ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ

Λαέρτης ο Πύλιος

Τ’ αγγειά γινήκαν θυμιατά

και τα σκατά λιβάνι,

οι γύφτοι γίναν δήμαρχοι

κι οι κλέφτες καπετάνιοι…”[1]

(Γ. Σουρής)

Πρόλογος:  Τι άλλο… μπορεί να είναι  ο  Μνησιπήνων*   γραπτός λόγος μου για την καινούργια χρονιά εκτός από την  οδυνηρή ενθύμηση των δυστυχιών που προξένησε η βεβορβορωμένη*   μνημονιακή  κομματοκοπρία; Πράγματι «…η ελληνική κρίση, έχει ως πρωτογενή αιτία την αποδόμηση της κοινωνικής συλλογικότητας, η οποία οδήγησε στην πελατειακή της εξατομίκευση και, παραπέρα, στην αδυναμία της να βαρύνει στους πολιτικούς συσχετισμούς…»[2 ]. Η κομματοκρατία, έχοντας ιππεύσει επί του κράτους, επί των  περιφερειών, επί των δήμων,  μετέβαλε την πολιτική τάξη σε δυνάστη της σύνολης κοινωνίας.

Είναι φανερό, ότι ένα από τα πολλά που μπορώ να κάνω ως  εκκλησιαστικός δημότης, είναι συμπληρωματικά  να πολεμήσω με ευτραπελία και κωμικότητα, τον αυταρχισμό , την υποτέλεια, την αναξιοκρατία, την απανθρωπιά και κάθε στραβό κι ανάποδο της κοπρόσιτης  κομματοκρατίας. Η ιππευμένη,  επί των θεσμών και της κοινωνίας,  δυναστική κομματοκρατία σήμερα απειλεί την ίδια την ύπαρξη της, καθόσον συνεχίζει  την αναπαραγωγή  της  με πολλαπλά  κομματικά επεισόδια, ανατροφοδοτώντας  την αλυσίδα των καταστροφών και  επιδεινώνοντας την σημερινή κρίση.

Εκὼν οὐ βίᾳ*, η ένδοξη εγχώρια κομματική κηφηνοκρατία πριν από λίγο καιρό παρέθεσε  δείπνο-εργασίας στο κατά « φαντασίαν  θεραπευόμενο» [3], με νυχτερινή διάταξη: «Φιλοκαλούμεν τε γάρ μετ’ αρχολιπαρίας και φιλοσοφούμεν άνευ επιχρίσματος...»( Αγαπάμε το ωραίο εκλιπαρώντας τους άρχοντες και φιλοσοφούμε χωρίς να λαμβάνουμε το χρίσμα), σε εστιατόριο στη Μαρίνα «Μαμαλαμάτας». Συμμετείχαν οι μνημονιακοὶ κοπρολάγνοι*, οι δημοεγωφάγοι, οι λοιποί χρήσιμοι  συγκατανευσιφάγοι της  καθεστωτικής τοπικής κομματοκρατίας, της ίδιας  οσφυοκαμπτικής  κουλτούρας, ναι αυτοί…αυτοί που έχουν πει για τον αρχηγό,  ότι χυδαιότητα υπάρχει σήμερα, ήταν γονατιστοί μπροστά στον κυβερνήτη όπως τον αποκαλούσαν!!… σε μια  ευτυχή οξύμωρη  συνάθροιση, όπου ο κομματικός συνδυασμός του ταπεινού και του υψηλού, του αστείου και του σοβαρού, του εφήμερου και του διαχρονικού  επιβεβαίωσαν τον όρο: «σπουδαιογέλοιον».

Οι δι’ ἀργύριον και δύναμιν, λοιπόν  συνεβρέθησαν, αφενός  εν σπουδή σπεύδουν να γλύψουν κατουρημένες ποδιές για να  ξαναποκτήσουν το επιθυμητό περιφερειακό και δημοτικό «αρχίδιον» * (θέση)  και αφετέρου  για να πάρουν οδηγίες  από τον «Τιτάνιο We delivered!» * ( επί το ελληνικότερων «παραδώσαμε», αυτός που «παραδίδει» ονομάζεται ντελιβεράς) για τις Πελοποννησιακές αεσίφρωνες  προεκλογικές διεργασίες .

Κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του ανθρώπου που «μιλάει με τον θεό» [4]  κάθε υποψήφια όρνιθα, παλλακίδα και κότα συναγωνίζεται ποια θα κακαρίσει περισσότερο κολακευτικά για να τον εντυπωσιάσει και να την έχει στο νου του..! τρέμουν με την ιδέα μην τις ξεχάσει. Η φιλοσοφική «λαλακία» πάει σύννεφο σ’ αυτή την δύσμοιρη και φεγγαρόφωτη περιοχή της  «Μαμαλαματιανής» παραλίας.

Παρ’ τους έναν- έναν και το «τσερβέλο» σου θα εκτιναχθεί χιλιόμετρα μακριά. Όλοι μα όλοι για το τομάρι τους ενδιαφέρονται. Πρώτο μέλημα τους η επανεκλογή τους, η παραμονή τους στο κερδοφόρο σύστημα εξουσίας, με οικονομικό και πολιτικό κέρδος που είναι η μοναδική φωνή της συνείδησης τους, που τους κατευθύνει σε όλες τις πράξεις τους νόμιμες ή παράνομες,  με την επιδίωξη  να διάγουν καλά, εξασφαλίζοντας το απαράλλακτο επίπεδο ζωής για τους ίδιους και τις οικογένειες τους. Καθόσον ιδιωτικά είναι ανίκανοι να τα αποκτήσουν.

Πράγματι μια βυθοσκόπηση για το κάθε  Νομαρχιακό και όχι μόνο  «ψολοκομπιάδη*  Αρχολίπαρο*»(εκλιπαρώντα καυχησάρη)  θα καταλάβουμε εύκολα τους λόγους που τους ώθησαν και τους ωθούν να γλύφουν εκεί που έφτυναν. Επομένως οι  σημερινοί  «σπουδαρχίδες» * (η μικρή ή μεγάλη θέση που σπεύδει να καταλάβει) και  αρλεκίνοι, ως αξέστως ανεπίξεστοι  οσφυοκάμπτες,  βυσσοδομούν  για την επανεκλογή τους, προτάσσοντας την «πάστα» τους,  που ανταποκρίνεται περισσότερο του ενός εκ των παρακάτω χαρακτηριστικών:

–Την  αργοσχολία τους : καθόσον ακομάτηδες μια ζωή, σκέφτονται να εκμεταλλευτούν την πίστη τους στον τσέλιγκα  και την παραμονή τους στο μαντρί για να έχουν οικονομικό και πολιτικό κέρδος.

-Την καταξίωση τους : καθόσον  άτομα ρηχά στη σκέψη και τελείως επιφανειακά σε όλα τους, ο δε λόγος τους είναι τα κλισέ του κόμματος.

-Το πάθος τους , κοινώς το ψώνιο τους: καθόσον αφορά άτομα, με υπερτιμημένο το εγώ, που το αρρωστημένο μυαλό τους θεωρεί  ότι είναι ικανά να ……σώσουν τους δήμους τους. Φίλαυτοι*, ψώνια και Αβδηρίτες

–Tο διαγούμισμα τους αναφορικά με τον  πλουτισμό τους  και τις επιδειξιμανίες τους.

– O πρακτορισμός τους:  αφορά την  εξυπηρέτηση, την προώθηση, την διεκπεραίωση ξένων συμφερόντων, εις βάρος των δήμων και των πολιτών  με αντάλλαγμα την υποστήριξη των ώστε να αποκτήσουν την επανεκλογή τους.

