ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ

PD Dr.-Ing. Georg Chaziteodorou Bleibergweg 114 D-40885 Ratingen

Tel.+Fax: 02102 32513 E-Mail: chaziteo@t-online.de

30.12.2013

(DNA)

Γ. Θ. Χατζηθεοδωρου

Η μοναξια ειναι η χειροτερη ασθενεια για εναν ανθρωπο του πλανητη Γη, διοτι αυτος ειναι ανικανος να ζη χωρις αυταπατες σε ενα ανασφαλιστο συμπαν και σε εναν ασημαντο πλανητη ενος μακρεων κυματων αστερος, που βρισκεται χαμενος μεταξυ δυο σπειροειδων βραχιονων του Γαλαξια μας.

Ο συγγραφεας του παροντος πονηματος δεν ειναι θεολογος, κοινωνιολογος, φιλοσοφος, ιστορικος, αλλα και ουτε αστροφυσικος. Ειναι μονο ενας επιστημονας θετικων επιστημων που προσπαθει να βρη απαντισεις σε ερωτηματα που οριοθετουν και τα αινιγματα της ανθρωπινης ζωης απο την γεννηση εως τον θανατο.

Ολοι μας καποτε θα πεθανουμε, εμεις ομως ημασταν οι τυχεροι.

Οι περισσοτεροι ανθρωποι ποτε δεν πεθαινουν διοτι ποτε δεν γεννηθηκαν.

Οι ανδρες και οι γυναικες, οι οποιοι θεωρητικα αντι για εμας θα μπορουσαν να υπαρξουν και στην πραγματικοτητα ποτε δεν θα δουν το φως του κοσμου αυτου, ειναι περισσοτεροι απο τους κοκκους της αμμου της ερημου Σαχαρας.

Μεταξυ αυτων υπαρχουν σιγουρα ανωτεροι απο τους γιγαντες του πνευματος της ελληνικης αρχαιοτητας και απο τους εκατονταδες Ελληνες και ξενους επιστημονες που διαπρεπουν σημερα σ’ ολον τον κοσμο.

Το γνωριζουμε αυτο, διοτι η ποσοτητα των ανθρωπων που μπορουν να γεννηθουν απο το DNA μας ειναι κατα πολυ μεγαλυτερη απο την ποσοτητα των ανθρωπων που πραγματι γεννηθηκαν και σε αντιθεση με την τρομερα μικρη πιθανοτητα, υπαρχει τοσο ο γραφων οσο και εσεις οι αναγνωστες σαν να ειναι αυτο κατι το συνηθες.

Μονο λιγοι ομως προνομιουχοι κερδισαν, παρα την τρομερα μικρη πιθανοτητα στο λαχειο της γεννησης.

Πως ειναι ποτε δυνατο να τολμαμε να θρηνουμε για την αναποφευκτη επιστροφη μας στην προγουμενη κατασταση εντος του γαλαξια μας; «Ες γαλ’ επετον», δηλαδη επεσεν στον Γαλαξια ελεγαν οι Ορφικη κατα τον θανατο ενος ανθρωπου.

Κατ’ αυτους αντι του θανατου υπηρχε η μεταβολη και η εναλλαγη της ζωης, η οποια μετα τον θανατο επιστρεφει στην πηγη της, στον Γαλαξια μας.

Το φαινομενο της ζωης και του θανατου στον πλανητη Γη παρουσιαστηκε για πρωτη φορα πριν απο περιπου 3 δισεκατομμυρια χρονια και περασε το 80% της ιστοριας του στο σκαλοπατι του μονοκυταρου και μαλιστα σε συνθηκες που τιποτε δεν προδικαζε, οτι απο απλες μονοκυτταρες ουσιες μπορουσε να προκυψη μολις προ ολιγου ενας υπεροχος και πολυπλοκος μοριακος μηχανισμος παραγωγης οντοτητων με περιπλοκες ζωικες δομες.

Εαν συγκριθει κατα τον Sagan C. (1) η ηλικια του πλανητη μας των 4,6 δισεκατομμυριων γηινων χρονων με ενα γηινο ετος, τα πρωτα σπονδυλωτα ζωα παρουσιασθηκαν την 21 Νοεμβριου, οι πρωτοι πιθηκανθρωποι την δευτερη ημερα των Χριστουγεννων και οι ανθρωποι μολις το απογευμα της 31η Δεκεμβριου και μαλιστα τρισημιση λεπτα προ τα μεσανυχτα.

