Το θαύμα της ζωής!
Επιστήμη και θεωρίες συνεχίζουν να θολώνουν ποια είναι η αλήθεια για αρχή τη ζωής στη Γη και αυτό συμβαίνει, διότι υπάρχουν επιστήμονες πληρωμένοι και μη, δογματικοί από τις θρησκείες.
Βέβαια υπάρχουν και ελάχιστες εξαιρέσεις επιστημόνων που τιμούν την επιστήμη.
Διαχρονικά ο μεγαλύτερος εχθρός της επιστήμης ήταν η θρησκείες και ο μεγαλύτερος εχθρός των θρησκειών ήταν και είναι η επιστήμη.
Η θρησκεία πουλά υποσχέσεις και αέρα κοπανιστό και η επιστήμη αποδείξεις!
Εδώ είναι και η εχθρότητα, διότι η επιστήμη με τις αποδείξεις έβγαζε και βγάζει ψεύτρα την θρησκεία.
Για αυτό η θρησκείες οδηγούνται σε παν-θρησκεία, αγκαλιάζοντας σφικτά την παγκοσμιοποίηση.
Ο θάνατος των θρησκειών είναι κοντά και ζητούν οξυγόνο από τους κοσμοκράτορες δολοφόνους των λαών, που η θρησκείες δημιούργησαν και ευλογούσαν!
Η επιστήμη και ιδικά η βιολογία απέδειξε τα τεράστια ψέματα των θρησκειών περί δημιουργίας της γης και των όντων επάνω στην γη από κάποιον θεό που δεν είδαμε ποτέ, δεν μας άκουσε ποτέ, δεν έκανε τίποτα που να δηλώνει την ύπαρξή του ποτέ και ιδιαίτερα σε ότι μας αφορά τον άνθρωπο!
Μας λένε ότι ο θεός έκοψε ένα κομμάτι από τον άντρα και έφτιαξε την γυναίκα και η βιολογία μας λέει με αποδείξεις, ότι ο άντρας και η γυναίκα έχουν τον ίδιο αριθμό χρωμοσωμάτων, 23 ο άντρας, 23 η γυναίκα!
Και το θηλυκό θηλαστικό από ερμαφρόδιτο που υπήρχε πρώτα από το μετέπιπτα αρσενικό!
Πάει το ψέμα από το πλευρό του άντρα!
Επίσης η διαδρομή της δημιουργίας των θηλαστικών είναι μια προεργασία συμπαντική σε ότι αφορά την γη, που κρατά πάνω από ενάμιση δισεκατομμύριο χρόνια και σαν ανθρώπινο ον, μια προεργασία περίπου 65 εκατομμύρια χρόνια!
Από τύχη υπάρχει ο άνθρωπος και λόγο της αφυΐας και της προσαρμογής που κουβαλούσε στο DNA του, γλύτωσε από τον εξαφανισμό, που δεν γλίτωσαν οι δεινόσαυροι!
Σας έχω πολλά στοιχεία περί αυτού παρακάτω.
Όμως διαβάζοντας τον καταπληκτικό συγγραφέα για την απλή ερμηνεία των λεγομένων του περί της δημιουργίας ζωής επάνω στην γη αλλά και στο σύμπαν, αναγκάστηκα να προστρέξω και σε άλλους επιστήμονες για να κάνω διασταύρωση στα όσα συγκλονίστηκα διάβαζα από τον επιστήμονα (Τζόν Γκρίμπιν John Gribbin)!
Διαβάζοντας την διαδρομή του σημερινού ανθρώπου από την κυτταρίνη που υπάρχει στο διάστημα, στο μονοκύτταρο βακτήριο, στο πολυκύτταρο βακτήριο, στο μόριο, στην μετεξέλιξη του σε αναπαραγωγικό πολλαπλασιαζόμενο μόριο, που γέννησε το θηλυκό και το αρσενικό θηλαστικό, τρελάθηκα, το διάβαζα και το ξαναδιάβαζα και αυτό, διότι τα ψέματα της λεγόμενης θρησκείας είναι φρικιαστικά τεράστια!
Το κύτταρο είναι ο βασικός παράγοντας της ζωής.
Και ιδικά στην ανάλυση του ο επιστήμονας που αναφέρετε στις διάφορες διαδικασίες και μορφές που διήλθε το ανθρώπινο είδος να είναι καταγεγραμμένο στο DNA του θηλαστικού «άνθρωπος», και να αναπαριστάτε σταδιακά όλη η διαδικασία μέσα στον σημερινό αμνιακό σάκο, από το μόριο και το σπερματοζωάριο μέχρι να βγει στον αέρα έξω από την μήτρα!
Σας έχω το βίντεο που δείχνει ακριβώς όλα τα στάδια του ανθρώπου τα τελευταία 65 εκατομμύρια χρόνια!
https://www.youtube.com/watch?v=NAyYNImS0Qk
Είναι συγκλονιστικό να παρακολουθείς ένα τέτοιο γεγονός!
Οι πρόγονοί μας ζούσαν μέσα στο νερό, τα άκρα τους από πτερύγια έγιναν πόδια χέρια και βγήκαν στην στεριά.
Και αυτή η διαδικασία μετατροπής την παρακολουθούμε με την μελέτη του εμβρύου που δείχνει καθαρά ότι κάθε ανθρώπινο ον που αναπτύσσετε μέσα στην μήτρα, περνά από τα διαδοχικά στάδια του ψαριού, του ερπετού, και του κατώτερου θηλαστικού, πριν υιοθετήσει τα τυπικά χαρακτηριστικά του σημερινού ανθρώπου!
Πάει και αυτό το ψέμα, που ο θεός σε 7 ημέρες έφτιανε την γη και τον άνθρωπο!
Αυτή η ενδομήτρια ανακεφαλαίωση είναι συνέπεια του γεγονότος ότι οι πρόγονοί μας είχαν κάποτε όλες αυτές τις μορφές, που η κάθε μια ξεπήδησε από ένα αυγό!
Που κατά την βελτίωση του άλλοτε ήταν σωστό και άλλοτε τέρας, μέχρι να πάρει την μορφή που ήταν σχεδιασμένη στο DNA και να προκύψουν και οι κατάλληλες κλιματολογικές συνθήκες για να βελτιωθεί και ολοκληρωθεί!
Γιατί για να επιβιώσει, έπρεπε μαζί του να υπάρχουν και άλλα όντα, τα δέντρα, τα φυτά, για καταναλώνουν το βλαβερό διοξείδιο του άνθρακα και να παράγουν οξυγόνο, ο άνθρωπος το οξυγόνο το έπαιρνε και παίρνει από τις τροφές και τα ζώα που κατανάλωναν φυτά και που συντελείτε η φωτοσύνθεση που γεννά την χλωροφύλλη, ο άνθρωπος την επιβίωση του την οφείλει και στα δυο όντα τα δέντρα φυτά και μετά στα ζώα που καταναλώνουν την χλωροφύλλη.
Αυτό το κατάφερε μέσα σε εκατομμύρια χρόνια, μόλις αποκαταστάθηκε στην γη το οξυγόνο και κατάφερε να βγει από το νερό και να αναπνέει οξυγόνο!
Ο Επιστήμονας στα πολύ καλά επιστημονικά άρθρα του, μεταφέρει συγκλονιστικές αποδείξεις, που ανατρέπει από τις ρίζες τα τεράστια ψέματα των εξουσιομανών και των θρησκειών!
Εγώ εδώ δεν θα μπορούσα να σας μεταφέρω, ακόμα και αν έκανα αντιγραφεί των χιλιάδων σελίδων από τα βιβλία του, ή άλλων επιστημόνων την πραγματικότητα, άλλωστε δεν μπορώ.
Η επιστήμη έχει πλήρες αποδείξεις, ότι τα υπάρχων όντα στην γη και ιδικά ο άνθρωπος είναι υλικά που υπήρχαν μόνο στο σύμπαν και οι διεργασίες που υπήρξαν, με πολλά σκαμπανεβάσματα για το τελικό αποτέλεσμα που επάνω στην γη είναι καπρίτσιο, του σύμπαντος η τυχαίο αποτέλεσμα, το οποίο διήρκησε πάνω από ενάμισι δισεκατομμύριο χρόνια!
Εδώ θέλω να πω ότι δεν έχω τίποτα με τους πιστούς κάθε θρησκείας, έχω όμως με τις θρησκείες, τα έχω με τις θρησκείες που εκμεταλλεύτηκε ο άνθρωπος τον άνθρωπο, έχω απορία πως ο άνθρωπος το ποιο νοήμων ον επάνω στην γη, εμπιστεύτηκε και εμπιστεύεται τόσο σοβαρά θέματα, χωρίς να το ερευνά, απλά γιατί το πίστευαν οι προηγούμενοι, πρέπει και εγώ τυφλά να πιστεύω και να λέγομαι ελεύθερο και ανεξάρτητο άτομο;;;
Είναι τελείως τρελό να πιστεύουν σήμερα, ότι ο θεός έφτιαχνε δισεκατομμύρια χρόνια συμπαντική σούπα με διάφορα χημικά στοιχεία για να φτιάξη σε μια εβδομάδα την γη και τον άνθρωπο, αφού σαν θεός υποτίθεται ότι κουνώντας το δακτυλάκι του φτιάχνει στην στιγμή ότι θέλει????????
Η πίστη είναι η ψυχή του ανθρώπου, αρκεί αυτό που πιστεύει να είναι αποδείξιμο επιστημονικά και αληθινό.
Όχι με λόγια του αέρα ότι κάποτε, κάποιος, ή κάποιοι είπαν, έκαναν κάτι τόσο μεγαλειώδες, χωρίς να αφήσουν κανένα, μα κανένα στοιχείο, καμία απόδειξη, αντισταθμίζοντας τα ψέματα, με το πίστευε και μη ερεύνα, ή άπιστε Θωμά και άλλες βλακείες που ποντάριζαν στην άγνοια και το φόβο, που μετά από επανωτές φυσικές και μη καταστροφές επάνω στην γη, άρχιζαν ξανά από το μηδέν, αφού χάθηκαν ότι στοιχεία υπήρχαν από τους προ – προγόνους μας!
Ξέρετε το ρητό που λέει, ο δολοφόνος ξανά γυρνά στον τόπο του εγκλήματος;
Αυτό κάνει σήμερα ο άνθρωπος από ένστικτο, υπάρχει μέσα στο DNA του, κάνει προσπάθειες να πάει να μάθει για τις ρίζες του, αν είναι μόνο αυτός σε αυτό το υπέροχο και ατελείωτο μυστήριο που λέγετε σύμπαν;;;
Χοντρικά σας μεταφέρω τα βασικά, όποιος όμως θέλει την αλήθεια και δεν έχει δογματικές ή άλλες παρωπίδες, ψάχνει διαβάζει, διασταυρώνει.
Ένα καλό βιβλίο σαν αρχή παρότι εγγράφτηκε σχεδόν 40 χρόνια πριν, είναι η Γένεση του (Τζόν Γκρίμπιν John Gribbin) και το θεωρώ καλό, διότι είναι προσεκτική η ανάλυσή του χωρίς κενά και μεγάλες απορίες, για να φαντάζουν φανταστικά ή ψέματα, αν και σήμερα όλα αυτά που έγραψε επαληθεύτηκαν απόλυτα και από νέους επιστήμονες!
Καλό διάβασμα με ανοικτό το μυαλό για να ζήσης τις συγκλονιστικές πληροφορίες για σένα και την ζωή επάνω στην γη!
ΠΛΑΤΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ
Νέα στοιχεία σχετικά με την προέλευση της ζωής στη Γη ξεπροβάλουν από εργασίες επιστημόνων
Egno Editorial
Στην αρχή, υπήρχαν οι απλές χημικές ουσίες και παρήγαγαν αμινοξέα τα οποία τελικά έγιναν πρωτεΐνες απαραίτητες για τη δημιουργία απλών κυττάρων και τα απλά κύτταρα έγιναν τα φυτά και τα ζώα.
Πρόσφατη έρευνα αποκαλύπτει πώς η αρχέγονη σούπα δημιούργησε τους δομικούς λίθους των αμινοξέων και υπάρχει ευρεία επιστημονική συναίνεση σχετικά με την εξέλιξη από το πρώτο κύτταρο στα φυτά και ζώα.
Αλλά είναι ακόμα ένα μυστήριο το πώς οι δομικοί λίθοι συναρμολογήθηκαν για πρώτη φορά σε πρωτεΐνες που διαμόρφωσαν τη μηχανική όλων των κυττάρων.
Τώρα, δύο επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας-οι Richard Wolfenden (PhD) και Charles Carter ( PhD)-φώτισαν εκ νέου τη μετάβαση από τα δομικά στοιχεία στη ζωή, πριν από περίπου 4 δισεκατομμύρια χρόνια.
Τα ευρήματά τους, που δημοσιεύθηκαν σε εργασίες στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών (PNAS-από Proceedings of the National Academy of Sciences), αντιτάσσονται στη προβληματική θεωρία «κόσμος RNA», η οποία προϋποθέτει ότι το RNA-το μόριο που διαδραματίζει σήμερα ρόλο στην κωδικοποίηση, τη ρύθμιση και την έκφραση των γονιδίων-αναδύθηκε από την αρχέγονη σούπα των αμινοξέων και των κοσμικών χημικών για να οδηγήσει πρώτα στις βραχείες πρωτεΐνες, που ονομάζονται πεπτίδια και στη συνέχεια στους μονοκύτταρους οργανισμούς.
«Η εργασία μας δείχνει ότι η στενή σχέση μεταξύ των φυσικών ιδιοτήτων των αμινοξέων, του γενετικού κώδικα και της αναδίπλωσης της πρωτεΐνης, ήταν πιθανό ουσιαστική από την αρχή, πολύ πριν τα μεγάλα, πολύπλοκα μόρια εμφανιστούν στην σκηνή», δήλωσε ο Carter, καθηγητής βιοχημείας και βιοφυσικής στη σχολή της ιατρικής του UNC.
«Αυτή η στενή αλληλεπίδραση ήταν πιθανό ο παράγοντας κλειδί για την εξέλιξη από τους δομικούς λίθους στους οργανισμούς».
Το εύρημα αυτό προσθέτει ένα νέο στάδιο στην ιστορία του πώς εξελίχτηκε η ζωή, πριν από δισεκατομμύρια χρόνια.
LUCA είναι το όνομά του: Η επιστημονική κοινότητα αναγνωρίζει ότι 3,6 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, υπήρξε ο τελευταίος παγκόσμιος κοινός πρόγονο, σύντομα LUCA (από τα αρχικά της φράσης: last universal common ancestor), όλων των έμβιων όντων σήμερα στη Γη.
Πιθανώς ήταν ένας μονοκύτταρος οργανισμός. Είχε μερικές εκατοντάδες γονίδια.
Είχε ήδη πλήρη προσχέδια για την αντιγραφή του DNA, την πρωτεϊνική σύνθεση και τη μεταγραφή του RNA.
Είχε όλα τα βασικά συστατικά-όπως τα λιπίδια-που έχουν οι σύγχρονοι οργανισμοί.
Από την πορεία προόδου του LUCA, είναι σχετικά εύκολο να δούμε πώς εξελίχθηκε η ζωή όπως την ξέρουμε.
