ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ

PD Dr.-Ing. Georg Chaziteodorou  Bleibergweg 114 D-40885 Ratingen Tel.+Fax: 0049 2102 32513 E-Mail: chaziteo@t-online.de

11.01.2021

Γ. Θ. Χατζηθεοδωρου

Πανω απο την εισοδο του αρχαιοελληνικου ναου του Απολλωνος στους Δελφους υπηρχε η επιγραφη «Γνωθι σαυτον», που σημαινει αυτογνωσια, η οποια οδηγει στην αναπτυξη της αυτοεκτιμησης και αυτοπεποιθησης διοτι ειναι η γνωση της συνειδησης και η ακουραστη εξερευνηση του εσωτερικου ειναι του ανθρωπου.

Μεσα απο την αυτογνωσια προκυπτει και η υπευθυνοτητα Μονο οταν οι ανθρωποι αναγνωρισουν με ειλικρινεια τα λαθη τους, μπαινουν στην διαδικασια τροποποιησης της θεσης και στασης για να επανορθωσουν τα λαθη τους.

Χρειαζεται μεγαλο θαρρος να δει καποιος στον καθρεπτη τον εαυτο του.

Για να μαθει κανεις τον πραγματικο του εαυτο και να γνωρισει τον τροπο που υπαρχει ο κοσμος, πρεπει να σταματησει να ειναι βεβαιος και απολυτος γι’ αυτα που γνωριζει.

Ο  κοσμος γυρω του ειναι σημερα περικυκλομενος απο προσποιητας οι οποιοι με τεχνικα μεσα κατορθωσαν να κολλησουν στους ανθρωπους νοσους και αποτυφλωματα με φαινομενικα γνησια συμπτωματα.

Ολοι οι ανθρωποι σημερα υπο την επιδραση της ασκησης επιρροης απο τα ιεροεξεταστικα γραπτα και ηλεκτρονικα μεσα μαζικης συμφορησης των ανθρωπων, πεφτουν μεσα στην παγιδα του φανταστικου παγκοσμιου πολεμου που εστησαν οι προσποιητες στον πλανητη μας, με την πανδημια του Κορωνο’ι’ου Covid-19 απο τις αρχες του ετους 2020.

  Η ανθρωποτητα ζει με την πανδημια αυτη επιπλεον και  μια κριση αρχων, αξιων και ιδανικων, η οποια δεν μπορει να αντιμετωπισθει με αντιμετρα και προχωρει ολοταχως και χωρις εμποδια με μεσα που δεν γινονται πολυ ευκολα αντιληπτα στην καταστροφη.

Ο φοβος ειναι ενα εμφανες χαρακτηριστικο και μια αιτια για πολλες διαφωνιες, οι οποιες και αυτες πολυ δυσκολα γινονται κατανοητες και ειναι η αντιδραση για ολους τους ακομη αγνωστους κινδυνους ζωης.

Προκειται για αισθηματα απροστασιας και αδυναμιας που στηβιαζουν τους ανθρωπους σε μια γωνια.

Η πανδημια του Κορωνο’ι’ου Covid-19 ειναι σημερα το χαρακτηριστικο παραδειγμα για την κατασταση αυτη.

Η παγκοσμια οργανωση υγειας (Π.Ο.Υ) προβλεπει, εως το ετος 2030, η ψυχικη νοσος «Καταθλιψη» να γινει, μετα την νοσο του Κορωνο’ι’ου Covid-19 και τις μεταμορφωσεις αυτου, η παγκοσμια επικρατεστερη και η ποιο επικινδυνη νοσος που θα μαστιζει για πολλες δεκαετιες τους ανθρωπους.

O Ludwig Edler von Mises (1881-1923 μ.Χ.) ως εθνικος οικονομολογος, υπηρξε πιστος των παραδοσεων της «Αυστριατικης Σχολης».

Το 1912 δημοσιευσε το πρωτο μεγαλο εργο του με τιτλο «Θεωρια του Χρηματος και το μεσο κυκλοφοριας του».

Εξεταζει με το εργο του αυτο τις επιδρασεις που δημιουργουνται απο τις μεταβολες της ποσοτητας του χρηματος στις τιμες των αγαθων και απεδειξε, οτι οι μεγαλες ποσοτητες δανειων επιδρουν αρνητικα στην αξια του χρηματος, επιταχυνουν την καταστροφη κεφαλαιων και οδηγουν στην καταρρευση του χρηματικου συστηματος.

Περαιτερω ανελυσε τα αρνητικα αποτελεσματα των κρατικων παρεμβασεων στο συστημα των τιμων των προ’ι’οντων στην ελευθερη Αγορα.

Το παγκοσμιο κοινωνικοοικονομικο συστημα κανει τους ανθρωπους της σημερον να πιστευουν, οτι αυτο που αποκτιεται με χρηματα, δηλαδη ολα τα υλικα πραγματα, ειναι φυσιολογικο και οχι ανηθικο.

Πολλοι ανθρωποι χρησιμοποιουν την «ηθικη» για να δικαιολογησουν τις πραξεις και συμπεριφορες τους.

Η ηθικη ομως δεν ειναι τιποτε αλλο απο την υποκειμενικη οπτικη στο πως πρεπει να ειναι η πραγματικοτητα.

Η εξουσια του χρηματος κα η ταση για αυξηση της χρηματικης ποσοτητας, θεωρουνται ηδη ως τελειως ευνοητα, φυσικα και κανονικα φαινομενα.

