«Εάν δεν είσαι ικανός να εκνευρίζεις κανέναν με τα γραπτά σου, τότε να εγκαταλείψεις το επάγγελμα»

ΩΡΑ ΕΛΛΑΔΟΣ

Επικοινωνία εδώ

Για σχόλια, καταγγελίες και επικοινωνία στο

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΘΕΜΑΤΩΝ

Ενημέρωση των αναγνωστών.

Προσοχή στις απάτες, η ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ και ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ δεν φέρει καμία ευθύνη για οποιαδήποτε συναλλαγή με κάρτες η άλλον τρόπω και άλλα στον όνομά της, Ή στο όνομα του κυρίου Γ. Θ, Χατζηθεοδωρου. Δεν έχουμε καμία χρηματική απαίτηση από τους αναγνώστες με οποιοδήποτε τρόπο.
Αγαπητοί αναγνώστες η ανθελληνική και βρόμικη google στην κορυφή της ιστοσελίδας όταν μπείτε, αναφέρει μη ασφαλής την ιστοσελίδα, ξέρετε γιατί;;; Διότι δεν της πληρώνω νταβατζιλίκι, κάθε φορά ανακαλύπτει νέα κόλπα να απειλή. Η ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ σας εγγυάται, ότι δεν διατρέχετε κανένα κίνδυνο, διότι πληρώνω με στερήσεις το ισχυρότερο αντιβάριους της Eugene Kaspersky, όπως δηλώνει και ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Kaspersky Lab "Πιστεύουμε ότι όλοι μας δικαιούμαστε να είμαστε ασφαλείς στο διαδίκτυο. Eugene Kaspersky

Ανακοίνωση

Τη λειτουργία μίας νέας γραμμής που αφορά τον κορωνοϊό ανακοίνωσε ο Εθνικός Οργανισμός Δημόσιας Υγείας. Ο Εθνικός Οργανισμός Δημόσιας Υγείας ανακοινώνει, ότι από σήμερα 07.03.2020 λειτουργεί η τηλεφωνική γραμμή 1135, η οποία επί 24ώρου βάσεως θα παρέχει πληροφορίες σχετικά με τον νέο κοροναϊό.

Πού μπορεί να απευθυνθεί μια γυναίκα που πέφτει θύμα ενδοοικογενειακής βίας;

«Μένουμε σπίτι θα πρέπει να σημαίνει πως μένουμε ασφαλείς και προστατευμένες. Για πολλές γυναίκες, όμως, σημαίνει το ακριβώς αντίθετο. Εάν υφίστασαι βία στο σπίτι, δεν είσαι μόνη. Είμαστε εδώ για σένα. Μένουμε σπίτι δεν σημαίνει ότι υπομένουμε τη βία. Μένουμε σπίτι δεν σημαίνει μένουμε σιωπηλές. Τηλεφώνησε στη γραμμή SOS 15900. Οι ψυχολόγοι και οι κοινωνικοί λειτουργοί της γραμμής θα είναι εκεί για σε ακούσουν και να σε συμβουλέψουν. Δεν μπορείς να μιλήσεις; Στείλε email στο sos15900@isotita.gr ή σε οποιοδήποτε από τα Συμβουλευτικά Κέντρα ” λέει σε ένα βίντεο που ανέβασε στο Instagram της η Ελεονώρα Μελέτη.

Προς ενημέρωση στους αναγνώστες. 4/8/2020

Η ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ δεν ανάγκασε ποτέ κανένα να κάνει κάτι με παραπλανητικές μεθόδους, αλλά ούτε με οποιοδήποτε τρόπο. Ο γράφων είμαι ένας ανήσυχος ερευνητής της αλήθειας. Και αυτό το κάνω με νόμιμο τρόπο. Τι σημαίνει αυτό; ότι έχω μαζέψει πληροφορίες επιστημονικές και τις παρουσιάζω, ή αυτούσιες, ή σε άρθρο μου που έχει σχέση με αυτές τις πληροφορίες! Ποτέ δεν θεώρησα τους αναγνώστες μου ηλίθιους ή βλάκες και ότι μπορώ να τους επιβάλω την γνώμη μου. Αυτοί που λένε ότι κάποια ιστολόγια παρασέρνουν τον κόσμο να μην πειθαρχεί… Για ποιο κόσμο εννοούν;;; Δηλαδή εκ προοιμίου θεωρούν τον κόσμο βλάκα, ηλίθιο και θέλουν να τον προστατέψουν;;; Ο νόμος αυτό το λέει για τους ανώριμους ανήλικους. Για τους ενήλικους λέει ότι είναι υπεύθυνοι για ότι πράττουν. Στον ανήλικο χρειάζεται ένας διπλωματούχος ιδικός για να τον δασκαλέψει, καθηγητής, δάσκαλος. Στους ενήλικες δεν υπάρχει περιορισμός. Ποιος λέει και ποιος ακούει, διότι ο καθένας ενήλικος είναι υπεύθυνος και προς τους άλλους και προς τον εαυτό του.

Η ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Παρακάτω μια μικρή, ελάχιστη απάντηση στις πρόστυχες συκοφαντίες κατά των Ελλήνων, που έχουν τον τίτλο…

Βυζαντινή Ορθόδοξη Ιερά Εξέταση Α

(ΔΩΔΕΚΑΘΕΟ ΚΑΙ ΔΩΔΕΚΑΘΕΙΣΤΕΣ.

Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΠΟΥ ΗΡΘΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΑΙΓΥΠΤΟ ΚΑΙ ΜΑΣ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΩΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ)

Όταν τα θρησκευτικά τρωκτικά αναγκαστούν να ζήσουν στο φως, τρελαίνονται, αποδιοργανώνονται, στα σκοτάδια κινούνται με άνεση, διότι αυτός είναι ο χώρος τους για να σχεδιάζουν το κακό για τον άνθρωπο, αφού αυτοί έμειναν υπάνθρωποι??????

Φοράνε μάσκα ψεύτικης καλοσύνης ΓΙΑ να μην φαίνεται η αλήθεια!

Όταν τα θρησκευτικά ενσωματώνονται σε καθυστερημένους πνευματικά, ενώ κολυμπάνε στην μόρφωση της αυτοκαταστροφής, βάση με αυτά που τους ανάγκασαν να μάθουν, χωρίς στην διαδρομή να ψάξουν τι είναι έξω από το πνευματικό τοίχος που τους έχουν, είναι φυσικό να φέρονται δολοφονικά και ρομποτικά στα πνεύματα που έχουν ελευθερωθεί ΑΠΟ ΤΟΝ εναγκαλισμό τους!

Διαβάζοντας τον παρακάτω τίτλο αρχικά νευρίασα, αλλά όντος λειτουργώντας στο φως, άρχισα να γελώ, με την αμορφωσιά και την τυφλότητα που ντύνει τον άνθρωπο, η αληθινή πνευματική περιουσία του καθενός!

(ΔΩΔΕΚΑΘΕΟ ΚΑΙ ΔΩΔΕΚΑΘΕΙΣΤΕΣ. Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΠΟΥ ΗΡΘΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΑΙΓΥΠΤΟ ΚΑΙ ΜΑΣ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΩΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ)

Στο τέλος έχω όλο το άρθρο με τις γελοιότητες σε στιλ τραχανά, σαλάτα, με πολλά υλικά!

Ξέρεται αγαπητοί αναγνώστες το να απαντήσεις ή να μην απαντήσεις, είναι μια δύσκολη πνευματική απόφαση.

Αν αποφασίζω να απαντήσω σε αυτό το γελοίο συνονθύλευμα, είναι διότι αφορά ένα ιστορικό ιερό λαό που υπέστη τα πάνδεινα δεκάδες χιλιάδες χρόνια, από ένα εχθρό που με μαεστρία κατάφερε να εισχωρήσει σε ευαίσθητα σημεία του πνεύματος, να τα βρει αθώα και απροστάτευτα και να τα μολύνει!

Αυτός ο ιός που έφερε την μεγαλύτερη δυστυχία στον άνθρωπο λέγετε Ορθοδοξία, χριστιανισμός!

Δεν κατάφερε τα αποτελέσματα που φιλοδοξούσε, μολύνοντας το πνεύμα και την ψυχή και αποφάσισε να τα σκοτώσει, νομίζοντας ότι έτσι θα τελειώσει με το ιερό θέμα του Ελληνισμού!

Όμως όλους αυτούς τους θρησκευτικούς δολοφόνους, σκοταδιστές, τους περίμενε η έκπληξη, ο τρόμος, ο φόβος, ότι θα πληρώσουν για αυτά που έκαναν.

Το να περιγράψω το εγκληματικό έργο τους, δεν θα έφτανε ακόμα και όλη η γη να γινόταν μια βιβλιοθήκη, για αυτό  το αφήνω στην προσωπική έρευνα του καθενός, που θέλει να ζει με την αλήθεια!

Για να έχεις έποψη, πρέπει να διαβάσεις αυτό που θα σχολιάσεις, ή θα διαψεύσεις!

Ειλικρινά όσο διάβαζα αυτό το συνονθύλευμα, άλλο των άλλων, διαπίστωσα, ότι είναι ανάξιο σχολιασμού, σκόπιμα έχουν πετάξει διάσπαρτα τίτλους, που εσύ θα πρέπει να φέρεις όλο το κείμενο- κείμενα- βιβλία, βιβλιοθήκες, για να βγει η αλήθεια!

Σκόπιμα σε βάζουν σε μια χρονοβόρα διαδικασία, για να μην ασχοληθείς, αφού θα πρέπει να γεμίσεις όχι δεκάδες, αλλά χιλιάδες σελίδες, για να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας!

Αυτήν την τακτική την γνωρίζω από σχόλια χωρίς αρχή και τέλος, που μου έχουν κάνει μητροπολίτες και κολαούζα τους.

Και εδώ είναι το ενδιαφέρον, ούτε μια φορά δεν μου απάντησαν στο θέμα που αυτοί μου έθεσαν, μου έλεγαν, άλλα λόγια να αγαπιόμαστε!

Για αυτό δεν θα ξανά πέσω στην  παγίδα τους!

Εγώ λοιπόν θα εφαρμόσω μια τακτική αποκαθήλωσης του ψεύδους, μέσα από απλές ερωτήσεις!

Δεδομένου ότι η φύση της ψυχής είναι συνυφασμένη με το Πνεύμα και το Φως, αυτή η στέρηση τους που υφίσταται η ψυχή στον Υλικό Κόσμο, δημιουργεί το «κενό» που κάθε άνθρωπος αισθάνεται μέσα του και που όντας μη αφυπνισμένος, προσπαθεί να το αναπληρώσει με το κυνήγι υλικών αγαθών και ψεύτικων δογματικών θρησκειών.

Για τον ίδιο λόγο, στο κατώτατο αυτό πεδίο, μας «πονά» η απουσία του Πνεύματος και ό,τι μας πονά το ονομάζουμε κακό.

Έτσι κάθε δράση που απορρέει από την έλλειψη Πνεύματος και Φωτός μας πονά και θεωρείται κακό.

Επομένως το κακό είναι απλώς σκοτάδι, η απουσία του Φωτός σημαίνει απουσία του Πνεύματος, δηλαδή αυτό που λείπει από τον δογματικό χριστιανισμό.

Είναι μια κατάσταση βαριάς αδράνειας που καλύπτεται από πυκνό σκοτάδι.

Το γεμάτο φως  και αλήθεια που μας παρέδωσαν οι αρχαίοι έλληνες προγονής μας, είναι εκείνο που απαρτίζει αυτό που αποκαλείται αγνό και στο οποίο αφθονεί μια ατέλειωτη ποικιλία ζωής.

Ο Νοητικός Κόσμος, είναι πολύ μεγαλύτερος σε έκταση από τον προηγούμενο και περιέχει κυρίως πνευματική ουσία, αλλά και μια λεπτότερη βαθμίδα ύλης, η οποία περιλαμβάνει το Νου.

Επάνω σε αυτό δούλεψαν οι αρχαίοι έλληνες, αυτό σταμάτησε ο δογματικός χριστιανισμός!

Ας μας απαντήσουν σε αυτό που αυτοί δηλώνουν, ότι ο Χριστιανισμός αποτελεί την πίστη των Πατέρων μας εδώ και 17 αιώνες.

Πριν πια θρησκεία υπήρχε;

Γιατί την σκότωσαν;

Πως επέβαλαν τον χριστιανισμό;

Ποια έργα είχαν κάνει με την δική τους θρησκεία οι έλληνες;

Τι σταμάτησε και τι πρόσφερε ο χριστιανισμός τους 17 αιώνες;

Όταν υπάρχουν γραπτά και ευρήματα και σήμερα και επιστημονικές αποδείξεις, ότι οι έλληνες πριν από τους τρεις κατακλυσμούς είχαν ανώτερη τεχνολογία και επιστήμη, που μετέφεραν και χάρισαν σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, ο χριστιανισμός που ήταν, ή τι ήταν; Οι Αιγύπτιοι που ήταν;;;

Και αν δεχτούμε τις μπούρδες που αραδιάζετε περί Αιγυπτίων, γιατί δεν υπάρχει, σε όλη την διαχρονική ιστορία των ελλήνων ένα γραπτό σε Αιγυπτιακή γραφή;

Γιατί δεν υπάρχει στους Αιγύπτιους στα ελληνικά επάνω στα αγάλματά τους, στους τάφους τους;

Ποιος ο λόγος ένας ανώτερος θεϊκός λαός, να δανειστή κατώτερους και ψεύτικους θεούς από την Αίγυπτο;;;

Μήπως κρύβετε το αντίθετο;;;

Ειλικρινά δεν θα σας ακολουθήσω στις μπούρδες σας, ο λαός ξυπνά και θα βρει μόνος του την αλήθεια, ότι και να λέτε και εσείς και εγώ!

Αυτό σας τρομάζει, ΓΙΑΤΙ;;;;;;;;;

Αλά έτσι για χαβαλέ, γιατί μόνο για χαβαλέ είσαστε μωρέ αδελφάκι στην αρκώ διάλεκτο, μήπως μπορείτε να ενημερώσετε αυτόν τον κατακρεουργημένο σημερινό λαό, πως επιβάλατε τον μεσαίωνα και σκοταδισμό, όπως λέτε τους 17 αιώνες;;;

Ποιος ο λόγος να κρύβετε τις σφαγές ακόμα και κατά του ονόματος Έλληνας;

Γιατί κάψατε, διαλύσατε, εξαφανίσατε με εγκληματικά φιρμάνια οτιδήποτε υπήρχε ελληνικό επάνω στην γη και στην Θάλασσα;

Και που θα βρισκόταν σήμερα η ανθρωπότητα αν δεν είχατε κάνει αυτήν την φρικιαστική καταστροφή;

Γιατί κρύβετε ακόμα και αυτήν την στιγμή τις κατάρες που διαβάζετε στις εκκλησίες σας κατά των παγανιστών ελλήνων;;;

Γιατί δεν  επιτρέπετε  στους αληθινούς έλληνες, όχι στα ζόμπι, να έχουν την θρησκεία τους, τους ναούς τους, επιβάλλοντας τον δικό σας σκοταδισμό με συνταγματική διαταγή;;;

Γιατί αποδέχεστε οποιαδήποτε θρησκεία στις συνεδριάσεις, σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά και σε τοπικό, εκτός από την Ελληνική θρησκεία;

Γιατί μεταβάλετε τις αλήθειες σε ψέματα και τα ψέματα σε αλήθειες, όταν αναφέρεστε ότι είσαστε εκπρόσωποι ενός πανάγαθου και σωστού, δίκαιου, παντογνώστη  εβραίου θεού;;;

Γιατί ότι κάνετε το κάνετε στα σκοτάδια;

Γιατί σας ενοχλεί το ΦΩΣ και η ελευθερία;;;

Γιατί αποσιωπάτε σκόπιμα ότι η μεγάλη πλειοψηφία των παγανιστών, αναφέρετε στα έργα και τις ημέρες των Ελλήνων επιστημόνων φιλοσόφων και ζητούμε την αποκατάστασή τους μαζί με την θρησκεία τους, ζητούμε από την ένοχη ανθρωπότητα να δει ότι αυτά που πέρασε και περνά, είναι διότι έδηξε την ποιο βρόμικη αχαριστία εναντίων των αρχαίων ελλήνων, ότι υπάρχει επάνω στην γη είναι εργασία των αρχαίων ελλήνων και ουδείς πριν ελαχίστων ανέφερε στην εργασία του, ότι αυτό που κάνει και εφεύρε, το κατάφερε βάση με τις γνώσεις των αρχαίων ελλήνων!

Τι γράφει και το wikipedia για το Δωδεκάθεο; Ρωτάνε τον μπάρμπα μου τον ψεύτη!

Ποιοι έφτιαξαν και ελέγχουν την wikipedia; Και αν ακόμα ήθελε να είναι ειλικρινής ερχόμενη σε ρήξη με τον χριστιανισμό, ποια θα ήταν η τύχη της;;;;

Και ένα τελευταίο σε αυτές ή αυτούς που γράφουν τις ευτελείς παρακάτω μπούρδες τους, να τις βάζουν σε διάλογο, να προκαλούν τον διάλογο, να δείχνουν έμπρακτα την βασιμότητα των λεγόμενών τους, όπως κάνω και θα κάνω εγώ!

Προσκαλώ και προκαλώ οποιονδήποτε να κάνει διάλογο πολιτισμένο και όχι λάσπη στον ανεμιστήρα, θα χαρώ πολύ να δω αυτούς που έγραψαν τις παρακάτω μπούρδες να τις στηρίξουν, όπως θα κάνω εγώ με στοιχεία για τα λεγόμενά μου!

Όχι άλλο κάρβουνο δολοφόνοι του Ελληνικού πολιτισμού.

ΠΛΑΤΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΩΔΕΚΑΘΕΟ ΚΑΙ ΔΩΔΕΚΑΘΕΙΣΤΕΣ. Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΠΟΥ ΗΡΘΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΑΙΓΥΠΤΟ ΚΑΙ ΜΑΣ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΩΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

18 Σεπτεμβρίου 2017 3 0

Δωδεκάθεο.

Η Πατρώα Θρησκεία των Αιγυπτίων ενώ κατηγορούν τον Χριστιανισμό ως μη ελληνική θρησκεία, οι δωδεκαθεϊστές… αιγυπτιολάτρες!

Οι θεοί του Ολύμπου ήταν αιγυπτιακοί και όχι ελληνικοί, όπως μαρτυρούν οι ίδιοι οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς.

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες κυρίως του Ηρόδοτου, του Εκαταίου του Αβδηρίτη και του Διόδωρου Σικελιώτη, οι τάχα «υπερ-Έλληνες» νεοπαγανιστές οφείλουν πολλές ευχαριστίες στους Αιγύπτιους μετανάστες του τόπου μας, επειδή οι πρόγονοί μας πήραν από τον αρχαίο αιγυπτιακό πολιτισμό, τους περισσότερους θεούς στους οποίους πιστεύουν σήμερα οι νέο-ειδωλολάτρες.

Μάλιστα, αγαπούν τόσο πολύ τους αιγυπτιακής προέλευσης «θεούς», που την θρησκεία στην οποία τους εντάσσουν, την ονομάζουν «Πατρώα Θρησκεία».

Βεβαίως, αυτό δεν είναι ψέμα, διότι το δωδεκάθεο αποτελούσε πράγματι «Πατρώα Θρησκεία», όχι όμως των Ελλήνων, αλλά των Αιγυπτίων!

Όταν λοιπόν οι νεοπαγανιστές (και οι κρυφοί θαυμαστές τους) διατυπώνουν το γνωστό τους εθνικιστικό υβρεολόγιο για τον Χριστιανισμό, επειδή δήθεν αποτελεί… εβραϊκή θρησκεία ή δήθεν αποτελεί θρησκεία μιας ξένης κοσμοθεωρίας (βλέπε ντοκιμαντέρ «Black Μπεεε»), τότε οι Χριστιανοί οφείλουμε να τους θυμίζουμε με επιμονή την αιγυπτιακή προέλευση της θρησκείας του δωδεκαθεϊσμού.

Αν δέχονται ότι οι εισαγόμενοι θεοί της Αιγύπτου αποτελούσαν «Πατρώα θρησκεία» των Ελλήνων, εξίσου τους είναι αδύνατο να αρνηθούν ότι ο Χριστιανισμός αποτελεί την πίστη των Πατέρων μας εδώ και 17 αιώνες.

Οι μαρτυρίες

Μαρτυρία 1: Ηρόδοτος

Ο αρχαίος Έλληνας ιστορικός Ηρόδοτος (περ. 484 – περ. 430 π.Χ.) γράφει:

α) «Τα ονόματα όλων σχεδόν των θεών ήρθαν στην Ελλάδα από την Αίγυπτο.

Ξέρω από τις έρευνες που έκανα ότι ήρθαν απ’ έξω και συγκεκριμένα από την Αίγυπτο, διότι τα ονόματα αυτά ήταν γνωστά στους Αιγυπτίους από τα βάθη των αιώνων»[1].

Ο Ηρόδοτος δεν εννοεί βέβαια ότι τα ίδια τα ονόματα των θεών του Ελληνικού πανθέου ήρθαν από την Αίγυπτο (γνωρίζει τη διαφορά στις ονομασίες τους, π.χ.

Άμμων και Ζευς), αλλά ότι οι Ελληνικοί θεοί προσδιορίστηκαν και η λατρεία τους εγκαθιδρύθηκε και καθορίστηκε με βάση τους Αιγυπτιακούς[2]

Μαρτυρία 2: Ηρόδοτος

Επίσης, σε άλλο σημείο ο Ηρόδοτος συμπληρώνει:

«… σχετικά με τις μυστικές τελετουργίες της Δήμητρας, τις οποίες οι Έλληνες αποκαλούν Θεσμοφόρια […] ήταν οι κόρες του Δαναού που έφεραν αυτή την τελετή από την Αίγυπτο και δίδαξαν τις Πελάσγιες γυναίκες πώς να την εκτελούν»[3].

Μαρτυρία 3: Ηρόδοτος

Επιπλέον, ο Έλληνας ιστορικός μας βεβαιώνει τα εξής για τις Διονυσιακές τελετές (τις θυσίες προς τιμήν του, το έθιμο της φαλλικής λιτανείας κ.λπ.):

«Δεν θα παραδεχτώ ποτέ ότι οι παρόμοιες τελετές που οργανώνονται στην Ελλάδα και την Αίγυπτο είναι το αποτέλεσμα απλής σύμπτωσης – αν αλήθευε αυτό, οι τελετές μας θα είχαν Ελληνικό χαρακτήρα και δεν θα είχαν εισαχθεί πρόσφατα στην Ελλάδα.

Ούτε θα δεχτώ ποτέ ότι οι Αιγύπτιοι πήραν από τους Έλληνες αυτό ή οποιοδήποτε άλλο έθιμό τους»[4].

Φανταστείτε: ο ίδιος ο Ηρόδοτος ομολογεί ότι οι τελετές αυτές δεν είχαν ούτε καν ελληνικό χαρακτήρα!

Μαρτυρία 4: Εκαταίος Αβδηρίτης και Διόδωρος Σικελιώτης

Όπως και ο Ηρόδοτος, την εισαγωγή θεοτήτων από την Αίγυπτο, επιβεβαιώνει και ο Διόδωρος Σικελιώτης (1ος αι. π.Χ.) για τον οποίο μάλιστα γνωρίζουμε πως βρίσκεται σε συμφωνία με τον «Εκαταίο τον Αβδηρίτη, που επισκέφτηκε την Αίγυπτο στις αρχές του τρίτου προ Χριστού αιώνα»[5].

Άρα, ο Διόδωρος αποδέχεται και επιβεβαιώνει μια μαρτυρία δύο αιώνες αρχαιότερη, σύμφωνα με την οποία:

«… από την Αίγυπτο πήραν όλες τις γνώσεις για τις οποίες θαυμάστηκαν από τους Έλληνες.

Ο Ορφέας, για παράδειγμα, πήρε από την Αίγυπτο τις περισσότερες από τις μυστικές τελετουργίες, τις οργιαστικές τελετές που συνοδεύουν τις περιπλανήσεις του και τη μυθική παράδοση για τις εμπειρίες του στον Άδη.

Γιατί η λατρεία του Όσιρι είναι ίδια μ’ εκείνη του Διονύσου, ενώ της Ίσιδος είναι πανομοιότυπη με την αντίστοιχη της Δήμητρας και μόνο τα ονόματα έχουν αλλάξει»[6].

Είναι ντροπιαστικό, ότι οι νεοπαγανιστές θέλουν να μας επιβάλλουν ως δήθεν ελληνική, μια εντελώς ξένη θρησκεία την οποία οι πρόγονοί μας εισήγαγαν αυτούσια από την Αίγυπτο!

Μαρτυρία 5: Εκαταίος Αβδηρίτης και Διόδωρος Σικελιώτης

Επίσης, οι δύο ιστορικοί συμφωνούν μαζί με τον Ηρόδοτο για την εισαγωγή των πρωτόγονων διονυσιακών τελετών:

«… οι Έλληνες, παίρνοντας από την Αίγυπτο τα όργια και τις εορτές του Διονύσου, τιμούν το γεννητικό μόριο τόσο στα μυστήρια τους όσο και στις τελετουργίες και θυσίες προς τιμήν του θεού και το ονομάζουν φαλλό»[7].

Για άλλη μια φορά αξίζουν «συγχαρητήρια» στους νέο-ειδωλολάτρες και στον Θόδωρο Μαραγκό που έφτιαξε ολόκληρο ντοκιμαντέρ για να υμνήσει τις τόσο «λεπτεπίλεπτες» και «διακριτικές» τελετουργίες όπως αυτή, κατά την οποία θα πρέπει να φανταστούμε τους πρόγονούς μας να προσκυνούν με υψωμένα τα χέρια έναν… ορθωμένο φαλλό-τοτέμ σαν ιθαγενείς πρωτόγονης φυλής! Έ-λ-ε-ο-ς!

Μαρτυρία 6: Σχόλιο στα «Αργοναυτικά» του Απολλώνιου Ροδίου

Μια ακόμη σημαντική πληροφορία προκύπτει από σχόλιο στα «Αργοναυτικά» του Απολλώνιου Ροδίου (IV, 257-262c) το οποίο ξεκάθαρα αναφέρεται σε δώδεκα [ιβ] θεούς της Αιγύπτου ως προστάτες των ζωδιακών συμβόλων[8]:

«Ίππυς δε τους Αιγυπτίους πρώτους γεγενήσθαι στοχάζεται εκ της του αέρος κράσεως και εκ του γονιμώτατον είναι το του Νείλου ύδωρ. γεγονέναι δε αυτούς φησιν ο Απολλώνιος προ του πάντα τα άστρα φανήναι. καθό την τε φύσιν κατανοήσαι αυτών δοκούσι και τα ονόματα θείναι, και τα μεν ιβ [12] ζώδια θεούς βουλαίους προσηγόρευον»[9].

Βεβαίως, η επιρροή αυτή από την Αίγυπτο συνεχίστηκε και κατά την ελληνιστική εποχή. Γνωρίζουμε ότι η ελληνιστική θεότητα του Ερμή του Τρισμέγιστου «προέκυψε από τη μεταφορά στην ελληνική Θρησκεία του αιγυπτιακού Θεού Θωθ […]

Με την εγκαθίδρυση της δυναστείας των Πτολεμαίων, Έλληνες έποικοι εγκαταστάθηκαν μεταξύ άλλων και στην ιερή πόλη του Θωθ.

Από αυτόν τον ελληνικό πυρήνα και από την συγκρητιστική τάση της εποχής προέκυψε η ταύτιση του Ερμή και του Θωθ.

Σε όστρακο που χρονολογείται από τον 2ο αι. π.Χ. ιερέας του Θωθ τον αναφέρει ως Τρισμέγιστο.

Η ονομασία του αυτή ήταν φυσικό να αποδοθεί και στον αντικαταστάτη του, τον Ερμή […]

Την εποχή λοιπόν των Πτολεμαίων μεταφράζονται τα ιερά αιγυπτιακά κείμενα του Τρισμέγιστου Θωθ ως Τρισμέγιστου Ερμή πλέον»[10].

Μάλιστα, η αιγυπτιολατρεία είναι προφανής ακόμα και στις πιο «κατώτερες» θρησκευτικές της εκδηλώσεις, καθώς στην Αιγυπτιακή θρησκεία συνυπήρχαν ο ανθρωπομορφισμός και η αντίληψη για θεούς με μορφές ζώων.

Οι πρόγονοί μας λοιπόν ήταν κανονικότατα παγανιστικά «πρόβατα» της αιγυπτιολατρείας, αφού τα απομεινάρια ακόμα και ζωόμορφων δανείων είναι υπαρκτά στην δήθεν «ελληνική πατρώα θρησκεία»:

1) Σύνδεση του Διόνυσου με μορφή ζώου μας αναφέρει ο Πλούταρχος (50-120 μ.Χ.):

«Γιατί οι γυναίκες των Ηλείων, όταν ψάλλουν ύμνους στον Διόνυσο, τον παρακαλούν να έρθει σ’ αυτές με πόδι ταύρου;

Ο ύμνος έχει ως εξής:

Έλα, ήρωα Διόνυσε, / στον ιερό ναό των Ηλείων, / μαζί με τις Χάριτες, / στον ναό, με το ταυρίσιο πόδι σου, σπεύδοντας.

Μετά τραγουδούν δυο φορές: ‘’Άξιε ταύρε’’»[11].

2) Αλλά και ο Όμηρος, ενδεχομένως να μας έχει παραδώσει ίχνη ζωόμορφων χαρακτηριστικών για τη θεά Ήρα, με μια φράση την οποία επαναλαμβάνει στην Ιλιάδα 14 φορές: «βοώπις πότνια Ήρη» (βοώπις= η έχουσα οφθαλμούς βοός, η βοϊδομάτα).

3) Ο Arthur Bernard Cook, στο εκτενές κεφάλαιο «Ο Δίας ως ταύρος» παραθέτει παράσταση ενός Διός Ολβίου με κέρατα ταύρου σε στήλη της Αυτοκρατορικής εποχής (1ος αι. μ.Χ.) από τα περίχωρα της Κυζίκου[12].

4) Επίσης, η μυθική θεότητα Εκάτη, εμφανίζεται συχνά με τη μορφή διάφορων ζώων, όπως άλογο, σκύλος, λύκος κ.λπ[13].

5) Γνωστότατος είναι και ο τραγόμορφος θεός Πάνας που περιγράφεται με κέρατα, σώμα τριχωτό, κάτω άκρα τράγου και πόδια με σχιστή οπλή[14].

Μάλιστα, ο Ηρόδοτος γράφει: «Στην Ελλάδα, ο Ηρακλής, ο Διόνυσος κι ο Πάνας θεωρούνται οι νεότεροι θεοί.

Στην Αίγυπτο, αντίθετα, ο Πάνας είναι πολύ αρχαίος…»[15].

Επίλογος

Οι παραπάνω μαρτυρίες είναι αρχαιότατες και ξεκάθαρες.

Το Δωδεκάθεο δεν είναι τίποτε άλλο παρά η «πατρώα θρησκεία» των… Αιγυπτίων και δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα η οποία απλώς εισήγαγε ξένους θεούς και τους άλλαξε τα ονόματα.

Να προσθέσουμε ότι καμία αντίρρηση των νεοπαγανιστών στις παραπάνω μαρτυρίες δεν πρέπει να γίνεται δεκτή.

Όταν αρχαίες μαρτυρίες αναφέρουν τους δήθεν ελληνικούς θεούς ως αιγυπτιακούς, η μόνη μαρτυρία που θα μπορούσε να συζητηθεί είναι κάποια που θα έλεγε ότι οι θεοί δεν εισήχθησαν από την Αίγυπτο.

Δεν γνωρίζουμε να υπάρχει τέτοια ευθεία μαρτυρία άρνησης εισαγωγής θεών από την Αίγυπτο, αλλά και αν υπάρχει και θελήσουν να χαρακτηρίσουν το ζήτημα ως αμφιλεγόμενο, και πάλι τίποτε δεν βεβαιώνει τους νεοπαγανιστικούς ισχυρισμούς ότι η δήθεν «ελληνική πατρώα θρησκεία» δεν ήταν αιγυπτιακή!

Μπορούμε λοιπόν κλείνοντας, να πούμε ότι οι νεοπαγανιστές μπορούν κάλλιστα να χαρακτηριστούν ως… αιγυπτιολάτρες, και αφού ως γνήσια «πρόβατα» υιοθέτησαν μια εισαγόμενη θρησκεία.

Σημειώσεις

[1] Στο πρωτότυπο: «Σχεδόν δε και πάντων τα ουνόματα των θεών εξ Αιγύπτου ελήλυθε ες την Ελλάδα.

Διότι μεν γαρ εκ των βαρβάρων ήκει, πυνθανόμενος ούτω ευρίσκω εόν. Δοκέω δ’ ων μάλιστα απ’ Αίγυπτον απίχθαι» (Ηρόδοτος, «Ιστορίαι» 2,50).

Η μετάφραση από το Ηρόδοτος, «Ιστορία #2. Ευτέρπη» (σειρά «Οι Έλληνες» #45), Κάκτος, Αθήνα 1994, σελ. 101.

[2] Βλ. Σχόλια στο Ηρόδοτος, «Ιστορία #2. Ευτέρπη», ό.π., σελ. 270-271, σημ. #81.

[3] Στο πρωτότυπο: «Και της Δήμητρος τελετής περί, την οι Έλληνες Θεσμοφόρια καλέουσι […] αι Δαναού θυγατέρες ήσαν αι την τελετήν ταύτην εξ Αιγύπτου εξαγαγούσαι και διδάξασαι τας Πελασγιώτιδας γυναίκας» (Ηρόδοτος, «Ιστορίαι» 2,171).

Η μετάφραση από το Ηρόδοτος, «Ιστορία #2. Ευτέρπη», ό.π., σελ. 245.

[4] Στο πρωτότυπο: «Ου γαρ δη συμπεσείν γε φήσω τα τε εν Αιγύπτω ποιεύμενα τω θεώ και τα εν τοίσι Έλλησι. ομότροπα γαρ αν ην τοίσι Έλλησι και ου νεωστί εσηγμένα.

Ου μεν ουδέ φήσω όκως Αιγύπτιοι παρ’ Ελλήνων έλαβον ή τούτο ή άλλο κου τι νόμαιον» (Ηρόδοτος, «Ιστορίαι» 2,49). Η μετάφραση από το Ηρόδοτος, «Ιστορία #2. Ευτέρπη», ό.π., σελ. 99.

[5] Βλ. εισαγωγή στο Διόδωρος Σικελιώτης, «Άπαντα 1 (Βιβλιοθήκης ιστορικής, Βίβλος πρώτη)», Κάκτος, Αθήνα 1997, σελ. 22.

[6] Στο πρωτότυπο: «… εξ Αιγύπτου μετενηνέχθαι πάντα δι’ ων παρά τοις Έλλησιν εθαυμάσθησαν.

Ορφέα μεν γαρ των μυστικών τελετών τα πλείστα και τα περί την εαυτού πλάνην οργια ζόμενα και την των εν άδου μυθοποιίαν απενέγκασθαι.

Την μεν γαρ Οσίριδος τελετήν τη Διονύσου την αυτήν είναι, την δε της Ίσιδος τη της Δήμη τρος ομοιοτάτην υπάρχειν, των ονομάτων μόνων ενηλλαγμένων» (Διόδωρος Σικελιώτης, «Βιβλιοθήκη ιστορική» 1,95).

Η μετάφραση από το Διόδωρος Σικελιώτης, «Άπαντα 1…», ό.π., σελ. 271-273.

[7] Στο πρωτότυπο: «Διό και τους Έλληνας, εξ Αιγύπτου παρειληφότας τα περί τους οργιασμούς και τας Διονυσιακάς εορτάς, τιμάν τούτο το μόριον εν τε τοις μυστηρίοις και ταις του θεού τούτου τελεταίς τε και θυσίαις, ονομάζοντας αυτό φαλλόν» (Διόδωρος Σικελιώτης, «Βιβλιοθήκη ιστορική» 1,22). Η μετάφραση από το Διόδωρος Σικελιώτης, «Άπαντα 1…», ό.π., σελ. 81.

[8] Charlotte R. Long, «The twelve gods of Greece and Rome», E.J. Brill, New York 1987, σελ. 150: «A scholion on Apollonius Rhodius’ Argonautica […] refers to the Twelve Gods (of Egypt) as protectors of the zodiac signs».

[9] C. Wendel, «Scholia in Apollonium Rhodium Vetera» Berlin 1935, σελ. 274.

[10] Βλ. Εισαγωγή στο Ερμής Τρισμέγιστος, Άπαντα, τόμ. 4, «Μαγικά – Κυρανίδες», εκδ. Κάκτος, Αθήνα 2001, σελ. 810-812.

[11] Στο πρωτότυπο: «Διά τι τον Διόνυσον αι των Ηλείων γυναίκες υμνούσαι παρακαλούσι βοέω πόδι παραγίνεσθαι προς αυτάς; έχει δ’ όντως ο ύμνος Ελθείν, ήρω Διόνυσε, / Αλείων ες ναόν / αγνόν συν Χαρίτεσσιν. / ες ναόν τω βοέω ποδι θύων. είτα δις επάδουσιν ‘’άξιε ταύρε’’» (Πλούταρχος, «Αίτια Ελληνικά» 299b).

Η μετάφραση από το Πλούταρχος, «Ηθικά», τόμ. 8 (σειρά «Οι Έλληνες» #350), Κάκτος, Αθήνα 1995, σελ. 207.209.

[12] Βλ. Arthur Bernard Cook, «Zeus: A Study in Ancient Religion», Vol. 3, part 1, Cambridge University Press 1940, σελ. 629 (fig. 427). Βλ. και στο διαδίκτυο ΕΔΩ [17/6/2012].

[13] Βλ. Grimal Pierre, «Λεξικό της Ελληνικής και Ρωμαϊκής Μυθολογίας», University Studio Press, Θεσσαλονίκη 1996, σελ. 192α.

[14] Βλ. Grimal Pierre, «Lejik;o …», ;o.p., sel. 529b.

[15] Στο πρωτότυπο: «Εν Έλλησι μεν νυν νεώτατοι των θεών νομίζονται είναι Ηρακλέης τε και Διόνυσος και Παν, παρ’ Αιγυπτίοισι δε Παν μεν αρχαιότατος…» (Ηρόδοτος, «Ιστορίαι» 2,145).

Η μετάφραση από το Ηρόδοτος, «Ιστορία #2. Ευτέρπη», ό.π., σελ. 213.

Τι γράφει και το wikipedia για το Δωδεκάθεο

Με τον όρο αρχαία ελληνική θρησκεία εννοείται το σύνολο των δοξασιών και τελετουργικών δρώμενων που τελούνταν στην αρχαία Ελλάδα με τη μορφή λατρευτικών παραδόσεων, ως πρακτικό θεμέλιο και συμπλήρωμα της ελληνικής μυθολογίας.

Καθώς μάλιστα στον αρχαιοελληνικό κόσμο οι θρησκευτικές πρακτικές διέφεραν κατά τόπους, θα μπορούσε πιθανώς να αναφερθεί κανείς σε ελληνικές θρησκείες.

Οι λατρευτικές πρακτικές των Ελλήνων εκτείνονταν πέρα από τα όρια της ηπειρωτικής Ελλάδας στα νησιά και τις ακτές της Ιωνίας στη Μικρά Ασία, τη Μεγάλη Ελλάδα (Σικελία και νότια Ιταλία) και στις διασκορπισμένες ελληνικές αποικίες της δυτικής Μεσογείου όπως η Μασσαλία.

Το ελληνικό θρησκευτικό παράδειγμα επηρέασε τις θρησκευτικές πρακτικές των Ετρούσκων και ιδιαίτερα τις τοπικές, αστικές λατρείες των Ρωμαίων.

Η ακαδημαϊκή έρευνα υποδεικνύει ότι η πρώιμη ελληνική θρησκεία προήλθε ή επηρεάστηκε σημαντικά από σαμανιστικές πρακτικές των στεππών της κεντρικής Ασίας, διαμέσου της ελληνικής αποικίας της Ολβίας στην Σκυθία, στη βόρεια ακτή της Μαύρης θάλασσας με κατάληξη τις πεδιάδες της Θεσσαλίας.

Αρχαϊκή και κλασική περίοδος

Μετά την καταστροφή των μυκηναϊκών ανακτόρων, γεγονός που επηρέασε σημαντικά τις πολιτισμικές εξελίξεις στον ελλαδικό χώρο φαίνεται πως άλλαξαν και οι λατρευτικές συνήθειες.

Η διακοπή της λατρείας στα ανακτορικά ιερά φαίνεται πως ώθησε προς την κατεύθυνση νέων υπαίθριων λατρευτικών κέντρων, με παράλληλη ανάπτυξη της ηρωικής λατρείας.

Η λατρεία θεοτήτων -γνωστών όπως φαίνεται ήδη από τη μυκηναϊκή εποχή- τα οποία θα συγκροτήσουν αργότερα το Δωδεκάθεο είναι παρούσα σε ιερά όπως αυτά της Αρτέμιδος του Δία, του Απόλλωνα ή Απέλλωνα, της Αθηνάς και του Ποσειδώνα στην Αττική, την Πελοπόννησο ή τη Σάμο και σε ναούς της μέσης γεωμετρικής περιόδου στην Έφεσο και την Ερέτρια με έντονη αναθηματική δραστηριότητα.

Κατά την αρχαϊκή εποχή ο Όμηρος και ο Ησίοδος παίζουν το ρόλο τους, με τα δημοφιλή επικά τους ποιήματα, στην οριστική συγκρότηση και κάποια τυποποίηση του ελληνικού πανθέου, παρά τις κατά τόπους διαφοροποιήσεις.

Η θρησκευτική λατρεία αποκτά ισχυρό αστικό χαρακτήρα σε αυτήν την εποχή που θεμελιώνονται οι πόλεις-κράτη ως κεντρικοί πολιτειακοί σχηματισμοί: σκοπός της λατρείας είναι η εξασφάλιση της εύνοιας των θεών σε ατομικό αλλά -ιδίως- και σε κοινοτικό επίπεδο.

Καθώς έχει διατηρηθεί η μνήμη της αναπαράστασης φυσικών δυνάμεων ως θεοτήτων, οποιαδήποτε κακοτυχία ή φυσική καταστροφή αποδίδεται στην οργή των θεών.

Στους τελευταίους οι Έλληνες προσωποποιούσαν τις κοσμικές δυνάμεις που είναι ισχυρότερες από τον Άνθρωπο και «τη δράση των οποίων αναγνώριζαν στον κόσμο, στην κοινωνική ζωή και στην προσωπική ζωή του ατόμου».

Αυτή την περίοδο οριστικοποιούνται και οι πυρήνες των ελληνικών, μυητικών μυστηριακών λατρειών, όπως του Διονύσου ή της Δήμητρας, οι οποίες αρχικώς έχουν περιθωριακό και μη ελεγχόμενο από το κράτος χαρακτήρα.

Εδώ φαίνεται καθαρά η προϊστορική πηγή της ελληνικής λατρείας στην ανάγκη ελέγχου της σοδειάς και της ετήσιας βλάστησης με τη βοήθεια συμπαθητικής μαγείας, με προσπάθεια δηλαδή να ελεγχθεί ο ημερολογιακός ή ο καθημερινός ηλιακός κύκλος μέσω συμβολικής μυθολογικής και τελετουργικής αναπαράστασής του, ή ακόμα και σε σαμανιστικές πρακτικές.

Ωστόσο κατά τα τέλη του έκτου αιώνα π.Χ. ένα κύμα μυστικισμού, πιθανώς καταγόμενο από την Αίγυπτο, σαρώνει τον ελλαδικό χώρο.

Η ελληνική φιλοσοφία, που είχε ήδη γεννηθεί στην Ιωνία, το προσεγγίζει και έτσι εμφανίζεται η πρώιμη μεταφυσική.

Ο πυθαγορισμός και ο ορφισμός αποτελούν τυπικά δείγματα της εποχής, ενώ γρήγορα τοπικές μυστηριακές λατρείες (όπως τα Ελευσίνια Μυστήρια, τα Μυστήρια του Διονύσου ή τα Καβείρια Μυστήρια) επηρεάζονται σημαντικά από αυτές τις εξελίξεις.

Προέλευση

Για τις νέες λατρευτικές συνήθειες ο Ηρόδοτος στο Β΄ βιβλίο Ευτέρπη, μας γνωστοποιεί ότι η προέλευση του όλων των θεών του πανθέου ήταν από τους αρχαίους Αιγύπτιους, όπου ήταν οι πρώτοι που δημιούργησαν τα ονόματα των δώδεκα θεών, ίδρυσαν βωμούς, αγάλματα και ναούς προς τιμήν τους και έπειτα τα υιοθέτησαν οι Έλληνες.

Ο Ηρόδοτος συνεχίζει λίγο παρακάτω και προσθέτει ότι τα ονόματα όλων το θεοτήτων που προήλθαν ήταν γνωστά στους Αιγύπτιους από τα βάθη των αιώνων με μόνες εξαιρέσεις, από τα ονόματα του Ποσειδώνα τον οποίο έμαθαν από τους Λίβυους και των Διόσκουρων και ότι η λατρεία τους εγκαθιδρύθηκε και καθορίστηκε με βάση τους Αιγυπτίους.

http://www.votegreece.gr/archives/66556

επειδή σε τέτοια σοβαρά θέματα, ψάχνουν για ανύπαρκτες αίτιος, για δήθεν παραποιήσεις του θέματος, εκτός από το άρθρο σας έχω και τον σύνδεσμε, για ειλικρινή έλεγχο!

Μοιραστείτε το!

12 comments to Παρακάτω μια μικρή, ελάχιστη απάντηση στις πρόστυχες συκοφαντίες κατά των Ελλήνων, που έχουν τον τίτλο…

  • .
    .
    .
    .
    .
    .
    ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΜΕΤΡΗΤΑ ΒΙΝΤΕΟ ΠΟΥ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ………
    .
    ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΒΙΝΤΕΟ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΡΥΦΗ ΣΤΟ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ………
    .
    ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΘΑΡΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ………
    .
    ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ………….
    .
    ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
    .
    ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ……………
    .
    .
    .
    ΤΟ ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ

    ΔΙΑΒΑΣΤΕ

    ΔΙΑΒΑΣΤΕ

    ΔΙΑΒΑΣΤΕ

    ΒΙΝΤΕΟ

    Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

    https://www.youtube.com/watch?v=PXPt2OENFoE

    ΞΥΠΝΑΤΕ ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ

    ΞΥΠΝΑΤΕ ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ

    ΞΥΠΝΑΤΕ ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ
    .
    .

    ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ ΓΕΝΕΤΙΣΤΗ ΑΣ ΤΑ ΒΡΕΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΕΓΩ ΑΠΛΑ ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ, 35 ΚΟΡΥΦΑΙΩΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΩΝ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΩΝ ΚΕΝΤΡΩΝ.
    .
    .
    «ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΓΕΝΕΤΙΣΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΓΕΝΕΙΑ DNA ΑΡΧΑΙΩΝ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
    Μου εζητήθη να ξανά ανεβάσω το βίντεο, το οποίο το έχω μέσα σε άρθρο!
    Ο ΗΡΌΔΟΤΟΣ ΟΤΑΝ ΑΝΑΦΕΡΌΤΑΝ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΈΛΕΓΕ «ΕΝΘΕΟ». ΠΕΡΙΓΡΆΦΟΝΤΑΣ ΈΤΣΙ ΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΦΥΛΈΣ ΕΛΛΉΝΩΝ ΠΟΥ ΕΊΧΑΝ ΚΟΙΝΉ ΚΑΤΑΓΩΓΉ ΓΛΏΣΣΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΊΑ.
    .
    .
    ΒΙΝΤΕΟ
    .
    “ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΓΕΝΕΤΙΣΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΓΕΝΕΙΑ DNA ΑΡΧΑΙΩΝ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ…”
    .
    .
    https://www.youtube.com/watch?v=HAheAAoV97I
    .
    .
    Δημοσιεύτηκε στις 3 Αυγ 2017
    Ο κορυφαίος έλληνας γενετιστής παγκόσμια, Γιώργος Σταματογιαννόπουλος, μίλησε στη ΚΡΗΤΗ-TV και τον Γιώργο Σαχίνη, από το Σηάτλ των ΗΠΑ, για την νέα γονιδιακή έρευνα , που συνδέει σε γραμμική συνέχεια το DNA , των Μινωιτών και Μυκηναίων για 5.000 χρόνια με τους σύγχρονους Έλληνες σε κοινά κατά 70% χαρακτηριστικά , καταρρίπτοντας αρχαιολογικούς και ιστορικούς μύθους και θεωρίες.
    Όπως είπε, κανένας λαός δεν έχει καθαρότητα αίματος, επιμειξίες υπάρχουν παντού, αλλά η γραμμική συνέχεια του DNA στον Ελλαδικό χώρο, επί 5.000 χρόνια είναι το αποτέλεσμα της έρευνας, 35 κορυφαίων παγκόσμια ακαδημαϊκών και ερευνητικών κέντρων. Συνάμα, αποκαλύπτει ότι ακόμη και οι κοινωνικές και ταξικές διαφορές μεταξύ αρχαίων αρχόντων και λαού, έχουν ως αναφορά ότι όλοι προέρχονται από το ίδιο DNA, καταρρίπτοντας τον μύθο ότι οι Έλληνες ως φύλο ήταν μία μειοψηφία επιβολής σε άλλα φύλα της περιοχής.
    http://arxaiaithomi.gr

    http://arxaiaithomi.gr/2017/09/02/%ce%ba%ce%bf%cf%81%cf%85%cf%86%ce%b1%ce%b9%ce%bf%cf%83-%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bd%ce%b1%cf%83-%ce%b3%ce%b5%ce%bd%ce%b5%cf%84%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b7%cf%83-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%ce%bd/
    .
    .
    ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…………..
    .
    .
    .
    .
    .
    ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΚΑΛΑ – ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ!
    .
    .
    .
    .
    .

    Κυριακή, 17 Σεπτεμβρίου 2017
    .
    .
    https://1.bp.blogspot.com/-cq-fP0Uo5Nw/Wb7XGXYDP1I/AAAAAAABOzA/hkuB88RZCjEGUiQ86QFC0V0_nni301tVACLcBGAs/s400/2017-09-17_231004.png
    .
    .

    Η ψυχή του Έλληνα δεν αντέχει άλλη σκλαβιά και πόνο!
    Ξυπνάει από το λήθαργο και αφού πια η πρόκληση έφτασε στο αποκορύφωμα της,
    .
    ο Έλληνας μεταμορφώνεται ξανά σε πολεμιστή και γίνεται το ίδιο επικίνδυνος όπως και ΤΟΤΕ…
    .
    .
    Όπως ΠΑΝΤΟΤΕ!!!
    .
    .

    ΒΙΝΤΕΟ
    .
    .
    ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ!
    .
    .
    https://www.youtube.com/watch?v=HFPWH4oV5vI
    .
    .
    ΧΑΡΑ ΖΑΧΑΡΙΑ
    .
    Δημοσιεύτηκε στις 3 Ιαν 2015

    .
    Η ψυχή του Έλληνα δεν αντέχει άλλη σκλαβιά και πόνο!
    .
    Ξυπνάει από το λήθαργο και αφού πια η πρόκληση έφτασε στο αποκορύφωμα της,
    .
    ο Έλληνας μεταμορφώνεται ξανά σε πολεμιστή
    .
    και γίνεται το ίδιο επικίνδυνος όπως και ΤΟΤΕ… Όπως ΠΑΝΤΟΤΕ!!!
    .
    http://hellenicfalanx.blogspot.gr/201
    .
    *ΣΧΟΛΙΑ ΑΠΟΔΕΚΤΑ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΨΥΧΩΜΕΝΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ
    .
    ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΕ GREEKLISH

    .
    .
    The Secret Real Truth
    .
    .
    http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2017/09/blog-post_340.html#ixzz4sz60c7w4
    .
    .
    .
    .

    Ή ταν ή επί τας.

    .
    .
    .
    .

    • .
      .
      .
      .
      .
      ΒΙΝΤΕΟ
      .
      .
      ΕΛΛΗΝΕΣ, ΚΕΦΑΛΙ ΨΗΛΑ!
      .
      .
      .
      https://www.youtube.com/watch?v=wE6Deq_4Gug
      .
      .
      .
      ΧΑΡΑ ΖΑΧΑΡΙΑ
      .
      Δημοσιεύτηκε στις 9 Ιαν 2015
      .
      .
      Για τους κλαψοκώληδες που βιάζονται να θάψουν την Ελλάδα και τους Έλληνες.
      .
      .
      Πετάτε τους αυτό στα μούτρα και να βγάλουν το ΣΚΑΣΜΟ!
      .
      .
      Έχουν να κάνουν με τους ΕΛΛΗΝΕΣ!
      .
      .
      Όχι με τη φάρα τους, τους ραγιάδες.
      .
      .
      Να μην κρίνουν λοιπόν εξ΄ιδίων τα αλλότρια…
      .
      .
      Ο Έλληνας είναι πολύ πιο ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ όταν μαζεύει και σιωπά…
      .
      .
      Μια φορά θα γίνει το ΜΠΟΥΜ αλλά θα πάρει και θα σηκώσει όλο τον ντουνιά!
      .
      .
      http://hellenicfalanx.blogspot.gr/201
      .
      .
      *ΣΧΟΛΙΑ ΑΠΟΔΕΚΤΑ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΨΥΧΩΜΕΝΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ
      .
      .
      ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΕ GREEKLISH
      .
      .
      .
      ΕΛΕΟΣ ΠΟΣΟ ΑΛΛΟ ΡΙΨΑΣΠΙΔΕΣ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΤΩΝ ΓΗΓΕΝΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΠΑΡΑΔΩΣΑΤΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ
      .
      .

      ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΝΑ ΠΕΙ ΚΑΤΙ ΤΟΣΟ ΜΙΣΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΤΩΝ ΓΗΓΕΝΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ .
      .
      .
      ΤΟΣΗ ΑΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΕΡΗ ΜΑΣ ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΝ ΒΟΥΛΙΑΞΑΤΕ ΑΠΟ ΕΙΣΒΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ……………..
      .
      .

      .
      ΧΩΡΙΣ ΠΑΤΡΙΔΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ – Τ. Ι. Π. Ο. Τ. Α…………………….
      .
      .
      .
      .

      ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
      .
      .
      .
      .
      .

  • .
    .
    .
    .
    .
    ΣΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΠΟΧΗ Η ΑΓΝΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ……….
    .
    .
    ΜΙΑ ΕΝΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΓΙΑ ΓΝΩΣΗ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ ……………
    .
    .
    .
    .
    .
    ΠΡΩΤΑ ΑΠ΄ ΟΛΑ ΠΟΤΕ ΚΑΜΜΙΑ ΑΝΩΤΕΡΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΟΝΤΟΤΗΤΑ ΣΕ ΦΥΣΙΚΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΔΕΝ ΕΣΤΗΣΕ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ………..
    .
    ΚΑΙ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΣΤΙΑΣΕΙ Ο ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΩΝ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ ΘΕΜΑ …………
    .
    .
    ΑΣ ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΠΛΗ ΒΑΣΗ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΟΤΙ Η ΦΥΣΙΚΗ ΜΑΣ ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΕΧΕΙ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΥΠΑΡΞΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΘΕΩΣΗΣ ΜΑΣ ……
    .
    .
    ΦΥΣΙΚΑ Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΕΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΗ ΜΑΣ ΠΟΡΕΙΑ .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    Η ΕΛΛΑΣ ΓΕΝΝΗΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΧΩΡΕΣΕΙ.
    .
    .
    Το διαβάσαμε από το: ΕΛΛΑΣ (vid) http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/11/vid_24.html#ixzz4gCrRBdHy
    .
    .
    .
    .
    Πρωταγόρας: Πάνσοφος Αηδόνα των Μουσών
    .
    .
    Η Αθήνα έγινε κοιτίδα της φιλοσοφίας για τέσσερις ή πέντε γενιές, όχι εξαιτίας κάποιας φυσικής κλίσης των πολιτών της, αλλά εξαιτίας του κυριαρχικού και κοσμοπολίτικου χαρακτήρα της, που την έκανε αρκετά δεκτική ή ανεκτική στις… νέες ιδέες και σαφώς πιο φιλομαθή από τις άλλες ελληνικές πόλεις.

    Η Αθήνα έγινε κοιτίδα της φιλοσοφίας για τέσσερις ή πέντε γενιές, όχι εξαιτίας κάποιας φυσικής κλίσης των πολιτών της, αλλά εξαιτίας του κυριαρχικού και κοσμοπολίτικου χαρακτήρα της, που την έκανε αρκετά δεκτική ή ανεκτική στις νέες ιδέες και σαφώς πιο φιλομαθή από τις άλλες ελληνικές πόλεις. Μέχρι την εποχή του Σωκράτη, τη φιλοσοφία την έφερναν στην Αθήνα οι μετανάστες και έπειτα από τον Σωκράτη, άρχισε να χαρακτηρίζεται και από κάποιους αυτόχθονες.
    Η Αθήνα κατά τη διάρκεια εκείνων των «χρυσών» χρόνων δέχτηκε τους φιλόσοφους στην αγορά και στα σαλόνια της, υποδέχθηκε τη φιλοσοφία με ενθουσιασμό και περιέργεια (ενώ η Σπάρτη την απαγόρευε), έθρεψε αρκετούς φιλόσοφους και μερικούς τους τίμησε με την ανώτατη τιμητική διάκριση: τους πρόσφερε την ιδιότητα του Αθηναίου πολίτη με την οποία ήταν εξαιρετικά φειδωλή. Για τους φιλόσοφους αυτό δεν ήταν και τόσο σημαντικό, αλλά προείδαν ότι η Αθήνα θα τους επέτρεπε να επιβιώσουν στη μνήμη των μεταγενέστερων, που στο όνομα της Αθήνας, τελικά είδαν να συνοψίζεται η ανθολογία του πνεύματος της αρχαίας Ελλάδας.
    Οι Αθηναίοι, δεν ήταν διατεθειμένοι να παραμερίσουν τις δοξασίες τους για χάρη της φιλοσοφίας κι έτσι την άφηναν να ακροβατεί μεταξύ «πολυμάθειας» και «ασεβείας», αλλά μόλις εμφανιζόταν η ελάχιστη υποψία ότι περνούσε το όριο, την καταδίκαζαν, την εξόριζαν ή τη δολοφονούσαν.
    ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ: ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΚΑΙ Ο ΦΟΝΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΣΟΦΟΥ ΑΗΔΟΝΑΣ
    Η «φιλοσοφική επιδημία» -όπως τη χαρακτήριζαν οι ιερείς στην Αθήνα ξεκίνησε με τους Σοφιστές, μια λέξη που οι θεοκρατικοί επικριτές τους και αρνητές της φιλοσοφίας της απέδωσαν κακή σημασία, ενώ αρχικά σήμαινε «δάσκαλοι της σοφίας». Τη «Σοφιστεία» την καθιέρωσε ο φιλόσοφος Πρωταγόρας (485-415 π.κ.ε.) όταν ήρθε από την πατρίδα του τα Άβδηρα (πατρίδα επίσης του Δημόκριτου) στην Αθήνα για να ιδρύσει την πρώτη σχολή, που σύντομα το να συμμετέχει κανείς σε αυτήν έγινε πολύ της μόδας στην Αθήνα.
    Αργότερα, λέγεται πως οι νέοι, για να γίνουν δεκτοί στη σχολή των Σοφιστών, έπρεπε να πληρώσουν για «δίδακτρα» δέκα χιλιάδες δραχμές, ένα τεράστιο ποσό για εκείνη την εποχή, εκτός αν ήταν φτωχοί, οπότε γινόντουσαν δεκτοί δωρεάν. Ο Πλάτωνας, που πρόλαβε να γνωρίσει τον Πρωταγόρα και κατέγραψε κάποιους διαλόγους του με τον Σωκράτη, αναφέρει ότι μεταξύ των δύο σοφών ο Πρωταγόρας ήταν εκείνος που μιλούσε με μεγαλύτερη αντικειμενικότητα και μέτρο, ενώ ο Σωκράτης συχνά κατέφευγε σε σοφίσματα και ο Διογένης Λαέρτιος επισημαίνει πως παραδόξως ο Πρωταγόρας ήταν εκείνος που ανακάλυψε την περιβόητη «σωκρατική μέθοδο».
    Έτσι, οφείλουμε στον Πρωταγόρα τη φιλοσοφία πάνω στο πρόβλημα της γνώσης. Μέχρι τότε, όλοι ασχολούνταν με το πρόβλημα της Αρχής, της προέλευσης των όντων και με το θρυλικό «Περί φύσεως» ζήτημα, δηλαδή με την αναζήτηση του πώς ήταν φτιαγμένος ο κόσμος και ποιοι νόμοι τον κυβερνούσαν. Ο Πρωταγόρας, αντίθετα, πρότεινε να ερευνηθεί με ποιον τρόπο ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα και μέχρι σε ποιο σημείο μπορεί να τη γνωρίσει. Έφτασε μάλιστα στο συμπέρασμα ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει να περιμένει πολλά από τις πέντε αισθήσεις, που ήταν ανεπαρκή και απατηλά μέσα για να αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο.
    Μέχρι τότε, οι σοφοί και οι ιερείς της εποχής, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, μιλούσαν για τις «αιώνιες αλήθειες», προφανώς έγκυρες για κάθε στιγμή και σε κάθε περίσταση. Τώρα, ο Πρωταγόρας ανάγκαζε τον επίδοξο στοχαστή να αρκεστεί στην αλήθεια που ίσχυε γι’ αυτόν τον ίδιο, εκείνη τη στιγμή, και σε εκείνη τη συγκεκριμένη περίσταση, αλλά και να παραδεχθεί πως η δική του αλήθεια μπορούσε να μην ισχύει για κάποιον άλλον, αλλά ακόμη και για τον ίδιο σε κάποια άλλη στιγμή ή περίσταση.
    Αυτές οι διδαχές (πρωτοποριακές, παραδόξως, ακόμη και σήμερα) ενώ πυροδότησαν ενθουσιασμό στους κύκλους κάποιων διανοούμενων της Αθήνας, δημιούργησαν μεγάλο σκάνδαλο και προβληματισμό στους δειλούς ανθρώπους που ήταν έρμαια των εθίμων και των αξιών, αλλά και στις ιεραρχίες του κατεστημένου. Έφεραν σεισμό στις κλίκες των αριστοκρατών στις οποίες στηριζόταν η κοινωνία της Αθήνας, και προκάλεσαν συζητήσεις με ανεπιθύμητα συμπεράσματα.

    Αυτή ήταν η επίμαχη ερώτηση: Το καλό και το κακό, η αρετή και η αμαρτία, οι θεοί οι ίδιοι, άραγε δεν ήταν παρά αλήθειες σχετικές και υποκειμενικές, το ίδιο και οι κοινωνικές αξίες και όλα τα άλλα, στις οποίες σχετικές και υποκειμενικές αλήθειες μπορούσε ο καθένας αυτόβουλα να αντιτάξει τις εντελώς αντίθετες δικές του;
    Και σε μια δημόσια συζήτηση, (στην οποία ήταν παρών και ο νεαρός Ευριπίδης, που δεν θα την ξεχνούσε ποτέ), ο Πρωταγόρας απάντησε γενναία στην ερώτηση, καταφατικά: ΝΑΙ. Αμέσως κατηγορήθηκε για άθεος και έγινε εναντίον του καταγγελία «επί ασεβεία». Επίσης, ο Πρωταγόρας είπε τότε ότι η ύπαρξη των θεών είναι αμφίβολη και σχετική, ένα άλυτο πρόβλημα, διφορούμενο και θεωρητικό: «Από οποιοδήποτε ζήτημα ο σοφός μπορεί να δημιουργήσει έναν αγώνα διπλών λόγων, αν έχει ασκηθεί στην τέχνη του λόγου. Περί των θεών, δεν δύνομαι να γνωρίζω ούτε που υπάρχουν ούτε ότι δεν υπάρχουν, διότι υπάρχουν πολλά που εμποδίζουν την ακριβή γνώση, η έλλειψη σαφών ενδείξεων και η μικρά διάρκεια της ανθρώπινης ζωής»
    Επισημάνσεις σωστές, λογικές, αξιόλογες επιστημονικές, έντιμες και αξιοπρεπείς κι όμως σχεδόν κανείς από τους λογικούς και πολιτισμένους Αθηναίους δεν τις δέχτηκε ως τέτοιες, αντιθέτως μάλιστα. Τόσο παράλογοι, παρωπιδικοί και θρησκομανείς ήταν (όπως σήμερα). Ήταν οι ίδιοι άνθρωποι που σκότωσαν τον Σωκράτη. Η κυβέρνηση τον έδιωξε, κατάσχεσε όλα τα βιβλία του και τα έκαψε, γι’ αυτό και έχουν διασωθεί ελάχιστα αποσπάσματα του.
    Έπειτα άρχισαν να τον κυνηγούν για να τον συλλάβουν και να τον καταδικάσουν σε θάνατο, όπως το ήθελαν οι ιερείς και οι αριστοκράτες. Για να ξεφύγει, ο δάσκαλος μπάρκαρε -για που αλλού- για τη Σικελία, με ένα μικρό πλοιάριο προσπαθώντας να διαφύγει την επιτήρηση των αθηναϊκών πολεμικών πλοίων που τον καταζητούσαν. Δένε ότι τελικά, στην προσπάθεια του αυτή, ναυάγησε σε άγνωστα νερά και βρήκε τον θάνατο στη θάλασσα, αλλά το πιθανότερο είναι ότι τον εντόπισαν και βύθισαν το πλοίο του αφήνοντάς τον να πνιγεί.
    Ο μεγάλος Ευριπίδης, που ήταν μαθητής του, όπως ήταν και ο Περικλής και ο Γοργίας, στην τραγωδία του “Παλαμήδης” θρηνεί για τη δολοφονία του Πρωταγόρα κραυγάζοντας: «Εφονεύσατε, εφονεύσατε, ω Δαναοί, την πάνσοφον αηδόνα των μουσών, η οποία ουδένα ελυπησε!»
    Ο Πρωταγόρας, το πάνσοφο αηδόνι των μουσών, ο αοιδός της σοφίας, δεν λύπησε ποτέ κανέναν, παρά μονάχα έφερνε τη χαρά του ατομικού στοχασμού στους ελεύθερους ανθρώπους, φέρνοντάς τους το μήνυμα ότι η πραγματικότητα είναι αυτό που οι ίδιοι θεωρούν ως πραγματικότητα, άρα η μία μοναδική και πάγια πραγματικότητα είναι σόφισμα που τους έχει επιβληθεί και άρα μπορούν να την καταρρίψουν αν πάψουν να τη βλέπουν ως τέτοια.
    Το αηδόνι χάθηκε, αλλά το μήνυμα ταξιδεύει ακόμη.
    Κι αυτές συνεχίζουν να είναι επικίνδυνες σκέψεις, από τότε μέχρι σήμερα.
    @Παντελής Γιαννουλάκης /από το βιβλίο του «Η αλήθεια για τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους»

    http://terrapapers.com/?p=43646
    .
    .
    .
    .
    .
    Παρασκευή, 16 Μαρτίου 2012
    Τα Δελφικά παραγγέλματα στην Πλατωνική “Πολιτεία”

    Ο Σωκράτης της πλατωνικής «Πολιτείας, 618.b.6- 619.b.1» μας λέγει ότι : «Εδώ λοιπόν, καθώς φαίνεται, αγαπητέ μου Γλαύκων, βρίσκεται όλος ο κίνδυνος για τον άνθρωπο, και γι’ αυτό ακριβώς πρέπει ο καθένας από εμάς, αφήνοντας κάθε άλλο μάθημα, εκείνο μονάχα το μάθημα, που θα τον κάνει ικανό να ερευνήσει και να μάθει από οπουδήποτε, ποιος θα τον κάνει δυνατό και επιστήμονα, ώστε να ξεχωρίζει τον χρηστό από τον πονηρό τρόπο και από όλους τους δυνατούς τρόπους να διαλέγει πάντοτε τον βέλτιστο, αφού θα έχει υπόψη του πως συντελούν στον ενάρετο βίο όλα όσα μέχρι τώρα είπαμε, είτε όλα μαζί, είτε και χωριστά το καθένα.

    Να μάθει τι καλό ή τι κακό προξενεί το κάλλος ανακατωμένο με τη φτώχεια ή με τον πλούτο και ποια έξη της ψυχής κάνει τον άνθρωπο καλό ή κακό. Να μάθει τι αποτέλεσμα φέρνουν αν ανακατευθούν οι ευγενικές και οι δυσγενικές καταγωγές, η παραμονή στην ιδιωτική ζωή και η ενάσκηση εξουσίας, οι σωματικές δυνάμεις και αδυναμίες, η ευχέρεια για μάθηση και η δυσχέρεια, και όλα γενικά τα παρόμοια που μπορεί να έχει η ψυχή εκ φύσεως ή να τα απέκτησε κατόπιν, και έτσι να γίνει ικανός, αφού τα λογαριάσει όλα καλά, να εκλέξει, έχοντας υπόψη του τη φύση της ψυχής, τον χειρότερο και τον καλύτερο βίο, με την βεβαιότητα ότι χειρότερος είναι εκείνος που τη φέρνει σε σημείο να γίνει αδικώτερη, και καλύτερος είναι εκείνος που θα την κάνει δικαιότερη, και για όλα τα άλλα θα αδιαφορήσει [1].

    Γιατί είδαμε πως αυτή είναι η καλύτερη εκλογή για τον άνθρωπο, είτε το κάνει για το διάστημα που ζει, είτε όταν αφού τελευτήσει. Πρέπει λοιπόν ο άνθρωπος με τη γνώση αυτή, σταθερή σαν αδαμάντινη, να κατέβει στον Άδη [2], για να μη δοκιμάσει κατάπληξη μπροστά στα πλούτη και τα παρόμοια κακά, και για να μην προξενήσει στους άλλους πολλά και ανυπόφορα κακά πέφτοντας στα δίχτυα της Τυρρηνίας και άλλων τέτοιων πράξεων, αλλά και για να μη πάθει αυτός ο ίδιος μεγαλύτερα, να αποφεύγει τις υπερβολές είτε προς την μία κατεύθυνση είτε προς την άλλη [3], και κατά τη διάρκεια του εδώ βίου του μπορεί, και σε ολόκληρη τη μέλλουσα ζωή του. Γιατί μόνο κατά αυτόν τον τρόπο ο άνθρωπος γίνεται ευδαιμονέστατος [4]. –

    ἔνθα δή, ὡς ἔοικεν, ὦ φίλε Γλαύκων, ὁ πᾶς κίνδυνος ἀνθρώπῳ, καὶ διὰ ταῦτα μάλιστα ἐπιμελητέον ὅπως ἕκαστος ἡμῶν τῶν ἄλλων μαθημάτων ἀμελήσας τούτου τοῦ μαθήματος καὶ ζητητὴς καὶ μαθητὴς ἔσται, ἐάν ποθεν οἷός τ᾽ ᾖ μαθεῖν καὶ ἐξευρεῖν τίς αὐτὸν ποιήσει δυνατὸν καὶ ἐπιστήμονα, βίον καὶ χρηστὸν καὶ πονηρὸν διαγιγνώσκοντα, τὸν βελτίω ἐκ τῶν δυνατῶν ἀεὶ πανταχοῦ αἱρεῖσθαι• ἀναλογιζόμενον πάντα τὰ νυνδὴ ῥηθέντα καὶ συντιθέμενα ἀλλήλοις καὶ διαιρούμενα πρὸς ἀρετὴν βίου πῶς ἔχει, εἰδέναι τί κάλλος πενίᾳ ἢ πλούτῳ κραθὲν καὶ μετὰ ποίας τινὸς ψυχῆς ἕξεως κακὸν ἢ ἀγαθὸν ἐργάζεται, καὶ τί εὐγένειαι καὶ δυσγένειαι καὶ ἰδιωτεῖαι καὶ ἀρχαὶ καὶ ἰσχύες καὶ ἀσθένειαι καὶ εὐμαθίαι καὶ δυσμαθίαι καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα τῶν φύσει περὶ ψυχὴν ὄντων καὶ τῶν ἐπικτήτων τί συγκεραννύμενα πρὸς ἄλληλα ἐργάζεται, ὥστε ἐξ ἁπάντων αὐτῶν δυνατὸν εἶναι συλλογισάμενον αἱρεῖσθαι, πρὸς τὴν τῆς ψυχῆς φύσιν ἀποβλέποντα, τόν τε χείρω καὶ τὸν ἀμείνω βίον, χείρω μὲν καλοῦντα ὃς αὐτὴν ἐκεῖσε ἄξει, εἰς τὸ ἀδικωτέραν γίγνεσθαι, ἀμείνω δὲ ὅστις εἰς τὸ δικαιοτέραν. τὰ δὲ ἄλλα πάντα χαίρειν ἐάσει• ἑωράκαμεν γὰρ ὅτι ζῶντί τε καὶ τελευτήσαντι αὕτη κρατίστη αἵρεσις. ἀδαμαντίνως δὴ δεῖ ταύτην τὴν δόξαν ἔχοντα εἰς Ἅιδου ἰέναι, ὅπως ἂν ᾖ καὶ ἐκεῖ ἀνέκπληκτος ὑπὸ πλούτων τε καὶ τῶν τοιούτων κακῶν, καὶ μὴ ἐμπεσὼν εἰς τυραννίδας καὶ ἄλλας τοιαύτας πράξεις πολλὰ μὲν ἐργάσηται καὶ ἀνήκεστα κακά, ἔτι δὲ αὐτὸς μείζω πάθῃ, ἀλλὰ γνῷ τὸν μέσον ἀεὶ τῶν τοιούτων βίον αἱρεῖσθαι καὶ φεύγειν τὰ ὑπερβάλλοντα ἑκατέρωσε καὶ ἐν τῷδε τῷ βίῳ κατὰ τὸ δυνατὸν καὶ ἐν παντὶ τῷ ἔπειτα• οὕτω γὰρ εὐδαιμονέστατος γίγνεται ἄνθρωπος».

    Στο εν λόγο κείμενο, λέγει ο Πρόκλος στο «Εις τας Πολιτείας Πλάτωνος υπόμνημα, βιβλίο Β’ (συνέχεια, 2.184 – 368), 285.33 – 288.8», αναφέρεται ότι με τις πολυποίκιλες μορφές ζωής αναμειγνύονται όλα τα σωματικά και εξωτερικά καλά και κακά, και όλα τα στοιχεία που είναι ενδιάμεσα των παραπάνω, κι αυτά είναι ακριβώς που παρέχουν την ατελείωτη ποικιλομορφία των ειδών ζωής.

    Σύμφωνα με τούτα συνεπώς, ο Πλάτων προτρέπει κατεξοχήν να εξετάζουμε πως θα μπορούσε να γίνει ο καθένας μας αξιόπιστος κριτής, είτε μαθαίνοντας από κάποιον που μπορεί να του τα μάθει είτε βρίσκοντάς τα από μόνος του (πράγματι, οι δρόμοι που οδηγούν στη γνώση είναι δύο, να μάθουμε από κάποιον άλλο ή να ανακαλύψουμε μόνοι μας, όπως μας διδάσκει και ο Σωκράτης του «Αλκιβιάδη, 106.d»), των καλύτερων και των χειρότερων ειδών ζωής, όχι με το βλέμμα στραμμένο προς τα εξωτερικά πράγματα, παρασυρόμενος από αυτά και θαμπωμένος αν προβάλλονται πλούτη και τιμές εξαιρετικές και δυνάμεις, εξουσίες πόλεων και εθνών, ευγενικές καταγωγές, ευρωστίες σωμάτων και όλα τα παρόμοια από τα οποία οι ψυχές των πολλών κυριεύονται τελείως και παραμελούν όλα τα υπόλοιπα. Πρέπει δηλ. να εξετάζουμε όχι τις υπερβολές αυτών ή τις ελλείψεις των αντιθέτων τους, τις οποίες όλοι, που λέει ο λόγος, προσπαθούν να αποφύγουν, αλλά αυτό που προκύπτει από την ανάμειξη είτε του ενός με το άλλο είτε και με τις καταστάσεις της ψυχής. Ανάμειξη του ενός με το άλλο εννοώ, φερ’ ειπείν, του κάλλους με τη πενία (φτώχεια) ή με τον πλούτο, και ανάμειξη με τις καταστάσεις της ψυχής εννοώ τον συνδυασμό των στοιχείων αυτών με την αρετή και τη φαυλότητα.

    Δεδομένου μάλιστα ότι σε κάθε περίπτωση οι ψυχικές καταστάσεις είναι διαφορετικές, φαίνονται διαφορετικές και οι άλλες περιστάσεις. Συνδυασμένα δηλ. με την ευκολία στη μάθηση και την εξυπνάδα όλα τα παραπάνω είναι σφαλερά, συνδυασμένα όμως με την δυσκολία στην μάθηση είναι λιγότερο σφαλερά. Οι ιδιότητες αυτές λοιπόν και όλες οι παρόμοιες είναι φυσικές για την ψυχή (από την φύση γινόμαστε ικανοί ή ανίκανοι για μάθηση). Και μας ακολουθούν, ερχόμενα από έξω, όλα τα προτερήματα ή μειονεκτήματα σωματικά, ή εξωτερικά, που προαναφέραμε. Επειδή λοιπόν αυτός που κάνει χρήση είναι η ψυχή και τα υπόλοιπα είναι όργανα της, πρέπει να αποβλέπουν στη φύση της και όταν τη γνωρίσει καλά να επιλέξει αυτά που μπορεί να κυβερνήσει, αναμειγμένα με το είδος της ζωής, ενώ εκείνα για τα οποία δεν έχει την κατάσταση που επιτρέπει τη χρήση τους να μην τα επιζητεί, αλλά να τα αφήσει να πάνε στο καλό, αναζητώντας και επιλέγοντας πάντοτε το όργανο που είναι το κατάλληλο για τις δικές της δυνάμεις, χωρίς να στρέφει το βλέμμα προς τα πλεονεκτήματα των άλλων αλλά προς το σύμμετρο με την ίδια.

    Ποια είναι λοιπόν η άριστη άποψη σχετικά με τα ζητήματα αυτά, για την οποία ο Πλάτων διατυπώνει την αξίωση να μένει μέσα μας απαρασάλευτη και, κατά την έκφραση του, αδαμάντινη, ακόμα και όταν πορευόμαστε προς τον Άδη ?? Είναι ότι το μέσον (ενδιάμεσο) είναι το πιο ασφαλές ανάμεσα σε όλα τα εξωτερικά πράγματα, την υγεία και την νόσο, την ρωμαλεότητα (ρώμη) και την ασθενικότητα (ασθένεια), το κάλος και το αίσχος, τον πλούτο και την πενία, την δύναμη και αδυναμία, την τιμή και την ατιμία, και με σημείο αναφοράς αυτό να προχωράει κανείς στην επιλογή των ειδών της ζωής, χωρίς να θαμπώνεται από τις τυραννικές εξουσίες, χωρίς να κυριεύεται από τα φαινομενικά αγαθά, χωρίς να αιχμαλωτίζεται από τις σωματικές δυνάμεις, αποκρούοντας σε κάθε περίπτωση και τις υπερβολές και τις ελλείψεις. Και προτάσσοντας ως τελικό σκοπό όχι τον επιμελημένο χαρακτήρα των οργάνων (σώμα) αλλά την τελείωση του χρήστη (ψυχή).

    Πραγματικά, οι ελλείψεις και οι υπερβολές γίνονται υπεύθυνες για τη διάπραξη μεγάλων κακών, ενώ πολλές φορές συνεπάγονται και παθήματα μεγαλύτερα από τις ενέργειες. Πολλοί τύραννοι δηλ. σταυρώθηκαν, άλλοι οδηγήθηκαν στην πενία και άλλοι εξορίστηκαν ισοβίως. Πολλοί επίσης από αυτούς που γνώρισαν τον πλούτο και την ομορφιά ξέπεσαν με άθλιο τρόπο ε κάθε λογής συμφορές. Πολλούς πάλι η πενία και το σωματικό αίσχος τους ανάγκασαν να φτάσουν σε φρόνημα αχρείο, ταπεινό και δουλικό, ενώ σε ορισμένους όλα τούτα στάθηκαν εμπόδια στην επιμέλεια του εαυτού τους.

    Οι ιστορίες και των παλαιών είναι γεμάτες από αυτά. Πρέπει λοιπόν να αποφεύγουμε τις υπερβολές «είτε προς την μία κατεύθυνση είτε προς την άλλη», και προς αυτά που θεωρούνται χειρότερα και προς αυτά που στους πολλούς φαίνονται καλύτερα. Και ο Πλάτων πρόσθεσε : «Διότι με αυτό τον τρόπο ο άνθρωπος γίνεται ευδαιμονέστατος». Πράγματι, όταν γίνει, θα χρησιμοποιήσει στα πάντα σωστά και τις υπερβολές και τις ελλείψεις, αφού όλα είναι όργανα της αρετής, με κριτήριο την οποία ο ευδαίμων είναι ευδαίμων, και όλα είναι αδιάφορα σε σχέση με την αρετή. Και για να γίνει ευδαίμων θα χρειαστεί τις μεσότητες και όχι τις ακρότητες, διότι τα άκρα εμποδίζουν την απόκτηση της αρετής, τα μεν διότι βυθίζουν και κατακλύζουν την ψυχή και τα δε διότι την κάνουν αγενή (ποταπή) και ανελέυθερη.

    Συγγραφέας κειμένου : Κεφάλας Ευστάθιος [29-2-2006, ΕΛΛΑΣ]

    [1] Γνώθι Σ΄ Αυτόν
    [2] Κάθοδος στον Άδη κατά αντιστοιχία της ενώσεως με τον θεό : βλ. στους στίχους 386.B.10 – 386.B.12 του «Περί του ΕΙ του εν Δελφοι” έργου του Πλουτάρχου όπου λέγει ότι το ΕΙ ή αλλιώς δυο Ε “ἔστι γάρ σχῆμα καὶ μορφὴ τῆς πρὸς τὸν θεὸν ἐντεύξεως”.
    [3] Μηδέν Άγαν.
    [4] Ανάλογο του δελφικού ΕΙ.

    ellinikoarxeio
    logioshermes

    Το διαβάσαμε από το: Τα Δελφικά παραγγέλματα στην Πλατωνική “Πολιτεία” http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/03/blog-post_3884.html#ixzz4t5RJzeCX
    .
    .
    .
    .
    .

    • .
      .
      .
      .
      .
      Τρίτη, 19 Απριλίου 2016
      Γίνετε μαχητές του φωτός
      Νίκος Καστάνιας

      Μη νομίζετε ότι οι πολλοί έχουν δίκαιο επειδή είναι πολλοί.

      Όταν διαφωνείτε με κάποιον δεν χρειάζεται να τον πείσετε επιμένοντας στις απόψεις σας.

      Με τη βία δεν μαθαίνει κανένας.

      Αφήστε τους ήσυχους και συνεχίστε την προσπάθεια της πνευματικής αναζήτησης.

      Ακολουθήστε τον δρόμο που ανοίγεται μπροστά σας και ας είστε μόνοι σας.

      Συνεχίστε να περπατάτε και κάπου θα σας βγάλει.

      Αυτό το κάπου δεν το γνωρίζουν οι άλλοι..

      Όταν φθάσετε στο τέρμα, θα είστε όμοιοι με αστέρια που λάμπουν πιο πολύ από τον ήλιο για τις Ουράνιες Οντότητες που θα σας βλέπουν και οι οποίες θα σας βοηθήσουν να βαδίσετε τον δρόμο που διαλέξατε.

      – Μπορείτε να αποφύγετε την πνευματική φθορά αν το θελήσετε.

      Μπορείτε να γίνετε “Μαχητές του Φωτός” για την σωτηρία του πλανήτη.

      revealedtheninthwave

      awakengr.com

      Το διαβάσαμε από το: Γίνετε μαχητές του φωτός http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2016/04/blog-post_4825.html#ixzz4t5RSiIO4
      .
      .
      .
      .
      .
      Σάββατο, 3 Μαρτίου 2012
      Η θεώρηση των Ελλήνων για τον θάνατο

      Ο θάνατος δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ο διαχωρισμός δύο πραγμάτων, του ενός απ’ το άλλο,
      δηλαδή της ψυχής απ’ το σώμα.
      ΠΛΑΤΩΝΑΣ (Γοργίας, 524Β)
      ” Ο θάνατος τυγχάνει ων, ως εμοί δοκεί, ουδέν άλλο ή δυοίν πραγμάτοιν διάλυσις,
      της ψυχής και του σώματος απ’ αλλήλου. ”
      ________________________________________
      `Οταν επέρχεται ο θάνατος στον άνθρωπο, το μεν θνητό μέρος αυτού, καθώς φαίνεται, πεθαίνει,
      το δε αθάνατο, η ψυχή, σηκώνεται και φεύγει σώο και άφθαρτο.

      ΠΛΑΤΩΝΑΣ (Φαίδων, 10Ε)
      ” Επιόντος άρα θανάτου επί τον άνθρωπον, το μεν θνητόν, ως έοικεν, αυτού αποθνήσκει,
      το δ’ αθάνατον, σώον και αδιάφθορον, οίχεται απιόν. ”
      ________________________________________
      Ωραία πραγματικά απόκρυφη διδασκαλία μας δόθηκε απ’ τους θεούς, ότι δηλαδή ο θάνατος,
      όχι μόνο δεν είναι κακό (επιζήμιο) για τους ανθρώπους, αλλ’ αντίθετα είναι ωφέλιμο πράγμα.
      Επιτάφιο επίγραμμα ιεροφάντη (Εφημερίδα Αρχαιολόγων 1883,σελ.81)
      ” Η καλόν εκ μακάρων μυστήριον, ου μόνον είναι τον θάνατον θνητοίς ου κακόν, αλλ’ αγαθόν. ”
      ________________________________________
      Ο, τι πεθαίνει δε χάνεται, αλλά μένει μέσα στη φύση.
      ΜΑΡΚΟΥ ΑΥΡΗΛΙΟΥ(Τα εις Εαυτόν Η,ιη)
      ” `Εξω του κόσμου το αποθανόν ου πίπτει. ”
      ________________________________________
      Τίποτα δε διαφέρει ο θάνατος απ’ τη ζωή.
      ΘΑΛΗΣ (Διογ.Λαερτ.Βιοι Φιλοσ.Ι,35)
      ” Ουδέν έφη τον θάνατον διαφέρειν του ζην. ”
      ________________________________________
      Ο θάνατος τότε θα έλθει, όποτε οι Μοίρες ορίσουν.
      ΚΑΛΛΙΝΟΣ (Ανθολ.Στοβαίου ΝΑ,19)
      ” Θάνατος τότ’ έσσεται οπότε κεν δη Μοίραι επικλώσωσι. ”
      ________________________________________
      Ο ύπνος και ο θάνατος είναι δίδυμα αδέλφια.
      ΟΜΗΡΟΣ (Ιλιάς,Π,672)
      ” Ύπνω και θανάτω διδυμάοσιν . ”
      ________________________________________
      Η ένωση της ψυχής με το σώμα δεν είναι με κανένα τρόπο ανώτερη απ’ το χωρισμό τους.
      ΠΛΑΤΩΝΑΣ (Νόμοι,828D).
      ” Κοινωνία γαρ ψυχή και σώματι διαλύσεως ουκ έστιν η κρείττον. ”
      ________________________________________
      `Οποιος απ’ τους ανθρώπους φοβάται πολύ το θάνατο, γεννήθηκε μωρός. Η έννοια του θανάτου, ανήκει στη Μοίρα.
      `Οταν έλθει ο καιρός, ακόμα και στ’ ανάκτορα του Δία αν καταφύγεις, είναι αδύνατο να τον αποφύγεις.
      ΣΟΦΟΚΛΗΣ (Ανθολ.Στοβ.ΡΙΗ,12)
      ” `Οστις δε θνητών θάνατον ορρωδεί λίαν, μωρός πέφυκε• τη τύχη μέλει τάδε•
      όταν δ’ ο καιρός του θανείν ελθών τύχη, ουδ’ αν προς αυλάς Ζηνός εκφύγει μολών. ”
      ________________________________________
      Πρέπει ν’ ακολουθήσουμε την άποψη του Αναξαγόρα, εξ’ αιτίας της οποίας αναφώνησε,
      όταν πέθανε το παιδί του: “`Ηξερα ότι γέννησα θνητό”.
      ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ (Ηθικά,474D).
      ” `Εξεστι γαρ την Αναξαγόρου διάθεσιν, αφ’ ης επί τη τελευτή του παιδός ανεφώνησεν,
      “`Ηδειν θνητόν γεννήσας”. ”
      ________________________________________
      Πένθησε με μέτρο τους γνωστούς σου. Γιατί δεν έχουν πεθάνει,
      αλλά τον ίδιο δρόμο που όλοι αναγκαστικά θα περάσουμε, αυτοί τον πήραν πρώτοι.
      ΑΝΤΙΦΑΝΗΣ (Ανθολ.Στοβ.ΡΚΔ,27).
      ” Πενθείν δε μετρίως τους προσήκοντας φίλους, ου γαρ τεθνάσιν, αλλά την αυτήν οδόν,
      ην πάσιν ελθείν έστ’ αναγκαίως έχον, προεληλύθασιν. ”
      ________________________________________
      Το θάνατο κανένας δε πρέπει να φοβάται, εκτός αν είναι εντελώς ανόητος και δειλός.
      Την αδικία όμως πρέπει να φοβάται. Γιατί, αν η ψυχή φτάσει στον `Αδη με το βάρος των χειροτέρων αδικημάτων, θα είναι γι’ αυτήν η μεγαλύτερη απ’ όλες τις συμφορές.
      ΠΛΑΤΩΝΑΣ (Γοργίας,522Ε).
      ” Αυτό μεν το αποθνήσκειν ουδείς φοβείται, όστις μη παντάπασιν αλόγιστός τε και άνανδρος εστί, το δε αδικείν φοβείται. πολλών γαρ αδικημάτων γέμοντα την ψυχήν εις `Αιδου αφικέσθαι πάντων έσχατον κακών εστίν. ”
      ________________________________________
      Τους ανθρώπους ταράζουν όχι οι καταστάσεις που περνούν, αλλά οι ιδέες που έχουν γι’ αυτές. Ο θάνατος δεν είναι κάτι φοβερό, γιατί τότε θα ήταν και για το Σωκράτη. Το θάνατο τον κάνει φοβερό η ιδέα ότι είναι φοβερός.
      ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ (Εγχειρίδιο,V).
      ” Ταράσσει τους ανθρώπους ου τα πράγματα, αλλά τα περί των πραγμάτων δόγματα, οίον ο θάνατος ουδέν δεινόν, επεί Σωκράτη αν εφαίνετο• αλλά το δόγμα το περί του θανάτου διότι δεινόν, εκείνο το δεινόν έστιν. ”
      ________________________________________
      Να μη πεις για οποιοδήποτε πράγμα ότι το “έχασα”, αλλά ότι, το “απέδωσα”. Πέθανε το παιδί σου; Απεδόθη. Πέθανε η γυναίκα σου; Απεδόθη. Σου κλέψανε τη περιουσία σου; Μα κι’ αυτή απεδόθη. Όσο σου δίνεται να το έχεις, φρόντιζέ το, ως κάτι ξένο, όπως οι περαστικοί το ξενοδοχείο.
      ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ (Εγχειρίδιο,ΧΙ).
      ” Μηδέποτε επί μηδενός είπεις ότι “Απώλεσα αυτό”, αλλ’ ότι “Απέδωκα”. Το παιδίον απέθανεν; απεδόθη. Η γυνή απέθανεν; απεδόθη. Το χωρίον αφηρέθην; Ουκούν και τούτο απεδόθη… μέχρι δ’ αν διδώ ως αλλοτρίου αυτού επιμελού, ως του πανδοχείου οι παριόντες. ”
      ellinikoarxeio

      Το διαβάσαμε από το: Η θεώρηση των Ελλήνων για τον θάνατο http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/03/blog-post_5838.html#ixzz4t5Rbkijh
      .
      .
      .
      .
      .
      Δευτέρα, 23 Απριλίου 2012
      Σπορά και διανομή των ψυχών