Ακολουθησε η χρισιμοποιηση των χεριων τους πριν 30 εκατομμυρια χρονια, ο σχηματισμος ανθρωπινων κοινωνιων πριν 1 ‘η 2 εκατομμυρια χρονια, τα θρησκευτικα ανθρωπινα φαινομενα πριν εκατονταδες χιλιαδες χρονια, η θηρευσης, η γεωργια, η ημερωση ζωων και η ιδρυση κρατων πριν 10.000 χρονια, η αρχη της επιστημης πριν 3.000 χρονια, οι μεγαλες θρησκειες πριν 2.000 χρονια, η μοντερνα επιστημη και τεχνολογια πριν μερικες εκατονταδες χρονια.

Στην εκλεκτικη πορεια του ανθρωπου ο εγκεφαλος αυτου εξελιχθηκε ετσι για να βοηθα το ανθρωπινο σωμα να βρη την θεση του στο περιβαλλον και μαλιστα σε διαστασεις που το ανθρωπινο σωμα λειτουργει.

Ο εγκεφαλος του ανθρωπου αποτελειται απο δισεκατομμυρια νευρωνες, που συνδεονται μεταξυ τους με ενα τεραστιο δικτυο καλωδιων και συνδεσεων και στα οποια κυκλοφορουν ηλεκτρικες και χημικες ωσεις που περιγραφονται ολοκληρωτικα με μοριακους και φυ-σικοχημικους ορους.

Το πως ομως οι συντελεστες των νευρωνων μπαινουν σε ενεργεια σε ενα ξεχωριστο ψυχονοητικο αντικειμενο, παραμενει ακομη αγνωστο.

Παραμαινουν επισης ακομη αγνωστοι οι κυτταρικοι και μοριακοι μηχανισμοι οι οποιοι σταθεροποιουν και αναπλαθουν τους τροπους επικοινωνιας των νευρωνων.

Αγνωστο παραμενει ακομη το πως ο κατακερματισμος του κοσμου του οπτικου πεδιου, ενος και μονο αντικειμενου, γινεται μια αντιληπτικη παρασταση με ενοτητα.

Απο την στιγμη που το DNA των χρωματοσωματων στο κυτταρο διασπαται σαν ολοτητα, δεν γνωριζουμε ακομη που βρισκεται στον εγκεφαλο αποθηκευμενο το γενετικο προγραμμα.

Η ηλεκτρικη δραστηριοτητα στον ανθρωπινο εγκεφαλο κινειται σε ενα επιπεδο 0,01 εως 40 Herzt.

Αδυναμες δυναμικοτητες του εγκεφαλου ταλαντευονται με περιπου 0,01 Herzt. Εαν για διαφορους λογους μεταβαλλονταν η επιδραση του γηινου ηλεκτρομαγνητικου πεδιου δυναμεως στον ανθρωπο ‘η αποκοβονταν η επιδραση αυτη τελειως, οι ανθρωποι θα εχαναν αμεσως τις εσωτερικες αισθησεις τους για την πορεια του χρονου, που θα σημαινε το χαος.

Η εκλεκτικη πορεια του ανθρωπου ποτε δεν προετοιμασε τον εγκεφαλο για να προσανατολισθη αυτος προς τον κοσμο των ατομων και κβαντοτεμαχιδιων της υλης.

Διαφορετικα θα αντιλαμβανονταν ο ανθρωπινος εγκεφαλος π.χ, εναν βραχο πετρωματος σαν μια συγκεντρωση κενων χωρων.

Τον βραχο του πετρωματος τον αισθανονται οι ανθρωποι στα χερια τους σκληρο και μη διαπεραστικο, διοτι τα χερια του δεν μπορουν να τον διαπερασουν.

Το οτι ετσι ειναι, δεν εχει να κανη με το μεγεθος και τον ενδιαμεσο χωρο των κβαντοτεμαχιδιων από τα οποια αποτελειται η υλη, αλλα με τα πεδια δυναμεων που συνδεονται με τα σε μεγαλες αποστασεις ευρισκομενα κβαντοτεμαχιδια στην «σταθερη» υλη.

