ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ

PD Dr.-Ing. Georg Chaziteodorou Bleibergweg 114 D-40885 Ratingen Tel.+Fax: 0049 2102 32513 E-Mail: chaziteo@t-online.de

           10.12.2017

Η θεωρια της αρχικης μεγαλης εκρηξης του Βελγου καθηγητου και ιερεα Fred Hoyle, ονομασθηκε απο τον ιδιο «Big Bang», για να την γελειοποιηση.

Η θεωρια αυτη προ’υ’ποθετει, οτι απο τις τεσσερες φυσικες δυναμεις, μονο η βαρυτητα ειναι σε θεση να δημιουργη κοσμικες υποδομες διοτι καμμια απο τις αλλες δυναμεις δεν επιδρα σε τοσο μεγαλες διαστασεις, παριστανει το συμπαν σαν ενα μπαλονι το οποιο διαστελεται προς ολες τις κατευθυνσεις και περιγραφει σχεδον τελεια τις φαινομενικα εκρηκτικες σε ενεργεια και δραματικα τρεχουσες διαδικασιες στην πρωταρχικη μπαλα φωτιας του διαστελοντους χωροχρονου, παρ’ ολο που αυτη στηριζεται μονο στην γενικη θεωρια της σχετικοτητας, στο ετσι ονομασθεν στανταρτ μοντελο της φυσικης στοιχειωδων τεμαχιδιων της υλης και στις βασικες αρχες της θερμοδυναμικης.

Το στανταρτ μοντελο της φυσικης στοιχειωδων τεμαχιδιων υλης αποτελειται απο εξη Κουαρκς, εξη Λεπτονια, πεντε γνωστα Βοζονια και ενα κατα συνθηκη εκτο, το Higgs-Βοζονιο, τρεις απο τις τεσσερες φυσικες δυναμεις, δηλαδη την ισχυρη- και ασθενη πυρηνικη και την ηλεκτρομαγνητικη δυναμη.

Τα Κουαρκς ενωνονται με τα Γκλουονια και μαζι σχηματιζουν τα Προτονια και Νεοτρονια, δηλαδη το υλικο του ατομικου πυρηνα.

Τα Λεπτονια ειναι η πηγη των Ηλεκτρονιων και των Νεοτρινος.

Τα Κουρκς και τα Λεπτονια χαρακτηριζονται μαζι ως Φερμιονια. Στα Βοζονια ανηκουν τα Φωτονια και τα Γκλουονια.

Με Χαντρονια χαρακτηριζονται τα στοιχειωδη τεμαχιδια της υλης, τα οποια οπως τα Νουκλεονια (Προτονια + Νεοτρονια = Κουαρκς + Γκλουονια) αλληλοεπιδρουνται δια της ισχυρης πυρηνικης δυναμης.

Η δια της αρχικης μεγαλης εκρηξης προκυψασα διαστολη του συμπαντος χαρακτηριζεται με τις εξης εποχες:

1. Η εποχη 10 στην πλην 43 δευτερολεπτα (Εποχη του Planck), στην οποια επιδρουν αγνωστοι εξωτικοι νομοι της φυσικης και εκλεισε η ισορροπια μεταξυ της υλης και αντιυλης προς οφελος της υλης. Η εποχη αυτη παραμενει εως σημερα (οι λογοι θα εξηγηθουν ακομη!) ενα αδιαπερστο τοιχος!

2. 2. Η εποχη 10 στην πλην 35 δευτερολεπτα (ηλεκτρικως ασθενης εποχη), στην οποια κυριαρχουν τα Κουαρκς και Αντικουαρκς.

3. Η εποχη 10 στην πλην 10 δευτερολεπτα (Εποχη των Χαντρονιων και Λεπτονιων), στην οποια τα Κουαρκς και τα Λεπτονια σχηματιζουν τα Προτονια, Νεοτρονια, Μεσονια και Βαρυονια.

4. Η εποχη 0,01 δευτερολεπτα, στην οποια η θερμοκρασια της  αρχικης καταστασης του συμπαντος μειωθηκε κατα 10 δισεκατομμυρια βαθμους Κελβιν (Τκ = ΤοC + 273,15) και  σχηματισθηκαν τα Φωτονια, Ηλεκτρονια, Νεουτρινος και μερικα Προτονια και Νεοτρονια.