      Ο Πλάτων, στον «Τίμαιο, 41.d – 42.d» λέγει ότι ο δημιουργός «Ανέμειξε κατόπιν στον ίδιο κρατήρα, μέσα στον οποίο ανάμειξε τις ουσίες και έπλασε την ψυχή, τα προηγούμενα υπόλοιπα κατά τον ίδιο περίπου τρόπο, όχι όμως και με τόσο καθαρές και αμετάβλητες ουσίες όπως τότε, αλλά δεύτερες και τρίτες σε επιλογή. Αφού λοιπόν, έκαμε ένα γενικό μείγμα, το διαχώρισε σε τόσες ψυχές, όσα ήσαν τα άστρα, και διένειμε έκαστη σε έκαστο. […][…][…] Αφού έδωκε στις ψυχές αυτές τις διαταγές , για να είναι ανεύθυνος δια τις κατόπιν κακίες της καθεμίας, έσπειρε άλλους στη γη, άλλους στη σελήνη και άλλους στα υπόλοιπα όργανα του χρόνου που υπήρχαν –Ταῦτ᾽ εἶπε, καὶ πάλιν ἐπὶ τὸν πρότερον κρατῆρα, ἐν ᾧ τὴν τοῦ παντὸς ψυχὴν κεραννὺς ἔμισγεν, τὰ τῶν πρόσθεν ὑπό λοιπα κατεχεῖτο μίσγων τρόπον μέν τινα τὸν αὐτόν, ἀκήρατα δὲ οὐκέτι κατὰ ταὐτὰ ὡσαύτως, ἀλλὰ δεύτερα καὶ τρίτα. συστήσας δὲ τὸ πᾶν διεῖλεν ψυχὰς ἰσαρίθμους τοῖς ἄστροις, ἔνειμέν θ᾽ ἑκάστην πρὸς ἕκαστον, […][…] […]διαθεσμοθετήσας δὲ πάντα αὐτοῖς ταῦτα, ἵνα τῆς ἔπειτα εἴη κακίας ἑκάστων ἀναίτιος, ἔσπειρεν τοὺς μὲν εἰς γῆν, τοὺς δ᾽ εἰς σελήνην, τοὺς δ᾽ εἰς τἆλλα ὅσα ὄργανα χρόνου».
      Όπως εξηγεί ο Πρόκλος, στο «Εις τον Τίμαιο του Πλάτωνος, τόμος Ε΄ (συνέχεια), 304.1 – 310.4», δεν πρέπει να πιστέψουμε ότι αυτή η σπορά των ψυχών γίνεται τυχαία (γιατί που είναι δυνατόν να παρεμβληθεί το απροσδιόριστο μέσα στα όντα που βρίσκονται πάντα στην ίδια κατάσταση 😉 ούτε ότι αυτή αποτελεί μια σκέτη διανομή εκ μέρους του δημιουργού (γιατί αυτά που σπέρνονται δεν είναι ετεροκινούμενα ούτε στερημένα από ελεύθερη επιλογή), αλλά ότι επιτελείται από ψηλά σύμφωνα με τον δημιουργικό Νου, αλλά συμβάλλει και η βούληση των ίδιων των ψυχών. Γιατί κάθε ψυχή γνωρίζει και επιλέγει την τάξη που της ταιριάζει και εγκαθιστά τον εαυτό της και το όχημα της στα μέρη του σύμπαντος που της ταιριάζουν, χωρίς να είναι ίδια με τους θεούς γύρω από τους οποίους σπέρνεται, όπως λένε κάποιοι που ταυτίζουν το μέρος με το σύνολο (γιατί η ουσιώδης ομοιότητα είναι προγενέστερη αυτής της σποράς). Γιατί τι θα μπορούσε κανείς να κατηγορήσει σε αυτή τη διανομή ;; Άραγε ότι έπρεπε οι επιμέρους ψυχές να είναι ασύντακτες προς τις καθολικές, και τα οχήματά τους να είναι αποσχισμένα από τις καθολικές σφαίρες ;; Αλλά αυτό είναι αδύνατον. Γιατί παντού τα μέρη ακολουθούν τα σύνολα. Μήπως ότι οι ψυχές είναι διαφορετικές μεταξύ τους ;; Και πώς διαφοροποιήθηκαν ολοκληρωτικά η μια από την άλλη, ενώ έχουν λάβει υπόσταση μέσα σε άυλα είδη ;; Μήπως ότι διαφέρουν μεταξύ τους, αλά δεν διακρίθηκαν σύμφωνα με τα προηγούμενα μέτρα των θεϊκών ψυχών ;; Και πως επέρχεται σε αυτές η άνοδος και η τελείωση μέσω των θεϊκών ψυχών ;; Άρα θα πούμε ότι σε κάθε περίπτωση αυτή η σπορά καθορίζεται από το θεϊκό και τέλειο Νουν.
      Στην συνέχεια ας προσθέσουμε την παρατήρηση των λεπτομερειών. Πριν από κάθε άλλη δημιουργία των θεών προηγείται η σπορά των ψυχών μετά των οχημάτων τους γύρω από αυτούς. Γιατί πρέπει οι ψυχές όχι μόνο να έχουν ηγεμόνες, επειδή είναι ψυχές, αλλά και να υποτάσσονται σε κάποιες θεϊκές περιφορές, επειδή είναι εγκόσμιες και επειδή τους έλαχε να διοικούν κάποια ζωντανά όντα. Μάλιστα η σπορά, με την ίδια την ονομασία της, δηλώνει τη διαιρεμένη διανομή των οχημάτων και τη δύναμη όλων των επιμέρους ψυχών, η οποία περιέχεται αόρατα μέσα στις καθολικές ψυχές, και τη γόνιμη ενέργεια των θεϊκών σωμάτων, ενέργεια κατά την οποία συμπληρώνουν από τη ζωή τους τα επιμέρους οχήματα με την ιδιότητα τους. Γιατί και αυτά που σπέρνονται οπωσδήποτε προσλαμβάνουν κάτι από τη γη στην οποία σπέρνεται.
      Επομένως, αυτό γίνεται κατά πρώτον φανερό από όλα όσα έχουν ειπωθεί, ότι δηλαδή δεν πραγματοποιείται σπορά γύρω από την ψυχή του σύμπαντος. Γιατί δεν πρέπει να αντιδιαστείλουμε τη σπορά γύρω από την ψυχή του σύμπαντος με τις υπόλοιπες σπορές ούτε να αντιδιαστείλουμε ολόκληρο τον Κόσμο με τα μέρη του. Γιατί, αν είναι δυνατόν η επιμέρους ψυχή να μένει ψηλά καθ’ όλη την περίοδο του δικού της θεού, ενώ δεν είναι δυνατόν η ίδια να μένει ψηλά καθ’ όλη την περίοδο του σύμπαντος, όπως έχει ειπωθεί προηγουμένως, είναι αδύνατον να έχει γίνει σπορά ψυχών γύρω από την ψυχή του σύμπαντος. Αντιθέτως, η ψυχή του σύμπαντος έχει τοποθετηθεί μέσα στον Κόσμο ως μονάδα (γιατί είναι η μονάδα των εγκόσμιων ψυχών η οποία είναι συμπαραταγμένη μαζί τους) και γύρω της προέκυψε ο αριθμός των θεϊκών ψυχών ο οποίος μοιράστηκε τις δυνάμεις της. Γιατί πάνω σε κάθε θεϊκό σώμα έχει τεθεί επικεφαλής μια δύναμη της καθολικής ψυχής. Γύρω, μάλιστα, από αυτόν τον αριθμό έχουν διαιρεθεί τα ανώτερα από εμάς γένη και οι επιμέρους ψυχές, παίζοντας τον ρόλο των ακολούθων.
      Κατά δεύτερον είναι φανερό ότι έχει γίνει σπορά ψυχών σε κάθε στοιχείο του υπεσελήνιου Κόσμου και στις ουράνιες σφαίρες και στα άστρα. Έχει, μάλιστα, ειπωθεί προηγουμένως γύρω από ποια άστρα έχει γίνει η διανομή των ψυχών. Ώστε και η σπορά έχει γίνει γύρω από τα οχήματα εκείνων των άστρων. Γιατί όλα στα άστρα συντελούν στη γέννηση του χρόνου, άλλα από μόνα τους και άλλα μαζί με το σύμπαν, όπως οι απλανείς αστέρες, και είναι όλα «όργανα του χρόνου». Γιατί όλοι οι απλανείς αστέρες και όλοι οι εγκόσμιοι θεοί, οι οποίοι κινούνται κυκλικά, έχουν οπωσδήποτε περιοδικούς χρόνους με βάση τους οποίους μετριέται ολόκληρος ο χρόνος της ζωής του Κόσμου, και έχουν κοινές αποκαταστάσεις και με τον Κόσμο και μεταξύ τους. Ο Πλάτωνας, όμως, μνημόνευσε μόνο εκείνα των οποίων είχε τους χρόνους της αποκατάστασης από την αίσθηση, και αφού διαίρεσε τον Κόσμο σε ουρανό και υποσελήνια γένεση, πήρε από το καθένα το τελευταία ως προς τη θέση, τη σελήνη και τη γη, και αρκέστηκε σε αυτά, επειδή ο λόγος αφορούσε τη διανομή των κατώτατων ψυχών και τη σπορά των πιο επιμέρους οχημάτων, τα οποία εκ φύσεως μεταβάλλονται και προσεγγίζουν τους ταχύτατους σωματικούς όγκους και βυθίζονται μέσα τους.
      Τρίτο μετά από τα παραπάνω αξίζει να γνωρίζουμε και το εξής, ότι σπέρνονται οχήματα και γύρω από τους απλανείς αστέρες. Γιατί κάθε μέρος του Κόσμου είναι γεμάτο από επιμέρους ψυχές, οι οποίες έχουν υπαχθεί στους θεούς που περιέζωσαν την περιοχή και οι οποίες ακολουθούν τους δαίμονες που είναι εξαρτημένοι από αυτούς. Αξίζει, όμως, να εξετάσουμε αν υπάρχει κάποιο από αυτά τα επιμέρους σώματα πάνω από την σφαίρα του Κρόνου ή αν όλα είναι τοποθετημένα μέσα στις σφαίρες των πλανητών λόγω της οικειότητας των σφαιρών με τους απλανείς αστέρες.
      Γιατί οι ικανοί σε αυτά τα θέματα λένε και ότι καθένας από τους ίδιους τους πλανήτες είναι εξοικειωμένος με διαφορετικό ζώδιο.
      Δεν είναι, λοιπόν, καθόλου περίεργο αν τα οχήματα των ψυχών, παρόλο που βρίσκονται μέσα στις πλανητικές σφαίρες, περιστρέφονται μαζί με διαφορετικό κάθε φορά απλανή αστέρα. Γιατί αυτό θα φαινόταν πιο εύλογο παρά να τα τοποθετήσουμε πάνω από την σφαίρα του Κρόνου. Γιατί ο τόπος των πλανητικών σφαιρών είναι οικειότερος από την ποικιλία της ζωής, με την κλίση προς τον κόσμο της γένεσης και με την φύση που είναι αναμεμειγμένη από όσα κινούνται κυκλικά και ευθεία.
      Ωστόσο, είναι καλύτερα να πούμε ότι γίνεται σπορά των οχημάτων και γύρω από τους απλανείς αστέρες και ότι ανεβαίνουν μέχρι εκείνη τη σφαίρα τα οχήματα που έχουν καθαρθεί και έχουν αστρική μορφή και είναι απαλλαγμένα από την ύλη και έχουν ζωή απλή και κίνηση γύρω από τον Νου και από την φρόνηση και ακολουθούν την περιστροφή της ταυτότητας. Γιατί είναι γελοίο, ενώ η ψυχή διανεμήθηκε γύρω από τους απλανείς αστέρες, η σπορά του οχήματος να έχει γίνει γύρω από κάτι άλλο (γιατί όποια σχέση έχει η μία ψυχή προς την άλλη, έτσι αναμειγνύεται και το ένα όχημα με το άλλο) ή η ψυχή που σπάρθηκε εκεί να μην ανεβαίνει μέχρι εκείνα, καθώς παντού τα μέρη, όταν βρίσκονται στη φυσιολογική τους κατάσταση, σπεύδουν προς τα σύνολα και μεταφέρονται προς αυτά, αν δεν συμβεί τα ψυχικά οχήματα, με τα οποία η ψυχή μεταφέρεται προς τους απλανείς αστέρες, να διαλυθούν από τις αντίθετες δυνάμεις, παρόλο που είναι αδιάλυτα και αθάνατα λόγω της γέννησής τους από τον ένα δημιουργό.
      Αυτά, λοιπόν, περισσότερο αποδεκτά, καθώς συμφωνούν με όσα έχει διακηρύξει ο Πλάτωνας σχετικά με τη διανομή και τη σπορά, οι οποίες και οι δυο έγιναν από τον δημιουργό. Πρέπει επίσης να αποδεχτούμε ότι, επειδή η σπορά αφορά τις ψυχές μαζί με τα οχήματα και όχι μόνο τις ψυχές, όπως γινόταν προηγουμένως με τη διανομή, δικαιολογημένα ο Πλάτωνας είπε ότι σπάρθηκαν «άλλοι στην γη και άλλοι στη σελήνη», υποδεικνύοντας ότι καθεμία από αυτές τις ψυχές είναι πλέον άνθρωπος και ο πρώτος άνθρωπος, καθώς ισχύει και εδώ ο ορισμός ότι ο άνθρωπος είναι μια αθάνατη ψυχή η οποία χρησιμοποιεί αθάνατο σώμα. Αυτόν τον άνθρωπο, μάλιστα, πρέπει να τον διαχωρίσουμε από καθετί θνητό, προκειμένου να γίνει αυτός που ήταν πριν από την πτώση στην γένεσης [μέσα στον κόσμο της γένεσης]. Καθώς, λοιπόν, ο δημιουργός σπέρνει πλέον ανθρώπους και όχι ψυχές, δικαιολογημένα έχει ειπωθεί ότι σπέρνει «άλλους στη γη και άλλους στη σελήνη». Αυτά, λοιπόν, πρέπει να κατανοήσουμε μαζί με τα προηγούμενα, καθώς και ότι ποτέ δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν υπερκόσμια οχήματα, ακόμα και κατά όσους υπάρχουν κι άλλες σφαίρες υπεράνω των απλανών, αν αληθεύει ότι τα κορυφαία και απλούστατα οχήματα μετέχουν στην αιθέρια λάμψη.
      Τώρα, η διανομή είναι άλλη από τη σπορά. Γιατί η πρώτη αφορά μόνο ψυχές, ενώ η δεύτερη αφορά τις ψυχές με τα οχήματά τους. Για αυτό και εκεί είπε : «Διάνειμε καθεμία σε κάθε άστρο», ενώ εδώ λέει : «Έσπειρε άλλους στη γη και άλλους στην σελήνη», με την ιδέα ότι αυτές προβάλλουν πλέον το ανθρώπινο είδος. Γιατί και ο άνθρωπος είναι ψυχή που χρησιμοποιεί ένα αθάνατο σώμα, και εκείνος ο άνθρωπος είναι αιώνιος. Καθώς, λοιπόν, καθεμία από αυτές τις δυο είναι διαφορετικές και καθώς η μια ειπώθηκε ότι έχει γίνει στα άστρα ενώ η άλλη στα όργανα του χρόνου, θα φαινόταν ότι καθεμία από τις δυο έγινε σε κάτι διαφορετικό. Γιατί ούτε η γη είναι άστρο, ώστε δεν θα μπορούσε να υπάρξει διανομή γύρω από αυτή, ούτε οι απλανείς αστέρες έχουν χαρακτηριστεί όργανα του χρόνου, ώστε δεν θα μπορούσε να γίνει σπορά σε αυτούς, και μόνο οι πλανήτες είναι άστρα και όργανα του χρόνου, ώστε και οι δύο, και η διανομή και σπορά, θα γινόταν γύρω από αυτούς.
      Είναι, όμως, φανερό ότι είναι παράλογο να μη γίνονται και οι δυο γύρω από τη γη και από τους απλανείς αστέρες. Γιατί, αν ο δημιουργός άλλο διανέμει και άλλο σπέρνει, οι ψυχές θα έχουν αυτά τα δύο στην ουσία τους και, αν συμβαίνει αυτό, πρέπει και τα δυο να γίνονται γύρω από το ίδιο πράγμα, προκειμένου και η αποκατάσταση ολόκληρης της ψυχής να μην αναγκάζεται, αφού αποκατασταθεί λόγω της διανομής στο σύννομο άστρο, να αποκατασταθεί σε άλλο άστρο λόγω της σπορά της σε εκείνο. Γιατί αυτό που σπέρνεται είναι ως προς την ουσία του οικείο προς αυτό γύρω από το οποίο έχει σπαρθεί.
      Αν, λοιπόν, αυτά αληθεύουν, πρέπει να πούμε ότι και η γη είναι είδος άστρου όχι ως προς το ορατό όγκο της αλλά ως προς το αιθέριο όχημά της, το οποίο είναι αστερόμορφο (αφού και το δικό μας είναι τέτοιο), και ότι οι απλανείς αστέρες «συμβάλλουν στην δημιουργία του χρόνου». Γιατί έχει ειπωθεί ήδη το αίτιο λόγω του οποίου ο Πλάτωνας είπε ότι μόνο οι πλανήτες «συμβάλλουν στην δημιουργία του χρόνου». Και οι απλανείς αστέρες, λοιπόν, στον βαθμό που έχουν περιόδους [περιστροφές], έστω και άγνωστές σε εμάς, οπωσδήποτε μετρούν τον καθολικό χρόνο, καθένας με διαφορετικό τρόπο. Γιατί δεν είναι ίδια η αποκατάσταση όλων. Όμως από την αίσθηση δεν έχουμε καμία απόδειξη της περιφοράς [περιστροφής] τους, όπως έχουμε στην περίπτωση των πλανητών.
      Όλα τα μέρη, λοιπόν, του Κόσμου υποδέχτηκαν σπαρμένες επιμέρους ψυχές και κάθε εγκόσμιους θεός είναι «αγελάρχης» επιμέρους ψυχών οι οποίες διανεμήθηκαν και σπάρθηκαν γύρω του σύμφωνα με τον Νου του Δημιουργού. Ο Πλάτωνας, όμως, είπε ότι η διανομή γίνεται κυρίως στα άστρα, ενώ η σπορά στα τελευταία μέρη του σύμπαντος, τη σελήνη και τη γη, υποδεικνύοντας την αξία καθεμιάς από τις δύο, με την ιδέα ότι η διανομή είναι θεϊκότερη (γιατί είναι ασώματη), ενώ η σπορά υποδεέστερη (γιατί η σπορά γίνεται μαζί με κάποια σώματα).Ένδειξη αυτών των πραγμάτων είναι ο διαχωρισμός των προηγούμενων αιτιών της διανομής και τις σπορά, εκ των οποίων καθεμία πραγματοποιήθηκε στις περιοχές που προαναφέρθηκαν. Ο διαχωρισμός, μάλιστα, δηλώνει τη διαφορά που έχουν αυτές μεταξύ τους.
      Και αν, λοιπόν, υπάρχει διανομή της ψυχής γύρω από τη γη, όμως υπάρχει στον βαθμό που η γη έχει κάτι αστερόμορφο και ασώματο. Κι αν υπάρχει σπορά γύρω από κάποιο άστρο, όμως αυτή υπάρχει στον βαθμό που το άστρο έχει κάτι οικείο με τη γη. Αυτό, μάλιστα, είναι το σωματικό του στοιχείο. Στην περίπτωση της σποράς, λοιπόν, έχει χρησιμοποιηθεί η γη και η σελήνη λόγω της μεταξύ τους οικειότητας. Γιατί κοινό χαρακτηριστικό τους είναι το ότι παράγουν σκιά, και ότι είναι η γη μέσα στο σύμπαν, αυτό είναι η σελήνη μέσα στην ουράνια περιοχή. Επομένως θα υπάρχει αποκατάσταση στη γη όσων σπάρθηκαν στη γη και θα υπάρχουν και κλήροι στη γη.
      Αν, όμως, στον «Φαίδρο, 249.a» ο Πλάτωνας χαρακτήρισε ανώτερους κλήρους τους ουράνιους και τους έσχατους [κατώτατους] υπόγειους, δεν είναι περίεργο. Γιατί θέλησε να μιλήσει μόνο για τα άκρα, χωρίς να αναφέρει τους εύμοιρους αέρινους και χθόνιους (γήινους )κλήρους. Για αυτό και επειδή έχει μνημονεύσει τους έσχατους [κατώτατους] κλήρους, δεν τους είπε απλώς χθόνιους (γήινους), αλλά τους χαρακτήρισε από τα δικαστήρια τα υπό την γη, στον βαθμό που και η γη είναι Θεά, και άλλοι οι τιμωρητικοί.
      Πρέπει, λοιπόν, να διαχωρίσουμε τη διανομή και τη σπορά όπως έχει ειπωθεί προηγουμένως. Γιατί η σπορά ταιριάζει πάρα πολύ στα σωματικά στοιχεία, ενώ η διανομή ταιριάζει ειδικά στα ασώματα, επειδή αποτελεί διάκριση ως προς το είδος και όχι τοποθέτηση κάθε πράγματος σε διαφορετικό τόπο, όπως κάνει η σπορά.
      Επειδή, όμως, είπαμε ότι το «άλλους στη γη και άλλους στη σελήνη» αναφέρεται σε ανθρώπους, το ότι ο Πλάτωνας γνωρίζει πως ο άνθρωπος είναι αθάνατη ψυχή που χρησιμοποιεί το αθάνατο όχημα πρέπει να πάρουμε τον «Πολιτικό, 272.d» (γιατί εκεί είπε ότι «άνθρωποι» είναι οι ψυχές κατά την περίοδο του Κρόνου, κατά την οποία ζει μόνο το αθάνατο μέρος μας), και το ότι ο Πλάτωνας γνωρίζει και άλλον άνθρωπο, αυτόν που χρησιμοποιεί το μεσαίο όχημα, πρέπει να το πάρουμε από τον «Φαίδωνα, 111.a» όπου λέει ότι στη κορυφή της γης κατοικούν «άνθρωποι» που ζουν περισσότερα χρόνια από τους εδώ ανθρώπους. Γνωρίζει, όμως, και τον τελευταίο άνθρωπο που φέρει τούτο εδώ το ορατό σώμα, και παντού κατά τον Πλάτωνα ο άνθρωπος είναι μια ψυχή που χρησιμοποιεί ένα σώμα, είτε αθάνατο είτε το δεύτερο είναι το σύνθετο. Και προσθέτοντας την ειδοποιό διαφορά του σώματος αυτού που το χρησιμοποιεί, θα μπορέσουμε να ορίσουμε κάθε είδος του ανθρώπου.
      Πηγή
      Πρόκλος
      • «Εις τον Τίμαιο του Πλάτωνος, τόμος Ε΄ (συνέχεια), 304.1 – 310.4».
      eleysis69

      Το διαβάσαμε από το: Σπορά και διανομή των ψυχών http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/04/blog-post_1952.html#ixzz4t5UWIWul
      .
      .
      .
      .
      .

      • .
        .
        .
        .
        .

        Κυριακή, 8 Απριλίου 2012
        Τα φοβερά μυστικά που είπαν οι Αιγύπτιοι ιερείς στον Σόλωνα για την Ελλάδα και την Ατλαντίδα!

        “…Εκεί λοιπόν (στην Αίγυπτο) όταν επήγαν ο Σόλων, καθώς είπεν ετιμήθη με εξαιρετικάς τιμάς από τους κατοίκους και ζητών πληροφορίας διά την παλαιάν ιστορίαν της χώρας από τους ιερείς εκείνους που την εγνώριζον πολύ καλά, ανεκάλυψεν ότι ούτε αυτός ο ίδιος ούτε άλλος κανείς Έλλην εγνώριζε τίποτε σχεδόν διά τα παλαιά.

        Και όταν κάποτε ηθέλησε να τους παρασύρη εις συζήτησιν διά τα παλαιά ήρχισε να τους λέγη διά τα αρχαιοτάτας παραδόσεις των Αθηνών, διά τον Φορωνέα, ο οποίος εθεωρήθη ως ο πρώτος άνθρωπος, και διά την Νιόβην, διηγήθη επίσης διά τον Δευκαλίωνα και την Πύρραν πως διεβίωσαν μετά τον κατακλυσμόν και διά τους απογόνους των και προσεπάθησε να καθορίση πόσα έτη παρήλθον από όσα έλεγε και να χρονολογήσει.

        Κάποιος από τους ιερείς πολύ ηλικιωμένος του είπε τότε: “Σόλων, Σόλων, σεις οι Έλληνες είσθε αιωνίως παιδιά, κανείς Έλλην δεν είναι γέρων”. Ο Σόλων άμα ήκουσε αυτά, του είπε: “Πώς γίνεται αυτό, τί εννοείς με αυτά που λέγεις;”. Και εκείνος απήντησεν: “Όλοι είσθε νέοι κατά την ψυχήν, διότι δεν έχετε μέσα εις την ψυχήν σας καμίαν παλαιάν γνώσιν διά την αρχαίαν παράδοσιν, ούτε και κανένα μάθημα παλαιόν από την πολυκαιρίαν. Αιτία αυτού του φαινομένου είναι η εξής: Πολλαί καταστροφαί ανθρώπων έχουν γίνει και θα γίνουν από πολλά αίτια, οι πλέον μεγαλύτεραι από πυρκαγιάς και κατακλυσμούς και αι μικρότεραι από αμέτρητα άλλα αίτια. Π.χ. η παράδοσις που επικρατεί εις την χώραν σας, ότι δηλαδή κάποτε ο Φαέθων o υιός του Ηλίου, αφού έζευξε το άρμα του πατρός του, επειδή δεν είχε την ικανότητα να ακολουθήση τον ίδιον με τον πατέρα τον δρόμον και τα επί γης επυρπόλησε και αυτός κτυπηθείς από κεραυνόν εφονεύθη, αυτό λέγεται ως μύθος, ενώ η πραγματικότης είναι η “παράλλαξις” των πέριξ της γης περιφερομένων ουρανίων σωμάτων και η καταστροφή από το άφθονον πυρ κατά μακροχρόνια διαστήματα των επί της γης ευρισκομένων όντων.

        Τότε λοιπόν όσοι κατοικούν εις τα όρη και εις υψηλούς και εις ξηρούς τόπους καταστρέφονται περισσότερον από εκείνους που κατοικούν πλησίον των ποταμών και της Θαλάσσης.
        Εις την χώραν μας όμως ο Νείλος, ο οποίος και κατά τα άλλα είναι σωτήρ μας, μας σώζει και εις τοιαύτας περιπτώσεις αμηχανίας υπερεκχειλίζων. Όταν εξάλλου οι Θεοί, καθαρίζοντες την γην, την καταπλημμυρίζουν με νερά, όσοι ευρίσκονται εις τα όρη σώζονται, όπως π.χ. οι βουκόλοι και οι βοσκοί, όσοι όμως κατοικούν εις τας πόλεις σας παρασύρονται από τους ποταμούς εις την Θάλασσαν. Εις την χώραν μας όμως εδώ ούτε τότε ούτε άλλοτε πίπτει εκ των άνω νερό επάνω εις την γην, αλλά αντιθέτως φυσικότατα αναδύεται εκ των κάτω προς τα άνω. Εξ’ αιτίας αυτών λοιπόν των αιτιών αι παραδόσεις της χώρας μας λέγεται ότι είναι παλαιόταται. Η αλήθεια όμως είναι ότι εις όλα τα μέρη, όπου ο χειμών ή η ζέστη δεν είναι υπερβολικά, υπάρχει πάντοτε το γένος των ανθρώπων, άλλοτε πολυάριθμον και άλλοτε ολιγάριθμον.

        Όσα ωραία ή μεγάλα ή καθ’ οιονδήποτε τρόπον αξιόλογα έχουν γίνει ήεις την χώραν σας ή εις την ιδικήν μας ή εις άλλον τόπον από όσους γνωρίζομεν εξ ακοής, όλα αυτά είναι από παλαιούς χρόνους γραμμένα εδώ εις τους ναούς μας και έχουν διασωθή.
        Εις την χώραν σας όμως καθώς και εις άλλας χώρας, όσα κάθε φορά έχουν διοργανωθή ώστε να είναι κατάλληλα διά τα γράμματα και διά τα άλλα όσα είναι αναγκαία εις τας πόλεις, έρχεται κατά καΘωρισμένα χρονικά διαστήματα σαν φοβερά ασθένεια εναντίον τους ρεύμα από τον ουρανόν και αφήνει ζωντανούς μόνον τους αγραμμάτους και αμορφώτους από σας, ώστε γίνεσθε εξ αρχής πάλιν σαν νέοι, χωρίς να γνωρίζετε τίποτε από τα παλαιά που τυχόν έγιναν είτε εις την ιδικήν μας είτε εις την ιδικήν σας χώραν.

        Όσαν λοιπόν είπες προηγουμένως, Σόλων, διά τας ιδικάς σας παραδόσεις περί γενεαλογιών, ελάχιστα διαφέρουν από παιδικά παραμύθια, διότι σεις ενθυμείσθε μόνον ένα κατακλυσμόν της γης μολονότι προηγουμένως έχουν γίνει πολλοί, κατόπιν δε γνωρίζετε ότι εις την χώραν σας έζησε το πλέον ωραιότερον και το πλέον καλύτερον ανθρώπινον γένος, από το οποίον κατάγεσαι και εσύ και οι συμπολίται σου, διότι τέλος πάντων διεσώθη ολίγον σπέρμα, Εσείς όμως το εξεχάσατε, διότι και οι απόγονοι των διασωθέντων επί πολλάς γενεάς απέθνησκον χωρίς να γνωρίζουν να γράφουν.

        Διότι κάποτε Σόλων, πριν από τον μεγάλον κατακλυσμόν, η σημερινή πόλις των Αθηναίων υπήρξεν αρίστη εις τον πόλεμον και γενικώς εις την διακυβέρνησίν της ήτο τελεία. Εις την πόλιν εκείνην λέγεται ότι έγιναν κάλλιστα έργα και διεμορφώθησαν τα πλέον άριστα πολιτεύματα από όσα ημείς έχομεν ακούσει ότι υπήρξαν επί της γης”. Άμα ήκουσεν αυτά ο Σόλων, όπως μου είπεν, εθαύμασε και έδειξε πολύ μεγάλην προθυμίαν να μάθη περισσότερα, παρακαλών τους ιερείς να του διηγηθούν όλα γενικώς και με κάθε λεπτομέρειαν διά τους αρχαίους συμπολίτας του.
        Ο ιερεύς λοιπόν του είπε: “Δεν υπάρχει λόγος να μη το κάμω, Σόλων, αλλά Θα σου τα είπω και προς χάριν σου και χάριν της πόλεώς σας, προ πάντων όμως προς χάριν της θεάς, η οποία και την ιδικήν σας και την ιδικήν μας χώραν επροστάτευσε και ανέθρεψε και εμόρφωσε, την ιδικήν σας χίλια χρόνια πρωτύτερα, αφού επήρε το σπέρμα διά σας από την γην και τον Ήφαιστον και αργότερα την ιδικήν μας.

        Εις τα ιερά μας βιβλία είναι γραμμένον, ότι η διοργάνωσις πόλεως εδώ έγινε προ οκτώ χιλιάδων ετών. Θα σου διηγηθώ λοιπόν με λίγα λόγια διά τους νόμους που είχαν και διά το πλέον ωραιότερον που έκαμαν οι προ εννέα χιλιάδων ετών συμπολίται σου, άλλοτε, όταν θα έχωμεν ευκαιρίαν, Θα είπωμεν τας λεπτομερείας δι’ όλα αυτά αφού θα έχωμεν εμπρός μας τα ίδια τα κείμενα.
        Τους νόμους λοιπόν της πόλεως εκείνης εξέτασέ τους εν αντιπαραβολή προς τους εδώ. Διότι θα εύρης εδώ πολλά παραδείγματα των νόμων που υπήρχον τότε εις την πόλιν σας, εν πρώτοις θα ίδης ότι το ιερατικόν γένος είναι τελείως ξεχωριστόν από τα άλλα, ύστερα απ’ αυτά και η τάξις των τεχνιτών είναι ξεχωριστά οργανωμένη, διότι εργάζεται απομονωμένη από τας άλλας, χωρίς να αναμειγνύεται με αυτάς, το ίδιον και η τάξις των βοσκών, των κυνηγών και των γεωργών.

        Ασφαλώς έχεις αντιληφθή ότι και η τάξις των πολεμιστών εδώ είναι ξεχωριστή από τας άλλας και ότι εις αυτούς κατά νόμον δεν επιτρέπεται να ασχολούνται εις τίποτε άλλο εκτός από τον πόλεμον. Θα παρετήρησες εξ’ άλλου, ότι ο οπλισμός τους είναι ασπίδες και δόρατα, με τα οποία πρώτοι ‘απ’ όλους τους Ασιάτας ωπλίσθημεν ημείς, διότι μας τα εδίδαξεν η Θεά, όπως είχε διδάξει και σας πρώτους εις εκείνους τους τόπους. Όσον αφορά την μόρφωσιν, βλέπεις βέβαια πόσην φροντίδα κατέβαλεν εξ αρχής ο νόμος διά την τακτοποίησιν των πάντων μέχρι της μαντικής και της ιατρικής που ασχολείται με την υγείαν, αφού εφήρμοσε τας Θείας αυτάς επιστήμας εις τα ‘ ανΘρωπίνας ανάγκας και εσυστηματοποίησε όλας τας γνώσεις που προέρχονται από αυτάς.

        Η Θεά λοιπόν ίδρυσε πρώτην την ιδικήν σας πόλιν, αφού ‘ εφήρμοσεν όλην αυτήν την οργάνωσιν και τακτικήν, εδιάλεξε τον τόπον όπου εγεννήθηκε, αφού επρόσεξε καλά την ευκρασίαν των εποχών του έτους και κατενόησεν, ότι Θα αναδείξει ανθρώπους πολύ συνετούς. Εζούσαν λοιπόν εις την πόλιν τους χρησιμοποιούντες τοιούτους νόμους και διοικούμενοι πάρα πολύ καλά και είχον υπερβάλει όλους τους ανθρώπους εις κάθε είδος αρετής, όπως ήτο φυσικόν, αφού ήσαν γέννημα και θρέμμα Θεών. Θαυμάζονται λοιπόν πολλά και μεγάλα έργα της πόλεώς σας γραμμένα εδώ, ένα όμως υπερέχει κατά το μέγεθος και την αρετήν.

        Λέγουν δηλαδή τα βιβλία μας, πόσην εχθρικήν δύναμιν κατέστρεψε κάποτε η πόλις σας, δύναμιν, η οποία με αλαζονείαν, αφού εξώρμησεν από έξω, από τον Ατλαντικόν ωκεανόν, επήρχετο ταυτοχρόνως κατά της Ευρώπης και της Ασίας. Διότι τότε το εκεί πέλαγος ημπορούσε κανείς να το περάση, επειδή εις την είσοδόν του, την οποίαν σεις ονομάζετε στήλας του Ηρακλέους, είχε μίαν νήσον, η νήσος αυτή ήτο μεγαλύτερα από την Λιβύην και την Ασίαν ηνωμένας και απ’ αυτήν εκκινούντες οι τότε άνθρωποι ηδύναντο να αποβιβασθούν εις τας άλλας νήσους και από αυτάς κατόπιν εις ολόκληρον την απέναντι ήπειρον την , ευρισκομένην γύρω από τον αληθινόν εκείνον ωκεανόν. Διότι τα μέρη αυτά που ευρίσκονται εντεύθεν του στομίου που ανεφέραμεν, φαίνονται σαν λιμήν με κάποιαν στενήν είσοδον και η ξηρά που το περικλείει πολύ δικαιολογημένα και αληθώς δύναται να ονομασθή ήπειρος.

        Εις την νήσον λοιπόν αυτήν Ατλαντίδα ωργανώθη μεγάλη και αξιοθαύμαστος δύναμις βασιλέων, η οποία εκυριάρχει εις ολόκληρον την νήσον καθώς και εις πολλάς άλλας νήσους και τμήματα της ηπείρου εκτός τούτων οι βασιλείς εκείνοι εξουσίαζον, από τα εντεύθεν του στομίου μέρη, την Λιβύην μέχρι της Αιγύπτου και την Ευρώπην μέχρι της Τυρρηνίας.

        Ολόκληρος λοιπόν η δύναμις αυτή, αφού συνεκεντρώθη και ενοποιήθη, επεχείρησε τότε με μίαν εξόρμησίν της να υποδουλώση και τον ιδικόν μας τόπον και τον ιδικόν σας και ολόκληρον τον εντεύθεν του στομίου. Την εποχήν εκείνη, Σόλων η δύναμις της πόλεώς σας ανεδείχθη εξαιρετική μεταξύ όλων των ανθρώπων και εξ’ αιτίας της αρετής της και εξ’ αιτίας της ανδρείας της. Διότι αφού εξεπέρασεν όλους κατά την . ανδρείαν και τας πολεμικάς τέχνας, είτε αρχηγεύουσα των Ελλήνων είτε και τελείως μόνη της, κατ’ ανάγκην, διότι οι άλλοι την εγκατέλειψαν, αφού έφθασεν εις το χείλος της καταστροφής, κατενίκησε τους επιδρομείς, έστησε τρόπαια εναντίον των ημπόδισε να υποδουλωθούν όσοι ακόμη δεν είχον υποδουλωθεί και απελευθέρωσε χωρίς καμία αξίωση, όλους ημάς τους άλλους που είμεθα εντεύθεν των Ηρακλείων στηλών.

        Μετά παρέλευσιν αρκετού χρόνου όμως έγιναν φοβεροί σεισμοί και κατακλυσμοί και εντός ενός τρομερού ημερονυκτίου ολόκληρος ο στρατός σας ετάφη εις την γην και εξηφανίσθη επίσης βυθισθείσα εις την Θάλασσαν η νήσος Ατλαντίς.
        Δι’ αυτό ακριβώς και τώρα το μέρος εκείνο του ωκεανού είναι αδιάβατον και αδιερεύνητον, διότι εμποδίζει ο πολύ ολίγον υπό την επιφάνειαν της Θαλάσσης πηλός, τον οποίον εδημιούργησεν η νήσος, όταν κατεβυθίσθη”.

        Από τον “Τίμαιο” του Πλάτωνα 22-25

        ellinonpaligenesia

        Το διαβάσαμε από το: Τα φοβερά μυστικά που είπαν οι Αιγύπτιοι ιερείς στον Σόλωνα για την Ελλάδα και την Ατλαντίδα! http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/04/blog-post_3000.html#ixzz4t5SvXJV9
        .
        .
        .
        .
        .

        • .
          .
          .
          .
          .
          Σάββατο, 28 Απριλίου 2012
          ΜΥΣΤΙΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΘΕΟΥΡΓΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

          «Το βύθισμα εντός του αιωνίου είναι το τέλος της φιλοσοφίας, όπως ακριβώς το τέλος της θρησκείας είναι το βύθισμα εντός των μυστηρίων».

          Πλούταρχος

          Πυθία

          Ο Μυστικισμός ως φαινόμενο συναντάται σε όλη σχεδόν την θρησκευτική σκέψη, από την αρχαιότητα έως και σήμερα, συνδεόμενος άμεσα με την θρησκεία, η οποία αποτελεί μία φυσική ανάγκη του ανθρώπου να ανακαλύψει τα ιερά μυστήρια της ύπαρξης.
          Αυτό που διαφοροποιεί την θρησκεία από τον μυστικισμό είναι πως η «μυστική εμπειρία» , αφορά την προσωπική βιωματική αξιοποίηση του περιεχομένου της κοινής πίστης, ενώ η θρησκεία είναι μία έκφραση προς ωφέλεια όλων. Ο μυστικισμός αφορά μία οδό «θεογνωσίας», την ένωση ανθρώπου και θείου, είτε μέσω της«έκστασης» είτε μέσω της «ενόρασης». Η λέξη Μυστήριο παράγεται από το ρήμα «Μυείν» , που σημαίνει κλείνω, υποδεικνύοντας το απόρρητο, τα μυστικά, δρώμενα και τελετουργικά, που λάμβαναν χώρα σε κλειστό κύκλο ανθρώπων.
          Η «μυστική» αυτή εμπειρία στην αρχαιότητα επιτυγχανόταν δια μέσου της«μύησης» στα αρχαία μυστήρια. Σε αυτές τις τελετές αρχικά οι νέοι της φυλής διδάσκονταν τα ήθη και τα έθιμα της φυλής, περνώντας κάποιες δοκιμασίες για να ενταχθούν ως ενήλικα πλέον μέλη στην φυλή. Κατά την διάρκεια των μυητικών ιεροτελεστιών, το νεαρό μέλος της φυλής εκπαιδευόταν μέσω συμβολικών και τελετουργικών πράξεων, και στο τέλος«πέθαινε» για να«ξαναγεννηθεί» , αποβάλλοντας την παιδική του άγνοια.
          Σταδιακά και με την εξέλιξη των κοινωνιών η μύηση πήρε θρησκευτικό χαρακτήρα, αποτελώντας τιμητικό και ιδιαίτερο χαρακτηριστικό γνώρισμα ολιγομελών ομάδων, στα μέλη των οποίων δεν επιτρεπόταν η κοινοποίηση των μυστικών τελετουργιών και δρωμένων στις οποίες συμμετείχαν. Στην αρχαία Ελλάδα το θείο γινόταν αντιληπτό με τρεις τρόπους.
          Ο πρώτος αφορούσε την λαϊκή θρησκευτική παράδοση, που περιλάμβανε την λατρεία βλαστικών και θεοποιημένων δυνάμεων της φύσεως, αλλά και των τοπικών ηρώων.
          Ο δεύτερος αφορούσε την αναζήτηση δια μέσου της φιλοσοφικής σκέψης, της Ουσίας του Σύμπαντος, της πρώτης Αρχής, του «αεί Όντος», του άρρητου«Αγαθού».
          Ο τρίτος αφορούσε τις μυστηριακές τελετές στα Ιερά Μυστήρια, κατά την διάρκεια των οποίων, οι αυστηρά επιλεγμένοι και μετά από δοκιμασίες συμμετέχοντες, βίωναν μία υπερβατική εμπειρία, κορύφωμα της οποίας αποτελούσε η στιγμή της «Εποπτείας» , κατά την οποία αποκαλύπτονταν στους μυημένους το «Θείο». Οι μύστες πίστευαν πως όχι μόνον η Θεότητα ήταν παρούσα, αλλά και ότι μετείχαν κατά κάποιο τρόπο στην Θεότητα. Όπως χαρακτηριστικά λεει ο Αριστοτέλης «η ψυχή του ανθρώπου περισσότερο πάθαινε παρά μάθαινε στα μυστήρια»,συνεπώς λάμβανε χώρα μια βιωματική κατάσταση.

          Είσοδος στον Ναό των μυστηρίων

          Δύο είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τις μυστηριακές τελετές στον Ελλαδικό χώρο, όπως θα εξετάσουμε αναλυτικότερα στην συνέχεια. Το πρώτο αφορά μυστηριακές τελετές σε ένα πρώιμο στάδιο, που έχουν να κάνουν με μαγικές τελετουργικές πρακτικές που αφορούσαν την βλάστηση, και τον κύκλο ζωής της φύσης, και το δεύτερο που αφορά το Ορφικό και Διονυσιακό στοιχείο, το οποίο εισάγει στην ελληνική θρησκεία ένα πάντρεμα του οργιαστικού και εκστατικού στοιχείου, με την μετά θάνατον ζωή και την επαναγέννηση, τόσο του πάσχοντα Θεού όσο και του «μύστη».
          Η δομή των μυστηρίων βασιζόταν σε τρία στοιχεία σύμφωνα με τον Πρόκλο. Tον μύθο, την τελετή, και την μύηση, ενώ επτά ήταν κυρίως τα στάδια ή οι βαθμίδες που οδηγούσαν στην ολοκλήρωση της μύησης στα μυητικά συστήματα. Καθαρμός, Χρίσμα, Περιβολή, Ιερός λόγος, Ενθρονισμός, Ιερογαμία, Εποπτεία. Σύμφωνα με τον Ιάμβλιχο (Περί μυστηρίων) τα μυστήρια, είχαν ως σκοπό να ελευθερώσουν τους μύστες από τα ασελγή πάθη. Έδιναν τροφή στην όραση, ενώ ταυτόχρονα εξουδετέρωναν κάθε βλαβερή και κακή σκέψη, μέσω της τρομερής ιερότητας που συνόδευε αυτές τις τελετές. Ο Ηλιόδωρος (Αιθιοπικά 9,9 , ) αναφέρει πως αυτοί που έφτασαν στις υψηλότερες βαθμίδες των μυστηρίων μυούνται στην καθαρή γνώση, στην απομόνωση του ιερού βωμού, υπό το φως που ρίχνει η φλόγα του πυρσού της αλήθειας, ενώ σύμφωνα με τον Σαλλούστιο, κάθε μύηση έχει ως σκοπό να μας ενώσει τον άνθρωπο με τον κόσμο και την θεότητα.
          Τα πρώτα στοιχεία μυστηριακών τελετών στον Ελλαδικό χώρο τα συναντούμε στην Μινωική Κρήτη, όπου λάμβαναν χώρα τελετές, οι οποίες εξυμνούσαν την μητέρα φύση σε ιερά σπήλαια, υπό τον ήχο τυμπάνων και εκστασιακών χορών. Στις τελετές αυτές η φύση είχε λάβει την μορφή της μεγάλης Θεάς, και η βλάστηση την μορφή του βρέφους. Οι Μινωίτες μύστες εκστασιαζόμενοι, έβλεπαν την Θεά να κατεβαίνει από τους Ουρανούς και να κάθεται στον βωμό της, βιώνοντας την Θεότητα σαν κάτι μυστηριακό, φευγαλέο και άπιαστο, που μόνο στιγμιαία παρουσιαζόταν με ανθρώπινη μορφή ή με διάφορες μορφές ιερών ζώων.

          Η Μινωική θεά των όφεων

          Και ο χαρακτήρας των Καβειρίων μυστηρίων συνδέονται αρχικά με την λατρεία της μεγάλης Μητέρας Φύσης που ονομαζόταν Αξίερος (αργότερα ταυτίστηκε με την Δήμητρα) και την γονιμότητα της γης. Μαζί με την Μεγάλη Μητέρα λατρεύονταν και ο σύζυγός της, με το όνομα Καδμίλος ( που αργότερα ταυτίστηκε με τον Ερμή ).
          Οι τελετές είχαν ως επίκεντρο την Λήμνο και την Σαμοθράκη, και είχαν ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα που τα διαφοροποιούσε από τα υπόλοιπα Ελληνικά μυστήρια, καθώς είχαν δικαίωμα συμμετοχής σε αυτά άνθρωποι δίχως διάκριση φυλής, κοινωνικής τάξης και φύλου.
          Στην συνέχεια οι Θεότητες των μυστηρίων που μετείχαν στο θείο δράμα διάφεραν από τόπο σε τόπο, φαίνεται όμως πως στις περισσότερες των περιπτώσεων, τα τέσσερα παιδιά του Ήφαιστου, ήταν αυτά που μετείχαν στο θείο δράμα: ο Καδμίλος, η Αξίερη, ο Αξιόκερσο και η Αξιόκερσα. Γενικά όμως αποφεύγονταν η χρήση των ονομάτων των Καβείρων, ονομαζόμενοι απλά ως Μεγάλους Θεούς ή Άνακτες.
          Οι μυητικές τελετές στα Καβείρια μυστήρια διαρκούσαν 9 ημέρες, και περιλάμβαναν εκτός από τους προκαταρκτικούς καθαρμούς και την εξομολόγηση, την τελετή της παραδόσεως, όπου πραγματοποιούνταν η διδασκαλία και ερμηνεία του τελετουργικού και συμβολικού τμήματος των μυστηρίων.
          Λέγεται πως το θείο δράμα περιλάμβανε τον μύθο του φόνου του Καδμίλου από τα αδέρφια του, και την τελική ανάσταση του με την βοήθεια των αδελφών του και πάλι. Ο ιερέας μετά τους εξαγνισμούς οδηγούσε τον μύστη στο άβατο του Ιερού, όπου παρακολούθησε το θείο δράμα, για να γίνει ο ίδιος ο μυούμενος συμβολικά ο Καδμίλος, ο οποίος φονεύεται από τα αδέλφια του και μεταφέρεται στον Κάτω Κόσμο. Όταν αναγεννάτε ο αναγεννημένος Καδμίλος, ο Μύστης είναι ένας νέος πνευματικός άνθρωπος , ο οποίος έχει γνωρίσει τα μυστικά της ζωής και του θανάτου. Οδηγείται τότε να καθίσει στον ιερό θρόνο, μπροστά από τον οποίο έκαιγε το ιερό πυρ, στεφανωμένος με ένα κλαδί ελιάς και μία πορφυρή ζώνη. Γύρω του οι ιερείς έψελναν Ιερούς ύμνους, υπό τους ήχους μουσικής και μυστηριακών τραγουδιών.
          Στα ελευσίνια μυστήρια τα οποία σύμφωνα με το «Πάριο Χρονικό»καθιερώθηκαν γύρω στο 1350 π. Χ. από τον Εύμολπο, διαδραματίζονταν οι σημαντικότερες και διασημότερες μυστηριακές τελετές της αρχαίας Ελλάδας, έως το έτος 395 μ. Χ.
          Ο μύθος των Ελευσινίων μυστηρίων, διαδραματιζόταν γύρω από τον γνωστό μύθο της αρπαγής της κόρης της Δήμητρας Περσεφόνης, από τον Θεό του κάτω κόσμου Πλούτωνα.

