«Εάν δεν είσαι ικανός να εκνευρίζεις κανέναν με τα γραπτά σου, τότε να εγκαταλείψεις το επάγγελμα»

ΩΡΑ ΕΛΛΑΔΟΣ

Επικοινωνία εδώ

Για σχόλια, καταγγελίες και επικοινωνία στο

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΘΕΜΑΤΩΝ

Ενημέρωση των αναγνωστών.

Προσοχή στις απάτες, η ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ και ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ δεν φέρει καμία ευθύνη για οποιαδήποτε συναλλαγή με κάρτες η άλλον τρόπω και άλλα στον όνομά της, Ή στο όνομα του κυρίου Γ. Θ, Χατζηθεοδωρου. Δεν έχουμε καμία χρηματική απαίτηση από τους αναγνώστες με οποιοδήποτε τρόπο.
Αγαπητοί αναγνώστες η ανθελληνική και βρόμικη google στην κορυφή της ιστοσελίδας όταν μπείτε, αναφέρει μη ασφαλής την ιστοσελίδα, ξέρετε γιατί;;; Διότι δεν της πληρώνω νταβατζιλίκι, κάθε φορά ανακαλύπτει νέα κόλπα να απειλή. Η ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ σας εγγυάται, ότι δεν διατρέχετε κανένα κίνδυνο, διότι πληρώνω με στερήσεις το ισχυρότερο αντιβάριους της Eugene Kaspersky, όπως δηλώνει και ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Kaspersky Lab "Πιστεύουμε ότι όλοι μας δικαιούμαστε να είμαστε ασφαλείς στο διαδίκτυο. Eugene Kaspersky

Ανακοίνωση

Τη λειτουργία μίας νέας γραμμής που αφορά τον κορωνοϊό ανακοίνωσε ο Εθνικός Οργανισμός Δημόσιας Υγείας. Ο Εθνικός Οργανισμός Δημόσιας Υγείας ανακοινώνει, ότι από σήμερα 07.03.2020 λειτουργεί η τηλεφωνική γραμμή 1135, η οποία επί 24ώρου βάσεως θα παρέχει πληροφορίες σχετικά με τον νέο κοροναϊό.

Πού μπορεί να απευθυνθεί μια γυναίκα που πέφτει θύμα ενδοοικογενειακής βίας;

«Μένουμε σπίτι θα πρέπει να σημαίνει πως μένουμε ασφαλείς και προστατευμένες. Για πολλές γυναίκες, όμως, σημαίνει το ακριβώς αντίθετο. Εάν υφίστασαι βία στο σπίτι, δεν είσαι μόνη. Είμαστε εδώ για σένα. Μένουμε σπίτι δεν σημαίνει ότι υπομένουμε τη βία. Μένουμε σπίτι δεν σημαίνει μένουμε σιωπηλές. Τηλεφώνησε στη γραμμή SOS 15900. Οι ψυχολόγοι και οι κοινωνικοί λειτουργοί της γραμμής θα είναι εκεί για σε ακούσουν και να σε συμβουλέψουν. Δεν μπορείς να μιλήσεις; Στείλε email στο sos15900@isotita.gr ή σε οποιοδήποτε από τα Συμβουλευτικά Κέντρα ” λέει σε ένα βίντεο που ανέβασε στο Instagram της η Ελεονώρα Μελέτη.

Προς ενημέρωση στους αναγνώστες. 4/8/2020

Η ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ δεν ανάγκασε ποτέ κανένα να κάνει κάτι με παραπλανητικές μεθόδους, αλλά ούτε με οποιοδήποτε τρόπο. Ο γράφων είμαι ένας ανήσυχος ερευνητής της αλήθειας. Και αυτό το κάνω με νόμιμο τρόπο. Τι σημαίνει αυτό; ότι έχω μαζέψει πληροφορίες επιστημονικές και τις παρουσιάζω, ή αυτούσιες, ή σε άρθρο μου που έχει σχέση με αυτές τις πληροφορίες! Ποτέ δεν θεώρησα τους αναγνώστες μου ηλίθιους ή βλάκες και ότι μπορώ να τους επιβάλω την γνώμη μου. Αυτοί που λένε ότι κάποια ιστολόγια παρασέρνουν τον κόσμο να μην πειθαρχεί… Για ποιο κόσμο εννοούν;;; Δηλαδή εκ προοιμίου θεωρούν τον κόσμο βλάκα, ηλίθιο και θέλουν να τον προστατέψουν;;; Ο νόμος αυτό το λέει για τους ανώριμους ανήλικους. Για τους ενήλικους λέει ότι είναι υπεύθυνοι για ότι πράττουν. Στον ανήλικο χρειάζεται ένας διπλωματούχος ιδικός για να τον δασκαλέψει, καθηγητής, δάσκαλος. Στους ενήλικες δεν υπάρχει περιορισμός. Ποιος λέει και ποιος ακούει, διότι ο καθένας ενήλικος είναι υπεύθυνος και προς τους άλλους και προς τον εαυτό του.

Η ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΤΟΥ ΓΑΛΛΙΚΟΥ ΝΕΟΜΕΡΚΑΝΤΙΛΙΣΜΟΥ- ΝΕΟΚΟΛΜΠΕΡΤΙΣΜΟΥ, ΔΗΛΑΔΗ ΝΕΟΦΑΣΙΣΜΟΥ.

