ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ

Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στις 4 Οκτωβρίου 2012. Μικρές επεξεργασίες.

Στις 7 Οκτωβρίου 2022: τιμούμε την εισβολή ΗΠΑ-ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν.

Γιατί στο Αφγανιστάν εισέβαλαν δυνάμεις ΗΠΑ-ΝΑΤΟ στις 7 Οκτωβρίου 2001;  

Είναι σημαντικό να θυμηθούμε την επίσημη ιστορία:

• Η Αμερική δέχτηκε επίθεση από το Αφγανιστάν στις 11 Σεπτεμβρίου 2001.

• Οι Ταλιμπάν προστάτευαν τον Μπιν Λάντεν. 

• Και οι ΗΠΑ-ΝΑΤΟ επικαλούμενοι την αυτοάμυνα και το «δόγμα της συλλογικής ασφάλειας» εισέβαλαν στο Αφγανιστάν στις 7 Οκτωβρίου 2001 .

Είκοσι ένα   χρόνια μετά. Ποια ήταν η δικαιολογία για τη διεξαγωγή πολέμου σε μια φτωχή χώρα της Κεντρικής Ασίας 38 εκατομμυρίων ανθρώπων;

Michel Chossudovsky , 4 Οκτωβρίου

Το νομικό επιχείρημα που χρησιμοποιήθηκε από την Ουάσιγκτον και το ΝΑΤΟ για να εισβάλουν στο Αφγανιστάν ήταν ότι οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου αποτελούσαν μια αδήλωτη «ένοπλη επίθεση» «από το εξωτερικό» από μια ανώνυμη ξένη δύναμη και ότι κατά συνέπεια ισχύουν «οι νόμοι του πολέμου», επιτρέποντας στο έθνος που δέχεται επίθεση. , να αντεπιτεθεί στο όνομα της «αυτοάμυνας».

Τόσο τα μέσα ενημέρωσης όσο και η κυβέρνηση των ΗΠΑ, σε χορωδία, συνεχίζουν να επισημαίνουν τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου και τον ρόλο της Αλ Κάιντα, που υποτίθεται ότι υποστηρίζεται από το Αφγανιστάν, ενώ στην πραγματικότητα (με αρκετή τεκμηρίωση) η Αλ Κάιντα ήταν ένα περιουσιακό στοιχείο πληροφοριών που δημιουργήθηκε από τη CIA.

Για να μην ξεχνάμε, ο Οσάμα Μπιν Λάντεν είχε στρατολογηθεί από τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας Zbigniew Brzezinski  κατά τη διάρκεια του λεγόμενου Σοβιετικού-Αφγανικού πολέμου .

Ο βομβαρδισμός και η εισβολή στο Αφγανιστάν τον Οκτώβριο του 2001 περιγράφηκε ως «εκστρατεία» κατά των «ισλαμικών τρομοκρατών», παρά ως πόλεμος.

Μέχρι σήμερα, ωστόσο, δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι η Αλ Κάιντα βρισκόταν πίσω από τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου.

Ακόμα κι αν αποδεχτεί κανείς την επίσημη αφήγηση της 11ης Σεπτεμβρίου, δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι το Αφγανιστάν ως εθνικό κράτος ήταν πίσω ή με οποιονδήποτε τρόπο συνένοχος στις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου.

Η αφγανική κυβέρνηση τις εβδομάδες μετά την 11η Σεπτεμβρίου προσφέρθηκε σε δύο περιπτώσεις μέσω της διπλωματικής οδού να παραδώσει τον Οσάμα Μπιν Λάντεν στη δικαιοσύνη των ΗΠΑ, εάν υπήρχαν προκαταρκτικά στοιχεία για τη συμμετοχή του στις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Αυτές οι προσφορές απορρίφθηκαν επιπόλαια από την Ουάσιγκτον.

Πού ήταν ο Osama στις 11 Σεπτεμβρίου 2001;

Μέχρι σήμερα, ο Οσάμα Μπιν Λάντεν, ο ηγέτης της Αλ Κάιντα, προσδιορίζεται σε στρατιωτικά έγγραφα και επίσημες δηλώσεις και των δύο κυβερνήσεων Μπους και Ομπάμα ως ο εγκέφαλος πίσω από τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου.

Η αφγανική κυβέρνηση (το «καθεστώς των Ταλιμπάν» στα επίσημα έγγραφα) προσδιορίζεται ότι υποστηρίζει την Αλ Κάιντα και παρέχει καταφύγιο στον ηγέτη της Οσάμα μπιν Λάντεν εντός του αφγανικού εδάφους μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου.

Στις 10 Σεπτεμβρίου 2001, σύμφωνα με ρεπορτάζ του CBS, ο Οσάμα Μπιν Λάντεν βρισκόταν στο Πακιστάν. Είχε εισαχθεί σε στρατιωτικό νοσοκομείο του Πακιστάν στο Ραβαλπίντι.

