Μεγάλο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο σκάνδαλο με την Καταλονία και την διαφορετική αντιμετώπιση άλλων κρατών!
Υποκριτές κερδοσκόποι, διπρόσωποι, δολοφόνοι των λαών μαρτυρηθήκατε, ότι οι άνθρωποι για εσάς τα πολιτικά αποβράσματα είναι αριθμοί και πιόνια στην σκακιέρα τους!
Η Ευρώπη με δυο πρόσωπα, η Ευρώπη και ο θεός Ιανός!
Η καλύτερη δημοκρατία στον κόσμο??????
Όπως διαφημίζουν οι δολοφόνοι των λαών, Η ΑΜΕΡΙΚΗ???? Κάνει το παπί!
Την Καταλονία την βλέπουν… Την ΚΥΠΡΟ δεν την βλέπουν!!!
Αυτή είναι η Ευρώπη των ελεύθερων πολιτών, των πολιτών με τα ίδια δικαιώματα!!!
Αυτός είναι ο οργανισμός ηνωμένων εθνών, την Καταλονία την βλέπει την ΚΥΠΡΟ δεν την βλέπει!!!
Αυτοί είναι οι δημοκράτες, ανθρωπιστές, σύμμαχοί μας, που κάνουν πολέμους και ξεκληρίζουν έθνη στο όνομα την δημοκρατίας!
Την Κατοχή από τους δολοφόνους Τούρκους της Μισής ΚΥΠΡΟΥ δεν την βλέπουν!
Αυτός είναι ο ΟΗΕ που δεν βλέπει καθόλου τις χώρες της βαλτικής!
Σίγουρα δεν επικροτώ, και δεν δέχομαι τον τεμαχισμό της Ισπανίας, όπως δεν δέχομαι τον τεμαχισμό της ΚΥΠΡΟΥ, απλά φωνάζω για την υποκρισία, για τα δυο μέτρα και σταθμά.
Πότε θα εφαρμόσει η ανθρωπότητα, ο ΟΗΕ, το ΝΑΤΟ, η Ευρώπη αυτά τα κωλόχαρτα που έχουν ψηφήσει στις διακηρύξεις τους;;;;
ΠΛΑΤΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ
Παρίσι: Δεν θα αναγνωρίσουμε μια μονομερή κήρυξη ανεξαρτησίας της Καταλονίας
Οι «μη πολίτες» των κρατών της Βαλτικής: Α Ευρωπαϊκής κανείς δεν Σκάνδαλο μιλά για το!
09/10/2017
Διαφορετικές εξόδους – Διαφορετικές προσεγγίσεις
Με Tatjana Ždanoka,
Στρασβούργο, 4 Οκτωβρίου, 2017
Οι διαπραγματεύσεις για την Brexit προσέλκυση πολλή προσοχή. Ειδικότερα, η πιθανή διάβρωση των δικαιωμάτων των περίπου τριών εκατομμυρίων της ΕΕ-27 πολίτες που ζουν στη Βρετανία είναι μια σημαντική αιτία ανησυχίας.
Το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που εγκρίθηκε στις 3 Οκτωβρίου αναφέρει ότι «η συμφωνία αποχώρησης πρέπει να ενσωματώσει το σύνολο των δικαιωμάτων των πολιτών έχουν σήμερα, όπως ότι δεν υπάρχει ουσιώδης μεταβολή στη θέση τους».
Ο κύριος συγγραφέας αυτού του κειμένου, ο κ Guy Verhofstadt, ο Συντονιστής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Brexit, υποστηρίζει ότι μια τέτοια προσέγγιση – να μην μειωθεί το επίπεδο των δικαιωμάτων των πολιτών – είναι “ο στόχος της δημοκρατίας”. Αλλά γιατί ήταν η ίδια αρχή αγνοούνται όταν ένα άλλο «έξοδο» έλαβε χώρα στην Ευρώπη; Ήταν η έξοδος των χωρών της Βαλτικής από την Ένωση των Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (ΕΣΣΔ) το 1990-1991, όταν ένα εκατομμύριο και μισό πολίτες που είχαν φθάσει στη Λετονία και Εσθονία από άλλες δημοκρατίες στερήθηκαν τα βασικά δικαιώματα που απολάμβαναν.
