ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ

Γ. Θ. ΧΑΤΖΗΘΕΟΔΩΡΟΥ

« Θ-οοs θ’-εαται ‘η θ-αυμαζει ‘η θ-εοs »

( Τσατσομοιροs Η. )

01.06.2012

«Αντε ουν αυτα ορωντεs παντα αει ιοντα δρομω και θεοντα, απο αυτηs τηs φυσεωs τηs του θειν ‘θεουs’ αυτουs επονομασαι»

( Πλατων, « Κρατυλοs» 372 c)

Περιεχομενο

Σελιs

1. Ιστορια γενεσεωs του Ανθρωπου και του Θεου 4

1.1 Κατα των Ελληνων 18

1.11 Κατα τον Ορφεα 18

1.12 Κατα τον Ησιοδο 21

1.13 Κατα τουs προ- και μετασωκρατικουs φιλοσοφουs 29

1.2 Κατα των Ιουδαιων 37

1.21 Η Παλαια Διαθηκη 40

1.22 Η Καβ(β)αλα και το Ταλμουδ 46

1.3 Κατα των Χριστιανων 51

1.31 Η Καινη Διαθηκη 67

1.32 Χριστιανικοι Διωγμοι κατα των Ελληνων και

των αλλων εθνικων 70

1.4 Κατα των Μωαμεθανων 108

1.5 Κατα τηs Μασωνιαs 113

1.6 Κατα τηs « Νεαs-Εποχηs » 115

1.7 Κατα του Κονφισιανισμου, Ταο’ι’σμου, Βραμανισμου,

Ινδου’ι’σμου, Βουδισμου, Σιντο και Μαναχα’ι’σμου 117

2. Συγκρισειs και κριτικεs παρατηρησειs 122

Βιβλιογραφια 129

Βιογραφικο σημειωμα 134

1. Ιστορια γενεσεωs του Ανθρωπου και του Θεου

Η προελευση του ανθρωπινου οντοs παραμενει ακομη σκεπασμενη κατω απο ενα σκοτεινο πεπλο χωριs να μπορεσουν ακομη η φιλοσοφια, η επιστημη και η ετσι ονομασθεισα μεταφυσικη, να δωσουν γι’αυτην πιστικεs εξηγησειs. Ο ανθρωποs, ωs ον, δεν αποτελει καποια ξεχωριστη δημιουργια μιαs υπερτατηs αρ- χηs, δηλαδη ενοs υπερανθρωπου, αφυσικου εξυπνου, που δημιουργησε το συμπαν ‘η τα συμπαντα και οτι αυτα περιεχουν.

Το γεγονοs, οτι ο ανθρωποs βρισκεται επι του πλανητη γη σημαινει, οτι ο πλανητηs αυτοs ειναι ικανοs να δημιουργη και να διατηρη συνεχωs εξελισσωμενεs μορφεs ζωηs και θεωρηται ωs εναs ασυνηθηs πλανητηs και πολεs φορεs ο μοναδικοs, διοτι σε αυτον υπαρχει υγρο νερο. Η υπαρξη υγρου νερου ειναι μια απο τιs προ’υ’ποθεσειs για την γενηση τηs ζωηs, αλλα δεν αρκει μονη τηs για την αναπτυξη αυτηs και οφειλεται στην ετσι ονομασθεισα «Goldilocks-Ζωνη» γυρω απο τον ηλιο μαs στην οποια δεν επικρατει ουτε πολυ ζεστη αλλα ουτε και πολυ κρυο, οπου περιφερεται ο πλανητηs μαs. Περαν τηs ζωνηs αυτηs το νερο στουs πλανητεs του ηλιακου μαs συστηματοs ειτε ειναι παγωμενο, ειτε εχει εξατμισθει. Μια φιλικη για την ζωη τροχια γυρω απο τον ηλιο μαs ειναι κυκλικη. Σε μια καθαρωs ελλειπτικη τροχια, την οποια ακολουθει ο νεοανακαλυφθηs δεκατοs πλανητηs του ηλιακου μαs συστηματοs «Ξενα», διασχιζει ‘η βρισκεται αυτοs πολυ κοντα στην «Goldilocks-Ζωνη» καθε μερικεs γηινεs δεκαετιεs ‘η εκατονταετιεs. Βεβαιωs κινουνται η γη και οι αλλοι πλανητεs του ηλιακου μαs συστηματοs γυρω απο τον ηλιο μαs σε ελλειπτικεs τροχιεs, αυτεs ομωs πλησιαζουν πολυ τιs κυκλικεs. Ναι μεν μεσα στο νερο δημιουργειται η ζωη, η διαδικασια ομωs γεννησηs ειναι πολυπλοκη και πολυ απιθανη. Αυτη οφειλεται σε μια αλυσιδωτη χημικη αντιδραση απο την οποια προκυπτει ενα

κληροδοτικο συστατικο το DNΑ, το οποιο αντιγραφηκεν λιγο διαφοροποιημενο απο το RΝΑ, που ουσιαστικα μεταφραζει τιs πληροφοριεs μεταξυ των πρωτε’ι’νων και το DNΑ, επειδη αυτα δεν εχουν το ιδιο κωδικο συστημα.

Κατα την αρχικη φαση δημιουργιαs τηs ζωηs πρεπει να συγκεντρωθηκαν μορια με περιεχομενο υδρογονου, που ηταν σε θεση να αντιγραφονται μονα τουs.

Συνεπωs η καταγωγη του ανθρωπου βρισκεται μεσα σε μια τυρβωδη κινηση των στοιχειων του συμπαντοs, απο την οποια δημιουργηθηκε μια πρωταρχικη

συσωρευση και συμπικνωση υληs σε μορφη ενοs στοιχειωδουs νεφουs, το οποιο στην φαση αυτη στροβιλιζονταν, περιστρεφονταν και μετακινουνταν, εωs οτου σχηματισει την πληρη χρυση σπειροειδη ελικα του Πυθαγορα, δηλαδη το συμπατικο DNΑ. Ο ανθρωποs συνεπωs δεν ειναι τιποτε αλλο απο «σκονη ενδογαλακτικου νεφουs» και αποτελειται απο 10 στην 28 κβαντοτεμαχιδια υληs.

Ειναι ενα υπεροχο πραγμα να γνωριζουμε, οτι τα ατομα σιδηρου στην αιμοσφαιρινη του ανθρωπινου σωματοs προερχονται απο μια σουπερνοβα εκρηξη, απο την οποια προεκυψεν το ηλιακο μαs συστημα, πριν περισσοτερα απο 5 δισεκατομμυρια γηινα χρονια.

Ηδη αυτη η φαση τηs εκλεκτικηs πορειαs τηs ζωηs προ’υ’πεθετεν χημικουs μετασχηματισμουs, που με την σειρα τουs δημιουργουσαν οργανικα μορια πολυπλοκηs δομηs. Οι ποιο συχνεs ενωσειs υδρογονου στην αρχικη γη, ηταν αερια με μονο ενα ατομο υδρογονο ανα μοριο και δη διοξιδιο και μονοξιδιο υδρογονου και μεθανιο. Για τον σχηματισμο των κυριων συστατικων των ζωντων οργανισμων, τα πλουσια σε ενεργεια ηδη ζαχαρεωs, λιπων, που δημιουργουν

μεμβρανεs και περιπλοκα αμινοξεα, προκυπτων απο δωδεκαδεs ατομα υδρογονου ανα μοριο.

Εκ των πραγματων πλεον, η αρχικη εκλεκτικη πορεια τηs ζωηs θα πρεπει να συγκεντρωθηκε σε χημικα πλουσιεs περιοχεs θερμων υδατων και εκροηs των θερμων υγρων στον βυθο τηs θαλασσαs. Ο Ομηροs στο Ξ 201τηs «Ιλιαδαs»

(7) αναφερει «τον Ωκεανο τον πατερα των θεων και την μητερα Τηθυν», θεωρωνταs το κοσμογονικο ρευστο στοιχειο ωs πρωτη αρχη, δηλαδη ωs το στοιχειο που δημιουργησε τα παντα, αφου με την ενωση του με την Τηθυα γεννηθηκαν ολα. Ο Ησιοδοs συμπληρωνει («Θεογονια», 133-136), οτι ο Ωκεανοs είναι ο μεγαλυτεροs απο τουs Τιτανεs, γιοs του Ουρανου και τηs Γαιαs, πατεραs ολων των ποταμων και πηγων. Για τον λογο αυτο δεν αποκλειεται μεσα στο θερμο νερο να βρισκεται κρυμενη και η αρχη τηs ζωηs. Ορισμενεs ομαδεs χημοτροφικων μικροοργανισμων, δεν χρειαζονται το ηλιακο φωs, δηλαδη δεν

χρειαζονται την φωτοσυνθεση και ειναι σε θεση να οικοδομουν την ανταλλαγη τηs υληs τουs και την κατασκευη των κυτταρων τουs απο τα υλικα που προσφερει το θερμο νερο. Μικροσκοπικα ζω’ι’δια αρχισαν να διαδιδονται πριν περιπου 800 εκατομμυρια χρονια, δηλαδη απο τοτε που τα κυανοβακτηριδια και η φωτοσυνθεση εμπλοτισαν την γηινη ατμοσφαιρα με οξυγονο.

Ωs «Eukaryonten» χαρακτηριζονται μορφεs ζωηs ωs τα πρωτοζωα, τα φυτα, τα μανιταρια, τα ζωα και ο ανθρωποs. Η δημιουργια του «Eukaryonten-κυτταρου», ειναι το ποιο βαρυσημαντο, δυσκολοτερο και απιθανο γεγονοs ακομη και απο την δημιουργια τηs ζωηs στο επιπεδο των βακτηριδιων. Το DNΑ εντοs του κυτταρικου πυρηνα του ανθρωπου εχει μηκοs 2 μετρα και βρισκεται τυλιγμενο και πιεσμενο. Ο ανθρωπινοs οργανισμοs περιεχει περιπου 2 εκατομμυρια χιλιομετρα DNΑ. Καθε DNΑ αποτελειται απο περιπου 3,2 δισεκατομμυρια κωδικα γραμματα, που αρκουν για 10 στην 480.000 συνδυασμουs. Ενα «Euka-ryonten-κυτταρο» του ανθρωπινου σωματοs μπορει να συγκριθη με ενα κρατοs

που εχει 10 στην 16 πολιτεs, οπου ο καθε πολιτηs ειναι υποχρεωμενοs να εκτελη καταλληλεs προγραμματισμενεs εργασιεs για το ευ ζην ολων των πολιτων του κρατουs. Στον ανθρωπινο οργανισμο εργαζονται 200.000 διαφορετικου ειδουs πρωτε’ι’νεs. Γνωριζουμε μονο τι κανουν 4.000 ειδη πρωτε’ι’νων. Για τιs εργασιεs των υπολειπων 196.000 ειδων πρωτε’ι’νων εχουμε ακομη απολυτη αγνοια. Ενα «Eukaryonten-κυτταρο» μπορει επισηs να συγκριθη με ενα διυλιστηριο, οπου λαμβανουν χωρα διαφοροι χημικοι μετασχηματισμοι και με μια μητροπολη γεματη απο μια πληθωρα γρηγορων δραστηριοτητων και αλληλοεπιδρασεων, πισω απο τιs οποιεs κρυβεται παντοτε ενα συστημα με καθωρισμενουs στοχουs. Μεσα στο κυτταρο αυτο ειναι ανυπαρκτο το πανω και κατω, δηλαδη η δυναμη τηs βαρυτηταs μεσα στο κυτταρο δεν εχει καμια σημασια. Επισηs πουθενα μεσα στο κυτταρο δεν υπαρχει χωροs για ενα μεγεθοs ατομου, διοτι παντου κατι λαμβανει χωρα και ρεει αδιακοπα ηλεκτρικη ενερ-

γεια, παρ’ολου που ο ανθρωποs δεν αισθανεται οτι ειναι ηλεκτρικα φορτισμενοs, ενω στην πραγματικοτητα ειναι. Η τροφη του ανθρωπου που μετα την αφομοιωση καταληγει απο το λεπτο εντερο και το αιμα στα κυτταρα του ανθρωπινου οργανισμου και το εισπνεομενο οξυγονο ενωνονται και παραγουν ηλεκτρισμο. Μονο 0,1 Volt μετακινειται σε αποστασειs που μετριουνται σε νανομετρα.

Εαν αυτα τα μεγενθυνουμε σε ανθρωπινεs διαστασειs, παραγεται μια ωθηση των 20 εκατομμυριων Volt ανα μετρο, που ανταποκρινεται σε μια ηλεκτρικη φορτωση μιαs μεγαληs καταιγιδαs. Τα εκατομμυρια λισοσωμα, ενδοσωμα, ριοσωμα, περοξισωμα, πρωτε’ι’νων καθε μεγεθουs και μορφηs, ριποσωμια κ.α.που υπαρχουν εντοs του κυτταρου, προσκρουονται με τα εκατομμυρια αλλων αντικειμενων και απορροφουν απο τιs θρεπτικεs ουσιεs την ενεργεια, σχηματιζονταs δομεs κυτταρων, εξουδαιτερωνονταs αποβλητα, αντιστεκονταs σε εισβολειs, στελνονταs και δεχονταs μυνηματα και αποκαταστωνταs ζημιεs. Κατά την οντολογια, το ανθρωπινο ον και περισσοτερο το ειναι του οντοs αυτου, ειναι αυτο που η κλασσικη ελληνικη παραδοση ονομαζει ουσια. Αυτη γενιεται απο μια μακρα και βαθμιδαια διαδικασια τηs δαρβινικηs εξελικτικηs πορειαs και γι’αυτο εμφανιζεται στο συμπαν πολυ αργα. Η ζωη συνεπωs πληρει τον κοσμο και λειτουργει, εξελισεται και πεθαινει σε μια καθωρισμενη κατευθυνση, που προσδιοριζεται απο την φυση τηs ουσιαs.

Ζωικεs μορφεs με κυτταρα συντονισμενα με ειδικεs λειτουργιεs πρωτοεμφανισθηκαν πριν περιπου 800 εκατομμυρια χρονια, οταν ο πλανητηs μαs ειχε ηλικια 3,8 δισεκατομμυρια χρονια. Πολυπλοκεs ζωικεs μορφεs κυριαρχησαν στην

γεωλογικη εποχη του Καμβριου, δηλαδη πριν 540 εκατομμυρια χρονια. Συνεπωs σε μια χρονικη περιοδο μεταξυ 10 και 20 εκατομμυρια γηινα χρονια ελαβε χωρα η δημιουργια ολων των μεχρι σημερα γνωστων μορφων ζωηs, οταν ακομη η γη βομβαρδιζονταν κοσμικα και επεζησεν τον βομβαρδισμον αυτον. Σε συγκριση με την σημερινη ηλικια του πλανητη μαs των 4,6 δισεκατομμυριων γηινων χρονων, η εξελικτικη αυτη πορεια τηs ζωηs μπορει να θεωρηθει αλματωδηs. Στην Τεταρτογενη γεωλογικη περιοδο, που διηρκησε 5 εκατομμυρια

χρονια και τελειωσε πριν 10.000 χρονια, ελαβε χωρα η κυρια εξελικτικη πορεια του ανθρωπινου γεννουs και του πολιτισμου. Η μεγαλη σημασια τηs εξελιξηs μπορει να κατανοηθη, εαν παρακολουθηση κανειs την δομη του ανθρωπινου αγωνα με τιs δυναμειs τηs φυσεωs. Τα κυρια χαρακτηριστικα τηs Τεταρτογενουs υπηρξαν οι παγετωνεs. Κατα την διαρκεια τηs Πλειστοκαινου τηs Τετερτογενουs υπηρχαν φασειs πολυ υψηλου ψυχουs με μεγαληs εκτασηs παγετωνων, που διακοπτονταν ομωs απο θερμεs φασειs. Με τουs παγετωνεs εχασαν οι ανθρωποι την δασωδη αρχικη πατριδα τουs και μετακινηθηκαν στιs στεππεs, οπου χρειασθηκε να αντιμετωπισουν σκληροτερεs συνθηκεs και να εξελιχθουν.

Ο πρωτανθρωποs που ηταν θηρευτηs και βρεθηκε αντιμετωποs με ενα εχθρικο περιβαλλον, αρχισε να διαπιστωνη, οτι απο τον ουρανο ερχονταν η δωροδοκουσα την ζωη ζεστη αλλα και ο θανατηφοροs καυσωναs, η βροχη, οι πλημμυρεs, οι τυφωνεs, το κρυο, το χαλαζι, το χιονι κ.α. και γι’αυτο αρχισε πολυ νωριs να παρακολουθη τα ουρανια σωματα και την φυση γυρω του. Ο θηρευτηs αυτοs πρωτανθρωποs για να επικρατηση στην αντιμαχια του προs το εχθρικο του περιβαλλον επινοησεν την κτηνοτροφια, η οποια επινοηση στηριχθηκεν παντοτε στην πνευματικη σταθμη τηs συγκεκριμενηs ομαδαs πρωτανθρωπων, το υψοs

τηs οποιαs διαμορφωθηκε απο την μεταδοση των εμπειριων των προγονων τηs.

Απο την κατα φυση εξελιχθεισα σχεση κτηνοτροφοs-χωροs ζωηs, προεκυψε η εννοια τηs ιδιοκτησιαs. Οι κτηνοτροφοι αυτοι, οπωs οι αλλοτε θηρευτεs επινοησαν την αροτριανση τηs αροσιμηs γηs. Η ενοτητα αυτη θηρευτων-κτηνοτροφων προεκυψεν στην προγεωργικη εποχη, που χαρακτηριζονταν με την συγκεντρωση αυτοφυων δημητριακων, καρπων τηs αμπελου ωs και με την εξημερωση βοων και ιππων, που οδηγησεν και στην εκμεταλευση τηs δυναμηs αυτων και κατ’επεκταση στην επινοηση του αροτρου και στην καλλιεργεια μεγαλων εκτασεων δημητριακων. Ο θηρευτηs-κτηνοτροφοs-γεωργοs αρχισε πολυ

νωριs να καταλαβαινη, οτι η ζωη του δεν ηταν αιωνια και οτι ο θανατοs δρομολογουσε το τελοs τηs υπαρξηs του. Παρατηρουσε και την διαδικασια θανατου τηs φυσηs γυρω του, τον ηλιο που καθε μερα πεθαινε και εξαφανιζονταν στον αβυσσο, τα φυτα που ανθιζαν, καρποφορουσαν και ξηραινονταν και γενικα τον κυκλο τηs ζωηs μετα την χρονικη περιοδο ησυχιαs του χειμωνα και την περιοδο ξηρασιαs. Φανταζονταν, οτι πισω απο τιs ευχαριστεs και δυσαρεστεs καιρικεs συνθηκεs κρυβονταν υπερανθρωπεs ουρανιεs δυναμειs και αρχισε να προβληματιζεται για την προελευση αυτων. Ο πρωτανθρωποs θηρευτηs-κτηνοτροφοs-γεωργοs δεν ηταν ακομη σε θεση να κατανοηση την διαφορα μεταξυ του παροδικου και τελικου θανατου στην φυση. Απο τιs παρατηρησειs αυτεs αρχισεν να πιστευη, οτι το ιδιο πρεπει να συμβαινη και στουs ανθρωπουs μετα τον θανατο τουs, δηλαδη αρχισε να πιστευη στην ανασταση και των ανθρωπων, οπωs συμβαινει στον περιοδικο κυκλο ζωηs και θανατου των φυτων και ζωων μεταξυ φθινοπωρου και ανοιξηs.

Τεραστια υπομονη και δολο πρεπει να διαθετη ο δαιμοναs «πιστη», που εξουσιαζει εντοs του ανθρωπου και κρυβεται πισω απο τιs αξιεs, κλεβονταs το προσωπο αυτων, και γι’αυτο ειναι βεβαιοs, οτι αργα ‘η γρηγορα θα κυριαρχησει ! Ηδη απο πολυ νωριs αρχισαν οι «Νεαρντεταλιοι», οι φυσικοι προγονοι του ελλογου πρωτανθρωπου, να εφαρμοζουν ορισμενεs τυπικοτητεs ενταφιασμου. Οι πρωτανθρωποι ομωs (οι αγλωσσοι) ησαν ανικανοι στον αγωνα κατα

των δυσμενων καιρικων συνθηκων και των αγριων ζωων και χρειαζονταν βοηθεια. Την βοηθεια αυτη την εδωσαν οι «θεοι-θηρευτεs», που τουs διδαξαν την γλωσσα και την χρησιμοποιηση του μυαλου τουs. Στην «Θεογονια του Ησιοδου» (στιχ. 142, 142 β, 146) οι πρωτοι κατοικοι των ορεων αποκαλουνταν θεοι (1, 2, 3). Οι ανθρωποι αυτοι, που κατα τον Ομηρο ησαν κτηνοτροφοι, εκτοs απο την σωματικη τουs ρωμη, απεδειχθησαν ικανοι για επινοησειs στα εργα τουs.

Με τον φανταστικο διαλογο τηs συνειδησηs του ανθρωπου με τον ουρανο, δηλαδη με τιs υποτιθεμενεs θε’ι’κεs δυναμειs μεσα του και εξω απ’αυτον αρχισε μια νεα εποχη τηs ανθρωπινηs εξελιξηs.

Οπωs ηδη διετυπωθει, η ιστορια του πρωτανθρωπου – τουλαχιστον του ελληνικου γεωγραφικου χωρου – ξεκινα απο τον «θεο-θηρευτη» και του αργοτερα κτηνοτροφου, για να αναπτυχθη στην αγροτικη περιοδο και να κορυφωθη με εργα τεχνηs στην εποχη των ουρανιωνων, απ’οπου αρχιζει ο μεγαλοs πολιτισμοs τηs εποχηs του Δια. Ειναι μια περιοδοs πολλων χιλιετιων. Κανεναs πολιτισμοs δεν φυτρωνει μονοs του και γι’αυτο στηριζεται παντοτε στον προηγουμενο του. Ακολουθει ομωs ο πολιτισμοs του ανθρωπου του πλανητη γη, οπωs σημερα πιστευεται, αυξουσα πορεια ‘η ακολουθησε μετα την μεγαλη καταστροφη μια φθινουσα πορεια (7) ; Οταν ο Πλατων στον «Τιμαιο» του (22-24) μιλα για κατακλυσμο δεν εννοει βεβαια μια παρατεταμενη βροχοπτωση και καποιεs τοπικεs πλημυρεs στην Μεσοποταμια (Κατακλυσμοs του Νοε). Το μεγεθοs τηs καταστροφηs ηταν τεραστιο και ισωs απορροια μιαs αλλαγηs στιs τροχιεs των ουρανιων σωματων που ειχε σαν αποτελεσμα την επιστροφη και μεταβολη του αξονα περιστροφηs τηs γηs («Τιμαιοs», 22 c-d). Απο τον κατακλυσμο αυτον σωθηκαν οι θηρευται και οι κτηνοτροφοι στα βουνα («Τιμαιοs», 22 d).

Μονο σε ενα ελαχιστο ποσοστο των μορφων τηs ζωηs επιτευχθει το αλμα προs την δημιουργια του «Eukaryonten-κυτταρου» και σε ενα ακομη ελαχιστωτερο ποσοσοστο προs την δημιουργια τηs συνειδησηs. Επειδη ο ανθρωποs είναι «Eukaryonten» και εχει συνειδηση ανηκει στιs ποιο σπανιεs μορφεs τηs ζωηs.

Τι διερχεται ομωs απο το νου του ανθρωπου και πωs εκδηλωνεται η συνειδηση ; Αυτη φαινεται να εκδηλωνεται ωs σχεση μεταξυ του παρατηρητη και των παρατηρησιμων περιεχομενων του νου. Στην συνειδηση αξιολογουνται οι παρατηρησειs, λαμβανονται αποφασειs για συγκρισειs, διακρισειs, εκδηλωνεται η αυτοσυνειδηση και σημασιοδοτειται η εμπειρια τηs ζωηs. Το ασυνειδητο συγκρουεται απο σκεψειs που δεν παρατηρει, που δεν αντιλαμβανεται ο ανθρωποs καθωs και την εκστατικη εμπειρια του κενου σκεψεων, οπωs ειναι η προσευχη, ο διαλογισμοs. Περαν του φιλοσοφικου στοχασμου που ασκειτο απο τουs προσωκρατικουs φιλοσοφουs και συνεχιζει να αποτελη κοσμημα του ανθρωπου, το προβλημα τηs «συνειδησηs» αποτελει προκληση για την θεωρια, αλλα και για τιs πραξειs του ανθρωπου. Οι πρακτικεs οψειs του προβληματοs τηs «συνειδησηs» εχουν ωs εξηs :

* Η κατανοηση του ανοσοποιητικου συστηματοs του ανθρωπινου οργανισμου, που ειναι μια πρωτολεια μορφη συνειδησηs, γιατι στο ανοσοποιητικο συστημα εχουμε μηχανισμουs οι οποιοι αποφαινονται εαν ο εισβολεαs ειναι φιλοs ‘η εχθροs. Διαπιστωνουμε επισηs γνωστικεs λειτουργιεs γι’αυτο το ανοσοποιητικο συστημα, που εχει θεωρηθει ωs ενα δευτερο νευρικο συστημα με ευεργετικεs επιδρασειs των θετικων σκεψεων (συνειδηση) στην πορεια τηs θεραπειαs.

* Η αναμενομενη αυξηση των πληροφοριων στιs επομενεs δεκαετιεs θα υπερβει σημαντικα τουs σημερινουs τροπουs επεξεργασιαs τηs πληροφοριαs (των δεδομενων). Οι ανθρωπο συνεπωs ειναι υποχρεωμενοι να καταφυγουν σε προγραμματα επεξεργασιαs πληροφοριων, που θα μπορουν να αποφασιζουν αν μια πληροφορια ειναι ενδιαφερουσα ‘η ειναι

απορριπτεα ωs μη ενδιαφερουσα. Ετσι θα οργανωνουν και θα μετασχηματιζουν σε γνωση την υπερπληθωρα αυτη των πληροφοριων.

Απο την αλλη πλευρα ο κοσμοs τηs ανθρωπινηs συνειδησηs βρισκεται μοιρασμενοs, * στον κοσμο που πηγαζει απο το ορμεμφυτο, του οποιου η αντικειμενικοτητα καταληγει σε καποια μορφη θρησκειαs, μυστικισμου, μαγειαs, πνευματισμου και αποκρυφισμου. Οι σκεπτομενοι, οι μαγοι και πολλεs φορεs οι απαταιωνεs, αρχισαν να λογιζονται για το απο που ερχεται και προs τα που πηγαινει ο ανθρωποs. Περαν απο την γενεση των ετσι ονομασθεντων μυθων απο τουs μαγουs, προεκυψαν οι θρησκειεs με τα δογματα, οι οποιεs πιεστικα και τιs περισσοτερεs φορεs με ζηλο και υπερζηλο αντιπροσωπευονται απο τουs θεοσταλτουs. Η ιδεα οτι η θρησκευτικη πιστη ειναι μια ιερη ανθρωπινη συμβαση, που διακρινεται τοσο για την απιθανοτητα των ισχυρισμων τηs οσο και για την ανυπαρξια αποδειξεων, ειναι στην πραγματικοτητα πολυ μεγαλη τερατολογια για να εκτιμηθη σε ολη τηs την δοξα. Ο καταλογοs των ανθρωπινων δεινων για τα οποια ευθυνονται αμεσα οι θρησκειεs ωs π.χ. θεοσταλτα δικαιωματα των εξουσιαστων, δουλεια, πολιτικεs εκτελεσειs, βασανηστηρια, ανθρωπινεs θυσιεs, λιθοβολισμοι αιρετικων, κανιβαλισμοι κ.α. ειναι σχεδον ατελειωτοs. Η θρησκευτικη πιστη ειναι και στιs ημερεs μαs μια ζωντανη πηγη βιαs, οσο και σε καθε αλλη περιοδο του παρελθοντοs. Εαν καποτε το ανθρωπινο γενοs αυτοκαταστραφει μεσα απο καποιο πυρηνικο πολεμο, αυτο θα συμβει οχι γιατι ηταν γραμμενο στιs υποδομεs του συμπαντοs κοσμου, αλλα επειδη ηταν γραμμενο στο ιερο βιβλιο του Γιαχβε. Η ξεφρενη πορεια τηs ανθρωπινηs ηλιθιοτηταs θα μπορουσε ξαφνικα να αρχιση απο μια ριζικη αποτυχια τηs λογικηs ετσι ωστε να πεσουν οι μεγαλυτερεs πυρηνικεs βομβεs που διαθετουν οι δαιμονεs τηs θρησκευτικηs πιστηs επανω στιs μεγαλυτερεs πολειs τηs γηs, προκειμενου να υπερασπισθουν οι θρησκευτικεs αποψειs ορισμενων ηλιθιων περι τηs μαχηs του Αρμαγεδδωνα και τηs Δευτεραs Παρουσιαs του Χριστου που προετοιμαζουν το εδαφοs για την Αποκαλυψη.

Οι περισσοτεροι Xριστιανοι και Eβραιοι, ανθρωποι του πλανητη γη, πιστευουν οτι η Βιβλοs εχει γραφει απο τον θεο τουs και αυτη ειναι ο αλαθητοs λογοs του δημιουργου του συμπαντοs. Δεν αμφιβαλλουν καθολου οτι ειναι αδυνατο εναs προσωπικοs θεοs, μεσα στην απειρη σοφια του, να συγγραψη ενα τετοιο κειμενο ‘η να εχη πλαση τον πλανητη γη το 4.004 π.Χ. δηλαδη 4.000 χρονια μετα την γεωργικη επανασταση των ανθρωπων. Ανθρωποι που πιστευουν οτι το ανωτατο ον επλασε το συμπαν το 4004 π.Χ. δεν μπορει να ειναι διαφονουντεs κοσμολογοι. Δεν ειναι δυνατο να πιστευση ο ανθρωποs σε τιποτε χωριs επαρκη στοιχεια, για να μπορεση να ερευνηση αυτη την δυνατοτητα με ανοικτο μυαλο.

* και στον κοσμο που προερχεται απο την νοηση και εκδηλωνεται με την φιλοσοφια, την επιστημη και την τεχνη. Πολλεs φορεs οι ικανοτητεs τηs νοησηs τιθενται και στην υπηρεσια του κοσμου του ενστικτου. Οι αρχεs του γιγνωσκειν, δηλαδη το υποκειμενο και τα αντικειμενα μαζι με τον χωρο και τον χρονο που καθιστουν δυνατη τοσο την υπαρξη των αντικειμενων οσο και την υποκειμενικη πραγματικοτητα, οδηγησαν τον ανθρωπο στο νοειν και στο λογιζεσθαι, δηλαδη σε μεγεθη που ηταν σημαντικα για την επιβιωση του ωs π.χ. υποκειμενο, χωροs, αντικειμενα, χρονοs, παρουσιαση, φαντασια και κριτικη. Μια συνυπαρξη αναμεσα στην πιστη και στην λογικη θα ηταν τελειωs παρανο’ι’κη.

Το προβλημα τηs ανθρωπινηs «συνειδησηs» ειναι ακομη ανοιχτο και η αντιμετωπιση του αποτελει μια απο τιs μεγαλεs προκλησειs του 21ου αιωνα.

Τουs εφευρετεs θεων και θρησκειων, ο Ηρακλειτοs (4, 5, 6) ονομαζεν, νυχτιπολουs, μαγουs, βακχουs, λυνεs και μυστεs. Η εξουσια αυτων μεχρι σημερα, βασιζεται σε δυο βασικα θεμελιακα στηριγματα

1. στον φοβο και

2. στην ελπιδα, που ωs γνωστο πεθαινει τελευταια

Και τα δυο αυτα στηριγματα σκοπημα και εγκληματικα τοποθετουνται στο υποσυνειδωτο των ανθρωπων ηδη στην παιδικη ηλικια. Σε αυτο βρισκονται στιβιασμενα τα παραμυθια για το προπατορικο αμαρτημα, για τον θεο, για τουs δαιμονεs, για τον διαβολο, για τουs αγγελουs και αρχαγγελουs, για τα πνευματα κ.α. Στο υποσυνειδωτο των ανθρωπων εχει τον θρονο του ο σαταναs. Εκει στεγαζονται οι αυταπατεs, ο παραδεισοs και η κολαση. Δια του φοβου παραγεται ηδη απο την παιδικη ηλικια ο τρομοs και η υποταγη. Και αυτο αποτελει την χειριστη μορφη σωματικηs και πνευματικηs παιδικηs κακοποιησηs απο τουs

αντιπροσωπουs τηs πιστηs, δηλαδη απο τουs υποκριταs, που για επαγγελματικουs και μονο λογουs μεταφερουν στα παιδια αισθηματα ενοχηs για δηθεν αμαρτια μη εξομολογησηs, που τιμωρειται με την αιωνια φωτια τηs κολασεωs.

Απο την αντιληψη περι θεου-σωτηροs, στην οποια προστεθηκε η πιστη στην τελετουργικη ακαθαρσια του ανθρωπου, προηλθε η ιδεα περι «προπατορικου αμαρτηματοs», που δια του βαπτισματοs δηθεν αυτο ξεπλινεται. Οι δολοφονοι αυτοι τηs παιδικηs ηλικιαs μετατοπιζουν την αμοιβη και την τιμωρια για την επομενη ζωη, για να δωσουν παρηγορια και στουs σκλαβουs, στουs δειλουs και καθυστερημενουs γονειs, οι οποιοι ανεχονται χωριs παραπονα τιs ταπεινωσειs αυτηs τηs ζωηs και προσκυνουν προθυμα τουs εξουσιασταs τουs, που δεν ειναι

αλλοι απο τουs αντιπροσωπουs τηs πιστηs. Οι ανθρωποι αυτοι, ωθουμενοι απο τον φοβο τουs μηπωs χασουν αυτα που τουs συμφερει, δημιουργησουν τον παραδεισο μαζι με τον επιστατη του τον θεο, κατ’εικονα και καθ’ομοιωση, στα δικα τουs μετρα.

Η θρησκευτικη πιστη βασιζεται στην υποθεση υπαρξηs ενοs ανωτατου οντοs (8). Η διατυπωση «υπαρχει θεοs» δεν ειναι δυνατον να τεκμηριωθη με την επιστημη (9). Ανωτατα οντα χωριs θρησκειεs δεν μπορουν να υπαρξουν. Αντιστροφα ομωs υπηρχαν στιs πρωτογονεs ανθρωπινεs κοινωνιεs θρησκειεs χωρις ανωτατα οντα. Η δημιουργεια θρησκειων και η σχεση αυτων με ενα ανωτερο ον περιγραφεται απο τον Mittelstrais J. (10). Το πανανθρωπινο αυτο φαινομενο τηs οποιασδηποτε θρησκειαs το συνανταμε σε ολεs σχεδον τιs ανθρωπινεs κοινωνιεs. Ενω η ετυμολογια τηs λεξεωs ειναι αβεβαιη, ειναι βεβαιο, οτι η θρησκεια ειναι φαινομενο εσωτερικου ανθρωπινου σπαραγμου, απατηs και συγκινησηs και μια ανεκφραστη προσπαθεια εσωμυστικηs επικοινωνιαs με τιs αρχεs τηs ζωηs και του ανωτατου οντοs. Η εννοια ομωs του ανωτατου οντοs δεν

ειναι ταυτοσιμη με την θρησκεια. Υπαρχουν βαθμιδεs εκφρασηs του θρησκευτικου αισθηματοs στον αρχεγονο πανθε’ι’σμο, στην λατρεια τηs γονιμοτηταs (Γη, Σεληνη), στον ανιμισμο, στον φετιχισμο και στον μονοθε’ι’σμο (11). Στην πραγματικοτητα ομωs κατα τον ενα ‘η τον αλλο τροπο ολεs οι θρησκειεs είναι ειδωλολατρικεs, διοτι βασιζονται στην πιστη ενοs ανωτατου οντοs, που οχι μονο δεν γνωριζουμεν αλλα και ουτε μπορουμεν να φαντασθουμεν. Οι πρωτεs θρησκευτικεs εκφρασειs ηταν πνευματικεs, δηλαδη δεν κατεληγαν σε συγκεκριμενη λατρεια, θεολογια, ηθικη, εθιμα κ.α. Αρεγοτερα με την ανθρωπομορφικη θεωρηση του ανωτατου οντοs και με την πολιτικοποιηση τηs θρησκειαs, παρουσιαζονται σαφωs ναοι, ιερειs, θυσιεs, εθιμα, αναθηματα, ηθικεs δεσμευσειs, θεολογια κ.α. Ολο το πλεγμα τηs θρησκευτικοτηταs κυκλωνεται γυρω απο την εννοια του ιερου και του βεβηλου, του ξενου ‘η εχθρικου προs το ιερο.

Οχι, αυτοs που ελπιζει για τον παραδεισο και φοβαται την κολαση, δεν μπορει να ειναι ελευθεροs ανθρωποs. Σκλαβοι ειναι αυτοι που μεθουν ακομη στιs ταβερνεs τηs ελπιδαs και γονατουν στα παλατια του φοβου, που ομοιαζουν με φραγμενουs σταυλουs, στουs οποιουs την ημερα και την νυχτα χιλιαδεs προβατα στρημογμενα και πανικοβλημενα τεντωνουν τον λαιμο τουs και γλυφουν το χερι και το μαχαιρι του σφαγεα τουs. Ορισμενα απο τα προβατα αυτα τρεμουν απο τον φοβο τουs, οτι θα καιγονται αιωνια στιs φλογεs τηs κολασεωs και αλλα ανυπομονουν να σφαγουν για να μπορεσουν αιωνια να βοσκουν στα καταπρασινα χωραφια τηs αλληs ζωηs.

Η σωτηρια των ανθρωπων ειναι ενα καλα κατασκευασμενο παραμυθι, που υποσχεται την αθανασια και τον παραδεισο κατα πολυ εξυπνο τροπο, ωστε ο κάθε πιστοs να μην μπορει ποτε να διαπιστωση, οτι ο παραδεισοs αυτοs ειναι στην πραγματικοτητα ο κατοπρισμοs τηs δηψαs των ανθρωπων, που μπορει μονο μετα τον θανατο του να κρινη. Ουδειs ομωs επεστρεψεν ‘η θα επιστρεψει ποτε απο το βασιλειο του θανατου, για να ενημερωση τουs ακομη ζωνταs.

Οι θρησκειεs ομωs επιμενουν κατηγορηματικα στιs αποψειs τουs, αποφασιζουν, προβαινουν σε ορισμουs, επινοουν τα μυστηρια για να καλυψουν τιs παραλογιεs των πορισματων τουs ‘η την βασικη και απολυτη αγνοια τουs.

Η σιγουρια που αποπνεουν, ξεγελα και εξαπατα τουs φτωχουs στο μυαλο, που ζαλιζονται ευκολα απο την τοση βεβαιοτητα και τολμη. Δεν επαψαν ομωs ποτε να ειναι μια απατη, που ελαβε σαρκα και οστα στην φαντασια του ανθρωπου, σαν φαντασμαγορικη ερμηνεια ενοs συμπαντοs αγνωστου και ανεξηγητου, στην κατανοηση του οποιου η καθε θρησκεια οχι μονο δεν συνεισεφερε το παραμικρο, αλλα απεκρυψε και αυτην την υπαρξη του ακομη.

Η ανθρωποτητα ζει ακομη μεσα σε συνεχη μυστικιστικη κριση, η οποια, ανα- λογα με τιs ιστορικεs συνθηκεs, φθανει σε κρισιμεs καταστασειs, που συμβαλλουν στην δημιουργια ενοs νεοκολαπτομενου σωτηριο, εμπλοτισμενου με ολη την προηγηθεισα μυστικιστικη και πνευματικη εμπειρια, ο οποιοs αντικαθιστα παλαιοτερουs θε’ι’κουs λυτρωτεs που εχουν ηδη υποστει την φθορα του χρονου ‘η εχουν πεθανει. Το ανωτατο ομωs ον δεν υπηρξε ποτε προγονοs του ανθρωπου, διοτι ειναι απογονοs αυτου. Δεν ειναι μακρυα ο καιροs που ο ανθρωποs θα συγκεντρωσει στην καρδια του ολουs τουs αγωνεs και τιs ελπιδεs και ο ιδιοs χωριs να περιμενη τιποτε απο το ανωτατο ον, θα φερει ταξη στο χαοs και θα ξεκαθαρισει πρωτα τον κοσμο αυτον απο τουs παλαιουs και νεουs αντιπροσωπουs του ανωτατου οντοs, για να μπορεση μετα να τον διαμορφωση προs το καλυτερο.

Ο συμπανταs κοσμοs ειναι δημιουργημενοs υλικα και αιτιολογικα. Ο ανθρωποs δεν γνωριζει τι ειναι «υπερφυσικο», δεν ξερει ακομη με ακριβεια τι ειναι η «φυση». Οι φυσικεs επιστημεs ειναι αυτεs που προσπαθουν να φαρδενουν το παραθυρο των γνωσεων μαs. Οι ανθρωποι ζουν στο μεσο ενοs λαβυρινθικου ειδουs μουσειου μεγεθων και βλεπουν τον συμπαντα κοσμο με τα οργανα των αισθησεων τουs και με ενα νευρικο συστημα που εξελιχθηκαν ετσι, ωστε να καγραφουν και να κατανοουν μονο ενα μικρο, μεσο μεγεθοs των μεγεθων και μονο εαν τα σχετικα αντικειμενα κινουνται με μια μεση ταχυτητα. Οι ανθρωποι εκ των πραγματων ειναι εξοικειωμενοι με αντικειμενα των μεγεθων μεταξυ μερικων χιλιομετρων (η ματια απο την κορυφη ενοs βονου) και ενοs δεκατου του εκατοστου (η ακρη μιαs βελοναs). Περαν τηs περιοχηs αυτηs και η φαντασια μαs ακομη ειναι ελλειπηs. Ειναι συνεπωs οι ανθρωποι υποχρεωμενοι να χρησιμοποιουν οργανα και τα μαθηματικα τα οποια προηγουμενωs πρεπει να μαθαινουν να τα χρησιμοποιουν. Η περιοχη των μεγεθων, των αποστασεων και των ταχυτητων, με την οποια η φαντασια μαs συμβιβαζεται, ειναι μονο μια μικροσκοπικη τομη στην μεση ενοs τρομερα γιγαντιαια μεγαλου φασματοs των δυνατοτητων, απο τα κβαντομηχανικα παραδοξα στο ποιο κατω τελοs, εωs την κοσμολογια των επιστημονων ολων των εποχων, στο ποιο πανω μεροs. Με την επικοινωνια των αποστασεων, περαν τηs μεσηs περιοχηs με τιs οποιεs καταγινονταν οι προγονοι μαs, ειναι η φαντασια μαs πολυ αθλια και κακα εξοπλισμενη. Θεωρουμε π.χ. το ηλεκτρονιο ωs μια μικροσκοπικη σφαιρα που περιστρεφεται γυρω απο ενα σβωλο μεγαλυτερων σφαιρων απο πρωτονια και νετρονια. Στην πραγματικοτητα ομωs το ολο συστημα δεν ειναι οπωs το φανταζομαστε. Τα ηλεκτρονια δεν ειναι μικροσφαιρικεs σφαιρεs. Δεν ειναι ομοια με τα αντικειμενα που γνωριζουμεν. Δεν ειναι ακομη ξεκαθαρο εαν η λεξη «ομοια» κατι σημαινει, οταν πλησιαζουμε τουs οριζοντεs τηs πραγματικοτηταs. Η φαντασια μαs στερειται του εξοπλισμου για να πλησιαση τα κβαντοτεμαχιδια. Στιs περιοχεs των κβαντοτεμαχιδιων τιποτε δεν συμπεριφερεται ετσι οπωs το γνωριζουμε δια τηs εξελιξεωs δημιουργηθεντοs τροπου τηs σκεψεωs μαs σχετικα με την υλη. Το ιδιο ισχυει και με την συμπεριφορα αντικειμενων που κινουνται με ενα κλασματικο αξιολογο τηs ταχυτηταs του φωτοs. Εδω μαs εγκαταλειπει η υγειηs ανθρωπινη νοηση, διοτι η εξελικτικη πορεια αυτηs ελαβε χωρα μεσα σε ενα κοσμο οπου τιποτε δεν κινουνταν ιδιαιτερα γρηγορα και οπου τιποτε δεν ειναι ιδιαιτερα μεγαλο ‘η μικρο. Ο συμπαν κοσμοs συνεπωs οπου συνυπαρχουμεν δεν ειναι μονο παραξενο απ’οτι υποθετουμεν, ειναι και ποιο παραξενο απ’οτι μπορουμε να υποθετουμεν. Δεν αποκλειεται συνεπωs να υπαρχουν μεταξυ ουρανου και γηs πραγματα που ουτε καν να ονειρευτουμεν μπορουμεν. Το γεγονοs οτι ζουμε στο εδαφοs ενοs βαρυτομετρικου πηγαδιου, στην επιφανεια ενοs πλανητη που ειναι περιτυλιγμενοs με ενα ατμοσφαιρικο περι- καλλυμα, ο οποιοs πλανητηs περιστρεφεται μια μπαλα ατομικηs φωτιαs και που βρισκεται σε αποσταση 90 εκατομμυριων μιλλιων και θεωρουμεν το γεγονοs αυτο κανονικο, δειχνει χωριs καμμια αμφιβολια ποσο κεκλιμενα βρισκονται οι προοπτικεs μαs.

Το οτι βλεπουμε τον συμπαντα κοσμο ετσι που τον βλεπουμε και οχι διαφορετικα και οτι μερικα πραγματα μαs ειναι διαισθητικα ευκολα κατανοησημα και αλλα πολυ δυσκολα, οφειλεται στο οτι και ο ανθρωπινοs εγκεφαλοs ειναι προ’ι’ον τηs εξελικτικηs πορειαs του ανθρωπου. Ειναι εναs ηλεκτρονικοs υπολογιστηs ενοs πλοιου που εξελιχθηκε για να επιζηση χωριs δυσκολιεs σε εναν μεσο κοσμο, οπου τα απαραιτητα για να επιζησουμε αντικειμενα δεν ηταν ουτε ιδιαιτερα μεγαλα αλλα ουτε και ιδιαιτερα μικρα. Στον μεσο αυτο κοσμο τα

αντικειμενα ηταν επιπλεον ‘η ακινητοποιημενα ‘η κινουνταν σε συγκριση με την ταχυτητα του φωτοs πολυ αργα και στον οποιο πολλα απιθανα πραγματα ηταν αδυνατο χωριs κινδυνο να παρατηρηθουν. Στην εκλεκτικη πορεια του ανθρωπου ο εγκεφαλοs εξελιχθηκε ετσι για να βοηθηση το ανθρωπινο σωμα να βρη την θεση του στο περιβαλλον και μαλιστα στιs διαστασειs που το ανθρωπινο σωμα λειτουργει. Η εκλεκτικη πορεια του ανθρωπου ποτε δεν προετοιμασεν

τον εγκεφαλο για να προσανατολισθη αυτοs προs τον κοσμο των ατομων και κβαντοτεμαχιδιων τηs υληs. Διαφορετικα θα αντιλαμβανονταν ο εγκεφαλοs μαs εναν βραχο πετρωματοs ωs μια συγκεντρωση κενων χωρων. Τον βραχο πετρωματοs τον αισθανομαστε στα χερια μαs σκληρο και μη διαπεραστικο, διοτι τα χερια μαs δεν μπορουν να τον διαπερασουν. Το οτι ετσι ειναι, δεν εχει να κανη με το μεγεθοs και τον ενδιαμεσο χωρο των τεμαχιδιων απο τα οποια αποτελειται η υλη, αλλα με τα πεδια δυναμεων που συνδεονται με τα σε μεγαλεs αποστασειs ευρισκομενα τεμαχιδια στην «σταθερη» υλη. Για τον ανθρωπινο εγκεφαλο ειναι χρησιμο να κατασκευαζη παραστασειs για την σταθεροτητα και μη διαπερατικοτητα, διοτι αυτεs μαs βοηθουν να οδηγουμε το σωμα μαs δια μεσω ενοs κοσμου στον οποιον ενα αντικειμενο το οποιο χαρακτηριζουμε σταθερο να μην καταλαμβανη τον ιδιο χωρο οπωs ενα αλλο. Η λεξη «πραγματι» δεν ειναι κατι το ευνοητο. Εαν π.χ. ενα Νεοτρινο ειχε εναν εγκεφαλο και η εξελικτικη πορεια αυτου ελαβεν χωρα σε προγονουs μεγεθουs Νεοτρινο, τοτε θα λεγαμε οτι πραγματι ο βραχοs του πετρωματοσ αποτελειται «πραγματι» κατα το μεγαλυτερο του μεροs απο κενον χωρο. Ο ανθρωπινοs εγκεφαλοs εξελιχθηκε σε μεσου μεγεθουs προγονουs οι οποιοι και αυτοι δεν μπορουσαν να διαπερασουν τον βραχο. Συνεπωs για τουs ανθρωπουs «πραγματι» ο βραχοs είναι σταθεροs. «Πραγματικο» για ενα ζωο ειναι πεντοτε αυτο που ικανοποιει τιs αναγκεs του εγκεφαλου και συμβαλλει στην επιζηση αυτου. Αυτο που εμειs οι ανθρωποι βλεπουμε απο τον «πραγματικο κοσμο» δεν ειναι η γυμνη πραγματικοτητα, αλλα ενα μοντελο τηs πραγματικοτηταs που κατευθυνεται και συντονιζεται απο τα αισθητικα μαs οργανα, ωστε αυτο να κατασκευαζεται ετσι, ωστε

να ειναι με την πραγματικοτητα χρησιμο. Το πωs το μοντελο αυτο φαινεται, εξαρταται απο το ειδοs του ζωου που το βλεπει. Ενα ιπταμενο ζωο χρειαζεται ενα αλλο μοντελο του κοσμου απ’οτι ενα αλλο ζωο που βαδιζει, σκαρφαλωνει ‘η κολυμβα. Ενα αρπακτικο ζωο χρειαζεται ενα αλλο μοντελο απ’οτι ενα ζωο με σακκο. Ο εγκεφαλοs ενοs πιθηκοειδουs πρεπει να ειναι σε θεση να προσποιη τον λαβυρινθο τριων διαστασεων απο δενδρα και κλαδια. Για εναν τυφλοποντικα, ο εγκεφαλοs κατασκευαζει μοντελα του κοσμου που ειναι καταλληλα για τον υπογειο κοσμο. Μια νυχτεριδα, η οποια προσανατολιζεται τρισδιαστατα για

να πιαση εντομα χρειαζεται ενα τελειωs ομοιο μοντελο του κοσμου οπωs ένα χελιδονι που κανει την ιδια δουλεια. Το οτι η νυχτεριδα στο μοντελο τηs κανει την μεταβλητη επικαιρη με την βοηθεια ακουστικων κυματων και το χελιδονι για τον ιδιο σκοπο το φωs, ειναι δευτερευον πραγμα. Δεν αποκλειεται οι νυχτεριδεs να βλεπουν χρωματα με τα αυτια τουs. Χρωματοτονοι ωs «κοκκινο» ‘η «μπλε» μπορει να χρησιμοποιουνται απο τιs νυχτεριδεs ωs εσωτερικα σημαδεματα για καποια ωφελιμη οψη των αντανακλανομενων ηχητικων κυματων, ισωs

για την ακουστικη κατασκευη των επιφανειων. Το ιδιο ισχυει και για τα χελιδονια που χρησιμοποιουν τουs ιδιουs καταγραφενταs χρωματοτονουs ωs σημαδεματα για τα διαφορετικα μηκη των κυματων του φωτοs. Αποφασιστικα εδώ ειναι, οτι καθε ειδοs ενοs μοντελου του κοσμου εξαρταται απο το πωs αυτο χρησιμοποιηται και οχι απο τιs εντυπωσειs των αισθητικων οργανων. Συνεπωs το γενικο σχημα του πνευματικου μοντελου, σε αντιθεση προs τιs μεταβλητεs οι οποιεs λαμβανουν συνεχωs νεα σχηματα δια των αισθητικων οργανων, είναι οπωs τα φτερα, τα ποδια και η ουρα, μια προσαρμογη στον τροπο ζωηs ενοs ζωου. Οι χρωματικεs αντιληψειs δεν ειναι τιποτε αλλο, απο εργαλεια βοηθειαs με τα οποια ο εγκεφαλοs μαs επισημαινει σοβαρεs διαφορεs στο περιβαλλον.

Οι αντιληψειs αυτεs δεν βρισκονται σε καμμια εσωτερικη συσχετιση με το φωs ορισμενων μηκων κυματοs. Ειναι εσωτερικεs επισημανσειs οι οποιεs βρισκονται στην διαθεση του εγκεφαλου, οταν το μοντελο του κατασκευαζει το περιβαλλον και αποφασιζει για διαφορεs που καταγραφονται απο τα ματια του σχετικου ζωου. Για την ανθρωπινη ομωs περιπτωση ‘η για την περιπτωση των πουλιων προκειται για το φωs διαφορετικων μηκων κυματοs. Για την περιπτωση των νυχτεριδων προκειται ισωs για επιφανειεs με διαφορετικη κατασκευη ‘η με

διαφορετικεs ιδιοτητεs των αντανακλανωμενων ηχητικων κυματων. Για τιs νυχτεριδεs ισωs να ειναι το χρωμα κοκκινο λειο, μπλε βελουδινο και πρασινο τραχυ. Ισωs να μυριζουν οι σκυλοι και οι ρινοκεροι χρωματα ! Η ανθρωπινη ικανοτητα να καταγραφη τον αγνωστο κοσμο των αλλων μορφων ζωηs, ανηκει στα προνομια που μαs δωρησε η επιστημη. Η μεταφορα του μεσου κοσμου – εκεινο το μεσο φασμα των φαινομενων που μπορουμε να κατανοησουμεν – αφηνει επισηs να χρησιμοποιηθη σε αλλεs διαστασειs ‘η φασματα. Μπορουμε να θεσουμε μια κλιμακα τηs απιθανοτηταs, στην οποια η ενοραση και η φαντασια μαs διαπερνουν ενα μικρου ευρουs παραθυρο. Στο ενα ακρο αυτου του φασματοs τηs απιθανοτηταs στεκονται δυναμικα γεγονοτα που χαρακτηριζουμε ωs αδυνατα. Τα θαυματα ειναι ακρωs απιθανα γεγονοτα. Μια εικονα π.χ. τηs θεοτοκου θα μπορουσε με το χερι να μαs χαιρετιση. Ολα τα ατομα στην

κρυσταλικη τουs δομη ταλαντευονται εδω και εκει. Επειδη ομωs ειναι τοσο πολλα και δεν προτειμουν μια καθωρισμενη κατευθυνση κινησεωs, παραμενει το χερι, οπωs το βλεπουμε στον μεσο κοσμο, σταθερο και ακινητο. Τα ταλαντευομενα ομωs ατομα του χεριου θα μπορουσαν τελειωs τυχαια να κινηθουν ολα μαζι εναλαξ στην ιδια κατευθυνση και να μαs δημιουργησουν την εντυπωση, οτι το χερι κινειται. Κατι τετοιο θα μπορουσε να συμβη, αλλα η πιθανοτητα

που ειναι εναντια στο φαινομενο αυτο ειναι τεραστια. Η ικανοτητεs μαs να υπολογιζουμε τετοιεs πιθανοτητεs ειναι ενα συμπληρωματικο παραδειγμα, ποιεs απελευθερωτικεs ευεργεσιεs η επιστημη δωριζει στον εγκεφαλο μαs. Η εκλεκτικη πορεια στον μεσο κοσμο δεν μαs εφοδιασε με καταλληλα εργαλεια για την επικοινωνια με τετοια πολυ απιθανα γεγονοτα. Στο τεραστιο ομωs μεγεθοs του συμπαντοs κοσμου ‘η στιs μεγαλεs γεω-ιστορικεs χρονικεs περιοδουs τηs γηs λαμβανουν χωρα γεγονοτα, τα οποια παρουσιαζονται μεν στον μεσο κοσμο ωs απιθανα, ειναι ομωs αναποφευκτα. Η επιστημη φαρδενει το μικρου ευρουs παραθυρο, δια του οποιου παρακολουθουμε οπωs συνηθεισαμε

το φασμα των δυνατοτητων. Οι υπολογισμοι και η λογικη μαs δινουν την ελευθερια, να επισκευθουμε περιοχεs δυνατοτητων, οι οποιεs παλαιοτερα φαινονταν να βρισκονται περαν ολων των οριων ‘η να κατοικουνταν φαινομενικα από δρακοντεs. Το ποσο απιθανη υπηρξε η γεννηση τηs ζωηs και ποσο κατα προσεγγιση αδυνατη υπηρξε η χημικη διαδικασια που καποτε ελαβε χωρα μετα απο αρκουντα πλανητικα χρονια προσπαθειων, δεν μπορουμε ακομη να φαντασθουμεν. Η επιστημη φαρδενει το παραθυρο τηs γνωσηs απο την στιγμη που θεωρουμε δυνατη την υπαρξη πολλων πιθανων συμπαντων, στο καθενα των οποιων ισχυουν αλλο φυσικοι νομοι και σταθερεs. Δεν ειναι υπερβολη, οτι ο ανθρωπινοs εγκεφαλοs θα κατωρθωσει καποτε να ξετιναξη τα ορια του μεσου κοσμου και θα διαπιστωσει, οτι ουτε ορια υπαρχουν αλλα και ουτε εναs δημιουργοs.

Με την κατανοηση τηs δομηs του συμπαντοs κοσμου αποθουνται αυτοματα απο τον εγκεφαλο τα υποαναπτυκτα θρησκευτικα ενστικτα του ανθρωπου και επιτρεπουν τον ανθρωπο να ερθη ποιο κοντα στον πνευματικα ασυλεπτο δημιουργο. Ο ανθρωποs ηδη απο την φυση του εγκεφαλου του εχει την ταση για να κανη εμπειριεs μυστικισμου και ειναι θρησκευτικο ον. Η πιστη του για μια ζωη μετα θανατο ειναι βιολογικα προγραμματισμενη. Ο ανθρωπινοs εγκεφαλοs προ του θανατο του σταματα ξαφνικα να επεργαζεται την δικη του υπαρξη και

κυριαρχειται απο ειδικεs διαδικασιεs που παραγουν ουτοπιεs σε αυτον που πεθαινει (14). Ειναι βεβαιο, οτι τα θρησκευτικα οπωs και τα αλλα ανθρωπινα αισθηματα δημιουργουνται στην ανακατωσουρα των 100 δισεκατομμυριων κυτταρικων νευρων στην εγκεφαλικη περιοχη των κροταφων, τα οποια βρισκονται αυτοματα και λειτουργικα σε σχεση με τον υποκαμπο και τα αμυγδαλα του εγκεφαλου. Ανθρωποι με επιληψια εκ των κροταφων εχουν ταση προs βαθεια θρησκευτικοτητα. Στουs ανθρωπουs αυτουs δημιουργει η λεξη «θεοs» πληθωρα αισθηματων. Διμιουργοι θρησκειων, αγιοι και γενικα ανθρωποι με βαρυσημαντεs θρησκευτικεs εμπειριεs ησαν επιλεπτικοι. Ακομη και η θαυματοργη μεταμορφωση του Γκαμαλιηλ Σαουλ ‘η Αποστολου των εθνικων Παυλου, οπωs ο ιδιοs γραφει οτι υπεφερεν απο ενα «ιστο κρεατοs», ελαβεν χωρα οχι λογω θειαs παρεμβασεωs, αλλα προφανωs λογω τηs απο τουs κροταφουs του εγκεφαλου προερχομενη επιληψια (15, 16).

Αυτο που φαινεται ωs διαμαχη μεταξυ τηs θρησκειαs και τηs επιστημηs, δηλαδη μεταξυ τηs θρησκευτικηs σκεψηs και του επιστημονικου πνευματοs είναι ουσιαστικα μια θεμελιωδηs αποκλιση που θα συνεχιζει αδιακοπα να επιδεινωνεται, με την επιστημη να αναπτυσεται επ’αοριστον ειs βαροs τηs θρησκειαs, τηs οποιαs ο ρολοs παραμεριζεται, οσο ο ανθρωποs αποκτα συνειδηση τηs ιδιαs του τηs φυσηs καθωs και του συμπαντος κοσμου.

Οι ανθρωποι του πλανητη γη σημερα ξυπνουν, εργαζονται, τρωνε, βλεπουν τηλεοραση, συζηταν με αλλουs ανθρωπουs, κοιμουνται, ονειρευονται και βιωνουν πολλεs φορεs ασυνηθιστεs εμπειριεs. Το προβλημα με τιs θρησκειεs ειναι οτι αυτεs αναμιγνυουν τιs ωs ανω αληθειεs δραστικα με το δηλητηριο του εξωλογικου, του υπερτατου οντοs. Η θρησκεια συνεπωs δεν ειναι τιποτε περισσοτερο απο κακεs συλληψειs, οι οποιεs διατηρουνται επ’απειρο στην θεση των καλλων συλληψεων του ανθρωπινου εγκεφαλου. Γι’αυτο η κάθε θρησκεια αποτελει την αρνηση –συγρονωs γεματη απο ελπιδα και φοβο – του

τεραστιου ευρουs τηs ανθρωπινηs αγνοιαs, που δεν επιδεχεται καθ’ολου την δυνατοτητα αποκαταστασηs και παραμενει προστατευμενη απο επικρισειs σε καθε γωνια του ανθρωπινου πολιτισμου. Οι προεπιστημονικεs φαντασιωσειs και τα αμετακλητα μεταφυσικα δημιουργηματα κυριαρχουν παντου. Αυτοs ειναι ο κυριοs λογοs που η θρησκευτικη πιστη καθιστα τουs ανθρωπουs και στιs μερεs μαs ανικανουs να σκεφθουν λογικα και αποτελει αυτη μια συνεχη

πηγη ανθρωπινηs βιαs. Η μισαλλοδοξια μεσα τηs ειναι εγγενηs και πανω από καθε λογικη συζητηση, η δε ασκηση κριτικηs στα θρησκευτικα πιστευω κάθε ανθρωπου σχετικα με τον θεο και την υπερπερα ζωη θεωρειται εγκλημα. Στην πραγματικοτητα ομωs, σε καμια περιπτωση η θρησκευτικη πιστη μπορει να ειναι ενα θεμελιωδηs συστατικο τηs ανθρωπινηs ζωηs.

1. Κατα των Ελληνων

Γενικα η αρχαια ελληνικη θρησκεια εξελιχθει απο τουs μυθουs και απο τιs παμπαλαιεs γνωσειs τηs ιστοριαs του πολιτισμου. Οι μερικεs παρουσιασειs των υιων του θεου Διονυσοs, Απολλων και Ορφεουs θυμιζουν μεν μια θρησκεια, χωριs ομωs αυτη να ειναι μια θρησκεια. Προκειται περισσοτερο για Σοφια, Κινηση, Πνευμα του Διονυσου και του Απολλωνα, δηλαδη για ψυχικεs επιθυμιεs και για ενα ιδιαιτερο τροπο ζωηs (18).

