ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ

ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ  ΠΡΟΣ  ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ  ΤΗΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ ΑΘΗΝΑ  1/10/2020

Γ 3020305950

ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΠΛΗΜΜΕΛΕΙΟΔΙΚΩΝ ΑΘΗΝΩΝ

                                                       ΕΓΚΛΗΣΙΣ ΤΩΝ:                 

1^ον σύμφωνα με τις διατάξεις του 29^ου άρθρου του Συντάγματος Συνταγματικού θεσμού, υπό την επωνυμία ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ-ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΙΣ «ΕΛ.ΛΑ.Σ.» Πολιτικού φορέως, που εδρεύει στην Αθήνα, οδός Ευριπίδου αριθμός 57,      Τ.Κ: 10554, Α.Φ.Μ: 997186378 Δ.Ο.Υ: Α’ Αθηνών και εκπροσωπείται νόμιμα,

2^ον Οδυσσέα Τηλιγάδα του Ανδρέου, κατοίκου Αθηνών, οδός Ευριπίδου αριθ. 57, Τ.Κ: 10554, Επιχειρηματία–Δημοσιογράφου, Α.Φ.Μ: 009114474 Δ.Ο.Υ: Α’ Αθηνών, Αυτοτελώς αλλά και ως εκπροσώπου του ανωτέρω Πολιτικού φορέως,

3^ον Στέργιου Σμυρλή του Σταύρου, κατοίκου Γλυκών Νερών–Αττικής, Κοραή αριθ. 3, Τ.Κ: 15354, Ταξιάρχου ε.α, Α.Φ.Μ: 008518680 Δ.Ο.Υ: Κορωπίου, αυτοτελώς και ως μέλους της Πολιτικής Γραμματείας του ανωτέρω Πολιτικού φορέως,

4^ον Μιχαήλ Γιανναρόπουλου του Δημητρίου, κατοίκου Ανοίξεως Αττικής, Λεωφ. Μαραθώνος αριθμός 79 και Ναυαρίνου, Τ.Κ: 19011, Επιχειρηματία, Α.Φ.Μ: 021160659 Δ.Ο.Υ: Κηφισιάς, αυτοτελώς αλλά και ως μέλους του ανωτέρω Πολιτικού φορέως.

Αξιότιμε κύριε Εισαγγελεύ,

Στους χαλεπούς καιρούς μιάς φθίνουσας Δημοκρατίας, διακατεχόμενοι από βαθύ αίσθημα οδύνης, προβληματιστήκαμε εάν και κατά πόσο θα έπρεπε να προβούμε στην σύνταξη της παρούσης εγκλήσεώς μας δεδομένου ότι γιά άλλη μία φορά αποδεικνύεται η, διά της Δικαιοσύνης, ένδεια της Γ^ης Ελληνικής Δημοκρατίας όταν, για τον τρίτο πυλώνα σύνταξης και λειτουργίας της Πολιτείας, το Σύνταγμα είναι γράμμα κενό αφού, κατά τα τεκταινόμενα, δεν υπάρχουν Δικαστές και Εισαγγελείς που να θέλουν να σηκώσουν το βάρος γιά να αναδείξουν και να μετουσιώσουν σε πράξη την θεσμική τους ευθύνη απέναντι στον Καταστατικό Χάρτη της Χώρας και να είναι άριστοι κι όχι αρεστοί ενώ εμείς, ως Έλληνες, βιώνουμε την προσβολή τόσο της ατομικής μας ανθρώπινής μας υπόστασης όσον και ολόκληρου του κατά το Σύνταγμα κυρίαρχου Λαού, δεδομένου ότι η κυριαρχία ανήκει στον Λαό και όχι στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ούτε στην τρόικα ή στην Bundesbank.

Κάνοντας χρήση του ατομικού και πολιτικού μας δικαιώματος που κατοχυρώνεται από το   14° άρθρο του Συντάγματος και διασφαλίζει το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης το οποίο αναγνωρίζεται ως ανθρώπινο δικαίωμα σύμφωνα με το 19° άρθρο της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, αποτολμούμε το, για πλείστους επικριτές μας, απονενοημένο διάβημά μας.

Διαπιστώνοντας ότι το αίτημα της κυριαρχίας και της ανεξαρτησίας της Χώρας έχει εγκαταλειφθεί, ως ένθερμοι θιασώτες της διδαχής του Αλέξανδρου Παπαναστασίου ότι: «Η κρισιμότης εις την οποίαν έχουν περιέλθει τα εθνικά μας πράγματα και οι μεγάλοι κίνδυνοι προς τους οποίους φερόμεθα επιβάλλουν, περισσότερον από πάντοτε, γυμνήν, οσονδήποτε ωμή και αν είναι, την αλήθειαν. Και την αλήθειαν αυτήν, όπως την βλέπωμεν και την πιστεύωμεν, θεωρούμεν καθήκον μας να διακηρύξωμεν», τολμούμε να φανούμε αντάξιοι της παρακαταθήκης αυτού.

ΟΥΔΕΙΣ έχει δικαίωμα να ζητάει να σωπάσει κάποια φωνή. Η Δημοκρατία μας δίνει την δύναμη να κρίνουμε, να κατακρίνουμε, να καταγγέλλουμε, να αγωνιζόμαστε, διότι η αλήθεια της αντίστασης μπορεί να γίνει πιό δυνατή από τους κρωγμούς του νεοφιλελεύθερου κυνισμού.

Όθεν, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων της 1^ης παραγράφου του 10^ου άρθρου του Συντάγματος, ως έχοντες άμεσο, ενεστώς, προσωπικό ένας έκαστος εξ’ ημών και συλλογικά, ηθικά πρωτίστως, έννομο συμφέρον ως και το δικαίωμα, προκειμένου, ως Έλληνες πολίτες και ως Συνταγματικός φορέας, υπηρετών την έννοια της Λαϊκής κυριαρχίας, να εκπληρώσουμε την αποστολή μας και να ασκήσουμε τα Συνταγματικά μας δικαιώματα, ως και επιφορτισμένοι με την ευθύνη και την ιερή υποχρέωση και καθήκον να προασπίσουμε το Σύνταγμα από την κατάλυσή του από εξουσίες που, ενώ έχουν θεσπιστεί να το υπηρετούν, άπασες είναι συνένοχοι εξαπάτησης του Ελληνικού Λαού και σφετερισμού του υπέρτατου Νόμου του Κράτους.

Με το παρόν αμιγώς σύννομο, κατά τα άκρα όρια του Συντάγματος, νομικό μας εγχείρημα ως έσχατο μέσο, επερειδόμενοι στις διατάξεις του 40^ου και του 42^ου άρθρων του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, απευθυνόμασθε στον, κατά το 26° άρθρο του Συντάγματος, τρίτο πυλώνα σύνταξης της πολιτείας, προς ευαισθητοποίησή του προκειμένου να εκπληρώσει την Συνταγματική του δέσμευση και αποστολή, καλώντας σας να δώσει ο καθένας εξ’ υμών, τον αγώνα, του «εφ’ ω ετάχθη»!!!

Αν και έχουμε οδυνηρή βιωματική τραυματική εμπειρία από τα έργα και τις ημέρες και τα δικονομικά εφευρήματα της δικαστικής λειτουργίας, προς όφελος των παρανομούντων, επί των κατά καιρούς εμπεριστατωμένων εγκλήσεών μας, εν τούτοις, αποτολμούμε να προσδοκούμε ότι η παρούσα δεν θα έχει την έκβαση των κατωτέρω, ήτοι:

1^ον Επί της Α.Β.Μ: ΒΜ206/16-02-1996 εγκλήσεώς μας και τις συναφείς τοιαύτες κατά του ε.α. Ναυάρχου Α/ΓΕΕΘΑ κυρίου Χρήστου Λυμπέρη ως και κατά παντός υπευθύνου διά των: (Α.Β.Μ:Α00/3835/22-08-2000 και 3297/10-10-2000), για την υπόθεση των Ιμίων, η Δικαιοσύνη απεφάνθη: «Ουδείς υπεύθυνος».

2^ον Επί της Α.Β.Μ:Α96/2975/16-09-1996 εγκλήσεώς μας κατά του τότε Υπουργού Ευάγγελου Γιαννόπουλου, που στο 4° συνέδριο του ΠΑ.ΣΟ.Κ την 26-06-1996 καλούσε τους σύνεδρους να ψηφίσουν ως Πρόεδρο του κόμματος τον κύριο Κώστα Σημίτη, «γιατί όσοι διαχειρίζοντο θέματα του δημοσίου θα πήγαιναν φυλακή», επί της οποίας η Δικαιοσύνη απεφάνθη ότι: «τα λεχθέντα συνιστούν απλώς γνώμες και κρίσεις του ανθρώπου Γιαννόπουλου και όχι του Υπουργού».

3^ον Επί της Α.Β.Μ:Δ2000/3363/20-09-1996 εγκλήσεώς μας κατά παντός υπευθύνου γιά τα εντός της Βουλής, καταγγελλόμενα την 05-09-2000, περί διαπλοκής, υπό του τέως Υπουργού κυρίου Ιωάννη Βαρβιτσιώτη, για τα αίτια και τους υπεύθυνους της πτώσεως της Κυβέρνησης Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, επί της οποίας η Δικαιοσύνη απεφάνθη: «δεν είδα, δεν διάβασα, δεν άκουσα».

4^ον Επί της Α.Β.Μ:Δ2000/4010/17-11-2000 εγκλήσεώς μας κατά του πρώην προέδρου του Σ.Ε.Β κυρίου Οδυσσέα Κυριακόπουλου, για τις αποκαλύψεις του την 12-11-2000 στο περιοδικό «Έψιλον» της Ελευθεροτυπίας ότι: «χρηματίζει τους πολιτικούς για να κάνει την δουλειά του», επί της οποίας η Δικαιοσύνη απεφάνθη: «δεν είδα, δεν διάβασα, δεν άκουσα».

5^ον Επί της Α.Β.Μ:Β2001/2832/04-09-2001 εγκλήσεώς μας κατά του τέως Υπουργού Παιδείας, κυρίου Πέτρου Ευθυμίου, γιά τις αποκαλύψεις του την 13-05-2001 στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ ότι, ως μέλος της οργάνωσης 20 Οκτώβρη, εκπαιδευτής σε στρατόπεδο της Αυστρίας, με το ψευδώνυμο Αντώνης, τοποθετούσε βόμβες κατά την διάρκεια της επταετίας, χωρίς να μάθουμε ποτέ ποιός τον εκπαίδευσε και με ποιό αντίκρισμα, επί της οποίας η Δικαιοσύνη απεφάνθη ότι: έχει παρέλθει εικοσαετία, αν και η οργάνωση 20 Οκτώβρη ΟΥΔΕΠΟΤΕ ανακοίνωσε την αναστολή της δράσεώς της μέχρι σήμερα.

6^ον Επί της Α.Β.Μ:Γ2006/2930/16-11-2005 εγκλήσεώς μας κατά του πρώην Πρωθυπουργού, κυρίου Κωνσταντίνου Σημίτη, για την ποινική συνευθύνη στην υπόθεση των Ιμίων, επί της οποίας η Δικαιοσύνη απεφάνθη: «Ουδείς υπεύθυνος».

7^ον Επί της Α.Β.Μ:Β2008/995/28-02-2008 εγκλήσεώς μας κατά του κυρίου Ευθυμίου (Μάκη) Τριανταφυλλόπουλου, για την υπόθεση Ζαχόπουλου και ΣΙΑ, επί της οποίας η Δικαιοσύνη απεφάνθη: «δεν είδα, δεν διάβασα, δεν άκουσα».

8^ον Επί της Α.Β.Μ:Β10/5988/04-10-2010 εγκλήσεώς μας κατά συσταθείσης συμμορίας, ο αρχηγός της οποίας βαρύνεται με πενηντατέσσαρες (54) τελεσίδικες πολυετείς καταδίκες και κυκλοφορεί ελεύθερος, η Δικαιοσύνη δημιούργησε νομολογία υπέρ του οργανωμένου εγκλήματος υποδεικνύοντας τον ευεργετικό τρόπο δράσεώς του.

9^ον Η με Α.Β.Μ:Β2011/4539/09-09-2011 έγκλησής μας κατά Δικαστικού λειτουργού, με εξερχόμενο 180074/18-10-11, κατά κατάχρηση εξουσίας, χειμάζει στην Εισαγγελία Εφετών, κατ’ άρθρο 136 ΚΠοινΔικ.

10^ον Την 9^η Οκτωβρίου 2012, καταθέσαμε την υπό Α.Β.Μ:Β2012/3995/9-10-2012 έγκληση για το μέγα σκάνδαλο της Αγροτικής Τραπέζης Ελλάδος Α.Ε, η οποία χειμάζει καταχωνιασμένη στα συρτάρια των «αρμοδίων».

11^ον Την 22^α Οκτωβρίου 2012, καταθέσαμε στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου την υπ’ αριθμό πρωτοκόλλου 6960/22-10-2012 Μηνυτήρια Αναφορά–Έγκληση εναντίον των κ.κ. Βενιζέλου Ευάγγελου, Παπανδρέου Γεωργίου, Παπακωνσταντίνου Γεωργίου, Διώτη Ιωάννη, Καπελέρη Ιωάννη, Στασινόπουλου Στυλιανού και κατά παντός υπευθύνου, γιά την λίστα Λαγκάρντ, η τύχη της οποίας αγνοείται, αφού ούτε κάν εκλήθημεν ως εγκαλούντες και πολιτικώς ενάγοντες.

Επί μία δεκαετία καταγγέλλουμε το παραδικαστικό κύκλωμα που λειτουργεί στους κόλπους της Δικαιοσύνης, με ζημία του Δημοσίου εκατομμυρίων ευρώ, και πιθανόν απευθυνόμεθα σε πλίνθινο ομοίωμά της, προς βλάβη του Δημοσίου συμφέροντος.

Με την ίδια και μόνιμη επωδό, του: «δεν είδα, δεν διάβασα, δεν άκουσα» και με δικονομικές ακροβασίες, ετέθησαν στο Αρχείο πλείστες, κατά καιρούς, υποβληθείσες εμπεριστατωμένες εγκλήσεις μας, και η Δικαιοσύνη εξακολουθεί να προσποιείται πως δεν άκουσε και δεν είδε τίποτε.

Είναι διαχρονικές οι πράξεις και παραλήψεις της τρίτης Συνταγματικής λειτουργίας, αλλά εμείς, αθεράπευτα ρομαντικοί ως προς την απονομή του ΔΙΚΑΙΟΥ, εμμένουμε ζητώντας Δικαιοσύνη και ανάληψη ευθυνών, φρονούντες ότι, συνεπής στον όρκο που δώσατε, θα σώσετε την τρωθείσα πολλάκις τιμή της χρεωκοπημένης Δικαιοσύνης και απευχόμενοι τυχόν παράλειψη της οφειλομένης ενέργειάς σας ευελπιστούμε ότι, δεν θα προσβάλλετε τον θεσμό που διακονείτε και δεν θα διαπράξετε και εσείς τα αδικήματα της παράβασης Καθήκοντος και της Υπόθαλψης Εγκληματία εκλαμβάνοντας το παρόν διάβημά μας, ως συρραφή πολιτικών και κοινωνικών ιδεών ή θεωρίες συνομωσίας, ακραίους αφορισμούς ή μια απλή καταγραφή και παράθεση υποθέσεων, εκτός και εάν, κατά την εγκύκλιο του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου κυρίου Δημητρίου Παπαγεωργίου, θεωρείται και εσείς ως «πάρεργο» το καθήκον» σας…

Ελπίζοντες ότι συμβάλλουμε στην επικράτηση της ευνομίας στην Χώρα μας και στην «αποτροπή κατάργησης της έννομης τάξης», υποβάλλουμε την παρούσα ΕΓΚΛΗΣΗ μας, όχι μόνον ως υφιστάμενοι άμεση βλάβη η οποία μας προσδίδει την ιδιότητα του παθόντος αλλά πρωτίστως προς αποκατάσταση του Δημοκρατικού Πολιτεύματος το οποίο έχει ήδη εισαχθεί στην εντατική και χαροπαλεύει καταλυθέν από τις λειτουργίες που όφειλαν να το υπηρετούν, αποτελώντας τους στυλοβάτες αυτού.

ΚΑΤΑ ΤΩΝ:

1^ον Της, από 13^ης Μαρτίου 2020, Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, κυρίας Αικατερίνης Σακελλαροπούλου του Νικολάου, κατοίκου, ως εκ της ιδιότητάς της, Αθηνών, οδός Βασιλέως Γεωργίου Β’ αριθμό 2, Προεδρικό Μέγαρο.

2^ον Του, από 13^ης Μαρτίου 2015 έως 13^η Μαρτίου 2020, Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, κυρίου Προκόπη Παυλόπουλου του Βασιλείου,

3^ον Του, από 12^ης Μαρτίου 2005 έως 13^η Μαρτίου 2015, Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, κυρίου Κάρολου Παπούλια του Γρηγορίου.

4^ον Του, από 30^ης Μαρτίου 1985 έως 5^η Μαΐου 1990, Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, κυρίου Χρήστου Α. Σαρτζετάκη κατοίκου, Αγίας Σοφίας 6, Τ.Κ:15236 Νέα Πεντέλη.

5^ον Του, από 18^ης Ιανουάριου 1996 έως 10^η Μαρτίου 2004, Πρωθυπουργού της Ελληνικής Δημοκρατίας, κυρίου Κωνσταντίνου Γ. Σημίτη, κατοίκου Αθηνών, Μέγαρο Βουλής και της υπ’ αυτόν κοινοβουλευτικής ομάδος.

6^ον Του, από 21^η Μαρτίου 1997 έως 10^η Μαρτίου 2004, προέδρου της Νέας Δημοκρατίας και της υπ’ αυτόν κοινοβουλευτικής ομάδος και από 10^η Μαρτίου 2004 έως 6^η Οκτωβρίου 2009, Πρωθυπουργού της Ελληνικής Δημοκρατίας, κυρίου Κώστα Α. Καραμανλή, κατοίκου Αθηνών, Μέγαρο Βουλής.

7^ον Του, από 8^ης Φεβρουάριου 2004 έως 18^η Μαρτίου 2012 προέδρου του ΠΑ.ΣΟ.Κ και της υπ’ αυτόν κοινοβουλευτικής ομάδος και από 6^η Οκτωβρίου 2009 έως 1^η Νοεμβρίου 2011, Πρωθυπουργού της Ελληνικής Δημοκρατίας, κυρίου Γεωργίου Α. Παπανδρέου, κατοίκου Αθηνών, Μέγαρο Βουλής.

8^ον Του, από 11^ης Νοεμβρίου 2011 έως 16^η Μαΐου 2012, Πρωθυπουργού της Ελληνικής Δημοκρατίας, κυρίου Λουκά Δ. Παπαδήμου, κατοίκου Αθηνών, Μέγαρο Βουλής.

9^ον Του, από 16^ης Μαΐου 2012 έως 20^η Ιουνίου 2012, Πρωθυπουργού της Ελληνικής Δημοκρατίας, κυρίου Παναγιώτη Ο. Πικραμένου, κατοίκου Αθηνών, Μέγαρο Βουλής.

10^ον Του, από 29^η Νοεμβρίου 2009 έως 5^η Ιουλίου 2015, προέδρου της Νέας Δημοκρατίας και της υπ’ αυτόν κοινοβουλευτικής ομάδος και από 20^η Ιουνίου 2012 έως 26^η Ιανουάριου 2015, Πρωθυπουργού της Ελληνικής Δημοκρατίας, κυρίου Αντώνη Κ. Σαμαρά, κατοίκου Αθηνών, Μέγαρο Βουλής.

11^ον Της, από 27^ης Αυγούστου 2015 έως 21^η Σεπτεμβρίου 2015, Πρωθυπουργού της Ελληνικής Δημοκρατίας, κυρίας Βασιλικής Θάνου-Χριστοφίλου, κατοίκου Αθηνών.

12^ον Του, από 10^η Φεβρουάριου 2008 προέδρου του κόμματος ΣΥΡΙΖΑ και από                     26^η Ιανουάριου 2015 έως 8^η Ιουλίου 2019, Πρωθυπουργού της Ελληνικής Δημοκρατίας και της υπ’ αυτόν κοινοβουλευτικής ομάδος, κυρίου Αλέξη Π. Τσίπρα, κατοίκου Αθηνών, Μέγαρο Βουλής.

13^ον Του, από 10^ης Ιανουάριου 2016 προέδρου του κόμματος Νέα Δημοκρατία και της υπ’ αυτόν κοινοβουλευτικής ομάδος και από 8^ης Ιουλίου 2019 Πρωθυπουργού της Ελληνικής Δημοκρατίας, κυρίου Κυριάκου Κ. Μητσοτάκη, κατοίκου, ως εκ της ιδιότητάς του, Αθηνών, οδός Ηρώδου Αττικού αριθμός 19, Μέγαρο Μαξίμου.

14^ον Του προέδρου του κόμματος ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ, κυρίου Κυριάκου I. Βελόπουλου, κατοίκου Αθηνών, Ιπποκράτους 10–12, Τ.Κ: 10679 και της υπ’ αυτόν κοινοβουλευτικής ομάδος.

15^ον Του προέδρου του κόμματος ΜΕΡΑ 25, κυρίου Ιωάννη Βαρουφάκη, κατοίκου Αθηνών, Μαυροματαίων 15, Τ.Κ: 10434 και της υπ’ αυτόν κοινοβουλευτικής ομάδος.

16^ον Του, από 18^ης Μαρτίου 2012 έως 14^η Ιουνίου 2015 προέδρου του ΠΑ.ΣΟ.Κ, κυρίου Ευάγγελου Β. Βενιζέλου, κατοίκου Θεσσαλονίκης, Αριστοτέλους 24, Τ.Κ: 54623 και της υπ’ αυτόν κοινοβουλευτικής ομάδος.

17^ον Της, από 14^ης Ιουνίου 2015 προέδρου του ΠΑ.ΣΟ.Κ και από 16^η Μαρτίου 2018 προέδρου του Κινήματος Αλλαγής, κυρίας Φωτεινής (Φώφης) Γ. Γεννηματά, κατοίκου Αθηνών, Χαριλάου Τρικούπη 50 και των υπ’ αυτήν κοινοβουλευτικών ομάδων των κομμάτων ΠΑ.ΣΟ.Κ και Κινήματος Αλλαγής.

18^ον Του, από 14^ης Απριλίου 2013 Γενικού Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, κυρίου Δημητρίου Α. Κουτσούμπα, κατοίκου Ν. Ιωνίας, Λεωφόρος Ηρακλείου 145 και της υπ’ αυτόν κοινοβουλευτικής ομάδος.

19^ον Του, προέδρου του κόμματος Ανεξάρτητοι Έλληνες κυρίου Παναγιώτη (Πάνου) Η. Καμμένου, κατοίκου Καλλιθέας, Αττικής, Χαροκόπου 2 & Συγγρού 196, Τ.Κ: 17671 και της υπ’ αυτόν κοινοβουλευτικής ομάδος.

20^ον Της, μέχρι 14^ης Απριλίου 2013, Γενικής Γραμματέως του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, κυρίας Αλεξάνδρας Παπαρήγα συζ. Αθανασίου, κατοίκου Νέας Ιωνίας, Λεωφόρος Ηρακλείου 145 και της υπ’ αυτήν κοινοβουλευτικής ομάδος.

21^ον Του προέδρου του κόμματος «Το Ποτάμι», κυρίου Σταύρου Θεοδωράκη, κατοίκου Αθηνών, Σεβαστουπόλεως 22, Τ.Κ: 11526 και της υπ’ αυτόν κοινοβουλευτικής ομάδος.

22^ον Του προέδρου του κόμματος Ένωση Κεντρώων (Ε.Κ.) κυρίου Βασιλείου Α. Λεβέντη, κατοίκου Αθηνών, Καρόλου 28, και της υπ’ αυτόν κοινοβουλευτικής ομάδος.

23^ον Του προέδρου του κόμματος «Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός» (ΛΑ.Ο.Σ.), κυρίου Γεωργίου I. Καρατζαφέρη και της υπ’ αυτόν κοινοβουλευτικής ομάδος.

24^ον Του Γενικού Γραμματέα του κόμματος «Λαϊκός Σύνδεσμος – Χρυσή Αυγή», κυρίου Νικόλαου Γ. Μιχαλολιάκου και της υπ’ αυτόν κοινοβουλευτικής ομάδος.

25^ον Του από 10^ης Ιουλίου 2010 έως 7^ης Ιουνίου 2015 προέδρου του κόμματος Δημοκρατική Αριστερά (ΔΗΜ.ΑΡ.), κυρίου Φωτίου – Φανούριου Ε. Κουβέλη, κατοίκου Αθηνών, Κριεζώτου 4, Τ.Κ: 10671 και της υπ’ αυτόν κοινοβουλευτικής ομάδος.

26^ον Της από 9^ης Μαρτίου 1990 έως 19^η Δεκεμβρίου 1993 προέδρου του Συνασπισμού, κυρίας Μαρίας Δαμανάκη και της υπ’ αυτήν κοινοβουλευτικής ομάδος.

27^ον Του από 19^ης Δεκεμβρίου 1993 έως 12^η Δεκεμβρίου 2004 προέδρου του Συνασπισμού κυρίου Νικολάου Κωνσταντόπουλου και της υπ’ αυτόν κοινοβουλευτικής ομάδος.

28^ον Του από 12^η Δεκεμβρίου 2004 έως 10^η Φεβρουάριου 2008, προέδρου του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστερός (ΣΥΡΙΖΑ), κυρίου Αλέκου (Αλεξάνδρου) Ν. Αλαβάνου και της υπ’ αυτόν κοινοβουλευτικής ομάδος.

29^ον Των από 24^η Ιουλίου 1974 Ανεξάρτητων Βουλευτών της Βουλής των Ελλήνων.

30^ον Του προέδρου του κόμματος Δημοκρατικό Κοινωνικό Κίνημα, κυρίου Τσοβόλα Κ. Δημητρίου και της υπ’ αυτόν κοινοβουλευτικής ομάδος.

31^ον Των από 24^η Ιουλίου 1974 διατελεσάντων Προέδρων του Αρείου Πάγου.

32^ον Των από 24^ης Ιουλίου 1974 διατελεσάντων Προέδρων του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους.

33^ον Των από 24^ης Ιουλίου 1974 διατελεσάντων Προέδρων του Συμβουλίου της Επικράτειας.

34^ον Των από 24^ης Ιουλίου 1974 διατελεσάντων Προέδρων του Ελεγκτικού Συνεδρίου.

35^ον Των από 24^ης Ιουλίου 1974 διατελεσάντων Εισαγγελέων του Αρείου Πάγου.

36^ον Της κυρίας Ελισάβετ (Έλσας) Δ. Παπαδημητρίου, κατοίκου Αθηνών, Ομήρου 20, (ως προσωρινής Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων, στην Συνεδρίαση της 14-10- 2009).

37^ον Του κυρίου Βύρωνα Γ. Πολύδωρα, κατοίκου Υμηττού 122, Τ.Κ:15669, (ως προσωρινού Προέδρου της Βουλής στην Συνεδρίαση της 17-5-2012).

38^ον Του κυρίου Ιωάννη Π. Τραγάκη, κατοίκου Νίκαιας, Πέτρου Ράλλη 226, Τ.Κ: 18454, (ως προσωρινού Προέδρου της Βουλής στην Συνεδρίαση της 28-6-2012 και κατά την Συνεδρίαση της 05-02-2015).

39^ον Του κυρίου Νικήτα Κακλαμάνη, (ως προσωρινού Προέδρου της Βουλής στην Συνεδρίαση της 03-10-2015).

40^ον Του κυρίου Γεωργίου Βαρεμένου, (ως προσωρινού Προέδρου της Βουλής στην Συνεδρίαση της 17-07-2019).

41^ον Των από 24^ης Ιουλίου 1974 διατελεσάντων Διοικητών της Τραπέζης της Ελλάδος.

42^ον Της εκάστοτε Επιτροπής Ελέγχου (άρθρο 3Α του νόμου 3213/2003) των Δηλώσεων Περιουσιακής Κατάστασης των υπαγομένων σε αυτήν προσώπων, των πολιτικών κομμάτων ή συνασπισμών κομμάτων.

43^ον Των από 24^ης Ιουλίου 1974 διατελεσάντων Προέδρων της Βουλής των Ελλήνων.

44^ον Των από 24^ης Ιουλίου 1974 διατελεσάντων Προϊσταμένων του Τμήματος Εκκαθάρισης, Αποζημιώσεων και Δαπανών της Βουλής των Ελλήνων.

45^ον Κατά παντός υπευθύνου αρμοδίου υπηρεσιακού παράγοντος και εξωθεσμικού τοιούτου, συναυτουργού, σύνεργού, ηθικού αυτουργού ή συμμέτοχου, διά κοινής δράσεως και κοινού δόλου εμπλεκομένου και οιουδήποτε άλλου ανακαλυφθεί κατά την διάρκεια της προδικασίας, θέτοντας, υπό την εχέφρονα κρίση σας, τα κάτωθι:

 

ΠΡΟΟΙΜΙΟΝ:

Το δικαίωμα είναι η εξουσία που παρέχεται από τον νόμο στο πρόσωπο, εξουσία βουλήσεως, για να ενεργεί και να επιτυγχάνει έννομα αποτελέσματα προς εκπλήρωση Συνταγματικών υποχρεώσεών του, υποχρέωση δε είναι η από τον νόμο αναγνωρισμένη ευθύνη του προσώπου εκείνου κατά του οποίου στρέφεται το δικαίωμα και επί του προκειμένου, το δικαίωμα και η υποχρέωση ενυπάρχουν στα αυτά πρόσωπα ήτοι στους εγκαλούντες τους σφετεριστές και τους καταλύοντες το Σύνταγμα αφού η κατά το 26° άρθρο του Συντάγματος Δικαστική Λειτουργία, ως φύλαξ αυτού, ήδη από πολλών ετών «έχει απωλέσει την έξωθεν καλήν μαρτυρίαν» καθιστάμενη επιλήσμων των έναντι του κυρίαρχου Λαού υποχρεώσεών της και «τυφλή τα τ’ ώτα τον τε νουν τα τ’ όμματα», περί άλλων τυρβάζει προκαλώντας την Ελληνική κοινωνία φέρνοντας στην σκέψη μας τους «Δωροφάγους βασιλείς», όπως ονομάζει τους Δικαστές ο Ησίοδος στο «Έργα και Ημέρες» (στ. 37-38).

Εμείς, αγωνιζόμενοι ενάντια στον ακρωτηριασμό των ελπίδων και των ονείρων μας, απευθυνόμασθε στην Δικαιοσύνη που, ως το οχυρό της Δημοκρατίας και εξ ορισμού υπερασπιστής του δικαίου, υπηρετεί πάντοτε με ακατάβλητο σθένος την παλινόρθωση της αλήθειας και της λογικής στην Πατρίδα μας, αφού εν προκειμένω δεν αποτελεί πλέον κράτος δικαίου η πολιτεία όταν η νομοθετική και η εκτελεστική εξουσία δρούν κατά παράβαση θεμελιωδών, προδιαγεγραμμένων και δεσμευτικών δι’ αυτές κανόνων, όπως είναι οι συνταγματικοί κανόνες οι οποίοι ισχύουν έναντι πασών των συντεταγμένων εξουσιών. Δύναται συνεπώς εκάστοτε να ελέγχεται η κανονικότης των νόμων όπως οφείλεται να ελέγχεται και η κανονικότης των πράξεων της εκτελεστικής εξουσίας (Ν.Ν. Σαρίπολος, Συνταγματικό δίκαιο, σελίς 256).

Εμείς απευθυνόμαστε σε κράτος ευνομίας και όχι σε «κράτος δικαστών» κατά τους φιλιππικούς του πρώην Υπουργού Δικαιοσύνης κυρίου Σωτήρη Χατζηγάκη. Απευθυνόμαστε στην Δικαιοσύνη έχοντας υπ’ όψιν μας τους λόγους του Πλάτωνα στους διαλόγους του «Γοργία»: «Οι νόμοι υπάρχουν για να υπηρετούν κυρίως τους αδύναμους, προστατεύοντάς τους από την ασυδοσία των ισχυρών».

Εάν υπάρχει βέβαια, εκ μέρους Υμών, σεβασμός προς την Νομιμότητα, δι’ εφαρμογής του Δικαιϊκού αξιώματος της παρακαταθήκης του αλήστου μνήμης Καθηγητού του Συνταγματικού Δικαίου Αλέξανδρου Σβώλου ότι: «Η εκτέλεσις του καθήκοντος απέναντι εις τον κυρίαρχον Ελληνικόν Λαόν δεν πρέπει να έχη όρια» και αποφασίσετε να εγκαταλείψετε τα φοβικά σύνδρομα και τις αναστολές, εμείς θα είμεθα οι σκαπανείς, οι ακράδαντοι αρωγοί και οι αλληλέγγυοι του ακραιφνούς έργου σας διότι, εάν η κοινωνία παραμείνει αμήχανη ή σιωπήσει, τότε τινάζουμε την Δημοκρατία και κάθε έννοια δικαίου στον αέρα.

Εμείς σεβόμεθα εκείνη την Δικαιοσύνη που, κατά τον ορφικό ύμνο, «το πλέον στυγαίει, ισότητι δε χαίρει», δηλαδή μισεί την πλεονεξία και χαίρεται την ισότητα. Δεν έχουμε όμως κανένα λόγο να σεβόμαστε την «Δικαιοσύνη» που οι εντεταλμένοι θεράποντές της προσβάλλουν το ήθος και τις αρχές της κτίζοντες την επαγγελματική τους πορεία επάνω στα αποκαΐδια της κοινωνίας, που μόνο μέλημά τους αποτελεί το 88° άρθρο του Συντάγματος κατά το οποίο οι φρουροί του Συντάγματος και της νομιμότητας, το 2006 και το 2008 διέπραξαν το μεγαλύτερο αντικειμενικά σκάνδαλο από καταβολής του ελληνικού κράτους όταν, με την ληστρική υπ’ αριθμό 13/2006 απόφαση του Μισθοδικείου, αυτού του φρικτού «δικαστηρίου», αυτού «του Συνταγματικού εξαμβλώματος» κατά την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, ενθυλακώθηκαν εξτρά από τους, ως κρατικά golden boys (χρυσά αγόρια) Δικαστές, Εισαγγελείς, Βουλευτές και τα μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, δύο δισεκατομμύρια ευρώ. Άξιος ο μισθός τους.

Το δικαστήριο αυτό, υπηρετώντας τους λειτουργούς της Δικαιοσύνης, επικαλείτο παραβίαση του Συντάγματος από την πλευρά της κυβέρνησης και της Τρόικας σε ό,τι αφορά τους μισθούς των Δικαστών. Δεν διαφωνούμε για την παραβίαση του Συντάγματος στο θέμα αυτό, όμως αναρωτιόμαστε γιατί οι Δικαστές δεν κρίνουν αντισυνταγματικές όλες εκείνες τις ενέργειες και τις διατάξεις της κάθε κυβέρνησης που εξαθλιώνουν ωμά τους Έλληνες πολίτες οδηγώντας την Πατρίδα μας στην ζοφερή πραγματικότητα όταν ο Δικαστής οφείλει να διασφαλίσει την κανονιστικότητα του Συντάγματος και την δικαιοκρατία επεκτείνοντας τον έλεγχό του στην βάση αυστηρών συνταγματικών αρχών;

Δεν είναι άραγε αντισυνταγματικό να υλοποιείται το, με όρους ανθρώπινης εξαθλίωσης, Μνημόνιο το οποίο οι ίδιοι Δικαστές, από δουλικότητα και ιδιοτέλεια, προκλητικά προς την κοινωνία, επικύρωσαν ως συνταγματικό σέρνοντας την Ελλάδα στο στρατόπεδο των τοκογλύφων; Δεν είναι αντισυνταγματικά, το ΕΕΤΗΔΕ, οι απολύσεις στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, οι μειώσεις των μισθών και των συντάξεων, η παράλογη και απάνθρωπη φορολογία, η δήμευση των περιουσιών, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, οι φυλακίσεις και οι κατασχέσεις για μικροοφειλές στην εφορία, όταν οι χρυσοκάνθαροι έχουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό και δεν ελέγχονται από μιά εξουσία που βρίσκεται σε διατεταγμένη υπηρεσία των οικονομικών παραγόντων του τόπου και των ισχυρών οικονομικά συμφερόντων; Η Δικαιοσύνη πρέπει να παρέχεται στο όνομα του Ελληνικού Λαού, πρέπει να είναι για τους πολλούς και όχι για τους λίγους. Δυστυχώς όμως η ίδια απέδειξε το αντίθετο, όταν το δίκαιο της ανάγκης εξυπηρέτησης των φαύλων, με τις πλειάδες αποφάσεων και των Ανωτάτων Δικαστηρίων της Χώρας, επικράτησε του κράτους δικαίου χωρίς να υπολογίζει το μέγεθος του προβλήματος, των ευθυνών της και των κοινωνικών συνεπειών που προκαλεί, δικαιώνοντας την δήλωση-καταγγελία της κυρίας Μαριέττας Γιαννάκου στην Επιτροπή Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης της Βουλής: «Το Δικαστικό Σώμα κατά τη διάρκεια της κρίσης και των μνημονίων αρνήθηκε να συμβάλλει στις δυσκολίες που περνούσε ο ελληνικός Λαός και βέβαια δεν θέλω να περιγράφω. Άλλωστε, και εγώ μετείχα σε κυβέρνηση η οποία τελικά έδωσε απίστευτα ποσά στους δικαστές».

Δεν έχουμε κανένα λόγο να σεβόμαστε την «Δικαιοσύνη» του αποστήματος των διεφθαρμένων «παραδικαστικών κυκλωμάτων», την «Δικαιοσύνη» των ιταμών που κηλιδώνουν την εντιμότητά της διαμορφώνοντας στην κοινή γνώμη την καταρρακωμένη εικόνα μιάς βαρέως νοσούσης Δικαιοσύνης που, υπηρετώντας τους επιτήδειους, με τις παράτυπες ενέργειές της ενδυναμώνει το λεγόμενο «τρίγωνο της απάτης» και καταρρέει μέσα στην καταισχύνη. Μιάς Δικαιοσύνης που σπαράσσεται και σημαδεύεται από φαινόμενα χωρίς προηγούμενο όταν Δικαστές και Εισαγγελείς, με εμφυλιοπολεμικές ιαχές, βάλουν κατά Δικαστών και Εισαγγελέων και κατά πολιτικών προσώπων. Όταν στους κόλπους του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Χώρας εξυφαίνονται «συμβόλαια θανάτου», «σκευωρίες» και εκβιασμοί από τους αλωνίζοντες «Ρασπούτιν» και τους «τροχονόμους» υποθέσεων διαφθοράς, ΔΕΝ είναι δυνατόν να ομιλούμε για Δικαιοσύνη. Το δένδρο του κακού ρίζωσε στα χρόνια της «μεταπολίτευσης» και άνθισε αλλά η οσμή που αναδύει είναι τοξική όταν ακόμη και στην Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων έβγαλαν τα μαχαίρια και ομιλούν για πραξικόπημα στους κόλπους της και στο εκδοθέν Δελτίο Τύπου της 18-05-2020 καταγγέλλεται ότι: «Το Προεδρείο και προσωπικά ο Πρόεδρος επιβεβαίωσε την εμμονή του στην μη συμμόρφωση με βασικές αρχές της Δημοκρατίας, υποχείριο της Εκτελεστικής Εξουσίας..και ρητορική μίσους…». Οι ύβρεις, η δημοσιοποίηση ανατριχιαστικών λεπτομερειών που εκθέτουν ανεπανόρθωτα Δικαστές και Εισαγγελείς, οι ευθείες καταγγελίες που μιλούν ακόμα και για στήσιμο πολιτικών διώξεων και οι παραιτήσεις, είναι μία εικόνα σήψης και αδιαφάνειας που αποδομεί το κύρος της Δικαιοσύνης, το οποίο αν μη τι άλλο διασαλεύει την προσωπογραφία της προς την κοινωνία αφού οι έννοιες του θεσμού της διαστρεβλώνονται, γίνεται όργανο ευνουχισμού του Γένους των Ελλήνων και η ίδια αφ’ ενός μεν θρυμματίζει κάθε έννοια ανθρωπισμού αφ’ ετέρου καταρρακώνει τις αξίες του ελληνικού πνεύματος και τις Συνταγματικές μας ελευθερίες, που έχει ταχθεί να φυλάσσει.

Δεν έχουμε κανέναν λόγο να σεβόμαστε μία όζουσα «Δικαιοσύνη» που υπονομεύει την λειτουργία της θεσμοθετημένης ζωής ευρισκόμενη εν ανεπαρκεία αφού καταλύεται διά των ιδίων λειτουργών αυτής που αποκαλύπτουν την γύμνια της όταν η πρώην Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κυρία Ξένη Δημητρίου, κατά την κατάθεσή της στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, κατάφερε ένα θεσμικό ράπισμα φέρνοντας στην επιφάνεια τα συμπλέγματα και τις παθογένειες της τρίτης εξουσίας, τις εισαγγελικές δυσωδίες και τους πλημμελείς χειρισμούς ή την αδιαφορία που επεδείχθη για κρίσιμες υποθέσεις. Αναφέρθηκε στην πρώην προϊστάμενη της Εισαγγελίας κατά της Διαφθοράς κυρία Ελένη Ράϊκου σχετικά με την απόκρυψη εκατοντάδων εγγράφων για την σκιώδη υπόθεση των εξοπλιστικών με πρωταγωνιστές τους κ.κ. Γιάννο Παπαντωνίου και Θωμά Λιακουνάκο, υπόθεση για την οποία καυτηρίαζε με αναφορά της και η ανακρίτρια Διαφθοράς κυρία Ηλιάνα Ζαμανίκα, και ότι, μέσα από το πρόγραμμα «Exactly» βρέθηκαν, προς τον σύζυγο της κυρίας Ελένης Ράϊκου, κύριο Λάζαρο Καρνέση, εμβάσματα των φαρμακευτικών Novartis την οποία η ίδια ερευνούσε για παραβάσεις του νόμου ως και την Astellas Pharmaceuticals ΑΕΒΕ, οι ψεύτικες συνταγογραφήσεις του οποίου ζημίωσαν το Δημόσιο με το ποσό του 1.700.000 ευρώ, υπόθεση που ξεδοντιάζει διεθνώς την Ελληνική Δικαιοσύνη και ουδείς ορρωδεί. Τα βέλη της κυρίας Δημητρίου στράφηκαν και προς τον πρώην προϊστάμενο της Οικονομικής Εισαγγελίας κύριο Παναγιώτη Αθανασίου ο οποίος, κατά την κατάθεσή της, είπε ψέματα στην υπηρεσία του ότι συμμετείχε στην συνάντηση στην Χάγη όταν κλήθηκαν Εισαγγελείς από χώρες με εμπλεκόμενους στα Panama Papers προκειμένου να γίνει ανταλλαγή στοιχείων και ότι κρατούσε «θαμμένες» στα συρτάρια δυσώδεις υποθέσεις με καταγγελίες για ξέπλυμα μαύρου χρήματός και φοροδιαφυγή κατά τριών πρώην υπουργών της Νέας Δημοκρατίας με πάνω από 130 εξωχώριες (offshore) εταιρείες και ότι μέχρι σήμερα η Δικαιοσύνη δεν φώτισε αυτές τις «σκοτεινές» δικογραφίες ώστε να αποδώσει και τις ανάλογες ευθύνες, αφού οι εμπλεκόμενοι Εισαγγελείς ενώ κρίθηκαν πειθαρχικά ελεγκτέοι τελικά απαλλάχθηκαν από τα αρμόδια όργανα, άρα δεν αποδόθηκε Δικαιοσύνη. Όταν η ίδια Εισαγγελέας έπληξε βάναυσα το κύρος του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου κυρίου Ιωάννη Αγγελή τον οποίο κατηγόρησε ότι δεν ενδιαφέρθηκε για υπόθεση παραδικαστικού κυκλώματος αλλά και γι’ αυτήν του Φλώρου. «Υπήρχε υλικό που μιλούσε και στο οποίο υπήρχαν εν ενεργεία δικαστικοί λειτουργοί». Επιπρόσθετα, φέρεται να χαρακτήρισε παράνομο «ριφιφί» του τέως επόπτη της Εισαγγελίας κατά της Διαφθοράς στο γραφείο της κυρίας Ελένης Τουλουπάκη την οποία ο κύριος Ευάγγελος Ζαχαρής, διά του πορίσματός του, κατηγορεί ότι: δεν «προέβη στις οφειλόμενες ενέργειες» για τον τότε υπουργό Υγείας κύριο Παναγιώτη Κουρουμπλή, επισημαίνοντας ότι: «Ο αρμόδιος υπουργός Παναγιώτης Κουρουμπλής, με την παράλειψη έκδοσης τιμολογήσεων, φέρεται ότι ευνόησε τις εταιρείες κατά πολλά εκατομμύρια».

Δεν έχουμε κανέναν λόγο να σεβόμαστε μία διαβρωμένη Δικαιοσύνη όταν τα μέλη της πλειοψηφίας του Εφετείου Αθηνών μετατράπηκαν σε απορρυπαντικό ξεπλύματος του σκανδάλου του αποθανόντος μεγαλοεπιχειρηματία Ανδρέα Βγενόπουλου καθιστώντας αθώα την τελεσιδίκως πειθαρχικά τιμωρημένη με την υπ’ αριθμό 7/2017 απόφαση του Πειθαρχικού Συμβουλίου του Αρείου Πάγου κυρία Γεωργία Τσατάνη της οποίας τα πεπραγμένα είχαν στηλιτεύσει, με αναφορά τους, οι κ.κ. Ιωάννης Αγγελής και Ελένη Ράϊκου.

Η πλήρης απομάκρυνση της χώρας από τις αρχές του κράτους δικαίου αποτυπώνεται εμφατικά στα αντικρουόμενα πορίσματα των Εισαγγελέων του Αρείου Πάγου τόσο στις σαράντα επτά σελίδες του κυρίου Ευάγγελου Ζαχαρή όσο και στις διακόσιες πενήντα σελίδες του κυρίου Λάμπρου Σοφουλάκη για την δυσώδη υπόθεση της Novartis η οποία αμαυρώνει και συμπαρασύρει στην καταισχύνη το λίκνο της Δικαιοσύνης.

Κι εμείς αναρωτιόμαστε, αν υπάρχουν περισσότερο απαξιωτικές κατηγορίες για δικαστικούς λειτουργούς, από εκείνες που τους αποδίδονται και κατόπιν από τα συμβαίνοντα στους κόλπους αυτής «σημεία και τέρατα», κατά την έκφραση του αείμνηστου Προέδρου του Αρείου Πάγου Στεφάνου Ματθία, σε εμάς απομένει το ερώτημα: «Πόσο διεφθαρμένοι είναι οι μεγαλόσχημοι Αεροπαγίτες Εισαγγελείς και Δικαστές;» και δεν θέλουμε να διανοηθούμε τί περιμένει τον Ελληνικό Λαό και όποιον, αλλοίμονο, εάν έχει την κακή τύχη να αναζητήσει το δίκιο του από μία τέτοια Δικαιοσύνη, διότι τότε: «ποιός θα τον φυλάξει από τους φύλακες;»

Δεν έχουμε κανέναν λόγο να σεβόμαστε μία Δικαιοσύνη που, επιλήσμων του ιερού της καθήκοντος, σιχαίνεται τους φτωχούς και τους αντιμετωπίζει σαν σκουπίδια, που δαγκώνει μετά σπουδής τους ξυπόλητους (Β16/506/8-12-2016 Κλητήριο Θέσπισμα–Εισαγγελία Πλημμελειοδικών Ζακύνθου) και μακράν ιστάμενη του θεσμικού της ρόλου, ως ιδιοκτησιακή μερίδα κάθε κυβέρνησης και μιάς δράκας τραπεζιτών και funds που λυμαίνονται αυτόν το Λαό, συνεργούσης και στο έγκλημα αυτό.

Δεν έχουμε κανέναν λόγο να σεβόμαστε μία Δικαιοσύνη που, σαν τους παλιούς γελωτοποιούς των βασιλέων, δεν αρνείται κανέναν ρόλο, φτάνει να φτιάξει το κέφι του αρχηγού, γενόμενη απνευστί ο Δήμιος και ο χαρατσοεισπράκτορας προς όφελος των ορδών των τοκογλύφων και των επίορκων πολιτικών Ταγών που έχουν επιπέσει ως όρνεα να κατασπαράξουν τις σάρκες του Έλληνα πολίτη που εμπιστευόμενος υπόδουλες ανθελληνικές κυβερνήσεις εναπόθεσε τους κόπους μιάς ζωής στο ταμείο του κράτους για να γίνουν βορά των πιράνχας του δημοσίου πλούτου Καραμανλήδων, Σημίτηδων, Μητσοτάκηδων, Τσουκάτου, Παπαντωνίου,  Τσοχατζόπουλου,

Παπακωνσταντίνου, Σαμαρά, Βενιζέλου, Παπαντωνίου και των ούκ έστι αριθμός καρκινικών κυττάρων του «Δημοσίου» βίου).

Δεν έχουμε κανέναν λόγο να σεβόμαστε μία «Δικαιοσύνη» που έχει καταστεί παράρτημα της εκάστοτε κυβερνήσεως απεμπολώντας την Συνταγματική της αυτονομία και το εξ ορισμού καθήκον της προς την καθημαγμένη Πατρίδα μας.

Δεν έχουμε κανέναν λόγο να σεβόμαστε μία «Δικαιοσύνη» που βρίσκεται υπό την κηδεμονία ξένων, προς τον θεσμικό της ρόλο, παρεμβάσεων, αγόμενη και φερόμενη στον «υπόγειο και παράνομο κόσμο» κυκλωμάτων και πολιτικών επιρροών, σφετεριστών της Λαϊκής κυριαρχίας από κρατικά ή υπερεθνικά όργανα, όπως τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα προσταζόμενα υπό του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που αποτελούν θέσεις επικυριαρχίας και ευθεία παρέμβαση στην Ελληνική Πολιτεία γεγονός που αποτελεί περίτρανο δείγμα σφετερισμού της Λαϊκής κυριαρχίας και της κατάλυσης του Συντάγματος από την Ευρωπαϊκή Ένωση με ένα έγκλημα ενεστώς και διαρκές και η οποία προκάλεσε την δριμεία κριτική στο προεδρείο της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων των Εφετών κ.κ. Νικόλαου Σαλάτα και Βαρβάρας Πάπαρη, τους οποίους και τιμούμε και οι οποίοι, με την θεσμική ευπρέπεια που τους διακρίνει, προέβησαν στην κατωτέρω ανακοίνωσή τους όπου και τονίζουν: «Είναι ακόμη νωπή η εκλογή του νέου προεδρείου της Ένωσής μας και με πολλή ανησυχία, αλλά και λύπη, διαπιστώνουμε ότι η μεγαλύτερη δικαστική ένωση στη χώρα μας, η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, είναι απούσα απ’ τις εξελίξεις και όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες, προκαλώντας την οργή και την αγανάκτηση της ελληνικής κοινωνίας και προεχόντως, βέβαια, του νομικού κόσμου της χώρας.

Αναφερόμαστε στην πρόσφατη από 11-6-2014 δημοσιοποίηση της έκθεσης του ΔΝΤ, για τη χώρα μας, στην οποία, μεταξύ άλλων, αναφέρεται «….Δεν περιμένουμε πια αρνητικές αποφάσεις σχετικά με ειδικά μισθολόγια ή εισφορές επί των ακινήτων. Παρ’ όλα αυτά, εάν υπάρξουν τέτοιες αποφάσεις, έχουμε δεσμευτεί για τη λήψη μέτρων συμψηφισμού…».

Η παραπάνω αναφορά, πρωτόγνωρη στα χρονικά της ανεξάρτητης Ελλάδας, εκφράζει αφενός την απαξίωση, από τους «δανειστές» μας, της ελληνικής δικαιοσύνης και των αποφάσεών της και αφετέρου τρομοκρατεί την ελληνική κοινωνία για την περίπτωση προσφυγής Ελλήνων πολιτών στη δικαιοσύνη.

Προ ενός τέτοιου καταλυτικού φαινομένου, θα περιμέναμε την άμεση και σθεναρή αντίδραση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, πριν μάλιστα από την εκδήλωση της ανησυχίας και του προβληματισμού των άλλων δικαστικών ενώσεων. Αντ’ αυτού το προεδρείο της Ένωσης, επέλεξε τη σιωπή, άγνωστο για εμάς και ακατανόητο, για ποιούς λόγους. Δεν κρύβουμε ότι εξαντλήσαμε κάθε περιθώριο αναμονής, πριν προβούμε στην παρούσα ανακοίνωση, προσδοκώντας ότι, έστω και καθυστερημένα, το προεδρείο μας θα έπραττε τα αυτονόητα, αποδεικνύοντας τις ευαισθησίες του απέναντι στην ελληνική κοινωνία και το δικαστικό σώμα, κάτι που, δυστυχώς, μέχρι σήμερα δεν έπραξε.

Ως μέλη, λοιπόν του Δ.Σ της ΕΔΕ, ως δικαστές, αλλά και ως Έλληνες πολίτες, θεωρούμε ότι είναι πρώτιστο καθήκον μας, να καταδικάσουμε την, πέραν πάσης λογικής, νομιμότητας, αλλά και ευπρέπειας, αναφορά του στα ζητήματα δικαιοσύνης στην Ελλάδα και να διαβεβαιώσουμε το σύνολο του ελληνικού λαού ότι είμαστε παρόντες και παραμένουμε σε εγρήγορση, για τη προάσπιση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών και πρωτίστως της εθνικής μας αξιοπρέπειας, που βάναυσα κατά τα τελευταία έτη και επαναλαμβανόμενα έχει πληγεί.

Νικόλαος Σαλάτας, εφέτης
Βαρβάρα Πάπαρη, εφέτης
Μέλη του ΔΣ της ΕΔΕ»

Συντασσόμενοι λοιπόν τόσο με την ασκηθείσα κριτική των κ.κ. Εφετών όσο και με την από 19^η Νοεμβρίου 2012, Επιστολή – Καταγγελία, προς άπαντες υμάς, του Εισαγγελέως Πρωτοδικών Χανίων κυρίου Γιάννη Πενταγιώτη, επί του οποίου, διά του καταγγελλομένου διά της παρούσης μας κ. Ιωάννου Τέντε, το ευρισκόμενο σε «κώμα» υπόλογο και υπεξούσιο κονκλάβιο του Αρείου Πάγου, ως ακροβολισμένη αγέλη υαινών επέπεσε να τον κατακρεουργήσει, διότι τόλμησε να παρεκκλίνει από τις προδιαγεγραμμένες ράγες του νομικού πολιτικού κορεκτισμού και του νομικού φορμαλισμού, την οποία καταγγελία και θέτουμε υπ’ όψιν σας κατωτέρω, με την φρούδα ελπίδα, μήπως αρχίσει να πάλλεται κάποια χορδή του εθνικού σας καθήκοντος ως μη υπηρετούντες την έκφραση «Έξεστι Κλαζομενίοις ασχημονείν», ή μήπως πρέπει να σας γίνει επιτέλους αντιληπτό το «ως εδώ» υποχρεώνοντάς μας να εκθέσουμε την «Δικαιοσύνη» της Χώρας μας στους Διεθνείς Οργανισμούς;

«Συνάδελφοι δικαστές και εισαγγελείς σαν απάντηση στους ελάχιστους συναδέλφους που αντιδρούν στις κινητοποιήσεις μας αλλά και στις αμφιβολίες και στις αντιρρήσεις που ήδη εγείρονται για την κλιμάκωση του αγώνα, τις οποίες σέβομαι, αλλά δεν υιοθετώ αναφέρω τα κάτωθι:

Αγωνιζόμαστε ως κλάδος, ως ανεξάρτητη εξουσία ενάντια στην προκλητική παραβίαση του Συντάγματος από την εκτελεστική και νομοθετική εξουσία, ενάντια στην κατεδάφιση όλων των κοινωνικών δικαιωμάτων, ενάντια στην ισοπέδωση της παιδείας και της υγείας του λαού μας, ενάντια στη γενοκτονία που επιχειρείται εις βάρος όλων μας με την μείωση των μισθών και των συντάξεων σε επίπεδα μη βιώσιμα στα πλαίσια δήθεν του αποκαλούμενου δημοσίου συμφέροντος το οποίο όπως φαίνεται σύμφωνα με την 668/20-2-2012 απόφαση του ΣτΕ, που έκρινε συνταγματικό το μνημόνιο σε όλα τα μέτρα του υπερισχύει του ίδιου του Συντάγματος, των άρθρων που κατοχυρώνουν τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα και αγαθά και της ΕΣΔΑ.

Εδώ υπάρχει και μια αντίφαση και ειρωνεία των σοφών του ΣτΕ καθώς όλα τα μέτρα που λαμβάνονται στα πλαίσια του δημοσίου συμφέροντος για τη λειτουργία του κράτους και της κοινωνίας μας συγχρόνως τα ίδια μέτρα καταστρατηγούν, ισοπεδώνουν το δημόσιο συμφέρον.

Αγωνιζόμαστε ενάντια στο καθεστώς κατοχής που έχουν επιβάλλει η Τρόικα, οι σύμβουλοί τους, οι αξιωματούχοι της ευρωπαϊκής ένωσης και του ΔΝΤ και οι ντόπιοι και ξένοι τραπεζίτες. Αγωνιζόμαστε ενάντια στην κυβέρνηση «δωσίλογων» που προσφέρουν γή και ύδωρ στους δανειστές μας εξοντώνοντας το λαό μας με την κατάλυση κάθε είδους εργασιακού και κοινωνικού δικαιώματος του.

Αγωνιζόμαστε ενάντια στο φαύλο αυτό καθεστώς της δήθεν κοινοβουλευτικής δημοκρατίας το οποίο νομοθετεί ενάντια στη θέληση και βούληση του λαού υποστηρίζοντας ότι διαθέτει λαϊκή νομιμοποίηση και εντολή.

Αγωνιζόμαστε ενάντια στη λειτουργία της βουλής οπερέτας και της κυβέρνησης «yes men» που έχουμε που νομοθετούν πάντα με δημοκρατικό τρόπο ψηφίζοντας όλα τα μέτρα που οδηγούν στην εξόντωση το λαό μας και στη διάλυση το κράτος μας, σε ένα άρθρο, για να μην υπάρξουν αντιδράσεις και διαρροές. Αλήθεια τι δημοκρατική πρακτική που είναι αυτή. Την επικροτούμε ως δικαστική εξουσία;

Αγωνιζόμαστε ενάντια στην ανεργία που έχει ξεπεράσει το 30%, αγωνιζόμαστε για τις οικογένειες των 3.000 συμπολιτών μας που αυτοκτόνησαν μην αντέχοντας την εξαθλίωση που τις οδήγησε η νόμιμα και δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνησή μας.

Αγωνιζόμαστε ενάντια στον ορυμαγδό των νέων μέτρων λιτότητας και ισοπέδωσής μας, τα οποία κατά τους κυβερνώντες παίρνονται για το καλό μας και για να υπάρξει ανάπτυξη, όμως εδώ και δύο χρόνια συνεχώς βαθαίνει η ύφεση και δεν υπάρχει διέξοδος και τέλος.

Αγωνιζόμαστε για την εθνική μας κυριαρχία και ανεξαρτησία. Αλήθεια μήπως δεν έχετε αντιληφθεί ότι ήδη ζούμε σε καθεστώς κατοχής, δουλείας, αποικιοκρατίας γερμανικής προέλευσης. Ποιος πιστεύει ότι είμαστε ελεύθερο και κυρίαρχο κράτος που θα δώσει ένα τέλος στην αυτοκαταστροφή του, στο φαύλο κύκλο που μας οδηγεί η προδοτική αυτή πολιτική που δήθεν υπερασπίζεται τα συμφέροντά μας ως ελληνικό κράτος και πολίτες.

Αγωνιζόμαστε ενάντια στην απώλεια της εθνικής μας ανεξαρτησίας, στην αμετάκλητη και άνευ όρων παραίτησή μας από την εθνική μας κυριαρχία στην οποία προβήκαμε στο άρθρο 14 παράγραφος 5 της Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης που υπόγραψε ο υπουργός οικονομικών το Μάϊο του 2010 χωρίς την έγκριση και κύρωσή της από τη βουλή και με βάση την οποία εγκαταστάθηκαν στη χώρα μας οι εκπρόσωποι της Τρόικας και του ΔΝΤ, οι οποίοι με τις ευλογίες των πολιτικών μας συμπεριφέρονται σαν να βρίσκονται σε αποικία ή μήπως βρίσκονται.

Αγωνιζόμαστε για να διατηρήσει ο καθένας το σπίτι του που με μόχθο και κόπο και με τις οικονομίες του έφτιαξε και αγόρασε και να μη του το πάρει η τράπεζα γιατί με την περικοπή του μισθού του δεν έχει πια τα χρήματα για να πληρώνει το στεγαστικό του δάνειο.

Αγωνιζόμαστε για να έχουν τα παιδιά μας μέλλον σε αυτό τον τόπο και όχι να μεταναστεύουν να μένουν άνεργα και να αμείβονται με 500 ευρώ.

Αγωνιζόμαστε για να παραμείνουμε ελεύθεροι πολίτες με γνώμη και άποψη και όχι δούλοι, απλοί διεκπεραιωτές και εφαρμοστές των άθλιων νόμων που ψηφίζει η βουλή αυτή των άθλιων εκπροσώπων μας οι οποίοι για άλλη μια φορά αφού υφάρπαξαν την ψήφο του λαού μας με ψευδή διλλήματα περί δήθεν καταστροφή μας αν δεν ακολουθήσουμε πιστά τις οδηγίες των δανειστών μας θεωρούν ότι έχουν τη λαϊκή νομιμοποίηση και εντολή.

Η μέχρι τώρα στάση μας και η κλιμάκωση του αγώνα μας όχι μόνο δεν είναι αντισυνταγματική και παράνομη όπως θέλουν μερικοί να πιστεύουν και να παρουσιάσουν αλλά αντίθετα υπηρετεί το λαό και το Σύνταγμα που καλούμαστε να εφαρμόσουμε.

Αγωνιζόμαστε για να σταματήσει η προκλητική ισοπέδωση των ατομικών, κοινωνικών, εργασιακών δικαιωμάτων του λαού μας.

Αγωνιζόμαστε για την προστασία των αδύνατων. Αγωνιζόμαστε για την προστασία όλης της κοινωνίας, όλων των πολιτών.

Αγωνιζόμαστε για να μην εξαφανιστεί η φυλή μας, το έθνος μας, η Ελλάδα μας, ο τόπος μας που τόσο ξεδιάντροπα αφανίζεται από τους δήθεν αντιπροσώπους του, από αυτούς που είναι βουτηγμένοι στη διαφθορά και στην ανομία.

Ας πληροφορηθεί λοιπόν η ηγεσία μας, η Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, ο Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου και ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου καθώς και οι εκλεκτοί συνάδελφοι που διαφωνούν με τη στάση μας ότι αγωνιζόμαστε για όλα τα ανωτέρω. Η μόνη διέξοδος στην κρίση είναι η σθεναρή και αποφασιστική στάση μας για να τεθεί τέρμα στην καταπάτηση κάθε έννοιας δικαίου και δικαιοσύνης που βιώνουμε και για να υπάρξει μέλλον στον τόπο μας. Διαφορετικά αν πάψει να υφίσταται και ο θεσμός της δικαστικής εξουσίας, της δικαιοσύνης που τώρα τελευταία με αφορμή τις κινητοποιήσεις μας βάλλεται από παντού και κυρίως από το εσωτερικό του, την ηγεσία του αλλά και τους ίδιους τους λειτουργούς του δεν θα υπάρχει, δεν θα έχει μείνει όρθιο τίποτα πια. Τότε ας συνεχίσουμε να μασάμε το κουτόχορτο που μας προσφέρουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι εργολάβοι–καναλάρχες και οι πολιτικοί πάτρωνές τους που θαυμάζουμε στη βουλή και ας συμμορφωθούμε με τις υποδείξεις.

Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία.

Γιάννης Πενταγιώτης Εισαγγελέας Πρωτοδικών»

ΤΙΜΟΥΜΕ και σεβόμαστε τους υπηρετούντες την πεμπτουσία της Δικαιοσύνης Εφέτες κ.κ. Νικόλαο Σαλάτα και Βαρβάρα Πάπαρη, τον Εισαγγελέα κύριο Γιάννη Πενταγιώτη και την Εισαγγελέα του Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου κυρία Αριστοτελεία Δόγκα που με την ελευθεροπρεπή της θέση στην δίκη για την υπόθεση της δολοφονίας και του βιασμού της Ελένης Τοπαλούδη, υπό το της Αντιγόνης ρηθέν υπέρτατο αξίωμα: «Πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή ανθρώποις», τόλμησε να αμφισβητήσει τον βρώμικο ρόλο των Δικηγόρων και την ελεεινή υπηρεσία που προσφέρουν για λογαριασμό των συμμοριών της ισχύος και της ξένης κατοχής, υπερθεματίζοντας δε επί των θέσεών της ερανειζόμεθα την εκφορά της εσωτερικής της παρόρμησης: «Ευτυχώς που υπάρχουν κάποιοι λίγοι άνθρωποι που λένε, ας αποδοθεί και κρατάνε τη χώρα όρθια».

Δεν έχουμε κανέναν λόγο να σεβόμαστε μία «Δικαιοσύνη» η οποία, με τις αποφάσεις της, αφ’ ενός μεν στρώνει χαλί πάνω από την βρωμιά και τα αίσχη του πολιτικού συστήματος, αφ’ ετέρου δε, ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ, εξαϋλώνει ραγδαίως τους ήδη φτωχούς πολίτες υλοποιώντας τις αέναες μνημονιακές απαιτήσεις των αρπάγων «δανειστών» με: α) Την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας, β) Την μείωση του αριθμού των ελεύθερων επαγγελματιών, γ) Την μείωση του αριθμού των επιστημόνων και δ) την μείωση του ποσοστού της ιδιοκατοίκησης και την θέσπιση νόμων αρπαγής της λαϊκής περιουσίας από εταιρίες «κοράκια» τέως και νυν Υπουργών, Βουλευτών και κυβερνητικών παραγόντων ως και την εφαρμογή του Νόμου 4509/2917 των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών καθιστώντας την παρακώλησή τους ιδιώνυμο έγκλημα που επιφέρει ποινή φυλάκισης ακόμη και για την παρουσία αντιδρώντων αγωνιστών, σε χώρο διεξαγωγής πλειστηριασμών, αυτών που αγωνίζονται υπερασπιζόμενοι τα σπίτια τους και την γη των προγόνων τους, στους οποίους δεν αναγνωρίζεται καν το δικαίωμα αντίστασης αφού για την Νέα Τάξη πραγμάτων οι λαοί δεν αντιστέκονται. Υποτάσσονται.

Δεν έχουμε κανέναν λόγο να σεβόμαστε μία «Δικαιοσύνη» η οποία, σε μία έκθεση– καταπέλτη, της Ομάδας Κρατών κατά της Διαφθοράς του Συμβουλίου της Ευρώπης (GRECO), για το ποιοί ευθύνονται, κυρίως, για την διαφθορά στην Ελλάδα, υποστηρίζεται κατηγορηματικά ότι, στο επίκεντρο της εκτεταμένης διαφθοράς στην Ελλάδα, βρίσκονται οι Βουλευτές, οι Δικαστές και οι Εισαγγελείς η δε δημοσιευθείσα έκθεση του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) επισημαίνει ότι, στην Ελλάδα πρέπει να γίνουν πρόσθετες παρεμβάσεις που ευνοούν το κράτος δικαίου και την καταπολέμηση της διαφθοράς και τονίζει ότι, «η Ελλάδα υποφέρει από υψηλά επίπεδα αντιληπτής διαφθοράς σε σύγκριση με άλλες χώρες…. Η καταπολέμηση της διαφθοράς και των οικονομικών εγκλημάτων είναι το κλειδί για την βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος και της λειτουργίας διοίκησης». Η Δικαιοσύνη όμως, με δικονομικές ταχυδακτυλουργίες, αμνηστεύει τους ακόλαστους κατασκευάζοντας κολυμβήθρες του Σιλωάμ.

Υπό τις προϋποθέσεις αυτές επιβάλλεται ο σεβασμός, εκ μέρους των υπηρετούντων την αξιοπρέπεια του Έθνους φορέων της Δικαιοσύνης, προς την αρχήν της Λαϊκής κυριαρχίας, τους οποίους εμείς ΔΕΝ θεωρούμε ως χρωματιζόμενους «μπλέ ή πράσινους» κατά την άλλοτε ρήση του κυρίου Χρυσοχοΐδη, ΟΥΤΕ ως «διαβρωμένους από δικαστικά και παραδικαστικά κυκλώματα», κατά την θέση του πρώην Πρωθυπουργού της Χώρας κυρ. Κώστα Καραμανλή, ΟΥΤΕ ως θεσμό που «..θα έπρεπε να ελέγχεται για κακουργήματα…» και ο οποίος δέχεται «Ωμές κομματικές παρεμβάσεις» κατά την ρήση του αείμνηστου Προέδρου του Αρείου Πάγου Στέφανου Ματθία, ΟΥΤΕ για «…δικαστές που δεν έχουν ήθος» κατά τις απόψεις του αείμνηστου Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ευάγγελου Κρουσταλάκη, ΟΥΤΕ για «εγκάθετους δικαστικούς λειτουργούς», ΟΥΤΕ «για επίορκους δικαστές στην υπηρεσία της κυβέρνησης» όπως δήλωνε ο κ. Γεώργιος Παπανδρέου, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, από το βήμα της Βουλής. Δεν απευθυνόμαστε σε ανεπαρκείς Ταγούς της Ελληνικής Δικαιοσύνης που η παράνομη δράση των επέφερε ΣΟΚ στην από τους υπηρετούντες αυτή, κατά τις καταγγελίες του αείμνηστου Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ευάγγελο Κρουσταλάκη ότι: «Δεν είναι άξια επαίνων η Δικαιοσύνη. Υπάρχουν δικαστές που δεν έχουν ήθος. Μουσκεύουν στην αμαρτία» (Εφημερίς ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ, 14-11-2003), ΟΥΤΕ υιοθετούμε τα όσα, μετά λόγου γνώσεως, ανατριχιαστικά περί Δικαιοσύνης κατήγγειλε την 18-02-2008 ο Δικηγόρος Αθηνών Γεώργιος Αλφαντάκης στον δίαυλο Alter λέγοντας: «Ατυχώς υπάρχει ένα παράτυπο Διευθυντήριο στους κόλπους της Δικαιοσύνης το οποίο αναθέτει, στον συγκεκριμένο δικαστικό λειτουργό κύριο Παναγιώτη Αθανασίου, μεγάλες υποθέσεις οι οποίες περιέργως αρχειοθετούνται κατ’ εντολή, όπως εκείνες των TOR Μ1 και των Leopards», τα οποία επισφράγισε ανερυθρίαστα και ο Συνταγματολόγος Υπουργός Επικράτειας κύριος Γεώργιος Γεραπετρίτης με την ωμή δήλωσή του ενώπιον της Επιτροπής Αναθεώρησης του Συντάγματος η οποία είναι σαφής και απερίφραστη εκφράζοντας τον συνταγματικό τυχοδιωκτισμό που τον διακατέχει: «Δεν θα τολμήσει κανένα δικαστήριο να επιδείξει δικαστικό ακτιβισμό απέναντι στην μεγάλη πλειοψηφία της Βουλής…». Τέτοια κυνική και θρασεία επίδειξη δύναμης της Νομοθετικής εξουσίας έναντι της Δικαστικής, δεν υπήρξε ποτέ στην μεταπολιτευτική ιστορία αυτού του τόπου. Θέσεις που στοιχειοθετούν οπωσδήποτε το κακούργημα της Εσχάτης Προδοσίας.

Μας προκαλούν ναυτία και αποστροφή οι ανεπαρκείς, κυνικοί, διαβρωμένοι και φαύλοι λειτουργοί της Θέμιδος που, ένεκα της ολιγωρίας των, συμμετέχουν στο έγκλημα, συναυτουργοί στην δολοφονία των χιλιάδων αυτοχειριασθέντων αδελφών μας Ελλήνων, ο τριγμός των κοκκάλων των οποίων δονεί νεκρικά την ατμόσφαιρα καθώς η Ελλάδα έγινε ένα τεράστιο θυσιαστήριο και ένας κάμινος εθνοκάθαρσης. Και το μεγαλύτερο ασφαλώς έγκλημα είναι οι χαμένες επερχόμενες γενιές, είναι το στράγγισμα του τόπου από την ζωτική του ικμάδα με την «εκδίωξη» από την Πατρίδα τους άνω των 610.037 Ελληνόπουλων εκ του ανθού του Έθνους μας, με μόρφωση, ήθος και όρεξη για προσφορά σέρνοντάς τα στις «φάμπρικες» των υποτιθέμενων «φίλων», αφαιμάσσοντας τον εθνικό κορμό και την παράλληλη βίαιη αντικατάσταση του πληθυσμού της Χώρας από βαρβάρους εισβολείς, ΔΗΘΕΝ «οικονομικούς μετανάστες», με αποτέλεσμα η Ελλάς αφ’ ενός μεν να αποδεκατίζεται μη δυνάμενη να αντιμετωπίσει τον δημογραφικό της εφιάλτη, αφ’ ετέρου να καθίσταται φόρου υποτελής των Διεθνών τοκογλύφων και των αδηφάγων αρπακτικών, να είναι αποικία του αέναου τοκογλυφικού χρέους των Παντοκρατόρων που, ως σύγχρονοι Προκρούστες και Σκίρωνες, ταλανίζουν την Ελληνική κοινωνία και οι μεν Έλληνες να βρισκόμαστε στα σαγόνια μιάς άγριας ληστοσυμμορίας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η δε Χώρα μας σε βαρειά Συνταγματική εκτροπή με την Δικαιοσύνη να συντονίζει την εθνοκάθαρση δηλούσα απούσα από την νομιμότητα, χωρίς να λογοδοτεί, με την βεβαιότητα της διασφάλισης της ατιμωρησίας.

Μας δημιουργεί εμετική διάθεση η ανεπιτρέπτως εκφρασθείσα άποψης του εκλεκτού του κυρίου Τσίπρα, πρώην Προέδρου της Βουλής, ότι οι Δικαστές πρέπει να αποφασίζουν όπως εξυπηρετεί την Κυβέρνηση δηλώνοντας: «αλίμονο εάν οι δικαστές της χώρας αντιμετωπίζουν τα πράγματα εκτός τόπου, χρόνου, συγκυρίας, διαθέσεων, προθέσεων», μία υπόθεση για την οποία ουδέποτε μας εξηγήθηκε γιατί δεν ενεργήσατε για την διαλεύκανσή της καθώς και για την παρέμβαση του Προέδρου της Βουλής κυρίου Κώστα Τασούλα ο οποίος την 27^η Μαΐου 2020 υποστήριξε ότι, κακώς το αίτημα άρσης ασυλίας διαβιβάστηκε στην Βουλή, ενώ αποκάλυψε συνεργασία της Βουλής με τον Άρειο Πάγο «προκειμένου να γίνεται ο προβλεπόμενος έλεγχος και να αποτρέπονται καταστάσεις όπως η σημερινή», υποκαθιστώντας ο ίδιος την εξουσία της Δικαιοσύνης.

Η, μέχρι μυελού οστέων, διάβρωση της Δικαιοσύνης κατακρεουργεί τα δικαιώματα των πολιτών. Πρόκειται για την σιωπή της απάτης σε βάρος της κοινωνίας, η αλληλοπροστασία, η ομερτά, η αλληλεγγύη των επωνύμων, η αλητεία των «πολιτικά εκτεθειμένων προσώπων», η διαπλοκή που προσβάλλει βάναυσα την Δικαιοσύνη.

Ενστερνιζόμενοι τις επιταγές των διατάξεων του Συντάγματος, μεταφέρουμε ενώπιον σας την αγανάκτηση της κοινωνίας και καθ’ υμών διότι η έσχατη προδοσία αφορά αμεσότατα την κατάλυση του Καταστατικού Χάρτη της Χώρας και την ανατροπή του πολιτεύματος της οποίας είσασθε συνυπεύθυνοι. Τί περιμένετε κύριοι της τρίτης Συνταγματικής λειτουργίας; Υποθηκεύτηκε ένα ολόκληρο Κράτος επί του οποίου εσείς οι ίδιες θεσμοθετημένες λειτουργίες σύνταξης της Πολιτείας ασελγήσατε και κατασπαράξατε τα σωθικά του. Συνταχθείτε επί τέλους με την αλήθεια και το δίκαιο. Συνταχθείτε με τον Λαό. Συνταχθείτε με την Ελλάδα.

Αμέτρητες είναι οι μηνύσεις πολιτών, προς τα Ελληνικά και διεθνή δικαστήρια, που καταγγέλλουν τους άνομους πολιτικούς με τεκμηριωμένα στοιχεία, για κατά συρροήν παραβιάσεις του Συντάγματος αλλά και για το κακούργημα της Εσχάτης Προδοσίας.

Το γεγονός ότι οι μηνύσεις αυτές στην πλειοψηφία τους δεν εκδικάζονται και αν δικαστούν δεν τελεσιδικούν με παρεμβολές των υπόγειων διαδρομών της εκάστοτε κυβέρνησης ή προωθούνται προς την Βουλή και καταχωνιάζονται στα υπόγεια αραχνιασμένα αρχεία και στις σκουριασμένες ελληνικές καλένδες, αποτελεί άλλη μία απόδειξη της κατά συρροή κατάχρησης εξουσίας τόσο από τους πολιτικούς όσο και από τους Δικαστές.

Το «Βενιζέλειο» μεγαλοφυές κατασκεύασμα του 86^ου άρθρου του Συντάγματος, δια του οποίου οι πολιτικοί μένουν στο απυρόβλητο απολαμβάνοντας μίας Θεϊκής πλέον ασυλίας για όλες τις ποινικές τους παραβάσεις και διά της οποίας η Λαϊκή κυριαρχία περνά από τον κυρίαρχο Λαό στους εξουσιαστές, αποτελεί την χειρότερη εκτροπή του Συντάγματος. Η εφαρμογή όμως του 86^ου άρθρου συγκρούεται και αναιρεί ολοκληρωτικά και στην ουσία τους τις θεμελιώδεις διατάξεις του 4^ου άρθρου της αρχής της ισότητας και του 26^ου της διάκρισης των εξουσιών που αποτελούν θεμελιώδεις αρχές του Συντάγματος οι οποίες και με βάση την ΑΠ 42/2004 απόφαση αλλά και την ΑΠ Ολ 13/1999 τοιαύτη, πρέπει να κάμψουν και να επικρατήσουν των διατάξεων των παραγράφων 1-3 του 86^ου άρθρου οδηγώντας τες στην κήρυξή τους ως ανίσχυρων και ανεφάρμοστων παρέχοντας την δυνατότητα και την υποχρέωση στους Εισαγγελικούς λειτουργούς να προβούν, ως οφείλουν, στην δίωξη όλων των Υπουργών κ.λ.π, σε βάθος εικοσαετίας, για τους οποίους υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ενοχής, με την συνήθη ποινική διαδικασία και με την συνήθη «παραγραφή» που ισχύει και εφαρμόζεται και σε κάθε άλλο πολίτη. Αυτήν την ισονομία επιτάσσει η Δημοκρατία και αυτήν την ισονομία οφείλετε να υπηρετείτε, κατά συνείδηση, κύριοι ώστε κάποτε να επικρατήσει η ευνομία και η ηθική ως και η νομική τάξη την οποία οι ίδιοι διασαλεύετε.

Αν δεν επιβάλετε εσείς την Συνταγματική τάξη και την αποκατάσταση του Πολιτεύματος, θα αναγκάσετε τους πολίτες να πάρουν τον νόμο στα χέρια τους και θα είστε υπεύθυνοι για την κάθε σταγόνα αίματος που θα χυθεί.

Ηχούν ακόμη οι δηλώσεις του πρώην αναπληρωτή υπουργού Εσωτερικών, κυρίου Λεωνίδα Γρηγοράκου, ο οποίος την 6^η Μαΐου 2014 σχολιάζοντας από τον Βόλο τα λεχθέντα υπό του κυρίου Ευάγγελου Βενιζέλου είπε χαρακτηριστικά: «Θα πρέπει κάποια στιγμή όλοι μας, να απαντήσουμε σε κάποια ζητήματα και σε κάποια διλήμματα. Θέλουμε η χώρα να βγει από τα αδιέξοδά της, από τα μνημόνια και να ακολουθήσει το δρόμο της σταθερότητας ή θέλουμε η χώρα το βράδυ των εκλογών να είναι μια χώρα η οποία θα υποστεί αυτά που υπόκεινται οι χώρες της Βόρειας Αφρικής, της Ουκρανίας, της Τουρκίας;». Και η πληθώρα δηλώσεων αυτού του περιεχομένου ούτε καν άγγιξαν την ευαισθησία του νόμου. Δεν είδαμε ποτέ μεταμέλεια από τους δράστες και προς τούτο θέτουμε το ερώτημα εμείς οι άγνωροι: «Μήπως κατόπιν τοιούτων συμπεριφορών, η Δικαιοσύνη που έχει υποχρέωση να προστατεύει το Σύνταγμα, προκειμένου να ενεργήσει, επιμένει να ζητά την άδεια από τους δράστες;»

Τις ημέρες τούτες που η διαφθορά έχει προσλάβει ενδημικό χαρακτήρα, ο βόρβορος έχει πλημμυρίσει την δημόσια ζωή της Χώρας και η σήψη έχει γιγαντωθεί σε όλη την έκταση της κοινωνικής πυραμίδας με διαβρωτικές επιπτώσεις που οδηγούν στην κατάλυση του Κράτους Δικαίου με πρωτομάστορες τις Συνταγματικές λειτουργίες, η εκάστοτε αυθαίρετος ενέργεια των οποίων «….τείνει να μεταβάλει την αρχήν της λαϊκής κυριαρχίας, από θεμέλιον του δημοκρατικού πολιτεύματος, εις μέσον δημεύσεώς της και νομιμοφανούς καταλύσεώς της υπό των κυβερνώντων», (Αριστόβουλος Μάνεσης «Συνταγματική θεωρία και πράξη 1954-1979», σελίς 472) και που ως εξουσιαστές, έχουν καταντήσει τον Καταστατικό Χάρτη κουρελόχαρτο, αφού και οι τρεις από κοινού ή και αυτοτελώς εκάστη, ΟΥΔΟΛΩΣ είναι άμοιρες ευθυνών για τον καταποντισμό της Εθνικής μας Οικονομίας, του Κράτους Πρόνοιας και για την εκχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας σε ξένα κράτη που και Υμείς φέρετε ακέραια την ευθύνη και ως ΕΞΟΥΣΙΑ, καλείστε να ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΗΣΕΤΕ ΑΜΕΣΑ ΤΗΝ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ.

Κυριαρχούν σήμερα, η ανατροπή των αξιών της ζωής, η ασυνέπεια, η κενολογία, ο βερμπαλισμός και η ασυλία του θράσους. Οι απατεώνες έχουν δικαστική ασυλία όπως και οι πολιτικοί κλέφτες και ληστές ο δε πολίτης που προσφεύγει στην Δικαιοσύνη για να βρεί το δίκιο του, κάτω από ένα όργιο κακουργίας, δέχεται την δολοφονική ψυχολογική κακοποίηση (bullying) από κάποιους γραμματείς και φαρισαίους εισαγγελικούς και δικαστικούς λειτουργούς οι οποίοι, εξευτελίζοντας την αξιοπρέπεια του πολίτη, που αντιμετωπίζεται σαν σκουπίδι, και παραβιάζοντας με τον πιό εξωφρενικό τρόπο την ουσία των νόμων, του Συντάγματος και των ανθρώπινων δικαιωμάτων του, στραγγαλίζουν κάθε έννοια Δικαιοσύνης και λόγω της δικαστικής αυθαιρεσίας των, των πενιχρών ηθικών και πνευματικών των αποσκευών και της άκρως προσβλητικής συμπεριφοράς των, οδηγούν τον μυκτηριαζόμενο πολίτη στην έσχατη απελπισία με αποτέλεσμα να προβεί ο αδικηθείς στο απονενοημένο διάβημα της αυτοδικίας αφού στην συνείδησή του η Δικαιοσύνη, ως ένωση ταξική, συντάσσεται με την αυθαιρεσία. Εάν τούτο σας ξενίζει, σταθείτε μιά ημέρα στις ουρές στα ταμεία της ΔΕΗ και των τραπεζών για να εισπράξετε τον πόνο, την οργή, την απογοήτευση, την πυρακτωμένη λάβα της λαϊκής αγανάκτησης που ανακινεί την αιωνίως υφέρπουσα διάσταση των κοινωνικών τάξεων και εν κατακλείδι το μίσος του Λαού που ευρίσκεται σε βρασμό ψυχικής ορμής προς τα πρόσωπά σας η οποία, εάν ξεσπάσει, δεν θα μπορέσει να αναχαιτιστεί. Ο άνθρωπος, δεν είναι ένα αγαθό κατοικίδιο και η εποχή απελευθερώνει, ξαφνικά, βαρβαρότητα σε διάφορες μορφές. Ορισμένοι εξ υμών κύριοι, καιρό τώρα, κρατούν στα χέρια τους πτυοσκάπανα, αλλά δεν συνειδητοποιούν ούτε ότι είναι οι νεκροθάφτες του Έθνους, ούτε ότι στο τέλος θα πέσουν και οι ίδιοι μέσα στον λάκκο που σκάβουν. Και η υμετέρα μακαριότης, η σε τυμπανιαία όζουσα κατάσταση της Δικαιοσύνης, η απάθεια, η αδιαφορία και ο εφησυχασμός μπροστά στο μουγκανητό της επερχόμενης θυέλλης, θα είναι η υμετέρα αληθινή προδοσία έναντι του Λαού και ενός καθημαγμένου Έθνους.

ΟΥΔΕΙΣ ύψωσε το ηθικό του ανάστημα, ούτε ακούστηκε ποτέ μέχρι σήμερα ένα «θεσμικό κατηγορώ» για την καθημερινή τραγική επαλήθευση του δεινού και απόλυτου αυτοεξευτελισμού και διασυρμού της Ελληνικής Δικαιοσύνης, εκπορευόμενου από τα υψηλά αλληλομηνυόμενα κλιμάκια αυτής και τα αφορώντα εις αυτήν, που έγιναν πλέον θλιβερό καθημερινό ανάγνωσμα και εντρύφημα κάθε σκανδαλοθηρίας, ενώ η «ανεξαρτησία της» παραμένει κενή διακήρυξις και κενολόγος μόνον αφορισμός. Παριστάμεθα ήδη μάρτυρες του διασυρμού και του αυτοχλευασμού της όταν Εισαγγελείς και Δικαστές, με ελαστικότητα στην συνείδηση, βλέπουν τα παιδιά τους και τους λοιπούς συγγενείς τους αλλά και ορισμένους προκλητικώς συμπεριφερόμενους συνταξιούχους συναδέλφους τους, να δικηγορούν μπροστά στα μάτια τους, στις αίθουσες των δικαστηρίων όλης της Ελλάδας, υπέρ Τραπεζών με τις Offshores companies «υπεράκτιες εταιρείες», που έχουν την έδρα τους στις Βερμούδες, στις Βρετανικές Παρθένους Νήσους και στα Νησιά Κάιμαν κ.λ.π., υπέρ εργολάβων, νταβατζήδων, μιντιαρχών, λαθρεμπόρων, εμπόρων ναρκωτικών, ανθρώπων που ζουν στις παρυφές του υποκόσμου, ακόμη και σάπιων αξιωματούχων του Κράτους, νύν και πρώην Υπουργών και Βουλευτών ως και συζύγων αυτών και των υμετέρων ιδιοκτητών εισπρακτικών εταιρειών που θα αρπάξουν τα σπίτια των Ελλήνων. Επίορκα και ανεπαρκή όργανα της ισταμένης και καθημένης Δικαιοσύνης που έχουν επανδρώσει τις νομικές υπηρεσίες των τραπεζών και των ασφαλιστικών εταιριών με γόνους των, εκδίδουν αποφάσεις παραβιάζοντας το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη, υπό την ειδικότερη έκφανσή της, της αντικειμενικής αμεροληψίας του δικαστηρίου (άρθρο 6 παράγραφος 1 της ΕΣΔΑ), σε πλήρη υποταγή και εξόντωση του Ελληνικού Λαού, κωφεύουν. Αυτοί οι ίδιοι κήνσορες που κόπτονται για την «τήρηση της νομιμότητας» και είναι έτοιμοι να εξοντώσουν όποιον φτωχοδιάβολο πέσει στα χέρια τους καταλύουν κάθε έννοια δικαίου ενώ η Δικαιοσύνη, ως βάση της νομικής και ηθικής τάξεως, όφειλε να αποτελεί τον πιό ισχυρό θώρακα της Δημοκρατίας και των δικαιωμάτων των πολιτών και όχι να διευκολύνει το πρόστυχο έργο του κοινωνικού κανιβαλισμού.

Δεν ενοχλήθηκε, ποτέ μέχρι σήμερα, η θεσμική ευαισθησία λειτουργών της Δικαιοσύνης, όταν συνάδελφοί τους διορίζονταν επικεφαλής στις δήθεν Ανεξάρτητες Αρχές και έκαναν επί δεκαετίες τα στραβά μάτια, επιτρέποντας έτσι σε κάποιους να πλουτίζουν αθέμιτα, εξοντώνοντας τους ανταγωνιστές τους, εξολοθρεύοντας ελληνικές επιχειρήσεις και καταληστεύοντας, ανενόχλητοι, φορολογούμενους και καταναλωτές.

Πώς ο πολίτης να υπολήπτεται την Δικαιοσύνη, όταν, με σοφιστικά τεχνάσματα, παρακάμπτει εκατοντάδες σκάνδαλα για τα οποία ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης κύριος Λέανδρος Ρακιντζής, απαντώντας στα ερωτήματα των μελών της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, αναφέρθηκε σε «επίορκους δικαστές» αφήνοντας αιχμές για φαινόμενα διαφθοράς στο χώρο της Δικαιοσύνης, αλλά και για «επώνυμους, που στην πλειονότητά τους δεν καταδικάζονται ποτέ, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, απαλλάσσονται διά βουλεύματος» προσθέτοντας: «Γνωρίζω πολλά πράγματα, από μέσα, υπάρχουν αποφάσεις που δεν μπορώ να εξηγήσω».

Μάταια η κοινωνία περιμένει να βρεθεί κάποιο δικαστήριο να καταδικάσει τους δημόσιους λειτουργούς των τεράστιων πολιτικών και οικονομικών σκανδάλων, τα οποία αποκαλύπτουν και τι ρόλο διαδραματίζουν διάφοροι υψηλόβαθμοι κρατικοί λειτουργοί, πώς γίνονται «ένα» με την πολιτική εξουσία νομιμοποιώντας την ρεμούλα, την διαφθορά, την καταλήστευση της κρατικής περιουσίας. Είναι διαχρονική η παρέμβαση και το πόρισμα του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, κυρίου Γεωργίου Σανιδά, ο οποίος διατύπωσε παρατύπως εκτιμήσεις υποστηρίζοντας ότι «οι υπουργοί παραπλανήθηκαν».

Την πληγείσα αυτή εικόνα της Δικαιοσύνης την 22-12-2011 ενίσχυσε ο τότε Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, κύριος Μιλτιάδης Παπαϊωάννου δηλώνοντας: «Η Δικαιοσύνη είναι σε βαθιά κρίση» προσθέτοντας ότι: «Η Δικαιοσύνη δοκιμάζεται και αμφισβητείται και γι’ αυτό κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί το δικαίωμα του Έλληνα πολίτη να ασκεί κριτική στις δικαστικές αποφάσεις».

Δεχθήκατε κύριοι Εισαγγελείς, ως θεσμός, και την υβριστική δήλωση του πρώην υπουργού Δικαιοσύνης, κυρίου Χάρη Καστανίδη, για την απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, να μην τεθεί σε προσωρινή αργία ο ανακριτής που χειρίστηκε την υπόθεση της Siemens, κύριος Νίκος Ζαγοριανός. Ο τότε υπουργός της Δικαιοσύνης κατηγόρησε την συντριπτική πλειοψηφία των Αρεοπαγιτών ότι «στερούνται αυτοσεβασμού και δεν διεκδικούν το σεβασμό της κοινωνίας» διότι μέσα στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων της, έλαβε απόφαση που δεν τον ευρίσκει σύμφωνο.

Το Πόρισμα–φωτιά του αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, κυρίου Αναστάσιου Κανελλόπουλου που «καίει» τον ανακριτή κύριο Νίκο Ζαγοριανό ότι έκανε τα «στραβά μάτια» για μίζες στην υπόθεση του C4I, ΟΥΔΕΝ προσέφερε στην απονομή του δικαίου με αποτέλεσμα να δικαιώνεται η ρήση του Ρώσου γνωμικογράφου Εβγκένι Κασέγιεφ ότι: «Οι δικηγόροι είναι τόσο ακριβοί που είναι φθηνότερο να προσλάβεις ένα δικαστή».

Εάν βέβαια οι ημέτερες εκκλήσεις προσκρούουν σε ώτα μη ακουόντων και τα υφ’ ημών καταγγελλόμενα θεωρηθούν εκ μέρους σας, ανοίκειες και προσβλητικές θέσεις για τον θεσμό του οποίου αποτελείτε τους θεματοφύλακες, σας φέρνουμε στην μνήμη σας την ιστορική φράση του συνηγόρου, Προέδρου του σώματος των Δικηγόρων του Παρισιού, που ορίσθηκε από αυτούς να υπερασπιστεί στην Συνέλευση του Λαού, τον Βασιλιά Λουδοβίκο ΙΣΤ: «Σας φέρνω την κεφαλήν μου και την αλήθειαν. Την κεφαλήν μου μπορείτε να την πάρετε, αλλά την αλήθεια ποτέ!». Η δημόσια κριτική όμως είναι το οξυγόνο της Δικαιοσύνης και στο μέτρο, που πηγή όλων των εξουσιών είναι ο Λαός, ουδεμία κρατική εξουσία είναι ανέλεγκτη στην άσκησή της και ουδείς φορέας αυτής βρίσκεται στο απυρόβλητο, άρα και η Δικαστική εξουσία υπόκειται στον έλεγχο των πολιτών. Κατά το Στρασβούργο δε, η λειτουργία του συστήματος Δικαιοσύνης εμπίπτει στο δημόσιο συμφέρον όταν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΔΑ) εντάσσει την κριτική στους Δικαστές, στα πλαίσια του κράτους δικαίου, επισημαίνοντας ότι η προστασία τους από την κριτική δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί ως μέτρο που προάγει το κράτος δικαίου διότι οι Δικαστές είναι ex officio δημόσια πρόσωπα και διαδραματίζουν κεντρικό ρόλο σε μια δημοκρατική κοινωνία. «Ένας τέτοιος ρόλος δεν μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά χωρίς ανοχή στην κριτική».

Το Σύνταγμα, ως κυρίαρχου Λαού, μας παρέχει το δικαίωμα και το καθήκον μας επιβάλλει να σας καταστήσουμε σαφές ότι, κάτω από τις συνθήκες που ζούμε, η σιωπή δεν είναι «χρυσός». Διότι η σιωπή μπορεί να ερμηνευθεί σαν αποδοχή ή συναίνεση: «ο σιωπών δοκεί συναινείν» και κατά το ρωμαϊκό δίκαιο «qui facet consentire videtur» (όποιος σιωπά φαίνεται ότι συναινεί). Δεν έχουμε λοιπόν το δικαίωμα να σιωπήσουμε. Η σιωπή μπροστά στο απαίσιο έγκλημα μας κάνει όλους συνενόχους αφού σωπαίνοντας θα εμφανιζόμασθε ως αποδεχόμενοι ή ανεχόμενοι τα όσα γίνονται εις βάρος ημών και των Ελλήνων, τμήμα των οποίων εκπροσωπούμε.

Σε τέτοιες στιγμές, σαν τις τωρινές, το ουσιώδες είναι να εφαρμοσθούν οι υποθήκες και οι ιστορικές κατακτήσεις του Έθνους για την παραπέρα εξέλιξη του κοινωνικού βίου και ως προϋποθέσεως για την γενικότερη απελευθέρωση και καταξίωση του ανθρώπου. Σε τέτοιες στιγμές, σαν τις τωρινές, το ουσιώδες είναι, να μείνει κανείς ελεύθερος, όρθιος και αλύγιστος απέναντι στους καταναγκαστικούς και ιδεολογικούς μηχανισμούς των υποδέσμιων κρατούντων, να προστατεύσει τον εαυτό του, όχι από την δίωξη, αλλά από τον εξευτελισμό. Να περισώσει την τιμή και την αξιοπρέπειά του ως ανθρώπου, ως πολίτη, ως επιστήμονα, να περιφρουρήσει το κύρος της Συνταγματικής νομιμότητος, ως έκφανσης της πολιτικής ελευθερίας, που εφ’ όσον βρίσκεται στο ύψος της, να μην δέρνεται από τις καιροσκοπικές καταιγίδες επίορκων «φορέων» της γεννώντας μας το ερώτημα: «Τι λοιπόν στηρίζει αυτό το σαθρό οικοδόμημα που μας κρίνει».

