PD Dr.-Ing. Georg Chaziteodorou Bleibergweg 114 D-40885 Ratingen Tel.+Fax: 0049 2102 32513 E-Mail: chaziteo@t-online.de
17.03.2015
Γ. Θ. Χατζηθεοδωρου
Οι πολιτικοι σημερα, οπως ο Γερμανος κ. Wolfgang Schäuble, ψευδονται ευχαριστως οπως και οι ομοιοι του στο παρελθον.
Επειδη ομως ειναι δειλοι, αυταπατατωνται με το να χαρακτηριζουν τους εαυτους τους τολμηρους και να καυχιολογουν οτι «πιανουν με τα χερια τους καυτο σιδηρο».
Οποιος ομως ποιανει με τα χερια του καυτο σιδερο, θα πρεπει να αναλυη θαρραλεα τις επικρατουσες καταστασεις, στις οποιες η αληθεια αποκρυβεται συστηματικα και ακαταμαχητα απο τις εξουσιαστικες ταξεις (Μεγιστανους του Χρηματος).
Οποιος ποιανει με το χερι του καυτο σιδερο πρεπει να περιφρονη στον δρομο που διανυει και τα αντιποινα που εφαρμοζονται σε βαρος του.
Εαν υπηρχε περιπτωση να στριμωξη κανεις δικαστικα τους Γερμανους πολιτικους και τους υποτακτικους τους για «υποκινηση του γερμανικου λαου κατα της Ελλαδος» αυτο θα ηταν φυσικα η καλυτερη λυση, ωστε μια για παντα να τελειωση αυτο το παιχνιδι και να μην συνεχιση να καταστρεφεται απο ανευθυνα ευρωπα’ι’κα υποκειμενα η ειρηνη των ευρωπα’ι’κων λαων.
Στην δημοκρατικη Γερμανια μπορει καποιος να διατυπωνη και να γραφη τα παντα, αλλα οχι ολα!
Οι φυλακες των αρετων της ετσι ονομασθεισης πολιτικης ορθοτητας, επιθυμουν να μετατρεψουν τον πρωην γερμανικον λαον των ελευθερων ποιητων και στοχαστων σε ενα λαο συνοθυλευμα απο ανδροποδα και καταδοτες.
Παρ’ολα αυτα, ολο και περισσοτεροι ελευθεροι στοχαστε τολμουν να ξεπερασουν τα δηθεν ορθα φραγματα που θετουν οι εξουσιαστες κατα την γνωμη των σιωνιστικων ΜΜΕ, και κινδυνευουν συχνα να πληρωσουν με την τολμη τους την επαγγελματικη τους σταδιοδρομια και με το καλλο τους ονομα.
Η Ευρωπη των Πατριδων και οχι η σημερινη Ευρωπη των υιων του Αβρααμ δεν χρειαζεται τις εφημεριδες, τα περιοδικα και τα ηλεκτρονικα ΜΜΕ που βρισκονται υπο τον ολικο ελεγχο του διεθνους πολιτικου σιωνισμου.
Αυτα σκοπημα αποβλακωνουν και παραπληροφορουν τους λαους της Ευρωπης και τους παρουσιαζουν μια παραμορφωμενη εικονα της παγκοσμιας εξελιξης.
Απο τοτε οπου η αρχαιοελληνικη πολιτικη σκεψη σημειωσε πως ο ανθρωπος ειναι τατοχρονα προσωπικη συνειδηση και κοινωνικο ζωο, ο συλλογισμος συνεχιστηκε χωρις διακοπη.
Σε μια πρωτη φαση οι ακομη βαρβαροι της ευρωπης, δεν μπορουν να αντιληφθουν πως ο ανθρωπος ειναι καθ’ οιονδηποτε τροπο ανεξαρτητος απο την κοινωνικη του λειτουργια.
Δεν υπαρχει παρα ως μερος του συνολου και ο τροπος υπαρξης και σκεψης του καθοριζεται πληρως απο την συμμετοχη του στην υποχρεωτικη συλλογικη ζωης.
Ατομο και κοινωνικος ρολος ταυτιζονται καθως καμμια απο τις δυο εννοιες δεν ειχε ιστορικα την ευκαιρια να επιβεβαιωθει ως τετοια.