1.11 Κατα τον Ορφεα

Το ονομα «θεοs» κατα τον Τσατσομοιρο (1) προερχεται απο το «θ-οοs», «θ-εαται» ‘η «θ-αυμαζει». Η λεξη αυτη δεν εχει το ιδιο νοηματικο περιεχομενο με την «θεοτητα». Οι παναρχαιοι Ελληνεs (και τετοιουs θεωρει ο Αριστοτεληs «τουs παμπαλαιουs και πολυ προ τηs νυν γενεσεωs και πρωτουs θεολογησαντεs») που ασχοληθηκαν με τιs θεολογικεs ερευνεs, θεωρουσαν ωs δημιουργο την φυση, διοτι γι’αυτουs αρχη τηs γεννησηs των οντων υπηρξε ο Ωκεανοs, δηλαδη το υγρο στοιχειο και τροφοs η υπαρχουσα μεσα στο νερο δυναμηs (Τηθυs). Το ονομα «θεοs» και «θεοι» χρησιμοποιηται απο την εποχη του Ομηρου και Ησιοδου. Ο Ορφεαs (στοιχοι 378-400) δεν χρησιμοποιει το ονομα αυτό αλλα τηs ιδιαs σημασιαs ονοματα ZEUS, ZIK, DIES κ.α. Το λατινικο ονομα DEUS προηρθεν απο το ελληνικο DES, δωρικηs προελευσηs. Αυτο σημαινει οτι οι στοιχοι του Ορφεα ειναι παλαιοτεροι των στοιχων του Ομηρου και τηs θεογονιαs του Ησιοδου.

Τα Ορφικα ηταν αιρεση θρησκευτικη, αποκρυφιστικη και φιλοσοφικη, περιεχομενη κυριωs στιs διδασκαλιεs και τιs θεωριεs του Ορφεα για τιs οποιεs ο Πλατων ελεγε (21), οτι «ειναι επινοηση μεγαλου νου και οχι του κοινου, του τυχοντοs (Ωγυγια, τομοs Γ, σελιs 359).

Στην παναρχαια Ορφικη θρησκεια υπηρχε μια εξελιγμενη μονοθε’ι’στικη αντιληψη των γηγενων κατοικων τηs Ελλαδοs, με κυριαρχο τον Ηλιο, ο οποιοs ομωs δεν λατρευθηκεν ωs θεοs, αλλα χρησιμοποιηθηκε μονο ωs συμβολο τηs αρχηs των παντων. «Συ με τη χρυση λυρα κατευθυνειs την αρμονικη πορεια του κοσμου, επισημαινηs τα καλα εργα, συ εισαι ο νεοs που τρεφειs τιs εποχεs, εισαι του κοσμου ο κυριαρχοs, ο αυλητηs, διατρεχειs μεσα στην φωτια και του κοσμου και περιφερεσαι κυκλικωs εσυ, που φερνειs το φωs, εμφανιζεσαι με ποικιλεs μορφεs, φερνειs τη ζωη, χαριs σε σενα καρπιζει το παν, παιανα αειθαλη, αμολυντε, πατερα του χρονου, αθανατε Ζευ».

Η παναρχαια Ορφικη διδασκαλια π.χ. με τον υμνο προs την Φυση

«Ω θεα Φυση, μητερα των παντων, επινοητικη στην δημιουργια μητερα, επουρανιε σεβαστη θεα, που κτιζειs τα παντα…αφθαρτη, παναρχαια, εσυ που γεννηθηκεs πρωτη…με μεγαλη πειρα, φωτοφορε…αυτογενεs, χωριs πατερα, αρσενικη, εισαι ο πατεραs, η μητερα και η τροφοs ολων….» δειχνει, οτι αυτη επιρεασε πρωταρχικα τουs προσωκρατικουs και μετα τουs κλασικουs φιλοσοφουs και τιs μετεγενεστερεs μονοθε’ι’στικεs θρησκειεs.

Οι Ορφικο-μυστηριακοι μυθοι τηs Περσεφονηs και του Πλουτωνα, τηs Ωρειθυιαs και του Βορεα, τηs Ηουs και του Κεφαλου, του Ενδυμιωνα και τηs Σεληνηs, του Αδωνιδοs και τηs Αφροδιτηs ειναι κατα τον Λαζαρη (20) αλληγορικοι και συμβολιζουν τον ερωτα και τον θανατο, τον χειμωνα και την ανοιξη, το θαψιμο-σπορα των γεννηματων και την ανθοφορια τουs. Οι Ορφικοι, οι οποιοι δεν ηταν μονο θρησκειολογοι αλλα και ανυπερβλητοι επιστημονεs, μετατοπισαν το βασιλειο των νεκρων απο τον Αδη στον Γαλαξια μαs. Κατ’αυτουs δεν υπηρχε θανατοs, αλλα μεταβολη και εναλλαγη τηs ζωηs, η οποια με τον θανατο επιστρεφει στην πηγη τηs, στον Γαλαξια μαs. Αυτο φαινεται στην Ορφικη φραση «εs γαλ’επετον, δηλαδη επεσα σε Γαλαξια (57).

 Οι Ορφικοι (αποσπασμα VII), με τουs μετεπειτα ταυτισμουs, τον ενα μετα τον αλλο, ανεγνωρισαν τον Διονυσο ωs παντοκρατωρα θεο, εναν θεο «Συ, ω λαμπρε Δια, Διονυσε, πατερα του Ποντου, πατερα τηs Γηs, συ Ηλιε που γεννησεs τα παντα»

Ο αχαλινωτοs αυτοs θεοs, οργανωνε γρηγορουs χωρουs με ανδρεs και γυναικεs στα βουνα και στιs σπηλιεs και ολη η Ελλαδα χωρευε με τον ιδιο ρυθμο.

Ο θεοs αυτοs θρυματιζει τιs ιδιαιτεροτητεs, πηδα στην θαλασσα των φαινομενων και ακολουθει τα τρομερα και ριψοκινδυνα κυματα. Ανθρωποι και ζωα αδερφοποιουνται, ο θανατοs γινεται μια μασκα τηs ζωηs, το πολυχρωμο σκεπασμα τηs πλανηs σκιζεται και τα δημιουργηματα των θεων βρισκονται στηθοs με στηθοs αντιμετωπα. Απο την αλλη πλευρα ο θεοs Απολλων ονειρευεται και βλεπει τα αρμονικα σχηματα τηs αρμονιαs και του ωραιου του κοσμου, κυριαρχοs του εαυτου του και χαιρεται με τα κυματα του ονειρου. Ο θεοs Απολλων και ο Διονυσοs υπηρξε το αγιο διδυμο δια του οποιου γεννηθηκε η Τραγωδια.

Ο Ορφεαs εζησε πολυ πριν απο τουs χρονουs τηs Αργοναυτικηs Εκστρατειαs, τουλαχιστον δε κατα τα μεσα τηs 3ηs π.Χ. χιλιετιαs (19). Περισσοτεροι απο 30 συγγραφειs και σε ολουs τουs χρονουs τηs αρχαιοτηταs ομιλουν για τον Ορφεα ωs προσωπο που πραγματι υπηρξε και παραθετουν αποσπασματα τηs διδασκαλιαs του. Ο μαθητηs του Ορφεα «Μουσαιοs» υπηρξε ο πρωτοs γνωστοs Ελληναs Αστρονομοs στουs παναρχαιουs χρονουs. Ο Ορφισμοs ηταν ταυτοχρονα και μια παναρχαια μυστικιστικη μυησιs των οπαδων του Ορφεα, η οποια διατηρηθηκε και ειs τουs μετεπειτα χρονουs και διδασκονταν στα Ελευσινια Μυστηρια. Κατα την αποκρυφιστικη θεωρια των Ορφικων, οπωs μαs φανερωνουν τα «Αποσπασματα» και οι «Υμνοι» του Ορφεα, το συμπαν προηρθε απο καποια αρχικη ουσια η οποια προσδιοριζεται ωs «αυγο» που εσπασε και απο το οποιο εξηλθε ο «Φανηs» και τον οποιο καταβροχθισεν κατα τον Ορφεα ο Ζευs. Κατα δε τον Ομηρο ο «Φανηs» κατεστει ο «Υπερτατοs Αρχων και Θεων και Ανθρωπων». Απο τον συμβολισμον αυτον περι υπερτατου οντοs, προηλθεν και η υπερτατη δυναμη, απο την οποια εκπηγαζει και η θεωρια των Ορφικων περι μονοθε’ι’αs. Απο την θεωρια αυτη δεν διαφερει πολυ και η θεωρια τηs Μεγαληs Εκρηξηs των σημερινων επιστημονων.

Τετοια ηταν η εξαπλωση και η διαδοση των Ορφικων ιδεων και διδασκαλιων κατα την αρχαια προσωκρατικη εποχη που δεν αποτελει καμια υπερβολη εάν λεχθει, οτι τοσο η αρχαια κλασικη ελληνικη φιλοσοφια οσο και αργοτερα οι αλλεs απο εκει αντλησαν τιs ιδεεs τουs.

1.12 Κατα τον Ησιοδο

Ο Ησιοδοs στην «Θεογονια» του αφηγειται αυτα τα οποια του εδιδαξαν οι

Μουσεs των Ελικωνιαδων, Κλειω, Ευτερπη, Μελπομενη, Τερψιχορη, Πολυμνια, Καλλιοπη, Θαλεια, Ερατω και Ουρανια, που ηταν εγκατεστημενεs στον χωρο των Πιεριων, τηs οροσειραs του Ολυμπου. Η μητερα των Μουσων ηταν η Μνημοσυνη. Εαν κοντα στον Ελικωνα, το Λιβηθριο οροs, την Λιβηθριαδα πηγη, τιs αποδιδομενεs προs τον Ορφεα τιμεs και τα τηs λατρειαs των Μουσων, προσθεσουμεν τιs πολειs Πιεριο και Λυγκο, που επισηs βρισκονται στην Βοιωτια, γινεται φανερο, οτι υπηρχε καποιου ειδουs συνδεση αναμεσα στην Μακεδονια και την Βοιωτια των αρχα’ι’κων χρονων. Αλλα και η μνεια των ονοματων του Πιερου, του Ορφεα, του αδελφου του Λινου, ο οποιοs υπηρξε και

δασκαλοs στην κιθαρα του γεννηθεντα στην Θηβα Ηρακλη, μαρτυρουν, οτι στην περιοχη του Ελικωνοs εγκατασταθηκεν η ελληνικη φυλη των Πιερων, οι οποιοι εφεραν μαζι τουs την λατρεια των Μουσων στον χωρο, καθωs και τουs υμνουs προs τιs θεοτητεs τουs οπωs και τα αλλα τραγουδια τουs. Τι πραγματι ηταν ομωs οι Μουσεs και ποιο υπηρξε το εργο τουs ; Το οτι στην «Θεογονια» η αφηγηση των Μουσων αφορα καταγραφεντα ιστορικα συμβαντα, υπηρξαν αυτα κατα τον Τσατσομοιρο (1), η ιστορια των τριων χιλιετιων, που σκεπασθηκε με το πεπλο τηs καταστροφηs επι του Δευκαλιωνοs κατακλυσμου.

1. Μουσα «Κλειω».

Η καταγραφη των πραξεων των ηγετων βασιλεων, των κλεινων πραξεων του

παρελθοντοs και του παροντοs, επετρεπαν την συναγωγη συμπερασματων για τα μελλοντα να συμβουν («τα τ’εοντα προ τ’εοντα τα τ’εσομενα»). Με την καταγραφη αυτη κλειδωνονταν ολα τα συμβαντα, ωστε να μπορουν οι επομενοι να βγαζουν τα συμπερασματα τουs απο τα ωφελιμα ‘η ολεθρια γεγονοτα. Εδω δεν προκειται μονο για μια ενημερωση για αυτουs που επιθυμουσαν να πληροφορηθουν τα παρελθοντα αλλα για ενα εργο που βοηθα την διοικηση σε καθε εποχη.

2. Μουσα «Ευτερπη».

Το «Μουσιο Ευτερπη» ανελαβε επι τηs εποχηs του Διοs την μουσικη παιδεια που σημαινει, οτι προηγουμενωs ερευνησε και μελετησε ολεs τιs μουσικεs παραδοσειs των λαων τηs ευρητερηs περιοχηs του παναρχαιου πολιτισμου των ελλοπων, κυκλωπων κτηνοτροφων και κενταυρων βουκολων.

3. Μουσα «Μελπομενη»

Το «Μουσειο Μελπομενη» αποτελουσε παιδευτικο συστημα για την καθιερωση τηs εναρχου ταξεωs. Καθε νεοs ανθρωποs αποκτουσε την ικανοτητα να εκτιμα την ωφελιμοτητα των αγωνων των θεων, ημιθεων και ηρωων, οι οποιοι τον ανεβαζαν απο το ερεβοs στο φωs. Συνεπωs ο σκοποs του «Μουσειου Μελπομενη» ηταν διδακτικοs. Οι υποδυομενοι τιs ηρω’ι’κεs πραξειs νικητεs ‘η νικημενοι δεν εδειχναν κανεναν φοβο και δεν ζητουσαν κανενα οικτο, αλλα με την σταση τουs συνηγειραν τιs ψυχεs των νεων για πραξειs θυσιαs και απομακρυναν απο αυτουs τον φοβο του θανατου.

4. Μουσα «Τερψιχορη»

Το εργο του «Μουσειου Τερψιχορηs» υπηρξε συμπληρωματικο και γ’αυτο παντοτε ακολουθουσε το «Μουσειο Μελπομενη». Το αντικειμενο του Μουσειου αυτου ηταν κατα πασα πιθανοτητα η αναπτυξη των σπουδαιων συμβαντων, η οποια οδηγει στην δια του «λογου» ερμηνεια αυτων οπωs και η αναπτυξη των ωφελιματων που προεκυπταν απο την λογικη ερμηνεια αυτων, χαριν τηs γενικηs χαραs, η οποια ειναι ο δεικτηs καθε πολιτισμου.

5. Μουσα «Πολυμνια»

Το «Μουσειο Πολυμνια» ηταν το κατ’εξοχην οργανο αναπτυξηs τηs γραφηs, δηλαδη κατα τον Τσατσομοιρο (1) ισωs ο πρωτοs εκδοτικοs οικοs. Οι προ του Ομηρου Ελληνεs ειχαν συνεπωs γραφη, οπωs αποδεικνυουν και οι πινακιδεs τηs Κνωσου. Το «Μουσειο Πολυμνια» υπηρξε ενα ειδοs «πολυ-υφαντηριο» παραγωγηs γραπτου λογου επι επιφανειων υφασματων, πανω στιs οποιεs ζωγραφιζαν ‘η εραπταν λεξειs ικανεs να σχηματιζουν αινουs, υμνουs, ωδεs.

Η πινακιδα του Δισπηλιου Καστοριαs αποτελει εγχαρακτη Γραφη τηs 6ηs π.Χ.χιλιετιαs (ιδε Δαυλοs αρ. 147, Μαρτιοs 1994 και Δαυλοs αρ. 309 Ιανουαριοs 2008 σ. 21728-21729). Γραφη πανω σε σφραγιδα 7.000 χρονων βρεθηκε στην πολη των Γιαννιτσων (ιδε Δαυλοs, αρ. 244, Απριλιοs 2002, σ.15783-15785).

6. Μουσα «Καλλιοπη»

Κατα την «Θεογονια» του Ησιοδου (στ. 79) το «Μουσειο Καλλιοπη» εχει την μεγαλυτερη προσφορα απ’ολα τα αλλα Μουσεια, διοτι αυτο ενδιαφερονταν τοσο για την γλωσσα οσο και για την γραφη. Το οξυ προβλημα τηs πολυγλωσσιαs υπο μορφη τοπικων ιδιωματων στον ελληνικο χωρο επισημαινει ο Ομηροs οταν ομιλει για την Κρητη (Οδ. Τ 172-177). Η γλωσσα τηs Κρητηs ηταν ενα κραμα γλωσσων των κατοικων τηs που ηταν οι Αχαιοι, οι Ετεοκρητεs, οι Κυδωνεs, οι τρειs φυλεs των Δωριεων (Υλαιοι, Δυματεs, Παμφυλοι) και οι Πελασγοι. Η ωs ανω Ομηρικη παρατηρηση οδηγει στο συμπερασμα, οτι «κοινη» ελληνικη γλωσσα δεν υπηρξε, ουτε τοτε, και ηταν πραγματι μονη οδοs η δια του γραπτου λογου δημιουργια καποιαs κοινηs ελληνικηs γλωσσαs. Το εργο αυτο προσεφερε το «Μουσειο Καλλιοπη».

7. Μουσα «Θαλεια»

Η καλλιεργεια δημητριακων στον ελληνικο χωρο που αρχισεν αγνωστο ποτε, συνδεθηκε με αστρονομικεs παρατηρησειs που χρησιμοποιηθηκαν σαν ένα «ημερολογιο». Οι αστρονομικεs αυτεs παρατηρησειs χρησιμευσαν τοσο για τιs γεωργικεs εργασιεs οσο και για την ναυσιπλο’ι’α. Το «Μουσειο Θαλεια» επινοησε προφανωs τοσο το αροτρο οσο και την χρησιμοποιηση των ζωων για την καλλιεργεια των δημητριακων σε μεγαλεs εκτασειs.

8. Μουσα «Ερατω»

Κατα την «Θεογονια του Ησιοδου» μια κατασταση μηδενικηs ηρεμιαs τηs συγκεντρωμενηs υληs του συμπαντοs (Γαια) διακοπτεται απο ενα βιαιο ρηγμα και αμεσωs εμφανιζεται ο «Εροs», δηλαδη η ζωη η εκφραζομενη ωs κινηση-οργασμοs. Η «Ερατω» παριστανετο γυμνη κρατωνταs στα χερια τηs την μαντικη λυρα. Οι ποιηται του «Μουσειου Ερατω» ερμηνευαν τουs συμβουλισμουs του παρθενικου υμενοs και τηs γυμνοτηταs και ανεπτυγαν τουs λογουs για τουs οποιουs οι ανθρωποι επρεπε να εμφανιζονται γυμνοι στουs καλουs αγωνεs τηs ζωηs.

9. Μουσα «Ουρανια»

Στουs «παμπαλαιουs χρονουs» και τουs «πολυ προ τηs νυν γενεσεωs», οι πρωτοι ομιλισαντεs «περι τηs του παντοs γενεσεωs» υπηρξαν οι αγνωστοι στον Αριστοτελη («Φυσικα Δ 222 α, 30») «ποιηται» των «Μουσειων Λογων», στουs οποιουs οφειλονται οι Θεογονικεs πληροφοριεs, τιs οποιεs δημοσιευσεν ισωs για πρωτη φορα μετα την καταστροφη απο τον κατακλυσμο του Δευκαλιωνοs ο Ησιοδοs. Οι ανθρωπινεs παρατηρησειs σχετικα με τον ουρανιο θολο γινονταν κατα την εναστρη νυχτα και μαλιστα απο τιs κορυφεs των εκτεταμενων οροσειρων (ουρεα μακρα), δηλαδη απο τιs κατοικιεs των πρωτων ανθρωπων. Οι παναρχαιοι κοσμολογοι των Μουσειων θεωρουν, οτι η αρχη τηs δημιουργιαs υπηρξε ενα ρηγματικο συμβαν που απ’αυτο εμφανιζεται η ευρυ-κολποs Γαια, η οποια ισουτε με τον εναστρο Ουρανο (στ. 116, 126, 127). Τελοs πανω σε αυτην την ευρυκολπο Γαια, η οποια αποτελει το αιωνιο στηριγμα των παντων, εμφανιζεται η ζωη, η κινηση, ο «εροs» (στ. 120). Ειναι εκπληκτικη η ομοιοτητα των συμπερασματων των παναρχαιων κοσμολογων των Μουσειων και των σημερινων θεσεων για την Μεγαλη Εκρηξη των συγχρονων κοσμολογων.

Κατα τον Τσατσομοιρο (1) εινα αναμφισβητητο, οτι η «Θεογονια του Ησιοδου» αποτελει την ιστορικη αφηγηση μιαs μακραs περιοδου, η οποια αρχιζει απο την πρωτη εμφανιση του ανθρωπου επι των ορεων και ληγει στην μετα του Δια περριοδο αλλα και την προ του επι Δευκαλιωνοs κατακλυσμου εποχη.

Για τουs «ποιητεs» των Μουσειων οι περιοδοι, οι οποιεs ξεκινουν απο την παρουσια του ανθρωπου μεχρι τηs «Διοs εποχηs» χωριζονται στα εξηs μεγαλα (αγνωστο ποσο) χρονικα διαστηματα :

• Γενεση των ορεων, των ανθρωπων θεων-θηρευτων

• Γενεση των κυκλωπων κτηνοτροφων

• Γενεση των ουρανιωνων και των τεχνων

• Παρουσια του Διοs

Η μια περιοδοs εισερχεται εντοs τηs αλληs και πολλεs φορεs τα σημαντικα στοιχεια περνουν σε πολλεs επομενεs περιοδουs. Η πορεια του ανθρωπου από τα «ουρεα μακρα» μεχρι των κτηνοτροφο-γεωργικων οικισμων επι των λοφων πλησιον παντοτε των λιμνων, ποταμων, θαλασσαs, ειχε σαν αποτελεσμα μαζι με την αναπτυξη τηs γεωργιαs αλλα και τηs ναυπηγικηs, τηs χαραξηs οδων, τιs τεχνεs κ.α. και την εμφανιση του ονοματοs «ουρανιωνεs» για αυτουs που κατειχαν εξεχουσα θεση στην ζωη των ανθρωπων, δηλαδη αυτοι που απο τον

μεγαλο Ουρανο εταχθηκαν στην αρχη (στ. 502). Ουρανιωνεs ομωs υπηρξαν και οι Τιτανεs (στ. 209), δηλαδη οι εξεγερθεντεs εναντιον του μεγαλου «Ουρανου» σε βαροs των οποιων κατηγγελοντο πραξειs αδικιαs (στ. 209). Σε αυτο το περιβαλλον γεννηθηκε γυρω στα 700 π.Χ., ανδρωθηκε και εγραψε ο Ησιοδοs, στο οποιο πρεπει να ηκμασε μια ιδιαιτερη ποιηση, που συνδιασμενη με τα ραψωδικα επη επηρεασε δημιουργικα τον Βοιωτο ποιητη.

Η αρχαια παραδοση, με εξαιρεση τον Παυσανια, θελει τον Ησιοδο συγγραφεα ενοs αριθμου επων, οπωs η «Θεογονια», αι «Ηοιαι», το «Ειs μαντιν Μελαμποδα», η «Θησεωs και Πειροθου καταβασιs ειs Αιδην», οι «Παραινεσειs Χειρωνοs προs Αχιλλεα» και τελοs το «εργα και Ημεραι». Οπωs ο Ησιοδοs προ’υ’ποθετει τον Ομηρο, το ιδιο προ’υ’ποτιθεται και μια παλαιοτερη των ποιηση, ακμαια μαλιστα, απο την οποια δεν εφθασε σε μαs σχεδον τιποτε. Προφανωs υπηρχαν πριν απο τον Ομηρο επη, χαμενα σημερα, για τα Αργοναυτικα, την θυρα του Καλυδωνιου Καπρου, θεματα που ο Ομηροs γνωριζει και αναφερει στην Ιλιαδα και στην Οδυσσεα.

Η «Θεογονια» του Ησιοδου αποτελειται απο 1.020 στοιχουs. Το εποs αρχιζει με ενα προοιμιο και αναφερεται και στην γεννηση των Μουσων. Στην κοσμογονια του, που ακολουθει, μιλαει για το Χαοs, το Ερεβοs και την Νυχτα, τιs πρωταρχικεs θεοτητεs, καθωs και για την Γη και τον Ουρανο. Στην συνεχεια περιγραφει τα γενη τηs Γηs και του Ουρανου, και μετα την πτωση του Ουρανου, ακολουθουν το γενοs τηs νυχτοs, του Ποντου, του Ωκεανου, του Κρειου, του Κοιου, καθωs και ο υμνοs τηs Εκατηs. Υστερα απο τον υμνο ακολουθει το γενοs του Κρονου και τηs Ρεαs, του Ιαπετου, ο Πρωμηθεαs και η δημιουργια τηs Πανδωραs και βεβαια η Τιτανομαχια, η οποια καταληγει με την πτωση του Κρονου και την αναδειξη του Δια ωs τριτου στην σειρα πατερα των θεων και των ανθρωπων. Την βασιλεια του Δια επιβουλευεται ο τερατωδεs Τυφων (στ. 820-885). Υστερα ακολουθει στερεη η καινουργια ταξη του κοσμου υπο τον Δια και η ηρωγονια, που περιγραφει πωs καποιεs θεεs, πλαγιαζονταs με θνητουs ανδρεs γεννησαν ηρωεs.

Στην «Θεογονια» του ο Ησιοδοs (στ. 25, 108) περιγραφει την προελευση των θεων και τον αγωνα για την επικρατηση των δωδεκα θεων του Ολυμπου. Κατ’ορισμενουs μελετηταs τηs «Θεογονιαs» του Ησιοδου, αυτη δεν ειναι συγγραμα του Ησιοδου, οπωs συνηθωs αναφερεται. Ο Ησιοδοs ειναι απλοs εκδοτηs του εν λογω προκατακλυσμιαιου κειμενου.

Απο το «αει ον», δηλαδη το χαοs, δημιουργειται αεναωs η Γαια και ο Ερωs.

Η δυαδα αυτη παραγει την τετραδα Ερεβοs, Νυξ, Αιθηρ και Ημερα. Το δευτερο γενοs των θεων αποτελειται απο τον Ουρανο, Ποντο, Ορη και Τυφων. Απο την Γαια και τον Ουρανο γεννιεται ο Κρονοs που με προτροπεs τηs μητεραs του ανατρεπει τον πατερα του τον Ουρανο απο τον θρονο, αποκοπτωνταs και πετωνταs τα γεννητικα του οργανα στην θαλασσα. Κατ’αυτον τον τροπο στεφθηκε βασιλιαs. Η παρουσια του Κρονου στην σκηνη τηs ιστοριαs αρχιζει συνεπωs με ενα πραξικοπημα. Η Θεογονια περιγραφει την φοβερη σκηνη (στ. 170-206). Απο την εποχη του πολιτικου εγκληματοs κυριαρχουν οι δυναμειs του κακου

• Και η νυχτα εγεννησε στουs ανθρωπουs τον βδελυρο θανατο και τον μαυρο βιαιο ολεθρο (στ. 211).

• Οι ανθρωποι αρχισαν να κατακρινουν, να μεμφωνται, να κατηγορουν ο εναs τον αλλο με αποκυηματα τηs ζοφερηs καρδιαs τουs και να θρηνουν με πονο ψυχηs για την αθλιοτητα και ελεεινοτητα εντοs τηs οποιαs ζουσαν (στ. 214).

• Ολεθρια νυχτα, που γεννησε τον δολο και την καλοπερασια (στ. 226).

• Και τοτε η σκληροψυχη Εριs γεννησε τουs αθλιουs πονουs τηs ψυχηs, την λησμοσυνη των συμβαντων και επομενωs την συντριβη τηs γνωσηs του χθεs και ακομη την αθλιοτητα τηs πειναs και πληγεs οι οποιεs δακρυα φερουν στα ματια. Και εφερε ακομη πολεμουs και τιs μαχεs και τουs φονουs και τα ανδροσκοτωματα, τιs φιλονικιεs και τα ψευδη, την κακονομια και την συγχιση των φρενων, που συχνα πανε μαζι, και τον ορκο που τουs χθονιουs ανθρωπουs αυτοs κατα το πλειστον βυθιζει στην δυστυχια, οταν καποιοs εκουσια ψευτικον ορκον δωση (στ. 227).

Ο Κρονοs εμαθε απο την μητερα του και τον εναστρο Ουρανο, οτι ηταν το πεπρωμενο του να νικηθη απο τον γυιο του οσο ισχυροs και εαν ηταν. Παραμονευονταs καταπινε ο Κρονοs τα παιδια του (στ. 463-467). Οταν προσπαθησε να καταπιη και τον Δια η γυναικα του Ρεα, μεταβαινει εγκυοs στην Κρητη, στο οροs Δικτηιδη οπου θα γεννηση τον Δια, για να τον μεγαλωσουν οι Κουρητεs-Κρητεs. Ο Διαs θα μεγαλωσει και θα στραφει γρηγορα στον αγωνα για την ανατροπη του πατερα του Κρονο. Με συμμαχουs τουs Κυκλωπεs και τουs Εκατοχειρεs, οι Ολυμπιοι και με αρχηγο τουs τον Δια, τον κατοχο τηs γνωσεωs των κεραυνων, αρχιζουν τον πολεμο εναντιων των Τιτανων και επικρατουν (στ. 629-638) χαριs στο τρομερο οπλο του Δια, τον κεραυνο. Ετσι ο Ζευs εγινε κυριοs του Ολυμπου και του Ουρανου, ενω οι Τιτανεs φυλακισθηκαν στον Ταρταρο, οπου δεσμιοι εφρορουνταν απο τουs Εκατοχειρεs (στ. 730-732).

Ο Ζευs θα τιμωρησει εν συνεχεια τον συμμαχο των Τιτανων Προμηθεα, σταυρωνονταs τον στον Καυκασο, διοτι εδωσε το πυρ στουs ανθρωπουs, δηλαδη την αποκρυφη γνωση των θεων.

Ο κατοχοs τηs γνωσηs των κεραυνων με την σφινα τηs βροντηs στα χερια του, ισωs να αντιπροσωπευη την πτωση των αστεροειδων επι τηs επιφανειαs τηs γηs δημιουργωνταs μεγαλεs οπεs και τρομερεs καταστροφεs με τιs πυρκαγιεs που δημιουργουνται ‘η με τα μεγαλα θαλασσια κυματα απο τα τσουναμιs.

Η Γεα αγανακτησμενη εναντιον των δωδεκα θεων του Ολυμπου (Ζευs, Ποσειδων, Αδηs, Ηρα, Εστια, Δημητρα, Αθηνα, Αφροδιτη, Ηφαιστοs, Αρηs, Αρτεμιs και Απολλων) γεννα τουs Γιγαντεs, οι οποιοι θα ξεκινησουν εξωντικο πολεμο εναντιον του Δια. Αρχηγοs τουs ηταν ο τερατομορφοs Τυφωναs, γιοs του Ταρταρου και τηs Γαιαs. Ο Ζευs πολεμησε μονοs του το τεραs (η κεφαλη του αγγιζε τουs αστερεs και απο τα χερια του εξειχαν εκατο κεφαλεs φιδιων που ξερνουσαν δηλητηριο). Αν και αρχικωs ο Ζευs ηττηθηκε και μεταφερθηκε στην Κιλικια, εν συνεχεια ανεδειχθηκεν νικητηs, παντοτε με την βοηθεια του μυστικου του οπλου του κεραυνου (23).

Με την κυριαρχια των Ολυμπιων, ξεκινησε μια νεα εποχη για την ανθρωποτητα.

Ο Ζευs αυτοδεσμευτηκε με την «Μητι, Θεμιδα και Ευρυνομη και Ζευs-Μνημοσυνη». Με την «Μητι» δεσμευθηκε να μελετα, να αποφασιζη κατοπιν σκεψεωs, να συσκεπτεται με τουs αλλουs θεουs και να συμβολευη με συναινεση, διοτι μονο ετσι μπορει να γνωριζη περισσοτερα απ’οτι οι θεοι βασιλειs αλλα και οι απλοι ανθρωπο γνωριζουν. Με την «Θεμιδα», που γεννησε τιs μεριμνουσεs για τον ανθρωπο Ωρεs, ωs την «Ευνομιην, Δικη και Ειρηνη» και τοιs Μοιρεs, ωs «Κλωθω, Λαχεσι και Ατροπον» για την δικαια διανομη αγαθων, για την δυναμη που συγκρατει τουs ανθρωπουs στο κοινο συμφερον και προστατευει την ανθοφορεια τηs Ειρηνηs, για να γνεθη ο ανθρωποs με τιs πραξειs του τα συμβαινοντα και τα μελλοντα να συμβουν στην ζωη του, για να λαμβανη αυτοs ωs μεριδιο αυτο που ορισθηκεν απο τουs θεουs και για να μπορη να καταπολεμα τουs αμετατρεπουs φυσικουs νομουs, χωριs ομωs να ειναι βεβαιοs οτι θα μπορεσει να τουs αποτρεψει.

Με την «Ευρυνομενη», η οποια εμφανιζεται να εχη αιτιο τον Ωκεανο, δηλαδη τον περιβαλλοντα την χερσο χωρο, γεννωνται τεκνα (η Αγγλα’ι’α, η Ευφροσυνη και η Θαλεια η ερασμια) με ωραιεs στην οψη πλευρεs. Η Ευρυνομη για να ευεργετηση τον ανθρωπο επρεπε να υπερπηδηση τα τειχη των πολεων και να εξαπλωθη σ’ολοκληρη την οικουμενη. Η ευτυχια των ανθρωπων μπορει να προκληθη απο τιs λαμπρεs και φωτεινεs πραξειs των ανθρωπων (Αγγλα’ι’α), απο το ευ φρονειν ‘η κρινειν (Ευφροσυνη) και τελοs απο πραξειs οι οποιεs προκαλουν την αφθονια των αγαθων (Θαλεια). Με την δεσμευση «Ζευs-Μνημοσυνη» θεμελιωνεται η επιτυχια του εργου τηs «Διοs πολιτικηs» επι τηs γηινηs βασεωs.

Η δικαιοσυνη, η αρμονια και η ευμαρεια του ανθρωπινου γενουs θα συνοδευσουν τουs μεγαλουs Πελασγικουs Πολιτισμουs των Διογεννων Ολυμπιων. Ο μεγαλοψυχοs Ζευs δια του υιου του Ηρακλη θα ελευθερωσει τον Προμηθεα και τον πατερα του Κρονο απο τα δεσμα τουs.

Οταν οι Τιτανεs, συμφωνα με ενα κακοβουλο σχεδιο τηs Ηραs, κατασπαραξαν τον Διονυσο και εφαγαν τιs σαρκεs του, επιασε τον Δια μεγαλη οργη και εκαψε αυτουs με τουs κεραυνουs του.

Οι μαχεs των Διογεννων με τουs Κρονιουs, που ποτε δεν πτοηθηκαν, υπηρξαν πολλεs και μεγαλεs, οπωs αυτη των Ατλαντων με τουs Πελασγουs τηs Μεσογειου περι το 9.500 π.Χ. που μαs περιγραφει ο Πλατων στο εργο του «Κριτιαs ο Αντλαντικοs». Οι κυβερνητεs τηs Ατλαντιδοs κατα τον Πλατωνα καταγονταν απο τον Ποσειδωνα. Ο Ποσειδων απεκτησε με την Κλειτω δεκα γιουs στουs οποιουs εμοιρασε την μεγαλη, χαμενη ηπειρο. Ετσι, ξεκινησε μια βασιλικη γενια, η οποια εγινε μεγαλη και τιμημενη. Διατηρησαν την βασιλεια για πολλεs γενιεs και το βασιλειο τουs ηταν το πιο πλουσιο απο οποιουδηποτε αλλο βασιλεα. Οργανωσαν τιs πολειs τουs, απενειμαν την δικαιοσυνη και τιμουσαν τουs θεουs. Ηταν η χρυση εποχη τηs Ατλαντιδαs. Η αστρικη συστροφη των Πλειαδων αστερων ονομαζεται στο Μουσειο «Θαλεια» τηs Θεογονιαs του Ησιοδου ωs «Ατλαγενειs», δηλαδη οι υπο του Ατλαντοs γεννηθεισεs ‘η τηs ανατοληs αυτων υπερανω του Ατλαντοs, ενω ειναι γνωστο οτι ο Ησιοδοs ποτε δεν ταξιδευσε περα απο την Χαλκιδα τηs Ευβοιαs.

Για τον Ατλαντα η Θεογονια λεει (στ. 507-511), οτι ηταν ο πρωτοτοκοs υιοs του Ιαπετου και τηs Κλυμενηs και αδελφοs του Προμηθεα και του Επιμηθεα, και ωs πρωτοτοκοs διαδεχεται τον Ιαπετο στην τεραστια περιοχη τηs εποπτειαs του (στ. 517-519). Ελαβε μεροs στην Τιτανομαχια εναντιον του Διοs και γι’αυτο ο Ζευs τον τιμωρησεν να κραταη στουs ωμουs του τον Ουρανο. Κατά τον Πλατωνα ο Ατλαs ηταν και ο πρωτοs γεναρχηs βασιλεαs των Ατλαντων και τηs Ηπειρου που ονομασθηκε Ατλαντιδα. Η Θεογονια ομιλει αρχικα για τιs νησουs του παναρχαιου ποντου (στ. 362-363) που τιs αποκαλει γεννηματα του Ωκεανου και τηs Τηθυαs. Με τουs στιχουs 364-370 δινει η Θεογονια μια πληροφορια για την γεωφυσικη εικονα τηs περιοχηs του Ωκεανου που περιειχε τρειs χιλιαδεs καλοθεμελιωμενα νησια, τα οποια μοιαζουν σαν να εσπειρεs ξηρα (λαμπρεs κτησειs των θεων) μεσα στην βαθυτατη θαλασσα και σε ολη την εκταση αυτηs.

Κατα τον Τσατσομοιρο (1) το συμπλεγμα αυτο των νησιων κανεναs ερευνητηs δεν το συνεδεσε με τα λεγομενα στα «Αργοναυτικα» (στ. 1070-1073, 1191-1192, 1247-1249), ουτε με τα λεγομενα απο τον Ομηρο (Οδυσ. Λ 11-19), ουτε με τα διασωθεισεs παραδοσειs απο τον Ηροδοτο (Μελπομενη 8, Πολυμνια 170), ουτε τελοs με τον Πλατωνικο διαλογο «Τιμαιοs». Ο Ησιοδοs οχι μονο ειναι μεταγενεστεροs τηs μεγαληs καταστροφηs, αλλα δεν θα μπορουσε να αναφερεται σε τετοιεs μορφεs γνωσειs, εαν δεν τιs ειχε παρει απο τα Μουσεια Λογων.

Ο πολεμοs των Ατλαντων κατα των Πελασγων ειχε ληξει με νικη των Διογενων Πελασγων και την καταστροφη τηs Ατλαντιδαs.

Πριν απο την καταστροφη τηs Ατλαντιδαs με τον φοβερο κατακλυσμο που την καταβυθισε, υπηρξαν σε αυτη αρκετεs Δυναστειεs, μια σειρα για καθε ριζικη φυλη, αρχιζονταs με την τριτη, και καθε σειρα συμφωνη και προσαρμοσμενη στην ανθρωποτητα τηs.

Γυρω στο τελοs τηs 5ηs π.Χ. χιλιετιαs, η Κρητη αναδειχθηκε ωs κεντρο του Διογενουs πολιτισμου των Πελασγων.

Οι Κρονιοι και τα ιερατεια τουs διασκορπισμενοι σε ολο τον κοσμο, δρουσαν υπογεια, μαχομενοι την κοσμοθεωρια και τουs πολιτισμουs των Ολυμπιων.

1.13 Κατα τουs προ- και μετασωκρατικουs φιλοσοφουs. Πρωτοι οι Ελληνεs εγκατελειψαν πληρωs σε παναρχαιεs εποχεs τιs παλαιεs

μυθολογικεs δοξασιεs για την θεοποιηση των φυσικων φαινομενων και ειχαν επιδοθει σε πλατιεs και πλεον θετικεs και χρησιμεs ερευνεs και μελετεs για τα φαινομενα αυτα και γενικοτερα για την προελευση του κοσμου. Απο τιs θεωριεs των Ορφικων ξεπηδησαν οι πρωτεs αρχεs τηs φυσιολογιαs, τηs κοσμογονιαs, τηs θεογονιαs και τηs φιλοσοφιαs που διετυπωσαν αργοτερα ο Θαληs, ο Αναξιμανδροs, ο Πυθαγοραs, ο Ηρακλειτοs, ο Ξενοφανηs, ο Αναξαγοραs, ο Εμπεδοκληs, ο Λευκιπποs, ο Δημοκριτοs, ο Παρμενιδηs, ο Μελισσοs, ο Μητροδωροs, ο Αισχυλοs, ο Σοφοκληs, ο Ευριπιδηs και οι μετασωκρατικοι Πλατων, Αριστοτεληs, Αρισταρχοs, Ερατωσθενηs και Πλωτινοs.

Η κοσμολογια απο την μυθολογια και τιs θρησκειεs μεταμορφωθηκε απο τουs Ιωνεs φιλοσοφουs σε φυσικη επιστημη. Στιs ακτεs τηs επιστημονικηs και τεχνικηs σκεψηs τηs Ιωνιαs εκβρασθηκε η «Μεταφυσικη» και εξηντλησε το οδοιπορικο τηs. Η μεταμορφωση αρχισε με τουs Ιωνεs φιλοσοφουs Θαλη (643-548 π.Χ.) και Αναξιμανδρο (611-546 π.Χ.) που καταγονταν απο την Μιλητο τηs Μικραs Ασιαs. Ο Θαληs που γνωριζε το σφαιρικο σχημα τηs γηs ηταν εκεινοs, συμφωνα με τον Διογενη τον Λαερτιο, που ανακαλυψε τον αστερισμο τηs Μικραs Αρκτου και καταφερε, αγνωστο με ποια μεθοδο, να μετρηση τιs

αποστασειs μεταξυ των αστερων τηs Αμαξηs (Μεγαληs Αρκτου), πραγμα που ουτε σημερα ειναι οι επιστημονεs σε θεση να υπολογισουν. Το αρχαιολογικο ευρημα των Αντικυθηρων (58, 59, 60), που δεν ειναι τιποτε αλλο απο ενα τεχ-νικο οργανο για αστρονομικουs υπολογισμουs θα δωσει και εδω ισωs τιs απα- ραιτητεs απαντησειs.

Ο Θαληs ειναι αυτοs που ανακαλυψεν, οτι τα παντα στην φυση μπορουν να διατυπωθουν με μαθηματικουs νομουs, χωριs αυτο να σημαινη, οτι τα Μαθηματικα εξαρτωνται απο την φυση, διοτι οι μαθηματικοι νομοι ισχυουν χωριs

περιεχομενο. Ο μαθητηs του Θαλη Αναξιμανδροs διδασκεν, οτι «κατα την δημιουργια του σημερινου εν ταξη συμπαντοs, ξεχωρισεν απο

την αιωνιοτητα μια δημιουργικη ζεστη και μια κρυα ουσια, και απο αυτη

μια σφαιρα φωτιαs που περικλειε τον αερα γυρω απο την γη, οπωs ο φλοιοs ενοs δενδρου. Οταν ο φλοιοs αυτοs εσπασε και η φωτια σε ορισμενουs κυκλουs μονοθηκε, δημιουργηθηκαν ο Ηλιοs, η Σεληνη και τα Αστερια»

 

Για τον Αναξιμανδρο συνεπωs ελαβεν χωρα στην αρχη δημιουργιαs του κοσμου ενα ειδοs «εκρηξηs». Αυτη δημιουργηθηκε ωs στροβιλοs κατα την διασπαση του πυροs στο διαστημα και οταν το διασπασμενο πυρ περικληθηκεν απο αερα. Θεωρουσε πωs το απειρο, οπωs αυτοs το ενοουσε, περιεχει τα παντα, απ’οπου δημιουργουνται τα παντα, και οπου ξαναγυριζουν τα οντα, «φθειρομενα συμφωνα με μιαν αναγκαιοτητα», αποσπασμα που θυμιζει το «ωον» των Ορφικων. Φυσικη συνεπεια αυτου του στοχασμου του ηταν το επομενο αποσπασμα : «λεγουν οτι ο ανθρωποs προηλθεν απο αλλα ζωα». Ο Αναξιμανδροs θεωρουσε ολα τα αστερια ωs σχηματοs τροχου, δηλαδη κυκλουs φωτιαs και την περιοχη γυρω απο την γη υγρα. Απο την εξατμηση μερουs των υγρων αυτων στοιχειων λογω των ακτινων του Ηλιου δημιουργηθηκαν τα στρωματα αεροs και μειωθηκε η σταθμη τηs θαλασσιαs επιφανειαs. Οι πρωτοι ζωντεs οργανισμοι γεννηθηκαν απο την υγρασια. Ο Αναξιμανδροs κατασκευασεν για τιs μετρησειs του ενα σφαιρειοδεs ομοιωμα τηs γηs που το ονομασε Ατλαντα. Το μαρμαρινο αγαλμα του Ατλαντοs που βρισκεται στο μουσειο τηs Νεαποληs τηs Ιταλιαs που υποβασταζει στον ωμο του την σφαιρικη γη, με ευκρινεs αποτυπωσειs του μεσημβρινου, των πεντε ζωνων και τριων των πεντε κυριουs παραλληλων τηs γηs (ο τροπικοs του Καρκινου στο υψοs τηs εκλειπτικηs 23,24 βαθμουs, ο τροπικοs του Αιγοκερω στουs –23,24 βαθμουs και ο νοτιοs Πολικοs στουs –66,33 βαθμουs) κατασκευασθηκεν απο τον εθναρχη των Ατλαντων Ατλα πριν απο τουs καταποντισμουs του Τυφωνοs, Ωγυγου, Δευκαλιωνοs και Δαρδανου. Κατα την απωτατη εποχη τηs Κρονιαs δυναστειαs, ο Ατλαs, οπωs ηδη διετυπωθει στο προηγουμενο Κεφαλαιο, υπηρξε βασιλευs τηs Ατλαντιδαs.

Ηταν εναs επιφανηs αστρονομοs στην κορυφη του ορουs του Ατλαντοs. Κατά τον Πλατωνα, η Ατλαντιδα καταβυθιστηκε πριν 12.000 χρονια απο την εποχη του. Δεν αποκλειεται να χτυπηθηκε η περιοχη απο εναν αστεροειδη.

 

Κατα τον Ξενοφανη (545-475 π.Χ.) ο Ηλιοs και τα Αστρα αποτελουνταν από συννεφα που προεκυψαν απο την φωτια, τα οποια καθε ημερα σβηνουν και την νυχτα αναβουν ξανα οπωs τα καρβουνα. Και η γη δημιουργηθηκεν απο το νερο και θα καταστραφει οταν παλι γινει νερο για να ξαναδημιουργηθη. Για τον Ξενοφανη τα ζωντα οντα γεννηθηκαν απο την πρωτογονο λασπη. Αυτο το εξηγουσε με τα απολιθωματα του ζω’ι’κου και φυτικου κοσμου που βρηκε στα πετρωματα.

 

Ο Αναξαγοραs (500-428 π.Χ.) υποστηριζεν, οτι εναs κατα το δοκουν μεγαλοs αριθμοs πολυπλοκων αρχικων υλων αναμιγνυονται και μετα διαχωριζονται. Ειχε ενα παρατηρητηριο του ουρανιου θολου επι του ορουs Μιμαντο στα παραλια τηs Μικραs Ασιαs απεναντι απο την Χιο.

 

Απο τα ωs ανω προκυπτει, οτι στην προκλασικη Ελλαδα, δηλαδη στουs προσωκρατικουs φιλοσοφουs που επιρεασθηκαν απο τουs Ορφικουs, υπαρχουν ζωντανεs μαρτυριεs, τοσο στην επικη οσο και στην λυρικη ποιηση, οτι η προσωκρατικη φιλοσοφια επεισαγει εντονα τον φιλοσοφικο προβληματισμο παρ’ολο που το υποκειμενο εξαρτωνταν περισσοτερο απο τιs δυναμειs τηs εξωτερικοτηταs. Στον Ηρακλειτο, Παρμενιδη και Εμπεδοκλη υπαρχουν οι πρωτεs φιλοσοφικεs υποκρουσειs που αναφερονται στην υπαρξη, παρα το οτι οι κοσμοθεωριτικεs και θρησκευτικεs προ’υ’ποθεσειs των Ορφικων δεν ευνοουσαν την προσωπικη διαπλαση τηs υπαρξιακηs φοραs, διοτι αυτη τεινει να υποταγη στιs εννοιεs που παραγονται απο την σχεση τηs αμεσοτηταs με το αισθητο.

Στον Ηρακλειτο π.χ. ο Λογοs υποκρουει την παραδοξο σχεση τηs υποκειμενικοτηταs και του εξωτερικου κοσμου, χωριs ομωs να προβαλλη σθεναρα την υποκειμενικη συνειδηση. Ο δυναμικοs πανθε’ι’σμοs του Ηρακλειτου, του πατερα τηs διαλεκτικηs, δεν επετρεπε την αναδυση τηs προσωπικηs υπαρξηs παρα την επισημανση του ηθουs (παρ. 29, 49), του προσωπικου ηθουs (4, 5, 6).

Συμφωνα με τον Ηρακλειτο ο συμπαν-κοσμοs δεν αποτελει δημιουργημα

καποιο θεου ‘η ανθρωπου, αλλα ηταν, ειναι και θα ειναι «πυρ αειζωον», που αναβοσβηνει με ρυθμο και νομο (απ. 30).

Με την σημερινη γνωση τηs Φυσικηs το «πυρ αειζωτον» δεν φαινεται οτι μπορει να ειναι τιποτε αλλο παρα η παγκοσμια ενεργεια, που μετατρεπεται σε υλη.

Η υλη του κοσμου συνεπωs δεν ειναι παρα ενεργεια, αιτιο μεταβοληs και αποτελεσμα (25).

Ο Ηρακλειτοs ειναι αυτοs που εφθασε στο τολμηρο συμπερασμα, οτι το ον και μη ον ειναι το ιδιο πραγμα, για να αρνηθη και τα δυο με την διαπιστωση, οτι τιποτε απο αυτα δεν υπαρχει. Καμια ουσια, κανενα στοιχειο και καμια στιγμη δεν υπαρχει, παρα μονο για να καταστραφη απο την αμεσωs επομενη τηs, που και εκεινη την περιμενη η ιδια μοιρα. Ο Παρμενιδηs, ο ποιητικοs και φιλοσοφικοs εκφραστηs του ειναι, αγεται στην οριακη «αφη» νοειν και ειναι, και κατορθωνει να οριση το ειναι ωs αμεση και αιωνια συναντηση του με τον χωρο, κηρυσσονταs ετσι ωs μονη και αληστη την χωρικη ομογενεια και την συναντηση τηs αμεσοτηταs με αυτην. Η απολυτη αυτη σταση του Παρμενιδη ειναι ακατανοητη, εαν δεν συσχετισθει ο πεπερασμενοs και σχηματικοs χωροs τηs αρχαιαs ελληνικηs σκεψηs, με το νοειν, με την απολυτη δυνατη υπαρξη. Η ταυτιση τηs υπαρξηs, του νου και του χωρου, συνιστουν για τον Παρμενιδη την μονη αληθεια, η οποια με την σειρα τηs αναιρει το αισθητο, την κινηση, τον χρονο, αληθειεs που ανηκουν στο φαινεσθαι.

Η ζωη και η προσβαση του καθε μικροκοσμου μπορει να φαινεται ανεξαρτητη, στην πραγματικοτητα ομωs επηρεαζεται αποφασιστικα απο τουs ομοιουs του, εξαρταται δε και συντηρειται απο την ολοτητα, με την οποια «η μοιρα τον εχει δεσει με σιδηρεs αλυσιδεs και εκτοs των κολπων αυτηs δεν νοειται (Απ. 8).

 

Ο Εμπεδοκληs μεταγενεστεροs του Ηρακλειτου συμφωνουσε στην περι θεου αυτου διακηρυξη «ουτε θεων τιs κοσμον εποιησε ουτε τιs ανδρων, αλλ’ην αιει». Στον Εμπεδοκλην υπαρχει εντονοτερο το στοιχειο τηs κινησηs, τηs δραματικηs κινησηs, το οποιο στοιχειο δημιουργει τα μεγαλα παθη τηs ψυχηs, παρ’ολο που και εδω η προσωπικη συνειδηση ειναι δεσμια τηs αναγκηs και των μεγαλων εκφρασεων τηs, τηs Φιλιαs και του Νεικου. Με τον Εμπεδοκλη προτυπωνεται η τραγικοτητα τηs προσωπικηs υπαρξηs, και οσον οι χθονιεs και υπερβατικεs ταυτοχρονα δυναμειs εμπλεκουν το ατομο στην δινη και στο παθοs. Απο την Φιλια (ελξη) των πολλων προερχεται το ενα, ενω απο τον Νεικοs

(την απωση) προερχονται πολλα. Η θεωρια αυτη του Εμπεδοκλη τηs γενεσηs των πραγματων (οργανισμων κ.α.) συνεπεια τηs ελξηs απλων στοιχειων και τηs αποσυνθεσηs τουs, συνεπεια τηs χαλαρωσηs των ελκτικων δυναμεων και τηs μεταξυ των απλων στοιχειων εμφανιζομενηs απωσηs, προκαλει το ενδιαφερον τηs συγχρονηs επιστημηs, η οποια στο σημειο αυτο ειναι απολυτα συμφωνη μαζι του (Απ. 8, 4-7). Συμφωνα με τον Εμπεδοκλη η συνεχηs εναλλαγη ζωηs και θανατου δεν εχει σταματησει. Τα περατα – αρα και η γενεση και ο θανατοs των οντων – συνιστανται στο αλληλοξεπερασμα τουs. Οπωs η ζωη

διαπερνα και ξεπερνα τον θανατο, ετσι και ο θανατοs διαπερνα και ξεπερνα την ζωη, με αποτελεσμα την δημιουργια του Εμπεδοκλειου «σφαιρου», τηs σφαιρικοτηταs, δηλαδη τηs αει μεταβλητηs ζωηs του συμπαντοs, που χαρακτηριζεται απο την απεραντοσυνη στο χωρο και την αιωνιοτητα στο χρονο.

Ο Εμπεδοκληs θεωρει οτι τα παντα εχουν αρχη τα τεσσερα «ριζωματα», δηλαδη τα τεσσερα βασικα στοιχεια του συμπαντοs (φωτια, αεραs, γη και νερο), απο τα οποια σχηματιζονται τα παντα, τα εμβια και μη εμβια υπαρχοντα στην γη και την αναμειξη αυτων, ειs τα οποια και αποσυντιθενται τα οντα με τον θανατο, για την επαναληψη του αεναου κυκλου τηs ζωηs και του θανατου.

Συνεπωs ο Εμπεδοκληs ειναι απολυτα αντιθετοs με την εννοια τηs γεννησηs εκ του μηδενοs, του απολυτου τιποτα.

Εαν αλλαξουμε την ορολογια του Εμπεδοκλη και υιοθετησουμε την σημερινη ορολογια των κβαντοτεμαχιδιων και τιs θεωριεs περι τηs αφθαρσιαs τηs υληs θα εχουμε το ιδιο αποτελεσμα με αυτο που υποστηριζε ο Εμπεδοκληs, με μονη δυναμη την σκεψη του πριν δυομισυ χιλιαδεs χρονια (24).

 

Οι κοσμοθεωριτικεs και θρησκευτικεs προ’υ’ποθεσειs τηs προσωκρατικηs ελληνικηs αρχαιοτηταs (Ηρακλειτοs, Παρμενιδηs, Εμπεδοκληs) δεν ευνοουσαν συνεπωs την προσωπικη αναπτυξη τηs υπαρξιακηs φοραs που τεινει να υποταγη στιs εννοιεs οι οποιεs παραγονται απο την σχεση τηs αμεσοτηταs με το αισθητο. Οι παραδεδειγμενεs πεποιθησειs τοσο στον μυθο και οσο και στο

θρησκευτικο πεδιο και στο ηθικο, κοινωνικο κ.α. ανετραπηκαν απο τουs Σοφισταs με επικληση του υποκειμενισμου αντι τηs υποκειμενικοτηταs. Το υποκειμενο κατα τουs Σοφισταs, ειτε επικληθουμε τον υποκειμενισμο του Πρωταγορα, ειτε αναφερθουμε στον μηδενισμο του Γοργια, δεν αντλει απο τιs προσωπι- κεs του εμπειριεs αλλα απο τιs εξωτερικεs πληροφοριεs. Ο σοφιστικοs λογοs ειναι μεν προμηθε’ι’κοs, δεν ακολουθει ομωs τον Προμηθεα, διοτι το υπερβατικο δεν κηδεμονει, ο δε σοφιστικοs λογοs γινεται τελικα, συναιτικοs, σχετικοs και θετικοs.

 

Οι ατομικοι Λευκιπποs (γυρω στα 450 π.Χ.) και Δημοκριτοs (460-400 π.Χ.) υποστηριζαν οτι η υλη αποτελειται απο ατομα πολλων μορφων που δεν διασπωνται και τα ταξινομησαν κατα μεγεθοs και βαροs. Σε ενα κενο και απεραντο χωρο βρισκονταν κατα τον Λευκιππο και Δημοκριτο σχετικα εναs μεγαλοs αριθμοs ατομων που αλληλοεπιδρουνταν και αλληλοενωνονταν και κινουνταν.

Απο μονοs του δημιουργειται εναs στροβιλοs οπου τα βαρεα στοιχεια συγκεντρωνονται στο κεντρο και τα ελαφροτερα στην περιφερεια του στροβιλου. Μεσα στον στροβιλο αυτο δημιουργηθηκαν η Γη, η Θαλασσα, ο Αεραs και τα Αστρα. Ο Ηλιοs και η Γη υπηρξαν στερεα σωματα που δημιουργηθηκαν μεσα στον δικο τουs στροβιλο. Παντου στο συμπαν μπορουν να δημιουργηθουν κοσμοι, οι οποιοι αναλογα με το ειδοs των ατομων που δημιουργουνται, μπορει να διαφερουν. Υπαρχουν κοσμοι που αυξανονται, αλλοι που εφθασαν ηδη στο μεγιστο μεγεθοs και αλλοι που εξαφανιζονται. Εναs κοσμοs καταστρεφεται οταν

αυτοs συγκρουεται με εναν αλλο. Επισηs υπαρχουν κοσμοι στουs οποιουs δεν υπαρχουν φυτικα και ζω’ι’κα οντα και ουτε οιονδηποτε υγρασια. Σε αντιθεση με το ακινητο ον των Ελεατων, το οποιο αποκλειει και την κινηση και το κενο και επιτρεπει την επ’απειρο διαιρεση τηs υληs, ο Λευκιπποs και ο Δημοκριτοs θεωρουν πωs η ελαχιστη μοναδα υληs, τα ατομα, ειναι αδιαιρετα και επομενωs επιτρεπουν την υπαρξη κενου στο οποιο περιδινουνται. Απο το μεγεθοs, θερμοτητα, πυκνοτητα κ.α. των συγκρουομενων και διαπλεκομενων ατομων προεκυψεν και ο ανθρωποs. Οι σκεψειs του Λευκιππου και Δημοκριτου εθεσαν τα μεγαλα γνωσιολογικα προβληματα (δυνατοτητεs γνωσειs, κυριεs και δευτερευουσεs ιδιοτητεs των πραγματων), εισηγηθηκαν ριζοσπαστικη κοσμολογια (κενο, κινηση, ατομα) και αναθερμαναν τα ηθικα και πολιτικα θεματα υπο την επιστασια τηs νοησηs.

 

Κατα τον Σωκρατη ομωs ο «ηττων λογοs» των σοφιστων αποκρουει το βασιλειο τηs λογικοφανειαs, αποδιαλυει το υποκειμενο και σκοτωνει τον ανθρωπο.

Στον Σωκρατη για πρωτη φορα το λογιζεσθαι αναγεται στο νοειν κατα τροπο που το τελευταιο «αγεται» σε μια υπαρξιακη πληροτητα, η οποια ειναι και ο «τοποs» αποκαλυψηs του ηθικου, τηs ορατηs εννοιαs ειδικοτερα.

Ο Σωκρατηs με την διαλεκτικη του σκοτωσε την Απολλωνια αταραξια και το Διονυσιακο μεθυσι. Οπωs φαινεται ο Σωκρατισμοs, δηλαδη η επιστημη, κρατει με χειροπεδεs φυλακισμενο τον Διονυσο εωs οτου η ανθρωπινη Λογικη αναγνωρισει τα ορια και δημιουργησει εναν νεο πολιτισμο.

 

Για τον Πλατωνα (427-347 π.Χ.) υπηρχε μονο εναs κοσμοs που δημιουργηθηκε και συνεπωs ειχε τα αιτια του που βρισκονταν κρυμενα στον Δημιουργο και πατερα του κοσμου. Αυτοs υπηρξε ταυτοχρονα εναs τεχνιτηs και δημιουργησε τον κοσμο κατα ενα αθανατο προτυπο (Τιμαιοs). Στον αναντιπαραστατο χωρο ο δημιουργοs, ωs κοσμητοραs, εκοσμησε την αμορφη υλη με μορφεs εχονταs ωs προτυπο τιs ιδεεs. Χρονοs συνεπωs ειναι για τον Πλατωνα η κινητη εικονα τηs αιωνιοτηταs και δημιουργηθηκε με τον κοσμο.

Ο Πλατων επεξετεινε τιs σωκρατικεs αφετηριεs και προσπαθησε μεγαλοπνοα να τιs στηριξει μεταφυσικα. Για τον μαθητη του Σωκρατη «Αθηναιο» τα ειδη, οι ιδεεs οπωs συνιθειζεται να λεγεται, επικυρωνουν οχι μονο τιs αισθητεs κατηγοριεs, αλλα τιs καθιστουν δυνατεs.

Επειδη για τον Πλατωνα, ο κοσμοs ηταν εναs ζωνταs οργανισμοs, επιδρουσε εδω η ορθοφροσυνη και η αναγκαιοτητα, η οποια χωριs την ορθοφροσυνη παραγει το χαοs. Ο Ηλιοs, η Σεληνη, οι Αστερεs και οι Πλανητεs κινουνται σε κυκλικεs τροχιεs. Η γνησια αστρονομια καταγινεται με ιδανικεs ουρανιεs κινησειs, οι οποιεs μονο με την νοηση μπορουν να εξηγηθουν. Οπωs ο Εμπεδοκληs ετσι και ο Πλατων υποστηριζεν την πολλαπλοτητα των στοιχειων με την διαφορα που η επιχειρηματολογια του Πλατωνα ηταν μαθηματικη. Η μεθοδοs

του βρισκεται στην αφετηρια τηs μαθηματικοποιησηs του συμπαντοs τηs συγχρονηs επιστημηs. Ο Πλατων τοποθετησεν στα τεσσερα στοιχεια Γη, Υδωρ, Αεραs, Πυρ, τα πολυεδρα ‘η σωματα ‘η σχηματα ωs βαση και δη την Γη με τον κυβο, το Υδωρ με το εικοσαεδρο, τον Αερα με το οχταεδρο και το Πυρ με το τετραεδρο. Κυρια εργα του Πλατωνα ειναι : Πρωταγοραs, Ιων, Παρμενιδηs, Πολιτεια, Φαιδροs, Φαιδων, Συμποσιο, Πολιτικοs, Νομοι, Τιμαιοs κ.α.

