ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ

Χρήστος Μπούμπουλης

Οικονομολόγος

Περίληψη: Στο βαθμό που ένας ειρηνικός, δημιουργικός και νηφάλιος διάλογος θα λαμβάνει χώρα, μεταξύ των Ελλήνων και των άλλων λαών, με αντικείμενο τη δομή και τη δυναμική του κόσμου μας, νομίζω, ότι σε ανάλογο βαθμό, η παγκόσμια βία θα περιορίζεται και η Ελευθερία, η Δημοκρατία και η Καλοσύνη, θα ανακουφίζουν και θα επουλώνουν τις πονεμένες καρδιές μας.

“Γι’ αυτό και η εδραίωση της ταυτότητας του υποκειμένου ή της ύπαρξης ισοδυναμεί με την παγίωση της ερμηνείας όσων αντικειμένων αναδύονται στον ορίζοντά του (της)”. [*2, σ. 56]

“Η ταυτότητα πρέπει να περιφρουρηθεί τόσο πιο πεισματικά όσο πιο ανασφαλής και δυσάρεστη ήταν η κατάσταση στην οποία έθεσε τέρμα”. [*2, σ. 52]

“Η απόφαση εδράζεται λοιπόν σε μιά διπλή περικοπή της ολότητας του αντικειμενικά υπαρκτού: λαμβάνει χώρα σ’ ένα πεδίο εξ υπαρχής ξεχωρισμένο – γι’ αυτό και είναι, τουλάχιστον εν μέρει, απόφαση παρμένη προκαταβολικά – και αυτό, όμως δεν επιδέχονται μεταχείριση σύμφωνη με τις δικές της επιδιώξεις. Έτσι η απόφαση σημαίνει τόσο τον άλλοτε άγριο κι άλλοτε ήπιο βιασμό της αδιευθέτητης πραγματικότητας ενός δεδομένου προκαταρκτικού κόσμου, όσο και την άλλοτε συνεκτική κι άλλοτε αποσπασματική συγκρότηση της πραγματικότητας ενός οργανωμένου κόσμου. Στο πλαίσιό της συναρτώνται υποχρεωτικά τάξη και καθυπόταξη, σύντμηση και κατάτμηση, αφομοίωση και αποβολή, συναίρεση και διαίρεση”. [*2, σ. 24]

“Όπως κάνει το γένος σε σχέση με τη φύση, έτσι και η ομάδα γίνεται ο ειδικός γνώστης ενός κόσμου διαμορφωμένου κατάλληλα γι’ αυτόν τον σκοπό, και τούτο συμβαίνει πάλι διά μέσου αφαιρέσεων, κατατμήσεων και βιασμών του αντικειμενικά υπαρκτού, δηλαδή διά μέσου της συγκέντρωσης σ’ ό,τι είναι σημαντικό για την αυτοσυντήρηση σ’ ό,τι είναι φιλικό ή εχθρικό, κάτω από οποιεσδήποτε εκλογικεύσεις, μεταμορφώσεις ή μεταμφιέσεις κι αν γίνονται όλα αυτά”. [*2, σ. 77]

«ΛΕΥΚΑ ΚΕΛΙΑ»

“Τα πειράματα άρχισαν το 1950!

Το ΝΑΤΟ διέταξε, οι κυβερνήσεις, η μία μετά την άλλη, εφαρμόζουν.

Ολα άρχισαν σχεδόν 15 χρόνια πριν – το 1984 – όταν η Αντιτρομοκρατική Επιτροπή του ΝΑΤΟ κάνει πρόταση στα μέλη – κράτη του, για τη μετατροπή όλων των φυλακών σε ατομικά κελιά απομόνωσης. …

