ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ

Αγαπητοί αναγνώστες, Έλληνες και Ελληνίδες, κάνω μια εισαγωγή με το πόσο σοβαρό είναι η ενημερώσει σας! Το έχω ξανά πει, εγώ σας δίνω τα όπλα να νικήσετε το αόρατο, ορατό κτήνος!!!

Εσείς οφείλετε να φιλτράρετε ότι σας πασάρουν, ακόμα και εγώ, κάποιοι πρέπει να αναλάβουν τον ρόλο αυτό, και ιδικά οι πατριώτες που έχουν περάσει το όριο της ηλικίας, να φωνάξουν στα άρματα στα άρματα, ή να τρέξουν σε αγώνες συμπαράστασης με την δύναμή τους παρουσία με μεγαλύτερη αιτία τις ασθένειες,  τουλάχιστον ας προσφέρουν την αλήθεια στους νέους, που τους την έκρυψαν επιμελώς οι γενίτσαροι και οι ανθέλληνες! Εγώ κάνω την δουλειά που δεν μπορείτε να κάνετε εσείς που τρέχετε για την επιβίωση!

ΠΛΑΤΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ

JohnSwinton

δημοσιογράφος

«ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΕΣ ΠΟΡΝΕΣ»

John Swinton (1829-1901): Σκοτσέζος οικονομολόγος, δημοσιογράφος, αρθρογράφος και διευθυντής σύνταξης στην εφημερίδα NewYorkTimes (1860-1870) και στην προοδευτική εφημερίδα TheNewYorkSun (1875-1897).

Ανάμεσα στις επιτυχίες του συγκαταλέγεται συνέντευξη που πήρε από τον KarlMarx τον Αύγουστο 1880 και δημοσιεύτηκε στην προοδευτική εφημερίδα Sunστις 6 Σεπτεμβρίου 1880.

O John Swinton, όταν μια νύχτα του 1880 σε μια σύναξη δημοσιογράφων κάποιος έκανε μια πρόποση «στο ανεξάρτητο του Τύπου», απάντησε:

«Δεν υπάρχει κάτι, μέχρι τη σημερινή μέρα στην Αμερική, που να χρίζει τον τίτλο ‘ανεξάρτητος Τύπος’.

Το γνωρίζετε και το γνωρίζω.

Δεν υπάρχει ούτε ένας από εσάς που να τολμάει να γράψει την ειλικρινή του γνώμη, και αν το κάνετε ξέρετε εκ των προτέρων ότι δεν θα τυπωθεί ποτέ.
Πληρώνομαι εβδομαδιαία για να κρατάω τις έντιμες απόψεις μου έξω από την εφημερίδα με την οποία συνδέομαι.

Άλλοι από εσάς λαμβάνετε παρόμοιους μισθούς για παρόμοια θέματα και όποιος από εσάς φανεί τόσο ανόητος ώστε να γράψει ειλικρινείς απόψεις, θα βρεθεί στο δρόμο να ψάχνει για άλλη δουλειά.

Αν επέτρεπα στις ειλικρινείς απόψεις μου να εμφανιστούν στην εφημερίδα μου, πριν περάσουν 24 ώρες, θα έχανα τη δουλειά μου.
Η δουλειά του δημοσιογράφου είναι να καταστρέφει την αλήθεια, να ψεύδεται κατάφορα, να διαστρεβλώνει, να διαβάλει, να κολακεύειτο θεό του χρήματος και να πουλάει τη χώρα του και τους συνανθρώπους του για το καθημερινό του ψωμί.

Το γνωρίζετε και το γνωρίζω και δεν μπορώ να καταλάβω τι ανοησία είναι αυτή η πρόποση στον ‘ανεξάρτητο Τύπο’.
Είμαστε υποτελείς και εργαλεία των πλουσίων ανθρώπων που βρίσκονται στο παρασκήνιο.

Είμαστε μαριονέτες, εκείνοι τραβάνε τα κορδόνια κι εμείς χορεύουμε.

Τα ταλέντα μας, οι δυνατότητες και οι ζωές μας είναι όλα ιδιοκτησία άλλων ανθρώπων.

Είμαστε διανοούμενες πόρνες».

ΕΛΛΑΔΑ:
ΠΟΙΟΙ και ΠΩΣ
ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΑΝ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

Η ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΜΑΦΙΑ
ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ-ΚΑΖΙΝΟ («ΑΓΟΡΕΣ») ΕΧΕΙ ΟΝΟΜΑ

Όλα τα στοιχεία πάρθηκαν από την κατά καιρούς αρθρογραφία
και το ενδιαφέρον βιβλίο του
Πάνου Παναγιώτου, Η Υπόθεση «Ελληνική Κρίση»
(Εκδόσεις Λιβάνη, Αθήνα, 2011)

Περιεχόμενα
1. ΤΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
2. ΣΥΝΤΟΜΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
3. Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΛΕΙΩΝ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ: ΟΙ ΑΠΡΟΣΩΠΕΣ «ΑΓΟΡΕΣ» ΕΧΟΥΝ ΟΝΟΜΑ
4. ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΤΩΝ ΗΠΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΕΙ ΤΟΥΣ
Τζορτζ Σόρος – Τζον Πόλσον – Στίβεν Κοέν – Ντέϊβιντ Αϊχορν
5. ΡΟΤΣΙΛΝΤ: H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΤΡΑΠΕΖΙΚΗ ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
1) Ο ρόλος των Ρότσιλντ στον Κόσμο
2) Ο ρόλος των Ρότσιλντ στην Ελλάδα
6. Ο ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΤΖΟΤΖΕΦ ΑΚΕΡΜΑΝ

1. ΤΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

ΤΡΑΠΕΖΕΣ και ΟΙΚΟΙ ΠΙΣΤΟΛΗΠΤΙΚΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ

ΤΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ

1. ΤΡΑΠΕΖΕΣ:

GOLDMAN SACHS
NEUBERGER BERMAN (συμφερόντων Ρότσιλντ)
BLACKROCK (συμφερόντων Ρότσιλντ)

2) ΟΙΚΟΙ ΠΙΣΤΟΛΗΠΤΙΚΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ
(ανήκουν στις Τράπεζες και Επενδυτικά Funds):

FITCH MOODY’s STANDARD & POOR (S&P)

2. ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΟΣ

NEUBERGER BERMAN
● Είναι Συμφερόντων: Rotschild
● Κατέχει Θέσεις (μεταξύ άλλων και) στις ιδιωτικές τράπεζες:
ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ – ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ – EUROBANK ERGASIAS – ΕΜΠΟΡΙΚΗ
● Είναι: Ο 1ος μεγαλύτερος διεθνής επενδυτής στο Χρηματιστήριο Αθηνών.
● Είναι: Μεγαλομέτοχος στη GOLDMAN SACHS
● Είναι: Μεγαλομέτοχος στη FITCH

BLACKROCK, U.K.
● Είναι Συμφερόντων: Rotschild
● Κατέχει Θέσεις (μεταξύ άλλων και) στις ιδιωτικές τράπεζες:
ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ – ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ – EUROBANK ERGASIAS – ΕΜΠΟΡΙΚΗ
● Είναι: Ο 2ος μεγαλύτερος διεθνής επενδυτής στο Χρηματιστήριο Αθηνών.
● Είναι: Μεγαλομέτοχος στη GOLDMAN SACHS
● Είναι: Μεγαλομέτοχος στη MOODY’s και STANDARD & POOR

ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
NEUBERGER BERMAN
BLACKROCK, U.K.
Είναι Συμφερόντων:
Rotschild
Κατέχει Θέσεις
(μεταξύ άλλων και)
στις ιδιωτικές
τράπεζες:
Τράπεζα Ελλάδας
Εθνική Τράπεζα
Eurobank Ergasias
Εμπορική
Τράπεζα Ελλάδας
Εθνική Τράπεζα
Eurobank Ergasias
Εμπορική
Χρηματιστήριο
Αθηνών (Χ.Α.):
1ος μεγαλύτερος
Διεθνής Επενδυτής
2ος μεγαλύτερος
Διεθνής Επενδυτής
Μεγαλομέτοχος σε:
Goldman Sachs
Goldman Sachs
Μεγαλομέτοχος σε:
Fitch
Moody’s & S&P

2. ΣΥΝΤΟΜΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

2000: Η Goldman Sachs καλείται στην Ελλάδα από την κυβέρνηση Σημίτη και εκπονεί το ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΡΙΑΔΝΗ (πρόγραμμα χρηματιστηριακής δανειοδότησης που παρουσιαζόταν ως πώληση, ώστε να ικανοποιηθούν τα κριτήρια του Μάαστριχτ)
2001: Ανανεώνεται το πρόγραμμα «Αριάδνη».
2002: Η Goldman Sachs εκπονεί το ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΙΟΛΟΣ
(με αντάλλαγμα την παραχώρηση δικαιωμάτων χρήσης αεροδρομίων και τυχερών παιχνιδιών)
2005: Η Goldman Sachs πουλάει αυτό το χρηματιστηριακό «προϊόν» στην Εθνική Τράπεζα (η οποία το κράτησε μέχρι το 2008)
– Με τη βοήθεια της Goldman Sachs ιδρύεται η εταιρεία ΤΙΤΛΟΣ στην οποία μεταφέρεται το «προϊόν».
– Η Εθνική Τράπεζα εξασφαλίζει τα ομόλογα της εταιρείας ΤΙΤΛΟΣ και τα παραχωρεί στην Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα (ΚΤΕ), παίρνοντας δανειακά κεφάλαια.
2009 (μέσα Οκτωβρίου): Έρχεται στην Ελλάδα κλιμάκιο αξιωματούχων της Goldman Sachs και προτείνει τη χρήση ενός νέου χρηματιστηριακού «προϊόντος» για την κάλυψη των αναγκών της χώρας για το 2009 και 2010.

