ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ

PD Dr.-Ing. Georg Chaziteodorou  Bleibergweg 114 D-40885 Ratingen Tel.+Fax: 0049 2102 32513 E-Mail: chaziteo@t-online.de

           03.09.2017

Γ. Θ. Χατζηθεοδωρου

Είναι οι σημερινες πιστοληπτικες-,συναλλαγματικες – και κρατικες υπερχρεομενες κρισεις, πραγματι κρισεις;

Μια κριση είναι ένα χρονικα περιορισμενο φαινομενο, δηλαδη μια κανονικη κατασταση κρισης, η οποια με καταλληλα μετρα αντιμετωπιζεται.

Στο προσφατο παρελθον παρουσιαστηκαν τετοιες κρισεις μετα την κριση Πετρελαιου του 1979 και την οικονομικη υφεση στις ΗΠΑ από το 1981 εως το 1982 και δη στην εξης σειρα:

1. Κριση Μετοχων τον Οκτωβριο του 1987

2. Οικονομικη κριση στην Ιαπωνια μετα το 1990

3. Κριση χρεους του Μεξικου 1994/1995

4. Ασιατικη κριση μετα το1997

5. Κριση χρεους της Ρωσιας 1998

6. Συγκοπη των φοντς Hedge-LTCM 1998

7. Κριση χρεους της Βρασιλιας 1999

8. Εκρηξη της Φουσκας της Νεας Οικονομιας και η Χρηματιστηριακη Κριση στις τεχνολογικες αξιες μετα το 2000 και

9. Κριση χρεους της Τουρκιας και Αργεντινης το 2001.

Ολες οι ως ανω ετσι ονομασθεισες κρισεις ηταν βραχυπροθεσμες ‘η τοπικα περιορισμενες, δηλαδη χωρις να εχουν καμμια επιδραση στην παγκοσμια οικονομια.

Υπο την σκοπια αυτή η οικονομικη κριση της Ιαπωνιας μετα το 1990, η Ασιατικη κριση μετα 1997 ‘η το σκασιμο της φουσκας της τεχνολογιας το 2000, οσο σκληρα και εάν επιβαρυναν τους παθοντες, δεν υπηρξαν μεγαλα ατυχηματα.

Με την εννοια παγκοσμια οικονομικη κριση νοητε ένα μεγαλο οικονομικο ατυχημα, δηλαδη όχι μονο μια συρροηζουσα διαπλοκη της υγειας, ως π.χ. ο πληθωρισμος, η ελλειψη πρωτων υλων και η περιορισμενη οικονομικη αναπτυξη.

Οσο καιρο μεμονομενες φουσκες χανουν τον αερα τους αυτό δεν σημαινει, ότι μπορει να μιλα κανεις για παγκοσμια οικονομικη κριση.

Σε μια παγκοσμια οικονομικη κριση σπαζουν ταυτοχρονα πολλες φουσκες ‘η μονο μια μεγαλη.

Αυτό όμως συμβαινει ξαφνικα!.

Η καταστροφη περιουσιων που ακολουθει, ακομη και εάν αυτή λαμβανει χωρα στην πρωτη φαση εικονικα στο χαρτι, είναι τοσο βαρυσημαντη, που οι μετεχοντες  στην οικονομια περιοριζουν δραστικα τις επενδυσεις και την καταναλωση τους με αποτελεσμα την ριζικη μειωση της ζητησης και συστολλη της οικονομιας.

Η διαδικασια, η οποια με ολη την δυναμη της αγγαλιασε ασφικτικα τον κοσμο περιπου από το 1980, ονομαζεται παγκοσμιοποιηση.

Το παγκοσμιο εμποριο αυξηθηκε αισθητα γρηγορωτερα απ’ ότι το ΑΕΠ κ κατι που εθεσε τις οικονομιες σε μια πιο στενη αλληλοεξαρτιση.

Παρ’ όλα αυτά η παγκοσμια οικονομια βρισκεται εδώ και περιπου τρεις δεκαετιας σε μια αντιπληθωριστικη κατασταση, όπως τελευταια βρισκονταν από το 1870 εως το 1914.

