ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ

του Δημήτρη Στεργιούλη
Επίτιμου Διευθυντή
2ου Δημοτικού Σχολείου Κιάτου

«ΕΥΑΓΟΡΑΣ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗΣ»

Οι Τούρκοι , και κατ’ ακολουθία και τα φερέφωνά τους στο κατεχόμενο από τα στρατεύματα του Αττίλα Βόρειο Τμήμα της Κύπρου , έχουν «στερρά την πεποίθηση» ότι εμείς οι Έλληνες ηλιθίως σκεφτόμαστε και βλακωδώς συμπεριφερόμαστε»
Είναι αλήθεια ότι στο να σχηματίσουν αυτή την άποψη συμβάλλαμε κι εμείς με τον τρόπο που διεκδικούμε τα εθνικά μας δίκαια. και υπερασπιζόμαστε τα ιερά και τα όσια της φυλής μας από τη λήξη του Β΄ παγκοσμίου πολέμου και εντεύθεν.
Προς επίρρωση των ανωτέρω, και ενδεικτικά και μόνο , καταγράφω τα ακόλουθα και κάθε καλόπιστος και καλοπροαίρετος άνθρωπος ας βγάλει τα συμπεράσματά του.
(α) Ουδέποτε διεκδικήσαμε, αφότου κατέρρευσε ο «υπαρκτός σοσιαλισμός», την υλοποίηση του πρωτοκόλλου της Κέρκυρας του 1914 , το οποίο και προσυπέγραψε και η Αλβανία , για αυτονομία της Βορείου Ηπείρου. Έτσι σήμερα φθάσαμε στο σημείο η αλβανική ηγεσία να αποθρασυνθεί σε βαθμό που να θεωρεί ολόκληρη τη Βορειοδυτική Ελλάδα έως και το βόρειο τμήμα του νομού Αιτωλοακαρνανίας ως αλβανικό έδαφος που δεν έχει ακόμη ενταχθεί στο αλβανικό κράτος.
(β) Επί σειρά ετών ανεχθήκαμε τους Σκοπιανούς να προπαγανδίζουν τις απόψεις τους, πιστεύοντας ότι δεν είναι ποτέ δυνατόν η διεθνής κοινότητα να αποδεχθεί και τελικά να υιοθετήσει θέσεις , που έρχονται σε ευθεία αντίθεση με την ιστορική πραγματικότητα.
Κι ενώ η σκοπιανή προπαγάνδα κυριολεκτικά οργίαζε σε όλα τα γεωγραφικά πλάτη και μήκη του πλανήτη μας εμείς καθεύδαμε υπό μανδραγόρα και τώρα δρέπουμε τους καρπούς της αβελτηρίας μας.
Και δυστυχώς μέχρι τώρα τα Σκόπια έχουν αναγνωριστεί ως «Μακεδονία» από εκατό ίσως και περισσότερα κράτη. Εμείς φθάσαμε σε τέτοιο κατάντημα που σήμερα συζητούμε με το μεσολαβητή του Ο.Η.Ε. κ. Νίμιτς για το ποιος θα πρέπει να είναι ο επιθετικός προσδιορισμός , που θα συνοδεύει το όνομα του τιτοϊκού μορφώματος των Σκοπίων ως Μακεδονία.
(γ) Το σφαγιασμό του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης , την καταλήστευση των περιουσιακών του στοιχείων και εν τέλει τον ξεριζωμό από τις πατρογονικές τους εστίες, όσων επέζησαν, αντί να τον κάνουμε σημαία διαμαρτυρίας και καταγγελτικό κατά της Τουρκίας μανιφέστο σε όλα τα διεθνή φόρα, τον λησμονήσαμε πολύ σύντομα και μάλιστα προτείναμε να δώσουμε και άσυλο στον Τούρκο Μεντερές , επί πρωθυπουργίας του οποίου έλαβαν χώρα οι διωγμοί των Ελλήνων.