Η πρόταση δεν βρήκε ανταπόκριση.
Λίγες μέρες αργότερα: ο οίκος Fitch υποβαθμίζει την Ελλάδα (από Α σε Α-). Σημειώνεται πτώση της μετοχής της ΕΤΕ στο Χρηματιστήριο της Ν.Υ.
2009 (αρχές Νοεμβρίου): Έρχεται στην Ελλάδα δεύτερο κλιμάκιο αξιωματούχων της Goldman Sachs για να μεταπείσει τους Έλληνες ιθύνοντες.
● Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων:
– Στο Χρηματιστήριο της Ν.Υ.: αυξάνονται οι τιμές της μετοχής της ΕΤΕ.
– Στο Χρηματιστήριο Αθηνών: σημειώνεται άνοδος, και
– Oι πιέσεις στην αγορά ομολόγων και CDS σταματούν.
● Μετά το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων:
Στο Χρηματιστήριο Ν.Υ.: Σημειώνονται αθρόες πωλήσεις μετοχών της Εθνικής Τράπεζας
Στο Χρηματιστήριο Αθηνών: Σημειώνονται αθρόες πωλήσεις μετοχών όλου του τραπεζικού τομέα (Εθνική, Alpha, Eurobank, κ.α.).
– Οι τιμές των ελληνικών ομολόγων πέφτουν.
– Τα επιτόκια δανεισμού αυξάνονται.
2009 (12 Δεκεμβρίου): Ο οίκος Fitch ανακοινώνει νέα υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας (στην κατηγορία ΒΒΒ+), πετώντας την έξω από την αγορά ομολόγων.
2009 (μέσα Δεκεμβρίου): Οι οίκοι Moody’s και S&P μπαίνουν στο παιχνίδι, υποβαθμίζουν κι αυτοί την Ελλάδα, προκαλώντας γενικό ξεπούλημα των ομολόγων της και απογείωση του κόστους δανεισμού της.
2010 (Απρίλιος): Ο οίκος Fitch υποβαθμίζει ξανά την Ελλάδα (σε ΒΒΒ-) σηματοδοτώντας και τυπικά την χρηματοπιστωτική πτώχευση της Ελλάδας.

3. Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΛΕΙΩΝ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
(ΟΙ ΑΠΡΟΣΩΠΕΣ «ΑΓΟΡΕΣ» ΕΧΟΥΝ ΟΝΟΜΑ)

Όπως αναφέρθηκε παραπάνω :
Η NEUBERGER BERMAN
▪ Είναι συμφερόντων Ρότσιλντ.

▪ Έχει θέσεις στην Τράπεζα Ελλάδας, Εθνική, Eurobank Ergasias, Εμπορική
▪ Είναι ο 1ος μεγαλύτερος διεθνής επενδυτής στο Χρηματιστήριο Αθηνών.
▪ Είναι μεγαλομέτοχος στη Goldman Sachs
▪ Είναι μεγαλομέτοχος στον οίκο πιστοληπτικής αξιολόγησης Fitch
▪ Είναι μία από τις εταιρίες που πρωτοστάτησαν στην επίθεση και στην πτώση του Χρηματιστηρίου Αθηνών (πουλώντας 1,7 εκατομμύρια μετοχές της Εθνικής Τράπεζας, στο διάστημα Οκτώβριος-Δεκέμβριος 2009).
▪ Ιδρύθηκε από μέλος της οικογένειας Ρότσιλντ, της μεγαλύτερης τραπεζικής δυναστείας του κόσμου.
▪ Ο νυν πρόεδρός της Neuberger Berman ήταν:
– Πρώην πρόεδρος του επενδυτικού τμήματος της Lehman Brothers.
– Πρώην συνεταίρος και πρόεδρος του επενδυτικού τμήματος της Goldman Sachs.
– Στενός συγγενής του τέως προέδρου Τζορτζ Μπους.

Η BLACKROCK, U.K.
▪ Είναι συμφερόντων Ρότσιλντ.
▪ Έχει θέσεις στην Τράπεζα Ελλάδας, Εθνική, Eurobank Ergasias, Εμπορική
▪ Είναι ο 2ος μεγαλύτερος διεθνής επενδυτής στο Χρηματιστήριο Αθηνών.
▪ Είναι μεγαλομέτοχος στη Goldman Sachs
▪ Είναι μεγαλομέτοχος στους οίκους Moody’s και S & P
▪ Όπως δήλωσε ο Νάθανιελ Ρότσιλντ «Ο ρόλος των κερδοσκόπων στην ελληνική κρίση ήταν πολύ-πολύ μεγάλος.

Το πρωτογενές έλλειμμα της Ευρώπης δεν είναι άσχημο σε σύγκριση με αυτό των ΗΠΑ, της Ιαπωνίας και άλλων κρατών». (Νάθανιελ Ρότσιλντ, Les Echos, Φεβρουάριος 2010)
▪ Στο διάστημα Οκτώβριος-Δεκέμβριος 2009, η Neuberger Berman, που πρωταγωνίστησε στην κατάρρευση της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας (Οκτ-Δεκ. 2009), είναι συμφερόντων Ρότσιλντ.

4. ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΤΩΝ ΗΠΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΕΙ ΤΟΥΣ
Τζορτζ ΣΟΡΟΣ, Τζον ΠΟΛΣΟΝ, Στίβεν ΚΟΕΝ, Ντέϊβιντ ΑΪΝΧΟΡΝ

Στις 3 Μαρτίου 2010, το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ κατηγόρησε επίσημα ότι οργάνωσαν την επίθεση στο Ευρώ, τους Τζορτζ Σόρος, Τζον Πόλσον, Στίβεν Κοέν και Αϊχορν:

Τζόρτ Σόρος: Διεθνής επενδυτής και κερδοσκόπος.
● Στενός συνεργάτης των Ρότσιλντ σε πλήθος επενδυτικών δραστηριοτήτων.
● Μέλη των Δ.Σ. εταιρειών του Σόρος ήταν μέλη των Δ.Σ. εταιρειών των Ρότσιντλ (και αντιστρόφως).
● Στο Δ.Σ. της κύριας επενδυτικής εταιρείας του Σόρος Quantum Fund, συμμετέχει ο Ρίτσαρντ Κατζ, πρώην πρόεδρος της Rothschild Italia S.p.A. και μέλος της Επιτροπής Εμπορικών Τραπεζών της
● Ο Τζορτζ Σόρος, η τέως υπουργός Μαντλίν Ολμπράϊτ και ο τραπεζίτης Τζέϊκομπ Ρότσιλντ είναι συνεταίροι σε εταιρεία επενδύσεων στην Αφρική.

Τζον Πόλσον: Ο 50ος πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο.

Διεθνής κερδοσκόπος και διαχειριστής του μεγάλου hedge funds «Paulson & Co».

Ο Πόλσον και ο Ναθάνιελ Ρότσιλντ είναι βασικοί μέτοχοι της Rusal, της μεγαλύτερης εταιρείας παραγωγής αλουμίνιου στον κόσμο.

Στίβεν Κοέν: O 27ος πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο.

Ο Κοέν μαζί με την Atticus Capital της οικογένειας Ρότσιλντ είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος μέτοχος του οίκου δημοπρασιών Sotheby’s (που είναι εισηγμένος στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης).

Ντέϊβιντ Αϊχορν: Διεθνής κερδοσκόπος, διαχειριστής του μεγάλου hedge funds Greenlight Capital, ο οποίος «έβγαλε» 1,7 δισ. δολάρια σορτάροντας τη μετοχή της Lehman Βrothers,

● Στις 13 Μαΐου 2010, ο Πολ Βόλκερ, υποστήριξε στο Λονδίνο ότι «η Ελληνική Κρίση δημιούργησε το πρόβλημα μιας ενδεχόμενης αποσύνθεσης του Ευρώ», προκαλώντας πανικό στις «αγορές».

Σημειωτέον ότι ο Πολ Βόλκερ είναι νυν οικονομικός σύμβουλος της κυβέρνησης Ομπάμα και πρώην διοικητής της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ-FED. Το 1987 ο Βόλκερ παρέδωσε τη θέση του διοικητή της FED στον Αλαν Γκρίνσπαν και έγινε πρόεδρος της επενδυτικής τράπεζας J. Rothschild, Wolfensohn & Co της οικογένειας Ρότσιλντ.

5. ΡΟΤΣΙΛΝΤ: H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΤΡΑΠΕΖΙΚΗ ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

1. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΡΟΤΣΙΛΝΤ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

«Οι Ρότσιλντ μπορούν να ξεκινήσουν ή να εμποδίσουν πολέμους.