Στον «Φαιδων» 110 b αναφερει, οτι κατα τον Σωκρατη, αν καποιοs εβλεπε την Γη απο ψηλα, θα διαπιστωνε οτι μοιαζει με τιs μπαλλεs που εχουν φτειαχτει απο δωδεκα χρωματιστα ειδη δερματοs (ο γηινοs φλοιοs επιπλεει πανω σε δωδεκα μεγαλεs λιθοσφαιρικεs πλακεs).

 

Ο Αριστοτεληs (384-322 π.Χ.) πηρε πολλα απο τον δασκαλο του Πλατωνα σχετικα με τα ορια του κοσμου, τιs κυκλικεs κινησειs των ουρανιων σωματων, το μη εφημερο των σχηματων, την αρχη τηs θεολογιαs, δηλαδη, ενοs σκοπου κοσμου. Διαφορετικα ομωs απο τον Πλατωνα δεν εβλεπε τον κοσμο δημιουργηθεντα. Η εικονα του κοσμου του Αριστοτελη ισχυεν εωs τον Μεσαιωνα. Τοσο

στον Αριστοτελη οσο και στον Πλωτινο αλλα και σε αλλουs φιλοσοφουs τηs αρχαιοτηταs συνανταμε στοιχεια που καταφασκουν στην υπαρξιακη διασταση του λογου. Για τον Αριστοτελη η «εντελεχεια» εκφραζει το ενεργειν ον, σε αντιθεση με το δυναμει ον, το οποιο ειναι δυνητικο και εκφραζει την δυνατοτητα και ετσι την γενικοτητα. Κυριοs κορμοs τηs αριστοτελικηs μεταφυσικηs είναι το ενεργειν, το πραττειν, το εντελωs εχει (εντελεχεια), η πορεια προs πραγματοποιηση του σκοπου. Οι αισθητεs ουσιεs ειναι «εντελεχειεs» και εγκλειουν αξιεs, ωs συγκεκριμενεs πραγματικοτητεs. Ο θειοs νουs, καιτοι ιχνευεται με

το τελολογικο κριτηριο ειναι το καθαρον νοειν και δεν ερχεται σε συγκεκριμενη σχεση με τον κοσμο και τον ανθρωπο.

 

Οταν ο Ερατοσθενηs (320-210 π.Χ.) υπολογησεν το μεγεθοs του πλανητη γη και εγινε απο τον υπολογισμο αυτον γνωστο οτι η γη ηταν σφαιρικη, αρχισαν να μεταμορφωνονται στουs τοτε φιλοσοφουs τα σχετικα με την Θεογονια και κοσμολογια. Σαν εναs κεραυνοs επεσαν οι νεεs ιδεεs στον τοτε κοσμο τηs Μεσογειου. Γεννηθηκεν η επιθυμια για το περιγυρο τηs γηs με πλοια. Ο γεωγραφικοs χαρτηs του Ερατοσθενη κυκλοφορησεν το 300 π.Χ.

 

Πριν 2.000 χρονια εμφανισθηκαν ανθρωποι στην Ιωνια, που πιστευαν οτι όλα αποτελουνταν απο ατομα και οτι οι ανθρωποι και τα αλλα ζωντα οντα δημιουργηθηκαν απο απλα σχηματα και οτι οι αρρωστιεs δεν ειναι προ’ι’οντα των δαιμονων και θεων και οτι η γη ειναι μονο εναs πλανητηs που περιστρεφεται γυρω

απο τον ηλιο και οτι τα αστερια βρισκονται πολυ μακρυα (12).

Η επανασταση αυτη τηs σκεψηs ανετρεψε τα παντα στον τοτε γνωστο κοσμο.

Γιατι ομωs γεννηθηκε η σκεψη αυτη στην Ιωνια και οχι π.χ. στιs μεγαλεs πολειs τηs Ινδιαs, Παλαιστινηs, Αιγυπτου, Κιναs ‘η στην Βαβυλωνια και αλλου ;

Γιατι οχι στην Ινδια με πλουσιο πολιτισμο και προικισμενη με μαθηματικεs γνωσειs ‘η στον πολιτισμο των Μαγυα και των Αστεκων με εξελιγμενη αστρονομια ; Ισωs διοτι στην Ιωνια δεν υπηρχε κανενα πολιτικοστρατιωτικο ‘η θρησκευτικο κεντρο συγκεντρωσηs ισχυουs, που θα εξαναγκαζε τον περιορισμο τηs εξελιξηs του πνευματοs. Αυτο και μονο το γεγονοs επετρεψεν την ελευθερη ερευνα. Η μεγαλη αυτη πνευματικη επανασταση διηρκησεν μεταξυ του 6ου και του 4ου π.Χ. αιωνα. Οι μεγαλοι διανοουμενοι υπηρξαν υιοι και κορεs ψαραδων και αγροτων και σε αντιθεση με τουs ιερειs αλλων χωρων και

θρησκειων που μεγαλωναν μεσα στον πλουτο, αυτοι δουλευαν με τα χερια τουs (12).

 

Ωs ωφελειθηs απο την επανασταση τηs σκεψηs των Ιωνων, ο ελληνικοs επιστημονικοs πολιτισμοs εστησε τον πυργο του στην Βιβλιοθηκη τηs Αλεξανδρειαs, οπου πριν 2.000 χρονια οι μεγαλυτεροι διανοουμενοι τηs Ελλαδοs εθεσαν τα θεμελια για μια συστηματικη μελετη των Μαθηματικων, Φυσικηs, Βιολογιαs, Αστρονομιαs, Γεωγραφιαs και Ιατρικηs. Η Βιβλιοθηκη Αλεξανρειαs ολοκληρωθηκε τον 3ον π.Χ. αιωνα. Εωs την καταστροφην τηs 7 αιωνεs αργοτερα βρισκονταν αυτη υπο την προστασια των Πτολεμαιων, των ελληνων βασιλεων που εκληρονομησαν απο τον Μεγα Αλεξανδρο και την Αιγυπτο.

Η ταξινομιση των εργων του Αριστοτελη στην Βιβλιοθηκη τηs Αλεξανδρειαs εγινε απο τον Ανδρονικο τον Ροδιο τον 2ον μ.Χ. αιωνα. Οταν αυτα τακτοποιηθηκαν τροπον τινα στα ραφια τηs Βιβλιοθηκηs, υπηρχαν εργα του Αριστοτελη που εξεταζουν θεματα αταξινομητα μεσα στο καθιερωμενο διαγραμμα. Αυτα τα εργα ονομασθηκαν «Μετα τα Φυσικα». Η λεξη συνεπωs «Μεταφυσικη» ποτε δεν χρησιμοποιηθηκε η ιδια απο τον Αριστοτελη. Για τον Αριστοτελη υπηρχε μια επιστημη ‘η μια περιοχη τηs γνωσηs που μελετα το ειναι καθεαυτο στην

καθολικοτητα του και στην γενικοτητα του.

 

Μετα την αξιολογη εξελιξη των Μαθηματικων, των Φυσικων Επιστημων και τηs Αστρονομιαs των Ελληνων εωs τον 4ον μ.Χ. αιωνα και χωριs την εμφανιση του χριστιανισμου, οι Ελληνεs ηδη την εποχη του Ρωμαιου αυτοκρατορα Αυγουστου θα ειχαν αναπτυξει εναν τετοιο επιστημονικοτεχνικο πολιτισμο, ωστε ηδη το 100 μ.Χ. θα ησαν σε θεση για διαστημικα ταξειδια και για αλλα μεγαλυτερα επιστημονικα επιτευγματα.

 

Ο Πλωτινοs – ο τελευταιοs μεγαλοs διανοητηs του αρχαιου ελληνικου κοσμου- μαζι με τουs αμεσουs διαδοχουs του, Πορφυριο και Ιαμβλιχο (νεοπλατωνικοι), υποπιπτουν σε χονδροειδειs προληψειs που αργοτερα απαλλοιωσαν και την σκεψη των Πατερων τηs χριστιανικηs θρησκειαs. Εχασαν μεσα στον κοσμο τηs εποχηs τουs, που βρισκονταν σε αναβρασμο, την δυναμη και το σθενοs τουs για να σκεφθουν νηφαλια και ανεπηρεαστα.

 

1.2 Κατα των Ιουδαιων

 

Ο Ιουδα’ι’σμοs ειναι μια απο τιs τρειs (οι αλλεs δυο ειναι ο Χριστιανισμοs και ο Ισλαμισμοs) μονοθε’ι’στικεs και εξ αποκαλυψεωs θρησκειεs. Οι περισσοτεροι ανθωποι του πλανητη γη πιστευουν οτι η Βιβλοs των Ιουδαιων και Χριστιανων και το Κορανι των Ισλαμιστων εχουν γραφει απο τον δημιουργο του συμπαντοs κοσμου. Τετοια βιβλια υπαρχουν ομωs πολλα και ολα τουs ισχυριζονται, οτι κατα αποκλειστικοτητα εκφραζουν την αληθεια και παροτρυνουν τουs θρησκευομενουs να υιοθετησουν μια σειρα απο πιστεs και πρακτικεs.

 

Τα κυρια χαρακτηριστικα τηs θρησκειαs των Ιουδαιων εχουν ωs εξηs (50) :

 

• Η ενοτητα και η υπερβατικοτητα του ενοs θεου δημιουργου εκ του

μηδενοs του κοσμου και του ανθρωπου.

 

• Η δημιουργια του ανθρωπου κατ’εικονα και κατ’ομοιωσιν του θεου.

 

• Η παρεμβαση του θεου στην ιστορια, στην ευθυγραμμη θεωρηση τηs

ιστοριαs, με σκοπο την πραγματοποιηση του θεληματοs του θεου.

 

• Η προφητεια, ο μεσσιανισμοs, η συλλογικη θεωρηση τηs κοινωνιαs με

βαση το συμφερον κ.α.

 

Ο εκλεκτοs λαοs του θεου, δηλαδη οι Ιουδαιοι, θεωρουν πωs ειναι φορειs του λογου και του θεληματοs του θεου και γι’αυτο αποτελουν κατ’αυτουs ιδιαιτεροτητα απεναντι στουs αλλουs λαουs (26).

Η ιουδα’ι’κη θρησκεια ανθησε δια μεσου του Ταλμουδ, του Ζοαρ και τηs Καβ(β)αλαs και δημιουργησε θεοσοφια, μαγεια, μυστικισμο και δογμα.

Οι αρχεs τηs ευρητερηs ραβινικηs διδασκαλιαs βρισκονται στην Μιδραχ, στην Μισνα, στην Μερκαμπα και κυριωs στην Παλαια Διαθηκη.

Η Τορα αποτελει εναν κωδικα νομων που αποκλειει ‘η περιοριζει στο ελαχιστο τιs πραξειs που απορρεουν απο τα αισθηματα. Ο σεβασμοs και η υπεροχη βοηθουν τον ορθολογισμο.

Η ιουδα’ι’κη θρησκεια και το ιουδα’ι’κο κρατοs του Ισραηλ ειναι γεγονοτα που δεν διαχωριζονται οπωs στουs αλλουs λαουs. Ο εκλεκτοs λαοs του θεου είναι ταυτοχρονα εθνοs και θρησκεια (53).

 

Στην εξελικτικη πορεια τηs ιουδα’ι’κηs θρησκειαs επικρατησαν αρχικα δυο διαφορετικεs ιδεολογικεs αντιληψειs (29) :

 

1. Εκεινη των υποστηρικτων του εξ Αιγυπτου αφιχθεντοs θεου Γιαχβε, συνοδεια του Μωσα’ι’κου Ιερατειου και

 

2. Εκεινη των Ιουδαιων, που ζουσαν ωs νομαδεs στην ερημο και περασαν απο διαφορα σταδια λατρειαs, ξεκινωνταs απο τον ανιμισμο και τον τοτεμισμο για να φθασουν στον πολυθε’ι’σμο. Ο ανιμισμοs οριζει την αντιληψη, οτι σε καθε αντικειμενο υποκρυπτεται ενα «πνευμα» και αποτελει την αφετηρια μιαs πλατυτερηs μορφηs θρησκευτικηs εκφρασηs, κατα την οποια οι ψυχεs μετασαρκωνονται ειτε κατα την διαρκεια του υπνου ειτε μετα τον θανατο. Οι ψυχεs συνεπωs αποτελουν αθανατεs οντοτητεs, οι οποιεs θυμιζουν την απλανη αμεσοτητα τηs συνειδησηs, δηλαδη το αρχεγονο στοιχειο τηs. Στον ανιμισμο υπονοουνται ακομη και φετιχιστικα στοιχεια (26).

 

Οι εξ Αιγυπτου Ιουδαιοι μωσα’ι’στεs ξεριζωνουν με γενοκτονια των συμπατριωτων τουs τηs κοινηs λατρειαs χανα’ι’κεs θεοτητεs Βααλ, Ασταρτη κ.α. και επικρατουν με αιματοχυσεια τελεσιδηκα επι του λαου τουs.

Ο σεβασμοs για αλλεs πιστειs, ‘η για τιs αποψειs των απιστων, δεν ειναι μια σταση που εγκρινει ο θεοs Γιαχβε. Ο θεοs του Αβρααμ επιθυμει την εξοντωση ολων των αιρεσεων. Μια ματια στο Δευτερονομιο ΙΓ’ : 1 και ΙΓ’ : 7-1 αποκαλυπτει την επιθυμια αυτη του Γιαχβε. Τα εδαφια αυτα ειναι κανονικα και καθε αλλο παρα εχουν μια «συμβολικη» εννοια, υπωs υποκριτικα υποστηριζεται :

 

1. Δευτερονομιο ΙΓ’ : 1

«Αυτα που σε προσταζω, πρεπει να τα τηρηs και να τα υπακουs, χωριs να προσθετηs οτιδηποτε και να αφαιρηs τιποτε»

 

2. Δυτερονομιο ΙΓ’ : 7-1 «Αν ο αδελφοs σου, ο γιοs του πατερα σου ‘η τηs μητεραs σου, ‘η ο γιοs ‘η η θυγατερα σου, ‘η η συζυγοs την οποια αγκαλιαζειs, ‘η ο πιο στενοs σου φιλοs, προσπαθησει να σε αποπλανηση κρυφα, λεγονταs σου ‘Αs παμε να υπηρετησουμε αλλουs θεουs’ που δεν ειναι γνωστοι σε σενα ‘η τουs προγονουs σου πριν απο εσενα, θεουs των γειτονικων σου λαων, ειτε κοντινων ειτε μακρινων, σε οποιοδηποτε μεροs του κοσμου, δεν πρεπει να συμφωνησηs, και δεν πρεπει να ακουσηs. Δεν πρτεπει να τον λυπηθηs, δεν πρεπει να αισθανθηs για αυτον οικτο ‘η να αποκρυψηs την ενοχη του. Οχι, πρεπει να τον φονευσηs, το χερι σου πρεπει να καταφερη το πρωτο πληγμα για να τον θανατωση και μετα να ακολουθησουν τα χερια των αλλων ανθρωπων. Πρεπει να τον λιθοβολησηs μεχρι θανατου, επειδη προσπαθησε να σε

αποσπαση απο τον Ιεχωβα, τον θεον σου….»

 

Η θεοτητα του Γιαχβε που καραδοκουσε στιs ερημουs τηs Μεσηs Ανατοληs πριν καποιεs χιλιετιεs – και η οποια φαινεται οτι τιs εχει εκτοτε εγκαταληψει εν μεσω μιαs συνεχουs αιματοχυσιαs στο ονομα τηs – δεν ειναι καποιοs που θα επρεπε να συμβουλευθουν οι ανθρωποι επανω σε ζητηματα ηθουs και ηθικηs. Ο Γιαχβε του Αβρααμ δεν ειναι ανταξιοs οχι μονο του μεγαλειου τηs δημιουργιαs του συμπαντοs κοσμου αλλα ουτε καν του ιδιου του ανθρωπου. Είναι εναs θεοs που δημιουργηθηκε απο τουs Ιουδαιουs….

 

1.21 Η Παλαια Διαθηκη

 

Η Παλαια Διαθηκη, το Βιβλιο που διαβαζεται στιs ιουδα’ι’κεs συναγωγεs και στιs χριστιανικεs εκκλησιεs, περιεχει μεταξυ αλλων σοβαρων και σημεια που επρεπε προ πολλου να διαγραφουν ‘η να αναθεωρηθουν. Ο γραφων αντιγραφει απο την Παλαια Διαθηκη ορισμενα απο αυτα (29) : α. Γενεσιs Κεφαλαιο ΙΒ’, 10-20 Και εγενετο λιμοs επι τηs γηs, και κατεβη Αβραμ ειs Αιγυπτο παροικησαι εκει, οτι ενισχυσεν ο λιμοs επι τηs γηs.

Εγενετο δε, ηνικα ηγγισεν Αβραμ εισελθειν ειs Αιγυπτον, ειπεs Αβραμ τη γυναικι’ γιγνωσκω εγω, οτι γυνη ευπροσωποs ει’ εσται ουν, ωs αν ιδωσι σε οι Αιγυπτιοι, ερουσιν οτι γυνη αυτου εστιν αυτη, και αποκτενουσι με, σε δε περιποιησονται. Ειπον ουν, οτι αδερφη αυτου ειμι, οπωs αν ευ μοι γενηται δια σε, και ζησεται η ψυχη μου ενεκεν σου, εγενετο δε, ηνικα εισηλθεν Αβραμ ειs Αιγυπτο, ιδοντεs οι Αιγυπτιοι την γυναικα αυτου, οτι καλη ην σφοδρα, και ειδον αυτην οι αρχοντεs Φαραω’ και τω Αβραμ ευ εχρησαντο δι’αυτην, και εγενοντο αυτω προβατα και μοσχοι και ονοι και παιδεs και παιδισκαι και ημιονοι και καμηλοι και ητασεν ο Θεοs τον Φαραω ετασμοιs μεγαληs και πονηροιs και τον οικον αυτου περι Σαραs τηs γυναικοs Αβραμ.

Καλεσαs δε Φαραω τον Αβραμ ειπε’ τι τουτο εποιησαs μοι, οτι ουκ απηγγειλοs μοι, οτι γυνη σου εστιν, ινατι ειπαs οτι αδελφη μου εστι ; Και ελαβεν αυτην εμαυτω γυναικα, και νυν ιδου η γυνη σου εναντι σου’ λαβων αποτρεχε. Και ενετειλατο Φαραω ανδρασι περι Αβραμ συμπροπεμψαι αυτον και την γυναικα αυτου και παντα, οσα ην αυτω.

 

β. Γενεσιs, Κεφαλαιο ΙΣΤ’, 3-5

Και λαβουσα Σαρα η γυνη Αβραμ Αγαρ την Αιγυπτιαν την εαυτηs παιδισκην, μετα δεκα ετη του οιξησαι Αβραμ εν γη Χανααν, εδωκεν αυτην τω Αβραμ ανδρι αυτηs ουτω γυναικα. Και εισηλθεν προs Αγαρ, και συνελαβε, και ειδεν οτι εν γαστρι εχει, και ητιμασθη η κυρια εναντιον αυτηs. Ειπε δε Σαρα προs Αβραμ’ αδικουμαι εκ σου’ εγω δεδωκα την παιδισκην μου ειs τον κολπον σου, ιδουσα δε οτι εν γαστρι εχει, ητιμασθην εναντιον αυτηs’κριναι ο Θεοs ανα μεσον εμου και σου.

 

γ. Γενεσιs, ΙΘ’, 31-36

Ειπε δε η πρεσβυτεροs προs την νεωτεραν’ ο πατηρ ημων πρεσβυτεροs.

Και ουδειs εστιν επι τηs γηs, ωs εισελευσεται προs ημαs, ωs καθηκει παση τη γη’ δευρο και ποτισωμεν τον πατερα ημων οινον και κοιμηθωμεν μετ’αυτου και εξαναστησωμεν εκ του πατροs ημων σπερμα. Εποτισαν δε τον πατερα αυτων οινον εν τη νυχτι εκεινη, και εισελθουσα η πρεσβυτερα εκοιμηθη μετα του πατροs αυτηs εν τη νυχτι εκεινη, και ουκ ηδει εν τω κοιμηθηναι αυτον και εν τω αναστηναι. Εγενετο δε εν τη επαυριο και ειπεν η πρεσβυτερα προs την νεωτερα’ ιδου εκοιμηθην χθεs μετα του πατροs ημων’ποτισωμεν αυτον οινον και εν τη νυχτι ταυτη, και εισελθουσα κοιμηθητι μετ’αυτου, και εξαναστησωμεν εκ του πατροs ημων σπερμα. Εποτισαν δε και εν τη νυχτι εκεινη τον πατερα αυτων οι οινον και ελθουσα η νεωτερη εκοιμηθη μετα του πατροs αυτηs, και ουκ ηδει εν τω κοιμηθηναι αυτον και αναστηναι.

Και συνελαβαν αι δυο θυγατερεs Λωτ εκ του πατροs αυτων.

 

δ. Γενεσιs, Κεφαλαιο ΚΘ’, 16-30

Τω δε Λαβαν ησαν δυο θυγατερεs, ονομα τη μειζονι Λεια και ονομα τη νεωτερα Ραχαηλ. Οιδοι οφθαλμοι Λειαs ασθενηs, Ραχαηλ δε την καλη τω ειδη και ωραια τη οψει σφοδρα. Ηγαπησε δε Ιακωβ περι Ραχαηλ επτα ετη, και ησαν εναντιον αυτου ωs ημερα ολιγαι, παρα το αγαπαν αυτον αυτην. Ειπε δε Ιακωβ τω Λαβαν. Δοs μοι την γυναικα μου, πεπληρωνται γαρ αι ημεραι, οπωs εισελθω προs αυτην. Συνηγαγε δε Λαβαν πανταs τουs ανδραs του τοπου και εποιησεν γαμον. Και εγενετο εσπερα, και λαβων Λειαν την θυγατεραν αυτου εισηγαγεν προs Ιακωβ και εισηλθεν προs αυτην Ιακωβ. Εδωκεν δε Λαβαν Λειαν την θυγατερα αυτου Ζελφαν την παιδισκην αυτου αυτη παιδισκην. Εγενετο δε πρωι και ιδου ην Λεια. Ειπε δε Ιακωβ του Λαβαν. Τι τουτο εποιηδαs μοι ; Ου περι Ραχαηλ εδουλευσα παρα σοι ; Και ιναντι παρελογισω με ; Απεκριθη δε Λαβαν. Ουκ εστιν ουτωs εν τω τοπω ημων, δουναι την νεωτεραν πριν ‘η την πρεσβυτεραν. Συντελεσαν ουν τα εβδομα ταυτηs, και δωσω σοι και ταυτην αντι τηs εργασιαs, ηs εργα παρ’εμοι, ετι επτα

ετη ετερα. Εποιησε δε Ιακωβ ουτωs και ενεπληρωσε τα εβδομα ταυτηs, και εδωκεν αυτω Λαβαν Ραχαηλ την θυγατερα αυτου αυτω γυναικα. Εδωκε δε Λαβαν τη θυγατρι αυτου Βαλλαν την παιδισκην αυτου αυτη παιδισκην. Και εισηλθε προs Ραχαηλ. Ηγαπησε δε Ραχαηλ μαλλον ‘η Λειαν. Και εδουλευσεν αυτω επτα ετη ετερα.

 

ε. Γενεσιs, Κεφαλαιο ΙΘ’, 6-8

Εξηλθε δε Λωτ προs αυτουs προs παραθυρον, την δε θυραν προσεωξεν

οποισω αυτου. Ειπε δε προs αυτουs. Μηδανωs αδελφοι, μη πονηρευσησθε.

Εισι δε μοι δυο θυγατερεs αι ουκ εγνωσαν ανδρα. Εξαζω αυταs προs υμαs, και χρασθε αυταιs, καθα αν αρεσκην υμιν. Μονον ειs τουs ανδραs αυτουs μη ποιησται αδικον, ου εινεκεν εισηλθον υπο την σκεπην των δοκων μου.

 

ζ. Γενεσιs, Κεφαλαιο Λ’, 14-16

Επορευθη δε Ρουβην εν ημερα θερισμου πυρων και ευρε μηλα μανδραγορων εν τω αφρω και ηνεγκεν αυτα προs Λειαν τη μητερα αυτου. Ειπε δε Ραχηλ Λεια τη αδελφη αυτηs. Δοs μοι των μανδραγορων του υιου σου.

Ειπε δε Λεια. Ουχ ικανον σοι οτι ελαβεs τον ανδρα μου ; Μη και τουs μανδραγοραs του υιου μοι ληψη. Ειπε δε Ραχηλ. Ουχ ουτωs κοιμηθητω μετα σου την νυχταν ταυτην αντι μανδραγορων του υιου σου. Εισηλθε δε Ιακωβ εξ αγρου εσπεραs, και εξηλθε Λεια ειs συναντισιν αυτω και επε. Προs εμε εισελευση σημερον. Μεμισθωμαι γαρ σε αντι των μανδραγορων του υιου μου. Και εκοιμηθη μετ’αυτηs την νυχτα εκεινην.

 

η. Γενεσιs, Κεφαλαιο ΛΗ’, 1-2

Εγενετο δε εν τω καιρω εκεινω, κατεβη Ιουδαs απο των αδελφων αυτου και αφικετο εωs προs ανθρωπον τινα. Οδολλαμιτην, ωs ονομα Ειραs. Και ειδε εκει Ιουδαs θυγατερα ανθρωπου Χαναναιου, η ονομα Σαυα, και ελαβεν αυτην και εισηλθε προs αυτην.

 

θ. Γενεσιs, Κεφαλαιο ΛΗ’, 8-9

Ειπε δε Ιουδαs τω Αυναν. Εισελθε προs γυναικα του αδελφου σου και επι-γαμβρευσαι αυτην και αναστησον σπερμα τω αδελφω σου. Γνουs δε Αυναν ουκ αυτω εσται το σπερμα, εγινετο οταν εισηρχετο προs την γυναικα του αδερφου αυτου, εξεχεεν επι την γην του μη δουναι σπερμα τω αδελφω αυτου.

 

ι. Γενεσιs, Κεφαλαιο ΛΗ’, 13-18

Και απηγγελη Θαμαρ τη νυμφη αυτου λεγονταs. Ιδου ο πεθεροs σου αναβαινει ειs Θαμνα κειραι τα προβατα αυτου. Και περιελομενη τα ιματια τηs χρησεωs αφ’αυτηs περιεβαλετο θεριστον και εκαλλωπισατο και εκαθισε προs ταιs πυλαιs Αιναν, η εστιν εν παροδω Θαμνα. Ειδε γαρ οτι μεγαs γεγονε Σηλωμ, αυτοs δε ουκ εδωκεν αυτην αυτω γυναικα. Και ιδων αυτην Ιουδα εδοξεν αυτην πορνην ειναι. Κατεκαλυψατο γαρ το προσωπον αυτηs, και ουξ επεγνω αυτην. Εξεκλινε δε προs αυτην την οδον και ειπεν αυτην, εασον με εισελθειν προs εμε. Ου γαρ εγνω οτι νυμφη αυτου εστιν. Η δε ειπε. Τι μοι δωσειs, εαν εισελθηs προs εμε ; Ο δε ειπεν. Εγω σοι αποστελω εριφον αιγων εκ των προβατων μου. Η δε ειπεν. Εαν ομωs μοι αρραβωνα, εωs του αποστειλε σε. Ο δε ειπεν. Τινα τον αρραβωνα σοι δωσω ; Η δε ειπε. τον δακτυλιον σου και τον ορμισκον, και την ραβδον την εν τη χειρι σου.

Και εδωκεν αυτη και εισηλθε προs αυτην, και εν γαστρι ελαβεν αυτου.

 

κ. Αριθμοι, Κεφαλαιο ΛΑ’, 17-18, Διαταγη του Μω’υ’ση

(εκστρατεια εκδικησηs κατα των Μαδιανων)

Και νυν αποκτεινεται παν αρσενικον εν παση τη απαρτια, πασαν γυναικα, ητιs εγνωκοι την αρσενοs, αποκτεινεται. Και πασαν την απαρτιαν των γυναικων, ητιs ουκ οιδε κοιτην Αρσενοs, ζωγρησατε αυταs.

 

λ. Δευτερονομιο, Κεφαλαιο ΚΒ’, 28-29

Εαν δε τιs ευρη τα παιδια την παρθενον, ητιs ου μεμνηστευται, και βιασαμενοs κοιμηθη μετ’αυτηs και ευρεθη, δωσε ο ανθρωποs, ο κοιμηθειs μετ’αυτηs τω πατρι τηs νεανιδοs πεντηκοντα διδραχμα αργυριου, και αυτου εσται γυνι, ανθ’ων εταπεινωσεν αυτην. Ου δυνησεται αξαποστειλαι αυτην τον απαντα χρονον.

 

μ. Δευτερονομιο, Κεφαλαιο ΚΕ’, 5

Εαν δε κατοικωσιν αδελφοι επι αυτο και αποθανη ειs εξ αυτων, σπερμα δε μη η αυτω ουκ εσται η γυνη του τεθνηκοντοs εξω ανδρι μη εγγιζοντι. Ο αδελφοs του ανδρα αυτηs εισελευσεται προs αυτην και ληψεται αυτην εαυτω γυναικα και συνοικησει αυτη.

 

ν. Ωσηε, Κεφαλαιο Δ’, 14

Και ου μη επισκεψωμαι επι ταs θυγατεραs υμων, οταν πορνευσωσι, και επι ταs νυμφαs υμων, οταν μοιχευσωσιν. Οτι αυτοι μετα των πορνων συνεφυροντο και μετα των τετελεσμενων εθυον, και ο λαοs ο συνιων συνεπλεκετο μετα πορνηs.

 

ξ. Ωσηε, Κεφαλαιο Θ’, 14

Δοs αυτοιs Κυριε. Τι δωσειs αυτοιs ; Δοs αυτοιs μητραν ατεκνουσαν και μαστουs ξηρουs.

 

ο. Ωσηε, Κεφαλαιο Β’, 4-6

Κριθητε προs την μητερα υμων, κριθητε, οτι αυτη ου γυνη μου, και εγω ουκ ανηρ αυτηs. Και εξαρω την πορνεια αυτηs εκ προσωπου μου και την μοιχειαν αυτηs εκ μεσου μαστων αυτηs. Οπωs αν εκδυσω αυτην γυμνην και αποκαταστησω αυτην καθωs ημερα γενεσεωs αυτηs, και θησω αυτην ερημον και ταξω αυτην ωs γην ανυδρον και αποκτενω αυτην εν διψει. Και τα αυτηs ου μη ελεησω, οτι τεκνα πορνειαs εστιν.

 

π. Σοφονιαs, Κεφαλαιο Β’, 4-7

Διοτι Γαζα διηρπασμενη εσται, και Ασκαλων ειs αφανισμον, και Αζωτοs μεσημβριαs εκριφησεται, και Ακκαρων εκριζωθησεται. Ουαι οι κατοικουντεs το σχοινισμα τηs παλασσηs παριποι Κρητων. Λογοs Κυριου εφ’υμαs.

Χανααν γη αλλοφυλων, και απολω υμαs εκ κατοικιαs. Και εσται Κρητη νομη ποιμνιων και μανδρα προβατων. Και εσται το σχοινισμα τηs θαλασσηs τοιs καταλοιποιs οικου Ιουδα. Επ’αυτουs νεμησονται εν τοιs οικοιs Ασκαλωνοs, δειληs καταλυσουσιν απο προσωπου ιων Ιουδα, οτιs επεσκεπται αυτουs Κυριοs ο Θεοs αυτων, και αποστρεψει την αιχμαλωσιαν αυτων.

 

ρ. Ιεζεκιηλ, Κεφαλαιο ΚΕ’, 15-17

Δια τουτο ταδε λεγει Κυριοs. Ανθ’ων εποιησαν οι αλλοφυλοι εν εκδικησει και εξανεστησαν εκδικησιν επιχαιροντεs εκ ψυχηs του εξαλειψαι εωs ενοs, δια τουτο ταδε λεγει Κυριοs. Ιδου εγω εκτεινω την χειρα μου επι τουs αλλοφυλουs και εξολοθρευσω Κρηταs. Και απολω τουs καταλοιπουs τουs κατοικουνταs την παραλιαν. Και ποιησω εν αυτοιs εκδικησειs μεγαλαs, και επιγνωσονται διοτι εγω Κυριοs εν τω δοτναι την εκδικησιν μου επ’αυτουs.

 

σ. Αμωs, Κεφαλαιο Α’, 7-8

Και εξαποστειλω πυρ επι τα τειχη Γαζηs, και καταφαγεται τα θεμελια αυτηs. Και εξολοθρευσω κατοικουνταs εξ Αζωτου, και εξαρθησεται φυλη εξ Ασκαλωνοs και επαξω την χειρα μου επι Ακκαρων, και απολουνται οι καταλοιλοι των αλλοφυλων, λεγει Κυριοs.

 

τ. Ζαχαριαs, Κεφαλαιο Θ’, 5-6

Οψεται Ασκαλων και οδυνηθησεται σφοδρα, και Ακκαρων, οτι ησχυνθη επι τω παραπτωματι αυτηs. Και απολειται βασιλευs εκ Γαζηs, και Ασκαλων ου μη κατοικηθη. Και κατοικησουσιν αλλογενειs εν Αζωτω, και καθελω υβριν αλλοφυλων.

 

Τα ωs ανω σκιαφραφημενα παραδειγματα απο την Παλαια Διαθηκη δεν διαφερουν παρα πολυ απο πορνογραφηματα και απο διδασκαλιεs για γενοκτονιεs.

Δεν εχουν καμια θεση σε ενα ετσι ονομασθεν «Ιερο Βιβλιο». Ειναι καιροs να αντιληφθη ο καθε πολιτηs του πλανητη γη, οτι δεν υπαρχουν στοιχεια που να δειχνουν οτι τα διαφορα «Ιερα Βιβλια» εχουν γραφει απο τον δημιουργο του συμπαντοs κοσμου. Ειναι μαλλον Βεβαιο οτι η «Βιβλοs» αποτελει εργο ανθρωπων βυθισμενων στον βουρκο, οι οποιο πιστευαν, οτι ο πλανητηs μαs ηταν επιπεδοs. Το να βασιζει κανειs την κοσμοαντιληψη του σε ενα τετοιο κειμενο- γεματο με πορνογραφηματα και διδασκαλιεs γενοκτονιων – ειναι σαν να εχη αποκηρυξη δυο χιλιετιεs αρχαιοελληνικηs εκπολιτιστικηs γνωσηs.

Τα ωs ανω παραδειγματα απο την Παλαια Διαθηκη δειχνουν οτι η θρησκευτικη πιστη ειναι αυτη που διαιωνιζει την απανθρωπη συμπεριφορα του ανθρωπου απεναντι στον συνανθρωπο του και γι’αυτο αυτη σε καμια περιπτωση θα μπορουσε να θεωρηθη ενα θεμελιωδεs συστατικο τηs ανθρωπινηs ζωηs.

Η «Βιβλοs» ειναι καθε αλλο παρα ο αλαθητοs λογοs του δημιουργου του συμπαντοs κοσμου. Αυτη εχει αναθρεψει τουs πιστουs των μονοθε’ι’στικων θρησκειων σε κατασταση πληρουs μεθηs μεσα στουs θρησκευτικουs μυθουs ώστε να αποκρουεται λυσαλεα καθε λογικη σκεψη και καθε υλικη αποδειξη.

Με ποιο τροπο θα μπορεσει ο ανθρωποs του 21ου μ.Χ. αιωνα να θεση τιs απανθρωπεs πεποιθησειs τηs «Ιεραs Βιβλου», που κανουν τον ανθρωπο ικανο για απανθρωπη σκληροτητα, στο περιθωριο, χωριs να μπορη αυτη να εχη και την ελαχιστη πλεον επιρροη στον ρου τηs ιστοριαs και στιs κατακτησειs τηs αιτιολoγικηs λογικηs ; Οι αρχαιοι Ελληνεs ειχαν αρχησει να παραμεριζουν την δεισιδαινονια αρκετεs εκατονταετιεs πριν γεννηθει ο Χριστοs. Σε δυο ‘η τρειs εκατονταιετιεs απο σημερα θα αρχισει προφανωs ο ανθρωποs να ιδρυη αποικιεs στο διαστημα που σημαινει, οτι θα πρεπει να πεταξη απο μεσα του καθε

ιχνοs θρησκευτικηs δεισιδαιμονιαs, διοτι αλλωs θα εχουν οι ανθρωποι του

πλανητη μαs αλληλοσκοτωθει πολλεs φορεs, πριν φθασει η ημερα αυτη.

 

1.22 Η Καβ(β)αλα και το Ταλμουδ

 

Ο οροs Καβ(β)αλα (27) κατα λεξη σημαινει μεταδοση θειων πραγματων και αναγεται στην μυστικιστικη θεολογια τηs ιουδα’ι’κηs παραδοσηs, στο μυστικο νοημα τηs πενταυχου κατα τουs ταλμουδιστεs (28). Η διδασκαλια που δεχθηκε ο Μω’υ’σηs, η «Τορα», εχει μυστικο νοημα, το οποιο ουσιονεται στο κατ’εξοχην ονομα το οποιο δημιουργησε, ωs προδημιουργημενη οντοτητα, τον κοσμο.

Οι λεξειs και τα συμβολα, δηλαδη η δημιουργια, οδηγουν εσωτερικα στον θεο.

Η ταλμουδικη παραδοση αξιοποιησε την προφορικη διδασκαλια και ανετρεξε στο πνευμα τηs λα’ι’κηs μυθολογιαs για να φθαση στην εσωτερικευση τηs προφορικηs εντοληs και να δωση εναυσματα στην μυστικη συλληψη τηs δοξαs. Οι Ιουδαιοι τηs διασποραs, μετα την προετοιμασια του εδαφουs δια μεσου τηs αναστροφηs με τα ιερα κειμενα του Ταλμουδ των ραβινων, προχωρησαν τον 13ον μ.Χ. αιωνα σε θεωρητικεs ενατενισειs του μυστηριου τηs παραδοσηs

τουs. Επικαλουμενοι στοιχεια θεοσοφιαs και μαγειαs ορθωσαν την θεωρητικη εκφραση του ιουδα’ι’κου μυστικισμου και προσπαθησαν να εκφρασουν την σχεση του θεου (ο απειροs) με τον κοσμο που δημιουργηθηκε δια του λογου (Τορα). Ο απειροs καθισταται εσωτερικα νοητοs με τα δεκα ιδιωματα (Σεπφι-ροθ) : Θρονοs, Σοφια, Νουs, Αγαπη, Κριση, Ευσπλαχνια, Ανοχη, Μεγαλειοτητα, Θεμελιο και Βασιλεια. Στο Ζοαρ οι περιγραφεs ειναι περιπλοκεs, εμπνεουν

τουs καβ(β)αλιστεs και τεινουν να ερμηνευσουν την σχεση του απειρου με τον κοσμο και τον ανθρωπο. Ο θεοs γινεται υπερβατικοs και παγκοσμιοs, ο νουs του ανθρωπου αιρεται απο την εγκοσμιοτητα που παραλληλιζεται ωs εξορια απο την δοξα, ωs επιστροφη στον θεο. Με τον μυθο συμμετοχηs του θεου δια του Ισραηλ γινεται η επιστροφη του κοσμου και του ανθρωπου στον θεο. Τιs κυριεs αυτεs αρχεs τηs Καβ(β)αλαs συνοδευουν θεοσοφικεs, μαγικεs και ερμηνευτικου χαρακτηρα θεσειs και οι οποιεs δεν εχουν καμια φιλοσοφικη αξια.

Περαν τηs Καβ(β)αλαs στοιχεια θεοσοφιαs υπαρχουν στην αρχαια αιγυπτιακη παραδοση (οστρικη ταξη), στουs νεοπλατωνικουs Πλωτινο, Ιαμβλιχο, Πορφυριο και στουs αλχημιστεs. Η μαγεια σε συνδιασμο με την αλχημια, τον αποκρυφισμο και την θεοσοφια ειναι γεματη με δεισιδαιμονιεs. Το παραθρησκευτικο αυτο φαινομενο επηρεασε τον Ιουδα’ι’σμο, τον Χριστιανισμο και τον Μωαμεθανισμο και προσελαβε θεωρητικεs διαστασειs σε ορισμενουs θεωρητικουs

τηs Καβ(β)αλαs (49) και τηs Αλχημιαs. Κατα τουs Καβ(β)αλιστεs ο θεοs στην ουσια του ειναι αδιακριτοs, στην φανερωση του ομωs διακριτοs. Το συμπαν ειναι το σωμα του θεου, ο Αδαμ και η Ευα ειναι η ψυχη του και ο ιδιοs ο θεοs στην διπλη του πολωση σχηματιζει το πνευμα του. Η πρωτη θε’ι’κη φανερωση δια τηs οποιαs δημιουργησεν αυτοs την αρχη τηs πραγματικοτηταs και την αιωνια αθανασια του, ειναι η τριαδα. Αυτην την πρωτη τριαδα την βρισκουμε λιγο πολυ διαφοροποιημενη σε ολουs τουs λαουs και σε ολεs τιs λατρειεs.

 

Ηλιοs, Σεληνη, Γη

Βραμα, Βισου, Σιβα

Οσιριs, Ιριs, Χορουs

Οσιριs, Αμμον, Πτα

Κρονοs, Γιουνο, Ηφαιστειο

Πατηρ, Υιοs, Αγιο Πνευμα

 

Η Καβ(β)αλα παρουσιασθηκε για πρωτη φορα κατα το 1900 μ.Χ. στο Παρισι

και αργοτερα διαμορφωθηκε και μεταφραστηκε απο τον Ιουλιο Νεστλερ (27).

Για την προελευση τηs κατασκευασθηκεν εναs μυθοs και μια αμφισβητουμενη

επιστημη. Ετσι π.χ. οι ηπειροι σιγα, σιγα ανυψωθηκαν απο την θαλασσα και αυτη που κουβαλουσε την ποιο πολιτισμενη ρατσα ανθρωπων, που θα κυριαρχουσε επι ολων των αλλων απογονων ρατσων, ανυψωθηκε ολοκληρωτικα. Κατα τον τροπο αυτο εμφανιστηκαν στο πλανητη μαs πολλοι μεγαλοι πολιτισμοι :

 

1. Ο τεραστιοs πολιτισμοs των Ατλαντων που δημιουργηθηκε απο την κοκκινη ρατσα ανθρωπων. Η ρατσα αυτη εξελιχθηκε σε μια ηπειρο που εξαφανιστηκεν κατα το μεγαλυτερο τηs μεροs στον Ατλαντικο Ωκεανο.

 

2. Την εποχη τηs μεγαλυτερηs ακμηs του πολιτισμου τηs κοκκινηs ρατσαs

ανθρωπων, ανυψωθηκεν μια νεα ηπειροs που σχηματιζει την σημερινη

Αφρικη. Η ηπειροs αυτη εγεννησε την μαυρη ρατσα των ανθρωπων. Η βυθιση τηs ηπειρου με τουs Ατλαντεs δημιουργησεν καταστροφεs με κατακλυσμουs που εγνωριζαν οι Ελληνεs με τα ονοματα του Τυφωεωs, του Ωγυγου, του Δευκαλιωνοs και του Δαρδανου. Ο πολιτισμοs τηs κοκκινηs ρατσαs μεταφερθηκεν βημα προs βημα στην μαυρη ρατσα με ολα τα μυστικα του.

 

3. Οταν η μαυρη ρατσα επιασεν το υψηλοτερο σημειο τηs ακμηs του, δημιουργηθηκε η νεα ηπειροs Ευρασια με την νεα λευκη ρατσα ανθρωπων.

 

Με τετοια φανταστικα κατασκευασματα προσπαθουν οι Καβ(β)αλιστεs να αποδειξουν, οτι η Ινδια ειναι η χωρα των πρωτων φιλοσοφικων και θρησκευτικων διδασκαλιων. Για να γινη πιστευτη μια τετοια αποδειξη, αντεγραψαν την εσωτερικη διδασκαλια του Ορφεουs και του Πυθαγορα και τα απ’αυτουs δημιουργηθεντα μυστηρια, τα οποια δεν εχουν καμια σχεση με την διδασκαλια τηs ιουδα’ι’κηs θρησκειαs. Κανεναs απο τουs Ελληνεs φιλοσοφουs και ποιητεs, ωs Ορφεαs, Πυθαγοραs, Σωκρατηs, Πλατων, Αριστοτεληs κ.α. δεν διδαχτηκαν, οπωs σκοπημα και λανθασμενα υποστηριζεται, στην Αιγυπτο. Εξαιρεση αποτελει ο Μω’υ’σηs. Κατα τουs Καβ(β)αλιστεs οι αρχαιοι Αιγυπτιοι εχουν ινδικεs ριζεs και ειναι προ’ι’οντα αναμιξηs αφρικανικων και ινδικων ομαδων,

πραγμα που απορριπτουν οι ανθρωπολογοι. Αντιστροφωs υπαρχουν σοβαρεs ενδειξειs, οτι η Αιγυπτοs εωs το 8.000 π.Χ. κατοικηθηκεν για πρωτη φορα από μεσογειακουs λαουs. Στην Καβ(β)αλα συμπεριληφθηκαν σκοπημα και εσφαλμενα στοιχεια για την Αιγυπτο και για τουs Αιγυπτιουs, οπωs γινεται και για την καταγωγη των μονοθε’ι’στικων θρησκειων. Ορισμενοι μελετητεs τηs Καβ(β)αλαs πιστεψαν πωs με την δυναμη του θειου ονοματοs του Γιαχβε θα

ηταν σε θεση να επιτελεσουν θαυματα. Ετσι δημιουργηθηκε τον ΙΗ μ.Χ. αιωνα το πνευματικο κινημα του Χασσιδισμου στουs κολπουs των Ιουδαιων των χωρων τηs ανατολικηs Ευρωπηs. Κυρια χαρακτηριστικα του κινηματοs αυτου ηταν η παιδικοτητα, η μυστικη εκσταση, το ανεπιτηδευτο ανοιγμα στον κοσμο και στην ζωη των Ιουδαιων υπο το φωs του θεου. Σε αντιθεση με το πνευμα των ραβινωικων σχολων προκαλεσεν ο Χασσιδισμοs ενα ευφροσυνο, μυστικο

και χαρισματικο κλιμα αλλα και σχισματα αναμεσα στον επισημο Ιουδα’ι’σμο.

 

Η ταλμουδικη παραδοση (28), ευρυτατη και εκτενηs, αποτελει ενα ειδοs πατρολογιαs τηs ιουδα’ι’κηs θρησκειαs που υπομνηματιζει τον θειο λογο. Κυρια κεφαλαια του Ταλμουδ ειναι η περι θεου και η περι ανθρωπου διδασκαλια, το πνευμα τηs αποκαλυψηs, η μετα θανατο ζωη, η θεση του Ισραηλ στον κοσμο κ.α. Στο Ταλμουδ, παρα την εμμονη στην ορθοδοξια και την δυσπιτια προs τον αποκρυφισμο, βρισκεται σπερματικα η ιουδα’ι’κη θεοσοφια με εμφανειs τασειs

τηs εποχηs του οψιμου ιουδα’ι’σμου. Ορισμενεs απο τιs διδασκαλιεs του Ταλμουδ περιεχουν χαρακτηριστικα μισουs εναντιον καθε ξενου (30). Ο θεοs αγαπα μονο τον εκλεκτο του λαο και περιφρονει ολουs τουs αλλουs λαουs.

Η κωδικοποιηση του Ταλμουδ εγινε τον 20ον μ,Χ. αιωνα και δημοσιευθηκεν απο τον Ιουδαιο Ακαδο (28).

Ορισμενα χαρακτηριστικα αημεια του Ταλμουδ εχουν ωs εξηs :

 

• Τρακτατ Μπαμπα Μεκια ΙΧ, 13

…εσειs ονομαζεσθαι ανθρωποι, δεν ονομαζονται ομωs οι εθνικοι λαοι ανθρωποι, αλλα γα’ι’δουρια (Γκογιμ).

 

• Τρακτατ Βεροχοτ ΙΧ, 1-5

…ο Παναγαθοs αφηνει στουs ψευτεs να γινουν θαυματα !

Απαντησε : Ανοσιοι, δεν ονομαζεσθαι γα’ι’δουρια (Γκογιμ) ;

Λεγεται δε οτι το κρεαs τουs ειναι ομοιο του κρεατοs των γα’ι’δουριων.

 

• Τρακτατ 26, για την Ειδωλολατρεια

Μια Ισραηλιτιδα δεν επιτρεπεται να βοηθηση στην γεννα μια μη Ιουδαια

διοτι αυτη θα γεννησει ενα παιδι τηs ειδωλολατρειαs.

 

• Τρακτατ 7, απο την αιχμαλωσια

Οποιοs σκοτωσει εναν ανθρωπο, εκτελειται. Εξαιρεται απο την εκτελεσιν

αυτοs που ηθελεν να σκοτωση εναν μη Ιουδαιο και κατα λαθοs σκοτωσε

εναν Ιουδαιο.

• Τρακτατ 57 απο το Συμβουλιο…η Αιματοχυσια ενοs μη Ιουδαιου κατα ενοs μη Ιουδαιου και ενοs μη Ιουδαιου κατα ενοs Ιουδαιου τιμωρειτε, ενοs μη Ιουδαιου κατα ενοs μη Ιουδαιου δεν τιμωρειτε.

 

• Τρακτατ 78, απο το Συμβουλιο

Εαν καποιοs ηθελεν να σκοτωση ενα ζωο και σκοτωσε κατα λαθοs εναν

ανθρωπο ‘η ηθελεν να σκοτωση εναν μη Ιουδαιο και σκοτωσεν εναν Ιου-

δαιο δεν τιμωρειτε.

 

• Τρακτατ 113, ειs την πρωτη Πυλη

Ο ραβινοs Βεβαγ βεν Γκιδελ ειπεν στο ονομα ρου ραβινου Σιμον του

θεοπιστου : Η ληστευση ενοs μη Ιουδαιου απαγορευεται, αλλα το ευρημα

του επιτρεπεται.

 

• Οσχερ Χαμμιs πατ. 34, 23

Οι προδοτεs, οι υποστηριχτεs του Ελληνικου Πνευματοs και οι εγκατα-

λειψαντεs την πιστη Ιουδαιοι ειναι χειροτεροι και απο τα γα’ι’δουρια

(Γκογιμ) και οφειλουν να δολοφονηθουν.

 

• Χικχοτ Ακυμ 10-2

Ολοι οι Ιουδαιοι που στηριζουν το Ελληνικο Πνευμα οφειλουν να δολοφο-

νηθουν, διοτι αυτοι ειναι αντιπαλοι του θεου.

 

• Ιορε Δεα 178

Δεν επιτρεπεται στουs Ιουδαιουs να κατασκευαζουν σπιτια ομοια με αυτα

των Ειδωλολατρων.

 

Τα σημεια Οσχερ Χαμμιs πατ. 34, 23, Χικχοτ Ακυμ 10-2 και Ιορε Δεα 178 που

αντανακλουν μια ανθελληνικη υστερια, ειναι προ’ι’οντα τηs εισβοληs του Αντιοχου Δ’ του Επιφανη στην Ιερουσαλημ νικωνταs τουs υπερασπισταs τηs και τηs προσπαθειαs αυτου εξελληνισμου των Ιουδαιων που βαθμηδον αποποιηθηκαν τα εθιμα και τιs παραδοσειs τουs και συχνα την γλωσσα τουs και πολυ απο αυτουs ακομη και την θρησκεια τουs. Γυρω στο 170 π.Χ. οι μισοι τουλαχιστων Ιουδαιοι ειχαν εξελληνισθει, πραγμα που ενοχλησεν το Μωσα’ι’κο Ιερατειο των Μακκαβαιων με αρχηγο τουs τον ιερεα «Ματταθια» που προβαλε σθε-

ναρα αντισταση κατα των Ελληνων. Στην μεγαλυτερη επετειο των Ιουδαιων, την «Ανουχατ» εορταζεται παγκοσμια μετα το 160 π.Χ. την 13ην Μαρτιου η σφαγη μιαs ελληνικηs φρουραs στην Ιερουσαλημ υπο την διοικηση του Ελληνα αξιωματικου Νικαναρου, ωs «Ημερα του Νικανοροs», που δειχνει το συνδρομο «μισελληνισμου» των Ιουδαιων, που αργοτερα οδηγησεν και στην ιδρυση τηs Χριστανοσυνηs και στην συστηματικη καταστροφη του Ελληνικου

πολιτισμου.

 

Η «Ιερα Βιβλοs», η Καβ(β)αλα, το Ταλμουδ και τα αλλα ιερα βιβλια τηs ιουδα’ι’κηs πιστηs, αντιπροσωπευουν μια αδιαλλακτη κατασταση του ανθρωπινου πνευματοs και διαμορφωνουν ενα ανωμαλο και μοναδικο πολιτιστικο φαινομενο, ενα σημειο εξαφανισηs, περα απο το οποιο καθε λογικη συζητηση γινεται αδυνατη. Ο κοσμοs μαs στον πλανητη γη εχει «παραχωρηθει» απο τιs μονοθε’ι’στικεs θρησκευτικεs πιστειs, αναιτια, σε ενα σκοτεινο και βαρβαρο παρελθον και παρον με ακομη απροβλεπτο μελλον. Εναs σημαντικοs κινδυνοs, για ολη την ανθρωποτητα, αποτελει το γεγονοs, οτι η πολιτικη των κυβερνησεων τηs Ε.Ε. και ιδιαιτερωs των ΗΠΑ, σχετικα με το Ισραηλ, καθοριζεται ακομη απο τιs θρησκευτικεs ιδεεs των Ιουδαιων και Χριστιανων. Η πολιτικη αυτη, που διεμορφωσε την πρωτη διεθνη στηριξη για επιστροφη των Ιουδαιων στην Παλαιστινη (Διακηρυξη Μπαλφουρ του 1917), αντλουσε κατα το μεγαλυτερο μεροs την εμπνευση τηs απο μια συνειδητη συμμορφωση με την προφητεια τηs

εσχατολογιαs τηs «Ιεραs Βιβλου». Η χριστιανικη υποστηριξη του Ισραηλ βασιζεται στην χριστιανικη επιθυμια και πιστη, οτι η τελικη εδραιωση τηs ιουδα’ι’κηs εξουσιαs στουs ετσι ονομασθεντεs «Αγιουs Τοπουs», που θα κορυφωθει με την ανοικοδομηση του ναου του Σολομωντοs, θα οδηγησει στην μαχη του Αρμαγεδδωνα και στην Δευτερη Παρουσια του Χριστου και στην τελικη εξοντωση των Ιουδαιων. Εκατομμυρια πιστοι των μονοθε’ι’στικων θρησκειων σημερα στον πλανητη γη οργανωνουν την ζωη τουs με βασει τιs προφητειεs των ιερων βιβλιων, οι οποιεs θα πραγματοποιηθουν μονο οταν αρχισουν να ρεουν ποταμοι αιματοs στην Ιερουσαλημ. Τετοιεs ανοησιεs για ενα πολεμο χωριs διακρισειs, που παιρνουνται σοβαρα απο τουs δεισιδαιμονεs τηs εξουσιαs στον πλανητη μαs, μπορουν να εκπληρωθουν αυτοματα μονεs τουs. Ο κινδυνοs αυτοκαταστροφηs του ανθωπινου γεννουs απο την δεισιδαιμονια των

θρησκευτικων πιστεων, ειναι υπαρκτοs.

 

1.3 Κατα των Χριστιανων

 

Η χριστιανικη θρησκεια ειναι ενα πολυπλοκο κατασκευασμα απο αντιφασκοντα στοιχεια. Κατα τουs ταγουs τηs θρησκειαs αυτηs, η εκλεκτικοτητα των Ιουδαιων μεταφερθηκεν με την νεα σχεση στουs χριστιανουs που βαφτιζονταν στο ονομα του πατροs, του υιου και του αγιου πνευματοs. Η τοποθετηση αυτη εξασφαλιζεν την υπαρξη τηs θρησκειαs αυτηs. Αυτοs αλλωστε ηταν και ο λογοs που στα πρωτα χρονια επικρατισηs τηs, μισουσε ολουs αυτουs που αρνουνταν

να βαφτισθουν και τουs εξοντωνε με καθε δυνατο τροπο (43).

 

Ειναι ποτε δυνατο να καταλαβη καθε λογικα σκεπτομενοs ανθρωποs τα δογματικα πιστευω των Δεισιδαιμονων τηs Χριστιανοσυνηs π.χ. περι τηs Αναστασεωs των νεκρων, τηs κληρονομικηs Αμαρτιαs των ανθρωπων, τηs διπληs φυσεωs του Ιησου τηs Ναζαρετ (υιοs και θεοs !), τηs Αγιαs Τριαδοs κ.α. ;

Ποταμια μελανηs και αιματοs εχυσαν οι ταγοι τηs Χριστιανοσυνηs για το «ομοουσιοs» του θεου του Ιησου τηs Ναζαρετ. Τι σημαινει και τι ειναι ομωs το

«ομοουσιοs» και η ουσια ; Η λογικη απαντιση ειναι : Τιποτε. Η διχογνωμια ομωs για ενα «Τιποτε» οδηγησε την Χριστιανοσυνη για ενα ολοκληρο αιωνα στην διασπαση εωs οτου ο τεοs ηλιολατρηs αυτοκρατοραs Κωνσταντινοs διεταξεν να ριχθουν στην φωτια ολα τα βιβλια του Αρειου.

 

Η ημερομηνια γεννησεωs του Ιησου τηs Ναζαρετ δεν ειναι η πραγματικη.

Ο Ιησουs τηs Ναζαρετ γεννηθηκεν την 12η Απριλιου. Η 25η Δεκεμβριου καθωριστηκεν ωs ημερομηνια γεννησεωs το 500 μ.Χ. μονο και μονο για να εκτοπισθη η ημερομηνια γεννησεωs του αντιπαλου θεου «Μιθρα» των εθνικων.

Ειχεν ο Ιησουs τηs Ναζαρετ εναν ανθρωπο ωs πατερα ‘η ηταν η μητερα του

κατα την γεννηση του παρθενα ; Ανεστησε ο Ιησουs τηs Ναζαρετ απο τον θανατο τον Λαζαρο ; Επανηλθε ο Ιησουs τηs Ναζαρετ ζωντανοs τρειs ημερεs μετα τον σταυρικο του θανατο ; Σε καθε τετοιου ειδουs ερωτησειs υπαρχει μια καθαρα φυσικοεπιστημονικη απαντιση, ανεξαρτητα εαν μπορουμε αυτην να την βρουμε στην πραξη ‘η οχι. Στην θεολογια ομωs οι φυσικοεπιστημονικου ειδουs

αποδειξειs δεν μετρουν καθ’ολου.

Ο Ιησουs τηs Ναζαρετ, που γεννηθηκε απο μια παρθενα, εξηπατησε τον θανατο και ανεληφθη σωματικα στον ουρανο. Καθε Κυριακη στο αγιοτατο μυστηριο τηs «θειαs ευχαριστιαs», οταν οι πιστοι κοινωνουν, τρωγεται απο αυτουs με την μορφη ενοs κομματιου ψωμι και πινεται το αιμα του. Υπαρχει καμια αμφιβολια οτι αν καποιοs ανθρωποs ηταν ο μονοs που υποστηριζεν τιs ωs ανω αποψειs θα εθεωρειτo τρελοs ; Η θρησκευτικη πιστη ομωs επιτρεπει σε κανονικεs κατα τα αλλα ανθρωπινεs πραξειs να δρεψουν τουs καρπουs τηs τρελαs και να τουs θεωρουν «ιερουs».

 

Τι σημαινει Αγια Τριαδα ; Υπαρχει εναs θεοs σε τρια κομματια ‘η τριs θεοι σε ενα θεο ; Η απαντιση των ταγων τηs Χριστιανοσυνηs δεν περιεχει τιποτε το λογικο μεσα τηs :

 

«Την ενοτητα του θεου αποτελουν τρια προσωπα : ο πατεραs, ο υιοs και το αγιο πνευμα. Αυτα τα τρια προσωπα στην πραγματικοτητα διαφερουν μεταξυ τουs. Με την διατυπωση του Αγιου Αθανασιου : ο πατεραs ειναι θεοs, ο υιοs ειναι θεοs και το αγιο πνευμα ειναι θεοs, αλλα παρ’ολα αυτα δεν προκειται για τριs θεουs, αλλα μονο για εναν»

 

Ο Αγιοs Γρηγοριοs, εναs θαυματουργοs και θεολογοs τηs Χριστιανοσυνηs απο τον 3ον μ.Χ. αιωνα, διατυπωνει :

 

«Για τον λογο αυτο στην αγια τριαδα δεν υπαρχει κατι που δημιουργηθηκε, τιποτε που κινειται κατω απο κατι. Ομοιωs δεν υπαρχει τιποτε που θα μπορουσε να εισχωρηση, σαν να μην υπηρχε προηγουμενωs και ηρθε αργοτερα.

Για τον λογο αυτο ο πατεραs ποτε δεν υπηρξε χωριs τον υιο και ο υιοs ποτε

δεν υπηρξε χωριs το αγιο πνευμα. Και αυτη η αγια τριαδα ειναι για ολουs

τουs καιρουs μη μετατραπεα και μη μεταβαλλομενη»

 

Οπωs φαινεται τουλαχιστον, η «Αγια Τριαδα» ειναι ενα μαγικο ραβδι των μαγων τηs απατηs. Αυτη η απατη επεκτεινεται με την θεοτοκο Μαρια, δηλαδη την βασιλισσα του ουρανου, η οποια σε ολα, με εξαιρεση το ονομα τηs, ειναι μια θεα που στεκεται πολυ κοντα στην δευτερη θεση μετα τον θεο. Εν συνεχεια ακολουθει τον Πανθεο με ενα στρατευμα Αγιων που δεν ειναι θεοι αλλα ειδικοι για διαφορουs τομειs. Οι ειδικοτητεs επεκτεινονται απο πονουs κοιλιαs, μεσω

κακοποιημενων θυματων, βολιμιαs, εμπορων οπλων, σιδηρουργιων, σπασιμου κοκκαλων, τεχνιτων βομβων εωs τιs ασθενειεs του πεπτικου συστηματοs. Με το στρατευμα αυτο συνυπαρχουν οι ουρανιεs συντεχνιεs : Σεραφει, Χειροβειμ,

Θρονοι, Εξουσιεs, Αξιεs, Δυναμειs, βασιλεια, Αρχαγγελοι, απλοι Αγγελοι και oι προσωπικοι Αγγελοι για την προστασια καθε ανθρωπου. Με ευχελαια του Αγιου Τρυφωνοs λυνονται τα προβληματα των γεωργικων καλλιεργειων. Τα αυτοκινητικα ατυχηματα καταπολεμουνται με αγιασματα….στα αυτοκινητα.

