ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ

Αγαπητοί αναγνώστες έχω πάρει το καραβάκι που το ονόμασα, ποια είναι η αλήθεια και ποιος ο μύθος και θα σας ταξιδέψω νοερά σε μέρει που τα έκρυβαν, σε σκέψεις που τις απαγόρευαν, σε όνειρα που είναι αλήθειες, σε μύθους που είναι αληθινές ιστορίες!

Θα τα ταξιδέψουμε με τον  Ηρακλή, με τον Αχιλλέα, με τον Οδυσσέα, που δεν ήταν μύθος !

Η Τροία ήταν μύθος για τους πουλημένους ιστορικούς, μαζί με τον πόλεμός της, τώρα που η γη τους ξευτίλισε και ξέρασε, όχι μια Τροία……….. Αλλά 33 Τροίες!!!

Δεν κάνουν τίποτα να διορθώσουν τα ψέματά τους!

Κάθε κασμάς και φτυάρι που μπήγετε στην γη φωνάζει βρήκαμε πάλι Ελληνικά, τι να τα κάνουμε;;;;;

 Και οι προδότες μαζί με τους ανθέλληνες φωνάζουν… Θάψτε τα πάλι, γιατί ξευτιλιστήκαμε!!!

Για αυτό αγαπητοί μου αναγνώστες σε όλη την γη, θα μάθουμε πως γίνεται όταν οι Βρυξέλες ήταν σπηλιά με αγρίους, οι Έλληνες έφτιαχναν Ακρόπολες και διαστημόπλοια!

Τώρα θα μάθουμε, ότι οι Έλληνες ήρθαν από το διάστημα και μαζί τους έφεραν και τα ζωάκια τους, που τα έμαθαν να στέκονται στα δυο πόδια και να μην μουγκρίζουν, αλλά να μιλάνε, οι λεγόμενοι ξένοι και ντόπιοι, λόγιοι, ιστορικοί, φιλόσοφοι, επιστήμονες, του δυτικού απολίτιστου πολιτισμού!

Τους αχάριστους αλλόφυλους ανθέλληνες!

Στο ταξίδι μας αυτό νοερά θα αποκτήσουμε τις γνώσεις, που απέκτησε ο Ηρακλής, στις αποστολές του, που δεν ήταν περιπλανήσεις, αλλά μελετημένες αποστολές!

Και όλα αυτά για να αφήσουμε στα παιδιά μας, στα εγγόνια μας αυτό που δεν κατάφεραν να μας δώσουν οι δικοί μας γονείς, την αλήθεια!

Άντε καλό ταξίδι και καλό κουράγιο!

Χάρτες ιστορικών γεγονότων με τον Ηρακλή.

Πατώντας επάνω σε κάθε τίτλο θα δεις που πάτησε ο Ηρακλής!

Αιγαίο Πέλαγος, Αίγυπτος, Χώρα των Αμαζόνων, Ναός του Άμμωνα Δία, Άτλαντας, Γαλατία, Δακία, Δελφοί, Εσπερία*, Κήπος των Εσπερίδων*, Ετρουρία, Εύξεινος Πόντος, Έφεσος, Ήπειρος, Ηριδανός, Θάσος, Θεμίσκυρα, Θεσσαλία, Θήβα, Θράκη, Ιλλυρία, Ίστρος (Δούναβης), Ιωνία, Καύκασος, Κνωσός, Κρήτη, Κύπρος, Λιβύη, Λιγυρία, Λυδία, Λυκία, Μεγάλος Ωκεανός, Μηδία, Μικρά Ασία, Μυκήνες, Μυσία, Νείλος, Όλυμπος, Παρνασσός, Πάρος, Πάφος, Πελοπόννησος, Πόντος, Ροδανός, Ρόδος, Σαλαμίνα (της Κύπρου), Σάρδεις, Σιδώνα, Σικελία (Θρινακία), Σκυθία, Στρυμόνας, Ταυρίδα, Τροία, Τρωάδα, Τυρρηνική Θάλασσα, Χώρα των Υπερβορείων*, Φοινίκη.

1. Η πολιορκία της Πάρου | 2. Η μάχη με τους Βέβρυκες | 3. ΑΘΛΟΣ 9ος: η ζώνη της Ιππολύτης | 4. Η απελευθέρωση της Ησιόνης – ο Ηρακλής σκοτώνει το θαλάσσιο κήτος | 5. Η μάχη με τους Θράκες | 6. Το άνοιγμα του πορθμού – οι Ηράκλειες Στήλες | 7. Η βάρκα του Ήλιου | 8. ΑΘΛΟΣ 10ος: Τα βόδια του Γηρυόνη | 9. Η μάχη με τους Λίγυρες στην Πεδιάδα των Λίθων | 10. Η πάλη με τον Κάκο | 11. Η πάλη με τον Έρυκα | 12. Ο οίστρος της Ήρας τρελαίνει τα βόδια | 13. Το πέρασμα του Στρυμόνα | 14. Η πάλη με τον Κύκνο και τον Άρη | 15. Η συνάντηση με τις Νύμφες | 16. Το μυστικό του Νηρέα | 17. Στον Καύκασο με τον Προμηθέα | 18. Βούσιρης – Η θυσία στον Άμμωνα Δία | 19. Η πάλη με τον Ανταίο | 20. ΑΘΛΟΣ 11ος: τα μήλα των Εσπερίδων

Ο Ηρακλής (στην αρχαία ελληνική.

 Ἡρακλῆς) ήταν αρχαίος μυθικός ήρωας, θεωρούμενος ως ο μέγιστος των Ελλήνων ηρώων.

Γεννήθηκε στη Θήβα και ήταν γιός του Δία και της Αλκμήνης, απόγονος του Περσέα.

Η μητέρα του Αλκμήνη ήταν παντρέμενη με τον Αμφιτρύονα, με τον οποίον κατέφυγαν στη Θήβα, επειδή ο Αμφιτρύωνας είχε δολοφονήσει τον Ηλεκτρύωνα κατά λάθος (πατέρας της Αλκμήνης και γιος του Περσέα).

Ο Δίας πήρε τη μορφή του Αμφιτρύονα και κοιμήθηκε με την Αλκμήνη.

Πριν γεννηθεί ακόμα ο Ηρακλής, ο Δίας ανήγγειλε στους Θεούς ότι θα γεννηθεί από την Αλκμήνη απόγονος του Περσέα, που θα βασιλεύσει στον Θρόνο των Περσίδων.

Όταν γεννήθηκε ο Ηρακλής, η Ήρα, η γυναίκα του Δία, που τον ζήλευε για τις απιστίες του, έστειλε στην κούνια του δύο φίδια, αλλά το βρέφος τα στραγγάλισε.

Ο θετός πατέρας του Ηρακλή, ο Αμφιτρύονας, που ανάλαβε να τον μεγαλώσει, τον δίδαξε την τέχνη του ηνιόχου, ο

Κάστορας του δίδαξε την οπλασκία, ο Αίλυκος την πάλη, ο Εύρυτος το τόξο, ο κένταυρος Χείρωνας τις Επιστήμες και ο Λίνος τη Μουσική.

Ο Ηρακλής παλεύει με το λιοντάρι της Νεμέας.

Λευκή λήκυθος του «Ζωγράφου του Διόσφου», πρώτο τέταρτο 5ου αι. π.Χ.

Ο μύθος που σώθηκε από τον Ξενοφώντα, μας διηγείται το περιστατικό εκείνο, που ο Ηρακλής καθισμένος σ’ ένα σταυροδρόμι, είδε να περνούν από μπροστά του δύο πανέμορφες κοπέλες.

Η μια του έδειξε έναν εύκολο δρόμο, φαρδύ και ίσιο, που αν τον ακολουθούσε, θα χαιρόταν τη ζωή, αλλά θα έκανε ένα σωρό κακές πράξεις που θα τον καταδίκαζαν στην κρίση των ανθρώπων.

Αυτή ήταν η Κακία.

Η άλλη κόρη, η Αρετή, του έδειξε ένα δύσκολο δρόμο, γεμάτο κοφτερές πέτρες και αγκάθια, στενό και δύσβατο, που θα τον βάδιζε δύσκολα, αλλά θα κέρδιζε στο τέλος του την αναγνώριση από τους συνανθρώπους του.

Έτσι ο Ηρακλής ακολούθησε την Αρετή, προτιμώντας να υποφέρει για να διαβεί το δύσβατο δρόμο της, αλλά να γνωρίσει τη δόξα και την τιμή με τις καλές του πράξεις και την αρετή του.

Ως έφηβος προκάλεσε τον πόλεμο μεταξύ της Θήβας με το βασίλειο του Ορχομενού.

Ως ανταμοιβή για τη νίκη του εναντίον του Ορχομενού, πήρε για γυναίκα του τη Μεγάρα, κόρη του βασιλιά της Θήβας, με την οποία απέκτησε τρία (κατ’ άλλους περισσότερα) παιδιά.

Η Ήρα όμως τον τρέλανε, με αποτέλεσμα να σκοτώσει τη γυναίκα του και τα παιδιά του.

Πήγε στο Μαντείο των Δελφών για να πάρει χρησμό, ώστε να εξαγνισθεί.

Σύμφωνα με τον χρησμό έπρεπε να υπηρετήσει για δώδεκα χρόνια τον Ευρυσθέα, βασιλιά της Τίρυνθας, και να πραγματοποιήσει τους άθλους που του πρόσταζε εκείνος.

Στο πλαίσιο των άθλων του ο Ηρακλής

Σκότωσε το λιοντάρι της Νεμέας

Ο πρώτος άθλος του Ηρακλή αφορά την εξόντωση του τρομερού λιονταριού της Νεμέας, περιοχής κοντά στην Κόρινθο.

Το λιοντάρι αυτό κατοικούσε σε μια σπηλιά που είχε δυο ανοίγματα και επιπλέον δεν το έπιαναν τα βέλη και τα ακόντια.

Ο Ηρακλής ακολούθησε μια έξυπνη όσο και τολμηρή στρατηγική που ταίριαζε στον ηρωισμό του.

Έκλεισε το ένα άνοιγμα της σπηλιάς μ’ ένα σωρό από πέτρες, αφού πρώτα μπήκε μέσα στη σπηλιά.

Κατόπιν ήρθε αντιμέτωπος με το λιοντάρι.

Πολύ γρήγορα τα όπλα του αποδείχτηκαν ανώφελα και έτσι αποφάσισε να το αντιμετωπίσει με τα ίδια του τα χέρια.

Το ‘πιασε, λοιπόν, στα μπράτσα του και το έπνιξε.

Κατόπιν το έγδαρε χρησιμοποιώντας τα δόντια του λιονταριού, μια και τα εργαλεία δεν το έπιαναν, το πήρε στους ώμους του και το έφερε στις Μυκήνες και στον Ευρυσθέα, όπως, άλλωστε, ήταν και η αποστολή του.

Ο μύθος, λέει, πως ο Ευρυσθέας, τρόμαξε τόσο πολύ μόλις είδε το σώμα του λιονταριού, που κρύφτηκε σ’ ένα μεγάλο χάλκινο πιθάρι.

Ύστερα απ’ αυτό ο Ηρακλής υποχρεώθηκε να μη φέρνει τα λάφυρα των άθλων του μέσα στην πόλη.

Σκότωσε τη Λερναία Ύδρα

Η Λερναία Ύδρα ήταν ένα τέρας με εννιά κεφάλια που ζούσε στους βάλτους μιας παραθαλάσσιας περιοχής κοντά στο Άργος, της Λέρνας, απ’ όπου πήρε και το όνομά της.
Το τέρας τρομοκρατούσε όλη την περιοχή, κατέστρεφε τις καλλιέργειες και προτιμούσε για φαγητό τα πρόβατα.

Ο Ηρακλής έπρεπε να την αντιμετωπίσει.

Πήρε για βοηθό του τον αγαπημένο του ανιψιό Ιόλαο και κίνησε για τη Λέρνα.

Γρήγορα διαπίστωσε ότι η αποστολή του δε θα ήταν καθόλου εύκολη.

Μόλις έκοβε ένα κεφάλι της Ύδρας στη θέση του φύτρωναν δύο.

Παράλληλα η Ήρα δεν είχε καθίσει με σταυρωμένα τα χέρια.

Έστειλε βοηθό του τέρατος έναν κάβουρα, ο οποίος παρενοχλούσε τον Ηρακλή, δαγκώνοντάς του το πόδι, κάθε φορά που ο ήρωας επιχειρούσε να κόψει ένα κεφάλι της Ύδρας.

Για να αντιμετωπίσει τον πολλαπλασιασμό των κεφαλιών της Λερναίας Ύδρας, ο Ηρακλής ενέργησε έξυπνα.

Έδωσε έναν αναμμένο δαυλό στον Ιόλαο και του είπε να καίει τις καινούριες κεφαλές και το σημείο όπου έκοβε το κεφάλι.

Μ’ αυτόν τον τρόπο ο Ηρακλής έκοψε εκτός από τα οχτώ κεφάλια του τέρατος και το τελευταίο κεφάλι, που ήταν το κέντρο της ζωής του και σύμφωνα με το μύθο αθάνατο.

Μόλις έκοψε το αθάνατο κεφάλι ο Ηρακλής, το έθαψε και το σκέπασε μ’ ένα μεγάλο βράχο για να μην υπάρχει καμιά δυνατότητα ξαναζωντανέματός του.

Με τη χολή του τέρατος ο Ηρακλής εμπότισε τα βέλη του κάνοντάς τα δηλητηριώδη.

Παρά το μεγάλο άθλο ο Ευρυσθέας αρνήθηκε να τον αναγνωρίσει ισχυριζόμενος ότι η συμβολή του Ιόλαου ήταν καθοριστική.

Ο χρησμός έλεγε ότι έπρεπε μόνος του ο Ηρακλής να επιτελέσει όλους τους άθλους του.

Ο ήρωας δικαιολόγησε την παρουσία του ανιψιού του με την εμφάνιση του κάβουρα.

Ήταν μια μάχη δύο προς δύο.

Έπιασε το γοργό ελάφι της Κερύνειας

Μετά τη θανάτωση της Λερναίας Ύδρας ο Ευρυσθέας ζήτησε από τον Ηρακλή να του φέρει το ιερό ελάφι της θεάς Αρτέμιδος που ζούσε αμέριμνο στο βουνό Κερύνεια στα σύνορα Αχαΐας και Αρκαδίας.

Η πρόθεση του Ευρυσθέα δεν ήταν να θανατωθεί το ελάφι.

Απλά ήθελε να φέρει αντιμέτωπο τον Ηρακλή με την Άρτεμη, τη θεά του κυνηγιού, στην οποία δεν πολυάρεσε να ενοχλούν τα ιερά της ζώα.
Ο Ηρακλής ταλαιπωρήθηκε πολύ.