Ωστόσο, η ιστορία των φυλακών τύπου «κελί» ξεκινά πολύ νωρίτερα και ήταν μια σειρά πειραμάτων σε Ευρώπη και ΗΠΑ που οδήγησαν στην «ανακάλυψή» τους, αλλά και στα αποτελέσματα που κάποιοι προσδοκούσαν. Μετά από τον πόλεμο της Κορέας – λίγο μετά το 1950 – έγιναν στις ΗΠΑ πάρα πολλά πειράματα από την CΙΑ, με την ονομασία «μέθοδοι αλλαγής συμπεριφοράς» και με τη συμμετοχή πολλών γνωστών χειρούργων εγκεφάλου και ψυχολόγων (Dr. Schein, Dr. Bidermann και Cameron). To πρόγραμμα «αλλαγής συμπεριφοράς» του δόκτωρ Σέιν, που αποτελείται από 24 άρθρα, αποκαλύφθηκε μετά απ’ αυτά τα πειράματα. Κάθε άρθρο αυτού του προγράμματος περιέχει ψυχολογικές και διοικητικές εφαρμογές που εξασφαλίζουν την… εξαφάνιση της ταυτότητας του κρατουμένου!

Τα ίδια πειράματα πραγματοποιήθηκαν αργότερα – το 1971 – στη Γερμανία, συγκεκριμένα στο πανεπιστήμιο του Αμβούργου, σε ένα ειδικό εργαστήριο που ονομαζόταν Camere Silens. Το γερμανικό κράτος ξόδεψε γι’ αυτά τα πειράματα τότε περίπου 40 εκατομμύρια μάρκα. Και οι ειδικές φυλακές χτίστηκαν με βάση τα αποτελέσματα αυτών των πειραμάτων. Μάλιστα σε διάφορες χώρες της Ευρώπης (Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία και Μ. Βρετανία) με βάση αυτά τα πειράματα έχουν αναπτυχθεί και ειδικές μέθοδοι (π.χ. στη Γερμανία, στην περιοχή Stammheim έχουν γίνει οι φυλακές – φέρετρα και στη Βρετανία τα Η – Μπλοκ).

Ποιος είναι ο σκοπός τους;

Το σύστημα απομονωμένων ατομικών κελιών – όπως αποκαλύπτουν όλες οι οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που όλα αυτά τα χρόνια ασχολήθηκαν με το συγκεκριμένο ζήτημα – καταστρέφει και αφανίζει τη συνείδηση και την προσωπικότητα των κρατουμένων, χωρίς να απαιτεί μεθόδους βασανισμού. Καταστρέφει όλο το νευρολογικό σύστημα των κρατουμένων και έτσι χάνουν την αίσθηση του χρόνου και του χώρου. Παρατηρούνται κινήσεις εκτός ελέγχου και εξαφανίζονται τα αντανακλαστικά. Επίσης παρατηρείται υπερβολική εφίδρωση, στομαχικός πόνος, χάσιμο βάρους, σπονδυλικοί πόνοι, διαταραχές στο κυκλοφορικό και ανοσοποιητικό σύστημα, διαταραχές στην όραση και στην περίοδο των γυναικών.

Διαπιστώθηκαν, επίσης, κάποιες διαταραχές στους κρατούμενους που έμειναν πολύ χρονικό διάστημα στα κελιά απομόνωσης, όπως διαρκής κατάσταση υπνηλίας που προκαλεί κατάθλιψη και αδράνεια, υπερβολικός φόβος και συναισθηματικότητα. Εμφανίζονται προβλήματα αυτοσυγκέντρωσης, ψυχολογικές διαταραχές, δυσκολίες σε λογικές σκέψεις, δυσκολίες και αποκοπές στην ομιλία και στο σχηματισμό των προτάσεων, με αποτέλεσμα να ξεχνιέται το περιεχόμενο του θέματος. Εμφανίζονται ακόμη διαταραχές στις αισθήσεις και στις αντιλήψεις που προκαλούν υπερβολικές διεγέρσεις και παραισθήσεις. Ιδιαίτερα στην αρχή της απομόνωσης των κρατουμένων παρατηρούνται σοβαρές ψυχοσωματικές κρίσεις. Οι τυπικοί χαρακτήρες των κρίσεων είναι παράνοια, παραίσθηση και παραλήρημα.