Ετσι εχει χαραχθει τελεσηδηκα η αποψη αυτη στους ανθρωπινους εγκεφαλους και κατ’ επεκταση στην ανθρωπινη νοηση και σκεψη, χωρις δυνατοτητες διορθωσεων και αναπροσαρμογων.

Οι ανθρωποι διεπονται απο μια φυσικη αναγκη προβολης και αναγνωρισης της αξιας τους.

Εαν ομως οι επιθυμιες αυτες υλοποιουνται μονο με υλικα μεσα, δηλαδη με το χρημα, οι ανθρωποι αυτοι καταληγουν σε εναν κυκλο του διαβολου.

Η συσχετιζομενη ετσι απαξιωση των προσωπικων τους  ικανοτητων, οδηγει το χρημα και την ποσοτικη αυξηση αυτου στον μοναδικο στεφανομενο νικητη της παρουσης εποχης στον πλανητη Γη.

Ο στοχος μιας Κρισης ειναι η αντικατασταση της ισχυουσας πραγματικοτητας απο μια αλλη ποιοτικα καλυτερη.

Πολυ μετα την αντικατασταση αυτη μπορει να κριθει, το εαν αυτο που προεκυψε απο την Κριση, χωρις αυτην θα ηταν αδυνατο να δημιουργηθει.

Ακομη ομως δεν φαινεται καθαρα αυτο που θα προκυψει απο την παρουσα κριση της πανδημιας του Κορωνπ’ι’ου και του χρηματικου- και χρηματοπιστωτικου συστηματος, παρ’ ολου που τετοιες προβλεψεις ειναι μεχρι εναν βαθμο δυνατες.

Οταν ομως καποιος βρισκεται μεσα στην Κριση και την ζει εντονα, ειναι απροετοιμαστος για προβλεψεις της ολης εξελιξης.

Επειδη η μελλοντικη ικανοτητα των ανθρωπων εξαρταται απο τις Αρχες.

Αξιες και Ιδανικα μιας κοινωνιας και απο την διαθεση αναπροσαρμογης των και απο την συμπεριφορα των πρωταγωνιστων (Πολιτικη, Θρησκεια και Μεγαλο Κεφαλαιο) της  κοινωνιας αυτης, δεν μπορει να αγνοησει καποιος και τις ανθρωπινες ψυχικες εξαρτησεις, που εισδυουν σε ολα τα κοινωνικα στρωματα κατα την διαρκεια της Κρισης.

Η χρηματοπιστωτικη Κριση που ξεκινησε το 2009 και ακομη διατηρειται, μπορουσε κατα αναλυση μιας Κομισιον των ΗΠΑ να αποφευχθει, διοτι αυτη υπηρξε προ’ι’ον ανθρωπινων παραληψεων, σφαλματων και λανθασμενων προβλεψεων.

Δηλαδη με αλλα λογια, μια τελειως τυχαια Κριση χωρις σχεδιασμο.

Βαση της αρχης της τυχαιοτητας και με μια στατιστικη βεβαιοτητα των 99 % δεν μπορουσε τιποτε αλλο να προκυψει απ’ οτι προεκυψεν.

Τυχαιοτητα, τυχαιοτητα υπερ ανω ολων!

Τα παντα γινονται τυχαια και χωρις καμμια συνομωσια!

Επισης και ο κυκλος των υπευθυνων ανθρωπων για την Κριση ειναι τυχαιος και σχετικα στενος, που φερει ευθυνες για δραματικες παραληψεις και διοικητικα σφαλματα και για τα τραπεζικα ολισθηματα, καθως και για κυβερνητικες αποφασεις και πολιτικες κατευθυνσεις.

Αποκρυβεται απο την κοινη γνωμη συστηματικα με τα κατευθυνομενα και διαβρωμενα μεσα μαζικης συμφορησης των πολιτων, ολο το ψυχολογικο και πραγματικο-οικονομικο φασμα της απληστιας, της καταχρηση της εξουσιας ‘η της ακολουθουμενης καταστροφικης αγνωσιας, δηλαδη ολο το πεδιο δρασεως μιας συνομωσιας που παραμενει θεμα περεταιρων ανιχνευσεων, που ποτε ομως πλεον δεν λαμβανουν χωρα.

Μπορει η εξαρτηση απο τεχνικα συστηματα ανιχνευσεων και απο επιτροπες αποφασεων με επιστημονικες μεθοδους, χαοτικοθεωρητικα μοντελα και φανταστικους υπολογισμους πιθανοτητων να σχεδιασθηκαν πιθανως τυχαιως, ο σχδιασμος αυτος ομως εγινε χωρις να λαβει υπ’ οψη τις αλληλοεπιδρασεις ηθικων-, υπευθυνων- και παραγωγικων συστηματων επαναπροσδιορισμου, οι οποιες αλληλοεπιδρασεις τοποθετηθηκαν και ακολουθως ξεχασθηκαν ‘η εκτοπισθηκαν σε δευτερας σημασιας πεδια.