Στη συνεχεια ακολουθησε μια περιοδος οπου το συγκεκριμενο ατομο αρχιζει να σπαζη τις υλικες και ιδεολογικες δομες που απαιτουσαν μια ακεραιη ενταξη στην κοινωνικη ζωη.
Αναπυσσει τοτε τις νεες ιδεες της ισοτητας και της οικουμενικοτητας που ξαναβρισκονται αργοτερα στις μεγαλες ιδεολογικες μητρες, δημοκρατικες και μη.
Εαν για μια στιγμη ο ανθρωπος ριξει μια ερευνητικη ματια, χωρις να παρασυρθει απο τα διαβρωμενα ΜΜΕ, θα δει μπροστα στα ματια του εναν κοσμο οπου το ενα τεταρτο των κατοικων του πλανητη του δεν γεννιεται παρα για να πεθανη απο πεινα, οπου το μισο των κατοικων επιζει μετα απο ηθικα, ‘η φυσικα βασανιστηρια μεσα σ’ ενα ωκεανο μιζεριας, απο τον οποιο ουτε καν ελπιζει να βγη, οπου ο περιφημοσψ δρομος της καπιταλιστικης αναπτυξης δεν ειναι παρα μια διαρκως βαθαινουσα παρακμη.
Το χρημα ως γνωστον ειναι ενα ανταλλακτικο μεσο για την αγοροπωλησια για τον ανθρωπο αναγκαιων προ’ι’οντων.
Ο ανθρωπος αρχισε να χρησιμοποιη το μεσο αυτο απο την στιγμη που ο καταμερισμος της εργασιας μεταξυ των πολιτων λογω αυξανομενων και ιδιαιτερων αναγκων, η ανταλλαγη προ’ι’οντων αρχισεν να γινεται δυσκολη.
Ακομη και μετα την χρησιμοποιηση του χρηματος απο τους Σουμεριους πριν 5000 εως 6000 χρονια, παρεμειναν οι λα’ι’κες οικονομιες των ιστορικα μελετηθεντων λαων της αρχαιοτητας και του μεσαιωνα στο επιπεδο ζητησης και προσφορας των βασικων αναγκων της ζωης και στις ανωτερες επιθυμιες των ολιγων της εκαστοτε εξουσιας, που ηταν κατωτερες απο τις σημερινες επιθυμιες του μεσου εργαζομενου ευρωπαιου πολιτη!
Σχετικα με τις μορφες της σημερινης οικονομιας αυτες ξεχωριζονται σε Ουσιοτικη (Subsistenz-) – Κτησικη (Erwerbs-) – και (Verfallswirtschaft) -Οικονομια.
Η τελευταια χαρακτηριζεται με τον ξεπεσμο των ηθων και χρησιμοποιηση οπλων μαζικης καταστροφης της οικονομιας (παραγωγα, πιστοποιητικα, επιλογες, προθεσμιακες συμβασεις, Swaps τοκων, συναλλαγματος, ολικης επιστροφης και ματαιωσης δανειων, ασφαλειες τελων, Hedge-Founds LTCM (Long Term Capital Management), Spreads δανειων, ιδιωτικα Equidy).
Στην Ουσιοτικη Οικονομια (Subsistenzwirtschaft) της εποχης προς το τελος του μεσαιωνα και εντος στην ανηκουσα σφαιρα δικαιου, η οικονομικη δραστηριοτητα εκαστου ανθρωπου σκοπευε στην εκπληρωση των βασικων προς το ζην αναγκων.
Ο ανθρωπος δεν εργαζονταν για την συσσωρευση αγαθων απο την παραγωγη και ανταλλαγη προ’ι’οντων αλλα για να καλυψη των βασικων αναγκων των ανθρωπων.
Ισχυε συνεπως η αρχη καλυψης των βασικων αναγκων αναλογα με την ταξικη τους θεση.
Σε μια τετοια οικονομια η δανειοδοτηση εργασιακων δραστηριοτητων ηταν ενα πολυ σπανιο φαινομενο!
Το χρημα δεν συσσωρευεται για κερδοσκοπικους λογους στις πλατες αλλων ανθρωπων και συνεπως για να φερη την οικονομια σε ασταθεις καταστασεις που οδηγουν σε πολιτικες αυθαιρεσιες και ηγεμονιες, αλλα το διοχετευεται με λιγη καθυστερησε στον κυκλο της οικονομιας.