(δ) Υπογράψαμε τις συνθήκες Λονδίνου-Ζυρίχης αποδεχόμενοι την Τουρκία ως εγγυήτρια δύναμη της νεοπαγούς Κυπριακής Δημοκρατίας , απεμπολώντας ,«εν τοις πράγμασι», τα δίκαια του αγωνιζόμενου Κυπριακού Λαού μέσα από τις τάξεις της θρυλικής ΕΟΚΑ ,. Και αυτό συνέβη ενώ ήταν γνωστό ότι η Τουρκία είχε παραιτηθεί κάθε δικαιώματός της επί της Κύπρου από το 1923 με τη συνθήκη της Λωζάνης . Και ως επιστέγασμα της χαζομάρας μας αναβαθμίσαμε κιόλας τους Τουρκοκύπριους από μειονότητα σε κοινότητα.
(ε) Η ανάκληση της Ελληνικής Μεραρχίας από την Κύπρο και η πραξικοπηματική ανατροπή του Μακαρίου αποτελεί όνειδος και αποδεικνύει περίτρανα την αφροσύνη εκείνων που υλοποίησαν αυτές τις αντεθνικές και άκρως εθνοπροδοτικές ενέργειες . Η κατάρα του Έθνους των Ελλήνων θα τους συνοδεύει εσαεί.
(στ)Ουδέποτε οι δύο πυλώνες του Ελληνισμού, Ελλάδα και Κύπρος, είχαν αγαστή συνεργασία και ούτε αξιοποίησαν στο μέγιστο δυνατό βαθμό τα καταδικαστικά για την Τουρκία ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας και της Γενικής Συνέλευσης του Ο.Η.Ε , για την παράνομη εισβολή της στην Κύπρο. Προς αυτή την κατεύθυνση δεν εκμεταλλευτήκαμε , με την καλή σημασία της λέξης , τον απόδημο Ελληνισμό και ιδιαίτερα αυτόν που εγκαταβιοί στα μεγάλα μεταναστευτικά κέντρα της Ευρώπης, της Αμερικής και της Αυστραλίας.
Μεγάλη παράλειψή μας η μη αξιοποίηση του ελληνικού επιστημονικού δυναμικού της διασποράς στην υπηρεσία του Έθνους μας
(ζ) Ανεχόμαστε , αρκούμενοι απλά και μόνο σε διαβήματα διαμαρτυρίας άνευ αντικρίσματος, την παραβίαση , σχεδόν σε ημερήσια βάση, του εθνικού εναέριου χώρου μας και των χωρικών μας υδάτων από αεροπλάνα και πλοία της πολεμικής αεροπορίας και του πολεμικού ναυτικού των Τούρκων.
Προ ολίγων ημερών μάλιστα η τουρκική αναισχυντία και ιταμότητα έφτασε σε τέτοιο σημείο που κατηγόρησε την Ελλάδα ότι παρεμποδίζει την πτήση τουρκικών πολεμικών αεροπλάνων πάνω από τον εναέριο χώρο του Αγαθονησιού.και Φαρμακονησιού.
Φωτεινό ορόσημο στην πολιτική μας ιστορία , από τη λήξη του Β΄ παγκοσμίου πολέμου ίσαμε σήμερα , η ελληνοπρεπής και λεβέντικη στάση του αείμνηστου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Τάσου Παπαδόπουλου απέναντι στο εξάμβλωμα του Ανάν , σχεδίου που στόχευε στη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και στην τουρκοποίηση της Κύπρου.
To βροντερό ΟΧΙ του Τάσου Παπαδόπουλου καταγράφηκε ήδη στις δέλτους της ιστορίας μας με χρυσά γράμματα
Δυστυχώς , όμως , ο Κυπριακός Ελληνισμός επεφύλαξε στον εθνικό του ηγέτη την τύχη που επιφυλάξαμε οι Ελλαδίτες , στις εκλογές του 1920, στον Ελευθέριο Βενιζέλο.
Σ’ εκείνες τις εκλογές, το δημιουργό της Ελλάδας των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών , εμείς δεν τον εκλέξαμε ούτε βουλευτή. Το ίδιο έπραξαν και οι αδελφοί μας Κύπριοι που με την ψήφο τους έθεσαν εκτός πολιτικής κονίστρας έναν ηγέτη μεγάλου διαμετρήματος, έναν ηγέτη που τους κατέστησε περήφανους.