Λιγο περισσοτερο κοστιζει η ασφαλεια ζωηs υπο την προστασια ενοs Αρχαγγελου !

 

Καθε «Μονοθε’ι’σμοs» ειναι υποχρεωμενωs να παραχωρηση ακομη εναν θεο στον «Αθε’ι’σμο». Τωρα γιατι η Αλλαγη απο τον «Πολυθε’ι’σμο» προs τον

«Μονοθε’ι’σμο» θεωρειτε «προοδευτικη», αυτο μονο εναs θεοs το γνωριζει.

Στον Ινδο’ι’σμο υπαρχει μονο εναs θεοs….

 

• ο θεοs Brahma, ο δημιουργοs

• ο θεοs Vishna, ο διατηρητεοs

• ο θεοs Shiva, ο καταστροφεαs

• οι θεεs Saraswati, Laxmi και Parvat (οι γυναικεs των θεων Brahma,

Vishna και Shiva)

• ο θεοs Ganesh των Ελεφαντων και εκατονταδεs αλλοι θεοι, που ειναι

ολοι διαφορετικεs θε’ι’κεs αποτυπωσειs ‘η ενσαρκωσειs του ενοs θεου.

 

Οι ταγοι τηs Χριστιανοσυνηs θα επρεπε να ειναι υπερ-ευχαριστημενοι για τιs ωs ανω εννοιεs των Ινδιστων…..

Πολλα πραγματα που ειναι σημερα αυτονοητα στουs πιστουs Χριστιανουs, δεν παρεληφθηκαν απο την Βιβλο, ωs π.χ.

 

• Το βοδι και ο ονοs στην κριπτη του Ιησου τηs Ναζαρετ

• Τα ονοματα των τριων βασιλεων με τα δωρα

• Η σταμνα διπλα στο παραπετασμα του ναου που πλεκει η Μαρια κατά παρασταση τηs αναγγελιαs.

 

Ο παραγματικοs ιδρυτηs τηs χρηστιανικηs θρησκειαs ειναι ο Ιουδαιοs και Ρωμαιοs πολιτηs Γκαμαλιηλ Σαουλ, ο μετεπειτα Αποστολοs των Εθνικων Παυλοs. Για πρωτη φορα μετα τον θανατο του Ιησου του Ναζωραιου εμφανιζεται το 44 μ.Χ. στην Αντιοχεια η ονομασια «Χριστιανοι». Την εποχη εκεινη ξεχωριζονταν οι Ιουδαιοχριστιανοι απο τουs Χριστιανουs των εθνων. Οι Ιουδαιοχτιστανοι θεωρουνταν οι εκλεκτοι του θεου. Ουδειs εγκαταλειπει με την θεληση του τα προνομια του ! Χωριs συμβιβασμουs ο Αποστολοs Πετροs ακολουθησεν την ιουδα’ι’κη γραμμη στην οποια αντεδρασε σθεναρα ο Αποστολοs Παυλοs, διοτι θα παρεμεινεν ο δευτεροs χωριs καμια επιτυχεια στουs ανθρωπουs

των εθνων. Η εχθροτητα μεταξυ Ιουδαιοχριστιανων και Χριστιανων των εθνων διατηρηθηκε παρ’οληs τηs συνεδριασεωs των Αποστολων τηs χριστιανικηs θρησκειαs το ετοs 50 μ.Χ. Το μισοs επισηs των Ιουδαιων κατα των Ιουδαιοχριστιανων και Χριστιανων των εθνων διατηρηθηκεν αμειωτο. Μολιs την εποχη του αυτοκρατορα Ανδριανου υπεχωρησαν οι Ιουδαιοχριστιανοι απο τα προνομια και την πιστη τουs στουs ιουδα’ι’κουs νομουs.

Ενδιαφεροντα στοιχεια για του λογουs ιδρυσηs τηs χριστιανικηs θρησκειαs μαs δινει ο ραβινοs Marcus Eli Ravage με τα δυο αρθρα του, που δημοσιευσεν

στην επιθεωριση «The Century Magazine» των ΗΠΑ σε αγγλικη γλωσσα, τον Ιανουαριο και Φεβρουαριο του 1928. Ο Marcus Eli Ravage «τιματο υπο την ευνοια των Ιουδαιων τραπεζιτων Rothschilds σαν ο μονοs εγκεκριμενοs βιογραφοs τουs». Λογω τηs σπουδαιοτηταs των αρθρων αυτων, απο αποψη πληροφορισηs, ο γραφων μεταφραζει ενα μεροs απο τα αρθρα αυτα κατα την ευρεια εννοια τουs, που κατ’επεκταση θα δικαιολογησουν και ολην την ανθελληνικη

υστερια των Ιουδαιων και Χριστιανων στιs δυο τελευταιεs χιλιετιεs, η οποια συνεχιζεται μεχρι τιs ημερεs μαs.

1. Μια αληθηνη υποθεση εναντιον των Εβραιων

Marcus Eli Ravage

The Century Magazine, Januar 1928 USA (31).

 

«…δεκαεννεα αιωνεs πριν, ησαστε μια αθωα, ανεμελη, παγανιστικη φυλη. Λατρευατε αναριθμητουs θεουs και θεεs, τα πνευματα του αερα, των τρεχουσων νερων και του δασουs. Νιωθατε αδιαντροπη υπερηφανεια στην ομοτφια των γυμνων σαs κορμιων. Χαραζατε μορφεs των θεων σαs καθωs και του προκλητικου ανθρωπινου σωματοs. Γοητευοσαστε με τιs μαχεs στιs πεδιαδεs, στιs αρενεs και στα πολεμικα εδαφη. Πολεμοs και σκλαβια αποτελουσαν καθιερωμενουs θεσμουs στα κοινωνικα σαs συστηματα. Διασκεδαζονταs στιs βουνοπλαγιεs και στιs πεδιαδεs τηs εξοχηs, ασχοληθηκατε με τη θεωρηση του θαυματοs και του μυστηριου τηs ζωηs και θεσατε τα θεμελια τηs φυσικηs επιστημηs και φιλοσοφιαs. Ειχατε μια ευγενικη, αισθησιακη κουλτουρα, ανεπηρεαστη απο τιs οποιεs ενοχλησειs μιαs κοινωνικηs συνειδησεωs ‘η απο οποιεσδηποτε συναισθηματικεs αμφισβητησειs περι ανθρωπινηs ισοτηταs. Ποιοs ξερει ποιο μεγαλο και δοξασμενο πεπρωμα θα ηταν δικο σαs αν σαs αφηναμε ησυχουs. Αλλα δεν σαs αφησαμε ησυχουs. Σαs πηραμε απο το χερι και γκρεμισαμε το ομορφο και ευγενικο οικοδομημα που ειχατε εγειρει, και αλλαξαμε ολοκληρη την πορεια τηs ιστοριαs σαs. Σαs κατακτησαμε οπωs ποτε καμια δικια σαs αυτοκρατορια δεν υπεταξε την Αφρικη ‘η την Ασια. Και το καταφεραμε αυτο διχωs στρατουs, διχωs σφαιρεs, διχωs αιμα και ανατα-ραχεs, διχωs κανενα ειδοs εξαναγκασμου. Το καταφεραμε αποκλειστικα και μονο με την ακαταμαχητη δυναμη του πνευματοs μαs, των ιδεων μαs, την προπαγανδα μαs. Σαs καναμε τουs προθυμουs και ασυνειδητουs φορειs τηs αποστοληs μαs σε ολοκληρο τον κοσμο, στιs βαρβαρικεs φυλεs τηs γηs, στιs αναριθμητεs αγεννετεs γενιεs. Χωριs να καταλαβετε πληρωs το τι σαs καναμε,γινατε οι ενεργοι πρακτορεs τηs φυλετικηs μαs παραδοσηs, μεταφερονταs το

ευαγγελιο μαs στιs ανεξερευνητεs γωνιεs του κοσμου. Τα εθιμα τηs φυληs μαs εχουν γινει ο πυρηναs του ηθικου σαs κωδικα. Οι νομοι τηs φυληs μαs εχουν μορφοποησει την βαση ολων των συνταγματων σαs και των νομικων σαs συστηματων. Οι θρυλοι μαs και τα λα’ι’κα μαs παραμυθια αποτελουν την ιερη (απορητη), απο γενεα σε γενεα γνωση, την οποια σιγοτραγουδατε στα νηπια σαs. Οι ποιητεs μαs εχουν γεμισει τα υμνολογια σαs και τα προσευχηταρια σαs. Η εθνικη μαs ιστορια εχει γινει αναποστατο μεροs των παστορων σαs και

των ιερεων σαs και των μελετητων σαs. Οι βασιλιαδεs μαs, οι πολιτικοι μαs, οι προφητεs μαs, οι πολεμιστεs μαs, αποτελουν τουs ηρωεs σαs. Η μικρη αρχαια μαs χωρα ειναι ο ιεροs σαs τοποs. Η εθνικη μαs λογοτεχνια ειναι το ιερο σαs Βιβλιο (Βιβλοs). Αυτα που σκεφθηκε και διδαξε ο λαοs μαs εχουν ανεξιτηλα ενσωματωθει τοσο στην ιδια σαs την ομιλια οσο και στην παραδοση σαs,

ωστε κανειs απο σαs δεν μπορει να αποκαλειται μορφωμενοs αν δεν γνωριζει την εθνικη μαs κληρονομια. Εβραιοι τεχνιτεs και Εβραιοι ψαραδεs αποτελουν τουs δασκαλουs και τουs αγιου σαs, με αμετρητα αγαλματα λαξευμενα με την μορφη τουs και αναριθμητεs εκκλησιεs αναγερμενεs στην μνημη τουs. Μια Εβραια παρθενα ενσαρκωνει το ιδανικο σαs για την γυναικα. Εναs Εβραιοs «επαναστατηs-προφητηs» ειναι η κεντρικη μορφη τηs θρησκευτικηs σαs λατρειαs. Εχουμε γκρεμισει τα ειδωλα σαs, εχουμε παραμερισει την εθνικη σαs

κληρονομια, και τα εχουμε αντικαταστησει με τον δικο μαs Θεο και τιs δικεs μαs παραδοσειs. Καμια κατακτηση στην ιστορια δεν μπορει εστω αμυδρα να συγκριθει με αυτην την απολυτη κατακτηση μαs πανω σε σαs. Πωs τα καταφεραμε ; Σχεδον κατα λαθοs. Περιπου δυο χιλιαδεs χρονια πριν, στην μακρινη Παλαιστιμη, η θρησκεια μαs ειχε παραπεσει στην παρακμη και στον υλισμο.

Εμποροι-χρηματιστεs ειχαν στην κατοχη τουs τον ναο. Διεφθαρμενοι, εγωιστεs ιερειs επεβαλλαν προστιμα στον λαο μαs και παχαιναν. Τοτε εναs νεαροs ιδεαλιστηs-πατριωτηs ηρθε στην επιφανεια και περιοδευσε την χωρα καλωνταs για μια αναγεννηση τηs πιστεωs. Δεν ειχε καμια προθεση να ιδρυση καποια νεα εκκλησια. Οπωs ολοι οι προφητεs πριν απο αυτον, ο μονοs του στοχοs ηταν να εξαχνιση και να αναζωογονηση την παλαια θρησκεια. Επιτεθηκε στουs ιερειs και απομακρυνε τουs εμπορουs-χρηματιστεs απο τον ναο. Αυτο τον εφερε σε

συγκρουση με την καθιερωμενη ταξη και τα στηριγματα τηs. Οι ρωμα’ι’κεs αρχεs, που ειχαν υπο την κατοχη τουs τη χωρα, φοβουμενη την επιθετικη του επαναστατικοτητα και εκλαμβανονταs την ωs μια πολιτικη προσπαθεια απομακρυνσεωs τουs, τον συνελαβαν, τον περασαν απο δικη και τον καταδικασαν σε θανατο δια τηs σταυρωσεωs, εναν συνηθισμενο τροπο εκτελεσηs τηs εποχηs εκεινηs. Οι ακολουθοι του Ιησου τηs Ναζαρετ, κυριωs σκλαβοι και φτωχεs γυναικεs, μεσα στο πενθοs και την απογοητευση τουs, στραφηκαν μακρια απο τον κοσμο και μετασχηματισθηκαν σε μια αδελφοτητα αποτελουμενη απο ειρηνιστεs μη-αντιδρωντεs, μοιραζονταν την μνημη του εσταυρωμενου ηγετη τουs

και διαβιωνταs μαζι κατα τροπο κομμουνιστικο. Δεν ηταν παρα μια νεα αιρεση στην Ιουδαια, διχωs δυναμη και σημασια, ουτε η πρωτη ουτε η τελευταια. Μονο μετα την καταστροφη τηs Ιερουσαλημ απο τουs Ρωμαιουs, η νεα αυτη πιστη απεκτησε σημασια. Τοτε, εναs πατριωτηs Εβραιοs ονομαζομενοs Παυλοs ‘η Σαουλ συνελαβε την ιδεα να ταπεινωση την ρωμα’ι’κη ισχυ καταστρεφονταs το ηθικο των στρατιωτων τηs με δογματα αγαπηs και μη-αντιστασηs, κηρυγμα-

τα απο την μικρη αιρεση των Ιουδαιοχριστιανων. Εγινε Αποστολοs των Εθνικων, αυτοs που μεχρι τοτε ηταν απο τουs πλεον δραστηριουs διωκτεs αυτηs τηs ομαδαs. Και τοσο καλα εκτελεσε ο Παυλοs την αποστολη του, ωστε μεσα σε τεσσεριs αιωνεs η μεγαλη αυτοκρατορια που ειχε κυριεψει την Παλαιστινη μαζι με τον μισο κοσμο, μετατραπηκε σε σωρο απο ερειπια. Και ο νομοs που βγηκε απο την Σιων εγινε η επισημη θρησκεια τηs Ρωμηs. Αυτη ηταν η αρχη τηs κυριαρχιαs μαs στον κοσμο σαs. Μα ηταν μονο μια αρχη. Απο αυτο το ση-

μειο και μετα, η ιστορια σαs δεν ειναι παρα μια διαμαχη για κυριαρχια μεταξυ τηs παλαιαs παγανιστικηs σαs ψυχηs και τηs δικηs μαs εβρα’ι’κηs σαs ψυχηs.

Οι μισοι σαs πολεμοι, μεγαλοι και μικροι, ειναι θρησκευτικοι πολεμοι, που εχουν πραγματοποιηθει βασιζομενοι στην ερμηνεια ενοs ‘η αλλου εδαφιου τηs διδασκαλιαs μαs. Δεν προλαβατε καλα καλα να απελευθερωθειτε απο την πρωτογονη θρησκευτικη σαs απλο’ι’κοτητα και να επιχειρησεται την εξασκηση τηs παγανιστικηs ρωμα’ι’κηs διδασκαλιαs, οταν ο Λουθηροs, οπλισμενοs με τα δικα μαs ευαγγελια, σηκωθηκε να σαs ριξη κατω και να ενθρονιση την δικη μαs κληρονομια. Παρτε τιs τρειs κυριεs επαναστασειs των συγγρονων καιρων

την Γαλλικη, την Αμερικανικη και την Ρωσικη. Τι αποτελουν παρα τον θριαμβο τηs εβρα’ι’κηs ιδεαs για κοινωνικη, πολιτικη και οικονομικη δικαιοσυνη. Και το τελοs ειναι ακομα πολυ μακρια. Εξακολουθουμε να κυριαρχουμε πανω σαs.

Αυτην ακριβωs τη στιγμη οι εκκλησιεs σαs ειναι τεμαχισμενεs απο τον εμφυλιο πολεμο μεταξυ φανατικων και μοντερνιστων, ‘η με αλλα λογια μεταξυ αυτων που κρεμονται κατα γραμμα στιs διδασκαλιεs μαs και στιs παραδοσειs μαs και αυτων που προσπαθουν με αργα βηματα να μαs αποβαλλουν……»

 

2. Απεσταλμενοs στουs Εθνικουs

Marcus Eli Ravage

The Century Magazine, Februar 1928, USA (32)

 

«….ειναι απιστευτο, αλλα φαινεται οτι εσειs οι Χριστιανοι δεν γνωριζεται απο που ηρθε η θρησκεια σαs, πωs και γιατι. Οι ιστορικοι σαs, φαινεται οτι δεν σαs τα λενε…Ο χρονοs οπου σηκωνεται η «πρωτη αυλαια του δραματοs», ειναι περιπου το 65 π.Χ. Τα προσωπο του δραματοs ειναι εκτοs απο τουs μικρουs ρολουs, η Ιουδαια και η Ρωμη. Η Ιουδαια ειναι ενα μικρο βασιλειο περα απο τιs ακτεs τηs ανατολικηs Μεσογειου. Για πεντε αιωνεs δεν αποτελουσε παρα γεωγραφικο οριο. Ξανα και ξανα ειχε καταπατηθει και καταστραφει και ο πληθυσμοs του ειχε εξορισθει ‘η σκλαβωθει απο τουs ισχυρουs γειτονεs. Κατ’ονομα μονο ανεξαρτητο, ειναι την εποχη αυτη ασταθεs οσο ποτε και βρισκεται στο χειλοs εμφυλιου πολεμου. Η αυτοκρατορια τηs Δυσηs, με τον πυρηνα τηs στην δημοκρατικη πολη τηs Ρωμηs, αν και ακομα δεν αποτελει κυριαρχο του κοσμου, οδευει ταχιστα προs τα εκει. Ειναι αναγνωρισμενη ωs μια μεγαλη στρατιωτικη δυναμη τηs εποχηs καθωs επισηs και διαδοχοs τηs Ελλαδοs και το κεντρο του πολιτισμου. Μεχρι το σημειο αυτο, οι δυο πολιτειεs ειχαν ελαχιστη ‘η και καθολου επαφη, η μια με την αλλη. Τοτε χωριs καμια προκληση απο την ιδια, ζητηθηκε απο την Ρωμη να ανακατευθη στιs ιουδα’ι’κεs υποθεσειs. Μια αντιδικια ειχε δημιουργηθει αναμεσα σε δυο αδελφια σχετικα με την διαδοχη στον ασημαντο θρονο, και ο Ρωμαιοs στρατηγοs Πομπηιοs, που ετυχε να βρισκεται στην Δαμασκο ασχολουμενοs με σοβαρα θεματα, ζητηθηκε να διαιτητευση τουs διεκδικητεs. Με την απλο’ι’κη ευθυτητα ενοs δημοκρατικου στρατιωτη, ο Πομπηιοs εξορισε ενα απο τα αδελφια, πεταξε την ανωτερη βαθμιδα του ιερατειου στον αντιζηλο, και διελυσε τελειωs την βασιλικη αξιοπρεπεια. Για να μην μακρηγορουμε, ο συλλογισμοs του Πομπηιου ειχε σαν στοχο να γινη η Ιουδαια ρωμα’ι’κη κτηση. Οι Εβραιοι, ισωs οχι περιεργο, αντεδρασαν. Και η Ρωμη για να τουs κατευναση και για να συμβιβαστη με την τοπικη καχυποψια, αποκατεστησε την βασιλικη εξουσια. Διορισε, δηλαδη, εναν δικο τηs βασιλια. Ηταν γιοs φοροεισπρακτορα, απο την φυλην των Ιουδαιων, ονομαζομενοs

Ηρωδηs. Αλλα οι Εβραιοι δεν ηρεμησαν και εξακολουθησαν να δημιουργουν φασαριεs. Η Ρωμη το θεωρησε μεγαλη αχαριστια απο μερια τηs. Ολα αυτα δεν ειναι παρα εναs προλογοs, και εχει εισαχθει στην δραση για να κατανοηθη το τι επακολουθει. Η εβρα’ι’κη δυσφορια μετατραπηκε σε δυσαρεσκεια και σε ανοιχτη εξεγερση οταν οι εθνικοι ηγετεs τουs αρχισαν να εισαγουν στην Ιερουσαλημ τιs ευλογιεs τηs δυτικηs κουλτουραs. Χαραγμενεs απεικονισειs, αθλητικοι αγωνεs, ελληνικο δραμα και παραστασειs μονομαχων δεν ηταν του γουστου των Εβραιων. Οι ευσεβειs τα θεωρησαν ωs προσβολη κατω απο την μυτη

του Ιεχωβα, παρ’ολο που οι τοπικοι αξιωματουχοι εξηγουσαν υπομονετικα ότι ολα αυτα ειχαν σκοπο την διασκεδαση και την διαπαιδαγωγηση τηs μη-εβρα’ι’κηs φρουραs. Οι Εβραιοι αντισταθηκαν με ιδιαιτερη σθεναροτητα στην ελευση του αποτελεσματικου Ρωμαιου φοροεισπρακτορα. Μα πανω απ’ολα, ηθελαν πισω ενα βασιλεα τηs δικηs τουs φυληs και τηs δικηs τουs βασιλικηs γενιαs. Στα πληθη μεσα η επανασταση πηρε την μορφη μιαs αναγεννησηs τηs παλαιαs

πιστηs σε ενα Μεσσια, εναν διορισμενο απο τον Θεο σωτηρα που θα απολυτρωνε τον λαο του απο τον ξενο ζυγο και θα καθιστουσε την Ιουδαια υπερτατη δυναμη αναμεσα στα εθνη. Δεν υπηρχε ανεπαρκεια διεκδικητων αυτηs τηs αποστοληs. Στην Γαλιλαια, εναs Ιουδαs οδηγησε μια μαλλον ισχυρη εξεγερση, που γνωρισε μεγαλη λα’ι’κη υποστηριξη. Ο Ιωαννηs, ο αποκαλουμενοs Βαπτιστηs, δρουσε στην χωρα τηs Ιορδανιαs. Ακολουθηθηκε απο εναν αλλο ανθρωπο τηs βορειαs χωραs, τον Ιησου τηs Ναζαρετ. Και οι τρειs ηταν δασκαλοι τηs τεχνικηs να ενσωματωνουν εμπρηστικεs, πολιτικο-ανατρεπτικεs θεσειs σε

ακακεs θεολογικεs φρασειs. Και οι τρειs γρηγορα συνεληφθησαν και εκτελεστηκαν, και οι δυο Γαλιλαιοι με σταυρωση. Ξεχωρα απο προσωπικεs αρετεs, ο Ιησουs τηs Ναζαρετ υπηρξε, οπωs και οι προκατοχοι του, εναs πολιτικοs ταραχοποιοs απασχολουμενοs με το να απελευθερωση την χωρα του απο τον ξενο κατακτητη. Υπαρχουν ακομη αρκετεs αποδειξειs, οτι διατηρουσε και μια φιλοδοξια να γινη βασιλιαs μιαs ανεξαρτητηs Ιουδαιαs. Υποστηριζε, ‘η τελοs παντων οπωs υποστηριξαν αργοτερα οι βιογραφοι του, οτι κρατουσε απο την αρχαια βασιλικη οικογενεια του Δαυιδ. Αλλα η πατροτητα του ειναι καπωs μπερδεμενη. Οι ιδιοι συγγραφειs που εξιχνιαζουν την καταγωγη του συζυγου τηs μητεραs του πισω στον ψαλμωδο-βασιλια, επισηs σκιαγραφησαν τον Ιησου ωs τον γιο του Ιεχωβα και παραδεχτηκαν οτι ο Ιωσηφ δεν ηταν πατεραs του.

Φαινεται ωστοσο, οτι ο Ιησουs καταλαβε συντομα την ματαιοτητα τηs πολιτικηs του αποστοληs και εστρεψε τα ρητορικα του ταλεντα και την μεγαλη του δημοτικοτητα με τα πληθη προs μια διαφορετικη καπωs κατευθυνση. Ξεκινησε να κηρυττη μια πρωτογονη μορφη λα’ι’κισμου, σοσιαλισμου και φιλειρηνισμου.

Το αποτελεσμα αυτηs τηs αλλαγηs του προγραμματοs του ηταν να κερδιση την εχθροτητα των δυναμικα ισχυροτερων, οικονομικα ταξεων, και γενικα των ιερεων και των πατριωτων, και να περιοριση τουs πιστουs του στουs φτωχουs, στην εργατικη ταξη και στουs σκλαβουs. Μετα τον θανατο του, αυτοι οι χαμηληs ταξεωs αποστολοι του δημιουργησαν μια κομμουνιστικη αδελφοτητα. Ένα κηρυγμα που ο αποθανων ηγετηs τουs ειχε καποτε πραγματοποιησει σε μια λοφοπλαγια, συγκεντρωνε για αυτουs την ουσια τηs διδασκαλιαs του, και το μετετρεψαν στον κανονα τηs ζωηs τουs. Ηταν μια φιλοσοφια υπολογισμενη να συγκινηση βαθυτατα ταπεινουs ανθρωπουs. Παρηγορουσε αυτουs που βασανιζονταν εδω στην γη με υποσχομενεs αμοιβεs περα απο τον ταφο. Εκανε αρετεs

τιs αναγκαιοτητεs των αδυναμων. Ανδρεs διχωs ελπιδα στο μελλον, ωθουνταν να μην σκεφθονται το αυριο. Ανδρεs ανικανοι να αντιδρασουν σε προσβολεs ‘η τραυματισμουs διδασκονταν να μην αντιστεκονται σε κανενα κακο. Ανδρεs καταδικασμενοι σε μια ζωη δουλικοτηταs και ανεχειαs, βεβαιωνονταν για την αξιοπρεπεια τηs εργασιαs και τηs πτωχειαs.Οι αδυναμοι, οι καταφρονημενοι, οι καταπατημενοι, θα αποτελουσαν – απο τουδε και στο εξηs – τουs εκλεκτουs

και τουs αγαπημενουs του Θεου. Στουs κοσμικουs, στουs φιλοδοξουs, στουs πλουσιουs και στουs ισχυρουs θα απαγορευονταν η εισοδοs στον παραδεισο. Το αποτελεσμα, τοτε, τηs αποστοληs του Ιησου ηταν η δημιουργια μιαs νεαs αιρεσηs στην Ιουδαια. Δεν ηταν ουτε η πρωτη ουτε η τελευταια. Η Ιουδαια, οπωs η σημερινη Αμερικη, αποτελουσε γονιμο εδαφοs για περιεργα δογματα.

Οι Εβιονιμ (Εβραιοι Χριστιανοι) – αποροι, οπωs αυτοαποκαλουνταν – δεν θεωρουσαν τα πιστευω τουs ωs μια νεα θρησκεια. Εβραιοι γεννηθηκαν και Εβραιοι παρεμειναν. Οι διδασκαλιεs του κυριου τουs ηταν εντεταγμενεs περισσοτερο σε μια μορφη κοιωνικηs φιλοσοφιαs, εναν ηθικο κωδικα συμπεριφοραs, έναν τροπο ζωηs. Στουs σημερινουs Χριστιανουs, που ποτε δεν κουραζονται να ρωτανε γιατι οι Εβραιοι δεν δεχτηκαν τον Ιησου και τιs διδασκαλιεs του, μπορω μονο να απαντησω, οτι για ενα μεγαλο διαστημα κανειs παρα μονο οι Εβραιοι

τον δεχτηκαν. Το να νιωθη κανειs εκπληξη γιατι ολοs ο εβρα’ι’κοs λαοs δεν εγινε Εβιονιμ ειναι σαν να περιμενη ολουs τουs Αμερικανουs να γινουν Ουνιταριοι ‘η Βαπτιστεs ‘η χριστιανοι επιστημονεs. Σε συνειθισμενουs καιρουs μικρη σημασια θα δινονταν στην κουρελιασμενη αδελφοτητα. Δουλοι και εργατεs οι περισσοτεροι, η αδυναμια τουs ισωs και να ειχε ενθαρρυνθει απο τιs ισχυρεs ταξειs. Αλλα με την χωρα να βρισκεται στην μεση μιαs μαχηs με ένα ξενο εχθρο, η μη-κοσμικη φιλοσοφια πηρε εναν επικινδυνο προσανατολισμο.

Ηταν ενα δογμα των ψευδαισθησεων, τηs παραιτησηs και τηs ητταs. Απειλουσε να καμψη το ηθικο των πολεμιστων του εθνουs εν καιρω πολεμου. Αυτεs οι ευλογιεs των ειρηνοποιων, αυτο το γυρισμα του αλλου μαγουλου, αυτη η μη-αντισταση, αυτη η αγαπη προs τον εχθρο, φαινονταν σαν μια σκοπιμη προσπαθεια παραλυσηs και εγκλωβισμου τηs θελησεωs του εθνουs σε μια κριση και βεβαιωμενη νικη για τον εχθρο. Ετσι δεν ηταν περιεργο που οι εβρα’ι’κεs αρχεs αρχισαν να καταδιωκουν τουs Εβιονιμ. Εισεβαλαν στιs συγκεντρωσειs τουs και τιs διελυαν, οι ηγετεs τουs ριχθηκαν στην φυλακη, τα δογματα τουs κηρυχτηκαν εκτοs νομου. Φανηκε για λιγο οτι η αιρεση αυτη συντομα θα εξαφανιζονταν. Τοτε ξαφνικα, η αυλαια σηκωθηκε για την « νεα πραξη» και τα γεγονοτα

πηραν μια νεα τροπη. Ισωs ο ποιο αμειλικτοs εχθροs των αιρεσεων ηταν καποιοs Σαουλ, εναs σκηνοποιοs. Γεννημενοs και μεγαλωμενοs στην Ταρσο και αρα ανθρωποs με καποια μορφωση στην ελληνικη κουλτουρα, απεχθανονταν τιs νεεs διδασκαλιεs για τη μη-κοσμικοτητα και την αποξενωση τουs απο την ζωη. Σαν Εβραιοs πατριωτηs φοβοταν την επιδραση τουs στον εθνικο αγωνα.

Πολυταξιδεμενοs ανθρωποs, γλωσσομαθηs, ηταν ο πλεον καταλληλοs για να πηγαινη στιs σκορπισμενεs εβρα’ι’κεs κοινοτητεs για να εξουδετερωνη την εξαπλωση των σοσιαλιστικων, ειρηνιστικων τουs δογματων. Οι αρχηγοι τηs Ιερουσαλημ τον διορισαν κυριο διωκτη των Εβιονιμ. Βρισκονταν στον δρομο για την Δαμασκο (σημειωση : οχι τηs Συριαs, αλλα τηs νεκραs θαλασσηs γνωστηs σημερα με το ονομα Qumran. Εκει βρισκονταν το κρυσφηγετο των Εβιονιμ), και εκει προs εκπληξη τοσο των φιλων του οσο και αυτων που ειχε σκοπο

να καταστειλη, ανακοινωσε τον προσηλυτισμο του στην θρησκεια και ζητησε την ενταξη του στην αδελφοτητα. Κατα την επιστροφη του στην Ιερουσαλημ ξεδιπλωσε την νεα του στρατηγικη μπροστα στουs εκπληκτουs Γεροντεs τηs Σιων. Μετα απο πολλεs διαφωνιεs και βαθυτερεs συζητησειs, υιοθετηθηκε.

Περισσοτερη αντισταση σημειωθηκε απο τουs ηγετεs των Εβιονιμ τηs πρωτευουσαs. Δυσπιστουσαν ωs προs τα κινητρα του και φοβουνταν οτι η προταση του να απογυμνωθη η θρησκεια απο τιs αρχαιεs εβρα’ι’κεs συνηθειεs και τελετεs για να γινη αποδεκτη απο τουs Εθνικουs, θα γεμιζε την αδελφοτητα με ξενουs μισοπροσηλυτισμενουs και θα μειωνε την δυναμη τηs. Αλλα στο τελοs κερδισε και την δικη τουs υποστηριξη. Και ετσι Ο Σαουλ, ο τρομεροs διωκτηs των ακολουθων του Ιησου, εγινε ο Παυλοs, ο Αποστολοs των Εθνικων. Και ετσι, ταυτοχρονα, ξεκινησε και η διασπορα στιs παγανιστικεs χωρεs τηs δυσηs, μια ολοτελα κανουργια ανατολικη θρησκεια. Δυστυχωs για το σχεδιο του Παυλου, η νεα στρατηγικη του λειτουργησε παραπανω απο καλα. Η ανακαινιμενη και καπωs σαγηνευτικη του θεολογια, προσηλυτιζε πιστουs γρηγορωτερα

απο οτι τολμουσε να ελπιζη ‘η ακομα και να ευχεται. Η ιδεα του, θα πρεπει να εχουμε παντα υπ’οψη μαs, σε αυτη την φαση ηταν καθαρα αμυντικη. Δεν ειχε καμια σκεψη ευαγγελισμου του κοσμου. Ελπιζε μονο να αποθαρρυνη τον εχθρο.

Εχονταs επιτυχει αυτο, και με την ρωμα’ι’κη φρουρα εξω απο την Παλαιστινη, ηταν ετοιμοs για ανακωχη. Αλλα οι σκλαβοι και οι καταπιεσμενοι τηs αυτοκρατοριαs, οι αθλιοι κληρωτοι και το πεινασμενο προλεταριατο τηs ιδιαs τηs πρωτευουσαs, βρηκαν τοση παρηγορια στην προσαρμοσμενη εκδοχη τηs Παυλικηs αιρεσηs, οσο και οι καημενοι Εβραιοι πριν απο αυτουs ειχαν βρει στα πρωταρχικα διδαγματα του σταυρωμενου τουs κυριου. Το αποτελεσμα αυτηs τηs απροβλεπτηs επιτυχιαs ηταν να ανοιχτουν τα ματια του εχθρου στο τι ακριβωs συνεβαινε. Ανησυχιτικεs αναφορεs για κρουσματα απειθαρχιαs αναμεσα στουs στρατιωτεs αρχισαν να κατακλυζουν την Ρωμη απο τουs διοικητεs του στρατου τηs Παλαιστινηs και αλλου. Αντι να προκαλεσουν την παυση στιs αυτοκρατορικεs αρχεs οι νεεs τακτικεs πεισμωσαν περισσοτερο την αποφασιστικοτητα τουs. Η Ρωμη επεσε πανω στην Ιερουσαλημ με φωτια και ξιφοs και μετα απο μια τρομακτικη πολιορκια που διηρκησε τεσσερα χρονια, κατεστρεψε την φωλια τηs αναστατωσηs (70 π.Χ.). Τουλαχιστον νομιζε ότι την κατεστρεψε. Οι ιστορικοι τηs εποχηs δεν μαs αφηνουν αμφιβολιεs για τιs προθεσειs τηs Ρωμηs. Μαs λενε οτι ο Νερων εστειλε τον Βεσπασιανο και τον γιο του τον Τιτο με ρητεs εντολεs να συντριψουν την Παλαιστινη μαζι με τον

Χριστιανισμο. Για τουs Ρωμαιουs, η Χριστιανοσυνη δεν ηταν παρα ιουδα’ι’κη μαχητικοτητα, μια ερμηνεια εν πασει περιπτωσει, που δεν απεχει και πολυ απο τα γεγονοτα. Οσον αφορα την ευχη του Νερωνα, πραγματοποιηθηκε τουλαχιστον κατα το ημισυ. Η Παλαιστινη συντριφτηκε τοσο ολοκληρωτικα που παραμενει μεχρι σημερα ενα πολιτικο ερειπιο (σημειωση : οταν γραφθηκε αυτο το

αρθρο, δεν ειχε ιδρυθει το Ισραηλ ωs κρατοs). Αλλα η Χριστιανοσυνη δεν καταστραφηκε τοσο ευκολα. Εν αντιθεσει, μονο μετα απο την πτωση τηs Ιερουσα- λημ το προγραμμα του Παυλου αναπτυχθηκε στο μεγιστο. Μεχρι τωρα, οπωs εχω πει, η τακτικη του ηταν απλα να φοβιση και να διωξη τον κατακτητη, με τον ιδιο τροπο που ο Μω’υ’σηs μολυνε τον Φαραω. Προχωρουσε με επιφυλαξη και δισταγμο, προσεχονταs να μη ξυπνηση τον ισχυρο αντιπαλο. Ηταν διατεθειμενοs να παιξη με το νεο του οπλο μπροs στη μυτη του εχθρου και να τον κανη να νιωση την ακρη του, αλλα δειλιαζε στο να το καρφωση με ολη του την δυναμη. Τωρα που ειχε συμβει το χειροτερο και η Ιουδαια δεν ειχε πλεον να χαση τιποτα αλλο, πεταξε τιs αναστολεs του κα μετεφερε τον πολεμο στην χωρα του εχθρου. Ο στοχοs τωρα δεν ηταν τιποτα λιγοτεροs απο το να ταπεινωθη η Ρω- μη οπωs αυτη ειχε ταπεινωση την Ιερουσαλημ, να την σβηση απο τον χαρτη οπωs αυτη ειχε σβησει την Ιουδαια. Αν τα ιδια τα γραπτα του Παυλου δεν σαs πειθουν για αυτη την ερμηνεια των πραξεων του, σαs εφιστω την προσοχη στον ποιο ειλικρινη του συνεργατη, τον Ιωαννη. Εκει ο Παυλοs, ενεργωνταs μεσα στην σκια του βασιλικου παλατιου, και τον μισο καιρο αιχμαλωτοs σε ρωμα’ι’κεs φυλακεs, ειναι υποχρεωμενοs να ασχολειται με παραβολεs και κρυμμενεs ενδειξειs, ο Ιωαννηs απευθυνομενοs σε δυσαρεστημενουs Ασιατεs, εχει την πολυτελεια τηs απληs ομιλιαs. Οπωs και να εχη, το φυλλαδιο του με τον τιτλο

«Αποκαλυψη», ειναι, στην ουσια, μια αποκαλυψη τηs οληs καταπληκτικηs υποθεσηs. Η Ρωμη, φανταστικα αποκαλουμενη Βαβυλωνια, περιγραφεται λεπτομερωs με την γλωσσα εκρηκτικου μισουs, σαν την μητερα των πορνων και των βδελυγματων τηs γηs, σαν την γυναικα μεθυσμενη με το αιμα των αγιων (Εβραιων), σαν τον καταπιεστη των «ανθρωπων και μαζων και εθνων και γλωσσων» και – για να αφαιρεθη καθε αμφιβολια για την ταυτοτητα τηs – σαν

«τη μεγαλη πολη που κυριαρχησε πανω στουs βαιλιαδεs τηs γηs». Εναs αγγελοs θριαμβευτικα φωναζει : «Η βαβυλωνια η μεγαλη εχει πεσει, εχει πεσει».

Στην συνεχεια ακολουθει μια οργιστικη εικονα καταστροφηs. Εμποριο και Βιομηχανια και θαλασσιεs συναλλαγεs βρισκονται στο τελοs. Τεχνη και μουσικη και «η φωνη του γαμπρου και τηs νυφηs» εχουν σιωπησει. Σκοταδι και ερημωση κυριαρχουν σαν το πεπλο πανω στην σκηνη. Οι ευγενικοι Χριστιανοι κατακτητεs κυλιουνται ηδονικα μεσα στο αιμα μεχρι τιs σελεs των αλογων τουs.

«Αγαλλιαστε πανω απο αυτη, εσυ ουρανε, και σειs αγιοι αποστολοι και προφητεs, γιατι ο Θεοs την εκδικηθηκε για σαs». Και ποιο το τελοs και ο σκοπos ολου αυτου του χαουs και τηs καταστροφηs ; Ο Ιωαννηs δεν συγκρατει τα λογια του για να μαs πη, γιατι κλεινει την ευσεβη του προφητεια με ενα οραμα απο τιs δοξεs τηs νεαs – δηλαδη αποκαταστημενηs – Ιερουσαλημ. Οχι καποια αλληγορικη φαντασιωση, να ξερετε, αλλα κυριολεκτικα η Ιερουσαλημ, η πρωτευουσα του μεγαλου ξαναενωμενου βασιλειου των «δωδεκα φυλων και παιδιων του Ισραηλ» (σημειωση : το Ισραηλ ιδρυθηκε 20 χρονια μετα την συγγραφη του παροντοs αρθρου). Μπορει κανειs να απαιτηση κατι ποιο ξεκαθαρο ;

Φυσικα κανειs πολιτισμοs δεν θα μπορουσε να αντισταθη για παντα εναντια σε τετοιου ειδουs επιθεσειs. Μεχρι το ετοs 200 μ.Χ. οι προσπαθειεs του Παυλου και Ιωαννη και των διαδοχων τουs ειχαν προχωρησει τοσο πολυ σε ολεs τιs ταξειs τηs ρωμα’ι’κηs κοινωνιαs, ωστε η Χριστιανοσυνη ειχε γινει το κυριαρχο δογμα σε ολη την αυτοκρατορια. Εν τω μεταξυ, οπωs διορατικα ειχε προβλεψει ο Παυλοs, η ρωμα’ι’κη ηθικη και πειθαρχια ειχαν εκπεσει, τοσο που ολο και συχνοτερα, οι ρωμα’ι’κεs λεγεωνεs, που καποτε αποτελουσαν τον τρομο του κοσμου και την σπονδυλικη στηλη τηs δυτικηs κουλτουραs, γνωριζαν την ηττα απο βαρβαρουs εισβολειs. Στο ετοs 326 μ.Χ. ο αυτοκρατοραs Κωνσταντινοs, ελπιζονταs να ελεγξη την υπουλη νοσο, υπεκυψε στον προσηλυτισμο και ανακηρυξε την Χριστιανοσυνη σαν επισημη θρησκεια. Ηταν πλεον αργα. Μετα απο αυτον ο αυτοκρατοραs Ιουλιανοs προσπαθησε να καταφυγη για μια ακομη φορα στην καταστολη. Αλλα ουτε αντισταση ουτε εκχωρηση δικαιωματων ωφελουσαν. Το ρωμα’ι’κο πολιτικο σωμα ειχε καταντησει σκουληκοφαγωμενο απο Παλαιστιανικη (σημειωση : εννοει Ισραηλινη) προπαγανδα. Ο Παυλοs ειχε θριαμβευση. Αυτοs ειναι ο τροποs, αν ημουν εγω εναs αντισημιτηs ψαχνονταs για ενα αξιοπιστο δειγμα εβρα’ι’κηs υπονομευτικηs συνωμοσιαs, θα ερμηνευα την ελευση ενοs διαμορφωμενου ιουδα’ι’κου δογματοs στον δυτικο κοσμο» Ο ραβινοs Marcus Eli Ravage με καμια λεξη δεν αναφερεται στα πραγματικα

αιτια του ιουδα’ι’κου μισουs, δηλαδη στην προσπαθεια εξελληνισμου των Ιουδαιων απο τον Αντιοχο Δ’ Επιφανη, οταν αυτοs εισεβαλε και κατελαβεν την Ιερουσαλημ και γυρω στο 170 π.Χ. εξελληνισε τουs μισουs τουλαχιστον Ιουδαιουs που αποποηθηκαν τα εθιμα και τιs παραδοσειs τουs και συχνα την γλωσσα τουs. Γιατι αλλωστε μετα το 160 π.Χ. εορταζεται καθε 13η Μαρτιου παγκοσμια απο τουs Εβραιουs η «Ανουχατ», ωs επετειο τηs σφαγηs μιαs ελληνικηs φρουραs υπο την διοικηση του Ελληνα αξιωματικου Νικαναρου ωs «Ημερα του Νικαναροs», οπου λαμβανουν στην Αθηνα και Θεσσαλονικη

μεροs οι ανεγκεφαλοι Ρωμιοι που δεν γνωριζουν τιποτε και οι αντιπροσωποι τηs Χριστιανοσυνηs – που ωs δολοφονοι του Ελληνισμου – γνωριζουν τουs λογουs ;

 

Τα στοιχεια ομωs που περιεχουν τα δυο αυτα ακρωs ενδιαφεροντα αρθρα του ραβινου «Marcus Eli Ravage» σχετικα με την ελευση του διαμορφωμενου ιουδα’ι’κου δογματοs στον δυτικο κοσμο, δηλαδη τηs «Χριστανοσυνηs» – οπωs

την ονομαζει – σε συσχετιση με τα 1100 χρονια που ακολουθησαν μαρτυριου κατοχηs του ελληνικου λαου, την οποια φαινεται να αγνοει ο ιουδαιοs αυτοs ραβινοs, απο την ιδια «Χριστιανοσυνη» υπο την κηδεμονια τηs ανατολικηs ρωμα’ι’κηs αυτοκρατοριαs, που συνεχισθηκεν αμειωτα για αλλα 500 χρονια από την ιδια «Χριστιανοσυνη» υπο την οθωμανικη κηδεμονια και συνεχιζεται εδω και 188 χρονια απο την ιδια «Χριστιανοσυνη» μετα τον απελευθερωτικο αγωνα μαs το 1821 μ.Χ. κατα τηs τουρκικηs κηδεμονιαs, πρεπει να γινουν γνωστα σε καθε Ελληνα εντοs και εκτοs τηs Ελλαδοs (44, 54).

 

Οι πατερεs τηs «Χριστιανοσυνηs» του ραβινου «Marcus Eli Ravage», για να διαμορφωσουν εννοιολογικα μια «απιστευτη πιστη» που κατασκευασεν σε συνεργασια με το μωσα’ι’κο ιερατειο ο Γκαμαλιηλ Σαουλ, προσετρεξαν απο αναγκη στην «Ελληνικη Φιλοσοφια», αλλα εμειναν πιστοι στα ιουδα’ι’κα δεδομενα.

Υπο μορφη «υποκλοπων» αριστοτεχνικα προσαρμοσμενων, αντικαθιστανται η α’ι’διοτητα του κοσμου και η μετεμψυχωση των αρχαιων Ελληνων φιλοσοφων απο το δογμα τηs «ex nihilo» δημιουργιαs και τηs προσωπικηs αθανασιαs. Οι αλογεs αυθαιρεσιεs και οι παραμορφωσειs ωs π.χ. το αναγκαιο, περιοριζεται

στιs μεταφυσικεs αληθειεs και οχι στιs λογικεs εμπειρικεs, χαρακτηρισθηκαν απο τουs «υποκλεπταs» ωs επαναστατικεs. Στην ψυχη διδεται μια παραμορφωμενη δυναμικη για να ελευθερωθη αυτη απο τον κλοιo τηs αναγκαιοτηταs. Η απολυτη αποσταση που δημιουργηθηκε αναμεσα στον κοσμο και στον θεο γεφυρωνεται με το τεχνασμα, οτι η πνευματικη φυση του ανθρωπου δημιουργηθηκε «κατ’εικονα και κατ’ομοιωση» του θεου. Η απολυτη αποσταση μεταξυ του

κτιστου και ακτιστου βεβαιωνεται περισσοτερο απο τιs ατελειεs του κτιστου (εαν το κτιστο ηταν τελειο δεν θα ειχε νοημα , αυτο θα ηταν η ιδια η υπερβατικοτητα) και απο την υπαρξη του κακου παρα την εννοια του αγαθου. Με τον δυ’ι’σμο αυτο του κακου και του αγαθου, η φυση αυτοσυλλαμβανεται απο την «Χριστιανοσυνη» ωs ατεληs, ωs πασχουσα, ωs επιρρεπηs προs το κακο. Με το τεχνασμα αυτο, η εγκοσμοs συνειδηση του οντοs γινεται αδυναμη, πασχουσα, αμαρτωλη…Με την παραμορφωση αυτη τιθενται τα θεμελια του φοβου και τηs ελπιδαs στιs ψυχεs των ανθρωπων, δηλαδη οι βασικεs προ’υ’ποθεσειs για την δεσποτεια και την οικονομικη εκμεταλλευση….Πωs ομωs συνδεονται τα απολυτα διαφορετικα, δηλαδη το κτιστο και το ακτιστο ; Εαν υπαρχει ρηγμα και χασμα, λογικα καθε συνδεσμοs ειναι αδυνατοs. Με το τεχνασμα οτι ο προσωπικοs θεοs εχει την απολυτη δυνατοτητα δημιουργιαs του ατελουs ανθρωπου και του κοσμου, γεφυρωνεται εστω και φαινομενικα το χασμα. Εαν ο ανθρωποs κατανοουσε λογικα και αντιληπτα τα εσαει τελουμενα εργα του θεου θα επαβε αυτοs να ειναι δημιουργημα του θεου…Με το τεχνασμα αυτο ο ανθρωποs αποκτα

την ικανοτητα να συλλαμβανη το τελειο χωριs να εισερχεται στην φυση αυτου.

Εξηγειται ετσι γιατι οι ευαγγελικεs κατηγοριεs ειναι ενσαρκεs, αμεσεs και συγκεκριμενεs. Με την εντεχνα δημιουργηθεισα διαλεκτικη μεταξυ ανθρωπου και θεου γεφυρωνεται η απειρη αποσταση.

Η «Χριστιανοσυνη» συνεπωs δεν ειναι τιποτε αλλο απο ενα θρησκευτικο κατασκευασμα του Μωσα’ι’κου Ιερατιου, του Αποστολου των Εθνικων Παυλου και των Πατερων τηs Εκκλησιαs, ασχετη προs τιs διδασκαλιεs του Ιησου τηs Ναζαρετ, που, οταν δημιουργηθηκε, ειχε πολιτικεs βλεψειs για καταστροφη τηs ρωμα’ι’κηs αυτοκρατοριαs και για παγκοσμια κυριαρχια μεσω τηs νεαs θρησκειαs. Το παρακλαδι τηs θρησκειαs αυτηs, που φερει με διαταγη του αυτοκρατορα τηs ανατολικηs ρωμα’ι’κηs αυτοκρατοριαs Θεοδοσιο Α’ το ονομα «Ορθοδοξια», υπεκλεψεν κατα κορον τιs φιλοσοφικεs ιδεεs του Πλατωνα οπωs τηs ταιριαζε και την συνεφερε. Το αλλο παρακλαδι τηs θρησκειαs αυτηs, δηλαδη η δυτικη ηθικη ‘η Καθολικισμοs υπεκλεψεν και στηριχθηκεν κατα κορον στιs φιλοσοφικεs ιδεεs του Αριστοτελη παραμορφωνονταs αυτεs οπωs επισηs τηs ταιριαζε και την συνεφερεν.

Η «Χριστιανοσυνη» του Γκαμαλιηλ Σαουλ ‘η Παυλου, στο συνολο τηs για να επιβιωση, εγκολπηθηκε και ενσωματωσε την αρχαια Ελληνικη Σκεψη και συγκροτησε πανω στα δικα τηs ιουδα’ι’κα δεδομενα ενα παραλογο και απαραβιαστο δογμα, δηλαδη αυτο που παρεβλεψε ο «Μιθρα’ι’σμοs», ο μεγαλοs αντιπαλοs τηs «Χριστιανοσυνηs» και γι’αυτο ηττηθηκε.

Οι μεγαλυτεροι διανοητεs τηs Χριστιανοσυνηs, ο Ωριγενηs, ο Αγιοs Αυγουστινοs και ο Αγιοs Ιερωνυμοs – που ειχαν ανατραφει με την πνευματικη τροφη των αρχαιων Ελληνων συγγραφεων και φιλοσοφων – εξαναγκασθηκαν απο τουs αλλουs εβραιογεννηs ταγουs τηs εκκλησιαs να κακολογησουν και να αμαυρωσουν εκεινουs που τουs επετρεψαν να γινουν μεγαλοι.

Η Ορθοδοξια στην ζωσα μεχρι τιs ημερεs μαs ακομη φαναριωτικη εκδοχη τηs, παραμενει απολιθωμενη αποκλειστικα στην ακραια ανιμιστικη παραδοση τηs, ενω στην ελλαδικη εκδοχη τηs εκτοs του φετιχισμου ειναι αγκυλωμενη και στιs μωροεθνικεs φαντασιωσειs τηs Ρωμιοσυνηs. Ο δηθεν ιεροs φετιχισμοs τηs ειναι στην πραγματικοτητα «ειδωλολατρικοs» (11). Καθε χρονο οι ορθοδοξοι χριστιανοι τιμουν ευλαβωs την «καταθεσιν (;) τηs τιμιαs εσθητοs (φουσταs) τηs Θεοτοκου» ! Με την ιδια λογικη πρεπει να τιμουν εκτοs τηs τιμιαs εσθητοs και ζωνηs και την τιμια καλτσα, το τιμιο παπουτσι κ.α.

Ο ιεροs φετιχισμοs τηs Ορθοδοξιαs ωθει ανενδοιαστα τουs πιστουs χριστιανουs στην «Μεταφυσικη» και οχι στην ελλογη αντιληψη τηs ζωηs, πειθονταs τουs, οτι μπορουν να βιαστουν οι νομοι τηs φυσεωs με «θαυματα». Με τον τροπο αυτο, δηλαδη με το ψευδοs και την απατη, οι ποιμενεs τηs ορθοδοξου χριστιανικηs θρησκειαs καλουν τουs πιστουs να προσκυνησουν καποια θαυματουργικη εικονα, καποια αγια λειψανα, ενα κομματι ξυλου, με την βεβαιοτητα οτι θα γιατρευτουν, θα πλουτισουν και γενικα θα κερδισουν πραγματα, που με φυσικεs και λογικεs διαδικασιεs ειναι αδυνατο να πετυχουν.

Το «δογμα» κατα τον Ιωαννη Χρυσοστομο (στην ομιλια του αφιερωμενη στην προs τουs Ρωμαιουs Επιστολη του Γκαμαλιηλ Σαου ‘η Παυλου) δεν χρειαζεται τιποτε αλλο παρα μονο «πιστη» και οχι «λογικη σκεψη». Ολα τα επιχειρηματα των Πατερων τηs Εκκλησιαs τηs «Χριστιανοσυνηs» υπηρξαν «αφανταστα παιδαριωδη». Τα κειμενα του Ωριγενη, του Τερτυλλιανου, του Αγιου Ιερωνυμου και του Αγιου Αυγουστινου ειναι γεματα διατριβεs εναντιον των «Μανιχαιων», των «Δονατιστων», των «Πρισκιλλιανων», των «Αρειανιστων», των

«Μαρκιωνιστων» και χιλιαδων αλλων αιρεσων που δημιουργησεν η «Χριστιανοσυνη». Μη ικανοι και ικανοποιημενοι οι ποιμενεs τηs «Χριστιανοσυνηs» να αγωνιζονται με την πενα και το μυαλο τουs, προχωρησαν με τον οχλο τηs δεισιδαιμονιαs γρηγορα σε σωματικεs επιθεσειs και χτυπηματα. Οι μεν Δονατιστεs παρεδωσαν στο αιμα και στην φωτια την βορεια Αφρικη, οι Ορθοδοξοι περασαν απο το σπαθι τουs Αρειανιστεs, και καθε μια απαιτουσε, απο τουs προσηλυτισμενουs στην Χριστιανοσυνη αυτοκρατορεs τηs ανατολικηs ρωμα’ι’κηs αυτοκρατοριαs την εξολοθρευση των αντιπαλων αιρεσεων τηs Χριστιανοσυνηs, την κατεδαφιση των αρχαιων Ελληνικων ναων και την απαγορευση των δογματων που δεν ηταν δικα τουs. Οι εριδεs μεταξυ Αρειανιστων, Ορθοδοξων και Πρισκιλλιανιστων κορυφωθηκαν. Η συμπεριφορα του «Αγιου Κυριλλου» Αλεξανδρειαs και η χαρα του στο ακουσμα του αξιοθρηνητου θανατου του αντιπαλο του «Νεστοριου», η αγριοτητα τηs μαρτυρικηs εξετασηs του «Ιεροδικειου» καθωs επισηs και η απανθρωπη δολοφονια τηs φιλοσοφου και μαθηματικου «Υπατιαs» υπηρξαν ευτελεστατη. Οι φανατισμενοι απο την δεισιδαιμονια τηs Χριστιανοσυνηs μοναχοι, οπαδοι και οργανα του «Αγιου Κυριλλου», βιασαν, κατακρεουργησαν και περιεφεραν στουs δρομουs τηs Αλεξανδρειαs τα σωματικα υπολοιπα τηs τελευταιαs Ελληνιδαs φιλοσοφου. Οι Δεισιδαιμονεs αυτοι τιποτε το αρχαιο Ελληνικο δεν αφησαν που να μην το κυνηγησαν ‘η να το χτυπησαν, προκειμενου να επιβαλουν την γελοια δογματικη θεωρια τηs Χριστιανοσυνηs (39, 40, 43). Η μεσαιωνικη Χριστιανοσυνη δεν αργησε να παρατηρηση οτι η «Αγια Γραφη» προτεινε πολλουs τροπουs για την εκριζωση των παγανιστων και των αιρεσων, που ποικιλαν απο τον λιθοβολισμο απο την χριστιανικη κοινοτητα, εωs την καυση των αιρετικων ζωντανων. Καθε Ιουδαιοs και Χριστιανοs εγκληματιαs δεν χρειαζεται παρα να μελετηση το «Δευτερονομιο» που παροτρυνει σαφωs τουs πιστουs να δολοφονουν τουs παντεs αναμεσα τουs, ακομη και τα μελη των οικογενειων τουs

που θα εκφρασουν συμπαθεια σε ξενουs θεουs.

Η γενοκτονια των Ελληνων ελαβεν χωρα στην Σκυθουπολη (Μπετ Σιαν)

του Ισραηλ. Ο νοσηροs εγκεφαλοs του Επισκοπου Αλεξανδρειαs Γεωργιου, συμφωνα με τον λατινο ιστορικο Αμμιανο (Βιβλιον 17, κεφ. 11) επινοησεν το πρωτο Αουσβιτs τηs ιστοριαs, δηλαδη το στρατοπεδο συγκεντρωσηs και θανατου στην Σκυθουπολη, και επεισεν τον αυτοκρατορα Κωνσταντινο να στειλη

στο στρατοπεδο αυτο τον αρχιγραμματεα τηs αυληs του «Παυλου», εναν επαγγελματιαν εξολοθρευτη, περιβοητο για την σκληροτητα του. Το ανθρωπομορφο αυτο κτηνοs τηs Χριστιανοσυνηs, διεθετε τοση εξουσια και δυναμη, ωστε από μια κινηση του κεφαλιου του, απο ενα νευμα του μονο, εξαρτωνταν η ζωη οσων εκρατουντο στο στρατοπεδο (Βιβλιο 19, 12, παρ. 13). Απο τοτε αρχισεν η συστηματικη και καθολικη εξοντωση των Ελληνων υπηκοων τηs ανατολικηs ρωμα’ι’κηs αυτοκρατοριαs, που κατειχαν ακομη ολεs σχεδον τιs διοικητικεs θεσειs των ρωμα’ι’κων επαρχειων και αρνουντο να βαπτιστουν χριστιανοι (55).

 

Σε εναν πολιτισμο, που οι ανθρωποι αξιζουν σημερα λιγοτερο απο τα πραγματα και το δικαιωμα τηs ιδιοκτησιαs ειναι σημαντικοτερο απο το δικαιωμα στην ζωη, οι «Αγιοι Πατερεs τηs Ιεραs Συνοδου» τηs ορθοδοξου χριστιανικηs Εκκλησιαs τηs Ελλαδοs, ωs παρακτρατοs τηs ορθοδοξου χριστιανικηs θεο- κρατιαs εντοs του κρατιδιου τηs Ρωμιοσυνηs, θεωρουν την κλεμενη ιδιοκτησια του ωs «ιερη» και «αναπαλλοτριωτη» ! Αλλοθι τουs ενωπιον του «ποιμνιου», ενωπιο τηs «πιστηs» στο «ιερο» ‘η το «θειο» που αναβιωνει την βαρβαροτητα των ημερων μαs – παραδοση που διαμορφωθηκε στο περασμα των αιωνων και χιλιετιων και εχει σμιλευτει στην κοινωνικη συνειδηση απ’ολεs τιs εκμεταλλευτικεs κοινωνιεs – ειναι η «σωτηρια» τηs ψυχηs ‘η του πλουτου τουs.

Οι δραστηριοτεs των «Αγιων Πατερων τηs Ιεραs Συνοδου» τηs Ορθοδοξιαs σημερα δεν περιοριζονται πλεον – οπωs στο παρελθον – μονο σε κτηματα, ακινητα, δασικεs ‘η αλλεs εκτασειs. Επεκτεινονται σε Ανωνυμεs Εταιρειεs, μετοχεs, αμοιβαια κεφαλαια, τιτλουs του Δημοσιου, καταθεσειs κ.α. καθωs επισηs και σε τομειs οπωs η εκπαιδευση (δεκαδεs σχολεια και σχολεs), εκδοτικοι οικοι, τουρισμοs, εφημεριδεs, περιοδικα, ηλεκτρονικα ΜΜΕ κ.α. Εχουν στησει πολλεs Ανωνυμεs Εταιριεs για την εκμεταλλευση ακινητων, χωρων σταθμευσηs και πρατηριων καυσιμων, για την διαχειρηση ευρωπα’ι’κων προγραμματων, την ΑΕ «Εκκλησιαστικηs Επικοινωνιαs», την «Ασφαλιστικη ΕΠΕ» κ.α.

Η ιεραχια συνεπωs τηs Εκκλησιαs τηs Ελλαδοs, «σαρξ εκ σαρκοs» των

ισχυρων του πλουτου, στυλοβατηs τηs εξουσιαs τουs και του συστηματοs κοινωνικηs αδικιαs, ειναι ιδιοκτητηs και διαχειριστηs ενοs πραγματικα αμυθητου πλουτου. Δεν εχει καμια σχεση με την Ομιλια του Ιησου τηs Ναζαρετ στο Οροs των Ελαιων που αποτελεσε την ομολογια τηs καρδια του. Συμφωνα με την ιδεολογια τηs ιεραρχιαs αυτηs, η ωs ανω ομιλια παυει να αποτελη ενα συνολο εμπειρικων ισχυρισμων σχετικα με την συνδεση τηs ηθικηs με την πνευματικη ενοραση και, αντι για αυτο, γινεται δωρεαν παρεχομενοs και μαλλον για την ιεραχια δυσαρεστοs μυθοs. Μονο οταν το «ιερο ποιμνιο» των Ρωμιων συνειδοποιηση την πραγματικοτητα αυτη, μονο τοτε θα πεταχθει στουs καδουs σκουπιδιων τηs ελληνικηs επικρατειαs, το διαμορφωμενο ιουδα’ι’κο δογμα, που φερει το ονομα «Χριστιανοσυνη» με επακολουθο την «επανελληνιση» των Ρω- μιων Χριστιανων ‘η καλυτερα των Εβιονιμ Εβραιων.

 

Το 1947 μ.Χ. εντοπισθηκαν στιs γυρω περιοχεs τηs Δαμασκου τηs νεκραs θαλασσης (Qumran) του Ισραηλ, που ηταν το κεντρο φυγηs των Εσαιων και Ζηλωτων, οπου προσυλητησθηκεν και ο Γκαμαλιηλ Σαουλ, παπυροι μεσα σε πηλινα δοχεια οι οποιοι αμεσωs περασαν με εγγριση του Ισραηλ στην δικαιοδοσια τηs «Ecole Practique d‘ Edutes Bibliques» που ανηκει στο Βατικανο. Ο σημερινοs παπαs Joseph Ratzinger ηγουνταν τηs παπικηs επιτροπηs τηs πιστεωs, που υπαρχει μεν απο το 1965 μ.Χ., αλλα βασιζεται σε ενα παρακλαδι του δενδρου

τηs καθολικηs εκκλησιαs που φερει απο το 1542 μ.Χ. το ονομα «Heiliges

Offizium» και που παλαιοτερα ονομαζονταν «Ιερα Εξεταση», η οποια καθιερωθηκε επισημα το 1184 μ.Χ. απο τον παπα Λουκιο Γ’, για να κατασταλη το λα’ι’κο κινημα των Καθαρων.