Οι τραπεζες που βοηθουν αψογα την κυκλοφορια αυτη του χρηματος δεν αποζημιωνονονται εμμεσα με τοκους αλλα αμεσα με τελη για τις προσφερομενες υπηρεσιες τους.
Η μεταβαση απο την Ουσιοτικη- στην Κτησιακη οικονομια στις αρχες της νεας εποχης, συσχετιζεται αυτη με την ιδεολογια προσαρμογης της προσοχης των ανθρωπων στα επιγεια.
Η πνευματικη διαδικασια που αρχισε με τον ουμανισμο και τον διαφωτισμο συνεβαλε αναγκαστικα στην ως ανω μεταβαση παραλληλα και με μια σειρα πολυτιμων τεχνικων εφευρεσεων που ειχαν σαν αποτελεσμα την προσφορα μιας μεγαλης σειρας νεων προ’ι’οντων και υπηρεσιων, που ενω δεν ηταν απαραιτητα για την ζωη, ουδεις ομως ηθελεν να τα αποβαλλη.
Για την ανεμποδιστη λειτουργια της κτησιακης οικονομιας ειναι αναγκαια η συνεχης και σταθερη κυκλοφορια του χρηματος οπως και στην ουσιοτικη οικονομια.
Μονο που λειπει σε αυτη η φυσικη αναγκαιοτητα της αγοροπωλησιας, διοτι κατα υπολογισμους τα 80-90 % των παραγομενων σημερα προ’ι’οντων και υπηρεσιων δεν ειναι αυτα που καλυπτουν τις βασικες ανθρωπινες αναγκες, αλλα μονο επιθυμιες που δημιουργουνται επικοινωνιακα με προπαγανδιστικες καμπανιες μεσω των ΜΜΕ.
Καθε καπιταλιστικη κτησιακη οικονομια υποκειται σε κυκλικα εμφανιζομενες κρισεις (συγκυριακες διακυμανσεις νεκρας, υφεση, καταπτωσης) που οφειλονται σε συμπεριφορες αγοροπωλησιων και επενδυσεων που δεν ανταποκρινονται στο συστημα.
Σε καμμια περιπτωση δεν επιτρεπεται να μετατραπει το χρημα σε εμπορευμα, δηλαδη σε συσσωρευτικο πλουτο.
Το χρημα οφειλει να εκπληρη μονο το εργο του ως ανταλλακτικο μεσο μεταξυ της καταναλωσης και της παραγωγης προ’ι’οντων πασης φυσεως.
Εαν αδυνατει να εκπληρωνη την αποστολη του, στην οποια ανηκει και η κυκλοφοριακη εγγυηση της ρευστοτητας του τοτε δεν εμφανιζονται στην διαδικασια της κτησιακης οικονομιας οι καταστασεις πληθωρισμου και αποπληθωρισμου, ουτε οι κυκλικες οικονομικες κρισεις και οι συγκυριακες διακυμανσεις αυτης ωστε να διατηρειται σταθερα η ειρηνη στον πληθυσμο.
Το χαρακτηριστικο γνωρισμα του τοκου ειναι τοσο παλαιο οσο και το χρημα.
Με την αρχη της νεας εποχης αρχισε ο τοκος με την μεγαλη εκστρατεια νικης του και απεκτησε μεγαλη επιρροη σε πολλους ευρωπαιους ηγεμονες η οποιοι με την απληστια τους για χρημα και εξουσια αρχισαν να εξαρτωνται απ’ αυτους που δημιουργουσαν και διακινουσαν το χρημα.
Απο την αρχη της εκστρατειας νικης του τοκου και σε συμμαχια με την επιστημονικη-τεχνολογικη εξελιξη, κατεληξε ο ανθρωπος στις αρχες του 18. μ.Χ. αιωνα, στην εποχη δηλαδη που τεθηκαν τα θεμελια της δυναμικης εκβιομηχανοποιησης αλλα ταυτοχρονα και του επαγγελματος της τοκογλυφιας κατω απο το απατηλο ονομα του «Καπιταλισμου» με το οποιο επεκταθηκε σιγα σιγα η κυριαρχια και η τυραννια του στις επομενες δυο εκατονταετιες γυρω αλ’ ολο τον πλανητη μας.
