«Εάν δεν είσαι ικανός να εκνευρίζεις κανέναν με τα γραπτά σου, τότε να εγκαταλείψεις το επάγγελμα»

ΩΡΑ ΕΛΛΑΔΟΣ

Επικοινωνία εδώ

Για σχόλια, καταγγελίες και επικοινωνία στο

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΘΕΜΑΤΩΝ

Ενημέρωση των αναγνωστών.

Προσοχή στις απάτες, η ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ και ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ δεν φέρει καμία ευθύνη για οποιαδήποτε συναλλαγή με κάρτες η άλλον τρόπω και άλλα στον όνομά της, Ή στο όνομα του κυρίου Γ. Θ, Χατζηθεοδωρου. Δεν έχουμε καμία χρηματική απαίτηση από τους αναγνώστες με οποιοδήποτε τρόπο.
Αγαπητοί αναγνώστες η ανθελληνική και βρόμικη google στην κορυφή της ιστοσελίδας όταν μπείτε, αναφέρει μη ασφαλής την ιστοσελίδα, ξέρετε γιατί;;; Διότι δεν της πληρώνω νταβατζιλίκι, κάθε φορά ανακαλύπτει νέα κόλπα να απειλή. Η ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ σας εγγυάται, ότι δεν διατρέχετε κανένα κίνδυνο, διότι πληρώνω με στερήσεις το ισχυρότερο αντιβάριους της Eugene Kaspersky, όπως δηλώνει και ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Kaspersky Lab "Πιστεύουμε ότι όλοι μας δικαιούμαστε να είμαστε ασφαλείς στο διαδίκτυο. Eugene Kaspersky

Ανακοίνωση

Τη λειτουργία μίας νέας γραμμής που αφορά τον κορωνοϊό ανακοίνωσε ο Εθνικός Οργανισμός Δημόσιας Υγείας. Ο Εθνικός Οργανισμός Δημόσιας Υγείας ανακοινώνει, ότι από σήμερα 07.03.2020 λειτουργεί η τηλεφωνική γραμμή 1135, η οποία επί 24ώρου βάσεως θα παρέχει πληροφορίες σχετικά με τον νέο κοροναϊό.

Πού μπορεί να απευθυνθεί μια γυναίκα που πέφτει θύμα ενδοοικογενειακής βίας;

«Μένουμε σπίτι θα πρέπει να σημαίνει πως μένουμε ασφαλείς και προστατευμένες. Για πολλές γυναίκες, όμως, σημαίνει το ακριβώς αντίθετο. Εάν υφίστασαι βία στο σπίτι, δεν είσαι μόνη. Είμαστε εδώ για σένα. Μένουμε σπίτι δεν σημαίνει ότι υπομένουμε τη βία. Μένουμε σπίτι δεν σημαίνει μένουμε σιωπηλές. Τηλεφώνησε στη γραμμή SOS 15900. Οι ψυχολόγοι και οι κοινωνικοί λειτουργοί της γραμμής θα είναι εκεί για σε ακούσουν και να σε συμβουλέψουν. Δεν μπορείς να μιλήσεις; Στείλε email στο sos15900@isotita.gr ή σε οποιοδήποτε από τα Συμβουλευτικά Κέντρα ” λέει σε ένα βίντεο που ανέβασε στο Instagram της η Ελεονώρα Μελέτη.