 (CBS Evening News with Dan Rather; CBS, 28 Ιανουαρίου 2002, Βλέπε επίσης Michel Chossudovsky, Where was Osama στις 11 Σεπτεμβρίου 2001; , Global Research, 11 Σεπτεμβρίου 2008):

«DAN RATHER, CBS ANCHOR: Καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας πιέζουν το κυνήγι του Οσάμα Μπιν Λάντεν, το CBS News έχει αποκλειστικές πληροφορίες απόψε για το πού ήταν ο Μπιν Λάντεν και τι έκανε τις τελευταίες ώρες πριν από τους οπαδούς του χτύπησε τις Ηνωμένες Πολιτείες στις 11 Σεπτεμβρίου.

Αυτό είναι το αποτέλεσμα σκληροτράχηλου ερευνητικού ρεπορτάζ από μια ομάδα δημοσιογράφων ειδήσεων του CBS και από έναν από τους καλύτερους ξένους ανταποκριτές στην επιχείρηση, τον Barry Petersen του CBS. Ιδού η αναφορά του.

(ΞΕΚΙΝΗΣΗ ΒΙΝΤΕΟ) BARRY PETERSEN, ΑΝΤΑΠΟΚΛΗΤΗΣ CBS (φωνή εξόδου): Όλοι θυμούνται τι συνέβη στις 11 Σεπτεμβρίου.

Εδώ είναι η ιστορία του τι μπορεί να συνέβη το προηγούμενο βράδυ.

Είναι μια ιστορία τόσο στριμμένη όσο το κυνήγι του Οσάμα Μπιν Λάντεν.

Όπως ειπώθηκε στο CBS News ότι το βράδυ πριν από την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου, ο Οσάμα Μπιν Λάντεν βρισκόταν στο Πακιστάν.

Έλαβε ιατρική περίθαλψη με την υποστήριξη του ίδιου του στρατού που λίγες μέρες αργότερα υποσχέθηκε την υποστήριξή του στον πόλεμο των ΗΠΑ κατά της τρομοκρατίας στο Αφγανιστάν (CBS, ό.π., η έμφαση προστέθηκε)

Αναρρώνοντας από τη νοσηλεία του στο Ραβαλπίντι στις 11 Σεπτεμβρίου, πώς θα μπορούσε ο Οσάμα να συντονίσει τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου;

Πώς θα μπορούσε το Αφγανιστάν να θεωρηθεί υπεύθυνο για αυτές τις επιθέσεις της Αλ Κάιντα;

Ο Μπιν Λάντεν είναι υπήκοος της Σαουδικής Αραβίας, ο οποίος, σύμφωνα με το CBS News, δεν βρισκόταν στο Αφγανιστάν, αλλά στο Πακιστάν τη στιγμή των επιθέσεων.

Η εισβολή στο Αφγανιστάν: Το Δόγμα του ΝΑΤΟ για τη Συλλογική Ασφάλεια

Το νομικό επιχείρημα που χρησιμοποιήθηκε από την Ουάσιγκτον και το ΝΑΤΟ για να εισβάλουν στο Αφγανιστάν ήταν ότι οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου αποτελούσαν μια αδήλωτη «ένοπλη επίθεση» «από το εξωτερικό» από μια ανώνυμη ξένη δύναμη και ότι κατά συνέπεια ισχύουν «οι νόμοι του πολέμου», επιτρέποντας στο έθνος που δέχεται επίθεση. , να αντεπιτεθεί στο όνομα της «αυτοάμυνας».

Ο «Παγκόσμιος Πόλεμος κατά της Τρομοκρατίας» ξεκίνησε επίσημα από την κυβέρνηση Μπους στις 11 Σεπτεμβρίου 2001.

Το επόμενο πρωί (12 Σεπτεμβρίου 2001), η συνεδρίαση του Βορειοατλαντικού Συμβουλίου του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, ενέκρινε το ακόλουθο ψήφισμα:

«Εάν διαπιστωθεί ότι η επίθεση [της 11ης Σεπτεμβρίου 2001] κατά των Ηνωμένων Πολιτειών στράφηκε από το εξωτερικό [Αφγανιστάν] κατά της « περιοχής του Βόρειου Ατλαντικού », θα θεωρηθεί ως ενέργεια που καλύπτεται από το άρθρο 5 της Συνθήκης της Ουάσιγκτον». (η έμφαση προστέθηκε)

Ως προς αυτό, το άρθρο 5 της Συνθήκης της Ουάσιγκτον ορίζει ότι εάν:

«Τα μέρη συμφωνούν ότι μια ένοπλη επίθεση εναντίον ενός ή περισσοτέρων από αυτά στην Ευρώπη ή τη Βόρεια Αμερική θα θεωρείται επίθεση εναντίον όλων τους και κατά συνέπεια συμφωνούν ότι, εάν συμβεί μια τέτοια ένοπλη επίθεση , καθένα από αυτά, κατά την άσκηση του δικαιώματος ατομική ή συλλογική αυτοάμυνα που αναγνωρίζεται από το άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, θα βοηθήσει το Μέρος ή τα Μέρη που δέχονται τέτοια επίθεση αναλαμβάνοντας αμέσως, μεμονωμένα και σε συνεννόηση με τα άλλα Μέρη, τέτοια ενέργεια που κρίνει αναγκαία, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης ένοπλη δύναμη, για την αποκατάσταση και διατήρηση της ασφάλειας της περιοχής του Βόρειου Ατλαντικού».