Για τον ανθρωπινο εγκεφαλο ειναι χρησιμο να κατασκευαζη παραστασεις για την σταθεροτητα και μη διαπερατοτητα, διοτι αυτες βοηθουν τον ανθρωπο να οδηγη το σωμα του δια μεσω ενος κοσμου, στον οποιο ενα αντικειμενο το οποιο χαρακτηριζει σταθερο, να μην καταλαμβανη τον ιδιο χωρο οπως ενα αλλο. Η λεξη «πραγματι» δεν ειναι κατι το ευνοητο.

Εαν π.χ. ενα νεοτρινο ειχε εναν εγκεφαλο και η εξελεκτικη πορεια αυτου ελαβεν χωρα σε προγονους μεγεθους νεοτρινου, τοτε θα λεγαμε, οτι πραγματι ο βραχος του πετρωματος αποτελειται «πραγματι» κατα το μεγαλυτερο του μερος απο κενον χωρο.

Η διαδικασια γεννεσης της ζωης οφειλεται σε μια αλυσιδωτη χημικη αντιδραση απο την οποιαν προκυπτει ενα κληροδοτικο συστατικο DNA, το οποιο αντιγραφθηκε λιγο διαφοροποιημενο απο το RNA.

Το DNA ειναι ο κωδικας της ζωης, αποτελει το συστατικο των χρωματοσωμων και των γονιδιων και βρισκεται στον πυρηνα του κυτταρου.

Περιεχει κωδικοποιημενες πληροφοριες για την μεταβαση των γενετικων χαρακτηριστικων απο την μια γενια στην επομενη, καθως επισης για τον σχηματισμον μοριων, που ειναι απαραιτητα για την αναπτυξη του οργανισμου. Μοιαζη με διπλη ελικα, που σχηματιζεται απο δυο μακρα σπειροειδη σχηματα (κλωνους), μπλεγμενα το ενα γυρω απο το αλλο και αποτελειται απο τεσσερες αζωτουχες βασεις.

Το DNA εντος του κυτταρικου πυρηνα του ανθρωπου εχει μηκος 2 μετρα και βρισκεται τυλιγμενο και πιεσμενου.

Ο ανθρωπινος οργανισμος περιεχει περιπου 2 εκατομμυρια χιλιομετρα DNA. Κάθε DNA αποτελειται απο περιπου 3,2 δισεκατομμυρια κωδικα γραμματα, που αρκουν για 10 στην 480.000 συνδυασμους.

Σε ελαχιστο ποσοστο των μορφων της ζωης επιτευχθη το αλμα προς την δημιουργια «Ευκαρυον-Κυτταρου» και σε ενα ακομη ελαχιστωτερο ποσοστο προς την δημιουργια της συνειδησης.

Η δημιουργια του κυτταρου αυτου ειναι το ποιο βαρυσημαντο, δυσκολοτερο και απιθανο γεγονος ακομη και απο την δημιουργια της ζωης στο επιπεδο των βακτηριδιων.

Ενα «Ευκαρυον-Κυτταρο» μπορει να συγκριθη με ενα διυλιστηριο, οπου λαμβανουν χωρα διαφοροι χημικοι μετασχηματισμοι και με μια μητροπολη γεματη απο μια πληθωρα γρηγορων δραστηριοτητων και αλληλοεπιδρασεων, πισω απο τις οποιες κρυβεται παντοτε ενα συστημα με καθωρισμενους στοχους.

Στον πυρηνα των σωματικων «Ευκαρυων-Κυτταρων» του ανθρωπου υπαρχουν 23 ζευγη χρωματοσωματων.

Καθε κλωνος του DNA αποτελειται απο πολλα μορια που λεγονται νουκλεοτιδια (ανεδινη, θυμινη, κυτοσινι και γινανινι).

Ενα «Ευκαρυον-Κυτταρο» μπορει να συγκριθη με ενα κρατος που εχει 10 στην 16 πολιτες, οπου ο καθε πολιτης ειναι υποχρεωμενος να εκτελη καταλληλες προγραμματισμενες εργασιες για το ευ ζην ολων των πολιτων του κρατους.

Μεσα στο «Ευκαρυον-Κυτταρο» ειναι ανυπαρκτο το πανω και κατω, δηλαδη η δυναμη της βαρυτητας μεσα στο κυταρρο αυτο δεν εχει καμια σημασια.