Το εαν η παρουσα πανδημια του Κορωνο’ι’ου Covid-19 ειναι τυχαια δημιουργημενη ‘η σκοπημα δημιουργηθεισα ‘η ενα δημιουργημα της Φυσης, δεν αλλαζει τιποτε την πραγματικοτητα, οτι αυτη μετατραπηκε απο εγκληματιες της ανθρωποτητας και του ανθρωπισμου σε μια ωρολογιακη βομβα, που θα τιναξει με την εκρηξη της στον αερα το θανατηφορα αρρωστο παγκοσμιο χρηματικοπιστωτικο συστημα, με την καθ’ οδον εβρισκομενη παγκοσμια οικονομικη καταθλιξη.

Πολυ πιθανο, η ολη διαδικασια να προγραμματισθηκε απο το Μεγαλο Κεφαλαιο.

Χωρις να ανηκει ο γραφων στους πιστευοντες συνομωσιων και χωρις να ειναι πλαγιος-στοχαστης θετει το ερωτημα: Γιατι εις το ονομα μιας μειονοτητας του πληθυσμου μιας χωρας που κινδυνευει η ζωη της απο την πανδημια του Κορωνο’ι’ου και πρεπει πολυ σωστα να προστατευθει, αναγκαζεται η πλειονοτητα του πληθυσμου καθε χωρας να χανει τις δουλειες της, τις επιχειρησεις της και την ελευθερια της;

Θα ηταν λογικωτερο και ποιο αποτελεσματικο και οικονομικωτερο, να αναγκασθει η κινδυνευουσα μειονοτητα του πληθυσμου μιας χωρας να μεινει στο σπιτι της σε καραντινα, για να μπορει η πλειονοτητα να εκτελει οπως προ της πανδημιας τις εργασιακες υποχρεωσεις της.

Κατι τετοιο θα ειχε θετικα οικονομικα αποτελεσματα.

Περι ποιου ειδους σχεδιασμου προκειται στην πραγματικοτητα με την παρουσα πανδημια;

Τι σχεδιαζει με αυτην το Μεγαλο Κεφαλαιο;

Θελει πραγματι αυτο να προστατευσει απο την πανδημια την δημοσια υγεια των λαων, δηλαδη κατι που δεν ανηκει στην δικαιοδοσια του ‘η παιρνει την πανδημια ως ευκαιρια για να θεση σε εφαρμογη το στρατηγικο του σχεδιο «Great Reset»;

Με το στρατηγικο αυτο σχεδιο επιδειωκεται ο μονοπολιακος συναιτερισμος του Μεγαλου Κεφαλαιου με ολες τις κυβερνησεις του πλανητη μας και ο ελεγχος αυτων σε μεγαλο βαθος.

Ετσι θα σιωπησει και θα ελεγχεται ο καθε αντιπαλος του Μεγαλου Κεφαλαιου που εχει διαφορετικες πολιτικες και αλλες αντιληψεις, ως π.χ. για τα πραγματικα αιτια της χρηματοπιστωτικης κρισης του 2009, που διατηρειται ακομη εως τις ημερες μας.

Αποκρυβεται συστηματικα, οτι η Κριση αυτη ηταν το αποτελεσμα της αρρωστημενης απληστιας του Μεγαλου Κεφαλαιου.

Οποιος μπορει να λαβει περισσοτερα επιθυμει επισης περισσοτερα.

Σε μια τετοια στιγμη αποθουνται στην ακρη τα μειονεκτηματα και οι κινδυνοι ως π.χ. τα ρισκα, οι δυνατοτητες απωλειας χρηματων ‘η υποληψης.

Βεβαιως η μη αρρωστημενη απληστια, ως τετοια, πολλες φορες μπορει να θεωρηθει κατα βαση φυσιολογικη.

Προκειται για εναν μηχανισμο που εκφραζει αυτα που θελει και δινει ετσι την κατευθυνση των οικονομικων δραστηριοτητων.

Ο καθε ανθρωπος θα πρεπει να συσχετιζει τα πλειονεκτηματα με τα μειονεκτηματα των πραξεων του.

Σε τετοιες περιπτωσεις στηριζει η απληστια την ταση προς τα πλειονεκτηματα και παιζει τον ρολο του επιλογεα.

Οσο ομως εντατικωτερη και αρρωστημενη γινεται η συσχετιση αυτη, τοσο οι σοβαρες και δικαιες επιφυλαξεις ριχνονται στον καλαθο των αχρηστων χωρις καν να λαμβανονται υπ’ οψην.

Οσο στεκεται ο ανθρωπος υπο εντατικο στρες τοσο λιγωτερο ειναι σε θεση για παραιτηση του απο πλεονεκτηματα.

Ετσι και με ακομη χειρωτερη μεθοδευση συγκεντωνει το Μεγαλο Κεφαλαιο την περιουσια του και την μεγιστοπηει.

Η εννοια της περιουσιας πηγαζει απο πολλες πηγες.

Μπορει αυτη να ειναι χρηματικη και υλικη (κτηματα, οικοπεδα κατοικιες), περιουσια γνωσης και αποδοσης, εως και περιουσια υγειας και πιστης.

Στην αρχαιοελληνικη γλωσσα για την εννοια της περιουσιας χρησιμοποιουνταν η λεξη «Δυναμης», την οποια ιδιαιτερα ο Αριστοτελης χρησιμοποιουσε ως προς τις υποκειμενικες προ’υ’ποθεσεις και ικανοτητες των ανθρωπων.

Για τον Αριστοτελη η περιουσια ηταν ακομη μια αρχη της κινησης και μια αλλαγη, μια ιδιαιτερη ιδιοτητα που κανει τον ανθρωπο ικανο να μεταβαλλει τον εαυτο του και αλλους ανθρωπους και να αποφασιζει ο ιδιος για τον εαυτο του.