Οι ανθρωποι δεν νοιωθουν την τυραννιαν, διοτι αυτη εκτελειται αθορυβα και απο το σκοταδι.
Ο μηχανισμος του «Καπιταλισμου» μετα την καταρρευση του υπαρκτου σοσιαλισμου ξαναεπιτρεπει να αποκαλειται εχθρος του λαου ενας απεργος εργατης και που, σε τελικη αναλυση, ωθει ορδες νεων προλεταριων του Νοτου και της Ανατολης να σπευσουν στις «απολαυσεις» της ελευθερης αγορας εργασιας και της δυαδικης κοινωνιες με τις κραυγες των διαβρωμενων μεχρι το κοκκαλο ΜΜΕ του τυπου «Go West!».
Στο ως ανω χρονικο διαστημα εξελιχθηκαν απο τα σχετικα μικρα δανειοδοτικα Ινστιτουτα της προβιομηχανικης εποχης, τα μοντερνα διεθνη ιδιωτικα τραπεζικα συστηματα.
Οι αρχικοι μικροτραπεζιτες διαπιστωσαν, οτι οι εντολες και οι επιταγες των καταθετων για τριτους μπορουσαν να τραβηχθουν απο τον λογαριασμο τους και να εκτελεστουν απ’ευθειας.
Το υπολοιπο των καταθεσων μπορουσε να χρησιμοποιηθη για δανεια και στην περιπτωση που τα δανεια αυτα χορηγουνταν απ’ευθειας στους λογαριασμουν των δανειστων απο τους οποιους αυτοι σηκωναν κατα αναγκη τα δανεικα τους, μπορουσαν καλλιστα να καληφθουν χωρις να υπαρχη αναγκη για επιταγες και ρευστο χρημα.
Τετοιου ειδους δημιουργηθεντων καταθεσων ηταν ταυτοχρονα και δημιουργια χρηματος εκ του μηδενος, παρ΄ολο που οι τραπεζιτες αρνουνταν να χρησιμοποιησουν τον ορισμο αυτο τοσο για την χαρτονομισματων οσο και για την παροχη δανειων χωρις ρευστο χρημα.
Η τραπεζα χρησιμοποιει τα χρηματα των κατατεθων οχι μονο υπο μορφη συνηθων δανειων, αλλα κατα προτεραιοτητα και υπο την μορφην συμμετοχων σε επιχειρησεις και σε αγορα κρατικων ομολογων και περαν αυτων δανειζει χρηματα σε μεγεθη που δεν της ανηκουν!
Και η απατη αυτη λειτουργει ως εξης:
Καταθεσεις των πελατων της τραπεζας χρησιμοποιουνται απο την τραπεζα για «εγγυησεις» πανω στις οποιες διδονται δανεια σε τριτους.
Επειδη ομως τα δανεια αυτα δειδονται στο μεγαλυτερο τους μερος χωρις ρευστα χρηματα, μπορει η τραπεζα να δανειζει περισσοτερα χρηματα απ’ αυτα που εχει.
Οι τραπεζες διαχειριζονται το συστημα αυτο σαπουνοφουσκων συχνα σε πολλαπλα μεγεθη απο τις καταθεσεις των πελατων τους και των δικων τους κεφαλαιων.
Καθε τραπεζα ομως αφηνει το δανειο της προς τους δανειστας της να ασφαλισθη με υποθηκες απο την κατοχη κατοικιων ‘η με εγγυησεις απο τριτους.
Κατα τον τροπο αυτο η τραπεζα με τα χρηματα των καταθετων της ‘η με διοριακα χρηματα, κερδιζει πολλαπλασιους τοκους απ’ αυτους που παραχωρει στους καταθετες της.
Συνεπως επειδη οι τραπεζες δανειζουν χρηματα που δεν εχουν και στα ανυπαρκτα αυτα χρηματα τους εισπρατουν τοκους που υπερτερουν πολλαπλασια απο αυτους που δεινουν, η διαδικασια αυτη ονομαζεται παραγωγη χρηματος απο το τιποτε.
Η μυσταγωγικη αυτη παραγωγη χρηματος απο το τιποτε, δεν ανηκει πλεον αποκλειστικα στην γικαιοδοσια των συνηθεις τραπεζων αλλα πλεον μονο στην δικαιοδοσια των κεντρικων τραπεζων που βρισκονται στα ιδια ιδιωτικα χερια, στα χερια των μεγιστανων του χρηματος!
