ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ

Για ν’ αναφέρει κανείς γεγονότα κάτω από έναν τέτοιο τίτλο θα πρέπει να είναι όχι μόνον σίγουρος αλλά να έχει και αποδεικτικά στοιχεία. Η γενοκτονία ενός λαού λέγεται η συστηματική εξόντωση μιας φυλής που βρίσκεται στον ίδιο γεωγραφικό χώρο. Το κατά πόσο η γενοκτονία συμπεριλαμβάνει και τη βίαιη μετατόπιση ενός συγκεκριμένου πληθυσμού λόγω απαράδεκτων ή βάρβαρων συνθηκών διαβίωσης επαφίεται στην κρίση του καθενός.

Κάθε τέτοιου είδους αναφορά στην ιστορία θα πρέπει να έχει πέραν των τριών πηγών που αναφέρουν το ίδιο γεγονός κατά τη γνώμη μας. Εμείς επειδή δεν έχουμε περισσότερα από τρία ακράδαντα στοιχεία διασταύρωσης των γεγονότων τα οποία βρήκαμε σε τρεις εφημερίδες του 19^ου αιώνα στην Αμερική, θα περιοριστούμε στην καταγραφή αυτών που δημοσιεύτηκαν σε Αμερικανικές εφημερίδες, αποκαλώντας ως μια “πιθανή γενοκτονία”, με μεγάλη πιθανότητα να θεωρηθεί πραγματικότητα, γιατί οι πληροφορίες αυτό δείχνουν. Ο απώτερος σκοπός είναι να υπάρξει περισσότερη έρευνα στο μέλλον.

Αν προσθέσουμε εδώ τα θύματα της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, καθώς και των Ελλήνων της Μακεδονίας, της Θράκης, της Ηπείρου και άλλων περιοχών της Μικράς Ασίας, ο Ελληνισμός έχει πολύ περισσότερους νεκρούς και εκτοπισμένους να δείξει στον ιστορικό που δεν φοβάται να αναφέρει τα πράγματα με τ’ όνομά τους, από κάθε άλλο λαό, ακόμη και αυτούς τους Αρμενίους!

ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Η υπαινισσόμενη εξόντωση των Κυπρίων, Ενετών, Φοινίκων, Εβραίων, Αιγυπτίων αλλά κυρίως Ελλήνων άρχισε 400 χρόνια πριν την Τουρκική εισβολή του 1974 στο νησί. Και η εξόντωση αυτή δεν ήταν απλά πολιτισμική αλλά κυρίως πληθυσμιακή. Συμπεριλαμβανομένης της μετατόπισης μεγάλου μέρους ενός πληθυσμού από τη χώρα καταγωγής και διαβίωσής του, σίγουρα μπορεί να χαρακτηριστεί ως βάρβαρη και ανεπίτρεπτη γενοκτονία, ιδιαίτερα μια εποχή κατά την οποία η Κύπρος αντίκριζε την μεγαλύτερη πληθυσμιακή και πολιτιστική ακμή που γνώρισε ποτέ πριν ή μετά Χριστόν.

Ο Παυσανίας μας λέει ότι ο Αρκάς Αγαπήνορας, επιστρέφοντας από την πολιορκία της Τροίας, έφτασε στην Κύπρο λόγω κακοκαιρίας κι εκεί δημιούργησε μια νέα αποικία κτίζοντας τη Νέα Πάφο και το Ναό της Αφροδίτης. Ο Αγαπήνορας βρήκε τους Κυπρίους να λατρεύουν ήδη τη θεά Αφροδίτη, να θυσιάζουν σ’ αυτή και να μιλούν την Ελληνική. Η Κύπρος από εκείνη την εποχή και εντεύθεν γνώρισε μεγάλη ευημερία για 19 τουλάχιστον αιώνες. Ακόμη και μετά την κατάκτησή της από τους Αιγυπτίους όσο και αργότερα από αυτούς τους Πέρσες κατακτητές δεν καταστράφηκε.

Τη μεγαλύτερη ακμή της η Κύπρος γνώρισε μετά το 477 π.Χ. όταν οι Έλληνες έδιωξαν για πρώτη φορά τους Πέρσες. Όλοι οι αρχαίοι συγγραφείς συμφωνούν στην περιγραφή της ανεξάντλητης ομορφιάς του πολιτισμού της. Την ομορφιά των αγγείων, αγαλμάτων, χρυσαφικών και γλυπτών της.