 (ΝΑΤΟ, Τι είναι το Άρθρο 5,  Θέματα ΝΑΤΟ – ΝΑΤΟ και η μάστιγα της τρομοκρατίας, πρόσβαση στις 24 Νοεμβρίου 2009, η έμφαση προστέθηκε)

«Χρήση Ενόπλων Δυνάμεων» μόνο «Εάν Αποφασιστεί…»

Υπήρχε ένα «αν» στο ψήφισμα της 12ης Σεπτεμβρίου. Το άρθρο 5 θα ισχύει μόνο εάν διαπιστωθεί ότι το Αφγανιστάν ως εθνικό κράτος ήταν συνένοχος ή πίσω από τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου.

Στην πράξη, το «αν» είχε ήδη ακυρωθεί πριν από την 11η Σεπτεμβρίου. Ολόκληρο το οπλοστάσιο του ΝΑΤΟ ήταν ήδη σε πολεμική βάση. Σε στρατιωτικό επίπεδο, το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ ήταν ήδη σε προχωρημένη κατάσταση ετοιμότητας. Γνωστό στους στρατιωτικούς αναλυτές, αλλά ποτέ δεν αποκαλύφθηκε στα δυτικά μέσα ενημέρωσης, η υλοποίηση ενός μεγάλης κλίμακας θεατρικού πολέμου απαιτεί έως και ένα χρόνο (ή περισσότερο) προηγμένου επιχειρησιακού σχεδιασμού, πριν από την έναρξη μιας εισβολής.

Επιπλέον, υπήρχαν στοιχεία ότι ο πόλεμος στο Αφγανιστάν είχε σχεδιαστεί πριν από την 11η Σεπτεμβρίου.

Το Βορειοατλαντικό Συμβούλιο στις Βρυξέλλες απάντησε σχεδόν αμέσως μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, το πρωί της 12ης Σεπτεμβρίου 2001.

Η χρήση του άρθρου 5 της Συνθήκης της Ουάσιγκτον είχε κατά πάσα πιθανότητα εξεταστεί από στρατιωτικούς σχεδιαστές, ως πρόσχημα για τη διεξαγωγή πολέμου, πριν από την 11η Σεπτεμβρίου.

Δεν υπήρξε, ωστόσο, επίσημη κήρυξη πολέμου στις 12 Σεπτεμβρίου. Η Συμμαχία περίμενε μέχρι 3 ημέρες πριν την εισβολή για να κηρύξει τον πόλεμο στο Αφγανιστάν, μια φτωχή χώρα που σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να εξαπολύσει επίθεση εναντίον ενός κράτους μέλους της «περιοχής του Βόρειου Ατλαντικού».

Το ψήφισμα της 12ης Σεπτεμβρίου του Ατλαντικού Συμβουλίου απαιτούσε «αποφασιστικότητα» και επιβεβαιωτικά στοιχεία, ότι:

1) Η Αλ Κάιντα με επικεφαλής τον Οσάμα Μπιν Λάντεν με την υποστήριξη μιας ξένης δύναμης είχε διατάξει την «επίθεση από το εξωτερικό» στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

2) Οι τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου αποτελούσαν μια καλή πίστη στρατιωτική επιχείρηση (σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 5) από υποτιθέμενη ξένη χώρα (Αφγανιστάν) εναντίον κράτους μέλους του ΝΑΤΟ και κατά συνέπεια εναντίον όλων των κρατών μελών του ΝΑΤΟ υπό το δόγμα της συλλογικής ασφάλειας :

«Άρθρο 5 και η περίπτωση των τρομοκρατικών επιθέσεων κατά των Ηνωμένων Πολιτειών: Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν γίνει αντικείμενο βάναυσων τρομοκρατικών επιθέσεων.

Αμέσως συνεννοήθηκε με τα άλλα μέλη της Συμμαχίας.

Η Συμμαχία διαπίστωσε ότι οι ΗΠΑ είχαν γίνει αντικείμενο ένοπλης επίθεσης.

Ως εκ τούτου, η Συμμαχία συμφώνησε ότι εάν αποφασιζόταν ότι αυτή η επίθεση κατευθύνθηκε από το εξωτερικό, θα θεωρούνταν ότι καλύπτεται από το Άρθρο 5. Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, Λόρδος Robertson, ενημέρωσε στη συνέχεια τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών για την απόφαση της Συμμαχίας.