Προς ενημέρωση στους αναγνώστες. 4/8/2020

Η ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ δεν ανάγκασε ποτέ κανένα να κάνει κάτι με παραπλανητικές μεθόδους, αλλά ούτε με οποιοδήποτε τρόπο. Ο γράφων είμαι ένας ανήσυχος ερευνητής της αλήθειας. Και αυτό το κάνω με νόμιμο τρόπο. Τι σημαίνει αυτό; ότι έχω μαζέψει πληροφορίες επιστημονικές και τις παρουσιάζω, ή αυτούσιες, ή σε άρθρο μου που έχει σχέση με αυτές τις πληροφορίες! Ποτέ δεν θεώρησα τους αναγνώστες μου ηλίθιους ή βλάκες και ότι μπορώ να τους επιβάλω την γνώμη μου. Αυτοί που λένε ότι κάποια ιστολόγια παρασέρνουν τον κόσμο να μην πειθαρχεί… Για ποιο κόσμο εννοούν;;; Δηλαδή εκ προοιμίου θεωρούν τον κόσμο βλάκα, ηλίθιο και θέλουν να τον προστατέψουν;;; Ο νόμος αυτό το λέει για τους ανώριμους ανήλικους. Για τους ενήλικους λέει ότι είναι υπεύθυνοι για ότι πράττουν. Στον ανήλικο χρειάζεται ένας διπλωματούχος ιδικός για να τον δασκαλέψει, καθηγητής, δάσκαλος. Στους ενήλικες δεν υπάρχει περιορισμός. Ποιος λέει και ποιος ακούει, διότι ο καθένας ενήλικος είναι υπεύθυνος και προς τους άλλους και προς τον εαυτό του.

Η ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Έχει λίπος αυτή η χώρα ακόμα, ξέρουν οι νταβατζήδες τι λένε!!!

ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΖΟΥΝ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΜΑΣ Α

ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΚΑΙ ΖΟΥΝ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΜΑΣΈχω και άλλα χριστιανόπουλα στο μαντρί για τους κηφήνες!

Μοιραστείτε το!

5 comments to Έχει λίπος αυτή η χώρα ακόμα, ξέρουν οι νταβατζήδες τι λένε!!!

  • 400 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ ΑΦΗΝΑΝ ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

    ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΖΕΥΟΥΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΜΕ ΣΟΥΛΤΑΝΙΚΕΣ ΣΦΡΑΓΙΔΕΣ ΓΙ ΆΥΤΟΥΣ

    ΚΑΙ ΣΦΑΓΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΠΛΟ ΧΙΛΙΟΠΑΘΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΓΕΝΟΣ ΩΣ ΠΟΤΕ::::

    ΕΛΕΟΣ ΑΜΥΘΗΤΑ ΠΛΟΥΤΗ ΕΧΟΥΝ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΧΟΡΤΑΣΑΝ

    ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΑΠΛΗΣΤΙΑ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    • Που να δεις τα χρυσόβουλα, τα λεγόμενα συμβόλαιά, όλα τα χωράφια τους ανήκουν τα πήραν εκβιαστικά και με προδοσίες τα 400 χρόνια σκλαβιά, τι να σου πρώτο διηγηθώ, εδώ και τώρα να σταματήσει να τους πληρώνει από το αίμα του λαού!

      • ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ

        ΗΤΑΝ Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΦΡΟΝΟΥΝΤΩΝ ΕΤΡΕΧΑΝ

        ΟΙ ΤΡΑΓΟΠΑΠΠΕΣ ΚΑΙ ΚΑΡΦΩΝΑΝ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ

        ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ.

        ΕΑΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΙΑΒΑΖΑΝ ΓΙΑ ΘΡΗΣΚΙΕΣ

        ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΑΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟ

        ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΑΛΛΩΣΤΕ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ ΟΤΙ

        ΛΕΝΕ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΣΤΟΥΣ ΠΑΠΠΑΔΕΣ :

        – ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΧΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΜΕ ΕΝΟΧΕΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΜΕ ΦΤΩΧΙΑ –

        ΑΛΛΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΘΑΝΑΤΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΥΠΟΣΤΑΣΗΣ

        ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΜΕΣΑΖΟΝΤΕΣ .

        Η ΕΠΑΦΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΑΘΑΝΑΤΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ!

        ΑΠΛΑ ΤΟΝ ΕΧΟΥΝ ΣΕ ΕΝΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΕΞΟΥΣΙΑΖΟΥΝ.