Θεωρητική τεκμηρίωση για αυτή την νομική δράση βρέθηκε στο δόγμα της αποκατάστασης των δημοκρατιών προπολεμική. Στις 15 Οκτωβρίου 1991, ένα μήνα μετά την αναγνώριση της Λετονίας από τα περισσότερα κράτη μέλη των Ηνωμένων Εθνών, την ίδια ημέρα, όταν ο πρόεδρος του Ανώτατου Συμβουλίου της Λετονίας έχει επίσημα υπογράψει το 1975 Πράξη του Ελσίνκι, το Ανώτατο Συμβούλιο ενέκρινε το ψήφισμα «Περί της ανανέωση της Δημοκρατίας της Λετονίας δικαιωμάτων των Πολιτών και τις θεμελιώδεις αρχές της πολιτογράφησης». Με αυτή την πράξη, λετονική υπηκοότητα χορηγήθηκε μόνο σε εκείνους τους κατοίκους που βρίσκονταν στην κατοχή του στις 17 Ιουνίου 1940, καθώς και των απογόνων τους. Αυτή ήταν μια μοναδική περίπτωση στην κοινοβουλευτική ιστορία: ένα κοινοβούλιο στερηθεί το ένα τρίτο των ψηφοφόρων της ιδιότητας του πολίτη και, κατά συνέπεια, των δικαιωμάτων ψήφου. Η ίδια απόφαση έγινε από το Ανώτατο Συμβούλιο Εσθονίας.
Κατά τη σύγκριση αυτών των Βρετανών και της Βαλτικής»εξόδους” μπορούμε να δούμε κάποιες ομοιότητες με την κατάσταση των ατόμων που μετακινούνται από το ένα κράτος μέλος στο άλλο μέσα σε ένα κοινό Ένωσης πριν από την απόφαση για να βγείτε από αυτή Ένωσης έλαβε χώρα. Αξίζει να σημειωθεί ότι μερικές φορές αυτοί οι άνθρωποι ήταν απλώς υποψήφια για να πάει στο εν λόγω κράτος μέλος άλλο: μετά την αποφοίτησή του το Λύκειο (στην περίπτωση της ΕΣΣΔ) ή να εργαστούν σε θεσμικά όργανα της Ένωσης (στην περίπτωση της ΕΕ). Αλλά υπάρχει επίσης μια ουσιαστική διαφορά. Οι πολίτες της ΕΕ-27 που κατοικούν στη Βρετανία διατηρεί την ιθαγένεια της ίδια Ένωσης»μετά Brexit. Όντας υπηκόους ενός συγκεκριμένου κράτους μέλους, απολαμβάνουν το πλήρες φάσμα των πολιτικών δικαιωμάτων των πολιτών του κράτους αυτού. Στην περίπτωση της Λετονίας και της Εσθονίας, οι άνθρωποι βρέθηκαν σε μια περίεργη έννοια της «φάντασμα» ιθαγένεια ενός ανύπαρκτου κράτους – η ΕΣΣΔ.