Ως εκ τούτου, έχει γίνει επίκληση του άρθρου 5, αλλά δεν έχει ακόμη καθοριστεί εάν η επίθεση κατά των Ηνωμένων Πολιτειών στράφηκε από το εξωτερικό. 

Εάν ληφθεί μια τέτοια απόφαση, κάθε Σύμμαχος θα εξετάσει τη βοήθεια που θα πρέπει να παράσχει.

Στην πράξη θα γίνουν διαβουλεύσεις μεταξύ των Συμμάχων.

Οποιαδήποτε συλλογική δράση από το ΝΑΤΟ θα αποφασίζεται από το Βορειοατλαντικό Συμβούλιο.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν επίσης να προβούν σε ανεξάρτητες ενέργειες, σύμφωνα με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους βάσει του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.

Οι Σύμμαχοι μπορούν να παρέχουν οποιαδήποτε μορφή βοήθειας κρίνουν απαραίτητη για να ανταποκριθούν στην κατάσταση.

 Αυτή η βοήθεια δεν είναι απαραίτητα στρατιωτική και εξαρτάται από τους υλικούς πόρους κάθε χώρας.

Κάθε μεμονωμένο μέλος καθορίζει πώς θα συνεισφέρει και θα διαβουλεύεται με τα άλλα μέλη, έχοντας κατά νου ότι ο απώτερος στόχος είναι «η αποκατάσταση και διατήρηση της ασφάλειας της περιοχής του Βόρειου Ατλαντικού».

Με την επίκληση του Άρθρου 5, τα μέλη του ΝΑΤΟ έδειξαν την αλληλεγγύη τους προς τις Ηνωμένες Πολιτείες και καταδίκασαν, με τον πιο έντονο τρόπο, τις τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών στις 11 Σεπτεμβρίου.

Εάν πληρούνται οι προϋποθέσεις για την εφαρμογή του Άρθρου 5, οι Σύμμαχοι του ΝΑΤΟ θα αποφασίσουν πώς θα βοηθήσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες. (Πολλοί Σύμμαχοι έχουν σαφώς προσφέρει βοήθεια έκτακτης ανάγκης).

Κάθε Σύμμαχος είναι υποχρεωμένος να συνδράμει τις Ηνωμένες Πολιτείες προχωρώντας, μεμονωμένα και σε συνεννόηση με άλλους Συμμάχους, τέτοιες ενέργειες που κρίνει αναγκαίες.

Αυτή είναι μια ατομική υποχρέωση για κάθε Σύμμαχο και κάθε Σύμμαχος είναι υπεύθυνος να καθορίσει τι κρίνει απαραίτητο σε αυτές τις συγκεκριμένες περιστάσεις.

Καμία συλλογική δράση δεν θα αναληφθεί από το ΝΑΤΟ μέχρι να διεξαχθούν περαιτέρω διαβουλεύσεις και να ληφθούν περαιτέρω αποφάσεις από το Βορειοατλαντικό Συμβούλιο. 

(ΝΑΤΟ, Θέματα ΝΑΤΟ – Το ΝΑΤΟ και η μάστιγα της τρομοκρατίας , πρόσβαση στις 24 Νοεμβρίου 2009, η έμφαση που προστέθηκε)

Η μυστηριώδης έκθεση Frank Taylor

Η τελική απόφαση για επίκληση του Άρθρου 5 σε σχέση με τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου ήρθε τρεις εβδομάδες αργότερα με την υποβολή στο Συμβούλιο του ΝΑΤΟ μια μυστηριώδη διαβαθμισμένη έκθεση από έναν αξιωματούχο του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ ονόματι Frank Taylor .

Η έκθεση υποβλήθηκε στο ΝΑΤΟ στις 2 Οκτωβρίου, 5 ημέρες πριν από την έναρξη των βομβαρδισμών και της εισβολής στο Αφγανιστάν.

Ο Φρανκ Τέιλορ εργαζόταν στο Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ. Του είχε ανατεθεί η σύνταξη μιας σύνταξης για να διαπιστωθεί εάν οι ΗΠΑ «είχαν δεχτεί επίθεση από το εξωτερικό», σύμφωνα με το ψήφισμα του Βορειοατλαντικού Συμβουλίου της 12ης Σεπτεμβρίου 2001.

Ο Αμερικανός Πρέσβης και Συντονιστής για την Αντιτρομοκρατική Φρανκ Τέιλορ ενημέρωσε το Βορειοατλαντικό Συμβούλιο στις 2 Οκτωβρίου, πέντε ημέρες πριν από την έναρξη των βομβαρδισμών.

Στις 2 Οκτωβρίου παρέδωσε την ενημέρωσή του στο ΝΑΤΟ «σχετικά με τα αποτελέσματα των ερευνών για τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου…. ” (ΝΑΤΟ – Θέμα: Τρομοκρατία, ΝΑΤΟ και καταπολέμηση της τρομοκρατίας, πρόσβαση στις 24 Νοεμβρίου 2009) .