          Η αρπαγή της Περσεφόνης

          Σε ένα πρώτο επίπεδο συμβολισμού δια μέσου των τελετών οι μυσταγωγοί ήθελαν εξευμενίσουν τις θεές της βλάστησης για να μην διακοπεί το θαύμα της ζωής, που αναζωογονούσε την φύση και εξασφάλιζε την σοδειά. Η Δήμητρα η μητέρα Γη κατ΄ αυτόν τον τρόπο συμβόλιζε την μήτρα που συντηρεί τους καρπούς της ζωής, ενώ η κόρη την ζωοποιό δύναμη, που αντιστοιχεί στην βλάστηση.
          Όπως και στα προηγούμενα μυστήρια προηγούνταν καθαρμοί, ενώ η μυητική διαδικασία περιλάμβανε τα «Δρώμενα», τις τελετές δηλαδή που λάμβαναν χώρα στο άβατο, τα«Δεικνυόμενα», που ήταν τα ιερά σύμβολα που επιδεικνύονταν με ιερότερο όλων το ιερό στάχυ, και τα «Λεγόμενα», που αφορούσαν ότι λεγόταν προφορικά κατά την διάρκεια της μύσης.
          Για να προσεγγίσουμε τα Ελευσίνια μυστήρια σε ένα βαθύτερο επίπεδο, θα πρέπει σε αυτό το σημείο να γίνει αναφορά σε ένα κομβικό σημείο που έλαβε χώρα στον Ελληνικό χώρο, και επηρέασε καταλυτικά τόσο την θρησκευτική σκέψη του Έλληνα, όσο και τα δρώμενα κατά την διάρκεια των μυστηριακών τελετών. Όπως αναφέραμε παραπάνω τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τις μυστηριακές τελετές στον Ελλαδικό χώρο, είναι δύο.
          Το πρώτο αφορά μυστηριακές τελετές σε ένα πρώιμο στάδιο, έχουν να κάνουν με μαγικές τελετουργικές πρακτικές που αφορούν την βλάστηση και τον κύκλο ζωής της φύσης, στο οποίο περιλαμβάνονται επίσης το Ομηρικό και Ησιόδειο μυθολογικό Θεολογικό πλαίσιο.
          Ο Παυσανίας (Κορινθ.34, 2-3) για παράδειγμα, περιγράφει μία τέτοια μαγική τελετή παύσης των ανέμων, που επιτυγχάνεται με την τελετουργική σφαγή ενός λευκού κόκορα, και τον σχηματισμό ενός κύκλου στο έδαφος με το αίμα του.
          Σε ένα τέτοιο θεολογικό και θρησκευτικό πλαίσιο για τον Έλληνα αυτής της εποχής, ο θάνατος δεν έπαίζε κανέναν ρόλο στην πραγματοποίηση του ανθρώπινου προορισμού, καθώς ο νεκρός αποτελούσε απλώς μία ημι-ύπαρξη, μια σκιά. Πίστευε πως οι θεοί είναι αθάνατοι, και πως αυτός ως θνητός εκπλήρωνε τον σκοπό της ζωής του σε αυτόν τον κόσμο, και όχι πέρα από αυτόν. Έναν επίγειο κόσμο στον οποίο οι άνθρωποι συνυπάρχουν με τους Θεούς, οι οποίοι έχουν ανθρώπινες αδυναμίες, δημιουργώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο μία οικειότητα με αυτούς. (1)

          Διονυσιακή πομπή
          Το δεύτερο στοιχείο που χαρακτηρίζει τις μυστηριακές τελετές είναι η εισαγωγή του Διονυσιακού και Ορφικού στοιχείου, που εισάγει στην ελληνική θρησκεία ένα πάντρεμα του εκστατικού στοιχείου, με την μετά θάνατον ζωή και την επαναγέννηση. Τα νέα στοιχεία που εισήγαγε το Διονυσιακό και Ορφικό στοιχείο, δεν αφορούν όπως θα διαπιστώσουμε στην συνέχεια της μελέτης μας, μόνο την διάδοσης της οργιαστικής μέθης και της έκστασης, αλλά και την τάση προς«μυστικιστικά τελετουργικά», που εμπεριείχαν την πίστη σε μια μεταθανάτια ανώτερη ύπαρξη. Τα τελετουργικά αυτά προετοίμαζαν και προπαρασκεύαζαν τον μύστη για την αθανασία. Το φαινόμενο της «θέωσης», υπό αυτό το πρίσμα, έλαβε όχι μόνο την μορφή διαφόρων παραψυχολογικών και μεταφυσικών φαινομένων, όπως η καταληψία, η έκταση, η ύπνωση, οι εξωσωματικές εμπειρίες κ.λ.π, αλλά και της επιβεβαίωσης στην αθανασία της ψυχής και της ζωής μετά θάνατον.

          Ο Διόνυσος ήταν ο νεώτερος θεός που εντάχθηκε στο Ελληνικό πάνθεο και ο μοναδικός που γεννήθηκε πέθανε και αναγεννήθηκε. Οι ιερές τελετές του Διονύσου γιορτάζονται κάθε δυο χρόνια στις αρχές του Δεκέμβρη στον Παρνασσό, και σε αυτά έπαιρναν μέρος μόνο οι γυναίκες Μαινάδες ή Βάκχες ή Θυϊάδες, οργανωμένες σε θιάσους. Οι Μαινάδες αποτελούσαν τις ιέρειες του Διονύσου, οι οποίες ήταν αφιερωμένες στο Θεό Διόνυσο, και αποτελούσαν το ιερατείο της διονυσιακής λατρείας. Οι Βάκχες πριν την τέλεση των διονυσιακών τελετουργιών υποβάλλονταν σε διάφορα τελετουργικά καθαρσης, που περιελάμβαναν νηστεία, και σεξουαλική αποχή. Κατά την διάρκεια των τελετουργιών οι Βάκχες «βάκχευαν», έπεφταν δηλ σε «θρησκευτική μανία»,δια μέσου των τελετουργικών χορών, τραγουδιών, και κραυγών υπό των ήχο κυμβάλων. Τότε οι Βάκχες δρούσαν αλλόφρονες σε κατάσταση καταληψίας υπό την επήρεια του πνεύματος που τις είχε καταλάβει. Εδώ ανιχνεύεται και ο Διονυσιακός μυστικισμός, σύμφωνα με τον οποίο ο Διόνυσος ενωνόταν με τις ψυχές των μυημένων μέσω της τελετουργικής «έκστασης».

          Βάκχη

          Οι οπαδοί του Ορφέα επηρέασαν και τροποποίησαν εν μέρη τις Διονυσιακές τελετές, κατά την διάρκειά των οποίων υπό το φως του ιερού πυρ, έψαλαν ύμνους, και πραγματοποιούσαν αναπαραστάσεις των παθών του Διονύσου. Οι μυστηριακές τελετές του Ορφισμού διακρίνονταν σε δύο επίπεδα, στον εξαγνισμό και στην μύηση. Δια μέσου της μύησης στα Ορφικά Μυστήρια αποκαλύπτονταν στον άνθρωπο οι αρχετυπικές αλήθειες, έχοντας ως αρωγό τον Θεό Διόνυσο, πού ήταν ο λυτρωτής της ανθρώπινης ψυχής. Στην Ορφική εκδοχή του μύθου του Διονύσου, ο Διόνυσος Ζαγρέας γιος του Δία και της Περσεφόνης, ως βρέφος κατασπαράσσεται από τους Τιτάνες μετά από προτροπή της Ήρας. Η Αθηνά σώνει την καρδία του Διόνυσου την οποία παρέδωσε στον Δία, ο οποίος στην συνέχεια γεννά επίσης για δεύτερη φορά τον Διόνυσο. Ο Δίας εξοργισμένος από την πράξη των Τιτάνων τους κατακεραυνώνει, και από τη στάχτη τους, προσθέτοντας λίγο νερό, έφτιαξε την ανθρώπινη φυλή. Επειδή όμως οι Τιτάνες είχαν κατασπαράξει τον Διόνυσο πέρασε μέσα τους το Θεϊκό στοιχείο, και από αυτούς σε εμάς.

          Συνεπώς σε επίπεδο συμβολισμού, στις μυστηριακές τελετές, ο άνθρωπος οφείλει να νικήσει το «τιτανικό» στοιχείο, και να ενωθεί με το Θεό-Διόνυσο, ενισχύοντας το ενυπάρχουν σε αυτόν Θεϊκό στοιχείο του Διόνυσου Ζαγρέα.
          Το μεγάλο βήμα του Ορφισμού ήταν ότι αφενός διατήρησε την βακχική πίστη πως άνθρωπος μπορεί να φτάσει «μέθεξη» στην«θέωση», και αφετέρου εισήγαγε στον Ελληνικό κόσμο το στοιχείο του δυϊσμού ψυχής-σώματος, του πνεύματος και της ύλης.
          Για τον Ορφισμό ο Θεός κατοικούσε στα βάθη του ανθρώπινου«είναι»κρυμμένος στην ύλη, και καθήκον του Ορφικού μυστικιστή ήταν να τον απελευθερώσει από τα δεσμά των Τιτάνων. Η «θέωση» που αναζητούσαν οι μύστες στο εξής, δεν ήταν σωματική έκσταση αλλά πνευματική, και τα μέσα που υιοθέτησαν δεν ήταν η οινοποσία, αλλά αποχή και τελετές καθαρμού. Οι Ορφικοί πίστευαν ότι η ψυχή ενσαρκώνεται και φυλακίζετε στο σώμα λόγω του προγενέστερου αμαρτήματος της, και ότι επαναγεννάτε. Η εισαγωγή δια μέσω του Διονύσου και του Ορφέα της πίστης στην ανθρώπινη αθανασία, και του δυϊσμού σώματος και ψυχής, επηρέασε καταλυτικά τόσο την Φιλοσοφική σκέψη με αποκορύφωμα τον Πλάτωνα, αλλά και τα μυστηριακά δρώμενα στα Ελευσίνια μυστήρια.

          • Η Δολοφονία του Ορφέα

            Κατ΄ αυτόν τον τρόπο, η εισαγωγή του Διόνυσου Ιάκχου στα Ελευσίνια μυστήρια, σήμανε την απαρχή δρωμένων που δεν είχαν να κάνουν μόνο με τον κύκλο των εποχών του έτους, της γένεση και τη φθοράς φύσης, αλλά πρόσφεραν στον άνθρωπο την πεποίθηση, πως η ζωή του ανθρώπου ως τμήμα ομοούσιο της φύσης και του αθάνατου ιερού Θείου στοιχείου κομμάτι της οποίας αποτελούσε, μπορούσε να υπερβεί την σωματική φθορά δια μέσω της ανθρώπινης ψυχής. Έτσι, μέσα από τα Ελευσίνια παρουσιάζεται η πορεία της ανθρώπινης εξέλιξης.

            Η θέληση της ψυχής να γνωρίσει, είναι που την οδηγεί στον Άδη. Οι ιεροφάντες δίνουν πλέον συμβουλές για την κάθοδο στον Άδη, μαθαίνοντας στους μύστες να απαγγέλλουν ύμνους που θα τους προφύλασσαν από τους κινδύνους, με τελικό προορισμό τα Ηλύσια πεδία . Ο θάνατος πλέον δεν αποτελούσε το οριστικό τέλος της ζωής, αλλά τον αποχωρισμό της ψυχής από το σώμα. Η Περσεφόνη συμβόλιζε την Θεια ψυχή που θυσιάστηκε με κάθοδο στην ύλη, όπως συμβολίζει και ο μύθος με την αρπαγή της από τον χθόνιο Πλούτωνα, ενώ η Δήμητρα είναι ο παροχός της ζωής.
            Σε ένα τέτοιο πλαίσιο επιδιώκεται δια μέσου των μυστηρίων η ανάβαση από τον κατώτερο, ζωώδη άνθρωπο σε ένα ανώτερο επίπεδο ύπαρξης, όπου ο μύστης μπορεί να υπερβεί τις φυσικές του δυνατότητες, κατακτώντας ίσως την αθανασία, μετέχων στο θείο, «θεούμενος». Αυτή η στιγμή αποτελούσε την πεμπτουσία όλων των αρχαίων μυστηρίων, την εποπτεία.
            Η στιγμή δηλαδή κατά την οποία οι μυούμενοι βίωναν άμεσα την ύψιστη υπερβατική αλήθεια την ένωση με το Θείο, την ένατη ημέρα μετά από οχτώ ημέρες νηστείας και καθαρμών, την θεαματική «επιφάνεια» της Θεάς Περσεφόνης ψυχής που ανερχόταν από τον Άδη, στα Ελευσίνια μυστήρια. Ήταν η στιγμή που ο μύστης πλέον αντίκριζε μέσα από το σκότος τον Ήλιο του μεσονυκτίου. Σύμφωνα με τον Πρόκλο (Θεολογία Πλάτωνος), σε όλα τα μυστήρια οι θεοί παρουσιάζονταν με πολλές μορφές και με πολλά σχήματα. Μερικές φορές προβάλλουν ένα άμορφο φως το οποίο άλλοτε σχηματίζει ανθρώπινη μορφή και άλλοτε παίρνει ένα διαφορετικό σχήμα. Το τι ακριβώς βέβαια συνέβαινε στην κορύφωση των μυστηριακών τελετουργιών και με ποιόν τρόπο είναι άγνωστο, αν και έχουν προταθεί διάφορες εκδοχές. Οι ελάχιστες πληροφορίες που δίνονται από αρχαίες πηγές, οδηγούν τον γράφοντα στο συμπέρασμα, πως μετά από ημέρες νηστείας, ειδικών τελετουργιών, επίπονων ψυχολογικών νοητικών δοκιμασιών και στοχασμού πάνω στα σύμβολα και στα αρχέτυπα που επιδρούσαν στον μύστη, ίσως και υπό θεουργικών ή υπνωτικών μεθόδων εκ μέρους των ιεροτελεστών, να οδηγούσαν τον υποψήφιο μύστη να έχει αυτό που ονομάζουμε«εξωσωματικές εμπειρίες», και που αποτελούσε χαρακτηριστικό γνώρισμα των θεουργικών πρακτικών των νεοπλατωνιστών από τον Ιάμβλιχο και μετά. Ο Αριστείδης μας περιγράφει τι ένοιωθε υποψήφιος κατά την διάρκεια της μύησης:

            «Νόμισα ότι ήρθα σε επαφή με τον Θεό, και τον ένοιωσα να πλησιάζει εγγύτερα, και ήμουν τότε ανάμεσα σε εγρήγορση και ύπνο. Το πνεύμα μου ήταν ανάλαφρο, ώστε κανείς που δεν έχει μυηθεί δεν μπορεί να μιλήσει για αυτό ή να το κατανοήσει».

            Ο Πλάτωνας περιγράφει ως έξεις στον Φαίδρο ( 250c ) το στάδιο της«εποπτείας»:

            «Αλλά αυτοί που έλαβαν μέρος σε εκείνη από τις τελετουργίες που είναι νόμιμο να την ονομάζουμε μακαριότατη, βλέπουν την λαμπρή ωραιότητα και τη μακάρια όψη και την πραγματική θέασή τους, καθώς εν χορό με τους άλλους πανευτυχείς μύστες γίνονται ακόλουθοι του Δία ή κάποιου άλλου πάτρωνα θεού. Και τότε πανηγυρίζουμε ευδαιμονικά, καθώς βιώνουμε μία ολοκλήρωση μέσα μας, και αισθανόμαστε ότι είμαστε πια απρόσβλητοι από οποιαδήποτε κακό, και βλέπουμε παντού τέλειες και καθαρές και βέβαιες εικόνες καθώς αναγορευτήκαμε πια μυημένοι και επόπτες μυστηρίων, λουσμένη σε ένα λαμπρό φως και νοιώθουμε ότι είμαστε εξαγνισμένοι και απαλλαγμένοι από τα δεσμά του σώματος, από αυτό δηλαδή το μνήμα που το περιφέρουμε κολλημένο επάνω μας σαν όστρακο ….(..) …. Βλέπαμε θεία οράματα και μυηθήκαμε στα ευλογημένα μυστήρια, τα οποία τα τελούσαμε με απόλυτη αθωότητα. Βλέπαμε γαλήνια, ευτυχισμένα, απλά οράματα να ακτινοβολούν μέσα σε καθαρό φως».

            Ενώ ο Πλούταρχος αναφέρει στα Ηθικά:

            «Τη στιγμή του θανάτου η ψυχή δοκιμάζει μία εμπειρία παρόμοια με εκείνη που δοκιμάζουν αυτοί που έχουν υποβληθεί σε μεγάλες μυήσεις… Αρχικά υπόκειται κανείς σε απροσδιόριστες περιπλανήσεις και σε επίπονες περιφορές, περνάει μέσα από τρομακτικά και σκοτεινά μονοπάτια που δεν έχουν διέξοδο. Αλλά ξαφνικά προς το τέλος, όλα αυτά τα τρομερά πράγματα, ο πανικός και το ρίγος και ο ιδρώτας και η έκπληξη εξαφανίζονται και ένα θαυμάσιο φως έρχεται να σε προϋπαντήσει. Εμφανίζονται καθαροί πια τόποι και ευχάριστοι λειμώνες, με μουσική και χορούς και τελετουργίες, με θείους λόγους και ιερά οράματα. Εκεί λοιπόν ο μυημένος, τέλειος πια, απαλλαγμένος και απελευθερωμένος από όλα τα δεσμά περιφέρεται στεφανωμένος και πανηγυρίζει με τους άλλους ιερούς και αγνούς μυσταγωγούς».

            Μία άλλη σημαντική πληροφορία που μας δίνεται σε σχέση με τις μυστικιστικές εμπειρίες στην αρχαία Ελλάδα μας δίνεται από τον Παυσανία και τον Πλούταρχο (Περί Σωκράτους Δαιμονίου59 b-c) που αναφέρονται στο μαντείο του Τροφώνιου Άνδρου. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που μας παρέχονται, στο Τροφώνιο Άνδρο ο ενδιαφερόμενος κατέβαινε σε μία τρύπα , όπου έπρεπε ξαπλώσει ανάσκελα στο έδαφος κρατώντας γλυκά ζυμωμένα με μέλι (μελόπιτες), βάζοντας βάζει πρώτα μέσα στην τρύπα τα πόδια του για να μπει μετά και ο ίδιος. Ο Τίμαρχος ένας Αθηναίος που επισκέφτηκε το Τροφώνιο Άνδρο, περιέγραψε τα όσα του συνέβησαν εκεί. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο ο Τίμαρχος κατήλθε στην κρύπτη του Τροφώνιου, αφού πρώτα τέλεσε όλες τις τελετουργίες που συνήθιζαν στο μαντείο, μένοντας κάτω από το έδαφος για δύο νύχτες και μία μέρα.
            Ο Τίμαρχος είπε ότι στην κάθοδο του στη μαντική κρύπτη, η πρώτη του εμπειρία ήταν αυτή της πτήσης σε απόλυτο σκοτάδι, και έπειτα από προσευχή, έμεινε να κείτεται για πολύ ώρα χωρίς να έχει συνείδηση για το αν ήταν ξύπνιος ή αν ονειρευόταν. Παρ’ όλα αυτά, την ίδια ώρα τού φάνηκε ότι άκουσε έναν κρότο και ότι χτύπησε στο κεφάλι, και ότι οι ραφές του κρανίου του χωρίστηκαν και απελευθέρωσαν την ψυχή του.
            Καθώς απομακρυνόταν η ψυχή του προς τα επάνω αναμειγνυόταν με αέρα διαυγή και καθαρό και ένοιωθε χαρά …Και του φάνηκε πως άκουσε αμυδρό σφύριγμα να γυρίζει πάνω από το κεφάλι του και ο ήχος που άφηνε ήταν ευχάριστος…. Ο Τίμαρχος αναφέρει πως βγήκε η ψυχή του από το σώμα του, και ανεβαίνοντας πάνω από την γη είδε τους πλανήτες.
            Κοιτάζοντας προς τα επάνω δεν είδε πουθενά την γη, αλλά νησιά, (οι πλανήτες) που έλαμπαν με λάμψη απαλή, αλλάζοντας μεταξύ τους και με την σειρά του το καθένα χρώματα. Τα νησιά αυτά φαίνονταν αναρίθμητα στο πλήθος και υπερφυσικά στο μέγεθος, όχι ίσα όλα, αλλά όλα σφαιρικά. Του φάνηκε επίσης πως κινούνταν κυκλικά στον αιθέρα και σιγο σφύριζαν μελωδικά (οι μουσική των σφαιρών – πλανητών που δημιουργείται κατά την περιφορά τους, και που έχει και επιστημονικά πλέον επιβεβαιωθεί) .
            Ο Τίμαρχος κατά την διάρκεια του «εξωσωματικού ταξιδιού του», άκουσε επίσης μία φωνή που τον ρώτησε αν θέλει να μάθει κάτι. Αυτός απάντησε τα πάντα. Η φωνή του είπε πως μπορεί να ρωτήσει για το πεδίο της Περσεφόνης, που είναι μια από τις τέσσερις χώρες, και σημαδεύεται από την πορεία της Στυγός. Ο Τίμαρχος ρώτησε τι είναι η Στύγα, και η φωνή του εξήγησε πως είναι το μονοπάτι που οδηγεί στον Κάτω Κόσμο, στον Άδη, και πως περνά από δίπλα του και εκτείνεται προς τα πάνω, ερχόμενη από τον Άδη από κάτω του. Όπως του εξήγησε η φωνή καθώς η Στύγα πλησιάζει, οι ψυχές φωνάζουν από τρόμο, γιατί πολλοί είναι εκείνοι που γλιστρούν και μεταφέρονται μακριά από τον Άδη . Τίμαρχος εξήγησε πως δεν έβλέπε τίποτα, εκτός από πολλά άστρα να τρεμοφέγγουν πάνω από την Άβυσσο, και άλλα που βυθίζονταν μέσα σ’ αυτήν, Η φωνή που άκουγε του εξήγησε πως απλώς έβλεπε τους «δαίμονες…»Είναι σίγουρο λοιπόν πως οι μύστες βίωναν μία μοναδική εμπειρία, η οποία σύμφωνα με όλες τις μαρτυρίες αποτελούσε κομβικό σημείο στην ζωή τους, για αυτό τον λόγο και η γνωστοποίηση του περιεχόμενου της ήταν απαγορευμένη στους αμύητους.
            Με την εμφάνιση του Χριστιανισμού στους αιώνες που ακολούθησαν, έλαβε χώρα ένας θεολογικός συγκρητισμός και ταυτόχρονα υπήρχε εξαθλίωση των κοινωνικών μαζών. Ήταν η εποχή που η ελληνική σκέψη και θρησκευτικότητα μπολιάστηκε με πολλά ξένα στοιχεία. Σε ένα τέτοιο περιβάλλων η λαϊκή μαγεία, αποτελούσε εκ των πραγμάτων το καταφύγιο όσων οι ελπίδες είχαν διαψευσθεί τόσο από τους ανθρώπους όσο και τους θεούς..Αυτή την περίοδο κάνει την εμφάνιση της μία μεγαλειώδης μορφή στην Φιλοσοφία αλλά και μυσταγωγία, ο Πλωτίνος (205-270 μ.Χ.). Ο Πλωτίνος τόσο με την θεολογική και φιλοσοφική του σκέψη, όσο και με τις μυστικιστικές του εμπειρίες, είχε τεράστια επίδραση στον μετέπειτα χριστιανικό μυστικισμό, κυρίως δια μέσου του Διονυσίου του Αρεοπαγίτη.

            Παρότι και ο Πλωτίνος δεν επιθυμεί να αποκαλύψει τίποτα για τα δρώμενα των μυστηρίων, δια μέσω της φιλοσοφικής του σκέψης μας αποκαλύπτει πολλά. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στις Εννεάδες, (VI.9, 11.5-15):

            «Αυτό είναι το νόημα εκείνης της επιταγής των μυστηρίων. Τίποτα να μην αποκαλύπτεται στους αμύητους. Tο υπέρτατο δεν είναι για να κοινολογείται, τα άγια πράγματα απαγορεύεται να αποκαλυφθούν στον ξένο, σε όποιον δεν έχει καταφέρει ο ίδιος να δει. Δεν υπήρχαν δύο, (κατά την στιγμή της ένωσης με το θείο) ο ορών ήταν ένα με το ορώμενο, δεν ήταν όραμα αλλά ένωση. Ο άνθρωπος που διαμορφώνεται απ’ αυτή την ανάμειξη με το υπέρτατο πρέπει –εάν και μόνο θυμηθεί- να φέρει το είδωλο του αποτυπωμένο επάνω του. Έχει γίνει η ενότητα, τίποτα δεν υπάρχει μέσα του ή έξω του που να προκαλεί ποικιλία, τώρα καμιά κίνηση, κανένα πάθος, καμιά επιθυμία που να στρέφεται προς τα έξω, από τη στιγμή που επιτυγχάνεται αυτή η άνοδος. Αδρανεί η λογική και κάθε νόηση, ακόμα και για να τολμήσουμε την λέξη, ο ίδιος ο εαυτός: κρατημένος μακριά πλήρης θεού, έχει επιτύχει στην τέλεια ακινησία την απομόνωση. Με ήρεμο όλο του το είναι, δεν στρέφεται ούτε προς αυτή την πλευρά ούτε προς εκείνη, ούτε καν προς τα μέσα προς τον ίδιο του τον εαυτό. Εντελώς ήρεμος, σε στάση, έχει γίνει η ίδια η στάση».

            Στον Πλωτίνο, οι μυστικιστικές καταστάσεις αποτελούν την κορύφωση, ενός φιλοσοφικού στοχασμού. Απαραίτητη προϋπόθεση των εκστατικών καταστάσεων αποτελεί η ηθική τελείωση, η σταδιακή αποξένωση του ανθρώπου από κάθε υλική ατέλεια, δηλαδή η τελείωση που αποκτάται μέσω της ασκητικής ζωής. Για τον Πλωτίνο η ένωση του ανθρώπου με τον Θεό μπορούσε να επιτευχθεί μόνο με την βαθμιαία άνοδο του ανθρώπου από τον υλικό κόσμο σε εκείνον των Ιδεών και από εκεί στην ύπαρξη του Εν, το οποίο βρίσκεται πάνω από κάθε ιδιότητα και κατηγορία. Από αυτό το Εν ως θεϊκή αρχή και υπέρ ύπαρξη, προέρχεται το πάν μέσω απορροιών , ο Νους και η ύλη ως Φύση.
            Ο Πλωτίνος περιγράφει το αίσθημα της «μυστικιστικής ένωσης» (το οποίο κατόρθωσε μόνο τέσσερις φορές στην ζωή του σύμφωνα με τον μαθητή του Πορφύριο) με το Θείο, το Εν (Εννεάδες IV .8.1.1-11):

            «Πολλάκις αφυπνισθείς από την κατάσταση στην οποία βρισκόμουν μέσα στο σώμα μου και εισελθών στον ίδιο τον εαυτό μου, αποξενώνομαι από κάθε τι άλλο. Μέσα στο εσώτερο είναι μου βλέπω μία θαυμάσια ομορφιά, που με πείθει για την υπέροχη μοίρα που με αναμένει. Η δραστηριότητα του πνεύματος μου βρίσκεται στο ύψιστο σημείο. Είναι ένα με τον Θεό, εδράζομαι σε αυτόν ευρισκόμενος υπεράνω κάθε νοητού. Έπειτα όμως, από την ανάπαυση μου σε αυτόν, αφού κατεβώ στον χώρο του λογισμού και η ψυχή μου επανεισέλθει στο σώμα, απορώ πως “πότε και νύν” ήταν δυνατόν να κατέλθω, και πως η ψυχή μπορούσε να εισέλθει στο σώμα, αφού είναι αυτή που μου αποκαλύφθηκε (κατά την έκσταση μου)»

            Στην κατάσταση της έκστασης ο Πλωτίνος αναφέρει πως πλημμύριζε από ένα μεταφυσικό φως, όπως λεει: «Δεν είναι γνωστό από πού ήρθε το φως, από έξω ή από μέσα», και όταν έπαυσε να βλέπει το φως εξηγεί:

            «Ήταν λοιπόν μέσα και ωστόσο όχι μέσα. Δεν πρέπει να ερωτηθεί από πού ήρθε: δεν υπάρχει ένα «από πού», επειδή ούτε ήρθε ούτε έφυγε, αλλά εμφανίστηκε και εξαφανίστηκε. Για αυτό δεν είναι ανάγκη να το εξαναγκάσει, αλλά πρέπει να περιμένει σιωπηλός έως ότου εμφανιστεί και να προετοιμαστεί για να το δει, όπως το βλέμμα περιμένει την ανατολή του ήλιου».

            To ταξίδι της ανθρώπινης ψυχής κατά τον Πλωτίνο, είναι ένα «εις εαυτόν» εσωτερικό ταξίδι, καθώς η ψυχή «ήξει ουκ εις άλλα, αλλά εις εαυτόν». «Πάντα είσω», τα πάντα είναι μέσα μας, αναφέρει χαρακτηριστικά ο Πλωτίνος. Για να επιτευχθεί αυτό πρέπει να απομακρυνθούμε από όλα τα εξωτερικά, στραμμένοι ολοκληρωτικά προς τα μέσα.
            Καμία κλίση προς τα έξω, το σύνολο των πραγμάτων πρέπει να αγνοηθεί. Η ψυχή τότε δεν θα δει τον θεό να εμφανίζεται ξαφνικά μέσα της, διότι δεν υπάρχει τίποτα πια που να τους χωρίζει, καθώς τότε δεν υπάρχουν δύο.
            Ο ορών είναι ένα με το ορώμενο, δεν είναι όραμα αλλά ένωση. Και τότε η ψυχή δεν έχει πια συνείδηση πως βρίσκεται μέσα σε ένα σώμα, ούτε πως ο εαυτός της έχει κάποια ταυτότητα. ( Πλωτ. Εννεάδ. VI 9.10.20, vi, ix, 11,38 & vi 7,34,12, VI 9.11.5)
            Σύμφωνα με τον Πορφύριο ( Βίος Πλωτ. 23,7) η μυστικιστική προσέγγιση του Θείου από τον Πλωτίνο, επιτεύχθηκε μέσω του διαλογισμού και των μεθόδων που υποδεικνύει ο Πλάτωνας στο Συμπόσιο. Η μέθοδος ανάβασης προς το θείο συνεπώς αφορά μία νοητική και όχι σωματική προσπάθεια, δίχως ειδικές τελετουργίες και επαναλήψεις ιερών ονομάτων. Στις επιστολές ο Πλάτωνας (Ζ Επιστ. 341 c-d ) αποκαλύπτει πως :

            «Η γνώση της ουσίας του όντος έρχεται σαν αποτέλεσμα του συνεχούς στοχασμού – διαλογισμού σχετικά με το θέμα και της επικοινωνίας με αυτό, ώσπου ξαφνικά, ξεπηδά όπως η φωτιά που ανάβει από τον σπινθήρα. Έτσι γεννιέται στην ψυχή και τρέφει ή ίδιο τον εαυτό της..»

            Για τον Πλωτίνο αυτή η εμπειρία είναι φυσικό γεγονός και όχι υπερφυσική χάρη, όπως συμβαίνει στον χριστιανισμό. Και αυτό διότι για τον Πλωτίνο ο άνθρωπος δεν αποτελεί μία τυχαία υπόσταση της απορροής ακτινοβολίας του Εν, αλλά ένα πλάσμα με ελεύθερη βούληση, ικανό να επιστρέψει στην πηγή του και πηγή των πάντων το ΕΝ. Ο προορισμός του ανθρώπου είναι αναζητήσει το Θείο, και να γίνει όσον το δυνατόν όμοιος με το Εν, με τον Θεό. Μια τέτοια ομοίωση ή ακόμα μια ένωση με τον Θεό δεν είναι μια απλή θεωρητική βούληση, καθώς όλοι έχουμε μέσα μας κάτι που μοιάζει με το Έν, συνεπώς μπορούμε να το συλλάβουμε με αιφνίδια ενόραση καθώς όπως αναφέρει(Εννεάδες ΙΙΙ, 8, 9).

            «Διότι κάτι από αυτό (το Έν) υπάρχει μέσα μας. Και μάλιστα δεν υπάρχει τόπος όπου αυτό να μην υπάρχει, σε όσα μπορούν να συμμετέχουν τούτου. Διότι οπουδήποτε κι αν θέσεις αυτό που είναι ικανό να το συλλάβει μπορείς εκεί να συλλάβεις το πανταχού παρόν. Είναι σαν μία φωνή που γεμίζει έναν κενό χώρο. Κάθε άνθρωπος που θα στήσει αυτί σε ένα οποιοδήποτε σημείο αυτού του χώρου, θα συλλάβει την φωνή ολόκληρη, κι όμως όχι ολόκληρη.»

            Για τον Πλωτίνο ο άνθρωπος οφείλει να δώσει την μάχη στον παρόντα χρόνο, όχι μόνο μετά θάνατον αλλά και στην ζωή αυτή μέσω της λεγομένης καταστάσεως της εκστάσεως. Μετά τον Πλωτίνο οι νεοπλατωνικοί στράφηκαν σε θεουργικές πρακτικές επηρεασμένες από την Αιγυπτο – Βαβυλωνιακή μυστηριακή μαγική παράδοση, για την επίτευξη της ένωσης με το Θείο, αν και γνωρίζουμε πως ακόμη και ο Πλωτίνος είχε υπόψη του, τις θεουργικές πρακτικές αν και ήταν αντίθετος με αυτές.

            Ο Πορφύριος μάλιστα αναφέρει πως οι θεουργικές τελετές μπορούν να καθαρίσουν την πνευματική ψυχή, και να την κάνουν κατάλληλη να δέχεται πνεύματα και τους αγγέλους, αλλά ταυτόχρονα επισημαίνει επηρεασμένος σαφώς από τον δάσκαλο του Πλωτίνο, πως η τεχνική αυτή είναι επικίνδυνη, και μπορεί να προκαλέσει καλό ή κακό.
            Αμφιβάλει μάλιστα ο Πορφύριος ότι μπορεί πράγματι να επιτύχει κάποιος την επιστροφή της ψυχής στο θεό, ή ότι αποτελεί έναν απαραίτητο παράγοντα για αυτό. Παρόλα αυτά ο Πορφύριος έγραψε ένα υπόμνημα πάνω στα «Χαλδαϊκά λόγια», τα οποία αποτελούν έργο κατά πάσα πιθανότητα του Ιουλιανού του θεουργού, θαυματοποιού του 2ου αι. μ.Χ. Ο Ιουλιανός (όχι ο αυτοκράτορας γνωστός ως παραβάτης) έζησε την εποχή του Μ. Αυρήλιου, και ήταν γιος«Χαλδαίου φιλοσόφου» . Οι χρησμοί αυτοί εκτός των άλλων, περιλαμβάνουν συνταγές μαγείας, αλλά και τελετουργικές οδηγίες για την επίκληση των Θεών. Σύμφωνα με τον Ιουλιανό, οι οδηγίες αυτές του παραδόθηκαν από τους Θεούς. Μετά τον Πορφύριο οι Νεοπλατωνιστές με κύριο εκπρόσωπο τον Ιάμβλιχο, εγκατέλειψαν την νοητική μεθοδολογία προσέγγισης του Θείου όπως αυτή εφαρμόστηκε από τον Πλωτίνο, και στράφηκαν στην «θεουργία, και στην«μαγική τελετουργία», καθώς σύμφωνα με τον Ιάμβλιχο (Περί μυστηρίων ΙΙ, 1,11,96,13 Partney):

            «Δεν είναι η νόηση που ενώνει με τον Θεό, γιατί τότε τι θα εμπόδιζε τους θεωρητικούς φιλοσόφους να πετύχουν την θεουργική ένωση μαζί του; Αυτό όμως δε έγινε ποτέ. Η ένωση με τον θεό επιτυγχάνεται μόνο με την θεουργία . Η θεουργία επιτυγχάνεται με την ενέργεια των άρρητων έργων, τελούμενων με τον αρμόδιο τρόπο, έργων που είναι πέρα από κάθε νόηση, και με την δύναμη των άφθεκτων συμβόλων που μόνο οι θεοί τα εννοούν… Ακόμη και δίχως εμείς να τα εννοούμε τα συνθήματα αυτά εκτελούν από μόνα τους το δικό τους έργο».

            Ο Ιάμβλιχος εδώ έρχεται σε σαφή αντίθεση με τον ιδρυτή του νεοπλατωνισμού Πλωτίνο, και μάλιστα στο συγκεκριμένο απόσπασμα αμφισβητεί εμμέσως πλην σαφώς, την επίτευξη της«μυστικιστικής ένωσης» που σύμφωνα με τον Πορφύριο ο Πλωτίνος κατόρθωσε τέσσερις φορές στην ζωή του.
            Η θεουργία του Ιαμβλίχου φαίνεται πως στηρίζεται στις Αιγυπτιακές και Βαβυλωνιακές μαγικές και θεουργικές πρακτικές, αλλά και στην θεωρία της «συμπαθείας», που ανέπτυξε κυρίως ο στωικός φιλόσοφος Ποσειδωνίος (135 – 50 π.χ), σύμφωνα με την οποία κάθε ουράνιο Ον, έχει το αντίστοιχο του στην γη, ο μακρόκοσμος επηρεάζει τον μακρόκοσμο και το αντίστροφο. (Ο Ποσειδώνος θεμελίωσε την θεωρία του αυτή, γνωρίζοντας την επίδραση της σελήνης στον έμμηνο κύκλο της γυναίκας , και παρατηρώντας ταυτόχρονα την επίδραση της σελήνης και στην παλίρροια και την άμπωτη).
            Για τους στωικούς και τους Νεοπλατωνικούς το σύμπαν ήταν ένα κλειστό σύστημα, όπου τίποτε δεν είναι αυτόνομο, αλλά όλα συνδυάζονται μεταξύ τους κατά τέτοιο τρόπο, ώστε τα πάντα να αποτελούν μία αδιάσπαστη ιεραρχημένη αλυσίδα, από τον Θεό, έως την ύλη. Η ενότητα που υπάρχει στο σύμπαν εξασφαλίζεται με την παρεμβολή ενδιάμεσων οντοτήτων των «δαιμόνων», (2)του Πλάτωνα, αλλά του Νου και της ψυχής. Κατ΄ αυτόν τον τρόπο μεταξύ του Νού και της ύλης παρεμβάλλεται η ψυχή, η οποία εμποτίζει την ύλη δίνοντας στα αισθητά ζωή και σχήμα, δίνοντας υπόσταση ουσιαστικά στον αισθητό κόσμο. Ο αισθητός κόσμος αποτελεί συνεπώς έναν έμψυχο οργανισμό με πνευματικές δυνάμεις, των οποίων δεν έχει συνείδηση. Με βάση την παραπάνω θεώρηση, τελετουργικές πράξεις στην Γη επηρεάζουν τον αθέατο επουράνιο Θείο κόσμο.
            Σύμφωνα με τις μαγικές και θεουργικές πρακτικές, που αναφέρονται σε μαγικούς παπύρους, όχι μόνο η ένωση ανθρώπου και Θείου μπορούσε πλέον να επιτευχθεί δια μέσω αυτών των μυστικών θεουργικών τελετών, αλλά και θείες οντότητες μπορούσαν να υλοποιηθούν και να εμψυχώσουν ανθρώπινα δημιουργήματα (αγάλματα και φυλαχτά)«τελεστική». Σκοπός της «τελεστικής» ήταν η«στοιχείωσης», η εγκατάσταση δηλ. ενός δαίμονα μέσα σε αγάλματα ή φυλαχτά μέσω μυστικών επικλήσεων και τελετών.
            Οι σφραγίδες και οι ειδικές μαγικές λέξεις που βρίσκονταν σφραγισμένα μέσα στα αγάλματα περιελάμβαναν στοιχεία όπως τα επτά φωνήεντα, που αντιστοιχούσαν στους επτά πλανήτες. Ο σωστός τρόπος εκφώνησης των μαγικών λέξεων αποτελούσε επτασφράγιστο μυστικό που παραδίδονταν μόνο προφορικά. Μόλις αυτό επιτυγχανόταν, τότε το αντικείμενο αυτό αποκτούσε μία μαγική δύναμη προστασίας.
            Ο Ζώσιμος για παράδειγμα αναφέρει πως θεουργός Νεστόριος έσωσε την Αθήνα από τον σεισμό το 375 μ.χ κατασκευάζοντας με αυτή την τεχνική ένα «τέλεσμα» και αφιερώνοντας το στον Παρθενώνα, σύμφωνα με οδηγίες που έλαβε στον ύπνο του. Ένας από τους πιο διάσημους (κυρίως λόγω της σύγκρισης του με τον Ιησού Χριστού) θεουργούς, ήταν ο Απολλώνιος ο Τυαννέας, ο οποίος εγκατέστησε στην Αντιόχεια ένα «τέλεσμα»- ομοίωμα χάλκινου σκορπιού κατά των σκορπιών, που το έθαψε κάτω από έναν κίονα, και που είχε ως αποτέλεσμα να εξαφανιστούν οι σκορπιοί από την Αντιόχεια.
            Ο φιλόσοφος και μάγος της αναγέννησης Marcilio Ficino, εξηγεί τον λόγο κατασκευής των «τελεσμάτων»:

            «Επειδή οι πρόγονοι μας δεν μπορούσαν να κατασκευάσουν ψυχές, καλούσαν τις ψυχές των δαιμόνων ή των αγγέλων και επιτελώντας ιερές και θειες τελετές, τις τοποθετούσαν μέσα σε εικόνες έτσι ώστε μέσω των ειδώλων αυτών οι ψυχές εκείνες να αποκτήσουν την δύναμη να πράττουν το καλό και το κακό. ..Τα συστατικά των γήινων αυτών θεών αποτελούνταν… από βότανα , πέτρες και αρώματα που κλείνουν μέσα τους μία φυσική θεία δύναμη. Ο λόγος δε για τον οποίο οι άνθρωποι τους ευχαριστούσαν με συχνές θυσίες, με ύμνους και προσευχές και με γλυκείς ήχους που αναπαριστούσαν την αρμονία των ουρανών ήταν ο έξεις: Για να μπορούν τα ουράνια εκείνα όντα, που είχαν ελκυστεί μέσα στα είδωλα μέσω των επαναλαμβανόμενων τελετών, να φέρουν χαρά στους ανθρώπους που θα παραμείνει σε αυτούς για μακρύ διάστημα. (3)

            Απώτερος όμως σκοπός των θεουργικών τελετών ήταν η«πνευματική θεουργία»,δια μέσου της εξόδου της Ψυχής από το σώμα, ή άνοδος της στον «εμπύριον τόπον» , και ή «θέαση»των φωτεινών θεϊκών όντων. Ο πλέον πνευματικός τρόπος αυτής της θεουργικής πρακτικής, επιτυγχανόταν δια μέσου των κατάλληλων αναπνευστικών ασκήσεων και του διαλογισμού, ο αποχωρισμός της Ψυχής από την ύλη, και «η πρός το νοητόν πύρ άνοδος», όπως έλεγε ο Ιάμβλιχος. Ο Ιάμβλιχος αναφέρει πως κατά τις μαγικές τελετουργίες το καλούμενο πνεύμα εμφανιζόταν ως μία φλεγόμενη ή φωτεινή μορφή. (4)
            Στους μαγικούς πάπυρους περιγράφεται ο τρόπος με τον οποίο μπορεί κάποιος ανυψωθεί τελετουργικά για να επικοινωνήσει με θεία όντα, με αναφορές σε μυστικές φράσεις που πρέπει ο θεουργός να απαγγείλει για να προστατευτεί από τις κακόβουλες θεϊκές ή αγγελικές δυνάμεις. Παραθέτουμε ένα μικρό σχετικό απόσπασμα:

            «Έλξε από τις ηλιακές ακτίνες αέρα, απορροφώντας τον όσο μπορείς και θα δεις τον εαυτό σου να ανυψώνεται σε μεγάλο ύψος, ώστε να νομίζεις ότι βρίσκεσαι στο μέσον του αέρα. Και δεν θα ακούς κανένα ούτε άνθρωπο ούτε ζώο, αλλά ούτε θα βλέπεις τίποτα από τα θνητά εκείνη την ώρα ενώ θα βλέπεις τα αθάνατα. Θα δεις τότε να σε κοιτάζουν οι Θεοί και να ορμούν κατά πάνω σου. Εσύ τότε θέσε αμέσως το δεξί δάκτυλο σου στο στόμα και πες: Σιγή , σιγή, σιγή, σύμβολο θεού ζώντος άφθάρτου φύλαξε με σιγή ΝΕΧΘΕΙΡ ΘΑΝΜΕΛΟΥ. Έπειτα σφύριξε με μακρύ σφύριγμα και κατόπιν σφύριξε με κλειστά χείλη λέγοντας…..»

            Κατά τη διάρκεια της εκστατικής κατάστασης των θεουργών πολλοί από αυτούς αιωρούντο στον αέρα, κάτι που αποτελούσε μία συχνή πρακτική του Ιαμβλίχου, καθώς σύμφωνα με τους μαθητές του, όταν ο Ιάμβλιχος διαλογιζόταν το σώμα του ανυψωνόταν από την γη, ενώ τα ρούχα του έλαμπαν σαν τον χρυσό. (5)
            Αλλά και στα Ερμητικά κείμενα (Λόγος ΙΑ’20), δίνονται οδηγίες για την ανάβαση στις θείες σφαίρες.

            «Αύξησε τον εαυτό σου σε αμέτρητο μέγεθος, ξεπερνώντας κάθε σώμα και χρόνο. Φαντάσου πως είσαι παντού στην γη, στην θάλασσα, στον Ουρανό, χωρίς να γεννηθείς ώστε να βρίσκεσαι στην μητρική κοιλιά. Φαντάσου πως είσαι νέος, γέρος και πεθαμένος και πέρα από τον θάνατο. Και όλα αυτά νόησε τα μαζί: τους χρόνους, τους τόπους τα πράγματα, τις ποιότητες και τις ποσότητες και τότε μπορείς να εννοήσεις και τον θεό».

            Για τον Πρόκλο5ο αιώνα μ.χ η θεουργία είναι μία δύναμη υψηλότερη από κάθε ανθρώπινη σοφία, που περιέχει όλα τα αγαθά της μαντικής, τις καθαρτικές δυνάμεις της μύησης, και με μία λέξη τις λειτουργίες της θείας κατοχής. (θεολ. Πλατ. σ 63), και μάλιστα ισχυριζόταν πως είχε προσωπικά οράματα φωτεινών φαντασμάτων της Εκάτης. (6)
            Στους Χαλδαϊκούς Χρησμούς ( Kroll 57, fr. 146) περιγράφονται χαρακτηριστικά τα θεουργικών οραμάτων που βίωναν οι θεουργοί:

            »Θα δεις πυρ όμοιο με παιδί το όποιο θα σκιρτάει στον αέρα ή και πυρ χωρίς μορφή, απ’ οπού θ’ ακούσεις φωνή προτρέχουσα, ή (θα δεις) φως άφθονο, που να περιστρέφεται σφυρίζοντας ορμητικά γύρω από τη γη, ή (μπορεί) να δεις ίππον (=σύμβολο της Εκάτης) που αστραφτερό κι από το φως με ένα πύρινο παιδί πάνω στη γρήγορη ράχη του ίππου».

            Με την οριστική επικράτηση του Χριστιανισμού και το κλείσιμο των φιλοσοφικών σχολών, η μόνη ατραπός θεογνωσίας πλέον επιτυγχανόταν δια μέσω του Ιησού Χριστού, παρόλα αυτά η νεοπλατωνική θεολογική σκέψη επηρέασε τα μέγιστα όπως σε προηγούμενη μελέτη μας έχουμε αναφέρει (7), την πρώιμη Χριστιανική σκέψη κυρίως δια μέσω του Διονύσιου του Αρεοπαγίτη.

            Με την αναγέννηση και την εκ νέου γνωριμία του δυτικού κόσμου δια μέσω του Πλήθωνα του Γεμιστού(8), μετά από οκτώ ολόκληρους αιώνες με την αρχαιοελληνική σκέψη και τον Νεοπλατωνισμό, ξανάρχονται εκ νέου στο προσκήνιο του ενδιαφέροντος, οι «αρχαίες» πλέον παγανιστικές αιρετικές φιλοσοφικές και μυσταγωγικές πρακτικές.
            Παρότι λοιπόν έχουμε συνηθίσει να αναφερόμαστε στην αρχαία Ελλάδα ως την μητέρα του ορθολογισμού και των επιστημών, είναι εμφανές πως το παράλογο και το μεταφυσικό, ενυπήρχε σε όλο το διάστημα του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού., καθώς ο μυστικισμός συν πορευόταν με το λαϊκό θρησκευτικό συναίσθημα, εφόσον η ένωση του ανθρώπου με ότι αυτός θεωρεί Θείο, αποτέλεσε και αποτελεί πάντα έναν ενδέμηχο πόθο της ανθρώπινης ψυχής.

            Παραπομπές.

