ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ

ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΙΣ – ΔΗΛΩΣΙΣ

Αθήνα 11 Αυγούστου 2021

Προς:

Την κυρία Πρόεδρο του Αρείου Πάγου (Αριθμός Πρωτοκόλλου: 1781/11-09-2021)

Τον κύριο Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου (Αριθμός Πρωτοκόλλου: 7130/11-09-2021)

Τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ (Αριθμός Πρωτοκόλλου: 114252/11-09-2021)

Κατά την διάρκεια των τελευταίων μηνών παρατηρείται στην πατρίδα μας μία πρωτοφανής και τεράστια κινητοποίηση των «αρμοδίων» υγειονομικών αρχών και κυβερνητικών οργανισμών για τον εμβολιασμό του ελληνικού πληθυσμού κατά του SARS- CoV-2 προκειμένου να αντιμετωπιστεί η «πανδημία» της ασθένειας COVID-19.

Παρακολουθούμε την συνολική και βίαιη παραβίαση του Συντάγματος, των Διεθνών Κωδίκων, των Συνθηκών και των αποφάσεων του Συμβουλίου της Ευρώπης και αφουγκραζόμενοι τον βρυχηθμό της κοινωνίας που, αν και, υπό το κράτος ενός αχαλίνωτου ψυχοπνευματικού βιασμού, οδηγείται σε διαβίωση υπό καθεστώς φόβου, εν τούτοις διατηρεί τις επιφυλάξεις της για τα εμβόλια της πειραματικής περιόδου, των οποίων τις επιπτώσεις δεν γνωρίζουν ούτε οι κατασκευαστές τους γεγονός που φανερώνει την έλλειψη αισθήματος ασφάλειας και αξιοπιστίας των, την ασύμμετρο σχέση μεταξύ ίασης και κινδύνου, κυρίως δε την ελλιπή υποχρέωση πληροφόρησης για τις ενδεχόμενες παρενέργειες του εμβολιασμού κατά του Covid-19, ως Συνταγματικός θεσμός, έχουμε ιερό καθήκον να συνταχθούμε με την κατά κόρον ασελγούμενη νομιμότητα.

Διά της παρούσης, εκφράζοντας τις απόψεις του, κατά το Σύνταγμα, κυρίαρχου λαού και ως θεματοφύλακές του προασπιζόμεθα το αυτοπροαίρετο της βουλήσεως του ανθρώπου να αρνείται ιατρικές πράξεις στο σώμα του, το οποίο δικαίωμα, η δύναμη της αμετροεπούς υλακτούσης «κυβέρνησης», των συνοδοιπόρων της, των φερέφωνων, των αργυρώνητων στρατευμένων γραφίδων και της μηρυκάζουσας ανεκδιήγητης μιντιακής κυριαρχίας που αποτελείται από συντάκτες και στελέχη αμφιβόλου δημοσιογραφικού υποβάθρου, δεν είναι δυνατόν υβρίζοντας, χλευάζοντας και απειλώντας να εξαϋλώσει.

Όθεν, αρνούμενοι να συμπράξουμε στην επιβολή αντισυνταγματικών μέτρων, αρνούμενοι να αποδεχθούμε την καταστρατήγηση των συνταγματικών μας δικαιωμάτων, επισημαίνουμε προς Υμάς τους «επαΐοντες», που ως υποπόδια μιάς εχθροπαθούς και παρανόμου κυβερνήσεως η οποία, βάσει της υπ’ αριθμό Cs 402 Js 3943/09 αποφάσεως του Ειρηνοδικείου του Μονάχου και του εντάλματος επιβολής ποινής στον κύριο Μιχάλη Χριστοφοράκο, για την υπόθεση της SIEMENS, ως δωροδοκηθέν κόμμα αποτελεί εγκληματική οργάνωση, την οποία, διά καταχρήσεως εξουσίας ασμένως υπηρετείτε, συμμετέχοντες σε ένα επικίνδυνο και ανήθικο πείραμα, το της αυθαιρεσίας, του υποχρεωτικού εμβολιασμού, της κοινωνικής εκτροπής, της οικονομικής εξαθλίωσης, της αφαίρεσης του δικαιώματος της εργασίας, της ασφαλιστικής κάλυψης, την οποία έχουν πληρώσει οι ίδιοι οι πολίτες, και της στερήσεως του δικαιώματος στην ζωή, οδηγώντας ενσυνειδήτως ένα ολόκληρο Έθνος στην καταστροφική πορεία της μετάλλαξης του πολιτικού του πολιτισμού υπακούοντας υποτακτικά στις ανερμάτιστες, αψυχολόγητες και παραληρηματικές αποφάσεις μιάς «κυβέρνησης» που σκούζοντας διαβιβρώσκει την κοινωνία με το δηλητήριο του διχασμού σπέρνοντας ανέμους από τους οποίους θα θερίσει θύελλες, για τα αποτελέσματα των οποίων θα είσθε και Υμείς υπόλογοι, ως άμεσοι συνεργοί των τεκταινομένων στην Χώρα μας.

Ειδικότερα:

Μετά λόγου γνώσεως, ως Έλληνες πολίτες το γένος, σας γνωστοποιούμε και σας δηλώνουμε την σαφή και απαρέγκλιτη εναντίωσή μας στην καταστρατήγηση των ατομικών μας δικαιωμάτων και των του Λαού, τα οποία απορρέουν εκ των:

1^ον της 1^ης παραγράφου του 2^ου άρθρου του Συντάγματος σε συνδυασμό με το 1° άρθρο του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, του 1^ου άρθρου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) και του 5^ου άρθρου αυτής.

2^ον της 1^ης παραγράφου του 4^ου άρθρου του Συντάγματος, σε συνδυασμό με το 20° άρθρο του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και το 14° άρθρο της ΕΣΔΑ.

3^ον της 1^ης και 2^ας παραγράφων του 5^ου άρθρου του Συντάγματος, σε συνδυασμό με την 1^η παράγραφο του 5^ου άρθρου ως και του 6^ου άρθρου της ΕΣΔΑ.

4^ον της 1^ης παραγράφου του 22^ου άρθρου του Συντάγματος, σε συνδυασμό με το 15° άρθρο της ΕΣΔΑ.

5^ον του 1^ου άρθρου του Ν. 3418/2005 «Κώδικας Ιατρικής Δεοντολογίας» (ΚΙΔ).

6^ον του 6^ου άρθρου επόμενα, της Οικουμενικής διακήρυξης της UNESCO, για την βιοηθική και τα δικαιώματα του Ανθρώπου.

7^ον του 25^ου άρθρου του Συντάγματος.

8^ον του Ευρωπαϊκού Γενικού Κανονισμού για την Προστασία των Προσωπικών Δεδομένων (ΕΕ 2016/679) (GDPR).

9^ον του 24^ου άρθρου του Νόμου 3528/2007 «Υπαλληλικός Κώδικας».

10^ον τις διατάξεις του Νόμου 4624/2019 γιά την Ευρωπαϊκή Σύσταση CM/Rec (2019) 2 και την προστασία των δεδομένων υγείας.

11^ον τον Διεθνή Κώδικα Ιατρικής Ηθικής του WMA (Παγκόσμιου Ιατρικού Συλλόγου) της Λισαβόνας για τα Δικαιώματα του Ασθενούς όπου περιλαμβάνεται και το δικαίωμα του αυτοκαθορισμού, σύμφωνα με το προοίμιο της οποίας: «Οι γιατροί και άλλα άτομα ή φορείς που εμπλέκονται στην παροχή υγειονομικής περίθαλψης, έχουν κοινή ευθύνη να αναγνωρίζουν και να διατηρούν αυτά τα δικαιώματα.

Κάθε φορά που η νομοθεσία, η κυβερνητική δράση ή οποιαδήποτε άλλη διοίκηση ή ίδρυμα αρνείται αυτά τα δικαιώματα στους ασθενείς οι γιατροί πρέπει να αναζητήσουν τα κατάλληλα μέσα για να τους εξασφαλίσουν ή να τα αποκαταστήσουν».

12^ον το 8° άρθρο (περί προστασίας του ιδιωτικού βίου) της Σύμβασης για την προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών.

13^ον την υπ’ αριθμό C/09/604963/KGZA/20-1256/31 Δεκεμβρίου 2020 απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης (Υπόθεση Jeroen Poels κατά Ολλανδίας), με βασικό επιχείρημα, την έλλειψη συναίνεσης και την άρνηση παρουσίασης ή υποβολής δήλωσης σχετικά με το test PCR.

14^ον την 3^η παράγραφο του 21^ου άρθρου του Συντάγματος, κατά την οποία: «Το Κράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών και παίρνει ειδικά μέτρα για την προστασία της νεότητας, του γήρατος, της αναπηρίας και για την περίθαλψη των απόρων».

15^ον το 168° άρθρο της Συνθήκης για την Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για την εξασφάλιση υψηλού επιπέδου προστασία της υγείας (Title XIV of Part Three) και το 35° άρθρο του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (2007/C303/01) που ορίζει: «Κάθε πρόσωπο δικαιούται να έχει πρόσβαση στην πρόληψη σε θέματα υγείας και να απολαύει ιατρικής περίθαλψης, σύμφωνα με τις προϋποθέσεις που ορίζονται στις εθνικές νομοθεσίες και πρακτικές.

Κατά τον καθορισμό και την εφαρμογή όλων των πολιτικών και δράσεων της Ένωσης, εξασφαλίζεται υψηλό επίπεδο προστασίας της υγείας του ανθρώπου».

16^ον τον Καταστατικό Χάρτη της Παγκοσμίου Οργανώσεως Υγείας, που κυρώθηκε από το ελληνικό κράτος με το ν.δ. 436/1947 (Α’ 238) και ορίζει ότι: «Η υγεία είναι κατάστασις πλήρους σωματικής ευεξίας πνευματικής και κοινωνικής τοιαύτης, δεν συνίσταται δε μόνον εις την μη ύπαρξιν ασθένειας ή αναπηρίας».

17^ον το 12° άρθρο του Διεθνούς Συμφώνου για τα οικονομικά, κοινωνικά και μορφωτικά δικαιώματα που ορίζει ότι: «1.

Τα συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν το δικαίωμα κάθε προσώπου να απολαμβάνει την καλλίτερη δυνατή σωματική και ψυχική υγεία.

2. Τα μέτρα που θα λάβουν τα συμβαλλόμενα Κράτη, για την εξασφάλιση της πλήρους άσκησης του δικαιώματος αυτού πρέπει να περιλαμβάνουν επίσης και τα απαιτούμενα μέτρα για τη διασφάλιση:

γ) Της προφυλάξεως και θεραπείας επιδημικών, ενδημικών, επαγγελματικών και άλλων ασθενειών και της καταπολέμησης αυτών,…».

18^ον το 11° άρθρο του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη που ορίζει ότι: «Με σκοπό τη διασφάλιση της αποτελεσματικής άσκησης του δικαιώματος στην προστασία της υγείας, τα Μέρη αναλαμβάνουν την υποχρέωση να λαμβάνουν, είτε απευθείας είτε σε συνεργασία με δημόσιους ή ιδιωτικούς οργανισμούς, κατάλληλα μέτρα, τα οποία, μεταξύ άλλων, αποσκοπούν: 3. στην πρόληψη, στο βαθμό που είναι δυνατό, των επιδημικών, ενδημικών και άλλων ασθενειών, καθώς και των ατυχημάτων».

Ειρήσθω εν παρόδω ότι, οι διατάξεις της προστασίας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αντλούν την θέσπισή τους από το 539 π.χ εμπεριεχόμενες στον Κύλινδρο του βασιλιά της Περσίας Κύρου και μεταφρασθείσες υπό του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών προσιδιάζουν στα τέσσερα πρώτα άρθρα της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Τηρουμένων των ανωτέρω κανόνων και γιά λόγους που άπτονται της προστασίας της υγείας του κοινωνικού συνόλου, σε συνδυασμό με την κείμενη νομοθεσία και την ευθύνη μας ως Συνταγματικού θεσμού, για τους κάτωθι ουσιώδεις και νόμιμους λόγους, ενστάσεις και αιτίες τις οποίες εκθέτουμε, ως έχουμε υποχρέωση, υπεραμυνόμεθα τόσον των ημετέρων Συνταγματικών δικαιωμάτων όσον και των του Ελληνικού Λαού, αφού:

1^ον Δεν διασφαλίζεται το απόρρητο των αποτελεσμάτων των τεστ, ζήτημα που άπτεται της προσωπικής υγείας ενός εκάστου πολίτη και αποτελεί ευαίσθητο προσωπικό του δεδομένο, προστατευόμενο ρητώς από την κείμενη νομοθεσία ενώ περαιτέρω επιχειρείται αθέμιτη καταγραφή και επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα μέσω της δήλωσης του αποτελέσματος στην ηλεκτρονική πλατφόρμα.

2^ον Στους επιστημονικούς κύκλους επικρατεί έντονη αμφισβήτηση και διχογνωμία για την επιστημονική εγκυρότητα και τεχνική αρτιότητα τόσον των τεστ ανίχνευσης SARS-CoV- 2 όσον και του εμβολίου κατά του κορωνοϊού, δεδομένου ότι, επί των τέστ έχουν αναφερθεί περιπτώσεις υγιών ανθρώπων που καταγράφονται ως ψευδώς θετικοί, επί των εμβολίων δε, έχουμε κρούσματα θανάτου εκ των εμβολιασθέντων.

Με τον τρόπο αυτό βρισκόμαστε μπροστά σε έναν διχασμό του ιατρικού κόσμου, ως προς την διαχείριση της ιώσεως, που αποκαλύπτει στοιχειώδες δημοκρατικό έλλειμμα στην αναζήτηση της αλήθειας.