Η απόρρητη αναφορά δεν δόθηκε στη δημοσιότητα στα μέσα ενημέρωσης. Και μέχρι σήμερα, εξ όσων γνωρίζουμε, έχει παραμείνει ταξινομημένο.

Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Λόρδος Ρόμπερτσον συνόψισε επιπόλαια την ουσία της έκθεσης Frank Taylor σε ένα δελτίο τύπου:

«Σήμερα το πρωί, οι Ηνωμένες Πολιτείες ενημέρωσαν το Βορειοατλαντικό Συμβούλιο για τα αποτελέσματα της έρευνας για το ποιος ήταν υπεύθυνος για τις φρικτές τρομοκρατικές επιθέσεις που έλαβαν χώρα στις 11 Σεπτεμβρίου.

Η ενημέρωση έγινε από τον Πρέσβη Φρανκ Τέιλορ, συντονιστή του Υπουργείου Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών για την Αντιτρομοκρατική.

Η σημερινή πρωινή ενημέρωση ακολουθεί αυτές που προσφέρθηκαν από τον Αναπληρωτή Υπουργό Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών Ρίτσαρντ Άρμιτατζ και τον αναπληρωτή υπουργό Άμυνας των Ηνωμένων Πολιτειών Πολ Γουλφόβιτς και απεικονίζει τη δέσμευση των Ηνωμένων Πολιτειών να διατηρήσουν στενή συνεργασία με τους Συμμάχους.

Η σημερινή ενημέρωση ήταν απόρρητη και επομένως δεν μπορώ να σας δώσω όλες τις λεπτομέρειες.

Ενημερώσεις δίνονται επίσης απευθείας από τις Ηνωμένες Πολιτείες στους Συμμάχους στις πρωτεύουσές τους.

Η ενημέρωση αφορούσε τα ίδια τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου, τα αποτελέσματα της έρευνας μέχρι στιγμής, όσα είναι γνωστά για τον Οσάμα Μπιν Λάντεν και την οργάνωση Αλ Κάιντα και τη συμμετοχή τους στις επιθέσεις και σε προηγούμενη τρομοκρατική δραστηριότητα, καθώς και τους δεσμούς μεταξύ της Αλ Κάιντα και το καθεστώς των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν.

Τα γεγονότα είναι ξεκάθαρα και πειστικά.

 Οι πληροφορίες που παρουσιάζονται δείχνουν οριστικά έναν ρόλο της Αλ Κάιντα στις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου.

Γνωρίζουμε ότι τα άτομα που πραγματοποίησαν αυτές τις επιθέσεις ήταν μέρος του παγκόσμιου τρομοκρατικού δικτύου της Αλ Κάιντα, με επικεφαλής τον Οσάμα Μπιν Λάντεν και τους βασικούς υπολοχαγούς του και προστατευόμενο από τους Ταλιμπάν.

Βάσει αυτής της ενημέρωσης, έχει πλέον προσδιοριστεί ότι η επίθεση εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών στις 11 Σεπτεμβρίου κατευθύνθηκε από το εξωτερικό και επομένως θα θεωρηθεί ως ενέργεια που καλύπτεται από το άρθρο 5 της Συνθήκης της Ουάσιγκτον, το οποίο ορίζει ότι μια ένοπλη επίθεση κατά ένας ή περισσότεροι από τους Συμμάχους στην Ευρώπη ή τη Βόρεια Αμερική θα θεωρηθούν επίθεση εναντίον όλων.

Θέλω να επαναλάβω ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής μπορούν να βασιστούν στην πλήρη υποστήριξη των 18 Συμμάχων τους στο ΝΑΤΟ στην εκστρατεία κατά της τρομοκρατίας».

(Λόρδος Ρόμπερτσον, Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, δήλωση στο Συμβούλιο του ΝΑΤΟ, Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Παράρτημα Η, Πολυεθνική απάντηση στον Τύπο του ΝΑΤΟ της 11ης Σεπτεμβρίου

http://www.state.gov/documents/organization/10313.pdf , πρόσβαση στις 24 Νοεμβρίου 2009, η έμφαση που προστέθηκε)

Με άλλα λόγια, στις 5 Οκτωβρίου 2001, δύο ημέρες πριν από την πραγματική έναρξη της εκστρατείας βομβαρδισμών στις 7 Οκτωβρίου, το Βορειοατλαντικό Συμβούλιο αποφάσισε, με βάση τις πληροφορίες που παρείχε ο Frank Taylor στο Συμβούλιο «ότι οι επιθέσεις κατευθύνονταν από το εξωτερικό».