Τονίζουμε, χωρίς περιστροφές, προς πάσαν κατεύθυνση ότι, το όραμα είναι ζωντανό και εμείς ασυμβίβαστα παρόντες, πιστοί στις δεσμεύσεις μας και στις αξίες που υπηρετούμε, μην αποδεχόμενοι την καταστρατήγηση των συμφερόντων μας και των ελευθεριών μας και όντας αδιάλλακτοι προς τα τεκταινόμενα εναντίον πάντων ημών και πρωτίστως του Ελληνικού Λαού, ΔΕΝ θα επιτρέψουμε να μας εξανδραποδίσουν.

Είμαστε αποφασισμένοι, «μόνοι και μετά πολλών», να αναμετρηθούμε κατά πρόσωπο με το κατοχικό τέρας γιά να μην χάσουμε το δικαίωμα να ακολουθήσουμε τις επιταγές της συνείδησής μας, να υπερασπιστούμε, με κάθε κόστος, την Πατρίδα μας που γιά εμάς είναι μονόδρομος. Μέσα στους ζοφερούς και άρρωστους καιρούς, θα διατηρήσουμε, άγρυπνη και ανυπόταχτη την σκέψη μας, θα περιφρουρήσουμε την άδολη υγεία και ρωμαλεότητα της ψυχής μας, θα κρατήσουμε στητό και αγέρωχο το ανάστημά μας έναντι πάντων διότι δεν είμαστε θιασώτες της Σικελικής παροιμίας ότι: «όποιος δεν ακούει, δε βλέπει και δε μιλάει, ζει εκατό χρόνια». Και εάν η Εξουσία, που την συμφέρει να έχει παθητικούς και πολιτικά αδιάφορους υπηκόους, μας πει ότι, έτσι ενεργώντας, δεν είμαστε φρόνιμοι και νομοταγείς πολίτες, θα της αποδείξουμε ότι καλός πολίτης είναι μόνον ο ελεύθερος πολίτης, ο συνειδητός, ενεργός και υπεύθυνος πολίτης και χρησιμοποιώντας την ίδια γλώσσα με αυτήν που η ίδια επέλεξε να προκαλέσει τον Λαό θα της θυμίσουμε ότι ο Περικλής στον «Επιτάφιό» του είχε πει: «όποιος αδιαφορεί για τα πολιτικά πράγματα του τόπου του είναι, όχι φιλήσυχος, αλλ’ άχρηστος, «αχρείος» πολίτης», ως και το κατά τας Γραφάς ρηθέν: «Αθρόον ο Κριτής επελεύσεται, και εκάστου αι πράξεις γυμνωθήσονται». Στις σημερινές δύσκολες για την Πατρίδα μας και τον Λαό μας περιστάσεις, για να φέρεις τον Ήλιο της Ελλάδος ψηλά στον ουρανό, θέλει αγώνα και ψυχή, θέλει πίστη και αυτοπεποίθηση και Υμείς κύριοι αποδείξτε επί τέλους ότι είσαστε ακόμη ζωντανοί και μην ξεχνάτε, τα λόγια του ποιητή:

«Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται,

ζυγόν δουλείας ας έχωσι

Θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία»

Δυστυχώς, μετά την εγκαθίδρυση της υποτιθέμενης «Μεταπολίτευσης», δίκην απαραδέκτου Συνταγματικού Εθίμου, παραβιάζονται ασυστόλως, αθετούνται καί καταλύονται ανενδοίαστα, συλήβδην εκ μέρους των Οργάνων Σύνταξης της Πολιτείας, κανόνες του Καταστατικού Χάρτη της Χώρας τους οποίους έχουν την υποχρέωση να τηρούν. Ο κατ’ εξακολούθηση βιασμός των συνταγματικών διατάξεων, έχει ως αποτέλεσμα στην Ελλάδα του 21^ου αιώνα να συντελούνται εγκλήματα εσχάτης προδοσίας και ΟΥΔΕΙΣ να ορρωδεί με συνέπεια σήμερα να μην υπάρχει κράτος πρόνοιας και δικαίου αλλά ένας εσμός εκνόμου συμπεριφοράς, ένα συνονθύλευμα παραγωγής νόμων, ψηφισθέντων από μία διαχρονικώς αντισυνταγματική, παράνομη και ανυπόστατη, ως εγκληματική οργάνωση δρώσα, Βουλή η οποία βαρύνεται με διαρκές έγκλημα αφού, όπως θα εκθέσουμε κατωτέρω, τα απαρτίζοντα αυτήν πολιτικά κόμματα, ως διαπράξαντα και το αδίκημα της δωροδοκίας (άρθρο 159 Π.Κ), είναι εγκληματικές οργανώσεις, αυτό δε το σύμπλεγμα νόμων το οποίο εφαρμόζεται, σκοπό έχει την καταλήστευση του Δημοσίου και ιδιωτικού πλούτου, την μετατροπή των ανθρώπων σε αριθμούς και την διάπραξη μιάς ουσιαστικά βιολογικής, οικονομικής και ηθικής εξόντωσης των Ελλήνων πολιτών για να επέλθει η προσχεδιασμένη εθνοκάθαρση της Ελληνικής φυλής.

Σήμερα στην Ελλάδα, συντελείται «με πρόθεση και εν γνώσει», η μεγαλύτερη γενοκτονία ενός Λαού, το ειδεχθέστερο έγκλημα διακρινόμενο από την ειδική πρόθεση «της καταστροφής, εν όλω ή εν μέρει, μιάς εθνικής, φυλετικής εθνοτικής ή θρησκευτικής ομάδας», ως το Έθνος των Ελλήνων, έγκλημα που δεν υπόκειται σε παραγραφή αφού εμπεριέχει την έννοια του ηθελημένου φόνου, συνιστά συγκεκριμένο έγκλημα του διεθνούς ποινικού δικαίου και έχει τα χαρακτηριστικά και τα γνωρίσματα εγκλημάτων πολέμου εν καιρώ ειρήνης.

Με την ευθύνη της τρίτης Λειτουργίας Σύνταξης της Πολιτείας, μεσουρανούν τα σχέδια μνημονίων, οι αντίστοιχες δε αιώνιες αποικιοκρατικές δανειακές συμβάσεις ξεπουλήματος και το χρέος που με αυτές επιβλήθηκε στην Χώρα μας, έχουν συναφθεί και έχουν ισχύσει στην εσωτερική έννομη τάξη με καταφανείς αντισυνταγματικές μεθοδεύσεις, κατά παράβαση του εσωτερικού δικαίου, του διεθνούς δικαίου και του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και έχουν επιφέρει την φτώχεια, την εξαθλίωση, την υπερβολική φορολόγηση, την ανεργία, την παρακμή και την απώλεια της Εθνικής μας κυριαρχίας, δεδομένα που στοιχειοθετούν εγκλήματα εσχάτης προδοσίας. Και επειδή νομοθετικό και δικαστικό όργανο είναι εξ ίσου υπεύθυνα έναντι του κυρίαρχου Λαού δύναται και υποχρεούται το δεύτερο να ελέγχει την συνταγματικότητα των πράξεων του πρώτου.

Η ως άνω υποχρέωση, μη υπαρχούσης Συνταγματικής Δικαιοσύνης, έχει ανατεθεί και επιτελείται από τον κοινό Δικαστή, όταν καλείται να ασκήσει παρεμπίπτοντα έλεγχο της συνταγματικότητας των νόμων. Η ανωτέρω δικαιοδοσία του Δικαστή καλύπτεται τόσο από την διάταξη της 2^ας παραγράφου του 87^ου άρθρου η οποία ρητά ορίζει ότι: «Οι δικαστές κατά την άσκηση των καθηκόντων τους υπόκεινται μόνο στο Σύνταγμα και στους νόμους, και σε καμία περίπτωση δεν υποχρεούνται να συμμορφώνονται με διατάξεις που έχουν τεθεί κατά κατάλυση του Συντάγματος», όσον και εκ της υπέρ των λειτουργών της Δικαιοσύνης αποφάσεως του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, το οποίο κρίνει ότι είναι καθήκον των δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών, να ασκούν δημόσια κριτική για τις νομοθετικές μεταρρυθμίσεις που προωθούν οι Κυβερνήσεις (υπόθεση της Ρουμάνας Γενικής Εισαγγελέως Laura-Codruta Kovesi κατά της Ρουμανίας).

Είναι γνωστή η διάκρισης μεταξύ συνταγματικού και κοινού κανόνος Δικαίου. Εξ αυτού αναγκαίως συνάγεται ότι, αφού το Σύνταγμα είναι ο υπέρτερος νόμος της Χώρας, κάθε νόμος ψηφισθείς υπό της Βουλής και ευρισκόμενος σε αντίθεση με το Σύνταγμα πρέπει να καταργηθεί και να εξαφανισθεί διότι το υποδεέστερο πρέπει να υποχωρεί πρό του υπέρτερου. Τα Δικαστήρια, αφού σε αυτά ανήκει να αποφαίνονται εκάστοτε περί του Δικαίου, εάν θεωρήσουν ότι κάποιος Νόμος αντίκειται προς το Σύνταγμα, οφείλουν να παραμερίσουν αυτόν εφαρμόζοντα τοιουτοτρόπως το Σύνταγμα.

Γι’ αυτούς τους παράνομους νόμους που έχουν ισχύσει χωρίς να τους έχει αποδεχτεί ή να ερωτηθεί γι’ αυτό ο Λαός και χωρίς την ψήφο του, αυτουργοί, συναυτουργοί, ηθικοί αυτουργοί, άμεσοι και απλοί συνεργοί των εγκλημάτων αυτών, είναι τα μέλη των από 24^ης Ιουλίου 1974 συσταθησών Βουλών που προέκυψαν από τις εκλογές των: 17^ης Νοεμβρίου 1974,              20^ης Νοεμβρίου 1977, 18^ης Οκτωβρίου 1981, 2^ας Ιουνίου 1985, 18^nς Ιουνίου 1989, 5^ης Νοεμβρίου 1989, 8^ης Απριλίου 1990, 10^ης Οκτωβρίου 1993, 22^ας Σεπτεμβρίου 1996, 9^ης Απριλίου 2000,    7^ης Μαρτίου 2004, 16^ης Σεπτεμβρίου 2007, 4^ης Οκτωβρίου 2009, 6^ης Μαΐου 2012, 17^ης Ιουνίου 2012, 25^ης Ιανουάριου 2015, 20^ης Σεπτεμβρίου 2015 και της 7^ης Ιουλίου 2019 και τα μέλη των κυβερνήσεων των αντίστοιχων προαναφερόμενων περιόδων που, ως λήσταρχοι επιδόθηκαν στην λαφυραγωγία της Ελλάδας και έκτισαν το εθνικό παρακράτος με πολλά πλοκάμια συμμετέχοντας σε κυκλώματα διαφθοράς και ανομίας. Είναι οι κρατικοί υπάλληλοι του Ελληνικού κράτους, οι υπάλληλοι διεθνών και διεθνικών οργανισμών, αλλά και όσους αναδείξει η προδικασία ότι συμμετείχαν με οποιονδήποτε τρόπο στα εκ προμελέτης εγκλήματα αφού ως δράστες ή συνεργασθέντες με την ανώμαλη αυτή κατάσταση, σε οποιοδήποτε επίπεδο και προς διατήρησή της, δρούσαν και δρούν υπέρ ενός εθνικού εγκλήματος, ενός τέλειου σχεδίου διάλυσης της Ελλάδας που στοχεύουν εντέχνως στην γλώσσα, στην ιστορία, στην θρησκεία και στις δομές της Ελληνικής κοινωνίας, δραστηριότητες που αποτελούν αυτοτελείς πράξεις εσχάτης προδοσίας.

Η καταρράκωση των θεμελιωδών δικαιωμάτων μας, που κατακτήθηκαν με αγώνες και αίμα, καταγράφεται σε εκείνα που παραδοσιακά υπερασπιζόμαστε ως τα πιο ιερά. Το δικαίωμα στην εργασία, το οποίο ουσιαστικά εξαϋλώθηκε, το δικαίωμα στην στέγη, το δικαίωμα στην κοινωνική ασφάλιση, στην υγεία, το δικαίωμα στην παιδεία, δικαιώματα που δεν επιτρέπεται σήμερα να αφήνονται σε τέτοια κυνική διακύβευση.

Κατά το χρονικό διάστημα από 13-08-2009 έως και 30-04-2020, πέραν των Προεδρικών Διαταγμάτων, έχουν ψηφισθεί 891 νομοσχέδια, 67 Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, 60.000 μνημονιακές διατάξεις και 300.000 υπουργικές αποφάσεις προς υλοποίηση των ψηφισμένων νόμων που χρεοκόπησαν την Χώρα και απεργάζονται την καταστροφή και την υποδούλωση της Πατρίδος μας. Αυτούς τους νόμους ΩΦΕΙΛΕ η Δικαιοσύνη να τους καταργήσει διότι επιφέρουν την αναίρεση της πραγματικής ισχύος του Συντάγματος, εκμηδενίζουν την αποτελεσματικότητά του και υπονομεύουν την αντιπροσωπευτική Δημοκρατία, αντιθέτως όμως η ίδια, διά των πράξεων και των παραλήψεών της, έχει εξελιχθεί σε μηχανισμό συναυτουργίας και συγκάλυψης του, κατά συρροήν, διαπραττομένου εγκλήματος της εθνοκτονίας, φρονούμε δε ότι, η εκ μέρους της Δικαιοσύνης ανυπαρξία αντίστασης στο διενεργούμενο αυτό έγκλημα κατά του Έθνους των Ελλήνων, όχι μόνον αποτελεί λοιδορία και καταφρόνηση προς τα Συνταγματικά δικαιώματα τόσον ημών όσον και ολόκληρου, του κατά το Σύνταγμα, κυρίαρχου Λαού, αλλά κρίνουμε ότι αποσκορακίζεται, υπό της Δικαστικής Εξουσίας, η θεμελειώδης αρχή των διατάξεων του 2^ου άρθρου του Συντάγματος που επιτάσσουν: «Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας».

Για ποιό λόγο ετέθη υπό του Συνταγματικού Νομοθέτου ο Κανών Δικαίου της ανωτέρω διατάξεως όταν, υπαιτιότητι του αρμοδίου οργάνου του Κράτους, παραβιάζεται η ουσιώδης αυτή διάταξις του Καταστατικού Χάρτου της Χώρας και αποστέργεται η εναρμόνισίς της προς την αρχή της Λαϊκής κυριαρχίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας; Πού ευρίσκεται κόκκος συνάπεως του σεβασμού αυτού όταν απεμπολείται η έννοια του ανθρώπου και της βουλήσεως αυτού; Δεν αποτελεί αυτό ονειδισμό της αδιάστικτης και άνευ ρωγμής τινός Επιστήμης του Συνταγματικού Δικαίου;

Το παρόν ηθικό μας τόλμημα επιρρωνύεται και από την νομική σκέψη του αλήστου μνήμης Πατριάρχη του Συνταγματικού Δικαίου Αριστόβουλου Μάνεση ο οποίος στο βιβλίο του «Συνταγματική θεωρία και πράξη 1954-1979» (σελίς 471) ΚΑΤΑΘΕΤΕΙ το απόσταγμα της γνώσης του: «Εις τα δημοκρατικά πολιτεύματα, όταν ιδίως υφίσταται τυπικόν σύνταγμα, ό,τι ορίζεται υπό του κυρίαρχου λαού ορίζεται ρητώς. Οι δε προσωπικοί φορείς των κρατικών οργάνων δεν έχουν άλλες εξουσίες ειμή όσας απονέμει εις αυτούς ρητώς το Σύνταγμα και οι συνάδοντες προς αυτό ιδιαίτεροι νόμοι. Τα κρατικά όργανα, έχοντα καθιδρυθή βάσει προηγουμένης ρητώς εκδηλωθείσης βουλήσεως του φορέως της συντακτικής εξουσίας δεν είναι δυνατόν να θεωρούνται ότι θέτουν κανόνας δικαίου εν ονόματι δήθεν του σιωπώντος κυριάρχου, όταν παραβιάζουν τους υπ’ αυτού ρητώς τεθειμένους κανόνας, όταν δηλαδή ενεργούν κατά τρόπον διάφορον του προβλεπομένου υπό του τεθειμένου υπ’ αυτού δικαίου, εκ του οποίου αρύονται την ιδιότητα του κρατικού οργάνου».

Δηλώνοντας λοιπόν απόλυτο σεβασμό προς το Σύνταγμα της Ελλάδος και τους νόμους που είναι συμβατοί με αυτό και λαμβάνοντας υπ’ όψιν μας αφ’ ενός μεν τα οριζόμενα στην 2^α παράγραφο του 1^ου άρθρου του, ότι: «Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η Λαϊκή Κυριαρχία», που εσείς γνωρίζετε κάλλιστα ότι, κυριαρχία σημαίνει για τον Ελληνικό Λαό, ΤΟ ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΩΣ ΑΡΧΕΙΝ ΚΑΙ ΜΗ ΑΡΧΕΣΘΑΙ ΠΑΡ’ ΟΥΔΕΝΟΣ, αφ’ ετέρου δε αρυόμενοι εκ της αρχής της κυριαρχίας του Λαού, σύμφωνα και με τα επιτασσόμενα στην 3^η παράγραφο του αυτού άρθρου ότι: «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα», εκ των οποίων συνάγεται ότι τα όργανα της Σύνταξης της Πολιτείας, δεν είναι κυρίαρχα ούτε ανεξέλεγκτα αφού είναι υποτεταγμένα στον κυρίαρχο Λαό, ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ την διερεύνηση εάν και κατά πόσον, δια πράξεων των ή παραλήψεών των, προσέβαλλαν την υπέρτατη έκφραση της κυριάρχου βουλήσεως του Λαού, το Σύνταγμα.

Υπέρμαχοι της επιβεβλημένης υποθήκης του Κικέρωνος: «Salus populi suprema lex est» ήτοι: «Η ευημερία του λαού είναι ο υπέρτατος νόμος», αξίες οι οποίες συνάδουν με τις διατάξεις του 4^ου άρθρου του Συντάγματος καθώς και τις καθιερωμένες διατάξεις του 25^ου άρθρου αυτού, ως Ελληνίδες και Έλληνες το γένος πολίτες, ΘΕΤΟΥΜΕ υπό την κρίση της συνειδήσεώς σας τα συντελούμενα που στοιχειοθετούν «το έγκλημα του σφετερισμού της ιδιότητας των ανωτέρω δραστών ως οργάνων του Κράτους», τα οποία συμμετέχουν στην υλοποίησή τους, ακόμη και δια παραλείψεως, και γι’ αυτό καθίστανται και υπόλογα ποινικά, αφού οι, από την 24^η Ιουλίου 1974, εκάστοτε συσταθείσες Βουλές αποτελούν μία παρασιτική μειοψηφία που, ενεργούσα υπό τις εντολές οικονομικών δυνάμεων του ολοκληρωτισμού, λυμαίνεται την εξουσία καταστρέφοντας την Ελλάδα, αποτελούσα μία Εταιρία δολοφόνων κατά του Έθνους των Ελλήνων, ένα συνδικάτο εγκλήματος, μία ψυχοπαθητική κλίκα που λειτουργεί σε ψευδοκυβερνητικό επίπεδο και δρά στα σπλάχνα του κράτους και του Έθνους ημών με ΑΡΧΗΓΟ αυτής τον εκάστοτε «εκλεγέντα» ως και την νυν, αντισυνταγματικώς εκλεγείσα, Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, η δε Δικαιοσύνη, χαϊδεύοντας προκλητικά τους «κοινωνικά επιφανείς» και συμμετέχοντας πρόθυμα στα παιγνίδια εξουσίας και μη ασκούσα τον θεσμικό της ρόλο, έχει καταστεί υποχείριο ή άβουλο όργανο ή και το «παραμάγαζο» των δύο άλλων λειτουργιών σύνταξης της Πολιτείας και της «παράγκας» που δρά στους κόλπους των ως και συνεργός στην ληστεία της Χώρας, όχι μόνο επειδή γνωρίζει αλλά επειδή συναινεί στην κακουργηματική δραστηριότητα απάντων των ανωτέρω. Για την «παράγκα» δε αυτή, η οποία νοθεύει την ίδια την Δημοκρατία, τηρείται ο κωδικός όρος της Ομερτά και οι αυτουργοί χαίρουν ασυλίας και ουδέποτε θα λογοδοτήσουν στην υποχείριό τους Δικαιοσύνη.

Με δεδομένο τις θεμελιώδεις Συνταγματικές διατάξεις στοχεύουμε στην διαφύλαξη των δικαιωμάτων της Λαϊκής κυριαρχίας, των δικαίων της, των εξουσιών της και στην διατήρηση της πραγματικής ισχύος τους. Οποιαδήποτε δε ενέργεια τρίτου, ή και οργάνων που στελεχώνουν εξουσίες της, επιχειρεί να καταλύσει, αδρανοποιήσει, αλλοιώσει την ισχύ τους, συνιστά σφετερισμό των εξουσιών της, είτε με την αντιποίηση άσκησης δικών της άμεσων εξουσιών, της ίδιας ως φορέως, από άλλους, είτε με την άσκηση έμμεσων εξουσιών της από άλλους αντί αυτών που η ίδια επέλεξε, είτε για την άσκηση των εξουσιών της από τα ίδια τα όργανά της με κατάχρηση των προϋποθέσεων δράσης τους ή προς βλάβη των θεσπισμένων συνταγματικά δικαίων της.

Με τον όρο εξουσία, καλύπτονται όλες οι εξουσίες που αφορούν τις λειτουργίες των θεμελιωδών θεσμών του πολιτεύματος, είτε καταλύθηκαν είτε όχι. Πρόκειται δηλαδή για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρωθυπουργό, την Κυβέρνηση, την εκάστοτε Βουλή, τα δικαστήρια και τον Λαό ως εκλογικό σώμα.

Δεν υπάρχει λοιπόν διάκριση μεταξύ Λαού και εξουσίας, διότι εξουσία είναι ο Λαός που ορίζει εκφραστές της βουλήσεώς του σε διάφορες διοικητικές θέσεις, συγκροτώντας την νομοθετική, την εκτελεστική και την δικαστική εξουσία, το δικαίωμα δε του πολίτη για παροχή έννομης προστασίας από τα Δικαστήρια αποτελεί θεμελιώδες συνταγματικό δικαίωμα, το οποίο κατοχυρώνεται και από την κυρωθείσα με το Ν.Δ. 53/1974 Ευρωπαϊκή Σύμβαση της Ρώμης του 1950 για τα δικαιώματα του ανθρώπου και αποτελεί θεμελιώδη αρχή του κράτους δικαίου.

Όθεν, υπό τα όσα μας υπαγορεύει το εσωτερικό μας όραμα για το αύριο του Έθνος μας, ακούγοντας την φωνή της συνειδήσεώς μας, έχοντας κατά νου την διαχρονική επιταγή του Δικαίου ότι: «Και οι κρίνοντες κρίνονται» και βάσει της διδαχής του αειμνήστου Αντεισαγγελέως του Αρείου Πάγου Γεωργίου Χοϊδά ότι: «αι πράξεις των δημοσίων Αρχών και ιδιαίτατα αι υπό της δικαστικής εξουσίας προερχόμεναι εισί του κοινού κτήμα και εις την κοινήν κρίσιν υπόκεινται», νομιμοποιούμεθα, ως Έλληνες το γένος και ως ο κυρίαρχος Λαός, να προβούμε στην επίκριση όχι μόνον των δικαστικών αποφάσεων αλλά και στην πλημμελή άσκηση των καθηκόντων της Δικαστικής λειτουργίας έναντι ημών ως ενεργών κυττάρων του Έθνους, διότι η Δικαιοσύνη την εξουσία της την αντλεί από τον Λαό και, ως τρίτος πυλώνας λειτουργίας της πολιτείας, έχει εκχωρήσει παρανόμως την εξουσία της στην Νομοθετική και Εκτελεστική λειτουργία προς βλάβη του δημοσίου συμφέροντος, με συνέπεια την κατάλυση του Συντάγματος και την ανατροπή του Πολιτεύματος διαπράττοντας το έγκλημα της έσχατης προδοσίας.

Υπό τα ανωτέρω πραγματικά περιστατικά, βάσει των εγκύρων απόψεων εγκρίτων νομικών, ως του Επίτιμου Προέδρου του Αρείου Πάγου κ. Βασιλείου Νικόπουλου, όπως διατυπώνονται στο πνευματικό του δημιούργημα «Αγαπημένο μου Σύνταγμα», ο σεβασμός προς το Σύνταγμα καθιερώνεται ρητώς ως νομική υποχρέωση από το ίδιο το Σύνταγμα (άρθρο 120 # 2), τόσο για τα αρμόδια όργανα του Κράτους, γιατί «με το Σύνταγμα υποστασιάζεται το Κράτος και οργανώνεται αυτό πολιτειακά (δηλαδή παίρνει σάρκα και οστά). Γι’ αυτό η νομική επιστήμη οφείλει να είναι σε όλα της ξεκάθαρη χωρίς ερμηνευτικές δολιχοδρομίες και επιστημονικούς επαμφοτερισμούς (σελίς 35)», όσο και για τους Έλληνες πολίτες «η υποχρέωση σεβασμού στο Σύνταγμα είναι νομική και όχι ηθική ή κοινωνική υποχρέωση», (σελίς 349).

Επομένως, είναι φυσικό το ίδιο το Σύνταγμα να ενδιαφέρεται για την «αυτοσυντήρησή του» από παραβιάσεις, καταδολιεύσεις ή επαπειλούμενες καταλύσεις και ανατροπές της συνταγματικής τάξης και για τους λόγους αυτούς η προστασία και η υπεράσπιση της συνταγματικής νομιμότητας βαρύνει πρωταρχικά τους πολίτες, οι οποίοι καλούνται να το υπερασπιστούν όταν απειλείται το ίδιο με κατάλυση.

Με βάση την ανωτέρω νομική μας υποχρέωση, υπέρμαχοι του ορισμού της ελληνικότητας «ΟΥΧ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΤΟ ΠΡΟΣΚΥΝΕΙΝ» και κατ’ εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 134 έως και 137 του Ποινικού Κώδικα, υποβάλλουμε ενώπιον σας την παρούσα διά της οποίας δεν επιδιώκουμε μόνο την δίωξη και τον ποινικό κολασμό αυτών που αλλοίωσαν και αδρανοποίησαν Θεμελιώδεις Θεσμούς καταλύοντας το Δημοκρατικό πολίτευμα της Χώρας, αυτών που καθυπόταξαν το Έθνος των Ελλήνων σε ξένα συμφέροντα αλλά, ακολουθώντας την ηθική της ευθύνης, συνηγορούμε ενεργητικά υπέρ των δικαίων του Ελληνικού Λαού και της Ελευθερίας της Πατρίδας μας και στρεφόμεθα κατά των συγκεκριμένων ανωτέρω δραστών.

ΕΓΚΑΛΟΥΜΕ τους ανωτέρω, κατά τις διατάξεις του Συντάγματος, για πλήθος εγκλημάτων αυτεπαγγέλτως διωκομένων που τελέσθησαν και τελούνται εκ μέρους των ως σφετεριστών του Συντάγματος δρώντων, τόσο της Νομοθετικής όσον και της Εκτελεστικής αλλά και της Δικαστικής Εξουσίας, ως και μηδέ εξαιρουμένων αυτών τούτων των εκάστοτε Προέδρων της Δημοκρατίας οι οποίοι, καταρρέοντας μέσα στην καταισχύνη της δουλοπρεπούς εξυπηρέτησης «άθλιων κυβερνήσεων» και μιας άνομης Βουλής, υποθάλπουν και επικυρώνουν τα διαπραχθέντα εγκλήματα αυτών δρώντας κατά παράβαση των Συνταγματικών κανόνων που δεσμεύουν αυτούς.

ΕΓΚΑΛΟΥΜΕ τους ανωτέρω ως παράγοντες αποσταθεροποίησης και εκτροπείς της μορφής του πολιτεύματος, διότι διά της παραλείψεως οφειλομένων νομίμων ενεργειών των και κατά κατάχρηση εξουσίας, ΔΙΑΠΡΑΤΟΥΝ κατ’ εξακολούθηση εγκλήματα, κακουργηματικής μορφής, που κατά την αξιολόγησή μας διαπιστώνουμε ότι τελούνται εις βάρος μας, ως Ελλήνων πολιτών αλλά και εις βάρος ολόκληρου του Ελληνικού Έθνους με σκοπό τον Εθνικό του ακρωτηριασμό.

Έχοντας την ευθύνη των γραφομένων μας, στα πλαίσια λειτουργίας μιάς «δικαιοκρατούμενης πολιτείας», απευθυνόμαστε σε επαρκείς και αδέκαστους λειτουργούς της Δικαιοσύνης, απευθυνόμαστε σε όσους εξ Υμών αντέχουν να μαθαίνουν την αλήθεια και δεν ανέχονται την αδικία, σε όσους πιστεύουν ότι η γνώση είναι δύναμη και θέτουμε το ερώτημα κύριοι σε Εσάς τους «Στυλοβάτες της Νομιμότητας» παραφράζοντας την παροιμιώδη φράση του Πρώσου μυλωνά που εξέφραζε την εμπιστοσύνη του προς την Δικαιοσύνη της χώρας του. Παραμένει όμως απορίας άξιο αν και ο σημερινός απλός Έλληνας έχει αυτήν την βεβαιότητα και αυτήν την δυνατότητα! Κοιτάξτε τον Λαό στα μάτια. Ίσια στα μάτια και απαντήστε σε τούτο το ερώτημά του: «Υπάρχουν άραγε Εισαγγελείς στην Αθήνα; Υπάρχουν Φύλακες του Νόμου; Υπάρχει Δικαιοσύνη; Υπάρχει νομιμότης;»

Επίκαιρη είναι σήμερα η φράση του Ρωμαίου ποιητού Δέκιμου Ιούνιου Γουβενάλη προς την Ρωμαϊκή Σύγκλητο: «Ποιός φυλά τους φύλακες;» (Quis custodiet ipsos custodes?).

Αυτονόητο είναι ότι υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν Δικαστές και Εισαγγελείς τους οποίους καλούμε να σταθούν αντάξιοι της βασικής των αποστολής στο σύγχρονο κράτος δικαίου, διά της αποφασιστικής των συμβολής στην δίωξη του εγκλήματος, της κατίσχυσης της έννομης τάξης, αλλά και της αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας κάθε πολίτη, με απόλυτο σεβασμό στα θεμελιώδη δικαιώματα που απονέμουν η συνταγματική και δικονομική δικαιοταξία.

Σε αυτούς τους λειτουργούς εναποθέτουμε την ελπίδα της σωτηρίας της Πατρίδος μας. Σε αυτούς που δίνουν καθημερινά την μάχη για την απονομή της Δικαιοσύνης και είναι αποφασισμένοι να κρατήσουν Θερμοπύλες γιά να αποτρέψουν την πορεία της Πατρίδας προς τον όλεθρο. Σε αυτούς που είναι ταγμένοι στην Πατρίδα, στην Δικαιοσύνη και στην Δημοκρατία. Σε αυτούς που έχουν την αποφασιστικότητα και την δύναμη να ξεριζώσουν την συμμορία που υποδούλωσε την Ελλάδα και έφερε το χάος. Σε αυτούς που έχουν την θέληση να φτάσουν στα άδυτα του «εκσυγχρονισμού» και να οδηγήσουν στις φυλακές το βρώμικο σύστημα, τους καταστροφείς του χρηματιστηρίου, των Ασφαλιστικών Ταμείων, της Ιονικής, των Ολυμπιακών αγώνων, της Αττικής οδού, των επινοητών των swaps, του PSI, της ΔΕΚΑ, του Βατοπεδίου, της Γενικής Αποθηκών, της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ και της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, της σύστασης του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου Α.Ε. (Τ.Α.Ι.ΠΕ.Δ) και την μεταβίβαση των πόρων και των υποδομών της Χώρας σε μία χοάνη αποεθνικοποιήσεως των ΟΑΣΑ, ΟΣΕ, ΟΑΚΑ, ΕΛΤΑ, Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών, Ελληνικές Αλυκές, ΕΤΒΑ – ΒΙΠΕ, Ανώνυμη Εταιρεία Διώρυγας Κορίνθου, Οργανισμό Κεντρικών Αγορών και Αλιείας, Κεντρική Αγορά Θεσσαλονίκης, HELEXPO, Hellenic Duty Free Shops, ΕΥΑΘ και ΕΥΔΑΠ, Κτιριακές Υποδομές ΑΕ, ΕΛΒΟ, Αττικό Μετρό και την ενεργοποίηση του Βασιλικού Νομοθετικού Διατάγματος 2687/10-11-1953 (ΦΕΚ Α’ 317) για την πώληση των αεροδρομίων μας στην Γερμανική Fraport Greece με δάνειο που έλαβε από δική μας ιδιωτική τράπεζα αλλά με εγγυητή το ελληνικό δημόσιο για την αποπληρωμή του και που την 30^η Μαρτίου 2020 παρουσιάζει χρέη προς το Ελληνικό Δημόσιο του ύψους των 26 εκατομμυρίων. Σε αυτούς που σέβονται την Εθνική τους καταγωγή εναποθέτουμε την ελπίδα της σωτηρίας της Χώρας από το οργανωμένο έγκλημα που υπερψήφισε την αλλαγή του εργασιακού περιβάλλοντος στον ιδιωτικό τομέα, την παράνομη Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης και τους εφαρμοστικούς της νόμους, την είσοδο της χώρας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας, την συγκάλυψη του σκανδάλου της Siemens, της λίστας Λαγκάρντ, της λίστας Μπόργιανς, Λουξεμβούργου, Ολλανδίας της των Panama Papers και της Novartis, την παραβίαση του αποτελέσματος του Δημοψηφίσματος της 5^ης Ιουλίου 2015 διά του οποίου επιχειρήθηκε η καθυπόταξη της βούλησης του Λαού, την υποτέλεια της Χώρας, αλλά και τα ουσιαστικά στοιχεία που συγκροτούν τον τρόπο λειτουργίας και επιβολής ενός σάπιου και διαπλεκόμενου πολιτικού συστήματος των φαύλων κυβερνήσεων των διεφθαρμένων που ψήφισαν την επαίσχυντη και κατάπτυστη «Συμφωνία των Πρεσπών», τον Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας (Νόμος 3284/2004, ΦΕΚ Α’ 217/10-11-2004), το φρικιαστικό νομοθέτημα που μοριοδοτεί τους πλέον στυγερούς εγκληματίες, τους παιδεραστές, ως ανάπηρους (Φ.1132/οικ.26012/1718, ΦΕΚ  Β’ 2611/8-11-2011), των νομοθετούντων υπέρ της «σεξουαλικής ταυτότητος» των παρά φύση διαβιούντων τοποθετώντας τους σε μία κατηγορία «προστατευόμενου» είδους και την προνομιακή αντιμετώπιση από τα ελευθεριακά μέσα του «δικαιωματισμού» καταστρατηγώντας βασικούς αξιακούς κανόνες οι οποίοι συγκροτούν την κοινωνία μας, ως και της ΚΥΑ 2945/2020 ΦΕΚ          περί Σύστασης Δομών Προσωρινής Υποδοχής Πολιτών Τρίτων Χωρών ή ανιθαγενών εγκαθιδρύοντας ισλαμικές πόλεις καταλύοντας την Συνθήκη της Λωζάννης, διαλύοντας την πολιτιστική μας συνέχεια καί συνοχή με σκοπό την αλλοίωση της υπαρξιακής φυλετικής υπόστασης του Εθνικού ιστού που θέτει πλέον και ζήτημα κοινωνικής συνοχής, γεγονός που αποτελεί έγκλημα γενοκτονίας.

Αξιότιμε κύριε Εισαγγελεύ,

Τα δεινά που συσσωρεύτηκαν σε αυτήν την Χώρα, είναι η ασέβεια που έδειξαν προς τον οργανωτικό της νόμο, τα ίδια τα, κατά το 26° άρθρο του κυρίαρχα όργανα της Πολιτείας που δεν σέβονται το Σύνταγμα και τους νόμους ως θεμελιώδη νομική τους υποχρέωση τόσο τυπικά όσο και ουσιαστικά και δεν λειτουργούν υπέρ των συμφερόντων του κυρίαρχου Ελληνικού Λαού κατά τα διατυπούμενα υπό του Αριστόβουλου Μάνεση στο υπό μερικό κεφάλαιο: «Η κρίση της φιλελεύθερης δημοκρατίας και το Σύνταγμα» (σελίς 550): «…Τότε έγινε φανερό ότι η συζήτηση εκεί μέσα (εννοεί την Βουλή) δεν είναι αντιπαράθεση συλλογισμών, αλλά αντιπαράθεση συμφερόντων. Έτσι και σήμερα προσέρχονται οι Βουλευτές στη Βουλή προαποφασισμένοι ή καθοδηγημένοι από την κομματική ηγεσία τους για το πώς θα ψηφίσουν, και δεν εξαρτούν την ψήφο τους από το αν θα πεισθούν – «ου με πείσεις κάν με πείσεις» – από την ανταλλαγή επιχειρημάτων που γίνεται κατά τη συζήτηση».

Πάντες οι ανωτέρω εγκαλούμενοι, λειτουργούντες στα πλαίσια της αλληλοεμπλοκής και της υπόγειας διασύνδεσης που διαμορφώνουν κλίμα διαφθοράς και επιτρέπουν την ανάπτυξη εξωθεσμικών λειτουργιών, γεγονός που δεν αποτελεί εγγύηση δημοκρατικότητας, ένεκα της εγκληματικής ολιγωρίας των προς τις συνταγματικές των δεσμεύσεις, εξυπηρετώντας σκοπούς κείμενους πέραν της διασφάλισης του δημοσίου συμφέροντος και την προς τον κυρίαρχο Λαό και την Λαϊκή θέληση εκπλήρωση των υποχρεώσεών των που κατά την ρητή επιταγή του 52^ου άρθρου του Συντάγματος: «Η ελεύθερη και ανόθευτη εκδήλωση της λαϊκής θέλησης, ως έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας, τελεί υπό την εγγύηση όλων των λειτουργιών της Πολιτείας, που έχουν υποχρέωση να τη διασφαλίζουν σε κάθε περίπτωση», σφετερίζονται, ως κυρίαρχα όργανα της Πολιτείας, την συνταγματική τους λειτουργία και καταλύουν το Σύνταγμα το οποίο υποχρεούνται να υπηρετούν όλοι οι λειτουργοί της Πολιτείας, δολοφονούν την Δημοκρατία και τον Ελληνικό Λαό, διαπράττοντας, ως φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί, κατ’ εξακολούθηση ειδεχθή εγκλήματα κατ’ αυτού (οικονομικά- κοινωνικά-πολιτικά αλλά και κατά της ζωής του) προεχούσης της Δικαιοσύνης της οποίας η συνενοχή στην απόλυτη εξουθένωση, στην εξαθλίωση του Λαού και στην οριστική αποσύνθεση του Έθνους, είναι αυταπόδεικτη.

Κατόπιν τούτων, το θέμα της ΕΓΚΛΗΣΕΩΣ μας αφορά τις αξιόποινες πράξεις που διεπράχθησαν, διαπράττονται και στην συνέχεια διαταράσσουν την έννομη τάξη αυτά ταύτα τα κυριαρχικά όργανα του κράτους διά των πράξεων και των παραλήψεών των παραβιάζοντας ουσιώδεις συνισταμένες, βάσει των κατωτέρω νομικών θεμάτων και αποτελεί υμετέρα ευθύνη και καθήκον η αποκατάστασις της τρωθείσης αξιοπιστίας της Δικαιοσύνης:

 

ΘΕΜΑ 1^ον

Κατά τις διατάξεις του 29^ου άρθρου του Συντάγματος: «Έλληνες Πολίτες που έχουν το εκλογικό δικαίωμα μπορούν ελεύθερα να ιδρύουν και να συμμετέχουν σε πολιτικά κόμματα, που η οργάνωση και η δράση τους οφείλει να εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος». Η θεμελιώδης αυτή αρχή αναγορεύει τα πολιτικά κόμματα ως συνταγματικό θεσμό (Ανδ. Δημητρόπουλος, «Η συνταγματική θέση των πολιτικών κομμάτων», Αθήνα 1974) η ύπαρξη και η λειτουργία των οποίων τελεί υπό την ρήτρα της υπηρέτησης του Δημοκρατικού Πολιτεύματος που εγκαθιδρύει το Σύνταγμα. Έτσι, με βάση τα ανωτέρω, τα κόμματα που δεν «…εξυπηρετούν την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος» δεν προστατεύονται αφού όχι μόνο δεν σέβονται αλλά αρνούνται και ενεργούν προς εξαφάνιση θεσμών που υλοποιούν την Λαϊκή Κυριαρχία.

Για την ίδρυση ενός Πολιτικού Κόμματος, απαιτείται κατάθεση στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου δηλώσεως του αρχηγού ή της διοικούσας επιτροπής στην οποία πρέπει να περιλαμβάνεται η κατηγορηματική ρήση ότι, «…αρχές που αντιτίθενται προς πάσα ενέργεια αποσκοπούσαν εις την βιαία κατάληψη της εξουσίας ή την ανατροπή του ελεύθερου Δημοκρατικού Πολιτεύματος».

 

ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ το κόμμα Κ.Κ.Ε:

Μετά την, από την κατ’ επίφαση, «αποκατάσταση της Δημοκρατίας» την 24^η Ιουλίου 1974 και την επιστροφή στην Ελλάδα την 22^α Αυγούστου 1974 του Χαρίλαου Φλωράκη, Πρώτου Γραμματέα της Κ.Ε του Κ.Κ.Ε, την 23^η Σεπτεμβρίου 1974 η κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ανακοίνωσε την υπογραφή νομοθετικού διατάγματος για την νομιμοποίηση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.

Κατά την Ομάδα Ιστορικής Ερεύνης του πολιτικού μας φορέως, τα αποτελέσματα της οποίας θα δουν το φως της δημοσιότητος διότι η επίτευξη του εθνοκτόνου αυτού σχεδίου επιβλήθηκε κατόπιν κακουργηματικής δράσεως των δύο πρωταγωνιστών (Καραμανλή- Φλωράκη) οι οποίοι σφράγισαν τις πολιτικές εξελίξεις στην πατρίδα μας, η νομιμοποίηση αυτή αποτελεί ένα ακόμη εκ των ανοσιουργημάτων του Κωνσταντίνου Καραμανλή κατά του Έθνους και τούτο διότι αυτή αποτέλεσε τον πολιορκητικό κριό της αλώσεως του Έθνους αφού παραδόθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και γενικώς στην «Αριστερά», πρωτίστως η Παιδεία, σε όλες τις βαθμίδες της, και ακολούθως κάθε πνευματική και ηθική οντότης της Ελλάδος ως και κάθε μηχανισμός παραγωγής κυρίαρχης ιδεολογίας.

Έτσι οργανωθείσα, η «Αριστερά» γενικώς, υπό την σκέπη του νόμου, έλαβε μέρος στις κατωτέρω εκλογικές αναμετρήσεις:

1^ον Στις εκλογές της 17^ης Νοεμβρίου 1974, το Κ.Κ.Ε. με το Κ.Κ.Ε Εσωτερικού συμμετείχαν από κοινού στην εκλογική διαδικασία ως Ενωμένη Αριστερά λαμβάνοντας ποσοστό 9,47% και 8 έδρες.

2^ον Στις εκλογές της 20^ης Νοεμβρίου 1977, το Κ.Κ.Ε. έλαβε ποσοστό 9,36% και 11 έδρες και το κόμμα Συμμαχία Προοδευτικών και Αριστερών Δυνάμεων (Συμμαχία) έλαβε ποσοστό 2,72% και 2 έδρες.

3^ον Στις εκλογές της 18^ης Οκτωβρίου 1981, το Κ.Κ.Ε έλαβε ποσοστό 10,93% και 12 έδρες.

4^ον Στις εκλογές της 2^ας Ιουνίου 1985, το Κ.Κ.Ε έλαβε ποσοστό 9,89% και 12 έδρες.

5^ον Στις εκλογές της 18^ης Ιουνίου 1989, ο Συνασπισμός που συγκεντρώνει όλη την Αριστερά, μαζί με το Κ.Κ.Ε έλαβε ποσοστό 13,13% και 28 έδρες.

6^ον Στις εκλογές της 5^ης Νοεμβρίου 1989, ο Συνασπισμός έλαβε ποσοστό 10,97% και 21 έδρες.

7^ον Στις εκλογές της 8^ης Απριλίου 1990, ο Συνασπισμός έλαβε ποσοστό 10,28% και 19 έδρες.

8^ον Στις εκλογές της 10^ης Οκτωβρίου 1993, το Κ.Κ.Ε έλαβε ποσοστό 4,54% και 9 έδρες.

9^ον Στις εκλογές της 22^ας Σεπτεμβρίου 1996, το Κ.Κ.Ε έλαβε ποσοστό 5,61% και 11 έδρες και ο Συνασπισμός έλαβε ποσοστό 5,12% και 10 έδρες.

10^ον Στις εκλογές της 9^ης Απριλίου 2000, το Κ.Κ.Ε έλαβε ποσοστό 5,52% και 11 έδρες και ο Συνασπισμός έλαβε ποσοστό 3,20% και 6 έδρες.

11^ον Στις εκλογές της 7^ης Μαρτίου 2004, το Κ.Κ.Ε έλαβε ποσοστό 5,90% και 12 έδρες και ο Συνασπισμός έλαβε ποσοστό 3,26% και 6 έδρες.

12^ον Στις εκλογές της 16^ης Σεπτεμβρίου 2007, το Κ.Κ.Ε έλαβε ποσοστό 8,15% και 22 έδρες και ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε ποσοστό 5,04% και 14 έδρες.

13^ον Στις εκλογές της 4^ης Οκτωβρίου 2009, το Κ.Κ.Ε έλαβε ποσοστό 7,53% και 21 έδρες και ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε ποσοστό 4,59% και 13 έδρες.

14^ον Στις εκλογές της 6^ης Μαΐου 2012, το Κ.Κ.Ε έλαβε ποσοστό 8,48% και 26 έδρες, ο ΣΥΡΙΖΑ-Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο έλαβε ποσοστό 16,79 και 52 έδρες και η Δημοκρατική Αριστερά (ΔΗΜ.ΑΡ) έλαβε ποσοστό 6,11% και 19 έδρες.

15^ον Στις εκλογές της 17^ης Ιουνίου 2012, το Κ.Κ.Ε έλαβε ποσοστό 4,5% και 12 έδρες, ο ΣΥΡΙΖΑ-Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο έλαβε ποσοστό 26,89% και 71 έδρες και η Δημοκρατική Αριστερά έλαβε ποσοστό 6,25% και 17 έδρες.

16^ον Στις εκλογές της 25^ης Ιανουάριου 2015, το Κ.Κ.Ε έλαβε ποσοστό 5,47% και 15 έδρες και ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε ποσοστό 36,34% και 149 έδρες.

17^ον Στις εκλογές της 20^ης Σεπτεμβρίου 2015 το Κ.Κ.Ε έλαβε ποσοστό 5,55% και 15 έδρες και ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε ποσοστό 35,46% και 145 έδρες.

18^ον Στις εκλογές της 7^ης Ιουλίου 2019, το Κ.Κ.Ε έλαβε ποσοστό 5,30% και 15 έδρες και ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε ποσοστό 31,53% και 86 έδρες.

Επί των δεκαοκτώ (18) εκλογικών διαδικασιών και τις εξ αυτών προελθούσες Βουλές έγκειται και η ευθύνη πάντων των ανωτέρω εγκαλουμένων και πρωτίστως της Δικαιοσύνης, και τούτο διότι:

Προϋπόθεση να ανακηρυχθεί ένας συνδυασμός κόμματος για να λάβει μέρος στις βουλευτικές εκλογές είναι ότι, το κόμμα αυτό οφείλει να σέβεται την Δημοκρατία, το Σύνταγμα και τους νόμους του Κράτους.

Τόσο όμως το καταστατικό του Κ.Κ.Ε όσο και η προς τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, υπ’ αριθμό πρωτοκόλλου 2855/4-10-1974, Δήλωση του Χαρίλαου Φλωράκη, με την οποία το Κ.Κ.Ε λαμβάνει μέρος στις εκλογές, αντιστρατεύουν ευθέως τις διατάξεις της 1^ης παραγράφου του 29^ου Άρθρου του Συντάγματος αφού εκ του καταστατικού του συνάγεται ότι δεν πληρούται το πνεύμα της ανωτέρω διατάξεως και δη ότι: «η οργάνωση και η δράση τους οφείλει να εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος», δεδομένου ότι, στο Καταστατικό που ψηφίστηκε στο 19° Συνέδριο του Κ.Κ.Ε, που πραγματοποιήθηκε από την 11^η έως την 14^η Απριλίου 2013, ΟΥΔΕΜΙΑ αμφιβολία καταλείπεται, από τις θέσεις και τα πιστεύω, για τους στόχους και τις ανθελληνικές επιδιώξεις που πρεσβεύονται από το Κομμουνιστικό Κόμμα, όταν οι διατυπούμενες στον Πρόλογό του διατάξεις, υποσκάπτουν το Πολίτευμα της Ελλάδος ορίζοντας ότι: «Το ΚΚΕ καθοδηγείται από την επαναστατική κοσμοθεωρία του μαρξισμού – λενινισμού».

Στην ενότητα: «Η υλική βάση της αναγκαιότητας του σοσιαλισμού στην Ελλάδα», ορίζεται ότι: «Ο ελληνικός λαός θα απαλλαγεί από τα δεσμά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και των ιμπεριαλιστικών ενώσεων, όταν η εργατική τάξη με τους συμμάχους της πραγματοποιήσει τη σοσιαλιστική επανάσταση και προχωρήσει στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού – κομμουνισμού..».

Στην ενότητα: «Ειδικότερα για την επαναστατική κατάσταση», ορίζεται ότι: «Σε περίπτωση ιμπεριαλιστικής πολεμικής εμπλοκής της Ελλάδας, είτε σε αμυντικό είτε σε επιθετικό πόλεμο, το Κόμμα πρέπει να ηγηθεί της αυτοτελούς οργάνωσης της εργατικής λαϊκής πάλης με όλες τις μορφές, ώστε να οδηγήσει σε ολοκληρωτική ήττα της αστικής τάξης, εγχώριας και ξένης ως εισβολέα, έμπρακτα να συνδεθεί με την κατάκτηση της εξουσίας. Με την πρωτοβουλία και καθοδήγηση του Κόμματος να συγκροτηθεί εργατικό λαϊκό μέτωπο με όλες τις μορφές δράσης, με σύνθημα: Ο λαός θα δώσει την ελευθερία και τη διέξοδο από το καπιταλιστικό σύστημα που, όσο κυριαρχεί, φέρνει τον πόλεμο και την «ειρήνη» με το πιστόλι στον κρόταφο…». «Σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης, το επαναστατικό εργατικό–λαϊκό μέτωπο με όλες τις μορφές δράσης του μπορεί να γίνει το κέντρο της λαϊκής εξέγερσης ενάντια στην καπιταλιστική εξουσία, υπερισχύοντας σε βασικές περιοχές, ιδιαίτερα στα βιομηχανικά εμπορικά συγκοινωνιακά κέντρα, κέντρα επικοινωνιών–ενέργειας, ώστε να επιτευχθεί η πλήρης αδρανοποίηση των μηχανισμών της αστικής εξουσίας και η εξουδετέρωσή τους, η ανατροπή της δικτατορίας της αστικής τάξης, η ανάδειξη και επικράτηση των λαογέννητων επαναστατικών θεσμών, που παίρνουν στα χέρια τους τη νέα οργάνωση της κοινωνίας, η εγκαθίδρυση της επαναστατικής εργατικής εξουσίας».

Στην ενότητα: «Ο καθοδηγητικός ρόλος του Κόμματος στην Επανάσταση» ορίζεται ότι: «Το Κ.Κ.Ε αναδεικνύεται έμπρακτα ως καθοδηγήτρια δύναμη μέσα στην επαναστατική διαδικασία, εφόσον διασφαλίσει την επαναστατική γραμμή και ικανότητά του και έχει Οργανώσεις στις μεγάλες παραγωγικές μονάδες, σε τομείς και υπηρεσίες που παίζουν αποφασιστικό ρόλο στην ανατροπή της αστικής εξουσίας».

Στην ενότητα: «Θεμελιακές αρχές συγκρότησης της σοσιαλιστικής εξουσίας», ορίζεται ότι: «Η σοσιαλιστική εξουσία είναι η επαναστατική εξουσία της εργατικής τάξης, η δικτατορία του προλεταριάτου. Η εργατική εξουσία αντικαθιστά όλους τους αστικούς θεσμούς, που έχει τσακίσει η επαναστατική δράση, με τους νέους λαογέννητους θεσμούς», η ΕΙΣΑΓΩΓΗ δε του Καταστατικού του κόμματος, έχει ως ακολούθως:

«α. Στρατηγικός στόχος του Κ.Κ.Ε είναι η κατάκτηση της επαναστατικής εργατικής εξουσίας, η δικτατορία του προλεταριάτου, για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση. Το Κ.Κ.Ε φιλοδοξεί να δώσει όλες του τις δυνάμεις για την οικοδόμηση της ανώτερης αυτής κοινωνίας…

β. Στην οργάνωση, λειτουργία και δράση του για την υλοποίηση των υψηλών αυτών σκοπών, το Κ.Κ.Ε καθοδηγείται από την κοσμοθεωρία του μαρξισμού λενινισμού και τον προλεταριακό διεθνισμό. Εμπνέεται από την πρώτη ιστορική απόπειρα εργατικής εξουσίας, την Παρισινή Κομμούνα (1871), πολύ περισσότερο από την πρώτη νικηφόρα Σοσιαλιστική Επανάσταση στη Ρωσία τον Οκτώβρη του 1917...».«…Το Κ.Κ.Ε καθοδηγείται από τα διδάγματα των ταξικών αγώνων στην Ελλάδα, τους ηρωικούς αγώνες των ΕΑΜ ΕΛΑΣ την περίοδο της κατοχής και του Δεκέμβρη 1944 και ιδιαίτερα τον κορυφαίο αγώνα του ΔΣΕ 1946-1949».

Και στις διατυπωθείσες θέσεις της Κ.Ε του Κ.Κ.Ε γιά το 20° ΣΥΝΕΔΡΙΟ που διεξήχθη από την 30^η Μαρτίου έως την 2^α Απριλίου 2017, στο:

Τέταρτο Κεφάλαιο

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΝΕΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΤΟΥ ΕΩΣ ΤΟ 21° ΣΥΝΕΔΡΙΟ:

Στην 43^η ενότητα «Άξονες επικέντρωσης της ιδεολογικής παρέμβασης του Κόμματος»: είναι ξεκάθαρες οι προθέσεις του Κ.Κ.Ε, όταν διακηρύττει ότι: «…Το Κ.Κ οφείλει–ως κόμμα που βρίσκεται στον αντίποδα των κομμάτων της αστικής διαχείρισης– να παρακολουθεί αυτές τις εξελίξεις, έτσι ώστε να μπορέσει όσο περνά από το χέρι του να τις οξύνει και να τις αξιοποιήσει προς όφελος της επαναστατικής ανατροπής…».

 

ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ:

Είναι καταφανές ότι όταν ένα κόμμα, εν προκειμένω το κόμμα «ΣΥΡΙΖΑ-Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς», με το Καταστατικό του ή με τον Κώδικα Δεοντολογίας των μελών του, εκ προοιμίου δηλώνει επισήμως ότι δεν αναγνωρίζει και δεν αποδέχεται ρητώς τις διατάξεις του Συντάγματος, του Κανονισμού της Βουλής και του εκλογικού νόμου, τότε το κόμμα αυτό, αφ’ ενός δεν μπορεί και δεν πρέπει να μετάσχει στις βουλευτικές εκλογές, αφ’ ετέρου δεν μπορεί να αποτελεί μέλος του Ελληνικού Κοινοβουλίου.

Στο 51° άρθρο του Συντάγματος ορίζεται ότι: «Οι Βουλευτές αντιπροσωπεύουν το Έθνος». Στο 60° άρθρο προβλέπεται επίσης ότι: «Οι Βουλευτές έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση» και ότι: «η παραίτηση από το βουλευτικό αξίωμα είναι δικαίωμα του βουλευτή, συντελείται μόλις ο βουλευτής υποβάλει γραπτή δήλωση στον Πρόεδρο της Βουλής και δεν ανακαλείται».

Όμως, στον Κώδικα Δεοντολογίας για τους υποψήφιους Βουλευτές του, που ψήφισε η Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος και τον οποίο ενυπογράφως αποδέχονται όλοι οι υποψήφιοι Βουλευτές του, στο 2^α άρθρο αυτού, προβλέπεται ότι: «Όλοι/ες οι Βουλευτές που εκλέγονται με τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύονται πολιτικά και ηθικά ότι η έδρα που καταλαμβάνουν ανήκει στο κόμμα και όχι στους/στις ίδιους/ες», που σημαίνει ότι οι Βουλευτές του δεν εκφράζουν το Έθνος αλλά το κόμμα, δεν έχουν δηλαδή «…απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και της ψήφου κατά συνείδηση…», αλλά υπακούουν σε ό,τι επιτάσσει το κόμμα και αν διαφωνήσουν με την γραμμή του κόμματος και αποχωρήσουν πρέπει να παραιτούνται υποχρεωτικά και να παραδίδουν την έδρα τους στο κόμμα αφού, κατά τον Κώδικα Δεοντολογίας του, η έδρα ανήκει στο κόμμα και όχι στον κάθε Βουλευτή.

Είναι σαφές ότι οι ανωτέρω διατάξεις του Κώδικα Δεοντολογίας, παράρτημα του Καταστατικού, συγκρούονται ευθέως με το Σύνταγμα, καθώς, σύμφωνα με τις διατάξεις του, υποχρεούνται να υπακούουν σε αυτό και όχι σε διατάξεις αντίθετες αυτού.

Την ανωτέρω σύγκρουση και αντίθεση του Κώδικα Δεοντολογίας του ΣΥΡΙΖΑ με το Σύνταγμα, επισημαίνει και ο έγκριτος δημοσιογράφος Άγγελος Στάγκος, σε άρθρο του στην «Καθημερινή» της 08-01-2015 με τίτλο «Ψιλά γράμματα το Σύνταγμα».

Επί των ανωτέρω, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, εφαρμόζοντας τις διατάξεις του 11^ου άρθρου της ΕΣΔΑ επί της υπ’ αριθμό 78635/13 Αιτήσεως «Petre Ignatencu και Partidul Comunist Roman- Κομμουνιστικό Κόμμα Ρουμανίας ΚΑΤΑ Ρουμανίας», την 05-05-2020 εξέδοσε την απόφασή του κατά των αιτούντων, διότι «το πρόγραμμα και το καταστατικό του αιτούντος κόμματος είναι αντίθετο με την συνταγματική και νομική τάξη της χώρας, και ιδίως με τις θεμελιώδεις αρχές της δημοκρατίας», ως εν προκειμένω τα κόμματα: Κομουνιστικό Κόμμα Ελλάδος, Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστερός και οι παραφυάδες αυτής. Ομοίως και: «Partidul Comunistilor (Nepeceristi) και Ungureanu ΚΑΤΑ Ρουμανίας, αρ. 46626/99, § 25, ECHR 2005-1».

Κατόπιν των ανωτέρω, τα κόμματα, Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς και τα παρακλάδια αυτής, δεν επιτρέπεται να συγκροτούν το Ελληνικό Κοινοβούλιο, δεν δικαιούνται να μετέχουν στις συνεδριάσεις αυτού, η συμμετοχή τους στην ψήφιση νόμων και διατάξεων είναι παράνομη και αντισυνταγματική, ΟΥΔΕΙΣ νόμος, με την συμμετοχή τους, είναι νόμιμος και δεν δικαιούνται να απολαμβάνουν αποζημιώσεων και λοιπών ωφελημάτων από την παράνομη Βουλευτική τους ιδιότητα.

 

ΘΕΜΑ 2^ον

Κατά το 5^ο άρθρο του Συντάγματος: «Καθ’ ένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας, εφ’ όσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη».

Την 13^η Αυγούστου 2009 στην ημερήσια εφημερίδα «Το ΒΗΜΑ» καθώς και στην ηλεκτρονική έκδοση αυτής (Δημοσίευση: 13-08-2009 06:48), δημοσιεύθηκε ολόκληρη η Δικαστική απόφαση του Γερμανικού Δικαστηρίου, (το υπ’ αριθμό Cs 402 Js 3943/09 ένταλμα επιβολής ποινής του Ειρηνοδικείου Μονάχου στον κ. Μιχάλη Χριστοφοράκο), η οποία και μνημονεύεται ως συνημμένο 3 στο πόρισμα της Βουλής γιά την SIEMENS, στην σελίδα 595 του οποίου υπάρχει η εξής σημείωση: «Τα αναφερόμενα στο κείμενο συνημμένα κατετέθησαν από τον Βουλευτή, κύριο Παναγιώτη Καμμένο, κατά τη συνεδρίαση της Επιτροπής, της 20^ης Ιανουάριου 2011 και ευρίσκονται στο αρχείο της Επιτροπής».

Στο σκεπτικό της ανωτέρω Δικαστικής ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΗΣ αποφάσεως, που εξεδόθη κατόπιν της από 6^ης Ιουλίου 2009 απολογίας του κατηγορουμένου με την οποία καταδικάστηκε ο τέως Διευθύνων Σύμβουλος της SIEMENS Α.Ε. Electrotechnical Projects and Products Athens, θυγατρικής της Siemens AG στην Ελλάδα, κ. Μιχάλης Χριστοφοράκος, σε συνολική στερητική της ελευθερίας ποινή ενός έτους με αναστολή για δωροδοκία (χρηματισμό) των πολιτικών κομμάτων ΠΑ.ΣΟ.Κ και Νέας Δημοκρατίας κατά τα έτη 2003-2004 προκειμένου να παραληφθεί από το Ελληνικό Κράτος το Σύστημα Παρακολούθησης C4I για τους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας του έτους 2004, κατά παράβαση καθήκοντος Δημοσίων Υπαλλήλων που πρόσκειντο στα ανωτέρω πολιτικά κόμματα, αποκαλύπτονται τα διαπραττόμενα ποινικά αδικήματα, ήτοι:

α. Παράβαση καθήκοντος.

β. Υπεξαίρεση Δημοσίου Χρήματος, τουλάχιστον 2% από όλες τις συμβάσεις προμηθειών που υπέγραψε το Ελληνικό Κράτος.

γ. Απιστία κατά την υπηρεσία.

δ. Ηθική αυτουργία για εγκληματικές πράξεις Δημοσίων Υπαλλήλων.

ε. «Σύσταση Εγκληματικής Οργάνωσης», κατά την έννοια των διατάξεων του άρθρου 187 του Ποινικού Κώδικα, διότι ωφελήθηκαν παράνομα τουλάχιστον τα πολιτικά κόμματα ΠΑ.ΣΟ.Κ και Νέα Δημοκρατία.

Το σκεπτικό της δε, έχει ως εξής: «Η Εισαγγελία, σας καταλογίζει τα κατωτέρω πραγματικά περιστατικά: Από το 1996 διευθύνατε την Siemens ΑΕ Electrotechnical Projects and Products Athens, την θυγατρική της Siemens AG στην Ελλάδα. Η Siemens AG, με κεντρική έδρα το Μόναχο, περιλαμβάνεται στις παγκοσμίως μεγαλύτερες και πλούσιας παράδοσης εταιρείες στην ηλεκτροτεχνική και ηλεκτρονική, με ηγετική θέση στην αγορά σε όλα τα αντικείμενά της και ανήκει σήμερα με περίπου 800.000 μετόχους από περισσότερα από 100 κράτη στις μεγαλύτερες εισηγμένες εταιρείες. Ο όμιλος εκπροσωπείται σε περισσότερες από 190 χώρες και παράγει παγκοσμίως σε 290 χώρες. Σε πολλές χώρες, όπως και στην Ελλάδα, η Siemens AG διατηρεί θυγατρικές εταιρείες, οι οποίες δρουν ως αυτόνομες περιφερειακές επιχειρήσεις. Οι ως άνω εταιρείες έχουν καθετοποιημένη δομή, το οποίο σημαίνει ότι προσφέρουν το πλήρες φάσμα των προϊόντων της Siemens AG.

Στην χρονική περίοδο κατά την οποία ήσαστε διευθύνων της θυγατρικής εταιρείας στην Ελλάδα τριπλασιάστηκε το ΕΒΙΤ της θυγατρικής εταιρείας που κατά μέσο όρο ανερχόταν σε 10%.

Ιστορικό: Στην Ελλάδα η χρηματοδότηση πολιτικών κομμάτων λειτουργούσε στο παρελθόν κατά τέτοιον τρόπο ώστε ένα σημαντικό μέρος της αποτελούσαν οι πληρωμές από επιχειρήσεις. Από τότε ως και την εισαγωγή της ποινικοποίησης τέτοιου είδους πληρωμών ήταν σύνηθες στην Ελλάδα να δίνονται για την «καλλιέργεια του πολιτικού τοπίου» χρήματα στα πολιτικά κόμματα.

Λόγω της κακής δημοσιότητας της Siemens AG στην Ελλάδα, τα τέλη της δεκαετίας του 1990 από τον τότε και εν τω μεταξύ θανόντα πρόεδρο του διοικητικού συμβουλίου των τμημάτων ιδιωτικού δικτύου και δημοσίου δικτύου, αποφασίστηκε ότι η Siemens έπρεπε ομοίως να εκτελεί πληρωμές για να εξασφαλίσει μια πιο δυνατή δικτύωση της εταιρείας με τους έλληνες πολιτικούς, ανάλογη με τις άλλες μεγάλες ελληνικές εταιρείες.

Για τον υπολογισμό του ύψους των «κομματικών πληρωμών» και για την εξασφάλιση μιας βάσης υπολογισμού επιλέχθηκε για υπολογιστικούς σκοπούς ως παράδειγμα μια τρέχουσα σύμβαση από ένα τρέχον project. Ως ύψος των «κομματικών πληρωμών» καθορίστηκε το 2% του τζίρου αυτής της σύμβασης (σε εναρμόνιση με την κεντρική επιλογή της εταιρείας). Όσον αφορά την με αυτόν τον τρόπο επιλεγείσα σύμβαση, επρόκειτο για μια σύμβαση με τον ΟΤΕ.

Αυτή η σύμβαση και ειδικότερα το κόνσεπτ του 2% δεν σχετιζόταν με πληρωμές σε συνεργάτες του ΟΤΕ, όπως έγινε σε όλους σαφές. Η σύμβαση αφ‘ ενός έπρεπε να αποτελεί βάση υπολογισμού για τις πληρωμές στα κόμματα και αφ‘ ετέρου να διασφαλίζει τη μυστικότητά τους. Ο λόγος για την κρυφή ροή των πληρωμών ήταν ότι για την ελληνική θυγατρική εταιρεία θα ήταν δυσάρεστο αν αποκαλυπτόταν ότι η Siemens AG παρείχε χρήματα στα πολιτικά κόμματα.

Σε αυτή τη βάση πραγματοποιήθηκαν ήδη κατά το παραγεγραμμένο χρονικό διάστημα εμβάσματα με αυτό το 2% ετησίως από το Τμήμα, τελευταία από τον τελεσίδικα καταδικασθέντα Σίκατσεκ ή από συναδέλφους του, όπως ο επίσης τελεσίδικα καταδικασθείς Keil von Jagemann, σε έναν λογαριασμό της εταιρείας P. BIue Corporation προς την ΑΒ Amro Bank στο Μονακό, εν μέρει ύστερα από δική σας απαίτηση, εν μέρει ύστερα από υπολογισμό του Κεντρικού στο Μόναχο. Εσείς διοχετεύσατε τα προαναφερθέντα χρήματα (2%) στα δύο μεγάλα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα, την Νέα Δημοκρατία και το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα.

To project C4Ι: Το καλοκαίρι του 2004 έλαβαν χώρα στην Αθήνα οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Κατά την διάρκεια των αγώνων επεξεργάστηκε η ελληνική θυγατρική εταιρεία εκτός των άλλων έργων στην Ελλάδα το έργο C4I «Command, Control, Communication, Computers and Intelligence». Γι’  αυτό το έργο την άνοιξη του 2003 συνήφθη η σύμβαση μεταξύ της αμερικανικής εταιρείας Science Applications International Corporation (SAIC) ως κύριου ανάδοχου και του ελληνικού κράτους, ύστερα από διεθνή διαγωνισμό. Το ύψος της σύμβασης ανερχόταν σε 255 εκατομμύρια ευρώ.

Η Siemens ήταν υπεργολάβος της SAIC, ενώ περαιτέρω υπεργολάβοι ήταν οι αμερικανικές εταιρείες IBM και Motorola, καθώς επίσης και άλλες ελληνικές εταιρείες. Η SAIC συνεργαζόταν με την Επιτροπή Διοργάνωσης για να εξασφαλίσει ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 θα υποστηρίζονταν από τη λεγάμενη C4l-υποδομή. Τα ανάλογα συστήματα εγκαταστάθηκαν σε όλους τους τόπους διεξαγωγής των Αγώνων.

Η Siemens ήταν υπεύθυνη για την προμήθεια και την έναρξη λειτουργίας των επιμέρους συστημάτων C4I, ανάμεσά τους κεντρικά και περιφερειακά Κέντρα Επιχειρήσεων, το σύστημα διαχείρισης κυκλοφορίας και βιντεοπαρακολούθησης των δρόμων και τόπων διοργάνωσης, το σύστημα ελέγχου εισόδου, τα δίκτυα επικοινωνίας, τον TETRA-ασύρματο (TETRA-Funk), το ολυμπιακό ασύρματο δίκτυο δέσμης ασφαλείας (Sieherheitsbuendelfunknetz) με 22.000 χρήστες, το αυτόματο σύστημα οχημάτων και την εγκατάσταση ενός Τηλεφωνικού Κέντρου Εισιτηρίων, ένα σύστημα πληροφοριών και επικοινωνίας, το οποίο ήταν σε θέση όλο το εικοσιτετράωρο να δέχεται τηλεφωνήματα σε διαφορετικές γλώσσες από όλο τον κόσμο. Το μερίδιο της Siemens στο έργο ανερχόταν σε 185 εκατομμύρια ευρώ με την δυνατότητα μεταγενέστερων επεκτάσεων. Λόγω της καθυστερημένης απόφασης για την ανάθεση του έργου από την πλευρά της ελληνικής διοίκησης και της μεγάλης πολυπλοκότητας του έργου υπήρχε μια τεράστια χρονική και λογιστική πίεση διότι όλοι οι συμμετέχοντες, οι εργολάβοι, οι υπεργολάβοι, οι κρατικές υπηρεσίες και οι υπεργολάβοι του κρατικού τομέα, έπρεπε να είναι συγχρόνως έτοιμοι όπως και τα αναγκαία κτίρια.

Επί πλέον επρόκειτο για το πρώτιστο έργο στην Ευρώπη για την επικεφαλής του κονσόρτσιουμ εταιρεία SAIC. Υπήρχαν χρονικές καθυστερήσεις και για τα κτίρια που έπρεπε να περατωθούν από την κρατική πλευρά και για την ενσωμάτωση όλων των επί μέρους συστατικών του συστήματος. Δεν είχε επιτευχθεί η πλήρης ενσωμάτωση όλων των συστατικών. Το έργο έπρεπε να το παραλάβουν διάφορες κρατικές υπηρεσίες, οι οποίες ανήκαν σε διάφορα υπουργεία, για παράδειγμα υποδιευθύνσεις του υπουργείου Άμυνας, του υπουργείου Εσωτερικών, του υπουργείου Συγκοινωνιών και του υπουργείου Πολιτισμού, καθώς και μη κρατικές οργανώσεις, όπως για παράδειγμα η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή.

Ανάλογα περίπλοκα έργα σε σχέση με ή γύρω από τους Ολυμπιακούς υπήρχαν επίσης στον τομέα της ενέργειας, των μεταφορών και των κατασκευών. Σχεδόν όλα είχαν τα ίδια προβλήματα ολοκλήρωσης. Σε πολλά επίσης επετεύχθη μόνο μια προσωρινή παραλαβή ή μερική παραλαβή. Για να εξασφαλισθεί η επιτυχής εκτέλεση του έργου έπρεπε εξάλλου να παραληφθούν έγκαιρα.

Συλλάβατε πλέον το σχέδιο να επιταχύνετε τις παραλαβές των επιμέρους τμημάτων του έργου C4I με το να επηρεάσετε τους αρμόδιους για την παραλαβή υπαλλήλους, οι οποίοι δεν σας ήταν μεν κατ‘ όνομα γνωστοί αλλά ξέρατε ότι, σύμφωνα με την επικρατούσα στην Ελλάδα δικτύωση των πολιτικών κομμάτων, ανήκαν σε ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα της Ελλάδας.

Αυτοί οι υπάλληλοι έπρεπε, σύμφωνα με τον στόχο σας, να ασκήσουν την κρίση τους για την απόφαση παραλαβής κατά τέτοιον τρόπο ώστε σε περιπτώσεις αμφιβολίας, ενδεχομένως και αντίθετα προς το καθήκον τους, να αποφασίσουν υπέρ της εταιρείας Siemens.

Επειδή οι διαδρομές των αποφάσεων για εσάς, ως ιστάμενο εκτός, δεν ήσαν σαφείς, ήσαν όμως οικείες στον μηχανισμό των ελληνικών κομμάτων, χρειαζόσασταν την υποστήριξη των μελών των κομμάτων ώστε να μπορέσετε να καταλήξετε μαζί τους στην τακτική που θα ακολουθήσετε. Συμφωνήσατε λοιπόν στις διάφορες συζητήσεις, το αργότερο κατά τα τέλη του 2003, με τους ταμίες των μεγάλων κομμάτων στην Ελλάδα, τον Κώστα Γείτονα του ΠΑ.ΣΟ.Κ, τέως Αντιπρόεδρο του Κοινοβουλίου, ο οποίος μέσω του κόμματος, όπως και πριν, είχε επιρροή επί των υφισταμένων υπηρεσιών, και με τον Γιάννη Βαρθολομαίο της Νέας Δημοκρατίας, ότι θα παρείχατε στα εκπροσωπούμενα κόμματα χρήματα ύψους συνολικά τουλάχιστον διψήφιου αριθμού εκατομμυρίων ευρώ. Τα χρήματα θα έπρεπε να φθάσουν ισότιμα στα ταμεία των κομμάτων Νέας Δημοκρατίας και ΠΑ.ΣΟ.Κ και από εκεί ενδεχομένως να μοιρασθούν περαιτέρω. Για τον σκοπό αυτόν οι δύο ταμίες, όπως από κοινού είχατε συμφωνήσει, θα ασκούσαν ο καθένας επί των δημοσίων υπαλλήλων οι οποίοι ανήκαν στο δικό τους κόμμα την απαιτούμενη επιρροή, ώστε να παρακινήσουν τους υπαλλήλους αυτούς, να χρησιμοποιούν την κρίση τους περί της απόφασης παραλαβής κατά τέτοιον τρόπο ώστε σε περιπτώσεις αμφιβολίας να αποφασίζουν υπέρ της εταιρείας Siemens, ενδεχομένως και ενάντια στο καθήκον τους. Σύμφωνα με τον από κοινού με τον κ. Γείτονα και τον Βαρθολομαίο τεθέντα σκοπό σας, αυτό επετεύχθη στο χρονικό διάστημα που ακολούθησε και ο κ. Γείτονας και ο Βαρθολομαίος άσκησαν σύμφωνα με την συμφωνηθείσα τακτική επί των αποφασιζόντων δημοσίων υπαλλήλων την αναλογούσα στο κάθε κόμμα: Την 05-08-2004 ένα ποσόν ευρώ, από την Tamarind, την 06-08-2004 ένα ποσόν επιρροή. Οι αποφασίζοντες δημόσιοι υπάλληλοι το πήραν τουλάχιστον απόφαση ότι ως αντάλλαγμα για την ευμενή και ενδεχομένως αντίθετη στο καθήκον τους ενέργεια κάθε φορά θα εφοδίαζαν οικονομικά το κόμμα του οποίου ήσαν μέλη.

Τον Φεβρουάριο του 2004 έλαβε χώρα στην Αθήνα μια συνέντευξη Τύπου. Στη συνέντευξη αυτή το έργο C4I αποτελούσε σημαντικό θέμα λόγω των υψηλών χρηματικών ποσών (άρα και των εκκρεμουσών απαιτήσεων). Ερωτηθήκατε από τον άλλοτε διωκόμενο Kutschenreuter, εκείνη την περίοδο Οικονομικό Διευθυντή (CFO) του ICN, τί θα μπορούσε να κάνει κανείς ώστε να εξασφαλίσει την έγκαιρη λήξη του έργου και την παραλαβή του. Του ανακοινώσατε ότι το υφιστάμενο κόνσεπτ του 2%, δηλαδή η παροχή πληρωμών σε κόμματα ώστε αυτά να διατάσσουν τις εμπλεκόμενες υπηρεσίες κατά την παράβαση των έργων να ασκούν την κρίση τους υπέρ της Siemens, είναι επαρκής για την επιτάχυνση της διαδικασίας. Αυτό εγκρίθηκε από τον Kutschenreuter.

Για την εκτέλεση των πληρωμών στα δύο κόμματα χρησιμοποιήσατε την εταιρεία FARWAYS LTD του κ. Λέτσα, του οποίου η οικογένεια είχε στενές σχέσεις με τη Siemens.

Ο τελεσιδίκως καταδικασθείς Σίκατσεκ έστειλε από τα στη διάθεσή του υφιστάμενα «μαύρα ταμεία» τα ακόλουθα εμβάσματα στον ελβετικό λογαριασμό της FAIRWAYS LTD 250.000 ευρώ, από την Electronic Technology, την 02-09-2004 ένα ποσόν 250.000 ευρώ, από τη Weavind, την 02-09-2004 ένα ποσόν 250.000 ευρώ, από την Electronic Technology, την 07-09-2004 ένα ποσόν 250.000 ευρώ, από την Electronic Technology, την 16-09-2004 ένα ποσόν 250.000 ευρώ, από την Weavind και την 07-10-2004 ένα ποσόν 250.000 ευρώ, από την Weavind. Από τα χρήματα αυτά τουλάχιστον 200.000 ευρώ προωθήθηκαν σε σας, σε κάποιο μη εξακριβωμένο χρονικό σημείο μετά τα εμβάσματα αυτά.

Σύμφωνα με τη συμφωνηθείσα με τους ταμίες των δύο μεγάλων ελληνικών κομμάτων τακτική παραδώσατε σε χρονικό σημείο μη επαρκώς εξακριβωμένο μέχρι το έτος 2005/2006 τα χρήματα στον Βαρθολομαίο, τον επικεφαλής οικονομικού της Νέας Δημοκρατίας και τον κ. Κώστα Γείτονα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Ως σήμερα δεν έχει γίνει οριστική παραλαβή του έργου C4I. Συνεπώς κατηγορείστε ότι με δύο ενέργειες σας επιχειρήσατε να επηρεάσετε δημόσιους λειτουργούς άλλου κράτους μέλους της ΕΕ ώστε μελλοντικά αυτοί να ενεργήσουν ευνοϊκά για εσάς μέσω τρίτων προσώπων τα οποία θα μπορούσαν να επηρεάσουν.

Καταδικάζεστε για δύο περιπτώσεις δωροδοκίας δημόσιων λειτουργών άλλου κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά συναυτουργία σύμφωνα με το άρθρο 2 παρ. 1 εδ. 1 αρ. 2α Νόμος για το Πρωτόκολλο της 27^ης Σεπτεμβρίου 1996 για την σύμβαση για την προστασία των οικονομικών συμφερόντων της EE (EuBestG) σε συνδυασμό με τις παρ. 334 παρ. 1 εδ. 1, παρ. 3 Αρ. 2, παρ. 53, παρ. 25 παρ. 2 του Ποινικού Κώδικα.

Κατόπιν αιτήσεως της Εισαγγελίας σας επιβάλλεται μία συνολική στερητική της ελευθερίας ποινή ενός έτους.

Οι επί μέρους ποινές ανέρχονται η κάθε μία σε εννέα μήνες. Η εκτέλεση της στερητικής της ελευθερίας ποινής αναστέλλεται. Θα συσχετισθεί η συνημμένη απόφαση αναστολής. Αντί της μη εισπράξιμης χρηματικής ποινής επιβάλλεται ποινή στερητική της ελευθερίας. Το ημερήσιο κόστος αντιστοιχεί σε μία ημέρα ποινής στερητικής της ελευθερίας. Εσείς αναλαμβάνετε τα έξοδα της διαδικασίας και των απαραίτητων δαπανών.

Αυτή η διαταγή ποινής θα γίνει τελεσίδικη και εκτελεστή εάν εσείς δεν ασκήσετε ανακοπή, εντός δύο εβδομάδων από την επίδοση στο Ειρηνοδικείο Μονάχου εγγράφως ή στο πρωτόκολλο της γραμματείας.

Η έγγραφη δήλωση πρέπει να γίνει στη γερμανική γλώσσα.

Υπόμνηση υποβολής ενδίκων μέσων:

Η λίστα με τα εμβάσματα στον ελβετικό λογαριασμό της FAIRWAYS LTD μεταξύ Αυγούστου και Οκτωβρίου 2004.

Κατά της συνημμένης διαταγής επιβολής ποινής μπορείτε να ασκήσετε ανακοπή εντός δύο εβδομάδων από την επίδοση. Η ανακοπή μπορεί να περιοριστεί σε μεμονωμένα θέματα προσφυγής. Στην περίπτωση της εμπρόθεσμης ανακοπής λαμβάνει χώρα η κύρια δίκη, εάν η Εισαγγελία δεν παύσει την ποινική δίωξη ή εσείς αποσύρετε την ανακοπή.

Κατά της απόφασης για τα δικαστικά έξοδα και τις απαραίτητες δαπάνες μπορείτε, όταν η αξία του αντικειμένου της προσφυγής ξεπερνά τα 200 ευρώ, να καταθέσετε στο Ειρηνοδικείο Μονάχου εντός μιας εβδομάδας από την επίδοση του εντάλματος επιβολής ποινής, άμεση προσφυγή. Η ανακοπή και η προσφυγή μπορούν να υποβληθούν εγγράφως ή στο πρωτόκολλο της γραμματείας του Ειρηνοδικείου. Η έγγραφη δήλωση πρέπει να γίνει στη γερμανική γλώσσα. Για τις γραπτές δηλώσεις δεν αρκεί για την τήρηση της προθεσμίας η εμπρόθεσμη παράδοση στο Ταχυδρομείο. Πολύ περισσότερο, η προθεσμία τηρείται μόνο όταν η δήλωση εισαχθεί πριν από τη λήξη της προθεσμίας στο Δικαστήριο.

Σημαντική παρατήρηση. Μετά την τελεσιδικία της διαταγής επιβολής ποινής θα λάβετε μια αίτηση πληρωμής για τα δικαστικά έξοδα με ένα προσυμπληρωμένο έμβασμα/έντυπο αποδεικτικού πληρωμής, εάν δεν έχετε ήδη καταβάλει έξοδα εξασφάλισης Hoehe Kosten Stcherheit).

Παρακαλώ πληρώστε μετά την λήψη του αιτήματος πληρωμής και χρησιμοποιήστε απαραιτήτως το προσυμπληρωμένο έντυπο εμβάσματος–έντυπο αποδεικτικού πληρωμής».

Εκ της εν λόγω αποφάσεως και από την ομολογία του «στρατηγού» του ΠΑ.ΣΟ.Κ κυρίου Θεόδωρου Τσουκάτου, κατά την απολογία του στην δίκη για την υπόθεση των «μαύρων ταμείων» της Siemens, ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ η κατ’ εξακολούθηση παράνομη συμπεριφορά των πολιτικών κομμάτων ΠΑ.ΣΟ.Κ και Νέας Δημοκρατίας που παραβιάζουν το Σύνταγμα και τους νόμους αφού με την προρρηθείσα πρακτική επίορκων κρατικών λειτουργών, Βουλευτών και Υπουργών ή προστηθέντων αυτών, κατέστησαν παράνομα αποδέκτες χρηματικών ποσών ή παροχών, γεγονός το οποίο νοθεύει την κρίση των Βουλευτών τους και δημιουργεί σύγκρουση συμφερόντων που εμποδίζει την κατά συνείδηση ψήφο τους, πρακτική η οποία, όπως προκύπτει από το δημοσιοποιηθέν εύρος, εκ της εντάσεως και της μακροχρόνιας εφαρμογής της, συνιστά απειλή κατά του Πολιτεύματος διά του σφετερισμού της Λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτήν δημιουργώντας προϋποθέσεις ουσιαστικής εκτροπής του.

Με την εγκληματική αυτή συμπεριφορά των, δύο εγκληματικές οργανώσεις ενδύθηκαν τον μανδύα πολιτικού κόμματος και απολαμβάνουν προνόμια και πόρους του δημοκρατικού πολιτεύματος. Τα εν λόγω πολιτικά κόμματα, από την 13^η Αυγούστου 2009, ως όμηροι και υποτελή όργανα ξένης δύναμης (της Γερμανίας) και των λοιπών Διεθνών τοκογλύφων, κατέστησαν οι δήμιοι της τιμής και της υπολήψεως του Έθνους. Έρμαια δε της δωροδοκίας της Siemens AG διαπραγματεύθηκαν, εκβιαζόμενα, το μέλλον της Χώρας ενώ η Δικαστική λειτουργία, έχοντας συναινέσει στην υποδούλωση της Πατρίδας μας, ΔΕΝ άσκησε την υπό του Συντάγματος υποχρέωσή της ως όφειλε, διαπράττοντας τοιουτοτρόπως από κοινού, ως όργανα του Κράτους, το συνεχές ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ όπως αυτό στοιχειοθετείται από την 2^α παράγραφο του 134^ου άρθρου του Ποινικού Κώδικα.

Η Λαϊκή Κυριαρχία, ο υπέρτατος άρχων ενός Δημοκρατικού Πολιτεύματος, ως δρώσα και ενεργή δύναμη που καθορίζει και διατηρεί το περιεχόμενο της Ελευθερίας που επέλεξε ο Λαός, οφείλεται να μείνει ζωντανή, ο σφετερισμός της δε αποτρέπεται πάση δυνάμει και θυσία, όπως αντικρούεται ο ξένος εισβολέας κατά της Πατρίδας. Μιάς Πατρίδας, που ταυτίζεται αξιακά με τον σκληρό πυρήνα της Δημοκρατίας, τον Λαό της και τα δίκαιά του και λειτουργεί προς χάριν του και δεν νοείται έξω, πάνω, ή χωρίς αυτόν.

Η εκάστοτε Βουλή, σε συμπαιγνία με την εκάστοτε Κυβέρνηση και με την αμέριστη συνδρομή της Δικαιοσύνης, με σφετερισμό των ιδιοτήτων τους ως κρατικών οργάνων, αλλοίωσαν την λειτουργία Θεμελιωδών Θεσμών του Δημοκρατικού Πολιτεύματος μας που εγκαθιδρύονται με το Σύνταγμά μας και αφού, τα εν λόγω κυρίαρχα τοξικά όργανα του κράτους, τους κακοποίησαν, εναλλάξ και από κοινού, και ως αδίστακτοι μισθοφόροι των διαφθορέων τους εφάρμοσαν τις επιλογές τους αδρανοποιώντας το υφιστάμενο συνταγματικά Δημοκρατικό Πολίτευμα, οφείλετο να υποστούν τις υπό του νόμου κυρώσεις.

Αντί όμως τα πολιτικά κόμματα, ΠΑ.ΣΟ.Κ και Νέα Δημοκρατία, να τιμωρηθούν ως δωροδοκηθέντα, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 159 του Ποινικού Κώδικα, υπό την σκέπη της Δικαιοσύνης, συμμετέχουν στην συγκρότηση της εκάστοτε Βουλής και των κυβερνήσεων σφετεριζόμενα από κοινού την Λαϊκή Κυριαρχία, με αποτέλεσμα η Σύνταξη της Ελληνικής Πολιτείας, από το σαθρό υπόβαθρο αυτής έως και την, δίκην ιλαροτραγωδίας, φενακιστική εκλογή του εκάστοτε Προέδρου της Δημοκρατίας, ως εκφάνσεις λειτουργίας κρατικής οντότητος, να καθίστανται παράνομα και ανυπόστατα.

Ένεκα τούτων, τεκμαίρεται ότι κάθε πολίτης δικαιούται να κρίνει, να επικρίνει και να κατακρίνει–δημόσια, προφορικά και εγγράφως ή διά του τύπου, κάθε δημόσιο λειτουργό και βεβαίως κατά πρώτο και κύριον λόγο τις εξουσίες, κάνοντας χρήση του ατομικού και πολιτικού του δικαιώματος που κατοχυρώνεται στο 14° άρθρο του Συντάγματος και διασφαλίζει την ελευθερία του λόγου και του τύπου.

ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ:

Οι αρμόδιοι Εισαγγελείς του Αρείου Πάγου κ. Γεώργιος Σανιδάς και ο διαδεχθείς αυτόν κύριος Ιωάννης Τέντες, «….στην εξυπηρέτηση του πολίτη και μόνο, υπέρ του οποίου υπάρχουν και λειτουργούν», όταν δημοσιεύθηκε η ανωτέρω απόφαση του Ειρηνοδικείου του Μονάχου, η οποία έχει αναδειχθεί σε ρυθμιστή των εξελίξεων στην Ελλάδα, σε σφιχτό εναγκαλισμό με την παραβίαση των ουσιαστικού δικαίου κανόνων επ’ ωφελεία των παρανομιασάντων κομμάτων που σφετερίζονται την πολιτική εξουσία στον τόπο, ολιγώρησαν και «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι» δεν προέβησαν άμεσα, ως όφειλαν, στα αναγκαία Δικαστικά Μέτρα ήτοι: Στην κατ’ άρθρο 11 του Ποινικού Κώδικα «Αναγνώριση αλλοδαπής Ποινικής Απόφασης» και την ολιγωρία αυτή διαπιστώνουμε τόσο εκ μέρους της Δικαστικής λειτουργίας και των φυσικών οργάνων αυτής που αποφεύγουν να αναγνωρίσουν την απόφαση του Ειρηνοδικείου του Μονάχου ώστε να επέλθουν οι υπό του νόμου προβλεπόμενες συνέπειες αλλά και εκ των θεσμικών λειτουργιών προς αποφυγή απόδοσης ευθυνών και την αναγκαία και επιβεβλημένη κάθαρση του όλου ιοβόλου πολιτικού συστήματος. Ευθύνη όμως υπάρχει εκεί όπου υπάρχει εξουσία και όπου εξουσία εκεί και ευθύνη.

Η μη απόδοση των προσηκόντων ευθυνών στους δωροδοκηθέντες και υποχείριους πολιτικούς σχηματισμούς είχε ως αποτέλεσμα την κατάλυση «….της ελεύθερης λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος…» και τούτο διότι οι ανωτέρω Εισαγγελικοί λειτουργοί, ΔΕΝ προέβησαν στα επιβαλλόμενα, υπέρ του κυρίαρχου Λαού, αναγκαία μέτρα διασφάλισης της Λαϊκής θέλησης, ως είχαν υποχρέωση, ήτοι της εφαρμογής των διατάξεων των άρθρων 159 και 159Α του Ποινικού Κώδικα ως και την Παρεπόμενη ποινή της Γενικής Διατάξεως του 59^ου άρθρου του Ποινικού Κώδικα που είναι: «α. η αποστέρηση θέσεων και αξιωμάτων, και ε. η δήμευση», ως και των διατάξεων του 60^ου άρθρου του Ποινικού Κώδικα: «αποστέρηση της δημόσιας θέσης ή του δημόσιου ή αυτοδιοικητικού αξιώματος που κατέχει…..».

Τα διαπραχθέντα αδικήματα, διά των πράξεων και των παραλείψεων εκ μέρους των αρμοδίων εκπροσώπων και της Δικαστικής λειτουργίας, κατά σφετερισμό της Λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή, ήτοι: της παράβασης καθήκοντος, της κατάχρησης εξουσίας, της παρασιώπησης εγκλήματος και της υπόθαλψης εγκληματία, είχαν ως αποτέλεσμα την μη έκδοση του κυρίου Μιχάλη Χριστοφοράκου και την μη απόδοση του, εις χείρας της Γερμανικής Δικαιοσύνης, σκληρού δίσκου του υπολογιστή του. Με την κατηγορία δε του Γερμανικού Δικαστηρίου ότι και τα δύο κόμματα, ως δωροδοκηθέντα και διακινούντα μαύρο χρήμα και ως εγκληματικές οργανώσεις πλέον δρώντα, έχουν καταστεί υποχείρια των Γερμανικών Αρχών οι οποίες ΕΚΒΙΑΖΟΥΝ το εμπλεκόμενο πολιτικό σύστημα που διαμορφώθηκε κατά την διάρκεια της «Μεταπολίτευσης» και ιδιαίτερα από του 1996 όταν ο κύριος Μιχάλης Χριστοφοράκος ανέλαβε Διευθύνων Σύμβουλος της Siemens και ο κύριος Κώστας Σημίτης πρωθυπουργός της χώρας.

Τα ανωτέρω επιρρωνύονται από τις πρωτοφανείς καταγγελίες του πρώην αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου κυρίου Ιωάννη Παπανικολάου, τα οποία αποτελούν ισχυρό ράπισμα στην υποκρισία περί δήθεν ανεξάρτητης Ελληνικής Δικαιοσύνης όταν καταγγέλλει αναξιοκρατία, οσφυοκαμψία, αριβισμό, ιδιοτέλεια, ανεπάρκεια και αρνησιδικία που χαρακτηρίζουν τις τελευταίες δεκαετίες τον ευαίσθητο χώρο της.

Και αυτούς τους βαρείς χαρακτηρισμούς για την Δικαστική Εξουσία, δεν τις διατυπώνει ο οποιοσδήποτε, αλλά ένας ανώτατος Δικαστής σε συνέντευξή του στον δημοσιογράφο κύριο Τάκη Κωνσταντινόπουλο, αποκαλύπτοντας το απαξιωμένο πρόσωπο της Ελληνικής Δικαιοσύνης ως θεσμού της Δημοκρατίας, η οποία διέρχεται την μεγαλύτερη κρίση που γνώρισε ποτέ στα τελευταία πενήντα χρόνια, βαρύτατα τραυματισμένη από τα φαινόμενα της διαφθοράς, της σήψης, της αρνησιδικίας και της αναποτελεσματικότητας.

«Αισθάνομαι, δηλώνει, άφατη λύπη για την παρακμή και την κατάπτωση της Δικαιοσύνης της Πατρίδας μου, αλλά και οργή και αγανάκτηση για τις νοοτροπίες και συμπεριφορές αρκετών δικαστικών λειτουργών και η εικόνα της Δικαιοσύνης, σήμερα καταδεικνύει σοβαρό έλλειμμα ανεξαρτησίας.

Απογοητευτικές είναι και οι ουκ ολίγες περιπτώσεις δουλικής οσφυοκαμψίας απέναντι στην Εκτελεστική Εξουσία, ιδίως των πλέον ευάλωτων ηγεσιών της (Προέδρων, Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου και αντιπροέδρων) ή των επίδοξων διαδόχων τους όταν κύρια μέριμνα ορισμένων ηγεσιών της φαίνεται να είναι είτε η συγκάλυψη πολιτικών ή ποινικών ευθυνών για σκάνδαλα, είτε η εξυπηρέτηση άνομων συμφερόντων επωνύμων και ισχυρών, ιδίως πλουσίων επιχειρηματιών, είτε η άσκηση πιέσεων προς ακέραιους δικαστές, είτε οι συνεχείς και επιτηδευμένες αναβολές κρίσιμων υποθέσεων. Όπως επίσης, δεν τιμά την Δικαιοσύνη, το ότι ορισμένοι δικαστές, συνήθως θεσιθήρες και αριβίστες, επιδεικνύουν κραυγαλέο κομματικό ή και θρησκευτικό φανατισμό μεροληπτώντας ασύστολα χωρίς να κρατούν ούτε τα προσχήματα, είτε υπέρ πολιτικών συγκεκριμένου κόμματος, είτε υπέρ των θέσεων κληρικών ή μοναχών.