Επισης πουθενα μεσα στο κυτταρο αυτο δεν υπαρχει χωρος για ενα μεγεθος ατομου, διοτι παντου κατι λαμβανει χωρα και ρεει αδιακοπα ηλεκτρικη ενεργεια, παρ’ ολου που ο ανθρωπος δεν αισθανεται οτι ειναι ηλεκτρικα φορτισμενος, ενω στην πραγματικοτητα ειναι.

H τροφη του ανθρωπου που μετα την αφομοιωση καταληγει απο το λεπτο εντερο και το αιμα στα κυτταρα του ανθρωπινου οργανισμου και το εισπνεομενο οξυγονο ενωνονται και παραγουν ηλεκτρισμο.

Μονο 0,1 Volt μετακινειται σε αποστασεις που μετριουνται σε νανομετρα.

Εάν αυτα τα μεγεθυνουμε σε ανθρωπινες διαστασεις, παραγεται μια ωθηση των 20 εκατομμυριων Volt ανα μετρο, που ανταποκρινεται σε μια ηλεκτρικη φορτωση μιας μεγαλης καταιγιδας.

Τα εκατομμυρια λισοματα, ενδοσωμα, ριοσωμα, περο-ξισωμα, πρωτε’ι’νων καθε μεγεθους και μορφης, ριποσωμια κ.α. που υπαρχουν εντος του «Ευκαρυο-Κυτταρου», προσκρουονται με τα εκατομμυρια αλλων αντικειμενων και απορροφουν απο τις θρεπετικες ουσιες την ενεργεια, σχηματιζουν δομες κυτταρων, εξουδετερωνοντας αποβλητα, αντιστεκοντας σε εισβολεις, στελνοντας και δεχοντας μυνηματα και αποκαταστωντας ζημιες.

Κατα την οντολογια, το ανθρωπινο ον και περισσοτερο το ειναι του οντος αυτου, είναι αυτο που η κλασσικη ελληνικη παραδοση ονομαζει ουσια.

Αυτη γενιεται απο μια μακρα και βαθμιαια διαδικασια της δαρβινικης εξελικτικης πορειας και γι’ αυτο εμφανιζεται στο συμπαν μας πολυ αργα. Κατα την αρχικη φαση της ζωης πρεπει να συγκεντρωθηκαν μορια με περιεχομενο υδρογονου, που ηταν σε θεση να αντιγραφονται μονα τους.

Ηδη αυτη η φαση της εκλεκτικης πορειας της ζωης προ’υ’πεθετεν χημικους μετσχηματισμους, που με την σειρα τους δημιουργουσαν οργανικα μορια πολυπλοκης δομης.

Οι ποιο συχνες ενωσεις υδρογονου στην αρχικη Γη, ηταν αερια με μονο ενα ατομο υδρογονου ανα μοριο και δη διεξιδιο και μονοξιδιο υδρογονου και μεθανιο.

Για τον σχηματισμον των κυριων συστατικων των ζωντων οργανισμων, τα πλουσια σε ενεργεια ηδη ζαχαρεως, λιπων, που δημιουργουν μεμβρανες και περιπλοκα Αμινοξεα, προκυπτουν δια μεσου δωδεκαδας ατομων υδρογονου ανα μοριο.

Στον ανθρωπινο οργανισμο εργαζονται 200.000 διαφορετικου ειδους πρωτε’ι’νες.

Γνωριζουμε μονο τι κανουν 4.000 ειδη πρωτε’ι’νων.

Για τις εργασιες των υπολειπων 196.000 ειδων πρωτε’ι’νων εχουμε ακομη απολυτη αγνοια.

Η ζωη συνεπως πληρει τον κοσμο και λειτουργει, εξελισεται και πεθαινει σε μια καθωρισμενη κατευνση που

προσδιοριζεται απο την φυση της ουσιας.

Τι ειναι ο θανατος;

Τα οντα θνησκουν συνεχως καθ’ οσον ζουν.

Το βεβαιο του θανατου καθιστα τα οντα οχι θνητα αλλα θνησκοντα.

Βιολογικα ο θανατος ειναι κατι το φυσικο, αφου αποτελει συνεπεια της φθορας ολων ανεξαιρετων των γηινων μορφων ζωης.

