ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ

Το αχανές και ατελείωτο σύμπαν, μας διδάσκει ότι πρώτο μας μέλημα είναι να προσέχουμε την γη, να γνωρίζουμε ότι είναι και η γη ένας  ζωντανός οργανισμός με διαφορετικές ανάγκες από εμάς! Ότι ο άνθρωπος εξελίχθηκε μέσα σε ένα δισεκατομμύριο χρώμια στην σημερινή του μορφή, με αυτά που μπορεί η επιστήμη να αποδείξει μέχρι στιγμής, δεν είναι τυχαίο και σε αυτό τον βοήθησε η γη ερχόμενος από την σούπα του σύμπαντος! Πρέπει να μελετήσουμε πως θα την σεβόμαστε για να μας προστατεύει!

Σε επόμενα άρθρα θα σας ενημερώνω για τις νέες έρευνες και επιστημονικές αποδείξεις που ανατρέπουν όλα όσα ξέραμε μέχρι σήμερα!

Έτσι θα γίνει η συγχώνευση του δικού μας γαλαξία με την Ανδρομέδα!

Ανδρομέδα Μ31Η Ανδρομέδα είναι ο πλησιέστερος γαλαξίας προς τον δικό μας Γαλαξία και είναι το ποιο μακρινό αντικείμενο που μπορεί να δει κάποιος διαμέσου γυμνού οφθαλμού.

Ο δικός μας φαίνεται να μοιάζει αρκετά με αυτόν, αφού άλλωστε είναι και οι δύο σπειροειδείς και, όπως άλλοι 35 γαλαξίες, ανήκουν στην ίδια Τοπική Ομάδα.

Το θαμπό φως από την Ανδρομέδα, προέρχεται από την σύνθεση του φωτός δισεκατομμυρίων αστεριών, που βρίσκονται τόσο στον πυρήνα του όσο και στους δύο σπειροειδής βραχίονες.

Οι βραχίονες του περιέχουν περίπου 400 δισεκατομμύρια άστρα, ενώ ο κεντρικός του πυρήνας περίπου 10 εκατομμύρια άστρα με διάμετρο 70 έτη φωτός.

Η ανακάλυψη του Γαλαξία της Ανδρομέδας.

Πριν ανακαλύψουμε τα ισχυρά τηλεσκόπια πιστεύαμε πως είναι ένα νέφος με διαστρική ύλη.
Και μέχρι τις αρχές του εικοστού αιώνα, δεν γνωρίζαμε αν το “Νεφέλωμα της Ανδρομέδας” όπως κι άλλα σπειροειδή νεφελώματα αποτελούσαν ή όχι μέρος του Γαλαξία μας.

Το 1780, ο Γάλλος αστρονόμος Charles Messier δημοσίευσε μια λίστα των μη-αστρικών συστημάτων (ψάχνοντας για κομήτες), που περιλάμβανε 32 αντικείμενα που στην ουσία ήταν γαλαξίες.

Η Ανδρομέδα ήταν στην λίστα εκείνη και συχνά αναφέρεται σαν M31, επειδή είναι το 31ο αντικείμενο του καταλόγου Messier.

Από τότε γνωρίζουμε πως η Ανδρομέδα ή ο Μ31 είναι ένας ακόμη γαλαξίας σαν τον δικό μας.

Το 1912 ο Αμερικανικός αστρονόμος Vesto Μ. Slipher, που εργαζόταν στο Παρατηρητήριο του Lowell στην Αριζόνα, ανακάλυψε ότι οι γραμμές στα φάσματα όλων των γαλαξιών ήταν μετατοπισμένες προς την ερυθρή φασματική περιοχή.

Αυτό ερμηνεύθηκε από τον, επίσης Αμερικανό, Edwin Hubble ως στοιχείο ότι όλοι οι γαλαξίες απομακρύνονται μεταξύ τους και οδηγήθηκε στο συμπέρασμα πως το Σύμπαν διαστέλλεται.

Ο M31 παρόλο που είναι ο ποιο κοντινός μας γαλαξίας, είναι τόσο μακρινός που το φως θέλει 2.3 εκατομμύρια χρόνια για να φθάσει από εκεί.

Επίσης είναι περίπου 4 φορές ποιο ογκώδης από τον δικό μας Γαλαξία.

Έχει ένα αποδεδειγμένο μεγάλο πληθυσμό από σφαιρικά σμήνη (περίπου 600) από ό,τι έχει ο Γαλαξίας μας.

Η σύγκρουση των γαλαξιών.

Ο διπλός πυρήνας της Ανδρομέδας Ο γαλαξίας αυτός, έχει ακόμη δύο γειτονικούς, μικρότερους γαλαξίες, τον M110 και τον M32, τους οποίους σιγά σιγά απορροφάει.

Εδώ και αρκετά δισεκατομμύρια έτη, έχει ‘ρουφήξει’ αρκετά αστέρια από τους δύο μικρότερους.

Ο γειτονικός μας γαλαξίας, κατευθύνεται προς τον δικό μας με ταχύτητα 500.000 χιλιόμετρα την ώρα.

Κάποτε λοιπόν, σε τρία δισεκατομμύρια έτη, θα φθάσει η εποχή που θα συγκρουστούν.

Αλλά η σύγκρουση αυτή δεν θα είναι μετωπική και άμεση, θα χρειαστούν άλλο ένα δισεκατομμύρια έτη για να ολοκληρωθεί.

Οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι όταν ο δικός μας γαλαξίας θα συγκρουστεί με τον M31 θα σχηματίσουν μαζί έναν ακόμα μεγαλύτερο.

Μετά την πρώτη επαφή τους, η δομή των δύο γαλαξιών θα διαταραχθεί εξ’ατίας των τεράστιων βαρυτικών δυνάμεων που θα ασκηθούν ανάμεσά τους.

Μέχρι να ισορροπήσουν οι δύο γαλαξίες, θα προηγηθεί μια περίοδος, ενός δισεκατομμυρίου ετών, με νέες αστρογεννέσεις και κατακλυσμιαίων εκρήξεων.

Ο νέος γαλαξίας που θα δημιουργηθεί εξ’αιτίας της σύγκρουσης του Γαλαξία μας με αυτόν της Ανδρομέδας, θα περιέχει τα υλικά των δύο γαλαξιών αλλά με νέα άστρα και τα ήδη υπάρχοντα ή θα έχουν επιζήσει ή θα έχουν εκραγεί.

Η μορφή του όμως θα είναι ελλειπτική.

Ο Ήλιος και η Γη μας υπάρχει πιθανότητα μεγάλη να μην επηρεαστούν αφού τα άστρα απέχουν μεταξύ τους περίπου 40.1012 km, δηλαδή ο χώρος είναι απίστευτα κενός.

Στις συγκρούσεις λαβαίνουν μέρος όχι τόσο τα άστρα αλλά τα τεράστια νέφη αερίων και σκόνης του μεσογαλαξιακού χώρου.

Εξ’αιτίας της σύγκρουσης αυτών των νεφών έχουμε νέες αστρογενέσεις.

Δείτε για περισσότερες πληροφορίες και το: Δημιουργία νέων άστρων από σύγκρουση γαλαξιών

Οι αστρονόμοι υποστηρίζουν πως όλοι οι μεγάλοι γαλαξίες, μεταξύ των οποίων και ο δικός μας, σχηματίζονται με ανάλογο τρόπο: εξαφανίζοντας τους μικρότερους.

Η δομή του νέου γαλαξία εξαρτάται από τα μεγέθη τους.

Αν είναι ισοδύναμα θα σχηματισθεί ελλειπτικός αλλιώς θα επικρατήσει το σχήμα και η δομή του μεγαλύτερου.

Τα φαινόμενα αυτά στο πολύ μακρινό παρελθόν, που οι αποστάσεις ήταν ποιο μικρές, ήσαν ποιο συχνά κι έτσι σχηματίσθηκαν οι μεγάλοι γαλαξίες που βλέπουμε σήμερα.

Οι αστρονόμοι έχουν υπολογίσει πως όσο πιο γρήγορα κινούνται οι γαλαξίες στη διάρκεια της σύγκρουσης, τόση πιο μικρή επίδραση ασκούν ο ένας στον άλλο.

Για παράδειγμα κοντά στο λαμπρότερο άστρο του ουρανού, τον Σείριο, δύο σπειροειδείς γαλαξίες προσπερνούν ο ένας τον άλλο, ενώ οι ισχυρές δυνάμεις του μεγαλυτέρου γαλαξία (NGC 2207), έχουν διαστρεβλώσει το σχήμα του μικροτέρου (IC 2163) αποσπώντας άστρα και αέρια που εκτείνονται σε μια περιοχή 100.000 ετών φωτός.

Πιστεύεται πως σε ένα δισεκατομμύριο έτη θα σχηματίσουν ένα νέο γαλαξία με τα υλικά τους.
Ο αστερισμός της Ανδρομέδας

Εκτός όμως από τον γαλαξία στον ουρανό διακρίνουμε και τον Αστερισμό της Ανδρομέδας, που φαίνεται ποιο κάτω.

Αστερισμός Ανδρομέδας.

Ο αστερισμός της Ανδρομέδας βρίσκεται στο βόρειο ημισφαίριο, νότια του αστερισμού της Κασσιόπης και δυτικά του αστερισμού του Περσέως.

Ο αστερισμός της Ανδρομέδας δεν περιέχει κανένα αστέρι πρώτου μεγέθους, αλλά είναι η περιοχή του ουρανού που βρίσκονται, αρκετοί γαλαξίες όπως ο Μ31 (NGC 224), M32 (NGC 221), Μ110 (NGC 205), NGC 891 κι άλλοι.

Επίσης εκεί βρίσκονται πλανητικά νεφελώματα όπως ο NGC 7662 και διάσπαρτα ανοικτά σμήνη, όπως το NGC 752, που ανακαλύφθηκε πιθανά το 1654 από τον Hodierna μαζί με τον Μ33, το NGC 956 και τέλος το NGC 7686.

Η Ανδρομέδα αποκαλύπτει τον Γαλαξία μας

Ως σήμερα πιστεύαμε ότι ο γαλαξίας της Ανδρομέδας, ο πιο κοντινός στον δικό μας, αποτελείτο από έναν γιγαντιαίο «λεπτό» δίσκο μέσα στον οποίο βρίσκονταν τα δισεκατομμύρια άστρα του.

Ομάδα επιστημόνων που μελετούσε επί πέντε χρόνια τον Γαλαξία της Ανδρομέδας διαπίστωσε ότι ο γαλαξίας αποτελείται τελικά από δύο δίσκους.