Πρωτεύοντα αίτια της σημερινής κρίσης είναι η διαφθορά, η διάσπαρτη ανομία και η ατιμωρησία, με αποτέλεσμα να γονατίσει το κράτος κάτω από το βάρος της κακοδιαχείρισης της σπατάλης πόρων και της πελατειακής διασπάθισης των χρημάτων του Ελληνικού Λαού. Μαζί αναδείχτηκε και μία άλλη κρίση, η αδυναμία των θεσμών της Πολιτείας και ιδίως της Δικαιοσύνης να ελέγξουν τα φαινόμενα που οδηγούν στην αυθαιρεσία και στην υπέρβαση κάθε κανόνα, χωρίς συνέπειες για κανέναν. Με την σειρά της αυτή η ανομία, την οποία εξέθρεψε και γιγάντωσε, μεταξύ άλλων, και η δυσλειτουργία της Δικαιοσύνης, έφερε και την καταρράκωση της αυτοπεποίθησης του Ελληνικού Λαού.

Δεν είναι τυχαίο ότι όλο και περισσότεροι διακηρύσσουν ότι στην Ελλάδα κανείς δεν τιμωρείται και ότι δύσκολα και μετά μεγάλη ταλαιπωρία και αγαθή τύχη βρίσκει κανείς το δίκιο του. Όλο δε και πληθαίνουν τα χείλη, στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό, στα οποία ανεβαίνει το αγωνιώδες ερώτημα: «Στην Ελλάδα, δεν υπάρχει;».

Έτσι ούτε το κοινό περί δικαίου αίσθημα των πολιτών ικανοποιείται, ούτε η Δικαιοσύνη λειτουργεί με έναν τέτοιο τρόπο που οι πολίτες να αισθάνονται ότι υπάρχει μια Εξουσία που τους προστατεύει και ελέγχει κάθε ανομία.

Πρέπει να καταστεί σαφές σε όλους, άρχοντες και αρχόμενους, και κύρια βεβαίως, στους δικαστικούς λειτουργούς, ότι αν δεν αποκατασταθεί η ως άπαρτο κάστρο, λαμπρό και ασύλητο οχύρωμα της Δημοκρατίας, ΔΕΝ θα επανέλθει η διασαλευθείσα εμπιστοσύνη των πολιτών προς την Δικαιοσύνη.

Όπως και άλλοι δικαστικοί λειτουργοί, έτσι κι εγώ δέχθηκα πολλές φορές παρεμβάσεις στο δικαστικό μου έργο, κυρίως από συναδέλφους μου και μάλιστα, κατά κανόνα, ιεραρχικά ανωτέρους μου, αλλά και από διάφορα άλλα πρόσωπα εκτός δικαστικού χώρου.

Οι αθέμιτες αυτές παρεμβάσεις, άμεσες ή έμμεσες, ήπιες ή σκαιές και ιταμές, προφορικές ή έγγραφες σε μερικές περιπτώσεις συνοδεύτηκαν και με απειλές απροκάλυπτες ή συγκαλυμμένες. Μάλιστα, όταν αρνήθηκα να παραβώ το υπηρεσιακό μου καθήκον και να ενδώσω στην τελεσιγραφική εντολή παράδοσης της πειθαρχικής δικογραφίας κατά Νικολάου Ζαγοριανού στοχοποιήθηκα, από αυτούς που οργάνωσαν την φίμωσή μου, με μέθοδο γκεμπελικού τύπου.

Έτσι οι έχοντες συμφέρον, δηλαδή οι φερόμενοι ως ενεχόμενοι στο μέγιστο σκάνδαλο της Siemens, συνεπικουρούμενοι από κομματικούς, μεθόδευσαν την συγκαλυπτική της αλήθειας ανάκριση–παρωδία.

Ο τρόπος και τα κριτήρια επιλογής της ηγεσίας της Δικαιοσύνης από τον εκάστοτε Πρωθυπουργό και από αυτούς που επηρεάζουν την κρίση του υπέρ του ενός ή του άλλου υποψηφίου, αποτελεί την πιο πονεμένη ιστορία της Ελληνικής Δικαιοσύνης, έχει εξελιχθεί σε τραγωδία για την ανεξαρτησία της και απαρχή πολλών από τα δεινά της.

Αν κατέγραφα όσα βίωσα, πάνω από σαράντα χρόνια, σχετικά με τις επιλογές αυτές, τα όσα είδα και άκουσα, θα αρκούσαν για να γεμίσουν τις σελίδες ενός βιβλίου, με τον τίτλο «Η μαύρη βίβλος της Ελληνικής Δικαιοσύνης».

Προς το παρόν επιγραμματικά σημειώνω ότι προτιμώντας σε αρκετές περιπτώσεις, στις επιλογές αυτές όχι οι άριστοι αλλά οι αρεστοί στον εκάστοτε Πρωθυπουργό και το περιβάλλον του, οι βολικοί, οι υπάκουοι, οι οσφυοκάμπτες, οι διαπλεκόμενοι, οι συναλλασσόμενοι, οι κομματικά προσκείμενοι, οι δημοσιοσχεσίτες και, βέβαια, οι συνεργαζόμενοι με θρησκευτικές ή παραθρησκευτικές σέκτες ή με συνδικαλιστές του κλάδου ως κομματικούς τοποτηρητές ή οι έχοντες σχέση με υπουργούς ή άλλα πρόσωπα της εκτελεστικής εξουσίας. Έτσι δημιουργούνται κακά πρότυπα και περνά το μήνυμα στους νεώτερους δικαστές, ότι για να προαχθούν στην ηγεσία της Δικαιοσύνης θα πρέπει να γίνουν και αυτοί αρεστοί και υποτακτικοί στην εκτελεστική εξουσία και τους παρατρεχάμενούς της.

Και όλοι αυτοί που κόπτονται υπέρ του ενός ή του άλλου υποψηφίου και ιδίως οι βαρόνοι της πολιτικής, του τύπου και του χρήματος, ενεργούν μετά από δουλικές παρεκκλίσεις του εκλεκτού τους, αφού ο τελευταίος διέλθει επιτυχώς τις εξετάσεις υποτέλειας στις οποίες τον υποχρεώνουν και υπογράψει το σχετικό νοητό «γραμμάτιο» οφειλής, και βέβαια προς εξυπηρέτηση των ιδιοτελών τους συμφερόντων, γιατί είναι σίγουρο ότι αν επιλεγεί ο εκλεκτός τους θα του ζητήσουν το τίμημα της οφειλής του (αντάλλαγμα), δηλαδή την ψυχή και τη συνείδησή του. Η «οφειλή» αυτή αποτελεί και τον «προσωπικό λόγο» εκτροπής σε ανομίες, αδικίες και δικαστικές αυθαιρεσίες από ορισμένους δικαστικούς λειτουργούς».

Την απάντηση στο ερώτημα: «Ποιός τελικά προστατεύει τους διεφθαρμένους, τους ανήθικους και τους ανίκανους;» την έχει δώσει ο αείμνηστος Πρόεδρος του Αρείου Πάγου Στέφανος Ματθίας το έτος 2005 στο Νομικό Περιοδικό «Συνήγορος».

Έργα προστάτη των τοιούτων Δικαστικών λειτουργών αναλαμβάνουν, είτε πρόσωπα του δικαστικού χώρου, όπως συνδικαλιστές, ανώτατοι Δικαστές εν ενεργεία και συνταξιούχοι, αλλά και Δικαστές κατώτερων βαθμών, είτε πρόσωπα εκτός δικαστικού χώρου, όπως πολιτικοί, δημοσιογράφοι κ.λ.π. Ο κύριος Παπανικολάου δε για τον τότε Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Ιωάννη Τέντε, σημειώνει ότι επιχείρησε να του πάρει την δικογραφία πριν ασκήσει δίωξη σε βάρος του ανακριτή «σε μία προσπάθεια φίμωσής του». Σε μερικές μάλιστα περιπτώσεις, βλέπουν το φως της δημοσιότητας δημοσιεύματα στον τύπο υπέρ διεφθαρμένων ή ανεπαρκών δικαστών. Έτσι στα παραδοσιακά «μιλήματα» ή «πιασίματα» μερικές φορές ολόκληρων συνθέσεων, χρησιμοποιείται και η προστασία του παντοδύναμου τύπου.

Σύμφωνη με τα ανωτέρω καταγγελλόμενα είναι και η πρώην Πρόεδρος της Βουλής κυρία Άννα Ψαρούδα-Μπενάκη με τα όσα τραγικά καταθέτει στην συνέντευξή της στο Περιοδικό «ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ» το έτος 1995:«…Ιδιαίτερα στον χώρο της Δικαιοσύνης έχω ορισμένες ιδέες που προσπαθώ να κάνω κατανοητές. Δεν μπορεί η υπόδειξη της ηγεσίας της Δικαιοσύνης να είναι ανεξάρτητη από την πολιτική. Δεν είναι σε κανένα μέρος του κόσμου και δεν μπορεί να είναι, διότι είναι μία εξουσία που και αυτή αντλεί τη δύναμή της από τον λαό και επομένως από κάπου πρέπει να ελέγχεται. Αν δεν ελέγχεται από πουθενά φτάνουμε στο «Κράτος των Δικαστών» που είναι κάτι ανεξέλεγκτο και ανεπιθύμητο. Επομένως η υπόδειξη των δικαστών στο ανώτατο επίπεδο, το ηγετικό, από την εκάστοτε κρατούσα εξουσία, γιά εμένα είναι φυσιολογική. Θεωρώ λοιπόν φυσιολογικό μιά πολιτική εξουσία να επιλέξει την κορυφή της Δικαιοσύνης ανάλογα με την ιδεολογία της και τις πολιτικές της πεποιθήσεις. Μία σοσιαλιστική κυβέρνηση θα αναζητήσει μεταξύ των δικαστών πρόσωπα που εμφορούνται κατά κάποιο τρόπο από την σοσιαλιστική ιδεολογία, μιά φιλελεύθερη από την φιλελεύθερη κ.λ.π. Αυτό είναι αυτονόητο να γίνει….».

Και η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη; Η μάσκα της «ανεξάρτητης» κύριοι της ισταμένης και καθημένης Δικαιοσύνης δεν σας τιμά. Βγάλτε την. Θα δείξει γενναιότητα. Όσοι δειλιάζουν δεν αφήνουν κανένα σημάδι στην Ιστορία. Δεν έχουν Ιστορία ή μέλλον.

Υπό τα ως άνω δεδομένα, οι πολιτικοί σχηματισμοί ΠΑ.ΣΟ.Κ και Νέα Δημοκρατία βαρυνόμενοι με εγκληματική δραστηριότητα, ένεκα της συγκεκριμένης αποφάσεως, βρέθηκαν, εκβιαζόμενοι, σε αδυναμία διαπραγμάτευσης των εθνικών μας θεμάτων και υπό πολιτική και ποινική ομηρία, ως τυφλά όργανα ξένων δυνάμεων, σφετερίστηκαν την Λαϊκή Κυριαρχία και τις εξουσίες που απορρέουν από αυτήν και με πρόφαση τα νοθευμένα στοιχεία της χειραγωγημένης Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛ.ΣΤΑΤ) για το Δημόσιο χρέος, παραβίασαν κατάφορα το Σύνταγμα και ως Συνταγματικές λειτουργίες παρέδωσαν ενσυνειδήτως από κοινού και μεθοδευμένα την Χώρα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και στην Τρόϊκα, εκχωρώντας πλήρως την Εθνική μας κυριαρχία και την Εθνική μας αξιοπρέπεια καθιστώντας την Πατρίδα μας υποχείριο κατακτητών και τυράννων εχόντων ως μόνες αρετές την δολιότητα, την βιαιότητα, την εγωτέλεια, την αιμοδιψή εμπάθεια και χυδαιότητα που κραυγάζουν προς καταισχύνη της Πατρίδος μας από ό,τι γράφουν, ό,τι λέγουν, ό,τι σκέπτονται και ενεργούν ενώ η παρουσία τους στην Χώρα μας είναι αντισυνταγματική και παράνομη και ως τέτοια θα έπρεπε να είχε εξ’ αρχής αποκρουσθεί. Αλλά εις μάτην.

Έκτοτε δεν έχουμε Ελληνική Κυβέρνηση και οι Συνταγματικές λειτουργίες της Πολιτείας είναι πιόνια της αυτοκρατορίας των Διεθνών τοκογλύφων και νομοθετώντας επιβάλουν την θέλησή τους καταλύοντας το Σύνταγμα. Η εκάστοτε υποτιθέμενη Ελληνική Κυβέρνηση δεν έχει την δυνατότητα να ενεργήσει ως κυβέρνηση ανεξάρτητου κράτους, αλλά ενεργεί ως εντολοδόχος των «δανειστών», ως πανστρατιά Μήδων και εκβιαζόμενη υποκύπτει και δέχεται τις παρατηρήσεις τους επί των υποδειχθέντων και λαμβάνει εντολές χωρίς αντίλογο ενώ η Δικαιοσύνη, θηλάζουσα από τους δηλητηριώδεις μαστούς των «ιερών αγελάδων» και φαλκιδεύουσα την Συνταγματική νομιμότητα, περί άλλων τυρβάζει και τούτο διότι, δεδομένης της ανοχής της στην ωμή παρέμβαση τόσο της Νομοθετικής όσο και της Εκτελεστικής εξουσίας στην λειτουργία της, έχει αποδεχθεί τον ευνουχισμό της και αυτοκαταργούμενη έχει εκχωρήσει η ίδια τις θεσμικές της αρμοδιότητες κατά παράβαση των διατάξεων του Συντάγματος που έχουν τεθεί κατά της καταλύσεώς του. Τότε, γιά ποιά Δημοκρατία μιλάμε; Για την κατ’ εξακολούθηση βιασθείσα Δημοκρατία από τους ίδιους τους φύλακές της;

Δημοκρατία είναι να διαχειρίζεσαι τα εθνικά συμφέροντα ανάλογα με τις εντολές που δέχεσαι από ξένα κέντρα αποφάσεων; Δημοκρατία είναι τα κόμματα να έχουν κατασπαράξει τα οικονομικά του κράτους, να κυβερνούν με δολιότητα και να σέρνουν ένα Έθνος προς τον θάνατο αντί να καταργηθούν; Δημοκρατία είναι όποια αντίθετη προς την πολιτική τους φωνή να πνίγεται από την κρατική καταστολή; Δημοκρατία είναι όταν πλήθος Ελλήνων χτυπιέται ανελέητα, προπηλακίζεται και απωθείται με χημικά και δακρυγόνα από τις αδίστακτες διμοιρίες των σιδερόφρακτων ΜΑΤ στο Σύνταγμα, στο Πισοδέρι το 2018, για να επιβάλλουν με αποκρουστική ξεδιαντροπιά τις κυβερνητικές επιλογές ακόμη και δια της βίας; Και γεννάται το ερώτημα: «Μα έχει και η Δημοκρατία τάγματα εφόδου»; Δημοκρατία είναι τα παιδιά να μην έχουν δωρεάν υγεία και παιδεία την στιγμή που η Χώρα βυθίζεται στην ανεργία και την ίδια στιγμή υπέρογκα ποσά να διατίθενται προς τις τράπεζες από το υστέρημα του πολίτη; Δημοκρατία είναι το Κράτος να κλέβει τα χρήματα των εργαζομένων από τα ασφαλιστικά ταμεία και οι συνταξιούχοι να λιμοκτονούν; Δημοκρατία είναι μηνύσεις πολιτών και έρευνες δικαστηρίων κατά πολιτικών να βρίσκονται στα συρτάρια των γραφείων της Βουλής και οι «βαμπίρ εθνοπατέρες» να τις γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους και η τρίτη λειτουργία της πολιτείας να κωφεύει; Δημοκρατία είναι το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας η οποία ανήκει στον Λαό; Δημοκρατία είναι η, εκ μέρους Υμών, απόκρυψη απίστευτων σκανδάλων με κεντρικούς πρωταγωνιστές τους πολιτικούς; Η Δημοκρατία που επιβάλλεται είναι μία ιδιότυπη (sui generis), προσαρμοσμένη στην Νέα Τάξη Πραγμάτων, την οποία υπηρετεί ή εκείνη για την οποία απαξιωτικά μίλησε ο Πλατωνικός Σωκράτης: «Ουκ εξ άλλης πολιτείας Τυραννίς καθίσταται ή εκ Δημοκρατίας».

Ποιός, εξ υμών κύριοι της ισταμένης και καθημένης Δικαιοσύνης μπορεί να μας πει ότι αυτό λέγεται Δημοκρατία; Αυτοί που κυβερνούν τώρα κυβερνούσαν από πάντα και η εκάστοτε Βουλή, κατά τις δικές των αλληλοκατηγορίες, που εφαρμόζει πρακτορικές και μαφιόζικες πρακτικές, λειτουργούσε και λειτουργεί ως πλυντήριο ανομημάτων ενός αδίστακτου παρακράτους. Εδώ συντελείται μία γενοκτονία και εσείς ίστασθε μακράν του Λαού. Δεν είναι γενοκτονία οι χιλιάδες αυτοκτονίες; Δεν είναι γενοκτονία οι ανασφάλιστοι που πεθαίνουν καθημερινά στα κατακρεουργημένα νοσοκομεία; Δεν είναι γενοκτονία τα λιπόθυμα από την πείνα παιδιά στα σχολεία και η αναγκαστική μετανάστευση χιλιάδων Ελλήνων;

Θα πούμε όμως και τί είναι χούντα. Χούντα είναι σε μία Πατρίδα να της συμπεριφέρεσαι λες και είναι ιδιοκτησία σου και να την ξεπουλάς καθημερινά. Χούντα είναι οι κεφαλικοί φόροι που δεν έχουν αντίκρισμα σε παροχές. Χούντα είναι να μετατρέπεις τους νοικοκυραίους σε άνεργους και σε άστεγους. Χούντα είναι να υποχρεώνονται οι συνταξιούχοι σε μόνιμη ανέχεια, να καταδικάζονται ασθενείς σε θάνατο, το δελτίο αυτοκτονιών να βαίνει ανοδικό και η Δικαιοσύνη να μην απονέμεται. Χούντα είναι η κάθε αντίθετη φωνή να πνίγεται σε δακρυγόνα, να χτυπιέται και να φυλακίζεται. Χούντα είναι να έχεις επιστρατεύει όλο το παρακράτος για να φοβίσεις τους πολίτες ή για να τους χειραγωγήσεις μέσα σε θύελλα από ψέματα και αυταπάτες. Χούντα είναι να βλέπεις τον Λαό να πεθαίνει και εσύ να κόπτεσαι για τους τραπεζίτες και τους «συμμάχους».

Το σύνθημα του τότε είναι πιό επίκαιρο όσο ποτέ. Οι «δημοκράτες» εδώ και χρόνια δείχνουν τις πραγματικές τους προθέσεις για εμάς και τα παιδιά μας. Η χούντα αυτή, κάτω από την φενάκη της κάλπικης Δημοκρατίας, κυβερνά επί σαράντα έξ χρόνια. Όσοι καταδίκασαν τον Ελληνικό Λαό στην ανέχεια, να δεχθούν επιτέλους και τις ευθύνες των πράξεών τους. Να ανοίξουν οι πόρτες της πραγματικής Δημοκρατίας, να δικαστούν οι δολοφόνοι και να χτίσουμε το αύριο του Έθνους μας. Ποιός εξ Υμών κύριοι, μετά ταύτα, τολμάει την σήμερον ημέρα να δηλώνει «αδαής» για τα τεκταινόμενα στην Πατρίδα μας; Η τότε απαίτηση του Λαού είναι τώρα επιβεβλημένη. Υπάρχει άραγε ελπίδα;

Εγκληματικές οργανώσεις, κύριοι της ισταμένης και καθημένης Δικαιοσύνης, δεν είναι μόνον εκείνες που δολοφονούν ανθρώπους αλλά και εκείνες που καταστρέφουν πατρίδες και οδηγούν χιλιάδες οικογένειες σε δράματα και την Πατρίδα στην διεθνή ανυπαρξία, την υποτέλεια και την ανυποληψία. Από την «μεταπολίτευση» και εντεύθεν, πολιτικά κόμματα, πλέοντα στον βούρκο της πολιτικής αθλιότητας, λειτούργησαν και λειτουργούν, υπό τα όμματα υμών, σαν Μαφίες, σαν Κόζα Νόστρα, σαν μέλη των μαφιόζικων «οικογενειών» του Παλέρμο Φεράντε και Φοντάνα, σαν Νονοί και Δον Κορλεόνε, σαν Καμόρα, σαν στην ταινία «Η τιμή των Πρίντζι», οδηγώντας την χώρα στην καταστροφή και τους Έλληνες σε «Άθλιους των Αθηνών», άστεγους, πεινασμένους και αυτοκτονούντες. Έχουν εδραιώσει την ύπαρξή τους στο ψέμα, στην ιδιοτέλεια, στην υποκρισία, στην εξαπάτηση και τον εμπαιγμό των Ελλήνων. Πληρώνουμε φόρους και χαράτσια για να δίνουν τα χρήματά μας, οι πολιτικοί εγκληματίες, σε ξένους και ντόπιους τοκογλύφους δανείων και σε εταιρείες αρπακτικά νύν και πρώην Υπουργών και Βουλευτών, αλλά και σε «επενδυτές» τύπου ως του μυστηριώδους Ισκαντάρ Σάφα, για να εκσυγχρονίσουν τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά και ναυπηγεία δεν είδαμε. Πληρώνουμε φόρους και χαράτσια για υποβρύχια που «γέρνουν», για ληγμένα εμβόλια, γιά οικονομικά σκάνδαλα τύπου Novartis και τις εξ αυτού τοξικές αναθυμιάσεις της Δικαιοσύνης. Και γεννάται το ερώτημα προς υμάς τους έχοντες την ευθύνη της προστασίας του νόμου, «είναι εγκληματίες ή όχι»;

Το δημόσιο χρέος κατάντησε business για τους «αποικιακούς αφέντες». Μας έφεραν, τεχνηέντως, σε βιοτικό επίπεδο αφρικανικής χώρας Υποσαχάριας ζώνης. Είναι επομένως πολιτικοί εγκληματικών οργανώσεων, ή όχι; Οι βαλίτσες με τα λεφτά, τα χαρτοκιβώτια Pampers με χρήματα, η Siemens, ο Χριστοφοράκος, ο Καραβέλας, ο Τσουκάτος, ο Μαντέλης, τα T0R-M1, ο Τσοχατζόπουλος, οι Αμερικάνοι, οι Γερμανοί, τα CDS, οι Συμβάσεις Ανταλλαγής (SWAPS), οι Ολυμπιακοί αγώνες, ο χρυσός στις Σκουριές, τα Ίμια, τα «Κουρέματα» στα Ομόλογα, τα δομημένα ομόλογα, οι Μετοχές, τα πετρέλαια με την ΑΟΖ, το Χρηματιστήριο, το Δ.Ν.Τ, με Τρόικα, με δάνεια, με τοκογλυφία των δανειστών, με τα Μνημόνια και τελικά την χρεοκοπία. Επέπεσαν ως σμήνη ακριδών επί των δημοσίων ταμείων και υμείς κύριοι καλύπτεστε υπό του «φύλλου συκής» του άρθρου 86, ως κρυπτόμενοι όπισθεν των δακτύλων σας.

Οι επίδοξοι Κοσμοκράτορες, της δομημένης χρηματοδότησης, έστησαν πανηγύρι εις βάρος της Ελλάδος και των Ελλήνων κατοχυρώνοντας την κυριαρχία τους. Οι εγκληματικές  οργανώσεις των πολιτικών, οι κατά τον Λένιν «χρήσιμοι ηλίθιοι», οδήγησαν υπέρ των  8.000.000 Ελλήνων στην φτώχια, στην εξαθλίωση και στις χιλιάδες αυτοκτονίες. Ο δείκτης της φτώχιας έφτασε σε δυσθεώρητα ύψη (στο 60% του πληθυσμού) και σήμερα μας ζητούν να καλύψουμε μαύρες τρύπες δις ευρώ, των δικών τους ανερμάτιστων πολιτικών και του αδηφάγου πλουτισμού των, παρά τις θυσίες που έχουμε υποβληθεί. Ο Θείος Μολώχ απαιτεί όλο και περισσότερα και τα πολιτικά ανδρείκελα, τα αργυρώνητα πιόνια, σπεύδουν να θυσιάσουν τους Έλληνες για την εύνοια του Θεού των να παραμείνουν γαντζωμένοι στην εξουσία. Υπακούοντας στις απαιτήσεις της θεότητας του θανάτου και της καταστροφής, παρέδωσαν τα πάντα μας στον εχθρικό μηχανισμό των Βρυξελών «Τρόϊκα» και σε σκοτεινούς χρηματοπιστωτικούς μηχανισμούς.

Αποδέχθηκαν, ερήμην του Λαού, υπόγραψαν και επέβαλαν Μνημόνια για να εξυπηρετούν τα συμφέροντα των Παντοκρατόρων. Αποδέχθηκαν τον απόλυτο έλεγχο της οικονομίας, παρέδωσαν όλον τον ορυκτό ενεργειακό πλούτο της χώρας, κατέστρεψαν τις Ελληνικές Βιομηχανίες δημιουργώντας ανεργία, επέβαλαν βαριές φορολογίες και χαράτσια στον Λαό, και όλα πηγαίνουν στα θυλάκια της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Και εσείς κύριοι της τρίτης Συνταγματικής λειτουργίας, έχετε επίγνωση της πραγματικότητας; Ζείτε εντός της Ελληνικής επικράτειας;

Επέτρεψαν σε στρατό εκατομμυρίων φανατικών Ισλαμιστών λαθρομεταναστών, χρηματοδοτούμενων από συγκεκριμένους χορηγούς μυστικών υπηρεσιών και Μ.Κ.Ο, να παραβιάσουν τα σύνορα και να εισβάλλουν στη πατρίδα μας κατακτώντας αυτήν άνευ πολέμου. Αποδέχθηκαν την μεταβολή του νόμου περί ιθαγένειας, την Ελληνοποίηση χιλιάδων λαθροεισβολαίων και τους χορήγησαν πολιτικά δικαιώματα με ψήφο, ώστε να νοθεύσουν την πατριωτική βούληση. Εκχώρησαν Εθνική κυριαρχία και επιτρέπουν σε ξένα εχθρικά στρατεύματα να στρατοπεδεύουν σε Ελληνικά εδάφη (ταξιαρχία SEEBRIG-Τύρναβος), προετοιμάζοντας έτσι τον διαμελισμό της πατρίδος μας, υπό την συνενοχή της πάσχουσας εκ μωρίας και τυφλότητος Δικαιοσύνης.

Υπό τις συνθήκες αυτές το πολίτευμα πλέον φέρει τον μανδύα της κατ’ επίφαση Δημοκρατίας. Από την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία μεταπηδήσαμε, υπό την κάλυψη υμών, πραξικοπηματικώς στον Κοινοβουλευτικό Ολοκληρωτισμό και ο κυρίαρχος Λαός δεν το γνωρίζει. Καννιβαλίζεται ο στοιχειώδης σεβασμός, υπό των αυτών οργάνων του Κράτους, προς την αρχή της Λαϊκής κυριαρχίας και τις διατάξεις του 2^ου άρθρου του Συντάγματος και γεννάται το εύλογο ερώτημα πλέον: Ποιός είναι ο κυρίαρχος εν προκειμένω;

Αποτελούμε μοναδικό παγκόσμιο φαινόμενο Χώρας που οι λειτουργίες σύνταξης της πολιτείας δρούν ως συμμορία, ως προδοτική εγκληματική οργάνωση και οδαλίσκη της παγκόσμιας Διακυβέρνησης.

El) OAK

Ντρεπόμαστε για την επιστημοσύνη της ισταμένης και καθημένης Δικαιοσύνης. Ντρεπόμαστε κύριοι διότι εγκαταλείψατε ένα Έθνος στους δολοφόνους του οι οποίοι, με την ανοχή υμών, μετέτρεψαν ένα κράτος σε Ανώνυμη Εταιρεία το οποίο, από το 2000 διαπραγματεύεται στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης κατά τα κατωτέρω:

CIK: IRS Number:

0000931106 000000000   033-84806

Company Name:

Detailed Company Information The following information was found for the selected company

HELLENIC REPUBLIC

Reporting File Number: Regulated Entity Type:

                   SIC  Code:                                     8888

                   Address:                           CHARALAMBOS ROCANAS CONSUL

                                                                                                 GENERAL

                                                                                          69 EAST 79^th STREET

                                                                                 NEW YORK, NEW YORK 10021

Phone Number:

State of Incorporation:

1231 2016-09-13 16:52:43.316

Fiscal Year End:                  
          Date of Last Update:

Ντρεπόμαστε για την επιστημοσύνη σας κύριοι της ισταμένης και καθημένης Δικαιοσύνης διότι, ουδείς εξ υμών προβληματίστηκε και να ερευνήσει, γιατί κατά την υπογραφή της Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης της 8^ης Μαΐου 2010, αντί της Γερμανίας, υπεγράφη με την τράπεζα Kreditanstalt fuer Wiederaufbau (KfW) που εκπροσωπεί τα συμφέροντα του γερμανικού Λαού; Μα διότι, Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΡΑΤΟΣ αλλά φέρει τον τίτλο:

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ Ε.Π.Ε.

BUNDESREPUBLIK DEUTSCHLAND FINANZAGENTUR GmbH

OΔOΣ:LURGIALLEE 5 D – 60439 FRANKFURT/MAIN

ΤΗΛ.: + 4969 – 25616 – 0 FAX : + 4969 – 25616 -1476

Αρ.Εγκρίσεως: HRB 51411 amtsgericht/frankfurt/main = Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο της Φρανκφούρτης- vertretungsberechtigte

Υπεύθυνοι εκπρόσωποι της εταιρείας: Dr. Tammo Diemer- Προϊστάμενος

Dr. Carsten Lehr – Προϊστάμενος

Umsatzsteuer – Identifikations- NR: [ΑΦΜ] : DE 137223325

Η εταιρεία εκπροσωπείται από τον εκάστοτε υπουργό των οικονομικών, ο οποίος έχει ελεγκτικό ρόλο και τον εκάστοτε καγκελάριο, ο οποίος χαράσσει την «πολιτική» της Εταιρείας.

Η Γερμανία δεν είναι κράτος διότι, μετά τον 2° Παγκόσμιο Πόλεμο, δέν της επετράπη να γίνει ΠΟΤΕ ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΚΡΑΤΟΣ!

Που σημαίνει ότι:

• Δεν έχει ακόμα Συνθήκη Ειρήνης.

• Βρίσκεται ακόμα σε εμπόλεμη κατάσταση, με 50 και πλέον χώρες με τις οποίες βρίσκεται απλώς σε Προσωρινή κατάπαυση πυρός!

• Βρίσκεται υπό κατοχή και υπό κατοχικό δίκαιο σε όλους τους τομείς.

• Δεν έχει γίνει πραγματική Ένωση το 1989 με την Συμφωνία 2+4, που απλά, ήταν μία τακτοποίηση συνόρων!

• Βρίσκεται επίσημα και νόμιμα, σε ΑΔΡΑΝΕΙΑ, στα όρια της Επικράτειας του 1937.

• Νόμιμο, αλλά σε προσωρινή αδράνεια είναι το Σύνταγμα του 1919 της Βαϊμάρης.

• Αντί για έγκυρο Σύνταγμα, της έχει επιβληθεί -λόγω κατοχής, κατά το Διεθνές Δίκαιο, ένας Βασικός Νόμος-για να λειτουργεί η γραφειοκρατία και η ασφάλεια του πολίτη, μέχρι την υπογραφή Συνθήκης Ειρήνης, την διενέργεια Εθνοσυνέλευσης και την ψήφιση νέου Συντάγματος, ή την επίσημη συνέχιση του Βασικού Νόμου, ή την επαναφορά του Συντάγματος του 1919, όπως ο Γερμανικός Λαός αποφασίσει.

• Ο Γερμανός «Πολίτης», αντί για ταυτότητα ταυτοποίησης προσώπου, έχει ένα Ειδικό Δελτίο «ΠΑΣΣΟ», ένα Personal Ausweis, για την Εταιρεία στην οποία ανήκει, αφού δεν μπορεί να ανήκει σε χώρα που δεν υπάρχει!!!

Και υμείς, οι δήθεν περισπούδαστοι, γλύφετε τις πατούσες του κάθε Σόιμπλε, που ξερίζωσε τα ζωτικά όργανα της Ελλάδος, μέσω του ΤΑΙΠΕΔ και ακολουθείτε, ως οικόσιτα, τις διαταγές της Μέρκελ, διαλύοντας την υπόσταση της Ελλάδος.

Υπό τα ως άνω δεδομένα ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΣΘΕ κύριοι να αδιαφορείτε για την άσκηση του δικαιοδοτικού σας έργου το οποίο επιβάλλεται να διέπεται από την κυριαρχία της υπέρτατης αρχής του δικαίου και όχι να μεταβάλλεστε σε «μηχανισμό επιβολής» εις βάρος της απονομής αυτής ταύτης της Δικαιοσύνης και του κοινωνικού συνόλου ενώ    κυρίαρχος Λαός, ΑΠΑΙΤΕΙ από Υμάς ΔΙΚΑΙΑ ΚΡΙΣΗ όταν μάχεται για τα δίκαιά του έναντι ενός αφερέγγυου κράτους που τον οδηγεί στον Αρμαγεδδώνα του μνημονιακού ολέθρου, στην βιολογική καταστροφή του και στην βίαιη εθνολογική αλλοίωση της Χώρας του.

Δεν δικαιούσθε κύριοι να ομφαλοσκοπείτε όταν με τις πράξεις και τις παραλήψεις σας οδηγούμεθα σε εθνική τραγωδία που θα επιφέρει τον ΕΘΝΙΚΟ ΜΑΣ ΑΦΑΝΙΣΜΟ και αναρωτιόμαστε, ποιά άραγε είναι η τιμωρία που πρέπει να σας επιβληθεί, ένεκα της αβελτηρίας της επιστημοσύνης σας;

Κατόπιν των ανωτέρω τα κόμματα, ΠΑ.ΣΟ.Κ και Νέα Δημοκρατία δεν επιτρέπεται να συγκροτούν το Ελληνικό Κοινοβούλιο, δεν δικαιούνται να μετέχουν στις συνεδριάσεις αυτού, η συμμετοχή τους στην ψήφιση νόμων και διατάξεων είναι παράνομη και αντισυνταγματική, ΟΥΔΕΙΣ νόμος, με την συμμετοχή τους είναι νόμιμος και δεν δικαιούνται να απολαμβάνουν αποζημιώσεις και λοιπά ωφελήματα από την παράνομη Βουλευτική τους ιδιότητα.

 

ΘΕΜΑ 3^ον

Λαμβάνοντας υπ’ όψιν:

1^ον Την, εκ μέρους του πρώην Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας ως αρχηγού της εκτελεστικής εξουσίας, επίκληση της 1^ης παραγράφου του 44^ου άρθρου του Συντάγματος με την οποία, προέβη στην έκδοση της εις το υπ’ αριθμό ΦΕΚ Α’ 240/12 Δεκεμβρίου 2012 διαλαμβανόμενης Πράξεως Νομοθετικού Περιεχομένου προκειμένου να εφαρμοσθούν τα Σχέδια των Συμβάσεων Τροποποίησης Συμβάσεων Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης, οι οποίες έχουν συναφθεί, πλην άλλων, μεταξύ του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας [Ε.Τ.Χ.Σ] και της Ελληνικής Δημοκρατίας, ΑΠΕΜΠΟΛΩΝΤΑΣ την εθνική μας κυριαρχία και ξεπουλώντας κάθε περιουσιακό εθνικό μας πόρο στοιχειοθετώντας ο ίδιος το έγκλημά του της εσχάτης προδοσίας ή παραβίασης, με πρόθεση, του Συντάγματος, κατά παράβαση των διατάξεων του 49^ου άρθρου αυτού καθιστάμενος συγχρόνως επίορκος αφού: «…πριν αναλάβει την άσκηση των καθηκόντων του, δίνει ενώπιον της Βουλής…» τον, κατά την 2^α παράγραφο του 33^ου άρθρου, όρκο: «Ορκίζομαι…να φυλάσσω το Σύνταγμα και τους νόμους, να μεριμνώ για την πιστή τους τήρηση, να υπερασπίζω την εθνική ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της χώρας, να προστατεύω τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των Ελλήνων και να υπηρετώ το γενικό συμφέρον και την πρόοδο του Ελληνικού λαού».

2^ον Την έκνομη παρέμβαση του πρώην Υπουργού Οικονομικών κυρίου Στουρνάρα για την είσπραξη του Εκτάκτου Ειδικού Τέλους Ηλεκτροδοτημένων Δομημένων Επιφανειών μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, που καταπατά τους θεμελιώδεις θεσμούς του πολιτεύματος και κατά παράβαση των διατάξεων του Ποινικού Κώδικα προκαλεί τον Ελληνικό Λαό και αποτελεί ενέργεια καταλύσεως του Ελληνικού κράτους μετατρέποντας τούτο σε προτεκτοράτο των τοκογλύφων, αφού, ως μέλος πρώην Κυβέρνησης εμφανίζετο ότι ενεργεί παρά το Σύνταγμα και εντέλλετο ή παρότρυνε την διοίκηση ή τρίτους φορείς να μην συμμορφωθούν με εκτελεστές δικαστικές αποφάσεις, παρά τον νόμο και τα οριζόμενα στην 5^η παράγραφο του 95^ου άρθρου του Συντάγματος.

Ο τέως κύριος Υπουργός, κατά την κρίση μας, δεν αποτελούσε μόνο ένα φερέφωνο των Διεθνών δανειστών–κερδοσκόπων που επιβάλλουν στην Χώρα μας νόμους και ληστρικά χαράτσια, αλλά δεν σεβάστηκε τους νόμους και καμία απόφαση δικαστηρίου και τούτο ευλόγως παραπέμπει την σκέψη μας ότι γιά την εκάστοτε κυβέρνηση δεν υπάρχει Δικαιοσύνη που να αποφασίζει εις βάρος της αλλά μόνο αυτή που δικαιώνει τους εις βάρος του Ελληνικού Λαού νόμους και αποφάσεις της θεωρώντας την ως μηχανή παραγωγής δικαστικών αποφάσεων μόνο για την είσπραξη δημοσίων εσόδων και τους παράγοντες απονομής της αριθμούς για την επίτευξη του ανωτέρω στόχου της. Και την αυθαιρεσία που έχει επιφέρει την οργή, την απογοήτευση και εν κατακλείδι το μίσος του Λαού που ευρίσκεται σε βρασμό ψυχικής ορμής, με άγνωστα αποτελέσματα επί του εθνικού κορμού, αυτήν η κατάσταση της απόλυτης απονέκρωσης της Λαϊκής κυριαρχίας ονομάζεται ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Υπό τις ανωτέρω σκοπούμενες ενέργειες κρίνουμε ότι κανείς δεν μπορεί να εμψυχώσει τώρα πιά τον κόσμο. Όλα είναι μαύρα στην συνείδηση του Λαού. Και ενώ απαιτείται εκ μέρους σας η υπέρβαση εν τούτοις, η ατιμωρησία, παρά την σωρεία παραβάσεων της κείμενης νομοθεσίας, συνεχίζεται υπό τα όμματα Υμών. Κανείς δεν φταίει; Ουδείς ένοχος όταν βιώνουμε καθημερινά την εκτέλεση των «συμβολαίων θανάτου» των κυβερνήσεων των ανδρεικέλων; Γιατί ακόμα στο απυρόβλητο και στην ιδιότυπη ασυλία αυτοί που μας οδήγησαν σε τούτη την οικτρή κατάσταση; Οι διεφθαρμένοι πολιτικοί, υπό την λεοντή της βουλευτικής ασυλίας, δεν θα λογοδοτήσουν για τις πράξεις τους; Αυτοί οι οποίοι αφού καταχρέωσαν την χώρα εν συνεχεία καλούν τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους να πληρώσουν το δικό τους φαγοπότι;

Δεν σας εξοργίζουν αλήθεια τα απάνθρωπα αντιλαϊκά ανοσιουργήματα που με θράσος επέβαλλαν, οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις ειδικώς η, με επικίνδυνες Συνταγματολογικές ακροβασίες, επιβληθείσα παράνομη «κυβέρνηση Παπαδήμου», μιά «κυβέρνηση» ουσιαστικά έκπτωτη, που αποτελεί άλλο ένα συνταγματικό «πραξικόπημα», αφού ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας κύριος Κάρολος Παπούλιας, παραβιάζοντας ευθέως το 37° άρθρο του Συντάγματος, απεδέχθη να διορίσει έναν δοτό Πρωθυπουργό υπάλληλο των Rockefellers, κάποιον τον οποίο ουδέποτε εξέλεξε ο Ελληνικός Λαός, για τον διορισμό του οποίου ουδέποτε ερωτήθημεν, ουδέποτε συμφωνήσαμε, ουδέποτε αποδεχθήκαμε αλλά αντίθετα με πάμπολλους τρόπους διατυπώσαμε την απόλυτη άρνησή μας προς την διορισμένη από την Παγκόσμια Τραπεζοπιστωτική Εξουσία «κυβέρνησή» του, μιά «κυβέρνηση» που την επέβαλαν εξωθεσμικοί κύκλοι, με σκοπό να διασφαλίσει τα αφεντικά της σπεύδοντας να πληρώσει εις το ακέραιο τα ομόλογα του Ελληνικού δημοσίου, αξίας 436 εκατ. δολαρίων, στον υπάλληλο τον Rockefellers, τον κύριο DART των νήσων CAYMAN, ενώ το δημόσιο ταμείο δεν είχε να πληρώσει συντάξεις, και ένα απαξιωμένο τραγελαφικό κοινοβούλιο που, λειτουργώντας ως κλιμάκιο κατοχής, διαμοίρασε τα ιμάτια του Έθνους;

Ουδεμία εισαγγελική έρευνα εγένετο για την υπόθεση. Δεν υπάρχουν νόμοι; Πού πρέπει κανείς να αναζητήσει την Συνταγματική σας ανυπαρξία, ως Θεσμού; Οι διωκτικοί νόμοι καταργήθηκαν με εντολή της παγκόσμιας διακυβέρνησης και επιτρέπετε την αρπαγή της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας; Επιτρέπετε την λεηλασία της Χώρας;

Ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν, με περίσσιο θράσος και αναίδεια, ξεφτίλισε ένα ολόκληρο Έθνος λέγοντας ότι πουλάμε τα νησιά μας για να επιβιώσουμε. Πουλάμε εθνική κυριαρχία. Πουλάμε νησιά με υφαλοκρηπίδα και Α.Ο.Ζ, με ορυκτό υποθαλάσσιο πλούτο και Υμείς κύριοι, βιγλάτορες του δικαίου, αντί να σταθείτε στο ύψος των περιστάσεων, μηρυκάζετε το αρχαίο ρητό: «Των οικιών ημών φλεγομένων, ημείς άδωμεν…». Αυτή η γη όμως κύριοι, μας ανήκει! Δέν θα την προδώσουμε ούτε θα την παραδώσουμε και ο κάθε ένας εξ υμών ας λάβει τις ευθύνες των πράξεών του.

Δεν σας ενοχλεί το γεγονός ότι εγκάθετοι αλιγάτορες των τοκογλύφων κυκλοφορούν σαν ύαινες στο Μαξίμου υπό τύπο Πρωθυπουργών και εξακολουθούν να διαχειρίζονται την καταστροφή μας, αυτοί ακριβώς που μας κατέστρεψαν, αυτοί που έβαλαν την χώρα σε θανάσιμη παγίδα και το δολοφονικό τους σενάριο προωθείται ακάθεκτα και για τούτο τους ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΥΜΕ ενώπιον υμών ή ως ευρισκόμενοι υπό καθεστώς κατοχής, δεδομένου ότι το Κράτος έχει απωλέσει την εθνική του κυριαρχία, πρέπει να προσφύγουμε στην προστασία της Στρατιωτικής Δικαιοσύνης ως αρμόδιας αρχής;

ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΥΜΕ τους μέχρι σήμερα διατελέσαντες Προέδρους της Ελληνικής Δημοκρατίας. Καταγγέλλουμε τους μέχρι σήμερα διατελέσαντες Πρωθυπουργούς της Χώρας και τους συνοδοιπόρους τους. Καταγγέλλουμε τα μέχρι σήμερα διατελέσαντα Υπουργικά Συμβούλια των εκάστοτε Κυβερνήσεων. Καταγγέλλουμε τους αρχηγούς και τους συντελεστές των κομμάτων, ως παράγοντες αποσταθεροποίησης και ΕΚΤΡΟΠΕΙΣ της μορφής του πολιτεύματος διότι η Ελλάς μετάλλαξε βιαίως το Πολίτευμά της και το κυριότερο είναι ότι, μεταπολιτευτικά χρεοκόπησε την Δημοκρατία της δολίως, και το εθνικό αυτό έγκλημα έχει ονοματεπώνυμο. Είναι οι κυβερνήσεις Καραμανλήδων, Μητσοτάκηδων, Παπανδρέϊδων, Σημίτη, η πραξικοπηματικώς επιβληθείσα κυβέρνηση Παπαδήμου, με την σύμπραξη των ολετήρων, Παπανδρέου-Σαμαρά-Καρατζαφέρη, η κυβέρνηση Πικραμένου, η κυβέρνηση της θλιβερής και παράνομης τριαδικής λυκοσυμμαχίας Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη, η κυβέρνηση Θάνου, η μειοδοτική κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου που, υπό μυστικές και δυσώδεις συμφωνίες, υπέγραψαν με την ψήφο τους την αιώνια καταδίκη, όσης Ελλάδας απομείνει, σε αποικία Γερμανών και γειτόνων φίλων τους. Καταγγέλλουμε τους πανάθλιους γραικύλους της υποταγής και της πειθαρχίας στα νεύματα της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Καταγγέλλουμε τους δράστες ενός αισχρού σχεδίου διάλυσης της Ελλάδας που στόχευσε έντεχνα στην γλώσσα, στην ιστορία, στην θρησκεία και στις δομές της Ελληνικής κοινωνίας.

Ας τους δοξάσουμε λοιπόν και ας γράψουν οι ιστορικοί πώς μίκρυνε η Ελλάδα στη Μεταπολίτευση, πώς από ένα ένδοξο Έθνος κατάντησε μία καρικατούρα, πώς άλλαξε το Πολίτευμά της, πώς γεννήθηκε η μεταλλαγμένη ψευτο-Δημοκρατία, χωρίς την ψήφο του ιθαγενούς Λαού της. Μία εκπορνευμένη Δημοκρατία η οποία σήμερα ξεδοντιασμένη και κουρελιασμένη φωλιάζει στο άντρο μιάς ανυπόστατης Βουλής των χυδαίων που κατά την 24-09-2015 δήλωση της κυρίας Ραχήλ Μακρή: «αποτελεί οίκο ανοχής που έχει στελεχωθεί καθ’ υπόδειξη του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε..» και ως εκτροφείο διαφθοράς, στεγάζει τις εγκληματικές οργανώσεις της παραγωγής σκανδάλων, με την συνενοχή υμών και των εκάστοτε Προέδρων της Δημοκρατίας, και ΟΥΔΕΙΣ ορρωδεί.

Αυτοί που δημιούργησαν δολερά το σήμερα, ταυτίζοντας το θύμα με τον θύτη με την «Παγκάλειο» ρήση «Μαζί τα φάγαμε», υπηρετώντας αλλότριους σκοπούς, προσπαθούν να μας πείσουν να νιώσουμε συνένοχοι στο συντελούμενο έγκλημα κατά του Έθνους μας. Και αν χάσαμε το μέλλον μας, θα χάσουμε και την Ελλάδα μας; Κάποιος δεν πρέπει να λογοδοτήσει για την συντελούμενη Εθνοκτονία;

Κύριοι λειτουργοί της Θέμιδος, η πατρίδα μας που, με τις υμέτερες πράξεις και παραλήψεις, μέσα σε πέντε σχεδόν δεκαετίες κατάφεραν να εξευτελίσουν, να ευτελίσουν, να διαπομπεύσουν και να συρρικνώσουν οι αργυρώνητοι επικύψαντες αιρετοί άρχοντες και το σάπιο αυτοτροφοδοτούμενο σύστημα που λυμαίνεται τις ζωές μας, τις περιουσίες μας και την Χώρα μας, καταστρέφοντας οικογένειες και ζωές, είναι η Ελλάδα μας και εάν εσείς σιωπήσετε και προδώσετε τις αρχές σας και τις προσδοκίες των Ελλήνων υπηρετώντας ως προσκυνημένοι τους τραπεζίτες και τους «επιφανείς» της «άρχουσας τάξης», αναρωτιόμαστε: «Ποιός τελικά είναι ο εχθρός;»

Αποτέλεσμα της κυβερνητικής πολιτικής που εφαρμόσθηκε και εφαρμόζεται από τις εξαγορασμένες Κυβερνήσεις, είναι η σταθερή πορεία του Ελληνικού Λαού προς την Γενοκτονία. Ο οικονομικός πόλεμος που κήρυξαν οι προδοτικές κυβερνήσεις και τα ιερατεία των τοκογλύφων δανειστών εναντίον του Ελληνικού λαού, έχει προκαλέσει μεγάλη θνησιμότητα, καθώς και κατακόρυφη αύξηση των αυτοκτονιών.

Τα εγκλήματα αυτά έχουν τα χαρακτηριστικά και τα γνωρίσματα των εγκλημάτων πολέμου εν καιρώ ειρήνης, όπως αυτά ορίζονται στα άρθρα του Δικαστηρίου της Χάγης ως στοιχειοθετούντα τα εγκλήματα της Γενοκτονίας και τα Εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας που διαπράττονται εις βάρος του Ελληνικού Λαού ο οποίος αντιμετωπίζει το φάσμα της πείνας, τον θάνατο από κακουχία, τον θάνατο από ελλιπή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και την παντελή διάλυση του Κράτους όσον αφορά την πρόνοια και το κοινωνικό κράτος, είναι αυταπόδεικτα.

Σήμερα σας ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΥΜΕ ένα αποτρόπαιο έγκλημα εις βάρος του Έθνους των Ελλήνων. Σας καταγγέλλουμε τους αυτουργούς ανθρωποκτονίας από πρόθεση και σε έμμεση τοιαύτη με αυτουργούς τις τράπεζες και τις εισπρακτικές εταιρίες και δεν αφήνουμε την συμμορία των Βρυξελών απ’ έξω. Όχι άλλο αίμα αθώων. Όχι άλλο αίμα Ελληνικό. Ανοίξτε αυτιά και μάτια και ΠΡΑΞΤΕ επειγόντως ό,τι είναι εφικτό λόγω εκτάκτων συνθηκών που γίνονται όλο και πιό απειλητικές για την ζωή μας κάθε ημέρα. Απαιτούμε να ανταποκριθείτε στην αποστολή σας με ύψιστη προτεραιότητα την σωτηρία του Έθνους διότι αν αυτή η καταστροφή της πατρίδος μας μείνει ατιμώρητη, αν δείξετε την ίδια αδιαφορία για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τα Κυριαρχικά Δικαιώματα του συνόλου του Ελληνικού Λαού, θα υποθέσουμε ότι εμμέσως επιδοκιμάζετε τις ωμότητες που διαπράττονται εις βάρος μας και ότι είστε και Υμείς υπόλογοι ως συνένοχοι της συντελούμενης Εθνοκτονίας και της σχεδιασμένης δολοφονίας ενός εκάστου εξ ημών από εξωνημένους «Έλληνες» ηγέτες γνωρίζοντάς σας ότι, όταν έρθει και η δική σας ώρα τότε θα είναι πολύ αργά και γιά εσάς και θα είσθε άξιοι της τύχης σας, αφού δεν θα υπάρχει ούτε ένας Έλληνας πλέον να σας υπερασπιστεί. «Υπάρχει θεία Δίκη και για τα έργα σας», κατά τον Ευριπίδη.

Αυτοί οι ίδιοι, επίορκοι, αργυρώνητοι, εθελόδουλοι, μοιραίοι εθελογενίτσαροι υποκριτές και επικίνδυνοι «Έλληνες», αυτά τα δόλια ανδρείκελα της εξουσίας, αυτοί οι εγκληματίες που συνεργάστηκαν με τους σκοτεινούς κύκλους του παρελθόντος, ως πιόνια, εφαρμόζουν το εκ σκοτεινών κέντρων εκπονηθέν ύπουλο, γενοκτόνο πρόγραμμα, στερώντας από τον Ελληνικό Λαό τα μέσα για να ζήσει καθιστώντας τον άνεργο, άστεγο και ζήτουλα οδηγώντας τον σε συσσίτια λιώνοντας έτσι την αξιοπρέπειά του, έχοντας στόχο την απόλυτη εξαθλίωσή του. Αυτοί οι ίδιοι, γελοίοι και επικίνδυνοι ελληνόφωνοι «ηγέτες», με τα αργυρώνητα φερέφωνά των Μ.Μ.Ε, ευρισκόμενοι, εν ψυχική ηρεμία, σε διατεταγμένη υπηρεσία τελούντες, αποφάσισαν και σε ψυχική ηρεμία τέλεσαν και τελούν τα εγκλήματα της ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως, «σπρώχνοντας» μάνες από τα μπαλκόνια και οδηγώντας χιλιάδες πατέρες στην ταπείνωση και στην αυτοκτονία. Αυτοί οι ίδιοι ωθούν τον ανθό του Ελληνικού Έθνους στα ναρκωτικά και στον ξεριζωμό του. Οι νέοι της Ελλάδος τώρα αποτελούν το σημερινό προλεταριάτο του «δημοκρατικού ιμπεριαλισμού». Εξέλιπαν τα όνειρα και τα ιδανικά τους. Κατόπιν τούτου είναι φανερό ότι αδυνατούν να δημιουργήσουν οικογένεια για να διατηρήσουν την Ελληνική Φυλή, με συνέπεια το γένος των Ελλήνων να φθίνει ραγδαίως οδηγώντας μεθοδικά, τον Ελληνικό Λαό στον αφανισμό του. Μας θέλουν ντροπιασμένους ζητιάνους και υπόδουλους σε ντόπιους και ξένους νταβατζήδες. Αυτοί οι ίδιοι ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ το Έθνος μας. Αυτοί οι ίδιοι ΜΑΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ!!! Μας δολοφονούν και Εσείς, οι βιγλάτορες του νόμου, όχι μόνο μένετε αδρανείς, αλλά συναινείτε και συμμετέχετε στην γενοκτονία του Λαού μας προκαλώντας το δημόσιο αίσθημα ομφαλοσκοπούντες και τυρβάζοντες περί της υπ’ αριθμόν 373/2016 αποφάσεως της Επιτροπής Αναστολών του ΣτΕ και της υπ’ αριθμόν 2649/2017 της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικράτειας τοιαύτης σχετικά με το «πόθεν έσχες» σας, κατά παράβαση των διατάξεων της 5^ης παραγράφου του 4^ου άρθρου του Συντάγματος, καταλύοντας, ως Λειτουργία σύνταξης της πολιτείας, τον υπέρτατο νόμο της Χώρας.

Όταν ο βασιλιάς, η Δικαιοσύνη, είναι γυμνός, όταν η συνάντησή της με τα νάματα του Ελληνικού Έθνους είναι φευγαλέα και μετά εξαφανίζονται από τον ορίζοντά της, μοιάζει με εκείνους που κρατούν ψηλά τον ποδόγυρο από την ανύπαρκτη φορεσιά τους για να μην σέρνεται, και τούτο, διότι γνωρίζει κάλλιστα ο Λαός ότι η Δικαιοσύνη, όχι μόνο είναι τυφλή, αφού δεν βλέπει τους άστεγους που γεμίζουν τους δρόμους της Αθήνας και στέκονται στις ουρές των συσσιτίων, αλλά απεδείχθη ότι παρουσιάζει και συστηματική κώφωση. Κύριοι της ισταμένης και καθημένης Δικαιοσύνης. Δεν ακούτε την οιμωγή της Ελλάδας; Δεν οσφραίνεσθε το αίμα το Ελληνικό που κυλάει; Ο ποταμός του αίματος των χιλιάδων αδικοχαμένων αυτοχειριασθέντων θα σας πνίξει και είναι παραγγελία προς Υμάς Κύριοι, για απονομή Δικαιοσύνης και κολασμό των ταγμάτων εφόδου των επίορκων και χαμερπών πολιτικών που «έπεσαν στα τέσσαρα» στους Τροϊκανούς που εν είδη μαστροπού και ως στυγνοί τρομοκράτες, με μία οργανωμένη εγκληματική επιχείρηση, έδωσαν γη και ύδωρ στους επιβήτορές τους οδηγώντας στην εξορία χιλιάδες Έλληνες και εκατομμύρια στην εξαθλίωση αποσκοπώντας στην ολική καταστροφή των Ελλήνων, κατά τις διαταγές της Νέας Τάξης Πραγμάτων.

Καθώς αρχή κάθε κυρίαρχου εθνικού κράτους είναι η λειτουργία της Δικαιοσύνης, αυτή η αρχή, ως περιεχόμενη στο Σύνταγμα, σας δεσμεύει ως υπέρτατο θεσμό και βάσει αυτής εντέλλεσθε να φέρετε εις πέρας την αποστολή σας.

ΔΕΝ ακούσατε τον κύριο Κώστα Αλεξανδρόπουλο, Διευθυντή του Ψυχιατρικού τομέα Γ.Ν.Α Ευαγγελισμός, ότι έχει παρατηρηθεί δραματική αύξηση, κατά 9,2% των ψυχικά ασθενών;

ΔΕΝ ακούσατε τον πρώην επικεφαλής της Στατιστικής Υπηρεσίας κύριο Μανώλη  Κοντοπυράκη ότι «μαγειρεύτηκαν» τα στοιχεία του ελλείμματος του 2009;

ΔΕΝ ακούσατε τον κύριο Καμμένο, τον κύριο Σταμάτη, τις αποκαλύψεις του κ. Αλέξη Τσίπρα ότι η Ελλάδα ξεπουλήθηκε διότι οι πολιτικοί που διαπραγματεύθηκαν ήταν έρμαια από τις μίζες της Siemens;

ΔΕΝ ακούσατε την 20^η Μαρτίου 2012 την Βουλευτή Δωδεκανήσου κυρία Μίκα Ιατρίδη που δήλωσε: «Τα τελευταία δύο χρόνια οι Έλληνες πολίτες, εκβιάζονται και τρομοκρατούνται»;

ΔΕΝ ακούσατε τον Πρόεδρο του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αθηνών κύριο Κωνσταντίνο Λουράντο να καταγγέλλει ποιοί και γιατί έχουν κάνει πειραματόζωα τους Έλληνες με τα γενόσημα φάρμακα;

ΔΕΝ ακούσατε τις αποκαλύψεις του Βουλευτή κυρίου Σίμου Κεδίκογλου πως το Φεβρουάριο του 2010 ο Ρώσος ηγέτης Βλαντιμίρ Πούτιν ήταν έτοιμος να παράσχει οικονομική βοήθεια της τάξης των 26 δισ. ευρώ, αλλά ο κύριος Γεώργιος Παπανδρέου, στην δεκαπεντάλεπτη κατά μόνας συνάντησή τους του μιλούσε για την πράσινη ανάπτυξη;

ΔΕΝ ακούσατε στην εκπομπή «Λαβύρινθος» της 09-03-2012 στην ΕΤ3 τον Βουλευτή Αιτωλοακαρνανίας κύριο Δημήτρη Σταμάτη που με μία καταγγελία βόμβα ισχυρίστηκε ότι το πολιτικό σύστημα ψηφίζει τα σχέδια μνημονίων εκβιαζόμενο από τους Γερμανούς και την Μέρκελ με την περιβόητη λίστα Χριστοφοράκου και τα ονόματα πολιτικών και κομμάτων που έχουν σχέση με τις προμήθειες κλπ;

ΔΕΝ ακούσατε το σκάνδαλο του αιώνα με τις μίζες της Siemens και την διαφημιστική εταιρεία CIVITAS που μοίραζε τους πακτωλούς χρημάτων στα φερέφωνα του παρακράτους Μ.Μ.Ε για λογαριασμό της Siemens;

ΔΕΝ ακούσατε τον κύριο Θεόδωρο Τσουκάτο να ομολογεί για τα γερμανικά μάρκα που έφτασαν στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ και τα ποσά τα προερχόμενα και πάλι από την Siemens, που κατέληξαν σε λογαριασμό στην Ελβετία;

ΔΕΝ ακούσατε τις αποκαλύψεις του κυρίου Πάνου Κομμένου για την εμπλοκή της οικογένειας Παπανδρέου, στα CDS και τα παιχνίδια των κερδοσκόπων, την εταιρεία Unigestion που πόνταρε στην πτώχευση της χώρας και τις μπίζνες με το Κατάρ;

ΟΥΤΕ ακούσατε, ούτε διαβάσατε τις αποκαλύψεις του Βουλευτή Εύβοιας κυρίου Σίμου Κεδίκογλου, στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ» της 28-02-2012 για το πώς, «Μας έστελναν στο ΔΝΤ από τον Ιούνιο του 2009»;

ΔΕΝ ακούσατε την απίστευτη καταγγελία του Βουλευτή Πρεβέζης κυρίου Βαγγέλη Παπαχρήστου ότι στο πολυνομοσχέδιο που ψήφισαν την 12-02-2012 οι 199 βουλευτές, την ώρα που καιγόταν η Αθήνα, σε πολλά σημεία υπήρχαν…. κουκκίδες όπου θα συμπληρώνονταν τα ποσά μετά την ψήφιση των σκληρών μέτρων; Συνεπώς, η ψήφιση του νομοσχεδίου συνιστά, εκτροπή από τη συνταγματική, την Ευρωπαϊκή και την διεθνή νομιμότητα και οφείλετε να παρέμβετε.

ΔΕΝ ακούσατε την κυνική ομολογία του αρχιμάγειρα της ατιμωρησίας των υπουργών, κυρίου Ευάγγελου Βενιζέλου την 12-02-2012: «Δίνουμε το αγγλικό δίκαιο στους δανειστές μας, για να μην τους περάσει από το μυαλό ότι αργότερα έχουμε σκοπό να ξαναμειώσουμε το χρέος μας»;

ΔΕΝ ακούσατε τον πρώην υφυπουργό εργασίας του ΠΑ.ΣΟ.Κ, κύριο Γιάννη Κουτσούκο ότι: «ιδιώτες μεγαλοεπιχειρηματίες επέβαλλαν στην Τρόικα και στο Μνημόνιο επαίσχυντους όρους για τους εργαζόμενους»; Ουδείς εξ υμών πληροφορήθηκε πως όταν οι οικονομικοί Εισαγγελείς κινήθηκαν για να ξεβρομίσει ο τόπος, τους κατεδίωξε ο υπουργός Δικαιοσύνης;

ΔΕΝ ακούσατε τον κύριο Αλέκο Αθανασιάδη, Βουλευτή του ΠΑ.ΣΟ.Κ που είπε ότι: «Αν δεν ψήφιζα το Μεσοπρόθεσμο θα βρισκόμουν στο χαντάκι»;

ΔΕΝ ακούσατε τον, με απίθανο και απύθμενο θράσος, κύριο Ανδρέα Λοβέρδο, να διατυμπανίζει την 22-01-2012 από τον τηλεοπτικό δίαυλο Mega ότι: «Όποιος επιχειρήσει να πειράξει τον κύριο Παπανδρέου, θα μετατρέψει τη χώρα σε μία χώρα στην οποία υπάρχει μακελειό. Όποιος επιχειρήσει πολιτικά να τον προσβάλει με διάφορα θέματα που αφορούν την πολιτική του, τις επιλογές του, τα ποινικά, η χώρα θα αλλάξει πορεία: Από εκεί που πηγαίνει προς το να μην γονατίσει, σας το δηλώνω αυτό κατηγορηματικά, θα γίνει μακελειό»;

ΔΕΝ ακούσατε την 23-01-2012 τον αναίσχυντο συνειδητό εξουσιαστή κύριο Μιχάλη Χρυσοχοΐδη αφ’ ενός μεν να ομολογεί ότι ψήφισε το μνημόνιο χωρίς καν να το έχει διαβάσει και αφ’ ετέρου να καταγγέλλει ότι: «Σε λίγο θα ελέγχουν την χώρα, την Δημοκρατία, οι Αλβανοί και οι Έλληνες κακοποιοί, οι οποίοι έχουν στρατούς από Αλβανούς»;

ΔΕΝ ακούσατε τον Βουλευτή κύριο Θωμά Ρομπόπουλο όταν στις 17-10-2011 υπέβαλε την παραίτησή του από το βουλευτικό αξίωμα που μεταξύ άλλων ανέφερε: «…Στις 6-5-2010 ψηφίσαμε το Μνημόνιο 1 για να σώσουμε την Ελλάδα. Ψήφισα χωρίς να ξέρω τι ψηφίζω. Όποιος δεν το ψήφισε, διαγράφηκε».

«Πήρα την απόφαση να παραιτηθώ από το βουλευτικό αξίωμα, γιατί δεν μπορώ να συνεχίσω: 1^ον Να ψηφίζω χωρίς να ξέρω τι ψηφίζω, όπως έκανα με το Μνημόνιο 1.

         2^ον Να ψηφίζω υπό την πίεση ότι θα ανατραπεί η κυβέρνηση, η χώρα θα χρεοκοπήσει και δεν θα υπάρχουν χρήματα για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις.

3^ον Όποιος δεν συμφωνεί να διαγράφεται».

ΔΕΝ ακούσατε την δήλωση του Βουλευτή κυρίου Δημήτριο Πιπεργιά. «Η σωτηρία της χώρας ήταν πρόσχημα».

ΔΕΝ ακούσατε την 26-01-2012 τους αγανακτισμένους πολίτες να φωνάζουν «Πεινάμε, πεινάμε» την ώρα που σπρώχνονταν στις ατελείωτες ουρές για την πολυπόθητη δωρεάν σακούλα με λαχανικά που θα τους εξασφάλιζε ένα πιάτο φαγητό;

ΔΕΝ ακούσατε τίποτε για τους κ.κ. Χριστοφοράκο, Τσοχατζόπουλο, Μαντέλη, Καραβέλα, Παυλίδη, Τσουκάτο;

ΔΕΝ ακούσατε τον, υπό διατεταγμένη υπηρεσία δρώντα, μεταμφιεσμένο σε Έλληνα ελληνόφωνο Αμερικανό υπήκοο, αυτό το όνειδος της πολιτικής κύριο Γεώργιο Ανδρέα Παπανδρέου, που ως Πρωθυπουργός της χώρας διετείνετο ότι: «Εγώ, όμως, είμαι υπέρ του να χάνει κανείς την κυριαρχία του, πάντα ήμουν». Είναι ο ίδιος άνθρωπος που με τον ανεκδιήγητο Υπουργό των Οικονομικών Γεώργιο Παπακωνσταντίνου, περιφέροντας το σαρκίο τους ανά την υφήλιο, ως κύμβαλα αλαλάζοντα, εξαπέλυαν μύδρους και λίβελους κατά πάντων ημών των Ελλήνων το γένος, χλευάζοντας και λοιδορώντας έναν ολόκληρο Λαό και ως αναιδείς τιμητές του περήφανου Ελληνικού Έθνους, μας κατέστησαν τον «αποδιοπομπαίο τράγο» και γυρνώντας δεξιά–αριστερά παριστάνοντας ο ίδιος τον Πρωθυπουργό, έχοντας ήδη έτοιμη την συνταγή θανάτου της Ελλάδος, κατέστρεψε ενσυνείδητα την Πατρίδα μας, παραδίδοντας την εθνική της κυριαρχία στους εχθρούς. Είναι αυτός που για να κρύψει την πολιτική του γύμνια και την πνευματική ανεπάρκειά του, παρουσίαζε την Ελλάδα ως τον Τιτανικό και σκοπίμως επαίσχυντα διέβαλε την χώρα και την εμφάνιζε ως αναξιόπιστη και ο ίδιος διέσυρε ένα ολόκληρο Έθνος διεθνώς στούς ραδιοτηλεοπτικούς διαύλους, λέγοντας στις 30-01-2010, προς το Euronews ότι «κυβερνά μία χώρα διεφθαρμένη, με διεφθαρμένους πολίτες», ο αληθινά διεφθαρμένος και επίορκος που  παρέβη την ύψιστη συνταγματική του αποστολή και έφθασε στο ακρότατο σημείο της προδοσίας του Έθνους μας και σε συνέντευξή του στο CNN να μας αποκαλεί «Χώρα των φοροφυγάδων και των φοροκλεπτών», «κράτος της διαφθοράς και της τεμπελιάς» και «χρεοκοπημένο κράτος», κλονίζοντας στο έπακρο την αξιοπιστία της Χώρας. Είναι αυτός που κατάντησε την Πατρίδα μας το παγκόσμιο μαύρο πρόβατο. Είναι αυτός που προτού καν εκλεγεί Πρωθυπουργός είχε προσυμφωνήσει την ακύρωση της ενεργειακής συμφωνίας μας με τους Ρώσους, στην κατασκευή του αγωγού Μπουργκάς–Αλεξανδρούπολη. Είναι ο δόλιος πολιτικός που ενεργώντας αντισυνταγματικά, δεν έφερε προς κύρωση από την Βουλή το κατάπτυστο οικονομικό εξάμβλωμα της Δανειακής Διευκόλυνσης.

ΔΕΝ ακούσατε την αποκάλυψη του Βουλευτή του ΠΑ.ΣΟ.Κ κυρίου Μαγκούφη την               14^η Νοεμβρίου 2012 στον δίαυλο ΣΚΑΙ ότι: «Από το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου, χάθηκαν 33 τρις δραχμές εκ των οποίων τα 22 τρις, σημερινής αξίας 65 δις Ευρώ, έφυγαν στο εξωτερικό»;

ΔΕΝ ακούσατε ότι αποκάλεσε τον κύριο Σημίτη «εκβιαστή», ότι μίλησε για ψεύτικα στοιχεία και σκανδαλώδη εισαγωγή της χώρας στην ΟΝΕ και για το σκάνδαλο των Ολυμπιακών αγώνων και άλλα πολλά;

ΔΕΝ διαβάσατε την δριμεία κριτική της κυρίας Βάσως Παπανδρέου, που άσκησε στα πεπραγμένα της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου, στην συνέντευξή της στην Εφημερίδα «Real News» ότι: «Έγιναν εγκλήματα στη διετία του Γιώργου» με την οποία δήλωσή της συνομολογεί συγχρόνως την ενοχή της ως συμμετάσχουσας σε κυβέρνηση που διέπραξε εγκλήματα;

ΔΕΝ διαβάσατε την ομολογία του πρώην αντιπροέδρου της κυβερνήσεως, κυρίου Ευάγγελου Βενιζέλου, ότι ως Υπουργός Εθνικής αμύνης είχε στην κατοχή του απόρρητα έγγραφα για την άμυνα της Χώρας;

ΟΥΤΕ ακούσατε ούτε διαβάσατε τις αποκαλύψεις του Βουλευτή και Προέδρου της Προανακριτικής Επιτροπής για το Βατοπέδι κυρίου Δημήτρη Τσιρώνη και του πρώην Υπουργού κυρίου Νίκου Σηφουνάκη, που στις αναφορές τους καταγγέλλουν επακριβώς ότι: «Ειδικότερα το Εφετείο και η Εισαγγελία Εφετών Αθηνών τα τελευταία έτη έχουν μετεξελιχθεί σε εκκολαπτήρια λειτουργίας παραδικαστικών κυκλωμάτων αποτελούμενα από επίορκους δικαστικούς και εισαγγελικούς λειτουργούς, οι οποίοι κατέχουν θέσεις κλειδιά…», τις «…τεράστιες ευθύνες της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου…» και «…υποθέσεις αντί να οδηγούνται στο ακροατήριο για την εκδίκασή τους ή έστω στο εκάστοτε αρμόδιο Δικαστικό Συμβούλιο….αντιθέτως εκδίδουν διατάξεις, επωφελούμενοι και από το γεγονός ότι δεν υπάρχει ένδικο μέσο κατ’ αυτών (εισαγγελικών διατάξεων) και κλείνουν άρον–άρον τις υποθέσεις…»;

ΔΕΝ ακούσατε, ούτε διαβάσατε τις καταγγελίες του κυρίου Παναγιώτη Καμμένου, πως «εξαγοράστηκαν» Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ για να στηρίξουν την Συμφωνία των Πρεσπών;

Δεν αποτελούν αλήθεια ύβρη κατά του κράτους δικαίου οι δηλώσεις του πρώην προέδρου του Συμβουλίου της Επικράτειας κυρίου Νίκου Σακελλαρίου: «Ας δούμε τις αποφάσεις για τα Μνημόνια και το PSI. Δεν έχουν παρά να ανοίξουν αυτές οι αποφάσεις και να δούμε τη στάση των δικαστών μέσα από τις αποφάσεις αυτές και πώς επηρεάζουν την υπηρεσιακή τους εξέλιξη. Δεν μας ενδιαφέρουν εμάς αν θα γίνουμε αντιπρόεδροι ή πρόεδροι. Προσωπικά δεν αισθάνομαι και δεν θα υπάρξω υπηρέτης κανενός».

Η Δικαιοσύνη και κάθε έννοια δικαίου στην Ελλάδα ευρίσκεται εν ανεπαρκεία, εκτελεί πράξεις αντίθετες προς τις θεμελιώδεις συνταγματικές αρχές και προκαλεί την κοινωνία απειλώντας, με τις εν γένει δραστηριότητές της, την κοινωνική συνοχή και κατ’ επέκταση την Δημοκρατία αφού καταλύεται διά των ιδίων λειτουργών αυτής προεξάρχοντος του τέως Υπουργού της Δικαιοσύνης κ. Αντωνίου Ρουπακιώτη ο οποίος ξεδιάντροπα, την 09:10 της 16^ης Νοεμβρίου 2012 στην εκπομπή του κυρίου Γεωργίου Παπαδάκη «Πρωινό ΑΝΤ1» στον δίαυλο ΑΝΤ1 ομολόγησε δημοσίως ότι «παρίστανε τον Υπουργό», ότι δηλαδή ήταν μία μαριονέτα στη θέση αυτή, δηλώσεις οι οποίες καταρρακώνουν την 2° παράγραφο του 1^ου άρθρου του Συντάγματος που αποτελεί το θεμέλιο της Δημοκρατίας και του Πολιτεύματος. «Τα μέτρα που ψήφισα τα ψήφισα με το μαχαίρι στο λαιμό», «Αυτά που υπέγραψα δεν τα έγραψα και δεν ντρέπομαι να το πω…. δεν τα έγραψα εγώ… άλλοι τα γράψανε», και «Τα μέτρα μου επεβλήθησαν γι’ αυτό και καθυστέρησα να υπογράψω..», και «Με εντιμότητα, ποιός Υπουργός έγραψε αυτά που ψηφίστηκαν. Πές τε μου έναν. Πές τε μου έναν Υπουργό που έγραψε αυτά που ψηφίστηκαν. Γιατί σας κακοφαίνεται όταν σας λέω ότι κάποιοι τα επέβαλαν;… Όταν λέω εγώ ότι επιβληθήκαν, σας κακοφαίνεται; Την αλήθεια λέω» «Είναι δεδομένο ότι μας τα επέβαλαν…». Ο υπουργός Δικαιοσύνης ομολογεί εσχάτη προδοσία κατά της Ελλάδος και δεν συνεκλήθη αμέσως η ολομέλεια του Αρείου Πάγου προς άσκηση ποινικής δίωξης εν ονόματι της Πολιτείας; ΟΥΔΕΙΣ, εκ των επαϊόντων, Εισαγγελέας συγκινήθηκε εγκαταλείποντας απροστάτευτο το Σύνταγμα, επιτρέποντας σε λειψά δείγματα πολιτικών ανδρών, στους «Πραιτοριανούς» της Νέας Τάξης Πραγμάτων, να το σέρνουν στην λάσπη δημιουργώντας μείζον εθνικό θέμα;

Πού ίσταται η υπερηφάνια και ο αυτοσεβασμός της τρίτης κατά το Σύνταγμα εξουσίας όταν οι δηλώσεις αυτές του κυρίου Αντωνίου Ρουπακιώτη αποτελούν ωμή ομολογία εσχάτης προδοσίας, με την ποινική έννοια του όρου κατά παράβαση των διατάξεων του 134^ου άρθρου του Ποινικού Κώδικα; Οποία καταισχύνη!!!

Βέβαια σήμερα αποτελεί σχήμα οξύμωρο να εγκαλείται η Δικαιοσύνη γιά μη άσκηση των υπό του Συντάγματος υποχρεώσεών της αφού η ίδια έχει απεμπολήσει τον συνταγματικό της ρόλο και με την παθητικότητά της καθίσταται συνένοχη στην κατάλυση του Συντάγματος που όφειλε να προστατεύει, γεγονός που συνεπάγεται ανατροπή της καθεστηκυίας έννομης τάξης στο σύνολό της επιφέροντας την παραβίαση του Συντάγματος όσο και την αδυναμία εφαρμογής του ή την αναίρεση της πραγματικής ισχύος του και εκμηδενισμό της αποτελεσματικότητάς του.

Κύριοι λειτουργοί της Θέμιδος, η Πατρίδα μας που μέσα σε σαράντα έξ χρόνια κατάφεραν να εξευτελίσουν, να ευτελίσουν, να διαπομπεύσουν και να συρρικνώσουν οι αργυρώνητοι αιρετοί άρχοντες και το σάπιο αυτοτροφοδοτούμενο σύστημα που δημιούργησαν, είναι η Ελλάδα μας και η Ελλάδα δεν είναι αποικία. Η Ελλάδα δεν είναι εταιρεία που χρεοκοπεί αλλά είναι Έθνος με ψυχή, υπερηφάνεια και ιστορία που οδηγείται στον εξευτελισμό και την απελπισία χάρη στο «ποταπό» σχέδιο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, με ενεργούμενα τις τρεις λειτουργίες Σύνταξης της Πολιτείας.

Ποιός εξ Υμών κύριοι της ισταμένης και καθημένης Δικαιοσύνης, μετά ταύτα, τολμάει την σήμερον ημέρα να δηλώνει «αδαής» για τα τεκταινόμενα εκ μέρους της Δικαιοσύνης όταν η ίδια, με τις αυθαίρετες αποφάσεις της, που ισοδυναμούν με αρνησιδικία, διαταράσσει την κοινωνική ειρήνη; Δεν προκαλεί το δημόσιο αίσθημα η εκ μέρους της Δικαιοσύνης κατάλυσης του Συντάγματος, όταν η ίδια με την υπ’ αριθμόν 373/2016 απόφαση της Επιτροπής Αναστολών του ΣτΕ και την υπ’ αριθμόν 2649/2017 απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικράτειας, σχετικά με το «πόθεν έσχες» σας, κατά παράβαση των συνταγματικών διατάξεων του 4^ου άρθρου που εξασφαλίζει ρητά τις δύο αρχές της φορολογικής Δικαιοσύνης, ήτοι την αρχή της καθολικότητας του φόρου και την αρχή της φορολογικής ισότητας, αρχές οι οποίες κατοχυρώνονται υπό του Συντάγματος ως τυπική ισότητα, ήτοι ισότητα των Ελλήνων πολιτών ενώπιον του Νόμου κατά την διοικητική και δικαστική εφαρμογή του δικαίου, αρχές τις οποίες καταλύει η τρίτη, κατά το Σύνταγμα, Λειτουργία σύνταξης της πολιτείας, προς ίδιον όφελος.

Η κοινωνία απαιτεί γενναιότητα εκ μέρους σας. Επειγόντως, απαιτούμε να ανταποκριθείτε στην άσκηση της εξουσίας που σας παρέχει το Σύνταγμα ώστε να μην υποθέσουμε ότι, ένεκα της μέχρι τούδε συνολικής συμπεριφορά σας και της παράλειψης οφειλομένης νομίμου ενέργειάς σας, ως τρίτος πυλώνας σύνταξης της Πολιτείας, σιωπάτε ένοχα και στέκεστε άβουλα αθύρματα μπροστά στον εξανδραποδισμό των ανθρώπων της Χώρας θέτοντας αυτήν υπό ομηρεία και συμμετέχοντας ενεργά στην δολοφονία της, επιδοκιμάζετε τις ωμότητες που διαπράττονται εις βάρος ημών και του Έθνους μας και υιοθετείτε:

1. Την κατάφωρη παραβίαση και κατάλυση του Συντάγματος.

2. Την απεμπόληση των Εθνικών μας δικαιωμάτων επ’ ωφελεία κερδοσκοπικών ομίλων καθώς και την ενσυνείδητη παράδοση της χώρας στο ΔΝΤ.

3. Την Ηθική αυτουργία για την αυτοκτονία χιλιάδων συμπατριωτών μας.

4. Την εσκεμμένη και εγκληματική αποδυνάμωση των Ενόπλων Δυνάμεων.

5. Την διασπάθιση του Δημοσίου Χρήματος σε βαθμό κακουργήματος.

6. Την συστηματική δυσφήμηση της χώρας και των Ελλήνων προκειμένου ν εξυπηρετούνται κερδοσκοπικά και λοιπά παιχνίδια.

7. Την δολοφονία του Έθνους των Ελλήνων και την γενοκτονία αυτού.

8. Την δολιοφθορά εις βάρος της ελληνικής κοινωνίας, διά της παρανόμου και πραξικοπηματικής, εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων, εκ μέρους κυβερνήσεων και υπουργικών συμβουλίων των τελευταίων ετών και των Βουλευτών που ψήφισαν τους αντίστοιχους νόμους σφετεριζόμενοι την ιδιότητά τους ως Βουλευτές του Κράτους, παραβιάζοντας την αρχή της δέσμευσης του νομοθέτη από το Σύνταγμα και τους νόμους.

9. Την αλλοίωση του πολιτεύματος, την κατάργηση της Δημοκρατίας, την καταλήστευση του δημοσίου, την συνωμοσία με σκοπό την εκχώρηση της εδαφικής ακεραιότητας της Χώρας ως προπαρασκευαστική πράξη εσχάτης προδοσίας (άρθρα 135 παρ. 2 και 134 ΠΚ).

Όταν υπάρχουν τόσα στοιχεία, όταν αυτά συνοδεύονται με την ομολογία του Υπουργού κυρίου Χρυσοχοΐδη ότι: «ο Παπανδρέου και εμείς καταστρέψαμε την χώρα», πότε επιτέλους θα συγκινηθείτε και να επέμβετε;

Με το θέμα της δικαστικής απαγόρευσης πολιτικών κομμάτων έχει ασχοληθεί και το δικαστήριο του Στρασβούργου (Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων – ΕΔΑΔ) και η νομολογία του αναφέρει πως όταν η απαγόρευση του κόμματος θεμελιώνεται σε πράξεις και επίσημες διακηρύξεις και όχι σε μεμονωμένα περιστατικά, δεν προσκρούει στην ΕΣΔΑ (Σύμβαση Ρώμης).

Κατά το ΕυρΔΔΑ, «ένα πολιτικό κόμμα του οποίου οι ιθύνοντες παρακινούν σε χρήση βίας ή προτείνουν ένα πολιτικό πρόγραμμα που δεν σέβεται τους δημοκρατικούς κανόνες και στοχεύει στην καταστροφή τους ή δεν αναγνωρίζει τα δικαιώματα και τις ελευθερίες, δεν μπορεί να απολαύσει της προστασίας της ΕυρΣΔΑ». Έτσι, το μέτρο ανταποκρίνεται σε επιτακτική κοινωνική ανάγκη και η παρέμβαση της Δικαιοσύνης εξυπηρετεί νόμιμο σκοπό για την διατήρηση της δημόσιας ασφάλειας και τάξης και την προστασία των δικαιωμάτων και ελευθεριών του Λαού και είναι αναλογικό με τον σκοπό τον οποίο επιδιώκει.

Η απουσία λήψεως μέτρων εκ μέρους της Δικαστικής Εξουσίας επέτρεψε την εκάστοτε κοινοβουλευτική παρουσία των υπόδικων κατά τον νόμο καταδικασθέντων από το Γερμανικό Δικαστήριο πολιτικών κομμάτων ΠΑ.ΣΟ.Κ και Νέα Δημοκρατία, γεγονός που αντίκειται στα χρηστά ήθη και σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 178 και 179 του Αστικού Κώδικα, «δικαιοπραξία που αντιβαίνει στα χρηστά ήθη και δεσμεύεται υπερβολικά η ελευθερία του προσώπου είναι άκυρη.».

Επομένως, η εκλογή των μέχρι σήμερα Προέδρων της Δημοκρατίας και όλες οι Συμβάσεις που έχει υπογράψει το Ελληνικό Κράτος και δεσμεύουν υπέρμετρα την ελευθερία των Ελλήνων πολιτών, είναι άκυρες και όλα τα εγκληματικά νομοθετήματα είναι άκυρα και ΟΥΔΟΛΩΣ δεσμεύουν το Κράτος και τους πολίτες αυτού, διότι δεν προέρχονται από την Λαϊκή Κυριαρχία (ετυμηγορία του Ελληνικού Λαού).

 

ΘΕΜΑ 4^ον

Ο Καταστατικός Χάρτης της Χώρας μας καθιερώνει το Πολίτευμα της Προεδρευόμενης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας που θεμέλιό της είναι η Λαϊκή Κυριαρχία, και γι’ αυτό όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το 1° άρθρο του Συντάγματος, η σύνταξη δε της Πολιτείας, ορίζεται στο 26° άρθρο αυτού και απαρτίζεται από τρεις πυλώνες: α) την Νομοθετική λειτουργία που ασκείται από την Βουλή και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας,

β) την Εκτελεστική λειτουργία που ασκείται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την Κυβέρνηση και

γ) την Δικαστική λειτουργία που ασκείται από τα δικαστήρια, οι αποφάσεις των οποίων εκτελούνται στο όνομα του Ελληνικού Λαού.

Η δέσμευση των οργάνων της Πολιτείας ως προς το Σύνταγμα είναι καθολική. Δεν υφίσταται διαβάθμιση ως προς την δέσμευσή τους αφού αυτή αφορά το πεδίο άσκησης του έργου τους και κατά την άσκησή του. Όταν δηλαδή η νομοθετική θέτει δίκαιο, η εκτελεστική υλοποιεί δίκαιο και η δικαστική αποδίδει δίκαιο.

Οι διατάξεις της 1^ης παραγράφου του 5^ου άρθρου του Συντάγματος ορίζουν ότι: «Καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη».

Υπό τις ανωτέρω αρχές, το Σύνταγμα θεσπίζει την πολιτική, κοινωνική και οικονομική ιδεολογία του Κράτους, συντίθεται και προστατεύεται από ένα σύνολο κανόνων δικαίου που αποτελούν τον στυλοβάτη, αλλά και την κορωνίδα της έννομης τάξης, αποτελεί δε σύμβολο Εθνικής ανεξαρτησίας και μέσο εγγύησης της πολιτικής και ατομικής ελευθερίας των Ελλήνων και είναι πρόδηλο ότι γιά τον λόγο αυτό η ισχύς του Συντάγματος είναι υπέρτερη σε σχέση με τους λοιπούς κανόνες δικαίου που θεσπίζονται από την Βουλή και κυρώνονται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Με τον τρόπο αυτό, όλες οι κρατικές εξουσίες υποτάσσονται στο Σύνταγμα, που σημαίνει ότι οφείλουν να ενεργούν εντός των ορίων που καθορίζει το ίδιο, οι δε αποφάσεις τους είναι ισχυρές μόνο εφ’ όσον δεν αντιτίθενται σε διατάξεις του Συντάγματος.

Το Σύνταγμά μας, με την 2^α παράγραφο του 16^ου άρθρου του, δίδει στην Θρησκεία όχι μόνο την πρώτη θέση μαζί με την εθνική συνείδηση, ως σύμβολα (γνωρίσματα) του ΕΘΝΟΥΣ μας, αλλά και η «νομική» θεολογία της 1^ης παραγράφου του 3^ου άρθρου του, όπως και η αυξημένη τυπική ισχύ του προοιμίου αυτού, προσδίδουν ανυπερθέτως αφ’ ενός μεν επικυρίαρχη θέση στην Εκκλησία αφ’ ετέρου δε χριστιανικό χαρακτήρα στον Υπέρτατο Νόμο του Κράτους. Με την έννοια αυτή, κατ’ επιταγή του Συντάγματος, υποχρεούνται οι Έλληνες πολίτες, οσάκις καλούνται από την Διοίκηση γιά διορισμό ή γιά την ανάληψη των καθηκόντων των, να υποβάλλουν υποχρεωτική δήλωση ότι δεσμεύονται διά όρκου γιά την, προς το Έθνος, συνεπή ενάσκηση των καθηκόντων των. Με τον όρκο αναγνωρίζεται δημόσια το καθήκον συμμόρφωσης των ορκοδοτούντων προς τις θεμελιακές επιλογές του συντακτικού νομοθέτη. Ούτως, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Πρωθυπουργός, οι Βουλευτές και άλλοι, οφείλουν να τηρούν τις εκ του Συντάγματος δεσμεύσεις των, υψώνοντας ανάχωμα κατά των οραματιστών ενός ουδετερόθρησκου μορφώματος.

Στα άρθρα 51-58 το Σύνταγμα προβλέπει την διαδικασία ανάδειξης των Βουλευτών και την συγκρότηση της Βουλής, για να αποκτηθεί δε η πλήρης ιδιότης του Βουλευτού, αξιώνει όχι μόνο να κυρωθεί η εκλογή αυτού αλλά, πρίν αναλάβει τα καθήκοντά του, να τηρηθούν οι διατάξεις του 59^ου άρθρου του όπου ορίζεται ο τρόπος και η διαδικασία ανάληψης των καθηκόντων του επιτάσσοντας:

«1. Οι Βουλευτές πριν αναλάβουν τα καθήκοντά τους, δίνουν στο Βουλευτήριο και σε δημόσια συνεδρίαση τον ακόλουθο όρκο: Ορκίζομαι στο όνομα της Αγίας και Ομοούσιας και Αδιαίρετης Τριάδας να είμαι πιστός στην Πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, να υπακούω στο Σύνταγμα και τους νόμους και να εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου.

2. Αλλόθρησκοι ή ετερόδοξοι Βουλευτές δίνουν τον ίδιο όρκο σύμφωνα με τον τύπο της δικής τους θρησκείας ή του δικού τους δόγματος.

3. Βουλευτές που ανακηρύσσονται όταν η Βουλή απουσιάζει δίνουν τον όρκο στο Τμήμα της που λειτουργεί».

Από την ερμηνεία των διατάξεων του Συντάγματος, ως αναγκαία προϋπόθεση για την έγκυρη άσκηση των Βουλευτικών καθηκόντων, καθιερώνεται η δόσης του θρησκευτικού όρκου από τον Βουλευτή και είναι ευνόητο ότι η μη δόσης του όρκου εμποδίζει την άσκηση των βουλευτικών καθηκόντων του. Αλλά και εκ του Κώδικος Δημοσίων Υπαλλήλων αβίαστα προκύπτει ότι η Ελληνική έννομη τάξη υποχρεώνει πάντα αναλαμβάνοντα δημόσιο αξίωμα ή και απλή υπηρεσία να δίνει τον νενομισμένο για την κάθε περίπτωση όρκο. Ειδικά, προκειμένου περί του Προέδρου της Δημοκρατίας, της Κυβέρνησης και των Βουλευτών, η επιταγή, η υποχρέωση της ορκοδοσίας και ο τύπος του όρκου απορρέει από το Σύνταγμα. Συνεπώς τόσο ή υποχρέωση όσο και ο τύπος του όρκου είναι επενδεδυμένα με αυξημένη τυπική ισχύ.

Ειδικότερα, στον «Κανονισμό της Βουλής» ο οποίος ρυθμίζει την Οργάνωση και Λειτουργία της Βουλής, στο 3° άρθρο ορίζεται: Ο προσωρινός Πρόεδρος, αμέσως μόλις κηρυχθεί η έναρξη των εργασιών της πρώτης συνεδρίασης της βουλευτικής περιόδου, ανακοινώνει στη Βουλή τον κατάλογο των Βουλευτών που ανακηρύχθηκαν σύμφωνα με το νόμο. Ο κατάλογος αυτός καταχωρίζεται στα Πρακτικά και ενημερώνεται για κάθε μεταβολή που επέρχεται κατά την διάρκεια της βουλευτικής περιόδου.

2. Στη συνέχεια, ο προσωρινός Πρόεδρος της Βουλής καλεί τους Βουλευτές που έχουν ανακηρυχθεί και παρευρίσκονται στη συνεδρίαση να δώσουν τον οριζόμενο από το άρθρο 59 του Συντάγματος όρκο. Όσοι Βουλευτές απουσιάζουν, καθώς και όσοι αποκτούν την βουλευτική ιδιότητα κατά την διάρκεια της βουλευτικής περιόδου, δίνουν τον όρκο σε μία από τις επόμενες συνεδριάσεις της Βουλής.

3. Αρνήσεις ή αντιρρήσεις για την δόση του όρκου δεν επιτρέπονται. Οι τυχόν επιφυλάξεις διατυπώνονται με σύντομη γραπτή δήλωση, που κατατίθεται στο Προεδρείο της Βουλής πριν από την δόση του όρκου και καταχωρίζεται στα Πρακτικά.

4. Από την ορκωμοσία τους οι Βουλευτές αναλαμβάνουν την άσκηση των καθηκόντων τους».

Η ορκωμοσία δε των Βουλευτών γίνεται στην αίθουσα της Βουλής και πάντοτε σε δημόσια συνεδρίαση αυτής, όπως καθορίζει το εδάφιο α της 1^ης παραγράφου του 59^ου άρθρου του Συντάγματος, το οποίο απολυτοποιεί την ορκωμοσία και δεν μπορεί να γίνει κεκλεισμένων των θυρών (άρθρο 66^ο) ή σε μη δημόσια συνεδρίασή της.

Αλλά τί είναι όρκος; Όρκος είναι διαβεβαίωση ή υπόσχεση, λόγος διδόμενος διά της επικλήσεως του Θεού ή ιερού τινός προσώπου ή Θείας Δυνάμεως ως μάρτυρος ή τιμωρού σε περίπτωση αθετήσεως, προκειμένω δε περί του Βουλευτού, είναι η νομική και ηθική δέσμευσή του ότι, κατά την εθνική θέληση και υπέρ των δικαιωμάτων του εντολέως του, θα τηρήσει και θα εφαρμόσει τον όρο εκπληρώσεως των καθηκόντων του, αντικειμενικός σκοπός του οποίου είναι η πίστη στην Πατρίδα και στο Δημοκρατικό Πολίτευμα ως και η υπακοή στο Σύνταγμα.

Το αξίωμα επομένως του Βουλευτού πηγάζει εκ της βουλήσεως της εξουσίας του εντολοδότου κυρίαρχου Λαού η βούληση του οποίου πρέπει να είναι σεβαστή έναντι παντός και στην υποχρέωση του Βουλευτού αντιστοιχεί το δικαίωμα του πολίτη–ψηφοφόρου να γνωρίζει εάν ο αντιπρόσωπός του ορκίσθηκε να τον αντιπροσωπεύει στην Βουλή κατά το Σύνταγμα το οποίο προς τούτο καθιερώνει και επιβάλλει όρκο πατριωτικό-δημοκρατικό-θρησκευτικό και άρνηση ή παρέκκλιση ή καταστρατήγηση της ουσίας ή της διαδικασίας του όρκου σημαίνει και αποδεικνύει άρνηση του Δημοκρατικού Πολιτεύματος και της πίστης στο Σύνταγμα, άρνηση να εκτελέσει ο Βουλευτής την εντολή την οποία έλαβε και άρνηση της Λαϊκής κυριαρχίας η οποία εκδηλώνεται διά του Συντάγματος και πέραν του Συντάγματος ΟΥΔΕΙΣ δύναται να αντλήσει δικαιώματα.

Όθεν, ο όρκος είναι στοιχείο της ιδιότητος του Βουλευτού και πολίτες που δεν δίδουν τον νενομισμένο όρκο στο Δημοκρατικό Πολίτευμα, το οποίο ισχύει και κρατεί, οι πολίτες αυτοί είναι στασιαστές. Δεν είναι πολίτες σεβόμενοι την εκδηλωθείσα εθνική θέληση του κυρίαρχου Λαού και η αποποίηση των διατάξεων του 59^ου άρθρου αποτελούν ασέβεια προς το ίδιο το Σύνταγμα, το οποίο είναι οργανισμός ζων και εξελισσόμενος και εάν δεν υπάρχει ο σεβασμός προς το Σύνταγμα, τούτο οδηγεί σε πολιτική αναρχία οπότε διαρρηγνύεται η σχέση μεταξύ εντολέα και εντολοδόχου και το αντικείμενο της δοθείσης, κατά ρητή συνταγματική πρόβλεψη εκ μέρους του κυρίαρχου Ελληνικού Λαού, εξουσιοδοτήσεως να υπερασπιστεί τα εθνικά δίκαια, δεν μπορεί να είναι: η μεταβολή των ορίων της Επικράτειας η διέλευση ξένης στρατιωτικής δύναμης (άρθρο 27), η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας (άρθρο 32) και η υπέρ αυτού χορηγία (άρθρο 33), οι συνθήκες για εμπόριο, φορολογία, οικονομική συνεργασία, συμμετοχή σε διεθνείς οργανισμούς ή ενώσεις.