ΑΥΤΗ Η ΕΥΡΩΠΗPD Dr.-Ing. Georg Chaziteodorou Bleibergweg 114 D-40885 Ratingen Tel.+Fax: 0049 2102 32513 E-Mail: chaziteo@t-online.de

03.12.2018

Γ. Θ. Χατζηθεοδωρου

Με «Μερκαντιλισμο» (Λατινικα «Mercator ‘η Mercari») χαρακτηριζει καποιος μια ηδη στον Μεσαιωνα εξασκουμενη μορφη οικονομιας, η οποια προς τα τελη του 18. μ.Χ. αιωνα εξελιχθηκε γρηγορα απο τον Jean-Baptiste Colbert σε γαλλικο Ολοκληρωτισμο (Κολμπερτισμο).

Απο τον 19 μ.Χ. αιωνα η οικονομικη πολιτικη που εξασκουνταν, βασιζονταν σε πλεονασματα του εξωτεριου εμποριου και σε μια προστατευτικη σταθεροτητα της απασχολισης και εγινε γνωστη ως «Νεομερκαντιλισμος», δηλαγη «Νεοκολμπερτισμος».

Με αυτον, εθεσαν οι χωρες της Ευρωπης οι οποιες κυβερνωνταν απο μια Ελιτ με ολοκληρωτικα πολιτικα συστηματα και ειχαν εισπρακτικες αναγκες χρηματων για διατηριση ενος πλατια επεκτεταμενου κρατικου και στρατιωτικου μηχανισμου, τα θεμελια μιας οικονομικης πολιτικης και ανυπαρκτης ακομη θεωριας, η οποια βασιζονταν σε οικομικοπολιτικες πρακτικες επεμβασεων πασης μορφης.

Με την αυξηση της εγχωριας παραγωγης και του εξωτερικου εμποριου επιτυγχανονταν εισπρακτικα χρηματικα πλεονασματα για τις ταμειακες αναγκες των χωρων.

Οι κυβερνησεις στηριζαν συνεπως τους ως ανω στοχους με προωθηση των εξαγωγων ετοιμων προ’ι’οντων και με τεχνιτα εμποδεια στις εισαγωγες διαφορων προ’ι’οντων.

Απο τις οικονομικες αναγκαιοτητες προεκυψε και η δημιουργια εσωτερικου εμποριου με καταργιση των εσωτερικων τελωνειων Σε αυτην την εποχη δημιουργηθηκαν και οι πρωτες υποδομες του μοντερου καπιταλιστικου οικονομικου συστηματος.

Εως τοτε δεν ισχυεν ακομη ο περιφημος στοχος «Το Κερδος πανω απ’ ολα», δηλαδη ‘η «το Μανιπουλαρισμα και η Λεηλασια πανω απο το Ηθος», που σημερα σημαινει οτι οταν ο αντιπαλος ανταγωνιστικη πλευρα πεσει στην στημενη παγιδα και δεν υποκυπτει θα αντιμετωπισει την καταπιεση και οταν και αυτη δεν φερει τα αναμενομενα αποτελεσματα, τοτε θα αντιμετωπισει στρατιωτικη εισβολη στην χωρα του με αρματα μαχης και με την αεροπορια και την ισοπεδωση της με βομβες, προτου αυτη κατακτηθει, οπως συνεβει στην Λιβυη και εξακολουθει να συμβαινει σημερα υπο το προσχημα της Δημοκρατιας, στο Αβγανισταν, στην Συρια και σε πολλες χωρες της Αφρικης.

Κατι τετοιο ονομαζεται σημερα «μοντερνο καπιταλιστικο συστημα» ‘η απλα «ληστρικος καπιταλισμος» και ακομη ποιο απλα «Νεοφασισμος».

Η Γαλλια και οι ΗΠΑ με συμπραξη του ΝΑΤΟ και φυσικα και της Ελλαδος, βομβαρδησαν παρανομα και εγκληματικα την Λιβυη και ως κοινοι εγκληματιες μαλιστα επετρεψαν την δολοφονια του προεδρου της χωρας αυτης, για να επιβαλουν μετα με το ΔΝΤ και την Παγκοσμια Τραπεζα τα εγκληματικα τους οικονομικα συμφεροντα.

Σχετικα με την Ελλαδα, αυτη διεθεσε στους εισβολης τις στρατιωτικες βασεις της Σουδας Κρητης και συμπεριφερθηκε σαν ενας τιποτενιος τιμαριωτης.

Τοσο η Λιβυη οσο και οι αλλες χωρες, δεν επιδιωκαν τιποτε αλλο απο την εθνικη ταυτοτητα και ανεξαρτησιας τους και εμπορικες και αλλες οικονομικες σχεσεις με ισους ορους.

Αυτο ηταν το εγκλημα τους απεναντι στους πραγματικους εγκληματιες.

Σχεδον σε ολες τις παρελθουσες εποχες, το δικαιο ελεγχου και εκδοσης ενος νομισματος και της κυκλοφοριας αυτου, κατειχαν οι Αυτοκρατωρες και οι Βασιλεις και υπηρξεν ενα δικαιο που επρεπε να μεταφερθη φυσιολογικα στις μετεπειτα δημοκρατικα εκλεγομενες κυβερνησεις των κρατων.

Κατα τελειως υποπτο και παραλογο τροπο ομως μεταφερθηκε στις Κεντρικες Εθνικες Τραπεζες που υποτιθεται οτι βρισκονται κατω απο την δικαιοδοσια των κρατων.

Το ποιος ομως εχει και ασκει πραγματι την δικαιοδοσια αυτη, ειναι ενα απο τα ποιο καλυμενα μυστικα της διεθνους χρηματικης εξουσιας.