Οι αποκρυπτογραφησειs των παπυρων αυτων (χαρτινοι και χαλκινοι) αποκρυβονται μεχρι τιs ημερεs μαs συστηματικα, προφανωs διοτι θα φαινονταν ξεκαθαρα, οτι η «Χριστιανοσυνη» του ραβινου Marcus Eli Ravage ειναι ασχετη με τιs διδασκαλιεs του Ιησου τηs Ναζαρετ. Απο τα στοιχεια που ειδαν το φωs προκυπτει, οτι σε μερικουs παπυρουs αναφερονται ο «Δασκαλοs του Δικαιου» ωs ανθρωποs και οχι ωs θεανθρωποs, πραγμα που ισχυεν για αρκαιτο καιρο και για τον Ιησου τηs Ναζαρε μετα τον θανατο του, και ο «Δασκαλοs του Ψευδουs» που προφανωs νοειται ο Γκαμαλιηλ Σαουλ, δηλαδη ο μετεπειτα Αποστολοs των Εθνικων.Η γνησια χρονολογιση των παπυρων βρισκεται μεταξυ 66 και 73 μ.Χ., ενω το Βατικανο για ευνοητουs λογουs την τοποθετει στην εποχη των Μακκαβαιων, δηλαδη γυρω στα 170 π.Χ. Η απατη τηs «Χριστιανοσυνηs» σε ολο το Μεγαλειων τηs. Σημερα υπαρχουν μεθοδοι χρονολογησηs που βασιζονται στα ισοτοπα των χημικων στοιχειων (ενεργοs ανθρακαs) οπωs εγινε και με την σινδονη του Τουρινου Ιταλιαs, με την οποια ειχαν τυλιξη τον Χριστον για την ταφην του, που ενω παραπλανητικα τοποθετειται την Κυριακη του Πασχα του 29 μ.Χ., οι μετρησειs εδειξαν, οτι το σαβανο ηταν μια μεσαιωνικη απατη

που προηρχετο απο μια εποχη αναμεσα στο 1260 και στο 1390 μ.Χ.

 

Επειδη καθε νεα γενια απο παιδια των Χριστιανων διδασκεται οτι τα θρησκευτικα δογματα δεν χρειαζονται λογικη εξηγηση με τον τροπο που ισχυει για ολουs τουs αλλουs ισχυρισμουs, ο ανθρωπινοs πολιτισμοs εξακολουθει να απειλειται και στιs ημερεs μαs απο τιs στρατιεs των Δεισιδαιμονων που εξακολουθουν να αλληλοσκοτωνονται εξ αιτιαs καποιων παλαιων κειμενων θρησκευτικηs φιλολογιαs. Ο θρησκευτικοs παραλογισμοs συνεχιζει δυστυχωs να αποτελη μια απο τιs κυριεs αιτιεs ενοπλων συγκρουσεων στον πλανητη γη.

Τα ποιο τερατωδη εγκληματα κατα τηs ανθρωποτηταs εχουν προελθει σταθερα απο καποια αναποδεικτα πιστευω. Ο αντι-ιουδα’ι’σμοs που οδηγησε τουs Ναζι στην οικοδομηση των κρεματοριων τουβλο προs τουβλο, και ο οποιοs συνεχιζει και σημερα να υπαρχη, οφειλεται στην χριστιανικη θεολογια.

Το ιδιο ισχυει και για το πρωτο Αουσβιτs τηs ιστοριαs στην Σκυθουπολη

(Μπετ Σιαν) του σημερινου Ισραηλ.

 

1.31 Η Καινη Διαθηκη

 

Η Καινη Διαθηκη περιεχει περιπου 250 παραθεμα απο την Παλαια Διαθηκη

και περιπου 900 διηγησειs απο αυτην και αποτελει μια επιλογη απο παλαιοτερα γραπτα, που συναρμολογηθηκαν ετσι σε εναν Κανονα ωστε να γινουν πιστευτα. Υπαρχουν αποκρυφα Ευαγγελια (33) τα οποια δεν συμπεριληφθηκαν στον Κανονα. Η Καινη Διαθηκη καταγινεται με την εκδικηση την ημερα τηs Δικηs. Το οτι η ημερα τηs Δικηs με την επιστροφη του Μεσσια συσχετιζεται, επαγγελονταν αυτο απο τον Ιωαννη τον βαπτιστην στουs ανθρωπουs που ερχονταν στον Ιορδανη ποταμο για να ξεπλυνουν τιs αμαρτιεs τουs.

Για την δημιουργια τηs Καινηs Διαθηκηs αναφερονται δυο χρονικοι περιοδοι.

Προs το τελοs του 2ου μ.Χ, αιωνα θεμελιωθηκε η Ιδεα δημιουργιαs αυτηs. Ο καθωρισμοs του Κανονα, δηλαδη τηs επιλογηs των διαφορων γραπτων πληροφοριων που οδηγησεν στην σημερινη μορφη τηs Καινηs Διαθηκηs, εγινε κατά το τελοs του 4ου μ.Χ. αιωνα. Η επιλογη αποφασισθηκεν κατα την διαρκεια τηs Συνοδου τηs Νικαιαs. Ο ακριβηs χρονοs δημιουργιαs του Ευαγγελιων είναι αγνωστοs. Το αρχαιοτερο Ευαγγελιο ειναι προφανωs το κατα Μαρκον. Το 185 μ.Χ. ο Ειρηναιοs ομιλει για τεσσερα Ευαγγελια. Συνεπωs στην εποχη αυτη ισχυεν ηδη ο Κανοναs επιλογηs.

 

Το κατα Ματθεου Ευαγγελιον.

Ο Ματθαιοs υπηρξε Τελωνηs και αργοτερα Αποστολοs.

Εγραψε το Ευαγγελιο σε ιουδα’ι’κη γλωσσα και προοριζονταν για τουs πιστουs Ιουδαιουs. Δηλαδη για τουs Εβιονιμ Εβραιουs.

 

10,34-37

«Μη νομισητε οτι ηλθον βασιλειν ειρηνην επι την γην. Ουκ ηλθον βαλειν ειρηνη, αλλα Μαχαιραν. Ηλθον γαρ διχασαι ανθρωπον κατα του πατροs αυτου και

θυγατερα κατα τηs μητροs αυτηs και νυμφην κατα τηs πεθεραs αυτηs. Και

εχθροι του ανθρωπου οι οικιακοι αυτου».

 

12,30

«Ο μη ων μετ’εμου, κατ’εμου εστι, και ο μη συναγων μετ’εμου σκορπιζει»

 

24,30

«Και τοτε φανησεται το σημειο του υιου του ανθρωπου εν τω ουρανω, και τοτε

κοψονται πασαι αι φυλαι τηs γηs και οψονται τον υιον του ανθρωπου ερχομενον επι των νεφελων του ουρανου μετα δυναμεωs και δοξηs πολληs».

 

Το κατα Λουκα Ευαγγελιο.

Ο Λουκαs υπηρξε Ιατροs τον οποιον διαλεξεν ο Αποστολοs των Εθνικων ωs

Ευαγγελιστην.

12,49-51

«Πυρ ηλθον βαλειν επι την γην, και τι θελω ει ηδη ανηφθη ! Βαπτισμα δε εχω

βαπτισθηναι, και πωs συνερχομαι εωs ου τελεσθη ! Δοκειται οτι ειρηνην παρεγενομην δουναι εν τη γη ; Ουχι, λεγω υμιν, αλλ’η διαμερισμον».

 

19,27

«Πλην τουs εχθρουs μου εκεινουs, τουs μη θελησαντεs με βασιλευσαι επ’

αυτουs, αγαγηται ωδε και κατασφαξατε αυτουs εμπροσθεν μου»

 

Ο Γκαμαλιηλ Σαουλ ‘η Αποστολοs Παυλοs γεννηθηκεν στην Ταρσο τηs Συριαs ωs γιοs ραβινου. Υπηρξεν Ρωμαιοs πολιτηs. Απο τιs επιστολεs του

διαβαζουμεν :

 

4,20-21

«Ου γαρ εν λογω η βασιλεια του θεου, αλλ’εν δυναμει. Τι θελεται ; Εν ραβδω

ελθω προs υμαs, η εν αγαπη πνευματι τε πραοτητοs ; ».

 

1,8

«εν πυρι φλογοs, διδοντοs εκδικησιν τοιs μη ειδοσι Θεου και τοιs μη υπακουσι τω Ευαγγελιω του Κυριου ημων Ιησου Χριστου».

 

Αποκαλυψη του Ιωαννη.

19,15

«Απο το στομα του βγαινει μια ραμφαια για να κτυπηση τουs λαουs»

 

19,17-18

«Και ειδα εναν Αγγελον να στεκεται στον Ηλιον, ο οποιοs με δυνατη φωνη

αποφανθηκε στα πουλια που πετουσαν ψηλα στον ουρανο :

Ελαται και λαβεται μεροs στο μεγαλο φαγοποτι του θεου !

Φαται το κρεαs των βασιλεων και το κρεαs των στρατιωτικων ηγεμονων,

το κρεαs των ισχυρων και το κρεαs των αλογων που ιππευουν, κρεαs απο

ολλουs, απο τουs ελευθερουs και σκλαβουs, απο τουs μικρουs και τουs

μεγαλουs ! ».

 

Το προβλημα με τα ιερα κειμενα των Ιουδαιων και Χριστιανων ειναι, οτι πολλεs απο τιs δυνατεs ερμηνειεs τουs μπορουν να χρησιμοποιηθουν για να

δικαιολογησουν αγριοτητεs στα πλαισια τηs υπαρασπισηs τηs πιστηs. Περαν

τηs αξιωσηs τηs ακριβουs τηρησηs των εντολων τηs Παλαιαs Διαθηκηs, φαινεται ο Ιησουs τηs Ναζαρετ να εχη υπονοηση στο κατα Ιωαννην Ευαγγελιο

ΙΕ’:6, καποιεs προσθετεs παραλαγεs στην πρακτικη τηs δολοφονιαs αιρετικων

και απιστων : «Αν καποιοs δεν με ακολουθει, απορριπτεται σαν κλαρι και μαραινεται, και οι ανθρωποι τα μαζευουν και τα πετουν στην φωτια, οπου καιγονται». Η φυσικη ελλειψη ανεκτικοτηταs απεναντι σε οσουs διαφωνουν φαινεται

ξεκαθαρα στιs επιστολεs του Αποστολου των Εθνικων προs Κορινθιουs (Α’,

ΙΑ’:19), προs Γαλαταs (Ε:20),, προs Ρωμαιουs (ΙΣΤ’:17), προs Φιλιππησιουs

(Δ’:2), προs Ιουδαιουs (ΙΘ’) κλπ.

Οποιοs πιστευει οτι η «Βιβλοs» περιεχει τον αλανθαστο λογο του Γιαχβε,

δικαιολογει ολεs τιs γενοκτονιεs που ελαβαν χωρα χαριν τηs θρησκευτικηs

πιστηs και την αγιοποιηση των δολοφωνων. Η χριστιανικη Εκκλησια ειναι

εκεινη που μεταμορφωσε το βασικο μηνυμα του Ιησου τηs Ναζαρετ «να αγαπαs τον πλησιον σου» σε ενα δογμα δολοφονιων και ληστειων.

Η Βιβλοs απαιτει να υπαρχουν το λιγοτερο δυο μαρτυρεs που καταθετουν οτι

ο κατηγορουμενοs εχει υπηρετησει αλλουs θεουs, και ειναι αυτοι οι πρωτοι

που θα τον λιθοβολησουν (Δευτερονομιο ΙΖ’ 6-7).

Οι χριστιανοι ιεραποστολοι στον Νεο κοσμο (Αμερικη) βαπτιζαν τα νηπια των

Ινδιανων για να τα σκοτωσουν αμεσωs μετα, και να τα στειλουν με αυτο τον

τροπο στον Παραδεισο. Σε τι διαφερει η πρακτικη αυτη των Χριστιανων με τον

θρησκευτικο ζηλο που προκαλεσε ο Χομε’ι’νη στην νεολαια του Ιραν και με την ενθαρρυνση μαλιστα των μητερων και των οικογενειων τουs να συμμετασχη σε επιθεσειs ανθρωπινων κυματων κατα των Ιρακινων, μονο και μονο για

να εξασφαλιση αυτη ενα υψηλο και ωραιο πεπρωμενο στον παραδεισο ;

 

Το προβλημα για τουs Χριστιανουs ακομη κα σημερα ειναι οτι ανηκουν σε μια

αιρεση Εβραιων (Εβιονιμ) που ειχαν αναγνωρισει τον Ιησου τηs Ναζαρετ ωs Μεσσια, ενω η πλειονοτητα των ομοθρησκων τουs τον ειχε απορριψει.

Φαινεται οτι και οι θρησκευτικεs γνωσειs των συγγραφεων των Ευαγγελιων

υπηρξαν περιορισμενεs. Οι συγγραφειs των Ευαγγελιων του Λουκα και του

Ματθαιου στην προσπαθεια ταυτισηs τηs ζωηs του Ιησου τηs Ναζαρετ με τιs

προφητειεs τηs Παλαιαs Διαθηκηs, επιμενουν οπωs και η σημερινη Χριστιανοσυνη στο συνολο τηs, οτι η Μαρια συνελαβε τον Ιησου ωs παρθενοs διοτι

στηρηχθηκαν στην αποδοση του τηs προφητειαs του Ησα’ι’α Ζ’:14 στην ελληνικη γλωσσα. Η εβρα’ι’κη λεξη alma σημαινει «νεαρη γυναικα» και οχι «παρθενα». Μια ανακριβηs μεταφραση απο την εβρα’ι’κη στην ελληνικη γλωσσα ενασχολει εδω και 2.000 χρονια την χριστιανικη εκκλησια με το σεξ…..

Επισηs οι Ευγγελισται Μαρκοs και Ιωαννηs αγνοουν τελειωs, οτι ο Ιησουs τηs

Ναζαρετ δεν ηταν νομιμο τεκνο, οπωs «υπονοειται» απο τιs επιστολεs του Παυλου προs Ρωμαιουs Α:3 και προs Γαλαταs Δ’4. Οι Εβιονιμ Εβραιοι με σκοπο

να κανουν την νεα πιστη τουs να φανη λογικη, φαινεται στην εμφαση που δινεται στην Καινη Διαθηκη στα θαυματα παραλληλα με τιs προσπαθειεs οτι ο βιοs

του Ιησου τηs Ναζαρετ συμμορφωνεται με τιs προφητειεs τηs Παλαιαs Διαθηκηs.

 

1.32 Χριστιανικοι διωγμοι κατα των Ελληνων και των αλλων εθνικων.

 

Στο Κεφαλαιο αυτο διδεται εναs συντομοs καταλογοs (που γραφθηκεν απο εναν αγνωστο συγγραφεα) για τιs διωξειs τηs ορθοδοξου χριστιανικηs θεοκρατιαs

κατα των Ελληνων απο το 300 εωs το 900 μ.Χ., οι οποιεs υπο διαφορεs μορφεs

συνεχιζονται μεχρι τιs ημερεs μαs (61). Ο Ελληναs, με τιs εγκληματικεs διωξειs,

βιαστηκε πνευματικα και εγινε χριστιανοσ, κακοποιηθηκε πνευματικα και εγινε

Βυζαντινοs και δολοφονηθηκε συνειδησιακα και εγινε Ρωμιοs.

Ο Ρωμιοs συνεπωs αποτελει την εσχατη καταπτωση και τον αυτοεξευτελισμο

του Ελληνα. Ο Ρωμιοs συνεπωs ειναι προ’ι’ον διωγμων, κατατρεγμων, βασανιστηριων, διαπομπευσεων, εξευτελισμων, σφαγων, ανασκολοπισμων, σταυρωσεων, λιθοβολισμων και αλλων ασυλληπτων για την ανθρωπινη φαντασια ακροτητων που αρχισαν απο τιs αρχεs τηs 3ηs μ.Χ. εκατονταετιαs και συνεχιζονται

υπο διαφορεs μορφεs μεχρι σημερα. Η θρησκεια αυτη μεχρι σημερα δεν λεγει

στουs Ρωμιουs παρα πολλα πραγματα, επειδη δεν την συμφερει να λεγωνται,

διοτι θα δημιουργουσαν αιματερα αντιποινα, και τουs λεγει πολλα πραγματα,

που δεν ειναι αληθινα. Δεν λεγει σχεδον τιποτε για την γενοκτονια των Ελληνων και των αλλων εθνικων που η ιδια επινοησε και πραγματοποιησε…

Κατα τον απολογητην τηs Χριστιανοσυνηs των προβυζαντινων χρονον Κλημεντα τον Αλεξανδρεα (2οs μ.Χ. αιωνα) απορριπτεται ο Ελληνικοs Πολιτισμοs, διοτι γι’αυτον, η αληθεια βρησκεται στην γη του Ισραηλ (ΙΙΖ,Ι)….

 

«Γι’αυτο, αφου ο ιδιοs ο Λογοs ηλθε ωs εμαs απ’τον ουρανω, νομιζω οτι

δεν χρειαζεται πλεον να προστρεχουμε σε ανθρωπινη διδασκαλια, πολυπραγμονωντα στην Αθηνα και την αλλη Ελλαδα, καθωs επισηs και την Ιωνια»

 

Ο Κλημηs υπηρξε εναs σκληροτατοs μισελληναs με υβρειs κατα τηs τεχνηs,

τηs φιλοσοφιαs και των Μυστηριων που τα ονομασε «μυστηρια Αθεων», παρ’

τι και ο ιδιοs ειχε μυηθει ωs νεοs σε αρχαιοελληνικα μυστηρια.

 

«Αs χαθη λοιπον εκεινοs που εισηγαγε την απατη αναμεσα στουs Ελληνεs,

ειτε ο Δαρδανοs που εδιδαξε τα μυστηρια τηs Μητροs των Θεων, ειτε ο

Ηετιων που συνεστησε τα οργια και τιs τελετεs των Σαμοθρακων, ειτε ο

Μελαμπουs. Αυτουs τουs ανθρωπουs εγω θα τουs εχαρακτηριζα αρχεκακουs πατερεs αθεων μυθων και ολεθριαs δεισιδαιμονιαs, που κατεφυτευσαν

στον ανθρωπινο βιο σαν σπερμα κακιαs και φθοραs τα μυστηρια».

 

Το συγγραμμα του με τιτλο «Προτρεπτικοs προs Ελληναs», ειναι γεματο συκοφαντιων κατα του Ελληνικου Πολιτισμου. Γι’αυτον η ονομασια «Ελλην» εχει

εθνολογικη (Ελλην την καταγωγη) και οχι θρησκευτικη σημασια (Ειδωλολατρηs» διοτι διαφοροποιει τουs Ελληνεs απο τουs αλλουs πελασγικουs λαουs

vs p.x. toys barbaroys Urakes, toys anohtoys Fryges kai toys deisidaimones Ellhnes.

 

Τουs καλογερουs περιγραφει ο ρητοραs Λιβανιοs (4οs μ.Χ. αιωναs) ωs εξηs :

 

«…εκεινα τα μαυροφορεμενα υποκειμενα, που τρωνε περισσοτερο κι απο τουs

ελεφαντεs, κατεβαζονταs αμετρητα ποτηρια, παρενοχλουν τουs αλλουs, που

συνοδευουν το πιοτο τουs με τραγουδια, αυτοι που συγκαλυπτουν τιs επιδοσειs τουs στο φαγοποτι με τεχνητη χλωμαδα του προσωπου».

 

«Ωs σκωληξ εισδυουν ειs σωμα ζων και βιβρωσκουν αυτο εωs ου καταστρεψει τα κυρια αυτο οργανα, ουτω και οι Φαναριωται δια τηs δεσποτικηs αυτηs

πιστεωs και των εκ τουτων επιβληθεντων νομων, δια τηs εισαγωγηs διεφθαρμενων καλογηρων και επι τελουs δια τηs ιδιαs αυτων διαφθοραs διεφθειραν

και εξευτελισαν τον λαον τουτον».

 

Η Ανατολικη Ρωμα’ι’κη Αυτοκρατορια ‘η η επινοηθεισα «Βυζαντινη Αυτοκρατορια» προκειμενου να εμπεδωθη ο δηθεν ελληνικοs τηs χαρακτηραs, ποτε δεν

υπηρξε ελληνικη αλλα και ουτε φιλελληνικη. Ουδειs Βυζαντινοs αυτοκρατοραs ηταν Ελληναs, ουτε καν φορεαs του Ελληνικου Πολιτισμου – πλην του

Ιουλιανου – τον οποιον δολοφονησαν και επωνομασαν «Παραβατη».

Το Βυζαντιο αυτοονομαζετο «Νεα Ρωμη», «Νεα Σιων», «Νεα Ιερουσαλημ».

Και αυτο, διοτι η Σιων εβοηθησε ιδεολογικα την Ρωμα’ι’κη Αυτοκρατορια να ζηση αλλα χιλια χρονια, και αυτη βρηκε την ευκαιρια να εκμηδενιση τον Ελληνισμο. Στο κεντρο του προαιωνιου ελληνικου χωρου (του χωρου οπου για πρωτη και τελευταια ισωs φορα δημιουργηθηκαν οι προ’υ’ποθεσειs για μια ελευθερη και αληθινη ζωη και πορεια τηs ανθρωποτηταs, οι προ’υ’ποθεσειs τηs ελληνικοτηταs) κατασκευασθηκε απο μια θρησκευτικη αιρεση εβρα’ι’κηs προελευσηs μια εξουσια ρωμαιοεβρα’ι’κηs ιδεολογιαs με απολυτη επιβολη για χιλια και πλεον ετη. Η αληθεια ειναι, οτι οι θεωρητικοι θεμελιωτεs τηs Χριστιανοσυνηs, μεγαλοι πατερεs και απολογητεs τηs Εκκλησιαs, ειχαν προετοιμασει ηδη απο τον 2ο και 3ο μ.Χ. αιωνα με τιs ομιλιεs τουs στουs πιστουs τουs και τα γραπτα κειμενα τουs, που σωζονται σημερα, την καταστροφη και εξαλειψη ολων των μορφων και θεσμων του Ελληνικου Πολιτισμου (Φιλοσοφια, επιστημη, θεατρο.

θρησκεια, αρχιτεκτινικη, γλυπτικη και λοιπεs τεχνεs, αθλητισμοs κ.α.), τον οποιον συστηματικα υπεσκαβαν και συκοφαντησαν ωs «ελληνικην μανιαν»,

«μωριαν», «ειδωλολατρειαν», «εργον του Διαβολου» κλπ. Οι πατερεs αυτοι και θεμελιωτεs τηs χριστιανικηs Εκκλησιεs ωνομαζαν τον εαυτο τουs «καινοs Ισραηλ» και απερριπταν μετα βδελυγμιαs τον Ελληνικο Πολιτισμο. Κατα τον West (62) απο τον δευτερο π.Χ. αιωνα ελληνιζοντεs Ιουδαιοι εκαναν προσπαθειεs να αυξηθη η σημασια και η αξιοπιστια τηs Ιουδα’ι’κηs τουs πολιτιστικηs

παραδοσεωs ειs τα ματια των Ελληνων. Ο Αριστοβουλοs εξ’ Αλεξανδρειαs, Ιουδαιοs, εγραψε εναν σχολιασμο τηs Πεντατευχου, οπου αναφερε και αποσπασματα απο διαφορουs Ελληνεs συγγραφειs, για να δειξη, οτι ωρισμενεs απο τιs ιδεεs περι θεου συμφωνουν με αυτεs του Μω’υ’σεωs. Ο Αρταπανοs ταυτοποιησε τον Μω’υ’ση με τον Μουσαιο-τον μαθητη του Ορφεωs- και τον κατεστησε διδασκαλο του Ορφεωs, αντιστρεφονταs την συνηθη σχεση Ορφεωs και Μουσαιου, για να θεση τον Ορφεα υπο τον Μω’υ’ση. Τετοιοι δολιοι ιουδα’ι’κοι

τροποι παντοται χρησιμοποιουνταν για να υποστηριξουν το αιτημα, οτι η Ελληνικη θεολογια, ακομη και στιs καλυτερεs στιγμεs τηs, προηρχετο απο την Πεντατευχο….Τα ιουδα’ι’κα ψευδεπιγραφα – οπωs επιβεβαιωνει και ο συγγραφεαs Marcel Simon (63) – συνεχιζονται και απο τουs χριστιανουs.

Ο προ’υ’παρχων τηs δημιουργιαs του κοσμου Γιαχβε («αλληλου’ι’α» = hallelu-jah = «δοξα στον Ιαχωβα») αντεχε κρυπτομενοs και περμενονταs εναν Μω’υ’ση, για να φανερωθη μολιs στα 1200 π.Χ. ωs Ιουδα’ι’σμοs, σφαζονταs, καιγονταs, γενοκτονωνταs ξενουs λαουs και κατακτωνταs μια ξενη χωρα. Και μεταλλαγμενοs πιο υστερα ωs Χριστιανισμοs, με οχι ευγενικουs τροπουs, ωs Παν-ιουδα’ι’σμοs, διεισδυσε στον ελληνορωμα’ι’κο κοσμο με ασεβεια προs την ιεροτητα του, προs την αρχαιοτητα του, προs την ιστορια του, προs τον πολιτισμο του, προs την «αυθεντια» του και ετσιθελικα δια των αυτοκρατορων (ο αγιοs Θεοδοσιοs ο Μεγαs ηταν εναs Ιουδαιοs απο την Κακαουνα τηs Ισπανιαs)

επεβαλε με φωτια και τσεκουρι την «αληθινοτητα» ‘η καλυτερα την «ηλιθιοτητα» του Γιαχβε…

Καταστρεφονταs στο χριστιανικο Βυζαντιο τουs ναουs, τιs σχολεs, τα σταδια, τιs βιβλιοθηκεs των Ελληνων δεν θα πρεπει να φανταζεται ο σημερινοs Ρωμιοs,

οτι το εκανε απο ιδεολογικη αντιθεση προs τα ταχα ειδωλα και την ταχα ειδωλολατρια : Στοχοs ηταν το Ελληνικο Πνευμα και ο Ελληνικοs Πολισμο, στοχοs ηταν η εκδικηση των Ιουδαιων για την κατακτηση και ελληνοποιηση κατα το

μεγαλυτερο μεροs αυτων απο τον Αντιοχο Δ’τον Επιφανη κατα το 175 π.Χ.

Η καλυτερη αποδειξη ειναι, οτι οι ναοι και οι βωμοι, οι σχολεs και τα σταδια

τηs Ρωμηs ουδεν επαθαν. Μονον των Ελληνων τα εργα γκρεμιστηκαν και οι ελληνικοι θεσμοι καταργηθηκαν, ακομη και θεσμοι ασχετοι προs την αρχαια θρησκεια και μονο ιδεολογικα και φυλετικα Ελληνεs σφαγιασθηκαν και εξοντωθηκαν επι τοπου και στο στρατοπεδο θανατου τηs Σκυθουποληs, στο πρωτο Αουσβιτs τηs ιστοριαs, στο σημερινο Ισραηλ. 301 – 302 μ.Χ.

Ο Παρθοs χριστιανοs προσηλυτιστηs Γρηγοριοs, που αργοτερα απεκληθη «Φωτιστηs τηs Αρμενιαs», κατορθωνει, εκμεταλλευομενοs στην διαρκεια μιαs

«θεομηνιαs» την ανατολιτικη δεισιδαιμονια, να βαπτιση χριστιανο τον βασιλια τηs Αρμενιαs Τιριδατ Γ (τον «Μεγα»). Ο Τιριδατ, εμπνεομενοs απο τον Προφητη Ελα’ι’α (Ηλια, «Θεοs μου ειναι ο Γιαχβε») στο καρμιλλον οροs, διατασσει την κατασφαγη του εθνικου ιερατειου και την μετατροπη ολων των Ναων του Μιθρα, τηs Ανα’ι’δοs, του Ορμουσδ και των διαφορων Ελληνορωμα’ι’κων Θεων σε εκκλησιεs ‘η οικουs κηρυγματοs. Ολεs οι θαυμαστεs βιβλιοθηκεs τηs Αρμενιαs, ιδρυθεισεs πριν απο αιωνεs απο τουs Ελληνιστεs ηγεμονεs τηs, πυρπολουνται ωs.. «κιβωτοι δαιμονικηs γνωσεωs». Ο Γρηγοριοs στεφεται

πρωτοs επισκοποs τηs χωραs και πληθη προσηλυτιστων απο την Συρια συρρεουν στην Αρμενια η οποια μετατρεπεται πλεον στο πρωτο στην ιστορια χριστιανικο Κρατοs.

 

309 μ.Χ.

Σε επιδειξη δυναμεωs, οι σκληροπυρηνικοι χριστιανοι πυρπολουν το Ναο τηs

Θεαs Φορτουνα.

 

312 μ.Χ.

Πρωτη και υποκριτικη προπαγανδιστικη χρηση του Χριστιανισμου εν καιρω πολεμου. Στιs 28 Οκτωβριου, ο ηλιολατρηs Φλαβιοs Βαλεριοs Κωνσταντινοs κατανικα τον επισηs εθνικο αντιπαλο του Μαξεντιο με χριστιανικα εμβληματα στιs ασπιδεs των – κυριωs Γαλατων – στρατιωτων του. Οι ανατολικεs επαρχιεs τηs Αυτοκρατοριαs δεχονται συνεχειs επιθεσειs του χριστιανου βασιλια τηs Αρμενιαs ωs αντιπερισπασμο στην προσπαθεια του Μαξιμινου Ντεα να διαλυση τουs χριστιανουs των περιοχων που διοικει.

 

313 μ.Χ.

Δευτερη υποκριτικη προπαγανδιστικη χρηση του Χριστιανισμου εν καιρω πολεμου. Εναs δηλωμενοs αθεοs (ο Λικινιοs) κατανικα στιs 30 Απριλιου, τον εθνικο Αυγουστο τηs Ανατοληs Μαξιμινο Ντεα. Τα στρατευματα του μπαινουν

ωστοσο στην μαχη ψαλλονταs το «Summe Sancte Deus !». («Ω Ανωτατε και Αγιε Θεε !»). Ο ηττημενοs Ντεα εκδιδει μετα απο μερικεs ημερεs το Διαταγμα τηs Νικομηδειαs με το οποιο χορηγειται πληρηs θρησκευτικη ελευθερια σε ολουs οσουs υπακουουν απλωs στην Ρωμα’ι’κη εξουσια. Καταδιωκομενοs ωστοσο απο τον Λικινιο, ο Ντεα αυτοκτονει μετα απο 3-4 μηνεs με δηλητηριο.

Μετα τον θανατο του, ολα τα γραπτα και τ’αγαλματα του καταστρεφονται απο

τον Λικινιο και τουs χριστιανουs. Το γελειο τηs ιστοριαs ωστοσο ειναι, οτι πεντε ετη αργοτερα, ο υποτιθεμενοs «των χριστιανων φιλοs» Λικινιοs, θα ηττηθει απο τον ηλιολατρη Κωνσταντινο, παλι στο ονομα του Θεου των χριστιανων, αφου οι στρατιωτεs του τελευταιου, κατα την μυθιστορια τουλαχιστον του Ευσεβιου, εψαλλαν το «Deus Summus Salvator !». («Ω Θεε Ανωτατε Σωτηρα»).

Πριν συγκρουσθουν παντωs μεταξυ τουs, με το Διαταγμα των Μεδιολανων (για τη Δυση), το οποιο ηλθε να συμπληρωση εκεινο τηs Νικομηδειαs που ειχε εκδωσει (για την Ανατολη) ο Μαξιμινοs Ντεα, οι Αυγουστοι Λικινιοs και Φλαβιοs Βαλεριοs Κωνσταντινοs εγγυωνται και αυτοι πληρη θρησκευτικη ελευθερια σε ολουs οσουs υπακουουν στη Ρωμα’ι’κη εξουσια. Οι χριστιανοι, πολυαριθμοι πια και εχονταs προ πολλου σταματησει τα κηρυγματα τουs κατα τηs δημοσιαs ταξεωs και του στρατου, υποτιθενται οτι απολαμβανουν πλεον τα ιδια δικαιωματα με τουs εθνικουs. Αυτοι ωστοσο δεν αρκουνται εκει, αλλα εκμεταλλευονται την ευνοια του Κωνσταντινου, που ελεγχεται απολυτωs απο την αρνητικη προs τιs εθνικεs λατρειεs μητερα του, για να καταστρεψουν ΟΛΕΣ τιs αλλεs λατρειεs. Ο επισκοποs Ειρηναιοs ειχε αλλωστε ηδη διακηρυξει ότι οι χριστιανοι «δεν χρειαζονται τουs νομουs, διοτι βρισκονται πολυ υπερανω αυτων». Ο («Αγιοs») Αντωνιοs τηs Αιγυπτου, ιδρυτηs του μοναχισμου, προ- τρεπει ηδη ανοικτα σε αμεσο αφανισμο του «ειδωλολατρικου» κοσμου με..φωτια (…).

314 μ.Χ.

Αμεσωs μετα την νομιμοποιηση τηs απο τον ηλιολατρη Ρωμαιο αυτοκρατορα Φλαβιο Βαλεριο Κωνσταντινο, η Χριστιανικη Εκκλησια αρχιζει την επιθεση τηs κατα των θρησκειων και εθνικων. Η Συνοδοs τηs Αγκυραs ταυτιζει πτυχεs τηs λατρειαs τηs Θεαs Αρτεμιδοs (Diana) με…μαγεια και…λατρεια του Σατανα των χριστιανων.

 

315 μ.Χ.

Στιs 13 Αυγουστου (Ζωναραs Annales, Bibliotheka Hagiographica Graeca 365 και Χρονικο Γεωργιου Μοναχου XI, 1) γινεται διαγωνισμοs αναμεσα σε δωδεκα Εβραιουs ραβινουs και τον εκ Ρωμηs γνωστο «εξορκιστη» επισκοπο Συλβεστρο για το αν ο αυτοκρατωρ και η μητερα του Ελενη θα ασπασθουν την

Ιουδα’ι’κη Ορθοδοξια ‘η τον σχισματικο Χριστιανισμο. Η θαυματοποι’ι’α του Συλβεστρο αποδεικνυεται πιο δυνατη και εντυπωσιασαs την Ελενη γινεται ο προσωπικοs τηs «πνευματικοs».

 

319 μ.Χ.

Ο Κωνσταντινοs εκδιδει διαταγμα με το οποιο απαλλασσει πληρωs την Εκκλησια απο φορουs και τουs χριστιανουs κληρικουs απο στρατιωτικεs υποχρεωσειs.

 

324 μ.Χ.

Ο Κωνσταντινοs ανακηρυσσει τον Χριστιανισμον μονη επισημη λατρεια τηs Αυτοκρατοριαs. Λεηλατει το Μαντειο του Διδυμαιου Απολλωνοs και θανατωνει με βασανιστηρια ολουs τουs ιερειs του με την κατηγορια τηs εσχατηs προδοσιαs. Στο ιερο οροs Αθωs εξαπολυεται μεγαs διωγμοs κατα των εθνικων και καταστρεφονται ολα τα εκει Ελληνικα ιερα.

 

326 μ.Χ.

Με προτροπη τηs μητεραs του Ελενηs, ο Κωνσταντινοs δολοφονει τη συζυγο του Φαυστα. Η Ελενη φευγει με τουs «πνευματικουs» τηs για την Ιερουσαλημ, οπου, παρα το οτι οι νομοι των Ιουδαιων προεβλεπαν την καυση ολων ανεξαιρετωs των σταυρων μετα τιs θανατωσειs, η Ελενη, και οπωs βεβαιωs θα ισχυρισθει η χριστιανικη γραμματεια 114 χρονια αργοτερα, «ανακαλυψε» (με τη βοηθεια φυσικα…Εβραιων ραβινων !) αθικτο τον λεγομενο «Τιμιο Σταυρο» που πανω του ειχε σταυρωθει συμφωνα με την χριστιανικη παραδοση ο ραβι Τζεσουα.

Με προτροπη τηs Ελενηs, ο υιοs τηs εκθεμελιωνει το ιερο του θεου Ασκληπιου στιs Αιγεs τηs Κιλικιαs και χρησιμοποιει τουs κιονεs του στην κατασκευη εκκλησιων. Επισηs, καταστρεφει τον Ναο τηs Θεαs Αφροδιτηs πανω στον υποτιθεμενο ταφο του ραβι Τζεσουα, αλλα και αλλουs τηs ιδιαs Θεαs οπωs λ.χ. στην Αφακα Λιβανου, τη Μαμβρη, την Φοινικη και τη Βααλβεκ (Ηλιοπολη).

 

330 μ.Χ.

Οι χριστιανοι λεηλατουν και πυρπολουν στο Bayeux το ιερο του κελτορωμα’ι’κου Θεου Βελενου Απολλωνοs και λυντσαρουν τουs ιερειs του. Ο Κωνσταντινοs, σε ημερομηνια που του υπεδειξαν οι αστρολογοι (11 Μα’ι’ου, «Ηλιοs στον Τοξοτη με επιρροεs Καρκινου, αρα μια πολη θρησκευτικη») μεταφερει την πρωτευουσα τηs Ρωμα’ι’κηs Αυτοκρατοριαs ανατολικα, στην ιδρυθεισα απο αυτον Κωνσταντινουπολη, την οποια διακοσμει λεηλατωνταs τα Ιερα των εθνικων.

 

331 μ.Χ.

Ο Κωνσταντινοs συνεχιζει την καταληστευση των ιερων των εθνικων σε ολοκληρη την Αυτοκρατορια. Παραβιαζονται τα θησαυροφυλακια ολων ανεξαιρετωs των «ειδωλολατρικων» Ναων.

 

335 μ.Χ.

Εγκαινια τηs Εκκλησιαs του… «Αγιου Ταφου», ο οποιοs κτισθηκε στην θεση του Ναου τηs Θεαs Αφροδιτηs που ο Κωνσταντινοs κατεστρεψε το 326-327 μ.Χ. Για τον διακοσμο του λεηλατουνται ολα τα εθνικα ιερα τηs Παλαιστινηs και τηs Μικραs Ασιαs. Με ειδικο αυτοκρατορικο διαταγμα σταυρωνονται ωs υπαιτιοι τηs κακηs συγκομιδηs εκεινου του ετουs (..) ολοι οι «μαγοι και μαντεs», και αναμεσα τουs μαρτυρει ο νεοπλατωνικοs φιλοσοφοs Σωπρατοs που ειχε προσωπικα επιχειρησει να επαναφερη τον Κωνσταντινο στον εθνισμο μεσω τηs φιλοσοφιαs και ειχε συγκεντρωσει πανω του το μισοs των χριστιανων αυλικων.

 

337 μ.Χ.

Ο ετοιμοθανατοs Κωνσταντινοs βαπτιζεται απο τον αρειανο επισκοπο Ευσεβιο Νικομηδειαs χριστιανοs και θετει τιs «εθνικεs θρησκειεs εκτοs νομου. Αυτό τεκμαιρεται απο το Διαταγμα ΧVI, 10.2 γιου του Κωνσταντινου, που λεγει τα εξηs : «Αs σταματηση η ψευδηs πιστηs και αs καταργηθη η τρελλα των θυσιων. Γιατι, αν καποιοs παραβιαζονταs τον νομο του πατερα μαs (ενοει τον Μεγα Κωνσταντινο) και την δικη μαs ευσπλαχνια τολμηση να τελεση θυσιεs, θα τιμωρηθη παραυτα με την ποινη που του ταιριαζει».

Ετσι κατεκτησεν, οπωs και αργοτερα και ο Θεοδοσιοs τον τιτλο των χριστιανων «Μεγαs», «Αγιοs», και «Ισαποστολοs».

 

341 μ.Χ.

Ο αυτοκρατοραs Φλαβιοs Ιουλιοs Κωνσταντινοs κηρυσσει διωγμο «κατα των μαντεων και των Ελληνιζοντων». Πολλοι εθνικοι φυλακιζονται ‘η εκτελουνται.

 

346 μ.Χ.

Μεγαs διωγμοs στην Κωνσταντινουπολη κατα των εθνικων. Ο ρητωρ Λιβανιοs

εξοριζεται με την κατηγορια τηs «γοητειαs» (μαγειαs).

 

353 μ.Χ.

Εδικτο του Κωνσταντινου απαγορευει επι ποινη θανατου τη λατρεια δια θυσιων αγαλματων.

 

354 μ.Χ.

Νεο εδικτο του Κωνσταντινου επαναλαμβανει την απαγορευση επι ποινη θανατου τηs λατρειαs δια θυσιων αγαλματων και διατασσει το σφραγισμα ολων των

εθνικων ιερων ‘η την βεβηλωση τουs με παραδοση τουs σε χαρτοπαικτεs και

πορνεs για κυβευτηρια ‘η πορνοστασια. Ο επισκοποs Ρωμηs Λιβεριοs (Lieberius) οριζει τον εορτασμο τηs γεννησεωs του ραβι Τζεσουα στιs 25 Δεκεμβριου, ημερα κατα την οποια οι εθνικοι εορταζαν παλαιοτερα την γεννηση του

Θεου Ανικητου Ηλιου (Sol Invictus).

«Επιβαλλει αυθιs την ποινη του θανατου ειs τουs θυονταs..και τα ιερα και τουs Ναουs τουs μεν εκλεισε τουs δε κατεκαψε» οπωs γραφει ο Λιβανιοs.

Σε ολη την Αυτοκρατορια στηνονται «ασβεστοκαμινα» διπλα στα εθνικα ιερα οπου μετατρεπεται σε ασβεστη η γλυπτικη και αρχιτεκτονικη των «ειδωλολατρων». Αρχιζουν οι πρωτεs πυρπολησειs μεγαλων βιβλιοθηκων.

 

355 μ.Χ.

Χορηγειται απο τον αυτοκρατορα Φλαβιο Ιουλιο Κωνσταντινο πληρηs ασυλια των χριστιανων επισκοπων απεναντι στα οποια δικαστηρια.

 

356 μ.Χ.

Ο Κωνσταντινοs δια νομου επιβαλλει το κλεισιμο ολων των «ειδωλολατρικων ναων». Ταυτοχρονα απαγορευει φυσικα και τιs θυσιεs που ετελουντο σ’αυτουs. Η ποινη για τουs παραβατεs ειναι ο θανατοs.

 

357 μ.Χ.

Ο Κωνσταντινοs θετει εκτοs νομου επι ποινη θανατου ολεs τιs μαντικεs μεθοδουs, συμπεριλαμβανομενηs και τηs Αστρολογιαs. Σε επισκεψη του στη Ρωμη

σφραγιζει τον Ναο του Θεου Απολλωνοs, φυλακιζει τουs ιερειs και αφαιρει τον βωμο τηs Νικηs απο την αιθουσα συνεδριασεων τηs Συγκλητου. Η Θεα Νικη (Βικτορια) αποτελουσε απο την εποχη του Διοκλητιανου (284-305 μ.Χ.)

τμημα τηs ανωτατηs Τριαδαs (Jupiter, Hercules, Victoria) του Πανθεου των

εθνικων.

 

359 μ.Χ.

Η λατρεια των Διοσκουρων κηρυσσεται εκτοs νομου ωs..»μαγικη», θανατωνονται οι ιερειs και κλεινονται τα ιερα τηs. Στην Σκυθουπολη του σημερινου

Ισραηλ (το πρωτο Αουσβιτs τηs ιστοριαs) στηνονται τα πρωτα «στρατοπεδα

θανατου», οργανωμενα δηλαδη κεντρα βασανισμου και θανατωσεωs των εθνικων. Στην Σκυθουπολη θα πρεπει να λαβουν χωρα -με εγκριση του Ισραηλ -ανασκαφεs για εντοπισμο των στρατοπεδων θανατου των χριστιανων και να δωθη η δεουσα ενημερωση στον κοσμο με γυρισμα ειδικου φιλμ. Μην λησμονουμε οτι και το δευτερο Αουσβιτs στηθηκε απο χριστιανουs.

 

360 μ.Χ.

Στο Παρισι, τον Φεβρουαριο του 360 μ.Χ., ο 28χρονοs Καισαρ και Υπατοs Φλαβιοs Κλαυδιοs Ιουλιανοs, σπουδαγμενοs στιs φιλοσοφικεs σχολεs των

Αθηνων (355 μ.Χ.), νικητηs των Αλαμανων, των Σαλιων Φραγκων και των Χαμαβων στιs τεσσαρεs «Γαλατικεs Εκστρατειεs» του (356-359 μ.Χ.), στεφεται Αυτοκρατωρ απο τιs Ρωμα’ι’κεs λεγεωνεs.

 

361-363 μ.Χ.

Κηρυξη πληρουs ανεξιθρησκειαs απο τον αυτοκρατορα Ιουλιανο που μπαινει στην Κωνσταντινουπολη στιs 11 Δεκεμβριου του 361 μ.Χ. Ο Γρηγοριοs Ναζιανζηνοs (Invective versus Julianus, I 58-61) διαμαρτυρεται οτι στερησε τουs χριστιανουs τηs πολεωs απο την..χαρα του μαρτυριου (..).

 

363 μ.Χ.

Ο Ιουλιανοs διατασσει την απομακρυνση απο τον Ναο του Απολλωνοs στη

Δαφνη τηs Αντιοχειαs του μιασματοs των λειψανων του Αγιου Βαβυλα (επισκοπου Αντιοχειαs) που υποτιθεται οτι ειχε μαρτυρησει επι Δεκιου, αλλα στην

πραγματικοτητα ειχε εκτελεσθει απο τον χριστιανο αυτοκρατορα Φιλιππο τον

Αραβα επειδη, ωs επιτιμιο για τη δολοφονια του Γορδιανου, του ειχε αρνηθει

την «θεια κοινωνια». (Lieu, 1989, σελιδα 48). Χριστιανοι εμπρηστεs πυρπολουν τον Ναο μετα την απομακρυνση των λειψανων. Στιs 26 Ιουνιου, ο Ιουλιανοs δολοφονειται ανανδρα απο τον χριστιανο ακολουθου του, ενω πολεμα κατα

των Περσων.

364 μ.Χ.

Ο νεοs αυτοκρατοραs Φλαβιοs Ιοβιανοs διατασσει την πυρποληση τηs Βιβλιοθηκηs τηs Αντιοχειαs.

Στιs 11 Σεπτεμβριου εκδιδεται εδικτο με το οποιο απαγορευεται η εθνικη λατρεια επι ποινη θανατου. Στα χρησιμοποιουμενα βασανιστηρια κατα των εθνικων προστιθεται ο κατακομματιασμοs των πλευρων με σιδερενια αγκιστρα. Με

θανατο τιμωρουνται και οι σπλαχνοσκοπησειs : sileat omnibus perpetuo curiositas («για να παψη διαπαντοs η μαντικη περιεργεια»). Με τρια διαταγματα (τηs

4ηs Φεβρουαριου, 9ηs Σεπτεμβριου και 23ηs Δεκεμβριου) ξανακατασχονται οι

περιουσιεs των εθνικων Ιερων που ειχαν επιστραφει απο τον Ιουλιανο και απαγορευονται ακομη και οι ιδιωτικεs σπονδεs, θυσιεs και επωδεs. Η Συνοδοs τηs Λαοδικειαs εισηγειται την ποινη του θανατου για τουs αστρολογουs και τουs χριστιανουs που εορταζουν τα Σαββατα.

 

365 μ.Χ.

Εδικτο τηs 17ηs Νοεμβριου απαγορευει στουs εθνικουs αξιωματικουs να διατασσουν χριστιανουs στρατιωτεs.

 

367 μ.Χ.

Ο εθνικοs Βεττιοs Αγοριοs Πραιτεξτατοs αναστηλωνει στη Ρωμη, με δικα του εξοδα και παρα τιs διαμαρτυριεs του Παπα, το ιερο των Δωδεκα Ολυμπιων Θεων.

 

370 μ.Χ.

Ο αυτοκρατωρ Βαληs εξαπολυει μεγαλο διωγμο κατα των εθνικων σε ολοκληρη την Ανατολικη Αυτοκρατορια με κεντρο την Αντιοχεια (οπου μαρτυρουν ο

πρωην κυβερνητηs Φιδουστιοs, οι ιερειs Ιλαριοs και Πατρικιοs κ.α). Σωροι βιβλιων καιγονται στιs πλατειεs και θανατωνονται ‘η βασανιζονται χιλιαδεs αθωοι ανθρωποι που απλωs αρνουνται να προδωσουν την λατρεια των προγονων τουs. Στα θυματα του διωγμου συμπεριλαμβανονται και ολοι οι επιφανειs

συνεργατεs του Ιουλιανου (Ορειβασιοs, Σαλλουστιοs, Πηγασιοs κ.α.). Μετα απο φρικτα βασανιστηρια καιγεται ζωντανοs ο φιλοσοφοs Σιμωνιδηs και αποκεφαλιζεται στιs 12 Μαρτιου, ο φιλοσοφοs Μαξιμοs.

 

370-371 μ.Χ.

Ο αυτοκρατωρ τηs Δυσεωs Βαλεντινιανοs που «μισουσε τουs καλοντυμενουs, τουs μορφωμενουs, τουs πλουσιουs και τουs ευγενειs» (οπωs υπογραμμιζει ο

ιστορικοs Αμμιανοs Μαρκελλινοs), εξαπολυει μεγαλο διωγμο κατα των Ρωμαιων εθνικων. Χιλιαδεs εξοριζονται, βασανιζονται ‘η θανατωνονται και ολων

η περιουσια κατασχεται και αποδιδεται στην Εκκλησια.

372 μ.Χ.

Ο κατεχομενοs απο υστερικο φοβο προs την μαγεια αυτοκρατωρ Βαληs εξουσιοδοτει τον ανθυπατο Ασιαs Φηστο να αφανιση ολουs τουs εθνικουs και τα

εργα τουs. Εντρομοι οι ανθρωποι αρχιζουν και καινε μονοι τουs τιs βιβλιοθηκεs τουs για να γλυτωσουν. Οι υπολοιποι παραδιδονται στουs δημιουs.

 

373 μ.Χ.

Επαναλαμβανεται η απαγορευση των μαντικων πρακτικων και τηs Αστρολογιαs. Πρωτοχρησιμοποιειται ο οροs pagani (παγανιστεs, ανθρωποι τηs υπαιθρου) ωs ταπεινωτικοs προσδιορισμοs των εθνικων.

 

375 μ.Χ.

Ο «Αγιοs» Μαρτινοs ολοκληρωνει την καταστροφη των εθνικων Ιερων τηs Γαλατιαs και κτιζει πανω στα ερειπια μοναστηρια. Οι χριστιανοι τηs Ανατολικηs Αυτοκρατοριαs κλεινουν το Ασκληπιο τηs Επιδαυρου και ποινικοποιουν

ακομη και τιs παραλληλεs εκδηλωσειs τηs εκει λατρειαs, συμπεριλαμβανομενων των θεατρικων παραστασεων.

 

376 μ.Χ.

Ο αβουλοs αυτοκρατωρ τηs Δυσεωs Γρατανιοs επιτρεπει στην χριστιανικη κοινοτητα τηs Ρωμηs να καταστρεψη πολλα Μιθραια και Ιερα των παραδοσιακων εθνικων λατρειων μεσα στην «Αιωνια Πολη», καταργει το αφορολογητο των κτηματων που ανηκουν στα «ειδωλολατρικα» ιερατεια, απαγορευει

την κληροδοτηση νεων περιουσιων σε αυτα και κατασχει ολη την κινητη τουs

περιουσια. Επισηs, υπο την καθοδηγηση των επισκοπων Αμβροσιου και Δαμασου, διατασσει την νεα απομακρυνση του Βωμου τηs Νικηs απο την αιθουσα

συνεδριασεων τηs Συγκλητου οπου τον ειχε επανατοποθετησει ο Ιουλιανοs. Επισηs απαρνειται δημοσιωs τον τιτλο του Pontifex Maximus, ωs αξιωμα των

«ειδωλολατρων». Το αποκηρυχθεν αξιωμα ωστοσο ιδιοποιειται αμεσωs ο επισκοποs Δαμασοs και απο εκει περνα εκτοτε στην Παποσυνη τηs Ρωμηs.

 

378 μ.Χ.

Με νομο του χριστιανου επαρχου του Πραιτωριου Γρακχου και προγραφη ολων

των ιερεων του Θεου Μιθρα, τα ανα την Αυτοκρατορια «Μιθραια» κατεστρεφονται απο τουs χριστιανουs με φωτια και θαβονται.

 

379 μ.Χ.

Η Εκκλησια τηs Κωνσταντινουπολεωs υιοθετει την 25η Δεκεμβριου του επισκοπoυ Ρωμηs Λιβεριου (354 μ.Χ.) για τον εορτασμο τηs γεννησεωs του ραβι

Τζεσουα στιs 25 Δεκεμβριου.

380 μ.Χ.

Ο αγιοs Θεοδοσιοs ο Μεγαs προχωρησε περισσοτερο απο τον αγιο Κωνσταννο τον Μεγα και τουs διαδοχουs του. Με το XVI, 1.2 διαταγμα του υποχρεωσε

«ολον το λαο να πιστευη στο θρησκευμα, που ο θειοs αποστολοs Πετροs παρεδωσε στουs Ρωμαιουs». Εννοειται, οτι αποδεκτεs του διαταγματοs ησαν οι Ελληνεs, οι οποιοι αρνουμενοι να αποβαλουν την παραδοση τουs σφαγιασθηκαν στην συνεχεια, με την λογικη του «Σε σφαζω, για να σε σωσω».

Στιs 27 Φεβρουαριου, ο αυτοκρατωρ Φλαβιοs Θεοδοσιοs απαγορευει ολεs τιs

θρησκειεs πλην τηs χριστιανικηs. Ολοι οι μη χριστιανοι χαρακτηριζονται στο

εξηs «σιχαμεροι, αιρετικοι, μωροι και τυφλοι». Ο επισκοποs Μεδιολανου Αμβροσιοs εξουσιοδοτειται να καταστρεψη ολουs τουs Ναουs των εθνικων και να κτιση επανω στα θεμελια τουs εκκλησιεs. Οι αρχηγοι μερικων γοτθικων

φυλων βαπτιζονται χριστιανοι. Καθοδηγουμενοs απο το μισαλλοδοξο ιερατειο,

ο χριστιανικοs οχλοs επιτιθεται στο Ελληνικο ιερο τηs Ελευσινοs, το βεβηλωνει και απειλει να λυντσαρει τουs ιερειs Νεστοριο και Πρισκο. Ο 95χρονοs Ιεροφαντηs Νεστοριοs, γεματοs θλιψη και αγανακτηση, ανακοινωνει το οριστικο

τελοs των παναρχαιων Ελευσινιων Μυστηριων και την απαρχη τηs επι γηs βασιλειαs του πνευματοs του σκοτουs. Ο αυτοκρατων Θεοδοσιοs αποκαλει σε διαταγμα του «παραφρονεs» ολουs οσουs διαφωνουν με το χριστιανικο δογμα

τηs Αγιαs Τριαδοs και απαγορευει καθε διαφωνια με τιs θελησειs τηs Εκκλησιαs.

 

381 μ.Χ.

Στιs 21 Δεκεμβριου, εκδιδεται εδικτο του Θεοδοσιου με το οποιο απαγορευεται

καθε θυσια ‘η απλη επισκεψη σε εθνικουs Ναουs. Κυμα λεηλασιων, βεβηλωσεων, πυρπολησεων και καθε ειδουs καταστροφων σαρωνει απο ακρου σε ακρο

τηs Ανατολικηs Ρωμα’ι’κηs Αυτοκρατοριαs τουs Ναουs, τα μνημεια και τιs βιβλιοθηκεs των Εθνικων. Στην Κωνσταντινουπολη μετατρεπεται σε πορνοστασιο ο Ναοs τηs Θεαs Αφροδιτηs και σε αποθηκεs οι Ναοι του Ηλιου και τηs

Αρτεμιδοs.

 

382 μ.Χ.

Στιs χριστιανικεs εκκλησιεs καθιερωνεται το «αλληλου’ι’α» (hallelu-jah) δηλαδη «δοξα στον Ιαχωβα». Ο αυτοκρατων τηs Δυσεωs Γρατιανοs διατασσει το

σβυσιμο τηs «αιωνιαs» ιεραs Πυραs τηs θεαs Βεστα και τον διωγμο των ιερειων τηs. Η μεγαλη περιουσια των φυλακισμενων Εστιαδων μεταβιβαζεται στην

εκκλησια.

 

384 μ.Χ.

Οι εθνικοι Βετιοs Αγοριοs Πραιτεξτατοs (επαρχοs Πραιτωριου) και Αυρηλιοs

Συμμαχοs (επαρχοs αστεωs) εξουσιοδοτημενοι απο την Συγκλητο, κανουν εκκληση στον διαδοχο του Γρατιανου Βαλεντινιανο Β’ να παλινορθωση τον Βωμο τηs Νικηs. Ο επισκοποs Αμβροσιοs απειλει με αφορισμο τον νεαρο αυτοκρατορα και το αιτημα απορριπτεται. Ο φωτισμενοs Πραιτεξτατοs πεθαινει απο

την θλιψη του λιγουs μηνεs αργοτερα. Ο Θεοδοσιοs διοριζει υπαρχο Ανατοληs

τον φανατικο Ματερνο Κυνηγιο που επιστρατευει σε συνεργασια με τουs ανα τοπουs επισκοπουs, στρατιεs μοναχων και λα’ι’κων για την καταστροφη των εθνικων Ναων τηs βορειου Ελλαδοs και τηs Μικραs Ασιαs.

 

385-388 μ.Χ.

Οι Ματερνοs Κυνηγιοs και επισκοποs («Αγιοs») Μαρκελλοs, καταστρεφουν

αμετρητα Μικρασιατικα Ιερα. Αναμεσα τουs και ο Ναοs τηs Εδεσσηs, τα Καβειρια Ιμβρου, ο Ναοs του Απαμειου Διοs, το Διδυμαιο Ιερο, ολα τα Ιερα τηs

Παλμυραs, κ.α. Στα στρατοπεδα θανατου τηs «Σκυθουποληs» του σημερινου

Ισραηλ (στο πρωτο Αουσβιτs τηs ιστοριαs με ρασοφορικα SS) μαρτυρουν μυριαδεs αθωοι ανθρωποι : «Και απο τα ποιο απομακρυσμενα σημεια τηs Αυτοκρατοριαs σερνονταν δεμενοι με αλυσιδεs αμετρητοι πολιτεs καθε ηλικιαs και

καθε κοινωνικηs ταξεωs. Και απο αυτουs πολλοι πεθαιναν στην διαδρομη ‘η

στιs ανα τοπουs φυλακεs. Και οσοι κατορθωναν να επιζησουν, κατεληγαν στην

Σκυθουπολη, μια αποκεντρη πολη τηs Παλαιστινηs, οπου ειχαν στηθει τα οργανα των βασανιστηριων και των εκτελεσεων» γραφει ο λατινοs ιστορικοs Αμμιανοs Μαρκελλινοs.

 

386 μ.Χ.

Νομοs τηs 16ηs Ιουνιου απαγορευει καθε φροντιδα των ερημων εθνικων Ιερων. Νεεs συλληψειs εθνικων και πυρπολησειs ιδιωτικων βιβλιοθηκων.

 

387 μ.Χ.

Απαγορευονται απο τον αυτοκρατορα τηs Δυσεωs Βαλεντινιανο οι τελευταιεs

εθνικεs εορτεs των Ρωμαιων. Ο επισκοποs Μεδιολανων (Μιλανου) Αμβροσιοs

αποκτα πληρη πνευματικο ελεγχο πανω στον αυτοκρατορα τηs Ανατοληs Θεοδοσιο.

 

388 μ.Χ.

Απαγορευονται απο τον αυτοκρατορα Θεοδοσιο ολεs οι δημοσιεs συζητησειs για θρησκευτικα ζητηματα. Ο γηραιοs ρητωρ Λιβανιοs δικαζεται μαζι με αλλουs εθνικουs για.. «μαγεια» αλλα αθωωνεται απο τον εθνικο δικαστη Τατιανο. Μετα την αθωωση του στελνει στον Θεοδοσιο την εκκληση «Υπερ των

Ιερων» με την οποια τον παρακαλει να σταματηση την καταστροφη των εθνικων Ναων.

 

389 μ.Χ.

Κηρυσσεται εκτοs νομου καθε μη χριστιανικη μεθοδοs χρονολογησεωs. Πληθη

μοναχων τηs ερημου εισβαλουν στιs πολειs τηs Μεσηs Ανατοληs και καταστρεφουν με μανια αγαλματα, βωμουs και Ιερα, λυντσαρουν εθνικουs και πυρπολουν Βιβλιοθηκεs. Ο Πατριαρχηs Αλεξανδρειαs Θεοφιλοs κινητοποιει τον

φανατισμενο χριστιανικο οχλο για να κανη μεγαλουs διωγμουs κατα των εθνικων. Μετατρεπει σε εκκλησια τον Ναο του Θεου Διονυσο, πυρπολει το Μιθραιο

και καταστρεφει τον Ναο του Διοs. Ο ιερευs του Διοs, Ελλαδιοs, γλυτωνει το

λυντσαρισμα σκοτωνονταs 9 οχλοκρατεs. Ο οχλοs διαπομπευει ανα ομαδεs τουs εθνικουs ιερειs σκοτωνονταs τουs στην συνεχεια με λιθοβολισμο. Τα

ιερα συμβουλα και αγαλματα παραδιδονται στη χλευη των χριστιανων περιφερομενα πανω σε γα’ι’δουρια προτου καταστραφουν.

 

390 μ.Χ.

Οι μισανθρωποι μοναχοι παραμενουν στιs πολειs και τρωνε τιs περιουσιεs των θυματων τουs εθνικων, αλλα επεκτεινουν την κακοποιο δραση τουs και στουs μη εθνικουs. Στιs 2 Σεπτεμβριου επιχειρειται ανεπιτυχωs με διαταγμα του Θεο-

δοσιου η εκδιωξη τουs απο τιs πολειs τηs Μεσηs Ανατοληs.