Προς επίρρωση και επικουρία, ο Κανονισμός της Βουλής επαναλαμβάνει την υποχρέωση δόσης του συγκεκριμένου όρκου, ήτοι εκείνου που υπαγορεύει και επιτάσσει το 59° άρθρο του Συντάγματος. Και επιπλέον ορίζει ότι, ο νόμιμος όρκος πρέπει να δίνεται πριν οι Βουλευτές αναλάβουν τα καθήκοντά τους και ότι μόνον από της ορκωμοσίας τους μπορούν να ασκούν τα καθήκοντά τους, της ορκωμοσίας αναγορευμένης σε ουσιώδη τύπο ή conditio sine qua non (απαραίτητη- αναγκαία προϋπόθεση) για την άσκηση των καθηκόντων των.

Οι πολιτικές ή θρησκευτικές πεποιθήσεις, η αθεΐα και οι δοξασίες οιουδήποτε Βουλευτή, δεν μπορούν να καταργήσουν ή να τροποποιήσουν το Σύνταγμα. Εφ’ όσον δε ο όρκος θεσπίζεται και μάλιστα με συνταγματική διάταξη, ουδείς και για κανένα λόγο δύναται να αρνηθεί ή να παρεκκλίνει ή να τον αγνοήσει ή να τον καταστρατηγήσει καθιστάμενος δράστης κατ’ εξακολούθηση ποινικών και αστικών αδικημάτων.

Συνεπώς, εάν ο Βουλευτής αρνείται την δόση του συγκεκριμένου όρκου ή καταστρατηγεί το Σύνταγμα και τον Κανονισμό ή δίδει όρκο κατά τις καθ’ ύπνους αναζητήσεις αυτού και διάφορο του νενομισμένου ή προσποιείται ότι ορκίζεται, είναι προφανές ότι υπό τις συνθήκες αυτές δεν έχει ορκισθεί νομίμως και προσηκόντως, αρνείται να υπαχθεί στο συγκεκριμένο πολίτευμα και να εφαρμόσει τις αρχές που συγκροτούν τον καταστατικό Χάρτη της Χώρας και ως εκ της αρνήσεως του Συντάγματος, πρέπει να τεθεί εκτός των ευεργετημάτων αυτού, εφ’ όσον αυταποδείκτως ονειρεύεται και απεργάζεται την ανατροπήν αυτού και του κοινωνικού καθεστώτος. Άμεση συνέπεια τούτου είναι ότι δεν μπορεί να ασκεί βουλευτικά καθήκοντα, ούτε να εισπράττει βουλευτική αποζημίωση κλπ. (Ν. Σαρίπολος Συνταγματικό Δίκαιο τ. Α’ σ. 333-Χρ. Σγουρίτσας, Συνταγματικό Δίκαιο τ. Α’ σ. 305).

Κατά τα ανωτέρω, το Σύνταγμα, ως ουσιώδη προϋπόθεση για την απόκτηση του Βουλευτικού αξιώματος και την έγκυρη ενάσκηση των καθηκόντων του Βουλευτή καθιερώνει, την δόση του θρησκευτικού όρκου που οφείλεται να δίδεται απαρέγκλιτα από όλους τους Βουλευτές. Τον όρο αυτόν υιοθέτησαν και το 1864 οι Εισηγητές του Συντάγματος Νικόλαος Σαρίπολος και Διομήδης Κυριακός ο οποίος στο σύγγραμμά του γράφει: «Εννοείται ότι, εάν αρνηθεί ο Βουλευτής να δώσει τον όρκο, υπολαμβάνεται ως παραιτούμενος εκ του Βουλευτικού αξιώματος».

Επ’ αυτού ουδεμία διαφορετική άποψη ή ερμηνεία χωρεί και οποιαδήποτε αντιδοξασία καθίσταται έωλος αφού η διάταξη αυτή είναι ρητή, σαφής και διαχρονική και την καθιέρωναν όλα τα προγενέστερα Συντάγματά μας, καθ’ όλη δε την μέχρι σήμερα Συνταγματική μας Ιστορία και τις επιχειρούμενες αναθεωρήσεις του 59^oυ άρθρου του Συντάγματος ΟΥΔΕΜΙΑ κατάργηση ή και αλλαγή αυτού επήλθε και η διάταξη του όρκου είναι η αυτή και εφαρμόζεται απαρέγκλιτα: (παράγ. ηθ’ του Συντάγματος Άστρους, Παράρτημα Συντάγματος Τροιζήνας, άρθ. 57 Σύνταγμα του 1844, άρθρο 64 Συνταγμάτων 1864 και 1952, άρθρο 41 Σύνταγμα του 1925, άρθρο 42 Σύνταγμα του 1927, παράρτημα Συντάγματος του 1932 και άρθρο 64 Σύνταγμα του 1952), (Αθαν. Ράϊκος, Συνταγματικό Δίκαιο, τόμος I, εκδ. 2009, σελ. 534) και έτσι διδάσκεται από όλους του καθηγητές του Συνταγματικού Δικαίου (Χρ. Σγουρίτσας, Συνταγματικό Δίκαιο, τ.Ι, σελ. 306– Δημ. Τσάτσος, Συνταγματικό Δίκαιο, 1982, σελ. 317– Π. Παραράς, Σύνταγμα 1975, τ.ΙΙ σελ. 125).

Επισημάνεται, ότι παρ’ όλο που τέθηκε το θέμα του όρκου στην σύνταξη του Συντάγματος του 1975, η Ε’ Αναθεωρητική Βουλή κατά την συνεδρίαση της 8-4-1975, απέρριψε την τροπολογία του Βουλευτή Γεώργιου – Αλέξανδρου Μαγκάκη γιά την ορκωμοσία των άθρησκων Βουλευτών και εκείνων που πρεσβεύουν θρησκεία που δεν επιτρέπει τον όρκο και την αντικατάσταση του θρησκευτικού όρκου με την εξής «διαβεβαίωση»; «Βουλευταί πρεσβεύοντες θρησκείαν, μη επιτρέπουσαν τον όρκον, ή άθρησκοι, δίδουν διαβεβαίωσιν του αυτού ως άνω περιεχομένου, επικαλούμενοι την τιμήν και την συνείδησίν των».

Όμοια πρόταση απερρίφθη και από την ΣΤ’ Αναθεωρητική Βουλή κατά την συνεδρίαση της 06-3-1986 ως και από την Η’ Αναθεωρητική Βουλή κατά την συνεδρίαση της 27-05-2008, με πρόταση δε του κόμματος ΣΥΡΙΖΑ, για θέσπιση του πολιτικού όρκου, εγένετο νέα απόπειρα τροποποίησης του 59^ου άρθρου και υπό της Θ’ Αναθεωρητικής Βουλής κατά την συνεδρίαση της 25-11-2019, η οποία έπεσε στο κενό αφού ο Συνταγματικός Νομοθέτης επέμεινε και ΔΙΑΦΥΛΛΑΧΘΗΚΑΝ αλώβητες Συνταγματικές διατάξεις με αποτέλεσμα, το 59° άρθρο ΟΥΔΕΜΙΑ τροποποίηση να υποστεί και διατήρησε ενεστώς το περιεχόμενο και τον χαρακτήρα του όρκου ό ισχύει και σήμερα ορίζοντας και πάλι σαφώς τα αυτά.

Επομένως η, αναλόγως της δοξασίας ενός εκάστου των Βουλευτών, επιφύλαξη εκπλήρωσης της Συνταγματικής του υποχρεώσεως, με κανέναν τρόπο και καμία ερμηνεία, δεν μπορεί να ισοδυναμεί ή να αποτελεί πρόσχημα προς αποφυγή του όρκου. Η οποιαδήποτε δε υπαναχώρηση του εκλεγέντος Βουλευτή από την προς τον Λαό υπόσχεσή του ότι θα ασκήσει τα δικαιώματα της κυριαρχίας του που με βάση αυτή την υποχρέωση εξελέγει, αποτελεί μείωση και προσβολή της προσωπικότητος του Ελληνικού Λαού, ασεβεί προς το Σύνταγμα τις διατάξεις του οποίου, κατά παράβαση καθήκοντος, καταπατά εξαπατώντας τον Ελληνικό Λαό και η ανάδειξίς του ως Βουλευτή ΟΥΔΕΜΙΑ ηθική βάση έχει αφού η όλη του συμπεριφορά τείνει προς κατάλυση του θεμελιώδους νόμου του Κράτους, του Συντάγματος.

Η από 4^η Φεβρουάριου 2015 περίπτυστη, κατά την άποψή μας, γνωμοδότηση του Επιστημονικού Συμβουλίου της Βουλής (σελίς 11 των πρακτικών της Α΄ Συνεδριάσεως της 05-02-2015) αυθαιρετεί, παρανομεί και ασχημονεί δημιουργώντας ρήγματα στους θεσμούς διαταράσσοντας την ευνομία. Πρόκειται περί ευθείας, απροκάλυπτης και προκλητικής περιφρονήσεως προς την τελετουργία, τον όρκο και ό,τι αυτός σημαίνει και εκφράζει. Πρόκειται για μία υποβολιμαία καταστρατήγηση του Συντάγματος και του Κανονισμού της Βουλής η οποία αντιβαίνει στο πνεύμα των διατάξεών των και αποτελεί προπαρασκευαστική πράξη μεταβολής θεμελιώδους συνταγματικής διατάξεως που υποσκάπτει τεχνηέντως την ομαλή λειτουργία του Πολιτεύματος της Χώρας και τείνει προς τον αφελληνισμό της Πατρίδος μας. Είναι πρόδηλο ότι είναι υπέρτερη η ισχύς του Συντάγματος σε σχέση με τους λοιπούς κανόνες δικαίου και ουδεμία σαθρή ερμηνεία, από οιονδήποτε αργυρώνητο «ειδήμονα», δύναται να το διακορεύσει.

Προς αντίκρουση των ισχυρισμών του Επιστημονικού Συμβουλίου της Βουλής επικαλούμεθα το γεγονός ότι όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, οι καθηγητές του Συνταγματικού Δικαίου, διδάσκουν, ερμηνεύοντας το 59° άρθρο του Συντάγματος, ότι:

α) Οι Βουλευτές πριν αναλάβουν τα καθήκοντά τους δίνουν στο βουλευτήριο και σε δημόσια συνεδρίαση τον όρκο που αναγράφεται στο άρθρο 59 του Συντάγματος,

β) Συνέπεια της άρνησης του βουλευτή να ορκισθεί είναι ότι δεν μπορεί να αναλάβει και να ασκήσει τα καθήκοντά του, δηλαδή δεν μπορεί να μετέχει στις εργασίες της Βουλής και δεν μπορεί να λάβει και την βουλευτική αποζημίωση (Χρ. Σγουρίτσας, Συντ. Δίκαιον, εκδ. 1959, τ.Ι σελ. 305/307–Ν. Σαρίπολος, Συντ. Δίκ. τ.Α σ. 333– Δημ. Τσάτσος, Συντ. Δίκαιο, έκδοση 1982, τ.Ι, σελ. 317/318– Π. Παραράς, Σύνταγμα 1975, εκδ. 1985, τομ. II σελ. 125 επ.- Κών. Μαυριάς, Συντ. Δίκαιο, εκδ. 2005, σελ. 686 επ.- Κων. Γεωργόπουλος, εκδ. 1991,σελ.271 επ.-Φ. Σπυρόπουλος, Εισαγωγή στο Συντ. Δίκαιο, εκδ. 2006, σ. 210– Ανδ. Δημητρόπουλος, Σύστημα Συνταγματικού Δικαίου, εκδ. 2011, σελ. 925).

Η ορκοδοσία, (η δι’ όρκου κύρωσις υποσχέσεως και επαγόμενη επιζήμιες συνέπειες σε περίπτωση αθετήσεως), των Βουλευτών, κατά τις διατάξεις της 2^ας παραγράφου του 3^ου άρθρου του Κανονισμού της Βουλής, ως αναγκαίο συστατικό στοιχείο της αναλήψεως των καθηκόντων των, είναι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ και πρέπει να βεβαιώνεται διά πρωτοκόλλου, το οποίο πρέπει να φέρει βεβαία χρονολογία και τις υπογραφές του ορκιζομένου και πάντων των συμπραττόντων προσώπων (Μιχαήλ Δ. Στασινόπουλος) και εν όσο δεν τηρήθηκαν τα υπό των διατάξεων οριζόμενα ανακύπτουν και τα προβλήματα που δημιουργούνται από την μη σύννομη ορκωμοσία των εκλεγέντων Βουλευτών.

Στις βουλευτικές περιόδους των διενεργηθεισόμενων εθνικών εκλογών, ειδικώς στις ημεροχρονολογίες: 04-10-2009, 06-05-2012, 17-06-2012, 25-01-2-15, 20-09-2015 και 07-07-2019, εκλεγμένοι Βουλευτές οι οποίοι καταστρατήγησαν τις διατάξεις και δεν έδωσαν τον προβλεπόμενο όρκο που επιβάλλει το 59° άρθρο του Συντάγματος αλλά άλλον δικής τους επινοήσεως και προτιμήσεως, διέπραξαν και διαπράττουν αξιόποινες πράξεις διά της παραβατικής των δε συμπεριφοράς προσέβαλαν και προσβάλουν κατάφορα θεσμικές διατάξεις του Συντάγματος και του Κανονισμού της Βουλής, υπέρτερης ισχύος των νόμων που ψηφίζει η Βουλή, για την οποία θα πρέπει να κληθούν να λογοδοτήσουν λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι:

α) Βουλευτές, μέσα και έξω από το τρομοκρατικό άντρο της Βουλής, δηλώνουν δημόσια ότι, αφού το κόμμα τους δεν ψήφισε το Σύνταγμα, οι διατάξεις του δεν τους δεσμεύουν.

β) Βουλευτές και αρχηγοί κομμάτων, δηλώνουν, μέσα και έξω από την Βουλή, δημόσια, ότι, αν κάποιος νόμος ψηφισθεί από την Βουλή, αυτοί θα τον καταργήσουν με συγκεντρώσεις στις πλατείες και στα πεζοδρόμια.

γ) οι ίδιοι δηλώνουν, δημόσια, μέσα και έξω από την Βουλή, ότι αυτοί δεν ορκίστηκαν ότι θα τηρήσουν το Σύνταγμα και τους νόμους και ότι θα εκπληρώσουν ευσυνείδητα τα καθήκοντά τους, όντας πιστοί στην Πατρίδα και το Δημοκρατικό Πολίτευμα.

Είναι όμως τόσον καθοριστικός και σαφής ο συνταγματικός νομοθέτης, ώστε με απόλυτο και κατηγορηματικό τρόπο απαγορεύει «αρνήσεις ή αντιρρήσεις» για την δόση του όρκου και ουδεμία εξαίρεση ή πρόβλεψη είναι ικανή να παρακάμψει την συνταγματική αυτή υποχρέωση, αφού τα ακλόνητα συνταγματικά δεδομένα ορίζουν ότι: ο Βουλευτής είναι άφευκτα υποχρεωμένος να ορκισθεί και β^ον ο όρκος είναι ακριβώς αυτός που προβλέπει το Σύνταγμα.

Δεδομένου ότι η προστασία της εννόμου τάξεως, που διαταράσσεται από τις διατυπούμενες ιοβόλες θέσεις των «ισμών», αποτελεί υμετέρα Συνταγματική υποχρέωση, η παρούσα ΕΓΚΛΗΣΙΣ μας αποτελεί άσκηση του δικαιώματος μας το οποίο επερείδεται επί του δικαίου της διατάξεως της 4^ης παραγράφου του 120^ου άρθρου του Συντάγματος, κατ’ εφαρμογή της οποίας ζητούμε να εφαρμοσθεί και να εφαρμόζεται απαρεγκλίτως το 59° άρθρο αυτού και γενικότερα να τηρείται από όλους τους Έλληνες, χωρίς διακρίσεις, το Σύνταγμα και οι νόμοι που συμφωνούν με αυτό.

Έτσι, κατά τις κατωτέρω συνεδριάσεις της Βουλής με σκοπό την ορκωμοσία των Βουλευτών, διαπιστώνεται ότι η ορκωμοσία των αποτελεί μία συμπαιγνία εις βάρος του κυρίαρχου Ελληνικού Λαού οι ελευθερίες του οποίου ασύστολα καταπατώνται και τα συμφέροντά του διακυβεύονται από τα ίδια τα όργανα και τις θεσμοθετημένες λειτουργίες της Πολιτείας αφού ΟΥΔΕΜΙΑ Βουλή, από της «Μεταπολιτεύσεως» και εντεύθεν, είναι νόμιμος δεδομένου ότι οι απαρτίζοντες αυτήν Βουλευτές, ως μη ορκισθέντες, ΟΥΔΕΠΟΤΕ απέκτησαν την ιδιότητα του Βουλευτή, όπως τούτο προκύπτει εκ των Πρακτικών τα οποία προσάγουμε και επικαλούμεθα και που ως γεγονότα αποτελούν μία κατάπτυστη παρωδία προς προσβολή του κυρίαρχου Λαού:

1. A. Την 14^η Οκτωβρίου 2009 συνήλθε η Ολομέλεια της Βουλής που προέκυψε από τις εκλογές της 4^ης Οκτωβρίου 2009 προκειμένου να ορκισθούν οι Βουλευτές τα ΠΡΑΚΤΙΚΑ της οποίας προσάγουμε και επικαλούμεθα (ΣΧΕΤΙΚΟ 1):

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ

ΙΓ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΥΝΟΔΟΣ Α’

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ Α’

Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2009

Αθήνα, σήμερα στις 14 Οκτωβρίου 2009, ημέρα Τετάρτη και ώρα 11:05′ προσήλθαν στην Αίθουσα των συνεδριάσεων του Βουλευτηρίου οι κύριοι Βουλευτές της ΙΓ’ Περιόδου Προεδρευόμενης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας και κατέλαβαν τις θέσεις τους, πλην της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Ώρα 11:06′ εισέρχεται στην Αίθουσα ο Β’ Αντιπρόεδρος της Βουλής της προηγούμενης Βουλευτικής Περιόδου, Έλσα Παπαδημητρίου και καταλαμβάνει την Προεδρική Έδρα.

ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Έλσα Παπαδημητρίου): Κυρίες και κύριοι Βουλευτές κηρύσσεται η έναρξη της πρώτης πανηγυρικής συνεδρίασης της Α’ Συνόδου της Βουλής της ΙΓ’ Περιόδου Προεδρευομένης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.

Καλούνται στο Προεδρείο για την επικούρηση του έργου του, ως προσωρινοί Γραμματείς, σύμφωνα με το 1^ο άρθρο του Κανονισμού της Βουλής, οι νεότεροι σε ηλικία Βουλευτές: Από το ΠΑ.ΣΟ.Κ η κ. Ευδοξία-Εύα Καϊλή και ο κ. Άγγελος Τόλκας, από την Νέα Δημοκρατία η κ. Τσιαμπίκα Ιατρίδη, από και από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας ο κ. Ιωάννης Γκιόκας.

Παρακαλώ να καταλάβουν τις θέσεις τους στο Προεδρείο εκατέρωθεν της Προεδρεύουσας.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα το προεδρικό διάταγμα υπ’ αριθμό 127/2009 το οποίο έχει ως εξής:

(Παρατίθεται το υπ’ αριθμό 127/2009 διάταγμα)

ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Έλσα Παπαδημητρίου): Παρακαλείται η προσωρινή Γραμματέας κ. Καϊλή να συνοδεύσει τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο και τα συνοδεύοντα αυτόν μέλη της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου στην Αίθουσα, προκειμένου να τελεστεί ο Αγιασμός.

(Ώρα 11:19′ εισέρχεται στην Αίθουσα ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κύριος Ιερώνυμος και τα συνοδεύοντα αυτόν μέλη της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου. Στη συνέχεια τελείται ο καθιερωμένος Αγιασμός).

(ΑΓΙΑΣΜΟΣ) (ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΑΣΜΟ)

(Στο σημείο αυτό εισέρχεται στην Αίθουσα του Κοινοβουλίου η Κοινοβουλευτική Ομάδα του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς)

ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Έλσα Παπαδημητρίου): Παρακαλώ τις κυρίες και τους κυρίους Βουλευτές να υψώσουν το δεξί τους χέρι για να δώσουν τον οριζόμενο στο άρθρο 59 του Συντάγματος όρκο.

Παρακαλώ επαναλαμβάνετε τον όρκο.

(Η προσωρινή Πρόεδρος κυρία Έλσα Παπαδημητρίου όρθια στην Έδρα απαγγέλει των κάτωθι όρκο, τον οποίο επαναλαμβάνουν όλοι οι Βουλευτές, πλην αυτών που ανήκουν στο μωαμεθανικό θρήσκευμα): «Ορκίζομαι στο όνομα της Αγίας και Ομοούσιας και Αδιαίρετης Τριάδας να είμαι πιστός στην Πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, να υπακούω το Σύνταγμα και του νόμους και να εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου».

Άξιοι!

Παρακαλούνται οι Βουλευτές κύριοι Τσετίν Μάνταζι και Αχμέτ Χατζή Οσμάν που ανήκουν στο μωαμεθανικό θρήσκευμα, να προσέλθουν και να δώσουν τον οριζόμενο στο Σύνταγμα όρκο επί του Κορανίου.

Παρακαλώ, κύριοι συνάδελφοι, να επαναλαμβάνετε τον όρκο: «Ορκίζομαι στο όνομα του Παντοδύναμου Θεού και του μόνου αυτού Προφήτη, ο οποίος είναι ο Μωάμεθ, να είμαι πιστός στην Πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, να υπακούω στο Σύνταγμα και τους νόμους και να εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου».

Άξιοι!

Οι ορκισθέντες Βουλευτές είναι οι εξής: (Παρατίθενται άπαντες οι εμπεριεχόμενοι στις σελίδες 11^η έως 13^η των Πρακτικών της Βουλής της ΙΓ’ Περιόδου της Προεδρευομένης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, ΣΥΝΟΔΟΣ Α’, ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ Α’, της Τετάρτης 14^η Οκτωβρίου 2009) (ΣΧΕΤΙΚΟ 1).

ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Έλσα Παπαδημητρίου): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να αναφέρω ότι οι γραπτές δηλώσεις της Γενικής Γραμματέως της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας και του Προέδρου και των Βουλευτών του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς που κατατέθηκαν στο Προεδρείο της Βουλής και με τις οποίες διατυπώνονται απόψεις σχετικά με τον όρκο, καταχωρίζονται στα Πρακτικά βάσει του άρθρου 3, παράγραφος 3 του Κανονισμού της Βουλής και έχουν ως εξής:

1^ον Κ.Κ.Ε ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Προς το Προεδρείο της Βουλής

ΔΗΛΩΣΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΠΑΠΑΡΗΓΑ

Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κ.Κ.Ε.

Είναι γνωστό ότι το Κ.Κ.Ε έχει ταχθεί υπέρ του διαχωρισμού Κράτους και Εκκλησίας και υπέρ της πλήρους κατοχύρωσης του δικαιώματος της ανεξιθρησκίας.

Στα πλαίσια αυτά έχει προτείνει και την κατάργηση του θρησκευτικού τόπου του όρκου, όπου και αν αυτός προβλέπεται, μεταξύ άλλων και για την ορκωμοσία των βουλευτών.

To Κ.Κ.Ε θα συνεχίσει τις προσπάθειες του για τη συνολική αλλαγή του σχετικού θεσμικού πλαισίου.

Αθήνα, 14.10.2009

Η Δηλούσα

Αλεξάνδρα Παπαρήγα

Πρόεδρος Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κ.Κ.Ε

 

2^ον ΣΥΡΙΖΑ–ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ

Προς τον προσωρινό Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων

Αθήνα, 13 Οκτωβρίου 2009

Κύριε Πρόεδρε,

Σύμφωνα με τον Κανονισμό της Βουλής (άρθρο 3, παρ.2) οι εκλεγέντες Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου κατά τις εκλογές της 4^ης Οκτωβρίου 2009, υποχρεούνται να δώσουν όρκο που ορίζεται από το άρθρο 59 του Συντάγματος.

Είναι γνωστή η θέση τον Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς για την ανάγκη διαχωρισμού εκκλησίας–κράτους και την απόσυρση νόμων και πρακτικών, που εμποδίζουν την θεμελιώδη διάταξη του Συντάγματος περί ανεξιθρησκίας. Θεωρούμε ότι ο τύπος του όρκου που έχει καθιερωθεί παραβιάζει το συνταγματικό πρόσταγμα της ανεξιθρησκίας που κατοχυρώνεται από το άρθρο 13 του Συντάγματος, καθώς και το άρθρο 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θεμελιωδών ελευθεριών, που κατοχυρώνει το δικαίωμα στην ελευθερία των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων. Εμείς ως εκλεγμένοι εκπρόσωποι του ελληνικού Λαού, θεωρούμε ότι εκπροσωπούμε έλληνες πολίτες όλων των θρησκειών και δογμάτων, πολίτες που είναι άθεοι, αλλά και πολίτες που αρνούνται να δηλώσουν τις Θρησκευτικές τους πεποιθήσεις.

Κατόπιν τούτων σας γνωρίζουμε ότι οι Βουλευτές τον Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς προτιθέμεθα να δώσουμε τον παρακάτω όρκο, «Ορκίζομαι στην τιμή και την συνείδησή μου να είμαι πιστός στην Πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, να υπακούω στο Σύνταγμα και τους νόμους και να εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου.

                                                    Με εκτίμηση
                                                          Αλέξης Τσίπρας

Πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του                                                                        
Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς».

ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Έλσα Παπαδημητρίου): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι παρακαλώ το Σώμα να εξουσιοδοτήσει το Προεδρείο για την υπ’ ευθύνη του επικύρωση των Πρακτικών της σημερινής συνεδριάσεως.

ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.

ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Έλσα Παπαδημητρίου): Η Βουλή παρέσχε την αιτηθείσα εξουσιοδότηση.

Παρακαλούνται οι κυρίες και οι κύριοι συνάδελφοι να μεριμνήσουν για την υπογραφή του πρωτοκόλλου της ορκωμοσίας το οποίο τηρείται στο Τμήμα Βουλευτών και Κομμάτων στο Γραφείο 51 του Ισογείου.

Αν δεν προσέλθετε για υπογραφή, δεν ολοκληρώνεται η διαδικασία της ορκωμοσίας.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δέχεστε να λύσουμε τη Συνεδρίαση;

ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.

Με τη συναίνεση του Σώματος και ώρα 11:35 λύεται η συνεδρίαση για αύριο ημέρα Πέμπτη   15 Οκτωβρίου 2009 και ώρα 11:00 με αντικείμενο εργασιών του Σώματος: Εκλογή Προέδρου της Βουλής, σύμφωνα με την ειδική ημερήσια διάταξη που έχει διανεμηθεί.

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ             ΟΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ

Από τα επίσημα πρακτικά της Βουλής της ως άνω Συνεδριάσεως, τα οποία προσάγουμε και επικαλούμεθα (ΣΧΕΤΙΚΟ 1) τα οποία με την εξουσιοδότηση του Σώματος και υπό την ευθύνη του Προεδρείου επικυρώνουν με την υπογραφή τους, η Πρόεδρος κ. Έλσα Παπαδημητρίου και οι γραμματείς: κ.κ. Εύα-Ευδοξία Καϊλή, Άγγελος Τόλκας, Τσαμπίκα Ιατρίδη και Ιωάννης Γκιόκας, τεκμαίρεται ότι, η πρόεδρος και οι προαναφερόμενοι γραμματείς βεβαιώνουν ρητώς, στα πρακτικά που αυτοί συνέταξαν, ότι όλοι οι Βουλευτές, έδωσαν τον προβλεπόμενο, στο 59° άρθρο του Συντάγματος και στο 3° άρθρο του Κανονισμού της Βουλής, όρκο.

Στα πρακτικά, αναγράφεται συγκεκριμένα ότι: «Οι ορκισθέντες Βουλευτές είναι οι εξής: στην συνέχεια αναφέρονται τα ονόματα και των τριακοσίων (300) βουλευτών, δηλαδή ψευδώς βεβαιώνεται ως ορκισθέντες και οι Βουλευτές της:

Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς:

1.Αμμανατίδου Πασχαλίδου Ευαγγελία, 2.Διώτη Ηρώ, 3.Δρίτσας Θεόδωρος, 4.Κουβέλης Φώτιος–Φανούριος, 5.Κουράκης Αναστάσιος, 6.Κριτσωτάκης Μιχαήλ, 7.Λαφαζάνης Παναγιώτης, 8.Λεβέντης Αθανάσιος, 9.Μουλόττουλος Βασίλειος, 10.Παπαδημούλης Δημήτριος, 11.Τσίπρας Αλέξιος, 12.Τσούκαλης Νικόλαος, 13. Ψαριανός Γρηγόριος.

 

Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κ. Κ.Ε:

1.Αλεξάνδρα Παπαρήγα, 2.Γκιόκας Ιωάννης, 3.Ζιώγας Ιωάννης, 4. Ιγνατιάδης Θεόδωρος, 5.Καζάκος Κωνσταντίνος, 6.Καραθανασόπουλος Νικόλαος, 7.Μανωλάκου Διαμάντω, 8.Μαρίνος Γεώργιος, 9.Μαυρίκος Γεώργιος, 10. Μωραΐτης Νικόλαος, 11. Νάνος Απόστολος, 12. Νικολαΐδου Βαρβάρα (Βέρα), 13.Παπακωνσταντίνου Νικόλαος, 14. Παφίλης Αθανάσιος, 15.Πρωτούλης Ιωάννης, 16.Σκοπελίτης Σταύρος, 17.Σκυλλάκος Αντώνιος, 18.Τζέκης Άγγελος, 19.Χαλβατζής Σπυρίδων, 20. Χαραλάμπους Χαράλαμπος.

Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑ.ΣΟ.Κ:

1. Μαρία Δαμανάκη, 2. Σπάρος Λυκούδης, 3. Νικόλαος Σηφουνάκης, 4. Μάγια Τσόκλη.

 

Β. Την 17^η Μαΐου 2012 συνήλθε η Ολομέλεια της Βουλής που προέκυψε από τις εκλογές της          6^ης Μαΐου 2012 προκειμένου να ορκισθούν οι Βουλευτές τα ΠΡΑΚΤΙΚΑ της οποίας προσάγουμε και επικαλούμεθα (ΣΧΕΤΙΚΟ 2):

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ

ΙΔ’ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΥΝΟΔΟΣ Α’

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ Α’

Πέμπτη 17 Μαΐου 2012

Αθήνα, σήμερα στις 17 Μαΐου 2012, ημέρα Πέμπτη και ώρα 11.08’, προσήλθαν στην Αίθουσα των συνεδριάσεων του Βουλευτηρίου οι κύριοι Βουλευτές της ΙΔ’ Περιόδου Προεδρευομένης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας και κατέλαβαν τις θέσεις τους.

Ώρα 11:10′ εισέρχεται στην Αίθουσα ο Δ’ Αντιπρόεδρος της Βουλής της προηγούμενης βουλευτικής Περιόδου κύριος Βύρων Πολύδωρας και καταλαμβάνει την Προεδρική Έδρα.

ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Βύρων Πολύδωρας): Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, συγκαλείται η Βουλή και κηρύσσεται η έναρξη της πρώτης πανηγυρικής συνεδρίασης της Α’ Συνόδου της Βουλής της ΙΑ΄ Περιόδου Προεδρευομένης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.

Καλούνται στο Προεδρείο για την επικούρηση του έργου του ως προσωρινοί γραμματείς, σύμφωνα με το άρθρο 1 του Κανονισμού της Βουλής, οι νεότεροι σε ηλικία Βουλευτές: Από την Νέα Δημοκρατία ο κ. Χρήστος Δήμας, από το Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς η κ. Ειρήνη-Ελένη Αγαθοπούλου, από το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα ο κ. Κωνσταντίνος Τριαντάφυλλος και από τους Ανεξάρτητους Ελληνες ο κ. Μάριος Βουτσίνος. Εννοείται ότι ο Κανονισμός προβλέπει από τα τέσσερα πρώτα κόμματα.

Παρακαλώ να καταλάβουν τις θέσεις τους στο Προεδρείο εκατέρωθεν του Προεδρεύοντος.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα το π.δ. 40/2012, το οποίο θα κατατεθεί στα Πρακτικά. (Το προαναφερθέν προεδρικό διάταγμα έχει ως εξής: (Παρατίθεται το υπ’ αριθμό 40/2012 π.δ.).

ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Βύρων Πολύδωρας): Παρακαλείται ο προσωρινός Γραμματέας κ. Χρήστος Δήμας να συνοδεύσει το Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο και τα συνοδεύοντα αυτόν μέλη της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου στην Αίθουσα, προκειμένου να τελεσθεί ο Αγιασμός.

(Ώρα 11:30’ εισέρχονται στην Αίθουσα ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος και τα συνοδεύοντα αυτόν μέλη της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου. Στη συνέχεια τελείται ο καθιερωμένος Αγιασμός).(ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΑΣΜΟ).

ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Βύρων Πολύδωρας): Παρακαλώ τις κυρίες και τους κυρίους Βουλευτές να υψώσουν το δεξί τους χέρι, ενώνοντας τον αντίχειρα με το δείκτη και το μέσο δάκτυλο, για να δώσουμε τον οριζόμενο στο άρθρο 59 του Συντάγματος όρκο. Παρακαλώ να επαναλαμβάνετε τον όρκο.

(Ο προσωρινός Πρόεδρος κ. Βύρων Πολύδωρας όρθιος στην Έδρα απαγγέλει τον κάτωθι όρκο, τον οποίο επαναλαμβάνουν όλοι οι Βουλευτές, πλην αστών που ανήκουν στο μωαμεθανικό θρήσκευμα).

«Ορκίζομαι στο όνομα της Αγίας και Ομοούσιας και Αδιαίρετης Τριάδας να είμαι πιστός στην πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, να υπακούω στο Σύνταγμα και τους νόμους και να εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου».

Άξιοι!

Παρακαλούνται οι Βουλευτές κύριοι Αχμέτ Χατζή Οσμάν, Χουσεΐν Ζεϊμπέκ και Καρά Γιουσούφ Αίχάν, που ανήκουν στο μωαμεθανικό θρήσκευμα, να προσέλθουν και να δώσουν τον οριζόμενο στο Σύνταγμα όρκο επί του Κορανίου.

Παρακαλώ, κύριοι συνάδελφοι, να επαναλαμβάνετε τον όρκο: «Ορκίζομαι στο όνομα του Παντοδύναμου Θεού και του μόνου αυτού Προφήτη, ο οποίος είναι ο Μωάμεθ, να είμαι πιστός στην πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, να υπακούω στο Σύνταγμα και τους νόμους και να εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου».

Άξιοι!

Οι ορκισθέντες Βουλευτές είναι οι εξής:

(Παρατίθενται άπαντες οι εμπεριεχόμενοι στις σελίδες 17^η έως 22^α των Πρακτικών της Βουλής της ΙΔ’ Περιόδου της Προεδρευομένης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, ΣΥΝΟΔΟΣ Α’, ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ Α’, της Πέμπτης 17^η Μαΐου 2012 (ΣΧΕΤΙΚΟ 2).

ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Βύρων Πολύδωρας): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να αναφέρω ότι οι γραπτές δηλώσεις του Προέδρου και των Βουλευτών του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς και της Γενικής Γραμματέως της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, που κατατέθηκαν στο Προεδρείο της Βουλής και με τις οποίες διατυπώνονται απόψεις σχετικά με τον όρκο, καταχωρίζονται στα Πρακτικά βάσει του άρθρου 3, παράγραφος 3 του Κανονισμού της Βουλής. (Οι προαναφερθείσες γραπτές δηλώσεις έχουν ως εξής:

1^ον Κ.Κ.Ε ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

«Προς το Προεδρείο της Βουλής

ΔΗΛΩΣΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΠΑΠΑΡΗΓΑ

Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κ.Κ.Ε.

Είναι γνωστό ότι το Κ.Κ.Ε έχει ταχθεί υπέρ του διαχωρισμού Κράτους και Εκκλησίας και υπέρ της πλήρους κατοχύρωσης του δικαιώματος της ανεξιθρησκίας.

Στα πλαίσια αυτά έχει προτείνει και την κατάργηση του θρησκευτικού τόπου του όρκου, όπου και αν αυτός προβλέπεται, μεταξύ άλλων και για την ορκωμοσία των βουλευτών.

Το Κ.Κ.Ε θα συνεχίσει τις προσπάθειές του για την συνεχή αλλαγή του σχετικού θεσμικού πλαισίου.

ΑΘΗΝΑ 26.5.2012

Η ΔΗΛΟΥΣA

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ

Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κ.Κ.Ε

 

2^ον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ-ΕΝΩΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ

Προς τον προσωρινό Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων

Αθήνα, 17 Μαΐου 2012

Κύριε Πρόεδρε,

Σύμφωνα με τον Κανονισμό της Βουλής (άρθρο 3, παρ.2) οι εκλεγέντες Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου κατά τις εκλογές της 6^ης Μαΐου 2012, υποχρεούνται να δώσουν τον όρκο που ορίζεται από το άρθρο 59 του Συντάγματος.

Είναι γνωστή η θέση τον Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς για την ανάγκη διαχωρισμού εκκλησίας–κράτους και την απόσυρση νόμων και πρακτικών, που εμποδίζουν την θεμελιώδη διάταξη του Συντάγματος περί ανεξιθρησκίας. Θεωρούμε ότι ο τύπος του όρκου που έχει καθιερωθεί παραβιάζει το συνταγματικό πρόσταγμα της ανεξιθρησκίας που κατοχυρώνεται από το άρθρο 13 του Συντάγματος, καθώς και το άρθρο 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θεμελιωδών ελευθεριών, που κατοχυρώνει το δικαίωμα των ανθρώπων στην ελευθερία των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων.

Εμείς ως εκλεγμένοι εκπρόσωποι του ελληνικού λαού, θεωρούμε ότι εκπροσωπούμε έλληνες πολίτες όλων των θρησκειών και δογμάτων, πολίτες που δεν είναι θρησκευόμενοι, αλλά και πολίτες που δεν επιθυμούν να δηλώσουν τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις.

Κατόπιν τούτων σας γνωρίζουμε ότι οι Βουλευτές του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς προτιθέμεθα να δώσουμε στη Βουλή τον παρακάτω όρκο:

«Ορκίζομαι στην τιμή και την συνείδησή μου να είμαι πιστός στην Πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, να υπακούω στο Σύνταγμα και τους νόμους και να εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου. Θεωρούμε αυτονόητο ότι ο κάθε Βουλευτής εκφράζεται κατά τη συνείδησή του».

Με εκτίμηση
Αλέξης Τσίπρας

ΠΡΟΕΔΡΟΣ Κ.Ο.ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ

ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Βύρων Πολύδωρας): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, παρακαλώ το Σώμα να εξουσιοδοτήσει το Προεδρείο για την υπ’ ευθύνη του επικύρωση των Πρακτικών της σημερινής συνεδριάσεως.

ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.

ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Βύρων Πολύδωρας): Η Βουλή παρέσχε την αιτηθείσα εξουσιοδότηση.

Παρακαλούνται οι κυρίες και οι κύριοι συνάδελφοι να μεριμνήσουν για την υπογραφή του πρωτοκόλλου της ορκωμοσίας, το οποίο τηρείται στις Αίθουσες 150 και 151 στον 1° όροφο. Αν δεν προσέλθετε για υπογραφή, δεν ολοκληρώνεται η διαδικασία της ορκωμοσίας.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δέχεστε να λύσουμε τη συνεδρίαση;

ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.

Με τη συναίνεση του Σώματος λύεται η συνεδρίαση για αύριο, ημέρα Παρασκευή 18 Μαΐου 2012 και ώρα 11:00, με αντικείμενο εργασιών του Σώματος: εκλογή Προέδρου της Βουλής, σύμφωνα με την ειδική ημερήσια διάταξη που έχει διανεμηθεί.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ        ΟΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ

Από τα επίσημα πρακτικά της Βουλής της ως άνω Συνεδρίασης, τα οποία προσάγουμε και επικαλούμεθα (ΣΧΕΤΙΚΟ 2) τα οποία με την εξουσιοδότηση του Σώματος και υπό την ευθύνη του Προεδρείου επικυρώνουν με την υπογραφή τους, ο Πρόεδρος κ. Βύρων Πολύδωρας και οι προαναφερόμενοι γραμματείς: κ.κ. Χρήστος Δήμας, Ειρήνη-Ελένη Αγαθοπούλου, Κωνσταντίνος Τριαντάφυλλος και Μάριος Βουτσίνος, τεκμαίρεται ότι, ο πρόεδρος και οι προαναφερόμενοι γραμματείς βεβαιώνουν ρητώς, στα πρακτικά που αυτοί συνέταξαν, ότι όλοι οι Βουλευτές, έδωσαν τον προβλεπόμενο, στο 59° άρθρο του Συντάγματος και στο 3° άρθρο του Κανονισμού της Βουλής, όρκο.

Στα πρακτικά, αναγράφεται συγκεκριμένα ότι: «Οι ορκισθέντες Βουλευτές είναι οι εξής: στην συνέχεια αναφέρονται τα ονόματα και των τριακοσίων (300) βουλευτών, δηλαδή βεβαιώνεται ως ορκισθέντες και οι Βουλευτές της:

Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΝΩΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ:

1.Αγαθοπούλου Ειρήνη-Ελένη, 2.Αθανασίου Αθανάσιος (Νάσος), 3.Αμανατίδης Ιωάννης, 4.Αμμανατίδου–Πασχαλίδου Ευαγγελία (Λίτσα), 5. Αποστόλου Ευάγγελος, 6.Αραχωβίτης Σταύρος, 7.Βαλαβάνη Όλγα–Νάντια, 8. Βαμβακά Ευγενία (Τζένη), 9.Βαρεμένος Γεώργιος, 10.Βούτσης Νικόλαος, 11.Γεροβασίλη Όλγα, 12.Γεωργοπούλου–Σαλτάρη Ευσταθία(Έφη), 13.Γλέζος Εμμανουήλ, 14.Διώτη Ηρώ, 15.Δούρου Ειρήνη (Ρένα), 16.Δραγασάκης Ιωάννης, 17.Δρίτσας Θεόδωρος, 18.Εμμανουηλίδης Δημήτριος, 19.Ζαχαριάς Κωνσταντίνος, 20.Ζερδελής Ιωάννης, 21.Θελερίτη Μαρία, 22.Θεοπεφτάτου Αφροδίτη, 23.Ιγγλέζη Αικατερίνη, 24.Κανελλοπούλου Μαρία, 25.Καρανίκα Ξανθίππη, 26.Κοδέλας Δημήτριος, 27.Κουράκης Αναστάσιος (Τάσος), 28.Κουρουμπλής Παναγιώτης, 29.Κριτσωτάκης Μιχαήλ, 30.Κυριακάκης Βασίλειος, 31.Κωνσταντοπούλου Ζωή, 32.Λαφαζάνης Παναγιώτης, 33.Μαντάς Χρήστος, 34.Μητρόπουλος Αλέξιος, 35.Μιχαλάκης Νικόλαος, 36.Ξανθός Ανδρέας, 37.Παπαδημούλης Δημήτριος, 38.Πετράκος Αθανάσιος, 39.Σακοράφα Σοφία, 110.Σαμοΐλης Στέφανος, 41.Σταθάκης Γεώργιος, 42.Σταθάς Ιωάννης, 43.Στρατούλης Δημήτριος, 44.Συρμαλένιος Νικόλαος, 45.Τατσόπουλος Πέτρος–Γεώργιος, 46.Τσακαλώτος Ευκλείδης, 47.Τσίπρας Αλέξιος, 48.Φωτίου Θεανώ, 49.Χαραλαμπίδου Δέσποινα, 50.Χατζηλάμπρου Βασίλειος,

Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κ.Κ.Ε:

1.Γερασιμίδου Ελένη, 2.Γκιόκας Ιωάννης, 3.Έξαρχος Νικόλαος(Πάκος), 4.Ζιώγας Ιωάννης, 5.Κανταρτζής Αχιλλέας, 6.Καραγιάννης Δημήτριος, 7.Καραθανασόπουλος Νικόλαος, 8.Κατσώτης Χρηστός, 9.Κροκίδη Λίνα, 10.Κωνσταντινϊδης Θεοδόσιος, 11.Λαμπρούλης Γεώργιος, 12.Μανωλάκου Διαμάντω, 13.Μαρίνος Ανδρέας, 14.Μαυρατζώτης Δημήτριος, 15.Μπούτας Ευάγγελος, 16.Μωραΐτης Νικόλαος, 17.Νάνος Απόστολος, 18.Παντελάκη Ελπίδα, 19.Παπαρήγα Αλεξάνδρα, 20.Παφίλης Αθανάσιος, 21.Σταμπολίδης Κωνσταντίνος, 22.Συντυχάκης Εμμανουήλ, 23.Ταμπάκη–Σοφρόνωφ Ιωάννα,                24.Χαλβατζής Σπυρίδων, 25.Χαραλάμπους Χαράλαμπος.

Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Δημοκρατικής Αριστερός (ΔΗΜ.ΑΡ):

1.Αναγνωστάκης Δημήτριος, 2.Βουδούρης Οδυσσεύς–Νίκος, 3.Γιαννακάκη Μαρία, 4.Κουβέλης Φώτιος–Φανούριος, 5.Κυρίτσης Γεώργιος, 6.Λυκούδης Σπυρίδων, 7.Μάρκου Αικατερίνη, 8.Μιχελογιαννάκης Ιωάννης, 9.Μουτσινάς Παρίσης(Πάρις), 10.Ξηροτύρη–Αικατερινάρη Ασημίνα, 11.Οικονόμου Βασίλειος, 12.Πανούσης Ιωάννης, 13.Ρεπούση Μαρία, 14.Τσικαρδάνη Θεοδώρα, 15.Τσούκαλης Νικόλαος, 16.Φούντα Νίκη, 17.Φωτίου Ευάγγελος, 18.Ψαριανός Γρηγόριος,  19.Ψύρρας Θωμάς.

Γ. Την 28^η Ιουνίου 2012 συνήλθε η Ολομέλεια της Βουλής που προέκυψε από τις εκλογές της     17^ης Ιουνίου 2012 προκειμένου να ορκισθούν οι Βουλευτές τα ΠΡΑΚΤΙΚΑ της οποίας προσάγουμε και επικαλούμεθα (ΣΧΕΤΙΚΟ 3):

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ

ΙΕ’ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

ΣΥΝΟΔΟΣ Α’

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ Α’

Πέμπτη 28 Ιουνίου 2012

Αθήνα, σήμερα στις 28 Ιουνίου 2012, ημέρα Πέμπτη και ώρα 11:10′, προσήλθαν στην Αίθουσα των συνεδριάσεων του Βουλευτηρίου οι κύριοι Βουλευτές της ΙΕ’ Περιόδου Προεδρευόμενης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας και κατέλαβαν τις θέσεις τους.

Ώρα 11:17′ εισέρχεται στην Αίθουσα ο Α’ Αντιπρόεδρος της Βουλής της προηγούμενης Βουλευτικής Περιόδου κύριος Ιωάννης Τραγάκης και καταλαμβάνει την Προεδρική Έδρα.

ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ιωάννης Τραγάκης): Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, συγκαλείται η Βουλή και κηρύσσεται η έναρξη της πρώτης πανηγυρικής συνεδρίασης της Α’ Συνόδου της Βουλής, της ΙΕ’ Περιόδου Προεδρευομένης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.

Καλούνται στο Προεδρείο για την επικούρηση του έργου του, ως προσωρινοί Γραμματείς, σύμφωνα με το άρθρο 1 του Κανονισμού της Βουλής, οι νεότεροι σε ηλικία Βουλευτές: Από την Νέα Δημοκρατία ο κ. Ιωάννης Κεφαλογιάννης, από το Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς–Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο η κ. Ειρήνη-Ελένη Αγαθοπούλου, από το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα ο κ. Κωνσταντίνος Τριαντάφυλλος και από τους Ανεξάρτητους Έλληνες η κ. Τσιαμπίκα Ιατρίδη.

Παρακαλώ να καταλάβουν τις θέσεις τους στο Προεδρείο εκατέρωθεν του Προεδρεύοντος.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα το π.δ. 72/2012, το οποίο θα κατατεθεί στα Πρακτικά. (Κατατίθεται το υπ’ αριθμό 72/2012 διάταγμα).

ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ιωάννης Τραγάκης): Παρακαλείται ο προσωρινός Γραμματέας κ. Ιωάννης Κεφαλογιάννης να συνοδεύσει τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κύριο Ιερώνυμο και τα συνοδεύοντα αυτόν μέλη της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου στην Αίθουσα, προκειμένου να τελεστεί ο Αγιασμός.

Ώρα 11:28′ εισέρχεται στην Αίθουσα ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κύριος Ιερώνυμος και τα συνοδεύοντα αυτόν μέλη της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου.

(Στη συνέχεια τελείται ο καθιερωμένος Αγιασμός) (ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΑΣΜΟ)

ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ιωάννης Τραγάκης): Παρακαλώ τις κυρίες και τους κυρίους Βουλευτές να υψώσουν το δεξί τους χέρι, ενώνοντας τον αντίχειρα, το δείκτη και τα μέσα δάκτυλα, για να δώσουμε τον οριζόμενο στο άρθρο 59 του Συντάγματος όρκο. Παρακαλώ να επαναλαμβάνετε τον όρκο.

Ο προσωρινός Πρόεδρος κύριος Ιωάννης Τραγάκης όρθιος στην Έδρα απαγγέλει τον κάτωθι όρκο, τον οποίο επαναλαμβάνουν όλοι οι Βουλευτές, πλην αυτών που ανήκουν στο μωαμεθανικό θρήσκευμα: «Ορκίζομαι στο όνομα της Αγίας και Ομοούσιας και Αδιαίρετης Τριάδας να είμαι πιστός στην Πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, να υπακούω το Σύνταγμα και του νόμους και να εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου».

Άξιοι!

Παρακαλούνται οι Βουλευτές κύριοι Αχμέτ Χατζή Οσμάν, Χουσείν Ζεϊμπέκ και Καρά Γιουσούφ Αϊχάν, που ανήκουν στο μωαμεθανικό θρήσκευμα, να προσέλθουν και να δώσουν τον οριζόμενο στο Σύνταγμα όρκο επί του Κορανίου.

Παρακαλώ, κύριοι συνάδελφοι, να επαναλαμβάνετε τον όρκο: «Ορκίζομαι στο όνομα του Παντοδύναμου Θεού και του μόνου αυτού Προφήτη, ο οποίος είναι ο Μωάμεθ, να είμαι πιστός στην Πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, να υπακούω στο Σύνταγμα και τους νόμους και να εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου».

Άξιοι!

Οι ορκισθέντες Βουλευτές είναι οι εξής:

Παρατίθενται άπαντες οι εμπεριεχόμενοι στις σελίδες 13^η έως 21^η των Πρακτικών της Βουλής της ΙΕ’ Περιόδου της Προεδρευομένης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, ΣΥΝΟΔΟΣ Α’, ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ Α’, της Πέμπτης 28^η Ιουνίου 2012 (ΣΧΕΤΙΚΟ 3).

ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ιωάννης Τραγάκης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να αναφέρω ότι οι γραπτές δηλώσεις του Προέδρου και των Βουλευτών του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς–Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο και της Γενικής Γραμματέως της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, που κατατέθηκαν στο Προεδρείο της Βουλής και με τις οποίες διατυπώνονται απόψεις σχετικά με τον όρκο, καταχωρίζονται στα Πρακτικά βάσει του άρθρου 3, παράγραφος 3 του Κανονισμού της Βουλής.

Οι προαναφερθείσες γραπτές δηλώσεις έχουν ως εξής:

1^ον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ-Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο:

Προς το Προεδρείο της Βουλής Ελλήνων

Αθήνα, 27 Ιουνίου 2012

Κύριε Πρόεδρε,

Σύμφωνα με τον Κανονισμό της Βουλής (άρθρο 3, παρ.2) οι εκλεγέντες Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου κατά τις εκλογές της 17^ης Ιουνίου 2012, υποχρεούνται να δώσουν όρκο που ορίζεται από το άρθρο 59 του Συντάγματος.

Είναι γνωστή η θέση του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς για την ανάγκη διαχωρισμού εκκλησίας–κράτους και την απόσυρση νόμων και πρακτικών, που εμποδίζουν την θεμελιώδη διάταξη του Συντάγματος περί ανεξιθρησκείας.  Θεωρούμε ότι ο τύπος του όρκου που έχει καθιερωθεί παραβιάζει το συνταγματικό πρόσταγμα της ανεξιθρησκείας που κατοχυρώνεται από το άρθρο 13 του Συντάγματος, καθώς και το άρθρο 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θεμελιωδών ελευθεριών, που κατοχυρώνει το δικαίωμα στην ελευθερία των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων.

Εμείς ως εκλεγμένοι εκπρόσωποι του ελληνικού λαού, θεωρούμε ότι εκπροσωπούμε Έλληνες πολίτες όλων των θρησκειών και δογμάτων, πολίτες που είναι άθεοι, αλλά και πολίτες που αρνούνται να δηλώσουν τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις.

Κατόπιν τούτων σας γνωρίζουμε ότι οι Βουλευτές του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς προτιθέμεθα να δώσουμε τον παρακάτω όρκο: «Ορκίζομαι στην τιμή και την συνείδησή μου να είμαι πιστός στην Πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, να υπακούω στο Σύνταγμα και τους νόμους και να εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου». Θεωρούμε αυτονόητο ότι ο κάθε Βουλευτής εκφράζεται κατά τη συνείδησή του.

Με εκτίμηση
Αλέξης Τσίπρας
Πρόεδρος Κ Ο. ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ

2^ον Κ.Κ.Ε-ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ:

Προς το Προεδρείο της Βουλής

ΔΗΛΩΣΗ

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΠΑΠΑΡΗΓΑ

Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κ.Κ.Ε.

Είναι γνωστό ότι το Κ.Κ.Ε. έχει ταχθεί υπέρ του διαχωρισμού Κράτους και Εκκλησίας και υπέρ της πλήρους κατοχύρωσης του δικαιώματος της ανεξιθρησκίας.

Στα πλαίσια αυτά έχει προτείνει και την κατάργηση του θρησκευτικού τύπου όρκο όπου και αν αυτός προβλέπεσαι, μεταξύ άλλων και για την ορκωμοσία των βουλευτών.

Το Κ.Κ.Ε. θα συνεχίσει τις προσπάθειες του για την συνολική αλλαγή του σχετικού θεσμικού πλαισίου.

Αθήνα, 26.6.2012
Η ΔΗΛΟΥΣA

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ

Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κ.Κ.Ε»

ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ιωάννης Τραγάκης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι παρακαλώ το Σώμα να εξουσιοδοτήσει το Προεδρείο για την υπ’ ευθύνη του επικύρωση των Πρακτικών της σημερινής συνεδριάσεως.

ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.

ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ιωάννης Τραγάκης): Η Βουλή παρέσχε την αιτηθείσα εξουσιοδότηση.

Παρακαλούνται οι κυρίες και οι κύριοι συνάδελφοι να μεριμνήσουν για την υπογραφή του πρωτοκόλλου της ορκωμοσίας το οποίο τηρείται στις αίθουσες 150 και 151 στον 1^ο  όροφο.

Αν δεν προσέλθετε για υπογραφή, δεν ολοκληρώνεται η διαδικασία της ορκωμοσίας.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δέχεστε να λύσουμε τη Συνεδρίαση;

ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.

Με τη συναίνεση του Σώματος και ώρα 11:48′ λύεται η συνεδρίαση για αύριο ημέρα Παρασκευή 29 Ιουνίου 2012 και ώρα 11:00 με αντικείμενο εργασιών του Σώματος: Εκλογή Προέδρου της Βουλής, σύμφωνα με την ειδική ημερήσια διάταξη που έχει διανεμηθεί.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ      ΟΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ

Από τα επίσημα πρακτικά της Βουλής της ως άνω Συνεδριάσεως, τα οποία προσάγουμε και επικαλούμεθα (ΣΧΕΤΙΚΟ 3) τα οποία με την εξουσιοδότηση του Σώματος και υπό την ευθύνη του Προεδρείου επικυρώνουν με την υπογραφή τους, ο Πρόεδρος κ. Ιωάννης Τραγάκης και οι προαναφερόμενοι γραμματείς, Ιωάννης Κεφαλογιάννης, Ειρήνη-Ελένη Αγαθοπούλου, Κωνσταντίνος Τριαντάφυλλος και Τσιαμπίκα Ιατρίδη, τεκμαίρεται ότι, ο πρόεδρος και οι προαναφερόμενοι γραμματείς βεβαιώνουν ρητώς, στα πρακτικά που αυτοί συνέταξαν, ότι όλοι οι Βουλευτές, έδωσαν τον προβλεπόμενο, στο 59° άρθρο του Συντάγματος και στο 3° άρθρο του Κανονισμού της Βουλής, όρκο.

Στα πρακτικά, αναγράφεται συγκεκριμένα ότι: Οι ορκισθέντες Βουλευτές είναι οι εξής: στην συνέχεια αναφέρονται τα ονόματα και των τριακοσίων (300) βουλευτών, δηλαδή ψευδώς βεβαιώνεται ως ορκισθέντες και οι Βουλευτές της:

Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΓΥΡΙΖΑ-ΕΝΩΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ:

1.Τσίπρας Αλέξιος,2.Τσακαλώτος Ευκλείδης, 3.Αγαθοπούλου Ειρήνη–Ελένη, 4.Αθανασίου Αθανάσιος (Νάσος),5.Αλεξόπουλος Απόστολος, 6.Αμανατίδης Ιωάννης, 7.Αμμανατίδου–Πασχαλίδου Ευαγγελία (Λίτσα),8.Αποστόλου Ευάγγελος, 9.Βαλαβάνη Όλγα–Νάντια, 10.Βαμβακά Ευγενία(Τζένη), 11.Βαρεμένος Γεώργιος,12.Βούτσης Νικόλαος,13.Γαϊτάνη Ιωάννα, 14.Γάκης Δημήτριος, 15.Γελαλής Δημήτρης, 16.Γερμανίδης Αθανάσιος 17.Γεροβασίλη Όλγα, 18.Γεωργοπούλου–Σαλτάρη Ευσταθία(Εφη), 19.Γλέζος Εμμανουήλ, 20.Δερμιτζάκης Κωνσταντίνος, 21.Διακάκη Μαρία, 22.Διαμαντόπουλος Ευάγγελος, 23.Διώτη Ηρώ, 24.Δούρου Ειρήνη(Ρένα), 25.Δραγασάκης Ιωάννης, 26.Δρίτσας Θεόδωρος, 27.Δριτσέλη Παναγιώτα, 28.Ζαχαριάς Κωνσταντίνος, 29.Ζερδελής Ιωάννης, 30.Θεοπεφτάτου Αφροδίτη, 31.Ιγγλέζη Αικατερίνη, 32.Καλογερή Αγνή,33.Κανελλοπούλου Μαρία, 34.Καραγιαννίδης Χρήστος, 35.Κατριβάνου Βασιλική, 36.Καφαντάρη Χαρούλα (Χαρά), 37.Κοδέλας Δημήτριος, 38.Κοντονής Χαράλαμπος–Σταύρος, 39.Κουράκης Αναστάσιος (Τάσος), 40.Κουρουμπλής Παναγιώτης, 41. Κριτσιωτάκης Μιχαήλ, 42.Κυριακάκης Βασίλειος, 43.Κωνσταντοπούλου Ζωή, 44.Λαφαζάνης Παναγιώτης, 45.Μαντάς Χρήστος, 46.Μεϊκόπουλος Αλέξανδρος, 47.Μητρόπουλος Αλέξιος, 48.Μιχαλάκης Νικόλαος, 49.Μπάρκας Κωνσταντίνος, 50.Μπόλαρη Μαρία, 51.Ξανθός Ανδρέας, 52.Ουζουνίδου Ευγενία, 53.Παναγούλης Ευστάθιος (Στάθης), 54.Πάντζας Γεώργιος, 55.Πετράκος Αθανάσιος, 56.Σακοράφα Σοφία, 57.Σαμοϊλης Στέφανος, 58.Σταθάκης Γεώργιος, 59.Σταθάς Ιωάννης, 60.Σταμπουλή Αφροδίτη, 61.Στρατούλης Δημήτριος, 62. Συρμαλένιος Νικόλαος, 63. Τατσόπουλος Πέτρος–Γεώργιος,64.Τριαντάφυλλου Μαρία, 65.Τσουκαλάς Δημήτριος, 66.Φωτίου Θεανώ, 67.Χαραλαμπίδου Δέσποινα, 68.Χατζηλάμπρου Βασίλειος.

Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κ.Κ.Ε:

1.Παπαρήγα Αλεξάνδρα, 2.Γκιόκας Ιωάννης, 3.Γερασιμίδου Ελένη, 4.Καραθανασόπουλος Νικόλαος, 5.Κατσώτης Χρήστος, 6.Κωνσταντινίδης Θεοδόσιος, 7.Λαμπρούλης Γεώργιος, 8.Μανωλάκου Διαμάντω, 9.Μωραΐτης Νικόλαος, 10.Παφίλης Αθανάσιος, 11.Χαλβατζής Σπυρίδων.

Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑ.ΣΟ.Κ:

1.Ανδρουλάκης Δημήτριος(Μίμης), 2.Νικόλαος Σηφουνάκης.

Δ. Την 05^fl Φεβρουάριου 2015 συνήλθε η Ολομέλεια της Βουλής που προέκυψε από τις εκλογές της 25^ης Ιανουάριου 2015 προκειμένου να ορκισθούν οι Βουλευτές τα ΠΡΑΚΤΙΚΑ της οποίας προσάγουμε και επικαλούμεθα (ΣΧΕΤΙΚΟ 4):

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ

ΙΣΤ’ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΥΝΟΔΟΣ Α’

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ Α’

Πέμπτη 5 Φεβρουάριου 2015

Αθήνα, σήμερα στις 5 Φεβρουάριου 2015, ημέρα Πέμπτη και ώρα 11.00 προσήλθαν στην Αίθουσα των συνεδριάσεων του Βουλευτηρίου οι κύριοι Βουλευτές της ΙΣΤ’ Περιόδου Προεδρευομένης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας και κατέλαβαν τις θέσεις τους.

Ώρα 11:14 εισέρχεται στην Αίθουσα ο Α’ Αντιπρόεδρος της Βουλής της προηγούμενης Βουλευτικής Περιόδου κύριος Ιωάννης Τραγάκης και καταλαμβάνει την Προεδρική Έδρα.

ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ιωάννης Τραγάκης): Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, συγκαλείται η Βουλή και κηρύσσεται η έναρξη της πρώτης πανηγυρικής συνεδρίασης της Α’ Συνόδου της Βουλής της ΙΣΤ’ Περιόδου Προεδρευομένης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.

Καλούνται στο Προεδρείο για την επικούρηση του έργου του ως προσωρινοί Γραμματείς, σύμφωνα με το άρθρο 1 του Κανονισμού της Βουλής, οι νεότεροι σε ηλικία Βουλευτές: Από τον ΣΥΡΙΖΑ η κ. Δανάη Τζήκα-Κωστοπούλου και ο κ. Ευστάθιος Γιαννακίδης και από τη Νέα Δημοκρατία ο κ. Ιωάννης Κεφαλογιάννης και η κ. Νίκη Κεραμέως. Παρακαλώ να καταλάβουν τις θέσεις τους στο Προεδρείο εκατέρωθεν του Προεδρεύοντος.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα το π.δ. 173/2014, το οποίο θα κατατεθεί στα Πρακτικά. (Κατατίθεται το υπ’ αριθμό 173/2014 π.δ)

ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ιωάννης Τραγάκης): Σας ενημερώνω ότι μετά τον Αγιασμό θα ακολουθήσει ο οριζόμενος από το Σύνταγμα όρκος, κατόπιν ο επί του Κορανίου όρκος και τέλος ο πολιτικός όρκος.

Παρακαλείται ο προσωρινός Γραμματέας κ. Ευστάθιος Γιαννακίδης να συνοδεύσει τον Μακαριότατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κύριο Ιερώνυμο και τα συνοδεύοντα αυτόν μέλη της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου στην Αίθουσα, προκειμένου να τελεστεί ο Αγιασμός.

(Ώρα 11:26 εισέρχονται στην Αίθουσα ο Μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κύριος Ιερώνυμος και τα συνοδεύοντα αυτόν μέλη της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου. Στη συνέχεια τελείται ο καθιερωμένος Αγιασμός) (ΑΓΙΑΣΜΟΣ)

(ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΑΣΜΟ)

ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ιωάννης Τραγάκης): Παρακαλώ τις κυρίες και τους, κυρίους Βουλευτές, που επιθυμούν, να υψώσουν το δεξί τους χέρι, ενώνοντας τον αντίχειρα, τον δείκτη και το μέσο δάκτυλο, για να δώσουμε τον οριζόμενο στο άρθρο 59 του Συντάγματος όρκο.

Παρακαλώ να επαναλαμβάνετε τον όρκο.

(Ο προσωρινός Πρόεδρος κ. Ιωάννης Τραγάκης όρθιος στην Έδρα απαγγέλλει τον κάτωθι όρκο, τον οποίο επαναλαμβάνουν όλοι οι Βουλευτές πλην αυτών που ανήκουν στο μωαμεθανικό θρήσκευμα και αυτών που επιθυμούν να δώσουν τον πολιτικό όρκο).

«Ορκίζομαι στο όνομα της Αγίας και Ομοούσιας και Αδιαίρετης Τριάδας να είμαι πιστός στην Πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, να υπακούω στο Σύνταγμα και τους νόμους και να εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου».

Άξιοι! 

Παρακαλείται ο Βουλευτής κύριος Χουσεΐν Ζεϊμπέκ που ανήκει στο μωαμεθανικό θρήσκευμα, να προσέλθει και να δώσει τον οριζόμενο στο Σύνταγμα όρκο επί του Κορανίου.

Παρακαλώ, κύριε συνάδελφε, να επαναλαμβάνετε τον όρκο.

«Ορκίζομαι στο όνομα του Παντοδύναμου Θεού και του μόνου αυτού Προφήτη, ο οποίος είναι ο Μωάμεθ, να είμαι πιστός στην Πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, να υπακούω στο Σύνταγμα και τους νόμους και να εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου».

Άξιος!

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να σας γνωρίσω ότι έχουν κατατεθεί γραπτές δηλώσεις του Πρωθυπουργού και Προέδρου του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστερός και των Βουλευτών του καθώς και του Γενικού Γραμματέως της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, με τις οποίες ζητείται η δυνατότητα παροχής πολιτικού όρκου.

Οι προαναφερθείσες δηλώσεις έχουν ως εξής:

1^ον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Προς το Προεδρείο της Βουλής Ελλήνων

Αθήνα, 04 Φεβρουάριου 2015

Σύμφωνα με τον Κανονισμό της Βουλής (άρθρο 3, παρ.2) οι εκλεγέντες Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου κατά τις εκλογές της Ιανουάριου 2015, υποχρεούνται να δώσουν όρκο που ορίζεται από το άρθρο 59 του Συντάγματος.

Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ εκπροσωπεί Έλληνες πολίτες όλων των θρησκειών και δογμάτων, πολίτες που δεν είναι θρησκευόμενοι.

Κατόπιν τούτου, σας γνωρίζουμε ότι οι Βουλευτές του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ προτίθενται να δώσουν τον παρακάτω όρκο.

«Διαβεβαιώνω στην τιμή και τη συνείδησή μου να είμαι πιστός στην Πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, να υπακούω στο Σύνταγμα και τους νόμους και να εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου».

Με εκτίμηση
Αλέξης Τσίπρας

2^ον ΚΚΕ-Κοινοβουλευτική Ομάδα

Προς το Προεδρείο της Βουλής ΔΗΛΩΣΗ

Του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ

Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ

Είναι γνωστό ότι το ΚΚΕ έχει ταχθεί υπέρ του διαχωρισμού Κράτους και Εκκλησίας και υπέρ της πλήρους κατοχύρωσης του δικαιώματος της ανεξιθρησκείας.

Στα πλαίσια αυτά έχει προτείνει και την κατάργηση του θρησκευτικού τύπου του όρκου ως υποχρεωτικού, όπου κι αν αυτός μεταξύ άλλων και για την ορκωμοσία των βουλευτών.

Οι Βουλευτές του, δίνουν τον πολιτικό όρκο θεωρώντας ότι ο όρκος αναφέρεται στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των συμφερόντων του λαού.

Αθήνα, 4-2-2015
Ο ΔΗΛΩΝ

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ  ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ

Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ

ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ιωάννης Τραγάκης): Με τη συναίνεσή σας, παρακαλώ τις κυρίες και τους κυρίους Βουλευτές που επιθυμούν να δώσουν τον πολιτικό όρκο να εγερθούν.

Παρακαλώ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να επαναλαμβάνετε τον όρκο.

Ο προσωρινός Πρόεδρος κ. Ιωάννης Τραγάκης όρθιος στην Έδρα απαγγέλλει τον κάτωθι όρκο, τον οποίο επαναλαμβάνουν όσοι Βουλευτές επιθυμούν να δώσουν τον πολιτικό όρκο: «Διαβεβαιώνω στην τιμή και τη συνείδησή μου ότι θα είμαι πιστός στην Πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, θα υπακούω στο Σύνταγμα και τους νόμους και θα εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντα μου».

Άξιοι!

(Οι ορκισθέντες Βουλευτές είναι οι εξής: Παρατίθενται άπαντες οι εμπεριεχόμενοι στις σελίδες 13^η έως 21^η των Πρακτικών της Βουλής της ΙΣΤ’ Περιόδου της Προεδρευομένης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, ΣΥΝΟΔΟΣ Α’, ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ Α’, της Πέμπτης 5^ης Φεβρουάριου 2015 (ΣΧΕΤΙΚΟ 4).

ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ιωάννης Τραγάκης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, παρακαλώ το Σώμα να εξουσιοδοτήσει το Προεδρείο για την υπ’ ευθύνη του επικύρωση των Πρακτικών της σημερινής συνεδρίασης.

ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.

ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ιωάννης Τραγάκης): Η Βουλή παρέσχε την αιτηθείσα εξουσιοδότηση.

Παρακαλούνται οι κυρίες και οι κύριοι συνάδελφοι να παραμείνουν στις θέσεις τους για την υπογραφή του πρωτοκόλλου της ορκωμοσίας και την παραλαβή ενημερωτικού φακέλου, ώστε να ολοκληρωθεί η διαδικασία της ορκωμοσίας τους.

Αν δεν υπογράφει το πρωτόκολλο, δεν ολοκληρώνεται η διαδικασία της ορκωμοσίας.

Κύριοι συνάδελφοι, δέχεστε στο σημείο αυτό να λύσουμε τη συνεδρίαση;

ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.

Με τη συναίνεση του Σώματος και ώρα 11:52 λύεται η συνεδρίαση για αύριο ημέρα Παρασκευή 6 Φεβρουάριου και ώρα 11:00, με αντικείμενο εργασιών του Σώματος εκλογή Προέδρου της Βουλής, σύμφωνα με την ειδική ημερήσια διάταξη που έχει διανεμηθεί.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ           ΟΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ

Από τα επίσημα πρακτικά της Βουλής της ως άνω Συνεδριάσεως, τα οποία προσάγουμε και επικαλούμεθα (ΣΧΕΤΙΚΟ 4) τα οποία με την εξουσιοδότηση του Σώματος και υπό την ευθύνη του Προεδρείου επικυρώνουν με την υπογραφή τους, ο Πρόεδρος κ. Ιωάννης Τραγάκης και οι προαναφερόμενοι γραμματείς, κ.κ. Δανάη Τζήκα-Κωστοπούλου, Ευστάθιος Γιαννακίδης, Ιωάννης Κεφαλογιάννης και Νίκη Κεραμέως, τεκμαίρεται ότι, ο πρόεδρος και οι προαναφερόμενοι γραμματείς βεβαιώνουν ρητώς, στα πρακτικά που αυτοί συνέταξαν, ότι όλοι οι Βουλευτές, έδωσαν τον προβλεπόμενο, στο 59° άρθρο του Συντάγματος και στο 3° άρθρο του Κανονισμού της Βουλής, όρκο.

Στα πρακτικά, αναγράφεται συγκεκριμένα ότι: Οι ορκισθέντες Βουλευτές είναι οι εξής: στην συνέχεια αναφέρονται τα ονόματα και των τριακοσίων (300) βουλευτών, δηλαδή ψευδώς βεβαιώνεται ως ορκισθέντες και οι Βουλευτές οι οποίοι ορκίσθηκαν με ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΟΡΚΟ:

1.Ακριώτης Γεώργιος, 2.Αμμανατίδου-Πασχαλίδου Ευαγγελία (ΛΙτσα), 3.Αμυράς Γεώργιος, 4.Αναγνωστοπούλου Αθανασία, 5.Αντωνοπούλου Ουρανία, 6.Αποστόλου Ευάγγελος, 7.Αραχωβίτης Σταύρος, 8.Βαγενά Άννα,    9.Βαγιωνάκη Ευαγγελία (Βάλια), 10.Βάκη Φωτεινή, 11.Βαλαβάνη Όλγα-Νάντια, 12.Βαρδαλής Αθανάσιος, 13.Βαρεμένος Γεώργιος, 14.Βίτσας Δημήτριος, 15.Βούτσης Νικόλαος, 16.Γαϊτάνη Ιωάννα, 17.Γάκης Δημήτριος, 18.Γερασιμίδου Ελένη, 19.Γεροβασίλη Όλγα, 20.Γεωργοπούλου-Σαλτάρη Ευσταθία (Έφη), 21.Γιαννακίδης Ευστάθιος, 22.Γκαρά Αναστασία (Νατάσα), 23.Γκιόκας Ιωάννης, 24.Δανέλλης Σπυρίδων, 25.Δέδες Ιωάννης, 26.Δελημήτρος Κωνσταντίνος, 27.Δερμιτζάκης Κωνσταντίνος (Κωστής), 28.Δημαράς Γεώργιος, 29.Δημητριάδης Δημήτριος, 30.Διαμαντόπουλος Ευάγγελος, 31.Διώτη Ηρώ, 32.Δραγασάκης Ιωάννης, 33.Δρίτσας Θεόδωρος, 34.Δριτσέλη Παναγιώτα, 35.Ζάννας Ζήσης, 36.Ζαχαριάς Κωνσταντίνος, 37.Ζερδελής Ιωάννης, 38.Ήσυχος Κωνσταντίνος-Ηρακλής, 39.Θελερίτη Μαρία, 40.Θεοδωράκης Σταύρος, 41.Θεοπευτάτου Αφροδίτη, 42.Θεοχάρης Θεοχάρης (Χάρης), 43.Ιγγλέζη Αικατερίνη, 44.Ιωαννίδης Ηλίας, 45.Καββαδία Ιωαννέτα (Αννέτα), 46.Καϊσάς Γεώργιος, 47.Καματερός Ηλίας, 48.Κανελλοπούλου Μαρία, 49.Καρά Γιουσούφ Αϊχάν Μεμέτ, 50.Καραγιάννης Ιωάννης, 51.Καραγιαννίδης Χρήστος, 52.Καραθανασόπουλος Νικόλαος, 53.Καρακώστα Ευαγγελία (Εύη), 54.Καρασαλίδου Ευροσύνη (Φρόσω), 55.Καρκατσούλης Παναγιώτης, 56.Κατριβάνου Βασιλική, 57.Κατσαβρία-Σιωροπούλου Χρυσούλα, 58.Κάτσης Μάρκος, 59.Κατσώτης Χρήστος, 60.Καφαντάρη Χαρούλα (Χαρά), 61.Κοδέλας Δημήτριος, 62.Καζομπόλη-Αμανατίδη Παναγιώτα, 63.Κοντονής Χαράλαμπος-Σταύρος, 64.Κουράκης Αναστάσιος (Τάσος), 65.Κουρεμπές Θεοφάνης (Φάνης), 66.Κουτσούμπας Δημήτριος, 67.Κριτσωτάκης Μιχαήλ, 68.Κυριακάκης Βασίλειος, 69.Κυρίτση Αγλαΐα, 70.Κωνσταντοπούλου Ζωή, 71.Κώτσιος Θωμάς, 72.Λαμπρούλης Γεώργιος, 73.Λαπαβίστας Κωνσταντίνος, 74.Λάππας Σουρίδωνας, 75.Λαφαζάνης Παναγιώτης, 76.Λέβα Βασιλική, 77.Λεουτσάκος Ευστάθιος (Στάθης), 78.Λυκούδης Σπυρίδων, 79.Λυμπεράκη Αντιγόνη, 80.Μανιός Νικόλαος, 81.Μαντάς Χρήστος, 82.Μανωλάκου Διαμάντω, 83.Μαρίνος Γεώργιος, 84.Μαυρωτάς Γεώργιος, 85.Μεϊκόπουλος Αλέξανδρος, 86.Μηταφίδης Τριαντάφυλλος,                     87.Μιχαηλίδης Ανδρέας, 88.Μιχαλάκης Νικόλαος, 89.Μουσταφά Μουσταφά Μεμέτ,                            90. Μπαλαούρος Γεράσιμος, 91.Μπαλάφας Ιωάννης, 92.Μπαλλής Συμεών, 93.Μπαξεβανάκης Δημήτριος, 94.Μπαγιώτας Κωνσταντίνος, 95.Μπάρκας Κωνσταντίνος, 96. Μωραΐτης Νικόλαος, 97.Ξανθός Ανδρέας, 98.Ξυδάκης Νικόλαος, 99.Ουζουνίδου Ευγενία, 100.Ουρσουζίδης Γεώργιος, 101.Παπαδόπουλος Αθανάσιος (Νάσος), 102.Παπανάτσιου Αικατερίνη, 103.Παπαρήγα Αλεξάνδρα, 104.Παππάς Νικόλαος, 105.Παφίλης         Αθανάσιος, 106.Πετράτος Αθανάσιος, 107.Πολάκης Παύλος, 108.Ρίζος Δημήτριος, 109.Σακελλαρίδης Γαβριήλ,            110.Σαμοΐλης Στέφανος, 111.Σαντορινός Νεκτάριος, 112.Σέλτσας Κωνσταντίνος, 113.Σηφάκης Ιωάννης, 114.Σιμορέλης Χρήστος, 115.Σκούμας Αθανάσιος, 116.Σκουρλέτης Παναγιώτης (Πάνος), 117.Σκουρουλιάκος Παναγιώτης (Πάνος), 118.Σκούφα Ελισσάβετ (Μπέττυ),           119.Σμίας Χρήστος,            120.Σταθάκης           Γεώργιος, 121.Σταθάς Ιωάννης, 122.Σταματάκη Ελένη, 123.Σταμπουλή Αφροδίτη, 124.Στέφος Ιωάννης, 125.Στρατούλης Δημήτριος, 126.Συντυχάκης Εμμανουήλ, 127.Συρίγος Αντώνιος, 128.Συρμαλένιος Νικόλαος,  129.Σωτηρίου Ελένη, 130.Τάσος     Σταύρος, 131.Ταχιάου Χριστίνα, 132.Τζαμακλής Χαρίλαος, 133.Τζίκα-Κωστοπούλου Δανάη, 134.Τζούφη Μερόπη, 135.Τόσκας Νικόλαος, 136.Τριανταφύλλου Μαρία, 137.Τσανάκα Αλεξάνδρα, 138.Τσίπρας Αλέξιος, 139.Τσίρκας Βασίλειος, 140.Τσουκαλάς Κωνσταντίνος, 141.Φάμελος Σωκράτης, 142.Φίλης Νικόλαος, 143.Φωτίου Θεανώ, 144.Χαραλαμπίδου Δέσποινα, 145.Χατζηλάμπρου Βασίλειος, 146.Χουντής Νικόλαος,147.Ψαριανός Γρηγόριος, 148.Ψαρρέα Ελένη, 149. Ψυχογιός Γεώργιος,            151.Τσακαλώτος Ευκλίδης.

Ε. Την 03^fl Οκτωβρίου 2015 συνήλθε η Ολομέλεια της Βουλής που προέκυψε από τις εκλογές της 20^ης Σεπτεμβρίου 2015 προκειμένου να ορκισθούν οι Βουλευτές τα ΠΡΑΚΤΙΚΑ της οποίας προσάγουμε και επικαλούμεθα (ΣΧΕΤΙΚΟ 5):

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ

ΙΖ’ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΥΝΟΔΟΣ Α’

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ Α’

Σάββατο 03 Οκτωβρίου 2015

Αθήνα, σήμερα στις 3 Οκτωβρίου 2015, ημέρα Σάββατο και ώρα 11:00′, προσήλθαν στην Αίθουσα των συνεδριάσεων του Βουλευτηρίου οι κύριοι Βουλευτές της ΙΖ’ Περιόδου Προεδρευομένης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας και κατέλαβαν τις θέσεις τους.

Ώρα 11:15′ εισέρχεται στην Αίθουσα ο Δ’ Αντιπρόεδρος της Βουλής της προηγούμενης Βουλευτικής Περιόδου κύριος Νικήτας Κακλαμάνης και καταλαμβάνει την Προεδρική Έδρα.

ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Νικήτας Κακλαμάνης): Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, συγκαλείται η Βουλή και κηρύσσεται η έναρξη της πρώτης πανηγυρικής συνεδρίασης της Α’ Συνόδου της Βουλής της ΙΖ’ Περιόδου Προεδρευομένης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.

Καλούνται στο Προεδρείο για την επικούρηση του έργου του ως προσωρινοί Γραμματείς, σύμφωνα με το άρθρο 1 του Κανονισμού της Βουλής, οι νεότεροι σε ηλικία Βουλευτές: Από τον ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Μάριος Κάτσης και ο κ. Ευστάθιος Γιαννακίδης και από τη Νέα Δημοκρατία ο κ. Ιωάννης Κεφαλογιάννης και η κ. Νίκη Κεραμέως. Παρακαλώ να καταλάβουν τις θέσεις τους στο Προεδρείο εκατέρωθεν του Προεδρεύοντος.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα τα προεδρικά διατάγματα με αριθμό 66/2015 και 76/2015, τα οποία κατατίθενται στα Πρακτικά και έχουν ως εξής: (Παρατίθενται τα προεδρικά διατάγματα με αριθμό 66/2015 και 76/2015).

ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Νικήτας Κακλαμάνης): Σας ενημερώνω ότι μετά τον Αγιασμό θα ακολουθήσει ο οριζόμενος στο άρθρο 59 του Συντάγματος όρκος, κατόπιν ο επί του Κορανίου όρκος και τέλος ο πολιτικός όρκος.

Παρακαλείται ο προσωρινός Γραμματέας κ. Μάριος Κάτσης να συνοδεύσει τον Μακαριότατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο και τα συνοδεύοντα αυτόν μέλη της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου στην Αίθουσα, προκειμένου να τελεσθεί ο Αγιασμός.

Ώρα 11:27′ εισέρχονται στην Αίθουσα ο Μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κύριος Ιερώνυμος και τα συνοδεύοντα αυτόν μέλη της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου.

Στη συνέχεια τελείται ο καθιερωμένος Αγιασμός.

(ΑΓΙΑΣΜΟΣ) (ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΑΣΜΟ)

ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Νικήτας Κακλαμάνης): Παρακαλώ τις κυρίες και τους κυρίους Βουλευτές, που επιθυμούν, να υψώσουν το δεξί τους χέρι, ενώνοντας τον αντίχειρα, τον δείκτη και τον μέσο δάκτυλο, για να δώσουμε τον οριζόμενο στο άρθρο 59 του Συντάγματος όρκο.

Παρακαλώ να επαναλαμβάνετε τον όρκο.

(Ο προσωρινός Πρόεδρος κ. Νικήτας Κακλαμάνης όρθιος στην Έδρα απαγγέλλει τον κάτωθι όρκο, τον οποίο επαναλαμβάνουν όλοι οι Βουλευτές, πλην αυτών που ανήκουν στο μωαμεθανικό θρήσκευμα και αυτών που επιθυμούν να δώσουν τον πολιτικό όρκο) «Ορκίζομαι στο όνομα της Αγίας και Ομοούσιας και Αδιαίρετης Τριάδας να είμαι πιστός στην πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, να υπακούω στο Σύνταγμα και τους νόμους και να εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντα μου».

Άξιοι!

Παρακαλούνται οι κύριοι Βουλευτές που ανήκουν στο μωαμεθανικό θρήσκευμα, να προσέλθουν και να δώσουν τον οριζόμενο στο Σύνταγμα όρκο επί του Κορανίου.

Παρακαλώ, κύριοι συνάδελφοι, να επαναλαμβάνετε τον όρκο:

«Ορκίζομαι στο όνομα του Παντοδύναμου Θεού και του μόνου αυτού Προφήτη, ο οποίος είναι ο Μωάμεθ, να είμαι πιστός στην Πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, να υπακούω στο Σύνταγμα και τους νόμους και να εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντα μου».

Άξιοι!

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να σας γνωρίσω ότι έχει κατατεθεί γραπτή δήλωση του Γενικού Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, με την οποία ζητείται η δυνατότητα παροχής πολιτικού όρκου.

1^ον ΚΚΕ-Κοινοβουλευτική Ομάδα

Προς το Προεδρείο της Βουλής

ΔΗΛΩΣΗ

Του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ

Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κ.Κ.Ε

Είναι γνωστόν ότι το ΚΚΕ έχει ταχθεί υπέρ του διαχωρισμού Κράτους και Εκκλησίας και υπέρ της πλήρους κατοχύρωσης του δικαιώματος της ανεξιθρησκίας.

Στα πλαίσια αυτά έχει προτείνει και την κατάργηση του θρησκευτικού τύπου του όρκου ως υποχρεωτικού, όπου κι αν αυτός προβλέπεται, μεταξύ άλλων και για την ορκωμοσία των Βουλευτών.

Οι Βουλευτές του δίνουν τον πολιτικό όρκο θεωρώντας ότι ο όρκος αναφέρεται στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των συμφερόντων του λαού.

Αθήνα, 2-10-2015
Ο Δηλών

Δημήτριος Κουτσούμπας
Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ

ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Νικήτας Κακλαμάνης): Με τη συναίνεση σας, παρακαλώ τις κυρίες και τους κυρίους Βουλευτές που επιθυμούν να δώσουν τον πολιτικό όρκο να εγερθούν.

Θα ήθελα να παρακαλέσω, όπως και οι συνάδελφοι που ορκίζονται με πολιτικό όρκο ήταν όρθιοι όταν ορκιζόμασταν με τον θρησκευτικό όρκο, διά λόγους ευγενείας να σηκωθούμε όλοι όρθιοι.

(Χειροκροτήματα) Παρακαλώ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να επαναλαμβάνετε τον όρκο.

(Ο προσωρινός Πρόεδρος κ. Νικήτας Κακλαμάνης όρθιος στην Έδρα απαγγέλλει τον κάτωθι όρκο, τον οποίο επαναλαμβάνουν όσοι Βουλευτές επιθυμούν να δώσουν τον πολιτικό όρκο):«Διαβεβαιώνω στην τιμή και τη συνείδησή μου ότι θα είμαι πιστός στην πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, θα υπακούω στο Σύνταγμα και τους νόμους και θα εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου».

Άξιοι!

Οι ορκισθέντες Βουλευτές είναι οι εξής: Παρατίθενται άπαντες οι εμπεριεχόμενοι στις σελίδες 13^η έως 21^η των Πρακτικών της Βουλής της ΙΖ’ Περιόδου της Προεδρευομένης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, ΣΥΝΟΔΟΣ Α’, ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ Α’, της 03 Οκτωβρίου 2015 (ΣΧΕΤΙΚΟ 5).

ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Νικήτας Κακλαμάνης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, παρακαλώ το Σώμα να εξουσιοδοτήσει το Προεδρείο για την υπ’ ευθύνη του επικύρωση των Πρακτικών της σημερινής συνεδρίασης.

ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.

ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Νικήτας Κακλαμάνης): Η Βουλή παρέσχε την αιτηθείσα εξουσιοδότηση.

Παρακαλούνται οι κυρίες και οι κύριοι συνάδελφοι να παραμείνουν στις θέσεις τους για την υπογραφή του πρωτοκόλλου της ορκωμοσίας και την παραλαβή ενημερωτικού φακέλου, ο οποίος βρίσκεται ήδη στα έδρανά σας, ώστε να ολοκληρωθεί η διαδικασία της ορκωμοσίας τους.

Υπενθυμίζω ότι, εάν δεν υπογράφει το πρωτόκολλο, δεν ολοκληρώνεται η διαδικασία της ορκωμοσίας.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δέχεστε στα σημείο αυτό να λύσουμε τη συνεδρίαση;

ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.

Από τα επίσημα πρακτικά της Βουλής της ως άνω Συνεδριάσεως, τα οποία προσάγουμε και επικαλούμεθα (ΣΧΕΤΙΚΟ 5) τα οποία με την εξουσιοδότηση του Σώματος και υπό την ευθύνη του Προεδρείου επικυρώνουν με την υπογραφή τους, ο Πρόεδρος κ. Νικήτας Κακλαμάνης και οι προαναφερόμενοι γραμματείς, κ.κ. Μάριος Κάτσης, Ευστάθιος Γιαννακίδης, Ιωάννης Κεφαλογιάννης και Νίκη Κεραμέως, τεκμαίρεται ότι, ο πρόεδρος και οι προαναφερόμενοι γραμματείς βεβαιώνουν ρητώς, στα πρακτικά που αυτοί συνέταξαν, ότι όλοι οι Βουλευτές, έδωσαν τον προβλεπόμενο, στο 59° άρθρο του Συντάγματος και στο 3° άρθρο του Κανονισμού της Βουλής, όρκο.

Στα πρακτικά, αναγράφεται ότι: «Οι ορκισθέντες Βουλευτές είναι οι εξής: στην συνέχεια αναφέρονται τα ονόματα και των τριακοσίων (300) βουλευτών δηλαδή αναγράφονται και ψευδώς βεβαιώνεται ως ορκισθέντες και οι Βουλευτές της:

Κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ:

1.Ακριώτης Γεώργιος, 2.Αναγνωστοπούλου Αθανασία (Σία), 3.Αντωνίου Χρήστος, 4.Αποστόλου Ευάγγελος, 5.Αραχωβίτης Σταύρος, 6.Βαγενά Άννα, 7.Βαγιωνάκη Ευαγγελία(Βάλια), 8.Βάκη Φωτεινή, 9.Βαρεμένος Γεώργιος, 10.Βίτσας Δημήτριος, 11.Βούτσης Νικόλαος, 12.Βραντζά Παναγιώτα, 13.Γαβρόγλου Κωνσταντίνος, 14.Γάκης Δημήτριος, 15.Γεροβασίλη Όλγα, 16.Γεωργοπούλου–Σαλτάρη Ευσταθία (Έφη), 17.Γιαννακίδης Ευστάθιος, 18.Γκαρά Αναστασία (Νατάσα), 19.Γκιόλας Ιωάννης, 20.Δέδες Ιωάννης, 21.Δημαράς Γεώργιος, 22.Δημητριάδης Δημήτριος, 23.Δουζίνας Κωνσταντίνος, 24.Δραγασάκης Ιωάννης, 25.Δρίτσας Θεόδωρος, 26.Δριτσέλη Παναγιώτα, 27.Ηγουμενίδης Νικόλαος, 28.Θελερίτη Μαρία, 29.Θεοπεφτάτου Αφροδίτη, 30.Θεωνάς Ιωάννης, 31.Θηβαίος Νικόλαος, 32.Θραψανιώτης Μανώλης, 33.Ιγγλέζη Αικατερίνη, 34.Καββαδία Ιωαννέτα (Αννέτα), 35.Καΐσας Γεώργιος, 36.Καματερός Ηλίας, 37.Καρά Γιουσούφ Αϊχάν, 38.Καραγιάννης Ιωάννης, 39.Καραγιαννίδης Χρήστος, 40.Καρακώστα Ευαγγελία (Εύη),       41.Καρασαρλίδου Ευφροσύνη (Φρόσω), 42.Καστόρης Αστέριος, 43.Κατριβάνου Βασιλική, 44.Κατρούγκαλος  Γεώργιος, 45.Κατσαβριά–Σιωροπούλου Χρυσούλα, 46.Κάτσης Μάριος, 47.Καφαντάρη Χαρούλα (Χαρά), 48.Κοζομπόλη–Αμανατίδη Παναγιώτα, 49.Κοντονής Χαράλαμπος–Σταύρος, 50.Κοτζιάς Νικόλαος, 51.Κουράκης Αναστάσιος (Τάσος), 52.Λάππας Σπυρίδων, 53.Λιβανίου Ζωή, 54.Μανιός Νικόλαος, 55.Μαντάς Χρήστος, 56.Μεϊκόπουλος Αλέξανδρος, 57.Μηταφίδης Τριαντάφυλλος, 58.Μιχαηλίδης Ανδρέας, 59.Μιχελής Αθανάσιος, 60.Μορφίδης Κωνσταντίνος, 61.Μουμουλίδης  Θεμιστοκλής, 62.Μουσταφά Μουσταφά, 63.Μπαλαούρας Γεράσιμος, 64.Μπαλάφας Ιωάννης, 65.Μπαλλής Συμεών, 66.Μπαλτάς Αριστείδης–Νικόλαος–Δημήτριος, 67.Μπαλωμενάκης Αντώνιος, 68.Μπαξεβανάκης Δημήτριος, 69.Μπάρκας Κωνσταντίνος, 70.Μπγιάλας Χρήστος, 71.Ντζιμάνης Γεώργιος, 72.Ξανθός Ανδρέας, 73.Ξυδάκης Νικόλαος, 74.Ουρσουζίδης Γεώργιος, 75.Πάλλης Γεώργιος, 76.Παπαδόπουλος Αθανάσιος (Σάκης), 77.Παπαδόπουλος Νικόλαος, 78.Παπαδόπουλος Χριστόφορος, 79.Παπανάτσιου Αικατερίνη, 80.Παπαφιλίππου Γεώργιος, 81.Παππάς Νικόλαος, 82.Παρασκευόπουλος Νικόλαος, 83.Παυλίδης Κωνσταντίνος, 84.Πολάκης Παύλος, 85.Πρατσόλης Αναστάσιος (Τάσος), 86.Ρίζος Δημήτριος, 87.Ριζούλης Ανδρέας, 88.Σακελλαρίδης Γαβριήλ, 89.Σαντορινιός Νεκτάριος, 90.Σεβαστάκης Δημήτριος, 91.Σέλτσας Κωνσταντίνος, 92.Σηφάκης Ιωάννης, 93.Σιμορέλης Χρήστος, 94.Σκουρλέτης Παναγιώτης, 95.Σκουρολιάκος Παναγιώτης (Πάνος), 96.Σκούφα Ελισσάβετ (Μπέττυ), 97.Σπαρτινός Κωνσταντίνος, 98.Σταθάκης Γεώργιος, 99.Σταματάκη Ελένη, 100.Σταμπουλή Αφροδίτη, 101.Στέφος Ιωάννης, 102.Στογιαννίδης Γρηγόριος, 103.Συρίγος Αντώνιος, 104.Συρμαλένιος Νικόλαος, 105.Τζαμακλής Χαρίλαος, 107.Τόσκας Νικόλαος, 108.Τριανταφύλλου Μαρία, 109.Τσακαλώτος Ευκλείδης, 111.Τσίρκας Βασίλης, 112.Τσιρώνης Ιωάννης, 113.Τσόγκας Γεώργιος, 114.Φάμελλος Σωκράτης, 115. Φίλης Νικόλαος, 116.Φλαμπουράρης Αλέξανδρος, 117.Φωτίου Θεανώ, 118.Χριστοδουλοπούλου Αναστασία,       119. Ψυχογιός Γεώργιος.

Κοινοβουλευτικής ομάδας του Κ.Κ.Ε:

1.Βαρδαλής Αθανάσιος, 2.Γκιόκας Ιωάννης, 3.Δελής Ιωάννης, 4.Καραθανασόπουλος Νικόλαος, 5.Κατσώτης Χρηστός, 6.Κουτσούμπας Δημήτριος, 7. Λαμπρούλης  Γεώργιος, 8.Μανωλάκου Διαμάντω, 9.Μωραϊτης Νικόλαος, 10.Παπαρήγα Αλεξάνδρα, 11.Παφίλης Αθανάσιος, 12.Στεργίου Κωνσταντίνος, 13.Συντυχάκης Εμμανουήλ, 14.Τάσσος Σταύρος.

Κοινοβουλευτικής ομάδας του Το ΠΟΤΑΜΙ:

1.Αμυράς Γεώργιος, 2.Δανέλλης Σπυρίδων, 3.Θεοδωράκης Σταύρος, 4.Θεοχάρης Θεοχάρης (Χάρης), 5.Λυκούδης Σπυρίδων, 6. Μαυρωτάς Γεώργιος, 7.Μπαργιώτας Κωνσταντίνος, 8. Ψαριανός Γρηγόριος.

Κοινοβουλευτικής ομάδας του Δημοκρατική Σύμπραξη (ΠΑ.ΣΟ.Κ-ΔΗΜ.ΑΡ) ΔΗ.ΣΥ:

1 .Θεοχαρόπουλος Αθανάσιος.