Ο λόγος τους μπορεί να δημιουργήσει ή να διαλύσει αυτοκρατορίες».
(Chicago Evening American, 3-12-1923)

«Ο Κάιζερ έπρεπε να συμβουλευτεί έναν Ρότσιλντ προκειμένου να μάθει εάν μπορεί να κάνει πόλεμο ή όχι.

Ένας άλλος Ρότσιλντ σήκωσε όλο το βάρος της διαμάχης που οδήγησε στην κατάρρευση του Ναπολέοντα».
(New York Evening Post, 22-7-1924)

«Οι Ρότσιλντ εισήγαγαν τον κανόνα του χρήματος στην ευρωπαϊκή πολιτική.

Δεν έχουμε πλέον έθνη αλλά οικονομικές επαρχίες».
(New York Times, 8-7-1937)

● Οι Ρότσιλντ ελέγχουν το μεγαλύτερο διεθνές δίκτυο εξόρυξης και εμπορίας διαμαντιών, πολύτιμων λίθων και μετάλλων (μέσα από εταιρείες τους όπως η Barick Gold, η Gold Fields, η De Beers, η Rio Tinto, κ.α.)
● Είναι από τις μεγαλύτερες οικογένειες της βιομηχανίας πετρελαίου.
● Ο Ναθάνιελ Ρότσιλντ και ο Τζον Πόλσον (50ος πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο) είναι βασικοί μέτοχοι της Rusal, της μεγαλύτερης εταιρείας παραγωγής αλουμίνιου στον κόσμο.

2. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΡΟΤΣΙΛΝΤ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

● Ήταν από τους πρώτους δανειστές της Ελλάδας. Τα δάνεια από τους Ρότσιλντ ήταν τα πρώτα και από τα μεγαλύτερα που έλαβε η Ελλάδα μετά το 1821.

● Ήταν οι δημιουργοί του σύγχρονου τραπεζικού και νομισματικού συστήματος της Ελλάδας.

● Ήταν βασικοί χρηματοδότες, συνιδρυτές και μεγαλομέτοχοι της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας (ΕΤΕ).

● Εξέδιδαν δάνεια για τη δημιουργία έργων υποδομής και δανειοδότησαν εκατοντάδες ελληνικές επιχειρήσεις και βιομηχανίες.

Έχοντας το νομισματικό έλεγχο και τον έλεγχο της παραγωγής χρήματος στην Ελλάδα, έπαιξαν σε βάθος χρόνου και στα δυο επίπεδα.

● Παρέμειναν βασικοί μέτοχοι της ΕΤΕ μέσω πολλών εταιρειών (όπως Neuberger Berman).

● Είναι μεγαλομέτοχοι της Τράπεζας της Ελλάδας (η οποία πήρε τον ρόλο της Κεντρικής Τράπεζας της Ελλάδας από την Εθνική Τράπεζα).

● Η N. M. Rothschild & Sons ήταν μέχρι πρόσφατα σύμβουλος του Ελληνικού Κράτους για ιδιωτικοποιήσεις (της ΔΕΗ και της Δημόσιας Επιχείρησης Αερίου), και σύμβουλος δεκάδων τραπεζών και εταιρειών στην Ελλάδα (Cosmote, ΕΛΠΕ, Τράπεζα Εγνατία, Γενική Τράπεζα, Μυτιληναίος, Eurobank, κ.α.)

6. Ο ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΤΖΟΤΖΕΦ ΑΚΕΡΜΑΝ

Σεπτέμβριος 2009: Ο σκοτεινός κ. Τζότζεφ Ακερμαν αναγορεύεται επίτιμος διδάκτορας στο Τμήμα Διεθνών Οικονομικών και Ανάπτυξης του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης.

Ο κ. Τζοτζεφ Ακερμαν, είναι:

▪ Διοικητής της Deutsche Bank (η οποία είναι σύμβουλος του γερμανικού κράτους για τη διαχείριση της Ελληνικής και Ευρωπαϊκής χρηματιστηριακής κρίσης).

▪ Υψηλόβαθμο στέλεχος της Siemens από το 2003 και Β’ αναπληρωτής πρόεδρος του Εποπτικού Συμβουλίου της Siemens σήμερα.

▪ Μέλος του Εποπτικού Συμβουλίου της Vodafone.

▪ Μη-εκτελεστικός διευθυντής της Royal Dutch Shell, πετρελαϊκής εταιρείας συμφερόντων Ρότσιλντ.

▪ Αντιπρόεδρος της ασφαλιστικής εταιρείας Zurich Financial Services (η οποία, μεταξύ άλλων, παρέχει ασφαλιστικά προϊόντα για την προστασία από το πιστωτικό και το πολιτικό ρίσκο).

Πρόκειται για ένα άτομο με αρκετές δεκάδες ρόλους, που, αντικειμενικά, έχει τη δυνατότητα να τους εκμεταλλευτεί κατά βούληση.

(Περισσότερα για τον κ. Ακερμαν στο άρθρο «Ο σκοτεινός Τζότζεφ Ακερμαν και η Ελλάδα»)

Ο ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ ΓΙΟΖΕΦ ΑΚΕΡΜΑΝ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ 

Κλεάνθης Γρίβας
Deutsche Bank, Institute of International Finance (IIF),

Siemens, Vodafone, Shell, Zurich Financial Services
και, εθελοδουλικώ δικαίω, επίτιμος διδάκτορας του Τμήματος Διεθνών Οικονομικών και Ανάπτυξης του Δημοκρίτειου Παν/μίου Θράκης, το οποίο ξέχασε τον… Μαξ Μέρτεν
Ο σκοτεινός Γιόζεφ Ακερμαν είναι
▪ Διοικητής της Deutsche Bank, της τράπεζας που ανέλαβε το ρόλο του συμβούλου του γερμανικού κράτους για τη διαχείριση του γερμανικού δανείου προς την Ελλάδα και του ευρωπαϊκού πακέτου «στήριξης» και τη διαχεί­ριση της χρηματιστηριακής κρίσης (της ελληνικής και της ευρωπαϊκής).
▪ Διευθυντής του Δ.Σ. στο Institute of International Finance (IIF), που ιδρύθηκε το 1983 και εδράζει στην Ουάσιγκτον, στο οποίο ανήκουν όλες οι σχεδόν οι μεγάλες εμπορικές και επενδυτικές τράπεζες του πλανήτη.

Η ευρωζώνη σχεδιάζει να αναθέσει στο IFF τη διερεύνηση για τις δυνατότητες μιας μετακύλισης (rollover) των ελληνικών χρεών. (24-6-2011)
▪ Υψηλόβαθμο στέλεχος της Siemens από το 2003 (δεύτερος αναπληρωτής πρόεδρος του εποπτικού συμβουλίου της Siemens). Είναι ένα από τα δύο υψηλόβαθμα στελέχη της Siemens που παρέμειναν αμετακίνητα στη θέση τους από το 2003 μέχρι σήμερα.
▪ Υψηλόβαθμο στέλεχος στη Vodafone, (μέ­λος στο εποπτικό συμβούλιο της).
▪ Μη-εκτελεστικός διευθυντής στην πετρελαϊκή εταιρεία Royal Dutch Shell (συμφερόντων Ρότσιλντ).
▪ Αντι­πρόεδρος στην ασφαλιστική εταιρεία Zurich Financial Services, η οποία, μεταξύ άλλων, παρέχει ασφαλιστικά προϊόντα για την προστασία από το πιστωτικό και το πολιτικό ρίσκο.
Ο σκοτεινός Γιόζεφ Ακερμαν
▪ Εργάζεται για Εταιρείες που διαδραματίζουν τεράστιο ρόλο στην Ελλάδα (Deutsche Bank και Siemens).
▪ Έχει τη δυνατότητα να εκμεταλλεύεται κατά βούληση τους πολλαπλούς ρόλους του και τις διασυνδέσεις του με την Ελλάδα, με πράξεις εκτός ηθικής και εκτός νομιμότητας.
▪ Έχει στενές σχέσεις με την κ. Αγκελα Μέρκελ.
Και οι εγχώριοι γλύφτες του
▪ Σε μια κίνηση εμετικής δουλικότητας, τον Σεπτέμβριο του 2009 το τμήμα Διεθνών Οικονομικών και Ανάπτυξης του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης απένειμε στον κ. Τζόζεφ Άκερμαν τον τίτλο του επίτιμου διδάκτορα.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ

ΤΟ ΒΗΜΑ 24-6-2001
To Institut of International Finance (IIF)

αναλαμβάνει να διερευνήσει το rollover των ελληνικών ομολόγων
Επικεφαλής του IIF:

ο πρόεδρος της Deutsche Bank Γιόζεφ Ακερμαν

Η ευρωζώνη σχεδιάζει να αναθέσει τη διερεύνηση για τις δυνατότητες μιας μετακύλισης (rollover) των ελληνικών χρεών στο Institut of International Finance (IIF).

Στο ινστιτούτο αυτό, που ιδρύθηκε το 1983 και εδράζει στην Ουάσιγκτον, ανήκουν όλες σχεδόν οι μεγάλες εμπορικές και επενδυτικές τράπεζες της υφηλίου.

Και ο διευθυντής του διοικητικού της συμβουλίου δεν είναι άλλος από τον πρόεδρο της Deutsche Bank, ο «πολύς» Γιόζεφ Άκερμαν.
Ένα πρώτο υπαινιγμό γι αυτό είχε κάνει την περασμένη Δευτέρα ο ο ολλανδός υπουργός οικονομικών Γιαν Κέες ντε Γιάγκερ, στο περιθώριο της διάσκεψης του ECOFIN στο Λουξεμβούργο: «Πρέπει να αναθέσουμε την υπόθεση σε ένα διεθνές ίδρυμα».