Πριν από 3,6 δισεκατομμύρια χρόνια, ωστόσο, δεν υπάρχουν ισχυρά στοιχεία για το πώς προέκυψε ο LUCA από το καζάνι των χημικών που έβραζαν, το οποίο σχηματίστηκε στη Γη μετά από τη δημιουργία του πλανήτη, πριν από περίπου 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια.
Αυτές οι χημικές ουσίες αντέδρασαν για να σχηματίσουν αμινοξέα, τα οποία παραμένουν οι δομικοί λίθοι των πρωτεϊνών στα κύτταρά μας, σήμερα.
«Ξέρουμε πολλά για τον LUCA και αρχίζουμε να μαθαίνουμε για τη χημεία που παρήχθησαν δομικοί λίθοι, όπως τα αμινοξέα, αλλά μεταξύ των δύο υπάρχει μια έρημος γνώσης», δήλωσε ο Carter.
«Δεν γνωρίζουμε ακόμη πώς να την εξερευνήσουμε».
Η έρευνα του UNC αντιπροσωπεύει μια προφυλακή σε αυτή την έρημο.
«Ο Dr. Wolfenden εξακρίβωσε τις φυσικές ιδιότητες είκοσι αμινοξέων και βρήκαμε ένα σύνδεσμο μεταξύ αυτών των ιδιοτήτων και του γενετικού κώδικα», είπε ο Carter.
«Αυτός ο σύνδεσμος μας υποδηλώνει ότι υπήρξε ένας δεύτερος, προϋπάρχων κώδικας που κατέστησε δυνατές τις αλληλεπιδράσεις πεπτιδίου-RNA, απαραίτητες για να ξεκινήσει μια διαδικασία επιλογής που μπορούμε να φανταζόμαστε να δημιουργεί την πρώτη ζωή στη Γη».
Έτσι, είπε ο Carter, το RNA δεν έπρεπε να εφεύρει τον εαυτό του από την αρχέγονη σούπα.
Αντί αυτού, ακόμη και πριν υπάρξουν κύτταρα, φαίνεται πιο πιθανό ότι υπήρχαν αλληλεπιδράσεις μεταξύ των αμινοξέων και τα νουκλεοτιδίων που οδήγησαν στη συν-δημιουργία των πρωτεϊνών και του RNA.
Από την απλότητα στην πολυπλοκότητα:
Οι πρωτεΐνες πρέπει να διπλώνουν με συγκεκριμένους τρόπους για να λειτουργήσουν κατάλληλα.
Η πρώτη εργασία στα PNAS, με επικεφαλής τον Wolfenden, δείχνει ότι τόσο οι πολικότητες των είκοσι αμινοξέων, όσο και τα μεγέθη τους βοηθούν για να εξηγηθεί η πολύπλοκη διαδικασία της αναδίπλωσης των πρωτεϊνών, όταν η ίδια αλυσίδα των συνδεδεμένων αμινοξέων διαμορφώνει τον εαυτό της για να σχηματίσει μια ειδική τρισδιάστατη δομή που έχει μια συγκεκριμένη βιολογική λειτουργία.
«Τα πειράματά μας δείχνουν πώς οι πολικότητες των αμινοξέων αλλάζουν σταθερά σε ένα ευρύ φάσμα θερμοκρασιών με τρόπους που δεν θα διαταράξουν τις βασικές σχέσεις μεταξύ γενετικής κωδικοποίησης και αναδίπλωσης των πρωτεϊνών», είπε ο Wolfenden. Αυτό ήταν σημαντικό να πιστοποιηθεί, επειδή όταν η ζωή σχηματίστηκε για πρώτη φορά στη Γη, οι θερμοκρασίες ήταν υψηλές, ίσως πολύ θερμότερες από ότι είναι τώρα ή όταν διαμορφώθηκαν τα πρώτα φυτά και τα ζώα.
Μια σειρά βιοχημικών πειραμάτων με αμινοξέα που διεξήχθησαν στο εργαστήριο του Wolfenden, έδειξαν ότι δύο ιδιότητες-τα μεγέθη καθώς και οι πολικότητες των αμινοξέων-ήταν αναγκαίες και επαρκείς για να εξηγήσουν πώς τα αμινοξέα συμπεριφέρθηκαν σε αναδιπλωμένες πρωτεΐνες και ότι αυτές οι σχέσεις, επίσης, πραγματοποιήθηκαν στις υψηλότερες θερμοκρασίες της Γης 4 δισεκατομμύρια χρόνια πριν.
Η δεύτερη εργασία που δημοσιεύθηκε στα PNAS, με επικεφαλής τον Carter, μελετά πώς ένζυμα που ονομάζονται αμινοακυλο-tRNA συνθετάσες αναγνώρισαν μεταφορικό ριβονουκλεϊκό οξύ, ή tRNA.
Αυτά τα ένζυμα μεταφράζουν το γενετικό κώδικα.
«Σκεφτείτε το tRNA ως προσαρμογέα», είπε ο Carter.
«Το ένα άκρο του προσαρμογέα φέρει ένα συγκεκριμένο αμινοξύ.
Το άλλο άκρο διαβάζει το γενετικό προσχέδιο για αυτό το αμινοξύ στον αγγελιοφόρο-RNA.
Κάθε συνθετάση ταιριάζει με ένα από τα είκοσι αμινοξέα με το δικό του προσαρμογέα, έτσι ώστε το γενετικό σχεδιάγραμμα στον αγγελιαφόρο-RNA να κάνει κάθε φορά πιστά τη σωστή πρωτεΐνη».
Η ανάλυση του Carter δείχνει ότι οι δύο διαφορετικές άκρες του, σχήματος L, μορίου tRNA περιείχαν ανεξάρτητους κώδικες ή κανόνες που καθορίζουν ποια από τα αμινοξέα να επιλεγούν.
Το τέλος του tRNA που έφερε το αμινοξύ ταξινόμησε τα συγκεκριμένα αμινοξέα ανάλογα με το μέγεθος.
Το άλλο άκρο του, σχήματος L, μορίου tRNA ονομάζεται αντικωδικόνιο tRNA.
Διαβάζει κωδικόνια, τα οποία είναι αλληλουχίες από τρία νουκλεοτίδια του RNA, σε γενετικά μηνύματα που επιλέγουν αμινοξέα αν με άλογα με την πολικότητα.
Τα ευρήματα των Wolfenden και Carter σημαίνουν ότι οι σχέσεις μεταξύ των tRNA και των φυσικών ιδιοτήτων των αμινοξέων-τα μεγέθη και οι πολικότητες-ήταν ζωτικής σημασίας κατά τη διάρκεια της αρχέγονης εποχής της Γης.
Υπό το φως των προηγούμενων εργασιών του Carter με πολύ μικρούς ενεργούς πυρήνες από συνθετάσες tRNA που ονομάζονται Urzymes (θεωρούνται αξιόπιστα μοντέλα προγονικών ενζύμων), τώρα φαίνεται πιθανό ότι η επιλογή με το μέγεθος προηγήθηκε από την επιλογή σύμφωνα με την πολικότητα.
Αυτό διατεταγμένη επιλογή σημαίνει ότι οι πρώτες πρωτεΐνες δεν διπλώθηκαν απαραίτητα σε μοναδικά σχήματα και ότι το μοναδικές δομές τους εξελίχθηκαν αργότερα.
Ο Carter είπε:
«Η μετάφραση του γενετικού κώδικα είναι ο σύνδεσμος που συνδέει την προ-βιοτική χημεία με τη βιολογία».
Αυτός και ο Wolfenden πιστεύουν ότι το ενδιάμεσο στάδιο της γενετικής κωδικοποίησης μπορεί να βοηθήσει στην επίλυση δύο παράδοξων: πώς η πολυπλοκότητα προέκυψε από την απλότητα και πώς η ζωή διαχώρισε την εργασία μεταξύ των δύο πολύ διαφορετικών ειδών πολυμερών: τις πρωτεΐνες και τα νουκλεϊκά οξέα.
«Το γεγονός ότι η γενετική κωδικοποίηση αναπτύχθηκε σε δύο διαδοχικές φάσεις-η πρώτη από τις οποίες ήταν σχετικά απλή-μπορεί να είναι ένας λόγος για τον οποίο η ζωή ήταν σε θέση να προκύψει, ενώ η Γη ήταν ακόμα αρκετά νέα», σημείωσε ο Wolfenden.
Ένας προηγούμενος κώδικας, που επέτρεψε τα πρώιμα κωδικοποιημένα πεπτίδια να δεσμεύουν το RNA, μπορεί να εφοδίασε με ένα αποφασιστικό επιλεκτικό πλεονέκτημα.
Και αυτό το πρωταρχικό σύστημα θα μπορούσε στη συνέχεια να υποβληθεί μια φυσική διαδικασία επιλογής, δίνοντας το έναυσμα για μια νέα και πιο βιολογική μορφή της εξέλιξης.
«Η συνεργασία μεταξύ RNA και πεπτίδια ήταν πιθανότερο αναγκαία για την αυθόρμητη ανάδυση της πολυπλοκότητας», πρόσθεσε ο Carter. «Κατά την άποψή μας, ήταν ένας κόσμος πεπτίδιου-RNA, όχι ένας κόσμος RNA μόνο».
Και άλλη άποψη για το ίδιο θέμα.
Να πώς ξεκίνησε η ζωή στη Γη
Επιστήμονες κατάφεραν να αναδημιουργήσουν τμήμα του RΝΑ, του πρώτου μορίου της ζωής
Βρετανοί επιστήμονες κατάφεραν να αναδημιουργήσουν στο εργαστήριο τα συστατικά από τα οποία αποτελείται το RΝΑ- το πρώτο μόριο της ζωής, όπως πιστεύουν πολλοί επιστήμονες
Από όλα τα επιστημονικά μυστήρια αυτό είναι πιθανότατα το μεγαλύτερο: Πώς ξεκίνησε η ζωή στη Γη;
Στο προαιώνιο αυτό ερώτημα πιστεύουν ότι δίνουν τώρα μια απάντηση ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ.
Ο Τζον Σάδερλαντ και οι συνεργάτες του διεξήγαγαν ένα πείραμα με το οποίο απέδειξαν πώς σχηματίστηκαν τα πρώτα μόρια που ήταν ικανά να πολλαπλασιαστούν πριν από περίπου 4 δισεκατομμύρια χρόνια, όταν η Γη ήταν σαν όλους τους άλλους, αφιλόξενους για τη ζωή, πλανήτες.
………………………………
Α)
Η ζωή στη Γη μπορεί να εμφανίστηκε μέχρι και πριν από 4,4 δισεκατομμύρια χρόνια, πολλά εκατομμύρια χρόνια νωρίτερα απ’ όσο πίστευαν μέχρι σήμερα οι επιστήμονες, σύμφωνα με νέα μελέτη.
life1Οι επιστήμονες πίστευαν ότι καμία μορφή ζωής δεν επέζησε από την περίοδο, διάρκειας εκατό εκατομμυρίων ετών, κατά την οποία η τότε νεαρή Γη χτυπήθηκε από μετεωρίτες που δημιούργησαν κρατήρες στο μέγεθος της Γαλλίας και της Ταϊλάνδης.
Περίπου 200 εκατομμύρια δισεκατομμύρια τόνοι διαστημικού υλικού χτύπησαν συνολικά τον πλανήτη.
Η θερμότητα από αυτό το ανελέητο σφυροκόπημα ήταν τόσο έντονη που προκάλεσε το λιώσιμο της επιφάνειας της Γης, καθιστώντας τη μη κατοικήσιμη ακόμη και για μορφές ζωής ανθεκτικές στη θερμότητα.
Αυτή τουλάχιστον είναι η επικρατούσα θεωρία, που ενισχύεται από το γεγονός ότι τα πρώτα δείγματα ζωής χρονολογούνται λίγο μετά από αυτή την περίοδο, κατά προσέγγιση πριν από 3,9 δισεκατομμύρια χρόνια.
Τα διάφορα απολιθώματα αποκαλύπτουν μικροσκοπικές μορφές ζωής ηλικίας 3,5 δισεκατομμυρίων ετών, ενώ γεωχημικά στοιχεία υποδηλώνουν ακόμη πιο πρωτόγονους οργανισμούς, ηλικίας 300.000 εκατομμυρίων νωρίτερα από τους πρώτους.
Ο Στίβεν Μόζις και ο Όλεγκ Αμπράμοφ, από το πανεπιστήμιο του Κολοράντο πιστεύουν ότι η Γη δεν ήταν τελικά αυτή η «κόλαση του Δάντη», όπως παρομοιάζεται από τους επιστήμονες.
Πολλές μορφές ζωής ενδέχεται να έζησαν νωρίτερα από τον βομβαρδισμό του πλανήτη και μάλιστα να επέζησαν στις δύσκολες συνθήκες, σύμφωνα με τη μελέτη τους που δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature.
Με τη χρήση αριθμητικών μοντέλων της προκληθείσας θερμότητας στην επιφάνεια της Γης, οι δύο επιστήμονες δείχνουν ότι το ποσοστό της αποστειρωμένης επιφάνειας δεν ξεπέρασε το 37% σε καμία στιγμή, και ότι μόνο στο 10% της επιφάνειας η θερμοκρασία ξεπέρασε τους 500 βαθμούς Κελσίου.
Η θερμοκρασία αυτή είναι πολύ υψηλή, αλλά μεγάλο μέρος της Γης ήταν αρκετά ψυχρή, κατάλληλη για διάφορες οικογένειες μικροβίων. Επιπλέον, κάποια μικρόβια θα μπορούσαν να ζήσουν αρκετά χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια της Γης, όπως συμβαίνει με πολλές από τις απλές μορφές ζωής που γνωρίζουμε σήμερα.
«Η ανάλυση μας δείχνει ότι δεν υπάρχει κάποια κατάσταση κατά την οποία η κατοικήσιμη ζώνη της Γης να ήταν αποστειρωμένη στο σύνολο της», επεσήμανε ο Μόζις.
«Όλα τα απαραίτητα κριτήρια για την ύπαρξη ζωής, το νερό, οι πηγές ενέργειας όπως το ηλιακό φως και τα χημικά στοιχεία από μετεωρίτες ή την ίδια τη Γη, ήταν παρόντα τουλάχιστον εδώ και 4,38 δισεκατομμύρια χρόνια», εξήγησε ο ίδιος.
«Η παλαιότητα της ζωής στη Γη, δεν αποκλείεται να είναι πολύ κοντά στην ηλικία της»
Έρευνα που δημοσιεύτηκε την περασμένη εβδομάδα δείχνει το πώς μια σειρά χημικών αντιδράσεων στη νεαρή Γη, θα μπορούσε να παράγει RNA, τον «ξάδελφο» του DNA που είναι το αποτύπωμα της ζωής.
Σχολιάζοντας τις νέες μελέτες, η Λιν Ρόθτσαϊλντ, του Ερευνητικού Κέντρου Άμις της NASA, επεσήμανε ότι δείχνουν με πειστικό τρόπο τον τρόπο που η ζωή μπορεί να δημιουργήθηκε νωρίτερα.