ΣΤ. Την 17^η Ιουλίου 2019 συνήλθε η Ολομέλεια της Βουλής που προέκυψε από τις εκλογές της 7^ης Ιουλίου 2019 προκειμένου να ορκισθούν οι Βουλευτές τα ΠΡΑΚΤΙΚΑ της οποίας προσάγουμε και επικαλούμεθα (ΣΧΕΤΙΚΟ 6):

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ

ΙΗ’ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

ΣΥΝΟΔΟΣ Α’

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ Α’

Τετάρτη 17 Ιουλίου 2019

Αθήνα, σήμερα στις 17 Ιουλίου 2019, ημέρα Τετάρτη και ώρα 11:00’, προσήλθαν στην Αίθουσα των συνεδριάσεων του Βουλευτηρίου οι κύριοι Βουλευτές της ΙΗ’ Περιόδου Προεδρευομένης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας και κατέλαβαν τις θέσεις τους.

Ώρα 11:00’ εισέρχεται στην Αίθουσα ο Β’ Αντιπρόεδρος της Βουλής της προηγούμενης Βουλευτικής Περιόδου κ. Γεώργιος Βαρεμένος και καταλαμβάνει την Προεδρική Έδρα.

ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Γεώργιος Βαρεμένος): Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, συγκαλείται η Βουλή και κηρύσσεται η έναρξη της πρώτης πανηγυρικής συνεδρίασης της Α’ Συνόδου της Βουλής της ΙΗ’ Περιόδου Προεδρευομένης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.

Καλούνται στο Προεδρείο για την επικούρησή του ως προσωρινοί Γραμματείς, σύμφωνα με το άρθρο 1 του Κανονισμού της Βουλής, οι νεότεροι σε ηλικία Βουλευτές: Από την Νέα Δημοκρατία ο κ. Ευάγγελος Διάκος και ο κ. Κωνσταντίνος Κυρανάκης και από τον ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Μάριος Κάτσης και ο κ. Κωνσταντίνος Ζαχαριάδης. Παρακαλώ να καταλάβουν τις θέσεις τους στο Προεδρείο εκατέρωθεν του Προεδρεύοντος.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα το προεδρικό διάταγμα με αριθμό 56/2019, το οποίο θα κατατεθεί στα Πρακτικά: (Κατατίθεται το με αριθμό 56/2019 προεδρικό διάταγμα).

ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Γεώργιος Βαρεμένος): Σας ενημερώνω ότι μετά τον Αγιασμό θα ακολουθήσει ο οριζόμενος στο άρθρο 59 του Συντάγματος όρκος, κατόπιν ο επί του Κορανίου όρκος και τέλος ο πολιτικός όρκος.

Επίσης, οι κυρίες και κύριοι συνάδελφοι μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας της ορκωμοσίας, θα κατευθυνθούν στην αίθουσα 51 του ισογείου για την υπογραφή του Πρωτοκόλλου Ορκωμοσίας και την παραλαβή ενημερωτικού φακέλου. Χωρίς υπογραφή δεν ολοκληρώνεται η διαδικασία της ορκωμοσίας.

Παρακαλείται ο προσωρινός Γραμματέας κ. Ευάγγελος Διάκος να συνοδεύσει τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο και τα συνοδεύοντα αυτόν μέλη της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου στην Αίθουσα, προκειμένου να τελεσθεί ο Αγιασμός.

Ώρα 11:17’ εισέρχονται στην Αίθουσα ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος και τα συνοδεύοντα αυτόν μέλη της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου. Στη συνέχεια τελείται ο καθιερωμένος Αγιασμός) (ΑΓΙΑΣΜΟΣ) (ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΑΣΜΟ)

ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Γεώργιος Βαρεμένος): Παρακαλώ τις κυρίες και τους κυρίους Βουλευτές, που επιθυμούν, να υψώσουν το δεξί τους χέρι, ενώνοντας τον αντίχειρα, τον δείκτη και τον μέσο δάκτυλο, για να δώσουμε τον οριζόμενο στο άρθρο 59 του Συντάγματος όρκο.

Παρακαλώ να επαναλαμβάνετε τον όρκο.

Ο προσωρινός Πρόεδρος κ. Γεώργιος Βαρεμένος όρθιος στην Έδρα απαγγέλλει τον κάτωθι όρκο, τον οποίο επαναλαμβάνουν όλοι οι Βουλευτές, πλην αυτών που ανήκουν στο μωαμεθανικό θρήσκευμα και αυτών που επιθυμούν να δώσουν τον πολιτικό όρκο: «Ορκίζομαι στο όνομα της Αγίας και Ομοούσιας και Αδιαίρετης Τριάδας να είμαι πιστός στην Πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, να υπακούω στο Σύνταγμα και τους νόμους και να εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντα μου».

Άξιοι!

Παρακαλούνται οι κύριοι Βουλευτές που ανήκουν στο μωαμεθανικό θρήσκευμα, να προσέλθουν και να δώσουν τον οριζόμενο στο Σύνταγμα όρκο επί του Κορανίου.

Παρακαλώ, κύριοι συνάδελφοι, να επαναλαμβάνετε τον όρκο: «Ορκίζομαι στο όνομα του Παντοδύναμου Θεού και του μόνου αυτού Προφήτη, ο οποίος είναι ο Μωάμεθ, να είμαι πιστός στην Πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, να υπακούω στο Σύνταγμα και τους νόμους και να εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου».

Άξιοι!

Με τη συναίνεσή σας, παρακαλώ τις κυρίες και τους κυρίους Βουλευτές που επιθυμούν να δώσουν τον πολιτικό όρκο να εγερθούν.

Παρακαλώ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να επαναλαμβάνετε τον όρκο.

Ο προσωρινός Πρόεδρος κ. Γεώργιος Βαρεμένος όρθιος στην Έδρα απαγγέλλει τον κάτωθι όρκο, τον οποίο επαναλαμβάνουν όσοι Βουλευτές επιθυμούν να δώσουν τον πολιτικό όρκο: «Διαβεβαιώνω στην τιμή και τη συνείδησή μου ότι θα είμαι πιστός στην πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, θα υπακούω στο Σύνταγμα και τους νόμους και θα εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου».

Άξιοι!

Οι ορκισθέντες Βουλευτές είναι οι εξής: Παρατίθενται άπαντες οι εμπεριεχόμενοι στις σελίδες 11^η έως 17^η των Πρακτικών της Βουλής της ΙΗ’ Περιόδου της Προεδρευομένης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, ΣΥΝΟΔΟΣ Α’, ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ Α’, της Τετάρτης 17* Ιουλίου 2019 (ΣΧΕΤΙΚΟ 6).

ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Γεώργιος Βαρεμένος): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, παρακαλώ το Σώμα να εξουσιοδοτήσει το Προεδρείο για την υπ‘ ευθύνη του επικύρωση των Πρακτικών της σημερινής συνεδρίασης.

ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.

ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Γεώργιος Βαρεμένος): Η Βουλή παρέσχε την αιτηθείσα εξουσιοδότηση.

Όπως προανέφερα, παρακαλούνται οι κυρίες και οι κύριοι συνάδελφοι, μετά τη λήξη της συνεδρίασης, να κατευθυνθούν στην αίθουσα 51 του ισογείου για την υπογραφή του πρωτοκόλλου ορκωμοσίας και την παραλαβή του ενημερωτικού φακέλου. Χωρίς υπογραφή δεν ολοκληρώνεται η διαδικασία της ορκωμοσίας. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δέχεστε στο σημείο αυτό να λύσουμε τη συνεδρίαση;

ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.

ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Γεώργιος Βαρεμένος): Με τη συναίνεση του Σώματος και ώρα 11.37’ λύεται η συνεδρίαση για αύριο ημέρα Πέμπτη 18 Ιουλίου και ώρα 10:30′, με αντικείμενο εργασιών του Σώματος: εκλογή Προέδρου της Βουλής, σύμφωνα με την ειδική ημερήσια διάταξη που έχει διανεμηθεί.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ           ΟΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ

Από τα επίσημα πρακτικά της Βουλής της ως άνω Συνεδριάσεως, τα οποί προσάγουμε και επικαλούμεθα (ΣΧΕΤΙΚΟ 6) τα οποία με την εξουσιοδότηση του Σώματος και υπό την ευθύνη του Προεδρείου επικυρώνουν με την υπογραφή τους, ο Πρόεδρος κ. Γεώργιος Βαρεμένος και οι προαναφερόμενοι γραμματείς, κ.κ. Ευάγγελος Λιακός, Κωνσταντίνος Κυρανάκης, Μάριος Κάτσης και Κωνσταντίνος Ζαχαριάδης, τεκμαίρεται ότι, ο πρόεδρος και οι προαναφερόμενοι γραμματείς βεβαιώνουν ρητώς, στα πρακτικά που αυτοί συνέταξαν, ότι όλοι οι Βουλευτές, έδωσαν τον προβλεπόμενο, στο 59° άρθρο του Συντάγματος και στο 3° άρθρο του Κανονισμού της Βουλής, όρκο.

Στα πρακτικά, αναγράφεται ότι: «Οι ορκισθέντες Βουλευτές είναι οι εξής: στην συνέχεια αναφέρονται τα ονόματα και των τριακοσίων (300) βουλευτών δηλαδή ψευδώς βεβαιώνεται ως ορκισθέντες και οι Βουλευτές της;

Κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ:

1.Αβραμάκης Ελευθέριος, 2.Αγαθοπούλου Ειρήνη–Ελένη, 3.Αθανασίου Αθανάσιος (Νάσος), 4.Αλεξιάδης Τρύφων, 5.Αμανατίδης Ιωάννης, 6.Αναγνωστοπούλου  Αθανασία(Σία), 7.Αποστόλου Ευάγγελος, 8.Αραχωβίτης Σταύρος, 9.Αυγέρη Θεοδώρα (Δώρα), 10.Αυλωνίτης Αλέξανδρος–Χρήστος, 11.Αχτσιόγλου Ευτυχία, 12.Βαγενά–Κηλαηδόνη Άννα, 13.Βαρδάκης Σωκράτης, 14.Βαρεμένος Γεώργιος, 15.Βασιλικός Βασίλειος (Βασίλης), 16.Βερναρδάκης Χριστόφορος, 17.Βέττα Καλλιόπη, 18.Βίτσας Δημήτριος, 19.Βούτσης Νικόλαος, 20.Γεροβασίλη Όλγα, 21.Γιαννούλης Χρήστος, 22.Γκαρά Αναστασία (Νατάσα), 23.Γκιόλας Ιωάννης, 24.Δραγασάκης Ιωάννης, 25.Δρίτσας Θεόδωρος, 26.Ελευθεριάδου Σουλτάνα, 27.Ζαχαριάδης Κωνσταντίνος, 28.Ζεϊμπέκ Χουσεΐν, 29.Ζουράρης Κωνσταντίνος, 30.Ηγουμενίδης Νικόλαος,            31.Θραψανιώτης Εμμανουήλ, 32.Καλαματιανός Χαράλαμπος, 33.Καρασαρλίδου Ευφροσύνη (Φρόσω), 34.Κασιμάτη Ειρήνη (Νίνα), 35.Κατρούγκαλος Γεώργιος, 36.Κάτσης Μάριος, 37.Καφαντάρη Χαρούλα (Χαρά), 38.Κόκκαλης Βασίλειος, 39.Λάππας Σπυρίδωνας, 40.Μάλαμα Κυριακή, 41.Μαμουλάκης Χαράλαμπος (Χάρης), 42.Μάρκου Κωνσταντίνος, 43.Μεϊκόπουλος Αλέξανδρος, 44.Μιχαηλίδης Ανδρέας, 45.Μουζάλας Ιωάννης, 46.Μπαλάφας Ιωάννης, 47.Μπάρκας Κωνσταντίνος, 48.Μπουρνούς Ιωάννης, 49.Μωραΐτης Αθανάσιος (Θάνος), 50.Νοτοπούλου Αικατερίνη (Κατερίνα), 51.Ξανθόπουλος Θεόφιλος, 52.Ξανθός Ανδρέας, 53.Ξενογιαννακοπούλου Μαρία–Ελίζα(Μαριλίζα), 54.Παπαδόπουλος Αθανάσιος(Σάκης), 55.Παπαηλιού Γεώργιος, 56.Παπανάτσιου Αικατερίνη, 57.Παπαχριστόπουλος Αθανάσιος(Θανάσης), 58.Παππάς Νικόλαος, 59.Πέρκα Θεοπίστη (Πέτη), 60.Πολάκης Παύλος, 61.Πούλου Παναγιού(Γιώτα), 62.Ραγκούσης Ιωάννης, 63.Σαντορινιός Νεκτάριος, 64.Σαρακιώτης Ιωάννης, 65.Σκουρλέτης Παναγιώτης (Πάνος), 66.Σκουρολιάκος Παναγιώτης (Πάνος), 67.Σκούφα Ελισσάβετ (Μπέττυ), 68.Σπίρτζης Χρήστος, 69.Συρμαλένιος Νικόλαος, 70.Τελιγιορίδου Ολυμπία, 71.Τζάκρη Θεοδώρα, 72.Τζανακόπουλος Δημήτριος, 73.Τζούφη Μερόπη, 74.Τριανταφυλλίδης Αλέξανδρος (Αλέκος), 75.Τσακαλώτος Ευκλείδης, 76.Τσίπρας Αλέξιος, 77.Τσίπρας Γεώργιος, 78.Φάμελλος Σωκράτης, 79.Φίλης Νικόλαος, 80.Φλαμπουράρης Αλέξανδρος, 81.Φωτίου Θεανώ, 82.Χαρίτου Δημήτριος (Τάκης), 83.Χαρίτσης Αλέξανδρος (Αλέξης), 84.Χατζηγιαννάκης Μιλτιάδης, 85.Χρηστίδου Ραλλία, 86.Ψυχογιός Γεώργιος.

Κοινοβουλευτικής ομάδας του Κ.Κ.Ε:

1.Γκιόκας Ιωάννης, 2.Δελής Ιωάννης, 3.Καραθανασόπουλος Νικόλαος, 4.Κατσώτης Χρήστος, 5.Κομνηνάκα Μαρία, 6.Κουτσούμπας Δημήτριος, 7.Λαμπρούλης Γεώργιος, 8.Μανωλάκου Διαμάντω, 9.Μαρίνος Γεώργιος, 10.Παπαναστάσης Νικόλαος, 11.Παπαρήγα Αλεξάνδρα, 12.Παφίλης Αθανάσιος, 13.Στολτίδης Λεωνίδας, 14.Συντυχάκης Εμμανουήλ.

Κοινοβουλευτικής ομάδας του ΜΕΡΑ 25:

1.Αδαμοπούλου Αγγελική, 2.Αδάμου Κωνσταντίνα, 3.Απατζίδη Μαρία, 4.Αρσένης Κρίτων–Ηλίας, 5.Βαρουφάκης Γιάννης, 6.Γρηγοριάδης Κλέων, 7.Λογιάδης Γεώργιος, 8.Μπακαδήμα Φωτεινή, 9.Σακοράφα Σοφία.

Από την παράθεση των πραγματικών πολιτικών γεγονότων που αναφέραμε ανωτέρω και βάσει των ιστορικών στοιχείων, που παρακάτω διατυπώνουμε, ΣΑΦΩΣ προκύπτει η κακουργηματική συμπεριφορά των κυρίαρχων οργάνων του κράτους τα οποία δεν σέβονταν ούτε σέβονται το Σύνταγμα και τους νόμους με αποτέλεσμα η υπόσταση της Ελληνικής Πολιτείας να πάσχει νομικά δι ό και τα καταγγέλλουμε.

Α. Από τις βουλευτικές εκλογές της 4-10-2009 (μετά την δημοσίευση στις 13-8-2009 της καταδικαστικής απόφασης του Ειρηνοδικείου Μονάχου), είχαμε τα εξής εκλογικά αποτελέσματα και την εξής εξ αυτών σύνθεση της Βουλής:

1.	ΠΑ.ΣΟ.Κ	43,92 %	160 ΕΔΡΕΣ
2.	ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ	33,47 %	91 ΕΔΡΕΣ
3.	Κ.Κ.Ε	7,53 %	21 ΕΔΡΕΣ
4.	ΛΑ.Ο.Σ	5,62 %	15 ΕΔΡΕΣ
5.	ΣΥΡΙΖΑ	4,59 %	13 ΕΔΡΕΣ

ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΟΥΜΕ ότι από τις 300 έδρες της Ελληνικής Βουλής, οι 251 έδρες (ΠΑ.ΣΟ.Κ- Νέα Δημοκρατία) κατέχονται από «παρανόμως συμμετέχοντα πολιτικά κόμματα» οι 35 δε έδρες (Κ.Κ.Ε «πλήν της κυρίας Γαρουφαλλιάς (Λιάνας) Κανέλλη» + ΣΥΡΙΖΑ «πλην των δύο Μουσουλμάνων Βουλευτών» + «Σπυρίδων Κουβέλης-Νικόλαος Σηφουνάκης- Μαρία Δαμανάκη – Μάγια Τσόκλη του ΠΑ.ΣΟ.Κ»), δεν έχουν δώσει τον δεσμευτικό όρκο του άρθρου 59, άρα κακώς κατείχαν τις έδρες κατά την βουλευτική περίοδο, που ξεκινούσε από την 14-10-2009 και διαρκούσε μέχρι και της διαλύσεως της Βουλής την 1^η Απριλίου 2012, ως κυρίαρχα όργανα του κράτους ΔΕΝ εκπλήρωναν την νομική τους υποχρέωση, να σέβονται το Σύνταγμα και τους νόμους τόσο τυπικά όσο και ουσιαστικά.

Β. Από τις βουλευτικές εκλογές της 6-05-2012 είχαμε τα εξής εκλογικά αποτελέσματα και την εξής εξ αυτών σύνθεση της Βουλής:

1.	ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ	18,85%	108 ΕΔΡΕΣ
2.	ΣΥΡΙΖΑ	16,79%	52 ΕΔΡΕΣ
3.	ΠΑ.ΣΟ.Κ	13,18%	41 ΕΔΡΕΣ
4.	ΑΝ.ΕΛ	10,62%	33 ΕΔΡΕΣ
5.	Κ.Κ.Ε	8,48%	26 ΕΔΡΕΣ
6.	ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ	6,97%	21 ΕΔΡΕΣ
7.	ΔΗΜ.ΑΡ	6,11%	19 ΕΔΡΕΣ

ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΟΥΜΕ ότι από τις 300 έδρες της Ελληνικής Βουλής, οι 149 έδρες (ΠΑ.ΣΟ.Κ- Νέα Δημοκρατία) κατέχονται από «παρανόμως συμμετέχοντα πολιτικά κόμματα» οι 98 δε έδρες (Κ.Κ.Ε «πλήν της κυρίας Γαρουφαλλιάς (Λιάνας) Κανέλλη» + ΣΥΡΙΖΑ «πλην των δύο Μουσουλμάνων Βουλευτών» + ΔΗΜ.ΑΡ + «Σπυρίδων Κουβέλης-Νικόλαος Σηφουνάκης – Μαρία Δαμανάκη – Μάγια Τσόκλη του ΠΑ.ΣΟ.Κ»), δεν έχουν δώσει τον δεσμευτικό όρκο του άρθρου 59, άρα κακώς κατείχαν τις έδρες κατά την βουλευτική περίοδο, που ξεκινούσε από την 17-05-2012 και διαρκούσε μέχρι και της διαλύσεως της Βουλής την 19^η Μαΐου 2012, ως κυρίαρχα όργανα του κράτους ΔΕΝ εκπλήρωναν την νομική τους υποχρέωση, να σέβονται το Σύνταγμα και τους νόμους τόσο τυπικά όσο και ουσιαστικά.

Γ. Από τα εκλογικά στοιχεία των εκλογών της 17-6-2012, επιβεβαιώνεται η κατ’ εξακολούθηση συνεχώς και αδιαλείπτως παράβαση των διατάξεων του Συντάγματος.

1. ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 29,66% 129 ΕΔΡΕΣ 2. ΣΥΡΙΖΑ 26,89% 71 ΕΔΡΕΣ 3. ΠΑ.ΣΟ.Κ 12,28% 33 ΕΔΡΕΣ 4. ΑΝ.ΕΛ 7,51% 20 ΕΔΡΕΣ 5. ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ 6,92% 18 ΕΔΡΕΣ 6. ΔΗΜ.ΑΡ 6,25% 17 ΕΔΡΕΣ 7. Κ.Κ.Ε 4,50% 12 ΕΔΡΕΣ

ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΟΥΜΕ ότι από τις 300 έδρες της Ελληνικής Βουλής, οι 162 έδρες (ΠΑ.ΣΟ.Κ– Νέα Δημοκρατία) κατέχονται από «παρανόμως συμμετέχοντα πολιτικά κόμματα» οι 101 δε έδρες (Κ.Κ.Ε «πλήν της κυρίας Γαρουφαλλιάς (Λιάνας) Κανέλλη» +ΣΥΡΙΖΑ «πλην των δύο Μουσουλμάνων Βουλευτών»+ ΔΗΜ.ΑΡ + «Σπυρίδων Κουβέλης – Νικόλαος Σηφουνάκης – Μαρία Δαμανάκη – Μάγια Τσόκλη του ΠΑ.ΣΟ.Κ), δεν έχουν δώσει τον δεσμευτικό όρκο του άρθρου 59, άρα κακώς κατείχαν τις έδρες κατά την βουλευτική περίοδο, που ξεκινούσε από την 29-06-2012 και διαρκούσε μέχρι και της διαλύσεως της Βουλής την 31^η Δεκεμβρίου 2014, ως κυρίαρχα όργανα του κράτους ΔΕΝ εκπλήρωναν την νομική τους υποχρέωση, να σέβονται το Σύνταγμα και τους νόμους τόσο τυπικά όσο και ουσιαστικά.

Δ. Από τις βουλευτικές εκλογές της 25-01-2015 είχαμε τα εξής εκλογικά αποτελέσματα και την εξής εξ αυτών σύνθεση της Βουλής:

1.	ΣΥΡΙΖΑ	36,34%	149 ΕΔΡΕΣ
2.	ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ	27,81%	76 ΕΔΡΕΣ
3.	ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ	6,28%	17 ΕΔΡΕΣ
4.	Το Ποτάμι	6,05%	17 ΕΔΡΕΣ
5.	Κ.Κ.Ε	5,47%	15 ΕΔΡΕΣ
6.	ΑΝ.ΕΛ-κ.λ.π	4,75%	13 ΕΔΡΕΣ
7.	ΠΑ.ΣΟ.Κ	4,68%	13 ΕΔΡΕΣ

ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΟΥΜΕ  ότι από τις 300 έδρες της Ελληνικής Βουλής, οι 89 έδρες (ΠΑ.ΣΟ.Κ- Νέα Δημοκρατία) κατέχονται από «παρανόμως συμμετέχοντα πολιτικά κόμματα» οι 151 δε έδρες (Κ.Κ.Ε «πλήν της κυρίας Γαρουφαλλιάς (Λιάνας) Κανέλλη» + ΣΥΡΙΖΑ «πλην είκοσι έξ Βουλευτών» + Το Ποτάμι «πλην έξι Βουλευτών»), δεν έχουν δώσει τον δεσμευτικό όρκο του άρθρου 59, άρα κακώς κατείχαν τις έδρες κατά την βουλευτική περίοδο, που ξεκινούσε από την 5-02-2015 και διαρκούσε μέχρι και της διαλύσεως της Βουλής την 28^η Αυγούστου 2015, ως κυρίαρχα όργανα του κράτους ΔΕΝ εκπλήρωναν την νομική τους υποχρέωση, να σέβονται το Σύνταγμα και τους νόμους τόσο τυπικά όσο και ουσιαστικά.

Ε. Από τις βουλευτικές εκλογές της 20-09-2015 είχαμε τα εξής εκλογικά αποτελέσματα και την εξής εξ αυτών σύνθεση της Βουλής:

1.	ΣΥΡΙΖΑ	35,46%	145 ΕΔΡΕΣ
2.	ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ	28,10%	75 ΕΔΡΕΣ
3.	ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ	6,99%	18 ΕΔΡΕΣ
4.	ΠΑ.ΣΟ.Κ-ΔΗ.ΜΑΡ	6,28%	17 ΕΔΡΕΣ
5.	Κ.Κ.Ε	5,55%	15 ΕΔΡΕΣ
6.	Το Ποτάμι	4,09%	11 ΕΔΡΕΣ
7.	Ανεξάρτητοι Έλληνες	3,69%	10 ΕΔΡΕΣ
8.	Ένωση Κεντρώων	3,43%	9 ΕΔΡΕΣ

ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΟΥΜΕ ότι από τις 300 έδρες της Ελληνικής Βουλής, οι 92 έδρες (ΠΑ.ΣΟ.Κ–ΔΗ.ΜΑΡ– Νέα Δημοκρατία) κατέχονται από «παρανόμως συμμετέχοντα πολιτικά κόμματα» οι 141 δε έδρες από τους Βουλευτές (σελίδες 18 έως και 21 των Πρακτικών), που δεν έχουν δώσει τον δεσμευτικό όρκο του άρθρου 59, άρα κακώς κατείχαν τις έδρες κατά την βουλευτική περίοδο, που ξεκινούσε από την 3-10-2015 και διαρκούσε μέχρι και της διαλύσεως της Βουλής την 11^η Ιουνίου 2019 και ως κυρίαρχα όργανα του κράτους ΔΕΝ εκπλήρωναν την νομική τους υποχρέωση, να σέβονται το Σύνταγμα και τους νόμους τόσο τυπικά όσο και ουσιαστικά.

1. ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 39,85% 158 ΕΔΡΕΣ 2. ΣΥΡΙΖΑ 31,53% 86 ΕΔΡΕΣ 3. ΚΙΝ.ΑΛ 8,10% 22 ΕΔΡΕΣ 4. Κ.Κ.Ε 5,30% 15 ΕΔΡΕΣ 5. Ελληνική Λύση 3,70% 10 ΕΔΡΕΣ 6. ΜέΡΑ25 3,44% 9 ΕΔΡΕΣ

ΣΤ. Από τις βουλευτικές εκλογές της 07-07-2019 είχαμε τα εξής εκλογικά αποτελέσματα και την εξής εξ αυτών σύνθεση της Βουλής:

ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΟΥΜΕ ότι από τις 300 έδρες της Ελληνικής Βουλής, οι 180 έδρες (ΚΙΝ.ΑΛ «ΠΑ.ΣΟ.Κ»- Νέα Δημοκρατία) κατέχονται από «παρανόμως συμμετέχοντα πολιτικά κόμματα» οι 109 δε έδρες (Κ.Κ.Ε «πλήν της κυρίας Γαρουφαλλιάς (Λιάνας) Κανέλλη» + ΣΥΡΙΖΑ + ΜέΡΑ25), δεν έχουν δώσει τον δεσμευτικό όρκο του άρθρου 59, άρα κακώς κατέχουν τις έδρες κατά την βουλευτική περίοδο, που ξεκίνησε από την 17-07-2019 και διαρκεί μέχρι και σήμερα, ως κυρίαρχα όργανα του κράτους ΔΕΝ εκπληρώνουν την νομική τους υποχρέωση, να σέβονται το Σύνταγμα και τους νόμους τόσο τυπικά όσο και ουσιαστικά.

Σύμφωνα με τα προσκομιζόμενα και επικαλούμενα Πρακτικά των επίμαχων εκλογικών περιόδων 04-10-2009, 06-05-2012, 17-06-2012, 25-01-2015, 02-09-2015 και 07-07-2019 οι κατονομαζόμενοι στην παρούσα Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, του Κ.Κ.Ε, του ΔΗΜ.ΑΡ, του ΠΑ.ΣΟ.Κ, του ΔΗ.ΣΥ, του ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ και του κόμματος ΜέΡΑ25 που εκλέχτηκαν κατά τις ανωτέρω βουλευτικές εκλογές και επάνδρωσαν τις κατ’ επίφαση Βουλές, ΟΥΔΕΠΟΤΕ έδωσαν τον προβλεπόμενο δεσμευτικό από το Σύνταγμα όρκο, εκφράζοντας με επιστολές τους τις αντιθέσεις τους, οι μεν του ΣΥΡΙΖΑ επικαλούμενοι το άρθρο 13 του Συντάγματος «περί ανεξιθρησκίας» και το περί θρησκευτικής ελευθερίας άρθρο 9 της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως περί Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που έχει φθάσει ως γνωστόν και μέχρι του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων διά της προσφυγής του Μίνωος Κοκκινάκη (ΕυρΔΔΑ απόφαση Κοκκινάκης, 25-5-1993, αρ.260-Α. Νομικό Βήμα 42 σελ. 528) και έχει επ’ αυτής εκδοθεί η από 25-5-1993 απόφαση του δικαστηρίου αυτού ότι η Ελληνική διάταξη εκρίθη από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ως απολύτως συμβιβαζομένη προς την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, οι του Κ.Κ.Ε προτείνοντες την κατάργησή του και οι λοιποί κατά την προσωπική των ιδεοληψία και ως μηδέποτε ορκισθέντες, και οι Βουλευτές των δωροδοκηθέντων κομμάτων (ΠΑ.ΣΟ.Κ– Νέα Δημοκρατία), θεωρούμε ανύπαρκτη και καταχρηστική την μέχρι σήμερα ιδιότητά τους ως Βουλευτών απάντων των βουλευτικών περιόδων και των Βουλών τις οποίες παρανόμως συνιστούσαν και συνιστούν.

Υπό τις ανωτέρω συνθήκες, σύμφωνα με την 1^η παράγραφο του 51^ου άρθρου του Συντάγματος: «Ο αριθμός των βουλευτών ορίζεται με νόμο, δεν μπορεί όμως να είναι μικρότερος από διακόσιους, ούτε μεγαλύτερος από τριακόσιους» και κατά την 2^α παράγραφο αυτού: «Οι Βουλευτές αντιπροσωπεύουν το Έθνος», όπως δε είπαμε ανωτέρω «όχι ως ατομικά όργανα αλλά ως όργανα – μέλη ενός αμέσου και συλλογικού οργάνου του Κράτους, ήτοι της Βουλής». Όμως στην προκειμένη περίπτωση η εκάστοτε Βουλή των Ελλήνων δεν είναι νομικώς συντεταγμένη ουσιαστικά και τυπικά γιατί οι Βουλευτές που προέρχονται από τα πολιτικά κόμματα Νέα Δημοκρατία, ΠΑ.ΣΟ.Κ, ΣΥΡΙΖΑ, Κ.Κ.Ε, ΔΗΜ.ΑΡ, ΠΑ.ΣΟ.Κ, ΔΗ.ΣΥ, ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ και ΜέΡΑ25, δεν πληρούν τις προϋποθέσεις των Συνταγματικών διατάξεων και τούτο διότι: τα κόμματα Νέα Δημοκρατία και ΠΑ.ΣΟ.Κ, δια της δικαστικής αποφάσεως του Ειρηνοδικείου Μονάχου και την καταδίκη του κ. Μιχάλη Χριστοφοράκου για Δωροδοκία, έχουν διαπράξει το έγκλημα του δωροδοκηθέντος αλλά και μία σειρά άλλων εγκλημάτων, που αναφέραμε ανωτέρω. Όλοι οι Βουλευτές των δύο (2) αυτών κομμάτων, γνώριζαν και γνωρίζουν το διαπραχθέν έγκλημα και στηρίζοντας συνειδητά τις ανωτέρω εγκληματικές οργανώσεις, συνέβαλλαν και συμβάλλουν, δια της συμμετοχής τους, στην οργανωτική των υποδομή, οι δε Βουλευτές των κομμάτων ΣΥΡΙΖΑ, Κ.Κ.Ε, ΔΗΜ.ΑΡ, ΠΑ.ΣΟ.Κ, ΔΗ.ΣΥ, ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ και ΜέΡΑ25, ως μηδέποτε ορκισθέντες, κατά τις Συνταγματικές διατάξεις, διαπράττουν το έγκλημα «του σφετερισμού, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών, που απορρέουν από αυτή». Είναι δε ακόμη και σήμερα υπόλογοι έναντι του Ελληνικού Έθνους, γι’ αυτό άλλωστε προσφεύγουμε στην Δικαιοσύνη ώστε «να διωχθούν μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος» κατ’ άρθρον 120 § 3 του Συντάγματος. Το ότι ανήκουν οργανικά και στελεχώνουν μέχρι και σήμερα τα ανωτέρω πολιτικά κόμματα, επιβεβαιώνει και την ακυρότητα όλων των, τουλάχιστον από 13-8-2009, ψηφισθέντων νόμων οι οποίοι προήλθαν εκ της καταλύσεως του Συντάγματος από τα ίδια όργανα σύνταξης της πολιτείας.

Η θέση μας αυτή επιρρωνύεται από την εκδούσα, την υπ‘ αριθμό 1/1-8-74 Συντακτική πράξη, Κυβέρνηση ως και την εκδούσα το Δ’ Ψήφισμα της 18-1-1975 Βουλή, που θέσπισαν ότι το πραξικόπημα της 21-4-1967 ουδεμία έννομη συνέπεια επέφερε, εκέκτηντο πρωτογενή συντακτική εξουσία μη δεσμευόμενης εκ της συνταγματικής αρχής της αναδρομικότητας των ποινικών νόμων και τούτο διότι στην «Κομματική Δημοκρατία», που καθόρισε το Σύνταγμα του 1975 και μετά, για να εκλεγεί κάποιος βουλευτής πρέπει να συμμετέχει μέσω πολιτικού κόμματος. Από την στιγμή που το πολιτικό κόμμα δεν έχει την νομιμότητα και σφετερίζεται την, εκ του Συντάγματος, εξουσία και από την στιγμή, που παράνομα κόμματα έχουν πάνω από 100 βουλευτές, ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ότι η Βουλή ουδέποτε εκπλήρωσε τις προϋποθέσεις του 51^ου άρθρου του Συντάγματος και πως οι Βουλευτές δεν αντιπροσωπεύουν το Έθνος, η δε Ελληνική Πολιτεία δεν έχει νομική υπόσταση.

Από την συνεχιζόμενη εγκληματική δράση των παράνομων κομμάτων, έχει εξαπολυθεί ένα πραγματικό πογκρόμ, με απύθμενο και ατέλειωτο ρατσιστικό μένος κατά των Ελλήνων πολιτών, από συνειδητούς εγκληματίες αντιποιούμενους την ιδιότητα του Βουλευτή, που χρησιμοποιούν ως όχημα τα ανωτέρω πολιτικά κόμματα και σφετεριζόμενοι το κατ’ επίφαση λειτούργημά τους νομιμοποιούν τεχνηέντως την εγκληματική τους δράση καταλύοντας τον Καταστατικό Χάρτη της Χώρας.

Έχουμε λοιπόν παράνομη σύσταση της Βουλής λόγω ουσιαστικής καταλύσεως του Συντάγματος, παρά την νομική υποχρέωση των πολιτικών κομμάτων ως κυρίαρχων οργάνων να τηρούν το Σύνταγμα και τους νόμους καθώς:

(α) Βουλευτές εκλέγονται από τα παρανόμως συμμετέχοντα πολιτικά κόμματα.

(β) Βουλευτές εκλεγμένοι δεν ορκίζονται όπως προβλέπει το 59° άρθρο του Συντάγματος, άρα παρανόμως ασκούν ακόμη και σήμερα τα καθήκοντά τους, υπό τα όμματα της τρίτης Συνταγματικής λειτουργίας, καθώς πρέπει να ακυρωθεί άμεσα η συμμετοχή τους και μόνο γιά τον κατ’ άρθρο 53 του Συντάγματος λόγο.

Με αντιποιούμενους το λειτούργημά τους Βουλευτές και μη έχοντες νόμιμη υπόσταση, παρανόμως μετέχουν των εργασιών της Βουλής διότι υπάρχει πλήρης αναντιστοιχία της παράνομης Βουλής με την Λαϊκή βούληση και η εκάστοτε Κυβερνητική πλειοψηφία καθίσταται ουσιαστική μειοψηφία.

Αυτή η φαρσοκωμωδία, υπό την ανοχή και την συνέργεια της τρίτης Συνταγματικής λειτουργίας, εφαρμόζεται εις βάρος του Ελληνικού Λαού και του Ελληνικού Κράτους. Τα υπόλογα κληρονομικά καρκινικά πολιτικά αποστήματα της «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ» που κυβέρνησαν και κυβερνούν την Ελλάδα (ΠΑ.ΣΟ.Κ- ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ), ενεπλάκησαν αποδεδειγμένα σε τεράστια οικονομικά σκάνδαλα διασπάθισης Δημοσίου Χρήματος. Όθεν, εκβιαζόμενα και έρμαια ξένων Δυνάμεων, Διεθνών Τοκογλύφων και υπό την ομηρεία της αποφάσεως του Ειρηνοδικείου Μονάχου, που αποκαλύπτει την οικονομική αφαίμαξη που υπέστην ο Ελληνικός Λαός προς όφελός των και προκειμένου να επιστρέφουν τους καρπούς της δωροληψίας τους, αποχαλινωμένα λεηλατούν τον Λαό και με νόμους και διατάγματα τον αναγκάζουν να πληρώσει τα χρέη που τα ίδια δημιούργησαν. Και αφού εγκατέλειψε το κράτος την χρηματοπιστωτική του κυριαρχία, ο τρόπος για να πληρώσει ο Λαός είναι να δεχθεί περικοπές στις συντάξεις του, ανεργία, χαμηλότερο μισθό, περικοπές στις κοινωνικές υπηρεσίες και υποχρεούται να πουλήσει ό,τι έχει και δεν έχει η Χώρα του, τις εταιρείες υδάτων, τα λιμάνια του και κάθε εθνική πηγή πλούτου και οι ροές των εσόδων από τα εθνικά του κεφαλαιουχικά αγαθά να περνούν στην διαχείριση της δεσποτείας των τραπεζών της Βόρειας Ευρώπης και η Ελλάς να λεηλατείται ως αποικία των Οικονομικών Εκτελεστών. Η Χώρα απογυμνώνεται από προσόδους και οι πηγές του Ελληνικού πλούτου εκτρέπονται σε λογαριασμούς ξένων ιδιωτών ενώ η πατρίδα μας απομένει πάμπτωχη κινδυνεύοντας να γίνει παρελθόν.

Και η παραβατική ΑΡΙΣΤΕΡΑ (ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗ.ΜΑΡ-Κ.Κ.Ε-Ε.Δ.Α και λοιποί δορυφόροι τους) όντας οικονομικώς όμηρος των υπολοίπων κομμάτων γιατί ως μη ορκιζόμενη και μη εφαρμόζουσα το 59° άρθρο του Συντάγματος έχει εισπράξει και εισπράττει παρανόμους κρατικές χρηματοδοτήσεις και απολαβές δημοσίων αξιωμάτων χωρίς να τις δικαιούται, αφού δεν ανέλαβε νόμιμα τα καθήκοντά της, υποχρεώνεται σε έναν εικονικό αντιπολιτευτικό ρόλο, ώστε να μπορεί να εγκλωβίζει κοινωνικές ομάδες. Παράλληλα απεμπολώντας τον ιδεολογικό λόγο της υπάρξεώς της και ως εκφράζουσα ΔΗΘΕΝ την εργατική τάξη της Χώρας μας και δεδομένου ότι ο συνδικαλισμός στην Χώρα μας, διαβουκολώντας τις μάζες, υπονομεύει μεθοδικά και συστηματικά μισθούς, συλλογικές συμβάσεις, ωράρια εργασίας, δικαιώματα εργαζομένων και συναινεί εμμέσως στην διάλυση των εργατικών συνδικάτων δίνοντας απλόχερα όλα τα νομοθετικά εργαλεία στον καπιταλισμό, εν συμπαιγνία με το όλο πολιτικό συνονθύλευμα.

Εν όψει των εκτιθεμένων στην έγκλησή μας, όσον αφορά την καταχρηστικότητα της εκδόσεως των νόμων, των διατάξεων, των υπουργικών αποφάσεων και των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου, όσο και της υπαγωγής της χώρας υπό ξένο ζυγό ως και της εκχωρήσεως της εθνικής μας κυριαρχίας διά των ανυπόστατων συμβάσεων και των παράνομων μνημονίων υπό τις επιταγές της Goldman Sacks και των διεθνών τοκογλύφων, υποβάλλουμε την παρούσα και επικαλούμενοι την εφαρμογή, υφ’ υμών, της Συνταγματικής νομιμότητος, βάλλουμε ευθέως και ευπροσώπως κατά των ανωτέρω οργάνων του κράτους τα οποία προέκυψαν από ανυπόστατες και παρανόμως λειτουργούσες Βουλές, αφού η δράσης των εκφεύγει της συνταγματικής των αποστολής, ως μη έχοντα προς τούτο την δικαιοδοσία, σφετεριζόμενα κατ’ εξακολούθηση τις διατάξεις του Συντάγματος και καταλύοντας αυτό.

Βουλή και κυβέρνηση, από 13-8-2009 μέχρι και σήμερα, κακοποιούν την συνταγματική κοινοβουλευτική Δημοκρατία, σφετεριζόμενες εξουσίες και κυριαρχικά δικαιώματα του Ελληνικού Λαού. Στο καθήκον δε των δικαστηρίων, αφού σε αυτά ανήκει να αποφαίνονται εκάστοτε περί του Δικαίου, επαφίεται να μην εφαρμόζουν αντισυνταγματικό νόμο και εάν θεωρήσουν ότι κάποιος Νόμος αντίκειται προς τον τυπικό και αυστηρό χαρακτήρα των συνταγματικών ρυθμίσεων, ασκώντας παρεμπίπτοντα έλεγχο της συνταγματικότητάς του, οφείλουν να τον αγνοήσουν και το καθήκον τους αυτό εξάγεται εξ’ αυτής της φύσεως του Συντάγματος ως θεμελιώδους νόμου (N.N. Σαρίπολος, Σύστημα του συνταγματικού δικαίου, τ. Β’, 1923, σελίδες 326–7).

Η Χώρα λειτουργεί με αλλοιωμένους και αδρανοποιουμένους τους Θεμελιώδεις Δημοκρατικούς της Θεσμούς εγκαθιδρύοντας πλέον ένα άλλο πολίτευμα από αυτό που θεσπίζει το Σύνταγμα, το οποίο καταλύεται εκ των ιδίων οργάνων λειτουργίας της Πολιτείας.

Έχουσα, η εκάστοτε Βουλή στους κόλπους της μία θλιβερή οπερέττα αθέων τρωκτικών ΑΝΤΙΒΑΙΝΟΥΣΑ προς τις διατάξεις του Καταστατικού Χάρτη του Κράτους, ΟΥΔΕΜΙΑΣ νομιμοποιήσεως τυγχάνει ως τοιαύτη και ΟΥΔΟΛΩΣ λογίζεται ως νόμιμη, οι θέσεις δε των Βουλευτών είναι εκ διαμέτρου αντίθετες προς την υποχρέωσή τους της συμμορφώσεώς των προς τις συνταγματικές διατάξεις τις οποίες ΟΦΕΙΛΑΝ εκ προοιμίου να γνωρίζουν ότι θα τηρούσαν εάν εκλέγοντο Βουλευτές και γίνεται πλέον αντιληπτό τοις πάσι ότι υπάρχει πλήρης αναντιστοιχία της παράνομης Βουλής με την Λαϊκή θέληση και τούτο με την άμεση σύμπραξη της Δικαιοσύνης.

Η διάταξη του Συντάγματος είναι ρητή. Η ερμηνεία, η οποία δόθηκε, όταν ψηφίστηκε, είναι σαφής, πλήρης και κατηγορηματική και οιαδήποτε θεωρία, περί του αντιθέτου είναι ξένη προς την βάση επί της οποίας στηρίχθηκε η επιβολή της διατάξεως του 59^ου άρθρου και ΟΥΔΕΜΙΑ άλλη ερμηνεία αποδέχεται ή μη μόνον την κατάπτωση της Βουλευτικής ιδιότητος και εάν εδίδετο κάποια άλλη ερμηνεία, κατά το δοκούν, αυτή θα ήτο άκυρος ως αντισυνταγματική. Διότι, όταν το Σύνταγμα διαγράφει τον τρόπο κτήσεως της Βουλευτικής ιδιότητος, τούτο σημαίνει ότι δεν δύναται να υπάρχει άλλος τρόπος εκτός των υπό του Συντάγματος και του Κανονισμού της Βουλής οριζομένων.

Το Κοινοβουλευτικό Πολίτευμα ενισχύεται με την ακραιφνή και πιστή τήρηση του Συντάγματος και όχι με συμβιβασμούς και υποχωρήσεις. Εάν οι διατάξεις του Συντάγματος περιφρονούνται από έναν ή περισσότερους Βουλευτές και υπάρχει ανευλάβεια προς αυτές, η ανευλάβεια είναι προς το μέρος εκείνου ο οποίος, αρνούμενος να δώσει τον νενομισμένο όρκο, διακηρύττει αναφανδόν: «Εγώ δίδω τον όρκο στην Δημοκρατία και δεν συντάσσομαι με τους υπόλοιπους που δίδουν τον νενομισμένο όρκο διότι αυτούς τους θεωρώ ανάξιους να βουλεύονται μετ’ εμού».

Όταν εδόθη η εντολή στον Βουλευτή, δεν γνώριζε ότι πρέπει να ορκισθεί; Το εγνώριζε αλλά δεν θέλει να εκτελέσει την εντολή κατά την συγκεκριμένη συνταγματική διάταξη. Ήξερε ότι όφειλε να δώσει έναν όρκο τον οποίο δεν θέλει να δώσει δημιουργώντας έτσι έναν νόμο ασυμβίβαστο προς το Σύνταγμα. Η διάταξη όμως του 59^ου άρθρου είναι κειμένη και ισχύουσα και το Σύνταγμα επιβάλλει ρητώς την υποχρέωση των εκλεγέντων Βουλευτών προς ορκοδοσία.

Από τα, κατόπιν αιτήσεώς μας, χορηγηθέντα σε εμάς ακριβή αντίγραφα των πρακτικών της Βουλής, υπάρχει σαφής παραβίαση του τυπικού του Συντάγματος κατ’ άρθρον 59 παράγραφο 1, γιατί με τις δηλώσεις τους οι ανωτέρω Βουλευτές ΟΥΔΕΠΟΤΕ ορκίστηκαν άρα ΟΥΔΕΠΟΤΕ υπήρξαν και Βουλευτές αλλά μόνον αναρριχητές της εξουσίας που ως βδέλλες ρουφάνε κάθε δημοκρατική διεργασία, αφήνοντας ένα κουφάρι μεταλλαγμένων θεσμών.

Έτσι, σύμφωνα με τις ρητές και σαφείς διατάξεις του Συντάγματος και του Κανονισμού της Βουλής, η μη ορκωμοσία του Βουλευτού αποτελεί κατάλυση του Συντάγματος από την ίδια την Βουλή και οι Βουλευτές δεν μπορούν να ασκήσουν τα καθήκοντά τους πριν από την ορκωμοσία τους, δηλαδή δεν είναι Βουλευτές. Ομιλούμε επομένως περί ανθρώπων οι οποίοι εξελέγησαν μεν για να αντιπροσωπεύσουν τους εκλογείς των, αλλά μη ορκισθέντες, δεν δέχονται και να τους αντιπροσωπεύουν ως μη αποδεχόμενοι το αξίωμα του Βουλευτού. (Π. Παραράς, Σύνταγμα 1975, τομ. II, σελ. 125-Χρ. Σγουρίτσας, ενθ. ανωτ. σελ. 306- Δημ. Τσάτσος, ενθ. ανωτ. σελ. 317).

Η παράνομος τακτική όμως αυτή ενέχει κινδύνους για το Σύνταγμα της Χώρας και την ίδια την Χώρα και τους Έλληνες, γιατί οφείλεται να επέλθουν οι νόμιμες πολιτικές συνέπειες λόγω των πράξεών τους ήτοι:

(α) Να στερηθούν των δημοσίων αξιωμάτων τους.

(β) Να στερηθούν των πολιτικών τους δικαιωμάτων και

(γ) Να ακυρωθεί, τουλάχιστον, το από 13-8-2009 μέχρι σήμερα νομικό πλαίσιο που θέσπισαν τα ανωτέρω κόμματα, οι Βουλευτές των οποίων, σφετεριζόμενοι την ιδιότητά τους ως όργανα του Κράτους παραβιάζοντας ειδικά την αρχή της δέσμευσης του νομοθέτη από το Σύνταγμα και τους νόμους, επέφεραν την δολιοφθορά της ελληνικής κοινωνίας, την παράνομη και πραξικοπηματική εκχώρηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, την αλλοίωση του πολιτεύματος, την κατάργηση της Δημοκρατίας, την καταλήστευση του δημοσίου και μέσα από ένα πρωτοφανές πλιάτσικο την ισοπέδωση μισθών, συντάξεων και των ονείρων των πολιτών, το κούρσεμα του αίματος και του ιδρώτα των εργαζομένων στα ασφαλιστικά ταμεία, την υπονόμευση της υγείας και της ζωής των πολιτών, την μη αναστρέψιμη καταστροφή της Πατρίδας μας που δεν είναι και δική τους, τελεσθέντα εγκλήματα τα οποία οδηγούν στην δολοφονία της Χώρας και τον εξανδραποδισμό των ανθρώπων της και την διαφαινόμενη συνωμοσία με σκοπό την εκχώρηση της εδαφικής ακεραιότητας της Χώρας ως προπαρασκευαστική πράξη (άρθρο 135 ΠΚ) και του κατά τις διατάξεις του άρθρου 134 του Ποινικού Κώδικα εγκλήματος της εσχάτης προδοσίας αφού η εσχάτη προδοσία τιμωρείται και εν απόπειρα ως τετελεσμένη.

Όθεν, είναι επιβεβλημένη η αποβολή του Βουλευτού διότι προσβάλλει τόσο την ηθική κυριαρχία όσο και την Λαϊκή τοιαύτη και τούτο διότι ο τρόπος καθ’ ον ασκεί τα καθήκοντά του είναι ενάντιος του δικαιώματος των εκλογέων του τους οποίους εξαπάτησε με τον τρόπο κατά τον οποίο διαχειρίστηκε την επιτακτική εντολή που του έδωσαν.

ΘΕΜΑ 5^ον 

Ένεκα των κακουργηματικών δραστηριοτήτων των, κατά το Σύνταγμα, λειτουργιών σύστασης της Πολιτείας, η ΑΜΥΝΑ υπέρ της Δημοκρατίας και η απελευθέρωση της Πατρίδας από τους τοκογλύφους του Σκιώδους Συστήματος της Φραγκοκρατίας, συνιστά πατριωτικό καθήκον κάθε Έλληνα Πολίτη, μέχρι την αποκατάσταση και την ολοσχερή διαφύλαξη των εννόμων αγαθών του, για την προσβολή των οποίων θα υπάρχει συνώθηση για το ποιος θα πρωτοκαθίσει στην καρέκλα του εθνικού μειοδότη και η κόλαση θα έχει πολύ συνωστισμό, «γιατί είναι πλατεία η πύλη και ευρύχωρη η οδός», (κατά Ματθαίον 7:13).

Υπ’ αυτό το πρίσμα, η παρούσα έγκληση δεν επιδιώκει μόνο την δίωξη και τον ποινικό κολασμό αυτών που καθυπόταξαν στην μέγγενη ξένων συμφερόντων το παρόν και το μέλλον τόσο το δικό μας όσο και των παιδιών μας, αλλά συνηγορεί ενεργητικά υπέρ των δικαίων του Ελληνικού Λαού, της Ελευθερίας της Πατρίδας και την σωτηρία του ιερού Έθνους των Ελλήνων.

Εγκαλούμε τον πρώην Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας ΔΙΟΤΙ, λαμβάνοντας υπ’ όψιν μας την ημέρα ανάληψης των καθηκόντων του Προσφωνώντας τον η Πυθία-πρόεδρος της τότε Βουλής την 8^η Φεβρουάριου 2005, μετά την Εκλογή του στην Προεδρία της Δημοκρατίας, μεταξύ των άλλων διαλαμβανομένων ανακοίνωσε και εκείνη την μακάβρια για την Χώρα μας προφητεία τονίζοντας: «….Αναλαμβάνετε, κύριε Πρόεδρε, την Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας για μία πενταετία όπου θα σημειωθούν σημαντικά γεγονότα και εξελίξεις: Η Ευρωπαϊκή ενοποίηση θα προωθηθεί με την ψήφιση ενδεχομένως και της Συνταγματικής Συνθήκης, τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιορισθούν χάριν της ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας στη διευρυμένη Ευρώπη, τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές καθώς θα μπορούν να προστατεύονται, αλλά και να παραβιάζονται από αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων και πάντως η Δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμασθεί από ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης. Η χώρα μας εξάλλου θα έχει να αντιμετωπίσει σοβαρά διλήμματα σε πολλούς τομείς: Στα εθνικά θέματα δρομολογούνται εξελίξεις που απαιτούν σύμπνοια και νηφαλιότητα, στον οικονομικό και τον κοινωνικό τομέα πρέπει να γίνουν τομές και να ληφθούν σοβαρές αποφάσεις για τη βελτίωση της ζωής των πολιτών, η διαπαιδαγώγηση των νέων θα απαιτήσει αναπροσανατολισμούς στην εκπαίδευση και την κατάρτιση, ο ελληνικός πολιτισμός θα πρέπει να ανακτήσει την ιστορική του πρωτοπορία. Εν όψει των παραπάνω η ρυθμιστική και ενοποιητική αποστολή που σας αναθέτει το Σύνταγμα αποκτά ιδιαίτερη σημασία. Είμαι βεβαία ότι θα ανταποκριθείτε άριστα στον υψηλό αυτό ρόλο, με όπλα τη μακρά πολιτική πείρα σας, την επιστημονική σας κατάρτιση, την κοινωνική ευαισθησία και τον ήπιο και μετριοπαθή χαρακτήρα σας. Θα έχετε άλλωστε αρωγό και συμπαραστάτη τους παράγοντες του πολιτεύματος και όλες τις πολιτικές δυνάμεις».

Ο Ελληνικός Λαός επί του θέματος αυτού ΟΥΔΕΠΟΤΕ και εις ΟΥΔΕΝΑ έδωσε λευκή επιταγή να χειριστεί κατά το δοκούν αυτό που ανήκει στην αποκλειστική αρμοδιότητά του. Καμιά Κυβέρνηση, καμιά Βουλή, κανένα κόμμα δεν νομιμοποιείται να αποφασίσει δεσμευτικά για την παρούσα και τις επερχόμενες γενεές σε θέμα που αφορά την ύπαρξη του ίδιου του Έθνους και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας.

Μία πραγματικότητα την οποία γνωρίζει πολύ καλά ο πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας, αφού υπήρξε από τα πιό έμπιστα στελέχη του Ανδρέα Παπανδρέου, και γνώστης των δεσμεύσεων του αρχηγού του κινήματος για την εφαρμογή των Νατοϊκών σχεδίων «OVERKILL» και « ΦΑΙΔΩΡΑ» εκπορευόμενα από το Δόγμα Κίσινγκερ. Επιχειρήσεις που έχουν μελετηθεί από τις μυστικές υπηρεσίες των Η.Π.Α και αφορούν η μεν επιχείρηση Φαιδώρα την εδαφική διάλυση της Ελλάδος από έξω προς τα μέσα, η δε επιχείρηση Overkill έχει τα στοιχεία ψυχολογικού πολέμου και τρομοκράτησης του Ελληνικού Λαού σε περίοδο ειρήνης διά τρομοκρατικών ενεργειών, επιδρομή κουκουλοφόρων και «διαδηλώσεων».

Αποδέχθηκε την επίσημη ανακοίνωση της εκλογής του στο ύπατο πολιτειακό αξίωμα ως προϊόν και έκφραση του συναινετικού δικομματισμού στο κατά μέγα μέρος τυπικό αξίωμα και έγινε Πρόεδρος της «Δημοκρατίας» και ΟΥΔΕΝ αντίλεξε στον προσδιορισμό του υπό της τότε κυρίας Προέδρου της Βουλής, ως τον μοιραίο άνθρωπο του εθνικού μας «ευνουχισμού», ως του πιθανού εκείνου Πρόεδρου της Δημοκρατίας που θα χρεωθεί, αύριο μεθαύριο, με το έγκλημα της εθνικής μειοδοσίας προβαίνοντας στην επαίσχυντη πράξη του περιορισμού της Εθνικής Κυριαρχίας, για την οποία τόσοι ποταμοί αιμάτων χύθηκαν.

Και άκουσε όλα αυτά τα τραγικά για το Έθνος με «αίσθημα ευθύνης» διαπράττοντας, αν και νομικός ων, τόσον ο ίδιος όσον και οι τριακόσιοι αυτήκοοι «εθνοπατέρες», το έγκλημα ΤΗΣ ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ άνευ ουδεμιάς διαμαρτυρίας εξ ουδενός. Αλλά στην Ελλάδα, η παραβίαση του Συντάγματος, με την ανοχή των διοριζομένων από τα κόμματα προέδρων της Δημοκρατίας, είναι σύνηθες φαινόμενο.

Εγκαλούμε τον τέως φερόμενο ως Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κύριο Κάρολο Παπούλια ΔΙΟΤΙ ανενδοιάστως προσυπέγραψε όλες τις Πράξεις μειοδοσίας, εκχώρησης της Εθνικής μας Κυριαρχίας και αφανισμού του Ελληνικού Λαού, αδιαφορώντας γιά την ανήκεστο βλάβη που επιφέρει στο Ελληνικό Έθνος! Πέραν των ανωτέρω, καθίσταται υπόλογος και για το διαπραχθέν εκ μέρους του έγκλημα ΤΗΣ ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ως αρχηγού της εκτελεστικής εξουσίας ο οποίος υπό την επίκληση της 1^ης παραγράφου του 44^ου άρθρου του Συντάγματος με την οποία, καταργώντας και τις τυπικές διαδικασίες της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, προέβει στην έκδοση της εις το υπ’ αριθμό ΦΕΚ Α’ 240/12 Δεκεμβρίου 2012 διαλαμβανόμενης Πράξεως Νομοθετικού Περιεχομένου προκειμένου να εγκριθούν άμεσα τα Σχέδια των Συμβάσεων Τροποποίησης Συμβάσεων Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης, οι οποίες έχουν συναφθεί, πλην άλλων, μεταξύ του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας [Ε.Τ.Χ.Σ] και της Ελληνικής Δημοκρατίας, ήτοι:

α] η με τίτλο «Σύμβαση Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης» που κυρώθηκε με το νόμο 4060/2012 (ΦΕΚ Α’ 65),

β] η με τίτλο «Σύμβαση Διευκόλυνσης Διαχείρισης Υποχρεώσεων ΣΙΤ» που καταρτίσθηκε σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου 4046/2012 (ΦΕΚ Α’ 28),

γ] η με τίτλο «Διευκόλυνση αποπληρωμής Τόκων Ομολόγων» που καταρτίσθηκε σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου 4046/2012 (ΦΕΚ Α’ 28), καταργώντας στην ουσία την Συνταγματικώς θεσμοθετημένη ανεξάρτητη Ελληνική Δικαστική Εξουσία αποδεχόμενος τον όρο ότι:

Α] «Η Σύμβαση Τροποποίησης και κάθε εξωσυμβατική αξίωση που γεννάται από ή σε σχέση με αυτή θα διέπεται και θα ερμηνεύεται σύμφωνα με το Αγγλικό δίκαιο.» και ότι:               «η ερμηνεία ή εκτέλεση της Σύμβασης Τροποποίησης θα υπάγεται στην αποκλειστική αρμοδιότητα των δικαστηρίων του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου.» [Ίδετε σελίδα 5797 του ΦΕΚ παράγραφο 4 εδάφια 4.1 και 4.2] και

Β] «Το Δικαιούχο Κράτος Μέλος, η Τράπεζα της Ελλάδος και το Τ.Χ.Σ παραιτούνται με την παρούσα αμετάκλητα και ανεπιφύλακτα από κάθε δικαίωμα ασυλίας που ήδη έχουν ή μπορεί να δικαιούνται σε σχέση με τους ίδιους και τα περιουσιακά τους στοιχεία έναντι δικαστικών ενεργειών σχετικά με την παρούσα Σύμβαση Τροποποίησης, συμπεριλαμβανομένων ενδεικτικά, κάθε δικαιώματος ασυλίας έναντι άσκησης αγωγής, έκδοσης δικαστικής απόφασης ή άλλης διάταξης, κατάσχεσης, εκτέλεσης ή ασφαλιστικού μέτρου και έναντι κάθε εκτέλεσης ή αναγκαστικού μέτρου σε βάρος των περιουσιακών τους στοιχείων στο μέτρο που τα ανωτέρω δεν απαγορεύονται από αναγκαστικό νόμο.» (Ίδετε σελίδα 5798 του ΦΕΚ παράγραφο 4 εδάφια 4.4) όρος δια του οποίου, σε αντάλλαγμα για τα κεφάλαια από τα πακέτα «διάσωσης», λεηλατείται η Ελλάς, ΑΠΕΜΠΟΛΕΙΤΑΙ η εθνική μας κυριαρχία ξεπουλιέται στοιχειοθετώντας το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας ή παραβίασης, με πρόθεση, του Συντάγματος, κατά παράβαση των διατάξεων του 49^ου άρθρου καθιστάμενος συγχρόνως επίορκος αφού: «…..πριν αναλάβει την άσκηση των καθηκόντων του, δίνει ενώπιον της Βουλής…» τον κατά το 33° άρθρο όρκο: «Ορκίζομαι… να φυλάσσω το Σύνταγμα και τους νόμους, να μεριμνώ για την πιστή τους τήρηση, να υπερασπίζω την εθνική ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της χώρας, να προστατεύω τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των Ελλήνων και να υπηρετώ το γενικό συμφέρον και την πρόοδο του Ελληνικού Λαού».

Καταγγέλλουμε τους φερόμενους ως Προέδρους της Ελληνικής Δημοκρατίας ΔΙΟΤΙ διά της υπογραφής των έχει καταλυθεί ο Καταστατικός Χάρτης της Ελλάδος και δη τα κάτωθι άρθρα αυτού:

Άρθρο 1 παρ. 3: «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό και υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους». Οι συμβάσεις παραχώρησης δημοσίων αγαθών σε ιδιωτικές εταιρίες, θα έπρεπε να εξασφαλίζουν ότι η τιμολογιακή τους πολιτική δεν θα λειτουργεί εις βάρος του Λαού. Κατά τον ίδιο τρόπο, όταν γίνονται ιδιωτικοποιήσεις χωρίς εξασφάλιση της προστασίας του Λαού, σημαίνει ότι έχουν παραχωρηθεί κρατικές εξουσίες εις βάρος των Εθνικών μας συμφερόντων.

Άρθρο 4 παρ. 5: «Οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους». Η μείωση μισθών των δημοσίων και ιδιωτικών υπαλλήλων σε συνδυασμό με αυξήσεις ΦΠΑ σε βασικά αγαθά όπως τρόφιμα, ρεύμα, θέρμανση, βενζίνη με ανυπαρξία ελέγχου των τιμών τους, αυξάνουν το κόστος ζωής δυσανάλογα. Οριζόντια τέλη επιτηδεύματος και οριζόντιες μειώσεις μισθών και συντάξεων αποτελούν ευθεία παράβαση του Άρθρου αυτού.

Άρθρο 5 παρ. 1: «Καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας». Η συνεχής μείωση της αγοραστικής δύναμης με παράλληλη μείωση των πηγών εισοδήματος δεν επιτρέπει στους πολίτες, που μετά βίας αποκτούν βασικά αγαθά, να συμμετάσχουν στην οικονομική ζωή και κοινωνική ζωή και να αναπτύξουν ελεύθερα την προσωπικότητά τους.

Άρθρο 21:

1. Η οικογένεια, ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του Έθνους, καθώς και ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του Κράτους.

2. Πολύτεκνες οικογένειες, ανάπηροι πολέμου και ειρηνικής περιόδου, θύματα πολέμου, χήρες και ορφανά εκείνων που έπεσαν στον πόλεμο, καθώς και όσοι πάσχουν από ανίατη σωματική ή πνευματική νόσο έχουν δικαίωμα ειδικής φροντίδας από το Κράτος.

3. Το Κράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών και παίρνει ειδικά μέτρα για την προστασία της νεότητας, του γήρατος, της αναπηρίας και για την περίθαλψη των απόρων.

4. Η απόκτηση κατοικίας από αυτούς που τη στερούνται ή που στεγάζονται ανεπαρκώς αποτελεί αντικείμενο ειδικής φροντίδας του Κράτους.

5. Ο σχεδιασμός και η εφαρμογή δημογραφικής πολιτικής, καθώς και η λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων αποτελεί υποχρέωση του Κράτους.

6. Τα άτομα με αναπηρίες έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν μέτρων που εξασφαλίζουν την αυτονομία, την επαγγελματική ένταξη και τη συμμετοχή τους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας.

Το κατακρεουργηθέν ως άνω άρθρο με την μεθοδευμένη μείωση της αγοραστικής δύναμης των πολιτών δυσκολεύει την ανεξαρτητοποίηση των νέων, την τέλεση γάμου και την δημιουργία οικογένειας χτυπώντας έτσι ευθέως τον πυρήνα του Έθνους.

Άρθρο 22 παρ. 1: «Η εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Κράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών για την ηθική και υλική εξύψωσή τους». Η εύρεση εργασίας χωρίς διασφάλιση του επιπέδου του εισοδήματος σε συνδυασμό με το κόστος ζωής σημαίνει πολύ χαμηλή ποιότητα ζωής και η στρεβλή εφαρμογή του Άρθρου αυτού παραβλέπει την ηθική και υλική εξύψωση των εργαζομένων!

Άρθρο 23: «Το Κράτος λαμβάνει τα προσήκοντα μέτρα για τη διασφάλιση τη συνδικαλιστικής ελευθερίας». Όταν το Κράτος αγνοεί παντελώς τα αιτήματα τω εργαζομένων, μειώνει τον μισθό των απεργών που ήδη έχει μειώσει, και τους αναγκάζει εν τέλει να μην μπορούν να απεργήσουν για να καταφέρουν να ζήσουν, είναι μόνο κατά τύπον εφαρμογή του Άρθρου αυτού, αγνοώντας επιδεικτικά την ουσία, που είναι ο διάλογος με τους εργαζόμενους.

Άρθρο 25 παρ. 1: Η καταστρατήγηση των διατάξεων του άρθρου αυτού αναιρεί την αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου. Σύμφωνα δε με το άρθρο αυτό, πρέπει να προστατεύονται τα άρθρα που ήδη έχουν προαναφερθεί!

Άρθρο 28 παρ. 3: «Η Ελλάδα προβαίνει ελεύθερα, με νόμο που ψηφίζεται από την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, σε περιορισμούς ως προς την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας της, εφόσον αυτό υπαγορεύεται από σπουδαίο εθνικό συμφέρον». Στις αρχές του 2010 ο ίδιος ο τότε πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου δήλωνε ότι έχουμε ήδη απολέσει μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας, εφ’ όσον έχουμε την ανάγκη δανειστών παρουσιάζοντας το μνημόνιο ως μονόδρομο. Επί της ουσίας κατά παραδοχή του πρωθυπουργού, ο μνημονιακός νόμος 3845/2010 συνιστά απώλεια του σκληρού πυρήνα της εθνικής μας κυριαρχίας στις ξένες δυνάμεις. Ωστόσο δεν ψηφίστηκε με την απόλυτη πλειοψηφία των 180 βουλευτών! Και δυστυχώς επ’ αυτού οι πάντες, ως και υμείς, κωφεύουν!!!

Άρθρο 52: «Η ελεύθερη και ανόθευτη εκδήλωση της λαϊκής θέλησης, ως έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας, τελεί υπό την εγγύηση όλων των λειτουργών της Πολιτείας, που έχουν υποχρέωση να τη διασφαλίζουν σε κάθε περίπτωση». Σύνταγμα που ενδιαφέρεται για ουσιαστική και όχι γιά εκ περιτροπής ψευδεπίγραφη Δημοκρατία δεν νοεί ως ελεύθερη εκδήλωση της λαϊκής θέλησης μόνο την ψήφο στις εκλογές αλλά όλα τα μηνύματα και την θέληση του Λαού για διαφορετικές πολιτικές επιλογές. Άρα οι Βουλευτές της εκάστοτε Κυβέρνησης που ενώ έχουν υποχρέωση να αντιπροσωπεύουν τους πολίτες και να εκδηλώνουν την θέλησή τους, συνηγορούν σε νόμους τους οποίους δεν θέλει η πλειοψηφία των πολιτών που τους επέλεξε, καταπατούν το άρθρο αυτό και παρέχουν στην Κυβέρνηση τυπική μόνο, όχι όμως και ουσιαστική νομιμοποίηση. Στο ίδιο άρθρο προβλέπονται και ποινικές κυρώσεις για τους παραβάτες της διάταξης αυτής, δηλαδή τους Βουλευτές!

Άρθρο 78 παρ. 2: «Φόρος ή άλλο οποιοδήποτε οικονομικό βάρος δεν μπορεί να επιβληθεί με νόμο αναδρομικής ισχύος που εκτείνεται πέρα από το οικονομικό έτος το προηγούμενο εκείνου κατά το οποίο επιβλήθηκε». Το ζήτημα της αναδρομικότητας ισχύος ενός νόμου, κυρίως δε φορολογικού, εφ’ όσον πρόκειται για διατάξεις που επιβάλλουν πρόσθετη (αναδρομική) φορολογία, επιδεινώνει την οικονομική θέση του φορολογουμένου και στερεί από τον πολίτη την δυνατότητα να σχεδιάζει και να προσαρμόζει την καταναλωτική, επενδυτική, ή αποταμιευτική του συμπεριφορά, στο πλαίσιο ενός σταθερού και φερέγγυου φορολογικού περιβάλλοντος.

ΟΥΔΕΙΣ, από την Δικαστική εξουσία, έκρινε τις διατάξεις των αντεθνικών Νόμων αντισυνταγματικές! Δηλαδή η διάκριση της εξουσίας σε τρεις, δεν υφίσταται κατ’ ουσίαν και αποδεδειγμένα διότι με την κατά το 2001 αναθεώρηση του Συντάγματος και την θέσπιση του «Βενιζέλειου» τεχνουργήματος του 86^ου άρθρου αφαιρείται η εξουσία της Δικαστικής λειτουργίας και δεσμευόμενη αυτή υπέρμετρα δεν ασκεί τα Συνταγματικά της καθήκοντα εκχωρώντας την εξουσία της στην εκάστοτε Βουλή η οποία, σφετεριζόμενη την εξουσία της, την υποκαθιστά στην αρμοδιότητά της ασκήσεως δίωξης κατά όσων διατελούν ή διετέλεσαν μέλη Κυβερνήσεων ή Υφυπουργοί, για ποινικά αδικήματα που τέλεσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, άρθρο του οποίου, κατά την ψήφισή του την 25^η Νοεμβρίου 2019, εγένετο μία κατ’ επίφαση αναθεώρηση αυτού.

Εν όσο όμως τα ως άνω πολιτικά κόμματα, ως όργανα σύνταξης της Πολιτείας, κατέκτησαν την Νομοθετική και Εκτελεστική εξουσία και ιδιοποιήθηκαν τις αρμοδιότητες της Δικαστικής εξουσίας και τα μέλη αυτών απέκτησαν, σύμφωνα με το άρθρο 86 του Συντάγματος, το προνόμιο να δικάζουν τον εαυτό τους για αδικήματα που τα ίδια τέλεσαν, εκδηλώθηκαν με σφετερισμό των εξουσιών τους καθ’ υπέρβαση των νομίμων ορίων δράσης τους. Όθεν, ΟΥΔΕΜΙΑ Συνταγματική διάταξη δεσμεύει την και οιονδήποτε Εισαγγελέα, δεδομένου ότι τα υπόδικα, κατά την άποψή μας, πολιτικά κόμματα, ως κυρίαρχα όργανα του Κράτους, συντρέχοντος του απαιτούμενου δόλου στο πρόσωπο του δράστη, παραβίασαν και παραβιάζουν τα άρθρα του Συντάγματος διαταράσσοντας την ομαλή λειτουργία του Πολιτεύματος τελώντας το αδίκημα της προσβολής αυτού, που διώκεται και τιμωρείται κατά τις διατάξεις των άρθρων 134 και 135 του Ποινικού Κώδικα, αφού η προστατευόμενη γνήσια έννομη μονάδα, αλλοιώθηκε.

Αφού ο εκάστοτε Πρόεδρος της κατ’ επίφαση Ελληνικής Δημοκρατίας, ο εκάστοτε πρωθυπουργός, οι Βουλευτές και οι Υπουργοί της εκάστοτε κυβέρνησης, δεν επιλήφθηκαν του ζητήματος της αντισυνταγματικότητας των Νόμων 3845/2010- 3986/2011- 4024/2011- 4046/2012- 4336/2015- 4389/2016- 4472/2017 και άλλων, ΤΕΚΜΑΙΡΕΤΑΙ ότι πάντες τούτων δεν σέβονται το Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό, καθιστάμενοι επίορκοι και σφετεριστές εξουσιών και αυτού τούτου του Συντάγματος. Το αυτό ισχύει και για την Δικαιοσύνη η οποία, «διυλίζοντας τον κώνωπα την δε κάμηλον καταπίνουσα», ταυτίζεται με την ισχύ των πολιτικών αλητών και στην προσπάθειά της να νομιμοποιήσει την βία τους επιχειρεί να εμφανιστεί ως εγγυητής της ευνομίας και της ευταξίας που τους χρειάζεται επενδύοντας με την λεοντή των δολίων αποφάσεών της με την ειρωνική φράση «ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ» αλλά οπωσδήποτε εις βάρος του κυρίαρχου Ελληνικού Λαού τα συμφέροντα και την επιβίωση του οποίου κατάφορα απεμπολεί συνηγορώντας στον κοινωνικό κανιβαλισμό γενόμενη άθυρμα αυτών που νομοθετούν και βιάζουν θεσμούς, συνειδήσεις και την αξιοπρέπεια των πολιτών.

Κατ’ εφαρμογή των ανωτέρω διατάξεων και τηρουμένων των της 4^ης παραγράφου του 25^ου άρθρου του Συντάγματος το οποίο ορίζει: «Το Κράτος δικαιούται να αξιώνει από όλους τους πολίτες την εκπλήρωση του χρέους της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης», ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ την άμεση δίωξη των σφετεριστών της Λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτήν, βάσει της 3^ης παραγράφου του 120^ου άρθρου του Συντάγματος, αφού έχει διαπραχθεί και διαπράττεται το έγκλημα του σφετερισμού του το οποίο συνιστά και έγκλημα εσχάτης προδοσίας και το γεγονός της μη δίωξής των θα εκληφθεί ως τεκμήριο ότι δεν έχει ακόμη αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία.

 

ΘΕΜΑ 6^ον

Ο σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και την Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων (παρ. 2, αρ. 120 του Συντάγματος).

Η ως άνω διάταξη της 2^ας παραγράφου του 120^ου άρθρου του Συντάγματος περιλαμβάνεται μεταξύ των εγγυητικών θεσμών προστασίας του Συντάγματος (πρβλ. Δ.Θ. Τσάτσος, Συνταγματικό Δίκαιο, Τομ. Α’ 1994, σελ. 246 επόμ.) και είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το περιεχόμενο της 1^ης παραγράφου του 59^ου άρθρου του Συντάγματος που διά του όρκου των οι βουλευτές δεσμεύονται για πίστη προς την Πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, υπακοή στο Σύνταγμα και στους νόμους και ευσυνείδητη εκπλήρωση των καθηκόντων τους.

Η διάκριση μεταξύ Κυρίαρχου Λαού ο οποίος δεν κυβερνά και κυβερνώντων οι οποίοι δεν είναι κυρίαρχοι αλλά απλώς ασκούν εξουσία της οποίας φορέας είναι ο Λαός, συνεπάγεται την θέσπιση εγγυήσεων για την εκ μέρους των κυβερνώντων τήρηση του Συντάγματος (Μάνεση, Αι εγγυήσεις τηρήσεως του Συντάγματος, σελ. 29-30).

Πέραν τούτων, στην 3^η παράγραφο του 3^ου άρθρου του Κανονισμού της Βουλής ορίζεται ότι: «Αρνήσεις ή αντιρρήσεις για τη δόση του όρκου δεν επιτρέπονται. Οι τυχόν επιφυλάξεις διατυπώνονται με σύντομη γραπτή δήλωση που κατατίθεται στο Προεδρείο της Βουλής πριν από τη δόση του όρκου και καταχωρίζεται στα πρακτικά» και σύμφωνα με την διάταξη αυτή, οι παραπάνω δηλώσεις των δύο αυτών κομμάτων ΟΥΔΕΜΙΑ έννομη συνέπεια έχουν πέραν του ότι το Σύνταγμα επιβάλλει στον Βουλευτή να δώσει, ατομικά τον όρκο και όχι το κόμμα του, ως εν προκειμένω, αφού μετά τον όρκο του, αυτός και όχι το κόμμα του, λαμβάνει την βουλευτική αποζημίωση και τα λοιπά βουλευτικά ωφελήματα.  

Απόρροια της στάσης των ανωτέρω Βουλευτών είναι, ότι σύμφωνα με το Σύνταγμα και τα υποστηριζόμενα από τους καθηγητές του Συνταγματικού Δικαίου (Π. Παραράς αντιπρόεδρος του ΣτΕ, Σύνταγμα, 1975, τ. II σελ. 125- Χρ. Σγουρίτσας, Συνταγματικό Δίκαιο, τ. I σελ. 306- Δημ. Τσάτσος, Συνταγματικό Δίκαιο, 1982, τ. I σελ. 317), οι οποίοι διδάσκουν ότι: «Εάν ένας βουλευτής δεν ορκίζεται, δεν έχει τη δυνατότητα να ασκήσει τα καθήκοντα του, δηλαδή δεν μπορεί να μετέχει στις εργασίες της Βουλής, αφ’ ετέρου δε δεν δικαιούται να λαμβάνει τη σχετική εκ του Δημοσίου, βουλευτική αποζημίωση, αφού αυτή χορηγείται μόνο για την άσκηση του λειτουργήματος του.» αλλά και κατά την 3^η παράγραφο του 3^ου άρθρου του Κανονισμού της Βουλής «Αρνήσεις ή αντιρρήσεις για τη δόση του όρκου δεν επιτρέπονται», κατά την διδαχή δε του Αριστόβουλου Μάνεση που καταγράφεται στο βιβλίο του «Συνταγματική θεωρία και πράξη 1954-1979» (Σελίς 460): «…νομική σημασία έχει μόνον η έννοια του τυπικού-γραπτού και αυστηρού – Συντάγματος»

Όμως οι Βουλευτές δεν είναι ατομικά όργανα, αλλά όργανα μέλη ενός άμεσου και συλλογικού οργάνου του Κράτους, ήτοι της Βουλής έκαστος δε Βουλευτής δεν εκφράζει αυτοτελώς την θέληση του Κράτους, αλλά μόνον εν συμπράξει μετ’ άλλων Βουλευτών κατά την συνεδρίαση της Βουλής.

Σύμφωνα με την βασική αρχή του σύγχρονου δημοκρατικού πολιτεύματος, οι εκπρόσωποι των κομμάτων καθιστούν δυνατή την παρουσία του Λαού στην κρατική μηχανή. Ο Λαός δεν αποτελεί πλέον την εκτός του κράτους υπάρχουσα ενότητα, αλλά είναι παρών μέσα στην κρατική περιοχή, οργανωμένος στα πολιτικά κόμματα. Οι Βουλευτές δεν είναι ανεξάρτητοι, αλλά ως εκπρόσωποι-εντολοδόχοι των εκλογέων τους, εξαρτώνται άμεσα από αυτούς.

Υποχρεούνται να ψηφίζουν στην Βουλή σύμφωνα με την βούληση των εκλογέων τους (δεσμευτική εντολή). Ο εκπροσωπούμενος δεν αναθέτει την άσκηση των δικαιωμάτων του σε άλλους, αλλά ασκεί τα δικαιώματά του διά του εκπροσώπου του. Η ανάθεση δηλαδή δεν ανάγεται στη μεταβίβαση της άσκησης του δικαιώματος. Ο εκπρόσωπος μεταφέρει την θέληση του εκπροσωπούμενου. Ο corpore απών Λαός καθίσταται ο animo παρών με την μεταφορά της θέλησής του από τον εκπρόσωπο. Το 52° άρθρο του Συντάγματος μάλιστα προτάσσει τον σεβασμό της Λαϊκής θέλησης από τα κρατικά όργανα υπό την έννοια της δέσμευσης των αντιπροσώπων στις αποφάσεις του Λαού και της μη απόκλισης από αυτές.

Περαιτέρω παραβιάζεται η διάταξης της 2^ας παραγράφου του 51^ου άρθρου του Συντάγματος το οποίο αναφέρει ότι: «Οι Βουλευτές αντιπροσωπεύουν το Έθνος» εν προκειμένω και εμάς, επομένως εμείς ως μέλη του Έθνους είμαστε αντιπροσωπευόμενοι και υφιστάμεθα τα αποτελέσματα της ψήφου οιουδήποτε τούτων αφού νομοθετούν αντιπροσωπεύοντάς μας και καλούμεθα όχι μόνο να τηρήσουμε τους υπ’ αυτών ψηφισθέντες νόμους αλλά και να λογοδοτούμε έναντι τούτων. Μπορούμε λοιπόν απεριορίστως να στραφούμε κατά οποιουδήποτε αντιπροσώπου μας Βουλευτή και να τον εγκαλέσουμε για κάθε πράξη του ή παράλειψή του που αφορά και σε θέματα μη τήρησης του Συντάγματος εκ μέρους του.

Οι Βουλευτές δεν μπορούν να ασκήσουν τα καθήκοντα τους προ της ορκωμοσίας των και χωρίς την υπογραφή του πρωτοκόλλου ορκωμοσίας δεν ολοκληρώνεται η διαδικασία της ορκωμοσίας. Η καταλυτική αυτή διάταξις τονίζεται μετ’ εμφάσεως, υπό του εκάστοτε προσωρινού προέδρου, καθ’ όλες τις προς ορκωμοσία συνεδριάσεις της υπό σύσταση Βουλής εμπεριεχόμενη στα Πρακτικά αυτής με την αυτή διατύπωση: «…παρακαλούνται οι κυρίες και οι κύριοι συνάδελφοι, μετά τη λήξη της συνεδρίασης, να κατευθυνθούν στην αίθουσα 51 του ισογείου για την υπογραφή του πρωτοκόλλου ορκωμοσίας και την παραλαβή του ενημερωτικού φακέλου. Χωρίς υπογραφή δεν ολοκληρώνεται η διαδικασία της ορκωμοσίας».

Επομένως η άσκηση των βουλευτικών καθηκόντων των βουλευτών προϋποθέτει την προηγούμενη ορκωμοσία τους, διότι εις τα συγγράμματά των οι διδάσκαλοι του Συνταγματικού Δικαίου (Π. Παραράς, Σύνταγμα, 1975, τ. II σελ. 125-Χρ. Σγουρίτσας, Συνταγματικό Δίκαιο, τ. I σελ. 306-Δημ. Τσάτσος, Συνταγματικό Δίκαιο, 1982, τ. I σελ. 317) διδάσκουν ότι: «Εάν ένας βουλευτής δεν ορκίζεται, δεν έχει τη δυνατότητα να ασκήσει τα καθήκοντα του, δηλαδή δεν μπορεί να μετέχει στις εργασίες της Βουλής», αφ’ ετέρου δεν δικαιούται να λαμβάνει την σχετική, εκ του Δημοσίου, βουλευτική αποζημίωση, αφού αυτή χορηγείται μόνον για την άσκηση του λειτουργήματός του.

Επισημαίνουμε ότι το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών, με την υπ’ αριθμό 4378/2004 απόφασή του (ΑρχΝ 2006 σελ. 337) δέχεται ότι: «Από της ορκωμοσίας τους οι βουλευτές αναλαμβάνουν την άσκηση των καθηκόντων τους», ειδικότερα, όμως, όπως έγραψε σε άρθρο του στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» στο φύλλο της 25-10-2009 ο Αναστάσιος Μαρίνος, Αντιπρόεδρος του Σ.τ.Ε και διακεκριμένος νομικός, «… εφ’ όσον δεν ορκίστηκαν (οι Βουλευτές), δεν απέκτησαν την ιδιότητα του Βουλευτού και άρα δεν έχουν βουλευτική ασυλία», όπως δε ο ίδιος παρατηρεί, αν οι μη ορκισθέντες Βουλευτές υπέγραψαν στο πρωτόκολλο ορκωμοσίας, καίτοι δεν ορκίσθηκαν, γιατί χωρίς αυτό δεν μπορεί να καταβληθεί η βουλευτική αποζημίωση, τότε στοιχειοθετείται το αδίκημα της ψευδούς βεβαιώσεως και για το πρωτόκολλο.

Όμως η κυριότερη συνέπεια και που γι’ αυτήν πρωτίστως υποβάλουμε ενώπιον σας την παρούσα, είναι, ότι η Βουλή των Ελλήνων, τουλάχιστον μετά τις εκλογές της 04-10-2009, είναι παράνομη και ανυπόστατος λόγω μη νόμιμης συγκρότησης αυτής ένεκα της μη ορκωμοσίας των εκλεγέντων Βουλευτών.

Οι συντάξαντες και επικυρώσαντες, υπ’ ευθύνη των, τα πρακτικά της Βουλής, προσωρινοί Πρόεδροι και Γραμματείς ήτοι:

1^ον Η πρόεδρος της συνεδριάσεως της Βουλής της 14-10-2009 κυρία Έλσα Παπαδημητρίου και οι γραμματείς κ.κ. Ευδοξία-Εύα Καϊλή, Άγγελος Τόλκας, Τσιαμπίκα (Μίκα) Ιατρίδη και Ιωάννης Γκιόκας,

2^ον Ο πρόεδρος της συνεδριάσεως της Βουλής της 17-05-2012 κύριος Βύρων Πολύδωρας και οι γραμματείς κ.κ. Χρήστος Δήμας, Ειρήνη-Ελένη Αγαθοπούλου, Κωνσταντίνος Τριαντάφυλλος και Μάριος Βουτσίνος,

3^ον Ο πρόεδρος της συνεδριάσεως της Βουλής της 28-6-2012 κύριος Ιωάννης Τραγάκης και οι γραμματείς κ.κ. Ιωάννης Κεφαλογιάννης, Ειρήνη-Ελένη Αγαθοπούλου, Κωνσταντίνος Τριαντάφυλλος και Τσαμπίκα (Μίκα) Ιατρίδη,

4^ον Ο πρόεδρος της συνεδριάσεως της Βουλής της 05-02-2015 κύριος Ιωάννης Τραγάκης και οι γραμματείς κ.κ. Δανάη Τζήκα-Κωστοπούλου, Ευστάθιος Γιαννακίδης, Ιωάννης Κεφαλογιάννης και Νίκη Κεραμέως,

5^ον Ο πρόεδρος της συνεδριάσεως της Βουλής της 03-10-2015 κύριος Νικήτας Κακλαμάνης και οι γραμματείς κ.κ. Μάριος Κάτσης, Ευστάθιος Γιαννακίδης, Ιωάννης Κεφαλογιάννης και Νίκη Κεραμέως και

6^ον Ο πρόεδρος της συνεδριάσεως της Βουλής της 17-07-2019 κύριος Γεώργιος Βαρεμένος και οι γραμματείς κ.κ. Ευάγγελος Διάκος, Κωνσταντίνος Κυρανάκης, Μάριος Κάτσης και Κωνσταντίνος Ζαχαριάδης,

εξουσιοδοτούμενοι από το Σώμα, αναφέρουν και βεβαιώνουν ρητώς ότι: «τον όρκο που αυτοί απήγγειλαν, τον επανέλαβαν όλοι οι βουλευτές, πλην αυτών που ανήκουν στο μωαμεθανικό θρήσκευμα» και υπό την αναφορά: «Οι ορκισθέντες Βουλευτές είναι οι εξής» στην συνέχεια αναγράφονται τα ονόματα όλων των βουλευτών, ως και οι τριακόσιοι (300) Βουλευτές να έδωσαν τον οριζόμενο στο 59° άρθρο του Συντάγματος και στο 3° άρθρο του Κανονισμού της Βουλής, όρκο.

Το ψευδές γεγονός της ορκωμοσίας των Βουλευτών, διά της υπ’ αριθμόν 5721/13- 06-2014 Βεβαιώσεως (ΣΧΕΤΙΚΟ 7), εν γνώσει της αναλήθειας, Βεβαιώνει και ο Προϊστάμενος του Τμήματος Βουλευτών και Κομμάτων κύριος Αθανάσιος Παλληκάρης τον οποίον εγκαλούμε, διά της παρούσης ως συμμέτοχο, στα διαπραχθέντα υπό των ανωτέρω αδικήματα.

Τα πρακτικά της Βουλής, στα οποία βεβαιώνονται με πρόθεση ψευδή περιστατικά, είναι δημόσια έγγραφα τα οποία συντάσσονται και υπογράφονται από τον αρμόδιο δημόσιο λειτουργό (εκάστοτε προσωρινό Πρόεδρο της Βουλής και τους γραμματείς) και το υλικό αντικείμενο του εγκλήματος είναι αυτό τούτο το δημόσιο έγγραφο (ΑΠ 1382/2001 ΠΧ ΝΒ 599), το οποίο έχει πλήρη αποδεικτική ισχύ έναντι πάντων για τα βεβαιούμενα σε αυτά γεγονότα (ΑΠ 697/2002 ΠοινΔ 2002.1000) και η κακουργηματική ψευδής–πλαστή, ως προς το περιεχόμενό της, βεβαίωση ως και η χρήση του πλαστού τούτου εγγράφου–πρακτικού εκ μέρους των μη ορκισθέντων Βουλευτών, προκειμένου να λάβουν και να λαμβάνουν την βουλευτική τους αποζημίωση, τις γενόμενες δαπάνες και τα ωφελήματα, προσκομίζοντάς το στην αρμόδια οικονομική υπηρεσία, αποτελεί την με θετική πράξη τέλεση της αξιόποινης αυτής πράξης η οποία τελέσθηκε και τελείται κατ’ εξακολούθηση, με την παράλειψη βεβαίωσης περιστατικού που οι εκάστοτε συντάκτες των πρακτικών είχαν την νομική υποχρέωση να βεβαιώσουν την άρνηση δόσης του όρκου, αφού το περιστατικό αυτό υπέπεσε οπωσδήποτε στην άμεση αντίληψή τους.

Η βεβαίωση αυτή, γραφόμενη στα επίσημα πρακτικά της Βουλής, είναι πρόδηλα ψευδής βεβαιώνοντας με πρόθεση ψευδή περιστατικά, αφού αποδεδειγμένα οι ανωτέρω βουλευτές αρνήθηκαν διά των δηλώσεών των ρητά και κατηγορηματικά, να ορκισθούν, γεγονός πασίδηλο στο Πανελλήνιο και τούτο έγινε για να μπορέσουν ως μη ορκισθέντες Βουλευτές να λάβουν την βουλευτική αποζημίωση και τις λοιπές ατέλειες, η ενέργεια δε αυτή συνιστά τα αδικήματα της πλαστογραφίας από Δημόσια Αρχή, της κατάχρησης εξουσίας, της παράβασης καθήκοντος, της διασπάθισης του δημοσίου χρήματος, της υπόθαλψης εγκληματία, της παρασιώπησης εγκλήματος, της Σύστασης Εγκληματικής Οργάνωσης και της συμμετοχής σε αυτήν, κατά την έννοια των παραγράφων 3 και 5 του άρθρου 187 του Ποινικού Κώδικα, της αποδοχής και διάθεσης προϊόντων εγκλήματος, και της νομιμοποίησης προϊόντος εγκλήματος, με όλες τις ποινικές και αστικές συνέπειες που προκύπτουν από τις διατάξεις του ΚΠολΔ και του Ποινικού Κώδικα.

Είναι προφανές ότι εφ’ όσον οι ανωτέρω Βουλευτές δεν έδωσαν τον όρκο, όπως επιβεβαιώνεται από τα ίδια τα πρακτικά, στα οποία είναι καταχωρημένη η δήλωση των αρχηγών των κομμάτων και δεν υπέγραψαν το πρωτόκολλο ορκωμοσίας και αφού δεν μπορούσαν και δεν μπορούν να μετέχουν, ως τοιούτοι, στις συνεδριάσεις της Βουλής και να ψηφίζουν νόμους, κατά τις Συνταγματικές διατάξεις δε, ουδέποτε υπήρξαν Βουλευτές και μη νόμιμα εισέπραξαν και εισπράττουν την βουλευτική αποζημίωση και τις λοιπές παροχές και το γεγονός αυτό το γνωρίζουν απαξάπαντες οι, υπό οιανδήποτε ιδιότητα πειρατές, που έκαναν ρεσάλτο στον Δημόσιο «Μεταπολιτευτικό» κορβανά και παρανόμως σιτίζονται εις βάρος του διαχρονικώς εξαπατώμενου «κυρίαρχου Λαού» αποτελούντες πλέον τους αρμούς ενός παρακράτους εντός της Βουλής.

Αξιότιμε κύριε Εισαγγελέα,

Περαιτέρω, συνέπεια της μη δόσης του όρκου είναι ότι ο Βουλευτής δεν λαμβάνει και την σχετική αποζημίωση που προβλέπει το 63° άρθρο του Συντάγματος, αφού η 1^η παράγραφος του άρθρου αυτού ορίζει: «Οι βουλευτές, για την άσκηση του λειτουργήματος τους δικαιούνται από το δημόσιο αποζημίωση και δαπάνες, το ύψος τους καθορίζεται με απόφαση της Ολομέλειας της Βουλής» (Π. Παραράς, ενθ. ανωτ. σελ. 125– Κ. Μαυριάς, Συνταγματικό Δίκαιο, εκδ. 2005, σελ. 688 επ.- Φιλ. Σπυρόπουλος, Εισαγωγή στο Συνταγματικό Δίκαιο, 2006, σελ. 210 – Κων. Γεωργόπουλος, Επίτομο Συνταγματικό Δίκαιο, εκδ. 1991, σελ. 271).

Όθεν, πάντες οι ανωτέρω καταγγελλόμενοι Προσωρινοί Πρόεδροι, Γραμματείς των εκάστοτε συνεδριάσεων των Βουλών και ο Προϊστάμενος του Τμήματος Βουλευτών και Κομμάτων, διαπράττουν το αδίκημα των διατάξεων του άρθρου 242 (Ψευδής βεβαίωση, νόθευση κ.λπ.) του Ποινικού Κώδικα και πάντα ταύτα σε συνδυασμό με τα προβλεπόμενα υπό των άρθρων 216, 235, 236, 242, 372, 375 και 386 του Ποινικού Κώδικα, πράξεις που παραγράφονται μετά είκοσι έτη από της τελέσεώς των.

Οι αναφερόμενοι στην έγκλησή μας Βουλευτές, ως πλιατσικολόγοι, υπογράφουν στην κατάσταση της μισθοδοσίας την λήψη βουλευτικής αποζημίωσης και των γενομένων δαπανών, καίτοι γνωρίζουν ότι δεν δικαιούνται, βάσει εντολής του εκάστοτε προέδρου της Βουλής, ως διατάκτου, προς το Τμήμα Εκκαθάρισης Αποζημιώσεων και Δαπανών της Βουλής διαπράττοντας κατ’ εξακολούθηση από κοινού το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος του άρθρου 259 ΠΚ.

Η παράβαση καθήκοντος εκ μέρους όλων των εμπλεκόμενων ανωτέρω προσώπων συνίσταται στο ότι συντάχθηκαν και συντάσσονται από τον εκάστοτε Πρόεδρο της Βουλής καταστάσεις μισθοδοσίας, στις οποίες παρανόμως αναγράφονται και μη ορκισθέντες Βουλευτές ως ΔΗΘΕΝ δικαιούχοι λήψης αποδοχών και των γενομένων δαπανών και ο Διευθυντής του Τμήματος Εκκαθάρισης Αποζημιώσεων και Δαπανών της Βουλής, εις γνώσιν του, κατά παράβαση των υπηρεσιακών του καθηκόντων τους πληρώνει, καίτοι θα πρέπει να αρνείται την πληρωμή τους, όπως ορίζει το 63° άρθρο του Συντάγματος και ο Κανονισμός της Βουλής, με συνέπεια να προσπορίζεται όφελος υπέρ αυτών και να επέρχεται βλάβη στο Δημόσιο, είναι δε προφανές ότι η καταβολή και η είσπραξη οιουδήποτε χρηματικού ποσού εγένετο και γίνεται παράνομα, αδικαιολόγητα και άνευ νομίμου αιτίας, όπερ αφορά τόσο τον εισπράττονται όσο και τον καταβάλλοντα και η ανομία αυτή αποτελεί πράξη δολίας προαιρέσεως.