Τώρα η ιδέα αυτή φαίνεται να κέρδισε τη συγκατάθεση και των άλλων ομολόγων του.
Το IIF διαθέτει μεγάλη εμπειρία σε τέτοια θέματα.

Μόλις πριν από λίγες μέρες, όπως γράφει η οικονομική εφημερίδα «Handelsblatt» είχε εξετάσει σε κοινή διάσκεψη με το κλαμπ του Παρισιού (σ.σ.: το κλαμπ των κατόχων κρατικών ομολόγων) τη δημοσιονομική κατάσταση στην Ισλανδία, την Αργεντινή και το Σουδάν.
Στην ίδια διάσκεψη έγινε συζήτηση για το σχέδιο των Βρυξελλών, να επιβάλει από το 2013 την υποχρεωτική συμμετοχή των ιδιωτών επενδυτών στη χρηματοδότηση του ευρωπαϊκού μηχανισμό στήριξης ESM.
Η σχεδιαζόμενη στροφή προς το IIF προσκρούει όμως σε πολλές επικρίσεις.

«Είναι σαν να βάζουν το λύκο να φυλάει τα πρόβατα» είπε τηλεπαρουσιαστής.

«Η Ευρώπη συνθηκολογεί μπροστά στους καρχαρίες του χρηματοπιστωτικού συστήματος»

πρόσθεσε ο επικεφαλής των οικονομολόγων του γερμανικού κόμματος ‘Αριστερά’ Μίχαελ Σλεχτ.

«Η Άνγκελα Μέρκελ πάει να γίνει φέτος η συνεργάτρια Νούμερο Ένα του Άκερμαν».

Παράλληλα εντείνεται η κριτική και στο σχεδιαζόμενο δεύτερο πακέτο βοήθειας για την Ελλάδα.

Οι Πράσινοι, για παράδειγμα, απορρίπτουν την ιδέα να δοθεί σοβαρό δικαίωμα συναπόφασης στις τράπεζες, που θα συμμετάσχουν εθελοντικά σε αυτό.

«Οι τράπεζες, όπως και οι οίκοι αξιολόγησης δεν έχουν καμιά πρόθεση να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες των ευρωπαίων πολιτικών.

Μια σταθερή λύση του ελληνικού προβλήματος, πρόσθεσε, προϋποθέτει την άμεση απεξάρτηση από τους οίκους αξιολόγησης και ένα «κούρεμα», που θα συνίσταται σε μια προσφορά προς τους πιστωτές, να ανταλλάξουν τα σημερινά ελληνικά χρεόγραφα τους στην τρέχουσα τιμή τους με νέα, τα οποία θα έχουν την εγγύηση του ευρωπαϊκού ταμείου στήριξης ΕFSF».
– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
ΤΟ ΒΗΜΑ 19-11-2001

Γιόζεφ Άκερμαν: «Η Ελλάδα, παράπλευρο θύμα του ευρώ»
O πρόεδρος της Deutsche Bank Γιόζεφ Άκερμαν

χαρακτηρίζει την πολιτική της Μέρκελ για την Ελλάδα
Βερολίνο, Γερμανία Ο συντομότερο ορθός χαρακτηρισμός ενός φαινόμενου, έλεγε ένας αμερικανός οικονομολόγος, είναι «καλό».

Ο δεύτερος συντομότερος είναι «όχι καλό».
Τον πρώτο από αυτούς χρησιμοποίησε ο πρόεδρος της Deutsche Bank Γιόζεφ Άκερμαν για να χαρακτηρίσει την πολιτική της Άνγκελας Μέρκελ για την Ελλάδα.
«Πολλοί την επέκριναν για τη βραδύτητα με την οποία αντέδρασε στην αρχή της κρίσης, το 2010» είπε μιλώντας στην τριήμερη διάσκεψη της «Süddeutsche Zeitung» για την οικονομία που έληξε το Σάββατο στο Βερολίνο. «Αυτό δεν ήταν όμως αποτέλεσμα νωθρότητας, αλλά σύνεσης.

Οι αποφάσεις της αποδείχθηκαν αποτελεσματικές».
Όλα τα άλλα φαινόμενα όμως, που συνδέονται τα δυο τελευταία χρόνια με το ευρώ, ήταν στα μάτια του «όχι καλά».
Η αρχή, είπε, έγινε με μια παραβίαση αρχής: εκείνης για τη συμμετοχή των ιδιωτών στην απομείωση του ελληνικού χρέους.

«Έως τα μέσα του 2011, η συμφωνία ήταν ότι οι ιδιώτες δεν θα συμμετάσχουν σε αυτήν» είπε.

«Η Ελλάδα ήταν όμως τόσο μεγάλο πρόβλημα, που έπρεπε να λυθεί αμέσως.

Η αρχή παραβιάστηκε βάναυσα.

Έτσι όμως εξαφανίστηκε η εμπιστοσύνη των αγορών προς τους πολιτικούς.

Και τίποτα δεν δείχνει ότι θα αποκατασταθεί σύντομα».

Αυτός ήταν και ο λόγος για την εσπευσμένη πώληση των ελληνικών ομολόγων από τις γερμανικές τράπεζες τους τελευταίους μήνες.

«Πριν από ενάμιση χρόνο, είχαμε υποσχεθεί δημόσια ότι θα κρατήσουμε τα ελληνικά ομόλογα στο portofolio μας, παρά την πτώση της τιμής τους» είπε.

«Ενδιάμεσα μειώσαμε τη ζημιά, πουλώντας μεγάλο μέρος τους».

Η απόφαση της 27ης Οκτωβρίου δεν έλυσε όμως οριστικά το ελληνικό πρόβλημα.

«Οι επενδυτές δεν είναι σίγουροι αν τελικά θα πάρουν πίσω τα δάνειά τους σε ευρώ, ή σε δραχμές» είπε.
Λίγο νωρίτερα πάντως είχε δηλώσει στη γερμανική τηλεόραση, ότι οι διαπραγματεύσεις για την ανταλλαγή των ελληνικών ομολόγων μεταξύ του Διεθνούς Συνδέσμου Τραπεζών IIF και της Αθήνας, είναι σε καλό δρόμο.

«Η διαδικασία θα πρέπει όμως να επιταχυνθεί» πρόσθεσε.

Ο κ.Άκερμαν άσκησε κριτική και στον τρόπο λειτουργίας της ευρωζώνης.

«Φτιάξαμε ένα σύστημα, στο οποίο τα κράτη-μέλη δεν μπορούν να προχωρήσουν στην υποτίμηση του κρατικού τους νομίσματος, επειδή αυτό είναι τώρα κοινό ευρωπαϊκό.

Αυτό το πληρώνουν οι χώρες με μικρή ανταγωνιστικότητα.

Η Ελλάδα είναι το καλύτερο παράδειγμα γι αυτό».
Παρόλα αυτά τάχθηκε με μένος κατά της κατάργησης του κοινού νομίσματος.

«Είναι πολύ πιο ακριβό να καταστρέφεις, από το να κατασκευάζεις» είπε.

Η Γερμανία, είχε και έχει τεράστια οφέλη από το ευρώ.

Η Ελλάδα καταγράφεται στα «παράπλευρα θύματα» της λειτουργίας του, που μπορούν όμως να αποκατασταθούν – στη βάση της απόφασης της 27ης Οκτωβρίου – μέσω της παροχής «βοήθειας για αυτοβοήθεια».

Για να επανακτήσουν πλήρως οι αγορές την εμπιστοσύνη τους στην πολιτική θα πρέπει, τόνισε, να εκπληρωθούν τέσσερεις όροι:

Πρώτον, να γίνει βιώσιμο το ελληνικό χρέος, δεύτερον, να βάλουν όλες οι χώρες σε τάξη τα οικονομικά τους, τρίτον, να ανακεφαλαιοποιηθούν οι προβληματικές τράπεζες, και τέταρτον, να εξασφαλιστεί η αναχρηματοδότηση του συνολικού τραπεζικού συστήματος.

Διαφορετικά, είπε, η δυσπιστία θα συνεχίσει το διαβρωτικό έργο της.

Μακροπρόθεσμα, πρόσθεσε, τα προβλήματα της ευρωζώνης μπορούν να λυθούν μόνο μέσα από μια δημοσιονομική ένωση που θα ολοκληρωθεί από μια πολιτική. «Μόνο έτσι θα δέσει οργανικά η Ευρώπη» είπε.
Ο κ .Άκερμαν έδωσε και την προσωπική του ερμηνεία στο γεγονός, ότι παραιτήθηκε προ εβδομάδας από το αρχικό σχέδιο να αναλάβει την ηγεσία του εποπτικού συμβουλίου της Deutsche Bank ύστερα από την εκπνοή της 10ετούς θητείας του ως πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της ίδιας τράπεζας το Μάιο του 2012.
«Η προετοιμασία για το νέο ρόλο μου θα εμπόδιζε τις τρέχουσες δραστηριότητές μου ως μάνατζερ της τράπεζας» είπε.
Όλοι σχεδόν οι αναλυτές συμφωνούν ωστόσο, ότι η παραίτηση αυτή οφείλεται στην εξέγερση των αντιπάλων του στην ηγεσία της Deutsche Bank.
Οι σχέσεις του με την πλειοψηφία των μελών του προεδρείου της τράπεζας ήταν, ως λέγεται, από καιρό τεταμένες. Τ

ο ποτήρι ξεχείλισε όμως στις αρχές της εβδομάδας, όταν μαθεύτηκε, ότι οι εισαγγελικές Αρχές έκαναν έρευνες στα γραφεία του στο αρχηγείο της τράπεζας στη Φρανκφούρτη.

