Οι πολλοί δεν με γνωρίζουν μα όλοι ξέρουν το παιδί μου.
Δημοκρατία!
Όλοι οι θεωρητικοί την μελετήσανε για να την γνωρίσουν.
Άλλοι την αγάπησαν άλλοι την μίσησαν.
Οι κοινωνικοί αναμορφωτές την φέραν στα μέτρα τους, σκίζοντας και ράβοντας την.
Αφού φτιάξανε όλοι από μία για να μπορέσουν να χωρέσουν τις αδυναμίες και τα άρρωστα πάθη τους,
ισχυρίστηκαν πως αυτοί μόνο έχουν την αποκλειστική πατρότητα.
Το παιδί μου, το θάψανε κάτω από τόνους λάσπης για να μην τον βρει κανείς να το συγκρίνει.
Εγώ ένας άγνωστος με ένα τρομερό όνομα, χωρίς ιστορία, ούτε ανάμνηση.
Ο Εφιάλτης ο γιός του Σοφωνίδου!
Μια στιγμή που η ανθρωπότητα δεν θα ξεχάσει ποτέ.
Η γέννηση της Δημοκρατίας.
Έφερα την εξουσία στους πολίτες.
Μια εξουσία χωρίς πάτρωνες.
140 χρόνια άφησε τον κόσμο κατάπληκτο δείχνοντας τον άνθρωπο στην πληρότητά του, ελεύθερο και ισχυρό.
Ο πολίτης δικαστής, νομοθέτης, και οπλίτης για να διατηρεί αυτές τις ιδιότητες.
Δεν την έβγαλα από το μυαλό μου αλλά από τον λαό, και αυτό συνιστά τον μεγαλύτερο τρόμο των εξουσιαστών.
Η Δημοκρατία δεν είναι εφεύρεση για να προσπαθήσεις να εφαρμόσεις στους ανθρώπους και οι άνθρωποι να αποδεχτούν.
Είναι Φύση.
Είναι η ανθρώπινη φύση που επιζητά την ελευθερία από την εξουσία αλλά και την εξουσία για την προσωπική ισχύ.
Στην Δημοκρατία αυτά γίνονται μαζί!
Εξουσία για όλους με κλήρωση.
Εξουσία στου πολίτες για να μην τους κυβερνάνε μονάρχες ή ολιγαρχίες.
Ουδείς στο σβέρκο των ελευθέρων!
Ο Λαός μετά την νίκη μας στην Σαλαμίνα θέλησε την κατάλυση του καθεστώτος των γαιοκτημόνων.
Η διοίκηση του Άρειου Πάγου συγκέντρωνε τα συμφέροντά τους.
Μπήκα μπροστά μαζί με τον Αρχέστρατο.
Οδήγησα όλους του Αρεοπαγίτες στην βάσανο του Λαϊκού Δικαστηρίου.
Δεν άφησα κανένα να αποχωρήσει από την έδρα του χωρίς να απολογηθεί στην Ηλιαία με την κατηγορία της κακοδιοίκησης.
Κίνησα δίκες και έστειλα πολλούς στον θάνατο.
Έγινα ο Εφιάλτης στα όνειρά τους.
Όσοι κλέψαν το δημόσιο είχανε λόγο να τρέμουν και μόνο στη θύμησή μου.
Με βλέπανε να τους καταδιώκω και να τους συλλαμβάνω, να τους καθίζω στο σκαμνί και να ρωτώ:
Πόθεν έσχες;
Γιατί λείπουν τόσα από το δημόσιο ταμείο;
Πού βρήκες τόσα χρήματα εσύ;,
Μας έκλεψες, μας αδίκησες τώρα θα κριθείς.
Χιλιάδες οι Ηλιαστές, με κλήρωση επιλεγμένοι την τελευταία ώρα για να μην μπορούν να λαδωθούν από τους κατηγορούμενους.
Η καταδίκη αναπόφευκτη.
Ο Νόμος απόλυτος,
είς Θάνατον.
Το όνομα μου συνώνυμο της αγωνίας στον ταραχώδη ύπνο των αδίκων.
Ο τρόμος των επαγγελματιών της πολιτικής των ολιγαρχών πάντα ο ίδιος.
Να μην σηκώσει ο λαός κεφάλι και πάρει την δικαστική εξουσία για να τους περάσει από δίκη.
Διότι τα εγκλήματα τους πολλά και το σφάγανο βέβαιο.
Γι’αυτό δεν με γνωρίζετε.
Η ιστορία τους με αποσιώπησε.
Ήμουν αδιάφθορος πατριώτης και δίκαιος προς την Πολιτεία.
Φτωχός και αλήθεια είναι αυτό ούτε ντροπή,
ήμουν αξιοπρεπής και δεν δέχτηκα βοήθεια από κανέναν.
Άκαπτος στην απαίτηση των ευθυνών τους, διώκτης.
Μόρφωση απέκτησα μεγάλη και φιλόσοφος έγινα..
Η φιλοσοφία μου έλεγε αντίθετα με του Σωκράτη πώς και ο πιο αγράμματος άνθρωπος μπορεί να τα καταφέρει αν η θέση του έχει ευθύνη και το λάθος του μπορεί να επισείσει δημόσια τιμωρία.
Η ιδέα για την οποία αγωνίστηκα ήταν πώς η Δημοκρατία κάνει ενάρετο τον άνθρωπο όταν την ασκεί,
όπως κάνει γυμνασμένο το σώμα η παλαίστρα.