            (1) . Ο μυστικισμός στις θρησκείες του κόσμου, Τσοπάνης Κωνσταντίνος, εκδόσεις Ιάμβλιχος

            (2) . Το κρισιμότερο θεολογικό πρόβλημα που κλήθηκε να λύσει η αρχαιοελληνική φιλοσοφική σκέψη, ήταν το πρόβλημα της θεοδικίας, το πως είναι δηλαδή δυνατόν, ενώ ο θεός είναι το υπέρτατο Αγαθό, και πανταχού παρόν, η αγαθή ουσία του να μένει έξω από αυτό, εφόσον στον δημιουργημένο κόσμο ενυπάρχει το κακό και ο θάνατος. Ο Πλάτωνας για να δώσει απάντηση στο κρίσιμο αυτό θεολογικό ερώτημα, στο έργο του «συμπόσιο», έκανε λόγο για τους «δαίμονες» ως τους μεσάζοντες μεταξύ αιώνιου θεού και αγέννητων όντων, θεών και ανθρώπων. Στον Τίμαιο (47b) ο Πλάτωνας διαχωρίζει τον Δημιουργό Θεό από τους γεννημένους θεούς αστέρες, οι οποίοι είναι ατελείς διότι γεννήθηκαν μέσα στον χρόνο. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει: «Επειδή έχετε δημιουργηθεί κάποτε, γι αυτό δεν είστε αθάνατοι, ωστόσο δεν θα έχετε την μοίρα του θανάτου, χάρη στην δική μου βούληση»
            Κατ’ αυτό τον τρόπο ο Πλάτωνας συνειδητά ή ασυνείδητα υπονόμευσε το θεολογικό υπόβαθρο του Ελληνικού δωδεκαθέου. Συν το χρόνο βέβαια και πέρα από τις φιλοσοφικές αντιλήψεις του Πλάτωνα, οι Ολύμπιοι θεοί που παλαιότερα αντιπροσώπευαν φυσικές δυνάμεις, είχαν τώρα εξαδινικευτεί σε Θεούς με ανθρώπινα πάθη , από τους οποίους οι πιστοί ζητούσαν βοήθεια την οποία πολλές φορές αποτύγχαναν να εκπληρώσουν..
            (3) «Αρχαίοι Έλληνες μύστες», Διαμαντής Κούτουλας, εκδόσεις Εσοπτρον.
            (4) «Μάγοι της φιλοσοφίας», Θεοδ. Πελεγρίνης, εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα
            (5, 6) «Αρχαίοι Έλληνες μύστες», Διαμαντής Κούτουλας, εκδόσεις Εσοπτρον.
            (7) βλέπε «Μυστικισμός και Θείο στην Ελλάδα και στον αρχαίο Κόσμο», Χλέτσος Βασίλης, εκδόσεις Γεωργιάδης
            (8) Ο Πλήθων ήταν μέλος της ελληνικής (βυζαντινής) αντιπροσωπείας στην σύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας για την ένωση των δύο εκκλησιών. Ένα ταξίδι το οποίο αποτέλεσε τον σημαντικότερο ίσως σταθμό για την αναγέννηση, καθώς στην Ιταλία είχε την ευκαιρία να συναντηθεί με επιφανείς Ιταλούς λογίους, και να γίνει ο εισηγητής του πλατωνισμού στην Ιταλία της αναγέννησης και ο εμπνευστής της ίδρυσης της Πλατωνικής Ακαδημίας της Φλωρεντίας.

            πηγη

            Το διαβάσαμε από το: ΜΥΣΤΙΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΘΕΟΥΡΓΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/04/blog-post_3343.html#ixzz4t5Uushqv
            .
            .
            .
            .
            .

  • .
    .
    .
    .
    .
    Σάββατο, 5 Μαΐου 2012
    ΤΑ «ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ» ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

    Ο λεγόμενος «Μονοθεϊσμός» έχει επικρατήσει, εκεί που έχει επικρατήσει, με κύριο εργαλείο του την ομολογουμένως υπεραποδοτική διαχείριση του ανθρώπινου φόβου. Εκείνο που κατεξοχήν φοβούνται οι αφιλοσόφητοι άνθρωποι είναι η «απώλεια», η «ανυπαρξία» και όλοι οι ανάλογοι όροι που ωστόσο σε συμπαντικό επίπεδο στερούνται νοήματος, αφού τίποτε μέσα στο Είναι δεν μπορεί να «απωλεσθεί». Καμία απολύτως «απώλεια» δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσα σε ένα δεδομένο και άφθαρτο σύνολο, το οποίο απλώς φιλοξενεί μέσα του μία ατελείωτη αλλαγή μορφών και καταστάσεων.

    Ο αφιλοσόφητος άνθρωπος στην πραγματικότητα αγωνιά για το εάν ή όχι θα απωλέσει το πρόσκαιρο όσο και ασήμαντο «εγώ» του. Ως συνέπεια αυτού, νοιώθει ανασφαλής και αναδιπλώνεται ακόμα περισσότερο προς την εξατομικευμένη προσωπικότητα, προσπαθώντας να «οχυρωθεί» πίσω από το αυθαίρετο σύμπλεγμα χαρακτηριστικών προσωπικότητας που εκλαμβάνει λανθασμένα ως εαυτό. Ενισχυτικός σε αυτού του είδους τις «οχυρώσεις» είναι ο Χριστιανισμός, μία Θρησκεία που προσανατολίζει τον πιστό να «σώσει» αποκλειστικά την «δική του» ψυχή (1).

    Όλη αυτή όμως η κολοσσιαία αγωνία για μια μεταθανάτια ζωή θα φάνταζε όχι μόνον παράλογη αλλά και αρρωστημένη στα μάτια ενός αρχαίου Έλληνα, όσο τουλάχιστον παράλογη αλλά και αρρωστημένη φαντάζει και στα μάτια ενός σύγχρονου εθνικού: το ερώτημα περί αθανασίας ή όχι της ψυχής, δηλαδή της αόρατης αρχικής αιτίας των βιοφυσιολογικών εκδηλώσεων, απαντάται δίχως δισταγμό καταφατικά, όπως ακριβώς απαντάται το ερώτημα περί αθανασίας κάθε υλικής υπόστασης (από το ρήμα «υφίστημι») ενός άναρχου και ατελεύτητου υλικού Όλου. Η ψυχή είναι αθάνατη, αλλά και μη προσωπική και, κυρίως, δεν υπάρχει περί αυτής καμία απολύτως εκκρεμότητα για το εάν ή όχι θα… «σωθεί».

    Σε όλες τις ελληνικές οντολογικές – φιλοσοφικές σχολές, εκείνο που έχει γίνει εμφανές στο επίπεδο της γήϊνης ζωής, δίνοντας την ζωή και την κίνηση στις θνητές υπάρξεις, μετά τον βιολογικό θάνατό τους περνάει στην αφάνεια, όπως το έχει όμορφα διατυπώσει ο Παρμενίδης (2), επιστρέφοντας στα Αθάνατα. Σε αυτό εξαντλεί το ενδιαφέρον της για τα «μετά θάνατον» πράγματα η Ελληνική Εθνική Θρησκεία, η οποία, αντίθετα από τους διαχειριστές των φοβιών των ανθρώπων, ασχολείται πρωτίστως με, και φυσικά τιμά, την ζωή. Η μη προσωπική ουσία του θνητού ανθρώπου, επιστρέφει μετά το βιολογικό τέλος του εκεί που ανήκει, δηλαδή στο Αιώνιο, το Τέλειο, το Μακάριο, το Φωτεινό. Δίχως περιφράσεις, ο θείος Ηράκλειτος το έχει πει σε όλους όσους έχουν την δυνατότητα να κατανοούν έναν στοιχειωδώς πυκνό λόγο: «ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΘΝΗΤΟΙ, ΘΝΗΤΟΙ ΑΘΑΝΑΤΟΙ, ΖΩΝΤΕΣ ΤΟΝ ΕΚΕΙΝΩΝ ΘΑΝΑΤΟΝ, ΤΟΝ ΔΕ ΕΚΕΙΝΩΝ ΒΙΟΝ ΤΕΘΕΝΩΤΕΣ». Που πάει να πει ότι το Θείο περιοδικώς «ανασταίνεται» με τον θάνατο των θνητών όντων και «πεθαίνει» κάθε φορά που κατέρχεται σε αυτά για να εμψυχώσει την βιοφυσιολογική ύπαρξή τους.

    Σε αρκετούς που δεν έχουν ασχοληθεί σε βάθος με την Ελληνική Κοσμοαντίληψη, υπάρχει η εσφαλμένη εντύπωση ότι οι διάφορες οντολογικές – φιλοσοφικές σχολές των εθνικών Ελλήνων (λ.χ. η κυρίαρχη των Υλοζωϊστών και οι διαφοροποιημένες πυθαγοροπλατωνική και ατομική) είχαν αλληλοσυγκρουόμενες θέσεις για την μετά τον βιολογικό θάνατο των θνητών πορεία της ψυχής. Τουναντίον, καμία τους δεν υποβίβασε την ψυχή σε κεντρική φιγούρα μίας ηθικοθρησκευτικής εσχατολογίας και καμία τους δεν απαξίωσε την παρούσα, απτή και πραγματική ζωή των θνητών όντων προς χάριν ενός «μεταθανάτιου» ονειροπολήματος ή κανονικού εκφοβισμού.

    Στους Έλληνες, όπως προείπαμε, η μη προσωπική ουσία του θνητού ανθρώπου, επιστρέφει μετά το βιολογικό τέλος του στους κόσμους των Θεών. Σε αρκετά σημεία του υπέροχου εκείνου κειμένου του «Τα ες Εαυτόν», ο εστεμμένος φιλόσοφος Μάρκος Αυρήλιος τονίζει αυτή την στενότατη αλλά άγνωστη για τους αφιλοσόφητους συγγένεια: «να έχεις ασφαλή τον εσωτερικό σου δαίμονα από προσβολή και βλάβη… o Θεός που είναι μέσα σου να κυβερνά αληθινόν άνδρα, ηλικιωμένο, με διάνοια πολίτου, άρχοντα που έχει τακτοποιημένα τα δικά του και θέση πολεμιστή, που περιμένει έτοιμος το σύνθημα της αποχωρήσεως και ούτε όρκους χρειάζεται ούτε μαρτυρίες άλλων…. αν εκτελείς εκείνα που απαιτεί η κάθε στιγμή, ακολουθώντας τον ορθό λόγο με επιμέλεια, με θάρρος και καλή θέληση και χωρίς πάρεργα, τότε κρατείς τον δαίμονα του εαυτού σου διαρκώς αγνό, ωσάν να επρόκειτο άμεσα να τον επιστρέψεις… την ύπαρξή σου έλαβες ως μέρος ενός συνόλου. Θα εξαφανισθείς αργότερα μέσα σ’ εκείνο που σε γέννησε. Ή μάλλον θα μεταβληθείς και θ’ αναληφθείς στον Λόγο που σε δημιούργησε… Δεν είναι κακό ότι τα πράγματα μεταβάλλονται ούτε καλό ότι κάποια αποκτούν ύπαρξη από την μεταβολή…»

    Πριν αναφερθούμε στην πλατωνική εικόνα για την αθανασία της ψυχής, θα ανοίξουμε εδώ μία σύντομη παρένθεση για ένα ακόμη λάθος που διαπράττουν όσοι δεν έχουν ασχοληθεί σε βάθος με την Ελληνική Κοσμοαντίληψη, και συγκεκριμένα για την αντίληψη της εικόνας του βασιλείου του Άδου όπως αυτό περιγράφεται στα ομηρικά έπη, αλλά και σε έργα της κλασικής εποχής, ως «παρόμοιου» με το ασαφές επέκεινα στο οποίο υποτίθεται, κατά τους χριστιανούς, ότι «ζουν» οι προσωπικές ψυχές των δικών τους νεκρών. Η εικόνα όμως του βασιλείου του Άδου είναι χρονικά παράλληλη με τις οντολογικές – φιλοσοφικές αντιλήψεις που με σαφήνεια τηρούν απόσταση από την αυταπάτη περί προσωπικών ψυχών. Αυτό που ζει στον Άδη δεν είναι η πραγματική ψυχή των τεθνεώτων, αλλά η «σκιά» της βιογραφίας τους, μία αποθήκευση τον «σκληρό δίσκο» του αιώνιου Όντως Όντος, που υπάρχει μόνον στο μέτρο που κάποιος θα έλθει να κάνει ένα «διπλό κλικ» επάνω της. Με μνημόνευση, με απόδοση τιμών, με τελετή…

    Όπως έχει επισημάνει ο Ζαν Πιέρ Βερνάν, η αθανασία της ψυχής που απασχολεί τον Πλάτωνα, και εν γένει την πυθαγοροπλατωνική γραμμή θα συμπληρώναμε εμείς, δεν είναι παρά η αθανασία του ανώτερου τόπου της ψυχής, ως ενός αποσπάσματος της θεότητας, απαράλλακτα, έστω κι αν ο ανυποψίαστος αναγνώστης εκπλήσσεται, με τον «δαίμονα εαυτού» των, υλοζωϊστών στην βάση τους, Στωϊκών. Δεν πρόκειται για εξατομικευμένη αθανασία, για την αθανασία κάποιου περαστικού «εγώ», αλλά για την αθανασία του πραγματικού εαυτού ως αποσπάσματος της θεότητας. Ο ίδιος ο Πλάτων δηλώνει ότι οι ψυχές που διατηρούν δεσμούς με το σωματικό «εγώ» καταντούν φαντάσματα, και ο Βερνάν το επεξηγεί αρκετά γλαφυρά με τα ακόλουθα λόγια: «αυτές οι ψυχές… έμειναν υπερβολικά προσωπικές, υπερβολικά εξατομικευμένες και παράλληλα σωματοποιημένες. Συνεπώς, δεν μπορούν να σμίξουν με τα άστρα με τα οποία συγγενεύουν. Με άλλα λόγια, έργο της ψυχής δεν είναι να εκφράζει την ιδιαιτερότητα του καθενός από εμάς, αλλ’ αντίθετα να φροντίζει ώστε η ιδιαιτερότητα αυτή κάποια στιγμή να ξεπερνιέται, ώστε ο καθένας μας, στο τέρμα μιας καθαρής ζωής, να παραδίνεται σε ολόκληρο τον κόσμο και στο Θείον» (3).

    Οι διάφορες οντολογικές – φιλοσοφικές σχολές μας λοιπόν συγκλίνουν στο ότι αυτό που ακολουθεί τον βιολογικό θάνατο είναι η ένωση του προσκαιροποιημένου αιώνιου με την πηγή του, όπως και τα σωματικά συστατικά κάνουν την δική τους επιστροφή στην κοινή ουσία που τροφοδοτεί τις επόμενες σωματικές πυκνώσεις που θα αναδείξουν νέα θνητά όντα. Καθίσταται σαφές λοιπόν ότι στην Ελληνική Εθνική Θρησκεία δεν υπάρχει χώρος για διαχειριστές του φόβου, αφού στο σχήμα που αυτή πρεσβεύει για τον κύκλο ζωή – θάνατος – ζωή δεν υπάρχει τίποτε απολύτως για να φοβηθεί κανείς. Εκτός αν κάποιοι έχουν φθάσει σε τέτοιο βαθμό πνευματικής διάλυσης που να κυριεύονται από φόβο στην ιδέα ενός ανθρώπου που είναι συγγενής των Θεών και ενός Όλου που δεν χωράει κανέναν υπερκείμενο δικτάτορα, λογιστή ή δεσμοφύλακα.
    Βλάσης Γ. Ρασσιάς, 2011

    (1) Αναλυτικά αυτή η διαδικασία περιγράφεται στο «Σημειώσεις επάνω στον Φόβο και την Αφοβία / Notizen über die Angst und die Angstlosigkeit» του γράφοντος, εκδόσεις «Ανοιχτή Πόλη», Αθήνα, 2006

    (2) «ΚΑΙ ΤΑ ΨΥΧΑΣ ΠΕΜΠΕΙΝ (Η ΔΑΙΜΩΝ Η ΠΑΝΤΑ ΚΥΒΕΡΝΑ) ΠΟΤΕ ΜΕΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΜΦΑΝΟΥΣ ΕΙΣ ΤΟ ΑΕΙΔΕΣ, ΠΟΤΕ ΔΕ ΑΝΑΠΑΛΙΝ».

    (3) Στο «Οι Έλληνες, οι Ρωμαίοι και εμείς. Η επικαιρότητα του Αρχαίου Κόσμου», εκδόσεις «Αλεξάνδρεια», Αθήνα, 1992, σελ. 133
    rassias

    Το διαβάσαμε από το: ΤΑ «ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ» ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/05/blog-post_2792.html#ixzz4t5UCYxxA

    .
    .
    .
    .
    .
    Σάββατο, 19 Μαΐου 2012
    ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ

    Ένα κυριακάτικο πρωινό του Μαρτίου, πριν από 19 χρόνια, καθώς ο δρ. James Austin περίμενε το τραίνο για το Λονδίνο, αποσπάστηκε για λίγο από τα φορτηγά που περνούσαν τον Τάμεση. Ο νευρολόγος -ξοδεύοντας την έκτακτη άδεια του στην Αγγλία- δεν πρόσεξε τίποτα το παράξενο: ο βρώμικος υπόγειος σταθμός, κάποια σκοτεινά και ακάθαρτα κτήρια, ένας χλωμός και γκρίζος ουρανός. Σκέφτηκε, αφηρημένος, για το αναχωρητήριο των Ζεν Βουδιστών που επρόκειτο να επισκεφτεί. Και τότε ο Austin ένοιωσε λυπημένος, μια αίσθηση φώτισης, διαφορετική απ’ οτιδήποτε είχε νοιώσει μέχρι τότε. Η αίσθηση της ιδιαίτερης ύπαρξης, του διαχωρισμού από τον φυσικό κόσμο γύρω του, εξατμίστηκε σαν πρωινή ομίχλη στο πρώτο φως της ημέρας. Είδε τα πράγματα “όπως πραγματικά είναι”, όπως θυμήθηκε. Η αίσθηση του “εγώ, εμένα, δικό μου” εξαφανίστηκε. “Ο χρόνος δεν ήταν το παρόν”, λέει αργότερα. “Είχα μια αίσθηση αιωνιότητας. Παλιές μου λαχτάρες και απέχθειες, ο φόβος του θανάτου και η τάση του εγωκεντρισμού χάθηκαν. Είχα την ευλογία της κατανόησης της έσχατης φύσης των πραγμάτων”.
    ΜΥΣΤΙΚΙΣΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ λέγεται μια πνευματική στιγμή, ή μια στιγμή θρησκευτικής κατάνυξης, αν προτιμάτε -αλλά ο Austin πιστεύει κάτι άλλο. Αντί να ερμηνεύσει αυτή τη στιγμή ευλογίας σαν απόδειξη για μια πραγματικότητα πέρα από την αντίληψη των αισθήσεων, και βέβαια όχι σαν απόδειξη της θεότητας, ο Austin μίλησε για την “απόδειξη της ύπαρξης του εγκεφάλου”! Δεν είναι ανόητος. Σαν νευρολόγος, αποδέχτηκε όλα όσα είδε, άκουσε, ένοιωσε και φαντάστηκε πως διοχετεύτηκαν μέσω του εγκεφάλου ή δημιουργήθηκαν απ’ αυτόν. Η στιγμή του Austin στον υπόγειο, όμως, τον ενέπνευσε να εξετάσει τις νευρολογικές ρίζες της πνευματικής και μυστικιστικής εμπειρίας.
    Για να ερμηνεύσει αυτή τη στιγμή, όπου ο φόβος και ο εγωισμός έχουν διαλυθεί, υπέθεσε πως μερικά εγκεφαλικά κυκλώματα διακόπηκαν. Ποια, όμως; Εργαζόμενοι με την αμυγδαλή (του εγκεφάλου, Σ.Τ.Μ.), στην οποία παρακολουθείται το περιβάλλον των συνειρμών και των εγγραφών φόβου, περιμένουμε να υπάρχουν εκεί αποτυπώματα. Στα κυκλώματα των πλευρικών λοβών, οι οποίοι ελέγχουν τον προσανατολισμό μας στο χώρο και σημειώνουν την διάκριση ανάμεσα στον εαυτό μας και τον κόσμο, περιμένουμε να βρούμε χαμηλή δραστηριότητα. Στα κυκλώματα των μετωπικών και κροταφικών λοβών, τα οποία ελέγχουν τον χρόνο και ορίζουν την αυτογνωσία, περιμένουμε μια απεμπλοκή. Όταν συμβαίνει αυτό, κατέληξε τελευταία ο Austin, “τότε πιστεύουμε για τον εαυτό μας πως οι ανώτερες λειτουργίες της ατομικότητας φαίνεται να παραιτούνται συνολικά, να διαλύονται, ή να διαγράφονται από τη συνείδηση”. Όταν προσπάθησε να εκλαϊκεύσει τις θεωρίες του, το 1998, σε ένα βιβλίο 844 σελίδων, “Το Ζεν και ο Εγκέφαλος”, αυτό δεν δημοσιεύτηκε από κάποια εκκεντρική ομάδα του New Age αλλά από τις εκδόσεις του ΜΙΤ!
    Μετά από αυτό, όλο και περισσότεροι επιστήμονες ενστερνίστηκαν την “νευροθεολογία”, την μελέτη της νευροβιολογίας της θρησκείας και της πνευματικότητας. Τον τελευταίο χρόνο, η Ένωση Αμερικανών Ψυχολόγων, δημοσιεύοντας το “Varieties of Anomalous Experience”, σύρραψαν αινίγματα για εμπειρίες σχεδόν θανάτου με άλλες μυστικιστικές. Σε ένα πρόγραμμα του νέου Κέντρου Μελετών της Επιστήμης και της Θρησκείας του Πανεπιστημίου Columbia εξετάστηκε η αντανάκλαση των πνευματιστικών εμπειριών σε “ασυνήθιστα περιοδικά φαινόμενα στον ανθρώπινο εγκέφαλο”. Το Δεκέμβριο, η ειδική Εφημερίδα Μελέτης των Συναισθήσεων, ήταν αφιερωμένη στην αρχή πως οι θρησκευτικές εμπειρίες μπορούν να προέρχονται από “χριστιανικά οράματα” μέχρι “σαμανικές καταστάσεις συνείδησης”. Τον Μάιο, το βιβλίο “Religion in Mind”, συζητώντας θέματα σαν το πως θρησκευτικές τεχνικές επιδρούν στους μετωπικούς λοβούς του εγκεφάλου και εμπνέουν αισιοδοξία, ακόμη και δημιουργικότητα, κατάφερε να μείνει απούλητο! Και στο “Why God Won’t Go Away”, που δημοσιεύτηκε τον Απρίλιο, ο δρ. Antrew Newberg από το Πανεπιστήμιο Pennsylvania και ο πρώην συνεργάτης του Eugene d’ Aquili, απεικόνισαν δεδομένα με χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή από την χαμηλή δραστηριότητα Θιβετανών Βουδιστών, βυθισμένων σε διαλογισμό και από Φραγκισκανές Καλόγριες σε βαθιά δέηση σαν… παρόμοια, που δείχνουν πώς μπορεί να επιδράσει ένα πλήθος νευρικών διεγέρσεων στους λοβούς και στις έλικες. Στον εξωτερικό φλοιό, όμως, χρησιμοποιούν τα δεδομένα για να καθορίσουν το πώς φαίνεται να είναι τα κυκλώματα πνευματικότητας του εγκεφάλου, και να εξηγήσουν το πώς μια τέτοια θρησκευτική τελετουργία έχει τη δύναμη να επιδρά, τόσο σε αυτούς που πιστεύουν, όσο και σε όσους όχι.
    ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΧΩΡΟ
    Ένα μεγάλο πάθος διακατέχει όλους αυτούς τους νέους ερευνητές για την αποκάλυψη των νευρολογικών αιτιών των πνευματιστικών και μυστικιστικών εμπειριών -για την ανακάλυψη, με λίγα λόγια, του τι συμβαίνει στους εγκεφάλους μας όταν αισθανόμαστε πως “είμαστε αντιμέτωποι με μια διαφορετική όψη της πραγματικότητας- και, σε μερικές λεπτές αισθήσεις, ανώτερη από την πραγματικότητα της καθημερινής μας εμπειρίας”, όπως ο ψυχολόγος David Wulff του Wheaton College της Μασαχουσέτης υποστηρίζει. Στη νευροθεολογία, ψυχολόγοι και νευρολόγοι προσπαθούν να σημειώσουν με ακρίβεια ποιες περιοχές διεγείρονται και ποιες αποδιεγείρονται κατά τη διάρκεια εμπειριών οι οποίες φαίνεται να είναι έξω από το χώρο και το χρόνο. Με αυτόν τον τρόπο, διαφορετικό από τις αρχικές έρευνες που έγιναν στα ’50 και τα ’60, παρατηρούνται αλλαγές στα εγκεφαλικά κύματα κατά τον διαλογισμό.
    Όμως αυτές οι ανακαλύψεις δεν μας διαφώτισαν πάνω στο γιατί μεταβάλλονται τα εγκεφαλικά κύματα, ή σε ποια ιδιαίτερη περιοχή του εγκεφάλου συμβαίνουν αυτές οι αλλαγές. Στη νευρική δραστηριότητα ενός ζωντανού, εργαζόμενου εγκεφάλου δεν υπάρχει επιστροφή. Αντίθετα, οι σύγχρονες έρευνες επιχειρούν να καθορίσουν τα εγκεφαλικά κυκλώματα τα οποία ξεχειλίζουν από δραστηριότητα όταν πιστεύουμε πως αντιμετωπίζουμε το θείο, και όταν νοιώθουμε πως μεταφερόμαστε από μια βαθιά προσευχή, ένα εξυψωτικό τελετουργικό ή μια μυστικιστική μουσική. Αν και το πεδίο είναι εντελώς ανεξερεύνητο, και οι απαντήσεις πολύ αβέβαιες, ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο.
    Οι πνευματιστικές εμπειρίες είναι τόσο οικείες στους πολιτισμούς, διαμέσου των εποχών και των πίστεων, λέει ο Wulff, ώστε “να υποθέτουμε έναν κοινό πυρήνα που μοιάζει με αντανάκλαση της δομής και των διαδικασιών του ανθρώπινου εγκεφάλου”.Υπάρχει μια αίσθηση της ενέργειας συντονισμένης μαζί μου… που εκτείνεται μέχρι το άπειρο διάστημα και επιστρέφει… Υπάρχει ένας οργασμός δυαδικής σκέψης και μια εσωτερική πληρότητα αγάπης. Ένοιωσα μια πλήρη διάλυση των ορίων γύρω μου και μια διασύνδεση με κάποια είδη ενεργειών και μια κατάσταση συνείδησης που διέθετε μια ποιοτική καθαρότητα, διαύγεια και χαρά. Ένοιωσα μια βαθιά και ασύλληπτη αίσθηση επικοινωνίας με τα πάντα, αναγνωρίζοντας πως ποτέ δεν ήμουν πραγματικά ξεκομμένος από το όλο”.
    Έτσι ο δρ. Michael J. Baime, ένας συνάδελφος του Andrew Newberg, περιέγραψε αυτά που ένοιωσε σε στιγμές ύψιστης υπερβατικότητας, κατά την εξάσκηση Θιβετανικού Βουδιστικού διαλογισμού, στον οποίο ασκείται από το 1969, όταν ήταν 14 ετών. Ο Baime διέθεσε τον εγκέφαλό του στον Newberg, ο οποίος, από την παιδική του ηλικία, αισθανόταν δέος για το μυστήριο της ύπαρξης του Θεού. Στο Πανεπιστήμιο της Pennsylvania, η ειδικότητα του Newberg είναι η ραδιολογία, κι έτσι συνεργάστηκε με τον Eugene d’ Aquili στη χρήση τεχνικών απεικόνισης για τον προσδιορισμό των περιοχών του εγκεφάλου που διεγείρονται κατά τη διάρκεια πνευματιστικών εμπειριών. Οι επιστήμονες στρατολόγησαν τον Baime και άλλους επτά Θιβετανούς Βουδιστές, ειδικευμένους όλους στον διαλογισμό.
    ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΕΙΡΟ
    Σε μια τυπική άσκηση, ο Baime τοποθετημένος στο πάτωμα ενός μικρού σκοτεινού δωματίου, φωτιζόμενου μόνο από μερικά κεριά και αρωματισμένου με γιασεμί. Ένα συρματόσχοινο βρίσκεται στο πλευρό του. Συγκεντρωμένος σε μια νοερή εικόνα, εστιάζοντας ξανά και ξανά, ηρεμώντας τα συναισθήματά του (αναφέρει κατόπιν στους επιστήμονες) μέχρι ν’ αναγνωρίσει πως αναδύεται κάτι από τον αληθινό εσωτερικό του εαυτό.
    Αγγίζει την “αιωνιότητα και το άπειρο”, λέει κατόπιν ο Baime, “ένα μέρος από τον καθένα και από τα πάντα σε εκδήλωση”. Όταν φτάνει στην κορύφωση της πνευματιστικής εμπειρίας, σέρνει το συρματόσχοινο. Ο Newberg, που βρίσκεται έξω από το δωμάτιο και ελέγχει το άλλο άκρο, νοιώθει την ένταση η οποία άμεσα διοχετεύεται σε έναν ραδιοανιχνευτή σε μια IV γραμμή συνδεδεμένη με ο αριστερό μπράτσο του Baime. Μετά από μερικά λεπτά, ο Baime μεταφέρεται γρήγορα σε μια συσκευή SPECT (τομογράφος απλής εκπομπής φωτονίων). Στον ανιχνευτή εντοπίζεται η ροή αίματος στον εγκέφαλο. Η ροή αίματος συσχετίζεται με την νευρολογική δραστηριότητα.
    Οι εικόνες της συσκευής SPECT είναι πολύ κοντά σ’ αυτά που οι ειδικοί μπορούν να εξάγουν από τα στιγμιότυπα μιας υπερβατικής εμπειρίας.
    Όπως το περιμέναμε, ο προμετωπικός φλοιός, η έδρα της προσοχής, διεγείρεται: ο Baime, τελικά, συγκεντρώνεται βαθιά. Όμως υπάρχει μια απρόσμενη ηρεμία στην εγκεφαλική δραστηριότητα. Ένας αριθμός νευρώνων στους ανώτερους πλευρικούς λοβούς, κοντά στην κορυφή και στο πίσω μέρος του εγκεφάλου, σκοτεινιάζει. Αυτή η περιοχή, επονομαζόμενη ως “περιοχή ελέγχου προσανατολισμού”, επεξεργάζεται πληροφορίες για το χώρο και το χρόνο, και για τον προσανατολισμό του σώματος στο χώρο. Αυτή καθορίζει το που τελειώνει το σώμα και που αρχίζει ο έξω κόσμος. Ειδικότερα, η αριστερή περιοχή ελέγχει την αίσθηση της οριοθέτησης του φυσικού σώματος και η δεξιά περιοχή την αίσθηση του φυσικού χώρου στον οποίο βρίσκεται το σώμα. (Μια βλάβη σε αυτή την περιοχή μπορεί να προκαλέσει αναπηρία στην ικανότητα κίνησης στο φυσικό χώρο, αφού δεν μπορούμε πια να προσδιορίσουμε τις απαραίτητες αποστάσεις και γωνίες.
    ΕΑΥΤΟΣ ΚΑΙ ΜΗ-ΕΑΥΤΟΣ
    Η περιοχή προσανατολισμού απαιτεί εισαγωγή δεδομένων για τους υπολογισμούς της. “Αν μπλοκάρουμε την εισαγωγή δεδομένων προς αυτή την περιοχή, όπως μπορεί να γίνει κατά τη διάρκεια έντονης συγκέντρωσης στο διαλογισμό, τότε εμποδίζουμε τον εγκέφαλο να σχηματοποιήσει τη διάκριση μεταξύ του εαυτού και του μη-εαυτού”, λέει ο Newberg. Χωρίς πληροφορίες από τις εξωτερικές αισθήσεις, η αριστερή περιοχή προσανατολισμού δεν μπορεί να βρει τα όρια μεταξύ του εαυτού και του εξωτερικού κόσμου. Σαν αποτέλεσμα, ο εγκέφαλος φαίνεται να μην έχει επιλογή αλλά “να αντιλαμβάνεται τον εαυτό σαν απεριόριστο και βαθιά συνυφασμένο με τους πάντες και τα πάντα”, γράφουν ο Newberg και ο d’ Aquili στο “Why God Won’t Go Away”. Η δεξιά περιοχή προσανατολισμού, στερημένη από εξωτερικές πληροφορίες, πλημμυρίζει από μια αίσθηση άπειρου χώρου. Οι διαλογιζόμενοι νοιώθουν να έχουν αγγίξει το άπειρο.
    “Νοιώθω την κοινωνία, την ειρήνη, το άνοιγμα της εμπειρίας… μια επίγνωση και συνείδηση πως ο Θεός βρίσκεται γύρω μου, και ένα αίσθημα συγκέντρωσης, ηρεμίας, μηδαμηνότητας, στιγμές πληρότητας από την παρουσία του Θεού. [Ο Θεός] διείσδυσε στο είναι μου”.
    Κάπως έτσι ένοιωσε κατά την 45λεπτη προσευχή της η Αδελφή Celeste, μια Φραγκισκανή μοναχή, μόλις πριν ανιχνευτεί από τη συσκευή SPECT του Newberg. Κατά τις πιο έντονες θρησκευτικές στιγμές της, όταν ένοιωσε να αντιλαμβάνεται την παρουσία του Θεού και μια απορρόφηση του εαυτού της μέσα στην ύπαρξή του, εμφανίστηκαν αλλαγές στον εγκέφαλό της παρόμοιες με αυτές των διαλογιζόμενων Θιβετανών Βουδιστών: η περιοχή προσανατολισμού της σκοτείνιασε. Για το τι ένοιωσε η Αδελφή Celeste και οι υπόλοιπες καλόγριες της μελέτης αυτής, συνοψίζοντας μπορούμε να πούμε πως “δεν υπήρχαν παρανοήσεις ή σκέψεις κατευθυνόμενες. Αντανακλούν πραγματικά, βιολογικής βάσης συμβάντα στον εγκέφαλο”. Το γεγονός πως η πνευματιστική προσήλωση επηρέασε την εγκεφαλική δραστηριότητα δείχνει την εμπειρία μιας πραγματικότητας την οποία ψυχολόγοι και νευρολόγοι αρνούνταν για πολύ καιρό, και επεξηγεί το γιατί σε ανθρώπινες εμπειρίες ταμπού, τόσο σε υπερβατικά φαινόμενα όσο και πραγματικά, όπως το να βλέπουμε ένα θαυμάσιο ηλιοβασίλεμα ή τα αποτυπώματα των ποδιών μας.
    ΚΟΡΥΦΩΣΗ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΣΤΙΚΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ
    Το γεγονός πως μια τέτοια μυστικιστική εμπειρία αντανακλάται στην εγκεφαλική δραστηριότητα δεν μας εκπλήσσει και τόσο, στην πραγματικότητα. Τα πάντα είναι εμπειρίες -από τη βροντή της θύελλας ως την θέα ενός σκύλου και από το αίσθημα του φόβου ως την εκμάθηση ενός χορού- και αφήνουν ένα ίχνος στον εγκέφαλο. Η νευρολογία είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από το να επιβεβαιώνει απλά πως οι πνευματιστικές αισθήσεις αφήνουν νευρικά αποτυπώματα. Χαρτογραφώντας τις εγκεφαλικές περιοχές που εμπλέκονται σε πνευματιστικές εμπειρίες και καταγράφοντας το πώς τέτοιες εμπειρίες εξελίσσονται, οι επιστήμονες ελπίζουν να μάθουν το κατά πόσο ο οποιοσδήποτε μπορεί να έχει τέτοιες εμπειρίες καθώς και το γιατί οι πνευματιστικές εμπειρίες έχουν τις ιδιότητες που έχουν.
    “Μπορούσα να ακούσω το τραγούδι των πλανητών, και να νιώσω να με λούζει το φως κύμα με κύμα. Όμως… ήμουν το φως τόσο καλά… δεν υπήρχε πια το διαχωριστικό “εγώ είμαι”… είδα τον εαυτό μου μέσα στη δομή του σύμπαντος. Είχα πια το σημάδι της γνώσης πέρα από την κατανόηση και ήμουν δοσμένος σε ΟΛΑ.”
    Έτσι ήταν η περιγραφή της εμπειρίας της συγγραφέα Sophy Burnham στο Machu Picchu, στο βιβλίο της “The Ecstatic Journey”, το 1977. Αν και δεν υπήρχαν επιστήμονες να την συνδέσουν σε μια συσκευή SPECT και να επιβεβαιώσουν πως η περιοχή προσανατολισμού της ήταν AWOL, είναι σχεδόν βέβαιο πως ήταν αδρανής. Αυτό σημαίνει μόνο πως είχε μια νευρική διέγερση και όχι πως η εμπειρία της εμφανίζεται μόνο στον εγκέφαλό της ή ότι πρόκειται σαν επινόηση της εγκεφαλικής της δραστηριότητας, ανεξάρτητη από την πραγματικότητα. Φανταστείτε το τι συμβαίνει όταν σκαλίζετε μια μηλόπιτα. Η περιοχή που ελέγχει την όσφρηση, καταγράφει το άρωμα του κύμινου και του φρούτου. Η περιοχή κατάληξης των αισθητήρων του στόματος παράγει την αίσθηση της τραγανής κρούστας στη γλώσσα και στα χείλη. Αναμνήσεις από άλλες πίτες (την μηλόπιτα της γιαγιάς σας ή το κατάστημα της γωνίας…) διεγείρουν τις σχετικές περιοχές του εγκεφαλικού φλοιού.
    Ένας νευρολόγος με πάρα πολύ χρόνο στη διάθεσή του θα μπορούσε αναμφισβήτητα να παράγει μια εικόνα PET του “εγκεφάλου σας σε μια μηλόπιτα”. Όμως, αυτό δεν καταργεί την πραγματικότητα της μηλόπιτας. “Το γεγονός πως πνευματιστικές εμπειρίες μπορούν να συσχετιστούν με ξεκάθαρη νευρική δραστηριότητα δεν σημαίνει απαραίτητα πως τέτοιες εμπειρίες είναι απόλυτα νευρολογικές ψευδαισθήσεις”, υποστηρίζει ο Newberg. “Δεν είναι ασφαλέστερο να πει κανείς πως πνευματιστικές τάσεις και αισθήσεις παράγονται από την εγκεφαλική δραστηριότητα, από το να υποστηρίξει πως οι νευρολογικές μεταβολές κατά τη διάρκεια της ευχάριστης εμπειρίας της γεύσης ενός μήλου κάνουν το μήλο να υπάρχει”. Βασικά, λένε, είναι σαν “να μην υπάρχει τρόπος να καθορίσουμε το κατά πόσο οι νευρολογικές μεταβολές συσχετίζονται με την πνευματιστική εμπειρία, που σημαίνει πως ο εγκέφαλος παράγει αυτές τις εμπειρίες… ή υποκαθιστά μ’ αυτές μια προηγούμενη πνευματική πραγματικότητα”.
    ΟΡΑΜΑΤΑ
    Είναι γεγονός πως κάποιες από τις ίδιες εγκεφαλικές περιοχές που εμπλέκονται στην εμπειρία της μηλόπιτας παράγουν επίσης πνευματιστικές εμπειρίες. Όταν η εικόνα ενός σταυρού ή ενός Torah επενδυμένου με ασήμι, εκκινούν μια αίσθηση θρησκευτικού δέους, αυτό συμβαίνει επειδή η περιοχή επεξεργασίας εικόνας του εγκεφάλου, η οποία ερμηνεύει αυτά που τα μάτια βλέπουν και συνδέει εικόνες με συναισθήματα και αναμνήσεις, έχει μάθει να συνδέει τέτοιες εικόνες με τέτοια αισθήματα. Τα οράματα που εγείρονται σε μια προσευχή ή μια τελετουργία δημιουργούνται επίσης στη συσχετιζόμενη περιοχή ενώ ηλεκτρική διέγερση των κροταφικών λοβών (οι οποίοι βρίσκονται κατά μήκος των πλευρών του κεφαλιού και αποτελούν την έδρα των κυκλωμάτων των επιφορτισμένων με τον έλεγχο της ομιλίας, της θεολογικής θεώρησης και της ενότητας) παράγει επίσης οράματα.
    Η επιληψία των κροταφικών λοβών -ανώμαλη έκρηξη ηλεκτρικής δραστηριότητας σ’ αυτές τις περιοχές- κάνει το ίδιο σε ακραία μορφή. Αν και μερικές μελέτες έχουν εκφράσει αμφιβολίες για τη σύνδεση μεταξύ της επιληψίας των κροταφικών λοβών και της θρησκευτικότητας, άλλες έχουν βρει πως η προϋπόθεση φαίνεται να είναι η ζωηρή εκκίνηση, θρησκευτικές εικόνες και φωνές του τύπου Zan d’ Arc. Στον νέο της βιβλίο “Lying Awake”, ο μυθιστοριογράφος Mark Salzman φαντάζεται την ιστορία μιας μοναχικής καλόγριας η οποία, μετά από χρόνια αδυναμίας να νοιώσει πραγματικά την παρουσία του Θεού, αρχίζει να βλέπει σκεπτομορφές. Το φαινόμενο είναι επιληψία κροταφικών λοβών. Η Αδελφή Ιωάννα του Σταυρού πρέπει ν’ αγωνιστεί με το αν έχει τα κατάλληλα μέσα, με τα οποία θα μπορούσε ίσως να την θεραπεύσει. -αλλά επίσης θα έχανε και τα οράματά της. Ο Dostoevsky, ο Saint Paul, ο Saint Teresa της Avila, ο Proust και άλλοι πιστεύεται πως είχαν επιληψία κροταφικών λοβών, ζώντας κατατρεγμένοι, με πνευματικά προβλήματα.
    Αν και η επιληψία κροταφικών λοβών θεραπεύεται, οι ερευνητές υποπτεύονται πως στις στιγμιαίες εξάρσεις ηλεκτρικής δραστηριότητας, τις επονομαζόμενες “στιγμιαίες ταλαντώσεις κροταφικών λοβών”, πιθανόν να εμφανίζονται μυστικιστικές εμπειρίες. Για να ελέγξει αυτή την ιδέα, ο Michael Persinger από το Laurentian University του Καναδά προσάρμοσε ένα αθλητικό κράνος με ηλεκτρομαγνήτες στο κεφάλι ενός εθελοντή. Το κράνος παρήγαγε ένα ασθενές μαγνητικό πεδίο, όχι ισχυρότερο από αυτό που παράγει η οθόνη ενός υπολογιστή.
    Το πεδίο προκάλεσε εξάρσεις ηλεκτρικής δραστηριότητας στους κροταφικούς λοβούς, οι οποίες, όπως παρατήρησε ο Persinger, παρήγαγαν αισθήσεις τις οποίες οι εθελοντές περιέγραψαν σαν υπερφυσικές ή πνευματιστικές, μια εξωσωματική εμπειρία, μια αίσθηση της θεότητας. Υπέθεσε ότι οι θρησκευτικές εμπειρίες προκαλούνται από ασθενή ηλεκτρικά ρεύματα στους κροταφικούς λοβούς, και τέτοια ρεύματα μπορούν να προκληθούν από ένα ατύχημα, μια προσωπική κρίση, έλλειψη οξυγόνου, υπογλυκαιμία ή και απλή κούραση -λόγος για τον οποίο, εύκολα επηρεαζόμενοι άνθρωποι, να “βρίσκουν τον Θεό” τέτοιες στιγμές. Γιατί οι κροταφικοί λοβοί; Ο Persinger υπέθεσε πως η αριστερή μας πλευρά των κροταφικών λοβών ελέγχει την αίσθηση του εαυτού. Όταν αυτή η περιοχή διεγείρεται ενώ η δεξιά παραμένει ήρεμη, τότε η αριστερή το ερμηνεύει σαν μια αίσθηση καταδίωξης, σαν ο εαυτός να φεύγει από το σώμα, ή σαν Θεό.
    “Ήμουν μόνος κάποια εποχή … ένοιωσα πως … επέστρεφα από τη μοναξιά της εξατομίκευσης στη συναίσθηση της ενότητας με όλα όσα είναι … γη, παράδεισος και θάλασσα αντηχούν σαν σε μια απέραντη λέξη περικυκλωμένη από αρμονία … ένοιωσα τον εαυτό μου ένα μαζί τους”.
    Είναι μια εμπειρία σαν αυτή, που περιγράφεται από τον γερμανό φιλόσοφο Malwida von Meysenburg στα 1900, μια αντίληψη των πάντων; “Δεν μπορεί ο καθένας που μελετά τέτοιες αντιδράσεις να τις ταξινομήσει ως εμπειρίες ενότητας”, είπε ο Robert K. C. Forman, ένας ειδικός σχετικά με τη θρησκεία από το Hunder College της Νέας Υόρκης. “Αυτό σημαίνει πως μερικοί άνθρωποι μπορεί, εκ γενετής ή από ιδιοσυγκρασία να έχουν προδιάθεση σε μυστικιστικές δεξιότητες”. Αυτοί που είναι περισσότερο ανοιχτοί σε μυστικιστικές εμπειρίες, τείνουν επίσης να είναι ανοιχτοί σε νέες εμπειρίες γενικότερα. Συνήθως είναι δημιουργικοί και καινοτόμοι, με ευρύτητα στα ενδιαφέροντα καθώς και ανεκτικοί στο διαφορετικό (όπως διαπιστώθηκε από τους εθελοντές). Επίσης, διαθέτουν γρήγορη φαντασία, σημειώνει ο David Wulff, “αναπτύσσοντας μια ικανότητα να αναστέλλουν την υπολογιστική διαδικασία της διάκρισης μεταξύ φανταστικών και πραγματικών συμβάντων”. Αφού “όλοι μας έχουμε αυτά τα εγκεφαλικά κυκλώματα που μεσολαβούν στις πνευματιστικές εμπειρίες, πιθανότατα πάρα πολλοί άνθρωποι έχουν την ικανότητα να έχουν τέτοιες εμπειρίες”, λέει ο Wulff. “Αν είμαστε ορθολογιστές, ελεγχόμενοι, χωρίς ροπή προς τη φαντασία, τότε πιθανότατα αντιστεκόμαστε στην εμπειρία”.
    ΜΕΤΡΗΣΗ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΣΤΙΚΗΣ ΙΣΧΥΟΣ
    Από μελέτη σε μελέτη, από το 1960, περίπου το 30-40% αυτών που ερωτήθηκαν, είπαν πως είχαν, τουλάχιστον μία με δύο φορές, νοιώσει “πολύ κοντά σε μια έντονη πνευματική δύναμη η οποία φαίνεται να σε βγάζει έξω από τον εαυτό σου”. Δημοσκοπήσεις στα 1960 εντόπισαν πως το 53% των αμερικανών ενηλίκων είπαν πως είχαν “μια στιγμή αιφνίδιας θρησκευτικής αφύπνισης ή οράματος”. Οι αναφορές μυστικιστικών εμπειριών αυξάνονται με το επίπεδο μόρφωσης, το εισόδημα και την ηλικία (άνθρωποι στα 40 και στα 50 είναι πολύ πιθανό να τις έχουν).
    Ακόμα, αρκετοί άνθρωποι φαίνεται να είναι λιγότερο πιθανό το να έχουν μια τέτοια εμπειρία από το να πετάξουν στην Αφροδίτη. Μια εξήγηση γι’ αυτό ήρθε το 1999, όταν αυστραλοί ερευνητές βρήκαν πως οι άνθρωποι που αναφέρουν μυστικιστικές και πνευματιστικές εμπειρίες, τείνουν να έχουν ασυνήθιστα χαμηλή δραστηριότητα στις υποσυνείδητες λειτουργίες.
    “Σε ανθρώπους με έντονο υποσυνείδητο που τείνουν να περάσουν μέσα στο ασυνείδητο πιο άμεσα, βρήκαμε κάποιους συσχετισμούς με πνευματιστικές εμπειρίες”, λέει ο ψυχολόγος Michael Thalbourne του Πανεπιστημίου της Adelaide. Δυστυχώς, οι επιστήμονες είναι φοβερά μπερδεμένοι σχετικά με την αιτία που επιτρέπει την υποσυνείδητη κατανόηση σε κάποιους ανθρώπους ενώ σε άλλους όχι. Η απλή αξιόπιστη πρόβλεψη τέτοιων εμπειριών, οπωσδήποτε, είναι κάτι που ονομάζεται “κορύφωση”. Σε αυτή την κατάσταση, διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου αντικαθίστανται από άλλες. “Αυτή η θεωρία, η οποία επεξηγεί τον υπνωτισμό τόσο καλά, μπορεί επίσης να ερμηνεύσει μυστικιστικές καταστάσεις”, λέει ο Michael Shermer, διευθυντής της Σκεπτικιστικής Εταιρείας, η οποία αποκαλύπτει παραφυσικά φαινόμενα. “Μερικοί πραγματικά δίνουν την εντύπωση πως εισχωρούν στον εγκέφαλο με κάποια λειτουργική μονάδα ξεχωριστή από τον υπόλοιπο φλοιό”.
    Η ΝΕΥΡΙΚΗ ΒΑΣΗ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΠΕΙΡΙΩΝ
    Αυτός ο διαχωρισμός ίσως αντανακλά ασυνήθιστες ηλεκτρικές διακοπές σε μία ή περισσότερες εγκεφαλικές περιοχές. Στα 1997, ο νευρολόγος Vilayanur Ramachandran είπε στην ετήσια συνάντηση της Ένωσης Νευροεπιστημόνων πως υπάρχει “μια νευρική βάση για την θρησκευτική εμπειρία”. Τα προκαταρκτικά του αποτελέσματα δείχνουν πως το βάθος του θρησκευτικού αισθήματος ή της θρησκοληψίας, μάλλον βασίζεται στον φυσικό -χωρίς αυτό να είναι αποδεδειγμένο- εμπλουτισμό της ηλεκτρικής δραστηριότητας των κροταφικών λοβών. Και είναι ενδιαφέρον το ότι αυτή η περιοχή του εγκεφάλου φαίνεται επίσης σημαντική στην εκμάθηση της ομιλίας.
    Μια εμπειρία κοινή σε πολλές πνευματιστικές καταστάσεις είναι το άκουσμα της φωνής του Θεού. Αυτό φαίνεται να εμφανίζεται όταν να ταυτίζεται η εσωτερική φωνή (η “μικρή φωνή” μέσα μας που γνωρίζουμε πως ορίζει τον εαυτό μας) με κάτι εξωτερικό. Κατά τη διάρκεια τέτοιων εμπειριών, η περιοχή Boca του εγκεφάλου (υπεύθυνη για τη λειτουργία της ομιλίας) ενεργοποιείται. Οι περισσότεροι από μας μπορούμε να πούμε ότι είναι η δική μας εσωτερική φωνή που μιλάει. Όμως, όταν η αισθητήρια πληροφορία είναι περιορισμένη, όπως συμβαίνει κατά τον διαλογισμό ή την προσευχή, οι άνθρωποι είναι “περισσότερο σαν εσωτερικοί, πράγμα που δημιουργεί την εντύπωση μιας εξωτερικής πηγής”, υποστηρίζει ο ψυχολόγος Richard Bentall του Πανεπιστημίου του Manchester στη Βρετανία, στο βιβλίο του “Varieties of Anomalous Experience”.
    Το στρες και οι συναισθηματικές καταστάσεις μπορούν επίσης να επεμβαίνουν στη δραστηριότητα του εγκεφάλου ως προς τον προσδιορισμό της πηγής της φωνής, προσθέτει ο Bentall. Σε μια μελέτη του 1998, ερευνητές ανακάλυψαν πως μια επιμέρους περιοχή του εγκεφάλου, ονομαζόμενη δεξί πρόσθιο σάγμα, διεγείρεται όταν οι άνθρωποι ακούν κάτι στο περιβάλλον -μια φωνή ή έναν ήχο- και επίσης όταν φαντάζονται πως ακούν κάτι και έτσι είμαστε σίγουροι ότι προέρχεται από τον ίδιο τον εγκέφαλο. Αυτή η περιοχή, λέει ο Bentall,”ίσως να περιέχει τα νευρικά κυκλώματα τα υπεύθυνα για την αναγνώριση των συμβάντων αυτών σαν να προέρχονται από τον εξωτερικό κόσμο”. Όταν είναι ακατάλληλα διεγερμένη, είμαστε σαν ανόητοι που πιστεύουμε πως η φωνή που ακούμε προέρχεται από τον εξωτερικό κόσμο.
    Κάθε άνθρωπος που περιγράφει τον εαυτό του σαν μη πνευματικό μπορεί να μεταστραφεί από θρησκευτικές τελετές και λιτανείες. Σ’ αυτό το σημείο βρίσκεται και η δύναμη των μυσταγωγιών. Τυμπανίζοντας, χορεύοντας, ψάλλοντας -με όλη την προσοχή προσηλωμένη σε μια απλή, έντονη πηγή που διεγείρει τις αισθήσεις, συμπεριλαμβάνοντας και μια ιδιαίτερη κίνηση του σώματος. Επίσης προκαλούν ισχυρές συναισθηματικές αντιδράσεις. Αυτός ο συνδυασμός -εστιασμένη προσοχή που αποκλείει άλλα αισθητήρια ερεθίσματα, προσθέτοντας αυξανόμενη συγκίνηση- είναι το κλειδί. Ταυτόχρονα, φαίνεται να οδηγείται το σύστημα διέγερσης του εγκεφάλου σε μια ανάταση, περισσότερο από όσο το κάνει ένας εσωτερικός φόβος. Όταν συμβαίνει αυτό, εξηγεί ο Newberg, κάποια από τις δομές του εγκεφάλου, υπεύθυνη για την υποστήριξη της ισορροπίας -ο ιππόκαμπος- ξεπερνά τα όρια. Αυτό αναστέλλει την ροή σημάτων μεταξύ νευρώνων, όπως ένας τροχονόμος παρεμποδίζει οποιοδήποτε αυτοκίνητο εισέρχεται μεμονωμένα σε αυτοκινητόδρομο προτεραιότητας.
    ΕΞΟΜΑΛΥΝΣΗ ΤΩΝ ΟΡΙΩΝ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ
    Το αποτέλεσμα είναι πως ειδικές περιοχές του εγκεφάλου στερούνται νευρολογικών δεδομένων. Μια τέτοια αποκομμένη περιοχή φαίνεται να είναι η περιοχή προσανατολισμού, που αναστέλλει τη δραστηριότητά της με τον ίδιο τρόπο κατά τον διαλογισμό και την προσευχή. Σε τέτοιες καταστάσεις, χωρίς είσοδο αισθητηρίων, η περιοχή προσανατολισμού δεν μπορεί να προσδιορίσει την αίσθηση του που σταματά ο εαυτός και που ξεκινά ο εξωτερικός κόσμος. Γι’ αυτό, μυσταγωγίες και λιτανείες μπορούν να φέρουν στην επιφάνεια αυτό που ο Newberg αποκαλεί σαν “εξομάλυνση των ορίων του εαυτού” -και την αίσθηση της ατομικότητας και της πνευματικής ενότητας. Ψάλλοντας αργά ελεγειακές λειτουργικές μελωδίες και ψιθυρίζοντας μυσταγωγικές προσευχές, όλα αυτά φαίνεται να λειτουργούν μαγικά τις περισσότερες φορές: διεγείρουν τον ιππόκαμπο απευθείας και μπλοκάρουν την νευρική κυκλοφορία προς κάποιες εγκεφαλικές περιοχές. Το αποτέλεσμα είναι πάλι “η συσκότιση των ορίων της εγκεφαλικής αίσθησης του εαυτού, ανοίγοντας την πόρτα σε ενωτικές καταστάσεις που είναι και ο πρωταρχικός στόχος μιας θρησκευτικής μυσταγωγίας”, λέει ο Newberg.
    Το αναζωογονημένο ενδιαφέρον των ερευνητών στη νευροθεολογία αντανακλά περισσότερο την διαθεσιμότητα νέων πεδίων έρευνας πάνω στη λειτουργία του εγκεφάλου. Η ψυχολογία και η νευροεπιστήμες είχαν παραμελήσει για πολύ καιρό τη θρησκεία. Σε πείσμα, όμως, αυτή παρέμεινε κέντρο της πνευματικής ζωής για τόσο πολλούς ανθρώπους, η θρησκεία συγκρούστηκε με την αντίληψη που ο David Wulff αποκάλεσε, από την πλευρά της επιστήμης, “αδιαφορία ή απάθεια για τα πάντα”. Όταν ένας ψυχολόγος, ένας κατ’ ουσία Χριστιανός, προσπάθησε να συζητήσει πάνω στο εισαγωγικό βιβλίο του ψυχανάλυσης το ρόλο της πίστης στην ανθρώπινη ζωή, ο εκδότης έκοψε τα περισσότερα απ’ αυτά, από τον φόβο να μην θιγούν οι αναγνώστες.
    Η άνοδος της νευροθεολογίας αναπαριστά μια ριζοσπαστική αλλαγή θέσης σ’ αυτή τη νοοτροπία. Και οποιαδήποτε επιστημονική φαντασία δεν μπορεί να φτάσει την πνευματικότητα, η πνευματικότητα είναι η επιστροφή στο μυστήριο: μυστικιστικές εμπειρίες, λέει ο Forman, μπορούν να μας πουν κάτι για τη συναισθηματικότητα, να ανοίξουν δρόμο με το μεγαλύτερο μυστήριο της νευροεπιστήμης. “Σε μυστικιστικές εμπειρίες, το περιεχόμενο της σκέψης ξεθωριάζει, οι αισθητήριες αντιλήψεις παραιτούνται, κι έτσι μένουμε μόνο με μια καθαρή συναισθηματικότητα”, λέει ο Forman. “Αυτό σημαίνει πως η συναισθηματικότητα δεν χρειάζεται κάποιο αντικείμενο και δεν είναι ένα απλό υποπροϊόν της αισθητήριας δραστηριότητας”.
    Για όλες τις αμφίβολες επιτυχίες τις οποίες οι επιστήμονες καταγράφουν στην αναζήτησή τους για τη βιολογική βάση της θρησκευτικότητας, της πνευματικότητας και των μυστικιστικών εμπειριών, ένα μυστήριο σίγουρα θα βρίσκεται για πάντα έξω από τον έλεγχό τους. Προσπαθούν ν’ ανιχνεύσουν μια αίσθηση της υπερβατικότητας σ’ αυτή την ίδια τη φαιά ουσία. Ίσως ανιχνεύσουν μια αίσθηση διαχωρισμού το ίδιο καλά. Όμως, πιθανότατα, αυτό που δεν θα ξεκαθαρίσουν ποτέ είναι το ύστατο ερώτημα -δηλαδή, κατά πόσο τα εγκεφαλικά μας κυκλώματα δημιουργούν τον Θεό, ή ο Θεός προκάλεσε αυτά τα εγκεφαλικά κυκλώματα. Το τι πιστεύει κανείς, τελικά, είναι θέμα πίστης.

