ΤΑ ΜΟΝΤΕΛΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΚΟΣΜΟΥ. ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΑΜΠΑΛΑΙΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ, ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΗΜΕΡΙΝΩΝ ΚΟΣΜΟΛΟΓΩΝ ΤΗΣ ΥΦΗΛΙΟΥ.

PD Dr.-Ing. Georg Chaziteodorou Bleibergweg 114 D-40885 Ratingen Tel.+Fax: 0049 2102 32513 E-Mail: chaziteo@t-online.de

18.11.2017

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Ο αρθρογραφος στο παρων πονημα του διαχωριζει μεταξυ απροσδιοριστου μεχρι σημερα ηλικιας αρχαιων Ελληνων και αρχαιων Ελληνων Φιλοσοφων και τους υποδιαιρει σε προσωκρατικους και μετασωκρατικους.

Η αιτια πυγαζει απο τις εποχες που διδονται στους παραγραφους Β412, Ε194, Ε838, L37,Ο119 και Χ27 της Ιλιαδος του Ομηρου και σε αυτες που υπολογιζονται απο ορισμενες αστρονομικης φυσεως πληροφοριες που περιεχονται για αγνωστους ακομη λογους στα ιατρικης φυσεως κειμενα του Ιπποκρατη, οι οποιες πιθανως να προερχονται απο παμπαλαιες εποχες και απλα κατεληξαν στα κειμενα του Ιπποκρατη.

Απο τις πληροφοριες για την θεση των Πλειαδων (των εφτα αστερων) στον ουρανιο θολο των Αθηνων της περιγραφησεις εποχης και την σημερινη των θεση, υπολογιζεται οτι ο χειμωναs στην Ελλαδα κατα τα μεσα της 9^ης χιλιετεριδας π.Χ. διαρκουσε 300 ημερες τον χρονο και η ανοιξη κατα τα μεσα της 22^ης χιλιετιας μονο 28 ημερες τον χρονο.

Στα τελευταιa 3 εκατομμυρια xρονια ο πλανητης Γη ειχε 30 παγετωνες.

Ο τελευταιος παγετωνας αρχισε πριν 130.00 χρονια και συνεχιζεται ακομη παρ’ ολο τις ενδιαμεσες θερμες εποχες και στις ημερες μας.

Στην γεωλογικη εποχη του Τεταρτογενους, η οποια αποτελειται απο την Παλαιο-Πλειοκαινο, Μεσο-Πλειοκαινο, Νεο-Πλειοκαινο και την σημερινη εποχη και διαρκει περιπου 5 εκατομμυρια χρονια, ελαβε χωρα το κυριο μερος της βιολογικης και ενα μεγαλο μερος της πολιτιστικης εξελιξης του ανθρωπου.

Στο διαστημα αυτο ο ανθρωπος δεν εγινε μονο ο Homo sapiens αλλα επισης και ο πιονερης του ανθρωπινου πολιτισμου.

Στο διαστημα αυτο αλλαζαν επισης μεταξυ τους, σε ρυθμο μερικων χιλιαδων χρονων, οι κρυες περιοδοι (Glaziale) με τις ενδιαμεσες θερμες περιοδους (Interglaziale).

Κατα την διαρκεια των κρυων περιοδων στην κεντρικη Ευρωπη οι κατα μεσο ορο θερμοκρασιες τον Ιανουαριο κειμενονταν μεταξυ πλην 14 και πλην 24 βαθμους Κελσιου και των ενδιαμεσων ζεστων περιοδων τον Ιουλιο μεταξυ 5 και 10 βαθμους Κελσιου.

Πριν 6 εκατομμυρια χρονια και ακομη στην Τριτογενη γεωλογικη εποχη (κατα τα τελη του Μειοκαινου) λογω κατακορυφων τεκτονικων μετακινησεων απεκοπει η Μεσογειος θαλασσα απο την επικοινωνια της με τον Ατλαντικο ωκεανο και αποξηραθει.

Η επικοινωνια αυτη αποκατεσταθει επισης λογω τεκτονικων μετακινησεων πριν απο 4,5 εκατομμυρια χρονια.

Την τελικη μορφολογια του ελαβεν ο ελληνικος γεωγραφικος χωρος απο την μετακινηση και βυθιση κατω απο την λιθοσφαιρικη τεκτονικη ευρασιατικη πλακα, της λιθοσφαιρικης πλακας της Αφρικης με

αποτελεσμα την αλπικη ορογεννηση και τον κατακερματισμο της Αιγη’ι’δος η οποια ειχε ανυψωθει πριν 13 εκατομμυρια χρονια κατα την διαρκεια της Τριτογενους γεωλογικης εποχης και δημιουργια του Αρχιπελαγους του Αιγαιου.

Ο παγετωνας που αρχισε πριν 130.000 ετη και συνεχιζεται ακομη εχασε την ισχυ του με ομαλους ρυθμους.

Πριν 10.000 χρονια αρχισαν να λυωνουν οι μεγαλες πλακες παγου και οι παγετωνες, που καλυπτουν ακομη το 10 % της γηινης επιφανειας, εως τα σημερινα τους ορια (Πολοι, Γριλανδια και κορυφες των υψηλων ορεων).

Ο πρωτανθρωπος Ελληνας ζουσε μια νομαδικη ζωη, κυνηγωντας θυραματα και μαζευοντας αγριους καρπους, οσπρια και ριζες.

Ως κυνηγος που ακομη δεν ημερωσε αγρια ζωα δεν παρηγαγε τιποτε και δεν χρειαζονταν να δημιουργη αποθεματα διατροφης οπως κανουν σημερα οι χωρικοι για ενα τουλαχιστον χρονο.

Αυτην την κατασταση περιγραφει ο Ησιοδος, ο ποιητης των Μουσων (κορες της Μνημοσυνης) Κλειω (Ιστορια), Ευτερπη (μουσικη Παιδεια),, Μελπομενη (Παιδεια), Τερψιχορη (Αναλυση των κυριοτερων εξελιξεων), Πολυμνια (Εξελιξη της Γραφης), Καλλιοπη (Γλωσσα και Γραφη), Θαλεια (καλλιεργεια της Γης), Ερατω (Ερωτας), Ουρανια (Λογος), στο εργο του Εργα και Ημεραι για το χρυσουν γενος των ανθρωπων που δεν χρειαζονταν να εργαζονται.

Η ιστορια των αρχαιων Ελληνων απροσδιοριστου εποχης ξεκινα συνεπως με τον ελλοπα θηρευτη και κλεινει με τον μεγιστο των πολιτισμων, ο οποιος εσημειωθη επι της βασιλειας του Διος, αλλα και την προ του επι Δευκαλιωνος κατακλυσμου.

Στην Θεογονια του Ησιοδου, οι πρωτοι κατοικοι των ορεων της Ελλαδος αποκαλουνται θεοι, δηλαδοι οι ευκινητοι, οι οξυς και τραχυς και ακομη οι ενδεδυμενοι με τα δερματα των μικρων ελαφων τα λαμποντα στο φως του ηλιου.

Με την παροδο του χρονου και την πληθυσμιακη αυξηση των ανθρωπων δεν επαρκουσε το κυνηγι αγριων ζωων για την διατροφη των ανθρωπων, Εξ’ αναγκης πλεον οι ανθρωποι αρχισαν να ημερωνουν αγρια ζωα και εγιναν πρωτα κτηνοτροφοι.

Ως τετοιοι προστατευαν τα κοπαδια τους απο τους διαφορους κινδυνους και εκτιζαν γυρω απο τις σπηλιες τους κυκλικα μετρινα τειχη (Οδυσσεια Ι, 181-185).

Οι κτηνοτροφοι-κυκλωπες με την πραξη τους αυτη διατυπωσαν τον πρωτο «ζωτικο χωρο», τον σταυλο, που εγινε απαραιτητος για την διατροφη τους, των οικογενειων τους. και των ζωων τους.

Εκτος των βοσκων προβατων αναλογα απο την διαμορφωση του εδαφους υπηρχαν και βοσκοι βοδιων και ταυρων.

Οι βοσκοι ταυρων την εποχη εκεινη ονομαζονταν στην Ελλαδα Κενταυροι.

Εξ’ αναγκης οι κυκλωπες και οι κενταυροι εγιναν αγροτες και μονιμως εγκαταστατηθεντες.

Για τους πρωτοελληνας αυτους ισχυεν το ξυπνημα των φυτων και ζωων μετα τον χειμερινο χρονο αναπαυσης, ως νεκραναστση.

Δεν ηταν ομως ακομη σε θεση να αντιμετωπισουν αποτελεσματικα τις δυσμενεις καιρικες αλλαγες και τα αγρια ζωα αφου ακομη ηταν αγλωσσοι και ειχαν αναγκη απο βοηθεια.

Την βοηθεια αυτη την εδωσαν οι «Θεοι-Θηρευτες», αυτοι που μετα ονομασθηκαν κτηνοτροφοι, με την διδασκαλια της γλωσσας και την χρησιμοποιηση της λογικης.

Στην Θεογονια του Ησιοδου (στιχοι 142, 142b, 145) οι πρωτοι κατοικοι των οροσειρων της Ελλαδος ονομασθηκαν θεοι.

Η πορεια των Ελληνων απο τις επεκταμενες οροσειρες της Ελλαδος εως τις τελικες κτηνοτροφικες-αγροτικες εγκαταστασεις τους σε λοφους και παντοτε πλησιον λιμνων, ποταμων και της θαλασσης, ειχεν ως αποτελεσμα μαζι με την εξελιξη της γεωργιας, της ναυσιπλο’ι’ας, τον σχεδιασμο και κατασκευη δρομων, την τεχνολογικη εξελιξη κ.α.

Ο χαρακτηρισμος οι «εκ του ουρανου ελθοντες» για αυτους με ιδιαιτερες ικανοτητας και θεσεις στην κοινωνικη ζωη.(Θεογονια του Ησιοδου στιχος 502) πρωτοεμφανισθηκε την εποχην αυτην.

Τα εργα των εκ του ουρανου ελθοντων περιγραφονται στις σελιδες 150-153 και 211-212 της Ιλιαδος του Ομηρου.

Ο κτηνοτροφος κυκλωπας του ελληνικου χωρου, ο ζων επι των ορεων, ηταν επομενο να εγινε και ο πρωτος παρατηρητης του ουρανιου θολου.

Ορισμενα αρχαιολογικα ευρηματα, ως τα απολιθωματα πιθηκου συγγενους του ανθρωπου στο χωριο Κρυοπηγη του Δημου Κασσανδρας στην Χαλκιδικη ηλικιας 5 εκατομμυριων χρονων, τα απολιθωματα 8 ανθρωπων στον χωρο Ν. Τριγλιας στη Χαλκιδικη 12 εκατομμυριων ετων, το εργαστηριο οστε’ι’νων εργαλειων και οπλων ηλικιας 700.000 χρονων απο τον αρχανθρωπο Πετραλωνων Χαλκιδικης, τα δυο ανθρωπινα κρανια ηλικιας 300.000 ετων στο Σπηλαιο Απηδημα της Μανης, ο λιμναιος οικισμος Καστοριας της 6^ης χιλιετιας π.Χ., η ληθινη σφραγιδα των Γιαννιτσων της 7^ης χιλιετιας π.Χ., το κεραμικο οστρακο 5.000 π.Χ.του σπηλαιου Κυκλωπας της νησου Γιαρος, κ.α. πολλα, δειχνουν οτι στην Ελλαδα αναπτυχθηκε κατα την διαρκεια του κατω Μεσο-Πλειοκαινου περιοδου της Τεταρτογενους γεωλογικης εποχης ανθρωπινη ζωη υψηλης κοινωνικης σταθμης.

Το γεγονος αυτο σκοπημως αγνοηται απο τα σαθρα και διαβρωμενα υπουργεια παιδειας και πολιτισμου, του πραγματι «κρατιδιου» της Ρωμιοσυνης (24).

Στα ως ανω αθροιζονται και οι παρατηρησεις του νεοπλατονικου Προκλου, σχετικα με τον πλατωνικο διαλογο Τιμαιος (ΙΙΙ, 168, Κεφαλαιο 8):

«Ο Τιμαιος ηταν Πυθαγορειος και ως εκ τουτου ακολουθουσε τις αρχες του Πυθαγορα.

Τις αρχες αυτες τις παρελαβε ο Πυθαγορας απο τους Ορφικους.

Ολα αυτα τα διδασκεν ο Ορφεας στην μυστικη του διδασκαλια.

Ο Πυθαγορας τα πληροφορηθηκε οταν αυτος

μυηθηκε στην Λιβηθρα της Θρακης απο την μητερα του Ορφεα Καλλιοπη (Μουσα για την Παιδεια) στην ορφικη διδασκαλια.

Αυτο το δηλωνει και ο ιδιος ο Πυθαγορας στον αγιο λογο του» .

Απο τις θεωριες του Ορφεα πηγαζουν οι πρωτες αρχες για την Φυσιολογια, Κοσμολογια, Θεογονια και Φιλοσοφια, οι οποιες αργοτερα χρησιμοποιηθηκαν απο τους προσωκρατικους φιλοσοφους Θαλη, Αναξιμανδρο, Πυθαγορα, Ηρακλειτο, Λευκιππο, Δημοκριτο, Παρμενιδη, Μητροδωρο κ.α. και ακομη αργοτερα και απο στους μεγαλους Ελληνες κλασσικους φιλοσοφους Πλατων, Αριστοτελη, Αρισταρχο, Ερατοσθενη και Πλοτινο.

Ο Ορφεας και ο μαθητης του Μουσεος και τοσο πολλοι αλλοι και ακομη αγνωστοι ανηκουν, στους αρχαιους Ελληνας Φιλοσοφους των παμπαλαιων χρονων του Ελληνικου Πολιτισμου που θαφτηκε κατω απο την λασπη των κατακλυσμων.

Μεταξυ αυτων και των προσωκρατικων φιλοσοφων ελαβαν χωρα μεγαλες φυσικες καταστροφες.

Ενα μαρμαρινο αγαλμα του Ατλαντα (κατα την Θεογονια του Ησιοδου, στιχοι 507-511, ο Ατλαντας ηταν ο πρωτοτοκος υιος του Ιαπετου και της Κλυμενης και αδερφος του Προμηθεα και Επιμηθεα και ως πρωτοτοκος διαδεχεται τον Ιαπετο στην τεραστεια περιοχη εποπτειας του) βρισκεται στο αρχαιολογικο μουσειο Νεαπολης της Ιταλιας.

Ο Ατλαντας σηκωνει στον ωμο του ενα σφαιρικο σωμα με ξεκαθαρα χαραγμενο σε αυτο και καταπληκτικη ακριβεια του Μεσημβρηνου, των πεντε Ζωνων και των τρειων των πεντε κυριων παραλληλων της Γης (Νοτιος Πολικος, ο Τροπικος του Αιγοκερου και ο Τροπικος του Καβουρα).

Ο Τροπικος του Καβουρα βρισκεται στο υψος της εκπληκτικης 23,24 βαθμους, ο Τροπικος του Αιγοκερου στους -23, 24 βαθμους και ο Νοτιος Πολικος στους -66,33 βαθμους.

Το μαρμαρινο αυτο αγαλμα κατασκευασθηκε απο τους καθοδηγητες των Ατλαντων προ των κατακλυσμων του Τιφωεος, Ογυγου, Δευκαλιωμος και Δαρδανου., δηλαδη στην χρονικη περιοδο του παμπαλαιου Ελληνικου Πολιτισμου.

Οταν ο Πλατων διατυπωνει στον διαλογο του «Τιμαιος, 22,24» τα σχετικα περι του κατακλυσμου δεν ενοει βεβαια των κατακλυσμο Νωε της παλαιας Διαθηκης που ηταν τοπικα περιορισμενος αλλα εναν απο τους τεσσερες κατακλυσμους παγκοσμιας εμβελειας τον οποιον ‘η τους οποιους επεζησαν μονο οι κατοικοι ορεινων περιοχων.