Ο καθε ζων οργανισμος μετα τον θανατο του αποσυντιθεται, δηλαδη αυτο που του εδινε την ικανοτητα να ζη.

Η συνθεση των επι μερους στοιχεων του οργανισμου, διαλυεται και καταστρεφεται.

Δημιουργουνται ομως ενωσεις υδρογοναν-θρακων, οι οποιες κατα την διαρκεια των γεωλογικων εποχων μπορουν σε γεω- λογικοτεκτονικες παγιδες να σχηματιζουν σε αποθεματικα πετρωματα ανθρακα, τυρφη, πετρελαιο και φυσικο αεριο.

Εξαφανειζεται ομως το καθε τι με την αποσυνθεση και διαλυση του «Ευκαρυο-Κυτταρου»;

Ναι μεν εξαφανιζονται τα «Ευκαρυο-Κυτταρα» ως αυτοτελεις οντοτητες και τα συνιστωντα τα κυτταρα στοιχεια, δεν εξαφανιζονται και δεν καταστρεφονται ομως τα συνιστωντα στοιχειωδη στοιχεια, δηλαδη τα κβαντοτεμαχιδια.

Η αποσυνθεση συνεπως ενος θανοντος ανθρωπινου οργανισμου φθανει στο εσχατο γενετικο υλικο, δηλαδη στο γονιδιο και δινει νουκλε’ι’νικο οξυ.

Με την διαλυση των μοριων του δεσο- ξυριβονουκλε’ι’κου οξεος (DNA), τα συνιστωντα στοιχεια του θα φθασουν μοιραια στα μικροτατα κβαντοτεμαχιδια, που συνιστουν τα ατομα της υλης, ηλεκτρονια, πρωτονια, νετρονια και ισως και πιο μικρα που ακομη δεν ειναι γνωστα και που ειναι αθανατα, διοτι γυριζουν στον Γαλαξια μας, « Ες γαλ’ επετον» και επανερχονται στον κυκλο της ζωης.

Το ειναι του ανθρωπου ως αμεσοτητα μηδενιζεται με τον σωματικο του θανατο ‘η επιβιωνει;

Θνησκει η αμεσοτητα ‘η οχι;

Υπαρχει θανατος για την αμεσοτητα;

Τα μεγιστα αυτα ερωτηματα που ειναι ταυτοχρονα υπαρξιακα και οντολογικα και αντιπαρατασσουν το ειναι στο μηδεν, απασχολησαν, απασχολουν και θα απασχολουν τους φιλοσοφους.

Αναποφευκτα προβαλλει εδω και η προβληματικη της αθανασιας.

Τι γινεται συνεπως μετα τον θανατο;

Η λεξη «Μεταφυσικη» εχει την προελευση της στην ταξινομιση των εργων του Αριστοτελη, που εγινε στην Βιβλιοθηκη της Αλεξανδρειας απο τον Ανδρονικο τον Ροδιο τον 2ον μ.Χ. αιωνα.

Κατα την ταξινομιση των εργων αυτων, υπηρχαν η «Ποιητικη», η «Αθηναιων Πολιτεια», τα «Πολιτικα», τα λογικα και ρητορικα κειμενα, διαφορα βιβλια της Φυσικης και μια σειρα βιβλιων, που εξεταζουν αταξινομητα θεματα μεσα στο καθιερωμενο διαγραμα που ονομασθηκαν λογω σειρας ταξινομησης «Μετα τα Φυσικα». Συνεπως η λεξη «Μεταφυσικη» ποτε δεν χρησιμοποιηθηκε απο τον Αριστοτελη.

Η ετσι ονομασθεισα «νεοτερη Μεταφυσικη», δηλαδη η «θεοκρατικη Μεταφυσικη» καταγινεται με το υποκειμενο, τον χωρο, τα αντικειμενα και τον χρονο και επεκτεινε την ερευνα της στις αρχες του γιγνωσκειν, στην συνειδηση, στις παραστασεις, στην μνημη, στην φαντασια, στην κριση, στην ηθικη και στο νοειν και λογιζεσθαι, αντιγραφοντας και σκοπημα παραμορφωνοντας την αρχαιο-ελληνικη διανοηση, για να διαμορφωση εννοιολογικα την πιστη της χριστιανικης θρησκειας.