«Σκοπός τους είναι να ασκήσουν πίεση στους αντιφρονούντες, να καταρρακώσουν την προσωπικότητά τους, ώστε να υποκύψουν και να μην υψώνουν “φωνή”, καθώς επίσης να τους διαιρέσουν για να εξαφανίσουν την όποια αντίσταση μέσα στις φυλακές. Γι’ αυτό το λόγο αυτή η απομόνωση ως μέθοδος βασανισμού είναι γνωστή με το όνομα “λευκή τρομοκρατία”. Βάζοντας τους κρατούμενους σε κελιά, τους απομονώνουν από τον κοινωνικό τους περίγυρο (εντός των φυλακών), εμποδίζουν την επαφή τους με το παρελθόν και το μέλλον τους, μετατρέποντάς τους έτσι σε άβουλα αντικείμενα που χρησιμοποιούνται σε πειράματα πλύσης εγκεφάλου», τονίζει χαρακτηριστικά η Επιτροπή Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους στην Τουρκία και το Κουρδιστάν.

Να σημειωθεί ακόμα πως σε διάφορες αναφορές της η Διεθνής Αμνηστία – απ’ το 1980 έως και το 1983 – εξετάζοντας τις συνθήκες κράτησης στις φυλακές της Γερμανίας, διαπίστωσε ότι τα συγκεκριμένα κελιά δημιουργούν στους κρατουμένους σοβαρά σωματικά και ψυχολογικά προβλήματα. Ο ψυχίατρος Rolf Binkswanger από τη Ζυρίχη εξέφρασε στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών ότι «η κράτηση κρατουμένων σε απομονωμένα κελιά είναι ένας τρόπος βασανισμού, σύμφωνα με τα παγκόσμια κριτήρια». Οσο για τη Δημοκρατική Ενωση Γιατρών επισήμανε ότι ούτε η κράτηση των κρατουμένων σε ομάδες 10-15 ατόμων στις φυλακές προστατεύει την εμφάνιση ψυχολογικών και σωματικών διαταραχών”.

[από εδώ]

Οι κρατούμενοι στα λευκά κελιά καταναλώνουν τρόφιμα και ποτά που τους παρέχουν οι δεσμοφύλακές τους.

Big-Brother-12-20100711-slip-n-slide-01.jpg

Big Brother

“To Big Brother (Μεγάλος Αδελφός) είναι ένα δημοφιλές τηλεοπτικό ριάλιτι σόου που συνήθως διαρκεί 12 εβδομάδες. Οι -συνήθως 12- παίκτες συγκατοικούν σε ένα σπίτι, το οποίο παρακολουθούν κάμερες, και προσπαθούν να αποφύγουν τις εβδομαδιαίες ψηφοφορίες αποχώρησης έπειτα από τηλεφωνική ψήφο του τηλεοπτικού κοινού. Ο παίκτης που δεν θα ψηφιστεί για αποχώρηση μέχρι και την τελευταία εκπομπή κερδίζει ένα χρηματικό έπαθλο. Το παιχνίδι πήρε το όνομά του από το μυθιστόρημα του Τζορτζ Όργουελ 1984, όπου ο Μεγάλος Αδελφός είναι ένα αυταρχικό πρόσωπο που παρακολουθεί τους πάντες μέσα από κρυφές και μη κάμερες. Μάλιστα, στις αρχικές εκδόσεις του παιχνιδιού, το μόττο του Μεγάλου Αδερφού διατηρήθηκε αυτούσιο από το μυθιστόρημα στο παιχνίδι: Ο Μεγάλος Αδελφός σε βλέπει.

Η ιδέα του παιχνιδιού ανήκει στον Ολλανδό παραγωγό Γιον Ντε Μολ και η παγκόσμια διάθεσή της γίνεται μέσω της εταιρείας Endemol.

Οι όροι του παιχνιδιού

Οι συγκάτοικοι ζουν σε ένα ειδικά διαμορφωμένο σπίτι, σχεδόν κάθε γωνιά του οποίου παρακολουθείται από κάμερες, και στους οποίους δεν επιτρέπεται καμία μορφή επικοινωνίας με τον έξω κόσμο, αν και σε μερικούς κύκλους επεισοδίων των εκδοχών των Φιλιππίνων, Ταϊλάνδης, Μεξικού, Γερμανίας ή Ισπανίας έχουν υπάρξει αλλαγές που επιτρέπουν την επαφή με τον έξω κόσμο με συγκεκριμένες προυποθέσεις.