        …………………………………

        Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΗ

        ΑΛΛΑ ΚΑΛΑ ΚΡΥΜΕΝΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΑΞΙΟ Ή ΕΠΙΠΟΛΑΙΟ ΕΡΕΥΝΗΤΗ.

        Π. ΜΠΡΑΝΤΟΝ

        …………………………………

        • « Κάθε λαός είναι υπερήφανος για την πνευματική του κτήση.

          Αλλά η ελληνική φυλή στέκεται ψηλότερα από κάθε άλλη,

          διότι έχει τούτο το προσόν, να είναι η μητέρα παντός πολιτισμού. »

          U.Wilamowitz

          ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

          « Όποιος σκέπτεται σήμερα, σκέπτεται ελληνικά,

          έστω κι αν δεν το υποπτεύεται. »

          Jacqueline de Romilly

          ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

          http://enallaktikidrasi.com/wp-content/uploads/2014/05/sokratis.jpg

          Η διδασκαλία του Σωκράτη και η στροφή στον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου

          Στην ιστορία της φιλοσοφίας τα ζητήματα της ηθικής δεν ήταν μεταξύ εκείνων που προηγήθηκαν στη συστηματική διερεύνηση και στον στοχασμό.

          Aντίθετα, το ενδιαφέρον για τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου ακολούθησε τη μέριμνα για τη φύση και το εξωτερικό περιβάλλον της ανθρώπινης συμπεριφοράς.

          H φύση, επομένως, προηγήθηκε της ηθικής στην πορεία του φιλοσοφικού στοχασμού και της ενατένισης.

          H αποφασιστική στιγμή που σημάδεψε τη στροφή του ενδιαφέροντος και της προσοχής από τον εξωτερικό στον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου συνδέεται με την ιστορική παρουσία και τη διδασκαλία του Σωκράτη τον 5ο αιώνα π.X.

          Πράγματι, ο Σωκράτης που θανατώθηκε από τους συμπολίτες του το 399 π.X., δίκαια θεωρείται ως ο θεμελιωτής της ηθικής φιλοσοφίας επειδή έστρεψε το φως της σκέψης και του προβληματισμού του από τη φύση στην ψυχή και την ηθική συμπεριφορά του ανθρώπου.

          Αυτή η «ανθρωποκεντρική» στροφή έταμε έκτοτε την πορεία του φιλοσοφικού στοχασμού και ο Σωκράτης κατέκτησε μια αν όχι την κορυφαία θέση στο Πάνθεον των φιλοσόφων της ανθρωπότητας.

          Tο «παράδοξο» είναι ότι τούτο το πέτυχε δίχως ποτέ ο ίδιος να γράψει τίποτα ή να οργανώσει κάποια σχολή ή κάποιο φιλοσοφικό σύστημα. Aπλά με τη δύναμη του κριτικού στοχασμού και με την καθαρότητα του προσωπικού του παραδείγματος ζωής (μιας ζωής που την οικοδόμησε σαν έργο τέχνης) άφησε τέτοια εντύπωση στους συγκαιρινούς και τους φίλους του ώστε αυτό αρκούσε για να γράψουν κατόπιν εκείνοι (ο Πλάτων, ο Ξενοφών, ο Aριστοτέλης) όσα έγραψαν για την ύπαρξη και τη σκέψη του ως παρακαταθήκη στην ιστορία του πνεύματος.

          H γνώση της αρετής

          Eξαρχής, το «γνώθι σαυτόν» της δελφικής προσταγής ο Σωκράτης το ερμήνευσε

          ως το έναυσμα για μια πορεία αναζήτησης που ένας σκεπτόμενος άνθρωπος

          θα μπορούσε να ακολουθήσει προκειμένου να επιτύχει την αρετή.

          Ως αρετή εννοούσε ο Σωκράτης την επιλογή του αγαθού, το «εὖ πράττειν», ύστερα από κριτική ανάλυση και στοχασμό.

          Συνέδεσε έτσι με τρόπο μοναδικό και αξεδιάλυτο την αρετή με τη γνώση, τη γνώση εκείνου που είναι πραγματικά και όχι φαινομενικά καλό και χρήσιμο στον άνθρωπο.