Μετά από το δείπνο τα κομματικά υποψήφια «κουτσαβάκια», αφού δεν πήραν το επίσημο χρίσμα,  με πεποιθήσεις στην παραδοξολογία και στη ναρκισσιστική φαντασίωση,  πιστεύουν στα ευτελή χαρίσματα τους ( τα χαλάσματα τους), τα οποία εκλαμβάνουν ως προτερήματα και τα περιφέρουν ανά τις γειτονιές σε κωμόπολης και χωριά των δήμων, με κλασαυχενισμό*   επαίρονται και προβάλλονται ως αιρετοί, ανεξάρτητοι….! Ιατταταιάξ* – Ιατταταιάξ …και λεβέντες…! Ιατταταί* – Ιατταταί…

Βεβαιάξ* – Βεβαιάξ, μεγάλη υποκρισία χωρίς αιδώ καθόσον από την μια έγλυφαν και γλύφουν, έλειωναν και λειώνουν  σαν κεράκι μπροστά στο «Αρχηγοκοτσαμπάση»,  ενώ από την άλλη αν επανεκλεγούν θα συνεχίσουν να  σκυλεύουν τα πατρόδοτα αγαθά μας και θα λεηλατούν πόματα, βρώματα, πτώματα και σώματα του υπό κατοχή Νομού μας.

Είναι αυταπόδεικτο ότι οι κύριοι υποψήφιοι κατασκευάζουν ψευδής εντυπώσεις, προτάσσοντας την «argumentum ad verecundiam» ένα είδος λογικής πλάνης, για να  υφαρπάξουν την ψήφου του πολίτη-δημότη, ώστε να μην υπάρξει «διαδοχή καρέκλας» και να παραμείνουν  οι ίδιοι  οι  εξουσιαστές των τοπικών δήμων για άλλα πέντε χρόνια. «Κυλώνειο άγος» *  η ψολοκομπία*  τους (δημιουργεί ντροπή η αλλαζονία τους) ,  καθόσον η κρίση  αντιπροσώπευσης την οποία διέρχεται η Χώρα  τα τελευταία χρόνια δημιουργήθηκε  όταν  το πολιτικό σύστημα έπαυσε να είναι αντιπροσωπευτικό, αλλά κομματοκρατικό, δηλαδή, η κρίση αντιπροσώπευσης γέννησε την κομματοκρατία που  είναι η έσχατη αλλοτρίωση*  της δημοκρατίας στη νεωτερικότητα*  [5 ].

Απόδειξη  η μέχρι σήμερα πορεία του νομού με τις ολιγαρχικές κομματικές  «συμμορίες», «υποδούλωσαν» τις δημοτικές κοινωνίες  προς κομματικό και ίδιο συμφέρον. Είναι «ηλίου φαεινότερον» ότι  οι δημόσιτοι*  ταγοί  κτίζουν ως παλίγλωσσοι*   τρυπαλώλακες*  την επανεκλογή τους, από την μια για να συνεχίσουν το καθεστώς του κομματικού διεφθαρμένου πελατειακού συστήματος  και από την άλλη να «αρπάξουν» την εξουσία ως «δυνάστες» της τοπικής δημοτικής κοινωνίας και τις πελοποννησιακής περιφέρειας  για ίδιον συμφέρον. Κάθε υποψήφιος για την τοπική αυτοδιοίκηση που έχει κομματικό χρίσμα επιβεβαιώνει εθελούσια την απαίτηση των κομματικών συντεχνιών να ελέγχουν ολοκληρωτικά τη χώρα, να προηγείται η κομματική σκοπιμότητα των αναγκών κάθε τοπικής κοινωνίας.

Συμπέρασμα:Oι υποψήφιοι με κομματικό χρίσμα είναι χλεύη της δημοκρατίας, απειλή της δημοκρατίας, καθόσον οι υποψήφιοι με κομματικό χρίσμα απαιτούν από τους πολίτες την εθελόδουλη υποταγή στη νοοτροπία του λακέ, του ραγιά. Εύστοχα ο μέγιστος Σουρής παρατηρεί ότι: «Τ’ αγγειά γινήκαν θυμιατά /και τα σκατά λιβάνι. Οι βλάχοι γίναν δήμαρχοι /κι οι γύφτοι καπετάνιοι». Νυνί*   στις εκλογές του Μάιου , η ψήφος της πλειονότητας των πολιτών θα λειτουργήσει  σαν τιμωρία της ανικανότητας,  του ενδοτισμού, της ευτέλειας και θα φέρει  μια βαριά ήττα στη κομματοκρατία. Ως εκ τούτου,  ο επικεφαλής της μνημονιακής ελληνικής φτωχοποίησης,  για να φρενάρει την ολοφάνερη ήττα, αντιπαραθέτει στο «φαίνεσθαι» την στρατηγική που στηρίζεται στο ψέμα:”όχι χρίσμα και στηρίξεις”, ενώ στη πράξη θα προωθήσει παρασκηνιακά τα εκλεκτά κομματικά κοπίδια,  με μοχλό το κομματικό μηχανισμό και την οικονομική ενίσχυση,  στη λογική της Mακάβριας συναρπαγής: “ Συνευωχίας της σαγματοκατασκεύαστης  παρακατιανής“