    LINK: http://www.msnbc.com/news/5660/9.asp

    esoterica

    Το διαβάσαμε από το: ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/05/blog-post_1765.html#ixzz4t5WfkT1o
    .
    .
    .
    .
    .

  • .
    .
    .
    .
    .
    Σάββατο, 21 Νοεμβρίου 2015
    Δεν Υπάρχει Φυσική Χωρίς Μεταφυσική
    Άραγε, στη σύγχρονη επιστημονική κοσμοαντίληψη συνδέεται –και πώς– ο εύτακτος μακρόκοσμος της θεωρίας της Σχετικότητας με τον αβέβαιο και άναρχο μικρόκοσμο της Κβαντομηχανικής. Εξακολουθεί να είναι σήμερα αποδεκτή η αποστασιοποιημένη, ουδέτερη και υποτίθεται αντικειμενική γνώση του φυσικού κόσμου ή μήπως το συλλογικό γνωστικό υποκείμενο που αποκαλούμε «επιστήμη» επιδρά δημιουργικά και επηρεάζει την έκβαση των όσων παρατηρεί; Μπορεί η επιστήμη να γνωρίσει τον νου που τη δημιουργεί ή να προικίσει με ανθρώπινη νοημοσύνη της μηχανές;

    Αυτά τα βασανιστικά φυσικά-μεταφυσικά ερωτήματα επιχειρούμε να διαφωτίσουμε σήμερα με τη βοήθεια του διαπρεπούς Ελληνα επιστήμονα και ακαδημαϊκού Πάνου Λιγομενίδη. Αφορμή γι’ αυτήν τη συνέντευξη ήταν η πρόσφατη έκδοση του πεντάτομου έργου του με τίτλο «Το Γίγνεσθαι», μια εντυπωσιακή και αντισυμβατική διερεύνηση των πιο πρόσφατων επιστημονικών-μεταφυσικών εξελίξεων στην ανθρώπινη σκέψη. Ο επιφανής επιστήμονας και ακαδημαϊκός Πάνος Λιγομενίδης μιλά για τις προϋποθέσεις της επιστημονικής περιπέτειας.

    -Από πού να ξεκινήσουμε; Ίσως μια καλή εκκίνηση θα ήταν ο τίτλος του νέου πολύτομου έργου σας. Γιατί «Το Γίγνεσθαι» και όχι «Το Είναι;»

    «Με κάποιον τρόπο και σε κάποιον βαθμό, η τέχνη και η επιστήμη των πρόσφατων χρόνων φωτίζουν τον θολό ορίζοντα των αινιγματικών ερωτημάτων της προέλευσης και της εξέλιξης του κόσμου μας, της ύπαρξης και του «εγώ». Τέτοιες υπαρξιακές έννοιες μπορούν στις μέρες μας να γίνουν προσιτές στο ενδιαφερόμενο κοινό που δεν διαθέτει εξοικείωση με τα επιστημονικά αντικείμενα και την ορολογία τους.

    Η επικρατέστερη σήμερα επιστημονική άποψη είναι πως η κλασική νευτώνεια, «μηχανιστική» προσέγγιση, η οποία περιγράφει την κατάσταση της φύσης ως το «Είναι που εξαρτάται αποκλειστικά από το Ήταν», δεν μπορεί πλέον να θεωρηθεί ως η έσχατη αλήθεια. Και αυτό επειδή καθιστά όλα τα εξελικτικά αντικείμενα του κόσμου μας και ειδικότερα τον άνθρωπο (ένα σχετικά πρόσφατο εξελικτικό προϊόν) χωρίς νόημα και χωρίς σημασία. Και αυτό διότι, σύμφωνα με τη μηχανιστική θεώρηση, τα πάντα είναι προκαθορισμένα πριν από την έλευσή τους στην ύπαρξη. Από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας του, το σύμπαν «κουρδίστηκε» και τέθηκε σε αυτόνομη αιτιοκρατική λειτουργία, η οποία, με απόλυτη συνέπεια και σε κάθε λεπτομέρεια, καθορίζει την εξέλιξη του κόσμου μας.

    Η μυστηριώδης ποιότητα και η κοσμογονική δύναμη της «επικοινωνιακής κίνησης» που προέρχεται από το «γίγνεσθαι» και από το «εν δυνάμει» για να θυμηθούμε τη σπουδαία αριστοτελική έννοια, αποτελεί τη μηχανή της εξελικτικής ροής. Το γίγνεσθαι αφορά το πλούσιο πιθανοκρατικό μέλλον, και αποδίδει μοναδικό και πρωτεύοντα ρόλο στον νου και τη συνείδηση του ανθρώπου και ίσως όλης της ζωής πάνω στον πλανήτη μας. Ίσως γι’ αυτό στα βιβλία μου θέτω και διερευνώ το δύσκολο ερώτημα, μήπως η πραγματικότητα δεν είναι δεδομένη, αλλά «φτιάχνεται» κάθε στιγμή;»

    -Κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα έλαβαν χώρα μια σειρά από σπουδαίες επιστημονικές επαναστάσεις. Ειδικότερα όμως στη φυσική, επικρατούν δύο εκ διαμέτρου αντίθετες προσεγγίσεις: η αιτιοκρατική-νομοτελειακή της Σχετικότητας και η αντιαιτιοκρατική-πιθανοκρατική της Κβαντομηχανικής. Σήμερα, έναν αιώνα μετά, το όνειρο της μεγάλης ενοποίησης ή της θεωρίας των Πάντων παραμένει απραγματοποίητο. Πώς αντιμετωπίζετε αυτήν την εξόφθαλμα σχιζοειδή επιστημονική κατάσταση;

    «Έχετε δίκιο, η επιστημονική εξήγηση του φυσικού κόσμου περιορίζεται ακόμα από παράδοξα και ανεξήγητα φαινόμενα. Ολο και πιο πολύ συνειδητοποιούμε τελευταία πως η εξελικτική ροή των φυσικών συμβάντων εξαρτάται από πιθανοκρατικές επιλογές που δεν ελέγχονται από κανέναν από τους γνωστούς φυσικούς νόμους. Για να κατανοήσει κάποιος την ανοίκεια εικόνα της φύσης που προβάλλει η σύγχρονη επιστήμη, πρέπει να αποδεχτεί την ιδέα ότι ο φυσικός κόσμος είναι εξελικτικός και αβέβαιος (βρίσκεται διαρκώς σε γίγνεσθαι), και συνεπώς το μέλλον δεν είναι δεδομένο, αλλά «φτιάχνεται κάθε στιγμή».

    Οι δύο πυλώνες της σύγχρονης φυσικής, οι θεωρίες της Σχετικότητας και της Κβαντομηχανικής, μαζί με τα πιο πρόσφατα αποτελέσματα της ταχέως αναπτυσσόμενης θεωρίας του χάους, έχουν αλλάξει ριζικά τις απόψεις μας για την «αντικειμενική» αλήθεια. Η επιστημονική αλήθεια είναι η «πραγματικότητα» των πολλών, όσων παρατηρούν, ερμηνεύουν και τελικά συμφωνούν για ό,τι υπάρχει.

    Μια άποψη η οποία κερδίζει διευρυνόμενη αποδοχή αφορά στο προβάδισμα της «κίνησης και συνδετικότητας» ως των αρχέγονων κοσμογονικών στοιχείων, έναντι της δευτερογενούς παραγωγής της ύλης (των υλικών σωματιδίων) και του χωροχρόνου. Αυτή η άποψη, η οποία αναλύεται εκτενώς στο βιβλίο μου «Το Γίγνεσθαι» αλλάζει το νόημα της μεγάλης ενοποίησης και της «Θεωρίας των Πάντων».

    -Τόσο στη μικροφυσική όσο και στις επιστήμες του εγκεφάλου και του νου η συνείδηση του παρατηρητή παίζει αποφασιστικό ρόλο όχι μόνο στη γνώση, αλλά και στην ίδια την εξέλιξη των φυσικών φαινομένων. Τι απομένει από την κλασική ιδέα περί «αντικειμενικότητας της επιστημονικής γνώσης» μετά από την αποδοχή του θεμελιωδώς αντικειμενικού ρόλου της συνείδησης;

    «Η ιδέα ότι η συνείδηση, ο νους, η ψυχή και το εγώ συνιστούν κάτι το διαφορετικό, και ίσως ξεχωριστό και ανεξάρτητο από τον υπόλοιπο κόσμο, κατέχει κεντρική θέση στα δόγματα όλων των μεγάλων θρησκειών. Στις μέρες μας, ωστόσο, διερευνώντας τους δυσεπίλυτους γρίφους και τα μυστήρια που ανακύπτουν από την έρευνα του φυσικού κόσμου και των νοητικών λειτουργιών, οι επιστήμονες αντιμετωπίζουν τη δυνατότητα να συνυπολογίσουν τον συνειδητό παρατηρητή στην εξήγηση των εξελικτικών φαινομένων. Η θεωρία περί κβαντικών μετρήσεων βασίζεται στην αποδοχή του κεντρικού ρόλου του ανθρώπινου νου, και κατά συνέπεια προϋποθέτει ότι η συνείδηση είναι μοναδική και διαφορετική από οτιδήποτε άλλο υπάρχει στο σύμπαν.

    Παρατηρείται τα τελευταία χρόνια μια αυξανόμενη κινητικότητα για μεγαλύτερη κατανόηση τυχόν ειδικής σχέσεως μεταξύ της συνείδησης και του φυσικού κόσμου, ειδικότερα όσον αφορά τον καθορισμό των εξελικτικών διαδικασιών. Φαίνεται πως η αποδοχή κάποιου ουσιαστικού ρόλου της συνείδησης στον καθορισμό της «πραγματικότητας» δεν απαιτεί ούτε συνεπάγεται την αμφισβήτηση της ύπαρξης του «έξω» κόσμου.

    Αν δεχτούμε ότι η πραγματικότητα του φυσικού κόσμου εξαρτάται άμεσα από την παρατήρησή του, τότε η συνειδητοποίηση αυτής της «γνώσης» από τον παρατηρητή θα πρέπει να παίζει θεμελιώδη ρόλο στη διαμόρφωση της φυσικής πραγματικότητας. Το «παρελθόν» αποκτά νόημα μόνο αφού καταγραφεί στην συνείδηση του παρατηρητή. Με άλλα λόγια, αυτή η «συμμετοχική μας ύπαρξη» φαίνεται να υποδηλώνει ότι προκαλούμε αυτό που παρουσιάζεται να μας συμβαίνει!

    Και ειλικρινά θα δυσκολευόμασταν να πάρουμε στα σοβαρά αυτά που λέμε εδώ, αν η κβαντική φυσική δεν ήταν μια τόσο επιτυχημένη επιστημονική θεωρία, όσον αφορά στις εφαρμογές και στην πειραματική επιβεβαίωση των προβλέψεων που παρέχει ο κβαντικός φορμαλισμός».

    -Τις τελευταίες δεκαετίες η Τεχνητή Νοημοσύνη επιχειρεί να αναπαραγάγει ή να προσομοιώσει σε υπολογιστικές μηχανές τον ανθρώπινο νου. Με αξιοσημείωτα μεν αλλά «πενιχρά» ως προς τον υψηλό αρχικό στόχο αποτελέσματα: κατάφερε να βελτιώσει τις επιδόσεις των μηχανών χωρίς όμως να καταφέρει να τις προικίσει με έναν πραγματικά αυτόνομο νου (ανθρώπινου ή άλλου τύπου). Πού, κατά τη γνώμη σας, οφείλεται αυτή η αποτυχία;

    «Ο κλάδος της Τεχνητής Νοημοσύνης (Τ.Ν.) που σκοπό έχει να απομιμηθεί όσο καλύτερα γίνεται την ανθρώπινη νοητική συμπεριφορά με τεχνητά μέσα, γνώρισε κατά τις τελευταίες δεκαετίες μεγάλη ανάπτυξη. Η σχετική έρευνα και κυρίως η παραγόμενη τεχνολογία –πληροφορικά προγράμματα και ηλεκτρονικοί υπολογιστές– χρηματοδοτήθηκε πρωτίστως και ευρύτατα από κυβερνητικές και στρατιωτικές πηγές. Τα αποτελέσματα δεν άργησαν να έλθουν εντυπωσιακά και καταιγιστικά, ενώ συγχρόνως προέκυψαν και θεμελιώδη προβλήματα του τύπου: «δεν μπορείς να κάνεις έναν ελέφαντα να πετάξει, εφόσον δεν έχει φτερά».

    Η θεμελιώδης ιδέα για τη συγκρότηση της Τ.Ν. υποστηρίζει ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι απλώς ένα από τα πολλά είδη υπολογιστικών «μηχανών». Συνεπώς, αν μπορέσουμε να σχεδιάσουμε για τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές κάποιο πρόγραμμα που να λειτουργεί όπως ο «νους», τότε θα έχουμε βρει τον τρόπο να κατασκευάσουμε μηχανές οι οποίες θα «έχουν» νοητικές ικανότητες ισοδύναμες με αυτές ενός συνειδητού ανθρώπου. Δεδομένου μάλιστα ότι οι υπολογιστές γίνονται κάθε μέρα περισσότερο ικανοί και ταχύτεροι, η επίτευξη αυτού του στόχου είναι μόνο ζήτημα χρόνου, ΦΕΥ!

    Στο ανθολόγιο τέτοιων υπερβολικών ισχυρισμών υπέρ της τεχνητής νοημοσύνης περιλαμβάνονται οι χαρακτηρισμοί διακεκριμένων επιστημόνων, οι οποίοι όμως θα περίμενε κανείς να γνωρίζουν καλύτερα τους θεμελιώδεις περιορισμούς που έχουν εγγενώς οι υπολογιστικές μηχανές. Η θαυμαστή δύναμη των ηλεκτρονικών υπολογιστών πηγάζει από το γεγονός ότι είναι μηχανές που διαχειρίζονται σύμβολα με τυπικά συντακτικό τρόπο. Την όποια «νοήμονα» συμπεριφορά μπορεί να επιδείξει αυτή η μηχανή την εισάγει ο προγραμματιστής από έξω.

    Για να προγραμματίσετε έναν υπολογιστή ικανό να πραγματοποιεί αυτομάτως μεταφράσεις μεταξύ διαφορετικών γλωσσών, θα αντιμετωπίσετε δυσκολίες που απορρέουν από την ανερμήνευτη διαχείριση των συμβολικών ακολουθιών, στην οποία περιορίζεται η λειτουργία των ψηφιακών υπολογιστών. Η σύνταξη, από μόνη της, δεν δύναται να παράγει «νόημα». Αυτές οι μηχανές, δηλαδή οι σημερινοί ηλεκτρονικοί υπολογιστές, οι οποίοι λειτουργούν όλοι στο πρότυπο των «μηχανών Τούρινγκ», περιορίζονται στην κατά περίπτωση προσομοίωση της «ως εάν» νοητικής ικανότητας, χωρίς να μπορούν να αναπαράγουν τη συγκεκριμένη νοητική ή συνειδησιακή ικανότητα.Ετσι, το αρχικό ερώτημα «μπορούν οι μηχανές να αποκτήσουν νου» μετατοπίζεται στο βαθύτερο ερώτημα: «Αν πετύχουμε να προσομοιώσουμε στον ηλεκτρονικό υπολογιστή μια καταιγίδα, θα μας αφήσει βρεγμένους;».

    -Ενα πράγμα που εντυπωσιάζει και ασφαλώς θα ξενίσει αρκετούς αναγνώστες των βιβλίων σας είναι η ρητή επίκληση του θεού ως εξηγητικής «Πρώτης Αρχής» που ενώ παραμένει αόρατη είναι απαραίτητη για την ουσιαστική κατανόηση των Πάντων. Ωστόσο, η εντυπωσιακή ανάπτυξη της επιστημονικής σκέψης έγινε εξ αρχής με τη ρητή προϋπόθεση ότι στην επιστημονική γνώση δεν πρέπει ποτέ να επικαλούμαστε εξω-φυσικές ή υπερ-φυσικές αιτίες. Το γεγονός ότι η επιστήμη δεν μας προσφέρει οριστικές απαντήσεις στα θεμελιώδη υπαρξιακά ερωτήματα δικαιολογεί την επίκληση υπερφυσικών «εξηγήσεων;»

    «Οι αδιαφιλονίκητοι δεσμοί μας με τον φυσικό κόσμο που μας γέννησε παραμένουν ακόμη ένα μυστήριο. Η επίκληση υπερφυσικών εξηγήσεων για τα θεμελιώδη υπαρξιακά ερωτήματα, ίσως με τη μορφή «ιδιαζουσών θεωρήσεων» αποτελούν χαρακτηριστικές εκδηλώσεις της τυπικά ανθρώπινης εμπλοκής στην επιτακτική αναζήτηση «νοήματος». Οι μεγάλες επιστημονικές πρόοδοι, ιδιαίτερα των τελευταίων εκατό ετών, έχουν οδηγήσει πολλούς σκεπτικιστές στο να πιστεύουν ότι η θρησκεία είναι ένας θεσμός του παρελθόντος και ότι μόνο η επιστήμη είναι υπόθεση του μέλλοντος.

    Αυτή η υπεραπλουστευμένη και παραπλανητική άποψη διατείνεται ότι η θρησκεία, μέσω της τυφλής πίστης, αλυσοδένει την ανθρώπινη σκέψη με δεισιδαιμονίες και με αδιαμφισβήτητα δόγματα, ενώ η επιστήμη και η τεχνολογία, μέσω της ορθολογικής προσέγγισης, απελευθερώνει τη σκέψη των ανθρώπων και επιφέρει μία νέα εποχή ευημερίας και κοινωνικής δικαιοσύνης, ένα νέο είδος επίγειου επιστημονικού-τεχνολογικού παραδείσου.

    Πρέπει όμως να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτή η ψευδο-ανθρωπιστική διαφωτιστική νοοτροπία εγκυμονεί πολλούς και σοβαρούς κινδύνους για το μέλλον της ανθρωπότητας. Οι θεολόγοι, αλλά και πολλοί σημαντικοί φιλόσοφοι, επικαλούνται πάντα την υπερβατολογική αναφορά ως μέσο για τη θεμελίωση της ηθικής και του νοήματος της ανθρώπινης ζωής, για να είναι απαραβίαστες και υπέρτατες οι «αξίες» της ζωής πρέπει να αποτελούν τις επιταγές μιας θείας βούλησης»

    Συνέντευξη του ακαδημαϊκού Πάνου Λιγομενίδη στον Σπύρο Μανουσέλη/2014

    Ο Τζορτζ Μπέρκλεϊ (George Berkeley 1685-1753) διδάσκει ότι τα πράγματα υπάρχουν όπως τα αντιλαμβανόμαστε, αλλά πέρα από τις ίδιες τις αντιλήψεις μας δεν είναι τίποτε άλλο, το οποίο θα υπήρχε χωρίς αυτές. Διαπιστώνουμε πως έχουμε άμεσα αντιλήψεις, χωρίς να είμαστε εμείς οι ίδιοι η αιτία τους και υπονοούμε την εξωτερική ύπαρξη μίας Δυναμικής ύλης, για την οποία δεν μπορούμε να έχουμε καμιά αντίληψη και καμιά λογική γνώση.

    Την ύπαρξη μίας άλλης ζωντανής ύπαρξης ως Ενεργοπληροφοριακής Δύναμης τη γνωρίζουμε έμμεσα από το συνδυασμό των αντιλήψεων που γεννούν οι δραστηριότητές της, οι οποίες μας δείχνουν μία διανοητική ύπαρξη όμοια με τον εαυτό μας. Η ίδια η διάνοια ή φορέας των αντιλήψεων δεν είναι μία αντίληψη. Όπως αναγνωρίζουμε την ανθρώπινη δράση από τα αντιληπτά αποτελέσματά της, το ίδιο αναγνωρίζουμε ότι το μεγαλύτερο μέρος των αντιλήψεών μας, οι οποίες δε δημιουργούνται άμεσα από εμάς, πρέπει να δημιουργούνται από μια άλλη διάνοια ή από την δική μας διάνοια σε διαφορετικό επίπεδο, που την κάνει να φαίνεται σαν “κάποια άλλη”.

    Τελικά, η ύπαρξη των εξωτερικών πραγμάτων είναι βέβαια, γιατί αυτή η βεβαιότητα προέρχεται από τις αντιλήψεις, την αξιοπιστία των οποίων κι ο Μπέρκλεϋ διαβεβαίωνε. Οι αντιλήψεις περιέχουν βεβαιότητα, γιατί συνδέονται άμεσα και πιο έμμεσα με μία κοινή πραγματικότητα, η οποία είναι τέλεια στο σύνολό της και έτσι τα μέρη της έχουν τη δυνατότητα να συνδέονται με συνέπεια, συνέχεια, ανάλογα και σταθερά. Αν η πραγματικότητα ήταν μόνο άμεσα οι αντιλήψεις μας, τότε δε θα μας έλειπε καμία αντίληψη.

    Μόνο που δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι ΑΝΤΙΛΗΨΗ ούτε ΔΙΑΚΡΙΣΗ επομένως ούτε και η αντιληπτικότητα του ενός δεν είναι ίδια με την αντιληπτικότητα του άλλου, ακόμη και για καθημερινά απτά και λογικά θέματα, πόσο μάλλον για έννοιες αφηρημένες και δυσνόητες όπως η έννοια του άγνωστου, του απερίγραπτου, της Δύναμης ή του θεού.

    Η σύντομη και ξερή μέθοδος των μαθηματικών δεν ταιριάζει στη μεταφυσική, ούτε στην ηθική, γιατί οι άνθρωποι δεν έχουν προκαταλήψεις στο θέμα των μαθηματικών προτάσεων, δεν έχουν γνώμες καθιερωμένες προκαταβολικά, τις οποίες πρέπει να συζητήσουν. Γιατί δεν σκέφθηκαν ακόμη αυτά τα θέματα. Δεν συμβαίνει το ίδιο στις δύο άλλες επιστήμες που μνημονεύσαμε αυτές οφείλουν όχι μόνο ν’ αποδείξουν την αλήθεια, αλλ’ επίσης να την υπερασπίσουν απ’ τις αμφιβολίες και τις καθιερωμένες γνώμες, που την πολεμούν. Με λίγα λόγια, η ξερή μέθοδος, άκαμπτη και τραχειά, δεν θα επαρκέσει.

    Ότι η αποκάλυψη αυτής της μεγάλης αλήθειας δεν επιτυγχάνεται μέσω του συλλογισμού, παρά μόνο από ένα μικρό αριθμό ανθρώπων, είναι ένα θλιβερό παράδειγμα για την ανοησία και την απροσεξία των ανθρώπων, που, αν και περιβάλλονται από τόσες σαφείς εκδηλώσεις της Δύναμης, [δικής τους ή όχι] έχουν ωστόσο τόσο λίγη ευαισθησία, ώστε φαίνονται σαν να έχουν τυφλωθεί απ’ το πολύ φως και την θεία μωρία.

    @ Ηω Αναγνώστου

    terrapapers.com

    Το διαβάσαμε από το: Δεν Υπάρχει Φυσική Χωρίς Μεταφυσική http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2015/11/blog-post_8965.html#ixzz4t5ZqPqez
    .
    .
    .
    .
    .
    Δευτέρα, 30 Απριλίου 2012
    Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ

    «Η πίστη σου σε έσωσε» Αυτά ήταν τα λόγια του Ιησού στον άνθρωπο που θεράπευσε! Η πίστη του σε ποιον ή σε τι άραγε;
    Όπως και να είχε η πίστη στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν αναφέρεται σε κάποια θρησκεία αφού την εποχή εκείνη ο Ιησούς δεν εκπροσωπούσε ούτε κήρυττε κάτι τέτοιο.
    Η λέξη πίστη δεν έχει την έννοια της θρησκευτικής πίστης αλλά της τυφλής εμπιστοσύνης. Πηγάζει από μια αποδοχή στέρεα και σίγουρη σε κάτι δεδομένο. Ποιο είναι αυτό και γιατί πρέπει να αφεθούμε εν λευκώ στη δύναμη του;
    Αν νομίζεται πως η προσευχή σας απευθύνεται σε κάποια οντότητα παρόλο που μπορεί κι αυτό να συμβεί κατά πάσα περίπτωση δε γνωρίζεται ότι ουσιαστικά μιλάτε στον εαυτό σας.
    Όλα υπάρχουν μέσα στον άνθρωπο και όλα τα μπορεί. Συνεπώς η πίστη στις άπειρες δυνατότητες που κρύβονται μέσα μας η τυφλή πίστη θα αναγκάσει έναν αθώο γίγαντα να πιστέψει στην εντολή μας ή τη παράκληση μας! Το υποσυνείδητο! Αυτό κρατάει το κλειδί όλων των θησαυρών! Αυτό είναι σε άμεση επαφή με τον θεϊκό πατέρα μας τον ανώτερο εαυτό. Εφόσον είμαστε συνειδητοί κατά το ένα δέκατο αυτά τα εννέα δέκατα
    έχουν αναλάβει αυτό το ρόλο!
    Πίστεψε και θα το δεις! Αν περιμένεις να το δεις για να πιστέψεις τότε δε συζητάμε για πίστη αλλά για απλή θέαση ενός γεγονότος. Όπως όλοι οι απόστολοι των οποίων τα χαρακτηριστικά ήταν συμβολικά, βρίσκονται μέσα μας αλλά ο Θωμάς φαίνεται να κρατάει γερά τα πρωτεία!
    Η δύναμη της πίστης ή αν θέλετε της ακλόνητης εμπιστοσύνης θα κάνει μια αόρατη πόρτα να ανοίξει απλά με μια φράση «Σουσάμι άνοιξε» και θα ανοίξει επειδή εσείς πιστεύετε ότι θα ανοίξει. Η πίστη μπορεί να κινήσει και βουνά! Η πίστη ότι αυτό μπορεί να γίνει το κάνει και γίνεται!
    Αόρατος μυστικός νόμος η δύναμη της πίστης που για όσους έχουν μάθει να δέχονται ότι δεν υπάρχουν μόνο τα ορατά είναι σύμμαχος κάθε επιτυχίας.
    Θαύμα αναφωνούν οι άπιστοι και οι άσχετοι! Αλλά ο μυημένος στους μυστικούς νόμους δεν εντυπωσιάζεται. Ευγνωμονεί ευχαριστεί κι αποδέχεται το αυτονόητο! Αυτό που ζήτησε και ήταν απόλυτα βέβαιος ότι θα λάβει.
    Βεβαιότητα, σιγουριά, πίστη όπως κι αν περιγράψετε αυτή τη μαγική δύναμη ακόμη κι ο νους σας δε το χωράει πρέπει να το αποδεχθείτε. Υπάρχει υφίσταται και λειτουργεί από τότε που υπάρχει ζωή.
    Δώστε την εντολή κάντε μια προσευχή και μετά γυρίστε σελίδα στη ζωή σας! Αυτό που ζητήσατε έγινε δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία. Αυτή η απόλυτη σιγουριά θα σας δικαιώσει γιατί το μεγάλο μυστικό δεν είναι να πιστέψετε εσείς ένα σάρκινο δημιούργημα αλλά το τζίνι που έχετε μέσα σας κι αυτό θα πιστέψει όταν νιώσει την απόλυτη σιγουριά σας. Εκείνο το θαλερό πρόσταγμα χωρίς κομπιάσματα χωρίς αμφιβολίες χωρίς το παραμικρό σκίρτημα φόβου και προ πάντων χωρίς επανάληψη της παράκλησης.
    Μπορείτε να επαναλαμβάνετε καθημερινά τη φράση «έχω» ή «είμαι» μαζί με αυτό που ζητήσατε αλλά όχι να παρακαλέσετε πάλι. Η επανάληψη της παράκλησης κρύβει υποσυνείδητα αμφιβολίας ότι θα λάβετε. Όπως σας εκνευρίζει το μικρός σας παιδί ζητώντας συνέχεια κάτι που του υποσχεθήκατε και ξανά ζητώντας παρά την επιθυμία σας να του το δώσετε έτσι λειτουργεί κι ο αόρατος μάγος σας.
    Πίστη ότι θα σας δοθεί και συνεχίστε τη ζωή σας σαν κάτι να άλλαξε λες κι αυτό που θέλετε είναι πια εδώ δίπλα σας δικό σας.
    Αν περιμένετε να πιστέψετε για να δείτε τότε περιμένετε μέχρι να έρθει ο θάνατος να σας δείξει που είναι ο παράδεισος!
    Η μαγική αυτή δύναμη ανεξήγητα πως θέτει σε λειτουργία τον πανίσχυρο μηχανισμό του υποσυνείδητου που τσακίζεται να εκτελέσει αυτό που εσείς ζητήσατε. Αυτό που πιστέψατε ότι έχετε ή ότι είστε. Έχει μεγάλη σημασία να πιστέψει αυτός ο καλοκάγαθος γίγαντας. Πιστεύει τα πάντα αν κι εσείς το πιστεύετε.
    Τρυπήστε με τη λόγχη της πίστης τη μεμβράνη της λογικής. Η λογική είναι κρύβει το παράδεισο απ’ τα μάτια σας αλλά η λογική φεύγει με το θάνατο ξεκαρδισμένη στα γέλια με τη χαμένη ζωή σας.
    Η πίστη δεν έχει λογική και δε δέχεται καμία λογική γιατί είναι πιο ισχυρή απ’ αυτή. Η πίστη βλέπει και στο αόρατο η λογική αποδέχεται μόνο το ορατό, αλλά ακόμη και γι αυτό έχει αμφιβολίες. Η λογική θα σας πει ότι εκείνος μπόρεσε αλλά εσείς δεν είστε εκείνος. Η πίστη δε θα μιλήσει απλά θα προστάξει και τότε εσείς θα είστε τα πάντα!
    Πρέπει να θυμάστε σε κάθε σας προσευχή, παράκληση, ή εντολή ότι αν δεν υπάρχει απόλυτη πίστη δε θα λάβετε. Εκ των υστέρων μην αναρωτηθείτε γιατί. Οι νόμοι του σύμπαντος δε θα σας εξηγήσουν ποτέ το λάθος σας επειδή είναι απλό. Αγνοείτε την ύπαρξη και λειτουργία τους. Επιτρέπετε στη λογική να αναλύει και να σχολιάζει τα πάντα. Να αμφισβητεί κάθε τι μη ορατό!
    Από σήμερα ξέρετε! Η πίστη είναι η απόλυτη δύναμη. Η πίστη είναι ένας αόρατος μυστικός συμπαντικός νόμος που δεν έχει παραθυράκια ούτε δέχεται δικηγόρους. Η ετυμηγορία της είναι μια και μοναδική!
    «Πίστεψε το και θα το δεις»

    Αναρτήθηκε από smixiotis-konstantinos

    Το διαβάσαμε από το: Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/04/blog-post_773.html#ixzz4t5atAU2r
    .
    .
    .
    .
    .
    Σάββατο, 15 Δεκεμβρίου 2012
    Ο μοναδικός εχθρός σου

    Μπορεί να νιώθεις παγιδευμένος από τη ζωή και τις συνθήκες της ζωής σου. Βαθιά όμως μέσα σου γνωρίζεις τι είναι αυτό που αποφεύγεις να δεις όταν χρησιμοποιείς τις εξωτερικές συνθήκες ως δικαιολογία για την κατάσταση που βρίσκεσαι: ο εαυτός σου, αυτό που πραγματικά είσαι και αυτό που θεωρείς ότι είναι πραγματικό και αληθινό για σένα. Για να δεις αυτό που χρόνια αποφεύγεις θα πρέπει εσύ να επιλέξεις να το δεις και τότε η αλήθεια θα σε ελευθερώσει.

    Το μόνο πραγματικό εμπόδιο, το μόνο πράγμα που δε σ’ αφήνει να αλλάξεις, που σ’ εμποδίζει να προχωρήσεις, που σε κρατάει δέσμιο, είσαι εσύ, είναι οι δικές σου σκέψεις, είναι οι δικές σου λανθασμένες πεποιθήσεις. Ο μοναδικός αληθινός εχθρός σου βρίσκεται τόσο κοντά σου! – Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ! Κι έρχεται μετά από ατέρμονες προσπάθειες μια στιγμή διαύγειας στη ζωή σου, που η πρεσβυωπία σου μηδενίζει, που η όρασή σου έστω προσωρινά καθαρίζει , και τότε συνειδητοποιείς ότι δε χρειάζεται να ελευθερωθείς πια. Είσαι ελεύθερος. Ήσουν πάντα ελεύθερος. Απλώς οφείλεις τώρα να αρχίσεις να ζεις ελεύθερα πια. Οφείλεις να βιώσεις την ελευθερία σου.

    Μού ‘πε ο εχθρός μου, “Αγάπα τον εχθρό σου”.
    Κι εγώ υπάκουσα κι αγάπησα τον εαυτό μου.

    Kahlil Gibran

    nekthl

    Το διαβάσαμε από το: Ο μοναδικός εχθρός σου http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/12/blog-post_5029.html#ixzz4t5bMl3Lp
    .
    ΥΣ. ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΓΙΑΓΙΑ
    .
    Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΕΙΝΑΙ :
    .
    «Το «γνώθι σ’ αυτόν» είναι η αρχή κάθε σοφίας»
    .
    ΣΕ ΑΠΛΗ ΕΚΦΡΑΣΗ ΝΑ ΕΡΘΕΙΣ ΕΝ ΖΩΗ ΣΕ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΘΑΝΑΤΗ ΠΛΕΥΡΑ ΣΟΥ .
    .
    ΟΣΟ Η ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΟΥ ΜΕΝΕΙ ΣΤΗΝ ΘΝΗΤΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗ ΖΕΙΣ ΣΕ ΕΝΑ ΦΑΥΛΟ ΚΥΚΛΟ ………….
    .
    .
    .
    .
    .
    .

    • .
      .
      .
      .
      .
      .
      Τετάρτη, 9 Μαΐου 2012
      Η ιδιωτικοποίηση της θρησκείας

      Είναι γνωστό ότι οι εγκόσμιοι φορείς των θρησκειών είναι οι εκκλησίες, ή με γενικότερους ιστορικούς και κοινωνικούς όρους, τα ιερατεία. Χαρακτηριστικά γνωρίσματα των ιερατείων είναι η διαχρονικότητα, η ιδεολογική σύμπνοια και η μακρόπνοη στρατηγική συνέχεια. Αυτές οι ιδιότητες τούς επιτρέπουν να κηδεμονεύουν τις πολιτικές ηγεσίες.

      Σε αντίθεση με τα ιερατεία, οι πολιτικές ηγεσίες των κρατών δεν αποτελούν ποτέ μια διαχρονική και ομοιογενή ομάδα εξουσίας. Συγκροτούνται πάντα από ετερόκλητες μονάδες, περιορισμένης χρονικής διάρκειας, με προσωπικές ιδιαιτερότητες, αλλά και κομματικές στρατηγικές. Για το λόγο αυτό είναι ιδιαίτερα δυσχερές να μπορέσει η στενή ηγετική ομάδα της εξουσίας ν’ αντιπαρατεθεί με τη θρησκεία. Αδυνατεί ν’ αντιδράσει, ακόμα, και αν βλέπει ξεκάθαρα μια ουτοπία να αποτελεί την τροχοπέδη της κοινωνικής προόδου και της ανέλιξης της κοινωνίας. Σε κάθε στενή ηγετική ομάδα δεν λείπουν οι προκατειλημμένοι υποστηρικτικές της θρησκείας. Αυτό, έχει ως αποτέλεσμα την ελαχιστοποίηση των πιθανοτήτων μιας ενδεχόμενης ανατροπής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η προσπάθεια Τρίτση. Ως υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων ο Αντώνης Τρίτσης έφερε το Ν. 1700/87, τον οποίο και υπερψήφισε η Βουλή. Παρά ταύτα, ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου δέχθηκε τόσο καταιγιστικές πιέσεις που είχαν ως αποτέλεσμα να καταχωνιαστεί ο Νόμος, οριστικά, στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

      Η θρησκεία αποτελεί ένα κοινωνικό ταμπού, ανέγγιχτο επί αιώνες και έτσι δείχνει να πορεύεται εις τους αιώνας των αιώνων. Ακόμα και αυτοί που ασκούν την κρατική εξουσία και διαθέτουν τη βούληση να αντιπαρατεθούν, δεν είναι διατεθειμένοι να διακυβεύσουν τη δημοτικότητά τους μεταξύ των, κατά πλειοψηφία, θρησκευόμενων ψηφοφόρων τους.

      Το γεγονός ότι η θρησκεία συνεπάγεται ένα τεράστιο κρατικό κόστος για τη λειτουργία της, δεν εγείρει καμιά αγανάκτηση και οργή μεταξύ των οικονομικά δοκιμαζόμενων λαϊκών μαζών. Ούτε βέβαια ενθαρρύνει τους κυβερνώντες να απλώσουν το χέρι τους, επ’ ωφελεία των κρατικών ταμείων και κατά συνέπεια του ίδιου του λαού.

      Ωστόσο, δεν είναι μόνο το άμεσο λειτουργικό κόστος της θρησκείας που αποτελεί αντικείμενο μελέτης και επαναπροσδιορισμού. Είναι η τεράστια εκκλησιαστική περιουσία που παραμένει ανέγγιχτη, άχρηστη και στείρα, όταν θα μπορούσε να επιλύσει προβλήματα φτώχειας και ανέχειας σ’ ένα μεγάλο και οικονομικά ασθενές κομμάτι της κοινωνίας.