Ο δεύτερος δίσκος είναι πιο «παχύς» από τον άλλο και περιέχει το 30% των άστρων του Γαλαξία.

Οι ερευνητές αναφέρουν ότι στον δεύτερο δίσκο βρίσκονται τα αρχαιότερα άστρα της Ανδρομέδας και ότι η μελέτη του δίσκου θα μας αποκαλύψει σημαντικές πληροφορίες για τη δημιουργία και του δικού μας Γαλαξία. …

«Ο λεπτός δίσκος της Ανδρομέδας περιέχει τις σπείρες του Γαλαξία στις οποίες δημιουργούνται οι ενεργές περιοχές όπου γεννιούνται συνεχώς άστρα.

Στο εσωτερικό του δίσκου, στον πυρήνα του Γαλαξία, πιστεύαμε ότι βρίσκονταν τα πιο παλιά άστρα του.

Προηγούμενες παρατηρήσεις σε σπειροειδείς γαλαξίες, όπως η Ανδρομέδα αλλά και ο δικός μας, είχαν δείξει ότι σε πολλές περιπτώσεις οι σπειροειδείς γαλαξίες διαθέτουν δύο δίσκους, έναν λεπτό και έναν παχύ.

Ο παχύτερος δίσκος είναι αυτός που δημιουργείται πρώτος στα αρχικά στάδια γέννησης του γαλαξία και έτσι η μελέτη του μπορεί να προσφέρει πολύτιμα στοιχεία για τη γαλαξιακή εξέλιξη» δήλωσε στην «Daily Μail» η Μισέλ Κόλινς, του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, η οποία ήταν επικεφαλής της έρευνας.

Συνήθως όμως οι παχείς δίσκοι δεν είναι ευδιάκριτοι από τα επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια και γι΄ αυτό ως σήμερα δεν υπήρχαν πολλά στοιχεία.

Οι επιστήμονες δεν έχουν καταφέρει ακόμη να μελετήσουν τον παχύ δίσκο του δικού μας Γαλαξία.

«Η μελέτη του παχέος δίσκου στην Ανδρομέδα θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την ανάπτυξη και εξέλιξη των σπειροειδών γαλαξιών,συμπεριλαμβανομένου φυσικά και του δικού μας» αναφέρει ο Μάικλ Ριτς του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, ο οποίος ήταν επικεφαλής της ομάδας που έκανε τις παρατηρήσεις στο παρατηρητήριο Κeck στη Χαβάη.
www.tovima.gr – www.dailymail.co.uk

Γιατί Περιστρέφεται η Γη;

Ο χαριτωμένος ρυθμός περιστροφής της Γης των 24ων ωρών είναι ένα από τα χαρακτηριστικά που κάνει τον πλανήτη μας τόσο φιλικό για τη ζωή, επιτρέποντας στα περισσότερα μέρη της Γης να διατηρούν μια ωραία, άνετη θερμοκρασία καθώς λούζονται με το φως του ήλιου κατά τη διάρκεια της ημέρας και είναι στο σκοτάδι τη νύχτα.

Κάθε πλανήτης στο ηλιακό μας σύστημα έχει το δικό του μοναδικό ρυθμό περιστροφής.

Ο μικροσκοπικός και καυτός Ερμής που βρίσκεται πιο κοντά στον Ήλιο χρειάζεται 59 γήινες μέρες για μια μόνο περιστροφή.
Η Αφροδίτη, ο δεύτερος πλανήτης, περιστρέφεται μια φορά κάθε 243 γήινες ημέρες.

Επίσης η Αφροδίτη περιστρέφεται προς τα πίσω από την κατεύθυνση της τροχιάς της γύρω από τον Ήλιο, όπως κάνει ο Ουρανός και ο μικροσκοπικός νάνος πλανήτης Πλούτωνας.

Ο άξονας περιστροφής του Ουρανού σχεδόν δείχνει προς τον Ήλιο.

Γιατί όμως η Γη και οι άλλοι πλανήτες περιστρέφονται;

Θα μας βοηθήσει να το καταλάβουμε αν δούμε πώς σχηματίστηκε το ηλιακό μας σύστημα.

Σχεδόν πέντε δισεκατομμύρια χρόνια πριν, το ηλιακό μας σύστημα βρισκόταν στο ξεκίνημά του ως ένα τεράστιο νέφος σκόνης και αερίου.

Το νέφος άρχισε να καταρρέει, να ισοπεδώνεται σε ένα γιγάντιο δίσκο που περιστρέφεται όλο και πιο γρήγορα, ακριβώς όπως μια αθλήτρια του καλλιτεχνικού πατινάζ περιστρέφεται πιο γρήγορα καθώς φέρνει τα χέρια της πιο κοντά στο σώμα της.

Ο Ήλιος σχηματίστηκε στο κέντρο, και το στροβιλιζόμενο αέριο και σκόνη στον υπόλοιπο περιστρεφόμενο δίσκο συγκεντρώθηκαν μαζί για να σχηματίσουν τους πλανήτες, τα φεγγάρια, τους αστεροειδείς και τους κομήτες.

Ο λόγος που τόσα πολλά αντικείμενα περιστρέφονται γύρω από τον Ήλιο σχεδόν στο ίδιο επίπεδο (που ονομάζεται εκλειπτική) και προς την ίδια κατεύθυνση είναι ότι όλα σχηματίστηκαν από τον ίδιο δίσκο.