3^ον Όσον αφορά τα τέστ, σύμφωνα με τις οδηγίες που εξέδωσε ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ), την 20^η Ιανουάριου 2021, τονίζεται ότι είναι απαραίτητη η προσεκτική ερμηνεία των «αδύναμων» θετικών αποτελεσμάτων δεδομένου ότι ο αριθμός των κύκλων μεγέθυνσης που απαιτείται για τον εντοπισμό του ιού είναι αντιστρόφως ανάλογος του ιϊκού φορτίου του ασθενούς, (σχετικώς: https://www.who.int/news/item/ 20-01-2021-who–information–notice–for–ivd–users-202005?fbclid=lwAR3oTJizLfwUru4v3WXS)

Επιπλέον, ο Π.Ο.Υ επισημαίνει ότι τα τεστ αντιγόνου δεν πρέπει να εφαρμόζονται σε άτομα χωρίς συμπτώματα, εκτός αν υπάρχει ιστορικό επαφής και σε χαμηλή επίπτωση της νόσου, διότι στην περίπτωση αυτή ΔΕΝ είναι αξιόπιστα (σχετικώς-

https://www.ethnos.gr/ellada/132437_koronoios–kathigitria–apthpote–einai–anaxiopista–ta–rapid–test)

4^ον Χωρίς την ρητή και έγγραφη συγκατάθεση του πολίτη (informed consent), που αποτελεί την θεμελιώδη αρχή του Δικαίου και της Ιατρικής Δεοντολογίας, είναι αθέμιτη η συλλογή, επεξεργασία και καταχώριση του DNA του σε βάση βιομετρικών δεδομένων (σχετικώς-https://www.efsyn.gr/ellada/ygeia/278890_o-eody-synelexe-paranoma- prosopikadedomena).

5^ον Ειδικότερα, η Σύμβαση του ΟΒΙΕΔΟ της 4^ης Απριλίου 1997 «Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και την Βιοϊατρική» που κυρώθηκε από την Ελληνική Πολιτεία με τον Νόμο 2619/1998 (Α’ 132) και έχει, κατά το άρθρο 28 § 1 του Συντάγματος, υπερνομοθετική ισχύ, του 1^ου και του 2^ου άρθρων της που ορίζεται ότι: «Τα συμφέροντα και η ευημερία του ανθρωπίνου όντος θα υπερισχύουν έναντι μόνου του κοινωνικού συμφέροντος ή της επιστήμης», το 5° δε άρθρο αυτής προβλέπει ότι: «Επέμβαση σε θέματα υγείας μπορεί να υπάρξει μόνον αφού το ενδιαφερόμενο πρόσωπο δώσει την ελεύθερη συναίνεσή του, κατόπιν προηγούμενης σχετικής ενημέρωσής του»… «Το πρόσωπο αυτό θα ενημερώνεται εκ των προτέρων καταλλήλως ως προς το σκοπό και τη φύση της επέμβασης, καθώς και ως προς τα επακόλουθα και κινδύνους που αυτή συνεπάγεται. Το ενδιαφερόμενο πρόσωπο μπορεί ελεύθερα και οποτεδήποτε να ανακαλέσει τη συναίνεσή του».

Στην 1^η δε παράγραφο του 26^ου άρθρου αυτής ορίζεται ότι: «Δεν τίθενται περιορισμοί στην άσκηση των δικαιωμάτων και προστατευτικών διατάξεων της παρούσας Σύμβασης πλην όσων ορίζονται δια νόμου και είναι αναγκαίοι σε μια δημοκρατική κοινωνία προς το συμφέρον της δημόσιας ασφάλειας, την πρόληψή του εγκλήματος, την προστασία της δημόσιας υγείας ή την προστασία των δικαιωμάτων και ελευθεριών των άλλων».

6^ον την 1^η παράγραφο του 1^ου άρθρου του Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας (Νόμος 3418/28-11-2005) που ως ιατρική πράξη ορίζει: «εκείνη που έχει ως σκοπό τη με οποιαδήποτε επιστημονική μέθοδο πρόληψη, διάγνωση, θεραπεία και αποκατάσταση της υγείας του ανθρώπου», η υποχρεωτική υποβολή τόσο σε τεστ ανίχνευσης του κορωνοϊού SARS-CoV-2, όσο και στον εμβολιασμό του πολίτη, για την αντιμετώπιση της ίωσης COVID-19, ως ιατρική πράξη, συνιστά βιοϊατρική παρέμβαση και κατά τις διατάξεις του 338°^υ άρθρου του Νόμου 4512/2018: «οποιαδήποτε απόφαση αντίθετη με τις διατάξεις του Νόμου 3418/2005 είναι άκυρη. Αν στη λήψη των αποφάσεων αυτών έχουν συμμετάσχει ιατροί, υπέχουν πειθαρχικές ευθύνες», κατά την 1^η δε παράγραφο του 11^ου άρθρου: «Ο ιατρός έχει καθήκον αλήθειας προς τον ασθενή. Οφείλει να ενημερώνει πλήρως και κατανοητά τον ασθενή για την πραγματική κατάσταση της υγείας του, το περιεχόμενο και τα αποτελέσματα της προτεινόμενης ιατρικής πράξης, τις συνέπειες και τους ενδεχόμενους κινδύνους ή επιπλοκές από την εκτέλεσή της, τις εναλλακτικές προτάσεις, καθώς και για τον πιθανό χρόνο αποκατάστασης, έτσι ώστε ο ασθενής να μπορεί να σχηματίζει πλήρη εικόνα των ιατρικών, κοινωνικών και οικονομικών παραγόντων και συνεπειών της κατάστασής του και να προχωρεί, ανάλογα, στη λήψη αποφάσεων».

Τα αυτά προβλέπει και η 1^η παράγραφος του 12^ου άρθρου του ανωτέρω Κώδικα, το οποίο ορίζει ότι: «Ο ιατρός δεν επιτρέπεται να προβεί στην εκτέλεση οποιοσδήποτε ιατρικής πράξης χωρίς την προηγούμενη συναίνεση του ασθενούς».

Κατόπιν των ανωτέρω, προϋποθέσεις της έγκυρης συναίνεσης του ασθενούς είναι οι ακόλουθες:

α) Να παρέχεται, μετά από πλήρη, σαφή και κατανοητή ενημέρωση.

β) Ο ασθενής να έχει ικανότητα για συναίνεση.

γ) Αν ο ασθενής δεν διαθέτει ικανότητα συναίνεσης, η συναίνεση για την εκτέλεση ιατρικής πράξης να δίδεται από τον δικαστικό συμπαραστάτη, εφ’ όσον αυτός έχει ορισθεί.

Αν δεν υπάρχει δικαστικός συμπαραστάτης, η συναίνεση να δίδεται από τους οικείους του ασθενή. Σε κάθε περίπτωση, ο ιατρός πρέπει να προσπαθήσει να εξασφαλίσει την εκούσια συμμετοχή, σύμπραξη και συνεργασία του ασθενή, και ιδίως εκείνου του ασθενή που κατανοεί την κατάσταση της υγείας του, το περιεχόμενο της ιατρικής πράξης, τους κινδύνους, τις συνέπειες και τα αποτελέσματα της πράξης αυτής.

δ) Η συναίνεση να μην είναι αποτέλεσμα πλάνης, απάτης ή απειλής και να μην έρχεται σε σύγκρουση με τα χρηστά ήθη, να καλύπτει δε πλήρως την ιατρική πράξη και κατά το συγκεκριμένο περιεχόμενό της και κατά τον χρόνο της εκτέλεσής της.

Η αρχή της συναίνεσης του ενημερωμένου προσώπου είτε του ασθενούς ήτοι του προσώπου του οποίου η υγεία έχει αποδεδειγμένα διαταραχθεί, είτε του προσώπου που είναι απολύτως υγιές (όπως ο υποψήφιος προς εμβολιασμό) είναι θεμελιώδους αξίας για την επέμβαση στο σώμα του για κάθε ιατρική πράξη.

Η αρχή αυτή σχετίζεται με το θεμελιώδες δικαίωμα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, τα συνταγματικώς κατοχυρωμένα ατομικά δικαιώματα της προστασίας της αυτοδιάθεσης και της αυτονομίας του ατόμου, της σωματικής ακεραιότητας, της ελευθερίας ανάπτυξης της προσωπικότητας, της υγείας (ιδίως όταν ο εμβολιαζόμενος ενδέχεται να παρουσιάσει ανεπιθύμητες παρενέργειες) και της προστασίας έναντι βιοϊατρικών παρεμβάσεων.

ε) Σύμφωνα με τον Κώδικα της Νυρεμβέργης (Neuberger Kodex) της 20^ης Αυγούστου 1947, που λογίζεται ως το σημαντικότερο κείμενο στην ιστορία της ηθικής δεοντολογίας της κλινικής έρευνας μαζί με την Δήλωση του Ελσίνκι του 1964, αποτελεί την ιστορική καταγωγή του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα της 16^ης Δεκεμβρίου 1966 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, που ενσωματώθηκε στο ελληνικό δίκαιο με τον Νόμο 2462/1997 ΦΕΚ Α’ 25/26-2-1997, στο 7° άρθρο αυτού, ως πρώτος κανόνας αναγνωρίζεται ρητά ότι: «η εθελοντική ενημερωμένη συναίνεση του ανθρώπινου υποκειμένου είναι απολύτως ουσιώδης» (The voluntary informed consent of the Human Subject is absolutely essential….. «Κανείς δεν υποβάλλεται σε βασανιστήρια ούτε σε ποινές ή μεταχειρίσεις σκληρές, απάνθρωπες ή εξευτελιστικές. Ειδικότερα, απαγορεύεται η υποβολή προσώπου, χωρίς την ελεύθερη συγκατάθεσή του σε ιατρικό ή επιστημονικό πείραμα», στο 9° δε άρθρο αυτού κατοχυρώνεται το δικαίωμα του ατόμου στην ελευθερία και στην ασφάλεια του προσώπου του, ενώ το 3° άρθρο της ΕΣΔΑ αλλά και το 4° άρθρο του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ ορίζουν, ότι κανείς δεν μπορεί να υποβληθεί σε βασανιστήρια, ούτε σε απάνθρωπες ή εξευτελιστικές ποινές ή μεταχείριση, η 2^α δε παράγραφος του 7^ου άρθρου του Συντάγματός μας ορίζει: «Τα βασανιστήρια, οποιαδήποτε σωματική κάκωση, βλάβη υγείας, ή άσκηση ψυχολογικής βίας, καθώς και κάθε άλλη προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας απαγορεύονται και τιμωρούνται…»

στ) τις, κατά την 21^η Μαΐου 2021 στην εκπομπή ΩΡΑ ΕΛΛΑΔΟΣ του διαύλου OPEN, δηλώσεις της Ανωτάτης Δικαστικού και πρώην Πρωθυπουργού κυρίας Βασιλικής Θάνου, κατά την οποία, όσον αφορά τον εμβολιασμό; «…σε καμία περίπτωση, ούτε υπό την επίκληση της προστασίας της δημόσιας υγείας, μπορεί να παραβιαστεί η Συνταγματική βάση της προστασίας της προσωπικότητας η οποία αποτελεί την βάση και για όλα τα λοιπά θεμελιώδη δικαιώματα…».

ζ) το ψήφισμα του Συμβουλίου της Ευρώπης στην συνεδρίασή του της                    21^ης Ιανουάριου 2021, κατά το οποίο: «Οι πολίτες ενημερώνονται ότι ο εμβολιασμός ΔΕΝ είναι υποχρεωτικός και ότι κανείς δεν πρέπει να υποστεί πίεση με πολιτικά, κοινωνικά ή άλλα μέσα, προκειμένου να εμβολιαστεί, εάν δεν το επιθυμεί. Κανείς δεν θα υποστεί διακρίσεις επειδή δεν έχει εμβολιαστεί, λόγω πιθανών κινδύνων για την υγεία του ή διότι δεν θέλει να εμβολιαστεί».

Συμπερασματικώς κάθε κρατική επιδίωξη για την άμεση ή έμμεση επιβολή του εξαναγκασμού του Λαού σε διαγνωστικά τεστ ή σε εμβολιασμό του για την αντιμετώπιση της ίωσης που προκαλεί ο κορωναϊός SARS–CoV-2, παραβιάζει απροκάλυπτα τις αρχές και το πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Δικαίου, της Ιατρικής Δεοντολογίας, των Διεθνών Συμβάσεων και Συμφώνων, του Κώδικα της Νυρεμβέργης, ως απάνθρωπη μεταχείριση και ψυχικός βασανισμός του πολίτη, το Συμβούλιο δε της Ευρώπης με το ψήφισμά του 2361/2021, πέραν των άλλων οδηγιών που δίνει σχετικά με τα εμβόλια και τους εμβολιασμούς, ζητά από τα Ευρωπαϊκά Κράτη:

• να διασφαλίσουν ότι οι πολίτες ενημερώνονται ότι ο εμβολιασμός ΔΕΝ είναι υποχρεωτικός και ότι κανείς δεν θα υποστεί πίεση με πολιτικά, κοινωνικά ή άλλα μέσα για να εμβολιαστεί, εάν δεν το επιθυμεί,

• να διασφαλίσουν ότι κανείς δεν θα υποστεί διακρίσεις για το ότι δεν έχει εμβολιαστεί, λόγω πιθανών κινδύνων για την υγεία ή για το γεγονός ότι δεν θέλει να εμβολιαστεί. Το πλήρες κείμενο του Ψηφίσματος είναι διαθέσιμο εδώ https://pace.coe.int/en/files/29004/html

Για το δε «Πιστοποιητικό Εμβολιασμού» αναφέρεται:

• Χρήση πιστοποιητικών εμβολιασμού μόνο για τους εξής καθορισμένους σκοπούς: α) παρακολούθησης της αποτελεσματικότητας του εμβολίου, β) των πιθανών παρενεργειών και γ) των ανεπιθύμητων ενεργειών.