Ο μοντερνος Καπιταλισμος εξελιχθηκε σε πλατος και σε αποδοση, σε τετοιο βαθμο, που ουτε καν στα ονειρα τους μπορουσαν να φαντασθουν ο Adam Smith και πολλοι αλλοι.

Εντουτις δεν μπορει να θεωρηθη ως υγιης κατασταση στις  ΗΠΑ και στην Ευρωπη να καταρρεουν τεραστια βιομηχανικα συγκροτηματα και να μεταφερονται σε υπο αναπτυξη χωρες.

Εως σημερα αντιμετωπιζονταν οριακα οι αντιπληθωριστικες δυναμεις με το φουσκομα των χρεων στις βιομηχανικες χωρες.

Καποτε όμως και πολύ συντομα δεν θα λειτουργει κατι τετοιο με αποτελεσμα να καταρρευση με συνεχεια και συνεπεια η ψυχολογια των χρηματοπιστωτικων αγορων.

Ο κινδυνος είναι μεγαλος, ότι ακριβως ετσι καταστροφικα ακομη και καταστροφικωτερα θα δημιουργηθει η κατασταση του 1929.

Και αυτην την φορα η αφετηρια των εξελιξεων θα είναι οι ΗΠΑ.

Η προοδος, η συνεχης απειρως μεγαλη αναπτυξη και η φαντασιωση διαρκους ευημεριας, είναι επικινδυνοι μυθοι.

Δεν υπαρχουν η αιωνια ευημερια, η ευημερια για ολους ‘η και η παγκοσμια ειρηνη.

Η μεχρι σημερα ιστορια της ανθρωποτητας ποτε δεν εξελιχθεικε γραμμικα αλλα πολυπλοκα κυκλικα, οπου μονο φαινομενικα υπαρχουν ασυνεχειες και μεγαλες φασεις των οπισθοδρομησεων.

Εάν συνεπως καποιος ομιλει για μια καινουργια εποχη της παγκοσμιοποιησης, θα πρεπει να μην ξεχαση, ότι η ιστορια της ανθρωποτητας λαμβανει χωρα μονο κυκλικα.

Το φαινομενο όμως που πρωτοεμφανισθηκεν από το 2007 δεν είναι ένα κανονικο κυκλικο φαινομενο μιας παγκοσμιας οικονομικης κρισης, αλλα η κανονικη κατασταση του υπο θανατο ευρισκομενου παγκοσμιου νεοφιλελευθερου  και απληστου καπιταλιστικου συστηματος, που καταρρεει υπο το βαρος εκπληρωσης των απαιτησεων του.

Γι’ αυτό αποτελει μεγαλο ψευδος ότι υπαρχει ενας δρομος για επιστροφη στο παρελθον και σε κανονικες οικονομικες καταστασεις.

Ουδεις δρομος υπαρχει προς τα πισω!

Η από τα επιτοκια αναπτυξιακη πιεση του νεοφιλελευθερου Καπιταλισμου αποτυγχανει στην αδυναμια της κυριωτερης κινητηριας αναπτυξιακης υλης, δηλαδη στην ανυπαρξια πλεον ικανων ποσοτητων πρωτων υλων και ενεργειας για να ικανοποιηση την αυξανουσα πληθυσμιακη εξελιξη.

Στο παρελθον από τις αρχες της παγκοσμιοποιησης που βρισκονται πολύ πισω από το 1980, τα αποθεματα αυτά εγιναν το μεσο παραγωγης σε τετοιο βαθμο ώστε σημερα να είναι περιορισμενα.

Χωρις αυτά όμως δεν μπορει να κινηθη η μηχανη των επιτοκιων.

Βεβαιως και η σημερινη καταρρευση της παγκοσμιας οικονομιας δεν αποτελει ένα αδοξο τελος της ανθρωποτητας, αλλα μια παντα επαναλλαμβανουσα πραγματικοτητα.

Είναι μια πραγματικοτητα, ότι το σημερινο παγκοσμιο οικονομικο συστημα δεν μπορει πλεον με τιποτε να σωθη.