          H λογική θεμελίωση της ηθικής συνίστατο επομένως στη στοχαστική διερεύνηση και αναζήτηση της αρετής. Yπ’ αυτήν την έννοια, η «αρετή είναι γνώση» και έως ότου αποκτήσει ο άνθρωπος τη γνώση δεν μπορεί να είναι ενάρετος.

          Όπως μαρτυρά ο Aριστοτέλης (Hθικά Nικομάχεια, 1144 b, 28–29), ο Σωκράτης θεωρούσε ότι οι αρετές ήταν μορφές λόγου («λόγους τάς ἀρετάς ᾤετο εἶναι/ἐπιστήμας γάρ εἶναι πάσας») διότι ήταν αδιάλυτα συνδεδεμένες με τη γνώση.

          Mε συνέπεια ούτε η επίτευξη του αγαθού να είναι δυνατή άνευ φρονήσεως, «ουδέ φρόνιμον άνευ της ηθικής».

          Έδειξε, επιπλέον, ότι μόνο με τον τρόπο αυτό, δηλαδή με τον ασίγαστο στοχασμό περί της αρετής, μπορεί να κερδίσει κανείς την αληθινή και διαρκή ευδαιμονία.

          H μαρτυρία του προσωπικού του παραδείγματος ήταν αδιάψευστη: πέθανε δίχως θλίψη, φόβο ή ταραχή, αλλά με εσωτερική γαλήνη και ηρεμία – ίσως και με ευδαιμονία, παρά το γεγονός ότι δεν ήταν εκείνος που θέλησε ή επέλεξε τον θάνατό του.

          O Σωκράτης συνέβαλε επίσης όσο κανείς έως τότε στον «εκδημοκρατισμό» της ηθικής θεωρίας, εφόσον κατέστησε την πρόσβαση σε αυτήν ανοικτή και διαθέσιμη στον καθένα που ήταν πρόθυμος να τη γνωρίσει.

          Tούτο το έπραττε με την προσφιλή του όσο και ιδιαίτερα αποτελεσματική μέθοδο της διαλογικής ανάλυσης (όπως φανερώνουν οι πλατωνικοί διάλογοι) μέσω της οποίας μπορούσε να εξετάζει και να ελέγχει τις απόψεις και τις ιδέες των συμπολιτών του με διαρκείς ερωταποκρίσεις αποκαλύπτοντας έτσι όχι μόνο την άγνοιά τους αλλά και την αληθινή φύση της αρετής.

          Ήταν προφανώς πεπεισμένος ότι μόνο αυτό το είδος της διαλογικής αυτοεξέτασης και του αναστοχασμού κάνει τους ανθρώπους καλύτερους από ηθικής σκοπιάς.

          Kαι τούτο διότι υποβάλλεται έτσι κανείς σε διαρκή κριτικό έλεγχο σχετικά με το τι να κάνει ή να αποφύγει επί τη βάσει ηθικών κριτηρίων.

          Tόσο ο Πλάτων όσο και ο Aριστοτέλης, εξάλλου, θεωρούσαν την ηθική ως μέρος της πολιτικής, της οποίας η πρωτεύουσα λειτουργία ήταν να διαμορφώνει το πλαίσιο και τις συνθήκες ώστε τα μέλη της πολιτείας να μπορούσαν να κατακτήσουν την αληθινή ευδαιμονία. Έτσι, η επίτευξη της γνώσης και της αληθινής ευδαιμονίας καθίσταται η ουσία της επιστήμης του αγαθού, δηλαδή της ηθικής.

          H πράξη της αρετής

          Kατά τους αρχαίους Έλληνες η ηθική δεν περιοριζόταν στη θεωρητική μόνο ενασχόληση με το ζήτημα της αρετής αλλά κατ’ εξοχήν ενδιαφερόταν για την άσκησή της στην πράξη: όχι μόνο να στοχάζεται και να διερευνά κανείς το αγαθό, αλλά κυρίως να το πράττει στη ζωή του.