Ένεκα των ανωτέρω, θέτουμε προς Υμάς, διά της παρούσης ΔΗΛΩΣΕΩΣ- ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΕΩΣ μας, η οποία έχει τα στοιχεία δημοσίου εγγράφου βεβαίας χρονολογίας, τα κατωτέρω ερωτήματα, προκειμένου να σταθμίσετε τις αποφάσεις σας περί των υφ’ ημών αιτουμένων:

1^ον ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΙΟΣ;

Είναι προϊόν της φύσης ο ιός, είναι δηλαδή ένας ζωντανός οργανισμός ή ένα παρασκευασμένο ανόργανο δημιούργημα εργαστηρίου; Είναι προϊόν της Βιοτεχνολογίας και της Γενετικής Μηχανικής;

2^0ν ΕΑΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΪΟΝ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ:

• Ποιά είναι η ακριβής χημική του σύσταση;

• Ποιά είναι η μοριακή του σύσταση;

• Πώς μεταφέρεται;

• Ποιό είναι το περιβάλλον που αναπαράγεται και πώς διασπάται;

• Γιατί, ως ιός, δεν αντιμετωπίζεται με την δοκιμασμένη φαρμακευτική αγωγή;

3^ον ΕΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΡΓΑΝΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ:

• Ποιά είναι η μηχανική του δομή;

• Και εάν είναι όντως ανόργανο δημιούργημα, τί πρόγραμμα το υποστηρίζει;

• Και η προγραμματισμένη παθολογική του αποστολή που σχεδιάστηκε για να εισβάλλει δια της αναπνευστικής οδού και να προσκολλάται στον πνεύμονα, πώς ενεργοποιείται;

• Σε ποιό εργαστήριο έχει παραχθεί και σε ποιόν ανήκει το εργαστήριο;

• Με ποιά άδεια έχει παραχθεί;

• Πότε, πού και από ποιόν δόθηκε η άδεια;

• Τι ισχύ έχει αυτή η άδεια σε σχέση με τα κράτη;

• Πώς διασπείρεται σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου;

• Πώς μπορεί να έχει την ίδια συμπεριφορά σε ζεστά και ψυχρά κλίματα;

4^ον ΕΑΝ ΕΙΝΑΙ ΟΝΤΩΣ ΕΝΑ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ ΟΠΛΟ;

Γνωρίζετε ότι για να βρεθεί λύση προστασίας και αντιμετώπισης, χρειάζεται πρώτα εξειδικευμένη ομάδα επιστημόνων, που έχει τις εμπειρίες για έργα υψηλής νοημοσύνης και ειδικών τεχνολογιών για τα βιολογικά όπλα τεχνοποιημένων ιών, τεχνητής νοημοσύνης και νανοτεχνολογίας, όσο και από γιατρούς, βιολόγους και λοιμωξιολόγους;

Γνωρίζετε ότι απαιτείται να εμπλακεί ο στρατός διότι αποτελεί θέμα βιολογικής επίθεσης με μέσα που δεν ελέγχονται με μάσκες και λοιπά ευτελή κατασκευάσματα;

5^ον ΕΑΝ ΟΝΤΩΣ ΕΙΝΑΙ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ ΟΠΛΟ;

• Τότε η πρώτη φάση ήταν προσομοίωση;

• Και εάν ναι, αυτό που βιώνουμε σήμερα είναι η επόμενη;

• Και αν ναι, τότε ποιος ευθύνεται για όλα αυτά; πώς προστατεύεται πραγματικά ο άνθρωπος και τί κάνει η κυβέρνηση για όλα αυτά;

• Ποιά η σχέση του ιού με το σύστημα 5G;

• Ποιά η σχέση των Χημικών Αεροψεκασμών (Chemtrails) με την διάδοση του ιού;

• Τα εμβόλια πριν από την παράδοσή τους στα κέντρα διανομής, ερευνήθηκαν από ειδικούς για την ασφάλειά τους και ενδεχόμενες επιμολύνσεις τους;

Δεν είναι ξεκάθαρο ακόμα πόσο διαρκεί η ανοσία που προσφέρει το εμβόλιο έναντι του νέου κορωνοϊού. Πρόκειται για έναν νέο ιό και ένα νέο εμβόλιο και με τα μέχρι τώρα δεδομένα από τις κλινικές δοκιμές δεν γνωρίζουμε την διάρκεια προστασίας που προσφέρει…

Ο εμβολιασμός κατά του ιού διεξάγεται με τα κατωτέρω εμβόλια:

COVID-19 MRNA VACCINE MODERNA (CX-024414) Άδεια στις 6-1-2021

COVID-19 MRNA VACCINE PFIZER-BIONTECH Άδεια στις 21-12-2020

COVID-19 VACCINE JANSSEN (AD26.COV2.S) Άδεια στις 11-3-2021

COVID-19 VACCINE ASTRAZENECA (CHADOX1 NCOV-19) Άδεια στις 1-2-2021 (δεν έλαβε ποτέ άδεια από την «FDA» Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ)

Τα ως άνω εμβόλια έχουν άδεια κυκλοφορίας υπό όρους με την διαδικασία της χρήσης έκτακτης ανάγκης, ήτοι, άδεια προσωρινής χρήσης μη εγκεκριμένου εμβολίου από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, κατόπιν θετικής σύστασης του ΕΜΑ (European Medicine Agency-Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων). Επομένως δεν μπορούμε να έχουμε επιστημονικά τεκμηριωμένα συμπεράσματα για την διάρκεια και την ασφάλεια της παρεχόμενης προστασίας στους ήδη εμβολιασθέντες την στιγμή που συνεχώς έρχονται στο φως νέα επιστημονικά δεδομένα, που καταδεικνύουν ότι η επιστημονική κοινότητα δεν γνωρίζει τις μελλοντικές επιπτώσεις που θα έχουν τα εμβόλια αυτά στους ανθρώπους.

Και το ερώτημα που τίθεται είναι: Με τα ως άνω δεδομένα, νοείται σε ένα κράτος δικαίου οι πολίτες του να υποχρεώνονται άμεσα ή έμμεσα να υποβληθούν σε εμβολιασμό με εμβόλια πειραματικά όταν ΟΥΔΕΙΣ γνωρίζει την αναλυτική χημική σύστασή των;

Και κατ’ επέκταση, υπάρχει έγγραφη απόφαση του Ε.Ο.Φ και του Υπουργού Υγείας που εγκρίνει την χρήση των εμβολίων;

Γνωρίζετε τα στοιχεία της Υπηρεσίας Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA) σχετικά με τις κατωτέρω προκαλούμενες, από τον εμβολιασμό, παθήσεις;

• Σύνδρομο Guillain – Barré

• Οξεία διάχυτη εγκεφαλομυελίτιδα

• Εγκάρσια μυελίτιδα

• Εγκεφαλίτιδα – μυελίτιδα – μηνιγγοεγεφαλίτιδα – μηνιγγίτιδα – εγκεφαλοπάθεια

• Σπασμοί–επιληπτικές κρίσεις

• Εγκεφαλικό

• Ναρκοληψία και καταπληξία

• Αναφυλαξία

• Οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου

• Μυοκαρδίτιδα-περικαρδίτιδα

• Αυτοάνοση ασθένεια

• Θάνατο

• Επιπλοκές εγκυμοσύνης και γέννησης

• Άλλες οξείες απομυελινωτικές ασθένειες

• Μη αναφυλακτικές αλλεργικές αντιδράσεις

• Θρομβοπενία

• Διάχυτη ενδοαγγειακή πήξη

• Φλεβικό θρομβοεμβολισμό

• Αρθρίτιδα και αρθραλγία-πόνο στις αρθρώσεις

• Νόσος Kawasaki

• Φλεγμονώδες σύνδρομο πολλαπλών συστημάτων στα παιδιά

• Ενίσχυση νόσου λόγω εμβολίου (http://www.fda.gov/media/143557/download)

Πέραν των ανωτέρω, γνωρίζετε ότι οι ασφαλιστικές εταιρίες αρνούνται νά καλύψουν τούς ασφαλισμένους, σέ περίπτωση τυχόν ανεπιθύμητων παρενεργειών;

Στο σημείο αυτό, οφείλουμε να διευκρινίσουμε ότι τόσο η αυτοδιάγνωση όσο και η εμβολιαστική διαδικασία αφορά αποκλειστικά και μόνο την παρούσα κρίση της δημόσιας υγείας που έχει προκληθεί από την επιδημία της COVID-19 και δεν διακατεχόμεθα γενικά από αντιεμβολιαστικές πεποιθήσεις επί δοκιμασμένων εμβολίων, αφού αναγνωρίζουμε ότι ο εμβολιασμός αποτελεί σημαντική κατάκτηση της ιατρικής επιστήμης, συνιστά καίρια προληπτική ιατρική πράξη που συμβάλλει στην προστασία των ανθρώπων από σοβαρά λοιμώδη νοσήματα, αποτελεί το αποτελεσματικό μέσο διαφύλαξης της δημόσιας υγείας και το κυριότερο παρεμβατικό μέτρο για την πρωτογενή πρόληψη των μεταδοτικών και θανατηφόρων ασθενειών και τελούν υπό την έγκριση των αρμόδιων ελεγκτικών μηχανισμών, που όσον αφορά εν προκειμένω τους ελληνικούς τοιούτους, τονίζουμε συνοπτικά τα ακόλουθα:

α) Η εγκριτική απόφαση των αρμοδίων φορέων δεν αναφέρεται στην έκδοση νόμιμης άδειας κυκλοφορίας του εμβολίου, αλλά μόνο στην χορήγηση άδειας κατεπείγουσας χρήσης έκτακτης ανάγκης.

β) Εκ της 22μελούς επιτροπής των εμπειρογνωμόνων της αμερικανικής Υπηρεσίας Τροφίμων και Φαρμάκων, τέσσερα μέλη της τοποθετήθηκαν αρνητικά στην χορήγηση άδειας χρήσης του εμβολίου καθώς επίσης, σύμφωνα με δημοσιεύματα, ασκήθηκαν από τις κυβερνήσεις προς τους ως άνω οργανισμούς ασφυκτικές πιέσεις για την επιτάχυνση των διαδικασιών λήψης αποφάσεως.

γ) Οι φαρμακευτικές εταιρείες αξιώνουν από τις κυβερνήσεις των κρατών να υπάρχει νομική ρήτρα απαλλαγής αδικοπρακτικής ευθύνης τους, αναφορικά με την καταβολή αποζημιώσεων σε περίπτωση προσβολής και βλάβης της υγείας των πολιτών εξ αιτίας των παρενεργειών από το εμβόλιο.

δ) Ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος (ΠΙΣ), ζητά, από τους υπουργούς Δικαιοσύνης και Υγείας, την υιοθέτηση μέτρων απαλλαγής ή περιορισμού της ιατρικής ευθύνης κατά την διαχείριση της επιδημίας, γιατί; (σχετικώς– https://www.skai.qr/news/qreece/anaqki-asvlias-apo-iatriki-evthvni-stin-pandimia- epistoli-qiatron-se-kvvernisi) και

ε) Εμποδίζουν τα εμβόλια την μετάδοση του κορωνοϊού και την εξάπλωση της Covid-19;

Όσον αφορά το ανωτέρω, προς Υμάς, ερώτημά μας, επικαλούμεθα τις δηλώσεις του Καθηγητού Πολιτικής της Υγείας στο London School of Economics (LSE) κυρίου Ηλία Μόσιαλου: «Τα εμβόλια προστατεύουν εμάς, δεν γνωρίζουμε αν εμποδίζουν την διασπορά της νόσου»            «Ενώ έχουμε προστατευτεί, μπορεί να μεταδίδουμε τον κορωνοίό στους διπλανούς μας, οι οποίοι είναι στις ευπαθείς ομάδες». (σχετικώς: https://www.pronews.gr/ygeia/944878 imosialos-paramenei-aqnosto-ean- emvolio-empodizei-tin-diaspora-tov-iov)

Ο ανοσολόγος J. Bart Classen, διερευνώντας τις επιπτώσεις του εμβολιασμού, αποφαίνεται πως ο εμβολιασμός μπορεί να οδηγήσει σε χρόνιες ασθένειες όπως ο διαβήτης τύπου 1 και τύπου 2 όχι αμέσως, αλλά σε τρία ή τέσσερα χρόνια αργότερα.

στ) Η ασάφεια στις ιατρικές οδηγίες, από την αρχή της εμφάνισης της ιώσεως sars-cov-2 και οι αντιφατικές δηλώσεις των ίδιων των μελών της επιτροπής, που συνέστησε η Πολιτεία.

ζ) Η έλλειψη δημοσίου διαλόγου και η ατολμία των μελών της κρατικής Επιτροπής να αντιπαραταχθούν επιστημονικά και να διαφωτίσουν τον λαό, σε δημόσιο διάλογο, με ομολόγους συναδέλφους τους, οι οποίοι προτείνουν διαφορετικές στρατηγικές από τις εφαρμοσθείσες μέχρι σήμερα.

η) Τα αναγραφόμενα στο φυλλάδιο αυτοδιάγνωσης είναι ψευδή ως προς την μετάφρασή τους. ΔΕΝ υπάρχει, σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους ισχύοντες με αυτό νόμους, νόμιμη τεκμηρίωση και ΔΕΝ διευκρινίζεται ρητώς ότι, συμπτώματα ρινίτιδας, καταρροής, συναχιού, πονοκεφάλου, πονόλαιμου, καταβολής δυνάμεων, μυαλγίας, ΔΕΝ πληρούν από μόνα τους κριτήρια για διενέργεια διαγνωστικού τεστ εάν δεν συνυπάρχει πυρετός άνω των 37,5 βαθμών ή κάποιο άλλο κλινικό κριτήριο για ύποπτο κρούσμα. Όπως αναγράφεται δε ειδικότερα στο Κεφάλαιο που αφορά την «Ερμηνεία των αποτελεσμάτων», «ακόμη κι αν το αποτέλεσμα του τεστ είναι αρνητικό, ενδέχεται να υφίσταται λοίμωξη», ενώ περαιτέρω μνημονεύεται ότι «… ο κορωνοϊός δεν μπορεί να ανιχνευθεί ακριβώς σε όλες τις φάσεις της λοίμωξης». Τούτο σημαίνει ότι, ακόμη κι αν το τεστ έχει αρνητικό αποτέλεσμα, ενδέχεται να υφίσταται λοίμωξη και να διασπαρεί ο ιός, στις δε προφυλάξεις, αναγράφεται ότι περιέχονται ουσίες τοξικές και καρκινογόνες, ιδιαίτερα για την αναπαραγωγή.