Οι παίκτες – συγκάτοικοι επίσης δεν έχουν επαφή με τηλεοπτική συσκευή με εξαίρεση την ημέρα της αποχώρησης παίκτη, όπου η τηλεόραση χρησιμοποιείται ως μέσο επαφής μεταξύ των παικτών και του παρουσιαστή. Από το σπίτι λείπουν επίσης το ραδιόφωνο, το τηλέφωνο ή άλλα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, ενώ δεν τους επιτρέπονται καν η γραφική ύλη (με εξαίρεση μία κιμωλία με την οποία γράφουν με μεγάλα γράμματα κάποια απαραίτητα ψώνια για τις προσωπικές τους ανάγκες ή τις ανάγκες του σπιτιού). Απαγορεύονται οι ψιθυριστοί διάλογοι μεταξύ των παικτών. Στη διάθεση των παικτών, όποτε νοιώσουν την ανάγκη του, υπάρχει ένας ψυχολόγος και είναι η μοναδική περίπτωση όπου η συνομιλία παραμένει μυστική. Οι κάμερες λειτουργούν 23 ώρες το 24ωρο, επιτρέποντας στους συμμετέχοντες να νοιώσουν πιο άνετα για μία ώρα την ημέρα χωρίς τις κάμερες να τους παρακολουθούν.

Η παραγωγή του παιχνιδιού αναθέτει στους παίκτες κάθε εβδομάδα μία εβδομαδιαία αποστολή. Εάν καταφέρουν να την βγάλουν εις πέρας, έχουν στη διάθεσή τους ένα χρηματικό ποσό ώστε να καλύψουν τα έξοδα των απαραίτητων αγορών για τους ίδιους ή το σπίτι. Σε περίπτωση που αποτύχουν, τους δίνονται μόνο τα απολύτως απαραίτητα.

Κάθε εβδομάδα ζητείται από τους τηλεθεατές του παιχνιδιού να ψηφίσουν έναν μεταξύ τριών συμμετεχόντων για να αποχωρήσει από το σπίτι. Σε διάφορες εκδοχές του παιχνιδιού το κοινό μπορεί να ψηφίσει μεταξύ λιγότερων ή περισσότερων συμμετεχόντων. Ο τελευταίος που θα παραμείνει είναι ο νικητής”.

[από εδώ]

Οι παίκτες, καταναλώνουν τρόφιμα και ποτά που τους χορηγεί η παραγωγή του παιχνιδιού.

“«’Αυτό που εξιστορώ είναι η ιστορία των επόμενων δύο αιώνων. Περιγράφω το ερχόμενο, το αναπότρεπτα ερχόμενο: την ανάδυση του μηδενισμού. Aυτή την ιστορία μπορούμε από τώρα κιόλας να την αφηγηθούμε, γιατί είναι από τώρα ενεργούμενη αναγκαιότητα. Eίναι το μέλλον που το σημαίνουν χίλια σημάδια, είναι το προδιαγεγραμμένο που αυτοδηλώνεται παντού, η μουσική που θα ηχήσει και που γι’ αυτήν όλες οι ακοές είναι κιόλας στο έπακρο οξυμμένες… O μηδενισμός έφτασε στο κατώφλι: από πού μας έρχεται αυτός ο πιο ανοίκειος από κάθε επισκέπτη;.. Tι σημαίνει μηδενισμός; Σημαίνει ότι οι υπέρτατες αξίες έχουν χάσει κάθε αξία. Mας λείπει ο στόχος, λείπει η απάντηση στο ‘Γιατί’».