Η μεθοδος ειναι παντοτε η ιδια. Η ΕΚΤ π.χ. ειναι υπευθυνη για την εκδοση του ευρωπα’ι’κου νομισματος Ευρω και ρυθμιζει το μεγεθος της κυκλοφοριας του νομισματος αυτου. Δεν τυπωνει ομως μονο τα χαρονομισματα του Ευρω, αλλα παραχωρει επισης στις συνηθες εμπορικες τραπεζες κατα αναγκη δανεια σε διαφορα ποσοτικα μεγεθη που καταχυρωνονται μονο στους λογαριασμους των τραπεζων αυτων, χωρις να καλυπτονται οι καταχωρησεις αυτες με ρευστο χρημα.
Τετοια δανεια απο την κεντρικη τραπεζα υποχρεωνονται να παιρνουν οι εμπορικες τραπεζας οταν τα μεγεθη των δανειων τους ξεπερνουν τα μεγεθη των καταθεσων των πελατων τους και αυτων των δικων τους χρηματων.
Διοτι αλλως η κεντρικη τραπεζα δεν θα ειχε τοσο απαραιτητες πληροφοριες οσο και κανενα ελεγχο για τα επιπλεον σε κυκλοφορια ευρισκομενα καταχωρημενα σε ισολογισμους χρηματα.
Καθε νεο τυπωθεν απο την ΕΚΤ χαρτονομισμα π.χ. των 100 Ευρω σημαινει ενα κερδος για αυτην των 100 Ευρω πλην των δαπανων τυπωσης και το γελειο 5% για τοκους ποινης για υπερογκα ποσα που ριχθηκαν στην κυκλοφορια.
Ποιος παραχαρακτης ενος νομισματος δεν θα πληρωνε ευχαριστως το 5 % εαν του εξασφαλιζονταν χωρις κανενα κινδυνο η ροη στην κυκλοφορια του παραχαραγμενου χρηματος;
Ειναι η ΕΚΤ ανεξαρτητη οπως διατυπωνεται η ανεξαρτησια της στην συμβαση του Μααστριχτ της Ε.Ε.;
Προτου απαντηθει η ερωτηση αυτη πρεπει να εξηγηθη τι πραγμα νοειται με τον ορο «ανεξαρτητη»; Ανεξαρτητη απ’ ολες τις πλευρες, απολυτη ανεξαρτησια, ανεξαρτησια απο τις εθνικες κεντρικες τραπεζες ‘η ανεξαρτησια απο τους ιδιωτες μεγιστανους του χρηματος;
Βασει του Αρθ. 107 της συμφωνιας του Μααστριχτ η πολιτικη ανεξαρτησια της ΕΚΤ εχει την ιδια σημασια με την ολικη εξαρτηση αυτης απο τους ιδιωτες μεγιστανους του χρηματος. Η διαδικασια ληψεως αποφασεων για το Ευρω βρισκεται εντος των τειχων της ΕΚΤ, ενω οι εθνικες κεντρικες τραπεζες των χωρων μελη της Ε.Ε. φαινομενικα παραμενουν υπευθυνες για τα ανυπαρκτα πλεον, περαν μερικων αξαιρεσων, εθνικα τους νομισματα.
Η ΕΚΤ διοικειται απο ενα «Διευθυντηριο» και απο την επιτροπη της.
Η επιλογη των μελων ταυτιζεται με την ολικη εξαρτηση της ΕΚΤ απο τους ιδιωτας μεγιστανους του χρηματος.
Κατα το καταστατικο της ΕΚΤ, Αρθ. 11.2 τα μελη του «Διευθυντηριου» εκλεγονται απο τις κυβερνησεις των κρατων μελων της Ε.Ε. στο επιπεδο προεδρων της Δημοκρατιας και Πρωθυπουργων κατα συσταση της επιτροπης και της Βουλης της Ε.Ε. και της επιτροπης της ΕΚΤ, απο τον κυκλο των ανθρωπων που εχουν εξειδικευθει σε τραπεζικα και νομισματικα ζητηματα και εχουν την σχετικη πειρα.
Η αναγκαια συμπνοια επιτυγχανεται πολλες φορες με ηπια βια εκ μερους των μεγιστανων του χρηματος.