από την Αλ Κάιντα, με επικεφαλής τον Οσάμα Μπιν Λάντεν, απαιτώντας έτσι δράση από την πλευρά του ΝΑΤΟ σύμφωνα με το Άρθρο 5 της Συνθήκης της Ουάσιγκτον ( ΝΑΤΟ – Θέμα: Τρομοκρατία, ΝΑΤΟ και καταπολέμηση της τρομοκρατίας, πρόσβαση στις 24 Νοεμβρίου 2009) .

Η δράση του ΝΑΤΟ σύμφωνα με το άρθρο 5, περιγράφηκε σε απόφαση της 4ης Οκτωβρίου, 3 ημέρες πριν από την έναρξη των βομβαρδισμών.

Αυτή η απόφαση του ΝΑΤΟ συνεπαγόταν οκτώ μέτρα υποστήριξης των Ηνωμένων Πολιτειών, τα οποία ισοδυναμούσαν με κήρυξη πολέμου στο Αφγανιστάν:

να ενισχύσει την ανταλλαγή πληροφοριών και τη συνεργασία, τόσο διμερώς όσο και σε κατάλληλα όργανα του ΝΑΤΟ, σχετικά με τις απειλές που θέτει η τρομοκρατία και τις ενέργειες που πρέπει να αναληφθούν εναντίον της·

να παρέχουν, ατομικά ή συλλογικά, κατά περίπτωση και σύμφωνα με τις δυνατότητές τους, [στρατιωτική] βοήθεια σε Συμμάχους και άλλα κράτη που υπόκεινται ή ενδέχεται να υπόκεινται σε αυξημένες τρομοκρατικές απειλές ως αποτέλεσμα της υποστήριξής τους στην εκστρατεία κατά της τρομοκρατίας·

να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα για την παροχή αυξημένης ασφάλειας στις εγκαταστάσεις των Ηνωμένων Πολιτειών και άλλων Συμμάχων στο έδαφός τους·

να συμπληρώσει επιλεγμένα στοιχεία των Συμμάχων στην περιοχή ευθύνης του ΝΑΤΟ που απαιτείται για την άμεση υποστήριξη επιχειρήσεων κατά της τρομοκρατίας.

να παρέχει γενικές άδειες υπερπτήσεων για τα αεροσκάφη των Ηνωμένων Πολιτειών και άλλων Συμμάχων, σύμφωνα με τις απαραίτητες ρυθμίσεις εναέριας κυκλοφορίας και τις εθνικές διαδικασίες, για στρατιωτικές πτήσεις που σχετίζονται με επιχειρήσεις κατά της τρομοκρατίας· να παρέχει πρόσβαση στις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλους Συμμάχους σε λιμάνια και αεροδρόμια στην επικράτεια των χωρών του ΝΑΤΟ για επιχειρήσεις κατά της τρομοκρατίας, συμπεριλαμβανομένου του ανεφοδιασμού, σύμφωνα με τις εθνικές διαδικασίες·

ότι η Συμμαχία είναι έτοιμη να αναπτύξει στοιχεία των Μόνιμων Ναυτικών Δυνάμεών της στην Ανατολική Μεσόγειο προκειμένου να παράσχει παρουσία του ΝΑΤΟ και να επιδείξει αποφασιστικότητα· και ότι η Συμμαχία είναι ομοίως έτοιμη να αναπτύξει στοιχεία της Αερομεταφερόμενης Δύναμής Έγκαιρης Προειδοποίησης του ΝΑΤΟ για να υποστηρίξει επιχειρήσεις κατά της τρομοκρατίας.

 ΝΑΤΟ – Θέμα: Τρομοκρατία, ΝΑΤΟ και καταπολέμηση της τρομοκρατίας, πρόσβαση στις 24 Νοεμβρίου 2009, η  έμφαση που προστέθηκε)

Οι αναφορές του Τύπου για την ενημέρωση του Frank Taylor στο Συμβούλιο του ΝΑΤΟ ήταν ελάχιστες.

Η επίκληση του Άρθρου 5, πέντε ημέρες πριν από την έναρξη των βομβαρδισμών, δεν αναφέρθηκε σχεδόν καθόλου.

Η συναίνεση των μέσων ενημέρωσης ήταν: «όλοι οι δρόμοι οδηγούν στον Μπιν Λάντεν» σαν ο Μπιν Λάντεν να ήταν ένα εθνικό κράτος που είχε επιτεθεί στην Αμερική.

Αυτό που ξεχωρίζει είναι καθαρά ψέματα και κατασκευές.

Επιπλέον, πριν από τις 2 Οκτωβρίου, το ΝΑΤΟ δεν είχε πρόσχημα βάσει του άρθρου 5 της Συνθήκης της Ουάσιγκτον να επέμβει στρατιωτικά στο Αφγανιστάν.

Η αιτιολόγηση δόθηκε από τη διαβαθμισμένη έκθεση του Frank Taylor, η οποία δεν δημοσιοποιήθηκε.