Aυτά ο Nίτσε, το 1887. Mε συμπληρωμένον σήμερα τον ένα από τους δύο αιώνες της πρόβλεψής του. Kαι επαληθευμένη μέχρι κεραίας την πρόβλεψη. H οργάνωση και οι πρακτικές του ανθρώπινου βίου, σε πλανητική κλίμακα – ο ‘τρόπος’ της οικονομίας, ο ‘τρόπος’ της πολιτικής, τα κίνητρα της όποιας παραγωγής, η μαρτυρία της Tέχνης, οι στόχοι της επιστήμης, οι επιδιώξεις της παιδείας, η ωφελιμοθηρία της θρησκείας – όλα, μα όλα, μηδενισμός. Δηλαδή: ερχόμαστε από το πουθενά και πάμε στο τίποτα. Oχι μόνο απάντηση δεν υπάρχει, αλλά ούτε και ερώτημα ‘γιατί υπάρχουμε’ δεν μαρτυρείται πειστικά ούτε και ‘στόχος’ της ύπαρξής μας – έχει μηδενιστεί κάθε ‘νόημα’”.

[από εδώ]

“Το πρόβλημα δεν είναι η τρόικα και οι επιταγές της, αλλά το υπέρογκο και αναποτελεσματικό κράτος, η παραοικονομία και η φοροδιαφυγή, μαζί με το μοντέλο της ρηχής ανάπτυξης που επικράτησε στη χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες”.

[από εδώ]

Ανάπτυξη Θέματος

Η ποιότητα της ζωής μας εξαρτάται, κυρίως, από δύο επιλογές: από το τι τρώμε και πίνουμε και το πώς “υπάρχουμε”.

Από την αρχαιότητα είναι γνωστό ότι “είμαστε ό,τι τρώμε”. Σήμερα, γνωρίζουμε ότι η ποιότητα των τροφών και των ποτών που καταναλώνουμε επηρεάζουν, σε κάποιο βαθμό, όχι μόνο τη σωματική μας υγεία, αλλά, και τις επιθυμίες, τις σκέψεις και τη συμπεριφορά μας. Η επιλογή να καταναλώνουμε μόνο υγιεινά τρόφιμα και ποτά τα οποία εμείς οι ίδιοι παρασκευάζουμε, ίσως συμβάλλει στην αναβάθμιση της συνολικής ποιότητας της ζωής μας.

Γενικά, υπάρχουν δύο επιλογές τρόπου “να υπάρχουμε”: εκείνος που δίνει την προτεραιότητα στην βιολογική επιβίωση, μέσω της υιοθέτησης μιας κατάλληλης Κοσμοεικόνας και εκείνος που δίνει την προτεραιότητα στην επίτευξη της λογικότητας και τις αρμονίας, στις Σχέσεις μας με τους συνανθρώπους μας.

Η επιλογή της προτεραιότητας του βίου στην βιολογική επιβίωση, εγγυάται μια ζωή καταβυθισμένη στη βία. Γιατί; Γιατί αυτή η επιλογή βασίζεται στην υποταγή των ανθρώπων σε αντίστοιχους ρόλους, οι οποίοι προδιαγράφονται στην κοσμοεικόνα. Και η κοινή κοσμοεικόνα, δεν μπορεί παρά να είναι συνεκτική, δηλαδή, να προβλέπει όλες τις λειτουργίες εκείνες που είναι αναγκαίες για την αυτοαναπαραγωγή, την αυτοεπιβεβαίωση και την αυτοδικαίωσή της. Έτσι, μια συνεκτική κοσμοεικόνα δεν μπορεί, παρά να περιλαμβάνει στους ρόλους της, από ηγεμόνες, εμπόρους, δασκάλους, δικαστές, αστυνομικούς και τεχνίτες, μέχρι αντιφρονούντες, εκτοπισμένους, συκοφαντημένους, φτωχούς, θυματοποιημένους, περιθωριοποιημένους, κλέφτες, δολοφόνους, βιαστές, πράκτορες και τρομοκράτες. Και γιατί να υπάρχουν οι “κακοί” ρόλοι; Για να δικαιολογείται η ύπαρξη των “καλών” ρόλων. Και όταν δικαιολογούνται όλοι οι ρόλοι, τότε, εδραιώνονται και οι ‘ταυτότητες’ όλων. Και όταν διασφαλίζεται μια ‘ταυτότητα’, τότε, διασφαλίζεται και η ‘επιβίωση’ του φέροντα την ‘ταυτότητα’. Και ποιός θα δεχτεί να υπαχθεί θεληματικά στους “κακούς” ρόλους; Κανείς. Και θα μείνουν ανεκπλήρωτοι οι “κακοί” ρόλοι; Όχι, θα υπαχθούν στους “κακούς” ρόλους, δια της βίας (φυσικής, ψυχολογικής, συμβολικής, οικονομικής, θεσμικής, κ.λπ.) τόσο εκείνοι, όσο και οι απόγονοι εκείνων, οι οποίοι θα εκδηλώσουν, είτε αρνητική διάθεση υιοθέτησης της συγκεκριμένης κοινής κοσμοεικόνας, είτε, θα εκδηλώσουν συμπεριφορές που παραπέμπουν στην υπαρκτική προτεραιότητα της ποιότητας των προσωπικών τους σχέσεων. Επίσης, θα υπαχθούν στους “κακούς” ρόλους εκείνοι που είναι στερημένοι από τον χυμό της ζωής, που είναι η αγάπη.