Η Μεταφυσικη αυτη ισχυριζεται, οτι κανενας δεν μπορει να κλονιση την αμεσοτητα, την χωρικη ομογενεια, την εταιρογενεια των αισθητων, την χρονικοτητα, την διαλεκτικη, την ηθικη βουληση και την αισθητικη συγκινηση. Στην πραγματικοτητα αντικατεστησε, διοτι ετσι την συνεφερεν, την α’ι’διοτητα του κοσμου με το δογμα της «ex nihilo» δημιουργιας και της προσωπικης αθανασιας και εφευρε την «Μεταφυσικη της εσωτερικης Εμπειριας», δηλαδη την συνδεση της εσωτερικοτητας, υποκειμενικοτητας και αμεσοτητας.

Χωρις την διανοηση των αρχαιων Ελληνων η θεοκρατικη Μεταφυσικη του Χριστιανισμου παραμενει χωρις κανενα νοημα, γιατι η προβληματικη της αναφερεται σε καταστασεις, αληθειες ‘η εννοιες, οι οποιες ειναι ανυπαρκτες ‘η δεν εχουν σχεση με τον ανθρωπο και εαν ακομη εχουν, ειναι ανυπαρκτες.

Η ιδεολογια του Χριστιανισμου σκοπημα κυνηγησε και χτυπησε καθε Ελληνικο, προκειμενου να επιβαλη την δογματικη της θεωρια και τον παρα φυση προσυμπατικο και εξωσυμπατικο Γιαχβε, εννοιες, που δεν μπορουν να γινουν αποδεκτες από εναν ελευθερο κατα φυση φιλοσοφουντα Ελληνα.

Γι αυτο τον λογο η ιουδα’ι’κη αιρεση της Ορθοδοξιας εθεσε την Φιλοσοφια υπο αγριο διωγμο, κατακρεουργησε τους Φιλοσοφους, εκαψε βιβλιοθηκες, εκλεισε δια νομου φιλοσοφικες σχολες και αλλα πολλα.

Μεγιστο εμποδιο αποτελουσε ο κατεχων την πρωτη θεση στην ιστορια του Ελληνικου Πνευματος και του Πολιτισμου, ο προσωκρατικος Εφεσιος φιλοσοφος «Ηρακλειτος», του οποιου ο Λογος (3), ως αρχη, που συντηρη και ενωνει τον κοσμο ειναι ενδοσυμπαντικος.

Παρουσιασαν οι ταγοι του Εβραιοχριστιανισμου το «Κατα Ιωαννη Ευαγγελιο», το οποιο δηθεν εγραφη στην Εφεσο, το οποιο αρχιζει για παραπλανηση των πιστων με τον Λογο που τον συνδεεται οχι οπως στον Ηρακλειτος με την Κοσμολογια και την κατα φυση φιλοσοφικη σκεψη, αλλα με το δογμα της δημιουργιας εκ του μηδενος.

Προκειτα για απατη σε ολο το μεγαλειο της!

Το συμπαν δεν εχει «δημιουργο», αλλα αυτογεννιεται και αυτοκαταστρεφεται.

Η σκοπιμη παραλλαγη της ερμηνειας του «ηρακλειτιου Λογου» απεβλεπε στο να συναδη και να προσαρμοστη στο πνευμα και στο γραμμα της ιουδαιογενους μονοθε’ι’στικης αντιληψης και να απομακρυνη τον σκεπτομενο ανθρωπο απο τον θησαυρο της αρχαιοελληνικης φιλοσοφιας και να τον καταστειση υποχειριο μιας πρωτογονης, αλογης και αφυσικης ψυχοπνευμαστικης αλλοτριωσης. Συνεπως, υπο μορφη υποκλοπων αντικαθισταται η α’ι’διοτητα του κοσμου και η μετεμψυχωση των αρχαιων Ελληνων φιλοσοφων απο το δογμα της «ex nihilo» δημιουργιας και της προσωπικης αθανασιας.

Οι αυθαιρεσιες και οι παραμορφωσεις απο τους «χριστιανους υποκλεπτες», ως π.χ. το αναγκαιο περιοριζεται στις μεταφυσικες αληθειες και οχι στις λογικες εμπειρειες, χαρακτηρισθηκαν ως επαναστατικες.