«Επιπλέον, προκαλεί την πιθανότητα να δημιουργήθηκε μια φορά η ζωή στη Γη και ότι ο πλανήτης κατοικείται αδιάκοπα έκτοτε».
Ο Μόζις τάσσεται λιγότερο υπέρ της άποψης ότι τα πάντα στη σφαίρα της βιολογίας προέρχονται από ένα «κοινό παγκόσμιο πρόγονο». «Θα μπορούσαν να είναι μία κοινότητα ταυτόχρονα αναπτυσσόμενων πρώτο-οργανισμών που δημιούργησαν πληθυσμούς», αναφέρει.
Β)
Εισαγωγή
Η ιστορία της καταγωγής και εξέλιξης του ανθρώπινου γένους είναι γραμμένη στα απολιθωμένα απομεινάρια, που συνεχώς ανακαλύπτονται από τους ερευνητές ανθρωπολόγους σε διάφορα μέρη της γης.
Κάθε νέο απολίθωμα προσθέτει και μια νέα άγνωστη σελίδα μέχρι σήμερα ή συμπληρώνει τα κενά μιας άλλης σελίδας από την ιστορία της καταγωγής και εξέλιξης, που δεν είχε φωτιστεί πλήρως με τα μέχρι πρότινος ευρήματα.
Χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα του κρανίου του Toumai, που έζησε πριν 6-7 εκατ. χρόνια πριν και θεωρείται ο πιο μακρινός πρόγονος του ανθρώπου ή Homo floresiensis, που έζησε στην Ινδονησία.
Τα δύο ευρήματα βρέθηκαν πρόσφατα και εμπλούτισαν τις γνώσεις μας για την εξέλιξη του ανθρώπου.
Οι πρώτες παρατηρήσεις για την εξελικτική καταγωγή του Ανθρώπου από το ζωικό κόσμο έγιναν από τον φυσιοδίφη του 18ου αιώνα, Ζαν Μπατίστ Λαμάρκ.
Αλλά εκείνος που παρουσίασε μια ολοκληρωμένη θεωρία για την εξέλιξη ήταν ο Κάρολος Δαρβίνος στα έργα του “Η καταγωγή των ειδών” και η “Εμφάνιση του ανθρώπου”.
Επειδή για τους ζωικούς οργανισμούς που ζουν σήμερα δεν υπάρχουν πληροφορίες για τον σταδιακό μετασχηματισμό – εξέλιξη των προγόνων τους, αλλά ούτε για τις ενδιάμεσες μορφές από τις οποίες πέρασαν πριν φτάσουν στη σημερινή μορφή τους, οι μόνες πληροφορίες αντλούνται από τα απολιθώματα.
Πριν δούμε από ποιους οργανισμούς προέρχεται ο άνθρωπος πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι αυτός – όπως και κάθε άλλο ζώο σήμερα – δεν κατάγεται από καμιά σύγχρονη μορφή ζώου πχ από τον σημερινό χιμπατζή ή τον πίθηκο.
Κατάγεται από προγενέστερες μορφές που δεν υπάρχουν σήμερα. Επομένως, κάνουν σκόπιμο ‘λάθος’ οι συντηρητικοί θρησκευόμενοι κύκλοι, που κατηγορούν τους δαρβινιστές ότι δέχονται οι δεύτεροι την καταγωγή του ανθρώπου από τον πίθηκο.
Βεβαίως, οι πιο συγγενικοί οργανισμοί με τον άνθρωπο είναι οι πίθηκοι – κι αυτό το ξέρουμε και από την ανάλυση του DNA – γι’ αυτό και οι επιστήμονες αναζήτησαν στα απολιθώματα τον κοινό πρόγονο του ανθρώπου και του πιθήκου.
Μάλιστα αυτός ο κοινός πρόγονος θα πρέπει να είχε κοινά χαρακτηριστικά και των δύο οργανισμών, τα χαρακτηριστικά του δηλαδή να ήταν μεταξύ του ανθρωποειδούς πιθήκου και του ανθρώπου.
Αυτές οι μορφές λέγονται συνδετικοί κρίκοι ή ενδιάμεσες μορφές.
Ποιές όμως είναι οι ενδιάμεσες ή προγονικές μορφές τόσο των ανθρώπων όσο και των πιθήκων;
Το φυλογενετικό δέντρο του ανθρώπου
Το παρακάτω φυλογενετικό δέντρο είναι ένας γραφικός τρόπος για να απεικονιστούν οι εξελικτικές σχέσεις των αρχικών ανθρώπινων ειδών
Δρυοπίθηκος και Ραμαπίθηκος
Η απάντηση για τον πρόγονο μας βρίσκεται στα απολιθώματα, που δυστυχώς είναι λίγα και γι αυτό υπάρχουν κάποια κενά στην γραμμή της εξέλιξης.
Πάντως κοινή πεποίθηση όλων είναι ότι πρόκειται για τον Δρυοπίθηκο ή τον πίθηκος των δέντρων, που έζησε πριν 25 εκατ. χρόνια, πιθανότατα στην Αφρική κατά τη Μειόκαινο εποχή.
Αλλά και οι πρόγονοι του Δρυοπιθήκου έζησαν στην Αφρική, γιατί βρέθηκαν απολιθώματα κοντά στο Κάιρο και έτσι ονομάστηκε Αιγυπτιοπίθηκος.
Υπολογίζεται ότι ο τελευταίος έζησε πριν 28 εκατομμύρια χρόνια, και είχε μικρό εγκέφαλο, ουρά, χέρια και πόδια που δείχνουν ότι ζούσε στα δέντρα και περπατούσε με τα τέσσερα.
Οι Δρυοπίθηκοι παρουσιάζουν μια μεγάλη ποικιλία μεγέθους, έτσι βρίσκουμε Δρυοπίθηκους στο μέγεθος ενός μεγάλου χιμπατζή αλλά και σαν ένα μεγάλο γορίλα. Απολιθώματα τους υπάρχουν όχι μόνο στην Αφρική αλλά και στην Ευρώπη, Ασία.
Η μετακίνηση των Δρυοπιθήκων δεν γινόταν σαν τη σημερινή μετακίνηση των εξελιγμένων ανθρωποειδών πιθήκων πχ αιώρηση στα κλαδιά, ημιόρθια και όρθια στα δύο πόδια, που εμφανίστηκε αργότερα.
Η αρχαιολογική χρονολόγηση μας λέει ότι η διαφοροποίηση των πιθήκων από τους ανθρωποειδείς έγινε πριν από 27 εκατομμύρια χρόνια, περίπου.
Αλλά νεώτερες έρευνες με τη βοήθεια της βιομοριακής χρονολόγησης δείχνουν ότι ο διαχωρισμός έγινε πολύ-πολύ μετά, πριν από 12 εκατ. χρόνια.
Από αυτόν δε τον διαχωρισμό σχηματίστηκε χωριστά ο γορίλας, ο χιμπαντζής και οι ανθρωποειδείς.
Μια εξελιγμένη μορφή των Δρυοπιθήκων (πρώτη μορφή μετά τη διαφοροποίηση), ήταν ο Ραμαπίθηκος.
Το μέγεθος του ήταν μικρό, όσο ένα σημερινό παιδί 5-6 ετών και απολιθώματά του βρέθηκαν στην Κίνα, Ινδία, στην Κεντρική Αφρική και στην Ευρώπη. Χρονολογήθηκαν δε σαν 14 εκατ. χρόνων.
Μάλλον δε, ο Ραμαπίθηκος στεκόταν όρθιος ή ημιόρθιος καλύτερα και επειδή παρουσίαζε μεγαλύτερες ομοιότητες με τον άνθρωπο παρά με τους ανθρωποειδείς πιθήκους γι αυτό και ταξινομείται από μερικούς στην οικογένεια των Ανθρωπιδών (inidae), πιστεύοντας πως είναι στην ίδια γραμμή καταγωγής του ανθρώπου.
Άλλοι επιστήμονες δέχονται ότι ανήκει στους ανθρωποειδείς πιθήκους, και τον ταξινομούν στην υπεροικογένεια των Ανθρωποειδών (Γορίλας, Χιμπαντζής). Αν δεχτούμε την πρώτη άποψη ο διαχωρισμός του κλάδου των ανθρώπων από τους πιθήκους έγινε πριν 17-22 εκατομμύρια χρόνια.
Άλλα απολιθώματα που έχουν βρεθεί είναι του Σιβαπίθηκου (συγγενικό είδος του Ραμαπίθηκου) και του Ουρανοπίθηκου του μακεδονικού.
Ο τελευταίος είναι προγονική μορφή των Αυστραλοπίθηκων και έζησε πριν 9-10 εκατομμύρια χρόνια.
Το κρανίο του βρέθηκε στην κοιλάδα του Αξιού – 40 χιλιόμετρα ΒΔ της Θεσσαλονίκης – και γι αυτό πήρε το όνομα μακεδονικός.
Οι σημερινοί χιμπαντζήδες, ουραγκοτάγκοι και γορίλες είναι πιθανόν απόγονοι εκείνης της ομάδας κατάρρινων πιθήκων από την οποία φαίνεται να έλκει την καταγωγή του και ο άνθρωπος.
Πηγές για το άρθρο: Σ. Αλαχιώτης, Π.Βότσης, BBC, Εκπαιδευτική Εγκυκλοπαίδεια, Smithsonian National Museum Of Natural History
Πηγές στο Δίκτυο:
A Look at Modern Human Origins (http://www.modernhumanorigins.com/) by C. David Kreger
Homo Sapiens (http://tolweb.org/tree?group=Homo_sapiens&contgroup=Homo) Tree of Life web project
Human evolution: the fossil evidence in 3D (http://www.anth.ucsb.edu/projects/human/#) by Philip L. Walker and Edward H. Hagen, Dept of Anthropology, University of California
Taxonomy of living primateshttp://www.mnsu.edu/emuseum/biology/primates/primate_order.html), Minnesota State University Mankato, retrieved April 4, 2005
Εγκυκλοπαίδεια wikipedia(http://en.wikipedia.org/wiki/Homo_sapiens)
Συχνές Ερωτήσεις για την Εξέλιξη, τα Είδη κλπ,(http://www.mnh.si.edu/anthro/humanorigins/faq/faq_start.html)
Στοιχεία δείχνουν ότι ο πρόγονος όλων των ανθρώπων έζησε πριν 6-7 εκατ. χρόνια
Ο Χόμπιτ της Ινδονησίας ήταν ένα μοναδικό είδος διαφορετικό του ανθρώπου
Νέα συζήτηση για την ανθρώπινη προέλευση
Γ)
Στοιχεία δείχνουν ότι ο πρόγονος όλων των ανθρώπων έζησε πριν 6-7 εκατ. χρόνια
Πηγή: Reuters
Πρόπλασμα του κεφαλιού του Τουμάι με φόντο το δέλτα του ποταμού Οκαβάνγκο στη ΜποτσουάναΤα νέα οστά που βρέθηκαν τώρα τελευταία καθώς και αναδημιουργία με τη βοήθεια υπολογιστή ενισχύουν την άποψη ότι τα απολιθώματα ενός κρανίου ηλικίας 6-7 εκατ. ετών, που βρέθηκαν στο Τσαντ – και ονομάστηκε από τους ειδικούς Toumai – ανήκουν στον πιο μακρινό γνωστό πρόγονο της οικογένειας του ανθρώπου.
Η ανακάλυψή του κρανίου αναφέρθηκε αρχικά το 2002 από μια ομάδα που καθοδηγήθηκε από τον Michel Brunet του πανεπιστημίου του Poitiers στη Γαλλία.
Το κρανίο έφερε διαμάχη στο επιστημονικό στρατόπεδο που είχε χωριστεί σε δύο ομάδες.
Η μία υποστήριζε ότι τα απολιθώματα ανήκουν σε ανθρωποειδές και η άλλη σε θηλυκό πίθηκο.
Η τελευταία ομάδα των επιστημόνων έλεγε ότι το μικρό πρόσωπό του, οι μικροί κυνόδοντες και άλλα χαρακτηριστικά δεν ήταν στοιχεία των άμεσων προγόνων των ανθρώπων.
Όμως, η αναδημιουργία του κρανίου του Τουμάι σε υπολογιστή δείχνει ότι το είδος αυτό είχε καταφέρει να σηκωθεί στα δύο του πόδια, ενώ το σαγόνι και τα δόντια του διαφέρουν από εκείνα των πιθήκων.
Η άποψη λοιπόν ότι πρόκειται για μακρινό μας πρόγονο φαίνεται να επιβεβαιώνεται και από την ανακάλυψη νέων οστών, αλλά και την αναδημιουργία του κρανίου του εν λόγω ανθρωποειδούς με τη βοήθεια υπολογιστή. Άρα δεν πρόκειται για κάποιο χιμπατζή.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ένα τρισδιάστατο εικονικό μοντέλο, που δημιουργήθηκε από επεξεργασία αξονικών τομογραφιών, για να δείξουν πώς θα ήταν το κρανίο αν δεν είχε συνθλιβεί.
Το μοντέλο δείχνει ότι η σπονδυλική στήλη ήταν συνδεδεμένη στη βάση του κρανίου, και όχι στο πίσω μέρος, ισχυρή ένδειξη ότι πρόκειται για δίποδο ζώο.
Από τον Τουμάι στον σύγχρονο άνθρωπο
Ο Τουμάι εμφανίστηκε πριν 6-7 εκατομ. χρόνια πριν – λίγο μετά από τον διαχωρισμό του κοινού πρόγονου της οικογένειας των χιμπατζήδων και των ανθρωποειδών – και μάλλον αποτέλεσε τον κοινό πρόγονο όλων των ανθρωποειδών.
Το 2002 είχαν ανακαλυφθεί στο Τσαντ τα κομμάτια από το σαγόνι, ορισμένα δόντια και το κρανίο ενός ανθρωποειδούς, η ηλικία του οποίου (6-7 εκατομμυρίων ετών) συμβάδισε με την εποχή του λεγόμενου μεγάλου διαχωρισμού στο δέντρο της εξέλιξης, κατά την οποία σύμφωνα με τους ειδικούς το ένα «κλαδί» του δέντρου οδήγησε στην εμφάνιση των ανθρωποειδών και τελικά στον άνθρωπο και το άλλο στην εμφάνιση των χιμπαντζήδων.
Από την πρώτη στιγμή της ανακάλυψα των απολιθωμάτων στο Τσαντ η επιστημονική κοινότητα διχάστηκε, με τη μια πλευρά να δέχεται ότι τα οστά ανήκουν σε έναν από τους πρώτους ή και στον πρώτο πρόγονο του ανθρώπου και την άλλη να διαφωνεί με αυτή τη θεωρία.
Το είδος ονομάστηκε Sahelanthropus tchadensis, αν και οι επιστήμονες το βάφτισαν Τουμάι.
Το κρανίο αποτελεί μια «μείξη» ανθρώπου και χιμπαντζή δημιουργώντα Β απορίες και σύγχυση στους επιστήμονες τόσο για την κατηγορία στην οποία έπρεπε να το κατατάξουν (στα ανθρωποειδή ή στους χιμπαντζήδες) όσο και για την ίδια την εξελικτική διαδικασία.