Οι κυκλωπες της Ελλαδος κατασκευαζαν για προστασια τους απο τους κατακλυσμους αυτους, κρυφους μελισσοκαλαθιου ομοιου σχηματος οικοδομες (σαν ταφοι/μυμησεις των Κυψελων), οπως αυτες στις Μυκηνες.

Τετοιες κατασκευες στον ελληνικο χωρο εντοπισθηκαν απο την Παργα της Λαρισης Θεσσαλιας εως την Μεσηνια της Πελοποννησου, στα νησια του Ιονιου Πελαγους, στην Κρητη, στην Κυπρο, στον Ορχομενο, στον Μαραθωνα.

Οι περιφημοι θολοι-οικοι της Χοιροκοιτιας Κυπρου ειναυ του 6.500 π.Χ. Οι ως ανω πληροφοριες και μονο αρκουν στο να ξαναγραφη η αρχαιοελληνικη ιστορια που γραφθηκε μετα την ανασκαφεισα μαρμαρινη πλακα της νησου Παρου.

Στα αρχαια ελληνικα συγγραμματα και πολες φορες στα αρχαιοελληνικα ευρηματα, οι χρονολογησεις – οπως στο «Παριο Μαρμαρο» δινονται σε σεληνιακα και οχι σε ετησια ετη.

Τα αναφερωμενα στο απωτερο παρελθον των Ελληνων, δεν ανταποκρινονται χρονολογικα στην πραγματικοτητα.

Διαβαζοντας το «Παριο Μαρμαρο» τις αναγραφες, οσο προχωρει καποιος αντιστροφα, απο τις ποιο κοντα χρονολογιες προς τις παλαιοτερες, διαφενεται μια συμπικνωση του χρονου.

Το χρονικο διαστημα π.χ. απο τον βασιλεα των Αθηνων Κεκροπα (Αναγραφη Α1, 1582 π.Χ.) εως την διαβαση του Μεγα Αλεξανδρου στην Ασια (Αναγραφη Β3, 334 π.Χ.) ειναι κατα το «Παριο Μαρμαρο» 1248 χρονια.

Κατα τον Διοδωρο τον Σικελιωτη (80-20 π.Χ.) ομως ειναι το διαστημα αυτο 23.000 χρονια (22).

Συμφρωνα με πληροφοριες ιερεων της αρχαιας: Αιγυπτου, κατα τον Διωρο τον Σικελιωτη (22), ο Ακτινος, ο υιος του βασιλεα Ηλιου, ηταν συγχρονος του Κεκροπα (Βιβλιον V, 66, 4-7) και οτι απο τον βασιλεα Ηλιον μεχρι της διαβασεως του Μεγα Αλεξανδρου στην Ασια, ειχαν παρελθει 23.000 ετη.

Απο ενα αστρονομικο στοιχειο που μνημονευει ο Διοδωρος ο Σικελιωτης («κατα της Σειριου αστρου επιστολην, καθ’ ην συνεβαινε πνειν τους ετησιας») επι Ακταιωνος (Βιβλιον IV, 62, 1/3) και εαν ληφθει υπ’ οψη οτι ο Ακμαιων ηταν εγγονος του Καδμου, βασει των δεδομενων της μεταπτωσης του αξονα της Γης, υπολογιζεται, οτι ο Καδμος εζησε περιπου μεταξυ του 26.400 και του 23.000 π.Χ. και οχι αυτο που αναφερεται στο «Παριο Μαρμαρο» (Αναγραφη Α7), οτι ο Καδμος ηρθε στην Θηβα το 1519 π.Χ.

Κατα τον Διογενη τον Λαερτιο (23) οι αρχαιοι Αιγυπτιοι ισχυριζονται, οτι ο Ηφαιστος, ο υιος του Νειλου, ειναι εκεινος ο οποιος αρχισε την φιλοσοφια…Απο αυτον εως τον Μεγα Αλεξανδρο τον Μακεδονα, περασαν 48.863 ετη και εγιναν 373 εκλειψεις Ηλιου και 832 εκλειψεις Σεληνης.

Απο τα στοιχεια που δινει ο Αιγυπτιος ιερεας Μανεθων προκυπτει:

Ηφαιστος Νειλου 49.219 π.Χ. (Διογενης Λαερτιος)

Ηλιος 23.300 π.Χ. (Διοδωρος ο Σικελιωτης)

Οσιος – Ισις περιπου το 10.400 π.Χ. ‘η μετα το

23.400 π.Χ. (Διοδωρος ο Σικελιωτης)

ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΛΟΓΟΥ

Τι ειναι κατι το νεο στις παραστασεις για τον συμπαντα Κοσμο των σημερινων φυσικων επιστημονων, σε συγκριση με τις παραστασεις των παμπαλαιων Ελληνων και των αρχαιων Ελληνων Φιλοσοφων;

Το οτι απο την εποχη των παμπαλαιων και των αρχαιων Ελληνων οι φυσικοι επιστημονες βλεπουν ετσι τον κοσμο και οχι διαφορετικα και οτι ορισμενα φαινομενα κατανοουν διαισθητικα ευκολα και αλλα πολυ δυσκολα, οφειλεται στο οτι και ο ιδιος ο ανθρωπινος εγκεφαλος δημιουργηθηκε εξελεκτικα και γι’ αυτο εως σημερα δεν ειναι σε θεση να κατανοη χαοτικες και κλασματομεταμορφωτικες καταστασεις.

$Green blue infinity - abstract spiral fractal background$

Στον συμπαντα Κοσμο ομως κυριαρχουν οι χαοτικες και κλασματομεταμορφωτικες καταστασεις.

Αυτες βασιζονται σε μεταμορφωτικους νομους.

Τα Fractals αποτελουνται απο απειρως επαναλαμβανομενα και απειρως μεγαλα και μικρα σχηματα.

Ο Ηρακλειτος βλεπει τον συμπαντα Κοσμο σαν μια μηχανη λαναρισματος μαλλιου ‘η σαν ενα πιεστηριο μαλλιου.

Μετα το κουρεμα απο τα προβατα το μαλλι επεξεργαζεται πρωτα με μια χτενα εως οτου λαβει αυτο την μορφη μιας μαλλινης μπαλας.

Το υπολοιπο του μαλλιου μετφερεται σε ενα πιεστηριο και επεξεργαζεται εως οτου λαβει αυτο την μορφη ενος πιληματος.

Ο ελικοειδης κοχλιας του γναφειου περιστρεφεται γυρω απο τον αξονα του και ταυτοχρονα κινειται στην κατευθυνση αυτου.

Η διαδρομη του κοχλια του γναφειου ειναι ευθεια και λοξη, δηλαδη ελικοειδης.

Με τον τροπο αυτο περιγραφει ο Ηρακλειτος την κοχλειοδην, ελικοειδην, σπειροειδην κινηση του συμπαντος κοσμου.

Συνεπως το μοντελο του συμπαντος κοσμου του Ηρακλειτου αποτελειται απο ηδη υπαρχοντες απειρους πολλους κοσμους, οι οποιοι κινουνται χαοτικα και σε περικλειομενα σπειροειδη, οπως κινουνται οι ποταμοι απο μπαλες σε ενα συστημα απο επι μερους συστηματα ομοια με τα συστηματα του μικροκοσμου.

Τα επιμερους αυτα συστηματα αποτελουνται απο απειρως επαναλαμβανομενα και απειρως μεγαλα και μικρα μορφωματα, δηλαδη οπως εμφανιζεται μια τολυπη μαλλιου ‘η ενα πιλημα μαλλιου ‘η οι νομοι του σπαγγοραμενου υπεροχου κοσμου μας.

Η μπαλα του καθαρου μαλλιου που δημιουργειται στην μηχανη λαναρισματος μαλλιου, αποτελει την υλη του συμπαντος μας, το δε πιλημα στον σπειροειδη κοχλια του πιεστηριου το νεφος απο ενδοαστρικη σκονη και αερια.

Ορισμενοι φυσικοι επιστημονες των ημερων μας συνεχιζουν να θεωρουν π.χ. ενα ηλεκτρονιο ως μια μικροσκοπικη σφαιρα το οποιο περιστρεφεται γυρω απο ενα μιγμα απο μεγαλυτερες σφαιρες αποτελουμενες απο πρωτονια και νεοτρονια.

Στην πραγματικοτητα ομως δεν προκειται για σφαιροειδη σωματα και αυτα δεν μπορουν να συγκριθουν με κανενα γνωστο αντικειμενο.

Ο ανθρωπινος εγκεφαλος εως σημερα δεν κατεχει τον καταλληλο μηχανισμο κατανοησης για να φθαση κοντα στα στοιχειωδη τεμαχιδια.

Πως ειναι ετσι ποτε δυνατο, να κατανοηση ο ανθρωπος το ολο χωρις το τεμνομενο, το αχρονο χωρις το χρονικο, το ολο χωρις το μερος, το αρνητικο χωρις το θετικο, το ατακτο χωρις το προεκτεινωμενο τελος κλπ.;

Η αρνητικη απαντιση στην ως ανω ερωτηση στηριζει τον πανθε’ι’σμο (Ηρακλειτος, Στο’ι’κοι, Σπινοζα, Εγκελος κ.α.) σε ολες τις μορφες παρουσιασης του και την διαλεκτικη που διατυπωσε πρωτος ο Ηρακλειτος και μετατραπηκε απο τον Εγκελο σε μια συνθεση.

Εαν η θεση αυτη ειναι σωστη, ξερηζωνει αυτη και κυριαρχει πανω σε καθε αλλη λογικη, απο την Αριστοτελικη εως την συμβολικη της τελευταιας εκατονταετιας και βρισκεται και πανω και απο την λογικη του Μοργκενστερν των ημερων μας (1).

Σχετικα με την ολοτητα της Τοπολογιας του συμπαντος Κοσμου εχουν ιδιαιτερο ενδιαφερον τα νοητικα παιχνιδια ορισμενων προσωκρατικων αρχαιων Ελληνων φιλοσοφων.

Για την δημιουργια της Τοπολογιας του συμπαντος Κοσμου ομως, ειναι αναγκαια η κατανοηση μιας Φυσικης η οποια ξεπερνα τα ορια της σημερινης μοντερνας Φυσικης και περιγραφει τον ορισμο της διαμορφωσης- ‘η της μη διαμορφωσης της δημιουργιας της φυσεως και μας πληροφορει οτι τα παντα προερχονται απο το μηδεν και καταληγουν στο μηδεν.

Μια τετοια φυσικη μεχρι σημερα ειναι ανυπαρκτη.

Παρ’ ολα αυτα εχουν οι σημερινοι Τοπολογοι διαοπιστωσει, οτι οι σε αποστασεις εως 100 εκατομμυρια ετη φωτος, οι ομαδες και οι υπερομαδες Γαλαξιων στο δικο μας συμπαν, κατανεμονται κατα διαφορετικα αποσματικα ειδη μεγεθων.

Εφ’ οσον το ειδος αυτο κατανομης επεκταθει και σε μεγαλυτερες αποστασεις απ’ οτι τα 100 εκατομυρια ετη φωτος, τοτε καταρρεει απο την βαση του η υποθεση για ομογενεια και ισσοροπια του συμπαντος και δη για τους εξης λογους:

Τα ειδη των αποσματικων δομων του συμπαντος δεν μπορουν απο την φυση των πραγματων να ειναι ομογενη και ισοτοπα.

Σε ενα ειδος αποσπασματικο συμπαν (κλασματομορφωτικο) του μεγεθους 10 δισεκατομμυρια ετη φωτος διαμετρο, η μαζα της σφαιρας την οποια περιστρεφεται ενας καποιος Γαλαξιας, θα μεγαλωνε με το τετραγωνο και οχι με τον κυβο (κυβικος αριθμος) της ακτινας της σφαιρας.

Για τον λογο αυτον η μεση πυκνοτητα η οποια βρισκεται σε συναρτιση με τις μεγαλες αποστασεις και η παραμετρος ως π.χ. το μεγεθος της διαστολης του συμπαντος ανα μοναδα χρονου θα εχανε καθε κοσμολογικη σημασια.

Ολα τα ειδη των γαλακτικων συστηματων εντος του συμπαντος μας διαχωριζονται ως εξης…

(1 ετος φωτος 9.461.000.000.000 χιλιομετρα):

Σφαιρικους Νανογαλαξιες
Σπειροειδεις Νανογαλαξιες
Σπειροειδεις Γαλαξιες οπως ο δικος μας (Διαμετρος 100.000 ετη φωτος)
Τοπικες ομαδες Γαλαξιων (Διαμετρος 1 εκατομμυριο ετη φωτος)
Σμηνος Γαλαξιων (Διαμετρος 10 εκατομμυρια ετη φωτος)
Υπερσμηνος Γαλαξιων (Διαμετρος 100 εκατομμυρια ετη φωτος)
Γιγαντιες ομαδες Γαλαξιων (Διαμετρος 1.000 εκατομμυρια ετη φωτος)

Ενα δεκατο της ολικης μαζας ενος Γαλαξια βρισκεται παντα ως ετσι ονομασθεισα ενδοαστρικη υλη υπο μορφη αεριων και σκονης εξαιρετικα ελαχιστης πυκνοτητας, δηλαδη ως υλικο αποθεμα, απο το οποιο δια της συμπιεσης γεννιουνται νεα αστερια.

Αστρονομικες παρατηρησεις εδειξαν οτι οι Γαλαξιες στο συμπαν μας, παρατηρουμενοι απο την Γη, δεν απομακρυνονται μονο αλλα η ταχυτητα απομακρυνσης των συνεχως αυξανεται, δηλαδη προκειται για μια εως σημερα μη εξηγησημη κατασταση η οποια μηδενιζει και απο τον Einstein διατυπωθεισα κοσμολογικη σταθερα, διοτι η διαστολη του συμπαντος μεχρι σημερα δεν εχει εξηγηθει, πιθανως διοτι ο κενος χωρος δεν ειναι καθολου κενος…

Ουδεις απο τους σημερινους Φυσικους, φυσικους Επιστημονες και Αστρονομους γνωριζει, γιατι το συμπαν αποτελειται απο κβαντοτεμαχιδια με τις χαρακτηριστικες μαζες και φορτωσεις;

Γιατι π.χ. υπαρχουν τεσσερες φυσικες δυναμεις και οχι πεντε ‘η ισως μονο μια;

Γιατι επιδρουν η ισχυρα/ και η ασθενης πυρηνικη δυναμη μονο σε μικροσκοπικο επιπεδο ενω η βαρυτικη/ και ηλεκτρομαγνητικη δυναμη ειναι σε θεση να εξασκουν την επιδραση τους χωρις περιορισμους;

Στο συμπαν μας αγωνιζονται μεταξυ τους και χωρις τελικους νικητες αστροφυσικα στρατευματα τα οποια κατευθυνονται απο τις εξης στρατηγικες δυναμεις:

Βαρυτητα.

Ηλεκτρομαγνητικη δυναμη, Ασθενης- και Ισχυρα πυρηνικη δυναμη, Εντροπια και Θερμοδυναμικη (17).

Οι ως ανω δυναμεις της φυσεως. Εαν υπαρχουν, περιεχουν μονο αριθμους και συμβολα της Θεσεως και Αντιθεσεως της Διαλεκτικης.

Η Φυση, ως Φυση-Λογος, δημιουργει και αναγνωριζει συσχετισεις, υποδομες και δικτυα που μεταξυ των συνδεονται με αριθμους και συμβολα.

Αυτο που στο συμπαν φαινεται ως τελειωμενο μπορει να κρυβη μεσα του το Χαος και αυτο μπορει να ειναι μετρησιμο.

Ο Νομος των Νομων του συμπατικου Κοσμου (2) φαινεται να ειναι το…

«σπειροειδες ελατηριο», δηλαδη η «ανελισσομενη ελιξ».

Ολος ο συμπατικος Κοσμος κινειται στον χωροχρονο σε τροχιες σπειροειδων ελατηριων χωρις αρχη και τελος.