Τον Δεκεμβριο, ο Γοτθοs στρατηγοs Βοθεριχοs, αρχηγοs τηs βυζαντινηs φρουραs τηs Θεσσαλονικηs, προσπαθει να επιβαλη τον εκχριστιανισμο των Ελληνων κατοικων τηs πολεωs. Αποτελεσμα, η εξεγερσιs του λαου που προσπαθουσε απεγνωσμενα να κρατηση την ταυτοτητα του. Η Γοτθικη φρουρα τηs πολεωs στην αρχη αιφνιδιαζεται και πολλοι αξιωματικοι και στρατιωτεs σκοτωνονται. Οταν ομωs ο Θεοδοσιοs πληροφορειται το συμβαν, με δολιο τροπο,

ταχα για να εξευμενιση τα οξυμενα πνευματα, καλει τον λαο τηs πολεωs στον

Ιπποδρομο, για να παρακολουθησουν δηθεν την Ιπποδρομια. Εκει μεσα μονο σε

τρειs ωρεs κατασφαζει με την βοηθεια των Γοτθων πανω απο 7.000 (κατ’αλλουs 15.000) Ελληνεs, που δεν ηθελαν να βαπτισθουν. Βεβαια κανονικα η Εκ-

κλησια καταδικαζει τον Θεοδοσιο για την γενοκτονια αυτη, για να προλαβη

νεεs ταραχεs και γενικευμενη εξαπλωση τηs εξεγερσηs σε ολη την αυτοκρατορια. Του επεβαλε την τιμωρια να μην μπορη να μπη στην Εκκλησια για ενα χρονικο διαστημα και να μετανοιωση για την πραξη του.

 

391 μ.Χ.

Με τα διαταγματα XVI, 10.19 και XVI, 10.21 οι Ελληνεs τιθενται εκτοs νομου.

Στιs 24 Φεβρουαριου εδικτο του Θεοδοσιου απαγορευει καθε επισκεψη στουs

εθνικουs Ναουs αλλα και το απλο ακομη.. κοιταγμα των αγαλματων. Νεοs μεγαλοs διωγμοs σε ολοκληρη την Αυτοκρατορια. Στην Αλεξανδρεια οι ελαχιστοι εθνικοι εξεγειρονται με επικεφαληs τον φιλοσοφο Ολυμπιο και κλεινονται

στο Ιερο του Σεραπιδοs. Οι χριστιανοι το καταλαμβανουν με δολο, το ισοπεδωνουν και πυρπολουν την ονομαστη Βιβλιοθηκη του που φιλοξενουσε τμημα τηs

θρυλικηs συλλογηs τηs Βιβλιοθηκηs τηs Αλεξανδρειαs. Τα ιερα σκευη του

Σεραπειου διαπομπευονται στουs δρομουs τηs Αλεξανδρειαs.

392 μ.Χ.

Στιs 22 Αυγουστου ανακηρυσσεται αυτοκρατων τηs Δυσεωs στο Λουγδουνο απο τουs εθνικουs, ο ρητωρ Φλαβιοs Ευγενιοs που αποκηρυσσει το βαπτισμα

του και επιστρεφει στην εθνικη λατρεια. Στιs 8 Νοεμβριου ο αυτοκρατωρ τηs

Ανατοληs Θεοδοσιοs θετει εκτοs νομου ολεs τιs μη χριστιανικεs λατρειεs, τιs

oποιεs χαρακτηριζει «εθνικεs δεισιδαιμονιεs» (gentilicia superstition). Στην Γαλατια σφαζονται ολοι οι ιερειs και κατασχονται οι περιουσιεs ολων των εθνικων Ναων που στη συνεχεια πυρπολουνται και εκθεμελιωνονται.

Νεοs νομοs απο τον αυτοκρατορα Θεοδοσιο τον Α’. Με αυτον κηρυσσεται και παλι εκτοs νομου η Ελληνικη θρησκεια. Απαγορευεται η λατρεια των οικογενειακων και οικιακων θεοτητων, οπωs και η μαντεια απο τα σπλαχνα των θυσιαζομενων ζωων. Ετσι οριζεται, οτι για καθε σπιτι στο οποιο θα εκαιετο θυμιαμα, θα επεβαλλετο η δημευσιs του. Οπωs φαινεται, οτι δεν ηταν αρκετη η

απαγορευσιs τηs ασκησεωs τηs Ελληνικηs λατρειαs, αλλα εθεωρειτο επικιδυνη ακομα και η παρακολουθηση τηs απο τριτουs. Σαν συνεπεια λοιπον υπηρ-

ξε το γεγονοs οτι, ακομα και αυτοι που παρακολουθουσαν σαν θεατεs μια θυσια, τιμωρουντο.

Νεοs μεγαλοs διωγμοs κατα των εθνικων σε ολοκληρη την Αυτοκρατορια.. Σβηνουν τα Μυστηρια τηs Σαμοθρακηs μετα απο κατασφαγη των ιερεων και ολων των θρησκευτων απο αποσπασμα «διωγμιτων» που αποβιβασθηκε στο

νησι. Καταστροφη του Μαντειου του Αμμωνοs Διοs στην Αφυτο τηs Χαλκιδικηs. Στιs αιθουσεs των δικαστηριων «κυλουν ρυακια αιματοσ», οπωs χαρακτηριστικα γραφει ο Λιβανιοs. Στην Κυπρο, ο εβρα’ι’κηs καταγωγηs επισκοποs («Αγιοs») Επιφανειοs και ο «Αγιοs» Τυχων εκχριστιανιζουν μαζικα και

με την απειλη του Φασγανου και τηs πυραs χιλιαδεs εθνικουs και καταστρεφουν ολα τα Ιερα τηs νησου. Παυουν οριστικα τα Κυπριακα Μυστηρια τηs

Αφροδιτηs. Το σχετικο διαταγμα του Θεοδοσιου δηλωνει κυνικα : «οποιοs δεν

υπακουει στον πατερα Επιφανειο δεν εχει θεση πανω στο νησι». Στιs μεσανατολικεs πολειs Πετρα, Αεροπολη, Ραφια, Γαζα και Βααλβεκ (Ηλιοπολη) ξεσπουν απελπισμενεs εξεγερσειs των εθνικων κατα των «διωγμιτων», των «χριστιανων οχλοκρατων» και των «μοναχων ροπαλοφορων». Στην πολη Σουφεs

τηs Βορειαs Αφρικηs, 60 χριστιανοι πληρωνουν την ζωη τουs στην προσπαθεια τουs να γκρεμισουν το εκει αγαλμα του Ηρακλεουs.

 

393 μ.Χ.

Ενδιαφερουσα ειναι η θεση που κρατησε ο Θεοδοσιοs απεναντι στην ιουδα’ι’κη θρησκεια. Το 393 μ.Χ. οριζει οτι η ιουδα’ι’κη θρησκεια ειναι ανεκτη και δεν επιτρεπεται η καταστροφη των ιουδα’ι’κων συναγωγων απο χριστιανουs. Είναι οπωσδηποτε αποριαs αξιο, γιατι ο αυτοκρατωρ αυτοs μετα απο τοσα διαταγματα κατα των Ελληνων αποφασιζει ταυτοχρονα την προστασια των Ιουδαιων τηs

αυτοκρατοριαs. Ο ιδιοs υπηρξε Ιουδαιοs απο την Κακαουνα τηs Ισπανιαs.

Επι τηs βασιλειαs του διαδοχου του Θεοδοσιου, του Αρκαδιου, συνεχιζεται το εργο των προκατοχων του. Τοτε συμβαινει και η μεγαλη επιδρομη του «Αλαριχου» κατα τηs Ελλαδοs. Αυτοs εισβαλλει αρχικα απο την Μακεδονια στην Θεσσαλια καταστρεφονταs οτιδηποτε ευρισκε στον δρομο του με σαφη προτιμηση στα αρχαια Ελληνικα οικοδομηματα. Συνοδοι του και συγχρονοι εφιαλτεs στην ανιερη αυτη εκστρατεια πληθη «χριστιανων μοναχων και ιερεων». Πηγη γι’αυτην την φρικιαστικη συμμαχια ειναι ο Ζωσιμοs και ιστορικοs Ευναπιοs, ο οποιοs χαρακτηριστικα αναφερει : «τοιαυταs αυτω ταs πυλαs απεδειξε

τηs Ελλαδοs η των φαια ιματια εχοντων ακωλυτωs προσπαρεισελθουσα ασεβεια». Τα «φαια ιματια» ειναι τα ρασα, που αργοτερα αλλαξαν σε μαυρα.

Ο αυτοκρατωρ Ευγενιοs φθανει στην Ιταλια, οπου ο διανοουμενοs στρατηγοs Βιριοs Νικομαχοs Φλαβιανοs ξαναστηνει τον Βωμο τηs Νικηs στην αιθουσα τηs Συγκλητου και επαναφερει τη λατρεια των παραδοσιακων Θεων. Στην Ανατολη, ο Θεοδοσιοs καταργει τα Πυθια, τα Ακτια και τουs Ολυμπιακουs Αγωνεs. Δηωση τηs Ολυμπιαs και ισοπεδωση ολων των βωμων τηs.

 

394 μ.Χ.

Πληρηs παλινορθωση του Ρωμα’ι’κου Εθνισμου στην Δυτικη Αυτοκρατορια.

Ο Φλιβιανοs με το αξιωμα του υπατου Ρωμηs και υποστηριζομενοs ψυχικα απο την ευσεβη συζυγο του, αναβιωνει ολεs τιs καταργηθεισεs απο τουs χριστιανουs λατρειεs. Στην Οστια επαναλειτουργει το Ιερο του Ηρακλεουs. Στιs 27 Μαρτιου, 1 Απριλιου και 28 Απριλιου εωs 3 Μα’ι’ου οι Ρωμαιοι ξαναεορταζουν με μεγαλοπρεπεια την Εορτη τηs Κυβεληs, την Εορτη τηs Βηνουs Βερτικορντια, τα Μεγαλησια και τα Φλοραλια. Κατα χιλιαδεs οι χριστιανοι επιστρεφουν στην εθνικη θρησκεια φοβουμενοι το οριστικο τελοs του Χριστιανισμου.

Και παλι ο Θεοδοσιοs καταργει με νομο τουs Ολυμπιακουs Aγωνεs. Απαγορευτηκε με βαρειεs χρηματικεs ποινεs και αργοτερα με την ποινη του θανατου η Ελληνικη θρησκεια, η εισοδοs στουs ναουs, οι θυσιεs, η οποιαδηποτε πραξιs λατρειαs συμφωνη με το Ελληνικο πνευμα. Η εφαρμογη των νομων αυτων, που καταφωρα καταπατουσαν καθε εννοια σεβασμου προs το θειο και την ασκηση λατρειαs προs αυτο, εγινε με σκληρο και απεχθη τροπο. Οι ιδιοι οι ιερειs τηs θρησκειαs του Ναζωραιου, «τηs θρησκειαs τηs αγαπηs», ηταν αυτοι που

πρωτοστατουσαν στο γκρεμισμα ιερων, στιs δολοφωνιεs Ελληνων και εν τελει στον διασυρμο ενοs τροπου ζωηs, του Ελληνικου. Αναφερει χαρακτηριστικα ο χριστιανοs χρονογραφοs Σωζομενοs : «των ελληνιστων μικρου παντεs κατ’εκεινο διεφθαρησαν (εδολοφονηθησαν), και οι μεν πυρι, οι δε ξιφει απολεσθαι προσετεθησαν, παραπλησιωs δε δια την αυτην αιτιαν διεφθαρησαν (εδολοφονηθηκαν) οι ανα πασαν την αρχομενην λαμπρωs φιλοσοφουντεs. Αλλα και ειs μη φιλοσοφουs εσθητι δε εκεινων χρωμενουs εχωρει ο φονοs».

Ο Λιβανιοs μεσα απο τον περιφημο λογο του «περι ιερων» προσπαθουσε να συγκινηση την σκληρη ψυχη του Θεοδοσιου. Ομωs ο κυβοs ειχε ριφθει. Ο Ελληνισμοs ανεβαινε τον δικο του Γολγοθα. Η πορεια του μαρτυριου ειχε πλεον για καλα αρχισει. Ενα πληθοs ναων πολυ γνωστων και λιγοτερο γνωστων γκρεμιζεται εκ βαθρων σε ολη την αυτοκρατορικη επικρατεια. Μοναχοι και επισκοποι πρωτοστατουν στο εργο τηs καταστροφηs και «χωρουσι τοινυν δια των αγρων, ωσπερ χειμαροs κατασυροντεs δια των ιερων τουs αγρουs». Χωροι αποδοσηs σεβασμου προs το θειο μετατρεπονται ακομα σε κυβευτηρια (χαρτοπαικτεια), πορνοστασια ‘η αποθηκεs. Εκ βαθρων γκρεμιζεται ο ναοs του Σεραπιδοs στην Αλεξανδρεια, ο ναοs του Διοs στην Απαμεια. Πληθοs αλλων στην

Συρια και την Αιγυπτο. Μονο στην κυριωs Ελλαδα φαινεται να υπηρξε μια μικροτερη αυτυχωs εκτασηs καταστροφη λογω του ισχυρου εθνικου αισθηματοs των Ελληνων, που τουs οδηγησε ακομα και στην αμφισβητηση τηs ισχυρηs βυζαντινηs εξουσιαs και την αντισταση κατ’αυτηs. Το τιμημα ομωs ειναι μεγαλο.

Στιs 5 και 6 Σεπτεμβριου συγκρουονται οι στρατοι των εθνικων (υπο τον Φλαβιανο) και των χριστιανων (υπο τον αυτοκρατορα τηs Ανατοληs Θεοδοσιο) στην κοιλαδα του ποταμου Φριγδου. Οι κατα πολυ λιγωτεροι εθνικοι ηττωνται και κατασφαζονται. Ο αυτοκρατων Ευγενιοs συλλαμβανεται, βασανιζεται, αποκεφαλιζεται και το κεφαλι του περιφερεται πανω σε παλουκι σε ολοκληρη την δυτικη Αυτοκρατορια για παραδειγματισμο. Ο Φλαβιανοs αυτοκτονει για να μη πεση στα χερια των χριστιανων. 395 μ.Χ.

Νομοι τηs 22αs Ιουλιου και 7ηs Αυγουστου, κηρυσσουν νεουs διωγμουs κατα των εθνικων.

Ο ευνουχοs πρωθυπουργοs του αυτοκρατορα Αρκαδιου Ρουφινοs κατευθυνει τιs ορδεs των, υπο τον Αλαριχο, χριστιανων Γοτθων προs τον Ελλαδικο χωρο.

Ακολουθουμενοι απο πληθη φανατισμενων μοναχων, οι Γοτθοι του Αλαριχου (ο οποιοs ειχε πολεμησει με τον Θεοδοσιο κατα των εθνικων του Φλαβιανου) κατασφαζουν αμετρητουs εθνικουs Ελληνεs και καταστρεφουν πολειs και ιερα στο Διον, τη Θεσσαλια, τουs Δελφουs, τη Βοιωτια, την Αττικη, τα Μεγαρα, την

Κορινθο, τη Φενεο, το Αργοs, τη Νεμεα, τη Λυκοσουρα, τη Σπαρτη, τη Μεσσηνη, τη Φιγαλεια, την Ολυμπια. Στην Ελευσινα πυρπολειται το εκει παναρχαιο Ιερο και θανατωνονται στην πυρα ο Θεσπιευs Ιεροφαντηs Ιλαριοs και ολοι οι ιερειs των Μυστηριων τα οποια ειχαν αναβιωσει απο τουσ Μιθρα’ι’στεs λιγο μετα τον θανατο του Νεστοριου.

Η συνεργασια ομωs μεταξυ βαρβαρων και χριστιανων επεξεταθη ακομα και σε αυτοκρατορικο επιπεδο. Ετσι στην αρχη κρατωνταs τα προσχηματα αλλα στην συνεχεια αφαιρωνταs τελειωs το προσωπειο τηs δηθεν προστασιαs των Ελληνικων πληθυσμων η αυτοκρατορικη εξουσια ολοκληρωνει το εργο του Αλαριχου διοριζονταs τον το 398 μ.Χ. γενικο αρχηγο του Ιλλυρικου θεματοs. Ετσι εκει που απετυχαν οι νομοι του Αρκαδιου (γιατι και αυτοs θεσμοθετησε κατα των Ελληνων) πετυχε το ξιφοs του Αλαριχου. Οι νομοι αυτοι του Αρκαδιου

επανελαμβαναν το πνευμα καταδικηs και αφανισμου του Ελληνικου πολιτισμου και πνευματοs.

 

396 μ.Χ.

Αφαιρουνται απο τουs ιερειs και τουs προ’ι’σταμενουs των Ελληνικων ναων ολα τα προνομια. Ταυτοχρονα με την επιδρομη του Αλαριχου ο Αρκαδιοs διατασσει την ισοπεδωση («εs εδαφοs φερειν») και οχι απλα την καταστροφη ολων των ελληνικων ναων, επιβαλλονταs στην συνεχεια, το υλικο τουs να χρησιμοποιηθη για την κατασκευη αλλων οικοδηματων ουτωs, ωστε να χαθουν παντελωs τα ιχνη τουs.

Ο Αλαριχοs εν τω μεταξυ συνεχιζονταs τον περιπατο καταστροφηs στην Ελλαδα φθανει και στιs Θερμοπυλεs. Λιγο πριν φτασει – και εδω ειναι το αποκαλυπτικο γεγονοs τηs συμμαχιαs αυτηs – ανηγγειλε την αφιξη του στον ανθυπατο Αντιοχο και τον αρχηγο τηs φρουραs των Θερμοπυλων Γερουσιο, ζητωνταs να αφησουν ελευθερα την διοδο του στην υπολοιπη Ελλαδα, πραγμα που αυτοι εκαναν. Ετσι οι βαρβαροι παντα με την συνοδεια των μοναχων πλημμυριζουν Φωκιδα, Λοκριδα, Βοιωτια, Αττικη λεηλατουντεs και κατασφαζοντεs Ελληνεs ανδρεs, γυναικεs και παιδια αδιακριτωs. Στην Αττικη ισοπεδωνουν τον ναο τηs Δημητραs και τηs Περσεφονηs στην Ελευσινα θανατωνονταs και ολουs τουs ιερειs και πιστουs που βρισκονταν εκει με πρωτο τον Ιλαριο. Στην

συνεχεια διασχιζουν την Μεγαριδα και εισβαλλουν στην Πελοποννησο, οπου συνεχιζουν το «βανδαλικο χριστιανικο τουs εργο». Φυσικα οι βυζαντινεs φρουρεs τηρουσαν σταση θεατη. Πρωτα καταστρεφεται η Κορινθοs, υστερα το Αργοs και τελευταια η Σπαρτη, πολειs αλλουτε ξακουστεs μα απο την βυζαντινη κατοχη αποδυναμωμενεs, χωριs προνομια και στρατο, καταδικασμενεs στην καταστροφη και στον ολεθρο. Η ηρωικη αντισταση των Ελληνων κατοικων τηs

Σπαρτηs δυστυχωs δεν ειχε αλλο αποτελεσμα παρα τον ενδοξο θανατο τουs. Στην δυνεχεια καταστρεφονταs και παλι τουs Ελληνικουs ναουs και τα ιερα που ευρισκε στον δρομο του ο συρφετοs των αμαθων και τυφλωμενων απο μισοs ισοπεδωνει τον ναο του Διοs στην Νεμεα, τα Αρκαδικα ιερα τηs Λυκοσουραs, τα περιλαμπρα ιερα τηs Ολυμπιαs. Η καταστροφη εκ θεμελιων τηs Ολυμπιαs και τηs Ιεραs Αλτεωs ολοκληρωθηκεν το ετοs αυτο. Η Ολυμπια και οι Ολυμπιακοι Αγωνεs μετα απο συνεχη λειτουργια επι 1.100 χρονια διεκοπησαν. Ο πιο

λαμπροs, αγνοs και εξανθρωπιστικοs θεσμοs, που γνωρισε η Ελληνικη Αρχαιοτητα κατηργηθη.

Και οι καταστροφεs θα συνεχιζονταν, εαν οι προσωπικεs φιλοδοξιεs ενοs Γοτθου στρατηγου, του Στιλιχωνοs, δεν τον εκαναν να παρακουσει τιs εντολεs του Αρκαδιου και να αποβιβαστη στο Λεχαιο τηs Κορινθου, οπου με μικρεs σχετικα δυναμειs μπορεσε να κατατροπωση τον Αλαριχο και να αποδειξη τελικα ποσο ευκολη θα ηταν, εαν καποιοι ηθελαν, η εξ αρχηs αποτροπη τηs βαρβαρικηs εισβοληs και η αποφυγη τηs τρομακτικηs καταστροφηs που προκληθηκε σε ολη την Ελληνικη επικρατεια και τον πολιτισμο.

Νομοs τηs 23ηs Μαρτιου, απαγορευει σε ολοκληρη την Ανατολικη Αυτοκρατορια ακομη και την απλη παρατηρηση «ειδωλολατρικων» τελετων.

Στιs 7 Δεκεμβριου, ο νομοs του αυτοκρατοροs Φλαβιου Αρκαδιου, εξισωνει την εθνικη λατρεια με προδοσια κατα του κρατουs. Οι τελευταιοι εθνικοι ιερειs και ιεροφαντεs καθαιρουνται και φυλακιζονται.

 

397 μ.Χ.

Νεοs νομοs του Αρκαδιου απαιτει την ισοπεδωση ολων των εθνικων Ναων τηs Ανατολικηs Αυτοκρατοριαs που τυχον στεκουν ακομη ορθιοι.

 

398 μ.Χ.

Η Τεταρτη Συνοδοs τηs Καρθαγενηs απαγορευει ακομη και στουs επισκοπουs την αναγνωση των βιβλιων των εθνικων. Ο («Αγιοs») επισκοποs Γαζηs Πορφυριοs κλεινει τουs περισσοτερουs εθνικουs Ναουs τηs πολεωs του. Σε Δυση και Ανατολη αμετρητα φιλοσοφικα και επιστημονικα βιβλια του προχριστιανικου κοσμου εξαφανιζονται στην πυρα. Ο εκχριστιανισμενοs Βανδαλοs στρατηγοs Στιλιχων πρωτοστρατει σε καταστροφεs εθνικων ιερων και σφαγεs ιερεων και θρησκευτων. Με διαταγματα του Αρκαδιου εξουσιοδοτουνται οι τοπικεs αρχεs να ξυλοκοπουν τουs φανατικουs μοναχουs που συνηθιζουν να επιτιθενται, ν’αποσπουν απο τα χερια των στρατιωτων και να λυντσαρουν τουs συλλαμβανομενουs εθνικουs.

 

399 μ.Χ.

Νεοs νομοs (13 Ιουλιου) του αυτοκρατοροs Αρκαδιου απαιτει την ισοπεδωση και των ελαχιστων πλεον Ναων των εθνικων που εδω και εκει εστεκαν ακομη ορθιοι, κυριωs σε αγροτικεs περιοχεs. Αναμεσα σε αλλα ιερα ισοπεδωνονται και οι Δελφοι. Στη Βορειο Αφρικη οι διωκτεs Ιοβιοs και Γαυδεντιοs κτυπουν ολα τα αστικα κεντρα των εθνικων, καταστρεφουν τουs Ναουs, καινε τιs βιβλιοθηκεs και θανατωνουν τουs ιερειs. 400 μ.Χ.

Ο επισκοποs Νικηταs καταστρεφει το Μαντειο του Διονυσου των Βεσσων και εκχριστιανιζουν με τη βια ολη την περιοχη.

 

401 μ.Χ.

Ο χριστιανικοs οχλοs τηs Καρχηδονοs λυντσαρει εθνικουs και καταστρεφει Ναουs και αγαλματα. Ο («Αγιοs») επισκοποs Πορφυριοs, οργανωνει μαζικα λυντσαρισματα εθνικων και καταστρεφει με την βοηθεια του φανατισμενου οχλου τουs οκτω εν ενεργεια Ναουs τηs Γαζηs.

Η ΙΕ’ Συνοδοs τηs Καρχηδονοs, εκδιδει κανονα με τον οποιο αφοριζονται ακομη και μετα θανατον ολοι οσοι δημιουργουν συγγενειεs με εθνικουs ‘η δεν αποκληρωνουν τουs ηδη συγγενειs τουs που παραμενουν εθνικοι.

402 μ.Χ.

Ο στρατηγοs Στιλιχων καιει στην Ρωμη τα περιφημα Σιβυλλικα Βιβλια.

 

405 μ.Χ.

Ο Ιωαννηs ο λεγομενοs «Χρυσοστομοs», στελει ορδεs ροπαλοφορων μοναχων να σαρωσουν τα «ειδωλα» (Ναουs, αγαλματα και βωμουs) οληs τηs Παλαιστινηs.

 

406 μ.Χ.

Ο Ιωαννηs «Χρυσοστομοs» συγκεντρωνει χρηματα απο θεομανειs προσηλυτεs για τιs εργασιεs διαλυσεωs των εθνικων Ναων. Το ιδιο ετοs διατασσει την εκ- θεμελιωση και πυρποληση του θαυμαστου Ναου τηs Εφεσιαs Αρτεμιδοs. Στην Σαλαμινα τηs Κυπρου οι «Αγιοι» Επιφανειαs και Ευτυχιοs συνεχιζουν τιs καταστροφεs των Ιερων και την κατασφαγη οσων αρνουνται να βαπτισθουν.

 

407 μ.Χ.

Νεοs νομοs ανανεωνει την ποινικοποιηση καθε μη χριστιανικηs τελετηs.

 

408 μ.Χ.

Ανεβαινει στον θρονο ο Θεοδοσιοs ο Β’. Πολλοι Ελληνεs πιστεψαν οτι ισωs θα περιοριζε, αν οχι θα σταματουσε τουs φοβερουs διωγμουs εναντιον τουs, αλλα η συνεχεια δεν τουs δικαιωσε στο ελαχιστο. Αποτελεσμα τηs ανθελληνικηs πολιτικηs και αυτου του αυτοκρατορα ηταν η καταργηση στην Αθηνα του Αρειου Παγου, του θεσμου των θεσμοθετων και των υπολοιπων Ελληνικων Δικαστηριων. Στην Σπαρτη ομοιωs καταργηθηκαν ολοι οι πολιτικοι θεσμοι. Οι ναοι εξακολουθουν να καταστρεφονται και το 429 μ.Χ. με νεο διαταγμα οριζεται, οτι μπορουν να μετατρεπονται και σε χριστιανικεs εκκλησιεs. Στην συνε-

χεια απαγορευεται και παλι η τελεσιs ιεροτελεστιων και εορτων, και με εμπρησμο καταστρεφεται ολοσχερωs ο ναοs του Διοs στην Ολυμπια.

Κοινοs νομοs του Αρκαδιου και Ωναριου διατασσει την αφαιρεση του καθε ειδουs γλυπτου διακοσμου απο τα αρχαια μνημεια ‘η απο τα συντριμια των εθνικων ναων. Ακομη και ιδιωτεs οφειλουν να παραδωσουν ολα τ’αγαλματιδια που τυχον εχουν στην κατοχη τουs. Ο Στιλιχων ληστευει στη Ρωμη τον χρυσο του Ναου του Καπιτωλιου Διοs. Νεοι διωγμοι και καταστροφεs Βιβλιοθηκων υπο την αμεση εποπτεια των ανα τοπουs επισκοπων. Οι δικαστεs που φαινονται

επιεικειs προs τουs «ειδωλολατρεs» μετατρεπονται αυτοματωs σε κατηγορουμενουs. Στη πολη Καλαμα τηs σημερινηs Αλγεριαs, η σκληροτητα των διωγμων προκαλει μεγαλη εξεγερση του πληθυσμου με πυρπολησειs εκκλησιων, η οποια ομωs πνιγεται στο αιμα υπο την εποπτεια του «Αγιου» Αυγουστινου.

409 μ.Χ.

Επαναλαμβανεται η επι ποινη θανατου απαγορευση ολων των μαντικων πρακτικων και τηs Αστρολογιαs.

 

410 μ.Χ.

Στιs 24 Αυγουστου ο Αλαριχοs καταλαμβανει μετα απο προδοσια την Ρωμη και επι τρειs ημερεs λεηλατει τουs θησαυρουs τηs, καταστρεφει τα εργα τεχνηs και τα βιβλια των εθνικων και κατασφαζει τουs κατοικουs τηs «Αιωνιαs Πολεωs».

Το χαλκινο αγαλμα τηs Θεαs Βιρτουs (Ανδρειαs) καταστρεφεται στο χυτηριο απο τουs φανατικουs μοναχουs.

 

415 μ.Χ.

Λιγο πριν το Πασχα, κατα προτροπη του επισκοπου Κυριλλου, η εθνικη φιλοσοφοs «Υπατια» δολοφονειται με αγριο τροπο απο τον χριστιανικο οχλο τηs Αλεξανδρειαs. Οδηγειται στην πατριαρχικη εκκλησια του «Αγιου Μιχαηλ», οπου οι χριστιανοι την βιαζουν και την κοβουν κομματια και περιφερονταs τα στουs δρομουs τηs πολεωs, τα καινε τελικα μαζι με τα συγγραμματα τηs φιλοσοφου σε μια τεραστια πυρα στην θεση Κυναρων. Στιs 30 Αυγουστου εκδιδεται εδικτο που απαιτει να συλλαμβανονται και να σταυρωνονται ‘η να καιγονται ζωντανοι ολοι οι εθνικοι ιερειs τηs Βορειου Αφρικηs.

 

416 μ.Χ.

Στιs 7 Δεκεμβριου, καθαιρουνται ολοι οι μη χριστιανοι στρατιωτικοι, αυλικοι, δημοσιοι υπαλληλοι και δικαστικοι. Ο μοναχοs Υπατιοs, επονομαζομενοs «Η σπαθα του Θεου», περιοδευει την Βιθυνια και εντοπιζει «κρυφουs» λατρειs των αρχαιων Θεων, τουs οποιουs εξοντωνει μαζι με τιs οικογενειεs τουs διχωs μεσολαβηση δικηs.

 

421 μ.Χ.

Ισοπεδωνεται το μεγαλο ιερο τηs Καιλεστιδοs στην Καρχηδονα. Νεεs σφαγεs εθνικων σε ολοκληρη την Βορεια Αφρικη.

 

423 μ.Χ.

Στιs 8 Ιουνιου, ο αυτοκρατωρ τηs Ανατοληs Θεοδοσιοs ο επονομαζομενοs «Μικροs», εκδιδει νομο του με τον οποιο τιμωρειται με φυλακιση και βασανιστηρια η παραδοσιακη λατρεια, η οποια χαρακτηριζεται «λατρεια των δαιμονων»

 

429 μ.Χ.

Δηωση του Παρθενωνοs των Αθηνων και μεγαs διωγμοs των εκει.. «οπαδων των δαιμονων».

 

431 μ.Χ.

Το ιερο συμβολο των εθνικων, ο Σταυροs, ωs χριστιανικο πλεον συμβολο, εισαγεται στιs εκκλησιεs.

 

435 μ.Χ.

Νεοs νομοs του Θεοδοσιου απειλει στιs 14 Νοεμβριου με θανατο ολουs τουs «αιρετικουs» και εθνικουs τηs Αυτοκρατοριαs. Μονο ο ιουδα’ι’σμοs γινεται αποδεκτοs ωs νομιμη θρησκεια, αν και καθισταται αδυνατη η σχεση ‘η απλη επικοινωνια μεταξυ χριστιανων και ιουδαιων. Σε περιπτωση κρυφου μικτου γαμου, η χριστιανικη γυναικα θανατωνεται ωs.. μοιχαλιδα. Με τον ιδιο νομο οριζεται ο εξαγνισμοs και στην συνεχεια χρηση ωs εκκλησια του καθε Ναου των εθνικων που δεν εχει ακομη γκρεμισθει.

 

438 μ.Χ.

Εδικτο του Θεοδοσιου υπενθυμιζει στιs 31 Ιανουαριου την υπαρξη τηs θανατι- κηs ποινηs για τιμωρια τηs «ειδωλολατριαs» την οποια κατηγορει μαλιστα ωs..αιτια ενοs προσφατου λιμου !!!

 

440-450 μ.Χ.

Καταστροφη ολων των μνημειων, βωμων και Ναων που εστεκαν ακομη στην Αθηνα, στην Ολυμπια και στιs αλλεs Ελληνικεs πολειs.

 

448 μ.Χ.

Ο Θεοδοσιοs διατασσει να παραδοθουν στιs φλογεs ολα τα «αντιχριστιανικα»

βιβλια. Αναμεσα τουs καταστρεφονται και τα βιβλια του νεοπλατωνικου Πορφυριου που βημα προs βημα ξεσκεπαζαν την «αληθινη φυση του Χριστιανισμου».

 

450 μ.Χ.

Καταστρεφονται ολοι οι Ναοι και οι Βιβλιοθηκεs τηs Αφροδισιαδοs, τηs οποιαs το ονομα αλλαζει σε Σταυρουπολιs.

 

451 μ.Χ.

Στιs 4 Νοεμβριου, ο νομοs του αυτοκρατοροs Θεοδοσιου ανανεωνει ολουs τουs προηγουμενουs που προεβλεπαν ποινη θανατου για τουs «Ειδωλολατρεs».

 

457-474 μ.Χ.

Βασιλεια του Λεοντοs Α’. Νεοι διωγμοι κατα των Ελληνων. Εναs απο αυτουs, τουs Ελληνεs, και ο Ιακωβοs, μεγαs γιατροs, ο οποιοs ενω, οπωs μαs πληροφορουν οι ιστορικοι, ηταν αποκλεισμενοs απο καθε δημοσιο λειτουργημα και καθε δημοσια τιμη, επειδη ακριβωs ηταν Ελληναs, κερδισε την συμπαθεια του αυτοκρατορα κατορθωνονταs να τον θεραπευση απο ισχυρο πυρετο. Ο Ιακωβοs δολοφονηθηκε. Αλλο σημαντικο προσωπο ο φιλοσοφοs Ισοκασιοs απο την

Κιλικια, ο οποιοs, αφου ειχε παλαιοτερα μεγαλεs θεσειs στην αυτοκρατορικη διοικηση φτανονταs μεχρι και το αξιωμα του κοιαιστοροs, κατηγορηθηκε και αυτοs ωs Ελληναs. Αφου καθαιρεθηκε χωριs δικη απ’το αξιωμα του, προσηχθη σε δικη. Γυμνοs και δεμενοs πισθαγκωνα ο μεχρι προ τινοs ισχυροs ανδραs

τηs αυτοκρατορικηs αυληs θα επρεπε τωρα να λογοδοτηση για την κατηγορια οτι ηταν Ελληναs. Ο επαρχοs Πουσαιοs τοτε του ειπε : «Βλεπειs πωs καταντησεs Ισοκασιε ;». Και αυτοs απαντησε : «Βλεπω και δεν απορω, γιατι περνω ανθρωπινεs συμφορεs. Αλλα δικασε με δικαια και καθαρα, οπωs δικαζαμε καποτε μαζι». Ορθιοι τοτε ολοι οι παρευρισκομενοι χειροκροτουσαν επευφημωντεs τον Ισοκασιο, βλεπονταs πωs ολοκληρη η κατηγορια εναντιον του

ειχε αυτοματα καταπεσει. Με τιs λεξειs «δικαια και καθαρα» εδωσε στον Πουσαιο και στουs υπολοιπουs να καταλαβουν το αστηριχτο τηs κατηγοριαs.

«Ειμαι Ελληναs», τουs ειπε, «ειναι αληθεια τοσo μεγαλο εγκλημα ;».

 

474 μ.Χ.

Νεοs αυτοκρατοραs εμφανιζεται στην πολιτικη σκηνη, ο Ζηνων. Επι τηs βασιλειαs του το 484 μ.Χ. εχουμε την επανασταση του Λεοντιου, ο οποιοs μαζι με τον Ιλλο, αρχηγο του στρατου, και τον Παμπρεμιο, Αθηναιο φιλοσοφο, επιδιωκει την ανατροπη τηs χριστιανικηs θρησκειαs και την επαναφορα του αρχαιου θρησκευματοs. Ειναι μια απ’τιs τελευταιεs απεγνωσμενεs προσπαθειεs του Ελληνισμου να επιζηση, να σταθη και παλι στα ποδια του, προσπαθεια που ασχετωs με την τελικη τηs ατυχη εκβαση αποδεικνυει οτι παρα τουs συνεχειs και

ανελεητουs διωγμουs το ηθικο του Ελληνικου λαου δεν ελεγε να ενδωση στιs απειλεs και διωξειs. Το 488 μ.Χ,, τεσσερα χρονια μετα την εναρξη τηs επαναστασεωs, εχουμε την θανατωση και των τελευταιων απο τουs υποκινητεs τηs.

Δευτερη αποπειρα κατα τηs βυζαντινοχριστιανικηs εξουσιαs εχουμε με τον φιλοσοφο Σεβηριανο, τον οποιο ματαια ο Ζηνων προσπαθουσε να πειση να δεχθη τα υπατα των αξιωματων, αφου ομωs σε ανταλλαγμα θα δεχοταν να βαπτισθη.

Απεναντιαs ο Σεβηριανοs προσπαθησε να πειση τον Ζηνωνα να ανορθωση την Ελληνικη θρησκεια και τον Ελληνισμο στην αρχικη τουs θεση, πραγμα που ισωs θα πετυχαινε μαζι με αλλουs Ελληνεs φιλοσοφουs, που ειχαν γινει πλεον

αναποστατο τμημα τηs αυληs και συμβουλατορεs του Ζηνωνοs, εαν τελικα δεν υπερισχυε η μεριδα των αντιπαλων ιουδαιοχριστιανων αυλικων, που επεισαν τον αυτοκρατορα να προχωρηση ακομα και σε νεο διωγμο κατα των Ελληνων.

Ετσι εχουμε την καταδιωξη του Σεβηριανου, Ηραιστιου, Ζωσιμου, Γαζαιου, Γεσσιου, Αγαπιου και πολλων αλλων φιλοσοφων και μη. Στην περιπτωση δε του Γεσσιου εχουμε και την θανατικη του καταδικη.

 

457-491 μ.Χ.

Σποραδικοι διωγμοι εθνικων στην Ανατολικη κυριωs Αυτοκρατορια (αφου η Δυτικη κατελυθη το 476 Μ.Χ.) Αναμεσα σε χιλιαδεs ανωνυμουs μαρτυρεs θανατωνονται ο ιατροs Ιακωβοs και ο φιλοσοφοs Γεσσιοs, ενω φυλακιζονται οι Σεβηριανοs, Ηραιστιοs, Ζωσιμοs, Ισιδωροs κ.α. Την ιδια εποχη ο προσηλυστηs Κονων κατασφαζει τουs «pagani» τηs νησου Ιμβρου, ενω αλλοι προσηλυτιστεs εξοντωνουν τουs τελευταιουs λατρειs του Διοs Λαβρανιου στη Φασουλα τηs Κυπρου και τηs Ισιδοs στην Αιγυπτο.

 

482-488 π.Χ.

Πνιγονται στο αιμα οι τελευταιεs εξεγερσειs των εθνικων τηs Μικραs Ασιαs.

 

486 μ.Χ.

Στην Αλεξανδρεια γενικευονται οι διαπομπευσειs και μαρτυρικεs θανατωσειs των «κρυφων» εθνικων ιερεων. Δολοφονουνται διαφοροι εθνικοι στρατιωτικοι, οπωs π.χ. ο νικητηs των Βανδαλων στρατηγοs Μαρκελλινοs.

 

494 μ.Χ.

Ο παπαs Γελασιοs αφοριζει τουs εορταστεs των Λουπερκαλιων. Σφραγιζονται ολοι οι ακομη αρθιοι αρχαιοι Ναοι τηs Δυσεωs.

 

500 μ.Χ.

Η χριστιανικη εσχατολογια προβλεπει, ανεπιτυχωs οτι το συγκεκριμενο ετοs θα γινει η.. συντελεια του κοσμου. Νεεs πυρεs των χριστιανων καταστρεφουν ότι ειχε απομεινει απο την σοφια και επιστημη των εθνικων. Η ανθρωποτητα πεφτει σε ακομη μεγαλυτερη αποκτηνωση. Εξαφανιζονται παντελωs η αποχετευση των οικιων, η Ρωμα’ι’κη κεντρικη θερμανση και τα κρεββατια. Ο γνωστοs συγγραφεαs McCabe (στο «History’s Greates Liarst», σελ. 27) κανει μια εκπληκτικη

συγκριση αναμεσα στον Ρωμα’ι’κο κοσμο των εθνικων και σε εκεινο των

χριστιανων του Μεσαιωνοs : «Στη Ρωμη του τεταρτου αιωνοs, αντιστοιχουσαν τρειs ελευθεροι χειρωνακτεs σε εναν σκλαβο, αλλα απο το 500 εωs το 1100 μ.Χ. η συντριπτικη πλεοψηφια των χειρωνακτων τηs Ευρωπηs ησαν δουλοπαρικοι..

Στην Ρωμη, οι εργατεs των πολεων μπορουσαν ν’απολαυσουν δωρεαν

εκπαιδευση, φθηνη διασκεδαση, φθηνη τροφη, υπερουχα λουτρα και γυμναστηρια, εορτεs και αργιεs για τουλαχιστον 200 απο τιs 365 ημερεs του ετουs. Από το 500 εωs 1100 μ.Χ., οι εργατεs τηs Ευρωπηs δεν ειχαν κανενα απο τα παραπανω αγαθα, ουτε ελευθερια, ουτε προστασια απο τον νομο. Στην παγανιστικη Ρωμα’ι’κη Αυτοκρατορια οι γυναικεs ειχαν ισονομια και ιση κοινωνικη αντιμετωπιση με τουs ανδρεs. Απο το 500 εωs το 1100 μ.Χ.τιs αντιμετωπιζαν οπωs τα ζωα. Οι παγανιστεs Ρωμαιοι παρηγαγαν μια μεγαλη βιβλιογραφια, οικοδομησαν εκπληκτικα κτιρια ακομη και στιs περιφερειεs, καθωs και υδραγωγεια, γεφυρεs, υπεροχεs οδουs, θεατρα κ.α. Απο το 500 εωs το 1100 μ.Χ. σχεδον κανενα βιβλιο δεν παρηχθη, τουλαχιστον σημαντικο ωστε να διαβαζεται και σημε-ρα, σχεδον κανενα ζωγραφικο εργο ‘η γλυπτο ‘η οικοδομημα που να ειναι σημερα αξιοθαυμαστο. Οι Ρωμαιοι διεθεταν βιβλιοθηκεs μεχρι και 500.000τομων.

 

Απο το 500 εωs το 1100 μ.Χ. δεν υπαρχουν πανω απο 600 τομοι σε ολοκληρη

την Ευρωπη…».

 

515 μ.Χ.

Ο αυτοκρατωρ τηs Ανατολικηs Ρωμα’ι’κηs Αυτοκρατοριαs Αναστασιοs διατασσει την κατασφαγην των εθνικων τηs πολεωs Ζοαρα τηs Αραβιαs και την εκθεμελιωση του εκει ιερου του Θεου Θεανδριτου. Το βαπτισμα γινεται υποχρεωτικο επι ποινη θανατου, ακομη και για οσουs δηλωνουν ηδη χριστιανοι.

Μετα τον Ιουστινο (518-527 μ.Χ.), ο οποιοs καταργει το 521 μ.Χ. τουs Ολυμπιακουs αγωνεs τηs Αντιοχειαs, την σκυταλη παραλαμβανει το 527 μ.Χ. ο Ιουστιανοs (527-565 μ.Χ.), εναs απο τουs μεγαλυτερουs διωκτεs του Ελληνισμου. Επι τηs βασιλειαs του συμβαινει η περιφημοs «Στασιs του Νικα», που τοσο εχουν παραποιηθει τα πραγματικα αιτια που την προξενησαν. Ο Ιουστιανοs ειχε ταχθει εξ αρχηs κατα των Πρασινων, τουs οποιουs παλαιοτερα υποστηριζε ο Αναστασιοs (491-518 μΧ.), ο οποιοs ειχε εκδηλωθει ωs ο μοναδικοs ισωs εωs τωρα Βυζαντινοs αυτοκρατοραs προστατηs του Ελληνισμου, πλην φυσικα του Ιουλιανου, αποκρουονταs την επιθεση του Γοτθου Βιταλιανου, που

προασπιζονταs την ορθοδοξια και την Συνοδο τηs Χαλκιδοναs, οπωs ελεγε, ειχε επιτεθει το 514 μ.Χ. κατα του Αναστασιου αλλα υπεστη συντριπτικη ηττα.

Αξιζει να σημειωθη, οτι ο Αναστασιοs ειχε και την βοηθεια του Ελληνα φιλοσοφου Προκλου, που τον ειχε εφοδιασει με το περιφημο «υγρο πυρ».

Οι Πρασινοι ειχαν ταχθει κατα του Χριστιανισμου στο συνολο τουs και επιζητουσαν μια λογικοτερη και Ελληνιζουσα θρησκεια ταυτοχρονα με την εξαλειψη των σκληρων μετρων και την παυση των διωγμων του Ιουστιανου κατα των Ελληνων. Ορισαν αρχικα αρχηγο τουs τον Υπατιο, ανηψιο του Ελληνιζοντοs Αναστασιου και αφου πηραν αργοτερα με το μεροs τουs και τουs Βενετουs, απελευθερωσαν ολουs τουs κρατουμενουs απο τιs φυλακεs και στην συνεχεια τιs πυρπολησαν. Υστερα εκαψαν τη χαλκη πυλη του παλατιου και την Αγια Σοφια. Και οι επιτυχιεs θα συνεχιζονταν, εαν τελικα τεραστια λαθη στρατηγικηs των επαναστατων δεν οδηγουσαν τον Ιουστιανο απο την ταπεινωτικη πανωλεθρια στην ανελπιστη νικη και σωτηρια αυτου και του δογματοs που πρεσβευε. Καταστολη τηs εξεγερσηs, εκτελεση Υπατιου και του αδελφου του,

γενικεs σφαγεs και διωγμοι κατα των Ελληνων απο τουs βυζαντινουs και τουs βαρβαρουs Ερουλουs. 40.000 νεκροι αρχικα, κλεισιμο των φιλοσοφικων σχολων, γκρεμισμα των ναων. Η μαχη, που θα μπορουσε να ειχε σημανει την αναγεννηση του Ελληνισμου ειχε χαθει.

Τα αποτελεσματα : Ανανεωσιs ολων των νομων κατα των Ελληνων με την προσεβολη τηs ποινηs του θανατου. Αφαιρεση των κτηματων των Ελληνων και των Ελληνικων ναων υπερ τηs χριστιανικηs θρησκειαs και του δημοσιου ταμειου.

Το 529 μ.Χ. καταργηση τηs φιλοσοφικηs σχοληs των Αθηνων. Γραφει ο

Μαλαλαs γι’αυτο : «Θεσπισαs προσταξιν (ο Ιουστιανοs) επεμψεν εν Αθηναιs κελευσαs μηδενα τολμαν διδασκειν φιλοσοφιαν και αστρονομιαν». Ακομη αφαιρεσε και τουs μισθουs των δασκαλων οπωs και το δικαιωμα να διδασκουν : «Απαγορευεται να ασκουν διδασκαλια αυτοι που πασχουν απ’την ιεροσυλη τρελλα των Ελληνων» (Ιουστινιανειοs Κωδικαs Ι, 11, 10). Ο οροs

«Ελληναs» τωρα παιρνει καθαρα πλεον τον χαρακτηρισμο που επι αιωνεs προσπαθουσαν να κρυψουν επιμελωs οι Χριστιανοι : «Επειδη τινεs ευρηνται εκ των ανοσιων και μυσαρων Ελληνων κατεχομενοι πλανη…» (Ιουστινιανειοs Κωδικαs Α’, 11).

Και συνεχιζει ο Μαλαλαs (Προs Ιουστινιανον λογοs 15) : «Διωγμοs, γαρ γεγονε Ελληνων μεγαs και πολλοι εδημευθησαν, εν οιs ετελευτησαν Μακεδονιοs, Ασκληπιοδωροs, Φωκαs ο Κρατερου και Θωμαs ο κοιαιστωρ. Και εωs τουτου πολυ φοβοs γεγονε, εθεσπισε δε αυτοs βασιλευs, ωστε μη πολιτευεσθαι τουs Ελληνιζονταs». Ουτε πολιτικα δικαιωματα λοιπον και αργοτερα απαγορευσιs και να στρατευονται. Ετσι ουτε συμμετοχη στα κοινα, ουτε μεταβιβαση τηs περιουσιαs τουs. Το 546 μ.Χ. στην Κωνσταντινουπολη φυλακισθηκαν, βασανιστηκαν και εκτελεστηκαν γραμματικοι, ρητορεs, νομικοι και γιατροι με την κατηγορια οτι ησαν «Ελληνεs». Το 562 μ.Χ. επακολουθει νεοs διωγμοs και οπωs λεει ο Μαλαλαs, «Ελληνεs πιαστηκαν και διαπομπευθηκαν μεσα στην Κωνσταντινουπολη ταυτοχρονα με το καψιμο Ελληνικων βιβλιων στον «Κυνηγιον» μαζι με εικονεs των Θεων». Αλλα και ο Προκοπιοs μιλωνταs σχετικα αναφερει για τον Ιουστινιανο : «ηθελησε καταλυειν το των ρητορων αξιωμα».

Αντιπροσωποs του επικρατουντοs αυτου φανατισμου τηs εποχηs εκεινηs τωρα στον χωρο τηs εκκλησιαστικηs μουσικηs ο περιφημοs Ρωμανοs ο Μελωδοs, αυτοs που τα κοντακια του πλημμυριζουν απο ανθελληνικο μενοs στιs ελληνοορθοδοξεs εκκλησιεs ακομα και σημερα. Στον υμνο «ειs Πεντακοστην» ψαλλει

χαρακτηριστικα :

 

«Τι φυσωσιν και βαμβευουσιν οι Ελληνεs ;

Τι φανταζονται προs Αρατον τον τρισκαταρατον ;

Τι πλανωνται προs Πλατωνα ;

Τι Δημοσθενην στεργουσιν τον ασθενη ;

Τι μη νοουσιν Ομηρον, ονειρον αργον ;

Τι Πυθαγοραν θρυλλουσι τον δικαιωs φιμωθεντα ;»

 

528 μ.Χ.

Με εδικτο του αυτοκρατοροσ Γιουπραδα-Ιουστινιανου, καταργουνται οι εξοριριστοι στην Αντιοχεια Ολυμπιακοι Αγωνεs. Ο ιδιοs εχει ηδη νομοθετησει να θανατωνονται με κατασπαραγμο απο θηρια, θανατο στην πυρα, σταυρωση ‘η ξεσκισμα με σιδερονυχα ολο οι «καταγινομενοι με την μαγειαν, την μαντικην, την γοητειαν και την ειδωλολατριαν» και απαγορευσει να διδασκουν «οι πασχοντεs απο την ιεροσυλη ψυχικη νοσο των Ελληνων» δηλαδη οι Εθνικοι.

 

529 μ.Χ.

Με εδικτο του αυτοκρατοροs Γιουπραδα-Ιουστινιανου, κλεινει η Ακαδημια Αθηνων και κατασχεται η περιουσια τηs. Οι επτα τελευταιοι διδασκαλοι καταφευγουν στον βασιλια των Περσων Χοσροη που τουs διδει εδρεs Πανεπιστημιου του Ιουντισαπουρ (Jundishapur).

 

532 m.X.

Μια ακομη χριστιανικη εσχατολογια προβλεπει, ανεπιτυχωs φυσικα, οτι το συγκεκριμενο ετοs θα γινει η.. συντελεια του κοσμου. Ο μοναχοs Ιωαννηs Ασιακοs, επικεφαληs ενοπλων ομαδων προσηλυτιστων, αρχιζει γενοκτονια κατα των Μικρασιατικων Εθνικων.

 

540 μ.Χ.

Η Ελληνικη Ιατρικη εχει ηδη απαγορευθει ωs «γνωση του Διαβολου» και τα συγγραμματα τηs εχουν ηδη χαθει για παντα στη φωτια των χριστιανων. Με μονη θεραπευτικη μεθοδο την…αφαιμαξη και το διαβασμα εξορκισμων, αρχιζει στην Ανατολικη Ρωμα’ι’κη Αυτοκρατορια η μεγαλη επιδημια που υπολογιζεται

(Panati Charles) οτι εξοντωσε 100 εκαταμμυρια ανθρωπουs. Η Εκκλησια βγαινει παρολα αυτα κερδισμενη, καθωs αποδιδει την επιδημια στην οργη του Θεου για την επιβιωση των «αιρεσεων» και τηs «ειδωλολατρειαs». Ο οχλοs τρεχει πανικοβλητοs να εκκλησιασθη. Ο Περσηs βασιλιαs Χοσροηs σαρωνει τιs χριστιανικεs πολειs τηs Συριαs. Την μονη πολη που δεν καταστρεφει ‘η λεηλατει ειναι η Χαρραν (Ελληνιστι Καρρεs), τηs οποιαs οι κατοικοι ειχαν παραμεινει

πεισματικα εθνικοι.

 

542 μ.Χ.

Ο Γιουτηραδα-Ιουστινιανοs αναθετει καθηκοντα αυτοκρατορικου προσηλυτισμου («επισκοπου τιτουλαριου») στον Ιωαννη Ασιακο. Επι 35 ολοκληρα χρονια ο τελευταιοs εφαρμοζει μαζικουs και βιαιουs εκχριστιανισμουs των εθνικων τηs Φρυγιαs, Καριαs και Λυδιαs και κτιζει 99 εκκλησιεs και 12 μοναστηρια πανω

στα συντριμμια των εθνικων ιερων.

 

545-546 μ.Χ.

Ο Ιωαννηs Ασιακοs εξοντωνει εκατονταδεs εθνικουs τηs Κωνσταντινουπολεωs. Τα θυματα τηs χριστιανικηs παραφροσυνηs σταυρωνονται («φουρκιζονται»), κομματιαζονται ‘η πνιγονται στην θαλασσα μεσα σε σακκουs, ενω τα εντερα τουs περιφερονται ωs.. τροπαια στουs δρομουs απο τον χριστιανικο οχλο (Mac Mullen, «Christianity & Paganism…», σελ. 176-177, σημ. 89).

Πολλοι ευγενειs εθνικοι γλυτωνουν την βαπτιση ‘η το μαρτυριο αυτοκτονωνταs. Οι χριστιανοι βεβηλωνουν τα πτωματα τουs και τουs πετουν στουs σκουπιδοτοπουs.

 

550 μ.Χ.

Στην Κυρηνα’ι’κη και την Σιβα, σφαζονται οι τελευταιοι λατρειs του Αμμωνοs

Διοs.

 

556 μ.Χ.

Ο Ιουστινιανοs στελνει στην Αντιοχεια τον φοβερο ιεροεξεταστη Αμαντιο που συλλαμβανει, βασανιζει και θανατωνει τουs τελευταιουs εθνικουs τηs πολεωs και καιει ολεs τιs ιδιωτικεs βιβλιοθηκεs.

560 μ.Χ.

Ο ευνουχοs Αρμενιοs στρατηγοs τηs Ανατολικηs Ρωμα’ι’κηs Αυτοκρατοριαs Ναρσηs, νικα τουs εθνικουs Βλεμυεs και καταστρεφει το τελευταιο Ιερο τηs Ισιδοs στη νησιδα Φιλα του Νειλου ποταμου.

 

562 μ.Χ.

Μετα απο διορια τριων μηνων για εγκαταλειψη των πατρογονικων λατρειων, ο Ιουστινιανοs διατασσει μαζικεs συλληψειs, διαπομπευσειs, βασανιστηρια, φυλακισειs και εκτελεσειs Ελληνων εθνικων στην Αθηνα, την Αντιοχεια, την Παλμυρα και την Κωνσταντινουπολη. Στην πλατεια του Κυνηγιου τηs τελευταιαs, καιγονται σε τεραστιεs πυρεs χιλιαδεs βιβλια και πολλα ιδιωτικα αγαλματα (Ι. Μαλαλαs «Χρονογραφια»). Οι συντεχνιεs και οι οικογενειεs καθιστανται αποκλειστικα υπευθυνεs για τιs θρησκευτικεs αντιληψειs των μελων

τουs. Το ιδιο και οι αφεντεs για τιs αντιληψειs των δουλων τουs.

 

566 μ.Χ.

Η Συνοδοs τηs Τουρ απαγορευει τον εορτασμο τηs ημεραs του Ρωμα’ι’κου Θεου Ιανου (την 1η Ιανουαριου).

 

570 μ.Χ.

Ο Ρωμαιοs Αυτοκρατωρ Ιουστινοs Β’ τυπωνει νομισματα με ενα πτερωτο πλασμα το «γκενιουs», πανω απο το κεφαλι του αντι του καθιερωμενου σταυρου.

Η Εκκλησια ξεσηκωνει εναντιον του τον οχλο των ανατολικων επαρχιων διαδιδονταs οτι ισωs ειναι «αποστατηs».

 

578-582 μ.Χ.

Επι αυτοκρατοροs τηs Ανατολικηs Ρωμα’ι’κηs Αυτοκρατοριαs Τιβεριου, οι χριστιανοι διωκτεs φυλακιζουν, βασανιζουν και σταυρωνουν εκατινταδεs επιφανειs Ελληνεs τουs οποιουs υποπτευονται για Εθνισμο. Ο επικεφαληs των περιβοητων «διωγμητων» Θεοφιλοs, κατασφαζει ‘η σταυρωνει ολουs τουs τελευταιουs εθνικουs τηs Ηλιοπολεωs (Βααλβεκ),

 

580 μ.Χ.

Εφοδοs των «διωγμητων» τηs Αντιοχειαs σε μυστικο Ναο του Θεου Διοs. Ο ιερευs αυτοκτονει επι τοπoυ, αλλα συλλαμβανονται αρκετοι θρησκευτεs και αναμεσα τουs ο υπαρχοs Ανατολιοs. Οι κρατουμενοι βασανιζονται και στελνονται στην Κωνσταντινουπολη για να δικαστουν (και σε αυτο το χρονικο σημειο τοποθετουνται οι μη χριστιανοι ερευνητεs την απαρχη τηs ιεραs εξετασηs). Ο χριστιανικοs οχλοs τηs Κωνσταντινουπολεωs, ερεθισμενοs απο τιs μυστικεs δικεs, λυντσαροι στουs δρομουs διαφορουs πραγματικουs ‘η υποτιθεμενουs, εθνικουs. Οι Αντιοχειs εθνικοι καταδικαζονται σε θανατο και ριχνονται στα θηρια του Ιπποδρομου που ομωs δεν δειχνουν προθυμα να τουs

κατασπαραξουν. Ο χριστιανοι τουs θανατωνουν τελικα με σταυρωση. Τα πτωματα τουs συρονται απο τον οχλο στουs δρομουs τηs πολεωs και πεταγονται αταφα στουs σκουπιδοτοπουs.

 

583 μ.Χ.

Νεοι διωγμοι κατα των εθνικων απο τον Αυτοκρατορα Μαυρικιο.

 

586 μ.Χ.

Το ιερο συμβολο των εθνικων, ο Σταυροs, ωs χριστιανικο πλεον συμβολο, τοποθετειται πανω στα κωδωνοστασια των εκκλησιων.

 

590 μ.Χ.

Σε ολη την Ανατολικη Ρωμα’ι’κη Αυτοκρατορια, οι καταδοτεs τηs Εκκλησιαs

«ανακαλυπτουν» συνεχωs «συνωμοσιεs» των εθνικων. Νεεs εκτελεσειs με παλουκωματα, σταυρωσειs και αποκεφαλισμουs. Στον παπικο θρονο ανεβαινει ο παπαs Γρηγοριοs, ο λεγομενοs «Μεγαs» (590-604 μ.Χ.), που θα καψει σε λιγο την Βιβλιοθηκη του Παλατινου Απολλωνοs «για να μη στερηση τουs πιστουs η θυραθεν σοφια τηs απο την Βασιλεια των Ουρανων».

 

600 μ.Χ.

Η χριστιανικη θρησκεια δια του στοματοs του παπα Γρηγοριου, αναγγελλει για μια ακομη φορα τη…συντελεια του κοσμου. Τρομοκρατημενοι παμπολλοι δουλοκτητεs και γαιοκτημονεs χαριζουν περιουσια, δουλουs ‘η δουλοπαροικουs στην Εκκλησια και ντυνονται μοναχοι.

 

601 μ.Χ.

Ο Αυτοκρατωρ Μαυρικιοs διατασσει τον βιαιο εκχριστιανισμο τηs Χαρραν (Καρρεs). Αναμεσα σε δεκαδεs μαρτυρεs εθνικουs, σταυρωνεται και ο επικεφαληs τηs στρατιωτικηs δυναμεωs τηs πολεωs Ακινδυνοs μετα απο καταδοση συνεργατων του. Ο παπαs Γρηγοριοs διατασσει τον εξαγνισμο ολων των «ειδωλολατρικων» τοπων λατρειαs και συστηνει αργη και συστηματικη δραση των προσηλυτιστων ωστε να μην προκαλεση βιαιεs αντιδρασειs : «Δεν μπορει να ανεβη κανειs στην κορυφη ενοs ορουs με ενα μονο αλμα, αλλα χρειαζεται να το κανη σιγα και μεθοδικα, βημα προs βημα. Πρεπει να προσεξουμε πρωτα απο

ολα να μην εξοργισουμε τουs ειδωλολατρεs και να μη καταστρεφουμε τουs ναουs τουs. Πρεπει να καταστρεφουμε μονο τα ειδωλα και επειτα να ραντιζουμε το μεροs με αγιασμο και να τοποθετουμε μεσα του αγια λειψανα. Αν οι ναοι αυτοι ειναι καλοκτισμενοι, μαs συμφερει να τουs μετατρεπουμε απλωs απο χωρο λατρειαs των δαιμονων σε χωρο λατρειαs του αληθινου Θεου».

 

609 μ.Χ.

Νεεs σφαγεs εθνικων στην Αγγλια, την Ιλλυρια, την Μεση Ανατολη και τη Μι- κρα Ασια. Το Ρωμα’ι’κο Πανθεον μετατρεπεται σε Εκκλησια τηs «Σαντα Μαρια Ροτοντα».

 

692 μ.Χ.

Η «Εν Τρουλλω» ‘η «Πενθεκτη» Συνοδοs τηs Κωνσταντινοπολεωs, καταδικαζει τον εορτασμο των Καλενδων, των Βρουμαλιων, των Ανθεστηριων, καθωs και τιs Διονυσιακεs πομπεs και τιs μεταμφιεσειs.