Το ελάφι είχε χρυσά κέρατα και χάλκινες οπλές, αλλά το κυριότερο απ’ όλα έτρεχε γρηγορότερα από τον άνεμο.

Έτσι το κυνήγησε σε βουνά και λαγκάδια για έναν ολόκληρο χρόνο σ’ όλη την Αρκαδία.

Τελικά, κατάφερε να το συλλάβει.

Άλλοι λένε ότι το έπιασε στον ύπνο, άλλοι ότι το τραυμάτισε ενώ εκείνο προσπαθούσε να ξεδιψάσει στον ποταμό Λάδωνα.

Μόλις το έπιασε του έδεσε τα πόδια και το πήρε στον ώμο για να το κουβαλήσει στις Μυκήνες.
Στο δρόμο, όμως, έπεσε πάνω στην Άρτεμη και τον αδερφό της Απόλλωνα.

Η θεά μόλις είδε το αγαπημένο της ζώο αιχμάλωτο και τραυματισμένο άρχιζε να φωνάζει και να απειλεί τον ήρωα με σκληρότατη τιμωρία.

Ο Ηρακλής, όμως, κατάφερε να την καταπραΰνει.

Της είπε ότι δεν είναι αυτός ο φταίχτης αλλά η κακή του μοίρα που τον ανάγκασε να υπακούει τις εντολές και να πραγματοποιεί τις επιθυμίες του Ευρυσθέα.

Τη διαβεβαίωσε επίσης ότι κανείς δεν είχε την πρόθεση να το σκοτώσει.

Όλα αυτά συντέλεσαν στο να δεχτεί η θεά να πάρει ο Ηρακλής το ζώο μαζί του και να το δείξει στον Ευρυσθέα.

Σκότωσε τον Ερυμάνθιο Κάπρο

Ο Ευρυσθέας διέταξε τον Ηρακλή να του φέρει ζωντανό το αγριογούρουνο που ζούσε στο γεμάτο δάση βουνό του Ερύμανθου στα σύνορα Αρκαδίας και Ηλείας.

Το αγριογούρουνο ήταν πολύ αιμοβόρο και τρομοκρατούσε τους κατοίκους της αρκαδικής πόλης Ψωφίδας, που βρισκόταν στα ριζά του Ερύμανθου, καταστρέφοντας καλλιέργειες και ζώα.

Στο δρόμο για τον Ερύμανθο, στο βουνό Φολόη της Αρκαδίας, ο Ηρακλής συνάντησε τον Κένταυρο Φόλο, ο οποίος προθυμοποιήθηκε να τον φιλοξενήσει και να τον περιποιηθεί.

Τον κάλεσε, λοιπόν, σε φαγοπότι.

Ο Ηρακλής έτρωγε ψημένο κρέας και ο Φόλος ωμό.

Μετά όμως από λίγο ο ήρωας δίψασε και ζήτησε από τον Φόλο κρασί.

Ο Κένταυρος του είπε ότι έχει θαμμένο σ’ ένα πιθάρι κρασί που χάρισε στους Κένταυρους ο θεός Διόνυσος, αλλά φοβόταν να το ανοίξει, μήπως και προκαλέσει την οργή των υπόλοιπων Κενταύρων.

Ο Ηρακλής επέμεινε, το πιθάρι ξεθάφτηκε και ανοίχτηκε, αλλά η μυρωδιά του παλιού κρασιού μάζεψε τους άλλους Κένταυρους, που με άγριες διαθέσεις κίνησαν για τη σπηλιά όπου γινόταν το φαγοπότι.

Κάποιοι κρατούσαν ρόπαλα, άλλοι πέτρες και άλλοι αναμμένες δάδες.

Ο Φόλος μόλις τους είδε κρύφτηκε, αλλά κάτι τέτοιο δεν ταίριαζε στον Ηρακλή.

Τους αντιμετώπισε και σαΐτεψε πολλούς απ’ αυτούς, ενώ τους υπόλοιπους τους καταδίωξε μέχρι τον Μαλέα, όπου ζούσε ο Κένταυρος Χείρωνας, διωγμένος από το Πήλιο, ο δάσκαλος του Ιάσονα.

Ο Ηρακλής χτύπησε κατά λάθος τον Χείρωνα με δηλητηριασμένο βέλος.

Ο Κένταυρος, βέβαια, δεν μπορούσε να πεθάνει μια και ήταν αθάνατος, υπέφερε, όμως, από φρικτούς πόνους.

Γι’ αυτό αντάλλαξε τη ζωή του με την ελευθερία του Προμηθέα και έτσι πέθανε.
Το τέλος του Φόλου ήταν ανάλογο.

Πήρε ένα δηλητηριασμένο βέλος και άρχισε να το περιεργάζεται.

Του έπεσε όμως και τον τραυμάτισε στο πόδι κάνοντάς του πληγή από την οποία και πέθανε.

Η αποστολή του Ηρακλή στη σύλληψη του κάπρου ήταν δύσκολη.

Έπρεπε να τον πιάσει ζωντανό, πράγμα που δεν ήταν και εύκολο.

Χρησιμοποίησε, λοιπόν, το μυαλό του και την πονηριά του. Φτάνοντας στον Ερύμανθο βρήκε το καταφύγιο του ζώου και το ανάγκασε να βγει από την κρυψώνα του, μια πυκνή συστάδα θάμνων.

Ύστερα το πήρε στο κατόπι.

Μπροστά ο κάπρος, πίσω ο Ηρακλής ξεκίνησε ένα κυνηγητό το οποίο ο ήρωας κατεύθυνε προς τις χιονισμένες κορυφές του βουνού.

Εκεί το αγριογούρουνο χάθηκε μέσα στα χιόνια και, όπως ήταν φυσικό, ταλαιπωρήθηκε και κουράστηκε.

Μόλις απόκαμε, ο Ηρακλής το πλησίασε, το έπιασε με μια θηλιά που είχε φτιάξει από πριν και το ακινητοποίησε δένοντάς του τα πόδια.

Μετά το πήρε στους ώμους του και κίνησε για τις Μυκήνες.

Στη θέα του τρομερού Ερυμάνθιου κάπρου ο Ευρυσθέας κατατρόμαξε και κρύφτηκε και πάλι στο χάλκινο πιθάρι όπως τότε με το λιοντάρι της Νεμέας.

Καθάρισε τους στάβλους του Αυγεία

Ο Αυγείας, γιος του Ήλιου, ήταν βασιλιάς της Ήλιδας, ενώ κατ’ άλλους ήταν κυρίαρχος όλης της βορειοδυτικής Πελοποννήσου.

Στην περιουσία του περιλαμβάνονταν αμέτρητα κοπάδια βοδιών που η κοπριά τους είχε συσσωρευτεί στους στάβλους του και είχε δημιουργήσει μια αφόρητη κατάσταση, καταστρέφοντας ακόμη και αυτές τις καλλιέργειες.

Ο Ηρακλής παρουσιάστηκε στον Αυγεία και του είπε ότι μπορεί να καθαρίσει τους στάβλους του αν του έδινε το ένα δέκατο των κοπαδιών του.

Φυσικά δεν ανέφερε ότι ενεργούσε κατ’ εντολή του Ευρυσθέα, ο οποίος του ανέθεσε την αποστολή για να την πραγματοποιήσει με τα ίδια του τα χέρια μέσα σε μια μέρα.

Ο Αυγείας μη πολυπιστεύοντας ότι μπορεί να καθαριστεί η κοπριά του, δέχτηκε την πρόκληση του Ηρακλή και του υποσχέθηκε την αμοιβή που ζητούσε.

Οι υπερφυσικές δυνάμεις του Ηρακλή τον έβγαλαν και πάλι ασπροπρόσωπο.

Κατάφερε να εκτρέψει από την πορεία τους τους δύο μεγάλους ποταμούς της Πελοποννήσου, τον Αλφειό και τον Πηνειό, και με τα νερά τους να καθαρίσει την κόπρο του Αυγεία.

Μαθαίνοντας, όμως, ο Αυγείας ότι ο Ηρακλής ενεργεί στα πλαίσια των υπηρεσιών του προς τον Ευρυσθέα, αρνήθηκε να του δώσει τη συμφωνημένη αμοιβή, ακόμα και όταν διαιτητής έδωσε δίκιο στον Ηρακλή.

Παράλληλα και ο Ευρυσθέας αρνήθηκε να αναγνωρίσει τον άθλο υποστηρίζοντας ότι ο Ηρακλής τον πραγματοποίησε έναντι πληρωμής και χρησιμοποιώντας το τέχνασμα των ποταμών και όχι με τα ίδια του τα χέρια.

Ο Ηρακλής δεν ξέχασε τη συμπεριφορά του Αυγεία.

Αργότερα συγκέντρωσε στρατό και εκστράτευσε εναντίον του για να τον τιμωρήσει.

Πράγματι, ο Αυγείας σκοτώθηκε πληρώνοντας την έπαρσή του και την υπαναχώρησή του.

Σκότωσε τις Στυμφαλίδες Όρνιθες

Οι Στυμφαλίδες όρνιθες ήταν σαρκοβόρα πουλιά, που δεν έλεγαν όχι για ανθρώπινο κρέας, με ψηλά πόδια και σιδερένιες φτερούγες, ενώ μπορούσαν να εκτοξεύουν τα φτερά τους σαν βέλη, αστοχώντας σπάνια.

Ζούσαν στη λίμνη που βρισκόταν κοντά στην πόλη Στύμφαλο στη βόρεια Αρκαδία, στους πρόποδες ενός ομώνυμου βουνού και πολλαπλασιάζονταν ραγδαία.

Είχαν γίνει τόσο πολλά, που λένε ότι όταν πετούσαν όλα μαζί, έκρυβαν τον ήλιο, και με τα κρωξίματά τους τρομοκρατούσαν τους πάντες.

Αυτά τα πουλιά έπρεπε να αφανίσει ο Ηρακλής.

Αφού πέρασε την πυκνή βλάστηση, σωστή ζούγκλα, ο Ηρακλής έφτασε στη λίμνη που ήταν το καταφύγιο των πουλιών.

Για να τα αντιμετωπίσει, όμως, έπρεπε να τα ξετρυπώσει από την κρυψώνα τους.

Στο δύσκολο έργο του συμπαραστάθηκε η θεά Αθηνά.

Έδωσε στον ήρωά μας ένα ζευγάρι μπρούντζινα κρόταλα που είχε κατασκευάσει ο Ήφαιστος.

Ο Ηρακλής άρχισε να χτυπά τα κρόταλα μεταξύ τους τόσο δυνατά που δημιουργούσαν έναν τρομερό θόρυβο.

Τα πουλιά τρομαγμένα, βγαίνοντας κατά χιλιάδες από τη βλάστηση, πετούσαν στον ουρανό.

Οι σαϊτιές του ημίθεου τα αποδεκάτισαν.

Τα λίγα που σώθηκαν κατέφυγαν σ’ ένα νησί του Εύξεινου Πόντου που λέγεται ότι ανήκε στο θεό του πολέμου Άρη.

Μερικά από τα σκοτωμένα πουλιά αφιέρωσε ο Ηρακλής ως τρόπαια στην Αθηνά για να την ευχαριστήσει για τη βοήθειά της.

Έπιασε τον άγριο ταύρο της Κρήτης

Ο έβδομος άθλος του Ηρακλή ήταν η σύλληψη και η μεταφορά στις Μυκήνες, μπροστά στον Ευρυσθέα, ενός άγριου ταύρου στην Κρήτη που είχε καταληφθεί από μανία.

Έλεγαν ότι ο ταύρος αυτός ήταν ο ίδιος που μετέφερε για λογαριασμό του Δία την αδερφή του Κάδμου, την Ευρώπη, στην Κρήτη ή ο ταύρος που είχε στείλει ο Ποσειδώνας στον Μίνωα και τον οποίο είχε ερωτευτεί η Πασιφάη, ο πατέρας δηλαδή του Μινώταυρου.

Ο Ποσειδώνας εξοργισμένος από τη συμπεριφορά του Μίνωα είχε στείλει μανία στον ταύρο, με αποτέλεσμα το ζώο να τρομοκρατεί τους ανθρώπους.

Ο Ηρακλής αφού πήρε και την άδεια του Μίνωα, ξεκίνησε με το ρόπαλό του και ένα σκοινί για να αιχμαλωτίσει τον ταύρο.

Παλεύοντας μαζί του κατάφερε να τον πιάσει από τα κέρατα και να δέσει μαζί το ρύγχος με τα πόδια του έτσι ώστε να τον ακινητοποιήσει.

Κατόπιν ανέβηκε στη ράχη του ζώου και μέσω της θάλασσας έφτασαν στην Αργολίδα.

Εκεί ο Ευρυσθέας θέλησε να θυσιάσει τον ταύρο στην Ήρα, αλλά η θεά αρνήθηκε την προσφορά, μια και δεν ήθελε να δεχθεί έμμεσα δώρο από τον Ηρακλή.

Έτσι ο ταύρος αφέθηκε ελεύθερος και αφού περιπλανήθηκε στην Πελοπόννησο πέρασε στην Αττική και τον Μαραθώνα.

Είναι ο ίδιος ταύρος που εξόντωσε ο ήρωας της Αττικής, ο Θησέας.

Έκλεψε τα άγρια άλογα του Διομήδη

Ο Διομήδης, γιος του θεού ’ρη, βασίλευε σ’ έναν πολεμικό λαό της Θράκης, τους Βίστονες.

Είχε στην κατοχή του τέσσερα άγρια και ανθρωποφάγα άλογα που από τα ρουθούνια τους πετούσαν φωτιές και η πάχνη τους ήταν χάλκινη.

Οποιοσδήποτε ξένος έφτανε στην περιοχή των Βιστόνων, ο Διομήδης τον έριχνε για τροφή στα άλογά του.

Την ίδια τύχη είχαν και οι υπήκοοί του που ήταν ανυπότακτοι.

Για να μπορεί ο Διομήδης να συγκρατεί τα άλογά του μέσα στο στάβλο τους, τα είχε δέσει με χοντρές σιδερένιες αλυσίδες, ενώ παράλληλα είχε τοποθετήσει ισχυρή φρουρά να τα προσέχει.

Ο Ευρυσθέας ζήτησε από τον Ηρακλή να του φέρει ζωντανά τα άγρια άλογα του Διομήδη.

Επειδή επρόκειτο για ολόκληρη επιχείρηση από τις Μυκήνες ως τη Θράκη, ο Ηρακλής αρμάτωσε ένα καράβι και κάλεσε πολλούς φίλους του ήρωες να τον βοηθήσουν.

Ανάμεσά τους και ένας από τους καλύτερους φίλους του, ο Άβδηρος από τη Λοκρίδα.

Μόλις το καράβι έφτασε στη χώρα των Βιστόνων, οι ήρωες αποβιβάστηκαν και κατευθύνθηκαν προς το στάβλο του Διομήδη.