Διαβάστε επίσης:
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ και τις ΗΠΑ
Η κατάσταση των ως άνω Λετονίας κάτοικοι που δεν χορηγείται η ιθαγένεια της Λετονίας μετά από την έγκριση του ψηφίσματος που αναφέρεται παραπάνω δεν ήταν βέβαιο για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Τον Ιούνιο του 1992 ο νόμος «Περί εισόδου και διαμονής στη Δημοκρατία της Λετονίας των αλλοδαπών και των απάτριδων», που ρυθμίζει τη διαδικασία για την απόκτηση άδειας παραμονής από τα θέματα της εγκρίθηκε από το Ανώτατο Συμβούλιο. Ο νομοθέτης είχε την πρόθεση να κάνει όλους τους κατοίκους οι οποίοι δεν είχαν χορηγηθεί λετονική ιθαγένεια που υπόκεινται σε αυτόν τον νόμο. Εδώ είναι μια άλλη ομοιότητα με Brexit. Δεδομένου ότι το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της την Τρίτη αναφέρει,«Η κατάσταση των προτάσεων του Ηνωμένου Βασιλείου που αναφέρονται στο έγγραφο θέσης της 26 Ιουν του 2017 υπολείπονται από την άποψη αυτή, αν μη τι άλλο όσον αφορά την πρόταση για τη δημιουργία μιας νέας κατηγορίας“εγκαταστάθηκαν καθεστώς”δίκαιο του Ηνωμένου Βασιλείου μετανάστευσης? … οι αποκαλύπτονται επιλογές πολιτικής για το μελλοντικό καθεστώς των πολιτών της ΕΕ που προκαλούν άσκοπη ταλαιπωρία και αγωνία για τους πολίτες της ΕΕ-27 που ζουν στο Ηνωμένο Βασίλειο».
Στη Λετονία, η επιδέξια εργασία από τους βουλευτές από την ομάδα της αντιπολίτευσης «για ίσα δικαιώματα», της οποίας ήμουν μέλος, σταμάτησε τις προσπάθειες για να κάνει όλους τους κατοίκους να μην χορηγηθεί λετονική υπηκοότητα υπόκεινται στο νόμο «Περί είσοδο και τη διαμονή …». Το Ανώτατο Συμβούλιο ανακοίνωσε ότι η κατάσταση εκείνων που πριν από αυτό το νόμο που τίθενται σε ισχύ, θα έχουν αποκτήσει μόνιμη καταγραφή της κατοικίας θα υπόκεινται σε ειδικό νόμο.
Ο εν λόγω νόμος με τίτλο «Από την Κατάσταση της πρώην Σοβιετικής Ένωσης Πολιτών, που δεν είναι πολίτες της Λετονίας ή οποιοδήποτε άλλο κράτος» εκδόθηκε στις 25 Απριλίου 1995. Τα θέματα του νόμου αυτού που ονομάζεται «μη πολίτες της Λετονίας» εκδόθηκαν ειδικά Λετονίας μη διαβατήρια των πολιτών της.
Ποιοι είναι οι μη-πολίτες της Λετονίας από το άθροισμα των νομικών χαρακτηριστικά τους;
Διαβάστε επίσης:
Il συμμαχία faux une χύστε contenir l»Empire Americaine. Mélenchon sur le Climat, Monsanto, le Moyen Orient et la France
Το Συνταγματικό Δικαστήριο της Λετονίας στην απόφασή του της 7ης Μαρτίου 2005, δήλωσε: «Μετά την ψήφιση του νόμου για μη Πολίτη ένας νέος, και μέχρι τώρα άγνωστη κατηγορία των ατόμων που εμφανίστηκε – Λετονίας μη-πολίτες. Λετονίας μη-πολίτες δεν μπορεί να συγκριθεί με οποιαδήποτε άλλη ιδιότητα ενός φυσικού προσώπου, που καθορίζεται στις διεθνείς νομικές πράξεις, όπως τα δικαιώματα, που καθορίστηκαν για μη-πολίτες, δεν συμμορφωθεί με οποιαδήποτε άλλη κατάσταση. Μπορεί να θεωρηθεί Λετονίας μη-πολίτες ούτε ως πολίτες, ούτε ως αλλοδαποί ή ανιθαγενείς, αλλά ως άτομα με «ένα συγκεκριμένο νομικό καθεστώς».