5. Η εποχη 60 δευτερολεπτων, στην οποια τα Προτονια και Νεοτρονια σχηματισαν τους ατομικους πυρηνες Υδρογονου, Ηλιου, Λιθιου και Θεοδωριου.

6. Η εποχη 3 λεπτων, στην οποια ακολουθησε η ενωση μεταξυ υλης και ακτινοβολιας με ταυτοχρονη μειωση της θερμοκρασιας του συμπαντος κατα 1 δισεκατομμυριο βαθμους Κελβιν.

7. Η εποχη 300.000 ετων, στην οποια αποχωρισθηκαν η υλη και η ενεργεια και το μη ορατο συμπαν μεταβληθηκε σε ορατο για την κοσμικη υποβαθρια ακτινοβολια.

8. Η εποχη 1 δισεκατομμυριου ετων, στην οποια απο τις μορφες υλης δημιουργηθηκαν Κβαζαρεν, Αστερες και Πρωτογαλαξιες.

    Τα Αστρα αρχισαν να συμπηκνωνουν τoυς βαρυς πυρηνες.

Τα Κβαζαρεν βρισκονται πολυ μακρια και ειναi ισχυρα φωτιζοντα σωματα, δηλαδη ραδιοπηγες απο Μισοαστρα και το καθενα εκπεμπει περισσοτερη ενεργεια απο εναν Μεγαλογαλαξιαν.

9. Η εποχη 13,75 δισεκατομμυρια χρονια, στην οποια δημιουργουνται κινουμενα ηλιακα συστηματα και Γαλαξιες. Η δημιουργια ατομων υλης και πολυπλοκων μοριων οδηγησεν στην     γεννηση της βιολογικης ζωης.

Η εξηγηση της αρχικης σποραδικοτητας (Εποχη του Planck 10 στην πλην 43 δευτερολεπτα) παραμενει στην θεωρια της μεγαλης εκρηξης ενα αλυτο προβλημα, δηλαδη ειναι ενα αδιαπεραστο τοιχος. Απο την κατασταση αυτη προκυπτουν και τα εξης ερωτηματα:

α.  Θα διασταλει το γνωστο μας συμπαν απειρως πολυ, ‘η θα

     σταθεροποιηθει καποτε η διαστολη αυτη σε μια ισορροπια, ‘η

     θα αντιστραφει τελικα η διαστολη αυτη σε μια συστολη, στο

     τελος της οποιας στεκεται η μεγαλη καταρρευση ‘η το «Big

     Crunch»;

β.  Ηταν η τελευταια μεγαλη εκρηξη πριν 13,75 δισεκατομμυρια  

     ετη, μονο μια απο μια σειρα μεγαλων εκρηξεων, οι οποιες

     καθε φορα ελαμβαναν χωρα μετα την εκαστοτε μεγαλη

     καταρρευση, δηλαδη της «Big Crunch»; Εαν συνεπως μετα

     τον εκαστοτε κυκλο, απο μεγαλη εκρηξη, διαστολη,

     συστολη και καταρρευση, συνεχιζεται απεριοριστα η

     διαδικασια αυτη, τοτε αποτελειται το ολο ουρανιο

     δημιουργημα απο ενα, σειριακης μορφης, πολυσυμπαν.

Οπως πληροφορουν τους ανθρωπους εδω και περισσοτερο απο 20.000 χρονια τα εργα του Ορφεα «Παροχες» και «Υμνοι», ο Κοσμος δημιουργηθηκε απο μια αρχικη ουσια που ονομασθηκε «Φανης», η οποια βγηκε απο ενα «Αυγο».

Η συμβολικη αυτη παρασταση της δημιουργιας του Κοσμου δεν διαφερει πολυ απο την θεωρια της μεγαλης εκρηξης (2), Ο μαθητης του Ορφεα Μελισσος και αργοτερα οι πρωσοκρατικοι φιλοσοφοι Παρμενιδης και Ξενοφων  ηταν της γνωμης, οτι «ο Κοσμος υπηρξε παντοτε, ειναι και θα ειναι μια αιωνια ζωσα φωτια, η οποια αναβει με καθωρισμενους κανονες και ομοιως σβηνει με καθωρισμενους κανονες».