Όπως άλλοι λιγότερο άλλοι περισσότερο χτίζουν το κορμί τους και δεν βλάπτωνται,
ούτως και στην Δημοκρατία μου αρκετοί διακρίνονται αλλά όλοι ωφελούνται.
Αυτή την φιλοσοφία θεώρησα άξια και τον εαυτό μου ικανό να την υπερασπιστώ δημόσια.
Προετοίμασα την επανάσταση με προσοχή.
Ο Κίμων με τον στρατό που υποστήριζε τους ολιγαρχικούς ήταν στην Μεσσηνία, ενώ το ναυτικό ήταν στον Παιραιά αγκυροβολημένο.
Αυτή ήταν η στιγμή.
Κάλεσα τον λαό στην Εκκλησία του Δήμου και του ζήτησα να αναλάβει την εξουσία από τους ευγενείς.
Σε αυτήν την ιστορική Εκκλησία ο λαός συμφώνησε και βαδίσαμε στον Άρειο Πάγο.
Ευθύς τις πολιτικές εξουσίες του διανείμαμε με τον Αρχέστρατο, άλλες στην Βουλή άλλες στα Δικαστήρια και άλλες τις κρατήσαμε για τον Λαό.
Αυτόν το Λαό πλούτισα με πολιτικά δικαιώματα και τα όπλα για να τα υπερασπιστεί.
Τώρα ο Δήμος η οργανωτική δομή του Λαού θα κυβερνούσε, και έτσι έγινε.
Αυτήν την επανάσταση που στο όνομά της έκτοτε οι πολιτισμένες κοινωνίες περιστρέφονται την έκανα αναίμακτα.
Δεν αντιστάθηκαν σε ένα Λαό ενωμένο και αποφασισμένο με τον στρατό μακριά.
Ο Κίμων γύρισε αλλά δεν δοκίμασε να χτυπήσει την επανάσταση.
Τον εξορίσαμε λίγο αργότερα ώς εχθρό του Λαού.
Η Σπάρτη μας φοβήθηκε και μας έδιωξε από την συμμαχία της στην πολιορκία της Ιθώμης φοβούμενη τα νέα μας πολιτικά ήθη.
Συγκρούστηκα με τα συμφέροντά τους, πολέμησα την κακία τους και τους έγινα μισητός.
Μόνο αν ήμουν Θεός δεν θα μου κάνανε κακό απλά γιατί δεν θα μπορούσανε.
Εμένα με σφάξανε πληρωμένοι δολοφόνοι τους την νύχτα.
Κανείς τους δεν βρήκε κατι επιλήψημο να μου προσάψει όσο και να το επιθυμούσανε.
Αυτό που κάνανε οι δειλοί είναι να βάλουν τους θεωρητικούς της εξουσίας των ολιγαρχών να μαγαρίσουν το παιδί μου την Δημοκρατία.
Πρώτα είπαν πώς είχα μέσα στον Άρειο Πάγο δικό μου άνθρωπο, τον Θεμιστοκλή για να τον εμφανίσουν ώς κοινό καταδότη.
Έτριζε τότε η έδρα του κάτω από τα πόδια του.
Επρόκειτο να δικαστεί για συνεννοήσεις με τους Μήδους από τους Αρεοπαγίτες.
Τους μήνυσε πώς θα τους υποδείξει κάποιους συνωμότες κατά του πολιτεύματος, δηλαδή εμένα τον Αρχέστρατο και τους δικούς μας και τους οδήγησε στο αρχηγείο μας.
Αν ήταν αλήθεια αυτό δεν θα υπήρχε η Δημοκρατία, θα με είχανε εκτελέσει.
Άλλωστε όταν έκανα το κίνημα ο Θεμιστοκλής ήταν εξορία, και πίσω εμείς δεν τον καλέσαμε.
Θέλησαν να περάσουν την άποψη πως η Δημοκρατία ήταν συνέχεια της πολιτικής γραμμής του δημοκρατικού κόμματος.
Δεν ήταν δικός μας, ήθελε την παλιά δημοκρατία του Κλεισθένη.
Εγώ ήθελα αυτήν που είναι για όλους.
Μετά είπαν αυτο που νομίζει ακόμα και σήμερα ο περισσότερος κόσμος.
Πώς ήμουν βοηθός και όργανο του Περικλή και πως έδρασα μετά από εντολή του!
Δεν έπεισαν όμως και άλλαξαν γραμμή.
Ισχυρίστηκαν πώς ήμασταν συναρχηγοί που εκμεταλευτήκαμε την απουσία του Κίμωνα στην αριστοκρατική ηγεσία και πως μετά την δολοφονία μου ο Περικλής πήρε τα πρωτεία.
Ουδεν ψευδέστερο!
Εγώ απελευθέρωσα τον λαό από τα δύο κόμματα, με το κίνημα μου.
Χάριν αυτού του λαϊκού αναίμακτου πραξικοπήματος ο λαός χειραφετήθηκε.
Έγινα ηγέτης του δημοκρατικού κόμματος για να καταλύσω την εξουσία των γαιοκτημόνων και όχι του δημοκρατικού κόμματος.
Εκείνη την ίδια ημέρα του κινήματος από ηγέτης έγινα απλός πολίτης με ίσα δικαιώματα.
Μετά την στρατιωτική ήττα της Δημοκρατίας οι ιστορικοί τους, βάλανε στην θέση του Αθηναϊκού λαού το δημοκρατικό κόμμα και τον Περικλή.