Τα δύο ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που εγκρίθηκαν τον Σεπτέμβριο του 2001, σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογούσαν την εισβολή και την παράνομη κατοχή σε χώρα μέλος του ΟΗΕ.

(Βλέπε: Ψήφισμα 1368 του Συμβουλίου Ασφαλείας (2001) Απειλές για τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια που προκαλούνται από τρομοκρατικές ενέργειες ,  Ψήφισμα 1373 του Συμβουλίου Ασφαλείας (2001) Απειλές για τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια που προκαλούνται από τρομοκρατικές ενέργειες ).

Το ψήφισμα 1373 (2001) του ΣΑΗΕ ζητούσε την πρόληψη και την καταστολή τρομοκρατικών ενεργειών, καθώς και την καταστολή της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας:

«ε) Να διασφαλίζει ότι κάθε πρόσωπο που συμμετέχει στη χρηματοδότηση, τον σχεδιασμό, την προετοιμασία ή τη διάπραξη τρομοκρατικών ενεργειών ή την υποστήριξη τρομοκρατικών ενεργειών προσάγεται στη δικαιοσύνη και διασφαλίζει ότι, εκτός από οποιαδήποτε άλλα μέτρα εναντίον τους, τέτοιες τρομοκρατικές ενέργειες καθορίζονται ως σοβαρά ποινικά αδικήματα σε εθνικούς νόμους και κανονισμούς και ότι η τιμωρία αντικατοπτρίζει δεόντως τη σοβαρότητα τέτοιων τρομοκρατικών ενεργειών·

«3. καλεί όλα τα κράτη να:

«(α) Εύρεση τρόπων εντατικοποίησης και επιτάχυνσης της ανταλλαγής επιχειρησιακών πληροφοριών, ιδίως όσον αφορά ενέργειες ή κινήσεις τρομοκρατικών προσώπων ή δικτύων· πλαστά ή πλαστά ταξιδιωτικά έγγραφα· διακίνηση όπλων, εκρηκτικών ή ευαίσθητων υλικών· χρήση τεχνολογιών επικοινωνιών από τρομοκρατικές ομάδες· και την απειλή που συνιστά η κατοχή όπλων μαζικής καταστροφής από τρομοκρατικές ομάδες·

«β) Ανταλλάσσουν πληροφορίες σύμφωνα με το διεθνές και εγχώριο δίκαιο και συνεργάζονται σε διοικητικά και δικαστικά θέματα για την πρόληψη της διάπραξης τρομοκρατικών ενεργειών·

«γ) Συνεργάζονται, ιδίως μέσω διμερών και πολυμερών ρυθμίσεων και συμφωνιών, για την πρόληψη και την καταστολή τρομοκρατικών επιθέσεων και τη λήψη μέτρων κατά των δραστών τέτοιων πράξεων·

«4. σημειώνει με ανησυχία τη στενή σύνδεση μεταξύ της διεθνούς τρομοκρατίας και του διεθνικού οργανωμένου εγκλήματος, των παράνομων ναρκωτικών, της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες, της παράνομης διακίνησης όπλων και της παράνομης διακίνησης πυρηνικών, χημικών, βιολογικών και άλλων δυνητικά θανατηφόρων υλικών, και από την άποψη αυτή τονίζει την ανάγκη ενίσχυσης συντονισμός των προσπαθειών σε εθνικό, υποπεριφερειακό, περιφερειακό και διεθνές επίπεδο, προκειμένου να ενισχυθεί μια παγκόσμια απάντηση σε αυτή τη σοβαρή πρόκληση και απειλή για τη διεθνή ασφάλεια·

«5. Δηλώνει ότι οι πράξεις, οι μέθοδοι και οι πρακτικές τρομοκρατίας είναι αντίθετες με τους σκοπούς και τις αρχές των Ηνωμένων Εθνών και ότι η εν γνώσει της χρηματοδότηση, ο σχεδιασμός και η υποκίνηση τρομοκρατικών ενεργειών είναι επίσης αντίθετες με τους σκοπούς και τις αρχές των Ηνωμένων Εθνών (αποσπάσματα της απόφασης 1373 του ΣΑΗΕ ( 2001, Βλέπε επίσης Δελτίο Τύπου του ΟΗΕ SC 7178

ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΕΓΚΡΙΝΕΙ ΟΜΟΦΩΝΑ ΕΥΡΕΙΑΣ ΦΥΛΑΞΗΣ ΑΝΤΙΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΨΗΦΙΣΜΑ· ΚΑΛΕΙ ΚΑΤΑΣΤΑΛΛΩΣΗ ΤΗΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ, ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ 431, 25

Σεπτεμβρίου, Συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας,

Πουθενά σε αυτό το ψήφισμα δεν αναφέρεται καμία στρατιωτική δράση κατά κράτους μέλους του ΟΗΕ.