Ενώ σχηματίζονταν οι πλανήτες, δεν υπήρχε μεγάλη ηρεμία στο ηλιακό μας σύστημα.

Μάζες ύλης όλων των μεγεθών συχνά συγκρούστηκαν, και είτε κόλλησαν μεταξύ τους ή συγκρούστηκαν πλευρικά η μια με την άλλη, πετώντας τα κομμάτια και θέτοντας τες σε περιστροφή.

Μερικές φορές, η βαρύτητα των μεγάλων αντικειμένων θα συλλάβει μικρότερα αντικείμενα σε τροχιά.
Αυτό θα μπορούσε να είναι ένας τρόπος που οι πλανήτες απόκτησαν τα φεγγάρια τους.

Πώς μπορεί να σχηματίστηκε η Σελήνη;

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ένα μεγάλο αντικείμενο, ίσως στο μέγεθος του Άρη, συγκρούστηκε με τον νεαρό πλανήτη μας, αποκολλώντας ένα κομμάτι ύλης που τελικά έγινε η Σελήνη.

Αυτή η σύγκρουση έκανε τη Γη να περιστρέφεται με ταχύτερο ρυθμό.

Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η διάρκεια της ημέρας στην πρώιμη Γη ήταν μόνο περίπου 6 ώρες.
Η Σελήνη σχηματίστηκε πολύ πιο κοντά στη Γη από ό,τι είναι σήμερα.

Καθώς η Γη περιστρέφεται, η βαρύτητα της Σελήνης προκαλεί τους ωκεανούς να ανεβαίνουν και να κατεβαίνουν.

(Ο Ήλιος κάνει επίσης το ίδιο, αλλά όχι σε τόσο μεγάλη κλίμακα).
Υπάρχει μια μικρή τριβή μεταξύ των παλιρροιών και της περιστρεφόμενης Γης, προκαλώντας λίγο την επιβράδυνση της περιστροφής.

Καθώς η Γη επιβραδύνεται, αφήνει τη Σελήνη να ολισθήσει μακριά.

Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε εξαιρετικά ακριβή ατομικά ρολόγια για να μετρήσουμε με ακρίβεια πόσο επιβραδύνεται η περιστροφή.

Εκατό χρόνια από τώρα, μια ημέρα θα είναι περίπου 2 χιλιοστά του δευτερολέπτου μεγαλύτερη από ό,τι σήμερα.

Δύο χιλιοστά του δευτερολέπτου είναι το 1/ 500ο του δευτερολέπτου, ή πόση διάρκεια χρειάζεται ένα αυτοκίνητο που πηγαίνει με 90 χλμ/ώρα να ταξιδέψει μόνο 5 εκατοστά – με άλλα λόγια, πολύ λιγότερο από ό,τι ένα ανοιγοκλείσιμο του ματιού μας.

Ένας καλλιτέχνης ανέπτυξε μία από τις μεγαλύτερες έννοιες που είναι γνωστές στον άνθρωπο: το σύμπαν.

Ο Pablo Carlos Budassi τράβηξε την προσοχή ολόκληρου του Διαδικτύου αυτή την εβδομάδα για μια εκθαμβωτική λογαριθμική απεικόνιση του παρατηρήσιμου σύμπαν που δημιούργησε και το ανέβασε στη Wikimedia Commons το 2013.

Η εντυπωσιακή εικονογράφηση εμφανίζει το ηλιακό μας σύστημα ακριβώς στο κέντρο, ακολουθούμενο από τους εσωτερικούς και εξωτερικούς πλανήτες, τη ζώνη Kuiper, το Νέφος του Oort, τον Άλφα Κενταύρου, τον Βραχίωνα του Περσέα, τον γαλαξία μας, τον γαλαξία της Ανδρομέδας, κοντινούς γαλαξίες, τον Κοσμικό Ιστό, την κοσμική ακτινοβολία μικροκυμάτων και το αόρατο πλάσμα του Big Bang.

Σε μια συνέντευξή του ο Budassi ανέφερε ότι για τη δημιουργία της οπτικοποίησης εμπνεύστηκε ενώ σχεδίαζε hexaflexagons.

“Στη συνέχεια, όταν σχεδίαζα hexaflexagons για τα γενέθλιά του γιου μου άρχισα να σχεδιάζω κεντρικές απόψεις του σύμπαντος και του ηλιακού συστήματος”, δήλωσε ο Budassi.

“Εκείνη την ημέρα ήρθε η ιδέα της λογαριθμικής άποψης και μέσα στις επόμενες μέρες ήμουν σε θέση να το κάνω με το Photoshop χρησιμοποιώντας εικόνες από τη NASA και μερικές δικές μου υφές”.

Πηγή: Space.com

https://www.tsene.com/2016/01/%cf%84%ce%bf-%cf%83%cf%8d%ce%bc%cf%80%ce%b1%ce%bd-%cf%83%cf%85%ce%bc%cf%80%ce%b9%ce%b5%cf%83%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%bf-%cf%83%ce%b5-%ce%bc%ce%af%ce%b1-%ce%b5%ce%b9%ce%ba%cf%8c%ce%bd%ce%b1

Στον παρακάτω σύνδεσμο μπορείτε να δείτε σε μεγέθυνση το υπέροχο σύμπαν!!!

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/e7/Observable_universe_logarithmic_illustration.png

Υπάρχουν 40 δισεκατομμύρια πλανήτες σαν τη Γη μόνο στον Γαλαξία μας!