Σε τέτοιο βαθμό που μια προσωπικότητα θα έθαβε την δημοκρατία, μία θέση στρατηγού που ανανεωνόταν έγινε η «ενός ανδρός αρχή».
Ποιός δημοκράτης θα το φανταζότανε τότε, πώς η ιστορία θα παρουσίαζε απόλυτο μονάρχη τον άνδρα που παρακαλούσε κλαίγοντας τους πολίτες-δικαστές για την γυναίκα του.
Που δεν μπόρεσε αφού είχε τέτοια εξουσία που του αποδίδουν, να σώσει τους φίλους του από την καταδίκη σε θάνατο και ο ίδιος να πλήρωνε βαρύτατο πρόστιμο.
Ταυτίσαν την δημοκρατία με πρόσωπα για να αλοιώσουν την ουσία της που ήταν η κατάργηση των προσώπων και την ανάδειξη του λαού ως συλλογική οντότητα.
Φτάσανε ακόμα να πουν πως ο ίδιος ο Περικλής με δολοφόνησε ή ανθρωποί του απο φθόνο, και αυτό για να αμαυρώσουν ακόμα περισσότερο τους δημοκρατικούς που σκοτώσαν έμένα τον λατρεμένο, τον αγαπημένο του λαού…
Μετά περάσαν τα πυρά τους στην ίδια την Δημοκρατία.
Παρουσιάσαν το καθεστώς των γαιοκτημόνων το καθεστώς του Άρειου Πάγου ως δημοκρατία αλλά και το καθεστώς της Σπάρτης σαν την καλλίτερη δημοκρατία.
Μετά άρχισαν να αποδίδουν τις λαθεμένες πολιτικές αποφάσεις του λαού στην δημοκρατία λες και τα σφάλματα δεν είναι χαρακτηριστικό της ανρωπότητας.
Η σφαγή της Μήλου, η δίκη των Στρατηγών και τόσα δημοφιλή…!!
Από τότε με την λασπολογία περί δημαγωγών περιγράψαν την δημοκρατία όμοια με το αντίθετό της λαοκρατίας.
Θέλω να γίνει γνωστό πως η Δημοκρατία έστεκε μακριά από τα δύο κόμματα που εκπροσωπούσαν οι δύο κυρίαρχες τάσεις στην τάξη των ευγενών.
Οι ολιγαρχικοί θέλαν την κατάργηση του καθεστώτος ισονομίας και ισηγορίας του Κλεισθένη και την αφαίρεση των πολιτικών δικαιωμάτων από τον λαό όπως την δικαστική αρχή που είχε από τις μέρες του Σόλωνα.
Οι δημοκρατικοί θέλαν να μείνουν αυτά και να εκλέγει και να ελέγχει ο λαός τους άρχοντες.
Όμως η ανάληψη της πολιτικής εξουσίας από το δημοκρατικό κόμμα με συναίνεση του λαού δεν είναι δημοκρατία αφού δεν ασκείται απο τον ίδιο τον λαό.
Εγώ έφερα την αυτοκυβέρνηση, όχι την εκλογή.
Ακόμα και αν το δημοκρατικό κόμμα κανει φιλολαϊκή πολιτική δεν είναι λαϊκό, αφού ο λαός δεν ασκεί την πολιτική.
Ενώ όταν ο λαός αποφασίσει μέσα απο την Εκκλησία του Δήμου, να επιβάλει στερήσεις ή θυσίες λόγω καποιας ανάγκης ή περιστάσεων η εξουσία του παραμένει δημοκρατική.
Δεν είναι η πολιτική που κανει την Δημοκρατία αλλα ποιός την κατέχει.
Ο Σόλωνας μοίρασε τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις σύμφωνα με την περιουσία της κάθε τάξης.
Εγώ μοίρασα εξίσου τα δικαιώματα σε όλους αλλά άφησα τις υποχρεώσεις στους πλουσίους.
Έτσι ήταν το δικαιότερο γιατί με αυτόν τον τρόπο ούτε άφησα την πολιτική προνόμιο των εμπόρων, ούτε τους πήρα την περιουσία για να την μοιράσω σε αυτούς που δεν είναι στον χαρακτήρα τους.
Με αυτόν τον τρόπο οι πολλοί ελέγχαν τον πλούτο των λίγων χωρίς να χρειάζεται να τον αποσπάσουν, και οι λίγοι έγιναν επιτέλους χρήσιμοι πέραν από τους εαυτούς τους στο σύνολο με τις χορηγίες και την δίκαια φορολόγηση.
Ακόμα περισσότερο γιατί αν τους καταργούσα τα μέσα πλουτισμού η οικονομία θα τελμάτωνε σταδιακά γιατί η ατομική ιδιοκτησία όσο φτωχική και να ήταν θα έπρεπε συνεχώς να κοινωνικοποιείται για να διαμοιράζεται.
Κανείς δεν θα ήθελε τότε να αγωνίζεται για να σωρεύσει πλούτο, ο φθόνος και η τυρρανία θα μετατρέπαν την δημοκρατία σε τυρρανία των πολλών.
Έτσι στο πολίτευμά μας υπήρχε και η ισότητα αφού δεν επιτρέπαμε μεγάλη οικονομική ανισότητα
αλλά και ελευθερία αφού δεν καταπατούσαμε συμφέροντα.
Δεν μου το συγχώρησαν ποτέ.
Με καταδίκασαν στην αιώνια σιωπή.
Μαζί με μένα τους λαούς στην άγνοια.