Η θεωρια της σχετικοτητας, η κβαντικη Φυσικη, η θεωρια των Χορδων, η θεωρια του Χαους και η πληθωριστικη θεωρια, η νεοχρονικη Τοπολογια, οι μη ευκλειδιες γεωμετριες κλπ. ειναι σε θεση να ανατρεψουν τις αρχαιοελληνικες γνωσεις και γνωμες για τον συμπαντα Κοσμο;

Εχουν εξηγηθει τα παντα για το θεμα αυτο; Διαφερουν σημερα στον πυρηνα τους, οχι στα διαθεσιμα μεσα, οι φυσικοι επιστημονες περισσοτερο απ’ οτι οι παμπαλαιοι και οι αρχαιοι Ελληνες Φιλοσοφοι επι χιλιετιες πιστευαν;

Κατανοησαν οι σημερινοι φυσικοι επιστημονες πραγματι την ουσια του συμπατικου Κοσμου με εξαιρεση μερικων λεπτομερειων;

Γιατι ειναι η σκαλα Ενεργειας του Planck δεκα εκατομμυρια δισεκατομμυρια φορες μεγαλυτερη απ’ οτι οι χαρακτηριστικες μαζες των σκαλων της Φυσικης Κβαντοτεμαχιδιων οι οποιες κινουνται σε λιγωτερο απο μερικες εκατονταδες GeV;

Γιατι εχουν οι τεσσερες φυσικες δυναμεις τοσο διαφορετικες ιδιοτητες;

Γιατι εινα η Βαρυτητα τοσο αδυναμη, ωστε αυτη να μην λαμβανεται υπ’ οψη σε μετρησεις κβαντοτεμαχιδιων της Φυσικης;

Γιατι ειναι η δυναμη ελξεως δυο ηλεκτρονιων περιπου 100 εκατομμυρια Billionen Billionen Billionen φορες αδυναμη απ’ οτι η ηλεκτρικη απωθηση των δυο ηλεκτρονιων;

Ποια στοιχεια της εποχης μας προδιαγραφουν την μελλοντικη τυχη του συμπαντος Κοσμου:

Σχετικα με τις μη ευκλειδιες γεωμετριες, δηλαδη με την υπερβολικη γεωμετρια και την ελλιπτικη γεωμετρια ειναι λαθος ο ισχυρισμος οτι αυτες ισχυουν για μεγαλες ουρανιες αποστασεις ενω η ευκλειδια γεωμετρια ισχυει μονο για γηινες αποστασεις.

Εως σημερα ουτε οι κατασκευαστες απο δορυφορους και ρουκετες αλλα ουτε και η NASA των ΗΠΑ χρησιμοποιησαν τις μη ευκλειδιες γεωμετριες που δηθεν ισχυουν για μεγαλες ουρανιες αποστασεις.

Ο χρονος δεν ειναι ουτε ελαστικος ουτε γραμμικος.

Αυτος ειναι κατα τον Ευκλειδη μονο περιοδικος, δηλαδη η στροφη του συμπαντος.

Για να μπορεση καποιος να απαντηση εστω και περιορισμενα στα ως ανω ερωτηματα πρεπει να κανη μια αναδρομη στα γεγονοτα επι του τομεος της Κβαντοφυσικης και Κοσμολογιας του 20^ου μ.Χ. αιωνα (3, 4) και να απαριθμηση τις επιμερους φασεις της δημιουργιας του φωτος και της θερμοκρασιας του Συμπαντος οπως αυτες παρουσιαστηκαν απο τους σημερινους φυσικους επιστημονες:

Γεγονοτα:

1900: Εξηγηση τιυ Max Planck για την ακτοβολια των μελανων σωματων
1911: Εντοπισμος του σουπερ-αγωγου
1913: Ο Niels Bohr διατυωσε την θεωρια του για τα ατομικα φασματα.
1924: Προβλεψη της Bose – Einstein Συμπικνωσης
1925: Εντοπισμος των μαγνητικων ιδιοτητων των σωματιδιων κατα την

περιστροφη τους γυρω απο τον εαυτον τους (Σπιν)

1925: Αρχη του Αποκλεισμου κατα τον Pauli
1926: Η εξισωση Schrödiger, Ερμηνεια της Σχολης της Κοπενχαγης
1928 Η εξισωση Dirac για το Ηλεκτρονιο
1932: Ο εντοπισμος του Αντιηλεκτρονιου (Ποζιτρονιο)
1935: Η γατα του Schrödiger: Το παραδοξο Einstein-Podolsky-Rosen
1938: Ανακαλυψη της σουπερ-ρευστοτητας
1945: Ριψη δυο ατομικων βομβων στην Ιαπωνια
1947: Ανακαλυψη του Τρανσιστορ
1948: Ηλεκτροδυναμικη των Κβαντων και Φημολογια
1952: Θεωρια του Bohms δια τα πιλοτικα κυματα
1954 Yank – Mills – ρυθμιστικη θεωρια
1957: Θεωρια του σουπρα αγωγου
1957: Ερμηνεια των πολλων Κοσμων του Everett
1960: Λε’ι’σαρ
1964 Θεωρημα του Belsen για κρυφες μεταβλητες
1970. Θεωρια-Dekohärenz
1973 Tομογραφια-Kernspin
1973: Ηλεκτροασθενης θεωρια

24: 1975 Ανακαλυψη του Λεπτονιου Tau

1982: Κλασματικα Κβαντα – αποτελεσμα Hell
1982 Πειραματικη αποριψη τοπικα κρυμενων μεταβλητων
1983: Ανακαλυψη του Ζ / Τεμαχιδιου
1987: Σουπραλ-αγωγος υψηλης θερμοκρασιας
1993: Ανακαλυψη των Κβαντοτεμαχιδιων – Τελεπορτατιον
1995: Ανακαλυψη του top-Κβαρκ

31, 1995: Παραγωγη του της Bose – Einstein – Συμπικνωσης

2000: Ενδειξεις για στοιχειωδη τεμαχιδια Higgs
2012: Εντοπισμος toz Higgs- Bosons (Μαζα 126 GeV)

Φασεις δημιουργιας στο Συμπαν Φωτος και Θερμοκρασιας:

α. Εποχη-Planck, Αρχη του χωροχρονου 10 στην πλην 43 δευτερολεπτα

β. Κοσμικος πληθωρισμος, το ασταθες κενο φουσκωνει, πολυ μικρωτερος

χρονος απο 10 στην πλην 10 δευτερολεπτα.

γ. Δημιουργια της ακτινοβολιας, η ενεργεια του κενου χωρου μεταβαλλεται

σε ακτινοβολια, πολυ μικρωτερος χρονος απο 10 στην πλην 10

δευτερολεπτα

δ. Δημιουργια της υλης (Σουπα απο Κβαρκς), περισσοτερη υλη απο αντιυλη,

μικρωτερος χρονος απο 10 στην πλην 10 δευτερολεπτα.

ε. Η Σουπα των Κβαρκς κρυωνει, δημιουργουνται τα πρωτα προτονια και

νεοτρονια, μικρωτερος χρονος απο 10 στην πλην 4 δευτερολεπτα.

ζ. Πρωτοι πυρηνες. Δημιουργια των ελαφρων στοιχειων σε χρονο 100

δευτερολεπτων.

η. Αποσυνδεση του μελανου σωματος – Φασμα της υποβαθριας

ακτινοβολιας.

θ. Αποσυνδεση της υλης και ακτινοβολιας, Κυμανσεις της υποβαθριας ακτινοβολιας, μια στιγμη.

ι. Σκοτεινη χρονικη περιοδος, τα πρωτα αστρα και βαρια στοιχεια.

μικροτερος χρονος απο 1 δισεκατομμυρια χρονια.

κ. Δημιουργια Γαλαξιων, τα αστρα και οι Γαλαξιες γινονται ορατα, πριν 1-6 δισεκατομμυρια χρονια (Στο παρων μετα 13,7 δισεκατομμυρια χρονια οι Γαλαξιες δημιουργουν σουπερ-σωρους Γαλαξιων.

Απο την μαζα 126 GeV του εντοπισθεντος το 2012 Higgs-Boson συμπεραινεται βαση του περιγραμματος του στανταρτ μοντελλου της φυσικης στοιχειωδων τεμαχειδιων, οτι ο κενος χωρος πρεπει να ειναι ασταθης και κατ’ επεκταση και το συμπαν μας.

Ο ασταθης αυτος κενος χωρος θα μπορουσε να εχει ακομη 10 δισεκατομμυρια χρονια περιθωρια ζωης.

Δεν αποκλειεται συνεπως σε μερικες δεκαδες δισεκατομμυρια χρονια να δημιουργηθη ενα δευτερο συμπαν το οποιο πολυ γρηγορα θα αυξανεται και θα καταστρεψει ετσι το γνωστο μας συμπαν.

Κατα τον Fred Adams (5) διαιρειται κατα την εξισωση τ = 10 στην n (τ ειναι ο χρονος σε ετη και n η κοσμολογικη δεκαδα) το παρελθον και το μελλον του συμπαντος στις εξης 5 μεγαλες χρονικες εποχες:

η χρονικη εποχη της αρχικης υλης, -50<n<5
η χρονικη εποχη των φωτιζωντων αστρων, 6<n <14
η χρονικη εποχη των εκφυλισμενων αστρων, 15<n<39
η χρονικη περιοδος των μελανων οπων, 40<n<100 και
η χρονικη περιοδος του σκοτους, n<100

Κατα την διαβαση απο την μια χρονικη περιοδο στην αλλη μεταβαλλονται το περιεχομενο και η ουσια του συμπαντος.

Οι Παμπαλαιοι και οι αρχαιοι Ελληνες χρησιμοποιουασαν αντι της λεξεως «συμπαν» την λεξη «Κοσμος».

Κατα την παραγραφο Χ27 της Ιλιαδος του Ομηρου, ο Ορφεας (6) πρεπει να εζησε στην 18^η χιλιετια π.Χ. (πλην 4 εως 6 χιλιετιες).

Στην εποχη αυτη πρεπει να ελαβεν χωρα και η αργοναυτικη εκστρατεια και λιγο αργοτερα επισης και ο Τρω’ι’κος Πολεμος.

Το γεγονος οτι υπαρχουν πολυ παλαιες γραπτες ενδειξεις (ηλικιας 16.500 ετων) και ειναι αυτες γνωστες, οφειλει αναγκαστικα να ξαναγραφη ολοκληρη η παμπαλαια και η αρχαια ελληνικη ιστορια και να διαγραφουν απο την μνημη των λαων οι γελειοι μυθοι της ινδογερμανικης φυλης, του φοινικικου αλφαβητου και της καταγωγης του ανθρωπου απο την Αφρικη.

Οι Ορφικοι Υμνοι μας μεταφερουν τις επιστημονικες γνωσης των παμπαλαιων Ελληνων της 12^ης χιλιετιας π..Χ, περι του συμπαντος Κοσμου.

Στον 49^ον ορφικον Υμνον (προς την Ιππα ‘η Ιπτα) χαρακτηριζεται η Ψυχη εντος του συμπατικου Κοσμου ως «Μητερα της Γης» και βασιλικη ψυχη των παντων.

Η Ιππα μετα την τοποθετηση στο κεφαλι της μια ζυγαρια περιτυλιγμενη απο ενα φιδι υποδεχεται τον Διονυσο «την καρδια του συμπατικου Κοσμου».

Αυτο σημαινει, οτι οι Ορφικοι ηταν αυτοι, οι οποιοι εθεσαν τα θεμελια της σημερινης επιστημης.

Οι αστρονομικες εξηγησεις αποδεικνυουν, οτι αυτοι γνωριζαν και κατεγραψαν τα φυσικα φαινομενα των ετων 11.860, 5.000 και 3.600 (7).

Απο τις παραγραφους Β412, Ε194 και Ε838 της Ιλιαδος του Ομηρου πληροφορουμαστε οτι η θεα Αθηνα (Αιθερας – Ακτινοβολια = Ενεργεια) ηρθε στην Γη καλπαζουσα με το αρμα του Διονιδη και ελαβεν (8, 9) Μορφη (Υλη).

Η Ιλιας του Ομηρου μας πληροφορει ακομη με τις παραγραφους Ν299, Ο119 και L37 οτι ο πλανητης Αρης συνοδευεται απο δυο φεγκαρια με το ονομα Φοβος και Δαιμων.

Αυτα που γνωριζε ο Ομηρος ανακαλυφθηκεν ξανα, οπως τοσα αλλα πραγματα, το 1877 και μαλιστα με τα ιδια ονοματα.

Χιλιετεριδες αργοτερα διετυπωσε μαθηματικως ο Einstein την μεταβολη ενεργειας την οποια γνωριζεν ηδη ο Ομηρος.

Στις αρχες του 20^ου μ.Χ. αιωνα ο Einstein κατηργησεν επιπολαια τον Αιθερα , δηλαδη το πεπτο στοιχειο των παμπαλαιων και αρχαιων Ελληνων για να διατυπωση την κοσμολογικη σταθερα του χωρις προγουμενως να αποδειξη την υπαρξη ‘η μη του κενου χωρου (10,11).

Μεταξυ της αρχης της σταθερας της ταχυτητας του φωτος, που απαιτειται απο τις εξισωσεις του Maxwell και της σταθερας της ταχυτητας του φωτος αποκλειστικα για εναν παρατηρητη που ειναι σταθερα δεμενος στην πηγη του φωτος, διαλεξε ο Einstein την πρωτη περιπτωση με το παραδοξο επιχειρημα, οτι η δυνατοτητα αυτη ειναι η ποιο πιθανη, διοτι αυτη για αυτον που τρεχει ειναι η ποιο συμφερουσα, επειδη ο χρονος τον περιμενει.

Και αυτο το ονομασε ο Einstein «Διαστολη του Χρονου».

Κατα την δευτερη επιλογη στην φυση δεν υπαρχει διαστολη του χρονου.

Ανεξαρτητα απ’ αυτο ο Πρωταγορας, ως υποστηριζων την σχετικοτητα, διατυπωσε το 480 π.Χ. ποιητικα, οτι ολα τα φαινομενα εμφανιζονται στο φωτος της ημερας οταν αυτα παρατηρουνται απο τους ανθρωπους και δεν υπαρχουν χωρις την ανθρωπινη παρατηρητικοτητα (12).

Το στοιχειο της σχετικοτητας κυριαρχει επισης στις αποψεις του «Ενισηδημου», μια πραγματικοτητα που οδηγησε πολλους ειδικους να τον θεωρουν ως προδρομο της θεωριας της σχετικοτητας.

Ο Ενισηδημος ομως αφιερωνει την πραγματεια του κυριως στην υποκειμενικοτητα της νοησης και οχι της σχετικοτητας.

H μη απαραιτητος αποσκευη της Φυσικης (Αιθερας) του Einstein, ξανα-ανακαλυφθηκε με τον ονομα «Quintessenz» και «Higgs–Feld», δηλαδη «Higgs–Ozean».

Προκειτα για ενα «Μυρο», δηλαδη για ενα αορατο δεδομενο, που γεμιζει, αυτο που συνηθως διατυπωνετα ως κενος χωρος και δεν ειναι τιποτε αλλο απο την ενσαρκωση του πεμτου στοιχειου των παμπαλαιων και αρχαιων Ελληνων Φιλοσοφων, την οποια ο Einstein απεριψε για να μπορεση να διατυπωση την κοσμολογικη του σταθερα.

Ενα πεδιο δυναμεως ειναι μια «Ομιχλη», ενας «Μυρος» που διαπερνα τον χωρο.

Η ουσια αυτη μπορει να μεταδωση μια δυναμη ‘η να περιγραψη το παρων και την κινηση των Κβαντοτεμαχιδιων.

Το δυναμικο αυτο του κενου χωρου μπορει να συγκριθη με μια λιμνη μιας καλοκαιρινης νυχτος της οποιας η επιφανεια χα’ι’δευται τρυφερα απο ζευγη ηλεκτρονιων και ποσιτρονιων και φωτιζεται ομοια οπως φωτιζουν οι πυγολαμπιδες (κωλοφωτιες).

Το Μυστηριο των Μυστηριων, το ποιο σκοτεινο πραγμα της Φυσης, ο Χωρος, το Κενο και το Αδειο, περιεχουν ολον τον υλικον Κοσμον, Πλανητες, Αστρα, Γαλαξιες, ομαδες Γαλαξιων κ.α. και αποτελουνται και τα ιδια απο λαμπεροτητα και μια απο τους ανθρωπους ακομη αγνωστη μαυρη υλη και ενεργεια.