Σε άρθρο του ο Διευθυντής του Πλανηταρίου του Ιδρύματος Ευγενίδου, Διονύσης Π. Σιμόπουλος αναλύει τα εντυπωσιακά ευρήματα του διαστημικού τηλεσκόπιου «Κέπλερ» που λειτούργησε από τον Μάρτιο του 2009 μέχρι τον Αύγουστο του 2013.

Σύμφωνα με αυτά, υπολογίζεται ότι στον Γαλαξία μας και μόνο πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον 100 δισεκατομμύρια μικροί και μεγάλοι πλανήτες με εκατοντάδες δις δορυφόρους να περιφέρονται γύρω τους.

Απ’ αυτούς υπολογίζεται ότι υπάρχουν περίπου 40 δις πλανήτες στο μέγεθος της Γης που βρίσκονται στην επονομαζόμενη «κατοικήσιμη» ζώνη των πλανητικών τους συστημάτων, ενώ 11 περίπου δις ίσως να περιφέρονται γύρω από άστρα παρόμοια με τον Ήλιο μας.

«Είναι γεγονός ότι η εξερεύνηση του Σύμπαντος εξάπτει την ανθρώπινη φαντασία.

Καμία όμως Διαστημική αποστολή δεν εξάπτει την φαντασία μας τόσο όσο η προσπάθεια ανακάλυψης κι άλλων πλανητών παρόμοιων με τη Γη γύρω από κάποια άλλα άστρα του Γαλαξία μας.

Πλανητών που αν διαθέτουν και τις κατάλληλες συνθήκες θα μπορούσαν να έχουν δημιουργήσει πάνω τους το θαυμαστό επίτευγμα της φύσης που ονομάζουμε ζωή.

Τα τελευταία 20 περίπου χρόνια είχαμε ανακαλύψει μερικές εκατοντάδες πλανήτες να περιφέρονται γύρω από ορισμένα γειτονικά μας άστρα, παρόλο που οι περισσότεροι απ’ αυτούς είναι αέριοι γίγαντες με μέγεθος παρόμοιο με του Δία, του μεγαλύτερου πλανήτη στο Ηλιακό μας Σύστημα.
Χρειάζεται όμως να βρούμε βραχώδεις πλανήτες 30 έως 600 φορές μικρότερους από τον Δία.

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Κέπλερ.

Κι αυτός ήταν ο κύριος σκοπός του διαστημικού τηλεσκόπιου «Κέπλερ» που λειτούργησε από τον Μάρτιο του 2009 μέχρι τον Αύγουστο του 2013.

Η αποστολή αυτή, που φέρει το όνομα ενός από τους πιο φημισμένους αστρονόμους της Αναγέννησης, είχε σκοπό να εντοπίσει δεκάδες δίδυμους πλανήτες της Γης μας σε μια περιοχή που άνετα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως γειτονιά μας.
Το διαστημικό σύμπλεγμα είχε βάρος ενός περίπου τόνου, ενώ το κύριο κάτοπτρό του φτάνει το 1,40 μέτρα.

Η οπτική γωνία με την οποία το «Κέπλερ» έκανε τις παρατηρήσεις του ήταν σταθερή και εκτείνονταν σε βάθος 3.000 ετών φωτός, ενώ η ευρυγώνια ικανότητά του, του έδινε την δυνατότητα να καλύψει μιαν αρκετά μεγάλη έκταση του ουρανού ανάμεσα στους αστερισμούς του Κύκνου και της Λύρας.

Το τροχιακό αυτό αστεροσκοπείο ήταν εξοπλισμένο με ένα από τα πιο ευαίσθητα φωτόμετρα με σκοπό να μελετήσει δεκάδες χιλιάδες άστρα της Κύριας Ακολουθίας στη διάρκεια της λειτουργίας του σε ένα σημείο βαρυτικής ισορροπίας του συστήματος Γης-Σελήνης.

Σ’ αυτή την απόσταση η παρουσία της Γης και του Ήλιου δεν εμπόδιζε την απρόσκοπτη και συνεχή παρατήρηση της περιοχής που είχε επιλεγεί.

Στα τέσσερα χρόνια της λειτουργίας του το «Κέπλερ επιβεβαίωσε την ύπαρξη 961 συνολικά εξωηλιακών πλανητών και τον εντοπισμό 2.903 ακόμη πιθανών υποψήφιων πλανητών.

Με βάση τις μελέτες αυτές και άλλων παρόμοιων προγραμμάτων, υπολογίζεται ότι στον Γαλαξία μας και μόνο πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον 100 δισεκατομμύρια μικροί και μεγάλοι πλανήτες με εκατοντάδες δις δορυφόρους να περιφέρονται γύρω τους.

Απ’ αυτούς υπολογίζεται ότι υπάρχουν περίπου 40 δις πλανήτες στο μέγεθος της Γης που βρίσκονται στην επονομαζόμενη «κατοικήσιμη» ζώνη των πλανητικών τους συστημάτων, ενώ 11 περίπου δις ίσως να περιφέρονται γύρω από άστρα παρόμοια με τον Ήλιο μας.

Το κατόρθωμα του «Κέπλερ» βασίζονταν στην ταυτόχρονη και συνεχόμενη παρατήρηση της φωτεινότητας 150.000 άστρων.