Επειδη απο πολυ νωρις και παντοτε ποιο εντατικες ηταν οι παγκοσμιες διασυνδεσεις μεταξυ των διεθνων μεγιστανων του χρηματος και των κεφαλαιων της Βιομηχανιας, ηταν στενες και οι διασυνδεσεις των κεντρικων τραπεζων μεταξυ τους προ και κατα την διαρκεια του 1. Παγκοσμιου Πολεμου και απο το 1913 και με την κετρικη τραπεζα FED των ΗΠΑ.

Πρεπει να γινη κατανοητο, οτι υπο την πιεση των μεγιστανων του χρηματος οι ολο και ποιο στενες σχεσεις των οικονομιων δεν προεκυπταν μονο απο μανουβρες των εκαστοτε εθνικων κεντρικων τραπεζων αλλα και απο το γεγονος, οτι παρα πολλες απο αυτες ηταν προ’ι΄οντα διεθνους ισχυος νομισματικων μανιπουλαρισματων μεγαλου στιλ.

Υπο την επιδραση της χωρις ορια απληστιας για ολο και μεγαλυτερη κερδη, προεκυψεν και μια ολο και ποιο σκληρη διεθνη ανταγωνιστικοτητα.

Μετα τον 2. Παγκοσμιο Πολεμο δμιουργηθηκε σε πολλους ανθρωπους η αισθηση, οτι υπο την επιδραση της συνεχους και μη διακοπτομενης οικονομικης αναπτυξιακης πορειας, η ειρηνη θα διατηρουνταν εσαει.

Με το τελος της πορειας αυτης στις αρχες του 1970 συνειδητοποιηθηκε η αυταπατη και οτι τιποτε δεν ειναι αιωνιο και οτι το πιστωτικο κεφαλαιο επιασε τα ορια του.. Η Πολιτικη βεβαια αντεδρασε και στηριξε δυναμικα το κεφαλαιο κατα το τελευταιο τριτο του 20. μ.Χ. αιωνα, δια της «Απορυθμισης», δηλαδη δια της καταργισεως πασης μορφης  δικαιοδοσιων υπο ορους.

Η Απορυθμιση αυτη αφησε ελευθερο το χρηματοπιστωτικο συστημα να εκραγει αναπτυξιακα και να αποδεσμευτει απο την πραγματικη οικονομια και υπο την ονομασια «χρηματοπιστωτικες Αγορες» να αποκτησει μια δυναμικη αυτο-υπαρξη.

Εως το σημειο αυτο οι «κλασικες Αγορες» υπηρξαν «εμπορικες Αγορες» στις  οποιες οι Αγοραστες και οι Πωλητες λειτουργουσαν ισοδικαια  και καθωριζαν τις τιμες των προ’ι’οντων βασιζομενες στην Προσφορα και Ζητηση.

Οι ετσι ονοματεσθεισες χρηματοπιστωτικες Αγορες της σημερον ελεγχονται, καθοδηγουνται και μανιπουλαρονται απο τις διεθνεις μεγαλες τραπεζες, απο αντιστοιχες μεγαλες και σκιωδεις τραπεζες, απο Hedgefonds, απο υπερεθνικες μεγαλες επιχειρησεις και απο τις κεντρικες τραπεζες, δηλαδη απο κερδοσκοπους των χρηματοπιστωτικων-  και  οικονομικων κρισεων, που δολοφονουν καθε Δημοκρατια.

Σχετικα με τις χρηματοπιστωτικες Αγορες υποτασσονται σημερα σε αυτες ολοι οι ανθρωποι, οπως υποτασσονται αυτοι στις καιρικες συνθηκες και στα αλλα φαινομενα της Φυσης.

Το 1983 με την κρατικοποιηση της Κεντρικης Τραπεζας της Γαλλιας (Banque de France) οι Γαλλοι πολιτες παραπλανηθηκαν εγκληματικα και υποκριτικα διοτι 10 χρονια αργοτερα δια νομου ανακληθηκε η κρατικοποιηση αυτη.

Ο νομος αποκρατικοποιησης ψηφισθηκε απο την γαλλικη Εθνοσυνελευση, διοτι δηθεν αυτος ταυτιζονταν με την Συμφωνια του Μααστριχτ του 1992, η οποια εξασφαλιζει δηθεν την ανεξαρτησια των εθνικων κεντρικων τραπεζων των κρατων μελων της Ε.Ε. οπως εξασφαλιζεται και η δηθεν ανεξαρτησια της ΕΚΤ.

Ο τοτε προεδρος της κεντρικης τραπεζας του ομοσπονδου κρατιδιου της βορειας ρηνανιας-βεστφαλιας της Γερμανιας κ. Reinmut Jochimsen εκανε την εξης δηλωση: «Τα εθνικα κρατη δεν θα διατηρισουν και θα αναγκαστουν να παραχωρισουν την χαρακτηριστικη τους δυναμη – σε οτι αφορα την Απασχολιση και την Αναπτυξη στις περιφερειες τους – στην χρηματοπολιτικη Εξουσια και δη σε υπερεθνικο επιπεδο» Βεβαιως δεν ειπε την απολυτη αληθεια, διοτι οφειλεν να συμπληρωσει, οτι η «χαρακτηριστικη δυναμη» του εθνικου κρατους και οχι μονο, σε οικονομικοπολιτικο επιπεδο, επεσε επισης εως τωρα και δη επεκτεταμενα θυμα της ανωνυμου «χρηματοπολιτικης εξουσιας» σε υπερεθνικο επιπεδο, χαριν των ανεξαρτητων(;) εθνικων κεντρικων τραπεζων.