Μονο αυτος που αποφαζιζει ο ιδιος για την περιουσια του και την χρησιμοποιει, την κατεχει πραγματικα.

Στην λατινικη γλωσσα χρησιμοποιουνταν η λεξη «facultas» για τα διαφορα ειδη περιουσιας ενω στην γαλλικη γλωσσα  η παρομοια λεξη «faculte». Στην αγγλικη γλωσσα υπαρχουν για την περιουσια πολλες εννοιες εκ των οποιων οι κυριωτερες ειναι «αbility», «capital», «property», «altey» ‘η «capacity».

Στην ρωσικη γλωσσα χρησιμοποιηται η λεξη «sostojiani» τοσο για την υλικη περιουσια οσο και για την περιουσια ικανοτητων.

Στην κινεζικη γλωσσα η λεξη «cai», λιγο αμφισβητουμενα, χρησιμοποιηται για καθε ειδος περιουσιας.

Σημερα η εννοια της περιουσιας χρησιμοποιηται αποκλειστικα για υλικη και χρηματικη περιουσια.

Παγκοσμια υπηρξαν το ετος 2020 περιπου 2.200 δισεκατομμυριουχοι.

Μεταξυ της χρονικης περιοδου 2017-2020 η περιουσια των 2.200 δισεκατομμυριων αυξηθηκε γυρω στα 70 % (γυρω στα 4,2 Billionen US-$) και εφθασε τα 10,2 Billionen US-$ (1 Billion US-$ = 10 στην 12 US-$).

Ο αριθμος των εκατομμυριουχων παγκοσμια, το ετος 2020, ηταν μεταξυ 13 και 46 εκατομμυρια ανθρωπων.

Η παγκοσμια περιουσια του χρηματιποστωτικου τομεα της οικονομιας αυξηθηκε απο 80 Billionen US-$ του ετους 1990 σε 277 Billionen US-$ στο ετος 2020.

Τυχαιως το 80 % της ανθρωποτητας κολλαει και παραμενει στον πατο της ανθρωπινης εξελιξης.

Για αδυναμια (φτωχεια) ομιλει καποιος οταν λαβει υπ’ οψη την ικανοτητα των ανθρωπων για αυτοκαταστροφη.

Ηδη προ μισο αιωνα διαπιστωσε ο φιλοσοφος Karl Theodor Jaspers (1883-1969), οτι ο ανθρωπος στεκεται προ της επιλογης ‘η να αυτοκαταστραφει ‘η να αναπροσαρμοσει τον εαυτο του σε νεα και καλυτερα δεδομενα.

Για την ανθρωπινη υπαρξη ειναι το ενα ον, αυτο που βρισκεται απεναντι απο τον ολοκληρο τον κοσμο, ειναι το σκοτεινο υποβαθρο του ανθρωπινου ειναι, το εσωτερικωτερο του εσωτερικου του, ειναι κατα την γλωσσα των φιλοσοφων αυτο το οποιο στην μυθολογικη γλωσσα ονομαζεται ψυχη.

Δηθεν ουδεις επιδειωκει την εξαπλωση της φτωχειας στον κοσμο, ενω ολοκληρος ο πλανητης μας βυθιζεται ολο και ποιο βαθεια σε αυτην.

Υπαρχει αναμφισβητητα η θεληση καταπολεμησης της φτωχειας, αυτη ομως δεν αντιμετωπιζεται με μεμονομενα μετρα ορισμενων κρατων, στα οποια ορισμενες οργανωσεις εχουν εντοπισει τις δικες τους μαγικες ραβδους λυσεων των προβληματων της φτωχειας.

Τα ζητουμενα εδω ειναι κεντρικες, παγκοσμιοποιημενες και αποδοτικες λυσεις.

Μονο δια μιας μεταρρυθμισεως του χρηματοπιστωτικου και εμπορικου συστηματος σε παγκοσμια κλιμακα, θα εκανε δυνατη μια δικαια σχεση στην κατανομη του πλουτου μεταξυ των οικονομικως φτωχων και πλουσιων κρατων.

Και εδω εξαρταται η ελπιδα για δημιουργικες αποφασεις απο την διατυπωση του Αριστοτελη: «Ειναι πιθανο, οτι κατι απιθανο συμβαινει».

Για ποιο λογο επενδυονται τρισεκατομμυρια δολλαρια των ΗΠΑ για την σωτηρια των τραπεζων και δεν επενδυονται αυτα για την καταπολεμηση της φτωχειας και της αγραμματοσυνης στον πλανητη μας;

Περισσοτερα απο ενα δισεκατομμυριο ανθρωπων δεν εχουν σημερα καμια πιθανοτητα να μαθουν να διαβαζουν.

Ακομη και στην υπεραναπτυγμενη και ηγεμονευουσα στην Ε.Ε. Γερμανια, κατα μια μελετη, υπαρχουν 7,5 εκατομμυρια αγραμματοι ανθρωποι ηλικιας 18 εως 64 ετων.

Αυτο που σημερα η ανθρωποτητα χρειαζεται ειναι ενα νεο και μεταβεβλημενο οραμα που θα χαρακτηριζεται απο μια γενικη κατανοητικοτητα.