Αρταξέρξης Γ’ (φωτο Wikipedia)

Ο επιδέξιος και πανέξυπνος βασιλιάς της Σαλαμίνας Ευαγόρας (ο προστάτης των τεχνών και της λογοτεχνίας) επαναστάτησε επί περσικής κατοχής και κατάφερε την ηγεμονία ολόκληρου του νησιού. Το 356 π.Χ. όμως ο Αρταξέρξης Γ’ με 600 χιλιάδες στρατό και 600 πλοία περιόρισε τον Ευαγόρα, τον οποίο βοήθησαν και οι Αθηναίοι, πίσω στη Σαλαμίνα καταλαμβάνοντας για μια ακόμη φορά το νησί μέχρι το 343 π.Χ. όταν εξεγέρθηκαν και πάλι οι Κύπριοι κατά των Περσών.

Μετά το 333 π.Χ. η Κύπρος περιήλθε κάτω από την ηγεμονία του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Με το θάνατο του μεγάλου στρατηλάτη ο Πτολεμαίος δεν κατάφερε να την υπερασπίσει και την έχασε στους Ρωμαίους.

Στην Κύπρο ο απανταχού Ελληνισμός ανέδειξε για πρώτη φορά την ομορφιά της τέχνης στη διασταύρωση της Ανατολής και Δύσης κάτω από την Ελληνική “ειδωλολατρία”. Στην περιοχή της Πάφου μόνο υπήρχαν περίπου τριακόσιοι βωμοί, πλουμισμένοι με τα δώρα βασιλέων, κατακτητών και ηγεμόνων. Όχι μόνον ο αρχαίος κόσμος της Ανατολής αλλά και όλη η Ελλάδα έφτανε στην Κύπρο για να πάρει μέρος στις λατρείες. Οι ξακουστοί ποιητές του νησιού υμνούσαν τη θεά τους από την εποχή του Ομήρου μέχρι που επί Ρωμαίων και τη λίρα των τους αντικατέστησε.

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΑΡΧΑΙΟΚΑΠΗΛΟΣ

Ο Ρωμαίος Κάτο (Cato), γύρω στο 195 όταν αυτοκράτορας στη Ρώμη, αποπειράθηκε να υπεξαιρέσει τα πανέμορφα δημιουργήματα τέχνης της, εμπλουτίζοντας με αυτά τη Ρώμη, αλλά κατά κακή του τύχη τα περισσότερα βρήκαν το τέλος τους στον πάτο της θάλασσας κατά την μεταφορά.

Οι Ενετοί που έχουν κι αυτοί τη δική τους ιστορία στην Κύπρο προσέθεσαν μάλλον στον πολιτισμό και ατην ευημερία της. Ας μην ξεχνάμε και τις επιδημίες λέπρας και των ακριδών που είχαν επηρρεάσει αρνητικά το νησί αλλά τα χειρότερα ακόμη έρχονταν.

Οι Απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας ήταν οι πρώτοι ιεραπόστολοι που επισκέφτηκαν το νησί μ.Χ. και στην Κύπρο ο Παύλος είχε την πρώτη του επιτυχία προσηλυτίζοντας τον Ρωμαίο κυβερνήτη στον Χριστιανισμό.

ΠΙΘΑΝΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ

Οι Λουζινιανοί (με τους βασιλιάδες τους) είναι ακόμη ένα προοδευτικό κεφάλαιο της Κύπρου μετά το 1190μ.Χ. και η Κύπρος βρήκε μεγάλη ακμή μετά τους Ρωμαίους. Το πρώτο κάστρο των Λουζινιανών πρέπει να κτίστηκε στα χρόνια της βασιλείας του Ερρίκου Α’ γύρω στο 1211, αφού σε σφραγίδες του βασιλιά αλλά και της μητέρας του Αλίσιας (1234) απεικονίζεται ένα κάστρο με ένα ή δύο πύργους ενώ γύρω αναγράφεται η φράση “CIVITAS NICOSIE” (πηγή σελίδα Δήμου Λευκωσίας).

Μετά τους Ρωμαίους ακολουθεί ο Άγγλος βασιλιάς Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος (Ονομάστηκε Λεοντόκαρδος λόγω του θάρρους του στο πεδίο της μάχης) μέχρι που το τουρμπάνι κάνει την τρομερή εμφάνισή του στις αρχές του 16ου αι. Η Κύπρος για κακή της τύχη βρέθηκε υπό την ηγεμονία των Τούρκων από το 1571 μ.Χ. ως το τέλος του 19^ου αι. (1878 μ.Χ.) όταν παραχωρήθηκε στους Άγγλους να την κυβερνήσουν (αντί 100,000 λιρών το χρόνο), με τα γνωστά επακόλουθα. Ευτυχώς όμως που οι Άγγλοι ενδιαφέρθηκαν για την Κύπρο, διαφορετικά ίσως σήμερα να μην υπήρχε κανένας χριστιανός στο νησί.