Ο λογιστικος ελεγχος στην ΕΚΤ αλλα και στις εθνικες κεντρικες τραπεζες των μελων κρατων της Ε.Ε. λαμβανει χωρα εκ των εσω, διοτι οι ελεγχοι των ετησιων ισολογισμων κατα το Αρθ. 27 του καταστατικου της ΕΚΤ γινεται απο ανεξαρτητους ελεγτας απο εξω που προτεινονται απο την επιτροπη της ΕΚΤ και απο την επιτροπη της Ε.Ε. Απο τα ως ανω προκυπτει οτι δεν μπορει η ευρωπα’ι’κη επιτροπη, δηλαδη η κομισιον και το ευρωπα’ι’κο κοινοβουλιο να προτεινουν αλλους ελεγκτας απ’ αυτους που η ιδια η ΕΚΤ επιλεγει. Και κατι τετοιο ονομαζεται δημοκρατικη διαδικασια, και προφανως καταμερισμος εξουσιας.
ΟΠΟΙΑ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ!!!
Εαν εξαιρεθουν οι ιδιωτες μεγιστανοι του χρηματος που δεν αναφερονται στο καταστατικο της ΕΚΤ ουτε με μια λεξη, μπορει μονο το EG-Δικαστηριο να Ελεγξει την ΕΚΤ, οπου ομως δεν ειναι ξεκαθαρο κατα ποσο η διοικηση της ΕΚΤ μπορει να διωχθη και να τιμωρηθη για καταχρηση της υπηρεσιας, για μη εκτελεση καθηκοντας και για αλλα παρομοια ατοπηματα. Προφανως οχι.
Κατα τα Αρθ. 34.1 και 34.2 του καταστατικου της ΕΚΤ, μπορει η ΕΚΤ να εκδοση νομικα καλυμμενα θεσπισματα και αποφασεις που καλυπτουν προβληματα σχετικα με την ευρωζωνη και με συναλλαγματοπολιτικες τοποθετησεις.
Οι ιδιωτες μεγιστανοι του χρηματος δεν χρειαζεται να κανουν τιποτε αλλο απο το να σφιξουν τα χειλη τους και ολοι χωρευουν με την μελοδια τους,
ΟΠΟΙΑ ΤΡΙΣΑΘΛΙΟΤΗΤΑ!!!
Οι ιδιωτες μεγιστανοι του χρηματος προωθησαν στο καταστατικο της ΕΚΤ και ενα καλοπροαιρετο, απλο και αγαθο Αρθ. 24 με τον τιτλο «εν γενει εργασιες» που τελειως αθωα διατυπωνει; «οι υπαλληλοι της ΕΚΤ και των εθνικων κεντρικων τραπεζων των μελων κρατων της Ε.Ε. ειναι εξουσιοδοτημενοι, εκτος απο τις υποχρεωτικες τους εργασιες για τους στοχους της τραπεζας να εργαζονται και για δικα τους συμφεροντα».
Για ποιο λογο η ΕΚΤ βασει της συμφωνιας του Μααστριχτ εχει το δικαιωμα να εργαζεται και για λογαριασμο των υπαλληλων της, δεν διευκρινιζεται και παραμενει μεχρι σημερα ενα παραδοξο φαινομενο. Αυτο ασφαλως ποτε δεν θα το ψηφιζαν οι ευρωπαιοι πολιτες εαν κατειχαν το δικαιωμα.
Τι συνεπως κρυβεται πισω απο το Αρθ. 24 του καταστατικου της ΕΚΤ;
Μηπως κρυβονται οι μεγιστανοι ιδιωτες του χρηματος;
Απο ολα τα ως ανω ισως να εγινε κατανοητο, οτι μερικοι στοχοι των ιδιωτων μεγιστανων του χρηματος δεν ειναι αλλοι απο την δημιουργια εντος της Ε.Ε. ενος ισχυρου μηχανισμου οικονομικου ελεγχου που θα βρισκεται σε ιδιωτικα χερια και θα ειναι σε θεση να ελεγχη ολα τα πολιτικα και οικονιμκα συστηματα των κρατων μελων της Ε.Ε. Την ταση αυτη διαισθανονται σημερα καλλυτερα απο καθεν αλλον οι Ελληνες!