      Όλες οι θέσεις και οι απόψεις διαθέτουν επιχειρήματα. Ακόμα και οι πλέον εξωφρενικές αιτιάσεις, υποστηριζόμενες από τους κατά περίπτωση ενδιαφερόμενους, έχουν βρει ή ακόμα και εφεύρει πλήθος επιχειρημάτων για να υποστηρίξουν αυτά που υπαγορεύει το συμφέρον τους. Έχουν διατυπωθεί λοιπόν πολλές απόψεις, οι οποίες κλίνουν προς την κάθε πλευρά που υποστηρίζουν. Από τη μία η εκκλησία και από την άλλη οι θρησκοσκεπτικιστές. Η ειδοποιός διαφορά, όμως, βρίσκεται στο γεγονός ότι η εκκλησία επιχειρηματολογεί υπέρ των συμφερόντων της. Αντίθετα, η αντίπερα όχθη μάχεται υπέρ των συμφερόντων των αδυνάτων, αλλά και της ευημερίας της ευρύτερης κρατικής οντότητας.

      Η έκταση της εκκλησιαστικής γης εκτιμάται σε 1.300.000 στρέμματα, ενώ περίπου 400.000 στρέμματα χαρακτηρίζονται ως «διακατεχόμενα» δεδομένου ότι δεν υπάρχουν τίτλοι ιδιοκτησίας. Το γεγονός αυτό, καθιστά ανέφικτο τον ακριβή προσδιορισμό της. Ωστόσο, αν λάβουμε υπόψη μας τις προσφυγές στα ευρωπαϊκά δικαστήρια πέντε μοναστηριών ενάντια στο νόμο Τρίτση, θα διαπιστώσουμε ότι οι ίδιοι αποτιμούσαν, τότε, τα περιουσιακά τους στοιχεία στο απίστευτο ποσό των 8 τρις δραχμών, δηλαδή πάνω από 22 δις ευρώ. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε συμβιβαστικά και επιεικώς, ως είθισται, αφού επρόκειτο για εσωτερική αντιδικία οργανισμού του κράτους με το κράτος και επιδίκασε το ποσό των 3 τρις δραχμών, δηλαδή πάνω από 8 δις ευρώ.

      Πριν από είκοσι πέντε χρόνια, λοιπόν, η περιουσία πέντε μοναστηριών αποτιμήθηκε σε 22 δις ευρώ, σύμφωνα πάντα με την προσφυγή της εκκλησίας. Από πληροφορίες του διαδικτύου, η εκκλησία διαθέτει περί τα 2.500 μοναστήρια. Επειδή όμως το κομπιουτεράκι μου δεν διαθέτει επάρκεια μηδενικών, αφήνω τις εκτιμήσεις στον κάθε καλόπιστο αναγνώστη. Πάντως, η εκκλησιαστική περιουσία, σύμφωνα με το επιδικασθέν ποσό από το ευρωπαϊκό δικαστήριο και χωρίς να αγνοείται ο κανόνας της αναλογικότητας των μεγεθών, θα μπορούσε κάλλιστα να συγκριθεί με το χρέος της Ελλάδας.

      Από την πλευρά της η εκκλησία διατείνεται ότι τα περισσότερα έσοδα από την περιουσία της τα διαθέτει για φιλανθρωπικό έργο. Ωστόσο, η ένσταση δεν αφορά στην έκταση του φιλανθρωπικού έργου της εκκλησίας, το οποίο μάλιστα πολλοί θρησκοσκεπτικιστές θεωρούν διαφημιστική και προπαγανδιστική βιτρίνα, αλλά σ’ αυτή καθαυτή τη στρατηγική της φιλανθρωπίας. Για ποιο λόγο να ελεείς κάποιον όταν μπορεί να πάρει και να διαχειριστεί ο ίδιος την πηγή του ελέους, διατηρώντας και την αξιοπρέπεια και την οικονομική του αυτονομία;

      Ας αφήσουμε όμως κατά μέρος τους συναισθηματισμούς και τα αναθέματα και ας δούμε τη θρησκεία κάτω από ένα άλλο ορθολογικότερο πρίσμα. Η θρησκεία για άλλους είναι μια ανέγγιχτη και αναγκαία υπαρξιακή λειτουργία, για άλλους όμως αποτελεί μια ανορθολογική ουτοπία. Είναι σαφές ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να λειτουργεί, ως κοινωνική οντότητα, σύμφωνα με τα προσωπικά του πιστεύω. Η πίστη δηλαδή ή η απιστία, αποτελούν προσωπική επιλογή για την κάλυψη απόλυτα ατομικών αναγκών. Γιατί όμως ο πολίτης που θεωρεί τη θρησκεία ως κάτι το άχρηστο, να πληρώνει για την αντίστοιχη ανάγκη του πολίτη που τη θεωρεί απόλυτα αναγκαία; Γιατί αυτός που την έχει ανάγκη να μην αγοράζει ο ίδιος τις υπηρεσίες της;

      Η θρησκεία καθαυτή δεν συνεπάγεται κόστος. Το να πιστεύει ή να μην πιστεύει κανείς ούτε επιβαρύνει ούτε ενοχλεί κανέναν. Αυτό που επιβαρύνει το κράτος, δηλαδή το φορολογούμενο πολίτη, είναι οι οργανισμοί διαχείρισης της θρησκείας με τις λατρευτικές τους διαδικασίες.

      Θα μπορούσαν λοιπόν οι κρατικοί οργανισμοί διαχείρισης της θρησκείας να καταργηθούν και να ανασυγκροτηθούν σε ιδιωτικά ιδρύματα. Ιδιωτικούς φορείς δηλαδή, με μέλη, Διοικητικά Συμβούλια, Γενικές Συνελεύσεις και με έσοδα που θα προέρχονται από συνδρομές και δωρεές. Σε καμιά περίπτωση όμως από τον οβολό των πολιτών, οι οποίοι θα πρέπει, θέλοντας και μη, να πληρώνουν για μια υπηρεσία που ούτε επέλεξαν ν’ αγοράσουν, αλλά ούτε και χρησιμοποιούν. Μια τέτοια διαδικασία θα απάλλασσε τον κρατικό προϋπολογισμό από το τεράστιο κόστος της συντήρησης των ιερατείων.

      Δεν θα μπούμε στον πειρασμό να ανατρέξουμε στο «πόθεν έσχες» της τεράστιας εκκλησιαστικής περιουσίας, ούτε πόσο νόμιμα αποκτήθηκε. Δεν μας αφορούν, σ’ αυτή την αφήγηση, οι χαριστικές πράξεις, ούτε από πού αυτή η περιουσία έλκει την καταγωγή της. Θα χρειαζόμασταν βιβλίο ολόκληρο για εκτενείς αναφορές επί των πατριαρχικών σιγιλίων, των βερατίων και των σουλτανικών φιρμανίων. Ούτε ακόμα θα επικαλεστούμε τις, τυχόν, καλογερικές παραχαράξεις χρυσόβουλων και αυτοκρατορικών αποφάσεων. Δεν μας ενδιαφέρει ακόμα και η κατάχρηση της θεματοφυλακής και η ιδιοποίηση της περιουσίας πάμπολλων Ελλήνων που την παρέδιδαν στην εκκλησία για να τη διασώσουν από την αρπακτικότητα των Οθωμανών. Πού να φανταζόντουσαν, οι ατυχείς, ότι μετά τη Σκύλα θα καραδοκούσε η Χάρυβδη.

      Μας ενδιαφέρουν οι εύγλωττοι αριθμοί. Οι άμεσα μισθοδοτούμενοι από το Υπουργείο Παιδείας, ιερωμένοι και εκκλησιαστικοί υπάλληλοι, υπερβαίνουν τις 10.000 ανθρώπους. Στο κόστος μισθοδοσίας όλων αυτών πρέπει να προστεθεί το κόστος της ασφάλισης των εν ενεργεία, των συνταξιούχων και των οικογενειών τους.

      Ας δούμε όμως και τις παράπλευρες απώλειες. Στο κόστος αυτό δεν λογαριάζεται η αποθετική ζημία από την απώλεια εθνικού προϊόντος των αντιπαραγωγικά απασχολούμενων υπαλλήλων της θρησκείας, ούτε και ο φόρος που θα προέκυπτε από την άσκηση οποιαδήποτε άλλης παραγωγικής δραστηριότητας. Ας ανακεφαλαιώσουμε όμως τα επιμέρους κόστη, για να δούμε το μέγεθος του κόστους της κρατικοδίαιτης θρησκείας.

      Μισθοδοσία και ασφάλιση των εν ενεργεία μισθοδοτούμενων•

      Συντάξεις και ασφάλιση πολλαπλάσιων συνταξιούχων.•

      Ιατροφαρμακευτικό και νοσοκομειακό κόστος όλων των δικαιούχων και των οικογενειών τους.•

      • Κόστος μισθοδοσίας, ασφάλισης, σύνταξης και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης των υπαλλήλων των θρησκευτικών διευθύνσεων στα υπουργεία Παιδείας, Άμυνας, Εξωτερικών, και Προστασίας του πολίτη.

      • Κόστος μισθοδοσίας, ασφάλισης, σύνταξης και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης των θεολόγων καθηγητών μέσης εκπαίδευσης σε όλα τα σχολεία της χώρας.

      Κόστος κατασκευής και συντήρησης κτιρίων και κόστος λειτουργίας εκκλησιαστικών σχολών και θεολογικών πανεπιστημιακών σχολών.•

      Οδηγούμαστε αβίαστα στο συμπέρασμα ότι το άμεσο και έμμεσο κόστος για την εξυπηρέτηση των αναγκών της θρησκείας αποτελεί ένα τεράστιο νούμερο που δεν μπορεί να σηκώσει η κρατική οικονομία.

      Πώς θα μπορούσε, άραγε, να επιτευχθεί μια μετάβαση από το σημερινό κρατικοεξαρτόμενο καθεστώς της θρησκείας στην ανεξαρτητοποίηση και ιδιωτικοποίησή της. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μια τέτοια πρόταση θα σκανδαλίσει το συντηρητικό κατεστημένο. Ωστόσο, θα μπορούσε να καταρτιστεί ένα πλάνο σταδιακού απογαλακτισμού, χωρίς τη δημιουργία κοινωνικής αναστάτωσης. Είναι αλήθεια ότι δεν είναι εφικτή η «εν μιά νυκτί» αλλαγή του τρόπου ζωής σε μια ευρεία κοινωνική ομάδα, όπως είναι οι ιερωμένοι και γενικότερα όσοι υπηρετούν τη θρησκεία. Κανένας εχέφρων, δίκαιος και δημοκρατικός πολίτης δεν θα μπορούσε να προτείνει μια άμεση διαδικασία εφαρμογής της. Είναι όμως εφικτός ο σχεδιασμός, με πλάνο μιας πενταετίας, για την πλήρη ιδιωτικοποίηση της θρησκείας. Έτσι κι’ αλλιώς, γάμοι, κηδείες, μνημόσυνα, ευχέλαια, κλπ, κλπ, αποτελούν υπηρεσίες για τις οποίες πληρώνουμε. Ας εξακολουθήσουμε λοιπόν να πληρώνουμε με απόδειξη και τον αναλογούντα ΦΠΑ.

      Φιλοκτήτης Διακομανώλης

      Το διαβάσαμε από το: Η ιδιωτικοποίηση της θρησκείας http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/05/blog-post_5000.html#ixzz4t5X3xc53
      .
      .
      ΥΣ. ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΓΙΑΓΙΑ:
      .
      ΤΟ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΠΟ ΑΡΧΗΣ ΚΟΣΜΟΥ ……………
      .
      ΚΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΔΕΙΝΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ …………
      .
      Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΗ …………
      .
      .
      .
      .
      .
      .
      Δευτέρα, 19 Μαρτίου 2012
      Ο ΟΡΦΕΑΣ, Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΟΙ… ΤΥΦΛΟΠΟΝΤΙΚΕΣ

      Ο ΟΡΦΕΑΣ (Ορφική Φιλοσοφία) ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ (η αληθινή)

      Πρέπει να ανησυχούμε! Κάτι περισσότερο: πρέπει να υπερβούμε το σκάμμα της ανησυχίας και να περάσουμε στον εφαλτήρα της αντιδράσεως. Με πρώτο και κύριο σκοπό την αφύπνιση.

      Πρέπει, δηλαδή, να ξυπνήσουμε. Επειδή τώρα μοιάζουμε με τους κοιμισμένους και τους αποκαμωμένους που ήδη εκραύγαζε, όμοιος με τη Σίβυλλα του, με άγρια φωνή και αφτιασίδωτη- ένθεη δηλαδή – ο Ηράκλειτος. Εκραύγαζε για να ξυπνήσουν οι πολλοί. (απόσπασμα 73: «ου δεί ωσπερ καθεύδοντας ποιείν και λέγειν» μτφρ. δεν πρέπει να ενεργούμε και να μιλούμε σαν κοιμισμένοι, και απ. 89: «τοις εγρηγορόσιν ένα και κοινόν κόσμον είναι, των δε κοιμωμένων έκαστον εις ίδιον αποστρέφεσθαι» μτφρ. για τους ξυπνητούς ο κόσμος είναι ένας και κοινός, ενώ οι κοιμισμένοι στρέφονται καθένας στον κόσμο του). Και τότε, λοιπόν, υπήρχαν οι κοιμισμένοι. Τότε, που από όποια πλευρά κι αν το δει κανείς, όσο κι αν αυταπατάται για την…. «πρόοδο» και την «εξέλιξη» που έχει δήθεν πετύχει η ανθρωπότητα και τον «λαμπρό πολιτισμό» μας των καλωδίων και των εργαστηρίων, ήταν μια εποχή, ασύγκριτης προς τη σημερινή, ευρωστίας για τον άνθρωπο. Ευρωστίας πνευματικής, προ πάντων. Και για να αρχίσει να διαλύεται και τούτο το παραισθησιογόνο νέφος που πολλοί, με κίνητρα κάθε άλλο παρά ευγενικά, απλώνουν, το πνεύμα δεν είναι κάτι που εναντιώνεται στην ύλη. Είναι , αντιθέτως, ως ουσία, εκείνη η μορφή ενέργειας που συνέχει από μέσα την ύλη, της προσδίδει είδος, μορφή. Μορφή βιώσιμη, άρτια, εξελίξιμη, ικανή και λειτουργική. Επειδή το πνεύμα , που συνάπτεται προς την Μήτιν, την πολύτροπη Νόηση, ως κύριο κατηγόρημά της έχει την κριτική ικανότητα. Συνεργεί λοιπόν, το πνεύμα, καθοριστικά στην οντογονία, προσδίδοντας στα στοιχεία, από όπου θα προκύψουν οι δομικοί υλικοί σχηματισμοί, σύσταση κριτική, ικανή να αποδώσει «ένυλα είδη», σώματα, μορφές και τρόπους που ανταποκρίνονται στην φυσική νομιμότητα , στην εξελικτική δυνατότητα, ως μονάδες και μέλη όλων των συνόλων, όπου συμπεριλαμβάνεται μια οντική μονάδα: το σύνολο του γένους του, του περιβάλλοντος του, των άλλων ειδών και γενών και, τέλος, το Παν. Γι’ αυτό και οι ιδιότητές του, που εξαίρονται και στο γνωστό «Σύμβολο της Πίστεως» του Χριστιανισμού «Πνεύμα Άγιον, Κύριον, Ζωοποιόν», είναι απολύτως σύμφωνες προς την φύση του Πνεύματος. Και βέβαια προέρχονται από τις αναφορές σ’ αυτό της Ελληνικής (Ορφικής) Θεολογίας. Το πνεύμα είναι η ζωτικότητά μας, εφ’ όσον μάλιστα είναι και σύμφυτο προς την ζωογόνο ψυχή.

      Ο Κόσμος- οι Κόσμοι- είναι έμπνοοι και έμψυχοι. Κύριο αξίωμα της Ελληνικής Θρησκείας. Και το σύνολο των άλλων γεννημάτων της φύσεως διατηρεί και εξασκεί το Πνεύμα του, όχι μόνον για την αυτοσυντήρησή του, αλλά και για την συμφωνία, μέσω αυτού, του καθενός προς το Άλλο, ειδικό και γενικό.

      Είναι λοιπόν η Φύση ένα ανοιχτό σύστημα, όπως ακριβώς ανοιχτό σύστημα είναι το πρωταρχικό Αίτιο και Πηγή των πάντων, το Εν, ο Νοητός κόσμος, υπακούοντας στον Νόμο της προόδου και της δημιουργικής ενεργητικότητας, τον Νόμο της Ανάγκης και της Πειθούς (=Νοήσεως). Η πρωταρχική, προ-κοσμική, προ-οντολογική αυτοαναίρεση της εντελέχειάς – της ολικής τελειότητας του Νοητού Κόσμου- για χάρη της μεγάλης και αβέβαιης περιπέτειας του Γίγνεσθαι – δηλαδή της Γενέσεως και της όλης εξελικτικής διαδικασίας των όντων- είναι η πρώτη, η υποδειγματική και άπιαστη κίνηση αυταπαρνήσεως της αυτάρκειάς του, αλλά και αφυπνίσεως[1].

      Επίσης, τότε αρχίζει η σταδιακή μεγιστοποίηση ενεργοποιήσεως του Πνεύματος. Το μεγάλο αυτό θέμα δεν μπορεί να εκτεθεί περισσότερο εδώ. Τονίζεται πάντως ότι το Πνεύμα δηλώνεται: α) σαν το Είναι, η Ουσία, της Νοήσεως και β) σαν η ζωτική ικανότητα προς λειτουργία των όντων. Έτσι συμπεραίνεται πως ο πνευματικός άνθρωπος είναι ένας ευφυής άνθρωπος.

      Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΟΙ ΤΥΦΛΟΠΟΝΤΙΚΕΣ ( Ασπάλακες)

      Πρέπει πλέον να διευκρινιστεί ότι ευφυής σημαίνει όχι τον «πονηρό», το «σαϊνι», τον «καταφερτζή»• όχι αυτό που κατήντησε να σημαίνει η λέξη «ξύπνιος», «έξυπνος», δηλαδή το αρπακτικό, τον καιροσκόπο, τον εκμεταλλευτή «ευκαιριών» με σκοπό το στενά προσωπικό και πάντοτε υλιστικό «συμφέρον». Κάθε άλλο. Αυτοί οι άνθρωποι, αυτοί οι ίδιοι πουέφεραν τη χώρα σε κατάσταση δουλείας και εξαθλιώσεως και τον λαό μας στην απόλυτη διαφθορά, τη λήθη και τον λήθαργο, αυτοί είναι και οι πνευματικά και ηθικά αποκοιμισμένοι, οι αποκαμωμένοι. Κάτοικοι υπονόμων και σπηλαίων.

      Καιροσκόπος στην λατινική είναι speculator. Η λέξη έχει δύο σημασίες: α) ο παρατηρητής των καιρικών φαινομένων, ο «χαλαζοφύλακας» και β) ο υποχθόνιος, ο κατάσκοπος, αυτός που ενεργεί υπόγεια. Specus είναι το σπήλαιο ( Ελλ. και σπέος), ο υπόνομος, το τούνελ. Αυτά και για την πάντοτε ενδιαφέρουσα σημειολογία των λέξεων. Από τις δύο παραπάνω σημασίες, η μεν πρώτη απέκτησε αυτήν που έχει τώρα ( καιροσκόπος-σπεκουλαδόρος) από μετασήμανση της αρχικής, αλλά η δεύτερη διατήρησε την εκ του specus-σπέους-σπηλαίου. Πράγμα που, τελικά, οδηγεί λογικά και καταλήγει ότι ο καιροσκόπος (κοινώς σπεκουλαδόρος) είναι ένας σκοτεινός, αντροδίαιτος αρουραίος, τυφλός ασπάλακας, πλάσμα των υπονόμων, ένας νεωτερικός άνθρωπος των σπηλαίων που στερείται την αγνότητα και το αίσθημα δικαιοσύνης που συνέδεε τους παλαιούς κατοίκους των σπηλαίων σε κοινότητες ισοτιμίας. Αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα.

      Πάντως, όταν ο Πλάτων μιλούσε για εκείνο το σπήλαιο της Αυταπάτης, προφανώς δεν είχε κάν τα ερεθίσματα να υποθέσει πως κάποτε, σε μια παράξενη μελλοντική εποχή, οι speculatores θα καταντούσαν τον κόσμο σπήλαιο καθολικής Απάτης, μοχθηρίας, φθόνου, Λήθης- δηλαδή θανάτου πνευματικού- και ψυχικής αποστερήσεως.

      Η Ελλάδα, οι Έλληνες, η Ελληνική ενατένιση του Κόσμου, υπέβαλαν την οδό της Αρετής ως προσωπικό και συλλογικό ιδεώδες. Και τούτο ανεξάρτητα από την ιδιαίτερη φιλοσοφική ή κοινωνική άποψη του καθενός.

      Και οι νόμοι αυτό το ιδεώδες προστάτευαν. Και από μια αγωνιώδη εμμονή σ’ αυτό το ιδεώδες περιέπεσαν μάλιστα σε σφάλματα και υπερβολές, ακόμη και αδικίες: εξορίες δικαίων, καταδίκες και θανατώσεις! – αυτά, εκεί προς τα τέλη της ακμής των πόλεων, τότε που οι βάρβαροι είχαν υποσκάψει τα πάγια ήθη και έθη χιλιετηρίδων. Αλλά το κίνητρο δεν ακυρώνεται από το δυσανάλογο προς την αξία του μέτρου αποτέλεσμα. Και το κίνητρο ήταν η διαφύλαξη της Αρετής, ιδίως της πολιτικής- κοινωνικής αρετής, πάση θυσία, η διατήρηση του απόλυτου προβαδίσματος του κοινού αγαθού έναντι του προσωπικού συμφέροντος- ολικού και όχι μόνον υλικού. Το ίδιο ανεπιθύμητη με τη συσσώρευση πλούτου ήταν και η συγκέντρωση υπερβολικού θαυμασμού σ’ ένα πρόσωπο που θα μπορούσε να οδηγήσει σε προσωπολατρεία, οπαδισμό (σημερινά σημεία των καιρών), δηλαδή, σε «πάγωμα» της κριτικής σκέψεως» σχετικά με τα έργα και τα λόγια του προσώπου αυτού.

      Το μόνο αγαθό του οποίου η αύξηση ήταν κύριο αίτημα κοινωνικό και επίμονος αγώνας προσωπικός ήταν η Παιδεία – αλλά και αυτό μέσα από συλλογικούς διαλεκτικούς σχηματισμούς και πρακτικές. Η πράγματι δια βίου Παιδεία, που δεν αποδίδει σωρούς «γνώσεων» (σήμερα λέγονται «πληροφορίες»)• αλλά δημιουργεί ανθρώπους ικανούς να αφορμώνται, από τον διδασκόμενο λόγο, τον Δρόμο για να προχωρήσουν στο δικό του μονοπάτι ο καθ’ ένας• χωρίς να χάνουν την κεντρική κατεύθυνση, προωθούσαν την βασική αξιωματική θέση σε μια σειρά νέων δυναμικών στοχασμών, σε νέες στροφορμές, θα λέγαμε. Έτσι ο αρχικός εισηγητής μιας θεωρίας, μιας οδού προς την Αλήθεια, εύρισκε στους μαθητές του άξιους συνεχιστές. Αυτό, άλλωστε, επεδίωκε, αυτό ζητούσε όταν τόσο αυστηρά τους επέλεγε, όπως είναι γνωστό από τα κριτήρια του Πυθαγόρα ή του Πλάτωνα π.χ., βάσει των οποίων εδέχοντο ή απέρριπταν εκείνους που εξέφραζαν την επιθυμία να εισαχθούν στις σχολές τους. Μάλιστα, μη λησμονούμε πως αυτή ακριβώς η άτεγκτη και μη εξαγοράσιμη (όπως σήμερα) με χρήματα αξιολόγηση, έφερε την απόρριψη του ζάπλουτου αλλά τραχύ, βίαιου και τυραννικού Κύλωνος του Κροτωνιάτη• και η απόρριψη την συνωμοσία, τη διαβολή και τον πόλεμο κατά του Πυθαγόρα και τέλος τον διωγμό της Σχολής του, τον θάνατο των μαθητών του (εκτός από δύο) όταν το απύθμενο μίσος των οπαδών του Κύλωνος τους οδήγησε να πυρπολήσουν την οικία όπου ευρίσκοντο οι Πυθαγόρειοι. Και κατέληξε στην αυτοεξορία του ίδιου του γέροντος πλέον Πυθαγόρα στο Μεταπόντιο όπου και τελείωσε την ζωή του. Αυτό το απύθμενο μίσος των «σπηλαιανθρώπων» της τότε εποχής είχε σαν συνέπεια, τραγική ίσως για την ανθρωπότητα, την κατάρρευση των προσπαθειών του Πυθαγόρα για την ίδρυση μιας πόλης φιλοσόφων, ίσων και ισότιμων καθ’ όλα. Το ακραίο αυτό γεγονός μπόρεσε να συμβεί σε πολιτισμικό- πολιτικό περιβάλλον αντίθετο προς το πνεύμα και την πρακτική που επικρατούσαν στην κυρίως Ελλάδα.

      Οι σπηλαιάνθρωποι – speculatores ένα πράγμα μισούσαν και μισούν θανάσιμα: την Παιδεία και τους πνευματικά εργαζόμενους ανθρώπους που αρνούνται να τους παραδοθούν. Το βλέπουμε στις μέρες μας σαν κανόνα, σαν καθολική κοινωνική γραμμή, «νόμιμη» και αποδεκτή- όπως κάθε κακία, ανοησία και ανηθικότητα.

      Ο ίδιος ο Πλάτων, που συνηθίζεται να τον παρουσιάζουν σαν αιθεροβάμονα, σχεδόν χαμένο σε αναζητήσεις «ατομικής σωτηρίας», λίγο γκουρού, λίγο ψοφολάγνο – βεβαίως και δεν ήταν έτσι- αν και βίωσε επίσης τα πρώτα γεγονότα/ προμηνύματα της επερχόμενης καταστροφής του κόσμου του, του Ελληνικού Κόσμου, αν και βίωσε, επίσης, τον ψυχρό θάνατο του διδασκάλου του- έργο καιροσκόπων και συκοφαντών και αυτό- αν και, όπως ήταν επόμενο, έπεσε σε βαθειά και πολύπλοκη, θα λέγαμε, υπαρξιακή κρίση, άφησε σαν απόσταγμα του καλού, πεπαιδευμένου, πνεύματός του τα τρία πολυτιμώτερα έργα του:

      • Τον «Τίμαιο»- το μοναδικό του έργο που αναφέρεται στην Γένεση και τη Σύσταση του Κόσμου όπου προβάλλονται ρωμαλέες θέσεις της Ορφικής Κοσμολογίας.

      • Την «Πολιτεία» όπου πραγματεύεται το ερώτημα «περί δικαιοσύνης», σε τι συνίσταται μια Πολιτεία Δικαίου. Τι είναι «άδικη Πολιτεία» και τι άδικη ψυχή και άδικο πολίτευμα, για να καταλήξει ότι η κατάσταση που διαμορφώνεται σε μια Πολιτεία είναι συνάρτηση του ήθους δηλ. της δικαιοσύνης και αρετής των αρχόντων ( κάτι μας θυμίζει αυτό) και να προτείνει ως μόνο ανάχωμα στην καταιγίδα της αδικίας την Παιδεία.

      • Τους «Νόμους» όπου, εκκινώντας από την φιλοσοφική αντίληψη ότι στην ανθρώπινη κοινωνία κυρίαρχη θέση έχει η αρετή ( =φρόνηση, σωφροσύνη, δικαιοσύνη και ανδρεία) και το κοινό συμφέρον, προτείνει ένα πλήρες νομοθετικό σύστημα που θα εφαρμόζεται με την πειθώ και εν ανάγκη μόνο με τον καταναγκασμό. Μια πολιτεία δικαίων νόμων βασισμένων στην πειθώ και την διαπαιδαγώγηση.

      Δεν εισακούστηκε, δεν μπόρεσε να πείσει τους σύγχρονούς του να ιδρυθεί μια πραγματική Πολιτεία Δικαίου ανάλογη με αυτή που είχε οραματισθεί, της οποίας η υλοποίηση θα μπορούσε να είχε ανατρέψει τον πανανθρώπινο ιστορικό ρου. Αντίθετα δοκίμασε την σύλληψη και τη δουλεία! Είχε όμως φίλους, και αυτοί τον απελευθέρωσαν και τον βοήθησαν να ιδρύσει την Ακαδημία. Και, βέβαια, αυτή, η Ακαδημία διέσωσε εκείνα τα στοιχεία-όπλα, όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, με τα οποία η ανθρωπότητα καταπολέμησε την πνευματοκτόνο λαίλαπα που ακολούθησε την πτώση του Αρχαίου Κόσμου. Μάλιστα η πίστη του Πλάτωνα στην αναγκαιότητα των κοινωνικοπολιτικών του οραμάτων, τον οδήγησε και στην διοργάνωση μιας εκστρατείας ιδεολόγων στην Μεγάλη Ελλάδα, Ακολούθησε πραγματική πολεμική σύρραξη δυστυχώς δε η ήττα και ο θάνατος αυτών. Απεδείχθη πάντως ακόμη μια φορά πως η πνευματική οδός οδηγεί πάντοτε στην ανάγκη της δράσεως για να βρει η Αλήθεια τόπο και θέσεις στον κόσμο. Ίσως, λοιπόν, υπάρχει ακόμα κάποια σπίθα ελπίδας απέναντι στην νέα λαίλαπα που ο σημερινός άνθρωπος βιώνει καθημερινά. Αρκεί να βρεθούν οι Ταγοί!

      Οι ταγοί όμως λείπουν προς το παρόν, ή βρίσκονται σε…. μακροχρόνια άδεια! Και οργιάζουν οι σπεκουλάτορες. Αυτοί που λυμαίνονται ασύστολα τον κόπο άλλων. Από τις συντάξεις των απομάχων που εργάστηκαν μια ολόκληρη ζωή, μέχρι τα πνευματικά δημιουργήματα. Υλικές και πνευματικές αξίες, όλα στο ξεπούλημα. Οι πρώτες ξεκοκκαλίζονταιαπό τα «σαΐνια», οι δεύτερες αντιγράφονται ασύστολα και μεταπωλούνται από άλλα «σαΐνια», κακοαντιγραμμένες απομιμήσεις ιδεών και θεωριών απλωμένες σε αυτοσχέδιους πάγκους. Η ηθική στάση απέναντι σε κάθε δημιουργό, υλικού ή πνευματικού έργου, είναι ο σεβασμός και η εντιμότητα. Σε κάποια άλλη εποχή, στον ίδιο όμως τόπο, ο ανήθικος θα είχε να αντιμετωπίσει την Ηλιαία και τους Ένδεκα! Επειδή τότε η Ελλάδα ήταν τόπος Πολιτισμού και την κατοικούσαν πνευματικοί άνθρωποι, ευφυείς και ενάρετοι, ξυπνητοί, αρκετά υπερήφανοι ώστε να μην καταντούν λογοκλόποι και να επαίρονται και, δυστυχώς, να επευφημούνται όπως σήμερα για την όποια λωποδυσία.

      Σήμερα σε ποιόν τόπο ζούμε; Πολύ φοβάμαι πως ό, τι κι αν είναι, Ελλάδα δεν είναι. Μήτε και Έλληνες είναι όσοι τον λυμαίνονται. Έλληνες κατά το είδος, κατά την συμπεριφορά, κατά την εσωτερική τους, δηλαδή, μορφολογία. Γιατί και κατά τον Ισοκράτη: «Αισχρόν ει τούνομα φέρειν, κουχί το είδος».

      Δυστυχώς, πολλοί, πάρα πολλοί, ζουν ανάμεσά μας, καιροσκόποι, αρπακτικά του κόπου άλλων για να αναδυθούν αυτοί , οι κοινοί λωποδύτες, στο φως της δημοσιότητας και της αναγνώρισης και να καταποντίσουν στη λήθη τον δημιουργό του όποιου έργου. Ζητώντας τι άλλο παρά τη συσσώρευση πλούτου και, προπάντων, φήμης ( και …οπαδούς!) που δεν τους ανήκουν.

      Σημειώνεται, μάλιστα, ότι στο είδος αυτό, που έχει βαθειά αλώσει την γνήσια συνείδηση των σημερινών Ελλήνων, κατατρώγοντας τις βαθειές της ρίζες, ανήκουν και πολλοί αυτοαποκαλούμενοι «διδάσκαλοι» της Ελληνικής Παιδείας. Αυτοί υπόσχονται στους διψασμένους το άγιο νάμα της αναβιώσεως, της αναγεννήσεως της Ελληνικής τους ψυχής. Αλλά δεν είναι παρά σοφιστές. Κάπηλοι, «έμποροι μαθημάτων», «εριστικοί ανταγωνιστές» κατά τον Πλάτωνα (Σοφιστής). Έτσι η Ελληνική Παιδεία, το θεμελιώδες έρεισμα της αναγκαίας εξυγιάνσεως του τόπου μας ( και του Κόσμου όλου, για να θυμηθούμε τον Σικελιανό) ακυρώνεται και μάλλον βεβηλώνεται από «κοιμισμένους» (βλ. Ηράκλειτο) που μεταδίδουν τη νόσο τους όπου εγγίζουν. Εφθάσαμε, λοιπόν, να επικροτούμε τους αδίκους, τους ήδη σχολάζοντες στις όχθες του ποταμού Αμέλητος ( Πλάτων: Πολιτεία) και βλέπουμε με «μισό μάτι» όσους πραγματικά κοπιάζουν και, δυστυχώς, ερήμην και εν αγνοία τους τροφοδοτούν τους «σπεκουλάτορες» με πρώτες ύλες.

      ΕΠΙΛΟΓΟΣ

      Γίνεται φανερό λοιπόν, πως η αφύπνισή μας πρέπει να ξεκινήσει από την αναθεώρηση/ανατροπή μέσα μας της επιδοκιμασίας προς τους πονηρούς, τους «καταφερτζήδες», τους λαλούντες και μη λέγοντες. Με τη συνειδητοποίηση πως η Ελληνική μας Ψυχή ζητεί τον κοινό Λόγο, τη σχέση της με το Σύμπαν και την Κοινωνία, όχι «ατομικές σωτηρίες». Η Παιδεία είναι το μέσον. Αυτή θα μας οδηγήσει και στην πολιτική, κοινωνική και προσωπική κάθαρση και ανασυγκρότηση. Αυτή θα μας βοηθήσει να αντιδράσουμε στην ορμέμφυτη ροπή της εθελοδουλείας και της χειραγωγήσεως που δεν αρμόζει σε Έλληνες.

      Μαρία Ιω. Σίδερη
      Νοέμβριος 2010

      [1] Ο Νοητός Κόσμος ηθελημένα ανοίγει τον εαυτό του και έκτοτε προσφέρει τις Πρώτες Αρχές που συνεχώς μεταστοιχειώνονται σε ουσίες και δυνάμεις οι οποίες αναπαράγουν και διαιωνίζουν τους Κόσμους.
      Πηγη

      Το διαβάσαμε από το: Ο ΟΡΦΕΑΣ, Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΟΙ… ΤΥΦΛΟΠΟΝΤΙΚΕΣ http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/03/blog-post_7453.html#ixzz4t5R4Ry8V

      .
      .
      .
      .
      .

      • .
        .
        .
        .
        .
        Δευτέρα, 2 Απριλίου 2012
        Δήμου κατάλυσις

        «Άξιον θαυμάζειν
        ότι οίεσθε μεν δημοκρατίαν είναι,
        γίγνεται δε ότι αν ούτοι βούλωνται»
        (Λυσίου, Δήμου καταλύσεως απολογία, 32-34)

        Καθώς η διεξαγωγή των εκλογών λαμβάνει συνεχώς αναβολή και η κήρυξίς των τίθεται εν αορίστω χρόνω, αφορμή δίδεται εις τον καθένα πολίτην της χώρας ταύτης, να αναλογισθή δια το κατάντημα της δημοκρατίας στον τόπο που την γέννησε και να προβληματισθή και ούτως να ετοιμασθή εσωτερικώς και να πράξη αναλόγως, όταν έλθη η στιγμή, καθ’ ήν ως υποχρεούται και εκ του καταστατικού χάρτου, θα κληθή να υπερασπίση το μέλλον. Ο Λυσίας σε μιαν ανάλογην περίπτωσιν μετά την πτώσιν των τριάκοντα τυράννων τω 403 π.Χ, βλέποντας το κατάντημα της β’ αθηναϊκής δημοκρατίας με την επικράτησιν των συκοφαντών και της λογικής του προσωπικού συμφέροντος, αντί της προκρίσεως του δικαίου και του καλού της πατρίδος, αγανακτήσας εξαπέλυε γραπτούς μύδρους.
        «Φαντάζεσθε» κραυγάζει «και ζείτε με την αυταπάτην ότι έχετε δημοκρατίαν, αλλά δεν γίνεται τίποτ’ άλλο απ’ ό,τι θέλουν εκείνοι, αυτοί που σας απομυζούν, οι μη επιθυμούνες το καλόν της πατρίδος. Και αν και έκαναν πολλά, αν και την πρόδωσαν και την παρέδοσαν ιταμή και υπόδουλη εις ξένα κέντρα δεν δίδουν δίκην, δεν σύρονται να πληρώσουν δια το έγκλημά των αυτό. Αλλά ξέρετε ποιοί την πληρώνουν; Όχι βέβαια αυτοί που σας αδίκησαν, εσάς τους πολλούς, αν και αυτοί λίγοι, αλλά απεναντίας όσοι αρνούνται να δώσουν σ΄αυτούς και ό,τι τους έχει απομείνει ακόμα». Αυτά τα ολίγα, τα απαραίτητα για να ζήσουν; Αυτήν την ελάχιστη τιμή και αξιοπρέπεια; Πείτε ό,τι και όπως σας αρέσει αυτό. Αλλά αυτή η δίψα των δια αίμα, να λάβωσι ακόμη έως εσχάτων και ό,τι έχει απομείνει και να το κυνηγούν με λύσσα διεκδικώντας το νομιμοφανώς, έχοντας ως άλλοθι την επίπλαστην εξουσίαν που τους παρεδόθη, πως άλλως μπορεί να ειπωθή από θρασύτητα και αδίστακτη τάσις σκυλεύσεως νεκρών άρα ιεροσυλία; Διότι ο έχων έστω και λίγην ευσυνειδησίαν ανθρώπου, ανθρωπιά μέσα του, φόβον θεού, πόνον δια τον αδελφόν του, δεν επιθυμεί έως τον θάνατον του να τον απομυζά, να το κάνη τούτο δίχως οίκτο έως ότου αφήση την τελευταίαν του πνοήν. Τούτο το κάμνουν τα σαρκοφάγα ζώα και όχι οι άνθρωποι.
        Και λέγει ο Λυσίας, τόσους αιώνες πρίν πράγματα κορυφαία, ισχύοντα τώρα στο έπακρον, δια να παοδειχθή ούτως ότι ανθέλληνες, κακόβουλοι της πατρίδος των υπήρχον πάντοτε, απάνθρωποι και αδίστακτοι φονείς του έθνους των αενάως. Και τούτο ίσως είναι το δυστύχημα, ότι ως έθνος ουδέποτε κατορθώσαμε τις βδέλες αυτές να τις αποσυγκολλήσωμε πανωθέν μας και να τις ρίψωμεν εις τον βούρκον εξ ού προέρχονται. Λέγει λοιπόν ο αγαθός ρήτωρ : «Αυτοί οι παλιάνθρωποι θα δεχόντουσαν να καταστή η πατρίδα των μικρά και ασήμαντος πολύ περισσότερον παρά δια μέσου άλλων γνησίων πατριωτών μεγάλη και ελευθέρα… δια τούτο αν φαίνεται κάτι ωφέλιμον σε εσάς από άλλους, αυτοί αποβλέποντας στο δικό τους προδοτικό προς την πατρίδα συμφέρον, όλοι τους –και έχει μεγάλη σημασία αυτό το όλοι τους- είναι εμπόδιον».
        Το σπουδαιότερον όλων αυτών; Το κατάληγμα του ρήτορος, το οποίο πρέπει να μας ρίψη πιο πολύ εις σκέψιν; Όσα λέγει. «Όλα αυτά δεν είναι δύσκολα να τα ιδή και κατανοήση όποιος θέλει!!! Γιατί και οι ίδιοι δεν επιθυμούν να κρύπτονται αλλά ντρέπονται εάν δεν φαίνονται ότι είναι πονηροί και εσέις άλλα τα βλέπετε οι ίδιοι και άλλα τα ακούτε από πολλούς άλλους που μόνοι των έμειναν να σας τα φωνάζουν». Δεν θέλουμε να τα κατανοήσωμεν όλα αυτά. Δεν επιθυμούμε να διώξωμεν τους ξεδιάντροπους που στα φανερά μας προδώσαν, μας ξεπούλησαν και μας παρέδοσαν σκλάβους στα δεσμά μας σε άλλους. Διότι αν είχαμε την θέλησιν να τα δούμε, εάν δεν είμασταν τόσο διαβρωμένοι, θα ήταν εύκολον να έχουμε πράξει άλλως. Είναι λοιπόν της μοίρας μας να σβήσωμε; Σύντομα θα το μάθωμεν
        Άρθρον του
        ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ
        -φιλολόγου-
        filologos-hermes

        Το διαβάσαμε από το: Δήμου κατάλυσις http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/04/blog-post_1164.html#ixzz4t5RxzDLC

        .
        .
        .
        .
        .
        Παρασκευή, 30 Μαρτίου 2012
        Σεισάχθεια, ένα από τα νομοθετικά μέτρα του Σόλωνα

        Τα νομοθετικά μέτρα του Σόλωνα ήταν πολύ τολμηρά, αλλά και δραστικά. Βασίζονταν στην αρχή της δίκαιης ανισότητας και όχι της απόλυτης ισότητας, ενώ επιδίωκαν να αποτρέψουν την εμφύλια διαμάχη και τη… διάλυση της πολιτικής κοινότητας της Αθήνας, διατηρώντας παράλληλα την κοινωνική διαστρωμάτωση και την προβολή αυτής της διαστρωμάτωσης στη νομή της εξουσίας.

        Ένα από αυτά τα μέτρα ήταν και η ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ . Η κατάργηση των χρεών προς ιδιώτες και το δημόσιο. Έτσι καταργήθηκε ο δανεισμός με εγγύηση την προσωπική ελευθερία του δανειολήπτη και ελευθερώθηκαν και όσοι Αθηναίοι είχαν γίνει δούλοι.

        ΕΚΧΩΡΗΣΗ ΑΠΑΙΤΗΣΗΣ

        Για όσους δεν το γνωρίζουν υπάρχει στη νομική φαρέτρα όσων τολμούν και η «εκχωρηση απαίτησης». Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα άρθρα 455 επόμενα του Αστικού Κώδικα, ο δανειστής μπορεί να μεταβιβάσει με σύμβαση σε άλλο πρόσωπο την απαίτηση του και μάλιστα χωρίς τη συναίνεση του οφειλέτη. Πρόκειται για τη σύμβαση εκχώρησης, στα πλαίσια της οποίας ο παλαιός δανειστής ονομάζεται εκχωρητής και ο νέος δανειστής εκδοχέας. Αυτή η διαδικασία ακολουθείται απ όσους ιδιοκτήτες αδυνατούν να εισπράξουν για παράδειγμα ενοίκια ή για τους εργολάβους στους οποίους χρωστά με τη σειρά του το δημόσιο. Το σκεπτικό της «εκχώρησης απαίτησης» με απλά λόγια είναι το εξής:

        «Εάν σου χρωστά το δημόσιο κι εσύ με τη σειρά σου χρωστάς σε άλλη υπηρεσία του Δημοσίου τότε μπορείς να εκχωρήσεις την απαίτησή σου έναντι του χρέους που έχεις. Παράδειγμα: Ένας νοσοκομειακός γιατρός που έχει να πληρωθεί από το ΕΣΥ εφημερίες μηνών, χρωστά στην ΕΦΟΡΙΑ. Μπορεί με αίτησή του να ζητήσει εκχώρηση απαίτησης. Να εισπράξει δηλαδή η Εφορία την οφειλή του από το Υπουργείο Υγείας το οποίο χρωστά χρήματα στο συγκεκριμένο γιατρό».

        Τα παραπάνω δυστυχώς ισχύουν μόνο θεωρητικά διότι διαφορετικά οι υπηρεσίες του Δημοσίου θα είχαν αναγκαστεί να προβούν και σε εισπράξεις αλλά και σε πληρωμές.

        Κι όμως φαίνεται ότι σιγά σιγά ακόμη κι αυτοί που κυβερνούν αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι σε κάποια μορφή «Σεισάχθειας» κρύβεται το κλειδί της αποσυμφόρησης της ελληνικής κοινωνίας και συζητούν για κούρεμα δανείων.

        Με το –τολμηρό για τα ελληνικά δεδομένα- σκεπτικό τα δάνεια των πολιτών θα κουρευτούν στη λογική που κουρεύτηκε στο σύνολό του το δάνειο της χώρας.