Σημειωτέον, στα ξενόγλωσσα φύλλα οδηγιών χρήσης του παρεχόμενου τεστ αναγράφεται ότι τούτο προορίζεται για χρήση σε εργαστήριο ή για αυτοδιάγνωση υπό την επίβλεψη όμως επαγγελματία υγείας. Η ανωτέρω κρίσιμη αναφορά έχει παραλειφθεί εντελώς στο φύλλο οδηγιών χρήσης που είναι συντεταγμένο στην ελληνική γλώσσα, αν και αυτό περιλαμβάνεται στην ίδια συσκευασία με τα ξενόγλωσσα φύλλα οδηγιών, αναγραφομένου μόνο ότι: «Το τεστ προορίζεται για αυτοδιάγνωση από τον ίδιο τον ασθενή». Συνεπώς, παραλείπεται εντελώς η μνεία περί προορισμού του τεστ για χρήση από εργαστήριο ή υπό την επίβλεψη επαγγελματία υγείας, πράγμα που καθιστά ελεγκτέα από ποινικής απόψεως την επίμαχη συμπεριφορά, αφού το παρεχόμενο προϊόν, αν και προορίζεται για χρήση από επαγγελματίες υγείας (ή υπό την επίβλεψη αυτών), παρουσιάζεται ως προοριζόμενο για χρήση από πολίτες, γεγονός που δημιουργεί εύλογες υπόνοιες υπέρ της επικινδυνότητας της χρήσης του από τους τελευταίους.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΔΑ) υπογράμμισε σε σχετική νομολογία του την σημασία της πρόσβασης σε πληροφορίες σχετικά με κινδύνους της υγείας. Όπως έχει κριθεί από το ΕΔΔΑ, τα συμβαλλόμενα κράτη υποχρεούνται να υιοθετούν τα απαραίτητα μέτρα ώστε να διασφαλιστεί ότι οι γιατροί λαμβάνουν υπ’ όψιν τις προβλεπόμενες συνέπειες μιας ιατρικής διαδικασίας και ότι θα ενημερώσουν τους ασθενείς τους εκ των προτέρων για ενδεχόμενες παρενέργειες. Η μη δέουσα ενημέρωση του ασθενούς συνιστά παράβαση του 8^ου άρθρου της ΕΣΔΑ (δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής).

Περαιτέρω, υπό τις διαγραφόμενες κοινωνικές συνθήκες της ασκούμενης έντονης ψυχολογικής τρομοκρατίας, της διαρκούς αργυρώνητης τηλεοπτικής προπαγάνδας, της παραπληροφόρησης και της έλλειψης αντικειμενικής και πολυφωνικής ενημέρωσης, του εκφοβισμού του Λαού με τον αποκλεισμό του από την κοινωνικοοικονομική ζωή, στην περίπτωση που πολίτης αρνηθεί να υποβληθεί τόσο σε τεστ ανίχνευσης όσο και σε εμβολιασμό κατά του κορωνοϊού, έχει ως συνέπεια, βάσιμα και δικαιολογημένα να υποστηρίζουμε ότι, με την άσκηση ψυχολογικής καταπίεσης και τον διαρκή εργασιακό εκφοβισμό, επιδιώκεται η συστηματική καλλιέργεια κλίματος ανασφάλειας. Τέτοιος αποκλεισμός καθίσταται έτι περαιτέρω ανεπίτρεπτος όταν το μέτρο που επιλέγεται είναι αμφίβολης αξιοπιστίας και απρόσφορο να επιφέρει τον επιδιωκόμενο σκοπό, εν προκειμένω την αναχαίτιση της περαιτέρω διασποράς του κορωνοϊού, παραβιαζομένης έτσι ευθέως της θεμελιώδους συνταγματικής αρχής της αναλογικότητος του 25^ου του άρθρου του Συντάγματος, αποσκοπώντας στην κάμψη του αυτοπροαιρέτου της βουλήσεως του πολίτη, τακτικές που μας βρίσκουν απολύτως αντίθετους.

Οι συνθήκες μαζικού εμβολιασμού που επικρατούν εν μέσω της πανδημίας του κορωνοϊού και η βιασύνη που επιδεικνύουν τόσο η πολιτεία όσο και οι υγειονομικές αρχές ώστε να εμβολιαστεί όσο το δυνατόν πιο σύντομα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, αντενδείκνυνται για την τήρηση της υποχρέωσης δέουσας ενημέρωσης σχετικά με πιθανές παρενέργειες των εμβολίων δεδομένου ότι το κράτος δεν παρέχει στους πολίτες ένα ασφαλές και απόλυτα ελεγμένο προϊόν όταν οι ασφαλιστικές εταιρείες θεωρούν αυτοκτονία τον θάνατο από το εμβόλιο και γιά αυτό δέν πληρώνουν τις ασφάλειες θανάτου/ζωής!

Συνεπώς, αφού αφ’ ενός μεν ΟΥΔΕΙΣ, ευπροσώπως και ενυπόγραφα, εγγυάται τήν ασφάλεια του εμβολίου για τους ως άνω λόγους και αιτίες που θα καθιστούν επισφαλή την υγεία του Λαού, αφ’ ετέρου δε ΟΥΔΕΙΣ αναλαμβάνει την ευθύνη οιασδήποτε επιγενόμενης οργανικής βλάβης, εκ παρανόμων πράξεων, διεργασίες που προσβάλλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και αναιρούν το υπέρτατο αξίωμα «η βούληση του ασθενούς είναι ο υπέρτατος νόμος» voluntas aegroti supreme lex»), που ως ηθική επιταγή χαρακτηρίζει το σύνολο των ιατρικών πράξεων και καθορίζει τα θεμιτά όρια της ιατρικής παρέμβασης στην ζωή και στην υγεία του ανθρώπου ενώ αντιθέτως η πειθώ γιά το εμβόλιο στηρίζεται στήν άγνοια, στόν φόβο, στήν έλλειψη δημοσίου διαλόγου, τήν πληρωμένη προπαγάνδα και την συκοφάντηση, όσων έχουν αντίθετη άποψη. Το μόνο που δεν έχει ανακοινωθεί ακόμη είναι ότι οι ανεμβολίαστοι θα διαπομπεύονται δημόσια και θα μαστιγώνονται στο Σύνταγμα ή θα ρίπτονται στην πυρά. Ας ελπίσουμε, οι ανεμβολίαστοι να μην εγκλειστούν σε γκέτο, διχάζοντας έτσι τον Ελληνικό Λαό και δηλητηριάζοντας επικίνδυνα την κοινωνία.

Κατά την διάρκεια της ναζιστικής θηριωδίας οι κρατούμενοι ήταν αναγκασμένοι να φορούν σήματα με ειδικά χρώματα πάνω στα ρούχα τους, έτσι ώστε οι υπεύθυνοι των στρατοπέδων να μπορούν να αναγνωρίζουν εύκολα τον λόγο εγκλεισμού του κάθε κρατουμένου. Οι πολιτικοί κρατούμενοι, όπως οι κομμουνιστές, οι σοσιαλιστές και οι συνδικαλιστές, έφεραν κόκκινα τρίγωνα, οι κοινοί εγκληματίες φορούσαν πράσινα, οι Γύφτοι και όλοι όσοι κατά τους Γερμανούς ήταν «αντικοινωνικοί» ή «αδιόρθωτοι» φορούσαν μαύρα τρίγωνα, οι Μάρτυρες δε του Ιεχωβά φορούσαν μοβ και οι ομοφυλόφιλοι ροζ τρίγωνα.

Όταν κάποιος πιστεύει σε ένα δόγμα ή θρησκεία που το δέχεται η πολιτεία και του αναγνωρίζει ακόμη και το δικαίωμα να μην υπηρετήσει στον στρατό με τον τρόπο που υπηρετούν οι υπόλοιποι, λόγω της πίστης του, πώς η πολιτεία θα του επιβάλει να κάνει το εμβόλιο;

Ο ρατσισμός, η μισαλλοδοξία και οι διακρίσεις αποτελούν παραβίαση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, προσβάλλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και θέτουν σε κίνδυνο την κοινωνική συνοχή και την κοινωνική ειρήνη ενώ υποσκάπτουν τα θεμέλια του δημοκρατικού πολιτεύματος και του κράτους δικαίου.

Η απαγόρευση των διακρίσεων κατοχυρώνεται με το 14° άρθρο της ΕΣΔΑ, το οποίο διασφαλίζει την ίση μεταχείριση όσον αφορά την απόλαυση των λοιπών δικαιωμάτων, που αναγνωρίζει η σύμβαση. Το 12° (2000) πρωτόκολλο της ΕΣΔΑ επεκτείνει ακόμη περισσότερο το πεδίο εφαρμογής της απαγόρευσης των διακρίσεων, διασφαλίζοντας την ίση μεταχείριση όσον αφορά την απόλαυση όλων ανεξαιρέτως των δικαιωμάτων. Είναι πολύ εύκολο να καλλιεργήσουμε μεταξύ μας εχθρούς και η ευθύνη είναι της κυβέρνησης της οποίας ο τελικός στόχος είναι η εξόντωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων!

Τα πειραματικά εμβόλια Pfizer, AstraZeneca, Moderna και J&J είναι πολιτικά εργαλεία κοινωνικού διαχωρισμού και είναι ντροπή η επιδίωξη ακόμα και η παρότρυνση επιβολής εμβολιασμού σε ανθρώπους χωρίς την θέλησή τους αμέσως ή και εμμέσως απειλώντας τα συνταγματικά τους δικαιώματα.

Ο πολίτης, ιδίως σε ειδικά θέματα για τα οποία δεν μπορεί να έχει γνώση, έχει το δικαίωμα να ενημερωθεί για όλες τις σχετικές παραμέτρους αναφορικά με τα μέτρα που αφορούν την υγεία του, να κάνει τις επιλογές του, να νιώθει ασφαλής σε ζητήματα που αφορούν την υγειονομική του φροντίδα και να λάβει διαβεβαιώσεις, ότι η θεραπεία που θα ακολουθήσει ή η ιατρική πράξη, που θα λάβει χώρα σε σχέση με αυτόν, στην προκειμένη περίπτωση ο εμβολιασμός, θα είναι η κατάλληλη και η αποτελεσματικότερη.

Το δικαίωμα στην προηγούμενη ενημέρωση εμπεριέχεται στο δικαίωμα της υγείας, το οποίο ως κοινωνικό αγαθό προστατεύεται από της 5^η παράγραφο του 5^ου άρθρου του Συντάγματος και την 2^α παράγραφο του 7^ου άρθρου αυτού. Η υγεία κατοχυρώνεται όμως όχι μόνο ως αγαθό, αλλά και ως δικαίωμα, ενώ στην 1^η παράγραφο του 4^ου άρθρου του Συντάγματος ορίζεται ότι: «οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου» και στο άρθρο 9Α καθορίζεται, ότι «καθένας έχει δικαίωμα προστασίας από την συλλογή, επεξεργασία και χρήση, ιδίως με ηλεκτρονικά μέσα, των προσωπικών του δεδομένων, όπως ο νόμος ορίζει» (Νόμος 2472/1997).

Το δικαίωμα πληροφόρησης που συνίσταται ειδικότερα στο δικαίωμα πρόσβασης του ασθενούς σε κάθε είδος πληροφορίας σχετικά με την κατάσταση της υγείας του, τις υπηρεσίας υγείας και τον τρόπο χρήσης τους καθώς επίσης και σε κάθε διαθέσιμη επιστημονική έρευνα και τεχνολογική καινοτομία, αποτελεί ένα από τα 14 δικαιώματα της Ευρωπαϊκής Χάρτας Δικαιωμάτων των Ασθενών, που αποτελεί ευρωπαϊκό δίκαιο.

Το δικαίωμα ενημέρωσης για πιθανές παρενέργειες φαρμάκου ή εμβολίου αποτελεί πτυχή του δικαιώματος στην προστασία της υγείας που κατοχυρώνεται στο 35° άρθρο του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σύμφωνα με αυτό, «κάθε πρόσωπο δικαιούται να έχει πρόσβαση σε θέματα υγείας και να απολαύει ιατρικής περίθαλψης, σύμφωνα με τις προϋποθέσεις που ορίζονται στις εθνικές νομοθεσίες και πρακτικές. Κατά τον καθορισμό και την εφαρμογή όλων των πολιτικών και δράσεων της Ένωσης εξασφαλίζεται υψηλού επιπέδου προστασία της υγείας του ανθρώπου».