Αναφέροντας ότι οι μη-πολίτες δεν είναι απάτριδες, οι εφευρέτες της κατάστασης «ειδικό» με στόχο να βοηθήσει τη Λετονία αποφύγει την εκπλήρωση μιας σειράς διεθνών υποχρεώσεων, ιδίως, στο πλαίσιο της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για την εξάλειψη της ανιθαγένειας (1961), καθώς και σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή σύμβαση για την Ιθαγένεια (1997). Αλλά, στην πραγματικότητα, έχουν δημιουργήσει τίποτα περισσότερο από την οικονομική οντότητα της δεύτερης κατηγορίας πολίτες της χώρας. Είναι σαφές ότι τα δικαιώματα των ατόμων που πρέπει να προστατεύονται από το κράτος και να επιστρέψει ελεύθερα στην Λετονία που δεν πολίτες απολαμβάνουν από το νόμο είναι τα βασικά χαρακτηριστικά των πολιτών. Από την άλλη πλευρά, μη-πολίτες δεν έχουν το δικαίωμα να συμμετάσχουν είτε σε εθνικές ή τοπικές εκλογές. Οι περιορισμοί που αφορούν σε περισσότερα από τριάντα επαγγέλματα είναι σε ισχύ για Λετονίας μη-πολίτες.
Μπορώ να φανταστώ ποια είναι η αντίδραση των θεσμικών οργάνων της ΕΕ θα ήταν αν ένα κράτος όπως η Ρωσία ή η Λευκορωσία είχε ένα εξαιρετικά υψηλό ποσοστό των ατόμων που στερούνται της ιδιότητας του πολίτη και, κατά συνέπεια, την πλήρη έκταση των δικαιωμάτων των πολιτών. Αλλά το 2004, η Δημοκρατία της Λετονίας εντάχθηκε με επιτυχία η ΕΕ φέρει επί του σκάφους των 450.000 μη-πολίτες (20% του πληθυσμού).
Γιατί το πρόβλημα αγνοείται στο στάδιο της ένταξης στην ΕΕ; Υπήρχαν πολλοί λόγοι, κυρίως γεω-στρατηγικό χαρακτήρα. Στα μέσα της δεκαετίας του ’90 η στρατηγική απόφαση για την ένταξη των χωρών της Βαλτικής έγινε από τους ηγέτες της ΕΕ. Η πλειοψηφία των απάτριδων πληθυσμού της Λετονίας είναι Ρώσοι. Έτσι, τα προβλήματα των ατόμων αυτών υποβλήθηκαν σε θεραπεία με την ΕΕ κυρίως από την άποψη της σε ανταγωνισμό με τη Ρωσία για την επιρροή στην περιοχή της Βαλτικής. Τα συναισθήματα και τις ανάγκες των απάτριδων πληθυσμού των κρατών της Βαλτικής δεν έχουν καμία αξία σε αυτό το παιχνίδι για την περιφερειακή κυριαρχία. Η επίσημη θέση της ΕΕ σχετικά με το πρόβλημα των απάτριδων πληθυσμού ήταν ότι η διαδικασία της πολιτογράφησης των μη-πολιτών θα είναι σε θέση να λύσει αυτό το πρόβλημα εντελώς. Το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 11ης Μαρτίου 2004 σχετικά με την κατάσταση ετοιμότητας της Λετονίας για ένταξη στην ΕΕ«Χαιρετίζει την αύξηση του ποσοστού πολιτογράφησης κατά το 2003 κυρίως λόγω της εκστρατείας για το δημοψήφισμα για την ένταξη στην ΕΕ, ακόμη και αν η διαδικασία πολιτογράφησης παραμένει πολύ αργή? Ως εκ τούτου, καλεί τις αρχές της Λετονίας για την προώθηση αυτής της διαδικασίας και θεωρεί ότι οι ελάχιστες απαιτήσεις γλώσσας για τους ηλικιωμένους μπορεί να συμβάλει σε αυτό? ενθαρρύνει τις αρχές της Λετονίας να ξεπεραστεί η υπάρχουσα διάσπαση στην κοινωνία και να ευνοήσει την πραγματική ενσωμάτωση των «μη πολιτών», εξασφαλίζοντας ίσες ανταγωνιστικές ευκαιρία στην εκπαίδευση και την εργασία? προτείνει ότι οι αρχές της Λετονίας προβλέπουν τη δυνατότητα που επιτρέπει μη-πολίτες οι οποίοι είναι κάτοικοι εδώ και καιρό για να λάβουν μέρος στην τοπική αυτοδιοίκηση εκλογές».
