ ΕΛΑ ΕΔΩ ΤΑΧΥ
(ΧΟΡΟΣ)
ΟΤΙ ΕΚΕΙ ΕΣΥ ΠΑΝΘ’ ΟΡΑ
ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΕΚΕΙ ΤΗΝ ΩΡΑ
ΕΛΑ ΕΔΩ
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΕΛΑ
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ
ΠΑΝTΕΙ ΘΑ ΖΕΙ
ΠΑΝΤΕΙ ΘΑΡΡΩ
ΒΑΛΕ ΠΛΩΡΗ ΤΗ ΓΑ
(ΧΟΡΟΣ)
ΟΤΙ ΕΚΕΙ ΕΣΥ ΠΑΝΘ’ ΟΡΑ
ΟΤΙ ΘΑ ΕΧΕΙ ΕΚΕΙ ΤΗΝ ΩΡΑ
ΔΕΙΜΟ ΑΕΙ ΝΑ ‘ΡΘΕΙ

MOVEMENT 7
ΓΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΡ
ΑΡΜΑ Ω NYXT’ ΑΡΡΗΤΑ
ΠΟΤΕ ΘΑ ΕΛΘΟΥΝ
ΠΟΤΕ ΣΤΗ ΓΑ
ΟΤΙ ΓΑΡ
ΟΥ ΤΗ ΟΥ
ΜΗ ΔΕΙ
ΜΗ THΝ NA ΔΕΙ
ΜΗ TΗΝ NA ‘ΡΘΕΙ
ΜΗ THΝ NA ΔΕΙ
ΜΗ THΝ NA ‘ΡΘΕΙ
(ΧΟΡΟΣ)
ΕΣΥ ΔΕ ΑΜΥΝΕΤ’ ΑΠΟ ΜΑΚΡΩΝ ΚΑΙ ΕΣΘΩ
ΣΥΝΟΔΟΙ ΕΙΤΕ ΤΗΝ ΗΩ ΔΩΣΕ
ΕΙΘΕ
ΕΙΘΕ
ΕΣΕ Ω ΑΝΙΚΗΤΕ ΑΝΔΡΑ
ΑΜΥΝΕΤΑΙ (Σ) (Σ)
ΕΙ ΤΥΓΧΑΜΕΝ ΣΥ ΜΕΝ
ΑΜΥΝ (Σ) ΩΜΕΝ (Σ)
ΑΜΥΝΩΜΕΝ
ΑΜΥΝΩΜΕΝ
(Σ)ΕΛΛΗΝΟΣ
ΣΕΛΗΝ’ ΟΥ
Α (Σ)
Α (Σ)
ΑΑΑΑΑ (Σ)
ΩΔΗ
ΤΩ ΔΙΑ
Ω ΔΙΑ
ΩΔΗ (Σ)(Σ)
Ω ΔΙΑ
ΩΔΗ (Σ)(Σ)
ΤΩ ΔΙΑ
ΕΙΣ ΕΛΛΗΝΑ
ΜΗ ΤΙΣ ΕΙ
ΜΗ ΤΗΝ
ΕΦΟΒΗΘΕΙ….
…ΕΙ ΤΗ ΔΕΙ!
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: ΤΑ (Σ) ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΕΧΝΗΤΟΙ ΗΧΟΙ!

MOVEMENT 8
(ΧΟΡΟΣ)
ΗΛΘΕ Ω ΔΙΑ – ΟΔΥΣΣΕΑ
ΗΛΘΕ Ω ΔΙΑ
(ΧΟΡΟΣ)
ΗΛΘΕ Ω ΟΔΥΣΣΕΑ
ΗΛΘΕ Ω ΔΙΑ

MOVEMENT 9
ΤΗ ΘΝΗΤΗ
ΤΗ ΘΝΗΤΗ
ΤΗ ΘΝΗΤΗ
ΤΗ ΘΝΗΤΗ
ΩΣ ΖΗΤΕΙ
Η ΜΗΤΕΡΑ
ΤΗ ΘΝΗΤΗ ΜΗ ΣΥΜΒΕΙ
Ω ΑΡΗ Η ΕΙΜΑΡΜΕΝΗ
ΜΑΡΤΥΡΑ ΗΣΥΧΑ
ΜΕΘΥΣΜΕΝΑ
ΜΗ ΣΥΜΒΕΙ
Η ΜΗΝΗ
ΟΤΙ Η
ΖΗΤΩΜΕΝΗ ΖΕΙ
ΜΑΚΡΙΝΑ ΗΣΥΧΑ
ΠΕΜΠΤΕΙ ΖΕΙ
ΑΚOIMHTH
ΜΑΣ ΜΙΛΕΙ
Η ΕΙΜΑΡΜΕΝΗ
(ΧΟΡΟΣ)
ΕΝΑ ‘XEI ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΟΔΕΥΕΤΑΙ ΣΤΗ ΓΗ -ΕΛΘΕ ΕΔΩ ΜΕΝ-
ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΕ ΖΗΤΑΕΙ ΝΑ ΕΙΠΩ OTI ΗΛΘΕ
ΜΑΡΤΥΡΑ
ΜΑΣ ΜΙΛΑ
ΜΕΘΥΣΜΕΝΑ
ΜΗ ΤΙΣ ΜΗ
ΜΗ ΔΕΙ
ΟΤΙ ΖΕΙ Η ΕΙΜΑΡΜΕΝΗ
ΤΗ ΘΝΗΤΗ
ΩΣ ΖΗΤΕΙ
ΜΗ ΘΝΗΘΕΙ
ΜΑΣ ΜΙΛΕΙ
ΘΕ ΗΜΕΙΣ ΠΕΙ
ΠΡΟΣΜΕΝΕΙ
ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ
ΜΗ ΘΝΗΘΕΙ
ΟΦΕΛΕΙ
ΤΗ ΜΗΝΗ
ΜΗ ΣΥΜΒΕΙ
Η MHNH
ΗΛΘΑΤΕ ΕΝΘΕ
ΕΣΥ ΗΜΕΤΕΡΑ
ΗΛΘΑΤΕ ΕΝΘΕ
ΕΣΥ ΗΜΕΤΕΡΑ