Μ’ αυτόν τον τρόπο μπορούσε να εντοπίσει ακόμη και τις πιο ελάχιστες αλλαγές στην ένταση της λαμπρότητας των άστρων αυτών όταν κάποιος πλανήτης περνούσε μπροστά από τον δίσκο ενός απόμακρου άστρου.

Πρόκειται για ένα φαινόμενο που μοιάζει με «έκλειψη» του άστρου από τους πλανήτες που βρίσκονται γύρω του.

Πριν από μερικά μάλιστα χρόνια είχαμε ένα παρόμοιο φαινόμενο με την επονομαζόμενη «διάβαση» του πλανήτη Αφροδίτη μπροστά από τον δίσκο του Ήλιου τον Ιούνιο του 2004.

Στην περίπτωση, φυσικά, της «διάβασης» της Αφροδίτης τα πράγματα ήταν πολύ πιο εύκολα γιατί απλούστατα η Αφροδίτη και ο Ήλιος μας είναι πάρα πολύ κοντά μας.

Στην περίπτωση, όμως, του «Κέπλερ» τα πράγματα ήταν πολύ πιο δύσκολα λόγω των αποστάσεων που μας χωρίζουν από τα άστρα.

Παρ’ όλα αυτά το φωτόμετρο που διέθετε το «Κέπλερ» είχε την ικανότητα να εντοπίσει αλλαγές στην φωτεινότητα ενός άστρου παρόμοια μ’ αυτήν που επιφέρει μια μύγα στην φωτεινότητα ενός λαμπερού προβολέα.

Η ικανότητα αυτή του φωτόμετρου του «Κέπλερ» βασίζεται στους 42 ειδικούς ανιχνευτές CCD που διέθετε και οι οποίοι είχαν την δυνατότητα ανάλυσης 95 megapixels!

Αυτού του είδους τα φωτόμετρα είναι τόσο ευαίσθητα ώστε εάν ένα απ’ αυτά παρακολουθούσε 10.000 πυγολαμπίδες ταυτόχρονα θα μπορούσε να εντοπίσει ακόμη και αν έσβηνε το φως μιας μόνον εξ αυτών!

Η έρευνα του «Κέπλερ» είχε ως στόχο να αποδείξει ότι τα περισσότερα άστρα της Κύριας Ακολουθίας έχουν βραχώδεις πλανήτες στην επονομαζόμενη «κατοικήσιμη ζώνη» τους, ενώ κατά μέσον όρο δημιουργούνται δύο βραχώδεις πλανήτες στο μέγεθος της Γης στην περιοχή από 0,5 έως 1,5 Αστρονομικές Μονάδες (μία Αστρονομική Μονάδα ισοδυναμεί με την απόσταση Γης-Ηλίου που είναι ίση με περίπου 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα).

Πιο συγκεκριμένα οι μελέτες του «Κέπλερ» μας έδωσαν αρκετές απαντήσεις σχετικά με το πόσοι πλανήτες βρίσκονται εντός ή κοντά στην επονομαζόμενη «κατοικήσιμη ζώνη» των πλανητικών συστημάτων, τα χαρακτηριστικά των άστρων που περιλαμβάνουν πλανητικά συστήματα, στον υπολογισμό των διαφόρων μεγεθών και σχημάτων των τροχιών τους, καθώς και τον αριθμό των πλανητών που υπάρχουν γύρω από πολλαπλά άστρα.

Γιατί αποδείχτηκε ότι η δημιουργία πλανητών δεν περιορίζεται γύρω από μονά μόνον άστρα, αλλά ότι οι πλανήτες μπορούν να επιβιώσουν κάτω από μια ποικιλία περιβαλλόντων.

Οι έρευνες αυτές θα μας βοηθήσουν να εξάγουμε χρήσιμες πληροφορίες για τον τρόπο με τον οποίο γεννιούνται οι πλανήτες, ενώ θα μας βοηθήσουν επίσης να ανακαλύψουμε με ποιόν τρόπο η ύπαρξη ενός ή περισσοτέρων άστρων σε ένα σύστημα μπορεί να βοηθήσει ή να αποτρέψει την δημιουργία πλανητών, αλλά και με ποιόν τρόπο διαμορφώνονται τα τροχιακά χαρακτηριστικά των πλανητών από την παρουσία περισσοτέρων του ενός άστρων».

Πόσοι πλανήτες σαν τη Γη υπάρχουν στο Σύμπαν;

Ένα από τα μεγαλύτερα ερωτήματα στην αστρονομία είναι:

Σαν τη Γη, όταν λέω, εννοώ πλανήτες στο ίδιο μέγεθος, με περίπου ίδια θερμοκρασία και σε απόσταση όχι πολύ κοντά αλλά όχι και πολύ μακριά από το άστρο τους, να είναι δηλαδή στην ζώνη κατοικήσιμων πλανητών.

Αυτή η ερώτηση είναι δύσκολο να απαντηθεί, διότι τέτοιοι πλανήτες είναι πολύ δύσκολο να ανιχνευθούν, λόγω απόστασης.

Ωστόσο, μια ομάδα αστρονόμων ανακοίνωσε ότι: περίπου ένα στα πέντε αστέρια σαν τον ήλιο θα πρέπει να έχουν πλανήτες σαν τη Γη σε τροχιά γύρω τους.