Απο τις αποψεις αυτες επιρεασθηκε επισης και ο προσωκρατικος φιλοσοφος Ηρακλειτος, ο οποιος διατυπωσε, οτι «τον Κοσμον αυτον, ο οποιος ειναι για ολους ο ιδιος, δεν τον δημιουργησεν ουτε ενας ανθρωπου αλλα και ουτε ενας θεος, διοτι υπηρξεν εδω και ειναι και θα ειναι το αιωνιο πυρ, το οποιο αναβει και σβηνει με καθωρισμενους κανονες».

Ο Ηρακλειτος βλεπει τον συμπαντα Κοσμον σαν μια μηχανη λαναρισματος μαλλιου ‘η σαν ενα πιεστηριο.

Μετα το κουρεμα των μαλλιων απο τα προβατα αυτα επεξεργαζονται με μια χτενα εως οτου λαβουν την μορφη μαλλινης μπαλας.

Το υπολοιπο των μαλλιων μεταφερεται σε ενα πιεστηριο και επεξεργαζεται εκει εως οτου δημιουργηθει ενα πιλημα.

Ο ελικοειδης κοχλιας του γναφειου περιστρεφεται γυρω απο τον αξονα του και ταυτοχρονα κινειται στην διεθυνση αυτου.

Η διαδρομη του του κοχλια του γναφειου ειναι συνεπως ευθεια και λοξη, δηλαδη ελικοειδης.

Με τον τροπο αυτο περιγραφει ο Ηρακλειτος την κοχλειοδην, ελικοειδην, σπειροειδην κινηση του συμπαντος Κοσμου (3, 4).

  Οι χαοτικες καταστασεις σε αυτον οφειλονται στους νομους της μεταμορφωσης.

Τα επιμερους συστηματα στον συμπαντα Κοσμον αποτελουνται απο απειρως επαναλαμβανομενα και απειρως μεγαλα και μικρα μορφωματα, δηλαδη σαν την τολυπη ‘η σαν ενα πιλημα μαλλιου.

Οι Πυθαγορειοι (τα παντα κατ’ αριθμον γιγνωνται) θεωρουσαν το Κενο ως κατι το υπαρχων που δεν εχει καμμια σχεση με την ενοια του Αδειου, του ανευ περιεχομενου.

Η μοντερνα Φυσικη σημερα σε αντιθεση με την κλασσικη Φυσικη απορριπτει επισης την διαχωριστικη γραμμη μεταξυ της υλης και του χωρου, διοτι κατι τετοιο αντιφασκει στην αρχη της ακαθοριστιας.

Το Κενο ειναι γεματο με ενεργεια της βαρυτητας που ανταποκρινεται σε ενα καθωρισμενο ποσο της μαζας.

Μια κβαντικη αποκλιση του Κενου μπορει να οδηγηση στην δημιουργια ενος νεου συμπαντος.

Ενα αυτοδημιοργουμενο συμπαν αποτελειται απο εκθετικα και χαοτικα αυξανουσες Κλασματομορφες (Fractals) οπου ισχυουν διαφορετικες φυσικες δυναμεις.

Ο μυστικος κωδικας του Πυθαγορα σχετικα με τον μεγαλο σχεδιασμο της αρμονιας των ουρανιων σφαιρων  (πολυσυμπαν με 169 συμπαντα) κρυβεται κατα τον Δακογλου (5) στην υπερβατικη εξισωση «0 + απειρο = 1 = δημιουργος», στο κοσμικο μετρο του τριαδικου νομου της δημιουργιας  Κ = 10 . π/6 = 5,236 μετρα και στον χρυσο αριθμο Φ = (τετραγωνικη ριζα απο το 5+1)/2 ) = 1,61803… Ο περιφημος αυτος σχεδιασμος μπορει να κατασκευασθη γεωμετρικα και αναλυτικα με τους αξονες της δημιουργιας και με την βοηθεια της τετρακτυος και του ουρανιου καναβου.