Προς διαπίστωση της ευόρκου εκπλήρωσης της Συνταγματικής υποχρέωσης των Βουλευτών, προκειμένου να αναλάβουν τα καθήκοντά των, διά αιτήσεών μας ζητήσαμε από τον εκάστοτε Πρόεδρο της Βουλής την χορήγηση επικυρωμένων αντιγράφων των πρωτοκόλλων-πρακτικών ορκωμοσίας των Βουλευτών αλλά, κατά παράβαση των διατάξεων υπήρξε σθεναρά άρνησις και ΟΥΔΕΠΟΤΕ ικανοποιήθηκε το αίτημά μας με το αιτιολογικό ότι:

1^ον «…κατά πάγια τακτική δεν δίνονται αντίγραφα των ενυπόγραφων πρωτοκόλλων ορκωμοσίας των κ.κ. Βουλευτών» (αρ. πρωτ. 1855/18-06-2014) (ΣΧΕΤΙΚΟ 8)»,

2^ον «…Αντίγραφα των πρωτοκόλλων ορκωμοσίας, που περιέχουν τις πρωτότυπες υπογραφές των Βουλευτών, δεν μπορούμε να σας παραχωρήσουμε» (αρ. πρωτ. 5284/12-06-2016) (ΣΧΕΤΙΚΟ 9)»,

3^ον «…Οι υπογραφές των Βουλευτών είναι προσωπικά δεδομένα…» (αρ. πρωτ. 8775/15-06-2016) (ΣΧΕΤΙΚΟ 10)», όμοια απάντηση διά του (αρ. πρωτ. 2550/04-06-2018) (ΣΧΕΤΙΚΟ 11)» και ένεκα τούτου, είναι απόρρητα και δεν δικαιούμεθα στην χορήγησή τους.

Η ανωτέρω αιτίασης λογίζεται ως απάντηση, κατά παράβαση του 10^ου άρθρου του Συντάγματος, καταδήλως υποδεέστερη συγκεκριμένων συνταγματικών κανόνων και δη της αρχής της Λαϊκής κυριαρχίας.

Είναι προφανές ότι η επίκλησης του απορρήτου ΘΑΛΠΕΙ την αυθαιρεσία και την παράβαση του Συντάγματος ειδικότερα το 2° άρθρο αυτού που αναφέρεται στον σεβασμό και την προστασία της αξίας του ανθρώπου και φρονούμε ότι η μη χορήγηση των εκζητουμένων ΣΥΝΙΣΤΑ όχι απλώς πράξη πολλαπλώς παράνομη και υποχρεωτικώς κολαζόμενη κατά τας διατάξεις των άρθρων 222 και 242 παρ. 2 και 3 του ΠΚ και προσβολή της προσωπικότητάς μας, αλλά πράξη αυτόχρημα ανίερη και ανήθικη χαρακτηριζόμενη ως πολιτική απάτη των εμπλεκομένων εις βάρος του Ελληνικού Λαού.

Όταν ο άνθρωπος «φύσει ορέγεται του οιδέναι», σε ποιά λογική, μη εναγκαλιζόμενη την νομική κουφόνοια, στηρίζεται το εκλέγειν εκπροσώπους του Έθνους, δηλαδή του Λαού και του μέλλοντος του, υπό καθεστώς αγνοίας των προϋποθέσεων; Παραβιάζεται συνεπώς προδήλως όχι μόνο το Σύνταγμα αλλά συθέμελα άπασα η έννομος τάξης της δικαιοκρατούμενης Ελληνικής Πολιτείας. Παραβιάζονται οι διατάξεις των άρθρων 901 του Α.Κ. και 450 του ΚΠολ.Δ αρνουμένων των αρμοδίων κρατικών οργάνων να χορηγήσουν τα εκζητούμενα πρωτόκολλα-πρακτικά ορκωμοσίας των Βουλευτών.

 

ΘΕΜΑ 7^ον

Το ημερολόγιο έδειχνε την αποφράδα ημέρα της 23^ης Απριλίου 2010 όταν μιά συμμορία Εφιαλτών αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τον φόντο του Καστελόριζου για να φορέσει την μάσκα του «πατριωτισμού» σε μία πράξη κατάπτυστης εθνικής προδοσίας που άνοιγε τις Κερκόπορτες της Χώρας παραδίδοντας, με δόλια τεχνάσματα, αμαχητί την εθνική κυριαρχία της Πατρίδος μας στην εγκληματική οργάνωση των Μνημονίων. Ο ασκός της αθλιότητας είχε ήδη ανοίξει με την καρικατούρα του αχυράνθρωπου τότε πρωθυπουργού, να ανακοινώνει το αίτημα για την υπαγωγή της Ελλάδος στο Μηχανισμό Στήριξης. Η πολιτική προστυχιά διέπρεψε, όταν τα πολιτικά ανδρείκελα έδεναν πισθάγκωνα την Χώρα στο κρεβάτι του Προκρούστη, υποκρινόμενοι ότι μοχθούν και εργάζονται για την σωτηρία της. Και ξεκίνησε ο «Γολγοθάς» του Έθνους χωρίς η Δικαστική λειτουργία να υψώσει το ανάστημά της, ως θεσμοθετημένο όργανο της πολιτείας, σφετεριζόμενη η ίδια, διά της παραλείψεώς της, την Λαϊκή κυριαρχία, μην υπολογίζοντας ότι και οι λειτουργοί της θα γευτούν τις τραγικές συνέπειες μιάς καθολικής κατάρρευσης.

Ο κυρίαρχος όμως Ελληνικός Λαός αντέδρασε πάραυτα μη αποδεχόμενος την ανυπαρξία τόσο των Συνταγματικών λειτουργιών που ΟΦΕΙΛΑΝ να προασπίσουν την κατάλυση του Καταστατικού Χάρτη της χώρας όσο και την επιβολή του παρανόμου κατοχικού καθεστώτος. Μετά το σοκ από την απροσδόκητη επίθεση που δέχθηκε από το Καστελόριζο, αντέδρασε τόσο ατομικά όσο και συλλογικά προσφεύγοντας, εις μάτην, προς την Δικαιοσύνη υποβάλλοντας κατά «Ελλήνων» πολιτικών μηνύσεις για σειρά τελεσθέντων αδικημάτων και δη για το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας, οι οποίες χειμάζουν στα υπόγεια του στάβλου του Αυγεία.

Μέσα από μία καταστροφική ανερμάτιστη πολιτική, την οποία, μέσω μιάς σατανικής εμπνεύσεως και μεθοδεύσεως, σχεδίασαν οι Σκοτεινές Δυνάμεις, που αφανώς κυβερνούν την Χώρα, ανέθεσαν στο μυσαρό αυτό υποχείριό τους να οργανώσει, να διευθύνει στρατηγικά και να υλοποιήσει από κοινού με τον θλιβερό (πρώην Υπουργό Οικονομικών) κύριο Γεώργιο Παπακωνσταντίνου, με το πιό γελοίο, σε παγκόσμια κλίμακα, ανέκδοτο όλων των εποχών, των «Ελληνικών στατιστικών» (Greek statistics), συνεπικουρούμενοι από μιά παράνομη και δόλια Βουλή δοσίλογων και γενίτσαρων, ένα ανδράποδο Πρόεδρο της Δημοκρατίας και μία δουλοπρεπή Δικαιοσύνη, μεγέθυναν εσκεμμένα και προσχεδιασμένα, με πλαστά στοιχεία ασύλληπτης λογιστικής αλχημείας, μέσω της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ), το έλλειμμα του προϋπολογισμού του 2009 ως ποσοστό του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ) παράγοντας υπερβολικό χρέος προκειμένου να επιφέρουν τον αποκλεισμό της Χώρας από τις διεθνείς χρηματαγορές και την υπαγωγή της στον περιβόητο «Μηχανισμό Στήριξης» που διαμόρφωσαν από κοινού η συμμορία, Νομισματικό Ταμείο, Ευρωπαϊκή Επιτροπή και Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, (όργανα του ευρωπαϊκού και παγκοσμίου αδηφάγου οικονομικού κατεστημένου), όπως έχουν καταγγείλει μέλη του Δ.Σ. της ΕΛΣΤΑΤ (κ.κ. Ζωή Γεωργαντά και Νικόλαος Λογοθέτης), αλλά και σύμφωνα με το δελτίο οικονομικών εξελίξεων της Άλφα Τράπεζας Α.Ε της 31^ης Μαΐου 2012 που βεβαιώνει ότι καταχωρήθηκαν στο έλλειμμα το σύνολο των υποχρεώσεων δεκαεπτά (17) ΔΕΚΟ έως και το 2024 χωρίς μάλιστα να συνυπολογιστούν τα σημαντικά περιουσιακά τους στοιχεία. Και για το έγκλημα αυτό η «Ανεξάρτητη Δικαιοσύνη», κατόπιν ισχυρού διεθνούς «ενδιαφέροντος», θώπευσε τον πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, επισύροντας την οργή και την αηδία του Λαού προς το υποζύγιο της Νέας Τάξης Πραγμάτων, την «Ανεξάρτητη Δικαιοσύνη».

Μετά την από 25-3-2010 δήλωση των αρχηγών των Κρατών και Κυβερνήσεων της ζώνης του ευρώ και της εν συνεχεία, από 11-4-2010 δήλωση για την στήριξη της Ελλάδος από τα Κράτη Μέλη της Ευρωζώνης, η οδαλίσκη της αγοράς της βιομηχανίας πίστωσης και της σκιώδους τραπεζικής, ο τότε, Αμερικανός υπήκοος, πρωθυπουργός κύριος Γεώργιος Παπανδρέου, αυτή η κορυφαία τραγωδική έκλειψη της ελλαδικής πολιτικής που ως Υπουργός Παιδείας ταύτισε την επαναστατική του φαντασίωση με την «φούντα», την 23^η Απριλίου 2010, την αποφράδα ημέρα για την Ελλάδα, καταφρονώντας την σαφέστατη βούληση των εντολέων του, παρέδιδε την Χώρα στις δαγκάνες του ΔΝΤ με τις κατωτέρω δηλώσεις: «χθες ανακοινώθηκαν τα στοιχεία για το πραγματικό μέγεθος του ελλείμματος του 2009. Θύμισαν σε όλους μας τα ακατανόητα λάθη, τις παραλείψεις….. Όλοι μας κληρονομήσαμε, η κυβέρνηση ο Ελληνικός Λαός ένα σκάφος έτοιμο να βυθιστεί….. Οι αγορές δεν ανταποκρίθηκαν, είτε γιατί δεν πίστεψαν στη βούληση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είτε γιατί κάποιοι αποφάσισαν να συνεχίσουν την κερδοσκοπία… Και κινδυνεύει να χαθεί η προσπάθεια που καταβάλλουν οι Έλληνες από τα ακόμα μεγαλύτερα επιτόκια δανεισμού και ακόμα χειρότερα από τη δυσκολία δανεισμού», ανακοινώνοντας ωμά και αναιδέστατα από το Καστελόριζο το αίτημα για την υπαγωγή της χώρας μας στον «Μηχανισμό Στήριξης» και τα μέτρα με τα οποία απειλούμεθα να βυθιστούμε ξανά στο ζοφερό σκοτάδι μιάς απύθμενης δουλείας.

Και από τότε τίποτα πιά δεν είναι ίδιο. Από τότε ξεκίνησε ο «Γολγοθάς» και η οδύνη της Ελλάδας με μέτρα που συνιστούν το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας για το οποίο και σας ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΥΜΕ ως υπόλογες, διότι αν και Συνταγματικές λειτουργίες ούσες ΔΕΝ υψώσατε το ανάστημά σας και ΔΕΝ ασκήσατε, ως οφείλατε, την θεσμική σας υποχρέωση της αποτροπής των, σφετεριζόμενες, διά της παράλειψης της οφειλομένης ενέργειάς σας, την ίδια την Λαϊκή κυριαρχία.

Ο ίδιος αυτός χαμάλης των «αγορών», ο πρωθυπουργός φερέφωνο του ΔΝΤ, δήλωνε ότι έχουμε ήδη απολέσει την εθνική μας κυριαρχία, εφ’ όσον έχουμε την ανάγκη δανειστών, παρουσιάζοντας την Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης, ως μονόδρομο.

Την 3-5-2010 υπεγράφη κείμενο με τίτλο «Μνημόνιο Συνεργασίας» (Memorandum of Understanding) και ακολούθησε η νεοφιλελεύθερη παράνομη λεόντειος «Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης» (Loan Facility Agreement) της 8^ης Μαΐου 2010 με τις χώρες της Ευρωζώνης, πλήν της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, του γερμανικού πιστωτικού ιδρύματος Kreditanstalt fuer Wiederaufbau (KfW) που συνεβλήθη για λογαριασμό της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας και ο «Διακανονισμός Χρηματοδότησης Αμέσου Ετοιμότητας» (Stand-by Agreement) με το ΔΝΤ, προκειμένου να χορηγηθεί οικονομική βοήθεια προς την Ελλάδα υπό μορφή δανείου συνολικού ύψους 80 δις ευρώ, σύμβαση η οποία, με αμοιβή 64.633,37 ευρώ, συντάχθηκε από το αγγλικό δικηγορικό γραφείο «Slaughter and May», το ίδιο που συνέταξε και το Σχέδιο Ανάν για το Κυπριακό.

Στα πλαίσια αυτά κινούμενη η «Κυβέρνηση», προχώρησε στην ψήφιση του Νόμου 3845/2010 (ΦΕΚ Α’ 65/06-05-2010) ο οποίος ενσωμάτωσε μία θεμελιώδη αισχρή πολιτική απόφαση. Δεν ήταν η αποφυγή της χρεοκοπίας, όπως έγραφαν οι επίορκοι συντάκτες της αιτιολογικής έκθεσης του νόμου, ήταν η κρατικοποίηση του ιδιωτικού χρέους των τραπεζών διότι αφορούσε το Μνημόνιο Οικονομικής και Χρηματοπιστωτικής Πολιτικής και το Μνημόνιο Συνεννόησης, με τις Συγκεκριμένες προϋποθέσεις Οικονομικής πολιτικής που προέβλεπε μέτρα γιά την ενίσχυση των τραπεζών και του Χρηματοπιστωτικού Τομέα (Παραρτήματα III και IV της 3^ης παραγράφου του 1^ου άρθρου του νόμου 3845/2010).

Ωστόσο, αυτό το εξάμβλωμα-νόμος, καίτοι τα Παραρτήματά του αποτελούν Διεθνείς Δανειακές Συμβάσεις που, κατά τις διατάξεις των παραγράφων 1^ης και 2^ας του 28^ου άρθρου ως και της 2^ας παραγράφου του 36^ου άρθρου του Συντάγματος, ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ η κύρωσή τους από την απόλυτη πλειοψηφία των 180 Βουλευτών, εν τούτοις ΟΥΔΕΠΟΤΕ επικυρώθηκαν από την Βουλή των Ελλήνων αλλά ούτε καν τέθηκαν σε ψηφοφορία.

Η υπογραφή των ανωτέρω συμβάσεων μόνο από τον Υπουργό Οικονομικών, όργανο της εκτελεστικής εξουσίας, κατάργησε στην ουσία την νομοθετική λειτουργία καταλύοντας συγχρόνως και το Σύνταγμα και, κατ’ αναίρεση της υποχρέωσης ευλαβικής τηρήσεως σεβασμού των περιουσιακών στοιχείων του Ελληνικού Δημοσίου, παρέχει δικαιώματα παραδόσεώς των σε τρίτους προσβάλλοντας τις συνταγματικές και τις διεθνούς δικαίου εγγυήσεις σεβασμού και προστασίας της εθνικής κυριαρχίας.

Επί της ουσίας, ο παράνομος και απάνθρωπος μνημονιακός νόμος 3845/2010 συνιστώντας απώλεια του σκληρού πυρήνα της εθνικής μας κυριαρχίας, συνέτριψε το κοινωνικό ιστό, εκτόξευσε την ανεργία στα ύψη, εξανέμισε τις τραπεζικές καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες, έφερε εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες στα όρια της απόγνωσης και της εξαθλίωσης, ανέτρεψε ανεπανόρθωτα τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς των περισσοτέρων Ελλήνων και ξεγράφοντας όνειρα και προσδοκίες, μας οδήγησε σε μία ατέρμονη αγωνία, πένθος, κατάθλιψη, απόγνωση, οργή και φόβο, με ένα μυαλό ανήμπορο να συλλογιστεί πλέον με διαύγεια γιά να αρθρώσει συγκροτημένη και ολοκληρωμένη σκέψη αφαιρώντας από τον άνθρωπο την διανοητική του εγρήγορση γιά να υπερασπιστεί το ύψιστο αγαθό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και να μετατρέψει την δοκιμασία σε εφαλτήριο ψυχικής αναβάθμισης. Πώς όμως να γίνει κατορθωτό αυτό, αφού εδώ και σαράντα έξι (46) χρόνια, συστηματικά και σχεδιασμένα, η ικανότητα των Ελλήνων να σκέπτονται και να λογίζονται πολιτικά, υπό την μεθοδολογία της προπαγάνδας, υποσκάπτεται μεθοδικά και ασταμάτητα στοχοποιούμενη ως ανεπιθύμητη και επιβλαβής;

Ακολούθησαν σειρά νομοθετημάτων εφαρμογής όπως π.χ. ο νόμος της 29^η* Ιουνίου 2011, ο νόμος της κύρωσης της συμφωνίας της 26^ης/27^ης Οκτωβρίου 2011 και της επιβολής του PSI (Συμμετοχή του Ιδιωτικού Τομέα) με τον οποίο διεγράφη μεγάλο μέγεθος δημοσίου χρέους που κατείχαν οι ιδιώτες και τα κράτη της Ευρωζώνης ανέλαβαν να πληρώσουν τους ιδιώτες και να εισέλθουν αυτά σε ρόλο δανειστών για να φθάσουμε στον νόμο 4346/20-11-2015 στο πλαίσιο αύξησης μετοχικού κεφαλαίου της (3^ης) ανακεφαλαιοποίησης με την οποία ουσιαστικά έλαβε χώρα η χαριστική ιδιωτικοποίηση τραπεζών με χρήματα των Ελλήνων πολιτών και την μετατροπή του καθαρώς ιδιωτικού τους χρέους σε χρέος δημόσιο, δηλαδή χρέος της Πατρίδος και των πολιτών της, αφού το τραπεζικό σύστημα της Χώρας εκχωρήθηκε ουσιαστικώς σε αλλοδαπά κεφαλαιουχικά συγκροτήματα (funds) και οι τράπεζες υποτιμηθήκαν κατά τον κατωτέρω πίνακα,

Τράπεζα	Ίδια κεφάλαια Ομίλου την 30.9.2015	Αποτίμηση Αξίας σύμφωνα Με τη νέα Αύξηση Κεφαλαίου	% Υποτίμησης συγκριτικά Με ίδια κεφάλαια	Αξία της Τράπεζας με το Κλείσιμο του Χρηματ/ρίου την 30.10.2015	Αξία της Τράπεζας στο Κλείσιμο του Χρημα/ρίου την 19.11.2015	% Υποτίμησης μεταξύ 30/10/2015 και 19/11/2015	% Υποτίμησης νέων μετοχών συγκριτικά με 19/11/2015	% Υποτίμηση νέων μετοχών συγκριτικά με 30/10/2015
	1	2	3=2/1-1	4	5	6= 5/4-1	7= 2/5-1	8=2/4-1
Πειραιώς	6.607	18,3	-99,7%	567	128	-77,4%	-85,7%	-96,8%
Εθνική	6.544	70,7	-98,9%	2.395	1.131	-52,8%	-93,7%	-97,0%
Alpha	6.902	510,8	-92,6%	2.468	728	-50,4%	-29,8%	-65,2%
Eurobank	4.623	147,1	-96,8%	456	235	-48,5%	-37,4%	-67,7%
Σύνολα	24.676	746,9	-97,0%	4.886,0	2.222,0	-54,5%	-66,4%	-84,7%

(3^η) Ανακεφαλαιοποίηση και Υποτίμηση Αξίας Τραπεζών (ποσά σε εκατομμύρια ετρώ)

και έκτοτε τα υμέτερα διακυβερνητικά επίορκα καθεστώτα τα οποία υποθάλπετε, αρπάζοντας την δημόσια περιουσία την κατευθύνουν στις ιδιωτικές πλέον Τραπεζικές Επιχειρήσεις, με την ψευδή παράσταση ότι τούτο αποβλέπει στην ικανοποίηση σκοπού δημοσίας ωφελείας και χωρίς καμία δημοκρατική νομιμοποίηση, εγγράφουν τις απαιτήσεις των «αγορών» στους εθνικούς μας προϋπολογισμούς με αποτέλεσμα, εκποιώντας το μέλλον ενός ολόκληρου Έθνους, το κόστος της αβελτηρίας των κυβερνώντων να υποχρεούνται να το αναλάβουν για να το αποπληρώσουν οι μέλλουσες γενεές και όχι οι δημιουργοί του, έγκλημα για το οποίο είσασθε υπόλογες και οι τρεις Συνταγματικές λειτουργίες οργάνωσης της πολιτείας.

Με τους ανωτέρω νόμους συντελέσθηκε επέμβαση στην δημόσια περιουσία και με τις αλλεπάλληλες και αναιτιολόγητες κατά νόμον ανακεφαλαιοποιήσεις αφαιρέθηκε αυθαιρέτως περιουσία δίχως αντάλλαγμα και δίχως την πληρωμή ποσού τελούντος σε εύλογη ισορροπία με την αξία της περιουσίας που αφαιρέθηκε. Το οικονομικό αποτέλεσμα (αυτοδίκαιη ακύρωση παλαιών μετοχών και αντικατάσταση με άλλες μηδαμινής αξίας ή δίχως δικαίωμα ψήφου) επέφερε ζημία και στην περιουσία κυρίως των Ταμείων των Ασφαλιστικών Οργανισμών και ημών των εγκαλούντων ενώ έδωσε την δυνατότητα απόκτησης, αντί ευτελούς τιμήματος, μεγάλου ποσοστού του μετοχικού κεφαλαίου των Τραπεζικών Επιχειρήσεων σε συγκεκριμένους ισχυρούς ιδιοκτήτες κεφαλαιουχικών μέσων ώστε να τις ελέγχουν εκείνοι αποκλείοντας σκοπίμως την δυνατότητα ελέγχου αυτών των Τραπεζικών Επιχειρήσεων από το Ελληνικό Δημόσιο που εισέφερε, ως μη όφειλε, ουσιαστικώς το προϊόν του δανεισμού του (δανεισμού όλων των Ελλήνων Πολιτών) στην περιουσία των Τραπεζών υπό τον προσχηματικό λόγο της ανάγκης ανακεφαλαιοποίησης η οποία απεδείχθη απρόσφορη, ατελέσφορη και μη αναγκαία, σε κάθε δε περίπτωση υπέρμετρη και συνεπώς απαγορευομένη. Στερούμενη του στοιχείου της προβλεψιμότητας, της αναλογικότητος και της εφαρμογής αντικειμενικών κριτηρίων, αναπτύχθηκε εις βάρος της ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας κατά παράβαση της 1^ης παραγράφου του 17^ου άρθρου, της 1^ης παραγράφου του 25^ου άρθρου του Συντάγματος και του 1^ου άρθρου του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της «Ευρωπαϊκής Σύμβασης διά την προάσπισιν των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών» (ΕΣΔΑ) (νόμος 53/1974), ως και της 1^ης παραγράφου του 5^ου άρθρου του Συντάγματος, και ΟΥΔΟΛΩΣ εξυπηρέτησε αλλά έβλαψε το δημόσιο συμφέρον και την περιουσία εκατοντάδων χιλιάδων μικρομετόχων των Τραπεζικών Επιχειρήσεων παρά τις περί του αντιθέτου, εν γνώσει πάντων υμών, ψευδείς εξαγγελίες.

Επί του διαπραχθέντος αυτού εγκλήματος είσθε υπεύθυνοι όλοι εσείς διότι το ιδιωτικό χρέος των τραπεζών οι οποίες, τις ανακεφαλαιοποιήσεις που τους έχουν παραχωρηθεί και τα κέρδη τους τα φυγαδεύουν σε Offshores companies «υπεράκτιες εταιρείες», που έχουν την έδρα τους στις Βερμούδες, στις Βρετανικές Παρθένους Νήσους και στα νησιά Μάρσαλ, Κάιμαν κ.λ.π φορτώνοντάς τα ως ζημίες στις πλάτες του Ελληνικού Λαού και αφού εκχωρήθηκε η περιουσία του Δημοσίου σε ξένα οικονομικά πιράνχας φτωχοποιώντας τον Έλληνα ο οποίος μη δυνάμενος να ανταπεξέλθει πλέον στις οικονομικές του υποχρεώσεις βρίσκεται σε θέση διωκόμενου εκ μέρους τόσον των Τραπεζών όσον και των αιμοσταγών εισπρακτικών εταιρειών συμφερόντων πρώην και νυν Υπουργών, Βουλευτών, των συζύγων τους, των υμετέρων και κυβερνητικών παραγόντων. Και, καταλυθέντος διά της βίας του Συντάγματος, ΟΥΔΕΜΙΑ εξ υμών των Συνταγματικών λειτουργιών υψώνει το ανάστημά της, ως οφείλεται, στο οξύμωρο και τραγελαφικό γενόμενο, ο Έλληνας ο οποίος τυγχάνει ο δανειστής των τραπεζών, χωρίς ανταποδοτικά ωφελήματα, να διώκεται και να χάνει τα πάντα από τον δανειζόμενο-τράπεζα. Αυτό και μόνο ως γεγονός αποτελεί πρωτοφανές φαινόμενο στο παγκόσμιο γίγνεσθαι για το οποίο, ως λειτουργίες, είσθε υπόλογες και ΕΓΚΑΛΕΙΣΘΕ.

Και άπασες υμείς οι λειτουργίες της πολιτείας, ενεργούσες από κοινού, αποδεχθήκατε τις παράνομες και αντισυνταγματικές πράξεις και παραλείψεις ως και τις ψευδείς παραστάσεις των εχόντων σκοπό την ελάττωση της περιουσίας του δημοσίου (νόμος 1608/1950 και 390,386 Π.Κ.) και την, διά της ελαττώσεως αυτής, παράδοση των ελληνικών τραπεζών σε τρίτους ιδιώτες ημεδαπούς και αλλοδαπούς έναντι ευτελούς τιμήματος, μέτρα που συνιστούν το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας για το οποίο και σας ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΥΜΕ ως υπόλογες, διότι αν και Συνταγματικές λειτουργίες ούσες, όχι μόνο ΔΕΝ ασκήσατε, ως οφείλατε, την θεσμική σας υποχρέωση της αποτροπής των αλλά, διά της ολιγωρίας σας, συντελέσατε, ενσυνειδήτως, στο έγκλημα του σφετερισμού και της κατάλυσης του Συντάγματος.

Επιχειρήθηκε υπό την απολύτως, εν γνώσει σας, ψευδή παράσταση της δήθεν εξυπηρετήσεως δημοσιονομικών στόχων μείωσης του δημοσίου χρέους χάριν δήθεν της διασώσεως της οικονομίας της Ελληνικής Δημοκρατίας από στάση πληρωμών και κατάρρευση σχέδιο που συντελείται κατ’ εξακολούθησιν επί σειρά ετών και με ιδιαίτερες μεθοδεύσεις και τεχνάσματα αλλά με την από πλευράς σας και των λοιπών συμμέτοχων σας εγκληματική παράλειψη να μην ασκηθούν τα εκ των κειμένων διατάξεων δικαιώματα του Ελληνικού Δημοσίου και του συνόλου των Ελλήνων πολιτών.

Και είσθε για τούτο ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ως άθλιοι δοσίλογοι, όργανα των κατοχικών δυνάμεων του σκότους!

Ο κοινός σας δόλος, αποδεικνύεται εκ του ότι άπασες οι Λειτουργίες Σύνταξης της Πολιτείας γνωρίζατε, ότι με τις ενέργειές σας βλάπτατε την δημόσια περιουσία, πλην όμως με τις πράξεις και τις παραλείψεις σας, ζημιώσατε εν γνώσει σας αυτήν, την εμπεπιστευμένη σε εσάς προκειμένου να την διαφυλάττετε και να την διαχειρίζεσθε και όχι να την αποψιλώσετε. Ενώ είχατε εκ του νόμου την ευθύνη της χρηστής και επωφελούς διαχειρίσεως της περιουσίας του Ελληνικού Δημοσίου, με τις επί μέρους παράνομες και συνεχείς αφαιμάξεις της, βλάψατε την συγκεκριμένη περιουσία πλήττοντας σοβαρότατους θαλπόμενους δημόσιους σκοπούς όπως, την δημόσια υγεία, την κοινωνική ασφάλιση, παιδεία, εργασία κ.α., εξυπηρετώντας την εγκληματική δράση των επίορκων οργάνων της πολιτείας και το επελθόν εγκληματικό αποτέλεσμα είναι αυτό για το οποίο και σας ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΜΕ.

Περαιτέρω, ψηφίστηκαν εθνοκτόνοι νόμοι, με την ανοχή πάντων υμών, ο ρόλος του δικαίου μεταλλάχτηκε και μέσα στον Χειμώνα της μαζικής ανεργίας, των υπαρξιακών δραμάτων της αυτοχειρίας των Ελλήνων, της μεγέθυνσης του κοινωνικού περιθωρίου, της μείωσης μισθών και συντάξεων, της αύξησης υπέρμετρα της φορολόγησης των πολιτών, της κατάργησης των κοινωνικών δικαιωμάτων της προστασίας της οικογένειας, της παιδικής ηλικίας, της μητρότητας και των εργασιακών δικαιωμάτων που οδηγεί πλέον σε εργασιακό μεσαίωνα, της διόγκωσης της ύφεσης στην αγορά, με αποτέλεσμα το κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων, έγκλημα στο οποίο συνηνέσατε και συναινείτε, διά των αποφάσεών σας. Στο διάστημα δε, της διακυβέρνησης της χώρας με Πρωθυπουργό το χαμερπές όν Γεώργιο Ανδρέα Παπανδρέου, ως Χώρα και ως Έθνος υπέστημεν τον μεγαλύτερο εξευτελισμό που θα μπορούσε κάποιος να υποστεί με αποκορύφωμα την εναντίον μας διεθνή υστερία και του εμπαιγμού μας και μάλιστα ως λοιδορούς μας αυτούς στους οποίους εμείς δώσαμε την εντολή να μας εκπροσωπούν, να υπηρετήσουν τον Ελληνικό Λαό και να εργασθούν με αποκλειστικό γνώμονα την προάσπιση και την υπεράσπιση του συμφέροντος της Πατρίδας και του Ελληνικού Έθνους.

Η ηθική και κοινωνική απαξία για τις πράξεις σας αυτές επιβάλλει αποκλειστικώς στον κυρίαρχο Ελληνικό Λαό και μόνον από την αίσθηση του καθήκοντος που υπαγορεύει η ιδιότητά μας ως Ελλήνων πολιτών, ο σεβασμός στις διατάξεις του Συντάγματος και η εκ της ακολουθίας των πραγματικών περιστατικών σχηματισθείσα πεποίθησή μας για την νομιμότητα των ενεργειών μας, να αναζητήσουμε των εντοπισμό αλλά και την παραδειγματική τιμωρία όλων των συμμέτοχων στο κατά του Έθνους έγκλημα.

Η εφαρμογή δια της βίας αντισυνταγματικών νόμων από την εκτελεστική εξουσία, ο δανεισμός του κράτους υποθηκεύοντας την δική του περιουσία και έμμεσα την περιουσία όλων των Ελλήνων, προκειμένου να σώσει τις Τράπεζες που είχαν «φάει» όλες τις καταθέσεις των Ελλήνων σε δάνεια ανύπαρκτων ανθρώπων, μίζες και μαύρο χρήμα, αίροντας τα συνταγματικά δικαιώματα των πολιτών και παραθέτοντας αντί αυτών τα σώματα ασφαλείας και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς της συνυπόλογης Δικαιοσύνης, ερμηνεύεται ως επιχείρηση κατάλυσης του Συντάγματος με την βία.

Με την σύναψη της από 8^ης Μαΐου 2010 Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης, η οποία στερείται συνταγματικού ερείσματος, η κυβέρνηση του κυρίου Γεωργίου Παπανδρέου, με τους εκτρωματικούς νόμους οδήγησε την Χώρα στην ατραπό των Μνημονίων. Η πρωτοφανής δημοσιονομική προσαρμογή απαίτησε τεράστιες θυσίες από την Ελλάδα και τους πολίτες της και οδήγησε την Χώρα στο χείλος του γκρεμού καταντώντας την σκιά του εαυτού της. Με την κατάπτυστη αυτή Σύμβαση, δεσμεύεται η Δημόσια ακίνητη περιουσία της Ελλάδας, δεδομένου ότι στην 5^η παράγραφο του 14^ου άρθρου αυτής, η Χώρα μας, κατά κατάλυση της δημοκρατικής νομιμότητας, παραιτείται «αμετάκλητα και άνευ όρων» από κάθε ασυλία που της παρέχει η εθνική της κυριαρχία.

Εδώ έχουμε την θεσμοθέτηση ενός καινούριου κατοχικού κεκτημένου, που δημιουργεί ένα τετελεσμένο απαράδεκτο, πρωτοφανές για ολόκληρο τον πλανήτη και το οποίο, σε συνδυασμό με το κατοχικό ΤΑΙΠΕΔ, μεταβιβάζει κυριαρχία και επικράτεια στα χέρια της κατοχής και ο Ελληνικός Λαός δια μέσου των θεσμικών του οργάνων δεν μπορεί να ζητά την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου και των διεθνών συνθηκών, που τον έχουν δικαιώσει, όπως η «Διάσκεψη των Παρισίων για τις Πολεμικές Επανορθώσεις» (Paris Conference on Reparations) που πραγματοποιήθηκε από                9 Νοεμβρίου έως 21 Δεκεμβρίου 1945 και δυνάμει του 6^ου άρθρου αυτής, τα δικαιώματα αποζημιώσεων της Ελλάδος ανήρχοντο σε 3.81 δις $ Αμερικής (του έτους 1938) προς εξασφάλιση των οποίων η Ελληνική Κυβέρνηση είχε δεσμεύσει τις γερμανικές περιουσίες στην Ελλάδα (π. χ. την ανώνυμη εταιρεία ηλεκτρικών λαμπτήρων OSRAM, την ανώνυμη ηλεκτροτεχνική εταιρεία SIEMENS κ. ά), η αξία των οποίων ανερχόταν σε 2.420.000 $, απαιτήσεις μας οι οποίες γνωστοποιήθηκαν στην Συμμαχική Επιτροπή Επανορθώσεων στις Βρυξέλλες και ΟΥΔΕΠΟΤΕ ικανοποιήθηκαν αλλά το Ελληνικό Κράτος, αν και μπορούσε να εκπληρώσει τις οικονομικές του υποχρεώσεις, για κάθε νόμιμο Δημόσιο Χρέος του, από τις απαράγραπτες αυτές νομικές του απαιτήσεις εκ των Αποζημιώσεων – Επανορθώσεων και του Κατοχικού Δανείου που έλαβε η Γερμανία κατά τον Β° Παγκόσμιο Πόλεμο και μας οφείλει, εν τούτοις, σύμφωνα με το 4° άρθρο της Σύμβασης που προβλέπει την ολοκληρωτική δέσμευση της δημόσιας περιουσίας της Ελλάδος, αφ’ ενός μεν δεν μπορεί πλέον να ζητήσει δανειακή βοήθεια από άλλη δύναμη εκτός από τους «δανειστές» της, αφ’ ετέρου δε δεν μπορεί και να προβάλλει αξιώσεις συμψηφισμού των χρεών της με τα χρέη της Γερμανίας προς την Χώρα μας.

Η υλοποίηση των σκληρών και καταχρηστικών μέτρων που επεβλήθησαν, όχι μόνο δεν απέδωσε όσα «ευαγγελίζονταν» τα αλλότρια συμφέροντα, οι Τράπεζες και τα funds (κεφαλαιούχοι) των τοκογλύφων, αλλά επιδείνωσε την οικονομική θέση της Πατρίδας μας ενώ σύσσωμο το πολιτικό προσωπικό της Χώρας, σε διατεταγμένη υπηρεσία τελώντας, γνώριζε το παράνομο της εγκαθίδρυσης της, διά του Νόμου 3845/6-5-2010, καταστροφικής Συμβάσεως Δανειακής Διευκόλυνσης που ενέταξε την Ελλάδα στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης και τέθηκε υπό καθεστώς επιτήρησης από την σπείρα, Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Ε.Ε), Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (Ε.Κ.Τ) και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (Δ.Ν.Τ), που ουδόλως παραλλάζει από την Ντραγκέτα, την εγκληματική οργάνωση της Καλαβρίας, κατά την διατύπωση της καθηγήτριας της Νομικής Σχολής του Κολούμπια, κυρίας Καταρίνα Πίστορ.

Με τον αναίσχυντο, μεθοδευμένον αυτόν τρόπο, ευνούχισαν τον Έλληνα, τον απενεργοποίησαν και καταντώντας τον βιαίως άνεργο, εκμηδένισαν το θεμελιώδες αξιακό του υπόβαθρο, δολοφόνησαν τίς αξίες της οικογένειας, έχασε ο πατέρας το κύρος του ως αρχηγός της οικογένειάς του, ξέπεσε στα μάτια των παιδιών του και της συζύγου του, περιθωριοποιήθηκε ως άνδρας και επήλθε η κοινωνική του απομόνωση και η ηθική του κατάπτωσης. Αυτό που ακριβώς επεδίωξαν και πέτυχαν τα όρνεα του Δ^ου Ράϊχ που ουδέποτε μας συγχώρησαν την ήττα τους, με αποτέλεσμα η Ελλάς σήμερα να πληρώνει τον φόρο θανάτου ενός εγκληματικού σχεδίου που εκτελείται συστηματικά στα πλαίσια μετατροπής της Χώρας σε έναν τόπο εξευτελισμού, σε ένα νέο στρατόπεδο Άουσβιτς, μετατρέποντας το Έθνος των Ελλήνων σε πειραματόζωο ενός νέου εργαστηρίου τύπου IG Farben και IG Auschwitz, υπεράνω κάθε Διεθνούς Νομημότητος. Μέρες είναι να ακουστεί, μέσω μεγαφώνων, η βδελυρή ανακοίνωση: «Achtung. Achtung. Προσοχή, προσοχή. Σας ομιλεί ο Διοικητής».

Και επ’ αυτών ΟΥΔΕΜΙΑ συνταγματική λειτουργία δικαίωσε την θεσμική της υποχρέωση υποθάλποντας τον εγκληματούντα «πρωθυπουργό», την συμμορία του και την εγκληματική οργάνωση, των κληρονομική διαδοχή δοσίλογων, αυτό το εκτροφείο διαφθοράς και παραμάγαζο του παρακρατικού βούρκου που φέρει την ψευδεπίγραφη επωνυμία «Βουλή των Ελλήνων», διαπράττοντας έτσι το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας, παρ’ όλο που, αφ’ ενός μεν ο ίδιος σε προγενέστερο χρόνο είχε παραχωρήσει συνέντευξη στον κύριο Στέλιο Κούλογλου και είχε πει ότι: «όποια χώρα έχει καταφύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) καταστράφηκε και ο Λαός εξαθλιώθηκε» ενώ, όπως απεδείχθη εκ των υστέρων, αυτό το υποτακτικό μίασμα γνώριζε πολύ καλά την κατάσταση της οικονομίας την οποία του είχαν περιγράφει, πριν από τις εκλογές της 4^ης Οκτωβρίου 2009:

1^ον ο Γερμανός Υπουργός Φρανκ-Βάλτερ Στάινμαϊερ που τον είχε ενημερώσει για τα οικονομικά της Ελλάδας,

2^ον ο επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως Χοακίν Αλμούνια που δήλωσε ότι τον είχε ενημερώσει πολύ πριν τις εκλογές του 2009 για την οικονομική θέση της χώρας μας, στην συνέντευξή του δε στο «Βήμα» της 14-6-2020, δηλώνει ότι: «όλοι γνωρίζαμε τα οικονομικά στοιχεία της περιόδου Καραμανλή».

3^ον ο κύριος Γεώργιος Προβόπουλος (Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος) που δήλωσε ότι τον είχε ενημερώσει επί των οικονομικών, ενώ ο πρώην Διευθύνουν Σύμβουλος του Δ.Ν.Τ κύριος Ντομινίκ Στρως Καν (Dominique Strauss-Kahn), σε συνέντευξή του είχε τονίσει ότι: «ο κ. Παπανδρέου συζητούσε μαζί του υπογείως για το πώς θα υπαχθεί η Ελλάδα στο Δ.Ν.Τ» χωρίς να είναι τυχαίες οι μυστικές συναντήσεις του με τον παγκόσμιο Ουγγρο-αμερικανό κερδοσκόπο Τζώρτζ Σόρος (Γκιόρκι Σβάρτζ).

4^ον Ο πρώην επικεφαλής οικονομολόγος του Δ.Ν.Τ έχει δηλώσει ότι ο πολλαπλασιαστής που χρησιμοποίησε το Ταμείο ήταν λανθασμένος.

5^ον Ο υπεύθυνος του Δ.Ν.Τ για την Ευρώπη Πωλ Τόμσεν, είχε αναγνωρίσει ότι οι περικοπές στις συντάξεις και στους μισθούς και η μείωση των κοινωνικών δαπανών είχαν πλήξει τους οικονομικά αδύναμους.

6^ον Ο Γερούν Ντάισελμπλουμ, ο επικεφαλής του Eurogroup, έχει ομολογήσει ότι: «η βασική επιδίωξη των Βρυξελλών δεν ήταν να σώσουν την Ελλάδα, αλλά τις γερμανικές και τις γαλλικές τράπεζες που είχαν στην κατοχή τους πολλά σκουπίδια- ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου και απειλούνταν με κατάρρευση».

7^ον Ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, έχει παραδεχτεί λέγοντας: «τσαλακώσαμε την αξιοπρέπεια των Ελλήνων ιδιαίτερα μετά το 2015».

8^ον Ενώ Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, είχε δηλώσει ότι: «Λυπάμαι τους Ελληνες για την επιλογή κυβέρνησης που έκαναν τον Γενάρη του 2015», αυτός που είχε πει στον Γιάννη Βαρουφάκη ότι: αν ήταν η Γερμανία στη θέση της Ελλάδας κι αυτός στη θέση του Βαρουφάκη και τον καλούσαν να υπογράψει μνημόνιο σαν κι αυτό που έδιναν οι εταίροι στην Ελλάδα, θα απέρριπτε μετά βδελυγμίας την «προσφορά».

Σημειωτέον ότι κρατικά όργανα που υλοποιούν απευθείας περιεχόμενα τέτοιων συνθηκών, στοιχειοθετούν, τουλάχιστον, με σφετερισμό της ιδιότητάς τους ως κρατικών οργάνων, την περίπτωση του άρθρου 134 του Ποινικού Κώδικα.

Κλήθηκαν όμως ποτέ, από την Ελληνική Δικαιοσύνη, να δώσουν εξηγήσεις οι υπεύθυνοι για την εκκωφαντική αβελτερία των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων του Βασιλείου της διαφοράς;

Όπως έχει διαπιστωθεί, με τον Νόμο 3845/2010 ΟΥΔΕΝ υπογεγραμμένο μνημόνιο κύρωσε η Βουλή, ούτε βεβαίως τις δανειακές συμβάσεις. Ψήφισε μόνο ένα σχέδιο προγράμματος το οποίο ουδεμία υπογραφή έφερε και χωρίς ΟΥΔΕΙΣ να γνωρίζει τί και από ποιούς υπεγράφη την 3^η Μαΐου 2010. Περαιτέρω, εξουσιοδοτήθηκε ο υπουργός Οικονομικών να υπογράφει Μνημόνια και δανειακές συμβάσεις που ισχύουν από και με την υπογραφή του και να τα φέρνει στη Βουλή, απλώς για ενημέρωση η δε κύρωσής των, θεωρείται ότι συντελείται διά μόνης της υπογραφής του, καταλύοντας, απροσχημάτιστα, την Νομοθετική λειτουργία σύνταξης της Πολιτείας.

Μπροστά στον «κίνδυνο» της επικείμενης αδυναμίας της Ελλάδος να πληρώσει τα άμεσα ληξιπρόθεσμα χρέη της, κατόπιν διαδοχικών συνόδων κορυφής των ηγετών των μελών της ευρωζώνης, αποφασίστηκε, με την συμμετοχή του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, η, με καταληκτική ημερομηνία την 26^η Οκτωβρίου 2011, υλοποίηση της αναδιάταξης του χρέους της Χώρας μέσω ενός νέου Μνημονίου συνεννόησης–εφαρμογής πολιτικών και αντίστοιχων χρηματοδοτικών-δανειακών συμβάσεων, το περιεχόμενο των οποίων δεν είναι γνωστό τί υποκρύπτει, ούτε είναι και συγκεκριμένο, αλλά θεωρήθηκε ως επιτακτική αναγκαιότης και μοναδική λύση αποφυγής χρεοκοπίας της χώρας και της εξόδου της από την ζώνη του ευρώ. Και κατόπιν των ανωτέρω τίθεται το εύλογο ερώτημα; «Σε τι άλλο τελικά χρησιμεύει αυτή η ένωση, η τόσο ξένη προς κάθε έννοια κοινότητας και αλληλεγγύης, από το να είναι ο μηχανισμός επιβολής μνημονιακής υποδούλωσης;» Και γιατί η τρίτη εξουσία σύνταξης της πολιτείας δεν απαίτησε ποτέ να της γνωστοποιηθούν οι συμβάσεις με το αδιαφανές περιεχόμενο αυτών, ως όφειλε;

Ο μηχανορράφος πρώην πρωθυπουργός κύριος Γεώργιος Παπανδρέου, προκειμένου να νομιμοποιήσει εκ των υστέρων την παραβίαση της Συνταγματικής νομιμότητος και να αποποιηθεί τις λανθασμένες επιλογές του της καταστροφικής λαίλαπας που ήδη σάρωνε κάθε όραμα εθνικής ανάκαμψης, είτε για να επιρρίψει συλλογικά την ευθύνη στον Λαό, για την κύρωση ή μη της επικείμενης νέας συμφωνίας και της δανειακής σύμβασης, προαναγγέλλει την διενέργεια Δημοψηφίσματος.

Τα Δημοψηφίσματα της 2^ας παραγράφου του 44^ου άρθρου του εκτελεστικού νόμου του Συντάγματος, εγκαθιδρύουν Θεμελιώδη Δημοκρατικό Θεσμό του Πολιτεύματος μας που υλοποιεί γνήσια και πρωτογενή έκφανση της ισχύος της Λαϊκής Κυριαρχίας, ως συνταγματικής Εξουσίας, με Φορέα τον ίδιο τον Λαό, οπωσδήποτε ισοβαρής και ισόκυρης με αυτήν της εκλογής της Βουλής και αποτελεί την έκφραση της βουλήσεως του Λαού, του δικαιώματος δηλαδή της αυτοδιάθεσής του ο οποίος σε ενεστώτα χρόνο εκφράζει την βούλησή του και δεσμεύει τα συνταγματικά όργανα ως προς τον τρόπο δράσης τους, σχετικά με αυτό που προτίμησε η πλειοψηφία και επί τη βάσει των αρμοδιοτήτων τους, διατάσσονται να εκτελέσουν την επιλογή του αμελλητί.

Το ανωτέρω άρθρο επιτάσσει: «Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προκηρύσσει με διάταγμα Δημοψήφισμα για κρίσιμα εθνικά θέματα, ύστερα από απόφαση της απόλυτης πλειοψηφίας του όλου αριθμού των βουλευτών, που λαμβάνεται με πρόταση του υπουργικού συμβουλίου», στην 3^η δε παράγραφο του 16^ου άρθρου του οργανικού νόμου 4023/24-10-2011 του Συντάγματος, ορίζεται:       «Το αποτέλεσμα Δημοψηφίσματος για κρίσιμο εθνικό θέμα είναι δεσμευτικό, όταν στην ψηφοφορία λάβει μέρος τουλάχιστον το σαράντα τοις εκατό (40%) όσων έχουν εγγράφει στους εκλογικούς καταλόγους».

Κατά την συνταγματική πρόβλεψη και θεσμοθέτηση του Δημοψηφίσματος, το αντιπροσωπευτικό σύστημα μετατρέπεται σε ένα είδος «Μικτής Δημοκρατίας» όπου οι αποφάσεις λαμβάνονται έμμεσα από τους αντιπροσώπους και άμεσα από το Εκλογικό σώμα, ο Λαός δε αναγνωρίζεται ως νομοθετικό όργανο και οι Δημοψηφισματικοί νόμοι είναι τυπικά ανώτεροι από τους κοινοβουλευτικούς (πρβλ. Δημητρόπουλος Γ. Ανδρέας, Το Δημοψήφισμα: ο ρόλος και η σημασία του θεσμού στη σύγχρονη Δημοκρατία, Εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα, 1997, σελ. 364), υπάρχει δε το ακαταμάχητο επιχείρημα υπέρ του αποφασιστικού χαρακτήρα του Δημοψηφίσματος για εθνικά θέματα, (Βολουδάκης Βαγγέλης, «Ο θεσμός του Δημοψηφίσματος μετά την αναθεώρηση του Συντάγματος», Εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα, 1995, σελ. 35).

Η πολιτική χυδαιότης κορυφώθηκε, όταν οι συμμορίες των εκβιαστών δεν δίστασαν να απειλούν ευθέως την Ελληνική κοινωνία προκειμένου να ψηφίσει τους εκλεκτούς τους, για να ολοκληρώσουν το συμβόλαιο της ντροπής με λάφυρο την ίδια την Χώρα και την αξιοπρέπεια του Λαού της.

Με τις διαπρύσιες αντιμνημονιακές εξάρσεις και την βαρύγδουπη αλλά κενή ουσίας «σαφή και ρητή δέσμευση προς τον Λαό» γιά «την κατάργηση των Μνημονίων και των δανειακών τους συμβάσεων, την χάραξη μιας νέας πορείας για την ανάκτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας και του Λαού της, το σταμάτημα της συνεχούς φτωχοποίησης και του ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου», ο ανεκδιήγητος πομφόλυξ κύριος Αλέξης Τσίπρας, πείθοντας ότι θα υπερασπίσει τους μη κατέχοντες, υφάρπαξε δολίως την ψήφο του Λαού και οι εκλογές της 25^ης Ιανουάριου 2015, έδωσαν την κοινοβουλευτική δυνατότητα στους κήρυκες του κίβδηλου προοδευτισμού και στους «εκσυγχρονιστές» του ΣΥΡΙΖΑ, με την συνδρομή των κολαούζων ΑΝ.ΕΛ, να σχηματίσουν την τρικολόρε Κυβέρνηση των δηλωσιών και των παραδομένων, η ύπαρξη της οποίας είναι συνώνυμη με την απόλυτη ανομία και τον εθνομηδενισμό.

Οι αρχικές διαπραγματεύσεις του αλαλάζοντος κυμβάλου της καθεστωτικής νομενκλατούρας, με το διευθυντήριο της κατοχής, μιά διαδικασία που στιγματίστηκε από ανούσιες κόντρες και λεονταρισμούς «υπό την υπόκρουση νταουλιών και ζουρνάδων», ανέδειξαν την κυβερνητική αβελτηρία και την έλλειψη ενός συγκροτημένου σχεδίου υλοποίησής του, οι μεταφερόμενες δε στα ταγάρια της πολιτικής της παλινωδούσες ενέργειές της, οδήγησαν την Χώρα σε μια τεχνητή, αυθαίρετη και παράνομη έλλειψη «ρευστότητας» αφού δεν ενεργοποίησαν ούτε τα μέσα που παρέχει η ίδια η Συνθήκη για την Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (4^η παράγραφος του 14^ου άρθρου του 4^ου Πρωτοκόλλου που αφορά το Ευρωπαϊκό Σύστημα Κεντρικών Τραπεζών των χωρών της ευρωζώνης) ώστε να δημιουργήσουν, με εγχώριο–εσωτερικό τρόπο, πιστώσεις και ρευστότητα, από το να δανείζεται η Χώρα, για να πληρώνει τόκους και προηγούμενα δάνεια, ηλεκτρονικό χρήμα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, στην οποία είναι μέτοχος.

Έτσι, μπροστά στο αδιέξοδο και σε μιά απέλπιδα προσπάθεια να αναλάβει την ευθύνη ο Λαός για την μεταστροφή του ΣΥΡΙΖΑ, προκηρύσσεται Δημοψήφισμα για την 05^η Ιουλίου 2015, στο οποίο κλήθηκε να ψηφίσει ο Λαός ΝΑΙ ή ΟΧΙ σε ένα αγγλικό τεχνικό κείμενο που ουδείς καταλάβαινε, αλλά που μεταφράστηκε παραπλανητικά ως θέμα, εάν θέλει να εφαρμοστεί το Μνημόνιο που προτείνουν οι «εταίροι». Αν λέει ΝΑΙ ή ΟΧΙ σε αυτό το νέο Μνημόνιο. Και το δημοψήφισμα αυτό ήταν το πιστοποιητικό χρεοκοπίας ενός ολόκληρου πολιτικού και πολιτειακού συστήματος.

Κάτω από μία εκστρατεία διασποράς φόβου και τρόμου που εξαπέλυσε ο παρακρατικός μηχανισμός του φθαρμένου πολιτικού συστήματος και το προπαγανδιστικό παραλήρημα των, με αιμομικτική σχέση με την εξουσία τελούντων, μίσθαρνων και εξ’ ίσου ένοχων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του δημοσιογραφικού–εκδοτικού κατεστημένου, που βρώμισαν την Αλήθεια στον βούρκο της ψευτιάς προβάλλοντας τους ισχυρισμούς των βιαστών της Χώρας για το «άγνωστο αύριο» που περιμένει την Ελλάδα, «τα βράχια που θα πέσει το καράβι», επιχειρήθηκε η, διά της «τρομοκρατίας», καθυπόταξη της βουλήσεως των Ελλήνων, η εγκαθίδρυση της συλλογικής ευθύνης ενός ολόκληρου Λαού για την οποιαδήποτε επιλογή του και η δολοφονία της Δημοκρατίας.

Οι παππούδες μας και οι πατεράδες μας που είπαν ΟΧΙ σε σιδερόφρακτες αυτοκρατορίες και ο Ελληνικός Λαός, που δεν έσκυψε ούτε στο εκτελεστικό απόσπασμα και όσες φορές τον κάλεσε η Ιστορία ήταν παρών ενάντια σε κάθε δυνάστη, διαφυλάσσοντας τις αξίες και την αξιοπρέπειά του, διατράνωσε σε όλον τον Κόσμο ότι είναι αποφασισμένος να ζήσει Ελεύθερος και όρθωσε το ανάστημά του στους εκβιαστές των εθνών, έτοιμος για αλλαγή πορείας και με οποιοδήποτε κόστος. Ο Λαός, έχοντας πλήρη επίγνωση της περίπτωσης της σύγκρουσης με τα σκοτεινά παράκεντρα εξουσίας και τους δανειστές, με ό,τι σημαίνει αυτό, αρνήθηκε τα προτεινόμενα εξωχώρια προαπαιτούμενα επαχθέστατα μέτρα με τον πλέον εμφαντικό τρόπο και μάλιστα σε ποσοστό 61,3% καταγράφοντας την διαφωνία του και με την εκφρασθείσα βούλησή του επέλεξε ΟΧΙ στη συνέχιση των παλιών Μνημονίων, ΟΧΙ σε νέα Μνημόνια, καθιστώντας έτσι τα αποτελέσματα του Δημοψηφίσματος δεσμευτικά για τον κοινό νομοθέτη.

Σύμφωνα με το Υπουργείο Εσωτερικών, το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος της 5^ης Ιουλίου 2015, είχε ως εξής:

Εγγεγραμμένοι: 9.914.244 Ενσωμάτωση: 100%

Ψήφισαν: 62,15%.

Άκυρα/λευκά: 5,80%

ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΕΤΑΙ-ΟΧΙ: 61,31%        

ΕΓΚΡΙΝΕΤΑΙ-ΝΑΙ: 38,69%

Αλλοίμονο όμως στις θυσίες ενός Λαού, που οι «ηγέτες» του δεν είναι αντάξιοί του. Μετά το Δημοψήφισμα της 5^ης Ιουλίου 2015, με το οποίο ο Ελληνικός Λαός έδωσε σαφή εντολή προς τα συνταγματικά του όργανα να αρνηθούν την εφαρμογή των Μνημονίων, η επιδημική ασθένεια της υποταγής της Ελλάδας ξαναχτυπά. Το Μνημόνιο που πρότειναν οι δανειστές μέσω του Ε.Μ.Σ και με επίγνωση των αποτελεσμάτων της αποφάσεώς του, ο «πρωθυπουργός» της Χώρας κ. Αλέξης Τσίπρας, στο σκοτεινό άντρο εντός του οποίου ο καθεστωτικός Μινώταυρος επρόκειτο να στραγγαλίσει κάθε ιδέα Δικαιοσύνης και ελευθερίας, υπό το Φλαμπουράριο δόγμα: «Έλα μωρέ τώρα, όλα θα γίνουν», συγκαλεί συμβούλιο-παρωδία του θιάσου του κοινοβουλίου των υποτακτικών των Ναζί, των χαλκείων στην νέα χρεοκοπία της Ελλάδας πολιτικών αρχηγών των τυχοδιωκτικών κομμάτων της πολιτικής συμμορίας του ΠΑ.ΣΟ.Κ, της Νέας Δημοκρατίας, του ΣΥΡΙΖΑ, των ΑΝ.ΕΛ, του κόμματος ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ και με την ανίερη αυτή συμμαχία και την σύμπραξη της μαριονέτας ως Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, όλο το υπαίτιο πολιτικό παραμάγαζο της Χώρας, όλες οι κακοποιές «Αρχές», το βρωμερό και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα του «Μαζί τα φάγαμε», καταστρατήγησε την Λαϊκή βούληση και μηχανορραφώντας ξέπλυνε τα ανομήματά του στην «κολυμβήθρα» της αποτυχίας του ΣΥΡΙΖΑ και με την αμέριστη αρωγή του διακομματικού καρτέλ των προθύμων και των συμμετεχόντων σκευωρών στην σκηνοθέτηση της τραγωδίας, συμφωνήθηκε, το ως συγκυβέρνηση «αποφώλιον τέρας» ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ, να αγνοήσει το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος, που η ίδια προκάλεσε και διαπράττοντας, όλες οι λειτουργίες σύστασης της Πολιτείας, από κοινού το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας, να προχωρήσει, ως δουλική παλλακίς, στην σύναψη νέου Μνημονίου υλοποιώντας, τις αντίθετες με την κοινή λογική, με την αξιοπρέπεια ενός Έθνους, αλλά και με τους διεθνείς νόμους, απαιτήσεις που εγείροντο από τους γύπες του Ε.Μ.Σ.

Ερήμην και περιφρονουμένης της έκδηλης αντιθέσεως της θελήσεως της μεγάλης πλειοψηφίας του κυρίαρχου Ελληνικού Λαού, πρός ζημία της Ελλάδος και ενέργεια στρεφομένη κατά της ζωής των πολιτών αυτής και ημών των ιδίων, αλλά προς όφελος των πολιτικών προαγωγών των, μεθοδεύτηκε, αποφασίσθηκε και εκτελέστηκε η παραβίαση του αποτελέσματος του Δημοψηφίσματος και το ΟΧΙ του Ελληνικού Λαού διαστρεβλώθηκε και μετετράπη σε ΝΑΙ, όπερ σημαίνει την εγκατάσταση της πλέον χυδαίας Δικτατορίας και έκτοτε η Χώρα βρίσκεται σε βαρειά Συνταγματική εκτροπή η οποία αποτελεί το μεγαλύτερο συνταγματικό πραξικόπημα που έγινε ποτέ στην Ελλάδα και το πολίτευμα πλέον δεν είναι Δημοκρατία αλλά Τυραννία, το Σύνταγμα έχει καταλυθεί και η Χώρα βρίσκεται υπό κατοχή, η Δικαιοσύνη δε αδρανούσα κατέστει πρόθυμο και αδίστακτο εργαλείο επιβολής του κατοχικού αυτού καθεστώτος, μετετράπη σε μισθοφόρο μιάς συμμορίας τραπεζιτών και ευθύνεται γιά τον σφετερισμό του Καταστατικού Χάρτου της Χώρας.

Την 8^η Ιουλίου 2015, τρεις ημέρες μετά την «σουρεαλιστική φαρσοκωμωδία» του Δημοψηφίσματος, υποβάλλεται αίτηση προς τον Ε.Μ.Σ και μέσω της «συμφωνίας» της               12^ης Ιουλίου 2015, υπό τον γέλωτα των εκπροσώπων της ευρωδεσποτείας κ. κ. Γιουνκέρ και Ολάντ, εγκαθίδρυσαν το ανίερο 3° Μνημόνιο, για το οποίο ο ίδιος ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν Κλωντ Γιουνκέρ, τον Οκτώβριο του 2015 να δηλώνει επ’ αυτού: «αποτελεί εκπληκτικό κατόρθωμα πώς μετά το ΟΧΙ του Δημοψηφίσματος, ο Ελληνικός Λαός φορτώθηκε μία χειρότερη συμφωνία από την προτεινόμενη».

Η, με κυρίως αθέμιτα μέσα, μη υλοποίηση του αποτελέσματος του Δημοψηφίσματος της         5^ης Ιουλίου 2015, από τους επίορκους δημόσιους λειτουργούς, στοιχειοθετεί την περίπτωση του εγκλήματος της εσχάτης προδοσίας, όπως αυτό προσδιορίζεται στις διατάξεις του Διεθνούς Ποινικού Δικαίου. Με την παραδοχή δε και την δέσμευση, μέσω του 3^ου Μνημονίου, ότι η Ελληνική Βουλή, συρρικνώνοντας τις συνταγματικές αρμοδιότητές της και εκχωρώντας τες στην εκτελεστική εξουσία και σε ανέλεγκτους μηχανισμούς του βάρβαρου φεουδαρχισμού (Διευθύνοντα Σύμβουλο του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος), νομοθετεί, με περιεχόμενο που προτείνεται από εξωγενή όργανα του καπιταλισμού, εκχωρώντας αντισυνταγματικά, και σε αυτήν την περίπτωση, την αποκλειστική της αρμοδιότητα να υιοθετεί ή να απορρίπτει στο σύνολό τους Διεθνείς Συμβάσεις που επεμβαίνουν στο εσωτερικό δίκαιο της Χώρας ή εξαρτάται η εξέλιξή της από αυτές με αποτέλεσμα την επιτροπεία της Χώρας μέσω της υπαγωγής της στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας και με το 3° Μνημόνιο να έχει διηνεκή καθεστωτικό χαρακτήρα επιφέροντας διαβρωτικές συνέπειες στις δομές του Έθνους, προς μεγαλουργία των αυτοκρατοριών του αίματος και του θανάτου που στο μόνο που δεν έχουν ακόμη προβεί είναι, να μας σύρουν αλυσοδεμένους με τα δουλεμπορικά της Royal African Company και της Lloyds ή να μας εξαφανίσουν στα στρατόπεδα της Γκουλάγκ (GULAG / ГУЛАГ)-Glavnoe Upravlenie Lagere), φιλοδοξώντας να σβηστούμε από τον χάρτη των ζωντανών Εθνών και να αποτελέσουμε μιά απλή καταχώρηση στα ιστορικά βιβλία και στις εγκυκλοπαίδειες.

Κανένας όμως κοινός νόμος που προέκυψε από την Βουλή των Ελλήνων ούτε Νομολογία Ελληνικού Δικαστηρίου, μετά το Δημοψήφισμα της 5-7-2015, δύνανται να αντιτίθενται στην αρνητική απάντηση που εξέφρασε ο Ελληνικός Λαός, ασκώντας την Λαϊκή κυριαρχία ως θεμέλιο του πολιτεύματος, αφού η βούλησή του αποτελεί υπέρτατη υπερνομοθετική δέσμευση και έχει υποχρεωτικώς δεσμευτικά αποτελέσματα έναντι του κοινού νομοθέτη.

Παρ’ όλα αυτά, καταστρατηγώντας στην πράξη κάθε Συνταγματική νομιμότητα, το ληστρικό 3° Μνημόνιο εγκαθιδρύθηκε, από τα αμετανόητα έμμισθα φερέφωνα των υπερεθνικών διευθυντηρίων χρηματοδοτήσεώς των και με την συνδρομή της Τρίτης Συνταγματικής Λειτουργίας, με τον Νόμο 4336/14-08-2015 και βάσει των όρων του, προκειμένου να διασφαλιστεί η χρηματοοικονομική σταθερότητα της ζώνης του ευρώ στο σύνολό της και των κρατών μελών της, ο Ε.Μ.Σ δύναται να παρέχει στήριξη σταθερότητας σε μέλος του κάτω από «αυστηρούς όρους» κατάλληλους για το επιλεγμένο μέσο χρηματοπιστωτικής συνδρομής, κατά δήλωση δε του πρώην υπουργού οικονομικών, κυρίου Ευάγγελου Βενιζέλου, «ο τρόπος του «σχεδίου», υποδείχθηκε από τους δανειστές», κυνική ομολογία κατάλυσης του Συντάγματος και παράδοση της Ελλάδος ΑΜΑΧΗΤΙ στην βουλιμία των «επελαυνουσών μεραρχιών» των διεθνών τοκογλύφων που επέπεσαν ως ύαινες επί του ιερού σώματος της Ελλάδος.

Όθεν, η ανυπακοή στην Λαϊκή εντολή, η αδρανοποίηση, η αλλοίωση και εν τέλει η κατάλυση της ισχύος της υπέρτατης εξουσίας της Λαϊκής Κυριαρχίας από τα ίδια τα όργανα λειτουργίας της Πολιτείας, είναι όλως παράνομη και εντάσσεται στην επιρροή των διατάξεων της 3^ης παραγράφου του 120^ου άρθρου του Συντάγματος, εκεί όπου ενσωματώνονται όλα τα εγκλήματα που ταυτοποιούνται υπό του 134^ου άρθρου του Ποινικού Κώδικα αλλά και στην 2^α παράγραφο του 2^ου άρθρου του Νόμου 265/1976 «Περί ευθύνης του Προέδρου της Δημοκρατίας». Ουδεμία λοιπόν έννομη εξουσία εδράζεται σε αυτήν την προσβολή της έκφανσης της Δημοκρατίας. Το έγκλημα έχει ολοκληρωθεί με σφετερισμό της ιδιότητος των οργάνων του κράτους τα οποία ενήργησαν υπηρετώντας αλλότριους σκοπούς. Και το έγκλημα είναι διαρκές και ενεστώς, διότι:

Κατά παράβαση του 79^ου άρθρου του Συντάγματος, η δουλικά υποχείρια Νομοθετική λειτουργία παραχωρεί παρανόμως την αποκλειστική εξουσία της και η Βουλή, ως υποτακτικό των χθόνιων οντοτήτων, εκχωρεί την αρμοδιότητά της να εγκρίνει και να εκτελεί το περιεχόμενο του προϋπολογισμού του Κράτους, εξουσιοδοτώντας τον Υπουργό Οικονομικών να ενεργεί ανεξέλεγκτα και να λαμβάνει μέτρα μείωσης των δαπανών ύψους έως και 2% επί του ΑΕΠ (4-5 δις ευρώ ετησίως) συμβάλλοντας έτσι στην παραχώρηση σημαντικών τομέων της δημοσιονομικής κυριαρχίας και άλλων εθνικών δικαιωμάτων μας.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο, η Χώρα αποτελεί τιμάριο των δανειστών, δεν συνιστά απλώς «προτεκτοράτο», δεν έχει μόνο απολέσει την Εθνική της Ανεξαρτησία, Κυριαρχία και Αξιοπρέπεια, αλλά είναι και «θύμα» μιας επίπλαστης, υποχρεωτικά ξένης αλλά εν τούτοις ψεύτικης χρηματικής βοήθειας, που ούτε χρειαζόταν ούτε χρειάζεται, για να πληρώσει ένα χρέος, που μετά την εγκαθίδρυση του Γριμόριου της Δανειακής Συμβάσεως και των παράνομων Μνημονίων, είναι και το ίδιο παράνομο και ακυρώσιμο, τόσο από το εσωτερικό δίκαιο, όσο και το διεθνές ως και αυτό της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.

Η εφαρμογή της Συμβάσεως Δανειακής Διευκόλυνσης και των Μνημονίων για τα οποία στην ολότητά τους και κατά την σύμπλεξή τους, σύμφωνα με το 28° άρθρο του Συντάγματος, δεν έχουμε διεθνείς έγγραφες Συνθήκες αλλά «Σχέδια» και «Δηλώσεις» που εφαρμόστηκαν και εφαρμόζονται χωρίς να έχουν κυρωθεί από την Βουλή και η προσβολή της βουλήσεως του Λαού ως και του πλειοψηφικού αποτελέσματος του Δημοψηφίσματος της 05^ης Ιουλίου 2015, είναι εγκλήματα που τελούν μεταξύ τους σε κακουργηματική συνάφεια και συρροή. Οι μεγαλοσχήμονες δράστες δε, του πολιτικού τυχοδιωκτισμού, που τα διέπραξαν διά της ψήφου των σε ένα Κοινοβούλιο υψηλού κινδύνου, όπως απαιτούσαν οι δανειστές, τελούσαν υπό την εξουσία τρίτων και άσκησαν εξουσία που οι ίδιοι ή άλλος κατέλαβε, με τους τρόπους και τα μέσα που προβλέπει το άρθρο 134 του Ποινικού Κώδικα, οπότε ελέγχονται υπό το πρίσμα αυτού.

Υπό αυτά τα δεδομένα, όσες Δανειακές Συμβάσεις και Μνημόνια περιέχουν παραχωρήσεις οι οποίες, κατά τις διατάξεις του 36^ου άρθρου του Συντάγματος «….επιβαρύνουν ατομικά τους Έλληνες, δεν ισχύουν χωρίς τυπικό νόμο που τις κυρώνει», κατά ρητή δε συνταγματική πρόβλεψη, η δικαιική ισχύς αλλά και η υλοποίησή τους αρχίζει μόνο από και με νόμο που θα κυρώσει η ίδια η Βουλή.

Η Ελλάδα, με το Ν.Δ 402/1974 κύρωσε την Συνθήκη της Βιέννης του 1969 και με τον Νόμο 1981/1991 κύρωσε και την του 1986 και οι Συνθήκες αυτές ρυθμίζουν την εγκυρότητα των συνθηκών στο Διεθνές Δίκαιο.

Κατά το 46° άρθρο των ανωτέρω Συμβάσεων: «Κράτος δεν μπορεί να επικαλεσθεί το γεγονός ότι η συναίνεσή του να δεσμευθεί από τη συνθήκη εδόθη κατά παραβίαση διατάξεως του εσωτερικού δικαίου, σχετικής με την αρμοδιότητα συνομολογήσεως συνθηκών ως ελάττωμα της συναινέσεώς του, εκτός εάν η παραβίαση αυτή ήταν έκδηλη και αφορούσε κανόνα εσωτερικού δικαίου θεμελιώδους σημασίας», και ως «κανόνες θεμελιώδους σημασίας» για την Ελλάδα, νοούνται, οι κανόνες της συνταγματικής της τάξης που είναι υπέρτεροι όλων από έποψη δικαιικής ισχύος, είναι θεμελιώδεις γιατί επ’ αυτών εδράζονται και απορρέουν όλοι οι άλλοι και συγχρόνως αποτελούν τις βάσεις του Πολιτεύματος της, πράγμα που σημαίνει ότι παραβιαζόμενοι καταλύεται το ίδιο το Πολίτευμα. Αφού λοιπόν, διεθνείς συμβάσεις συνήφθησαν και ίσχυσαν με τέτοιες παραβιάσεις, είναι νομικώς ανυπόστατες και ακυρώσιμες και ως τέτοιες δεν παράγουν έννομα αποτελέσματα, πράγμα που σημαίνει ότι η Χώρα σταματά να πληρώνει τα χρέη που μέσω τέτοιων Συμβάσεων ανέλαβε δεδομένου ότι κείνται εκτός του κανονιστικού πλαισίου της Συνθήκης για την Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Τα αμετροεπή κρατικά όργανα, το πολιτικό προσωπικό και το βαθύ κράτος που υλοποιούν απ’ ευθείας περιεχόμενα τέτοιων συνθηκών, που φυλάκισαν σε αλλεπάλληλες παγίδες Μνημονίων, που χρεοκόπησαν και εξευτέλισαν έναν ικανότατο Λαό που ζει σε μία πάμπλουτη χώρα, στοιχειοθετούν, τουλάχιστον, με σφετερισμό της ιδιότητάς τους ως κρατικών οργάνων, την περίπτωση των διατάξεων του 134^ου άρθρου του Ποινικού Κώδικος και ουδείς νόμος θα τα αμνηστεύσει από τις ευθύνες τους.

Είναι εξόχως θλιβερό σύμπτωμα εάν μέχρι τούδε δεν προκάλεσε την προσοχή Υμών και δεν Σας ανησύχησε ο τρόπος με τον οποίο παρασκευάσθηκε ο σφετερισμός «…της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή…». Μας γεννάται δε ευλόγως το ερώτημα εάν και κατά πόσον και Υμείς συμμετέχετε στο βρόμικο παιχνίδι της ανείπωτης εθνικής καταστροφής από την εποχή της απελευθέρωσης. Εάν και Υμείς δεν είσθε υπαίτιοι για την συμφορά του Έθνους, εάν και Υμείς δεν ευθύνεσθε γιά την απροσχημάτιστη ύβρη, το ψέμα, την απάτη και την καταφρόνηση προς τις ελευθερίες του Λαού, τα δικαιώματα του οποίου, διά των πράξεων και των παραλείψεών σας απεμπολείτε συμμετέχοντας και συγκαλύπτοντας το ειδεχθές έγκλημα, της κατάλυσης του υπερτάτου Νόμου του Κράτους, του Συντάγματος.

 

ΘΕΜΑ 8^ον

Διά της υπ’ αριθμόν 193/2015 αποφάσεως του Α1 Τμήματος του Αρείου Πάγου ο υπό την επωνυμία ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ-ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΙΣ «ΕΛ.ΛΑ.Σ.» Πολιτικός φορέας, εδρεύων στην Αθήνα, οδός Ευριπίδου αριθμός 57, Τ.Κ: 10554, Α.Φ.Μ: 997186378, Δ.Ο.Υ: Α’ Αθηνών που εκπροσωπείται νόμιμα, και ήδη εγκαλών διά τη παρούσης, ανακηρύχθηκε ως συμμετέχων στις Βουλευτικές εκλογές της 20^ης Σεπτεμβρίου 2015.

Εκ του γεγονότος ότι οι οικονομικές μας δυνατότητες ήταν πενιχρές, αποφασίσαμε να ορίσουμε υποψηφίους μόνο σε είκοσι επτά (27) εκλογικές περιφέρειες.

Σύμφωνα με το 71° άρθρο του 26/2012 Προεδρικού Διατάγματος, εκτυπώσαμε και αποστείλαμε εμπροθέσμως με μεταφορικά μέσα, με δικά μας έξοδα, στον εκάστοτε Αντιπεριφερειάρχη της περιφερειακής ενότητας της έδρας κάθε νομού επαρκή αριθμό ψηφοδελτίων που να πληροί τις ανάγκες των εκλογικών τμημάτων της κάθε περιφέρειας.

Μετά το πέρας της εκλογικής διαδικασίας, σύμφωνα με τον πίνακα ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων του Υπουργείο Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, πέραν των είκοσι επτά (27) εκλογικών περιφερειών που είχαμε δηλώσει τους υποψηφίους βουλευτές προς τον κύριο Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου (ΣΧΕΤΙΚΟ 12), ο πολιτικός μας φορέας παραδόξως εφέρετο ότι είχε λάβει ψήφους και σε επί πλέον επτά (7) τον αριθμό εκλογικές περιφέρειες της επικράτειας, ως κατωτέρω, με τον αντίστοιχο αριθμό ψήφων, στις οποίες ΔΕΝ είχαμε δηλώσει υποψηφίους, ΔΕΝ είχαμε εκλογικό αντιπρόσωπο και ΟΥΔΕΝ ψηφοδέλτιο βρισκόταν στα αρμόδια εκλογικά τμήματα, ήτοι:

1. ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΝΟΜΟΥ ΖΑΚΥΝΘΟΥ Αριθμός ψήφων 11.

2. ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΝΟΜΟΥ ΚΕΡΚΥΡΑΣ Αριθμός ψήφων 18.

3. ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΝΟΜΟΥ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ Αριθμός ψήφων 29.

4. ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΙΑ ΝΟΜΟΥ ΛΑΚΩΝΙΑΣ Αριθμός ψήφων 2.

5. ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΝΟΜΟΥ ΛΕΥΚΑΔΑΣ Αριθμός ψήφων 6.

6. ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΦΡΕΙΑ ΝΟΜΟΥ ΠΡΕΒΕΖΑΣ Αριθμός ψήφων 20.

7. ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΡΙΦΕΡΕΙΑ ΝΟΜΟΥ ΦΩΚΙΔΑΣ Αριθμός ψήφων 1.

Το παράνομο αυτό γεγονός, ως γενεσιουργό αιτία κατάλυσις του Συνταγματικού Χάρτου της Χώρας και βιαίας μεταβολής του Πολιτεύματος, κατ’ επιταγή των διατάξεων της 4^ης παραγράφου του ακροτελεύτιου άρθρου 120 του Συντάγματος και υπό τις επιταγές των Διατάξεων των παραγράφων 2^ας και 3^ης του 1^ου άρθρου αυτού, ως και υπό την επίκληση του υπερσυνταγματικής δυνάμεως αξιώματος: «Υπέρ πάντων Νόμος είναι η σωτηρία του Έθνους και του Λαού», ο πολιτικός μας φορέας, ως συνταγματικός θεσμός, διεκδικώντας και υπερασπιζόμενος τα Συνταγματικά μας δικαιώματα, ως Ελληνίδες και Έλληνες το γένος, ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΑΜΕ και ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΜΕ πάντες τους κατωτέρω αναφερομένους (ΣΧΕΤΙΚΟ 13), ήτοι τους:

1. Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας

2. Πρωθυπουργό της χώρας

3. Την Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων

4. Το Υπουργικό Συμβούλιο της απελθούσης και της τωρινής Κυβέρνησης

5. Τους αρχηγούς και τους συντελεστές των κομμάτων που εκδήλωσαν ενδιαφέρον για την κάθοδό τους στις Εθνικές εκλογές της 20^ης Σεπτεμβρίου 2015

6. Τους αρμόδιους φορείς του Υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης

7. Τους αρμόδιους φορείς της Δικαστικής εξουσίας οιουδήποτε βαθμού δικαιοδοσίας

8. Την εταιρεία SingularLogic(παλαιότερα γνωστή ως η Kohlberg Kravis Roberts & Co), η οποία έχουσα το μονοπώλιο της ηλεκτρονικής διαχείρισης των εκλογών διενήργησε και τις Εθνικές εκλογές της 20^ης Σεπτεμβρίου 2015 και

9. Οιονδήποτε εμπλεκόμενο φορέα τόσο για την προκήρυξη όσο και για την διενέργεια των Εθνικών εκλογών της 20^ης Σεπτεμβρίου 2015,

ως ΕΚΤΡΟΠΕΙΣ της μορφής του πολιτεύματος και ολετήρες του Έθνους μας, διότι διά της παραλείψεως οφειλομένων νομίμων ενεργειών των, κατά παράβαση των αρχών της χρηστής διοίκησης και της διαφάνειας ή κατά κατάχρηση εξουσίας, με βία κατέλυσαν, μετέβαλαν, αλλοίωσαν, το δημοκρατικό πολίτευμα που στηρίζεται στην Λαϊκή κυριαρχία και καταστρατηγήσαντες τις θεμελιώδεις αρχές και τους θεσμούς του, διέπραξαν, κατά συναυτουργία, το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας του 134^ου άρθρου του ΠΚ, καταργώντας κάθε έννοια ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ και τούτο διότι ένας έκαστος τούτων, κατά το μέρος της ευθύνης που του αναλογεί και άπαντες προφανώς συλλογικώς δρώντες, προέβησαν στην αλλοίωση της βούλησης του εκλογικού σώματος και του δικαιώματος του Λαού να εκλέγει την Βουλή και με πρόθεση προκάλεσαν την παραγωγή απατηλής έκβασης της εκλογής διά της νοθεύσεως του γνησίου εκλογικού αποτελέσματος των εκλογών της 20^ης Σεπτεμβρίου 2015.

Επειδή το ανωτέρω πασίδηλο γεγονός συνιστά και την κατά το άρθρο 187 του ΠΚ σύσταση εγκληματικής οργάνωσης αλλά και προσβολή της προσωπικότητάς μας, κυρίως δε συνιστά πράξη αυτόχρημα ανίερη και ανήθικη εις βάρος του Ελληνικού Λαού.

Επειδή η μη εγκυρότητα της εκλογικής διαδικασίας είναι πλέον δεδομένη και επιφέρει την διακύβευση των ημετέρων συνταγματικών δικαιωμάτων και των του Ελληνικού Λαού.

Επειδή η προκύψασα κυβέρνηση και η προς ορκωμοσία Βουλή είναι πολιτειακοί φορείς ανυπόστατοι και αντισυνταγματικοί, ως προϊόν νοθείας και απάτης, ασκώντας τα Συνταγματικά μας δικαιώματα, δι’ εφαρμογής του Δικαιϊκού αξιώματος της παρακαταθήκης του αλήστου μνήμης Καθηγητού του Συνταγματικού Δικαίου Αλέξανδρου Σβώλου ότι: «Η εκτέλεσις του καθήκοντος απέναντι εις τον κυρίαρχον Ελληνικόν Λαόν δεν πρέπει να έχη όρια», διά του υπ’ αριθμού 3124/03-10-2015 πρωτοκόλλου της Βουλής θέσαμε υπ’ όψιν του Προέδρου αυτής και διά των υπ’ αριθμών 7107/05-10-2015 και 4512/05-102015 πρωτοκόλλων του Αρείου Πάγου (ΣΧΕΤΙΚΟ 14), ζητήσαμε την παρέμβαση των υπηρετούντων την αξιοπρέπεια του Έθνους φορέων της Δικαιοσύνης, ως το οχυρό της Δημοκρατίας, κατά οιουδήποτε παρανομούντος και τούτο προς διεξαγωγή εισαγγελικής έρευνας σχετικής με την διάπραξη των συγκεκριμένων ανωτέρω αδικημάτων που επιφέρουν την κατάλυση του Δημοκρατικού Πολιτεύματος της Χώρας, αιτούμενοι και την αρωγή της Ολομέλειας των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος (ΣΧΕΤΙΚΟ 15).

Προς κατάπληξή μας, οι πάντες, εν χορώ, εποίησαν την νήσσαν επί της συγκεκριμένης καταγγελίας μας ο δε πανίσχυρος, υπό την λεοντή της τηβέννου, αυθάδης αρμόδιος Εισαγγελεύς, ο χρεωθείς την 05-10-2015 την καταγγελία μας, από υπερβάλλοντα ζήλο και μετά σπουδής είχε θέσει αυτήν στο Αρχείο ήδη από την 08-09-2015 (ΣΧΕΤΙΚΟ 16), στην διαμαρτυρία μας δε για το διαπραχθέν εκ μέρους του ατόπημα, χασκογελώντας μπροστά σε αυτήν την ασέλγεια επί του πολιτεύματος, επέλεξε να καλύψει, ως δικολάβος, τα διαβρωτικά φαινόμενα του Πολιτεύματος και παραβλέποντας την συνταγματική του ευθύνη ως όργανο της κατά το 26° άρθρο του Συντάγματος τρίτης λειτουργίας, εξεστόμισε, εκ του όρκους των οδόντων του, την αναίσχυντη έκφρασή του: «Αυτή είναι η απόφασή μου και πηγαίνετε παρά πέρα και εάν βρείτε άκρη ελάτε να μου πείτε και εμένα».

Η επονείδιστη και προειλημμένη απόφασής του είναι αποκρουστέα. Τέτοια περιφρόνηση στην βούληση του εκλογικού Σώματος και τέτοιος πρωτόγνωρος αμοραλισμός και προσβολή των δομών του πολιτεύματος, όπως «της ανάδειξης του νομοθετικού σώματος με άμεση, καθολική και μυστική ψηφοφορία», συνιστούν την εκ μέρους της Δικαστικής εξουσίας, κατάλυση του Συντάγματος, διά την οποία, διά της παρούσης μας και την εγκαλούμε.

 

ΘΕΜΑ 9^ον

Με την αναθεώρηση του Συντάγματος της Ζ’ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων της           6^ης Ιουνίου 2001, κατοχυρώθηκαν οι Ανεξάρτητες Αρχές, ένας νεωτερισμός του ευρωπαϊκού δημοσίου δικαίου, ως θεσμός εγγύησης των θεμελιωδών δικαιωμάτων, ζητήματα που άπτονται της πολιτειακής μας τάξης και είναι «μία μορφή οργάνωσης και άσκησης της κρατικής εξουσίας». Η θεσμική αυτή καινοτομία, ως όργανο του νομικού προσώπου του Κράτους, διαδραματίζει πλέον πρωτεύοντα ρόλο στην Ελληνική έννομη τάξη διότι της έχει ανατεθεί η εποπτεία επί ευαίσθητων τομέων της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής ζωής, με σκοπό αφ’ ενός την κοινωνική ρύθμιση και αφ’ ετέρου την προστασία των ατομικών ελευθεριών αλλά και των κοινωνικών δικαιωμάτων από τους κινδύνους, οι οποίοι αναδύθηκαν ως συνέπεια των τεχνολογικών εξελίξεων.

Ωστόσο η πρόβλεψη αυτή αναφέρεται μόνο στις πέντε συνταγματικά κατοχυρωμένες Ανεξάρτητες Αρχές οι οποίες αναγνωρίστηκαν με την αναθεώρηση, ήτοι:

1) την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων (άρθρο 9Α), 2) το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης (άρθρο 15§2), 3) την Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (άρθρο 19§2), 4) το Ανώτατο Συμβούλιο Επιλογής Προσωπικού (άρθρο 103§7) και 5) τον Συνήγορο του Πολίτη (άρθρο 103§9), στις οποίες δεν περιλαμβάνεται η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων αλλά ούτε προβλέπεται από το Σύνταγμα Ανεξάρτητη Αρχή για τον προσδιορισμό και την είσπραξη φόρων και λοιπών δημοσίων εσόδων, ο κανονισμός δε της Βουλής προβλέπει τον τρόπο άσκησης κοινοβουλευτικού ελέγχου για την δράση των πέντε Ανεξάρτητων Αρχών οι οποίες έχουν ειδικό και συγκεκριμένο αντικείμενο, δεν υποκαθιστούν το κράτος και δη την εκτελεστική εξουσία αυτού, ούτε είναι δυνατή η ανάθεση σε αυτές αρμοδιοτήτων που ανήκουν στον στενό πυρήνα του Κράτους. Κατά τις μη αναθεωρητέες διατάξεις της 2^ας παραγράφου του 26^ου άρθρου του Συντάγματος που προσδιορίζει την τριμερή διάκριση των εξουσιών, κάθε ανατροπή και παρέκκλησις εξ αυτών προξενεί τον, εκ της 3^ης παραγράφου του 120^ου άρθρου του Καταστατικού Χάρτη της Χώρας, σφετερισμό αυτού.

Στο σχέδιο συμφωνίας, το οποίο κατέθεσε το καρτέλ, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, στο Eurogroup της 25^ης Ιουνίου 2015 και απέρριψε η Ελληνική κυβέρνηση, θέτοντάς το προς έγκριση ή απόρριψη από τον Ελληνικό Λαό στο Δημοψήφισμα της 5^ης Ιουλίου 2015, απαιτείτο και η ίδρυση Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων. Ειδικότερα, στην 15^η σελίδα της προταθείσης συμφωνίας και στο κεφάλαιο «Μεταρρυθμίσεις φορολογικής διοίκησης» απαιτείτο ρητώς, ως υποχρέωση της Ελλάδας: «Οι Αρχές θα: θεσπίσουν νομοθεσία για την εγκαθίδρυση μίας ανεξάρτητης φορολογικής και τελωνειακής αρχής, η οποία θα είναι πλήρως λειτουργική ως το τέλος Ιουνίου 2016 και θα ενσωματώσει όλο το προσωπικό και τις αρμοδιότητες που σχετίζονται με τα φορολογικά και τελωνειακό έσοδα, συμπεριλαμβανομένου και του Σ.Δ.Ο.Ε. Ως τον Οκτώβριο του 2015, θα διοριστεί το Διοικητικό Συμβούλιο και θα θεσπιστεί κατά προτεραιότητα παράγωγη νομοθεσία σχετικά με το νόμο για την αυτόνομη αρχή φορολογικής διοίκησης».

Την πρόταση αυτή, μαζί με όλο το σχέδιο, απέρριψε ο Ελληνικός Λαός με την συντριπτική πλειοψηφία του 61,31%, αλλά στην συνέχεια, οι δόλιες λειτουργίες της Πολιτείας εν χορώ, κατά σφετερισμό του Συντάγματος και περιφρόνηση της Λαϊκής κυριαρχίας, επέβαλαν αυτή πραξικοπηματικούς, με τον Νόμο 4336/2015 (ΦΕΚ Α94/14-06-2015), που περιλαμβάνει την συμφωνία-μνημόνιο, και προς υλοποίηση των αντισυνταγματικών προαπαιτούμενων, ψηφίσθηκε στην Βουλή ο εκτρωματικός Νόμος 4389/2016 (ΦΕΚ Α94/27-5-2016), διά του οποίου ιδρύθηκε η εν λόγω ανεξάρτητη αρχή, με τις ίδιες ακριβώς αρμοδιότητες-εξουσίες και σκοπό, που αναφέρονταν στην απορριφθείσα, από τον Ελληνικό Λαό, πρόταση συμφωνίας της            25^ης Ιουνίου 2015.

Ουδεμία όμως διάταξη του Συντάγματος εξουσιοδοτεί τον κοινό νομοθέτη να αφαιρεί αρμοδιότητες της εκτελεστικής λειτουργίας από την Κυβέρνηση και να τις αναθέτει σε άλλες Αρχές όπως, κατά παράβαση των διατάξεων του Συντάγματος και σφετερισμού αυτού, προέβει με την επιβολή του Νόμου 4389/2016 διά του οποίου καθιερώθηκε Ανεξάρτητη Αρχή, χωρίς νομική προσωπικότητα, με την επωνυμία Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων (Α.Α.Δ.Ε.), η οποία, ουδεμία σχέση έχουσα με την δικαιοδοσία, την έννοια και τον σκοπό των πέντε Ανεξαρτήτων Αρχών, πλην του νόθου χαρακτηρισμού «Ανεξάρτητη», πάσχει από έλλειμμα δημοκρατικής νομιμοποίησής της.

Ιδρύθηκε έτσι, ένα νόθο «κράτος εν κράτει», υπερπαρασυνταγματικό πολιτικό και νομικό υβρίδιο, ένας τεχνοκρατικός μηχανισμός ο οποίος, καθ’ υπέρβαση της αρχής της διάκρισης των εξουσιών παραβιάζει το ίδιο το Σύνταγμα και κατά σφετερισμό των διατάξεων του 26^ου άρθρου αυτού, εμφυτεύτηκε υπούλως και λειτουργεί παρανόμως, ως υποβόσκουσα τέταρτη λειτουργία σύνταξης της Πολιτείας και μάλιστα υπό ένα ιδιότυπο «αρχηγικό» καθεστώς επικυριαρχίας και κακέκτυπο φεουδαρχισμού, αφού σε ουδέναν έλεγχο νομιμότητας υπόκειται και χωρίς να δεσμεύεται από τις εγγυήσεις ευθύνης και λογοδοσίας, που είναι προϋπόθεση του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος, εκφεύγει του ιεραρχικού κοινοβουλευτικού ελέγχου και της εποπτείας της κεντρικής διοίκησης και δεν έχει υποχρέωση υπακοής έναντι των οργάνων της εκτελεστικής λειτουργίας, ούτε πολιτική ευθύνη, ίσταται δε μακριά από κάθε κοινωνικό έλεγχο και λογοδοσία, παρά το ότι έχει υποκαταστήσει τον στενό πυρήνα της κρατικής εξουσίας η οποία απεκδύεται από οποιαδήποτε δικαιοδοσία και ανάμιξη σε έναν κρίσιμο τομέα, όπως η φορολογική διοίκηση και η είσπραξη των δημοσίων εσόδων αλλά και της πληθώρας των λοιπών αρμοδιοτήτων, κατά τα περιγραφόμενα στον Νόμο 4389/2016 πεδία «αρμοδιοτήτων της Αρχής» κατά τα οποία της εκχωρούνται σημαντικές αρμοδιότητες άσκησης κανονιστικής εξουσίας και ιστάμενη αύτη υπέρ των νόμων και των συνταγματικών διατάξεων δρά ανεξέλεγκτα στους κόλπους του κράτους.

Ειδικότερα, σύμφωνα με το 1° άρθρο του Νόμου 4389/2016: «Συνιστάται Ανεξάρτητη Διοικητική Αρχή χωρίς νομική προσωπικότητα με την επωνυμία Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων (Α.Α.Δ.Ε), (στο εξής η «Αρχή») με σκοπό τον προσδιορισμό, την βεβαίωση και την είσπραξη των φορολογικών, τελωνειακών και λοιπών δημοσίων εσόδων που άπτονται των πεδίων αρμοδιοτήτων της.

2. Η Αρχή απολαύει λειτουργικής ανεξαρτησίας και οικονομικής αυτοτέλειας και δεν υπόκειται σε έλεγχο ή εποπτεία από κυβερνητικά όργανα, κρατικούς φορείς ή άλλες διοικητικές αρχές.

3. Από την έναρξη λειτουργίας της Αρχής καταργείται η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων του Υπουργείου Οικονομικών, καθώς και η θέση του Γενικού Γραμματέα που προΐσταται αυτής».

Σύμφωνα με το 2° άρθρο του Νόμου 4389/2016: «1. Η Αρχή ασκεί όλες τις αρμοδιότητες της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων (Γ.Γ.Δ.Ε.) του Υπουργείου Οικονομικών, που προβλέπονται, κατά την ημερομηνία έναρξης λειτουργίας της, στις διατάξεις της Υποπαραγράφου Ε2 της παραγράφου Ε΄ του άρθρου πρώτου του Νόμου 4093/2012 (Α‘ 222), σε οποιαδήποτε άλλη διάταξη της κείμενης νομοθεσίας, συμπεριλαμβανομένων και των κανονιστικών πράξεων του Υπουργού Οικονομικών, του Αναπληρωτή Υπουργού και του Υφυπουργού Οικονομικών, καθώς και τις αρμοδιότητες που της ανατίθενται με τον παρόντα νόμο και με οποιαδήποτε άλλη γενική ή ειδική διάταξη.

2. Η Αρχή έχει, ιδίως, τις ακόλουθες αρμοδιότητες: α) τον προσδιορισμό, την βεβαίωση και την είσπραξη των φορολογικών και τελωνειακών εσόδων, καθώς και την είσπραξη λοιπών δημοσίων εσόδων,

β) την παρακολούθηση και τον έλεγχο της πορείας της βεβαίωσης και της είσπραξης των δημοσίων εσόδων και της εφαρμογής της κείμενης νομοθεσίας για την είσπραξη δημοσίων εσόδων,

γ) τη λήψη και την εφαρμογή των αναγκαίων μέτρων για την αποτελεσματική και αποδοτική λειτουργία των φορολογικών, τελωνειακών και λοιπών υπηρεσιών της, στους τομείς της καταπολέμησης της φοροδιαφυγής, του λαθρεμπορίου, της φορολογικής απάτης και της παραοικονομίας, της εφαρμογής των διατάξεων της φορολογικής και τελωνειακής νομοθεσίας, της βεβαίωσης και είσπραξης και της βελτίωσης της εισπραξιμότητας των δημοσίων εσόδων,

δ) την έκδοση κανονιστικών αποφάσεων, εγκυκλίων, οδηγιών και λοιπών διοικητικών εγγράφων που αφορούν εν γένει στην ερμηνεία και στην εφαρμογή των διατάξεων της φορολογικής, τελωνειακής και λοιπής νομοθεσίας που σχετίζεται με τους τομείς αρμοδιότητάς της,

ε) την έκδοση κανονιστικών αποφάσεων, εγκυκλίων, οδηγιών, ατομικών διοικητικών πράξεων και λοιπών διοικητικών εγγράφων που αφορούν σε θέματα οργάνωσης υπηρεσιών και διαχείρισης των πάσης φύσεως πόρων της,

στ) τη λήψη και την εφαρμογή των αναγκαίων μέτρων για την προστασία της δημόσιας υγείας, του περιβάλλοντος και των συμφερόντων των καταναλωτών, καθώς και για την συμβολή στην υγιή λειτουργία της αγοράς, στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και καινοτομίας της χημικής βιομηχανίας και την παροχή σχετικής επιστημονικής υποστήριξης σε δικαστικές, αστυνομικές και λοιπές κρατικές Αρχές και υπηρεσίες,

ζ) το στρατηγικό και επιχειρησιακό σχεδίασμά των δράσεων όλων των υπηρεσιών της και την κατάρτιση στοχοθεσίας και δεικτών απόδοσης,

η) την κατάρτιση των επιμέρους επιχειρησιακών σχεδίων φορολογικών, τελωνειακών και λοιπών ελέγχων αρμοδιότητάς της και τον προγραμματισμό ελέγχων για τη διαπίστωση της εφαρμογής της φορολογικής, τελωνειακής και λοιπής νομοθεσίας αρμοδιότητάς της. Επίσης, την αξιολόγηση και την ιεράρχηση των αιτημάτων ελέγχου που υποβάλλονται από άλλους φορείς,

θ) τον εντοπισμό φαινομένων φοροδιαφυγής, λαθρεμπορίου, φορολογικής απάτης, παραεμπορίου και παραοικονομίας και τον καταλογισμό της διαφεύγουσας φορολογητέας ύλης,

ι) τον εντοπισμό φαινομένων διαφθοράς, αδιαφανών διαδικασιών, αναποτελεσματικότητας, χαμηλής παραγωγικότητας και ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών και μη τήρησης της νομιμότητας που τυχόν παρατηρούνται στη λειτουργία και στη δράση των φορολογικών, τελωνειακών και λοιπών υπηρεσιών της,

ια) την εποπτεία και το συντονισμό των ελεγκτικών φορολογικών, τελωνειακών και λοιπών υπηρεσιών που υπάγονται σε αυτήν, καθώς και την αξιολόγηση και τον έλεγχο των αποτελεσμάτων της δράσης τους σε σχέση με την επίτευξη των στόχων που έχουν τεθεί με βάση τον επιχειρησιακό σχεδίασμά ελέγχων και τα προγράμματα επιχειρησιακής δράσης που έχει καταρτίσει η Αρχή,

ιβ) την εισήγηση νομοθετικών διατάξεων και μέτρων για την ενίσχυση της φορολογικής και τελωνειακής συμμόρφωσης και την υποβολή προτάσεων για τη βελτίωση και την επιτάχυνση της εισπραξιμότητας των δημοσίων εσόδων..»