Ο στόχος των ερευνών ήταν ο εντοπισμός υλικού που αποδεικνύει, ότι ο κ.Άκερμαν έκανε ψευδή κατάθεση στην αντιδικία της Deutsche Bank με τον όμιλο του ενδιάμεσα αποθανόντα μεγιστάνα των μέσων ενημέρωσης Λέο Κιρχ.
«Είμαι πεπεισμένος ότι η σκευωρία θα καταρρεύσει σύντομα» δήλωσε ο ίδιος στο Βερολίνο.

Οι αντίπαλοί του χρησιμοποίησαν όμως έντεχνα τη «χρυσή» αυτή ευκαιρία για να τον εξωθήσουν τελικά σε παραίτηση.
«Αναξιοπρεπής αποχώρηση» ήταν ο τίτλος σχετικού ρεπορτάζ της «Frankfurter Allgemeine Zeitung».
Όμως αυτό δεν φαίνεται να πονά πολύ τον ελβετικής καταγωγή τραπεζίτη.

Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, έχει κλείσει ήδη την ανάληψη της προεδρίας της ελβετικής ασφαλιστικής εταιρίας Zürich Financial.

Brexit – We Leave – Φεύγουμε

 η αρχή του τέλους του εφιάλτη της Γερμανικής Ευρώπης

«Οι Γερμανοί δεν δείχνουν καμιά προτίμηση στην ειρήνη… Πιο δύσκολα θα πείσεις έναν Γερμανό να οργώσει τη γη και να περιμένει υπομονετικά την ετήσια απόδοση από το να προκαλέσει κάποιον εχθρό και να βραβευτεί με τραύματα.

Θεωρεί άτολμο και ποταπό να κερδίζει με ιδρώτα αυτό που μπορεί να αγοράσει με αίμα».

Τάκιτος,

Ρωμαίος ιστορικός, 1^ος αιώνας μ.Χ. (*)

Βρετανία 10 Ιουλίου 1940

• Στις 10 Ιουλίου 1940, η Βρετανία κατάφερε ένα συντριπτικό πλήγμα στο Τρίτο Ράιχ, κρατώντας την ναζιστική στρατιωτική μηχανή έξω από το έδαφος της (η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα που πέτυχε ένα τέτοιο άθλο), πράγμα που έδωσε την ευκαιρία και το χρόνο για να ενεργοποιηθούν οι μηχανισμοί που θα επέτρεπαν την είσοδο των ΗΠΑ στον πόλεμο (Δεκέμβριος 1941), με την οποία σηματοδοτήθηκε η αρχή του τέλους της των ηγεμονικών ονείρων και της ύπαρξης του ναζιστικού Τρίτου Ράιχ.

Η ναζιστική Γερμανία κατασπάραξε γοργά και με άνεση το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης: Ενσωμάτωσε την Αυστρία (1938), κατέλαβε και διέλυσε την Τσεχοσλοβακία (Μάρτιος 1939) και την Πολωνία (Σεπτέμβριος 1939), υπέταξε την Δανία και τη Νορβηγία (Απρίλιος-Μάιος 1940) και έκανε στρατιωτικό περίπατο στο Βέλγιο και τη Γαλλία (Ιούνιος 1940).

Συγχρόνως, η σταλινική Σοβιετική Ένωση, σύμμαχός της ναζιστικής Γερμανίας (1939-1941) καταβρόχθισε τη μισή Πολωνία (Σεπτέμβριος 1939), επιτέθηκε στη Φινλανδία (Νοέμβριος 1939-Μάρτιος 1940), υπέταξε τις Βαλτικές Χώρες (Ιούνιος 1940), και απέσπασε τη Βεσσαραβία και τη Βουκοβίνα από τη Ρουμανία (Αύγουστος 1940).

Οι συνεταίροι Χίτλερ και Στάλιν μοιράζονταν τα λάφυρα της ληστρικής εκστρατείας.

Αίφνης, η ναζιστική στρατιωτική μηχανή σταμάτησε προ των πυλών της Βρετανίας (Ιούνιος 1940).

Η Μάχη της Αγγλίας (από τις 10 Ιουλίου 1940) και το νυχτερινό «Blitz» που ακολούθησε (Σεπτέμβριος 1940 – Ιούνιος 1941), άλλαξαν τη ροή των πραγμάτων.

«Αν μπω στη γη σας, θα σας εκμηδενίσω» διαμήνυσε στους Σπαρτιάτες ο Πέρσης βασιλιάς,.

Και οι Σπαρτιάτες του απάντησαν λακωνικά: «Αν».

Βρετανία 23 Ιουνίου 2016

• Στις 23 Ιουνίου 2016, η Βρετανία κατάφερε ένα συντριπτικό πλήγμα στο γραφειοκρατικό τέρας των Βρυξελών, διαμέσου του οποίου υλοποιείται το Τέταρτο Ράιχ στην Ευρώπη, επαναλαμβάνοντας τον ιστορικό της άθλο της προηγούμενης εναντίωσής της στο ναζιστικό Τρίτο Ράιχ.

Πρόκειται για την αρχή του τέλους μιας κακοήθους νεοπλασίας που εκπορεύεται από το Βερολίνο και έχει μολύνει όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο.

Η τρίτη προσπάθεια της Γερμανίας μέσα σε έναν αιώνα να επιβάλλει την κυριαρχία της στην Ευρώπη και να καταστεί ηπειρωτικός ηγεμόνας, δύο φορές με τη στρατιωτική κατάκτηση (που κατέληξαν σε μια πρωτοφανών διαστάσεων ηπειρωτική καταστροφή) και μια τώρα, με τον οικονομικό καταναγκασμό, που εάν δεν αποτραπεί θα καταλήξει σε ένα παρόμοιο αποτέλεσμα.

ΗΠΑ, Γερμανία και Ηπειρωτική ηγεμονία

Η επιδίωξη και η επιβολή μιας χώρας στη θέση του ηπειρωτικού ηγεμόνα εξαρτάται, κυρίως, από δύο προϋποθέσεις:

Τον πλούτο (οικονομική ισχύς) και τον πληθυσμό (διαθέσιμο ανθρώπινο δυναμικό).

Η Γερμανία μέχρι την ενοποίηση της το 1989, είχε διασφαλίσει τη μία προϋπόθεση (οικονομική υπεροχή έναντι όλων των άλλων ευρωπαϊκών χωρών) αλλά της έλειπε η δεύτερη (πληθυσμός).

Με την κατάρρευση του Τείχους του Βερολίνου και την ενοποίησή της, διασφάλισε και τη δεύτερη προϋπόθεση, ανοίγοντας το δρόμο για την επιδίωξη της να επιβληθεί ως ηπειρωτικός ηγεμόνας, πρώτη .

Το σχέδιο αυτό μορφοποιήθηκε με τη Συνθήκη του Μάαστριχ (1993), θεσμική αρχιτεκτονική της επιδιωκόμενης Γερμανικής Ευρώπης, που λειτούργησε ως οικονομικό «πάντσερ» του Τέταρτου Ράιχ.

Και εδώ, παρεμβάλλονται οι ΗΠΑ. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι η μοναδική χώρα στον πλανήτη που κατάφερε να επιβάλλει την ηγεμονία της στην ήπειρό της, δηλαδή η μοναδική χώρα που πέτυχε να καταστεί «ηπειρωτικός ηγεμόνας» (όρος που υπονοεί ότι οι άλλες χώρες της ηπείρου, είτε μεμονωμένα είτε από κοινού, δεν μπορούν να την αμφισβητήσουν στρατιωτικά και οικονομικά).

Αυτή η μοναδικότητα της εξασφαλίζει μια, επίσης μοναδική, θέση στην διεθνή αρχιτεκτονική της ισχύος: Τη θέση τουπαγκόσμιου ισορροπιστή.

Και η διατήρηση αυτής της θέσης, εξαρτάται από την ικανότητά της να αποτρέπει με κάθε τρόπο την επιδίωξη οποιασδήποτε άλλης δύναμης να αναχθεί σε «ηπειρωτικό ηγεμόνα», γιατί αυτό θα την εξανάγκαζε να μοιραστεί τα προνόμια του «παγκόσμιου ισορροπιστή» με κάποια άλλη δύναμη.

Αυτό σημαίνει ότι οι ΗΠΑ δεν θα διστάσουν να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο ώστε καμιά δύναμη να μην επιβληθεί ως «ηγεμόνας» τις ζωτικές ηπείρους (Ευρώπη και Ασία, κυρίως).