Το ερωτημα παραμενει αναπαντητο, τι θα ακολουθησει;

Ουτε η χρηματοπιστωτικη Αγορα μπορει να σωση πλεον το παγκοσμιο οικονομικο συστημα, διοτι το εμποριο με χρημα ‘η αξιοχαρτα είναι η ποιο αφυσικη διαδικασια.

Το χρημα δεν είναι εμπορευμα αλλα μονο ανταλλακτικο μεσο που σημερα δεν εχει ικανοποιητικη καλυψη.

Είναι βεβαιο, ότι η εξασκηση του επαγγελματος της τοκογλυφιας μισειται, διοτι τα εσοδα του προκυπτουν από την εμποροποιηση του χρηματος και όχι για την προωθηση των προ’ι’οντων για την οποια το χρημα είναι μονο ένα ανταλλακτικο μεσο.

Για τον λογο αυτό το επαγγελμα αυτό θεωρειται της τελευταιας κοινωνικης υποσταθμης και οδηγει στην ολικη οικονομικη καταστροφη Μονο ο τοκος και τα πανωτοκια μαζι με την διαφθορα κατωρθωσαν να δημιουργησουν την κατασταση, οπου η μαζα του χρηματος και συνεπως και το μεγεθος της εξουσιας συγκεντρωνονται στα χερια εκεινων που εργαζονταν υπογεια εδώ και δυο χιλιετεριδες και εργαζονται ακομη για την ψευδομεσσιανικη κυριαρχια.

Για ολες τις δυναμεις και υλικα προ’ι’οντα (Αποθεματα ενεργειας και πρωτων υλων) που λαμβανει ο ανθρωπος από την φυση δεν πληρωνει τιποτε ουτε στον αγαπητο Δια αλλα και ουτε στην αγαπητη Γαια (Μητερα Γη).

Τα αποθεματα αυτά του παραχωρουνται αφιλοκερδως.  

Η κυριαρχια του ειδωλα του Μαμμονα όμως, του αντιπαλου της δημιουργιας από την αρχη, πανω σε ολο τον πλουτου και στα αγαθα αυτου του κοσμου, δεν αποτελει μονο ένα καλα καμουφλαρισμενο μυστικο στην ιστορια της ανθρωποτητας, είναι και ο κυριος υπευθυνος παραγοντας της μεγαλης καταστροφης που είναι καθ’ οδον.

Η αρρωστημενη απληστια του χρηματοπιστωτικου συστηματος, υπο την ηγεσια της Γερμανιας εγκαταλειπει παντου στην Ε.Ε. λεηλατειμενες κοινωνιες κρατων, όπως σημερα την ελληνικη, με απωλεια των δοκαιοματων ελευθεριας των πολιτων και απειλη απωλειας της οικονομικης τους υπαρξης.

Στοχος της Γερμανιας είναι ο ελεγχος ολων των χρηματοπιστωτικων μηχανισμων της Ε.Ε. προωθωντας σε θεσεις κλειδια τα πιστα κομματοσκυλα του νυν υπουργου των οικονομικων.

Ο υπουργος αυτος οικονομικων είναι αυτος που κατηργησε στην Κυπρο με το ετσι θελω την Αρχη «No–Bail–In and Out».

To κυριο παιχνιδι ομως θα παιχθει στην μεταβολη του ΕSΜ που ελεγχει κατά 27 %, σε διεθνες ευρωπα’ι’κο νομισματικο ταμειο ENT.

Μια ματια στην σημερινη κοινωνικη και κατασταση δικαιοδοσιας της Ελλαδος αντικατατροπιζει την εικονα που θα κυριαρχει σε λιγο σε όλα τα κρατη-μελη της Ε.Ε.

Αυτό όμως πρεπει να αντιμετωπισθει δυναμικα από τα κρατη μελη για να εξασφαλιστη η υπαρξη αφενος των Κοινοτητων και αφετερου της Ενωσης, που σημαινει ότι η Ε.Ε.,

ανεξαρτητα από τις ηγεμονικες επιδειωξεις της Γερμανιας, πρεπει παντοτε να εμφανιζεται ως η ομπρελα ‘η αλλως η κοινη στεγη των πυλωνων διακυβερνησης (ευρωπα’ι’κη Κοινοτητα, κοινη εξωτερικη πολιτικη και ασφαλεια και κοινη σ\δικαιοσυνη) και στις εσωτερικες υποθεσεις.