Σε συσχετιση με τα ως ανω εχει ενδιαφερον και η ερωτιση που εθεσε ο Τιμαιος στον Σωκρατη κατα τον διαλογο του Πλατωνα «Τιμαιος» (προσωπα Σωκρατης, Κριτιας, Τιμαιος και Χερμοκρατης) (6):

    «Τι ειναι αυτο που παντοτε υπαρχει και το οποιο δεν επιτρεπει τιποτε να δημιουργηθη και τι ειναι αυτο το οποιο παντοτε δημιουργειται και ποτε δεν υπαρχει;»

Το ενα ειναι με λογικη σκεψη κατανοησημο. 

Το αλλο αποτελει μονο την ταλαντευομενη γνωμη στην μη ολοκληρωμενη της μορφη δια των οργανων της αισθησης, χωρις την συμμετοχη της νοησης και το οποιο βρισκεται σε φαση σταθερας δημιουργιας και διαλυσης χωρις ποτε να δημιουργηθη.

Για τα παντα ομως που δημιουργουνται υπαρχει ως προ’υ’ποθεση κατ’ αναγκη καποια αιτια διοτι χωρις αυτη τιποτε δεν μπορει να δημιουργηθη.

Το ολο ουρανιο δημιουργημα ‘η

ο συμπαντας Κοσμος πρεπει να ερευνηθη υπο την σκοπια που πρεπει να τιθεται ως βαση, δηλαδη με την ερωτιση εαν ο συμπαντας Κοσμος παντοτε υπηρχε δημιουργμενος χωρις καποια αρχη ‘η εαν αυτος δημιουργηθηκε και ξεκινησε με μια οποιανδηποτε αρχη.

Το οτι ο ανθρωπος βλεπει ακομη τον Κοσμο (Κοσμημα) ετσι που τον βλεπει και οχι διαφορετικα και οτι μερικα πραγματα του ειναι διαισθητικα ευκολα κατανοησημα και αλλα πολυ δυσκολα, οφειλεται στο οτι και ο ανθρωπινος εγκεφαλος ειναι προ’ι’ον της εξελεκτικης πορειας του ανθρωπου, η οποια ποτε δεν προετοιμασε τον εγκεφαλο για να προσανατολισθη αυτος προς τον κοσμο των ατομων και των κβαντοτεμαχιδιων της υλης.

Γι’ αυτο αλλωστε η εξηγηση της κοσμικης πραγματικοτητας παραμενει ακομη για τον ανθρωπο ενα αλυτο προβλημα, διοτι η κλασσικη πραγματικοτητα διαφερει απο την σχετικη πραγματικοτητα, αυτη απο την κβαντικη πραγματικοτητα και αυτη απο την ενιαια ‘η κοσμικη πραγματικοτητα.

Στις αρχες της δεκαετιας του 1980 γεννηθηκε η ιδεα για τα πληθωριστκα μοντελα της κοσμολογιας.

Η πληθωριστικη θεωρια των χαοτικων μοντελων του συμπαντος διατυπωθηκε το 1985 απο τον Φυσικο Andreij Lind (7).

Οι νεες αποψεις για την πληθωριστικη θεωρια, βασιζονται στο οτι ο συμπαν Κοσμος δεν αποτελειται απο μια μπαλα πυρος, αλλα, οπως και στον Ηρακλειτο απο μια γιγαντιαια και χαοτικα αυξανομενη κλασματομορφη (Fractal) (4).

Η κλασματομορφη αυτη σε αντιθεση με τον Ηρακλειτο δεν αποτελειται απο τολυπη ‘η πιλημα μαλλιου αλλα απο ενα πλεγμα πολλων  διασταλομενων φουσκων (11) απο τις οποιες ξεπηδουν συνεχως νεες φουσκες που απο την πλευρα τους δημιουργουν πολλες φουσκες- συμπαντα, δηλαδη πολυσυμπαντα.

Κατα τον Weinberg (8), τον νομπελιστα του ετους 1972, δεν υπηρξε αρχη για τον συμπαντα Κοσμο, αλλα κατα σειρα πολλες μεγαλες εκρηξεις ετσι ωστε το πολυσυμπαν να συνρχιζεται σε ολη την αιωνιοτητα κατα τροπο ωστε η ερωτιση το τις υπηρξε προ της μεγαλης εκρηξης (9) να παραμενη χωρις νοημα.