( Συνευθυμία εν συμποσίω της κατασκευασμένης  από το  Σάγμα 

αμφισβητούμενης αξίας).

ΥΓ2: Οι  Ανημιωβολιαίοι* αγλυκόποδες* οσφυοκάπτες ^* για να μην διαδίδουν ότι οι λέξεις που χρησιμοποιώ είναι υβριστικές, συνεχίζω να παραθέτω αφιλοκερδώς “το λεξικό του άρθρου” για να καταλαβαίνουν τι διαβάζουν τα  «κούτσουρα απελέκητα» του Δ. Μελάθρου και οι πέριξ αυτών παρατρεχάμενοι.

Λεξικό του άρθρου

Συνευωχία= συνευθυμία ἐν συμποσίῳ

παρακατιανός -ή ό=  κατώτερης ποιότητας, αμφισβητούμενης αξίας

σαγματοκατασκεύαστος= ο κατασκευασμένος από το Σάγμα

Σάγμα= το Σαμάρι

Mνησῐπήμων, ον, γεν. -ονος, ὁ ὑπομιμνήσκων τινὰ τὰ παθήματα, τὴν δυστυχίαν· μν. πόνος, ἡ ἀλγεινὴ ἐνθύμησις τῶν δυστυχιῶν, Αἰσχύλ. Ἀγ. 180.

Βεβορβορωμένος=ο κυλισμένος στον βούρκο, από το βορβορώνω (=λερώνω με βόρβορο, βρομίζω)

Εκὼν οὐ βίᾳ= με τη θέληση κάποιου και χωρίς βία

Κοπρολάγνος = Αυτός που διορίζει τον “κοπρίτη”

Ο δημοσεγωφάγος= είναι αυτός που  «τρώει τον δήμο του». Που τρώει μαζί του και το δικό του εγώ, εξ ου και το «εγώ-φάγος»

«Φιλοκαλούμεν τε γάρ μετ’ αρχολιπαρίας και φιλοσοφούμεν άνευ επιχρίσματος…»= Αγαπάμε το ωραίο εκλιπαρώντας τους άρχοντες και φιλοσοφούμε χωρίς να λαμβάνουμε το χρίσμα.

Συγκατανευσιφάγος= ο τρεφόμενος με το να λέει πάντοτε «ναί».

οσφυοκάμπτης < οσφύς + κάμπτω= ο υποτελής, ο δουλοπρεπής

αρχίδιον»< Σπουδαρχίδη= τούτη την διαβρωτική μικροπρεμούρα για τα αξιώματα μας την προτείνει ο Αριστοφάνης: η σπουδή, η γελοία βιασύνη για ένα και μικρό αξίωμα, έστω σε μια θεσούλα στο διάδρομο όπου δρομολογείται η Αρχή και η αρχή της διαφθοράς. Αυτή η μικρή ή μεγάλη αρχή, η μικρή ή μεγάλη θεσιθηρία που σπεύδει να καταλάβει το κομματοπαράσιτο ονομάζεται  «Αρχίδιον>.   

We delivered!»= επί το ελληνικότερων «παραδώσαμε» , αναφώνησε ο πρωθυπουργός απευθυνόμενος στα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Τι «παραδώσανε» οι κυβερνήσεις του μνημονίου; Αυτοί που «παραδίδουν» ονομάζονται ντελιβεράδες

Αεσίφρων=Ανόητος, από το αάω(φθείρω)+φρην(νους)

Ψολοκομπιάς=Καυχησάρης αλαζόνας, ψόλος(καπνός )+κομπάζω.