MOVEMENT 10
(ΑΝΤΡΙΚΟΣ ΧΟΡΟΣ)(ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΧΟΡΟΣ)
ΔΙ-Α Ε–ΛΑ
ΔΙ-Α Ε–ΛΑ
ΔΙ-Α Ε—ΛΑ
ΔΙ-Α Ε–ΛΑ
ΕΛΑ
ΖΗ-ΤΩ ΤΕ ΤΗΝ ΜΗΤEΡΑ ΘΕΕ ΤΗΝ ΠΗΝΕΛΟΠΗ
ΖΗ-ΤΩ ΤΕ ΤΗΝ ΜΗΤEΡΑ ΘΕΕ
ΜΟΝΗ ΕK ΤΟΥ ΔΙΑ ΜΕΝ ΕK ΤΟΥ ΔΙΑ ΜΕΝ
ΜΟΝΗ ΕK ΤΟΥ ΔΙΑ ΜΕΝ
ΠΑΙ ΖΕΥ ΠΑΙ ΔEI
ΠΑΙ ΖΕΥ ΠΑΙ ΔΕI ΠΑΙ ΔΕ ΠΑΙ
ΠΑΙ ΖΕΥ ΠΑΙ ΔEI
ΠΑΙ ΖΕΥ ΠΑΙ ΔΕI ΠΑΙ ΔΕ ΠΑΙ
ZEI
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΔΙΙ ZEI
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΔΙΙ ΔΕΙ
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΔΙΙ MH
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΔΙΙ ΔΙ-
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΔΙΙ Α ΤΕ
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΔΙΙ ΤΗΝ MΗ-
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΔΙΙ ΝΗ Α-
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΔΙΙ ΕΙ-ΕΛΑ
ΖΕΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΖΕΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΖΕΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΖΕΙΙΙΙΙΙΙΙΙ
ΖΕΙ
ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΔΕΩΜΕΝ ΣΟΙ
ΔΕΟΜΕΝ ΔΕΟΜΕΝ ΔΕΟΜΕΝΟΙ ΣΟΙ (Χ4)

Την νύχτα που έγινε η Μυθωδία ο πλανήτης Άρης είχε ευθυγραμμιστεί με τους Στύλους του Ολυμπίου Διός και αυτό είναι δεδομένο.

Γι’ αυτό εξάλλου η NASA πλήρωσε για να γίνει η συναυλία στο συγκεκριμένο μέρος και όχι κάπου αλλού.

Αν διαβάσετε τους στίχους θα καταλήξετε λογικά στο συμπέρασμα ότι μοιάζει με κάποιου είδους επίκληση… Μία επίκληση στο Δία και τους υπόλοιπους Ολύμπιους για να έρθουν πίσω και να μας βοηθήσουν όπως έκαναν πριν χιλιάδες χρόνια. Κάποιοι θα πουν ότι όλα αυτά είναι τρέλες και τίποτε άλλο… …αλλά η NASA ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΞΟΔΕΨΕ 3.000.000 δολάρια και αυτό δεν ήταν για να φτιάξουμε μια ωραία οπερέτα!!!!
Μέχρι την επόμενη φορά να είστε όλοι πάντα καλά και να θυμάστε.
Αν δεν πιστεύετε σε κάτι δεν πάει να πει αυτό το κάτι ότι δεν υπάρχει!!!!

http://planet-greece.blogspot.com/

Παράπονα Ρόδου
– See more at: http://parapona-rodou.blogspot.gr/2014/09/nasa-video.html#sthash.aBCCZy18.dpuf

……………………………………………..
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟ
http://geoment.e-e-e.gr/kataktiseisatlanton.htm
……………………………….