Περισσότερα από δεκατρία χρόνια έχουν περάσει από τότε. Οι μη πολίτες εξακολουθούν να στερούνται των δικαιωμάτων ψήφου, συμπεριλαμβανομένης της αυτοδιοίκησης εκλογές. Οι περιορισμοί που αφορούν σε περισσότερα από τριάντα επαγγέλματα εξακολουθούν να ισχύουν όσον αφορά Λετονίας μη-πολίτες. Ακόμα και όταν καταργηθούν ορισμένοι από αυτούς τους περιορισμούς, εμφανίζονται νέες, και η συνολική παρέμεινε σχεδόν η ίδια για τελευταία 22 χρόνια. Προϋποθέσεις για την πολιτογράφηση δεν διευκόλυνε. Αν η νομοθεσία για την ιθαγένεια δεν αλλάζει, το πρόβλημα της μαζικής ανιθαγένειας θα παραμείνει ένα θέμα για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Σήμερα ο αριθμός των Λετονών μη πολιτών εξακολουθεί να είναι πάνω από 240.000 άνθρωποι (πάνω από το 12% του πληθυσμού).
Διαβάστε επίσης:
Νέοι άνεργοι Έλληνες μορφή «χαμένη γενιά»
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στο ψήφισμά μας, της 3ης Οκτωβρίου « εκφράζει την ανησυχία του για το θλιβερό διοικητικές πρακτικές εις βάρος των πολιτών της ΕΕ που ζουν στο Ηνωμένο Βασίλειο».
Ανυπομονώ για το μέλλον της αλληλεγγύης των συναδέλφων μου με εκατοντάδες χιλιάδες δεύτερης κατηγορίας της Λετονίας πολίτες (που ονομάζεται «μη πολίτες») που ζουν στη Λετονία.
Μερικές φορές ομοιότητες στην ιστορία βοηθήσει τους ανθρώπους να αρχίσετε να βλέπετε καθαρά.
* Μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Πολιτικό Κόμμα «Λετονίας Ρωσική Ένωση»
ΝΑΤΟ και Πούτιν «απειλές» για τις χώρες της ΒαλτικήςΝΑΤΟ και Πούτιν «απειλές» για τις χώρες της ΒαλτικήςMarine Le Pen: φιλο-εβραϊκή, φιλο-Ισραήλ, φιλο-σιωνιστικήMarine Le Pen: φιλο-εβραϊκή, φιλο-Ισραήλ, φιλο-σιωνιστικήΠροτάσεις για μια νέα συριακή ΣύνταγμαΠροτάσεις για μια νέα συριακή ΣύνταγμαΚατάφωρη παραβίαση των αξιών της ΕΕΚατάφωρη παραβίαση των αξιών της ΕΕΗ Ιρλανδία, το Sinn Fein και Brexit: Η ευρωπαϊκή «ριζοσπαστική» αριστερά έχει κάποιο είδος κοινής πολιτικής για την Ευρώπη;Η Ιρλανδία, το Sinn Fein και Brexit: Η Ευρωπαϊκή …Τελική Διακήρυξη της Διάσκεψης On A «Το μέλλον της Συρίας Συντάγματος»Τελική Διακήρυξη της Διάσκεψης On A «Το μέλλον της Συρίας ..