Στην 3^η παράγραφο του 2^ου άρθρου ορίζεται ότι: «Με αποφάσεις του Υπουργού Οικονομικών ή του καθ’ ύλην αρμόδιου Αναπληρωτή Υπουργού ή Υφυπουργού Οικονομικών, που δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, δύνανται να μεταβιβάζονται και να περιέρχονται στην Αρχή περαιτέρω αρμοδιότητες που κατά την κείμενη νομοθεσία ασκούνται από τον Υπουργό Οικονομικών ή τον αρμόδιο Αναπληρωτή Υπουργό ή Υφυπουργό Οικονομικών ή τους Προϊσταμένους των οργανικών μονάδων του Υπουργείου Οικονομικών και κείνται εντός του πεδίου των αρμοδιοτήτων της Αρχής.

Οι αρμοδιότητες αυτές ασκούνται από τον Διοικητή της Αρχής, ο οποίος μπορεί να τις μεταβιβάζει σε υφιστάμενα όργανα της Αρχής ή να εξουσιοδοτεί αυτά, κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο άρθρο 14 του παρόντος».

Σύμφωνα δε με την 4^η παράγραφο αυτού: «Οι αρμοδιότητες που περιέρχονται στην Αρχή ή στα όργανα αυτής, σύμφωνα με το παρόν άρθρο, καθώς και αυτές που έχουν ήδη μεταβιβασθεί στη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων και κείνται εντός του πεδίου των αρμοδιοτήτων της Αρχής, δεν μπορούν να αναμεταβιβασθούν στον Υπουργό Οικονομικών ή στον Αναπληρωτή Υπουργό ή στον Υφυπουργό Οικονομικών ή σε άλλα κυβερνητικά όργανα με μεταγενέστερη κανονιστική διοικητική πράξη».

Το 3° άρθρο του Νόμου 4389/2016 παραβιάζει ευθέως την 1^η παράγραφο του 103^ου άρθρου του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο: « Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι εκτελεστές της θέλησης του Κράτους καί υπηρετούν το Λαό οφείλουν πίστη στο Σύνταγμα και αφοσίωση στην Πατρίδα. Τα προσόντα και ο τρόπος του διορισμού τους ορίζονται από το νόμο», εν αντιθέσει προς τους αόριστους και αμφιλεγόμενους όρους που εμπεριέχονται στο καταλύον το Σύνταγμα 3° άρθρο του Νόμου 4389/2016 που ορίζει ότι: «Ο πρόεδρος, τα μέλη του Συμβουλίου Διοίκησης, ο Εμπειρογνώμονας και ο Διοικητής κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, δεσμεύονται μόνο από το νόμο και τη συνείδησή τους και δεν υπόκεινται σε ιεραρχικό έλεγχο ούτε σε διοικητική εποπτεία από κυβερνητικά όργανα ή άλλες διοικητικές αρχές ή άλλον δημόσιο ή ιδιωτικό οργανισμό. Ο Πρόεδρος, τα μέλη του Συμβουλίου Διοίκησης, ο Εμπειρογνώμονας και ο Διοικητής απολαμβάνουν προσωπικής και λειτουργικής ανεξαρτησίας».

Και πάντα τα ανωτέρω κατά παραβίαση της 1^ης παραγράφου του 82^ου άρθρου του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο: «Η Κυβέρνηση καθορίζει και κατευθύνει τη γενική πολιτική της Χώρας, σύμφωνα με τους ορισμούς του Συντάγματος και των νόμων».

Οι υπερσυνταγματικές αρμοδιότητες της Α.Α.Δ.Ε είναι ευρύτατες, περιλαμβάνουσες τις βασικές κανονιστικές και νομοθετικές αρμοδιότητες του Υπουργείου Οικονομικών, για διορισμούς, για δαπάνες του δημοσίου, ακόμα και ζητήματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, του Γενικού Χημείου του κράτους, θέματα δημόσιας υγείας, περιλαμβανομένων των αστυνομικών τεχνικών ελέγχου και των καταναγκαστικών μέτρων είσπραξης των δημοσίων εσόδων αλλά και γιά οποιαδήποτε άλλη αρμοδιότητα της μεταβιβαστεί στο μέλλον από τον υπουργό Οικονομικών, χωρίς να προσδιορίζεται ποιά είναι αυτή και χωρίς να δύναται ο Υπουργός Οικονομικών, κατά το 2° άρθρο του Νόμου 4389/2016, να ανακαλέσει αλλά ούτε και οι κατά το 26° άρθρο του Συντάγματος λειτουργίες σύνταξης της Πολιτείας να ασκήσουν οποιαδήποτε εποπτεία στην Αρχή, κατά το 3° άρθρο του ως άνω Νόμου, κατά δε την 1^η παράγραφο του 5^oυ άρθρου του: «Η Αρχή δεν υπόκειται σε ιεραρχικό έλεγχο ή εποπτεία από τον Υπουργό Οικονομικών».

Η εφαρμογή όμως του Νόμου 4389/2016 επιφέρει την ευθεία παραβίαση άρθρων του Συντάγματος ως της 3^ης παραγράφου του 1^ου άρθρου αυτού, κατά το οποίο: «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα», της 5^ης παραγράφου του 4^ου άρθρου σύμφωνα με το οποίο: «Οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους», τις παραγράφους 1^η και 4^η του 78^ου άρθρου οι οποίες επιτάσσουν: «1. Κανένας φόρος δεν επιβάλλεται ούτε εισπράττεται χωρίς τυπικό νόμο που καθορίζει το υποκείμενο της φορολογίας και το εισόδημα, το είδος της περιουσίας, τις δαπάνες και τις συναλλαγές ή τις κατηγορίες τους, στις οποίες αναφέρεται ο φόρος.

4. Το αντικείμενο της φορολογίας, ο φορολογικός συντελεστής, οι απαλλαγές ή εξαιρέσεις από τη φορολογία και η απονομή των συντάξεων δεν μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο νομοθετικής εξουσιοδότησης, της 1^ης παραγράφου του 77^ου άρθρου κατά το οποίο: «Η αυθεντική ερμηνεία των νόμων ανήκει στη νομοθετική λειτουργία».

Οι παραπάνω αρμοδιότητες της Α.Α.Δ.Ε αφορούν θέματα γενικού και καθολικού χαρακτήρα, τα οποία εμπίπτουν κατ’ εξοχήν στην ύλη του τυπικού νομοθέτη, είναι αντίθετες προς τα οριζόμενα στην 2^α παράγραφο του 43^ου άρθρου το οποίο ορίζει ότι: «Ύστερα από πρόταση του αρμόδιου Υπουργού επιτρέπεται η έκδοση κανονιστικών διαταγμάτων, με ειδική εξουσιοδότηση νόμου και μέσα στα όριά της. Εξουσιοδότηση για έκδοση κανονιστικών πράξεων από άλλα όργανα της διοίκησης επιτρέπεται προκειμένου να ρυθμιστούν ειδικότερα θέματα ή θέματα με τοπικό ενδιαφέρον ή με χαρακτήρα τεχνικό ή λεπτομερειακό», και δεν δύνανται να αποτελέσουν αντικείμενο νομοθετικής εξουσιοδότησης. Κατά τον Νόμο δε 4389/2016, που η Α.Α.Δ.Ε αντικαθιστά την λειτουργία του νομοθέτη σε μία σειρά ζητημάτων γενικής φορολογικής και οικονομικής πολιτικής και διοίκησης θέτοντας παράνομα κανόνες δικαίου, δεν έχει συνταγματικό έρεισμα (ΣτΕ 1934/1998 -1717/2003- 2192/2014 – ΣτΕ 867/2002) αφού η κατάφορη παραβίαση των διατάξεων αυτού καταλύουν τούτο.

Εν συνεχεία, με την υπ’ αριθμό Δ.Π.Δ.Α. Α.Α.Δ.Ε. Γ 1107473 ΕΞ 2017 (ΦΕΚ 2435/17-7-2017) απόφαση του Διοικητή της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων, με θέμα «Ανάθεση είσπραξης δημοσίων εσόδων σε Φορείς Είσπραξης» και σύμφωνα με το νομικό πλαίσιο του άρθρου 6 του Νόμου 4389/2016, ο Διοικητής της Α.Α.Δ.Ε. ανέθεσε την είσπραξη των κάτωθι δημοσίων εσόδων σε φορείς είσπραξης:

α. Βεβαιωμένων Οφειλών σε Δ.Ο.Υ,

β. Τέλη Κυκλοφορίας Οχημάτων,

γ. e–Παράβολο,

δ) Δασμών, φόρων και λοιπών επιβαρύνσεων καθώς και ρυθμισμένων ή μη οφειλών που βεβαιώνονται στα Τελωνεία, καθώς και κάθε μελλοντικό έσοδο προς είσπραξη από την Φορολογική Διοίκηση που θα εντάσσεται σε κάποια από τις ανωτέρω τέσσερις κατηγορίες. Οι φορείς που εξουσιοδοτήθηκαν είναι οι:

1. ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Α.Ε.

2. ALPHA BANK Α.Ε.

3. ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ – Α.Τ.Ε. BANK

4. ΤΡΑΠΕΖΑ EUROBANK – ERGASIAS Α.Ε.

5. ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΙΕΡΙΑΣ

6. ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΣΕΡΡΩΝ

7. ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΧΑΝΙΩΝ

8. ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΔΡΑΜΑΣ

9. ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΕΒΡΟΥ

10. ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΗΠΕΙΡΟΥ

11. ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ

12. ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ

13. ΠΑΓΚΡΗΤΙΑ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ

14. ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΑ Α.Ε. (ΕΛ.ΤΑ)

15. ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

16. ATTICA BANK ΑΝΩΝΥΜΗ ΤΡΑΠΕΖΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ

17. HSBC BANK PLC

18. ΤΑΜΕΙΟ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΩΝ ΚΑΙ ΔΑΝΕ.

Με την ως άνω απόφαση του Διοικητή της Α.Α.Δ.Ε ανετέθη η είσπραξη δημοσίων εσόδων στα προαναφερθέντα ημεδαπά και αλλοδαπά τραπεζικά ιδρύματα και στούς υπόλοιπους φορείς που εκεί αναφέρει, όπως π.χ τα ΕΛ.ΤΑ, μεταβιβάζοντας, από το αρχείο της και θέτοντας στην διάθεσή των όλα τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα των πολιτών, μεταξύ των οποίων και τα δικά μας των εγκαλούντων, χωρίς εμείς να ερωτηθούμε και να δώσουμε την συναίνεσή μας καθ’ όσον η είσπραξη των δημοσίων εσόδων γίνεται πλέον από τα τραπεζικά ιδρύματα χωρίς να προβλέπεται καν η συναίνεση του ενδιαφερομένου για την μεταφορά των ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων του σε μεγάλο αριθμό νομικών προσώπων τα οποία δεν έχουν την ιδιότητα της «φορολογικής αρχής» καθώς και σε μεγάλο αριθμό υπαλλήλων αυτών, στην διάθεση των οποίων είναι όλα τα προσωπικά δεδομένα του φορολογούμενου του οποίου παραβιάζεται κατάφορα η ιδιωτική ζωή, καθώς και ημών των εγκαλούντων, εξαναγκασθέντες να αποδεχτούμε μία δεδομένη κατάσταση για την οποία, ουδέποτε δώσαμε την συναίνεσή μας.

Στα ευαίσθητα αυτά προσωπικά δεδομένα περιλαμβάνονται πληροφορίες όπως, ο Α.Φ.Μ, ο Α.Μ.Κ.Α, η κατοικία, η ηλικία, η κατάσταση της υγείας, η ακίνητη περιουσία, η οικογενειακή κατάσταση, το εισόδημα, οι οφειλές προς την εφορία, Ο.Τ.Α κ.λ.π.

Από την 1^η παράγραφο του 5^ου άρθρου του Συντάγματος, την 1^η παράγραφο του 9Α^ου άρθρου του, σε συνδυασμό με τις διατάξεις της 1^ης παραγράφου του 2^ου άρθρου αυτού, που ανάγει σε πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας τον σεβασμό και την προστασία της αξίας του ανθρώπου, απορρέει, ως ιδιαίτερη εκδήλωση του θεμελιώδους ανθρωπίνου δικαιώματος της προσωπικότητος το δικαίωμα της πληροφορικής αυτοδιάθεσης που απαγορεύει την χρήση προσωπικών δεδομένων από οποιονδήποτε, χωρίς την συγκατάθεση του προσώπου, στο οποίο τα δεδομένα αυτά αναφέρονται, η προστασία δε της ιδιωτικής ζωής του «υποκειμένου» εγκαθιδρύεται και προστατεύεται από τον Νόμο 2472/1997 σύμφωνα με την υπ’ αριθμό 3/15 Ιουλίου 2020 απόφαση του Αρείου Πάγου, από το 6° άρθρο της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από το 8° άρθρο της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου ως και από το 8° άρθρο του Χάρτη των θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Δεδομένου ότι το κράτος έχει απεκδυθεί από το σύνολο της εκτελεστικής του αρμοδιότητας σε έναν εξόχως κρίσιμο τομέα, όπως αυτός της φορολογικής νομοθεσίας, της διοίκησης και της είσπραξης των δημοσίων εσόδων, η σύσταση της Α.Α.Δ.Ε συνιστά οπωσδήποτε κατάλυση του Συντάγματος, αφού παραβιάζει ευθέως θεμελιώδεις διατάξεις του, όπως αυτών που αφορούν στην Λαϊκή κυριαρχία και εν γένει στο πολίτευμά μας, αλλά, για να επιβληθεί η απολυταρχία της, έχει πρωτίστως παραβιασθεί κατάφωρα η βούληση του Ελληνικού Λαού, όπως εκφράσθηκε κυριαρχικά στο δημοψήφισμα της 5^ης Ιουλίου 2015 ενάντια, μεταξύ άλλων, στην ίδρυση αυτής της παρακρατικής αρχής, η σύσταση της οποίας αποτελούσε προαπαιτούμενο των  «δανειστών».

Στην θεωρία και την νομολογία γίνεται δεκτό ότι ο στενός πυρήνας του Κράτους ή αλλιώς, η δράση της Διοίκησης που συνδέεται άμεσα με τα θεμέλια της κρατικής κυριαρχίας (ασφάλεια, δικαιοσύνη, φορολογία) τίθεται, ως δέσμη αρμοδιοτήτων, στο πεδίο της κρατικής εξουσιαστικής δράσης που δεν είναι δυνατό να εκχωρηθεί σε ιδιωτικούς φορείς. Προς τούτο, η υπ’ αριθμό 1934/1998 απόφαση του ΣτΕ για τα παρκόμετρα, επισημαίνει ότι: «….οι μνημονευμένες διατάξεις του άρθρου 36 του Δημοτικού και Κοινοτικού Κώδικα και του άρθρου 45 του Νόμου 2218/1994, κατά το μέρος που προβλέπουν ευθέως ή επιτρέπουν την ανάθεση αστυνομικής φύσεως αρμοδιοτήτων (βεβαίωση της παράβασης, ακινητοποίηση οχημάτων, επιβολή προστίμων) σε νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου, αντίκεινται στις θεμελιώδεις διατάξεις των άρθρων 1 παρ. 3 και 26 παρ. 2 του Συντάγματος, κατά την έννοια των οποίων, αστυνομική εξουσία, ως η κατ’ εξοχήν δημόσια εξουσία και έκφραση κυριαρχίας, ασκείται, δια της αστυνομικής αρχής, μόνο από το Κράτος».

Επίσης, με την υπ’ αριθμό 2192/2014 απόφασή του το ΣτΕ έκρινε ότι: «η εθνική άμυνα, η δημόσια τάξη και η κρατική ασφάλεια, ειδικότερες εκφάνσεις των οποίων αποτελεί η πρόληψη και η καταστολή του εγκλήματος, ως κατ’ εξοχήν δημόσιες εξουσίες και εκφράσεις κυριαρχίας, αποτελούν αρμοδιότητες αναπόσπαστες από τον πυρήνα της κρατικής εξουσίας. Για τον λόγο αυτό, η άσκηση των επιμέρους αρμοδιοτήτων που συγκροτούν την αποστολή των σωμάτων αυτών, μη δυνάμενη κατ’ αρχήν να παραχωρηθεί σε ιδιώτες ασκείται, μέσω των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας, μόνον από το κράτος» και αναγνώρισε τους ένστολους, όπως και τους δικαστικούς λειτουργούς, ως ειδική κατηγορία υπαλλήλων που υπηρετούν στον σκληρό πυρήνα του Κράτους (ΣτΕ 867/2002, το Σ 2002, σελ. 653 επ. με αντικείμενο την ιδιωτικοποίηση του ΟΔΔΥ).

Εν όψει των ανωτέρω είναι σαφές ότι, η ανάθεση αρμοδιοτήτων στην Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων που εμπίπτουν στην νομοθετική εξουσία και στον στενό πυρήνα της κρατικής εξουσίας συνεπάγεται την αδυναμία οποιουδήποτε ουσιαστικού ελέγχου και εποπτείας από τα αρμόδια Υπουργεία όπως και την πολιτική ανευθυνότητα των πράξεων του συγκεκριμένου, υφέρποντος οργάνου, που ασκεί de jure και de facto γενική κυβερνητική πολιτική, με την στενή έννοια της κρατικής λειτουργίας, σε βαθμό μάλιστα που να ενδύεται και πολιτικό ρόλο δίχως όμως να εμπίπτει στις εγγυήσεις λογοδοσίας και ευθύνης που θέτει το κοινοβουλευτικό σύστημα για την εκτελεστική εξουσία η οποία ελέγχεται διαρκώς και πρέπει να απολαμβάνει της εμπιστοσύνης της Βουλής κατά τις διατάξεις της 1^ης παραγράφου του 84^ου άρθρου του Συντάγματος κατά το οποίο: «Η Κυβέρνηση οφείλει να έχει την εμπιστοσύνη της Βουλής. Μέσα σε δεκαπέντε ημέρες από την ορκωμοσία του Πρωθυπουργού, η Κυβέρνηση υποχρεούται να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής και μπορεί να τη ζητεί και οποτεδήποτε άλλοτε…» υπό τους ειδικότερους όρους των παραγράφων 2 έως και 7 αυτού.

Στα άρθρα 84 έως 86 του Συντάγματος ορίζεται η πολιτική ευθύνη και λογοδοσία των μελών της κυβέρνησης, γεγονός που πραξικοπηματικώς δεν υφίσταται για την επιβληθείσα, από αλλότριες δυνάμεις, Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων, υποδηλώνοντάς μας και υποδεικνύοντάς μας, μετ’ εμφάσεως, ότι η πατρίδα μας τελεί υπό καθεστώς κατοχής καταργώντας θεμελιώδεις διατάξεις του Καταστατικού Χάρτη της Χώρας και δη τις διατάξεις της 1^ης παραγράφου του 5^ου άρθρου του Συντάγματος που ορίζει ότι: «Καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη», την 2^α δε παράγραφο του 17^ου άρθρου του Συντάγματος που ορίζει ότι: «Κανένας δεν στερείται την ιδιοκτησία του παρά μόνο για δημόσια ωφέλεια… που έχει υποδειχθεί με τον προσήκοντα τρόπο..». Ουδέποτε βέβαια απεδείχθη και μάλιστα «με τον προσήκοντα τρόπο» ότι η δέσμευση και υποθήκευση της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων, η υποβάθμιση και αποφλοίωση της κρατικής κυριαρχίας αφορά «δημόσια ωφέλεια» ή προάγει το «δημόσιο συμφέρον». Απλώς αποτελούν ιδεολογικά και πολιτικά προσχήματα ενός υποταγμένου πολιτικού κατεστημένου που παριστάνει ότι «κυβερνά» την Χώρα.

Αν και η ιδιοκτησία προστατεύεται και από το 1° άρθρο του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του ανθρώπου (ΕΣΔΑ) στο οποίο ορίζεται ότι: « Παν φυσικόν ή νομικόν πρόσωπον δικαιούται σεβασμού της περιουσίας του. Ουδείς δύναται να στερηθή της ιδιοκτησίας αυτού ειμή δια λόγους δημόσιας ωφέλειας και υπό τους προβλεπομένους, υπό του νόμου και των γενικών αρχών του διεθνούς δικαίου, όρους….» και την από 4-11-1950 Διεθνή Σύμβαση της Ρώμης, που αφορά στην προάσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου, ως και το πρόσθετο Πρωτόκολλο των Παρισίων της 20-3-1952, στο πρώτο άρθρο του οποίου προβλέπεται, ότι: «Κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο δικαιούται σεβασμού της περιουσίας του. Κανένας δεν μπορεί να στερηθεί την ιδιοκτησία του παρά μόνο για λόγους δημοσίας ωφελείας και υπό τους προβλεπομένους υπό του νόμου και των γενικών αρχών του διεθνούς δικαίου όρους. Οι προαναφερθείσες διατάξεις δεν θίγουν το δικαίωμα κάθε κράτους να θέσει σε ισχύ νόμους, τους οποίους θα κρίνει αναγκαίους για την ρύθμιση της χρήσεως αγαθών συμφώνως προς το δημόσιο συμφέρον», εν τούτοις, με την συνδρομή της Δικαστικής εξουσίας, τα ανωτέρω αποτελούν γράμμα κενό αφού οι εκδοθησόμενες αποφάσεις της υπεραμύνονται των παρανόμων απαιτήσεων των Τραπεζών και των σαρκοβόρων εταιριών και μάλιστα κατά παρέκκλιση των θέσεων του εισηγητού για το δικαίωμα στην στέγαση, στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ της 23-07-2020, κυρίου Μπαλακρίσναν Ρατζαγκόπαλ, ο οποίος δήλωσε εμφατικά: «Το να χάνεις το σπίτι σου κατά την πανδημία μπορεί να σημαίνει ότι θα χάσεις την ζωή σου… Οι κυβερνήσεις δεν πρέπει να επιτρέψουν να καταστούν άστεγοι οι άνθρωποι επειδή έχασαν την δουλειά τους και δεν μπορούν να πληρώσουν το ενοίκιο ή το στεγαστικό δάνειο» και κατά παράβαση των διατάξεων της 2^ας παραγράφου του 7^ου άρθρου του Συντάγματος κατά το οποίο: «Απαγορεύονται τα βασανιστήρια, οποιαδήποτε σωματική κάκωση, βλάβη υγείας ή άσκηση ψυχολογικής βίας καθώς και κάθε άλλη προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και τιμωρούνται, όπως νόμος ορίζει», που ως γενική αρχή, η διάταξη αυτή δεν αφορά μόνο, αστυνομική συμπεριφορά αλλά και την κρατική βία συνολικά που στην περίπτωση των δόλιων κατασχέσεων και των πλειστηριασμών πραγματώνει όλα τα παραπάνω απαγορευόμενα και τιμωρούμενα. Ποιός όμως εξ υμών, κύριοι της ισταμένης και καθημένης Δικαιοσύνης, θα εφαρμόσει την διάταξη κόντρα στις ορέξεις της Κόζα Νόστρα των αρπακτικών;

Στην 1^η παράγραφο του 21^ου άρθρου ορίζεται: «Η οικογένεια ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του έθνους καθώς και ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του κράτους». Χωρίς όμως ικανή και αξιοπρεπή κατοικία, όλα τα παραπάνω αποτελούν, κατά τον Όμηρο, «έπεα πτερόεντα» και φυσικά όταν καταβάλλεται «φιλότιμη» προσπάθεια να διασπαράξουν και ό,τι έχει απομείνει, με την συνδρομή επίορκων «επιβολέων του νόμου» που κατακλύζουν τα έδρανα της Θέμιδος και εγκληματούν συνειδητά χωρίς ευαισθησία και συναίσθηση για τα δράματα που παίζονται στην Ελληνική κοινωνία και την δυστυχία που σπέρνουν, προς τέρψη του διεθνούς οργανωμένου χρηματοπιστωτικού εγκλήματος, υποχρεούσθε να προβάλλετε, τις εκ του θεσμικού σας ρόλου, δυνάμεις, προς κατάργηση ενός τερατογενούς μορφώματος διά του οποίου μετονομάστηκε το Ελληνικό κράτος σε Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων.

Στην 4^η παράγραφο του ως άνω άρθρου διακηρύσσεται ακόμη πιό πανηγυρικά ότι: «Η απόκτηση κατοικίας από αυτούς που την στερούνται ή που στεγάζονται ανεπαρκώς αποτελεί αντικείμενο ειδικής φροντίδας του κράτους». Δηλαδή το δεσποτικό κράτος της Α.Α.Δ.Ε θα απαλλοτριώσει τις λαϊκές κατοικίες με ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς και μετά θα φροντίσει…. να έχουν πάλι κατοικία οι στερηθέντες πολίτες ενώ με την 5^η παράγραφο του ιδίου άρθρου, η οποία πρόβλεπε, όταν η Ελλάδα ήταν ακόμη κράτος, ότι: «Ο σχεδιασμός και η εφαρμογή δημογραφικής πολιτικής καθώς και η λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων αποτελεί υποχρέωση του κράτους», αντιθέτως η συνεχής συρρίκνωση του Ελληνικού πληθυσμού που καταγράφεται δραματικά σε σχετικές στατιστικές, είναι το αποτέλεσμα της παντελούς αδιαφορίας και του φαρισαϊσμού των «φορούντων τα φαιά», ενώ η αρπαγή και υποβάθμιση της λαϊκής κατοικίας θέτουν την οριστική ταφόπλακα και αποτρέπουν τους νεαρούς πολίτες να δημιουργήσουν οικογένεια και να κάνουν παιδιά. Η οικογένεια ευρίσκεται υπό διωγμό απειλώντας την βιολογική υπόσταση του Έθνους και οι «καινοτόμες» διατάξεις του Πτωχευτικού Κώδικα που, διά του 18^ου άρθρου, μετατρέπει μέρους του ετήσιου εισοδήματος του πτωχού σε πτωχευτική περιουσία, δηλαδή μερική άρση του ακατάσχετου του μισθού/σύνταξης του οφειλέτη θα δώσουν την χαριστική βολή.

Αν και με τον από το 1821 Γαλλικό «Code de Commerce» Εμπορικό Κώδικα και τον από το 1878 νόμο ΨΛΣΤ/13-12-1878 «περί πτωχεύσεως και χρεωκοπίας» εισήχθη και στην ελληνική έννομη τάξη το πτωχευτικό δίκαιο, ουδείς έως και σήμερα απετόλμησε μία τέτοια «καινοτομία» αφού οι πάντες γνωρίζουν ότι πτώχευση σήμαινε πάντα το τέλος της διαδρομής, γιατί είχε δυσμενέστατες συνέπειες για τον οφειλέτη. Γι’ αυτό τον λόγο και κανείς ποτέ δεν προσπάθησε να την εμφανίσει ως σωτήρια, ως θετική λύση για τα οικονομικά προβλήματα του οφειλέτη, αλλά ως μόνη και αναγκαία θυσία.

Όλα τα ανωτέρω που επιφέρουν τριγμούς στο Δημοκρατικό πολίτευμα της Χώρας, απειλούν τα θεμέλιά της και οδηγούν την Πατρίδα στην καταστροφή, τελούν υπό την ευθύνη υμών των ιδίων και αποτελούν δείγμα του, εκ μέρους της τρίτης λειτουργίας σύνταξης της Πολιτείας, σφετερισμού του Συντάγματος, η οποία προκαλεί ένα βαθύ αίσθημα δικαιοσύνης έτοιμο να εκραγεί εξεγειρόμενο ενάντια ενός απάνθρωπου και σάπιου, μέχρι μυελού οστέων, πολιτικού συστήματος διά της δράσεως του οποίου διακυβεύεται η Δημοκρατία. Και αυτό οφείλεται να αποφευχθεί.

ΘΕΜΑ 10^ον

Εκ του εκτάσεως 250 σελίδων πορίσματος του Αντεισαγγελέως του Αρείου Πάγου κ. Λάμπρου Σοφουλάκη, όσον αφορά την δυσώδη υπόθεση Novartis που ανακάλυψαν οι διωκτικές Αρχές των Η.Π.Α και εκ των εξ αυτού αποκαλυπτόμενων στοιχείων προκύπτει ξεκάθαρα εμπλοκή προσώπων με θεσμικά αξιώματα. Στο κείμενο του πορίσματος αναφέρεται: «Και υπαρκτές ήταν και από το σύνολο των στοιχείων της δικογραφίας, ανέκυπταν οι αθέμιτες πρακτικές της εν λόγω φαρμακοβιομηχανίας, που συντέλεσαν στην διόγκωση της φαρμακευτικής δαπάνης της χώρας εις βάρος του κοινωνικού συνόλου, από τη μία, ενώ πολυάριθμη και πολυεπίπεδη αναδύεται από την άλλη η εμπλοκή πλειάδας προσώπων κινούμενων στον χώρο του φαρμάκου και ουχί μόνον, μη εξαιρουμένων και των κατεχόντων θεσμικά αξιώματα ατόμων, οπότε οι ανάγκες της ανάκρισης, επέβαλλαν να διερευνηθεί και να διαλευκανθεί η υπόθεση προς όλες τις κατευθύνσεις και προς όλα τα επίπεδα δίχως εξαιρέσεις». Και προσθέτει: «Τρανή άλλωστε απόδειξη περί τούτου και η εντελώς πρόσφατη ανομολογούμενη, από την ανωτέρω ελεγχόμενη εταιρεία Novartis AG, μέσω του επιτευχθέντος εξωδικαστικού συμβιβασμού με την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς και το υπουργείο Δικαιοσύνης των Η.Π.Α, κατόπιν καταβολής υψηλού χρηματικού προστίμου, υπερβαίνοντος συνολικά τα 310 εκατομμύρια δολάρια, εμπλοκή υψηλόβαθμων στελεχών της στις παράνομες πρακτικές προκειμένου να κλείσουν οι έρευνες των αμερικανικών αρχών, επί των διερευνούμενων ποινικών υποθέσεων με βάση τις διατάξεις του νόμου κατά της δωροδοκίας και περί αλλοδαπών πρακτικών διαφθοράς εν σχέσει με αρχές και υπηρεσίες αλλοδαπών κυβερνήσεων που έλαβαν χώρα (και στη χώρα μας) μεταξύ των ετών 2012 και 2015».

Καταπέλτης είναι και ο Αμερικανός Δικηγόρος κύριος Στίβεν Κον ο οποίος εκπροσωπεί τους Έλληνες προστατευόμενους μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος στις Η.Π.Α, για την υπόθεση Novartis, τις κατωτέρω δηλώσεις του οποίου, ως Έλληνες φορολογούμενοι πολίτες, συλήβδην επικαλούμεθα.

Αναφορικά με το ότι υπάρχουν ακόμη φωνές στην Ελλάδα που ισχυρίζονται ότι η υπόθεση της Novartis είναι μεν σκάνδαλο αλλά αυτό αφορά μόνο γιατρούς, ο κύριος Στίβεν Κον δήλωσε ότι: «Αυτό είναι παράλογο. Το να πιστεύεις ότι εκατοντάδες γιατροί μπορούσαν να δωροδοκηθούν και οι πολιτικοί που διηύθυναν την οργάνωση δεν το γνωρίζουν, δεν το διευκολύνουν, δεν το υποστηρίζουν, είναι απλώς αμφισβητήσιμο. Αυτό που είναι κατανοητό είναι ότι αν η Novartis ομολογούσε την ενοχή της, ότι πλήρωνε δωροδοκίες σε Υπουργούς, το πρόστιμο θα ήταν πολύ υψηλότερο και το πιθανότερο είναι η Novartis θα έλεγε «ας πάμε σε δίκη».

«Οι πολιτικοί που δωροδοκήθηκαν θα έπρεπε να καταστούν υπόλογοι στην Ελλάδα. Θυμηθείτε: οι ΗΠΑ δεν μπορούν να διώξουν έναν Έλληνα πολιτικό. Η μόνη μας δικαιοδοσία είναι προς τις πολυεθνικές εταιρίες που έκαναν τη δωροδοκία. Εμείς δεν έχουμε καμία δικαιοδοσία να προσαγάγουμε τους πολιτικούς που έλαβαν τις δωροδοκίες. Είναι ευθύνη της Ελλάδας. Οι Έλληνες πολίτες τώρα ξέρουν ότι το σύστημα υγείας τους ληστεύθηκε, βιάστηκε. Οι τιμές ανέβηκαν. Η Novartis πλήρωσε ώστε να μπορούν να χρεώσουν περισσότερα σε κάθε πολίτη της Ελλάδας. Είναι μια μαζική ληστεία ευρείας κλίμακας σε μία χώρα. Και άπτεται στην ευθύνη των Ελλήνων πολιτών να καταστήσουν τους πολιτικούς τους υπόλογους».

«Αν οι Έλληνες πολίτες θέλετε να ζήσετε σε μία χώρα όπου η διαφθορά είναι ευρεία, όπου οι μεγάλες πολυεθνικές από την Ελλάδα, τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γερμανία μπορούν να έρθουν και να καταστρέψουν τη Δημοκρατία σας, να εξαγοράσουν τους πολιτικούς σας, αν αυτό θέλετε, είναι δική σας επιλογή. Άπτεται σε εσάς του Έλληνες πολίτες, να πολεμήσετε τους πολιτικούς σας, να επανακτήσετε τη Δημοκρατία σας. Και να μη γυρνάτε την πλάτη σας και να λέτε ότι όλοι δωροδοκούνται», «Η δωροδοκία στην κλίμακα που η Novartis έδωσε, είναι η μεγαλύτερη ληστεία που έχει πιθανότατα τεκμηριωθεί στην ιστορία της Ελλάδας. Έκλεψαν κάθε Έλληνα πολίτη».

«Θεωρώ ότι οι αποδείξεις δωροδοκίας ήταν πεντακάθαρες και ήταν μέρος που συντελέστηκε ο εξωδικαστικός συμβιβασμός. Ο μόνος λόγος που η Novartis θα συμφωνούσε να πληρώσει 300 εκατομμύρια δολάρια και να συμφωνήσει σε αυτούς τους ισχυρούς όρους συμμόρφωσης, είναι αν οι ΗΠΑ είχαν ισχυρές αποδείξεις δωροδοκίας στα υψηλότερα επίπεδα. Επίσης, αυτό που οι άνθρωποι μπορεί να μη γνωρίζουν είναι ότι η Novartis έπρεπε να συμφωνήσει σε όλη τη φρασεολογία αυτής της συμφωνίας. Είναι μία διαπραγμάτευση. Αλλά η διαπραγμάτευση δεν τελειώνει υποθέτοντας ότι χρησιμοποιούνται όλες οι αποδείξεις. Πάντα υπάρχουν πολύ περισσότερα και χρησιμοποιείς τις αποδείξεις δωροδοκίας στα υψηλότερα επίπεδα. Τα χρησιμοποιείς για να πιέσεις τη Novartis να συμφωνήσει σε αυτό που συμφώνησε. Δεν θα μπορούσες να πάρεις έναν συμβιβασμό αν επιδίωκες η Novartis να δηλώσει ένοχη ότι δωροδόκησε δέκα Υπουργούς. Θα πήγαιναν στο δικαστήριο, θα πάλευαν για χρόνια. Δεν θα βοηθούσε κανέναν. Είναι μέρος της συμφωνίας».

«Αντιπροσωπεύω μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος εδώ και 35 χρόνια. Οι άνθρωποι που τους επιτίθενται είναι αυτοί που είναι ένοχοι. Οι άνθρωποι που έχουν κάτι να κρύψουν. Γι‘ αυτό το κάνουν για να τρομάξουν τους μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος, να τους τιμωρήσουν και να τρομάξουν άλλους μάρτυρες. Γνωρίζουν ότι είναι ένοχοι και κάνουν αυτό που κάνουν πάντα οι εγκληματίες. Προσπαθούν να παρακωλύσουν την Δικαιοσύνη. Δεν θέλουν μάρτυρες να βγούν μπροστά. Έχουν πολλά να χάσουν. Θέλετε να μάθετε ποιοι είναι οι εγκληματίες σας; Ποιός επιτίθεται στους μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος; Γιατί θα πρέπει να έχουν έναν λόγο και ένα κίνητρο για να το κάνουν αυτό. Ποιο είναι το κίνητρό τους; Γιατί θέλουν να τρομάξουν ανθρώπους; Για να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό και να μην αποκαλύψουν ποτέ τίποτε».

«Είναι πραγματικό σκάνδαλο. Και εάν ανατρέξετε σε όλες τις διώξεις για υποθέσεις διαφθοράς, κανείς δεν θα πληρώσει τόσο πολλά χρήματα αν το σκάνδαλο δεν ήταν πολύ μεγαλύτερο. Γι’ αυτό και πλήρωσαν. Έτσι λειτουργεί το σύστημα».

Λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι: 1^ον η συσταθείσα Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για την διερεύνηση του σκανδάλου Novartis, το οποίο απεκάλυψαν οι Αμερικανικές δικαιϊκές Αρχές, εξετράπη της βασικής της αποστολής και δεν ερεύνησε τις πτυχές των πολιτικών αποφάσεων, υγειονομικών συμπεριφορών και δράσεων στον χώρο της υγείας και κυρίως την δράση της εγκληματικής οργάνωσης των αξιωματούχων που ασκούσαν επιρροή στους τρόπους με τους οποίους εξυπηρετήθηκαν τα συμφέροντα της Novartis, όπως η ίδια ομολογεί στον Συμβιβασμό της με τις Η.Π.Α,

2^ον τα τραγελαφικά αλληλογρονθοκοπούμενα Πορίσματα των κομμάτων της Βουλής,

3^ον το θλιβερό γεγονός της έκδοσης δύο διαμετρικά αντίθετων πορισμάτων από τους Αντεισαγγελείς του Αρείου Πάγου κ.κ. Λάμπρο Σοφουλάκη και Ευάγγελο Ζαχαρή, που δεν συμβαδίζουν με τις σύγχρονες αντιλήψεις απονομής του δικαίου μιάς ευνομούμενης πολιτείας και τούτο παρά το γεγονός ότι διέθεταν το ίδιο αποδεικτικό υλικό, τους ίδιους μάρτυρες και τους ίδιους ερευνώμενους,

4^ον το ότι η Αμερικανική Δικαιοσύνη εφάρμοσε το άρθρο 15 U.S.C. παράγραφο 78dd-3 του νόμου Foreign Corrupt Practices Act (FCPA) το οποίο αφορά «προς παραβίαση των διατάξεων κατά της Δωροδοκίας του Νόμου Περί Αλλοδαπών Πρακτικών Διαφθοράς» ήτοι χρηματισμό ξένων αξιωματούχων και όχι Αμερικανών,

5^ον το υπ’ αριθμό πρωτοκόλλου 1169/26-6-2020 διαβιβαστικό της Εισαγγελίας Εγκλημάτων Διαφθοράς προς τον Πρόεδρο της Ειδικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής της Βουλής των Ελλήνων με τα συνημμένα δύο έγγραφα των δικαστικών Αρχών των Η.Π.Α με στοιχεία United States District Court of New Jersey-Criminal No. 20-538 και United States District Court of New Jersey-Case No. 20-cr, τα οποία εστάλησαν στην Εισαγγελία Εφετών Αθηνών από το Νομικό Τμήμα της Πρεσβείας των Η.Π.Α στην Αθήνα,

6^ον την καταφρονητική συμφωνία της Novartis με τις αμερικανικές αρχές, βάσει της οποίας η πολυεθνική αναγκάστηκε να καταβάλλει το τεράστιο ποσό των 310 εκατομμυρίων δολαρίων (276,62 εκατομμύρια ευρώ) του εξωδικαστικού συμβιβασμού, η οποία με τις παραδοχές της περιγράφει το αδίκημα της απιστίας Ελλήνων Υπουργών και της διασπάθισης του δημοσίου χρήματος, θέσεις που αποτελούν απόδειξη ότι η Novartis διαφθείροντας κρατικούς αξιωματούχους προχώρησε σε δωροδοκίες και πολιτικών προς όφελος της, η εγκληματική δράση των οποίων μας ζημίωσε ως Έλληνες φορολογούμενους πολίτες αφού, οδηγώντας μας στην παγίδα του Δημοσίου χρέους, εμείς αναλάβαμε το χρέος που οι ενεχόμενοι δημιούργησαν και το οποίο αποπληρώνεται από τους φόρους μας, ΕΓΚΑΛΟΥΜΕ πάντα υπεύθυνον αρμόδιο υπηρεσιακό παράγοντα και εξωθεσμικό τοιούτον, συναυτουργό, σύνεργό, ηθικό αυτουργό ή συμμέτοχο, διά κοινής δράσεως και κοινού δόλου εμπλεκομένου και οιουδήποτε άλλου ανακαλυφθεί κατά την διάρκεια της προδικασίας.

Υπό τις ανωτέρω συνθήκες, η Ελληνική Δικαιοσύνη, κατ’ άρθρο 11 του Ποινικού Κώδικα «Αναγνώριση αλλοδαπής Ποινικής Απόφασης», οφείλει να ζητήσει την δικαστική συνδρομή από τις Η.Π.Α και συγκεκριμένα από το FBI, την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς και τους Δικαστές του Νιού Τζέρσεϊ καλώντας ως μάρτυρα τον Αμερικανό Δικηγόρο κύριο Στίβεν Κον προκειμένου να διερευνηθεί κατά πόσον Έλληνες κυβερνητικοί παράγοντες κολυμπούσαν στα βοθρολύματα της Novartis που λιπαίνουν την διαφθορά, ελπίζοντας ότι το σύνθημα–απαίτηση του Λαού «φέρτε πίσω τα κλεμμένα» δεν θα βρεί βουλωμένα τα αυτιά της λοβοτομημένης Δικαιοσύνης η οποία απολαμβάνει μακάρια την μακρά χειμέρια νάρκη της ή «αγρόν αγοράζει» ή λουφάζει υπό τις απειλές του κυρίου Άδωνη Γεωργιάδη, ο οποίος εξέφρασε δημοσίως ότι: «το σύστημα Σαμαρά θέλει φυλακή την Τουλουπάκη» που διερευνά τις δραστηριότητές του στο σκάνδαλο.

Με δεδομένο το πλαίσιο τοιούτων συνθηκών, η πίστη ότι η δικαστική εξουσία μπορεί και θέλει να φέρει την «κάθαρση», είναι μία επικίνδυνη αυταπάτη.

ΕΠΕΙΔΗ, οι θέσεις μας αποτυπώνονται στην από 28^ης Ιανουάριου 2017 ΕΞΩΔΙΚΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ – ΔΗΛΩΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ μας (ΣΧΕΤΙΚΟ 17) προς τον Πρόεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικράτειας (αρ. πρωτ. Π3505/01-06-2017),την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου (αρ. πρωτ. 1216/02-06-2017), την Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου (αρ. πρωτ. 35246/02-06-2017), την Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου (αρ. πρωτ. 4873/02-06-2017), την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων (αρ. πρωτ. 66/25-05-2017), την Ένωση Εισαγγελέων Ελλάδος (αρ. πρωτ. 12/25-05-2017), την Ένωση Διοικητικών Δικαστών (αρ. πρωτ. 69/06-06-2017), διά της οποίας, ένεκα της ολιγωρίας των ως θεσμικών οργάνων της Πολιτείας, που δεν διασφαλίζουν την προς τον κυρίαρχο Λαό εκπλήρωση των υποχρεώσεων των, το δημόσιο συμφέρον και την Λαϊκή θέληση που ως κυρίαρχα όργανα υποχρεούνται εγγυώμενα ΑΠΑΝΤΑ να υπηρετούν και με τον εκ μέρους των σφετερισμό του Καταστατικού Χάρτου της χώρας ΚΑΤΑΛΥΟΥΝ αυτόν και δολοφονούν την Δημοκρατία και τον Ελληνικό Λαό, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 120 του Συντάγματος εγκαλούμε και τις τρεις Λειτουργίες σύνταξης της Πολιτείας ως έχουσες διαπράξει το έγκλημα της ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ αλλοιώνοντας το Πολίτευμα της Χώρας και επιβάλλοντας στην πατρίδα μας, καθεστώς κατοχής.

 

ΘΕΜΑ 11^ον

Ο έλεγχος για το αν κάποιος πλούτισε με εργαλείο μία θέση εξουσίας στην πολιτική ή την κρατική μηχανή οδήγησε στην ανάγκη θεσμοθέτησης του πόθεν έσχες από τα τέλη της δεκαετίας του 1920, έγινε πράξη το 1964 και τέθηκε σε εφαρμογή το 2003. Στην συνέχεια, το 2014 θεσπίστηκε ο Νόμος 4304/2014 αρχομένης της ισχύος του από την 1^η Ιανουάριου 2015 που θέτει όρια στο ποσό των οικονομικών ενισχύσεων από μία πηγή καθιστώντας έτσι πιό αυστηρό το ρυθμιστικό πλαίσιο αναφορικά με τα τραπεζικά δάνεια προς τα πολιτικά κόμματα, με τον Νόμο δε 4475/2017 εισήχθη η υποχρέωση των ελεγχόμενων οντοτήτων να δηλώνουν τον τραπεζικό λογαριασμό που χρησιμοποιούν για τα έσοδα και τα έξοδά τους, απαγορεύοντας την χρήση μελλοντικής κρατικής χρηματοδότησης ως εγγύησης για την λήψη δανείων, οι θεσμοί δε που είναι επιφορτισμένοι με την διαχείριση και την εποπτεία της χρηματοδότησης των πολιτικών κομμάτων, είναι το Υπουργείο Εσωτερικών και η Επιτροπή Ελέγχου της Βουλής που λειτουργεί ως ο κύριος εποπτικός φορέας της πολιτικής χρηματοδότησης και είναι επιφορτισμένη από τον νόμο για τον έλεγχο των πόθεν έσχες των αντιπροσώπων μας και των οικονομικών των κομμάτων έχει δε και την δυνατότητα να επιβάλλει ποινές και κυρώσεις. Αντί, όμως, να προτάσσει με πάθος και τόλμη το καθήκον της, το οποίο σκανδαλωδώς παραβαίνει, εδώ και χρόνια, ανεξαρτήτως κυβερνήσεως, υπολειτουργεί έως και σκόπιμα συντηρεί το καθεστώς αδιαφάνειας και ατιμωρησίας στο πολιτικό χρήμα. Αντί να διαφωτίζει την κοινή γνώμη, την συσκοτίζει και αντί να καθιστά υπόλογους τους υπαίτιους κακοδιαχείρισης δημοσίου χρήματος, τους αφήνει συστηματικά ατιμώρητους αν και οφείλει να έχει την θεσμική βούληση να εκπληρώσει την αποστολή της και να μην καταστρατηγεί τους σκοπούς της συστάσεώς της διότι εάν δεν υπάρχει έλεγχος και επιτήρηση της χρηματοδότησης των πολιτικών κομμάτων, το χρήμα μπορεί να γίνει μέσο προαγωγής ισχυρών συμφερόντων με σκοπό την άσκηση αθέμιτης επιρροής και «αιχμαλωσίας» χάραξης πολιτικής.

Η Επιτροπή Ελέγχου των Δηλώσεων Περιουσιακής Κατάστασης του άρθρου 3Α του Νόμου 3213/2003, με την πληθώρα των αρμοδιοτήτων που της παρέχεται από τον νομοθέτη, αποτελεί ένα ειδικό όργανο ελέγχου των δηλώσεων περιουσιακής κατάστασης των βουλευτών και των οικονομικών των κομμάτων όσον αφορά την χρηματοδότησή τους και την περιουσιακή κατάστασή των.

«Πόθεν έσχες»: Ένα καραμπινάτο αίσχος και μία φαιδρή διαδικασία την οποία προτάσσει η αρμόδια Επιτροπή Ελέγχου χωρίς ντροπή αλλά με περίσσια αναίδεια και αναισχυντία διακυβεύοντας την ασφάλεια δικαίου και θέτοντας υπό αμφισβήτηση την αξιοπιστία της διαβρώνει επί της ουσίας την ίδια την Δημοκρατία την οποία εντέλλεται να υπηρετεί.

Την στιγμή κατά την οποία η καθολική αρχή που διέπει τον έλεγχο της χρηματοδότησης των κομμάτων είναι η διαφάνεια, αυτοί οι υποτιθέμενοι έλεγχοι δεν είναι παρά μία εντελώς προσχηματική διαδικασία και αυτό το καραγκιοζλίκι με τις «τρύπες» στο «πόθεν έσχες» καταντάει πλέον εμπαιγμός.

Την 11^η Μαΐου 2020, δημοσιεύθηκαν από την ΕΓΚΑΛΟΥΜΕΝΗ αρμόδια Επιτροπή Ελέγχου της Βουλής οι δηλώσεις περιουσιακής κατάστασης 2019, για το οικονομικό έτος 2018.

Με τον πιό επίσημο τρόπο η Βουλή, με νομικούς τυχοδιωκτισμούς, «ομολόγησε» για πρώτη φορά στα κοινοβουλευτικά χρονικά αυτό που ήταν γνωστό εδώ και δεκαετίες. Ότι ο έλεγχος των «πόθεν έσχες» των βουλευτών είναι διάτρητος. Έτσι, γιά μία ακόμη φορά είχαμε δηλώσεις για το «έσχες», χωρίς το «πόθεν» να δικαιολογείται από τα εισοδήματα του «υπόχρεου».

Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, η δημοσίευση των δηλώσεων περιουσιακής κατάστασης των Βουλευτών και Ευρωβουλευτών γίνεται αφού ολοκληρωθεί ο έλεγχός τους από την Επιτροπή. Το δικαίωμά της Επιτροπής να συνεχίσει τον έλεγχο, μετά την δημοσιοποίησή τους, αναφέρεται σε θέματα καταγγελιών και νέων στοιχείων και ΟΧΙ στην διακριτική ευχέρειά της να αναρτά μη ελεγμένα πόθεν έσχες, επειδή δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τον έλεγχό τους.

Σε μια χώρα που νοσεί γιά δεκαετίες από την αδιαφάνεια και την διαφθορά, σε σχέση με την διαχείριση του δημόσιου χρήματος, η ιστορία των Πόθεν Έσχες και των οικονομικών των κομμάτων και των Βουλευτών καταντάει σαν φάρμακο placebo και η τρομερά αδύναμη και προβληματική εφαρμογή της νομοθεσίας από τα αρμόδια όργανα φαντάζει ως μία ακόμη τυπική ιστορία ελληνικής καινοτομίας, με αποτέλεσμα, πρωτοστατώντας στην αδιαφάνεια και στην μη λογοδοσία, να καταλήγουμε ένας θλιβερός ουραγός σε σχέση με άλλα δημοκρατικά ευρωπαϊκά κράτη.

Ο υποτιθέμενος έλεγχος, τον οποίον διενήργησε η Επιτροπή, έρχεται να προστεθεί στον μακρύ κατάλογο των μεροληπτικών και μη νόμιμων χειρισμών της που κλονίζει σημαντικά και εκ νέου την εμπιστοσύνη των πολιτών σε σχέση με την υποχρέωσή της να φέρει εις πέρας ακέραια και με αποφασιστικότητα τον τόσο κρίσιμο ρόλο της.

Τα κατωτέρω, ενδικτικώς, αναφερόμενα στο πόθεν έσχες των συγκεκριμένων κομμάτων και Βουλευτών, αποτελούν και ΕΓΚΛΗΣΗ μας τόσων κατ’ αυτών όσον και κατά της παραβατικής συμπεριφοράς της Επιτροπής Ελέγχου της Βουλής Δηλώσεων Περιουσιακής Κατάστασης του άρθρου 3Α του Νόμου 3213/2003, όπως αυτή έχει συγκροτηθεί με την υπ’ αριθμό 14936/8579/9-9-2019 απόφαση του Προέδρου της Βουλής, για το πόθεν έσχες των «πραιτοριανών» της χώρας, που ως πανδημία τρωκτικών και σμηνών ακριδών, τείνουν να αφανίσουν την Ελλάδα.

Ελέγχοντας λοιπόν η Επιτροπή τα «πόθεν έσχες» των κομμάτων και των Βουλευτών, διεπίστωσε και δημοσίευσε ότι:

1^ον Σε πολλά κόμματα–συνασπισμούς κομμάτων οι δαπάνες αυτών δεν διακινήθηκαν στο σύνολό τους, μέσω των ειδικών τραπεζικών λογαριασμών που όφειλαν να τηρούν σε τραπεζικά ιδρύματα, κατά παρέκκλιση των οριζόμενων στην 1^η παράγραφο του 5^ου άρθρου του Νόμου 3023/2002.

2^ον Σε κάποια κόμματα–συνασπισμούς κομμάτων, ποσά της κρατικής χρηματοδότησης, που δόθηκαν για ερευνητικούς σκοπούς κατά την 1^η παράγραφο περ. (β), υποπερ. (βγ) του 1^ου άρθρου του Νόμου 3023/2002, δεν δαπανήθηκαν εξ’ ολοκλήρου για τους σκοπούς αυτούς, αλλά γιά την κάλυψη λοιπών λειτουργικών αναγκών των κομμάτων, κατά παρέκκλιση των διατάξεων του ανωτέρω νόμου.

Η Επιτροπή Ελέγχου όμως, κατά παράβαση της 1^ης παραγράφου του 4^ου άρθρου του Συντάγματος που ορίζει την ισότητα των Ελλήνων πολιτών και της Σύστασης iiί (43) της Ομάδας Κρατών κατά της Διαφθοράς (GRECO), που έτασσε να ληφθούν μέτρα προκειμένου να διασφαλιστεί ότι τα δάνεια που χορηγούνται σε πολιτικά κόμματα, δεν θα χρησιμοποιούνται για την καταστρατήγηση των κανονισμών πολιτικής χρηματοδότησης και εάν τα δάνεια επιστρέφονται σύμφωνα με τους όρους υπό τους οποίους χορηγήθηκαν, μη συμμορφούμενη με τις απαιτήσεις διαφάνειας και εποπτείας που προβλέπονται στο 7° άρθρο του Νόμου 3023/2002, όπως τροποποιήθηκε με τον Νόμο 4304/2014 και παρά το ότι διαπίστωσε παραβάσεις της νομοθεσίας από τα κόμματα, δεν επέβαλλε κυρώσεις (ποινικές ή διοικητικές) κατά τα προβλεπόμενα στον νόμο, και καταστρατηγώντας κατάφορα τον σκοπό του νομοθέτη, αποφάσισε την μη επιβολή κυρώσεων προς τα κόμματα και συνασπισμούς κομμάτων, για την μη συμμόρφωσή τους προς τις επιταγές του νόμου.

Η θέση αυτή της Επιτροπής είναι πρωτίστως ανήθικη απέναντι στους πολίτες του τόπου μας εκ του γεγονότος ότι πολιτικοί σχηματισμοί στην Ελλάδα παραβιάζοντας τους κανόνες διαφάνειας των οικονομικών τους και μένοντας ατιμώρητοι, προκαλούν σοβαρή βλάβη στην αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος και της Δημοκρατίας ενώπιον των πολιτών. Για την κατ’ εξακολούθηση δε παραβατική των συμπεριφορά, κατά την διαχείριση των οικονομικών τους και για την παράνομη διαχείριση των κρατικών χρηματοδοτήσεων, η Επιτροπή αποφάνθηκε να μην επιβάλει τις προβλεπόμενες από τον νόμο κυρώσεις με αποτέλεσμα τα πολιτικά κόμματα να απολαμβάνουν ένα καθεστώς ατιμωρησίας, κατά παράβαση τόσο του Ελληνικού Συντάγματος όσο και της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών κατά της διαφθοράς, που επιβάλλουν στο κράτος να ενημερώνει τους πολίτες για τα έσοδα και τις δαπάνες των πολιτικών κομμάτων. Την ώρα δε που εκατομμύρια πολίτες καλούνται να καταβάλουν υψηλή φορολογία και να ανταποκριθούν στις πολλαπλές υποχρεώσεις τους απέναντι στο κράτος, τα πολιτικά κόμματα πλήττουν την αξιοπιστία της πολιτείας με το να παραβιάζουν τους κανόνες που διέπουν τα οικονομικά τους, και το εξοργιστικό αυτό καθεστώς αφ’ ενός αμαυρώνει την εικόνα των δημοκρατικών θεσμών στα μάτια των πολιτών, αφ’ ετέρου διαμηνύει πως, όποιος πολίτης συμμορφώνεται στον νόμο, δεν είναι τίμιος, αλλά ηλίθιος.

Είναι γεγονός ότι εδώ και δεκαετίες οι σκιές των δηλώσεων σκοτεινιάζουν ολοένα περισσότερο. Και φέτος εμφανίστηκαν ανακρίβειες, αποσιωπήθηκαν μεταβολές και παθογένειες, όπως ο υπέρογκος δανεισμός και οι αγοραπωλησίες ακινήτων που προκαλούν μύρια ερωτήματα δεδομένου ότι τέτοιες πρακτικές παραπέμπουν σε μία αισχρή επιχείρηση ξεπλύματος μαύρου χρήματος όταν εξόφθαλμες παρατυπίες δεν οδηγούνται σε ουσιαστικό έλεγχο, συγκαλύπτοντας επιλήψιμες πολιτικές συναλλαγές. Η απόκρυψη περιουσιακών στοιχείων εγείρει σοβαρό πολιτικό και νομικό ζήτημα, η δε υπόλογη αρμόδια Επιτροπή της Βουλής είναι υποχρεωμένη να ελέγξει τα στοιχεία παρέχοντας στους πολίτες επιτέλους πειστικές απαντήσεις και όχι να αρχειοθετεί περιπτώσεις δηλώσεων περιουσιακής κατάστασης με εξόφθαλμες παραλείψεις, γεγονός που αποτελεί το χυδαιότερο ατόπημα βγαλμένο από μιά κυνική λογική που διαπερνά το σύνολο των, κατά το Σύνταγμα, οργάνων λειτουργίας της Πολιτείας.

Υπέρογκος δανεισμός και ψέματα κατακλύζουν το «αίσχος» των «εθνικών ταγών» τους οποίους δανείζουν οι, ανακεφαλαιοποιημένες από τις στερήσεις των πολιτών, τράπεζες, με δανεικά και αγύριστα.

Η αθέμιτη αυτή τακτική έχει να κάνει μήπως με την ασυλία που τα ίδια πολιτικά πρόσωπα θέσπισαν τους τελευταίους μήνες με απανωτές τροπολογίες για τις εκκρεμότητες των τραπεζιτών με την Δικαιοσύνη; Με την αλλαγή του Ποινικού Κώδικα για την κακουργηματική απιστία των τραπεζιτών και την μετατροπή του αδικήματος από αυτεπάγγελτα διωκόμενο σε κατ’ έγκληση διωκόμενο έγκλημα, το υπουργείο Δικαιοσύνης δημιούργησε τις προϋποθέσεις για την αρχειοθέτηση σκανδάλων, αφού οι διοικήσεις των Τραπεζών δεν υλοποίησαν το φαιδρότατο αφήγημά του και δεν υπέβαλαν έγκληση, κατά του εαυτού τους, εντός του τετραμήνου που όριζε η ευπειθής κυβέρνηση, ώστε να συνεχιστεί η εισαγγελική δίωξη με αποκορύφωμα το σκανδαλώδες 46° άρθρο της αναίσχυντης και πιθανότατα συμφωνημένης εκδοθείσης Πράξεως Νομοθετικού Περιεχομένου (ΦΕΚ Α’ 84/13-04-2020) η οποία κυρώθηκε με τον Νόμο 4690/2020 (Α’ 104/30-05-2020) και στέλνει στα τάρταρα όλες τις κακουργηματικές υποθέσεις των διοικήσεων των Τραπεζών που, από άποψη ισότητας, αδυναμίας δίωξης των ισχυρών και ενίσχυσης της αδιαφάνειας προκύπτει και η εμπέδωση του πνεύματος ενός φαιδρού «Κράτους Δικαίου» αφού με τον τρόπο αυτό όχι μόνο ευνοείται η ατιμωρησία αλλά και η Χώρα εκτίθεται διεθνώς ως αναποτελεσματική στην δίωξη εγκλημάτων και ιδίως της διαφθοράς και του ξεπλύματος μαύρου χρήματος.

Η αντιμετώπιση βέβαια των τραπεζών ξεφεύγει από την συνήθη πρακτική. Η μεταχείριση των πολιτικών είναι προνομιακή και αναντίστοιχη με αυτήν που έχει ο μέσος πολίτης στον οποίον εξαντλούν την αυστηρότητά τους, με την συνενοχή της Δικαιοσύνης.

Το γεγονός ότι το κόμμα «Νέα Δημοκρατία», όπως εμφαίνεται από τα αναφερόμενα στην υπ‘ αριθμό 163/2019 ΓνωμΝΣΚ, έλαβε συνολικά 875.941,60 ευρώ για ερευνητικούς σκοπούς κατά τα έτη 2016 και 2017 (356.922,07     και 519.019,53 αντίστοιχα), εν τούτοις τα διέθεσε παρανόμως για την αποπληρωμή χρεών του στις τράπεζες και το Δημόσιο, υπάγεται στις διατάξεις της 5^ης παραγράφου του 1^ου άρθρου του Νόμου 3023/2002 που προβλέπει ότι εφ’ όσον δεν διατέθηκαν στους σκοπούς για τους οποίους εδόθησαν, πρέπει να επιστραφούν. Ωστόσο, ουδεμία ενέργεια έλαβε χώρα εκ μέρους της Επιτροπής για την επιστροφή των εν λόγω ποσών ή την επιβολή των προβλεπόμενων από τον νόμο κυρώσεων. Και γεννάται το ερώτημα: «Πότε θα γίνουν πειστήρια αρετής και εντίμου πολιτικού βίου τα “πόθεν     αντί να εισπνέουμε την δυσοσμία τους;»

Την ώρα που το χρέος της «Νέας Δημοκρατίας» ανέρχεται σε 308.665.292,22 ευρώ, ο πρωθυπουργός κύριος Κυριάκος Μητσοτάκης καταθέτοντας ψευδή δήλωση πόθεν έσχες αναδεικνύεται σε πρωταθλητή του υπερδανεισμού των πολιτικών αετονύχηδων ο οποίος μαζί με την σύζυγό του κυρία Μαρέβα Γκραμπόφσκι έχουν δανειακές οφειλές ύψους 1.362.074,58 ευρώ, οι οποίες θα ήταν ακόμη μεγαλύτερες εάν είχε προσμετρηθεί το «χαμένο» από το πόθεν έσχες δάνειο ύψους 900.000 ευρώ που έλαβε από την GE Money Bank η εταιρεία SCI Personal Ventures, για την αγορά από το ίδρυμα διαχείρισης περιουσίας του Πιέρ Καρντέν το γνωστό σπίτι του Βολταίρου στις όχθες του Σηκουάνα στο Παρίσι, όταν από τα επίσημα στοιχεία του γαλλικού εμπορικού μητρώου της 7-5-2020 και του ιστότοπου τραπεζικής ενημέρωσης Societe η κυρία Μαρέβα                     Γκραμπόφσκι φέρεται ως διευθύνουσα εταίρος, κατέχουσα το 95% της επίμαχης εταιρείας, η συμμετοχή της όμως σε αυτήν δεν αναγράφεται στην δήλωση περιουσιακής κατάστασης ούτε βέβαια και το δάνειο των 900.000 ευρώ, χωρίς να αναφέρονται και τα δάνεια του «Κήρυκα Χανίων». Αναφέρεται όμως ότι ο πρωθυπουργός έλαβε το 2019 δάνειο 150.000 ευρώ από την αδελφή του κυρία Αλεξάνδρα Gourdain.

Δηλώνεις ανακριβή περιουσιακά στοιχεία στο πόθεν έσχες, όταν είσαι ο Πρωθυπουργός της Χώρας; Δεν γνωρίζεις τί λένε γιά την γυναίκα του Καίσαρα;

Ιδιαίτερα υψηλές είναι οι δανειακές οφειλές του υφυπουργού Αθλητισμού κυρίου Λεύτερη Αυγενάκη εκ 719.951 ευρώ, ως και του καθ’ ομολογία υπέρμαχου του καπιταλισμού και επιχειρηματολογούντος με πλεόνασμα θράσους κυνικού υπουργού Ανάπτυξης, κυρίου Άδωνη Γεωργιάδη εκ 624.762,45 ευρώ, καθ’ ον χρόνο τον Φεβρουάριο του 2020, υπηρετώντας την πιό απάνθρωπη αντίληψη του νόμου, ως «μπράβος» και «εργολάβος» των Τραπεζών, με ιταμές προκλήσεις απειλούσε τους «κόκκινους» ληστευθέντες και υπερχρεωμένους δανειολήπτες, ότι θα έχαναν τα σπίτια τους από την 1^η Μαΐου εάν δεν υπέκυπταν στις απαιτήσεις των Τραπεζών, γεγονός που ήδη συμβαίνει αφού άρχισαν οι πλειστηριασμοί την 1^η Σεπτεμβρίου ακόμη και γιά την πρώτη κατοικία, αλλά και την ψήφιση του νέου Πτωχευτικού Κώδικα ως και τον σάλο που είχε προκαλέσει με την Ναπολεόντεια ειρωνική του αναφορά τον Ιανουάριο του 2020 για την μελέτη περί 200 ευρώ μηνιαίο εισόδημα, με αποτέλεσμα να έχει διασπείρει την απελπισία στους πολίτες που καλούνται πλέον όχι να ζήσουν, αλλά να επιβιώσουν, αντιλαμβανόμενος τον εαυτό του σαν τον Καίσαρα και με τον αντίχειρά του να αποφαίνεται για το μέλλον των πολιτών καθώς και τις αποκρουστικές παρεμβάσεις του στην Δικαιοσύνη την 24^η Ιουνίου 2020 αγνοώντας προκλητικά την νομοθεσία της χώρας (νόμος 4596/2019 που ενσωμάτωσε την ευρωπαϊκή οδηγία 2016/343/ ΕΕ), τις θεμελιώδεις αρχές του κράτους δικαίου καθώς και την πάγια νομολογία του ΕΔΔΑ (Allenet de Ribemont κατά Γαλλίας 1995, CASE OF G.C.P. v. ROMANIA ).

Τι να πεί κανείς για το πόθεν έσχες του αρμόδιου υφυπουργού για τις δημόσιες επενδύσεις κυρίου Γιάννη Τσακίρη εκ 988.784,75 ευρώ, ο οποίος από το 2019 συμμετέχει κατά 33,33% στην εταιρεία IN4S S.A.R.L με έδρα το Λουξεμβούργο και μετοχικό κεφάλαιο 30.000 ευρώ, στην οποία ο ίδιος χορηγεί δάνεια 300.000 ευρώ;

         Ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου κύριος Νότης Μηταράκης συγκαταλέγεται στους βουλευτές με τις υψηλότερες δανειακές υποχρεώσεις, που συνολικά ανέρχονται σε περίπου 1.100.000 ευρώ. Υψηλές είναι και οι δανειακές υποχρεώσεις του υπουργού Δικαιοσύνης κ. Κώστα Τσιάρα αφού ανέρχονται συνολικά σε 760.002,56 ευρώ χωρίς να αναφέρεται και η εταιρεία STAGG Ι.Κ.Ε που ανήκει στην σύζυγό του.

Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη κύριος Μιχάλης Χρυσοχοΐδης χρωστάει συνολικά σε δάνεια 609.009,44 ευρώ, οι δανειακές δε υποχρεώσεις του υπουργού Τουρισμού κυρίου Χάρη Θεοχάρη ανέρχονται στο ποσό των 301.227 ευρώ. Υψηλό δανεισμό διαθέτει και ο υπουργός κύριος Γιάννης Πλακιωτάκης ύψους 1.308.145 ευρώ, ο δε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ κύριος Σπήλιος Λίβανός είναι υπόχρεος κατά 1/3 εκ ποσού 972.497,98 ευρώ ενώ διαθέτει καταθέσεις άνω των 1.000.000 ευρώ. Σε 952.652,64 ευρώ ανέρχονται οι δανειακές υποχρεώσεις του βουλευτή δυτικού τομέα Αθηνών κυρίου Γιάννη Λοβέρδου και οι δανειακές υποχρεώσεις του βουλευτή βόρειου τομέα Αθηνών κυρίου Θεόδωρου Ρουσόπουλου ανέρχονται συνολικά σε 539.274,33 ευρώ, οι δανειακές δε υποχρεώσεις του βουλευτή Μεσσηνίας κυρίου Περικλή Μαντά ανέρχονται στο ποσό των 499.111,39 ευρώ και το σύνολο των δανειακών υποχρεώσεων του βουλευτή Ανατολικής Αττικής κυρίου Βασίλη Οικονόμου υπολογίζεται σε 265.001,42 ευρώ, το σύνολο δε των δανειακών υποχρεώσεων της βουλευτού Αχαΐας κυρίας Χριστίνας Αλεξοπούλου ανέρχεται στο ποσό των 323.595,02 ευρώ και οι συνολικές δανειακές υποχρεώσεις του βουλευτή Α’ Θεσσαλονίκης κυρίου Στράτου Σιμόπουλου ανέρχονται σε 308.525,23 ευρώ.

Ο βουλευτής Κοζάνης κύριος Μιχάλης Παπαδόπουλος έχει συνολική οφειλή ύψους 792.899,55 ευρώ, οι δανειακές υποχρεώσεις του βουλευτή Φθιώτιδας κυρίου Γιώργου Κοτρωνιά ανέρχονται στο ποσό των 544.828,64 ευρώ, της βουλευτού Σερρών κυρίας Φωτεινής Αραμπατζή ανέρχονται στο ποσό των 333.699,77 ευρώ, ο δε αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών κύριος Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης με τα 129 ακίνητα στην ιδιοκτησία του, χιλιάδες μετοχές και ομόλογα και καταθέσεις 729.698 ευρώ, έχει συνολική οφειλή ύψους 253.808,56 ευρώ με ημερομηνία αποπληρωμής την 30-06-2048.

Αναφερόμενοι στο διάτρητο πόθεν έσχες του βουλευτού Γρεβενών της ΝΔ, δικηγόρου και ιδιοκτήτη εισπρακτικών μεταξύ άλλων εταιρειών κυρίου Ανδρέα Πάτση αναρωτιόμαστε: «Τι να υποθέσει κάθε πολίτης όταν ένας βουλευτής «ξεχνά» να δηλώσει εταιρείες του;». Όταν δεν δηλώνει επένδυση εταιρείας συμφερόντων του ύψους 1 εκατομμυρίου ευρώ, η οποία μάλιστα έχει δεσμευτεί από την αρχή για το ξέπλυμα χρήματος, τότε η παράληψη είναι κάτι παραπάνω από σοβαρή. Η δικηγορική του εταιρεία Ανδρέας Πάτσης & Συνεργάτες αποτελεί την μητρική εταιρεία μιάς ομπρέλας εταιρειών με ποικίλες δραστηριότητες, οι οποίες εκτείνονται από την είσπραξη και διεκδίκηση ληξιπρόθεσμων χρεών έως τις εκτιμήσεις ακινήτων και από την διαχείριση περιουσίας έως τις λογιστικές και φοροτεχνικές υπηρεσίες. Παραδόξως η δήλωση περιουσιακής κατάστασής του για το 2019, δεν αποτυπώνει τα επιτεύγματά του ως δικηγόρου και επιχειρηματία. Σύμφωνα με το πόθεν έσχες του κυρίου Ανδρέα Πάτση, ο βουλευτής Γρεβενών της ΝΔ είχε το 2018 καθαρό εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες συνολικού ύψους 22.563,56 ευρώ, ενώ από επιχειρηματική δραστηριότητα είχε εισόδημα μόλις 12,94 ευρώ. Ως προς την επιχειρηματική του δραστηριότητα ο κύριος Πάτσης δήλωσε πως το 2018 διέθετε μετοχική παρουσία σε εννέα επιχειρήσεις, στις οποίες η συμμετοχή του κυμαινόταν από το 40% έως το 100%. Οι επτά εξ αυτών είναι ελληνικές και οι δύο είναι κυπριακές, η Sightgreen Ltd και η Horselord Ltd οι οποίες συστάθηκαν το 2015 καί το 2016 αντίστοιχα και του ανήκουν κατά 100%.

Οι ελληνικές εταιρείες που δηλώνει είναι, η Δικηγορική Εταιρεία Ανδρέας Πάτσης & Συνεργάτες στην οποία μετέχει με ποσοστό 85%, η ΑΡ Rent a Car Ελλάς στην οποία κατέχει το 60%, η Hellenicmedia ΑΕ στην οποία κατέχει το 70%, η PGI ΑΕ στην οποία κατέχει 40%, η Credit Action στην οποία κατέχει το 60%, η Φοίνιξ Real Estate στην οποία κατέχει 50% και η CAG Capital Advisory Group Ελλάς στην οποία διαθέτει ποσοστό 60%. Παραδόξως το πόθεν έσχες του βουλευτή Γρεβενών της ΝΔ παρουσιάζει σοβαρότατες ελλείψεις ως προς τις επιχειρηματικές του συμμετοχές αφού διαθέτει μετοχική παρουσία άμεση ή έμμεση σέ τουλάχιστον άλλες πέντε επιχειρήσεις, τις οποίες δεν έχει δηλώσει στο πόθεν έσχες του για το 2018. Η πρώτη εξ αυτών είναι η ΠΛΑΤΩΝ Α.Ε. Ειδικού Σκοπού Τιτλοποιήσεων Απαιτήσεων, η οποία συστάθηκε στις 12 Μαΐου 2010 και στην οποία ο κ. Πάτσης διαθέτει τις 1.960 εκ των συνολικά 2.000 μετοχών. Μία ακόμη εταιρεία που δεν εμφανίζεται στο πόθεν έσχες του κ. Ανδρέα Πάτση είναι η ALL4TOURISM Α.Ε με μετόχους κατά 50% την εταιρεία Sightgreen Ltd της οποίας είναι κάτοχος κατά 100% και την κυπριακή εταιρεία Garath Ltd κατά 50%. Στις 12 Μαρτίου 2018 συνέστησε την ALL4SE Α.Ε με μοναδικό μέτοχο την ALL4TOURISM Α.Ε. Παράλληλα η εταιρεία του Sightgreen Ltd είναι κατά 50% μέτοχος στην εταιρεία Liquidation Solutions Α.Ε. και το υπόλοιπο 50% ανήκει στην εταιρεία Maxtor Investment Ltd που εκπροσωπείται από μέλος του δικηγορικού γραφείου του κυρίου Θεόδωρου Σιούφα. Επίσης δεν εμφανίζεται στο πόθεν έσχες του Βουλευτού η εταιρεία Elite Executive Transportation Services Ε.Π.Ε της οποίας μέτοχος κατά 70% είναι η εταιρεία του ALL4TOURISM Α.Ε η οποία κατά 50% ανήκει στην εταιρεία του Sightgreen Ltd και το 30% αυτής ανήκει στην STAGG Ι.Κ.Ε ιδιοκτησίας της κυρίας Αγγελικής Στεργιούλη, συζύγου του υπουργού Δικαιοσύνης κυρίου Κώστα Τσιάρα. Ωστόσο ούτε και αυτή την εταιρεία δήλωσαν στο πόθεν έσχες τους τόσο ο κύριος Ανδρέας Πάτσης όσο και ο κ. Κώστας Τσιάρας και φυσικά ο κύριος Ανδρέας Πάτσης δεν έχει δηλώσει ούτε το 1 εκατομμύριο ευρώ που έχει επενδύσει η εταιρεία του Horselord Ltd στην εταιρεία Lyktos Participations και είναι παγωμένο κατόπιν ερεύνης της Αρχής Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες και των εισαγγελέων, που βασίστηκε στο γνωστό πόρισμα της Τράπεζας της Ελλάδος για την Τράπεζα Πειραιώς.

Πώς να χαρακτηριστεί η επενδυτική συμπεριφορά του κυρίου Δημήτριου Παπαδημούλη διά της νομίμου αγοράς των 8 διαμερισμάτων σε διάστημα ενός έτους και εντός του 2019 ανερχόμενα σε 38, η οποία δεν συνάδει με το λεγόμενο «αριστερό ήθος»; Αλλά, ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό; Παρά την επένδυση στα ακίνητα, οι συνολικές τραπεζικές καταθέσεις του διατηρήθηκαν σε πολύ υψηλά επίπεδα φτάνοντας τις 834.346,47 ευρώ σε 22 τραπεζικούς λογαριασμούς στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Σύμφωνα με την δήλωσή του, η αγορά των 6 από τα 8 διαμερίσματα, που βρίσκονται στην Αθήνα (70,80 μ²– 70 μ²– 96 μ²– 67 μ²– 67 μ²– 92 μ²), ολοκληρώθηκε καταβάλλοντας το συνολικό ποσό των 239.500 ευρώ. Οι τιμές κτήσης των διαμερισμάτων αυτών ανέρχονται σε 48.000 ευρώ, 37.000 ευρώ, 40.000 ευρώ, 33.000 ευρώ, 30.000 ευρώ και 51.500 ευρώ αντίστοιχα. Ταυτόχρονα, αγόρασε άλλα 2 διαμερίσματα εμβαδού 143,12 μ² και 106,80 μ² έναντι του ποσού των 69.000 ευρώ και 52.500 ευρώ αντίστοιχα, τα οποία και μεταβίβασε ως γονική παροχή την ίδια χρονιά στα 2 παιδιά του. Στην ακίνητη περιουσία του όμως το 2018 συμπεριελήφθησαν και μία δενδροκαλλιέργεια και ένα οικόπεδο στο νομό Λασιθίου 2.009,22 μ², που αποκτήθηκε από κοινού με την σύζυγό του αντί του ποσού των 125.000 ευρώ. Οι κινήσεις αυτές οδηγούν σε νέα αναδιάταξη στο χαρτοφυλάκιό του, εκποιώντας επενδυτικούς τίτλους αξίας 365.858,61 ευρώ. Ύστερα από αυτή την εξέλιξη η αξία αποτίμησης των 21 τίτλων μετοχών και αμοιβαίων κεφαλαίων, που διέθετε το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ στο τέλος του συγκεκριμένου οικονομικού έτους, έφτανε στα 593.916,89 ευρώ.

Ο κύριος Δημήτριος Παπαδημούλης, όταν άρχισε την πολιτική του καριέρα το 2004, είχε μισό χωράφι ενός στρέμματος και μετοχές αξίας 70.000 ευρώ. Και έρχεται, 16 χρόνια μετά, να έχει καταθέσεις 834.000 ευρώ, να αγοράζει 8 διαμερίσματα προς 361.000 ευρώ, να έχει στην Κρήτη μία δενδροκαλλιέργεια, ένα οικόπεδο 2.009,22 μ² στο Νομό Λασιθίου και μετοχές–αμοιβαία κεφάλαια 593.000 ευρώ. 16 χρόνια, ως πολιτικός!!! Επικερδές επάγγελμα που κουρελιάζει το ιδεολόγημα του «ηθικού πλεονεκτήματος» που φιλοτέχνησε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Να έχεις την αποκλειστική διάθεση πώλησης χειρόγραφων επιστολών του Χριστού και όλο το 2018 να εμφανίζεις εισόδημα 8.400 ευρώ, αυτό μόνο σε θαύμα μπορεί να αποδοθεί. Γιά να μην μιλήσουμε για τα έσοδα από κηραλοιφές και τα σχετικά, τις 7 επιχειρήσεις με τους 400 εργαζόμενους που έχει δηλώσει ότι έχει ο κύριος Κυριάκος Βελόπουλος.

Προσβάλλει κανείς την νοημοσύνη των πολιτών να αναφερθεί νομιμοποιητικά στά «δηλωθέντα πόθεν έσχες». Και δεν αναφερόμαστε καν στον κύριο Παναγιώτη Πικραμμένο, η σύζυγος του οποίου κατέχει μερικές χιλιάδες μετοχές της Novartis.

Ο Υπουργός Εσωτερικών Παναγιώτης Θεοδωρικάκος, γνωστός γιά την θητεία του στο Κ.Κ.Ε παλαιότερα, εμφανίζεται ως επενδυτής στα μεγαθήρια του καπιταλισμού την «Γκόλντμαν σάκς», η οποία με μίζα μας έβαλε στην ΟΝΕ επί Σημίτη με πλαστά στοιχεία, στην «Μόργκαν Στάνλεϋ» και στον Όμιλο Λάτση.

Παραμένουν, φυσικά, τα θέματα ελλιπούς ή παράτυπης συμπλήρωσης των δηλώσεων περιουσιακής κατάστασης, όπως η συγκεχυμένη αναφορά στο εισόδημα από την βουλευτική αποζημίωση χωρίς να αναγράφονται οι επιπλέον παροχές, ήτοι οι αμοιβές συμμετοχής σε επιτροπές, τα ποσά για «δαπάνες οργάνωσης γραφείου», η ταχυδρομική ατέλεια και τα έξοδα κίνησης, τακτική που οδηγεί στο να διαφέρουν τα βουλευτικά εισοδήματα από δήλωση σε δήλωση και να προκαλείται σύγχυση στο κοινό σχετικά με τις δημόσιες απολαβές τους.

Ακόμη, συναντάται το σύνηθες φαινόμενο του να δηλώνονται εισοδήματα από π.χ. επιχειρηματική δραστηριότητα, χωρίς να αναφέρεται ποιά ακριβώς είναι αυτή η δραστηριότης καθώς και αντιστρόφως, να αναγράφεται ενεργή επιχειρηματική δραστηριότητα, χωρίς κανένα εισόδημα από αυτήν.

Και ενώ το νομοθετικό πλαίσιο προβλέπει αποκλειστικές προθεσμίες τόσο για την υποβολή όσο και για την τροποποίηση των δηλώσεων περιουσιακής κατάστασης, η Επιτροπή κατά παράβαση των διατάξεων του Νόμου 3213/2003 και κατά παραβίαση συνταγματικών αρχών, όπως της αρχής της ισότητας, παρανόμως επιμηκύνει την προθεσμία υποβολής δηλώσεων περιουσιακής κατάστασης.

Η παράταση της προθεσμίας υποβολής, η οποία δεν λαμβάνει μάλιστα χώρα με νομοθετική ρύθμιση και ισχύει αποκλειστικά και μόνο για τους υπόχρεους στην Επιτροπή 3Α, αποφασίζεται αυθαίρετα από την Επιτροπή, κατά παραβίαση του νόμου και καθ’ υπέρβαση των εξουσιών της.

Η παρέλευση των εν λόγω αποκλειστικών προθεσμιών επιφέρει μάλιστα κυρώσεις έναντι των υπόχρεων, τόσο διοικητικού όσο και ποινικού χαρακτήρα.

Τα «πόθεν έσχες» είναι προσβλητική της νοημοσύνης. Οι «πραγματικά έντιμοι» απλώς νομιμοποιούν το «αίσχος», το αίσχος που συνεχίζεται ακριβώς το ίδιο επί σειρά ετών. Το αίσχος που δεν καταλαβαίνει από μνημόνια, στα οποία υποφέρουν μέχρις αυτοκτονίας απλοί πολίτες γιά 200 και 300 ευρώ…

Με λίγα λόγια, η Επιτροπή ΜΗ Ελέγχου της Βουλής γιά τα Οικονομικά των Κομμάτων και των Βουλευτών, επιμένει στη συνειδητή της απόφαση να παραβιάζει ασύστολα την νομοθεσία «κάνοντας τα στραβά μάτια στην παρανομία της πολιτικής αγέλης», να συντηρεί ένα σύστημα σκανδαλώδους ευνοϊκής μεταχείρισης κομμάτων και Βουλευτών διαιωνίζοντας το καθεστώτος ατιμωρησίας και της λογικής των «δύο μέτρων και δύο σταθμών» ανάμεσα στους πολίτες και την πολιτική εξουσία και έτσι να επέρχεται η πολυπόθητη «κάθαρση του πολιτικού συστήματος, ΟΧΙ διά του ελέγχου, αλλά διά της πολιτικής τελετουργίας», και πάντα ταύτα «διά χειρός» της εγκαλουμένης Επιτροπής Ελέγχου της Βουλής η οποία, διά των πράξεων και των παραλήψεών της, τελεί είς γνώση της και επί σκοπώ, τουλάχιστον τα αδικήματα της κατάχρησης εξουσίας, της υπόθαλψης εγκληματία, της παρασιώπησης εγκλήματος, της απιστίας και οιουδήποτε προκύψει εκ της διαδικασίας.

 

ΘΕΜΑ 12^ον

Η επαχθής Συμφωνία των Πρεσπών. Ιστορική αναδρομή:

Ο όρος Μακεδονία, από αρχαιότατων χρόνων είναι όρος ιστορικός και γεωγραφικός και όχι εθνολογικός. Οι Μακεδόνες δεν είναι, ούτε υπήρξαν κατά το πρόσφατο και το απώτερο παρελθόν, ιδιαίτερος εθνολογικός σχηματισμός. Απλώς, ως Μακεδόνες, ονομάζονται ανέκαθεν οι κάτοικοι της γνωστής από την αρχαιότητα περιοχής της Ελληνικής Μακεδονίας.

Επομένως, Μακεδόνες κατά την εθνικότητα δεν υπάρχουν και ούτε μπορούν να «δημιουργηθούν». Τα διάφορα σλαβικά φύλα που εμφανίσθηκαν στην περιοχή των Βαλκανίων, βορείως της Μακεδονίας, κατά τον 7° μ.Χ αιώνα, ουδεμία σχέση έχουν με τους αρχαίους Έλληνες Μακεδόνες. Μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους των ετών 1912-1913, που είχαν ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση και της Μακεδονίας, από την Οθωμανική κυριαρχία και το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, οριοθετήθηκαν οριστικώς τα σύνορα μεταξύ Ελλάδας αφ‘ ενός και Σερβίας και Βουλγαρίας αφ‘ ετέρου. Κατόπιν Διεθνών Συμφωνιών και ιδίως της Συνθήκης του Νεϊγύ της 27^ης Νοεμβρίου 1919, το 51,5% της Μακεδονίας, με την γεωγραφική έννοια του όρου, περιήλθε στην Ελλάδα, ενώ στη Σερβία περιήλθε το 38,4% και στη Βουλγαρία το 10,1% αυτής. Έτσι, η αρχαία Μακεδονία, η επονομαζόμενη από γεωγραφική άποψη «Μείζων Μακεδονία», που περιλαμβανόταν μεταξύ Αιγαίου Πελάγους και των ορέων Καμβούνια-Πιέρια και Όλυμπος προς νότο, των λιμνών Αχρίδα και Πρέσπες και των ορέων Μπαμπούνα-Σκόμιον-Ροδόπη προς Βορρά, του ποταμού Νέστου ανατολικά και των ορέων Γράμμος και Πίνδος δυτικά, κατατμήθηκε εν μέρει, μεταξύ των παραπάνω Κρατών.

Πριν από το 1944 «Μακεδονία» ως σλαβικό κράτος και «Μακεδονικό Έθνος», ως ιδιαίτερη εθνότητα ήταν έννοιες παντελώς άγνωστες.

Στις 2-8-1944, κατά την διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής, ο Κροάτης Γιόσιπ Μπροζ Τίτο δημιούργησε το Γιουγκοσλαβικό ομόσπονδο κράτος (ένα από τα έξι της τότε Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας που προέκυψε ως ενιαίο Κράτος το 1918), της λεγόμενης Δημοκρατίας της Μακεδονίας, με πρωτεύουσα τα Σκόπια.

Τον Δεκέμβριο του 1948 ιδρύθηκε στα Σκόπια το Ινστιτούτο Εθνικής Ιστορίας του Μακεδονικού Λαού. Το ενδιαφέρον των Σκοπιανών ιστορικών επικεντρώθηκε στην απόδειξη της υπάρξεως ενός ξεχωριστού «μακεδονικού έθνους», έστω και αν το «έθνος» τούτο, δεν είχε δώσει σημεία ζωής στο παρελθόν. Στην συνέχεια, δημιουργούν ανύπαρκτα ζητήματα ιδιαίτερου μακεδονικού πολιτισμού και μακεδονικής γλώσσας (Makedoncki), και μέσω Σωματείων, επιδιώκουν την υλοποίηση των σκοπών των οι πολιτικοί των δε, για να ευαισθητοποιήσουν τα πλήθη και την Διεθνή Κοινότητα, δημιούργησαν μία «Μεγάλη ιδέα» περί πλήρους εθνικής αποκατάστασης του «Μακεδονικού» έθνους.

Η προβολή αυτής της «Μεγάλης Ιδέας» στα Σκόπια και στο εξωτερικό δημιούργησε προστριβές με την Ελλάδα, η οποία δεν ήταν δυνατό να ανεχθεί την προσβολή της ακεραιότητας του εδάφους της και της ομοιογένειας του πληθυσμού της αφού τα Σκόπια, με τις δραστηριότητές τους, θέτουν σε κίνδυνο τους θεσμούς του Ελληνικού Κράτους, προσβάλουν την δημόσια τάξη και την εθνική ασφάλεια ως και τα δικαιώματα και τις ελευθερίες τρίτων.

Αυτονομιστικά σωματεία έχουν ξεπηδήσει στην Ηράκλεια Σερρών, ΜΚΟ στην Θεσσαλονίκη, στην Φλώρινα, στην Έδεσσα. Ήδη το Ουράνιο Τόξο ζητάει αναγνώριση της «μακεδονικής» μειονότητας, σφετεριζόμενοι δε το όνομα «Μακεδονία» και το επίθετο «μακεδονικός», δημιουργούν απόλυτη σύγχυση και αποκρυσταλλώνοντας στην διεθνή κοινή γνώμη την πεποίθηση ότι η Μακεδονία είναι το κράτος των Σκοπίων, στο οποίο ανήκει το μέρος της Ελλάδας Μακεδονία, η FYROM δε επιχειρεί να αποκτήσει εθνική ταυτότητα με όνομα που αποτελεί ιστορική, πολιτιστική και εθνική κληρονομιά της Ελλάδας, αλλά οι ανιστόρητες θέσεις των είναι για την Ελλάδα εθνικά ολέθριες και οδηγούν ευθέως σε διαμελισμό της.

Παράλληλα, καλλιεργούν και την ιδέα του «αλυτρωτισμού», επιχειρώντας να δημιουργήσουν αποσχιστικές τάσεις, θέτοντας και το ανύπαρκτο θέμα της λεγάμενης «μακεδονικής μειονότητας» που ζεί δήθεν στην Ελλάδα. Μάλιστα για το θέμα αυτό, τον Μάϊο του 1990 προσέφυγαν στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Ο.Η.Ε ενώ, τον Ιούνιο του ίδιου έτους, έθεσαν και πάλι το ίδιο θέμα στα πλαίσια της Διάσκεψης για την Ασφάλεια και Συνεργασία στην Ευρώπη (Δ.Α.Σ.Ε) στην Κοπεγχάγη.

Ότι πρόκειται για τα εδάφη της Μακεδονίας μας, και όχι μόνο για το όνομα, την ιστορία και τα σύμβολά μας, το αποσαφηνίζουν οι 373 επιφανείς καθηγητές πανεπιστημίου σε ολόκληρο τον κόσμο στην από 18^η Μαΐου 2009 επιστολή τους προς τον τότε Πρόεδρο των Η.Π.Α. κύριο Μπαρόκ Ομπάμα, η οποία αυτολεξεί συμπεριλήφθη στην προς τον κύριο Υπουργό Εξωτερικών Νικόλαο Κοτζιά εξώδικο δήλωση για να λάβει γνώση, στην οποία οι καθηγητές καταλήγουν ότι, οι Πρόεδροι: Η.Π.Α, Καναδά και Ευρωπαϊκής Ένωσης πρέπει να άρουν την αναγνώρισή τους στο κράτος αυτό με το όνομα «Μακεδονία», ώστε να μην δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για την επαναχάραξη συνόρων στα Βαλκάνια, εις βάρος της Ελλάδας, με την Μακεδονία μας εντασσόμενη σε νέο κράτος.

Αυτή την πρόθεση επαναχάραξης των συνόρων, που οδηγεί σε διαμελισμό της Ελλάδας, νομιμοποιεί η υπογραφείσα συμφωνία η οποία και προσδιορίζει την διάπραξη του εγκλήματος της εσχάτης προδοσίας εκ μέρους των εγκαλουμένων.

Τα αυτά επισημαίνουν και οι στρατηγικοί αναλυτές κ.κ. Νίκος Λυγερός, Βασίλειος Μαρκεζίνης, Παναγιώτης Ήφαιστος καθώς και οι καθηγητές γεωστρατηγικής του ΕΚΠΑ κ.κ. Ιωάννης Μάζης, Κώστας Γρίβας και Γεώργιος Φίλης αλλά και η από 26^η Δεκεμβρίου 1944 τοποθέτηση του Υπουργού Εξωτερικών των Η.Π.Α Έντουαρντ Στετίνιους.

Ουδέποτε η Ελλάδα δεσμεύτηκε σε σύνθετη ονομασία που να περιλαμβάνει τον όρο «Μακεδονία» την 3^η Απριλίου 2008 δε η ιστορία κατέγραψε, την απειλή ΒΕΤΟ από την τότε κυβέρνηση, σε περίπτωση συζήτησης του θέματος ένταξης των Σκοπιών στο ΝΑΤΟ.

Οι κινητοποιήσεις της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Πολιτιστικών Συλλόγων Μακεδόνων και τα ψηφίσματα των Δημοτικών Συμβουλίων της συντριπτικής πλειοψηφίας των Δήμων της Μακεδονίας, των Περιφερειακών Συμβουλίων της Κεντρικής, Ανατολικής και Δυτικής Μακεδονίας, η συλλογή εκατοντάδων χιλιάδων υπογραφών και η οργάνωση των μεγαλειωδών συλλαλητηρίων υπό την περιφρούρηση μελών του πολιτικού μας φορέως, αποτελούν δραστηριότητες που κατέδειξαν την ξεκάθαρη βούληση και απαίτηση του κυρίαρχου Λαού που, μη συμμεριζόμενος την κυβερνητική ενδοτικότητα, ετάχθη κατά της παραχώρησης του όρου «Μακεδονία» επ’ ουδενί και εις ουδέναν σφετεριστή, ούτε με γεωγραφικό, ούτε με χρονολογικό προσδιορισμό, ούτε ως συνθετικό, ούτε και ως αμετάφραστο.

Αγνοήθηκαν οι προς τον Υπουργό Εξωτερικών και στους κ.κ. Υπουργό Άμυνας και Πρωθυπουργό εξώδικες διαμαρτυρίες του Ελληνικού Λαού, καθώς και προς όλους ανεξαιρέτως τους Βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου, ενημερώνοντάς τους για τις έννομες συνέπειες των σχετικών με την Μακεδονία αποφάσεών τους, ώστε να απέχουν από αυτές, εις βάρος της Μακεδονίας και της Ελλάδας.