Ο Ηρακλής εξουδετέρωσε τη φρουρά, πήρε τα άλογα και τα οδήγησε στην παραλία όπου ήταν το πλοίο τους και άφησε τον Άδμητο να τα φυλάει.

Ο Διομήδης μόλις πληροφορήθηκε την επίθεση και την κλοπή των αλόγων του δε χρονοτρίβησε διόλου.

Μάζεψε τους Βίστονες και αντιπαρατάχθηκαν στους εισβολείς.

Η μάχη ήταν φοβερή.

Ο Ηρακλής σκότωσε πολλούς Βίστονες, καθώς και τον ίδιο τον Διομήδη, με το ρόπαλό του.

Επιστρέφοντας, όμως, στην παραλία για να φύγουν βρήκαν καταφαγωμένο τον Άβδηρο από τα άγρια άλογα.

Ο Ηρακλής τον έθαψε με τιμές και προς τιμή του ίδρυσε πόλη, τα Άβδηρα, στην οποία αργότερα γεννήθηκε ο μεγάλος φιλόσοφος Δημόκριτος.

Ο Ηρακλής οδήγησε τα άλογα στις Μυκήνες, όπου ο Ευρυσθέας τα άφησε ελεύθερα.

Αυτά μετά από περιπλάνηση έφτασαν μέχρι τον Όλυμπο, όπου κατασπαράχτηκαν από άγρια θηρία.

Σύμφωνα με άλλη εκδοχή, τα άλογα τα αφιέρωσαν στην Ήρα.

Αυτή τη φορά η θεά αποδέχτηκε την προσφορά του Ηρακλή.

Από τα άλογα αυτά, λέει ο ίδιος μύθος προέρχονταν τα άλογα του Μ. Αλεξάνδρου.

Η ίδια ιστορία εξιστορεί διαφορετικά τα γεγονότα που αφορούν τα όσα συνέβησαν στη χώρα των Βιστόνων:

Ο Ηρακλής πήγε μόνος του και από την ξηρά στη Θράκη.

Εκεί συνέλαβε τον Διομήδη και τον έριξε στο στάβλο των αλόγων του.

Τα άγρια άλογα τον κατασπάραξαν και αμέσως τότε ημέρεψαν.

Έτσι ήμερα ο Ηρακλής τα μετέφερε στις Μυκήνες.

Καθώς ο Ηρακλής κατευθυνόταν προς τη Θράκη, πέρασε από τις Φέρες της Θεσσαλίας, όπου βασίλευε ο φίλος του ΄Αδμητος.

Εκεί συνάντησε μεγάλο πένθος, αφού ο φίλος του κήδευε τη γυναίκα του Άλκηστη, την πανέμορφη κόρη του Πελία.

Η ιστορία της ήταν μια πράξη αγάπης και αυτοθυσίας.

Ο Άδμητος στη διάρκεια του γάμου τους παρέλειψε να θυσιάσει στη θεά Άρτεμη.

Η τιμωρία του ήταν να πεθάνει νέος.

Μπορούσε όμως να πεθάνει κάποιος άλλος στη θέση του.

Ο πατέρας του και η μητέρα του αρνήθηκαν.

 Παρουσιάστηκε όμως η Άλκηστη, που πρόσφερε εθελοντικά τη ζωή της για τη ζωή του άντρα της.

Ο Ηρακλής συγκινήθηκε από την ιστορία και αποφάσισε να σώσει την όμορφη βασίλισσα.

Προτίμησε να προλάβει την Άλκηστη προτού ο Χάροντας την κατεβάσει στον Κάτω Κόσμο, παρότι ήταν αποφασισμένος να κατέβει και εκεί αν χρειαζόταν.

Πρόλαβε τον Χάροντα, πάλεψε μαζί του, τον νίκησε και έσωσε την Άλκηστη.

Πήρε τη ζώνη της Ιππολύτης

Οι Αμαζόνες ήταν ένας πολεμόχαρος λαός που κατοικούσε στην περιοχή του Εύξεινου Πόντου.

Στο λαό αυτόν τον κύριο ρόλο έπαιζαν οι γυναίκες, που ήταν φοβερές πολεμίστριες.

Μάλιστα για να τεντώνουν καλά το τόξο και να φέρουν τη φαρέτρα με τα βέλη, έκοβαν το δεξί τους στήθος, ενώ το άλλο το διατηρούσαν για να θηλάζουν τα μωρά τους.

Από τα παιδιά τους κρατούσαν τα κορίτσια τα οποία ανατρέφονταν ανάλογα.

Στις Αμαζόνες βασίλευε μια όμορφη και πολεμόχαρη γυναίκα, κόρη του θεού ’ρη, η Ιππολύτη.

Αυτή κατείχε μια θαυμάσια ζώνη, δώρο του πατέρα της.

Τη ζώνη αυτή έβαλε στο μάτι ο Ευρυσθέας και ζήτησε από τον Ηρακλή να του τη φέρει, για λογαριασμό της κόρης του Αδμήτης.

O Ηρακλής εξόπλισε ένα πλοίο, μάζεψε αρκετούς ήρωες και κίνησαν για τον Εύξεινο Πόντο.

Το ταξίδι ήταν μακρινό και επίπονο και στο δρόμο ο Ηρακλής και οι σύντροφοι του αντιμετώπισαν κινδύνους και περιπέτειες.

Στο νησί της Πάρου, όπου προσάραξαν, οι ντόπιοι επιτέθηκαν και σκότωσαν δυο συντρόφους του Ηρακλή.

Ο ήρωας θύμωσε πάρα πολύ, σκότωσε τα τέσσερα παιδιά του Μίνωα που κατοικούσαν στο νησί και κατόπιν έκλεισε τους Πάριους στα τείχη τους και τους πολιόρκησε.

Οι πολιορκημένοι φυσικά δεν άντεξαν και πρότειναν ειρήνη στον Ηρακλή προθυμοποιούμενοι να αντικαταστήσουν τους δυο συντρόφους του με άλλους.

Έτσι οι εγγονοί του Μίνωα, Σθένελος και Αλκαίος, ακολούθησαν τον Ηρακλή στην εκστρατεία του.

Κατόπιν το πλοίο προσάραξε στην περιοχή της Μυσίας, στα παράλια της Μικράς Ασίας, όπου ο βασιλιάς τους Λύκος είχε πόλεμο με μια γειτονική φυλή.

Ο Ηρακλής τον βοήθησε να κατατροπώσει τους εχθρούς του και προς τιμή του ήρωα, ο Λύκος, ονόμασε την κατακτημένη χώρα Ηράκλεια.

Μετά από όλες αυτές τις περιπέτειες, το καράβι του Ηρακλή προσορμίστηκε στο λιμάνι της Θεμίσκυρας, της πρωτεύουσας των Αμαζόνων.

Η Ιππολύτη μαθαίνοντας την άφιξη των ξένων κατέβηκε στο λιμάνι μαζί με τις ακολούθους της για να μάθει τι έφερνε τους ξένους στα μέρη τους.

Ο Ηρακλής, χωρίς να διστάσει, ζήτησε την περίφημη ζώνη.

Η Ιππολύτη δεν είχε αντίρρηση.

Η Ήρα όμως δε θα άφηνε ήσυχο τον ήρωα.

Μεταμορφωμένη σε Αμαζόνα αναμίχθηκε με τις άλλες και (λέγε-λέγε) τις έπεισε ότι οι ξένοι ήρθαν με δόλο να κυριεύσουν το βασίλειό τους.

 Έτσι επιτέθηκαν με αγριότητα στον Ηρακλή και τους συντρόφους του.

Στη σφοδρή μάχη ο Ηρακλής σκότωσε πολλές περιώνυμες αμαζόνες και στο τέλος μονομάχησε με την ίδια την Ιππολύτη, την οποία μετά από σκληρό αγώνα σκότωσε και της πήρε την πολυπόθητη ζώνη.

Ο Ηρακλής, όμως, δε σταμάτησε εδώ και εξόντωσε σχεδόν όλο το στρατό των Αμαζόνων.

Άλλοι λένε ότι ο Ηρακλής κατάφερε να πάρει τη ζώνη αφού πρώτα συνέλαβε την αρχηγό του στρατού των Αμαζόνων, τη Μελανίππη, την οποία και αντάλλαξε με τη ζώνη.

Άλλη εκδοχή, μεταγενέστερη, εμπλέκει και τον Θησέα στην εκστρατεία, ο οποίος παίρνει τη ζώνη και την παραδίδει στον Ηρακλή, ενώ κρατάει για τον εαυτό του και νυμφεύεται στην Αθήνα την αμαζόνα Αντιόπη.

Έφερε τα βόδια του Γηρυόνη στον Ευρυσθέα

Για δέκατο άθλο, ο Ευρυσθέας ζήτησε από τον Ηρακλή τα κοκκινότριχα βόδια του Γηρυόνη, του τέρατος που ζούσε στη Δύση, στο νησί Ερύθεια.

Ο Γηρυόνης ήταν ένα τέρας, εγγονός του Ωκεανού.

Είχε τρία κεφάλια και τρία σώματα ενωμένα μεταξύ τους, όπως στα σιαμαία.

Στη φύλαξη των βοδιών βοηθούσαν τον Γηρυόνη ο γιος του ’ρη Ευρυτίωνας και ένα φοβερό σκυλί με δυο κεφάλια και φιδίσια ουρά, ο Όρθος, που ήταν και αδερφός του φύλακα του Κάτω Κόσμου, του Κέρβερου, που επίσης εξόντωσε ο Ηρακλής.

Στο δρόμο για τη χώρα του Γηρυόνη, πέρασε τη γνωστή τότε Ευρώπη ώσπου έφτασε στην Ιβηρική χερσόνησο στον πορθμό που χωρίζει την Ευρώπη με την Αφρική.

Εκεί σε ανάμνηση ταξιδιού του έστησε δυο κολόνες, μια στην Αφρική και μια στην Ευρώπη, τις γνωστές “Ηράκλειες στήλες”.

Φτάνοντας στην άκρη του μέχρι τότε γνωστού κόσμου, ο Ηρακλής έπρεπε να περάσει τον ωκεανό για να φτάσει στην Ερύθεια.

Σ’ αυτό τον βοήθησε το άρμα του Ήλιου, ένα κύπελλο, που μ’ αυτό ταξίδευε στον ωκεανό ο θεός.

Ο Ήλιος του το έδωσε μόνο για μια μέρα.

Ο Ηρακλής ξεκίνησε το ταξίδι του έχοντας μαζί του το δώρο του Ερμή, το Κέρας της Αμάλθειας, γεμάτο τρόφιμα για το ταξίδι, αλλά στα μισά του δρόμου εμφανίστηκε ο Ωκεανός, που προκάλεσε σφοδρή θαλασσοταραχή, η οποία δεν πτόησε τον ήρωα που απείλησε μάλιστα και τρόμαξε τον Ωκεανό με το τόξο του.

Μόλις έφτασε στο νησί του Γηρυόνη, τον αντιλήφθηκε το σκυλί-τέρας, ο Όρθος.

Ο Ηρακλής του ‘σπασε και τα δυο κεφάλια με το ρόπαλό του και το σκότωσε.

Μετά εξόντωσε και τον Ευρυτίωνα, ο οποίος ακούγοντας τα γαβγίσματα του Όρθου έτρεξε να τον βοηθήσει.

Ο Ηρακλής πήρε τα βόδια και κίνησε να φύγει.

Ένας βοσκός όμως, που στην ίδια περιοχή έβοσκε τα κοπάδια του, ειδοποίησε τον Γηρυόνη, που έτρεξε να σταματήσει τον Ηρακλή.

Ο Ηρακλής όμως με μια σαϊτιά του έκοψε το νήμα της ζωής.

Λένε ότι στην περιοχή που σκοτώθηκε ο Γηρυόνης φύτρωσε από το αίμα του ένα δέντρο με κόκκινους καρπούς.

Στο δρόμο της επιστροφής, αφού παρέδωσε το κύπελλο στον Ήλιο, αντιμετώπισε πολλούς ληστές και λαούς που όλοι ήθελαν να του κλέψουν τα βόδια.

Τελικά, στη Θράκη η Ήρα του σκόρπισε τα βόδια.

Με όσα κατάφερε να μαζέψει γύρισε στις Μυκήνες και παρέδωσε τα βόδια στον Ευρυσθέα, ο οποίος τα θυσίασε προς τιμή της Ήρας.

Ένας αρχαίος συγγραφέας, ο Απολλόδωρος, λέει ότι οι άθλοι που έπρεπε να επιτελέσει ο Ηρακλής ήταν αρχικά δέκα και έτσι με τα βόδια του Γηρυόνη τελείωνε η οφειλή του προς τον Ευρυσθέα.

Άρπαξε τα μήλα των Εσπερίδων

Εκτός από τα ταξίδια για το νησί του Γηρυόνη και τον Κάτω Κόσμο, ο Ηρακλής έκανε ένα ακόμη σπουδαίο ταξίδι γεμάτο περιπέτειες.

Τράβηξε κατά τη Δύση πέρα από τον Ωκεανό για να φέρει στον Ευρυσθέα τα περίφημα χρυσά μήλα των Εσπερίδων.

Τα δέντρα με τα χρυσά μήλα φύτρωναν στον κήπο των θεών και προέρχονταν από το πολύτιμο δώρο της θεάς Γης προς την Ήρα όταν γίνονταν οι γάμοι της με τον Δία.

Ο κήπος των θεών ήταν κοντά στο μέρος όπου ο γίγαντας Άτλαντας σήκωνε στους ώμους του τον ουρανό.

Στον κήπο των θεών έμεναν και οι τρεις Εσπερίδες, κόρες της Νύχτας, οι οποίες μη αντέχοντας τον πειρασμό έκοβαν τα χρυσά μήλα της θεάς.

Η Ήρα για να τα προστατέψει έβαλε να φυλάει τα δέντρα της ένα εκατοντακέφαλο φοβερό φίδι, ο Λάδωνας, το οποίο δεν κοιμόταν ποτέ.

Ο Ηρακλής ξεκίνησε για τη νέα του αποστολή κινούμενος στην αρχή βόρεια και ύστερα έφτασε μέσω Ιλλυρίας στον Ηριδανό ποταμό.

Εκεί οι Νύμφες του ποταμού τον προέτρεψαν να ρωτήσει το γέρο Νηρέα, θαλασσινό θεό, ποιο δρόμο έπρεπε να ακολουθήσει για να βρει τον κήπο των θεών.

Ο Νηρέας δεν ήταν και τόσο πρόθυμος να βοηθήσει τον Ηρακλή και ο ήρωας έπρεπε να τον ζορίσει.

Στην αρχή προσπάθησε να τον συλλάβει ενώ κοιμόταν, αλλά ο Νηρέας ξύπνησε και μεταμορφωμένος πότε σε νερό, πότε σε φωτιά επιχείρησε να ξεφύγει.