Κατι τετοιο όμως προ’υ’ποθετει την επαναφορα αυτων που κατηργησε η Συνθηκη της Λισαβωνας, δηλαδη την κοινη συγκροτιση που αφορουσε ένα ενιαιο μορφωμα που ενώ δεν διεθετε νομικη προσωπικοτητα, η εκχωρηση εξουσιας από τα κρατη-μελη δημιουργουσε τα φαινομενο να λειτουργουν αλλα Οργανα για την Ενωση και αλλα για τις Κοινοτητες.

Με την Συνθηκη της Λισαβωνας καταργηθηκαν οι ως ανω πυλωνες διακυβερνησης της Ενωσης και θεσπιστηκε το γενικο πλαισιο εντος του οποιου κινειται η ασκηση της οικονομικης πολιτικης, όπως την θελει ο εκαστοτε υπουργος οικονομικων της Γερμανιας, με βαση την οποια τα κρατη-μελη ασκουν την οικονομικη τους πολιτικη με σκοπο να συμβαλλουν στην υλοποιηση των στοχων της Ενωσης, όπως αυτοι οριζονται στο αρθρο 3 της Συνθηκης του Μααστριχτ για την Ε.Ε.

Με το Συμφωνο Σταθεροτητας και Αναπτυξης του Αμστερνταμ το 1997 κυριαρχη σημασια απεκτησε η δημοσιονομικη πειθαρχια.

Αυτή εισηγαγε απαγορευσεις με καταργηση στα κρατη.μελη πρακτικων που αφορουν τον δημοσιο τομεα και δη απαγορευσεις πιστωτικων διευκολυνσεων από την ΕΚΤ ‘η από τις Κεντρικες Τραπεζες των κρατων-μελων και στο κατ’ αρχην ανευθυνο της Ενωσης και των κρατων-μελων για υποχρεωσεις που αναλαμβανουν οι κεντρικες κυβερνησεις ενός κρατους-μελους.

Με αλλα λογια.

Η δημοσιονομικη πολιτικη του εκαστοτε υπουργου οικονομιας της Γερμανιας εισαγει αφορητες δεσμευσεις για τα κρατη μελη προς οφελος της Γερμανιας.

Και παλι για οφελος της Γερμανιας δεν υπηρχαν προνοιες διασωσης των μελων-κρατων εως την δημιουργια του ESM που σε λιγο θα μεταμορφωθει σε ΕΝΤ.

Με τον τροπο που σωθηκαν τα κρατης της Αφρικης από τα προγραμματα του ΔΝΤ, θα σωθουν και τα κρατη-μελη της Ε.Ε. των θυγατερων και υιων του Αβρααμ από τα προγραμματα του ΕΝΤ.

Εδώ εχουμε ξεκαθαρα με τους ασφυκτικους περιορισμους της κυριαρχιας των μελων-κρατων, μια της χειριστης μορφης δικτατορια, που δεν σεβεται την ισοτητα των κρατων-μελων, την εθνικη ταυτοτητα τους και την θεμελιωδη πολιτικη και συνταγματικη τους δομη και ταξη.

Η δικτατορια αυτή μετετρεψε δοκιμαστικα την Κυπρο και την Ελλαδα σε γερμανικακΚαθεστωτα προτεκτορατων.

Η Γερμανια είναι αυτή που αρχισε να εγειρη μειζονα ζητηματα εσωτερικης και εξωτερικης κυριαρχιας σε κρατος-μελος της Ε.Ε. που τελει υπο καθεστως δανειακης συμβασης.

Αυτό όμως δεν συμβιβαζεται με την νομικοπολιτικη προσωπικοτητα κρατους-μελους της Ε.Ε.

Η Ελλας για να ξανααποκτηση την κυριαρχια της πρεπει να ανακυρηξη την χωρα σε κατασταση εκτατου αναγκης.

Με τους σημερινους προδοτες του ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κατι τετοιο είναι απραγματοποιητο.

Αληθως, τα καθαρματα αυτά πρεπει καποτε να καταληξουν στις ομοβροντιες των εκτελεστικων αποσπασματων στο Γουδι!