Μια δαρβινικη παραλλαγη του πολυσυμπαντος (10) περιεχει τοσο σειριακα οσο και παραλληλα συμπαντα.

Τοπικα, στις μαυρες τρυπες, γενιουνται χωρις μεγαλες εκρηξεις απο συμπαντα γονεων θυγατρικα συμπαντα (11).

Η θεωρια αυτη βασιζεται και σε μια μορφη κληροδοσιας.

Τα συμπαντα τα οποια βασει των ιδιοτητων τους επιζουν και αναπαραγονται, αποκτουν στο πολυσυμπαν ιδιαιτερη θεση.

Γ. Θ. Χατζηθεοδωρου

Βιβλιογραφια

1. Hoyle Fred Home is where the Wind

                                              Blrs Chaptors from a Cosmologiest

                                              Life Mill. Valley, Cal University

                                              Saence Books, 1994, S. 417

2. Πασσας Ι. Τα Ορφικα

                                               Εκδ. Οικος Ηλιος, Αθηνα 1984

3. Φιλκος Θ,

       Αρβανιτακης,

       Χριστοδουλου                Τα παντα για τον Ηρακλειτο

                                               Εκδ. Οικος Τσιτρος, Αθηνα 1999

4. Καρμιραντσος Κ. Το κοσμικο σχημα Σαρμα

                                                Δαυλος αρ. 231, Αθηνα, Μαρτιος 2011

                                                σ. 14803-14809

5. Δακογλου Ι. Ο μυστικος Κωδικα του Πυθαγορα και

                                                 η αποδικωποιηση της διδασκαλιας του.

                                                 Τομοι 1, 2, 3, 4 και 5

                                                  Εκδ. Οικος Νεα Θεσης, Αθηνα 2005

6. Platon Sämtliche Dialoge, Band VI

                                                  Timaios, Kritias, Sophistes,

                                                   Politikos, Briefe

                                                   Felix Meiner Verlag Hamburg 2004

7. Linde A. Das Selbstproduzierende Inflaxioneres

                                                  Universum.

                                                  Spektrum der Wissenschaft, Dosier

                                                   01/2001, S. 92-98

8. Weinberg S.             Eine Theorie für alles?

                                                   Spektrum der Wissenschaft, Dosier

                                                   01/2003, S. 40-47

9. Veneziano Gabriele Die Zeit vor dem Urknall

                                                   Fantastisches Universum

                                                   Spektrum der Wissenschaft, Dosier

                                                   05/2005, S. 22-31

10. Smolin L.              Warum gibt es die Welt?

                                                   Die Evolution des Kosmos

                                                   München, Beck-Verlag 1999

11. Hawkins S. Das Universum in der Nussschale

                                                    Hamburg 2001

Στα γερμανικά:

PD Dr.-Ing. Georg Chaziteodorou                               Bleibergweg 114

                                                                                   D-40885 Ratingen

                                                                    Tel.+Fax: 0049 2102 32513

                                                                 E-Mail: chaziteo@t-online.de

                                                                                              10.12.2017

BESTEHT DAS GANZE HIMMELSGEBÄUDE AUS EINEM IN SERIELLER  FORM «MULTIUNIVERSUM»?

Dr. Georg Chaziteodorou

Die Urknalltheorie des belgischen Professors und Pastors Fred Hoyle (1), wurde von ihm selbst als «Big Bang» bezeichnete, um diese lächerlich erscheinen zu lassen. Diese Theorie nimmt an, dass von den vier Naturkräften, allein die Schwerkraft in der Lage ist kosmische Strukturen zu bilden weil keine der anderen Kräfte in großen Maßstäben wirken kann. Sie stellt das Universum wie ein Ballon dar, das in allen Richtungen ausdehnt und sie beschreibt nahezu perfekt die scheinbare energiegewaltigen und dramatisch ablaufende Prozesse im uranfänglichen Feuerball der expandierenden Raumzeit, wenngleich sie sich nur auf die allgemeine Relativitätstheorie, auf das so genannte Standartmodell der Elementarteilchenphysik sowie auf grundlegende Prinzipien der Thermodynamik stützt. Das Standartmodell der Elementarteilchenphysik besteht aus sechs Quarks, sechs Leptonen, fünf bekannten Bosonen und einem postulierten sechsten, dem Higgs-Boson, sowie drei der vier Naturkräfte d.h. die starke- und schwache