Επίσης, σύμφωνα με το 6° Άρθρο του Ψηφίσματος 1946 (2013) της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης για την ίση πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη, η Συνέλευση καλεί τα κράτη μέλη του Συμβουλίου, να διασφαλίσουν την προσβασιμότητα πληροφοριών σχετικά με το σύστημα υγείας, συμπεριλαμβανομένων των προγραμμάτων εμβολιασμού και διαλογής, λαμβάνοντας ταυτόχρονα υπ’ όψιν τις ειδικές ανάγκες των διαφόρων ευάλωτων ομάδων. Περαιτέρω, η Οδηγία 2001/83/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 6^ης Νοεμβρίου 2001, περί κοινοτικού κώδικα για τα φάρμακα που προορίζονται για ανθρώπινη χρήση, αποβλέπει στην ταυτόχρονη κοινολόγηση των πληροφοριών σχετικά με τις παρενέργειες φαρμάκων που κυκλοφορούν στην αγορά της Κοινότητας, το άρθρο δε 101 της παραπάνω Οδηγίας προβλέπει, τα κράτη μέλη να λαμβάνουν όλα τα κατάλληλα μέτρα προκειμένου να ενθαρρυνθούν οι γιατροί και οι άλλοι επαγγελματίες του τομέα της υγειονομικής περίθαλψης να γνωστοποιούν στις αρμόδιες αρχές τις πιθανολογούμενες παρενέργειες.

Περαιτέρω, με το Άρθρο 102 της Οδηγίας τα κράτη μέλη μπορούν να επιβάλουν ειδικές υποχρεώσεις στους απασχολούμενους στον τομέα, όσον αφορά στην γνωστοποίηση ύποπτων σοβαρών ή απροσδόκητων παρενεργειών. Επίσης, η καθιέρωση του λεγάμενου «συστήματος φαρμακοεπαγρύπνησης» έχει σκοπό την συλλογή πληροφοριών που είναι χρήσιμες για την εποπτεία των φαρμάκων στην έννοια των οποίων υπάγονται και τα εμβόλια και ιδίως σχετικά με τις παρενέργειες των φαρμάκων στον άνθρωπο καθώς και την επιστημονική αξιολόγηση των πληροφοριών αυτών.

Ειδικό μηχανισμό πρόληψης της κακομεταχείρισης έχει συστήσει η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την πρόληψη των βασανιστηρίων και της απάνθρωπης ή ταπεινωτικής μεταχείρισης ή τιμωρίας (Νόμος 1949/1991).

Στο ίδιο πνεύμα κινούνται και οι νομικά μη δεσμευτικές, αλλά περικλείουσες την ουσία του νομικού μας πολιτισμού Βασικές Αρχές των Ηνωμένων Εθνών καθώς και ο Κώδικας Αρχών για την Προστασία όλων των Προσώπων, που στερούνται την προσωπική τους ελευθερία, ο οποίος υιοθετήθηκε με την υπ’ αριθμό 43/173 από              9-12-1988 Απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.

Η αρχή της αναλογικότητας της 1^ης παραγράφου του 25^ου άρθρου του Συντάγματος σε συνδυασμό με τις αρχές της ανθρώπινης αξίας της 1^ης παραγράφου του 2^ου άρθρου του και της ισότητας της 1^ης παραγράφου του 4^ου άρθρου αυτού καθορίζουν και νοηματοδοτούν το κράτος δικαίου και την υποχρέωση σεβασμού του πυρήνα των θεμελιωδών δικαιωμάτων, πολύ δε περισσότερο, όταν η υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού με βάση τους παραδεδεγμένους κανόνες ιατρικής έρευνας προϋποθέτει την δοκιμή του εμβολίου και την πιστοποίησή του κατά τρόπο αδιαμφισβήτητο από τις αρμόδιες επιστημονικές αρχές για την ασφάλεια αυτού, όπως άλλωστε έχει γίνει μέχρι σήμερα με όλα τα γνωστά και διαχρονικώς δοκιμασμένα εμβόλια, που χωρίς δεύτερη σκέψη οι πολίτες έχουν σπεύσει να κάνουν για τους ίδιους αλλά και για τα παιδιά τους.

Σε κάθε περίπτωση, ακριβώς επειδή ο εμβολιασμός συνιστά ιατρική επεμβατική πράξη, η επιλογή της υποχρεωτικής επιβολής του θα πρέπει να συνοδεύεται από την παράθεση όχι μόνο των πορισμάτων των «ειδικών επιτροπών των επιστημόνων», τινές των οποίων, διαστρεβλώνοντας και παραποιώντας την αλήθεια για να συγκαλύψουν την ανικανότητα ή την υστεροβουλία των κυκλικά «αρμοδίων», φιλοδοξούν να γίνουν ο Fritz ter Meer της Bayer, επί των οποίων στηρίχθηκε η απόφαση περί της υποχρεωτικής επιβολής του αλλά και των πορισμάτων εκείνων των ειδικών επιστημόνων, οι οποίοι επικαλούμενοι επιστημονικά επιχειρήματα και πορίσματα της ιατρικής μελέτης και έρευνας αμφισβητούν την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια του εμβολίου για την συγκεκριμένη νόσο.

Η 12^η Ιουλίου 2021 αποτελεί την αποφράδα ημέρα για την Ελλάδα γιατί άνοιξε την Κερκόπορτα, στα σχέδια και την υλοποίηση του ανθελληνισμού. Δεν θα μπορούσε να καταρτιστεί πιό σατανικά και καλύτερος εκτελεστής δεν θα μπορούσε να βρεθεί, από τον Πρωθυπουργό της χώρας που δίκην ολοκληρωτικού καθεστώτος προσπαθεί να επιβάλλει στους Έλληνες τα όσα έωλα διαλαμβανόμενα στο διάγγελμά του, εστιάζοντας στην φενάκη της ατομικής ευθύνης, που τελευταία ως όρος έχει πάρει μία ειρωνική χροιά, για να ξεπλύνει ευθύνες.

Επί πλέον, από τα κυβερνητικά κλιμάκια στόχος πλέον είναι να αφαιρεθεί το δικαίωμα επιλογής του πολίτη στο εμβόλιο. Πως; Με το να μετατρέπει τους πολίτες αυτούς σε απόκληρους της κοινωνίας αποκλείοντάς τους από την κοινωνική και οικονομική ζωή κραδαίνοντας το ακραίο μέτρο της απειλής της απόλυσης πάνω από τους ανεμβολίαστους εργαζόμενους, όταν το Σύνταγμα και οι διεθνείς συμβάσεις που δεσμεύουν την χώρα δεν επιτρέπουν αυτά τα ανερμάτιστα που υποστηρίζονται.

Η Κυβέρνηση και οι συν αυτής να μας εξηγήσουν πότε δεν ισχύει το Σύνταγμα των Ελλήνων. Να γνωρίζουν οι Έλληνες πολίτες που καλούνται να το υπερασπιστούν με το αίμα τους αν χρειαστεί, τι να πράξουν αν κινδυνεύει η υπόστασής του;

Κανένας πολίτης δεν νιώθει ευχάριστα όταν η χώρα του συγκαταλέγεται στη χορεία αυταρχικών και ανελεύθερων καθεστώτων που καταπατούν δικαιώματα και ελευθερίες με διαγγέλματα και «Αποφάσεις που αποδίδουν ελευθερίες σε εκείνους που το δικαιούνται». Καμία αναφορά σε θεραπείες, ενίσχυση των νοσοκομείων, οργάνωση της Πρωτοβάθμιας, όπως τόσο καιρό επισημαίνουν φωνές της λογικής και της μετριοπάθειας.

Ο χειρότερος εχθρός της Ελλάδας δεν θα μπορούσε να πετύχει ισάξιο συντριπτικό χτύπημα στις Ένοπλες Δυνάμεις με το από 12^ης Ιουλίου 2021 διάγγελμα διαμελισμού του Έθνους από τον Πρωθυπουργό των Εμβολιασμένων.

Οι στρατηγοί των δεξιώσεων, των θεατρινισμών και των κομπασμών, υπό την κάλυψη των τηλεοπτικών διαύλων, οι στρατηγοί της διαχείρισης κονδυλίων της παράνομης μετανάστευσης, οι στρατηγοί της μίας και μοναδικής Μακεδονίας που σκύβουν το κεφάλι και γυρνάνε την πλάτη στον Παύλο Μελά, δεν γνωρίζουν άραγε το έγκλημα που διαπράττεται, εις όφελος του κάθε εχθρού;

Ντροπή σε όσους ορίστηκαν να φυλάνε Θερμοπύλες. Η σιωπή τους και η ανοχή τους σε μία απόφαση που μόνο όποιος επιδιώκει την μείωση του αξιόμαχου του πυρήνα της Ελλάδας θα μπορούσε να επιβάλλει, τους καθιστά υπόλογους.

Δεν υπάρχει άνθρωπος, με έστω στοιχειώδη αξιοπρέπεια, που μπορεί να συμμετάσχει σε αυτό το εκβιαστικό έκτρωμα, είτε η συμμετοχή είναι ενεργή είτε δια της σιωπής.

Όλα όσα βλέπουμε το τελευταίο διάστημα είναι άσκηση βίας. Λυπούμεθα που αντί να ασχολούμαστε με την δημόσια υγεία και την σωστή, τεκμηριωμένη και ψύχραιμη ενημέρωση του πληθυσμού πάνω στα ζητήματα της πανδημίας, του ιού, της νόσου και του εμβολιασμού, επενδύσαμε σε ένα κλίμα τρομοκρατίας, το οποίο όχι μόνο συνεχίζεται εδώ και πάνω από ένα χρόνο αλλά πλέον εξελίσσεται και γίνεται όλο και πιο ακραίο. Τελικά είναι ακριβώς αυτή η τακτική που σαμποτάρει τον εμβολιασμό και οδηγεί όχι μόνο σε ακόμη μεγαλύτερη επιφυλακτικότητα αλλά και σε ακραίο αρνητισμό. Αυτές οι τακτικές διογκώνουν τον κλίμα αμφισβήτησης, οδηγούν σε απώλεια εμπιστοσύνης, προκαλούν αποστροφή σε μεγάλα τμήματα της κοινωνίας και διεγείρουν αντανακλαστικά άμυνας και αντίδρασης που ήδη έχουν οδηγήσει στα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα.

Οι κοινωνικές αντιπαλότητες, ο στιγματισμός και η γκετοποίηση δεν οδήγησαν ποτέ σε ενιαίες και συγχρονισμένες συμπεριφορές κοινωνικής ευθύνης. Αντίθετα, δημιούργησαν πεδία σύγκρουσης, επιδεινώνοντας, αντί να λύσουν, προβλήματα. Το κλίμα τρομοκρατίας για την νόσο μετατράπηκε σε κλίμα τρομοκρατίας για το εμβόλιο. Υπεύθυνοι είναι εκείνοι που επένδυσαν και επενδύουν στην τρομοκρατία, τον φόβο και την παραπληροφόρηση.

Ζούμε σε εποχές που για πολλούς ήταν αδιανόητο ότι θα βιώναμε τον 21° αιώνα. Εποχές άσκησης βίας, προσωπικής, επαγγελματικής, κοινωνικής και ψυχολογικής με πρόσχημα την δημόσια υγεία. Αυτό δεν είναι δημόσια υγεία. Η δημόσια υγεία είναι ασύμβατη με την βία, την αναξιοπρέπεια και τον εκβιασμό.

Με άσκηση βίας, εκβιασμούς, τρομοκρατία και πολλά λάθη, διαχειρίζεται πλέον η κυβέρνηση την «πανδημία» και το πρόγραμμα εμβολιασμού ενώ μεθοδεύεται ο υποχρεωτικός εμβολιασμός (με κυρώσεις για όποιον επιμείνει να αυτοδιαχειρίζεται το σώμα του).Τρομακτικό να μαθαίνουμε ότι η ελευθερία αποτελεί προνόμιο ορισμένων, με απόφαση ελάχιστων.

Η κυβέρνηση, διά των απειλών που εξακοντίζει, της ανευθυνότητός της αντί μιάς υπεύθυνης εμβολιαστικής πολιτικής, συμβάλλει σε έναν επικίνδυνο διχασμό της κοινωνίας την στιγμή που δεν υπάρχει ένα αξιόπιστο σύστημα υγείας το οποίο έχει εξαθλιωθεί ώστε, μετά την «πανδημία», να προχωρήσει στην μαζική ιδιωτικοποίησή του.

Πέραν των τεράστιων ζητημάτων Βιοηθικής, οιαδήποτε μέτρα ενέχουν χαρακτήρα άμεσου ή έμμεσου καταναγκασμού για εμβολιασμό κατά του ως άνω ιού, κατ’ επίκληση της προστασίας της δημόσιας υγείας, συνιστούν ευθεία παραβίαση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και τούτο διότι, στην πράξη θα καταστήσουν εκείνους τους ανθρώπους που δεν συναινούν στην επέμβαση επί του σώματός τους σε άνευ βουλήσεως υποκείμενα πειραματισμού.

Η παροχή δε «διευκολύνσεων» στους εμβολιασμένους ή «κινήτρων» στους ανεμβολίαστους είναι ένας τρόπος άσκησης πίεσης του κοινωνικού συνόλου, ενάντια στα χρηστά ήθη, ώστε να αποδεχθεί τον εμβολιασμό, προκειμένου να του επιτρέπεται να απολαμβάνει στοιχειώδη ατομικά του δικαιώματα.

Στην 1^η παράγραφο του 2^ου άρθρου του Συντάγματος, ορίζεται ότι: «Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας», στην 5^η δε παράγραφο του 5^ου άρθρου ορίζεται ότι: «Καθένας έχει δικαίωμα στην προστασία της υγείας και της γενετικής του ταυτότητας. Νόμος ορίζει τα σχετικά με την προστασία κάθε προσώπου έναντι των βιοϊατρικών παρεμβάσεων» και στην 2° παράγραφο του 7^ου άρθρου του Συντάγματος, ορίζεται ότι: «Τα βασανιστήρια, οποιαδήποτε σωματική κάκωση, βλάβη υγείας, ή άσκηση ψυχολογικής βίας, καθώς και κάθε άλλη προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας απαγορεύονται και τιμωρούνται, όπως νόμος ορίζει», στην 3^η δε παράγραφο του 21^ου άρθρου του Συντάγματος, ορίζεται ότι: «Το Κράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών…».