Σε καθε περιπτωση ισχυει: «Η αγκυρωμενη στο Αρθρο 107 της Συμφωνιας του Μααστριχτ πολιτικη «Ανεξαρτησια» της ΕΚΤ, ταυτιζεται με μια απολυτη εξαρτηση αυτης στους Μεγιστανους του χρηματος της Ε.Ε.

Οι μοντερνες κεντρικες τραπεζες ειναι ολοκληρωτικα υπευθυνες για τον πληθωρισμο πολλων νομισματων, για την αστρονομικα αυξανομενη κρατικη χρεωση και για τις περιοδικα ‘η κυκλικα εμφανιζομενες οικονομικες υφαισεις και καταθλιψεις τις οποιες οι ιδιες προγραματιζουν και εκτελουν για τα κερδοσκοπικα συμφεροντα αυτων που τις κατεχουν.

Οι πολιτικοι των χωρων μελων της Ε.Ε. και οχι μονο ειναι αξιοθρηνητοι τιμαριωτες που ως σκλαβοι μαζι με τα αγορασμενα ηλεκτρονικα ΜΜΕ εκτελουν εντολες.

Το πρωταρχικο σχεδιο των σημερινων Μεγιστανων του χρηματος ηταν η δημιουργια ενος παγκοσμιου οικονομικου και χρηματοπιστωτικου συστηματος ελεγχου απο ιδιωτες, ικανου για τον ελεγχο του πολιτικου συστηματος καθε χωρας.

Στην κορυφη του συστηματος αυτου θα βρισκονταν η τραπεζα για διεθνεις ισορροπιες πληρωμων (ΒΙΖ) με εδρα την Ελβετια, μια τραπεζα στην κατοχη των κεντρικων τραπεζων της υφηλιου και συνεπως αυτων που τις κατεχουν.

Προηγουμενως ομως ιδρυθηκαν το 1944 στο Bretton Woods των ΗΠΑ:το ΔΝΤ και η Παγκοσμια Τραπεζα, απολυτα ταυτιζμενες με τις επιδιωξεις του χρηματιστηριου στην Wall Steet της Νεας Υορκης.

Οτι πραττουν οι κεντρικες τραπεζες σε εθνικο επιπεδο τα ιδια πραττει και το ΔΝΤ σε διεθνες επιπεδο.

Τα περιφημα προγραμματα του ΔΝΤ για τις χωρες του τριτου κοσμου της Αφρικης και οχι μονο, αποπληθωριζουν τις οικονομιες αυτων.

Δια της μειωσεως της ζητησης ισοσκελιζονται τα εξοδα με τα εσοδα στο εξωτερικο εμποριο και στον κρατικο ισολογισμο, για να επανακτηθει η απωλεσθεισα ικανοτητα αποπληρωμων των κρατικων χρεων.

Τα ιδια προγραμματα ευνοουν την αναδιανομη του κρατικου πλουτου προς τους πλουσιους και κανουν τους φτωχους φτωχωτερους.

Προκειται συνεπως αποκλειστικα, με τα προγραμματα του ΔΝΤ, για επανακτιση της ικανοτητας αποπληρωμων χρεων των χωρων του τριτου κοσμου.

Εαν αυτο δεν επιτυγχανεται, η απατη της κλιματικης αλλαγης λογω παραγωγης διοξιδιου του ανθρακος απο ανθρωπινες δραστηριοτητες των βιομηχανικων χωρων, φερνει για την αποπληρωμη των χρεων, το αναγκαιο χρημα.

Η εφευρεση αυτη στοχο εχει να συμβαλουν και οι αναπτυγμενες χωρες στην αποπληρωμη των χρεων των χωρων του τριτου κοσμου. Δεν προκειται συνεπως για την Σωτηρια του παγκοσμιου Κλιματος διοτι αυτο δεν σωζεται.

Η απάτη της κλιματικής αλλαγής

Ειναι πραγματι το διοξιδιο του ανθρακα ο δολοφονος του Κλιματος;

Για τους Οργανωτες του νεου κλιματικου Συνεδριου απο την 02.12.2018 στο Κατοβιτς της Πολωνιας, Ναι! Για τους ανθρωπους που εχουν μυαλο και οχι αχυρο στο κεφαλι τους Οχι!

Τα περισσοτερα απο 1.000 ενεργα ηφαιστεια του πλανητη μας παραγουν ετησιως 30  φορες περισσοτερο διοξιδιο του ανθρακα απ’ οτι ολη η ανθρωποτητα.

Σε τι σκοπευει συνεπως η απατη περι κλιματικης αλλαγης απο ανθρωπινες δραστηριοτητες;

Ναι μεν παρουσιαζονται κατα καιρους ορισμενες ενδιξεις για κλιματολογικη αλλαγη, αυτη ομως ελαμβανε χωρα σε ολες τις παρελθουσες γεωλογικες εποχες και θα λαμβανει χωρα και στις μελλοντικες.

Ολες οφειλονται σε ενδογενης παραγοντες στη Γη και στον Ηλιου μας και σε καμμια περιπτωση σε ανθρωπινες δραστηριοτητες.

Συνεπως ηρθε ο καιρος να τεθη και εδω ενα τελος στο μεγαλο ψεμα, για το οποιο αγοραζονται ασχετοι επιστημονες.

Δεν αποκλειεται η ανθρωποτητα να ζησει συντομα μια «πολιτικη Καταστροφη» αντι μιας αντιστοιχης κληματικης.

Ο Καιρος θα συνεχιζει να επιδρα στους ανθρωπους της Γης και να κανει με αυτους οτι θελει, χωρις καμμια επιδραση απο την παρανομη και εγκληματικη «Φορολογια» για την σωτηρια του!