Ο Ηρακλής, όμως, τον έπιασε και αφού ο Νηρέας πήρε την αρχική του μορφή του έδειξε το δρόμο.

Ο ήρωας πέρασε απέναντι στην Αφρική και μετά από περιπέτειες, αφού σκότωσε στη Λιβύη το γίγαντα Ανταίο και στην Αίγυπτο το βασιλιά της Βούσιρη και το γιο του, πέρασε την Αραβία και πηγαίνοντας συνεχώς βόρεια έφτασε στον Καύκασο.

Ο γίγαντας Ανταίος καλούσε όποιον ξένο περνούσε από τον τόπο του σε μονομαχία.

Είχε όμως ανεξάντλητες δυνάμεις, οι οποίες πήγαζαν από την ίδια τη Γη, τη μητέρα του, όσο πατούσε σ’ αυτή.

Φυσικά εξόντωνε τους αντιπάλους του και τα κρανία τους τα χρησιμοποιούσε για να χτίσει ένα ναό προς τιμή του πατέρα του Ποσειδώνα.

Ο Ηρακλής κλήθηκε να τον αντιμετωπίσει.

Τον σήκωσε ψηλά ώστε να τον αποκόψει από την πηγή των δυνάμεών του και τον συνέθλιψε ανάμεσα στα φοβερά του μπράτσα.

Στον Καύκασο ο Ηρακλής συνάντησε τον Προμηθέα, που ήταν δεμένος σ’ ένα βράχο του βουνού και ένας αετός ερχόταν και του έτρωγε το συκώτι.

Τον είχε τιμωρήσει ο πατέρας των θεών, ο Δίας, επειδή δεν πειθάρχησε και έδωσε τη φωτιά τους ανθρώπους, ένα πολύτιμο δώρο που άλλαξε τη ζωή τους.

Ο Ηρακλής σκότωσε τον αετό και απελευθέρωσε τον Προμηθέα.

Ο τελευταίος σε αντάλλαγμα του υπέδειξε έναν τρόπο για να πάρει τα μήλα των Εσπερίδων.

Του είπε πως το καταλληλότερο πρόσωπο για μια τέτοια δουλειά ήταν ο αδερφός του, ο Άτλαντας, που βαστούσε στους ώμους του τον ουρανό.

Τον συμβούλεψε να προσέχει γιατί ο Άτλας ήταν πονηρός και θα προσπαθούσε με κάθε τρόπο να τον ξεγελάσει.

Έτσι κι έγινε.

Ο Ηρακλής βρήκε τον Άτλαντα να κρατάει στους ώμους του τις κολόνες του ουρανού και τον παρακάλεσε να τον βοηθήσει να κόψει τα μήλα των Εσπερίδων.

Ο Τιτάνας δέχτηκε με προθυμία, αλλά παρακάλεσε τον Ηρακλή να τον απαλλάξει για λίγο από το βάρος του μέχρι να κόψει τα μήλα και να τα φέρει.

Ο Ηρακλής, αν και πονηρεύτηκε, μη μπορώντας να κάνει κι αλλιώς πήρε τις κολόνες του ουρανού στους ώμους του.
Ο Άτλας πήγε κατευθείαν στις Εσπερίδες και τους είπε να του δώσουν τα τρία χρυσά μήλα.

Πρώτα, όμως, έπρεπε να εξουδετερωθεί ο Λάδωνας, το ακοίμητο φίδι-φύλακας των δέντρων.

Οι Εσπερίδες κατασκεύασαν τότε ένα γλυκό ποτό στο οποίο έριξαν υπνωτικά βότανα.

Μόλις ο Λάδωνας το ήπιε, έπεσε σε βαθύ ύπνο.

Έτσι ο Άτλαντας πήρε τα μήλα.

Ο Τιτάνας σκέφτηκε ότι ήταν μια καλή ευκαιρία να φορτώσει σε άλλον τα βάρη του ουρανού.

Είπε, λοιπόν, στον Ηρακλή να κρατήσει ακόμα λίγο τα βάρη του μέχρις ότου εκείνος πάει τα μήλα στον Ευρυσθέα και επιστρέψει.

Ο Ηρακλής συγκράτησε το θυμό του και επιστράτευσε την πονηριά του.

Έκανε πως δέχεται, αλλά παρακάλεσε τον Άτλαντα, επειδή το βάρος του είχε κόψει τις πλάτες, να τον βοηθήσει να βάλει μια κουλούρα στις κολόνες του ουρανού, ώστε να μην ενοχλείται.

Πράγματι, ο Άτλας άφησε κάτω τα μήλα και κράτησε τον ουρανό για να διευκολυνθεί ο Ηρακλής.

Ο ήρωας όμως του έδωσε μια και τον έσπρωξε κάτω από τον ουρανό και αυτός ξεγλίστρησε και έφυγε.

Έτσι τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων έφτασαν στον Ευρυσθέα, ο οποίος τα χάρισε στον Ηρακλή.

Ο τελευταίος δεν ήθελε να τα κρατήσει και τα δώρισε στη θεά Αθηνά.

Η θεά τα επέστρεψε πίσω στον κήπο των θεών, μια και η κλοπή τους ήταν ανίερο πράγμα.

Έφερε τον Κέρβερο από τον Άδη

Ο Ευρυσθέας πρόσταξε τον Ηρακλή να του φέρει το φοβερό τέρας που φύλαγε την πύλη του Κάτω Κόσμου, τον Κέρβερο.

Το τέρας είχε γεννήτορες τον Τυφώνα και την Έχιδνα, και αδέρφια του ήταν ο Όρθος του Γηρυόνη, η Λερναία ύδρα και η Χίμαιρα.

Είχε πενήντα κεφάλια, από τα οποία τα τρία μπροστινά είχαν τη μορφή σκύλου, ενώ τα άλλα ήταν άλλων ζώων και μια ουρά που κατέληγε σε κεφάλι θανατηφόρου φιδιού.
Πριν ξεκινήσει το ταξίδι του ο Ηρακλής πήγε στην Ελευσίνα και μυήθηκε στα Ελευσίνια μυστήρια, τα οποία είχαν σχέση με τις χθόνιες λατρείες.

Παράλληλα ο Δίας διέταξε τον Ερμή και την Αθηνά να τον ακολουθήσουν για να τον συμβουλεύουν στις δύσκολες στιγμές.

Ο Ηρακλής κίνησε για τον Κάτω Κόσμο και πέρασε σ’ αυτόν από την είσοδό του, από το ακρωτήριο Ταίναρο στη Λακωνία.

Άλλοι τοποθετούν την είσοδο αυτή σε διαφορετικά μέρη, όπως στη λίμνη Αχερουσία στη Θεσπρωτία και αλλού.

Στο Ταίναρο υπήρχε ναός του Ποσειδώνα και από πίσω μια σπηλιά που οδηγούσε κάτω από τη θάλασσα, όπου ήταν το βασίλειο του Πλούτωνα και της γυναίκας του, της κόρης της Δήμητρας, Περσεφόνης.

Για να περάσει στον Κάτω Κόσμο έπρεπε να χρησιμοποιήσει τη βάρκα του Χάρωνα.

Ο τελευταίος έφερνε δυσκολίες στον Ηρακλή, αλλά υπέκυψε μόλις ο ήρωας έχασε την ψυχραιμία του και απείλησε να του σπάσει το κεφάλι με το κουπί της βάρκας που μετέφερε τους νεκρούς στον άλλο κόσμο.

Μόλις οι ψυχές των νεκρών αντίκρισαν τον Ηρακλή σκόρπισαν τρομαγμένες, εκτός από αυτή του Μελέαγρου, τον οποίο ο Ηρακλής συμπόνεσε και του υποσχέθηκε να παντρευτεί την αδερφή του Δηιάνειρα.

Κατόπιν συνάντησε τον Θησέα και τον Πειρίθου, που αποπειράθηκαν να αρπάξουν την Περσεφόνη.

Ελευθέρωσε τον Θησέα, όχι όμως και τον Πειρίθου, που ήταν δεμένος σ’ ένα βράχο υπό την απειλή φιδιών.

Κάθε φορά που ο Ηρακλής επιχειρούσε να τον τραβήξει κουνιόταν η γη συθέμελα. Έτσι εγκατέλειψε την προσπάθεια.

Ύστερα από όλες αυτές τις περιπέτειες, ο Ηρακλής παρουσιάστηκε στον Πλούτωνα και του ζήτησε την άδεια να πάρει μαζί του στον επάνω κόσμο τον Κέρβερο.

Ο Πλούτωνας συγκατένευσε, αλλά με τον όρο να μη χρησιμοποιήσει ο ήρωας κανένα όπλο, ούτε ασπίδα, ούτε ρόπαλο, παρά μόνο τα χέρια του.

Έτσι κι έγινε.

Ο Ηρακλής φόρεσε μόνο τη λεοντή του και διαμόρφωσε κάποιες πέτρες κοφτερές στο ένα τους άκρο.

Στην πύλη του Αχέροντα συνάντησε τον Κέρβερο και τον κατέβαλε με την τεράστια μυϊκή του δύναμη, πιάνοντας τα τρία σκυλίσια κεφάλια του ανάμεσα στα μπράτσα του.

Ο Κέρβερος αντέδρασε στην αρχή χτυπώντας και δαγκώνοντας τον ήρωα με τη φιδίσια ουρά του, αλλά στο τέλος παραδόθηκε.

Ο Πλούτωνας δεν πίστευε ότι ο Ηρακλής θα τα κατάφερνε.

Έτσι μόλις αντιλήφθηκε την επιτυχία του, άρχισε να μασάει τα λόγια του και να αρνιέται να τηρήσει την υπόσχεσή του.

Θυμωμένος ο Ηρακλής δε δίστασε να τον πείσει τραυματίζοντάς τον μ’ ένα βέλος.

Με τη βοήθεια της Αθηνάς πέρασε το ποτάμι του Κάτω Κόσμου, τη Στύγα, και έφτασε στην έξοδό του στην περιοχή της Τροιζήνιας.

Ο Κέρβερος ζαλισμένος από τον πολύ ήλιο δεν μπορούσε ν’ αντιδράσει.

Ο Ηρακλής τον έφερε στις Μυκήνες και μπροστά στη θέα του φριχτού τέρατος ο Ευρυσθέας βρήκε για μια ακόμα φορά καταφύγιο στο αγαπημένο του χάλκινο πιθάρι.

Εκτός από τους άθλους ο Ηρακλής πραγματοποίησε και άλλα μυθικά κατορθώματα.

Πήρε μέρος στην Αργοναυτική εκστρατεία και ελευθέρωσε την Ησιόνη, κόρη του Τρώα βασιλιά Λαομέδοντα, από ένα θαλάσσιο τέρας.

Δεν συνέχισε όμως μέχρι τέλους την εκστρατεία, γιατί ήταν πολύ βαρύς και η Αργώ, το πλοίο των Αργοναυτών, δεν μπορούσε να σηκώσει το βάρος του.

Στη Λιβύη νίκησε το γίγαντα Ανταίο, γιο του Ποσειδώνα και της Γης, που ήταν πολύ δυνατός, επειδή έπαιρνε δύναμη πατώντας τη Γη, το κορμί της μητέρας του.

Ο Ηρακλής, καταλαβαίνοντας πού οφειλόταν η δύναμή του, τον σήκωσε ψηλά με τα δυνατά μπράτσα του και τον έπνιξε χωρίς δυσκολία.

Ύστερα από αυτό το κατόρθωμα, ο Ηρακλής κουρασμένος, έπεσε να κοιμηθεί.

Τότε οι Πυγμαίοι, ένας λαός νάνων, τον αλυσόδεσαν και τον κάρφωσαν στη γη.

Όταν ξύπνησε ο Ηρακλής, τινάχτηκε επάνω και αρπάζοντάς τους στη χούφτα του, τους τύλιξε όλους στο τομάρι του λέοντα της Νεμέας που φορούσε.

Ο Ηρακλής ελευθέρωσε ακόμα και τον Προμηθέα, που τον είχε δέσει ο Δίας στον Καύκασο για να τον τιμωρήσει επειδή είχε χαρίσει στους ανθρώπους το μυστικό της φωτιάς.

Αυτός έφερε την Άλκηστη από τον Άδη, αφού πάλεψε με τον Χάρο και την ελευθέρωσε.

Η Άλκηστη ήταν γυναίκα του βασιλιά των Φερών Αδμήτου, που, για να σώσει τον άντρα της, δέχτηκε να πεθάνει αντί γι’ αυτόν.

Ο Ηρακλής έτυχε να περνά εκείνες τις μέρες από τις Φερές και πέρασε να επισκεφτεί το φίλο του το βασιλιά.

Μαθαίνοντας τη μεγάλη συμφορά που είχε βρει το παλάτι του, έτρεξε και, προλαβαίνοντας το Χάρο, πάλεψε μαζί του και έφερε στη ζωή ξανά την όμορφη Άλκηστη.

Ο Ηρακλής σκότωσε ακόμα, για να απαλλάξει τους ανθρώπους από την τυραννία, τον αιμοβόρο τύραννο της Αιγύπτου Βούσιρι.

Ελευθέρωσε τον Θησέα από τη φυλακή του βασιλιά των Μολοσσών στην Ήπειρο.

Το τελευταίο κατόρθωμα του Ηρακλή ήταν ο φόνος του κενταύρου Νέσσου, που προσπάθησε να κλέψει τη γυναίκα του ήρωα, την όμορφη Δηιάνειρα.

Τη στιγμή που ο Νέσσος πέθαινε από τα δηλητηριασμένα βέλη του Ηρακλή εκμυστηρεύθηκε στη Δηιάνειρα ότι ο σύζυγός της δεν την αγαπούσε πια και ότι για να ξανακερδίσει την αγάπη του, έπρεπε να του δώσει να φορέσει ένα χιτώνα, αφού τον βουτήξει πρώτα μέσα στο αίμα του πεθαμένου κενταύρου.

Η Δηιάνειρα, που δεν ήξερε ότι το αίμα του Νέσσου ήταν δηλητηριασμένο από τα βέλη, έδωσε το χιτώνα στον ήρωα.

Οι πόνοι του Ηρακλή ήταν τόσο φριχτοί, ώστε τρελάθηκε και, ανάβοντας φωτιά πάνω στην κορφή του βουνού Οίτη, κάηκε ζωντανός.

Ακόμα και σήμερα, η υψηλότερη κορυφή αυτού του βουνού ονομάζεται Πυρά.

Μετά το θάνατό του ο Ηρακλής αποθεώθηκε, έγινε δηλαδή θεός της δύναμης και της ρώμης.

Ο Δίας τον πήρε στον Όλυμπο και τον πάντρεψε με τη θεά της νιότης, την Ήβη.

http://viotikoskosmos.wikidot.com/hercules

Το Κηρύκειον

Ερμής, ο Θεός του Λόγου!