Κατόπιν των ανωτέρω, εκφράζουμε την δικαιολογημένη απορία μας προς τους αξιότιμους κ.κ Δικαστές, Εισαγγελείς του Αρείου Πάγου και τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ: Όταν και εφ’ όσον κληθείτε να εκτελέσετε το έργο σας κατά τις «κυβερνητικές» υποδείξεις και απαιτήσεις, ήτοι όταν θα καταλήξει κάποια καταγγελία στα χέρια σας δήθεν περί συνωμοσιολογίας γύρω από τον μεταλλασσόμενο κορωνοϊό.,. πώς θα καταστείτε αρμόδιοι για να κρίνετε εάν αυτά που θα διαλαμβάνονται στην δικογραφία αποδεικνύονται;

Ποιανού ιατρού θα λάβετε την γνώμη; Βάσει ποιών αδιαμφισβήτητων αποδείξεων και τεκμηρίων θα μπορέσετε να είστε σίγουροι για την αλήθεια, όταν ο μισός πλανήτης λέει είναι μαύρο και ο άλλος μισός άσπρο;

Όταν η παγκόσμιος ιατρική κοινότης δεν συμφωνεί μεταξύ της, όταν οι βιολόγοι δεν συμφωνούν μεταξύ τους, όταν οι λοιμωξιολόγοι, οι μοριακοί βιολόγοι δεν συμφωνούν μεταξύ τους; Όταν οι «επαΐοντες» συγχέουν την νόσηση με την μόλυνση; Πώς θα επιλέξετε κύριοι ποιά στοιχεία από τα όσα θα σας φέρουν και οι δυο πλευρές είναι όντως αλήθεια; Βάσει ποιάς πείρας; Βάσει ποιάς εμπεριστατωμένης έρευνας; Βάσει ποιάς στοιχειοθετημένης μαρτυρίας;

Πώς θα μπορέσετε, κ.κ. Δικαστές και Εισαγγελείς, να γνωμοδοτήσετε επί της δικογραφίας και να λάβετε δίκαια θέση για ένα τόσο λεπτό και πολύπλοκο θέμα, εάν είναι δηλαδή ο Covid-19 ένας φυσικός ιός ή ένα βιολογικό όπλο (bioweaponized); Εάν έχει ή όχι παραχθεί σε εργαστήρια; Εάν όλο αυτό είναι ή όχι εκβιαστικό σχέδιο καλά μελετημένο; Εάν έχει ή όχι σχέση με την ατζέντα id 2020 του Μπίλ Γκέϊτς;

Οι μηχανοποιημένοι ιοί, υποστηρίζεται από τους ειδικούς, ότι είναι Βιολογικά Όπλα τα οποία έχουν εξελιχθεί από τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο με υπερτεχνολογία υψηλής νοημοσύνης που ακόμα σήμερα δεν έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό.

Όπως δηλώθηκε εκ μέρους της ΝΑΣΑ κατά το συνέδριο του 2001 ενώπιον της Υπηρεσίας Πληροφοριών του Τμήματος Αμύνης της Αμερικής, εξηγώντας τους «Σιωπηρούς Οπλισμένους ιούς», η μηχανοποιημένη «Έξυπνη Σκόνη» θα «Ψεκάζεται» (Αεροζόλ), θα εισχωρεί στην αναπνευστική οδό, θα προσκολλάται στον πνεύμονα και θα εκτελεί την «αποστολή» που της ανατέθηκε βάσει του λογισμικού με το οποίο προγραμματίστηκε, προσβάλλοντας, μέσω του αναπνευστικού, τα ανθρώπινα όργανα. Μάλιστα ελέχθη ότι ήταν έτοιμη να χρησιμοποιηθεί στον πόλεμο στο Ιράκ!!!! δηλώνοντας, με υπερηφάνια, ότι θα είναι μάρτυρες μαζικών εξοντώσεων πληθυσμών απλά καθήμενοι μπροστά από μία οθόνη υπολογιστή!!!

Ο όρος «έξυπνη σκόνη» αναφέρεται σε μικροσκοπικές ασύρματες συσκευές ημιαγωγών υψηλής νοημοσύνης που δημιουργούνται χρησιμοποιώντας τεχνικές από την βιομηχανία της μικροηλεκτρονικής, της μικρορομποτικής και της νανοτεχνολογίας.

Πρόκειται περί πολύπλοκων συνθέσεων λειτουργικών φωτονικών κρυστάλλων, κατασκευασμένα από πορώδες πυρίτιο και οξείδιο του γραφενίου, κατά τις οποίες αξιοποιούν διάφορες οπτικές, χημικές και μηχανικές ιδιότητες για την εκτέλεση λειτουργιών ανίχνευσης, επεξεργασίας σήματος, επικοινωνίας, κίνησης και άλλων.

Οι ψεκασμοί της τεχνοποιημένης «έξυπνης σκόνης» ως αερολύματα (αεροζόλ) εμφανίζουν κάλυψη ευρείας περιοχής και το μικρό τους μέγεθος σωματιδίων τους επιτρέπει να εναποτίθενται βαθιά στον πνευμονικό ιστό προκαλώντας ανεπανόρθωτη βλάβη, με αποτέλεσμα μεγάλο αριθμό θυμάτων.

Δεν τα γνωρίζει όλα αυτά το Εθνικό Κέντρο Έρευνας Φυσικών Επιστημών «Δημόκριτος»; Δεν τα γνωρίζουν όλα αυτά οι υπηρεσίες ασφαλείας της χώρας; Δεν τα γνωρίζει όλα αυτά το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας που θα υποχρεώνει το στρατιωτικό δυναμικό της χώρας σε εμβολιασμό προκαλώντας εθνική τραγωδία, σε περίπτωση πολεμικής συρράξεως; Δεν τα γνωρίζει όλα αυτά ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ ο οποίος προσφέρει τον ανθό του Έθνους βορά στον Μινώταυρο των δυνάμεων του σκότους; Δεν γνωρίζετε την αμαρτωλή ιστορία των φαρμακευτικών εταιρειών τις οποίες, διά των ενεργειών σας, ένας έκαστος, κατ’ εντολή του ιεροεξεταστή, θα νομιμοποιήσει νομιμοποιώντας πρωτίστως τους εαυτούς σας; Εάν όχι, τότε Ουαί!

Επειδή πάντα τα ανωτέρω ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ… θέτομεν υπό την εχέφρονα κρίση σας τις εμπεριστατωμένες μας θέσεις, διά τα καθ’ Υμάς… ελπίζοντας ότι ο καθ’ εις, εφ’ ω ετάχθη, θα δράσει σύμφωνα με τον όρκο του να υπηρετεί τον Ελληνικό Λαό.

Για την ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗΈΛΛΗΝΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΙΣ «ΕΛ.ΛΑ.Σ»

Οι εκ της ΠΟΛΙΊΓΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ  ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΟΥΝΤΕΣ ΚΑΙ ΔΗΛΟΥΝΤΕΣ

Οδυσσέας Τηλιγάδας             Στέργιος Σμυρλής

       2103250220                          6944325056

Δημοσιεύθηκε στις : [ 06-11-2015 ]

Κατηγορία: Εργατικά – Απασχόληση

Γνωμοδότηση Ν.Σ.Κ. 244/2015

Αποδοχές υπαλλήλου κατά τον χρόνο που αυτός τελεί σε καθεστώς αναστολής άσκησης καθηκόντων

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ

ΝΟΜΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ υπ’ αριθμόν 244/2015 ΤΟΥ ΝΟΜΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ Ε’ Τμήματος

Συνεδρίαση της 3ης Νοεμβρίου 2015

Σύνθεση:
Πρόεδρος: Μεταξία Ανδροβιτσανέα, Αντιπρόεδρος του Ν.Σ.Κ.

Μέλη: Γεωργάκης Κωνσταντίνος, Βασιλική Πανταζή, Δημήτριος Αναστασόπουλος, Ελένη Σβολοπούλου, Δημήτριος Μακαρονϊδης, Αδαμαντία Καπετανάκη, Σταύρος Σπυρόπουλος και Βασίλειος Καραγιώργος, Νομικοί Σύμβουλοι.

Εισηγητής: Θεόδωρος Στριλάκος, Πάρεδρος Ν.Σ.Κ.

Αριθμός Ερωτήματος: Το με αριθμό πρωτοκόλλου ΔΙΔΑΔ/ Φ. 58/731/οικ.25584/31 Ιουλίου 2015 έγγραφο του Υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, Γενική Διεύθυνση Διοίκησης Ανθρωπινού Δυναμικού, Διεύθυνση Διαχείρισης Ανθρώπινου Δυναμικού, Τμήμα Πειθαρχικής Ευθύνης και Δεοντολογίας

Περίληψη Ερωτήματος: Ερωτάται εάν, κατά τη διάρκεια της αναστολής άσκησης καθηκόντων υπαλλήλου, που προβλέπεται από τις μεταβατικές διατάξεις της παραγράφου 8 του άρθρου 3 του ν. 4325/2015, είναι δυνατή η αναλογική εφαρμογή των αντίστοιχων συνεπειών της αργίας ως προς το ύψος των αποδοχών, δηλαδή η καταβολή του ημίσεος των αποδοχών στον υπάλληλο, που τελεί σε καθεστώς αναστολής άσκησης καθηκόντων.

Επί του ως άνω ερωτήματος, το Ε’ Τμήμα του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, γνωμοδότησε κατά πλειοψηφία ως ακολούθως :

1. Το Υπουργείο Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, Γενική Διεύθυνση Διοίκησης Ανθρωπίνου Δυναμικού, Τμήμα Πειθαρχικής Ευθύνης και Δεοντολογίας, με το με αριθμό πρωτοκόλλου ΔΙΔΑΔ/Φ. 58 /731 / οικ. 25584/31 Ιουλίου 2015 έγγραφο του, υπέβαλε προς το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους το ακόλουθο ερώτημα :

Με τις διατάξεις του άρθρου 3 του ν.4325/2015 «Εκδημοκρατισμός της Διοίκησης – Καταπολέμηση Γραφειοκρατίας και Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση. Αποκατάσταση Αδικιών και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ Α’ 47/11-05-2015) καθορίστηκε εκ νέου το θεσμικό πλαίσιο σχετικά με τη θέση σε αυτοδίκαιη και δυνητική αργία και την αναστολή άσκησης καθηκόντων καθώς και τις συνέπειες της αργίας. Ειδικότερα, με τις διατάξεις της παρ. 2 και της παρ. 3 του άρθρου 3 αντικαταστάθηκαν τα άρθρα 103 του Υπαλληλικού Κώδικα (ν.3528/2007) και 107 του Κώδικα Δημοτικών Υπαλλήλων (ν.3584/2007) περί αυτοδίκαιης αργίας, περιορίζοντας τις περιπτώσεις για τις οποίες οι υπάλληλοι τίθενται αυτοδίκαια σε αργία.

Παράλληλα, με την παρ. 8 του άρθρου 3 του ν.4325/2015 εισήχθησαν μεταβατικής ισχύος ρυθμίσεις για τις περιπτώσεις υπαλλήλων που τελούσαν σε αυτοδίκαιη αργία λόγω υπαγωγής τους σε μία ή περισσότερες από τις καταργηθείσες με τον ν.4325/2015 διατάξεις. Συγκεκριμένα, ορίστηκε προθεσμία δεκαπέντε (15) ημερών από τη δημοσίευση του ν.4325/2015, εντός της οποίας έληγε η αυτοδίκαιη αργία που προβλεπόταν στις καταργούμενες με την παρ. 1 του άρθρου 3 διατάξεις. Εντός της ανωτέρω προθεσμίας, το αρμόδιο, κατά περίπτωση, όργανο μπορούσε να αποφασίσει αιτιολογημένα την επιβολή του μέτρου της αναστολής άσκησης των καθηκόντων, εφόσον υφίστατο επιτακτικός λόγος δημοσίου συμφέροντος, παραπέμποντας την υπόθεση με την ίδια απόφαση στο οικείο πειθαρχικό συμβούλιο, προκειμένου να γνωμοδοτήσει για τη θέση ή μη των υπαλλήλων σε δυνητική αργία, σύμφωνα με τη διαδικασία της παρ. 2 των άρθρων 104 του ν.3528/2007 ή 108 του ν.3584/2007 όπως ισχύουν .

Στις διατάξεις των άρθρων 104 του ν.3528/2007 και 108 του ν.3584/2007, όπως αντικαταστάθηκαν από τις παρ. 4 και 5 του άρθρου 3 του ν. 4325/2015, ορίστηκε ότι, σε κατεπείγουσες περιπτώσεις επιτακτικού δημοσίου συμφέροντος και πριν γνωμοδοτήσει το πειθαρχικό συμβούλιο, μπορεί να επιβληθεί στον υπάλληλο, από το ανώτατο μονοπρόσωπο όργανο διοίκησης του φορέα όπου υπηρετεί, το μέτρο της αναστολής της άσκησης των καθηκόντων του. Μέσα σε τριάντα ημέρες το πειθαρχικό συμβούλιο συνέρχεται και γνωμοδοτεί για τη θέση του υπαλλήλου σε αργία. Η αναστολή άσκησης των καθηκόντων αίρεται αυτοδικαίως, εάν το πειθαρχικό συμβούλιο δεν γνωμοδοτήσει για τη θέση σε αργία εντός της ανωτέρω προθεσμίας .