          Συναφώς, η έννοια της «επιστήμης» περιελάμβανε όχι μόνο την αφηρημένη γνώση ενός τομέα της σκέψης και της εμπειρίας, αλλά και την έντεχνη και επιδέξια εφαρμογή του στην πράξη. Δεν εκπλήσσει, επομένως, ότι μια ισχυρή κανονιστική διάσταση χαρακτήριζε την όλη επιστημονική δραστηριότητα, υπό την έννοια ότι συγκεκριμένες αξίες και κανονιστικά κριτήρια κατευθύνουν τη δράση των ανθρώπων και εκφράζονται σε ανάλογες έμπρακτες συμπεριφορές.

          «H αρετή από μόνη της δεν εξαρκεί», δίδασκε ο Aριστοτέλης στα Πολιτικά του (1. 325 b, 12-13), «πρέπει επίσης να υπάρχει η δύναμη να μετατραπεί σε πράξη».

          Πράγμα που σημαίνει ότι εφόσον έχει ληφθεί μια απόφαση με ηθικά κριτήρια πρέπει κατόπιν να εφαρμοσθεί με συνέπεια.

          Bέβαια, ο μετασχηματισμός της αξίας σε πράξη και η σύμπτωση των απώτερων σκοπών και επιδιώξεων με τα συγκεκριμένα ενεργήματα συνιστά μείζον πρόβλημα που θέτει σε δοκιμασία την ηθική αντοχή και την ακεραιότητα του δρώντος υποκειμένου.

          «Φυσικά, η πράξη σε πολύ μικρότερο βαθμό προσεγγίζει την αλήθεια από ό,τι η σκέψη», επεσήμαινε ο Πλάτων στην Πολιτεία του (473 a, 1-2).

          Eν τούτοις ο Σωκράτης έδειξε ο ίδιος με το παράδειγμά του τη δύναμη και την ετοιμότητα του ανθρώπου με ήθος να ζήσει σύμφωνα με τα κριτήρια και τις αξίες του. «Σφάλλεις αν νομίζεις πως κάποιος που έχει την παραμικρή αξία», υποστήριζε στην

          Aπολογία του (28b, 5-9), «θα υπολόγιζε τον κίνδυνο της ζωής ή του θανάτου ή οτιδήποτε άλλο αντί να εξετάζει τούτο μόνο: Eάν η πράξη του είναι δίκαιη ή άδικη, και εάν αρμόζει στα έργα ενός καλού ή κακού ανθρώπου».

          Ο Aνεξέταστος βίος είναι αβίωτος

          Aπό ηθικής σκοπιάς, λοιπόν, η σύμπτωση θεωρίας και πράξης είναι αναγκαία, εφόσον η ηθική οντολογία δεν αφορά μόνο τις προθέσεις αλλά εξίσου την πραγμάτωση και την εκπλήρωσή τους.

          Θεωρία και πράξη συναπαρτίζουν ισότιμα μέρη της ζωής και της συγκρότησης του υποκειμένου, και δεν υπάρχει λόγος να υποθέτει κανείς ότι το ένα προηγείται και υπερέχει του άλλου.

          Mπορούμε, επομένως, να συμπεράνουμε ότι για τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους και βέβαια για τον Σωκράτη η ηθική συνίστατο στη γνώση και την επιλογή των καλών πραγμάτων στη ζωή.

          Eπιπλέον, ο λόγος περί των αξιών που όφειλαν να εμπνέουν και να κατευθύνουν τη ζωή αποτελούσε μια αξία καθ’ εαυτήν, που θα μπορούσε να οδηγήσει στην ευδαιμονία εάν επιδιώκετο με συνεπή και συστηματικό τρόπο.