Με την φωνή μου θα τους θυμίσω τον αιώνιο Εφιάλτη τους!
Την Δημοκρατία,
το Κράτος των Δήμων.
Εφιάλτης του Σοφωνίδου
Φιλόσοφος-ιδρυτής της Δημοκρατίας
Ηγέτης του Κινήματος
Πολίτης της Δημοκρατίας
kratosdimon,arxaia-ellinika
https://arxaia-ellinika.blogspot.com/2017/01/ego-efialtis-tous.html
Πού γεννήθηκε η δημοκρατία;
Είναι ευρέως γνωστό σε όλους μας ο τόπος γεννήσεως της δημοκρατίας. Μήπως όμως υπάρχει και διαφορετική άποψη;
Δαγλής Θεόδωρος
Μπορούμε να γνωρίζουμε με βεβαιότητα που γεννήθηκε η δημοκρατία;
Είναι ευρέως γνωστό ότι λίκνο της δημοκρατίας ήταν η αρχαία Αθήνα.
Χωρίς να θέλω να κομπάζω για τον τόπο μου, είναι γνωστό ότι όλες οι επιστήμες (μαθηματικά, αστρονομία, μηχανική, ιατρική, φιλοσοφία, κτλ), άκμασαν στην αρχαία Ελλάδα.
Επομένως, δεν δείχνει παράλογο να γεννήθηκε η δημοκρατία στην αρχαία Ελλάδα.
Είναι όμως, όντως η αρχαία Αθήνα ο τόπος που γεννήθηκε η δημοκρατία;
Τον 6ο αιώνα π.Χ., με το τέλος της τυραννίας του Πεισίστρατου, ο Κλεισθένης, αθηναίος πολιτικός, έθεσε τις βάσεις για την δημοκρατική μεταρρύθμιση στην Αθήνα, επομένως δικαίως θα μπορούσε κάποιος να θεωρήσει την αθηναϊκή δημοκρατία ως μία πρώιμης μορφής δημοκρατία.
Παρόλα αυτά, στην αρχαία Αθήνα, οι Αθηναίοι πολίτες είχαν μόνο δικαίωμα ψήφου, πάνω από μια ηλικία (30) , και μάλιστα εκείνο τον αιώνα θεσπίστηκε ο εξoστρακισμός όπου αν συμπληρώνονταν 6000 ψήφοι, εξόριζαν κάποιο πολιτικό πρόσωπο από την πόλη έως και 10 χρόνια, για αποφυγή κατάλυσης της δημοκρατίας (από φόβο μην δημαγωγήσει κάποιος τον λαό και επιβάλλει τυραννία).
Η Αθήνα, είχε πλέον διασφαλίσει την δημοκρατία της (άλλο αν σε αυτή ήταν ενάντιες σημαντικές προσωπικότητες της τότε εποχής, όπως ο Αριστοτέλης – ο γνωστός φιλόσοφος, ο Κριτίας – σοφιστής και ένας από τους τριάκοντα τυράννους ). Μερικές φορές όμως οι Αθηναίοι οδηγήθηκαν σε τρομερά λάθη χάρη της αλόγιστης χρήσης αυτής της ‘’δημοκρατίας’’, δηλαδή της ελευθερίας τους, κάτι που οδήγησε τον Σωκράτη (μια εξέχουσα προσωπικότητα του πολιτισμού και του πνεύματος), στον θάνατο (αφού αναγκάστηκε να πιει το κώνειο).
Όλα αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά. Κάτι που ίσως όμως δεν είναι γνωστό, είναι ότι υπάρχει και μια άλλη εκδοχή, που προάγει μία αντίληψη που θέλει την αρχαία Σπάρτη να είναι το λίκνο της δημοκρατίας, μιας δημοκρατίας σε βρεφικό στάδιο προφανώς, αλλά που όμως τα στοιχεία που πιστοποιούν ‘’δημοκρατία’’ είναι περισσότερα και πιο έντονα από ότι στην αρχαία Αθήνα.
Στην αρχαία Σπάρτη κάποιος μπορεί να ήταν Σπαρτιάτης πολίτης, μέτοικος, ή είλωτας.
Οι μέτοικοι ήταν πολίτες που είχαν κάποια δικαιώματα (και πολιτικά) αλλά δεν μπορούσαν να πολεμήσουν.
Δεν ήταν δηλαδή Σπαρτιάτες πολίτες.
Οι είλωτες ήταν οι δούλοι των Σπαρτιατών και έκαναν όλες τις δουλειές (όργωναν, θέριζαν, έπλεναν, χρησίμευαν στην εκπαίδευση των Σπαρτιατών, κτλ).
Οι Σπαρτιάτες πολίτες ήταν όλοι όσοι είχαν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του Σπαρτιάτη πολίτη.
Οι Σπαρτιάτες θεωρούσαν γνήσιο Σπαρτιάτη μόνο όποιον είχε γεννηθεί από Σπαρτιάτισσα μάνα, και αυτό καθώς έδιναν ιδιαίτερη αξία στην γυναίκα , και μάλιστα ήταν μία από τις ελάχιστες μητριαρχικές περιοχές της τότε εποχής (για την ακρίβεια, μόνο η Σπάρτη και η Μινωική Κρήτη ήταν μητριαρχικές κοινωνίες) .
Καλά όλα αυτά, αλλά τι κάνει την αρχαία Σπάρτη υποψήφια για λίκνο τη δημοκρατίας;
Ο βασιλιάς στην Σπάρτη, δεν είχε περισσότερα προνόμια από τους άντρες του.