Και το πρωτότυπο:
The “Non-Citizens” of the Baltic States: Α European Scandal nobody speaks about!
Different exits – Different approaches
By Tatjana Zdanoka,
Strasbourg, 4 October 2017
The negotiations on Brexit are attracting a lot of attention. In particular, the possible erosion of the rights of around three million EU-27 citizens living in Britain is a major cause for concern.
The European Parliament resolution adopted on 3 October states that “the withdrawal agreement must incorporate the full set of rights citizens currently enjoy, such that there is no material change in their position”.
The main author of this text, Mr Guy Verhofstadt, the EP Brexit Coordinator, argues that such an approach – not to lower the level of citizens’ rights – is “the goal of democracy”. But why was the very same principle ignored when another “exit” took place in Europe? It was the exit of the Baltic states from the Union of Soviet Socialist Republics (USSR) in 1990-1991 when a million and a half citizens who had arrived in Latvia and Estonia from other republics were deprived of the essential rights they enjoyed.
Theoretical substantiation for this legal action was found in the doctrine of restoring the pre-war republics. On October 15, 1991, a month after the recognition of Latvia by most UN Member States, on the very day when the Chairman of the Supreme Council of Latvia has solemnly signed the 1975 Helsinki act, the Supreme Council has adopted the resolution “On the Renewal of the Republic of Latvia Citizens’ Rights and Fundamental Principles of Naturalization”. By this act, Latvian citizenship was only granted to those residents who were in possession of it on 17 June 1940, as well as their descendants. This was a unique case in parliamentary history: a parliament deprived one third of its own voters of citizenship and, thus, of voting rights. A same decision was undertaken by the Estonian Supreme Council.
When comparing these British and Baltic’ “exits” we can see some similarities in the situation of those who moved from one Member State to another within one common Union before the decision to exit this Union took place. It is worth mentioning that sometimes these people were simply nominated to go to that another Member State: after graduating high school (in the case of the USSR) or to work in Union institutions (in the case of the EU). But there is also one essential difference. Those citizens of the EU-27 residing in Britain retain the very same Union’ citizenship after Brexit. Being nationals of a particular Member State, they enjoy the full scope of political rights of citizens of that state. In the case of Latvia and Estonia, people found themselves in an odd notion of “phantom” citizenship of a non-existent state – the USSR.
Read also:
THE FUTURE OF EUROPE and the US
The status of those Latvian residents who were not granted citizenship of Latvia after an adoption of the resolution mentioned above was not certain for a long time.
In June 1992 the Law “On Entry into and Residence in the Republic of Latvia of Aliens and Stateless Persons”, regulating the procedure for acquiring residence permits by its subjects was adopted by the Supreme Council. The lawmaker had an intention to make all residents who had not been granted Latvian citizenship subject to this law. Here is another similarity with Brexit. As the European Parliament resolution of this Tuesday states, “the situation of the United Kingdom’s proposals set out in its position paper of 26 June 2017 fall short in that respect, not least as regards the proposal to create a new category of ‘settled status’ under United Kingdom immigration law; … the disclosed policy options on the future status of EU citizens are causing unnecessary hardship and anxiety for the citizens of the EU-27 living in the United Kingdom”.
In Latvia, the skilful work by MPs from the opposition group “For Equal Rights”, of which I was a member, stopped attempts to make all residents not granted Latvian citizenship subject to the law “On Entry into and Residence…”. The Supreme Council announced that the status of those who prior to this Law taking effect would have acquired permanent registration of residence would be subject to a special law.
The law in question entitled “On the Status of Former USSR Citizens, Who are not Citizens of Latvia or Any Other State” was adopted on 25 April 1995. Subjects of this law called “non-citizens of Latvia” were issued special Latvian non-citizen’s passports.
Who are non-citizens of Latvia by the sum of their legal attributes?