Γνώση και… Σοφία…και αυτογνωσία!

Η κατεύθυνση και η επίγνωση της ενέργειας

Η πολικότητα Δίδυμοι-Τοξότης

Πληροφορίες και… κατανόηση

Ερμής- Αθηνά

Η Ακοή

Α. Ερμής- Δίδυμοι.

Η προσοχή που περικλείει το ενδιαφέρον και η παρατηρητικότητα, είναι αυτά που  φτιάχνουν τον κόσμο!

Η συνείδηση αποτελεί την πρώτη ύλη και η προσοχή το τελικό προϊόν της ωρίμανσης.

Η προσοχή είναι η τιθάσευση και η αύξηση της συνείδησης μέσω της διαδικασίας της ζωής.

Ο κίνδυνος με τους ορισμούς είναι ότι απλουστεύουν τα πράγματα για να τα κάνουν κατανοητά.

Στην περίπτωση αυτή ,ορίζοντας την προσοχή, κινδυνεύει κανείς να μεταμορφώσει κάτι τόσο μαγικό θαυμάσιο κατόρθωμα σε κάτι το συνηθισμένο.

Η προσοχή είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα του ανθρώπου.

Αναπτύσσεται από την απλή, ζωώδη συνείδηση – ένστικτο,  μέχρι που καλύπτει το εύρος των ανθρωπίνων επιλογών.

Ποιες είναι οι επιλογές και οι δυνατότητες;

Οι ανθρώπινες επιλογές είναι όλα όσα είμαστε σε θέση να επιλέξουμε σαν άτομα και έχουν σχέση με το επίπεδο του καθημερινού μας εύρους.

Το Γνωστό.

Και χάρη σε αυτό το γεγονός είναι περιορισμένες σε αριθμό και εύρος.

Οι ανθρώπινες δυνατότητες ανήκουν στο Άγνωστο.

Δεν είμαστε σε θέση να επιλέξουμε, αλλά έχουμε την δυνατότητα να είμαστε σε θέση να πετύχουμε… το θαυμαστό, ή να βρούμε το τούνελ που πρέπει εμείς να φωτίσουμε!

Ένα παράδειγμα ανθρώπινων επιλογών είναι η επιλογή μας να πιστεύουμε ότι το ανθρώπινο σώμα είναι ένα αντικείμενο που βρίσκεται ανάμεσα στα άλλα αντικείμενα.

Ένα παράδειγμα των ανθρωπίνων δυνατοτήτων είναι το επίτευγμα να βλέπουμε τον άνθρωπο σαν ένα αυγοειδές φωτεινό ενεργειακό πλέγμα.

Με το σώμα αντιμετωπίζει κανείς το Γνωστό, με το φωτεινό πλέγμα  που περιβάλει το σώμα αντιμετωπίζει το Άγνωστο.

Άρα οι ανθρώπινες δυνατότητες έχουν απεριόριστο εύρος.

Υπάρχουν τρία είδη προσοχής για τα ανθρώπινα όντα.

Και οι τρεις δεν απλοί τύποι, η πρώτη, η δεύτερη και η τρίτη, αλλά κάθε μιας τους μια ανεξάρτητη ολοκληρωμένη περιοχή.

Η πρώτη προσοχή στον άνθρωπο είναι η ζωώδη συνείδηση, που μέσα από την διαδικασία της εμπειρίας, αναπτύχθηκε σε μια περίπλοκη, ιδιαίτερη εύθραυστη ικανότητα που αντιμετωπίζει τον καθημερινό κόσμο με όλες τις αναρίθμητες απόψεις του.

Ότι μπορεί να σκεφτεί κανείς… αποτελούν μέρος της πρώτης προσοχής της συνείδησης.

Που λέει όλα όσα είμαστε ….σαν συνηθισμένοι άνθρωποι.

Η πρώτη προσοχή , λόγω του απολύτου ελέγχου στην ζωή μας, είναι για τον μέσο άνθρωπο ότι πολυτιμότερο έχει, ίσως και το μοναδικό πολύτιμο και πρέπει να παίρνουμε υπόψη την αληθινή της αξία.

Η πρώτη προσοχή είναι μια λάμψη της συνείδησης που έχει αναπτυχθεί σε εκτυφλωτική λάμψη, αλλά περιορισμένη μέσα στο χώρο του φωτεινού πλέγματος και καλύπτει όλο το Γνωστό.

Η πρώτη προσοχή καταγράφει τις ενεργειακές απόρροιες- ακτίνες, που βρίσκονται μέσα σε αυτό.

Την στιγμή που οι ελεύθερες εξωτερικές απόρροιες επηρεάζουν τις εσωτερικές η πρώτη προσοχή αρχίζει να προσέχει τον εαυτό της.

Σημειώνει τα πάντα για τον εαυτό της ή τουλάχιστον προσπαθεί με όποιον τρόπο μπορεί.

Αυτή την διαδικασία την ονομάζουμε καταγραφή και είναι εντολή.

Είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε την καταγραφή προσεχτικά, αλλά δεν είμαστε υποχρεωμένοι… να την «λατρεύουμε ή να την εφαρμόσουμε».

Όταν οι άνθρωποι σκέφτονται, ηρεμούν, οι απόρροιες αυτές κατευθύνονται στον εαυτό τους.

Όλα τα ανθρώπινα όντα έχουν την εντολή να κάνουν την καταγραφή μέχρι το λογικό άκρον, το άωτον και να αγνοήσουν οτιδήποτε άλλο.

Όταν ασχολούνται με την καταγραφή δύο πράγματα μπορούν να συμβούν.

Να αγνοήσουν τους παλμούς των ελεύθερων απορροιών ή να τις χρησιμοποιήσουν με ένα πολύ εξειδικευμένο τρόπο.

Το τελικό αποτέλεσμα να αγνοήσουν, είναι μια μοναδική κατάσταση, γνωστή σαν λογική, ή πολιτισμός, ή το καθαρό δίκιο της ψυχής, της σκέψης, των ανεργιών.

Το αποτέλεσμα να χρησιμοποιείς κάθε παλμό με ένα εγωκεντρικό εξειδικευμένο τρόπο λέγεται αυτοαπορρόφηση.

Η ανθρώπινη λογική εμφανίζεται στο ενεργειακό πλέγμα σαν μια ασυνήθιστη ομοιογενής λάμψη που σπάνια αντιδρά στην πίεση των ελευθέρων …μια λάμψη που κάνει το περίβλημα σκληρότερο, αλλά και πιο εύθραυστο.

Παρόλο που θα έπρεπε η λογική να είναι άφθονη στα ανθρώπινα όντα, εν τούτοις είναι πολύ σπάνια.

Και αυτό, λόγο εξωγενών παραγόντων, ανάλογα με την υπάρχων κατάσταση σε διαφορετικές καταστάσεις μέσα στους αιώνες!

Η πλειοψηφία των ανθρώπων στρέφεται στην αυτο-αντανάκλαση και στον εγωκεντρισμό.

Η συνείδηση κάθε ζωντανού όντος έχει μέχρι ενός βαθμό την ιδιότητα της αυτο-αντανάκλασης, προκειμένου να επιβιώνει, αλλά μόνο η πρώτη προσοχή του ανθρώπου έχει αυτό τον βαθμό της αυτοαπορρόφησης.

Σε αντίθεση με τους λογικούς ανθρώπους, που αγνοούν τις ελεύθερες απόρροιες,

τα αυτοαπορροφούμενα άτομα χρησιμοποιούν κάθε πίεση και τις μετατρέπουν σε μια δύναμη που κινητοποιεί τις εσωτερικές…. του πλέγματος.

Οι λογικοί άνθρωποι έχουν μια τάση να ζουν περισσότερο, αγνοώντας την πίεση, ηρεμούν την αναταραχή του επικρατεί μέσα , οι αυτοαπορροφούμενοι άνθρωποι δημιουργούν και άλλη αναταραχή και μειώνουν την ζωή τους.

Η πρώτη προσοχή συνδέεται με τον Ερμή και την συνείδηση που αρχίζει να παρατηρεί τον εαυτό της γύρω στα τρία με τέσσερα χρόνια της ζωής του ανθρώπου και αρχίζει να κάνει την καταγραφή συλλέγοντας πληροφορίες.

Από το «Εγώ» του Άρη, που λέει εγώ υπάρχω-την επιβολή της ύπαρξης- φθάνουμε στο «Εγώ» του Ερμή που συνειδητοποιεί ότι είναι …το «Εγώ» που σκέφτεται.

Από εδώ βέβαια αρχίζουν και οι μεγάλες κλοπές, γιατί ο νους αφενός μας εξηγεί τον κόσμο  αφετέρου μας κλέβει κιόλας, όπως μας διδάσκει ο αφηρημένος πυρήνας του μύθου του κατεργάρη θεού.

Ο 3ος οίκος και οι Δίδυμοι αντιστοιχούν στους Ασκούς του Αιόλου, σαν σταθμό στην Οδύσσεια και στα Άλογα του Διομήδη, στους Άθλους του Ηρακλή.

Και οι δύο ιστορίες σχετίζονται με την τιθάσευση του νου, την κυριαρχία, τον έλεγχο, την ηρεμία του διαλογισμού, τον βομβαρδισμό και φιλτράρισμα των πληροφοριών, για να οδηγηθούμε από την συσσώρευση γνώσεων και πληροφοριών, στην ουσιαστική και χρήσιμη για την ζωή μας και την ειρηνική συνύπαρξη των ανθρώπων, (στην Σοφία).

Μόνο, η Σοφία , η Αυτογνωσία και ο έλεγχος της πρώτης προσοχής, μπορούν να εγγυηθούν … αυτό το αποτέλεσμα.

Η Ημέρα της Ελευθερίας

Απόλλων Ελευθήρ σε κύπελλο  απολλώνιας  ευκινησίας

Ελεύθερον Ήμαρ

Ζ 455, Π 831, Υ 193

Η Ημέρα της Ελευθερίας

Κρατήραν Ελεύθερον Ζ 528 δακρυόεσσαν ἄγηται, ἐλεύθερον ἦμαρ ἀπούρας· Ζ455

Η Λέξη ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ απαντάται στα Ομηρικά Έπη και  μόνο στην Ιλιάδα.

Ο ποιητής, μας  ομιλεί για μία  χρονική στιγμή που έχουμε ή δεν έχουμε την ελευθερία μας.

Θα πιούμε σε αυτή στη μεγάλη γιορτή της ή θα θρηνήσουμε γοερά για την απώλεια της, όταν έχει  χαθεί.

Ελεύθερον το  έμψυχον, λέει ο Θουκυδίδης.

Άρα η ελευθερία αφορά μόνο έμψυχα όντα και όχι άψυχα αντικείμενα, χωρίς ψυχή.

Τι είναι ψυχή;

Η συνείδηση γνωρίζει την απάντηση στην ερώτηση αυτή.

Γιατί η ημέρα της Ελευθερίας είναι μια μεγάλη γιορτή της συνείδησης.

Ο Διόνυσος ο Ελευθερέας γεμίζει το κύπελλο με πνεύμα βαθύ και ο Απόλλων κινούμενος με την ταχύτητα του φωτός, ακολουθεί.

Ας σχηματίσουμε μια βροχή χρυσή, από Λέξεις.

Με την έννοια και τη σημασία τους!

ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ (ήμαρ ή κρατήρ) για αρχή.

Κινούμενον   με τη ταχύτητα του φωτός ( η σημασία)

Κάθε  χρονική στιγμή του Απόλλωνος του ελευθερωτή ( η έννοια).

Μόνο το φως μπορεί να είναι ελεύθερον, όταν δεν έχει παγιδευθεί (συμπέρασμα)

Ελευθήρ, γιος του Απόλλωνα και της Αιθούσας.

Ελεύθερον είναι ότι έχει συνείδηση και κινείται φωτεινά (το ουδέτερο)

Ελεύθερος είναι ο άνθρωπος που  αυτοσυνείδηση αποκτά. (το αρσενικό)

Ελεύθερη είναι η ψυχή που αγωνίζεται για όλα αυτά. ( το θηλυκό)

Αυτό μας διδάσκουν τα Έπη τα Ομηρικά.

Η Ελευθερία δεν απαντάται στην  Οδύσσεια.

Είναι προσωπική η διαδρομή και μοναχική η πορεία του ελεύθερου όντος, είναι επιλογή.

Η Ελευθερία διεκδικείται στην Τροία.

Αν δεν πέσει η  Τροία και  τα χρειώδη δεν έχουν κατακτηθεί, δεν υπάρχει  Επιστροφή.

Είναι η μεγάλη οικονομική αδικία και τα ΤΕΙΧΗ της,  που  παγιδεύουν μέσα και έξω τον άνθρωπο σε  μια δουλεία συνεχή.

Δεν μπορεί να υπάρξει ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ  μέσα σε οικονομική δουλεία και υποταγή.

Και δεν  μπορεί να  απουσιάζει η Δικαιοσύνη από  όλα αυτά τα  ομηρικά συμβάντα με τη Συνείδηση απούσα  και ο Απόλλων να μην έχει  φωτεινό νησί.

Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΟΜΗΡΙΚΩΝ ΛΕΞΕΩΝ

Οι πλευρές του ανθρώπου.

Θώραξ Γαίας

Ο θώρακας των σπονδυλωτών και οι πνεύμονες της Γης.

Ο θώρακας των σπονδυλωτών είναι η περιοχή σε ακανόνιστο κυλινδρικό σχήμα ανάμεσα στο λαιμό και στην κοιλιά του ανθρώπου.

Μια από τις σημαντικότερες λειτουργίες του θώρακα είναι η αναπνοή.

Ο θώρακας περιέχει και προστατεύει ζωτικά όργανα: την καρδιά, τους πνεύμονες και τα μεγάλα αγγεία.

Ο σκελετός του θώρακα αποτελείται από τους 12 θωρακικούς σπονδύλους, από το στέρνο και από 12 ζεύγη πλευρών που εκτείνονται από τη σπονδυλική στήλη μέχρι το στέρνο.

7 γνήσιες, 3 νόθες πλευρές και 2 ασύντακτες νόθες,  σε λωρίδες  ταινίες ,   όπως αναφέρεται στον Όμηρο, στον θώρακα του Αγαμέμνονα, δώρο του Κυπραίου Κινύρη.

Δέκα ταινίες πάνω του μελανές κυανές και δώδεκα είχε ο θώρακας κλωστές από χρυσάφι, και είκοσι κασσιτέρου, ΄ Λ Ιλιάδος 20-25 12 αριστερά και 12 δεξιά σε 6  ζεύγη αρμονικά σε  κάθε πλευρά.

Για σωστή αναπνοή και όραση διορατική για κάθε  σοφό ανθρώπινο ον πάνω στη Γη.