Εφ’ οσον ολα τα ουρανια σωματα του συμπαντος ειναι στρωμενα σε κατι αορατο, που δεν γινεται στους ανθρωπους αισθητο και παρ’ ολα αυτα ειναι υπαρκτο και διαπερνα τα παντα ως «Ομιχλη». ‘η «Μυρος», ‘η «Quintessenz», ‘η «Higgs–Feld» ‘η «Αιθερας» και αφηνει να διερχονται οι δυναμεις της Φυσεως, τοτε αυτο ειναι «ελευθερη ενεργεια», «ενεργεια του χωρου», «μαυρη ενεργεια» ‘η η «Φωτια των Θεων» (4, 15, 16).

Ο μεγαλος Σχεδιασμος της Αρμονιας των Σφαιρων (Συμπαντων) του Πυθαγορα μπορει να παραστη γεωμετρικα και αναλυτικα με τους αξονες δημιουργιας και με την βοηθεια της Τετρακτυος και της ουρανιας κανναβις.

Ολοκληρη η κοσμολογικη δημιουργια κατα τον Πυθαγορα ειναι κρυμενη στην διατυπωση του Πυθαγοριου αστροφυσικου Φιλολαου « Εστι γαρ αρμονια πολυμιγεων ενωσις και διχα φρονεοντων συμφρονησις».

Ο μαθητης του Πυθαγορα «Πετρον» θεωρει των συμπατικο Κοσμο αποτελουμενο απο 183 συμπαντα και τις συντεταγμενες κατα το σχημα ενος ισοσκελους τριγωνου.

Ο Πετρον τοποθετει σε καθε πλευρα του τριγωνου 60 συμπαντα και απο ενα σε καθε γωνια του τριγωνου που τα συνδεουν με τα αλλα.

Με τους μαθηματικους υπολογισμους του Πυθαγορα (υπολογισε οτι ο συμπαντας Κοσμος αποτελειται απο 169 συμπαντα) και λαμβανοντας υπ’ οψη τον 4^ον μαθηματικον φυσικον νομον του δημιουργου, δηλαδη την γεωμετρικα πεπτουσα σειρα με πρωτο κρικο (1/Φ στην 4), σχεση σειρας (1/Φ στην 2) και τελευταιο κρικο (1/Φ στην 28), οπου Φ ειναι ο χρυσος αριθμος = 1,61803…, υπολογιζεται η ολικη μαζοενεργεια του συμπατικου κοσμο με 17,8 %.

Οι σημερινοι φυσικοι επιστημονες την υπολογιζουν με 10 % της ολικης μαζοενεργειας.

Ο χρυσος αριθμος παριστανει την χρυση τομη, τον αρρητον ολλων των αριθμων που περιγραφει την σχεση της διαιρεσης ενος διαστηματος μεταξυ ολοκληρου του διαστηματος και του μεγαλυτερου, που ειναι ιση με την σχεση μεταξυ του μεγαλυτερου και του μικροτερου διαστηματος.

Ο αριθμος αυτος συνανταται τοσο στην θεωρια του χαους οσο και στην θεωρια της ταξης.

Ο Πυθαγορας απεδειξεν επισης μαθηματικως την υπαρξη της Ακτινοβολιας της απολεσθεισης ενεργειας και υποστηριξε οτι ολοκληρο το συμπαν κολυμπα μεσα σε μια θαλασσα Ακτινοβολιας, δηλαδη αποδεικνυει γεωμετρικα την υπαρξη της υπολοιπης ενεργειας των 82,2 % εντος του ιδιου του συμπαντος υπο μορφη της Ακτινοβολιας.

Επισης και τα συγγραμματα του Ιπποκρατη μεραν των ιατρικων πληροφοριων περιεχουν σπουδαιες αστρονομικες πληροφοριες οι οποιες πρεπει να κατεληξαν στον Ιπποκρατη απο τις παραδοσεις πολυ παλαιοτερων γενεων, παμπαλαιων Ελληνων Φιλοσοφων (9).

Οι χρονικοι περιοδο που ανταποκρινονται στις πληροφοριες υπολογισθηκαν με 10.841 και 26.610 χρονια (13, 14).

Ειναι γνωστο οτι ο μαθητης του Σωκρατη Πλατωνας, δανεισθηκε τις περισσοτερες σκεψεις του για το Συμπαν απο τον Πυθαγορα και μετα τον θανατο του Σωκρατη εγινε ο ιδιος μαθητης των ακομη εν ζωη Πυθαγορειων, Φιλολαο, Ευριτην και Αρχυτα. Αγορασε με ενα μεγαλο ποσο χρηματων απο τον Φιλολαο τρια χειρογραφα βιβλια του Πυθαγορα.

Παραλληλα με τις περιορισμενες γνωσεις του περι της ουσιας της σκεψεις του Ηρακλειτου, Λευκιππου, Δημοκριτου και Επικουρου, δηλαδη για τις εννοιες «Ον» και «μη Ον» ειναι ο λογος που ο Πλατων στον διαλογο του «Τιμαιος» αναφερεται στην υπαρξη ενος «Δημιουργου» και την οποιαν αναγνωριζει.

Οπως πριν απο αυτον ο Εμπεδοκλης, ειναι και ο Πλατων της γνωμης, οτι ο υλικος κοσμος αποτελειται απο την Φωτια, τον Αερα, το Νερο και την Γη παριστανοντας γεωμετρικα την Φωτια με την Πυραμιδα, τον Αερα το Οκταεδρο, το Νερο με το Ικοσαεδρο και την Γη με τον Κυβο.

Πιστευε επισης οτι ο ανθρωπος λογω των περιορισμενων ικανοτητων των αισθητικων του οργανων δεν ειναι σε θεση να κατανοηση την ουσια του συμπαντος.

Για τον λογο αυτο δεν απεκλεισε την δυνατοτητα, οτι ολοκληρο το συμπαν να ειναι το αποτελεσμα μιας οπτικης πλανης…Το Κακο εμφανιζεται ως Καλο στην σκεψη του ανθρωπου τον οποιον ο Θεος οδηγει στην Καταστροφη (Χορος στην Τραγωδια της Αντιγωνης).

Κατα τον Ξενοφανη «Ποτε απο την αρχη δεν φανερωνουν οι θεοι στους θνητους τα παντα, αλλα κατα την διαρκεια μπορει να βρη καποιος αναζητωντας το καλλυτερο.

Βεβαιες αληθειες δεν γνωρισε κανενας ανθρωπος και δεν προκειτε ποτε να αναγνωριση….»

Στον συμπαντα Κοσμο υπαρχει μονο θεληση, αυτη ειναι τυφλη, χωρις αρχη και τελος, χωρις στοχο, αδιαφορη, ουτε με νοημα γεματη αλλα και ουτε αλλογη, χωρις νοημα, πολυ μεγαλη, πιεσμενη μεταξυ του χωρου και του χρονου, διασπαρμενη σε αμετρητα αντικειμενα, τα οποια κατ’ επαναληψη καταστρεφει για να δημιουργηση νεα και ουτο καθ‘ εξης σε ολες τις αιωνιοτητες.

Η αιωνιοτητα των παμπαλαιων και αρχαιων Ελληνων περιεχει απειρως πολλα δευτερολεπτα.

Αυτο που ονομαζεται χρονος περιεχει χωρικες και παρατηρουμενες συνεχειες, δηλαδη την κινουμενη εικονα της αιωνιοτητας του Πλατωνα, την εντελεχεια (προεκταση της συνεχειας) του Αριστοτελη, την μοναδα του Leibnitz, την Νατουρα Νατουραρα του Spinoza, την κατ’επαναλιψη δημιουργια του Ηρακλειτου και Εγκελου, την διαρκεια του Bergeson, το Percipi του Bergeley, την προθετικοτητα του Husserek κλπ.

Η μορφη και το περιγραμμα του συμπαντος, τα οποια ο ανθρωπος αντιλαμβανεται, ειναι λανθασμενα περιεχομενα αλλων πραγματικων μεν αλλα μη αντιλαμβανομενων γεγονοτων.

Αυτα παρουσιαζονται οπως οι σκιες σε μικρα τεμαχια του χωρου επειδη τα ανθρωπινα οργανα αντιληψης δεν εχουν την ικανοτητα να τα διαπιστωνουν.

Στο σημειο αυτο δεν επιτρεται να λησμονηθουν ο Ηρακλειτος, ο Δημοκριτος και ο Παρμενιδης οι οποιοι διδασκαν, οτι τα παντα τα οποια καποιος με τα οργανα του αντιληξης διαπιστωνει, δεν ανταποκρινονται στην πραγματικοτητα, διοτι δημιουργουνται στην φαντασια των ανθρωπων.

Επιπλεον ηταν της γνωμης, οτι η γνωση η οποια προερχεται απο τα οργανα αντιληψης, δεν ειναι σωστη και οτι μονο η νοητικη συλληψη των πραγματων οδηγει τους ανθρωπους στην συμπατικη αληθεια.

Σε συσχετιση με την κατασταση αυτη βρισκεται επισης και η ερωτηση που εθεσε ο Τιμαιος στον Σωκρατη κατα την διαρκεια του διαλογου του Πλατωνος «Τιμαιος»:

«Τι ειναι αυτο που παντοτε υπαρχει, το οποιο κανενα γιγνεσθαι δεν επιτρεπει και τι ειναι αυτο που παντοτε γιγνεσθαι το οποιο ποτε δεν θα υπαρχει;».

Απο τον διαλογο προεκυψε, οτι το ενα συλαμβανεται δια λογικης σκεψης και μεσιτια της λογικης, διοτι αυτο παραμενει παντοτε οπως ειναι διοτι ομοιαζει με τον εαυτο του, το αλλο συλλαμβανεται μονο στην ταλανταντεβομενη γνωμη και σε ατελλες σχηματα δια μεσιτιας των οργανων αντιληψης χωρις συμμετοχη της νοησης, διοτι βρισκεται σε φαση σταθερου γιγνεσθαι και εξαφανισης χωρις ποτε να καταληξη στο Ειναι.

Τα παντα γιγνεσθαι ομως εχουν ως προ’υ’ποθεση αναγκη απο καποια αιτια, διοτι χωρις αιτια ειναι αδυνατο να δημιουργειται κατι.

Κατι τετοιο οδηγει στην παρασταση του Κοσμου απο εναν ζωγραφο.

Ο συμπαντικος Κοσμος συνεπως πρεπει να εχη μια αρχη.

Αυτος οφειλει πρωτα να παρατηρηθη υπο την αποψη οτι καθε παρατηρηση θεωρειται ως σημειο εξοδου απο την ερωτιση, οτι ανεκαθεν υπηρξε δημιουρημενος χωρις μια αρχη ‘η οτι δημιουργηθηκε και η δημιουργια αυτη προ’υ’πεθεται μια αρχη.

Ειναι ομως η ανθρωπινη νοηση σε θεση, να αναγνωριση τον πραγματικο συμπατικο κοσμο; Ειναι σε θεση ενας φυσικος επιστημονας με την φαντασια και εννοιολογια του, να παραγει μια σωστη απεικονιση του παγματικου συμπαντος Κοσμου;

Την απαντιση εδω την εδωσαν ηδη οι παμπαλαιοι και οι προσωκρατικοι Ελληνες φιλοσοφοι με πρωτον τον Ηρακλειτο, τον αντιπαλο του Παρμενιδη, με τον νομο του Κοσμου, δηλαδη με τον Λογο, «ο οποιος ειναι ακομη αιωνιος, τον οποιον οι ανθρωποι δεν κατανοουν ουτε προτου εχουν ακουσουν κατι γι’ αυτον αλλα και ουτε οταν κατι ακουσαν γι’ αυτον».

Οι παλαιοπλατωνικοι Ξενοκρατης, Κραντορ και Σπεουσιππος, ηταν της γνωμης, οτι ο Πλατων γνωριζεν μεν, οτι ο συμπαντικος Κοσμος ειναι αιωνιος και απειρος, διαλεξε ομως στον διαλογο του «Τιμαιος» την μορφη παρουσιασης οπως εχει, διοτι εβλεπεν οτι δεν ηταν ευκολο να κατανοησουν η τοτε αρχουσα Ταξη και οι ασκουντες την Εξουσια εαν δεν προεβλεπε ενα γιγνεσθαι για τους ιδιους και μια παμπαλαια αρχικη ενωση χαρακτηριστικη αιτια της υπαρξεως τους ως οντα.

Στην ελληνικη αρχαιοτητα η διαφονια καταγινονταν κυριως μονο με το εαν ειναι η παγκοσμια νοηση ενας αριθμος με οντοτητα οπως πιστευαν οι Πυθαγοριοι ‘η ενα γεωμετρικο μεγεθος.

Ο Ξενοκρατης υποστηριζε την πρωτη αποψη και την διατυπωνε ως ενα αυτοκινουμενο αριθμο, ενω ο Σπεουσιππος, ο Ποσιδονιος κ.α. την θεωρουσαν σαν ενα χωρικο μεγεθος.

Για τον ιδρυτη της νεοπλατωνικης σχολης Πλοτινο, το συμπαν δημιουργειται απο την δημιουργικη ικανοτητα της ψυχης η οποια κυριαρχει αυτοματα και χωρις υπολογισμους και χωρις καποια επιδρουσα ενεργεια.

Η αιωνιοτητα ειναι η ζωη της νοησης και ο χρονος ειναι η ζωη της ψυχης.

Οι γνωμες του Πλατωνα και των νεοπλατωνικων για το συμπαν ειναι τελειως αμφιλεγομενες με τις γνωμες των προσωκρατικων φιλοσοφων Ηρακλειτο, Ξενοφανη, Λευκιππο, Δημοκριτο κ.α. και της διδασκαλιας της στο’ι’κης σχολης.

Οι θεωριες της εποχης μας για την δημιουργια και εξελιξη του συμπαντος μας εχουν ως εξης:

Το σταναρτ – Μοντελο της θεωριας της Μεγαλης Εκρηξης
Η θεωρια Steady-State
Τα πληθωριστικα μοντελα της κοσμογονιας
Η θεωρια των χορδων και υπερχορδων
Η θεωρια της D- και p-Μεμβρανης
Η Μ-Θεωρια

Επισης και μερικοι σημερινοι φυσικοι επιστημονες ως οι Susskind, Rees και Smolin, αντιπροσωπευουν, οπως οι προσωκρατικοι αρχαιοι Ελληνες Φιλοσοφοι Ηρακλεις, Πυθαγορας και Πετρον, την θεωρια υπαρξης πολλων συμπαντων, δηλαδη του συμπατικου Κοσμου.

Κατα τον Susskind (18) η υπαρξη πολλων συμπαντων ειναι δυνατη, τα οποια πλα’ι’-πλα’ι’ συνυπαρχουν οπως οι φουσκες στον αφρο, και ολα μαζι δημιουργουν τον συμπαντικο Κοσμο.

Ο Rees (19) θεωρει και αυτος δυνατη την υπαρξη πολλων συμπαντων που συνυπαρχουν παραλληλα και μεταξυ τους απολυτα απομονομενα και ως εκ τουτου το καθενα με τους δικους του νομους και σταθερες.

Η αποψη αυτη του Rees πολλες φορες παρεξηγειται με την θεωρια του Hugh Everett για την κβαντοθεωρητικη «πολλων κοσμων-εξηγηση», οπου τα συμπαντα δεν διαφερουν στις βασικες τους σταθερες.

Κατα τον Smolin (20, 21) τα συμπατα δημιουργουν θυγατρικα συμπαντα, τα οποια διαφερουν μεταξυ τους στους νομους τους και στις σταθερες τους.

Τα θυγατρικα συμπαντα γενιουνται στις μαυρες τρυπες που δημιουργει ενα συμπαν των γονεων.

Τα θυγατρικα συμπαντα κληρονομουν τους νομους και τις σταθερες που δημιουργει ενα συμπαν γονεων.

Με την δυνατοτητα ομως να δημιουργουνται και παραλλαγες.