Δεν είχε περισσότερες απολαβές, και για την ακρίβεια, στα φιδίτια (συσσίτια των Σπαρτιατών), είχε ίση μερίδα με όλους τους Σπαρτιάτες.
Επίσης, στην μάχη, όπως κάθε Σπαρτιάτης, έτσι και ο βασιλιάς, ήταν υποχρεωμένος να μείνει μέχρι τέλους, είτε χάνανε είτε κέρδιζαν την μάχη.
Με λίγα λόγια οι Σπαρτιάτες ήταν σαν μία ενιαία γροθιά, και αυτό όχι μόνο στον πόλεμο, αλλά και στον τρόπο ζωής τους, αφού σε τίποτα δεν ξεχώριζε ο ένας από τον άλλο.
Κάθε Σπαρτιάτης (που είχε κάνει γιο) ήταν υποχρεωμένος να είναι έτοιμος για πόλεμο, να ακολουθεί τον νόμο της Σπάρτης (να μην γυρίσει πίσω ζωντανός αν δεν έχουν κερδίσει την μάχη), και ακόμα και στην διανομή των λαφύρων, ο βασιλιάς έπαιρνε ίσο μερίδιο με όλους του τους άντρες.
Με λίγα λόγια, ήταν όλοι ίσοι μεταξύ τους. Στην Αθήνα, δεν είχαν όλοι ίσα δικαιώματα, και πολλές φορές στον εξoστρακισμό αδικούνταν αγνοί πολίτες, ενώ από την άλλη, στην Σπάρτη, όλοι οι Σπαρτιάτες πολίτες ήταν ίσοι, και δεν γινόταν να αδικηθεί κάποιος.
Εκεί κρινόντουσαν όλοι από τις πράξεις τους, δηλαδή αν επέδειξαν ανδρεία στην μάχη, αντάξια ενός Σπαρτιάτη.
Επιπλέον, στην Αθήνα, ο βασιλιάς, δεν ήταν ισάξιος με τους πολίτες, και αυτό είναι που ξεχωρίζει έντονα και δίνει ένα ‘’προβάδισμα’’ στην Σπάρτη.
Επίσης, στην Αθήνα οι γυναίκες δεν είχαν καμία θέση σε κανένα δημόσιο συμβάν, ενώ στην Σπάρτη όχι μόνο ήταν λογικό, αλλά ενθαρρύνονταν οι γυναίκες να συμμετέχουν και να παρακολουθούν πολιτικά δρώμενα.
Αν όμως ήταν έτσι, γιατί τότε θεωρούμε την Αθήνα και όχι την Σπάρτη λίκνο της δημοκρατίας;
Η αρχαία Σπάρτη, είχε μία πολύ καλά δομημένη δημοκρατική οργάνωση που όμως περιοριζόταν μόνο μεταξύ των Σπαρτιατών και από την άλλη, οι είλωτες ζούσαν σε κατάσταση χειρότερη και από τυρρανία.
Επομένως, ήταν περιορισμένη σε μία μερίδα ατόμων , και παρότι και η Αθήνα είχε δούλους, εκεί η ελευθερία ενός δούλου μπορούσε να εξαγοραστεί ή να χαριστεί από τον ιδιοκτήτη του.
Επομένως, συνολικά, δείχνει πιο δημοκρατική η Αθήνα. Και τέλος, η δημοκρατία που θέσπισε ο Κλεισθένης, ήταν βασισμένη στην ελευθερία των πολιτών , δηλαδή ο ίδιος ο ορισμός του όρου ‘’δημοκρατία’’.
Εγώ όμως θέτω και ένα ερώτημα , κλείνοντας. Στην αρχαία Αθήνα, πολλές φορές καταλύθηκε το πολίτευμα, και επήλθε τυραννία.
Πολλές φορές άλλαξε το πολίτευμά της, και επίσης πολλές φορές εξοστρακίστηκαν άτομα δίχως λόγο.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση του Αριστείδη του Δίκαιου (όπως τον προσφωνούσαν λόγω της δικαιοσύνης, της εντιμότητας , της φιλοπατρίας και της σωφροσύνης του), τον οποίο εξοστράκισαν οι Αθηναίοι άδικα (έχοντας μείνει και στην ιστορία σαν μία από τις μεγαλύτερες αδικίες που έλαβαν χώρα λόγω του εξοστρακισμού).
Στην Σπάρτη όμως, ποτέ δεν καταλύθηκε πολίτευμα, ούτε διώχτηκε κάποιος Σπαρτιάτης (εκτός αν παράκουσε τους νόμους της πατρίδας του).
Ποια θα έπρεπε να θεωρηθεί η γενέτηρα πατρίδα της ‘’δημοκρατίας’’;
Πηγή: https://frapress.gr/2016/06/pou-gennithike-dimokratia/
Η ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ 500 ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΑΘΗΝΑΙΚΗΣ ΠΟΛΙΣ
Το ένα από τα δύο κύρια όργανα του συλλόγου Αρχαία Πόλις συνιστά η Βουλή των 500. Αυτή αποτελεί την επιτροπή του Συλλόγου και έχει διάρκεια ενός έτους.
Είναι η προϊστάμενη αρχή και λογοδοτεί στην Εκκλησία του Δήμου στο τέλος της θητείας της.
Δεν ελέγχεται από καμία άλλη αρχή.