Οι απαταιωνες της ΕΚΤ που οι περισσοτεροι προερχονται απο την δηθεν επενδυτικη τραπεζα Goldman Sachs κλεβουν απο τους Ελληνες ακομη και τον αερα αναπνοης τους!
Απο τοτε που θεωρειται το ευκολο κερδος ως κατι το φυσιολογικο και εγινε το ιδιο το χρημα εμπορευμα, αυξανεται επικινδυνα η απατη και η αγυρτεια σε ολα τα χρηματοπιστωτικα ιδρυματα των χωρων «Υαινες» της βορειας ευρωπης.
Η σημερινη παγκοσμιοποιημενη χρεοκοπια των χωρων ποτε δεν θα ελαμβανε χωρα στις σημερινες διαστασεις της, εαν τα ως ανω χρηματοπιστωτικα ιδρυματα δεν εντοπιζαν και δεν χρησιμοποιουσαν τα οπλα μαζικης καταστροφης της οικονομιας με τα οποια οι χωρες «Υαινες» και οι επιχειρησεις αυτων τα τελευταια τριαντα χρονια ενισχυσαν και τελευταια επιταχυναν τον μηχανισμο χρεοκοπιας των υπολοιπων κρατων.
Η ολη διαδικασια ληστιας με τα οπλα μαζικης καταστροφης της οικονομιας λειτουργει εως οτου οι ασφαλειες των δανειων δεν μπορουν να εκπληρωσουν τους στοχους τους ετσι ωστε ολο το οικοδομημα απατης και ληστιας να γκρεμισθη σαν να ειναι κατασκευασμενο απο χαρτι!
Ο Καπιταλισμος εμαθε να αντιμετωπιζουν οι ανθρωποι την παραγωγη σαν μια δραστηριοτητα που βασιζεται αναγκαστικα στην υποχρεωτικη κοινωνικη συνεργασια και εβαλε στα κεφαλια τους την ιδεα πως μονο δηθεν το κεφαλαιο μπορει να προαγει την παραγωγη ενεργοποιωντας αυτο το αλλωτικο, ιδιαιτερο εμπορευμα (εδω κρυβεται η απατη διοτι το κεφαλαιο ειναι ενα ανταλλακτικο μεσο!), που ειναι η εργατικη δυνανη.
Στην πραγματικοτητα, αυτα τα εμπορευματα, αυτα τα προ’ι’οντα τριτου τυπου, ειναι προ’ι’οντα καταναλωσης και παραγωγης, προσιτς και αμεσα χρησιμοποιησιμα κατα τροπο μοριακο σε ατομικο, συλλογικο, ‘η ακομη και περιορισμενο επιπεδο σ’ οτι αφορα τον παραγωγικο τους χαρακτηρα, ασχετα με την πειθαρχια της κοινωνικης εργασιας.
Η ελευθερη ανθρωπινη δραστηριοτητα που ειναι κοινωνικα και αμεσα χρησιμη στην πολιτεια, εξω απο καθε καπιταλιστικη συνεργασια και διαιρεση, μακρια απο την οικονομια της μισθωτης εργασιας, προσδιοριζει την λειτουργια μιας οικονομιας του αυριον χωρις την υπαρξιακη αναγκη ενος καπιταλιστηκου διαχειριστη του οικονομικου συστηματος, δημοσιου ‘η ιδιωτικου.
Οικονομικες κρισεις υπηραχαν πολλες μετα την κριση πετρελαιου το 1979 και την υφεση της οικονομιας των ΗΠΑ απο το 1981 εως το 1982. Αυτες εως την κριση των ενυποθηκων δανειων των ΗΠΑ το 2007, ηταν σχετικα μικρης διαρκειας.
-
η πτωση της αξιας των μετοχων το 1987
-
η συρρικνωση της οικονομιας της Ιαπωνιας μετα το 1990
-
η κριση χρεους της μεξικανικης οικονομιας το 1994/95
-
η ασιατικη κριση του 1997
-
η ρωσικη κριση χρεους του 1998
-
η συγκοπη των LTCM-Hedgefonds το 1998
-
η κριση χρεους της Βρασιλιας το 1999
-
η φουσκα της νεας οικονομιας και η καταρρευση των
χρηματιστηριων στις τεχνολογικες αξιες το 2000
-
η κριση χρεους της Τουρκιας και της Αργεντινης το 2001
Leave a Reply