Ακολούθησε η τροποποίηση των διατάξεων της παρ. 8 του άρθρου 3 του ν.4325/2015 με τις διατάξεις του άρθρου 16 του ν. 4332/2015 (ΦΕΚ Α’ 76/09-07- 2015), στις οποίες πλέον προβλέπεται ότι σε περίπτωση που δεν έχει συγκροτηθεί το αρμόδιο πειθαρχικό συμβούλιο ή υφίσταται αντικειμενική αδυναμία να συνεδριάσει για να αποφασίσει, κατά τα ανωτέρω, περί της θέσης σε δυνητική αργία, η σχετική προθεσμία για τη γνωμοδότηση του πειθαρχικού συμβουλίου παρατείνεται μέχρι την πρώτη συνεδρίασή του και πάντως όχι μετά τη 15η Σεπτεμβρίου 2015. Η ισχύς της διάταξης αυτής ανατρέχει, σύμφωνα με το νόμο, στην ημερομηνία θέσης σε ισχύ του Ν. 4325/2015 .

Εξάλλου, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 105 του Υπαλληλικού Κώδικα και 109 του Κώδικα Δημοτικών Υπαλλήλων, όπως αντικαταστάθηκαν από τις παρ. 6 και 7 του άρθρου 3 του ν.4325/2015, ο υπάλληλος ο οποίος τελεί σε κατάσταση αργίας, απέχει από την άσκηση των κύριων και παρεπομένων καθηκόντων του. Στον υπάλληλο αυτό καταβάλλεται το ήμισυ των αποδοχών του. Το υπόλοιπο ήμισυ ή μέρος αυτού μπορεί να του αποδοθεί, μετά από ειδικά αιτιολογημένη απόφαση του πειθαρχικού συμβουλίου, εφόσον απαλλαγεί με τελεσίδικη δικαστική απόφαση ή τιμωρηθεί με πειθαρχική ποινή κατώτερη από την οριστική παύση. Τέλος, ορίζεται ότι, αν ο υπάλληλος απαλλαγεί από κάθε πειθαρχική ευθύνη ή αποδειχθεί αβάσιμη η υπόνοια για άτακτη διαχείριση, επιστρέφεται το μέρος των αποδοχών που παρακρατήθηκε από αυτόν.

Στη συνέχεια, η ερωτώσα υπηρεσία επισημαίνει, ότι, κατά την εφαρμογή των ανωτέρω διατάξεων, σύμφωνα με το νέο θεσμικό πλαίσιο (ν.4325/2015), περιήλθαν σε αυτήν ερωτήματα σχετικά με το ύψος των αποδοχών υπαλλήλων, που τους έχει επιβληθεί το μέτρο της αναστολής άσκησης καθηκόντων στο πλαίσιο των μεταβατικών ρυθμίσεων του ν. 4325/2015. Τα ερωτήματα προέκυψαν από το γεγονός ότι, το ύψος των αποδοχών κατά την αναστολή άσκησης καθηκόντων, δεν προβλέπεται πλέον ρητά στις ως άνω διατάξεις περί συνεπειών αργίας, όπως ρητά προβλεπόταν στις αντικατασταθείσες από τον ν.4325/2015 διατάξεις των άρθρων 105 του ν.3528/2007 και 108 του ν.3584/2007, όπως ίσχυαν μετά την τροποποίησή τους με το ν. 4057/2012, οι οποίες όριζαν ότι στον υπάλληλο που τελεί σε κατάσταση αργίας ή σε αναστολή άσκησης καθηκόντων καταβάλλεται το ένα τρίτο (1/3) των αποδοχών του με εξαίρεση την περίπτωση του δευτέρου εδαφίου της παραγράφου 1 του άρθρου 103, κατά την οποία καταβάλλεται το ένα τέταρτο (1/4) των αποδοχών του.

Κατόπιν των ανωτέρω, ερωτάται εάν είναι νόμιμη η αναλογική εφαρμογή των συνεπειών της αργίας ως προς το ύψος των καταβαλλομένων αποδοχών και στην περίπτωση της αναστολής καθηκόντων, δηλαδή η καταβολή του ημίσεος των αποδοχών στον υπάλληλο, που τελεί σε καθεστώς αναστολής άσκησης καθηκόντων.

1. Οι κρίσιμες εν προκειμένω διατάξεις του ν. 3528/2007και του ν. 3584/2007 ( Κώδικας Καταστάσεως Δημοσίων Πολιτικών Διοικητικών Υπαλλήλων και υπαλλήλων ΝΠΔΔ και Κώδικας Καταστάσεως Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων αντίστοιχα ), όπως τροποποιήθηκαν από τις διατάξεις του ν. 4325/2015 και ισχύουν σήμερα , ορίζουν τα ακόλουθα :

«ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΤ’ ΑΡΓΙΑ – ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΑΣΚΗΣΗΣ ΚΑΘΗΚΟΝΤΩΝ

Άρθρο 103 Αυτοδίκαιη αργία

1. Τίθεται αυτοδίκαια σε αργία:

α) Ο υπάλληλος ο οποίος στερήθηκε την προσωπική του ελευθερία, ύστερα από ένταλμα προσωρινής κράτησης ή δικαστική απόφαση, έστω και αν απολύθηκε με εγγύηση.

β) Ο υπάλληλος στον οποίο επιβλήθηκε η ποινή της οριστικής παύσης. Η αργία αρχίζει από την κοινοποίηση της πειθαρχικής απόφασης και λήγει την τελευταία ημέρα της προθεσμίας άσκησης προσφυγής ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας ή την ημέρα που δημοσιεύθηκε η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, εφόσον έχει ασκηθεί προσφυγή.

γ) Ο εκπαιδευτικός ή υπάλληλος που υπηρετεί σε σχολείο, σε βάρος του οποίου ασκήθηκε ποινική δίωξη για οποιοδήποτε έγκλημα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή για οποιοδήποτε έγκλημα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.

2. Ο υπάλληλος επανέρχεται αυτοδίκαια στα καθήκοντά του, εάν εκλείψει ο λόγος για τον οποίο έχει τεθεί σε αργία.

3. Η διαπιστωτική πράξη θέσης σε αργία ή επανόδου εκδίδεται από το αρμόδιο για το διορισμό όργανο.

Άρθρο 104 Δυνητική θέση σε αργία Αναστολή άσκησης καθηκόντων

1. Αν συντρέχουν λόγοι δημόσιου συμφέροντος μπορεί να τίθεται σε αργία ο υπάλληλος, κατά του οποίου:

α) Έχει ασκηθεί ποινική δίωξη για αδίκημα το οποίο μπορεί να επισύρει την έκπτωση από την υπηρεσία. Ειδικά, προκειμένου για το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος ο υπάλληλος μπορεί να τίθεται σε αργία εφόσον έχει παραπεμφθεί στο ακροατήριο για το αδίκημα αυτό.

β) Έχει ασκηθεί πειθαρχική δίωξη για παράπτωμα, το οποίο μπορεί να επισύρει την ποινή της οριστικής παύσης ή

γ) υπάρχουν αποχρώσες ενδείξεις για έκνομη διαχείριση, οι οποίες στηρίζονται σε έκθεση της προϊσταμένης αρχής ή αρμόδιου επιθεωρητή.

2. Σε κατεπείγουσες περιπτώσεις επιτακτικού δημοσίου συμφέροντος και πριν γνωμοδοτήσει το πειθαρχικό συμβούλιο, μπορεί να επιβληθεί στον υπάλληλο από το ανώτατο μονοπρόσωπο όργανο διοίκησης του φορέα όπου υπηρετεί το μέτρο της αναστολής άσκησης των καθηκόντων του. Μέσα σε τριάντα (30) ημέρες το πειθαρχικό συμβούλιο συνέρχεται και γνωμοδοτεί για τη θέση του υπαλλήλου σε αργία. Η αναστολή άσκησης των καθηκόντων αίρεται αυτοδικαίως, εάν το πειθαρχικό συμβούλιο δεν γνωμοδοτήσει για τη θέση σε αργία εντός της ανωτέρω προθεσμίας.

3. Η πράξη, με την οποία ο υπάλληλος τίθεται σε δυνητική αργία ή επαναφέρεται στα καθήκοντά του, εκδίδεται από τον οικείο Υπουργό ή το ανώτατο μονομελές όργανο διοίκησης των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου ή, αν δεν υπάρχει, από τον Πρόεδρο του συλλογικού οργάνου διοίκησης των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου ύστερα από γνώμη του πειθαρχικού συμβουλίου. Για τη θέση του υπαλλήλου σε αργία απαιτείται προηγούμενη ακρόαση αυτού από το πειθαρχικό συμβούλιο.

4. Μετά την πάροδο έτους από τη θέση σε αργία, το πειθαρχικό συμβούλιο υποχρεούται να γνωμοδοτήσει για τη συνέχιση ή μη της αργίας, άλλως η αργία αίρεται. Σε κάθε περίπτωση, η αργία αίρεται αυτοδικαίως μετά την πάροδο διετίας από την έκδοση της απόφασης θέσεως του υπαλλήλου σε αργία.

5. Η αργία αρχίζει από την κοινοποίηση στον υπάλληλο της σχετικής πράξης. Ο υπάλληλος επανέρχεται στα καθήκοντά του από την κοινοποίηση της πράξης επαναφοράς ή αυτοδίκαια από την τελεσιδικία της ποινικής απόφασης που δεν συνεπάγεται έκπτωση ή της πειθαρχικής απόφασης, η οποία δεν επιβάλλει την ποινή της οριστικής παύσης ή από τη συμπλήρωση της διετίας κατά την προηγούμενη παράγραφο.

Άρθρο 105 Συνέπειες αργίας

1. Ο υπάλληλος ο οποίος τελεί σε κατάσταση αργίας απέχει από την άσκηση των κύριων και παρεπόμενων καθηκόντων του.

2. Στον υπάλληλο που τελεί σε κατάσταση αργίας καταβάλλεται το ήμισυ των αποδοχών του. Το υπόλοιπο ή μέρος αυτού μπορεί να αποδοθεί σε αυτόν, μετά από ειδικά αιτιολογημένη απόφαση του πειθαρχικού συμβουλίου, εφόσον απαλλαγεί με τελεσίδικη δικαστική απόφαση ή τιμωρηθεί με πειθαρχική ποινή κατώτερη από την οριστική παύση. Εάν ο υπάλληλος απαλλαγεί από κάθε πειθαρχική ευθύνη ή αποδειχθεί αβάσιμη η υπόνοια για έκνομη διαχείριση, επιστρέφεται το μέρος των αποδοχών του που παρακρατήθηκε.

   3. Ο υπάλληλος, στον οποίο επιβλήθηκε πειθαρχική ποινή οριστικής παύσης για το παράπτωμα της αδικαιολόγητης αποχής από την εκτέλεση των καθηκόντων του, δεν δικαιούται αποδοχές αργίας. 4. Οι διατάξεις των άρθρων 31 – 35 του παρόντος Κώδικα εφαρμόζονται και κατά τη διάρκεια της αργίας. » .Σημειωτέον ότι τις ίδιες ακριβώς ρυθμίσεις περιέχουν και τα αντίστοιχα άρθρα 107,108 και 109 του ν. 3584/2007, όπως έχουν τροποποιηθεί και ισχύουν σήμερα .

Οι κρίσιμες εν προκειμένω μεταβατικές διατάξεις της παραγράφου 8 του άρθρου 3 του ν. 4325/2015, όπως έχουν τροποποιηθεί και ισχύουν, ορίζουν τα ακόλουθα :

«…….. 8. Η αυτοδίκαιη αργία που προβλέπεται στις καταργούμενες με την παράγραφο 1 διατάξεις λήγει αυτοδικαίως μετά από δεκαπέντε (15) ημέρες από τη δημοσίευση του παρόντος, με την επιφύλαξη των περιπτώσεων αυτοδίκαιης αργίας που προβλέπονται στις διατάξεις του άρθρου 103 του Ν.3528/2007 και του άρθρου 107 του Ν.3584/2007 πριν από την τροποποίησή τους από τις ανωτέρω καταργούμενες διατάξεις. Εντός της ανωτέρω δεκαπενθήμερης προθεσμίας ο οικείος Υπουργός, ο Πρόεδρος Ανεξάρτητης Αρχής, το ανώτατο μονομελές όργανο διοίκησης των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου ή αν δεν υπάρχει ο Πρόεδρος του συλλογικού οργάνου διοίκησης των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου και το αρμόδιο για το διορισμό όργανο στην περίπτωση των δημοτικών υπαλλήλων μπορεί να αποφασίσει με αιτιολογημένη απόφασή του την αναστολή άσκησης των καθηκόντων για όσους από τους υπαλλήλους αυτούς υφίσταται σχετικός επιτακτικός λόγος δημοσίου συμφέροντος, παραπέμποντάς τους με την ίδια απόφαση στο οικείο πειθαρχικό συμβούλιο για τη θέση τους ή μη σε δυνητική αργία με τη διαδικασία της παρ. 2 του άρθρου 104 του Ν.3528/2007 ή με τη διαδικασία της παρ. 2 του άρθρου 108 του Ν.3584/2007, όπως τροποποιήθηκαν με το άρθρο αυτό. Σε περίπτωση που δεν έχει συγκροτηθεί το αρμόδιο πειθαρχικό συμβούλιο ή υφίσταται αντικειμενική αδυναμία να συνεδριάσει για να αποφασίσει, κατά τα ανωτέρω, περί της θέσης σε δυνητική αργία, η σχετική προθεσμία για τη γνωμοδότηση του πειθαρχικού συμβουλίου παρατείνεται μέχρι την πρώτη συνεδρίασή του και πάντως όχι μετά τη 15η Σεπτεμβρίου 2015. Η ισχύς της διάταξης αυτής ανατρέχει στην ημερομηνία θέσης σε ισχύ του Ν. 4325/2015 . » . (Τα δύο τελευταία εδάφια της παρ.8 προστέθηκαν με το άρθρο 16 ν. 4332/2015, ΦΕΚ Α 76/9.7.2015. ).