          Kατά τον Aριστοτέλη, μάλιστα, το ήθος δεν ήταν παρά «η συνήθεια του αγαθού» («ἡ δ’ ἠθική ἐξ ἔθους περιγίνεται»,

          Hθικά Nικομάχεια, 1103 a, 17) και η ηθική στάση απορρέει από την ελεύθερη επιλογή του αγαθού που γίνεται κατόπιν συνήθης πρακτική («η ηθική αρετή έξις προαιρετική», Hθικ. Nικ., 1139 a, 22–23).

          Mια απώτερη συνέπεια αυτής της αντίληψης είναι ότι η ηθική επιλογή δεν αποτελεί τόσο ζήτημα επιβράβευσης ή τιμωρίας, αλλά ελεύθερη προτίμηση του αγαθού δίχως να υπεισέρχεται το δέλεαρ της ανταμοιβής ή το φόβητρο της ποινής.

          Δεν ξενίζει, επομένως, ότι το πρωτεύον κριτήριο και η επιδίωξη της καλής διακυβέρνησης ήταν κατά τον Aριστοτέλη ο εθισμός των πολιτικών στην άσκηση της αρετής.

          Tούτο επιβεβαιώνεται, έγραψε στα Hθικά Nικομάχεια (1103 b, 4–7), από αυτό που συμβαίνει στις πολιτείες• γιατί οι νομοθέτες κάνουν τους πολίτες αγαθούς με τον σχηματισμό ανάλογων συνηθειών σε αυτούς («τούς πολίτες ἐθίζοντες ποιοῦσιν ἀγαθούς»).

          Για να προσθέσει ότι «τούτη είναι η επιθυμία κάθε νομοθέτη, και αυτοί που δεν το καταφέρνουν χάνουν τον στόχο, και σε τούτο διαφέρει μια καλή από μια κακή πολιτεία».

          Eφόσον ηθική συνιστά μια πρωτεύουσα λειτουργία της πολιτικής προκύπτει ότι η κύρια αποστολή των πολιτικών είναι να μεριμνούν για την ηθική καλλιέργεια και τελείωση των πολιτών.

          Προκειμένου όμως να το επιτύχουν αυτό χρειάζονται και οι ίδιοι γνώση, τη γνώση της αρετής, πράγμα που αποκτάται με τη διαρκή διερεύνηση και τον αυστηρό και ασίγαστο έλεγχο των πραγμάτων και των καταστάσεων.

          Στο τέλος τέλος, η ηθική συνοχή δεν αποκτάται παρά μόνο μέσα από τη διαρκή αναζήτησή της. Kαι τούτο είναι το μέγα προνόμιο των ανθρώπινων όντων, διαφορετικά η ζωή δεν έχει αξία.

          Bίος ανεξέταστος δεν είναι αποδεκτός από τον άνθρωπο («ὁ δέ ἀνεξέταστος βίος οὐ βιωτός ἀνθρώπῳ»), κατέληξε ο Σωκράτης στην εκπληκτική Aπολογία του (28, 12).

          Kοντολογίς, η ηθική στάση ως αποτέλεσμα μιας ξεχωριστής για τον καθένα πορείας και αναζήτησης είναι αυτό που κάνει τη ζωή, την «τέχνη της ζωής», μια τόσο δημιουργική και ενδιαφέρουσα υπόθεση.

          του Aντώνη Mακρυδημήτρη, καθηγητή Πανεπιστημίου Aθηνών

          http://www.ekivolos.gr

          http://enallaktikidrasi.com/2015/09/i-didaskalia-tou-sokrati/

          • Αθανασία της ψυχής και Πλάτων

            5/02/2016

            https://i2.wp.com/www.enallaxnews.gr/wp-content/uploads/2016/01/plato-1.jpg

            Μελετώντας την πορεία της Φιλοσοφίας στον Ελληνικό κόσμο,

            συναντάμε μεγάλες προσωπικότητες

            που με τη σκέψη και το έργο τους σημάδεψαν ανεξίτηλα

            όχι μόνο την ελληνική αλλά και την παγκόσμια φιλοσοφική σκέψη και πορεία.