Στο καινούργιο τεύχος της επιστημονικής επιθεώρησης Nature δημοσιεύεται το πόρισμα της ερευνητικής ομάδας με επικεφαλής τον Michel Brunet, η οποία ανακάλυψε τα νέα απολιθώματα και έκανε την αναδημιουργία του κρανίου στον υπολογιστή.
Αν και οι ερευνητές δεν δηλώνουν απολύτου βέβαιοι, εν τούτοι υποστηρίζουν ότι τα στοιχεία αυτά ενισχύουν τη θεωρία ότι πρόκειται για μακρινό πρόγονο του ανθρώπου και όχι για κάτι άλλο.
Το μεγάλο ερώτημα που προσπαθούν τώρα να απαντήσουν οι ερευνητές είναι αν το είδος αυτό είχε καταφέρει να σταθεί στα δύο πόδια του ή επακολουθούσε να χρησιμοποιεί και τα χέρια για να κινείται.
“Βάσει των στοιχείων που υπάρχουν, θα είναι μεγάλη έκπληξη αν ανακαλύψουμε ότι τελικά το ανθρωποειδές αυτό δεν είχε σταθεί όρθιο”, υποστηρίζει ο Brunet που μαζί με την ομάδα του ανακάλυψαν στην ίδια περιοχή με εκείνη που είχαν βρεθεί τα πρώτα απολιθώματα και άλλα κομμάτια σαγονιού καθώς και την κορόνα ενός δοντιού.
Οι αναλύσει έδειξαν ότι τα απολιθώματα αυτά είχαν ομοιότητες με εκείνα του Τουμάι και ανομοιότητες με οστά χιμπαντζή.
Η αναδημιουργία του κρανίου έδειξε την ομοιότητα σε ορισμένα σημεία με το κρανίο άλλων ανθρωποειδών που έζησαν πολύ αργότερα.
Άλλα στοιχεία, όπως η ακριβής θέση από την οποία εισάγεται ο νωτιαίος μυελός στη σπονδυλική στήλη, έχουν ομοιότητες με εκείνα του ανθρώπου και όχι με τα αντίστοιχα των πιθήκων, γεγονός που σημαίνει ότι ο Τουμάι κινούνταν στα δύο πόδια.
Γιατί η κίνηση στα δύο πόδια μόνο είναι μια κρίσιμη διαφορά μεταξύ των πίθηκων και των ανθρώπων.
Τα πρώτα αξιόπιστα αρχεία των ανθρωποειδών, μέλη της ανθρώπινης οικογένειας που είναι ευδιάκριτα από τους χιμπατζήδες και άλλους πιθήκους, δείχνουν ότι αυτοί δεν εμφανίστηκαν μέχρι, περίπου, πριν 5 εκατομμύρια χρόνια.
Ο Brunet είπε ότι ο Toumai έζησε πιθανώς λίγο μετά από την εποχή που τα δύο είδη (ανθρωποειδή και χιμπατζήδες) χωρίστηκαν.
Πάντως άλλοι παλαιοανθρωπολόγοι δηλώνουν ήδη ότι δεν πείθονται από τη νέα ανάλυση και περιμένουν την ανακάλυψη νέων ευρημάτων, για παράδειγμα την άρθρωση ενός γόνατου, για να επιβεβαιωθεί ότι ο Sahelanthropus tchadensis βάδιζε όντως όρθιος.
Τα πρώτα ανθρωποειδή φρόντιζαν τους ηλικιωμένους
Σύμφωνα με δημοσίευμα της επιστημονικής επιθεώρησης Nature, το απολίθωμα του ανθρωποειδούς που ανακαλύφθηκε στην περιοχή Nτμάνισι στη Γεωργία, υπολογίζεται ότι πέθανε σε ηλικία μεγαλύτερη των 40 ετών, μια ηλικία που για την περίοδο εκείνη χαρακτηρίζεται ως βαθιά γηρατειά.
Οι αρχαιολόγοι εκτιμούν ότι το ηλικιωμένο άτομο έχασε τα δόντια του πριν πεθάνει, δεν θα ήταν σε θέση να μασήσει ακατέργαστο κρέας ή ινώδη φυτά που αποτελούσαν την καθημερινή διατροφή εκείνη την εποχή.
Για τα περισσότερα θηλαστικά, εκτός από τους σημερινούς ανθρώπους και τον εκλείψαντα ξάδελφό τους τον άνθρωπο του Nεάντερταλ, αυτό θα σήμαινε καταδίκη σε θάνατο.
Ο καθηγητής Reid Ferring, του Πανεπιστημίου του Βορείου Τέξας στις HΠA πιστεύει ότι ο συγκεκριμένος «ηλικιωμένος» πρέπει να κρατήθηκε στη ζωή με τη φροντίδα των υπολοίπων μελών της κοινωνίας που ζούσε, οι οποίοι τον έτρεφαν με μαλακές τροφές όπως μυαλό ζώων κολοκύθια και μούρα.
«Το μαγείρεμα δεν ήταν μέσα στις ανθρώπινες δραστηριότητες και το θεωρώ αδιανόητο ότι θα μπορούσε να φάει ακατέργαστο κρέας», ανέφερε ο Reid Ferring.
«Έτσι, κάποιοι θα πρέπει να φρόντιζαν για να τρέφεται με μαλακά τρόφιμα. Αυτοί που τον φρόντιζαν του έδειχναν μια προνομιακή μεταχείριση».
Εάν η ομάδα στην οποία ανήκε ο «ηλικιωμένος» ήταν ένα ξεχωριστό είδος ή αν αυτός είχε κάποια προνομιακή μεταχείριση δεν είναι κάτι που μπορεί να ξεκαθαριστεί, αφού για κάτι τέτοιο μπορούν να γίνουν μόνο υποθέσεις.
«Είναι ασαφές αν το συγκεκριμένο άτομο θα μπορούσε να συμβάλλει στους οικονομικούς πόρους ολόκληρης της ομάδας από την άποψη της προμήθειας τροφίμων, της υπεράσπισής της και της φροντίδας των νεαρών μελών της», αναφέρει ο Ferring.
Τα ηλικιωμένα μέλη της ομάδας θα μπορούσαν να είναι ευυπόληπτα, διότι αυτό μπορεί να ήταν θέμα πολιτισμού, ακριβώς όπως στις σύγχρονες κοινωνίες.
«Αυτό το πρόσωπο μπορεί να είχε κάποιο ρόλο παρόμοιο με αυτό των ηλικιωμένων στις κοινωνίες των συλλεκτών κυνηγών.
Η εμπειρία και η γνώση μπορεί να του είχαν δώσει υψηλή θέση στην κοινωνία».
«Πάντως, είναι εκπληκτικό ότι η κοινωνία αυτών των ανθρωποειδών ενθάρρυνε αυτού του είδους τις συμπεριφορές σχεδόν 1,8 εκατομμύρια χρόνια πριν.
Όπως και να το εξετάσουμε, αυτό είναι κάτι πολύ ασυνήθιστο και μας δίνει μια νέα εικόνα για τις κοινωνικές σχέσεις αυτών των πρώτων ανθρωποειδών», σημείωσε ο Ferring.
Δ)
Ο Χόμπιτ της Ινδονησίας ήταν ένα μοναδικό είδος διαφορετικό του ανθρώπου
Πηγή: ABC News
hobbit brainΟ εικονικός εγκέφαλος του hobbit έχει κόκκινο χρώμα
Η πρώτη τομογραφία στο κρανίο του χόμπιτ της Ινδονησίας (floresiensis Homo) έχει επιβεβαιώσει ότι είναι ένα νέο ανθρώπινου είδος που θα μπορούσε να έχει προκύψει εκατομμύρια χρόνια πριν.
Έτσι η ανάλυση απορρίπτει την άποψη ότι το απολίθωμα προήλθε από μοντέρνο άνθρωπο που έπασχε από μικροκεφαλία ή ήταν πυγμαίος.
Η μελέτη, που έγινε από τον ειδικό καθηγητή της εξέλιξης του εγκεφάλου Dean Falk του πολιτειακού πανεπιστημίου της Φλόριδας, δημοσιεύθηκε στο Science,.
Το εικονικό μοντέλο του εγκεφάλου φτιάχτηκε με τη βοήθεια αξονικής τομογραφίας και βασίστηκε στο κρανίο που ανακαλύφθηκε.
Οι ερευνητές σύγκριναν τον virtual εγκέφαλο του hobbit με τον εγκέφαλο ενός σύγχρονου ανθρώπου πυγμαίου, του χιμπατζή, του προγόνου του ανθρώπου Homo Erectus, καθώς και με τον εγκέφαλο ενός Ευρωπαίου ασθενή με μικροκεφαλία (μικρό εγκέφαλο).
Οι επιστήμονες λένε ότι με την ανάλυση της μορφής των εγκεφάλων, των λοβών και των σημαντικών αγγείων του αίματος, βρήκαν ότι ο εγκέφαλος των hobbit ήταν πολύ διαφορετικός από τους τρεις ανθρώπινους εγκεφάλους που μελέτησαν.
Μάλιστα ενώ η γενική μορφή του εγκεφάλου έμοιαζε περισσότερο με του Homo Εrectus, πολλά από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματά του έδειξαν να είναι πιο πρωτόγονα.
“Έτσι έχετε έναν πραγματικά ενδιαφέροντα συνδυασμό γνωρισμάτων,” λέει ο Mike Morwood του Πανεπιστημίου της Νέας Αγγλίας.
Και αναφέρει πως τα συμπεράσματα υποστηρίζουν μια πιο σύνθετη εικόνα για το πώς εξελίχθηκε το hobbit από ό,τι πρότειναν αρχικά οι ερευνητές.
“Η σύγκριση έδειξε ότι σίγουρα πρόκειται για νέο είδος”, δηλώνει ο Dean Falk.
Από πού λοιπόν προήλθαν οι χόμπιτ;
Ο hobbit, με ύψος μόλις ένα μέτρο, ανακαλύφθηκε πέρυσι στη νήσο Φλόρες της Ινδονησίας γι αυτό και ονομάστηκε Homo florensiensis.
Αν και ο εγκέφαλός του είχε όγκο λίγο μεγαλύτερο από του χιμπατζή (περίπου 400 κυβικά εκατοστά), ο hobbit πιθανότατα ζούσε σε οργανωμένες κοινότητες κυνηγών.
Οι ερευνητές αρχικά νόμιζαν ότι ο hobbit ήταν ένα νανοειδής Homo Εrectus, που έφθασε αρχικά στο ινδονησιακό νησί Flores πριν από, περίπου, 800.000 χρόνια, και έπειτα απομονώθηκε εκεί.
“Τώρα υπάρχει μια άλλη ερμηνεία επειδή μερικά από τα γνωρίσματα είναι τόσο πρωτόγονα, πιο πρωτόγονα από ό,τι βρίσκονται στο Homo Erectus”, λέει ο Morwood.
Οι ερευνητές σκέφτονται τώρα ότι ο hobbit μπορεί να είχε προέλθει από έναν μικρόσωμο, με μικρό εγκέφαλο, ανθρωποειδή που προηγήθηκε χρονικώς και από αυτόν και από τον Homo Erectus.
Και ότι ο hobbit διακλαδίστηκε από το ανθρώπινο εξελικτικό δέντρο νωρίτερα από εκείνο τον πρόγονο, από ό,τι ο Homo Erectus.
Υπάρχει μια πιθανότητα ο hobbit να προέρχεται από έναν άλλο πρόδρομο των σύγχρονων Homo Habilis, τα οποία προέκυψαν δύο εκατομμύρια χρόνια πριν.
Αυτή είναι μια θεωρία που υποστηρίζει ο καθηγητής Colin Groves του Αυστραλιανού Εθνικού Πανεπιστημίου.
Αλλά ακόμη και ο Groves, που μελετά την εξέλιξη του εγκεφάλου των πρωτευόντων, λέει ότι είναι ακόμα δυνατόν ο hobbit να έχει εξελιχθεί από έναν νανοειδή Homo Erectus σε Flores.
Δεν ξέρουμε με τι θα έμοιαζε ένα νανοειδές Homo Erectus, λέει.
Ίσως μια διαδικασία γνωστή ως εξελικτική αντιστροφή θα μπορούσε να έχει οδηγήσει σε μερικά γνωρίσματα που ήταν πιο πρωτόγονα από τον Homo Erectus, ακόμα κι αν το είδος αυτό προερχόταν από αυτόν.
Τονίζει ότι η εξελικτική αντιστροφή εμφανίστηκε και στους ελέφαντες που απομονώθηκαν στο ινδονησιακό νησί Sulawesi κατά τη διάρκεια της πλειστόκαινου και της πλειόκαινου περιόδου.
Αυτοί οι ελέφαντες επανεμφάνισαν τους χαυλιόδοντες στο χαμηλότερο σαγόνι τους, κάτι που οι ερευνητές προηγουμένως είχαν βρει μόνο στους πιο πρωτόγονους προγόνους, από την ύστερη Μειόκενο.
Ένα σημείο στο οποίο διαφέρουν ο Groves και ο Morwood είναι η αξιολόγηση για το πώς ήταν αυτοί που εξελίχθηκαν από τους hobbit.
Επειδή η νέα ανάλυση αποκάλυψε ότι ο Homo florensiensis είχε αρκετά ανεπτυγμένους βρεγματικούς και μετωπιαίους λοβούς, τις περιοχές όπου επιτελούνται οι ανώτερες νοητικές λειτουργίες, ο Morwood πιστεύει ότι:
“Ήταν αρκετά ικανοί για σύνθετη συμπεριφορά, όπως το κυνήγι και την κατασκευή λίθινων εργαλείων καθώς και τη χρησιμοποίηση της φωτιάς”, λέει ο .
“Είχε στην πραγματικότητα έναν μικρό αλλά καλό εγκέφαλο.
Αν και δεν ήταν πολύ μεγάλος, δούλευε αρκετά καλά”.
Όμως ο Groves λέει ότι δεν είναι πεπεισμένος ότι ο hobbit θα μπορούσε να έχει κάνει τίποτα πιο περίπλοκο από τον Homo habilis, ο οποίος κατασκεύαζε ακατέργαστα λίθινα εργαλεία.
Εν τω μεταξύ, ο Morwood και οι συνάδελφοι του που αυτήν την περίοδο βρίσκονται στην Ινδονησία, πήραν την προηγούμενη εβδομάδα σχεδόν όλα τα κόκαλα των hobbit που είχαν κρατηθεί από τον Ινδονήσιο αρχαιολόγο, καθηγητή Teuku Jacob.
Το υλικό αυτό είναι τώρα κλειδωμένο σε ένα χρηματοκιβώτιο στην Τζακάρτα.
“Εκεί θα μείνει”, λέει ο Morwood. “Και οι άνθρωποι που θέλουν να το μελετήσουν θα πρέπει να πάνε εκεί”.
Ε)
Νέα συζήτηση για την ανθρώπινη προέλευση
Από τη σελίδα του BBC, 23 Δεκεμβρίου 2002
Early humans, BBC Walking With Beasts
Θεωρούμαστε ότι όλοι μας είμαστε απόγονοι των ανθρωπιδών από την Αφρική
Μια παλιά θεωρία, ότι όλοι εμείς προερχόμαστε από τους πρώτους ανθρώπους που άφησαν την Αφρική περίπου πριν 100.000 χρόνια, έχει βρεθεί πάλι στο προσκήνιο.