Και ενώ η επίλυση του Σκοπιανού αποτελεί «Εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας» και συνεπώς η Βουλή δεν είχε την αρμοδιότητα να το λύσει και υποχρεούμενη ούσα η κυβέρνηση να εφαρμόσει τις διατάξεις της 2^ας παραγράφου του 41^ου άρθρου του Συντάγματος και να προτείνει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας την διάλυση της Βουλής και την προκήρυξη εκλογών για να πάρει θέση επ’ αυτού το εκλογικό σώμα, την 17^η Ιουνίου 2018, υπό την προτροπή του από το 1993 ειδικού διαμεσολαβητή του Ο.Η.Ε κυρίου Μάθιου Νίμιτς ο οποίος, ενώ είχε λάβει την περιορισμένη εντολή να διαπραγματευτεί μόνο για το «όνομα», που ήταν η μοναδική διαφορά που αναγνώρισε το Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε, με τις αποφάσεις του 817 και 845 και ποτέ δεν του δόθηκε η αρμοδιότητα να επιλύσει τις άλλες δυο διαφορές περί «εθνότητας» και «γλώσσας», ούτε είχε την αιγίδα του Συμβουλίου Ασφαλείας του Ο.Η.Ε, έν τούτοις, εφαρμόζοντας την Θεωρία της Προοπτικής που διατύπωσαν οι Ντάνιελ Κάνεμαν και Άμος Τβέρσκι, κατάφερε να επαναπροσδιορίσει το ονοματολογικό ζήτημα και να σύρει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων τα Σκόπια και την Ελλάδα, παραβιάζοντάς πολλαπλώς την δοθείσα σε αυτόν εντολή υπογράφοντας τελικά, και μάλιστα ως μάρτυρας, μία «Συμφωνία στρατηγικής σημασίας».

Η παράνομη και πραξικοπηματική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ, διά του Υπουργού της Εξωτερικών κυρίου Νικολάου Κοτζιά, προέβη στην υπογραφή της διοικητικής πράξεως: «Τελική Συμφωνία για την επίλυση των διαφορών οι οποίες περιγράφονται στις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών 817(1993) και 845(1993), τη λήξη της Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995 και την εδραίωση Στρατηγικής Εταιρικής Σχέσης μεταξύ των μερών», διά της οποίας συνεβλήθη με την «πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας» (πΓΔΜ- FYROM), για την επίλυση διμερών διαφορών μεταξύ του κράτους-μόρφωμα των Σλάβο-Αλβανών και της Ελλάδος.

Ο υπουργός των Εξωτερικών κ. Νικόλαος Κοτζιάς, κατά παράβαση του 2^ου άρθρου του Νόμου 3566/2007 (ΦΕΚ A’ 117/05-06-2007) «Κύρωση ως κώδικα του οργανισμού του υπουργείου Εξωτερικών», και καθ’ υπέρβαση των εκεί αρμοδιοτήτων του, στις οποίες δεν συμπεριλαμβάνεται η συνομολόγηση διεθνών συνθηκών για την σύναψη των οποίων απαιτείται, η κατά το άρθρο 5β του ως άνω Νόμου, σχετική απόφαση της Βουλής παροχής ειδικής εξουσιοδότησης–εντολής στον αρμόδιο υπουργό προς υπογραφή, χωρίς έγκριση του Υπουργικού Συμβουλίου και χωρίς την αποδοχή του Ελληνικού Λαού, ως θεσμικό όργανο του κράτους, κατά κατάχρηση εξουσίας, αναρμοδίως υπέγραψε διεθνή συνθήκη καταλύοντας την νομοθετική εξουσία και κατ’ επέκταση το ίδιο το Σύνταγμα.

Ο κύριος Υπουργός προβάλλοντας τον έωλο ισχυρισμό ότι, επειδή οι Σκοπιανοί συνήθισαν στην ιδέα και εκπαιδεύτηκαν επί χρόνια να αισθάνονται Μακεδόνες, και αφού το επιθυμούσαν τόσο σφοδρά, οφείλαμε να τους αναγνωρίσουμε αυτό το δικαίωμα. Και αυτό έπραξε. Παραβιάζοντας την αρχή της Λαϊκής Κυριαρχίας των διατάξεων των 2^ας και 3^ης παραγράφων του 1^ου άρθρου του Συντάγματος, ενώ γνώριζε ότι σύσσωμος ο Λαός είναι αντίθετος προς οποιαδήποτε παραχώρηση ονόματος ή παραγώγου Μακεδονία χωρίς διεξαγωγή δημοψηφίσματος, παραβιάζοντας και την αρχή της δεδηλωμένης, νομιμοποίησε, για λογαριασμό του Ελληνικού Λαού, τις εδαφικές βλέψεις του μορφώματος της FYROM, που απεργάζονται επί χρόνια ισχυροί διεθνώς δρώντες σκοτεινοί κύκλοι με αποτέλεσμα, η απαράδεκτη αυτή συμφωνία που παραβιάζει και την «Σύμβαση της Βιέννης», του 1969, για το «Δίκαιο των Συνθηκών» και κατά παράβαση των αρχών περί «αλήθειας», «καλής πίστεως» και «σαφήνειας», καθώς περιλαμβάνει ιστορικά ψεύδη, νομικές παραβιάσεις, ασάφειες, παραπειστικά επιχειρήματα και δόλο, ενέδωσε στις ορέξεις τους οδηγώντας την πατρίδα μας σε μία εθνική ήττα ακυρώνοντας στην ουσία την έννοια του Έθνους και προκαλώντας σε αυτό ανεπανόρθωτη βλάβη.

Θεμέλιος λίθος ψεύδους είναι η δήθεν αναγνώριση της πλαστής «μακεδονικής» γλώσσας (Makedoncki), κατά την «Τρίτη διεθνή σύνοδο του Ο.Η.Ε για την τυποποίηση των γεωγραφικών ονομάτων,1977». Αντιθέτως, στις σημειώσεις της συνόδου στον 1° τόμο και στην 3^η σελίδα του 2^ου τόμου του Προοιμίου της υπ’ αριθμό 17/8-7/9-1977 αποφάσεως του Ο.Η.Ε αναγράφεται: «Οι εφαρμοζόμενες ονομασίες και η παρουσίαση του υλικού σε αυτή την έκδοση δεν συνεπάγονται την έκφραση οποιοσδήποτε γνώμης εκ μέρους της γραμματείας του Ο.Η.Ε».

Με την εν λόγω υπογραφή, η κυβέρνηση μη σεβόμενη τους εθνικούς αγώνες των προγόνων μας για την διαφύλαξη της Μακεδονίας στην Ελληνική επικράτεια όπου ανήκει, αλλά και την προάσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδας μας, που με αιματηρότατους απελευθερωτικούς αγώνες κατόρθωσε να περισώσει την αρχαία, την αυθεντική ιστορικά και πολιτισμικά Μακεδονία, αντικατέστησε την Ενδιάμεση Συμφωνία του 1995 και κατήργησε την προσωρινή ονομασία, πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (FYROM), μετονομάζοντας, αναγνωρίζοντας καθολικά και αποδεχόμενη ως οριστική ονοματοθεσία της πΓΔΜ τον προσδιορισμό «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας» απεμπόλησε δε κυριαρχικά μας δικαιώματα, την ελληνικότητα της Μακεδονίας και του ίδιου του ονόματος της Μακεδονίας, αναγνώρισε την ύπαρξη «μακεδονικής» γλώσσας και έθνους, σε εκτέλεση δε της συμφωνίας εξεδόθησαν και οι «επιστολές» προς τους Γενικούς Γραμματείς του Ο.Η.Ε και του ΝΑΤΟ ως και στον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, παραχαράζοντας οι πάντες δολίως την ιστορία, με σκοπό την «δικαίωση» των πολύχρονων εδαφικών βλέψεων, περί δημιουργίας της Μεγάλης Μακεδονίας και του ιδεολογήματος του σκοπιανού μακεδονισμού που προσβλέπει την ένωση της Μακεδονίας του Πιρίν, του Βαρδάρη και του Αιγαίου, οι οποίες υπάρχουν διαχρονικά διεκδικώντας ένα όνομα που καμία σχέση δεν έχει με τα εδάφη που κατοικεί αυτός ο σλαβικός λαός και που αντιποιείται το ψευδεπίγραφο όνομα «Μακεδονία» παρουσιάζοντας επισήμως σε δικούς του χάρτες σε ολόκληρο τον κόσμο (πανεπιστήμια, διεθνείς εκθέσεις, επίσημες εκδηλώσεις του κ.λ.π), με τα εδάφη της Ελλάδας έως τον Όλυμπο της Πιερίας μας και με ολόκληρη την Μακεδονία (δηλαδή την περιφέρεια της Ελλάδας, γιατί μόνο αυτή είναι η Μακεδονία), με την εκπαίδευση των παιδιών του κράτους των Σκοπιών επί χρόνια ως καταγόμενοι από τον Μέγα Αλέξανδρο και την αρχαία Μακεδονία και την διεκδίκηση της καταγωγής του, με τις γιορτές της σφαγής των Ελλήνων του Ίλιντεν το 1903, ως επέτειό τους, αποδεικνύουν ότι η παραχώρηση του ονόματος σημαίνει και παραχώρηση εδαφών μας.

Η υπογραφή της προδοτικής συμφωνίας εγένετο στο ορεινό χωριό Ψαράδες της Φλώρινας που βρίσκεται στην περιοχή των Πρεσπών από όπου και πήρε το όνομά της και την επικύρωσαν η ανηλεής ρίψη χημικών στο Πισοδέρι, ο ξυλοδαρμός και η σύλληψη Ελλήνων διαμαρτυρομένων πολιτών στην Θεσσαλονίκη και στην Ηρώδου του Αττικού, η μετονομασία του αεροδρομίου «Μακεδονία» σε «Νίκος Γκάλης», η μετονομασία σταθμών, δημοσίων κτιρίων, μνημείων και οδών της Θεσσαλονίκης.

Οι επεκτατικές βλέψεις των Σκοπιών εις βάρος της Ελλάδας επιβεβαιώθηκαν κατά την επίσημη συνάντηση και υπογραφή της εφιαλτικής συμφωνίας την 17^η Ιουνίου 2018 όταν, ο παρών κατά την υπογραφή της από τους Υπουργούς Εξωτερικών ο κύριος Ζόραν Ζάεφ, αναφέρθηκε πολλές φορές στα Σκόπια με την λέξη Μακεδονία (χωρίς το «Βόρεια») και Μακεδόνες, ενώ εμείς, από τον δικό μας εθνομηδενιστή Πρωθυπουργό, αναφερόμασταν ως: Βόρειο κομμάτι της Ελλάδας (χωρίς δηλαδή χρήση του όρου Μακεδονία!).

Συναφή μέγιστα ζητήματα είναι: 1^ον τα αλυτρωτικά εις βάρος της Ελλάδος σύμβολα που υπάρχουν στα χαρτονομίσματα και νομίσματά του.

2^ον Τα δεκάδες χιλιάδες Σκοπιανά διαβατήρια με την ένδειξη «Δημοκρατία Μακεδονίας» τα οποία τυπώθηκαν στα Σκόπια λίγες μέρες πριν από την υπογραφή της «συμφωνίας».

3^ον Τα όσα εμπεριέχονται στους στίχους του Εθνικού τους Ύμνου.

Περαιτέρω η συμφωνία παραβιάζει το 27° άρθρο του Συντάγματος. Η εν λόγω διάταξη ναι μεν αναφέρεται σε αλλαγή των ορίων της επικράτειας, αλλά είναι προφανές ότι η αλλαγή γεωγραφικών όρων και η απαλλοτρίωση αυτών, απαιτεί προηγούμενη έγκριση της Βουλής και μάλιστα αυξημένη πλειοψηφία, η μεταμφίεση δε μιάς διεθνούς συνθήκης σε κυβερνητική πράξη παραβιάζει κατάφωρα το Σύνταγμα, το εθνικό μας δίκαιο αλλά και θεμελιώδεις αρχές του διεθνούς δικαίου οδηγώντας σε διάλυση την Ελλάδα.

Η Συμφωνία των Πρεσπών, κατά παράβαση της υποχρέωσης συμμόρφωσης της διοίκησης προς τις δικαστικές αποφάσεις που συνιστά θεμελιώδη πτυχή και έκφραση της αρχής του κράτους δικαίου και αποτελεί Συνταγματική επιταγή (άρθρο 95, παρ. 5 του Συντάγματος) και της 4^ης παραγράφου του 50^ου άρθρου του Π.Δ 18/1989 που προβλέπει τον έλεγχο της διοίκησης, εισήχθη την 25^η Ιανουάριου 2019 και ψηφίσθηκε από την Ολομέλεια της Βουλής ως νομοσχέδιο, παραβιάζοντας, κυβέρνηση και Βουλή, την υπ’ αριθμό 1558/1991 απόφαση του Εφετείου Θεσσαλονίκης και την υπ’ αριθμό 1448/19 Μαΐου 2009 απόφαση του Δ^ου Πολιτικού Τμήματος του Αρείου Πάγου (εισηγήτρια η τότε πρόεδρος του Αρείου Πάγου και μετέπειτα υπεύθυνη του νομικού γραφείου του πρωθυπουργού κυρία Βασιλική Θάνου-Χριστοφίλου), διά της οποίας αποφαίνεται ότι: «…δεν υπάρχει Μακεδονικό Έθνος και κατά συνέπεια, μακεδονικός πολιτισμός και μακεδονική γλώσσα Makedoncki ούτε φυσικά υφίσταται στην Ελλάδα «μακεδονική μειονότητα», με 153 θετικές ψήφους, η «Βουλή των Ελλήνων» επικύρωσε την Συνθήκη των Πρεσπών και έδωσαν την Μακεδονία στα Σκόπια. Υπέρ της Συνθήκης ψήφισε σύσσωμη η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ (145 βουλευτές) και οι «πρόθυμοι» βουλευτές της κεντροαριστεράς και της κεντροδεξιάς: κ.κ. Έλενα Κουντουρά, Κατερίνα Παπακώστα, Θανάσης Παπαχριστόπουλος, Σταύρος Θεοδωράκης, Σπύρος Λυκούδης, Γιώργος Μαυρωτάς, Θανάσης Θεοχαρόπουλος και Σπύρος Δανέλλης, εξεδόθη δε ο Νόμος 4588/2019 (ΦΕΚ A 9/25-01-2019) και πάντα ταύτα υπό την θαλπωρή της τρίτης συνταγματικής λειτουργίας η οποία εν χορώ με την  Νομοθετική, την Εκτελεστική λειτουργία και την συμμετοχή του Προέδρου της Δημοκρατίας κατέλυσαν το Σύνταγμα.

Εκ του γεγονότος ότι η «Συμφωνία των Πρεσπών», αποτελεί εθνικό «αυτοχειριασμό» και ουδέποτε μέχρι σήμερα η νομική υπηρεσία του Ο.Η.Ε εξέτασε τις υπουργικές καταγγελίες για χρηματισμό του κυρίου Νικολάου Κοτζιά, καθώς και τις, εντός της Βουλής, κατηγορίες για εξαγορά βουλευτών, ισχυρισμός ο οποίος αποτελεί θέμα και της παρούσης εγκλήσεώς μας ένεκα της διαπράξεως του εγκλήματος της εσχάτης προδοσίας εκ μέρους των εμπλεκομένων, ομοίως δε η μη διερεύνηση των διεθνών καταγγελιών για χρηματισμό, εκβιασμό, απειλή και βία στο κράτος των Σκοπιών, που ως γεγονότα παραβιάζουν τις διεθνείς αρχές περί Συνθηκών και την Σύμβαση της Βιέννης του 1969 και τις οποίες θέτουμε υπό την εχέφρονα κρίση υμών αιτούμενοι τα καθ’ υμάς.

 

ΘΕΜΑ 13^ον

Το δικαίωμα αντίστασης κατά το Σύνταγμα.

Ως κυρίαρχος Λαός, προκειμένου να εμπεδώσουμε την νομική βάση της παρούσης προβάσεώς μας ως προς το διαπραττόμενο συνεχές και ενεστώς έγκλημα της κατάλυσης του Καταστατικού Οργάνωσης και Λειτουργίας της Πολιτείας, απευθύνουμε το εύλογο ερώτημα προς τον τρίτο πυλώνα λειτουργίας αυτής: «η Δικαιοσύνη τι θεωρεί Σύνταγμα»; «Σύνταγμα; Τι πάει να πει Σύνταγμα; Σύνταγμα είναι ό,τι πει ο Άρειος Πάγος ότι είναι Σύνταγμα!», ιστορεί επικριτικά ο κύριος Κώστας Μπέης στο έργο του «Η Ελλάδα που αγάπησα, η Ελλάδα της χρεοκοπίας» (σελ. 203).

Τον 19° αιώνα ο Ν. I. Σαρίπολος στην Πραγματεία Συνταγματικού Δικαίου έγραφε; «…. νομίζομεν δε ότι και την άγρυπνον τούτην του έθνους φρουρά προκαλεί το 107 του ημέτερου συντάγματος άρθρο, διότι άλλως ουδεμίαν καθ‘ ημάς ήθελον έχει έννοια αι λέξεις αυτού η τήρησις του συντάγματος αφιερούται εις τον πατριωτισμό των Ελλήνων».

Σήμερα η 4^η παράγραφος του 120^ου άρθρου περιέχει αυτήν ακριβώς την εγγύηση τήρησης του Συντάγματος, για την οποία μιλούσε ο Σαρίπολος, προβλέποντας ότι: «η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον Πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιοσδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με την βία».

Διά της ανωτέρω επιταγής, το Σύνταγμα απευθύνεται εις την Συνείδηση των Ελλήνων, εν ονόματι δε του πατριωτισμού τεκμηριώνει το δικαίωμά τους να κρίνουν πότε δεν τηρείται το Σύνταγμα και πότε επιχειρείται από οποιονδήποτε να καταλυθεί με την βία, υποχρεώνοντας όλους τους Έλληνες πολίτες, τους διαθέτοντες πατριωτισμό, σε αντίσταση «με κάθε μέσο» κατά των σφετεριστών της Λαϊκής κυριαρχίας, ενός εγκλήματος η διάρκεια του οποίου είναι ενεστώς και συνεχής. Αρχίζει από την πρώτη στιγμή της προσβολής και συνεχίζεται καθ’ όλη την διάρκεια της έκφρασής της, ως εν προκειμένω.

Το κατά το Σύνταγμα δικαίωμα αντίστασης, αποτελεί το έσχατο και αποτελεσματικό όριο κατά των συνεπειών των επαχθών αντισυνταγματικών Μνημονίων, όταν πλέον οι υπόλοιπες προληπτικές και κατασταλτικές εγγυήσεις εφαρμογής του Συντάγματος δεν επαρκούν για την διατήρηση της συνταγματικής νομιμότητας και της εθνικής κυριαρχίας προβλέπεται δε και στην Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (1948) των Ηνωμένων Εθνών στο προοίμιο της οποίας ορίζεται ότι: «έχει ουσιαστική σημασία να προστατεύονται τα ανθρώπινα δικαιώματα από ένα καθεστώς δικαίου, ώστε ο άνθρωπος να μην αναγκάζεται να προσφεύγει, ως έσχατο καταφύγιο, στην εξέγερση κατά της τυραννίας και της καταπίεσης…»

Από το γράμμα της διάταξης της 4^ης παραγράφου του 120^ου άρθρου προκύπτει ότι βασικές προϋποθέσεις άσκησης του δικαιώματος αντίστασης είναι: α) η κατάλυση του Συντάγματος, β) η δια της βίας κατάλυση, γ) η αντίσταση σε όποιον επιχειρεί να καταλύσει το Σύνταγμα.

Με τον όρο Σύνταγμα στα άρθρα 120 § 4 και 87 § 2 αυτού, ο νομοθέτης αναφέρεται στο «ουσιαστικό» Σύνταγμα, το οποίο ταυτίζεται με το Πολίτευμα και αποτελεί το σύνολο των κανόνων δικαίου που ανάγονται στον σχηματισμό, στην οργάνωση και την άσκηση της κρατικής εξουσίας και όταν παραβιάζεται μία διάταξή του, εφ’ όσον οι προληπτικές και κατασταλτικές εγγυήσεις εφαρμογής του δεν είναι σε θέση να αποκαταστήσουν την συνταγματική νομιμότητα, τότε υπάρχει κατάλυση του συντάγματος.

Τι σημαίνει όμως κατάλυση του Συντάγματος; Η έννοια της καταλύσεως του Συντάγματος αφορά τις βαρύτατες εκείνες προσβολές που θέτουν εν κινδύνω την ίδια την υπόστασή του, όταν δηλαδή έχει επέλθει η άμεση ή η έμμεση κατάλυση του πολιτεύματος που εκδηλώνεται με την προσβολή της μορφής του ή μίας από τις οργανωτικές του βάσεις.

Η ρήτρα του ακροτελεύτιου άρθρου του Συντάγματος: «Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων….», θεμελιώνει και νομιμοποιεί «δικαίωμα αντίστασης», της οποίας η ηθική, η πολιτική, η κοινωνική και η συμβολική αποτελεσματικότητα, στο επίπεδο του δικαίου, έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στους αγώνες του Ελληνικού Λαού και στην προσπάθειά του για την επανάκτηση της συντακτικής εξουσίας του. Αποτέλεσε το τυπικό υπόβαθρο της αντίστασης των πολιτών σε απόπειρες κατάλυσης του Συντάγματος. Έχει υπάρξει το έρεισμα της αντίστασης των πολιτών αυτής της Χώρας σε περιόδους αμφισβήτησης της συνταγματικής νομιμότητας, όπως στο κίνημα του 114 και υπήρξε ο θεμέλιος λίθος του δικαιώματος, του καθήκοντος και της αναγνώρισης της εξουσίας των δικαστηρίων να ελέγχουν την συνταγματικότητα των νόμων, ο δεσμευτικός δε αυτός κανόνας αποτελεί την συνεχή υπόμνηση προς τον Λαό της κυρίαρχης εξουσίας του, την οποία νομιμοποιείται να αποκαταστήσει.

Καμία άλλη δύναμη, κανένα στοιχείο δεν είναι ικανό να προστατεύσει και να διασφαλίσει την τήρηση του Συντάγματος, από τον πατριωτισμό των Ελλήνων, πατριωτισμός δε είναι η Ουσιαστική αγάπη του πολίτη προς την Πατρίδα του. Να έχεις δηλαδή αγάπη μέχρι θυσίας σου και το Σύνταγμα απευθύνεται στην συνείδηση των Ελλήνων, εν ονόματι δε του πατριωτισμού υποχρεώνει όλους ανεξαιρέτως τους Έλληνες σε αντίσταση κατά των σφετεριστών της Λαϊκής κυριαρχίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας αφού με αυτόν συντηρείται το συνταγματικό πολίτευμα και εμψυχώνεται και δικαιολογείται η πολιτική κυριαρχία του Λαού.

Ο πατριωτισμός έδωσε το μεγαλείο του ονόματος στον Έλληνα. Ο πατριωτισμός παρακολούθησε πάντοτε και παντού κατά πόδα αυτόν. Ο πατριωτισμός ανέδειξε αυτόν εκ δούλου ελεύθερον. Στον πατριωτισμό επομένως του Έλληνα έκρινε εύλογο ο νομοθέτης να αναθέσει το πολυτιμότερο αγαθό του Συντάγματος.

Η αντίσταση, ως πράξη άρνησις του εκφυλισμού της Δημοκρατίας, συναρτάται με την τήρηση, την εφαρμογή και την προστασία του Συντάγματος και αφορά την ύπαρξη των θεμελίων του ταυτίζεται δε με την προστασία του πολιτεύματος η εκπλήρωση της οποίας ανατίθεται σε ένα θεσμικό όργανο φορέα δύναμης και οπλισμένο με ικανότητα πολιτικής απόφασης (αρχηγός του κράτους, κόμμα ή κοινοβούλιο, ή και το σύνολο των πολιτών κ.ά.), που αναλαμβάνει να υπερασπιστεί το συνταγματικό πολίτευμα από δυνάμεις που απειλούν την υπόστασή του και επιδιώκουν την κατάλυσή του.

Η αντίσταση γεννιέται όταν το Δίκαιο και η νομιμότητα καταργούνται, όταν δημιουργηθεί κενό δικαίου, είτε διότι η ισχύουσα νομιμότητα έχει ανατραπεί και εγκαθίσταται καθεστώς αυθαιρεσίας ή τυραννίας, είτε διότι μία νέα «νομιμότητα» επιδιώκεται να επιβληθεί μέσα από μία κατάσταση ανομίας και γυμνής βίας.

Η αξία άλλωστε που πρώτη από όλες είναι πιό σημαντική για τον συνταγματικό πατριωτισμό του Λαού είναι η κυριαρχία και η αυτονομία του, γεγονός που αναδεικνύει την σημασία και την νομική έκταση του δικαιώματος αντίστασης το οποίο επερείδεται και επιβεβαιώνεται με τρόπο αναμφίβολο και από την δεύτερη φράση της διατάξεως του ίδιου άρθρου: «…που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία», ρητή διαταγή που καθιερώνει δικαίωμα και καθήκον αντίστασης εναντίον οποιουδήποτε επιχειρήσει να καταλύσει το Σύνταγμα με οποιονδήποτε τρόπο μορφή βίας, που μπορεί να συντελεστεί είτε από τον κρατικό καταναγκασμό ή εκ μέρους υπερεθνικών οργάνων ή από όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η κατάλυσή του βέβαια μπορεί να επέλθει με επανάσταση ή πραξικόπημα ή να εκδηλωθεί με την αδυναμία λειτουργίας του ή με την εξουδετέρωση ή την παράλυση μίας από τις οργανωτικές βάσεις του, οπότε διασαλεύεται η συνταγματική τάξη στο σύνολό της και επέρχεται η «πραγματική απώλεια της ισχύος του και ο εκμηδενισμός της αποτελεσματικότητός του» η οποία χάνεται αφού η παραβίαση των επιταγών του συντρέχει με την αδυναμία καθολικής ή μερικής εφαρμογής τους και επέλευσης των προβλεπόμενων κυρώσεων. Οι κυρώσεις δε για τους συνταγματικούς κανόνες ταυτίζονται με τις εγγυήσεις τηρήσεως τους. Για τον λόγο αυτό και η απώλεια ισχύος του Συντάγματος διαπιστώνεται με την αδυναμία λειτουργίας των προληπτικών και κατασταλτικών εγγυήσεων τηρήσεώς του, με την ευθύνη τήρησης των οποίων βαρύνονται τα άμεσα όργανα του κράτους.

Πέραν των ανωτέρω, η κατάλυση του Συντάγματος έχει συντελεσθεί εκ του γεγονότος ότι τα άμεσα όργανα του κράτους στερούνται της ικανότητος να ασκήσουν τα καθήκοντά τους και τούτο εξετελέσθη όταν μιά ομάδα ατόμων κρυμμένων πίσω από την ανωνυμία των κεφαλαίων, αυτός ο δόλιος συγχυτικός νεολογισμός εννοιών που οι παγκοσμιοκράτες μετονόμασαν «Θεσμούς» για να περιβληθούν μία ισχύ που δεν έχουν, στον οποίο λογοδοτούν, ως οι, κατά τον Λένιν, «χρήσιμοι ηλίθιοι», κυβερνήσεις μαριονέτες, έχει παρέμβει και στο πλαίσιο της εκτεταμένης ιδιωτικοποίησης του κράτους, παρεμβαίνοντας καταλυτικά στο έργο των και απαιτώντας την εφαρμογή και διασφάλιση των δικών του επιλογών με επιτήρηση της τηρήσεως τούτων.

Εδώ εντάσσεται, αφ’ ενός μεν η κατάργηση της Βουλής και η παραχώρηση των αρμοδιοτήτων της σε όργανο εξωθεσμικό, αφ’ ετέρου η ιδιοποίηση της συνολικής νομοθετικής αρμοδιότητός της από την Κυβέρνηση βάλλοντας έτσι ευθέως κατά της Λαϊκής κυριαρχίας ως πηγής του πρωτογενούς Φορέα όλων των εξουσιών εξαφανίζοντας το ίδιο το θεμέλιο του πολιτεύματος και τον ρόλο του αφού Κυβέρνηση και Βουλή ναι μεν, παρανόμως υφίστανται αλλά και δεν λειτουργούν δεδομένου ότι τις λειτουργίες τους τις έχουν αντιποιηθεί τρίτοι με την βία, με απειλή βίας ή με σφετερισμό αυτών και εκτελώντας εντολές τρίτων ευθέως παραβιάζουν θεμελιώδεις αρχές, με αποτέλεσμα η μεν Κυβέρνηση, αντιποιούμενη και σφετεριζόμενη τις εξουσίες της, να κυβερνά με «πράξεις νομοθετικού περιεχομένου», ο δε θίασος του κοινοβουλίου καθοδηγούμενος από την υπερεθνική μοχθηρή ολιγαρχία να αναδεικνύει, πρόθυμους εγκάθετους έκτακτους πρωθυπουργούς, εκτός των συνταγματικών προϋποθέσεων.

Η μνημονιακή λαίλαπα που βιώνουμε, σφετεριζόμενη την Λαϊκή κυριαρχία, έχει επιδράμει με σωρεία παραβιάσεων του Συντάγματος, του πολιτεύματος μας και των οργανωτικών του βάσεων, η γενικευμένη δε αδυναμία αντίδρασης και μη αποτελεσματικής αντιμετώπισής τους από τις κατασταλτικές εγγυήσεις, με προεξάρχουσα την Δικαιοσύνη, πληροί το πνεύμα της διάταξης της 3^ης παραγράφου του 120^ου άρθρου που απαιτεί την, διά της βίας, κατάλυση του Συντάγματος, βία δε νοείται αδιακρίτως η κάθε βία, τόσο η απόλυτη όσο και η ψυχολογική ή υλική βία ως και κάθε μορφής αδικία και ωμή ισχύς των δικτατοριών, των απολυταρχικών και ολοκληρωτικών καθεστώτων που αποτελεί το μέσον κατάλυσης του Συντάγματος.

Βία είναι η δημιουργία κενού στην συνοχή και την αιτιώδη συνάφεια, που κυρίως οφείλεται να υπάρχει ανάμεσα στους κυβερνώντες και τους κυβερνώμενους, στην βάση της λαϊκής εντολής που στην πραγματικότητα καταργεί–καταλύει την λειτουργία της λαϊκής εντολής όταν ο κυβερνών νομοθετεί, απαλλάσσοντας και αθωώνοντας τον εαυτόν του, από τις ευθύνες του, δια του νόμου που ο ίδιος επιβάλλει και μπορεί να παραβιάζει με τον δικόν του νόμο τις αρχές της Ισότητας και της Ελευθερίας παραβιάζοντας και αναιρώντας το Σύνταγμα, που είναι ο ανώτατος νόμος μιάς χώρας.

Βία είναι η διαχρονική διαφθορά των κρατικών λειτουργών που υποκύπτουν και εκδίδονται με ανταλλάγματα στις απαιτήσεις των ισχυρών και έτσι λειτουργώντας, η διαφθορά αποτελεί ουσιωδώς βία και παραβίαση της Δημοκρατίας, της Κοινωνική συνοχής και του σκοπού του καταστατικού Χάρτου της Χώρας.

Βία είναι η αγαστή συνεργασία των τελευταίων κυβερνήσεων με την Δικαιοσύνη, την οποία έπεισαν ότι, (στα πλαίσια της Νέας Τάξης Πραγμάτων και της Παγκοσμιοποιήσεως) θα πρέπει να συναινέσει έως ότου να επιτευχθεί η φτωχοποίηση της Ελληνικής οικογένειας και η εξαφάνιση κάθε εγχώριας παραγωγής.

Εκ των καταγγελλομένων συγκεκριμένων πραγματικών περιστατικών, τα οποία συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση αξιοποίνων πράξεων, αποκαλύπτεται η κατάλυση του Συντάγματος και των νόμων του Κράτους ως και η μεθοδευμένη εξαπάτηση του Ελληνικού Λαού από τους εγκαλουμένους, προκειμένου να πετύχουν την πλήρη διάλυση των δημοκρατικών μας θεσμών, την ολοκληρωτική απαξίωση του κοινωνικού ιστού, με στόχο την πολιτική και νομική υποτέλεια των Ελλήνων στους ξένους δανειστές οι οποίοι τάσσουν την βία υπεράνω του δικαίου.

Συνεπώς η με οποιοδήποτε τρόπο βία και ανεξαρτήτως του υποκειμένου που την χρησιμοποιεί, ενεργοποιεί το δικαίωμα αντίστασης προς αποτροπή της καταλύσεώς του Συντάγματος, αξίωση που αποτελεί επιταγή εθνικής συνειδήσεως διά της οποίας ο Έλληνας εντέλλεται και οφείλει αφ’ ενός να διασφαλίζει την τήρηση της συνταγματικής νομιμότητας προκειμένου να προστατεύει το πολίτευμα από απόπειρες ανατροπής ή κατάλυσής του αφ’ ετέρου αποβλέπει στην αποτροπή επί μέρους παραβιάσεων των συνταγματικών κανόνων από τους ασκούντες την κρατική εξουσία, ικανές να επιφέρουν την κατάλυσή του.

Κατάλυσις θεωρείται η ανατροπή της ηθικής τάξης, η ποινικοποίηση της εθνικής συνειδήσεως, η προσβολή του δημοσίου δικαίου, η άρνησις του Λαού και της βουλήσεώς του, ο ανεπανόρθωτος κλονισμός του υπόβαθρου του Δημοκρατικού Πολιτεύματος, Δημοκρατικό δε Πολίτευμα, είναι η ύπαρξη και λειτουργία συγκεκριμένων θεσμών, αρχών και δικαιωμάτων του τυπικού και ουσιαστικού Συντάγματος με μοναδικό σκοπό την ουσιαστική ωφέλεια της Λαϊκής κυριαρχίας.

Κατάλυσις του Συντάγματος επέρχεται, όταν εξακολουθητικώς, επί σκοπώ και εξ συστήματος, με πνεύμα καταφρόνησης προς το ίδιο το Σύνταγμα και δηλωτικό σταθερής βουλήσεώς μη τηρήσεώς του, παραβιάζονται κατάφορα οι διατάξεις οι αναφερόμενες στην μορφή, την λειτουργία και την οργάνωση του πολιτεύματος, με τρόπο που δηλώνει απροκάλυπτη έλλειψη σεβασμού προς το Σύνταγμα. Όταν δηλαδή παραβιάζονται εξακολουθητικώς οι Συνταγματικές διατάξεις των ατομικών δικαιωμάτων, τα εργασιακά δικαιώματα πολιτών, η ίδια η αξία του ανθρώπου που αναγνωρίζεται από το 2° άρθρο του ως υπέρτατη αξία προστατευόμενη από το Σύνταγμα και μάλιστα ιδιαιτέρως, όταν παραβιάζονται εκ συστήματος, όταν ουδείς τις λαμβάνει υπ’ όψιν του, όταν παρά τις διαμαρτυρίες των πολιτών, παρά τις αντιδράσεις των, εξακολουθούν οι κυβερνήσεις και τα καθεστωτικά όργανα να τις καταφρονούν, τότε έχουμε οπωσδήποτε κατάλυση αυτού τούτου του Συντάγματος.

Με βάση την μέχρι σήμερα νομική θεωρία, κατάλυση του Συντάγματος έχουμε όταν επέλθει ο άμεσος ή έμμεσος «παραμερισμός της συνταγματικής τάξης» και η «πραγματική απώλεια της ισχύος του, που επέρχεται όταν εκμηδενιστεί η αποτελεσματικότητά του» οπότε επέρχεται η (εκ των πραγμάτων) de facto ανατροπή της καθεστηκυίας έννομης τάξης η οποία εκδηλώνεται τόσο με την παραβίασή του όσο και με την βαρεία ή σοβαρή προσβολή της μορφής του πολιτεύματος ή με την κατάργηση ή με την παράλυση της ισχύος έστω και ενός θεμελιώδους δημοκρατικού θεσμού ή αρχής ή μιάς λειτουργίας εκ των οργανωτικών βάσεών του που επιφέρει την αδυναμία λειτουργίας του Συντάγματος ή εξουδετέρωσής του διά της οποίας συνεπάγεται η αναίρεσης της πραγματικής ισχύος του και κατ’ επέκταση η κατάλυσής του.

Η αποτροπή της καταλύσεώς του Συντάγματος με την βία, είναι επιταγή εθνικής συνειδήσεως που διέπει την συνταγματική ρήτρα της αντίστασης και η προστασία του συνταγματικού πολιτεύματος από ενδεχόμενες ανατροπές ή επιβουλές είναι πρωταρχικά υπόθεση του Λαού, γι’ αυτό και ο Συντακτικός Νομοθέτης εμπιστεύτηκε την υπεράσπισή του στον Λαό συνολικά ως ολότητα και όχι στα άτομα ξεχωριστά. Η τήρησή του δεν επαφίεται στα μεμονωμένα άτομα, αλλά στους πολίτες ως μέλη μιας πολιτικής κοινότητας ή ενός οργανωμένου πολιτικά κοινωνικού συνόλου. Η προστασία του Συντάγματος δεν αναγνωρίζεται άρα στους Έλληνες ως ατομικό δικαίωμα αλλά ως συλλογικό, δηλαδή πολιτικό δικαίωμα του Λαού.

Προδήλως, η μορφή του Ελληνικού Πολιτεύματος είναι η Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία και το ίδιο το Σύνταγμα, ως θεμέλιο του πολιτεύματος καθιερώνει την Λαϊκή κυριαρχία και αναφέρεται στις θεμελιώδεις αρχές που του προσδίδουν ταυτότητα και συνθέτουν τον σκληρό πυρήνα της συνταγματικής τάξης που δεν επιδέχεται προσβολή, οι οργανωτικές δε βάσεις του πολιτεύματος, είναι η διάκριση των εξουσιών. Η, εκ του Συντάγματος όμως, ανάθεση στον Λαό όλων των εξουσιών δεν αρκεί εάν ο Λαός δεν είναι πραγματικά και ουσιαστικά κυρίαρχος των εξουσιών και όταν η αληθινή πραγμάτωση της Λαϊκής κυριαρχίας υπονομεύεται, νοθεύεται και χειραγωγείται, με διάφορες αυταρχικές μεθοδεύσεις τότε το πολίτευμα καταλύεται.

Κατά την έννοια της 3^ης παραγράφου του 120^ου άρθρου: «Ο σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της Λαϊκής Κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται…», συνιστά μίαν αυτοτελή περίπτωση κατάλυσης, η οποία συμπληρώνει και επεκτείνει το πεδίο εφαρμογής του δικαιώματος και του καθήκοντος αντίστασης. Νομιμοποιημένη είναι άρα και η αντίσταση που στρέφεται κατά των «σφετεριστών», με την προσβολή δε μιάς θεμελιώδους αρχής ή θεσμού του πολιτεύματος, προσβάλλεται και η συνολική μορφή της λειτουργίας του Πολιτεύματος και κατ’ επέκταση προσβάλλεται το περιεχόμενο της Λαϊκής κυριαρχίας.

Αναμφιβόλως τέτοια προσβολή έχει δεχθεί το Σύνταγμα με την δόλια συμπεριφορά των επίορκων οργάνων συντάξεως της Πολιτείας που, προς ίδιον όφελος και προς όφελος αλλοτρίων συμφερόντων, άνευ πολέμου, προέβησαν αυθαιρέτως και άνευ της εγκρίσεως του Ελληνικού Λαού, στην παραίτηση από την ασυλία του Κράτους των Ελλήνων συντελούμενης υπό μίας έωλης και ανίερης «Δανειακής Συμβάσεως» θέτοντας την Χώρα υπό την κατοχή αλλοεθνών και σκοτεινών δυνάμεων του διεθνούς χρηματοπιστωτικού και όχι μόνο συστήματος, προσβάλλοντας κατάφορα τους κυρίαρχους θεσμούς και οπωσδήποτε και την Λαϊκή κυριαρχία ως θεμέλιο του πολιτεύματος καταλύοντας αναμφιβόλως το ίδιο το Σύνταγμα στην ουσία του.

Έτσι, όταν η Κυβέρνηση νομοθετεί, παραβιάζοντας το Συνταγματικό της εύρος με σκοπό την ιδιοποίηση, την οικειοποίηση, την καταπάτηση και την υπεξαίρεση και κατά συνέπεια την κατάχρηση εξουσίας προς εξυπηρέτηση ιδιοτελών σκοπών εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος, ως όργανο του κράτους σφετερίζεται την ιδιότητά του ενεργώντας έξω και πάνω από τις διαδικαστικές και ουσιαστικές προϋποθέσεις άσκησής της, επιδιώκοντας παρανόμως να επιτύχει αποτέλεσμα που αλλιώς δεν θα επιτύγχανε, αντιποιούμενο μία εξουσία που δεν έχει, είτε ότι καταχράται μία εξουσία που ήδη έχει και ασκώντας «σφετερισμό» της εξουσίας του, χρησιμοποιεί αυτήν παράνομα για την παραγωγή παράνομων αποτελεσμάτων, διαπράττει το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας και η Βουλή, κυρώνοντας ένα σχέδιο νόμου χωρίς την τήρηση των ουσιαστικών προϋποθέσεων που επιτάσσει το Σύνταγμα, διαπράττει ομοίως το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας.

Η επιβληθείσα κρίσης χρέους στην Χώρα μας και οι εκφάνσεις αυτής, είχε ως συνέπια να προβληθούν όλες οι κακουργηματικές δράσεις των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων εις βάρος του κυρίαρχου Λαού με χαρακτηριστική παράβαση το θέμα της μη κύρωσης από την Βουλή των συμφωνιών δανεισμού (Γ. Κασιμάτης, Οι συμφωνίες δανεισμού της Ελλάδας με την ΕΕ και το ΔΝΤ, ΔΣΑ-2010), για την αντιμετώπιση των δημοσιονομικών προβλημάτων της Ελλάδας.

Υπάρχει κατάλυση του συντάγματος αφού από τις 03-06-2010 μέχρι σήμερα είναι κατατεθειμένο σχέδιο νόμου στην Βουλή των Ελλήνων, χωρίς αυτό να έχει ψηφισθεί από την Βουλή, το οποίο περιλαμβάνει την από 08-05-2010 δανειακή σύμβαση μεταξύ Ελλάδας και κρατών μελών της Ευρωζώνης, το τρισυπόστατο μνημόνιο συνεννόησης της Ελλάδας με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για λογαριασμό των κρατών μελών της Ευρωζώνη και την συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και ΔΝΤ, με την οποία το τελευταίο εγκρίνει τον διακανονισμό χρηματοδότησης. Το άρθρο 36 § 2 του Συντάγματος όμως ορίζει ότι: «οι συνθήκες για εμπόριο, φορολογία, οικονομική συνεργασία και συμμετοχή σε διεθνείς οργανισμούς ή ενώσεις και όσες άλλες περιέχουν παραχωρήσεις για τις οποίες, σύμφωνα με άλλες διατάξεις του Συντάγματος, τίποτα δεν μπορεί να οριστεί χωρίς νόμο ή οι οποίες επιβαρύνουν ατομικά τους Έλληνες, δεν ισχύουν χωρίς τυπικό νόμο που τις επικυρώνει», ενώ στο άρθρο 28 § 1 ορίζεται ότι οι διεθνείς συμβάσεις αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του ελληνικού δικαίου από την επικύρωσή τους με νόμο. Μέχρι σήμερα η δανειακή σύμβαση και τα άλλα κείμενα που έχουν συναφθεί δεν έχουν κυρωθεί με νόμο ενώ απαιτείται μία τέτοια ενέργεια για την ολοκλήρωση και δεσμευτικότητά τους.

Κατά το άρθρο 28 §2 του Συντάγματος ορίζεται ότι: «Για εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον και να προαχθεί η συνεργασία με άλλα κράτη, μπορεί να αναγνωριστούν με συνθήκη ή συμφωνία, σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα. Για την ψήφιση νόμου που κυρώνει αυτή τη συνθήκη ή συμφωνία απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών». Σύμφωνα με την ουσία και το πνεύμα του Συντάγματος, υπό το πλέγμα των συμφωνιών αυτών παραχωρούνται αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα σε τρίτους και η ούτως δεδομένη εκτροπή εκ των διατάξεων του Συντάγματος επιφέρει την κατάλυση αυτού.

Κατάλυση του Συντάγματος επιφέρει το άρθρο 4 του Νόμου 3845/2010, με το οποίο εξουσιοδοτήθηκε ο Υπουργός Οικονομικών να υπογράφει μνημόνια, συμβάσεις και συμφωνίες, οι οποίες θα εισάγονται στην συνέχεια στην Βουλή για κύρωση. Πέντε ημέρες μετά την δημοσίευσή του ο νόμος τροποποιήθηκε με την § 9 του Νόμου 3847/2010 ορίζοντας ότι τα ανωτέρω μνημόνια θα εισάγονταν στην Βουλή όχι για κύρωση αλλά για συζήτηση και ενημέρωση, διάταξη διά της οποίας πέρα από την τυπική μη δεσμευτικότητά της δανειακής σύμβασης υπάρχει και η αντισυνταγματικότητα της § 9 του Νόμου 3847/2010, η οποία αντιβαίνει ευθέως στο άρθρο 36 § 1,2 του Συντάγματος (Κ. Χρυοόγονος, Η χαμένη τιμή της Ελληνικής Δημοκρατίας, ΝοΒ 6/2010. 1364).

Στο 2 § 1° άρθρο του Νόμου 3845/2010 ορίζεται ότι: «με προεδρικά διατάγματα που εκδίδονται ύστερα από πρόταση του Υπουργού Οικονομικών και του κατά περίπτωση αρμόδιου Υπουργού, λαμβάνονται όλα τα ενδεικνυόμενα μέτρα δημοσιονομικής πολιτικής, με τη συμπλήρωση, την κατάργηση ή την τροποποίηση των διατάξεων, για την επίτευξη των στόχων του προγράμματος του προηγούμενου άρθρου». Σύμφωνα όμως με την § 4 του 43^ου άρθρου του Συντάγματος «μπορεί να παρέχεται εξουσιοδότηση έκδοσης κανονιστικών διαταγμάτων για την ρύθμιση των θεμάτων που καθορίζονται σε αυτούς σε γενικό πλαίσιο». Τα μνημόνια όμως που περιλαμβάνονται στον Νόμο 3845/2010 δεν αποτελούν συνθήκες, δεν εμπεριέχουν κανόνες δικαίου και υπό αυτή την έννοια δεν καθορίζεται καθόλου το γενικό πλαίσιο μέσα στο οποίο παρέχεται η εξουσιοδότηση για την έκδοση κανονιστικών διαταγμάτων, που οδηγεί σε κατάλυση του Συντάγματος.

Η αναίσχυντος καταπάτηση των συνταγματικών διατάξεων, επέφεραν μία μακρά σειρά πολυεπίπεδων συνεπειών στα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματά μας, όπως αυτά κατοχυρώνονται στο Σύνταγμα και αποτελούν την πρώτιστη των οργανωτικών βάσεων ειδικά για ένα Πολίτευμα φιλελεύθερης Δημοκρατίας. Πάντα ταύτα υπέστησαν δριμύτατη επίθεση αποτελούσα προσβολή της οργανωτικής αρχής της προστασίας των συνταγματικών δικαιωμάτων και στοιχειοθετεί και την κατάλυση του Συντάγματος. Χωρίς την μέριμνα όμως της οργανωτικής αρχής της προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων, το Πολίτευμα δεν είναι δημοκρατικό και ακριβέστερα, δεν είναι φιλελεύθερο.

Ένα από τα πιό βασικά θιγόμενα δικαιώματα που ενδεικτικά αξίζει να αναφέρουμε είναι: 1^ον Η παραβίαση του άρθρου 22 § 1 στο οποίο κατοχυρώνονται, το δικαίωμα στην εργασία, το οποίο λειτουργεί όχι μόνο ως κατευθυντήρια διάταξη, αλλά και ως γνήσιο υποκειμενικό δικαίωμα που κατοχυρώνει δίκαιες, ασφαλείς και υγιεινές συνθήκες εργασίας. Οι ρυθμίσεις που προβλέπουν δυνατότητα απόκλισης από τις κλαδικές Σ.Σ.Ε είναι κατά την έννοια αυτή αντισυνταγματικές.

2^ον Οι μειώσεις αποδοχών αποτελούν περιορισμό της συλλογικής αυτονομίας, όπως αυτή κατοχυρώνεται στο άρθρο 22 § 2 του Συντάγματος. Επιπλέον, δύσκολα μπορεί να δικαιολογηθεί με αναφορά σε λόγους δημοσίου συμφέροντος, όπως άλλωστε η νομολογία έχει απαιτήσει σε ανάλογες περιπτώσεις στο παρελθόν, η νομοθέτηση εργασιακών ρυθμίσεων άσχετων στην λογική της εξοικονόμησης πόρων, αλλά με σαφή κατεύθυνση την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων ώστε οι εργασιακές σχέσεις να ικανοποιούν πλέον, όχι το δημοσιονομικό συμφέρον, αλλά ένα συγκεκριμένο, εγκεκριμένο από τις διεθνείς αγορές μοντέλο οικονομικής υποτίμησης, ώστε η ελληνική αγορά να καταστεί εκ νέου ελκυστική για επενδύσεις ξένων κεφαλαίων. Σε αυτή την περίπτωση η στενή σύνδεση του δημοσίου συμφέροντος με το ταμειακό συμφέρον του δημοσίου δεν μπορεί να νομιμοποιήσει τις όποιες αλλαγές.

3^ον Η μείωση των συντάξεων και ο τρόπος καταβολής τους δεν μπορεί να υπολείπεται ενός ελάχιστου ορίου προστασίας που επιτρέπει στον ασφαλισμένο αξιοπρεπή διαβίωση και κατά το μέτρο που το παραβιάζουν οι όποιες ρυθμίσεις που αφορούν μειώσεις των συντάξεων ή οι αλλαγές στον τρόπο υπολογισμού είναι αντισυνταγματικές. Αν και, στο παρελθόν έχει κριθεί, τόσο από το ΕΔΔΑ, όσο και από την ελληνική νομολογία ότι υπάρχει η ευχέρεια στο δημόσιο να μειώνει τις συντάξεις και να αλλάζει τον τρόπο υπολογισμού τους, ωστόσο η ανάγνωση της προστασίας του δικαιώματος στην κοινωνική ασφάλιση δεν είναι η μόνη δυνατή. Υπάρχουν συνταγματικά δικαστήρια που έχουν κρίνει ανάλογες ρυθμίσεις αντισυνταγματικές και με βάση αυτό θεωρούμε ότι η μείωση των συντάξεων όπως έχει λάβει χώρα στην Ελλάδα κάλλιστα θα μπορούσε να ελεγχθεί για την συνταγματικότητά της από δικαστές που θα αφεθούν να ασκήσουν τα καθήκοντα τους χωρίς να υφίστανται πιέσεις.

4^ον Η παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας (άρθρο 25 § 1 του Συντάγματος), καθώς και της αρχής του κράτους δικαίου μπορεί να εντοπιστεί σε πολλές από τις νομοθετικές ρυθμίσεις της κυβέρνησης, ιδίως στις περικοπές των μισθών και συντάξεων, και στην επαχθή φορολογία. Τα δημοσιονομικά βάρη κατανέμονται με προφανή άδικο τρόπο. Με βάση το 4° άρθρο του Συντάγματος καθιερώνεται η αρχή της ισότητας στα δημόσια βάρη, γεγονός που καθιστά την τόσο κοινωνικά άδικη φορολόγηση αλλά και συνολικότερη αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης, αντισυνταγματική. Στο επίπεδο του κράτους δικαίου η δικαιολογημένη εμπιστοσύνη του πολίτη, όπως αυτή έχει καθιερωθεί από το ΔΕΕ και έχει γίνει δεκτή από το ΣτΕ ως συνταγματική αρχή που εφαρμόζεται πρωτίστως στο οικονομικό πεδίο παραβιάζεται κατάφορα. Σειρά ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων είτε προσβάλλονται, είτε υποβαθμίζονται.

Στην 5^η παράγραφο του 14^ου άρθρου της δανειακής συμβάσεως, η οποία ως ανωτέρω δεν έχει ακόμη κυρωθεί από την Βουλή, προβλέπεται όρος παραίτησης της Ελλάδας από τις ασυλίες της εθνικής της κυριαρχίας. Σύμφωνα με αυτό το άρθρο: «ο Δανειολήπτης παραιτείται αμετάκλητα και άνευ όρων από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία από νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς της ασυλίας, όσον αφορά την άσκηση αγωγής δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή και όσον αφορά την εκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του στο βαθμό που δεν το απαγορεύει δεσμευτικό δίκαιο». Η παροχή δε των δόσεων εξαρτάται από την υποβολή στους δανειστές γνωμοδοτήσεων στις οποίες ο δανειστής δηλώνει ότι; «ούτε ο δανειζόμενος, ούτε οποιαδήποτε περιουσία του έχουν ασυλία λόγω κυριαρχίας». Αν κυρωθεί η σύμβαση, τότε αυτή θα υπερισχύσει δυνάμει της 1^ης παράγραφο του 28^ου άρθρου του Συντάγματος του Νόμου 3068/2002 που ορίζει ότι, εκτέλεση κατά του δημοσίου γίνεται μόνο στην ιδιωτική του περιουσία. Το κράτος όμως για να διασφαλίσει τις λειτουργίες του και ο Λαός για να διατηρήσει την κυριαρχία του διαθέτει δημόσια ακατάσχετη περιουσία του (π.χ στρατός, δημόσια κτήρια κ.α), τα οποία είναι απαραίτητα για την ικανοποίηση των λειτουργιών του (Κ. Χρυσόγονος, Η χαμένη τιμή της Ελληνικής Δημοκρατίας, ΝοΒ 6/2010.1358-1359). Στο μέτρο όμως και στο βαθμό που η ως άνω σύμβαση επεκτείνεται και στην δημόσια περιουσία του δημοσίου, είναι αντισυνταγματική και αντιστρατεύεται την κυριαρχία του Λαού. Άλλωστε όπως υπάρχει ένας πυρήνας αρμοδιοτήτων που δεν εκχωρείται σε ιδιώτες, καθώς αυτές συνιστούν έκφανση της δημόσιας εξουσίας του κράτους και της κυριαρχίας, έτσι δεν επιτρέπεται το κράτος να επιτρέψει εκτέλεση στην ακατάσχετη δημόσια περιουσία του (ΣτΕ 1943/1998, Α. Καϊδατζής, Συνταγματικοί Περιορισμοί των ιδιωτικοποιήσεων, Αθήνα-Θεσσαλονίκη, 2006, σελ. 243).

Ο όρος αυτός επίσης παραβιάζει θεμελιώδεις αρχές του κράτους δικαίου σε όλα τα επίπεδα, τόσο του διεθνούς όσο και του ευρωπαϊκού αλλά και του εθνικού δικαίου. Ο όρος μέσα από την απειλή της εθνικής κυριαρχίας προσβάλλει την δημοκρατική αρχή και τα πολιτικά και συνταγματικά δικαιώματα των Ελλήνων. Είναι αντίθετος σε οποιαδήποτε λογική αναλογικότητας και επιπλέον είναι ανυπόστατος, ως αντίθετος στις αρχές του διεθνούς δικαίου που αποτελούν για την συμβατική ελευθερία jus cogens.

Στο 1° άρθρο του Συντάγματος ορίζεται ως πολίτευμα η κοινοβουλευτική Δημοκρατία και ότι θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η Λαϊκή κυριαρχία, καθώς και ότι όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα. Οι διατάξεις αυτές είναι η βάση για την δημοκρατική αρχή, η οποία διαμορφώνεται σε ένα κανονιστικό πλαίσιο με βάση και τα υπόλοιπα άρθρα του Συντάγματος που προσδιορίζουν το περιεχόμενό της (Κ. Μαυριάς, Συνταγματικό δίκαιο, Εκδ. Αντ. Σάκκουλα, 2002, σελ. 326), το οποίο εμφυσεί το πνεύμα της δημοκρατικής αρχής στο γράμμα του Συντάγματος.

Η δημοκρατική αρχή όμως έχει αποδυναμωθεί αν όχι καταστρατηγηθεί τουλάχιστον στο πνεύμα της, με αιτία την προφανή κρίση νομιμοποίησης, την «φιλική εναλλαγή» των κομμάτων εξουσίας και η ουσία του προβλήματος του σημερινού πολιτεύματος συνίσταται στο γεγονός ότι η έννοια της Λαϊκής κυριαρχίας αποτελεί πλάσμα και όπως έγραφε ο Σβώλος στο Νέο Σύνταγμα, η Λαϊκή κυριαρχία αποτελεί «έναν των μύθων του νεωτέρου δημοσίου βίου, απλός προλήψεις», «πλάσματα χωρίς περιεχόμενον». Υπό αυτή την έννοια, η Δημοκρατία μετατρέπεται σε κατ‘ επίφαση θεσμό, ad hoc νομιμοποίησης της κυβερνητικής πολιτικής μέσω των εκλογών, των οποίων ακόμα και αυτό το πολιτικό και προγραμματικό αποτέλεσμα παραμερίζεται. Η Λαϊκή κυριαρχία κάμπτεται εν όψει των δημοσιονομικών αναγκών όχι επειδή υπάρχει δημοσιονομική λιτότητα, αλλά λόγω του αυθαίρετου, ανομιμοποίητου και ξεκάθαρα αντίθετου με την Λαϊκή βούληση χαρακτήρα, μέσο, τρόπο, ένταση και κοινωνική δικαιοσύνη αυτής της δημοσιονομικής λιτότητας.

Ήδη, πριν το πλέγμα του «μνημονίου» παρουσιαστεί στην συνταγματική μας πραγματικότητα, το Ελληνικό Σύνταγμα και ιδίως το οικονομικό επικαθορίζονταν από τους Συνταγματικούς σκοπούς της ΕΕ. Οι υποχρεώσεις όμως που έχει αναλάβει η Ελλάδα και στον οικονομικό τομέα, είναι υπέρογκες, το επιτόκιο της σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης είναι πολύ υψηλό και σε κάθε περίπτωση το οικονομικό πρόγραμμα του μνημονίου είναι αδιέξοδο, κατά παράβαση της 2^ας παραγράφου του 122^ου άρθρου της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ), το πλέγμα δε του μνημονίου με το οποίο επιχειρείται η αναπροσαρμογή του Ελληνικού οικονομικού Συντάγματος αποτελεί «παρασύνταγμα» και η ενσωμάτωση στις αποφάσεις 2010/320/ΕΕ και 210/486/ΕΕ του Συμβουλίου του πλέγματος του «μνημονίου» εμφανίζει την συμμόρφωση στις ως άνω επιταγές, ως συμμόρφωση στο Ευρωπαϊκό δίκαιο και το τίμημα που δέχεται κανείς για την συμμετοχή του σε αυτή την ένωση είναι ο επικαθορισμός τα όρια του οποίου μπορούν να αναζητηθούν νομικά στην αρχή του Ευρωπαϊκού δικαίου της δοτής αρμοδιότητας και περισσότερο πολιτικά παρά νομικά στις αρχές της αναγκαιότητας, της αναλογικότητας, της κυριαρχίας και της αλληλεγγύης μεταξύ των Κρατών μελών. Η υιοθέτηση από το Συμβούλιο των ως άνω αποφάσεων αντίκειται στην αρχή της δοτής αρμοδιότητας, όπως αυτή καθορίζεται στα άρθρα 4 και 5 της Συνθήκης Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΕΕ) και στα άρθρα 2-6 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ), καθ’ ότι η άσκηση εισοδηματικής, κοινωνικής, φορολογικής  και ασφαλιστικής πολιτικής ανήκει στο πλαίσιο της αποκλειστικής αρμοδιότητας των Κρατών μελών.

Απόρροια της ολιγωρίας των θεσμικών οργάνων της Πολιτείας, που δεν διασφαλίζουν την προς τον κυρίαρχο Λαό εκπλήρωση των υποχρεώσεών των, το δημόσιο συμφέρον και την Λαϊκή θέληση που κατά την ρητή επιταγή του 52^ου άρθρου του Συντάγματος: «Η ελεύθερη και ανόθευτη εκδήλωση της λαϊκής θέλησης, ως έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας, τελεί υπό την εγγύηση όλων των λειτουργιών της Πολιτείας, που έχουν υποχρέωση να τη διασφαλίζουν σε κάθε περίπτωση», είναι ο, εκ μέρους των σφετερισμός του Καταστατικού Χάρτου της χώρας, η ΚΑΤΑΛΥΣΗ αυτού και η δολοφονία της Δημοκρατίας και του Ελληνικού Λαού, διαπράττοντας, ως φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί, κατ’ εξακολούθηση ειδεχθή εγκλήματα κατ’ αυτού (οικονομικά- κοινωνικά- πολιτικά αλλά και κατά της ζωής του).

Οι πολίτες νομιμοποιούνται να υπερασπίζονται και ακόμη να απαιτούν την τήρηση του Συντάγματος χρησιμοποιώντας κάθε νόμιμο μέσο. Δικαιούνται έτσι να «χρησιμοποιούν τα πολιτικά και ατομικά τους δικαιώματα διά να αμύνονται του Συντάγματος όταν παραβιάζεται, χωρίς η τοιαύτη πράξις καθ’ εαυτήν να δύναται ποτέ να χαρακτηρισθή ως αξιόποινος ή εν γένει νομικώς επίμεμπτος», (Αλ. Σβώλος, Συνταγματικό Δίκαιο, σελ. 106).

Όθεν, θεωρώντας την αντίσταση ως υπέρτατο καθήκον μας, υψώνουμε την δική μας φωνή υπερασπιζόμενοι τα συνταγματικώς κατοχυρωμένα δικαιώματά μας βασιζόμενοι στην δικαιοδοσία που μας παρέχεται από τα εν αυτώ οριζόμενα διότι η προστασία του Συντάγματος από ενδεχόμενες παραβιάσεις, καταδολιεύσεις ή επαπειλούμενες καταλύσεις και ανατροπές της συνταγματικής τάξης, δεν είναι μία υπόθεση μαζών αλλά αντίθετα μία «προσωπική» υπόθεση του κάθε Έλληνα. Είναι καθήκον επιτακτικό, (Αλ. Σβώλος, ΣυντΔικ. 1934, σελ. 97 επ.).

ΕΠΕΙΔΗ, έχουμε βαθιά πεποίθηση ότι η Δικαιοσύνη λειτουργεί υπό τους κανόνες της συνταγματικής τάξης και όχι ως υποχείριο της εκάστοτε εξουσίας.

ΕΠΕΙΔΗ, έχοντες ήδη καταστεί μάρτυρες καταχρήσεων των θεμελιωδών Συνταγματικών μας δικαιωμάτων, βιώνοντες τον εμπαιγμό των οργάνων της Πολιτείας και υπό τα ανωτέρω δεδομένα, με σκοπό την καταπολέμηση δράσεων που διακυβεύουν και υποσκάπτουν τόσο τα έννομα συμφέροντά μας όσο και το δημόσιο συμφέρον περιστέλλοντας την Λαϊκή κυριαρχία, θέτουμε την παρούσα ΕΓΚΛΗΣΗ μας υπό την εχέφρονα κρίση εντίμων και εγκρίτων Ελλήνων Διακόνων της Θέμιδας καθ’ ότι τα διαλαμβανόμενα στην παρούσα μας αφορούν το σύνολο του Ελληνικού Λαού και εμάς προσωπικώς και στα πλαίσια των Συνταγματικών σας δεσμεύσεων ως ΕΞΟΥΣΙΑ, καλείστε να αποκαταστήσετε άμεσα την νομιμότητα και το κράτος δικαίου διότι η Δικαιοσύνη, ως τρίτος πυλώνας σύνταξης της Πολιτείας, έχει το ζωτικό καθήκον υπηρέτησης του Συντάγματος, την διασφάλιση και διατήρηση της λογοδοσίας από τις δημόσιες αρχές και τους θεσμούς και την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών όλων των Ελλήνων.

ΕΠΕΙΔΗ, με το πρώτο άρθρο του Νόμου 3845/6-5-2010 πραγματοποιήθηκε πραξικόπημα, διά σφετερισμού της Λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών, με συνέπεια, από την στιγμή εκείνη στην Ελλάδα μεταβλήθηκε βίαια το Πολίτευμά της σε Δικτατορία, ενώ στην συνέχεια με τον Νόμο 4336/14-8-2015 επεβλήθη και κατοχή και σήμερα ζούμε την Γερμανική κατοχή του 1940-1945 αναμένοντας και πάλι το γνωστό ανακοινωθέν: «Προς αντιμετώπισιν των εκ του πολέμου ερειπίων και συμφορών, είναι απαραίτητος η εσωτερική ησυχία και τάξις και η απόλυτος νομιμοφροσύνη προς τας Γερμανικάς Αρχάς Κατοχής», Κυριάκος Μητσοτάκης («Παρατηρητής» Χανίων, 7-5-1944 σελίς 1^η)!

ΕΠΕΙΔΗ, οι ανωτέρω καταγγελλόμενοι ισχυροποιώντας ένα θεσμικό οπλοστάσιο υπέρ των «δανειστών», το οποίο διακατέχει όλους τους τομείς της εθνικής ζωής, της πολιτικής και της οικονομικής, που στερείται συνταγματικού ερείσματος, ολοκλήρωσαν τα εγκλήματά τους, προσπορίζοντας σε τρίτους («Θεσμούς», τράπεζες κ.λ.π) ως και στους εαυτούς τους, παράνομο περιουσιακό όφελος με αντίστοιχη βλάβη και ζημία ημών των  πολιτών, του Ελληνικού Δημοσίου και της Ευρωπαϊκής Ενώσεως υπεξαιρώντας ιδιαίτερης μεγάλης αξίας χρηματικά ποσά και διαπράττοντας κακουργηματική απιστία εις βάρος πάντων των ανωτέρω.

ΕΠΕΙΔΗ, βάσει της υπ’ αριθμόν 4/18-04-2012 γνωμοδοτήσεως του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, η σύλληψη των εγκληματιών ακολουθεί την αυτόφωρη διαδικασία δίχως να λαμβάνεται υπ’ όψη το δικαίωμα της βουλευτικής ασυλίας ο ποινικός δε Δικαστής «μπορεί και υποχρεούται να αναζητήσει αυτοτελώς και αδέσμευτα όσα στοιχεία κρίνει ότι οδηγούν στην ουσιαστική αλήθεια» (Ν. Ανδρουλάκης, Θεμελιώδεις έννοιες της ποινικής δίκης, 1994, σελ. 157-158).

ΕΠΕΙΔΗ, οι πράξεις και οι παραλήψεις των καταγγελλομένων αποβαίνων εις βάρος θεμελιωδών δικαιωμάτων μας, ιδιαίτερης μάλιστα κοινωνικής απαξίας, εμπαιγμού και εξευτελιστικής συμπεριφοράς ως προς την όλη προσωπικότητα ημών των εγκαλούντων.

ΕΠΕΙΔΗ, το αμερόληπτο της Δικαιοσύνης, η ανεξαρτησία αυτής και η απαλλαγή της Δημοκρατίας από τον επηρεασμό των δικαστικών λειτουργών εκ πολιτικών σκοπιμοτήτων, παρακρατικών ή παραδικαστικών μηχανισμών και μετατροπής αυτής σε εργαλείο υπέρ της διαφθοράς, της διαπλοκής και του κοινοβουλευτικού ξεπλύματος, παραμένει πάντοτε επίκαιρο ως ζητούμενο.

ΕΠΕΙΔΗ, οφείλουμε να παραδεχτούμε πως δεν αντιλαμβανόμαστε ποιων κτήμα αποτελεί η Δικαιοσύνη και μας προβληματίζει ο, εκ μέρους της, στρουθοκαμηλισμός προς την ανομία των «Θεσμών» και την κατάφορη παραβίαση της 1^ης παραγράφου του 4^ου άρθρου του Συντάγματος, προς βλάβη και ζημία πάντων ημών.

ΕΠΕΙΔΗ, εκ των ατεκμηρίωτων εκδοθησομένων αποφάσεων υπέρ των Τραπεζών και λοιπών εντολέων, φρονούμε ότι η Δικαιοσύνη καθεύδει τον νήδυμο ύπνο υπηρετούσα το δίκαιο του ισχυρότερου ως το μόνο δίκαιο, με αποτέλεσμα να υποτάσσεται ασμένως στις βουλές της εκάστοτε κυβερνήσεως αλλοτριώνοντας την Συνταγματική της υποχρέωση και αντί να υψώσει το ανάστημά της και να ίσταται αγέρωχη προς οιονδήποτε επιχειρεί να την σφετεριστεί ή να την καθυποτάξει προς όφελος του, επικυρώνοντας την εφαρμογή μνημονιακών προαπαιτήσεων και νόμων «παρανόμων κυβερνήσεων και Θεσμών», αποτελεί το όργανο αποψίλωσης της κινητής και ακίνητης περιουσίας του Ελληνικού Λαού και καταστρέφοντας θυσίες υποθηκεύει βάναυσα το μέλλον των επιγόνων μας καθιστάμενη υπόλογος του αυτοχειριασμού των χιλιάδων Ελλήνων και συνένοχος στο επιχειρούμενο έγκλημα της γενοκτονίας της φυλετικής μας εθνότητος.

ΕΠΕΙΔΗ, έχουν τελεστεί και τελούνται ερήμην ημών, εις βάρος της διαβιώσεώς μας και αυτής ταύτης της φυσικής υποστάσεώς μας, παράνομες και καταχρηστικές πράξεις υπό των εγκαλουμένων σε συναυτουργία των οργάνων σύνταξης της πολιτείας, φρονούμε ότι πιθανή εκ μέρους Υμών απόρριψη των αιτιάσεών μας θα ισοδυναμεί τουλάχιστον με παράβαση καθήκοντος και υπόθαλψη εγκληματία ως και προτροπής μας στην, προς Διεθνείς Οργανισμούς, προσφυγή μας για να λυτρωθούμε πλέον από την σκαιά και απηνή δίωξη των «Θεσμών».

ΕΠΕΙΔΗ, δυνάμει της 3^ης παραγράφου του 2^ου άρθρου της Σύμβασης του ΟΗΕ (9-12-1948), για την πρόληψη και καταστολή του εγκλήματος της γενοκτονίας που κυρώθηκε από την Ελλάδα και ισχύει κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του Νομοθετικού Διατάγματος 3091/1954 (ΦΕΚ Α’ 250/12-10-1954), ως γενοκτονία θεωρείται και η «Εκ προθέσεως υποβολή της ομάδος σε συνθήκες διαβιώσεώς δυνάμενες να επιφέρουν την πλήρη ή την μερική σωματική καταστροφή αυτής».

ΕΠΕΙΔΗ, δυνάμει των διατάξεων του 4^ου άρθρου της ως άνω Συμβάσεως: «Τα άτομα τα διενεργήσαντα γενοκτονίαν ή μίαν οιανδήποτε εκ των άλλων πράξεων των απαριθμουμένων εις το άρθρον 3^ον θα τιμωρούνται είτε είναι κυβερνώντες, είτε υπάλληλοι, είτε ιδιώται», οι πράξεις δε που περιλαμβάνονται στο 3° άρθρο αυτής είναι και: α) Η γενοκτονία… δ) Η απόπειρα γενοκτονίας, ε) Η συνέργεια εις την γενοκτονίαν, διαπραττομένου δε του εγκλήματος της γενοκτονίας, επιτρέπεται η έκδοση του κατηγορουμένου εις οιανδήποτε Χώρα, για να δικαστεί από το αρμόδιο Δικαστήριο.

ΕΠΕΙΔΗ, δυνάμει των διατάξεων του 6^ου άρθρου του καταστατικού του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου το οποίο κύρωσε η Ελλάδα με τον Νόμο 3003/08-04-2002, «γενοκτονία» σημαίνει οποιαδήποτε από τις ακόλουθες πράξεις οι οποίες διαπράττονται με την πρόθεση καταστροφής, εν όλω ή εν μέρει, μιάς εθνικής, εθνοτικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας, ως τέτοιας και το οποίο περιλαμβάνει, αλλά δεν περιορίζεται, στα ακόλουθα συγκεκριμένα εγκλήματα:

(β) Πρόκληση βαρείας σωματικής ή διανοητικής βλάβης σε μέλη της ομάδας.

(γ) Με πρόθεση επιβολή επί της ομάδας συνθηκών ζωής υπολογισμένων να επιφέρουν τη φυσική καταστροφή της εν όλω ή εν μέρει.

(δ) Επιβολή μέτρων που σκοπεύουν στην παρεμπόδιση των γεννήσεων εντός της ομάδας.

ΕΠΕΙΔΗ, αποτελεί θέσφατο ότι τα δικαστήρια έχουν ως λειτουργική αποστολή την διαφύλαξη της εννόμου τάξεως και να εξασφαλίζουν προεχόντως την τήρηση των διατάξεων του Συντάγματος από την εκτελεστική και την νομοθετική εξουσία, αφού έχουν και υπέρτερη ισχύ των λοιπών κανόνων δικαίου που θεσπίζονται από την Βουλή και κυρώνονται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, διατηρούμε την ελπίδα της, εκ μέρους της Δικαιοσύνης, λήψεως μιάς ευπροσώπου απαντήσεως στο αγωνιώδες και διαχρονικό πλέον ερώτημα: «Πώς μπορούν οι «Ηρακλείς» του νόμου να επιτρέπουν να κυκλοφορούν ελεύθεροι (συνεχίζοντας να μας κλέβουν) τόσα μέλη του συνδικάτου του εγκλήματος που καταβρόχθισαν επί δεκαετίες τα ευρωπαϊκά «πακέτα», τα έσοδα από τους Προϋπολογισμούς και τους εξωτερικούς δανεισμούς εξακοντίζοντας το εξωτερικό χρέος της Ελλάδος στα 373 δισεκατομμύρια ευρώ και κάθε δευτερόλεπτο που περνά, να προστίθενται στην οφειλή περίπου 600 ευρώ, όσο ο βασικός μισθός ενός «εργαζομένου» και εν τέλει, «ποιός κυβερνάει αυτόν τον τόπο;»

ΕΠΕΙΔΗ, η κατ’ εξακολούθηση διάπραξη κακουργηματικών αδικημάτων πληροί αντικειμενικούς και υποκειμενικώς την νομοτυπική μορφή εγκλημάτων που διώκονται και τιμωρούνται υπό των διατάξεων του κειμένου ποινικού δικαίου, είναι μονόδρομος η κακουργηματική δίωξη των κακούργων–καταστροφέων της Πατρίδος μας για να σταλεί το μήνυμα εντός και εκτός Ελλάδας ότι: «Αυτοί που υποδούλωσαν την Χώρα, είναι κοινοί εγκληματίες, είναι κοινοί απατεώνες και όχι δημοκράτες πολιτικοί».

ΕΠΕΙΔΗ, οι εγκαλούμενοι, διά των πράξεων και των παραλείψεών των τέλεσαν, επί σκοπώ, αποδεδειγμένα συγκεκριμένες αντικειμενικούς άδικες και αξιόποινες πράξεις κακουργηματικού χαρακτήρα και επιπέδου, με τα πασίδηλα ολέθρια αποτελέσματα, όπως προκύπτει και αποδεικνύεται από τα καταγγελλόμενα εν προκειμένω συγκεκριμένα γεγονότα και τεκμηριωμένα πραγματικά περιστατικά, σύμφωνα με τα ανωτέρω παρατιθέμενα αληθή ως προς τον χρόνο, τον τόπο, τον τρόπο και τις ιδιαίτερες συνθήκες, τεχνάσματα και περιστάσεις, υπό τις οποίες εκδηλώθηκε η εγκληματική των συμπεριφορά, η οποία έβλαψε καίρια έναν έκαστον εξ ημών, την Χώρα, το κύρος του Ελληνικού Κράτους, την λειτουργία των Πολιτειακών Οργάνων και τα Όργανα του Κράτους, καθώς και έκαστον Έλληνα πολίτη εντός αλλά και εκτός της Ελληνικής Επικράτειας, την Εθνική μας Οικονομία ως και την Ευρωπαϊκή Ένωση, οι εν θέματι δε ζημιές εξακολουθούν, μεγεθύνονται, επιδρούν και θα επιδρούν εις βάρος μας και εις βάρος της Ελλάδας στο διηνεκές.

ΕΠΕΙΔΗ, συνεπεία των πράξεων αυτών εκμηδενίστηκε η αποτελεσματικότης του Συντάγματος αφού δεν εφαρμόζονται οι εγγυήσεις τηρήσεώς του.

ΕΠΕΙΔΗ, η εκδήλωση της παρούσης εγκλήσεώς μας γίνεται για την διαφύλαξη και την προστασία των πολιτικών μας δικαιωμάτων και από δικαιολογημένο ενδιαφέρον, ως πολίτες Δημοκρατικού Κράτους που υποστηρίζουμε τα ιδεώδη και τις θεμελιώδεις αρχές που προσδίδουν ταυτότητα και συνθέτουν τον σκληρό πυρήνα της συνταγματικής τάξης που δεν επιδέχεται προσβολή, όπως διακηρύσσει το Ελληνικό Σύνταγμα.

ΕΠΕΙΔΗ, το Ελληνικό Κοινοβούλιο, σφετεριζόμενο την ιδιότητά του, δεν λειτούργησε και ΔΕΝ λειτουργεί ανεξάρτητα αλλά νομοθέτησε και νομοθετεί καθ’ υπόδειξη ξένων οικονομικών παραγόντων, με αποτέλεσμα να καταλυθεί και να καταργηθεί, διά της βίας, η Λαϊκή Κυριαρχία, δηλαδή το Δημοκρατικό Πολίτευμα της χώρας μας, ήτοι, η αρχή του κοινοβουλευτικού συστήματος διακυβέρνησης, η αρχή της δέσμευσης του Νομοθέτη, της Εκτελεστικής και της Δικαστικής εξουσίας και η αρχή της γενικής ισχύος και προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων που προβλέπει το Σύνταγμα.

ΕΠΕΙΔΗ, τα στοιχεία που περιήλθαν εις γνώση μας και κατά την αξιολόγησή μας επικαλούμεθα, άνευ δόλου τινός, ενώπιον Σας, δεν είναι ικανά να προκαλέσουν προσβλητικούς συνειρμούς εις βάρος της προσωπικότητας των εγκαλουμένων, δεν έχουν σκοπό δυσφήμισης ή πρόθεση εξύβρισής των και ως γεγονότα είναι αληθή και πασίδηλα.

ΕΠΕΙΔΗ, η υποχρέωση του Κράτους, που απορρέει από την αρχή του Κράτους Δικαίου, είναι να εγγυάται υπέρ των πολιτών την πιστή εφαρμογή του νόμου και να προασπίζει τα δημόσια αγαθά και τα ατομικά δικαιώματα των πολιτών που αποτελούν ακρογωνιαίους λίθους του Δημοκρατικού πολιτεύματος.

ΕΠΕΙΔΗ, οι πράξεις που επιχείρησαν οι εγκαλούμενοι κατά τον ανωτέρω τρόπο αποτελούν προσβολές του Δημοκρατικού Πολιτεύματος και θεμελιώνουν το αδίκημα της ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ, κατά τα άρθρα 134 και 135 του Ποινικού Κώδικα.

ΕΠΕΙΔΗ, επικαλούμεθα την από 27-06-2020 εγκύκλιο του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Βασιλείου Πλιώτα: «Ο εισαγγελέας πλημμελειοδικών, ο φρουρός του νόμου και φύλακας του δικαίου, έχει θεμελιώδες έργο την καθαρά δικαιοδοτικού χαρακτήρα, θεμελιώδους σημασίας ενέργεια της άσκησης της ποινικής δίωξης, χωρίς να αναμένει οποιαδήποτε τυχόν παραγγελία ή υπόδειξη από τους ιεραρχικά προϊσταμένους του, ενεργεί δε ως αντικειμενική αρχή και μεριμνά κατά νόμο, εξ ονόματος της πολιτείας, για την ορθή απονομή της Δικαιοσύνης.

Ισχύουν και γι’ αυτόν η αρχή της αυτεπάγγελτης αναζήτησης της αλήθειας, η διασφάλιση του δικαιώματος της ακρόασης των διαδίκων και η ελεύθερη εκτίμηση των αποδείξεων, ενώ σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 30 παρ. του ΚΠΔ, ο εισαγγελέας έχει υποχρέωση να υποβάλει πάντοτε, προφορικά ή γραπτά, προτάσεις αιτιολογημένες και αιτήσεις ειδικές και δεν μπορεί να αφεθεί στην κρίση του δικαστηρίου ή του ανακριτή.

Συμπορεύονται δε όλα αυτά και με την αποστολή του εισαγγελέα, που είναι, ευρύτερα, η τήρηση της νομιμότητας, η προστασία του πολίτη και η διαφύλαξη των κανόνων της δημόσιας τάξης (άρθρο 24 Ν. 1756/1988).Συνακολούθως, ο εισαγγελέας πλημμελειοδικών παρεμβαίνει όταν συντρέχει νόμιμη περίπτωση, χωρίς καμία αδράνεια και διαχειρίζεται την διαδικασία της ποινικής δίωξης ανεπηρέαστα και αποκλειστικά κατά την έμφρονα αυτού κρίση, με προσεκτική πάντα στάθμιση των στοιχείων κάθε περίπτωσης και βεβαίως εντός των πλαισίων του νόμου».

ΕΠΕΙΔΗ, σύμφωνα με την έννοια του 36^ου άρθρου του ΚΠοινΔικ, έχετε ηθική και νομική υποχρέωση να προβείτε σε αυτεπάγγελτη κίνηση ποινικής δίωξης δεδομένου ότι ο κανόνας του ως άνω άρθρου είναι κανόνας αναγκαστικού δικαίου (jus cogens) και οφείλετε, κύριε Εισαγγελεύ, ανεξάρτητα από την παρούσα έγκλησή μας με την οποία διαπιστώσαμε πραγματικά περιστατικά, να κινηθείτε και αυτεπάγγελτα, αφού κατά το 62° άρθρο του Συντάγματος, «..δεν απαιτείται άδεια για τα αυτόφωρα κακουργήματα» τα οποία καθημερινώς διαπράττονται υπό των καταγγελλομένων, και ως Δικαστικός Λειτουργός, δώσατε τον όρκο ότι θα τηρείτε τους Νόμους, το Σύνταγμα, συνεπώς και το 36° άρθρο του ΚΠοινΔικ.

ΕΠΕΙΔΗ, η υιοθέτηση της ισχύος του αγγλικού δικαίου συνεπάγεται εκχώρηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και την κατάργηση της Ελληνικής Δικαιοσύνης.

ΕΠΕΙΔΗ, κατά τις διατάξεις της 5^ης παραγράφου του 29^ου άρθρου του Νόμου 3023/25-6-2002 το πολιτικό κόμμα, ως υποκείμενο της εξουσίας και φορέας των επιμέρους λαϊκών θελήσεων και δικαιωμάτων και εν όσο θίγεται αμέσως η δράση του ως φορέως συλλογικής δραστηριότητος, αποκτά με την ίδρυσή του νομική προσωπικότητα για την εκπλήρωση της συνταγματικής αποστολής του (Εφετ.Λαρίσης 242/1977- Α.Π. 531/1980 – ΣτΕ 4037/1979 – ΣτΕ 2423/1984), η καθοριζόμενη δε αυτή κορυφαία νομικοπολιτική θέση του παρέχει ικανότητα δικαίου και προκειμένου να μπορεί να εκπληρώσει πρόσφορα την αποστολή του υπηρετόν και προσωπικό συμφέρον των μελών του υπό την ιδιότητα που μετέχουν στους κόλπους του, έχει άμεσο και μοναδικό ενδιαφέρον, έννομο συμφέρον, δικαίωμα και υποχρέωση, να τηρείται το Σύνταγμα από όλα τα κρατικά όργανα, κυρίως τα συνταγματικά, αφ’ ενός μεν εντός της προβλεπόμενης έννομης τάξης που δεν θα πρέπει να διασαλεύεται, αφ’ ετέρου δε με τους όρους και τις προϋποθέσεις που η ίδια καθορίζει.

ΕΠΕΙΔΗ περαιτέρω, το έννομο συμφέρον του εγκαλούντος Πολιτικού φορέως, να παρασταθεί ως Πολιτική Αγωγή, πηγάζει αφ’ ενός μεν εκ της, προς το 29° άρθρο του Συντάγματος συντάξεώς του και της διά της του ΝΔ 59/76 ιδρυτικής του δηλώσεως, ταχθείσης υποχρεώσεώς του, ως ενεργή και δρώσα οντότης, σε ενεστώτα χρόνο, να «…αντιτίθεται προς πάσα ενέργεια αποσκοπούσαν εις την βιαία κατάληψη της εξουσίας ή την ανατροπή του ελεύθερου Δημοκρατικού Πολιτεύματος», αφ’ ετέρου δε εκ του δικαιώματος του της προασπίσεως της πολιτικής του τιμής, της υπολήψεώς του και της προς το Εκλογικό Σώμα δεσμεύσεώς του της εκπλήρωσης των καταστατικών του σκοπών, συνταγματικά αγαθά τα οποία, δια τυχόν παραλείψεώς του, θα απεμπολήσει.

ΕΠΕΙΔΗ, η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ασκηθείσα εγκληματική δραστηριότης των εγκαλουμένων σχετίζεται με την παρεμπόδιση της εκπλήρωσης των σκοπών του φορέως διά του οποίου εκπροσωπούμε τον Ελληνικό Λαό και αφορά αυτό τούτο το πολιτικό κόμμα διότι παρακωλύει αμέσως και καιρίως την εφαρμογή της πολιτικής προτάσεως, εδραιώνοντας προς τούτο το έννομο συμφέρον του.

ΕΠΕΙΔΗ, η παρούσα μας είναι νόμιμη, βάσιμη και αληθινή, συντασσόμενη αφ’ ενός μεν με το υπ’ αριθμό πρωτοκόλλου 32/20-01-2017 Δελτίο Τύπου της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων κατά το οποίο: «Η περιφρούρηση και προστασία του Συντάγματος είναι υποχρέωση και καθήκον όλων των Ελλήνων. Δε δικαιούται κανένας να αδιαφορεί, ούτε να αναθέτει την ευθύνη τήρησής του στους άλλους» αφ’ ετέρου δε με το υπ’ αριθμό πρωτοκόλλου 292/3-8-2017 τοιούτο κατά το οποίο: «…Η ορθή ερμηνεία και εφαρμογή των νόμων ανατίθεται από το Σύνταγμα στους δικαστικούς λειτουργούς, η κρίση των οποίων δεν επιτρέπεται να επηρεάζεται από πολιτικές σταθμίσεις, πιέσεις ή προτροπές…» και επικαλούμενοι τις δηλώσεις του πρώην Αναπληρωτή Υπουργού Υγείας κυρίου Παύλου Πολάκη ο οποίος είπε χαρακτηριστικά: «Τα έχουμε πει, τα έχουμε ανακοινώσει όλα αυτά. Η Δικαιοσύνη τι κάνει;… Θα σεβαστεί ποτέ η Δικαιοσύνη τον εαυτό της;», «Ο εισαγγελέας που το έκανε αυτό, είναι αυτός που αθώωσε το Μαντέλη, που είχαν πάρει τα βαγόνια του ΟΣΕ που ήταν πιο μεγάλα από τις ράγες που είχαμε στην Ελλάδα. Αυτή είναι η Δικαιοσύνη. Αλλά άμα πεις κάτι γι‘ αυτούς, παρεμβαίνεις στους θεσμούς και προσβάλλεις την ανεξαρτησία της.»

Και έρχεται η ίδια η Δικαιοσύνη, διά στόματος της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, στην ανακοίνωσής της 23^ης Ιουλίου 2017 και ομιλεί για «βρώμικους μηχανισμούς…», γιά «παρακράτος…», επιρρωνύοντας το δημοσίευμα της εφημερίδας Documento της αυτής ημερομηνίας, το οποίο υποστηρίζει ότι τα ανωτέρω αποτελούν λοιδορία και καταφρόνηση στο κοινό περί δικαίου αίσθημα.

ΕΠΕΙΔΗ, ξένοι όντες από κάθε παρέκκλιση εκ της νομιμότητος, ως συνεπείς εφαρμοστές των διατάξεων του Συντάγματος, εκπροσωπώντας ευπροσώπως τον θεσμικό μας ρόλο και υπηρετώντας το κοινωνικό σύνολο, υποβάλλουμε την παρούσα ΚΑΤΑ πάντων των εμπλεκομένων, ανεξαρτήτως ιδιότητος και βαθμού εξουσίας, ευελπιστώντας ότι ΔΕΝ θα απαξιωθούν υφ’ υμών τα βάσιμα νομικά επιχειρήματά μας, ΔΙΟΤΙ συγχωροχάρτι στους δολοφόνους του Έθνους μας, σημαίνει συνενοχή.

ΕΧΟΝΤΑΣ κατά νου την Παγκόσμιο Διακήρυξή των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών της 10^ης Δεκεμβρίου 1948, την Σύμβαση για την Προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Βασικών (θεμελιωδών) Ελευθεριών της 4^ης Νοεμβρίου 1950, την Ευρωπαϊκή Κοινωνική Χάρτα της 18^ης Οκτωβρίου 1961, την Διεθνή Σύμβαση για τα Αστικά και Πολιτικά Δικαιώματα και την Διεθνή Σύμβαση για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα της 16^ης Δεκεμβρίου 1966, ως και την Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού της   20^ης Νοεμβρίου 1989.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

και για όσους κληθούμε να διευκρινίσουμε ή να προσθέσουμε, επιφυλασσόμενοι παντός δικαιώματος μας, υπερασπιζόμενοι την δημόσια και πολιτική αυτονομία μας, υποβάλλουμε ενώπιον Σας την παρούσα, ως ισότιμοι φορείς της εθνικής και πολιτικής κυριαρχίας και ως φύλακες του Συντάγματος αποσκοπώντας στην αποκατάσταση της συντακτικής εξουσίας του Λαού, δηλαδή της κυριαρχίας του.

Κατά τις διατάξεις των 20^ου και 25^ου άρθρων του Συντάγματος, υπό την ιδιότητα του πολιτικού φορέως ως συλλογικού οργάνου, του πολίτη του Ελληνικού Κράτους ένας έκαστος εξ ημών και ως αμέσως ζημιωθέντες από την κατάφωρη παραβίαση και προσβολή, υπό των εγκαλουμένων, των συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων μας, του ατομικού αγαθού της ελευθερίας μας γενικά δε των συλλογικών, ατομικών και πολιτικών εννόμων αγαθών μας, αποσκοπώντας στην εγγύηση του Δημοκρατικού Πολιτεύματος απέναντι στην τυραννική, αυταρχική και αυθαίρετη εξουσία που έχουν ασκήσει και ασκούν οι εγκαλούμενοι, σφετεριζόμενοι την Λαϊκή κυριαρχία και ως όργανα του κράτους, ενέχοντα δόλο, προβαίνουν σε πράξεις κατάχρησης που προκαλούν ή σκοπεύουν να προκαλέσουν τον εγκληματικό τραυματισμό ή την ζημία στον, κατά το Σύνταγμα, κυρίαρχο Λαό και στην περιουσία αυτού καταλύοντες με την βία τον υπέρτατο νόμο του Κράτους.

ΕΠΕΙΔΗ βία είναι, η χρήση κάθε μορφής εξουσίας που επιβάλλεται στο άλλο άτομο για την διατήρηση του ελέγχου της σχέσης και της συμπεριφοράς του θύματος συμπεριλαμβάνοντας την καταπάτηση και την παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, τον έλεγχο, την κοινωνική απομόνωση και την οικονομική εκμετάλλευση, είναι ένα έγκλημα εξουσίας και επιβολής που προσβάλλει βάναυσα την προσωπικότητα και την αξιοπρέπεια του κυρίαρχου Λαού ο οποίος ασκεί την κυριαρχία του μέσω των Συνταγματικών διατάξεων, ο πολιτικός δε εξτρεμισμός των λειτουργιών της Πολιτείας βιάζει αυτό τούτο το καταστατικό σύστασής της και εκτρέπει την εφαρμογή των διατάξεών του από την ομαλή λειτουργία του καταλύοντας το πνεύμα, το γράμμα και την ουσία αυτού.

ΕΡΑΝΙΖΟΜΕΝΟΙ την, εκ του άρθρου της εφημερίδος «ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ» του 1896, ρήση του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη: «Άμυνα περί Πάτρις, θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των Θεσμών, η Εθνική αγωγή, η χρηστή Διοίκησις, η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και πιθηκισμού του διαφθείροντος το φρόνημα και εκφυλίσαντος σήμερα το Έθνος και η πρόληψις της χρεοκοπίας..».

ΕΓΚΑΛΟΥΜΕ

Τους ανωτέρω αναγραφόμενους, οι οποίοι διέπραξαν τις εις βάρος μας ποινικές αδικοπραγίες ΚΑΙ ΕΞΑΙΤΟΥΜΕΘΑ την συμφώνως προς τον Νόμο τιμωρία αυτών δηλούντες διά της παρούσης μας, κατά τα ως άνω, νομότυπον παράσταση πολιτικής αγωγής προς επιδίκαση εις εμάς χρηματικής ικανοποιήσεως, προς αποκατάσταση των εξατομικευμένων μας συμφερόντων της περιουσιακής ζημίας και της διά της προμνησθείσης εκ της παρανόμου συμπεριφοράς των εγκαλουμένων παραβίασης των διατάξεων του Συντάγματος, προκληθείσης εις εμάς ηθικής βλάβης που υπέστημεν και υφιστάμεθα, ο εγκαλών πολιτικός φορέας και οι αυτοτελώς ως Έλληνες πολίτες εγκαλούντες, την οποία προσδιορίζουμε συμβολικώς εις το ποσό των 44.00 ευρώ, προς έναν έκαστον εξ ημών, επιφυλασσόμενοι ρητώς της ενασκήσεως του δικαιώματος μας εις τα αρμόδια αστικά δικαστήρια ως προς το υπόλοιπο ποσό.

Πρός απόδειξη των ανωτέρω προσκομίζουμε:

1. Αντίγραφα των πρακτικών Συνεδρίασης της Βουλής: 14-10-2009, 17-05-2012, 28-6-2012, 05-02-2015, 03-10-2015 και 17-07-2019 (ΣΧΕΤΙΚΑ 1, 2, 3, 4, 5, και 6).

2. Το φύλλο της 25-11-2009 της εφημερίδας ΤΟ ΒΗΜΑ, στο οποίο είναι καταχωρημένο το άρθρο του κυρίου Αναστασίου Μαρίνου, (ΣΧΕΤΙΚΟ 18).

3^ον Τα μνημονευόμενα στην παρούσα ΣΧΕΤΙΚΑ 7-8-9-10-11-12-13-14-15016-17.

Μάρτυρες δε προτείνουμε τους:

1^ον   Μιχαήλ Μαρτσέκη, Δικηγόρο, κάτοικο Αθηνών, οδός Λυκούργου αριθμός 9

2^ον   Λέανδρο Ρακιντζή, πρώην Γενικό Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης

3^ον   Ιωάννη Παπανικολάου, πρώην αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, οδός Τροίας 54Α, Τ.Κ: 15235 Βριλήσσια Αττικής

4^ον   Νικόλαο Σακελλαρίου, πρώην πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικράτειας

5^ον   Ξένη Δημητρίου, πρώην Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου

6^ον   Ιωάννη Πενταγιώτη, Εισαγγελέα Πρωτοδικών

7^ον   Κωνσταντίνο Βαξεβάνη, Εκδότη, Κολωνού 12-14, Αθήνα, Τ.Κ: 10437

8^ον   Βασίλειο Νικόπουλο, πρώην πρόεδρο του Αρείου Πάγου

9^ον   Γεώργιο Κασιμάτη, Συνταγματολόγο, Ακτή Θεμιστοκλέους 182, Τ.Κ:18539 Πειραιεύς

10^ον Γεώργιο Κοντογιώργη, Δαφνομήλη 37, Τ.Κ: 11471 Αθήνα

11^ον Στέφανο Λουκόπουλο, Βουλής 16, Τ.Κ: 10563 Αθήνα

Μιχαήλ

12^ον Στέφανο Χίο,  Δημοσιογράφο, Δοϊράνης 45, Τ.Κ: 17671 Καλλιθέα Αττικής

Αθήνα 28 Σεπτεμβρίου 2020

Οι εγκαλούντες

Στέργιος Σμυρλής

Στην  Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών

Σήμερα την 01-10-2020 ημέρα

ΠΕΜΠΤΗ και ώρα. 09:45 π.μ

Ενώπιον του κ. Εισαγγελέα ΟΡΝΕΡΑΚΗ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ και του Γραμματέα ΦΡΑΓΚΟΥ

ΙΩΑΝΝΗ παρουσιάστηκε ο ΤΗΛΙΓΑΔΑΣ

ΟΔΥΣΣΕΑΣ και κατέθεσε την οπό 28-09-2020

μήνυσή του κατά ΤΩΝ ΕΝ ΑΥΤΗ ΕΓΚΑΛΟΥΜΕΝΩΝ

και βεβαίωσε προφορικό το περιεχόμενο αυτής

Ο Καταθέσας            Ο Εισαγγελέας          Ο Γραμματέας

Οδυσσέας Τηλιγάδας

ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ                                                ΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ           

ΕΙΔΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ                                                             ΑΡΧΗΓΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ

ΠΡΟΕΔΡΟΫ ΒΟΥΛΗΣ                                                   ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Αριθμ. Πρωτ: 3238                                              ΤΜΗΜΑ ΦΡΟΥΡΑΣ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟΥ ΜΕΓΑΡΟΥ                                      

Ημερομ 01-10-2020.                                             ΒΑΣ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ Β’ 2 ΤΚ 10028 ΑΘΗΝΑ

                                                                            ΑΡΙΘΜ. ΠΡΩΤ. :02