Γ. Θ. Χατζηθεοδωρου

Βιβλιογραφια

Χατζηθεοδωρου Γ. Η με το κεφαλι προς τα κατω Λογικη του

Μοργενστερν

Δαυλος αρ. 298, Αθηνα, Ιανουαριος 2007,

Σ. 20561-20568

Χατζηθεοδωρου Γ, Η ανελισσομενη Ελιξ

Ο νομος των νομων της τοπολογιας

του συμπαντος.

http://www.agonaskritis.gr (09.01.2014)

http://ixnilasia.blogspot.de (28.04.2014)

http://www.alfavita.gr (10.01.2014)

Tegmark M. Wheader A. 100 Jahre Quantentheorie

Spektrum der Wissenschaft

Januar 2003, S. 6-14

Χατζηθεοδωρου Γ. Η φωτια των θεων

Δαυλος αρ. 290, Απριλιο 2001

σ. 19709-19712

Fred Adams Die fünf Zeitalter des Universums

Deutsche Taschenbuchverlag GmbH&KG

München, Dezember 2002

Ορφεας Αργοναυτικα

παρ. 52, 131-132

Πασσας Ι. Τα Ορφικα

Εκδ. Οικος Ηλιος, Αθηνα 1984

Μαργενης Δ. Η θεα Αθηνα και ο Αιθερας

Δαυλος αρ. 229, Αθηνα, Ιανουαριος 2001

σ. 14633-14642

Γιαννακης Α. Η Αστρονομια του Ομηρου

Δαυλος αρ. 252, Αθηνα, Δεκεμβριος 2002

σ. 16453-16456

Sagan C. Unser Kosmos

München, Zürich, Droemer Verlag 1982

Χατζηθεοδωρου Γ. Ειμαστε σκονη Αστερων

Δαυλος αρ. 308, Αθηνα, Δεκεμβριος 2007

σ. 21581-21587

12, Ιεροδιακονας Γ. Η θεωρια της σχετικοτητας στα

αρχαιοελληνικα κειμενα.

Δαυλος αρ. 268, Αθηνα, Απριλιος 2004

σ. 17593-17600

Καλαμπαλικης Α. Αστρονομικα δεδομενα εως 22.000 πΧ.

στα εργα του Ιπποκρατη

Δαυλος αρ. 262, Αθηνα, Οκτωβριο 2003

σ. 16527-16536

Καλαμπαλικης Α. Επιστημη και Αστρονομια στην Ελλαδα

29.000 ετη π.Χ.

Δαυλος αρ. 254, Αθηνα, Φεβρουαριο 2003

σ. 16525-16536

Ostriker J., Steinhardt P. Die Quintessenz des Universums

Spektrum der Wissenschaft, Dosier

01/2001, S. 92-.

Lawrene K. Quintessenz. The Mystik of Missing

Mass of Universe, New York 2004

Χατζηθεοδωρου Γ. Οι περιοχες αγωνος των στρατευματων

του συμπαντος.

Δαυλος αρ. 307, Αθηνα, Νοεμβριος 2007

σ. 21430-21438

Susskind L. The Cosmic Landscap, String Theorie

and the Illusion of intelligent Design

New York: Little, Bown 2006

Rees M. Just Six Numbers Theorie

Werdenfeld&Nicolson, London 1999

Smolin L. Warum gibt es die Welt?

Die Evolution des Kosmos

München, Beck-Verlag 1999

Smolin L. Three Roads to Quantum Gravity

London 2000

Διοδωρος ο Σικελιωτης Ιστορικη Βιβλιοθηκη

Εκδοσεις Γεωργιαδη, Αθηνα 1960

Διογενης Λαερτιος Η Ζωη των Φιλοσοφων Α’ 1

Χατζηθεοδωρου Γ Το προβλημα των χρονολογησεων.

και η ιστορικη στρεβλωση της

αληθειας απο τους δολιοφθορεις

των υπουργειων Παιδειας και

Πολιτισμου του κρατιδιου της

Ρωμιοσυνης.

(22.02.2012)

Και στα γερμανικά:

PD Dr.-Ing. Georg Chaziteodorou Bleibergweg 114

D-40885 Ratingen

Tel.+Fax: 0049 2102 32513

18.11.2017

DER UNIVERSELLE KOSMOS. VORSTELLUNGEN DER URALTEN- UND ALTEN PHILOSOPHEN HELLAS UND DER HEUTIGEN KOSMOLOGEN DER GANZE

WELT.

Dr. Georg Chaziteodorou

Vorwort

Der Verfasser unterscheidet in diesem Artikel zwischen uralt- und althellenischen Naturwissenschaftler und unterteilt die althellenischen in vor- und nach sokratischen. Der Grund liegt in den Zeitangaben die in den Absätzen B412, E194, E838, L37, N299, O 119 und X27 von Homers Ilias gemacht werden und in die die berechnet werden aus einigen Informationen, die in den

Schriften von Hippokrates aus unerklärlichen Gründen beinhaltet sind und wahrscheinlich nur in viel früheren Zeitperioden gemacht und einfach in Hippokrates Schriften übernommen wurden. Aus den Angaben über die Plejaden am Himmel Athens berechnet es sich, dass der Winter in Hellas gegen Mitte des 9ten Jahrtausends v. Chr. 300 Tagen gedauert haben müsste und der Frühling Mitte des 22ten Jahrtausends v. Chr. nur 28 Tage. In der letzten 3 Mio. Jahren gab es 30 Eiszeiten. Die letzte Eiszeit begann vor rund 130.000 Jahren. In der geologische Zeit Quartär, der sich aus Alt- oder Paläopleistozän, Mittel-

oder Mesopleistozän, Jung- oder Neopleistozän und der Jetztzeit zusammensetzt und runde 5 Mio. Jahre umfasst, fand der Hauptteil der biologischen und ein Gutteil der kulturelle Entwicklung des Menschen statt. In dieser Zeit wird der Mensch nicht nur zum Homo sapiens, sondern auch zum Pionier der Menschlichen Kultur und wechselten sich im Rhythmus von einigen zigtausend Jahren ausgesprochene Kaltzeiten (Glaziale) mit Warmzeiten (Interglaziale) ab. Während der Kaltzeiten betrug im Mitteleuropa die Durchschnittstemperatur zwischen -14 und -22 grad Celsius im Januar und 5-10 grad Celsius im Juli. Vor 6 Mio. Jahre d.h. noch im Tertiär (gegen Ende des Miozäns) wurde das Mittelmeer ausgetrocknet. Der Grund lag in tektonische Bewegungen die die Verbindung zu Atlantischen Ozean unterbrachen, Diese Verbindung wurde vor 4,5 Mio. Jahren wieder tektonisch hergestellt worden. Die endgültige Morphologie des hellenischen Raumes gab die Platentektonik mit der Bildung

der Alphen und Zerfall des Ägäis als Festland, das heute von das Ägäismeer bedeckt wird. Dieses Festland wurde vor etwa 13 Mio. Jahre, während des

Tertiärs hervorgehoben. Das Eiszeitalter endete nicht plötzlich, sondern klang ganz allmählich aus. Vor etwa 10.000 Jahren begannen die großen Eisplatten und Gletscher auf jene Reste zurück zu schmelzen, die sich heute in den Polargebieten, auf Grönland, Island und in den Hochgebirgen finden.

Der hellenische Protomensch führte ein Nomadenleben, er jagte, sammelte Früchte, Beeren und Wurzeln. Als Jäger, der noch nicht Tiere zähmte, erzeugte nicht und brauchte auch nicht auf ein Jahr in voraus zu denken, wie es der Bauer

tun muss. Auf diese Kulturstufe gehen die Vorstellungen von Hessiod, den Dichter der Musen (Töchter des Gedächtnis) Klio (Geschichte), Euterpe (Tonkunst und lyrischer Gesang), Melpomene (Bildungswesen), Terpsichore (Analyse von wichtigen Ereignissen), Polymnia (Entwicklung der Schrift), Kalliope (Sprache und Schrift), Thalia (Anbau von Getreide), Erato (Erotik) und Urania (Logos), über die goldene Menschenabstammung und den übrigen Menschen vom Paradies zurück, in dem der Mensch nicht zu arbeiten brauchte. Allmählich aber reichte das Wild nicht mehr aus, die zahlreich gewordene Menschen zu ernähren. Notgedrungen zähmte der Mensch wilde Tiere und wurde zuerst Viehzüchter. Der Viehzüchter schütze seine Tiere von den Gefahren und baute rund um die Höhlen zyklische Steinmauern (Odyssee von Homer I, 181-185). Die Viehzüchter-Zyklop definierte damit den ersten

«Lebensraum», den Schafstall, der für die Ernährung seine Familie und seiner Herde notwendig war. Neben den Schafhirten je nach Bodenbeschaffenheit gab es auch Rind- und Stierhirten die ihre Herden weiteten Die Stierhirten wurden in dieser Zeit in Hellas Κενταυροι = Zentaurer, genannt, Notgedrungen wurden die «Zyklopen» und die «Zentaurer» Ackerbauer und damit sesshaft. Für diese Protomenschen galt das Erwachen nach der Ruhezeit des Winters von Tiere und Pflanzen als Auferstehung vom Tode. Sie könnten ferner den Kampf gegen die Witterungseinflüsse und der Raubtiere nur sehr schwer bestehen, zumal sie «sprachlos» waren und brauchten deshalb Hilfe. Diese Hilfe gaben die «Götter-Jäger», die genannte späteren Viehzüchter, indem sie, die Sprache und den Gebrauch der Vernunft lehrten. In der Theogonie von Hessiod (Vers 142, 142b, 145) sind die ersten Bewohner der Bergketten Hellas Götten genannt. Der Marsch der Hellenen von den lang gestreckten Bergketten Hellas bis der Viehzüchtige -landwirtschaftliche Behausungen in Hügel und immer in der Nähe von Seen, Flüsse und des Meeres, hatte als Ergebnis, zusammen mit der Entwicklung der Landwirtschaft, der Schiffbau, die Planung und der Bau von Strassen, die Entwicklung der Technik u.a. und das erscheinen des Namens der

«aus dem Himmel gekommenen», für die Wesen die eine besondere Stellung im Leben der Hellenen genommen haben (Theogonie von Hessiod Vers 502).

Die Werke der aus dem Himmel gekommenen werden in Ilias von Homer, Seiten 150 – 153 und 211 – 212, beschrieben. Einige archäologische Funde,

wie eines Fossils eines Protomenschen in Dorf Kriopigi der Gemeinde

Kassandra von Chalkidiki (Nord Hellas) wurde mit 5 Mio. Jahren datiert.

Fossilienfunde von 8 Protomensen in Bereich des Kreises Triglia in

Chalkidiki sind sogar mit 12 Mio. Jahren datiert worden. Der Protomensch von Petralon von Chalkidiki (nach entsprechende Fossilienfunde) war in der Lage

vor 700.000 Jahre Werkzeuge aus Knochen herzustellen. Diese Funde zeigen dass während der Zeit des unteren Mesopleistozäns des Quartärs in Chalkidiki

Hellas Protomenschen mit einer hohen Ebene gesellschaftliches Leben gab. Andere interessanten Fossilienfunden in Hellas bestätigen die gemachten Schlussfolgerungen aus der Funden in Chalkidiki. Die Fossilien Funde von zwei Schädeln von Protomenschen in der Höhle Apidimia von Mani in Peloponnes

sind mit 300.000 Jahren datiert worden. Die Untersuchungen von Fossilienfunde im gleichen Bereich ergaben Überreste von Protomenschen 20.000 bis 40.000 Jahre alt. Die Seewohnsiedlung von Protomenschen in Stadt Kastoria (Westmakedonien) wurde nach der Datierung in 6ten Jahrtausend v. Chr.

stattgefunden. Der Steinstempel von Jianitsa in Hellas ist in 7ten Jahrtausend v. Chr. hergestellt worden. Diese Angaben werden von den Verantwortlichen Hellas aus nahe liegenden Gründen total ignoriert (24). Zu diesen Angaben

kommen noch die Anmerkungen die der Neoplatoniker Proklos über den Dialog Timaios von Plato (III, 168, 8 Kapitel) wie folgt macht: «Timaios war Pythagorier und damit folgt er den Prinzipien von Pythagoras. Diese Prinzipien übernahm Pythagoras von den Orphear. All dies hat Orpheus in seiner geheimen esoterischen Lehre unterrichtet. Pythagoras lernte dies alles kennen, als er in Libythra von Thraxien in der Lehre von seiner Mutter Kalliope (Muse für Bildung) eingeführt. Dies bescheinigt er selbst in seinem heiligen Logos». Von den Theorien der Orphear quelten die ersten Grundsätze der Phisiologie, der Kosmogonie, der Theogonie und der Philosophie, die später die vorsokratische Philosophen Thales, Anaximander, Pythagoras, Heraklit, Xenofan, Empetokles, Leukip, Demokrit, Parmenides, Mitrodorus, u.a. und noch später die großen klassischen hellenischen Philosophen, Plato, Aristoteles, Aristarchos, Erathosthenis und Plotinos beeinflussten. Orpheus und sein Schüler Musseos und so viele unbekannte andere, gehören zu den uralten hellenischen Philosophen. Zwischen diesen und

der vorsokratischen muss in Hellas eine große Umweltkatastrophe stattgefunden haben, die die uralte hellenische Kultur im Schlamm begrub.

Eine Marmorstatue von Atlantos (nach der Theogonie von Hessiod, Vers 507-511, Sohn von Iapetos und Klimeni und Bruder von Prometheus und Epimetheus) befindet sich im Museum von Neapel in Italien. Atlantos trägt auf seinen Schultern ein kugelförmiges Gebilde mit deutlichen Eingravierungen von den Meridian, der fünf Zonen und drei der fünf Hauptparallelen der Erde

(Süd Polaris, der Tropische von Steinbock und der Tropische von Krebs) mit

erstaunlicher Genauigkeit (der Tropische von Krebs befindet sich in der Höhe

der Ekliptik 23,24 Grad, der Tropische von Steinbock bei -23,24 Grad und der Süd Polaris bei -66,33 Grad). Diese Marmorstatue wurde von den Führern der Atlanta vor den Sintfluten von Tifoneos, Ogygou, Defkalion und Dardanou hergestellt d.h. in der Zeit der urhellenische Kultur. Wenn Plato in der Dialog «Timaios, 22.24» über ein Sintflut spricht meint er wohl nicht die Sintflut von

Mesopotamien des Alten Testaments (Noe), die lokal begrenzt war, sondern eine weltweite Katastrophe welche nur die Jäger und die Viehzüchter in den Bergketten überlebt haben. Die Zyklopen der Zeit der Sintfluten richteten

wahrscheinlich in gesamten Hellas bienenkorbähnlichen versteckte Gebäude

ähnlich wie in Mykene auf, um sich von diesen zu schützen. Solchen sind zu finden von der Ortschaft Parga von Larissa (Thessalien) bis Sparta in Peloponnes, in den Inseln des Ionischen Archipels, in Kreta und Zypern. Die

berühmte gewölbte Gebäude in Chirokitia Zyperns sind 6.500 v. Chr.

entstanden. Nach all diesen Informationen müsste die althellenische Geschichte neu geschrieben werden. Die eingravierten geschichtlichen Zeitangaben in die ausgegrabene Marmorplatte auf der Ägäisinsel Paros, die für die Datierung

der althellenische Geschichte verwendet wurden, sind wahrscheinlich in Mond- und nicht in Sonnenjahren gemacht worden. Diese Eingravierungen auf die

Marmorplatte sind im Jahre 264 v. Chr. gemacht wurden. Wenn man diese interpretiert, je mehr man sich von der näheren an die älteren bewegt d.h. umgekehrt vorgeht, desto wird deutlich eine Verdichtung der Zeit. Der Zeitabstand z.B. zwischen dem König von Athen Kekropas (Eingravierung

A1, 1582 v. Chr.) bis die Überquerung der Meeresenge der heutigen Türkei Alexanders des Großen nach Asien (Eingravierung B3, 334 v. Chr.) ist nach

der Pariser Marmorplatte 1248 Jahre. Nach Diodoros von Sizilien (80-20 v. Chr.) jedoch dieser Zeitabstand beträgt 23.000 Jahre (22). Bedingt durch die Informationen von altägyptischen Priestern, nach Diodoros von Sizilen (22),

Aktinos, der Sohn des Königs Helios, lebte zeitgleich mit dem König Kekropas

(Buch V, 56, 4-7) und dass der Zeitabstand von König Helios bis die Überquerung Alexanders des Großen nach Asien betrug 23.000 Jahre. Aus eine astronomischen Gegebenheit die Diodoros von Sizilien erwähnt (nach der Schreiben über dem Vorfall im Stern Sirius der gegen Ende des Jahres stattfand)

während der Zeit von Aktaion (Buch IV, 62, 1/3) und wenn es berücksichtigt wird dass Akmaion Enkekind von Kadmos war, basierend auf die Gegenbenheiten des Nachfalls der Erdachse, wird berechnet dass Kadmos lebte

ungefähr zwischen 26.400 und 23.000 v. Chr. und nicht was die Eingravierung

in Pariser Marmorplatte erwähnt (Eingravierung A7) dass Kadmos in Theben in Thebem im Jahre 1519 v. Chr. ankam. Nach Diogenes Laertios (23)die alte Ägypter behaupten, dass Hephästus, der Sohn von Nil, derjenige war der mit

der Philosophie begann…und das der Zeitabstand zwischen Ihm bis dem Alexander dem Großen vergingen 48.863 Jahre und in dieser fanden 373

Sonnen- und 832 Mondfinsternisse statt. Von der Angaben die der altägyptische

Priester Manethon macht, ergeben sich folgende Zeitabschnitte:

Hephästus von Nil, 49.219 v. Chr. (Diogenes von Sizilien)

Helios, 23.000 v. Chr.