Αμερικανοί ερευνητές κοσκινίζοντας τα δεδομένα από το πρόγραμμα ανθρώπινου γονιδιώματος ισχυρίζονται ότι έχουν αποκαλύψει τα στοιχεία υπέρ μιας αντίπαλης θεωρίας.
Οι περισσότεροι επιστήμονες συμφωνούν με την ιδέα ότι οι πρώτοι πρόγονοι μας προέρχονται από την Αφρική περίπου πριν 1.8 εκατομμύρια έτη, κατακτώντας άλλα εδάφη.
Αυτό όμως που συνέβη κατόπιν είναι και το πιο αμφισβητούμενο.
Η επικρατούσα θεωρία είναι ότι μια δεύτερη έξοδος από την Αφρική αντικατέστησε όλους τους τοπικούς πληθυσμούς, όπως τους Neanderthals της Ευρώπης.
Μερικοί ανθρωπολόγοι, εντούτοις, υποστηρίζουν την αποκαλούμενη πολυπεριφερειακή θεωρία, ότι δεν αντικαταστάθηκαν όλοι οι τοπικοί πληθυσμοί.
Θεωρούν ότι μερικοί από αυτούς τους αρχαίους πληθυσμούς διασταυρώθηκαν με τους Αφρικανούς ανθρωποειδείς, συμβάλλοντας στη μίξη των γονιδίων των σύγχρονων ανθρώπων.
Τα νέα στοιχεία, που δημοσιεύονται on-line στα πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας των Επιστημών, είναι βασισμένα σε μια ανάλυση των στοιχείων από το ανθρώπινο πρόγραμμα γονιδιώματος – την προσπάθεια να χαρτογραφηθεί ολόκληρο το ανθρώπινο γενετικό σχεδιάγραμμα.
Αίμα και κόκαλα
Οι ερευνητές που καθοδηγήθηκαν από τον καθηγητή της ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο της Utah, Henry Harpending, μελέτησαν τις μικρές διαφορές στο ανθρώπινο DNA, που ήταν γνωστές ως ενιαίοι πολυμορφισμοί νουκλεοτιδίων.
Μελετώντας πότε εμφανίστηκαν αυτές οι μεταλλαγές ανοίγουμε ένα παράθυρο στο αρχαίο παρελθόν, που επιτρέπει στους επιστήμονες να επισημάνουν την άνοδο και την πτώση των πρώτων-πρώτων ανθρώπων σε διαφορετικά μέρη του κόσμου.
“Τα νέα στοιχεία φαίνονται να υποδεικνύουν ότι οι αρχικοί πρωτοπόροι άνθρωποι οι οποίοι μετακινήθηκαν από την Αφρική ξεκινώντας 80.000 έτη πριν δεν αντικατέστησαν εντελώς τους τοπικούς πληθυσμούς στον υπόλοιπο κόσμο”, λέει ο Harpending
“Υπάρχει αντί της αντικατάστασης κάποιο σημάδι διασταύρωσης.”
Η μελέτη προτείνει ότι υπήρξε μια δυσχέρεια στον ανθρώπινο πληθυσμό, όταν οι πρόγονοι των σύγχρονων ανθρώπων αποίκισαν την Ευρώπη πριν περίπου 40.000 έτη.
Αυτός όμως είναι ένας γρίφος επειδή νωρίτερα οι ανθρώπινες γενετικές μελέτες έχουν υποστηρίξει την ιδέα ότι ένας γρήγορα αναπτυσσόμενος αφρικανικός πληθυσμός διαδόθηκε σε όλο τον κόσμο και αντικατέστησε όλους τους τοπικούς πληθυσμούς.
Μα πιθανότητα είναι ότι υπήρχε περιορισμένη διασταύρωση μεταξύ των ανθρώπων που μετανάστευσαν από την Αφρική και των τοπικών πληθυσμών στην Ευρώπη ή αλλού.
“Ανοικτή ερώτηση”
Σχολιάζοντας την έρευνα, ο καθηγητής Chris Stringer, επικεφαλής του τμήματος
Ανθρώπινης Προέλευσης στο Φυσικό Μουσείο Ιστορίας του Λονδίνου, είπε ότι στα τελευταία έτη το πολυπεριφερειακό μοντέλο της ανθρώπινης εξέλιξης είχε κληθεί να απαντήσει στα ζητήματα, που μπήκαν από τα νέα δεδομένα τα περισσότερα από το γενετικό πεδίο, που δείχνουν ότι το γένος μας είχε μια πρόσφατη αφρικανική προέλευση.
Και ο Stringer σχολιάζει “Οι συζητήσεις στοχεύουν τώρα εάν είμαστε πρόσφατα και εντελώς Έξω από την Αφρική, ή σχεδόν έτσι.
“Μερικά μοντέλα αναπλήρωσης, και μερικά γενετικά στοιχεία, δεν προτείνουν καμία διασταύρωση με τους αρχέγονους λαούς μακριά από την Αφρική, ενώ άλλα μοντέλα αναπλήρωσης επιτρέπουν την περιορισμένη διασταύρωση με τους τοπικούς πληθυσμούς.
“Αυτή η νέα έρευνα υποδεικνύει ότι θα μπορούσε να έχει υπάρξει κάποια διασταύρωση, αλλά καθώς οι συντάκτες της έρευνας αναγνωρίζουν, θα μπορούσε να έχει περιοριστεί, και εάν αυτί συνέβη σε όλους, είναι ακόμα μια ανοικτή ερώτηση.”
Ζ)
Η ζωή στη Γη άνθησε για πρώτη φορά περίπου πριν 3,7 δισεκατομμύρια χρόνια, όταν χημικές ενώσεις σε μια «αρχέγονη σούπα» με κάποιο τρόπο άναψε τη σπίθα της ζωής, υποψιάζονται οι επιστήμονες.
Αλλά τι μετέτρεψε τα στείρα μόρια σε ζωντανούς οργανισμούς; Αυτό είναι το πιο μεγάλο μυστήριο μέχρι τώρα.
Με τη μελέτη της εξέλιξης της ζωής κι όχι μόνο, αλλά και των δομικών στοιχείων της ζωής, οι ερευνητές ελπίζουν να έρθουν πιο κοντά στην απάντηση.
Δύο γίνονται ένα
Τα μόρια κολυμπώντας στην αρχέγονη σούπα της πρώιμης Γης διαρκώς καταστρέφονταν από την υπεριώδη ακτινοβολία του ήλιου, καθώς και από την θερμότητα και άλλες διεργασίες πάνω στον πλανήτη.
Αλλά όταν ορισμένα ειδικά ζεύγη μορίων συνδυάστηκαν για να σχηματίσουν μια μεγαλύτερη ένωση, αυτές μερικές φορές γεννήθηκαν με κάποιες προστασίες που δεν είχαν τα απλά μόρια.
«Όταν τα μόρια αλληλεπιδρούν, αρχίζουν να αποκτούν ιδιότητες που δεν είχαν ατομικά, αλλά κέρδισαν όταν έγιναν πιο πολύπλοκα,” δήλωσε ο φυσιολόγος στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Michigan Robert Root-Bernstein, στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης για την Πρόοδο της Επιστήμης. «Αυτό αποτελεί ένα μέσο της γνωστής φυσικής επιλογής.»
Δηλαδή, μόρια που μπορεί ο συνδυασμός τους να φέρει νέα και καλύτερα χαρακτηριστικά, οπότε θα επιβίωναν περισσότερο και θα πολλαπλασιάζονταν, ενώ μόνα τους θα είχαν καταστραφεί πιο εύκολα και θα μαράζωναν.
Μαζί είναι καλύτερα
Ένα παράδειγμα είναι η ένωση του γλουταμινικού οξέος και δύο μόρια γλυκίνης.
Ατομικά, κάθε ένα από αυτά τα μόρια ήταν πιο εύκολο να καταστραφούν από την υπεριώδη ακτινοβολία.
Αλλά μαζί, ήταν εξαιρετικά σταθερά.
“Βεβαίως επρόκειτο να επιβιώσουν πολύ συγκεκριμένα ζεύγη και κάποια άλλα όχι.”
Ένα άλλο παράδειγμα είναι η ορμόνη επινεφρίνη, επίσης γνωστή ως αδρεναλίνη.
Όταν συνδυάζεται με το ασκορβικό οξύ (βιταμίνη C), η ένωση είναι ανθεκτική στην οξείδωση – την απώλεια των ηλεκτρονίων που μπορεί να αναγκάσει μια ουσία να διαλυθεί.
Αυτή είναι μια ιδιότητα που δεν έχει μόνη της.
Το πρόβλημα του ωρολογοποιου.
Αυτοί οι χημικοί συνδυασμοί μπορεί να βοηθήσουν ώστε να εξηγηθεί ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια για το πώς ξεκίνησε η ζωή.
Υπάρχει μια διάσημη παραβολή που ονομάζεται το «πρόβλημα του ωρολογοποιού», που περιγράφηκε για πρώτη φορά από το Νομπελίστα οικονομολόγο Herbert Simon.
Φανταστείτε δύο ωρολογοποιούς να προσπαθούν να συναρμολογήσουν ένα ρολόι από 1.000 κομμάτια.
Ο πρώτος ωρολογοποιός συναρμολογεί το ρολόι του κομμάτι κομμάτι κάθε φορά – πρέπει δε να το συναρμολογήσει μια κι έξω αλλιώς αυτό καταρρέει και πρέπει να το ξεκινήσετε από την αρχή.
Ο δεύτερος ρολογάς χτίζει το δικό του βάζοντας μαζί μικρές αλλά σταθερές ενότητες λίγων κομματιών, και στη συνέχεια τα συναρμολογεί σε όλο και μεγαλύτερα και σταθερά κομμάτια μέχρι να έχει ένα ολόκληρο ρολόι.
Εάν αυτή η διαδικασία διακοπεί, οι μικρότερες μονάδες δεν σπάνε και αυτό μπορεί να επαναληφθεί από εκεί από όπου σχεδόν ξεκίνησε.
Ο δεύτερος τρόπος είναι πολύ πιο αποτελεσματικός να συναρμολογηθεί ένα πολύπλοκο ρολόι, γιατί προσφέρει προστασία έναντι της τυχόν αποτυχίας και δεν χρειάζεται να ξεκινήσει κανείς από τα απλά υλικά, αν η διαδικασία διακοπεί.
Η οικοδόμηση των πρώτων οργανισμών πάνω στη Γη μπορεί να έχει λειτουργήσει με ον ίδιο τρόπο, εξηγεί ο Root-Bernstein.
«Αν πρέπει να εξελιχθεί ένας υποδοχέας που αποτελείται από μια σειρά ακριβείας 400 αμινοξέων, δεν θα ήταν δυνατόν να τον φτιάξουμε κατευθείαν», είπε.
“Θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν σταθερές μονάδες.”
Οι ενότητες αυτές είναι τα σύνθετα μόρια που έχουν γίνει από ένα σταθερό συνδυασμό.
Αν η ζωή συναρμολογήθηκε από συνδυασμούς δομικά σταθερών τμημάτων, αντί για ένα τυχαίο συνδυασμό των αρχικών μορίων από το μηδέν, τότε η διαδικασία θα ήταν πολύ πιο αποτελεσματική.
“Η διαφορά μεταξύ της προσπάθειας να φτιαχτούν τα πάντα ένα-ένα και του σχηματισμού της πολύπλοκης ένωσης από ένα μικρό αριθμό σταθερών ενοτήτων, είναι τεράστια,” τονίζει ο Root-Bernstein.
Η)
Κάθε άνθρωπος είναι γενετικά πιο μοναδικός από ό,τι πιστευόταν.
Μια νέα αμερικανική έρευνα – επίκαιρη με την επέτειο των δέκατων «γενεθλίων»- έρχεται να δείξει ότι κάθε άνθρωπος είναι, από γονιδιακή άποψη, πολύ πιο μοναδικός από ό,τι θεωρούσαν μέχρι σήμερα οι επιστήμονες.
Οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Μέριλαντ, υπό τον καθηγητή γενετικής Scott Devine, σε εργασία τους στο περιοδικό “Cell” (Κύτταρο), σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ, αναφέρουν ότι τα τμήματα του DNA, τα οποία αποτελούνται από γονίδια που αλλάζουν θέση (μεταθετά γονίδια, μεταθετόνια ή τρανσποζόνια) είναι πολύ πιο συνηθισμένα από ό,τι νόμιζαν ως τώρα οι βιολόγοι.
Κάθε άνθρωπος έχει ένα τελείως ξεχωριστό πρότυπο αυτών των μεταθετών γονιδίων, με συνέπεια να είναι ακόμα πιο μοναδικός σε σχέση με τις μέχρι τώρα εκτιμήσεις.
Οι ερευνητές βρήκαν εξάλλου για πρώτη φορά ένα απρόσμενα μεγάλο αριθμό αυτών των μεταθετών γονιδίων στους καρκινικούς όγκους των πνευμόνων και εκτιμούν ότι ίσως αυτό ρίξει περισσότερο φως στη νόσο και βοηθήσει την ογκολογική έρευνα.
Σύμφωνα με τον Devine, «υπάρχει πολύ μεγαλύτερη ποικιλία στα ανθρώπινα γονιδιώματα από ό,τι οι επιστήμονες πίστευαν αρχικά» και εξέφρασε την ελπίδα ότι η νέα ανακάλυψη θα βοηθήσει τη γενετική επανάσταση να αναπτύξει ακόμα πιο εξατομικευμένα φάρμακα για κάθε ασθενή.
Τα μεταθετά γονίδια είναι αλληλουχίες του γενετικού κώδικα που μπορούν να αντιγράψουν τους εαυτούς τους.
«Πηδάνε» από το ένα μέρος στο άλλο, στο DΝΑ των χρωμοσωμάτων.
Η μελέτη ανακάλυψε μοναδικά μεταθετά γονίδια σε περισσότερους από το 90% των 76 ανθρώπων, που μελέτησε το γονιδίωμά τους.
Αυτές οι μεταλλάξεις μπορούν να επηρεάσουν τη λειτουργία άλλων γονιδίων.
Το 45% περίπου του ανθρωπίνου γονιδιώματος, σύμφωνα με τους ερευνητές, αποτελείται από αλληλουχίες μεταθετών γονιδίων, όμως οι περισσότερες είναι πια ανενεργές και περνάνε αμετάβλητες από την μια γενιά στην άλλη.
Όμως μερικές συνεχίζουν να αλλάζουν θέση.
Η μελέτη αποκάλυψε ότι υπάρχουν κατά μέσο όρο 15 νέες μεταθέσεις γονιδίων σε κάθε άτομο, μερικές εκ των οποίων προκαλούν διαταραχές στη λειτουργία ορισμένων άλλων γονιδίων κι έτσι προκαλούν ασθένειες.