Read also:
Il faux une coalition pour contenir l’ Empire Americaine. Mélenchon sur le Climat, Monsanto, le Moyen Orient et la France
The Constitutional Court of Latvia in its judgment of 7 March 2005 declared: “After passing of the Non-Citizen Law a new, and hitherto unknown category of persons appeared – Latvian non-citizens. Latvian non-citizens cannot be compared with any other status of a physical entity, determined in international legal acts, as the rights, established for non-citizens, do not comply with any other status. Latvian non-citizens can be regarded neither as citizens, nor as aliens or stateless persons but as persons with ”a specific legal status”.
By stating that non-citizens are not stateless persons, the inventors of the “specific” status aimed to help Latvia evade fulfilment of a number of international obligations, in particular, under the UN Convention on the Reduction of Statelessness (1961) as well as under the European Convention on Nationality (1997). But in reality they have created nothing more than the entity of second-class citizens of the country. It is clear that the rights of persons to be protected by the state and to freely return to Latvia which non-citizens enjoy by Law are essential characteristics of citizens. On the other hand, non-citizens do not have the rights to participate either in national or local elections. Restrictions relating to more than thirty professions are in force for Latvian non-citizens.
I can imagine what the reaction of the EU institutions would be if a state like Russia or Belarus had an extremely high proportion of persons deprived of citizenship and, consequently, of the full scope of citizens’ rights. But in 2004 the Republic of Latvia successfully joined the EU bringing on board the 450.000 non-citizens (20% of the population).
Why was the problem ignored at the stage of EU accession? There were a lot of reasons, mainly geo-strategic in nature. In the mid 90s the strategic decision on the Baltic states’ integration was made by EU leaders. The majority of Latvia’s stateless population are ethnic Russians. So the problems of these persons were treated by the EU mostly from the point of view of competing with Russia for influence in the Baltic region. The feelings and needs of the stateless population of the Baltic States didn’t have any value in that game for regional dominance. The official position the EU on the problem of the stateless population was that the process of naturalization of non-citizens would be able to solve this problem completely. The European Parliament resolution of 11 March 2004 on the state of preparedness of Latvia for EU membership “welcomes the increase in the naturalisation rate in 2003 mainly due to the referendum campaign for the EU accession, even if the naturalisation process remains too slow; therefore invites the Latvian authorities to promote that process and considers that minimum language requirements for elderly people may contribute to it; encourages the Latvian authorities to overcome the existing split in society and to favour the genuine integration of “non-citizens”, ensuring an equal competitive chance in education and labour; proposes that the Latvian authorities envisage the possibility of allowing non-citizens who are long-time inhabitants to take part in local self-government elections”.
More than thirteen years have passed since then. The non-citizens are still deprived of voting rights, including self-government elections. Restrictions relating to more than thirty professions are still in force concerning Latvian non-citizens. Even when some of these restrictions are abolished, new ones appear, and the total has remained almost the same for past 22 years. Conditions for naturalisation were not facilitated. If the legislation on citizenship does not change, the problem of mass statelessness will remain an issue for a very long time. Today the number of Latvian non-citizens is still over 240,000 people (more than 12% of the population).
Read also:
Young jobless Greeks form ‘lost generation’
The European Parliament in our resolution of 3 October “Expresses concern about regrettable administrative practices against EU citizens living in the United Kingdom”.
I’m looking forward to the future solidarity of my colleagues with hundreds of thousands of second-class Latvian citizens (called “non-citizens”) living in Latvia.
Sometimes parallels in history help people begin to see clearly.
* Member of the European Parliament, Political Party “Latvian Russian Union”
-
-
Proposals for a new Syrian Constitution
-
-
Flagrant violation of the EU values
-
-
Ireland, Sinn Fein and Brexit: Does European…
-
-
Final Declaration Of The Conference On A “Future Syrian…
-
http://www.defenddemocracy.press/the-non-citizens-of-the-baltic-states-α-european-scandal-nobody-speaks-about/
Leave a Reply