Η επιλογή της προτεραιότητας του βίου, στην ποιότητα των προσωπικών μας σχέσεων με τους συνανθρώπους μας οδηγεί στην προσωπική, οικογενειακή και συλλογική ευδαιμονία.

Το ευρύτερο πολιτισμικό ‘οικοσύστημα’ εντός του οποίου η πατρίδα μου, η Ελλάδα, αποτελεί μια ‘νησιωτική’ πολιτισμική οντότητα, για λόγους – κατά τη γνώμη μου – γλωσσικούς, δεν δύναται να αντιληφθεί εκείνο τον τρόπο του βίου, ο οποίος δίνει την προτεραιότητα στην ποιότητα των προσωπικών σχέσεων. Αυτή η περιβαλλοντική αδυναμία, από το 1821 και μετά, έχει στοιχίσει και ενδεχομένως, συνεχίζει να στοιχίζει ακριβά, σε βάρος ημών των Ελλήνων, με δολοφονίες, απόπειρες δολοφονιών, αθέμιτους εγκλεισμούς σε ψυχιατρικές κλινικές, απόπειρες πρόκλησης ασθενειών ή αναπηριών, πολιτικές φυλακίσεις, εκτοπισμούς, επαγγελματικούς και κοινωνικούς αποκλεισμούς, σωματικούς και ψυχολογικούς βιασμούς, κατασυκοφαντήσεις, εκφοβισμούς, απειλές, τρομοκρατία, αθέμιτη στέρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ατομικών ελευθεριών μας, αθέμιτες βίαιες παρεμβάσεις στις συμπεριφορές, τη βούληση και τη σεξουαλικότητα, αθέμιτες πολιτικές και οικονομικές παρεμβάσεις στα εσωτερικά ζητήματα της χώρας μας και άδικο διεθνή διασυρμό.

Το κόστος που καταβάλλουμε είναι φυσικό να το καταβάλλουμε. Ο τρόπος που “βλέπουν” τον κόσμο μας μερικοί από τους υπόλοιπους λαούς, νομοτελειακά, αυτά παράγει. Και είμαστε, κατά τη γνώμη μου, εμείς οι Έλληνες, κατά προτεραιότητα συνυπεύθυνοι και κατά προτεραιότητα συνένοχοι για τη σημερινή αχρεία κατάσταση της ανθρωπότητας γιατί το “κλειδί” για την υπέρβαση αυτής της αχρειότητας, η ελληνικότητα, παραμένει ανεκμετάλλευτο.

Athens

Στο βαθμό που ένας ειρηνικός, δημιουργικός και νηφάλιος διάλογος θα λαμβάνει χώρα, μεταξύ των Ελλήνων και των άλλων λαών, με αντικείμενο τη δομή και τη δυναμική του κόσμου μας, νομίζω, ότι σε ανάλογο βαθμό, η παγκόσμια βία θα περιορίζεται και η Ελευθερία, η Δημοκρατία και η Καλοσύνη, θα ανακουφίζουν και θα επουλώνουν τις πονεμένες καρδιές μας.

Με τιμή,

Χρήστος Μπούμπουλης

Οικονομολόγος

agorapoliton@yahoo.com

http://www.agorapoliton.gr/