Οι αστρονόμοι εξέτασαν τα δεδομένα από το διαστημικό σκάφος Kepler, που παρακολούθησε πάνω από 150.000 αστέρια σε ένα μικρό κομμάτι του ουρανού για περίπου τέσσερα χρόνια (2009-2012), μετά χάλασε, δυστυχώς.
Η ιδέα ήταν ότι αν ένα αστέρι έχει ένα πλανήτη σε συγκεκριμένη τροχιά, όπως η γη, και τύχαινε να παρατηρήσει την τροχιά του πλανήτη, τότε θα υπήρχε μια μικρή πτώση στην φωτεινότητα του αστεριού κάθε φορά που ο πλανήτης περνούσε κατευθείαν από μπροστά του.

Το Kepler ωστόσο, στα τέσσερα χρόνια λειτουργίας του έστειλε τεράστιο όγκο δεδομένων τα οποία δεν έχουν ακόμη επεξεργαστεί ώστε να βγουν τα κατάλληλα συμπεράσματα.

Και η επεξεργασία δεν είναι εύκολη υπόθεση, απαιτεί μαθηματικά και πρότυπα λογισμικά προγράμματα, επομένως πέρα από την παραπάνω ανακοίνωση θα περιμένουμε κι άλλα νέα προσεχώς.
Στην ανακοίνωση τώρα, ένα στα πέντε αστέρια, δηλαδή 20% ενδεχομένως να πληρεί τις προϋποθέσεις για ζωή, αν λάβουμε υπόψη ότι τα αστέρια στον γαλαξία μας είναι τουλάχιστον 200 δισεκατομμύρια (έως και 400 δισεκατομμύρια) τότε πολύ συντηρητικά περίπου 40 δισεκατομμύρια πλανήτες ενδεχομένως να φιλοξενούν ζωή.

Ο αριθμός αυτός μπορεί να αυξηθεί εκθετικά αν λάβουμε υπόψιν μας ότι οι επιστήμονες αναζητούν πλανήτες σαν τη γη, με συγκεκριμένες συνθήκες που να ευνοούν την ύπαρξη ζωής σαν τη δική μας, εγωκεντρική άποψη αλλά λογική.

Εντάξει, όλα αυτά είναι στατιστικά και θεωρητικά, απέχουν πολύ ακόμη από την επιβεβαίωση αλλά παρόλα αυτά είναι εντυπωσιακό το πόσα λίγα γνωρίζουμε για τον κόσμο εκεί έξω.

Η πράξη είναι ακόμη πιο μακριά από την πραγματικότητα, δηλαδή, ακόμη και αν οι αστρονόμοι έχουν δίκιο ο κοντινότερος πλανήτης είναι 12 έτη φωτός μακριά μας ή διαφορετικά 120 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα.

Όσο να πεις, πέφτει κάπως μακριά με τη σημερινή τεχνολογία.

Αστρονόμοι ανακάλυψαν τεχνολογικό πολιτισμό σε άστρο κοντά στον Γαλαξία μας.

Οι επιστήμονες εξέτασαν όλα τα πιθανά φυσικά φαινόμενα που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν τη συγκεκριμένη εικόνα, αλλά τα απέκλεισαν, διατηρώντας ως πιθανό, το πιο… απίθανο σενάριο – Κάνουν λόγο για υπερκατασκευές από εξωγήινους

Μία υπόθεση, η οποία αν επιβεβαιωθεί, θα συγκλονίσει την ανθρωπότητα και θα επαναπροσδιορίσει την ιεράρχηση των προτεραιοτήτων του κόσμου μας, έβγαλαν στο φως της δημοσιότητας αστρονόμοι του Διαστημικού Τηλεσκοπίου Κέπλερ.

Όπως υποστηρίζουν, εντόπισαν σε αστρικό σύστημα πολύ κοντά στον Γαλαξία μας, κάτι που μοιάζει με τεράστια εξωγήινη υπερκατασκευή, η οποία θα μπορούσε να παραπέμψει σε τεχνολογικό πολιτισμό αρκετά πιο εξελιγμένο από τον γήινο!

«Ένα μεγάλο σύμπλεγμα αντικειμένων στο διάστημα μοιάζουν με κάτι που θα μπορούσε να είναι κατασκευασμένο από εξωγήινο πολιτισμό», τόνισαν οι αστρονόμοι του Κέπλερ, ενώ ο Τζέισον Ράιτ, του Penn State University έδωσε στη δημοσιότητα μία αναφορά για ένα «περίεργο», όπως το χαρακτήρισε, αστρικό σύστημα, το οποίο μοιάζει να περιέχει ένα σμήνος από υπερκατασκευές.

«Είμαι εκστασιασμένος από το πόσο τρελό μπορεί να φαίνεται όλο αυτό», δήλωσε ο Ράιτ και πρόσθεσε «σίγουρα οι εξωγήινοι θα πρέπει να είναι η τελευταία υπόθεση που μπορούμε να εξετάσουμε, αλλά μοιάζει με κάτι που μόνο εξωγήινοι πολιτισμοί θα μπορούσαν να κατασκευάσουν».

Η ανακάλυψη αυτή πήρε την κωδική ονομασία KIC 8462852, ενώ το αστρικό αυτό σύστημα βρίσκεται κοντά στον Γαλαξία μας, ανάμεσα στους αστερισμούς «Κύκνος» και «Λύρα».
Η πρώτη φορά που προσέλκυσε το ενδιαφέρον των αστρονόμων ήταν το 2009, όταν το τηλεσκόπιο

Κέπλερ εντόπισε πλανήτες που έμοιαζαν πολύ με τη Γη.