Αρχολίπαρος = αυτός που επιθυμεί και επιδιώκει αξιώματα, εκλιπαρώντας ή κολακεύοντας τους άρχοντες, από το αρχή + λιπαρῶ (=επιθυμώ, επιζητώ)

Αρλεκίνος= είναι ένας από τους βασικούς χαρακτήρες της ιταλικής Κομέντια ντελ άρτε. Έχει προγόνους του τους δούλους του Αριστοφάνη.

Βυσσοδομώ = ενεργώ με ύπουλο, δόλιο και παρασκηνιακό τρόπο, σχεδιάζω και προγραμματίζω κρυφά, από το βυσσός + δομέω + -εύω = (βυθός + δομέω ή δομώ = χτίζω σε βάθος)

Φίλαυτος= που αγαπά πολύ τον εαυτό του, ο εαυτούλης

Κλασαυχενισμό=κόρδωμα, έπερση.

Ιατταταιάξ =ωχώχ! Αριστοφάνης – “Ιππής”

Ιατταταί=ωχ! Αρισροφάνης – “Ιππής”

Βεβαιάξ=πο,πο! Αρισροφάνης- “Βάτραχοι”

Αβδηρίτες= Η αρχαία ελληνική μυθολογία διηγείται ότι η ελληνική αποικία των Αβδήρων, που βρισκόταν στα παράλια της Θράκης, χτίστηκε από τον Ηρακλή που θέλησε να τιμήσει το φίλο του Άβδηρο, που κατασπαράχτηκε από τα άγρια ανθρωποφάγα άλογα του Διομήδη, όταν πήγαν μαζί στη Θράκη για να τα πιάσουν. Οι Αβδηρίτες  είχαν στην αρχαιότητα τη φήμη των μωρών και ανόητων ανθρώπων.

Διαγούμισμα= η λεηλασία, το κούρσεμα, η αρπαγή.

Αλλοτρίωση= η διαδικασία της αποξένωσης (αρχ. Απώθηση).

Νεοτερικότητα= τέλειος αντίποδας του ελληνικού ανθρωπισμού

“Κυλώνειο άγος” =για κάθε πράξη που μπορεί να επισύρει ντροπή σε πόλη ή κράτος.

Νεοτερικότητα= τέλειος αντίποδας του ελληνικού ανθρωπισμού.

Παλίγλωσσος= Αυτός που λέει ψέματα, ο ψευταράς, από το πάλιν+γλώσσα

Ταγός= αυτός που ανήκει στην ηγεσία

Βρώματα= σκοροφαγωμένα φαγητά

Νυνί= και τώρα

Ανημιωβολιαίος=Τιποτένιος της δεκάρας

Αγλυκόπους = στραβοπόδης

Πηγές

[1 ] Γεώργιος Σουρής  Άπαντα ( 1853-1919 , Έλληνας σατιρικός ποιητής)

Εκδότης: Ζουμπουλάκης

[2 ]. Γιώργος Κοντογιώργης  Κομματοκρατία και δυναστικό κράτος

Εκδόσεις Πατάκη, 2012

[3] www.anatropinews.gr/…/το-spiegel- «Κατά φαντασία θεραπευόμενο»

[4] http://www.youtube.com/watch?v=HuYxYUMhU6A

[5]. Χρήστος Γιανναράς: Κομματοκρατία εκδόσεις Πατάκη

Πηγές

[1 ] Γεώργιος Σουρής  Άπαντα ( 1853-1919 , Έλληνας σατιρικός ποιητής)

Εκδότης: Ζουμπουλάκης 

[2 ]. Γιώργος Κοντογιώργης  Κομματοκρατία και δυναστικό κράτος

Εκδόσεις Πατάκη, 2012

[3] www.anatropinews.gr/…/το-spiegel- «Κατά φαντασία θεραπευόμενο»

[4] http://www.youtube.com/watch?v=HuYxYUMhU6A

[5]. Χρήστος Γιανναράς: Κομματοκρατία εκδόσεις Πατάκη