‘Ετσι , αντί να εκμεταλλευτούμε στο έπακρο και με όλα τα μέσα και όλες τις μεθόδους εκείνο το βροντερό ΟΧΙ του Κυπριακού Ελληνισμού , το αφήσαμε να τελματώσει.
Και , δυστυχώς , έπεται συνέχεια στα αξιοπερίεργα και δυσεξήγητα πολιτικά φαινόμενα . Ο διάδοχος του Τάσου Παπαδόπουλου άρχισε να συνδιαλέγεται με τον επικεφαλής του μορφώματος του Αττίλα στο κατεχόμενο μέρος της Μεγαλονήσου χωρίς την εξασφάλιση ουδενός προαπαιτούμενου.
Αυτό ήταν μια έμμεση, εκ μέρους της Κυπριακής Δημοκρατίας, νομιμοποίηση του κατοχικού καθεστώτος του κυπριακού βορρά και εν τοις πράγμασι το διεθνές κυπριακό πρόβλημα , πρόβλημα παράνομης στρατιωτικής εισβολής και παράνομης κατοχής και εποίκισης εδάφους ανεξάρτητου κράτους- μέλους του Ο.Η.Ε., ως είναι η Κύπρος, να θεωρείται σήμερα από πολλούς ως ενδοκοινοτική διένεξη Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.
Και επειδή «κακής αρχής γενομένης» μύρια κακά έπονται είχαμε και παραχωρήσεις προς τους Τουρκοκύπριους πριν καν αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις. Ο διάδοχος του Τάσου Παπαδόπουλου, παραχώρησε στους Τουρκοκύπριους τη συμπροεδρία , Και ως ένδειξη υπέρμετρης γαλαντομίας ανακοίνωσε ότι αποδέχεται την παραμονή 50.000 Τούρκων εποίκων στην Κύπρο. Κι αν θυμάμαι καλά στην πορεία των διαπραγματεύσεων Χριστόφια-Ταλάτ , ο πρώτος αποδέχτηκε και τη σταθμισμένη ψήφο.
Αλήθεια οι αδελφοί μας Ελληνοκύπριοι ποια οφέλη προσπόρισαν στην εθνική μας υπόθεση από τις διαπραγματεύσεις Χριστόφια-Ταλάτ ; Κανένα απολύτως.
Ίσως αναρωτηθεί κανείς : εν προκειμένω τι δέον γενέσθαι ; Να αφήσωμε το εθνικό μας θέμα σε τελμάτωση ; Και σαφώς όχι.
Αποδεχόμαστε τη διαπραγμάτευση , αλλά με προαπαιτούμενα σαφώς περιγραφόμενα και απαρεγκλίτως τηρούμενα και εγγυημένα από τον Ο.Η.Ε. Ήγουν :
(α) Καμία διαπραγμάτευση δεν είναι δυνατή , αν προηγούμενα δεν αποχωρήσουν από την Κύπρο τα στρατεύματα κατοχής , οι έποικοι. και τα προϊόντα τους. Διαπραγματεύσεις για νομιμοποίηση τετελεσμένων και υπό τις λόγχες του Αττίλα είναι αδιανόητες , ανήθικες και αντικείμενες στα διεθνή ειωθότα και θέσμια καθώς και στο διεθνές δίκαιο.
Η Κύπρος δεν παραδόθηκε άνευ όρων για να διαπραγματευτεί υπό τη «σκέπη των όπλων του Αττίλα». Αυτό το ξεκάθαρο μήνυμα πρέπει να αποστείλει σύμπας ο Ελληνισμός προς κάθε κατεύθυνση.
(β) Η επίλυση του Κυπριακού θα γίνει με βάση τους κανόνες του διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου, τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας και των Γενικών Συνελεύσεων του Ο.Η.Ε.