Kern- und die elektromagnetische Kraft. Die Quarks werden durch die Gluonen zusammengehalten. Quarks und Gluonen bilden gemeinsam die Protonen und Neutronen d.h. das Material des Atomkerns. Leptonen sind die Quelle der Elektronen und Neutrinos. Quarks und Leptonen bezeichnet man zusammengefasst als Fermionen. Zu den Bosonen gehören die Photonen und Gluonen. Mit Hadronen bezeichnet man alle Teilchen, die wie die Nukleonen                  (Protonen + Neutronen = Quarks + Gluonen) über die starke Kernkraft miteinander Wechselwirken.

Die durch den Urknall hervorgerufene bisherige Expansion des Universums wird mit folgenden Epochen charakterisiert:

1. Die Epoche 10 hoch minus 43 Sekunden (Epoche Planck), in

die unbekannte exotische Gesetze der Physik gelten und das

     Gleichgewicht zwischen der Materie und Antimaterie zu

     Gunsten der Materie geneigt hat. Diese Epoche bleibt bisher (die

     Gründen werden noch erläutert!) eine nicht überwindbare

     Mauer!

2. Die Epoche 10 hoch minus 35 Sekunden (elektrische

schwache Epoche), in die die Quarks und Antiquarks vorherrschen.

3. Die Epoche 10 hoch minus 10 Sekunden (Epoche der

     Chandronen und Leptonen), in die die Quarks und Leptonen

     sich die Protonen, Neutronen, Mesonen und Baryonen bildeten.

4. Die Epoche 0,01 Sekunden, in die die Temperatur des

          Anfangszustandes des Universums um 10 Mrd. grad Kelvin

          (Tk = ToC + 273,15) abnahm und Photonen, Elektronen,

          Neutrinos und einigen Protonen und Neutronen bildeten.

5. Die Epoche 60 Sekunden, in die die Protonen und Neutronen

sich in Kernen von Wasserstoff, Helium, Lithium und Theodorium bildeten.

6. Die Epoche 3 Minuten, in die die Vereinigung zwischen

 Materie und Strahlung bei gleichzeitigen Abnahme der

 Temperatur um 1 Mrd. grad Kelvin folgte.

7. Die Epoche 300.000 Jahre, in die die Materie von der Energie

 sich entkoppelte und das nicht sehbares Universum in ein

 sehbares für die Hintergrundstrahlung umgewandelt wurde.

8. Die Epoche 1 Mrd. Jahre, in die von den Materienformen sich

 Quasare, Sterne und Erstgalaxien bildeten. Die Sterne begannen

          die schweren Kerne zusammenzusetzen. Quasaren sind sehr

          weit liegenden und stark leuchtende Körper bzw. Radioquellen

          von Halbsternen. Jeder Quasar stößt mehr Energie als eine Giga

          Galaxie ab.

9. 9.  Die Epoche 13,7 Mrd. Jahre, in die sich neue Sonnensysteme

          die sich um die Galaxien bewegen bilden. Die Entstehung von

          Atomen und komplizierten Molekühle führten zu Geburt des

           biologischen Lebens.

Die anfängliche Singularität (Planck Zeit 10 hoch minus 43 Sekunden) zu erklären, bleibt bei der Theorie des Urknalls ein großes Problem d.h. eine nicht überwindbare Mauer. Bei diesen Sachverhalt

stellen sich folgende Fragen:

1. Wird das uns bekanntes Universum sich unendlich weit

ausdehnen, oder es stabilisiert sich irgendwann in einem

Gleichgewicht, oder die Expansion kehrt sich letztendlich  

           um und wird zu einer Schrumpfung an deren Ende der so

           genannte große Zusammenbruch oder «Big Crunch» steht?