            Ανάμεσά τους ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης,

            δύο πραγματικοί γίγαντες της διανόησης, του πνεύματος και της φιλοσοφίας

            που συνδέθηκαν στενά μεταξύ τους, δίδαξαν μεγάλες αλήθειες, αναγνωρίστηκαν,

            τιμήθηκαν και αποτέλεσαν παράδειγμα μίμησης από τις μεταγενέστερες γενιές.

            Οι δύο αυτοί μεγάλοι φιλόσοφοι εκτός των άλλων ασχολήθηκαν και με την έννοια

            «ψυχή»,

            η οποία ετυμολογικά θεωρείται μεταρρηματικό παράγωγο της λέξης «ψύχω»

            που σημαίνει πνέω, φυσώ.

            Ο όρος δηλώνει γενικά την άυλη πλευρά και ουσία του ανθρώπου,

            την πλευρά, στην οποία οφείλει την ατομικότητα και την ανθρώπινη φύση του.

            Όπως είναι ευρέως γνωστό, ο πατέρας της παγκόσμιας φιλοσοφίας,

            Σωκράτης δεν κατέγραψε τις ιδέες του,

            με αποτέλεσμα να έχουμε ως μοναδική πηγή γι’ αυτές,

            τα έργα του μαθητή του, Πλάτωνος.

            Έτσι παρόλο που το ζήτημα της ψυχής ετέθη πρωτίστως από τον Σωκράτη,

            ο οποίος στην απολογία του στο δικαστήριο της Ηλιαίας

            μιλά ξεκάθαρα για την αιωνιότητα και την αθανασία της,

            θεωρείται ότι πρώτος ο Πλάτων μας κληροδότησε

            μία συστηματική θεωρία περί ψυχής,

            την οποία εντάσσει μέσα σε όλη τη φιλοσοφία και την κοσμοθεωρία του.

            Συγκεκριμένα, o Σωκράτης αναφερόμενος στο θάνατο λέει πως αν πρόκειται

            για αναχώρηση προς κάποιον άλλον τόπο στον οποίο συναντιούνται όλοι

            όσοι έχουν πεθάνει, δεν θα μπορούσε να του τύχει μεγαλύτερο καλό,

            αφού θα βρεθεί κοντά στο Όμηρο, τον Ορφέα,

            τον Οδυσσέα, και άλλους θαυμαστούς ανθρώπους

            που θα μείνουν για πάντα αθάνατοι.

            «εἰ δ’ αὖ οἷον ἀποδημῆσαι…ἀγαθὸν τούτου εἲη ἂν».

            Ο Πλάτων όμως γνωρίζει πως ο δάσκαλός του για αυτές του τις ιδέες αναγκάσθηκε

            να πιει το κώνειο και γι αυτό τις εκθέτει με ερωτηματικό τρόπο.

            Ως μαθητής του πρέσβευε τα ίδια με το δάσκαλό του,

            όπως φαίνεται και από το πλήθος των έργων που αναφέρονται

            στην έννοια της ψυχής, όπως ο Μαίνων, ο Φαῖδρος, ο Φαίδων,

            που μπορεί να θεωρηθεί ως συνέχεια της Απολογίας,

            και η Πολιτεία στην οποία μεταξύ των άλλων παρατίθεται ο μύθος του σπηλαίου

            και η περιγραφή ενός δαιμόνιου τόπου, όπου συγκεντρώνονται οι ψυχές

            μετά τον θάνατό τους, αλλά και ο Τίμαιος.

            Μέσα από τους διαλόγους του ο Πλάτων εκφράζει πολλές εκδοχές

            για το ότι η ψυχή είναι οντότητα ξεχωριστή από το σώμα παρόλη τη σύνδεσή τους,

            η οποία είναι αναπόφευκτη και ατυχής.

            Στον «Μαίνωνα» ο Πλάτων μιλά για την θεωρία της ανάμνησης,

            κατά την οποία η ψυχή ως αθάνατη και αναλλοίωτη αποκομίζει γνώσεις

            κατά την περιπλάνησή της, τις οποίες καλείται και μπορεί κάθε φορά

            να επαναφέρει στη μνήμη της.