Κύριο μέλημά της είναι η κατάρτιση προβουλευμάτων, θεμάτων δηλαδή προς συζήτηση στην Εκκλησία του Δήμου και διεξαγωγή δημοψηφίσματος.
Εκτός αυτού εποπτεύει και ελέγχει την εκτέλεση των αποφάσεων της Εκκλησία.
Τα μέλη της βουλευτές έχουν ηλικία 30 και άνω αφού απαιτείται σχετική ωριμότητα και πείρα για να φέρουν σε πέρας το έργο της.
Κληρώνεται και ένα αναπληρωματικό σε περίπτωση που κάποια θέση μείνει κενή κατά την διάρκεια του έτους. Βουλευτής μπορεί να κληρωθεί κάθε μέλος μέχρι δύο φορές.
Η Βουλή αρχικά στοχεύει σε 50 μέλη.
Από κάθε φυλή θα κληρώνονται 5 μέλη με εποπτεία του ετήσιου άρχοντα της φυλής.Σε βάθος χρόνου με την είσοδο ικανού αριθμού μελών-Πολιτών τον ρόλο της κλήρωσης θα αναλάβουν 10 ετήσιοι Φυλοβασιλείς ένας για κάθε φυλή. Στην πληρότητα της η Βουλή των 500 αρχικά θα έχει 50 Βουλευτές, 5 από κάθε μία φυλή, από αυτές που ορίζει ο κανονισμός του συλλόγου.
Με σειρά που ορίζεται με κλήρωση κάθε 5 μελής φυλή αναλαμβάνει την πρυτανεία της Βουλής για 36 μέρες της και ονομάζεται Πρυτανεύουσα φυλή και τα μέλη Πρυτάνεις.
Στην διάρκεια του έτους όλοι οι βουλευτές εκπρόσωποι κάθε φυλής γίνονται πρυτάνεις και η φυλή τους Πρυτανεύουσα.
Αναλαμβάνουν έτσι την Προεδρία του Συλλόγου.
Κάθε Πρυτανεύουσα φυλή με νέα κλήρωση ορίζει τον Πρόεδρο του Συλλόγου για μια εβδομάδα.
Όταν η Βουλή θα απαρτίζεται από 500 βουλευτές , ήτοι 50 από κάθε φυλή, ο Επιστάτης των Πρυτάνεων θα έχει θητεία μίας μόνο ημέρας.
Από τους 50 Πρυτάνεις κάθε φυλής οι 36 θα γίνονται Επιστάτες των Πρυτάνεων για μία μέρα. Ο εκάστοτε Επιστάτης των Πρυτάνεων κατέχει το Ανώτατο αξίωμα του Κράτους Δήμου.
Προεδρεύει στην Βουλή, συγκαλεί την ολομέλεια των Βουλευτών, κρατάει τα Αρχεία που του παραδίδει ο Γραμματεύς ανά πρυτανεία, είναι θεματοφύλακας των αρχείων του Συλλόγου, πρακτικογράφος των προβουλευμάτων Βουλής και των ψηφισμάτων της Εκκλησίας του Δήμου.
Ο Επιστάτης των Πρυτάνεων προεδρεύει και στην Εκκλησία του Δήμου αν συγκληθεί-συμπέσει στην διάρκεια της Επιστασίας του. Αρχικά μία εβδομάδα και στο μέλλον μίας μέρα όπως ήδη αναφέρθηκε.Τα καθήκοντα του στην προεδρία της Εκκλησίας του Δήμου είναι η τήρηση της τάξης. Δεν επιτρέπει να διακοπεί ο ομιλητής.
Παύει ομιλητές που φλυαρούν εκτός θέματος ή χυδαιολογούν.
Παύει ομιλητές που υπερβαίνουν τον χρόνο της Κλεψύδρας σε ζώσα Εκκλησία, ή υπερβαίνουν αριθμό λέξεων που θα οριστεί από την Εκκλησία του Δήμου, δια ψηφίσματος σε εικονική Εκκλησία.
Επιβάλλουν τιμωρία που θα οριστεί από την Εκκλησία του Δήμου δια ψηφίσματος, σε όσους διακόπτουν τον ομιλητή, ή παίρνουν τον λόγο εκτός βήματος σε ζώσα αγορά και σε όσους παρεμβαίνουν χωρίς να έχουν δηλώσει συμμετοχή σε εικονική Εκκλησία του Δήμου μετά από άμεση διαγραφή της παραθέσεώς τους.
Τεχνικά θα ληφθούν μέτρα ώστε να αποτραπεί αυτή η πιθανότητα.
Τιμωρεί κάθε Πολίτη- μέλος που του κάνει παρατηρήσεις.
Το σώμα των 10 αστυνόμων υπακούει στον εκάστοτε Επιστάτη των Πρυτάνεων και κατά την διάρκεια της Συνεδρίας της Βουλής και της συνέλευσης των Πολιτών.
Ευθύνεται ατομικά για πράξεις ή παραλείψεις ή υπερβάσεις δικαιοδοσίας κατά την διάρκεια της θητείας του όπως και ο κάθε Πρύτανης και δεν καλύπτεται πίσω από συλλογική ευθύνη.
Δεν παίρνει αποφάσεις, η ψήφος του είναι ισοβαρής με των υπολοίπων βουλευτών.
Το αξίωμα του Βουλευτή
Το αξίωμα του βουλευτή είναι τιμητικό αλλά απαιτεί υπεύθυνη εργασία και συμμετοχή στα πλαίσια του συλλόγου.