Η Ευρωπη των Πατριδων που πιστευε στις αρχαιοελληνικες αρετες, αξιες, αρχες και ιδανικα απαξιωνετα με την Ε.Ε. των θυγατερων και υιων του Αβρααμ γρηγορα και αποτελεσματικα, με τις αρετες, αξιες, αρχες και ιδανικα των…

1. Ευρωπαιων αποικιοκρατων που καταδυναστευσαν τις χωρες της Αφρικης και Ασιας

2. Ναζιστων της Γερμανιας που μετετρεψαν την Ευρωπη των Πατριδων κυριολεκτικα σε ένα Σφαγειο

3. Αρρωστων και Απληστων Χρηματοπιστωτικων Συστηματων που κατά σειρα, αρχης γενομενης με την Κυπρο και την Ελλαδα, λεηλατουν πρωτα τις χωρες της νοτιας Ευρωπης και

4. 80 προσωπων που κατεχουν το ημισυ του παγκοσμιου πλουτου

Εδώ βασιζεται και η Ανασφαλεια που κυριαρχει σημερα στην Κυπρο και στην Ελλαδα και σε λιγο και στα αλλα κρατη-μελη της Ε.Ε. των θυγατερων και υιων του Αβρααμ.

Δια του «Εβρα’ι’κου-Χριστιανικου Ηθους» οι αρχαιοελικες αρετες, αξιες, αρχες και ιδανικα μεταβληθηκαν σε λερωμενες λασπες, που σημαινει, ότι και η σημερινη αξια της Ε.Ε. εγινε λασπωδης.

Σε αυτην δημιουργηθηκε η τελειως λανθασμενη γνωμη, ότι ο πλανητης μας είναι η πεδιαδα των δακρυων, η ζωη ο πονος και το ανθρωπινο σωμα η φυλακη της ψυχης.

Και κατι τετοιο θεωρει ότι είναι η Ευρωπη;

Οι Βρετανοι το καταλαβαν εγκαιρα!

Και το μελλον της Ελλαδος βρισκεται εκτος της Ευρωπης των θυγατερων και υιων του Αβρααμ!

Γ. Θ. Χατζηθεοδωρου

Και στα Γερμανικά:

PD Dr.-Ing. Georg Chaziteodorou                                        Bleibergweg 114

                                                                                                 D-40885 Ratingen

                                                                                Tel.+Fax: 0049 2102 32513

                                                                             E-Mail: chaziteo@t-online.de

                                                                                                            02.09.2017

WELTWIRTSCHAFTSKRISE ODER TODESKAMPF DES WELTWIRTSCHAFTSSYSTEMS?

Dr. Georg Chaziteodorou

Sind die heutigen Finanz-, Währungs-, Wirtschafts- und Staatsschuldenkrisen, tatsächlich Krisen? Eine Krise ist ein zeitlich begrenztes Phänomen d.h. ein Normalkrisenzustand dass sie durch geeignete Maßnahmen überwunden werden kann. In neuer Zeit gab es solchen Krisen, nach der zweiten Erdölkrise von 1979 und die Rezession in den USA von 1981 bis 1982 und zwar in der Reihenfolge:

1. Die Aktienkrise vom Oktober 1987

2. Wirtschaftskrise in Japan nach 1990

3. Mexikanische Schuldenkrise von 1994/95

4. Asienkrise von 1997

5. Russische Schuldenkrise von 1998

6. Kollaps des LTCM-Hedgefonds von 1998

7. Brasilianische Schuldenkrise von 1999

8. Platzen der Neue Wirtschaft und die Börsenkrise bei

Technologiewerten nach dem Jahr 2000 und die

9. Türkische- und Argentinische-Schuldenkrise von 2001

Alle oben genannten Krisen waren kurzlebig oder regional beschränkt

d.h. die Weltwirtschaft insgesamt wurde nicht nachhaltig aufgehalten.