Ο διαχωρισμος μεταξυ χρηματικης- και πραγματικης οικονομιας, μεταξυ αποδοσης και επιτυχιας, μεταξυ σημασιας και καταναλωσης ειναι στην πραγματικοτητα ενας ατυχης διαχωρισμος.

Συνολικα η εξελιξη αυτη εχει οδηγησει σε μια εργαλειοποιηση των αρχαιοελληνικων αρχων, αξιων και ιδανικων και στο τελος στην οικονομικοποιηση της ανθρωπινης συναισθησης.

Στον παραφροντα κηπο των εκπολιστικων επιτευξεων των ανθρωπων της σημερον, χωρις μοιρασμενες κοινοπραξιες και εντιμους συμβιβασμους μεταξυ αυτων που Κατεχουν και αυτων που δεν Εχουν ο καθε διαλογος ειναι ενα θεατρο χωρις καμια αξια.

Παρ’ ολα αυτα δεν ειναι λογικο να χαθει καθε σπουδαιο πραγμα απο την ανθρωπινη οπτικη γωνια.

Παντου εις τον πλανητη μας υπαρχει η επιθυμια για συνεργασια και η πεποιθηση, οτι ειναι μια παγκοσμιοποιημενη υποχρεωση, απο κοινου να προστατευθει ο πλανητη μας.

Η εκμεταλλευση της ετοιμοτητα αυτης σημαινει  – παρ’ ολες τις παγκοσμιες διενεξεις και τα γεωστρατηγικα παιγνια – μοναδικη διεξοδος απο τον κινδυνο της αυτοκαταστροφης, σημαινει δημιουργια κοινων χωρων ανθρωπινης συνυπαρξης.

Οποιος θελει την αλλαγη θα πρεπει και ο ιδιος να αλλαξει.

Ειναι μεν για τον ανθρωπο δυσκολο να νοησει με τον εγκεφαλο του, οτι δεν ειναι σε θεση να γνωριζει αμεσα τον εαυτο του, το περιβαλλον του, το κοινουμενο παρων του και βλεπει τον κοσμο ετσι που τον βλεπει και οχι διαφορετικα.

Ο ανθρωπινος εγκεφαλος αποτελειται απο 100 δισεκατομμυρια νευρωνες, που συνδεονται μεταξυ τους με ενα τεραστιο δικτυο τριεκατομμυριων καλωδιων και συνδεσεων και στα οποια κυκλοφορουν ηλεκτρικες και χημικες ωσεις που περιγραφονται ολοκληρωτικα με μοριακους και φυσικοχημικους ορους.

Το πως οι συνελευσεις των νευρωνων μπαινουν σε ενεργεια σε ενα ξεχωριστο ψυχονοητικο αντικειμενο, παραμενει ακομη αγνωστο οπως και οι κυτταρικοι και οι μοριακοι μηχανισμοι οι οποιοι σταθεροποιουν και αναπλαθουν τους τροπους επικοινωνιας των νευρωνων και ο κατακερματισμος του κοσμου του οπτικου πεδιου, ενος και μονο αντικειμενου, που γιενεται μια αντιληπτη παρασταση με ενοτητα.

Απο την στιγμη που το DNΑ των χρωματοσωματων στο ευκαριο ανθρωπινο κυτταρο διασπαται σαν ολοτητα, παραμενει ακομη επισης αγνωστο που βρισκεται στον εγκεφαλο του ανθρωπου αποθηκευμενο το γενετικο προγραμμα.

Παρ’ ολα αυτα, ο ανθρωπινος εγκεφαλος που εχει μαθει να σκεπτεται μαθηματικα και να επιζητα αποδειξη για καθε μαθηματικη ‘η μη προταση, δυσκολευεται πολυ να δεχθει για παραδειγμα, πως ενας ανδρας με φτερα κατεβηκε απο τον ουρανο, εδωσε ενα κρινω σε μια γυναικα, για να μεινη αυτη εγκυος, που υστερα γεννησε εναν γυιο, διατηρωντας ομως την παρθενια της, ο οποιος γυιος ειναι και γυιος του θεου, που ζει με ενα περιστερι (Αγιο Πνευμα) στον ουρανο και εχει δημιουργησει τους ανθρωπους, τα ζωα, το ηλιακο συστημα, τους αστερες, γαλαξιες και ολο το συμπαν ‘η ολα τα συμπαντα.

Εαν καποτε ο ανθρωπινος εγκεφαλος κατωρθωσει να ξετιναξει τα ορια του μεσου κοσμου θα διαπιστωσει, οτι ουτε ορια υπαρχουν αλλα και ουτε καποιος δημιουργος με υπερανθρωπες ικανοτητες.

Οι ανθρωποι σημερα χρειαζονται μια νεα παγκοσμια αρχιτεκτονικη αλλως, δεν θα εχουν μελλον και θα τελειωσουν την φαινομενικα υψηλη πτηση τους οπως ο Ικαρος.

Διοτι το μελλον ειναι μια μυστηρια εννοια γεματη με αντιφασεις, οι οποιες αναλογα με την διαθεσιμοτητα τους επιτρεπουν την εξηγηση των απροβλεπτων, αναλογα με τις ανθρωπινες επιθυμιες.

Στην περιπτωση αυτη για καθε ανθρωπο ανοιγεται στην «τραπεζα της αυταπατης» ενας λογαριασμος, στον οποιον καταθετει καθε ανθρωπος κατα την διαρκεια της ζωης του τις ελπιδες του, τα ονειρα του, τις κερδοσκοπιες του, για να ξεπληρωσει με τους εξωπραγματικους τοκους του αυριον, τις απογοητευσεις του της σημερον.