Θώραξ, Πλευρά

Οι Δράκοι των Ομηρικών Επών

Δράκοι και Όμηρος

Η λέξη ΔΡΑΚΩΝ,  μυθικό φίδι, δεινόσαυρος, απαντάται 8 φορές στα Ομηρικά Έπη, 7 στην Ιλιάδα και μία στην Οδύσσεια.

Μία φορά  άπαξ παρ  Ομήρω, η λέξη ΟΦΙΣ στην Ιλιάδα  Μ 208.

Ας δούμε χαρακτηριστικά που, πως και πότε:

Γ Ιλιάδος 33

Αναφέρεται  στον δειλό Πάρι Αλέξανδρο που τρομάζει σαν να βλέπει δράκο,  μόλις αντικρίζει  τον Μενέλαο και ο Έκτωρ τον επιπλήττει γι΄αυτό.

ὡς δ᾽ ὅτε τίς τε δράκοντα ἰδὼν παλίνορσος ἀπέστη οὔρεος ἐν βήσσῃς, ὑπό τε τρόμος ἔλλαβε γυῖα, ἂψ δ᾽ ἀνεχώρησεν, ὦχρός τέ μιν εἷλε παρειάς, 35 ὣς αὖτις καθ᾽ ὅμιλον ἔδυ Τρώων ἀγερώχων δείσας Ἀτρέος υἱὸν Ἀλέξανδρος θεοειδής.

Μ Ιλιάδος 202, 222

Στη μάχη των νηών, οι Τρώες βλέπουν  τη μάχη αετού και δράκοντος.

Ο αετός πετώντας αριστερά του λαού,  έχει  πιάσει  ένα κοκκινωπό δράκοντα ζωντανό που τον δαγκώνει και, ο αετός, τον πετά κάτω στην μέση του στρατοπέδου πριν τον πάει στην φωλιά του Διστάζουν να προχωρήσουν, όταν βλέπουν  τον εύκαπτον  όφι τσακισμένο στην πνοή του ανέμου και ο Πολυδάμας προσπαθεί να  αποτρέψει τον Έκτορα που αμφισβητεί τους οιωνούς, από την επίθεση κατά των Αχαιών.

ὧδε γὰρ ἐκτελέεσθαι ὀΐομαι, εἰ ἐτεόν γε Τρωσὶν ὅδ’ ὄρνις ἦλθε περησέμεναι μεμαῶσιν αἰετὸς ὑψιπέτης ἐπ’ ἀριστερὰ λαὸν ἐέργων φοινήεντα δράκοντα φέρων ὀνύχεσσι πέλωρον    220 ζωόν· ἄφαρ δ’ ἀφέηκε πάρος φίλα οἰκί’ ἱκέσθαι, οὐδ’ ἐτέλεσσε φέρων δόμεναι τεκέεσσιν ἑοῖσιν.

Χ Ιλιάδος 93

Ο Έκτωρ παραμονεύει και περιμένει τον Αχιλλέα σαν δράκος χολωμένος σε τρύπα  που γεύτηκε κακά φάρμακα, ελισσόμενος, περιστρεφόμενος.

ὡς δὲ δράκων ἐπὶ χειῇ ὀρέστερος ἄνδρα μένῃσι βεβρωκὼς κακὰ φάρμακ’, ἔδυ δέ τέ μιν χόλος αἰνός, σμερδαλέον δὲ δέδορκεν ἑλισσόμενος περὶ χειῇ· ὣς Ἕκτωρ ἄσβεστον ἔχων μένος οὐχ ὑπεχώρει πύργῳ ἔπι προὔχοντι φαεινὴν ἀσπίδ’ ἐρείσας· ὀχθήσας δ’ ἄρα εἶπε πρὸς ὃν μεγαλήτορα θυμόν· δ Οδυσσείας 457

Ο Μενέλαος προσπαθεί να συλλάβει τον Πρωτέα πρωταρχικόν ον, ο οποίος γίνεται λέων μακρυγένης δράκων,, λεοπάρδαλις και μέγας χοίρος στις μεταμορφώσεις των όντων.

Έτσι διηγείται στον Τηλέμαχο….

ἀλλ’ ἦ τοι πρώτιστα λέων γένετ’ ἠϋγένειος, αὐτὰρ ἔπειτα δράκων καὶ πάρδαλις ἠδὲ μέγας σῦς·

Ζ Ιλιάδος181

Η περιγραφή της Χίμαιρας που πρέπει να σκοτώσει ο Βελλεροφόντης.

Είναι θεϊκό γένος, εμπρός λέων, πίσω δράκων και στη μέση χίμαιρα.

αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ σῆμα κακὸν παρεδέξατο γαμβροῦ, πρῶτον μέν ῥα Χίμαιραν ἀμαιμακέτην ἐκέλευσε πεφνέμεν· ἣ δ’ ἄρ’ ἔην θεῖον γένος οὐδ’ ἀνθρώπων, πρόσθε λέων, ὄπιθεν δὲ δράκων, μέσση δὲ χίμαιρα, δεινὸν ἀποπνείουσα πυρὸς μένος αἰθομένοιο, καὶ τὴν μὲν κατέπεφνε θεῶν τεράεσσι πιθήσας.

Λ Ιλιάδος 26, 39

Τρεις δράκοι εκατέρωθεν στον θώρακα που του χάρισε ο Κινύρης  και ένας περιστρεφόμενος δράκων στην ασπίδα του Αγαμέμνονα με τρεις κεφαλές.

τῆς δ’ ἐξ ἀργύρεος τελαμὼν ἦν· αὐτὰρ ἐπ’ αὐτοῦ κυάνεος ἐλέλικτο δράκων, κεφαλαὶ δέ οἱ ἦσαν τρεῖς ἀμφιστρεφέες ἑνὸς αὐχένος ἐκπεφυυῖαι.

Η λέξη προέρχεται από το ρήμα  ΔΕΡΚΟΜΑΙ που σημαίνει ατενίζω, κοιτάζω καλά και αφορά την οξύτητα βλέμματος.

Στην  παλαιοντολογική πανίδα του Ελλαδικού χώρου έχουν βρεθεί λιοντάρια , μικροί ελέφαντες  και φυσικά φίδια  που υπάρχουν ακόμη και σήμερα, και μερικοί  τυραννόσαυροι.

Όλοι οι   δεινόσαυροι,  έχουν εξαφανισθεί  και οι επιστήμονες αναζητούν την αιτία και το γιατί.

Οι δεινόσαυροι ήταν σπονδυλωτά ζώα που κυριάρχησαν στο γήινο οικοσύστημα για πάνω από 160 εκατομμύρια χρόνια.

Πρωτοεμφανίστηκαν πριν 230 εκατομμύρια χρόνια.

Στο τέλος της Κρητιδικής περιόδου πριν 65 εκατομμύρια χρόνια, οι δεινόσαυροι εξαφανίστηκαν, πράγμα που σήμανε το τέλος της κυριαρχίας τους στον πλανήτη.

Ο Όμηρος γνώριζε την ύπαρξη των δρακόντων, των δεινοσαύρων  και την εξέλιξη των όντων.

Αυτό αφηγείται σε μας τους  ΤΗΛΕΜΑΧΟΥΣ  των σημερινών παιδιών του,  ΠΑΡΟΝΤΩΝ ωσεί.

Πως ήταν η γη πριν 200 εκατομμύρια χρόνια άραγε;

Ποια όντα υπήρχαν  στην Γαία πριν η Παγγαία διασπαστεί και η Ατλαντίδα βυθιστεί;

Με οδηγό τον Όμηρο μπορούμε να δούμε με βλέμμα οξύ, κοιτάζοντας από μακριά τον Χρόνο σε κυκλική  περιστροφή.

Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΟΜΗΡΙΚΩΝ ΛΕΞΕΩΝ, Θώραξ, Κινύρας, Κύπρος, ΠΡΟΣΩΠΑ

Ομηρικές Συνειδήσεις

Απόλλωνος Συνείδησις ψ Οδυσσείας ἡ δ’ ἐπεὶ εἰσῆλθεν καὶ ὑπέρβη λάϊνον οὐδόν, ἕζετ’ ἔπειτ’ Ὀδυσῆος ἐναντίον, ἐν πυρὸς αὐγῇ, τοίχου τοῦ ἑτέρου· ὁ δ’ ἄρα πρὸς κίονα μακρὴν    90 ἧστο κάτω ὁρόων, ποτιδέγμενος εἴ τί μιν εἴποι ἰφθίμη παράκοιτις, ἐπεὶ ἴδεν ὀφθαλμοῖσιν.

Η Πηνελόπη  κατέβηκε τα υπερώα μετά την είδηση- αγγελία της Ευρύκλειας, διάβηκε το κατώφλι και στάθηκε αγνάντια από τον Οδυσσέα στου πυρός την ανταύγεια, από τον άλλο τοίχο.

Ο Οδυσσέας ήταν κοντά σε κίονα και κοιτούσε κάτω, ποτιδέγμενος, όταν η ιφθίμη, δυνατή σύγκοιτος, το ταίρι του, τον είδε στα μάτια,  και κοίταξε τους οφθαλμούς του.

είδηση, είδω, βλέπω < ειδ- (< οἶδα : γνωρίζω), (μέλλων είσομαι και ειδήσω )

Συν-είδηση, βλέπω μαζί, γνωρίζω μαζί.

Η λέξη “συνείδηση” δεν υπάρχει αυτούσια στα Ομηρικά Έπη, αλλά στα παράγωγα αφθονεί, του βλέπειν, οράν φαίνεσθαι και γνωρίζειν.

Συναντάται όμως και η λέξη, άγγελος και αγγελία που έχει σχέση περισσότερο με την ακοή από ότι με την όραση.

Τι είναι συνείδηση;

Προφανώς στο άχρονο Τώρα,  είναι μια κατάσταση στην οποία ο παρατηρητής και το παρατηρούμενο γίνονται ΕΝΑ σε χορευτική ρυθμική συνειδητοποίηση του Παρόντος, του Μέλλοντος και του Παρελθόντος, βλέποντας μαζί.

Η συνείδηση είναι μια κατάσταση ύλης, στις 4 μορφές της ύλης στην εξέλιξη της και στο ταξίδι της με στόχο και προορισμό το κέντρο του Ήλιου Απόλλωνα, την ημέρα της γιορτής του.

Ο Οδυσσέας και η Πηνελόπη ΒΛΕΠΟΥΝ μαζί, ο ένας τον άλλον.

Το πολυμήχανο μυαλό και η ατρυτώνη ψυχή σε ΟΡΑΣΗ, ευθυγράμμιση, κοινή.

Νομίζετε ότι Ξέρετε την Καταγωγή του Οδυσσέα;

ΔΕΝ είναι Αυτή που Φαντάζεστε!!!

Από που κρατάει η σκούφια του;;;

Ο Οδυσσέας είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής των Ομηρικών Επών.

Είναι ένας χαρακτήρας θαυμαστός, πρότυπο αρχέτυπο για κάθε άνθρωπο θνητό και εκπρόσωπος της Ελληνικής σκέψης, νοημοσύνης στο διηνεκές του Απείρου.

Ο Οδυσσέας είναι ένας άνθρωπος της γνώσης και της αυτογνωσίας που την κατακτά μέσα από μια κοπιαστική διαδρομή στην οποία ποτέ δεν ξεχνά, ποιος είναι, τι είναι, τι κάνει, που πάει.

Είναι φιλέταιρος και καλός σύντροφος ,φίλος και μεγάλος πολεμιστής, αμείλικτος όμως με τους εχθρούς του.

Ποια είναι η καταγωγή του;

Κεφαλλήνας, Κρητικός, Αιτωλός, Θεσπρωτός, ή Αθηναίος;

Από την πλευρά της μητέρας του είναι απόγονος, δισέγγονος του θεού Ερμή και της Χιόνης.

Ο Αυτόλυκος , ο παππούς του που του έδωσε και το όνομα, νυμφεύθηκε την Αμφιθέα και απέκτησαν την Αντίκλεια, τη μητέρα του Οδυσσέα.

Ο Αυτόλυκος ζούσε στον Παρνασσό, έχοντας δημιουργήσει πολλά κτήματα, πλούτο και οικογένεια με πολλούς γιους και θυγατέρες και έλαβε μέρος στην Αργοναυτική Εκστρατεία.

Ο Αυτόλυκος, είχε κλέψει ένα δερμάτινο κράνος που είχε πάνω του δόντια αγριογούρουνου, από το σπίτι του πατέρα του Φοίνικα, Αμύντορος Ορμενίδη, Κ Ιλιάδος, στ. 267 .

Το κράνος αυτό τελικά κατέληξε – μέσω του Μηριόνη – στον Οδυσσέα, που του το έδωσε τη νύκτα της νυκτερινής επιδρομής και κατασκοπείας στο Τρωικό στρατόπεδο.

Ο Οδυσσέας έχει πολλές από τις ικανότητες του Ερμή και ενός αυτόφωτου ανθρώπου, που στηρίζεται και χρησιμοποιεί το μυαλό του, τα χέρια του και τον λόγο με τρόπο εκπληκτικό.

Είναι τεχνίτης, κατασκευαστής δεξιοτέχνης της τοξοβολίας, άριστος πολεμιστής του σπαθιού και μιλάει ωραία, με αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό, γοητευτικά και σωστά.

Σε ένα κόσμο που ο λόγος εκπίπτει συνεχώς στην ανοησία, την ρηχότητα και την βλακεία, ο λόγος του Οδυσσέα είναι όαση σε μια ερημιά και είναι ο λόγος και οι στίχοι των Ομηρικών Επών, που οπωσδήποτε περιέχει και στοιχεία και ιστορικά και αυτοβιογραφικά μαζί με τα σουρεαλιστικά και αλληγορικά.

Από την πλευρά του πατέρα του, είναι απόγονος του Κέφαλου.

Ο Κέφαλος, εγγονός του Αίολου, ήταν γιος του βασιλιά της Φωκίδας Δηίωνος, παιδί του Αιόλου.

Βοηθούμενος από τον Αμφιτρύωνα, σύζυγο της Αλκμήνης, μητέρας του Ηρακλή, έδιωξε τους Τηλεβόες από την Κεφαλληνία, όπου εγκαταστάθηκε με τον λαό του και της έδωσε το όνομά του, που φέρει μέχρι σήμερα.

Ο Κέφαλος αναφέρεται επίσης ως γιος του Ερμή και της Έρσης, Πολύ γνωστός κατά την αρχαιότητα ήταν ο μύθος της αρπαγής του Κεφάλου:

Η Ηώς ερωτεύθηκε τον Κέφαλο και τον κατεδίωξε ώσπου τον έφθασε στη Συρία, τον άρπαξε και τον έκανε δικό της.