Unter diesem Blickwinkel wären die japanische Wirtschaftskrise nach 1990, die Asienkrise nach 1997 oder das Platzen der Technologieblase, so schmerzhaft sie auch für die Betroffenen waren, keine großen

Unfälle. Unter einer Weltwirtschaftskrise versteht man den großen

Unfall dieser Krise, d.h. nicht nur eine schleichende Gesundheitsstörung, wie z.B. die Inflation, die Rohstoffverknappung und das mangelnde Produktivitätswachstum. Solange einzelnen Blasen die Luft ausgeht kann man nicht wirklich von einem Weltwirtschaftskrise sprechen. Bei einer Weltwirtschaftskrise platzen mehrere Blasen, oder eine große. Sie erfolgt zudem plötzlich. Die

darauffolgende Vermögensvernichtung, selbst wenn sie zunächst nur

auf dem Papier stattfindet, ist so gravierend, dass die einzelnen Teilnehmer am Wirtschaftsgeschehen ihre Konsum- oder Investitionspläne einschränken, mit dem Ergebnis dass sich die wirtschaftliche Nachfrage reduziert und die Wirtschaft schrumpft.

Der Prozess der seit etwa 1980 die Welt mit voller Wucht erfasste nennt man Globalisierung. Der Welthandel stieg wesentlich schneller als das Weltsozialprodukt, was zu einer immer engere Verflechtung der Volkswirtschaften führte. Die Weltwirtschaft aber befindet sich seit fast

drei Jahrzenten in einer lang anhaltenden deflationären Situation, wie sie ähnlich zuletzt von 1870 bis 1914 vorlag. Der moderne Kapitalismus hat heute eine Effizienz und Reichweite entwickelt, die sich Adam Smith und nicht nur er, nicht in ihren kühnsten Träumen vorstellen konnten. Es kann aber nicht gesund sein, dass in USA und Europa ganze Industrien zusammenbrechen und in Entwicklungsländer verlagert werden. Bislang wurden die deflationären Kräfte durch die Aufblähung der Schulden in den Industriebnationen im Zaum gehalten. Irgendwann

wird das nicht mehr funktionieren und die Psychologie der Finanzmärkte wird dauerhaft kippen. Die Gefahr ist groß, dass es genauso schlimm, wenn nicht sogar schlimmer, als 1929 wird. Auch dieses Mal der Ausgangspunkt wird die USA sein. Der Fortschritt, das unendliche Wachstum und der Wohlstandswahn, sind gefährliche Mythen.  Es gibt kein ewiger Wohlstand, Wohlstand für alle oder auch Weltfrieden. Die bisherige Geschichte der Menschheit verlief noch nie linear, sondern vielfach zyklisch, wobei scheinbare Diskontinuitäten und lange Phasen des Rückschritts dazugehören. Wenn man also von einer neuen Ära der Globalisierung spricht, sollte man besser daran erinnert werden, dass die Menschheitsgeschichte in Zyklen verläuft.

Das Phänomen dass ab 2007 erschien, ist aber kein normales zyklisches Phänomen einer Weltwirtschaftskrise, sondern der Normalzustand des sterbenden globalen neuliberalen und gierigen Kapitalsystems, dass an den Ansprüchen seiner eigenen Erfüllung zerbricht. Deshalb ist eine

Lüge, dass es einen Weg zurück in einem vergangenen wirtschaftlichen normalen Zustand gäbe. Es gibt kein Weg zurück! Der Zinsbedingter

Wachstumszwang des neuliberalen Kapitalismus scheitert an der Unmöglichkeit des Wachstums seines wichtigsten Treibstoffs, den Ressourcen. Diese sind in der Vergangenheit so stark zu einem Produktionsmittel seit Beginn der Globalisierung gemacht worden, dass die Welt heute keine neuen Ressourcen mehr anzubieten hat. Ohne diesen aber kann der Zinsmotor nicht starten. Auch der Untergang eines Wirtschaftssystems ist kein Endzeitszenario, sondern ein immer wiederkehrende Normalität. Es ist eine Realität dass das derzeitiges Weltwirtschaftssystem nicht mehr zu retten ist. Die Frage ist damit was danach kommt! Auch der Finanzmarkt kann das noch gültige