Γ. Θ. Χατζηθεοδωρου

Στα Γερμανικά:

PD Dr.-Ing. Georg Chaziteodorou                               Bleibergweg 114

D-40885 Ratingen

Tel.+Fax: 0049 2102 32513

E-Mail: chaziteo@t-online.de

08.01.2021

DIE TÖTLICHE FALLE DER PANDEMIE COVID-19 FÜR DIE GLOBALE WIRTSCHAFT UND DIE ZIELLE DER SOGENANNTE «GREAT RESET».

Dr. Georg Chaziteodorou

Über dem Eingang des althellenischen Tempels von Delphi stand:

«Erkenne dich selbst!». Es braucht Mut, um in den Spiegel zu schauen. Denn die Welt ist heute umzingelt von Simulanten, die es mit technischen Mitteln geschafft haben, die Menschen mit echten Krankheits- und Verblendungssymptomen zu infizieren. Alle Menschen, beeinflusst durch die herrschende mediale Inquisition, machen zwangsweise mit, und deshalb begann auf unserer Planeten seit Anfang 2020 ein neuer virtueller Weltkrieg.

Die Menschheit erlebt zusätzlich mit der Virus-Covid-19-Pandemie auch eine Krise der Tugenden, Werte und Ideale, die nicht durch Gegenaktionen gelöst werden kann und rast in ihrem eigenen zivilisatorischen Weltvehikel vorwärts, dessen immer komplexere Beschaffenheit sie immer weniger versteht. Die Angst ist ein signifikantes Kennzeichen und eine Ursache für viele Unstimmigkeiten, die man nur mühsam versteht. Ängste sind Reaktionen auf Lebensgefahren, die man nicht kennt. Es sind die Gefühle von Hilflosigkeit und Ohnmacht, die die Menschen in die Enge treiben. Die Virus-Covid-19- Pandemie ist heute das beste Beispiel. Die Weltgesundheitsorganisation WHO schätzt, dass die Krankheit «Depression» bis zum Jahre 2ß30 die nächste weltweit akuteste Erkrankung sein wird. Die Herrschaft des Geldes                                                                                                                    und das Streben nach seiner Vermehrung sind so vertraut geworden, so eingeschliffen in das allgemeine Denken, dass man sie als Selbstverständlichkeit und Naturgegebenheit betrachtet, über die nachzudenken sich erübrigt. Die Menschen haben ein natürliches Bedürfnis nach Ansehen und streben nach Anerkennung. Wenn sich diese Sehnsüchte aber nur noch materiell verwirklichen lassen, stecken sie in einer Teufelskreis. Die faktisch damit verbundene Entwertung der persönlichen Fähigkeiten hat das Geld und seine Vermehrungslogik zum alleinigen Sieger der Gegenwart gekürt. Deshalb beherrscht das Geld absolut den Planeten Erde.

Das Ziel einer Krise ist es, Vorstellungen von Wirklichkeit, deren Zeit abgelaufen ist, durch ein komplexeres Verständnis abzulösen. Viel später wird man sagen, dass das, was nach der Krise entstanden ist, ohne diese Krise gar nicht möglich geworden wäre. Doch im Augenblick der kollektiven und individuellen Krise gibt es keine festgelegte Lösung. Eine Krise kann bis zu einem gewissen Grad vorhergesagt werden.  Doch wenn sie da ist, wie die heutige, ist man nicht wirklich darauf vorbereitet. Da die Zukunftsfähigkeit von der Tugenden, Werte und Ideale und der Wandlungsbereitschaft aller Bürger und Protagonisten (Politik. Religion und Hochfinanz) einer Gesellschaft abhängt, kann nicht länger darauf verzichtet werden, die                                                                                                                                                            psychischen Zusammenhänge menschlichen Verhaltens allgemein zugänglich zu machen. Die Finanzkrise die 2009 begann und faktisch noch andauert, war nach einer US-Kommission vermeidbar gewesen. Sie war ein Ergebnis von menschlichem Handeln,  Unterlassen und Fehleinschätzungen. Also angeblich zufällig und nicht geplant. Gemäß dem Zufallsprinzip konnte es gar nicht anderes kommen, zumindest mit mehr als 99 % statistische Wahrscheinlichkeit. Zufall, Zufall über alles in der Welt! Keine Verschwörung also! Auch der Kreis der Versager wird relativ eng gezogen und involviert dramatische Fehler in der Unternehmungsführung und im Risikomanagement von Banken, in der Regulierung von Finanzinstituten und in politische Aufsicht. Das ganze psychologische und realwirtschaftliche Spektrum von Gier, Machtmissbrauch oder eklatanter Folgenignoranz d.h. das Umfeld einer Verschwörung, bleibt weiteren Untersuchungen überlassen, die nie kommen werden, Die Abhängigkeit von technischen Untersuchungssystemen und eine weitgehende Delegation von Entscheidungen an naturwissenschaftliche Methoden, chaostheoretische Modelle und virtuelle Wahrscheinlichkeitsberechnungen sind wahrscheinlich rein zufällig geplant, die Rückkopplungssysteme der Zivilisation, wie Moral, Verantwortung und Gestaltungswillen auf einen Nebenschauplatz zu verdammen. Zufällig werden 80 % der Menschheit an der Scholle kleben und als das größte Sklavenheer in die Zivilisationsgeschichte eingehen, um einer Schar Auserwählter Verbrecher wieder zufällig zu dienen. Angeblich kein Mensch will die Armut, und dennoch versinkt der Planet Erde immer tiefer in ihr. Will man tatsächlich die Armut beseitigen, kann nicht jedes Land und jede Organisation ein eigenes Zaubermittel erfinden. Gesucht sind hier zentrale, globale und effektive Lösungen. Nur über eine Reform des Finanz- und Welthandelssystems lässt sich eine gerechte Beziehung zwischen armen und reichen Ländern herstellen. Auch hier kommt auf das Vertrauen des Satzes von Aristoteles an: «Es ist wahrscheinlich, dass etwas Unwahrscheinliches passiert». Warum werden Billionen US-$ in die Rettung von Banken investiert und nicht in der Bekämpfung der Armut und der Analphabetismus. Weit über eine Milliarde Menschen heute haben nicht einmal die Chance, das Lesen zu lernen. Allein in Deutschland gibt es nach einer Studie noch 7,5 Millionen Analphabeten im Alter von 18 bis 64 Jahren.