Από τον γάμο του Κέφαλου και της Πρόκιδος, κόρης του Ερεχθέα, γεννήθηκε ο Αρκείσιος, πατέρας του Λαέρτη και παππούς του Οδυσσέα.

Ο Ευριπίδης στην τραγωδία «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» λέει, πως ο Σίσυφος είναι ο πατέρας του Οδυσσέα.

Αυτό δεν τεκμηριώνεται από τον Όμηρο και ο Οδυσσέας δεν δείχνει την παραμικρή συγκίνηση όταν τον βλέπει στον Άδη, ούτε υπάρχει ο παραμικρός υπαινιγμός.

Το γεγονός ότι υπάρχουν πολλές εκδοχές για τον ίδιο μύθο και ιστορία, εκεί που συναντώνται, στο κοινό συλλογικό ασυνείδητο, αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της κατανόησης και της ερμηνείας της Ελληνικής και παγκόσμιας μυθολογίας.

Για αυτό πρέπει να ορίζεται εξ αρχής, ποια πηγή ακολουθεί κανείς, αναλόγως με γνωστικό και πολιτισμικό πεδίο του, την προτίμηση του και τον χαρακτήρα του.

Συμπερασματικά με τα στοιχεία αυτά, βλέπουμε πως η καταγωγή του Οδυσσέα συνδέεται στενά με τον Ερμή, τον Αίολο, την Αθήνα, σε ΚΕΦΑΛΑΙΩΔH σημασία, τον Κέφαλο, τον Αυτόλυκο και έμμεσα με τον Ηρακλή, σχεδόν σύγχρονό του.

Ο Οδυσσέας και ο Μενεσθέας έχουν καταγωγή από τον Ερεχθέα, ο Όμηρος παρουσιάζει παρατεγμένους δίπλα δίπλα τους Αθηναίους και τους Κεφαλλήνες, Δ Ιλιάδος στ. 327-329.

Για όσους μικρόνοους θεωρούν πως ο Οδυσσέας αφορά μόνο τους Ιθακίσιους, μία απλή ματιά στα Ομηρικά Έπη, θα τους δείξει με αποδείξεις, πως ο Οδυσσέας συνδέεται, με την Κρήτη, την Σάμο, την Ικαρία, την Σικελία, τον Δία,

( όμοιος με τον Δία στη σκέψη)

τη Φωκίδα, την Αιτωλοκαρνανία, την Αθήνα, την Αθηνά, την Ήπειρο , την Δωδώνη, την Θεσπρωτία και το Θεσπρωτικό, αφού υπάρχουν αναφορές και περιγραφές και εκπροσωπεί όλο τον σύγχρονο Ελληνισμό, πανταχόθεν της Γαίας.

Κεφαλλήνας, Κρητικός, Αιτωλός, Θεσπρωτός, ή Αθηναίος, ο Οδυσσέας;

ΕΛΛΗΝ βεβαίως .

Ο σωστός Έλλην, στη γνώση, την αυτογνωσία, στον λόγο, στο σώμα, στη ψυχή, στο μυαλό και στο σθένος.

ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΑΣ !!! Γιατί Σαραντίζουν τα Μωρά και Γιατί Γίνεται Μνημόσυνο 40 μέρες Αφού Πεθάνει Κάποιος;

Από Σπύρο Μακρή –

Από το βιβλίο Άρρητοι Λόγοι Επίδαυρος Θόλου Αποκάλυψις

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΑΛΤΑΝΗ

Εντός του μνημείου υπάρχουν 80 σταυροί.

Ο αριθμός 80:. Οι 80 σταυροί , εντός του σηκού του μνημείου και επί της οροφής, είναι κεχωρισμένοι εις 40 ορθούς και 40 πλαγίους.

Υπάρχει δηλαδή διχοτόμησις των εντός των φατνωμάτων αντιστοίχων συμβόλων των σταυρών.

Μετά την ολοκλήρωσιν της εξυφάνσεως του σωματικού φορέως (28Χ 10) και γέννησιν του τέκνου εξυφαίνεται εις το φυσικόν πεδίον ο αιθερικός φορεύς της ψυχής.

Δια να συσταθή ο αιθερικός φορεύς της νέας ενσαρκωθείσης ψυχής και να επουλωθούν τα τραύματα του αιθερικού φορέως της μητρός από την γέννησιν του τέκνου απαιτούνται 40 ημερονύκτια.

Η διασωθείσα λαϊκή παράδοσις δεν επιτρέπει μητήρ και νήπιον να έλθουν εις επαφήν με άλλα άτομα κατά το διάστημα αυτό, πλήν των οικείων ,δια να μην διαταραχθή ή ομαλή εξύφανσις και η επούλωσις των τραυμάτων των αιθερικών φορέων των δύο ψυχών, νηπίου και μητρός, οι οποίοι είναι άκρως ευαίσθητοι κατά την φάσιν αυτήν.

Οι 80 σταυροί του εσωτερικού της οροφής ευρίσκονται εντός του χωροχρόνου της ενσαρκώσεως.

Ο αριθμός 80, αποτελούμενος εκ δύο ίσων μερών, αναφέρεται αφ’ ενός εις την συγκρότησιν κατά την άφιξην και αφ’ετέρου εις την διάλυσιν κατά την αναχώρησιν του αιθερικού φορέως της ψυχής.

 Τα έτερα 40 ημερονύκτια επομένως εκπροσωπούν την διάλυσιν του αιθερικού φορέως της ψυχής, επειδή πάντοτε αυτή ευρίσκεται εντός του χώρου του σηκού υπό την δικαιοδοσίαν της Σελήνης.

Ο αριθμός 40 συνδέεται μετά της Μεγάλης Θεάς Εκάτης, θυγατρός της Αστερίας, επειδή αναφέρεται εις την διάλυσιν του αιθερικού φορέως του ανθρώπου, που εγκαταλείπει τον πλανήτην Γην και παραμένει ακόμη εις τον υποσεληνιαίον χώρον.

Επί του θέματος εξαιρετικού ενδιαφέροντος είναι το έργον «Περί του εμφαινομένου προσώπου τω κύκλω της Σελήνης» (943-945D) του Πλουτάρχου ο οποίος διετέλεσεν Αρχιερεύς του Μαντείου των Δελφών και ήτο γνώστης των αρχαίων μυστηρίων.

Ο αριθμός 80 των σταυρών εντός της οροφής ομοιάζει με πύλην εκ της οποίας διερχόμενος η ψυχή άλλοτε εξυφαίνεται και άλλοτε διαλύει τον αιθερικόν της φορέα.

Ο αριθμός 80 (40 + 40 ) ορίζει τον αριθμό των ημερονυκτίων περιστροφών της Γης , που απαιτούνται δια την σύνθεσιν και αποσύνθεσιν του αιθερικού της φορέως εν σχέσει με τον σταθερόν Ήλιον.

Ο αριθμός 280 ορίζει τον αριθμό των 10 Σεληνιακών μηνών.

Επίσης εντός του δαπέδου ορίζει την εξύφανσιν του σωματικού της φορεώς.

Ελληνική Θεολογία

Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να βοηθήσουμε τον ΕΑΥΤΟΝ μας, το ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ

και να διαφυλάξουμε την ακεραιότητα της ΠΑΤΡΙΔΟΣ μας – και του ΓΕΝΟΥΣ μας.

Μία Συνέντευξη Με Έντεκα Απαντήσεις Ελληνικής Θεολογίας .

Πριν από μερικά χρόνια κληθήκαμε να απαντήσουμε σε ένα περιοδικό ευρείας κυκλοφορίας σχετικά με την φύση και την λειτουργιά των Ελλήνων Θεών.

Νομίζουμε ότι οι απαντήσεις που δόθηκαν, στο εύρος βεβαίως καθορισμένων από το ίδιο το περιοδικό  λέξεων, θα  διαφωτίσουν σε σημαντικό βαθμό τους αναγνώστες.

• Τι πιστεύετε πως ήταν οι θεοί για τους Αρχαίους Έλληνες;

• Δυνάμεις της φύσης; Διδακτικές αλληγορίες ή κάτι άλλο;

Καταρχήν όπως μας πληροφορεί ο Πρόκλος στα σχόλια του στον Κρατύλο στο 126, η λέξις Θεός είναι λογικό να αποδίδεται όχι μόνο στα εμφανή αλλά και στα υπερουράνια στα νοητικά και νοητά αίτια.

Ως ιδιότητες τους οι Θεοί έχουν το αδιαίρετο, το αδιαφοροποίητο, το ενωμένο, το αγέννητο.

Ως αγέννητοι λοιπόν υπάρχει η σειρά των πρώτων των ενδιάμεσων και των τελευταίων προόδων και υπεροχές και υποβαθμίσεις των δυνάμεων καθώς και ενιαίες συνενώσεις από τα αίτια και πολύμορφες γεννήσεις των αιτιατών και όλα έχουν λάβει υπόσταση το ένα μέσα στο άλλο, ενώ παραλλάσσει ο τρόπος της υπόστασης και άλλα υπάρχουν πριν από τα κατώτερα συμπληρώνοντας τα και άλλα επιθυμούν τα τελειότερα γεμίζοντάς τα απ’ αυτά και συμμετέχοντας στην δύναμη των ανωτέρων τους γεννούν τα κατώτερα τους και τελειοποιούν την ύπαρξιν τους.

(Πρόκλος,Κατά Πλάτωνα Θεολογία Βιβλίο Α 121.25).

2) Αν οι Θεοί είναι οντολογικές Υπάρξεις τότε ποιά είναι η φύσις τους;

Αναπνέουν σκέπτονται και ζουν όπως περίπου οι άνθρωποι;

 Ή πρόκειται για όντα που η βιολογία τους δεν θα μας γίνει ποτέ γνωστή;

Οι Θεοί ως αγέννητοι δεν μπορεί να είναι οντολογικές υπάρξεις γιατί ότι γεννιέται πεθαίνει.

Άρα σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε να τους συγκρίνουμε με το ανθρώπινο είδος.

Ο δικός μας νους δεν μπορεί να αντιληφθεί τι ακριβώς είναι, όμως μπορούμε να πλησιάσουμε στην κατανόησή τους μέσω των κειμένων της υψίστης Ελληνικής Θεολογίας.

Έτσι ο Πρόκλος στο βιβλίο του (Περί κατά Πλάτωνος Θεολογία βιβλ. Α 89.21) μας λέει ότι το Θείον είναι αμετάβλητο κλεισμένο στον Εαυτόν του με το συνηθισμένο του τρόπο.

Οι Θεοί έχουν αυτάρκεια, είναι ανέπαφοι και παραμένουν πάντοτε ίδιοι.

Δεν μπορούν να μεταβληθούν προς το καλύτερο γιατί μέσα τους έχουν το ΑΠΟΛΥΤΟ ΑΓΑΘΟΝ, με την δικήν τους φύσιν είναι αυτάρκεις και δεν έχουν έλλειψη κανενός από όλα τα αγαθά, ποτέ δεν μετακινούνται σε κατώτερη θέσιν διότι παραμένουν σταθεροποιημένοι στην δική τους περιοχή και διαφυλάσσουν αμετάβλητη την τελειότητά τους διαρκώς,  είναι δε ίδιοι και όμοιοι.

• Οι Θεοί των Αρχαίων αντικαταστάθησαν από καινούργιες μορφές λατρείας.

• Τι απέγιναν όμως οι Θεοί των παλαιών;

• Αφομοιώθηκαν, έσβησαν από την μνήμη μας ή εγκατέλειψαν την ανθρωπότητα;

Οι Θεοί των αρχαίων μπορεί να αντικαταστάθησαν με πολύ βία, ποταμούς αίματος και καταστροφές των ναών από καινούργιες δημιουργημένες ανθρώπινες μορφές λατρείας, όμως στην ουσία δεν μπόρεσαν ποτέ να σβηστούν από την μνήμη μας και ούτε φυσικά εγκατέλειψαν την θεϊκή τους θέση, διότι ο νοητικός κόσμος όπου ανήκουν όντας αυτάρκης και αμετάβλητος έχει εδραιώσει το καθολικό του αγαθό μέσα στην αιωνιότητα και όπως μας πληροφορεί ο Πλάτων στον Πολιτικό 269 d:

 «Το να διατηρείται κάτι πάντοτε ίδιο και παρόμοιο ταιριάζει μόνο στα ΘΕΊΑ πάνω απ’ όλα«.

Οι Θεοί λοιπόν από τον Εαυτόν τους εξήρτησαν τις αιτίες της διατηρήσεως τους, την ίδια κατάσταση πάντα και διαφυλάσσουν ίδια την Δική τους Υπαρξη με βάση την ενότητά τους, η οποία έχει καταστεί ΑΣΥΛΛΗΠΤΗ.

(Κατά Πλάτωνος Θεολογία Πρόκλου βιβλ. Α 92-93-94).

Εξ’ άλλου δεν υπάρχει τίποτε ασθενικό και αδρανές στον κόσμο των θεών, αλλά τα πάντα είναι εκεί ενεργά και είναι ζωές ζέουσες που ενεργούν αιωνίως (Πρόκλος εις Κρατυλλον127).

Άρα δεν εγκατέλειψαν την ανθρωπότητα, είναι εκεί διαχέοντας τις ενέργειες τους.

4) Σήμερα πολλοί άνθρωποι υποστηρίζουν ότι βλέπουν στα όνειρα τους ή σε οράματα ξανά τους αρχαίους Θεούς.

Πιστεύετε πως αυτό μαρτυρά μια υπαρξιακή κρίση στην κοινωνία μας ή οι Θεοί επιστρέφουν και προσπαθούν να επικοινωνήσουν ξανά μαζί μας;

Οι Θεοί δεν έχουν ανάγκη να επιστρέψουν διότι δεν έφυγαν ποτέ όπως εξηγήσαμε στην προηγούμενη ερώτηση μέσω των κειμένων.

Οι ίδιοι οι θεοί βρίσκονται σε περιοχές απροσπέλαστες απλωμένοι πάνω από τα πάντα και αιώνια «επιβαίνοντας» σε όλα τα όντα και οι λάμψεις στα κατώτερα όντα οι οποίες προέρχονται από αυτούς σε πολλά σημεία αναμεμειγμένες με αυτά που συμμετέχουν σε αυτές, τα οποία είναι σύνθετα και ποικιλόμορφα γεμίζουν από την όμοια με αυτά ιδιότητα.

(Θεολογία Πρόκλου 96).

Άρα αυτοπροσώπως όπως θα λέγαμε δεν μπορούν να παρουσιασθούν σε εμάς ούτε ακόμη και στα όνειρά μας.

Αυτό το κάνει η ψυχή μόνη της όταν ελευθερώνεται από τα δεσμά του σώματος κατά την διάρκεια του ύπνου έχοντας σφοδρή την επιθυμία να έχει επαφή με το θείον λόγω της μνήμης που έχει όταν κάποτε όπως μας πληροφορεί ο Φαίδρος ακολούθησε το άρμα των θεών και αντίκρισε τον υπερουράνιο τόπο.