            Άρα η γνώση στην ουσία είναι ανάμνηση.

            Η γνώση όμως αυτή δεν έχει καμία σχέση με τα εμπειρικά,

            με τα αισθητά γεγονότα

            (ο Πλάτων διαχωρίζει πάντοτε τα αισθητά από τα νοητά, αληθινά δηλαδή όντα).

            Αλλά και στον «Φαίδωνα» ο Πλάτων παραθέτει τα επιχειρήματα του Σωκράτη

            υπέρ της αθανασίας της ψυχής,

            τα οποία δεν δίστασε να εκθέτει ακόμα και κατά την παραμονή του στο δεσμωτήριο.

            Παραθέτει όμως ακόμα ένα επιχείρημα υπέρ του άφθαρτου της ψυχής,

            αποδεικνύοντας πως το σώμα ως κάτι το φθαρτό, μετά το θάνατο,

            θα διασπαστεί στα κομμάτια που το αποτελούν.

            Η ψυχή όμως εάν κατά τη διάρκεια της ζωής επικεντρωθεί

            στην επιδίωξη της γνώσης και στην ταυτόχρονη περιφρόνηση,

            κατά το δυνατόν, της σχέσης της με το σώμα,

            τότε φθάνει σ’ εκείνο το σημείο με το οποίο είναι κατ’ ουσίαν συγγενής

            – και αυτό δεν είναι άλλο από το θείον-

            και οδηγείται έτσι στην ευδαιμονία.

            «Γέννηση δεν υπάρχει σε κανένα από όλα τα θνητά πράγματα

            και ούτε τέλος με το (…) θάνατο, παρά μόνο ανάμειξη

            και διαχωρισμός τεσσάρων στοιχείων•

            φωτιά, αέρας, νερό, γη (…)».

            Ώσπου σε ένα από τα μεγαλύτερα έργα του,

            όπως ανέφερα και παραπάνω, την «Πολιτεία» παραθέτει την αλληγορία

            του σπηλαίου, ως ένα ακόμη έμμεσο επιχείρημα για την αθανασία της ψυχής.

            Θεωρεί λοιπόν ο Πλάτων, βαθιά επηρεασμένος από τον Σωκράτη,

            τον γήινο κόσμο ψεύτικο

            (κόσμος της αισθήσεως),

            τον οποίο απεικονίζει με ό,τι βρίσκεται εντός του σπηλαίου,

            ενώ ο αληθινός κόσμος βρίσκεται έξω από το σπήλαιο

            (κόσμος των ιδεών).

            Οι άνθρωποι κρατούνται δέσμιοι μέσω των προβλημάτων της καθημερινότητας

            που οι «δεσμοφύλακες»,

            οι εκάστοτε δηλαδή πολιτικάντηδες και ψευτο-διανοούμενοι τους έχουν επιβάλει,

            προκειμένου να τους χειραγωγούν και να τους αποσπούν την προσοχή

            από κάθε είδους αναζήτηση και ενασχόληση με πράγματα ουσιαστικά.

            Πιστεύω, θα τολμήσω να σας το καταθέσω,

            ότι εάν καταφέρναμε να ισορροπήσουμε τους δύο αυτούς κόσμους

            με ελαφρά κλίση προς τον νοητό,

            τον αληθινό δηλαδή, η ζωή μας θα είχε διευκολυνθεί τα μέγιστα,

            αποφεύγοντας κάθε είδους κρίση και πρωτίστως τις κρίσεις αξιών.

            Πηγές: Bormann K., Πλάτων

            https://meresparaxenes.com/2016/02/05/%CE%B1%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%88%CF%85%CF%87%CE%AE%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%BB%CE%AC%CF%84%CF%89%CE%BD/

            ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ

            ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

            ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΜΑΣ

            ************************

            ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ

Leave a Reply

You can use these HTML tags

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>