Ο Σύλλογος Αρχαία Πόλις προβλέπει στο μέλλον κάλυψη των εξόδων, αγορών, μετακινήσεων σιτίσεις στους βουλευτές που θα προσκομίζουν τις απαραίτητες αποδείξεις κατά την διάρκεια των συνεδριάσεων.
Κάθε τέτοια τεκμηριωμένη χρήση ορίζεται ως χρήση Θόλου (έξοδα παραστάσεως) Αρχικά οι αποδείξεις θα προσκομίζονται στον ’ρχοντα Βασιλιά και ακολούθως σε κάθε επόμενη σύνθεση της Βουλής, που ελέγχει τα οικονομικά.
Στο τέλος της Θητείας δίνει αναφορά έργου της στην Συνέλευση των Πολιτών.
Αν έχει εκτελέσει καλά το καθήκον της απονέμεται τιμητική διάκριση με αναγραφή των ονομάτων σε τιμητική στήλη, κορνίζα και ανάθεση σε περίοπτη θέση στα γραφεία του συλλόγου και σε αρχείο στον δικτυακό χώρο.
Σε περίπτωση ευθυνών αποδίδονται οι ευθύνες σε κάθε Πρυτανεία χωριστά με ατομικές και όχι συλλογικές ευθύνες.
Κάθε Πολίτης είτε Βουλευτής είτε Πρύτανης δίνει προσωπικά λόγο για τις πράξεις του ή παραλείψεις του που θα προκαλέσουν βλάβη στο σύνολο.
Κατά την διάρκεια της θητείας απολαμβάνουν βουλευτική ασυλία και δεν εκπίπτουν του αξιώματος παρά με πλειοψηφική απόφαση των ιδίων βουλευτών.
Μόνο με την λήξη της θητείας μπορεί ένας Πολίτης να εγείρει καταγγελία εντός προθεσμίας ενός έτους κατά προβουλευμάτων ή νόμων ψηφισμάτων.
Γραφή παρανόμων.
Προκειμένου οι Πολίτες κάθε φυλής να αναλάβουν υπηρεσία περνούν από έλεγχο της προηγούμενης Βουλής, την δοκιμασία με την οποία αξιολογούνται.
Την πρώτη χρονιά απουσία Βουλής, την αξιολόγηση την κάνουν οι ’ρχοντες που είναι τα ιδρυτικά μέλη του Συλλόγου.
Η Βουλή συνθέτει τις Επιτροπές για κάθε σκοπό και επιβλέπει την εκτέλεση του έργου τους.
Η Βουλή επιβλέπει του α’ρχοντες.
Δέχεται τους επισκέπτες από άλλους Συλλόγους, φορείς κρατικούς και μη, εξετάζει διαδραστικές συνεργασίες με άλλους συλλόγους όπως πολιτιστικά, περιβαντολλογικά κοινωνικά, πολιτικά θέματα, και ετοιμάζει το αντίστοιχο προβούλευμα προς συζήτηση και ψηφοφορία στην Εκκλησία του Δήμου για την τελική απόφαση, ότι αυτή νομίζει καλύτερο-«ότι αν αυτώ δοκεί άριστον είναι».Η Βουλή προτείνει το ύψος επιδιωκομένων Δωρεών, χορηγιών, μισθωμάτων, στην περίπτωση περιουσιακών στοιχείων του Συλλόγου, συνδρομών, έκτακτων εισφορών, κονδυλίων περί αδυνάτων.
Συνεργάζεται με τους εκάστοτε Στρατηγούς για την εξωτερική πολιτική και διπλωματία του Συλλόγου που είναι ο ρόλος των Στρατηγών.
Καλεί ειδικούς για να εκφέρουν γνώμη όπου απαιτείται.Ελέγχει τους νέους ’ρχοντες εκτός του Γραμματέως των Θεσμοθετών.
Μετά από έγκρισή της, ακολουθεί ψηφοφορία για τελική έγκριση.
Η κρίση της δεν είναι οριστική. Αν ο νέος ’ρχοντας διαφωνεί μπορεί να ασκήσει έφεση και διαμέσου του προηγούμενου ’ρχοντα Θεσμοθέτη η υπόθεση να πάει στην Ηλιαία ή στην Εκκλησία του Δήμου.
Τέλος η Βουλή δια της Επιτροπής των 10 Ευθύνων, είναι αποδέκτης καταγγελίας μέλους φυλής προς απερχόμενο ’ρχοντα μέσω του Εύθυνου της φυλής.
Η κρίση της δεν είναι οριστική.
Σε περίπτωση καταδίκης η καταγγελία παραπέμπεται μετά από έφεση στην Εκκλησία του Δήμου ή στο Δικαστήριο.
Η Βουλή είναι πάντα υποχρεωμένη να γνωματεύει εκδίδοντας προβούλευμα ακόμα και αν δεν συμφωνεί «μηδέν απροβούλευτον».
Η Βουλή έχει την ευθύνη να επισημαίνει στο προβούλευμα της ότι μια πρόταση-εισήγηση αντίκειται σε προηγούμενο ψήφισμα ώστε να μην παρανομήσει η Εκκλησία του Δήμου χωρίς να το θέλει.
Σε αντίθετη περίπτωση οι Πρυτάνεις και ο Επιστάτης Πρυτάνεων τιμωρούνται με πρόστιμο αν επιτρέψουν τέτοια συζήτηση παρά το προβούλευμα που έχουν εκδώσει.