Κάθε άνθρωπος έχει περίπου 20.000 ίδια γονίδια, όμως κάθε γονίδιο αποτελείται από πολλά ζεύγη βάσεων (το γονιδίωμα έχει 3 δισεκατομμύρια ζευγάρια από τις ουσίες A, C, T και G), με συνέπεια τα γονίδια να υφίστανται μικρές μεταλλάξεις, μοναδικές για τον κάθε άνθρωπο.
Επιπλέον, το τμήμα του DNA που βρίσκεται εκτός των γονιδίων, επηρεάζει τα γονίδια και τον οργανισμό μας με τρόπους που μόλις τώρα αρχίζουν να γίνονται κατανοητοί.
Χάρη στις προόδους της τεχνολογίας, το κόστος ανάγνωσης του γονιδιώματος ενός ανθρώπου, το οποίο ήταν εκατομμύρια δολάρια πριν από λίγα χρόνια, έχει πια πέσει κάτω από τα 10.000 δολάρια.
Όμως παραμένει το κρίσιμο ερώτημα πώς μπορεί να αξιοποιηθεί πρακτικά η «χαρτογράφηση» των γονιδίων ενός ανθρώπου.
Προσωπικό γονιδιακό προφίλ
Ο κορυφαίος γενετιστής Φράνσις Κόλινς, επικεφαλής της αμερικανικής ομάδας του
«Προγράμματος Ανθρώπινου Γονιδιώματος» δήλωσε ότι σε μόλις 10 χρόνια από σήμερα ο καθένας θα μπορεί να αποκτήσει το προσωπικό του γονιδιακό προφίλ σε προσιτή τιμή, εξέλιξη η οποία θα επιτρέψει την εφαρμογή αποτελεσματικότερων θεραπειών και την καταλληλότερη συνταγογράφηση φαρμάκων.
Η διαδικασία αυτή θα γίνεται τότε με κόστος χαμηλότερο των 1.000 δολαρίων.
«Δεν θα χρειάζεται πια να παίρνουμε δείγματα αίματος. Μόνο με ένα κλικ στον υπολογιστή θα γνωρίζουμε εάν μια δόση φαρμάκου είναι κατάλληλη ή θα έχει παρενέργειες».
Ακόμη εξήγησε ότι η αποκωδικοποίηση του γονιδιώματος μπορεί να μην έχει για την ώρα εντυπωσιακές εφαρμογές στην ιατρική, ωστόσο τα επόμενα χρόνια θα αλλάξει ριζικά τον τρόπο θεραπείας των ασθενειών.
Φάρμακα εναντίον του καρκίνου, όπως αυτά που έχουν αναπτύξει η Roche και η GlaxoSmithKline για το μελάνωμα, είναι τα πρώτα δείγματα του πόσο γρήγορα αναπτύσσονται θεραπείες για ασθένειες, που χωρίς την αποκωδικοποίηση του DNA θα παρέμεναν ανίατες.
Οι επιστήμονες σημείωσαν ότι έχουν εντοπίσει περισσότερες από 800 γενετικές παραλλαγές που παίζουν ρόλο σε ασθένειες όπως οι καρδιοπάθειες, ο καρκίνος και ο διαβήτης.
Με την αποκωδικοποίηση του ατομικού του DNA θα μπορεί κανείς να γνωρίζει αν αντιμετωπίζει αυξημένο κίνδυνο να εμφανίσει κληρονομικές ασθένειες, όπως ο διαβήτης, ο καρκίνος και οι καρδιοπάθειες, ενώ θα είναι εφικτή η πρόληψή τους με έγκαιρες εξετάσεις, αποτελεσματική φαρμακευτική θεραπεία και τον κατάλληλο τρόπο ζωής.
«Σίγουρα μέσα στα επόμενα 10 χρόνια θα εκπλαγώ και θα απογοητευτώ πολύ, εάν οι περισσότεροι άνθρωποι στον ανεπτυγμένο κόσμο δεν έχουν αποκωδικοποιήσει το γονιδίωμά τους, στο πλαίσιο του ιατρικού τους ιστορικού, και μάλιστα ελπίζω ότι αυτό θα γίνει ακόμα πιο σύντομα».
Η προέλευσή μας
Το μεγαλύτερο επίτευγμα που έχει σημειωθεί μέχρι στιγμής από την αποκωδικοποίηση του ανθρώπινου DNA είναι η κατανόηση της προέλευσης του είδους μας.
Ρίχνοντας φως στις πρώτες μετακινήσεις πληθυσμών πριν από 50.000 χρόνια από την Αφρική οι επιστήμονες κατάφεραν να καταγράψουν τη γενετική ποικιλία των Αφρικανών, της μεγαλύτερης πληθυσμιακής ομάδας στον κόσμο.
Ακόμη επιβεβαίωσαν ότι ο σύγχρονος άνθρωπος προήλθε από την Αφρική και, συγκεκριμένα, από την περιοχή μεταξύ Ναμίμπια και Νοτίου Αφρικής
Θ)
Συνθετικά μόρια XNA μιμούνται το DNA και το RNA
Το κατ’ εξοχήν μόριο της ζωής, το DNA, δεν φαίνεται πλέον να είναι τόσο μοναδικό, κάτι που ήταν αδιανόητο έως τώρα.
Ένα ιστορικό βήμα έγινε στο πεδίο της συνθετικής βιολογίας, το οποίο αλλάζει δραματικά τα έως τώρα δεδομένα, καθώς Bρετανοί, Aμερικανοί, Bέλγοι και Δανοί επιστήμονες κατάφεραν για πρώτη φορά να μιμηθούν τα δύο βασικά μόρια της ζωής, το DNA και το RNA και να δημιουργήσουν συνθετικές εκδοχές τους με την ονομασία ΧΝΑ.
dna Για πρώτη φορά τεχνητά μόρια «πέρασαν» πληροφορίες (γονίδια) σε άλλα μόρια και το κρίσιμο ερώτημα τώρα είναι αν αυτά τα μόρια ΧΝΑ μπορούν να εισαχθούν μέσα σε κύτταρα.
Τα τεχνητά αυτά μόρια έχουν μάλιστα και την ικανότητα της δαρβινικής εξέλιξης μέσω της προσαρμοστικότητας στο περιβάλλον.
Το επίτευγμα, το οποίο, μεταξύ άλλων, ανοίγει νέους δρόμους για τη βιοτεχνολογία και την ιατρική, αλλά και για τη δημιουργία στο εργαστήριο νέων μορφών ζωής, δείχνει ότι το DNA και το συγγενικό RNA δεν είναι τελικά τα μόνα μόρια που έχουν την ικανότητα να μεταφέρουν τον «κώδικα της ζωής», δηλαδή να κωδικοποιούν τις γενετικές πληροφορίες και να τις μεταφέρουν από οργανισμό σε οργανισμό μέσω της κληρονομικότητας.
Ακόμα η ανακάλυψη δείχνει ότι πιθανότατα η ζωή, κάπου αλλού στο σύμπαν, θα μπορούσε να βασίζεται σε διαφορετική χημεία από τη γήινη, ενώ τελικά ανακύπτει το ζωτικό ερώτημα:
Πώς ακριβώς ορίζεται η ζωή και πόσο διαφορετικές μορφές θα μπορούσε να πάρει;
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Phil Holliger του Εργαστηρίου Μοριακής Βιολογίας του Συμβουλίου Ιατρικών Ερευνών της Βρετανίας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό Science, δημιούργησαν έξι διαφορετικά μόρια ΧΝΑ (Xeno-Nucleic Acids), πολυμερή που μοιάζουν με το DNA και το RNA.
Το πέτυχαν αντικαθιστώντας τα σάκχαρα που αποτελούν μέρος των τελευταίων, δηλαδή τα αρχικά γράμματα D (δεοξυριβόζη) και R (ριβόζη).
Επειδή εκτός από αυτές τις αλλαγές, διατήρησαν στο ΧΝΑ τις ίδιες νουκλεοβάσεις (τα τέσσερα γράμματα A, G, C και Τ του γενετικού «αλφαβήτου») με εκείνες του DΝΑ, τα δύο μόρια, το φυσικό και το τεχνητό, μπορούν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους και να σχηματίσουν μία σταθερή διπλή έλικα από κοινού.
Οι βρετανοί επιστήμονες δημιούργησαν πολυμεράσες, συνθετικά βοηθητικά μόρια (ένζυμα) που μεταγράφουν τον κώδικα του ΧΝΑ σε DNA και αντίστροφα.
Με τον τρόπο αυτό, η ίδια η διαδικασία της εξέλιξης ενθαρρύνεται πλέον με εργαστηριακό (συνθετικό) τρόπο.
«Μπορέσαμε να δείξουμε ότι τόσο η κληρονομικότητα -η αποθήκευση και η μεταφορά πληροφοριών- όσο και η εξέλιξη, που είναι τα δύο χαρακτηριστικά γνωρίσματα της ζωής είναι δυνατό να αναπαραχθούν και να υλοποιηθούν σε εναλλακτικά πολυμερή, άλλα από το DNA και το RNA», δήλωσε ο Phil Holliger.
«Δεν υπάρχει κάτι πραγματικά ξεχωριστό, όσον αφορά τη ζωή, στο DNA και στο RNA.
Δεν υπάρχει κάποια ανυπέρβλητη λειτουργική επιταγή που να υποχρεώνει τα γενετικά συστήματα ή τη βιολογία να βασίζονται σε αυτά τα δύο μόρια», πρόσθεσε.
Σε συνοδευτικό άρθρο στο Science, ο Gerald Joyce, του Αμερικανικού Ινστιτούτου Ερευνών Scripps χαιρετίζει το επίτευγμα ως ορόσημο που «προαναγγέλλει την εποχή της συνθετικής γενετικής, με επιπτώσεις για την εξωβιολογία (σ.σ. τη ζωή αλλού στο σύμπαν), τη βιοτεχνολογία και την κατανόηση της ίδιας της ζωής».
Επεσήμανε όμως ότι για να υπάρξει μία πλήρως συνθετική γενετική πλατφόρμα, θα πρέπει να υπάρξει ένα αυτο-αναπαραγόμενο σύστημα (οργανισμός) που να μην χρειάζεται καθόλου ως ενδιάμεσο το DNA.
Τότε, όπως αναφέρει, «η κατασκευή γενετικών συστημάτων βασισμένων σε εναλλακτικές χημικές πλατφόρμες μπορεί να οδηγήσει στη σύνθεση τελείως νέων μορφών ζωής».
Ι)
Το DNA αποκαλύπτει πόσο θα ζήσουμε
Όλα εκείνα τα απόκρυφα σημεία του βιολογικού ρολογιού που μπορεί να μας βοηθήσουν να καταλήξουμε σε ασφαλή συμπεράσματα κατάφεραν να εντοπίσουν επιστήμονες, καταγράφοντας στοιχεία σχετικά με το προσδόκιμο ζωής κάθε ανθρώπου.dna
Η ομάδα των ερευνητών εστίασε στις χημικές αλλαγές του DNA που λαμβάνουν χώρα κατά την διάρκεια της ζωής ενός ανθρώπου, οι οποίες τους βοήθησαν στην πρόβλεψη σχετικά με το πόσο μπορεί να ζήσει αυτός.
Οι επιστήμονες, συγκρίνοντας τις πραγματικές ηλικίες των συμμετεχόντων με την ηλικία του βιολογικού τους ρολογιού, κατέληξαν στο συμπέρασμα πως όσοι είχαν «ηλικία βιολογικού ρολογιού» μεγαλύτερη από την πραγματική τους, είχαν περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν συντομότερα σε σχέση με όσους είχαν ηλικίες βιολογικού ρολογιού και πραγματική, ταυτισμένες.
Για να υπολογιστεί η βιολογική ηλικία των 5.000 συμμετεχόντων έγινε λήψη αίματος κατά την αρχή του πειράματος, ενώ οι ίδιοι άνθρωποι έμειναν υπό επιστημονική παρακολούθηση για 14 ολόκληρα χρόνια, προκειμένου να αναλύονται οι χημικές αλλαγές στο DNA τους.
Το κύριο ερώτημα που προέκυψε ήταν πως ανεξάρτητα από άλλους παράγοντες ποιότητας ζωής, όσοι είχαν βιολογικό ρολόι που «έτρεχε» γρηγορότερα από τον συμβατικό χρόνο, εμφάνισαν μικρότερο προσδόκιμο ζωής.
Η αλλαγή αυτή στο DNA διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στις βιολογικές διεργασίες και επηρεάζει την ενεργοποίηση ή απενεργοποίηση των γονιδίων.
Ο λόγος για διαδικασία η οποία ονομάζεται μεθυλίωση (χημική τροποποίηση του γενετικού υλικού με την προσθήκη ομάδων μεθυλίου).
Όπως αναφέρει ο βασικός ερευνητής της μελέτης από το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, κ. Ian Deary, «αυτή η μελέτη αυξάνει τα επίπεδα κατανόησης των εννοιών της μακροζωίας και της υγιούς γήρανσης.
Είναι συναρπαστικό, καθώς ορίζει ένα νέο δείκτη γήρατος και πρόβλεψης του προσδόκιμου ζωής, πέρα από παράγοντες όπως το κάπνισμα, ο διαβήτης και οι καρδιαγγειακές παθήσεις».
Επιστημονικές πληροφορίες.
Αναπαραγωγικό σύστημα. ΦΕ 1. Η αρχή της ζωής
Slide 1
ΦΕ 1: Η αρχή της ζωής Αρβανιτίδης Θεόδωρος – www.atheo.gr
Slide 2
Το αναπαραγωγικό ή γεννητικό σύστημα περιλαμβάνει το σύνολο των οργάνων που σχετίζονται με τη λειτουργία της αναπαραγωγής, δηλαδή της δημιουργίας απογόνων.
Τα όργανα αυτά είναι διαφορετικά στον άντρα και στη γυναίκα.
Οι διαφορές αυτές συνιστούν τα πρωτεύοντα χαρακτηριστικά διάκρισης των δύο φύλων.
Τόσο οι διαφορές αυτές, όσο και τα δευτερεύοντα χαρακτηριστικά του φύλου (στήθος, φωνή, τριχοφυΐα, λεκάνη) καθορίζονται από την ύπαρξη του Χ ή του Υ χρωμοσώματος στο γενετικό κώδικα και από τη δράση γεννητικών ορμονών.
Το αναπαραγωγικό σύστημα του άντρα είναι έτσι διαμορφωμένο, ώστε να εξυπηρετεί την παραγωγή σπερματοζωαρίων και τη συνουσία.
Το αναπαραγωγικό σύστημα της γυναίκας είναι έτσι διαμορφωμένο, ώστε να εξυπηρετεί την ωρίμανση των ωαρίων, τη γονιμοποίηση, την κύηση και τον τοκετό.
Slide 3
Ωάριο Τα σπερματοζωάρια είναι τα γεννητικά κύτταρα των ζωικών οργανισμών.
Τα σπερματοζωάρια δημιουργούνται στους όρχεις.
Μετά τη σεξουαλική επαφή τα σπερματοζωάρια έχουν 3 μέρες για να γονιμοποιήσουν το ωάριο.
Το ωάριο είναι το γεννητικό κύτταρο των θηλυκών οργανισμών το οποίο βρίσκεται στην ωοθήκη.