Osiris – Isis, 10.400 v. Chr. oder nach 23.400 v. Chr.

(Diodoros von Sizilien)

Ende des Vorwortes

Was ist etwas neue bei den Vorstellungen über das ganze Weltall der heutigen

Naturwissenschaftler im Vergleich mit den Vorstellungen der uralten und alten

Hellenen? Dass seit der Zeit der uralten und alten Hellenen, die Naturwissenschaftler den Kosmos so und nicht anderes sehen und dass manche Phänomene intuitiv begreifen, andere dagegen schwer, liegt daran, dass auch das menschliche Gehirn selbst durch Evolution entstanden und noch nicht in der Lage ist chaotischen oder fragmentarischen Zuständen (Fractals) zu erfassen. Im Weltall aber herrschen fragmentartige d.h. fractalartige Strukturen. Die

chaotische Zustände basieren auf Umwandlungsgesetze. Die Fractals bestehen aus unendlich sich wiederholenden und unendlich vielen großen und kleinen Gebilde, so wie Heraklit die Flockwolle oder den Filz beschreibt (Gesetz des filzartigen wundervollen universellen Kosmos). Die Fractals in spiral- und schneckenförmigen Gebilde wiederholen sich in allen Ewigkeiten in universellen Kosmos mit Bildung von Schlingen (Knollen) aus, die in anderen rechts- und linksdrehenden Schnecken entwickeln und sich unendlich mal gabeln. Manche Naturwissenschaftler stellen noch z.B. das Elektron als

winziger Kugel vor, die um einen Klumpen aus größeren Kugeln (Protonen und Neutronen) kreist. Es handelt sich aber um keine Kugeln und diese gleichen keinem Gegenstand, den man kennt. Das menschliche Gehirn verfügt bisher nicht über das Rüstzeug, um in die Nähe der Elementarteilchen vorzudringen. Wie kann es also möglich sein, dass der Mensch die Gesamtheit ohne das Teilbarem, das Zeitlose ohne das Zeitliche, das Ganze ohne das Teil, das Negative ohne das Positive, das außenordentliche ohne das ausdehnbare Ende usw. verstehen kann? Die negative Antwort auf diese Fragen stützt den

Pantheismus (Heraklit, Stoikern, Spinoza, Hegel u.a.) in allen Erscheinungsformen und die Dialektik, die Heraklit ausdrückte und von Hegel in eine Synthese umgewandelt wurde. Wenn diese Haltung richtig ist, reißt diese

und beherrscht jeder andere Logik hin, von der aristotelische bis die symbolische des letzten Jahrhunderts und die Logik von Morgenstern unserer

Zeit (1). Über die Gesamtheit der Topologie des universellen Kosmos sind die Gedankenspiele manchen vorsokratischen althellenischen Giganten des Geistes

von besonderem Interesse. Für die Entstehung der Topologie des universellen

Kosmos aber ist das Verständnis einer Physik notwendig die die Grenzen der

heutigen modernen Physik überschreitet und die Definition der Entstehungs- oder der Nichtentstehungsschöpfung der Natur beschreibt und über das Hervorkommen aus der Null aller Dinge und das ins Null zurückgehen dieser, Auskunft gibt. Diese Physik existiert bis heute nicht. Trotzdem haben die heutigen Topologen des Universums festgestellt, dass in Abständen bis 100 Mio. Lichtjahre die Gruppen und Übergruppen von Galaxien in unser Universum sich

nach verschiedenen fragmentartigen Größen verteilen. Wenn die Verteilungsart auch für Abstände größer als 100 Mio. Lichtjahre erweitert wird, dann stürzt sich von Grund aus die Hypothese für Homogenität und Gleichgewicht des Universums aus folgenden Gründen um: Die fragmentartigen Strukturen des Universums können von der Natur der Sache nicht Homogen und Isotop sein. In einem fragmentartige (fractalartigen) Universum der Größe 10 Mrd. Lichtjahren Durchmesser, die Masse der Kugel die irgendeine Galaxie umschließt, wurde

mit dem Quadrat und nicht mit der Kubus (Kubikzahl) der Radius der Kugel

sich vergrößern. Aus diesem Grund die mittlere Dichte die mit den großen Abständen in Beziehung steht und der Parameter wie z.B. die Größe der Dehnung des Universums je Zeiteinheit, hätten ihre kosmologische Bedeutung

verloren. Alle Arten der galaktischen Systeme innerhalb unseres Universums

unterteilt man wie folgt (1 Lichtjahr = 9.461.000.000.000 km):

Sphärische Nanogalaxien
Spiralförmige Nanogalaxien
Spiralförmige Galaxien wie unsere (Durchmesser 100.000 Lichtjahre)
Lokale Gruppen von Galaxien (Durchmesser 1 Mio. Lichtjahre)
Schwarm von Galaxien (Durchmesser 10 Mio. Lichtjahren)
Superschwarm von Galaxien (Durchmesser 100 Mio. Lichtjahre)
Gigantische Gruppen von Galaxien (Durchmesser 1000 Mio. Lichtjahre)

Ein Zehntel der Gesamtmasse einer Galaxie liegt ständig als so genannte interstellare Materie in Form von Gas und Staub mit äußerst geringer Dicht vor

d.h. als materielles Reservoir, aus dem durch Verdichtung neue Sterne hervorgehen können. Astronomische Beobachtungen ergaben dass die Galaxien im unseren Universum sich nicht nur, von der Erde aus gesehen, entfernen, sondern dass ihre Geschwindigkeit dabei sogar stetig zunimmt d.h. ein bisher nicht erklärlicher Zustand der auch die kosmologische Konstante von Einstein zunichte macht. Denn die Ausdehnung des Universums ist bis heute nicht

erklärt worden. Wahrscheinlich weil der Leere Raum ist gar nicht so leer….Keiner von der heutigen Physiker, Naturwissenschaftler und Astronomen kennt bisher, warum das Universum aus den Quantenteilchen mit ihren charakteristischen Massen und Ladungen besteht. Warum z.B. gibt es vier

Naturkräfte und nicht fünf oder nur drei oder vielleicht nur eine? Warum wirken

die starke- und schwache Kernkraft nur auf mikroskopischen Ebenen wobei die

schwere- und elektromagnetische Kräfte in der Lage sind ihre Wirkung ohne Eingrenzungen zu entfalten? Im unserem Universum kämpfen ununterbrochen und ohne endgültigen Sieger astrophysikalischen Armeen gegeneinander die von folgenden Führungskräften geleitet werden: Schwerkraft, elektromagnetische

Kraft, schwache- und starke Kernkraft, Entropie und Thermodynamik (17).

Die Gleichungen der Natur, wenn es sie gibt, beinhalten nur Zahlen und Symbole der These und Antithese der Dialektik. Die Natur, als Natur-Wort, schöpft und anerkennt Verflechtungen, Strukturen und Netze die miteinander bestimmten Zahlen und Symbole verbinden. Das was in universellen Kosmos als beendet erscheint, kann innerlich das Chaos verstecken und auch messbar

sein. Das Gesetz der Gesetze des universellen Kosmos (2) scheint die

«umschlingende Spirale» zu sein. Der ganze universelle Kosmos bewegt sich in dem Raumzeit auf Bahnen «umschlingender Spiralen» ohne Anfang und

ohne Ende. Die Relativitätstheorie, die Quantenphysik, die Physik der Elementarteilchen, die Physik der Leere, die Stringtheorie, die Theorie von Chaos und der Inflation, die neuzeitliche Topologie, die nicht euklidischen Geometrien usw. können die althellenischen Meinungen über den

universellen Kosmos kippen? Ist es alles über dieses Thema geklärt? Unterscheiden heute im ihrem Kern, nicht in der zur Verfügung stehenden

Mitteln, die Naturwissenschaftler mehr als die alten Hellenen Jahrtausenden lang glaubten? Haben die heutigen Naturwissenschaftler tatsächlich den universellen Kosmos verstanden, abgesehen von ein paar Details? Warum ist die Planck-Energieskala zehn Millionen Milliarden Mal größer als die für die Teilchenphysik-Skalen relevanten Massen, die alle bei weniger als ein paar hundert GeV liegen? Warum haben die vier Naturkräfte so unterschiedliche Eigenschaften? Warum ist die Schwerkraft so schwach, dass man sie bei teilchenphysikalischen Messungen nicht berücksichtigt wird? Warum die Anziehungskraft zwei Elektronen ist rund 100 Millionen Billionen Billionen Billionen Mal schwächer als die elektrische Abstoßung zwischen den beiden Elektronen? Welche Elemente unserer Epoche weisen auf die Zukunft des universellen Kosmos?

Hinsichtlich der nicht euklidischen Geometrien d.h. der «hyperbolische

Geometrie» und der «elliptische Geometrie» ist falsch zu behaupten, dass diese für große Abständen gelten weil die euklidische Geometrie nur für irdische Abstände gilt. Bis heute aber die Konstrukteure von Satelliten und Raketen und auch die NASA beachten gar nicht die nicht euklidischen Geometrien die angeblich für große Abständen des Universums gelten. Die Zeit ist weder elastisch noch linear. Sie ist nach Euklid nur periodisch d.h. die Drehung des Universums. Um die anderen obigen Fragen auch nur teilweise beantworten zu

können, muss man zuerst die wichtigsten Ereignisse auf dem Gebiet der

Quantenphysik und Kosmologie des 20ten n. Chr. Jahrhunderts (3, 4) und die

einzelnen Phasen der Entstehung von Licht und Temperatur in Universum die von der heutigen Naturwissenschaftlern dargestellt sind, aufzählen:

Ereignisse:

1900: Max Planck erklärte die Schwarzkörperstrahlung
1911: Entdeckung der Supraleitung
1913: Niels Bohr entwickelte die Theorie der Atomspektren
1924: Vorhersage der Bose -Einsteins Kondensation
1925: Entdeckung der magnetische Eigenschaft der Teilchen

während ihrer Drehung um sich selbst (Spin)

1925: Paulisches Ausschließungsprinzip
1926: Schrödigers Gleichung, Kopenhagener Deutung
1928: Dirac Gleichung des Elektrons
1932: Entdeckung des Antielektrons (Positrons)
1935: Schrödigers Katze: Einstein –Podolsky -Rosen-Paradox
1938: Entdeckung der Superfluidität
1945: Abwurf von zwei Atombomben über Japan
1947: Transistor
1948: Quanten Elektrodynamik und Renominierung
1952: Bohms Theorie der Pilotwellen
1954: Yank – Mills – Eichtheorie
1957: Theorie der Supraleitung
1957: Everetts Vielwelten – Interpretation
1960: Lasser
1964: Bellsches Theorem zu verbogenen Variablen
1970: Dekohärenz Theorie
1973: Kerspin – Tomographie
1973: Elektroschwache Theorie
1975: Entdeckung des Tau – Leptons
1982: Fraktionierter Quanten – Hell – Effekt
1982 Experimentelle Widerlegung lokaler verborgener Variabler
1983: Entdeckung des Z – Teilchens
1987: Hochtemperatur Supraleiter
1993: Theorie der Quanten – Teleportation
1995: Entdeckung des top – Quarks
1995: Erzeugung von Bose – Einstein – Kondensation
2000: Anzeichen für Higgs – Teilchen
2012: Entdeckung des Higgs – Bosons (Masse 126 GeV)

Phasen der Entstehung im Universum von Licht und Temperatur:

Planck – Ära, Beginn der Raumzeit 10 hoch minus 43 Sekunden
Kosmischer Inflation, instabiler Vakuum bläht sich auf, sehr viel

Kleiner als 10 hoch minus 10 Sekunden

Entstehung der Strahlung, Vakuumsenergie verwandelt sich in

Strahlung, viel kleiner als 10 hoch minus 10 Sekunden

Entstehung der Materie (Quarks – Suppe), mehr Materie als

Antimaterie, kleiner als 10 hoch minus 10 Sekunden

Quarks – Suppe kühlt sich ab, erste Protonen und Neutronen,

kleiner als 10 hoch minus 4 Sekunden.

Erste Kerne. Entstehung der leichten Elemente, 100 Sekunden
Entkopplung Schwarzkörper – Spektrum der Hintergrundstrahlung,

ein Moment.

Entkopplung von Materie und Strahlung, Fluktuationen der

Hintergrundstrahlung, ein Moment

Dunkels Zeitalter, erste Sterne und schwere Elemente, kleiner als

1 Mrd. Jahren

Galaxienbildung, Sterne und Galaxien werden direkt sichtbar. 1-6 Mrd.

Jahren (im Gegenwart Galaxien bilden Superhaufen 13,7 Mrd. Jahren)

Aus der Masse 126 GeV des 2012 entdeckten Higgs – Bosons folgt im Rahmen des Standardmodells der Teilchenphysik, dass das Vakuum instabil sein müsse und damit auch unser Universum. Dieses instabiles Vakuum könnte noch ein

Lebensdauer von ca. 10 Mrd. Jahre haben. Man schließt also nicht aus, dass in einigen Dutzend Mrd. Jahren ein zweites Universum entstehen könnte, das rasant wachsen und das uns bekannte Universum zerstört, Nach Fred Adams (5)

unterteilen sich nach der Gleichung τ = 10 hoch n (τ ist die Zeit in Jahren und n die kosmologische Dekade) die Vergangenheit und die Zukunft des Universums in folgende fünf große zeitlichen Epochen:

die zeitliche Epoche der Ursprungsmaterie, -50<n <5
die zeitliche Epoche der leuchtenden Sternen, 6<n <14
die zeitliche Epoche der entarteten Sternen, 15< n<39
die zeitliche Epoche der schwarzen Löcher 40<n <100 und
die zeitliche Epoche der Dunkelheit, n < 100

Bei dem Übergang von der einen zu der anderen Epoche der Inhalt und die Substanz des Universums sich verändern..