Από τη στιγμή που έγινε φανερό ότι η Γερμανία έβαλε πλώρη για την επιβολή της ηγεμονίας της στην Ευρώπη,τέθηκαν σε λειτουργία τα αμυντικά αντανακλαστικά του μοναδικού «παγκόσμιου ισορροπιστή», και άρχισε ο εν εξελίξει «οικονομικός πόλεμος» Ηνωμένων Πολιτειών και Γερμανίας, ο οποίος, κατά τη δεκαετία του 1997-2007) διεξάγονταν από τις ΗΠΑ μέσω «αντιπροσώπων» (Βρετανία και Γαλλία), κατά το πρότυπο των αντίστοιχων πολιτικών των ΗΠΑ στον 1^ο και τον 2^ο παγκόσμιο πόλεμο:

Τόσο στη μία όσο και στην άλλη περίπτωση, η Ηνωμένες Πολιτείες παρενέβησαν άμεσα στην πολεμική σύρραξη (με τα γνωστά, ευεργετικά για την Ευρώπη, αποτελέσματα)μόνο όταν και αφού αποδείχθηκε ότι οι άλλες μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης δεν ήταν σε θέση να αποτρέψουν την Γερμανία.

Το ιστορικό Brexit, αφενός θα επιτρέψει στη Βρετανία να δράσει αποτρεπτικά απέναντι στις ηγεμονικές επιδιώξεις της Γερμανίας (απαλλαγμένη από τις δεσμεύσεις που συνεπάγεται η ιδιότητά της ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης)και αφετέρου θα εξαναγκάσει την Γαλλία να αναλάβει τον ιστορικό της ρόλο για την αποκατάσταση της ισορροπίας δυνάμεων στην Ευρώπη με την οργάνωση του άξονα Παρίσι, Λονδίνο και χωρών της Νότιας Ευρώπης ως αποτρεπτικού παράγοντα στις πάγιες Γερμανικές ηγεμονικές επιδιώξεις, έχοντας πίσω τους τη μοναδική υπερδύναμη στον πλανήτη.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι υποχρεωμένη να αναθεωρήσει την ύπαρξή της, ξανα-ανακαλύπτοντας τη μορφή και το περιεχόμενο των (ομοσπονδιακής έμπνευσης) Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, όπως σκιαγραφήθηκε στις προτάσεις πολιτικών που ηγήθηκαν στον αγώνα για την ήττα του Τρίτου Ράιχ, αμέσως μετά το 1945.

Μ’ άλλα λόγια, όπως σημειώνει ο Camille Pecastaing, αρθρογράφος του περιοδικού Foreign Affairs, «Το Brexit θα μπορούσε να είναι το καλύτερο πράγμα που συνέβη στην Ευρώπη μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου».

 ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΑ

Υ.Γ. 1. Ευτυχώς, ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντ. Κάμερον δεν εμπνεύστηκε από την (παγκόσμιας μοναδικότητας) ταχυδακτυλουργία του κ. Τσίπρα και των συν αυτώ (που μετέτρεψαν το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος στο ακριβώς αντίθετό του) και επέλεξε την οδό της -αξιοπρεπούς- παραίτησης μετά το δημοψήφισμα που είχε ως αποτέλεσμα μια επιλογή με την οποία ο ίδιος διαφωνούσε.

Υ.Γ. 2. Οι πολιτικοί ηγέτες κάθε μικρής χώρας κρίνονται από τις συμμαχίες που επιλέγουν με μοναδικό κριτήριο το συμφέρον της χώρας τους.

Στο παρελθόν δύο φορές, στο 1^ο και στον 2^ο παγκόσμιο πόλεμο, ένας εξέχων δημοκρατικός ηγέτης (ο Ελευθέριος Βενιζέλος) και ένας πολιτικά ανύπαρκτος δικτάτορας (ο Ιωάννης Μεταξάς) επέλεξαν να εντάξουν την Ελλάδα στο στρατόπεδο των δυτικών-αντιγερμανικών  δυνάμεων με αποτέλεσμα η χώρα να βρεθεί στο στρατόπεδο των νικητών κατά τη λήξη και των δύο πολέμων.

Ας αναρωτηθούμε: «ποια θα ήταν η μοίρα της χώρας, εάν είχε επιλεγεί η ένταξη στο στρατόπεδο των ηττημένων;» Μάλλον, τα σύνορα θα είχαν προσεγγίσει στον… Ισθμό της Κορίνθου (κατά το παράδειγμα της Ρουμανίας, συμμάχου της ναζιστικής Γερμανίας, που έχασε το 35% των εδαφών της).

Υ.Γ. 3. Δυστυχώς, στην Ελλάδα, ένα ανώριμο και ανεπαρκές πολιτικό προσωπικό κάθε απόχρωσης, αναλφάβητο γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά, έκανε τη μοιραία επιλογή να συνταχθεί με το Βερολίνο, καθιστώντας δυνητικά τη χώρα υποκείμενο των συνεπειών από την επικείμενη (απολύτως σίγουρη) ήττα της Γερμανίας.

Υ.Γ. 4. Το αδιαφανές δίκτυο των συμφερόντων που υποστήριζαν την παραμονή της Βρετανίας στην Ε.Ε., έκανε το λάθος να οργανώσει μια τρομολάγνα εκστρατεία κατατρομοκράτησης των πολιτικών προβάλλοντας στον ορίζοντα έναν οικονομικό αρμαγεδώνα.

Αλλά, οι πολίτες αποφάνθηκαν με μη-οικονομικά κριτήρια (εθνική κυριαρχία, άσκησηδημοκρατικού ελέγχου στο νομοθετικό σώμα που αποφασίζει για την ζωή τους, άρνηση υποταγής στο τέρας της αντιδημοκρατικής γραφειοκρατίας που αποφασίζει ερήμην των πολιτών, δεν εκλέγεται και δεν λογοδοτεί σε κανέναν εκτός από τα πραγματικά αφεντικά της που καλύπτονται πίσω από την απειρία των lobbies που παρασιτοβιούν στις Βρυξέλλες, κ.α.)

Υ.Γ. 5. Μια ματιά στις εκφράσεις του Σόϊμπλε και άλλων Γερμανών «αξιωματούχων» κάθε φορά που ερωτώνται ή αναφέρονται στην απόφαση των Βρετανών, επιτρέπει να καταλάβουμε εναντίον ποίου στρέφεται το νικηφόρο Brexit.

Υ.Γ. 6. «Το Brexit θα μπορούσε να είναι το καλύτερο πράγμα που συνέβη στην Ευρώπη μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου» (Camille Pecastaing, αρθρογράφος του περιοδικού Foreign Affairs)

———–

(*) Τάκιτος, Ρωμαίος ιστορικός, 1^ος αιώνας μ.Χ. Το έργο του Germania (De Origine et situ Germanorum – Για την καταγωγή και την κατάσταση των Γερμανών), εθνογραφικά δοκίμια για τις γερμανικές φυλές εκτός των ορίων της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, δημοσιεύτηκαν το 98 μ.Χ..

Το απόσπασμα αναφέρεται στο John Hirst, Σύντομη Ιστορία της Ευρώπης(Μεταίχμιο, 2012, σελ. 27)

ΣΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ ΟΙ “ΕΤΑΙΡΟΙ” ΚΑΙ ΟΙ “ΑΓΟΡΕΣ” ΣΑΣ

27 Ιουνίου 2016

Μαρία-Μυρτώ Γρίβα

Είχα την τύχη να έχω τις προϋποθέσεις για μια αξιοπρεπή ζωή. Και είχα την τύχη να διαμορφωθώ σε ένα περιβάλλον, που με έκανε να κατανοήσω ότι η ζωή είναι όμορφη όταν παλεύεις, όταν ονειρεύεσαι, όταν διεκδικείς έναν καλύτερο κόσμο για όλους.

Όχι όταν οχυρώνεσαι στον μικροκοσμό σου, αδιαφορώντας για τους άλλους.

Γιατί κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένος, όταν γύρω του υπάρχει δυστυχία.

Δεν δικαιούσαι να σωπαίνεις όταν ο κόσμος σου καταρρέει, με την ψευδαίσθηση ότι ο μικροκόσμός σου θα παραμείνει ακέραιος.

Από την αρχή της οικονομικής κρίσης, τρόμαξα χίλιες φορές.

Απελπίστηκα άλλες τόσες.

Ως ελεύθερος επαγγελματίας βλέπω την αβεβαιότητα να υποκαθιστά κάθε μου υλική βεβαιότητα.

Ως πολίτης βλέπω κάθε ανθρώπινη αξία για ισονομία, δικαιοσύνη, παιδεία, υγεία, πολιτισμό να μετατρέπεται σε διάτρητο κουρελόχαρτο.

Οι «αγορές». Οι «αγορές» είπαν, αποφάσισαν, απειλούν.

Οι «αγορές» θα μας πετάξουν έξω, θα μας κρατήσουν μέσα, θα μας κάνουν να πεινάσουμε, θα μας βοηθήσουν.

Μέσα σε λίγα χρόνια οι ζωές μας μετατράπηκαν σε χρηματιστηριακά προϊόντα, που τα καθορίζουν οι «αγορές».

Η χώρα μου διαλύεται, οι ανθρώπινες ζωές διαλύονται και από το γελοίο πολιτικό προσωπικό ακούω μόνο όσα θα έλεγε και η τελευταία συνοικιακή «γόησσα».

Οι ξένοι. «Τί θα πουν για μας οι ξένοι;». «Μην θυμώσουν οι ξένοι».