Στην ψυχη δινουν οι υποκλεπτες μια παραμορφωμενη δυναμικη, για να ελευθερωθη αυτη απιο τον κλοι της αναγκαιοτητας.

Η αποσταση, που δημιουργηθηκε αναμεσα στον κοσμο και τον θεο, γεφυρωθηκε απο τους υποκλεπτες με το τεχνασμα, ότι η πνευματικη φυση του ανθρωπου δημιουργηθηκε «κατ’ εικονα και καθ’ ομοιωση» του θεου Η αποσταση μεταξυ του κτιστου και ακτιστου βεβαιωνεται από τους υποκλεπτες περισσοτερο απο τις ατελειες του κτιστου (εαν το κτιστο ηταν τελειο, δεν θα ειχε νοημα, αυτο θα ηταν η ιδια η υπερβατικοτητα) και απο την υπαρξη του κακου παρα την εννοια του αγαθου. Με τον δυ’ι’σμο αυτο των υποκλεπτων η Φυση αυτοσυλαμβανεται απο τον Χριστιανισμο ως ατελης, ως πασχουσα, ως επιρρεπης προς το κακο.

Η εγκοσμια συνειδηση του οντος γινεται απο τους υποκλεπτες αδυναμη, πασχουσα, αμαρτωλη.

Με την παραμορφωση αυτη τιθενται απο τους υποκλεπτες τα θεμελια του φοβου και της ελπιδας στις ψυχες των πιστων, δηλαδη οι βασικες προ’υ’ποθεσεις για την δεσποτεια και την εκμεταλλευση.

Πως ομως συνεδεσαν οι υποκλεπτες τα απολυτα διαφορετικα, δηλαδη το κτιστο και το ακτιστο;

Με το τεχνασμα, οτι ο προσωπικος θεος Γιαχβε εχει την απολυτη δυνατοτητα της δημιουργιας του ατελους ανθρωπου και του κοσμου, γεφυρωσαν οι υποκλεπτες εστω και φαινομενικα το χασμα.

Εαν ο ανθρωπος κατανοουσε λιγικα και αντιληπτα τα εσαει τελουμενα εργα του Γιαχβε, θα επαυε αυτος να ειναι δημιουργημα του Γιαχβε.

Με το τεχνασμα αυτο των υποκλεπτων ο ανθρωπος αποκτα την ικανοτητα να συλλαμβανη το τελειο, χωρις να εισερχεται στην φυση του.

Εξηγειται ετσι, γιατι οι ευαγγελικες κατηγοριες των υποκλεπτων ειναι, ενσαρκες, αμεσες και συγκεκριμενες.

Με την εντεχνα δημιουργηθησα απο τους υποκλεπτες διαλεκτικη μεταξυ ανθρωπου και Γιαχβε γεφυρωνεται η υποτιθεμενη απειρως μεγαλη αποσταση.

Η χριστιανικη Ορθοδοξια δεν ειναι τιποτε αλλο απο ενα θρησκευτικο κατασκευασμα του προπαγανδιστικου οργανου του μωσα’ι’κου ιερατειου, του Γκαμαηλ Σαουλ, του ετσι ονομασθεντος Αποστολου των Εθνων της νεας ιουδα’ι’κης αιρεσης.

Η Ορθοδοξια, στην ζωσα μεχρι σημερα φαναριωτικη εκδοχη της, παραμενει απολιθωμενη αποκλειστικα στην ανιμιστικη παραδοση της, ενω στην εκδοχη του Ρωμαι’ι’κου Κρατιδιου, εκτος του Φετισχισμου (Ειδωλολατρεια), ειναι αγκυλωμενη και στις εθνικιστικες της φαντασιωσεις.

Γ. Θ. Χατζηθεοδωρου

Βιβλιογραφια

1. Sagan C. «Unserer Kosmos»

München, Zürich, Droemer Knaur Verlag 1982

2. Χατζηθεοδωρου Γ. «Μεταφυσικη»

Δαυλος, αρ. 316, Σεπτεμβριος 2008, σ. 22403-22416

3. Δημοφιλος Ι. «Ο Λογος βρισκεται μεσα στο Συμπαν»

Δαυλος, αρ. 297. Δεκεμβριος 2006, σ. 20442-20444