Die uralten und alten Hellenen benutzten statt dem Wort «Universum» das

Wort «All». Nach dem Absatz X27 Ilias von Homer, muss Orpheus (6) in 18ten

Jahrtausend v. Chr. (minus 4 bis 6 Jahrtausende) gelebt haben. In dieser Zeit fand auch der Argonauten Feldzug und etwas später auch der Krieg gegen Troja

statt. Das sehr alte schriftliche Hinweise (16.500 Jahre alt) existieren und

bekannt sind, muss zwangsweise die gesamte uralte und alte hellenische Geschichte neu geschrieben werden und die lächerlichen Mythen über die Indogermanen, das phönizischen Alphabet und die Abstammung des Homo sapiens aus Afrika, beseitigt werden. Die Hymnen von Orpheus geben die

wissenschaftlichen Kenntnisse über das Universum der uralten Hellenen des 12ten Jahrtausends v. Chr. wieder. In der 49ten orphische Hymne (an die Ippa oder Ipta) wird die Seele innerhalb des universellen Kosmos als «Mutter der Erde» und königliche Seele des ganzen bezeichnet. Die Ippa nachdem sie auf i

ihrem Kopf eine mit eine Schlange gewickelte Wiege legte, empfängt Dionysos «das Herz des universellen Kosmos». Dies bedeutet, dass die Orphear diejenigen waren, die die Fundamente der heutigen Wissenschaft gelegt haben.

Ihre astronomische Erklärungen beweisen, dass sie die Naturphänomene der Jahren 11.860, 5.000 und 3.600 v. Chr. kannten und registrierten (7). Nach der Theorie, die der Schüler von Orpheus Melissos, aber auch Parmenides und Xenophon und später auch Plato ausdrückte «der Kosmos war immer, ist und wird ewig als lebendes Feuer existieren, welches sich nach bestimmten Regel anzündet und ebenfalls nach bestimmten Regeln sich löscht». Von diesen Ansichten wurde die Theorie Heraklits beeinflusst, dass «dieser

Kosmos, der gleiche für allen ist, weder ein Gott noch ein Mensch schöpfte, sondern war immer da und ist und wird ewiges Feuer sein, das nach bestimmten Regeln anzündet und sich löscht». Heraklit betrachtet den universellen Kosmos als eine Walkenwerkstadt. Nachdem die Wolle nach dem Scheren mit einem Kamm behandelt wird, entsteht der Wollbüschel d.h. der Raumstoff des universellen Kosmos. Der anfallende Rest der Wolle, nach der Kammbehandlung wird durch die drehende schraubenförmige Schnecke der Presse weiter verarbeitet bis ein Filz entsteht. Aus diesem Filz (Gas und Staub)

Entstehen laufend Universen mit Galaxien und Sonnensystemen.

Von der Absätze B412, E194 und E838 von homerischen Ilias erfahrt man, dass die Göttin Athena (Äther – Strahlung = Energie) mit dem Wagen von Dionides, der krachend auf der Erde kam und Gestalt (Materie) annahm (8, 9). Die Ilias von Homer informiert uns noch in der Absätze N299, O119 und L37 dass der Planet Mars durch zwei Trabanten Phobos und Demos begleitet wird d.h. das was bei Homer bekannt war, wurde – wie so vieles anderes wie z.B. das Heliozentrische Sonnensystem von Pythagoras und Aristarchos – 1877 n. Chr. wiederentdeckt und zwar diesmal mit den gleichen Namen!. Jahrtausende später

hat Einstein diese Energieumwandlung d.h. was Homer kannte, mathematisch ausgedrückt. Er hatte Anfang des 20ten Jahrhunderts leichsinnig den Äther d.h.

das fünfte Element der uralten und alten Hellenen als unnötiges Gepäck der

Physik bezeichnet und verwarf um in seiner Gleichung die kosmologische Konstante definieren zu können ohne vorher die Frage der Existenz oder nicht

der Nichtleere zu klären (10, 11). Zwischen dem Prinzip der konstanten Lichtgeschwindigkeit, wie es von der Gleichungen von Maxwell verlangt wird, und der konstante Lichtgeschwindigkeit ausschließlich für einen Beobachter festgebunden an die Lichtquelle, wählte Einstein den ersten Fall mit

der paradoxen Erklärung, dass diese Möglichkeit die wahrscheinlichste wäre, weil diese für die im laufen befindlichen vorteilhafter ist, weil die Zeit auf sie

wartet. Um dies hat Einstein «Dehnung der Zeit» genannt. Nach der zweiten Alternative aber in der Natur existiert die Dehnung der Zeit nicht. Unabhängig davon Protagoras als Befürworter der Relativität drückte um 480 v. Chr. dichterisch aus, dass alle Phänomene das Licht des Tages ausblicken wenn von den Menschen wahrgenommen werden und nichts existiert, ohne die

menschliche Wahrnehmung (12). Das Element der Relativität herrscht auch die Ansichten «Enisidimos», eine Tatsache, die heute vielen Spezialisten dazu geführt hat, ihn als den Vorläufer der Relativitätstheorie zu nennen. Enisidimos aber widmet seine Abhandlung hauptsächlich in die Subjektivität des Sinnes und nicht in der Relativität. Das unnötige Gepäck der Physik, der Äther, ist mit dem

Namen «Quintessenz» und «Higgs-Feld» bzw. «Higgs – Ozean» wieder entdeckt worden. Es handelt sich um eine unsichtbare Gegebenheit, die füllt,

was man gewöhnlich als leeren Raum vorstellt und ist nichts anderes als eine Inkarnation des fünften Elements der uralten und alten Hellenen, das Einstein wegen seiner kosmologischen Konstante abschaffte. Ein Kraftfeld ist ein «Nebel», eine «Essenz», die den Raum durchdringt. Diese «Essenz» kann eine Kraft übermitteln oder die Gegenwart und die Bewegung von Quantenteilchen beschreiben. Diese dynamische Leere des Raums kann mit einer See in einer Sommernacht verglichen werden, dessen Oberfläche sanft von Elektronen- und

Positronenpaare gestreichelt und ähnlich wie die Glühwürmchen es tun, beleuchtet wird. Das Mysterium der Mysterien, das Dunkelste der Natur, der Raum, die Leere und das Vakuum, beinhalten dem ganzen materiellen Kosmos, Planeten, Sterne, Galaxien, Galaxiengruppen u.a. und bestehen selbst aus leuchtende und einer der Menschen bisher unbekannte unsichtbare schwarze Materie und schwarze Energie. Wenn also alle Himmelskörper des Universums in etwas unsichtbaren eingebetet sind, das sich überhaupt nicht bemerkbar macht und doch vorhanden ist und als «Nebel», oder «Essenz», oder «Quintessenz»,

oder «Äther» es durchdringt und Naturkräfte übermittelt, dann handelt es sich

um «Freie Energie», um «Raumenergie», um «Dunkele Energie» oder um das «Feuer der Götter» (4, 15, 16).

Die große Planung der Harmonie der Sphären (Universen) von Pythagoras kann geometrisch und analytisch mit den Entstehungsachsen und mit Hilfe von

Tetraktys und des himmlischen Hanfs entworfen werden. Die ganze

kosmologische Entstehung nach Pythagoras versteckt sich im Ausdruck des pythagorischen Astrophysikers Philolaos «Es ist die Harmonie der

Verbindung von vielseitigen Mischungen und vernünftig auseinander gehenden zusammenhängenden Besonnenheiten». Der Schüler von

Pythagoras «Petron» betrachtete den universellen Kosmos mit 183 Universen und den Koordinaten nach der Abbildung eines gleichseitigen Dreiecks. Auf jeder Seite dieses Dreiecks sind 60 Universen verteilt und jeweils ein Universum an jeder Ecke des Dreiecks, die die anderen Universen miteinander verbindet.

Nach mathematisch eindeutigen Berechnungen von Pythagoras (er berechnete dass das All aus 169 Universen besteht) und bei Berücksichtigung des 4ten mathematischen Naturgesetzes der Schöpfung d.h. die geometrisch abnehmende Reihe mit erstem Glied (1/Φ hoch 4), Reihenverhältnis (1/Φ hoch 2) und letztem

Glied (1/Φ hoch 28) wobei Φ der goldene Zahl = 1,61803…ist, errechnet sich

die gesamte Masse – Energie des universellen Kosmos mit 17,8 %. Die heutigen Naturwissenschaftler berechnen diesen mit 10 % der gesamten Masse – Energie. Pythagoras hat mathematisch auch die Existenz der Strahlung der verlorene Energie bewiesen und versichert, dass das gesamte Universum buchstäblich in

einem Meer von Strahlung schwimmt d.h. er gibt uns geometrisch den Beweis der Existenz der Restenergie von 82,2 % innerhalb des gleichen Universums in

Form von Strahlung. Auch die Schriften von Hippokrates neben den medizinischen Abhandlungen geben wichtige astronomische Informationen, die nur aus Überlieferungen viel ältere Generationen der uralten Hellenen stammen konnten (9). Die Zeitperioden auf die die astronomischen Angaben passen würden, errechnen sich auf 10.841 und 26,610 Jahre (13, 14).

Es ist bekannt dass der Schüler von Sokrates Plato, die meisten seinen Gedanken über das Universum von Pythagoras geliehen hat und nach dem Tod Sokrates, Schüler der noch lebenden Schüler Pythagoras, Philolaos, Evritis und Archytas war. Er hat an Philolaos einen großen Geldbetrag für drei von Pythagoras geschriebene Bücher bezahlt. Parallel mit seinem mangelhaftes Verständnis über die Substanz des Gedankens von Heraklit, Leukipp, Demokrit und Epikur d.h. über den Begriffen «Wesen» und «nicht Wesen» ist vielleicht der Grund, dass Plato im Dialog «Timaios» die Existenz eines schöpferischen Gottes akzeptiert.

So wie vor ihm Empedokles, ist er die Meinung dass der materielle Kosmos aus Feuer, Luft, Wasser und Erde besteht und setzt für das Feuer die Pyramide, für die Luft das Oktaeder, für das Wasser das Ikosaeder und für die Erde den Kubus, Er glaubt aber dass das Universum von den Menschen, bedingt durch die Grenzen ihrer Wahrnehmungsorgane, nicht wahrnehmbar ist d.h. dass die Menschen die ewige Substanz nicht direkt verstehen können. Es ist deshalb nicht auszuschließen dass das Universum das Ergebnis einer optischen Täuschung ist.. Das Böse erscheint als Gut im Verstand des Menschen der von Gott ins Unheil geführt wird (Choros in der Tragödie von Antigone). Nach

Xenophanes «Nicht vom Beginn an enthüllen die Götter den sterblichen alles, aber im Laufe der Zeit findet man suchend das Bessere. Sichere

Wahrheit erkannte kein Mensch und wird keiner erkennen…». Im All gibt es nur einen Willen, er ist blind, anfangs- und endlos, ziellos, gleichgültig, weder sinnvoll noch widersinnig, sinnlos, riesig, eingepresst in Raum und Zeit, zerbröckelt in unzähligen Gestalten, die er wiederum vernichtet, um neue zu bilden, sie wieder zu vernichten und immer so weiter in allen Ewigkeiten. Die Ewigkeit der uralten Hellenen hat unendlich viele Sekunden. Das was man Zeit

nennt beinhaltet räumliche und wahrnehmbare Kontinuität d.h. das bewegliche Bild der Ewigkeit von Plato, die Entelchie (Fortdauer) von Aristoteles, die Einheit von Leibnitz, die Natura Naturara von Spinoza, das Entstehen und das nur wieder von Heraklit und Hegel, die Dauer von Bergeson, das Percipi von Bergeley, die Präposition von Husserek usw.

Die Gestalt und die Umrisse des Universums die der Mensch wahrnimmt sind falsche Bestandteile anderer tatsächlich zwar aber nicht wahrnehmbaren Ereignisse. Diese erscheinen wie Schatten auf kleine Teile des Raumes da unsere Wahrnehmungsorgane nicht die Fähigkeit haben diese zu registrieren. Hier darf man nicht Heraklit, Demokrit und Parmenides vergessen, die lehrten, dass alles was man mit seinem Wahrnehmungsorgane registriert, entsprechen nicht die Wirklichkeit sondern werden in der Phantasie des Menschen gebildet. Zusätzlich waren sie der Meinung, dass die Kenntnis die aus der Wahrnehmungsorgane kommt, nicht richtig ist und dass nur die gedankliche Erfassung der Sachen führt den Menschen in der universellen Wahrheit. In diesem Zusammenhang ist auch die Frage im Dialog Timaios von Plato zu klären, die Timaios an Sokrates stellte: «Was ist das immer Seiende, welches kein Werden zulässt und was ist das immer Werdende welches niemals des Seins teilhaftig wird?». Der Dialog ergab, dass das Eine durch vernünftiges

Denken vermittelst des Verstandes erfassbar ist, denn es bleibt immer da sich selbst gleich, das andere nur der schwankenden Meinung eben in dieser unvollkommenen Form erfassbar ist vermittelst der Sinneswahrnehmung ohne Beteiligung des Verstandes, denn es ist in beständigem Werden und Vergehen

begriffen ohne je zum Sein zu gelangen. Alles Werdende aber hat notwendig irgendeine Ursache zur Voraussetzung, denn ohne Ursache kann unmöglich etwas entstehen. Das führt auf die Vorstellung des Weltbildners. Der Kosmos muss also einen Anfang haben. Das ganze Weltall muss zunächst von dem Gesichtspunkt aus betrachtet werden, der jeder Betrachtung als Ausgangspunkt zugrunde gelegt werden muss, von der Frage nämlich, ob es von jeher da war ohne einen Anfang seiner Entstehung, oder ob es geworden und von irgendwelchem Anfang ausgegangen ist. Ist aber das menschliche Denken imstande, die wirkliche Welt zu erkennen? Vermöge ein Naturwissenschaftler in seinem Vorstellungen und Begriffen von der

wirklichen Welt ein richtiges Spiegelbild der Wirklichkeit zu erzeugen? Die Antwort hierbei gaben bereits die uralten und vorsokratischen Philosophen mit

erstem der Heraklit der Widersacher des Parmenides mit dem Weltgesetz, nämlich den Logos, «der doch ewig ist, begreifen die Menschen nicht, weder bevor sie davon gehört noch sobald sie davon gehört haben». Die älteren Platoniker Xenokrates, Krantor und Speusippos, waren der Meinung, Plato habe recht wohl gewusst, dass die Welt ewig und unerschaffen sei, habe aber gleichwohl sich zu der im Dialog Timaios vorliegenden Form der Darstellung

entschlossen, weil er gesehen, dass es nicht leicht sei ihre Ordnung und Regierung zu begreifen, wenn man nicht ein Werden derselben und eine uranfängliche Vereinigung der ihr Wesen ausmachenden Ursachen voraussetze. Im hellenischen Altertum stritt man sich meist nur, ob die Weltseele eine wesenhafte Zahl im Sinne der Phytagoreer oder eine geometrische Größe sei. Xenokrates vertrat die erste Ansicht und erklärte sie für eine sich selbst bewegende Zahl, während Speusippos, Positonios u.a. sie für eine räumliche Größe hielten. Für den Gründer der neoplatonische Schule Plotinos, das Universum entsteht von der Entstehungsfähigkeit der Seele, die automatisch und ohne Berechnungen und ohne irgendeiner wirkende Energie reagiert. Die Ewigkeit ist das Leben des Verstandes und die Zeit das Leben der Seele. Die Meinungen von Plato und der Neoplatoniker über das Universum sind ganz gegenteilig mit den Meinungen der vorsokratische Philosophen Heraklit, Xenophanes, Leukipp, Demokrit u.a. und der Lehre der stoische Schulle.

Die Theorien unserer Zeit über die Entstehung und Entwicklung des universellen Kosmos kann man wie folgt zusammenfassen:

Das Standartmodell der Big Bang Theorie
Steaty State Theorie
Die inflationären Modelle der Kosmogonie
Die String- und Superstringtheorie
Die Theorie der D- und p Braner
Die M-Theorie

Auch einige der heutigen Naturwissenschaftler wie Susskind, Rees und Smolin, vertreten wie die vorsokratischen althellenischen Naturwissenschaftler Heraklit, Pythagoras und Petron die Multiuniversums – Theorie. Nach Susskind (18) es kann viele Universen geben, die nebeneinander existieren wie die Blasen in Schaum und können diese eine Megauniversum bilden. Rees (19) postuliert

viele Universen, die parallel zu einander existieren und voneinander völlig abgeschnitten sind und jeweils ihre eigene Gesetze und Konstanten besitzen. Diese Multiuniversumstheorie wird oft mit der quantentheoretischen «Viele – Welten – Interpretation» von Hugh Everett verwechselt, wo die Ujniversen nicht in ihren Grundkonstanten sich unterscheiden. Nach Smolin (20, 21) die

Universen bringen Töpchterujniversen hervor, die sich in ihren Gesetzen und

Konstanten unterscheiden. Die Töchteruniversen werden in schwarzen Löchern geboren die ein Elternuniversum erzeugt. Dabei erben sie dessen Gesetze und Konstanten aber es besteht die Möglichkeit, dass sich kleine zufällige Veränderungen abspielen. Die Töchteruniversen, die geeignete Voraussetzungen für eine solche Fortpflanzung mitbringen, sind natürlich auch diejenigen, die ihre Gesetze und Konstanten an ihre Kinder weitergeben.