        Λογικό δεν ακούγεται; Αφού ο μισθός μας έπεσε ξαφνικά στο 1/3, αφού το 1/3 του πληθυσμού είναι πλέον χωρίς δουλειά, τότε τα χρήματα που μπορούμε να ξοδεύουμε είναι μειωμένα ανάλογα. Σ αυτή την κατεύθυνση ανάλογα θα έπρεπε ήδη να είχαν μειωθεί και οι τιμές των αγαθών στα σούπερ μάρκετ…

        Κούρεμα δανείων, πτώση των τιμών των προϊόντων διατροφής, δημιουργία νέων θέσεων εργασίας; Υπάρχει μήπως άλλη λύση για να επιβιώσουμε και να βγούμε από την κρίση;

        stelinarum

        Το διαβάσαμε από το: Σεισάχθεια, ένα από τα νομοθετικά μέτρα του Σόλωνα http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/03/blog-post_8703.html#ixzz4t5SUNnDY

        .
        .
        .
        .
        .
        Spiegel: Πώς η Ελλάδα θα μπορούσε να μηνύσει τη Γερμανία για τις πολεμικές αποζημιώσεις
        12 Αυγ. 2016
        «Πώς η Ελλάδα θα μπορούσε να μηνύσει τη Γερμανία για τα 296 δισεκατομμύρια ευρώ που της χρωστάει», είναι ο τίτλος δημοσιεύματος του γερμανικού περιοδικού Spiegel, το οποίο αναφέρεται στις γερμανικές αποζημιώσεις του Β’ Παγκοσμίου Πόλεμου που οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα.
        «Μετά από δυόμισι χρόνια, η ελληνική κοινοβουλευτική επιτροπή, υπέβαλε μια έκθεση στην οποία τεκμηριώνονται νομικά οι οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα», σχολιάζει το γερμανικό δημοσίευμα. «Είναι η πρώτη φορά που τα μέλη του ελληνικού Κοινοβουλίου συντάσσουν έκθεση για τις γερμανικές αποζημιώσεις, σε μια προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης να διεκδικήσει τα δικαιώματα της χώρας της», προσθέτει το Spiegel.
        Το ζήτημα των πολεμικών αποζημιώσεων έρχεται και πάλι στην επικαιρότητα μετά το πόρισμα της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής, την πρόσφατη δήλωση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα για τη συνθήκη του Λονδίνου του 1953 και τη διαγραφή τότε του γερμανικού χρέους αλλά και την επικείμενη επίσκεψή του στο μαρτυρικό χωριό Κομμένο της Άρτας. Σημειώνεται ότι στις 5 Σεπτέμβρη το ζήτημα της διεκδίκησης των αποζημιώσεων θα τεθεί στην Ολομέλεια της Βουλής.
        Ολόκληρο το δημοσίευμα του Spiegel:
        Η λανθάνουσα ελληνική εκστρατεία για την διεκδίκηση γερμανικών αποζημιώσεων από τη Γερμανία για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έχει πλέον νέα ώθηση. Μετά από 2,5 χρόνια στα σκαριά μια αρκετά καθυστερημένη έκθεση από την Ελληνική Βουλή επικυρώνει τον ισχυρισμό ότι η Γερμανία οφείλει στην Ελλάδα δισεκατομμύρια ευρώ. Οι βουλευτές της διακομματικής επιτροπής που συνέταξαν την έκθεση καλούν τώρα την κυβέρνηση «να κυνηγήσει δυναμικά» τις «δίκαιες απαιτήσεις» της Ελλάδας.
        Αυτή είναι η πρώτη φορά που οι Έλληνες βουλευτές λαμβάνουν μια επίσημη θέση και ποσοτικοποιούν το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων.
        Η έκθεση των 77 σελίδων – την οποία είδε το Spiegel – χωρίζει τις ελληνικές διεκδικήσεις σε τέσσερις κατηγορίες: πολεμικές αποζημιώσεις για υλικές ζημιές και κατασχέσεις, αποζημιώσεις των θυμάτων και των οικογενειών τους, αποπληρωμή του αναγκαστικού (κατοχικού) δανείου και ο επαναπατρισμός των εκατοντάδων αρχαιολογικών καλλιτεχνημάτων που απομάκρυναν οι δυνάμεις κατοχής.
        Το πόσο των επανορθώσεων ανέρχεται σε 269 δισεκατομμύρια ευρώ, ένα ποσό που βασίζεται σε προηγούμενη έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους της Ελλάδας. Το ποσό αυτό δεν συμπεριλαμβάνει τις ιδιωτικές απαιτήσεις που προκύπτουν από την απώλεια ανθρώπινων ζωών. Αυτές οι απαιτήσεις ανέρχονται σε πάνω από 107 δισ. ευρώ χωρίς τους τόκους. Η Γερμανία θα πρέπει επίσης να πληρώσει στην Ελλάδα πολεμικές επανορθώσεις ύψους 9.189 δισεκατομμυρίων ευρώ για τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
        Η έκθεση αναφέρει ότι η καταβολή των αποζημιώσεων αποτελεί μια «νομική και ηθική αναγκαιότητα» και προσθέτει ότι η αποπληρωμή τους θα είναι «η καλύτερη βάση για μια εγκάρδια και ανέφελη σχέση μεταξύ του γερμανικού και του ελληνικού λαού».
        Πρώτο βήμα: Η ρηματική διακοίνωση
        Η έκθεση περιγράφει επίσης ένα χάρτη της πορείας των διπλωματικών διαπραγματεύσεων κι «εφόσον χρειαστεί» των ένδικων μέσων που μπορεί να χρησιμοποιήσει η Αθήνα για να επιδιώξει την καταβολή των πολεμικών αποζημιώσεων. Αν και δεν περιγράφεται στην έκθεση αλλά σε μια αδημοσίευτη νομική προσθήκη, σύμφωνα με πληροφορίες του Spiegel, το πρώτο βήμα για την Αθήνα να είναι να απευθύνει μια ρηματική διακοίνωση – μια ανυπόγραφη διπλωματική επικοινωνία – στο Βερολίνο ζητώντας την έναρξη των διαπραγματεύσεων για τη διευθέτηση του ζητήματος των αποζημιώσεων.
        Αν η διπλωματία αποτύχει, η Ελλάδα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ένδικα μέσα που περιλαμβάνουν την προσφυγή στο Δικαστήριο που προβλέπεται από τη Συμφωνία του Λονδίνου το 1953 για το γερμανικό εξωτερικό χρέος και το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
        Ακόμα και τα ελληνικά δικαστήρια θα μπορούσαν να διεκδικήσουν την επιστροφή του αναγκαστικού δανείου, παρά το δόγμα της κρατικής ασυλίας. Το δόγμα θα μπορούσε να παρακαμφθεί, σύμφωνα με την έκθεση, με τον ισχυρισμό ότι το δάνειο δεν ήταν μια πράξη της κυβέρνησης (acta jure imperii), αλλά μια εμπορική του δραστηριότητα του κράτους (acta jure gestionis).
        Η έκθεση εγκρίθηκε από την πλειοψηφία των 21 βουλευτών της επιτροπής στις 27 Ιουλίου και υποβλήθηκε στο Κοινοβούλιο, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την κυβέρνηση. Η ψηφοφορία στην Ολομέλεια αναμένεται στις 5 Σεπτεμβρίου.
        Ο Τσίπρας θα πρέπει να λάβει θέση
        Ούτε η έκθεση, ούτε η ψηφοφορία στην ολομέλεια του Σεπτεμβρίου είναι δεσμευτικές για την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα. Παρ’ όλα αυτά, βουλευτές είπαν στο Spiegel ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να ενεργήσει με βάση την έκθεση. Η αποτυχία να το πράξει θα έχει πολιτικό κόστος για τον Τσίπρα, του οποίου το αριστερό κόμμα (ΣΥΡΙΖΑ) βρίσκεται πίσω από τους συντηρητικούς στις δημοσκοπήσεις. Η διεκδίκηση πολεμικών αποζημιώσεων από την Γερμανία ήταν βασική υπόσχεση του Τσίπρα, ο οποίος το ανέδειξε σε «ηθικό ζήτημα».
        Η κοινοβουλευτική επιτροπή για τη διερεύνηση του θέματος συγκροτήθηκε τον Μάρτιο του 2014 κυρίως χάρη στις πιέσεις του Μανώλη Γλέζου, συμβόλου της Ελληνικής Αντίστασης, ο οποίος είναι και ο πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών. Αλλά το έργο της επιτροπής διακόπηκε δύο φορές από τις πρόωρες εκλογές. Η επιτροπή αναβίωσε το Νοέμβριο του 2015, δύο μήνες αφού ο Τσίπρας κέρδισε τη δεύτερη εκλογική μάχη.
        Σύμφωνα με πληροφορίες του Spiegel, οι βουλευτές της επιτροπής έλαβαν εντολή από την κυβέρνηση να διερευνήσουν το θέμα με πλήρη ελευθερία. Αλλά επίσης κατάλαβαν ότι η κυβέρνηση δεν επιθυμεί να ανοίξει το θέμα με το Βερολίνο πριν η νέα συμφωνία διάσωσης και η θέση της Ελλάδας στην ευρωζώνη καταστούν ασφαλείς. Λέγεται ότι ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς αρνήθηκε να εμφανιστεί ενώπιον της επιτροπής προκειμένου να αποφύγει να λάβει θέση που θα μπορούσε να δηλητηριάσει τις σχέσεις της χώρας με τη Γερμανία.
        Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Ελλάδα ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς αρνήθηκε να εμφανιστεί ενώπιον της επιτροπής, προκειμένου να αποφύγουν τη λήψη θέσεων που θα μπορούσαν να δηλητηριάζουν τις σχέσεις με τη Γερμανία.
        Η απειλή κατάσχεσης γερμανικής ιδιοκτησίας
        Παρά την κριτική σε διαδοχικές κυβερνήσεις ότι δεν ενέργησαν πάνω στο θέμα, η έκθεση υποστηρίζει ότι η Ελλάδα «ποτέ δεν παραιτήθηκε» από τις διεκδικήσεις της που θεωρούνται έγκυρες, τεκμηριωμένες και νομικά διεκδικήσιμες και δεν υπόκεινται σε καμιά παραγραφή. «Τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας δεν έχουν καμία προθεσμία παραγραφής. Η Δικαιοσύνη πρέπει να αποδοθεί» λέει στο Spiegel ο Τριαντάφυλλος Μυταφίδης, πρόεδρος της επιτροπής και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.
        Η έκθεση θέτει επίσης το ζήτημα των ιδιωτικών απαιτήσεων αποζημίωσης από τα θύματα. Η κυβέρνηση σχεδιάζει να καταργήσει το δικαστικό τέλος για τις πράξεις αναγνωριστικής απόφασης. Σύμφωνα με τις πληροφορίες του Spiegel, η Αθήνα θα μπορούσε να πιέσει το Βερολίνο απειλώντας να εκτελέσει τρεις υπάρχουσες αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις υπέρ θυμάτων (σε Δίστομο, Αίγιο και Ρέθυμνο) που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε κατασχέσεις γερμανικής περιουσίας στην Ελλάδα.
        Οι βουλευτές ζητούν επίσης από την κυβέρνηση να καταθέσει σύνοψη ως υποστήριξη του αιτήματος για τη διεξαγωγή συζήτησης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Για το θέμα θα αποφασίσει στις 8 Σεπτεμβρίου η Επιτροπή Αιτήσεων του Ευρωκοινοβουλίου.
        Η έκθεση προτείνει επίσης έναν μακρύ κατάλογο δράσεων που η Ελλάδα θα μπορούσε να ακολουθήσει, όπως το σχηματισμό μιας αντιπροσωπείας βουλευτών που θα ενημερώσει τους ομολόγους τους στη Γερμανία και σε άλλες χώρες και θα εγείρει το ζήτημα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Συμβούλιο της Ευρώπης και τον ΟΗΕ, την αναβίωση του Γραφείου Εγκλημάτων Πολέμου που θα αναλάμβανε τη νομική έρευνα και δράση για λογαριασμό των θυμάτων πολέμου και την δίωξη των εγκληματιών πολέμου που είναι ακόμη ζωντανοί – ακόμη και ερήμην – και την περίληψη των θεμάτων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, της Κατοχής, της ελληνικής Αντίστασης και των γερμανικών χρεών στο πρόγραμμα των σπουδών όλων των σχολικών βαθμίδων.
        «Οι καθυστερήσεις δεν θα είναι πλέον ανεκτές»
        Για τον Αριστομένη Συγγελάκη, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών και της Ένωσης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος Βιάννου, η ύπαρξη και μόνο της έκθεσης είναι εξαιρετικά σημαντική.
        «Τώρα πια η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει επιτέλους να αναλάβει τις ευθύνες της απέναντι στα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας αλλά και απέναντι στον ελληνικό λαό στο σύνολό του» τονίζει. «Δεν θα ανεχτούμε πια καθυστερήσεις, δεν θα συγχωρέσουμε τυχόν νέο εμπαιγμό» καταλήγει.
        http://tvxs.gr/news/ellada/spiegel-pos-i-ellada-tha-mporoyse-na-minysei-ti-germania-gia-tis-polemikes-apozimioseis
        .
        .
        .
        .
        .
        Δευτέρα, 18 Σεπτεμβρίου 2017
        Τι σημαίνει η λέξη αγχίνοια; Αυτό δηλαδή που λείπει από το σημερινό πολιτικό προσωπικό που διαχειρίζεται τις τύχες της χώρας!

        Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι το έλλειμμα της αγχίνοιας συναντάται κατά κόρον σε όλες τις εκφάνσεις του δημόσιου βίου… πολύ δε περισσότερο στην πολιτική – Δείτε γιατί.

        Ο όρος «Αγχίνοια» ετυμολογείται εκ του επιρρήματος «αγχι»- (ετυμολογουμένου εκ του ρήματος «άγχω», ήτοι σφίγγω, δηλαδή εγγύς, πλησίον), και του ουσιαστικού «νούς».

        Παράγωγο της «Αγχινοίας» είναι το επίθετο «αγχίνους» που απαντάται ήδη στα ομηρικά έπη (ως «αγχίνοος», «Οδύσσεια» 5.332).

        Αντίθετα της «Αγχινοίας» είναι η «Βραδύνοια», αλλά και η «Αμβλύνοια», δηλαδή η νοητική ανικανότητα.

        Ως ανθρώπινη ιδιότητα, σημαίνει ευστροφία, ταχύνοια, οξύνοια, οξύτητα του μυαλού, αλλά ως Αρετή την ικανότητα να κατανοεί κάποιος τα πράγματα ως αυτό που πραγματικά είναι, καθώς και να επιλέγει την καλύτερη ανάμεσα σε δύο ή περισσότερες καταστάσεις.

        Η «Αγχίνοια» δηλαδή ως «Αρετή» είναι η ικανότητα για ορθή εκτίμηση και ορθή κρίση, μία ικανότητα ιδιαιτέρως απαραίτητη για την λήψη δικαίων αποφάσεων.

        Αυτό δηλαδή που λείπει από το σημερινό πολιτικό προσωπικό που διαχειρίζεται τις τύχες της χώρας.

        newsbomb.gr

        Το διαβάσαμε από το: Τι σημαίνει η λέξη αγχίνοια; Αυτό δηλαδή που λείπει από το σημερινό πολιτικό προσωπικό που διαχειρίζεται τις τύχες της χώρας! http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2017/09/blog-post_4147.html#ixzz4t5g7bcRm
        .
        .
        .
        .
        .

        • .
          .
          .
          .
          .
          Ελλάδα 2024: Τέλος στο Παρθένο Ελαιόλαδο
          γιατί άραγε ; ; ;
          Όσο μεγαλύτερη η ανθρωπόμαζα τόσο μικρότερη η μνήμη. Αυτό εξηγεί το πως η ανθρωπόμαζα ξέχασε τα αίσχη και τις δολοφονίες των χριστιανών και πως οι κατ εξοχήν σφαγιασθέντες Έλληνες, δηλώνουν με περισσή ανοησία «χριστιανοί» Δεν… υπάρχει απορία ή κάτι άγνωστο σε αυτό, πάντοτε η μάζα έχει μνήμη χρυσόψαρου, γι’ αυτό ψηφίζουν ξανά και ξανά τους ίδιους και κάθε αλλαγή ή επίγνωση για τον μαζάνθρωπο είναι αδύνατη.

          Όσο μεγαλύτερη η ανθρωπόμαζα τόσο μικρότερη η μνήμη.
          Αυτό εξηγεί το πως η ανθρωπόμαζα ξέχασε τα αίσχη και τις δολοφονίες των χριστιανών και πως οι κατ εξοχήν σφαγιασθέντες Έλληνες, δηλώνουν με περισσή ανοησία «χριστιανοί» Δεν υπάρχει απορία ή κάτι άγνωστο σε αυτό, πάντοτε η μάζα έχει μνήμη χρυσόψαρου, γι’ αυτό ψηφίζουν ξανά και ξανά τους ίδιους και κάθε αλλαγή ή επίγνωση για τον μαζάνθρωπο είναι αδύνατη. Πολλοί πιστεύουν ότι αν ισχύει αυτό, δεν είναι και απαραίτητα κακό, «τόσο τους κόβει το ακατοίκητο, τόσο λένε»
          Το πρόβλημα είναι, ότι η ατζέντα αυτών που έχουν δύναμη -ανθρώπινων ή μη DNA- απέχει πολύ από κάποια καλά ή φιλοανθρώπινα κίνητρα. Στην πραγματικότητα έχει αλλάξει το νόημα της ζωής για εκατομμύρια ανθρώπων και έχει αποδυναμώσει τα θεμέλια των κοινωνιών και των χωρών στις οποίες ζουν κι επιχειρούν. Από ένα πολιτισμό “αναγκών” πέρασαν τον άνθρωπο σε έναν πολιτισμό “επιθυμιών”. Οι άνθρωποι εκπαιδεύονται πλέον από πολύ μικροί να επιθυμούν, να θέλουν πράγματα και μάλιστα πριν καταναλώσουν αυτά που ήδη έχουν. Οι επιθυμίες της ανθρωπόμαζας τώρα ξεπερνούν κατά πολύ τις ανάγκες της.
          Πριν από αυτή την τεράστια καταστροφική παρέμβαση της ελίτ που κυβερνά, δεν υπήρχε η ταυτότητα του καταναλωτή. Υπήρχαν πολίτες. Δεν υπήρχαν καταναλωτές. Ο καταναλωτισμός είναι μία εφεύρεση. Οι πρώτες εταιρίες που βασίστηκαν σε αυτόν συνέδεσαν τα καταναλωτικά αγαθά και την πολιτική προπαγάνδα, με την ανθρώπινη αυτοεκτίμηση, την επιτυχία τον πλούτο και την προσωπική αξία. Το υποσυνείδητο μήνυμα ήταν ξεκάθαρο: χρησιμοποίησε αυτά τα αγαθά, υποστήριξε την ατζέντα τους και θα είσαι επιτυχημένος, αλλά πολύ περισσότερο ευτυχισμένος. π.χ το φαρμάκι, δηλητήριο, ρόφημα coca cola ή το γάλα (και τα υπόλοιπα σκουπίδια) των σουπερ μάρκετ.
          Στην κυριολεξία η ελιτ αποκαλεί τις μάζες «μηχανές ευτυχίας» ή «μαϊμούδες της Εδέμ». Λένε «Συνεχίστε να επιβραβεύετε τις μηχανές ευτυχίας, τις μαϊμουδίτσες, με περισσότερα προϊόντα και υπηρεσίες που στοχεύουν σε εγωιστικές επιθυμίες και σύντομα αυτό θα είναι η μόνη ευτυχία που θα ζητούν οι μηχανές» και είναι απόλυτα σωστό. Οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται να πείσουν τις μάζες να πιστεύουν την προπαγάνδα και να αγοράζουν άχρηστα αγαθά περιλαμβάνουν:
          >Δημιουργία δελτίων τύπου για την ενημέρωση των πρακτορείων ειδήσεων σχετικά με τις εταιρικές εξελίξεις και τα νέα προϊόντα αν αυτά είναι άξια παρουσίασης.
          >Χρησιμοποίηση μοντέλων, δημοσίων προσώπων και διασημοτήτων που προωθούν τα προϊόντα, μεταδίδοντας το μήνυμα ότι μπορούν και οι μάζες να αποκτήσουν διασημότητα, δύναμη, επιτυχία, σεξουαλική επιρροή κτλ. αν αγοράσουν το προϊόν. Μάλιστα υπάρχουν «διασημότητες» που κάνουν μόνο αυτό, υπνωτίζουν τις μηχανές ευτυχίας και τους ωθούν στον καταναλωτισμό.
          >Δημιουργία ψεύτικων προσώπων για να προσδώσουν αξιοπιστία σε ένα προϊόν & θρησκευτικές ή πολιτικές εκστρατείες.
          ΤΡΡ το «Υπερ-Μυστικό»
          Τι είναι η Εμπορική Συμφωνία του Διά-Ειρηνικού (Ωκεανού) για την οποία έχετε ακούσει ελάχιστα και κανένα Μέσο Μαζικής Προπαγάνδας δεν αναφέρει τίποτε, ενώ βοά το ιντερνέτ; Στις 22 Απριλίου, η οικονομική επιτροπή της Γερουσίας των ΗΠΑ πέρασε νομοθεσία η οποία όχι μόνο εντατικοποιεί τη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου γνωστή ως Trans Pasific Partnership (ΤΡΡ) ή Δια-Ειρηνικού (Ωκεανού) Εμπορική Συμφωνία αλλά αφαιρεί από τη Γερουσία κάθε δικαίωμα να ασκηθεί βέτο σε κάποιο από τα άρθρα αυτά. Με άλλα λόγια την αποκλειστική ευθύνη για τη συμφωνία θα έχει ένα πάνελ από νομικούς αντιπροσώπους των άμεσα εμπλεκόμενων πολυεθνικών. (αναζήτησε το άρθρο)
          Πρόκειται για μια μυστική διαπραγμάτευση των ΗΠΑ με το Μεξικό, τη Σιγκαπούρη, τον Καναδά, την Ιαπωνία, την Αυστραλία, το Μπρουνέι, τη Χιλή, τη Μαλαισία, το Νέα Ζηλανδία, το Περού, και το Βιετνάμ, που θα επηρεάζει το 40% της παγκόσμιας αγοράς. Οι διαπραγματεύσεις ξεκίνησαν το 2009 και γίνονται σε απόλυτη μυστικότητα ενώ ελάχιστα έχουν διαρρεύσει κατά καιρούς στον τύπο από διάφορους ακτιβιστές. Η ΤΡΡ που ξεκίνησε ως [δήθεν] αντίβαρο στην ολοένα και μεγαλύτερη επιρροή της Κίνας στην παγκόσμια αγορά, έχει ως σκοπό να προωθήσει προϊόντα και υπηρεσίες εταιρειών που έχουν έδρα τις ΗΠΑ στις αγορές της ΝΑ Ασίας. Κανείς δεν ξέρει τι περιλαμβάνουν αυτές οι συμφωνίες καθώς οι κυβερνήσεις των χωρών που τις έχουν υπογράψει δεν επιτρέπεται να εξηγήσουν στο λαό ή ακόμα και στα ίδια τα μέλη των κυβερνήσεων τους τι ψηφίζουν και τι συνέπειες θα έχει αυτό για το παρόν ή το μέλλον.
          Τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών
          Το 1920, Ο Χένρι Φορντ δημοσίευσε τα Πρωτόκολλα στην εφημερίδα του The Dearborn Independent και τον επόμενο χρόνο, τα ανέφερε ως στοιχεία μιας απειλής δηλώνοντας: «Η μόνη δήλωση που επιθυμώ να κάνω για τα πρωτόκολλα, είναι ότι ταιριάζουν με αυτά που συμβαίνουν. Είναι δέκα έξι ετών και ταιριάζουν στην παγκόσμια κατάσταση μέχρι αυτή την περίοδο». Το αυτό ισχύει μέχρι σήμερα σε παγκόσμιο Επίπεδο. Δεν θα καταθέσω την δική μου θέση μέχρι να ολοκληρωθούν τα άρθρα από τα «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών» (αναζήτησε τα άρθρα)
          Ξέρω πολύμαθε και ξερόλα αναγνώστη, πως «ανεξάρτητες έρευνες» έχουν δείξει ότι τα πρωτόκολλα είναι ψευδή και σχεδόν καθολικά αναγνωρίζονται ως προϊόν πλαστογραφίας, δημιούργημα της Οχράνα. Α ΧΑ !! Αυτή η πρεμούρα να τα καταστήσουν πλαστά, ενώ ταυτόχρονα τα εφαρμόζουν, μας καθιστά αυτόματα, σαν αιώνιους λάτρεις της φιλοσοφίας του Charles Fort ΑΜΦΙΒΑΛΟΥΜΕ ΚΙ ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ και πάνω απ’ όλα, την αμφισβήτηση και την αμφιβολία, ειδικά σε αυτά που πρεσβεύει, μια δευτερογενή μορφή ζωής όπως οι Οργανικές Πύλες.
          Αυτή η πρεμούρα να τα καταστήσουν πλαστά και το να έχουν χύσει τόνους μελάνι γι’ αυτό, ενώ ταυτόχρονα τα εφαρμόζουν σε παγκόσμιο επίπεδο, ευτυχώς όχι καθολικά, είναι ένας πολύ-πολύ καλός λόγος για να μελετηθούν. Θα σας τα παρουσιάσω από την συγκεκριμένη έκδοση, σε αποσπάσματα για να μπορέσετε να τα διαβάσετε κομμάτι- κομμάτι, αφού είναι γεγονός ότι από όλους αυτούς που ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΖΟΥΝ γύρω από «Τα Πρωτόκολλα της Σιών» άσχετα αν ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΖΟΥΝ θετικά ή αρνητικά, ελάχιστοι από αυτούς τα έχουν διαβάσει από κάποια σωστή έκδοση κι ακόμη πιο λίγοι έχουν καταλάβει τι διαβάζουν.

          Τέλος στην περίφημη υψηλή ποιότητα και την υπεροχή του ελληνικού ελαιολάδου.
          Ελλάδα 2024: δύο ελαιοτριβεία και τρία συσκευαστήρια
          (Βασίλης Φραντζολάς 12 Μαΐου 2014 στο bostanistas.gr)
          Μου γεννήθηκε πολύ μεγάλη περιέργεια όταν διάβασα ότι ο Υπουργός Οικονομικών κύριος Στουρνάρας πήγε στο τελευταίο Eurogroup πριν από μία εβδομάδα και υπέβαλλε για έγκριση – συζήτηση ένα σχέδιο για το πού και πώς θα αναπτυχθεί η ελληνική οικονομία τα επόμενα 10 χρόνια. Η είδηση συνοδευόταν από την πληροφορία ότι το σχέδιο βασίστηκε στην μελέτη “Greece 20/20” της εταιρείας McKinsey (του 2012 με χρηματοδότες τον ΣΕΒ και την Εθνική Τράπεζα) καθώς και σε μελέτη του ΙΟΒΕ. Λέω τι στο καλό, είναι δυνατόν να στέλνουμε ένα τέτοιο τόσο κρίσιμο σχέδιο στις Βρυξέλλες και εμείς να μην έχουμε πάρει είδηση; Τέλος πάντων, μετά από ψάξιμο στους ιστιότοπους του Υπ. Οικονομικών και του ΙΟΒΕ δεν βρήκα τίποτα σχετικό και τελικά κατέληξα να βρω στο διαδίκτυο στα αγγλικά μια εκτενή περίληψη της περίφημης μελέτης της McKinsey.
          Αμέσως έκανα μέσα στο κείμενο ένα search με τις δύο λέξεις που με ενδιέφεραν «olive oil» και… έμεινα κόκκαλο. Πήγα και μια παράγραφο παρακάτω στην σελίδα 54 και έμεινα πάλι κόκκαλο! Δεν θα γράψω πολλά γιατί νομίζω ότι με τα πολλά λόγια κινδυνεύουμε να χάσουμε την ουσία για το σε ποια μορφή αγροτικής παραγωγής θέλουν (δεν θέλουμε – θέλουν) να μας πάνε. Η πρόταση λοιπόν της McKinsey προβλέπει με δυο λέξεις ότι: πέντε με έξι μεγάλες εταιρείες θα πρέπει να ελέγχουν όλη – ναι όλη – την γεωργική παραγωγή της Ελλάδος.
          Διαβάστε
          1. Για το ελαιόλαδο: Αντί των 1.200 ελαιοτριβείων, που λειτουργούν σήμερα σε όλη τη χώρα, με μια μέση ετήσια παραγωγή περίπου 500 τόνους το καθένα, να δημιουργηθούν μόνο ΔΥΟ mega-ελαιοτριβεία δυναμικότητος 100.000 – 150.000 τόνων το καθένα που θα απορροφούν όλη την παραγωγή ελαιολάδου. Μάλιστα οι mega-μελετητές της μελέτης αναφέρουν την Κρήτη και την Πελοπόννησο σαν δύο προτεινόμενα μέρη εγκατάστασής τους. Και ποιος ο λόγος: για να επιτύχουμε «οικονομίες κλίμακος» και έτσι να μπορέσουμε να ανταγωνιστούμε με χαμηλές – ισοπεδωτικές τιμές την Ισπανία. Χάλια τα νεύρα μας. Πάει περίπατο βέβαια η περίφημη υψηλή ποιότητα και η υπεροχή του ελληνικού ελαιολάδου.
          Με κάποιο άλλο όραμα εμείς προσπαθούμε να μάθουμε τους νεώτερους: «ποιότητα- ποιότητα – ποιότητα» και αυτοί θέλουν να πάμε εντελώς αντίθετα: «ποσότητα – ποσότητα – ποσότητα». Μα καλά, αφού δεν μας μένει απούλητο το ελαιόλαδο γιατί πρέπει να γκρεμίσουμε και άλλο την τιμή του; Να πάμε ακόμα πιο χαμηλά όπως η Τυνησία και η Συρία; Τι θα πετύχουμε; Αυτό που ξέρω είναι τι δεν θα πετύχουμε … καλύτερες μέρες για τον Έλληνα παραγωγό που είναι και το ζητούμενο. Και αυτό στον χώρο του ελαιολάδου, κι όχι μόνο, μπορούμε να το πετύχουμε μόνο με πιο καλής ποιότητος ελαιόλαδα, όχι κατώτερης ποιότητος.
          2. Για τα φρούτα και λαχανικά (και αναφέρει μάλιστα πατάτες, ντομάτες, μήλα και ροδάκινα): Nα γίνουν 2 ή 3 μεγάλες μονάδες συσκευασίας σε Κεντρική και Βόρεια Ελλάδα και στην Πελοπόννησο. Και το καλύτερο μας το φυλάνε στην επόμενη παράγραφο:
          3. Να ιδρυθεί μία (MIA) εταιρεία διακίνησης όλων αυτών των αγροτικών προϊόντων με προτεινόμενο όνομα «Greek Foods Company» η οποία μπορεί να είναι ιδιωτική (ποιος τυχερός θα την πάρει μέσω … ΤΑΙΠΕΔ) ή μια σύμπραξη δημοσίου – ιδιωτών (ΡΡΡ) με σκοπό την καλύτερη προώθηση στις ξένες αγορές και έτσι να επωφεληθούν, λέει, οι μικροί από τις συνέργειες που θα προκύψουν.
          Και όμως, οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές μας που στριμώχνονται στα κανάλια και ασχολούνται με την «ευρωπαϊκή προοπτική» τον Νότο και τον Βορά, την αλληλεγγύη και το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης και το μόνο που τους απασχολεί είναι το μέγα θέμα της καθιστικής χωροταξίας των ευρωβουλευτών του Ποταμιού, είμαι σίγουρος ότι ούτε ένας τους δεν έχει καν σκεφτεί να ζητήσει από το Υπουργείο Οικονομικών να δει και να μελετήσει τι στο καλό «Σχέδιο Ανάπτυξης» έχουμε στείλει εκεί ακριβώς στις Βρυξέλλες ζητώντας την ευλογία για τη χρηματοδότησή του. Θα έπρεπε όμως, έτσι, έστω και από μια απλή περιέργεια.
          Σημείωση προς τους mega-μελετητές της McKinsey: οι παραγωγοί ελαιολάδου στην Τοσκάνη, αφού με τα χρόνια χτίσανε με υπομονή και γνώση την ποιότητα του, το πουλάνε 7 με 10 ευρώ το λίτρο και εσείς θέλετε να μας πάτε στο 1,80 του απλού παρθένου της Ισπανίας; Aντί, λοιπόν, να βάλουμε στόχο στο αναπτυξιακό μας σχέδιο στον τομέα του ελαιολάδου μέσα από εκπαίδευση και εκσυγχρονισμό να κάνουμε μέσα στην επόμενη δεκαετία την Κρήτη την «Τοσκάνη της Ευρώπης» εσείς και κάποιοι κρυμμένοι στο σκοτάδι θέλετε να πάμε αλλού.

          Υποβάθμιση του Ελληνικού Ελαιόλαδου
          Για όσους λοιπόν δεν έχουν ιδέα τι τρέχει με τις περίφημες προτάσεις του ΟΟΣΑ, με τις οποίες ο πάντα ήρεμος και χαμογελαστός υπουργός της Ανάπτυξης, υποστηρίζει ότι θα ρίξει τις τιμές, αφού όπως λέει, δεν μπορεί να ανεβάσει τους μισθούς μας (ωραίο ευφυολόγημα, μπράβο κύριε Υπουργέ), τα πράγματα έχουν ως εξής…
          Στο άρθρο 1.5.2. της μελέτης του ΟΟΣΑ, (σελ. 67-69) που αναφέρεται ειδικά στο ελαιόλαδο, προτείνονται δύο μέτρα φοβερής έμπνευσης με την εφαρμογή των οποίων ο επί της πτώσης των τιμών αρμόδιος υπουργός θα πραγματοποιήσει το απραγματοποίητο μέχρι τώρα όνειρό του. Το πρώτο μέτρο για το οποίο ο ΟΟΣΑ γράφει μάλιστα με επιμονή αρκετές γραμμές είναι να επιτραπεί αυτό που όλοι ξέρουμε σήμερα σαν “νοθεία του ελαιολάδου” η πώληση συσκευασιών στα σούπερ μάρκετ όπου θα υπάρχουν μίγματα ελαιολάδου με σπορέλαια!
          Δηλαδή αυτό που κυνηγούσε χρόνια ο ΕΦΕΤ (πάει κι αυτός, τον τελειώνει αύριο-μεθαύριο ο της Ανάπτυξης της Γεωργίας Υπουργός) θα γίνει επίσημο πλέον προϊόν πάνω στα ράφια για να… πέσουν οι τιμές! Θα τρελαθούμε τελείως με το ελαιόλαδο τελικά. Από τη μια μιλάμε για «διαφύλαξη και εξύψωση της ποιότητος του μοναδικού αυτού προϊόντος της ελληνικής γης» και από την άλλη κοιτάμε να του βγάλουμε την ψυχή στον βωμό δήθεν των μνημονίων, του χαμηλότερου κόστους, της «μεγαλύτερης ποικιλίας στο ράφι»!
          Ναι, αυτό το τελευταίο σημείο είναι και το βασικό επιχείρημα της έκθεσης του ΟΟΣΑ! Λέει μάλιστα αγγλιστί «enhancing both the variety of products available and consumer choice» . Αυτό τους μάρανε δηλαδή, το να έχουν οι καταναλωτές μεγαλύτερη γκάμα επιλογών, και όχι η παραπλάνηση τους η το αν θα είναι ανθυγιεινό ένα τέτοιο μίγμα. Θες σπορέλαιο στο φαγητό; Βάλε σπορέλαιο. Θες ελαιόλαδο; Βάλε ελαιόλαδο… το έτοιμο μίγμα προς όφελος ποίου;
          Τι στο καλό κίνητρα λέτε ότι έχουν οι ΟΟΣΑάδες, που τα προτείνουν όλα αυτά; Τι πέρα από τη σύγχυση των καταναλωτών με τα δεκάδες μίγματα νοθευμένων ελαιολάδων με διάφορα φυτικά λάδια φτιαγμένα κυρίως στας αλλοδαπάς χώρας της Ανατολής, με αποτέλεσμα να μην ξέρουμε τι τρώμε; Απλά, θέλουν να μας πουλήσουν ακόμα περισσότερα σπορέλαια οι κολοσσοί που τα φτιάχνουν όλα αυτά στο εξωτερικό με δόλωμα την μεγαλύτερη (κατά ΟΟΣΑ) ποικιλία προϊόντων στο ράφι! Και η ασπίδα για τους καταναλωτές από την παραπλάνηση που μας προτείνει ο ΟΟΣΑ ποια θα είναι; Η ξεκάθαρη αναγραφή τους λέει στην ετικέτα… «φέξε μου και γλίστρησα», που έλεγε και η αείμνηστη Καλλιόπη.
          Και το άλλο επιχείρημα που προβάλλουν για να μας πείσουν να το εφαρμόσουμε αυτά ποιο είναι; Ότι αυτό βέβαια ισχύει και στο εξωτερικό! Πού; Στην Ισπανία, όπου τα ελαιόλαδά τους στα ράφια δεν κάνουν ούτε για το καντήλι. Δηλαδή ότι έχουμε κρατήσει καλό στον τόπο μας, που προστατεύει το ελαιόλαδο, να το χαλάσουμε αφού το «κάνουν και στο εξωτερικό».
          Τι διαστροφή είναι αυτή;
          Και εμείς βέβαια βγάζουμε τον σκασμό. Δεν καταλαβαίνω έτσι ούτε τον της ετέρας Ανάπτυξης, της Γεωργίας, Υπουργό που ενώ (πολύ σωστά) σκίστηκε με την ημερομηνία στο γάλα, για το ελαιόλαδό μας δεν έχει πάρει περιέργως ποτέ καμία θέση, ούτε για τις προτάσεις του ΟΟΣΑ ούτε για το θέμα των μη επαναγεμιζόμενων συσκευασιών στα τραπέζια των εστιατορίων ούτε για τις προτάσεις των απίθανων τύπων που έγραψαν την έκθεση της McKinsey (χρηματοδοτημένη από τον ΣΕΒ…) για το μέλλον του ελαιολάδου, στην έκθεση Greece 20/20. Γιατί αυτή η αφωνία με το ελαιόλαδο κύριε; Θυμάμαι προ διμήνου εδώ, στο bostanistas, το πελώριο άρθρο σας υπέρ των… ρεβιθιών και των φασολιών… για το μικροσκοπικό μας προϊόν το ελαιόλαδο δεν έχετε θέσεις;
          Το δεύτερο ευφυές “μέτρο” που μας προτείνει ο ΟΟΣΑ και λέει ότι θα ρίξει τις τιμές στα εστιατόρια, είναι να επιτρέπεται η πώληση ελαιολάδου στα εστιατόρια και τα ξενοδοχεία, όχι μόνο σε συσκευασίες μέχρι 5 λίτρα αλλά και σε 10 η 20 η 50 λίτρα. Δεν χρειάζεται να σχολιάσω καν το προτεινόμενο “μέτρο” για το αν θα ρίξει το τελικό κόστος για τον καταναλωτή. Δεν θα μπω στον πειρασμό. Αφήνω τους σχετικούς υπολογισμούς στους γραφειοκράτες ΟΟΣάδες να μας πουν πόσα εκατομμυριοστά του ευρώ θα μειωθεί η μερίδα φαγητού. Έτσι, ας περιμένουμε όλοι λοιπόν λίγο ακόμα τις αποφάσεις, ελπίζοντας ότι δεν θα γίνει αυτό που εύχεται ο ΟΟΣΑ αλλά που απευχόμαστε όλοι εμείς που αγαπάμε πραγματικά αυτό το προϊόν, το Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο.
          Κύριε της Ανάπτυξης Υπουργέ, δεν νομίζετε ότι είναι καιρός να σταματήσουμε τα αστεία και το ροκάνισμα του χρόνου με τις προτάσεις ΟΟΣΑ αξίας δεκάρας της δραχμής και να μας πείτε ευθέως πότε θα ασχοληθείτε αποτελεσματικά με τις τριγωνικές συναλλαγές των πολυεθνικών με αποτέλεσμα τις υψηλές τιμές πολλών προϊόντων και χασούρες δισεκατομμυρίων ευρώ από τις τσέπες μας; Απαντήστε μας λοιπόν σε κάτι πολύ σοβαρό και μην ασχολήστε άλλο με το ωραίο μας παραδοσιακό ρυζόγαλο. Aφήστε το να έχει τα 4% λιπαρά του (πρόταση, άρθρο 49 του ΟΟΣΑ περί τρόπων μειώσεως των τιμών).

          Ατζέντα 2030 – Τα Πρωτόκολλα της Νέας Τάξης Πραγμάτων
          Η ατζέντα 2030 του ΟΗΕ, είναι ένα σχέδιο για την παγκόσμια υποδούλωση της ανθρωπότητας κάτω από την μπότα των Εταιρικών Επικυρίαρχων. Τα 193 κράτη μέλη του ΟΗΕ κατέληξαν σε συμφωνία για τη νέα ατζέντα της ανάπτυξης για τα επόμενα 15 έτη. Στη συμφωνία γίνεται λόγος για την εξάλειψη της φτώχειας και της πείνας, την κατοχύρωση της ισότητας των φύλων, τη βελτίωση των προδιαγραφών επιβίωσης και της άμεσης ανάγκης λήψης μέτρων για την καταπολέμηση της κλιματολογικής αλλαγής.
          Οι εκπρόσωποι των κρατών συμφώνησαν αργά το βράδυ της Κυριακής 03 / 08/ 2015, θέτοντας 17 στόχους με 169 ειδικότερους σκοπούς σε θέματα που αφορούν τη φτώχεια «σε όλες τις εκφάνσεις και παντού» την εξασφάλιση της ποιοτικής εκπαίδευσης και την επαρκή ενέργεια και την προστασία του περιβάλλοντος. Η Ατζέντα του 2030 για την Αειφόρο Ανάπτυξη θα ψηφιστεί από τον ΟΗΕ λίγο πριν την ετήσια συνάντηση των ηγετών του κόσμου την τρίτη Τρίτη του Σεπτεμβρίου. Ο γενικός γραμματέας Μπαν Γκι -Μουν δήλωσε πως η συμφωνία σκοπεύει «να εξασφαλίσει την ειρήνη και την ευημερία θέτοντας στο επίκεντρο τη συνεργασία με τους ανθρώπους και το περιβάλλον» Μεταφράσαμε και αποκωδικοποιήσαμε 17 σημεία της ατζέντας 2030. [Αναζήτησε το άρθρο]
          Τι μπορεί να κάνει ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ;
          ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΗΔΗ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΖΕΙ ΑΝΑΛΟΓΑ.
          Αν σου φαίνονται αδιανόητα όλα αυτά και συνεχίζεις να βάζεις όρια ανάμεσα στο πολιτικό και στο μη πολιτικό, ανάμεσα στο λογικό και στο παράλογο, σου επαναλαμβάνω, ξεκίνα να διαβάζεις H. P. Lovecraft και γενικότερα “Επιστημονική Φαντασία” γιατί ούτε στις πιο τρελές σου σκέψεις, δεν μπορείς να διανοηθείς τι παίζεται γύρω σου. Ούτε καν να σκεφτείς δεν μπορείς την νοσηρότητα των κυβερνώντων και μιλώ για τις ανθρωποειδείς Οργανικές Πύλες κι όχι για τους Ερπετοειδείς Επικυρίαρχους, αφού σε εκείνο το επίπεδο η «μπάλα έχει χαθεί από το τερέν και μπαίνουν τα γκολ από τ’ αποδυτήρια» Αναζήτησε στα κέντρα τύπου-περίπτερα στο STRANGE 155 που κυκλοφορεί και διάβασε σχετικά στο αρθρο “Dr SUE ARRIGO: Η ΠΥΘΙΑ ΤΗΣ CIA, Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΨΥΧΙΚΗ ΚΑΤΑΣΚΟΠΟΣ ΤΩΝ Η.Π.Α. ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ…” όπως και όλα τα υπόλοιπα άκρως ενδιαφέροντα.
          Προτείνω έντονα, να κατεβάσεις όσα άρθρα του terrapapers.com σου είναι χρήσιμα γιατί με αυτούς τους νόμους θα πάψουμε να υπάρχουμε από δημόσια συχνότητα, αλλά όπως και να ‘χει θα συνεχίσουμε να επικοινωνούμε με τον γνωστό τρόπο. Επίσης είναι πιό επιτακτικό από ποτέ, ν’ αρχίσεις να μελετάς τους Αρχαίους Ελληνες Φιλόσοφους όσο ακόμη υπάρχουν σε βιβλία. Εκδόσεις Ζητρος και Θυραθεν και άλλες σοβαρές εκδόσεις, ψάξε και σε παλαιοβιβλιοπωλεία. Αλλά και όλα τα υπόλοιπα που έχουμε ήδη στην βιβλιοθήκη μας. Πρόσεχε όχι να διαβάσεις, αλλά να ΜΕΛΕΤΗΣΕΙΣ και ν’ ΑΠΟΣΤΗΘΙΣΕΙΣ, γιατί σε λίγο καιρό η έννοια ΕΛΛΑΔΑ θα είναι μυθολογική όπως είναι η Ατλαντίδα, η ΜΟΥ και οι Τολτέκοι!!! Αλλωστε ήδη τα Ελληνικά Αρχαία, ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ενωση κι όχι στην Ελλάδα.
          Αντε και ΚΑΛΟΦΑΓΩΤΟΙ !
          @Ion Maggos
          @Φωτογραφίες Eos Aurora
          ΟΛΑ ΟΛΟΦΑΝΕΡΑ ΜΑ ΔΕΝ ΤΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΩΣ ΚΟΙΤΑΣ & ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΙΣ
          Greece_10_years_ahead

          http://terrapapers.com/?p=45325
          .
          .
          .
          .
          .
          .
          Αυξημένες πάλι οι ροές: 2.400 λαθρομετανάστες εισέβαλαν τον Σεπτέμβριο στα νησιά
          .
          Δευτέρα, 18 Σεπτεμβρίου 2017

          .
          Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/aujhmenes-pali-oi-roes-2.400-lathrometanastes-eisebalan-ton-septembrio-sta#ixzz4t5kEujIy
          .
          .
          .
          .
          .
          .
          18|09|2017
          / .
          Το Πακιστάν απελαύνει άμεσα όλους τους 3 εκατομμύρια Αφγανούς «πρόσφυγες»
          .
          .
          http://www.makeleio.gr/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1/%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CE%BA%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%B1%CF%8D%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CE%AC%CE%BC%CE%B5%CF%83%CE%B1-%CF%8C%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85/
          .
          .
          .
          .
          .
          Μεγάλη Αρετή η Ευθύνη
          Η ευθύνη είναι που διαχωρίζει το «ανθρώπινο» από το ζωώδες. Δυστυχώς την απωλέσαμε. Πιθηκίζουμε και στρουθοκαμηλίζουμε συνεχώς περιμένοντας σαν Ανθρωπάκια τους «σωτήρες» να διαπραγματεύονται και να καθορίζουν τη ζωή μας. Εμείς συμφωνήσαμε για την κατάσταση… μας και κανένας άλλος.

          Η ευθύνη είναι που διαχωρίζει το «ανθρώπινο» από το ζωώδες. Δυστυχώς την απωλέσαμε. Πιθηκίζουμε και στρουθοκαμηλίζουμε συνεχώς περιμένοντας σαν Ανθρωπάκια τους «σωτήρες» να διαπραγματεύονται και να καθορίζουν τη ζωή μας. Εμείς συμφωνήσαμε για την κατάσταση μας και κανένας άλλος. Πώς μπορούμε να απαιτούμε σαν κακομαθημένοι όταν δεν μπορούμε επιτέλους σαν εθνική οντότητα να μεγαλώσουμε;
          Ως πότε θα περιμένουμε να μας ταΐζουν οι απέξω; Να καθορίζουν την ζωή μας και τον τρόπο με τον οποίο μεγαλώνουμε ως Ανθρώπινες οντότητες; Ως πότε θα ανεχτούμε την υποκουλτούρα αντίληψης και διαβίωσης που μας περνούν ως νοητικούς προγραμματισμούς τα μέσα μαζικής προπαγάνδας; Πότε θα σταθούμε στα πόδια μας και επιτέλους να δημιουργήσουμε; Όχι μόνο ύλη (χρήμα) αλλά και πνεύμα.
          Έχουμε και κατέχουμε όχι επάξια προφανώς την πνευματική παρακαταθήκη των μεγαλύτερων πνευμάτων που πέρασαν από την ανθρωπότητα και εμείς τυρβάζουμε αδιάφορα, εμμένοντας, μένοντας και υπηρετώντας την υποκουλτούρα και την ακατάσχετη ηλιθιότητα που διαποτίζει την σύγχρονη ελληνική κοινωνία.
          Ναι εμείς συμφωνήσαμε για όλο αυτό
          Μεγαλοποιήσαμε αυτό που είμαστε, γιατί είχαμε την τύχη, απλά, να υπάρξουμε σε ένα τόπο με τεράστια πνευματική παρακαταθήκη. Μείναμε σε αυτό που ποτέ δεν θα υπάρξουμε γιατί δεν το αξίζουμε. Δεν το αξίζουμε γιατί για να γίνεις μεγάλος πρέπει να μοχθήσεις, να έχεις επίγνωση και να εργαστείς προς αυτή την κατεύθυνση. Το να κοκορευόμαστε για το πόσο μεγάλοι είμαστε από τις πλάτες άλλων είναι δείγμα της ατελείωτης ηλιθιότητας μας.
          Το να βγούμε από το πηγάδι στο οποίο μόνοι μας επιλέξαμε να μπούμε προϋποθέτει δύναμη ψυχής, τόλμη, οργάνωση, αυτογνωσία, ριζικές τομές και φυσικά απόρριψη όλων των παρασίτων που ζουν και τρέφονται από την αδυναμία μας να αναλάβουμε την ευθύνη της ζωής και του εαυτού μας.
          @Ioannis Alexandros Gampierakis / 2015 terrapapers

          http://terrapapers.com/?p=46124
          .
          .
          .
          ΣΩΣΤΕ ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ …………
          .
          ΛΕΥΤΕΡΩΣΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ……………
          .
          .
          ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΣΟΒΑΡΟΤΕΡΟ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ …………..
          .
          .
          ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΑ
          .
          .
          ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ.

          .
          .
          .

Leave a Reply to Η ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΓΙΑΓΙΑ Cancel reply

You can use these HTML tags

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>