Η σχετική διάταξη του πρώτου εδαφίου της παραγράφου 2 του προϊσχύσαντος άρθρου 105 του ν. 3528/2007, όπως ίσχυε πριν την τροποποίησή της, προέβλεπε την ίδια μείωση αποδοχών του υπαλλήλου για την περίπτωση της αργίας και για την περίπτωση της αναστολής καθηκόντων και είχε ως ακολούθως :

«Άρθρο 105 Συνέπειες αργίας – αναστολής άσκησης καθηκόντων

1. Ο υπάλληλος ο οποίος τελεί σε κατάσταση αργίας απέχει από την άσκηση των κύριων και παρεπόμενων καθηκόντων του.

2. Στον υπάλληλο που τελεί σε κατάσταση αργίας ή σε αναστολή άσκησης καθηκόντων καταβάλλεται το ένα τρίτο (1/3) των αποδοχών του με εξαίρεση την περίπτωση του δεύτερου εδαφίου της παραγράφου 1 του άρθρου 103, κατά την οποία καταβάλλεται το ένα τέταρτο (1/4) των αποδοχών του. Το υπόλοιπο των αποδοχών του ή μέρος αυτού μπορεί να αποδοθεί στον υπάλληλο, μετά από αιτιολογημένη απόφαση του πειθαρχικού συμβουλίου, εφόσον δεν τεθεί σε αργία σύμφωνα με το τελευταίο εδάφιο της παραγράφου 1 του άρθρου 103 ή απαλλαγεί με τελεσίδικη δικαστική απόφαση.

3. Ο υπάλληλος, στον οποίο επιβλήθηκε οποιαδήποτε πειθαρχική ποινή για το παράπτωμα της αδικαιολόγητης αποχής από την εκτέλεση των καθηκόντων του, δεν δικαιούται αποδοχές αργίας.

4. Οι διατάξεις των άρθρων 31-35 του παρόντος Κώδικα εφαρμόζονται και κατά τη διάρκεια της αργίας. » .

Σημειωτέον πάντως ότι το αντίστοιχο άρθρο 109 του ν. 3584/2007 ( Κώδικας Κατάστασης Δημοτικών Υπαλλήλων ) ούτε στην αρχική του μορφή ανέφερε μειωμένες αποδοχές σε περίπτωση αναστολής άσκησης καθηκόντων . Το αρχικό κείμενο του άρθρου είχε ως εξής :

«Άρθρο 109 Συνέπειες αργίας

1. Ο υπάλληλος ο οποίος τελεί σε κατάσταση αργίας απέχει από την άσκηση των κύριων και παρεπόμενων καθηκόντων του.

2. Στον υπάλληλο που τελεί σε κατάσταση αργίας καταβάλλεται το ήμισυ των αποδοχών του. Το υπόλοιπο ήμισυ ή μέρος αυτού μπορεί να αποδοθεί σε αυτόν, μετά από ειδικώς αιτιολογημένη απόφαση του υπηρεσιακού συμβουλίου, εφόσον απαλλαγεί με τελεσίδικη δικαστική απόφαση ή τιμωρηθεί με πειθαρχική ποινή κατώτερη από την οριστική παύση. Εάν ο υπάλληλος απαλλαγεί από κάθε πειθαρχική ευθύνη ή αποδειχθεί αβάσιμη η υπόνοια για άτακτη διαχείριση, επιστρέφεται το μέρος των αποδοχών του που παρακρατήθηκε.

3. Ο υπάλληλος στον οποίο επιβλήθηκε πειθαρχική ποινή οριστικής παύσης για το παράπτωμα της αδικαιολόγητης αποχής από την εκτέλεση των καθηκόντων του, δεν δικαιούται αποδοχές αργίας.

4. Οι διατάξεις των άρθρων 38 έως και 42 του παρόντος Κώδικα εφαρμόζονται και κατά τη διάρκεια της αργίας. » .

Ανεξαρτήτως τούτου, οι προϊσχύσασες διατάξεις περί μειώσεως των αποδοχών του υπαλλήλου στο ένα τρίτο κατά τη διάρκεια της αναστολής άσκησης καθηκόντων, εφαρμόζονταν και στους δημοτικούς υπαλλήλους, σύμφωνα με τις διατάξεις του πρώτου και του πέμπτου άρθρου του ν. 4057/2012 .

III. Από την ερμηνεία των προπαρατεθεισών διατάξεων, σε συνδυασμό με το ιστορικό της υποθέσεως και τα στοιχεία του σχετικού φακέλου, το Τμήμα γνωμοδοτεί, κατά πλειοψηφία, επί του εν λόγω ερωτήματος ως ακολούθως :

Μετά από τις τροποποιήσεις που επέφεραν οι διατάξεις του ν. 4325/2015 και οι μεταγενέστερες διατάξεις του ν. 4332/2015 στο πειθαρχικό δίκαιο των υπαλλήλων, το μέτρο της αναστολής άσκησης καθηκόντων του υπαλλήλου επιβάλλεται σε δύο συγκεκριμένες περιπτώσεις:

α) Κατά το άρθρο 104 του ν. 3528/2007 (και το αντίστοιχο άρθρο 108 του ν. 3584/2007 για τους δημοτικούς υπαλλήλους), σε περίπτωση δυνητικής θέσεως σε αργία και μόνο σε κατεπείγουσες περιπτώσεις επιτακτικού Δημοσίου Συμφέροντος, το μέτρο της αναστολής άσκησης καθηκόντων επιβάλλεται προσωρινά στον υπάλληλο, μέχρι να γνωμοδοτήσει το αρμόδιο για την περίπτωσή του πειθαρχικό συμβούλιο.

Η αναστολή άσκησης των καθηκόντων αίρεται αυτοδικαίως, εάν το πειθαρχικό συμβούλιο δεν γνωμοδοτήσει για τη θέση σε αργία εντός προθεσμίας τριάντα ημερών.

β) Σύμφωνα με τις προπαρατεθείσες μεταβατικές διατάξεις της παραγράφου 8 του άρθρου 3 του ν. 4325/2015 ( όπως συμπληρώθηκαν μεταγενέστερα από τις διατάξεις του ν. 4332/2015 ), στις περιπτώσεις των υπαλλήλων που είχαν τεθεί σε κατάσταση αργίας κατ’ εφαρμογή των καταργούμενων διατάξεων, ο κανόνας είναι ότι, μετά την παρέλευση 15 ημερών από την δημοσίευση του ν. 4325/2015, η αργία λήγει αυτοδικαίως.

Παρείχετο όμως, με τις μεταβατικές αυτές διατάξεις, η δυνατότητα στο αρμόδιο κατά περίπτωση όργανο, να αποφασίσει αιτιολογημένα την αναστολή άσκησης των καθηκόντων, για όσους από τους υπαλλήλους αυτούς υφίστατο σχετικός επιτακτικός λόγος δημοσίου συμφέροντος, παραπέμποντάς τους με την ίδια απόφαση στο οικείο πειθαρχικό συμβούλιο για τη θέση τους ή μη σε δυνητική αργία.

Σε περίπτωση που δεν είχε συγκροτηθεί το αρμόδιο πειθαρχικό συμβούλιο, ή υφίστατο αντικειμενική αδυναμία να συνεδριάσει για να αποφασίσει κατά τα ανωτέρω περί της θέσης σε δυνητική αργία, η σχετική προθεσμία για τη γνωμοδότηση του πειθαρχικού συμβουλίου παρατάθηκε μέχρι την πρώτη συνεδρίασή του και έληξε οριστικά τη 15η Σεπτεμβρίου 2015 .

Στο προϊσχύσαν δίκαιο ( όρθρο 105 του ν.3528/2007 πριν τις αλλαγές που επέφεραν οι διατάξεις του ν. 4325/2015 ) προβλεπόταν, ότι στον υπάλληλο που τελούσε σε κατάσταση αργίας ή σε αναστολή άσκησης καθηκόντων, θα έπρεπε να καταβάλλεται το ένα τρίτο των αποδοχών του. Στο ίδιο άρθρο, μετά τις πιο πάνω τροποποιήσεις, προβλέπεται ότι στον υπάλληλο που τελεί σε κατάσταση αργίας, καταβάλλεται το ήμισυ των αποδοχών του, χωρίς να γίνεται οποιαδήποτε αναφορά σε περικοπή αποδοχών για τους υπαλλήλους που τελούν σε αναστολή άσκησης καθηκόντων. Για τον ίδιο λόγο προφανώς απαλείφθηκε και από τον τίτλο του άρθρου η αναστολή άσκησης καθηκόντων.

Απαραίτητη προϋπόθεση για την αναλογική εφαρμογή διατάξεως, είναι η ύπαρξη ακούσιου (γνήσιου) νομοθετικού κενού, (βλ. σχετικά για τις προϋποθέσεις αναλογικής εφαρμογής διατάξεως, σε έννομη σχέση που από παράλειψη του νομοθέτη παραμένει αρρύθμιστη ΑΠ 175/2010 και 1739/2009 από «ΝΟΜΟΣ », καθώς επίσης και σχετικές Γνωμοδοτήσεις ΝΣΚ 147/2011, 398/2010, 325/2010, 798/1998 κ.α. ) . Στην κρινομένη όμως περίπτωση, όπως προκύπτει από τις ανωτέρω διατάξεις, δεν υφίσταται νομοθετικό κενό, αλλά σαφής έκφραση βουλήσεως του νομοθέτη, να προβεί σε κατάργηση της περικοπής αποδοχών για τους υπαλλήλους που τελούν σε αναστολή άσκησης καθηκόντων και να τη διατηρήσει αποκλειστικά και μόνο για τους υπαλλήλους που τελούν σε κατάσταση αργίας . Δεν είναι επομένως δυνατή η αναλογική εφαρμογή της διατάξεως που προβλέπει την περικοπή αποδοχών και στην περίπτωση της αναστολής άσκησης καθηκόντων, εφόσον ο νομοθέτης έχει ήδη εκφράσει σαφώς αντίθετη βούληση .

Κατά την άποψη, όμως, του Νομικού Συμβούλου Βασιλείου Καραγιώργου, στο εν λόγω ερώτημα πρέπει να δοθεί η παρακάτω απάντηση :

Από τις διατάξεις των άρθρων 104 και 105 του ΥΚ προκύπτουν τα εξής: Η αναστολή άσκησης καθηκόντων αποτελεί διοικητικό μέτρο που λαμβάνεται από τον πειθαρχικό προϊστάμενο, κατεπειγόντως, για λόγους δημοσίου συμφέροντος, πριν επιληφθεί το πειθαρχικό συμβούλιο, στο πλαίσιο της άσκησης ποινικής ή πειθαρχικής δίωξης για τη διάπραξη σοβαρών ποινικών ή πειθαρχικών αδικημάτων και της ύπαρξης αποχρωσών ενδείξεων για έκνομη διαχείριση, δηλαδή για τους ίδιους λόγους δυνητικής θέσης σε αργία. Κατά τη διάρκεια της αναστολής άσκησης καθηκόντων, όπως και της αργίας ο υπάλληλος δεν προσέρχεται στην υπηρεσία. Η υπηρεσιακή κατάσταση του υπαλλήλου αυτή συνεχίζεται σε περίπτωση που το πειθαρχικό συμβούλιο γνωμοδοτήσει εντός της νομίμου προθεσμίας για τη θέση του υπαλλήλου σε αργία, και συνεχίζεται πλέον ως αργία με την έκδοση της σχετικής πράξης. Περαιτέρω, από τις μεταβατικές διατάξεις της παραγράφου 8 του άρθρου 3 του ν. 4325/2015 προκύπτει ότι η κατάσταση αυτοδίκαιης αργίας, με απόφαση που λαμβάνεται από το οριζόμενο σε αυτές μονομελές όργανο πριν την αυτοδίκαιη λήξη της, δύναται να συνεχιστεί για επιτακτικούς λόγους δημοσίου συμφέροντος ως κατάσταση αναστολής άσκησης καθηκόντων και εν συνεχεία ως δυνητική αργία, κατόπιν γνωμοδότησης του πειθαρχικού συμβουλίου. Σύμφωνα με τα προαναφερόμενα, οι καταστάσεις αναστολής άσκησης καθηκόντων και αργίας λαμβάνονται διαδοχικά, ταυτίζονται ως προς τους λόγους, τους σκοπούς, τις συνέπειες επί της υπηρεσιακής κατάστασης του υπαλλήλου και συνθέτουν ενιαία κατάσταση απουσίας του υπαλλήλου από την υπηρεσία. Η διαφορά τους συνίσταται στον συμπληρωματικό χαρακτήρα της αναστολής άσκησης καθηκόντων στις περιπτώσεις κατεπείγουσας ανάγκης που δεν δύνανται να αντιμετωπιστούν άμεσα και αποτελεσματικά με την διαδικασία δυνητικής θέσης σε αργία. Συνεπώς, δεν δικαιολογείται διάκριση της κατάστασης αναστολής άσκησης καθηκόντων, στο θέμα της καταβολής αποδοχών και του ύψους των. Κατά τη διάρκειά της, σύμφωνα με την άποψη αυτή, πρέπει να καταβάλλεται το ποσοστό επί των αποδοχών που ορίζεται για την αργία.

1. Κατόπιν των ανωτέρω, το Ε’ Τμήμα του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, γνωμοδοτεί κατά πλειοψηφία ότι δεν είναι δυνατή η αναλογική εφαρμογή των αντίστοιχων συνεπειών της αργίας ως προς το ύψος των αποδοχών και επομένως, για όσο χρόνο διαρκεί η αναστολή άσκησης καθηκόντων, ο υπάλληλος θα πρέπει να λαμβάνει το σύνολο των αποδοχών του .

ΘΕΩΡΗΘΗΚΕ
Αθήνα, 6-11-2015

Η Πρόεδρος του Τμήματος

Μεταξία Ανδροβιτσανέα

Αντιπρόεδρος του Ν.Σ.Κ.

Ο Εισηγητής

Θεόδωρος Στριλάκος

Πάρεδρος του Ν.Σ.Κ.