Dr. Georg Chaziteodorou

Literaturverzeichnis

Chaziteodorou G. Die auf dem Kopf gestellte Logik von Morgenstern

Davlos Nr. 298, Athen, Januar 2007, S. 20561-20568

Chaziteodorou G. Die spiralförmige Feder

Das Gesetz der Gesetze der Topologie des

Universums

http://www.agonaskritis.gr (09.01.2014

http://ixnilasia.blogspot.de (28.04.2014)

http://www.alfavita.gr (10.01.2014)

Tegmark M., 100 Jahre Quantentheorie

Wheader A. Spektrum der Wissenschaft, Dosier.

Januar 2003, S. 6-14

Chaziteodorou G. Das Feuer der Götter

Davlos Nr. 290, April 2001, S. 19709-19712

Fred Adams Die fünf Zeitalter des Universums

Deutsche Taschenbuch Verlag GmbH & KG

München, Dezember 2002

Orpheus Argonautika

Vers. 52, 131-132

Passas I. Das Orphische

Verlag Helios, Athen 1984

Margenis D. Die Göttin Athena und der Äther

Davlos Nr. 229, Athen, Januar 2001,

14633-14642

Jiannakis A. Die Astronomie von Homer

Davlos Nr. 252, Athen Dezember 2002,

16453-16456

Sagan C. Unser Kosmos

München, Zürich, Droemer Knaur Verlag 1982

Chaziteodorou G. Wir sind Staub von Sternen

Davlos Nr. 308, Athen, Dezember 2007

21581-21587

Ierodiagonas G. Die Relativitätstheorie in der althellenischen

Texten

Davlos Nr. 268, Athen, April 2004,

17593-17600

Kalambalikis A. Astronomische Gegebenheiten bis 22000 v. Chr.

In den Werken Hippokrates

Davlos Nr. 262, Athen, Oktober 2003,

16527-16536

Kalambalikis A. Wissenschaft und Astronomie in Hellas 20000

Jahre v. Chr.

Davlos Nr. 254, Athen, Februar 2003,

16525-16536.

Ostrker J.,

Steinhardt P. Die Quintessenz des Universums

Spektrum der Wissenschaft, Dosier

01/2001, S. 92-98

Lawrene K. Quintessenz. The Mysterie of Missing Mass

In the Universe, New York 2004

Chaziteodorou G. Die Kampfgebiete der Armeen des Universums

Davlos Nr. 307, Athen, November 2007

21430-21438

Susskind L The Cosmic Landscape, String Theorie and the.

the Illusion of intelligent Design

New York: Little, Bown 2006

Ress M. Just Six Numbers Theorie

Werdenfeld&Nicolson, London 1999

Smolin L. Warum gibt es die Welt?

Die Evolutiojn des Kosmos

München, Beck-Verlag 1999

Smolin L. Three Roads to Quantum Gravity

London 2000

Diodoros von Sizilien Historische Bibliuothek

Verlag Georgiades, Athen 1960

Diogenes Laertis Leben der Philosophen A’ 1

Chaziteodorou G. Das Problem der Datierungen und die

historische Verdrehung der Wahrheit von den

Saboteure des Bildungs- und

Kulturministeriums Griechenlands das mit

Hellas nichts zu tun hat.

http://www.arxaiaithomi.gr (22.02.2012)

Απαγορεύεται η αντιγραφή, χωρίς την γραπτή έγκριση του συγγραφέως, ή της ΑΡΧΑΙΑΣ ΙΘΩΜΗΣ.

Και φυσικά η παρουσίαση να γίνει ακριβός όπως στο πρωτότυπο με ανυπόφορα ολογράφως του συγγραφέως και της πηγής!

http://arxaiaithomi.gr/

Μοιραστείτε το!

ΚΩΣΤΑΣ-ΤΑΥΡΟΣ

18 Δεκεμβρίου 2017 at 13:59 · Απάντηση

Καλησπέρα

Άν κατάλαβα καλά, στο άρθρο σας

http://arxaiaithomi.gr/2017/11/18/%cf%84%ce%b1-%ce%bc%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bb%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%83%cf%85%ce%bc%cf%80%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%bf%cf%83-%ce%ba%ce%bf%cf%83%ce%bc%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%b1%cf%83/

για να αναδημοσιευτεί από κάποιο άλλο ιστολόγιο, απαιτείται, όχι απλά η παράθεση της πηγής, αλλά και η άδειά σας.

Γι αυτό, κι επειδή θεωρώ πως θα είναι ανεκτίμητο δώρο για τους αναγνώστες του ιστολογίου μου
http://diodotos-k-t.blogspot.gr/
ζητώ την άδεια να το αναδημοσιεύσω (μόνο έως το σημείο που ξεκινούν τα γερμανικά φυσικά).

Περιμένω απάντησή σας
Ευχαριστώ

ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ

ΩΡΑ ΕΛΛΑΔΟΣ

Επικοινωνία εδώ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΘΕΜΑΤΩΝ

Αναζήτηση

Ενημέρωση των αναγνωστών.

Ανακοίνωση

Πού μπορεί να απευθυνθεί μια γυναίκα που πέφτει θύμα ενδοοικογενειακής βίας;

Προς ενημέρωση στους αναγνώστες. 4/8/2020

Η ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΤΑ ΜΟΝΤΕΛΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΚΟΣΜΟΥ. ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΑΜΠΑΛΑΙΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ, ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΗΜΕΡΙΝΩΝ ΚΟΣΜΟΛΟΓΩΝ ΤΗΣ ΥΦΗΛΙΟΥ.

PD Dr.-Ing. Georg Chaziteodorou Bleibergweg 114 D-40885 Ratingen Tel.+Fax: 0049 2102 32513 E-Mail: chaziteo@t-online.de

18.11.2017

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Στα τελευταιa 3 εκατομμυρια xρονια ο πλανητης Γη ειχε 30 παγετωνες.

Ο τελευταιος παγετωνας αρχισε πριν 130.00 χρονια και συνεχιζεται ακομη παρ’ ολο τις ενδιαμεσες θερμες εποχες και στις ημερες μας.

Στο διαστημα αυτο ο ανθρωπος δεν εγινε μονο ο Homo sapiens αλλα επισης και ο πιονερης του ανθρωπινου πολιτισμου.

Στο διαστημα αυτο αλλαζαν επισης μεταξυ τους, σε ρυθμο μερικων χιλιαδων χρονων, οι κρυες περιοδοι (Glaziale) με τις ενδιαμεσες θερμες περιοδους (Interglaziale).

Η επικοινωνια αυτη αποκατεσταθει επισης λογω τεκτονικων μετακινησεων πριν απο 4,5 εκατομμυρια χρονια.

Ο παγετωνας που αρχισε πριν 130.000 ετη και συνεχιζεται ακομη εχασε την ισχυ του με ομαλους ρυθμους.

Ο πρωτανθρωπος Ελληνας ζουσε μια νομαδικη ζωη, κυνηγωντας θυραματα και μαζευοντας αγριους καρπους, οσπρια και ριζες.

Ως τετοιοι προστατευαν τα κοπαδια τους απο τους διαφορους κινδυνους και εκτιζαν γυρω απο τις σπηλιες τους κυκλικα μετρινα τειχη (Οδυσσεια Ι, 181-185).

Εκτος των βοσκων προβατων αναλογα απο την διαμορφωση του εδαφους υπηρχαν και βοσκοι βοδιων και ταυρων.

Οι βοσκοι ταυρων την εποχη εκεινη ονομαζονταν στην Ελλαδα Κενταυροι.

Εξ’ αναγκης οι κυκλωπες και οι κενταυροι εγιναν αγροτες και μονιμως εγκαταστατηθεντες.

Για τους πρωτοελληνας αυτους ισχυεν το ξυπνημα των φυτων και ζωων μετα τον χειμερινο χρονο αναπαυσης, ως νεκραναστση.

Την βοηθεια αυτη την εδωσαν οι «Θεοι-Θηρευτες», αυτοι που μετα ονομασθηκαν κτηνοτροφοι, με την διδασκαλια της γλωσσας και την χρησιμοποιηση της λογικης.

Στην Θεογονια του Ησιοδου (στιχοι 142, 142b, 145) οι πρωτοι κατοικοι των οροσειρων της Ελλαδος ονομασθηκαν θεοι.

Τα εργα των εκ του ουρανου ελθοντων περιγραφονται στις σελιδες 150-153 και 211-212 της Ιλιαδος του Ομηρου.

Ο κτηνοτροφος κυκλωπας του ελληνικου χωρου, ο ζων επι των ορεων, ηταν επομενο να εγινε και ο πρωτος παρατηρητης του ουρανιου θολου.

Το γεγονος αυτο σκοπημως αγνοηται απο τα σαθρα και διαβρωμενα υπουργεια παιδειας και πολιτισμου, του πραγματι «κρατιδιου» της Ρωμιοσυνης (24).

Στα ως ανω αθροιζονται και οι παρατηρησεις του νεοπλατονικου Προκλου, σχετικα με τον πλατωνικο διαλογο Τιμαιος (ΙΙΙ, 168, Κεφαλαιο 8):

«Ο Τιμαιος ηταν Πυθαγορειος και ως εκ τουτου ακολουθουσε τις αρχες του Πυθαγορα.

Τις αρχες αυτες τις παρελαβε ο Πυθαγορας απο τους Ορφικους.

Ολα αυτα τα διδασκεν ο Ορφεας στην μυστικη του διδασκαλια.

Ο Πυθαγορας τα πληροφορηθηκε οταν αυτος

μυηθηκε στην Λιβηθρα της Θρακης απο την μητερα του Ορφεα Καλλιοπη (Μουσα για την Παιδεια) στην ορφικη διδασκαλια.

Αυτο το δηλωνει και ο ιδιος ο Πυθαγορας στον αγιο λογο του» .

Μεταξυ αυτων και των προσωκρατικων φιλοσοφων ελαβαν χωρα μεγαλες φυσικες καταστροφες.

Ο Τροπικος του Καβουρα βρισκεται στο υψος της εκπληκτικης 23,24 βαθμους, ο Τροπικος του Αιγοκερου στους -23, 24 βαθμους και ο Νοτιος Πολικος στους -66,33 βαθμους.

Τα αναφερωμενα στο απωτερο παρελθον των Ελληνων, δεν ανταποκρινονται χρονολογικα στην πραγματικοτητα.

Κατα τον Διοδωρο τον Σικελιωτη (80-20 π.Χ.) ομως ειναι το διαστημα αυτο 23.000 χρονια (22).

Απο τα στοιχεια που δινει ο Αιγυπτιος ιερεας Μανεθων προκυπτει:

Ηφαιστος Νειλου 49.219 π.Χ. (Διογενης Λαερτιος)

Ηλιος 23.300 π.Χ. (Διοδωρος ο Σικελιωτης)

Οσιος – Ισις περιπου το 10.400 π.Χ. ‘η μετα το

23.400 π.Χ. (Διοδωρος ο Σικελιωτης)

ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΛΟΓΟΥ

Στον συμπαντα Κοσμο ομως κυριαρχουν οι χαοτικες και κλασματομεταμορφωτικες καταστασεις.

Αυτες βασιζονται σε μεταμορφωτικους νομους.

Τα Fractals αποτελουνται απο απειρως επαναλαμβανομενα και απειρως μεγαλα και μικρα σχηματα.

Ο Ηρακλειτος βλεπει τον συμπαντα Κοσμο σαν μια μηχανη λαναρισματος μαλλιου ‘η σαν ενα πιεστηριο μαλλιου.

Μετα το κουρεμα απο τα προβατα το μαλλι επεξεργαζεται πρωτα με μια χτενα εως οτου λαβει αυτο την μορφη μιας μαλλινης μπαλας.

Το υπολοιπο του μαλλιου μετφερεται σε ενα πιεστηριο και επεξεργαζεται εως οτου λαβει αυτο την μορφη ενος πιληματος.

Ο ελικοειδης κοχλιας του γναφειου περιστρεφεται γυρω απο τον αξονα του και ταυτοχρονα κινειται στην κατευθυνση αυτου.

Η διαδρομη του κοχλια του γναφειου ειναι ευθεια και λοξη, δηλαδη ελικοειδης.

Με τον τροπο αυτο περιγραφει ο Ηρακλειτος την κοχλειοδην, ελικοειδην, σπειροειδην κινηση του συμπαντος κοσμου.

Στην πραγματικοτητα ομως δεν προκειται για σφαιροειδη σωματα και αυτα δεν μπορουν να συγκριθουν με κανενα γνωστο αντικειμενο.

Ο ανθρωπινος εγκεφαλος εως σημερα δεν κατεχει τον καταλληλο μηχανισμο κατανοησης για να φθαση κοντα στα στοιχειωδη τεμαχιδια.

Σχετικα με την ολοτητα της Τοπολογιας του συμπαντος Κοσμου εχουν ιδιαιτερο ενδιαφερον τα νοητικα παιχνιδια ορισμενων προσωκρατικων αρχαιων Ελληνων φιλοσοφων.

Μια τετοια φυσικη μεχρι σημερα ειναι ανυπαρκτη.

Τα ειδη των αποσματικων δομων του συμπαντος δεν μπορουν απο την φυση των πραγματων να ειναι ομογενη και ισοτοπα.

Ολα τα ειδη των γαλακτικων συστηματων εντος του συμπαντος μας διαχωριζονται ως εξης…

(1 ετος φωτος 9.461.000.000.000 χιλιομετρα):

Σφαιρικους Νανογαλαξιες

Σπειροειδεις Νανογαλαξιες

Σπειροειδεις Γαλαξιες οπως ο δικος μας (Διαμετρος 100.000 ετη φωτος)

Τοπικες ομαδες Γαλαξιων (Διαμετρος 1 εκατομμυριο ετη φωτος)

Σμηνος Γαλαξιων (Διαμετρος 10 εκατομμυρια ετη φωτος)

Υπερσμηνος Γαλαξιων (Διαμετρος 100 εκατομμυρια ετη φωτος)

Γιγαντιες ομαδες Γαλαξιων (Διαμετρος 1.000 εκατομμυρια ετη φωτος)

Γιατι π.χ. υπαρχουν τεσσερες φυσικες δυναμεις και οχι πεντε ‘η ισως μονο μια;

Στο συμπαν μας αγωνιζονται μεταξυ τους και χωρις τελικους νικητες αστροφυσικα στρατευματα τα οποια κατευθυνονται απο τις εξης στρατηγικες δυναμεις:

Βαρυτητα.

Ηλεκτρομαγνητικη δυναμη, Ασθενης- και Ισχυρα πυρηνικη δυναμη, Εντροπια και Θερμοδυναμικη (17).

Οι ως ανω δυναμεις της φυσεως. Εαν υπαρχουν, περιεχουν μονο αριθμους και συμβολα της Θεσεως και Αντιθεσεως της Διαλεκτικης.

Η Φυση, ως Φυση-Λογος, δημιουργει και αναγνωριζει συσχετισεις, υποδομες και δικτυα που μεταξυ των συνδεονται με αριθμους και συμβολα.

Αυτο που στο συμπαν φαινεται ως τελειωμενο μπορει να κρυβη μεσα του το Χαος και αυτο μπορει να ειναι μετρησιμο.

Ο Νομος των Νομων του συμπατικου Κοσμου (2) φαινεται να ειναι το…

«σπειροειδες ελατηριο», δηλαδη η «ανελισσομενη ελιξ».