Όμως το KIC 8462852 εμφάνιζε εντελώς ξεχωριστά στοιχεία, γεγονός που αύξησε κατακόρυφα το ενδιαφέρον των επιστημόνων.

Η Ταμπέθα Μπογιατζιάν, του πανεπιστημίου Γιέηλ, δήλωσε πως «δεν είχαμε δει ποτέ στο παρελθόν κάτι παρόμοιο.

Ήταν πραγματικά περίεργο.

Αρχικά πιστεύαμε ότι ήταν λανθασμένα δεδομένα που μας στέλνει ο υπολογιστής από το διαστημικό όχημα, όμως τσεκάραμε τα πάντα και δεν βρήκαμε κάτι λάθος».

Το συγκεκριμένο άστρο περιβάλλεται από νέους πλανήτες, όπως ακριβώς και ο δικός μας Ήλιος.

Η Μπογιατζιάν έχει αναλύσει όλες τις πιθανές εξηγήσεις, αποκλείοντας τα πάντα – εκτός των εξωγήινων υπερκατασκευών – εκτός από μία, η οποία όμως, παραπέμπει σε μία απίθανη σύμπτωση για τα δεδομένα που γνωρίζουμε για το Σύμπαν.

Η μοναδική ερμηνεία, λοιπόν, που δίνεται βάσει φυσικών φαινομένων, είναι ότι ένα άλλο αστέρι έχει εγκλωβίσει στην τροχιά του έναν μεγάλο αριθμό από κομήτες, κοντά στο αστρικό σύστημα που μελετάται.

Όμως αυτό, όπως εξηγεί η Μπογιατζιάν, συγκεντρώνει απειροελάχιστες πιθανότητες να έχει συμβεί!

Με άλλα λόγια, οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι έχουν εντοπίσει εξωγήινες υπερκατασκευές, αλλά αποφεύγουν να το παρουσιάσουν ως δεδομένο, πριν συγκεντρώσουν περισσότερα στοιχεία.

https://duckduckgo.com/?q=%CE%9F%CE%99+%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%B5%CF%82+%CE%BA%CE%B1%CE%B9+%CE%B7+%CE%B3%CE%B7&t=h_&atb=v87-6&ia=web

Οι επιστήμονες παρακολουθούν αστεροειδή ή κομήτη από άλλο ηλιακό σύστημα

29|10|2017

Αμερικανοί επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι εντόπισαν έναν μικρό αστεροειδή ή κομήτη, ο οποίος είναι πιθανόν να προέρχεται από άλλο ηλιακό σύστημα.

Ο μυστηριώδης αυτός «επισκέπτης» κινείται με μεγάλη ταχύτητα στο ηλιακό μας σύστημα.

Αν επιβεβαιωθούν οι εκτιμήσεις των επιστημών, τότε θα είναι η πρώτη φορά που παρατηρείται από τη Γη ένας τέτοιος διαστρικός «επισκέπτης».

Ο A/2017 U1, όπως είναι γνωστός μέχρι τώρα, ανακαλύφθηκε νωρίτερα αυτό το μήνα από έναν ερευνητή που χρησιμοποίησε ένα εξελιγμένο τηλεσκοπικό σύστημα στο Πανεπιστήμιο της Χαβάης το οποίο ερευνά διαρκώς το διάστημα για τέτοιου είδους φαινόμενα.

«Περιμέναμε αυτή τη μέρα εδώ και δεκαετίες», δήλωσε ο Πολ Τσόντας, διευθυντής του Εθνικού Κέντρου Αεροναυτικής και Διαστημικής Διοίκησης για μελέτες αντικειμένων κοντά στη Γη, στο Εργαστήριο Jet Propulsion Laboratory στην Πασαντίνα της Καλιφόρνια.

Το αντικείμενο που έχει διάμετρο 400 μέτρα, αμέσως ξεχώρισε για τους ερευνητές προερχόμενο από την κατεύθυνση του αστερισμού Λύρα, σχεδόν ακριβώς πάνω από το ελλειπτικό επίπεδο όπου οι πλανήτες και οι άλλοι αστεροειδείς περιστρέφονται γύρω από τον ήλιο.

Πέρασε ακριβώς δίπλα από την τροχιά του Ερμή στις 2 Σεπτεμβρίου, πριν αναγκαστεί να κάνει μία μεγάλη στροφή κάτω από το ηλιακό μας σύστημα, λόγω της μεγάλης βαρύτητας του ήλιου.

Η κοντινότερη απόσταση που είχε από τη Γη ποτέ, ήταν στις 14 Οκτωβρίου, όταν βρισκόταν 15 εκατομμύρια μίλια μακριά.

«Πηγαίνει πολύ γρήγορα και διαγράφει τέτοια πορεία που μπορούμε να πούμε σίγουρα ότι αυτό το αντικείμενο κινείται για να βγει εκτός του ηλιακού μας συστήματος και να μην επιστρέψει», δήλωσε ο Ντάβιντε Φαρνότσια της NASA.

Τώρα, οι επιστήμονες ελπίζουν ότι τα δεδομένα που καταγράφουν θα τους βοηθήσουν να επιβεβαιώσουν την προέλευση του A/2017 U1 και να μάθουν ότι μπορούν για τη σύνθεσή του.
iefimerida.gr

ΠΛΑΤΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ

http://arxaiaithomi.gr/