Weltwirtschaftssystem nicht mehr retten, denn der Handel mit Geld oder Wertpapiere ist sowieso ein unnatürlicher Vorgang weil diese

keine Waren sind, sondern Tauschmittel, die aber heute keine ausreichende Deckung haben. Es steht fest, dass das «Wuchergewerbe» verhasst ist, weil es seinen Erwerb aus dem Gelde selbst zieht und nicht aus den Waren, zu deren Vertrieb das Geld als Tauschmittel eingeführt wurde. Deshalb ist diese Art des Erwerbs die

allernaturwidrigste die auch nur zu Totalkatastrophe führen wird. Nur der Zins und Zinsenzins und die Korruption konnten den Zustand vollbringen, die Masse des Geldes und damit die Fülle der Macht in den Händen jener zu konzentrieren, die ihre eigene pseudomessianische Herrschaft seit fast zwei Jahrtausende zu errichten bestrebt waren und immer noch sind. Für alle Kräfte und Stoffe aber (Ressourcen), die der                                                                                                       Mensch aus der außermenschlichen Umwelt an sich  noch zieht, verlangt bis heute weder der lieber Zeus noch die liebe Gaia (Mutter

Erde) irgendein Entgelt. Die Ressourcen werden ihm umsonst gegeben. Die Herrschaft des Götzen Mammon aber, des Widersachers der Schöpfung von Anbeginn, über alle Reiche und Güter dieser Welt, ist nicht nur das bestgehütete Geheimnis der Menschheitsgeschichte, sie ist auch selbst für die kommende totale Katastrophe verantwortlich.

Die kranhafte Gier des Finanzsystems, hinterlässt überall staatlichen Gesellschaften, die wie die hellenische heute, geprägt sind von dem Verlust an bürgerlichen Freiheitsrechten und der Bedrohung ihrer wirtschaftlichen Existenz. Ein Blick auf die sozialen und rechtlichen Zustände in Hellas ist der düstere Ausblick in eine Zukunft, die voraussichtlich sehr bald, eine Realität für alle Mitgliedsländer der E.U. sein wird. Diese E.U. der Töchter und Söhne Abrahams, das zusieht, wie

die Werte Europas der Vaterländer in den Dreck getreten werden, ist wahrhaftig einen Dreck Wert. Bei jedem Mitgliedsland konzentriert sich

mehr als die Hälfte des Volksvermögens in den Händen von nur wenigen Prozent der Bevölkerung mit steigender Tendenz. Der derzeitiger deutscher Finanzminister ist verantwortlich für den Bruch des «No-Bail-Out-Prinzips» in der EU, angefangen von Zypern. Die Ungerechtigkeit in der EU durch die Deutschen ist so offenbar geworden, dass die EU-Bürger bereits ein Gefühl entwickelt haben, zudem was mit ihnen, geschieht. Die Welt der sicher geglaubten althellenischen Tugend, Werte, Prinzipien und Ideale (Vernunft, Besonnenheit, Tapferkeit, Gerechtigkeit Gutes, Treuherziges, Wahres, Freies, Ehre, Hochachtung, Wetteifern, Beteiligung, Gesundheit, Genuss, Reichtum und Ehre) entwertet sich schnell. Die entsprechende Tugend, Werte, Prinzipien und Ideale der E.U. der Töchter und Söhne Abrahams sind

1. Der europäischen Kolonialherren, die die Welt in schlimmster Weise unterjocht haben

2. Der Nazis, die Europa zu einem Schlachthaus gemacht haben

3. Eines weltweit herrschenden kranken und gierigen Finanzsystems,

das reihenweise, von Hellas angefangen, Staaten des Südeuropas ins Elend treibt und

4. Der 80 Personen, denen mehr als die Hälfte der gesamten Erde gehört.

Deshalb die Verunsicherung, wie heute in Hellas, greift um sich auch in den anderen Mitgliedsländern. Durch die «jüdische-christliche Ethik»

entstand die völlig falsche Auffassung, dass das Leben Schmerz, die

Erde das Tal der Tränen, der menschlicher Körper das Gefängnis der menschlichen Seele ist. Und das soll Europa sein? Die Britten haben

Sich rechtzeitig erkannt! Auch Hellas Zukunft liegt außerhalb der

Grenzen der E.U. der Töchter und Söhne Abrahams!

Dr. Georg Chaziteodorou

http://arxaiaithomi.gr