Μόλις πριν την κατοχή των Τούρκων το 1571 η Κύπρος είχε πληθυσμό μεταξύ 1,2 και 1,5 εκατομμύρια κατοίκους, σύμφωνα με ανεξακρίβωτες στατιστικές της εποχής (εφημ. “The Stark County Democrat”, 18 Ιουλίου 1878)! Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι οι επιδημίες της ίδιας εποχής με κυριότερη το ξέσπασμα της πανώλης του 1691 αποδεκάτισαν περί τους 400 χιλιάδες κατοίκους του νησιού. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεθούν περισσότερες πληροφορίες στο σημείο αυτό, αλλά εφόσον τρεις τουλάχιστον εφημερίδες του 19ου αι. το αναφέρουν μπορούμε να υποθέσουμε ότι είναι αλήθεια. Μια από αυτές τις εφημερίδες “The Ottawa Free Trader” αναφέρει το 1859 ότι ο πληθυσμός της Κύπρου άγγιζε τα δύο εκατομμύρια, όμως αυτό δεν είναι διασταυρωμένο.

Πέραν τούτου και καθ’ όλη τη γνωστή της ιστορία, η Κύπρος είχε τόση ευημερία, ορυκτό πλούτο, πολιτισμό και παραγωγή που πρωταγωνιστούσε σ’ όλες τις γύρω χώρες.

Ηλύσιο Πεδίο στη Γη

Με την κατάκτησή της από τους Τούρκους το 1571 μ.Χ. και μετά από μια τυραννική όσο και καταπιεστική διακυβέρνηση των κατακτητών στα επόμενα 300 χρόνια οι κάτοικοί της μειώθηκαν από 1,2 (ή 1,5 εκ.) εκατομμύρια στους 150 χιλιάδες! (εφημ. “The Stark County Democrat”, 1878). Αν αφαιρέσουμε εκείνους που πέθαναν από πανώλη έχουμε σχεδόν οκτακόσιες χιλιάδες αφανισμένους κάτω από περίεργες συνθήκες. Αυτό αν δεν είναι γενοκτονία τι είναι; Πρέπει να θυμόμαστε επίσης ότι η μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού της Κύπρου ήταν πάντα και είναι μέχρι τις μέρες μας Ελληνικής καταγωγής.

Οι πληροφορίες για την κυρίως άμεση αλλά και έμμεση καταστροφική παρουσία των Τούρκων στο νησί έρχονται από άρθρα τριών τουλάχιστον Αμερικανικών εφημερίδων του 19^ου αιώνα, όπως “The Ottawa Free Trader” vol. XIX-No 51, 13 Αυγούστου 1859, στο άρθρο με τίτλο “An Elysium on Earth” («Ένα Ηλύσιο πεδίο στη Γη»). Το ίδιο μας λέει και η εφημερίδα “The Stark County Democrat”, στις 18 Ιουλίου 1878, σε άρθρο της με τίτλο “The Value of Cyprus” («Η αξία της Κύπρου»), καθώς και το “London Spectator” έκδοση 19^ης Ιουνίου 1878. Δηλαδή πάνω από ένα εκατομμύριο κάτοικοι του νησιού εξαφανίστηκαν κατά την Τουρκική κατοχή του. Στην ουσία μια καταστροφή και γενοκτονία 80% του πληθυσμού της.

Ένας θεός ξέρει πόσοι από αυτούς σφαγιάστηκαν ή αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και να διαφύγουν σε άλλες χώρες. Όπως προειπώθηκε ο λαός της Κύπρου τότε αποτελείτο από Ενετούς, Φοίνικες, Εβραίους και άλλους αλλά κυρίως από Έλληνες. Η αναλογίες τμημάτων του πληθυσμού δεν είναι γνωστές.  Είναι σίγουρο όμως ότι το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της ήταν Έλληνες και είναι επίσης γνωστή η τακτική των Οθωμανών σε όλους τους λαούς που κατάφεραν να κατακτήσουν, δημιουργώντας την τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία 1481 -1683. Βλέπε Αρμενίους, Ασσυρίους, Έλληνες του Πόντου, Κούρδους.