Ludwig Edler von Mises (1881-1973) stand als Nationalökonom in der Tradition der «Österreichischen Schule». Er veröffentlichte 1912 sein erstes großes Werk mit dem Titel «Theorie des Geldes und der Umlaufmittel». Er untersuchte darin wie sich eine Veränderung der Geldmenge auf die Preise auswirkt und legte dar, dass übermäßige Kreditschöpfung zu Geldwertverfall, Kapitalvernichtung und zum Zusammenbruch führen kann und zeigte, wie die staatlichen Eingriffe

in den freien Markt das Preissystem verzerren. Ob die Pandemie Covid-19. zufällig oder vorsätzlich geschaffen oder zufällig entstanden wurde, oder ein Produkt der Natur ist, ändert nicht an der Tatsache, dass sie von Verbrecher der Menschheit und Menschlichkeit zu einer Zeitbombe umgewandelt wurde, die das Tot Krankes globales Finanzsystem, durch die kommende globale wirtschaftliche Depression, in der Luft sprengen kann und wahrscheinlich es auch tun wird. So hat es vermutlich der Hochfinanz geplant. Ohne Querdenker oder Verschwörungstheoretiker zu sein, kann man doch fragen: Warum im Namen einer Minderheit der Bevölkerung jedes Landes, die von der Pandemie gefährdet ist und deswegen geschützt werden muss, die absolute Mehrheit der Bevölkerung jedes Landes ihre Jobs, ihre Geschäfte und ihre Freiheiten opfern müssen. Es wäre sinnvoller die durch das Virus Covid-19 bedrohten zu bewegen freiwillig zu Hause zu bleiben, damit die anderen mit dem normalen Leben weiter wie bisher machen könnten. Um was geht eigentlich bei dieser Pandemie vor? Was plant mit dieser die Hochfinanz? Will die Hochfinanz die öffentliche Gesundheit von der Pandemie wirksam schützen (das ist nicht ihre Aufgabe) oder nimmt sie die Pandemie als Anlass vor, wie behauptet wird, um einen weltweiten «Great Reset» zu starten? Βei diesem soll es darum gehen, dass weltweit das Großkapital als Partner aller Regierungen mit Monopolbefugnisse agiert und jeweils den Überwachungsstaat dramatisch ausweitet um diejenigen zum Schweigen zu bringen, die gefährliche für sie mit politische und andere Ansichten werden könnten, wie zum Beispiel, über die wahre Ursachen der Finanzkrise von 2009, die noch andauert, zum Ausdruck bringen. Diese Krise war und ist noch das Phänomen der krankhaften Gier der Hochfinanz. Wer mehr bekommen kann, möchte auch mehr. In einem solchen Moment treten Nachteilen und Gefahren leicht in den Hintergrund, z.B. das Risiko, Geld oder Ansehen einzubüßen. Festzuhalten bleibt, dass nicht krankhafte Gier an sich nichts grundsätzlich Schlechtes ist. Sie ist ein Mechanismus, der benennt, was man will, und gibt auf diese Weise Orientierung. Jeder muss ständig zwischen Vor- und Nachteile abwägen. In solchen Phasen stützt diese Gier das Streben nach Vorteilen und sie ist ein Selektionsmuster. Doch je hektischer und krankhafter die Verhältnisse werden, desto stärker werden mögliche Bedenken ausgeblendet. Je mehr man unter Stress steht, desto weniger ist man in der Lage zu verzichten. So und mit schlimmeren Methoden häuft die Hochfinanz Vermögen an. Der Vermögensbegriff besitzt viele Quellen. Sie reichen vom Geld- und Sachvermögen, vom Erkenntnis- und Leistungsvermögen bis hin zu den Vermögen der Gesundheit, des Glaubens oder des Vertrauens. In althellenische Sprache für den Vermögensbegriff war das Wort «Δυναμης = Dynamis», das vor allem von Aristoteles im Sinne der Subjektiven Voraussetzungen und Fähigkeiten verwandt wurde. In lateinische Sprache war das Wort «facultas», das verschiedene Vermögensoptionen benannte. Im stark von Lateinischen geprägten Französisch kann das Wort «faculte» als eine vage Annährung verstanden werden. Im Englischen bieten sich viele Worte an, die Teilaspekte des Vermögensbegriffs darstellen: ability, capital, property, wealty oder capacity. Im Russischen zeigt das Wort «sostojiani» eine semantische Ähnlichkeit, da es sowohl materiellen Besitz als auch Fähigkeiten impliziert. Im Chinesischen kann das Wort «cai» mit aller gebührender Vorsicht als eine annährende Form an den Vermögensbegriff verstanden werden. Heute wird leider noch der Vermögensbegriff in erster Linie materiell und monetär wahrgenommen. Weltweit gab es im Jahre 2020 ca. 2.200 Milliardäre. Zwischen den Jahren 2017 und 2020 das Vermögen dieser ist um 70 %  (um  4,2 Billionen US- $) auf 10,2 Billionen US-$ gestiegen. (1 Billion US-$ = 10 hoch 12 US-$). Die Zahl der Millionäre im Jahre 2020 betrug weltweit zwischen 13 und 46 Millionen. Das globales Finanzvermögen stieg von 80 Billionen US-$ im Jahre 1990 auf 277 Billionen US-$ im Jahre 2020.