Ο πόλεμος στο Αφγανιστάν είχε σχεδιαστεί πριν από την 11η Σεπτεμβρίου

Γνωστό και τεκμηριωμένο, ο πόλεμος στο Αφγανιστάν είχε σχεδιαστεί πριν από την 11η Σεπτεμβρίου.

Σύμφωνα με την Jane Defense, η Ινδία είχε προσεγγιστεί τον Μάρτιο του 2001 από τις ΗΠΑ για να συμμετάσχει σε αμερικανική στρατιωτική επιχείρηση κατά του Αφγανιστάν:

Λογαριασμοί εμπιστευτικών πληροφοριών που δημοσιεύθηκαν στα βρετανικά, γαλλικά και ινδικά μέσα ενημέρωσης αποκάλυψαν ότι αξιωματούχοι των ΗΠΑ απείλησαν με πόλεμο κατά του Αφγανιστάν το καλοκαίρι του 2001.

 Αυτές οι αναφορές περιλαμβάνουν την πρόβλεψη, που έγινε τον Ιούλιο, ότι «εάν η στρατιωτική δράση προχωρούσε, θα γινόταν πριν τα χιόνια άρχισαν να πέφτουν στο Αφγανιστάν, το αργότερο στα μέσα Οκτωβρίου».

Η κυβέρνηση Μπους ξεκίνησε τους βομβαρδιστικούς της βομβαρδισμούς στην άτυχη, φτωχή χώρα στις 7 Οκτωβρίου και οι χερσαίες επιθέσεις από τις Ειδικές Δυνάμεις των ΗΠΑ ξεκίνησαν στις 19 Οκτωβρίου. ( βλ . , 2001)

Σύμφωνα με δηλώσεις του πρώην υπουργού Εξωτερικών του Πακιστάν Niaz Naik, οι ΗΠΑ είχαν ήδη αποφασίσει να ξεκινήσουν πόλεμο στο Αφγανιστάν πριν από την 11η Σεπτεμβρίου (έκθεση του BBC που δημοσιεύτηκε μια εβδομάδα μετά τις επιθέσεις, 18 Σεπτεμβρίου 2001)».

Ο Niaz Naik, πρώην υπουργός Εξωτερικών του Πακιστάν, ενημερώθηκε από ανώτερους Αμερικανούς αξιωματούχους στα μέσα Ιουλίου ότι η στρατιωτική δράση κατά του Αφγανιστάν θα πραγματοποιηθεί μέχρι τα μέσα Οκτωβρίου.

Τα ρωσικά στρατεύματα βρίσκονταν σε ετοιμότητα. …

Ο βασικός στόχος, σύμφωνα με τον κ. Naik, ήταν να «ανατραπεί το καθεστώς των Ταλιμπάν» και να εγκατασταθεί μια κυβέρνηση «ενδεχομένως υπό την ηγεσία του πρώην Αφγανού βασιλιά Ζαχίρ Σαχ».

Είπε ότι δεν είχε καμία αμφιβολία ότι μετά τους βομβαρδισμούς του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου αυτό το προϋπάρχον σχέδιο των ΗΠΑ είχε βασιστεί και θα εφαρμοστεί μέσα σε δύο ή τρεις εβδομάδες.

Τελικές παρατηρήσεις: Είκοσι ένα χρόνια αργότερα

Το Αφγανιστάν δεν επιτέθηκε στην Αμερική στις 11 Σεπτεμβρίου 2001.

Ο πόλεμος στο Αφγανιστάν ήταν ήδη στο σχέδιο του Πενταγώνου πριν από την 11η Σεπτεμβρίου.

Ο πόλεμος υπό την ηγεσία των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν, χρησιμοποιώντας την 11η Σεπτεμβρίου ως πρόσχημα και δικαιολογία, είναι παράνομος και εγκληματικός.

Οι αρχηγοί κρατών και αρχηγών κυβερνήσεων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ από το 2001 έως σήμερα είναι συνένοχοι στην έναρξη ενός εγκληματικού και παράνομου πολέμου.

Η επίκληση του άρθρου 5 της Συνθήκης της Ουάσιγκτον είναι παράνομη και ποινική διαδικασία. Οι (πρώην) αρχηγοί κρατών και αρχηγών κυβερνήσεων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ θα πρέπει να διωχθούν για εγκλήματα πολέμου.

Μια παλαιότερη έκδοση αυτού του άρθρου δημοσιεύθηκε με τον τίτλο:

11 Σεπτεμβρίου 2001: Η Αμερική και το ΝΑΤΟ κηρύσσουν τον πόλεμο στο Αφγανιστάν: Το Δόγμα του ΝΑΤΟ για τη Συλλογική Ασφάλεια

Περιοχή: Ασία

Θέμα: Τρομοκρατία , Ατζέντα Πολέμου του ΝΑΤΟ των ΗΠΑ

Αναλυτική αναφορά: ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ

Global Research, 21 Δεκεμβρίου 2009

https://www.globalresearch.ca/was-america-attacked-by-afghanistan-on-september-11-2001/5307151