Ειναι η Γαλλια, περαν της Γερμανιας, Μεγαλης Βρεταννιας και Ιταλιας ο τεταρτος στυλος στηριγματος της Ε.Ε., σημερα μια δημοκρατικη χωρα;

Οι παλεες και οι νεες 8 δυτικοαφρικανικες  αποικιες, Benin, Burkina, Faso, Guinea Bissau, Elfenbeinküste, Mali, Niger, Senegal, Togo και οι 6 κεντροαφρικανικες αποικιες, Kamerun, die Zentralafrikanische Republik, Tschad, Republik Kongo, Äquatorial Afrika και Gabun εχoυν ενα κοινο νομισμα, το CFA- Franken (CFA = Communaute financiere africaine – Afrikanisch Finanzgemeinschaft = Αφρικανικη οικονομικη Κοινοπραξια), αλλα δυο διαφορετικες κεντρικες τραπεζες, την Banque Ceneral des Etats de IAfrique de IQuest, BCAC με εδρα στο Dakar, Senegal και την Banque des Etats de IAfrique Cenerale με εδρα το Yaounde στο Kamerum.

Στην πραγματικοτητα συνεπως υπαρχουν δυο διαφορετικα νομισματα που ανταλλασονται.

Η αξια και των δυο νομισματων εξασφαλιζεται απο το γαλλικο περιουσιακο ταμειο. Αυτο σημαινει στην πραγματικοτητα, οτι η οικονομια και των 14 γαλλικων αποικιων δεν ειναι εξαρτωμενη απο την Γαλλια, αλλα αποκλειστικα ο καθορισμος της αξιας του νομισματος (προς το παρων ειναι 1 Ευρω = 655 CFA – Franken). Για τους λογους αυτους η χωριτικοτητα του εξωτερικου εμποριου των 14 αυτων κρατων εχει περιοριστει στο μεγεθους που επιτρεπει η Γαλλια, δηλαδη η κεντρικη τραπεζα της Γαλλιας και συνεπως οτι επιτρεπει ο κατοχος της κεντρικης τραπεζας της Γαλλιας.

H ιδρυθεισα το 1800 στην Γαλλια της «Bank von Frankreich (Baque de France) μετατραπηκε το 1803 σε κεντρικη τραπεζα του Παρισιου και απο το 1848 ολοκληρης της Γαλλιας.

Ο κατοχος της τραπεζας αυτης εχει και το μονοπωλιο για την παραγωγη των 14 ως ανω χωρων της Αφρικης. Εαν π.χ. ο κατοχος της κεντρικης τραπεζας της Γαλλιας σταματουσε να αγοραζειτα παραγωμενα απο τις 14 χωρες προ’ί’οντα, οι χωρες αυτες θα χρεωκοπουσαν, διοτι υπο την γαλλικη κατοχη θα ηταν αδυνατο να βρουν αλλες Αγορες. Συνεπως εξαρτωνται απο την καλη διαθεση της Γαλλιας, του ΔΝΤ και της Παγκοσμιας Τραπεζας.

Απο σκλαβοι εργασιας εως το 1960 οι πολιτες των 14 αυτων αφρικανικων κρατων μετατραπηκαν σε σκλαβους χρεους της εποχης του Νεουφασισμου.

Ομοιους σκλαβους χρεους εχουν και οι πρωην και νυν αποικιες της Μεγαλης Βρεταννιας και της Πορτογαλιας, αλλα οχι σε τετοιο βαθμο.

Εδω δεν πρεπει να λησμονηθει καη Σκλαβια-χρεους της Ελλαδος, δηλαδη του προτεκτορατου της Γερμανιας.

Σε μια τετοια Ε.Ε. η Ελλας δεν εχει καμμια θεση.

Για τον Στω’ι΄’κο Επικουρο ο Ελληνας ειναι ο Κυριος της ζωης του και την διαμορωνει εν Ελευθερια οπως αυτος την θελει.

Ο αρθογραφος του παρωντος πονηματος , ως Υιος της Ελλαδος, βγαζει το συμπερασμα: Το παγκοσμιο χρηματοπιστωτικο συστημα ειναι θανατηφορα αρρωστο και πρεπει επι τελους χωρις καμμια βοηθεια να πεθανη… διοτι στενα συνδεδεμενο με το συστημα αυτο, ειναι τα βασικα στοιχεια της φασιστικης ταξης, δηλαδη το στρατιωτικο- βιομηχανικο συμπλεγμα των μυστικων υπηρεσιων και των διασυνδεσεων αυτων με τις εγκληματικες οργανωσεις διακινησης και διαθεσης ναρκωτικων εκ της εμποριας των οποιων συγκεντρωνονται τα χρηματα για τις τρομακρατικες οργανωσεις που και αυτες εργαζονται (δολοφωνουν!) για λογαριασμο της Νεας Ταξης Πραγματων… Απο την διπλοματια των κανονιων του Μερκαντιλισμου κατεληξεν σημερα η ανθρωποτητα στην διπλοματια των ρουκετων, δηλαδη του βομβαρδισμου του Νεουμερκαντιλισμου που ισοδυναμει με τον Νεοφασισμο.

Για τους ως ανω λογουν και η Γαλλια εντος της Ε.Ε. δεν μπορει να χαρακτηρισθη ως δημοκρατικη χωρα!