Σε κάθε ωοθήκη από την γέννηση της γυναίκας υπάρχουν πάρα πολλά ειδικά κύτταρα, που στην εφηβεία θα αρχίσουν να εξελίσσονται σε ωάρια.
Κάθε ωάριο ωριμάζει και ελευθερώνεται κάθε 28 μέρες και αυτή η διαδικασία γίνεται εναλλάξ και στις 2 ωοθήκες.
Σπερματοζωάριο
Slide 4
σάλπιγγα σάλπιγγα στις οποίες ωριμάζουν τα ωάρια.
Στις ωοθήκες επίσης παράγονται οι γυναικείες ορμόνες τα οιστρογόνα και η προγεστερόνη ωοθήκη ωοθήκη συνδέουν τη μήτρα με τις ωοθήκες μήτρα μήτρα κόλπος κόλπος στα τοιχώματά της εμφυτεύεται το γονιμοποιημένο ωάριο και αργότερα το έμβρυο εισέρχεται το πέος κατά τη σεξουαλική επαφή
Slide 5
όρχεις πέος εκφορητική οδός ουρήθρα όρχεις παράγονται τα σπερματοζωάρια καθώς και οι αντρικές ορμόνες, τα ανδρογόνα και η τεστοστερόνη πέος χρησιμεύει για τη μεταφορά των σπερματοζωαρίων στον κόλπο της γυναίκας, κατά τη συνουσία ουρήθρα από αυτήν βγαίνουν τα σπερματοζωάρια εκφορητική οδός μέσω της οποίας οδηγούνται τα σπερματοζωάρια από τους όρχεις στην ουρήθρα.
Slide 6
Μέσα στις ωοθήκες υπάρχουν 200.000 περίπου αδιαφοροποίητα ωάρια, τα οποία έχουν δημιουργηθεί κατά την εμβρυϊκή ηλικία.
Από την εφηβική ηλικία και μετά και κάθε 28 ημέρες ωριμάζει ένα ωάριο εναλλάξ σε κάθε ωοθήκη.
Η περιοδική αυτή διαδικασία ρυθμίζεται από την επίδραση ορμονών.
Η έκκριση των ορμονών αυτών μειώνεται μετά την ηλικία των 40 περίπου χρόνων κατά την κλιμακτήριο και σταδιακά τερματίζεται.
Έτσι, μόνο 400 περίπου ωάρια ωριμάζουν συνολικά κατά τη διάρκεια της ζωής μιας γυναίκας.
Διαμέσου της σάλπιγγας ή όπως ονομάζεται στην ιατρική ορολογία διαμέσου του ωαγωγού, το ωάριο από την ωοθήκη καταλήγει στη μήτρα, τα τοιχώματα της οποίας έχουν στο μεταξύ προετοιμαστεί, για να το υποδεχτούν.
Κατά τη διαδρομή του ωαρίου από την ωοθήκη προς τη μήτρα μπορεί να γίνει η γονιμοποίηση.
Η παραγωγή των σπερματοζωαρίων ξεκινά περίπου από την ηλικία των 13 ετών.
Κάθε σπερματοζωάριο αποτελείται από μια κεφαλή, στην οποία βρίσκεται το γενετικό υλικό και μια ουρά που προσδίδει στο σπερματοζωάριο την απαραίτητη κινητικότητα.
Τα σπερματοζωάρια, κατά την εκσπερμάτιση οδηγούνται μέσω της εκφορητικής οδού προς τη σπερματοδόχο κύστη και τελικά στην ουρήθρα.
Στην πορεία τους αυτή δέχονται τις εκκρίσεις διαφόρων αδένων, όπως για παράδειγμα του προστάτη, οπότε σχηματίζεται ένα παχύρρευστο υγρό, το σπέρμα.
Το υγρό αυτό, διευκολύνει την κίνηση των σπερματοζωαρίων και ταυτόχρονα τους εξασφαλίζει θρεπτικές ουσίες.
Ωάριο Σπερματοζωάριο
Slide 7
Σύλληψη Σύλληψη ορίζεται η γονιμοποίηση ενός ωαρίου από ένα σπερματοζωάριο.
Τα σπέρμα απελευθερώνεται στον κόλπο της γυναίκας, και κολυμπώντας μέσα από τον τράχηλο φτάνει στις σάλπιγγες όπου συνήθως λαμβάνει χώρα η γονιμοποίηση του ωαρίου.
Όταν ένα σπερματοζωάριο καταφέρει να εισέλθει εντός του ωαρίου, το γενετικό υλικό των δύο αυτών κυττάρων ενώνεται και δημιουργεί ένα πυρήνα (αυτό καλείται ζυγωτό).
Η σύλληψη έχει ολοκληρωθεί.
Slide 8
1 2 3 4 5 6 Τα σπερματοζωάρια κινούνται από τον κόλπο προς τις σάλπιγγες Την ωοθήκη ωριμάζει ένα ωάριο Ένα σπερματοζωάριο γονιμοποιεί το ωάριο Δημιουργείται το ζυγωτό Καθ’ οδόν προς τη μήτρα το ζυγωτό διαιρείται Δημιουργείται ένα συσσωμάτωμα κυττάρων που εμφυτεύεται στα τοιχώματα της μήτρας
Slide 9
Ζυγωτό Κατά την αναπαραγωγή στον άνθρωπο πολλά σπερματοζωάρια «σπεύδουν» να γονιμοποιήσουν το ωάριο.
Μόνο ένα τα καταφέρνει.
Το αποτέλεσμα είναι η δημιουργία του ζυγωτού, από το οποίο θα προκύψει το έμβρυο και θα γεννηθεί το παιδί.
Slide 10
Τα σπερματοζωάρια κινούνται από τον κόλπο προς τις σάλπιγγες Στην ωοθήκη ωριμάζει ένα ωάριο Ένα σπερματοζωάριο γονιμοποιεί το ωάριο Δημιουργείται το ζυγωτό Καθ’ οδόν προς τη μήτρα το ζυγωτό διαιρείται Δημιουργείται ένα συσσωμάτωμα κυττάρων που εμφυτεύεται στα τοιχώματα της μήτρας
Slide 11
Το ωάριο γονιμοποιείται από ένα σπερματοζωάριο και δημιουργείται το ζυγωτό, το οποίο διαιρείται και κινείται μέσα στη σάλπιγγα προς τη μήτρα
Slide 12
Τα ωάρια ωριμάζουν στις ωοθήκες και τα σπερματοζωάρια παράγονται στους όρχεις.
Ω Ο Θ Η Κ Ε Σ Ρ Χ Ε Ι Σ Α Λ Π Ι Γ Γ Α Ο Υ Η Θ Ρ Α Σ Π Ρ Μ Α Ε Ο Σ
Slide 13
Πολλαπλή κύηση Στον άνθρωπο ωριμάζει συνήθως ένα ωάριο κάθε μήνα, εναλλάξ από κάθε ωοθήκη, και γι’ αυτό γεννιέται ένα βρέφος ανά τοκετό.
Μερικές φορές όμως συμβαίνει να γεννηθούν δίδυμα ή ακόμα τρίδυμα ή τετράδυμα.
Τα δίδυμα μπορεί να προέρχονται από δύο διαφορετικά ωάρια, που γονιμοποιούνται και δίνουν δύο διαφορετικά ζυγωτά.
Από αυτά προκύπτουν δύο διαφορετικά άτομα, που μοιάζουν σαν συνηθισμένα αδέλφια.
Αυτά είναι το διζυγωτικά ή διωικά δίδυμα.
Υπάρχουν όμως περιπτώσεις κατά τις οποίες προκύπτουν δίδυμα από ένα και μόνο γονιμοποιημένο ωάριο.
Αυτά είναι τα μονοζυγωτικά ή μονοωικά δίδυμα, τα οποία μοιάζουν καταπληκτικά μεταξύ τους και ανήκουν υποχρεωτικά στο ίδιο φύλο.
Slide 14
Εξωσωματική Γονιμοποίηση Ο όρος Εξωσωματική Γονιμοποίηση περιλαμβάνει ένα βαρύ φάσμα τεχνικών που έχουν σκοπό τη βοήθεια υπογόνιμων ζευγαριών στο ν’ αποκτήσουν παιδί.
Με τη μέθοδο αυτή δίνεται λύση σε προβλήματα υπογονιμότητας τόσο της γυναίκας (π.χ. αποφραγμένες σάλπιγγες) όσο και του άντρα (π.χ. ολιγοσπερμίες).
Το ποσοστό επιτυχίας ανά κύκλο προσπάθειας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες όπως π.χ. η ηλικία της γυναίκας και το αίτιο της υπογονιμότητας.
Συνήθως το αθροιστικό ποσοστό επιτυχίας μπορεί να φθάσει 60 – 65% μετά από 3 – 4 προσπάθειες.
Slide 15
Καλό Διάβασμα !!! Αρβανιτίδης Θεόδωρος
www.atheo.gr
Εδώ είναι οι επτά επιστημονικές θεωρίες για την προέλευση της ζωής πάνω στη Γη.
Ηλεκτρικός σπινθήρας
Οι ηλεκτρικοί σπινθήρες μπορούν να παραγάγουν τα αμινοξέα και τα σάκχαρα από μια ατμόσφαιρα γεμάτη με νερό, μεθάνιο, αμμωνία και υδρογόνο, όπως παρουσιάστηκε στο διάσημο πείραμα των Miller-Urey το 1953, προτείνοντας ότι η αστραπή μπορεί να έχει βοηθήσει στην δημιουργία των βασικών δομικών μονάδων της ζωής στη Γη στις πρώτες ημέρες της.
Μετά δε από πολλά εκατομμύρια χρόνια, μπόρεσαν να σχηματιστούν μεγαλύτερα και πιο σύνθετα μόρια .
Αν και η έρευνα από τότε έχει αποκαλύψει ότι η πρώιμη ατμόσφαιρα της Γης ήταν στην πράξη φτωχή σε υδρογόνο, οι επιστήμονες έχουν προτείνει ότι ηφαιστειογενής προέλευσης νέφη στην πρώιμη ατμόσφαιρα μπορεί να είχαν γεμίσει την ατμόσφαιρα με μεθάνιο, αμμωνία και υδρογόνο και να ενώθηκαν με την αστραπή.
Κοινότητα αργίλου.
Τα πρώτα μόρια της ζωής μπορεί να έχουν συναντηθεί στην άργιλο, σύμφωνα με μια ιδέα που διαμορφώθηκε από τον οργανικό χημικό Alexander Graham Cairns-Smith στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης.
Αυτές οι επιφάνειες όχι μόνο μπορεί να είχαν συγκεντρώσει αυτές τις οργανικές ενώσεις μαζί, αλλά και τις βοήθησαν να οργανωθούν σε μοτίβα σαν τα γονίδιά μας τώρα.
Ο κύριος ρόλος του DNA είναι να αποθηκεύει πληροφορίες για τον τρόπο με τον οποίο άλλα μόρια πρέπει να διευθετούνται ή να οργανώνονται.
Οι γενετικές ακολουθίες στο DNA είναι ουσιαστικά οδηγίες για τον τρόπο με τον οποίο τα αμινοξέα πρέπει να οργανώνονται στις πρωτεΐνες.
Ο Cairns-Smith προτείνει ότι ορισμένοι ορυκτοί κρύσταλλοι στην άργιλο θα μπορούσαν να έχουν οργανώσει τα οργανικά μόρια σε οργανωμένα σχέδια.
Μετά από εκεί, τα οργανικά μόρια ανάλαβαν αυτήν την δουλειά και αυτο-οργανώθηκαν.
Υποθαλάσσιοι διέξοδοι αερίων
Η θεωρία των υποθαλάσσιων αεραγωγών προτείνει ότι η ζωή μπορεί να είχε ξεκινήσει σε υποβρύχιες υδροθερμικές διεξόδους, που ανέβλυζαν τα βασικά μόρια πλούσια σε υδρογόνο απαραίτητα για τη ζωή.
Οι βραχώδεις κρυψώνες τους θα μπορούσαν έπειτα να έχουν συνενώσει αυτά τα μόρια, προσφέροντας τους ορυκτούς καταλύτες για τις κρίσιμες αντιδράσεις.
Ακόμα και τώρα, αυτές οι υδροθερμικές υποθαλάσσιες διέξοδοι, πλούσιες σε χημική και θερμική ενέργεια, στηρίζουν δραστήρια οικοσυστήματα.
Ψυχρό ξεκίνημα.
Ο πάγος μπορεί να είχε καλύψει τους ωκεανούς πριν 3 δισεκατομμύριο χρόνια, δεδομένου ότι ο ήλιος ήταν τότε κατά ένα τρίτο λιγότερο φωτεινός από ότι είναι τώρα.
Αυτό το στρώμα του πάγου, με πάχος ενδεχομένως λίγες εκατοντάδες μέτρα, μπορεί να είχε προστατεύσει τις εύθραυστες οργανικές ενώσεις κάτω στο νερό από το υπεριώδες φως και την καταστροφή από τις επιδράσεις των κοσμικών ακτίνων.
Το κρύο μπορεί να είχε βοηθήσει, επίσης, αυτά τα μόρια α επιζήσουν περισσότερο, επιτρέποντας έτσι να γίνουν οι βασικές αντιδράσεις.
Κόσμος RNA
Σήμερα οι πρωτεΐνες χρειάζονται το DNA προκειμένου να φτιαχτούν, και το DNA τις πρωτεΐνες για να σχηματιστεί, γι αυτό και οι επιστήμονες απορούν πώς μπόρεσαν αυτά τα δύο να έχουν σχηματιστεί το ένα χωρίς το άλλο;
Η απάντηση γι αυτό το ζήτημα μπορεί να είναι το RNA, που μπορεί να αποθηκεύσει πληροφορίες όπως και το DNA, να παίξει το ρόλο ενός ενζύμου, όπως οι πρωτεΐνες, και να βοηθήσει στην δημιουργία τόσο του DNA όσο και των πρωτεϊνών.
Αργότερα το DNA και οι πρωτεΐνες διαδέχθηκαν αυτόν τον “RNA κόσμο,” επειδή αυτά είναι περισσότερο αποδοτικά.
Το RNA υπάρχει ακόμα και εκτελεί διάφορες λειτουργίες στους οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένης και της δράσης του ως on-off διακόπτης για μερικά γονίδια.
Μα ένα ερώτημα παραμένει ακόμα: πώς ξεκίνησε το RNA;
Και ενώ μερικοί επιστήμονες νομίζουν ότι το μόριο θα μπορούσε να έχει προκύψει αυθόρμητα στη Γη, άλλοι λένε ότι ήταν πολύ απίθανο να έχει συμβεί αυτό.
Άλλα νουκλεϊκά οξέα που έχουν προταθεί επίσης εκτός από το RNA, είναι το εσωτερικό PNA ή TNA.
Απλή εκκίνηση
Αντί η ζωή να αναπτυχθεί από σύνθετα μόρια όπως είναι το RNA, μπορεί να έχει ξεκινήσει με μικρότερα μόρια αλληλεπιδρώντας το ένα με το άλλο σε κύκλους αντιδράσεων.