Ποιοί είναι αυτοί οι «ξένοι»;

Οι Ευρω-συνεταίροι.

Και αφού είμαστε συνέταιροι, γιατί είναι «ξένοι» και «κριτές»;

Ανεπαρκείς πολιτικάντηδες της πλάκας, που αν δεν είχαν εξουσία θα ήταν απλώς ανέκδοτα.

Αλλά έχουν εξουσία και είναι επικίνδυνοι.

Οι «ξένοι», αυτά τα Ευρωφαντάσματα που επικαλούνται κάθε φορά οι εκάστοτε εγχώριοι σαλτιμπάγκοι της πολιτικής για να ξεπουλήσουν τα λιμάνια μας, τα αεροδρόμια μας, τις τηλεπικοινωνίες μας, την εθνική μας κυριαρχία.

Οι «ξένοι» συνεταίροι που μετέτρεψαν την πατρίδα μας σε αποθήκη ψυχών.

Οι «ξένοι» που εξέθρεψαν τα φασιστικά μορφώματα και την τρομοκρατία στην Ευρώπη.

Οι «ξένοι» που καταδικάζουν τους λαούς της Ευρώπης στην ύφεση, στην ανεργία, στην δυστυχία των επόμενων γενεών.

Στα παλιά μου τα παπούτσια τί θα πουν αυτοί οι «ξένοι», μικροκέφαλε.

Στα παλιά μου τα παπούτσια οι κωλο-αγορές σας, οι τράπεζες και τα χρηματιστήρια.

Αυτό που με νοιάζει και με στοιχειώνει είναι ότι δεν έχω τί να πω στην γιαγιά που πρέπει να ζήσει με 200 ευρώ.

Αυτό που με νοιάζει είναι οι πρόσφυγες που αντίκρισα στην Ειδομένη, με τα μωρά στην αγκαλιά και έπρεπε να διαλέξω σε ποιούς θα δώσω και ποιούς θα αφήσω με άδεια χέρια.

Γιατί αυτά που είχα να προσφέρω δεν φτάνανε για όλους, ρε γαμώτο.

Προέρχομαι από μια οικογένεια που πέντε γενιές πίσω έχει γιατρούς και δικηγόρους.

Ούτε θυμάμαι το όνομα ενός προπάππου και ενός θείου βουλευτή.

Νιώθω ευγνωμοσύνη για τον παππού μου που στήθηκε στα 6 μέτρα στα 34 του, γιατί πάλεψε για έναν καλύτερο κόσμο, χωρίς να νοιάζεται για τον δικό του προνομιούχο μικρόκοσμο.

Νιώθω ευγνωμοσύνη για τον πατέρα μου και την μητέρα μου, που αν και δεν είχαν κανένα προσωπικό όφελος, φυλακίστηκαν στην χούντα, βρέθηκαν πολιτικοί πρόσφυγες στην Σουηδία και με μεγάλωσαν σε διαδηλώσεις.

Με τρέχανε μαζί τους στα κρατητήρια για απεργούς πείνας, για τους πρόσφυγες.

Νιώθω ευγνωμοσύνη γιατί μου έμαθαν ότι δεν έχω δικαίωμα να μην με αφορά η δυστυχία του συνανθρώπου μου.

Τί θα πουν οι «ξένοι», κουφιοκέφαλε;

Εσύ τί έχεις να πεις και να κάνεις που διαλύεται η χώρα σου και ακόμη κρύβεσαι πίσω από μπλε, πράσινες, κόκκινες κομματικές σημαίες;

Εσύ τί έχεις να μου πεις που έχει γίνει ο εγκέφαλός σου μπετόν αρμέ και δεν μπορείς να αντιληφθείς τον κόσμο γύρω σου.

Εμένα με νοιάζει ότι δεν ξέρω τί να απαντήσω στο παιδί μου, όταν ετοιμάζαμε σακίδια για τα προσφυγόπουλα, για τα παιδικά χωριά.

Δεν ξέρω τί στο διάολο να απαντήσω σε αυτά τα αιχμηρά παιδικά

«Γιατί τους πάμε ρούχα; Γιατί παιχνίδια; Γιατί δεν έχουν σπίτι; Γιατί οι βόμβες στο Παρίσι;».

Γιατί … Γιατί … Γιατί.

Καταστρέφονται ανθρώπινες ζωές και εσείς μετράτε ευρώ και περιμένετε να καθορίσουν το παρόν και το μέλλον μας οι «αγορές».

Στο διάολο και οι «εταίρες» των Βρυξελλών και οι «αγορές».

Εμένα η ζωή μου θα αξίζει κάτι αν θα μπορώ σε κάθε παιδί που υποφέρει να του εξηγήσω ότι κάναμε αυτόν τον κόσμο μια μικρή κόλαση, αλλά κάποιοι προσπαθούμε και ονειρευόμαστε και παλεύουμε, για να γίνουν όλα πιο ανθρώπινα.

Ακόμη και αν αποτύχουμε.

Η ζωή είναι αγώνας και χρέος και αβεβαιότητα.

Και εμείς είμαστε φτιαγμένοι από σάρκα, οστά και συναισθήματα, αν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι.

Στο διάολο τα αγοραία ευρω-μπακάλικα των «αγορών» σας.

Στο διάολο οι «ξένοι οίκοι».

Δεν θέλουμε «οίκους».

Θέλουμε μια Ευρώπη που κάθε άνθρωπος να έχει οίκο, δουλειά, υγεία, παιδεία.

Θέλουμε την Ενωμένη Ευρώπη των Λαών, όχι το ευρωμπουρδέλο των λόμπι.

Αει σιχτίρ και οι «ξένοι» και οι «αγορές».

Ας πέσουν.

Γιατί όσο ανεβαίνουν ποδοπατούν ανθρώπους. Ευρω-τελματώσαμε.

Μαρία-Μυρτώ Γρίβα

ΟΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΩΣ ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΙ

ή οι Γελωτοποιοί ως Επαγγελματίες Πολιτικοί

μπροστά σε μια κάλπικη κάλπη

Και έτσι μας προέκυψαν ανεπάγγελτοι, ανεπαρκείς και ατάλαντοι Γελωτοποιοί, φορείς μιας τουρκο-μπαρόκ «κουλτούρας», με μοναδικό τους προσόν τη «θητεία» τους στον αστερισμό του Κενταύρων και των 15μελών, αποδεικνύοντας ότι ενώ στο AncientRegime κάθε «σοβαρός» άρχοντας είχε στην Αυλή του ένα Γελωτοποιό, στο σύγχρονο Regime του «δήθεν» (που έχει έντονα φεουδαρχικά χαρακτηριστικά) κάθε «σοβαρός» Γελωτοποιός διαθέτει μια Αυλή…

Πριν από 162 χρόνια, ο Καρλ Μαρξ σκιαγράφησε με εκπληκτική ακρίβεια το πορτραίτο κάθε (ανεπάγγελτου) επαγγελματία πολιτικού που ισχύει στο διηνεκές. (Κ. Μαρξ, Για τον Πάλμερστον, 22/10/1853)

«Αυτός που υποκύπτει σε κάθε ξένη επίδραση, ενώ της αντιστέκεται με τα λόγια… Καταφέρνει να συνδυάζει τη δημοκρατική φρασεολογία με τις ολιγαρχικές ιδέες… Έχει την ειδικότητα να φαίνεται πως επιτίθεται όταν υποχωρεί, και πως υπερασπίζεται αυτούς που προδίδει.

Ξέρει να χειρίζεται δεξιοτεχνικά έναν επιφανειακό αντίπαλο και να σπρώχνει σε απελπισία έναν υποτιθέμενο σύμμαχο.

Ξέρει να παίρνει στην αποφασιστική στιγμή το μέρος του δυνατού απέναντι στον πιo αδύνατο, και να το βάζει στα πόδια αλαλάζοντας όλο θάρρος και στόμφο… Και μέχρι σήμερα, η φιλία του υπήρξε πάντοτε το προμήνυμα σίγουρης καταστροφής…»

Όπως είναι γνωστό «όταν το δάκτυλο δείχνει το φεγγάρι, ο βλάκας κοιτάζει το… δάκτυλο». Αλλά όταν το χέρι του Αρτούρο Ούι κάθε κομματικής συμμορίας δείχνει τη διαχείριση της εξουσίας και τα οφέλη της, ο βλάκας εξακολουθεί να ατενίζει το χέρι, ο καιροσκόπος επικεντρώνει τη σωληνοειδή όρασή του στα προνόμια από τη νομή της, και ο εθελότυφλος συνεχίζει να μη βλέπει τίποτε.

Και τότε, σημαίνει η Ώρα του Γελωτοποιού…

Οι επαγγελματίες πολιτικοί, αυτοί οι παράδοξοι Ειδικοί του Τίποτα που επιμένουν να επιβιώνουν παρασιτικά σε μια ταραγμένη εποχή («υψηλής ειδίκευσης», υποτίθεται), έχουν ως κύριο όπλο τους μια διανοητική εμβέλεια και ένα δείκτη νοημοσύνη που τους στερεί (μεταξύ άλλων και) από τη στοιχειώδη αυτοπροστασία που παρέχει στον καθένα η αίσθηση του γελοίου.