1. War der letzte Urknall vor 13,7 Mrd. Jahre nur einer von einer Reihe von Urknallen, die jeweils nach dem Ende der

so genannte große Zusammenbruch oder «Big Crunch» im Gang gesetzt wurde? Wenn also jeweils ein Kreislauf aus

           Urknall, Expansion, Schrumpfung und Zusammenbruch

           immer wieder abläuft, hat man mit einer seriellen Form

           des Multiuniversums zu tun.

Wie die Werke «Zuteilungen» und die «Hymnen» von Orpheus den Menschen seit mehr als 20.000 Jahre offenbaren, entstand der Kosmos von einer anfänglichen Substanz, welche als «Ei» das gebrochen wurde bezeichnet und aus diesem kam der «Fanis = das Sehbare» heraus. Diese symbolische Darstellung der Entstehung des Kosmos

liegt nicht weit von der Theorie des Urknalls entfernt (2). Der Schüler von Orpheus Melissos und die späteren vorsokratischen Philosophen Parmenides und Xenophon waren der Meinung dass «der Kosmos war immer da, ist und wird als ewig lebender Feuer existieren, welches sich nach bestimmten Regel anzündet und ebenfalls nach bestimmten Regeln sich löscht». Von diesen Ansichten wurde auch der vorsokratischer Philosoph Heraklit beeinflusst, dass «diesen Kosmos, der gleiche für allen ist, weder ein Gott noch ein Mensch schöpfte, sondern war immer da und ist und wird ewiges Feuer sein, das nach bestimmten Regeln anzündet und sich löscht». Heraklit betrachtet den Kosmos als eine Walkenwerkstand. Nachdem die Wolle nach dem Scheren von Schaffen mit einem Kamm behandelt wird, entsteht der Wollbüschel (der Raumzeitstoff des Universums). Der anfallende Rest der Wolle, nach der Kammbehandlung, wird durch die drehende schraubenförmige Schnecke der Presse weiter verarbeitet bis ein Filz entsteht. Aus diesem Filz (interstellares Gas und Staub) entstehen laufend in den Spiralarmen der Galaxien neue Sonnensysteme. Somit beschreibt Heraklit das schneckenförmige, schraubenförmige bzw. spiralförmige Bewegungsmodell des Kosmos (3). Das Gesetz der Gesetze des Himmelsgebäudes scheint die «umschlingende Spirale» zu sein. Das

Himmelsgebäude bzw. das Weltall bewegt sich in der Raumzeit auf Bahnen umschlingender Spiralen ohne Anfang und Ende (4)

Die Pythagoreer betrachteten die Leere als etwas ganz existent und ohne Beziehung mit dem Begriff ungefüllt. Die moderne Physik heute im Gegensatz zu der klassische verwirft ebenfalls die Trennlinie zwischen der Materie und des Raumes weil sie so etwas widersetz das Prinzip der Unbestimmtheit. Die Leere ist gefüllt mit Energie der Schwerkraft, die einer bestimmten Menge der Masse entspricht. Eine quantische Schwankung der Leere kann ein neues Universum

entstehen lassen. Ein Selbstproduzierendes Universum besteht aus exponentiell anwachsenden Domänen (Fractals), in denen unterschiedliche Naturgesetze gelten können. Der geheime Code von

Pythagoras über die große Planung der Harmonie der Himmelssphären (Multiuniversum bestehend aus 169 Spären), ist nach Dokoglou (5), in

der transzendentalen Gleichung

                          «0 + Unendlich = 1 = Schöpfer»,

im kosmischen Meter K = 10 . π /6 = 5,236 m des dreifachen Gesetzes und in der goldenen Zahl Φ (Wurzel aus 5 + 1/2 = 1,61803…) versteckt. Die große Planung der Harmonie der Himmelssphären kann geometrisch und analytisch mit den Entstehungsachsen und mit Hilfe von Tetraktys und des himmlischen Hanfs entworfen werden. In diesem Zusammenhand ist auch charakteristisch die Frage, die der

Schüler von Pythagoras Timaios, in dem Dialog von Plato «Timaios» (mit den Personen Sokrates, Kritias, Timaios, Hermokrates), an

Sokrates stellte (6):

          «Was ist das immer Seiende, welches kein Werden  

             zulässt und was ist das immer Werdende, welches

             niemals des Seins teilhaftig wird?».