5) Αν οι θεοί υπάρχουν τότε με πιο τρόπο μπορεί να επικοινωνήσει κάποιος μαζί τους;

Για να επικοινωνήσει κανείς με τους ίδιους τους θεούς στην παρούσα κατάσταση που βρίσκεται ο καθένας μας.

Είναι αδύνατον.

Πρέπει λοιπόν όλοι μας να μελετήσουμε με σεβασμό την φιλοσοφία και την μυθολογία, να κατανοήσομε πολύ καλά τις έννοιες και τις ενέργειες που υπάρχουν εκεί, να καθάρουμε τον ψυχικό μας κόσμο από τις επιθυμίες, τις κακότητες και τα θέλω μας, να γνωρίσομε καλά τον εαυτόν μας σύμφωνα με το δελφικό παράγγελμα, να αποβάλουμε την διπλή άγνοια (όπως μας συμβουλεύει ο Σωκράτης στον διάλογο Αλκιβιάδης), να οργανώσουμε το νου μας και τις ενέργειες μας σύμφωνα με την Αρετή και τις ιδιότητες της (φρόνηση, σωφροσύνη, ανδρεία, δικαιοσύνη), να κατανοήσουμε την δημιουργία παρατηρώντας την φύση και το ουράνιο στερέωμα που μας περιβάλει και έχει να μας πει πολλά και τότε με πολύ αργά βήματα ο νους της ψυχής θα αρχίσει να ανελίσσεται στο νοητικό πεδίο για να επικοινωνήσει όχι φυσικά με τους θεούς αλλά με το αμέσως ανώτερο γένος από εμάς -το γένος των δαιμόνων- όπου εκεί βρίσκεται και δικός μας δαίμων.

 (Πολιτεία Πλάτωνος και ανάλυση του Πρόκλου εις τας Πολιτείας Πλάτωνος).

• Αν για να γίνει αυτό θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί κάποιου είδους τελετή, τί το ιδιαίτερο μπορεί να έχει αυτό το τυπικό ώστε να μας φέρει σε επαφή μαζί τους;

• Εάν δεν έχουμε κάνει την ανάλογη ψυχική και νοητική διαδικασία όπως είπα πριν δεν μπορούμε να κάνουμε τελετές και επικλήσεις ανωτέρων δυνάμεων.

 Για να πραγματοποιηθεί αυτό πρέπει να υπάρχει βαθιά γνώση των θεϊκών δυνάμεων.

Σε ένα πρώτο επίπεδο όμως αφού κατανοήσουμε τους ύμνους των Ορφικών κειμένων (πράγμα δύσκολο και απαιτεί πολλή μελέτη) μπορούμε λόγω της ψυχικής μας επιθυμίας να δούμε κάποιον από αυτούς.

7) Αν οι θεοί υπάρχουν γιατί εμφανίζονται μονάχα σε λίγους;

Γιατί το κάνουν μέσα από όνειρα και αμφίβολες οπτασίες και όχι φανερά μαζικά;

Όπως εξηγήσαμε στην ερώτηση 4 το απολύτως καθαρό, το αδιαίρετο, το αμέριστο, το αμετάβλητο δεν μπορεί να αναμιχθεί με το μεριστό, το τελείως διασπασμένο και βουτηγμένο στην ύλη και στην γεωκεντρικότητα ανθρώπινο είδος.

Τον Θεό δεν μπορούμε να τον αντικρίσουμε και μέσω του μύθου του Διός και της Σεμέλης  αντιλαμβανόμεθα πλήρως το γιατί.

8) Πιστεύετε πως οι αρχαίοι θεοί έχουν την θέληση να επικοινωνήσουν ξανά μαζί μας;

Οι θεοί δεν επικοινωνούν με εμάς.

 Εμείς πρέπει να στρέψουμε την ψυχή μας και τον νου μας προς την δική τους πλευρά.

9)Πιστεύετε πως γνωρίζουν και νοιάζονται για την κατάσταση της σύγχρονης Ελλάδας;

Οι θεοί δεν μπορεί να σκέπτονται ανθρώπινα σύμφωνα με τα δικά μας θέλω.

Εξ άλλου στην Ελληνική θεολογία δεν υπάρχουν ούτε ΣΩΤΗΡΕΣ ούτε ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΙ για να έρθουν να μας σώσουν.

Την κατάσταση της σύγχρονης Ελλάδος εμείς με τις λάθος επιλογές μας, την κατά το προσωπικό συμφέρον μας εξάσκηση το δικαιώματος της ψήφου μας, την αλλοίωση της σκέψεως μας που είναι γεμάτη δουλικότητα, υποταγή και παθητικότητα την οδηγήσαμε εδώ.

Εάν δεν αλλάξουμε κανείς δεν θα μας σώσει, μόνοι μας πρέπει να σώσουμε την χώρα μας και τον εαυτόν μας.

• Αρκετοί λένε πως οι αρχαίοι θεοί να μας βοηθήσουν όχι μόνο στην καθημερινή μας ζωή αλλά και να ενισχύσουν την χώρα μας.

Συμφωνείτε;

Και αν ναι με ποιο τρόπο θα μπορούσαν να το κάνουν αυτό;

• Δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε καμία βοήθεια από καμία δύναμη εάν συνεχίσουμε να περιμένουμε ΣΩΤΗΡΕΣ θεϊκούς ή γήινους τότε θα οδηγηθούμε μαθηματικώς στον όλεθρο.

 Εξ άλλου αυτά είναι αντιλήψεις που οδηγούν στην πλήρη ύπνωση του νου μας για να μην αντιδρούμε και να δεχόμαστε παθητικώς ότι μας σερβίρουν ακόμη και το ξεπούλημα της πατρίδος παρουσιάζοντάς το με όμορφα λόγια.

11)Εμείς μπορούμε να βοηθήσουμε το έργο τους;

Το έργο των θεών είναι δικό τους μη κατανοητό από εμάς, άρα δεν μπορούμε να έχομε καμία συμμετοχή σε αυτό.

Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να βοηθήσουμε τον ΕΑΥΤΟΝ μας, το ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ και να διαφυλάξουμε την ακεραιότητα της ΠΑΤΡΙΔΟΣ μας και του ΓΕΝΟΥΣ μας.

Μελλιρρύτη-Σεμέλη Ντίμου

Παρμενίδης Ιω. Μπουσίου.

ΟΙ 12 ΘΕΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ

1. 1. ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΘΕΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ ΔΑΦΝΗ Σ ΑΡΗΣ Δ Γ1

2. 2. ΔΙΑΣ Ο ΘΕΟΣ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

3. 3. ΗΡΑ Η ΘΕΑ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ

4. 4. ΑΡΤΕΜΗΣ Η ΘΕΑ ΤΟΥ ΚΥΝΗΓΙΟΥ

5. 5. ΑΘΗΝΑ Η ΘΕΑ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ

6. 6. ΑΡΗΣ Ο ΘΕΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

7. 7. ΕΡΜΗΣ ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ

8. 8. ΑΠΟΛΩΝΑΣ Ο ΘΕΟΣ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

9. 9. ΑΦΡΟΔΙΤΗ Η ΘΕΑ ΤΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ

10. 10. ΠΛΟΥΤΩΝΑΣ Ο ΘΕΟΣ ΤΟΥ ΚΑΤΟ ΚΟΣΜΟΥ

11. 11. ΕΣΤΙΑ Η ΘΕΑ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ

12. 12. ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΘΕΟΣ ΤΟΥ ΑΜΠΕΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΡΑΣΙΟΥ

13. 13. ΗΦΑΙΣΤΟΣ ΘΕΟΣ ΤΩΝ ΜΕΤΑΛΩΝ

14. ΣΤΟΝ ΟΠΟΥ ΓΗΣ ΕΛΛΗΝΑ ΟΜΟΓΕΝΗ

Θα κλείσω με τον αγαπητό φίλο μας Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνο Κωνσταντινίδη

ΣΤΟΝ ΟΠΟΥ ΓΗΣ ΕΛΛΗΝΑ ΟΜΟΓΕΝΗ

Σε καλεί   η  Ελλάδα των θεών

του θρύλου της θάλασσας και των βουνών

εδώ το όνειρο να ζήσεις της ζωής σου

και να ανανεώσεις την δύναμη σου

Να νοιώσεις τη ζέστη  του καλοκαιριού

να κολυμπήσεις στις θάλασσες και στους γιαλούς

να δροσιστείς στο ταπεινό το ταβερνάκι

με καλή παρέα και φρέσκο ψαράκι

και όλα θα τα δεις ωραία

στη χώρα του πολιτισμού και  της  ελαίας

Ο  Διονυσιακός οίνος  θα σου  ευφράνει  την  καρδία

παρούσες οι Μούσες και η  λαϊκή σοφία

μεζέδες , γαύρος  και σαρδέλα

νοστίμια  στο πιάτο  σου  με  θαλασσινή  θέα

συμπόσια, πανηγύρια, χοροί,  τραγούδια

όμορφη κάνουν   τη ζωή μας  σαν τα λουλούδια

Ο Έλληνας σαν πίνει το   ουζάκι

με   μαριδάκι,   ελίτσες   στο ταβερνάκι

παρέα   καλή  να  συναντήσει

ο ξένος τύφλα γίνεται στο μεθύσι

στην   μοναξιά του να επιστρέψει

την άχαρη ζωή του να λησμονήσει

ενώ εσύ πίνεις για να ψυχαγωγηθείς και να φιλοσοφήσεις

Το γλέντι το ελληνικό  σωστή μυσταγωγία

δεμένο με τα  έθιμα και την πανάρχαια   λατρεία

έμπνευση δίνει  στο άτομο και  ηθικό στην κοινωνία

αυτό είναι το νόημα της Ελληνικής ψυχαγωγίας

Ο Έλληνας έχει  ανθρωπισμό

ξενόφερτη στον τόπο μας η βία

παλιά  το σπίτι έμενε ανοιχτό

έγκλημα ανύπαρκτο,

μόνον λόγω τιμής ή για την περιουσία

Η Μουσική   αντάμα με το Λόγο

φέρνει  αισιοδοξία διώχνει τη θλίψη και το  φόβο

τούτη η γη ενεργοποιεί το   Πνεύμα

μουσική η γλώσσα μας  θεϊκό έχει σπέρμα

Την πεμπτουσία περικλείει  και τη λογική

τυχερός όποιος  Έλλην ή Φιλέλλην γεννηθεί

και πιο τυχερός όποιος  υπέρ της Ελλάδας πέσει

αθάνατη   η μνήμη του θα μακροημερέψει

Ο σύγχρονος    ρυθμός  ο  αφρικανικός

βία αναβλύζει από το θυμικό και  αίμα

τα παιδιά μας εθίστηκαν σ’ αυτόν

στη βία ρέπουν με φοβισμένο βλέμμα

Στη ζήση μου δεν ζήλεψα άλλη   χώρα

τούτη τη γη  αγάπησα από  παλιά

και πιο πολύ τώρα

αφ’ ότου  ταξίδευσα και  γνώρισα   άλλα τοπία

μελέτησα την  ιστορία και προϊστορία

πρώτη βγήκε στον πολιτισμό  σύμφωνα με την Μυθο-λογία

όμως δεν είναι μύθος, βιωμένη είναι Αρχαιολογία

Η χώρα του  Ήλιου  και του  Παρθενώνα

του κόσμου το αγλάισμα και του πολιτισμού η κορώνα

ακόμη και μετά τον Πόλεμο που  είμαστε

κατεστραμμένοι

δεν έμεινα στην ζάπλουτη Αμερική και την  ονειρεμένη

τότε που ήταν ηγέτιδα σε όλη την οικουμένη

Ρίζωσε όμως ο γιός μου λόγω επιστήμης

έγινε αμερικανός πολίτης  χαίρει  καλής φήμης

έκτοτε   επισκέπτομαι  τις ΗΠΑ  τακτικά

δύο πατρίδες  έχουν εκεί τα παιδιά

η Ελλάδα η πατρίδα της καρδιάς

Οι ομογενείς δεν είναι πιά «πιατάδες»

μόρφωσαν παιδιά έγιναν δύναμη  και αφεντάδες

τούτο το  κράτος τους αγνοεί σαν εθνική μονάδα

κι’ όμως   μπορούν να  στηρίξουν την Ελλάδα

Ο  μετανάστης   πρέπει να ψηφίζει

το  διεφθαρμένο κατεστημένο όλο το κλωθογυρίζει

και αν ποτέ δεν αξιωθεί ζωντανός να επιστρέψει

στου χωριού τα άγια  χώματα  θέλει διακαώς να πέσει

Μη σε πλανεύουν τα πλούτη της αλλοδαπής

η μόνη αξία  εσύ  η Ελλάδα  και η πατρώα γη

από σένα  ο σπινθήρας θα ξεκινήσει

στην πατρίδα  λευτεριά να ξανανθίσει

Εσύ είσαι ο αφρός εδώ το κατακάθι

αυτό τη χώρα  έριξε   στης σκλαβιάς τα  βάθη

την Κύπρος μας  επρόδωσαν  στον βάρβαρο σατράπη

ουδείς  για την Βόρειο Ήπειρο πλέον χύνει δάκρυ

Η επανάσταση του 21’ δεν είναι τελειωμένη

από σένα  ομογενή   λευτεριά   αναμένει

Έλληνες της οικουμένης !  μέσα και έξω ενωμένοι

άλλο καθήκον δεν μας απομένει

την Ελλάδα μας να ξανακάνουμε υπερήφανη

και δοξασμένη

*Αμφικτύων

10/6/2017

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης,

Συγγραφεύς- Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών

………………..

Το σαρκίο που έχουμε νοικιάσει είναι προσωρινό!

Μέχρι να πάμε στο άλλο σπίτι, σε άλλη διάσταση!

Τώρα εδώ μένουμε, να βάλουμε καύσιμα εργαλεία, όχι χειρονακτικά, πνευματικά, και να φτιάξουμε και τον χάρτη για τον αυριανό προορισμό μας!

Μην μου πει κάποιος ότι δεν έχει αναρωτηθεί απορρίπτοντας ότι μαζί με το σαρκίο χάνονται και οι ασύλληπτες πολλές φορές γνώσεις;;;

Αν πράγματι συνέβαινε κάτι τέτοιο θα ήταν ανακόλουθο, πέρα για πέρα με την ανωτερότητα του ανθρώπου, έναντι των άλλων όντων της γης!

Το Καραβάκι της ιστορίας για σήμερα σταματά εδώ και θα ετοιμαστεί για τα διαπλανητικά του ταξίδια μας νοερά με την βοήθεια των προγόνων μας Οδυσσέα  και Θησέα κ.α.

Με πολύ αγάπη ΠΛΑΤΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ

http://arxaiaithomi.gr/