Αυτά μπορεί να είχαν βρεθεί μέσα σε απλές κάψες, συγγενείς με τις μεμβράνες των κυττάρων, και με τον χρόνο θα μπορούσαν να έχουν εξελιχθεί κάποια πιο σύνθετα μόρια, που εκτελούσαν αυτές τις αντιδράσεις καλύτερα από όσο τα μικρότερα, σενάρια που ονομάστηκαν μοντέλα “πρώτα ο μεταβολισμός”, σε αντιδιαστολή με το μοντέλο “πρώτα το γονίδιο” της υπόθεσης του RNA κόσμου.
Πανσπερμία
Ίσως η ζωή να μην άρχισε στη Γη, αλλά να παρουσιάστηκε εδώ ερχόμενη από κάπου αλλού στο διάστημα, μια ιδέα γνωστή ως πανσπερμία.
Παραδείγματος χάριν, βράχοι σε τακτικά διαστήματα εκτινάσσονται από τον Άρη λόγω κοσμικών συγκρούσεων, και αρκετοί Αρειανοί μετεωρίτες έχουν βρεθεί στη Γη, και έτσι μερικοί ερευνητές έχουν κάνει αμφιλεγόμενες προτάσεις ότι έφεραν μικρόβια εδώ, κάνοντας μας ενδεχομένως όλους να έχουμε Αρειανή προέλευση. Άλλοι επιστήμονες έχουν προτείνει ακόμη και ότι η ζωή μπορεί να έχει κάνει ωτοστόπ στους κομήτες από άλλα συστήματα άστρων. Εντούτοις, ακόμα κι αν αυτή η άποψη ήταν αληθινή, το θέμα για το πώς άρχισε η ζωή πάνω στη Γη μεταφέρεται στο πώς άρχισε η ζωή αλλού στο διάστημα.
Πολλά και ενδιαφέροντα παλιά σχετικά άρθρα:
50 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΕΓΟΝΗΣ ΣΟΥΠΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
ΛΙΘΟΠΑΝΣΠΕΡΜΙΑ: Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΔΟΣΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΣΜΗΝΟΣ ΑΣΤΡΩΝ
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Η αρχή της ζωής: Η αναζήτηση για το πρώτο αντιγραφέα
ΤΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Η ΑΡΓΙΛΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΕΝΕΡΓΗΣΕΙ ΩΣ “ΑΡΧΕΓΟΝΗ ΜΗΤΡΑ” ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΟΡΓΑΝΙΚΑ ΜΟΡΙΑ
ΩΚΕΑΝΕΙΑ ΓΚΕΫΖΕΡΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΡΑΤΟΥΝ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΜΑΣ
ΠΟΙΑ ΖΕΣΤΗ ΛΙΜΝΗ; ΤΑ ΑΠΟΛΙΘΩΜΑΤΑ ΥΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΟΤΙ Η ΖΩΗ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΣΕ ΜΙΑ ΘΕΡΜΗ ΠΗΓΗ ΣΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ
ΦΥΣΙΚΟΧΗΜΙΚΟΙ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΟΤΙ Η ΖΩΗ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΣΤΟΝ ΠΑΓΟ
https://physics4u.wordpress.com/2012/03/04/οι-7-θεωρίες-για-την-προέλευση-της-ζωής/
Πότε εμφανίστηκε η ζωή στη Γη
Ένας αρχαίος κρύσταλλος ζιρκονίου που αποκαλύφθηκε στη Δυτική Αυστραλία μπορεί να αποτελεί απόδειξη ότι η ζωή εμφανίστηκε στον πλανήτη μας πριν από 4,1 δισεκατομμύρια χρόνια, ή 300 εκατομμύρια χρόνια νωρίτερα από ό,τι υπολογιζόταν ως τώρα, σύμφωνα με μια ομάδα αμερικανών ερευνητών.
Επιστήμονες από τα πανεπιστήμια του Στάνφορντ και της Καλιφόρνιας/Παράρτημα Λος Άντζελες είπαν ότι είχαν συλλέξει πρόσφατα γύρω στα 10.000 ζιρκόνια από την περιοχή Τζακ Χιλς της Αυστραλίας που δημιουργήθηκαν αρκετά δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Μεταξύ των ήταν και ένα που πιστεύουν ότι περιέχει ένα ίζημα άνθρακα που είναι είναι 4,1 δισεκατομμυρίων χρονών… συν ή πλην 10 εκατομμύρια χρόνια.
“Η πλήρης ενθυλάκωσή του σε ακέραιο, μη-διαταραγμένο ζιρκόνιο αποδεικνύει ότι δεν έχει υποστεί μόλυνση ή μείξη από πιό πρόσφατες γεωλογικές διαδικασίες [… και] μπορεί να αποτελέσει απόδειξη ότι η ζωή στη Γη ξεκίνησε πριν από 4,1 δισεκατομμύρια χρόνια,” είπαν σε εργασία τους που εκδόθηκε χθες στα πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών.
Οι επιστήμονες έχουν χρησιμοποιήσει ενδείξεις απολιθωμάτων για να βεβαιώσουν ότι η ιστορία της ζωής στη Γη ξεκίνησε πριν από 3,8 δισεκατομμύρια χρόνια, με τη μορφή μονοκύτταρων οργανισμών.
Οι άνθρωποι φαίνεται να έχουν εμφανιστεί στη Γη μόνο πριν από περίπου 200.000 χρόνια.
Οι ερευνητές είναι η Ελίζαμπεθ Μπελ, ο Πάτρικ Μπένκε και ο Τ. Μαρκ Χάρισον (Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας-Λος Άντζελες), μαζί με την Ουέντι Λάο (Στάνφορντ).
Για την Θερμοκρασιακή εξάρτηση της υδροφοβικοτήτων αμινοξέων, μπορείτε να διαβάσετε στον σύνδεσμο.
http://www.pnas.org/content/112/24/7484.abstract
Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΣΤΟ ΝΙΚΕΛΙΟ
Στη μείωση της ποσότητας ενός ταπεινού μετάλλου -το νικέλιο, είναι πιθανό να οφείλεται η ανάπτυξη του οξυγόνου και κατ’ επέκταση της ζωής σύμφωνα με μια νέα επιστημονική έρευνα.
Ένα από τα μεγαλύτερα επιστημονικά μυστήρια είναι πως η ατμόσφαιρα του πλανήτη μας έγινε πλούσια σε οξυγόνο, κάτι που επέτρεψε την ανάδυση της ζωής όπως την ξέρουμε σήμερα.
Τώρα, νέα επιστημονικά στοιχεία ρίχνουν φως στην αινιγματική αυτή εξέλιξη που καθόρισε τη μοίρα της Γης, επιτρέποντας να εξελιχτούν σταδιακά μια μεγάλη ποικιλία από έμβιοι οργανισμοί.
Μια ομάδα ερευνητών, υπό τον Κουρτ Κονχάουζερ του καναδικού Πανεπιστημίου της Αλμπέρτα και τον Ντομινίκ Παπινό του Εργαστηρίου Γεωφυσικής του Ινστιτούτου Κάρνεγκι, παρουσίασαν μια νέα πειστική ερμηνεία του γιατί το οξυγόνο ξαφνικά άρχισε να συγκεντρώνεται στην πρώιμη ατμόσφαιρα πριν περίπου 2,4 δισ. χρόνια, όταν στη Γη εκτιμάται ότι δεν υπήρχε τίποτε πιο πολύπλοκο από μονοκύτταρα μικρόβια.
Η “Μεγάλη Οξείδωση” άρχισε, όπως πιστεύουν οι επιστήμονες, όταν μια ομάδα μικροβίων που καταστρέφουν το οξυγόνο, άρχισε να πεθαίνει και στη θέση της να κερδίζει έδαφος μια άλλη ομάδα μικροβίων που παρήγαγαν οξυγόνο.
Η απρόσμενη αιτία γι’ αυτή την καθοριστική αλλαγή ήταν η πτώση στην ποσότητα του νικελίου, η οποία οδήγησε στην αναπότρεπτη αύξηση του οξυγόνου – και στην εμφάνιση της ζωής – στον πλανήτη μας.
Η σχετική επιστημονική εργασία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Nature”, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο και τον Independent.
Μέχρι τώρα οι επιστήμονες συμφωνούσαν λίγο-πολύ ότι η αύξηση του οξυγόνου συνέβη, όταν απότομα μειώθηκαν τα επίπεδα μεθανίου στην ατμόσφαιρα, για μυστηριώδεις μέχρι σήμερα λόγους.
Φαίνεται όμως πλέον πως το παζλ μπορεί να λυθεί χάρη στο “κλειδί” του νικελίου.
Οι επιστήμονες μελέτησαν τις διαχρονικές αλλαγές στα πετρώματα της Γης και στην περιεκτικότητά τους σε μέταλλα και συνειδητοποίησαν ότι το νικέλιο ήταν αυτό που είχε μειωθεί σημαντικά λίγο πριν το οξυγόνο γίνει άφθονο.
Η κυρίαρχη μορφή ζωής πριν το “Μπινγκ Μπανγκ” της Οξείδωσης ήταν τα μεθανογόνα, μονοκύτταροι οργανισμοί στους βάλτους και τις θάλασσες που δεν είχαν αναερόβια αναπνοή (δεν χρειάζονταν το οξυγόνο για να ζήσουν) και απελευθέρωναν μεθάνιο ως υποπροϊόν του μεταβολισμού τους.
Οι τεράστιες ποσότητες μεθανίου που παράγονταν με αυτό τον τρόπο, εμπόδιζαν την αύξηση του ατμοσφαιρικού οξυγόνου.
Τα μεθανογόνα, για να επιβιώσουν ( να συντηρήσουν τα ένζυμά τους), “κατανάλωναν” νικέλιο, το οποίο πριν από 2,7 δισ. χρόνια υπήρχε σε 400πλάσιες ποσότητες σε σχέση με την εποχή μας.
Πριν από 2,5 δισ. χρόνια όμως, υπήρξε μείωση στο μισό του επιπέδου του νικελίου στους ωκεανούς.
Η συνέπεια της έλλειψης του νικελίου ήταν ότι τα μεθανογόνα άρχισαν να μειώνονται δραστικά και η παραγωγή μεθανίου να πέφτει δραματικά.
Αυτή η εξέλιξη άνοιξε το δρόμο σε μια άλλη μορφή μικροοργανισμών, τα κυανοβακτήρια (γαλαζοπράσινες άλγες), που αποτελούσαν φωτοσυνθετικές μορφές ζωής.
Παίρνοντας πια το πάνω χέρι, άρχισαν να μετατρέπουν το διοξείδιο του άνθρακα σε οξυγόνο και να εμπλουτίζουν τη γήινη ατμόσφαιρα σταδιακά, οδηγώντας στη γέννηση πιο πολύπλοκων μορφών ζωής με το πέρασμα του χρόνου.
Το οξυγόνο σαν χημικό μόριο εξαφανίζεται σύντομα από την ατμόσφαιρα, εκτός και συνεχώς αναπαράγεται, κάτι που όντως συμβαίνει μέχρι σήμερα χάρη στη φωτοσύνθεση των φυτών.
Παρόλα αυτά παραμένει μυστήριο γιατί τα επίπεδα νικελίου μειώθηκαν τόσο πολύ πριν από 2,5 – 2,7 δισ. χρόνια.
Μια πιθανή εξήγηση είναι μια σειρά από γεωλογικές μεταβολές κατά τις πρώιμες φάσεις της διαμόρφωσης της Γης.
Αρχικά, η λάβα από τις εκρήξεις των πολλών ηφαιστείων, η οποία χυνόταν στις θάλασσες, ήταν πλούσια σε νικέλιο.
Όταν όμως ο μανδύας του πλανήτη σταδιακά ψύχθηκε, η λάβα περιείχε πια πολύ λιγότερο νικέλιο.
Το παρακάτω άρθρο είναι μια ανάλυση γεγονότων κρυφών και φανερών που διαδραματίζετε χρονικά σε τρεις περιόδους, κάθε περίοδος δικαιολογεί τα γεγονότα τις προηγούμενης.
Διαβάστε την όλη οπωσδήποτε ..Για δυνατούς ερευνητές!!
Το άρθρο στον σύνδεσμο.
http://dionios.blogspot.gr/2012/02/123.html
………………..
ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ
ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ ΚΙ’ΑΛΛΗ ΓΑΙΑ ΑΠΕΡΑΝΤΗ,ΠΟΥ ΚΑΙ
ΣΕΛΗΝΗ ΟΙ ΘΕΟΙ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΖΟΥΝ,ΕΝΩ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
ΜΗΜΗ.ΚΙ’ΑΥΤΗ ΠΟΛΛΑ ΟΡΗ ΕΧΕΙ,ΠΟΛΕΙΣ ΠΟΛΛΕΣ
ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΜΕΓΑΡΑ.ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΙΦΕΡΕΤΑΙ Σ’ΕΝΑΝ ΜΗΝΑ,
ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ Ο ΗΛΙΟΣ ΚΑΝΕΙ Σ’ΕΝΑΝ ΧΡΟΝΟ.
ΟΡΦΕΩΣ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ.
Πρόκλου,Υπόμνημα εις τον Πλάτωνος
Τίμαιον,Δ’ 283.11Β’63,49
Το άρθρο στον συνδεσμο.
http://perseasorion.blogspot.gr/2011/10/blog-post_1980.html
Ας κανουμε εναν αποσυμβολισμο μιας εικονας των προγονων μας:
Οπως καθε πινακας ζωγραφικης δειχνει, συμβολιζει κατι, ετσι και των προγονων μας οι ζωγραφιες συμβολιζαν κατι .
Ας προσπαθησουμε απο τα ευκολα να αποσυμβολισουμε μια εικονα αρχιζοντας απο την κατω εικονα .Ειναι :
Ο Απολλωνας και το κορακι.
Ο Απολλων ειναι ο θεος του φωτος,της μαντικης,της μουσικης και της ωδης.
Το Κορακι ειναι το γνωστο παμπονηρο πτηνο.
Τι μπορει να συμβολιζει η παρασταση;
Γιατι ο Απολλων ριχνει κρασι στο κορακι;
Ο εγκεφαλος μας χωριζεται σε 3 μερη ,στο δεξι, στο αριστερο και στο Μεσολοβιο που τα ενωνει.
Ο αριστερός εγκέφαλός μας είναι ο καθημερινός εαυτός μας,με όλα τα καλά του και τα κακά του,γενικα το «ζώο» μέσα μας,το κορακι.
Ο δεξιος εγκεφαλος μας είναι το φως, το πνευμα,η ψυχη, η «καρδια» του ανθρωπου, ο ΑΠΟΛΛΩΝ μεσα μας.
Ο ανθρωπος εφτασε ως εδώ, την σημερινη εποχη, μονο με τις πληροφοριες από το κορακι.
Αυτο ειναι που λενε οτι λειτουργει μονο το 10% του εγγεφαλου μας.
Το άρθρο στο σύνδεσμο.
http://toagnosto.blogspot.gr/2014/04/blog-post_2732.html
Η Μεγάλη Έκρηξη δημιουργεί ένα μεγάλο ερώτημα: αν ήταν πράγματι ο κατακλυσμός που έφερε στο προσκήνιο το σύμπαν μας πριν 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια, τι ήταν αυτό που τον προκάλεσε;
Leave a Reply