Και στην προσπάθειά τους να αντισταθμίσουν την φοβία που τους διακατέχει από το ενδεχόμενο της απώλειας της διαχείρισης της (μικροκομματικής ή πολιτειακής) εξουσίας, ενεργοποιούν το εργαλείο της μαζικής εξαπάτησης, στηριγμένοι στην Αυλή τους που αποτελείται από πλείστα όσα προσωπικά ανύπαρκτα και ετερόφωτα σαπρόφυτα (από «γιές-μαν» και «γιές-γούμαν») που -από κοινωνικο-πολιτική και ψυχοσεξουαλική άποψη- είναι καθηλωμένα στη βρεφική φάση της «εξέλιξής» τους.

Θλιβερό το κατάντημα όλων των διαχειριστών της εξουσίας.

Και τραγικές οι άμεσες, αλλά κυρίως οι μακροπρόθεσμες συνέπειες της αρχανθρωπικής εισβολής και κυριαρχίας τους στο δημόσιο βίο.

Ο πολιτικός κανιβαλισμός και η ακόρεστη πείνα για προνόμια που επιβλήθηκε ως τρόπος διαχείρισης της εξουσίας επί 4 δεκαετίες, με στόχο τη μεθοδευμένη, μαζική και συστηματική υπεξαίρεση και διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, καθιστούν όλο και περισσότερο σκοτεινό και δυσοίωνο το παρόν και το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας.

Γιατί κάποτε τα οικονομικά «ελλείμματα» της κλεπτοκρατικής τους δραστηριότητας θα καλυφθούν (όχι φυσικά από εκείνους που τα δημιούργησαν, μετασχηματίζοντας τη λεηλασία των δημόσιων ταμείων σε απόρρητους ιδιωτικούς τραπεζικούς λογαριασμούς).

Εκείνο που δεν πρόκειται να ξεπεραστεί είναι η πλήρης ανατροπή των πολιτικών, ηθικών και ψυχοδιανοητικών δομών που συνεπάγεται η πολύχρονη συστηματική καταστρατήγηση και διαστροφή της σκέψης και της γλώσσας ενός λαού.

Η κάθε πληβεία «ελίτ» που διαχειρίζεται την εξουσία (ακολουθώντας τον ιστορικά δοκιμασμένο δρόμο όλων των διαχειριστών της εξουσίας), διέστρεψε το περιεχόμενο των εννοιών και βίασε ανενδοίαστα τις λέξεις, για να εκφράσει μια πραγματικότητα που υπάρχει μόνο στο χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, στην ανορθόλογη διάνοια και την ασταθή κοινωνική της υπόσταση.

Και μέσα από αυτή τη μεθοδική καταστροφή της γλώσσας, συμβάλλει στην επί δεκαετίες στη μεθοδική αλλοίωση των ψυχοδιανοητικών μας δομών που διευκολύνει την κυριαρχία του Γελωτοποιού και τη μετατροπή των πολιτών σε υπηκόους.

Αν η έννοια του πολίτη νοηματοδοτείται από την επιθυμία και τη δυνατότητά του να έχει αποφασιστικό λόγο στις αποφάσεις που τον αφορούν και να αντιδρά στην αυθαιρεσία της εξουσίας (σ’ αντίθεση με τον υπήκοο που δεν διανοείται και δεν επιθυμεί να αντιδράσει σ’ αυτή), τότε οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι σ’ ολόκληρη την περίοδο της δικομματικής κλεπτοκρατίας της μεταπολίτευσης (η οποία δεν έπαψε να υφίσταται ούτε στις συνθήκες της κρίσης):

• Είμαστε πολίτεςμόνο όταν και όσο υπερασπιζόμαστε αυτή την ιδιότητα, αντιστεκόμενοι σε κάθε παραβίαση των ορίων και των κανόνων του κοινωνικο-πολιτικού παιχνιδιού από τους Γελωτοποιούς που διαχειρίζονται κάθε φορά την εξουσία.

Και

• Είμαστε δούλοι όσο ανεχόμαστε τους όποιους νεο-βάρβαρους διαχειριστές της εξουσίας να κακοποιούν τη γλώσσα μας, να εμπορεύονται τα οράματά μας, να εμπαίζουν τις ελπίδες και τις αγωνίες μας, να κάνουν πολιτικά πραξικοπήματα (από τα πολύχρωμα ψηφοδέλτια μέχρι τις οβιδιακές μεταμορφώσεις των δημοψηφισματικών «όχι» σε «ναι»), να μας εμπαίζουν διαρκώς («διώχνοντας» τις βάσεις κρατώντας τες ή καταγγέλλοντας τα «μνημόνια», αποδεχόμενοι άλλα επαχθέστερα), να κάνουν «μπίζνες» αδειάζοντας τα δημόσια ταμεία και διογκώνοντας τους ιδιωτικούς τραπεζικούς λογαριασμούς τους.

Επί 4 δεκαετίες, υποτιμούσαμε το δικαίωμά μας σε μια πολιτική αρχών και, σταδιακά, μετασχηματιστήκαμε σε υπήκοους, παραδίνοντας αδιαμαρτύρητα τη διαχείριση της τύχης μας σε έναν εσμό πολιτικών χωρίς αρχές, σε μια (ημι)ντόπια διαχειριστική Κόζα Νόστρα που ενδιαφέρονταν μόνο για τη διαιώνιση της επικυριαρχίας της στην ελληνική κοινωνία.

Αρνούμενοι να αναλάβουμε την ευθύνη της ύπαρξής μας εμείς οι ίδιοι, θεοποιούσαμε τον κάθε τυχάρπαστο Γελωτοποιό-«σωτήρα», επιλήσμονες της προειδοποίησης του Samuel Johnnson ότι «πίσω από κάθε σωτήρα βαδίζει ένας δήμιος».

«Μετά τη θεοποίηση του Στάλιν, η βραδινή προσευχή κατέστη περιττή», σάρκαζε ο Μπέρτολτ Μπρέχτ.

Μετά τη θεσμοποίηση της ξύλινης κομματικής γλώσσας των Γελωτοποιών, ο πολιτικός λόγος αποδείχθηκε περιττός.

Όμως, τί μπορεί να είναι μια κοινωνία χωρίς πολιτικό λόγο, εάν όχι ένα άθυρμα ανιστορικών (και ανιστόρητων) ανθρωποειδών που στερούνται οποιασδήποτε προοπτικής;

Ο κοινωνικός και πολιτικός ορίζοντας μας είναι σκοτεινός, «το μέλλον (μας) έχει πολλή ξηρασία». Και δυστυχώς, δεν φροντίσαμε για αποθέματα νερού.

Τώρα «είναι πολύ αργά να σώσεις το κεφάλι σου, όμως υπάρχει ακόμα καιρός για να εξευτελιστείς, για να καταντήσεις να πιστεύεις στα μάγια και στο διάβολο, για να πιστεύεις τα πάντα και να συναινείς.

Ακόμα και τούτη τη στερνή ώρα». (Jan Kott, Σαίξπηρ ο σύγχρονός μας)

Αφήνoντας πίσω του «παλιοσίδερα και το υπόκουφο κοροιδευτικό γέλιο των γενεών» (Τ. Μπορόφσκι), ο εσμός των ιδιόμορφων «θιάσων ποικιλιών» που διαγκωνίζονταν για τη συμμετοχή τους στη διαχείριση της εξουσίας σε όλη την –ολέθρια- μεταπολιτευτική περίοδο, ενισχύθηκε και «ανανεώθηκε» με ένα κομματικό σχηματισμό ο οποίος επί δεκαετίες φυτοζωούσε στο όριο του 3% για να εξασφαλίσει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση και ο οποίος τώρα παίζει τη «Γκόλφω» διακηρύσσοντας με στόμφο ότι ερμηνεύει τον «Βασιλιά Ληρ».

Υπό την ηγεσία ενός ατάλαντου και ανεπαρκούς επαγγελματία πολιτικού που τώρα αρχίζει να συνειδητοποιεί πανικόβλητος ότι ποτέ δεν υπαγόταν στην αρμοδιότητα της πολιτικής κριτικής.

Γιατί ήταν και είναι ένας αξιολύπητος Γελωτοποιός. Ο οποίος (θυμηθείτε):

«υποκύπτει σε κάθε ξένη επίδραση, ενώ της αντιστέκεται με τα λόγια… Καταφέρνει να συνδυάζει τη δημοκρατική φρασεολογία με τις ολιγαρχικές ιδέες… Έχει την ειδικότητα να φαίνεταιπως επιτίθεται όταν υποχωρεί, και πως υπερασπίζεται αυτούς που προδίδει.

Ξέρει να χειρίζεται δεξιοτεχνικάέναν επιφανειακό αντίπαλο και να σπρώχνει σε απελπισία έναν υποτιθέμενο σύμμαχο.

Ξέρει να παίρνει στην αποφασιστική στιγμή το μέρος του δυνατούαπέναντι στον πιo αδύνατο, και να το βάζει στα πόδια αλαλάζοντας όλο θάρρος και στόμφο… Και μέχρι σήμερα, η φιλία του υπήρξε πάντοτε το προμήνυμα σίγουρης καταστροφής…» (Κ. Μαρξ)

Κλεάνθης Γρίβας:

http://www.grivas.info/

Ακόμα καλύτερες πληροφορίες στην συνέχεια!

http://arxaiaithomi.gr/