Εκει εχουμε την μαρτυρια απο τουs ιδιουs τουs αντιπροσωπουs τηs Εκκλησιαs, οτι μεσουντοs του 7ου αιωνοs εχουμε πλειστα «εθνικα καταλοιπα». Είναι πραγματι συγκινητικο μετα απο 400 χρονια διωγμων κατα των Ελληνων και του Ελληνισμου να υφιστανται ακομα εκεινη την εποχη Ελληνεs που κρατησαν την συνειδηση και την ψυχη τουs καθαρα Ελληνικη μεσα σ’αυτο το αλογο παραληρημα φανατισμου και την αποθεωση τηs θρησκευτικηs μισαλλοδοξιαs και του

σκοταδισμου. Ετσι αυτη η συνοδοs απαγορευσε την προσφορα «γαλακτοs και μελιτοs» στιs θυσιεs κατα τον εορτασμο των «Βοτων» προs τιμην του Πανοs, κατα την εορτη των «Βρουμαλιων» προs τιμην του Διονυσου, οπωs και αυτην των «Καλανδων», απ’οπου και προηλθαν τα σημερινα καλαντα : «Ταs ουτω καλουμεναs Καλανδαs και τα λεγομενα Βοτα και τα καλουμενα Βρουμαλια καθαπαξ εκ τηs των πιστων πολιτειαs περιαιρεθηναι βουλομεθα» (62οs κανων). Η ιδια γιορτη των Βρουμαλιων απαγορευεται και με τον 9ον κανονα τηs συνοδου τηs Ρωμηs το 743 μ.Χ.

Με την εμφανιση τηs δυναστειαs των Ισαυρων και την εξαρση τηs διαμαχηs μεταξυ «εικολατρων» και «εικονοκλαστων» εχουμε μια καινουργια διαμορφουμενη πραγματικοτητα. Αυτη η πραγματικοτητα δεν ειναι μονο θρησκευτικηs υφηs αλλα και κοινωνικοπολιτικηs, καθωs ουσιαστικα εκφραζεται μεσα απ’την διαμαχη των Ελληνικων επαρχιων τηs αυτοκρατοριαs, που ασπαζονται τιs εικονεs επηρεαζομενεs απ’την προγενεστερη παραδοση του Ελληνισμου και των ανατολικων επαρχιων, που με ολοτελα διαφορετικη ψυχοσυνθεση και επηρεαζομενεs απ’την ανεικονικοτητα του Μωαμεθανισμου και Ιουδα’ι’σμου τιs αντιμαχονται.

Αυτη ειναι η μαχη που θα αποφασισει τελεσιδικα για το ποια θα ειναι στο εξηs

 

η φυσιογνωμια αυτου του πολυεθνικου οργανισμου, που ονομαζεται «Βυζαντινη αυτοκρατορια» ‘η καλυτερα «Ανατολικο Ρωμα’ι’κο Κρατοs». Το θυμα, οπωs παντα, η Ελλαδα. Ετσι στο συγγραμμα «Χρηστομαθειαs εκ του Στραβωνοs Γεωγραφικων» αναφερεται : «Πασαν Ηπειρον και Ελλαδα σχεδον και Πελοπονησον και Μακεδονιαν Σκυθαι Σλαυοι νεμονται». Προκειται, για εσκεμμενη τελεια εγκαταλειψη του Ελληνικου χωρου ωs ερμαιου στη διαθεση των βαρβαρων ; Ο Κωνσταντινοs ο Ε’ και οι υπολοιποι «εικονοκλαστεs αυτοκρα-

τορεs» κυριωs εβλεπαν την εξαφανιση του Ελληνικου στοιχειου ωs ουρανοπεμτο δωρο και αντιρροπο στιs εικονολατρικεs αυτεs ανταρτικεs διαθεσειs των Ελληνων.

Πολλοι εδω θα βιαστουν να διαχωρισουν τουs «εικονολατρεs αυτοκρατορεs» και να τουs αναγορευσουν σωτηρεs και θεματοφυλακεs του Ελληνισμου. Δυστυχωs οι πραξειs τουs οδηγουνταν απο φιλοδοξια και μονο και χρησιμοποιουσαν τιs προσδοκιεs και τα οραματα ενοs λαου, του Ελληνικου, στην προσπαθεια τουs να κυριαρχησουν και να εξουσιασουν. Ετσι και παλι οι Ελληνεs αισθανθηκαν προδομενοι βλεπονταs την Αυτοκρατειρα Ειρηνη, την Αθηναια ενθερμο οπαδο των εικονων και «γνησιο», δυστυχωs οπωs αποδειχτηκε μονο

στα χαρτια, τεκνο τηs Ελληνιδαs γηs, να προδιδη, το ιδιο τηs το ονομα, την ιδια τηs την πατριδα στο ονομα του δογματισμου και τηs εξουσιαs. Με την Ζ’ Οικουμενικη συνοδο τηs Νικαιαs το 787 μ.Χ. η Ιερα Συνοδοs οριζει χαρακτηριστικα :

 

«Τοιs τα ελληνικα δεξιουσι μαθηματα, και μη δια παιδευσιν μονον ταυτα

παιδευομενοιs αλλα και ταιs δοξαιs αυτων ταιs ματαιαιs επομενοιs και ωs

αληθεσι πιστευουσι και ουτωs αυταιs ωs το βεβαιον εχουσαιs εγκειμενοιs ωστε και ετερουs, ποτε μεν λαβρα, ποτε δε φανερωs εναγειν αυταιs και διδασκειν ανενδοιαστωs ΑΝΑΘΕΜΑ».

 

Αυτη ακριβωs η περικοπη, αυτη η προσβολη του Ελληνικου ονοματοs, του πολιτισμου και τηs σοφιαs βρισκεται ακομα μεχρι σημερα στο «Τριωδιο» και διαβαζεται την «Κυριακη τηs Ορθοδοξιαs».

Ποιοs Ιερεαs τηs ορδοδοξου χριστιανικης θεοκρατιαs εχει το θαρροs να πεταξη τα ρασα του, ποιοs πολιτικοs τηs ηγεσιαs του κρατιδιου τηs Ρωμιοσυνηs εχει το θαρροs να βροντοφωναξη «ΑΙΣΧΟΣ», οταν ξεστομιζει το παρακρατοs τηs θεοκρατιαs εντοs του κρατιδιου τηs Ρωμιοσυνηs τετοιεs υβρειs κατα του Ελληνισμου ; Κανεναs. Γιατι τα «ανθρωποειδοι» αυτα, πρωτα αισθανονται χριστιανοι κατα συνειδηση και επιταγη και υστερα κατα συνθηκη «Ρωμιοι» και καθ’ολου «Ελληνεs»…..Γι’αυτο ο Επανελληνισμοs των Ρωμιων πρεπει να γινη

ο πρωτοs στοχοs των ακομη Ελληνων.

 

Κανων, που ψαλλεται προs τιμην τηs αποκαταστασεωs των εικονων, που κατ’ αλλουs αποδιδεται στον Θεοδωρο Στουδιτη και κατ’αλλουs στον Πατριαρχη

 

Μεθοδιο (815 μ.Χ.), στρεφεται κατα του Ιωαννη Γραμματικου, ο οποιοs αρχικα ηταν ηγουμενοs στην μονη των αγιων Σεργιου και Βακχου αλλα εδειξε αργοτερα τασειs αποστασιοποιησεωs απο την χριστιανικη διδασκαλια, τιs οποιεs επικρινει ο κανων αυτοs : Τον ονομαζει λοιπον «ισον των Ελληνων» και συνεζει λεγονταs οτι «περιφανευονταν για τα εργα τουs που η φωνη των δικαιων δικαια τα σκορπισε στουs ανεμουs». Ολοκληρη η παραπομπη στο αρχαιο κειμενο εχει ωs εξηs : «ισοs γαρ των Ελληνων εσειχθη υψαυχουμενοs τοιs τουτων συγγραμμασιν, αδικαιωs ελικμισαν αι των δικαιων φωναι». Και συμπληρωνει : «Θα επρεπε να ονομαζεται οχι Ιωαννηs, αλλα Πυθαγοραs, Κρονοs ‘η Απολλων»

Η προσχωρηση αυτη στιs Ελληνικεs αξιεs ανθρωπων τηs εκκλησιαs οπωs και τηs αυτοκρατορικηs εξουσιαs δεν σταματα εδω και βρισκει την εκφραση τηs ακομα και σε αυτο το προσωπο του αυτοκρατοροs Λεοντοs του Σοφου (886-912 μ.Χ.). Ετσι εχουμε δυο λογουs του Κωνσταντινου του Σικελου κατα του Λεοντοs του Σοφου, του οποιου, αξιζει να σημειωθη, οταν ηταν μαθητηs, οπου φανερωνει και αυτοs το αβυσσαλεο του μισοs κατα του Ελληνισμου. Στο στιχουργημα του των 44 στιχων με τιτλο «Στιχοι ηρωικοι και ελεγειακοι ειs Λεοντα φιλοσοφον Κωσταντινου μαθητου αυτου» αναφερει οτι : «αυτοs ο Λεων

διδαξε ολη την κοσμικη επιστημη (θυραθεν σοφια), για την οποια περηφανευονταν οι αρχαιοι και εχασε την ψυχη του σ’αυτην την θαλασσα τηs ασεβειαs. Λατρεψε το αμετρητο πληθοs των θεων και αρνηθηκεν την αγια Τριαδα. Ο Χριστοs δικαια τον τιμωρησε για τον σαρκασμο του προs τον αληθινο θεο, γιατι ηταν εναs αποστατηs, εναs λατρηs του Δια». Στη συνεχεια του συγγραμματοs ο Λεων στελνεται «στον Αδη μαζι με την επιστημη του και την ασεβεια του, να

ξαναβρει τον Χρυσιππο, τον Σωκρατη, τον Προκλο και τον Πλατωνα, τον Αριστοτελη και τον Επικουρο και τουs αγαπητουs του φιλουs τουs Ευκλειδεs και τουs Πτολεμαστρονομουs συντροφια με τον Ομηρο, Ησιοδο και τον Αρατο», τουs φιλοσοφουs, τουs σοφουs, τουs ποιητεs τηs Ελλαδοs, να καη εκει μαζι τουs στην φωτια, «οπωs του αξιζει». Και τελειωνει : «Να αυτα που εγω, ο Κωνσταντινοs, που θηλασα το καλο γαλα τηs Καλλιοπηs, σου εψαλα με τεχνη, εγω, που εχονταs ερευνησει τα μυστηρια τηs καρδιαs σου εμαθα να αναγνωριζω το κακο που κρυβοταν εκει», Αλλα δεν αρκεστηκε μονο σ’αυτα ο Κωνσταντινοs. Επιστρεφει με ενα νεο ποιημα 70 στιχων, οπου οι κατηγοριεs τωρα παιρνουν ακομα γενικοτερο χαρακτηρα κατα των Ελληνων : «Να χαθουν αυτοι που αρνιουνται την θεοτητα, και αυτοι που ασπαζονται την πλανη του Μανη, και αυτοι που λατρευουν τουs

θεουs των Ελληνων…Κατω οσοι δεν λατρευουν τον θεο που ειναι νοητοs σε τρια προσωπα και τιμαται σε μια φυση. Να χαθουν οσοι δεν σεβονται με ολη την τρεμαμενη ψυχη τουs την ενσαρκωση του θειου λογου…». Και στο τελοs ομολογει : «Ναι ειμαι πατροκτονοs δυσεβουs διδασκαλου, εστω και αν οι Ελληνεs σκασουν απο το κακο τουs…».

 

Το σημαντικοτερο ομωs γεγονοs σε αυτα τα δυο στιχουργηματα προκυπτει απ’οτι γραφθηκαν σε μια εποχη, τον 10ον μ.Χ. αιωνα, οπου οι περισσοτεροι ιστορικοι θεωρουν οτι η Ελληνικη φιλοσοφια και θρησκεια, στην αυθεντικη τουs μορφη, εχουν παντελωs εκλειψει. Ομωs τι συμβαινει εδω, οταν εναs αυτοκρατοραs μοιαζει να ακολουθη τετοιεs ιδεεs και να κατηγορειται γι’αυτά του τα πιστευω απο εναν πρωην μαθητη του γνωστη αυτων του των πιστευω και ιδεων : Ποιοι ειναι αυτοι οι περιφημοι Ελληνεs, που θα σκασουν – οπωs χαρακτηριστικα αναφερει – απο το κακο τουs ; Σε ποιεs ανεξερευνητεs πτυχεs τηs ιστοριαs βρισκονται εγκλωβισμενοι ;

 

804 μ.Χ.

Οι Ελληνεs εθνικοι τηs Λακωνικηs αντιστεκονται με επιτυχια στην αποπειρα του Πατριαρχου Κωνσταντινουπολεωs Ταρασιου να τουs εκχριστιανιση.

 

850-900 μ.Χ.

Απο τονΑρμενιο προσηλυτιστη Νικωνα τον «Μετανοειται» και τουs ενοπλουs μοναχουs του, εκχριστιανιζονται με την βια οι τελευταιοι Ελληνεs εθνικοι τηs Λακωνιαs και κατασφαζονται οι ιερειs τουs.

 

Σε μια Ευρωπη οπου η γενοκτονια των «εθνικων-ειδωλολατρων» απο τον φανατικον χριστιανικον οχλον και των μοναχων, υπο την καθοδηγηση των επισκοπων και τηs υπολοιπηs ηγεσιαs τηs χριστιανικηs δεισιδαιμονιαs ειχε παρει δια του ξιφουs, του ροπαλου και τηs πυραs ασυλληπτεs διαστασειs. Οι γυναικεs ωs μαγισσεs δολοφονονται ανηλεωs ζωντανεs στην πυρα.

Η Ιερα Εξεταση επισημα καθιερωθηκε απο τον παπα Λουκιο Γ’ το 1184 μ.Χ. η δε χρηση βασανιστηριων για την αποσπαση ομολογιων επετραπη απο την 4η Συνοδο Λατερανου το 1215 μ.Χ.

Η πορεια τηs Ιεραs Εξετασηs προσδιοριστηκεν απο δυο καθωριστικουs παραγοντεs :

 

1. απο την διακυρηξη του παπα Ιννοκεντιου Γ’ οτι ολη η περιουσια που ανηκε σε ενα καταδικασμενο με την κατηγορια οτι ηταν αιρετικοs θα περιερχοταν στην εκκλησια και

2. οτι η εκκλησια θα μοιραζονταν την περιουσια αυτη με τοπικουs αξιωματουχουs και με τουs καταδοτεs και κατηγουρουs των θυματων

Οι τοπικοι αξιωματουχοι και οι καταδοτεs των κατηγορουμενων ειχαν συνεπωs οικονομικα συμφεροντα στο να στελνονται στην πυρα οσο το δυνατον περισσοτερα ατομα. Με την ιδρυση και του ταγματοs των επαιτων αδελφων του Αγιου Δομινικου ανοιξε ο δρομοs για το απανθρωπο και εγληματικο εργο τηs ιεραs εξετασηs. Ετσι κυριαρχησε για πολυ καιρο στην Ευρωπη ο σκοταδισμοs του Γιαχβε. Με την απαγορευση τηs καθαριωτηταs του σωματοs,τηs ιατρικηs, τηs επιστημηs, τηs φιλοσοφιαs, των μαθηματικων και χαρακτηρισμο τηs γνωσηs

ωs δαιμονικη, για να παραμεινη ο ανθρωποs αμορφωτοs και πιστοs στον θεο των Ιουδαιων, μονο και μονο για να εξουσιαζεται ευκολα, εμφανισθηκαν οι αρρωστιεs λεπρα, ελκη του πεπτικου συστηματοs, ερπηs κ.α που αρχισαν να μαστιζουν τουs ανθρωπουs στην Ευρωπη. Οι Ιερειs τηs χριστιανικηs δεισιδαιμονιεs εφηρμοζαν μεσα στην εκκλησια και μετα την λειτουργια μεθοδουs θεραπειαs με αφορισμουs κατα του Ιπποκρατη, με καψημο των συνταγων του Γαληνου και με ραντισματα επανω στα σωματα των αρρωστων ανθρωπων με αγιασμενο νερο. Η αποτυχια θεραπειαs αποδιδονταν στουs δαιμονεs που κατοικουσαν στο σωμα των ασθενων, τουs οποιουs προσπαθουσαν να βγαλουν

με εξορκισμουs. Εαν οι δαιμονεs δεν εγκατελειπαν το σωμα των ασθενων τοτε οι ασθενειs καιγονταν ζωντανοι. Με τεοιεs αλογιεs και εγκληματικεs παραλογιεs oi γυναικεs τηs εποχηs εκεινηs μη αντεχονταs να βλεπουν τα παιδια και τουs ανδρεs τουs να υποφερουν και να πεθαινουν απο τουs λοιμουs, εβγαιναν κρυφα τα βραδυα στην υπαιθρο και μαζεβαν βοτανα και φυτα θεραπευτικα οπωs εκαναν οι προγονοι τουs για τουs θεραπευσουν. Η ατροποs, ο υοκυαμοs, ο μηκον, το στραμονιο, η στρυχνοs, η ασκληπια κ.α. ηταν βοτανα και φυτα που γιατρεβαν το ασθα, την επιληψια, την υστερια και αλλεs αρρωστιεs. Οι γυναικεs

αυτεs ονομασθεισαν απο τουs ιερειs τηs Χριστιανοσυνηs «μαγισσεs» που χρη- σιμοποιουσαν δαιμονικουs τροπουs θεραπειαs ασθενειων και γι’αυτο επρεπε αυτεs να εξοντουθουν. Ετσι ξεκιναει ενα απιστευτο κυνηγι «μαγισσων» με απιστευτουs βασανισμουs και δολοφονιεs δια πυραs γυναικων απο την ετσι ονομασθεισα ιερα εξεταση. Για αυτην τα δικαστικα βασανιστηρια δεν ηταν κατι αλλο απο μια τελικη, περαν πασηs λογικηs, εκφραση τηs πιστηs των βασανιστων. Στην Ορλεανη τηs Γαλλιαs το 1022 μ.Χ. γινεται η πρωτη θανατωση με πυρα γυναικαs με την κατηγορια τηs μαγειαs. Το 1335 μ.Χ. λαμβανει χωρα στην Γαλλια η πρωτη μεγαλη δημοσια δικη μαγισσων ενω το 1348 μ.Χ. η

εκκλησια τηs Ρωμηs κατηγορει τουs μαγουs και τιs μαγισσεs ωs υπαιτιουs για την πανουκλα εκεινηs τηs χρονιαs. Απο το 1459-1460 μ.Χ. στην Γερμανια και Γαλλια καιγονται ζωντανοι εκατοντεs μαγοι και μαγισσεs απο την ιερα εξεταση. Την 9η Δεκεμβριου 1248 μ.Χ. ο παπαs Ιννοκεντιοs ο Η’ κυρησσει μεγα διωγμο κατα μαγισσων και μαγων, με αποτελεσμα να θανατωθουν δια πυραs χιλιαδεs ανθρωποι. Το 1485 μ.Χ. ο ιδιοs παπαs διατασσει να καιγονται ζωντανεs μαζι με τιs μαγισσεs και οι διαβολικεs γατεs αυτων. Το διαταγμα αυτο τηs αγνωσιαs και παραλογιαs καθιερωθηκε σε ολη την Ευρωπη μεχρι το τελοs του κυνιγιου των μαγισσων. Το 1510 μ.Χ. στην Μπρεσια τηs Ιταλιαs καιγονται ζωντανεs 140 γυναικεs με την κατηγορια τηs μαγειαs, ενω το 1513 μ.Χ. στον Κομο Ιταλιαs ριχνονται ζωντανοι στην πυρα 350 ατομα.

 

Στον ελληνικο χωρο συνεχιζονται και επι τουρκοκρατιαs αμειωτα οπωs στην βυζαντονοκρατια οι διαπλοκεs τηs ορθοδοξου χριστιανικηs θεοκρατιαs και ο «ποιμαντικοs» σκοταδισμοs. Η τραγικη κατασταση περιγραφεται στην περιφημη «Ελληνικη Νομαρχια», Ητοι Λογοs περι Ελευθεριαs, ενοs ανονιμου Ελληνοs τηs διασποραs που δημοσιευθηκε το 1806 μ.Χ. στην Ιταλια. Το εργο αυτο ασκησε μεγαλη επιδραση στουs Ελληνεs τηs εποχηs του. Ο γραφων θα παρουσιασει εδω ορισμενεs περικοπεs απο το εργο αυτο που αφορoυν την ιερατικην ιεραρχιαν τηs ιεραs ορθοδοξου χριστιανικηs θεοκρατιαs (64) :

 

«Οι ιερειs, αγαπητοι μοι, φυλαττοντεs ενα σκοπο, καθολου διαφορον απο τουs λοιπουs συμπολιταs, παντοτε επροσπαθησαν με το μεσον τηs θεοτητοs να καταδυναστευσουν τουs συμπολιταs των, καθωs μεχρι τηs σημερον με την αμαθεια και κακομαθησιν επετυχον του σκοπου των. Αυτοι καλυπτοντεs με τιτλο αγιοτητοs τα πλεον φανερα ψευματα, εγεμισαν τουs αδυναμουs νοαs του λαου απο μιαν τοσαυτην δεισιδαιμονιαν, ωστε, αντι να ονομασουν ψευμα το αδυνατο, το ονομαζουν αγιον….»

 

«Εκεινοι, οι αυτοματοι και ουτιδανοι αρχοντεs, οι φυλαργιροι και αμαθειs αρχιεπισκοποι. Εκεινοι, οι αυθαδειs και οντωs βαρβαροι προεστοι […] Τι λεγουσι λοιπον αυτοι οι βρωμεροι και χυδαιοτατοι ανθρωποι ; Πωs είναι δυνατο να νικηθη ενα τοσο μεγαλο Βασιλειον ; Ημειs, δεν ημπορουμεν να κυβερνηθωμεν μονοι μαs. Που να ευρωμεν αλλον βασιλεα τοσο ευσπλαγχνον και τοσο καλον […], μαλιστα εκεινοι οι βρωμοαρχοντεs τηs Κωνσταντινουπολεωs, οπου οσον τυφοs και αλαζονιαν εχουσι, αλλη τοση αμαθεια […]. Τι λοιπον ημπορω να τουs ειπω, δια να τουs καταπεισω ; να τουs κραξω ισωs ατιμουs ; Αλλ’αυτοι το εχουν δια προτερημα».

 

Ορισμενεs περικοπεs απο την σελιδα 115 τηs Νομαρχιαs για την Ιερα Συνοδο :

«Ω, συ μιαρα Συνοδοs τηs Κωνσταντινουπολεωs, ειs τι ομοιαζειs…». Δια μεσου των αιωνων και απο την Α’ Ιερα Συνοδο των μαθητων του Ιησου στην Ιερουσαλημ (α’ αιωναs μ.Χ.) μεχρι σημερα τα μονα που αλλαζουν ειναι τα προσωπα και οι «καθεδρεs» των Συνοδων, ενω η «μιαροτηs» παραμενει η ιδια.

Σελιδα 133 τηs Νομαρχιαs για τουs αρχιεπισκοπουs : «Οι αρχιεπισκοποι τρωγουσι και πινουσι ωs χοιροι…και κατεργαζονται τα πλεον αναισχυντα και ουτι-δανα εργα, οπου τιναs ημπορει να στοχασθη».

Σελιδα 137 και 139 τηs Νομαρχιαs για τουs αρχιεπισκοπουs : «γαστριμαργουs ψευδοκηρυκαs» και «αθλιουs αμαθεστατουs».

Σελιδα 140 τηs Νομαρχιαs για τουs αρχιεπισκοπουs : «λυκοι και βαρβαροι λησται χειροτεροι των πρωτων» και πωs «η χυδαιοτηs των και η σκληροτηs των διαπερνα κατα πολυ εκεινη τηs παρδαλεωs».

Σελιδα 135 και 136 τηs Νομαρχιαs για τουs αρχιμανδριτεs : «αμαθειs και αναλφαβητουs λαοκλεπταs» και αξιουs γελωτοs και δακρυων» και πωs «εκδυδουν γυναικαs, οποτε ημπορουν».

Σελιδα 137 τηs Νομαρχιαs για τουs καλογηρουs : «κοκκαλοπωληταs, κλεπταποδοχουs και απαθη τερατα, που κρυπτουσι την αμαθεια των».

Σελιδα 138 τηs Νομαρχιαs για τον αριθμο των καλoγηρων : Ηταν «εκατον χιλιαδεs και ισωs και περρισσοτεροι μαυροφορεμενοι», οι οποιοι «ζωσιν αργοι και τρεφονται απο τουs ιδρωταs των ταλαιπωρων και πτωχων Ελληνων». Και καταληγει αποδιδονταs στον αθλιο αυτον Κληρο την διαιωνιση τηs σκλαβιαs του ελληνικου εθνουs : «Ιδου, ω Ελληνεs, αγαπητοι μου αδελφοι, η σημερινη αθλια και φοβερα καταστασιs, του ιερατειου, που ειναι και η πρωτη αιτια, που αργο-

πορει την ελευθερωσιν τηs Ελλαδοs».

 

Το χρονικο των κυριωτερων φασεων τηs μετατροπηs τηs πολιτικηs του κρατιδιου τηs Ρωμιοσυνηs μετα την απελευθερωσιν μαs το 1821 μ.Χ. απο τον τουρκικο ζυγο, σε εξαρτημα του επικινδυνου παρακρατουs τηs ορθοδοξου χριστιανικηs θεοκρατιαs, εχει ωs εξηs :

 

1832 μ.Χ.

Το Πατριαρχειο Κωνσταντινουπολεωs απαγορευει την αναγνωση των εργων του Αδαμαντιου Κοραη, ενω καθ’ολη την σαρακοστη του 1836 μ.Χ. εξεφωνουνταν στιs εκκλησιεs τηs Κωνσταντινουπολεωs κηρυγματα εναντιον του.

Οι τρειs προστατιδεs δυναμειs, Μεγαλη Βρεταννια, Ρωσια και Γαλλια προσεφεραν το στεμμα του κρατιδιου τηs Ρωμιοσυνηs στον 17χρονο τοτε Οθωνα, γυο του φιλελληνα αρχαιολατρη και θερμου υποστηρικτη τηs Επαναστασεωs του 1821 μ.Χ., βασιλεα τηs Βαυαριαs Λουδοβικου Α’.

 

1833 μ.Χ.

Ρυθμιζεται νομοθετικα το αυτοκεφαλο τηs ορθοδοξου χριστιανικηs θεοκρατιαs στο κρατιδιο τηs Ρωμιοσυνηs, και πεθαινει ο Αδαμαντιοs Κοραηs. Λιγο πριν πεθανη, κληρικοι εκαψαν δημοσιωs τα βιβλια του στο Ναυπλιο. Μετα τον θανατο του απαγορευθηκε η τελεση τριμηνου μνημοσυνου του στην Κωνσταντινουπολη. Η ρωσσικη διπλωματικη αποστολη στην Αθηνα οργανωνει, χρηματοδοτωνταs οπαδουs απο τουs χωρουs τηs πολιτικηs και του στρατου, εκστρατειεs δυσφημισηs εναντιον του Φαρμακιδη, ο οποιοs υπηεξε μεν κληρικοs και πρωτεργατηs του Αυτοκεφαλου τηs Εκκλησιαs του κρατιδιου τησ Ρωμιοσυνηs, αλλα γοητευθηκε και απο το πνευμα του Διαφωτισμου, οπωs και ο Αθανασιοs Διακοs, ο Γρηγοριοs Δικαιοs Παπαφλεσσαs, που αγνοησαν επιδεικτικα την επισημη εκκλησιαστικη γραμμη του αρχαιοτερου τουρκικου ιδρυματοs τηs Κωνσταντινουποληs. Τα κινητρα των κληρικων αυτων πηγαζαν απο τιs αναγκεs τηs κοινωνιαs και οχι τηs ορθοδοξου χριστιανικηs θεοκρατιαs.

 

1834 μ.Χ.

Επαναφερονται οι γονοκλισιεs και οι νηστειεs. Με την προτροπη του παρακρατουs τηs ορθοδοξηs χριστιανικηs θεοκρατιαs, με την διαχρονικη μανια του για πλουτο και εξουσια, ξεσπασε η ενοπλη εξεγερση τηs Μεσσηνιαs και τηs Αρκαδιαs τον Αυγουστο του 1834 μ.Χ.

 

1838 μ.Χ.

Θεσμοθετειται η εθνικη εορτη τηs 21ηs Μαρτιου 1821 μ.Χ. να γινεται την 25η Μαρτιου, δηλαδη την ημερα του Ευαγγελισμου τηs Θεοτοκου. Με την παραχαραξη αυτη τηs αληθειαs δεν υποβαθμιστηκε μονο σκοπιμα η Επανασταση του 1821 μ.Χ. κατα των Τουρκων, αλλα υποχρεωθηκαν οι Ρωμιοι να προσκυνουν τουs εχθρουs τηs.

 

1839 μ.Χ.

Αποκαλυπτεται η συνωμοσια τηs περιβοητηs «φιλορθοδοξου Εταιρειαs», τα μελη τηs οποιαs μισθοδοτουνταν απο την Ρωσσια και εξυπηρετουσαν τουs στοχουs αυτηs στην Θεσσαλονικη, Ηπειρο και Μακεδονια και την μετατροπη του κρατιδιου τηs Ρωμιοσυνηs σε κρατοs δορυφορο τηs. Παρα την αποκαλυψη του ρολου τηs «Φιλορθοδοξου Εταιρειαs» αυτη συνεχιζει την δραση τηs, και σε πολλα καιρια σημεια του κρατικου μηχανισμου. Τον ιδιο χρονο το παρακρατοs τηs ορθοδοξου χριστιανικηs θεοκρατιαs αρχιζει τιs πρωτεs διωξειs κατα

των δασκαλων του Διαφωτισμου.

 

1845 μ.Χ.

Επινοειται το σχιζοφρενεs ιδεολογημα του «Ελληνοχριστιανισμου» απο τον επτανησιο λογιο Σπυριδωνα Ζαμπελιο. Το κρατιδιο τηs Ρωμιοσυνηs λαμβανει «Ελληνοχριστιανικο» προσανατολισμο, και το αρχαιοτερο τουρκικο ιδρυμα με τον «Τομο» του 1850 μ.Χ. διευρυνει τιs πατριαρχικεs δικαιοδοσιεs στον Ελληνικο χωρο.

 

1850 μ.Χ.

Αναγνωριζεται επισημα η ρυθμιση του εκκλησιαστικου ζητηματοs με ειδικο νομο, που αναγορευει την Συνοδο τηs ορθοδοξου χριστιανικηs θεοκρατιαs θεματοφυλακα τηs πνευματικηs και εθνικηs ενοτηταs.

 

1853 μ.Χ.

Πεθαινει στιs φυλακεs τηs Συρου αφωρισμενοs και κατατρεγμενοs απο την ορθοδοξο θεοκρατικη θεοκρατια ο δασκαλοs του Γενουs Θεοφιλοs Κα’ι’ρηs.

Για να διωξουν απο μεσα του τουs δαιμονεs, οι δεισιδαιμονεs τηs ορθοδοξου χριστιανικηs θεοκρατιαs, γεμιζουν την κοιλια του δολοφονημενου με ασβεστη.

 

1854 μ.Χ.

Οριζεται με υπουργικη εγκυκλιο να γινεται εβδομαδιαιωs στην Βουλη των Ρωμιων αναγνωση ακολουθιων των Μηνιαιων και τηs Οκτωηχου.

 

1856-1866 μ.Χ.

Αφοριζεται ο Ανδρεαs Λασκαρατοs, ο συγγραφεαs των «Μυστηριων τηs Κεφαλονιαs», καταδικαζεται ο ποιητηs Παναγιωτηs Συνοδινοs για προσβολη τηs ορθοδοξου χριστιανικηs θεοκρατιαs.

Το παρακρατοs τηs ορθοδοξου χριστιανικηs θεοκρατιαs αντιδρα στην επισκεψη του Ερνεστ Ρεναν στην Αθηνα, συγγραφεα τηs «Προσευχηs επανω στην Ακροπολη», και διωκεται απο το παρακρατοs τηs ορθοδοξου χριστιανικηs θεοκρατιαs ο Εμμανουηλ Ρο’ι’δηs, συγγραφεαs του εργου «Παπισσα Ιωανναs».

 

1874 μ.Χ.

Εισαγεται στην Βουλη νομοσχεδιο, βασει του οποιου οι ιερειs γινονται και δημοδιδασκαλοι.

 

1877 μ.Χ.

Διωκεται απο το παρακρατοs τηs ορθοδοξου χριστιανικηs θεοκρατιαs ο διπλωματικοs υπαλληλοs Κλεων Ραγκαβηs για το δραματικο του ποιημα «Ιουλιανοs ο Παραβατηs», στο οποιο υποστηριζεται το πνευμα του Διαφωτισμου.

Η ορθοδοξοs χριστιανικη θεοκρατια, στην ζωσα μεχρι τιs ημερεs μαs ακομη φαναριωτικη εκδοχη τηs, παραμενει απολιθωμενη αποκλειστικα στην ακραια

ανιμιστικη παραδοση τηs, ενω στην εκδοχη του κρατιδιου τηs Ρωμιοσυνηs εκτοs του φετιχισμου τηs ειναι αγκυλωμενη και στιs μωροεθνικεs φαντασιωσειs τηs. Ο δηθεν ιεροs φετιχισμοs τηs ειναι στην πραγματικοτητα ειδωλολατρικοs.

Αυτοs ωθει το «ποιμνιο των ηλιθιων Ρωμιων» στην μεταφυσικη και οχι στην ελλογη αντιληψη τηs ζωηs, πειθονταs τα «προβατα» αυτα, οτι μπορουν να βιαστουν οι νομοι τηs φυσεωs με «θαυματα».

Τα πλοκαμια του παρακρατουs τηs ορθοδοξου χριστιανικηs θεοκρατιαs στο κρατιδιο τηs Ρωμιοσυνηs σημερα, εκτοs απο την Παιδεια, την Πολιτικη, την Οικονομια, την Διοικηση, την Αστυνομια, τιs Ενοπλεs Δυναμειs, απλωθηκαν και κατασπιλωσαν κυριωs την Δικαστικη Εξουσια σε βαθμο και εκταση, που υπερβαινουν καθε οριο ανοχηs. Αυτο που καποτε παρα τουs ουρανιουs θεουs ωνομαζονταν «Θεμιs», παρα τουs χθονιουs «Δικη» και παρα τουs πολιτισμενουs πολιταs «Νομοs» δεν υπαρχει σημερα στο κρατιδιο των πρωταθλητων τηs πολιτικηs και εκκλησιαστικηs διαφθοραs. Λαδωματα, μιζεs, ρουσφετια,

εξαγορα αξιωματων με χρημα, εκδουλευσειs, γλυψιμο, παροχη υπηρεσιων κ.α.,αναξιοκρατια, βλακοκρατια, παντοειδειs καταχρησειs τηs δημοσιαs περιουσιαs, αναπτυξιακη καταστροφη τηs χωραs, υπονομευση καθε αποπειραs γνησιαs και κοινωνικωs επωφελουs αναπτυξηs, πελατειακεs σχεσειs, φεουδαρχικεs αντιληψειs, φορολογικο συστημα, καθωs και το αγραφo Δικαιο τηs Σιωπηs και Συγκαληψηs εχουν παγιωθη με συνδρομη του παρακρατουs τηs ορθοδοξου χριστιανικηs θεοκρατιαs συνειδησιακα στο κρατιδιο τηs Ρωμιοσυνηs. Ολα αυτά συνθετουν μια, μοναδικη στον κοσμο, περιπτωση εκσυγχρονισμενηs νεο-βυζαντινηs κοινωνιαs.

Η ορθοδοξη χριστιανικη θεοκρατια συνεχιζει τον ανα τουs αιωνεs διαβρωτικο τηs ρολο. Η ετσι ονομασθεισα «δημοσια γνωμη» μετατραπηκε προ πολλου σε «δημοσιευθεισα γνωμη» και παραγεται καθημερινα υπο μορφη «καμουφλαρισμενων σκουπιδιων» απο τα εντυπα και ηλεκτρονικα ΜΜΕ. Με σιωνιστικη καθοδηγηση διοχετευουν πλαγια το ολοκαυτωμα των Εβραιων (το ολοκαυτωμα των Ελληνων στο πρωτο Αουσβιτs τηs Ιστοριαs στην Σκυθουπολη του Ισραηλ αποσιωπαται) πλαγια και με αφανια στην παιδευση των Ελληνων απο την ηλι-

κια ηδη του παιδικου σταθμου και φθανουν μεχρι και στο πνευματικο κακουργημα να καταφερνουν να εισαγουν και στην ελληνικη νομοθεσια νομουs ‘η διαταγματα απαγορευτικα για την επιστημονικη ερευνα και την ελευθερια του λογου. Στο κρατιδιο τηs Ρωμιοσυνηs η ελευθερια τηs σκεψηs, διατυπωσηs και ελευθεροτυπιαs περασε σε αλλα καφαλια, δηλαδη σε ανεγκεφαλουs εγκεφαλουs, που ρυθμιζουν τα παντα στον τομεα τηs παιδειαs, επιστημηs και πολιτισμου. Αποτελει ντροπη μετα την απελευθερωση μαs το 1821 μ.Χ. δηλαδη μετα 188 χρονια, να υπαρχουν στα χερια των «δολοφωνων του Ελληνισμου» συμβο-

λαια με την ονομασια «χρυσοβουλα» απο αυτοκρατορεs τηs Ανατολικηs Ρωμα’ι’κηs Αυτοκρατοριαs ‘η Τουρκουs Σουλτανουs και αναγωριζονται από το Γνωμοδοτικο Συμβουλιο Δημοσιων Κτηματων και Ανταλαξιμηs Περιουσιαs επειδη τα κτηματα αυτα λογω συνθηκολογησηs με την ορθοδοξη χριστιανικη θεοκρατια δεν ειχαν κατακτηθει απο τουs Τουρκουs. Ειδικα τα κτηματα αυτα λογω τηs συνθηκολογησηs θα επρεπε να απαλλοτριωθουν αμεσωs μετα την απελευθερωσην μαs. Ετσι σατανικοι εγκεφαλοι ρασοφορων του παρακρατουs

τηs ορθοδοξηs χριστιανικηs θεοκρατιαs και πολιτικοι του κρατιδιου τηs Ρωμιοσυνηs πασηs κομματικηs αποχρωσηs, καταφερνουν μεχρι τιs ημερεs μαs με συνεχεια και συνεπεια να βρισκονται συνεχωs στιs χρυσοφορεs πηγεs για να λεηλατουν το δημοσιο χρημα, δηλαδη των ιδρωτα των Ρωμιων πιστων.

Ο κατοχικοs στρατοs τηs πατριδαs μαs αποτελειται απο το παρακρατοs τηs ορθοδοξου χριστιανικηs θεοκρατιαs, απο τιs οικογενειακεs κρυπτοδυναστειεs και απο την διαβρωμενη δικαστικη εξουσια.

Ζητουνται σημερα Ηρακλειδεs απο ολα τα κοινωνικα στρωματα και απο τιs ενοπλεs δυναμειs τηs χωραs, ζητειτε φωs, φωτια, τσεκουρι και κοψη του σπαθιου την τρομερη, για να πεση η σκουρια. Ζητουνται οι ακομη Ελληνεs τηs Δικαστικηs Εξουσιαs για εφαρμογη των νομων, που αναφερονται στο εργο του Λυκουργου «κατα Λεωκρατουs», για παραδειγματικη τιμωρια των ανα τουs αιωνεs λυμεωνων του Ελληνισμου (65).

1.4 Κατα τουs Μωαμεθανουs

 

Πωs και γιατι ιδρυθηκε ο Ισλαμισμοs γυρω στα 610 μ.Χ. ;

Ο ιουδαιοs συγγραφεαs Lasar (35) στο εργο του «Η δημιουργια τηs μωαμεθανικηs θρησκειαs στην Αραβια», μαs διδει τιs σχετικεs πληροφοριεs.

«Η δημιουργια τηs μωαμεθανικηs θρησκειαs ετερματισεν την εξαπλωσιν του Χριστιανισμου προs ανατολαs. Η επιτυχια αυτη οφειλεται στην αναληψη απο τον Μωαμεθ στο Κορανιο (34) τιs ιουδα’ι’κεs ιδεεs για κυριαρχια επι του πλανητη μαs…Οταν ομωs ο Μωαμεθ ισχυροποιηθηκεν, προσεπαθησεν να απαλλαγη απο την ιουδα’ι’κη κηδεμονια. Για να επιτυχη τον στοχο αυτο αυτοανακηρυχθηκε Μεσσιαs δια τηs περιφημου Σουραs του Κουρανιου (δεν υπαρχει αλλοs θεοs απο τον θεο. Ο Μωαμεθ ειναι ο απεσταλμενοs του θεου)».

 

Η εξαπλωση του Ισλαμισμου προs ανατολαs και στιs αραβικεs χωρεs ακολουθησεν τον δρομο των αραβων εμπορων δια μεσου τηs ερημου. Οι αντιπαραθεσειs τηs νεαs θρησκειαs με τιs θρησκειεs των ετσι ονομασθεντων απιστων των περιοχων, ειχαν το ιδιο αποτελεσμα, οπωs η αντιπαραθεσιs του Χριστιανισμου κατα του Ελληνισμου. Οι πραγματικοι διοργανωται των αντιπαραθεσων αυτων κατορθωσαν εκ του παρασκηνιου να εξολοθρευσουν τον Ελληνισμο δια του

Χριστιανισμου και ταυτοχρονα να εμποδισουν την εξαπλωση του Χριστιανινισμου προs ανατολαs δια του Μωαμεθανισμου.

 

Ο σημερινοs χριστιανοs Αρχιεπισκοποs τηs Αλβανιαs και καθηγητηs των επιστημων θρησκειαs στο Πανεπιστημιο τηs Αθηναs Αναστασιοs (Γιαννουλατοs) γραφει στο εργο του «Ισλαμισμοs» (36) μεταξυ αλλων και τα εξηs :

 

«Ο Ισλαμισμοs ειναι μια σημιτικη και καθαρωs θεοκρατικη θρησκεια και μονο κατα τον τυπο αραβικη. Η Γεωμορφολογια τηs ερημου, οπου η θρησκεια αυτη γεννηθηκεν και τα Αστερια στον ουρανο τηs ερημου οπου η θρησκεια αυτη εξαπλωθει, διετυπωθησαν στον χαρακτηρα αυτηs τηs θρησκειαs»

 

Οι χωριs υπηκουοτητα ανθρωποι, οι ανομοι, οι χωριs κατοικια νομαδεs τηs ερημου, υπηρξαν η καλυτερη «μαγεια» στα χερια των θεοκρατων, οι οποιοι χωριs δυσκολιεs περνουσαν στιs ανθρωπινεs μαζεs καθε κατωτερη και ανελευθερη θρησκευτικη ιδεα. Εναs πρωταγωνιστηs του «μετωπου τηs ισλαμικηs σωτηριαs», ο Αλι Μπελχαs, διετυπωσε το εξηs πιστευω του για την δημοκρατια :

«Η δημοκρατια ειναι ενα ειδοs αγνωσιαs τηs αληθειαs, που προσπαθει να μικραινη την θε’ι’κη δυναμη προs οφελοs τηs κοινωνιαs»

Μετα την εδραιωση του Χριστιανισμου στην Κωνσταντινουπολη και την καταστροφη ολων των μορφων και θεσμων του Ελληνικου Πολιτισμου (Φιλοσοφια, Επιστημη, Θεατρο, Αρχιτεκτονικη, Γλυπτικη, Αθλητισμοs κ.α.) και την κατεδαφιση ολοκληρηs τηs Ελληνικηs Κληρονομιαs (Θεατρα, Γυμναστηρια, Ασκληπιεια, Βιβλιοθηκεs κ.α.) οσοι Ελληνεs φιλοσοφοι και επιστημονεs επεζησαν την χριστιανικη θηριωδια, βρηκαν προστασια και εγκατασταθηκαν στο παλατι τηs περσικηs βασιλικηs οικογενειαs των Ζασσανιδων. Οι αρχαιεs Ελληνικεs ιδεεs και ιδιαιτερα τα συγγραματα του Πλατωνα και Αριστοτελη διασωθηκαν απο την πυρα χαριν τηs επιμελειαs των βιβλιοθηκαριων τηs Περσιαs και οχι των Αραβων, οπωs εσφαλμενα γραφεται σε διαφορα συγγραματα στην Εσπερια.

Οι πρωτοι μεγαλοι μωαμεθανοι θεολογοι και φιλοσοφοι προσετρεξαν με δηδημιουργικο παθοs στην Αριστοτελικη φιλοσοφια, στην οποια στηριχθηκαν σημαντικοτατα. Υπηρξε βεβαια προσφυγη και στον Πλατωνα και στον Πλωτινο και σε αλλουs νεοπλατωνικουs φιλοσοφουs, αλλα η εξαρτηση των Αραβων σοφων απο τον Αριστοτελη υπηρξε σημαντικοτερη. Ωστοσο, η ισλαμικη μυστικη και θρησκειοφιλοσοφια επηρεαστηκε βαθυτατα απο την περσικη θεοσοφια, οι πηγεs τηs οποιαs ειναι παλαιοτατεs. Ηδη στο Κορανιο (34) υπαρχουν σαφη ιχνη τηs επιρροηs αυτηs. Στον Καλιφη τηs Βαγδατηs «Μαμουμ» οφειλεται και ο εμπλοτισμοs του Κορανιου με τιs εννοιεs του Αριστοτελη περι τηs «μεγιστηs Σοφιαs» που χρωματισε την μονοθε’ι’κη πιστη του Κορανιου. Το ετοs 827 μ.Χ. με την δηλωση του Μαμουμ, οτι η «παγκοσμια λογικη» ταυτιζεται με την θε’ι’κοτητα του θεου, ξαναανακαλυφθηκε για λιγο ο ορθολογισμοs. Με θεσπισμα καθωριστηκεν μια κριτικη ερμηνεια του Κορανιου και θεωρηθηκεν η υπαρξη αντιλεγομενων σημειων στο κορανιο ωs ανθρωπινα λαθη. Τον 9ον μ.Χ.αιωνα ομωs βρισκονταν το αλαθητο του κειμενου του Κορανιου στο επικεντρο μιαs ασυμφιλιωτηs θεολογικηs και πολιτικηs λογομαχιαs. Με τον προωρο θανατο του Καλιφη Μαμουμ, που υποτιθεται οτι δηλητηριαστηκεν, μετατραπηκε η Ανατολη σε ενα θρησκευτικο πετρωμα. Παρ’ολεs ομωs τιs επιδρασειs αυτεs η ισλαμικη θρησκειοφιλοσοφια διεμορφωσε δικο τηs προσωπο το οποιο διακρινεται στα χωρεια των μεγαλων εκφραστων τηs ωs π.χ. Ashari (873-935), al-Kindi (796-873), al-Farabi (872-950), Αβερροηs (1126-1198).

Οι σημαντικοτεροι θρησκειοφιλοσοφοι του 20ου μ.Χ. αιωνα ειναι αναμφισβητητα ο Πακιστανοs Muhammad Iqbal (1873-1938) ο οποιοs ηταν νομιμαθηs, θεολογοs, φιλοσοφοs και μυστικοs, που ηρθε σε ουσιαστικη επαφη και με την δυτικη φιλοσοφια και προσπαθησε να καταδειξη πωs οι υστατεs θρησκειοφιλοσοφικεs κατηγοριεs τηs ισλαμικηs παραδοσηs βρισκονται σε διακοινωνια με τιs εμπνοεs του πνευματοs.

Ο Ισλαμισμοs δεν αναγνωριζει εθνοτητεs, παρα μονο την κοινωνια των πιστων, την «Ουμνα» και εξαπλωθει με φωτια και γιαταγανι. Δεν υπαρχει συνεπωs καποια βαση στο Ισλαμ για τον διαχωρισμο των αρμοδιοτητων τηs εκκλησιαs και του κρατουs. Οι θεολογοι τηs θρησκειαs αυτηs κραυγαζουν δυνατα και αδιακοπα κατα των «απιστων», ομοια οπωs κραυγαζει η Χριστιανοσυνη για την Βιβλο, με την καπιταλιστικη υστερια και την ισχυν τηs «Νεαs Ταξηs Πραγματων».

Οπωs και οι περισσοτερεs αλλεs θρησκειεs, στο Ισλαμ εχουν υπαρξει διαφορων εδων σχισματα. Απο τον 7ον μ.Χ. αιωνα οι Σουνιτεs, που ειναι η πλειονοτητα θεωρουν τουs Σιιτεs ετεροδοξουs και αντιστροφα. Επιπλεον, στο εσωτερικο των δυο αυτων ομαδων εχουν εμφανισθει διαφορεs, ακομη και στιs ταξειs οσων ειναι καθαροαιμοι ισλαμιστεs. Οι Σουνιτεs θα εξακολουθουν να μισουν τουs Σιιτεs διοτι αυτο ειναι μια εκφραση τηs πιστη τουs.

Ο Σουφισμοs, που ειναι επηρεασμενοs απο τον Βουδισμο, τον Ινδουισμο, τον Ζωροαστρισμο και τον χριστιανικο μοναχισμο, εχει θεωρηθει γενικα ωs μια μορφη αιρεσιs του μουσουλμανικου κοσμου – οπωs μαρτυρει ο φρικτοs θανατοs που βρηκαν ο Αλ Χαλατζ (854-922) και αλλοι διακεκριμενοι Σουφι. Απο τουs μυστικουs θεοσοφουs οι οποιοι διεμορφωσαν το περιφημο ρευμα του σοφισμου ειναι οι Ghazali (1059-1110), Attar (1120-1193), Shazuli (1196-1258) κ.α.

Για την Χριστιανοσυνη ο θεοs εγινε ανθρωποs. Για τουs Ισλαμισταs ο θεοs κατεχει την δυναμη του Λογου, ο οποιοs στο Κορανιο ελαβεν την μοναδικη του μορφη. Το Κορανιο το ιδιο, ειναι ο αδημιουργητοs Λογοs του θεου, που υπηρχεν απο την αρχη και δεν επιτρεπεται να αλλαχθει ουτε ενα γραμμα και που αναπαραστα την τελευταια θρησκευτικη αυθεντικοτητα σε μια καμπυλη τηs θε’ι’κηs σοφιαs.

Στην 112η Σουρα του κορανιου διαβαζουμε :

«Ειναι εναs θεοs, ο αιωνιοs θεοs. Δεν γεννα, δεν γεννιεται και ουδειs είναι ομοιos του θεου»

Ο Ισλαμισμοs θεωρει ωs μια βαρεια αγνωσια να τοποθετη κανειs τον μη συγκρισιμο θεο διπλα σε αλλα πλασματα. Εδω φαινονται τα σχεδια του ιδρυτου του Ισλαμισμου να συντριψη στην Δυση τον σταυρο τηs Χριστιανοσυνηs.

Ορισμενεs διατυπωσειs στιs Σουρεs του Κορανιου τοποθετουνται προs την κατευθηνση αυτη :

• 2. Σουρα, 40

«Αυτοι, που δεν πιστευουν και απορριπτουν το Κορανι, θα γινουν κατοικοι

τηs φωτιαs τηs κολασεωs και θα παραμεινουν εκει»

• 2. Σουρα, 192

«Σκοτωστε τουs, οπου και εαν τουs συναντησεται, εκδιωξεται τουs οπωs

αυτοι σαs εκδιωξαν. Η εκδιωξη ειναι χειροτερη απο τον θανατο.

• 3. Σουρα, 119

«Ω πιστε ! Μην κλισειs φιλια με αυτουs που δεν υπακουουν στην θρη-

σκεια σαs. Δεν θα σταματησουν ποτε στο να σαs παραπλανησουν και

επιθυμουν την καταστροφη σαs»

• 4. Σουρα 94-101

«Οι πιστοι που μενουν στο σπιτι – εκτοs απο εκεινουs που υποφερουν απο

καποια σοβαρη αναπηρια – δεν ειναι ισοτιμοι με αυτουs που μαχονται για

το θελημα του θεου με την περιουσια τουs και με την ζωη τουs. Ο θεοs

εχει δωσει σε εκεινουs που μαχονται με τα αγαθα τουs και με τον εαυτο

τουs μια υψηλοτερη θεση απο αυτουs που μενουν στο σπιτι τουs. Ο θεοs

εχει υποσχεθει σε ολουs μια καλη ανταμοιβη. Αλλα η ανταμοιβη για εκει-

νουs που μαχονται για χαρη του ειναι κατα πολυ μεγαλυτερη. Αυτοs που

εγκαταλειπει την κατοικια του για να πολεμηση για τον θεο του και για

τον αποστολο του, και συμβαινει να χαση την ζωη του και να συναντηση

τον θανατο, θα ανταμειφθει απο τον θεο…Οι απιστοι ειναι οι ασυμβιβα-

στοι….εχροι μαs»

• 8. Σουρα, 40

«Πολεμησε τουs εωs οτου ολεs οι παραπλανησειs τελειωσουν και η θρη-

σκεια του θεου παντου εξαπλωθει»

• 9. Σουρα 123

«Προφητη, κανε πολεμο στουs απιστουs και στουs υποκριτεs και μετα-

χειρησου τουs με αυστηροτητα. Η κολαση θα ειναι η κατοικια τουs.

Μια κακη μοιρα»

• 9. Σουρα 124

«Πιστοι να πολεματε τουs απιστουs που κατοικουν γυρω σαs και να τουs φερεστε με αυστηροτητα. Μαθετε οτι ο θεοs ειναι με το μεροs των εναρετων»

Το Ισλαμ, περισσοτερο απο καθε αλλη θρησκεια που εχουν επινοησει οι ανθρωποι, εχει ολα τα χαρακτηριστικα μιαs καθαροαιμηs λατρειαs του θανατου.

Σχεδον σε καθε σελιδα, το Κορανιο καθοδηγει τουs ευσεβειs μουσουλμανουs να μισουν τουs απιστουs. Σχεδον σε ολεs τιs σελιδεs, το Κορανιο προετοιμαζει το εδαφοs για θρησκευτικεs συγκρουσειs. Παντου κυριαρχουν οι ιδεεs του μαρτυριου και τηs τζιχαντ. Ο οροs τζιχαντ μπορει να μεταφραστη ωs αγωναs, παλη ‘η προσπαθεια αλλα και ωs «ιεροs πολεμοs». Στα κειμενα των «χαντιθ» αφηγουνται οι λογοι και οι πραξειs του προφητη Μωαμεθ. Πολλα απο τα κειμενα αυτα επικαλουνται οι ισλαμιστεs ωs δικαιωση για επιθεσειs σε απιστουs και σε αποστατεs. Τα συγκεκριμενα αυτα δογματα που περιεχει το Ισλαμ εμπνεουν σημερα αμεσα την μουσουλμανικη τρομοκρατια. Οι βομβιστικεs επιθεσειs αυτοκτονιαs, τουλαχιστον στον μουσουλμανικο κοσμο, ειναι ενα ξεκαθαρα θρησκευτικο φαινομενο, που ειναι αρρηκτα συνδεδεμενο με τα ωs ανω δογματα.

Εναs μεγαλοs αριθμοs «μετριοπαθων» μουσουλμανων ισχυριζεται σημερα, οτι το Κορανιο δεν απαιτει μισοs κατα τηs Δυσηs και οτι το Ισλαμ ειναι μια «θρηκεια ειρηνηs». Απο τιs ωs ανω Σουρεs του Κορανιου διατυπωνεται, οτι αυτό δεν αληθευει. Η πραγματικοτητα οτι η Δυση σημερα διαθετει πολυ περισσοτερο πλουτο και πολυ μεγαλυτερη κοσμικη ισχυ απ’οποιοδηποτε εθνοs του Ισλαμ, αντιμετωπιζεται απο τουs ευσεβηs μουσουλμανουs ωs διαβολικη ανωμαλια.

Η Μεταφυσικη των Μωαμεθανων ειναι ιδιαιτερα ανησυχιτικη οταν τιθεται ζητημα θρησκευτικηs πολυμορφιαs και ανεκτικοτηταs. Το μαρτυριο ειναι ο μονοs τροποs με τον οποιο εναs μουσουλμανοs μπορει να αντιμετωπιση την οδυνηρη δικαστικη κριση που περιμενει δηθεν ολουs τουs ανθρωπουs, την ημερα τηs κρισηs, για να περασουν απ’ευθειαs στον παραδεισο. Αντι να περασουν αιωνεs σαπιζονταs μεσα στο χωμα, περιμενονταs την ημερα που θα αναστηθουν απο αυστηρουs και οργιλουs αγγελουs, οι μαρτυρεs μεταφερονται αμεσωs στον κηπο του Αλλαχ, οπoυ τουs περιμενει ενα κοπαδι απο «μαυροματεs» παρθενεs. Οι ανθρωποι αυτοι πιστευουν στην κυριολεκτικη αληθεια του Κορανιου και στα κειμενα που αφηγουνται τιs ρησειs και την δραση του προφητη Μωαμεθ, δηλαδη τα «χαντιθ». Θεωρουν επισηs την ελλειψη πιστηs των αλλων ανθρωπων ενα τοσο μεγαλο αμαρτημα, ωστε να αξιζουν να θανατωθουν.

Εχουμε να κανουμε με ανθρωπουs θρησκευτικηs ιδεολογιαs που θα μαs κατεσφαζαν αν διεθεταν την δυναμη. Οπωs εκαναν οι Χριστιανοι με τουs εθνικουs.

Δυστυχωs για την ανθρωποτητα, οπωs οι Ιουδαιοι και οι Χριστιανοι για την Βιλο, ετσι και οι Μουσουλμανοι για το Κορανιο, πιστευουν οτι τα Βιβλια αυτά αποτελουν τον αυθεντικο και κυριολεκτικο λογο του θεου, που σημαινει οτι δεν βρισκεται πολυ μακρυα ο Αρμαγεδδωναs….Τα Βιβλια αυτα υπηρξαν, ειναι και θα ειναι η ισχυροτερη πηγη εριδων και συγκρουσεων των ανθρωπων του πλανητη γη, στο παρελθον στο παρον και στο αβεβαιο μελλον.

1.5 Κατα τηs Μασωνιαs Ο Μασωνισμοs ‘η Τεκτονισμοs επιθυμει να γινη μια μεγαλειωδηs Εκκλησια που θα ενωσει ολεs τιs αλλεs, δηλαδη τουs Χριστιανουs (καθολικουs, ορθοδοξουs, ευαγγελιστεs, αγγλιστεs κ.α.), τουs Μουσουλμανουs, τουs Ινδο’ι’στεs, τουs Βουδιστεs, τουs ελευθερα σκεπτομενουs κ.α. (51).

Με τα συμβουλα του ο Τεκτονισμοs βρισκεται πολυ κοντα στην ιουδα’ι’κη Καβ(β)αλα. Τα αρχαιοελληνικα μυστηρια αντιγραφησαν…οσο ηταν δυνατο να αντιγραφουν, διοτι ελαχιστα πραγματα των μυστηριων διεσωθηκαν απο την καταστροφικη και εγληματικη μανια των Χριστιανων.

Εαν αναλυθουν τα βασικα χαρακτηριστικα του Τεκτονισμου, ερχονται στο φωs κοινα σημεια με τον παγκοσμιο Νεοφιλελευθερισμο (37, 38) εκ του οποιoυ προερχονται ολα σχεδον τα διευθυντικα μελη του Τεκτονισμου, δηλαδη τα μελη των μεγαλων στοων τουs. Μια συγκριση τηs εσωτερικηs οργανωσηs του Τεκτονισμου φερνει στο φωs και κοινα σημεια με τον Ιουδα’ι’σμο. Στην ιουδα’ι’κη τεκτονικη στοα B’nai B’rith γινονται δεκτοι μονο Ιουδαιοι τεκτονεs (48, 52).

Ο σημερινοs μοντερνοs Ιουδαιοs εχει τασειs μιαs νεοφιλελευθερηs κοσμοθεωριαs και απομακρυνεται βημα προs βημα απο τιs ορθοδοξεs βασειs του Ιουδα’ι’σμου. Ετσι εξηγειται γιατι ο Ιουδα’ι’σμοs εγκαιρα εστρεψεν το ενδιαφερον του προs τον Τεκτονισμον, τον οποιο ηδη πληρωs ελεγχει.

Στοιχεια τηs ζαροαστρικηs λατρειαs, που εισχωρησαν στον Τεκτονισμο επιδρουν και στιs σημερινεs παγκοσμιεs πολιτικεs επιδιωξειs με στοχο την παγκοσμια κυριαρχια. Το δυ’ι’κο μηνυμα του Ζαρατουστρα μαζι με τα μυστικα του Μανιχα’ι’σμου εισεδυσαν πολυ νωριs στο αιρετικο κινημα που ξεκινησεν από την Βουλγαρια δια μεσω των αλλων βαλκανικων κρατων, επιδρωνταs απο την Ιταλια και νοτια Γαλλια σε ολη την Δυση. Ακομη και ο Καλβανισμοs, η πουριτανικη ιδιομορφια του προτενσταντισμου (37) αντεγραψεν τιs μανιχα’ι’στικεs ιδεεs περι του ασυμβιβαστου του καλου με το κακο και περι τηs ισχυοs των επιλεγμενων. Ο δυ’ι’σμοs αυτοs φαινεται σημερα σε ορισμενεs αντιδρασειs τηs αμερικανικηs διπλωματιαs. Επισηs πολλεs μυστικιστικεs και μαγικεs ιδεεs του Ιουδα’ι’σμου εχουν τιs ριζεs τουs στον Ζαρατουστρα. Κατα την διαρκεια τηs βαβυλωνειαs αιχμαλωσιαs των Ιουδαιων, δηλαδη την εποχη που οι Ιουδαιοι μεταφερθηκαν απο τον Νεβουκατνεσαρ στην Μεσοποταμια, ηρθαν αυτοι σε επαφη με τιs ιδεεs τηs «λατρειαs τηs φωτιαs». Με την επαφη αυτή ισχυροποιηθηκεν και στουs Ιουδαιουs η ιδεα για την τελικη δικη και τιμωρια των κακων. Με τον Ιουδα’ι’σμο οδηγησε η γεφυρα αυτη στιs τεκτονικεs στοεs και στα ιουδα’ι’κα κεντρα του παγκοσμιου χρηματοs. Τα κεντρα αυτα κατενοησαν πολυ γρηγορα την τεραστια αξια τηs παγκοσμιαs αδελφοτηταs για τιs δουλειεs τουs…Στην ουσια, η παγκοσμια σημερινη κυριαρχια των βαρωνων του χρηματοs ειναι δεδομενη. Αυτο που ακομη δεν υπαρχει ειναι η τελικη μορφη μιαs παγκοσμιαs κυβερνησιs που πολυ συντομα θα βρεθει, εαν δεν συμβει κατι που ειναι ακομη απροβλεπτο….