“Scranton Tribune”, 30 Αυγούστου 1894

Δεν είναι καθόλου τυχαίο όταν προς το τέλος του 19^ου αιώνα οι Άγγλοι ανακοίνωσαν ότι αποτραβούσαν τα ενδιαφέροντά τους από την Κύπρο ο πληθυσμός του νησιού πανικοβλήθηκε νομίζοντας ότι η χώρα τους θα παραχωρείτο πίσω στους Τούρκους (Εφημ. “Scranton Tribune”, 30 Αυγούστου 1894). Δηλαδή αν το σκεφτούμε καλά το γεγονός της παρουσίας των Άγγλων στην Κύπρο, τους οποίους πολλές φορές τους αποκαλούμε βαρβάρους γιατί απηγχόνησαν πολλά παλικάρια του νησιού, οι Άγγλοι στην πράξη ωφέλησαν τη διατήρηση της ακαιρεότητας του λαού της λόγω του ότι με τη συνθήκη με τους Τούρκους όπου ανέλαβαν τη διακυβέρνηση του νησιού και έτσι σταμάτησαν την πιθανή εξόντωση παντελώς του ελληνικού στοιχείου. Έτσι δείχνουν τα πράγματα. Επομένως αν δεν ανελάμβαναν οι Άγγλοι το 1878 σήμερα ίσως να μην υπήρχε ούτε ένας Έλληνας στην Κύπρο! Γεγονός που πρέπει να μας προξενεί αγανάκτηση.

Με την ανάληψη της διακυβέρνησης της νήσου από τους Άγγλους υπήρξαν μεγάλες συζητήσεις στη βουλή της Αγγλίας όταν μερικοί πολιτικοί της χώρας θεώρησαν πως η Αγγλο-Τουρκική συνθήκη του 1878 δεν συνέφερε στην Αγγλία. Στις συνεδριάσεις της βουλής των Άγγλων την εποχή εκείνη ο Άγγλος πολιτικός Sir Henry Walff είπε για την αποχώρηση των Άγγλων τα εξής: «… to hand back Cyprus to Turkey would be to restore it to misgovernment.” (το να επιστραφεί η Κύπρος στους Τούρκους είναι σαν να  αποκαθιστούμε την κακή διακυβέρνηση). Επίσης ο πολιτικός Earl Granville στις 18 Ιουλίου 1878 είπε στην Αγγλική βουλή ότι τα ενδιαφέροντα των Ελλήνων αγνοήθηκαν με την Αγγλο-Τουρκική Συνθήκη για την Κύπρο (εφημ. “The Iola Register”, 27 Ιουλίου 1878).

Το 1915 η Μεγάλη Βρετανία προσέφερε την Κύπρο στην Ελλάδα για να την παροτρύνει να συνεργαστεί με τους συμμάχους. Η Ελλάδα ποτέ δεν απάντησε σ’ εκείνη την προσφορά σύμφωνα με την εφημερίδα “Daily Telegram” τον Οκτώβριο του 1915 (Bismarck Daily Tribune., October 21, 1915).

Τα συμπεράσματα λοιπόν δικά σας. Το τι πιστεύει ο καθένας σε τέτοια περίπτωση δεν έχει μεγάλη σημασία. Σημασία έχει να ειπωθεί η ιστορία όπως έχει για να υπάρχει ελπίδα να ξεπεραστεί αυτή η μαύρη εποχή όχι μόνον από τα θύματα αλλά κυρίως από τους πιθανότατους θύτες.

Ιάκωβος Γαριβάλδης
Για τις ΜΝΗΜΕΣ – Αλησμόνητες Πατρίδες
Νοέμβριος 2013

—

739 Συνολικά – 6 Aναγνώσεις σήμερα

Α Ρ Θ Ρ Α – Τ Η Σ – Ι Δ Ι Α Σ – Κ Α Τ Η Γ Ο Ρ Ι Α Σ :

1. Γρηγόρης Αυξεντίου

   Ο Γρηγόρης Αυξεντίου γεννήθηκε στο χωριό Λύση της επαρχίας Αμμοχώστου. Μετά το δημοτικό σχολείο φοίτησε στο Ελληνικό Γυμνάσιο Αμμοχώστου και είχε μεγάλη αδυναμία στη Ιστορία. Ως μαθητής υποδύθηκε το ρόλο του Αρχιεπισκόπου Κυπριανού σε δράμα με βάση το γνωστό ποίημα του Βασίλη Μιχαηλίδη «Η 9η Ιουλίου 1821».

2. Κυπρος 1945

   Περιλαμβάνονται εδώ μερικές μαυρόασπρες φωτογραφίες από την Κύπρο και τον Αύγουστο του 1945. Οι φωτογραφίες αυτές ανήκουν στο αρχείο Library of Congress της Αμερικής, στον κατάλογο εκτυπωμένου υλικού και φωτογραφιών (Prints & Photographs Catalog).