Das eine ist durch vernünftiges Denken mittelst des Verstandes erfassbar. Das andere ist nur die schwankende Meinung in dieser

unvollkommene Form mittels der Sinneswahrnehmung ohne Beteiligung des Verstandes erfassbar. Es befindet sich in beständigem Werden und Vergehen ohne je zum Sein zu gelangen. Alles Werdende aber hat notwendigerweise irgendeine Ursache als Voraussetzung, denn ohne Ursache kann unmöglich etwas entstehen. Das ganze Himmelsgebäude oder das Weltall oder der Kosmos muss zunächst von dem Gesichtspunkt aus untersucht werden, der jeder Untersuchung als Ausgangspunkt zugrunde gelegt werden muss, von der Frage nämlich, ob es von jeher da war ohne einen Anfang seiner Entstehung, oder ob es geworden und von irgendwelchem Anfang ausgegangen ist.

Anfang der Dekade von 1980 wurden die inflationären Modelle der Kosmologie ins Leben gerufen. Die Inflationstheorie des chaotischen Modells des Universums wurde 1985 von dem Physiker Andreij Linde (7) erstellt. Die neueren Versionen der inflationären Theorien sagen, dass das Universum kein expandierender Feuerball sei, sondern, wie auch bei Heraklit, ein gigantisches wachsendes Fractal (4). Dieses besteht im Gegensatz zu Heraklit nicht aus Filz sondern aus einem Geflecht vieler sich aufblähender Blasen (11), aus denen unablässig weitere Blasen sprießen, die ihrerseits wieder Blasen –Universen erzeugen usw.

Nach Weinberg (8), dem Nobelpreisträger des Jahres 1972, gab es keinen Anfang des Kosmos, sondern mehrere nacheinander Urknalls,

so dass das «viel – Universum» in allen Ewigkeiten sich fortsetzt und

die Frage was vor dem Urknall gab (9), völlig ohne Bedeutung ist.

Eine darwinistische Variante des Multiuniversums (10) enthält sowohl serielle als auch parallele Elemente. Es werden lokal Tochter- aus Elternuniversen, ohne Urknalle in schwarzen Löchern geboren (11). Man bezieht bei dieser Theorie auch eine Art Vererbung mit ein. Universen die aufgrund ihrer Eigenschaften überleben und sich fortpflanzen, gewinnen im Multiuniversum die Oberhand.

Dr. Georg Chaziteodorou

Literaturverzeichnis

1. Hoyle Fred Home is where the Wind

                                                 Blrs Chaptors from a Cosmologiest,

                                                 Life Mill. Valley, Cal University

                                                 Saence Books, 1994, S. 417

2. Passas I. Das Orphische

                                                  Verlag Helios Athen 1984

3. Filkos T. Arbanitakis,

       Christodulou                       Alles über Heraklit

                                                   Zitros Verlag Athen 1999

4. Karmirantsos K. Die kosmische Abbildung Scharma

                                                    Davlos Nr.231/Athen, März 2011

1. 14803-14809

5. Dakoglou I. Der geheime Code von Pythagoras

                                                    und die Dechiffrierung seiner Lehre

                                                    Band 1, 2, 3, 4 und 5

                                                    Verlag Nea Thessis, Athen 2005

6. Platon Sämtliche Dialoge, Band VI,

                                                      Timaios, Kritias, Sophistes,

                                                       Politikos, Briefe

                                                       Felix Meiner Verlag Hamurg 2004

7. Linde A. Das Selbstproduzierende

                                                        Inflationäres Universum.

                                                        Spektrum der Wissenschaft

                                                        Dosier 01/2001, S. 92-98

8. Weinberg S.                         Eine Theorie für alles?

                                                        Spektrum der Wissenschaft, Dosier

                                                        01/2003, S. 40-47

9. Veneziano Gabriele  Die Zeit vor dem Urknall

                                                        Fantastisches Universum

                                                        Spektrum der Wissenschaft

                                                        Dosier 5/2005, S. 22-31

10. Smolin L. Warum gibt es die Welt?

                                                        Die Evolution des Kosmos

                                                        München, Beck-Verlag 1999

11. Hawkins S. Das Universum in der Nussschale

                                                        Hamburg 2001