Η Νεα Υορκη ειναι σημερα η πρωτευουσα του παγκοσμιου Ιουδα’ι’σμου και κατ’επεκταση του παγκοσμιου Τεκτονισμου. Οι παγκοσμιεs δυναμειs που επιδιωκαν την παγκοσμια κυριαρχια δια του καπιταλισμου, κομμουνισμου και σοσιαλισμου, την επιδιωκουν σημερα δια τηs «τρομοκρατιαs». Ενω βρισκονται πολυ κοντα, δεν εφθασαν ακομη στον στοχον τουs…

1.6 Κατα την εκδοχη τηs κινησιs «Νεα – Εποχη»

Η πανθε’ι’κηs κατασκευηs δομη τηs «Νεαs – Εποχηs» ειναι κατα τουs αντιπροσωπουs τηs, αστρονομικηs προελευσηs. Στην θεση τηs προs το τελοs βρισκομενηs εποχηs πολικοτηταs των Ιχθυων (συμβουλο των Χριστιανων), πλησιαζει του συμβουλο του ουρανιου τοξου, προσφατα επισηs των πυραμιδων του Γκιζη, δηλαδη η αρμοζουσα εποχη του Υδροχοου, του συμβουλου για μια συμπατικη θρησκεια τυπου Απω Ανατοληs. Η θρησκεια αυτη επιδιωκει την ενωση των μυστικων δυναμεων του μικροκοσμου (τα βαθεια ανθρωπινα στρωματα) με τον μακροκοσμο (συμπαν), που σημαινει την ριζικη αλλαγη τηs μεχρι σημερα ανθρωπινηs σκεψηs και σε θρησκευτικα θεματα. Με ειδικεs ουρανιεs μηχανικεs κινησειs μετακινειται η φαινομενικη θεση του βορειου και νοτιου ουρανιου πολου μεσα απο πολλουs αστρικουs σχηματισμουs. Εαν φερουμε σε κινηση μια σβουρα πανω σε μια ομαλη επιφανεια κινησιs, η σβουρα κινειται σε τρειs κατευθυνσειs : κινειται γρηγορα γυρω απο τον εαυτο τηs, συνεχιζει ταυτοχρονα να κινειται σε μια ευθεια πορεια και χαραζει το επανω τελοs του αξονα τηs εναν κυκλο. Το ιδιο κανει και ο πλανητηs γη : περιστρεφεται γυρω απο τον αξονα του καθε ημερα (Περιστροφη), περιστρεφεται γυρω απο τον Ηλιο μαs καθε χρονο (Επανασταση) και τελοs χαραζει η κατευθυνση του αξονα τηs σιγα κάθε περιπου 25.800 χρονια επισηs εναν κυκλο (Ακριβεια). Με τον κυκλο αυτό κινειται το σημειο τηs ανοιξηs του Ηλιου μαs (η θεση του Ηλιου μαs την 21η Μαρτιου καθε ετουs) καθε 210 χρονια μεσα σε μια νεα εικονα αστερων. Ο Ηλιοs μαs βρισκονταν πριν 4.000 εωs 2.000 χρονια στο σημειο τηs εαρινηs ισημεριαs μεσα στην εικονα των αστερων του ταυρου, που σημαινει μεσα στην εικονα τηs λατρειαs τηs γονομοτηταs (Apis-Stier). Στα μετεπειτα 2.000 χρονια που ακολουθησαν ο Ηλιοs μαs βρισκονταν μεσα στο συμβολο του θυσιασθεντοs κριαριου απο τον Αβρααμ εωs την καταστροφη του ναου στα Ιεροσολημα.

Στα 2.000 χρονια που ακολουθησαν, απο την γεννηση του Ιησου τηs Ναζαρετ εωs την 5η Φεβρουαριου 1962, την ημερα που ο Ηλιοs μαs, η Σεληνη (νεα Σεληνη) και οι πεντε πλανητεs του ηλιακου μαs συστηματοs που μονο με τα ματια διακρινονταν και συγκεντρωθηκαν στο συμβουλο του υδροχοου, ο Ηλιοs μαs βρισκονταν μεσα στο συμβολο των Ιχθυων. Ο Ιχθυs στουs πρωτουs χριστιανικουs χρονουs ηταν το συμβολο αναγνωρισεωs των χριστιανων μεταξυ τουs (Ιχθυs = Ιησουs Χριστοs Θεου Υιοs Σοσων).

Απο την 5η Φεβρουαριου 1962 ο Ηλιοs μαs βρισκεται μεσα στον αστερισμο του υδροχοου. Κατα την κινηση τηs «Νεαs – Εποχηs», ο υδροχοοs θα ριξει υδωρ πανω στον κοσμο ωs σημα για ενα νεο πνευμα (νεο βαπτισμα). Το πνευμα αυτο θα επιδρασει στουs ανθρωπουs τηs Νεαs – Εποχηs κατα τετοιο τροπο ωστε να διευρηνθη και να σταθεροποιηθη η αυτοπεποιθηση αυτων και να οδηγηση στον διαφωτισμο και κατ’επεκταση σε μια ζωη ελευθερη απο προβληματα. Με τον τροπο αυτο κλινει ο κυκλοs και βρισκομαστε στην αρχη για μια παγκοσμια κυβερνηση και για μια παγκοσμια θρησκεια στην οποια ο Ιησουs Χριστοs θα λαβει την θεση του ωs ισοs μεταξυ ισων θεων (45, 46).

Στο σημειο αυτο τιθεται το ερωτημα, εαν ηταν τυχαιο γεγονοs που η δευτερη συνοδοs του Βατικανου αρχισεν το 1962 μ.Χ. Με την συνοδο αυτη αρχισε και η εφαρμογη του σχεδιου για μια παγκοσμια θρησκεια.

Η Νεα – Εποχη εχει κανει τον πνευματικο βιο των ανθρωπων συνωνυμο τηs αλογιαs με πεποιθησειs και πρακτικεs που ακμαζουν σε ενα τελειο κενο κριτικηs νοημοσυνηs. Οι παραλογισμοι που καθε χρονο παρατιθενται σε διοργανωσειs οπωs «η Εκθεση τηs Πληρουs Ζωηs» ειναι τοσο κενεs περιεχομενου που επικρινονται και απορριπτονται απο καθε λογικο ανθρωπο. Αυτοs που φιλοδοξει να παρουσιαση μια νεα πιστη και ασχολειται με την διαταξη των πλανητων, πριν απο την διαταξη των ιδεων του, ριχνει βενζινη στην σκοτεινη φωτια του κυνισμου του.

1.7 Κατα του Κονφισιανισμου, Ταο’ι’σμου, Βραμανισμου, Ινδου’ι’σμου,

Βουδισμου, τηs θρησκειαs του Σιντο και του Μανιχα’ι’σμου.

Οι πνευματικεs διαφορεs αναμεσα στην Ανατολη και στην Δυση ειναι συγκλονιστικεs. Ο μη δυ’ι’στικοs εμπειρικοs μυστικισμοs αναπτυχθηκε μονο στην Ασια, ενω ο Χριστιανισμοs, ο Ιουδα’ι’σμοs και το Ισλαμ δινουν ιδιαιτερη εμφαση στην πιστη, η οποια καθε αλλο παρα αληθινα χρησιμεs υπηρεσιεs περαν απο αλογουs ισχυρισμουs παρασχει. Βεβαιωs και η Ασια ειχε και το δικο τηs μεριδιο ψευτικων προφητων και απατεωνων αγιων. Εαν ομωs συγκριθουν οι μεγαλοι μυστικιστεs φιλοσοφοι τηs Ανατοληs με τουs πατριαρχεs των δυτικων θεολογικων και φιλοσοφικων παραδοσεων, η διαφορα ειναι εμφανηs. Ο Βουδαs, ο Σανκαρα, ο Παντμασαμπαβα (συγχρονοs με τον Μωαμεθ), ο Ναγ-καργιουνα, ο Λονγκτσενπα και αμετρητοι αλλοι, δεν εχουν τα αντιστοιχα τουs στην Δυση.

Στιs θρησκειεs Κονφισιανισμοs, Ταο’ι’σμοs, Βραμανισμοs και Βουδισμοs, υπαρχει μια υψηλοτερη Ιδεα, που δεν προσωποποιηται και που παρ’ολο αυτό εκπληρει τον σκοπο τηs οπωs ο θε’ι’σμοs. Ο Βουδισμοs, ειναι μια θρησκεια χωριs θεο, διοτι δεν γνωριζει κανενα υπερκοσμιο θεο. Πολλοι υποστηριζουν οτι προκειται για «μηδενιστικη» φιλοσοφια. Η θρησκεια αυτη γνωριζει μια «Νιρβανα», ενα «Τιποτε» που βρισκεται εξω απο τιs φυσικεs επιστημεs και την φυση. Η Νιρβανα δεν εχει καμια ομοιοτητα με τον παραδεισο των Ιουδαιων, Χριστιανων και Μουσουλμανων και με το φανταστικο υπερπεραν. Είναι η απολυτρωση του δρομου «Καρμαν», το σβησιμο τηs ατομικοτηταs και απλα το τιποτε. Οι θρησκειεs αυτεs δεν γνωριζουν την εννοια του θεου, διοτι η εννοια αυτη δεν εχει καμια εννοια. Η αρνηση καθε επιθυμιαs, η νεκρωση τηs θελησηs διαμεσου των τεσσαρων ευγενων αληθειων και τηs οκταπληs οδου, συνιστουν συμμορφωση προs τον νομο ο οποιοs οδηγει στο μη εγω (anatta).

Ακολουθει ο φωτισμοs και κατοπιν η Νιρβανα, η μακαριοτητα, το ιερο μηδεν.

Οι γνωστεs σχολεs οπωs το Μικρο Οχημα (Hinayana), το Μεγαλο Οχημα

(Mahayana), το Ζεν (Zen), ο Λαμα’ι’σμοs, ο Ταντρικοs Βουδισμοs, η Θεβετιανη Μυστικη, με επιμερουs κατευθυνσειs τουs, που διαστρωματωνονται απο τον μυστικο ιδεαλισμο μεχρι την περιφημη θεωρια για την κενοτητα

(Sunyata), αποκαλυπτουν την αληθεια οπωs αυτη εκφραζεται εγκοσμια. Ο Βραμανισμοs κονσερβοποιησε ολεs τιs παραδοσειs του παρελθοντοs και τιs τοποθετησε σε επανωτα στρωματα, οπωs δημιουργουνται τα γεωλογικα στρωματα πετρωματων. Οι Βραμανοι του Νεπαλ μεταφερουν την διασπαση του παλαιο Πανεπιστημιου και την πρωταρχικη ενοτητα τηs διδασκαλιαs στην αρχη του Καλυ-Υουκα. Η πρωταρχικη αυτη συνθεση, αρκετα προτου δοθει το ονομα Βραμα, λεγονταν Ισυα-Πα-Ιησουs Βασιλεαs. Σε αυτη την πρωταρχικη συνθεση αναφερεται και ο Ιωαννηs στην αρχη του αποκρυπτου ευαγγελιου του. Η πρωτη φαση τηs φανερωσηs του Βραμα υπηρξεν το Τριμουρι, η μεταφυσικη τριαδα των θε’ι’κων δυναμεων, που οδηγησαν στην δημιουργια. Οι δυναμειs τηs δημιουργιαs, τηs διατηρησεωs και τηs καταστροφηs ‘η τηs μεταβοληs, οι oποιεs προσωποποιουνται με τα ονοματα Βραμα, Βισου και Σιβα, εμφανιζονται μεσα σε ενα βαθυ μυστηριο ενωμενεs.

Στο θρησκευτικο συμπαν τηs αρχαιοτηταs βρισκονται οι πρωτεs υπαρξιακεs επιψαυσειs που κατανικουν και την αναγκαιοτητα και τιs εξαντικειμενικεs επισημεs θρησκευτικεs παραστασειs. Παρομοιεs μαρτυριεs υπαρχουν και στιs «Ουπανισαντ», δηλαδη στο αποκορυφωμα τηs βεδικηs σοφιαs. Ο κοσμοs των Βεδων και του Ινδου’ι’σμου γενικοτερα στηριζεται στον μυθο τηs αιωνιαs επιστροφηs, αλλα ταυτοχρονα ιεροποιει και τον χρονο και τιs κοσμικεs μορφεs χωριs να προσφυγη στον δυ’ι’σμο. Η ωριμανση στο πνευμα του Ινδου’ι’σμου θα επιφανει με τιs «Ουπανισαντ» οι οποιεs εκφραζουν πια την μυστικη σοφια, η οποια ομωs δεν μαρτυρειται απλα ωs εκσταση, ωs φυγη, οπωs στο μεσογειακο κυριωs χωρο. Βρισκομαστε μπροστα στο φαινομενο τηs πιστηs, τηs μακαριοτηταs, τηs ειρηνικηs απλωσηs που αρμονιζει τοσο την υπαρξη οσο και τον νου. Η υπαρξιακη αμεσοτητα δεν υποχωρει, δεν χανεται καθωs αιωνιζεται, καθωs δηλαδη αφινεται στην κρυφια αρμονια η οποια ταυτιζει το ποικιλο ωs εκφραση του ιερου παντοs. Η κατασταση, δηλαδη απο το «ατμαν», απο την αιωνια και αιχμαλωτισμενη πνευματικοτητα, στο «βραχμαν», στο απολυτο, γινεται, επιτελειται αιωνια και αυτο ακριβωs κρατυνει την προσωπικη προσπαθεια για να φωτιζη ουσιαστικα την υπαρξη (8).

Στιs μεγαλεs κατηγοριεs του Ινδου’ι’σμου (Βραχμαν, Ατμαν κ.ο.κ) η μυστικη συλληψη «αναστελλει» τον προσωπικο λογισμο. Καθωs ομωs ανελισσεται και εκφραζεται, αποδιδει και το ιερο προσωπικο, δηλαδη τον ανθρωπομορφισμον.

Η ψυχη επικαλειται τον «Νεο» τηs, τον Αιωνια Αιωνα νεοτητα ! Εισαι η αιωνια ζωη Φυλλορροησε και ριξε τα πεταλα τηs παλαιαs ηλικιαs Προσφερε το ακαταπαυστο δωρο τηs ζωηs….

Οι χρονικοι περιοδοι των Ινδου’ι’στων ειναι μεγαλοι.

Μια ημερα Βραμα = 4.000 δισεκατομμυρια χρονια = 1.000 Μαχα’ι’νκαs.

Μια Μαχα’ινκα = 4 δισεκατομμυρια χρονια.

Οι διδασκαλιεs του Βουδισμου σχετικα με την φυση του συνειδητου δεν εχουν καμια σχεση με την μεταφυσικη των μονοθε’ι’στικων θρησκειων τηs Δυσηs.

Ακομη και η νεοτερη βιβλιογραφια των μονοθε’ι’στικων θρησκειων τηs Δυσηs σε σχεση με την συνειδηση, στην οποια περιλαμβανονται η φιλοσοφια, οι γνωστικεs επιστημεs, ψυχολογια και νευρολογια, δεν μπορει να συγκριθη με τιs ακριβειs φαινομενολογικεs μελετεs του βουδιστικου κανονα. Ο μυστικισμοs, για να μπορη να λειτουργηση, χρειαζεται συγκεκριμενεs οδηγιεs απο τον βουδιστικο κανονα. Οποιο και αν ειναι το επιπεδο τηs ευτυχιαs ενοs ατομου, η κατασταση του θε βελτιωθη γενικα αν αποκτηση περισσοτερη αγαπη και δειξει μεγαλυτερη συμπονια, επομενωs αν γινει το ατομο ποιο ηθικο. Αυτοs ειναι εναs αυστηρα εμπειρικοs ισχυρισμοs που εχει δοκιμασθει επι χιλιετηριδεs, απο στοχαστεs στο πλαισιο του Βουδισμου.

Οι συλληψειs του Ινδο’ι’σμου και του Βουδισμου δια μεσω τηs ιστορικηs τουs αναπτυξηs επι αιωνεs, συχνα ενισχυμενεs απο ευρητερη προσεγγιση εξαιτιαs τηs μυστικηs τουs φυσηs, καταρδευουν τιs συνειδησειs πολλων συγγρονων θρησκευτικων φιλοσοφων και βρησκουν ολοενα ευρητερη απηχηση και στην διανοηση των δυτικων χωρων.

Οι πολιτισμοι περαν του περιχωρου τηs Μεσογειου, οταν καταγινονταν με τα αστρα του ουρανου, κατεληγαν σε αλλα συμπερασματα απ’οτι οι πολιτισμοι εντοs και του περιγυρου τηs Μεσογειου. Λεγεται συνηθωs πωs στην Ανατολη δεν δημιουργηθηκε φιλοσοφικοs λογοs εξαιτιαs τηs ισχυρηs φιλοσοφικηs μυστικηs η οποια δημιουργησε κυριωs θρησκευτικη φιλοσοφια με ριζικα μυστικο υποβαθρο. Προκειται για την ανατολικη φιλοσοφια. Σε συσχετιση με την μετα- κινηση του Ηλιου και των φυσικων φαινομενων που διεφεραν εικονικα με τα αντιστοιχα του περιχωρου τηs Μεσογειου, οι θεοι προβαλονταν απο τουs ανθρωπουs στον ουρανο. Ολεs οι εικονεs των θεων στον πλανητη μαs δειχνουν, ποσο οι θεοι που προσκυνονται μοιαζουν με τουs ανθρωπουs.

Οι πλανητεs του ηλιακου μαs συστηματοs ειναι για ολουs τουs ανθωπουs τηs γηs οι ιδιοι. Ο ουρανοs ειναι η υψηλοτερη θεοτητα, και στην ταξη του κοσμου συνυπαρχει και ο ανθρωποs.

Η Σεληνη χρειαζεται ωs γνωστο 27 ημερεs για να διανυση την αποσταση από ενα αστρο στο αλλο. Επειδη η Σεληνη διανυει καθε ημερα 13 βαθμουs και 20 τοξικα λεπτα, διαιρωνταs τον κυκλο με το 27 προκυπτουν 27 τεμαχια τοξου των 13 βαθμων και 20 τοξικων λεπτων. Η αρχη των στασεων τηs Σεληνηs καθωριζονταν επισηs και απο το σημειο τηs ανοιξηs του Ηλιου.

Οι Ινδοι υπολογιζαν παντοτε με νεουs πλανητεs, διοτι μετρουσαν τουs κομβουs τηs Σεληνηs (αυξανομενουs και μειομενουs) τουs οποιουs αθροιζαν.

Γι’αυτουs ειχε σημασια και ο αριθμοs 40 διοτι τρειs σεληνιακεs στασειs δινουν 40 τοξικουs βαθμουs. Ενα ετησιο ετοs αποτελειται απο 12 τεμαχια των 30 ημερων και καθε 12ον ετοs εχει 13 μηνεs. Για τον λογο αυτο προσαρμοστηκαν οι σεληνιακοι υπολογισμοι στουs ετησιουs.

Ο αριθμοs 40 ειναι επισηs σημασιαs για τουs Ιουδαιουs και τουs Χριστιανουs. Στον κατακλυσμο του Νοε εβρεχε 40 ημερεs, 40 ημερεs διηρκησε το πενθοs για τον Ιακωβα των Ιουδαιων, 40 ημερεs εμειναν οι Ισραηλιτεs στην ερημο, 40 ημερεs μετριουνται απο το Πασχα εωs την Αναληψη, μετα τον θανατο καθε χριστιανου κανουν τα 40 του (ημερεs), 40 ημερεs εμεινεν ο Μω’υ’σηs των Ιουδαιων στο οροs Σινα’ι’.

Η παραδοσιακη Σιντο-θρησκεια των Ιαπωνεζων ειναι ανιμιστικη αλλα και πολυθε’ι’κη, περιεχει δε χαρακτηριστικα τηs θρησκειαs των αρχαιων Ελληνων.

Η ιαπωνικη κοσμογονια του εισαγωμενου Βουδισμου ακολουθει την παραλληλη διαδρομη με τιs βασικεs Ιδεεs και τα παραδειγματα τηs νεαs επιστημηs, διοτι και οι δυο κατευθυνσειs θεωρουν τα μεγεθη τηs συνειδησηs ωs τελευταια κινητηριοs δυναμηs ολων των φαινομενων.

Απο την ιδρυτικη δυναστεια των Αχαιμιδων τηs αρχαιαs Περσιαs εωs τηs τελευταιαs βασιλικηs οικογενειαs των Σασσανιδων, δεσποζαν οι Ιδεεs του ιδρυτου τηs περσικηs θρησκειαs Ζαρατουστρα. Απο τα γραπτα του Ζαρατουστρα, την Αβεστα, διεσωθηκαν μονο μερικα αποσπασματα. Οι επιδρασειs τηs θαμενηs αυτηs σημερα θρησκειαs, οπωs και τηs θαμενηs αρχαιαs ελληνικηs θρησκειαs (η οποια μολιs στιs αρχεs του 19ου αιωνα εισηλθε δια του Νιτσε στην συνειδηση των Ευρωπαιων), μπορουν να χαρακτηριστουν φαινομενικεs. Τα Κεφαλαια τηs Ασβεστα αρχιζουν με «λοιπον μιλησε ο Ζαρατουστραs». Οπωs φαινεται στα διασωθεντα αποσπασματα αυτα συγγενευουν με τα Βετα-γραπτα του Ινδου’ι’σμου. Η βασικη αρχη του Ζαρατουστρα, ο δυ’ι’στικοs διαχωρισμοs του κοσμου σε Καλο και Κακο, σε Φωτεινο και Σκοτεινο διασχιζει σαν μια κοκκινη γραμμη το «Βιβλιο των Βασιλεων», το «Σαναμε». Εκει στεκεται η επικρατεια του θεου του φωτοs «Αχουρα Μαζδα», του «σοφου Κυριου», σε σταθερη αντιπαραθεση με τιs σκοτεινεs δυναμειs του κακου δαιμονα «Ανκρα Μα’ι’νου» ‘η «Αριμαν». Αναμεσα στιs δυο αυτεs αρχεs υπαρχει αιωνιοs πολεμοs στον οποιο εμπλεκεται η φυση και ο ανθρωποs.

Ο Μανιχα’ι’σμοs ιδρυθηκε απο τον Περση Μανη (214-278 μ.Χ.). Μεταξυ του 3ου και 7ου μ.Χ. αιωνα επικρατησαν οι «Μαγοι», οι κληρικοι τηs «λατρειαs του Πυροs» οπωs εσφαλμενα ονομασθηκαν, με μεγαλη επιρροη στο κρατοs.

Οι «Μαγοι» εγνωριζαν την συγγενεια τουs με τουs Βραμανουs αλλα δεν μπορεσαν να εφαρμοσουν στην Περσια και Μεσοποταμια το συστημα τηs Κασταs τηs Ινδιαs. Οι ισχυρεs κοινωνικεs εντασειs μεταξυ των προνομιουχων τηs βασιλικηs αυληs των Σασσανιδων του βασιλεωs Χορσου Ι. και του καταδυναστευμενου λαου οδηγησεν στο αιματοκυλισμα των υπερφτωχων χωρικων, που ακολουθουσαν τον επαναστατη «Μαζδακ». Ο «Μαζδακ» ακολουθησε μετα δυομιση αιωνεs τα βηματα του προφητικου «Μανι» που ενωσεν τα στοιχεια τηs λατρειαs του Ζαρατουστρα με την διδασκαλια του Ιησου τηs Ναζαρετ και Βουδα και απεθανεν σταυρωμενοs. Ο «Μανιχα’ι’σμοs» ομωs παρεμεινεν απο τοτε μια εννοια που δεν εγκατελειψεν την ανθρωποτητα. Οι Μανιχαιοι εξαπλωθηκαν στην Ινδια και Κινα και στην βορεια Αφρικη. Ακομη και ο αγιοs Αυγουστινοs των Χριστιανων παρ’ολογου να ασπασθη την θρησκεια αυτη προτου χειροτονηθει Επισκοποs. Ο δυ’ι’σμοs του Ζαρατουστρα και του Μανι επλημμυρισεν στον Μεσαιωνα τα Βαλκανια και μεσω Ιταλιαs και νοτιαs Γαλλιαs απλωθηκεν και στιs αλλεs ευρωπα’ι’κεs χωρεs και επεδρασεν δια των Καθαρων σε ολουs τουs λαουs τηs περιοχηs. Ο παπαs Ιννοκεντιοσ Γ’ εδωσεν εντολην στην αδελ φοτητα των Δομινικανων, που μολιs αυτη ειχεν ιδρυθει, να ισοπεδωθη ο «Μανιχα’ι’σμοs» με τιs γνωστεs απο την Παλαια Διαθηκη μεθοδουs τηs γενοκτονιαs.

Η Ιερα Εξεταση καθιερωθηκε επισημα το 1184 μ.Χ. απο τον παπα Λουκιο Γ’, για να κατασταλη το λα’ι’κο κινημα των Καθαρων. Οι Καθαροι (αγνοι) ειχαν μια δικη τουs εκδοχη μανιχα’ι’σμου (τον ιδιο τον Μανι ειχαν γδαρει ζωντανο κατοπιν απαιτησηs των ιερεων του Ζαρατουστρα το 276 μ.Χ.), η οποια υποστηριζε οτι ο υλικοs κοσμοs ειχε δημιουργηθει απο τον Σατανα και ηταν, επομενωs, οργανικα κακοs. Οι Καθαροι ηταν χωρισμενοι απο ενα εσωτερικο σχισμα αποτελουμενο απο τουs επιλεκτουs «τελειουs» και τουs «πιστουs». Οι «τελειοι» δεν ετρωγαν κρεαs, αυγα, τυρι και λιποs, νηστευαν για μεγαλα διαστηματα, διατηρουσαν μια αυστηρη αγαμια και απαρνουνταν τα εγκοσμια αγαθα.

Οι ανθρωποι αυτοι κατα τουs Χριστιανουs επρεπε να θανατωθουν, διοτι η Βιβλοs περιεχει τον αλανθαστο λογο του Γιαχβε….η δε περιουσια τουs περιηρθεν στην χριστιανικη εκκλησια. Στιs αρχεs του 12 μ.Χ. αιωνα μια δυ’ι’στικη, μερικωs παουλικιανικη δια-τυπωθησα μορφη Μανιχα’ι’σμου, διερχομενη απο την Βουλγαρια, βρηκε οπαδουs στιs ορεινεs περιοχεs τηs Βισνιαs. Η μορφη αυτη του ¨Μανιχα’ι’σμου» γνωστη ωs «Βογκομιλεν» βρεθηκεν υπο τα διασταυρωμενα πυρα του παπα τηs Ρωμηs και του Πατριαρχου τηs Κωνσταντινουπολεωs. Οταν αργοτερα οι ορεινεs περιοχεs τηs Βοσνιαs κυριευθηκαν απο τουs Οθωμανουs, οι «Βογκομιλοι» τουs υποδεχτηκαν ωs απελευθερωταs και ασπασθηκαν τον Ισλαμισμο.

Συνεπωs η γεννηση του Ισλαμισμου στην Βοσνια εχει τιs ριζεs τηs στην φεουδαλικη κοινωνια των Σασσανιδων τηs Περσιαs και στην υπεροπτικοτητα των

«Μαγων».

Ο αγωναs μεταξυ «Ιραν» και «Τουρκαν» βρισκεται σημερα προ των περσικων θυρων. Μετα τον θανατο του Χουμε’ι’νη ο «Μανιχα’ι’σμοs» αναβιωνει στην Περσια, με αργα μεν, αλλα σταθερα βηματα. Η κριτικη στην ισλαμικη εξουσια των Σιιτων μεγαλωνει, ενω οι παμπαλαιοι μυθοι δραστηροποιουνται.

2. Συγκρισειs και κριτικεs παρατηρησειs

Οι αρχαιοι Ελληνεs φιλοσοφοι ειχαν δικαιο, οταν ισχυριζονταν, οτι η ταπεινοτητα, η αντισταθμιση και η αρμονια αποτελουν τιs βασειs τηs ζωηs. Γι’αυτό αλλωστε περιφρονουσαν την δεισιδαιμονια, που κατα την γνωμη τουs αποτελουνταν απο ειδωλολατρεια, φοβον απο την φυση και μαγια, που ηταν πολύ διαδιδομενα πραγματα στουs απλουs ανθρωπουs που δεν ετυχαν μορφωσεωs.

Οι ανθρωποι του πλανητη γη δεν ειναι ικανοι να ζουν σε ενα ανασφαλη συμπαν και σε ενα ασημαντο πλανητη ενοs μακρεων κυματων αστεροs, ο οποιοs κινειται μεταξυ δυο σπειροειδων βραχιονων στην περιφερεια ενοs Γαλαξια, χωριs αυταπατεs και μεταφυσικουs προβληματισμουs. Η σημερινη εξελεγμενη ανρωπινη ζωη, τουs κρατα σε συνεχη απασχολιση. Με αυτην, οι ανθρωποι αποπροσανατολιζονται και δεν εχουν χρονο για να αναπτυξουν πολλεs σκεψειs για τουs λογουs τηs υπαρξεωs τουs. Η κατασταση αυτη τουs αποξενωνει απο την φυση και απο τιs εμπειριεs που αξιζουν πολυ για να ασχοληθουν μαζι τουs.

Η μοναξια ειναι το χειροτερο πραγμα που αντιμετωπιζει ο καθε ανθρωποs στην ζωη του. Ο χρονοs ομωs ωριμασε για να ξανασκεφθουν οι ανθρωποι ολα εκεινα που ενδιαφερουν μια πολιτισμενη υπαρξη διοτι ουδειs καταλαβε και καταλαβαινει ακομη τοσο καλα, οσο οι μονοθε’ι’στικεs θρησκειεs, στο να φορτωνουν τουs ανθρωπουs με αισθηματα ενοχηs και φοβου, μονο και μονο για να τουs κυριαρχουν και για να τουs εκμεταλευονται (56). Οι θρησκευτικοι και πολιτικοι ολοκληρωτισμοι ενεργουν συχνα παραλληλα και παραγουν καταστροφικα για τουs ανθρωπουs αποτελεσματα. Οσο περισσοτερο θρησκευτικοs ειναι εναs ολοκληρωτισμοs, που περιφρονει τον ανθρωπο και ενεργει για την προωθηση θρησκευτικων ‘η πολιτικων στοχων, τοσο περισσοτερο προβαλλεται η θεληση του θεου και τοσο ποιο επικινδυνοs γινεται για την ζωη των ανθρωπων. Το τελικο αποτελεσμα ειναι το σκλαβωμα τηs ψυχηs και του σωματοs των ανθρωπων ‘η η ψυχικη, κοινωνικη και φυσικη καταστροφη αυτων, οπωs συνεβει με τουs Ελληνεs που αντιτιθενταν στην σκλαβια τηs ορθοδοξου χριστιανικηs δεσποτειαs. Η υπαρξη ‘η μη του θεου ειναι μια μεγαλη ερωτιση η οποια δεν μπορει να απαντιθη με διαλεκτικα παιχνιδια τηs τσεπηs ωs π.χ.

• Επιλογη καποιου κατηγορουμενου, το οποιο στολιζεται με ενα ποιοτικο παραγοντα. Ο θεοs ειναι «αγαθοs», «ολογαθοs», «γνωστηs» κλπ. ‘η με συγκρισειs με τον ανθρωπο. Ο ανθρωποs δεν ειναι απειρωs μεγαλοs, ο ανθρωποs ειναι θνητοs, ο θεοs ειναι αθανατοs.

• Κατασκευη αναλογιων, ωs ο «θεοs ειναι οπωs εναs πατεραs» ‘η ο «θεοs ειναι ο δρομοs».

Υπαρχουν τοσο επιχειρηματα για την υπαρξη οσο και επιχειρηματα για την μη υπαρξη του θεου. Αυτα περιγραφονται αναλυτικα απο τον Dawkins (9).

Οι μονοθε’ι’στικεs θρησκειεs βασιζονται στην απατη και στο ψεμα για το δηθεν μελλον των ανθρωπων σε ενα αλλο κοσμο ‘η για την ξαναγεννηση αυτων.

Ο ιδιοs ο παπαs Παυλοs IV διετυπωσε για τιs παρατυπιεs στην 8ην εντολη

«Ο κοσμοs αυτοs θελει να παραπλανηθη, γι’αυτο τον παραπλανουμεν»

Παρα πολλα πραγματα δεν λεγονται επειδη δεν συμφερει να λεγονται και πολλα πραγματα λεγονται που δεν ειναι αληθεινα, και για πολλα πραγματα γιορταζεται οπωs π.χ. η γεννηση του Ιησου τηs Ναζαρετ την 25η Δεκεμβριου, που ποτε δεν ελαβεν χωρα. Εαν οχι για παραπλανιση, γιατι γραφθηκαν τα πεντε βιβλια του Μω’υ’ση σαν να γραφθηκαν την εποχη που εζησεν ο Μω’υ’σηs ; Στην πραγματικοτητα δημιουργηθηκαν απο διαφορα τεμαχια δια μεσω των αιωνων και περιπου 1.000 χρονια μετα τον θανατο του Μω’υ’ση. Αν και σημερα ειναι γνωστο, περαν απο τιs επιστολεs του Γκαμαλιηλ Σαουλ ‘η του Αποστολου των Εθνικων Παυλο, οτι ολα τα κατα κανονα τεμαχια τηs Βιβλου και τα Αποκρυφα γραφθηκαν εκατονταδεs και εωs 1.000 χρονια και παραπανω αργοτερα απο τοτε που πεθαναν οι συγγραφειs τουs, πιστευουν ακομη ορισμενοι δεισιδαιμονεs, οτι προκειται για πραγματικα συγγραμματα. Στην πραγματικοτητα προκειται για κακηs ποιοτηταs αντιγραφεs απο την βιβλιογραφια τηs ιστοριαs. Ετσι μπορουμε να διαβασουμε τα χαρακτηριστικα τηs γεννησηs του Μω’υ’ση ηδη την εποχη γεννησηs του βασιλεουs «Σαργκαν» των Σουμμεριων, ο οποιοs γεννηθηκεν περιπου 1.000 χρονια προτου γεννηθει ο Μω’υ’σηs. Ακομη και η παρθενογεννηση ενοs Μεσσια περιγραφεται στουs παμπαλαιουs περσικουs μυθουs.

Κατα τον Ralph Waldo Emerson (9) «η θρησκεια μιαs εποχηs ειναι η λογοτεχνικη ψυχαγωγια τηs επομενηs εποχηs».

Η ιουδα’ι’κη θρησκεια υπηρξεν στην αρχη μια «γενεολατρεια» γυρω απο έναν θεο, γεματο με αρρωστημενεs ιδεεs για περιορισμο τηs σεξουαλικηs δραστηριοτηταs των ανθρωπων, περιτυλιγμενοs απο την οσμη του καμενου κρεατοs και γεματοs με αισθηματα υπεροψιαs κατα των ανταγωνιζομενων θεων και με την απολυτη προστασια του περιουσιου του λαου τηs ερημου.

Ο πατεραs του ουρανου των μονοθε’ι’στικων θρησκειων εχει χασει σημερα την σημασια του (8). Ο ζηλοτυποs θεοs τηs Παλαιαs Διαθηκηs δεν ειναι πλεον τοσο πιστευτοs, η Κολαση παραμεριστηκεν και ο Ιησουs τηs Ναζαρετ τηs Καινηs Διαθηκηs παραμενει ακομη το κεντρο τηs θρησκειαs εκεινων των ανθρωπων, που παραμενουν πιστοι σε απαρχαιωμενα δεδομενα. Ειδικα ο θεοs τηs Παλαιαs Διαθηκηs ειναι κατα τον Dawkins (9) η ποιο δυσαρεστη μορφη οληs τηs λογοτεχνιαs. Ειναι ζηλοτυποs, υπερηφανοs, μικροπρεπηs, αδικοs, μνησικακοs, φανατικοs, εκδικητικοs, αιμοβοροs, εθνοκαθαριστηs, εχθροs του θηλυκου γεννουs, ρασιστηs, ανθρωποφοβοs, δολοφονοs παιδιων και λαων, μεγαλομανηs, σαδομασοχιστηs, επικινδυνοs και τυρανοs.

Παρα πολλοι ανθρωποι εγκατελειψαν τον Χριστιανισμον προs οφελοs του Ουμανισμου ‘η του Πανθε’ι’σμου. Ο θεοs – εαν υπαρχει – ειναι μεσα σε ολουs τουs ανθρωπουs. Ο θεοs ειναι τα παντα και παντου και σε καθε ανθρωπο. Το μοναδικο αμφισβητουμενο σημειο ειναι η αντικατασταση τηs αυστηρηs θρησκειαs του πατερα του ουρανου με μια πολυσια σε βοηθεια θρησκεια τηs μητεραs γηs.

Και ο Μαρτιν Λουτερ θεωρουσε ότι «Η νοηση ειναι το μεγαλυτερο εμποδιο σχετικα με την πιστη, διοτι ολα τα θεια τηs εμφανιζονται αντιφατικα, ωστε να μην λεγω και ηλιθια πραγματα»

Σε ενα αλλο σημειο λεγει ο Μαρτιν Λουτερ «Οποιοs θελει να ειναι Χριστιανοs, η νοηση του βγαζει τα ματια.

Γι’αυτο πρεπει να βγαλουμε την νοηση απ’ολουs τουs Χριστιανουs»

Μηπωs τα ιδια δεν ελεγαν, προ του Μαρτιν Λουτερ, οι μεγαλυτεροι διανοητεs τηs χριστιανικηs θρησκειαs ωs π.χ. ο Ωριγενηs

«Πιστευε και μη ερευνα, η πιστη σου θα σε σωσει, η σοφια του κοσμου αυτου ειναι το κακο, η ανοησια ομωs και ο παραλογισμοs ειναι το καλο»

Κατα τον Ιωαννη τον Χρυσοστομο «Το δογμα δεν χρειαζεται παρα μονο πιστη, οχι λογικη σκεψη» Κατα τον ελεεινο Firmicus Maternus, που κατα καποιο τροπο επαναλαμβανει το Δευτερονομιο ΙΓ’ : 12-16 τηs Παλαιαs Διαθηκηs, ισχυει:

«Ο νομοs – εννοειται ο νεοs νομοs που επεβαλε ο θριαμβευτηs και ο παραληρων Χριστιανισμοs – απαγορευει να δωσηs αφεση στον αδερφο ‘η το παιδι σου. Επιβαλλει δε να τιμωρησηs την γυναικα που αγαπαs και να τηs βυθισηs το σιδερο στο στηθοs. Βαζει στο χερι σου οπλο και διατασσει να το στρεψηs εναντιον και των ποιο στενων σου φιλων, εμψυχωνει και ξεσηκωνει τα πληθη να υπερασπισθουν τον θεο και να εξολοθρευσουν τουs ειδωλολατρεs. Απειλει μαλιστα με ολοκληρωτικο αφανισμο ολοκληρεs κοινοτητεs και πολειs

Κατα τον Αυγοστινο τηs Ιππωναs «Πρεπει να λιθοβοληs τον ειδωλολατρη εστω και εαν ειναι ο αδελφοs σου ‘η το ιδιο το παιδι σου ‘η η γυναικα που κοιμαται στην αγκαλη σου»

Το 1907, ο παπαs Πιοs Ι’ κατηγγειλε τον μοντερνισμο ωs αιρεση, αφορισε τουs υποστηρικτεs του μεσα στην εκκλησια, και συμπεριελαβε ολεs τιs κριτικεs μελετεs τηs Βιβλου στον καταλογο των απαγορευμενων βιβλιων.

Και να σκεφθη κανειs, οτι ουτε εναs ηγετηs τηs ναζιστικηs Γερμανιαs, ουτε ο ιδιοs ο Χιτλερ δεν αφορισθηκε ποτε, ενω μολιs προσφατα ο Γαλιλαιοs απαλλαχθηκε απο το στιγμα τηs αιρεσηs !

Ο παπαs Βενεδικτοs XVI διετυπωσε το 2007 στην Αυστρια, οτι η «αποκαρδιωνομια απεναντι στην αληθεια» ειναι ο πυρηναs τηs σημερινηs ευρωπα’ι’κηs κρισηs. Ο ιδιοs ο παπαs τεθηκε κατα την ενθρονιση του κατα τηs εξελικτικηs πορειαs του ανθρωπου και του κοσμου, ωs αποτελεσμα τηs τυχαιοτηταs και τηs αναγκαιοτηταs, με την διατυπωση «Δεν ειμαστε το τυχαιο και παραλογο προ’ι’ον τηs εξελικτικηs πορειαs.

Ο καθεναs απ’εμαs ειναι ο καρποs μιαs θε’ι’κηs Ιδεαs» Καθε θρησκευτικοs ηγετηs μπορει να διατυπωνη μαραφετια, τα οποια υπηρετουν στο να επιζηση η θρησκεια που αντιπροσωπευει….

Για τον Χριστιανισμο η παρθενα θεωρειται ανωτερη τηs μητροτηταs, οι παρθενεs τοποθετουνται σε σπιτια πλουσιων και ευγενων τηs εποχηs του Ιωαννη Χρυσοστομου ωs θεραπαινιδεs και κατεληγαν ερωμενεs αυτων. Στην πραγματικοτητα η μειονεκτικη θεση τηs γυναικαs στιs μονοθε’ι’στικεs κοινωνιεs αποτελει ενα απο τα αποκρουστικοτερα κληροδοτηματα του Ιουδα’ι’σμου. Για τον Χριστιανισμο η γυμνοτητα αποτελει ντροπη, η δε γενετησια πραξη για την γυναικα το ποιο φρικτο εγκλημα. Κατα τον 13ον μ.Χ. αιωνα ο Θωμαs ο Ακινατηs θεωρει οτι η γυναικα πλαστηκε απο ενα κομματι του ανδρα, γι’αυτο και του ανηκει οφειλονταs τον υποταγη, οτι ειναι κατωτερη του, αδυναμη, ωστε να μην μπορη να αντισταθη στην φιληδονια. Απο αυτο το τελευταιο επηρεαζεται συνολικα η συμπεριφορα του Χριστιανισμου απεναντι στο γυναικειο φυλο, μια συμπεριφορα που ανακυκλωνει τιs πρωτογονειs ατιμωτικεs θρησκευτικεs δοξασιεs, οτι η γυναικα ειναι μιασμενη και ακαθαρτη. Μια τετοια θρησκεια, οπωs ο Χριστιανισμοs, που θεωρει την ανθρωπινη φυση διεφθαρμενη και ζει με το οραμα μιαs ουρανιαs βασιλειαs, δεν ειναι δυνατον να ευνοη τον γαμο, την οικογενεια, την ανθηση τηs ζωηs, την δημιουργια νεων υπαρξεων, την αναπτυξη μιαs καθαρηs σκεψηs. Με νομικα βουλευματα πολλοι συγγρονοι και θρησκευομενοι ηλιθιοι περιεγραψαν με μελανα χρωματα την θεση τηs γυναικαs στην κλασσικη Ελλαδα, ενω στην χωρα αυτη συναντουμε για πρωτη φορα την πληρη χειραφετηση τηs γυναικαs. Απο την εποχη τηs ποιητριαs Σαπφουs στην Λεσβο, βλεπουμε γυναικεs να διοικουν μισθοφορικα στρατευματα και αλλεs να ειναι αρχιτεκτονεs ‘η δικαστεs. Πουθενα στην χριστιανικη λογοτεχνια των σημερινων ευρωπα’ι’κων κρατων δεν βρισκεται μια τοσο ευγενικη φυσιογνωμια οσο αυτη τηs Αλκηστηs του Ευριπιδη, η οποια δεχτηκε να πεθανη για να ζηση ο συζυγοσ τηs, αλλα ουτε και μια σκηνη τοσο βαθια ανθρωπινη και συγκινητικη οσο αυτη του αποχαιρετισμου του Εκτορα και τηs Ανδρομαχηs. Η αρχαιοτητα τηs Ελλαδοs ειναι αυτή που μαs εδωσε τα ωραιοτερα παραδειγματα συζυγικηs πιστηs.

Αs ριξουμε και μια ματια σε διατυπωσειs Επιστημονων για την θρησκεια και γενικα για την τυφλη πιστη που απαιτουν οι ηγετεs των θρησκειων

Κατα τον Sagan (9, 12) «Πωs ειναι δυνατο, οτι σχεδον καμια απο τιs μεγαλεs θρησκειεs δεν ανελυσε ποτε τα επιστημονικα επιτευγματα για να βγαλη το συμπερασμα : «Αυτο ειναι καλυτερο απ’οτι σκεφθηκαμε ! Το συμπαν ειναι πολυ μεγαλυτερο, απ’οτι μαs ελεγαν οι προφητεs μαs, πολυ ποιο βεβαιο, ποιο ντελικατο και ποιο γλαφυρο. Ο θεοs πρεπει να ειναι μεγαλυτεροs απ’οτι μπορουμε να φαντασθουμεν. Αντ’αυτου λενε : οχι, οχι, οχι ! Ο θεοs μου ειναι μικροs θεοs και επιθυμω να παραμεινη αυτοs μικροs» ‘η «Εαν καποιοs νοει θεο το συνολο των νομων τησ Φυσικηs, που κυριαρχουν στο συμπαν, τοτε υπαρχει φυσικα θεοs. Εντουτοιs ο θεοs αυτοs ειναι συγκινητικα ανικανοποιητοs. Δεν εχει κανενα νοημα να προσευχεται κανειs στουs νομουs τηs βαρυτηταs» Κατα τον Weinberg (9, 13) στο Βιβλιο του το ονειρο τηs ενοτηταs του συμπαντοs.

«Μερικοι ανθρωποι εχουν αποψειs για τον θεο, οι οποιεs ειναι τοσο γενικεs και διασταλομενεs, ωστε να καταληγουν χωριs αντιδραση στον θεον, ανεξαρτητα απο το που κανειs γυρευει.

Το ψηθυριζουν συνεχωs :

Ο θεοs είναι το μεγιστο, ο θεοs ειναι το συμπαν, ο θεοs ειναι η δικη μαs καλυτερη ουσια.

Βεβαιωs ειμαστε σε θεση να δωσουμε στην λεξη θεοs οπωs και σε καθε αλλη λεξη καθε ειδοs σημασια. Εαν υποστηριζεται οτι ο θεοs ειναι ενεργεια, τοτε θα μπορουσατε να τον βρητε σε ενα κομματι καρβουνο»

Κατα τον Einstein (9) «Δεν κανω καμια προσπαθεια να κατανοησω εναν προσποιημενο θεο, διοτι δεν αρκει, οταν γεματοs με εκπληξη και θαυμασμο στεκουμε μπροστα στην δομη του κοσμου, την οποια οι ελλειπειs αισθησειs μαs αδυνατουν να την κατανοησουν»

Οι σκεψειs και τα αισθηματα των ανθρωπων ενηλικιωνονται απο τιs πολυ πολυπλοκεs αλληλοδιασυνδεσειs των φυσικων σχηματων τηs φυσικηs στον ανθρωπινο εγκεφαλο. Εναs αθεοs ‘η εναs φιλοσοφικοs φυσιολατρηs με την ωs ανω εννοια ειναι τηs αποψηs, οτι τιποτε δεν υπαρχει περαν του κοσμου τηs φυσηs και τηs φυσικηs. Δεν υπαρχει καμια υπερφυσικη προσαρμοσμενη νοημοσυνη που καροδοκα πισω απο το παρατηρουμενο συμπαντα κοσμο, κανενα πνευμα, που να υπερβαινη το σωμα και κανενα θαυμα περαν τηs αισθησηs, ότι υπαρχουν φυσικα φαινομενα που ακομη δεν κατανοουμεν.

Ειναι ομωs αλογο πραγμα να υποστηριζεται, οτι ο ανθρωποs ειναι δημιουργια υπερβατικη και παραμενει εσαει οπωs δημιουργηθηκε.

Ειναι αλογο πραγμα να υποστηριζεται, ότι «Αυτη η Αποκαλυψη ειναι συγκεκριμενη. Δεν μπορει κανειs παρα να την δεχθη ‘η να την απορριψη. Μπορει να την δεχθη ομολογωνταs την πιστη του στον θεο, στον παντοδυναμο πατερα, δημιουργο του ουρανου και τηs γηs, και στον Ιησου Χριστο, τον υιο, ομοουσιο του πατερα, και στο αγιο πνευμα, που ειναι ο Κυριοs, ο Ζωοδοτηs. ‘Η μπορει καποιοs να τα απορριψη ολα αυτα» οπωs επραξεν ο παπαs Ιωαννηs Παυλου Β’. Φαινεται οτι αγνοουσε τα αρθρα

του ραβινου Marcus Eli Ravage του Ιανουαριου και Φεβρθαριου 1928 που δημοσιευθηκαν στο «The Century Magazine» των ΗΠΑ.

Δεν ειναι τυχαιο γεγονοs συνεπωs οτι τα θρησκευτικα δογματα και η ειλικρινηs ερευνα σπανια συναντιωνται σε αυτον τον κοσμο.

Κατα τον Εμπεδοκλη ο θεοs δεν προυπηρξε τηs δημιουργιαs, αλλα ειναι αποτελεσμα αυτηs, δηλαδη ειναι ανθρωπινηs προελευσηs.

Η ιστορια των μονοθε’ι’στικων θρησκειων ειναι μια ιστορια αθλιοτηταs και αμαθειαs τηs ανθρωποτηταs, και οχι ανταποδοσηs τηs αγαπηs του Γιαχβε.

Αυτεs δεν ειναι τιποτε περισσοτερο απο κακεs συλληψειs τηs ανθρωπινηs φαντασιαs και αποτελουν την αρνηση – γεματεs απο ελπιδα και φοβο – του τεραστιου πλατουs τηs ανθρωπινηs αγνοιαs, μονο και μονο για οικονομικη εκμεταλλευση. Γι’αυτο αλλωστε εγιναν αυτεs οικονομικοι γιγαντεs……

Καθε θρησκεια που βασιζεται στην δογματικη και τυφλη πιστη ειναι ανεπαρκηs, η ιστορικηs τηs φθορα εμφανηs και η μισαλλοδοξια τηs απαραδεκτη.

Το τελοs τηs παραλογηs και δογματικηs πιστηs των μονοθε’ι’στικων θρησκειων θα επιτευχθει μονο με συνεργασια μεταξυ τηs λογικηs του Αριστοτελη, τηs πνευματικοτηταs και το ηθοs, μεσα στην ανθρωπινη σκεψη για τον συμπαντα κοσμο.

Βιβλιογραφια

1. Τσατσομοιροs Η., «Ιστορια γενεσεωs τηs Ελληνικηs γλωσσαs»

Δαυλοs 2004

2. Κουτρουβεληs Κ., «Η καταγωγη του ανθρωπου κατα τον Ησιοδο»

Δαυλοs αρ. 184, Απριλιοs 2002, σ. 14909-14918

3. Karabatea K., «Griechische Mythologie»

Verlag Adam 1997

4. Felix J., «Die Fragmente der griechischen Historiker»

Leiden 1958

5. Αρβανιτακηs Φ., Χριστοδουλου, «Ηρακλειτοs Απαντα»

Εκδοσειs Ζιτροs, Αθηνα 1999

6. Kirk S., «Ηρακλειτοs», κοσμολογικα Αποσπασματα

Εκδοσειs Πολυτυποs, Αθηνα 1985

7. Λαζαρηs Ι., «Η Τεχνολογια των θεων»

Δαυλοs 2003

8. Kanitsscheider B., «Wissenschaft und Religion»

Spektrum der Wissenschaft, Dosier 2/2002, S. 78-80

9. Dawkins R., «Der Gottes Wahn»

Ullstein Buchverlag GmbH, Berlin 2007

10. Mittelstrais J., «Wissen und Grenzen»

Frankfurt am Main, 2001

11. Χατζηθεοδωρου Γ., «Ο Ανιμισμοs (Φυσιοκρατικοs ‘η Μεταφυσικοs) και

η θρησκεια»

Δαυλοs αρ. 283, Σεπτεμβριοs 2005, σ. 19015-19019

12. Sagan C., «Unserer Kosmos»

München, Zürich, Drämer Knaur Verlag 1982

13. Weinberg S., «Die ersten drei Minuten». Der Ursprung des Universums

München 1997

14. Linke B., «An der Schwelle zum Tod»

Spektrum der Wissenschaft, Dosier 1/2002, S. 15-19

15. Kraft U., «Wo Gott wohnt»

Spektrum der Wissenschaft, Dosier, 1/2003, S. 6-8

16. Behge M, Pawelzik K., «Geheimsprache der Neutronen»

Spektrum der Wissenschaft, Dosier 1/2003, S. 90-94

17. Πασσαs Ι., «Τα Ορφικα»

Εκδοσειs «Ηλιοs», Αθηνα 1984

18. Ασπιοτηs Ν., «Υπηρξαν οι Ελληνεs θεοι βασιλειs τηs Αιγυπτου

στιs προκατακλυσμιαιεs εποχεs ; »

Δαυλοs αρ. 224-225, Αυγ./Σεπτ. 2000, σ. 14331-14338

19. Αξιωτηs Θ., «Αναζητωνταs την χαμενη Κιβωτο. Αργω η πρωτη

αργοναυτικη εκστρατεια το 3.500 π.Χ.

Εκδ. Σμυρνιωτακη, Αθηνα

20. Λαζαρηs Ι., «Θανατοs»

Δαυλοs αρ 308, Δεκεμβριοs 2007, σ. 21561-21571

21. Stagiridis A., «Ogigia», Abschnitt D, S 530

Verlag freies Denken, Athen 1994

22. Χατζηθεοδωρου Γ., «Θεοκρατικη Μεταφυσικη. Η δολοφονοs του ορθου

λογου»

Δαυλοs αρ. 2007, σ. 21379-

23. Μαυροματηs Β., «Ο Κρονοs Γιαχβε : Η εκδικηση των Τιτανων»

Δαυλοs αρ. 266, Φεβρουαριοs 2004, σ. 17441-17450

24. Θανασοπουλοs Ι., «Η θεωρια τηs εξελιξηs στην φιλοσοφια του Εμπεδο-

κλη».

Δαυλοs αρ. 301, Απριλιοs 2007, σ. 20815-20830

25. Δημοφιλοs Ι., «Ο Λογοs βρισκεται μεσα στο συμπαν»

Δαυλοs αρ. 297, Δεκεμβριοs 2006, σ. 20437-20444

26. Massing M., «Wahrheiten und Ergebnisse im alten Testament»

New York Times 09.04.2002

27. Nestler S., «Die Kabala (von Papes)»

Fourier Verlag Wiesbaden

28. Fromer J., «Der Babylonische Talmud»

Fourier Verlag Wiesbaden

29. Hamp V., Stenzel M., Korziger J., «Die Heilige Schrift des Alten und

Neuen Testaments»

Pattloch Verlag Augsburg 1990

30. Schmalbrock G., «Die Wahrheit kann nicht schaden»

Press Gradbeck Verlag 1981

31. Marcus Eli Ravage, «Eine Wahre Geschichte gegen den Juden»

The Century Magazine (USA), Jan. 1928

32. Marcus Eli Ravage, «Abgesandter an die Völker»

The Century Magazine (USA), Febr. 1928

33. Weidingher E., «Die Apokrypten»

Bechtermünz Verlag 1996

34. Winter L., «Der Koran»

München 1960 (Hrsgbr)

35. Lasar B., «Die Gründung der Islamische Religion in Arabien»

Jerusalem, Israel, 1965

36. Γιαννουλατοs Αντ., «Ισλαμισμοs»

Αθηνα 1975

37. Χατζηθεοδωρου Γ., «Η Γη κατω απο την σκια μιαs Νεαs Ιερουσαλημ»

Δαυλοs αρ. 295, Οκτωβριοs 2006, σ. 20207-20214

38. Χατζηθεοδωρου Γ., «Η αναποδη Λογικη Μοργκενστερν»

Δαυλοs αρ. 242, Φεβρουαριοs 2002, σ. 15631-15643

39. Μυτιληναιοs Σ., «Πωs οι Χριστιανοι κατεσρεψαν την Ελλαδα»

Δαυλοs αρ. 242, Φεβρουαριοs 2002, σ. 15631-15643

40. Μυτιληναιοs Σ., «Η Καταστροφη τηs Ελλαδαs και η απαγορευση

των Ολυμποιακων Αγωνων»

Δαυλοs αρ. 270, Ιουνιοs 2004, σ. 17727-17736

41. Τσιπαs Π., «Κοκκαλα και Εκκλησιεs»

Δαυλοs αρ. 234, Ιουνιοs 2001, σ. 14514-14517

42. Δημοπουλοs Μ., «Κλημηs. Ο εχθροs του Ελληνισμου»

Δαυλοs αρ. 227, Νοεμβριοs 2000, σ. 14458-14465

43. Μαμανεαs Μ., «Η ταφη του Ελληνικου Πολιτισμου

Δαυλοs αρ. 233, Μα’ι’οs 2001, σ. 14953-14957

44. Ατταβαριοs Ε., «Αφορισμοι και απειλεs κατα του Ελληνικου πολιτισμου»

Δαυλοs αρ. 192, Δεκεμβριοs 1997, σ. 11873-11878

45. Rothkranz J., «Die kommende Diktatur der Humanität»

Anton Schmid Verlag, Durach 1992

46. Jacobs M., «Assisi und die neue Religion»

Anton Schmid Verlag 1997

47. Adler M., «Theologisches Finsternis»

Mirian Verlag 1992

48. Neuberger D., «Freimaurerei und Nationalsozialismus»

Hamburg 1980

49. Friedlmayer H., «Engelwerk und Kabala»

Anton Schmid Verlag

50. Rothkranz J., «Der jüdische Messianismus»

Anton Schmid Verlag

51. Lennhof E., Posner O., «Internationaler Freimauer Lexikon»

Anton Schid Verlag

52. Adler M., «Die Freimauer und der Vatikan»

Anton Schmid Verlag

53. Zirkes R., «Jüdische Selbstkritik»

Zürich 1941

54. Χατζηθεοδωρου Γ., «Το παπλωμα των Ιερων Καυγαδων»

Δαυλοs αρ. 308, Δεκεμβριοs 2007, σ. 21603-21608

55. Κουβαλακηs Π., «Το πρωτο Αουσβιτs τηs Ιστοριαs»

Δαυλοs αρ. 258, Ιουνιοs 2003, σ. 16866-16870

56. Berlin J., «Das Krumme Holz der Humanität»

Frankfurt/M 1960

57. Χατζηθεοδωρου Γ., «Ειμαστε σκονη Αστερων. Η φυσικοχημικη

ερμηνεια Ζωηs και Θανατου»

Δαυλοs αρ. 308, Δεκεμβριοs 2007, σ. 21581-21587

58. Δημοφιλοs Ι., «Η Ιπποπεδη του Ευδοξου και η ουρανια Μηχανικη»

Δαυλοs αρ. 299, Φεβρουαριοs 2007, σ. 20614-20618

59. Ταξιαρχουλα Λαδα, «Καταπληκτοι οι επιστημονεs απο τιs γνωσειs

του υπολογιστη»

Δαυλοs αρ. 299 Φεβρουαριοs 2007, σ. 20620-20627

60. Περδικογλου Ν., «Η αρχαια επιστημη ηταν ικανη να κατακτηση

το διαστημα !»

Δαυλοs αρ. 199 Φεβρουαριοs 2007, σ. 20629-20638

61. ( ;), «Χριστιανικοι Διωγμοι κατα των Ελληνων

62. West W. L. «The Orphic poems»

Oxford 1983

63. Simon M. «La Civilisation de l’ Antiquite et le Christanisme»

Les Premiers Chretiens 192

64. Χατζηθεοδωρου Γ. «Η πορεια προs τον…πατο»

Δαυλοs αρ.318, Νοεμβριοs 2008, σ.22617-22628

65. Χατζηθεοδωρου Γ. «Απο την θεμιδα στην Δικαιοσυνη των Αχτιναμεδων»

Δαυλοs αρ. 318, Νοεμβριοs 2008, σ. 22587-22583

Βιογραφια

Ο Δρ.-πτυχιουχοs μηχανικοs Γεωργιοs Χατζηθεοδωρου γεννηθηκε την 18ην Ιανουαριου 1938 στην Κορμιστα περιφερεια Φυλλιδοs του νομου Σερρων και σπουδασε Μεταλλειολογια στο Πολυτεχνειο Ααχεν Γερμανιαs. Μετα το περαs των σπουδων του το 1965 αναγορευθηκε σε διδακτορα το 1968 και σε υφηγητη το 1977 στο Πολυτεχνειο Ααχεν. Μεταξυ 1968 και 1977 υπηρξε μελοs και διευθυντηs τηs επιστημονικηs ομαδοs για εκμεταλλευση πρωτων υλων απο θαλασσιο περιβαλλον στην σχολη τηs Μεταλλειολογιαs του Πολυτεχνειου Ααχεν και παραλληλα προs τιs ερευνητικεs του εργασιεs κρατει στο ιδιο Πολυτεχνειο απο το 1972 μαθηματα για την θαλασσια μεταλλευτικη. Απο το 1970 εωs 1977 υπηρξε διευθυντηs του συνδεσμου επιστημονικων ομαδων ερευνων του Πολυτεχνειου Ααχεν για την ερευνα και εκμεταλλευση πρωτων υλων απο θαλασσιο περιβαλλον.

Απο τιs αρχεs του 1977 εωs την συνταξιοδοτιση του το 1995 εργασθηκε σε πολλουs τομειs ερευναs και εκμεταλλευσηs κοιτασματων Υδρογονανθρακων στην Γερμανιαν και Παγκοσμια, τηs Εταιρειαs Πετρελαιων Wintershall AG, θυγατρικηs τηs BASF.

Ειναι Συγγραφεαs του Βιβλιου «Τα θεμελια τηs θαλασσιαs Μεταλλευτικηs» και πανω απο 100 επιστημονικων αρθρων σε επιστημονικα περιοδικα τηs Γερμανιαs και των αλλων χωρων.

Στιs πολιτικεs εκλογεs του 1977, πολιτευτηκε ωs υποψηφιοs βουλευτηs του κομματοs τηs ΕΔΗΚ στον νομο Δραμαs.

Στην Ελλαδα αρθογραφησεν στα εβδομαδιαια περιοδικα «Πολιτικα Θεματα» και «Οικονομικοs Ταχυδρομοs», στο μηνιαιο περιοδικο πρωτοποριακηs ερευναs «Δαυλοs» και «Μεταλλειολογικα Μεταλλουργικα Χρονικα» και σχεδον σε ολεs τιs τοπικεs εφημεριδεs τηs Επαρχιαs.

Τα δημοσιοευθεντα αρθρα του στην Ελλαδα ξεπερνουν τον αριθμο 300

Γ. Θ. ΧΑΤΖΗΘΕΟΔΩΡΟΥ

PD Dr.-Ing. Georg Chaziteodorou Bleibergweg 114 D-40885 Ratingen

Tel.+Fax:02102 32513 E-Mail: chaziteo@t-online.de

Η ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ Όπως σας είχε υποσχεθεί ανεβάζει το υπέροχο βιβλίο που είναι ύμνος προς την ιστορική αλήθεια των Ελλήνων! Αυτό το βιβλίο προσπαθεί μέσα από την ιστορική αλήθεια να βοηθήσει των Έλληνα και των Ελληνισμό, αλλά και όλη την ανθρωπότητα να είναι άνθρωποι και όχι δούλοι!

Θα παρακαλούσα με σεβασμό στον συγγραφέα να μην αντιγραφούν ούτε ολόκληρο το βιβλίο, ούτε αποσπάσματα χωρίς την ρητή εντολή – άδεια του ιδίου του συγγραφέα! Ευχαριστώ!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Δ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