Für Unvermögen spricht man, wenn die unheilvolle Fähigkeit des Menschen sich selbst zu vernichten in Betracht zieht. Bereits vor einem halben Jahrhundert hat Karl Theodor Jaspers (1883-1969) festgestellt, dass der Mensch vor der Alternative steht, unterzugehen oder sich zu wandeln. Für die menschliche Existenz ist ein sein, das dem ganzen Weltsein gegenüber steht, sie ist der dunkle Grund seiner selbst, das Innerste des Inneren. Sie ist in philosophischer Sprache das, was in mythologischer Sprache Seele heißt. Die gesamte Welt ist heute gefangen in einem selbst erzeugten Bedrohungskomplex, der sich unübersehbar der Routine traditioneller Problemlösungen entzieht. Ursachen und Wirkungen erscheinen so kompliziert miteinander verzahnt, dass alle bisherigen Ordnungsmodelle, wirtschaftlicher, politischer, gesellschaftlicher und wissenschaftlicher Art, versagen.

Was die Menschheit heute braucht, ist eine neue und veränderte Perspektive, die sich vor allem durch allgemeine Verständlichkeit auszeichnet. Bei dem erweitertem Vermögensbegriff geht es um eine allmähliche Trennung von materiellem und immateriellem Vermögen. Damit geht einher noch eine unheilvolle Trennung von Geld- und Realwirtschaft, Leistung und Erfolg, Sinn und Konsum. Insgesamt hat diese Entwicklung zu einer Instrumentalisierung der althellenischen Tugenden, Werte und Idealen und letztlich zu einer Ökonomisierung des menschlichen Bewusstseins geführt. Für Aristoteles war Vermögen noch ein Prinzip der Bewegung und der Veränderung. Er verstand darunter eine besondere Eigenschaft, die einen Menschen dazu befähigt, sich und andere zu verändern und über sich selbst zu bestimmen. Nur derjenige, der sein Vermögen auch ausübt und es in Gebrauch nimmt, besitzt dieses wirklich.

In dem Irrgarten der zivilisatorischen Errungenschaften der Menschen

von heute, ohne teilbare Gemeinsamkeiten und ehrliche Kompromisse zwischen der Habenden und nicht Habenden, wird jeder Dialog zur Farce. Man soll dabei nicht das Wesentliche aus dem Auge verlieren: Überall auf der Welt gibt es den Wunsch nach Kooperation und die Überzeugung dass es eine globale Pflicht ist, gemeinsam zum Wohle des ganzen Planeten Erde zu handeln. Diese Bereitschaft ist – trotz weltanschauliche Konflikte und geostrategische Spiele – in der gesamten Menschheit zu finden. Diese Bereitschaft auszunutzen heißt jene Räume zu erleuchten, in denen alle Menschen wohl oder übel gemeinsam leben können. Wer also den Wandel will, muss sich verwandeln. Es fällt zwar den Menschen schwer einzusehen, dass sie weder sich selbst, noch die Welt, noch die laufende Gegenwart direkt erkennen können und nehmen wahr nur neuronale Simulationen die ihre Gehirne erzeugen (das menschliche Gehirn besteht aus 100 Milliarden Neuronen und fast einer Billion Synapsen), trotzdem bleibt eine Tatsache, als Teil der Natur und zutiefst mit ihr verwachsen und auf sie angewiesen, dass sie immer mehr zu allmächtigen Schöpfern hoch dichten können. Trotzdem brauchen die Menschen heute eine globale Architektur, sonst gibt es keine Zukunft und beendet sie ihren Höheflug des Eigensinns, wie Ikarus. Denn Zukunft ist ein mysteriöser Begriff voller Facetten, die es je nach Verfügungsgewalt erlauben das Unvorhersehbare im eigenen Sinn zu deuten. Seit Jahrtausenden opfert man Menschen für Vorstellungen einer Zukunft, die nie eingetreten ist. Im Zeichen dieses Gespenstes wurde für jeden Menschen ein Konto auf der Illusionsbank eröffnet. Dort hinterlegt jeder Mensch ein Leben lang unentwegt Hoffnungen, Träume, Spekulationen, um mit den irrealen Zinsen von morgen seine Enttäuschung von heute zu tilgen.

Dr. Georg Chaziteodorou

http://arxaiaithomi.gr