Γ. Θ. Χατζηθεοδωρου 

Στα γερμανικά

PD Dr.-Ing. Georg Chaziteodorou   Bleibergweg 114  D-40885 Ratingen Tel.+Fax: 0049 2102 32513

                                                                                 E-Mail: chaziteo@t-online.de

                                                                                                               03.12.2018

IN VISIER DER FRANZÖSISCHEN NEOMERKANTILISMUS-NEOCOLBERTISMUS BZW. NEOFASCHISMUS.

Dr. Georg Chaziteodorou

Mit «Merkantilismus» (von lateinisch «Mercator oder Mercari») bezeichnet man eine bereits im Mittelalter praktizierte Wirtschaftsform, die dann gegen Ende des 18. Jahrhunderts durch Jean-Baptiste Colbert im französischen Absolutismus (Colbertismus) voll entfaltet wurde. Seit dem 19. Jahrhundert wird eine Wirtschaftspolitik, die auf Zahlungsbilanzüberschüsse und eine protektionistische Beschäftigungsstabilisierung ausgerichtet ist und als «Neomerkantilismus» bzw. «Neocolbertismus» bezeichnet wird, betrieben. Mit dem der absolutistisch regierten Staaten Europa nach wachsenden, sicheren Einnahmen zur Bezahlung der stehenden Armeeheere und des wachsenden Beamtenapparates sowie des repräsentativen Aufwands des Herrschers entwickelte sich in den verschiedenen europäischen Staaten eine vom Intervention geprägte wirtschaftspolitische Praxis, der erste Ansätze einer                                                                                                                               noch nicht vorhandene Wirtschaftstheorie zugrunde lagen. Durch die Steigerung der inländischen Produktion sollten im Außenhandel Überschüsse erwirtschaftet werden, um die Staatskassen aufzufüllen. Regierungen unterstützten demnach diese Ziele, indem sie Exporte von Fertigwaren aktiv förderten und Importe von Fertigwaren hemmten. Zu den Wirtschaftspolitischen Empfehlungen gehörten auch der Abbau von Zunftprivilegien und die Schaffung eines Binnenmarktes durch Abschaffung der Binnenzölle. In dieser Zeit entstanden erste Strukturen des modernen kapitalistischen Systems. Bis dahin galt noch nicht ganz das berühmte «Profit über Alles» d.h. die «Manipulierung und Ausbeutung über die Ethik», was heute gleichzusetzen ist, wenn der Handelspartner auf die List hereinfällt, verwandelt sich das Spiel in Zwang und wenn das auch nicht hilft, dann marschiert der andere Handelspartner mit seiner «Panzer und Luftwaffe Bomben Armee» ein, wie vor kurzem in Libyen, um ein Regime Wechsel zu vollziehen d.h. um das Land des anderen Handelspartners zuerst zu zerstören, bevor es dann besetzt wird. Das ist heute das «moderne kapitalistische System» oder einfach der «Raubkapitalismus» und noch einfacher der «Neofaschismus». Frankreich und die USA haben Libyen gewaltsam bombardiert und dem Präsidenten dieses Landes verbrecherisch umgebracht um ihre Handels- und Konzessions-Regeln mit Hilfe der IWF und der Weltbank durchzusetzen. Libyen wie auch die anderen afrikanischen Länder, strebte

nicht anders an, als sie endlich ihre Souveränität gewinnen und über das eigene finanzielle und politische Schicksal selbst bestimmen.

Fast zu allen alten Zeiten war das Recht der Kaiser und Könige, eine Währung auszugeben und ihr Umlaufsvolumen zu kontrollieren, ein Recht, das also

eigentlich ohne weiteres auf die demokratisch gewählten Regierungen der

modernen Republiken und konstitutionellen Monarchien als die Nachfolger der Kaiser und Könige hätte übergehen müssen. Stattdessen ging dieses Recht jedoch wie selbstverständlich auf so genannte Zentralbanken über, die nur noch dem Namen nach staatlicher Hoheit und Kontrolle unterliegen. Wer wann auf welche Weise die Währung eines Landes oder einer Union von Staaten in Umlauf bringt und die Geldmenge kontrolliert, ist eines der bestgehüteten Geheimnisse der internationalen Geldmacht. Da sehr früh zu immer intensiveren weltweiten Verflechtungen der internationalen Hochfinanz und des industriellen Großkapitals geführt hat, konnte man bereits vor und während dem 1. Weltkrieg konzentrierte Aktionen europäischer Zentralbanken untereinander und mit der 1913 gegründeten US-Zentralbank (FED) beobachten. Es sollte klar sein, dass die unter Druck der Hochfinanz immer enger «kooperierenden» Volkswirtschaften längst nicht mehr nur den internen Manövern ihrer jeweiligen eigenen Zentralbank unterliegen, sondern obendrein zahlreichen dieser Manöver überlagernden internationalen, bisweilen weltweiten Währungsmanipulationen größten Stils. Getrieben von Gier nach immer höheren Profiten entstand ein zunehmend schärferer internationaler Wettbewerb. Nach dem 2. Weltkrieg entstand bei vielen Menschen die Illusion, dass nun auf der Grundlage ungebrochenen Wachstums ein neues Zeitalter des Wohlstanders und des Friedens angebrochen sei. Mit dem Ende dieses Booms zu Beginn der Siebziger Jahre stieß das Finanzkapital jedoch an die ihm gesetzten Grenzen. Die Politik reagierte und verhalf ihm im letzten Drittel des 20. Jahrhunderts durch die «Deregulierung» d.h. durch die Abschaffung verschiedenster rechtlicher Einschränkungen, zum größten Schub seiner Geschichte. Diese Deregulierung ließ den Finanzsektor förmlich explodieren und von der Realwirtschaft lösen und unter dem Namen «Finanzmärkte» ein dynamisches Eigenleben beginnen.