(γ) Με βάση τα ανωτέρω θα προκαθορισθεί και το όλο πλαίσιο εντός του οποίου θα κινηθούν οι διαπραγματεύσεις.
Διαπραγματεύσεις χωρίς τη διασφάλιση των ανωτέρω προαπαιτούμενων και με την παρουσία του Αττίλα και των εποίκων στη Μεγαλόνησο αποτελούν φενάκη και απλά και μόνο στοχεύουν στη νομιμοποίηση του βέβηλο εισβολέα και λεηλάτη στο νησί της Αφροδίτης.
Μέγιστο σφάλμα της Κυπριακής Δημοκρατίας το ότι μέχρι σήμερα δεν ζήτησε την αποπομπή του Αλεξάντερ Ντάουνερ ως εκπροσώπου του Γενικού Γραμματέα του Ο.Η.Ε. στην Κύπρο. Αυτός ο κύριος πρακτορεύει απροκάλυπτα και ασύστολα τα συμφέροντα των Άγγλων στην Κύπρο , που ταυτίζονται με τα συμφέροντα της Άγκυρας.
Και ο μεν κ. Χριστόφιας εγκατέλειψε με την ψήφο των Ελληνοκυπρίων τον θώκο της Κυπριακής Δημοκρατίας στον οποίο τον διαδέχτηκε ο κ. Αναστασιάδης.
Είναι αλήθεια ότι ο τελευταίος ανέλαβε την Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας σε μια περίοδο δεινής , για την Κύπρο , οικονομικής κατάστασης. Αυτή όμως η δυσμενής οικονομική συγκυρία δεν έπρεπε και δεν πρέπει σε καμία των περιπτώσεων να αποτελέσει ανασχετικό παράγοντα της διεκδίκησης των εθνικών μας δικαίων σε ό,τι αφορά το Κυπριακό.
Κι ενώ θα περίμενε κανείς ότι ο κ. Αναστασιάδης σε ό, τι αφορά το μέγα εθνικό θέμα της Κύπρου θα ακολουθούσε μία πολιτική εκ διαμέτρου αντίθετη από εκείνη του κ. Χριστόφια διαπιστώνουμε ότι και τώρα, πριν καν αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις , άρχισαν και πάλι οι υποχωρήσεις και οι παραχωρήσεις Σύμφωνα δε και με την εφημερίδα της Κύπρου «Σημερινή» της 03/11/2013, προσφέρθηκε
στους Τούρκους από τον κ. Αναστασιάδη:

1. Άνοιγμα παγωμένων κεφαλαίων για ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε
2. Άνοιγμα του παράνομου αεροδρομίου της Τύμπου
3. Αποδέχθηκε την τουρκική πρόταση για αμοιβαία επίσκεψη των διαπραγματευτών (Ελληνοκύπριου και Τουρκοκύπριου) σε Αθήνα και Άγκυρα. (χιαστί επισκέψεις)
4. Έσπρωξε το Κυπριακό πιο κοντά σε τετραμερή διάσκεψη.
5. Φόρτωσε την Ελλάδα με τις ίδιες ευθύνες με την κατοχική Τουρκία εμπλέκοντάς την στο διάλογο
6. Απέτυχε να εκδιώξει τον Αλεξάντερ Ντάουνερ.

Δυστυχώς οι λανθασμένες ενέργειές μας , κατά το παρελθόν, σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, αντί να αποτελούν για εμάς οδηγό αποφυγής στραβοπατημάτων , τουναντίον έχουν καταστεί οδοδείχτες «οδού πεπατημένης», «μακράς και απανδόκευτης» για τους εθνικούς μας οραματισμούς.
Δυστυχώς δεν ευτύχησε το έθνος μας , από τη λήξη του Β΄ παγκοσμίου πολέμου ίσαμε σήμερα , να δει να ξεπηδά από τα σπλάχνα του πολιτικός ηγέτης που , ως δεινός οιακοστρόφος , θα άλλαζε ρότα στην Αργώ του Έθνους μας και θα την οδηγούσε στην πραγμάτωση των εθνικών μας οραματισμών και πόθων.