3. Τα αρχαία ευρήματα της Κύπρου

   Ο μεγάλος αρχαιολόγος της Κύπρου Βάσος Καραγιώργης σε βιβλίο του με τίτλο “Ancient Art from Cyprus: The Cesnola Collection” (βλ. εικόνα 7), έκδοση 2000, μιλάει για μια συλλογή αρχαίων της Κύπρου κατά τον 19ο αιώνα που βρίσκεται στην Αμερική. Η συλλογή χιλιάδων αρχαιοτήτων είναι λεία του «κυρίου» Palma di Cesnola (Πάλμα Τσεσνόλα, βλ. εικ. 2), «συναδέλφου» του Άγγλου Λόρδου Έλγιν.

4. ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΚΥΠΡΙΩΝ;

   Με την κατάκτησή της από τους Τούρκους το 1571 μ.Χ. και μετά από μια τυραννική, καταπιεστική διακυβέρνηση των κατακτητών στα επόμενα 300 χρόνια οι κάτοικοί της μειώθηκαν από 1.2 εκατομμύρια στους 150 χιλιάδες (εφημ “The Ottawa Free Trader”, 1859).

5. Το Καπούτι

   Στις 11 Ιανουαρίου ’12, παρουσιάστηκε στα Εξάρχεια ένα πρωτότυπο ημερολόγιο του 2012 της ποιήτριας και κόρης προσφύγων από την περιοχή Καπουτίου της Μόρφου στην Κύπρο, Άντρεας Δημητρίου. Το ημερολόγιο περιλαμβάνει ποίηση και φωτογραφίες της συγγραφέα και διατίθεται στο βιβλιοπωλείο των εκδόσεων Αρμός στην Αθήνα. Την έκδοση που απεικονίζει την ομορφιά των κατεχόμενων περιοχών σε συνδυασμό με την ερήμωση, τη νοσταλγία και τον ρεαλισμό προλογίζει ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών, Θεοδόσης Πελεγρίνης ενώ επίσης συμμετείχαν οι Νάνος Βαλαωρίτης, Βάσια Καρκαγιάννη-Καραμπελιά κ.ά.

6. Καρπασία

   Σήμερα παραμένουν στην Καρπασία 330 περίπου ψυχές. Η γη τους όχι μόνο έχει υφαρπαχτεί, αλλά δεν απολαμβάνουν ούτε καν στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα. H Κυπριακή Δημοκρατία προμηθεύει τους εγκλωβισμένους με πετρέλαιο, γκάζι και κάποια βασικά τρόφιμα. Τους προσφέρει και ένα μικρό χρηματικό επίδομα, σίγουρα πολύ μικρότερο από αυτό που προσφέρει στους πολιτικούς πρόσφυγες και λαθρομετανάστες…

7. Κερύνεια

   Η Κερύνεια είναι η μικρότερη από τις έξι πόλεις της Κυπριακής Δημοκρατίας και μια από τις αρχαίες πόλεις της Κύπρου, όπως φανερώνει και η ονομασία της Κυρηνείας, αρχαιότατης πόλης της Αχαΐας. Σύμφωνα με τους αρχαίους ιστορικούς , η πόλη της Κερύνειας ιδρύθηκε γύρω στο 1300 π.Χ. από τον Πράξανδρο και τους Αχαιούς του, που έφτασαν από την Πελοπόννησο και εγκαταστάθηκαν στο βόρειο τμήμα της Κύπρου. ΄Εκτοτε η πόλη παρέμεινε ελληνική, παρόλες τις βάρβαρες επιδρομές και κατακτήσεις που δέκτηκε στη μακραίωνη ιστορία της.

8. Η Εκδίκηση της Ιστορίας

   Πρόσφατα ήρθαν στο φως αρχαιολογικά ευρήματα σπάνιας αξίας από ναυάγιο πλοίου στο βυθό της περιοχής του Μαζωτού, στη νότια παράκτια θάλασσα της Κύπρου. Η επικεφαλής της αποστολής επεσήμανε ότι πρόκειται για τη μεγαλύτερη ίσως επιτυχία της εναλίας αρχαιολογίας στην Κύπρο. Το εμπορικό πλοίο προερχόταν από το Αιγαίο και μετέφερε χίλιους αμφορείς γεμάτους κρασί καθώς βυθίστηκε γύρω στο 350 π.Χ. στη θάλασσα του Μαζωτού http://diasporic.org/mnimes/archives/genoktonia-ton-kiprion