Bis zum diesem Zeitpunkt die «klassische Märkte» waren Handelsplätze, auf denen sich Käufer und Verkäufer gleichberechtigt gegenüber standen und der Preis der Waren durch das Wechselspiel von Angebot und Nachfrage bestimmt wurde. Die so genannten Finanzmärkte von heute werden gelenkt, gesteuert und manipuliert von den internationalen Großbanken, große Schattenbanken, Hedgefonds, multinationalen Konzerne und von Zentralbanken d.h. von Profiteure der Finanz- und Wirtschafskrisen die die Demokratie zerstören. Bei den Finanzmärkten also handelt es sich nicht um eine dem Willen der Menschen entzogene Macht, der alle Menschen, so wie dem Wetter oder anderen Naturphänomenen, fügen müssen.

Hinters Licht haben die Politiker 1983 die Französischen Bürger geführt, als die Banque de France (die Zentralbank) heuchlerisch und zum Schein verstaatlicht

wurde. Zehn Jahren später wurde die Verstaatlichung durch die

Nationalversammlung per Gesetz rückgängig gemacht. Dieser Gesetz steht angeblich im Einklang mit dem Maastrichter Vertrag von 1992, der die Unabhängigkeit der Zentralbanken der EU-Mitgliedsländer zur Voraussetzung der unabhängigen(?) EZB macht. Nach diesem wurde ein unabhängiger währungspolitischer Ausschuss gegründet, der die Währungspolitik kontrolliert. Ein separater Ausschuss überwacht die anderen Aktivitäten der Bank. Der damaliger Präsident der nordrheinwestfälischen Landeszentralbank Reinmut Jochimsen äußerte sich damals wie folgt: «Die Nationalstaaten werden ihre prägende Kraft – was Beschäftigung und Wachstum in den Teilräumen einer Nation angeht – nicht behalten, sondern sie abgeben an die geldpolitische Autorität auf der supranationalen Ebene». Nein, ganz aufrichtig war er leider auch nicht, sonst hätte er hinzufügen müssen, dass die «prägende Kraft» der Nationalstaaten und nicht nur auf wirtschaftspolitischem Gebiet, auch bisher schon weitgehend der anonymen «geldpolitischen Autorität» auf supranationaler Ebene zum Opfer gefallen war, dank der «unabhängigen»(?) nationalen Zentralbanken. Jedenfalls kann man getrost sagen: Die in Artikel 107 des Maastrichter Vertrags verankerte politische «Unabhängigkeit» der EZB ist gleichbedeutend mit einer restlosen Hochfinanz -Abhängigkeit Maastricht-Europas. Die modernen Zentralbanken sind voll und ganz für die ständige Inflation sämtlicher Währungen, für die ins Astronomische steigenden Staatsschulden und für die periodisch oder zyklisch auftretende allgemeine Konjunkturabschwünge verantwortlich, die sie zum Zweck des anhaltenden Ausbeutung der ihnen ausgelieferten Volkswirtschaften eiskalt planen und durchführen, wobei die Politiker aller Länder nur eine jämmerliche Statistenrolle spielen und im Verein mit den gekauften und gesteuerten schriftlichen und elektronischen Maschenmedien die nötige rhetorische Nebelwand zu erzeugen haben, die de Normalverbraucher und Bürger den Durchblick zuverlässig verwehrt. Das weit ausgreifende Ziel der dynastischen Bankiers der Hochfinanz nichts anderes war, als die Schaffung eines Weltsystems finanzieller Kontrolle in privater Hand, das fähig wäre, das politische System jedes Landes und die Weltwirtschaft als ganze zu beherrschen. An der Spitze des Systems sollte die Bank für internationalen Zahlungsausgleich in der Schweiz stehen (BIZ), eine im Besitz der Zentralbanken der Welt befindliche und von ihnen, die selbst private Körperschaften sind, kontrolliert werden. Vorher 1944 wurden in Bretton Woods der USA die «Weltbank» und die Zentralbank der Zentralbaken, der «internationale Währungsfonds» (IWF) gegründet. Auf der Konferenz von Bretton Woods wurde von der Politik ein Währungssystem ins Leben gerufen, das ganz und gar auf die Bedürfnisse der Wall Street zugeschnitten war und die

gesamte Welt der Herrschaft des US-Dollars unterwarf. Was die Zentralbanken auf nationaler Ebene tun, tut der IWF auf internationaler Ebene. Die IWF-

Austeritätsprogramme für die Länder der dritte Welt Afrikas und nicht nur,

deflationieren die Wirtschaft. Durch die Drosselung der Nachfrage sollen Ausgaben und Einnahmen im Außenhandel wie im Staatsbudget wieder ins Lot gebracht und so die Schuldendienstfähigkeit der Länder wieder herzustellen. Ferner begünstigen die IWF-Programme die Umverteilung gesellschaftlichen Reichtums zugunsten der Reichen und sie verschärfen Einkommensunterschiede und mit ihnen die sozialen Spannungen. Es geht also um Wiederherstellung der Schuldendienstfähigkeit der Länder der dritten Welt. Und weil dies wahrscheinlich nicht erreichbar ist, wurden die Bedrucksmethoden des Klimawandels erfunden. Die Industrieländer, die für die CO2-Emission verantwortlich sind, durch die Straffgebühren leisten ihr Beitrag für die Herstellung der Schuldendienstfähigkeit dieser Länder. Es geht also nicht um die Rettung des Weltklimas, denn das Klima kann nicht gerettet werden. Ist aber CO2  ein «Klimakiller»? Für die Organisatoren der neue Klimakonferenz in Katowice Polens ab 03.12.2018, ja! Für die Menschen die denken können ist die