Το ύψος του προστίμου για αμελές προβούλευμα ή έκδοση ψηφίσματος που αντίκειται σε νόμο ορίζεται με την συνήθη διαδικασία.
Αν περάσει παράνομη πρόταση και ψηφιστεί ο κάθε πολίτης που θα την αντιληφθεί έχει δικαίωμα και καθήκον να την ακυρώσει με γραφή παρανόμων, ή γραφή προεδρική.
Η Βουλή εκδίδει και διατάγματα εκτέλεσης προς τις επιτροπές μετά από το ψήφισμα στην Εκκλησία του Δήμου.
Συνεδριάσεις της Βουλής
Στην πρώτη συνεδρία γίνεται η Ορκωμοσία.
Οι Βουλευτές απαλλάσσονται από κάθε άλλη ευθύνη ή εργασία του Συλλόγου.
Αποζημιώνονται για κάθε έξοδο σχετικό με την υπηρεσία τους. Διατηρούν ετήσια ασυλία.
Δεν εκπίπτουν του αξιώματός τους παρά με τεκμηριωμένη απόφαση της ολομέλειας της Βουλής δια ψηφοφορίας με πρωτοβουλία του Επιστάτη των Πρυτάνεων.
Το Βουλευτήριο είναι ανοικτό όλο τον χρόνο.
Η Βουλή συνέρχεται κατά την κρίση της μέσω διαδικτύου, τηλεσυνεδρίας, αιθούσης του Συλλόγου ως Βουλευτήριο όταν καθίσταται δυνατό, ανοικτού χώρου ή σε άλλο κατάλληλο τόπο σε ειδικά θέματα που απαιτούν άμεση αντίληψη των πραγμάτων.. Οι συνεδριάσεις είναι απολύτως κλειστές στην Εκκλησία του Δήμου και στους ’ρχοντες, πλην των Στρατηγών που διατηρούν το δικαίωνα αυτοδικαίως αφού εκπροσωπούν τον Σύλλογο στην εξωτερική του πολιτική.
Κάθε άλλος Πολίτης-μέλος του Συλλόγου ζητάει ειδική άδεια, την Πρόσοδο, από τον εκάστοτε Επιστάτη των Πρυτάνεων Πρόεδρο της Επιτροπής του Συλλόγου, αν θέλει να εισηγηθεί θέμα που δεν έχει ήδη συζητηθεί, εκτός αν Βουλευτής φίλα προσκείμενος στην εισήγηση υιοθετήσει την θέση και αναλάβει την ευθύνη εισαγωγής της.
Κάθε Βουλή ορίζει τον Γραμματέα κατά Πρυτανεία από Βουλευτή φυλής που δεν πρυτανεύει και κρατάει τα πρακτικά.
Δεν αναγνωρίζεται συνεδρία της Βουλής χωρίς την συμμετοχή του Γραμματέως των Πρυτάνεων και την τήρηση ακριβών πρακτικών.
Αυτά παραδίδονται στον Επιστάτη των Πρυτάνεων που τα παραδίδει με την σειρά του στον επόμενο.
Σε περίπτωση διαδικτυακής συνεδρίας τα πρακτικά διατηρούνται σε κατάλληλη ενότητα, με αρχειοθέτηση ημερολογιακή κατά πρυτανεία και έτος επώνυμου άρχοντα.
Εξ ορισμού ο εσωτερικός κανονισμός θεωρεί άκυρη την συνεδρία που δεν παρουσιάζει πρακτικά.
Μηχανισμός Βουλής
Με κλήρο ορίζεται η σειρά κάθε πρυτανεύουσας φυλής στην διάρκεια του έτους. Γνωστοποιείται σε όλα τα μέλη μαζί με τον επιστάτη των Πρυτάνεων.
Οι συνεδριάσεις είναι κλειστές είτε σε φυσικό χώρο είτε σε δικτυακό. ’δεια εισόδου μέλους πρόσοδο δίδει μόνο ο Επιστάτης των Πρυτάνεων.
Οι δικτυακές συνεδριάσεις γίνονται σε πραγματικό χρόνο και τον χρόνο τον ορίζει η πρυτανεύουσα φυλή.
Το βουλευτήριο παραμένει ανοικτό από Δευτέρα έως Σάββατο 24 ώρες το 24ωρο ώστε να εκδοθούν τα προβουλεύματα προς ψήφιση την Κυριακή.
Κατά τις συνεδρίες γνωστοποιείται στα μέλη μόνο ότι η Βουλή συνεδριάζει.
Η πρόσβαση στους βουλευτές δίδεται με κωδικούς.
Τα πρακτικά τηρούνται από τον γραμματέα κατά Πρυτανεία και αρχειοθετούνται προς χρήση της επόμενης Βουλής.
Η Βουλή ορίζει της επιτροπές από τα μέλη της κατά αντικείμενο.
Ορίζει τις επιτροπές από τα μέλη κάθε φυλής που κληρώνει ο δήμος. Οι κληρώσεις γίνονται με την εποπτεία του ’ρχοντα και του Φυλοβασιλέα κάθε φυλής.
Τα ονόματα ρίπτονται σε κληρωτίδα με παρόντα τα μέλη κάθε φυλής στην περιοχή μίας εκ των τριτυών της φυλής.
Ελέγχει τους κληρωτούς άρχοντες δια ζώσης με την δοκιμασία και τους εγκρίνει ή απορρίπτει.
Μετά την έγκριση παραπέμπονται στο δικαστήριο για ψηφοφορία.
Leave a Reply