Erderwärmung durch CO2 – Emissionen, die von Menschen verursacht werden, ein ideologisch indoktrinierter wissenschaftlicher Unsinn, der sich politisch auch Kosten tragend auswirkt. Gäbe keine CO2 in der Erdatmosphäre dann gäbe auch kein Leben d.h. wäre eine Klimakatastrophe globalen Ausmaßes. Dazu kommt dass die mehr als tausend aktiven Vulkane der Erde produzieren jährlich 30 Mal mehr CO2 als die gesamte Menschheit. Es wird allerhöchste Zeit, dass der Angstkampagne mit der Drohung «Klimakatastrophe» ein Ende bereitet wird, bevor das politische Klima zusammenbricht. Möge auch der Katowice – Prozess riesige Geldströme in Bewegung setzen, an den Strahlströmen und damit am Wetter wird er nirgendwo auf der Erde etwas ändern. Das Wetter wird weiterhin mit den Menschen machen was es will und wird sich nicht durch betrügerische

«Ökosteuern» bestechen lassen!

Ist Frankreich, heute neben Deutschland, Großbritannien und Italien die vierte Tragsäule der EU, ein demokratischer Staat? Ihre ehemaligen und neuer acht westafrikanischen Kolonien, Benin, Burkina, Faso, Guinea Bissau, Elfenbeinküste, Mali, Niger, Senegal, Togo und ihre sechs zentralafrikanische Kolonien, Kamerun, die Zentralafrikanische Republik, Tschad, Republik Kongo, Äquatorial Afrika und Gabun haben eine gemeinsame Währung, den CFA-Franken (CFA = Communaute financiere africaine – Afrikanisch Finanzgemeinschaft). Die westliche und zentralafrikanische Geldunion haben getrennte Zentralbanken, die Banque Central des Etats de I’Afrique de I’Quest, BCAC, mit Hauptquartier in Dakar, Senegal und die Banque des Etats de I’Afrique Centrale in Yaounde, Kamerun. Es gibt also in Wirklichkeit zwei getrennte Währungen, obwohl immer in Parität und daher austauschbar. Beide

Währungen werden vom französischen Schatzamt garantiert. Das bedeutet in Wirklichkeit, dass die Wirtschaft dieser 14 Staaten nicht von Frankreich abhängt, sondern die Festsetzung des Wertes der Währung (gegenwärtig 1 Euro = 655 CFA-Franken) das alleinige vorrecht der Banque de France (Französische Zentralbank) ist. Dadurch wird die Auslandshandels-Kapazität dieser 14 Staaten darauf reduziert, was Frankreich bzw. die Zentralbank Frankreichs d.h. der Besitzer dieser Bank, erlaubt. In Frankreich wurde die 1800 gegründete «Bank von Frankreich» (Banque de France) 1803 durch Gesetzesbeschluss zur einzigen Notenbank für Paris, nicht aber bis 1848 für das ganze Land erklärt. Erst 1848 wurden ihr neun andere Notenbanken als Filialen angegliedert und das landesweite Banknotenausgabe-Monopol verliehen, ein Privileg, das nach kriegsbedingten Irregularitäten 1897 erneut gesetzlich festgeschrieben wurde.                                                                                                               Der Besitzer der Zentralbank Frankreichs hat das de facto Monopol für die Produktion der 14 Staaten der westafrikanische und zentral-afrikanische Zone.. Sollte dieser Besitzer aufhören, die Güter Frankreichs «ehemaligen-neuen» Kolonien zu kaufen, gehen diese Staaten pleite, da sie unter dem französischen Joch nicht in der Lage sind, alternative Märkte zu öffnen. Folglich hängen sie immer von der Gnade Frankreichs ab, vom IWF, der Weltbank, der Afrikanischen Entwicklungsbank, aber auch unmittelbar vom der EZB. Aus Arbeitssklaven bis Anfang der 1960-er Jahre sind sie Schuld-Sklaven des Zeitalters des Neofaschismus. Ähnliche Schuld-Sklaverei gibt es in den ehemaligen britischen und portugiesischen Kolonien, obwohl in keiner von beiden so flagrant missbräuchlich wie die französische ist. Hier darf die Schuld-Sklaverei Hellas, als Protektorat  Deutschlands, nicht in Vergessenheit geraten werden. In einer solchen EU soll Hellas keinen Platz haben. Für den Stoiker Epikur ist der Hellene Herr seines Lebens und gestaltet es in Freiheit, wie es ihm beliebt. Der Verfasser dieses Artikels, als Sohn Hellas, schlussfolgert: Das Weltfinanzsystem ist Todkrank und soll endlich ohne Sterbehilfe verrecken…Denn eng verbunden mit diesem System sind die verbogenen Grundelemente der faschistische Ordnung d.h. der militärisch-industrielle Komplex, der Geheimdienstapparat und die Verbindungen zum organisierten Verbrechen einschließlich des Gebrauchs von Drogen zur Finanzierung von Konflikten, die die Öffnung von Nationen für die Kontrolle der Welt zum Ziel haben. Von der Kanonendiplomatie des Merkantilismus ist heute die Menschheit zur Raketendiplomatie bzw. zur reinen Bombenterror des Neomerkantilismus = Neofaschismus gekommen. Damit kann auch Frankreich innerhalb der EU kein demokratischer Staat sein!

Dr. Chaziteodorou Georg

Μοιραστείτε το!

Leave a Reply

You can use these HTML tags

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>